Τελευταίες δημοσιεύσεις του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

(2021/C 513/01)

Τελευταία δημοσίευση

ΕΕ C 502 της 13.12.2021

Ιστορικό των προηγούμενων δημοσιεύσεων

ΕΕ C 490 της 6.12.2021

ΕΕ C 481 της 29.11.2021

ΕΕ C 471 της 22.11.2021

ΕΕ C 462 της 15.11.2021

ΕΕ C 452 της 8.11.2021

ΕΕ C 431 της 25.10.2021

Τα κείμενα αυτά είναι διαθέσιμα στον ιστότοπο

EUR-Lex: http://eur-lex.europa.eu

Ορκωμοσία νέων μελών του Δικαστηρίου

(2021/C 513/02)

Διορισθέντες ως δικαστές στο Δικαστήριο με αποφάσεις των αντιπροσώπων των κυβερνήσεων των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 19ης Φεβρουαρίου 2021 (1), της 21ης Απριλίου 2021 (2), της 2ας Ιουνίου 2021 (3) και της 7 Ιουλίου 2021 (4), για την περίοδο από 7 Οκτωβρίου 2021 έως 6 Οκτωβρίου 2027, ο M. Gavalec, η Ο. Spineanu-Matei, ο Δ. Γρατσίας, ο Ζ. Csehi και η M. L. Arastey Sahún ορκίστηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου στις 7 Οκτωβρίου 2021.

Διορισθέντες ως γενικοί εισαγγελείς στο Δικαστήριο με αποφάσεις των αντιπροσώπων των κυβερνήσεων των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 21ης Απριλίου 2021 2, της 7ης Ιουλίου 2021 4 και της 8 Σεπτεμβρίου 2021 (5), για την περίοδο από 7 Οκτωβρίου 2021 έως 6 Οκτωβρίου 2027, ο Ν. Αιμιλίου, η T. Ćapeta και η L. Medina ορκίστηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου στις 7 Οκτωβρίου 2021.

Διορισθείς ως γενικός εισαγγελέας στο Δικαστήριο με απόφαση των αντιπροσώπων των κυβερνήσεων των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 8ης Σεπτεμβρίου 2021 5, για την περίοδο από 7 Οκτωβρίου 2021 έως 6 Οκτωβρίου 2024, ο A. M. Collins ορκίστηκε ενώπιον του Δικαστηρίου στις 7 Οκτωβρίου 2021.

---

(1)  EE L 64 της 24.2.2021, σ. 4.

(2)  ΕΕ L 176 της 19.5.2021, σ. 3.

(3)  ΕΕ L 201 της 8.6.2021, σ. 28.

(4)  ΕΕ L 243 της 9.7.2021, σ. 45.

(5)  ΕΕ L 319 της 10.9.2021, σ. 4.

Εκλογή του Προέδρου του Δικαστηρίου

(2021/C 513/03)

Κατόπιν συσκέψεως της 8ης Οκτωβρίου 2021, οι δικαστές του Δικαστηρίου εξέλεξαν, δυνάμει του άρθρου 8, παράγραφος 1, του Κανονισμού Διαδικασίας, τον K. Lenaerts ως Πρόεδρο του Δικαστηρίου, για την περίοδο από 8 Οκτωβρίου 2021 έως 6 Οκτωβρίου 2024.

Εκλογή του Αντιπροέδρου του Δικαστηρίου

(2021/C 513/04)

Κατόπιν συσκέψεως της 8ης Οκτωβρίου 2021, οι δικαστές του Δικαστηρίου εξέλεξαν, δυνάμει του άρθρου 8, παράγραφος 4, του Κανονισμού Διαδικασίας, τον L. Bay Larsen ως Αντιπρόεδρο του Δικαστηρίου, για την περίοδο από 8 Οκτωβρίου 2021 μέχρι 6 Οκτωβρίου 2024.

Εκλογή των προέδρων των πενταμελών τμημάτων

(2021/C 513/05)

Στις 8 Οκτωβρίου 2021, οι δικαστές του Δικαστηρίου εξέλεξαν, δυνάμει του άρθρου 12, παράγραφος 1, του Κανονισμού Διαδικασίας, τον A. Arabadjiev ως πρόεδρο του πρώτου τμήματος, την A. Prechal ως πρόεδρο του δευτέρου τμήματος, την K. Jürimäe ως πρόεδρο του τρίτου τμήματος, τον Κ. Λυκούργο ως πρόεδρο του τετάρτου τμήματος και τον E. Regan ως πρόεδρο του πέμπτου τμήματος, για την περίοδο από 8 Οκτωβρίου 2021 μέχρι 6 Οκτωβρίου 2024.

Εκλογή του πρώτου γενικού εισαγγελέα

(2021/C 513/06)

Στις 8 Οκτωβρίου 2021, οι γενικοί εισαγγελείς εξέλεξαν, δυνάμει του άρθρου 14, παράγραφος 1, του Κανονισμού Διαδικασίας, τον M. Szpunar ως πρώτο γενικό εισαγγελέα για την περίοδο από 8 Οκτωβρίου 2021 έως 6 Οκτωβρίου 2024.

Εκλογή των προέδρων των τριμελών τμημάτων

(2021/C 513/07)

Στις 11 Οκτωβρίου 2021 οι δικαστές του Δικαστηρίου εξέλεξαν, δυνάμει του άρθρου 12, παράγραφος 2, του Κανονισμού Διαδικασίας, την I. Ziemele ως πρόεδρο του έκτου τμήματος, τον J. Passer ως πρόεδρο του εβδόμου τμήματος, τον N. Jääskinen ως πρόεδρο του ογδόου τμήματος, τον S. Rodin ως πρόεδρο του ενάτου τμήματος και τον I. Jarukaitis ως πρόεδρο του δεκάτου τμήματος, για την περίοδο από 11 Οκτωβρίου 2021 έως 6 Οκτωβρίου 2022.

Ορισμός των τμημάτων στα οποία ανατίθενται οι υποθέσεις για τις οποίες γίνεται λόγος στο άρθρο 107 του Κανονισμού Διαδικασίας του Δικαστηρίου

(2021/C 513/08)

Κατά τη γενική συνέλευση της 11ης Οκτωβρίου 2021, το Δικαστήριο, κατ’ εφαρμογήν του άρθρου 11, παράγραφος 2, του Κανονισμού Διαδικασίας, όρισε το πρώτο και το δεύτερο τμήμα ως τα τμήματα που θα επιλαμβάνονται των υποθέσεων για τις οποίες γίνεται λόγος στο άρθρο 107 του Κανονισμού Διαδικασίας, για την περίοδο από 11 Οκτωβρίου 2021 έως 6 Οκτωβρίου 2022.

Τοποθέτηση των δικαστών στα τμήματα

(2021/C 513/09)

Κατά τη γενική συνέλευση της 11ης Οκτωβρίου 2021, το Δικαστήριο αποφάσισε να τοποθετήσει τους δικαστές στα πενταμελή τμήματα ως ακολούθως:

Πρώτο τμήμα

A. Arabadjiev, πρόεδρος τμήματος,

Τ. von Danwitz, P. G. Xuereb, A. Kumin και I. Ziemele, δικαστές

Δεύτερο τμήμα

A. Prechal, πρόεδρος τμήματος,

F. Biltgen, N. Wahl, J. Passer και M. L. Arastey Sahún, δικαστές

Τρίτο τμήμα

K. Jürimäe, πρόεδρος τμήματος,

M. Safjan, N. J. Piçarra, N. Jääskinen και M. Gavalec, δικαστές

Τέταρτο τμήμα

Κ. Λυκούργος, πρόεδρος τμήματος,

J.-C. Bonichot, S. Rodin, L. S. Rossi και O. Spineanu-Matei, δικαστές

Πέμπτο τμήμα

E. Regan, πρόεδρος τμήματος,

M. Ilešič, I. Jarukaitis, Δ. Γρατσίας και Ζ. Csehi, δικαστές

Κατά τη γενική συνέλευση της 11ης Οκτωβρίου 2021, το Δικαστήριο αποφάσισε να τοποθετήσει τους δικαστές στα τριμελή τμήματα ως ακολούθως:

Έκτο τμήμα

I. Ziemele, πρόεδρος τμήματος,

T. von Danwitz, P. G. Xuereb και A. Kumin, δικαστές

Έβδομο τμήμα

J. Passer, πρόεδρος τμήματος,

F. Biltgen, N. Wahl και M. L. Arastey Sahún, δικαστές

Όγδοο τμήμα

N. Jääskinen, πρόεδρος τμήματος,

M. Safjan, N. J. Piçarra και M. Gavalec, δικαστές

Ένατο τμήμα

S. Rodin, πρόεδρος τμήματος,

J.-C. Bonichot, L. S. Rossi και O. Spineanu-Matei, δικαστές

Δέκατο τμήμα

I. Jarukaitis, πρόεδρος τμήματος,

M. Ilešič, Δ. Γρατσίας και Z. Csehi, δικαστές

Κατά τη γενική συνέλευση της 11ης Οκτωβρίου 2021, το Δικαστήριο αποφάσισε επίσης να τοποθετήσει τον Αντιπρόεδρο του Δικαστηρίου στο πρώτο και στο έκτο τμήμα για τις ανάγκες των υποθέσεων στις οποίες ασκεί καθήκοντα εισηγητή και οι οποίες παραπέμπονται από το Δικαστήριο ενώπιον πενταμελούς ή τριμελούς τμήματος, αντιστοίχως.

Επιπλέον, το Δικαστήριο αποφάσισε να τοποθετήσει τους προέδρους των πενταμελών τμημάτων σε τριμελή τμήματα για όλες τις υποθέσεις στις οποίες ασκούν καθήκοντα εισηγητή και οι οποίες παραπέμπονται από το Δικαστήριο ενώπιον τριμελούς τμήματος. Ως εκ τούτου, το Δικαστήριο αποφασίζει να τοποθετήσει τον A. Arabadjiev στο έκτο τμήμα, την Α. Prechal στο έβδομο τμήμα, την Κ. Jürimäe στο όγδοο τμήμα, τον Κ. Λυκούργο στο ένατο τμήμα και τον Ε. Regan στο δέκατο τμήμα.

Πίνακες για τον προσδιορισμό της συνθέσεως των δικαστικών σχηματισμών

(2021/C 513/10)

Κατά τη γενική συνέλευση της 13ης Οκτωβρίου 2021, το Δικαστήριο κατάρτισε τον εξής πίνακα για τον προσδιορισμό της συνθέσεως του τμήματος μείζονος συνθέσεως:

M. Ilešič

O. Spineanu-Matei

J. -C. Bonichot

Z. Csehi

T. von Danwitz

M. Gavalec

M. Safjan

M. L. Arastey Sahún

S. Rodin

Δ. Γρατσίας

F. Biltgen

J. Passer

P. G. Xuereb

I. Ziemele

N. J. Piçarra

N. Wahl

L. S. Rossi

N. Jääskinen

I. Jarukaitis

A. Kumin

Κατά τη γενική συνέλευση της 13ης Οκτωβρίου 2021, το Δικαστήριο κατάρτισε τους εξής πίνακες για τον προσδιορισμό της συνθέσεως των πενταμελών τμημάτων:

Πρώτο τμήμα

T. von Danwitz

I. Ziemele

P. G. Xuereb

A. Kumin

Δεύτερο τμήμα

F. Biltgen

M. L. Arastey Sahún

N. Wahl

J. Passer

Τρίτο τμήμα

M. Safjan

M. Gavalec

N. J. Piçarra

N. Jääskinen

Τέταρτο τμήμα

J.-C. Bonichot

O. Spineanu-Matei

S. Rodin

L. S. Rossi

Πέμπτο τμήμα

M. Ilešič

Z. Csehi

I. Jarukaitis

Δ. Γρατσίας

Κατά τη γενική συνέλευση της 13ης Οκτωβρίου 2021, το Δικαστήριο κατάρτισε τους εξής πίνακες για τον προσδιορισμό της συνθέσεως των τριμελών τμημάτων:

Έκτο τμήμα

T. von Danwitz

P. G. Xuereb

A. Kumin

Έβδομο τμήμα

F. Biltgen

N. Wahl

M. L. Arastey Sahún

Όγδοο τμήμα

M. Safjan

N. J. Piçarra

M. Gavalec

Ένατο τμήμα

J.-C. Bonichot

S. L. Rossi

O. Spineanu-Matei

Δέκατο τμήμα

M. Ilešič

Δ. Γρατσίας

Z. Csehi

Εκλογή του Γραμματέα

(2021/C 513/11)

Συνεδριάζοντας στις 26 Οκτωβρίου 2021, οι δικαστές και οι γενικοί εισαγγελείς του Δικαστηρίου αποφάσισαν, σύμφωνα με το άρθρο 18, παράγραφος 4, του Κανονισμού Διαδικασίας, να ανανεώσουν τη θητεία του Α. Calot Escobar ως Γραμματέα του Δικαστηρίου για την περίοδο από τις 7 Οκτωβρίου 2022 έως τις 6 Οκτωβρίου 2028.

Ορκωμοσία νέων μελών του Γενικού Δικαστηρίου

(2021/C 513/12)

Στις 6 Ιουλίου 2021 ορκίστηκε ενώπιον του Δικαστηρίου η M. Brkan, η οποία διορίστηκε δικαστής στο Γενικό Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την περίοδο από τις 10 Ιουνίου 2021 έως τις 31 Αυγούστου 2025, με απόφαση που έλαβαν οι αντιπρόσωποι των κυβερνήσεων των κρατών μελών στις 2 Ιουνίου 2021 (1).

Στις 27 Σεπτεμβρίου 2021 ορκίστηκε ενώπιον του Δικαστηρίου ο P. Zilgalvis, ο οποίος διορίστηκε δικαστής στο Γενικό Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την περίοδο από τις 10 Σεπτεμβρίου 2021 έως τις 31 Αυγούστου 2025, με απόφαση που έλαβαν οι αντιπρόσωποι των κυβερνήσεων των κρατών μελών στις 8 Σεπτεμβρίου 2021 (2).

Στις 27 Οκτωβρίου 2021 ορκίστηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου οι K. A. Kecsmár και I. Gâlea, οι οποίοι διορίστηκαν δικαστές στο Γενικό Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την περίοδο από τις 18 Οκτωβρίου 2021 έως τις 31 Αυγούστου 2022, με απόφαση που έλαβαν οι αντιπρόσωποι των κυβερνήσεων των κρατών μελών στις 13 Οκτωβρίου 2021 (3).

---

(1)  ΕΕ L 203 της 9.6.2021, σ. 16.

(2)  ΕΕ L 319 της 10.9.2021, σ. 5.

(3)  ΕΕ L 368 της 18.10.2021, σ. 4.

Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 21ης Οκτωβρίου 2021 [αίτηση του Apelativen sad — Varna (Βουλγαρία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Ποινική διαδικασία κατά DR (C-845/19), TS (C-863/19)

(Συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-845/19 και 863/19) (1)

(Προδικαστική παραπομπή - Δικαστική συνεργασία σε ποινικές υποθέσεις - Οδηγία 2014/42/ΕΕ - Δέσμευση και δήμευση οργάνων και προϊόντων εγκλήματος στην Ευρωπαϊκή Ένωση - Πεδίο εφαρμογής - Δήμευση παρανόμως αποκτηθέντων περιουσιακών στοιχείων - Οικονομικό όφελος προερχόμενο από ποινικό αδίκημα για το οποίο δεν έχει εκδοθεί καταδικαστική απόφαση - Άρθρο 4 - Δήμευση - Άρθρο 5 - Εκτεταμένη δήμευση - Άρθρο 6 - Δήμευση εις χείρας τρίτου - Προϋποθέσεις - Δήμευση χρηματικού ποσού το οποίο φέρεται ως ανήκον σε τρίτον - Τρίτος μη δικαιούμενος να παρίσταται ως διάδικος στη διαδικασία δημεύσεως - Άρθρο 47 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης)

(2021/C 513/13)

Γλώσσα διαδικασίας: η βουλγαρική

Αιτούν δικαστήριο

Apelativen sad — Varna

Ποινική διαδικασία ενώπιον του αιτούντος δικαστηρίου κατά

DR (C-845/19), TS (C-863/19),

παρισταμένης της: Okrazhna prokuratura — Varna

Διατακτικό

1)

Η οδηγία 2014/42/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 3ης Απριλίου 2014, σχετικά με τη δέσμευση και τη δήμευση οργάνων και προϊόντων εγκλήματος στην Ευρωπαϊκή Ένωση, έχει την έννοια ότι η κατοχή ναρκωτικών ουσιών με σκοπό τη διανομή τους εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής της συγκεκριμένης οδηγίας, ακόμη και αν όλα τα συστατικά στοιχεία της τελέσεως του ποινικού αδικήματος αυτού περιορίζονται στο εσωτερικό ενός μόνον κράτους μέλους.

2)

Η οδηγία 2014/42 έχει την έννοια ότι δεν προβλέπει μόνον τη δήμευση περιουσιακών στοιχείων που συνιστούν οικονομικό πλεονέκτημα προερχόμενο από το ποινικό αδίκημα για το οποίο έχει καταδικασθεί ο αυτουργός του αδικήματος, αλλά ότι καταλαμβάνει και τη δήμευση των περιουσιακών στοιχείων τα οποία ανήκουν στον αυτουργό και ως προς τα οποία το εθνικό δικαστήριο που έχει επιληφθεί της υποθέσεως κρίνει ότι προέρχονται από άλλη εγκληματική δραστηριότητα, τηρουμένων των εγγυήσεων που προβλέπει το άρθρο 8, παράγραφος 8, της οδηγίας αυτής και υπό την προϋπόθεση, αφενός μεν, ότι το ποινικό αδίκημα για το οποίο καταδικάσθηκε ο συγκεκριμένος αυτουργός καταλέγεται μεταξύ των απαριθμούμενων στο άρθρο 5, παράγραφος 2, της εν λόγω οδηγίας, αφετέρου δε, ότι το ποινικό αυτό αδίκημα δύναται να προσπορίσει, άμεσα ή έμμεσα, οικονομικό όφελος κατά την έννοια της οδηγίας.

3)

Το άρθρο 8, παράγραφοι 1, 7 και 9, της οδηγίας 2014/42, ερμηνευόμενο σε συνδυασμό με το άρθρο 47 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχει την έννοια ότι αντιτίθεται σε εθνική ρύθμιση επιτρέπουσα τη δήμευση περιουσιακού στοιχείου το οποίο υποστηρίζεται ότι ανήκει σε πρόσωπο διαφορετικό από τον αυτουργό του ποινικού αδικήματος, μολονότι ο εν λόγω τρίτος δεν έχει τη δυνατότητα να παρίσταται ως διάδικος στη σχετική με τη δήμευση ένδικη διαδικασία.

---

(1)  ΕΕ C 68 της 2.3.2020.

Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 21ης Οκτωβρίου 2021 [αίτηση του Sąd Najwyższy (Πολωνία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — SC κατά Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Warszawie

(Υπόθεση C-866/19) (1)

(Προδικαστική παραπομπή - Κοινωνική ασφάλιση των διακινουμένων εργαζομένων - Κανονισμός (ΕΚ) 883/2004 - Άρθρο 52, παράγραφος 1, στοιχείο β' - Εργαζόμενος που άσκησε μισθωτή δραστηριότητα σε δύο κράτη μέλη - Ελάχιστη περίοδος που απαιτείται από το εθνικό δίκαιο για τη θεμελίωση δικαιώματος σε σύνταξη γήρατος - Συνεκτίμηση της περιόδου καταβολής εισφορών που συμπλήρωσε υπό τη νομοθεσία άλλου κράτους μέλους - Συνυπολογισμός - Υπολογισμός του ποσού της καταβλητέας συνταξιοδοτικής παροχής)

(2021/C 513/14)

Γλώσσα διαδικασίας: η πολωνική

Αιτούν δικαστήριο

Sąd Najwyższy

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

SC

κατά

Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Warszawie

Διατακτικό

Το άρθρο 52, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 883/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 29ης Απριλίου 2004, για τον συντονισμό των συστημάτων κοινωνικής ασφάλειας, έχει την έννοια ότι, για τον καθορισμό του ορίου το οποίο δεν μπορούν να υπερβούν οι περίοδοι ασφάλισης χωρίς καταβολή εισφορών σε σχέση με τις περιόδους ασφάλισης με καταβολή εισφορών σύμφωνα με την εθνική νομοθεσία, ο αρμόδιος φορέας του συγκεκριμένου κράτους μέλους οφείλει, κατά τον υπολογισμό του θεωρητικού ποσού της παροχής που προβλέπεται στο σημείο i της διάταξης αυτής, να λάβει υπόψη όλες τις περιόδους ασφάλισης, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που συμπληρώθηκαν υπό τη νομοθεσία άλλων κρατών μελών, ενώ ο υπολογισμός του πραγματικού ποσού της παροχής που προβλέπεται στο σημείο ii της εν λόγω διάταξης γίνεται αποκλειστικά και μόνο σε σχέση με τις περιόδους ασφάλισης που συμπληρώθηκαν υπό τη νομοθεσία του συγκεκριμένου κράτους μέλους.

---

(1)  ΕΕ C 61 της 24.2.2020.

Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 21ης Οκτωβρίου 2021 — Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο κατά UZ

(Υπόθεση C-894/19 P) (1)

(Αίτηση αναιρέσεως - Υπαλληλική υπόθεση - Υπάλληλοι - Πειθαρχική διαδικασία - Πειθαρχική ποινή - Διοικητική έρευνα - Άρθρο 41, παράγραφος 1, του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Απαίτηση αντικειμενικής αμεροληψίας - Ανταναίρεση - Απόρριψη αιτήσεως αρωγής - Άρθρο 41, παράγραφος 2, του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων - Δικαίωμα ακροάσεως)

(2021/C 513/15)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αναιρεσείον: Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (εκπρόσωποι: V. Montebello-Demogeot και I. Lázaro Betancor)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: UZ (εκπρόσωπος: J.-N. Louis, δικηγόρος)

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την αίτηση αναιρέσεως και την ανταναίρεση.

2)	Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα της αναιρετικής διαδικασίας.

3)	Η UZ καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα της ανταναιρέσεως.

---

(1)  ΕΕ C 77 της 9.3.2020.

Απόφαση του Δικαστηρίου (πέμπτο τμήμα) της 21ης Οκτωβρίου 2021 [αίτηση του Tribunalul Bucureşti (Ρουμανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Wilo Salmson France SAS κατά Agenţia Naţională de Administrare Fiscală — Direcţia Generală Regională a Finanţelor Publice Bucureşti, Agenţia Naţională de Administrare Fiscală — Direcţia Generală Regională a Finanţelor Publice Bucureşti –- Administraţia Fiscală pentru Contribuabili Nerezidenţi

(Υπόθεση C-80/20) (1)

(Προδικαστική παραπομπή - Κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας (ΦΠΑ) - Οδηγία 2006/112/ΕΚ - Άρθρα 167 έως 171 και άρθρο 178, στοιχείο α' - Δικαίωμα έκπτωσης του ΦΠΑ - Επιστροφή του ΦΠΑ στους υποκείμενους στον φόρο που είναι εγκατεστημένοι σε κράτος μέλος διαφορετικό από το κράτος μέλος επιστροφής - Κατοχή τιμολογίου - Οδηγία 2008/9/ΕΚ - Απόρριψη της αίτησης επιστροφής - «Διαγραφή» του τιμολογίου από τον προμηθευτή - Έκδοση νέου τιμολογίου - Νέα αίτηση επιστροφής - Απόρριψη)

(2021/C 513/16)

Γλώσσα διαδικασίας: η ρουμανική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunalul Bucureşti

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Wilo Salmson France SAS

κατά

Agenţia Naţională de Administrare Fiscală — Direcţia Generală Regională a Finanţelor Publice Bucureşti, Agenţia Naţională de Administrare Fiscală — Direcţia Generală Regională a Finanţelor Publice Bucureşti –- Administraţia Fiscală pentru Contribuabili Nerezidenţi

Διατακτικό

1)

Τα άρθρα 167 έως 171 και 178 της οδηγίας 2006/112/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Νοεμβρίου 2006, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας, όπως τροποποιήθηκε από την οδηγία 2010/45/ΕΕ του Συμβουλίου, της 13ης Ιουλίου 2010, καθώς και η οδηγία 2008/9/ΕΚ του Συμβουλίου, της 12ης Φεβρουαρίου 2008, για τον καθορισμό λεπτομερών κανόνων σχετικά με την επιστροφή του φόρου προστιθέμενης αξίας, που προβλέπεται στην οδηγία 2006/112, σε υποκείμενους στο φόρο μη εγκατεστημένους στο κράτος μέλος επιστροφής αλλά εγκατεστημένους σε άλλο κράτος μέλος, πρέπει να ερμηνευθούν υπό την έννοια ότι το δικαίωμα επιστροφής του φόρου προστιθέμενης αξίας (ΦΠΑ) ο οποίος επιβλήθηκε για μια παράδοση αγαθών δεν μπορεί να ασκηθεί από υποκείμενο στον φόρο ο οποίος δεν είναι εγκατεστημένος στο κράτος μέλος επιστροφής, αλλά σε άλλο κράτος μέλος, αν ο εν λόγω υποκείμενος στον φόρο δεν κατέχει τιμολόγιο, κατά την έννοια της οδηγίας 2006/112, όπως τροποποιήθηκε από την οδηγία 2010/45, σχετικά με την αγορά των εν λόγω αγαθών. Μόνον αν ένα έγγραφο πάσχει τέτοιες πλημμέλειες ώστε η εθνική φορολογική αρχή να μη διαθέτει τα αναγκαία στοιχεία για τη θεμελίωση μιας αίτησης επιστροφής φόρου είναι δυνατόν να θεωρηθεί ότι το έγγραφο αυτό δεν αποτελεί «τιμολόγιο», κατά την έννοια της οδηγίας 2006/112, όπως τροποποιήθηκε από την οδηγία 2010/45.

2)

Τα άρθρα 167 έως 171 και 178 της οδηγίας 2006/112, όπως τροποποιήθηκε από την οδηγία 2010/45, καθώς και το άρθρο 14, παράγραφος 1, στοιχείο α', πρώτη περίπτωση, της οδηγίας 2008/9 πρέπει να ερμηνευθούν υπό την έννοια ότι δεν επιτρέπουν την απόρριψη αίτησης επιστροφής του φόρου προστιθέμενης αξίας (ΦΠΑ) για συγκεκριμένη περίοδο επιστροφής για τον λόγο και μόνον ότι ο ΦΠΑ κατέστη απαιτητός κατά τη διάρκεια προηγούμενης περιόδου επιστροφής, μολονότι το σχετικό τιμολόγιο ΦΠΑ δεν εκδόθηκε παρά μόνον κατά τη διάρκεια της ως άνω συγκεκριμένης περιόδου.

3)

Τα άρθρα 167 έως 171 και 178 της οδηγίας 2006/112, όπως τροποποιήθηκε από την οδηγία 2010/45, καθώς και η οδηγία 2008/9 πρέπει να ερμηνευθούν υπό την έννοια ότι η μονομερής ακύρωση τιμολογίου από προμηθευτή, μετά την έκδοση από το κράτος μέλος επιστροφής αποφάσεως με την οποία απορρίφθηκε η στηριζόμενη στο τιμολόγιο αυτό αίτηση επιστροφής του φόρου προστιθέμενης αξίας (ΦΠΑ) και ενώ η ως άνω απόφαση έχει καταστεί απρόσβλητη, και η μετέπειτα έκδοση από τον προμηθευτή αυτόν, κατά τη διάρκεια μεταγενέστερης περιόδου επιστροφής, νέου τιμολογίου που αφορά τις ίδιες παραδόσεις, χωρίς να αμφισβητούνται οι παραδόσεις αυτές, δεν έχει κανέναν αντίκτυπο όσον αφορά την ύπαρξη του ήδη ασκηθέντος δικαιώματος επιστροφής του ΦΠΑ ή όσον αφορά την περίοδο για την οποία πρέπει να ασκηθεί το δικαίωμα αυτό.

---

(1)  ΕΕ C 279 της 24.8.2020.

Απόφαση του Δικαστηρίου (δέκατο τμήμα) της 21ης Οκτωβρίου 2021 [αίτηση του Spetsializiran nakazatelen sad (Βουλγαρία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Ποινική διαδικασία κατά ZX

(Υπόθεση C-282/20) (1)

(Προδικαστική παραπομπή - Δικαστική συνεργασία σε ποινικές υποθέσεις - Οδηγία 2012/13/ΕΕ - Δικαίωμα ενημέρωσης στο πλαίσιο ποινικών διαδικασιών - Άρθρο 6, παράγραφος 3 - Δικαίωμα ενημέρωσης των υπόπτων ή κατηγορουμένων σχετικά με τα δικαιώματά τους - Άρθρα 47 και 48 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Εθνική νομοθεσία η οποία δεν προβλέπει δικονομική δυνατότητα διόρθωσης των ασαφειών και των ελλείψεων του περιεχομένου του κατηγορητηρίου μετά την προκαταρκτική συζήτηση στο ακροατήριο)

(2021/C 513/17)

Γλώσσα διαδικασίας: η βουλγαρική

Αιτούν δικαστήριο

Spetsializiran nakazatelen sad

Ποινική διαδικασία ενώπιον του αιτούντος δικαστηρίου κατά

ZX

παρισταμένης της: Spetsializirana prokuratura

Διατακτικό

1)

Το άρθρο 6, παράγραφος 3, της οδηγίας 2012/13/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 22ας Μαΐου 2012, σχετικά με το δικαίωμα ενημέρωσης στο πλαίσιο ποινικών διαδικασιών, και το άρθρο 47 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν την έννοια ότι αντιτίθενται σε εθνική νομοθεσία η οποία μετά την ολοκλήρωση της προκαταρκτικής συζήτησης στο ακροατήριο σε ποινική δίκη δεν προβλέπει καμία δικονομική ρύθμιση βάσει της οποίας να μπορούν να θεραπευθούν ασάφειες και ελλείψεις του περιεχομένου του κατηγορητηρίου οι οποίες προσβάλλουν το δικαίωμα του κατηγορουμένου να του παρέχονται λεπτομερή στοιχεία για την ποινική κατηγορία.

2)

Το άρθρο 6, παράγραφος 3, της οδηγίας 2012/13 και το άρθρο 47 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν την έννοια ότι το αιτούν δικαστήριο οφείλει να προβεί, στο μέτρο του δυνατού, σε σύμφωνη ερμηνεία των εθνικών ρυθμίσεων περί μεταβολής της κατηγορίας η οποία να επιτρέπει στον εισαγγελέα να θεραπεύσει τις ασάφειες και ελλείψεις του περιεχομένου του κατηγορητηρίου κατά την κύρια ακροαματική διαδικασία, κατά τρόπο όμως ώστε να διαφυλάσσονται πραγματικά και αποτελεσματικά τα δικαιώματα υπεράσπισης του κατηγορουμένου. Μόνο στην περίπτωση κατά την οποία το αιτούν δικαστήριο εκτιμά ότι είναι αδύνατη η ως άνω σύμφωνη ερμηνεία εναπόκειται σε αυτό να αφήσει ανεφάρμοστη την εθνική διάταξη που απαγορεύει την αναστολή της ένδικης διαδικασίας και την αναπομπή της υπόθεσης στον εισαγγελέα προς σύνταξη νέου κατηγορητηρίου.

---

(1)  ΕΕ C 287 της 31.8.2020.

Απόφαση του Δικαστηρίου (όγδοο τμήμα) της 21ης Οκτωβρίου 2021 [αίτηση του Sąd Rejonowy dla Krakowa-Śródmieścia w Krakowie (Πολωνία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — T.B., D. sp. z. o. o. κατά G. I. A/S

(Υπόθεση C-393/20) (1)

(Προδικαστική παραπομπή - Δικαστική συνεργασία σε αστικές υποθέσεις - Διεθνής δικαιοδοσία και εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις - Κανονισμός (ΕE) 1215/2012 - Διεθνής δικαιοδοσία σε υποθέσεις ασφαλίσεων - Άρθρο 11, παράγραφος 1, στοιχείο β' - Άρθρο 12 - Άρθρο 13, παράγραφος 2 - Προσωπικό πεδίο εφαρμογής - Έννοια του «ζημιωθέντος» - Επαγγελματίας - Ειδικές δικαιοδοσίες - Άρθρο 7, σημείο 2)

(2021/C 513/18)

Γλώσσα διαδικασίας: η πολωνική

Αιτούν δικαστήριο

Sąd Rejonowy dla Krakowa-Śródmieścia w Krakowie

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

T.B., D. sp. z. o. o.

κατά

G. I. A/S

Διατακτικό

1)

Το άρθρο 13, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΕ) 1215/2012 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 12ης Δεκεμβρίου 2012, για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις, σε συνδυασμό με το άρθρο 11, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού αυτού, έχει την έννοια ότι δεν είναι δυνατή η επίκλησή του από εταιρία η οποία, ως αντάλλαγμα για τις υπηρεσίες που παρέχει στον άμεσα ζημιωθέντα τροχαίου ατυχήματος σε σχέση με την προκληθείσα ζημία, απέκτησε από αυτόν την αξίωση ασφαλιστικής αποζημίωσης, προκειμένου να ζητήσει την καταβολή της από τον ασφαλιστή αστικής ευθύνης του υπαίτιου του εν λόγω ατυχήματος, χωρίς ωστόσο να ασκεί επαγγελματική δραστηριότητα στον τομέα της διεκδίκησης τέτοιων απαιτήσεων.

2)

Το άρθρο 7, σημείο 2, του κανονισμού 1215/2012 έχει την έννοια ότι είναι δυνατή η επίκλησή του από επαγγελματία ο οποίος απέκτησε, βάσει σύμβασης εκχώρησης, απαίτηση από τον ζημιωθέντα τροχαίου ατυχήματος προκειμένου να ασκήσει, ενώπιον των δικαστηρίων του κράτους μέλους όπου συνέβη το ζημιογόνο γεγονός, αγωγή εξ αδικοπραξίας ή οιονεί αδικοπραξίας κατά του ασφαλιστή αστικής ευθύνης του υπαιτίου του ως άνω ατυχήματος, ο οποίος εδρεύει σε άλλο κράτος μέλος και όχι σε εκείνο του τόπου όπου συνέβη το ζημιογόνο γεγονός, εφόσον πληρούνται οι προϋποθέσεις εφαρμογής της διάταξης αυτής, ζήτημα που απόκειται στο αιτούν δικαστήριο να εξακριβώσει.

---

(1)  ΕΕ C 423 της 7.12.2020.

Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 21ης Οκτωβρίου 2021 [αίτηση του Kúria (Ουγγαρία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — CHEP Equipment Pooling NV κατά Nemzeti Adó- és Vámhivatal Fellebbviteli Igazgatósága

(Υπόθεση C-396/20) (1)

(Προδικαστική παραπομπή - Φορολογία - Φόρος προστιθέμενης αξίας (ΦΠΑ) - Λεπτομερείς κανόνες σχετικά με την επιστροφή του ΦΠΑ σε υποκειμένους στον φόρο μη εγκατεστημένους στο κράτος μέλος επιστροφής - Οδηγία 2008/9/ΕΚ - Άρθρο 20, παράγραφος 1 - Αίτηση παροχής πρόσθετων πληροφοριών από το κράτος μέλος επιστροφής - Στοιχεία που είναι δυνατό να ζητηθούν με αίτηση παροχής πρόσθετων πληροφοριών - Ασυμφωνία μεταξύ του ποσού που περιλαμβάνεται στην αίτηση επιστροφής και του ποσού που αναγράφεται στα προσκομισθέντα τιμολόγια - Αρχή της χρηστής διοικήσεως - Αρχή ουδετερότητας του ΦΠΑ - Αποσβεστική προθεσμία - Συνέπειες επί της διορθώσεως του σφάλματος του υποκειμένου στον φόρο)

(2021/C 513/19)

Γλώσσα διαδικασίας: η ουγγρική

Αιτούν δικαστήριο

Kúria

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

CHEP Equipment Pooling NV

κατά

Nemzeti Adó- és Vámhivatal Fellebbviteli Igazgatósága

Διατακτικό

Το άρθρο 20, παράγραφος 1, της οδηγίας 2008/9/ΕΚ του Συμβουλίου, της 12ης Φεβρουαρίου 2008, για τον καθορισμό λεπτομερών κανόνων σχετικά με την επιστροφή του φόρου προστιθέμενης αξίας, που προβλέπεται στην οδηγία 2006/112/ΕΚ, σε υποκείμενους στο φόρο μη εγκατεστημένους στο κράτος μέλος επιστροφής αλλά εγκατεστημένους σε άλλο κράτος μέλος, υπό το πρίσμα των αρχών της φορολογικής ουδετερότητας και της χρηστής διοικήσεως, έχει την έννοια ότι, στην περίπτωση που η φορολογική διοίκηση του κράτους μέλους επιστροφής γνωρίζει με βεβαιότητα, ενδεχομένως βάσει των πρόσθετων πληροφοριών που παρέσχε ο υποκείμενος στον φόρο, ότι το πράγματι καταβληθέν ποσό του ΦΠΑ εισροών, όπως αναγράφεται στο συνημμένο στην αίτηση επιστροφής τιμολόγιο, είναι υψηλότερο από το ποσό που περιλαμβάνει η αίτηση αυτή, δεν επιτρέπει στην εν λόγω φορολογική διοίκηση να προβεί σε επιστροφή του ΦΠΑ μόνον έως το ποσό που αναγράφεται στην αίτηση χωρίς να έχει προηγουμένως καλέσει τον υποκείμενο στον φόρο, επιδεικνύοντας δέουσα επιμέλεια και με τα μέσα που θεωρεί η ίδια ως τα πλέον πρόσφορα, να διορθώσει την αίτηση επιστροφής του με αίτηση θεωρούμενη ως υποβληθείσα κατά τον χρόνο υποβολής της αρχικής αίτησης.

---

(1)  ΕΕ C 423 της 7.12.2020.

Απόφαση του Δικαστηρίου (όγδοο τμήμα) της 21ης Οκτωβρίου 2021 — Lípidos Santiga, SA κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

(Υπόθεση C-402/20 P) (1)

(Αίτηση αναιρέσεως - Ενέργεια - Οδηγία (ΕE) 2018/2001 - Προώθηση της χρήσης ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές - Περιορισμός της χρήσης βιοκαυσίμων που παράγονται από καλλιέργειες τροφίμων και ζωοτροφών - Κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμός (ΕE) 2019/807 - Ορισμός των πρώτων υλών υψηλού κινδύνου έμμεσης αλλαγής της χρήσης γης (CIAS) - Φοινικέλαιο - Προσφυγή ακυρώσεως - Προϋπόθεση κατά την οποία η πράξη που αποτελεί το αντικείμενο της προσφυγής πρέπει να αφορά άμεσα ένα φυσικό ή νομικό πρόσωπο - Απαράδεκτο)

(2021/C 513/20)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Aναιρεσείουσα: Lípidos Santiga, SA (εκπρόσωπος: P. Muñiz Fernández, abogado)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: B. De Meester και K. Talabér-Ritz)

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την αίτηση αναιρέσεως.

2)	Καταδικάζει την Lípidos Santiga SA στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  EE C 348 της 19.10.2020.

Διάταξη του Δικαστηρίου (έκτο τμήμα) της 23ης Σεπτεμβρίου 2021 [αίτηση του Gericht Erster Instanz Eupen (Βέλγιο) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — IO κατά Wallonische Region

(Υπόθεση C-23/21) (1)

(Προδικαστική παραπομπή - Άρθρο 99 του Κανονισμού Διαδικασίας του Δικαστηρίου - Άρθρο 49 ΣΛΕΕ - Ελευθερία εγκαταστάσεως - Οδική κυκλοφορία - Οδηγός που διαμένει σε κράτος μέλος - Όχημα ταξινομημένο σε άλλο κράτος μέλος - Όχημα που έχει τεθεί στη διάθεση του διαχειριστή εταίρου εταιρίας εδρεύουσας στο άλλο αυτό κράτος μέλος - Υποχρέωση ταξινόμησης στο πρώτο κράτος μέλος)

(2021/C 513/21)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Gericht Erster Instanz Eupen

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

IO

κατά

Wallonische Region

Διατακτικό

1)

Το άρθρο 49 ΣΛΕΕ έχει την έννοια ότι αντιτίθεται σε κανονιστική ρύθμιση κράτους μέλους δυνάμει της οποίας διαχειριστής εταιρίας ή αυτοαπασχολούμενος ο οποίος διαμένει στο κράτος μέλος αυτό μπορεί να επικαλεστεί παρέκκλιση από την υποχρέωση ταξινόμησης, στο εν λόγω κράτος μέλος, οχήματος ταξινομημένου σε άλλο κράτος μέλος το οποίο έχει τεθεί στη διάθεσή του από εταιρία, με ή χωρίς νομική προσωπικότητα, η οποία εδρεύει στο άλλο αυτό κράτος μέλος, μόνον αν στο εν λόγω όχημα ευρίσκονται μονίμως έγγραφα που πιστοποιούν ότι ο ενδιαφερόμενος πληροί τις προϋποθέσεις εφαρμογής της παρέκκλισης.

2)

Το άρθρο 49 ΣΛΕΕ έχει την έννοια ότι αντιτίθεται σε κανονιστική ρύθμιση κράτους μέλους η οποία υποχρεώνει τον διαχειριστή εταίρο εταιρίας ο οποίος διαμένει στο κράτος μέλος αυτό να ταξινομήσει στο εν λόγω κράτος μέλος όχημα το οποίο έχει τεθεί στη διάθεσή του από την εταιρία του, η οποία εδρεύει σε άλλο κράτος μέλος, εφόσον ο εν λόγω διαχειριστής εταίρος δεν λαμβάνει μισθό ή εισόδημα από την εταιρία αυτή, χωρίς να του παρέχεται η δυνατότητα να αποδείξει ότι ο ρόλος του στο πλαίσιο της εν λόγω εταιρίας είναι πραγματικός, εφόσον το όχημα δεν προορίζεται για μόνιμη χρήση κυρίως στο πρώτο κράτος μέλος ούτε χρησιμοποιείται στην πραγματικότητα κατά τον τρόπο αυτό.

---

(1)  ΕΕ C 128 της 12.4.2021.

Διάταξη του Δικαστηρίου (έκτο τμήμα) της 21ης Σεπτεμβρίου 2021 [αίτηση του Amtsgericht Lennestadt (Γερμανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Nemzeti Útdíjfizetési Szolgáltató Zrt. κατά NW

(Υπόθεση C-30/21) (1)

(Προδικαστική παραπομπή - Άρθρο 99 του Κανονισμού Διαδικασίας του Δικαστηρίου - Δικαστική συνεργασία σε αστικές υποθέσεις - Κανονισμός (ΕΕ) 1215/2012 - Άρθρο 1, παράγραφος 1 - Καθ’ ύλην πεδίο εφαρμογής - Έννοια των «αστικών και εμπορικών υποθέσεων» - Διαδικασία είσπραξης τέλους σχετικού με τη χρήση οδού με διόδια)

(2021/C 513/22)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Amtsgericht Lennestadt

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Nemzeti Útdíjfizetési Szolgáltató Zrt.

κατά

NW

Διατακτικό

Το άρθρο 1, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΕ) 1215/2012 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 12ης Δεκεμβρίου 2012, για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις, έχει την έννοια ότι εμπίπτει στις «αστικές και εμπορικές υποθέσεις», κατά την εν λόγω διάταξη, αγωγή για την είσπραξη τέλους σχετικού με τη χρήση οδού με διόδια, ασκηθείσα από εταιρία εξουσιοδοτημένη δυνάμει του νόμου, ο οποίος χαρακτηρίζει τη σχέση που δημιουργείται από την εν λόγω χρήση ως σχέση ιδιωτικού δικαίου.

---

(1)  ΕΕ C 148 της 26.4.2021.

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Oberster Gerichtshof (Αυστρία) στις 19 Αυγούστου 2021 — DB κατά Austrian Airlines AG

(Υπόθεση C-510/21)

(2021/C 513/23)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Oberster Gerichtshof

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείων: DB

Αναιρεσίβλητη: Austrian Airlines AG

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Πρέπει οι πρώτες βοήθειες που παρέχονται εντός του αεροσκάφους κατόπιν επέλευσης δυστυχήματος κατά την έννοια του άρθρου 17, παράγραφος 1, της Σύμβασης για την ενοποίηση ορισμένων κανόνων στις διεθνείς αεροπορικές μεταφορές, η υπογράφηκε από την Ευρωπαϊκή Κοινότητα στις 9 Δεκεμβρίου 1999 και εγκρίθηκε, εξ ονόματός της, με την απόφαση 2001/539/ΕΚ του Συμβουλίου, της 5ης Απριλίου 2001 (1), οι οποίες προξενούν στον επιβάτη περαιτέρω σωματικές βλάβες, διακριτές από τις ζημιογόνες, αυτές καθεαυτές, συνέπειες του δυστυχήματος, να θεωρηθούν ως ενιαίο συμβάν με το γενεσιουργό του δυστυχήματος γεγονός;

2)

Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως στο πρώτο ερώτημα: Αποκλείει το άρθρο 29 της εν λόγω Σύμβασης την έγερση αξίωσης αποζημίωσης για την αποκατάσταση της σωματικής βλάβης που προκλήθηκε από τις παρασχεθείσες πρώτες βοήθειες, όταν η σχετική αγωγή ασκείται μεν εμπρόθεσμα κατά το εθνικό δίκαιο, πλην όμως, έχει παρέλθει η προβλεπόμενη στο άρθρο 35 της ίδιας Σύμβασης προθεσμία για την άσκησή της;

---

(1)  Απόφαση 2001/539/ΕΚ του Συμβουλίου, της 5ης Απριλίου 2001, για την σύναψη από την Ευρωπαϊκή Κοινότητα της σύμβασης για την ενοποίηση ορισμένων κανόνων στις διεθνείς αεροπορικές μεταφορές (σύμβαση του Μόντρεαλ) (ΕΕ 2001, L 194, σ. 38).

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Curtea de Apel Cluj (Ρουμανία) στις 24 Αυγούστου 2021 — ASA κατά DGRFP Cluj

(Υπόθεση C-519/21)

(2021/C 513/24)

Γλώσσα διαδικασίας: η ρουμανική

Αιτούν δικαστήριο

Curtea de Apel Cluj

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσα: ASA

Καθής: DGRFP Cluj

Προσεπικαλούμενοι δικονομικοί εγγυητές: BP, MB

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Έχουν η οδηγία ΦΠΑ 2006/112 (1), γενικώς, και τα άρθρα 9, 12, 14, 62, 63, 65, 73 και 78, ειδικότερα, σε συγκεκριμένο πλαίσιο όπως αυτό της διαφοράς της κύριας δίκης, την έννοια ότι: — όσον αφορά την επέλευση της γενεσιουργού αιτίας σε περίπτωση φορολογητέων πράξεων παράδοσης ακινήτων και τη μέθοδο διαμόρφωσης της σχετικής βάσης επιβολής του φόρου, έχουν την ιδιότητα του υποκειμένου στον φόρο και τα φυσικά πρόσωπα που είναι συμβαλλόμενα μέρη σε σύμβαση συστάσεως αστικής εταιρίας χωρίς νομική προσωπικότητα [συναφθείσας] με τον υποκείμενο στον φόρο ο οποίος υποχρεούται να καταβάλει τον φόρο επί των πράξεων εκροών τον οποίον θα έπρεπε να έχει εισπράξει, δεδομένου ότι η σύμβαση συστάσεως αστικής εταιρίας δεν είχε καταχωρισθεί στις φορολογικές αρχές πριν από την έναρξη της δραστηριότητας, αλλά κατατέθηκε σε αυτές πριν από την έκδοση των φορολογικών διοικητικών πράξεων;

2)

Έχουν η οδηγία ΦΠΑ 2006/112, γενικώς, και το άρθρο 167, το άρθρο 168, στοιχείο α', το άρθρο 178, στοιχείο α' [και] το άρθρο 179, ειδικότερα, καθώς και η αρχή της αναλογικότητας και η αρχή της ουδετερότητας, σε συγκεκριμένο πλαίσιο όπως αυτό της διαφοράς της κύριας δίκης, την έννοια ότι: α) αναγνωρίζεται η δυνατότητα χορήγησης του δικαιώματος προς έκπτωση σε υποκείμενο στον φόρο, όταν αυτός δεν είναι υπόχρεος του φόρου και δεν έχει καταβάλει προσωπικά τον ΦΠΑ επί των εισροών για αγαθά και υπηρεσίες που χρησιμοποιούνται στο πλαίσιο φορολογητέων πράξεων, και ο ΦΠΑ επί των εισροών οφείλεται/καταβάλλεται από φυσικά πρόσωπα των οποίων δεν έχει βεβαιωθεί η ιδιότητα του υποκείμενου στον φόρο, αλλά είναι συμβαλλόμενα μέρη σε σύμβαση συστάσεως αστικής εταιρίας [συναφθείσας] με τον υποκείμενο στον φόρο, ο οποίος υποχρεούται να καταβάλει τον φόρο επί των πράξεων εκροών που θα έπρεπε να έχει εισπράξει, δεδομένου ότι η σύμβαση συστάσεως αστικής εταιρίας δεν είχε καταχωρισθεί στις φορολογικές αρχές πριν από την έναρξη της δραστηριότητας; β) αναγνωρίζεται η δυνατότητα χορήγησης του δικαιώματος προς έκπτωση σε υποκείμενο στον φόρο, σε συγκεκριμένο πλαίσιο όπως αυτό της διαφοράς της κύριας δίκης, όταν αυτός δεν είναι υπόχρεος του φόρου και δεν έχει καταβάλει προσωπικά τον ΦΠΑ επί των εισροών για αγαθά και υπηρεσίες που χρησιμοποιούνται στο πλαίσιο φορολογητέων πράξεων, και ο ΦΠΑ επί των εισροών οφείλεται/καταβάλλεται από φυσικό πρόσωπο του οποίου δεν έχει βεβαιωθεί η ιδιότητα του υποκειμένου στον φόρο και το οποίο είναι συμβαλλόμενο μέρος σε σύμβαση συστάσεως αστικής εταιρίας χωρίς νομική προσωπικότητα και, από κοινού με τον υποκείμενο στον φόρο, προτίθεται να ασκήσει ή μπορούσε να ασκήσει το δικαίωμά του προς έκπτωση και τα πρόσωπα αυτά υποχρεούνται να καταβάλουν τον φόρο εκροών τον οποίο όφειλαν να εισπράξουν, δεδομένου ότι η σύμβαση συστάσεως αστικής εταιρίας δεν είχε καταχωρισθεί στις φορολογικές αρχές πριν από την έναρξη της δραστηριότητας;

3)

Σε περίπτωση αρνητικής απάντησης ή/και υπό το πρίσμα επίσης της αρχής της ασφάλειας δικαίου: είναι παραδεκτή αίτηση του υποκείμενου στον φόρο, ο οποίος υπέχει την υποχρέωση καταβολής του ΦΠΑ και των σχετικών επιβαρύνσεων, με την οποία στρέφεται κατά φυσικών προσώπων των οποίων δεν έχει βεβαιωθεί η ιδιότητά τους ως υποκειμένων στον φόρο και τα οποία είναι συμβαλλόμενα μέρη σε σύμβαση συστάσεως αστικής εταιρίας [συναφθείσας] με τον υποκείμενο στον φόρο ο οποίος είναι υπόχρεος για την καταβολή του φόρου επί των εκροών που θα έπρεπε να έχει εισπράξει, δεδομένου ότι η σύμβαση συστάσεως αστικής εταιρίας δεν είχε καταχωρισθεί στις φορολογικές αρχές πριν από την έναρξη της δραστηριότητας, προκειμένου να καθορισθεί το ποσοστό [φόρου] που προβλέπεται για την κατανομή των αναλογούντων στα πρόσωπα αυτά κερδών δυνάμει της συμβάσεως συστάσεως αστικής εταιρίας σε σχέση με την υποχρέωση καταβολής του ΦΠΑ και των σχετικών επιβαρύνσεων που υπέχει ο υποκείμενος στον φόρο;

---

(1)  Οδηγία 2006/112/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Νοεμβρίου 2006, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας (ΕΕ 2006, L 347, σ. l).

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Pfälzisches Oberlandesgericht (Γερμανία) στις 24 Αυγούστου 2021 — MS κατά Saatgut Treuhandverwaltungs GmbH

(Υπόθεση C-522/21)

(2021/C 513/25)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Pfälzisches Oberlandesgericht

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Εναγόμενος και εκκαλών: MS

Ενάγουσα και καθής: Saatgut Treuhandverwaltungs GmbH

Προδικαστικό ερώτημα

Συνάδει προς τον κανονισμό (ΕΚ) 2100/94 του Συμβουλίου, της 27ης Ιουλίου 1994, για τα κοινοτικά δικαιώματα επί φυτικών ποικιλιών («βασικός κανονισμός») (1), και ειδικότερα προς το άρθρο 94, παράγραφος 2, πρώτη περίοδος, αυτού, το άρθρο 18, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1768/95 της Επιτροπής, της 24ης Ιουλίου 1995, για τη θέσπιση λεπτομερών κανόνων εφαρμογής της παρέκκλισης που προβλέπεται στο άρθρο 14, παράγραφος 3, του κανονισμού (ΕΚ) 2100/94 σχετικά με τα κοινοτικά δικαιώματα επί φυτικών ποικιλιών (2), στον βαθμό που υπό τις προϋποθέσεις που προβλέπονται στην ως άνω διάταξη είναι δυνατόν να ζητηθεί ελάχιστη αποζημίωση ίση με το τετραπλάσιο των δικαιωμάτων εκμεταλλεύσεως;

---

(1)  ΕΕ 1994, L 227, σ. 1.

(2)  ΕΕ 1995, L 173, σ. 14.

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Curtea de Apel Bucureşti (Ρουμανία) στις 24 Αυγούστου 2021 — IG κατά Agenţia Judeţeană de Ocupare a Forţei de Muncă Ilfov

(Υπόθεση C-524/21)

(2021/C 513/26)

Γλώσσα διαδικασίας: η ρουμανική

Αιτούν δικαστήριο

Curtea de Apel Bucureşti

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσα πρωτοδίκως και εκκαλούσα: IG

Καθού πρωτοδίκως και εφεσίβλητο: Agenţia Judeţeană de Ocupare a Forţei de Muncă Ilfov

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Αντιτίθεται στις διατάξεις του άρθρου 1, παράγραφος 1, και του άρθρου 2, παράγραφος 1, της οδηγίας 2008/94 (1), υπό το πρίσμα της αυτοτελούς εννοίας της «κατάστασης αφερεγγυότητας», εθνική ρύθμιση περί μεταφοράς της οδηγίας στο εσωτερικό δίκαιο –το άρθρο 15, παράγραφοι 1 και 2, του Legea nr. 200/2006 privind constituirea și utilizarea Fondului de garantare pentru plata creanțelor salariale (νόμου 200/2006 περί συστάσεως και χρήσεως του Ταμείου εγγυήσεων για την πληρωμή των μισθολογικών απαιτήσεων), σε συνδυασμό με το άρθρο 7 των Normele metodologice de aplicare a Legii nr. 200/2006 (Μεθοδολογικών κανόνων για την εφαρμογή του νόμου 200/2006)– όπως ερμηνεύθηκαν από το Înalta Curte de Casație și Justiție — Completul pentru dezlegarea unor chestiuni de drept (Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο — Τμήμα αρμόδιο για την επίλυση νομικών ζητημάτων, Ρουμανία) με την απόφαση 16/2018, κατά την οποία η περίοδος των 3 μηνών για την οποία το Fondul de garantare (Ταμείο εγγυήσεων) μπορεί να αναλάβει και να πληρώσει τις έναντι του αφερέγγυου εργοδότη μισθολογικές απαιτήσεις αφορά αποκλειστικώς την ημερομηνία έναρξης της διαδικασίας αφερεγγυότητας;

2)

Αντιτίθεται στις διατάξεις του άρθρου 3, [δεύτερο εδάφιο], και του άρθρου 4, παράγραφος 2, της οδηγίας 2008/94, το άρθρο 15, παράγραφοι 1 και 2, του Legea nr. 200/2006 privind constituirea și utilizarea Fondului de garantare pentru plata creanțelor salariale (νόμου 200/2006 περί συστάσεως και χρήσεως του Ταμείου εγγυήσεων για την πληρωμή των μισθολογικών απαιτήσεων) — όπως ερμηνεύθηκαν από το Înalta Curte de Casație și Justiție — Completul pentru dezlegarea unor chestiuni de drept (Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο — Τμήμα αρμόδιο για την επίλυση νομικών ζητημάτων) με την απόφαση 16/2018, κατά την οποία η μέγιστη περίοδος των 3 μηνών για την οποία το Fondul de garantare (Ταμείο εγγυήσεων) μπορεί να αναλάβει και να πληρώσει τις έναντι του αφερέγγυου εργοδότη μισθολογικές απαιτήσεις τοποθετείται στο διάστημα αναφοράς μεταξύ των 3 μηνών αμέσως πριν από την έναρξη της διαδικασίας αφερεγγυότητας και των 3 μηνών αμέσως μετά την έναρξη της διαδικασίας αφερεγγυότητας;

3)

Συνάδει με τον κοινωνικό στόχο της οδηγίας 2008/94 και με τις διατάξεις του άρθρου 12, στοιχείο α', της οδηγίας εθνική διοικητική πρακτική με την οποία, δυνάμει αποφάσεως του Curtea de Conturi (Ελεγκτικού Συνεδρίου, Ρουμανία) και ελλείψει ειδικής εθνικής ρυθμίσεως που να υποχρεώνει τον εργαζόμενο σε επιστροφή, από τον εργαζόμενο ανακτώνται τα ποσά τα οποία φέρεται ότι καταβλήθηκαν σε αυτόν για περιόδους βαίνουσες πέραν του νομικού πλαισίου ή τα οποία ζητήθηκαν πέραν του εκ του νόμου προβλεπόμενου χρόνου παραγραφής;

4)

Κατά την ερμηνεία της εννοίας της «κατάχρησης» περί της οποίας γίνεται λόγος στο άρθρο 12, στοιχείο α', της οδηγίας 2008/94, συνιστά επαρκή αντικειμενική δικαιολογία η ανάκτηση από τον εργαζόμενο, με τον δεδηλωμένο σκοπό της τήρησης του γενικού χρόνου παραγραφής, των ποσών των μισθολογικών απαιτήσεων που έχει καταβάλει το Fondul (Ταμείο) μέσω του δικαστικού εκκαθαριστή;

5)

Συνάδουν με τις διατάξεις και με τον σκοπό της οδηγίας ερμηνεία και εθνική διοικητική πρακτική με τις οποίες οι μισθολογικές απαιτήσεις, η επιστροφή των οποίων ζητείται από τους εργαζομένους, εξομοιώνονται προς φορολογική απαίτηση η οποία είναι τοκοφόρος και επισύρει χρηματικές ποινές λόγω υπερημερίας;

---

(1)  Οδηγία 2008/94/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 22ας Οκτωβρίου 2008, περί προστασίας των μισθωτών σε περίπτωση αφερεγγυότητας του εργοδότη (ΕΕ 2008, L 283, σ. 36).

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Curtea de Apel Bucureşti (Ρουμανία) στις 24 Αυγούστου 2021 — Agenţia Municipală pentru Ocuparea Forţei de Muncă Bucureşti κατά IM

(Υπόθεση C-525/21)

(2021/C 513/27)

Γλώσσα διαδικασίας: η ρουμανική

Αιτούν δικαστήριο

Curtea de Apel Bucureşti

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Καθού πρωτοδίκως και εκκαλούν: Agenţia Municipală pentru Ocuparea Forţei de Muncă Bucureşti

Προσφεύγουσα πρωτοδίκως και εφεσίβλητη: IM

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Αντιτίθεται στις διατάξεις του άρθρου 1, παράγραφος 1, και του άρθρου 2, παράγραφος 1, της οδηγίας 2008/94 (1), υπό το πρίσμα της αυτοτελούς εννοίας της «κατάστασης αφερεγγυότητας», εθνική ρύθμιση περί μεταφοράς της οδηγίας στο εσωτερικό δίκαιο –το άρθρο 15, παράγραφοι 1 και 2, του Legea nr. 200/2006 privind constituirea și utilizarea Fondului de garantare pentru plata creanțelor salariale (νόμου 200/2006 περί συστάσεως και χρήσεως του Ταμείου εγγυήσεων για την πληρωμή των μισθολογικών απαιτήσεων), σε συνδυασμό με το άρθρο 7 των Normele metodologice de aplicare a Legii nr. 200/2006 (Μεθοδολογικών κανόνων για την εφαρμογή του νόμου 200/2006)– όπως ερμηνεύθηκαν από το Înalta Curte de Casație și Justiție — Completul pentru dezlegarea unor chestiuni de drept (Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο — Τμήμα αρμόδιο για την επίλυση νομικών ζητημάτων, Ρουμανία) με την απόφαση 16/2018, κατά την οποία η περίοδος των 3 μηνών για την οποία το Fondul de garantare (Ταμείο εγγυήσεων) μπορεί να αναλάβει και να πληρώσει τις έναντι του αφερέγγυου εργοδότη μισθολογικές απαιτήσεις αφορά αποκλειστικώς την ημερομηνία έναρξης της διαδικασίας αφερεγγυότητας;

2)

Αντιτίθεται στις διατάξεις του άρθρου 3, [δεύτερο εδάφιο], και του άρθρου 4, παράγραφος 2, της οδηγίας 2008/94, το άρθρο 15, παράγραφοι 1 και 2, του Legea nr. 200/2006 privind constituirea și utilizarea Fondului de garantare pentru plata creanțelor salariale (νόμου 200/2006 περί συστάσεως και χρήσεως του Ταμείου εγγυήσεων για την πληρωμή των μισθολογικών απαιτήσεων) –στο πλαίσιο της ερμηνείας που δόθηκε από το Înalta Curte de Casație și Justiție — Completul pentru dezlegarea unor chestiuni de drept (Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο — Τμήμα αρμόδιο για την επίλυση νομικών ζητημάτων) με την απόφαση 16/2018, κατά την οποία η μέγιστη περίοδος των 3 μηνών για την οποία το Fondul de garantare (Ταμείο εγγυήσεων) μπορεί να αναλάβει και να πληρώσει τις έναντι του αφερέγγυου εργοδότη μισθολογικές απαιτήσεις τοποθετείται στο διάστημα αναφοράς μεταξύ των 3 μηνών αμέσως πριν από την έναρξη της διαδικασίας αφερεγγυότητας και των 3 μηνών αμέσως μετά την έναρξη της διαδικασίας αφερεγγυότητας;

3)

Συνάδει με τον κοινωνικό στόχο της οδηγίας 2008/94 και με τις διατάξεις του άρθρου 12, στοιχείο α', της οδηγίας εθνική διοικητική πρακτική με την οποία, δυνάμει αποφάσεως του Curtea de Conturi (Ελεγκτικού Συνεδρίου, Ρουμανία) και ελλείψει ειδικής εθνικής ρύθμισης που να υποχρεώνει τον εργαζόμενο σε επιστροφή, από τον εργαζόμενο ανακτώνται τα ποσά τα οποία φέρεται ότι καταβλήθηκαν σε αυτόν για περιόδους βαίνουσες πέραν του νομικού πλαισίου ή τα οποία ζητήθηκαν πέραν του εκ του νόμου προβλεπόμενου χρόνου παραγραφής;

4)

Κατά την ερμηνεία της εννοίας της «κατάχρησης» περί της οποίας γίνεται λόγος στο άρθρο 12, στοιχείο α', της οδηγίας 2008/94, συνιστά επαρκή αντικειμενική δικαιολογία η ανάκτηση από τον εργαζόμενο, με τον δεδηλωμένο σκοπό της τήρησης του γενικού χρόνου παραγραφής, των ποσών των μισθολογικών απαιτήσεων που έχει καταβάλει το Fondul (Ταμείο) μέσω του δικαστικού εκκαθαριστή;

5)

Συνάδουν με τις διατάξεις και με τον σκοπό της οδηγίας ερμηνεία και εθνική διοικητική πρακτική με τις οποίες οι μισθολογικές απαιτήσεις, η επιστροφή των οποίων ζητείται από τους εργαζομένους, εξομοιώνονται προς φορολογική απαίτηση η οποία είναι τοκοφόρος και επισύρει χρηματικές ποινές λόγω υπερημερίας;

---

(1)  Οδηγία 2008/94/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 22ας Οκτωβρίου 2008, περί προστασίας των μισθωτών σε περίπτωση αφερεγγυότητας του εργοδότη (ΕΕ 2008, L 283, σ. 36).

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Oberster Gerichtshof (Αυστρία) στις 9 Σεπτεμβρίου 2021 — UniCredit Bank Austria AG κατά Verein für Konsumenteninformation

(Υπόθεση C-555/21)

(2021/C 513/28)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Oberster Gerichtshof

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ενάγουσα και αναιρεσίβλητη: UniCredit Bank Austria AG

Εναγομένη και αναιρεσείουσα: Verein für Konsumenteninformation

Προδικαστικό ερώτημα

Έχει το άρθρο 25, παράγραφος 1, της οδηγίας 2014/17/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 4ης Φεβρουαρίου 2014, σχετικά με τις συμβάσεις πίστωσης για καταναλωτές για ακίνητα που προορίζονται για κατοικία και την τροποποίηση των οδηγιών 2008/48/ΕΚ και 2013/36/EE και του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1093/2010 (1), την έννοια ότι αντιτίθεται σε εθνική κανονιστική ρύθμιση η οποία προβλέπει ότι, στην περίπτωση που ο δανειολήπτης ασκήσει το δικαίωμά του να εξοφλήσει, εν όλω ή εν μέρει, το ποσό της πίστωσης πριν από τη λήξη του συμφωνηθέντος χρόνου, οι οφειλόμενοι τόκοι και τα έξοδα που εξαρτώνται από τη χρονική διάρκεια ισχύος της σύμβασης μειώνονται αναλογικά, ενώ δεν υφίσταται αντίστοιχη ρύθμιση για τα έξοδα που δεν εξαρτώνται από τη χρονική διάρκεια ισχύος της;

---

(1)  ΕΕ 2014, L 60, σ. 34.

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Sofiyski gradski sad (Βουλγαρία) στις 20 Σεπτεμβρίου 2021 — LM και NO κατά HUK-COBURG-Allgemeine Versicherung AG

(Υπόθεση C-577/21)

(2021/C 513/29)

Γλώσσα διαδικασίας: η βουλγαρική

Αιτούν δικαστήριο

Sofiyski gradski sad

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ενάγουσες: LM και NO

Εναγομένη: HUK-COBURG-Allgemeine Versicherung AG

Προδικαστικά ερωτήματα

1)	Αντιβαίνει στο άρθρο 1, παράγραφος 1, της οδηγίας 84/5/ΕΟΚ ερμηνεία του όρου «σωματικές βλάβες» κατά την οποία ψυχική οδύνη τέκνου λόγω θανάτου του γονέα συνεπεία τροχαίου δυστυχήματος υφίσταται μόνο στην περίπτωση που η οδύνη αυτή έχει οδηγήσει σε παθολογική βλάβη της υγείας του τέκνου;

2)	Έχει εφαρμογή η αρχή της σύμφωνης προς το δίκαιο της Ένωσης ερμηνείας του εθνικού δικαίου από εθνικό δικαστήριο, οσάκις το τελευταίο δεν εφαρμόζει το εθνικό δίκαιο της χώρας του αλλά το εθνικό δίκαιο άλλου κράτους μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης;

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Finanzgericht Nürnberg (Γερμανία) στις 28 Σεπτεμβρίου 2021 — A κατά Finanzamt M

(Υπόθεση C-596/21)

(2021/C 513/30)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Finanzgericht Nürnberg

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγων: A

Καθής: Finanzamt M

Προδικαστικά ερωτήματα (1)

1)

Μπορεί η φορολογική αρχή να αρνηθεί στον δεύτερο αγοραστή ενός αγαθού την έκπτωση του ΦΠΑ επί της αγοράς, για τον λόγο ότι αυτός όφειλε να γνωρίζει ότι ο αρχικός πωλητής, κατά την πρώτη μεταβίβαση, διέπραξε φοροδιαφυγή ως προς την καταβολή του ΦΠΑ, μολονότι και ο πρώτος αγοραστής γνώριζε επίσης ότι ο αρχικός πωλητής διέπραξε φοροδιαφυγή ως προς την καταβολή του ΦΠΑ κατά την πρώτη μεταβίβαση;

2)	Σε περίπτωση καταφατικής απάντησης στο πρώτο προδικαστικό ερώτημα: Περιορίζεται η άρνηση χορήγησης έκπτωσης στον δεύτερο αγοραστή, από απόψεως ποσού, στην απώλεια φορολογικών εσόδων που προκλήθηκε από τη φοροδιαφυγή;

3)

Σε περίπτωση καταφατικής απάντησης στο δεύτερο προδικαστικό ερώτημα: Προκύπτει το ποσό της απώλειας φορολογικών εσόδων α) από τη σύγκριση του κατά νόμο οφειλόμενου φόρου, στην αλυσίδα παροχών, με τον πράγματι βεβαιωθέντα φόρο, β) από τη σύγκριση του κατά νόμο οφειλόμενου φόρου, στην αλυσίδα παροχών, με τον πράγματι καταβληθέντα φόρο, ή γ) με κάποιον άλλο τρόπο;

---

(1)  Οδηγία 2006/112/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Νοεμβρίου 2006, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας (ΕΕ 2006, L 347, σ. 1).

Αναίρεση που άσκησε στις 28 Σεπτεμβρίου 2021 η Unie van Professionele Transporteurs en Logistieke Ondernemers (UPTR) κατά της διάταξης την οποία εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (όγδοο τμήμα) στις 28 Ιουλίου 2021 στην υπόθεση T-634/20, UPTR κατά Κοινοβουλίου και Συμβουλίου

(Υπόθεση C-603/21 P)

(2021/C 513/31)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Unie van Professionele Transporteurs en Logistieke Ondernemers (UPTR) (εκπρόσωπος: F. Vanden Bogaerde, advocaat)

Λοιποί διάδικοι στην αναιρετική διαδικασία: Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—	πρώτον, να κρίνει παραδεκτή την αίτηση αναιρέσεως·

—

δεύτερον, να ακυρώσει το άρθρο 2, παράγραφος 4, του κανονισμού (EE) 2020/1055 (1) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 15ης Ιουλίου 2020, για την τροποποίηση των κανονισμών (ΕΚ) αριθ. 1071/2009, (ΕΚ) αριθ. 1072/2009 και (ΕΕ) αριθ. 1024/2012 με στόχο την προσαρμογή τους στις εξελίξεις στον τομέα των οδικών μεταφορών. Τούτο δε βάσει του άρθρου 263 της ενοποιημένης απόδοσης της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και βάσει των λόγων αναιρέσεως που συνοψίζονται κατωτέρω·

—	τρίτον, να επιφυλαχθεί ως προς τα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Πρώτος λόγος: το παραδεκτό της αρχικής προσφυγής

Τα μέλη της αναιρεσείουσας πρέπει να είναι σε θέση να απολαύουν αποτελεσματικής δικαστικής προστασίας. Προκειμένου τα εν λόγω μέλη να είναι σε θέση να απολαύουν αποτελεσματικής δικαστικής προστασίας, δεν μπορεί να γίνει δεκτή, στην υπόθεση αυτή, μια στενή ερμηνεία της έννοιας του «άμεσου και ατομικού επηρεασμού», λαμβανομένου υπόψη του ειδικού πλαισίου ποινικής φύσεως/κυρώσεων εντός του οποίου τα μέλη της αναιρεσείουσας δεν διαθέτουν εξ υποκειμένου δικαίωμα, με αποτέλεσμα να μην έχουν άμεση πρόσβαση στα δικαστήρια.

Δύσκολα μπορεί να θεωρηθεί ότι υφίσταται αποτελεσματική δικαστική προστασία εάν τα μέλη της αναιρεσείουσας πρέπει να βρεθούν σε παράνομη κατάσταση, προκειμένου εν συνεχεία να εξαρτώνται από τα όργανα ελέγχου τα οποία πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να προβούν σε δίωξη ή να επιβάλουν κυρώσεις, χωρίς να είναι υποχρεωμένα προς τούτο. Επιπλέον, δεν εξασφαλίζεται η αποτελεσματική δικαστική προστασία, δεδομένου ότι ο εθνικός δικαστής δεν είναι πάντα υποχρεωμένος να υποβάλει προδικαστικό ερώτημα στο Δικαστήριο.

Δεύτερος λόγος: παραβίαση των κανόνων της ενιαίας αγοράς

Το άρθρο 3, παράγραφος 3, της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση αποσκοπεί στη δημιουργία μιας ευρωπαϊκής εσωτερικής αγοράς. Η εν λόγω ευρωπαϊκή εσωτερική αγορά εγκαθιδρύεται, μεταξύ άλλων, μέσω της αρχής της ελεύθερης κυκλοφορίας των υπηρεσιών.

Η ελεύθερη κυκλοφορία των υπηρεσιών στον τομέα των μεταφορών ρυθμίζεται από τις διατάξεις του τίτλου VI της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Κατά συνέπεια, όσον αφορά τις οδικές μεταφορές και, συγκεκριμένα, τις ενδομεταφορές, πρέπει να επιδιωχθεί μια σταδιακή απελευθέρωση.

Από ιστορικής άποψης, η εν λόγω απελευθέρωση της αγοράς των μεταφορών επιτεύχθηκε και στην πράξη. Επήλθε, ωστόσο, μια οπισθοδρόμηση στην επιτευχθείσα απελευθέρωση της αγοράς των μεταφορών και στην κατάργηση των σχετικών περιορισμών. Η επίδικη διάταξη προκαλεί ακόμη μεγαλύτερη οπισθοδρόμηση στην επιτευχθείσα απελευθέρωση, δεδομένου ότι προβλέπει υπέρμετρο περιορισμό, ο οποίος περιάγει σε δυσμενή θέση κυρίως τους μεταφορείς που είναι μέλη της αναιρεσείουσας.

Οι λόγοι στους οποίους στηρίζεται πράγματι ο περιορισμός αυτός καλύπτονται, ωστόσο, από τις λοιπές νομοθετικές πρωτοβουλίες στο πλαίσιο της δέσμης μέτρων για την κινητικότητα.

Η επίδικη διάταξη αντιβαίνει στο άρθρο 3, παράγραφος 3, ΣΕΕ και στην αρχή της ελεύθερης κυκλοφορίας των υπηρεσιών, η οποία κατοχυρώνεται στον τίτλο VI της ΣΛΕΕ, και πρέπει, ως εκ τούτου, να ακυρωθεί.

Τρίτος λόγος: παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας

Η εκτίμηση επιπτώσεων που πραγματοποιήθηκε σε σχέση με την πρόταση κανονισμού του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου για την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1071/2009 και του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1072/2009 με στόχο την προσαρμογή τους στις εξελίξεις στον τομέα των οδικών μεταφορών διενεργήθηκε ενόψει της περαιτέρω απελευθέρωσης των ενδομεταφορών εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Στο πλαίσιο της εν λόγω εκτίμησης επιπτώσεων, δεν ελήφθη υπόψη τυχόν περίοδος αναμονής, η οποία δεν προτάθηκε παρά μόνο σε μεταγενέστερο στάδιο της νομοθετικής διαδικασίας. Δεν μπορεί παρά να γίνει δεκτό ότι η καθιέρωση περιόδου αναμονής τεσσάρων ημερών μετά το πέρας της τελευταίας ενδομεταφοράς θα έχει σημαντικό αντίκτυπο στον αριθμό των ενδομεταφορών εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι επιπτώσεις της εν λόγω περιόδου αναμονής δεν εκτιμήθηκαν, ωστόσο, στο πλαίσιο εκτίμησης επιπτώσεων κατά τη διάρκεια της νομοθετικής διαδικασίας.

Όσον αφορά την τροποποίηση της ρύθμισης σχετικά με τις ενδομεταφορές, με την οποία το έως τώρα επιτευχθέν επίπεδο απελευθέρωσης μειώνεται σε μεγάλο βαθμό μέσω της καθιέρωσης περιόδου αναμονής τεσσάρων ημερών μετά την τελευταία ενδομεταφορά, δεν μπορεί να αντιταχθεί ότι δεν πρόκειται για «ουσιώδη» τροποποίηση. Συνεπώς, η πραγματοποίηση εκτίμησης επιπτώσεων πρέπει να θεωρηθεί αναγκαία για την περαιτέρω εξέλιξη της νομοθετικής διαδικασίας.

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο δεν μπορούν να αντιτάξουν ότι δεν ήταν ενδεδειγμένο ή αναγκαίο, για τη νομοθετική διαδικασία, να επικαιροποιηθεί η εκτίμηση επιπτώσεων.

Η μη επικαιροποίηση της εκτίμησης επιπτώσεων πρέπει, επομένως, να θεωρηθεί ως παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας, η οποία δεσμεύει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο.

---

(1)  ΕΕ 2020, L 249, σ. 17.

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Městský soud v Praze (Τσεχική Δημοκρατία) στις 30 Σεπτεμβρίου 2021 — Heureka Group a.s. κατά Google LLC

(Υπόθεση C-605/21)

(2021/C 513/32)

Γλώσσα διαδικασίας: η τσεχική

Αιτούν δικαστήριο

Městský soud v Praze

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ενάγουσα: Heureka Group a.s.

Εναγομένη: Google LLC

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Κατ’ ορθή ερμηνεία του άρθρου 21, παράγραφος 1, της οδηγίας 2014/104 (1) και των γενικών αρχών του δικαίου της Ένωσης, έχει η οδηγία 2014/104, και ιδίως το άρθρο της 10, άμεση ή έμμεση εφαρμογή στην παρούσα υπόθεση που αφορά αξίωση αποζημίωσης για το σύνολο της ζημίας που προκλήθηκε λόγω παραβίασης των κανόνων του άρθρου 102 ΣΛΕΕ, η οποία άρχισε πριν την έναρξη ισχύος της οδηγίας 2014/104 και έληξε μετά την παρέλευση της προθεσμίας μεταφοράς της οδηγίας στο εθνικό δίκαιο, σε περίπτωση κατά την οποία και η αγωγή αποζημίωσης ασκήθηκε μετά την παρέλευση της προθεσμίας μεταφοράς, ή το άρθρο 10 της οδηγίας 2014/104 έχει εφαρμογή αποκλειστικά ως προς το μέρος της επίμαχης συμπεριφοράς (και το αντίστοιχο μέρος της προξενηθείσας ζημίας) που έλαβε χώρα κατά το χρονικό διάστημα μετά την έναρξη ισχύος της οδηγίας 2014/104 ή, ενδεχομένως, μετά την παρέλευση της προθεσμίας μεταφοράς;

2)

Μπορεί το άρθρο 22, παράγραφος 2, της οδηγίας 2014/104 να ερμηνευθεί, σύμφωνα με το πνεύμα και τον σκοπό της οδηγίας 2014/104 ή του άρθρου 102 ΣΛΕΕ και της αρχής της αποτελεσματικότητας, υπό την έννοια ότι ως «εθνικά μέτρα που θεσπίζονται σύμφωνα με το άρθρο 21, εκτός από αυτά που αναφέρονται στην παράγραφο 1 [του άρθρου 22]» νοούνται οι διατάξεις του εθνικού δικαίου που μεταφέρουν το άρθρο 10 της οδηγίας 2014/104, ή με άλλα λόγια, έχει ως προς το άρθρο 10 της οδηγίας 2014/104 και τους κανόνες παραγραφής εφαρμογή η πρώτη ή η δεύτερη παράγραφος του άρθρου 22 της οδηγίας 2014/104;

3)

Συνάδουν με το άρθρο 10, παράγραφος 2, της οδηγίας 2014/104 ή με το άρθρο 102 ΣΛΕΕ και την αρχή της αποτελεσματικότητας οι διατάξεις του εθνικού δικαίου και η ερμηνεία τους κατά τις οποίες ως «γνώση της ζημίας» που είναι καθοριστική για την έναρξη της «υποκειμενικής» παραγραφής της αξίωσης του ζημιωθέντος νοείται η γνώση εκ μέρους του των «διάφορων επιμέρους ζημιών» οι οποίες προξενούνται σταδιακά από τη διαρκή αντίθετη προς τους κανόνες του ανταγωνισμού συμπεριφορά (επειδή η νομολογία στηρίζεται στην παραδοχή ότι η επίμαχη αξίωση αποζημίωσης είναι στο σύνολό της διαιρετή) και ως προς τις οποίες αρχίζει χωριστή παραγραφή, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η γνώση του ζημιωθέντος για την πλήρη έκταση της ζημίας που προξενήθηκε λόγω της συνολικής παράβασης του άρθρου 102 ΣΛΕΕ, ήτοι οι εθνικές διατάξεις και η ερμηνεία τους κατά τις οποίες επιτρέπεται η έναρξη της παραγραφής των αξιώσεων αποζημίωσης για ζημία που προξενήθηκε από συμπεριφορά αντίθετη προς τους κανόνες του ανταγωνισμού πριν από τη λήξη της συμπεριφοράς αυτής η οποία συνίσταται στην ευνοϊκότερη τοποθέτηση και εμφάνιση της ιδίας υπηρεσίας σύγκρισης τιμών κατά παράβαση του άρθρου 102 ΣΛΕΕ;

4)

Αντιτίθενται το άρθρο 10, παράγραφοι 2, 3 και 4, της οδηγίας 2014/104 ή το άρθρο 102 ΣΛΕΕ και η αρχή της αποτελεσματικότητας σε διατάξεις του εθνικού δικαίου οι οποίες ορίζουν ότι η παραγραφή στην περίπτωση αγωγών αποζημίωσης είναι τριετής και αρχίζει από την ημέρα κατά την οποία ο ζημιωθείς έλαβε γνώση ή μπορούσε να λάβει γνώση της επιμέρους ζημίας και του υπόχρεου προς αποζημίωση, αλλά δεν λαμβάνουν υπόψη (i) το χρονικό σημείο λήξης της παράνομης συμπεριφοράς, (ii) τη γνώση του ζημιωθέντος ως προς αν η συμπεριφορά αποτελούσε παράβαση των κανόνων ανταγωνισμού, και κατά τις οποίες επίσης (iii) η εν λόγω τριετής παραγραφή δεν αναστέλλεται ούτε διακόπτεται ενόσω η Επιτροπή διεξάγει διαδικασία της οποίας αντικείμενο είναι συνεχιζόμενη εντούτοις παράβαση του άρθρου 102 ΣΛΕΕ και (iv) δεν ισχύει η αρχή ότι η αναστολή της παραγραφής λήγει τουλάχιστον ένα έτος μετά την τελεσιδικία της απόφασης επί της παράβασης;

---

(1)  Οδηγία 2014/104/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 26ης Νοεμβρίου 2014 , σχετικά με ορισμένους κανόνες που διέπουν τις αγωγές αποζημίωσης βάσει του εθνικού δικαίου για παραβάσεις των διατάξεων του δικαίου ανταγωνισμού των κρατών μελών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ 2014, L 349, σ. 1).

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Cour d'appel de Paris (Γαλλία) στις 30 Σεπτεμβρίου 2021 — Doctipharma SAS κατά Union des Groupements de pharmaciens d’officine (UDGPO), Pictime Coreyre

(Υπόθεση C-606/21)

(2021/C 513/33)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Αιτούν δικαστήριο

Cour d'appel de Paris

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Εκκαλούσα ενώπιον του αιτούντος δικαστηρίου, εναγομένη της κύριας δίκης, εκκαλούσα, αναιρεσίβλητη: Doctipharma SAS

Εφεσίβλητος ενώπιον του αιτούντος δικαστηρίου, ενάγων της κύριας δίκης, εφεσίβλητος, αναιρεσείων: Union des Groupements de pharmaciens d’officine (UDGPO), Pictime Coreyre

Προδικαστικά ερωτήματα

—	Πρέπει η δραστηριότητα της Doctipharma επί και βάσει του ιστοτόπου της www.doctipharma.fr να χαρακτηριστεί ως «υπηρεσία της κοινωνίας της πληροφορίας» κατά την έννοια της οδηγίας 98/34/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 22ας Ιουνίου 1998 (1);

—	Στην περίπτωση αυτή, εμπίπτει η δραστηριότητα της Doctipharma επί και βάσει του ιστοτόπου της www.doctipharma.fr στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 85γ της οδηγίας 2001/83/ΕΚ, της 6ης Νοεμβρίου 2001 (2), όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία της 8ης Ιουνίου 2011;

—

Πρέπει το άρθρο 85γ της οδηγίας 2001/83, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία της 8ης Ιουνίου 2011, να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι συνιστά περιορισμό που δικαιολογείται για λόγους προστασίας της δημόσιας υγείας η απαγόρευση, που απορρέει από την ερμηνεία των άρθρων L. 5125-25 και L. 5125-26 του Code de la santé publique (κώδικα δημόσιας υγείας, Γαλλία), της δραστηριότητας της Doctipharma επί και βάσει του ιστοτόπου της www.doctipharma.fr;

—	Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως, πρέπει το άρθρο 85γ της οδηγίας της 2001/83, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία της 8ης Ιουνίου 2011, να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι επιτρέπει τη δραστηριότητα της Doctipharma επί και βάσει του ιστοτόπου της www.doctipharnia.fr;

—

Στην περίπτωση αυτή, δικαιολογείται η απαγόρευση της δραστηριότητας της Doctipharma, η οποία απορρέει από την ερμηνεία των άρθρων L. 5125-25 και L. 5125-26 του Code de la santé publique (κώδικα δημόσιας υγείας) στην οποία προέβη το Cour de cassation (Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο, Γαλλία), για λόγους προστασίας της δημόσιας υγείας κατά την έννοια του άρθρου 85γ της οδηγίας 2001/83, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία της 8ης Ιουνίου 2011;

—	Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως, πρέπει το άρθρο 85γ της οδηγίας 2001/83, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία της 8ης Ιουνίου 2011, να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι επιτρέπει τη δραστηριότητα της «υπηρεσίας της κοινωνίας της πληροφορίας» που παρέχει η Doctipharma;

---

(1)  Οδηγία 98/34/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 22ας Ιουνίου 1998, για την καθιέρωση μιας διαδικασίας πληροφόρησης στον τομέα των τεχνικών προτύπων και κανονισμών (EE 1998, L 204, σ. 37).

(2)  Οδηγία 2001/83/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 6ης Νοεμβρίου 2001, περί κοινοτικού κώδικος για τα φάρμακα που προορίζονται για ανθρώπινη χρήση (ΕΕ 2001, L 311, σ. 67).

Προσφυγή της 14ης Οκτωβρίου 2021 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Ελληνικής Δημοκρατίας

(Υπόθεση C-633/21)

(2021/C 513/34)

Γλώσσα διαδικασίας: η ελληνική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: Μ. Κωνσταντινίδης, M. Noll-Ehlers)

Καθής: Ελληνική Δημοκρατία

Αιτήματα:

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο

Α)

Να διαπιστώσει ότι η Ελληνική Δημοκρατία: — έχοντας αφενός υπερβεί κατά τρόπο συστηματικό και διαρκή τις ετήσιες οριακές τιμές για το διοξείδιο του αζώτου όσον αφορά τον οικισμό Αθηνών (EL0003) από το 2010 δεν έχει συμμορφωθεί με τις υποχρεώσεις που υπέχει βάσει του άρθρου 13, της οδηγίας 2008/50/ΕΚ (1) σε συνδυασμό με το παράρτημα XI της οδηγίας, — αφετέρου, παραλείποντας να θεσπίσει, από τις 11 Ιουνίου 2010, κατάλληλα μέτρα για να εξασφαλιστεί η συμμόρφωση με την ετήσια οριακή τιμή για το NO2 στον οικισμό Αθηνών (EL0003), παρέβη τις υποχρεώσεις που επιβάλλει το άρθρο 23, παράγραφος 1, της οδηγίας 2008/50/ΕΚ, (και σε συνδυασμό με το παράρτημα XV, τμήμα Α, της οδηγίας αυτής), και, ειδικότερα, την υποχρέωση που προβλέπει το άρθρο 23, παράρτημα 1, δεύτερο εδάφιο, της εν λόγω οδηγίας, να λάβει τα απαραίτητα μέτρα ώστε η περίοδος υπέρβασης των οριακών τιμών να είναι όσο το δυνατόν συντομότερη.

Β)	Να καταδικάσει την Ελληνική Δημοκρατία στη δικαστική δαπάνη.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Με τον πρώτο λόγο της προσφυγής της, η Επιτροπή επισημαίνει ότι η οδηγία 2008/50/ΕΚ για την ποιότητα του ατμοσφαιρικού αέρα και καθαρότερο αέρα για την Ευρώπη απαιτεί από τα κράτη μέλη να περιορίζουν την έκθεση των πολιτών στο διοξείδιο του αζώτου (NO2). Η Επιτροπή ισχυρίζεται ότι η Ελληνική Δημοκρατία, με βάση τις ετήσιες εκθέσεις της που υπέβαλε για την ποιότητα του αέρα, δεν έχει εξασφαλίσει κατ’ εξακολούθηση από το 2005, οπότε κατέστη υποχρεωτική η συμμόρφωση με τις ημερήσιες και ετήσιες οριακές τιμές για το διοξείδιο του αζώτου (NO2) βάσει του άρθρου 13 της οδηγίας 2008/50/ΕΚ, τη συμμόρφωση με τις ημερήσιες οριακές τιμές στον οικισμό EL0003 Αθηνών.

Με τον δεύτερο λόγο της προσφυγής της, η Επιτροπή σημειώνει ότι το άρθρο 23, παράγραφος 1, δεύτερο εδάφιο της οδηγίας 2008/50/ΕΚ επιβάλλει στα κράτη μέλη, σε περίπτωση υπέρβασης των οριακών τιμών, σαφή και επείγουσα υποχρέωση να εγκρίνουν σχέδια για την ποιότητα του αέρα που να περιλαμβάνουν τα κατάλληλα μέτρα ώστε η περίοδος υπέρβαση να μπορεί να είναι όσο το δυνατόν συντομότερη. Η Επιτροπή υποστηρίζει ότι, κατά παράβαση της υποχρέωσης που υπέχει από το άρθρο 23, παράγραφος 1, της οδηγίας 2008/50/ΕΚ, η Ελληνική Δημοκρατία δεν έχει εκπονήσει κατάλληλο σχέδιο για την ποιότητα του αέρα όσον αφορά το διοξείδιο των αζώτου που να καλύπτει τον οικισμό EL0003 Αθηνών.

---

(1)  Οδηγία 2008/50/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 21ης Μαΐου 2008, για την ποιότητα του ατμοσφαιρικού αέρα και καθαρότερο αέρα για την Ευρώπη (ΕΕ 2008, L 152, σ. 1).

Διάταξη του Προέδρου του Δικαστηρίου της 24ης Σεπτεμβρίου 2021 [αίτηση του Juzgado de lo Social no 1 de Barcelona (Ισπανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — HV κατά Instituto Nacional de la Seguridad Social (INSS)

(Υπόθεση C-258/20) (1)

(2021/C 513/35)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Ο Πρόεδρος του Δικαστηρίου αποφάσισε τη διαγραφή της υποθέσεως.

---

(1)  ΕΕ C 320 της 28.9.2020.

Διάταξη του Προέδρου του Δικαστηρίου της 21ης Σεπτεμβρίου 2021 [αίτηση του Sofiyski rayonen sad (Βουλγαρία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — «Banka DSK» EAD κατά RP

(Υπόθεση C-689/20) (1)

(2021/C 513/36)

Γλώσσα διαδικασίας: η βουλγαρική

Ο Πρόεδρος του Δικαστηρίου αποφάσισε τη διαγραφή της υποθέσεως.

---

(1)  ΕΕ C 88 της 15.3.2021.

Διάταξη του Προέδρου του Δικαστηρίου της 20ής Σεπτεμβρίου 2021 [αίτηση του Landesgericht Korneuburg (Αυστρία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — L GmbH κατά F GmbH, BW, SW

(Υπόθεση C-336/21) (1)

(2021/C 513/37)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Ο Πρόεδρος του Δικαστηρίου αποφάσισε τη διαγραφή της υποθέσεως.

---

(1)  ΕΕ C 349 της 30.8.2021.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 22ας Σεπτεμβρίου 2021 — T i D kontrolni sistemi κατά EUIPO — Sigmatron (Συσκευές και μηχανισμοί σηματοδοσίας)

(Υπόθεση T-503/20) (1)

(«Κοινοτικό σχέδιο ή υπόδειγμα - Διαδικασία για την κήρυξη ακυρότητας - Καταχωρισμένο κοινοτικό σχέδιο ή υπόδειγμα που απεικονίζει συσκευές και μηχανισμούς σηματοδοσίας - Προγενέστερο κοινοτικό σχέδιο ή υπόδειγμα - Λόγος ακυρότητας - Έλλειψη ατομικού χαρακτήρα - Κήρυξη ακυρότητας του προγενέστερου σχεδίου ή υποδείγματος - Δεν ασκεί επιρροή - Γνωστοποίηση του προγενέστερου σχεδίου ή υποδείγματος - Ενημερωμένος χρήστης - Βαθμός ελευθερίας του δημιουργού - Απουσία διαφορετικής συνολικής εντύπωσης - Άρθρο 6 και άρθρο 25, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 6/2002»)

(2021/C 513/38)

Γλώσσα διαδικασίας: η βουλγαρική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: T i D kontrolni sistemi EOOD (Βάρνα, Βουλγαρία) (εκπρόσωπος: P. Priparzhenski, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: P. Georgieva και A. Folliard-Monguiral)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του EUIPO, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου: Sigmatron EOOD (Σόφια, Βουλγαρία) (εκπρόσωπος: A. Kostov, δικηγόρος)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του τρίτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 30ής Απριλίου 2020 (υπόθεση R 956/2019-3), σχετικά με διαδικασία για την κήρυξη ακυρότητας μεταξύ Sigmatron και T i D kontrolni sistemi.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει την T i D kontrolni sistemi EOOD στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  EE C 329 της 5.10.2020.

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 28ης Οκτωβρίου 2021 — Diusa Rendering και Assograssi κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-201/18) (1)

(Δημόσια υγεία - Κανόνες πρόληψης, καταπολέμησης και εξάλειψης ορισμένων μεταδοτικών σπογγωδών εγκεφαλοπαθειών - Απαγόρευση εξαγωγής οργανικών λιπασμάτων και βελτιωτικών εδάφους που προέρχονται από υλικά της κατηγορίας 2 - Παράλειψη της Επιτροπής να κινήσει τη διαδικασία για την εκ νέου εξέταση της απαγορεύσεως - Προσφυγή κατά παραλείψεως - Πρόταση σχεδίου μέτρων για τη θέση τέλους στην παράλειψη - Κατάργηση της δίκης)

(2021/C 513/39)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: Diusa Rendering Srl (Piacenza, Ιταλία) και Assograssi — Associazione Nazionale Produttori Grassi e Proteine Animali (Buccinasco, Ιταλία) (εκπρόσωπος: M. Moretto, δικηγόρος)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: D. Bianchi, W. Farrell και B. Eggers)

Αντικείμενο

Προσφυγή δυνάμει του άρθρου 265 ΣΛΕΕ με αίτημα να διαπιστωθεί ότι η Επιτροπή παρανόμως παρέλειψε να κινήσει τη διαδικασία του άρθρου 5α της αποφάσεως 1999/468/ΕΚ του Συμβουλίου της 28ης Ιουνίου 1999 για τον καθορισμό των όρων άσκησης των εκτελεστικών αρμοδιοτήτων που ανατίθενται στην Επιτροπή (ΕΕ 1999, L 184, σ. 23), προκειμένου να εξετάσει εκ νέου την απαγόρευση εξαγωγής οργανικών λιπασμάτων και βελτιωτικών εδάφους που προέρχονται από υλικά της κατηγορίας 2, απαγόρευση την οποία προβλέπει το άρθρο 43, παράγραφος 3, του κανονισμού (ΕΚ) 1069/2009 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 21ης Οκτωβρίου 2009, περί υγειονομικών κανόνων για ζωικά υποπροϊόντα και παράγωγα προϊόντα που δεν προορίζονται για κατανάλωση από τον άνθρωπο και για την κατάργηση του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1774/2002 (κανονισμός για τα ζωικά υποπροϊόντα) (ΕΕ 2009, L 300, σ. 1).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Καταργεί τη δίκη.

2)	Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή φέρει τα δικαστικά έξοδά της, καθώς και τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η Diusa Rendering Srl και η Assograssi — Associazione Nazionale Produttori Grassi e Proteine Animali.

---

(1)  EE C 166 της 14.5.2018.

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 25ης Οκτωβρίου 2021 — 4B Company κατά EUIPO — Deenz [Μενταγιόν (κόσμημα)]

(Υπόθεση T-329/20) (1)

(Κοινοτικό σχέδιο ή υπόδειγμα - Διαδικασία για την κήρυξη ακυρότητας - Καταχωρισμένο κοινοτικό σχέδιο ή υπόδειγμα που απεικονίζει μενταγιόν (κόσμημα) - Διατήρηση του σχεδίου ή υποδείγματος σε τροποποιημένη μορφή - Άρθρο 25, παράγραφος 6, του κανονισμού (ΕΚ) 6/2002 - Έννομο συμφέρον - Απαράδεκτο)

(2021/C 513/40)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: 4B Company Srl (Montegiorgio, Ιταλία) (εκπρόσωπος: G. Brogi, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: S. Scardocchia και A. Folliard-Monguiral)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του EUIPO, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου: Deenz Holding Ltd (Ντουμπάι, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα) (εκπρόσωπος: N. Alberti, δικηγόρος)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του τρίτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 19ης Μαρτίου 2020 (υπόθεση R 2449/2018-3), σχετικά με διαδικασία για την κήρυξη ακυρότητας μεταξύ 4B Company και Deenz Holding.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει την 4B Company Srl στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  EE C 247 της 27.7.2020.

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 22ας Οκτωβρίου 2021 — Fachverband Spielhallen και LM κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-510/20) (1)

(Κρατικές ενισχύσεις - Φορολογική μεταχείριση των φορέων εκμετάλλευσης δημόσιων καζίνων στη Γερμανία - Καταγγελία - Προκαταρκτικό στάδιο εξέτασης - Απόφαση της Επιτροπής με την οποία διαπιστώνεται ότι δεν υφίσταται κρατική ενίσχυση - Προϋποθέσεις για την κίνηση επίσημης διαδικασίας έρευνας - Σοβαρές δυσχέρειες - Έννοια της «κρατικής ενίσχυσης» - Παρακράτηση επί των κερδών - Πλεονέκτημα - Επιλεκτικός χαρακτήρας - Προσφυγή προδήλως νόμω αβάσιμη)

(2021/C 513/41)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: Fachverband Spielhallen eV (Βερολίνο, Γερμανία), LM (εκπρόσωποι: A. Bartosch και R. Schmidt, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: B. Stromsky και K. Blanck)

Παρεμβαίνουσα υπέρ της καθής: Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας (εκπρόσωποι: R. Kanitz και S. Costanzo)

Αντικείμενο

Προσφυγή δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ με αίτημα την ακύρωση της απόφασης C(2019) 8819 final της Επιτροπής, της 9ης Δεκεμβρίου 2019, σχετικά με την κρατική ενίσχυση SA.44944 (2019/C, πρώην 2016/FC) — Φορολογική μεταχείριση των φορέων εκμετάλλευσης δημόσιων καζίνων στη Γερμανία και την κρατική ενίσχυση SA.53552 (2019/C, πρώην 2019/FC) — Εικαζόμενη εγγύηση για τους φορείς εκμετάλλευσης δημόσιων καζίνων στη Γερμανία (εγγύηση οικονομικής αποδοτικότητας), κατά το μέρος που, με την απόφαση αυτή, απορρίφθηκε η καταγγελία την οποία υπέβαλαν οι προσφεύγουσες κατά του γεγονότος ότι τα ποσά που κατέβαλαν οι φορείς εκμετάλλευσης δημόσιων καζίνων στο ομόσπονδο κράτος της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας (Γερμανία) στο πλαίσιο παρακράτησης επί των κερδών εξέπιπταν από τις βάσεις επιβολής του φόρου επιτηδεύματος και του φόρου εισοδήματος καθώς και του φόρου εταιριών.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Οι Fachverband Spielhallen eV και LM φέρουν, πέραν των δικαστικών εξόδων τους, και τα δικαστικά έξοδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

3)	Η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας φέρει τα δικαστικά έξοδά της.

---

(1)  EE C 329 της 5.10.2020.

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 22ας Οκτωβρίου 2021 — Equinoccio-Compañía de Comercio Exterior κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-22/21) (1)

(Προσφυγή ακυρώσεως - Μηχανισμός προενταξιακής βοήθειας - Τρίτη χώρα - Εθνική δημόσια σύμβαση - Καταγγελία της σύμβασης από την αναθέτουσα αρχή - Αίτηση κατάπτωσης από την αναθέτουσα αρχή της τραπεζικής εγγύησης - Προσυπογραφή από τον επικεφαλής της αντιπροσωπείας της ΕΕ στην τρίτη χώρα ή από τον αναπληρωτή επικεφαλής - Αναρμοδιότητα)

(2021/C 513/42)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Equinoccio-Compañía de Comercio Exterior, SL (Μαδρίτη, Ισπανία) (εκπρόσωποι: D. Luff και R. Sciaudone, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: D. Bianchi και T. Van Noyen)

Αντικείμενο

Προσφυγή δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ με αίτημα την ακύρωση του εγγράφου της Επιτροπής της 5ης Νοεμβρίου 2020, με στοιχεία αναφοράς GK/Regio.ddg.d. 1(2020)6793282, σχετικά με την κατάπτωση της τραπεζικής εγγύησης που ζητήθηκε από το τουρκικό Υπουργείο Επιστημών, Βιομηχανίας και Τεχνολογίας.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει την Equinoccio-Compañía de Comercio Exterior, SL στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  EE C 128 της 12.4.2021.

Διάταξη του Προέδρου του Γενικού Δικαστηρίου της 25ης Οκτωβρίου 2021 — Troy Chemical Company και Troy κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-297/21 R)

(Ασφαλιστικά μέτρα - Βιοκτόνα - Εκτελεστικός κανονισμός (ΕΕ) 2021/348 - Έγκριση της καρβενδαζίμης ως υπάρχουσας δραστικής ουσίας για χρήση σε βιοκτόνα των τύπων προϊόντων 7 (συντηρητικά μεμβρανών) και 10 (συντηρητικά οικοδομικών υλικών) - Αίτηση αναστολής εκτελέσεως - Έλλειψη επείγοντος)

(2021/C 513/43)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: Troy Chemical Company BV (Delft, Κάτω Χώρες), Troy Corp. (Florham Park, New Jersey, Ηνωμένες Πολιτείες) (εκπρόσωποι: D. Abrahams, H. Widemann και L. Gorywoda, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: R. Lindenthal και M. Farley)

Αντικείμενο

Προσφυγή βάσει των άρθρων 278 και 279 ΣΛΕΕ με αίτημα, αφενός, την αναστολή εκτελέσεως του εκτελεστικού κανονισμού (ΕE) 2021/348 της Επιτροπής, της 25ης Φεβρουαρίου 2021, για την έγκριση της ουσίας καρβενδαζίμη (carbendazim) ως υπάρχουσας δραστικής ουσίας για χρήση σε βιοκτόνα των τύπων προϊόντων 7 και 10 (ΕΕ 2021, L 68, σ. 174), και, αφετέρου, τη λήψη κάθε άλλου προσωρινού μέτρου που θα κρίνει κατάλληλο το Γενικό Δικαστήριο.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων.

2)	Επιφυλάσσεται ως προς τα δικαστικά έξοδα.

Προσφυγή-αγωγή της 14ης Σεπτεμβρίου 2021 — WO κατά Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας

(Υπόθεση T-603/21)

(2021/C 513/44)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγων-ενάγων: WO (εκπρόσωπος: V. Vitkovskis, δικηγόρος)

Καθής-εναγομένη: Ευρωπαϊκή Εισαγγελία

Αιτήματα

Ο προσφεύγων-ενάγων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει, βάσει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ, την αβάσιμη και παράνομη απόφαση 028/2021 του συλλογικού οργάνου της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας με την οποία απορρίφθηκε η υποψηφιότητα του προσφεύγοντος-ενάγοντος (στο εξής: προσφεύγων) για το λειτούργημα του ευρωπαίου εντεταλμένου εισαγγελέα·

—

να υποχρεώσει την Ευρωπαϊκή Εισαγγελία να καταβάλει αποζημίωση στον προσφεύγοντα λόγω προσβολής της προστασίας των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα του ιδίου, μη δίκαιης διαδικασίας διορισμού και παράνομης απόφασης περί απορρίψεως της υποψηφιότητάς του για τη θέση του ευρωπαίου εντεταλμένου εισαγγελέα.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής-αγωγής του, ο προσφεύγων προβάλλει εννέα λόγους.

1.	Με τον πρώτο λόγο προβάλλει ότι η προσβαλλόμενη απόφαση στηρίζεται μόνο σε εικασίες και στερείται κατάλληλης αιτιολογίας.

2.	Με τον δεύτερο λόγο προβάλλει ότι η προσβαλλόμενη απόφαση περιέχει ψευδείς πληροφορίες σχετικά με τον προσφεύγοντα.

3.	Με τον τρίτο λόγο προβάλλει ότι η προσβαλλόμενη απόφαση βασίζεται σε παρανόμως αποκτηθέντα δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα που αφορούν τον προσφεύγοντα.

4.	Με τον τέταρτο λόγο προβάλλει ότι η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία προέβη σε παραβίαση των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα του προσφεύγοντος, μεταξύ άλλων σε σχέση με δεδομένα που περιλαμβάνονται στην απόφαση.

5.

Με τον πέμπτο λόγο προβάλλει ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι συνδεδεμένη με πειθαρχική κύρωση και στηρίζεται στην κύρωση αυτή που επιβλήθηκε στον προσφεύγοντα πριν από δεκαπέντε και πλέον έτη. Δεν υφίσταται νομικό σύστημα και/ή πράξη στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης που να επιτρέπει να θεωρείται ότι διοικητικές παραβάσεις/πειθαρχικά παραπτώματα ασκούν επιρροή μετά την παρέλευση δεκαπέντε ετών.

6.	Με τον έκτο λόγο προβάλλει ότι κανένα από τα επιχειρήματα του προσφεύγοντος δεν ελήφθη υπόψη. Τα επιχειρήματα αυτά αγνοήθηκαν.

7.

Με τον έβδομο λόγο προβάλλει ότι η διαδικασία διορισμού παραβιάστηκε για τον λόγο ότι στον προσφεύγοντα εφαρμόστηκαν πρόσθετα κριτήρια και αυτός αξιολογήθηκε ως προς μακρότερο χρονικό διάστημα σε σχέση με άλλους υποψηφίους. Κατά τον τρόπο αυτό παραβιάστηκε η αρχή της ίσης μεταχείρισης όλων των υποψηφίων.

8.	Με τον όγδοο λόγο προβάλλει ότι στην περίπτωση του προσφεύγοντος εφαρμόστηκε ανύπαρκτη νομική πράξη στο πλαίσιο της απορρίψεως της υποψηφιότητάς του.

9.

Με τον ένατο λόγο προβάλλει ότι η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία παραβίασε επίσης την αρχή της καλόπιστης συνεργασίας μεταξύ του κράτους μέλους και του θεσμικού οργάνου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η γνώμη του φορέα του κράτους μέλους ο οποίος πρότεινε το εν λόγω πρόσωπο για τη θέση του ευρωπαίου εντεταλμένου εισαγγελέα αγνοήθηκε. Kακώς επίσης η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία επανεκτίμησε τα κριτήρια επιλεξιμότητας του προταθέντος προσώπου.

Προσφυγή-αγωγή της 27ης Σεπτεμβρίου 2021 — BZ κατά EΚΤ

(Υπόθεση T-631/21)

(2021/C 513/45)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα-ενάγουσα: BZ (εκπρόσωπος: H. Tettenborn, δικηγόρος)

Καθής-εναγομένη: Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (EΚΤ)

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα-ενάγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει τις αποφάσεις της εκτελεστικής επιτροπής της ΕΚΤ της 16ης Μαρτίου 2021 και της 13ης Ιουλίου 2021, καθόσον αντιστοίχως: α) επανεκτίμησαν την κατάσταση της προσφεύγουσας-ενάγουσας και της χορήγησαν αποζημίωση, κατά δίκαιη και εύλογη κρίση, 50 000 ευρώ για την αποκατάσταση της ζημίας (συμπεριλαμβανομένης της συνολικής ζημίας που υπέστη λόγω των παρατυπιών που αναφέρονται στην επιστολή της ΓΔ Ανθρωπίνου Δυναμικού της 12ης Ιανουαρίου 2021) που προκλήθηκε σε αυτήν και β) απέρριψαν την ειδική διοικητική προσφυγή που υπέβαλε η προσφεύγουσα-ενάγουσα στις 18 Μαΐου 2021 κατά της απόφασης της εκτελεστικής επιτροπής της 16ης Μαρτίου 2021·

—

να υποχρεώσει την ΕΚΤ να καταβάλει στην προσφεύγουσα-ενάγουσα: — 200 000 ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση για παράβαση του άρθρου 8 της ΕΣΔΑ σχετικά με την προσβολή της ιδιωτικής ζωής της προσφεύγουσας-ενάγουσας όσον αφορά την αξιοπρέπεια και την επαγγελματική της ακεραιότητα· — 130 000 ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση για παράβαση του άρθρου 8 της ΕΣΔΑ σχετικά με την προσβολή της ιδιωτικής ζωής της προσφεύγουσας-ενάγουσας όσον αφορά το δικαίωμά της στην υγεία· — 20 000 ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση για ηθική βλάβη, λόγω χρήσης της πλημμελούς εκθέσεως έρευνας και της ακυρωθείσας απόφασης στην υπόθεση F-43/10 μέσω της αποστολής των εγγράφων αυτών προς [εμπιστευτικό]· — για απώλεια εισοδήματος, το ποσό που θα υπολογισθεί σύμφωνα με την έκβαση της εκκρεμούς υποθέσεως T-500/16· — 20 000 ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση για ηθική βλάβη, λόγω καταστροφής των φακέλων έρευνας· — 52 000 ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση για ηθική βλάβη, λόγω καθυστέρησης έκδοσης απόφασης σχετικά με την αξιολόγησή της καθώς και απόφασης σχετικά με τη διαδικασία ετήσιας αναθεωρήσεως των μισθών και των πριμ (ASBR) για το έτος 2007, η οποία καλύπτει την περίοδο από το 2007 έως το 2021· — 150 000 ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση και αποζημίωση για την ηθική βλάβη και την υλική ζημία που προκύπτει λόγω της μη έκδοσης απόφασης σχετικά με την αξιολόγησή της και απόφασης σχετικά με τη διαδικασία ετήσιας αναθεωρήσεως των μισθών και των πριμ (ASBR)· — 700 000 ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση και αποζημίωση για την οριστική απώλεια ευκαιρίας που προκύπτει λόγω μη διεξαγωγής νέας έρευνας (ηθική βλάβη και υλική ζημία).

—	να καταδικάσει την ΕΚΤ στα δικαστικά έξοδά της καθώς και στα δικαστικά έξοδα της προσφεύγουσας-ενάγουσας στην παρούσα δίκη.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής-αγωγής η προσφεύγουσα-ενάγουσα προβάλλει πέντε λόγους.

1.

Με τον πρώτο λόγο προβάλλεται ότι η απόφαση της εκτελεστικής επιτροπής της 16ης Μαρτίου 2021 ενέχει διάφορα πραγματικά και νομικά σφάλματα καθώς και ότι το άρθρο 8.2.1 των κανόνων που εφαρμόζονται στο προσωπικό της ΕΚΤ και το άρθρο 42 των όρων απασχολήσεως του προσωπικού της ΕΚΤ παραμορφώθηκαν και δεν εφαρμόστηκαν ορθώς.

2.

Με τον δεύτερο λόγο προβάλλεται παράβαση του άρθρου 266 ΣΛΕΕ, συμπεριλαμβανομένης της παράλειψης: α) καταβολής της οφειλόμενης αποζημίωσης και/ή χρηματικής ικανοποίησης για τη ζημία και/ή την ηθική βλάβη που προκλήθηκαν και όχι αποζημίωσης και/ή χρηματικής ικανοποίησης προσδιοριζόμενων κατά δίκαιη κρίση (ιδίως κατά δίκαιη και εύλογη κρίση)· β) καταβολής προσήκουσας αποζημίωσης και/ή χρηματικής ικανοποίησης στην προσφεύγουσα-ενάγουσα για όλες τις δυσχέρειες και τις ζημίες, συμπεριλαμβανομένης της χρηματικής ικανοποίησης και της αποζημίωσης για απώλεια ευκαιρίας εξαιτίας του γεγονότος ότι η ΕΚΤ δεν είναι σε θέση να διεξαγάγει την έρευνα εκ νέου και επίσης σύμφωνα με την αρχή της αναλογικότητας και της απαγόρευσης των διακρίσεων· καθώς και γ) άρσης των προγενέστερων αποτελεσμάτων των ακυρωθεισών αποφάσεων.

3.	Με τον τρίτο λόγο προβάλλεται παραβίαση των αρχών της διαφάνειας και της χρηστής διοίκησης, των άρθρων 41, 42 και 47 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ, καθώς και παραβίαση των αρχών της ασφάλειας δικαίου και προσβολή του δικαιώματος άσκησης προσφυγής.

4.	Με τον τέταρτο λόγο προβάλλεται παράβαση του καθήκοντος επιμέλειας και του καθήκοντος πρόνοιας για την ευημερία του προσωπικού, καθώς και παράβαση των άρθρων 21 και 31 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

5.	Με τον πέμπτο λόγο προβάλλεται ανεπαρκής αιτιολογία.

Προσφυγή της 25ης Οκτωβρίου 2021 — energy cake κατά EUIPO — Foodtastic (ENERGY CAKE)

(Υπόθεση T-686/21)

(2021/C 513/46)

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: energy cake GmbH (Βιέννη, Αυστρία) (εκπρόσωπος: A. Bernegger, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Foodtastic GmbH (Ντόρτμουντ, Γερμανία)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του EUIPO

Δικαιούχος του επίδικου σήματος: Η προσφεύγουσα

Επίδικο σήμα: Λεκτικό σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης ENERGY CAKE — Υπ’ αριθ. 14 808 935 λεκτικό σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Διαδικασία ενώπιον του EUIPO: Διαδικασία για την κήρυξη ακυρότητας

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του πέμπτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 11ης Αυγούστου 2021 στην υπόθεση R 2324/2020-5

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—	να καταδικάσει το EUIPO στα δικαστικά έξοδα.

Προβαλλόμενοι λόγοι

—	Παράβαση του άρθρου 59, παράγραφος 1, στοιχείο α', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου·

—	Παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχεία β' και γ', σε συνδυασμό με το άρθρο 7, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου.

Προσφυγή-αγωγή της 25ης Οκτωβρίου 2021 — BNP Paribas Public Sector κατά ΕΣΕ

(Υπόθεση T-688/21)

(2021/C 513/47)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα-ενάγουσα: BNP Paribas Public Sector SA (Παρίσι, Γαλλία) (εκπρόσωποι: A. Champsaur και A. Delors, δικηγόροι)

Καθού-εναγόμενο: Ενιαίο Συμβούλιο Εξυγίανσης

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα-ενάγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει, βάσει των άρθρων 256 και 263 ΣΛΕΕ, την απόφαση του ΕΣΕ, της 13ης Αυγούστου 2021, με στοιχεία αναφοράς srb.e.e4.co(2021)570897, καθόσον απέρριψε, κατά παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 3, του εκτελεστικού κανονισμού 2015/81, το αίτημα για την επιστροφή των ποσών που αντιστοιχούν στις εγγυήσεις σε μετρητά σε σχέση με τις ΑΔΠ για τα έτη 2015 έως 2021·

—

δυνάμει των συμβάσεων 2016-2021 και βάσει των άρθρων 272 και 340 ΣΛΕΕ: — να διαπιστώσει ότι το ΕΣΕ, αρνούμενο να επιστρέψει τα ποσά που αντιστοιχούν στις εγγυήσεις σε μετρητά σε σχέση με τις ΑΔΠ για τα έτη 2016 έως και το 2021, παρέβη την υποχρέωση επιστροφής που υπέχει για τις περιόδους 2016 έως 2021 κατ’ εφαρμογήν της ρήτρας 12.5 εκάστης Συμβάσεως, η οποία προβλέπει ρητώς την εφαρμογή του άρθρου 7, παράγραφος 3, του εκτελεστικού κανονισμού 2015/81, και — να υποχρεώσει το ΕΣΕ να επιστρέψει στην προσφεύγουσα-ενάγουσα τα ποσά τα οποία αντιστοιχούν στις εγγυήσεις σε μετρητά και τα οποία το ΕΣΕ διατηρεί κατά παράβαση των συμβατικών υποχρεώσεών του, καθώς και το σύνολο των επιβαρύνσεων, των τόκων υπερημερίας και των παρεπόμενων συναφών εξόδων κάθε είδους (ή, εναλλακτικώς, να καταβάλει στην προσφεύγουσα-ενάγουσα ως αποζημίωση ποσό αντίστοιχο της ζημίας που υπέστη λόγω της παράβασης των εν λόγω συμβάσεων)·

—

κυρίως, όσον αφορά τη σύμβαση 2015 και, επικουρικώς, όσον αφορά τις συμβάσεις 2016-2021, λόγω εξωσυμβατικής ευθύνης του ΕΣΕ και βάσει του άρθρου 340 ΣΛΕΕ: — να διαπιστώσει ότι η άρνηση του ΕΣΕ να επιστρέψει τα ποσά που αντιστοιχούν στις εγγυήσεις σε μετρητά σε σχέση με τις ΑΔΠ για τα έτη 2015 έως και 2021 συνιστά αδικαιολόγητο πλουτισμό, και — να υποχρεώσει το ΕΣΕ να επιστρέψει στην προσφεύγουσα-ενάγουσα τα εν λόγω ποσά τα οποία διατηρεί χωρίς καμία νομική βάση, καθώς και το σύνολο των επιβαρύνσεων, των τόκων υπερημερίας και των παρεπόμενων συναφών εξόδων κάθε είδους·

—	να καταδικάσει το ΕΣΕ στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής-αγωγής της, η προσφεύγουσα-ενάγουσα προβάλλει, κυρίως, τρεις λόγους.

1.

Με τον πρώτο λόγο προβάλλεται παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 3, του εκτελεστικού κανονισμού 2015/81 (1) και του κανονισμού ΕΜΕ για τον λόγο ότι η απόφαση του Ενιαίου Συμβουλίου Εξυγίανσης αντιβαίνει προς το άρθρο 7, παράγραφος 3, του εκτελεστικού κανονισμού 2015/81, το οποίο προβλέπει ρητώς ότι οι αμετάκλητες δεσμεύσεις πληρωμής ιδρυμάτων που δεν εμπίπτουν πλέον στο πεδίο εφαρμογής του κανονισμού (ΕΕ) 806/2014 (2) ακυρώνονται και ότι οι εξασφαλίσεις που καλύπτουν τις εν λόγω δεσμεύσεις επιστρέφονται.

2.

Με τον δεύτερο λόγο προβάλλεται ότι το Ενιαίο Συμβούλιο Εξυγίανσης υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο, καθόσον υποστήριξε ότι το άρθρο 70, παράγραφος 4, του κανονισμού ΕΜΕ έχει εφαρμογή σε σχέση με τις αμετάκλητες δεσμεύσεις πληρωμής, ενώ το άρθρο αυτό αφορά μόνον τις εκ των προτέρων εισφορές σε μετρητά, και ότι το Ενιαίο Συμβούλιο Εξυγίανσης συγχέει τις εισφορές σε μετρητά με τις εγγυήσεις σε μετρητά σε σχέση με αμετάκλητες δεσμεύσεις πληρωμής.

3.

Με τον τρίτο λόγο προβάλλεται παράβαση των συμβατικών όρων τους οποίους η προσφεύγουσα-ενάγουσα συνομολόγησε με το Ενιαίο Συμβούλιο Εξυγίανσης και οι οποίοι συνεπάγονται συμβατική ευθύνη της προσφεύγουσας-ενάγουσας. Η προσφεύγουσα-ενάγουσα εκτιμά, ειδικότερα, ότι η άρνηση του Ενιαίου Συμβουλίου Εξυγίανσης να επιστρέψει τα ποσά που αντιστοιχούν στις εγγυήσεις σε μετρητά σχετικά με τις αμετάκλητες δεσμεύσεις πληρωμής για τα έτη 2016 έως 2021 συνιστά παράβαση της εν λόγω σύμβασης. Η προσφεύγουσα-ενάγουσα προβάλλει επίσης, επικουρικώς, λόγο σχετικό με τις συμβάσεις 2016-2021. Υποστηρίζει, συναφώς, ότι η άρνηση του Ενιαίου Συμβουλίου Εξυγίανσης να επιστρέψει τα ποσά που αντιστοιχούν στις εγγυήσεις σε μετρητά σχετικά με τις αμετάκλητες δεσμεύσεις πληρωμής για τα έτη 2015 έως 2021 συνιστά αδικαιολόγητο πλουτισμό του Ενιαίου Συμβουλίου Εξυγίανσης.

---

(1)  Εκτελεστικός κανονισμός (ΕΕ) 2015/81 του Συμβουλίου, της 19ης Δεκεμβρίου 2014, περί ενιαίων όρων εφαρμογής του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 806/2014 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου όσον αφορά τις εκ των προτέρων εισφορές στο Ενιαίο Ταμείο Εξυγίανσης (ΕΕ 2015, L 15, σ. 1).

(2)  Κανονισμός (ΕΕ) 806/2014 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 15ης Ιουλίου 2014, περί θεσπίσεως ενιαίων κανόνων και διαδικασίας για την εξυγίανση πιστωτικών ιδρυμάτων και ορισμένων επιχειρήσεων επενδύσεων στο πλαίσιο ενός Ενιαίου Μηχανισμού Εξυγίανσης και ενός Ενιαίου Ταμείου Εξυγίανσης και τροποποιήσεως του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1093/2010 (ΕΕ 2014, L 225, σ. 1).

Προσφυγή της 22ας Οκτωβρίου 2021 — Auken κ.λπ. κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-689/21)

(2021/C 513/48)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: Margrete Auken, Tilly Metz, Jutta Paulus, Michèle Rivasi και Kimberly van Sparrentak (εκπρόσωπος: B. Kloostra, δικηγόρος)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Οι προσφεύγουσες ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει τη σιωπηρή απορριπτική απόφαση της καθής της 13ης Αυγούστου 2021 που εκδόθηκε σε συνέχεια της από 30 Ιουνίου 2021 επιβεβαιωτικής αιτήσεως των προσφευγουσών κατά της αποφάσεως της 9ης Ιουνίου 2021 περί μερικής αρνήσεως παροχής προσβάσεως στα ζητηθέντα από τις προσφεύγουσες έγγραφα, και

—	να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής τους οι προσφεύγουσες προβάλλουν πέντε λόγους.

1.	Με τον πρώτο λόγο προβάλλεται ότι η καθής παρανόμως εφάρμοσε τις εξαιρέσεις που προβλέπονται στο άρθρο 4, παράγραφος 2, πρώτη περίπτωση, του κανονισμού (ΕΚ) 1049/2001 (1).

2.

Με τον δεύτερο λόγο προβάλλεται ότι η καθής δεν αιτιολόγησε την εφαρμογή των εξαιρέσεων του άρθρου 4 του κανονισμού (ΕΚ) 1049/2001 και, ως εκ τούτου, παρέβη τον κανονισμό (ΕΚ) 1049/2001, καθόσον δεν ακολούθησε αυστηρή ερμηνεία και εφαρμογή του άρθρου 4, παράγραφος 2, πρώτη περίπτωση, και του άρθρου 4, παράγραφος 3, του κανονισμού (ΕΚ) 1049/2001.

3.	Με τον τρίτο λόγο προβάλλεται ότι η καθής εφάρμοσε κατά τρόπο μη συνεπή τις εξαιρέσεις του άρθρου 4, παράγραφος 2, πρώτη περίπτωση, του κανονισμού (ΕΚ) 1049/2001.

4.	Με τον τέταρτο λόγο προβάλλεται ότι η καθής δεν έλαβε υπόψη ότι υφίσταται υπέρτερο δημόσιο συμφέρον για τη γνωστοποίηση των ζητούμενων πληροφοριών

5.	Με τον πέμπτο λόγο προβάλλεται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση παραβιάζει το άρθρο 52, παράγραφος 3, του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το άρθρο 10, παράγραφος 1, της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

---

(1)  Κανονισμός (ΕΚ) 1049/2001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 30ής Μαΐου 2001, για την πρόσβαση του κοινού στα έγγραφα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του Συμβουλίου και της Επιτροπής (ΕΕ 2001, L 145, σ. 43-48).

Προσφυγή της 25ης Οκτωβρίου 2021 — LW Capital κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-690/21)

(2021/C 513/49)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: LW Capital (Μόναχο, Γερμανία) (εκπρόσωπος: C. Ziegler, δικηγόρος

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει εν μέρει την απόφαση της Επιτροπής, της 3ης Ιουνίου 2021, σχετικά με την κρατική ενίσχυση SA.56826 (2020/N) — Γερμανία — μεταρρύθμιση του γερμανικού νόμου για την προώθηση της συμπαραγωγής θερμότητας και ηλεκτρικής ενέργειας (Kraft-Wärme-Kopplungsgesetz 2020) (KWKG) και την κρατική ενίσχυση SA.53308 (2019/N) — Γερμανία — τροποποίηση του καθεστώτος προώθησης υφιστάμενων το 2019 εγκαταστάσεων συμπαραγωγής θερμότητας και ηλεκτρικής ενέργειας (άρθρο 13 KWKG) (ΕΕ 2021, C 306, σ. 1 και 2), καθόσον δεν διατυπώνονται αντιρρήσεις κατά i) της προώθηση της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από συμπαραγωγή σε νέες, εκσυγχρονισμένες και ανακαινισμένες εγκαταστάσεις υψηλής απόδοσης και ii) της προώθησης της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από συμπαραγωγή σε υφιστάμενες εγκαταστάσεις συμπαραγωγής υψηλής απόδοσης, τροφοδοτούμενες με φυσικό αέριο, στον τομέα της τηλεθέρμανσης·

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδά της και στα δικαστικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η προσφεύγουσα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει έναν μόνο λόγο ακυρώσεως.

Με τον μόνο λόγο ακυρώσεως που προβάλλει, η προσφεύγουσα προσάπτει στην προσβαλλόμενη απόφαση «παραβίαση των Συνθηκών ή οποιουδήποτε κανόνα δικαίου σχετικού με την εφαρμογή τους» κατά την έννοια του τέταρτου εδαφίου, σε συνδυασμό με το δεύτερο εδάφιο, του άρθρου 263, ΣΛΕΕ. Η παραβίαση συνίσταται στο ότι η Επιτροπή θα έπρεπε να είχε διατυπώσει αντιρρήσεις σχετικά με τη συμβατότητα του καθεστώτος ενισχύσεων που πρότεινε η Γερμανία με τη μεταρρύθμιση του γερμανικού νόμου για την προώθηση της συμπαραγωγής θερμότητας και ηλεκτρικής ενέργειας (KWKG 2020) και, ως εκ τούτου, θα έπρεπε να κινήσει την επίσημη διαδικασία έρευνας του άρθρου 108, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ. Με την παράλειψη αυτή, η Επιτροπή παραβίασε τα διαδικαστικά δικαιώματα της προσφεύγουσας.

Η προσφεύγουσα επικαλείται προσβολή των διαδικαστικών δικαιωμάτων που απορρέουν από το άρθρο 108, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ, σε συνδυασμό με παραβίαση του άρθρου 107, παράγραφος 3, στοιχείο γ', ΣΛΕΕ, παραβίαση των γενικών αρχών της απαγόρευσης των δυσμενών διακρίσεων, της αναλογικότητας και της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης και εσφαλμένη εκτίμηση των πραγματικών περιστατικών.

Προσφυγή της 27ης Οκτωβρίου 2021 — Alcogroup και Alcodis κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-691/21)

(2021/C 513/50)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: Alcogroup (Βρυξέλλες, Βέλγιο) και Alcodis (Βρυξέλλες) (εκπρόσωποι: P. de Bandt, C. Binet και M. Nuytten, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Οι προσφεύγουσες ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στο σύνολο των δικαστικών εξόδων της παρούσας διαδικασίας.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής τους κατά της αποφάσεως της Επιτροπής της 17ης Σεπτεμβρίου 2021 με την οποία καλούνται να κινήσουν εκ νέου, υπό ορισμένες προϋποθέσεις, τη διαδικασία διευθέτησης διαφορών στο πλαίσιο της υποθέσεως AT.40054 — Ethanol Benchmarks, οι προσφεύγουσες προβάλλουν δύο λόγους.

1.

Με τον πρώτο λόγο προβάλλεται παράβαση των εφαρμοστέων κανόνων σχετικά με τη διευθέτηση διαφορών. Συναφώς, οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι εκδίδοντας την προσβαλλόμενη απόφαση με την οποία καλεί τις προσφεύγουσες να κινήσουν διαδικασία διευθέτησης διαφορών υπό ορισμένες προϋποθέσεις, η Επιτροπή παρέβη τους εφαρμοστέους κανόνες σχετικά με τη διευθέτηση διαφορών. Συγκεκριμένα, οι εφαρμοστέοι κανόνες δεν επιτρέπουν στην Επιτροπή, αφενός, να κινήσει εκ νέου διαδικασία διευθέτησης διαφορών σε αυτό το στάδιο της διαδικασίας και, αφετέρου, να πράξει τούτο απαιτώντας από τις προσφεύγουσες να παραιτηθούν από οποιαδήποτε συζήτηση σχετικά με τις πράξεις που τους αποδίδονται.

2.

Με τον δεύτερο λόγο προβάλλεται προσβολή των δικαιωμάτων άμυνας. Κατά τις προσφεύγουσες, η Επιτροπή δεν δύναται να εξαρτήσει την κίνηση νέας διαδικασίας διευθέτησης διαφορών από την παραίτηση των προσφευγουσών από τα επιχειρήματα τα οποία αυτές είχαν υποβάλει στο πλαίσιο της συνήθους διαδικασίας μετά την αποτυχία της πρώτης διαδικασίας διευθέτησης διαφορών.

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 20ής Οκτωβρίου 2021 — Diageo κ.λπ. κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-473/19) (1)

(2021/C 513/51)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Η πρόεδρος του δευτέρου τμήματος αποφάσισε τη διαγραφή της υποθέσεως.

---

(1)  ΕΕ C 312 της 16.9.2019.

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 20ής Οκτωβρίου 2021 — AstraZeneca κ.λπ. κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-476/19) (1)

(2021/C 513/52)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Η πρόεδρος του δευτέρου τμήματος αποφάσισε τη διαγραφή της υποθέσεως.

---

(1)  ΕΕ C 312 της 16.9.2019.

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 27ης Οκτωβρίου 2021 — Teva κατά Επιτροπής και EMA

(Υπόθεση T-628/19) (1)

(2021/C 513/53)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Ο πρόεδρος του πέμπτου τμήματος αποφάσισε τη διαγραφή της υποθέσεως.

---

(1)  ΕΕ C 383 της 11.11.2019.

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 26ης Οκτωβρίου 2021 — Puma κατά EUIPO — Caterpillar (SPEEDCAT)

(Υπόθεση T-515/20) (1)

(2021/C 513/54)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Η πρόεδρος του έκτου τμήματος αποφάσισε τη διαγραφή της υποθέσεως.

---

(1)  ΕΕ C 329 της 5.10.2020.

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 28ης Οκτωβρίου 2021 — TrekStor κατά EUIPO (e.Gear)

(Υπόθεση T-708/20) (1)

(2021/C 513/55)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Η πρόεδρος του έκτου τμήματος αποφάσισε τη διαγραφή της υποθέσεως.

---

(1)  ΕΕ C 28 της 25.1.2021.