Τελευταίες δημοσιεύσεις του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

(2022/C 303/01)

Τελευταία δημοσίευση

ΕΕ C 294 της 1.8.2022

Ιστορικό των προηγούμενων δημοσιεύσεων

ΕΕ C 284 της 25.7.2022

ΕΕ C 276 της 18.7.2022

ΕΕ C 266 της 11.7.2022

ΕΕ C 257 της 4.7.2022

ΕΕ C 244 της 27.6.2022

ΕΕ C 237 της 20.6.2022

Τα κείμενα αυτά είναι διαθέσιμα στον ιστότοπο

EUR-Lex: http://eur-lex.europa.eu

Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 22ας Ιουνίου 2022 [αίτηση του Audiencia Provincial — León (Ισπανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — AB Volvo, DAF TRUCKS NV κατά RM

(Υπόθεση C-267/20) (1)

(Προδικαστική παραπομπή - Συμπράξεις - Άρθρο 101 ΣΛΕΕ - Οδηγία 2014/104/ΕΕ - Άρθρα 10, 17 και 22 - Αγωγές αποζημίωσης για παραβάσεις των διατάξεων του δικαίου ανταγωνισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Προθεσμία παραγραφής - Μαχητό τεκμήριο περί ζημίας - Ποσοτικοποίηση της προκληθείσας ζημίας - Εκπρόθεσμη μεταφορά της οδηγίας στο εσωτερικό δίκαιο - Χρονικά όρια εφαρμογής - Ουσιαστικές και δικονομικές διατάξεις)

(2022/C 303/02)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Αιτούν δικαστήριο

Audiencia Provincial — León

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

AB Volvo, DAF TRUCKS NV

κατά

RM

Διατακτικό

Το άρθρο 10 της οδηγίας 2014/104/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 26ης Νοεμβρίου 2014, σχετικά με ορισμένους κανόνες που διέπουν τις αγωγές αποζημίωσης βάσει του εθνικού δικαίου για παραβάσεις των διατάξεων του δικαίου ανταγωνισμού των κρατών μελών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, συνιστά ουσιαστική διάταξη κατά την έννοια του άρθρου 22, παράγραφος 1, της οδηγίας, εμπίπτει δε στο χρονικό πεδίο εφαρμογής του αγωγή αποζημίωσης η οποία, μολονότι αφορά παράβαση του δικαίου ανταγωνισμού η οποία έπαυσε πριν από την έναρξη ισχύος της εν λόγω οδηγίας, ασκήθηκε μετά την έναρξη ισχύος των διατάξεων περί μεταφοράς της στο εθνικό δίκαιο, στο μέτρο που η προθεσμία παραγραφής που ισχύει για την αγωγή αυτή δυνάμει των παλαιών κανόνων δεν έχει παρέλθει πριν από την ημερομηνία λήξης της προθεσμίας για τη μεταφορά της οδηγίας στο εσωτερικό δίκαιο.

Το άρθρο 17, παράγραφος 1, της οδηγίας 2014/104 συνιστά δικονομική διάταξη κατά την έννοια του άρθρου 22, παράγραφος 2, της οδηγίας, εμπίπτει δε στο χρονικό πεδίο εφαρμογής του αγωγή αποζημίωσης η οποία, μολονότι αφορά παράβαση του δικαίου ανταγωνισμού η οποία έπαυσε πριν από την έναρξη ισχύος της εν λόγω οδηγίας, ασκήθηκε μετά τις 26 Δεκεμβρίου 2014 και μετά την έναρξη ισχύος των διατάξεων περί μεταφοράς της οδηγίας στο εσωτερικό δίκαιο.

Το άρθρο 17, παράγραφος 2, της οδηγίας 2014/104 συνιστά ουσιαστική διάταξη κατά την έννοια του άρθρου 22, παράγραφος 1, της οδηγίας, δεν εμπίπτει δε στο χρονικό πεδίο εφαρμογής του αγωγή αποζημίωσης η οποία, μολονότι ασκήθηκε μετά την έναρξη ισχύος των διατάξεων που μετέφεραν εκπροθέσμως την οδηγία στο εθνικό δίκαιο, αφορά παράβαση του δικαίου ανταγωνισμού η οποία έπαυσε πριν από την ημερομηνία λήξης της προθεσμίας για τη μεταφορά της οδηγίας στο εσωτερικό δίκαιο.

---

(1)  ΕΕ C 320 της 28.09.2020.

Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 22ας Ιουνίου 2022 [αίτηση του Bundesarbeitsgericht (Γερμανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Leistritz AG κατά LH

(Υπόθεση C-534/20) (1)

(Προδικαστική παραπομπή - Προστασία των φυσικών προσώπων έναντι της επεξεργασίας των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα - Κανονισμός (ΕΕ) 2016/679 - Άρθρο 38, παράγραφος 3, δεύτερη περίοδος - Υπεύθυνος προστασίας δεδομένων - Απαγόρευση προς τον υπεύθυνο επεξεργασίας ή τον εκτελούντα την επεξεργασία να απολύσουν τον υπεύθυνο προστασίας δεδομένων ή να του επιβάλουν κυρώσεις επειδή επιτέλεσε τα καθήκοντά του - Νομική βάση - Άρθρο 16 ΣΛΕΕ - Απαίτηση λειτουργικής ανεξαρτησίας - Εθνική νομοθεσία που απαγορεύει την απόλυση υπεύθυνου προστασίας δεδομένων χωρίς σπουδαίο λόγο)

(2022/C 303/03)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Bundesarbeitsgericht

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Leistritz AG

κατά

LH

Διατακτικό

Το άρθρο 38, παράγραφος 3, δεύτερη περίοδος, του κανονισμού (ΕΕ) 2016/679 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 27ης Απριλίου 2016, για την προστασία των φυσικών προσώπων έναντι της επεξεργασίας των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα και για την ελεύθερη κυκλοφορία των δεδομένων αυτών και την κατάργηση της οδηγίας 95/46/ΕΚ (Γενικός Κανονισμός για την Προστασία Δεδομένων), έχει την έννοια ότι δεν αντιτίθεται σε εθνική νομοθεσία κατά την οποία ο υπεύθυνος επεξεργασίας ή ο εκτελών την επεξεργασία μπορεί να απολύσει τον υπεύθυνο προστασίας δεδομένων ο οποίος είναι μέλος του προσωπικού του μόνο για σπουδαίο λόγο, ακόμη και αν η απόλυση δεν συνδέεται με την άσκηση των καθηκόντων του υπεύθυνου προστασίας δεδομένων, υπό την προϋπόθεση ότι μια τέτοια νομοθεσία δεν υπονομεύει την επίτευξη των στόχων του ως άνω κανονισμού.

---

(1)  ΕΕ C 28 της 25.1.2021.

Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 16ης Ιουνίου 2022 [αίτηση του Korkein hallinto-oikeus (Φινλανδία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Στο πλαίσιο της διαδικασίας που κίνησε η Α

(Υπόθεση C-577/20) (1)

(Προδικαστική παραπομπή - Αναγνώριση επαγγελματικών προσόντων - Οδηγία 2005/36/ΕΚ - Άρθρο 2 - Πεδίο εφαρμογής - Άρθρο 13, παράγραφος 2 - Νομοθετικά κατοχυρωμένα επαγγέλματα - Προϋποθέσεις απόκτησης του δικαιώματος πρόσβασης στον τίτλο του ψυχοθεραπευτή σε κράτος μέλος βάσει διπλώματος ψυχοθεραπείας που έχει χορηγηθεί από πανεπιστήμιο άλλου κράτους μέλους - Άρθρα 45 και 49 ΣΛΕΕ - Ελεύθερη κυκλοφορία και ελευθερία εγκαταστάσεως - Εκτίμηση περί ισοδυναμίας της επίμαχης εκπαίδευσης - Άρθρο 4, παράγραφος 3, ΣΕΕ - Αρχή της καλόπιστης συνεργασίας μεταξύ των κρατών μελών - Αμφισβήτηση από το κράτος μέλος υποδοχής του βαθμού γνώσεων και προσόντων που τεκμαίρεται ότι έχουν αποκτηθεί βάσει διπλώματος χορηγηθέντος από άλλο κράτος μέλος - Προϋποθέσεις)

(2022/C 303/04)

Γλώσσα διαδικασίας: η φινλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Korkein hallinto-oikeus

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Α

παρισταμένης της: Sosiaali- ja terveysalan lupa- ja valvontavirasto

Διατακτικό

1)

Το άρθρο 13, παράγραφος 2, της οδηγίας 2005/36 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 7ης Σεπτεμβρίου 2005, σχετικά με την αναγνώριση των επαγγελματικών προσόντων, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 2013/55/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 20ής Νοεμβρίου 2013, καθώς και τα άρθρα 45 και 49 ΣΛΕΕ έχουν την έννοια ότι η αίτηση για πρόσβαση σε νομοθετικά ρυθμιζόμενο επάγγελμα και για τη χορήγηση άδειας ασκήσεως του επαγγέλματος αυτού στο κράτος μέλος υποδοχής, η οποία υποβάλλεται, δυνάμει του άρθρου 13, παράγραφος 2, από πρόσωπο το οποίο, αφενός, είναι κάτοχος τίτλου εκπαίδευσης σχετικού με το εν λόγω επάγγελμα χορηγηθέντος σε κράτος μέλος στο οποίο το επάγγελμα αυτό δεν είναι νομοθετικά ρυθμιζόμενο και, αφετέρου, δεν πληροί την απαίτηση να έχει ασκήσει το εν λόγω επάγγελμα για την ελάχιστη περίοδο που αναφέρεται στο ως άνω άρθρο 13, παράγραφος 2, πρέπει να αξιολογείται από την αρμόδια αρχή του κράτους μέλους υποδοχής υπό το πρίσμα των άρθρων 45 ή 49 ΣΛΕΕ.

2)

Τα άρθρα 45 και 49 ΣΛΕΕ, σε συνδυασμό με το άρθρο 4, παράγραφος 3, ΣΕΕ, έχουν την έννοια ότι η αρμόδια αρχή του κράτους μέλους υποδοχής, επιλαμβανόμενη αιτήσεως για την παροχή άδειας ασκήσεως νομοθετικά ρυθμιζόμενου επαγγέλματος στο εν λόγω κράτος μέλος, οφείλει να θεωρήσει ως ακριβές ένα δίπλωμα το οποίο έχει χορηγηθεί από την αρχή άλλου κράτους μέλους και δεν δύναται, κατ’ αρχήν, να αμφισβητήσει τον βαθμό γνώσεων και προσόντων που τεκμαίρεται ότι έχουν αποκτηθεί από τον αιτούντα βάσει του διπλώματος αυτού. Μόνον οσάκις η εν λόγω αρχή έχει σοβαρές αμφιβολίες, οι οποίες στηρίζονται σε συγκεκριμένα στοιχεία που συνιστούν δέσμη συγκλινουσών ενδείξεων περί του ότι το δίπλωμα που επικαλείται ο αιτών δεν αντικατοπτρίζει τον βαθμό γνώσεων και προσόντων που, βάσει του διπλώματος αυτού, τεκμαίρεται ότι έχουν αποκτηθεί από αυτόν, δύναται η αρχή αυτή να ζητήσει από την αρχή που το χορήγησε να επανεξετάσει, υπό το πρίσμα των συγκεκριμένων στοιχείων, το βάσιμο της χορηγήσεως του εν λόγω διπλώματος, η δε τελευταία αυτή αρχή οφείλει, εφόσον συντρέχει περίπτωση, να προβεί σε ανάκλησή του. Μεταξύ των συγκεκριμένων αυτών στοιχείων μπορούν να περιλαμβάνονται, κατά περίπτωση, πληροφορίες που παρέχονται τόσο από άλλα πρόσωπα πέραν των φορέων παροχής της σχετικής εκπαίδευσης όσο και από τις αρχές άλλου κράτους μέλους οι οποίες ενεργούν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους. Σε περίπτωση κατά την οποία η αρχή που χορήγησε το δίπλωμα επανεξέτασε, υπό το πρίσμα των εν λόγω στοιχείων, το βάσιμο της χορηγήσεώς του χωρίς να προβεί σε ανάκλησή του, μόνον κατ’ εξαίρεση, οσάκις από τις περιστάσεις της συγκεκριμένης υποθέσεως προκύπτει προδήλως η έλλειψη ακρίβειας του οικείου διπλώματος, δύναται η αρχή του κράτους μέλους υποδοχής να αμφισβητήσει το βάσιμο της χορηγήσεως του διπλώματος.

---

(1)  ΕΕ C 62 της 22.2.2021.

Απόφαση του Δικαστηρίου (δέκατο τμήμα) της 16ης Ιουνίου 2022 [αίτηση του Fővárosi Törvényszék (Ουγγαρία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — DuoDecad Kft. κατά Nemzeti Adó- és Vámhivatal Fellebbviteli Igazgatósága

(Υπόθεση C-596/20) (1)

(Προδικαστική παραπομπή - Φορολογία - Κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας (ΦΠΑ) - Οδηγία 2006/112/ΕΚ - Άρθρα 2, 24 και 43 - Τόπος παροχής των υπηρεσιών - Υπηρεσίες τεχνικής υποστήριξης παρεχόμενες σε εταιρία εγκατεστημένη σε άλλο κράτος μέλος - Κατάχρηση δικαιώματος - Εκτίμηση των πραγματικών περιστατικών - Αναρμοδιότητα)

(2022/C 303/05)

Γλώσσα διαδικασίας: η ουγγρική

Αιτούν δικαστήριο

Fővárosi Törvényszék

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

DuoDecad Kft.

κατά

Nemzeti Adó- és Vámhivatal Fellebbviteli Igazgatósága

Διατακτικό

Το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι αναρμόδιο να απαντήσει στα προδικαστικά ερωτήματα τα οποία υπέβαλε το Fővárosi Törvényszék (δικαστήριο Βουδαπέστης-Πρωτευούσης, Ουγγαρία) με απόφαση της 28ης Σεπτεμβρίου 2020.

---

(1)  ΕΕ C 35 της 1.2.2021.

Απόφαση του Δικαστηρίου (έκτο τμήμα) της 22ας Ιουνίου 2022 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Σλοβακικής Δημοκρατίας

(Υπόθεση C-661/20) (1)

(Παράβαση κράτους μέλους - Οδηγία 92/43/ΕΟΚ - Άρθρο 6, παράγραφοι 2 και 3 - Διατήρηση των φυσικών οικοτόπων καθώς και της άγριας πανίδας και χλωρίδας - Οδηγία 2009/147/ΕΚ - Άρθρο 4, παράγραφος 1 - Διατήρηση των άγριων πτηνών - Αγριόκουρκος (Tetrao urogallus) - Προγράμματα δασικής διαχείρισης - Εργασίες επείγουσας υλοτόμησης - Δέουσα εκτίμηση των επιπτώσεών τους - Περιοχές του δικτύου Natura 2000 - Ειδικές ζώνες προστασίας που έχουν ορισθεί για τη διατήρηση του αγριόκουρκου - Έλλειψη μέτρων για την αποφυγή της υποβάθμισης των οικοτόπων καθώς και μέτρων ειδικής διατήρησης σε ορισμένες ζώνες)

(2022/C 303/06)

Γλώσσα διαδικασίας: η σλοβακική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: C. Hermes και R. Lindenthal)

Καθής: Σλοβακική Δημοκρατία (εκπρόσωπος: B. Ricziová)

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

1)

Διαπιστώνεται ότι η Σλοβακική Δημοκρατία: — προβλέποντας ότι τα προγράμματα συντήρησης των δασών και οι τροποποιήσεις τους, οι εργασίες επείγουσας υλοτόμησης καθώς και τα μέτρα που αποσκοπούν στην πρόληψη των απειλών για τα δάση και στην εξάλειψη των ζημιογόνων αποτελεσμάτων των φυσικών καταστροφών απαλλάσσονται από την υποχρέωση κατά την οποία, όταν είναι δυνατόν να επηρεάζουν σημαντικά τις ζώνες του δικτύου Natura 2000, εκτιμώνται δεόντως ως προς τις επιπτώσεις τους στην οικεία ζώνη, λαμβανομένων υπόψη των στόχων διατήρησης της εν λόγω ζώνης· — παραλείποντας να θεσπίσει τα κατάλληλα μέτρα ώστε να αποφεύγονται η υποβάθμιση των οικοτόπων καθώς και οι ενοχλήσεις οι οποίες συνεπάγονται σημαντικές επιπτώσεις στις ζώνες ειδικής προστασίας (ΖΕΠ) που έχουν ορισθεί για τη διατήρηση του αγριόκουρκου (Tetrao urogallus) (ΖΕΠ Nízke Tatry SKCHVU018, ΖΕΠ Tatry SKCHVU030, ΖΕΠ Veľká Fatra SKCHVU033, ΖΕΠ Muránska planina-Stolica SKCHVU017, ΖΕΠ Chočské vrchy SKCHVU050, ΖΕΠ Horná Orava SKCHVU008, ΖΕΠ Volovské vrchy SKCHVU036, ΖΕΠ Malá Fatra SKCHVU013, ΖΕΠ Poľana SKCHVU022, ΖΕΠ Slovenský Raj SKCHVU053, ΖΕΠ Levočské vrchy SKCHVU051 και ΖΕΠ Strážovské vrchy SKCHVU028)· — παραλείποντας να θεσπίσει τα μέτρα ειδικής διατήρησης που ισχύουν για τον οικότοπο του αγριόκουρκου (Tetrao urogallus) στις ΖΕΠ που έχουν ορισθεί για τη διατήρησή του προκειμένου να εξασφαλισθεί η επιβίωση και η αναπαραγωγή του στη ζώνη εξαπλώσεώς του (ΖΕΠ Nízke Tatry SKCHVU018, ΖΕΠ Tatry SKCHVU030, ΖΕΠ Veľká Fatra SKCHVU033, ΖΕΠ Muránska planina-Stolica SKCHVU017, ΖΕΠ Volovské vrchy SKCHVU036, ΖΕΠ Malá Fatra SKCHVU013 και ΖΕΠ Levočské vrchy SKCHVU051), παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει αντιστοίχως από το άρθρο 6, παράγραφος 3, της οδηγίας 92/43/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 21ης Μαΐου 1992, για τη διατήρηση των φυσικών οικοτόπων καθώς και της άγριας πανίδας και χλωρίδας, σε συνδυασμό με το άρθρο 7 της οδηγίας αυτής, από το άρθρο 6, παράγραφος 2, της οδηγίας 92/43 σε συνδυασμό με το άρθρο 7 της οδηγίας αυτής, καθώς και από το άρθρο 4, παράγραφος 1, της οδηγίας 2009/147/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 30ής Νοεμβρίου 2009, περί της διατηρήσεως των αγρίων πτηνών.

2)	Καταδικάζει τη Σλοβακική Δημοκρατία στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  ΕΕ C 44 της 8.2.2021.

Απόφαση του Δικαστηρίου (τμήμα μείζονος συνθέσεως) της 20ής Ιουνίου 2022 [αίτηση του High Court of Justice (England & Wales), Queen’s Bench Division (Commercial Court) [ανώτερου δικαστηρίου (Αγγλία και Ουαλία), τμήμα αστικών, εμπορικών και διοικητικών διαφορών (εμπορικές διαφορές), Ηνωμένο Βασίλειο] για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — London Steam-Ship Owners’ Mutual Insurance Association Limited κατά Βασιλείου της Ισπανίας

(Υπόθεση C-700/20) (1)

(Προδικαστική παραπομπή - Δικαστική συνεργασία σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις - Κανονισμός (ΕΚ) 44/2001 - Aναγνώριση απόφασης που εκδόθηκε σε άλλο κράτος μέλος - Λόγοι άρνησης αναγνώρισης - Άρθρο 34, σημείο 3 - Απόφαση ασυμβίβαστη με απόφαση που εκδόθηκε προγενέστερα μεταξύ των ιδίων διαδίκων στο κράτος μέλος αναγνώρισης - Προϋποθέσεις - Τήρηση, από την απόφαση που εκδόθηκε προγενέστερα και επαναλαμβάνει το περιεχόμενο διαιτητικής απόφασης, των διατάξεων και των βασικών σκοπών του κανονισμού (ΕΚ) 44/2001 - Άρθρο 34, σημείο 1 - Αναγνώριση που αντίκειται προφανώς στη δημόσια τάξη του κράτους αναγνώρισης - Προϋποθέσεις)

(2022/C 303/07)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Αιτούν δικαστήριο

High Court of Justice (England & Wales), Queen’s Bench Division (Commercial Court) [ανώτερο δικαστήριο (Αγγλία και Ουαλία), τμήμα αστικών, εμπορικών και διοικητικών διαφορών (εμπορικές διαφορές)]

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

London Steam-Ship Owners’ Mutual Insurance Association Limited

κατά

Βασιλείου της Ισπανίας

Διατακτικό

1)

Το άρθρο 34, σημείο 3, του κανονισμού (ΕΚ) 44/2001 του Συμβουλίου, της 22ας Δεκεμβρίου 2000, για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις, έχει την έννοια ότι απόφαση δικαστηρίου κράτους μέλους που επαναλαμβάνει το περιεχόμενο διαιτητικής απόφασης δεν συνιστά απόφαση κατά την έννοια της διατάξεως αυτής, σε περίπτωση που απόφαση η οποία θα κατέληγε σε αποτέλεσμα αντίστοιχο προς εκείνο της εν λόγω διαιτητικής απόφασης δεν θα μπορούσε να έχει εκδοθεί από δικαστήριο του ίδιου κράτους μέλους χωρίς να παραβιαστούν οι διατάξεις και οι βασικοί σκοποί του ως άνω κανονισμού, ιδίως το σχετικό αποτέλεσμα μιας περιλαμβανόμενης στην επίμαχη σύμβαση ασφάλισης ρήτρας διαιτησίας και οι κατά το άρθρο 27 του εν λόγω κανονισμού κανόνες περί εκκρεμοδικίας, κατά συνέπεια δε μια τέτοια απόφαση δεν μπορεί στην περίπτωση αυτή να εμποδίσει, στο εν λόγω κράτος μέλος, την αναγνώριση απόφασης εκδοθείσας από δικαστήριο άλλου κράτους μέλους.

2)

Το άρθρο 34, σημείο 1, του κανονισμού 44/2001 έχει την έννοια ότι, σε περίπτωση που το άρθρο 34, σημείο 3, του κανονισμού αυτού δεν ισχύει ως προς απόφαση που επαναλαμβάνει το περιεχόμενο διαιτητικής απόφασης, δεν χωρεί άρνηση αναγνώρισης ή εκτέλεσης απόφασης προερχόμενης από άλλο κράτος μέλος λόγω αντίθεσής της προς τη δημόσια τάξη με την αιτιολογία ότι η δεύτερη αυτή απόφαση προσβάλλει το δεδικασμένο που απορρέει από την πρώτη απόφαση.

---

(1)  ΕΕ C 110 της 29.3.2021.

Απόφαση του Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα) της 16ης Ιουνίου 2022 — SGL Carbon SE (C-65/21 P), Química del Nalón SA, πρώην Industrial Química del Nalón SA (C-73/21 P), Deza a.s. (C-74/21 P), Bilbaína de Alquitranes SA (C-75/21 P) κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Βασιλείου της Ισπανίας, Ευρωπαϊκού Οργανισμού Χημικών Προϊόντων (ECHA)

(Συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-65/21 P και C-73/21 P έως C-75/21 P) (1)

(Αιτήσεις αναιρέσεως - Περιβάλλον - Κανονισμός (ΕΚ) 1272/2008 - Ταξινόμηση, επισήμανση και συσκευασία ουσιών και μειγμάτων - Κανονισμός (ΕΕ) 944/2013 - Ταξινόμηση της πίσσας από λιθανθρακόπισσα υψηλής θερμοκρασίας στις ουσίες οξείας τοξικότητας για το υδάτινο περιβάλλον της κατηγορίας 1 (H400) και χρόνιας τοξικότητας για το υδάτινο περιβάλλον της κατηγορίας 1 (H410) - Ακύρωση - Αγωγή αποζημιώσεως)

(2022/C 303/08)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσες: SGL Carbon SE (C-65/21 P), Química del Nalón SA, πρώην Industrial Química del Nalón SA (C-73/21 P), Deza a.s. (C-74/21 P), Bilbaína de Alquitranes SA (C-75/21 P) (εκπρόσωποι: M. Grunchard, P. Sellar και K. Van Maldegem, avocats)

Λοιποί διάδικοι στη διαδικασία: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: A. Dawes, R. Lindenthal και K. Talabér-Ritz) Βασίλειο της Ισπανίας (εκπρόσωποι: L. Aguilera Ruiz και M. J. Ruiz Sánchez) Ευρωπαϊκός Οργανισμός Χημικών Προϊόντων (ECHA) (εκπρόσωποι: W. Broere, M. Heikkilä και S. Mahoney)

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει τις αιτήσεις αναιρέσεως.

2)	Οι SGL Carbon SE, Química del Nalón SA, Deza a.s. και Bilbaína de Alquitranes SA φέρουν, πέραν των δικαστικών εξόδων τους, τα δικαστικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

3)	Το Βασίλειο της Ισπανίας και ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Χημικών Προϊόντων (ECHA) φέρουν τα δικαστικά έξοδά τους.

---

(1)  ΕΕ C 128 της 12.04.2021.

Απόφαση του Δικαστηρίου (πέμπτο τμήμα) της 16ης Ιουνίου 2022 [αίτηση του Cour d'appel de Bruxelles (Βέλγιο) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Port de Bruxelles, Région de Bruxelles-Capitale κατά Infrabel SA

(Υπόθεση C-229/21) (1)

(Προδικαστική παραπομπή - Διευρωπαϊκό δίκτυο μεταφορών - Κανονισμός (ΕE) 1315/2013 - Άρθρο 15, παράγραφος 1 - Υποδομές εσωτερικής ναυσιπλοΐας - Λιμένες εσωτερικής ναυσιπλοΐας - Υποχρέωση του κράτους μέλους να συνδέει λιμένες εσωτερικής ναυσιπλοΐας με οδικές ή σιδηροδρομικές υποδομές μεταφορών - Κατάργηση της σύνδεσης με ένα από τα δύο αυτά είδη υποδομών μεταφορών - Προϋποθέσεις)

(2022/C 303/09)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Αιτούν δικαστήριο

Cour d'appel de Bruxelles

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Port de Bruxelles, Région de Bruxelles-Capitale

κατά

Infrabel SA

παρισταμένων των: FIF-FSI (Fonds d’Infrastructure Ferroviaire) SA, État belge, Région de Bruxelles-Capitale, Port de Bruxelles SA, Lineas SA

Διατακτικό

Το άρθρο 15, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΕ) 1315/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 11ης Δεκεμβρίου 2013, περί των προσανατολισμών της Ένωσης για την ανάπτυξη του διευρωπαϊκού δικτύου μεταφορών και για την κατάργηση της απόφασης αριθ. 661/2010/EE, έχει την έννοια ότι, όταν λιμένας εσωτερικής ναυσιπλοΐας που αποτελεί μέρος του εκτεταμένου δικτύου, κατά την έννοια του άρθρου 6, παράγραφοι 1 και 2, του κανονισμού αυτού, διαθέτει συνδέσεις τόσο με υποδομές οδικών μεταφορών όσο και με υποδομές σιδηροδρομικών μεταφορών, το ως άνω άρθρο αντιτίθεται, πλην εξαιρετικών περιστάσεων, στην κατάργηση ενός από τα δύο αυτά είδη συνδέσεων. Η έλλειψη συντήρησης της επίμαχης σύνδεσης λόγω παράβασης της διάταξης αυτής ή η οικονομική αξιοποίηση των εδαφικών εκτάσεων που καταλαμβάνουν οι υποδομές δεν συνιστούν τέτοιες περιστάσεις.

---

(1)  ΕΕ C 217 της 7.06.2021.

Απόφαση του Δικαστηρίου (όγδοο τμήμα) της 16ης Ιουνίου 2022 [αίτηση του Varhoven administrativen sad (Βουλγαρία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Zamestnik-ministar na regionalnoto razvitie i blagoustroystvoto i rakovoditel na Upravlyavashtia organ na Operativna programa «Regioni v rastezh» 2014-2020 κατά Obshtina Razlog

(Υπόθεση C-376/21) (1)

(Προδικαστική παραπομπή - Σύναψη δημοσίων συμβάσεων - Κανονισμός (ΕE, Eυρατόμ) 2018/1046 - Κανονισμός (ΕE, Ευρατόμ) 966/2012 - Μη εφαρμογή τους στις δημόσιες συμβάσεις που συνάπτονται από τα κράτη μέλη και χρηματοδοτούνται από πόρους προερχόμενους από τα Ευρωπαϊκά Διαρθρωτικά και Επενδυτικά Ταμεία - Οδηγία 2014/24/ΕE - Ευθεία και ανεπιφύλακτη παραπομπή της εθνικής νομοθεσίας σε διατάξεις του δικαίου της Ένωσης - Δυνατότητα εφαρμογής σε σύμβαση της οποίας η εκτιμώμενη αξία υπολείπεται του κατώτατου ποσού που προβλέπει η οδηγία - Άρθρο 32, παράγραφος 2, στοιχείο αʹ - Δυνατότητα μιας αναθέτουσας αρχής να απευθύνει πρόσκληση συμμετοχής σε διαδικασία με διαπραγμάτευση, χωρίς προηγούμενη δημοσίευση, σε έναν και μόνο οικονομικό φορέα, κατόπιν της κηρύξεως της προγενέστερης ανοιχτής διαδικασίας ως άγονης - Υποχρέωση διατηρήσεως των αρχικών όρων της συμβάσεως χωρίς ουσιώδεις τροποποιήσεις)

(2022/C 303/10)

Γλώσσα διαδικασίας: η βουλγαρική

Αιτούν δικαστήριο

Varhoven administrativen sad

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Zamestnik-ministar na regionalnoto razvitie i blagoustroystvoto i rakovoditel na Upravlyavashtia organ na Operativna programa «Regioni v rastezh» 2014-2020

κατά

Obshtina Razlog

Διατακτικό

1)

Το άρθρο 160, παράγραφοι 1 και 2, του κανονισμού (ΕΕ, Ευρατόμ) 2018/1046 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 18ης Ιουλίου 2018, σχετικά με τους δημοσιονομικούς κανόνες που εφαρμόζονται στον γενικό προϋπολογισμό της Ένωσης, την τροποποίηση των κανονισμών (ΕΕ) αριθ. 1296/2013, (ΕΕ) αριθ. 1301/2013, (ΕΕ) αριθ. 1303/2013, (ΕΕ) αριθ. 1304/2013, (ΕΕ) αριθ. 1309/2013, (ΕΕ) αριθ. 1316/2013, (ΕΕ) αριθ. 223/2014, (ΕΕ) αριθ. 283/2014 και της απόφασης αριθ. 541/2014/ΕΕ και για την κατάργηση του κανονισμού (ΕΕ, Ευρατόμ) αριθ. 966/2012, και το άρθρο 102, παράγραφοι 1 και 2, του κανονισμού (ΕΕ, Ευρατόμ) 966/2012 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 25ης Οκτωβρίου 2012, σχετικά με τους δημοσιονομικούς κανόνες που εφαρμόζονται στον γενικό προϋπολογισμό της Ένωσης και την κατάργηση του κανονισμού (ΕΚ, Ευρατόμ) αριθ. 1605/2002 του Συμβουλίου, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό (ΕΕ, Ευρατόμ) 2015/1929 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 28ης Οκτωβρίου 2015, έχουν την έννοια ότι δεν τυγχάνουν εφαρμογής στις διαδικασίες συνάψεως δημοσίων συμβάσεων που διοργανώνουν οι αναθέτουσες αρχές των κρατών μελών, ακόμη και όταν οι συμβάσεις αυτές χρηματοδοτούνται από πόρους προερχόμενους από τα Ευρωπαϊκά Διαρθρωτικά και Επενδυτικά Ταμεία.

2)

Το άρθρο 32, παράγραφος 2, στοιχείο αʹ, της οδηγίας 2014/24/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 26ης Φεβρουαρίου 2014, σχετικά με τις διαδικασίες σύναψης δημοσίων συμβάσεων και την κατάργηση της οδηγίας 2004/18/ΕΚ, όπως τροποποιήθηκε με τον κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμό (ΕΕ) 2015/2170 της Επιτροπής, της 24ης Νοεμβρίου 2015, σε συνδυασμό με το άρθρο 18, παράγραφος 1, της εν λόγω οδηγίας, όπως τροποποιήθηκε με τον κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμό 2015/2170, έχει την έννοια ότι η αναθέτουσα αρχή μπορεί, στο πλαίσιο διαδικασίας με διαπραγμάτευση χωρίς προηγούμενη δημοσίευση, να απευθυνθεί σε έναν και μόνο οικονομικό φορέα όταν η διαδικασία αυτή επαναλαμβάνει, χωρίς ουσιώδεις τροποποιήσεις, τους αρχικούς όρους της συμβάσεως που μνημονεύονται σε προγενέστερη ανοικτή διαδικασία η οποία περατώθηκε λόγω του ότι η μόνη υποβληθείσα προσφορά ήταν ακατάλληλη, ακόμη και αν το αντικείμενο της επίμαχης συμβάσεως αντικειμενικώς δεν παρουσιάζει ιδιαιτερότητες που να δικαιολογούν την αποκλειστική ανάθεση της εκτελέσεώς της στον συγκεκριμένο οικονομικό φορέα.

---

(1)  ΕΕ C 391 της 27.9.2021.

Διάταξη του Δικαστηρίου (ένατο τμήμα) της 28ης Ιουνίου 2022 [αίτηση του Supremo Tribunal Administrativo (Πορτογαλία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — OF κατά Instituto de Financiamento da Agricultura e Pescas IP (IFAP)

(Υπόθεση C-728/21) (1)

(Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως - Άρθρο 99 του Κανονισμού Διαδικασίας του Δικαστηρίου - Κανονισμός (ΕΚ, Ευρατόμ) 2988/95 - Προστασία των οικονομικών συμφερόντων της Ένωσης - Παρατυπίες βάσει του δικαίου της Ένωσης - Δίωξη - Προθεσμίας παραγραφής - Διακοπή - Πράξη που αποσκοπεί στη διερεύνηση ή στη δίωξη λόγω παρατυπίας - Έννοια - Έκθεση ελέγχου η οποία διαπιστώνει την ύπαρξη παρατυπίας)

(2022/C 303/11)

Γλώσσα διαδικασίας: η πορτογαλική

Αιτούν δικαστήριο

Supremo Tribunal Administrativo

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

OF

κατά

Instituto de Financiamento da Agricultura e Pescas IP (IFAP)

Διατακτικό

Το άρθρο 3, παράγραφος 1, τρίτο εδάφιο, του κανονισμού (ΕΚ, Ευρατόμ) 2988/95 του Συμβουλίου, της 18ης Δεκεμβρίου 1995, σχετικά με την προστασία των οικονομικών συμφερόντων των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, έχει την έννοια ότι η έκθεση επιτόπιου ελέγχου, η οποία περιορίζεται στη διαπίστωση ορισμένης παρατυπίας χωρίς να κάνει αναφορά σε πρόθεση διερεύνησης ή δίωξής της, δύναται, εντούτοις, να θεωρηθεί ως «πράξη που αποσκοπεί στη διερεύνηση ή τη δίωξη», κατά την έννοια της εν λόγω διατάξεως, ικανή να αποτελέσει λόγο διακοπής της προθεσμίας παραγραφής της δίωξης που προβλέπεται στο εν λόγω άρθρο 3, παράγραφος 1, τρίτο εδάφιο, εφόσον περιγράφει με επαρκή ακρίβεια τις πράξεις τις οποίες αφορούν οι υπόνοιες παρατυπιών.

---

(1)  Ημερομηνία καταθέσεως: 30.11.2021.

Αναίρεση που άσκησε στις 3 Ιανουαρίου 2022 η Equinoccio-Compañía de Comercio Exterior, SL κατά της διατάξεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (πρώτο τμήμα) στις 22 Οκτωβρίου 2021 στην υπόθεση T-22/21, Equinoccio-Compañía de Comercio Exterior κατά Επιτροπής

(Υπόθεση C-3/22 P)

(2022/C 303/12)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Equinoccio-Compañía de Comercio Exterior, SL (εκπρόσωποι: D. Luff, δικηγόρος, και R. Sciaudone, avvocato)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Με διάταξη της 27ης Ιουνίου 2022, το Δικαστήριο (όγδοο τμήμα) απέρριψε την αίτηση αναιρέσεως ως προδήλως αβάσιμη και διέταξε όπως η Equinoccio-Compañía de Comercio Exterior SL φέρει τα δικαστικά έξοδά της.

Αναίρεση που άσκησε στις 2 Μαρτίου 2022 η Legero Schuhfabrik GmbH κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (ένατο τμήμα) στις 15 Δεκεμβρίου 2021 στην υπόθεση T-683/20, Legero Schuhfabrik GmbH κατά EUIPO

(Υπόθεση C-153/22 P)

(2022/C 303/13)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Legero Schuhfabrik GmbH (εκπρόσωπος: M. Gail, Rechtsanwalt)

Λοιποί διάδικοι στην αναιρετική διαδικασία: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Rieker Schuh AG

Με διάταξη της 22ας Ιουνίου 2022 το Δικαστήριο (τμήμα εγκρίσεως της εξετάσεως των αναιρέσεων) απέρριψε την αίτηση εγκρίσεως και έκρινε ότι η αναιρεσείουσα φέρει τα δικαστικά έξοδά της.

Αναίρεση που άσκησε στις 2 Μαρτίου 2022 η Legero Schuhfabrik GmbH κατά της διατάξεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (ένατο τμήμα) στις 15 Δεκεμβρίου 2021 στην υπόθεση T-682/20, Legero Schuhfabrik GmbH κατά EUIPO

(Υπόθεση C-154/22 P)

(2022/C 303/14)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Legero Schuhfabrik GmbH (εκπρόσωπος: M. Gail, Rechtsanwalt)

Λοιποί διάδικοι στην αναιρετική διαδικασία: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Rieker Schuh AG

Με διάταξη της 22ας Ιουνίου 2022 το Δικαστήριο (τμήμα εγκρίσεως της εξετάσεως των αναιρέσεων) απέρριψε την αίτηση εγκρίσεως και έκρινε ότι η αναιρεσείουσα φέρει τα δικαστικά έξοδά της.

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Curtea de Apel Târgu-Mureş (Ρουμανία) στις 8 Απριλίου 2022 — Societatea Civilă Profesională de Avocaţi AB & CD κατά Consiliul Judeţean Suceava κ.λπ.

(Υπόθεση C-252/22)

(2022/C 303/15)

Γλώσσα διαδικασίας: η ρουμανική

Αιτούν δικαστήριο

Curtea de Apel Târgu-Mureş

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείουσα: Societatea Civilă Profesională de Avocaţi AB & CD

Αναιρεσίβλητοι: Consiliul Judeţean Suceava, Preşedintele Consiliului Judeţean Suceava, Agenţia pentru Protecţia Mediului Bacău, Consiliul Local al Comunei Pojorâta

Παρεμβαίνων: QP

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Έχουν το άρθρο 47, [πρώτο εδάφιο, του Χάρτη], σε συνδυασμό με το άρθρο 19, [παράγραφος 1, δεύτερο εδάφιο, ΣΕΕ] και το άρθρο 2, σημείο 4, σε συνδυασμό με το άρθρο 9, παράγραφος 3, της σύμβασης για την πρόσβαση σε πληροφορίες, τη συμμετοχή του κοινού στη λήψη αποφάσεων και την πρόσβαση στη δικαιοσύνη για περιβαλλοντικά θέματα, η οποία υπεγράφη στο Aarhus (Δανία) στις 25 Ιουνίου 1998 και εγκρίθηκε εξ ονόματος της Ευρωπαϊκής Κοινότητας με την απόφαση 2005/370/ΕΚ του Συμβουλίου, της 17ης Φεβρουαρίου 2005 (1), την έννοια ότι εμπίπτει στην έννοια του «κοινού» νομική οντότητα, όπως μια αστική επαγγελματική δικηγορική εταιρία, η οποία δεν επικαλείται προσβολή δικαιώματος ή συμφέροντος αυτής της νομικής οντότητας, αλλά προσβολή των δικαιωμάτων και συμφερόντων φυσικών προσώπων, ήτοι των δικηγόρων που έχουν συστήσει αυτή τη μορφή επαγγελματικής οργάνωσης, [και] μπορεί μια τέτοια οντότητα να θεωρηθεί ως ομάδα φυσικών προσώπων η οποία ενεργεί μέσω ένωσης ή οργάνωσης κατά την έννοια του άρθρου 2, σημείο 4, της σύμβασης;

2)

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο πρώτο ερώτημα, λαμβανομένων υπόψη [τόσο] των σκοπών του άρθρου 9, παράγραφος 3, της σύμβασης όσο και του σκοπού της αποτελεσματικής δικαστικής προστασίας των δικαιωμάτων που παρέχονται από το δίκαιο της Ένωσης, έχουν το άρθρο 9, παράγραφος 3, της σύμβασης, και το άρθρο 47, [πρώτο και δεύτερο εδάφιο, του Χάρτη], σε συνδυασμό με το άρθρο 19, [παράγραφος 1, δεύτερο εδάφιο, ΣΕΕ], την έννοια ότι αντιτίθενται σε διάταξη του εθνικού δικαίου η οποία εξαρτά την πρόσβαση στη δικαιοσύνη μιας τέτοιας αστικής επαγγελματικής δικηγορικής εταιρίας από την απόδειξη της ύπαρξης ιδίου συμφέροντος ή από τη συνδρομή της περίστασης ότι διά της προσφυγής ενώπιον δικαστηρίου επιχειρείται η προστασία νομικής κατάστασης η οποία συνδέεται άμεσα με τον σκοπό για τον οποίο συστάθηκε η εν λόγω μορφή οργάνωσης, εν προκειμένω, η αστική δικηγορική εταιρία;

3)

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο πρώτο και στο δεύτερο ερώτημα, ή ανεξαρτήτως των απαντήσεων στα δύο αυτά ερωτήματα, έχουν τα άρθρα 9, παράγραφοι 3, 4 [και] 5 της σύμβασης και το άρθρο 47, [πρώτο και δεύτερο εδάφιο, του Χάρτη], σε συνδυασμό με το άρθρο 19, [παράγραφος 1, δεύτερο εδάφιο, ΣΕΕ], την έννοια ότι η έκφραση κατά την οποία το πρόσφορο και αποτελεσματικό μέσο έννομης προστασίας, συμπεριλαμβανομένης της εκδόσεως δικαστικής αποφάσεως, «δεν πρέπει να είναι απαγορευτικά δαπανηρό», προϋποθέτει κανόνες και/ή κριτήρια για τον περιορισμό των εξόδων που βαρύνουν τον ηττηθέντα διάδικο, υπό την έννοια ότι το εθνικό δικαστήριο πρέπει να διασφαλίζει την τήρηση της απαίτησης περί μη απαγορευτικά δαπανηρών εξόδων, λαμβάνοντας υπόψη [τόσο] το συμφέρον του προσώπου που επιδιώκει την προστασία των δικαιωμάτων του, όσο και το γενικό συμφέρον για την προστασία του περιβάλλοντος;

---

(1)  2005/370/EK: Απόφαση του Συμβουλίου, της 17ης Φεβρουαρίου 2005, για σύναψη, εξ ονόματος της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, της σύμβασης για την πρόσβαση σε πληροφορίες, τη συμμετοχή του κοινού στη λήψη αποφάσεων και την πρόσβαση στη δικαιοσύνη σε θέματα περιβάλλοντος (ΕΕ 2005, L 124, σ. 1).

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Curtea de Apel București (Ρουμανία) στις 20 Απριλίου 2022 — CRRC Qingdao Sifang CO LTD, Astra Vagoane Călători SA κατά Autoritatea pentru Reformă Feroviară, Alstom Ferroviaria SpA

(Υπόθεση C-266/22)

(2022/C 303/16)

Γλώσσα διαδικασίας: η ρουμανική

Αιτούν δικαστήριο

Curtea de Apel Bucureşti

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσες: CRRC Qingdao Sifang CO LTD, Astra Vagoane Călători SA

Καθών: Autoritatea pentru Reformă Feroviară, Alstom Ferroviaria SpA

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Αντιτίθενται οι αρχές της ασφάλειας δικαίου και της προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης σε εθνική νομοθεσία η οποία μετέφερε στο εσωτερικό δίκαιο το άρθρο 25 της οδηγίας 2014/24/ΕΕ, σχετικά με τις διαδικασίες σύναψης δημοσίων συμβάσεων (1), από τις 5 Απριλίου 2021 και προέβλεπε ότι οι οικονομικοί φορείς που δεν υπόκεινται σε αυτές τις διατάξεις του δικαίου της Ένωσης μπορούν να εξακολουθήσουν να συμμετέχουν σε διαδικασίες σύναψης δημοσίων συμβάσεων μόνον εφόσον έχουν υποβάλει προσφορές πριν από την ημερομηνία έναρξης ισχύος της εν λόγω νομοθετικής τροποποίησης;

2)

Απαγορεύουν οι αρχές της ίσης μεταχείρισης, της διαφάνειας και της αναλογικότητας, για τις οποίες γίνεται λόγος στο άρθρο 18, παράγραφος 1, σε συνδυασμό με το άρθρο 2, παράγραφος 1, σημείο 13, και το άρθρο 49 της οδηγίας 2014/24/ΕΕ, σχετικά με τις διαδικασίες σύναψης δημοσίων συμβάσεων, τον αποκλεισμό προσφέροντος βάσει νομοθετικής πράξης με ισχύ νόμου εκδοθείσας από την κυβέρνηση του κράτους μέλους, η οποία θεσπίζει νέο κανόνα για την τροποποίηση του ορισμού του οικονομικού φορέα, μετά τη δημοσίευση της προκήρυξης διαγωνισμού σχετικά με διαδικασία σύναψης δημοσίων συμβάσεων στην οποία συμμετέχει ο εν λόγω φορέας;

---

(1)  Οδηγία 2014/24/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 26ης Φεβρουαρίου 2014, σχετικά με τις δημόσιες προμήθειες και την κατάργηση της οδηγίας 2004/18/ΕΚ (ΕΕ 2014, L 94, σ. 65).

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Spetsializiran nakazatelen sad (Βουλγαρία) στις 21 Απριλίου 2022 — Ποινική διαδικασία κατά IP, DD, ZI, SS, HYa

(Υπόθεση C-269/22)

(2022/C 303/17)

Γλώσσα διαδικασίας: η βουλγαρική

Αιτούν δικαστήριο

Spetsializiran nakazatelen sad

Κατηγορούμενοι

IP, DD, ZI, SS, HYa

Προδικαστικό ερώτημα

Αντιβαίνει στο άρθρο 47, παράγραφος 2, του Χάρτη, το οποίο θεσπίζει την απαίτηση αμερόληπτου δικαστηρίου, και στο άρθρο 48, παράγραφος 1, του Χάρτη, το οποίο κατοχυρώνει το τεκμήριο αθωότητας, η υποβολή αιτήσεως προδικαστικής αποφάσεως δυνάμει του άρθρου 267 ΣΛΕΕ στην οποία ορισμένες πράξεις των κατηγορουμένων τεκμαίρονται ως αποδεδειγμένες, εφόσον το δικαστήριο, πριν από την υποβολή της αιτήσεως προδικαστικής αποφάσεως, έχει τηρήσει όλες τις απαραίτητες δικονομικές εγγυήσεις που πρέπει να τηρούνται στο πλαίσιο της έκδοσης απόφασης επί της ουσίας;

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Okresný súd Prešov (Σλοβακία) στις 26 Απριλίου 2022 — DZ, EO, YV, YE και MP κατά Ministerstvo vnútra Slovenskej republiky

(Υπόθεση C-283/22)

(2022/C 303/18)

Γλώσσα διαδικασίας: η σλοβακική

Αιτούν δικαστήριο

Okresný súd Prešov

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ενάγοντες: DZ, EO, YV, YE και MP

Εναγόμενο: Ministerstvo vnútra Slovenskej republiky

Προδικαστικά ερωτήματα

1.

Έχει το άρθρο 3, στοιχείο ζ', του κανονισμού (ΕΚ) 785/2004 (1) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 21ης Απριλίου 2004, για τις απαιτήσεις ασφάλισης των αερομεταφορέων και των επιχειρήσεων εκμετάλλευσης αεροσκαφών, την έννοια ότι πρόσωπο — το οποίο, κατά τη διάρκεια της πτήσεως δεν βρίσκεται εντός του ελικοπτέρου κοινοτικού αερομεταφορέα, αλλά είναι προσδεδεμένο με από σχοινί ανύψωσης ως αναπόσπαστο μέρος (ή εξάρτημα) του ελικοπτέρου και το οποίο ανυψώνεται μαζί με το ελικόπτερο (καθώς είναι προσδεδεμένο με το σχοινί)· — το οποίο μεταφερόταν στο πλαίσιο δωρεάν μεταφοράς εκτελούμενης από το Δημόσιο (κρατικό ελικόπτερο χρησιμοποιούμενο από αστυνομικές υπηρεσίες) ως μεταφορέα στο πλαίσιο «σύμβασης μεταφοράς» συναφθείσας μεταξύ του αερομεταφορέα (κρατικού στόλου) και του εργοδότη του προσώπου που εκτελεί ειδική αποστολή (δηλαδή βάσει της uznesenie vlády Slovenskej republiky č. 411/2006 Z.z., z 10. mája 2006 k návrhu zásad vykonávania letov lietadiel v policajných službách [αποφάσεως 411/2001 της Κυβέρνησης της Σλοβακικής Δημοκρατίας, της 10ης Μαΐου 2006, σχετικά με το σχέδιο κανόνων για την εκτέλεση πτήσεων αεροσκαφών εκ μέρους των αστυνομικών υπηρεσιών] και της nariadenie Ministerstva vnútra Slovenskej republiky č. 50/2012 zo dňa 14. marca 2012 o vyžadovaní a schvaľovaní letov [απόφασης 50/2012 του Υπουργείου Εσωτερικών της Σλοβακικής Δημοκρατίας, της 14ης Μαρτίου 2012, σχετικά με την ανάγκη και την έγκριση των πτήσεων], οι οποίες προβλέπουν ότι τα αεροσκάφη αερομεταφορέα εκτελούν πτήσεις για την εκπλήρωση των καθηκόντων του εργοδότη του προσώπου αυτού)· — η μεταφορά είχε ως σκοπό την εκτέλεση ειδικής αποστολής, όπως η επίμαχη εν προκειμένω (εκτέλεση επαγγελματικής αποστολής με σκοπό την εξειδικευμένη κατάρτιση των στελεχών της Hasičský a záchranný zbor [μονάδας πυρόσβεσης και διάσωσης] όσον αφορά τη χρήση του εξοπλισμού αεροσκαφών [ελικοπτέρων] υπό τη μορφή άσκησης ανύψωσης με βαρούλκο του διασώστη και [του διασωθέντος]), και — το οποίο συμμετείχε στην εκτέλεση της αποστολής ως εκπαιδευόμενο μέλος της μονάδας της πυροσβεστικής, προσδεθέν στο ελικόπτερο κατόπιν εντολής του πιλότου και του χειριστή μέσω σχοινιού ανύψωσης ως αναπόσπαστο μέρος (ή εξάρτημα) του ελικοπτέρου και το οποίο κατά τη διάρκεια της πτήσης έπρεπε να ανυψωθεί με βαρούλκο στο ελικόπτερο εντός του οποίου θα εισερχόταν, α) έχει την ιδιότητα του επιβάτη ή β) αποτελεί μέλος του πληρώματος πτήσεως ή του πληρώματος θαλάμου επιβατών;

2.

Έχει το άρθρο 17, παράγραφος 1, της Σύμβασης για την ενοποίηση ορισμένων κανόνων στις διεθνείς αεροπορικές μεταφορές, η οποία συνήφθη στο Μόντρεαλ στις 28 Μαΐου 1999, υπογράφηκε από την Ευρωπαϊκή Κοινότητα στις 9 Δεκεμβρίου 1999 δυνάμει του άρθρου 300, παράγραφος 2, ΕΚ και εγκρίθηκε εξ ονόματός της με την απόφαση 2001/539/ΕΚ (2) του Συμβουλίου, της 5ης Απριλίου 2001, την έννοια ότι, υπό τις περιστάσεις που περιγράφηκαν στο πρώτο ερώτημα, το πρόσωπο αυτό θεωρείται α) ότι έχει την ιδιότητα του επιβάτη ή β) αποτελεί μέλος του πληρώματος πτήσεως ή του πληρώματος θαλάμου επιβατών;

3.

Έχει η χρήση κρατικού ελικοπτέρου στις 10 Μαΐου 2017 την έννοια ότι μπορεί να θεωρηθεί μεταφορά κατά την έννοια του άρθρου 2, παράγραφος 1 και του άρθρου 1 της Σύμβασης για την ενοποίηση ορισμένων κανόνων στις διεθνείς αεροπορικές μεταφορές, η οποία συνήφθη στο Μόντρεαλ στις 28 Μαΐου 1999, υπογράφηκε από την Ευρωπαϊκή Κοινότητα στις 9 Δεκεμβρίου 1999 δυνάμει του άρθρου 300, παράγραφος 2, ΕΚ και εγκρίθηκε, εξ ονόματός της, με την απόφαση 2001/539/ΕΚ του Συμβουλίου, της 5ης Απριλίου 2001;

---

(1)  EE 2004, L 138, σ. 1.

(2)  Απόφαση 2001/539/ΕΚ του Συμβουλίου, της 5ης Απριλίου 2001, για την σύναψη από την Ευρωπαϊκή Κοινότητα της σύμβασης για την ενοποίηση ορισμένων κανόνων στις διεθνείς αεροπορικές μεταφορές (σύμβαση του Μόντρεαλ) (EE 2001, L 194, σ. 38).

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Hof van Cassatie (Βέλγιο) στις 28 Απριλίου 2022 — KBC Verzekeringen NV κατά P&V Verzekeringen CVBA

(Υπόθεση C-286/22)

(2022/C 303/19)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Hof van Cassatie

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείουσα: KBC Verzekeringen NV

Αναιρεσίβλητη: P&V Verzekeringen CVBA

Προδικαστικό ερώτημα

Πρέπει το άρθρο 1, σημείο 1, της οδηγίας 2009/103/ΕΚ (1) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Σεπτεμβρίου 2009, σχετικά με την ασφάλιση της αστικής ευθύνης που προκύπτει από την κυκλοφορία αυτοκινήτων οχημάτων και τον έλεγχο της υποχρεώσεως προς ασφάλιση της ευθύνης αυτής, όπως ίσχυε πριν από την έκδοση της οδηγίας (ΕΕ) 2021/2118 (2) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 24ης Νοεμβρίου 2021, το οποίο ορίζει ως «όχημα»«οιοδήποτε αυτοκίνητο όχημα προοριζόμενο να κινείται επί του εδάφους διά μηχανικής δυνάμεως και μη κινούμενο επί σιδηροτροχιών, ως επίσης και οιοδήποτε ρυμουλκούμενο όχημα, συζευγμένο ή μη μετά του κυρίως αυτοκινήτου οχήματος», να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι δεν είναι οχήματα κατά την έννοια της εν λόγω οδηγίας ηλεκτρικό ποδήλατο (Speed-Pedelec) του οποίου ο κινητήρας παρέχει μόνο ηλεκτρική υποβοήθηση, ούτως ώστε το ποδήλατο να μην κινείται αυτόνομα χωρίς μυϊκή δύναμη, αλλά μόνο με κινητήρα σε συνδυασμό με μυϊκή δύναμη, και ηλεκτρικό ποδήλατο το οποίο είναι μεν εξοπλισμένο με λειτουργία turbo, χάρη στην οποία το ποδήλατο αναπτύσσει ταχύτητα 20 km/h με την πίεση του κουμπιού turbo χωρίς να πατηθεί το πεντάλ, απαιτείται εντούτοις μυϊκή δύναμη για να μπορεί να χρησιμοποιηθεί η εν λόγω λειτουργία;

---

(1)  ΕΕ 2009, L 263, σ. 11.

(2)  Οδηγία (ΕΕ) 2021/2118 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 24ης Νοεμβρίου 2021, για την τροποποίηση της οδηγίας 2009/103/ΕΚ σχετικά με την ασφάλιση της αστικής ευθύνης που προκύπτει από την κυκλοφορία αυτοκινήτων οχημάτων και τον έλεγχο της υποχρεώσεως προς ασφάλιση της ευθύνης αυτής (ΕΕ 2021, L 430, σ. 1).

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Varhoven administrativen sad (Βουλγαρία) στις 11 Μαΐου 2022 — «Consortium Remi Group» AD κατά Direktor na Direktsia «Obzhalvane i danachno-osiguritelna praktika» Varna pri Tsentralno upravlenie na Natsionalnata agentsia za prihodite

(Υπόθεση C-314/22)

(2022/C 303/20)

Γλώσσα διαδικασίας: η βουλγαρική

Αιτούν δικαστήριο

Varhoven administrativen sad

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείουσα:«Consortium Remi Group» AD

Αναιρεσίβλητος: Direktor na Direktsia «Obzhalvane i danachno-osiguritelna praktika» Varna pri Tsentralno upravlenie na Natsionalnata agentsia za prihodite

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Οσάκις υφίσταται παρέκκλιση κατά το άρθρο 90, παράγραφος 2, της οδηγίας περί ΦΠΑ (1), προσκρούει στην αρχή της ουδετερότητας και στο άρθρο 90 της οδηγίας περί ΦΠΑ εθνική ρύθμιση όπως αυτή του άρθρου 129, παράγραφος 1, δεύτερο εδάφιο, του Danachno-osiguritelen protsesualen kodeks (κώδικα φορολογικών και κοινωνικοασφαλιστικών διαδικασιών), η οποία προβλέπει αποκλειστική προθεσμία για την υποβολή αιτήσεως συμψηφισμού ή επιστροφής του ΦΠΑ που τιμολογήθηκε από τον υποκείμενο στον φόρο για την παράδοση αγαθών ή την παροχή υπηρεσιών σε περίπτωση ολικής ή μερικής μη καταβολής του τιμήματος από τον αποδέκτη της παράδοσης ή παροχής;

2)

Ανεξαρτήτως της απαντήσεως που θα δοθεί στο πρώτο ερώτημα, αποτελεί, υπό τις περιστάσεις της υποθέσεως της κύριας δίκης, αναγκαία προϋπόθεση για την αναγνώριση του δικαιώματος μειώσεως της βάσεως επιβολής του φόρου κατά το άρθρο 90, παράγραφος 1, της οδηγίας περί ΦΠΑ η διόρθωση του εκδοθέντος από τον υποκείμενο στον φόρο τιμολογίου ως προς τον αναγραφόμενο ΦΠΑ, λόγω ολικής ή μερικής μη εξόφλησης του τιμήματος που οφείλεται για την παράδοση ή την παροχή εκ μέρους του αποδέκτη του τιμολογίου, πριν από την υποβολή της αίτησης επιστροφής του φόρου;

3)

Υπό την επιφύλαξη των απαντήσεων επί των δύο πρώτων προδικαστικών ερωτημάτων: Πώς πρέπει να ερμηνεύεται το άρθρο 90, παράγραφος 1, της οδηγίας περί ΦΠΑ όσον αφορά τον καθορισμό του χρόνου κατά τον οποίο γεννήθηκε ο λόγος μειώσεως της βάσεως επιβολής του φόρου αν συντρέχει περίπτωση ολικής ή μερικής μη καταβολής του τιμήματος και, λόγω της παρεκκλίσεως από το άρθρο 90, παράγραφος 1, δεν υφίσταται εθνική ρύθμιση;

4)

Πώς πρέπει να εφαρμόζεται η συλλογιστική που διατυπώνεται στις αποφάσεις της 27ης Νοεμβρίου 2017, Enzo Di Maura (C-246/16 (2), EU:C:2017:887, σκέψεις 21 έως 27), και της 3ης Ιουλίου 2019 (UniCredit Leasing (C-242/18 (3), EU:C:2019:558, σκέψεις 62 και 65), αν το βουλγαρικό δίκαιο δεν προβλέπει ειδικές προϋποθέσεις για την εφαρμογή της παρεκκλίσεως που προβλέπεται στο άρθρο 90, παράγραφος 2, της οδηγίας περί ΦΠΑ;

5)

Αντίκεινται η αρχή της ουδετερότητας και το άρθρο 90 της οδηγίας περί ΦΠΑ στην πρακτική που ακολουθείται στους τομείς της φορολογίας και της κοινωνικής ασφαλίσεως κατά την οποία, σε περίπτωση μη καταβολής του τιμήματος, δεν επιτρέπεται διόρθωση του τιμολογηθέντος φόρου πριν ο αποδέκτης των αγαθών ή των υπηρεσιών, εφόσον είναι υποκείμενος στον φόρο, ενημερωθεί για την ακύρωση του φόρου, προκειμένου να διορθωθεί η έκπτωση ΦΠΑ στην οποία αυτός προέβη αρχικώς;

6)

Μπορεί να συναχθεί από την ερμηνεία του άρθρου 90, παράγραφος 1, της οδηγίας περί ΦΠΑ ότι το πιθανό δικαίωμα μειώσεως της βάσεως επιβολής σε περίπτωση ολικής ή μερικής μη καταβολής του τιμήματος θεμελιώνει δικαίωμα για επιστροφή του καταβληθέντος από τον προμηθευτή ΦΠΑ, πλέον τόκων υπερημερίας, και από ποιο χρονικό σημείο και εφεξής;

---

(1)  Οδηγία 2006/112/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Νοεμβρίου 2006, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας (ΕΕ 2006, L 347, σ. 1).

(2)  ΕΕ 2018, C 22, σ. 1.

(3)  ΕΕ 2019, C 305, σ. 18.

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Administrativen sad — Varna (Βουλγαρία) στις 13 Μαΐου 2022 — TS, HI κατά Ministar na zemedelieto, hranite i gorite

(Υπόθεση C-325/22)

(2022/C 303/21)

Γλώσσα διαδικασίας: η βουλγαρική

Αιτούν δικαστήριο

Administrativen sad — Varna

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσες: TS, HI

Καθού: Ministar na zemedelieto, hranite i gorite

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Πρέπει να θεωρηθεί ότι στον ορισμό της έννοιας της «επιχείρησης» δεν εμπίπτει δικαιούχος παρανόμως χορηγηθείσας κρατικής ενίσχυσης μέσω σύμβασης ανταλλαγής, με την οποία απέκτησε εδαφικές εκτάσεις σε δασική περιοχή (ιδιωτική περιουσία του Δημοσίου), εφόσον, βάσει των ετήσιων ισολογισμών, ασκεί οικονομική δραστηριότητα στο πλαίσιο της οποίας προσφέρει αγαθά και υπηρεσίες στην οικεία αγορά, αλλά, βάσει της αιτιολογικής σκέψης 127 της απόφασης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (1), δεν ασκεί άμεση ή έμμεση οικονομική δραστηριότητα έχουσα ως αντικείμενο την εδαφική έκταση που απέκτησε στο πλαίσιο της ανταλλαγής, επειδή το εθνικό δίκαιο προβλέπει αντικειμενική απαγόρευση που τον εμποδίζει να επιτύχει την αλλαγή της χρήσης της έκτασης αυτής και να δομήσει ή να εκποιήσει τη διαχωρισθείσα από τη δασική περιοχή έκταση;

2)

Πρέπει η διάταξη του άρθρου 107 ΣΛΕΕ να ερμηνευθεί και να εφαρμοστεί υπό την έννοια ότι, όσον αφορά την ιδιότητα της «επιχείρησης» και κατά την εφαρμογή των κριτηρίων σχετικά με την «επιχείρηση», καθώς και υπό το πρίσμα των στοιχείων που συγκεντρώθηκαν σχετικά με το ολοκληρωθέν πρώτο στάδιο της διοικητικής διαδικασίας για την προηγηθείσα ψηφοφορία, το υποβληθέν και πράγματι περιγραφέν επενδυτικό σχέδιο του δικαιούχου μιας παρανόμως ληφθείσας κρατικής ενίσχυσης, το οποίο πρόκειται να υλοποιηθεί σε αποκτηθείσα μέσω ανταλλαγής δημόσια έκταση σε δασική περιοχή και το οποίο αποτελεί προϋπόθεση για την εν συνεχεία κίνηση διαδικασίας διαχωρισμού των εκτάσεων που αποκτήθηκαν μέσω της δόμησης, πρέπει να ληφθεί υπόψη ως νομικά κρίσιμη περίσταση, παρά το γεγονός ότι έχει επέλθει αντικειμενική αδυναμία υλοποίησης του επενδυτικού σχεδίου λόγω της κοινοβουλευτικά επιβληθείσας αναστολής και της εν συνεχεία θεσπισθείσας νομοθετικής διάταξης που περιλαμβάνει ρητή απαγόρευση της αλλαγής χρήσης και της δόμησης των εκτάσεων που αποκτήθηκαν από το Δημόσιο;

3)

Έχουν το άρθρο 107 ΣΛΕΕ και το άρθρο 16, παράγραφος 3, του κανονισμού (ΕΕ) 2015/1589 του Συμβουλίου (2) την έννοια ότι αντιβαίνει στις διατάξεις αυτές εθνική ρύθμιση, όπως αυτή των διατάξεων του άρθρου 1a, σημεία 2 και 4, (συμπληρωματικές διατάξεις) του Zakon za darzhavnata sobstvenost, η οποία, για τον σκοπό του υπολογισμού του ποσού κρατικής ενίσχυσης που λαμβάνεται μέσω της ανταλλαγής εδαφικών εκτάσεων σε δασική περιοχή (ιδιωτική περιουσία του Δημοσίου), εμποδίζει τη χρησιμοποίηση τιμής της αγοράς για τις εκτάσεις αυτές, καθώς προβλέπει, για τον σκοπό του υπολογισμού, στοιχεία της αγοράς και κριτήρια αξιολόγησης τα οποία συνεπάγονται απόκλιση από την πραγματική αξία των εκτάσεων και, υπό την έννοια αυτή, αντιβαίνει η εν λόγω εθνική ρύθμιση στην αρχή της αποτελεσματικότητας;

---

(1)  Απόφαση (EE) 2015/456 της Επιτροπής, της 5ης Σεπτεμβρίου 2014, σχετικά με το καθεστώς ενισχύσεων αριθ. SA.26212 (11/C) (πρώην 11/NN — πρώην CP 176/A/08) και SA.26217 (11/C) (πρώην 11/NN — πρώην CP 176/B/08) που εφαρμόστηκε από τη Δημοκρατία της Βουλγαρίας στο πλαίσιο ανταλλαγών δασικών εκτάσεων [κοινοποιηθείσα υπό τον αριθμό C(2014) 6207].

(2)  Κανονισμός (ΕΕ) 2015/1589 του Συμβουλίου, της 13ης Ιουλίου 2015, περί λεπτομερών κανόνων για την εφαρμογή του άρθρου 108 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ 2015, L 248, σ. 9).

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Corte suprema di cassazione (Ιταλία) στις 25 Μαΐου 2022 — Feudi di San Gregorio Aziende Agricole SpA κατά Agenzia delle Entrate

(Υπόθεση C-341/22)

(2022/C 303/22)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Αιτούν δικαστήριο

Corte suprema di cassazione

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείουσα: Feudi di San Gregorio Aziende Agricole SpA

Αναιρεσίβλητη και ανταναιρεσείουσα: Agenzia delle Entrate

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Έχει το άρθρο 9, παράγραφος 1, της οδηγίας 2006/112 (1) την έννοια ότι δεν αναγνωρίζει ως υποκείμενο στον φόρο και, κατά συνέπεια, δεν παρέχει δικαίωμα έκπτωσης ή επιστροφής του ΦΠΑ που καταβλήθηκε στο πλαίσιο μετακύλισης σε πρόσωπο το οποίο πραγματοποιεί πράξεις εκροών για τους σκοπούς του ΦΠΑ μη χαρακτηριζόμενες από συνοχή –καθόσον είναι πολύ χαμηλής αξίας– σε σχέση με το ευλόγως αναμενόμενο για τα περιουσιακά στοιχεία ενεργητικού που διαθέτει επί τρία συνεχή έτη σύμφωνα με προκαθορισμένα από τον νόμο κριτήρια, ενώ δεν είναι σε θέση να αποδείξει, προκειμένου να δικαιολογήσει αυτή την περίσταση, την ύπαρξη αντικειμενικών κωλυμάτων;

2)

Σε περίπτωση αρνητικής απάντησης στο πρώτο ερώτημα, έχουν το άρθρο 167 της οδηγίας 2006/112 και οι γενικές αρχές της ουδετερότητας του ΦΠΑ και της αναλογικότητας του περιορισμού του δικαιώματος έκπτωσης του ΦΠΑ την έννοια ότι αντιτίθενται σε εθνική ρύθμιση, όπως αυτή του άρθρου 30, παράγραφος 4, του νόμου 724/1994, κατά την οποία δεν παρέχεται δικαίωμα έκπτωσης του ΦΠΑ που καταβλήθηκε στο πλαίσιο μετακύλισης για αγορές, δικαίωμα επιστροφής ή χρήσης του ΦΠΑ σε επόμενη φορολογική περίοδο, σε υποκείμενο στον φόρο ο οποίος, επί τρεις συνεχείς φορολογικές περιόδους, πραγματοποιεί πράξεις εκροών για τους σκοπούς του ΦΠΑ μη χαρακτηριζόμενες από συνοχή –καθόσον είναι πολύ χαμηλής αξίας– σε σχέση με το ευλόγως αναμενόμενο για τα περιουσιακά στοιχεία ενεργητικού που διαθέτει επί τρία συνεχή έτη σύμφωνα με προκαθορισμένα από τον νόμο κριτήρια ενώ δεν είναι σε θέση να αποδείξει, προκειμένου να δικαιολογήσει αυτή την περίσταση, την ύπαρξη αντικειμενικών κωλυμάτων;

3)

Σε περίπτωση αρνητικής απάντησης στο δεύτερο ερώτημα, έχουν οι αρχές της ασφάλειας δικαίου και της προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης της Ευρωπαϊκής Ένωσης την έννοια ότι αντιτίθενται σε εθνική ρύθμιση όπως αυτή του άρθρου 30, παράγραφος 4, του νόμου 724/1994, κατά την οποία δεν παρέχεται δικαίωμα έκπτωσης του ΦΠΑ που καταβλήθηκε στο πλαίσιο μετακύλισης για αγορές, δικαίωμα επιστροφής ή χρήσης του ΦΠΑ σε επόμενη φορολογική περίοδο, σε υποκείμενο στον φόρο ο οποίος, επί τρεις συνεχείς φορολογικές περιόδους, πραγματοποιεί πράξεις εκροών για τους σκοπούς του ΦΠΑ μη χαρακτηριζόμενες από συνοχή –καθόσον είναι πολύ χαμηλής αξίας– σε σχέση με το ευλόγως αναμενόμενο για τα περιουσιακά στοιχεία ενεργητικού που διαθέτει επί τρία συνεχή έτη σύμφωνα με προκαθορισμένα από τον νόμο κριτήρια, ενώ δεν είναι σε θέση να αποδείξει, προκειμένου να δικαιολογήσει αυτή την περίσταση, την ύπαρξη αντικειμενικών κωλυμάτων;

---

(1)  Οδηγία 2006/112/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Νοεμβρίου 2006, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας (ΕΕ 2006, L 347, σ. 1).

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το High Court (Ιρλανδία) στις 3 Ιουνίου 2022 — AHY κατά The Minister for Justice

(Υπόθεση C-359/22)

(2022/C 303/23)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Αιτούν δικαστήριο

High Court (Ιρλανδία)

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγων: AHY

Καθής: The Minister for Justice

Προδικαστικά ερωτήματα

1.

Περιλαμβάνει το δικαίωμα άσκησης πραγματικής προσφυγής, με τη μορφή ένδικου μέσου ή επανεξέτασης, τόσο για τα πραγματικά όσο και για τα νομικά στοιχεία, κατά «απόφασης μεταφοράς» δυνάμει του άρθρου 27, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΕ) 604/2013 (1), του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 26ης Ιουνίου 2013 (στο εξής: κανονισμός Δουβλίνο III) το δικαίωμα τέτοιας πραγματικής προσφυγής κατά απόφασης ληφθείσας από το κράτος μέλος δυνάμει του άρθρου 17, παράγραφος 1, του κανονισμού Δουβλίνο III σχετικά με την άσκηση της διακριτικής ευχέρειας βάσει του άρθρου 17, παράγραφος 1, όσον αφορά την εξέταση της αίτησης διεθνούς προστασίας που έχει κατατεθεί από υπήκοο τρίτης χώρας ή από απάτριδα, ακόμη και αν δεν είναι υπεύθυνο για την εξέταση δυνάμει των κριτηρίων που ορίζονται στον κανονισμό Δουβλίνο III;

2.

Σε περίπτωση καταφατικής απάντησης στο πρώτο ερώτημα: α) προκύπτει ότι το κράτος μέλος που υποβάλει το αίτημα εμποδίζεται να εκτελέσει απόφαση μεταφοράς εν αναμονή της εκδίκασης του αιτήματος του αιτούντος για την άσκηση διακριτικής ευχέρειας δυνάμει του άρθρου 17, παράγραφος 1, του κανονισμού Δουβλίνο III; β) περιλαμβάνεται στα οριζόμενα από το άρθρο 27, παράγραφος 3, το οποίο επιβάλλει στα κράτη μέλη να προβλέπουν στο εθνικό τους δίκαιο μία εκ των τριών μορφών αναστολής για τους σκοπούς άσκησης ένδικων μέσων κατά αποφάσεων μεταφοράς ή επανεξετάσεων των αποφάσεων αυτών, η προσβολή απόφασης δυνάμει του άρθρου 17, παράγραφος 1, με την οποία [τα κράτη μέλη] αρνούνται να ασκήσουν τη δυνατότητα ανάληψης της ευθύνης για αίτηση διεθνούς προστασίας (στο εξής: απορριπτική απόφαση του άρθρου 17); γ) όταν από καμία συγκεκριμένη εθνική διάταξη δεν προβλέπεται μία εκ των τριών μορφών αναστολής του άρθρου 27, παράγραφος 3, σε περίπτωση προσβολής απορριπτικής απόφασης του άρθρου 17, υποχρεούνται τα εθνικά δικαστήρια να χορηγήσουν ανασταλτικό αποτέλεσμα με μία από τις τρεις αυτές μορφές στην εθνική τους νομοθεσία και, εφόσον ναι, με ποια από τις μορφές αυτές; δ) έχει καθένα από όλα τα ένδικα βοηθήματα με ανασταλτικό αποτέλεσμα του άρθρου 27, παράγραφος 3, την έννοια ότι λειτουργεί ως αναστολή της προθεσμίας εκτέλεσης απόφασης μεταφοράς δυνάμει του άρθρου 29, παράγραφος 1, του κανονισμού Δουβλίνο III;

3.

Σε περίπτωση αρνητικής απάντησης στο πρώτο ερώτημα: α) το δικαίωμα πραγματικής προσφυγής δυνάμει του άρθρου 47 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης απαγορεύει στο κράτος που υποβάλει το αίτημα να εκτελέσει απόφαση μεταφοράς εν αναμονή της εκδίκασης του αιτήματος του αιτούντος για την άσκηση διακριτικής ευχέρειας δυνάμει του άρθρου 17, παράγραφος 1, του κανονισμού Δουβλίνο III; β) το δικαίωμα πραγματικής προσφυγής δυνάμει του άρθρου 47 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης απαγορεύει στο κράτος που υποβάλει το αίτημα να εκτελέσει απόφαση μεταφοράς εν αναμονή της έκδοσης απόφασης επί ενδίκου μέσου ασκηθέντος βάσει των διατάξεων του εθνικού δικαίου κατά απορριπτικής απόφασης του άρθρου 17; γ) επικουρικώς, έχει το ένδικο μέσο το οποίο ασκήθηκε βάσει των διατάξεων του εθνικού δικαίου κατά απορριπτικής απόφασης του άρθρου 17 ως αποτέλεσμα την αναστολή της προθεσμίας εκτέλεσης απόφασης μεταφοράς δυνάμει του άρθρου 29, παράγραφος 1, του κανονισμού Δουβλίνο III ή άλλως παράγει ανασταλτικό αποτέλεσμα επί της απόφασης μεταφοράς;

---

(1)  Κανονισμός (ΕΕ) αριθ. 604/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 26ης Ιουνίου 2013, για τη θέσπιση των κριτηρίων και μηχανισμών για τον προσδιορισμό του κράτους μέλους που είναι υπεύθυνο για την εξέταση αίτησης διεθνούς προστασίας που υποβάλλεται σε κράτος μέλος από υπήκοο τρίτης χώρας ή από απάτριδα (ΕΕ 2013, L 180, σ. 31).

Αναίρεση που άσκησαν στις 6 Ιουνίου 2022 η Planistat Europe και ο Hervé-Patrick Charlot κατά της απόφασης την οποία εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (έκτο τμήμα) στις 6 Απριλίου 2022 στην υπόθεση T-735/20, Planistat Europe και Charlot κατά Επιτροπής

(Υπόθεση C-363/22 P)

(2022/C 303/24)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αναιρεσείοντες: Planistat Europe, Hervé-Patrick Charlot (εκπρόσωπος: F. Martin Laprade, avocat)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Οι αναιρεσείοντες ζητούν από το Δικαστήριο:

—	να επικυρώσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου καθόσον με αυτήν κρίθηκε εν μέρει παραδεκτή η αγωγή περί αποκατάστασης της ζημίας που υπέστησαν οι νυν αναιρεσείοντες λόγω των πράξεων συκοφαντικής δυσφήμισης·

—	να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου καθόσον με αυτήν, αφενός, κρίθηκε ότι έχει παραγραφεί ένα μέρος της αξίωσης των νυν αναιρεσειόντων και, αφετέρου, απορρίφθηκε η αγωγή αποζημιώσεως λόγω εξωσυμβατικής ευθύνης· κατά συνέπεια:

—	να αναγνωρίσει ότι η Επιτροπή υπέχει εξωσυμβατική ευθύνη·

—	να υποχρεώσει την Επιτροπή να καταβάλει το ποσό των 150 000 ευρώ για την ηθική βλάβη που υπέστη ο Hervé-Patrick Charlot·

—	να υποχρεώσει την Επιτροπή να καταβάλει το ποσό των 11 600 000 ευρώ για την υλική ζημία που υπέστησαν οι αναιρεσείοντες·

—	να υποχρεώσει την Επιτροπή να αναγνωρίσει δημοσίως το σφάλμα στο οποίο υπέπεσε, οπότε πρέπει να αποκατασταθεί η εικόνα και η φήμη των αναιρεσειόντων·

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της αιτήσεως αναιρέσεως, οι αναιρεσείοντες προβάλλουν τρεις λόγους.

Ο πρώτος λόγος αφορά πλάνη περί το δίκαιο στην οποία υπέπεσε το Γενικό Δικαστήριο: το Γενικό Δικαστήριο ερμήνευσε εσφαλμένως το γεγονός που προξένησε τις προβληθείσες από τους νυν αναιρεσείοντες ζημίες, αποσιωπώντας το ότι η ηθική βλάβη απέρρεε επίσης από την προβολή στα μέσα μαζικής ενημέρωσης των αιτιάσεων που διατυπώθηκαν ενώπιον των ποινικών αρχών και αναφέροντας ότι η υλική ζημία απέρρεε αποκλειστικά από την καταγγελία των συμβάσεων που είχαν συναφθεί με την Επιτροπή.

Η πλάνη αυτή οδήγησε το Γενικό Δικαστήριο στο εσφαλμένο συμπέρασμα ότι ορισμένες από τις αξιώσεις που προέβαλαν οι νυν αναιρεσείοντες είχαν παραγραφεί.

Επιπλέον, το Γενικό Δικαστήριο δεν εφάρμοσε ορθώς τον κανόνα δικαίου σχετικά με τον τρόπο υπολογισμού της προθεσμίας παραγραφής.

Ο δεύτερος λόγος αφορά επίσης πλάνη περί το δίκαιο στην οποία υπέπεσε το Γενικό Δικαστήριο κατά την εκτίμηση του παράνομου χαρακτήρα της συκοφαντικής συμπεριφοράς. Το πρώτο σκέλος του λόγου αυτού αφορά παραβίαση της θεμελιώδους αρχής του δικαιώματος στον σεβασμό της ιδιωτικής ζωής· το δεύτερο σκέλος αφορά προσβολή του δικαιώματος χρηστής διοίκησης.

Ο τρίτος και τελευταίος λόγος αναιρέσεως αφορά πλάνη περί το δίκαιο στην οποία υπέπεσε το Γενικό Δικαστήριο όσον αφορά την εξέταση του υποστατού των ζημιών και της ύπαρξης αιτιώδους συνάφειας.

Αναίρεση που άσκησε στις 7 Ιουνίου 2022 η Air Canada κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (τέταρτο πενταμελές τμήμα) στις 30 Μαρτίου 2022 στην υπόθεση T-326/17, Air Canada κατά Επιτροπής

(Υπόθεση C-367/22 P)

(2022/C 303/25)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Air Canada (εκπρόσωποι: T. Soames, avocat, και Ι.-Ζ. Προδρόμου-Σταμούδη, δικηγόρος)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση·

—

να ακυρώσει την απόφαση C(2017) 1742 final της Επιτροπής, της 17ης Μαρτίου 2017, σχετικά με διαδικασία βάσει του άρθρου 101 ΣΛΕΕ, του άρθρου 53 της συμφωνίας ΕΟΧ και του άρθρου 8 της συμφωνίας μεταξύ της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και της Ελβετικής Συνομοσπονδίας σχετικά με τις αεροπορικές μεταφορές (Υπόθεση AT.39258 — Αεροπορικές μεταφορές φορτίου) (προσβαλλόμενη απόφαση) ή, επικουρικώς, ένα οιοδήποτε ή περισσότερα από τα παρακάτω: άρθρο 1, παράγραφος 1, στοιχείο a, άρθρο 1, παράγραφος 2, στοιχείο a, άρθρο 1, παράγραφος 3, στοιχείο a και άρθρο 1, παράγραφος 4, στοιχείο a·

—	να ακυρώσει το άρθρο 3 ή, επικουρικώς, να μειώσει σημαντικά το ποσό του προστίμου που επιβλήθηκε στην Air Canada·

—	επικουρικώς, να αναπέμψει την υπόθεση στο Γενικό Δικαστήριο προκειμένου αυτό να αποφανθεί κατά τρόπο σύμφωνο με την απόφαση του Δικαστηρίου, και

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα της αναιρεσείουσας ενώπιον του Δικαστηρίου και στα εναπομένοντα δύο τρίτα των εξόδων της διαδικασίας ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της αιτήσεως αναιρέσεως, η αναιρεσείουσα προβάλλει τρεις λόγους:

Με τον πρώτο λόγο αναιρέσεως, ο οποίος χωρίζεται σε δύο σκέλη, η αναιρεσείουσα ισχυρίζεται ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κατά την εκτίμηση της αρμοδιότητας της Επιτροπής να διαπιστώνει παράβαση του άρθρου 101 ΣΛΕΕ και του άρθρου 53 του ΕΟΧ σχετικά με εισερχόμενες πτήσεις και να επιβάλλει σχετικές κυρώσεις.

Το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πρόδηλη πλάνη περί το δίκαιο αποφαινόμενο ότι το άρθρο 101, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ τυγχάνει εφαρμογής σε συμπεριφορά η οποία αφορά των συντονισμό τιμών εκτός της ΕΕ αποκλειστικά και μόνον βάσει του κριτηρίου των ουσιαστικών επιπτώσεων, χωρίς να είναι απαραίτητο να εκτιμηθεί αν η συμπεριφορά έχει ως αντικείμενο ή αποτέλεσμα τον περιορισμό ή τη στρέβλωση του ανταγωνισμού στην εσωτερική αγορά.

To Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε πολλαπλώς σε πρόδηλη πλάνη περί το δίκαιο κατά την εξέταση της εκτίμησης στην οποία προέβη η προσβαλλόμενη απόφαση όσον αφορά τα αποτελέσματα συντονισμού σε σχέση με τις υπηρεσίες αεροπορικών μεταφορών φορτίου με εισερχόμενες πτήσεις, στον βαθμό που: i) προέβη σε εσφαλμένη εφαρμογή και σε σύγχυση της οικείας νομολογίας σχετικά με την εκτίμηση των αντίθετων προς τον ανταγωνισμό αποτελεσμάτων που απορρέουν από παραβάσεις εξ αντικειμένου στο δίκαιο του ανταγωνισμού στο πλαίσιο θεμελιώσεως αρμοδιότητας για την εφαρμογή του άρθρου 101, ΣΛΕΕ και του άρθρου 53 της συμφωνίας ΕΟΧ· ii) δέχτηκε ότι η Επιτροπή εκπλήρωσε το κριτήριο των ουσιαστικών επιπτώσεων, ενώ η τελευταία δεν εκπλήρωσε την υποχρέωσή της να αξιολογήσει δεόντως ή ακόμη και στον ελάχιστο βαθμό τα αποδεικτικά στοιχεία που είναι απαραίτητα για τη θεμελίωση αρμοδιότητας ως προς τα εισερχόμενα δρομολόγια ώστε να πληρούται το κριτήριο στην προσβαλλόμενη απόφαση iii) έσφαλε κατά την αντιστροφή του εφαρμοστέου βάρους απόδειξης και κατά την προβολή ζητημάτων σχετικών με την υποτιθέμενη παράλειψη της Air Canada να προσκομίσει αντίθετη απόδειξη της ύπαρξης αποτελεσμάτων τα οποία η προσβαλλόμενη απόφαση ουδέποτε απέδειξε· iv) υποκατέστησε με τη δική του αιτιολογία εκείνη της Επιτροπής ως προς το πώς και το γιατί υποτίθεται ότι πληρούται το κριτήριο των ουσιαστικών επιπτώσεων· v) προσέβαλε τα δικαιώματα άμυνας της Air Canada εκτιμώντας τη νομιμότητα της προσβαλλόμενης απόφασης δυνάμει επιχειρημάτων, ερμηνείας και ανάλυσης που προβλήθηκαν και διενεργήθηκαν για πρώτη φορά κατά τη διαδικασία ακύρωσης· vi) προέβη σε εσφαλμένη εφαρμογή και σύγχυση της οικείας νομολογίας όσον αφορά την ενιαία και διαρκή παράβαση· και vii) δεν έλεγξε δεόντως την εκτίμηση στην οποία προέβη η προσβαλλόμενη απόφαση όσον αφορά τις επιπτώσεις της ενιαίας και διαρκούς παράβασης στο σύνολό της.

Με τον δεύτερο λόγο αναιρέσεως, η αναιρεσείουσα προβάλλει πρόδηλη πλάνη περί το δίκαιο κατά την εκτίμηση του Γενικού Δικαστηρίου σχετικά με την ευθύνη της Air Canada για δρομολόγια που η εταιρία ουδέποτε εκτέλεσε ή τα οποία δεν μπορούσε νομίμως να εκτελέσει, στο μέτρο που: i) υποκατέστησε με τη δική του αιτιολογία εκείνη της Επιτροπής στην προσβαλλόμενη απόφαση και, ενεργώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο, έλαβε θέση αντίθετη προς το ακριβές γράμμα της ίδιας της αποφάσεως· ii) προσέβαλε τα δικαιώματα άμυνας της Air Canada στηριζόμενο σε επιχειρήματα, ερμηνεία και ανάλυση που ουδέποτε τέθηκαν υπόψη της Air Canada κατά τη διοικητική διαδικασία· iii) δεν εξέθεσε επαρκώς σαφείς και αδιαμφισβήτητους λόγους για τους οποίους κατέληξε στα τελικά συμπεράσματά τoυ· iv) στηρίχτηκε σε νομολογία η οποία δεν ήταν κρίσιμη εν προκειμένω και, εν πάση περιπτώσει, την εφάρμοσε εσφαλμένως.

Με τον τρίτο λόγο αναιρέσεως, η αναιρεσείουσα προβάλλει πρόδηλη πλάνη περί το δίκαιο καθόσον το Γενικό Δικαστήριο παρέλειψε να εκτιμήσει αυτεπαγγέλτως την αναρμοδιότητα ratione temporis της Επιτροπής να επιβάλει πρόστιμο στην Air Canada μετά τη λήξη της προθεσμίας παραγραφής.

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Vestre Landsret (Δανία) στις 8 Ιουνίου 2022 — Skatteministeriet κατά Danish Fluid System Technologies A/S

(Υπόθεση C-368/22)

(2022/C 303/26)

Γλώσσα διαδικασίας: η δανική

Αιτούν δικαστήριο

Vestre Landsret

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Εκκαλούν: Skatteministeriet

Εφεσίβλητη: Danish Fluid System Technologies A/S

Προδικαστικό ερώτημα

Έχει η διάκριση 7307 22 10 της συνδυασμένης ονοματολογίας του κοινού δασμολογίου, όπως τροποποιήθηκε με το παράρτημα I του κανονισμού (ΕΕ) 861/2010 (1) της Επιτροπής, της 5ης Οκτωβρίου 2010, περί τροποποίησης του παραρτήματος I του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 2658/87 του Συμβουλίου, για τη δασμολογική και στατιστική ονοματολογία και το κοινό δασμολόγιο, την έννοια ότι περιλαμβάνει είδη όπως τα επίμαχα στην υπόθεση της κύριας δίκης;

---

(1)  ΕΕ 2010, L 284, σ. 1.

Αναίρεση που άσκησε στις 8 Ιουνίου 2022 η Air France SA κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (τέταρτο πενταμελές τμήμα) στις 30 Μαρτίου 2022 στην υπόθεση T-338/17, Air France κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

(Υπόθεση C-369/22 P)

(2022/C 303/27)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Air France SA (εκπρόσωποι: A. Wachsmann, M. Blayney, avocats)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—

κυρίως, — να αναιρέσει την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση στο σύνολό της, — κατά συνέπεια, να ακυρώσει την απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής C(2017) 1742 final, της 17ης Μαρτίου 2017, σχετικά με διαδικασία εφαρμογής του άρθρου 101 ΣΛΕΕ και του άρθρου 53 της Συμφωνίας ΕΟΧ (Υπόθεση AT.39258 — Αερομεταφορές εμπορευμάτων), κατά το μέρος που αφορά την Air France SA, καθώς και την αιτιολογία στην οποία στηρίζεται το διατακτικό της, στο μέτρο που με την απόφαση αυτή επιβάλλεται πρόστιμο στην Air France SA, και

—

επικουρικώς, να μειώσει στο προσήκον ύψος, βάσει του άρθρου 261 ΣΛΕΕ, το πρόστιμο των 182 920 000 ευρώ που επιβλήθηκε αλληλεγγύως και εις ολόκληρον στην Air France-KLM και στην Air France SA, δυνάμει του άρθρου 3, στοιχείο β', της απόφασης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής C(2017) 1742 final, της 17ης Μαρτίου 2017, σχετικά με διαδικασία εφαρμογής του άρθρου 101 ΣΛΕΕ και του άρθρου 53 της Συμφωνίας ΕΟΧ (Υπόθεση AT 39258 — Αερομεταφορές εμπορευμάτων),

—	εν πάση περιπτώσει, να καταδικάσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στο σύνολο των δικαστικών εξόδων, περιλαμβανομένων των εξόδων στα οποία υποβλήθηκε η Air France SA ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

H αίτηση αναιρέσεως στηρίζεται σε έναν κύριο λόγο αναιρέσεως και δύο λόγους που προβάλλονται επικουρικώς και με τους οποίους ζητείται η μεταρρύθμιση της απόφασης.

Με τον πρώτο λόγο αναιρέσεως, η Air France SA υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο δεν αξιολόγησε ορθώς την αρμοδιότητα της Επιτροπής ως προς την εφαρμογή του άρθρου 101 ΣΛΕΕ στις εισερχόμενες υπηρεσίες (inbound), ήτοι από τρίτη χώρα προς τον ΕΟΧ. Η Air France SA υποστηρίζει ότι η ανάλυση των ουσιαστικών επιπτώσεων ενέχει πλάνη περί το δίκαιο και ότι το Γενικό Δικαστήριο παρέβη την υποχρέωση αιτιολόγησης που υπέχει.

Επικουρικώς, η Air France SA υποστηρίζει, με τον δεύτερο λόγο αναιρέσεως, ότι το Γενικό Δικαστήριο παρέβη την υποχρέωση αιτιολόγησης και παραβίασε την αρχή της ίσης μεταχείρισης, όσον αφορά τη συνεκτίμηση των ρυθμιστικών καθεστώτων.

Με τον τρίτο και τελευταίο λόγο αναιρέσεως, η Air France SA υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο προβαίνοντας σε αντιστροφή του βάρους απόδειξης, καθόσον δέχτηκε την αδιάλειπτη συμμετοχή της Air France SA στην παράβαση μεταξύ 7 Δεκεμβρίου 1999 και 14 Φεβρουαρίου 2006.

Αναίρεση που άσκησε στις 8 Ιουνίου 2022 η Air France-KLM κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (τέταρτο πενταμελές τμήμα) στις 30 Μαρτίου 2022 στην υπόθεση T-337/17, Air France-KLM κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

(Υπόθεση C-370/22 P)

(2022/C 303/28)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Air France-KLM (εκπρόσωποι: A. Wachsmann, M. Blayney, avocats)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—

κυρίως, — να αναιρέσει την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση στο σύνολό της, — κατά συνέπεια, να ακυρώσει την απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής C(2017) 1742 final, της 17ης Μαρτίου 2017, σχετικά με διαδικασία εφαρμογής του άρθρου 101 ΣΛΕΕ και του άρθρου 53 της Συμφωνίας ΕΟΧ (Υπόθεση AT 39258 — Αερομεταφορές εμπορευμάτων), κατά το μέρος που αφορά την Air France-KLM SA, καθώς και την αιτιολογία στην οποία στηρίζεται το διατακτικό της, στο μέτρο που με την απόφαση αυτή επιβάλλεται πρόστιμο στην Air France-KLM SA, και

—

επικουρικώς, να μειώσει στο προσήκον ύψος, βάσει του άρθρου 261 ΣΛΕΕ, το πρόστιμο των 307 360 000 ευρώ που επιβλήθηκε αλληλεγγύως και εις ολόκληρον στην Air France-KLM καθώς και, αφενός, στην Air France SA και, αφετέρου, στην KLM, βάσει του άρθρου 3, στοιχεία β' και δ', της απόφασης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής C(2017) 1742 final, της 17ης Μαρτίου 2017, σχετικά με διαδικασία εφαρμογής του άρθρου 101 ΣΛΕΕ και του άρθρου 53 της Συμφωνίας ΕΟΧ (Υπόθεση AT 39258 — Αερομεταφορές εμπορευμάτων),

—	εν πάση περιπτώσει, να καταδικάσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στο σύνολο των δικαστικών εξόδων, περιλαμβανομένων των εξόδων στα οποία υποβλήθηκε η Air France-KLM SA ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

H αίτηση αναιρέσεως στηρίζεται σε έναν κύριο λόγο αναιρέσεως, έναν επικουρικό λόγο αναιρέσεως και δύο λόγους που προβάλλονται όλως επικουρικώς και με τους οποίους ζητείται η μεταρρύθμιση της απόφασης.

Με τον πρώτο λόγο αναιρέσεως, η Air France-KLM υποστηρίζει ότι η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση εσφαλμένως επιβεβαιώνει τον καταλογισμό των πρακτικών στην Air France και εν μέρει στην εταιρία Koninklijke Luchtvaart Maatschappij NV (KLM). Γι’ αυτόν τον λόγο, η Air France-KLM ζητεί την ακύρωση της αποφάσεως της Επιτροπής.

Επικουρικώς, η Air France-KLM υποστηρίζει, με τον δεύτερο λόγο αναιρέσεως, ότι το Γενικό Δικαστήριο δεν αξιολόγησε ορθώς την αρμοδιότητα της Επιτροπής ως προς την εφαρμογή του άρθρου 101 ΣΛΕΕ στις εισερχόμενες υπηρεσίες (inbound), ήτοι από τρίτη χώρα προς τον ΕΟΧ. Η Air France-KLM υποστηρίζει ότι η ανάλυση των ουσιαστικών επιπτώσεων ενέχει πλάνη περί το δίκαιο και ότι το Γενικό Δικαστήριο παρέβη την υποχρέωση αιτιολόγησης που υπέχει. Γι’ αυτόν τον λόγο, η Air France-KLM ζητεί την ακύρωση της αποφάσεως της Επιτροπής.

Όλως επικουρικώς, η Air France-KLM υποστηρίζει, με τον τρίτο λόγο αναιρέσεως, ότι το Γενικό Δικαστήριο παρέβη την υποχρέωση αιτιολόγησης και παραβίασε την αρχή της ίσης μεταχείρισης όσον αφορά τη συνεκτίμηση των ρυθμιστικών καθεστώτων.

Με τον τέταρτο και τελευταίο λόγο αναιρέσεως, η Air France-KLM υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο προβαίνοντας σε αντιστροφή του βάρους απόδειξης, καθόσον δέχτηκε την αδιάλειπτη συμμετοχή της Air France στην παράβαση μεταξύ 7 Δεκεμβρίου 1999 και 14 Φεβρουαρίου 2006.

Αναίρεση που άσκησαν στις 9 Ιουνίου 2022 οι LATAM Airlines Group SA, Lan Cargo SA κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (τέταρτο πενταμελές τμήμα) στις 30 Μαρτίου 2022 στην υπόθεση T-344/17, Latam Airlines Group και Lan Cargo κατά Επιτροπής

(Υπόθεση C-375/22 P)

(2022/C 303/29)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσες: LATAM Airlines Group SA, Lan Cargo SA (εκπρόσωποι: B. Hartnett, Barrister, O. Geiss, Rechtsanwalt, και W. Sparks, advocaat)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Οι αναιρεσείουσες ζητούν από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου κατά το μέρος που απορρίφθηκε με αυτήν η προσφυγή ακυρώσεως·

—

να ακυρώσει την απόφαση της Επιτροπής C(2017) 1742 final της 17ης Μαρτίου 2017, σχετικά με διαδικασία βάσει του άρθρου 101 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του άρθρου 53 της συμφωνίας για τον ΕΟΧ και του άρθρου 8 της συμφωνίας αεροπορικών μεταφορών μεταξύ της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και της Ελβετικής Συνομοσπονδίας (Υπόθεση AT.39258 — αερομεταφορές εμπορευμάτων) (στο εξής: η απόφαση της Επιτροπής), κατά το μέρος που αφορά τις αναιρεσείουσες. Επικουρικώς, να ακυρώσει εν μέρει την απόφαση της Επιτροπής και να μειώσει κατά δίκαιη κρίση το πρόστιμο το οποίο επιβλήθηκε στις αναιρεσείουσες·

—	όλως επικουρικώς, εφόσον το Δικαστήριο κρίνει ότι δεν είναι δυνατόν να κρίνει οριστικά τη διαφορά, να την αναπέμψει στο Γενικό Δικαστήριο, και

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στο σύνολο των δικαστικών εξόδων, τόσο ενώπιον του Δικαστηρίου όσο και ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη των αιτημάτων τους, οι αναιρεσείουσες προβάλλουν τους ακόλουθους λόγους.

Ο πρώτος λόγος αναιρέσεως αφορά πρόδηλα νομικά σφάλματα κατά τον προσδιορισμό των εννόμων συνεπειών της κρίσης επί του πρώτου λόγου ακυρώσεως, ο οποίος έγινε δεκτός. Αντί να ακυρώσει την απόφαση της Επιτροπής στο σύνολό της, το Γενικό Δικαστήριο την ακύρωσε εν μέρει χωρίς να εκτιμήσει κατά πόσον τα στοιχεία για τα οποία κρίθηκε ότι οι αναιρεσείουσες δεν έφεραν ευθύνη μπορούσαν να διαχωριστούν, παρότι υπάρχει σαφής νομολογία από την οποία προκύπτει ότι αυτό είναι το κριτήριο.

Ο δεύτερος λόγος αναιρέσεως αφορά πρόδηλα νομικά σφάλματα κατά την απόρριψη του έκτου λόγου περί των δικαιωμάτων άμυνας, αναφορικά με την παράλειψη της Επιτροπής να αιτιολογήσει το γεγονός ότι δεν στράφηκε κατά ορισμένων άλλων αεροπορικών εταιριών και ενός παρόχου υπηρεσιών. Επιπλέον, το Γενικό Δικαστήριο φέρεται να παραμόρφωσε το αληθές νόημα των αποδεικτικών στοιχείων κατά την αξιολόγηση του ηλεκτρονικού μηνύματος της 22ας Ιουλίου 2005 χωρίς να λάβει υπόψη ότι τα βασικά στοιχεία στα οποία στηρίχθηκε αφορούσαν ενέργειες αεροπορικών εταιριών που, μετά την ανακοίνωση των αιτιάσεων, έπαυσαν να διώκονται από την Επιτροπή.

Ο τρίτος λόγος αναιρέσεως αφορά πρόδηλα νομικά σφάλματα κατά την απόρριψη του τρίτου μέρους του τέταρτου λόγου (πρώτο σκέλος) σε σχέση με την αρμοδιότητα της Επιτροπής να προβεί σε ορισμένες διαπιστώσεις.

Ο τέταρτος λόγος αναιρέσεως αφορά πρόδηλα σφάλματα κατά την απόρριψη του τρίτου μέρους του τέταρτου λόγου (δεύτερο σκέλος) σε σχέση με την αμφισημία της αποφάσεως της Επιτροπής όσον αφορά τη γεωγραφική έκταση της παραβάσεως.

Αναίρεση που άσκησε στις 9 Ιουνίου 2022 η British Airways plc κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (τέταρτο πενταμελές τμήμα) στις 30 Μαρτίου 2022 στην υπόθεση T-341/17, British Airways κατά Επιτροπής

(Υπόθεση C-378/22 P)

(2022/C 303/30)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: British Airways plc (εκπρόσωποι: A. Lyle-Smythe και R. O'Donoghue, advocaten, T. Sebastian, Barrister)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου στο σύνολό της ή, επικουρικώς, κατά το μέρος της με το οποίο απορρίφθηκε ο τέταρτος λόγος ακυρώσεως και το δεύτερο σκέλος του έβδομου λόγου ακυρώσεως που είχε προβάλει η αναιρεσείουσα·

—	εφόσον δεν αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου στο σύνολό της, να αναιρέσει το σημείο 4 του διατακτικού της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως, κατά το μέρος που αφορά τον τέταρτο λόγο ακυρώσεως και το δεύτερο σκέλος του έβδομου λόγου ακυρώσεως που είχε προβάλει η αναιρεσείουσα·

—

να ακυρώσει την απόφαση της Επιτροπής C(2017) 1742 final της 17ης Μαρτίου 2017, σχετικά με διαδικασία βάσει του άρθρου 101 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του άρθρου 53 της συμφωνίας για τον ΕΟΧ και του άρθρου 8 της συμφωνίας αεροπορικών μεταφορών μεταξύ της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και της Ελβετικής Συνομοσπονδίας (Υπόθεση AT.39258 — αερομεταφορές εμπορευμάτων) (στο εξής: η απόφαση της Επιτροπής) εν όλω ή εν μέρει, ιδίως δε την πρώτη πρόταση της αιτιολογικής σκέψης 1045 και την αιτιολογική σκέψη 1046 στο σύνολό της· και

—	να καταδικάσει την αντίδικο στα δικαστικά έξοδα της αναιρετικής διαδικασίας.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί να αναιρεθεί, εν όλω ή εν μέρει, η απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου. Με την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση είχε απορριφθεί η προσφυγή της νυν αναιρεσείουσας η οποία είχε ως αίτημα την ολική ή μερική ακύρωση της αποφάσεως της Επιτροπής.

Προς στήριξη των αιτημάτων της, η αναιρεσείουσα προβάλλει τους ακόλουθους τρεις λόγους αναιρέσεως.

Με τον πρώτο λόγο αναιρέσεως υποστηρίζεται ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο υποκαθιστώντας την αιτιολογία της Επιτροπής με τη δική του και παραλείποντας να διαπιστώσει την ύπαρξη ουσιαστικών επιπτώσεων για τον ανταγωνισμό στην ΕΕ και στον ΕΟΧ. Ο λόγος αυτός χωρίζεται σε δύο σκέλη. Πρώτον, ότι η συνοπτική αιτιολογία της Επιτροπής ήταν προδήλως ανεπαρκής και ότι το Γενικό Δικαστήριο έσφαλε υποκαθιστώντας, ως μη όφειλε, εκείνη με δική του λεπτομερέστερη αιτιολογία. Δεύτερον, ότι η υποκατασταθείσα αιτιολογία της Επιτροπής είναι, εν πάση περιπτώσει, ελλιπής, στο μέτρο που δεν διαπιστώθηκε ουσιώδης και αισθητός αντίκτυπος στον ανταγωνισμό εντός της ΕΕ και του ΕΟΧ.

Με τον δεύτερο λόγο αναιρέσεως υποστηρίζεται ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο καταλήγοντας στα συμπεράσματά του σχετικά με τις επιπτώσεις στις τιμές των αγαθών στις αγορές επόμενων σταδίων εντός της ΕΕ και του ΕΟΧ. Κατά την αναιρεσείουσα, το Γενικό Δικαστήριο παραμόρφωσε τα αποδεικτικά στοιχεία που υποβλήθηκαν ενώπιόν του, κακώς μετέθεσε στην αναιρεσείουσα το βάρος αποδείξεως καλώντας την να διαψεύσει εμπειρικές διαπιστώσεις σχετικές με πραγματικά στοιχεία και υπερέβη τα όρια της αρμοδιότητάς του υποκαθιστώντας την εντελώς διαφορετική αιτιολογία της Επιτροπής με τη δική του αιτιολογία.

Με τον τρίτο λόγο αναιρέσεως υποστηρίζεται ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο και ερμήνευσε εσφαλμένως την απόφαση της Επιτροπής στηριζόμενο σε επιμέρους πτυχές μιας ενιαίας και διαρκούς παράβασης οι οποίες είχαν επιπτώσεις στην ΕΕ και στον ΕΟΧ για να θεμελιώσει δικαιοδοσία επί διακριτών συμπεριφορών που εκδηλώθηκαν στην αλλοδαπή και δεν αποδείχθηκε ότι είχαν ουσιαστικές επιπτώσεις εντός της ΕΕ και του ΕΟΧ.

Αναίρεση που άσκησαν στις 9 Ιουνίου 2022 οι Singapore Airlines Ltd, Singapore Airlines Cargo Pte Ltd κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (τέταρτο πενταμελές τμήμα) στις 30 Μαρτίου 2022 στην υπόθεση T-350/17, Singapore Airlines και Singapore Airlines Cargo κατά Επιτροπής

(Υπόθεση C-379/22 P)

(2022/C 303/31)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσες: Singapore Airlines Ltd, Singapore Airlines Cargo Pte Ltd (εκπρόσωποι: J.-P. Poitras και J. Wileur, avocats, και J. Ruiz Calzado, abogado)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Οι αναιρεσείουσες ζητούν από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση, εν όλω ή εν μέρει·

—

να ακυρώσει την απόφαση C(2017) 1742 final της Επιτροπής, της 17ης Μαρτίου 2017, σχετικά με διαδικασία εφαρμογής του άρθρου 101 ΣΛΕΕ, του άρθρου 53 της συμφωνίας ΕΟΧ και του άρθρου 8 της συμφωνίας μεταξύ της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και της Ελβετικής Συνομοσπονδίας σχετικά με τις αεροπορικές μεταφορές (Υπόθεση AT.39258 — Αεροπορικές μεταφορές φορτίου) (προσβαλλόμενη απόφαση) στο σύνολό της, καθόσον αφορά τις αναιρεσείουσες ή, επικουρικώς, να ακυρώσει εν μέρει την προσβαλλόμενη απόφαση στον βαθμό που: — το άρθρο 1, παράγραφος 2, στοιχεία q έως r και το άρθρο 1, παράγραφος 3 στοιχεία q έως r, της προσβαλλόμενης απόφασης βασίζονται στην αρμοδιότητα της Επιτροπής να εφαρμόζει το άρθρο 101 ΣΛΕΕ και το άρθρο 53 της Συμφωνίας ΕΟΧ στις εισερχόμενες εντός της ΕΕ/του ΕΟΧ αεροπορικές μεταφορές φορτίου, μειώνοντας, κατά συνέπεια, το επιβληθέν στις αναιρεσείουσες πρόστιμο σε 64 600 000 ευρώ ή στο ποσό που θα κριθεί ενδεδειγμένο από το Δικαστήριο, — στην προσβαλλόμενη απόφαση διαπιστώνεται ότι η συμπεριφορά η οποία υιοθετήθηκε στο πλαίσιο της συμμαχίας WOW συνιστά μέρος ενιαίας και διαρκούς παράβασης, μειώνοντας, κατά συνέπεια, περαιτέρω το επιβληθέν στις αναιρεσείουσες πρόστιμο κατά ποσοστό 15 % σύμφωνα με την ανάλυση του Γενικού Δικαστηρίου σχετικά με την περιορισμένη συμμετοχή ή επί οιασδήποτε άλλης βάσης την οποία το Δικαστήριο θα κρίνει ενδεδειγμένη· — στην προσβαλλόμενη απόφαση διαπιστώνεται ότι η συμπεριφορά η οποία σχετίζεται με τις προμήθειες επί των προσθέτων τελών συνιστά μέρος ενιαίας και διαρκούς παράβασης, μειώνοντας, κατά συνέπεια, περαιτέρω το επιβληθέν στις αναιρεσείουσες πρόστιμο κατά ποσοστό 15 % σύμφωνα με την προσέγγιση της περιορισμένης συμμετοχής η οποία υιοθετήθηκε τόσο στην προσβαλλόμενη απόφαση όσο και στην αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση ή κατά οιοδήποτε ποσό το οποίο το Δικαστήριο θα κρίνει ενδεδειγμένο·

—

να ακυρώσει το άρθρο 1, παράγραφος 1, στοιχεία r έως s, και το άρθρο 1, παράγραφος 4, στοιχεία r έως s, της προσβαλλόμενης απόφασης και να μειώσει περαιτέρω το επιβληθέν στις αναιρεσείουσες πρόστιμο κατά ποσοστό 15 %, κατ’ εφαρμογήν της ίδιας μεθοδολογίας με αυτήν η οποία χρησιμοποιήθηκε από το Γενικό Δικαστήριο προκειμένου να μειωθούν τα αντίστοιχα πρόστιμα στις υποθέσεις Cathay Pacific Airways Ltd κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής (T-343/17, EU:T:2022:184) και Japan Airlines Co. Ltd κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής (T-340/17, EU:T:2022:181)·

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα της αναιρεσείουσας ενώπιον του Δικαστηρίου και στα εναπομένοντα δύο τρίτα των εξόδων της διαδικασίας ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της αιτήσεως αναιρέσεως, οι αναιρεσείουσες προβάλλουν τέσσερις λόγους.

Με τον πρώτο λόγο προβάλλεται πολλαπλή πλάνη περί το δίκαιο όσον αφορά την εκ μέρους του Γενικού Δικαστηρίου εκτίμηση της αρμοδιότητας της Επιτροπής βάσει του άρθρου 101, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ.

Με τον δεύτερο λόγο προβάλλεται πολλαπλή πλάνη περί το δίκαιο και έλλειψη αιτιολογίας όσον αφορά την εκτίμηση της συμπεριφοράς στο πλαίσιο φιλικής προς τον ανταγωνισμό και νόμιμης διεθνούς κοινοπραξίας.

Με τον τρίτο λόγο προβάλλεται πολλαπλή πλάνη περί το δίκαιο όσον αφορά την εκτίμηση του κατά πόσον ο συντονισμός μεταξύ ανταγωνιστών όσον αφορά τη θέση τους σε απάντηση προς υφιστάμενη ή επαπειλούμενη ένδικη διαφορά συνιστά περιορισμό του άρθρου 101, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ «ως εκ του αντικειμένου».

Με τον τέταρτο λόγο προβάλλεται πλάνη περί το δίκαιο εκ μέρους του Γενικού Δικαστηρίου, γιατί δεν έλαβε αυτεπαγγέλτως υπόψη του λόγο δημοσίας τάξεως όσον αφορά την έλλειψη αρμοδιότητας της Επιτροπής να επιβάλλει κυρώσεις.

Αναίρεση που άσκησαν στις 9 Ιουνίου 2022 η Deutsche Lufthansa AG, η Lufthansa Cargo AG, η Swiss International Air Lines AG κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (τέταρτο πενταμελές τμήμα) στις 30 Μαρτίου 2022 στην υπόθεση T-342/17, Deutsche Lufthansa κ.λπ. κατά Επιτροπής

(Υπόθεση C-380/22 P)

(2022/C 303/32)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσες: Deutsche Lufthansa AG, Lufthansa Cargo AG, Swiss International Air Lines AG (εκπρόσωποι: S. Völcker, Rechtsanwalt, και R. Benditz, avocat)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Οι αναιρεσείουσες ζητούν από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση·

—

να ακυρώσει, εξ ολοκλήρου ή εν μέρει, την απόφαση C(2017) 1742 τελικό της Επιτροπής, της 17ης Μαρτίου 2017, σχετικά με διαδικασία βάσει του άρθρου 101 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του άρθρου 53 της συμφωνίας για τον ΕΟΧ και του άρθρου 8 της συμφωνίας αεροπορικών μεταφορών μεταξύ της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και της Ελβετικής Συνομοσπονδίας (υπόθεση AT.39258 — αερομεταφορές εμπορευμάτων)·

—	επικουρικώς, εάν κριθεί αναγκαίο, να αναπέμψει την υπόθεση στο Γενικό Δικαστήριο προς επανεξέταση σύμφωνα με την απόφαση του Δικαστηρίου·

—	να διατάξει την Επιτροπή να φέρει τα δικαστικά της έξοδα καθώς και τα δικαστικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκαν οι αναιρεσείουσες, τόσο στο πλαίσιο της παρούσας διαδικασίας όσο και στις διαδικασίες ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου· και

—	να λάβει όποιο άλλο μέτρο κρίνει αναγκαίο.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της αιτήσεώς της αναιρέσεως, οι αναιρεσείουσες προβάλλουν έναν και μοναδικό λόγο αναιρέσεως, ο οποίος διακρίνεται σε τέσσερα σκέλη.

Με το πρώτο σκέλος, προβάλλεται ότι η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση βαρύνεται με νομικό σφάλμα καθόσον δεν τεκμηριώνει ότι η συμπεριφορά περιορίζει «τον ανταγωνισμό εντός της εσωτερικής αγοράς» σύμφωνα με το άρθρο 101, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ.

Με το δεύτερο σκέλος, προβάλλεται ότι η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση βαρύνεται με νομικό σφάλμα καθόσον με αυτήν κρίθηκε ότι η Επιτροπή μπορούσε σύννομα να λάβει συνολικά υπόψη τα αποτελέσματα μίας ενιαίας και διαρκούς παραβιάσεως.

Με το τρίτο σκέλος, προβάλλεται ότι το Γενικό Δικαστήριο εσφαλμένα υποκατέστησε την Επιτροπή ως προς την αξιολόγηση των ουσιαστικών επιπτώσεων.

Με το τέταρτο σκέλος, προβάλλεται ότι η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση βαρύνεται με νομικό σφάλμα καθόσον με αυτήν κρίθηκε ότι τα κρίσιμα πραγματικά περιστατικά έχουν άμεσες, ουσιώδεις και προβλέψιμες επιπτώσεις, βάσει του κριτηρίου περί ουσιαστικών επιπτώσεων.

Αναίρεση που άσκησε στις 9 Ιουνίου 2022 η Japan Airlines Co. Ltd κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (τέταρτο πενταμελές τμήμα) στις 30 Μαρτίου 2022 στην υπόθεση T-340/17, Japan Airlines κατά Επιτροπής

(Υπόθεση C-381/22 P)

(2022/C 303/33)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Japan Airlines Co. Ltd (εκπρόσωποι: J.-F. Bellis, avocat, K. Van Hove, advocaat, και R Burton, Solicitor)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση κατά το μέτρο που κρίνει ότι το άρθρο 101 ΣΛΕΕ και το άρθρο 53 της Συμφωνίας ΕΟΧ έχουν εφαρμογή στις υπηρεσίες αεροπορικής μεταφοράς φορτίων επιστροφής σε δρομολόγια ΕΟΧ-τρίτων χωρών.

—

να ακυρώσει στο σύνολό της την απόφαση C(2017) 1742 final της Επιτροπής, της 17ης Μαρτίου 2017, σχετικά με διαδικασία εφαρμογής του άρθρου 101 ΣΛΕΕ, του άρθρου 53 της Συμφωνίας ΕΟΧ και του άρθρου 8 της συμφωνίας αεροπορικών μεταφορών μεταξύ της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και της Ελβετικής Συνομοσπονδίας (Υπόθεση AT 39258 — Αερομεταφορές εμπορευμάτων) (στο εξής: απόφαση) ή, επικουρικώς, να ακυρώσει την απόφαση στο μέτρο που διαπιστώνει ότι το άρθρο 101 ΣΛΕΕ και το άρθρο 53 της Συμφωνίας ΕΟΧ έχουν εφαρμογή στις υπηρεσίες αεροπορικής μεταφοράς φορτίων επιστροφής σε δρομολόγια ΕΟΧ-τρίτων χωρών και να μειώσει το ποσό του επιβληθέντος στην αναιρεσείουσα προστίμου σε 26 775 000 ευρώ ή σε οποιοδήποτε άλλο ποσό το Δικαστήριο κρίνει προσήκον.

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στο σύνολο των δικαστικών εξόδων της παρούσας διαδικασίας, καθώς και της διαδικασίας ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της αιτήσεώς της αναιρέσεως, η αναιρεσείουσα προβάλλει τους ακόλουθους λόγους αναιρέσεως.

Το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο καθόσον αρνήθηκε να εξετάσει τον λόγο που προέβαλε η αναιρεσείουσα, κατά τον οποίο η απόφαση παραβίασε το άρθρο 101 ΣΛΕΕ και το άρθρο 53 της Συμφωνίας ΕΟΧ απαγορεύοντας συμπεριφορές σε σχέση με τις υπηρεσίες αεροπορικής μεταφοράς φορτίων επιστροφής που δεν περιορίζουν τον ανταγωνισμό εντός του ΕΟΧ, και, αντιθέτως, στηριζόμενη εσφαλμένως στην έννοια των ουσιαστικών επιπτώσεων κατά το δημόσιο διεθνές δίκαιο προκειμένου να θεμελιώσει την αρμοδιότητα της Επιτροπής βάσει του δικαίου της Ένωσης. και

Επικουρικώς, το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κατά την εφαρμογή του κριτηρίου των ουσιαστικών επιπτώσεων, καθόσον διαπίστωσε ότι η Επιτροπή ήταν αρμόδια να εφαρμόσει το άρθρο 101 ΣΛΕΕ και το άρθρο 53 της Συμφωνίας ΕΟΧ όσον αφορά τις υπηρεσίες αεροπορικής μεταφοράς φορτίων επιστροφής σε δρομολόγια ΕΟΧ-τρίτων χωρών.

Αναίρεση που άσκησε στις 9 Ιουνίου 2022 η Cathay Pacific Airways Ltd κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (τέταρτο πενταμελές τμήμα) στις 30 Μαρτίου 2022 στην υπόθεση T-343/17, Cathay Pacific Airways κατά Επιτροπής

(Υπόθεση C-382/22 P)

(2022/C 303/34)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Cathay Pacific Airways Ltd (εκπρόσωποι: J. Flynn, Solicitor, M. Rees και E. Estellon, avocats)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει το σημείο 3 του διατακτικού της αναιρεσιβαλλόμενης αποφάσεως·

—	να κάνει δεκτά τα υπόλοιπα αιτήματα που περιλαμβάνονται στην αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση·

—

να ακυρώσει κάθε μία από τις υπόλοιπες διαπιστώσεις περί παραβάσεως που αναφέρονται στο άρθρο 1, παράγραφοι 1 έως 4, της αποφάσεως C(2017) 1742 τελικό της Επιτροπής, της 17ης Μαρτίου 2017, σχετικά με διαδικασία βάσει του άρθρου 101 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του άρθρου 53 της συμφωνίας για τον ΕΟΧ και του άρθρου 8 της συμφωνίας αεροπορικών μεταφορών μεταξύ της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και της Ελβετικής Συνομοσπονδίας (υπόθεση AT.39258 — αερομεταφορές εμπορευμάτων) (στο εξής: απόφαση της Επιτροπής) καθόσον αφορούν την αναιρεσείουσα· και

—	να ακυρώσει το υπόλοιπο πρόστιμο που επιβλήθηκε στην αναιρεσείουσα δυνάμει του άρθρου 3 της αποφάσεως της Επιτροπής· ή

—	επικουρικώς, να ακυρώσει ή να μειώσει, βάσει του άρθρου 261 ΣΛΕΕ, το υπόλοιπo πρόστιμο που επιβλήθηκε στην αναιρεσείουσα, ασκώντας την πλήρη δικαιοδοσία του λόγω αντικειμενικών σφαλμάτων στο σκεπτικό της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως·

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στο σύνολο των δικαστικών εξόδων της αναιρεσείουσας, συμπεριλαμβανομένων εκείνων στα οποία υποβλήθηκε ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

H αναιρεσείουσα προβάλλει έξι λόγους αναιρέσεως.

Με τον πρώτο λόγο, η αναιρεσείουσα προβάλλει ότι το Γενικό Δικαστήριο αναγνώρισε εσφαλμένα κοινοτική δικαιοδοσία επί συμπεριφορών που αφορούν τις εισερχόμενες πτήσεις, δηλαδή τις αερομεταφορές εμπορευμάτων από τρίτες χώρες προς τον ΕΟΧ.

Με τον δεύτερο λόγο, η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο χαρακτήρισε εσφαλμένα και δεν εφάρμοσε ορθώς το καλούμενο «επιχείρημα περί της εκ μέρους του κράτους επιβολής της υποχρεώσεως» το οποίο προέβαλε η αναιρεσείουσα, ενώ δεν τήρησε και τις αρχές της διεθνούς αβροφροσύνης και μη αναμείξεως στις υποθέσεις κυρίαρχου τρίτου κράτους.

Με τον τρίτο λόγο αναιρέσεως, η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο δεν απεφάνθη επί όλων των επιχειρημάτων που είχε προβάλει η αναιρεσείουσα, καθόσον αποφάσισε να ακυρώσει μερικώς τις παραβάσεις λόγω παραγραφής.

Με τον τέταρτο λόγο αναιρέσεως, η αναιρεσείουσα προβάλλει ότι το Γενικό Δικαστήριο δεν αιτιολόγησε επαρκώς την κρίση του ότι η αναιρεσείουσα συμμετείχε στην ενιαία και διαρκή παράβαση, καθώς και ότι το Γενικό Δικαστήριο παραβίασε την αρχή της ίσης μεταχειρίσεως.

Με τον πέμπτο λόγο αναιρέσεως, η αναιρεσείουσα προβάλλει ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε σφάλμα όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισε αποδεικτικά στοιχεία τα οποία δεν σχετίζονται με τις παραβάσεις που τώρα καταλογίζονται στην αναιρεσείουσα και δεν χρησιμοποίησε πειστική αιτιολογία όσον αφορά το σύνολο των αποδεικτικών στοιχείων, καθόσον έκρινε ότι η αναιρεσείουσα συμμετείχε στην ενιαία και διαρκή παράβαση.

Με τον έκτο λόγο αναιρέσεως, η αναιρεσείουσα προβάλλει ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε νομικό σφάλμα καθόσον έκρινε ότι η άρνηση της αναιρεσείουσας να καταβάλει προμήθειες συνιστά παράβαση του άρθρου 101 ΣΛΕΕ και/ή αποτέλεσε μέρος της ενιαίας και διαρκούς παραβάσεως.

Προσφυγή της 9ης Ιουνίου 2022 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Βασιλείου της Ισπανίας

(Υπόθεση C-384/22)

(2022/C 303/35)

Γλώσσα διαδικασίας: ισπανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: R. Tricot και E. Sanfrutos Cano)

Καθού: Βασίλειο της Ισπανίας

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—

να διαπιστώσει ότι το Βασίλειο της Ισπανίας, παραλείποντας να θεσπίσει, το αργότερο έως τις 6 Φεβρουαρίου 2018, όλες τις απαραίτητες νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις για να συμμορφωθεί πλήρως προς την οδηγία 2013/59/Ευρατόμ του Συμβουλίου, της 5ης Δεκεμβρίου 2013, για τον καθορισμό βασικών προτύπων ασφαλείας για την προστασία από τους κινδύνους που προκύπτουν από ιοντίζουσες ακτινοβολίες και την κατάργηση των οδηγιών 89/618/Ευρατόμ, 90/641/Ευρατόμ, 96/29/Ευρατόμ, 97/43/Ευρατόμ και 2003/122/Ευρατόμ (1), ή, εν πάση περιπτώσει, παραλείποντας να ανακοινώσει στην Επιτροπή τις διατάξεις αυτές, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 106 της εν λόγω οδηγίας·

—	να καταδικάσει το Βασίλειο της Ισπανίας στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Σύμφωνα με το άρθρο 106 της οδηγίας 2013/59/Ευρατόμ, τα κράτη μέλη θέτουν σε εφαρμογή τις νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις που είναι απαραίτητες προκειμένου να συμμορφωθούν με την οδηγία αυτή το αργότερο έως τις 6 Φεβρουαρίου 2018 και ανακοινώνουν τις διατάξεις αυτές στην Επιτροπή.

Δεδομένου ότι το Βασίλειο της Ισπανίας δεν έχει μεταφέρει ακόμη το σύνολο της οδηγίας 2013/59/Ευρατόμ στο ισπανικό δίκαιο, όπως απαιτεί το άρθρο της 106, ή, εν πάση περιπτώσει, δεν έχει ανακοινώσει στην Επιτροπή τις διατάξεις αυτές, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αποφάσισε στις 9 Φεβρουαρίου 2022 να ασκήσει την παρούσα προσφυγή προκειμένου το Δικαστήριο να διαπιστώσει, δυνάμει του άρθρου 258, δεύτερο εδάφιο, ΣΛΕΕ, ότι το Βασίλειο της Ισπανίας παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 106 της οδηγίας 2013/59/Ευρατόμ.

---

(1)  ΕΕ 2014, L 13, σ. 1.

Αναίρεση που άσκησε στις 13 Ιουνίου 2022 η Koninklijke Luchtvaart Maatschappij NV κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (τέταρτο πενταμελές τμήμα) στις 30 Μαρτίου 2022 στην υπόθεση T-325/17, Koninklijke Luchtvaart Maatschappij κατά Επιτροπής

(Υπόθεση C-385/22 P)

(2022/C 303/36)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Koninklijke Luchtvaart Maatschappij NV (εκπρόσωποι: R. Wesseling και F. Brouwer, advocaten)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση καθόσον με αυτήν γίνεται δεκτό ότι η Επιτροπή έχει αρμοδιότητα για την εφαρμογή του άρθρου 101 ΣΛΕΕ και του άρθρου 53 της Συμφωνίας για τον ΕΟΧ επί των υπηρεσιών αεροπορικής μεταφοράς εισερχόμενων φορτίων σε δρομολόγια μεταξύ ΕΟΧ και τρίτων χωρών· και

—

να ακυρώσει, στο σύνολό της, την απόφαση C(2017) 1742 τελικό της Επιτροπής, της 17ης Μαρτίου 2017, σχετικά με διαδικασία βάσει του άρθρου 101 ΣΛΕΕ, του άρθρου 53 της Συμφωνίας για τον ΕΟΧ και του άρθρου 8 της συμφωνίας αεροπορικών μεταφορών μεταξύ της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και της Ελβετικής Συνομοσπονδίας (Υπόθεση AT.39258 — Αερομεταφορές εμπορευμάτων) (στο εξής: προσβαλλόμενη απόφαση)· ή

—	επικουρικώς, να ακυρώσει εν μέρει την προσβαλλόμενη απόφαση κατά το μέρος που με αυτήν κρίνεται ότι η αναιρεσείουσα παρέβη το άρθρο 101 ΣΛΕΕ και το άρθρο 53 της Συμφωνίας ΕΟΧ όσον αφορά υπηρεσίες αεροπορικής μεταφοράς εισερχόμενων φορτίων σε δρομολόγια μεταξύ ΕΟΧ και τρίτων χωρών· και

—	σε κάθε περίπτωση, να καταδικάσει την Επιτροπή στο σύνολο των δικαστικών εξόδων, συμπεριλαμβανόμενων εκείνων στα οποία υποβλήθηκε η αναιρεσείουσα ενώπιον του Δικαστηρίου.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της αιτήσεως αναιρέσεως, η αναιρεσείουσα προβάλλει τον ακόλουθο λόγο αναιρέσεως.

Το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο και παρέβη την υποχρέωση αιτιολογήσεως που υπέχει, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι οι υπηρεσίες αεροπορικής μεταφοράς εισερχόμενων φορτίων εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 101 ΣΛΕΕ και του άρθρου 53 της Συμφωνίας για τον ΕΟΧ.

Πρώτο σκέλος: το Γενικό Δικαστήριο παρέβη την υποχρέωση αιτιολογήσεως, υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο και παρέβη το άρθρο 101 ΣΛΕΕ, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι οι υπηρεσίες αεροπορικής μεταφοράς εισερχόμενων φορτίων είχαν κρίσιμα αποτελέσματα εντός του ΕΟΧ.

Δεύτερο σκέλος: το Γενικό Δικαστήριο παρέβη την υποχρέωση αιτιολογήσεως που υπέχει, υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο και παρέβη το άρθρο 101 ΣΛΕΕ, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι οι υπηρεσίες αεροπορικής μεταφοράς εισερχόμενων φορτίων είχαν ενδεχόμενα αποτελέσματα εντός του ΕΟΧ.

Τρίτο σκέλος: το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη στηριζόμενο σε επιχειρήματα και αποδεικτικά στοιχεία που δεν επικαλέστηκε η Επιτροπή.

Τέταρτο σκέλος: το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο και παρέβη το άρθρο 101 ΣΛΕΕ, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι η ενιαία και διαρκής παράβαση δύναται να επεκτείνει την αρμοδιότητα της Επιτροπής επί συμπεριφοράς εκτός του ΕΟΧ.

Αναίρεση που άσκησε στις 13 Ιουνίου 2022 η Martinair Holland NV κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (τέταρτο πενταμελές τμήμα) στις 30 Μαρτίου 2022 στην υπόθεση T-323/17, Martinair Holland κατά Επιτροπής

(Υπόθεση C-386/22 P)

(2022/C 303/37)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Martinair Holland NV (εκπρόσωποι: R. Wesseling και F. Brouwer, advocaten)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—

να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου κατά το μέρος που κρίθηκε με αυτήν ότι η Επιτροπή έχει αρμοδιότητα να εφαρμόσει το άρθρο 101 ΣΛΕΕ και το άρθρο 53 της Συμφωνίας για τον ΕΟΧ επί υπηρεσιών αερομεταφορών εμπορευμάτων από εισερχόμενες πτήσεις σε δρομολόγια μεταξύ ΕΟΧ και τρίτων χωρών· και

—

να ακυρώσει την απόφαση της Επιτροπής C(2017) 1742 final της 17ης Μαρτίου 2017, σχετικά με διαδικασία βάσει του άρθρου 101 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του άρθρου 53 της συμφωνίας για τον ΕΟΧ και του άρθρου 8 της συμφωνίας αεροπορικών μεταφορών μεταξύ της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και της Ελβετικής Συνομοσπονδίας (Υπόθεση AT.39258 — αερομεταφορές εμπορευμάτων) (στο εξής: η απόφαση της Επιτροπής)· ή

—

επικουρικώς, να ακυρώσει εν μέρει την απόφαση της Επιτροπής κατά το μέρος που κρίθηκε με αυτήν ότι η αναιρεσείουσα παρέβη το άρθρο 101 ΣΛΕΕ και το άρθρο 53 της Συμφωνίας για τον ΕΟΧ σε σχέση με υπηρεσίες αερομεταφορών εμπορευμάτων από εισερχόμενες πτήσεις σε δρομολόγια μεταξύ ΕΟΧ και τρίτων χωρών· και

—	σε κάθε περίπτωση, να καταδικάσει την Επιτροπή στο σύνολο των δικαστικών εξόδων, περιλαμβανομένων εκείνων της αναιρετικής διαδικασίας.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη των αιτημάτων της, η αναιρεσείουσα προβάλλει έναν και μοναδικό λόγος αναιρέσεως, ο οποίος περιλαμβάνει τέσσερα σκέλη.

Το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο και παρέβη την υποχρέωση αιτιολόγησης την οποία υπέχει, κρίνοντας ότι οι υπηρεσίες αερομεταφορών εμπορευμάτων από εισερχόμενες πτήσεις εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 101 ΣΛΕΕ και του άρθρου 53 της Συμφωνίας για τον ΕΟΧ.

Πρώτο σκέλος: Το Γενικό Δικαστήριο παρέβη την υποχρέωση αιτιολόγησης, υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο και ερμήνευσε εσφαλμένως το άρθρο 101 ΣΛΕΕ κρίνοντας ότι οι υπηρεσίες αερομεταφορών εμπορευμάτων από εισερχόμενες πτήσεις είχαν ουσιαστικές επιπτώσεις εντός του ΕΟΧ.

Δεύτερο σκέλος: Το Γενικό Δικαστήριο παρέβη την υποχρέωση αιτιολόγησης, υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο και ερμήνευσε εσφαλμένως το άρθρο 101 ΣΛΕΕ κρίνοντας ότι οι υπηρεσίες αερομεταφορών εμπορευμάτων από εισερχόμενες πτήσεις είχαν πιθανές επιπτώσεις εντός του ΕΟΧ.

Τρίτος λόγος: Το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο, στον βαθμό που στηρίχθηκε σε επιχειρήματα και αποδεικτικά στοιχεία τα οποία δεν είχαν προβληθεί από την Επιτροπή.

Τέταρτος λόγος: Το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο και ερμήνευσε εσφαλμένως το άρθρο 101 ΣΛΕΕ κρίνοντας ότι, σε περίπτωση ενιαίας και διαρκούς παράβασης, η αρμοδιότητα της Επιτροπής μπορεί να επεκταθεί και να καλύψει και συμπεριφορές που εκδηλώνονται εκτός του ΕΟΧ.

Αναίρεση που άσκησε στις 16 Ιουνίου 2022 η Cargolux Airlines International SA κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (τέταρτο πενταμελές τμήμα) στις 30 Μαρτίου 2022 στην υπόθεση T-334/17, Cargolux Airlines κατά Επιτροπής

(Υπόθεση C-401/22 P)

(2022/C 303/38)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Cargolux Airlines International SA (εκπρόσωπος: E. Aliende Rodríguez, abogada)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει την αναιρεσιβαλλομένη απόφαση·

—

να ακυρώσει στο σύνολό του το άρθρο 1, παράγραφοι 1 και 4, της αποφάσεως της Επιτροπής C(2017) 1742 final της 17ης Μαρτίου 2017 σχετικά με διαδικασία εφαρμογής του άρθρου 101 ΣΛΕΕ, του άρθρου 53 της Συμφωνίας ΕΟΧ και του άρθρου 8 της συμφωνίας αεροπορικών μεταφορών μεταξύ της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και της Ελβετικής Συνομοσπονδίας (Υπόθεση AT.39258 — Αερομεταφορές εμπορευμάτων) (στο εξής: απόφαση της Επιτροπής), κατά το μέρος που αφορά την αναιρεσείουσα·

—

επικουρικώς, να ακυρώσει το άρθρο 1, παράγραφοι 1 και 4, της αποφάσεως της Επιτροπής κατά το μέρος που αφορά την αναιρεσείουσα και τη συμπεριφορά που συνδέεται με καταβολή προμήθειας και/ή επίναυλους ασφαλείας· και/ή να ακυρώσει το άρθρο 1, παράγραφοι 2 και 3, κατά το μέρος που αφορά την αναιρεσείουσα και τα εισερχόμενα δρομολόγια και, εν πάση περιπτώσει, να μειώσει ουσιωδώς το πρόστιμο που επιβλήθηκε στην αναιρεσείουσα με το άρθρο 3, στοιχείο στ' της αποφάσεως της Επιτροπής·

—	να ακυρώσει στο σύνολό του το πρόστιμο που επιβλήθηκε στην αναιρεσείουσα με το άρθρο 3, στοιχείο στ' της αποφάσεως της Επιτροπής, ή, επικουρικώς, να μειώσει ουσιωδώς το εν λόγω πρόστιμο·

—	επικουρικώς, σε περίπτωση που το Δικαστήριο κρίνει ότι δεν δύναται να εκδώσει οριστική απόφαση, να αναπέμψει την υπόθεση στο Γενικό Δικαστήριο·

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα της αναιρεσείουσας στο πλαίσιο της διαδικασίας ενώπιον του Δικαστηρίου και ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου· και

—	να διατάξει οποιοδήποτε μέτρο κρίνει πρόσφορο λαμβανομένων υπόψη των περιστάσεων της υπό κρίση υποθέσεως.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της αιτήσεώς της αναιρέσεως, η αναιρεσείουσα προβάλλει τους ακόλουθους τέσσερις λόγους αναιρέσεως.

Με τον πρώτο λόγο αναιρέσεως, η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κρίνοντας ότι η Επιτροπή ήταν αρμόδια να διαπιστώσει και να επιβάλει κυρώσεις για παράβαση του άρθρου 101 ΣΛΕΕ και του άρθρου 53 της Συμφωνίας ΕΟΧ όσον αφορά τις υπηρεσίες αεροπορικής μεταφοράς φορτίων από τρίτες χώρες προς χώρες του ΕΟΧ (δρομολόγια επιστροφής). Η αναιρεσείουσα υποστηρίζει, ειδικότερα, ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο, καθόσον εφάρμοσε εσφαλμένο νομικό κριτήριο προκειμένου να στηρίξει την αρμοδιότητά της βάσει του δημοσίου διεθνούς δικαίου και όχι του δίκαιου της Ένωσης και, εν πάση περιπτώσει, εφάρμοσε εσφαλμένα το κριτήριο των ουσιαστικών επιπτώσεων βάσει του δημοσίου διεθνούς δικαίου.

Με τον δεύτερο λόγο αναιρέσεως, η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο καθόσον επικύρωσε τη διαπίστωση της Επιτροπής ότι η συμπεριφορά στην οποία συμμετείχε η αναιρεσείουσα συνιστούσε παράβαση ως εκ του αντικειμένου. Ειδικότερα, το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο καθόσον επικύρωσε τη διαπίστωση της Επιτροπής ότι η συμπεριφορά που αφορούσε τη μη καταβολή προμήθειας επί των προσθέτων τελών ισοδυναμούσε με παράβαση ως εκ του αντικειμένου.

Με τον τρίτο λόγο αναιρέσεως, η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο, καθόσον εσφαλμένως επικαλέστηκε και εφάρμοσε το νομικό κριτήριο που χρησιμεύει για την απόδειξη της υπάρξεως ενιαίας και διαρκούς παραβάσεως και καθόσον εσφαλμένως επικύρωσε την απόφαση περί επιβολής κυρώσεων στην αναιρεσείουσα για την ενιαία και διαρκή αυτή παράβαση. Ειδικότερα, το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κρίνοντας ότι η Επιτροπή είχε ορθώς διαπιστώσει τον συμπληρωματικό και διαρκή χαρακτήρα των συμπεριφορών που συνιστούσαν την ενιαία και διαρκή παράβαση.

Με τον τέταρτο λόγο αναιρέσεως, η αναιρεσείουσα υποστηρίζει, επικουρικώς, ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κρίνοντας ότι η αναιρεσείουσα ευθυνόταν για όλες τις πτυχές της ενιαίας και διαρκούς παραβάσεως, ενώ στην πραγματικότητα η συμμετοχή της ήταν περιορισμένη, ιδίως παραβιάζοντας την αρχή της ίσης μεταχειρίσεως κατά την εκτίμηση περί συμμετοχής της αναιρεσείουσας στη μη καταβολή προμήθειας επί των προσθέτων τελών και διαπιστώνοντας εσφαλμένως τη διαρκή συμμετοχή της αναιρεσείουσας στα πρόσθετα τέλη ασφάλειας κατά τη διάρκεια περιόδων σε σχέση με τις οποίες δεν προσκομίστηκαν στοιχεία για τη συμμετοχή αυτή.

Αναίρεση που άσκησαν στις 17 Ιουνίου 2022 οι SAS Cargo Group A/S, Scandinavian Airlines System Denmark-Norway-Sweden, SAS AB κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (τέταρτο πενταμελές τμήμα) στις 30 Μαρτίου 2022 στην υπόθεση T-324/17, SAS Cargo Group κ.λπ. κατά Επιτροπής

(Υπόθεση C-403/22 P)

(2022/C 303/39)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσες: SAS Cargo Group A/S, Scandinavian Airlines System Denmark-Norway-Sweden, SAS AB (εκπρόσωποι: B. Creve και M. Kofmann, advokater, και J. Killick και G. Forwood, avocats)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Οι αναιρεσείουσες ζητούν από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση, κατά το μέρος που με αυτήν απορρίπτεται η προσφυγή ακυρώσεως των αναιρεσειουσών·

—

να ακυρώσει εν όλω ή εν μέρει την απόφαση C(2017) 1742 τελικό της Επιτροπής, της 17ης Μαρτίου 2017, σχετικά με διαδικασία βάσει του άρθρου 101 ΣΛΕΕ, του άρθρου 53 της συμφωνίας για τον ΕΟΧ και του άρθρου 8 της συμφωνίας αεροπορικών μεταφορών μεταξύ της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και της Ελβετικής Συνομοσπονδίας (Υπόθεση AT.39258 — Αερομεταφορές εμπορευμάτων) κατά το μέρος που αφορά τις αναιρεσείουσες·

—	να ακυρώσει ή να μειώσει ουσιωδώς το επιβληθέν πρόστιμο·

—	επικουρικώς, να αναπέμψει την υπόθεση στο Γενικό Δικαστήριο για να την κρίνει εκ νέου σύμφωνα με τις νομικές εκτιμήσεις του Δικαστηρίου· και

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα της αναιρετικής διαδικασίας και της διαδικασίας ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της αιτήσεως αναιρέσεως, οι αναιρεσείουσες προβάλλουν πέντε λόγους.

Με τον πρώτο λόγο αναιρέσεως, προβάλλεται πολλαπλή πλάνη περί το δίκαιο όσον αφορά την προσβολή των δικαιωμάτων άμυνας και του δικαιώματος πρόσβασης στον φάκελο λόγω της μη παροχής πρόσβασης τόσο σε ενοχοποιητικά όσο και σε απαλλακτικά στοιχεία.

Με τον δεύτερο λόγο αναιρέσεως, προβάλλεται πολλαπλή πλάνη περί το δίκαιο όσον αφορά το δικαίωμα ακροάσεως σε σχέση με το κριτήριο των ουσιαστικών επιπτώσεων και τα εισερχόμενα δρομολόγια.

Με τον τρίτο λόγο αναιρέσεως, προβάλλεται πολλαπλή πλάνη περί το δίκαιο όσον αφορά την εφαρμογή του κριτηρίου των ουσιαστικών επιπτώσεων.

Με τον τέταρτο λόγο αναιρέσεως, προβάλλεται πολλαπλή πλάνη περί το δίκαιο όσον αφορά την ενιαία και διαρκή παράβαση.

Με τον πέμπτο λόγο αναιρέσεως, προβάλλεται πολλαπλή πλάνη περί το δίκαιο όσον αφορά την εκ μέρους του Γενικού Δικαστηρίου άσκηση της πλήρους δικαιοδοσίας του ως προς τον καθορισμό του προστίμου.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 15ης Ιουνίου 2022 — Dumitrescu και Schwarz κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-531/16) (1)

(Υπαλληλική υπόθεση - Υπάλληλοι - Μεταρρύθμιση του ΚΥΚ του 2014 - Επιστροφή των εξόδων ετησίου ταξιδίου - Τόπος καταγωγής ευρισκόμενος σε τρίτη χώρα - Κατ’ αποκοπή αποζημίωση υπολογιζόμενη βάσει της αποστάσεως μεταξύ του τόπου υπηρεσίας του υπαλλήλου και της πρωτεύουσας του κράτους μέλους του οποίου έχει την ιθαγένεια)

(2022/C 303/40)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγοντες-ενάγοντες: Vasile Dumitrescu (Berchem-Sainte-Agathe, Βέλγιο), Guido Schwarz (Βρυξέλλες, Βέλγιο) (εκπρόσωπος: L. Levi, δικηγόρος)

Καθής-εναγομένη: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: G. Gattinara και T. Bohr)

Παρεμβαίνοντα υπέρ της καθής: Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (εκπρόσωποι: E. Taneva και M. Ecker) Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: M. Bauer και R. Meyer)

Αντικείμενο

Προσφυγές-αγωγές βάσει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ με αίτημα να ακυρωθούν οι αποφάσεις για τη μείωση, από την 1η Ιανουαρίου 2014, της επιστροφής των εξόδων ετησίου ταξιδίου ώστε να μπορούν οι προσφεύγοντες-ενάγοντες να διατηρήσουν δεσμό με τον τόπο καταγωγής τους καθώς και να υποχρεωθεί η Επιτροπή σε επιστροφή των εξόδων ετησίου ταξιδίου προς τον τόπο καταγωγή τους έτσι ώστε να καλύπτονται τα πραγματικά τους έξοδα.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Οι Vasile Dumitrescu και Guido Schwarz φέρουν τα δικαστικά τους έξοδα καθώς και τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή..

3)	Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης φέρουν έκαστο τα δικαστικά έξοδά του.

---

(1)  EE C 89 της 16.3.2015 (υπόθεση η οποία καταχωρίστηκε αρχικώς στο πρωτόκολλο του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τον αριθμό F-7/15 και μεταφέρθηκε στο Γενικό Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης την 1.9.2016).

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 15ης Ιουνίου 2022 — YT και YU κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-532/16) (1)

(Υπαλληλική υπόθεση - Υπάλληλοι - Μεταρρύθμιση του ΚΥΚ 2014 - Επιστροφή των εξόδων ετησίου ταξιδίου - Τόπος καταγωγής ευρισκόμενος σε τρίτη χώρα - Κατ’ αποκοπή καταβολή υπολογιζόμενη βάσει της απόστασης μεταξύ του τόπου υπηρεσίας και της πρωτεύουσας του κράτους μέλους του οποίου την ιθαγένεια έχει ο υπάλληλος)

(2022/C 303/41)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: YT, YU (εκπρόσωποι: J. N. Louis, R. Metz, D. Verbeke, T. Van Lysebeth και N. Maes, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: G. Gattinara και T. Bohr)

Παρεμβαίνοντα υπέρ της καθής: Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (εκπρόσωποι: E. Taneva και M. Ecker), Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: M. Bauer και R. Meyer)

Αντικείμενο

Προσφυγές βάσει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ για την ακύρωση των αποφάσεων περί μείωσης, από 1ης Ιανουαρίου 2014, της καταβολής των εξόδων ετησίου ταξιδίου, ώστε να είναι οι προσφεύγουσες σε θέση να διατηρούν δεσμό με τον τόπο καταγωγής τους.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Οι YT και YU φέρουν τα δικαστικά έξοδά τους καθώς και τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

3)	Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης φέρουν έκαστο τα δικαστικά έξοδά του.

---

(1)  EE C 89 της 16.3.2015 (υπόθεση η οποία καταχωρίστηκε αρχικώς στο πρωτόκολλο του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τον αριθμό F-8/15 και μεταφέρθηκε στο Γενικό Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης την 1.9.2016).

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 15ης Ιουνίου 2022 — YV κ.λπ. κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-533/16) (1)

(Υπαλληλική υπόθεση - Υπάλληλοι - Μεταρρύθμιση του ΚΥΚ 2014 - Επιστροφή των εξόδων ετησίου ταξιδίου - Τόπος καταγωγής ο οποίος βρίσκεται σε τρίτη χώρα - Κατ’ αποκοπή καταβολή των εξόδων βάσει της απόστασης μεταξύ του τόπου υπηρεσίας και της πρωτεύουσας του κράτους μέλους του οποίου την ιθαγένεια έχει ο υπάλληλος)

(2022/C 303/42)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγοντες-ενάγοντες: YV, YW, YZ (εκπρόσωποι: J. N. Louis, R. Metz, D. Verbeke, T. Van Lysebeth και N. Maes, δικηγόροι)

Καθής-εναγομένη: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: G. Gattinara και T. Bohr)

Παρεμβαίνοντα υπέρ της καθής-εναγομένης: Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (εκπρόσωποι: E. Taneva και M. Ecker), Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: M. Bauer και R. Meyer)

Αντικείμενο

Προσφυγές βάσει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ για την ακύρωση των αποφάσεων περί μείωσης ή κατάργησης, από της 1ης Ιανουαρίου 2014, της επιστροφής των εξόδων ετήσιου ταξιδίου, ώστε οι προσφεύγοντες-ενάγοντες να είναι σε θέση να διατηρήσουν δεσμό με τον τόπο καταγωγής τους.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Οι YV, YW και YZ φέρουν τα δικαστικά έξοδά τους καθώς και τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

3)	Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης φέρουν έκαστος τα δικαστικά έξοδά του.

---

(1)  EE C 89 της 16.3.2015 (υπόθεση η οποία καταχωρίστηκε αρχικώς στο πρωτόκολλο του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τον αριθμό F-10/15 και μεταφέρθηκε στο Γενικό Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης την 1.9.2016).

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 15ης Ιουνίου 2022 — Schaffrin κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-538/16) (1)

(Υπαλληλική υπόθεση - Υπάλληλοι - Μεταρρύθμιση του Κανονισμού Υπηρεσιακής Κατάστασης του 2014 - Επιστροφή των εξόδων ετησίου ταξιδίου - Τόπος καταγωγής που βρίσκεται σε τρίτη χώρα - Εφάπαξ καταβολή υπολογιζόμενη με βάση την απόσταση μεταξύ του τόπου υπηρεσίας και της πρωτεύουσας του κράτους μέλους του οποίου ο υπάλληλος είναι πολίτης)

(2022/C 303/43)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Dora Schaffrin (Βρυξέλλες, Βέλγιο) (εκπρόσωπος: M. Müller-Trawinski, δικηγόρος)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: T. Bohr και G. Gattinara)

Παρεμβαίνοντα υπέρ της καθής: Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (εκπρόσωποι: E. Taneva και S. Seyr), Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: M. Bauer και R. Meyer)

Αντικείμενο

Προσφυγή δυνάμει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ με αίτημα, αφενός, την ακύρωση των αποφάσεων περί μειώσεως, από 1ης Ιανουαρίου 2014, της επιστροφής των εξόδων ετησίου ταξιδίου, προκειμένου η προσφεύγουσα να μπορέσει να διατηρήσει σχέση με τον τόπο καταγωγής της και, αφετέρου, να υποχρεωθεί η Επιτροπή να επανεξετάσει το ποσόν της εφάπαξ καταβολής των εν λόγω εξόδων ετησίου ταξιδίου.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Aπορρίπτει την προσφυγή.

2)	Η Dora Schaffrin φέρει τα δικαστικά της έξοδα καθώς και τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

3)	Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης φέρουν έκαστο τα δικαστικά του έξοδα.

---

(1)  EE C 127 της 20.4.2015 (υπόθεση η οποία καταχωρίστηκε αρχικώς στο πρωτόκολλο του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τον αριθμό F-15/15 και μεταφέρθηκε στο Γενικό Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης την 1.9.2016).

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 15ης Ιουνίου 2022 — YY και ZA κατά Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης

(Υπόθεση T-545/16) (1)

(Υπαλληλική υπόθεση - Υπάλληλοι - Mεταρρύθμιση του ΚΥΚ 2014 - Επιστροφή των εξόδων ετησίου ταξιδίου - Τόπος καταγωγής σε τρίτη χώρα - Κατ’ αποκοπή πληρωμή που υπολογίζεται με βάση την απόσταση μεταξύ του τόπου υπηρεσίας και της πρωτεύουσας του κράτους μέλους του οποίου είναι υπήκοος ο υπάλληλος)

(2022/C 303/44)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγοντες-ενάγοντες: YY, ZA (εκπρόσωποι: J.-N. Louis, R. Metz, D. Verbeke, T. Van Lysebeth και N. Maes, δικηγόροι)

Καθού-εναγόμενο: Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: J. Inghelram και A. Ysebaert)

Παρεμβαίνοντα υπέρ του καθού: Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (εκπρόσωποι: E. Taneva και M. Ecker), Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: M. Bauer και R. Meyer)

Αντικείμενο

Προσφυγές βάσει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ για την ακύρωση των αποφάσεων περί μειώσεως ή καταργήσεως, από 1ης Ιανουαρίου 2014, της επιστροφής των εξόδων ετησίου ταξιδίου, ώστε να είναι οι προσφεύγοντες σε θέση να διατηρούν δεσμό με τον τόπο καταγωγής τους.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Οι YY και ZA φέρουν τα δικαστικά έξοδά τους καθώς και τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

3)	Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης φέρουν έκαστος τα δικαστικά έξοδά του.

---

(1)  EE C 146 της 4.5.2015 (υπόθεση η οποία καταχωρίστηκε αρχικώς στο πρωτόκολλο του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τον αριθμό F-36/15 και μεταφέρθηκε στο Γενικό Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης την 1.9.2016).

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 22ας Ιουνίου 2022 — Ιταλία κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-357/19) (1)

(ΕΤΠΑ - Περιφερειακή πολιτική - Επιχειρησιακά προγράμματα που εμπίπτουν στον στόχο «Επενδύσεις για την ανάπτυξη και την απασχόληση» στην Ιταλία - Απόφαση που εγκρίνει τη χρηματοδοτική συνεισφορά του ΕΤΠΑ για το μεγάλο έργο «Μεγάλο εθνικό έργο πολύ υψηλής ταχύτητας – Λευκές ζώνες» - Μη επιλεξιμότητα των δαπανών του δικαιούχου για τον ΦΠΑ - Άρθρο 69, παράγραφος 3, στοιχείο γ', του κανονισμού (ΕΚ) 1303/2013 - Έννοια του «ανακτήσιμου ΦΠΑ δυνάμει της εθνικής νομοθεσίας για τον ΦΠΑ»)

(2022/C 303/45)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ιταλική Δημοκρατία (εκπρόσωποι: G. Palmieri, επικουρούμενη από τον P. Gentili, avvocato dello Stato)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: L. Mantl και F. Tomat)

Παρεμβαίνοντες υπέρ της προσφεύγουσας: Τσεχική Δημοκρατία (εκπρόσωποι: M. Smolek, J. Vláčil και O. Serdula), Βασίλειο της Ισπανίας (εκπρόσωπος: I. Herranz Elizalde)

Αντικείμενο

Με την προσφυγή της, η οποία στηρίζεται στο άρθρο 263 ΣΛΕΕ, η προσφεύγουσα ζητεί την ακύρωση της εκτελεστικής απόφασης C(2019) 2652 τελικό της Επιτροπής, της 3ης Απριλίου 2019, για την έγκριση της χρηματοδοτικής συνεισφοράς για το μεγάλο έργο «Μεγάλο εθνικό έργο πολύ υψηλής ταχύτητας — Λευκές ζώνες», το οποίο επιλέχθηκε στο πλαίσιο των επιχειρησιακών προγραμμάτων «POR Abruzzo FESR 2014-2020», «Basilicata», «POR Calabria FESR FSE», «Campania», «POR Emilia Romagna FESR», «POR Lazio FESR», «POR Liguria FESR», «POR Lombardia FESR», «POR Marche FESR 2014 2020», «POR Piemonte FESR», «POR Puglia FESR FSE», «POR Sardegna FESR», «Sicilia», «Toscana», «POR Umbria FESR», «POR Veneto FESR 2014-2020» και «Επιχειρήσεις και ανταγωνιστικότητα» στην Ιταλία, στο μέτρο που αποκλείει από τη χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης τις δαπάνες που κατέβαλε ο δικαιούχος για τον φόρο προστιθέμενης αξίας (ΦΠΑ).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)

Η εκτελεστική απόφαση C(2019) 2652 τελικό της Επιτροπής, της 3ης Απριλίου 2019, για την έγκριση της χρηματοδοτικής συνεισφοράς για το μεγάλο έργο «Μεγάλο εθνικό έργο πολύ υψηλής ταχύτητας — Λευκές ζώνες», το οποίο επιλέχθηκε στο πλαίσιο των επιχειρησιακών προγραμμάτων «POR Abruzzo FESR 2014-2020», «Basilicata», «POR Calabria FESR FSE», «Campania», «POR Emilia Romagna FESR», «POR Lazio FESR», «POR Liguria FESR», «POR Lombardia FESR», «POR Marche FESR 2014-2020», «POR Piemonte FESR», «POR Puglia FESR-FSE», «POR Sardegna FESR», «Sicilia», «Toscana», «POR Umbria FESR», «POR Veneto FESR 2014-2020» και «Επιχειρήσεις και ανταγωνιστικότητα» στην Ιταλία, ακυρώνεται, στο μέτρο που αποκλείει από τη χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης τις δαπάνες που κατέβαλε ο δικαιούχος για τον φόρο προστιθέμενης αξίας.

2)	Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή φέρει, πέραν των δικαστικών της εξόδων, τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η Ιταλική Δημοκρατία.

3)	Η Τσεχική Δημοκρατία και το Βασίλειο της Ισπανίας φέρουν τα δικά τους δικαστικά έξοδα.

---

(1)  EE C 263 της 5.8.2019.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 22ας Ιουνίου 2022 — thyssenkrupp κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-584/19) (1)

(Ανταγωνισμός - Συγκεντρώσεις - Αγορά παραγωγής και διανομής πλατέος ανθρακούχου χάλυβα - Απόφαση με την οποία η συγκέντρωση κρίνεται μη συμβατή με την κοινή αγορά και τη Συμφωνία ΕΟΧ - Σχετική αγορά - Εκτίμηση των αποτελεσμάτων της συγκεντρώσεως επί του ανταγωνισμού - Δεσμεύσεις - Υποχρέωση αιτιολογήσεως)

(2022/C 303/46)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: thyssenkrupp AG (Duisburg και Έσσεν, Γερμανία) (εκπρόσωποι: M. Klusmann, J. Ziebarth και M. Dästner, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: G. Conte, T. Franchoo, I. Zaloguin και C. Sjödin)

Αντικείμενο

Προσφυγή δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ με αίτημα την ακύρωση της αποφάσεως C(2019) 4228 final της Επιτροπής, της 11ης Ιουνίου 2019, με την οποία κηρύχθηκε συγκέντρωση μη συμβατή με την εσωτερική αγορά και τη Συμφωνία για τον ΕΟΧ (υπόθεση M.8713 — Tata Steel/thyssenkrupp/JV).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει την thyssenkrupp AG στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  EE C 357 της 21.10.2019.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 22ας Ιουνίου 2022 — Ryanair κατά Επιτροπής (Finnair II: Covid-19)

(Υπόθεση T-657/20) (1)

(Κρατικές ενισχύσεις - Αγορά των αεροπορικών μεταφορών στη Φινλανδία - Ενίσχυση χορηγηθείσα από τη Φινλανδία στη Finnair στο πλαίσιο της πανδημίας της νόσου COVID-19 - Ανακεφαλαιοποίηση αεροπορικής εταιρείας πραγματοποιούμενη από τους δημόσιους και ιδιώτες ιδιοκτήτες της κατ’ αναλογία προς την προϋπάρχουσα ιδιοκτησιακή δομή - Απόφαση περί μη προβολής αντιρρήσεων - Προσωρινό πλαίσιο για τη λήψη μέτρων κρατικής ενίσχυσης - Μέτρο που αποσκοπεί στην άρση σοβαρής διαταραχής της οικονομίας κράτους μέλους - Παρέκκλιση από ορισμένες απαιτήσεις του προσωρινού πλαισίου - Έλλειψη στάθμισης των ευεργετικών αποτελεσμάτων της ενίσχυσης με τα αρνητικά αποτελέσματά της επί των όρων των εμπορικών συναλλαγών και επί της διατήρησης ανόθευτου ανταγωνισμού - Ίση μεταχείριση - Ελευθερία εγκαταστάσεως - Ελεύθερη παροχή υπηρεσιών - Υποχρέωση αιτιολόγησης)

(2022/C 303/47)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα-ενάγουσα: Ryanair DAC (Swords, Ιρλανδία) (εκπρόσωποι: F.-C. Laprévote, V. Blanc, E. Vahida, S. Rating και Ι. Μεταξάς-Μαραγκίδης, δικηγόροι)

Καθής-εναγομένη: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: L. Flynn, S. Noë και F. Tomat)

Παρεμβαίνουσες υπέρ της καθής-εναγομένης: Γαλλική Δημοκρατία (εκπρόσωποι: T. Stéhelin και P. Dodeller) Δημοκρατία της Φινλανδίας (εκπρόσωποι: H. Leppo και A. Laine)

Αντικείμενο

Με την ασκηθείσα βάσει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ, η προσφεύγουσα-ενάγουσα ζητεί την ακύρωση της απόφασης C(2020) 3970 τελικό της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της 9ης Ιουνίου 2020, σχετικά με την κρατική ενίσχυση SA.57410 (2020/N) — Φινλανδία COVID-19: Ανακεφαλαιοποίηση της Finnair.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Η Ryanair DAC φέρει τα δικαστικά έξοδά της, καθώς και εκείνα στα οποία υποβλήθηκε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

3)	Η Γαλλική Δημοκρατία και η Δημοκρατία της Φινλανδίας φέρουν τα δικαστικά έξοδά τους.

---

(1)  EE C 433 της 14.12.2020.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 22ας Ιουνίου 2022 — Unite the Union κατά EUIPO — WWRD Ireland (WATERFORD)

(Υπόθεση T-739/20) (1)

(Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Διαδικασία για την κήρυξη εκπτώσεως - Λεκτικό σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης WATERFORD - Προσφυγή ακυρώσεως - Άρθρο 63, παράγραφος 3, του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 - Παραδεκτό - Σήμα το οποίο μπορεί να παραπλανήσει το κοινό - Άρθρο 51, παράγραφος 1, στοιχείο γ', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 (νυν άρθρο 58, παράγραφος 1, στοιχείο γ', του κανονισμού 2017/1001))

(2022/C 303/48)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Unite the Union (Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο) (εκπρόσωποι: B. O’Connor και M. Hommé, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: V. Ruzek και D. Hanf)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του EUIPO, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου: WWRD Ireland IPCO LLC (Wilmington, Delaware, Ηνωμένες Πολιτείες) (εκπρόσωποι: M. Mortelé και B. Lieben, δικηγόροι)

Αντικείμενο

Με την προσφυγή της βάσει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ η προσφεύγουσα ζητεί την ακύρωση και τη μεταρρύθμιση της αποφάσεως του δευτέρου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO) της 25ης Σεπτεμβρίου 2020 (υπόθεση R 2683/2019-2).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Η Unite the Union φέρει τα δικαστικά έξοδά της καθώς και τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η WWRD Ireland IPCO LLC.

3)	Το Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO) φέρει τα δικαστικά έξοδά του.

---

(1)  EE C 62 της 22.2.2021.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 22ας Ιουνίου 2022 — Beveland κατά EUIPO — Super B (BUCANERO)

(Υπόθεση T-29/21) (1)

(«Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Διαδικασία για την κήρυξη εκπτώσεως - Λεκτικό σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης BUCANERO - Ουσιαστική χρήση του σήματος - Άρθρο 18, παράγραφος 1, δεύτερο εδάφιο, στοιχείο α', και άρθρο 58, παράγραφος 1, στοιχείο α', του κανονισμού 2017/1001 - Μορφή που διαφέρει ως προς στοιχεία τα οποία δεν μεταβάλλουν τον διακριτικό χαρακτήρα - Απόδειξη της ουσιαστικής χρήσεως»)

(2022/C 303/49)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Beveland, SA (Sant Joan les Fonts, Ισπανία) (εκπρόσωπος: J. Carbonell Callicó, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωπος: J. Crespo Carrillo)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του EUIPO, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου: Super B, SL (Talavera de la Reina, Ισπανία) (εκπρόσωπος: K. Guridi Sedlak, δικηγόρος)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του πέμπτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 5ης Νοεμβρίου 2020 (υπόθεση R 1046/2020-5), σχετικά με διαδικασία για την κήρυξη εκπτώσεως μεταξύ Beveland και Super B.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει την Beveland, SA στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  EE C 79 της 8.3.2021.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 15ης Ιουνίου 2022 — QI κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-122/21) (1)

(Υπαλληλική υπόθεση - Υπάλληλοι - Έκθεση αξιολόγησης - Διαδικασίες αξιολόγησης 2018 και 2019 - Μη ικανοποιητική αξιολόγηση των υπηρεσιών ανώτερου διοικητικού στελέχους - Γενικές εκτελεστικές διατάξεις του άρθρου 43 του ΚΥΚ - Διαδικασία επικύρωσης - Αρχή της αμεροληψίας - Πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως)

(2022/C 303/50)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: QI (εκπρόσωπος: N. de Montigny, δικηγόρος)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: B. Mongin και L. Hohenecker)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατατεθείσα στις 25 Φεβρουαρίου 2022 και ασκηθείσα δυνάμει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ, με αίτημα την ακύρωση των εκθέσεων αξιολόγησής της για τα έτη 2018 και 2019, καθώς και της απόφασης της 16ης Νοεμβρίου 2020 με την οποία απορρίφθηκε η διοικητική της ένσταση κατά των εν λόγω εκθέσεων αξιολόγησης.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Ακυρώνει την έκθεση αξιολόγησης της QI για το έτος 2019.

2)	Απορρίπτει την προσφυγή κατά τα λοιπά.

3)	Έκαστος διάδικος φέρει τα δικαστικά του έξοδα.

---

(1)  EE C 138 της 19.4.2021.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 22ας Ιουνίου 2022 — Puma κατά EUIPO — V. Fraas (FRAAS)

(Υπόθεση T-329/21) (1)

(Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Διαδικασία για την κήρυξη εκπτώσεως - Λεκτικό σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης FRAAS - Ουσιαστική χρήση του σήματος - Χρήση για τα προϊόντα για τα οποία έχει καταχωρισθεί το σήμα - Άρθρο 51, παράγραφος 1, στοιχείο αʹ, του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 [νυν άρθρο 58, παράγραφος 1, στοιχείο αʹ, του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001] - Απόδειξη της ουσιαστικής χρήσεως)

(2022/C 303/51)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Puma SE (Herzogenaurach, Γερμανία) (εκπρόσωπος: M. Schunke, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωπος: D. Walicka)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του EUIPO, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου: V. Fraas GmbH (Helmbrechts-Wüstenselbitz, Γερμανία) (εκπρόσωποι: R. Kunze και F. Tyra, δικηγόροι)

Αντικείμενο

Με την προσφυγή της βάσει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ, η προσφεύγουσα ζητεί την ακύρωση της αποφάσεως του πέμπτου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO) της 24ης Μαρτίου 2021 (υπόθεση R 2714/2019-5).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Η Puma SE φέρει τα δικαστικά έξοδά της καθώς και τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκαν το Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO) και η V. Fraas GmbH στο πλαίσιο της παρούσας διαδικασίας.

---

(1)  EE C 297 της 26.7.2021.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 22ας Ιουνίου 2022 — Future Motion κατά EUIPO — El Corte Inglés (HYPERCORE)

(Υπόθεση T-356/21) (1)

(Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Διαδικασία ανακοπής - Επέκταση της προστασίας διεθνούς καταχωρίσεως στην Ευρωπαϊκή Ένωση - Λεκτικό σήμα HYPERCORE - Προγενέστερο εικονιστικό σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης HIPERCOR - Σχετικός λόγος απαραδέκτου - Κίνδυνος συγχύσεως - Άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 [νυν άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001])

(2022/C 303/52)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Future Motion, Inc. (Santa Cruz, Καλιφόρνια, Ηνωμένες Πολιτείες) (εκπρόσωπος: F.-M. Orou, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωπος: J. Ivanauskas)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του EUIPO, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου: El Corte Inglés, SA (Μαδρίτη, Ισπανία) (εκπρόσωπος: J. L. Rivas Zurdo, δικηγόρος)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του πρώτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 26ης Απριλίου 2021 (υπόθεση R 1229/2020-1), σχετικά με διαδικασία ανακοπής μεταξύ El Corte Inglés και Future Motion.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Ακυρώνει την απόφαση του πρώτου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO) της 26ης Απριλίου 2021 (υπόθεση R 1229/2020-1).

2)	Καταδικάζει το Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης να καταβάλει, πέραν των δικαστικών του εξόδων, τα δικαστικά έξοδα της Future Motion, Inc.

3)	Η El Corte Inglés, SA φέρει τα δικαστικά έξοδά της.

---

(1)  EE C 329 της 16.8.2021.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 22ας Ιουνίου 2022 — Haswani κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-479/21) (1)

(Κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας - Περιοριστικά μέτρα κατά της Συρίας - Δέσμευση κεφαλαίων - Δεδικασμένο - Εσφαλμένη εκτίμηση - Αναλογικότητα - Υποχρέωση αιτιολογήσεως - Δικαιώματα άμυνας - Δικαίωμα σε δίκαιη δίκη)

(2022/C 303/53)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγων-ενάγων: George Haswani (Yabroud, Συρία) (εκπρόσωπος: G. Karouni, δικηγόρος)

Καθού-εναγόμενο: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: A. Limonet και V. Piessevaux)

Αντικείμενο

Με την προσφυγή-αγωγή του, ο προσφεύγων-ενάγων ζητεί, αφενός, βάσει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ, την ακύρωση της αποφάσεως (ΚΕΠΠΑ) 2021/855 του Συμβουλίου, της 27ης Μαΐου 2021, που τροποποιεί την απόφαση 2013/255/ΚΕΠΠΑ σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά της Συρίας (ΕΕ 2021, L 188, σ. 90), και του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 2021/848 του Συμβουλίου, της 27ης Μαΐου 2021, για την εφαρμογή του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 36/2012 σχετικά με περιοριστικά μέτρα λόγω της κατάστασης στη Συρία (ΕΕ 2021, L 188, σ. 18), καθόσον με τις εν λόγω πράξεις διατηρείται το όνομά του στους καταλόγους που επισυνάπτονται στις πράξεις αυτές και, αφετέρου, δυνάμει του άρθρου 268 ΣΛΕΕ, τη χρηματική ικανοποίηση της ηθικής βλάβης που υπέστη λόγω της έκδοσης των ανωτέρω πράξεων.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει τον George Haswani στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  EE C 412 της 11.10.2021.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 22ας Ιουνίου 2022 — Kubara κατά EUIPO (good calories)

(Υπόθεση T-602/21) (1)

(Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Αίτηση καταχωρίσεως εικονιστικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης good calories - Απόλυτοι λόγοι απαραδέκτου - Έλλειψη διακριτικού χαρακτήρα - Περιγραφικός χαρακτήρας - Άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχεία β' και γ', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 - Ασφάλεια δικαίου - Δικαιολογημένη εμπιστοσύνη)

(2022/C 303/54)

Γλώσσα διαδικασίας: η πολωνική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Kubara sp. z o.o. (Częstochowa, Πολωνία) (εκπρόσωπος: A. Suskiewicz, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωπος: D. Walicka)

Αντικείμενο

Με την προσφυγή της βάσει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ η προσφεύγουσα ζητεί την ακύρωση της αποφάσεως του πρώτου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO) της 14ης Ιουλίου 2021 (υπόθεση R 2167/2020-1).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει την Kubara sp. z o.o. στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  EE C 462 της 15.11.2021.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 22ας Ιουνίου 2022 — Tequila Revolución κατά EUIPO — Horizons Group (London) (Revolution Vodka)

(Υπόθεση T-628/21) (1)

(Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Διαδικασία ανακοπής - Αίτηση καταχωρίσεως λεκτικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης Revolution Vodka - Προγενέστερο λεκτικό σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης TEQUILA REVOLUCIÓN - Σχετικοί λόγοι απαραδέκτου - Άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο α' και β', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 - Απουσία ουσιαστικής χρήσεως - Άρθρο 47, παράγραφος 2, του κανονισμού 2017/1001)

(2022/C 303/55)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Tequila Revolución S.A.P.I. De C.V. (Πόλη του Μεξικού, Μεξικό) (εκπρόσωπος: M. Pomares Caballero, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: S. Pétrequin και V. Ruzek)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του EUIPO: Horizons Group (Λονδίνο) Ltd (Reading, Ηνωμένο Βασίλειο)

Αντικείμενο

Με την προσφυγή της βάσει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ, η προσφεύγουσα ζητεί την ακύρωση και την réformation της αποφάσεως του πέμπτου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO) της 22ας Ιουλίου 2021 (υπόθεση R 2266/2020-5).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει την Tequila Revolución S.A.P.I. De C.V. στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  EE C 490 της 6.12.2021.

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 16ης Ιουνίου 2022 — bonnanwalt κατά EUIPO — Bayerischer Rundfunk κ.λπ. (tagesschau)

(Υπόθεση T-83/20) (1)

(Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Διαδικασία για την κήρυξη εκπτώσεως - Λεκτικό σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης tagesschau - Κήρυξη μερικής εκπτώσεως - Εκπροσώπηση από δικηγόρο μη έχοντα την ιδιότητα του ανεξάρτητου τρίτου σε σχέση με τον προσφεύγοντα - Απαράδεκτο)

(2022/C 303/56)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: bonnanwalt Vermögens und Beteiligungsgesellschaft mbH (Βόννη, Γερμανία) (εκπρόσωπος: T. Wendt, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωπος: S. Hanne)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του EUIPO, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου: Bayerischer Rundfunk (Μόναχο, Γερμανία) και οι λοιπές 8 παρεμβαίνουσες των οποίων τα ονόματα παρατίθενται στο παράρτημα της διατάξεως (εκπρόσωπος: B. Krause, δικηγόρος)

Αντικείμενο

Με την προσφυγή της βάσει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ η προσφεύγουσα ζητεί την ακύρωση της αποφάσεως του δευτέρου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO) της 12ης Δεκεμβρίου 2019 (υπόθεση R 1487/2019-2).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή ως απαράδεκτη.

2)	Καταδικάζει την bonnanwalt Vermögens- und Beteiligungsgesellschaft mbH στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  EE C 114 της 6.4.2020.

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 7ης Ιουνίου 2022 — Daimler κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-509/20) (1)

(Περιβάλλον - Κανονισμός (ΕΕ) 2019/631 - Εκτελεστικός κανονισμός (ΕΕ) 2017/1153 - Εκτελεστική απόφαση (ΕΕ) 2020/1035 - Εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα - Μέθοδος δοκιμής - Επιβατικά αυτοκίνητα - Μεταρρύθμιση της προσβαλλόμενης απόφασης όσον αφορά την προσφεύγουσα - Εξαφάνιση του αντικειμένου της διαφοράς - Κατάργηση της δίκης)

(2022/C 303/57)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Daimler AG (Στουτγάρδη, Γερμανία) (εκπρόσωποι: N. Wimmer, C. Arhold και G. Ollinger, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: C. Hermes και K. Talabér-Ritz)

Αντικείμενο

Με δικόγραφο που κατέθεσε στη Γραμματεία του Γενικού Δικαστηρίου στις 14 Αυγούστου 2020, η προσφεύγουσα άσκησε την υπό κρίση προσφυγή δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ με αίτημα την ακύρωση της εκτελεστικής απόφασης (ΕΕ) 2020/1035 της Επιτροπής, της 3ης Ιουνίου 2020, για την επιβεβαίωση ή την τροποποίηση του προσωρινού υπολογισμού των μέσων ειδικών εκπομπών CO2 και των στόχων ειδικών εκπομπών κατασκευαστών επιβατικών αυτοκινήτων και ελαφρών επαγγελματικών οχημάτων για το ημερολογιακό έτος 2018, σύμφωνα με τον κανονισμό (ΕΕ) 2019/631 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (ΕΕ 2020, L 227, σ. 37).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Καταργεί τη δίκη επί της προσφυγής.

2)	Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή φέρει τα δικαστικά έξοδά της καθώς και τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η Daimler AG.

---

(1)  EE C 320 της 28.9.2020.

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 14ης Ιουνίου 2022 — FZ κ.λπ. κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-236/21) (1)

(Υπαλληλική υπόθεση - Υπάλληλοι - Αποδοχές - Προσωπικό της Επιτροπής τοποθετημένο σε τρίτη χώρα - Ενδιάμεση επικαιροποίηση των διορθωτικών συντελεστών - Πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως - Αναδρομική ισχύς - Ασφάλεια δικαίου - Καθήκον μέριμνας - Προσφυγή προδήλως στερούμενη νομικού ερείσματος)

(2022/C 303/58)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγοντες: FZ και 15 άλλοι προσφεύγοντες των οποίων τα ονόματα παρατίθενται στο παράρτημα της διατάξεως (εκπρόσωποι: J.-N. Louis και N. Maes, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: B. Mongin, I. Melo Sampaio και A.-C. Simon)

Αντικείμενο

Με την προσφυγή τους βάσει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ, οι προσφεύγοντες ζητούν την ακύρωση των εκκαθαριστικών σημειωμάτων μισθοδοσίας τους για τον μήνα Ιούλιο 2020 που καταρτίστηκαν από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, με τα οποία αποφασίστηκε να γίνει, για πρώτη φορά, εφαρμογή των προβλεπόμενων διορθωτικών συντελεστών, με αναδρομική ισχύ από την 1η Οκτωβρίου 2019 και την 1η Ιανουαρίου 2020.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή ως προδήλως στερούμενη νομικού ερείσματος.

2)	Ο FZ και οι λοιποί προσφεύγοντες των οποίων τα ονόματα παρατίθενται στο παράρτημα φέρουν τα δικαστικά τους έξοδα.

---

(1)  EE C 242 της 21.6.2021.

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 14ης Ιουνίου 2022 — FJ κ.λπ. κατά SEAE

(Υπόθεση T-246/21) (1)

(Υπαλληλική υπόθεση - Υπάλληλοι - Αποδοχές - Προσωπικό της ΕΥΕΔ τοποθετημένο σε τρίτη χώρα - Ενδιάμεση επικαιροποίηση των διορθωτικών συντελεστών - Πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως - Αναδρομική ισχύς - Ασφάλεια δικαίου - Καθήκον μέριμνας - Προσφυγή προδήλως στερούμενη νομικού ερείσματος)

(2022/C 303/59)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγοντες: FJ και 6 άλλοι προσφεύγοντες των οποίων τα ονόματα παρατίθενται στο παράρτημα της διατάξεως (εκπρόσωποι: J.-N. Louis και N. Maes, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσης (εκπρόσωποι: S. Marquardt και R. Spáč)

Αντικείμενο

Με την προσφυγή τους βάσει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ, οι προσφεύγοντες ζητούν την ακύρωση των εκκαθαριστικών σημειωμάτων μισθοδοσίας τους για τον μήνα Ιούλιο 2020 που καταρτίστηκαν από την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσης (ΕΥΕΔ), με τα οποία αποφασίστηκε να εφαρμοστούν, για πρώτη φορά, οι προβλεπόμενοι διορθωτικοί συντελεστές, με αναδρομική ισχύ από την 1η Οκτωβρίου 2019 και την 1η Ιανουαρίου 2020.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή ως προδήλως στερούμενη νομικού ερείσματος.

2)	Ο FJ και οι λοιποί προσφεύγοντες των οποίων τα ονόματα παρατίθενται στο παράρτημα φέρουν τα δικαστικά τους έξοδα.

---

(1)  EE C 242 της 21.6.2021.

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 13ης Ιουνίου 2022 — Mendes de Almeida κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-334/21) (1)

(Υπαλληλική υπόθεση - Διορισμός των Ευρωπαίων Εισαγγελέων της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας - Διορισμός ενός εκ των υποψηφίων που πρότεινε η Πορτογαλία - Δεν υφίσταται διαφορά μεταξύ της Ένωσης και ενός εκ των υπαλλήλων της εντός των ορίων και σύμφωνα με τις προϋποθέσεις που ορίζει ο ΚΥΚ και το ΚΛΠ - Άρθρο 270 ΣΛΕΕ - Πρόδηλη αναρμοδιότητα)

(2022/C 303/60)

Γλώσσα διαδικασίας: η πορτογαλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ana Carla Mendes de Almeida (Sobreda, Πορτογαλία) (εκπρόσωποι: R. Leandro Vasconcelos, M. Marques de Carvalho και P. Almeida Sande, δικηγόροι)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: K. Pleśniak και J. Gil)

Αντικείμενο

Με την ασκηθείσα βάσει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ προσφυγή, η προσφεύγουσα ζητεί την ακύρωση της εκτελεστικής αποφάσεως (ΕΕ) 2020/1117 του Συμβουλίου, της 27ης Ιουλίου 2020, για τον διορισμό των Ευρωπαίων εισαγγελέων της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας (ΕΕ 2020, L 244, σ. 18), καθόσον διορίζει τον José Eduardo Moreira Alves d’Oliveira Guerra Ευρωπαίο εισαγγελέα της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας, καθώς και την ακύρωση της αποφάσεως του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της 8ης Μαρτίου 2021, με την οποία απορρίφθηκε η από 10 Φεβρουαρίου 2021 διοικητική ένστασή της κατά της προσβαλλομένης αποφάσεως.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει την Ana Carla Mendes de Almeida στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  EE C 320 της 9.8.2021.

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 9ης Ιουνίου 2022 — Equinoccio-Compañía de Comercio Exterior κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-493/21) (1)

(Προσφυγή ακυρώσεως - Μηχανισμός προενταξιακής βοήθειας - Τρίτη χώρα - Εθνική δημόσια σύμβαση - Καταγγελία της σύμβασης για την αναθέτουσα αρχή - Αίτηση κατάπτωσης από την αναθέτουσα αρχή της τραπεζικής εγγύησης - Προσυπογραφή από τον επικεφαλής της αντιπροσωπείας της ΕΕ στην τρίτη χώρα - Αναρμοδιότητα)

(2022/C 303/61)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Equinoccio-Compañía de Comercio Exterior, SL (Μαδρίτη, Ισπανία) (εκπρόσωποι: R. Sciaudone και D. Luff, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: D. Bianchi και T. Van Noyen)

Αντικείμενο

Με την ασκηθείσα βάσει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ προσφυγή, η προσφεύγουσα ζητεί την ακύρωση της προσυπογραφής της 29ης Απριλίου 2021 από την αντιπροσωπεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Άγκυρα (Τουρκία) που αναγράφεται στο έγγραφο κατάπτωσης της τραπεζικής εγγυήσεως του τουρκικού Υπουργείου Επιστημών, Βιομηχανίας και Τεχνολογίας.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει την Equinoccio-Compañía de Comercio Exterior, SL στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  EE C 452 της 8.11.2021.

Διάταξη του Προέδρου του Γενικού Δικαστηρίου της 21ης Ιουνίου 2022 — Ismailova κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-234/22 R)

(Ασφαλιστικά μέτρα - Κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας - Περιοριστικά μέτρα λόγω ενεργειών της Ρωσίας που υπονομεύουν ή απειλούν την εδαφική ακεραιότητα, την κυριαρχία και την ανεξαρτησία της Ουκρανίας - Δέσμευση κεφαλαίων - Αίτηση λήψης προσωρινών μέτρων - Έλλειψη επείγοντος - Στάθμιση συμφερόντων)

(2022/C 303/62)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αιτούσα: Gulbakhor Ismailova (Τασκένδη, Ουζμπεκιστάν) (εκπρόσωπος: J. Grand d’Esnon, δικηγόρος)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: B. Driessen και A. Vitro)

Αντικείμενο

Με την υποβληθείσα βάσει των άρθρων 278 και 279 ΣΛΕΕ αίτησή της, η αιτούσα ζητεί, κατ’ ουσίαν, την αναστολή εκτελέσεως, αφενός, δύο πράξεων με τις οποίες τροποποιήθηκαν τα κριτήρια καταχώρισης στον κατάλογο προσώπων, οντοτήτων και οργανισμών που υπόκεινται σε περιοριστικά μέτρα λόγω της εμπλοκής τους σε δράσεις που υπονομεύουν ή απειλούν την εδαφική ακεραιότητα, την κυριαρχία και την ανεξαρτησία της Ουκρανίας και, αφετέρου, δύο πράξεων με τις οποίες το όνομα της προστέθηκε στον επίμαχο κατάλογο. Ειδικότερα, η αιτούσα ζητεί, πρώτον, κυρίως, να ανασταλεί η εκτέλεση της αποφάσεως (ΚΕΠΠΑ) 2022/582 του Συμβουλίου, της 8ης Απριλίου 2022, για την τροποποίηση της απόφασης 2014/145/ΚΕΠΠΑ σχετικά με περιοριστικά μέτρα όσον αφορά δράσεις που υπονομεύουν ή απειλούν την εδαφική ακεραιότητα, την κυριαρχία και την ανεξαρτησία της Ουκρανίας (ΕΕ 2022, L 110, σ. 55), κατά το μέρος που η πράξη αυτή την αφορά, του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 2022/581 του Συμβουλίου, της 8ης Απριλίου 2022, για την εφαρμογή του κανονισμού (EE) αριθ. 269/2014 σχετικά με περιοριστικά μέτρα για ενέργειες που υπονομεύουν ή απειλούν την εδαφική ακεραιότητα, την κυριαρχία και την ανεξαρτησία της Ουκρανίας (ΕΕ 2022, L 110, σ. 3), κατά το μέρος που η πράξη αυτή την αφορά, της απόφασης (ΚΕΠΠΑ) 2022/329 του Συμβουλίου, της 25ης Φεβρουαρίου 2022, για την τροποποίηση της απόφασης 2014/145/ ΚΕΠΠΑ σχετικά με περιοριστικά μέτρα όσον αφορά δράσεις που υπονομεύουν ή απειλούν την εδαφική ακεραιότητα, την κυριαρχία και την ανεξαρτησία της Ουκρανίας (ΕΕ 2022, L 50, σ. 1), και του κανονισμού (ΕΕ) 2022/330 του Συμβουλίου, της 25ης Φεβρουαρίου 2022, για την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 269/2014 σχετικά με περιοριστικά μέτρα για ενέργειες που υπονομεύουν ή απειλούν την εδαφική ακεραιότητα, την κυριαρχία και την ανεξαρτησία της Ουκρανίας (ΕΕ 2022, L 51, σ. 1)· δεύτερον, επικουρικώς, να ανασταλεί η εκτέλεση της αποφάσεως 2022/582 κατά το μέρος που η πράξη αυτή την αφορά, του εκτελεστικού κανονισμού 2022/581 κατά το μέρος που η πράξη αυτή την αφορά, του άρθρου 1, παράγραφος 2, στοιχεία στ' και ζ', της απόφασης 2022/329 και του άρθρου 1, παράγραφος 1, στοιχεία στ' και ζ', του κανονισμού 2022/330 και, τρίτον, να υποχρεωθεί το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης να της καταβάλει το ποσό των 20 000 ευρώ λόγω των δαπανών στις οποίες αναγκάστηκε να υποβληθεί για την προάσπιση των συμφερόντων της.

Διατακτικό

Ο Πρόεδρος του Γενικού Δικαστηρίου διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων.

2)	Επιφυλάσσεται ως προς τα δικαστικά έξοδα.

Διάταξη του Προέδρου του Γενικού Δικαστηρίου της 21ης Ιουνίου 2022 — Narzieva κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-238/22 R)

(Ασφαλιστικά μέτρα - Κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας - Περιοριστικά μέτρα λόγω ενεργειών της Ρωσίας που υπονομεύουν ή απειλούν την εδαφική ακεραιότητα, την κυριαρχία και την ανεξαρτησία της Ουκρανίας - Δέσμευση κεφαλαίων - Αίτηση λήψης προσωρινών μέτρων - Έλλειψη επείγοντος - Στάθμιση συμφερόντων)

(2022/C 303/63)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αιτούσα: Saodat Narzieva (Τασκένδη, Ουζμπεκιστάν) (εκπρόσωπος: J. Grand d’Esnon, δικηγόρος)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: A. Vitro και B. Driessen)

Αντικείμενο

Με την υποβληθείσα βάσει των άρθρων 278 και 279 ΣΛΕΕ αίτησή της, η αιτούσα ζητεί, κατ’ ουσίαν, την αναστολή εκτελέσεως, αφενός, δύο πράξεων με τις οποίες τροποποιήθηκαν τα κριτήρια καταχώρισης στον κατάλογο προσώπων, οντοτήτων και οργανισμών που υπόκεινται σε περιοριστικά μέτρα λόγω της εμπλοκής τους σε δράσεις που υπονομεύουν ή απειλούν την εδαφική ακεραιότητα, την κυριαρχία και την ανεξαρτησία της Ουκρανίας και, αφετέρου, δύο πράξεων με τις οποίες το όνομα της προστέθηκε στον επίμαχο κατάλογο. Ειδικότερα, η αιτούσα ζητεί, πρώτον, κυρίως, να ανασταλεί η εκτέλεση της αποφάσεως (ΚΕΠΠΑ) 2022/582 του Συμβουλίου, της 8ης Απριλίου 2022, για την τροποποίηση της απόφασης 2014/145/ΚΕΠΠΑ σχετικά με περιοριστικά μέτρα όσον αφορά δράσεις που υπονομεύουν ή απειλούν την εδαφική ακεραιότητα, την κυριαρχία και την ανεξαρτησία της Ουκρανίας (ΕΕ 2022, L 110, σ. 55), κατά το μέρος που η πράξη αυτή την αφορά, του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 2022/581 του Συμβουλίου, της 8ης Απριλίου 2022, για την εφαρμογή του κανονισμού (EE) αριθ. 269/2014 σχετικά με περιοριστικά μέτρα για ενέργειες που υπονομεύουν ή απειλούν την εδαφική ακεραιότητα, την κυριαρχία και την ανεξαρτησία της Ουκρανίας (ΕΕ 2022, L 110, σ. 3), κατά το μέρος που η πράξη αυτή την αφορά, της απόφασης (ΚΕΠΠΑ) 2022/329 του Συμβουλίου, της 25ης Φεβρουαρίου 2022, για την τροποποίηση της απόφασης 2014/145/ΚΕΠΠΑ σχετικά με περιοριστικά μέτρα όσον αφορά δράσεις που υπονομεύουν ή απειλούν την εδαφική ακεραιότητα, την κυριαρχία και την ανεξαρτησία της Ουκρανίας (ΕΕ 2022, L 50, σ. 1), και του κανονισμού (ΕΕ) 2022/330 του Συμβουλίου, της 25ης Φεβρουαρίου 2022, για την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 269/2014 σχετικά με περιοριστικά μέτρα για ενέργειες που υπονομεύουν ή απειλούν την εδαφική ακεραιότητα, την κυριαρχία και την ανεξαρτησία της Ουκρανίας (ΕΕ 2022, L 51, σ. 1)· δεύτερον, επικουρικώς, να ανασταλεί η εκτέλεση της αποφάσεως 2022/582 κατά το μέρος που η πράξη αυτή την αφορά, του εκτελεστικού κανονισμού 2022/581 κατά το μέρος που η πράξη αυτή την αφορά, του άρθρου 1, παράγραφος 2, στοιχεία στ' και ζ', της απόφασης 2022/329 και του άρθρου 1, παράγραφος 1, στοιχεία στ' και ζ', του κανονισμού 2022/330 και, τρίτον, να υποχρεωθεί το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης να της καταβάλει το ποσό των 20 000 ευρώ λόγω των δαπανών στις οποίες αναγκάστηκε να υποβληθεί για την προάσπιση των συμφερόντων της.

Διατακτικό

Ο Πρόεδρος του Γενικού Δικαστηρίου διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων.

2)	Επιφυλάσσεται ως προς τα δικαστικά έξοδα.

Προσφυγή της 19ης Μαΐου 2022 — Kesaev κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-290/22)

(2022/C 303/64)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Igor Albertovich Kesaev (Usovo, Ρωσία) (εκπρόσωποι: R. Moeyersons και A. De Jonge, δικηγόροι)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα

Ο προσφεύγων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 2022/581 του Συμβουλίου, της 8ης Απριλίου 2022, για την εφαρμογή του κανονισμού (EE) αριθ. 269/2014 σχετικά με περιοριστικά μέτρα για ενέργειες που υπονομεύουν ή απειλούν την εδαφική ακεραιότητα, την κυριαρχία και την ανεξαρτησία της Ουκρανίας, κατά το μέρος που αφορά τον προσφεύγοντα·

—	να καταδικάσει το Συμβούλιο στα δικαστικά έξοδα του προσφεύγοντος.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής του, ο προσφεύγων προβάλλει τέσσερις λόγους ακυρώσεως.

1.

Πρώτος λόγος: η εγγραφή του προσφεύγοντος στον κατάλογο κυρώσεων στηρίζεται σε λόγους που ενέχουν πλάνη περί τα πράγματα. — Οι δραστηριότητες του προσφεύγοντος εντός [εμπιστευτικό] (1) δεν μπορούν να οδηγήσουν στην εγγραφή του στον κατάλογο κυρώσεων. Κανένας από τους λόγους που παρατίθενται στο άρθρο 2 της απόφασης 2014/145/ΚΕΠΠΑ, όπως τροποποιήθηκε με την απόφαση (ΚΕΠΠΑ) 2022/329 του Συμβουλίου, της 25ης Φεβρουαρίου 2022, δεν έχει εφαρμογή στην περίπτωση του προσφεύγοντος. — Ο προσφεύγων δεν είναι μέτοχος της [εμπιστευτικό]1. Ήταν απλώς έμμεσα, μέσω της εταιρίας GlobalVoyenTreyding Ltd, παθητικός μέτοχος της [εμπιστευτικό]. Με συμφωνίες της 11ης Ιανουαρίου 2022, και επομένως πριν από την έναρξη της στρατιωτικής επιχείρησης των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων στην Ουκρανία, ο προσφεύγων μεταβίβασε τις μετοχές αυτές στη διευθυντική ομάδα. — Ο προσφεύγων δεν έχει καμία σχέση με τη «διοίκηση των υπηρεσιών ασφαλείας» της Ρωσικής Ομοσπονδίας μέσω [εμπιστευτικό]1. Δεν διαδραματίζει ενεργό ή εκτελεστικό ρόλο στο ίδρυμα αυτό, το οποίο είναι φιλανθρωπικός οργανισμός, ούτε γνωρίζει αν οι διαχειριστές του ιδρύματος είναι ή όχι πρώην υπάλληλοι των ρωσικών υπηρεσιών ασφαλείας, πράγμα το οποίο δεν αποδεικνύει το Συμβούλιο.

2.	Δεύτερος λόγος: ο προσφεύγων ουδέποτε έτυχε ακροάσεως, πράγμα το οποίο προσβάλλει το δικαίωμα δίκαιης δίκης. Αν ο προσφεύγων είχε ενημερωθεί ορθώς και του είχε δοθεί η δυνατότητα να υποβάλει παρατηρήσεις σε εύθετο χρόνο, η διαδικασία θα είχε καταλήξει σε διαφορετικό αποτέλεσμα.

3.	Τρίτος λόγος: η εγγραφή του προσφεύγοντος στον κατάλογο κυρώσεων αντιβαίνει, λαμβανομένου επίσης υπόψη του πρώτου λόγου ακυρώσεως, στα άρθρα 6, 8, 16 και 17 σε συνδυασμό με το άρθρο 52 του Χάρτη.

4.	Τέταρτος λόγος: παραβίαση της αρχής της ασφάλειας δικαίου. Τα κριτήρια για την εγγραφή προσώπων στον κατάλογο κυρώσεων είναι αόριστα και ασαφή και οδηγούν, κατά συνέπεια, σε αυθαίρετες αποφάσεις.

---

(1)  Εμπιστευτικά στοιχεία που δεν αποκαλύπτονται.

Προσφυγή της 30ης Μαϊου 2022 — Κορρές κατά EUIPO — Naos (EST. KORRES 1996 HYDRA-BIOME)

(Υπόθεση T-328/22)

(2022/C 303/65)

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η ελληνική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Κορρές AE — Φυσικά Προϊόντα (Μεταμόρφωση Αττικής, Ελλάδα) (εκπρόσωπος: Σ. Τσιμικάλης, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Naos SAS (Aix-en-Provence, Γαλλία)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του EUIPO

Αιτώούσα του επίδικου σήματος: Προσφεύγουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου

Επίδικο σήμα: Αίτηση καταχωρίσεως του απεικονιστικού σήματος EST. KORRES 1996 HYDRA-BIOME με ισχύ στην Ευρωπαϊκή Ένωση — Υπ’ αριθ. 18 197 304 αίτηση καταχωρίσεως

Διαδικασία ενώπιον του EUIPO: Διαδικασία ανακοπής

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του Πέμπτου Τμήματος Προσφυγών του EUIPO της 23ης Μαρτίου 2022 στην υπόθεση R 1410/2021-5

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση

—	να καταδικάσει το EUIPO στα δικαστικά έξοδα.

Προβαλλόμενος λόγος

—	Εσφαλμένη ερμηνεία κι εφαρμογή του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου.

Προσφυγή της 2ας Ιουνίου 2022 — TotalEnergies Marketing Nederland κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-332/22)

(2022/C 303/66)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: TotalEnergies Marketing Nederland NV (Χάγη, Κάτω Χώρες) (εκπρόσωπος: C. van Heezik, δικηγόρος)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την απόφαση της Επιτροπής της 23ης Μαρτίου 2022 επί των αιτήσεων με αριθμούς αναφοράς GESTDEM 2021/4203, 2021/4204, 2021/4205, 2021/4206 και 2021/4207 και να πράξει τα δέοντα ούτως ώστε τα σχετικά έγγραφα να περιέλθουν μολαταύτα εις γνώσιν του κοινού·

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η προσφεύγουσα περιλαμβανομένων των εξόδων αμοιβής δικηγόρου.

Λόγοι ακυρώσεως

Προς στήριξη της προσφυγής η προσφεύγουσα προβάλλει δύο λόγους.

1.

Η Επιτροπή παρέλειψε εσφαλμένως και παρανόμως να υποβάλει κατάλογο εγγράφων και παρανόμως δεν διευκρίνισε τους λόγους για τους οποίους δεν υπέβαλε κατάλογο εγγράφων. Η απόλυτη άρνηση προσβάσεως στον κατάλογο εγγράφων είναι υπερβολική και δυσανάλογη σε σχέση με τον επιδιωκόμενο σκοπό. Ιδίως δεν είναι σαφές κατά πόσον η δημοσιοποίηση του αιτούμενου καταλόγου εγγράφων θα απέβαινε επί ζημία των επιχειρηματικών συμφερόντων και των δραστηριοτήτων διεξαγωγής ερευνών κατά την έννοια του άρθρου 4, παράγραφος 2, του κανονισμού (EΚ) 1049/2001.

2.

Η Επιτροπή εσφαλμένως και παρανόμως υπέλαβε ότι τα δεδομένα τα οποία αφορούν οι αιτήσεις με αριθμούς αναφοράς GESTDEM 2021/4203 και GESTDEM 2021/4204 εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής ενός γενικού τεκμηρίου εμπιστευτικότητας. Η προσφεύγουσα δεν κατανοεί για ποιον λόγο πάσα επικοινωνία μεταξύ της Επιτροπής και της ολλανδικής αρχής ανταγωνισμού πρέπει να θεωρηθεί μέρος του διοικητικού φακέλου. Έγγραφα, τα οποία δεν ήσαν μέρος του εν λόγω φακέλου, θεωρήθηκε άνευ ετέρου ότι καλύπτονται από το εν λόγω τεκμήριο.

Προσφυγή της 13ης Ιουνίου 2022 — Aitana κατά EUIPO

(Υπόθεση T-355/22)

(2022/C 303/67)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Aitana Actividades de Construcción y Servicios, SL (Alicante, Ισπανία) (εκπρόσωπος: A. Martí Martín, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO)

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να αναγνωρίσει την εφαρμογή της νομοθεσίας που διέπει τη σύμβαση (Real Decreto-Ley 3/2022 (1)).

—	να αναγνωρίσει το δικαίωμα της Aitana Actividades de Construcción y Servicios, SL (Aitana ACS, SL) για αναθεώρηση των τιμών της σύμβασης, κατ’ εφαρμογήν της θεωρίας του απρόβλεπτου κινδύνου (Rebus Sic Stantibus).

—	να αναγνωρίσει το δικαίωμα της Aitana ACS, SL για αναθεώρηση των τιμών της σύμβασης, κατ’ εφαρμογήν της αρχής της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει τέσσερις λόγους.

1.

Με τον πρώτο λόγο προβάλλεται η συμπληρωματική εφαρμογή της ισπανικής νομοθεσίας, ως νομοθεσίας που διέπει τη σύμβαση. — Συναφώς, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η ρήτρα I.10-1 της σύμβασης ορίζει ότι εφαρμόζεται, συμπληρωματικά, η ισπανική νομοθεσία. Το Real-Decreto-Ley 3/2022, της 1ης Μαρτίου 2022, έχει συμπληρωματική εφαρμογή. Πρέπει να αναγνωριστεί το δικαίωμα αναθεώρησης των τιμών της σύμβασης, δυνάμει των διατάξεων του Real Decreto-Ley 3/2022.

2.

Με τον δεύτερο λόγο προβάλλεται ότι πρέπει να αναπροσαρμοστούν οι τιμές της σύμβασης, κατ’ εφαρμογήν των αρχών και των κανόνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. — Συναφώς, υποστηρίζεται ότι ο απρόβλεπτος κίνδυνος, ο οποίος συνεπάγεται απαγορευτικό κόστος για ένα μέρος, πρέπει να οδηγήσει στην επαναδιαπραγμάτευση της σύμβασης. Η κατάσταση που οφείλεται στην πανδημία Sars-Cov-2 και η ένοπλη σύρραξη μεταξύ του ουκρανικού και του ρωσικού έθνους συνιστούν, προφανώς, απρόβλεπτο κίνδυνο. Οι καταστάσεις αυτές έχουν προκαλέσει έκτακτη αύξηση των τιμών των υλικών, με την οποία δεν πρέπει να επιβαρυνθεί κατ’ αποκλειστικότητα η Aitana ACS, SL.

3.

Με τον τρίτο λόγο προβάλλεται ότι η αναγνώριση του δικαιώματος αναθεώρησης των τιμών δεν θίγει τη σύμβαση ούτε τις αρχές της διαφάνειας και του ελεύθερου ανταγωνισμού. — Συναφώς, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η ρήτρα που περιορίζει την αναθεώρηση των τιμών δεν περιλαμβάνει την ανωτέρα βία ή τον απρόβλεπτο κίνδυνο. Η επέκταση της συμβατικής ευθύνης στις περιπτώσεις τυχαίου συμβάντος απαιτεί ρητή αποδοχή, η οποία δεν πραγματοποιήθηκε. Η αναπροσαρμογή της τιμής, κατά το άρθρο 172 του κανονισμού 2018/1046 (2), δεν παραβιάζει τις αρχές της διαφάνειας και του ελεύθερου ανταγωνισμού.

4.

Με τον τέταρτο λόγο προβάλλεται ότι πρέπει να αναγνωριστεί το δικαίωμα αναπροσαρμογής των τιμών της σύμβασης, κατ’ εφαρμογήν της αρχής της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης. — Συναφώς, η προσφεύγουσα επισημαίνει ότι το Ευρωπαϊκό Γραφείο Διπλωμάτων Ευρεσιτεχνίας και Σημάτων αναγνώρισε το βάσιμο της αναθεώρησης των τιμών της σύμβασης. Δυνάμει της αναγνώρισης αυτής, συνεχίστηκε η εκτέλεση της σύμβασης. Η αρχή της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης επιβάλλει στο EUIPO να αναγνωρίσει το δικαίωμα αναθεώρησης των τιμών.

---

(1)  Real Decreto-ley 3/2022, de 1 de marzo, de medidas para la mejora de la sostenibilidad del transporte de mercancías por carretera y del funcionamiento de la cadena logística, y por el que se transpone la Directiva (UE) 2020/1057, de 15 de julio de 2020, por la que se fijan normas específicas con respecto a la Directiva 96/71/CE y la Directiva 2014/67/UE para el desplazamiento de los conductores en el sector del transporte por carretera, y de medidas excepcionales en materia de revisión de precios en los contratos públicos de obras [βασιλικό νομοθετικό διάταγμα 3/2022, της 1ης Μαρτίου, περί μέτρων για τη βελτίωση της βιωσιμότητας των οδικών εμπορευματικών μεταφορών και της λειτουργίας της εφοδιαστικής αλυσίδας, και περί μεταφοράς στο εθνικό δίκαιο της οδηγίας (ΕΕ) 2020/1057, της 15ης Ιουλίου 2020, για τη θέσπιση ειδικών κανόνων σχετικά με την οδηγία 96/71/ΕΚ και την οδηγία 2014/67/ΕΕ για την απόσπαση οδηγών στον τομέα των οδικών μεταφορών, και περί έκτακτων μέτρων όσον αφορά την αναθεώρηση των τιμών στις δημόσιες συμβάσεις έργων] (BOE 2022, αριθ. 52, σ. 24298).

(2)  Κανονισμός (ΕΕ, Ευρατόμ) 2018/1046 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 18ης Ιουλίου 2018, σχετικά με τους δημοσιονομικούς κανόνες που εφαρμόζονται στον γενικό προϋπολογισμό της Ένωσης, την τροποποίηση των κανονισμών (ΕΕ) αριθ. 1296/2013, (ΕΕ) αριθ. 1301/2013, (ΕΕ) αριθ. 1303/2013, (ΕΕ) αριθ. 1304/2013, (ΕΕ) αριθ. 1309/2013, (ΕΕ) αριθ. 1316/2013, (ΕΕ) αριθ. 223/2014, (ΕΕ) αριθ. 283/2014 και της απόφασης αριθ. 541/2014/ΕΕ και για την κατάργηση του κανονισμού (ΕΕ, Ευρατόμ) αριθ. 966/2012 (ΕΕ 2018, L 193, σ. 1).

Προσφυγή-αγωγή της 17ης Ιουνίου 2022 — Timchenko κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-361/22)

(2022/C 303/68)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα-ενάγουσα: Elena Petrovna Timchenko (Cologny, Ελβετία) (εκπρόσωποι: T. Bontinck, S. Bonifassi και E. Fedorova, δικηγόροι)

Καθού-εναγόμενο: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα-ενάγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την απόφαση (ΚΕΠΠΑ) 2022/582 (1) του Συμβουλίου, της 8ης Απριλίου 2022, κατά το μέρος που καταχωρίζεται το όνομα της προσφεύγουσας-ενάγουσας, με αριθμό καταχώρισης 903, στο παράρτημα της εν λόγω απόφασης·

—	να ακυρώσει τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 2022/581 (2) του Συμβουλίου, της 8ης Απριλίου 2022 κατά το μέρος που καταχωρίζεται το όνομα της προσφεύγουσας-ενάγουσας, με αριθμό καταχώρισης 903, στο παράρτημά του·

—	να υποχρεώσει το Συμβούλιο να καταβάλει, προς ικανοποίηση της ηθικής βλάβης που υπέστη η προσφεύγουσα-ενάγουσα, ποσό καθοριζόμενο προσωρινώς σε 1 000 000 ευρώ·

—	να καταδικάσει το Συμβούλιο στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως, ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής–αγωγής, η προσφεύγουσα-ενάγουσα προβάλλει τέσσερις λόγους.

1.	Με τον πρώτο λόγο προβάλλεται προσβολή του δικαιώματος αποτελεσματικής δικαστικής προστασίας και παράβαση της υποχρέωσης αιτιολογήσεως που υπέχει η διοίκηση.

2.	Με τον δεύτερο λόγο προβάλλεται πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως ως προς τους παρατεθέντες από το Συμβούλιο λόγους καταχωρίσεως.

3.

Με τον τρίτο λόγο προβάλλεται παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας και προσβολή των θεμελιωδών δικαιωμάτων, όσον αφορά τη λήψη περιοριστικών μέτρων κατά της προσφεύγουσας-ενάγουσας και την αδικαιολόγητη παρέμβαση στα θεμελιώδη δικαιώματά της, τα οποία κατοχυρώνονται στον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

4.	Με τον τέταρτο λόγο προβάλλεται παραβίαση των Συνθηκών.

---

(1)  Απόφαση (ΚΕΠΠΑ) 2022/582 του Συμβουλίου, της 8ης Απριλίου 2022, για την τροποποίηση της απόφασης 2014/145/ΚΕΠΠΑ σχετικά με περιοριστικά μέτρα όσον αφορά δράσεις που υπονομεύουν ή απειλούν την εδαφική ακεραιότητα, την κυριαρχία και την ανεξαρτησία της Ουκρανίας (ΕΕ 2022, L 110, σ. 55).

(2)  Εκτελεστικός κανονισμός (ΕΕ) 2022/581 του Συμβουλίου, της 8ης Απριλίου 2022, για την εφαρμογή του κανονισμού (EE) αριθ. 269/2014 σχετικά με περιοριστικά μέτρα για ενέργειες που υπονομεύουν ή απειλούν την εδαφική ακεραιότητα, την κυριαρχία και την ανεξαρτησία της Ουκρανίας (ΕΕ 2022, L 110, σ. 3).

Προσφυγή-αγωγή της 18ης Ιουνίου 2022 — Bazhaev κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-362/22)

(2022/C 303/69)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγων-ενάγων: Musa Yusopovich Bazhaev (Μόσχα, Ρωσία) (εκπρόσωποι: T. Bontinck, A. Guillerme και T. Payan, δικηγόροι)

Καθού-εναγόμενο: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα

Ο προσφεύγων-ενάγων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την απόφαση (ΚΕΠΠΑ) 2022/582 (1) του Συμβουλίου, της 8ης Απριλίου 2022 κατά το μέρος που καταχωρίζεται το όνομα του προσφεύγοντος-ενάγοντος στο παράρτημα της απόφασης 2014/145/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου της 17ης Μαρτίου 2014·

—	να ακυρώσει τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕE) 2022/581 (2) του Συμβουλίου, της 8ης Απριλίου 2022 κατά το μέρος που καταχωρίζεται το όνομα του προσφεύγοντος-ενάγοντος στο παράρτημα του κανονισμού (ΕE) 2014/269 του Συμβουλίου της 17ης Μαρτίου 2014·

—	να υποχρεώσει το Συμβούλιο να καταβάλει, προς ικανοποίηση της ηθικής βλάβης που υπέστη ο προσφεύγων-ενάγων, ποσό καθοριζόμενο προσωρινώς σε 100 000 ευρώ·

—	να καταδικάσει το Συμβούλιο στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως, ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής-αγωγής ο προσφεύγων-ενάγων προβάλλει τέσσερις λόγους.

1.	Με τον πρώτο λόγο προβάλλεται προσβολή των δικαιωμάτων άμυνας και του δικαιώματος αποτελεσματικής δικαστικής προστασίας.

2.	Με τον δεύτερο λόγο προβάλλεται πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως ως προς τους παρατεθέντες από το Συμβούλιο λόγους καταχωρίσεως.

3.	Με τον τρίτο λόγο προβάλλεται παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας και της αρχής της ίσης μεταχείρισης.

4.	Με τον τέταρτο λόγο προβάλλεται προσβολή των θεμελιωδών δικαιωμάτων του προσφεύγοντος-ενάγοντος.

---

(1)  Απόφαση (ΚΕΠΠΑ) 2022/582 του Συμβουλίου, της 8ης Απριλίου 2022, για την τροποποίηση της απόφασης 2014/145/ΚΕΠΠΑ σχετικά με περιοριστικά μέτρα όσον αφορά δράσεις που υπονομεύουν ή απειλούν την εδαφική ακεραιότητα, την κυριαρχία και την ανεξαρτησία της Ουκρανίας (ΕΕ 2022, L 110, σ. 55).

(2)  Εκτελεστικός κανονισμός (ΕΕ) 2022/581 του Συμβουλίου, της 8ης Απριλίου 2022, για την εφαρμογή του κανονισμού (EE) αριθ. 269/2014 σχετικά με περιοριστικά μέτρα για ενέργειες που υπονομεύουν ή απειλούν την εδαφική ακεραιότητα, την κυριαρχία και την ανεξαρτησία της Ουκρανίας (ΕΕ 2022, L 110, σ. 3).

Προσφυγή της 18ης Ιουνίου 2022 — Shulgin κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-364/22)

(2022/C 303/70)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Aleksandr Aleksandrovich Shulgin (Μόσχα, Ρωσία) (εκπρόσωποι: T. Bontinck, F. Bélot, A. Guillerme και L. Burguin, δικηγόροι)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα

Ο προσφεύγων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την απόφαση 2022/582/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 8ης Απριλίου 2022 (1), κατά το μέρος που καταχωρίζεται το όνομα του προσφεύγοντος, με αριθμό καταχώρισης 911, στο παράρτημα της εν λόγω απόφασης·

—	να ακυρώσει τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕE) 2022/581, της 8ης Απριλίου 2022 (2), κατά το μέρος που καταχωρίζεται το όνομα του προσφεύγοντος, με αριθμό καταχώρισης 911, στο παράρτημά I του εν λόγω κανονισμού·

—	να καταδικάσει το Συμβούλιο στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής του, ο προσφεύγων προβάλλει τέσσερις λόγους.

1.	Με τον πρώτο λόγο προβάλλεται προσβολή του δικαιώματος αποτελεσματικής δικαστικής προστασίας και παράβαση της υποχρέωσης αιτιολογήσεως.

2.	Με τον δεύτερο λόγο προβάλλεται πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως ως προς τους παρατεθέντες από το Συμβούλιο λόγους καταχωρίσεως.

3.	Με τον τρίτο λόγο προβάλλεται παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας και προσβολή των θεμελιωδών δικαιωμάτων.

4.	Με τον τέταρτο λόγο προβάλλεται παραβίαση της αρχής της ίσης μεταχείρισης.

---

(1)  Απόφαση (ΚΕΠΠΑ) 2022/582 του Συμβουλίου, της 8ης Απριλίου 2022, για την τροποποίηση της απόφασης 2014/145/ΚΕΠΠΑ σχετικά με περιοριστικά μέτρα όσον αφορά δράσεις που υπονομεύουν ή απειλούν την εδαφική ακεραιότητα, την κυριαρχία και την ανεξαρτησία της Ουκρανίας (ΕΕ 2022, L 110, σ. 55).

(2)  Εκτελεστικός κανονισμός (ΕΕ) 2022/581 του Συμβουλίου, της 8ης Απριλίου 2022, για την εφαρμογή του κανονισμού (EE) αριθ. 269/2014 σχετικά με περιοριστικά μέτρα για ενέργειες που υπονομεύουν ή απειλούν την εδαφική ακεραιότητα, την κυριαρχία και την ανεξαρτησία της Ουκρανίας (ΕΕ 2022, L 110, σ. 3).

Προσφυγή της 21ης Ιουνίου 2022 — PT κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-367/22)

(2022/C 303/71)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: PT (εκπρόσωπος: S. Orlandi, δικηγόρος)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει την απόφαση της 4ης Οκτωβρίου 2021 με την οποία η αρμόδια για τη σύναψη των συμβάσεων πρόσληψης αρχή υπολόγισε και εκκαθάρισε τα συνταξιοδοτικά δικαιώματα της προσφεύγουσας, καθόσον δεν επιστρέφονται στην προσφεύγουσα τα συνταξιοδοτικά δικαιώματά της τα οποία μεταφέρθηκαν στο συνταξιοδοτικό σύστημα των θεσμικών οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και δεν έχουν καμία επίπτωση στη σύνταξή της·

—	να καταδικάσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής, η προσφεύγουσα προβάλλει τρεις λόγους ακυρώσεως.

1.

Με τον πρώτο λόγο προβάλλεται ένσταση έλλειψης νομιμότητας του άρθρου 77, τέταρτο εδάφιο, του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: ΚΥΚ). Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η εν λόγω διάταξη δεν προβλέπει την επιστροφή των μεταφερθέντων συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων στην περίπτωση που αυτά δεν λήφθηκαν υπόψη κατά τον υπολογισμό του ύψους της καταβλητέας σύνταξης.

2.

Με τον δεύτερο λόγο προβάλλεται έλλειψη νομιμότητας των γενικών εκτελεστικών διατάξεων των άρθρων 11 και 12 του παραρτήματος VIII του ΚΥΚ, όσον αφορά τη μεταφορά των συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων. Κατά την προσφεύγουσα οι διατάξεις αυτές δεν προβλέπουν την επιστροφή των μεταφερθέντων δικαιωμάτων τα οποία θεμελιώνουν δικαίωμα «προσαυξήσεως» στο πλαίσιο του συνταξιοδοτικού συστήματος των θεσμικών οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στην περίπτωση που η εν λόγω «προσαύξηση» δεν επιφέρει καμία αύξηση του ύψους της καταβαλλόμενης σύνταξης.

3.

Με τον τρίτο λόγο προβάλλεται αδικαιολόγητος πλουτισμός. Η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι η έλλειψη νόμιμης βάσης προβλέπουσας την επιστροφή των μεταφερθέντων συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων τα οποία δεν αναπτύσσουν αποτέλεσμα στην περίπτωση που εφαρμόζεται ο μηχανισμός περί ελαχίστου ορίου διαβίωσης που προβλέπεται στο άρθρο 77, τέταρτο εδάφιο, του ΚΥΚ, έχει στην πραγματικότητα ως αποτέλεσμα τον αδικαιολόγητο πλουτισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Προσφυγή της 22ας Ιουνίου 2022 — Cassa Centrale κατά EUIPO — Bankia (BANQUÌ)

(Υπόθεση T-368/22)

(2022/C 303/72)

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Cassa Centrale Banca — Credito Cooperativo Italiano SpA (Trento, Ιταλία) (εκπρόσωποι: J. Graffer, G. Locurto και A. Ottolini, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Bankia, SA (Μαδρίτη, Ισπανία)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του EUIPO

Αιτούσα: Η προσφεύγουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου

Επίδικο σήμα: Αίτηση καταχωρίσεως λεκτικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης BANQUÌ — Υπ’ αριθ. 17 889 900 αίτηση καταχωρίσεως

Διαδικασία ενώπιον του EUIPO: Διαδικασία ανακοπής

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του πρώτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 11ης Απριλίου 2022 στην υπόθεση R 1318/2021-1

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση, κηρύσσοντας τα σημεία ανόμοια και κάνοντας δεκτή την αίτηση επέκτασης της προστασίας διεθνούς καταχώρισης στην Ευρωπαϊκή Ένωση·

—	να καταδικάσει τους αντίδικους στα δικαστικά έξοδα της παρούσας διαδικασίας.

Προβαλλόμενος λόγος

—	Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου.

Προσφυγή-αγωγή της 27ης Ιουνίου 2022 — Montanari κατά EUCAP Sahel Niger

(Υπόθεση T-371/22)

(2022/C 303/73)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγων-ενάγων: Marco Montanari (Reggio Emilia, Ιταλία) (εκπρόσωποι: S. Rodrigues και A. Champetier, δικηγόροι)

Καθής-εναγομένη: EUCAP Sahel Niger (Niamey, Νίγηρας)

Αιτήματα

Ο προσφεύγων-ενάγων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να κρίνει την παρούσα προσφυγή-αγωγή παραδεκτή και βάσιμη·

κατά συνέπεια:

—	να ακυρώσει την απόφαση της 28ης Απριλίου 2022, καθόσον αυτή απορρίπτει το από 4 Φεβρουαρίου 2022 αίτημα αποζημιώσεως του προσφεύγοντος-ενάγοντος·

—	να υποχρεώσει την καθής-εναγομένη στην καταβολή χρηματικής ικανοποίησης λόγω της ηθικής βλάβης και αποζημίωσης λόγω της οικονομικής ζημίας τις οποίες υπέστη ο προσφεύγων-ενάγων, και οι οποίες υπολογίζονται, κατά δίκαιη και εύλογη κρίση, σε 10 000 ευρώ και 964 800 ευρώ αντιστοίχως·

—	να καταδικάσει την καθής-εναγομένη στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.

Λόγοι ακυρώσεως, ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής-αγωγής, ο προσφεύγων-ενάγων προβάλλει δύο λόγους.

1.	Ο πρώτος λόγος στηρίζεται, αφενός, σε προσβολή του δικαιώματος στην υγεία και στην αξιοπρέπεια του εργαζομένου και, αφετέρου, σε πράξεις ηθικής παρενόχλησης εις βάρος του προσφεύγοντος-ενάγοντος.

2.	Με τον δεύτερο λόγο προβάλλεται προσβολή του δικαιώματος χρηστής διοίκησης και παράβαση του καθήκοντος μέριμνας.

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 21ης Ιουνίου 2022 — BAE Systems κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-773/19) (1)

(2022/C 303/74)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Η πρόεδρος του δευτέρου τμήματος αποφάσισε τη διαγραφή της υποθέσεως.

---

(1)  EE C 45 της 10.2.2020.