ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΡΟΕΡΧΟΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΘΕΣΜΙΚΑ ΚΑΙ ΛΟΙΠΑ ΟΡΓΑΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

11.1.2021

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 9/2

Απόφαση του Δικαστηρίου (τμήμα μείζονος συνθέσεως) της 10ης Νοεμβρίου 2020 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Ιταλική Δημοκρατία

(Υπόθεση C-644/18) (1)

(Παράβαση κράτους μέλους - Περιβάλλον - Οδηγία 2008/50/ΕΚ - Ποιότητα του ατμοσφαιρικού αέρα - Άρθρο 13, παράγραφος 1, και παράρτημα XI - Συστηματική και διαρκής υπέρβαση των οριακών τιμών για τα μικροσωματίδια (ΑΣ10) σε ορισμένες ζώνες και οικισμούς της Ιταλίας - Άρθρο 23, παράγραφος 1 - Παράρτημα XV - Περίοδος υπέρβασης «όσο το δυνατόν συντομότερη» - Κατάλληλα μέτρα)

(2021/C 9/02)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: αρχικώς G. Gattinara και K. Petersen, στη συνέχεια G. Gattinara και E. Manhaeve)

Καθής: Ιταλική Δημοκρατία (εκπρόσωποι: G. Palmieri, επικουρούμενη από τους F. De Luca και P. Gentili)

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

Η Ιταλική Δημοκρατία, έχοντας υπερβεί κατά τρόπο συστηματικό και διαρκή τις οριακές τιμές για τις συγκεντρώσεις σωματιδίων ΑΣ10, και συνεχίζοντας να τις υπερβαίνει,

—

όσον αφορά την ημερήσια οριακή τιμή,

—

από το 2008 και έως το 2017, στις ακόλουθες ζώνες: IT1212 (ζώνη Valle del Sacco)· IT1507 (πρώην ζώνη IT1501, ζώνη εξυγίανσης — ζώνη Νάπολη και Καζέρτα)· IT0892 (Αιμιλία-Ρωμανία, πεδινή έκταση στο δυτικό τμήμα)· IT0893 (Αιμιλία-Ρωμανία, πεδινή έκταση στο ανατολικό τμήμα)· IT0306 (οικισμός του Μιλάνου)· IT0307 (οικισμός του Μπέργκαμο)· IT0308 (οικισμός της Μπρέσια)· IT0309 (Λομβαρδία, πεδινή έκταση αυξημένης αστικοποίησης A)· IT0310 (Λομβαρδία, πεδινή έκταση αυξημένης αστικοποίησης B)· IT0312 (Λομβαρδία, κοιλάδα D)· IT0119 (Πεδεμόντιο, πεδινή περιοχή)· IT0120 (Πεδεμόντιο, λοφώδης περιοχή)·

—	από το 2008 και έως το 2016, στη ζώνη IT1215 (οικισμός της Ρώμης),

—

από το 2009 και έως το 2017, στις ακόλουθες ζώνες: IT0508 και IT0509 (πρώην ζώνη IT0501, οικισμός της Βενετίας-Τρεβίζο)· IT0510 (πρώην ζώνη IT0502, οικισμός της Πάντοβα)· IT0511 (πρώην ζώνη IT0503, οικισμός της Βιτσέντζα)· IT0512 (πρώην ζώνη IT0504, οικισμός της Βερόνα)· IT0513 και IT0514 (πρώην ζώνη IT0505· ζώνη A1 — επαρχία του Βένετο)·

—	από το 2008 έως το 2013, και στη συνέχεια εκ νέου από το 2015 έως το 2017, στη ζώνη IT0907 (ζώνη Prato-Pistoia)·

—	από το 2008 έως το 2012, και στη συνέχεια εκ νέου από το 2014 έως το 2017, στις ζώνες IT0909 (ζώνη Valdarno Pisano και Piana Lucchese) και IT0118 (οικισμός του Τορίνο)·

—	από το 2008 έως το 2009, και από το 2011 έως το 2017, στις ζώνες IT1008 (ζώνη Conca Ternana) και IT1508 (πρώην ζώνη IT1504, λοφώδης παράκτια ζώνη του Μπενεβέντο)·

—	κατά το 2008, και από το 2011 έως το 2017, στη ζώνη IT1613 (Απουλία — βιομηχανική ζώνη) και από το 2008 έως το 2012 και κατά τα έτη 2014 και 2016, στη ζώνη IT1911 (οικισμός του Παλέρμο)· καθώς και

—

όσον αφορά την ετήσια οριακή τιμή στις ζώνες: IT1212 (Valle del Sacco) από το 2008 έως και το 2016· IT0508 και IT0509 (πρώην ζώνη IT0501, οικισμός της Βενετίας-Τρεβίζο) κατά τα έτη 2009, 2011, και 2015· IT0511 (πρώην ζώνη IT0503, οικισμός της Βιτσέντζα), κατά τα έτη 2011, 2012 και 2015· IT0306 (οικισμός του Μιλάνου), από το 2008 έως το 2013 και κατά το έτος 2015· IT0308 (οικισμός της Μπρέσια), IT0309 (Λομβαρδία, πεδινή έκταση αυξημένης αστικοποίησης A) και IT0310 (Λομβαρδία, πεδινή έκταση αυξημένης αστικοποίησης B) από το 2008 έως το 2013, και κατά τα έτη 2015 και 2017· IT0118 (οικισμός του Τορίνο) από το 2008 έως το 2012, και κατά τα έτη 2015 και 2017,

παρέβη την υποχρέωση που υπέχει από το άρθρο 13 σε συνδυασμό με το παράρτημα XI της οδηγίας 2008/50/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 21ης Μαΐου 2008, για την ποιότητα του ατμοσφαιρικού αέρα και καθαρότερο αέρα για την Ευρώπη,

και

παραλείποντας να θεσπίσει, από τις 11 Ιουνίου 2010, κατάλληλα μέτρα για τη διασφάλιση της συμμόρφωσης προς τις οριακές τιμές για τα ΑΣ10 στο σύνολο των ζωνών αυτών, παρέβη τις υποχρεώσεις που επιβάλλει το άρθρο 23, παράγραφος 1, της οδηγίας 2008/50, μεμονωμένα και σε συνδυασμό με το παράρτημα XV, τμήμα A, της οδηγίας αυτής, και, ειδικότερα, την υποχρέωση που προβλέπει το άρθρο 23, παράγραφος 1, δεύτερο εδάφιο, της εν λόγω οδηγίας, να μεριμνά ώστε τα σχέδια για την ποιότητα του αέρα να προβλέπουν κατάλληλα μέτρα ώστε η περίοδος υπέρβασης των οριακών τιμών να είναι όσο το δυνατόν συντομότερη.

2)	Καταδικάζει την Ιταλική Δημοκρατία στα δικαστικά έξοδα.

(1) EE C 427 της 26.11.2018.

11.1.2021

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 9/4

Αναίρεση που άσκησε στις 5 Ιουνίου 2020 η ViaSat, Inc. κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (δεύτερο τμήμα) στις 26 Μαρτίου 2020 στην υπόθεση T-734/17, ViaSat κατά Επιτροπής

(Υπόθεση C-235/20 P)

(2021/C 9/05)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: ViaSat, Inc. (εκπρόσωποι: P. de Bandt, avocat, M. R. Gherghinaru, avocate, J. Ruiz Calzado, abogado, L. Marco Perpiñà, abogada)

Λοιποί διάδικοι στην αναιρετική διαδικασία: Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Inmarsat Ventures Ltd

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να κρίνει την παρούσα αίτηση αναιρέσεως παραδεκτή και βάσιμη και, κατά συνέπεια,

—	να αναιρέσει την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση και να αποφανθεί αμετακλήτως επί της διαφοράς υποχρεώνοντας την Επιτροπή να παράσχει πρόσβαση στα ζητηθέντα έγγραφα,

—	να ακυρώσει την απόφαση του Γενικού Γραμματέα της Επιτροπής της 11ης Ιανουαρίου 2018,

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα της αναιρεσείουσας.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Πρώτος λόγος: πλάνη περί το δίκαιο όσον αφορά την εφαρμογή του γενικού τεκμηρίου εμπιστευτικότητας στα ζητηθέντα έγγραφα και παράβαση του άρθρου 4, παράγραφος 2, του κανονισμού 1049/2001 (1) σχετικά με την προστασία των εμπορικών συμφερόντων και την υποχρέωση αιτιολογήσεως.

Δεύτερος λόγος: πλάνη περί το δίκαιο όσον αφορά την ύπαρξη υπερισχύοντος δημοσίου συμφέροντος για τη δημοσιοποίηση και παράβαση του τελευταίου εδαφίου του άρθρου 4, παράγραφος 2, του κανονισμού 1049/2001 σχετικά με την προστασία των εμπορικών συμφερόντων.

(1) Κανονισμός (ΕΚ) 1049/2001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 30ής Μαΐου 2001, για την πρόσβαση του κοινού στα έγγραφα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του Συμβουλίου και της Επιτροπής (ΕΕ 2001, L 145, σ. 43).

11.1.2021

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 9/5

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Amtsgericht Hamburg (Γερμανία) στις 6 Αυγούστου 2020 — SP κατά KLM Royal Dutch Airlines, Direktion für Deutschland

(Υπόθεση C-367/20)

(2021/C 9/08)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Amtsgericht Hamburg

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ενάγουσα: SP

Εναγόμενη: KLM Royal Dutch Airlines, Direktion für Deutschland

Προδικαστικό ερώτημα

Έχουν το άρθρο 5, παράγραφος 1, στοιχείο γ', και το άρθρο 7, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΚ) 261/2004 (1), σε συνδυασμό με το άρθρο 3, παράγραφος 5, του ίδιου κανονισμού την έννοια ότι, σε περίπτωση αεροπορικού ταξιδιού, το οποίο αποτελείται από δύο επιμέρους πτήσεις και για το οποίο έχει γίνει ενιαία κράτηση, με αναχώρηση από αερολιμένα ευρισκόμενο εκτός κράτους μέλους (τρίτο κράτος), ανταπόκριση σε αερολιμένα τρίτου κράτους και προορισμό αερολιμένα ευρισκόμενο εντός κράτους μέλους, ο επιβάτης που φθάνει στον τελικό προορισμό του με καθυστέρηση τριών και πλέον ωρών, οφειλόμενη στην πρώτη επιμέρους πτήση η οποία πραγματοποιήθηκε από αερομεταφορέα εγκατεστημένο σε τρίτο κράτος στο πλαίσιο συμφωνίας πτήσεως με κοινό κωδικό, δύναται να ασκήσει αγωγή αποζημίωσης δυνάμει του προμνησθέντος κανονισμού κατά του κοινοτικού αερομεταφορέα, στον οποίο έγινε η κράτηση ολόκληρου του αεροπορικού ταξιδιού και ο οποίος εξετέλεσε τη δεύτερη μόνο επιμέρους πτήση;

Με διάταξη της 12ης Νοεμβρίου 2020, το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ένατο τμήμα) αποφάνθηκε ως εξής:

Το άρθρο 5, παράγραφος 1, στοιχείο γ', και το άρθρο 7, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΚ) 261/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 11ης Φεβρουαρίου 2004, για τη θέσπιση κοινών κανόνων αποζημίωσης των επιβατών αεροπορικών μεταφορών και παροχής βοήθειας σε αυτούς σε περίπτωση άρνησης επιβίβασης και ματαίωσης ή μεγάλης καθυστέρησης της πτήσης και για την κατάργηση του κανονισμού (ΕΟΚ) 295/91, σε συνδυασμό με το άρθρο 3, παράγραφος 1, στοιχείο β', και παράγραφος 5, του ίδιου κανονισμού έχουν την έννοια ότι, σε περίπτωση αεροπορικού ταξιδιού, το οποίο αποτελείται από δύο επιμέρους πτήσεις και για το οποίο έχει γίνει ενιαία κράτηση, με αναχώρηση από αερολιμένα ευρισκόμενο εκτός κράτους μέλους (τρίτο κράτος), ανταπόκριση σε αερολιμένα τρίτου κράτους και προορισμό αερολιμένα ευρισκόμενο εντός κράτους μέλους, ο επιβάτης που φθάνει στον τελικό προορισμό του με καθυστέρηση τριών και πλέον ωρών, οφειλόμενη στην πρώτη επιμέρους πτήση η οποία πραγματοποιήθηκε από αερομεταφορέα εγκατεστημένο σε τρίτο κράτος στο πλαίσιο συμφωνίας πτήσεως με κοινό κωδικό, δύναται να ασκήσει αγωγή αποζημίωσης δυνάμει του προμνησθέντος κανονισμού κατά του κοινοτικού αερομεταφορέα ο οποίος εξετέλεσε τη δεύτερη επιμέρους πτήση.

(1) Κανονισμός (ΕΚ) 261/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 11ης Φεβρουαρίου 2004, για τη θέσπιση κοινών κανόνων αποζημίωσης των επιβατών αεροπορικών μεταφορών και παροχής βοήθειας σε αυτούς σε περίπτωση άρνησης επιβίβασης και ματαίωσης ή μεγάλης καθυστέρησης της πτήσης και για την κατάργηση του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 295/91 (EE 2004, L 46, σ. 1).

11.1.2021

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 9/6

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Conseil d’État (Βέλγιο) στις 24 Σεπτεμβρίου 2020 — Namur-Est Environnement ASBL κατά Région wallonne

(Υπόθεση C-463/20)

(2021/C 9/10)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Αιτούν δικαστήριο

Conseil d’État

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσα: Namur-Est Environnement ASBL

Καθής: Région wallonne

Προδικαστικά ερωτήματα

Συνιστούν η απόφαση η οποία «επιτρέπει τη διατάραξη ζώων και την υποβάθμιση των οικοτόπων των ειδών αυτών με σκοπό την εκμετάλλευση λατομείου» και η απόφαση η οποία επιτρέπει ή δεν επιτρέπει την εκμετάλλευση αυτή (ενιαία άδεια) μία και την αυτή άδεια (κατά την έννοια του άρθρου 1, παράγραφος 2, στοιχείο γ', της οδηγίας 2011/92/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 13ης Δεκεμβρίου 2011, για την εκτίμηση των επιπτώσεων ορισμένων σχεδίων δημοσίων και ιδιωτικών έργων στο περιβάλλον (1)) η οποία αφορά ένα και το αυτό έργο (κατά την έννοια του άρθρου 1, παράγραφος 2, στοιχείο α', της ίδιας οδηγίας), σε περίπτωση που, αφενός, η εν λόγω εκμετάλλευση δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί χωρίς την πρώτη εκ των ως άνω αποφάσεων και, αφετέρου, η αρμόδια για τη έκδοση των ενιαίων αδειών αρχή διατηρεί τη δυνατότητα να εκτιμά αυστηρότερα τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις της εκμετάλλευσης αυτής σε σχέση με τις παραμέτρους που καθόρισε η αρχή η οποία εξέδωσε την πρώτη απόφαση;

Σε περίπτωση καταφατικής απάντησης στο πρώτο ως άνω ερώτημα, τηρούνται επαρκώς οι απαιτήσεις που προβλέπονται στην εν λόγω οδηγία, ιδίως δε στα άρθρα 2, 5, 6, 7 και 8, όταν το στάδιο της συμμετοχής του κοινού διεξάγεται μετά την έκδοση της απόφασης η οποία «επιτρέπει τη διατάραξη ζώων και την υποβάθμιση των οικοτόπων των ειδών αυτών με σκοπό την εκμετάλλευση λατομείου», αλλά πριν από την έκδοση της κύριας απόφασης η οποία δίνει το δικαίωμα στον κύριο του έργου να εκμεταλλευτεί το λατομείο;

(1) ΕΕ 2012, L 26, σ. 1.

11.1.2021

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 9/7

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Amtsgericht Nürnberg (Γερμανία) στις 29 Σεπτεμβρίου 2020 — RightNow GmbH κατά Wizz Air

(Υπόθεση C-469/20)

(2021/C 9/11)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Amtsgericht Nürnberg

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ενάγουσα: RightNow GmbH

Εναγομένη: Wizz Air

Προδικαστικό ερώτημα

Πρέπει το άρθρο 3, παράγραφος 1, της οδηγίας 93/13/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 5ης Απριλίου 1993, σχετικά με τις καταχρηστικές ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές (1), να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι ρήτρα που περιλαμβάνεται στους γενικούς όρους συναλλαγών εμπορικού αερομεταφορέα, η οποία δεν αποτέλεσε αντικείμενο ατομικής διαπραγμάτευσης και σύμφωνα με την οποία η σύμβαση που συνάπτεται ηλεκτρονικώς με επιβάτη διέπεται από το δίκαιο του κράτους μέλους στο οποίο ο αερομεταφορέας έχει την έδρα του και το οποίο δεν ταυτίζεται με το δίκαιο του τόπου συνήθους διαμονής του επιβάτη είναι καταχρηστική, στο μέτρο που τον παραπλανεί μη ενημερώνοντάς τον ότι η επιλογή διαφορετικού δικαίου, σύμφωνα με το άρθρο 5, παράγραφος 2, δεύτερο εδάφιο, του κανονισμού (ΕΚ) 593/2008 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 17ης Ιουνίου 2008, για το εφαρμοστέο δίκαιο στις συμβατικές ενοχές (στο εξής: Ρώμη Ι (2)), είναι δυνατή μόνο σε περιορισμένο βαθμό και δεν επιτρέπεται η επιλογή οποιουδήποτε δικαίου παρά μόνον του δικαίου που ορίζουν οι διατάξεις του άρθρου 5, παράγραφος 2, δεύτερο εδάφιο, του κανονισμού «Ρώμη I»;

Με διάταξη του Δικαστηρίου της 12ης Νοεμβρίου 2018 η υπόθεση διαγράφηκε από το πρωτόκολλο του Δικαστηρίου.

(1) ΕΕ 1993, L 95, σ. 29.

(2) ΕΕ 2008, L 177, σ. 6.

11.1.2021

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 9/8

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Cour du travail de Mons (Βέλγιο) στις 28 Σεπτεμβρίου 2020 — Centre d’Enseignement Secondaire Saint-Vincent de Soignies ASBL κατά FS

(Υπόθεση C-471/20)

(2021/C 9/12)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Αιτούν δικαστήριο

Cour du travail de Mons

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Εκκαλούν, πρωτοδίκως εναγόμενο: Centre d’Enseignement Secondaire Saint-Vincent de Soignies ASBL

Εφεσίβλητος, πρωτοδίκως ενάγων: FS

Προδικαστικά ερωτήματα

1)	Μπορεί η δραστηριότητα ενός εκπαιδευτικού σε οικοτροφείο, ο οποίος εργάζεται κυρίως κατά τις νυχτερινές ώρες, να εμπίπτει στις παρεκκλίσεις που προβλέπονται στο άρθρο 17, παράγραφος 3, στοιχείο β', της οδηγίας 2003/88/ΕΚ (1);

Μπορεί να γίνει δεκτό ότι, στο πλαίσιο του άρθρου 18 της οδηγίας 2003/88/ΕΚ, όσον αφορά δωδεκάμηνη περίοδο αναφοράς, η αντισταθμιστική ανάπαυση δύναται να μην χορηγείται ρητώς αλλά, ενδεχομένως, «αυτομάτως» σε εργαζόμενο του σχολικού τομέα, όπως ένας εκπαιδευτικός σε οικοτροφείο, ο οποίος εργάζεται κυρίως κατά τις νυχτερινές ώρες, υπό την έννοια ότι οι περίοδοι σχολικής άδειας, ιδίως οι θερινές, παρέχουν τη δυνατότητα αντιστάθμισης όλων των ωρών υπερωριακής απασχόλησης του εν λόγω εργαζομένου, χωρίς τα παρεχόμενα από την οδηγία 2003/88/ΕΚ δικαιώματα να καταστούν άνευ πρακτικής αποτελεσματικότητας;

(1) Οδηγία 2003/88/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 4ης Νοεμβρίου 2003, σχετικά με ορισμένα στοιχεία της οργάνωσης του χρόνου εργασίας (ΕΕ 2003, L 299, σ. 9).

11.1.2021

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 9/8

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Conseil d’État (Βέλγιο) στις 29 Σεπτεμβρίου 2020 — XXXX κατά Commissaire général aux réfugiés et aux apatrides

(Υπόθεση C-483/20)

(2021/C 9/13)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Αιτούν δικαστήριο

Conseil d’État

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείων: XXXX

Αναιρεσίβλητος: Commissaire général aux réfugiés et aux apatrides

Προδικαστικό ερώτημα

Πρέπει να θεωρηθεί ότι το δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κυρίως τα άρθρα 18 και 24 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα άρθρα 2, 20, 23 και 31 της οδηγίας 2011/95/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 13ης Δεκεμβρίου 2011, σχετικά με τις απαιτήσεις για την αναγνώριση των υπηκόων τρίτων χωρών ή των απάτριδων ως δικαιούχων διεθνούς προστασίας (1), για ένα ενιαίο καθεστώς για τους πρόσφυγες ή για τα άτομα που δικαιούνται επικουρική προστασία και για το περιεχόμενο της παρεχομένης προστασίας, και το άρθρο 25, παράγραφος 6, της οδηγίας 2013/32/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 26ης Ιουνίου 2013, σχετικά με κοινές διαδικασίες για τη χορήγηση και την ανάκληση καθεστώτος διεθνούς προστασίας (2), εμποδίζει κράτος μέλος να απορρίψει ως απαράδεκτη –στο πλαίσιο της εξουσίας που παρέχει το άρθρο 33, παράγραφος 2, στοιχείο α', της οδηγίας 2013/32/ΕΕ– αίτηση για παροχή διεθνούς προστασίας εκ του λόγου ότι έχει ήδη χορηγηθεί προστασία σε άλλο κράτος μέλος, σε περίπτωση που ο αιτών προστασία είναι πατέρας ασυνόδευτου ανήλικου τέκνου στο οποίο έχει χορηγηθεί προστασία στο πρώτο κράτος μέλος, είναι ο μοναδικός γονέας της πυρηνικής οικογένειας που βρίσκεται στο πλευρό του, ζει μαζί του και έχει αναγνωριστεί από το εν λόγω κράτος μέλος ως ο έχων τη γονική μέριμνα του τέκνου; Δεν επιβάλλουν, αντιθέτως, οι αρχές της οικογενειακής ενότητας και περί σεβασμού του υπέρτερου συμφέροντος του παιδιού τη χορήγηση προστασίας στον εν λόγω γονέα εντός του κράτους στο οποίο χαίρει προστασίας το τέκνο;

(1) ΕΕ 2011, L 337, σ. 9.

(2) ΕΕ 2013, L 180, σ. 60.

11.1.2021

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 9/9

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Conseil d’État (Βέλγιο) στις 29 Σεπτεμβρίου 2020 — XXXX κατά HR Rail SA

(Υπόθεση C-485/20)

(2021/C 9/14)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Αιτούν δικαστήριο

Conseil d’État

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγων: XXXX

Καθής: HR Rail SA

Προδικαστικό ερώτημα

Έχει το άρθρο 5 της οδηγίας 2000/78/ΕΚ του Συμβουλίου, της 27ης Νοεμβρίου 2000, για τη διαμόρφωση γενικού πλαισίου για την ίση μεταχείριση στην απασχόληση και την εργασία (1), την έννοια ότι ο εργοδότης έχει την υποχρέωση, έναντι ενός προσώπου το οποίο, λόγω των ειδικών αναγκών του, δεν είναι πλέον ικανό να εκτελεί τα βασικά καθήκοντα της θέσεως στην οποία είχε τοποθετηθεί, να το τοποθετήσει σε άλλη θέση εργασίας για την οποία διαθέτει την απαιτούμενη καταλληλότητα και ικανότητα και το οποίο είναι πρόθυμο να αναλάβει τη σχετική θέση, οσάκις ένα τέτοιο μέτρο δεν συνεπάγεται για τον εργοδότη δυσανάλογη επιβάρυνση;

(1) ΕΕ 2000, L 303, σ. 16.

11.1.2021

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 9/9

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Spetsializiran nakazatelen sad (Βουλγαρία) στις 8 Οκτωβρίου 2020 — Ποινική διαδικασία κατά RR και JG

(Υπόθεση C-505/20)

(2021/C 9/15)

Γλώσσα διαδικασίας: η βουλγαρική

Αιτούν δικαστήριο

Spetsializiran nakazatelen sad

Ποινική διαδικασία ενώπιον του αιτούντος δικαστηρίου κατά

RR και JG

Προδικαστικά ερωτήματα

Αντίκειται στο άρθρο 8 της οδηγίας 2014/42 (1) εθνική νομοθεσία κατά την οποία, μετά τη δέσμευση περιουσιακών στοιχείων που έχουν κατασχεθεί ως εικαζόμενα όργανα ή προϊόντα εγκλήματος, το ενδιαφερόμενο πρόσωπο δεν έχει δικαίωμα, κατά το επ’ ακροατηρίου στάδιο της ποινικής διαδικασίας, να ζητήσει από το δικαστήριο την απόδοση των εν λόγω περιουσιακών στοιχείων;

Συνάδει με τις διατάξεις του άρθρου 4, παράγραφος 1, σε συνδυασμό με το άρθρο 2, σημείο 3, της οδηγίας 2014/42 και με το άρθρο 17 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης εθνικός νόμος ο οποίος δεν επιτρέπει τη δήμευση «οργάνου» όσον αφορά πράγμα που ανήκει στην κυριότητα τρίτου προσώπου το οποίο δεν μετέσχε μεν στη διάπραξη της αξιόποινης πράξεως, πλην όμως είχε παραχωρήσει στον κατηγορούμενο για μόνιμη χρήση το πράγμα αυτό κατά τρόπον ώστε, στο πλαίσιο της εσωτερικής τους σχέσης, ο κατηγορούμενος να είναι αυτός που ασκεί τα εκ της κυριότητας δικαιώματα;

Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως στο ερώτημα: επιβάλλει το άρθρο 8, παράγραφος 6, δεύτερη περίοδος, και παράγραφος 7, της οδηγίας 2014/42 την υποχρέωση ερμηνείας του εθνικού νόμου υπό την έννοια ότι παρέχει τη δυνατότητα σε τρίτο πρόσωπο, του οποίου τα περιουσιακά στοιχεία έχουν δεσμευθεί και δημευθεί ως όργανα εγκλήματος, να μετάσχει στη διαδικασία που ενδέχεται να οδηγήσει σε δήμευση καθώς και να προσβάλει δικαστικώς την απόφαση δημεύσεως;

(1) Οδηγία 2014/42/EE του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 3ης Απριλίου 2014, σχετικά με τη δέσμευση και τη δήμευση οργάνων και προϊόντων εγκλήματος στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ 2014, L 127, σ. 39).

11.1.2021

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 9/10

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Conseil d’État (Γαλλία) στις 23 Οκτωβρίου 2020 — Schneider Electric SA κ.λπ. κατά Premier ministre, Ministre de l’Économie, des Finances et de la Relance

(Υπόθεση C-556/20)

(2021/C 9/16)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Αιτούν δικαστήριο

Conseil d’État

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσες: Schneider Electric SA, Axa SA, BNP Paribas SA, Engie SA, Orange SA, L’Air liquide, société anonyme pour l’étude et l’exploitation des procédés Georges Claude

Καθών: Premier ministre, Ministre de l’Économie, des Finances et de la Relance

Προδικαστικό ερώτημα

Αντιτίθενται οι διατάξεις του άρθρου 4 της οδηγίας 90/435/ΕΚ του Συμβουλίου, της 23ης Ιουλίου 1990, σχετικά με το κοινό φορολογικό καθεστώς το οποίο ισχύει για τις μητρικές και τις θυγατρικές εταιρείες διαφορετικών κρατών μελών (1), λαμβανομένης υπόψη, μεταξύ άλλων, της παραγράφου 2 του άρθρου 7 της ίδιας οδηγίας, σε διάταξη όπως αυτή του άρθρου 223sexies του code général des impôts, η οποία προβλέπει, για την ορθή εφαρμογή μηχανισμού για την εξάλειψη της διπλής φορολόγησης των μερισμάτων, την επιβολή φορολογικής επιβάρυνσης κατά την αναδιανομή από μητρική εταιρία κερδών που της διένειμαν θυγατρικές εγκατεστημένες σε άλλο κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης;

(1) ΕΕ 1990, L 225, σ. 6.

11.1.2021

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 9/11

Αναίρεση που άσκησε στις 9 Νοεμβρίου 2020 η P. Krücken Organic GmbH κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (πρώτο τμήμα) στις 9 Σεπτεμβρίου 2020 στην υπόθεση T-565/18, P. Krücken Organic GmbH κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

(Υπόθεση C-586/20 P)

(2021/C 9/17)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: P. Krücken Organic GmbH (εκπρόσωπος: H. Schmidt, δικηγόρος)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 9ης Σεπτεμβρίου 2020 στην υπόθεση T-565/18·

—	να υποχρεώσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να τής καταβάλει 216 749,02 ευρώ πλέον τόκων υπερημερίας από την ημερομηνία επιδόσεως της προσφυγής-αγωγής, με ετήσιο επιτόκιο ύψους οκτώ ποσοστιαίων μονάδων άνω του βασικού επιτοκίου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας·

—

να υποχρεώσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να θέσει στη διάθεσή της τα έγγραφα, που προέκυψαν στο πλαίσιο της δραστηριότητας της ECOCERT κατά τον οικολογικό έλεγχο της επιχειρήσεως η οποία παρήγαγε το επίμαχο προϊόν, επιτρέποντάς της την πρόσβαση στο περιεχόμενο του φακέλου, ιδίως στις εκθέσεις επιθεωρήσεως και στις σχετικές αξιολογήσεις από τα έτη 2016, 2017 και 2018, οι οποίες συνδέονται με διαπιστώσεις, εκτιμήσεις και αποφάσεις της ECOCERT που αποτέλεσαν το έρεισμα για την έκδοση του πιστοποιητικού ελέγχου για το επίμαχο προϊόν και για την εκ των υστέρων ανάκληση του πιστοποιητικού αυτού από την ECOCERT·

—

να υποχρεώσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να υποχρεώσει με τη σειρά της τις αρχές οικολογικού ελέγχου, οι οποίες είναι επιφορτισμένες σε τρίτες χώρες με την εκτέλεση καθηκόντων στο ελεγκτικό σύστημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τον βιολογικό τρόπο παραγωγής γεωργικών προϊόντων, να κοινοποιήσουν στον εκάστοτε ενδιαφερόμενο εισαγωγέα την απόφασή τους αναφορικά με την ανάκληση ή ακύρωση των χορηγηθέντων πιστοποιητικών ελέγχου, και να δεχθούν τις αντιρρήσεις του και να αποφανθούν επ’ αυτών· να υποχρεώσει τις εντεταλμένες από αυτήν σε τρίτα κράτη αρχές οικολογικού ελέγχου να θέσουν στη διάθεση των εισαγωγέων τα έγγραφα της διαδικασίας οικολογικού ελέγχου επί των οποίων στηρίχθηκαν οι αποφάσεις αυτές, ιδίως τις εκθέσεις επιθεωρήσεως και τις αξιολογήσεις, απαλειφομένων των σημείων που υπόκεινται στην προστασία δεδομένων τρίτων, επικουρικώς δε ζητεί να περιορισθεί η εντολή αυτή προς την Επιτροπή σε μια υποχρέωση μόνον έναντι της αναιρεσείουσας.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Η αναιρεσείουσα θεωρεί ότι συντρέχει προσβολή των θεμελιωδών δικαιωμάτων της στην επιχειρηματική ελευθερία και την προστασία της ιδιοκτησίας της. Το δίκαιο της ΕΕ που διέπει τα βιολογικά προϊόντα πρέπει να ερμηνεύεται υπό το πρίσμα των θεμελιωδών δικαιωμάτων του Χάρτη. Τούτο ουδόλως ελήφθη υπόψη από το Γενικό Δικαστήριο στην απόφασή του. Τοιουτοτρόπως οι επιχειρήσεις, οι οποίες εισάγουν βιολογικά προϊόντα από χώρες εκτός της ΕΕ, στερήθηκαν πλήρως της προστασίας που παρέχουν τα θεμελιώδη δικαιώματα.

Η απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου ερείδεται επί πεπλανημένης νομικής εκτιμήσεως ως προς την έκταση των υποχρεώσεων, και ως εκ τούτου της ευθύνης, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τη συμπεριφορά και τις αποφάσεις των αρχών οικολογικού ελέγχου. Στην απόφασή του το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη κρίνοντας ότι ουδεμία «συγκεκριμένη διάταξη» υφίσταται από την οποία να προκύπτει ότι η παράνομη συμπεριφορά της ECOCERT μέσω της θυγατρικής της στη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας πρέπει να καταλογισθεί στην Ένωση ή στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Το Γενικό Δικαστήριο φρονεί ότι ο καταλογισμός προϋποθέτει ότι έχει ανατεθεί στην ίδια την Επιτροπή ο οικολογικός έλεγχος ως αποστολή συνεπαγόμενη την άσκηση δημόσιας εξουσίας σε χώρες εκτός ΕΕ. Οι κανόνες δικαίου του κανονισμού (ΕΚ) 834/2007 (1) και του κανονισμού (ΕΚ) 1235/2008 (2) επιβάλλουν στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή τον τρόπο με τον οποίον πρέπει να διεξάγεται ο οικολογικός έλεγχος σε χώρες εκτός ΕΕ, ήτοι δια της αναθέσεως σε αρχές οικολογικού ελέγχου ενεργούσες ως όργανα που εκπροσωπούν την Ένωση.

Περαιτέρω, η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι η κρίση του Γενικού Δικαστηρίου, κατά την οποία τόσο το άρθρο 33 του κανονισμού 834/2007 όσο και το πλαίσιο ελέγχου περί της ευθύνης την οποία υπέχει η Ένωση είχαν ως αποτέλεσμα να αναγνωρίζεται στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή «ευρύ περιθώριο εκτιμήσεως» τόσο για τη διαπίστωση και εκτίμηση του κινδύνου όσο και για τα μέτρα εποπτείας, τα οποία απορρέουν από έναν διαπιστωθέντα κίνδυνο, δεν λαμβάνει υπόψη τη σημασία των συμφερόντων που προστατεύονται από τα θεμελιώδη δικαιώματα. Κατά την αναιρεσείουσα, ένα τοσούτον ευρύ περιθώριο εκτιμήσεως έχει ως συνέπεια να μην είναι δυνατός ο δικαστικός έλεγχος της συμπεριφοράς της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Τέλος, το σκεπτικό με το οποίο το Γενικό Δικαστήριο απέρριψε το αγωγικό αίτημα να υποχρεωθεί η Επιτροπή να προσδίδει διαφάνεια στις αποφάσεις τις οποίες λαμβάνουν οι αρχές οικολογικού ελέγχου δεν συνάδει με τη σημασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων ούτε με τη σημασία της διασφαλίσεως της αποτελεσματικής δικαστικής προστασίας ως θεμελιώδους δικαιώματος.

(1) Κανονισμός (ΕΚ) 834/2007 του Συμβουλίου, της 28ης Ιουνίου 2007, για τη βιολογική παραγωγή και την επισήμανση των βιολογικών προϊόντων και την κατάργηση του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 2092/91 (ΕΕ 2007, L 189, σ. 1).

(2) Κανονισμός (ΕΚ) 1235/2008 της Επιτροπής, της 8ης Δεκεμβρίου 2008, για τον καθορισμό των λεπτομερών κανόνων εφαρμογής του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 834/2007 του Συμβουλίου όσον αφορά τους όρους εισαγωγής βιολογικών προϊόντων από τρίτες χώρες (ΕΕ 2008, L 334, σ. 25).

11.1.2021

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 9/13

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 18ης Νοεμβρίου 2020 — Lietuvos geležinkeliai κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-814/17) (1)

(Ανταγωνισμός - Κατάχρηση δεσπόζουσας θέσεως - Αγορά των σιδηροδρομικών εμπορευματικών μεταφορών - Απόφαση διαπιστώνουσα παράβαση του άρθρου 102 ΣΛΕΕ - Πρόσβαση τρίτων επιχειρήσεων στις υποδομές που διαχειρίζεται η εθνική εταιρία σιδηροδρόμων της Λιθουανίας - Αποξήλωση τμήματος σιδηροδρομικής γραμμής - Έννοια «καταχρήσεως» - Πραγματικός ή πιθανός εξοβελισμός ανταγωνιστή - Υπολογισμός του προστίμου - Κατευθυντήριες γραμμές του 2006 για τον υπολογισμό του ύψους των προστίμων - Διορθωτικά μέτρα - Αναλογικότητα - Πλήρης δικαιοδοσία)

(2021/C 9/18)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Lietuvos geležinkeliai AB (Βίλνιους, Λιθουανία) (εκπρόσωποι: W. Deselaers, K. Apel και P. Kirst, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: A. Cleenewerck de Crayencour, A. Dawes, H. Leupold και G. Meessen)

Παρεμβαίνουσα υπέρ της καθής: Orlen Lietuva AB (Mažeikiai, Λιθουανία) (εκπρόσωποι: C. Thomas και C. Conte, δικηγόροι)

Αντικείμενο

Προσφυγή δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ με αίτημα την ακύρωση της αποφάσεως C(2017) 6544 τελικό της Επιτροπής, της 2ας Οκτωβρίου 2017, σχετικά με διαδικασία βάσει του άρθρου 102 ΣΛΕΕ (υπόθεση AT.39813 — Baltic Rail), και, επικουρικώς, τη μείωση του προστίμου που επιβλήθηκε στην προσφεύγουσα.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Καθορίζει σε 20 068 650 ευρώ το ύψος του προστίμου που επιβλήθηκε στη Lietuvos geležinkeliai AB με το άρθρο 2 της αποφάσεως C(2017) 6544 τελικό της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της 2ας Οκτωβρίου 2017, σχετικά με διαδικασία βάσει του άρθρου 102 ΣΛΕΕ (υπόθεση AT.39813 — Baltic Rail).

2)	Απορρίπτει κατά τα λοιπά την προσφυγή.

3)	Η Lietuvos geležinkeliai και η Επιτροπή φέρουν έκαστη τα δικά της δικαστικά έξοδα.

4)	Η Orlen Lietuva AB φέρει τα δικαστικά της έξοδα.

(1) EE C 52 της 12.2.2018.

11.1.2021

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 9/13

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 28ης Οκτωβρίου 2020 — Pharma Mar κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-594/18) (1)

(Φάρμακα που προορίζονται για ανθρώπινη χρήση - Αίτηση για τη χορήγηση άδειας κυκλοφορίας του φαρμάκου Aplidin — plitidepsine - Απορριπτική απόφαση της Επιτροπής - Κανονισμός (ΕΚ) 726/2004 - Επιστημονική αξιολόγηση των κινδύνων και των οφελών που παρουσιάζει φάρμακο - Επιτροπή Φαρμάκων για Ανθρώπινη Χρήση - Αντικειμενική αμεροληψία)

(2021/C 9/19)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Pharma Mar, SA (Colmenar Viejo, Ισπανία) (εκπρόσωποι: M. Merola και V. Salvatore, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: L. Haasbeek και A. Sipos)

Αντικείμενο

Προσφυγή δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ με αίτημα την ακύρωση της εκτελεστικής αποφάσεως C(2018) 4831 τελικό της Επιτροπής της 17ης Ιουλίου 2018, περί αρνήσεως χορηγήσεως άδειας κυκλοφορίας κατά τις διατάξεις του κανονισμού (ΕΚ) 726/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 31ης Μαρτίου 2004, για τη θέσπιση κοινοτικών διαδικασιών χορήγησης άδειας και εποπτείας όσον αφορά τα φάρμακα που προορίζονται για ανθρώπινη και για κτηνιατρική χρήση και για τη σύσταση Ευρωπαϊκού Οργανισμού Φαρμάκων (ΕΕ 2004, L 136, σ. 1), για το Aplidin — plitidepsin, φάρμακο που προορίζεται για ανθρώπινη χρήση.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

Ακυρώνει την εκτελεστική απόφαση C(2018) 4831 final της Επιτροπής της 17ης Ιουλίου 2018, περί αρνήσεως χορηγήσεως άδειας κυκλοφορίας κατά τις διατάξεις του κανονισμού (ΕΚ) 726/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 31ης Μαρτίου 2004, για τη θέσπιση κοινοτικών διαδικασιών χορήγησης άδειας και εποπτείας όσον αφορά τα φάρμακα που προορίζονται για ανθρώπινη και για κτηνιατρική χρήση και για τη σύσταση Ευρωπαϊκού Οργανισμού Φαρμάκων, για το Aplidin — plitidepsin, φάρμακο που προορίζεται για ανθρώπινη χρήση

2)	Καταδικάζει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

(1) EE C 445 της 10.12.2018.

11.1.2021

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 9/14

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 11ης Νοεμβρίου 2020 — AD κατά ECHA

(Υπόθεση T-25/19) (1)

(Υπαλληλική υπόθεση - Έκτακτοι υπάλληλοι - Σύμβαση ορισμένου χρόνου - Απόφαση περί μη ανανεώσεως - Καθήκον μέριμνας - Ίση μεταχείριση - Πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως - Κατάχρηση εξουσίας - Δικαίωμα ακροάσεως - Υποχρέωση αιτιολογήσεως - Ευθύνη)

(2021/C 9/20)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα-ενάγουσα AD (εκπρόσωποι: N. Flandin και L. Levi, δικηγόροι)

Καθού-εναγόμενος: Ευρωπαϊκός Οργανισμός Χημικών Προϊόντων (εκπρόσωποι: C.-M. Bergerat και T. Zbihlej, επικουρούμενοι από τον A. Duron, δικηγόρο)

Αντικείμενο

Προσφυγή-αγωγή ασκηθείσα δυνάμει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ με αίτημα αφενός, την ακύρωση, κατ’ ουσίαν, πρώτον, της αποφάσεως του ECHA της 28ης Μαρτίου 2018 περί μη ανανεώσεως της συμβάσεως εργασίας ορισμένου χρόνου της προσφεύγουσας-ενάγουσας και, δεύτερον, της ανακοινώσεως κενής θέσεως για την κατάρτιση πίνακα επιτυχόντων με σκοπό την πρόσληψη συμβασιούχων υπαλλήλων της ομάδας καθηκόντων II, η οποία δημοσιεύθηκε στις 9 Μαρτίου 2018, και, αφετέρου, την αποκατάσταση της υλικής ζημίας και την ικανοποίηση της ηθικής βλάβης που ισχυρίζεται ότι υπέστη η προσφεύγουσα-ενάγουσα λόγω της αποφάσεως της 28ης Μαρτίου 2018 και της ανακοινώσεως κενής θέσεως της 9ης Μαρτίου 2018.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή-αγωγή.

2)	Καταδικάζει την AD στα δικαστικά έξοδα.

(1) EE C 103 της 18.3.2019.

11.1.2021

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 9/15

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 11ης Νοεμβρίου 2020 — AV και AW κατά Κοινοβουλίου

(Υπόθεση T-173/19) (1)

(Υπαλληλική υπόθεση - Υπάλληλοι - Επιστροφή ιατρικών δαπανών - Έρευνα της OLAF - Άρθρο 85 του ΚΥΚ - Ανάκτηση αχρεωστήτως καταβληθέντων ποσών)

(2021/C 9/21)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγοντες: AV και AW (εκπρόσωποι: L. Levi, S. Rodrigues και J. Martins, δικηγόροι)

Καθού: Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (εκπρόσωποι: T. Lazian και I. Lázaro Betancor)

Αντικείμενο

Προσφυγή δυνάμει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ με αίτημα την ακύρωση των αποφάσεων του Κοινοβουλίου της 23ης Ιουλίου και της 1ης Αυγούστου 2018 περί ανακτήσεως ποσού 5 289 ευρώ από την προσφεύγουσα και ποσού 3 880 ευρώ από τον προσφεύγοντα ως αχρεωστήτως καταβληθέντων στο πλαίσιο της επιστροφής ιατρικών δαπανών.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Κάθε διάδικος φέρει τα δικαστικά έξοδά του.

(1) EE C 172 της 20.5.2019.

11.1.2021

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 9/15

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 28ης Οκτωβρίου 2020 — Target Ventures Group κατά EUIPO — Target Partners (TARGET VENTURES)

(Υπόθεση T-273/19) (1)

(«Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Διαδικασία για την κήρυξη ακυρότητας - Λεκτικό σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης TARGET VENTURES - Απόλυτος λόγος ακυρότητας - Κακή πίστη - Άρθρο 52, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 [νυν άρθρο 59, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001]»)

(2021/C 9/22)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Target Ventures Group Ltd (Road Town, Βρετανικές Παρθένοι Νήσοι) (εκπρόσωποι: T. Dolde και P. Homann, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: P. Sipos και V. Ruzek)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του EUIPO, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου: Target Partners GmbH (Μόναχο, Γερμανία) (εκπρόσωποι: A. Klett και C. Mikyska, δικηγόροι)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του δευτέρου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 4ης Φεβρουαρίου 2019 (υπόθεση R 1684/2017-2), σχετικά με διαδικασία κηρύξεως ακυρότητας μεταξύ Target Ventures Group και Target Partners.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Ακυρώνει την απόφαση του δευτέρου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO), της 4ης Φεβρουαρίου 2019 (υπόθεση R 1684/2017-2).

2)	Το EUIPO φέρει, πέραν των δικαστικών εξόδων του, τα έξοδα της Target Ventures Group Ltd, συμπεριλαμβανομένων εκείνων στα οποία υποβλήθηκε η τελευταία ενώπιον του τμήματος προσφυγών.

3)	Η Target Partners GmbH φέρει τα δικαστικά της έξοδα.

(1) EE C 220 της 1.7.2019.

11.1.2021

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 9/16

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 28ης Οκτωβρίου 2020 — Electrolux Home Products κατά EUIPO — D. Consult (FRIGIDAIRE)

(Υπόθεση T-583/19) (1)

(«Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Διαδικασία για την κήρυξη εκπτώσεως - Λεκτικό σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης FRIGIDAIRE - Ουσιαστική χρήση - Άρθρο 51, παράγραφος 1, στοιχείο α', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 [νυν άρθρο 58, παράγραφος 1, στοιχείο α', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001]»)

(2021/C 9/23)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Electrolux Home Products, Inc. (Charlotte, Βόρεια Καρολίνα, Ηνωμένες Πολιτείες) (εκπρόσωπος: P. Brownlow, solicitor)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωπος: V. Ruzek)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του EUIPO: D. Consult (Wattignies, Γαλλία)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του πέμπτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 17ης Ιουνίου 2019 (υπόθεση R 166/2018-5), σχετικά με διαδικασία για την κήρυξη εκπτώσεως μεταξύ D. Consult και Electrolux Home Products.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει την Electrolux Home Products, Inc., στα δικαστικά έξοδα.

(1) EE C 348 της 14.10.2019.

11.1.2021

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 9/16

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 18ης Νοεμβρίου 2020 — Dermavita κατά EUIPO — Allergan Holdings France (JUVEDERM ULTRA)

(Υπόθεση T-643/19) (1)

(«Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Διαδικασία για την κήρυξη εκπτώσεως - Λεκτικό σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης JUVEDERM ULTRA - Ουσιαστική χρήση του σήματος - Χρήση για τα προϊόντα για τα οποία καταχωρίστηκε το σήμα - Χρήση υπό τη μορφή υπό την οποία καταχωρίστηκε το σήμα - Χρήση με τη συγκατάθεση του δικαιούχου - Άρθρο 51, παράγραφος 1, στοιχείο α', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 [νυν άρθρο 58, παράγραφος 1, στοιχείο α', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001]»)

(2021/C 9/24)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Dermavita Co. Ltd (Βηρυτός, Λίβανος) (εκπρόσωπος: D. Todorov, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: J. Crespo Carrillo, V. Ruzek και K. Zajfert)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του EUIPO, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου: Allergan Holdings France (Courbevoie, Γαλλία) (εκπρόσωποι: J. Day, solicitor, και T. de Haan, δικηγόρος)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του τετάρτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 18ης Ιουλίου 2019 (συνεκδικασθείσες υποθέσεις R 1655/2018-4 και R 1723/2018-4), σχετικά με διαδικασία για την κήρυξη εκπτώσεως μεταξύ Dermavita Co. και Allergan Holdings France.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Η Dermavita Co. Ltd φέρει, πέραν των δικαστικών εξόδων της, και τα δικαστικά έξοδα του Γραφείου Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO).

3)	Η Allergan Holdings France φέρει τα δικαστικά έξοδά της.

(1) EE C 383 της 11.11.2019.

11.1.2021

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 9/17

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 18ης Νοεμβρίου 2020 — Allergan Holdings France κατά EUIPO — Dermavita (JUVEDERM ULTRA)

(Υπόθεση T-664/19) (1)

(«Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Διαδικασία για την κήρυξη εκπτώσεως - Λεκτικό σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης JUVEDERM ULTRA - Ουσιαστική χρήση του σήματος - Χρήση για τα προϊόντα για τα οποία καταχωρίστηκε το σήμα - Άρθρο 51, παράγραφος 1, στοιχείο α', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 [νυν άρθρο 58, παράγραφος 1, στοιχείο α', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001]»)

(2021/C 9/25)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Allergan Holdings France (Courbevoie, Γαλλία) (εκπρόσωποι: J. Day, solicitor, και T. de Haan, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: J. Crespo Carrillo, V. Ruzek και K. Zajfert)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του EUIPO, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου: Dermavita Co. Ltd (Βηρυτός, Λίβανος) (εκπρόσωπος: D. Todorov, δικηγόρος)

Αντικείμενο

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει την Allergan Holdings France στα δικαστικά έξοδα.

(1) EE C 383 της 11.11.2019.

11.1.2021

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 9/18

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 11ης Νοεμβρίου 2020 — Totalizator Sportowy κατά EUIPO — Lottoland Holdings (Lottoland)

(Υπόθεση T-820/19) (1)

(«Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Διαδικασία για την κήρυξη ακυρότητας - Λεκτικό σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης Lottoland - Προγενέστερα εικονιστικά εθνικά σήματα LOTTO και Lotto - Προγενέστερο εθνικό λεκτικό σήμα lotto - Κήρυξη μερικής ακυρότητας - Σχετικός λόγος απαραδέκτου - Δεν συντρέχει προσβολή της φήμης - Δεν υφίσταται σύνδεσμος μεταξύ των αντιπαρατιθέμενων σημάτων - Άρθρο 8, παράγραφος 5, και άρθρο 60, παράγραφος 1, στοιχείο α', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001»)

(2021/C 9/26)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Totalizator Sportowy sp. z o.o. (Βαρσοβία, Πολωνία) (εκπρόσωπος: B. Matusiewicz-Kulig, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: P. Sipos και V. Ruzek)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του EUIPO, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου: Lottoland Holdings Ltd (Ocean Village, Γιβραλτάρ) (εκπρόσωπος: A. Gérard, δικηγόρος)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του τετάρτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 2ας Οκτωβρίου 2019 (υπόθεση R 97/2019-4), σχετικά με διαδικασία για την κήρυξη ακυρότητας μεταξύ Totalizator Sportowy και Lottoland Holdings.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει την Totalizator Sportowy sp. z o.o. στα δικαστικά έξοδα.

(1) EE C 45 της 10.2.2020.

11.1.2021

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 9/18

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 28ης Οκτωβρίου 2020 — Dehousse κατά Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης

(Υπόθεση T-857/19) (1)

(Πρόσβαση στα έγγραφα - Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Έγγραφα που κατέχει το θεσμικό όργανο στο πλαίσιο της ασκήσεως των διοικητικών λειτουργιών του - Άρθρο 266 ΣΛΕΕ - Απόφαση εκδοθείσα σε εκτέλεση αποφάσεως του Γενικού Δικαστηρίου - Μέτρα που συνεπάγεται η εκτέλεση ακυρωτικής αποφάσεως - Τεκμήριο περί μη υπάρξεως ή περί μη κατοχής εγγράφων - Εύλογες εξηγήσεις οι οποίες καθιστούν δυνατό τον προσδιορισμό των λόγων της μη υπάρξεως ή μη κατοχής - Υποχρέωση αιτιολογήσεως - Διατήρηση των σχετικών εγγράφων - Αρχή της χρηστής διοικήσεως)

(2021/C 9/27)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Franklin Dehousse (Βρυξέλλες, Βέλγιο) (εκπρόσωποι: L. Levi και S. Rodrigues, δικηγόροι)

Καθού: Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: J. Inghelram και Á. Almendros Manzano)

Αντικείμενο

Προσφυγή ασκηθείσα δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ με αίτημα την ακύρωση της αποφάσεως του Γραμματέα του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της 14ης Οκτωβρίου 2019, σχετικά με τη λήψη μέτρου εκτελέσεως της αποφάσεως της 20ής Σεπτεμβρίου 2019, Dehousse κατά Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης (T-433/17, EU:T:2019:632).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει τον Franklin Dehousse στα δικαστικά έξοδα.

(1) EE C 61 της 24.2.2020.

11.1.2021

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 9/19

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 11ης Νοεμβρίου 2020 — Deutsche Post κατά EUIPO — Pošta Slovenije (Απεικόνιση στυλιζαρισμένου κόρνου)

(Υπόθεση T-25/20) (1)

(«Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Διαδικασία ανακοπής - Αίτηση καταχωρίσεως εικονιστικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης που απεικονίζει ένα στυλιζαρισμένο κόρνο - Προγενέστερο εικονιστικό σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης που απεικονίζει ένα κόρνο σε κίτρινο φόντο - Σχετικός λόγος απαραδέκτου - Έλλειψη κινδύνου συγχύσεως - Ομοιότητα των σημείων - Έλλειψη διακριτικού χαρακτήρα του προγενέστερου σήματος - Άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 [νυν άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001»)

(2021/C 9/28)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Deutsche Post AG (Βόννη, Γερμανία) (εκπρόσωπος: M. Viefhues, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: J. Crespo Carrillo και V. Ruzek)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του EUIPO, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου: Pošta Slovenije d.o.o. (Maribor, Σλοβενία) (εκπρόσωποι: M. Kavčič και R. Jerovšek, δικηγόροι)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του πρώτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 18ης Νοεμβρίου 2019 (υπόθεση R 994/2019-1), σχετικά με διαδικασία ανακοπής μεταξύ Deutsche Post και Pošta Slovenije.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει την Deutsche Post AG στα δικαστικά έξοδα.

(1) EE C 68 της 2.3.2020.

11.1.2021

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 9/20

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 16ης Οκτωβρίου 2020 — L. Oliva Torras κατά EUIPO — Mecánica del Frío (Διατάξεις ζεύξης για οχήματα)

(Υπόθεση T-629/19) (1)

(«Κοινοτικό σχέδιο ή υπόδειγμα - Διαδικασία για την κήρυξη ακυρότητας - Καταχωρισμένο κοινοτικό σχέδιο ή υπόδειγμα που απεικονίζει ράβδο ζεύξης για τη σύνδεση εξοπλισμού ψύξης ή κλιματισμού σε μηχανοκίνητο όχημα - Λόγος ακυρότητας - Μη τήρηση των προϋποθέσεων προστασίας - Άρθρα 4 έως 9 και άρθρο 25, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 6/2002 - Έκταση του ελέγχου εκ μέρους του τμήματος προσφυγών - Λόγοι προσφυγής που αναφέρονται στο σκεπτικό άλλης απόφασης - Προσφυγή προδήλως νόμω αβάσιμη»)

(2021/C 9/29)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: L. Oliva Torras, SA (Manresa, Ισπανία) (εκπρόσωπος: E. Sugrañes Coca, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωπος: J. Crespo Carrillo)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του EUIPO, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου: Mecánica del Frío, SL (Cornellá de Llobregat, Ισπανία) (εκπρόσωπος: J. Torras Toll)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του τρίτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 10ης Ιουλίου 2019 (υπόθεση R 1399/2017-3), σχετικά με διαδικασία για την κήρυξη ακυρότητας μεταξύ L. Oliva Torras και Mecánica del Frío.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Η L. Oliva Torras, SA φέρει, πέραν των δικαστικών εξόδων της, και τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκαν το EUIPO και η Mecánica del Frío, SL.

(1) EE C 399 της 25.11.2019.

11.1.2021

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 9/20

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 16ης Οκτωβρίου 2020 — Valiante κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-13/20) (1)

(Προσφυγή ακυρώσεως - Υπαλληλική υπόθεση - Υπάλληλοι - Εσωτερικός διαγωνισμός COM/1/AD 10/18 (AD 10) - Υποβολή της αίτησης υποψηφιότητας μέσω του προβλεπόμενου προς τούτο εντύπου του άρθρου 2 του παραρτήματος III του ΚΥΚ - Αίτηση συμμετοχής στον διαγωνισμό υποβληθείσα, παράλληλα με την υποβολή σε απλό χαρτί, στην ΑΔΑ - Προϋποθέσεις επιλεξιμότητας - Απόφαση της εξεταστικής επιτροπής περί απορρίψεως της υποψηφιότητας του προσφεύγοντος - Απόφαση της ΑΔΑ με την οποία απορρίφθηκε το αίτημα του προσφεύγοντος να μη ληφθεί υπόψη μία από τις προβλεπόμενες στην προκήρυξη του διαγωνισμού προϋποθέσεις, προκειμένου να γίνει δεκτή η συμμετοχή του στον διαγωνισμό - Προσβολή της απόφασης της ΑΔΑ και όχι της απόφασης της εξεταστικής επιτροπής - Έννομο συμφέρον - Απαράδεκτο)

(2021/C 9/30)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Diego Valiante (Anvers-Berchem, Βέλγιο) (εκπρόσωπος: R. Wardyn, Radca Prawny)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: D. Milanowska και L. Vernier)

Αντικείμενο

Προσφυγή δυνάμει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ με αίτημα την ακύρωση της αποφάσεως της Επιτροπής της 14ης Μαρτίου 2019 με την οποία η αρμόδια για τους διορισμούς αρχή του θεσμικού αυτού οργάνου απέρριψε την αίτηση του προσφεύγοντος να γίνει δεκτή η συμμετοχή του στον εσωτερικό διαγωνισμό COM/1/AD 10/18 (AD 10), με την αιτιολογία ότι δεν πληρούσε την προϋπόθεση που προβλέπεται στη σχετική προκήρυξη του διαγωνισμού και αφορούσε να έχει ο διαγωνιζόμενος τον βαθμό AD 8.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή ως απαράδεκτη.

2)	Καταδικάζει τον Diego Valiante στα δικαστικά έξοδα.

(1) EE C 95 της 23.3.2020.

11.1.2021

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 9/21

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 16ης Οκτωβρίου 2020 — Tratkowski κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-14/20) (1)

(Προσφυγή ακυρώσεως - Υπαλληλική υπόθεση - Υπάλληλοι - Εσωτερικός διαγωνισμός COM/2/AD 12/18 (AD 12) - Υποβολή της αίτησης υποψηφιότητας μέσω του προβλεπόμενου προς τούτο εντύπου του άρθρου 2 του παραρτήματος III του ΚΥΚ - Αίτηση συμμετοχής στον διαγωνισμό υποβληθείσα, παράλληλα με την υποβολή σε απλό χαρτί, στην ΑΔΑ - Προϋποθέσεις επιλεξιμότητας - Απόφαση της εξεταστικής επιτροπής περί απορρίψεως της υποψηφιότητας του προσφεύγοντος - Απόρριψη από την εξεταστική επιτροπή ως εκπρόθεσμου του αιτήματος επανεξέτασης του υποψηφίου - Απόφαση της ΑΔΑ με την οποία απορρίφθηκε το αίτημα του προσφεύγοντος να μη ληφθεί υπόψη μία από τις προβλεπόμενες στην προκήρυξη του διαγωνισμού προϋποθέσεις, προκειμένου να γίνει δεκτή η συμμετοχή του στον διαγωνισμό - Προσβολή της απόφασης της ΑΔΑ και όχι της απόφασης της εξεταστικής επιτροπής - Έννομο συμφέρον - Απαράδεκτο)

(2021/C 9/31)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Michal Tratkowski (Βρυξέλλες, Βέλγιο) (εκπρόσωπος: R. Wardyn, Radca Prawny)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: D. Milanowska και L. Vernier)

Αντικείμενο

Προσφυγή δυνάμει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ με αίτημα την ακύρωση της αποφάσεως της Επιτροπής της 14ης Μαρτίου 2019 με την οποία η αρμόδια για τους διορισμούς αρχή του θεσμικού αυτού οργάνου απέρριψε την αίτηση του προσφεύγοντος να γίνει δεκτή η συμμετοχή του στον εσωτερικό διαγωνισμό COM/2/AD 12/18 (AD 12) με την αιτιολογία ότι δεν πληρούσε την προϋπόθεση που προβλέπεται στη σχετική προκήρυξη του διαγωνισμού και αφορούσε να έχει ο διαγωνιζόμενος τον βαθμό AD 10.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή ως απαράδεκτη.

2)	Καταδικάζει τον Michal Tratkowski στα δικαστικά έξοδα.

(1) EE C 95 της 23.3.2020.

11.1.2021

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 9/22

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 15ης Οκτωβρίου 2020 — Lotto24 κατά EUIPO (LOTTO24)

(Υπόθεση T-38/20) (1)

(«Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Αίτηση καταχωρίσεως εικονιστικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης LOTTO24 - Απόλυτος λόγος απαραδέκτου - Περιγραφικός χαρακτήρας - Άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο γ', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 - Άρθρο 7, παράγραφος 2, του κανονισμού 2017/1001 - Προσφυγή προδήλως νόμω αβάσιμη»)

(2021/C 9/32)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Lotto24 AG (Αμβούργο, Γερμανία) (εκπρόσωπος: O. Brexl, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: R. Manea και A. Söder)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του δευτέρου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 5ης Νοεμβρίου 2019 (υπόθεση R 1216/2019-2), σχετικά με αίτηση καταχωρίσεως του εικονιστικού σημείου LOTTO24 ως σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει την Lotto24 AG στα δικαστικά έξοδα.

(1) EE C 77 της 9.3.2020.

11.1.2021

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 9/22

Διάταξη του Προέδρου του Γενικού Δικαστηρίου της 19ης Οκτωβρίου 2020 — KN κατά ΕΟΚΕ

(Υπόθεση T-377/20 R II)

(Ασφαλιστικά μέτρα - Υπαλληλική υπόθεση - Μέλος της ΕΟΚΕ - Παρενόχληση - Έρευνα της OLAF - Απόφαση του προεδρείου της ΕΟΚΕ - Αίτηση αναστολής εκτελέσεως - Νέο αίτημα - Νέα πραγματικά περιστατικά - Έλλειψη επείγοντος)

(2021/C 9/33)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αιτών: KN (εκπρόσωποι: M. Casado García-Hirschfeld και M. Aboudi, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή (εκπρόσωποι: M. Pascua Mateo, K. Gambino, Ξ. Χαμοδράκα, I. Πουλή και A. Carvajal García-Valdecasas)

Αντικείμενο

Αίτηση βάσει των άρθρων 278 και 279 ΣΛΕΕ για την αναστολή εκτελέσεως της αποφάσεως της ΕΟΚΕ της 9ης Ιουνίου 2020 με την οποία ο αιτών απαλλάσσεται από κάθε καθήκον διεύθυνσης και διαχείρισης του προσωπικού.

Διατακτικό

Ο Πρόεδρος του Γενικού Δικαστηρίου διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων.

2)	Επιφυλάσσεται ως προς τα δικαστικά έξοδα.

11.1.2021

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 9/23

Προσφυγή-αγωγή της 30ής Οκτωβρίου 2020 — JC κατά EUCAP Somalia

(Υπόθεση T-165/20)

(2021/C 9/34)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγων-ενάγων: JC (εκπρόσωπος: A. Van Himst, δικηγόρος)

Καθής-εναγόμενη: EUCAP Somalia (Μογκαντίσου, Σομαλία)

Αιτήματα

Ο προσφεύγων-ενάγων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την απόφαση της EUCAP Somalia, της 4ης Νοεμβρίου 2019, με την οποία τερματίσθηκε η σχέση εργασίας μεταξύ του προσφεύγοντος-ενάγοντος και της EUCAP Somalia

—	να ακυρώσει την απόφαση της EUCAP Somalia, της 3ης Δεκεμβρίου 2019, με την οποία τερματίσθηκε η σχέση εργασίας μεταξύ του προσφεύγοντος-ενάγοντος και της EUCAP Somalia

—	εφόσον κρίνεται αναγκαίο, να ακυρώσει την απόφαση της 24ης Ιανουαρίου 2020 με την οποία απορρίφθηκε η προσφυγή κατά της αποφάσεως περί διακοπής της σχέσεως εργασίας

—	να υποχρεώσει την καθής-εναγομένη να καταβάλει αναδρομικώς την αμοιβή του προσφεύγοντος-ενάγοντος μέχρι την ημερομηνία κανονικής, νόμιμης και οριστικής λήξεως της συμβατικής σχέσεως

—	να υποχρεώσει την καθής-εναγομένη να καταβάλει το ποσό με τόκους υπερημερίας υπολογιζόμενους με το επιτόκιο που καθορίζει η ΕΚΤ για τις κύριες πράξεις αναχρηματοδοτήσεως, προσαυξημένο κατά 3,5 ποσοστιαίες μονάδες

—	να καταδικάσει την καθής-εναγομένη στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής-αγωγής του, ο προσφεύγων-ενάγων προβάλλει τέσσερις λόγους.

Με τον πρώτο λόγο, ο οποίος αφορά το γεγονός ότι η πρώτη γνωστοποίηση προς τον προσφεύγοντα-ενάγοντα πραγματοποιήθηκε με την απόφαση περί απορρίψεως της προσφυγής του, προβάλλεται:

—	ότι η γνωστοποίηση της 4ης Νοεμβρίου 2019 στερείτο αποτελεσμάτων ή, εν πάση περιπτώσει, αναδρομικής ισχύος

—	ότι δεν τηρήθηκε η επίσημη προ της ασκήσεως της προσφυγής διαδικασία και ότι υφίστατο παράβαση του άρθρου 21 της συμβάσεως, καθόσον ο προσφεύγων-ενάγων δεν έτυχε ακροάσεως από τον αναπληρωτή αρχηγό της αποστολής πριν από την έκδοση αποφάσεως περί απορρίψεως της εσωτερικώς ασκηθείσας προσφυγής του.

2.	Με τον δεύτερο λόγο προβάλλεται παράβαση του άρθρου 18 της συμβάσεως εργασίας καθώς και του άρθρου 296 ΣΛΕΕ και του άρθρου 41 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθόσον η καθής-εναγομένη δεν αιτιολόγησε την απόφασή της (αποφάσεις της) περί απολύσεως.

3.	Με τον τρίτο λόγο προβάλλεται παράβαση του άρθρου 18 της συμβάσεως εργασίας και πλάνη περί το δίκαιο κατά την εφαρμογή του άρθρου 17.2 της συμβάσεως εργασίας, καθόσον η καθής-εναγομένη όφειλε να τηρήσει προθεσμία καταγγελίας τουλάχιστον ενός μήνα.

4.	Με τον τέταρτο λόγο προβάλλεται παράβαση του νόμου της 3ης Ιουλίου 1978 σχετικά με τη σύμβαση εργασίας στο βελγικό δίκαιο, τον οποίο η καθής-εναγομένη επικαλείται ως εφαρμοστέο στη σύμβαση.

11.1.2021

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 9/24

Προσφυγή-αγωγή της 14ης Οκτωβρίου 2020 — MW κατά Κοινοβουλίου

(Υπόθεση T-630/20)

(2021/C 9/35)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα-ενάγουσα: MW (εκπρόσωπος: M. Casado García-Hirschfeld, δικηγόρος)

Καθού-εναγόμενο: Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα-ενάγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να κρίνει την παρούσα προσφυγή-αγωγή παραδεκτή και βάσιμη· κατά συνέπεια,

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση της 11ης Δεκεμβρίου 2019 με την οποία καταγγέλθηκε η σύμβαση αορίστου χρόνου της προσφεύγουσας-ενάγουσας ως έκτακτης υπαλλήλου και η ίδια παύθηκε από τα καθήκοντά της,

—	να διατάξει την αποκατάσταση της υλικής της ζημίας που ανέρχεται στο ποσό των 10 000 ευρώ, συν τις προς υπολογισμό δαπάνες φοίτησης, και την ικανοποίηση της ηθικής της βλάβης, η οποία εκτιμάται στο ποσό των 30 000 ευρώ,

—	να καταδικάσει το καθού-εναγόμενο στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής-αγωγής της, η προσφεύγουσα-ενάγουσα προβάλλει δύο λόγους.

Με τον πρώτο λόγο προβάλλεται παράβαση του άρθρου 80 του Καθεστώτος που εφαρμόζεται επί του Λοιπού Προσωπικού της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία οδήγησε σε σφάλμα εκτιμήσεως και σε κατάχρηση εξουσίας. Η προσφεύγουσα-ενάγουσα υποστηρίζει, μεταξύ άλλων, ότι το καθού δεν έλαβε υπόψη το σύνολο των στοιχείων που μπορούσαν να καθορίσουν την απόφασή του.

Με τον δεύτερο λόγο προβάλλεται προσβολή του δικαιώματος σε δίκαιες και ισότιμες συνθήκες εργασίας, κατάχρηση εξουσίας και παράβαση της απαγόρευσης κάθε μορφής ηθικής παρενόχλησης, η οποία προβλέπεται από τα άρθρα 12 και 12α του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

11.1.2021

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 9/24

Προσφυγή της 9ης Οκτωβρίου 2020 — CNMSE κ.λπ. κατά Κοινοβουλίου και Συμβουλίου

(Υπόθεση T-633/20)

(2021/C 9/36)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγοντες: Coordination nationale médicale santé — environnement (CNMSE) (Παρίσι, Γαλλία) και πέντε άλλοι προσφεύγοντες (εκπρόσωπος: G. Tumerelle, δικηγόρος)

Καθών: Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα

Οι προσφεύγοντες ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να κηρύξει άκυρο τον ευρωπαϊκό κανονισμό 2020/1043.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής τους, οι προσφεύγοντες προβάλλουν τρεις λόγους.

Ο πρώτος λόγος αφορά τις συνέπειες του προσβαλλόμενου κανονισμού και τους κινδύνους που αυτός εγκυμονεί (1). Συναφώς, οι προσφεύγοντες εκτιμούν ότι η κατάργηση κάθε μέτρου αξιολογήσεως των κινδύνων που συνδέονται με τους γενετικώς τροποποιημένους οργανισμούς δεν ήταν δικαιολογημένη. Επίσης, βάλλουν κατά της ελλείψεως διαβουλεύσεως με το κοινό, κατά της ελλείψεως παροχής πληροφοριών και κατά της ελλείψεως επισημάνσεως, καθώς και κατά της ελλείψεως επιστημονικής τεκμηριώσεως.

Ο δεύτερος λόγος αφορά πλημμέλειες οι οποίες πλήττουν την εξωτερική νομιμότητα της προσβαλλομένης πράξεως. Οι προσφεύγοντες προβάλλουν ότι στο πλαίσιο της ακολουθηθείσας διαδικασίας δεν έγινε διαβούλευση με το κοινό, δεν τηρήθηκε η διαφοροποιημένη διαδικασία που προβλέπεται από το άρθρο 7 της οδηγίας 2001/18 (2), και υπήρξε παράβαση ουσιώδους τύπου. Επίσης, προβάλλουν έλλειψη επαρκούς νομικής βάσεως και ύπαρξη σφάλματος εκτιμήσεως.

Ο τρίτος λόγος αφορά πλημμέλειες οι οποίες πλήττουν την εσωτερική νομιμότητα της προσβαλλομένης πράξεως. Συναφώς, οι προσφεύγοντες προβάλλουν παραβίαση της αρχής της προφύλαξης, παραβίαση της θεμελιώδους αρχής της Ένωσης σχετικά με την προστασία της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης, και προσβολή του κεκτημένου δικαιώματος στην υγεία και στο περιβάλλον. Επίσης, οι προσφεύγοντες προβάλλουν παραβίαση των αρχών της επικουρικότητας και της αναλογικότητας, καθώς και ύπαρξη προδήλου σφάλματος εκτιμήσεως.

(1) Κανονισμός (EE) 2020/1043 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 15ης Ιουλίου 2020 σχετικά με τη διεξαγωγή κλινικών δοκιμών με φάρμακα για ανθρώπινη χρήση που περιέχουν ή αποτελούνται από γενετικώς τροποποιημένους οργανισμούς και τα οποία προορίζονται για τη θεραπεία ή την πρόληψη της νόσου από κορωνοϊό (COVID-19) και με την προμήθεια τέτοιων φαρμάκων (ΕΕ 2020, L 231, σ. 12).

(2) Οδηγία 2001/18/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 12ης Μαρτίου 2001, για τη σκόπιμη ελευθέρωση γενετικώς τροποποιημένων οργανισμών στο περιβάλλον και την κατάργηση της οδηγίας 90/220/ΕΟΚ του Συμβουλίου — Δήλωση της Επιτροπής (ΕΕ 2001, L 106, σ. 1).

11.1.2021

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 9/25

Προσφυγή της 16ης Οκτωβρίου 2020 — Validity κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-640/20)

(2021/C 9/37)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγον: Validity Foundation — Mental Disability Advocacy Centre (Βουδαπέστη, Ουγγαρία) (εκπρόσωπος: B. Van Vooren, δικηγόρος)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Το προσφεύγον ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την απόφαση της Επιτροπής C(2020) 5540 τελικό, της 6ης Αυγούστου 2020, με αποδέκτη τον εκτελεστικό συνδιευθυντή του Validity Foundation, η οποία εκδόθηκε σύμφωνα με τον κανονισμό 1049/2001 (1)·

—	να καταδικάσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής του, το προσφεύγον προβάλλει δύο λόγους.

Με τον πρώτο λόγο προβάλλεται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση παραβιάζει το δικαίωμα συμμετοχής στη δημόσια ζωή, σε συνδυασμό με το δικαίωμα αυτόνομης ζωής και εντάξεως των ατόμων με αναπηρία (άρθρο 26 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σε συνδυασμό με τα άρθρα 29 και 19 της Συμβάσεως των Ηνωμένων Εθνών για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία).

2.	Με τον δεύτερο λόγο προβάλλεται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση συνιστά παράβαση του άρθρου 4, παράγραφος 3, του κανονισμού 1049/2001, ερμηνευομένου με γνώμονα το άρθρο 15, παράγραφος 3, ΣΛΕΕ και το άρθρο 42 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

11.1.2021

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 9/26

Προσφυγή της 23ης Οκτωβρίου 2020 — NC κ.λπ. κατά Κοινοβουλίου και Συμβουλίου

(Υπόθεση T-645/20)

(2021/C 9/38)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγοντες: NC, ND, NE, NF, Uniunea Naţională a Transportatorilor Rutieri din România (UNTRR) (Βουκουρέστι, Ρουμανία) (εκπρόσωπος: R. Martens, δικηγόρος)

Καθών: Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα

Οι προσφεύγοντες ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει, εν μέρει, το άρθρο 1, παράγραφος 3, του κανονισμού (EE) 2020/1055 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 15ης Ιουλίου 2020, για την τροποποίηση των κανονισμών (ΕΚ) αριθ. 1071/2009, (ΕΚ) αριθ. 1072/2009 και (ΕΕ) αριθ. 1024/2012 με στόχο την προσαρμογή τους στις εξελίξεις στον τομέα των οδικών μεταφορών·

—	να καταδικάσει τα καθών στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής τους, οι προσφεύγοντες προβάλλουν πέντε λόγους.

Με τον πρώτο λόγο προβάλλεται παράβαση των άρθρων 2, 4, παράγραφος 2, και 9 ΣΕΕ, των άρθρων 18 και 95 ΣΛΕΕ, του άρθρου 21 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και παραβίαση των αρχών της ισότητας και της απαγόρευσης των διακρίσεων ως γενικών αρχών του δικαίου της Ένωσης σε συνδυασμό με το άρθρο 5, παράγραφος 4, ΣΕΕ και της αρχής της αναλογικότητας ως γενικής αρχής του δικαίου της Ένωσης, καθόσον υφίσταται ουσιαστική και έμμεση δυσμενής διάκριση.

Με τον δεύτερο λόγο προβάλλεται παράβαση των άρθρων 26, 49 και 56 ΣΛΕΕ, των άρθρων 16 και 52, παράγραφος 1, του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε συνδυασμό με το άρθρο 5, παράγραφος 4, ΣΕΕ και παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας ως γενικής αρχής του δικαίου της Ένωσης, λόγω του παράνομου περιορισμού της ελεύθερης παροχής υπηρεσιών, της ελευθερίας εγκαταστάσεως και της επιχειρηματικής ελευθερίας.

3.	Με τον τρίτο λόγο προβάλλεται παράβαση του άρθρου 3, παράγραφος 3, ΣΕΕ, των άρθρων 11 και 191 ΣΛΕΕ και του άρθρου 37 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθόσον θίγεται η διατήρηση, η προστασία και η βελτίωση της ποιότητας του περιβάλλοντος.

Με τον τέταρτο λόγο προβάλλεται παράβαση του άρθρου 296, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ, του άρθρου 5 του Πρωτοκόλλου αριθ. 2 της ΣΛΕΕ, της διοργανικής συμφωνίας για τη βελτίωση του νομοθετικού έργου και της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως, λόγω μη λεπτομερούς εκθέσεως της αιτιολογίας και έλλειψης εκπονήσεως μελετών για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις.

5.	Με τον πέμπτο λόγο προβάλλεται παράβαση των άρθρων 91 και 94 ΣΛΕΕ σε συνδυασμό με το άρθρο 5, παράγραφος 4, ΣΕΕ και παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας ως γενικής αρχής του δικαίου της Ένωσης, καθόσον πλήττονται σοβαρά το βιοτικό επίπεδο, η απασχόληση και η οικονομική κατάσταση.

11.1.2021

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 9/27

Προσφυγή της 21ης Οκτωβρίου 2020 — Verelst κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-647/20)

(2021/C 9/39)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Jean-Michel Verelst (Éghezée, Βέλγιο) (εκπρόσωπος: C. Molitor, δικηγόρος)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα

Ο προσφεύγων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη πράξη·

—	να καταδικάσει το καθού στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής του με την οποία ζητεί την ακύρωση της εκτελεστικής απόφασης (ΕΕ) 2020/1117 του Συμβουλίου, της 27ης Ιουλίου 2020, για τον διορισμό των ευρωπαίων εισαγγελέων της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας, κατά το μέτρο που με αυτήν ο Yves Van Den Berge διορίστηκε ευρωπαίος εισαγγελέας της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας ως έκτακτος υπάλληλος στον βαθμό AD 13, για μη ανανεώσιμη θητεία έξι ετών από τις 29 Ιουλίου 2020 (ΕΕ 2020, L 244, σ. 18), ο προσφεύγων προβάλλει δύο λόγους.

Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται παράβαση των κανόνων που ισχύουν για τον διορισμό των ευρωπαίων εισαγγελέων. Πρόκειται για τα άρθρα 288, 289, 291 και 296 ΣΛΕΕ, τα άρθρα 20, 21 και 41 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: Χάρτης), τις γενικές αρχές του δικαίου της Ένωσης περί ασφάλειας δικαίου, δικαιολογημένης εμπιστοσύνης, νομιμότητας, και απαγόρευσης των διακρίσεων, τον κανονισμό (ΕΕ) 2017/1939 του Συμβουλίου, της 12ης Οκτωβρίου 2017, σχετικά με την εφαρμογή ενισχυμένης συνεργασίας για τη σύσταση της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας (ΕΕ 2017, L 283, σ. 1), και ιδίως για τα άρθρα 14, παράγραφος 3, και 16, παράγραφοι 1, 2 και 3, το άρθρο 1 της εκτελεστικής απόφασης (ΕΕ) 2018/1696 του Συμβουλίου, της 13ης Ιουλίου 2018, για τους κανόνες λειτουργίας της επιτροπής επιλογής που προβλέπεται στο άρθρο 14 παράγραφος 3 του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1939 σχετικά με την εφαρμογή ενισχυμένης συνεργασίας για τη σύσταση της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας (ΕΕ 2018, L 282, σ. 8), τους κανόνες λειτουργίας της επιτροπής επιλογής που καθορίστηκαν με την εν λόγω εκτελεστική απόφαση, ιδίως δε για τα άρθρα VI.2 και VII.2, καθώς και επίσης και για ουσιώδεις τύπους. Με τον λόγο αυτόν ο προσφεύγων υποστηρίζει ότι η προσβαλλόμενη πράξη, κατά το μέτρο που με αυτήν διορίζεται στη θέση του ευρωπαίου εισαγγελέα ένας από τους υποψηφίους που πρότεινε το Βέλγιο:

—

πρώτον (πρώτο σκέλος), δεν εκδόθηκε επί τη βάσει ή λαμβανομένων υπόψη των πορισμάτων της επιτροπής επιλογής κατόπιν της εξετάσεως των υποψηφιοτήτων και της ακροάσεως των υποψηφίων, όπως επισημοποιήθηκαν στην αιτιολογημένη γνώμη της, αλλά αντιθέτως εκδόθηκε βάσει διαφορετικής αξιολόγησης των προσόντων των υποψηφίων που διενεργήθηκε στο πλαίσιο των αρμόδιων προπαρασκευαστικών οργάνων του Συμβουλίου, και

—

δεύτερον (δεύτερο σκέλος), ότι εισήγαγε διαφορετική μεταχείριση μεταξύ της ομάδας υποψηφίων τους οποίους υπέδειξαν η Τσεχία, η Γερμανία, η Εσθονία, η Ελλάδα, η Ισπανία, η Γαλλία, η Κροατία, η Ιταλία, η Κύπρος, η Λεττονία, η Λιθουανία, το Λουξεμβούργο, η Μάλτα, οι Κάτω Χώρες, η Αυστρία, η Ρουμανία, η Σλοβενία, η Σλοβακία και η Φινλανδία, αφενός, και της ομάδας υποψηφίων τους οποίους υπέδειξαν το Βέλγιο, η Βουλγαρία και η Πορτογαλία, αφετέρου, επειδή στηρίζεται ως προς μεν την πρώτη ομάδα στη γνώμη της επιτροπής επιλογής, όπως προβλέπει ο κανονισμός, ενώ ως προς τη δεύτερη κατηγορία σε άλλη διαδικασία αξιολόγησης των προσόντων των υποψηφίων η οποία δεν προβλέπεται από τον κανονισμό και διενεργήθηκε από αναρμόδιο προς τούτο όργανο.

Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται έλλειψη αιτιολογίας, προσβολή του δικαιώματος σε χρηστή διοίκηση και πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως. Ειδικότερα, στο πλαίσιο του λόγου αυτού προβάλλεται παράβαση του άρθρου 296 ΣΛΕΕ, παράβαση του άρθρου 41 του Χάρτη, παράβαση του προαναφερθέντος κανονισμού (ΕΕ) 2017/1939 και ιδίως των άρθρων του 14, παράγραφος 3, και 16, παράγραφοι 1, 2 και 3, παράβαση του άρθρου 1 της προαναφερθείσας εκτελεστικής απόφασης (ΕΕ) 2018/1696 και παράβαση των κανόνων λειτουργίας της επιτροπής επιλογής που καθορίστηκαν με την εν λόγω εκτελεστική απόφαση, ιδίως δε των άρθρων VI.2 και VII.2, παραβίαση της αρχής της χρηστής διοίκησης και παράβαση του καθήκοντος μέριμνας, παράβαση ουσιώδους τύπου, και πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως.

Συναφώς, ο προσφεύγων υποστηρίζει ότι κακώς με την προσβαλλόμενη πράξη, αφενός, διορίστηκε στη θέση του ευρωπαίου εισαγγελέα, όσον αφορά το Βέλγιο, ο εν τέλει διορισθείς, ο οποίος προκρίθηκε σε σχέση με τους λοιπούς υποψηφίους, μεταξύ των οποίων περιλαμβανόταν και ο προσφεύγων, επί τη βάσει ανάλυσης της πείρας του όσον αφορά την οικονομική εγκληματικότητα και τη διεθνή δικαστική συνεργασία, και, αφετέρου, κρίθηκε ότι τα προσόντα και η επαγγελματική πείρα του υποψηφίου αυτού ήταν καταλληλότερα για τη θέση του ευρωπαίου εισαγγελέα.

11.1.2021

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 9/28

Προσφυγή της 5ης Νοεμβρίου 2020 — Muratbey Gida κατά EUIPO — M. J. Dairies (τριπλό ελικοειδές τυρί)

(Υπόθεση T-662/20)

(2021/C 9/40)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Muratbey Gida Sanayí Ve Tícaret AŞ (Κωνσταντινούπολη, Τουρκία) (εκπρόσωπος: M. Schork, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: M. J. Dairies EOOD (Σόφια, Βουλγαρία)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του EUIPO

Δικαιούχος του επίδικου σχεδίου: Η προσφεύγουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου

Επίδικο σχέδιο: Διεθνής καταχώριση του σχεδίου υπ’ αριθ. DM/080641-0002, με ισχύ στην Ευρωπαϊκή Ένωση (τριπλό ελικοειδές τυρί σε κίτρινο χρώμα)

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του τρίτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 21ης Αυγούστου 2020 στην υπόθεση R 1925/2019-3

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση και να απορρίψει το αίτημα της αντιδίκου ενώπιον του τμήματος προσφυγών να κηρυχθεί άκυρη η αμφισβητούμενη υπ’ αριθ. DM/080641-0002 διεθνής καταχώριση με ισχύ στην Ευρωπαϊκή Ένωση·

—	να καταδικάσει το EUIPO στα δικαστικά έξοδα.

Προβαλλόμενοι λόγοι

—	Παράβαση του άρθρου 6 του κανονισμού (ΕΚ) 6/2002 του Συμβουλίου·

—	Παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΚ) 6/2002 του Συμβουλίου.

11.1.2021

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 9/28

Προσφυγή της 30ής Οκτωβρίου 2020 — One Voice κατά ECHA

(Υπόθεση T-663/20)

(2021/C 9/41)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: One Voice (Στρασβούργο, Γαλλία) (εκπρόσωπος: A. Ghersi, δικηγόρος)

Καθού: Ευρωπαϊκός Οργανισμός Χημικών Προϊόντων

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να κρίνει ότι το συμβούλιο προσφυγών του ECHA εκτίμησε εσφαλμένα τη σχέση μεταξύ του κανονισμού για τα καλλυντικά προϊόντα και του κανονισμού REACH·

—	να κρίνει ότι το συμβούλιο προσφυγών του ECHA παρέβη τις διατάξεις του κανονισμού REACH· κατά συνέπεια,

—	να ακυρώσει την από 18 Αυγούστου 2020 και με αριθ. A-009-2018 απόφαση του συμβουλίου προσφυγών του ECHA·

—	να καταδικάσει τον καθού στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει δύο λόγους.

Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται εσφαλμένη εκτίμηση της σχέσης μεταξύ του κανονισμού για τα καλλυντικά προϊόντα (1) και του κανονισμού REACH (2). Κατά την προσφεύγουσα, το συμβούλιο προσφυγών ερμήνευσε εσφαλμένα το άρθρο 18 του κανονισμού για τα καλλυντικά προϊόντα στο πλαίσιο της εφαρμογής του κανονισμού REACH και παραβίασε τον σκοπό του επιδιώκει ο πρώτος κανονισμός όσον αφορά τη διενέργεια δοκιμών σε ζώα. Τέλος, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι ο ECHA δεν έχει αρμοδιότητα δεσμευτικής ερμηνείας της σχέσης μεταξύ του κανονισμού για τα καλλυντικά προϊόντα και του κανονισμού REACH.

Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται παράβαση των διατάξεων του κανονισμού REACH. Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ιδίως ως προς το ζήτημα αυτό ότι ο κανονισμός REACH προβλέπει ότι οι δοκιμές σε ζώα απαγορεύονται εκτός και αν δεν υπάρχει καμία άλλη λύση. Πλην όμως, το συμβούλιο προσφυγών δεν εξέθεσε στην προσβαλλόμενη απόφαση ότι συντρέχει περίπτωση εφαρμογής τέτοιας εξαίρεσης.

(1) Κανονισμός (ΕΚ) 1223/2009 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 30ής Νοεμβρίου 2009, για τα καλλυντικά προϊόντα (ΕΕ 2009, L 342, σ. 59).

(2) Κανονισμός (ΕΚ) 1907/2006 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 18ης Δεκεμβρίου 2006, για την καταχώριση, την αξιολόγηση, την αδειοδότηση και τους περιορισμούς των χημικών προϊόντων (REACH) και για την ίδρυση του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Χημικών Προϊόντων καθώς και για την τροποποίηση της οδηγίας 1999/45/EΚ και για την κατάργηση του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 793/93 του Συμβουλίου και του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1488/94 της Επιτροπής καθώς και της οδηγίας 76/769/ΕΟΚ του Συμβουλίου και των οδηγιών της Επιτροπής 91/155/ΕΟΚ, 93/67/ΕΟΚ, 93/105/ΕΚ και 2000/21/ΕΚ (ΕΕ 2006, L 396, σ. 1 και διορθωτικό ΕΕ 2007, L 136, σ. 3).

11.1.2021

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 9/29

Προσφυγή της 30ής Οκτωβρίου 2020 — One Voice κατά ECHA

(Υπόθεση T-664/20)

(2021/C 9/42)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: One Voice (Στρασβούργο, Γαλλία) (εκπρόσωπος: A. Ghersi, δικηγόρος)

Καθού: Ευρωπαϊκός Οργανισμός Χημικών Προϊόντων

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να κρίνει ότι το συμβούλιο προσφυγών του ECHA εκτίμησε εσφαλμένα τη σχέση μεταξύ του κανονισμού για τα καλλυντικά προϊόντα και του κανονισμού REACH·

—	να κρίνει ότι το συμβούλιο προσφυγών του ECHA παρέβη τις διατάξεις του κανονισμού REACH·

κατά συνέπεια,

—	να ακυρώσει την από 18 Αυγούστου 2020 και με αριθ. A-010-2018 απόφαση του συμβουλίου προσφυγών του ECHA·

—	να καταδικάσει τον καθού στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει δύο λόγους.

11.1.2021

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 9/30

Προσφυγή-αγωγή της 9ης Νοεμβρίου 2020 — OA κατά ΕΟΚΕ

(Υπόθεση T-671/20)

(2021/C 9/43)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγων-ενάγων: OA (εκπρόσωποι: M. Casado García-Hirschfeld και M. Aboudi, δικηγόροι)

Καθής-εναγομένη: Ευρωπαϊκή Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή

Αιτήματα

Ο προσφεύγων-ενάγων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να κρίνει την παρούσα προσφυγή-αγωγή παραδεκτή·

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση της 5ης Δεκεμβρίου 2019, η οποία επικυρώθηκε από την απόφαση για την απόρριψη της ένστασης του προσφεύγοντος-ενάγοντος της 5ης Μαρτίου 2020·

—	να διατάξει την ικανοποίηση της ηθικής βλάβης του προσφεύγοντος-ενάγοντος, η οποία ανέρχεται στο ποσό των 30 000 ευρώ, και την αποκατάσταση της υλικής ζημίας του, η οποία εκτιμάται στο ποσό των 25 000 ευρώ·

—	να καταδικάσει την καθής-εναγομένη στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής του, ο προσφεύγων προβάλλει δύο λόγους.

Με τον πρώτο λόγο προβάλλεται παραβίαση των διαδικαστικών εγγυήσεων που προβλέπονται για τις διοικητικές έρευνες και τις πειθαρχικές διαδικασίες, καθώς και παραβίαση των αρχών της αμεροληψίας και της χρηστής διοίκησης. Ο προσφεύγων-ενάγων ισχυρίζεται συναφώς ότι η διοικητική έρευνα όσον αφορά το πρόσωπό του πάσχει πολλά ελαττώματα τόσο ως προς τον τύπο όσο και ως προς τη διαδικασία.

2.	Με τον δεύτερο λόγο προβάλλεται παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας, πρόδηλο σφάλμα εκτιμήσεως και κατάχρηση εξουσίας.

11.1.2021

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 9/31

Προσφυγή της 6ης Νοεμβρίου 2020 — Kerstens κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-672/20)

(2021/C 9/44)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Petrus Kerstens (La Forclaz, Ελβετία) (εκπρόσωπος: C. Mourato, δικηγόρος)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Ο προσφεύγων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής της 20ής Ιανουαρίου 2020 περί απορρίψεως της αιτήσεως αρωγής D/517/19 που είχε υποβάλει o Petrus Kerstens στις 17 Σεπτεμβρίου 2019 βάσει των άρθρων 24 και 12α του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων της Ευρωπαϊκής Ένωσης·

—	να ακυρώσει την απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής της 31ης Ιανουαρίου 2020 περί απορρίψεως της αιτήσεως αρωγής D/516/19 που είχε υποβάλει o Petrus Kerstens στις 17 Σεπτεμβρίου 2019 βάσει των άρθρων 24 και 12α του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων της Ευρωπαϊκής Ένωσης·

—	να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα, κατ' εφαρμογήν του άρθρου 134 του Κανονισμού Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής του, ο προσφεύγων προβάλλει ένα λόγο ο οποίος στηρίζεται σε παραβίαση της αρχής της χρηστής διοικήσεως και προσβολή των δικαιωμάτων άμυνας και, ειδικότερα, του δικαιώματος ακροάσεως που απορρέει από το άρθρο 41, παράγραφος 2, στοιχείο α', του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθόσον o προσφεύγων δεν έτυχε ακροάσεως από την Επιτροπή πριν από την έκδοση των αποφάσεων περί απορρίψεως των αιτήσεών του αρωγής.

11.1.2021

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 9/31

Προσφυγή της 13ης Νοεμβρίου 2020 — Ryanair και Laudamotion κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-677/20)

(2021/C 9/45)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: Ryanair DAC (Swords, Ιρλανδία) και Laudamotion GmbH (Schwechat, Αυστρία) (εκπρόσωποι: E. Vahida, F. Laprévote, V. Blanc, S. Rating και Ι. Μεταξάς-Μαραγκίδης, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Οι προσφεύγουσες ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής της 6ης Ιουλίου 2020 σχετικά με την κρατική ενίσχυση SA.57539 (2020/N) — Αυστρία — COVID-19 — Aid to Austrian Airlines (1)· και

—	να καταδικάσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Η προσφεύγουσα ζήτησε επίσης να εκδικασθεί η προσφυγή της με την ταχεία διαδικασία του άρθρου 23α του Οργανισμού του Δικαστηρίου.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει πέντε λόγους.

1.	Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν εξέτασε το ενδεχόμενο ενίσχυσης προς ή από την Lufthansa.

Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παρέβη συγκεκριμένες διατάξεις της ΣΛΕΕ και παραβίασε τις γενικές αρχές του Ευρωπαϊκού δικαίου σε σχέση με την απαγόρευση των δυσμενών διακρίσεων, την ελεύθερη παροχή των υπηρεσιών και την ελευθερία εγκαταστάσεως, στις οποίες στηρίχθηκε η απελευθέρωση των αεροπορικών μεταφορών στην ΕΕ. Η απελευθέρωση της αγοράς αεροπορικών μεταφορών επέτρεψε την ανάπτυξη πραγματικά πανευρωπαϊκών αεροπορικών εταιριών χαμηλών ναύλων. Επιτρέποντας στην Αυστρία να χορηγήσει ενίσχυση στην Austrian Airlines, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αγνόησε τη ζημία που προκλήθηκε στις πανευρωπαϊκές αυτές αεροπορικές εταιρίες συνεπεία των ταξιδιωτικών περιορισμών που οφείλονται στην κρίση της νόσου COVID-19.

Με τον τρίτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εφάρμοσε εσφαλμένως το άρθρο 107, παράγραφος 2, στοιχείο β', ΣΛΕΕ και υπέπεσε πολλάκις σε πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως κατά την εξέταση της αναλογικότητας της ενισχύσεως προς τη ζημία που προκλήθηκε συνεπεία των ταξιδιωτικών περιορισμών που οφείλονται στην κρίση της νόσου COVID 19, ιδίως καθόσον έκρινε ότι η συνολική ζημία που προκλήθηκε στην AUA λόγω της κρίσης της νόσου COVID-19 συνιστούσε την άμεση συνέπεια των ταξιδιωτικών περιορισμών και καθόσον δεν εξέτασε αν η Austrian Airlines είχε μειώσει όλα τα έξοδα που μπορούσαν να αποφευχθούν.

4.	Με τον τέταρτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν κίνησε επίσημη διαδικασία έρευνας παρά την ύπαρξη σοβαρών δυσχερειών και προσέβαλε τα διαδικαστικά δικαιώματα της προσφεύγουσας.

5.	Με τον πέμπτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παρέβη την υποχρέωση αιτιολογήσεως που υπέχει.

(1) Απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής της 6ης Ιουλίου 2020 σχετικά με την κρατική ενίσχυση SA.57539 (2020/N) — Αυστρία — COVID-19 — Aid to Austrian Airlines (ΕΕ 2020, C 346, σ. 2).

11.1.2021

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 9/32

Προσφυγή της 17ης Νοεμβρίου 2020 — HB κατά ΕΤΕπ

(Υπόθεση T-689/20)

(2021/C 9/46)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: HB (εκπρόσωπος: C. Bernard-Glanz, δικηγόρος)

Καθής: Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων (ΕΤΕπ)

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την απόφαση του Αναπληρωτή Γενικού Γραμματέα της ΕΤΕπ, της 27ης Απριλίου 2020, περί καταγγελίας της σύμβασης εργασίας της προσφεύγουσας και, στο μέτρο που απαιτείται, την απόφαση με την οποία απορρίφθηκε η αίτηση επανεξέτασης· και

—	να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής η προσφεύγουσα προβάλλει τρεις λόγους ακυρώσεως.

Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται πρόδηλη πλάνη εκτίμησης, παραβίαση της αρχής της χρηστής διοίκησης και παράβαση του καθήκοντος επιμέλειας, στο μέτρο που:

—	η καταγγελία της σύμβασης της προσφεύγουσας για λόγους σχετικούς με τους δημοσιονομικούς περιορισμούς ήταν προδήλως εσφαλμένη και αντίθετη προς την ειδική σύμβαση επιδότησης JASPERS 2020 και την απόφαση της διευθύνουσας επιτροπής της ΕΤΕπ του 2019·

—

η καταγγελία της σύμβασης της προσφεύγουσας με την αιτιολογία ότι ο φόρτος εργασίας του τμήματος «έξυπνης ανάπτυξης» JASPERS, στο οποίο είχε τοποθετηθεί η προσφεύγουσα, ήταν μικρότερος σε σχέση με αυτόν άλλων τμημάτων JASPERS και ότι, ως εκ τούτου, δεν υπήρχε επιχειρησιακή ανάγκη να παραμείνει στη θέση της, ήταν προδήλως εσφαλμένη· και

—	η καταγγελία της σύμβασης εργασίας της προσφεύγουσας ήταν προδήλως αντίθετη προς το συμφέρον της υπηρεσίας, από απόψεως διοικητικής, οικονομικής ή φόρτου εργασίας, και παραβίαζε την αρχή της χρηστής διοίκησης και το καθήκον επιμέλειας έναντι του προσωπικού.

Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται αυθαιρεσία και παραβίαση της αρχής της χρηστής διοίκησης, στο μέτρο που, σε κατάσταση στην οποία η καθής υποστηρίζει ότι πρέπει να απολύσει μέρος του προσωπικού της λόγω δημοσιονομικών περιορισμών, αντιβαίνει στη χρηστή διοίκηση και είναι αυθαίρετη η παράλειψή της να καταστρώσει σχέδιο μείωσης του προσωπικού, με ποσοτικοποίηση του αριθμού των θέσεων που θα περικοπούν, και να προβλέψει τα αντικειμενικά κριτήρια επιλογής των θέσεων αυτών, κριτήρια βάσει των οποίων θα μπορούν να ληφθούν αποφάσεις για μεμονωμένους εργαζομένους, προτού εκδοθούν αποφάσεις καταγγελίας συμβάσεων εργασίας, όπως αυτή κατά της οποίας στρέφεται η προσφεύγουσα

3.	Με τον τρίτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται αναρμοδιότητα του οργάνου που εξέδωσε την πράξη, στο μέτρο που ο εκδότης της προσβαλλόμενης πράξης, αναπληρωτής γενικός γραμματέας της ΕΤΕπ, δεν είχε την αρμοδιότητα να εκδώσει την πράξη αυτή.

		ISSN 1977-0901
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης		C 9

Έκδοση στην ελληνική γλώσσα	Ανακοινώσεις και Πληροφορίες	64ό έτος 11 Ιανουαρίου 2021

Περιεχόμενα		Σελίδα
	IV Πληροφορίες
	ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΡΟΕΡΧΟΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΘΕΣΜΙΚΑ ΚΑΙ ΛΟΙΠΑ ΟΡΓΑΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ
	Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης
2021/C 9/01	Τελευταίες δημοσιεύσεις του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης	1