Τελευταίες δημοσιεύσεις του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

(2022/C 311/01)

Τελευταία δημοσίευση

ΕΕ C 303 της 8.8.2022

Ιστορικό των προηγούμενων δημοσιεύσεων

ΕΕ C 294 της 1.8.2022

ΕΕ C 284 της 25.7.2022

ΕΕ C 276 της 18.7.2022

ΕΕ C 266 της 11.7.2022

ΕΕ C 257 της 4.7.2022

ΕΕ C 244 της 27.6.2022

Τα κείμενα αυτά είναι διαθέσιμα στον ιστότοπο

EUR-Lex: http://eur-lex.europa.eu

Αναίρεση που άσκησε στις 6 Ιανουαρίου 2022 ο QC κατά της διατάξεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (πρώτο τμήμα) στις 11 Νοεμβρίου 2021 στην υπόθεση T-77/21, QC κατά Επιτροπής

(Υπόθεση C-14/22 P)

(2022/C 311/02)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αναιρεσείων: QC (εκπρόσωπος: F. Moyse, avocat)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Με διάταξη της 30ής Ιουνίου 2022 το Δικαστήριο (ένατο τμήμα) απέρριψε την αίτηση αναιρέσεως ως προδήλως αβάσιμη και καταδίκασε τον αναιρεσείοντα στα δικαστικά του έξοδα.

Αναίρεση που άσκησε στις 24 Φεβρουαρίου 2022 ο HG κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (τέταρτο τμήμα) στις 15 Δεκεμβρίου 2021 στην υπόθεση T-693/16P RENV-RX, HG κατά Επιτροπής

(Υπόθεση C-150/22 P)

(2022/C 311/03)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αναιρεσείων: HG (εκπρόσωπος: L. Levi, avocate)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Με διάταξη της 30ής Ιουνίου 2022, το Δικαστήριο (δέκατο τμήμα) απέρριψε την αίτηση αναιρέσεως λόγω πρόδηλης αναρμοδιότητας του Δικαστηρίου και καταδίκασε τον αναιρεσείοντα στα δικαστικά έξοδά του.

Αναίρεση που άσκησε στις 11 Απριλίου 2022 η Calrose Rice κατά της διατάξεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (δέκατο τμήμα) στις 11 Φεβρουαρίου 2022 στην υπόθεση T-459/21, Calrose Rice κατά EUIPO — Ricegrowers (Sunwhite)

(Υπόθεση C-253/22 P)

(2022/C 311/04)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Calrose Rice (εκπρόσωπος: H. Raychev, адвокат)

Λοιποί διάδικοι στην αναιρετική διαδικασία: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO), Ricegrowers Ltd

Με διάταξη της 6ης Ιουλίου 2022 το Δικαστήριο (τμήμα εγκρίσεως της εξετάσεως των αναιρέσεων) απέρριψε την αίτηση εγκρίσεως και έκρινε ότι η Calrose Rice φέρει τα δικαστικά έξοδά της.

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Lietuvos Aukščiausiasis Teismas (Λιθουανία) στις 4ης Μαΐου 2022 — M. D. κατά «Tez Tour» UAB

(Υπόθεση C-299/22)

(2022/C 311/05)

Γλώσσα διαδικασίας: η λιθουανική

Αιτούν δικαστήριο

Lietuvos Aukščiausiasis Teismas

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείων: M. D.

Αναιρεσίβλητη:«Tez Tour» UAB

Παρεμβαίνουσα:«Frimdis» UAB

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Είναι απαραίτητο να υπάρχει επίσημη προειδοποίηση των αρχών του κράτους αναχώρησης ή/και άφιξης για αποχή από άσκοπα ταξίδια ή/και ο χαρακτηρισμός της χώρας προορισμού (και ενδεχομένως και της χώρας αναχώρησης) ως ανήκουσας σε ζώνη κινδύνου, προκειμένου να θεωρηθεί ότι υφίστανται αναπόφευκτες και έκτακτες περιστάσεις στον τόπο προορισμού ή πολύ κοντά σε αυτόν, κατά την έννοια του άρθρου 12, παράγραφος 2, πρώτη περίοδος, της οδηγίας (ΕΕ) 2015/2302 (1);

2)

Στο πλαίσιο της εκτίμησης του κατά πόσον υφίστανται αναπόφευκτες και έκτακτες περιστάσεις στον τόπο προορισμού ή πολύ κοντά σε αυτόν κατά τον χρόνο καταγγελίας σύμβασης οργανωμένου ταξιδιού, καθώς και του κατά πόσον αυτές επηρεάζουν σημαντικά την εκτέλεση του πακέτου: i) πρέπει να λαμβάνονται υπόψη μόνον οι αντικειμενικές περιστάσεις, ήτοι σχετίζεται ο σημαντικός αντίκτυπος στην εκτέλεση του πακέτου αποκλειστικώς με την αντικειμενική αδυναμία και έχει την έννοια ότι καλύπτει μόνον τις περιπτώσεις κατά τις οποίες η εκτέλεση της σύμβασης καθίσταται φυσικά και νομικά αδύνατη, ή καλύπτει και περιπτώσεις κατά τις οποίες η εκτέλεση της σύμβασης δεν είναι μεν αδύνατη, ωστόσο (εν προκειμένω, λόγω του βάσιμου φόβου μόλυνσης από τον COVID-19) καθίσταται περίπλοκη ή/και οικονομικά ασύμφορη (όσον αφορά την ασφάλεια των ταξιδιωτών, τον κίνδυνο για την υγεία ή/και τη ζωή τους, τη δυνατότητα επίτευξης των στόχων του ταξιδιού αναψυχής); ii) ασκούν επιρροή υποκειμενικοί παράγοντες, όπως το γεγονός ότι ενήλικες που ταξιδεύουν μαζί με παιδιά κάτω των 14 ετών ή ανήκουν σε ομάδα υψηλότερου κινδύνου λόγω της ηλικίας ή της κατάστασης της υγείας του ταξιδιώτη κ.λπ.; Έχει ο ταξιδιώτης το δικαίωμα να καταγγείλει τη σύμβαση οργανωμένου ταξιδιού εάν, λόγω της πανδημίας και των συναφών περιστάσεων, κατά τη γνώμη του μέσου ταξιδιώτη, το ταξίδι από και προς τον προορισμό καθίσταται μη ασφαλές, προκαλεί ταλαιπωρία στον ταξιδιώτη ή βάσιμο φόβο για κίνδυνο στην υγεία του ή για μόλυνση από επικίνδυνο ιό;

3)

Ασκεί το γεγονός ότι οι περιστάσεις τις οποίες επικαλείται ο ταξιδιώτης είχαν ήδη ανακύψει ή τουλάχιστον ήταν ήδη δεδομένες/πιθανές κατά την κράτηση του ταξιδιού επιρροή ως προς το δικαίωμα καταγγελίας της σύμβασης οργανωμένου ταξιδιού χωρίς την καταβολή οποιασδήποτε χρέωσης καταγγελίας (συνεπάγεται, για παράδειγμα, απώλεια του δικαιώματος αυτού ή εφαρμογή αυστηρότερων κριτηρίων για την εκτίμηση της βασιμότητας του αρνητικού αντίκτυπου στην εκτέλεση του πακέτου κ.λπ.); Πρέπει, κατά την εφαρμογή του κριτηρίου της εύλογης προβλεψιμότητας στο πλαίσιο της πανδημίας, να ληφθεί υπόψη το γεγονός ότι, μολονότι ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας είχε ήδη δημοσιεύσει πληροφορίες σχετικά με την εξάπλωση του ιού κατά τον χρόνο σύναψης της σύμβασης οργανωμένου ταξιδιού, εντούτοις η εξέλιξη και οι συνέπειες της πανδημίας ήταν δύσκολο να προβλεφθούν, δεν υπήρχαν σαφή μέτρα για τη διαχείριση και τον έλεγχο της λοίμωξης ούτε επαρκή στοιχεία για την ίδια τη λοίμωξη, ενώ υπήρξε πρόδηλη αύξηση των λοιμώξεων από τη στιγμή της κράτησης του ταξιδιού έως τον χρόνο καταγγελίας του;

4)

Στο πλαίσιο της εκτίμησης του κατά πόσον υφίστανται αναπόφευκτες και έκτακτες περιστάσεις στον τόπο προορισμού ή πολύ κοντά σε αυτόν κατά τον χρόνο καταγγελίας σύμβασης οργανωμένου ταξιδιού, καθώς και κατά πόσον αυτές επηρεάζουν σημαντικά την εκτέλεση του πακέτου, καλύπτει η φράση «στον τόπο προορισμού ή πολύ κοντά σε αυτόν» μόνον το κράτος προορισμού ή, λαμβανομένης υπόψη της φύσης των αναπόφευκτων και έκτακτων περιστάσεων, ήτοι μιας μεταδοτικής ιογενούς λοιμώξεως, καλύπτει επίσης και το κράτος αναχώρησης και τα σημεία που σχετίζονται με τη μετάβαση και την επιστροφή από το ταξίδι (σημεία μετεπιβίβασης, ορισμένα μεταφορικά μέσα κ.λπ.);

---

(1)  Οδηγία (EE) 2015/2302 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 25ης Νοεμβρίου 2015, σχετικά με τα οργανωμένα ταξίδια και τους συνδεδεμένους ταξιδιωτικούς διακανονισμούς, η οποία τροποποιεί τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 2006/2004 και την οδηγία 2011/83/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου και καταργεί την οδηγία 90/314/ΕΟΚ του Συμβουλίου (ΕΕ 2015, L 326, σ. 1).

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Krajský soud v Brně (Τσεχική Δημοκρατία) στις 9 Μαΐου 2022 — CROSS Zlín a.s. κατά Úřad pro ochranu hospodářské soutěže

(Υπόθεση C-303/22)

(2022/C 311/06)

Γλώσσα διαδικασίας: η τσεχική

Αιτούν δικαστήριο

Krajský soud v Brně

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσα: CROSS Zlín a.s.

Καθής: Úřad pro ochranu hospodářské soutěže

Προδικαστικό ερώτημα

Έχουν τα άρθρα 2, παράγραφος 3, και 2α, παράγραφος 2, της οδηγίας 89/665/ΕΟΚ (1), ερμηνευόμενα υπό το πρίσμα του άρθρου 47 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την έννοια ότι αντιτίθενται σε εθνική νομοθεσία, όπως η τσεχική, η οποία παρέχει στις αναθέτουσες αρχές τη δυνατότητα σύναψης δημόσιας σύμβασης πριν από την άσκηση προσφυγής ενώπιον αρμοδίου δικαστηρίου για την εξέταση της νομιμότητας απόφασης περί αποκλεισμού ορισμένου προσφέροντος, η οποία εκδόθηκε σε δεύτερο βαθμό από την Úřad pro ochranu hospodářské soutěže (τσεχική αρχή ανταγωνισμού, Τσεχική Δημοκρατία);

---

(1)  Οδηγία 89/665/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 21ης Δεκεμβρίου 1989, για το συντονισμό των νομοθετικών, κανονιστικών και διοικητικών διατάξεων περί της εφαρμογής των διαδικασιών προσφυγής στον τομέα της σύναψης συμβάσεων κρατικών προμηθειών και δημοσίων έργων (ΕΕ 1989, L 395, σ. 33).

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Bundesgerichtshof (Γερμανία) στις 10 Μαΐου 2022 — FT κατά DW

(Υπόθεση C-307/22)

(2022/C 311/07)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Bundesgerichtshof

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Εναγομένη και αναιρεσείουσα: FT

Ενάγων και αναιρεσίβλητος: DW

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Έχει το άρθρο 15, παράγραφος 3, πρώτη περίοδος, σε συνδυασμό με το άρθρο 12, παράγραφος 5, του κανονισμού (ΕΕ) 2016/679 (1) (στο εξής: ΓΚΠΔ), την έννοια ότι ο υπεύθυνος επεξεργασίας (εν προκειμένω: ο παρέχων την περίθαλψη ιατρός) δεν υποχρεούται να παρέχει δωρεάν στο υποκείμενο των δεδομένων (εν προκειμένω: στον ασθενή) ένα πρώτο αντίγραφο των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα τα οποία επεξεργάζεται, εάν το υποκείμενο των δεδομένων δεν ζητεί το αντίγραφο για την επιδίωξη των σκοπών που αναφέρονται στην πρώτη περίοδο της αιτιολογικής σκέψεως 63 του ΓΚΠΔ, προκειμένου δηλαδή να έχει επίγνωση και να επαληθεύει τη νομιμότητα της επεξεργασίας, αλλά επιδιώκει άλλον –μη συνδεόμενο με την προστασία των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, αλλά νόμιμο– σκοπό (εν προκειμένω: τη διερεύνηση της υπάρξεως αξιώσεων ιατρικής ευθύνης);

2)

Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως στο πρώτο ερώτημα: α) Δύναται εθνική διάταξη κράτους μέλους η οποία έχει θεσπιστεί πριν από την έναρξη ισχύος του ΓΚΠΔ να θεωρηθεί ότι συνιστά περιορισμό, σύμφωνα με το άρθρο 23, παράγραφος 1, στοιχείο θ', του ΓΚΠΔ, του δικαιώματος που απορρέει από το άρθρο 15, παράγραφος 3, πρώτη περίοδος, σε συνδυασμό με το άρθρο 12, παράγραφος 5, του ΓΚΠΔ, σχετικά με τη δωρεάν παροχή αντιγράφου των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα τα οποία επεξεργάζεται ο υπεύθυνος επεξεργασίας; β) Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο δεύτερο ερώτημα, υπό α': Έχει το άρθρο 23, παράγραφος 1, στοιχείο θ', του ΓΚΠΔ την έννοια ότι τα δικαιώματα και οι ελευθερίες τρίτων που αναφέρονται σε αυτό καταλαμβάνουν και το συμφέρον τους να απαλλαγούν από τα έξοδα που συνδέονται με τη χορήγηση αντιγράφου των δεδομένων, σύμφωνα με το άρθρο 15, παράγραφος 3, πρώτη περίοδος, του ΓΚΠΔ, και από οιαδήποτε άλλη επιβάρυνση προκαλείται από την παροχή του αντιγράφου; γ) Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο δεύτερο ερώτημα, υπό β': Είναι δυνατόν να θεωρηθεί ότι εθνική διάταξη, η οποία στο πλαίσιο της σχέσεως μεταξύ ιατρού και ασθενούς προβλέπει πάντοτε και ανεξάρτητα από τις συγκεκριμένες περιστάσεις της εκάστοτε περιπτώσεως αξίωση του ιατρού έναντι του ασθενούς για απόδοση των εξόδων σε περίπτωση χορηγήσεως αντιγράφου των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα του ασθενούς από τον ιατρικό φάκελο, συνιστά περιορισμό, σύμφωνα με το άρθρο 23, παράγραφος 1, στοιχείο θ', του ΓΚΠΔ, των υποχρεώσεων και των δικαιωμάτων που απορρέουν από το άρθρο 15, παράγραφος 3, πρώτη περίοδος, σε συνδυασμό με το άρθρο 12, παράγραφος 5, του ΓΚΠΔ;

3)

Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως στο πρώτο ερώτημα και αρνητικής απαντήσεως στο δεύτερο ερώτημα, υπό α', β' ή γ': Καταλαμβάνει το δικαίωμα που απορρέει από το άρθρο 15, παράγραφος 3, πρώτη περίοδος, του ΓΚΠΔ στη σχέση μεταξύ ιατρού και ασθενούς επίσης και το δικαίωμα για τη χορήγηση αντιγράφων του συνόλου των τμημάτων του φακέλου ασθενούς που περιέχουν δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα του ασθενούς ή αφορά μόνον τη χορήγηση αντιγράφου των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα του ασθενούς αυτών καθεαυτών, ενώ εναπόκειται στον ιατρό που επεξεργάζεται τα δεδομένα να αποφασίσει με ποιον τρόπο θα συγκεντρώσει τα δεδομένα για τον ασθενή που είναι υποκείμενό τους;

---

(1)  Κανονισμός (ΕΕ) 2016/679 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 27ης Απριλίου 2016, για την προστασία των φυσικών προσώπων έναντι της επεξεργασίας των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα και για την ελεύθερη κυκλοφορία των δεδομένων αυτών και την κατάργηση της οδηγίας 95/46/ΕΚ (Γενικός Κανονισμός για την Προστασία Δεδομένων) (ΕΕ 2016, L 119, σ. 1).

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Ελεγκτικό Συνέδριο (Ελλάδα) την 11η Μαΐου 2022 — ΑΧΙΛΛΕΙΟΝ Ανώνυμη Ξενοδοχειακή Εταιρεία κατά Ελληνικού Δημοσίου

(Υπόθεση C-313/22)

(2022/C 311/08)

Γλώσσα διαδικασίας: η ελληνική

Αιτούν δικαστήριο

Ελεγκτικό Συνέδριο

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείουσα: ΑΧΙΛΛΕΙΟΝ Ανώνυμη Ξενοδοχειακή Εταιρεία

Αναιρεσίβλητο: Ελληνικό Δημόσιο

Προδικαστικά ερωτήματα

1.

Κατά την έννοια των διατάξεων i) των άρθρων 30 παρ. 1, 3 και 4 του Κανονισμού 1260/1999 (1) και του Κανόνα αρ. 1 περ. 1.9. του Κανονισμού 1685/2000 (2), ii) του άρθρου 4 παρ. 3 του Κανονισμού 70/2001 και iii) των άρθρων 38 και 39 παρ. 1 του Κανονισμού 1260/1999, 4 του Κανονισμού 438/2001 (3), 2 παρ. 2 του Κανονισμού 448/2001 (4), 1 παρ. 2 του Κανονισμού 2988/1995 (5) και 14 του Κανονισμού 659/1999 (6), αποτελεί άνευ ετέρου η πώληση της ενισχυθείσας επιχείρησης, με τα πάγια στοιχεία της, τόσο ουσιώδη τροποποίηση των όρων πραγματοποίησης της συγχρηματοδοτηθείσας επένδυσης στην επιχείρηση αυτή, ώστε να δικαιολογείται καθ’ εαυτή μία εθνική ρύθμιση, όπως αυτή της διάταξης του άρθρου 18 παρ. 5 της ΚΥΑ 192249/ΕΥΣ 4057/19.8.2002 (ΥΑ 9216/ΕΥΣ 916/12.2-18.2.2004), με την οποία θεσπίζεται απόλυτη για μακρό χρονικό διάστημα απαγόρευση μεταβίβασης των πάγιων περιουσιακών στοιχείων της επιχείρησης που έχει επιχορηγηθεί, επί ποινή ολικής ή μερικής ανάκλησης της απόφασης υπαγωγής της στην ενίσχυση, και επιστροφής του συνόλου ή μέρους της καταβληθείσας δημόσιας επιχορήγησης;

2.

Έχουν οι διατάξεις i) του άρθρου 30 παρ. 4 του Κανονισμού 1260/1999, ii) του άρθρου 4 παρ. 3 του Κανονισμού 70/2001 (7) και 4.12. των κατευθυντήριων γραμμών σχετικά με τις κρατικές ενισχύσεις περιφερειακού χαρακτήρα για την αρχή της διάρκειας των ενισχυόμενων μικρομεσαίων επιχειρήσεων, iii) των άρθρων 38 και 39 του Κανονισμού 1260/1999, 2 παρ. 2 του Κανονισμού 448/2001, 1 παρ. 2, 2 και 4 του Κανονισμού 2988/1995 και 14 του Κανονισμού 659/1999, την έννοια ότι δεν επιφέρει σημαντική τροποποίηση στην πράξη συγχρηματοδότησης ούτε αδικαιολόγητο πλεονέκτημα σε κάποιον εκ των συμβαλλομένων και ως εκ τούτου δεν αποτελεί παρατυπία ούτε στοιχειοθετεί λόγο ανάκτησης της ενίσχυσης, η πώληση των πάγιων στοιχείων και της ίδιας της ενισχυόμενης επιχείρησης, που συντελείται στο πλαίσιο εσωτερικής εταιρικής συμφωνίας των μετόχων της για τη διασφάλιση της βιωσιμότητάς της, εφόσον δεν μεταβάλλονται οι όροι υλοποίησης της επένδυσης και η μεταβίβαση χωρεί υπό νομικό καθεστώς, στο πλαίσιο του οποίου μεταβιβάζων και αποκτών ευθύνονται εις ολόκληρον για τα χρέη και τις υφιστάμενες κατά τον χρόνο της μεταβίβασης ενοχές;

3.

Οι διατάξεις των άρθρων 17, 52 και 53 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και η αρχή της ασφάλειας δικαίου ερμηνευόμενες σε συνδυασμό με το άρθρο 1 του (πρώτου) Προσθέτου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ, επιβάλλουν όπως τα μέτρα της δημοσιονομικής διόρθωσης και της ανάκτησης της ενίσχυσης, κατά τα άρθρα 38 περ. η και 39 παρ. 1 του Κανονισμού 1260/1999, 2 παρ. 2 του Κανονισμού 448/2001, 4 του Κανονισμού 2988/1995 και 14 του Κανονισμού 659/1999, τελούν σε δίκαιη ισορροπία με το δικαίωμα προστασίας της «περιουσίας» του λήπτη της ενίσχυσης, άγοντας σε μερική ή και πλήρη απαλλαγή αυτού, ακόμη και αν διαπιστωθεί ότι επήλθε σημαντική τροποποίηση στην ενισχυθείσα δράση ή αδικαιολόγητο πλεονέκτημα κατά τη μεταβίβαση αυτής;

---

(1)  Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 1260/1999 του Συμβουλίου της 21ης Ιουνίου 1999 περί γενικών διατάξεων για τα διαρθρωτικά Ταμεία (ΕΕ 1999, L 161, σ. 1).

(2)  Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 1685/2000 της Επιτροπής, της 28ης Ιουλίου 2000, για τη θέσπιση λεπτομερών κανόνων εφαρμογής του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1260/1999 του Συμβουλίου, όσον αφορά την επιλεξιμότητα των δαπανών των ενεργειών που συγχρηματοδοτούνται από τα διαρθρωτικά ταμεία (ΕΕ 2002, L 193, σ. 39).

(3)  Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 438/2001 της Επιτροπής, της 2ας Μαρτίου 2001, για θέσπιση λεπτομερών κανόνων εφαρμογής του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1260/1999 του Συμβουλίου όσον αφορά τα συστήματα διαχείρισης και ελέγχου των παρεμβάσεων των διαρθρωτικών Ταμείων (ΕΕ 2001, L 63, σ. 21).

(4)  Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 448/2001 της Επιτροπής, της 2ας Μαρτίου 2001, για τη θέσπιση λεπτομερών κανόνων εφαρμογής του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1260/1999 του Συμβουλίου όσον αφορά τη διαδικασία διενέργειας δημοσιονομικών διορθώσεων στην παρέμβαση που χορηγείται στο πλαίσιο των Διαρθρωτικών Ταμείων (ΕΕ 2001, L 64, σ. 13).

(5)  Κανονισμός (ΕΚ, Ευρατόμ) αριθ. 2988/95 του Συμβουλίου, της 18ης Δεκεμβρίου 1995, σχετικά με την προστασία των οικονομικών συμφερόντων των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (ΕΕ 1991, L 312, σ. 1).

(6)  Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 659/1999 του Συμβουλίου της 22ας Μαρτίου 1999 για τη θέσπιση λεπτομερών κανόνων εφαρμογής του άρθρου 93 της συνθήκης ΕΚ (ΕΕ 1999, L 83, σ. 1).

(7)  Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 70/2001 της Επιτροπής, της 12ης Ιανουαρίου 2001, σχετικά με την εφαρμογή των άρθρων 87 και 88 της συνθήκης ΕΚ στις κρατικές ενισχύσεις προς μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις (ΕΕ 2001, L 10, σ. 33).

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Bundesverwaltungsgericht (Γερμανία) την 1η Ιουνίου 2022 — Weingut A κατά Land Rheinland-Pfalz

(Υπόθεση C-354/22)

(2022/C 311/09)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Bundesverwaltungsgericht

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείουσα: Weingut A

Αναιρεσίβητο: Ομόσπονδο κράτος της Ρηνανίας-Παλατινάτου

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Μπορεί η οινοποίηση να εκτελείται εξ ολοκλήρου στο οινοποιείο από το οποίο προέρχεται η ονομασία του οίνου κατά την έννοια του άρθρου 54, παράγραφος 1, δεύτερο εδάφιο, του κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμού (ΕΕ) 2019/33 (1), εάν η έκθλιψη πραγματοποιείται σε εγκατάσταση πιεστηρίου που εκμισθώνεται για 24 ώρες από άλλο οινοποιείο και κατά το χρονικό διάστημα αυτό βρίσκεται στην αποκλειστική διάθεση του οινοποιείου από το οποίο προέρχεται η ονομασία του οίνου;

2)

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως, επιβάλλεται η έκθλιψη να πραγματοποιείται ή να εποπτεύεται επί τόπου από συνεργάτες του οινοποιείου από το οποίο προέρχεται η ονομασία του οίνου ή μπορεί η έκθλιψη να πραγματοποιείται και από υπαλλήλους του οινοποιείου που εκμισθώνει την εγκατάσταση πιεστηρίου υπό την καθοδήγηση του οινοποιείου από το οποίο προέρχεται η ονομασία του οίνου;

3)	Εάν η έκθλιψη δύναται να πραγματοποιηθεί και από συνεργάτες του οινοποιείου που εκμισθώνει την εγκατάσταση πιεστηρίου, μπορεί να χορηγηθεί σε αυτούς η εξουσία να παρέμβουν με δική τους πρωτοβουλία στη διαδικασία της εκθλίψεως, σε περίπτωση που ανακύψουν απροσδόκητα προβλήματα;

4)

Αποκλείεται o καταλογισμός της εκτελέσεως της οινοποιήσεως στο οινοποιείο από το οποίο προέρχεται η ονομασία του οίνου, εάν το οινοποιείο που εκμισθώνει την εγκατάσταση πιεστηρίου και πραγματοποιεί την έκθλιψη έχει ίδιο συμφέρον ως προς τον τρόπο που πραγματοποιείται η έκθλιψη, καθόσον στη σύμβαση διαχειρίσεως αμπελώνων που έχει συναφθεί επίσης με την εν λόγω επιχείρηση προβλέπεται ότι η αμοιβή που αφορά τις υπό διαχείριση εκτάσεις προσαυξάνεται ανάλογα με την απόδοση και την ποιότητα ανά εκατόλιτρο οίνου τύπου Kabinett/Spätlese/Auslese;

---

(1)  Κατ' εξουσιοδότηση κανονισμός (ΕΕ) 2019/33 της Επιτροπής, της 17ης Οκτωβρίου 2018, για τη συμπλήρωση του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1308/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου όσον αφορά τις αιτήσεις προστασίας ονομασιών προέλευσης, γεωγραφικών ενδείξεων και παραδοσιακών ενδείξεων στον αμπελοοινικό τομέα, τη διαδικασία ένστασης, τους περιορισμούς στη χρήση, τις τροποποιήσεις των προδιαγραφών προϊόντος, την ανάκληση της προστασίας, καθώς και την επισήμανση και την παρουσίαση (ΕΕ 2019, L 9, σ. 2), όπως ισχύει τροποποιηθείς από τον κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμό (ΕΕ) 2021/1375 της Επιτροπής, της 11ης Ιουνίου 2021 (ΕΕ 2021, L 297, σ. 16).

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 29ης Ιουνίου 2022 — Corneli κατά ΕΚΤ

(Υπόθεση T-501/19) (1)

(Πρόσβαση στα έγγραφα - Απόφαση 2004/258/ΕΚ - Απόφαση της ΕΚΤ να θέσει την Banca Carige υπό καθεστώς προσωρινής διαχείρισης - Μη παροχή πρόσβασης - Εξαίρεση σχετική με την προστασία της εμπιστευτικότητας των πληροφοριών που προστατεύονται ως τέτοιες από το δίκαιο της Ένωσης - Γενικό τεκμήριο εμπιστευτικότητας - Έννοια εμπιστευτικών πληροφοριών - Υποχρέωση αιτιολογήσεως)

(2022/C 311/10)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Francesca Corneli (Velletri, Ιταλία) (εκπρόσωπος: F. Ferraro, δικηγόρος)

Καθής: Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (εκπρόσωποι: F. von Lindeiner, A. Riso και M. Van Hoecke, επικουρούμενοι από τον D. Sarmiento Ramírez Escudero, δικηγόρο)

Αντικείμενο

Με την προσφυγή της βάσει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ, η προσφεύγουσα ζητεί την ακύρωση της αποφάσεως LS/LDG/19/182 της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), της 29ης Μαΐου 2019, με την οποία απορρίπτεται το αίτημα πρόσβασης στην απόφαση της 1ης Ιανουαρίου 2019 περί θέσης της Banca Carige SpA υπό καθεστώς προσωρινής διαχείρισης.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Ακυρώνει την απόφαση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), της 29ης Μαΐου 2019, με την οποία απορρίπτεται το αίτημα πρόσβασης στην απόφαση της 1ης Ιανουαρίου 2019 περί θέσης της Banca Carige SpA υπό καθεστώς προσωρινής διαχείρισης.

2)	Καταδικάζει την ΕΚΤ στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  EE C 312 της 16.9.2019.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 22ας Ιουνίου 2022 — Anglo Austrian AAB και Belegging Maatschappij «Far East» κατά ΕΚΤ

(Υπόθεση T-797/19) (1)

(Οικονομική και νομισματική πολιτική - Προληπτική εποπτεία πιστωτικών ιδρυμάτων - Ειδικά καθήκοντα εποπτείας που έχουν ανατεθεί στην ΕΚΤ - Απόφαση περί ανακλήσεως της αδείας πιστωτικού ιδρύματος - Σοβαρές παραβάσεις των εθνικών διατάξεων για τη μεταφορά της οδηγίας 2005/60/ΕΚ - Αναλογικότητα - Παράβαση της νομοθεσίας περί της διακυβερνήσεως των πιστωτικών ιδρυμάτων - Δικαιώματα άμυνας - Πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως - Δικαίωμα αποτελεσματικής δικαστικής προστασίας)

(2022/C 311/11)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: Anglo Austrian AAB AG, πρώην Anglo Austrian AAB Bank AG (Βιέννη, Αυστρία), Belegging-Maatschappij «Far-East» BV (Velp, Κάτω Χώρες) (εκπρόσωποι: M. Ketzer και O. Behrends, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (εκπρόσωποι: C. Hernández Saseta, E. Yoo και V. Hümpfner))

Αντικείμενο

Με την προσφυγή τους βάσει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ, οι προσφεύγουσες ζητούν την ακύρωση της αποφάσεως ECB-SSM-2019-AT 8 WHD-2019 0009 της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), της 14ης Νοεμβρίου 2019, με την οποία αυτή ανακάλεσε την άδεια λειτουργίας της AAB Bank για την ανάληψη δραστηριοτήτων πιστωτικού ιδρύματος.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Η Anglo Austrian AAB AG και η Belegging-Maatschappij «Far-East» BV φέρουν, πέραν των δικαστικών εξόδων τους, τα έξοδα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), περιλαμβανομένων των εξόδων της διαδικασίας ασφαλιστικών μέτρων.

---

(1)  EE C 10 της 13.1.2020.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 29ης Ιουνίου 2022 — Hochmann Marketing κατά EUIPO (bittorrent)

(Υπόθεση T-337/20) (1)

(Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Απόφαση τμήματος προσφυγών με την οποία επικυρώνεται η ανάκληση προγενέστερης αποφάσεως - Άρθρο 103, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 - Αίτηση μετατροπής σε αίτηση καταχώρισης εθνικού σήματος - Λόγος αποκλεισμού της μετατροπής - Μη χρήση του σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Άρθρο 139, παράγραφος 2, στοιχείο α', του κανονισμού 2017/1001 - Δικαίωμα ακροάσεως - Άρθρο 47 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων)

(2022/C 311/12)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Hochmann Marketing GmbH (Neu-Isenburg, Γερμανία) (εκπρόσωπος: J. Jennings, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: A. Söder και Ε. Μαρκάκης)

Αντικείμενο

Με την προσφυγή που άσκησε δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ, η προσφεύγουσα ζητεί την ακύρωση της αποφάσεως του τετάρτου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO) της 30ής Μαρτίου 2020 (υπόθεση R 187/2020-4).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει την Hochmann Marketing GmbH στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  EE C 255 της 3.8.2020.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 22ας Ιουνίου 2022 — Munich κατά EUIPO — Tone Watch (MUNICH10A.T.M.)

(Υπόθεση T-502/20) (1)

(Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Διαδικασία για την κήρυξη ακυρότητας - Λεκτικό σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης MUNICH10A.T.M. - Προγενέστερα εθνικά εικονιστικά σήματα και προγενέστερα εικονιστικά σήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης MUNICH - Σχετικοί λόγοι απαραδέκτου - Άρθρο 53, παράγραφος 1, στοιχείο α', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 [νυν άρθρο 60, παράγραφος 1, στοιχείο α', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001] - Έλλειψη κινδύνου συγχύσεως - Έλλειψη ομοιότητας των προϊόντων και των υπηρεσιών - Απουσία συμπληρωματικότητας αισθητικής φύσεως - Άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 207/2009 [νυν άρθρο 8, παράγραφος, 1, στοιχείο β', του κανονισμού 2017/1001] - Δεν συντρέχει προσβολή της φήμης - Άρθρο 8, παράγραφος 5, του κανονισμού 207/2009 (νυν άρθρο 8, παράγραφος 5, του κανονισμού 2017/1001) - Δικαιώματα άμυνας)

(2022/C 311/13)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Munich, SL (La Torre de Claramunt, Ισπανία) (εκπρόσωπος: M. del Mar Guix Vilanova, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωπος: J. Crespo Carrillo)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του EUIPO, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου: Tone Watch, SL (Μαδρίτη, Ισπανία) (εκπρόσωπος: J. López Martínez, δικηγόρος)

Αντικείμενο

Με την προσφυγή που άσκησε δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ, η προσφεύγουσα ζητεί την ακύρωση της αποφάσεως του τετάρτου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO) της 25ης Μαρτίου 2020 (υπόθεση R 2472/2018-4), σχετικά με διαδικασία για την κήρυξη ακυρότητας μεταξύ της προσφεύγουσας και της παρεμβαίνουσας.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει τη Munich, SL στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  EE C 329 της 5.10.2020.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 29ης Ιουνίου 2022 — Leonine Distribution κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-641/20) (1)

(Πολιτισμός - Πρόγραμμα «Δημιουργική Ευρώπη» (2014 έως 2020) - Υποπρόγραμμα «Media» - Πρόσκληση υποβολής προτάσεων EACEA/05/2018 - Απόφαση του EACEA περί απορρίψεως της υποψηφιότητας της προσφεύγουσας λόγω μη πλήρωσης των προϋποθέσεων επιλεξιμότητας - Απόφαση της Επιτροπής με την οποία απορρίπτεται η διοικητική προσφυγή κατά της απόφασης του EACEA - Έννοια της ευρωπαϊκής επιχείρησης - Επιχορήγηση η οποία μπορεί να δοθεί μόνο στους υποψηφίους οι οποίοι είναι υπό την άμεση ή κατά πλειοψηφία κυριότητα υπηκόων των κρατών μελών της Ένωσης ή των λοιπών ευρωπαϊκών χωρών που συμμετέχουν στο υποπρόγραμμα - Σφάλματα εκτιμήσεως - Παράλειψη εξετάσεως των εγγράφων που επισυνάπτονται στην πρόταση - Αναλογικότητα)

(2022/C 311/14)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Leonine Distribution GmbH (Μόναχο, Γερμανία) (εκπρόσωπος: J. Kreile, δικηγόρος)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: W. Farrell και Α. Κατσιμέρου)

Παρεμβαίνων υπέρ της καθής: Ευρωπαϊκός Εκτελεστικός Οργανισμός Εκπαίδευσης και Πολιτισμού (εκπρόσωποι: H. Monet, N. Sbrilli και V. Kasparian)

Αντικείμενο

Με την προσφυγή της βάσει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ η προσφεύγουσα ζητεί την ακύρωση της εκτελεστικής αποφάσεως C(2020) 5515 final της Επιτροπής, της 10ης Αυγούστου 2020, περί απόρριψης της διοικητικής προσφυγής που ασκήθηκε δυνάμει του άρθρου 22, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΚ) 58/2003 του Συμβουλίου, της 19ης Δεκεμβρίου 2002, περί θεσπίσεως του καταστατικού των εκτελεστικών οργανισμών που είναι επιφορτισμένοι με ορισμένα καθήκοντα σχετικά με τη διαχείριση κοινοτικών προγραμμάτων (ΕΕ 2003, L 11, σ. 1), κατά της απόφασης του Ευρωπαϊκού Εκτελεστικού Οργανισμού Εκπαίδευσης και Πολιτισμού (EACEA) της 12ης Μαΐου 2020 με την οποία απορρίφθηκε η αίτηση της προσφεύγουσας για επιδότηση στο πλαίσιο της πρόσκλησης υποβολής προτάσεων «Υποστήριξη για τη διανομή μη εγχώριων κινηματογραφικών ταινιών — το αυτόματο σύστημα διανομής» (EACEA/05/2018).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Η Leonine Distribution GmbH φέρει τα δικαστικά έξοδά της καθώς και τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

3)	Ο Ευρωπαϊκός Εκτελεστικός Οργανισμός Εκπαίδευσης και Πολιτισμού (EACEA) φέρει τα δικαστικά έξοδά του.

---

(1)  EE C 19 της 18.1.2021.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 29ης Ιουνίου 2022 — Jose A. Alfonso Arpon κατά EUIPO — Puma (PLUMAflex by Roal)

(Υπόθεση T-357/21) (1)

(Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Διαδικασία ανακοπής - Αίτηση καταχωρίσεως εικονιστικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης PLUMAflex by Roal - Προγενέστερο εικονιστικό σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης PUMA - Σχετικός λόγος απαραδέκτου - Προσβολή της φήμης - Άρθρο 8, παράγραφος 5, του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001)

(2022/C 311/15)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Jose A. Alfonso Arpon SL (Arnedo, Ισπανία) (εκπρόσωπος: C. Hernández Hernández, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: A. Söder και V. Ruzek)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του EUIPO, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου: Puma SE (Herzogenaurach, Γερμανία) (εκπρόσωπος: P. González-Bueno Catalán de Ocón, δικηγόρος)

Αντικείμενο

Προσφυγή δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ με αίτημα την ακύρωση της αποφάσεως του πρώτου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO) της 6ης Απριλίου 2021 (υπόθεση R 2991/2019-1).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει την Jose A. Alfonso Arpon SL στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  EE C 329 της 16.8.2021.

Προσφυγή της 31ης Μαΐου 2022 — NLVOW κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-331/22)

(2022/C 311/16)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Nederlandse Vereniging Omwonenden Windturbines (NLVOW) (Annerveenschekanaal, Κάτω Χώρες) (εκπρόσωπος: G. Byrne, Barrister at law)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την απόφαση της Επιτροπής η οποία κοινοποιήθηκε στην προσφεύγουσα με έγγραφο της 1ης Απριλίου 2022 και με την οποία απορρίφθηκε ως απαράδεκτη η αίτηση της προσφεύγουσας για εσωτερική επανεξέταση·

—

περαιτέρω/ή επικουρικώς, να κρίνει παράνομη την παράλειψη ανάληψης ενέργειας εκ μέρους της Επιτροπής, όταν η τελευταία κλήθηκε να ενεργήσει σύμφωνα με τη διαδικασία του άρθρου 265 ΣΛΕΕ με επιστολή της προσφεύγουσας, της 10ης Δεκεμβρίου 2021, και/ή παρέλειψε να λάβει θέση όσον αφορά την καταγγελία της προσφεύγουσας που υποβλήθηκε με την επιστολή αυτή·

—

να αναγνωρίσει ότι, καθόσον το ολλανδικό εθνικό σχέδιο για την ενέργεια και το κλίμα (στο εξής: ΕΣΕΚ) δεν είναι σύμφωνο με τη Σύμβαση του Aarhus, αυτό έχει αξιολογηθεί και/ή εγκριθεί και/ή δημοσιευθεί παρανόμως από την Επιτροπή, και, ως εκ τούτου, παραβιάζει το δίκαιο της Ένωσης και το διεθνές δίκαιο και/ή είναι παράνομο·

—

να αναγνωρίσει ότι η Επιτροπή δεν εκπλήρωσε τις θετικές υποχρεώσεις που υπέχει βάσει του δικαίου της Ένωσης και του διεθνούς δικαίου να αναλάβει ανάλογα μέτρα, όπως ήταν απαραίτητο και προσήκον, προκειμένου να αντιμετωπίσει και/ή να αποκαταστήσει τη μη συμμόρφωση του ολλανδικού ΕΣΕΚ προς τη Σύμβαση του Aarhus·

—

να κρίνει ότι ο «κανονισμός για τη διακυβέρνηση» [κανονισμός (ΕΕ) 2018/1999 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 11ης Δεκεμβρίου 2018, για τη διακυβέρνηση της Ενεργειακής Ένωσης και της Δράσης για το Κλίμα (1)), δεν θέτει σε εφαρμογή τις διατάξεις της Σύμβασης του Aarhus, περιλαμβανομένου του άρθρου της 7, και, κατά συνέπεια, δεν είναι σύμφωνος με το ενωσιακό και διεθνές δίκαιο του περιβάλλοντος, και, ως εκ τούτου, είναι παράνομος·

—

λαμβανομένης υπόψη της μη συμμόρφωσης των ΕΣΕΚ και, ειδικότερα, του ολλανδικού ΕΣΕΚ με τη Σύμβαση του Aarhus, να αναγνωρίσει ότι η παράλειψη της Επιτροπής να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις που υπέχει από τον κανονισμό για τη διακυβέρνηση συνιστά παραβίαση του εν λόγω κανονισμού, παραβίαση της Σύμβασης και, επιπλέον, συνιστά παραβίαση των Συνθηκών·

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα της προσφεύγουσας.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής η προσφεύγουσα προβάλλει τέσσερις λόγους.

1.

Με τον πρώτο λόγο προβάλλεται ότι η απόφαση της Επιτροπής που κοινοποιήθηκε στην προσφεύγουσα με έγγραφο της 1ης Απριλίου 2022 πρέπει να ακυρωθεί. — Η προσφεύγουσα υπέβαλε αίτηση στην Επιτροπή με επιστολή της 10ης Δεκεμβρίου 2021. Απαντώντας στην εν λόγω αίτηση της προσφεύγουσας η Επιτροπή έκρινε το αίτημά της απαράδεκτο. Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η απόφαση της Επιτροπής συνιστά διοικητική πράξη, όπως αυτή ορίζεται στη Σύμβαση του Aarhus (όπως έχει τροποποιηθεί) (2). Η προσφεύγουσα διατείνεται ότι η απόφαση της Επιτροπής είναι, εν προκειμένω, ουσιωδώς εσφαλμένη, συνιστά παραβίαση του ενωσιακού και διεθνούς δικαίου του περιβάλλοντος και παραβίαση των Συνθηκών. Η προσφεύγουσα προβάλλει ότι η Επιτροπή αθετεί τις θετικές υποχρεώσεις που υπέχει βάσει των Συνθηκών και του διεθνούς δικαίου, περιλαμβανομένων των άρθρων 3, 6 και 7 της Σύμβασης σχετικά με την πρόσβαση στις πληροφορίες, τη συμμετοχή του κοινού στη λήψη αποφάσεων και την πρόσβαση στη δικαιοσύνη για περιβαλλοντικά θέματα (στο εξής: Σύμβαση του Aarhus). — H προσφεύγουσα υποστηρίζει περαιτέρω ότι με την προσβαλλόμενη απόφαση της Επιτροπής παραβιάζεται το παράγωγο δίκαιο της Ένωσης, περιλαμβανομένων των άρθρων 9 και 10 του κανονισμού Aarhus (όπως έχει τροποποιηθεί). Η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι με την απόφαση της Επιτροπής προσβάλλεται το δικαίωμά της πρόσβασης στη δικαιοσύνη για περιβαλλοντικά θέματα δυνάμει της Σύμβασης του Aarhus και του κανονισμού Aarhus (όπως έχει τροποποιηθεί). Η προσφεύγουσα υποστηρίζει επιπλέον ότι η διοικητική πράξη της Επιτροπής, κατά τον περιεχόμενο στον κανονισμό Aarhus ορισμό, όπως αυτός έχει τροποποιηθεί, συνιστά παραβίαση των Συνθηκών.

2.

Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται περαιτέρω, ή επικουρικώς με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως, ότι η Επιτροπή παρέλειψε να ενεργήσει κατά την έννοια του άρθρου 265 ΣΛΕΕ σε σχέση με τα ΕΣΕΚ που αξιολογήθηκαν, εγκρίθηκαν και δημοσιεύθηκαν από την Επιτροπή, περιλαμβανομένου, ειδικότερα, του ολλανδικού ΕΚΕΣ. — H Eπιτροπή, παραλείποντας να ενεργήσει επί της αιτήσεως εσωτερικής επανεξέτασης την οποία υπέβαλε η προσφεύγουσα σύμφωνα με το άρθρο 265 ΣΛΕΕ, παρέβη τις θετικές υποχρεώσεις που υπέχει από τις Συνθήκες, ιδίως, μεταξύ άλλων, από το άρθρο 3 ΣΕΕ και το άρθρο 191 ΣΛΕΕ. Η παράβαση αυτή καταδεικνύει επίσης την ύπαρξη κατάφωρης παραβίασης του διεθνούς και του ευρωπαϊκού εθιμικού και συμβατικού δικαίου, περιλαμβανομένων των άρθρων 3, 6 και 7 της Συνθήκης του Aarhus, των άρθρων 9 και 10 του κανονισμού Aarhus (όπως έχει τροποποιηθεί), και της απόφασης VII/8f (όπως έχει τροποποιηθεί), η οποία εκδόθηκε στις 21 Οκτωβρίου 2021.

3.	Με τον τρίτο λόγο προβάλλεται ένσταση ελλείψεως νομιμότητας δυνάμει του άρθρου 277 ΣΛΕΕ όσον αφορά την εκτίμηση και/ή την έγκριση και/ή τη δημοσίευση του ολλανδικού ΕΚΕΣ, και την παράλειψη της Επιτροπής να εξασφαλίσει τη συμμόρφωσή του με τη σύμβαση Aarhus.

4.	Με τον τέταρτο λόγο προβάλλεται ένσταση ελλείψεως νομιμότητας βάσει του άρθρου 277 ΣΛΕΕ όσον αφορά τον κανονισμό για τη διακυβέρνηση (3).

---

(1)  Κανονισμός (ΕΕ) 2018/1999 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 11ης Δεκεμβρίου 2018, για τη διακυβέρνηση της Ενεργειακής Ένωσης και της Δράσης για το Κλίμα, για την τροποποίηση των κανονισμών (ΕΚ) αριθ. 663/2009 και (ΕΚ) αριθ. 715/2009 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, των οδηγιών 94/22/ΕΚ, 98/70/ΕΚ, 2009/31/ΕΚ, 2009/73/ΕΚ, 2010/31/ΕΕ, 2012/27/ΕΕ και 2013/30/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, των οδηγιών 2009/119/ΕΚ και (ΕΕ) 2015/652 του Συμβουλίου και για την κατάργηση του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 525/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (ΕΕ 2018, L 328, σ. 1).

(2)  Κανονισμός (ΕΚ) 1367/2006 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 6ης Σεπτεμβρίου 2006, για την εφαρμογή στα όργανα και τους οργανισμούς της Ένωσης των διατάξεων της σύμβασης του Århus σχετικά με την πρόσβαση στις πληροφορίες, τη συμμετοχή του κοινού στη λήψη αποφάσεων και την πρόσβαση στη δικαιοσύνη για περιβαλλοντικά θέματα (ΕΕ 2006; L 264, σ. 13), όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό (ΕΕ) 2021/1767 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 6ης Οκτωβρίου 2021 (ΕΕ 2021, L 356, σ. 1).

(3)  Βλ. παραπομπή στην υποσημείωση 1 ανωτέρω.

Προσφυγή της 9ης Ιουνίου 2022 — Stichting Nationaal Kritisch Platform Windenergie κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-344/22)

(2022/C 311/17)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Stichting Nationaal Kritisch Platform Windenergie (Schettens, Κάτω Χώρες) (εκπρόσωπος: G. Byrne, Barrister at Law)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να διατάξει την ακύρωση της απόφασης της Επιτροπής, με την οποία απορρίφθηκε ως απαράδεκτο το αίτημα της προσφεύγουσας να διενεργηθεί εσωτερική επανεξέταση και η οποία κοινοποιήθηκε στην προσφεύγουσα με επιστολή της 1ης Απριλίου 2022, λόγω του ότι η απόφαση αυτή παραβιάζει τις Συνθήκες·

—	περαιτέρω ή επικουρικώς, να διαπιστώσει ότι η Επιτροπή παρέλειψε παρανόμως να ενεργήσει βάσει του άρθρου 265 ΣΛΕΕ·

—

να διαπιστώσει ότι, δεδομένου ότι δεν συμμορφώνεται με τη Σύμβαση του Aarhus, το ολλανδικό εθνικό σχέδιο για την ενέργεια και το κλίμα (στο εξής: ΕΣΕΚ) έχει αξιολογηθεί και/ή εγκριθεί και/ή δημοσιευθεί παρανόμως από την Επιτροπή, και παραβιάζει, συνεπώς, το ενωσιακό και διεθνές δίκαιο και/ή είναι παράνομο·

—	να διαπιστώσει ότι η Επιτροπή δεν εκπλήρωσε τις θετικές υποχρεώσεις που υπέχει από το ενωσιακό και το διεθνές δίκαιο να λάβει αναγκαία και κατάλληλα μέτρα, προκειμένου να αντιμετωπίσει και/ή να αποκαταστήσει τη μη συμμόρφωση του ολλανδικού ΕΣΕΚ με τη Σύμβαση του Aarhus·

—

να διαπιστώσει ότι ο κανονισμός (ΕΕ) 2018/1999 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (1) δεν θέτει σε εφαρμογή τις διατάξεις της Σύμβασης του Aarhus, συμπεριλαμβανομένου του άρθρου 7 αυτής, και, κατά το μέτρο αυτό, δεν συμμορφώνεται με το ενωσιακό και το διεθνές περιβαλλοντικό δίκαιο, και ως εκ τούτου είναι παράνομος·

—

έχοντας υπόψη τη μη συμμόρφωση των ΕΣΕΚ και, ιδίως, του ολλανδικού ΕΣΕΚ με τη Σύμβαση του Aarhus, να διαπιστώσει ότι η παράλειψη της Επιτροπής να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις που υπέχει από τον κανονισμό (ΕΕ) 2018/1999 συνιστά παραβίαση του εν λόγω κανονισμού, παραβίαση της Σύμβασης και, επιπλέον, παραβίαση των Συνθηκών·

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα της προσφεύγουσας.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής η προσφεύγουσα προβάλλει τέσσερις λόγους.

1.

Με τον πρώτο λόγο προβάλλεται ότι η απόφαση της Επιτροπής, η οποία κοινοποιήθηκε στην προσφεύγουσα με επιστολή της 1ης Απριλίου 2022, πρέπει να ακυρωθεί, καθώς συνιστά παραβίαση των Συνθηκών και του περιβαλλοντικού δικαίου. Τον Δεκέμβριου του 2021, η προσφεύγουσα υπέβαλε αίτημα στην Επιτροπή με το οποίο ζητούσε εσωτερική επανεξέταση όσον αφορά τα θέματα που έθιγε με το αίτημά της σχετικά με το περιβαλλοντικό δίκαιο. Σε απάντηση του αιτήματος εσωτερικής επανεξέτασης της προσφεύγουσας, η Επιτροπή έκρινε απαράδεκτο το επίμαχο αίτημα. Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η απόφαση της Επιτροπής είναι, όσον αφορά το ζήτημα αυτό, θεμελιωδώς εσφαλμένη, συνιστά παραβίαση του ενωσιακού και διεθνούς περιβαλλοντικού δικαίου και παραβίαση των Συνθηκών. Η προσφεύγουσα διατείνεται ότι η Επιτροπή αθετεί τις θετικές υποχρεώσεις που υπέχει από τις Συνθήκες και το διεθνές δίκαιο, συμπεριλαμβανομένων των άρθρων 3, 6 και 7 της Σύμβασης για την πρόσβαση στις πληροφορίες, τη συμμετοχή του κοινού στη λήψη αποφάσεων και την πρόσβαση στη δικαιοσύνη για περιβαλλοντικά θέματα (στο εξής: Σύμβαση του Aarhus). H προσφεύγουσα περαιτέρω διατείνεται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση της Επιτροπής παραβιάζει το παράγωγο δίκαιο της ΕΕ, συμπεριλαμβανομένων των άρθρων 9 και 10 του κανονισμού (ΕΚ) 1367/2006 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (2), και/ή τις υποχρεώσεις που υπέχει η Επιτροπή από τον κανονισμό (ΕΕ) 2018/1999. Η προσφεύγουσα περαιτέρω ισχυρίζεται ότι η απόφαση της Επιτροπής προσβάλλει το δικαίωμα πρόσβασής της στη δικαιοσύνη για περιβαλλοντικά θέματα δυνάμει της Σύμβασης του Aarhus και του κανονισμού Aarhus (όπως τροποποιήθηκε).

2.

Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή παρέλειψε να ενεργήσει κατά την έννοια του άρθρου 265 ΣΛΕΕ σε σχέση με τα ΕΣΕΚ που αξιολογήθηκαν, εγκρίθηκαν και δημοσιεύθηκαν από την Επιτροπή, συμπεριλαμβανομένου, ιδίως, του προσβαλλόμενου ολλανδικού ΕΣΕΚ. Παραλείποντας να ενεργήσει, η Επιτροπή παραβιάζει τις υποχρεώσεις που υπέχει από τις Συνθήκες και το διεθνές δίκαιο, συμπεριλαμβανομένων των άρθρων 3, 6 και 7 της Σύμβασης του Aarhus. Η προσφεύγουσα περαιτέρω ισχυρίζεται ότι με την παράλειψη της Επιτροπής παραβιάζεται το παράγωγο δίκαιο της ΕΕ, μεταξύ άλλων, τα άρθρα 9 και 10 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1367/2006 (όπως τροποποιήθηκε).

3.

Με τον τρίτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η παράλειψη της Επιτροπής να εξασφαλίσει την πλήρη συμμόρφωση του ολλανδικού ΕΣΕΚ με τη Σύμβαση του Aarhus σημαίνει ότι το εν λόγω ΕΣΕΚ, τόσο τώρα όσο και καθ’ όλη την κρίσιμη περίοδο, έχει αξιολογηθεί, εγκριθεί και δημοσιευτεί κατά πρόδηλη παραβίαση του ενωσιακού και διεθνούς δικαίου και είναι ως εκ τούτου παράνομο. Συναφώς, η προσφεύγουσα υποστηρίζει περαιτέρω ότι η παράλειψη της Επιτροπής να εγκρίνει και/ή να λάβει κατάλληλα μέτρα προκειμένου να αντιμετωπίσει και να επιλύσει τα ανωτέρω ζητήματα, συνιστά παράλειψη της Επιτροπής κατά παράβαση του άρθρου 265 ΣΛΕΕ.

4.

Με τον τέταρτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι ο κανονισμός (ΕΕ) 2018/1999 δεν θέτει σε εφαρμογή τις διατάξεις της Σύμβασης του Aarhus, συμπεριλαμβανομένου του άρθρου 7 αυτής, και ότι, ως εκ τούτου, δεν συμμορφώνεται με το ενωσιακό και διεθνές περιβαλλοντικό δίκαιο. Περαιτέρω ή επικουρικώς, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι ο κανονισμός (ΕΕ) 2018/1999 παραβιάζει τις Συνθήκες. Συνακόλουθα, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι ο κανονισμός (ΕΕ) 2018/1999 πρέπει να κηρυχθεί παράνομος.

---

(1)  Κανονισμός (ΕΕ) 2018/1999 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 11ης Δεκεμβρίου 2018, για τη διακυβέρνηση της Ενεργειακής Ένωσης και της Δράσης για το Κλίμα, για την τροποποίηση των κανονισμών (ΕΚ) αριθ. 663/2009 και (ΕΚ) αριθ. 715/2009 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, των οδηγιών 94/22/ΕΚ, 98/70/ΕΚ, 2009/31/ΕΚ, 2009/73/ΕΚ, 2010/31/ΕΕ, 2012/27/ΕΕ και 2013/30/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, των οδηγιών 2009/119/ΕΚ και (ΕΕ) 2015/652 του Συμβουλίου και για την κατάργηση του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 525/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (ΕΕ 2018, L 328, σ. 1).

(2)  Κανονισμός (ΕΚ) 1367/2006 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 6ης Σεπτεμβρίου 2006, για την εφαρμογή στα όργανα και τους οργανισμούς της Κοινότητας των διατάξεων της σύμβασης του Århus σχετικά με την πρόσβαση στις πληροφορίες, τη συμμετοχή του κοινού στη λήψη αποφάσεων και την πρόσβαση στη δικαιοσύνη για περιβαλλοντικά θέματα (ΕΕ 2006, L 264, σ. 13).

Προσφυγή της 3ης Ιουνίου 2022 — Föreningen Svenskt Landskapsskydd κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-346/22)

(2022/C 311/18)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Föreningen Svenskt Landskapsskydd (Höganäs, Σουηδία) (εκπρόσωπος: G. Byrne, Barrister-at-Law)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να διατάξει την ακύρωση της απόφασης της Επιτροπής περί απόρριψης, ως απαράδεκτης, της αίτησης της προσφεύγουσας για εσωτερική επανεξέταση, η οποία κοινοποιήθηκε στην προσφεύγουσα με έγγραφο της 1ης Απριλίου 2022, για τον λόγο ότι αντιβαίνει στις Συνθήκες·

—	επιπλέον ή επικουρικώς, να κρίνει ότι η Επιτροπή παρανόμως παρέλειψε να ενεργήσει βάσει του άρθρου 265 ΣΛΕΕ·

—	να κρίνει ότι, καθόσον το σουηδικό εθνικό σχέδιο για την ενέργεια και το κλίμα (ΕΣΕΚ) δεν είναι σύμφωνο με τη Σύμβαση του Aarhus, αξιολογήθηκε και/ή εγκρίθηκε και/ή δημοσιεύθηκε παρανόμως από την Επιτροπή και, ως εκ τούτου, αντιβαίνει στο ενωσιακό και το διεθνές δίκαιο και/ή είναι παράνομο·

—	να κρίνει ότι η Επιτροπή παρέβη τις βάσει του ενωσιακού και του διεθνούς δικαίου θετικές υποχρεώσεις της να λάβει τα αναγκαία και πρόσφορα μέτρα για να αντιμετωπίσει και/ή να άρει την ασυμβατότητα του σουηδικού ΕΣΕΚ προς τη Σύμβαση του Aarhus·

—

να κρίνει ότι ο κανονισμός (ΕΕ) 2018/1999 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (1) δεν θέτει σε εφαρμογή τις διατάξεις της Σύμβασης του Aarhus, συμπεριλαμβανομένου του άρθρου 7 αυτής, και, ως εκ τούτου, δεν είναι σύμφωνος με το ενωσιακό και το διεθνές δίκαιο περιβάλλοντος και, επομένως, είναι παράνομος·

—

λαμβανομένης υπόψη της ασυμβατότητας των ΕΣΕΚ και, ειδικότερα, του σουηδικού ΕΣΕΚ προς τη Σύμβαση του Aarhus, να κρίνει ότι η εκ μέρους της Επιτροπής παράβαση των υποχρεώσεων που υπέχει από τον κανονισμό (ΕΕ) 2018/1999 συνιστά παράβαση του εν λόγω κανονισμού, παράβαση της Σύμβασης και, επιπλέον, παράβαση των Συνθηκών·

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα της προσφεύγουσας.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει τέσσερις λόγους ακυρώσεως.

1.

Με τον πρώτο λόγο προβάλλεται ότι η απόφαση της Επιτροπής που κοινοποιήθηκε στην προσφεύγουσα με έγγραφο της 1ης Απριλίου 2022 πρέπει να ακυρωθεί. Η προσφεύγουσα υπέβαλε αίτηση στην Επιτροπή με έγγραφο της 15ης Δεκεμβρίου 2021. Απαντώντας στην αίτηση της προσφεύγουσας, η Επιτροπή, με το προαναφερθέν έγγραφο, έκρινε απαράδεκτη την αίτηση αυτή. Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η σχετική απόφαση της Επιτροπής είναι θεμελιωδώς πλημμελής, συνιστά παραβίαση του ενωσιακού και του διεθνούς δικαίου περιβάλλοντος καθώς και παράβαση των Συνθηκών. Η προσφεύγουσα προβάλλει ότι η Επιτροπή παραβαίνει τις θετικές υποχρεώσεις που υπέχει από τις Συνθήκες και από το διεθνές δίκαιο, συμπεριλαμβανομένων των άρθρων 3, 6 και 7 της Σύμβασης για την πρόσβαση σε πληροφορίες, τη συμμετοχή του κοινού στη λήψη αποφάσεων και την πρόσβαση στη δικαιοσύνη για περιβαλλοντικά θέματα (Σύμβασης του Aarhus). Η προσφεύγουσα υποστηρίζει, επιπλέον, ότι η προσβαλλόμενη απόφαση της Επιτροπής παραβίασε το παράγωγο δίκαιο της Ένωσης, συμπεριλαμβανομένων των άρθρων 9 και 10 του κανονισμού (ΕΚ) 1367/2006 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (2). Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η απόφαση της Επιτροπής προσβάλλει το δικαίωμα πρόσβασής της στη δικαιοσύνη δυνάμει της Σύμβασης του Aarhus και του κανονισμού (ΕΚ) 1367/2006 (όπως τροποποιήθηκε).

2.

Με τον δεύτερο λόγο προβάλλεται ότι η Επιτροπή παρέλειψε να ενεργήσει κατά την έννοια του άρθρου 265 ΣΛΕΕ όσον αφορά τα ΕΣΕΚ που αξιολογήθηκαν, εγκρίθηκαν και δημοσιεύθηκαν από την Επιτροπή, συμπεριλαμβανομένου, ιδίως, του επίμαχου σουηδικού ΕΣΕΚ. Παραλείποντας να ενεργήσει, η Επιτροπή παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από τις Συνθήκες και από το διεθνές δίκαιο, συμπεριλαμβανομένων των άρθρων 3, 6 και 7 της Σύμβασης του Aarhus. Η προσφεύγουσα υποστηρίζει επίσης ότι η Επιτροπή, με την παράλειψή της, παραβίασε το παράγωγο δίκαιο της Ένωσης, συμπεριλαμβανομένων, μεταξύ άλλων, των άρθρων 9 και 10 του κανονισμού (ΕΚ) 1367/2006 (όπως τροποποιήθηκε).

3.

Με τον τρίτο λόγο προβάλλεται ότι το γεγονός ότι η Επιτροπή δεν έχει διασφαλίσει την πλήρη συμβατότητα του σουηδικού ΕΣΕΚ με τη Σύμβαση του Aarhus σημαίνει ότι το εν λόγω ΕΣΕΚ, τόσο τώρα όσο και καθ’ όλη την κρίσιμη περίοδο, έχει αξιολογηθεί, εγκριθεί και δημοσιευθεί κατά πρόδηλη παραβίαση του ενωσιακού και του διεθνούς δικαίου και, ως εκ τούτου, είναι παράνομο.

4.

Με τον τέταρτο λόγο προβάλλεται ότι ο κανονισμός (ΕΕ) 2018/1999 δεν θέτει σε εφαρμογή τις διατάξεις της Σύμβασης του Aarhus, συμπεριλαμβανομένου του άρθρου 7 αυτής, και, ως εκ τούτου, δεν είναι σύμφωνος με το ενωσιακό και το διεθνές δίκαιο περιβάλλοντος. Επιπλέον, ή επικουρικώς, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι ο κανονισμός (ΕΕ) 2018/1999 παραβιάζει τις Συνθήκες. Επομένως, η προσφεύγουσα φρονεί ότι ο κανονισμός (ΕΕ) 2018/1999 πρέπει να κηρυχθεί παράνομος.

---

(1)  Κανονισμός (ΕΕ) 2018/1999 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 11ης Δεκεμβρίου 2018, για τη διακυβέρνηση της Ενεργειακής Ένωσης και της Δράσης για το Κλίμα, για την τροποποίηση των κανονισμών (ΕΚ) αριθ. 663/2009 και (ΕΚ) αριθ. 715/2009 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, των οδηγιών 94/22/ΕΚ, 98/70/ΕΚ, 2009/31/ΕΚ, 2009/73/ΕΚ, 2010/31/ΕΕ, 2012/27/ΕΕ και 2013/30/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, των οδηγιών 2009/119/ΕΚ και (ΕΕ) 2015/652 του Συμβουλίου και για την κατάργηση του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 525/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (ΕΕ 2018, L 328, σ. 1).

(2)  Κανονισμός (ΕΚ) 1367/2006 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 6ης Σεπτεμβρίου 2006, για την εφαρμογή στα όργανα και τους οργανισμούς της Κοινότητας των διατάξεων της σύμβασης του Århus σχετικά με την πρόσβαση στις πληροφορίες, τη συμμετοχή του κοινού στη λήψη αποφάσεων και την πρόσβαση στη δικαιοσύνη για περιβαλλοντικά θέματα (ΕΕ 2006, L 264, σ. 13).

Προσφυγή της 17ης Ιουνίου 2022 — Ryanair κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-366/22)

(2022/C 311/19)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ryanair DAC (Swords, Ιρλανδία) (εκπρόσωποι: E. Vahida, S. Rating και Ι.-Γ. Μεταξάς-Μαραγκίδης, δικηγόροι)

Καθής-εναγομένη: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής της 26ης Ιουλίου 2022 σχετικά με την κρατική ενίσχυση SA. 56867 (2020/N, πρώην 2020/PN) — Γερμανία — Αποκατάσταση των ζημιών που προκλήθηκαν στην Condor Flugdienst GmbH από την πανδημία της COVID 19 (1)· και

—	να καταδικάσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει τέσσερις λόγους.

1.	Με τον πρώτο λόγο προβάλλεται ότι η Επιτροπή εφάρμοσε εσφαλμένα το άρθρο 107, παράγραφος 2, στοιχείο β', ΣΛΕΕ και υπέπεσε σε πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως κατά την εξέταση της αναλογικότητας της ενισχύσεως σε σχέση με τη ζημία που προκλήθηκε από την πανδημία COVID-19.

2.

Με τον δεύτερο λόγο προβάλλεται ότι η Επιτροπή δεν έλαβε υπόψη συγκεκριμένες διατάξεις της Συνθήκης ΛΕΕ ούτε τις γενικές αρχές του δικαίου της Ένωσης οι οποίες διέπουν την απελευθέρωση των αεροπορικών μεταφορών στην Ευρωπαϊκή Ένωση από τα τέλη της δεκαετίας του 1980 (ήτοι την αρχή της απαγορεύσεως των διακρίσεων, την ελεύθερη παροχή υπηρεσιών και την ελευθερία εγκαταστάσεως), καθώς επίσης ούτε τον κανονισμό 1008/2008 (2).

3.	Με τον τρίτο λόγο προβάλλεται ότι η Επιτροπή δεν κίνησε επίσημη διαδικασία έρευνας παρά τις σοβαρές δυσχέρειες και ότι προσέβαλε τα δικονομικά δικαιώματα της προσφεύγουσας.

4.	Με τον τέταρτο λόγο προβάλλεται ότι η Επιτροπή δεν συμμορφώθηκε με την υποχρέωση αιτιολογήσεως την οποία υπέχει.

---

(1)  ΕΕ 2022, C 177, σ. 1.

(2)  Κανονισμός (ΕΚ) 1008/2008 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 24ης Σεπτεμβρίου 2008, σχετικά με κοινούς κανόνες εκμετάλλευσης των αεροπορικών γραμμών στην Κοινότητα (αναδιατύπωση) (ΕΕ 2008, L 293, σ. 3).

Προσφυγή της 29ης Ιουνίου 2022 — Diesel κατά EUIPO — Lidl Stiftung (Joggjeans)

(Υπόθεση T-378/22)

(2022/C 311/20)

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Diesel SpA (Breganze, Ιταλία) (εκπρόσωποι: F. Celluprica, F. Fischetti και F. De Bono, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Lidl Stiftung & Co. KG (Neckarsulm, Γερμανία)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του EUIPO

Δικαιούχος του επίδικου σήματος: Η αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών

Επίδικο σήμα: Διεθνής καταχώριση του λεκτικού σήματος Joggjeans με ισχύ στην Ευρωπαϊκή Ένωση — Υπ’ αριθ. 1 180 919 διεθνής καταχώριση με ισχύ στην Ευρωπαϊκή Ένωση

Διαδικασία ενώπιον του EUIPO: Διαδικασία για την κήρυξη ακυρότητας

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του δευτέρου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 5ης Απριλίου 2022 στην υπόθεση R 1073/2021-2

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να κάνει δεκτή στο σύνολό της την προσφυγή την οποία άσκησε η Diesel SpA και να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—	να καταδικάσει την παρεμβαίνουσα στα δικαστικά έξοδα, συμπεριλαμβανομένων των σχετικών με τα προηγούμενα στάδια της διαδικασίας εξόδων.

Προβαλλόμενος λόγος

—	Παράβαση του άρθρου 60, παράγραφος 1, στοιχείο γ', σε συνδυασμό με το άρθρο 8, παράγραφος 4, του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου.

Προσφυγή της 29ης Ιουνίου 2022 — Diesel κατά EUIPO — Lidl Stiftung (Joggjeans)

(Υπόθεση T-379/22)

(2022/C 311/21)

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Diesel SpA (Breganze, Ιταλία) (εκπρόσωποι: F. Celluprica, F. Fischetti και F. De Bono, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του EUIPO: Lidl Stiftung & Co. KG (Neckarsulm, Γερμανία)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του EUIPO

Δικαιούχος του επίδικου σήματος: Η αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών

Επίδικο σήμα: Λεκτικό σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης Joggjeans — Υπ’ αριθ. 18 187 200 σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Διαδικασία ενώπιον του EUIPO: Διαδικασία για την κήρυξη ακυρότητας

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του δευτέρου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 5ης Απριλίου 2022 στην υπόθεση R 1074/2021-2

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να κάνει δεκτή στο σύνολό της την προσφυγή της Diesel SpA και να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—	να καταδικάσει την παρεμβαίνουσα στα δικαστικά έξοδα, συμπεριλαμβανομένων των εξόδων των προηγούμενων σταδίων της διαδικασίας.

Προβαλλόμενος λόγος

—	Παράβαση του άρθρου 60, παράγραφος 1, στοιχείο γ', σε συνδυασμό με το άρθρο 8, παράγραφος 4, του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου.

Προσφυγή της 2ας Ιουλίου 2022 — Mndoiants κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-390/22)

(2022/C 311/22)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Sergueï Mndoiants (Μόσχα, Ρωσία) (εκπρόσωποι: F. Bélot και P. Tkhor, δικηγόρος)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα

Ο προσφεύγων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την απόφαση (ΚΕΠΠΑ) 2022/582 (1) του Συμβουλίου της 8ης Απριλίου 2022 καθόσον με αυτήν καταχωρίστηκε το όνομά του στον κατάλογο του παραρτήματος I της αποφάσεως (ΚΕΠΠΑ) 2014/145 του Συμβουλίου της 17ης Μαρτίου 2014·

—	να ακυρώσει τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕE) 2022/581 (2) του Συμβουλίου της 8ης Απριλίου 2022 καθόσον με αυτόν καταχωρίστηκε το όνομά του στον κατάλογο του παραρτήματος I του κανονισμού (ΕE) no 2014/269 του Συμβουλίου της 17ης Μαρτίου 2014·

—	να καταδικάσει το Συμβούλιο στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής ο προσφεύγων προβάλλει τέσσερις λόγους.

1.

Με τον πρώτο λόγο προβάλλεται προσβολή του δικαιώματος αποτελεσματικής δικαστικής προστασίας και παράβαση της υποχρέωσης αιτιολογήσεως. Ο προσφεύγων υποστηρίζει ότι οι πληροφορίες που παρέσχε το Συμβούλιο δεν του δίνουν τη δυνατότητα να αμυνθεί, επειδή, αφενός, τα στοιχεία που παρέσχε το Συμβούλιο, δεδομένης της ισχνότητάς τους, δεν μπορούν να δικαιολογήσουν τα επίμαχα περιοριστικά μέτρα και, αφετέρου, το Συμβούλιο δεν παραθέτει ατομικούς, ειδικούς και συγκεκριμένους λόγους ικανούς να παράσχουν στον ίδιο επαρκείς ενδείξεις σχετικά με τη βασιμότητα της πράξης.

2.

Με τον δεύτερο λόγο προβάλλεται πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως, επειδή, αφενός, τα στοιχεία που επικαλέστηκε το Συμβούλιο για να καταχωρίσει το όνομα του προσφεύγοντος στον κατάλογο είναι στο σύνολό τους αναληθή και, αφετέρου, το Συμβούλιο δεν αποδεικνύει ούτε ότι ο προσφεύγων είναι εξέχων επιχειρηματίας, ούτε ότι έχει επιρροή, ούτε ότι δραστηριοποιείται σε οικονομικούς τομείς που παρέχουν σημαντική πηγή εσόδων στην Κυβέρνηση της Ρωσικής Ομοσπονδίας.

3.	Με τον τρίτο λόγο προβάλλεται παραβίαση των αρχών της αναλογικότητας και της ίσης μεταχείρισης. Ο προσφεύγων υποστηρίζει ότι οι κυρώσεις που του επιβλήθηκαν ενέχουν διακρίσεις εις βάρος του και είναι δυσανάλογες σε σχέση με τους σκοπούς που επιδιώκονται με τα επίμαχα μέτρα.

4.

Με τον τρίτο λόγο προβάλλεται προσβολή ατομικών θεμελιωδών δικαιωμάτων, μεταξύ των οποίων του δικαιώματος ιδιοκτησίας, του δικαιώματος σεβασμού του ιδιωτικού και οικογενειακού βίου και του απαραβίαστου της κατοικίας και των επικοινωνιών. Συνεπώς, το Συμβούλιο καταχώρισε τον προσφεύγοντα στον κατάλογο κατά παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας.

---

(1)  Απόφαση (ΚΕΠΠΑ) 2022/582 του Συμβουλίου, της 8ης Απριλίου 2022, για την τροποποίηση της απόφασης 2014/145/ΚΕΠΠΑ σχετικά με περιοριστικά μέτρα όσον αφορά δράσεις που υπονομεύουν ή απειλούν την εδαφική ακεραιότητα, την κυριαρχία και την ανεξαρτησία της Ουκρανίας (EE 2022, L 110, σ. 55).

(2)  Εκτελεστικός κανονισμός (ΕΕ) 2022/581 του Συμβουλίου, της 8ης Απριλίου 2022, για την εφαρμογή του κανονισμού (EE) αριθ. 269/2014 σχετικά με περιοριστικά μέτρα για ενέργειες που υπονομεύουν ή απειλούν την εδαφική ακεραιότητα, την κυριαρχία και την ανεξαρτησία της Ουκρανίας (ΕΕ 2022, L 110, σ. 3).

Προσφυγή της 4ης Ιουλίου 2022 — Société générale κ.λπ. κατά ΕΣΕ

(Υπόθεση T-391/22)

(2022/C 311/23)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: Société générale (Παρίσι, Γαλλία), Crédit du Nord (Λιλ, Γαλλία), SG Option Europe (Puteaux, Γαλλία) (εκπρόσωποι: A. Gosset Grainville, M. Trabucchi και M. Dalon, δικηγόροι)

Καθού: Ενιαίο Συμβούλιο Εξυγίανσης (ΕΣΕ)

Αιτήματα

Οι προσφεύγουσες ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει, δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ, την απόφαση SRB/ES/2022/18 της 11ης Απριλίου 2022 σχετικά με τον υπολογισμό των εκ των προτέρων εισφορών του 2022 στο Ενιαίο Ταμείο Εξυγίανσης (ΕΤΕ) καθόσον αυτή αφορά τις προσφεύγουσες·

—

να κρίνει ως ανεφάρμοστες, δυνάμει του άρθρου 277 ΣΛΕΕ, τις ακόλουθες διατάξεις του κανονισμού 806/2014 (1), του εκτελεστικού κανονισμού (2) και του κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμού (3): — τα άρθρα 69, παράγραφος 1, 69, παράγραφος 2, 70, παράγραφος 1 και 70, παράγραφος 2, στοιχεία α' και β' του κανονισμού 806/2014· — τα άρθρα 4, παράγραφος 2, 5, 6, 7 και 20, καθώς και το παράρτημα I του κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμού· — το άρθρο 4 του εκτελεστικού κανονισμού·

—	να καταδικάσει το καθού στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής τους, οι προσφεύγουσες προβάλλουν οκτώ λόγους ακυρώσεως.

1.

Με τον πρώτο λόγο, προβάλλεται παραβίαση της αρχής της ίσης μεταχειρίσεως, καθόσον ο τρόπος υπολογισμού των εκ των προτέρων εισφορών στο Ενιαίο Ταμείο Εξυγίανσης (ΕΤΕ) που προβλέπουν ο κανονισμός 806/2014 και ο κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμός δεν αντικατοπτρίζει ούτε το πραγματικό μέγεθος, ούτε τον πραγματικό κίνδυνο που διατρέχουν τα ιδρύματα.

2.

Με τον δεύτερο λόγο, προβάλλεται παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας, καθόσον ο μηχανισμός των εκ των προτέρων εισφορών στο ΕΤΕ που προβλέπουν ο κανονισμός 806/2014 και ο κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμός βασίζεται σε εκτίμηση η οποία επιδεινώνει τεχνητά το προφίλ κινδύνου των μεγάλων γαλλικών ιδρυμάτων και, κατά συνέπεια, οδηγεί σε δυσανάλογα υψηλό ποσό εισφοράς.

3.

Με τον τρίτο λόγο, προβάλλεται παραβίαση της αρχής της ασφάλειας δικαίου, καθόσον ο υπολογισμός των εκ των προτέρων εισφορών που καθορίζουν ο κανονισμός 806/2014, ο κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμός και ο εκτελεστικός κανονισμός αφενός, δεν μπορεί να προβλεφθεί αρκετά νωρίς με ακρίβεια και, αφετέρου, δεν εξαρτάται τόσο από την κατάσταση και το προφίλ κινδύνου του συγκεκριμένου ιδρύματος όσο από την κατάστασή του σε σχέση με τα λοιπά ιδρύματα που συνεισφέρουν. Τέλος, οι προσφεύγουσες εκτιμούν ότι, σύμφωνα με το άρθρο 290 ΣΛΕΕ, η Επιτροπή δεν θα έπρεπε να είναι υπεύθυνη για τον καθορισμό των δεικτών κινδύνου στο πλαίσιο του κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμού, καθόσον τα κριτήρια αυτά έχουν μια λειτουργία απολύτως δομική και αποφασιστική κατά τον καθορισμό των ποσών εισφοράς.

4.	Με τον τέταρτο λόγο, προβάλλεται παραβίαση της αρχής της χρηστής διοικήσεως, καθόσον η προσβαλλόμενη απόφαση δεν έλαβε δεόντως υπόψη όλους τους δείκτες κινδύνου.

5.

Με τον πέμπτο λόγο, προβάλλεται νομικό σφάλμα όσον αφορά τον καθορισμό του συντελεστή προσαρμογής. Οι προσφεύγουσες προβάλλουν την ύπαρξη νομικού σφάλματος καθόσον το ΕΣΕ, το οποίο βασίστηκε σε εσφαλμένη ερμηνεία πολλών διατάξεων του κανονισμού 806/2014, καθόρισε συντελεστή προσαρμογής ο οποίος είναι προδήλως υπέρμετρα υψηλός.

6.

Με τον έκτο λόγο, προβάλλεται παραβίαση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως όσον αφορά τον περιορισμό της προσφυγής σε αμετάκλητες δεσμεύσεις πληρωμής, δεδομένου ότι η προσβαλλόμενη απόφαση δεν αναφέρει επακριβώς και λεπτομερώς για ποιον λόγο είναι αναγκαίο, αφενός, να καθοριστεί το ανώτατο όριο προσφυγής στις αμετάκλητες δεσμεύσεις πληρωμής στο 15 % και, αφετέρου, να γίνονται δεκτά ως εγγύηση μόνο μετρητά.

7.

Με τον έβδομο λόγο, προβάλλεται πρόδηλο σφάλμα εκτιμήσεως. Συναφώς, οι προσφεύγουσες προβάλλουν ότι οι κίνδυνοι φιλοκυκλικότητας και ρευστότητας που επικαλείται το ΕΣΕ για να περιορίσει την προσφυγή στις αμετάκλητες δεσμεύσεις πληρωμής είναι αβάσιμοι, ιδίως λαμβανομένων υπόψη των ειδικών χαρακτηριστικών των αμετάκλητων δεσμεύσεων πληρωμής και του πλαισίου της χρήσεώς τους.

8.

Με τον όγδοο λόγο, προβάλλεται νομικό σφάλμα. Οι προσφεύγουσες προβάλλουν ότι το ΕΣΕ, αφενός, βασίζεται σε εσφαλμένη ερμηνεία των διατάξεων που επιτρέπουν την προσφυγή στις αμετάκλητες δεσμεύσεις πληρωμής επιβάλλοντας το ίδιο μέτρο για όλα τα ιδρύματα βάσει γενικής και αόριστης αναλύσεως και, αφετέρου, καθιστά άνευ πρακτικής αποτελεσματικότητας τις εν λόγω διατάξεις, καθόσον η αναλογία των αμετάκλητων δεσμεύσεων πληρωμών περιορίζεται, συστηματικά και χωρίς επαρκή αιτιολόγηση, στο ελάχιστο νόμιμο.

---

(1)  Κανονισμός (ΕΕ) 806/2014 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 15ης Ιουλίου 2014, περί θεσπίσεως ενιαίων κανόνων και διαδικασίας για την εξυγίανση πιστωτικών ιδρυμάτων και ορισμένων επιχειρήσεων επενδύσεων στο πλαίσιο ενός Ενιαίου Μηχανισμού Εξυγίανσης και ενός Ενιαίου Ταμείου Εξυγίανσης και τροποποιήσεως του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1093/2010 (ΕΕ 2014, L 255, σ. 1).

(2)  Εκτελεστικός κανονισμός (ΕΕ) 2015/81 του Συμβουλίου, της 19ης Δεκεμβρίου 2014, περί ενιαίων όρων εφαρμογής του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 806/2014 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου όσον αφορά τις εκ των προτέρων εισφορές στο Ενιαίο Ταμείο Εξυγίανσης (ΕΕ 2015, L 15, σ. 1).

(3)  Κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμός (ΕΕ) 2015/63 της Επιτροπής, της 21ης Οκτωβρίου 2014, για τη συμπλήρωση της οδηγίας 2014/59/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου όσον αφορά τις εκ των προτέρων συνεισφορές σε χρηματοδοτικές ρυθμίσεις εξυγίανσης (ΕΕ 2015, L 11, σ. 44).

Προσφυγή της 4ης Ιουλίου 2022 — Confédération nationale du Crédit mutuel κ.λπ. κατά ΕΣΕ

(Υπόθεση T-392/22)

(2022/C 311/24)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: Conféderation nationale du Crédit Mutuel (Παρίσι, Γαλλία) και 25 λοιπές προσφεύγουσες (εκπρόσωποι: A. Gosset-Grainville, M. Trabucchi και M. Dalon, δικηγόροι)

Καθού: Ενιαίο Συμβούλιο Εξυγίανσης (ΕΣΕ)

Αιτήματα

Οι προσφεύγουσες ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει, δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ, την απόφαση SRB/ES/2022/18 της 11ης Απριλίου 2022 σχετικά με τον υπολογισμό των εκ των προτέρων εισφορών του 2022 στο Ενιαίο Ταμείο Εξυγίανσης (ΕΤΕ) καθόσον αυτή αφορά τις προσφεύγουσες·

—

να κρίνει ως ανεφάρμοστες, δυνάμει του άρθρου 277 ΣΛΕΕ, τις ακόλουθες διατάξεις του κανονισμού 806/2014 (1), του εκτελεστικού κανονισμού (2) και του κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμού (3): — τα άρθρα 69, παράγραφος 1, 69, παράγραφος 2, 70, παράγραφος 1 και 70, παράγραφος 2, στοιχεία α' και β' του κανονισμού 806/2014· — τα άρθρα 4, παράγραφος 2, 5, 6, 7 και 20, καθώς και το παράρτημα I του κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμού· — το άρθρο 4 του εκτελεστικού κανονισμού·

—	να καταδικάσει το καθού στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής τους, οι προσφεύγουσες προβάλλουν οκτώ λόγους ακυρώσεως οι οποίοι, κατ’ ουσίαν, είναι πανομοιότυποι ή παρεμφερείς με εκείνους που προβλήθηκαν στο πλαίσιο της υποθέσεως T-391/22, Société générale κ.λπ. κατά ΕΣΕ.

---

(1)  Κανονισμός (ΕΕ) 806/2014 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 15ης Ιουλίου 2014, περί θεσπίσεως ενιαίων κανόνων και διαδικασίας για την εξυγίανση πιστωτικών ιδρυμάτων και ορισμένων επιχειρήσεων επενδύσεων στο πλαίσιο ενός Ενιαίου Μηχανισμού Εξυγίανσης και ενός Ενιαίου Ταμείου Εξυγίανσης και τροποποιήσεως του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1093/2010 (ΕΕ 2014, L 255, σ. 1).

(2)  Εκτελεστικός κανονισμός (ΕΕ) 2015/81 του Συμβουλίου, της 19ης Δεκεμβρίου 2014, περί ενιαίων όρων εφαρμογής του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 806/2014 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου όσον αφορά τις εκ των προτέρων εισφορές στο Ενιαίο Ταμείο Εξυγίανσης (ΕΕ 2015, L 15, σ. 1).

(3)  Κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμός (ΕΕ) 2015/63 της Επιτροπής, της 21ης Οκτωβρίου 2014, για τη συμπλήρωση της οδηγίας 2014/59/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου όσον αφορά τις εκ των προτέρων συνεισφορές σε χρηματοδοτικές ρυθμίσεις εξυγίανσης (ΕΕ 2015, L 11, σ. 44).

Προσφυγή της 4ης Ιουλίου 2022 — BPCE κ.λπ. κατά ΕΣΕ

(Υπόθεση T-393/22)

(2022/C 311/25)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: BPCE (Παρίσι, Γαλλία) και 45 λοιπές προσφεύγουσες (εκπρόσωποι: A. Gosset-Grainville, M. Trabucchi και M. Dalon, δικηγόροι)

Καθού: Ενιαίο Συμβούλιο Εξυγίανσης (ΕΣΕ)

Αιτήματα

Οι προσφεύγουσες ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει, δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ, την απόφαση SRB/ES/2022/18 της 11ης Απριλίου 2022 σχετικά με τον υπολογισμό των εκ των προτέρων εισφορών του 2022 στο Ενιαίο Ταμείο Εξυγίανσης (ΕΤΕ) καθόσον αυτή αφορά τις προσφεύγουσες·

—

να κρίνει ως ανεφάρμοστες, δυνάμει του άρθρου 277 ΣΛΕΕ, τις ακόλουθες διατάξεις του κανονισμού 806/2014 (1), του εκτελεστικού κανονισμού (2) και του κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμού (3): — τα άρθρα 69, παράγραφος 1, 69, παράγραφος 2, 70, παράγραφος 1 και 70, παράγραφος 2, στοιχεία α' και β' του κανονισμού 806/2014· — τα άρθρα 4, παράγραφος 2, 5, 6, 7 και 20, καθώς και το παράρτημα I του κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμού· — το άρθρο 4 του εκτελεστικού κανονισμού·

—	να καταδικάσει το καθού στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής τους, οι προσφεύγουσες προβάλλουν οκτώ λόγους οι οποίοι, κατ’ ουσίαν, είναι πανομοιότυποι ή παρεμφερείς με εκείνους που προβλήθηκαν στο πλαίσιο της υποθέσεως T-391/22, Société générale κ.λπ. κατά ΕΣΕ.

---

(1)  Κανονισμός (ΕΕ) 806/2014 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 15ης Ιουλίου 2014, περί θεσπίσεως ενιαίων κανόνων και διαδικασίας για την εξυγίανση πιστωτικών ιδρυμάτων και ορισμένων επιχειρήσεων επενδύσεων στο πλαίσιο ενός Ενιαίου Μηχανισμού Εξυγίανσης και ενός Ενιαίου Ταμείου Εξυγίανσης και τροποποιήσεως του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1093/2010 (ΕΕ 2014, L 255, σ. 1).

(2)  Εκτελεστικός κανονισμός (ΕΕ) 2015/81 του Συμβουλίου, της 19ης Δεκεμβρίου 2014, περί ενιαίων όρων εφαρμογής του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 806/2014 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου όσον αφορά τις εκ των προτέρων εισφορές στο Ενιαίο Ταμείο Εξυγίανσης (ΕΕ 2015, L 15, σ. 1).

(3)  Κατ' εξουσιοδότηση κανονισμός (ΕΕ) 2015/63 της Επιτροπής, της 21ης Οκτωβρίου 2014, για τη συμπλήρωση της οδηγίας 2014/59/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου όσον αφορά τις εκ των προτέρων συνεισφορές σε χρηματοδοτικές ρυθμίσεις εξυγίανσης (ΕΕ 2015, L 11, σ. 44).

Προσφυγή της 4ης Ιουλίου 2022 — Banque postale κατά ΕΣΕ

(Υπόθεση T-394/22)

(2022/C 311/26)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: La Banque postale (Παρίσι, Γαλλία) (εκπρόσωποι: A. Gosset-Grainville, M. Trabucchi και M. Dalon, δικηγόροι)

Καθού: Ενιαίο Συμβούλιο Εξυγίανσης (ΕΣΕ)

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει, δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ, την απόφαση SRB/ES/2022/18 της 11ης Απριλίου 2022 σχετικά με τον υπολογισμό των εκ των προτέρων εισφορών του 2022 στο Ενιαίο Ταμείο Εξυγίανσης (ΕΤΕ) καθόσον αυτή αφορά την προσφεύγουσα·

—

να κρίνει ως ανεφάρμοστες, δυνάμει του άρθρου 277 ΣΛΕΕ, τις ακόλουθες διατάξεις του κανονισμού 806/2014 (1), του εκτελεστικού κανονισμού (2) και του κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμού (3): — τα άρθρα 69, παράγραφος 1, 69, παράγραφος 2, 70, παράγραφος 1 και 70, παράγραφος 2, στοιχεία α' και β' του κανονισμού 806/2014· — τα άρθρα 4, παράγραφος 2, 5, 6, 7 και 20, καθώς και το παράρτημα I του κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμού· — το άρθρο 4 του εκτελεστικού κανονισμού·

—	να καταδικάσει το καθού στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει οκτώ λόγους ακυρώσεως οι οποίοι, κατ’ ουσίαν, είναι πανομοιότυποι ή παρεμφερείς με εκείνους που προβλήθηκαν στο πλαίσιο της υποθέσεως T-391/22, Société générale κ.λπ. κατά ΕΣΕ.

---

(1)  Κανονισμός (ΕΕ) 806/2014 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 15ης Ιουλίου 2014, περί θεσπίσεως ενιαίων κανόνων και διαδικασίας για την εξυγίανση πιστωτικών ιδρυμάτων και ορισμένων επιχειρήσεων επενδύσεων στο πλαίσιο ενός Ενιαίου Μηχανισμού Εξυγίανσης και ενός Ενιαίου Ταμείου Εξυγίανσης και τροποποιήσεως του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1093/2010 (ΕΕ 2014, L 255, σ. 1).

(2)  Εκτελεστικός κανονισμός (ΕΕ) 2015/81 του Συμβουλίου, της 19ης Δεκεμβρίου 2014, περί ενιαίων όρων εφαρμογής του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 806/2014 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου όσον αφορά τις εκ των προτέρων εισφορές στο Ενιαίο Ταμείο Εξυγίανσης (ΕΕ 2015, L 15, σ. 1).

(3)  Κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμός (ΕΕ) 2015/63 της Επιτροπής, της 21ης Οκτωβρίου 2014, για τη συμπλήρωση της οδηγίας 2014/59/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου όσον αφορά τις εκ των προτέρων συνεισφορές σε χρηματοδοτικές ρυθμίσεις εξυγίανσης (ΕΕ 2015, L 11, σ. 44).

Προσφυγή της 4ης Ιουλίου 2022 — Crédit agricole κ.λπ. κατά ΕΣΕ

(Υπόθεση T-410/22)

(2022/C 311/27)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: Crédit agricole SA (Montrouge, Γαλλία) και 48 λοιπές προσφεύγουσες (εκπρόσωποι: A. Gosset-Grainville, M. Trabucchi και M. Dalon, avocats)

Καθού: Ενιαίο Συμβούλιο Εξυγίανσης (ΕΣΕ)

Αιτήματα

Οι προσφεύγουσες ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει, δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ, την απόφαση SRB/ES/2022/18 της 11ης Απριλίου 2022 σχετικά με τον υπολογισμό των εκ των προτέρων εισφορών του 2022 στο Ενιαίο Ταμείο Εξυγίανσης (ΕΤΕ) καθόσον αυτή αφορά τις προσφεύγουσες·

—

να κρίνει ως ανεφάρμοστες, δυνάμει του άρθρου 277 ΣΛΕΕ, τις ακόλουθες διατάξεις του κανονισμού 806/2014 (1), του εκτελεστικού κανονισμού (2) και του κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμού (3): — τα άρθρα 69, παράγραφος 1, 69, παράγραφος 2, 70, παράγραφος 1 και 70, παράγραφος 2, στοιχεία α' και β' του κανονισμού 806/2014· — τα άρθρα 4, παράγραφος 2, 5, 6, 7 και 20, καθώς και το παράρτημα I του κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμού· — το άρθρο 4 του εκτελεστικού κανονισμού·

—	να καταδικάσει το καθού στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής τους, οι προσφεύγουσες προβάλλουν οκτώ λόγους ακυρώσεως οι οποίοι, κατ’ ουσίαν, είναι πανομοιότυποι ή παρεμφερείς προς εκείνους που προβλήθηκαν στο πλαίσιο της υποθέσεως T-391/22, Société générale κ.λπ. κατά ΕΣΕ.

---

(1)  Κανονισμός (ΕΕ) 806/2014 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 15ης Ιουλίου 2014, περί θεσπίσεως ενιαίων κανόνων και διαδικασίας για την εξυγίανση πιστωτικών ιδρυμάτων και ορισμένων επιχειρήσεων επενδύσεων στο πλαίσιο ενός Ενιαίου Μηχανισμού Εξυγίανσης και ενός Ενιαίου Ταμείου Εξυγίανσης και τροποποιήσεως του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1093/2010 (ΕΕ 2014, L 255, σ. 1).

(2)  Εκτελεστικός κανονισμός (ΕΕ) 2015/81 του Συμβουλίου, της 19ης Δεκεμβρίου 2014, περί ενιαίων όρων εφαρμογής του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 806/2014 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου όσον αφορά τις εκ των προτέρων εισφορές στο Ενιαίο Ταμείο Εξυγίανσης (ΕΕ 2015, L 15, σ. 1).

(3)  Κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμός (ΕΕ) 2015/63 της Επιτροπής, της 21ης Οκτωβρίου 2014, για τη συμπλήρωση της οδηγίας 2014/59 όσον αφορά τις εκ των προτέρων συνεισφορές σε χρηματοδοτικές ρυθμίσεις εξυγίανσης (ΕΕ 2015, L 11, σ. 44).

Προσφυγή της 5ης Ιουλίου 2022 — Dexia Crédit Local κατά ΕΣΕ

(Υπόθεση T-411/22)

(2022/C 311/28)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Dexia Crédit Local (Παρίσι, Γαλλία) (εκπρόσωποι: H. Gilliams και J. M. Gollier, δικηγόροι)

Καθού: Ενιαίο Συμβούλιο Εξυγίανσης (ΕΣΕ)

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την απόφαση του Ενιαίου Συμβουλίου Εξυγίανσης της 11ης Απριλίου 2022 σχετικά με τον υπολογισμό των ex ante εισφορών για το έτος 2022 στο Ενιαίο Ταμείο Εξυγίανσης, υπό στοιχεία SRB/ES/2022/18;

—	να καταδικάσει το Ενιαίο Συμβούλιο Εξυγίανσης στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής της η προσφεύγουσα προβάλλει πέντε λόγους.

1.	Με τον πρώτο λόγο προβάλλεται παράβαση του άρθρου 69, παράγραφος 2, του κανονισμού 806/2014 (1) λόγω της απόφασης που ελήφθη, καθόσον καθορίστηκε το επίπεδο στόχος για το έτος 2022 στο ένα όγδοο του 1,6 % των καλυπτόμενων καταθέσεων στα κράτη μέλη που συμμετέχουν στο ΕΤΕ.

2.

Με τον δεύτερο λόγο προβάλλεται έλλειψη νομιμότητας του κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμού 2015/63 (2): — λόγω παραβίασης της αρχής της αναλογικότητας, καθόσον ο υπολογισμός των ex ante εισφορών στο ΕΤΕ, πρώτον, δεν συνάδει με τους σκοπούς του κανονισμού 806/2014, δεύτερον, δεν λαμβάνει υπόψη το γεγονός ότι η προσφεύγουσα είναι πιστωτικό ίδρυμα υπό εκκαθάριση που απολαύει δημόσιας εγγύησης και το οποίο, κατ’ αρχήν, ουδέποτε πρόκειται να χρησιμοποιήσει τους μηχανισμούς του ΕΤΕ και, τρίτον, καθιστά επαχθέστερη τη διαταχθείσα εκκαθάριση, — λόγω παραβίασης της αρχής της ίσης μεταχείρισης, καθόσον τυγχάνουν της ίδιας μεταχείρισης τα πιστωτικά ιδρύματα υπό εκκαθάριση που απολαύουν δημόσιας εγγύησης και τα εν ενεργεία πιστωτικά ιδρύματα.

3.

Με τον τρίτο λόγο προβάλλεται, επικουρικώς, παραβίαση εκ μέρους του ΕΣΕ των αρχών της αναλογικότητας και της ίσης μεταχείρισης για τους ίδιους λόγους με εκείνους που εκτέθηκαν στο πλαίσιο του δεύτερου λόγου ακυρώσεως, καθόσον το ΕΣΕ δεν τήρησε τις αρχές αυτές, εφαρμόζοντας όσον αφορά την προσφεύγουσα τις διατάξεις του κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμού 2015/63, άνευ προσαρμογής.

4.	Με τον τέταρτο λόγο προβάλλεται έλλειψη νομικής βάσης των άρθρων 5, 69 και 70 του κανονισμού 806/2014, καθόσον εκδόθηκαν βάσει του άρθρου 114 ΣΛΕΕ μολονότι δεν πρόκειται για προσέγγιση των νομοθεσιών.

5.

Με τον πέμπτο λόγο προβάλλεται έλλειψη νομικής βάσης των άρθρων 5, 69 και 70 του κανονισμού 806/2014, καθόσον εκδόθηκαν βάσει του άρθρου 114 ΣΛΕΕ μολονότι πρόκειται για φορολογικές διατάξεις.

---

(1)  Κανονισμός (ΕΕ) 806/2014 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 15ης Ιουλίου 2014, περί θεσπίσεως ενιαίων κανόνων και διαδικασίας για την εξυγίανση πιστωτικών ιδρυμάτων και ορισμένων επιχειρήσεων επενδύσεων στο πλαίσιο ενός Ενιαίου Μηχανισμού Εξυγίανσης και ενός Ενιαίου Ταμείου Εξυγίανσης και τροποποιήσεως του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1093/2010 (ΕΕ 2014, L 255, σ. 1).

(2)  Κατ' εξουσιοδότηση κανονισμός (ΕΕ) 2015/63 της Επιτροπής, της 21ης Οκτωβρίου 2014, για τη συμπλήρωση της οδηγίας 2014/59/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου όσον αφορά τις εκ των προτέρων συνεισφορές σε χρηματοδοτικές ρυθμίσεις εξυγίανσης (ΕΕ 2015, L 11, σ. 44).

Προσφυγή της 7ης Ιουλίου 2022 — BNP Paribas κατά ΕΣΕ

(Υπόθεση T-420/22)

(2022/C 311/29)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: BNP Paribas (Παρίσι, Γαλλία) (εκπρόσωποι: A. Gosset-Grainville, M. Trabucchi και M. Dalon, δικηγόροι)

Καθού: Ενιαίο Συμβούλιο Εξυγίανσης (ΕΣΕ)

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει, δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ, την απόφαση SRB/ES/2022/18 της 11ης Απριλίου 2022 σχετικά με τον υπολογισμό των εκ των προτέρων εισφορών του 2022 στο Ενιαίο Ταμείο Εξυγίανσης (ΕΤΕ) καθόσον αυτή αφορά την προσφεύγουσα·

—

να κρίνει ως ανεφάρμοστες, δυνάμει του άρθρου 277 ΣΛΕΕ, τις ακόλουθες διατάξεις του κανονισμού 806/2014 (1), του εκτελεστικού κανονισμού (2) και του κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμού (3): — τα άρθρα 69, παράγραφος 1, 69, παράγραφος 2, 70, παράγραφος 1 και 70, παράγραφος 2, στοιχεία α' και β' του κανονισμού 806/2014· — τα άρθρα 4, παράγραφος 2, 5, 6, 7 και 20, καθώς και το παράρτημα I του κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμού· — το άρθρο 4 του εκτελεστικού κανονισμού·

—	να καταδικάσει το καθού στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει οκτώ λόγους ακυρώσεως οι οποίοι, κατ’ ουσίαν, είναι πανομοιότυποι ή παρεμφερείς με εκείνους που προβλήθηκαν στο πλαίσιο της υποθέσεως T-391/22, Société générale κ.λπ. κατά ΕΣΕ.

---

(1)  Κανονισμός (ΕΕ) 806/2014 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 15ης Ιουλίου 2014, περί θεσπίσεως ενιαίων κανόνων και διαδικασίας για την εξυγίανση πιστωτικών ιδρυμάτων και ορισμένων επιχειρήσεων επενδύσεων στο πλαίσιο ενός Ενιαίου Μηχανισμού Εξυγίανσης και ενός Ενιαίου Ταμείου Εξυγίανσης και τροποποιήσεως του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1093/2010 (ΕΕ 2014, L 255, σ. 1).

(2)  Εκτελεστικός κανονισμός (ΕΕ) 2015/81 του Συμβουλίου, της 19ης Δεκεμβρίου 2014, περί ενιαίων όρων εφαρμογής του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 806/2014 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου όσον αφορά τις εκ των προτέρων εισφορές στο Ενιαίο Ταμείο Εξυγίανσης (ΕΕ 2015, L 15, σ. 1).

(3)  Κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμός (ΕΕ) 2015/63 της Επιτροπής, της 21ης Οκτωβρίου 2014, για τη συμπλήρωση της οδηγίας 2014/59/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου όσον αφορά τις εκ των προτέρων συνεισφορές σε χρηματοδοτικές ρυθμίσεις εξυγίανσης (ΕΕ 2015, L 11, σ. 44).