1)

Το άρθρο 3, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΚ) 2201/2003 του Συμβουλίου, της 27ης Νοεμβρίου 2003, για τη διεθνή δικαιοδοσία και την αναγνώριση και εκτέλεση αποφάσεων σε γαμικές διαφορές και διαφορές γονικής μέριμνας ο οποίος καταργεί τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1347/2000, έχει την έννοια ότι, σε περίπτωση αγωγής διαζυγίου, όταν ο ενάγων προσφεύγει ενώπιον δικαστηρίου του κράτους μέλους της κοινής ιθαγένειας των συζύγων, ενώ η συνήθης διαμονή τους είναι σε άλλο κράτος μέλος, το εν λόγω δικαστήριο έχει διεθνή δικαιοδοσία να αποφανθεί επί της αγωγής αυτής βάσει του στοιχείου β' της ανωτέρω διατάξεως. Δεδομένου ότι δεν απαιτείται συμφωνία του εναγομένου, δεν είναι απαραίτητο να εξετασθεί το ζήτημα αν η μη προβολή από τον εναγόμενο ενστάσεως ελλείψεως διεθνούς δικαιοδοσίας συνιστά σιωπηρή αποδοχή της διεθνούς δικαιοδοσίας του επιληφθέντος δικαστηρίου.

2)

Το άρθρο 3, παράγραφος 1, και το άρθρο 17 του κανονισμού 2201/2003 έχουν την έννοια ότι, σε περίπτωση όπως αυτή της υποθέσεως της κύριας δίκης, το γεγονός ότι το ζεύγος του οποίου ζητείται η λύση του γάμου έχει ανήλικο τέκνο δεν ασκεί επιρροή στον προσδιορισμό του δικαστηρίου που έχει διεθνή δικαιοδοσία να αποφανθεί επί της αγωγής διαζυγίου. Δεδομένου ότι το δικαστήριο του κράτους μέλους της κοινής ιθαγένειας των συζύγων, στο οποίο προσέφυγε ο ενάγων, είναι αρμόδιο να αποφανθεί επί της αγωγής αυτής βάσει του άρθρου 3, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού αυτού, το εν λόγω δικαστήριο δεν μπορεί, ακόμη και ελλείψει σχετικής συμφωνίας των διαδίκων, να εξετάσει το ζήτημα αν έχει διεθνή δικαιοδοσία.

3)

Το άρθρο 12, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 2201/2003 έχει την έννοια ότι, όταν δικαστήριο του κράτους μέλους της κοινής ιθαγένειας των συζύγων, στο οποίο προσέφυγε ο ενάγων, έχει διεθνή δικαιοδοσία να αποφανθεί επί αγωγής διαζυγίου βάσει του άρθρου 3, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 2201/2003, δεν είναι δυνατόν να θεωρηθεί ότι πληρούται η προϋπόθεση του άρθρου 12, παράγραφος 1, στοιχείο β', σχετικά με την αποδοχή της διεθνούς δικαιοδοσίας, εφόσον η διαδικασία δεν έχει ως αντικείμενο τη γονική μέριμνα και ο εναγόμενος δεν παρέστη. Στην περίπτωση αυτή, το επιληφθέν δικαστήριο, το οποίο έχει διεθνή δικαιοδοσία να αποφανθεί επί του διαζυγίου των συζύγων, δεν έχει διεθνή δικαιοδοσία, βάσει του άρθρου 12, παράγραφος 1, στοιχείο β', και του άρθρου 3, στοιχείο δ', του κανονισμού (ΕΚ) 4/2009 του Συμβουλίου, της 18ης Δεκεμβρίου 2008, για τη διεθνή δικαιοδοσία, το εφαρμοστέο δίκαιο, την αναγνώριση και εκτέλεση αποφάσεων και τη συνεργασία σε θέματα υποχρεώσεων διατροφής, να αποφανθεί επί ζητημάτων που αφορούν, αντιστοίχως, τη γονική μέριμνα και την υποχρέωση διατροφής σε σχέση με το συγκεκριμένο τέκνο.

4)

Ο όρος «γονική μέριμνα», κατά τον κανονισμό 2201/2003, πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι καλύπτει τις αποφάσεις που αφορούν, μεταξύ άλλων, το δικαίωμα επιμέλειας και τη διαμονή του τέκνου, αλλά δεν περιλαμβάνει τη συνεισφορά των γονέων στα αναγκαία έξοδα για την ανατροφή και την εκπαίδευσή του, η οποία περιλαμβάνεται στην έννοια της «υποχρεώσεως διατροφής» και εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής του κανονισμού 4/2009.

1)

Απορρίπτει την αίτηση αναιρέσεως ως προδήλως απαράδεκτη.

2)

Η Comprojecto-Projectos e Construções Lda, οι Paulo Eduardo Matos Gomes de Azevedo και Julião Maria Gomes de Azevedo καθώς και η Isabel Maria Matos Gomes de Azevedo φέρουν, πέραν των δικαστικών εξόδων τους, και τα έξοδα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ).

1)

Είναι συμβατή με τη φαινομενική αμεροληψία ενός δικαστηρίου, η οποία απαιτείται βάσει του άρθρου 47 του Χάρτη των θεμελιωδών δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εθνική νομοθεσία δυνάμει της οποίας, κατά την απαραίτητη στο πλαίσιο διαδικασίας αδειοδοτήσεως απόδειξη διά πραγματογνωμοσύνης, το δικαστήριο υποχρεούται να λάβει έκθεση πραγματογνωμοσύνης από ανεξάρτητο επαγγελματικό οργανισμό, του οποίου τα όργανα λήψεως αποφάσεων υπόκεινται κατά κύριο λόγο στην πράξη σε επαγγελματική κατηγορία, τα συμφέροντα της οποίας τείνουν να είναι αντίθετα προς εκείνα της επαγγελματικής κατηγορίας των αιτούντων την άδεια ή –σε περίπτωση που η νομοθεσία αυτή αντιβαίνει στο δίκαιο της Ένωσης– από επίσημο πραγματογνώμονα που υπηρετεί σε δημόσια αρχή;

2)

Συνάδει εθνική ρύθμιση, η οποία ορίζει προσωρινή εγγύηση για δυνητικούς πελάτες –συγκεκριμένα στο ύψος των 5 500 ατόμων– που στην πράξη δεν δύναται να επαληθευθεί δικαστικά, προς τις απαιτήσεις των άρθρων 15 έως 17 του Χάρτη, στον βαθμό που, βάσει των εν λόγων διατάξεων, παραβίαση των εγγυήσεων αυτών επιτρέπεται μόνον τηρουμένης της αρχής της αναλογικότητας;

1)

Είναι απαραίτητο, για τη διαπίστωση ελλείψεως διεθνούς δικαιοδοσίας του πρώτου επιληφθέντος δικαστηρίου σύμφωνα με το άρθρο 7, στοιχείο α', του κανονισμού 650/2012 (1), το εν λόγω δικαστήριο να διαπιστώσει ρητώς την έλλειψη δικαιοδοσίας του ή αρκεί και μια μη ρητή δήλωση, εφόσον από την ερμηνεία της δηλώσεως αυτής συνάγεται ότι το δικαστήριο διαπίστωσε την έλλειψη δικαιοδοσίας του;

2)

Είναι το δικαστήριο του κράτους μέλους του οποίου η διεθνής δικαιοδοσία προκύπτει από τη διαπίστωση ελλείψεως δικαιοδοσίας του πρώτου επιληφθέντος δικαστηρίου του έτερου κράτους μέλους αρμόδιο να ελέγξει αν συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις για την απόφαση του πρώτου επιληφθέντος δικαστηρίου σύμφωνα με τα άρθρα 6, στοιχείο α', και 7, στοιχείο α', του κανονισμού 650/2012; Κατά πόσον είναι δεσμευτική η απόφαση του πρώτου επιληφθέντος δικαστηρίου; Ειδικότερα:

3)

Εφαρμόζονται τα άρθρα 6, στοιχείο α', και 7, στοιχείο α', του κανονισμού 650/2012 –τα οποία προϋποθέτουν επιλογή του εφαρμοστέου δικαίου «κατ’ εφαρμογή του άρθρου 22» [και «σύμφωνα με το άρθρο 22» αντιστοίχως]– ακόμη και όταν, σε διαθήκη που συντάχθηκε πριν από τις 17 Αυγούστου 2015, ο θανών δεν επέλεξε ρητώς ή σιωπηρώς το εφαρμοστέο δίκαιο, αλλά το εφαρμοστέο επί της κληρονομικής διαδοχής δίκαιο μπορεί να συναχθεί μόνον από το άρθρο 83, παράγραφος 4, του κανονισμού 650/2012;

1-1:

Πρέπει το άρθρο 3, σημείο 10, του κανονισμού (ΕΚ) 715/2007 (1) να ερμηνεύεται και να εφαρμόζεται κατά τρόπον ώστε ο όρος «στοιχείο σχεδιασμού» να καλύπτει αποκλειστικά και μόνον μηχανικά στοιχεία μιας υλικής κατασκευής;

Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως στο προδικαστικό ερώτημα 1-1:

1-2:

Πρέπει το άρθρο 3, σημείο 10, του κανονισμού (ΕΚ) 715/2007 να ερμηνεύεται και να εφαρμόζεται κατά τρόπον ώστε το σύστημα ελέγχου των εκπομπών να περιλαμβάνει μόνον την αντιρρυπαντική διάταξη που έπεται του κινητήριου συστήματος [π.χ. με τη μορφή καταλυτών οξείδωσης ντίζελ, φίλτρων σωματιδίων πετρελαίου, καταλυτών DeNOx (αναγωγικών καταλυτών των οξειδίων του αζώτου]);

1-3:

Πρέπει το άρθρο 3, σημείο 10, του κανονισμού (ΕΚ) 715/2007, να ερμηνεύεται και να εφαρμόζεται κατά τρόπον ώστε το σύστημα ελέγχου των εκπομπών να περιλαμβάνει μέτρα τόσο εντός όσο και εκτός κινητήρα που αποσκοπούν στη μείωση των εκπομπών;

2-1:

Πρέπει το άρθρο 5, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΚ) 715/2007 να ερμηνεύεται και να εφαρμόζεται κατά τρόπον ώστε ως «κανονικές συνθήκες χρήσης» να νοούνται μόνον οι συνθήκες οδήγησης που προβλέπονται στον νέο ευρωπαϊκό κύκλο οδήγησης (NEDC);

Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως στο προδικαστικό ερώτημα 2-1:

2-2:

Πρέπει το άρθρο 4, παράγραφος 1, δεύτερο εδάφιο, σε συνδυασμό με το άρθρο 5, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΚ) 715/2007 να ερμηνεύεται και να εφαρμόζεται κατά τρόπον ώστε οι κατασκευαστές να οφείλουν να διασφαλίζουν ότι οι οριακές τιμές που καθορίζονται στο παράρτημα I του εν λόγω κανονισμού τηρούνται και κατά την καθημερινή χρήση;

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο προδικαστικό ερώτημα 2-2:

2-3:

Είναι ορθή η ερμηνεία και εφαρμογή του άρθρου 5, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΚ) 715/2007, υπό την έννοια ότι ως «κανονικές συνθήκες χρήσης» νοούνται οι πραγματικές συνθήκες οδήγησης κατά την καθημερινή χρήση;

Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως στο προδικαστικό ερώτημα 2-3:

2-4:

Πρέπει το άρθρο 5, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΚ) 715/2007, να ερμηνεύεται και να εφαρμόζεται κατά τρόπον ώστε ως «κανονικές συνθήκες χρήσης» να νοούνται οι πραγματικές συνθήκες οδήγησης κατά την καθημερινή χρήση βάσει μέσης ταχύτητας 33,6 km/h και μέγιστης ταχύτητας 120,00 km/h;

3-1:

Πρέπει το άρθρο 5, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΚ) 715/2007 να ερμηνεύεται και να εφαρμόζεται κατά τρόπον ώστε να απαγορεύεται εξοπλισμός οχήματος στο πλαίσιο του οποίου κατασκευαστικό στοιχείο το οποίο προβλέπεται ότι θα επηρεάσει τις εκπομπές του οχήματος έχει σχεδιαστεί κατά τρόπον ώστε ο συντελεστής ανακυκλοφορίας των καυσαερίων να ρυθμίζεται ούτως ώστε να εξασφαλίζει λειτουργία χαμηλών εκπομπών μόνον μεταξύ 20o και 30o C και να μειώνεται σταδιακά εκτός αυτού του εύρους θερμοκρασιών;

Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως στο προδικαστικό ερώτημα 3-1:

3-2:

Πρέπει το άρθρο 5, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΚ) 715/2007 να ερμηνεύεται και να εφαρμόζεται κατά τρόπον ώστε να απαγορεύεται πάντως ένα σύστημα αναστολής όταν εκτός του εύρους θερμοκρασιών 20o έως 30o C λειτουργεί συνεχώς προς προστασία του κινητήρα με αποτέλεσμα να μειώνεται σε σημαντικό βαθμό η ανακυκλοφορία των καυσαερίων;

4-1:

Πρέπει το άρθρο 5, παράγραφος 2, δεύτερη περίοδος, στοιχείο α', του κανονισμού (ΕΚ) 715/2007 να ερμηνεύεται και να εφαρμόζεται κατά τρόπον ώστε η χρήση συστημάτων αναστολής να είναι αναγκαία κατά την έννοια της διατάξεως αυτής μόνον εάν, ακόμη και αν χρησιμοποιούνταν η τεχνολογία αιχμής που ήταν διαθέσιμη κατά το χρονικό σημείο χορηγήσεως της εγκρίσεως τύπου για το συγκεκριμένο μοντέλο οχήματος, δεν θα μπορούσε να διασφαλιστεί η προστασία του κινητήρα από ζημία ή ατύχημα και η ασφαλής λειτουργία του οχήματος;

Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως στο προδικαστικό ερώτημα 4-1:

4-2:

Πρέπει το άρθρο 5, παράγραφος 2, δεύτερη περίοδος, στοιχείο α', του κανονισμού (ΕΚ) 715/2007 να ερμηνεύεται και να εφαρμόζεται κατά τρόπον ώστε η χρήση συστημάτων αναστολής να μην είναι αναγκαία κατά την έννοια της διατάξεως αυτής εάν οι αποθηκευμένες παράμετροι στο σύστημα ελέγχου του κινητήρα έχουν επιλεγεί κατά τρόπον ώστε ο καθαρισμός των καυσαερίων, καθόσον έχει ρυθμιστεί κατά τρόπον ώστε να εξαρτάται από τη θερμοκρασία, να μην ενεργοποιείται καθόλου ή να ενεργοποιείται σε περιορισμένο μόνο βαθμό, λόγω των συνήθως αναμενόμενων θερμοκρασιών κατά το μεγαλύτερο μέρος του έτους;

5-1:

Πρέπει το άρθρο 5, παράγραφος 2, δεύτερη περίοδος, στοιχείο α', του κανονισμού (ΕΚ) 715/2007 να ερμηνεύεται και να εφαρμόζεται κατά τρόπον ώστε μόνον ο κινητήρας να προστατεύεται από ζημία;

5-2:

Πρέπει το άρθρο 5, παράγραφος 2, δεύτερη περίοδος, στοιχείο α', του κανονισμού (ΕΚ) 715/2007 να ερμηνεύεται και να εφαρμόζεται κατά τρόπον ώστε να μη γίνεται δεκτό ότι στοιχειοθετείται η έννοια της ζημίας όταν πρόκειται για τα αποκαλούμενα αναλώσιμα εξαρτήματα (όπως π.χ. η βαλβίδα EGR [exhaust gas recirculation: ανακυκλοφορία καυσαερίων]);

5-3:

Πρέπει το άρθρο 5, παράγραφος 2, δεύτερη περίοδος, στοιχείο α', του κανονισμού (ΕΚ) 715/2007 να ερμηνεύεται και να εφαρμόζεται κατά τρόπον ώστε και άλλα κατασκευαστικά στοιχεία του οχήματος, ιδίως τα στοιχεία που έπονται του συστήματος εξαγωγής καυσαερίων, να προστατεύονται από ζημία ή ατύχημα;

6-1:

Πρέπει το άρθρο 4, παράγραφος 1, δεύτερο εδάφιο, το άρθρο 4, παράγραφος 2, δεύτερο εδάφιο, το άρθρο 5, παράγραφοι 1 και 2, καθώς και το άρθρο 13 του κανονισμού (ΕΚ) 715/2007 να ερμηνεύονται και να εφαρμόζονται κατά τρόπον ώστε να προστατεύουν τουλάχιστον και το δικαίωμα της οικονομικής αυτοδιάθεσης του αγοραστή ενός οχήματος το οποίο δεν πληροί τις απαιτήσεις του κανονισμού (ΕΚ) 715/2007;

Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως στο προδικαστικό ερώτημα 6-1:

6-2:

Πρέπει το άρθρο 4, παράγραφος 1, δεύτερο εδάφιο, το άρθρο 4, παράγραφος 2, δεύτερο εδάφιο, το άρθρο 5, παράγραφοι 1 και 2, καθώς και το άρθρο 13 του κανονισμού (ΕΚ) 715/2007 να ερμηνεύονται και να εφαρμόζονται κατά τρόπον ώστε τα κράτη μέλη να πρέπει να διαθέτουν μηχανισμό επιβολής κυρώσεων ο οποίος να παρέχει στους αγοραστές οχημάτων, για λόγους πρακτικής αποτελεσματικότητας, το δικαίωμα άσκησης ενδίκων βοηθημάτων για την κατίσχυση τoυ δικαίου της Ένωσης σχετικά με τη ρύθμιση της αγοράς;

6-3:

6-4:

Πρέπει τα άρθρα 18, παράγραφος 1, και 26, παράγραφος 1, της οδηγίας 2007/46/ΕΚ (2) να ερμηνεύονται και να εφαρμόζονται υπό την έννοια ότι ο κατασκευαστής αθετεί την υποχρέωσή του για χορήγηση ισχύοντος πιστοποιητικού συμμόρφωσης κατά το άρθρο 18, παράγραφος 1, της οδηγίας 2007/46/ΕΚ όταν έχει εγκαταστήσει στο όχημα απαγορευμένο σύστημα αναστολής κατά την έννοια του άρθρου 5, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΚ) 715/2007, ενώ η διάθεση στην αγορά ενός τέτοιου οχήματος προσκρούει στην απαγόρευση πωλήσεως χωρίς ισχύον πιστοποιητικό συμμόρφωσης κατά το άρθρο 26, παράγραφος 1, της οδηγίας 2007/46/ΕΚ;

6-5:

Έχουν ο κανονισμός (ΕΚ) 715/2007 και η οδηγία 2007/46/ΕΚ την έννοια ότι οι οριακές τιμές που καθορίζονται στο παράρτημα Ι του κανονισμού (ΕΚ) 715/2007 και το πιστοποιητικό συμμόρφωσης κατά την έννοια του άρθρου 18, παράγραφος 1, της οδηγίας 2007/46/ΕΚ σε συνδυασμό με τον κανονισμό (ΕΚ) 385/2009 (3) παρέχουν δικαιώματα προστασίας του αγοραστή κατά τρόπον ώστε, σε περίπτωση μη συμμόρφωσης προς τις επηρεάζουσες την ποιότητα του οχήματος οριακές τιμές του κανονισμού ή προς το διέπον την άδεια κυκλοφορίας δίκαιο, να αποκλείεται, βάσει του δικαίου της Ένωσης, ο συμψηφισμός της ωφέλειας από τη χρήση κατά την ασκούμενη έναντι του κατασκευαστή υπαναχώρηση από τη σύμβαση πωλήσεως του οχήματος;

1)

Αντιβαίνει στο άρθρο 3, παράγραφος 1, του κανονισμού 2988/95 (1) εθνική ρύθμιση η οποία επιβάλλει στον δικαιούχο επιδοτήσεως το βάρος ασκήσεως δικαστικής προσφυγής ενώπιον του αρμόδιου δικαστηρίου κατά της πράξεως με την οποία διατάχθηκε η επιστροφή των αχρεωστήτως εισπραχθέντων ποσών λόγω υπάρξεως παρατυπίας, με κίνδυνο η πράξη αυτή να καταστεί απρόσβλητη […] εφόσον η προσφυγή δεν ασκηθεί εμπροθέσμως (ήτοι, σε περίπτωση που ο δικαιούχος δεν ασκήσει εμπροθέσμως τα μέσα άμυνας που έχει στη διάθεσή του δυνάμει του εθνικού δικαίου) και, κατά συνέπεια, να μπορεί να απαιτηθεί η επιστροφή του αχρεωστήτως καταβληθέντος ποσού σύμφωνα με τους κανόνες και τις προθεσμίες που προβλέπει το εθνικό δίκαιο;

2)

Αντιβαίνει στο άρθρο 3, παράγραφος 1, του κανονισμού 2988/95 εθνική ρύθμιση σύμφωνα με την οποία ο δικαιούχος επιδοτήσεως δεν μπορεί να επικαλεστεί την παρέλευση της τετραετούς ή οκταετούς προθεσμίας στο πλαίσιο της επισπευθείσας εις βάρος του ένδικης διαδικασίας αναγκαστικής εκτελέσεως, δεδομένου ότι το ζήτημα αυτό μπορεί να κριθεί μόνο στο πλαίσιο δικαστικής προσφυγής κατά της πράξεως με την οποία διατάχθηκε η επιστροφή των αχρεωστήτως εισπραχθέντων ποσών λόγω διαπιστώσεως παρατυπίας;

Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως στα προαναφερθέντα προδικαστικά ερωτήματα:

3)

Πρέπει η τριετής προθεσμία παραγραφής του άρθρου 3, παράγραφος 2, του κανονισμού 2988/95 να θεωρηθεί ως προθεσμία παραγραφής οφειλής απορρέουσας από την πράξη η οποία επιτάσσει την επιστροφή ποσών αχρεωστήτως εισπραχθέντων λόγω παρατυπιών κατά τη χρηματοδότηση; Η εν λόγω προθεσμία αρχίζει να τρέχει από την ημερομηνία εκδόσεως της ως άνω πράξεως;

Τέλος, πρέπει επίσης να δοθεί απάντηση στην εξής ερώτηση:

4)

Αντιβαίνει στο άρθρο 3 του κανονισμού 2988/95 εθνική ρύθμιση κατά την οποία η τριετής προθεσμία που προβλέπεται για την παραγραφή οφειλής απορρέουσας από την πράξη η οποία επιτάσσει την επιστροφή ποσών αχρεωστήτως εισπραχθέντων λόγω παρατυπιών κατά τη χρηματοδότηση αρχίζει να τρέχει από την ημερομηνία εκδόσεως της ως άνω πράξεως, διακόπτεται με την κοινοποίηση της κινήσεως της διαδικασίας αναγκαστικής εισπράξεως των οικείων ποσών, και η αναστολή της παραμένει σε ισχύ έως ότου εκδοθεί οριστική ή τελεσίδικη απόφαση με την οποία να περατώνεται η διαδικασία σε περίπτωση υποβολής διοικητικής ενστάσεως, προβολής αντιρρήσεων, ασκήσεως προσφυγής ή ανακοπής, όταν η άσκησή τους οδηγεί σε αναστολή της εισπράξεως της οφειλής;]

1)

Αντιβαίνει στο άρθρο 3, παράγραφος 1, του κανονισμού 2988/95 (1) εθνική ρύθμιση η οποία επιβάλλει στον δικαιούχο επιδοτήσεως το βάρος ασκήσεως δικαστικής προσφυγής ενώπιον του αρμόδιου δικαστηρίου κατά της πράξεως με την οποία διατάχθηκε η επιστροφή των αχρεωστήτως εισπραχθέντων ποσών λόγω υπάρξεως παρατυπίας, με κίνδυνο η πράξη αυτή να καταστεί απρόσβλητη εφόσον η προσφυγή δεν ασκηθεί εμπροθέσμως (ήτοι, σε περίπτωση που ο δικαιούχος δεν ασκήσει εμπροθέσμως τα μέσα άμυνας που έχει στη διάθεσή του δυνάμει του εθνικού δικαίου) και, κατά συνέπεια, να μπορεί να απαιτηθεί η επιστροφή του αχρεωστήτως καταβληθέντος ποσού σύμφωνα με τους κανόνες και τις προθεσμίες που προβλέπει το εθνικό δίκαιο;

2)

Αντιβαίνει στο άρθρο 3, παράγραφος 1, του κανονισμού 2988/95 εθνική ρύθμιση σύμφωνα με την οποία ο δικαιούχος επιδοτήσεως δεν μπορεί να επικαλεστεί την παρέλευση της τετραετούς ή οκταετούς προθεσμίας στο πλαίσιο της επισπευθείσας εις βάρος του ένδικης διαδικασίας αναγκαστικής εκτελέσεως, δεδομένου ότι το ζήτημα αυτό μπορεί να κριθεί μόνο στο πλαίσιο δικαστικής προσφυγής κατά της πράξεως με την οποία διατάχθηκε η επιστροφή των αχρεωστήτως εισπραχθέντων ποσών λόγω διαπιστώσεως παρατυπίας;

Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως στα προαναφερθέντα προδικαστικά ερωτήματα:

3)

Πρέπει η τριετής προθεσμία παραγραφής του άρθρου 3, παράγραφος 2, του κανονισμού 2988/95 να θεωρηθεί ως προθεσμία παραγραφής οφειλής απορρέουσας από την πράξη η οποία επιτάσσει την επιστροφή ποσών αχρεωστήτως εισπραχθέντων λόγω παρατυπιών κατά τη χρηματοδότηση; Η εν λόγω προθεσμία αρχίζει να τρέχει από την ημερομηνία εκδόσεως της ως άνω πράξεως;

Τέλος, πρέπει επίσης να δοθεί απάντηση στην εξής ερώτηση:

4)

Αντιβαίνει στο άρθρο 3 του κανονισμού 2988/95 εθνική ρύθμιση κατά την οποία η τριετής προθεσμία που προβλέπεται για την παραγραφή οφειλής απορρέουσας από την πράξη η οποία επιτάσσει την επιστροφή ποσών αχρεωστήτως εισπραχθέντων λόγω παρατυπιών κατά τη χρηματοδότηση αρχίζει να τρέχει από την ημερομηνία εκδόσεως της ως άνω πράξεως, διακόπτεται με την κοινοποίηση της κινήσεως της διαδικασίας αναγκαστικής εισπράξεως των οικείων ποσών, και η αναστολή της παραμένει σε ισχύ έως ότου εκδοθεί οριστική ή τελεσίδικη απόφαση με την οποία να περατώνεται η διαδικασία σε περίπτωση υποβολής διοικητικής ενστάσεως, προβολής αντιρρήσεων, ασκήσεως προσφυγής ή ανακοπής, όταν η άσκησή τους οδηγεί σε αναστολή της εισπράξεως της οφειλής;

1)

Έχει το άρθρο 20 ΣΛΕΕ την έννοια ότι απαγορεύει σε κράτος μέλος να αρνηθεί να χορηγήσει σε υπήκοο τρίτης χώρας με συντηρούμενο ανήλικο τέκνο, που είναι πολίτης της Ένωσης και τελεί σε πραγματική σχέση εξαρτήσεως προς τον εν λόγω υπήκοο τρίτης χώρας, δικαίωμα διαμονής στο κράτος μέλος του οποίου ο ανήλικος πολίτης της Ένωσης έχει την ιθαγένεια, στην περίπτωση κατά την οποία ο ανήλικος πολίτης της Ένωσης διαμένει τόσο εκτός του κράτους μέλους αυτού όσο και εκτός της Ένωσης και/ή ουδέποτε έχει διαμείνει στο έδαφος της Ένωσης, με αποτέλεσμα στην πράξη να μην παρέχεται στον ανήλικο πολίτη της Ένωσης πρόσβαση στο έδαφος της Ένωσης;

2)

3)

1)

Είναι συμβατό με το δικαίωμα σεβασμού της ιδιωτικής ζωής του υποκειμένου των δεδομένων (άρθρο 7 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης) και με το δικαίωμα προστασίας των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα που το αφορούν (άρθρο 8 του Χάρτη) να λαμβάνεται κατ’ αρχήν υπόψη κατά τη στάθμιση των αντικρουόμενων δικαιωμάτων και συμφερόντων που θεμελιώνονται στα άρθρα 7, 8, 11 και 16 του Χάρτη η οποία διενεργείται στο πλαίσιο της εξέτασης του αιτήματος διαγραφής του υποκειμένου των δεδομένων το οποίο απευθύνεται στον υπεύθυνο υπηρεσίας διαδικτυακής αναζήτησης κατά το άρθρο 17, παράγραφος 3, στοιχείο α', του κανονισμού (ΕΕ) 2016/679 (1) εάν το υποκείμενο των δεδομένων θα μπορούσε να αποκτήσει ευλόγως –π.χ. μέσω της έκδοσης προσωρινής διαταγής– πρόσβαση σε νομική προστασία έναντι του δημιουργού του περιεχομένου και κατ’ αυτόν τον τρόπο να επιτύχει την προσωρινή έστω διασαφήνιση του ζητήματος της αλήθειας του εμφανιζόμενου από τον υπεύθυνο της μηχανής αναζήτησης περιεχομένου, όταν ο σύνδεσμος, του οποίου τη διαγραφή αιτείται το υποκείμενο των δεδομένων, οδηγεί σε περιεχόμενο το οποίο περιλαμβάνει πραγματικούς ισχυρισμούς και αξιολογικές κρίσεις που στηρίζονται σε πραγματικούς ισχυρισμούς των οποίων η αλήθεια αμφισβητείται από το υποκείμενο των δεδομένων, η δε νομιμότητα του περιεχομένου εξαρτάται από το κατά πόσον ανταποκρίνονται στην αλήθεια οι περιλαμβανόμενοι σε αυτό πραγματικοί ισχυρισμοί;

2)

Σε περίπτωση αιτήματος διαγραφής προς τον υπεύθυνο μιας υπηρεσίας διαδικτυακής αναζήτησης, ο οποίος, όταν οι χρήστες αναζητούν κάποιο όνομα, αναζητεί φωτογραφίες φυσικών προσώπων τις οποίες έχουν αναρτήσει στο διαδίκτυο τρίτοι σε σχέση με το όνομα του αναζητούμενου προσώπου και ο οποίος εμφανίζει τις ανευρεθείσες φωτογραφίες στη σύνοψη αποτελεσμάτων της εν λόγω αναζήτησης ως μικρογραφίες προεπισκόπησης (thumbnails), στο πλαίσιο της διενεργούμενης σύμφωνα με τα άρθρα 12, στοιχείο β', και 14, παράγραφος 1, στοιχείο α', της οδηγίας 95/46/EΚ (2) / το άρθρο 17, παράγραφος 3, στοιχείο α', του κανονισμού 2016/679 στάθμισης των αντικρουόμενων δικαιωμάτων και συμφερόντων που θεμελιώνονται στα άρθρα 7, 8, 11 και 16 του Χάρτη, πρέπει να λαμβάνεται πρωτίστως υπόψη το γενικό πλαίσιο των αρχικών δημοσιεύσεων του τρίτου, ακόμη και στην περίπτωση κατά την οποία υφίσταται μεν ηλεκτρονική παραπομπή προς την ιστοσελίδα του τρίτου κατά την εμφάνιση της μικρογραφίας μέσω της μηχανής αναζήτησης, πλην όμως η ιστοσελίδα αυτή δεν αναφέρεται συγκεκριμένα, η δε υπηρεσία διαδικτυακής αναζήτησης δεν εμφανίζει επιπλέον το προκύπτον εξ αυτής γενικό πλαίσιο;

1)

Μπορεί να αποκλειστεί η ύπαρξη ανοχής υπό την έννοια του άρθρου 9, παράγραφοι 1 και 2, της οδηγίας 2008/95/ΕΚ (1), καθώς και του άρθρου 54, παράγραφοι 1 και 2, και του άρθρου 111, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 (2), όχι μόνον κατόπιν προσφυγής ενώπιον διοικητικού ή δικαιοδοτικού οργάνου, αλλά και συνεπεία συμπεριφοράς που εκδηλώνεται χωρίς παρέμβαση διοικητικής αρχής ή δικαστηρίου;

2)

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο πρώτο ερώτημα: Συνιστά συμπεριφορά που αποκλείει την ύπαρξη ανοχής υπό την έννοια του άρθρου 9, παράγραφοι 1 και 2, της οδηγίας 2008/95, καθώς και του άρθρου 54, παράγραφοι 1 και 2, και του άρθρου 111, παράγραφος 2, του κανονισμού 207/2009, η εξώδικη όχληση με την οποία ο δικαιούχος του προγενέστερου σημείου, προτού κινήσει ένδικη διαδικασία, απαιτεί από τον δικαιούχο του μεταγενέστερου σημείου να αναλάβει την υποχρέωση ότι θα απέχει από τη χρήση του σημείου και να συνομολογήσει ποινική ρήτρα για την περίπτωση αθετήσεως της υποχρεώσεως;

3)

Εξαρτάται ο υπολογισμός της πενταετούς περιόδου ανοχής υπό την έννοια του άρθρου 9, παράγραφοι 1 και 2, της οδηγίας 2008/95, καθώς και του άρθρου 54, παράγραφοι 1 και 2, και του άρθρου 111, παράγραφος 2, του κανονισμού 207/2009, στην περίπτωση ασκήσεως ενδίκου βοηθήματος, από την κατάθεση του ενδίκου βοηθήματος ενώπιον δικαστηρίου ή από την παραλαβή του από εκείνον κατά του οποίου στρέφεται; Έχει σημασία συναφώς το γεγονός ότι η παραλαβή του δικογράφου από εκείνον κατά του οποίου στρέφεται καθυστέρησε από υπαιτιότητα του δικαιούχου του προγενέστερου σήματος ώστε να λάβει χώρα μετά την παρέλευση της πενταετούς προθεσμίας;

4)

Εκτείνεται η απώλεια δικαιώματος βάσει του άρθρου 9, παράγραφοι 1 και 2, της οδηγίας 2008/95, καθώς και του άρθρου 54, παράγραφοι 1 και 2, και του άρθρου 111, παράγραφος 2, του κανονισμού 207/2009, πέραν των αξιώσεων παραλείψεως, και σε παρεπόμενες αξιώσεις του δικαίου των σημάτων όπως η αξίωση αποζημιώσεως, η αξίωση παροχής πληροφοριών και η αξίωση καταστροφής;

1)

2)

Διαφέρει η απάντηση στο πρώτο ερώτημα εάν πρόκειται για αγωγή ασκηθείσα από ίδρυμα με σκοπό την προάσπιση των συλλογικών συμφερόντων των πιστωτών που υπέστησαν ζημία κατά την έννοια του πρώτου ερωτήματος; Μια τέτοια συλλογική αγωγή έχει ως αποτέλεσμα να μην εξετάζεται στη σχετική δίκη α) ποιος είναι ο τόπος της κατοικίας των πιστωτών αυτών, β) υπό ποιες ειδικές περιστάσεις γεννήθηκαν οι απαιτήσεις των εν λόγω πιστωτών κατά της εταιρίας, και γ) κατά πόσον υφίσταται έναντι των επιμέρους πιστωτών καθήκον επιμελείας και εάν αυτό παραβιάστηκε.

3)

Έχει το άρθρο 8, σημείο 2, του κανονισμού Βρυξέλλες Ια την έννοια ότι, ακυρώνοντας την απόφασή του με την οποία έκρινε ότι έχει διεθνή δικαιοδοσία για την εκδίκαση της διαφοράς αυτής, το δικαστήριο της κύριας δίκης χάνει αυτομάτως τη διεθνή δικαιοδοσία του για την εκδίκαση της ασκηθείσας παρεμβάσεως;

4)

1)

Επιβάλλει το άρθρο 10, παράγραφος 8, της απόφασης 2011/278/ΕΕ (1) της Επιτροπής, της 27ης Απριλίου 2011, σε συνδυασμό με το παράρτημα Ι αυτής, τη δωρεάν κατανομή δικαιωμάτων εκπομπής για την περίοδο 2013 έως 2020 σε εγκατάσταση στην οποία διεξάγεται διεργασία που χρησιμοποιεί κάμινο βασικού οξυγόνου, και στο πλαίσιο της οποίας ο πόρος εισροής στη διεργασία είναι ρευστός σίδηρος, κορεσμένος με άνθρακα, παρεχόμενος από άλλη εγκατάσταση που ανήκει σε άλλον φορέα εκμετάλλευσης, εφόσον παράλληλα διασφαλίζεται ότι δεν πραγματοποιείται διπλή προσμέτρηση ούτε διπλή κατανομή δικαιωμάτων για το προϊόν θερμό μέταλλο;

2)

Σε περίπτωση αρνητικής απάντησης στο πρώτο ερώτημα, είναι άκυρο το άρθρο 10, παράγραφος 8, της απόφασης 2011/278/ΕΕ της Επιτροπής, της 27ης Απριλίου 2011, σε συνδυασμό με το παράρτημα Ι αυτής, ως προς το προϊόν θερμό μέταλλο, λόγω αντίθεσής του προς το άρθρο 2, παράγραφος 1, της οδηγίας 2003/87/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, σε συνδυασμό με το παράρτημα Ι αυτής, ενδεχομένως λόγω έλλειψης σαφήνειας;

3)

Σε περίπτωση καταφατικής απάντησης στο δεύτερο ερώτημα, είναι άκυρο –λόγω κατάργησης της νομικής βάσης– και το άρθρο 1, παράγραφος 1, της απόφασης 2013/448/ΕΚ (2) της Επιτροπής, της 5ης Σεπτεμβρίου 2013, ως προς την εγκατάσταση με το αναγνωριστικό CZ-existing-CZ-52-CZ-0102–05;

4)

Σε περίπτωση καταφατικής απάντησης στο πρώτο ερώτημα, έχει το άρθρο 1, παράγραφος 1 και το άρθρο 1, παράγραφος 2, τρίτο εδάφιο, της απόφασης 2013/448/ΕΚ της Επιτροπής, της 5ης Σεπτεμβρίου 2013, ως προς την εγκατάσταση με το αναγνωριστικό CZ-existing-CZ-52-CZ-0102–05, την έννοια ότι οι εν λόγω διατάξεις παρέχουν τη δυνατότητα δωρεάν κατανομής δικαιωμάτων για το προϊόν θερμό μέταλλο στην εγκατάσταση αυτή δυνάμει νέας αίτησης της Τσεχικής Δημοκρατίας, εφόσον αποκλειστούν η διπλή προσμέτρηση και η διπλή κατανομή δικαιωμάτων;

5)

Σε περίπτωση αρνητικής απάντησης στο τέταρτο ερώτημα, είναι άκυρο το άρθρο 1, παράγραφος 1, της απόφασης 2013/448/ΕΚ της Επιτροπής, της 5ης Σεπτεμβρίου 2013, ως προς την εγκατάσταση με το αναγνωριστικό CZ-existing-CZ-52-CZ-0102–05, λόγω αντίθεσής του προς το άρθρο 10, παράγραφος 8, της απόφασης 2011/278/ΕΕ της Επιτροπής, της 27ης Απριλίου 2011, σε συνδυασμό με το παράρτημα Ι αυτής;

6)

Σε περίπτωση καταφατικής απάντησης στο τρίτο, τέταρτο ή πέμπτο ερώτημα, πώς πρέπει να πράξει σύμφωνα με το δίκαιο της Ένωσης μια αρχή κράτους μέλους η οποία, κατά παράβαση της νομοθεσίας της Ένωσης, δεν αναγνώρισε δωρεάν δικαιώματα εκπομπής σε φορέα εκμετάλλευσης εγκατάστασης, στην οποία διεξάγεται διεργασία που χρησιμοποιεί κάμινο βασικού οξυγόνου, σε περίπτωση όπου η εν λόγω εγκατάσταση δεν χρησιμοποιείται πλέον και η περίοδος κατά την οποία ίσχυαν τα δικαιώματα έχει παρέλθει;

1)

Πρέπει οι δραστηριότητες τις οποίες αφορά η επίδικη διάταξη να θεωρηθούν ως διαφήμιση φαρμάκων κατά την έννοια του τίτλου VIII της οδηγίας 2001/83/ΕΚ (1) («Διαφήμιση»);

2)

Έχει το άρθρο 90 της οδηγίας 2001/83/ΕΚ την έννοια ότι απαγορεύει εθνική κανονιστική ρύθμιση η οποία διευρύνει τον κατάλογο των απαγορευόμενων μεθόδων διαφημίσεως και επιβάλλει αυστηρότερους περιορισμούς από εκείνους που ρητώς προβλέπει το άρθρο 90 της εν λόγω οδηγίας;

3)

Πρέπει η επίδικη στη διαφορά της κύριας δίκης ρύθμιση να θεωρηθεί ότι περιορίζει τη διαφήμιση των φαρμάκων χάριν προωθήσεως της ορθολογικής χρήσεώς τους, κατά την έννοια του άρθρου 87, παράγραφος 3, της οδηγίας 2001/83/ΕΚ;

1.

να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 23ης Σεπτεμβρίου 2020 στην υπόθεση T-411/17, Landesbank Baden-Württemberg κατά Ενιαίου Συμβουλίου Εξυγίανσης (ΕΣΕ), EU:T:2020:435·

2.

να απορρίψει την προσφυγή ακυρώσεως·

3.

να καταδικάσει την Landesbank Baden-Württemberg στα δικαστικά έξοδα.

1)

Ακυρώνει την απόφαση (ΚΕΠΠΑ) 2018/141 του Συμβουλίου, της 29ης Ιανουαρίου 2018, για την τροποποίηση της απόφασης 2011/72/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου για περιοριστικά μέτρα κατά ορισμένων προσώπων και οντοτήτων λόγω της κατάστασης στην Τυνησία, και την απόφαση (ΚΕΠΠΑ) 2019/135 του Συμβουλίου, της 28ης Ιανουαρίου 2019, για την τροποποίηση της απόφασης 2011/72/ΚΕΠΠΑ για περιοριστικά μέτρα κατά ορισμένων προσώπων και οντοτήτων λόγω της κατάστασης στην Τυνησία, καθόσον οι αποφάσεις αυτές αφορούν τον Slim Ben Tijani Ben Haj Hamda Ben Ali.

2)

Απορρίπτει την προσφυγή κατά τα λοιπά.

3)

Το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης φέρει, πέραν των δικαστικών εξόδων του, και τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε ο S. Ben Ali.

1)

Απορρίπτει την προσφυγή.

2)

Καταδικάζει την Zhejiang Jiuli Hi-Tech Metals Co. Ltd στα δικαστικά έξοδα.

1)

Απορρίπτει την προσφυγή στην υπόθεση T-453/19, Panusa κατά Κοινοβουλίου, ως απαράδεκτη.

2)

Απορρίπτει τις λοιπές προσφυγές.

3)

Η Maria Teresa Coppo Gavazzi και οι λοιποί προσφεύγοντες των οποίων τα ονόματα παρατίθενται στο παράρτημα της αποφάσεως φέρουν, πέραν των δικαστικών εξόδων τους, και τα δικαστικά έξοδα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

—

να ακυρώσει την απόφαση της EASO της 23ης Ιουλίου 2020, σχετικά με τη «Διαδικασία σύναψης δημόσιας σύμβασης EASO/2020/789, Διάθεση εργαζομένων προσωρινής απασχόλησης για την EASO στη Μάλτα», η οποία ελήφθη στο πλαίσιο διαδικασίας διεπόμενης από τον κανονισμό (ΕΕ, Ευρατόμ) 2018/1046 (1), καθόσον με την απόφαση αυτή απορρίφθηκε η προσφορά την οποία είχε υποβάλει η προσφεύγουσα στο πλαίσιο του διαγωνισμού αριθ. EASO/2020/789· και/ή

—

να ακυρώσει την πράξη ή τις πράξεις με τις οποίες η EASO επέτρεψε ή επιτρέπει σε άλλον ενδιαφερόμενο να συνάψει σύμβαση-πλαίσιο βάσει του διαγωνισμού αριθ. EASO/2020/789·

—

να υποχρεώσει την EASO να καταβάλει αποζημίωση στην προσφεύγουσα για τη ζημία την οποία αυτή υπέστη καθόσον δεν της επετράπη να εκτελέσει τη σύμβαση-πλαίσιο· και

—

να καταδικάσει την EASO στα δικαστικά έξοδα της προσφεύγουσας.

1.

Με τον πρώτο λόγο προβάλλεται ότι η EASO παραβίασε την αρχή της ίσης μεταχείρισης και την αρχή της διαφάνειας, διότι τα έγγραφα του διαγωνισμού δεν ήταν επαρκώς σαφή, ακριβή και μονοσήμαντα, η δε EASO μπορούσε και όφειλε να είχε παράσχει διευκρινίσεις ως προς το περιεχόμενο των εγγράφων αυτών. Παρά το γεγονός ότι η προσφεύγουσα υπέβαλε επανειλημμένως σχετικό αίτημα, η EASO επέλεξε να μην παράσχει διευκρινίσεις ως προς το περιεχόμενο των εν λόγω εγγράφων. Επομένως, η EASO παραβίασε συνειδητά και κατά τρόπο διαρκή την αρχή της διαφάνειας.

2.

Με τον δεύτερο λόγο προβάλλεται ότι η EASO προέβη παρανόμως σε δικό της επαναϋπολογισμό της οικονομικής προσφοράς της προσφεύγουσας, κατά παράβαση της συγγραφής υποχρεώσεων του επίμαχου διαγωνισμού και της νομολογίας τόσο του Γενικού Δικαστηρίου όσο και του Δικαστηρίου. Κατά συνέπεια, η EASO στηρίχθηκε, για την αξιολόγηση της προσφοράς της προσφεύγουσας, στο νέο αυτό ποσό. Επομένως, η EASO παραβίασε την αρχή της ίσης μεταχείρισης και την αρχή της διαφάνειας. Η απόφασή της ήταν κατ’ ανάγκη παράνομη.

3.

Με τον τρίτο λόγο προβάλλεται ότι η EASO παρέβη το άρθρο 170, παράγραφος 3, του κανονισμού 2018/1046, καθόσον δεν ανέφερε τα σχετικά πλεονεκτήματα της κοινοπραξίας έναντι της προσφοράς της προσφεύγουσας, ακόμη και αφότου η προσφεύγουσα υπέβαλε ειδικώς σχετικό αίτημα. Η EASO δεν εξέθεσε γιατί η προσφορά της κοινοπραξίας έλαβε υψηλότερη βαθμολογία έναντι της προσφοράς της προσφεύγουσας, με αποτέλεσμα η προσφεύγουσα να μην είναι σε θέση να εντοπίσει τα αντίστοιχα δυνατά και αδύναμα σημεία της δικής της προσφοράς σε σχέση με την προσφορά της κοινοπραξίας.

4.

Με τον τέταρτο λόγο προβάλλεται, ως προς το αποζημιωτικό αίτημα, ότι η προσφεύγουσα υπέστη ζημία η οποία συνίσταται στο διαφυγόν κέρδος από τη μη σύναψη της συμβάσεως-πλαισίου.

—

να ακυρώσει την απόφαση της 30ής Ιουνίου 2020 της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Επιλογής Προσωπικού (EPSO) με την οποία απορρίφθηκε η υποβληθείσα στις 27 Ιανουαρίου 2020, δυνάμει του άρθρου 90, παράγραφος 2, του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ένσταση του προσφεύγοντος-ενάγοντος, στην οποία συμπεριλαμβάνεται η απόρριψη της αξίωσης του προσφεύγοντος-ενάγοντος σε αποζημίωση ύψους 50 000 ευρώ,

—

να ακυρώσει την απόφαση της 29ης Οκτωβρίου 2019 της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Επιλογής Προσωπικού (EPSO)/Εξεταστικής Επιτροπής περί απόρριψης της αίτησης του προσφεύγοντος-ενάγοντος για επανεξέταση της απόφασης της εξεταστικής επιτροπής περί μη συμμετοχής του στο επόμενο στάδιο του διαγωνισμού,

—

να ακυρώσει την απόφαση της 5ης Ιουνίου 2019 η οποία εμφανίζεται στον ιστότοπο της EPSO περί μη συμπερίληψης του προσφεύγοντος-ενάγοντος στο σχέδιο του πίνακα των επιτυχόντων υποψηφίων στον διαγωνισμό EPSO/AD/364/19 — 3- Υπεύθυνοι ασφαλείας,

—

να ακυρώσει την προκήρυξη EPSO/AD/364/19 — 3- Υπεύθυνοι ασφαλείας, η οποία δημοσιεύθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2019, και, στο σύνολό του, το σχέδιο του προκύπτοντος πίνακα των υποψηφίων που επιλέχθηκαν να συμμετάσχουν στον προαναφερθέντα διαγωνισμό,

—

επιπλέον:

1.

Με τον πρώτο λόγο προβάλλεται πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως εκ μέρους της EPSO/εξεταστικής επιτροπής όσον αφορά την αξιολόγηση της επαγγελματικής εμπειρίας του προσφεύγοντος-ενάγοντος και παράβαση του παραρτήματος II της επίμαχης προκήρυξης του διαγωνισμού όπου εκτίθεται λεπτομερώς η απαιτούμενη επαγγελματική εμπειρία.

2.

Με τον δεύτερο λόγο προβάλλεται παράβαση των άρθρων 1, 2, 3 και 4 του κανονισμού αριθ. 1 του Συμβουλίου της 15ης Απριλίου 1958 (1), σε συνδυασμό με παράβαση των άρθρων 1δ και 28 του ΚΥΚ και του άρθρου 1, παράγραφος 1, στοιχείο στ', του παραρτήματος III του ΚΥΚ, παραβίαση των αρχών της ίσης μεταχειρίσεως και απαγόρευσης των διακρίσεων καθώς και έλλειψη νομιμότητας της προκήρυξης του διαγωνισμού κατά το άρθρο 277 ΣΛΕΕ.

3.

Με τον τρίτο λόγο προβάλλεται έλλειψη νομιμότητας, κατά το άρθρο 277 ΣΛΕΕ, του Αξιολογητή Ταλέντου και του σημείου 2.4 των γενικών κανόνων που εφαρμόζονται στους γενικούς διαγωνισμούς, καθώς και του άρθρου 5 του παραρτήματος III του ΚΥΚ, σε συνδυασμό με παράβαση των άρθρων 1δ, 4, 7 και 29 του ΚΥΚ.

4.

Με τον τέταρτο λόγο προβάλλεται έλλειψη νομιμότητας, κατά το άρθρο 277 ΣΛΕΕ, ολόκληρου του παραρτήματος II της προκήρυξης του επίμαχου διαγωνισμού, σε συνδυασμό με παράβαση του άρθρου 1δ του ΚΥΚ.

—

να ακυρώσει την εκτελεστική απόφαση (ΚΕΠΠΑ) 2020/1137 του Συμβουλίου, της 30ής Ιουλίου 2020, για την εφαρμογή της απόφασης (ΚΕΠΠΑ) 2015/1333 σχετικά με περιοριστικά μέτρα λόγω της κατάστασης στη Λιβύη (1), καθόσον διατηρεί την επωνυμία της προσφεύγουσας στον κατάλογο οντοτήτων που παρατίθεται στο παράρτημα IV της αποφάσεως (ΚΕΠΠΑ) 2015/1333 του Συμβουλίου, της 31ης Ιουλίου 2015, σχετικά με περιοριστικά μέτρα λόγω της κατάστασης στη Λιβύη και την κατάργηση της απόφασης 2011/137/ΚΕΠΠΑ (2)·

—

να ακυρώσει τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 2020/1130 του Συμβουλίου, της 30ής Ιουλίου 2020, για την εφαρμογή του άρθρου 21, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΕ) 2016/44 σχετικά με περιοριστικά μέτρα λόγω της κατάστασης στη Λιβύη (3) και την τροποποίηση του παραρτήματος III του κανονισμού (ΕΕ) 2016/44 του Συμβουλίου, της 18ης Ιανουαρίου 2016, σχετικά με περιοριστικά μέτρα λόγω της κατάστασης στη Λιβύη και για την κατάργηση του κανονισμού (EE) 204/2011 (4), καθόσον διατηρεί την επωνυμία της προσφεύγουσας στον κατάλογο οντοτήτων που παρατίθεται στο παράρτημα III του κανονισμού (ΕΕ) 2016/44· και

—

να καταδικάσει το Συμβούλιο στα δικαστικά έξοδα και να το υποχρεώσει να καταβάλει όλα τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η προσφεύγουσα σε σχέση με την υπό κρίση προσφυγή.

1.

Με τον πρώτο λόγο προβάλλεται παράβαση του κανονισμού (ΕΕ) 2016/44 του Συμβουλίου και της αποφάσεως (ΚΕΠΠΑ) 2015/1333, καθόσον δεν πληρούνται οι σωρευτικώς απαιτούμενες προϋποθέσεις για την καταχώριση της επωνυμίας οντοτήτων σύμφωνα με την αιτιολογική σκέψη 3 της αποφάσεως 2015/1333.

2.

Με τον δεύτερο λόγο προβάλλεται παράβαση της υποχρεώσεως του Συμβουλίου να επανεξετάζει όλα τα περιοριστικά μέτρα προκειμένου να διασφαλίζει ότι εξακολουθούν να κατατείνουν στην επίτευξη των ρητώς επιδιωκομένων με αυτά σκοπών.

3.

Με τον τρίτο λόγο προβάλλεται πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως. Ειδικότερα, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η:

4.

Με τον τέταρτο λόγο προβάλλεται παραβίαση της αρχής της ίσης μεταχειρίσεως.

5.

Με τον πέμπτο λόγο προβάλλεται παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας.

6.

Με τον έκτο λόγο προβάλλεται παράβαση της κατά το άρθρο 296 ΣΛΕΕ υποχρεώσεως αιτιολογήσεως και προσβολή του δικαιώματος αποτελεσματικής δικαστικής προστασίας.

—

να κρίνει παραδεκτή την προσφυγή ακυρώσεως·

—

να ακυρώσει το άρθρο 2, σημείο 4, του κανονισμού (EE) 2020/1055 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 15ης Ιουλίου 2020, για την τροποποίηση των κανονισμών (ΕΚ) αριθ. 1071/2009, (ΕΚ) αριθ. 1072/2009 και (ΕΕ) αριθ. 1024/2012 με στόχο την προσαρμογή τους στις εξελίξεις στον τομέα των οδικών μεταφορών·

—

να επιφυλαχθεί ως προς τα δικαστικά έξοδα.

1.

Πρώτος λόγος ακυρώσεως: η προσβαλλόμενη διάταξη συνιστά παράβαση του άρθρου 3, παράγραφος 3, ΣΕΕ και παραβίαση της αρχής της ελεύθερης κυκλοφορίας των υπηρεσιών.

Στον τομέα των οδικών μεταφορών και, ειδικότερα, των ενδομεταφορών, πρέπει να επιδιώκεται σταδιακή απελευθέρωση. Η προσβαλλόμενη διάταξη του κανονισμού 2020/1055 μειώνει το επίπεδο απελευθέρωσης που έχει επιτευχθεί έως τώρα, δεδομένου ότι προβλέπει υπέρμετρο περιορισμό ο οποίος θίγει κυρίως τους μεταφορείς που αποτελούν μέλη της προσφεύγουσας. Ο στόχος αποτροπής της κατάχρησης των ενδομεταφορών, στον οποίο βασίζεται η προσβαλλόμενη διάταξη, καλύπτεται ήδη από άλλα νομοθετικά μέτρα της Ένωσης (δέσμη μέτρων για την κινητικότητα).

2.

Δεύτερος λόγος ακυρώσεως: παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας.

Πριν από την έκδοση του κανονισμού που περιέχει την προσβαλλόμενη διάταξη, δεν επικαιροποιήθηκε η αξιολόγηση αντικτύπου η οποία είχε πραγματοποιηθεί προηγουμένως σχετικά με την πρόταση της Επιτροπής για τον κανονισμό αυτό. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο επέφεραν, όμως, σημαντικές τροποποιήσεις στην πρόταση της Επιτροπής και, επομένως, ήταν σκόπιμο και αναγκαίο να επικαιροποιηθεί η ως άνω αξιολόγηση αντικτύπου.

—

να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—

να ζητήσει από το EUIPO να αποφανθεί επί της ασκηθείσας προσφυγής·

—

να καταδικάσει το EUIPO και την αντίδικο ενώπιον του τμήματος προσφυγών στα δικαστικά έξοδά τους καθώς και στα έξοδα της προσφεύγουσας ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου.

—

Παράβαση των άρθρων 101, παράγραφος 4, 104, 106 και 107 του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου.

—

να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—

να ζητήσει από το EUIPO να αποφανθεί επί της ασκηθείσας προσφυγής·

—

να καταδικάσει το EUIPO και την αντίδικο ενώπιον του τμήματος προσφυγών στα δικαστικά έξοδά τους καθώς και στα έξοδα της προσφεύγουσας ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου.

—

Παράβαση των άρθρων 101, παράγραφος 4, 104, 106 και 107 του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου.

—

να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—

να ζητήσει από το EUIPO να αποφανθεί επί της ασκηθείσας προσφυγής·

—

να καταδικάσει το EUIPO και την αντίδικο ενώπιον του τμήματος προσφυγών στα δικαστικά έξοδά τους καθώς και στα έξοδα της προσφεύγουσας ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου.

—

Παράβαση των άρθρων 101, παράγραφος 4, 104, 106 και 107 του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου.

—

να ακυρώσει την απόφαση περί μη προαγωγής της προσφεύγουσας στον βαθμό AST10, με ισχύ από 1ης Ιανουαρίου 2019 ,

—

στον βαθμό που κρίνεται αναγκαίο, να ακυρώσει την απόφαση περί «νέας κατατάξεως»/προαγωγής της [X] στον βαθμό AST10, με ισχύ από 1ης Ιανουαρίου 2019;

—

όλως επικουρικώς, να ακυρώσει όλες τις αποφάσεις περί «νέας κατατάξεως»/προαγωγής των συναδέλφων της προσφεύγουσας στον βαθμό AST10, με ισχύ από 1ης Ιανουαρίου 2019;

—

να καταδικάσει το καθού στα δικαστικά έξοδα.

1.

Με τον πρώτο λόγο προβάλλεται έλλειψη νόμιμης βάσεως της προσβαλλομένης αποφάσεως.

2.

Με τον δεύτερο λόγο προβάλλεται έλλειψη νομιμότητας της προσέγγισης που υιοθέτησε η διοίκηση όσον αφορά την προαγωγή από τον βαθμό AST9 στον βαθμό AST10.

3.

Με τον τρίτο λόγο προβάλλεται παράβαση του άρθρου 31, παράγραφος 3, του παραρτήματος XIII του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

4.

Με τον τέταρτο λόγο προβάλλεται παράλειψη ενημέρωσης του προσωπικού σχετικά με τους εφαρμοστέους κανόνες όσον αφορά την προαγωγή από τον βαθμό AST9 στον βαθμό AST10.

—

να κρίνει την προσφυγή-αγωγή παραδεκτή και βάσιμη·

—

να ακυρώσει συνεπώς την από 28 Φεβρουαρίου 2020 απόφαση της ΕΤΕπ κατά την οποία η μη εμφάνιση του προσφεύγοντος στους ιατρικούς ελέγχους της 23ης Δεκεμβρίου 2019, της 3ης Φεβρουαρίου και της 28ης Φεβρουαρίου 2020 αποτελούν αδικαιολόγητες απουσίες κατά την έννοια του άρθρου 3.6 του παραρτήματος X των διοικητικών διατάξεων που εφαρμόζονται στο προσωπικό·

—

στο μέτρο που απαιτείται, να ακυρώσει την απόφαση της 15ης Ιουλίου με την οποία απορρίφθηκε η διοικητική ένσταση του προσφεύγοντος κατά της αρχικής αποφάσεως της 28ης Φεβρουαρίου 2020·

—

να υποχρεώσει την ΕΤΕπ να καταβάλει χρηματική ικανοποίηση για την ηθική βλάβη του προσφεύγοντος·

—

να καταδικάσει την ΕΤΕπ στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.

1.

Με τον πρώτο λόγο προβάλλει παράβαση των άρθρων 2.3 και 3.6 του παραρτήματος X των διοικητικών διατάξεων. Ο προσφεύγων διαβεβαιώνει συναφώς ότι δεν μπόρεσε να προσέλθει στους ιατρικούς ελέγχους λόγω ανωτέρας βίας και κατά συνέπεια εμπίπτει στις εξαιρέσεις που προβλέπουν οι προαναφερόμενες διατάξεις.

2.

Με τον δεύτερο λόγο προβάλλει παράβαση του καθήκοντος μέριμνας και παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας. Ο προσφεύγων υποστηρίζει ιδίως ότι ο συστηματικός προγραμματισμός ιατρικών ελέγχων από την καθής-εναγόμενη κατόπιν κάθε ιατρικής βεβαίωσης περί ανικανότητας προς εργασία είναι ικανός να επιδεινώσει την κατάσταση της υγείας του εξαναγκάζοντάς τον σε άσκηση επαναλαμβανόμενων ενστάσεων και παραβιάζει τις προαναφερόμενες αρχές.

3.

Με τον τρίτο λόγο προβάλλει ένσταση ελλείψεως νομιμότητας. Κατά τον προσφεύγοντα, το άρθρο 3.4 του παραρτήματος X αντιβαίνει στα άρθρα 31 και 34 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, διότι η εφαρμογή του άρθρου αυτού καταλήγει στην πράξη σε απώλεια, αφενός, της ετήσιας άδειάς του και, αφετέρου, όλων των αποδοχών του από τη στιγμή που έχει εξαντλήσει την ετήσια άδεια.

—

να ακυρώσει τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 2020/1216 της Επιτροπής, της 24ης Αυγούστου 2020, για την ακύρωση τιμολογίων που εκδόθηκαν από την εταιρεία Zhejiang Trunsun Solar Co Ltd κατά παραβίαση της ανάληψης υποχρέωσης που καταργήθηκε με τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 2017/1570·

—

να καταδικάσει στα δικαστικά έξοδα την Επιτροπή και κάθε παρεμβαίνοντα που ενδέχεται να παρέμβει υπέρ της Επιτροπής κατά τη διάρκεια της διαδικασίας.

1.

Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πρόδηλη πλάνη κατά την εκτίμηση των πραγματικών περιστατικών της υπόθεσης και παρέβη το άρθρο 8 του κανονισμού (ΕΕ) 2016/1036 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 8ης Ιουνίου 2016, για την άμυνα κατά των εισαγωγών που αποτελούν αντικείμενο ντάμπινγκ εκ μέρους χωρών μη μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και το άρθρο 13 του κανονισμού (ΕΕ) 2016/1037 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 8ης Ιουνίου 2016, για την άμυνα κατά των εισαγωγών που αποτελούν αντικείμενο επιδοτήσεων εκ μέρους χωρών μη μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ειδικότερα δε την παράγραφο 9 των άρθρων αυτών, καθόσον έκρινε ότι η προσφεύγουσα παρέβη τους όρους της ανάληψης υποχρέωσης που είχε συμφωνηθεί μεταξύ της Επιτροπής και του CCCME το οποίο ενεργούσε για λογαριασμό, μεταξύ άλλων, της προσφεύγουσας. Η προσφεύγουσα δεν αθέτησε τις απορρέουσες από την ανάληψη υποχρεώσεων δεσμεύσεις της εκδίδοντας εμπορικά τιμολόγια με αναθεωρημένη τιμή σύμφωνα με την ΕΤΕ μεταβλητού δασμού για εισαγωγές που τέθηκαν σε ελεύθερη κυκλοφορία μετά την έναρξη ισχύος του κανονισμού με τον οποίο καταργήθηκε η ανάληψη υποχρέωσης και επιβλήθηκε η ΕΤΕ μεταβλητού δασμού, δηλαδή μετά την 1η Οκτωβρίου 2017.

2.

Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται, επικουρικώς, ότι, ακόμη και αν η προσφεύγουσα αθέτησε την ανάληψη υποχρέωσης, πράγμα το οποίο δεν συνέβη, η Επιτροπή ενήργησε παρανόμως κηρύσσοντας άκυρα τα σχετικά τιμολόγια και εισπράττοντας δασμούς για αυτά, διότι οι εξουσίες στις οποίες στηρίχθηκε προς τούτο έχουν παύσει να ισχύουν και/ή έχουν ανακληθεί. Τούτο συμβαίνει διότι οι εκτελεστικοί κανονισμοί (ΕΕ) 1238/2013 και 1239/2013 έπαυσαν να ισχύουν στις 7 Δεκεμβρίου 2015 (βάσει του άρθρου 5 αμφότερων των κανονισμών). Ομοίως, οι εκτελεστικοί κανονισμοί (ΕΕ) 2017/367 και 2017/366 έπαυσαν να ισχύουν στις 3 Σεπτεμβρίου 2018 (βάσει του άρθρου 6 αμφότερων των κανονισμών). Εν πάση περιπτώσει, τα άρθρα 2 και 3 του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 2017/367 και τα άρθρα 2 και 3 του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 2017/366 είχαν ήδη καταργηθεί από το άρθρο 1, σημεία 4 και 5, και το άρθρο 3, σημεία 3 και 4, του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 2017/1570 της Επιτροπής.

3.

Με τον τρίτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται, επίσης επικουρικώς, ότι, ακόμη και αν η προσφεύγουσα αθέτησε την ανάληψη υποχρέωσης και αν το Γενικό Δικαστήριο δεν δεχθεί ότι οι εξουσίες των οποίων έκανε χρήση η Επιτροπή είχαν καταργηθεί και ανακληθεί όταν εκδόθηκε ο προσβαλλόμενος κανονισμός, η Επιτροπή παρέβη το άρθρο 8, παράγραφοι 1, 9 και 10, και το άρθρο 10, παράγραφος 5, του κανονισμού (ΕΕ) 2016/1036 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 8ης Ιουνίου 2016, για την άμυνα κατά των εισαγωγών που αποτελούν αντικείμενο ντάμπινγκ εκ μέρους χωρών μη μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και το άρθρο 13, παράγραφοι 1, 9 και 10, και το άρθρο 16, παράγραφος 5, του κανονισμού (ΕΕ) 2016/1037 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 8ης Ιουνίου 2016, για την άμυνα κατά των εισαγωγών που αποτελούν αντικείμενο επιδοτήσεων εκ μέρους χωρών μη μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθόσον ακύρωσε τιμολόγια ανάληψης υποχρέωσης και, εν συνεχεία, έδωσε εντολή στα τελωνεία να εισπράξουν δασμούς αναδρομικά.

—

να ακυρώσει την απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής της 26ης Απριλίου 2020 σχετικά με την κρατική ενίσχυση SA.56867 COVID 19 — Germany Compensation for the damage caused by the COVID-19 outbreak to Condor Flugdienst GmbH (1)· και

—

να καταδικάσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

1.

Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παρέβη συγκεκριμένες διατάξεις της ΣΛΕΕ και παραβίασε τις γενικές αρχές του Ευρωπαϊκού δικαίου της Ένωσης σε σχέση με την απαγόρευση των δυσμενών διακρίσεων, την ελεύθερη παροχή των υπηρεσιών και την ελευθερία εγκαταστάσεως, στις οποίες στηρίχθηκε η απελευθέρωση των αεροπορικών μεταφορών στην ΕΕ. Η απελευθέρωση της αγοράς αεροπορικών μεταφορών στην ΕΕ επέτρεψε την ανάπτυξη πραγματικά πανευρωπαϊκών αεροπορικών εταιριών χαμηλών ναύλων. Επιτρέποντας στη Γερμανία να χορηγήσει ενίσχυση στην Condor, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αγνόησε τη ζημία που προκλήθηκε σε τέτοιες πανευρωπαϊκές αεροπορικές εταιρίες συνεπεία των ταξιδιωτικών περιορισμών που επιβλήθηκαν λόγω της κρίσης της νόσου COVID-19.

2.

Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εφάρμοσε εσφαλμένα το άρθρο 107, παράγραφος 2, στοιχείο β', ΣΛΕΕ και υπέπεσε σε πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως κατά τον έλεγχο της αναλογικότητας της ενισχύσεως προς τη ζημία που προκλήθηκε συνεπεία των ταξιδιωτικών περιορισμών που επιβλήθηκαν λόγω της κρίσης της νόσου COVID-19, ιδίως καθόσον εξέλαβε την παρατεταμένη περίοδο αφερεγγυότητας της Condor ως άμεση ζημία που πρέπει να καλυφθεί με την ενίσχυση και καθόσον θεώρησε ότι η Condor θα έχει πωληθεί έως τον Ιούνιο του 2022 και θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει το τίμημα της πώλησης για να αποπληρώσει μέρος της ενίσχυσης.

3.

Με τον τρίτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή δεν κίνησε επίσημη διαδικασία έρευνας παρά την ύπαρξη σοβαρών δυσχερειών και προσέβαλε τα διαδικαστικά δικαιώματα της προσφεύγουσας.

4.

Με τον τέταρτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή παρέβη την υποχρέωση αιτιολογήσεως που υπέχει.