Τελευταίες δημοσιεύσεις του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

(2019/C 246/01)

Τελευταία δημοσίευση

ΕΕ C 238 της 15.7.2019

Ιστορικό των προηγούμενων δημοσιεύσεων

ΕΕ C 230 της 8.7.2019

ΕΕ C 220 της 1.7.2019

ΕΕ C 213 της 24.6.2019

ΕΕ C 206 της 17.6.2019

ΕΕ C 187 της 3.6.2019

ΕΕ C 182 της 27.5.2019

Τα κείμενα αυτά είναι διαθέσιμα στον ιστότοπο

EUR-Lex: http://eur-lex.europa.eu

Κριτήρια αναθέσεως των υποθέσεων στα τμήματα

(2019/C 246/02)

Κατά τη διοικητική ολομέλεια της 3ης Ιουλίου 2019, το Γενικό Δικαστήριο καθόρισε, σύμφωνα με το άρθρο 25 του Κανονισμού Διαδικασίας, τα κριτήρια για την ανάθεση των υποθέσεων στα τμήματα.

Τα κριτήρια αυτά είναι τα ακόλουθα:

1.	Οι υποθέσεις ανατίθενται, το συντομότερο δυνατόν μετά την κατάθεση του εισαγωγικού δικογράφου και με την επιφύλαξη μεταγενέστερης εφαρμογής του άρθρου 28 του Κανονισμού Διαδικασίας, στα τριμελή τμήματα.

2.

Οι υπαλληλικές υποθέσεις, δηλαδή οι υποθέσεις που εισάγονται δυνάμει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ και, κατά περίπτωση, του άρθρου 50α του Πρωτοκόλλου περί του Οργανισμού του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κατανέμονται μεταξύ του πρώτου τμήματος, του δευτέρου τμήματος, του τρίτου τμήματος και του τετάρτου τμήματος, εκ περιτροπής με βάση τη σειρά πρωτοκολλήσεως των υποθέσεων στη Γραμματεία.

3.

Οι υποθέσεις σχετικά με τα δικαιώματα διανοητικής ιδιοκτησίας, τις οποίες αφορά ο τέταρτος τίτλος του κανονισμού διαδικασίας, κατανέμονται μεταξύ του πέμπτου τμήματος, του έκτου τμήματος, του εβδόμου τμήματος, του ογδόου τμήματος, του ενάτου τμήματος και του δεκάτου τμήματος, εκ περιτροπής με βάση τη σειρά πρωτοκολλήσεως των υποθέσεων στη Γραμματεία.

4.

Οι υποθέσεις πλην εκείνων τις οποίες αφορούν οι παράγραφοι 2 και 3 κατανέμονται μεταξύ των τμημάτων, σύμφωνα με δύο χωριστά συστήματα εκ περιτροπής που καθορίζονται με βάση τη σειρά πρωτοκολλήσεως των υποθέσεων στη Γραμματεία: — για τις υποθέσεις που αφορούν την εφαρμογή των κανόνων ανταγωνισμού οι οποίοι ισχύουν για τις επιχειρήσεις, των κανόνων περί κρατικών ενισχύσεων και των κανόνων περί μέτρων εμπορικής άμυνας, — για όλες τις άλλες υποθέσεις.

5.	Ο Πρόεδρος του Γενικού Δικαστηρίου μπορεί να παρεκκλίνει από τα εκ περιτροπής συστήματα των παραγράφων 2, 3 και 4 προκειμένου να λάβει υπόψη τη συνάφεια ορισμένων υποθέσεων ή προκειμένου να εξασφαλίσει την ισόρροπη κατανομή του φόρτου εργασίας.

6.

Λαμβανομένης υπόψη της αποφάσεως του Γενικού Δικαστηρίου που ελήφθη κατά τη διοικητική ολομέλεια της 19ης Ιουνίου 2019, σχετικά με τη συνέχιση της δραστηριότητας του Γενικού Δικαστηρίου μεταξύ 1ης και 26ης Σεπτεμβρίου 2019 (ΕΕ 2019, C 238, σ. 2) κατά την οποία η απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 11ης Μαΐου 2016 για τα κριτήρια αναθέσεως των υποθέσεων στα τμήματα (ΕΕ 2016, C 296, σ. 2) θα εξακολουθήσει να εφαρμόζεται από την 1η έως την 26η Σεπτεμβρίου 2019, τα προπαρατεθέντα κριτήρια αναθέσεως των υποθέσεων στα τμήματα ισχύουν για την περίοδο από τις 27 Σεπτεμβρίου 2019 έως τις 31 Αυγούστου 2022.

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Judecătoria Orăștie (Ρουμανία) στις 20 Νοεμβρίου 2018 — EV κατά Inspectoratul General al Poliției Române-Brigada Autostrăzi și misiuni speciale — Biroul de Poliție Autostrada A1 Râmnicu Vâlcea — Deva (IGPR)

(Υπόθεση C-723/18)

(2019/C 246/03)

Γλώσσα διαδικασίας: η ρουμανική

Αιτούν δικαστήριο

Judecătoria Orăștie

Διάδικοι

Προσφεύγων: EV

Καθής: Inspectoratul General al Poliției Române-Brigada Autostrăzi și misiuni speciale — Biroul de Poliție Autostrada A1 Râmnicu Vâlcea — Deva (IGPR)

Με διάταξη της 8ης Μαΐου 2019, το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (έκτο τμήμα) έκρινε ότι είναι προδήλως αναρμόδιο να απαντήσει στα προδικαστικά ερωτήματα που υπέβαλε το Judecătoria Orăștie (Ρουμανία) με απόφαση της 5ης Νοεμβρίου 2018.

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Amtsgericht Düsseldorf (Γερμανία) στις 26 Φεβρουαρίου 2019 — Flightright GmbH κατά Eurowings GmbH

(Υπόθεση C-180/19)

(2019/C 246/04)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Amtsgericht Düsseldorf

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ενάγουσα: Flightright GmbH

Εναγόμενη: Eurowings GmbH

Προδικαστικό ερώτημα

Έχει το άρθρο 7, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΚ) 261/2004 (1) την έννοια ότι η απόσταση, που είναι κρίσιμη για την αποζημίωση, πρέπει να υπολογίζεται με βάση τη συνολική διαδρομή του ταξιδίου;

Μπορεί επομένως (υπό την προϋπόθεση ότι τυγχάνει εφαρμογής ο κανονισμός στο εκάστοτε τμήμα του ταξιδίου) ο όρος «πτήση» να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι δηλώνει, στην περίπτωση κρατήσεων στο πλαίσιο των οποίων οι επιβάτες φθάνουν στον τελικό προορισμό τους μόνο με ενδιάμεσο σταθμό και ενδεχομένως μετεπιβίβαση σε άλλο αεροσκάφος, μόνον το τμήμα της διαδρομής στην οποία πράγματι σημειώθηκε καθυστέρηση ή πρέπει στην περίπτωση αυτή ο όρος «πτήση» να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι καθοριστική για την απόσταση είναι η συνολική διαδρομή από τον πρώτο τόπο αναχωρήσεως έως τον τελικό προορισμό;

---

(1)  Κανονισμός (ΕΚ) 261/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 11ης Φεβρουαρίου 2004, για τη θέσπιση κοινών κανόνων αποζημίωσης των επιβατών αεροπορικών μεταφορών και παροχής βοήθειας σε αυτούς σε περίπτωση άρνησης επιβίβασης και ματαίωσης ή μεγάλης καθυστέρησης της πτήσης και για την κατάργηση του κανονισμού (ΕΟΚ) 295/91 (ΕΕ 2004, L 46, σ. 1).

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Juzgado de Primera Instancia no 17 de Palma de Mallorca (Ισπανία) στις 14 Μαρτίου 2019 — CY κατά Caixabank S.A.

(Υπόθεση C-224/19)

(2019/C 246/05)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Αιτούν δικαστήριο

Juzgado de Primera Instancia no 17 de Palma de Mallorca

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ενάγων: CY

Εναγόμενη: Caixabank S.A.

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Λαμβανομένου υπόψη του άρθρου 6, παράγραφος 1, της οδηγίας 93/13 (1), μπορεί να μετριαστεί, ως προς τα περί επιστροφής αποτελέσματά της , η αναγνώριση της ακυρότητας, λόγω καταχρηστικού χαρακτήρα, ρήτρας με την οποία καταλογίζεται στον δανειολήπτη το σύνολο των εξόδων σύναψης, ανανέωσης ή διαγραφής ενυπόθηκου δανείου;

2)

Λαμβανομένου υπόψη του άρθρου 6, παράγραφος 1, της οδηγίας 93/13, μπορεί εθνική νομολογία κατά την οποία, κατόπιν αναγνώρισης της ακυρότητας ρήτρας με την οποία καταλογίζεται στον δανειολήπτη το σύνολο των εξόδων σύναψης, ανανέωσης ή διαγραφής ενυπόθηκου δανείου, τα συμβολαιογραφικά και τα διαχειριστικά έξοδα πρέπει να κατανεμηθούν εξ ημισείας μεταξύ του δανειστή και του δανειολήπτη , να θεωρηθεί δικαστικός μετριασμός του περιεχομένου της αναγνώρισης της ακυρότητας καταχρηστικής ρήτρας, με συνέπεια να αντιβαίνει στην προβλεπόμενη στο άρθρο 6, παράγραφος 1, της οδηγίας 93/13 αρχή του μη δεσμευτικού χαρακτήρα των καταχρηστικών ρητρών;

3)

Λαμβανομένου υπόψη του άρθρου 6, παράγραφος 1, της οδηγίας 93/13, συνιστά εθνική νομολογία κατά την οποία, κατόπιν αναγνώρισης της ακυρότητας ρήτρας με την οποία καταλογίζεται στον δανειολήπτη το σύνολο των εξόδων σύναψης, ανανέωσης ή διαγραφής ενυπόθηκου δανείου, η καταβολή των εξόδων εκτίμησης της αξίας του ακινήτου και του φόρου επί της συστάσεως της υποθήκης που απορρέουν από τη σύναψη του δανείου βαρύνει επίσης τον δανειολήπτη, παραβίαση της αρχής της μη δεσμεύσεως του καταναλωτή από καταχρηστική ρήτρα η οποία κηρύχθηκε άκυρη, αντιβαίνει δε στο άρθρο 3, παράγραφος 2, της οδηγίας 93/13 η ανάθεση στον δανειολήπτη του βάρους απόδειξης ότι δεν του επιτράπηκε να προσκομίσει τη δική του εκτίμηση της αξίας του ακινήτου ;

4)

Λαμβανομένου υπόψη του άρθρου 6, παράγραφος 1, της οδηγίας 93/13, αντιβαίνει στην εν λόγω οδηγία εθνική νομολογία κατά την οποία, κατόπιν αναγνώρισης της ακυρότητας ρήτρας με την οποία καταλογίζεται στον δανειολήπτη το σύνολο των εξόδων σύναψης, ανανέωσης ή διαγραφής ενυπόθηκου δανείου, η ρήτρα αυτή μπορεί να συνεχίσει να παράγει αποτελέσματα για τον δανειολήπτη όταν αυτός προβαίνει σε τροποποίηση της δανειακής σύμβασης ή σε εξάλειψη της υποθήκης, υπό την έννοια ότι ο δανειολήπτης οφείλει να συνεχίσει να καταβάλλει τα έξοδα που απορρέουν από τέτοια τροποποίηση ή εξάλειψη της υποθήκης , και συνιστά ο καταλογισμός των εξόδων αυτών στον δανειολήπτη παραβίαση της αρχής της μη δεσμεύσεως του καταναλωτή από καταχρηστική ρήτρα η οποία κηρύχθηκε άκυρη;

5)

Λαμβανομένου υπόψη του άρθρου 6, παράγραφος 1, σε συνδυασμό με το άρθρο 7, παράγραφος 1, της οδηγίας 93/13, αντιβαίνει στο αποτρεπτικό για τον επιχειρηματία αποτέλεσμα, το οποίο κατοχυρώνεται στο άρθρο 7, παράγραφος 1, της οδηγίας 93/13, εθνική νομολογία η οποία αποκλείει εν μέρει το περί επιστροφής αποτέλεσμα της αναγνώρισης της ακυρότητας, λόγω καταχρηστικού χαρακτήρα, ρήτρας που καταλογίζει στον δανειολήπτη το σύνολο των εξόδων σύναψης, ανανέωσης ή διαγραφής ενυπόθηκου δανείου;

6)

Λαμβανομένης υπόψη της αρχής του μη μετριασμού του περιεχομένου των ρητρών που κρίνονται άκυρες, η οποία κατοχυρώνεται στη νομολογία του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και λαμβανομένης υπόψη της αρχής του άρθρου 6 της οδηγίας 93/13 περί μη δεσμευτικού χαρακτήρα των καταχρηστικών ρητρών, μπορεί να αντιβαίνει σε αυτές, δυνάμει της προστασίας του συμφέροντος του δανειολήπτη, εθνική νομολογία η οποία μετριάζει τα περί επιστροφής αποτελέσματα κατόπιν αναγνώρισης της ακυρότητας ρήτρας με την οποία καταλογίζεται στον δανειολήπτη το σύνολο των εξόδων σύναψης, ανανέωσης ή διαγραφής ενυπόθηκου δανείου;

7)

Λαμβανομένου υπόψη του άρθρου 3, παράγραφοι 1 και 2, της οδηγίας 93/13, μπορεί εθνική νομολογία κατά την οποία η καλούμενη ρήτρα περί εξόδων δανείου θεωρείται ότι πληροί αυτομάτως τις απαιτήσεις διαφάνειας να συνεπάγεται παραβίαση της αρχής της αντιστροφής του βάρους αποδείξεως που προβλέπεται στο άρθρο 3, παράγραφος 2, της οδηγίας, καθόσον ο επαγγελματίας δεν υποχρεούται να αποδείξει ότι παρέσχε προηγούμενη ενημέρωση και ότι η ρήτρα αποτέλεσε αντικείμενο ατομικής διαπραγμάτευσης;

8)

Αντιβαίνει στο άρθρο 3 της οδηγίας 93/13 και στη νομολογία του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης εθνική νομολογία κατά την οποία ο καταναλωτής οφείλει να γνωρίζει ότι η είσπραξη εξόδων δανείου συνιστά συνήθη πρακτική των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων και, ως εκ τούτου, ο δανειστής δεν χρειάζεται να αποδείξει ότι η ρήτρα αποτέλεσε αντικείμενο ατομικής διαπραγμάτευσης ή, αντιθέτως, οφείλει ο δανειστής να αποδεικνύει, σε κάθε περίπτωση, ότι η ρήτρα αποτέλεσε αντικείμενο ατομικής διαπραγμάτευσης;

9)

Λαμβανομένων υπόψη των άρθρων 3 και 4 της οδηγίας 93/13 και της νομολογίας του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μπορεί να αντιβαίνει στην εν λόγω οδηγία εθνική νομολογία κατά την οποία η καλούμενη ρήτρα περί εξόδων δανείου δεν μπορεί να εξεταστεί ως προς τον καταχρηστικό χαρακτήρα της κατ’ εφαρμογήν του άρθρου 4, παράγραφος 2, της οδηγίας, καθόσον αφορά τον καθορισμό του κύριου αντικειμένου της σύμβασης , ή, αντιθέτως, πρέπει να θεωρηθεί ότι τα εν λόγω έξοδα δανείου δεν συνιστούν μέρος του τιμήματος της σύμβασης αλλά παρεπόμενη αμοιβή και, επομένως, ο εθνικός δικαστής πρέπει να δύναται να ελέγξει τη διαφάνεια ή/και το περιεχόμενο της σχετικής ρήτρας, προκειμένου να εξακριβώσει κατ’ αυτόν τον τρόπο αν είναι καταχρηστική βάσει του εθνικού δικαίου;

10)

Λαμβανομένου υπόψη του άρθρου 4, παράγραφος 2, της οδηγίας 93/13, το οποίο δεν μεταφέρθηκε στην ισπανική έννομη τάξη με τον LCGC (2), αντιβαίνει στο άρθρο 8 της οδηγίας 93/13 η επίκληση και η εφαρμογή από ισπανικό δικαστήριο του άρθρου 4, παράγραφος 2, της οδηγίας αυτής, όταν η μη μεταφορά της διάταξης αυτής στην ισπανική έννομη τάξη αποτέλεσε βούληση του νομοθέτη, ο οποίος απέβλεπε σε πλήρη προστασία σε σχέση με όλες τις ρήτρες τις οποίες ενδέχεται να εισαγάγει ο επαγγελματίας σε σύμβαση την οποία συνάπτει με καταναλωτές, περιλαμβανομένων εκείνων που αφορούν το κύριο αντικείμενο της σύμβασης, έστω και αν αυτές συντάχθηκαν με σαφή και κατανοητό τρόπο, αν ήθελε θεωρηθεί ότι η καλούμενη ρήτρα περί εξόδων δανείου συνιστά το κύριο αντικείμενο της δανειακής σύμβασης;

11)

Λαμβανομένου υπόψη του άρθρου 3, παράγραφος 1, της οδηγίας 93/13, προκαλεί η καλούμενη ρήτρα περί εξόδων δανείου, όταν δεν αποτέλεσε αντικείμενο ατομικής διαπραγμάτευσης και το χρηματοπιστωτικό ίδρυμα δεν αποδεικνύει ότι αντιστοιχεί σε όντως παρασχεθείσες υπηρεσίες και πραγματοποιηθέντα έξοδα, σημαντική ανισορροπία μεταξύ των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεων των συμβαλλομένων και πρέπει, επομένως, να κριθεί άκυρη από το εθνικό δικαστήριο;

12)

Λαμβανομένου υπόψη του άρθρου 6, παράγραφος 1, σε συνδυασμό με το άρθρο 7, παράγραφος 1, της οδηγίας 93/13, πρέπει η καταδίκη του επαγγελματία στα έξοδα , η οποία είναι απόρροια διαδικασίας στην οποία καταναλωτής ασκεί αγωγή για την αναγνώριση της ακυρότητας καταχρηστικών ρητρών συμβάσεως συναφθείσας με τον εν λόγω επαγγελματία και επιτυγχάνει την αναγνώριση από τα δικαστήρια της ακυρότητας αυτής, λόγω του καταχρηστικού χαρακτήρα των ρητρών , να συνιστά συνέπεια της αρχής του μη δεσμευτικού χαρακτήρα των καταχρηστικών ρητρών και της αρχής του αποτρεπτικού για τον επαγγελματία αποτελέσματος, εφόσον η αγωγή για την αναγνώριση της ακυρότητας γίνεται δεκτή από το εθνικό δικαστήριο, ανεξαρτήτως της συγκεκριμένης επιστροφής ποσών που διατάσσεται με την απόφαση, λαμβανομένου επίσης υπόψη ότι κύριο αίτημα της αγωγής είναι η αναγνώριση της ακυρότητας της ρήτρας και ότι η επιστροφή ποσών είναι απλώς παρεπόμενο αίτημα που ενυπάρχει εγγενώς στο κύριο αίτημα;

13)

Λαμβανομένης υπόψη της αρχής του μη δεσμευτικού χαρακτήρα των καταχρηστικών ρητρών και της αρχής του αποτρεπτικού αποτελέσματος της οδηγίας 93/13 (άρθρο 6, παράγραφος 1, και άρθρο 7, παράγραφος 1), μπορούν να περιοριστούν χρονικά τα περί επιστροφής αποτελέσματα της αναγνώρισης της ακυρότητας, λόγω καταχρηστικού χαρακτήρα, ρήτρας η οποία περιέχεται σε σύμβαση συναφθείσα μεταξύ καταναλωτή και επαγγελματία μέσω της αποδοχής της ενστάσεως περί παραγραφής της αγωγής επιστροφής χρηματικών ποσών, καίτοι η αγωγή απόλυτης ακυρότητας συνεπεία της οποίας η ρήτρα κρίνεται καταχρηστική είναι, βάσει της εθνικής νομοθεσίας, απαράγραπτη ;

---

(1)  Οδηγία 93/13/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 5ης Απριλίου 1993, της 5ης Απριλίου 1993, σχετικά με τις καταχρηστικές ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές ( ΕΕ 1993, L 95, σ. 29)

(2)  Ley 7/1998, de 13 de abril, sobre condiciones generales de la contratación (νόμος 7/1998, της 13ης Απριλίου 1998, περί γενικών όρων συναλλαγών).

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Juzgado de Primera Instancia e Instrucción no 6 de Ceuta (Ισπανία) στις 21 Μαρτίου 2019 — HC και ID κατά Banco Bilbao Vizcaya Argentaria S.A.

(Υπόθεση C-247/19)

(2019/C 246/06)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Αιτούν δικαστήριο

Juzgado de Primera Instancia e Instrucción no 6 de Ceuta

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ενάγοντες: HC και ID

Εναγόμενη: Banco Bilbao Vizcaya Argentaria S.A.

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Για τη διασφάλιση της προστασίας των καταναλωτών και των χρηστών και την τήρηση της ενωσιακής νομολογίας περί της εφαρμογής της, συνάδει προς το δίκαιο της Ένωσης, κατά την οδηγία 93/13/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 5ης Απριλίου 1993, σχετικά με τις καταχρηστικές ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές (1), και ειδικότερα κατά το άρθρο 6, παράγραφος 1, και το άρθρο 7, παράγραφος 1, της οδηγίας αυτής, ο καθορισμός από το Tribunal Supremo (Ανώτατο Δικαστήριο), στις αποφάσεις του 44 έως 49 της 23.1.2019, απαρέγκλιτου κριτηρίου κατά το οποίο, στις συμβάσεις ενυπόθηκου δανείου που συνάπτονται με καταναλωτές, είναι καταχρηστική η ρήτρα η οποία δεν αποτέλεσε αντικείμενο διαπραγμάτευσης και η οποία προβλέπει ότι όλα τα έξοδα κατάρτισης της πράξης ενυπόθηκου δανείου πρέπει να βαρύνουν τον δανειολήπτη, τα δε διάφορα έξοδα που περιλαμβάνονται στην εν λόγω καταχρηστική και κηρυχθείσα άκυρη ρήτρα πρέπει να κατανέμονται μεταξύ του τραπεζικού ιδρύματος που έθεσε στη σύμβαση την προκαθορισμένη ρήτρα και του δανειολήπτη καταναλωτή, προκειμένου να περιοριστεί η επιστροφή των αχρεωστήτως καταβληθέντων ποσών μέσω εφαρμογής της εθνικής νομοθεσίας; Επιπλέον, για τη διασφάλιση της προστασίας των καταναλωτών και των χρηστών και την τήρηση της ενωσιακής νομολογίας περί της εφαρμογής της, συνάδει προς το δίκαιο της Ένωσης, κατά την οδηγία 93/13/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 5ης Απριλίου 1993, σχετικά με τις καταχρηστικές ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές, και ειδικότερα κατά το άρθρο 6, παράγραφος 1, και το άρθρο 7, παράγραφος 1, οδηγίας αυτής, συμπληρωματική ερμηνεία από το Ανώτατο Δικαστήριο ρήτρας κηρυχθείσας άκυρης ως καταχρηστικής όταν η κατάργηση της ως άνω ρήτρας και τα αποτελέσματα της κατάργησης αυτής δεν θίγουν τη διατήρηση σε ισχύ της σύμβασης ενυπόθηκου δανείου;

2)

Επίσης, σε σχέση με το άρθρο 394 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας (2), το οποίο θεσπίζει το κριτήριο της αντικειμενικής ήττας σε σχέση με τα δικαστικά έξοδα, πρέπει να θεωρηθεί ότι, εάν καταχρηστική ρήτρα περί εξόδων κηρυχθεί άκυρη πλην όμως τα αποτελέσματα της ακυρότητας αυτής περιορίζονται στην προμνησθείσα κατανομή των εξόδων, τούτο παραβιάζει τις αρχές του δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης περί αποτελεσματικότητας και μη δεσμευτικού χαρακτήρα των καταχρηστικών ρητρών, στην περίπτωση που θεωρηθεί ότι η αγωγή γίνεται εν μέρει δεκτή, και μπορεί να κριθεί ότι τούτο παράγει αντίστροφο αποτρεπτικό αποτέλεσμα με τη συνακόλουθη πλημμελή προστασία των θεμιτών συμφερόντων καταναλωτών και χρηστών;

---

(1)  ΕΕ 1993, L 95 σ. 29.

(2)  Ley de Enjuiciamiento Civil

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Juzgado de Primera Instancia e Instrucción no 6 de Ceuta (Ισπανία) στις 27 Μαρτίου 2019 — LG και PK κατά Banco Bilbao Vizcaya Argentaria S.A.

(Υπόθεση C-259/19)

(2019/C 246/07)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Αιτούν δικαστήριο

Juzgado de Primera Instancia e Instrucción no 6 de Ceuta

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ενάγοντες: LG και PK

Εναγομένη: Banco Bilbao Vizcaya Argentaria S.A.

Προδικαστικά ερωτήματα

Για τη διασφάλιση της προστασίας των καταναλωτών και των χρηστών και την τήρηση της ενωσιακής νομολογίας περί της εφαρμογής της, συνάδει προς το δίκαιο της Ένωσης, κατά την οδηγία 93/13/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 5ης Απριλίου 1993, σχετικά με τις καταχρηστικές ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές (1), και ειδικότερα κατά το άρθρο 6, παράγραφος 1, και το άρθρο 7, παράγραφος 1, της οδηγίας αυτής, ο καθορισμός από το Tribunal Supremo (Ανώτατο Δικαστήριο), στις αποφάσεις του 44 έως 49 της 23.1.2019, απαρέγκλιτου κριτηρίου κατά το οποίο, στις συμβάσεις ενυπόθηκου δανείου που συνάπτονται με καταναλωτές, είναι καταχρηστική η ρήτρα η οποία δεν αποτέλεσε αντικείμενο διαπραγμάτευσης και η οποία προβλέπει ότι όλα τα έξοδα κατάρτισης της πράξης ενυπόθηκου δανείου πρέπει να βαρύνουν τον δανειολήπτη, τα δε διάφορα έξοδα που περιλαμβάνονται στην εν λόγω καταχρηστική και κηρυχθείσα άκυρη ρήτρα πρέπει να κατανέμονται μεταξύ του τραπεζικού ιδρύματος που έθεσε στη σύμβαση την προκαθορισμένη ρήτρα και του δανειολήπτη καταναλωτή, προκειμένου να περιοριστεί η επιστροφή των αχρεωστήτως καταβληθέντων ποσών μέσω εφαρμογής της εθνικής νομοθεσίας;

Επιπλέον, για τη διασφάλιση της προστασίας των καταναλωτών και των χρηστών και την τήρηση της ενωσιακής νομολογίας περί της εφαρμογής της, συνάδει προς το δίκαιο της Ένωσης, κατά την οδηγία 93/13/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 5ης Απριλίου 1993, σχετικά με τις καταχρηστικές ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές, και ειδικότερα κατά το άρθρο 6, παράγραφος 1, και το άρθρο 7, παράγραφος 1, οδηγίας αυτής, συμπληρωματική ερμηνεία από το Ανώτατο Δικαστήριο ρήτρας κηρυχθείσας άκυρης ως καταχρηστικής όταν η κατάργηση της ως άνω ρήτρας και τα αποτελέσματα της κατάργησης αυτής δεν θίγουν τη διατήρηση σε ισχύ της σύμβασης ενυπόθηκου δανείου;

---

(1)  ΕΕ 1993, L 95, σ. 29

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Oberster Gerichtshof (Αυστρία) στις 5 Απριλίου 2019 — DenizBank AG κατά Verein für Konsumenteninformation

(Υπόθεση C-287/19)

(2019/C 246/08)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Oberster Gerichtshof

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Εναγόμενη και αναιρεσείουσα: DenizBank AG

Ενάγουσα και αναιρεσίβλητη: Verein für Konsumenteninformation

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Έχει το άρθρο 52, σημείο 6, στοιχείο α', σε συνδυασμό με το άρθρο 54, παράγραφος 1, της οδηγίας 2015/2366/ΕΕ (1) (οδηγία περί υπηρεσιών πληρωμών), κατά τα οποία ο χρήστης υπηρεσιών πληρωμών θεωρείται ότι αποδέχεται τις τροποποιήσεις των όρων της συμβάσεως, εκτός εάν γνωστοποιήσει στον πάροχο υπηρεσιών πληρωμών πριν την προτεινόμενη ημερομηνία ενάρξεως ισχύος τους ότι δεν τις αποδέχεται, την έννοια ότι πλασματική συγκατάθεση μπορεί επίσης να συμφωνηθεί με καταναλωτή χωρίς κανέναν απολύτως περιορισμό για όλους τους δυνατούς όρους της συμβάσεως;

2

α) Έχει το άρθρο 4, σημείο 14, της οδηγίας περί υπηρεσιών πληρωμών την έννοια ότι υφίσταται μέσο πληρωμής στην περίπτωση της λειτουργίας NFC μιας εξατομικευμένης πολυλειτουργικής τραπεζικής κάρτας, με την οποία διενεργούνται πληρωμές μικρής αξίας με χρέωση των συνδεδεμένων λογαριασμών πελατών; β) Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο ερώτημα 2α:   Έχει το άρθρο 63, παράγραφος 1, στοιχείο β', της οδηγίας περί υπηρεσιών πληρωμών για τους κανόνες παρεκκλίσεως ως προς τα μέσα πληρωμών μικρής αξίας και το ηλεκτρονικό χρήμα την έννοια ότι ανέπαφες πληρωμές μικρής αξίας με εφαρμογή της λειτουργίας NFC μιας εξατομικευμένης πολυλειτουργικής τραπεζικής κάρτας πρέπει να θεωρούνται ανώνυμη χρήση του μέσου πληρωμής κατά την έννοια της παρεκκλίσεως;

3)

Έχει το άρθρο 63, παράγραφος 1, στοιχείο β', της οδηγίας περί υπηρεσιών πληρωμών την έννοια ότι πάροχος υπηρεσιών πληρωμών μπορεί να επικαλεσθεί την παρέκκλιση αυτή, μόνον όταν στο μέσον πληρωμής δεν μπορεί, αποδεδειγμένα και κατά το αντικειμενικό επίπεδο των τεχνικών γνώσεων, να τεθεί φραγή ή δεν μπορεί να αποτραπεί περαιτέρω χρήση του;

---

(1)  Οδηγία (ΕΕ) 2015/2366 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 25ης Νοεμβρίου 2015 σχετικά με υπηρεσίες πληρωμών στην εσωτερική αγορά, την τροποποίηση των οδηγιών 2002/65/ΕΚ, 2009/110/ΕΚ και 2013/36/ΕΕ και του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1093/2010 και την κατάργηση της οδηγίας 2007/64/ΕΚ (ΕΕ 2015, L 337, σ. 35).

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Curtea de Apel Brașov (Ρουμανία) στις 9 Απριλίου 2019 — SO κατά TP κ.λπ.

(Υπόθεση C-291/19)

(2019/C 246/09)

Γλώσσα διαδικασίας: η ρουμανική

Αιτούν δικαστήριο

Curtea de Apel Brașov

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσα: SO

Καθών: TP κ.λπ.

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Αποτελεί ο μηχανισμός για τη συνεργασία και τον έλεγχο (ΜΣΕ) που συστάθηκε με την απόφαση 2006/928/ΕΚ της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της 13ης Δεκεμβρίου 2006, πράξη θεσμικού οργάνου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κατά την έννοια του άρθρου 267 ΣΛΕΕ, δυνάμενη να υποβληθεί στην ερμηνεία του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης;

2)

Είναι δεσμευτικές για τη Ρουμανία οι απαιτήσεις που διατυπώνονται στις εκθέσεις που καταρτίζονται στο πλαίσιο του εν λόγω μηχανισμού, ειδικότερα (ενδεικτικώς) όσον αφορά την αναγκαιότητα νομοθετικών τροποποιήσεων σύμφωνων με τα συμπεράσματα του ΜΣΕ και τις συστάσεις που διατύπωσαν η Επιτροπή της Βενετίας και η Ομάδα Κρατών κατά της διαφθοράς του Συμβουλίου της Ευρώπης;

3)

Έχει το άρθρο 2, σε συνδυασμό με το άρθρο 4, παράγραφος 3, της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση την έννοια ότι στην υποχρέωση των κρατών μελών να σέβονται το κράτος δικαίου εμπίπτει και η υποχρέωση της Ρουμανίας να σέβεται τις απαιτήσεις που διατυπώνονται στις εκθέσεις οι οποίες καταρτίζονται στο πλαίσιο του μηχανισμού για τη συνεργασία και τον έλεγχο (ΜΣΕ), ο οποίος θεσπίστηκε με την απόφαση 2006/928/ΕΚ της Επιτροπής, της 13ης Δεκεμβρίου 2006 (1);

4)

Αντιβαίνει στην αρχή της ανεξαρτησίας των δικαστών, η οποία κατοχυρώνεται στο άρθρο 19, παράγραφος 1, δεύτερο εδάφιο, ΣΕΕ και στο άρθρο 47 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως έχει ερμηνευθεί με τη νομολογία του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης (απόφαση του τμήματος μείζονος συνθέσεως της 27ης Φεβρουαρίου 2018, Associação Sindical dos Juízes Portugueses, C-64/16, EU:C:2018:117), η σύσταση, στην εισαγγελία του Înalta Curte de Casație și Justiție (Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου), υπηρεσίας διερεύνησης αδικημάτων που διαπράττονται από μέλη του δικαστικού σώματος, λαμβανομένων υπόψη του τρόπου διορισμού/ανάκλησης των εισαγγελέων στην εν λόγω υπηρεσία, του τρόπου άσκησης των καθηκόντων στο πλαίσιο αυτής, καθώς και του τρόπου καθορισμού της αρμοδιότητας, σε συνδυασμό με τον περιορισμένο αριθμό θέσεων στην εν λόγω υπηρεσία;

5)

Αντιβαίνει στο άρθρο 47 [, δεύτερο εδάφιο,] του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης σχετικά με το δικαίωμα σε δίκαιη δίκη, ειδικότερα δε όσον αφορά την εκδίκαση της υπόθεσης εντός εύλογου χρονικού διαστήματος η σύσταση, στην εισαγγελία του Înalta Curte de Casație și Justiție (Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου), υπηρεσίας διερεύνησης αδικημάτων που διαπράττονται από μέλη του δικαστικού σώματος, λαμβανομένου υπόψη του τρόπου άσκησης των καθηκόντων στο πλαίσιο αυτής και του τρόπου καθορισμού της αρμοδιότητας, σε συνδυασμό με τον περιορισμένο αριθμό θέσεων στην εν λόγω υπηρεσία;

---

(1)  Απόφαση 2006/928/ΕΚ της Επιτροπής, της 13ης Δεκεμβρίου 2006, για τη θέσπιση μηχανισμού για τη συνεργασία και τον έλεγχο της προόδου στη Ρουμανία όσον αφορά την επίτευξη των ειδικών στόχων αναφοράς στους τομείς της δικαστικής μεταρρύθμισης και της καταπολέμησης της διαφθοράς (ΕΕ 2006, L 354, σ. 56).

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Verwaltungsgericht Berlin (Γερμανία) στις 19 Απριλίου 2019 — Ingredion Germany GmbH κατά Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας

(Υπόθεση C-320/19)

(2019/C 246/10)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Verwaltungsgericht Berlin

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσα: Ingredion Germany GmbH

Καθής: Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας

Προδικαστικό ερώτημα

Πρέπει το άρθρο 18, παράγραφος 1, στοιχείο γ', και παράγραφος 2, δεύτερο εδάφιο, της αποφάσεως 2011/278/ΕΕ (1) της Επιτροπής, σε συνδυασμό με τα άρθρα 3, στοιχείο η', και 10α, της οδηγίας 2003/87/ΕΚ (2), να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι, για τους νεοεισερχόμενους στην αγορά, ο σχετικός συντελεστής χρήσης παραγωγικής ικανότητας για το επίπεδο δραστηριότητας που σχετίζεται με το καύσιμο περιορίζεται σε τιμή κατώτερη από 100 %;

---

(1)  Απόφαση της Επιτροπής, της 27ης Απριλίου 2011, σχετικά με τον καθορισμό ενωσιακών μεταβατικών κανόνων για την εναρμονισμένη δωρεάν κατανομή δικαιωμάτων εκπομπής κατ’ εφαρμογή του άρθρου 10α της οδηγίας 2003/87/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (ΕΕ 2011, L 130, σ. 1).

(2)  Οδηγία 2003/87/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 13ης Οκτωβρίου 2003, σχετικά με τη θέσπιση συστήματος εμπορίας δικαιωμάτων εκπομπής αερίων θερμοκηπίου εντός της Κοινότητας και την τροποποίηση της οδηγίας 96/61/ΕΚ του Συμβουλίου (ΕΕ 2003, L 275, σ. 32).

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Stockholms tingsrätt, Patent- och marknadsdomstolen (Σουηδία) στις 7 Μαΐου 2019 — Konsumentombudsmannen κατά Mezina AB

(Υπόθεση C-363/19)

(2019/C 246/11)

Γλώσσα διαδικασίας: η σουηδική

Αιτούν δικαστήριο

Stockholms tingsrätt, Patent- och marknadsdomstolen

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγων: Konsumentombudsmannen

Καθής: Mezina AB

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Ρυθμίζουν τα άρθρα 5 και 6, σε συνδυασμό με τα άρθρα 10, παράγραφος 1, και 28, παράγραφος 5, του κανονισμού 1924/2006 (1), το βάρος απόδειξης όταν εθνικό δικαστήριο εξετάζει εάν έχει διατυπωθεί μη επιτρεπόμενος ισχυρισμός υγείας, σε περίπτωση που αυτός αντιστοιχεί σε ισχυρισμό για τον οποίο έχει υποβληθεί αίτηση όπως η προβλεπόμενη στο άρθρο 13, παράγραφος 2, του κανονισμού αυτού, η οποία ωστόσο δεν έχει ακόμη οδηγήσει σε απόφαση έγκρισης ή απόρριψης, ή το βάρος απόδειξης ρυθμίζεται από το εθνικό δίκαιο;

2)

Στην περίπτωση που στο πρώτο ερώτημα δοθεί η απάντηση ότι το βάρος απόδειξης ρυθμίζεται από τις διατάξεις του κανονισμού 1924/2006, το βάρος αυτό φέρει η επιχείρηση που διατύπωσε συγκεκριμένο ισχυρισμό υγείας ή η αρχή που ζητά από το εθνικό δικαστήριο να απαγορεύσει στην επιχείρηση να συνεχίσει να κάνει χρήση του ισχυρισμού;

3)

Σε περίπτωση όπως αυτή που περιγράφεται στο πρώτο ερώτημα, ρυθμίζουν τα άρθρα 5 και 6, σε συνδυασμό με τα άρθρα 10, παράγραφος 1, και 28, παράγραφος 5, του κανονισμού 1924/2006, τον απαιτούμενο βαθμό απόδειξης όταν εθνικό δικαστήριο εξετάζει εάν έχει διατυπωθεί μη επιτρεπόμενος ισχυρισμός υγείας, ή ο βαθμός απόδειξης αυτός ρυθμίζεται από την εθνική νομοθεσία;

4)	Στην περίπτωση που στο τρίτο ερώτημα δοθεί η απάντηση ότι ο απαιτούμενος βαθμός απόδειξης ρυθμίζεται από τις διατάξεις του κανονισμού 1924/2006, ποιες είναι οι απαιτήσεις ως προς την απόδειξη;

5)

Επηρεάζονται οι απαντήσεις στα προηγούμενα ερωτήματα από το γεγονός ότι στην υπόθεση της οποίας έχει επιληφθεί το εθνικό δικαστήριο απαιτείται η ταυτόχρονη εφαρμογή του κανονισμού 1924/2006 (συμπεριλαμβανομένου του άρθρου 3, δεύτερο εδάφιο, στοιχείο ά, του κανονισμού αυτού) και της οδηγίας 2005/29 (2);

---

(1)  Κανονισμός (ΕΚ) 1924/2006 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 20ής Δεκεμβρίου 2006, σχετικά με τους ισχυρισμούς διατροφής και υγείας που διατυπώνονται στα τρόφιμα (ΕΕ 2006, L 404, σ. 9).

(2)  Οδηγία 2005/29/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 11ης Μαΐου 2005, για τις αθέμιτες εμπορικές πρακτικές των επιχειρήσεων προς τους καταναλωτές στην εσωτερική αγορά και για την τροποποίηση της οδηγίας 84/450/ΕΟΚ του Συμβουλίου, των οδηγιών 97/7/ΕΚ, 98/27/ΕΚ, 2002/65/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου και του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 2006/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (ΕΕ 2005, L 149, σ. 22).

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Tribunalul Bihor (Ρουμανία) στις 14 Μαΐου 2019 — Ποινική διαδικασία κατά IG, JH, KI, LJ

(Υπόθεση C-379/19)

(2019/C 246/12)

Γλώσσα διαδικασίας: η ρουμανική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunalul Bihor

Ποινική διαδικασία ενώπιον του αιτούντος δικαστηρίου κατά

IG, JH, KI, LJ

Προδικαστικά ερωτήματα

1)	Έχουν ο μηχανισμός για τη συνεργασία και τον έλεγχο (ΜΣΕ), ο οποίος συστάθηκε με την απόφαση 2006/928/ΕΚ της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της 13ης Δεκεμβρίου 2006 (1), και οι απαιτήσεις που διατυπώθηκαν στις καταρτισθείσες στο πλαίσιο του εν λόγω μηχανισμού εκθέσεις δεσμευτικό χαρακτήρα για τη Ρουμανία;

2)

Έχει το άρθρο 2 ΣΕΕ, σε συνδυασμό με το άρθρο 4, παράγραφος 3, ΣΕΕ, την έννοια ότι η υποχρέωση τήρησης εκ μέρους της Ρουμανίας των απαιτήσεων που επιβάλλονται από τις καταρτισθείσες εκθέσεις στο πλαίσιο του μηχανισμού για τη συνεργασία και τον έλεγχο (ΜΣΕ), ο οποίος συστάθηκε με την απόφαση 2006/928/ΕΚ της Επιτροπής, της 13ης Δεκεμβρίου 2006, εμπίπτει στην υποχρέωση τήρησης εκ μέρους του κράτους μέλους των αρχών του κράτους δικαίου, όσον αφορά επίσης τη μη παρέμβαση συνταγματικού δικαστηρίου, οργάνου πολιτικού-δικαιοδοτικού χαρακτήρα, στην ερμηνεία του νόμου και στον καθορισμό του συγκεκριμένου και υποχρεωτικού τρόπου εφαρμογής του νόμου από τα δικαιοδοτικά όργανα, αρμοδιότητα η οποία έχει ανατεθεί κατ’ αποκλειστικότητα στη δικαστική εξουσία, καθώς και τη μη παρέμβαση στη θέσπιση νέων νομοθετικών διατάξεων, αρμοδιότητα η οποία έχει ανατεθεί κατ’ αποκλειστικότητα στη νομοθετική εξουσία; Επιβάλλει το δίκαιο της Ένωσης την εξάλειψη των αποτελεσμάτων τέτοιας απόφασης εκδοθείσας από συνταγματικό δικαστήριο; Αντιβαίνει στο δίκαιο της Ένωσης διάταξη του εθνικού δικαίου η οποία ρυθμίζει την πειθαρχική ευθύνη δικαστή που δεν εφαρμόζει την απόφαση του Curtea Constituțională (Συνταγματικού Δικαστηρίου), στο πλαίσιο της εκδικαζόμενης υπόθεσης;

3)

Αντιβαίνει στην αρχή της ανεξαρτησίας των δικαστών, η οποία κατοχυρώνεται στο άρθρο 19, παράγραφος 1, δεύτερο εδάφιο, ΣΕΕ, και στο άρθρο 47 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως ερμηνεύθηκε από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (απόφαση του τμήματος μείζονος συνθέσεως της 27ης Φεβρουαρίου 2018, Associação Sindical dos Juízes Portugueses, C-64/16, EU:C:2018:117), η αντικατάσταση των αρμοδιοτήτων των δικαστών από αποφάσεις του Curtea Constituțională (Συνταγματικού Δικαστηρίου) (απόφαση 51 της 16ης Φεβρουαρίου 2016, απόφαση 302 της 4ης Μαΐου 2017 και απόφαση 26 [της 16ης Ιανουαρίου 2019]), με αποτέλεσμα να καθίστανται απρόβλεπτη η ποινική διαδικασία (αναδρομική εφαρμογή) και αδύνατη η ερμηνεία και η εφαρμογή του νόμου στη συγκεκριμένη περίπτωση; Αντιβαίνει στο δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης διάταξη του εθνικού δικαίου η οποία ρυθμίζει την πειθαρχική ευθύνη δικαστή που δεν εφαρμόζει την απόφαση του Curtea Constituțională (Συνταγματικού Δικαστηρίου), στο πλαίσιο της εκδικαζόμενης υπόθεσης;

---

(1)  Απόφαση 2006/928/ΕΚ της Επιτροπής, της 13ης Δεκεμβρίου 2006, για τη θέσπιση μηχανισμού για τη συνεργασία και τον έλεγχο της προόδου στη Ρουμανία όσον αφορά την επίτευξη των ειδικών στόχων αναφοράς στους τομείς της δικαστικής μεταρρύθμισης και της καταπολέμησης της διαφθοράς (ΕΕ 2006, L 354, σ. 56).

Αίτηση αναιρέσεως που άσκησε στις 20 Μαΐου 2019 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (πέμπτο τμήμα) στις 7 Μαρτίου 2019 στην υπόθεση T-837/16, Βασίλειο της Σουηδίας κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

(Υπόθεση C-389/19 P)

(2019/C 246/13)

Γλώσσα διαδικασίας: η σουηδική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: R. Lindenthal, K. Mifsud-Bonnici, G. Tolstoy)

Λοιποί διάδικοι στην αναιρετική διαδικασία: Βασίλειο της Σουηδίας, Βασίλειο της Δανίας, Δημοκρατία της Φινλανδίας, Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, Ευρωπαϊκός Οργανισμός Χημικών Προϊόντων

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου (πέμπτο τμήμα) της 7ης Μαρτίου 2019 στην υπόθεση T-837/16, Βασίλειο της Σουηδίας κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής, να απορρίψει την πρωτοδίκως ασκηθείσα προσφυγή και να καταδικάσει το Βασίλειο της Σουηδίας στα δικαστικά έξοδα, ή, επικουρικώς,

—	να αναπέμψει την υπόθεση στο Γενικό Δικαστήριο για νέα κρίση επί της ουσίας και να επιφυλαχθεί ως προς τα δικαστικά έξοδα της πρωτοβάθμιας και της αναιρετικής διαδικασίας, και

—	να διατάξει τη διατήρηση των αποτελεσμάτων της ακυρωθείσας αποφάσεως.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Η αίτηση αναιρέσεως βάλλει κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (πέμπτο τμήμα) την 7η Μαρτίου 2019 στην υπόθεση T-837/16. Με την απόφαση αυτή, το Γενικό Δικαστήριο ακύρωσε την εκτελεστική απόφαση C(2016) 5644 τελικό της Επιτροπής, της 7ης Σεπτεμβρίου 2016, περί χορηγήσεως αδειών για ορισμένες χρήσεις του κίτρινου θειοχρωμικού μολύβδου και του ερυθρού μείγματος θειικού, μολυβδαινικού και χρωμικού μολύβδου, και απέρριψε τον ισχυρισμό της Επιτροπής ότι τα αποτελέσματα της αποφάσεως έπρεπε να διατηρηθούν έως ότου η Επιτροπή επανεξετάσει την αίτηση αδειοδοτήσεως.

Προς στήριξη της αιτήσεώς της, η Επιτροπή προβάλλει τέσσερις λόγους αναιρέσεως.

Με τον πρώτο λόγο, η αναιρεσείουσα προβάλλει ότι στις σκέψεις της αποφάσεως που αφορούν με το εφαρμοστέο επίπεδο αποδείξεως κατά την ανάλυση των εναλλακτικών λύσεων, και ειδικότερα στις σκέψεις 79, 81, 85, 86, 90 και 101, το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πρόδηλη πλάνη περί το δίκαιο όσον αφορά το εφαρμοστέο επίπεδο αποδείξεως βάσει του άρθρου 60, παράγραφος 4.

Με τον δεύτερο λόγο, η αναιρεσείουσα προβάλλει ότι καθ’ όλο το σκεπτικό του και ιδίως στις σκέψεις 86, 90 και 96 το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πρόδηλη πλάνη περί το δίκαιο καθόσον αγνόησε πλήρως τη διακριτική ευχέρεια της Επιτροπής να ορίζει την οριακή τιμή για την τεχνική και οικονομική βιωσιμότητα κατά την ανάλυση εναλλακτικών λύσεων βάσει του άρθρου 60, παράγραφος 4, και κατά συνέπεια εφάρμοσε εσφαλμένο κριτήριο δικαστικού ελέγχου και υποκατέστησε την Επιτροπή κατά τη στάθμιση κοινωνικών, οικονομικών και τεχνικών ζητημάτων.

Με τον τρίτο λόγο, η αναιρεσείουσα προβάλλει ότι στις σκέψεις 86, 97 και 98, το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πρόδηλη πλάνη περί το δίκαιο ως προς την ακυρωθείσα απόφαση, αφενός, καθόσον δεν έλαβε υπόψη το γεγονός ότι δεν χορηγήθηκε άδεια για χρήσεις στις οποίες τα χαρακτηριστικά της χρωστικής ουσίας όσον αφορά τις τεχνικές επιδόσεις δεν είναι απαραίτητα και, αφετέρου, καθόσον στο πλαίσιο της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως προέβη σε περιγραφή των προϋποθέσεων προκειμένου να αποδείξει ότι η προϋπόθεση αναλύσεως εναλλακτικών λύσεων που προβλέπει το άρθρο 60, παράγραφος 4, δεν πληρούται.

Με τον τέταρτο λόγο, η αναιρεσείουσα προβάλλει ότι το δεύτερο σημείο του διατακτικού, με το οποίο το Γενικό Δικαστήριο έκρινε ότι δεν ήταν αναγκαίο να διατηρηθούν σε ισχύ τα αποτελέσματα της ακυρωθείσας αποφάσεως, στηρίζεται σε πρόδηλη πλάνη περί το δίκαιο στην οποία υπέπεσε το Γενικό Δικαστήριο στη σκέψη 112 της αποφάσεως.

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το tribunal du travail francophone de Bruxelles (Βέλγιο) στις 21 Μαΐου 2019 — PN, QO, RP, SQ, TR κατά Centre public d’action sociale d’Anderlecht (CPAS)

(Υπόθεση C-394/19)

(2019/C 246/14)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunal du travail francophone de Bruxelles

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγοντες: PN, QO, RP, SQ, TR

Καθού: Centre public d’action sociale d’Anderlecht (CPAS)

Προδικαστικό ερώτημα

Έχουν η αρχή της πλήρους αποτελεσματικότητας των κοινοτικών κανόνων και της προστασίας τους, όπως καθορίζεται στις αποφάσεις Francovich και Brasserie du pêcheur, και η οδηγία 2004/38/ΕΚ (1) την έννοια ότι, στην περίπτωση αλλοδαπού ο οποίος στερείται το δικαίωμα διαμονής χωρίς προηγούμενο έλεγχο αναλογικότητας εξαιτίας πλημμελούς μεταφοράς στο εσωτερικό δίκαιο, υποχρεώνουν το κράτος μέλος να αναλάβει, στο πλαίσιο του καθεστώτος του κοινωνικής αρωγής, την κάλυψη των βασικών αναγκών του προσφεύγοντος πέραν των ιατρικών μέχρι να εκδοθεί, τηρουμένου του δικαίου της Ένωσης, απόφαση επί της διαμονής του;

---

(1)  Οδηγία 2004/38/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 29ης Απριλίου 2004, σχετικά με το δικαίωμα των πολιτών της Ένωσης και των μελών των οικογενειών τους να κυκλοφορούν και να διαμένουν ελεύθερα στην επικράτεια των κρατών μελών, για την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 1612/68 και την κατάργηση των οδηγιών 64/221/ΕΟΚ, 68/360/ΕΟΚ, 72/194/ΕΟΚ, 73/148/ΕΟΚ, 75/34/ΕΟΚ, 75/35/ΕΟΚ, 90/364/ΕΟΚ, 90/365/ΕΟΚ και 93/96/ΕΟΚ (ΕΕ 2004, L 158, σ. 77).

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το tribunal d’instance de Nice (Γαλλία) στις 22 Μαΐου 2019 — VT, WU κατά easyJet Airline Co. Ltd

(Υπόθεση C-395/19)

(2019/C 246/15)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunal d’instance de Nice

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ενάγοντες: VT, WU

Εναγόμενη: easyJet Airline Co. Ltd

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Σχετικά με τη δυνατότητα εφαρμογής του άρθρου 3, παράγραφος 2, στοιχείο ά, σε περίπτωση καθυστέρησης α) Λαμβανομένου υπόψη ότι το προβλεπόμενο στο άρθρο 7 του κανονισμού (ΕΚ) 261/2004, της 11ης Φεβρουαρίου 2004 (1), δικαίωμα αποζημίωσης σε περίπτωση άρνησης επιβίβασης ή ματαίωσης πτήσης έχει επεκταθεί, μέσω της νομολογίας, σε περιπτώσεις καθυστερήσεως πτήσεων (ΔΕΕ, 4ο τμήμα, απόφαση της 19ης Νοεμβρίου 2009, υποθέσεις C-402/07 και C-432/07, Sturgeon), εφαρμόζεται η προϋπόθεση που θέτει το άρθρο 3, παράγραφος 2, στοιχείο ά, του κανονισμού (ΕΚ) 261/2004 της 11ης Φεβρουαρίου 2004, σε σχέση με την παρουσία του επιβάτη στον έλεγχο εισιτηρίων –η οποία τυγχάνει εφαρμογής αποκλειστικά σε περίπτωση άρνησης επιβίβασης– και στο πλαίσιο αποζημίωσης που ζητεί επιβάτης λόγω καθυστέρησης της πτήσης και όχι λόγω άρνησης επιβίβασης; β) Σε περίπτωση καταφατικής απάντησης στο ερώτημα 1, στοιχείο ά, έχει η προβλεπόμενη στο άρθρο 3, παράγραφος 2, στοιχείο ά, του κανονισμού (ΕΚ) 261/2004 προθεσμία των σαράντα πέντε λεπτών το αργότερο πριν από την αναγραφόμενη αναχώρηση της πτήσης, την έννοια ότι πρόκειται, στην περίπτωση αυτή, για προθεσμία το αργότερο σαράντα πέντε λεπτών πριν από τη νέα ώρα αναχώρησης της καθυστερημένης πτήσης που δημοσιεύεται στους πίνακες ανακοινώσεων του αερολιμένα ή κοινοποιείται στους επιβάτες;

2)

Σχετικά με το βάρος αποδείξεως της «παρουσίας στον έλεγχο εισιτηρίων»   Σε περίπτωση καταφατικής απάντησης στο ερώτημα 1, στοιχείο α', ήτοι σε περίπτωση εφαρμογής του άρθρου 3, παράγραφος 2, στοιχείο ά, του κανονισμού (ΕΚ) 261/2004 σε αποζημίωση που ζητείται από επιβάτη ο οποίος έχει υποστεί καθυστέρηση πτήσης:   Συνιστούν οι προϋποθέσεις που προβλέπονται στο άρθρο 3, παράγραφος 2, στοιχείο ά, του κανονισμού προαπαιτούμενα, τα οποία ο καταναλωτής πρέπει να αποδείξει ότι πληροί προκειμένου να ζητήσει την εφαρμογή του κανονισμού ή συνιστούν λόγο απαλλαγής για την αεροπορική εταιρία, ώστε να δύναται αυτή να προσκομίσει τον κατάλογο επιβατών προκειμένου να αποδείξει ότι ο καταναλωτής δεν παρουσιάσθηκε στον έλεγχο εισιτηρίων «όπως έχει ορίσει και την ώρα που έχει υποδείξει προηγουμένως εγγράφως (ενδεχομένως με ηλεκτρονικά μέσα) ο αερομεταφορέας, ο ταξιδιωτικός πράκτορας ή ο εξουσιοδοτημένος πράκτοράς του, ή, εφόσον δεν προσδιορίζεται ώρα, το αργότερο σαράντα πέντε λεπτά πριν από την αναγραφόμενη αναχώρηση της πτήσης», κατά το άρθρο 3, παράγραφος 2, στοιχείο ά, του κανονισμού (ΕΚ) 261/2004, της 11ης Φεβρουαρίου 2004, λαμβανομένων υπόψη των τεχνολογικών εξελίξεων, που καθιστούν πλέον δυνατή την ηλεκτρονική έκδοση αποϋλοποιημένων καρτών επιβίβασης, της έλλειψης αναγραφής ημερομηνίας και ώρας επί των έντυπων καρτών επιβίβασης, της επακόλουθης απουσίας οιασδήποτε υποχρέωσης φυσικής παρουσίας στη θυρίδα ελέγχου εισιτηρίων, και της κατοχής αποκλειστικά από τις αεροπορικές εταιρείες όλων των σχετικών με τον έλεγχο των επιβατών πληροφοριών έως το πέρας των διαδικασιών ελέγχου;   Σε περίπτωση καταφατικής απάντησης στο ερώτημα 1, στοιχείο ά, ήτοι σε περίπτωση εφαρμογής του άρθρου 3, παράγραφος 2, στοιχείο ά, του κανονισμού (ΕΚ) 261/2004 σε αποζημίωση που ζητεί επιβάτης ο οποίος έχει υποστεί καθυστέρηση πτήσης:   Φέρει το βάρος αποδείξεως της πραγματικής παρουσίας του επιβάτη που έχει την ιδιότητα του ενάγοντα ενώπιον δικαστηρίου, «όπως έχει ορίσει και την ώρα που έχει υποδείξει προηγουμένως εγγράφως (ενδεχομένως με ηλεκτρονικά μέσα) ο αερομεταφορέας, ο ταξιδιωτικός πράκτορας ή ο εξουσιοδοτημένος πράκτοράς του, ή, εφόσον δεν προσδιορίζεται ώρα, το αργότερο σαράντα πέντε λεπτά πριν από την αναγραφόμενη αναχώρηση της πτήσης», κατά το άρθρο 3, παράγραφος 2, στοιχείο ά, του κανονισμού (ΕΚ) 261/2004, της 11ης Φεβρουαρίου 2004, αποκλειστικά ο επιβάτης, λαμβανομένων υπόψη των τεχνολογικών εξελίξεων, που καθιστούν πλέον δυνατή την ηλεκτρονική έκδοση αποϋλοποιημένων καρτών επιβίβασης, της έλλειψης αναγραφής ημερομηνίας και ώρας επί των έντυπων καρτών επιβίβασης, της επακόλουθης απουσίας οιασδήποτε υποχρέωσης φυσικής παρουσίας στη θυρίδα ελέγχου εισιτηρίων, και της κατοχής αποκλειστικά από τις αεροπορικές εταιρείες όλων των σχετικών με τον έλεγχο των επιβατών πληροφοριών έως το πέρας των διαδικασιών ελέγχου;

---

(1)  Κανονισμός (ΕΚ) 261/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 11ης Φεβρουαρίου 2004, για τη θέσπιση κοινών κανόνων αποζημίωσης των επιβατών αεροπορικών μεταφορών και παροχής βοήθειας σε αυτούς σε περίπτωση άρνησης επιβίβασης και ματαίωσης ή μεγάλης καθυστέρησης της πτήσης και για την κατάργηση του κανονισμού (ΕΟΚ) 295/91 (ΕΕ 2004, L 46, σ. 1).

Προσφυγή της 24ης Μαΐου 2019 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Δημοκρατίας της Σλοβενίας

(Υπόθεση C-413/19)

(2019/C 246/16)

Γλώσσα διαδικασίας: η σλοβενική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: M. Kocjan, K. Talabér-Ritz)

Καθής: Δημοκρατία της Σλοβενίας

Αιτήματα

Η Επιτροπή ζητεί από το Δικαστήριο:

—

να διαπιστώσει ότι η Δημοκρατία της Σλοβενίας, περιορίζοντας την υποχρέωση προσκομίσεως πιστοποιητικού ενεργειακής αποδόσεως στα κτίρια τα οποία ανήκουν ή χρησιμοποιούνται από τις δημόσιες αρχές, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 13, παράγραφος 2, της οδηγίας για την ενεργειακή απόδοση των κτιρίων (1)·

—	να καταδικάσει τη Δημοκρατία της Σλοβενίας στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Κατά το άρθρο 13, παράγραφος 2, της οδηγίας 2010/31/ΕΕ, τα κράτη μέλη οφείλουν να προβλέψουν την υποχρέωση βάσει της οποίας στα κτίρια για τα οποία έχει εκδοθεί πιστοποιητικό ενεργειακής απόδοσης σύμφωνα με το άρθρο 12, παράγραφος 1, με συνολική ωφέλιμη επιφάνεια άνω των 500 m2, και τα οποία επισκέπτεται συχνά το κοινό, το πιστοποιητικό ενεργειακής απόδοσης αναρτάται σε περίοπτη για το κοινό θέση. Στον βαθμό που η Δημοκρατία της Σλοβενίας προέβλεψε τέτοια υποχρέωση μόνο για τα κτίρια που ανήκουν ή χρησιμοποιούνται από τις δημόσιες αρχές, η Επιτροπή αποφάσισε να ασκήσει προσφυγή ενώπιον του Δικαστηρίου.

---

(1)  Οδηγία 2010/31/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 19ης Μαΐου 2010, για την ενεργειακή απόδοση των κτιρίων (ΕΕ 2010 L 153, σ. 13).

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 23ης Μαΐου 2019 — Recylex κ.λπ. κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-222/17) (1)

(Ανταγωνισμός - Συμπράξεις - Αγορά της ανακύκλωσης συσσωρευτών αυτοκινήτου τύπου μολύβδου οξέος - Απόφαση με την οποία διαπιστώνεται παράβαση του άρθρου 101 ΣΛΕΕ - Συντονισμός των τιμών αγοράς - Πρόστιμα - Παράγραφος 26 της ανακοίνωσης του 2006 περί συνεργασίας - Παράγραφος 37 των κατευθυντηρίων γραμμών για τον υπολογισμό του ύψους των προστίμων - Πλήρης δικαιοδοσία)

(2019/C 246/17)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: Recylex SA (Παρίσι, Γαλλία), Fonderie et Manufacture de Métaux SA (Βρυξέλλες, Βέλγιο), Harz-Metall GmbH (Goslar, Γερμανία) (εκπρόσωποι: M. Wellinger, S. Reinart και K. Bongs, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: I. Rogalski, J. Szczodrowski και F. van Schaik)

Αντικείμενο

Προσφυγή δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ με αίτημα τη μείωση του προστίμου που επιβλήθηκε στις προσφεύγουσες με την απόφαση C(2017) 900 τελικό της Επιτροπής, της 8ης Φεβρουαρίου 2017, σχετικά με διαδικασία εφαρμογής του άρθρου 101 ΣΛΕΕ (υπόθεση AT.40018 — Ανακύκλωση συσσωρευτών αυτοκινήτου).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει τη Recylex SA, τη Fonderie et Manufacture de Métaux SA και τη Harz-Metall GmbH στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  EE C 195 της 19.6.2017.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 23ης Μαΐου 2019 — KPN κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-370/17) (1)

(Ανταγωνισμός - Συγκεντρώσεις - Ολλανδική αγορά τηλεοπτικών υπηρεσιών και υπηρεσιών τηλεπικοινωνιών - Λειτουργικά αυτόνομη κοινή επιχείρηση - Απόφαση με την οποία η πράξη συγκέντρωσης κρίνεται συμβατή με την εσωτερική αγορά και με τη Συμφωνία ΕΟΧ - Δεσμεύσεις - Σχετική αγορά - Κάθετα αποτελέσματα - Πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως - Υποχρέωση αιτιολογήσεως)

(2019/C 246/18)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: KPN BV (Χάγη, Κάτω Χώρες) (εκπρόσωποι: P. van Ginneken και G. Béquet, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: H. van Vliet, G. Conte, J. Szczodrowski και F. van Schaik)

Παρεμβαίνουσες υπέρ της καθής: VodafoneZiggo Group Holding BV (Άμστερνταμ, Κάτω Χώρες), Vodafone Group plc (Newbury, Ηνωμένο Βασίλειο), Liberty Global Europe Holding BV (Άμστερνταμ) (εκπρόσωποι: W. Knibbeler, E. Raedts και A. Pliego Selie, δικηγόροι)

Αντικείμενο

Προσφυγή δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ με αίτημα την ακύρωση της απόφασης C(2016) 5165 τελικό της Επιτροπής, της 3ης Αυγούστου 2016, με την οποία κρίθηκε συμβατή με την εσωτερική αγορά και με τη Συμφωνία ΕΟΧ η πράξη συγκέντρωσης με σκοπό την απόκτηση, από τη Vodafone Group και τη Liberty Global Europe Holding, του από κοινού ελέγχου μιας λειτουργικά αυτόνομης κοινής επιχείρησης (υπόθεση COMP/M.7978 — Vodafone — Liberty Global — Dutch JV).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Η KPN BV φέρει τα δικαστικά της έξοδα καθώς και τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκαν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η VodafoneZiggo Group Holding BV, η Vodafone Group plc και η Liberty Global Europe Holding BV.

---

(1)  EE C 249 της 31.7.2017.

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 15ης Μαΐου 2019 — Novartis Europharm κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-269/15) (1)

(Φάρμακα που προορίζονται για ανθρώπινη χρήση - Άδεια κυκλοφορίας του φαρμάκου Vantobra - tobramycine - Ανάκληση της προσβαλλομένης πράξεως - Εξάλειψη του αντικειμένου της διαφοράς - Κατάργηση της δίκης)

(2019/C 246/19)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Novartis Europharm Ltd (Camberley, Ηνωμένο Βασίλειο) (εκπρόσωπος: C. Schoonderbeek, δικηγόρος)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: M. Šimerdová, A. Sipos και K. Mifsud-Bonnici)

Παρεμβαίνουσα υπέρ της καθής: Pari Pharma GmbH (Starnberg, Γερμανία) (εκπρόσωποι: M. Epping και W. Rehmann, δικηγόροι)

Αντικείμενο

Προσφυγή δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ για την ακύρωση της εκτελεστικής αποφάσεως C(2015) 1977 τελικό της Επιτροπής, της 18ης Μαρτίου 2015, για τη χορήγηση άδειας κυκλοφορίας στην αγορά του φαρμάκου για ανθρώπινη χρήση Vantobra–tobramycine δυνάμει του κανονισμού 726/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Καταργεί τη δίκη επί της υπό κρίση προσφυγής.

2)	Η Novartis Europharm Ltd φέρει τα δικαστικά έξοδά της καθώς και τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

3)	Η Pari Pharma GmbH φέρει τα δικαστικά έξοδά της.

---

(1)  EE C 279 της 24.8.2015.

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 17ης Μαΐου 2019 — Deutsche Lufthansa κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-764/15) (1)

(Προσφυγή ακυρώσεως - Κρατικές ενισχύσεις - Μέτρα που εφάρμοσε η Γερμανία υπέρ του αερολιμένα Frankfurt-Hahn - Απόφαση που κηρύσσει τις ενισχύσεις εν μέρει συμβατές με την εσωτερική αγορά - Απόφαση διαπιστώνουσα τη μη ύπαρξη κρατικής ενίσχυσης - Έμμεση ενίσχυση - Πράξη που δεν αφορά ατομικά τον προσφεύγοντα - Απαράδεκτο)

(2019/C 246/20)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Deutsche Lufthansa AG (Κολωνία, Γερμανία) (εκπρόσωπος: A. Martin-Ehlers, δικηγόρος)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: T. Maxian Rusche, K. Herrmann και D. Recchia)

Παρεμβαίνον υπέρ της καθής: Land Rheinland-Pfalz (Γερμανία) (εκπρόσωπος: C. Koenig, καθηγητής)

Αντικείμενο

Αίτημα βάσει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ για την ακύρωση της αποφάσεως (ΕΕ) 2016/788 της Επιτροπής, της 1ης Οκτωβρίου 2014, σχετικά με την κρατική ενίσχυση SA.32833 (11/C) (πρώην 11/NN) την οποία χορήγησε η Γερμανία στο πλαίσιο των ρυθμίσεων χρηματοδότησης του αερολιμένα Frankfurt-Hahn που τέθηκαν σε εφαρμογή την περίοδο από το 2009 έως το 2011 (ΕΕ 2016, L 134, σ. 1).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Η Deutsche Lufthansa AG θα φέρει τα δικαστικά της έξοδα καθώς και τα δικαστικά έξοδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Land Rheinland-Pfalz.

---

(1)  EE C 68 της 22.2.2016.

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 22ας Μαΐου 2019 — Puma κατά EUIPO — CMS (CMS Italy)

(Υπόθεση T-161/16) (1)

({Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Διαδικασία κηρύξεως ανακοπής - Διεθνής καταχώριση με ισχύ στην Ευρωπαϊκή Ένωση - Εικονιστικό σήμα CMS Italy - Προγενέστερα διεθνή εικονιστικά σήματα τα οποία απεικονίζουν αιλουροειδές που εφορμά προς τα αριστερά - Σχετικοί λόγοι απαραδέκτου - Φήμη των προγενέστερων σημάτων - Άρθρο 8, παράγραφος 5, του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 [νυν άρθρο 8, παράγραφος 5, του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001] - Απόδειξη της φήμης - Προγενέστερες αποφάσεις του EUIPO διαπιστώνουσες τη φήμη των προγενέστερων σημάτων - Συνεκτίμηση των αποφάσεων - Υποχρέωση αιτιολογήσεως - Αρχή της χρηστής διοικήσεως})

(2019/C 246/21)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Puma SE (Herzogenaurach, Γερμανία) (εκπρόσωπος: P. González-Bueno Catalán de Ocón, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωπος: D. Walicka)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του EUIPO, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου: Costruzione Macchine Speciali Srl (CMS) (Alonte, Ιταλία)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του δευτέρου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 29ης Ιανουαρίου 2016 (υπόθεση R 229/2015-2, σχετικά με διαδικασία κηρύξεως ανακοπής μεταξύ Puma και Costruzione Macchine Speciali (CMS).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Ακυρώνει την απόφαση του δευτέρου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO) της 29ης Ιανουαρίου 2016 (υπόθεση R 229/2015-2).

2)	Καταδικάζει το EUIPO στα δικαστικά του έξοδα, περιλαμβανομένων και των εξόδων της Puma SE.

---

(1)  EE C 222 της 20.6.2016.

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 15ης Μαΐου 2019 — Metrans κατά Επιτροπής και INEA

(Υπόθεση T-262/17) (1)

(Προσφυγή ακυρώσεως - Απόφαση της Επιτροπής για τη χρηματοδότηση προτάσεων έργων στον τομέα των μεταφορών στο πλαίσιο του μηχανισμού «Συνδέοντας την Ευρώπη» (CEF) «Multimodal Container Terminal Paskov, Φάση III» και «Intermodal Terminal Melnik, Φάσεις 2 και 3» - Προθεσμία για την άσκηση προσφυγής - Χρονικό σημείο ενάρξεως - Εκπρόθεσμο - Απαράδεκτο)

(2019/C 246/22)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Metrans a.s. (Πράγα, Τσεχική Δημοκρατία) (εκπρόσωπος: A. Schwarz, δικηγόρος)

Καθού: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: J. Hottiaux και J. Samnadda), Εκτελεστικός Οργανισμός Καινοτομίας και Δικτύων (INEA (εκπρόσωποι: I. Ramallo και D. Silhol, επικουρούμενοι από τον A. Duron, δικηγόρο)

Αντικείμενο

Προσφυγή δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ αφενός, για την ακύρωση της εκτελεστικής αποφάσεως C(2016) 5047 τελικό της Επιτροπής, της 5ης Αυγούστου 2016, για την κατάρτιση καταλόγου προτάσεων που έχουν επιλεγεί για χρηματοδοτική συνδρομή από την ΕΕ στο πλαίσιο του μηχανισμού «Συνδέοντας την Ευρώπη» — Τομέας μεταφορών, κατόπιν της προσκλήσεως για υποβολή προτάσεων, της 5ης Νοεμβρίου 2015, βάσει του πολυετούς προγράμματος εργασιών, καθόσον αφορά δύο προτάσεις με τίτλο «Multimodal Container Terminal Paskov, Φάση III» και «Intermodal Terminal Melnik, Φάσεις 2 και 3», και, αφετέρου, για την ακύρωση των δύο σχετιζόμενων με τις δύο αυτές προτάσεις συμβάσεων χρηματοδότησης που είχαν συναφθεί από τον INEA.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή ως απαράδεκτη.

2)	Η Metrans a.s. φέρει, πέραν των δικαστικών εξόδων της, και τα δικαστικά έξοδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Εκτελεστικού Οργανισμού Καινοτομίας και Δικτύων (INEA).

---

(1)  EE C 239 της 24.7.2017.

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 6ης Ιουνίου 2019 — Czarnecki κατά Κοινοβουλίου

(Υπόθεση T-230/18) (1)

(Θεσμικό δίκαιο - Μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου - Δηλώσεις διατυπωθείσες εναντίον άλλου μέλους του Κοινοβουλίου - Πρόωρη λήξη της θητείας και των καθηκόντων Αντιπροέδρου του Κοινοβουλίου - Δικαιώματα άμυνας - Κατάχρηση εξουσίας - Ίση μεταχείριση)

(2019/C 246/23)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Ryszard Czarnecki (Βαρσοβία, Πολωνία) (εκπρόσωπος: M. Casado García-Hirschfeld, δικηγόρος)

Καθού: Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (εκπρόσωποι: N. Görlitz, S. Seyr και S. Alonso de León)

Αντικείμενο

Προσφυγή δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ με αίτημα την ακύρωση της απόφασης του Κοινοβουλίου της 7ης Φεβρουαρίου 2018, με την οποία τέθηκε πρόωρα τέρμα στη θητεία του προσφεύγοντος ως Αντιπροέδρου του Κοινοβουλίου.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει τον Ryszard Czarnecki στα δικαστικά έξοδα, συμπεριλαμβανομένων των εξόδων της διαδικασίας ασφαλιστικών μέτρων.

---

(1)  EE C 231 της 2.7.2018.

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 23ης Μαΐου 2019 — Fujifilm Recording Media κατά EUIPO — iTernity (d:ternity)

(Υπόθεση T-609/18) (1)

(Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Διαδικασία για την κήρυξη ακυρότητας - Αίτηση καταχωρίσεως λεκτικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης d:ternity - Προγενέστερο λεκτικό σήμα iTernity - Ανάκληση της αιτήσεως για την κήρυξη ακυρότητας πριν από την άσκηση της προσφυγής - Ανίσχυρη προσβαλλόμενη απόφαση - Έλλειψη εννόμου συμφέροντος - Προσφυγή εν μέρει απαράδεκτη και εν μέρει προδήλως νόμω αβάσιμη)

(2019/C 246/24)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Fujifilm Recording Media GmbH (Kleve, Γερμανία) (εκπρόσωποι: R.-D. Härer, C. Schultze, C. Weber, H. Ranzinger και C. Gehweiler, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωπος: M. Fischer)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του EUIPO: iTernity GmbH (Freibourg, Γερμανία)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του τετάρτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 25ης Ιουλίου 2018 (υπόθεση R 2324/2017-4), σχετικά με διαδικασία για την κήρυξη ακυρότητας μεταξύ iTernity και Fujifilm Recording Media.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Κάθε διάδικος φέρει τα δικαστικά έξοδά του.

---

(1)  EE C 445 της 10.12.2018.

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 20ής Μαΐου 2019 — Apple κατά EUIPO — Society for Worldwide Interbank Financial Telecommunication (SWIFT)

(Υπόθεση T-685/18) (1)

(Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Διαδικασία κηρύξεως ανακοπής - Ανάκληση της αιτήσεως καταχωρίσεως - Κατάργηση της δίκης)

(2019/C 246/25)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Apple Inc. (Cupertino, Καλιφόρνια, Ηνωμένες Πολιτείες) (εκπρόσωποι: J. Olsen και P. Andreottola, Solicitors)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωπος: H. O'Neill)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του EUIPO, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου: Society for Worldwide Interbank Financial Telecommunication SCRL (La Hulpe, Βέλγιο) (εκπρόσωπος: G. Glas, δικηγόρος)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του πέμπτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 30ής Αυγούστου 2018 (υπόθεση R 476/2018-5), σχετικά με διαδικασία κηρύξεως ανακοπής μεταξύ Society for Worldwide Interbank Financial Telecommunication SCRL και Apple Inc.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Παρέλκει πλέον η έκδοση αποφάσεως επί της προσφυγής.

2)	Η Apple Inc. και η Society for Worldwide Interbank Financial Telecommunication SCRL φέρουν η καθεμία τα δικά της δικαστικά έξοδα καθώς και το ήμισυ των εξόδων του Γραφείου Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO).

---

(1)  EE C 25 της 21.1.2019.

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 20ής Μαΐου 2019 — Phrenos κ.λπ. κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-715/18) (1)

(Δημόσιες συμβάσεις υπηρεσιών - Διαδικασία διαγωνισμού - Προγραμματισμός, προετοιμασία, προώθηση και υλοποίηση της εκδήλωσης «Ευρωπαϊκές Ημέρες Ανάπτυξης» - Απόρριψη της προσφοράς διαγωνιζομένου και κατακύρωση της συμβάσεως σε άλλο διαγωνιζόμενο - Ακύρωση της διαδικασίας συνάψεως της συμβάσεως - Εξάλειψη του αντικειμένου της διαφοράς - Κατάργηση της δίκης)

(2019/C 246/26)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: Phrenos SPRL (Mont-sur-Marchienne, Βέλγιο), Akkanto (Watermael-Boitsfort, Βέλγιο), Operational Management Solutions (Chaumont-Gistoux, Βέλγιο) (εκπρόσωποι: R. Jafferali και R. van Melsen, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: A. Aresu, J. Estrada de Solà και Α. Κατσιμέρου)

Αντικείμενο

Αίτημα βάσει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ για την ακύρωση της αποφάσεως της Επιτροπής της 27ης Νοεμβρίου 2018 με την οποία απορρίφθηκε η προσφορά που υπέβαλε η κοινοπραξία την οποία είχαν συστήσει οι προσφεύγουσες στο πλαίσιο του διαγωνισμού EuropeAid/139729/DH/SER/BE σχετικά με τον προγραμματισμό, την προετοιμασία, την προώθηση και την υλοποίηση της εκδήλωσης «Ευρωπαϊκές Ημέρες Ανάπτυξης» για τη Γενική Διεύθυνση Διεθνούς Συνεργασίας και Ανάπτυξης της Επιτροπής και η σύμβαση αυτή κατακυρώθηκε σε άλλο διαγωνιζόμενο.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Καταργεί τη δίκη.

2)	Καταδικάζει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα, περιλαμβανομένων των εξόδων της διαδικασίας ασφαλιστικών μέτρων, πλην εκείνων που αφορούν την αίτηση παρεμβάσεως της Pomilio Blumm Srl στη διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων.

3)	Η Phrenos SPRL, η Akkanto, η Operational Management Solutions, η Επιτροπή και η Pomilio Blumm θα φέρουν έκαστη τα δικά της έξοδα σχετικά με την αίτηση παρεμβάσεως της Pomilio Blumm Srl στη διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων.

---

(1)  EE C 72 της 25.2.2019.

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 7ης Ιουνίου 2019 — Telemark plus κατά EUIPO (Telemarkfest)

(Υπόθεση T-719/18) (1)

(«Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Αίτηση καταχωρίσεως λεκτικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης Telemarkfest - Απόλυτος λόγος απαραδέκτου - Περιγραφικός χαρακτήρας - Άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο γ', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001»)

(2019/C 246/27)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Telemark plus eV (Altusried, Γερμανία) (εκπρόσωπος: S. Schenk, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: M. Eberl και M. Fischer)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του τετάρτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 25ης Σεπτεμβρίου 2018 (υπόθεση R 346/2018-4), σχετικά με αίτηση καταχωρίσεως του λεκτικού σημείου Telemarkfest ως σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή ως προδήλως νόμω αβάσιμη.

2)	Καταδικάζει την Telemark plus eV στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  EE C 44 της 4.2.2019.

Διάταξη του Προέδρου του Γενικού Δικαστηρίου της 8ης Μαΐου 2019 — AlpaSuri κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-254/19 R)

(Ασφαλιστικά μέτρα - Εισαγωγή αλπακά - Αίτηση επιδικάσεως προσωρινών μέτρων - Έλλειψη επείγοντος)

(2019/C 246/28)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Αιτούσα: AlpaSuri GbR Barbara Bruns & Wolfgang Stamp (Winsen, Γερμανία) (εκπρόσωπος: U. Schrömbges, δικηγόρος)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: B. Eggers και B. Hofstötter)

Αντικείμενο

Αίτηση δυνάμει των άρθρων 278 και 279 ΣΛΕΕ για την επιδίκαση προσωρινών μέτρων που να επιτρέπουν την εισαγωγή αλπακά στο έδαφος της Ευρωπαϊκής Ένωσης από τον Καναδά.

Διατακτικό

Ο Πρόεδρος του Γενικού Δικαστηρίου διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων.

2)	Επιφυλάσσεται ως προς τα δικαστικά έξοδα.

Προσφυγή της 15ης Απριλίου 2019 — Assi κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-256/19)

(2019/C 246/29)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Bashar Assi (Δαμασκός, Συρία) (εκπρόσωπος: L. Cloquet, δικηγόρος)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα

Ο προσφεύγων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την εκτελεστική απόφαση (ΚΕΠΠΑ) 2019/87 του Συμβουλίου της 21ης Ιανουαρίου 2019 (1), καθόσον αφορά τον προσφεύγοντα·

—	να ακυρώσει τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 2019/85 του Συμβουλίου της 21ης Ιανουαρίου 2019 (2), καθόσον αφορά τον προσφεύγοντα, και

—	να καταδικάσει το καθού στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής του, ο προσφεύγων προβάλλει έξι λόγους ακυρώσεως.

1.	Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως των πραγματικών περιστατικών στην οποία υπέπεσε το καθού, κρίνοντας ότι ο προσφεύγων υποστηρίζει το συριακό καθεστώς και επωφελείται από τη στάση του αυτή, μολονότι η εν λόγω άποψη είναι σαφώς αβάσιμη.

2.

Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται παραβίαση της γενικής αρχής της αναλογικότητας, καθώς και ότι τα μέτρα που ελήφθησαν με την προσβαλλόμενες πράξεις θα έχουν τέτοια αποτελέσματα που θα πρέπει να θεωρούνται αφεαυτών μη αναλογικά. Οι οικονομικές επιπτώσεις των κυρώσεων εις βάρος του προσφεύγοντος είναι καταστροφικές και δυσανάλογες προς τους σκοπούς που προβάλλεται ότι επιδιώκονται με τις προσβαλλόμενες πράξεις.

3.

Με τον τρίτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται δυσανάλογη προσβολή του δικαιώματος ιδιοκτησίας και του δικαιώματος εργασίας, καθόσον τα επίμαχα μέτρα δεν επιτρέπουν στον προσφεύγοντα να απολαύει ειρηνικώς της ιδιοκτησίας του και της οικονομικής ελευθερίας του, κατά τρόπο αντίθετο προς το πρώτο πρόσθετο πρωτόκολλο της Συμβάσεως για την Προάσπιση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών.

4.

Με τον τέταρτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται κατάχρηση εξουσίας. Οι προσβαλλόμενες πράξεις εκδόθηκαν προκειμένου να επιτευχθούν σκοποί διαφορετικοί των μνημονευομένων στις πράξεις αυτές, συγκεκριμένα δε στοχεύουν τον ίδιο τον προσφεύγοντα και όχι το καθεστώς για λόγους άγνωστους σε αυτόν, ενέχουν δε κατάχρηση εξουσίας.

5.	Με τον πέμπτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται παράβαση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως κατά το άρθρο 296, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ. Το παρατιθέμενο σκεπτικό των προσβαλλομένων πράξεων είναι, στην πράξη, εντελώς τυπικό και, πιθανώς, δεν εξετάσθηκε σφαιρικά από το καθού.

6.

Με τον έκτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται προσβολή των δικαιωμάτων άμυνας και του δικαιώματος σε δίκαιη δίκη. Ουδέποτε κατέστη δυνατή στον προσφεύγοντα η παραχώρηση ακροάσεως πριν από την έκδοση των επίμαχων περιοριστικών μέτρων, ως εκ τούτου δε, ο προσφεύγων δεν είχε τη δυνατότητα να ασκήσει προσηκόντως τα δικαιώματά του άμυνας, περιλαμβανομένου του δικαιώματος σε δίκαιη δίκη, το οποίο κατοχυρώνεται ιδίως με το άρθρο 6, παράγραφος 3, της Ευρωπαϊκής Συμβάσεως Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και το άρθρο 48, παράγραφος 2, του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

---

(1)  Εκτελεστική απόφαση (ΚΕΠΠΑ) 2019/87 του Συμβουλίου, της 21ης Ιανουαρίου 2019, για την εφαρμογή της απόφασης 2013/255/ΚΕΠΠΑ σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά της Συρίας (ΕΕ L 18I, 21.1.2019, σ. 13).

(2)  Εκτελεστικός κανονισμός (ΕΕ) 2019/85 του Συμβουλίου, της 21ης Ιανουαρίου 2019, για την εφαρμογή του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 36/2012 σχετικά με περιοριστικά μέτρα λόγω της κατάστασης στη Συρία (ΕΕ L 18I, 21.1.2019, σ. 4).

Προσφυγή της 1ης Μαΐου 2019 — Arbuzov κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-289/19)

(2019/C 246/30)

Γλώσσα διαδικασίας: η τσεχική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Sergej Arbuzov (Κίεβο, Ουκρανία) (εκπρόσωπος: M. Mleziva, δικηγόρος)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα

Ο προσφεύγων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει την απόφαση (ΚΕΠΠΑ) 2019/354 του Συμβουλίου, της 4ης Μαρτίου 2019, για την τροποποίηση της απόφασης 2014/119/ΚΕΠΠΑ σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά ορισμένων προσώπων, οντοτήτων και φορέων ενόψει της κατάστασης στην Ουκρανία, και τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 2019/352 του Συμβουλίου, της 4ης Μαρτίου 2019, για την εφαρμογή του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 208/2014 σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά ορισμένων προσώπων, οντοτήτων και φορέων ενόψει της κατάστασης στην Ουκρανία, κατά το μέτρο που οι πράξεις αυτές αφορούν τον προσφεύγοντα· και

—	να κρίνει ότι το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης φέρει τα δικαστικά έξοδά του, καθώς και τα δικαστικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκε ο προσφεύγων.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής του, ο προσφεύγων προβάλλει δύο λόγους ακυρώσεως.

1.

Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται προσβολή του δικαιώματος χρηστής διοικήσεως. Προς στήριξη της προσφυγής του, ο προσφεύγων προβάλλει, μεταξύ άλλων, ότι, κατά την έκδοση της αποφάσεως (ΚΕΠΠΑ) 2019/354 της 4ης Μαρτίου 2019, το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν επέδειξε την απαιτούμενη επιμέλεια, καθόσον, πριν από την έκδοση της προσβαλλομένης αποφάσεως, δεν εξέτασε τα επιχειρήματα που προέβαλε και τα αποδεικτικά στοιχεία που προσκόμισε ο προσφεύγων, τα οποία συνηγορούν υπέρ των αιτημάτων του, αλλά στηρίχθηκε ιδίως σε μια συνοπτική έκθεση που συνέταξε το Γραφείο του Γενικού Εισαγγελέα της Ουκρανίας, χωρίς να ζητήσει κανένα συμπληρωματικό στοιχείο όσον αφορά την πορεία των ερευνών που διενεργούνται στην Ουκρανία.

2.

Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται προσβολή του δικαιώματος ιδιοκτησίας του προσφεύγοντος. Ο προσφεύγων υποστηρίζει ότι τα εις βάρος του περιοριστικά μέτρα στερούνται αναλογικού χαρακτήρα, υπερβαίνουν το αναγκαίο μέτρο και παραβιάζουν τις διεθνείς εγγυήσεις σχετικά με την προστασία του δικαιώματος ιδιοκτησίας του προσφεύγοντος.

Προσφυγή της 3ης Μαΐου 2019 — Pšonka κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-291/19)

(2019/C 246/31)

Γλώσσα διαδικασίας: η τσεχική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Viktor Pavlovič Pšonka (Κίεβο, Ουκρανία) (εκπρόσωπος: M. Mleziva, δικηγόρος)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα

Ο προσφεύγων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει την απόφαση (ΚΕΠΠΑ) 2019/354 του Συμβουλίου, της 4ης Μαρτίου 2019, για την τροποποίηση της απόφασης 2014/119/ΚΕΠΠΑ σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά ορισμένων προσώπων, οντοτήτων και φορέων ενόψει της κατάστασης στην Ουκρανία, και τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 2019/352 του Συμβουλίου, της 4ης Μαρτίου 2019, για την εφαρμογή του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 208/2014 σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά ορισμένων προσώπων, οντοτήτων και φορέων ενόψει της κατάστασης στην Ουκρανία, κατά το μέτρο που οι πράξεις αυτές αφορούν τον προσφεύγοντα· και

—	να κρίνει ότι το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης φέρει τα δικαστικά έξοδά του, καθώς και τα δικαστικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκε ο προσφεύγων.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής του, ο προσφεύγων προβάλλει τρεις λόγους ακυρώσεως.

1.

Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται προσβολή του δικαιώματος χρηστής διοικήσεως. Προς στήριξη της προσφυγής του, ο προσφεύγων προβάλλει, μεταξύ άλλων, ότι, κατά την έκδοση της προσβαλλομένης αποφάσεως, το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν επέδειξε την απαιτούμενη επιμέλεια, καθόσον, πριν από την έκδοση της αποφάσεως αυτής, δεν εξέτασε τα επιχειρήματα που προέβαλε και τα αποδεικτικά στοιχεία που προσκόμισε ο προσφεύγων, τα οποία συνηγορούν υπέρ των αιτημάτων του, αλλά στηρίχθηκε ιδίως σε μια συνοπτική έκθεση που συνέταξε το Γραφείο του Γενικού Εισαγγελέα της Ουκρανίας, χωρίς να ζητήσει κανένα συμπληρωματικό στοιχείο όσον αφορά την πορεία των ερευνών που διενεργούνται στην Ουκρανία.

2.

Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται προσβολή του δικαιώματος ιδιοκτησίας του προσφεύγοντος. Ο προσφεύγων υποστηρίζει ότι τα εις βάρος του περιοριστικά μέτρα στερούνται αναλογικού χαρακτήρα, δεν είναι πρόσφορα και παραβιάζουν τις διεθνείς εγγυήσεις σχετικά με την προστασία του δικαιώματος ιδιοκτησίας του προσφεύγοντος.

3.

Με τον τρίτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται προσβολή των θεμελιωδών δικαιωμάτων του προσφεύγοντος όπως αυτά κατοχυρώνονται με την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την Προάσπιση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών. Ο προσφεύγων υποστηρίζει συναφώς ότι η λήψη των εις βάρος του περιοριστικών μέτρων παραβίασε το δικαίωμά του σε δίκαιη δίκη, το τεκμήριο αθωότητας, καθώς και το δικαίωμά του προστασίας της ιδιωτικής ιδιοκτησίας.

Προσφυγή της 3ης Μαΐου 2019 — Pšonka κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-292/19)

(2019/C 246/32)

Γλώσσα διαδικασίας: η τσεχική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Artem Viktorovič Pšonka (Κραματόρσκ, Ουκρανία) (εκπρόσωπος: M. Mleziva, δικηγόρος)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα

Ο προσφεύγων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει την απόφαση (ΚΕΠΠΑ) 2019/354 του Συμβουλίου, της 4ης Μαρτίου 2019, για την τροποποίηση της απόφασης 2014/119/ΚΕΠΠΑ σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά ορισμένων προσώπων, οντοτήτων και φορέων ενόψει της κατάστασης στην Ουκρανία, και τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 2019/352 του Συμβουλίου, της 4ης Μαρτίου 2019, για την εφαρμογή του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 208/2014 σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά ορισμένων προσώπων, οντοτήτων και φορέων ενόψει της κατάστασης στην Ουκρανία, κατά το μέτρο που οι πράξεις αυτές αφορούν τον προσφεύγοντα· και

—	να κρίνει ότι το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης φέρει τα δικαστικά έξοδά του, καθώς και τα δικαστικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκε ο προσφεύγων.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής του, ο προσφεύγων προβάλλει τρεις λόγους ακυρώσεως.

1.

Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται προσβολή του δικαιώματος χρηστής διοικήσεως. Προς στήριξη της προσφυγής του, ο προσφεύγων προβάλλει, μεταξύ άλλων, ότι, κατά την έκδοση της προσβαλλομένης αποφάσεως, το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν επέδειξε την απαιτούμενη επιμέλεια, καθόσον, πριν από την έκδοση της αποφάσεως αυτής, δεν εξέτασε τα επιχειρήματα που προέβαλε και τα αποδεικτικά στοιχεία που προσκόμισε ο προσφεύγων, τα οποία συνηγορούν υπέρ των αιτημάτων του, αλλά στηρίχθηκε ιδίως σε μια συνοπτική έκθεση που συνέταξε το Γραφείο του Γενικού Εισαγγελέα της Ουκρανίας, χωρίς να ζητήσει κανένα συμπληρωματικό στοιχείο όσον αφορά την πορεία των ερευνών που διενεργούνται στην Ουκρανία.

2.

Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται προσβολή του δικαιώματος ιδιοκτησίας του προσφεύγοντος. Ο προσφεύγων υποστηρίζει ότι τα εις βάρος του περιοριστικά μέτρα στερούνται αναλογικού χαρακτήρα, δεν είναι πρόσφορα και παραβιάζουν τις διεθνείς εγγυήσεις σχετικά με την προστασία του δικαιώματος ιδιοκτησίας του προσφεύγοντος.

3.

Με τον τρίτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται προσβολή των θεμελιωδών δικαιωμάτων του προσφεύγοντος όπως αυτά κατοχυρώνονται με την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την Προάσπιση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών. Ο προσφεύγων υποστηρίζει συναφώς ότι η λήψη των εις βάρος του περιοριστικών μέτρων παραβίασε το δικαίωμά του σε δίκαιη δίκη, το τεκμήριο αθωότητας, καθώς και το δικαίωμά του προστασίας της ιδιωτικής ιδιοκτησίας.

Προσφυγή της 14ης Μαΐου 2019 — PNB Banka κ.λπ. κατά ΕΚΤ

(Υπόθεση T-301/19)

(2019/C 246/33)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγοντες: PNB Banka AS (Ρίγα, Λεττονία),  CR (*1),  CT (*1) (εκπρόσωποι: O. Behrends και M. Kirchner, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα

Αιτήματα

Οι προσφεύγοντες ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την απόφαση της ΕΚΤ της 1ης Μαρτίου 2019 περί χαρακτηρισμού της PNB Banka ως σημαντικής οντότητας·

—	να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής τους, οι προσφεύγοντες προβάλλουν δέκα λόγους ακυρώσεως.

1.

Με τον πρώτο λόγο, οι προσφεύγοντες προβάλλουν ότι η ΕΚΤ κακώς θεώρησε ότι το άρθρο 6, παράγραφος 5, στοιχείο β', του κανονισμού ΕΕΜ (1) προβλέπει απόφαση περί κατατάξεως. — Οι προσφεύγοντες προβάλλουν ότι το άρθρο 6, παράγραφος 5, στοιχείο β', του κανονισμού ΕΕΜ απλώς εξουσιοδοτεί την ΕΚΤ να ασκεί η ίδια όλες τις σχετικές εξουσίες της αρμόδιας εθνικής αρχής. Το άρθρο 39, παράγραφος 5, δεύτερη περίοδος, του κανονισμού για το πλαίσιο ΕΕΜ (2) δεν μπορεί να μεταβάλει τον χαρακτήρα της αποφάσεως σύμφωνα με το άρθρο 6, παράγραφος 5, στοιχείο β', του κανονισμού ΕΕΜ. Ακόμη και αν το Γενικό Δικαστήριο συναγάγει το συμπέρασμα ότι το άρθρο 39, παράγραφος 5, δεύτερη περίοδος, του κανονισμού για το πλαίσιο ΕΕΜ μεταβάλλει τον χαρακτήρα της αποφάσεως αυτής, οι προσφεύγοντες προβάλλουν έλλειψη νομιμότητας του ως άνω άρθρου 39, παράγραφος 5, δεύτερη περίοδος.

2.

Με τον δεύτερο λόγο, οι προσφεύγοντες προβάλλουν ότι η ΕΚΤ στήριξε την απόφασή της σε εσφαλμένες προκείμενες ως προς τις προϋποθέσεις και τον σκοπό του άρθρου 6, παράγραφος 5, στοιχείο β', του κανονισμού ΕΕΜ και, μεταξύ άλλων, δεν έλαβε υπόψη τον εξαιρετικό χαρακτήρα της αποφάσεως που εκδίδεται βάσει της διατάξεως αυτής.

3.	Με τον τρίτο λόγο, οι προσφεύγοντες προβάλλουν ότι η ΕΚΤ δεν εξέτασε, ούτε εκτίμησε επιμελώς και αμερόληπτα όλες τις κρίσιμες πτυχές της συγκεκριμένης υποθέσεως προκειμένου να διαπιστώσει αν είναι απαραίτητη η έκδοση αποφάσεως σύμφωνα με το άρθρο 6, παράγραφος 5, στοιχείο β', του κανονισμού ΕΕΜ.

4.	Με τον τέταρτο λόγο, οι προσφεύγοντες προβάλλουν ότι η ΕΚΤ παρέβη ορισμένους ουσιώδεις τύπους της διαδικασίας.

5.	Με τον πέμπτο λόγο, οι προσφεύγοντες προβάλλουν ότι η ΕΚΤ δεν έκανε χρήση της εξουσίας εκτιμήσεως που διαθέτει σύμφωνα με το άρθρο 6, παράγραφος 5, στοιχείο β', του κανονισμού ΕΕΜ.

6.	Με τον έκτο λόγο, οι προσφεύγοντες προβάλλουν ότι η ΕΚΤ παραβίασε την αρχή της αναλογικότητας.

7.	Με τον έβδομο λόγο, οι προσφεύγοντες προβάλλουν ότι η ΕΚΤ παραβίασε την αρχή nemo auditur.

8.	Με τον όγδοο λόγο, οι προσφεύγοντες προβάλλουν ότι η ΕΚΤ παραβίασε την αρχή της ίσης μεταχειρίσεως.

9.

Με τον ένατο λόγο, οι προσφεύγοντες προβάλλουν ότι η ΕΚΤ παραβίασε τις αρχές της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης και της ασφάλειας δικαίου. — Οι προσφεύγοντες προβάλλουν ότι η απόφαση δεν είναι σαφής και συνεπώς δημιουργεί ανασφάλεια δικαίου και ότι είναι αντίθετη προς τις δικαιολογημένες προσδοκίες της PNB Banka οι οποίες στηρίζονται στις προηγούμενες αλληλεπιδράσεις της με την ΕΚΤ και την Επιτροπή Χρηματοοικονομικών και Κεφαλαιαγορών.

10.	Με τον δέκατο λόγο, οι προσφεύγοντες προβάλλουν ότι η ΕΚΤ παρέβη το άρθρο 19 και την αιτιολογική σκέψη 75 του κανονισμού ΕΕΜ και υπέπεσε σε κατάχρηση εξουσίας.

---

(*1)  Πληροφορίες που διεγράφησαν ή αντικαταστάθηκαν στο πλαίσιο της προστασίας των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα και/ή εμπιστευτικότητας.

(1)  Κανονισμός (ΕΕ) 1024/2013 του Συμβουλίου, της 15ης Οκτωβρίου 2013, για την ανάθεση ειδικών καθηκόντων στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα σχετικά με τις πολιτικές που αφορούν την προληπτική εποπτεία των πιστωτικών ιδρυμάτων (ΕΕ 2013, L 287, σ. 63).

(2)  Κανονισμός (ΕΕ) 468/2014 της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, της 16ης Απριλίου 2014, που θεσπίζει το πλαίσιο συνεργασίας μεταξύ της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, των εθνικών αρμόδιων αρχών και των εθνικών εντεταλμένων αρχών εντός του ενιαίου εποπτικού μηχανισμού (κανονισμός για το πλαίσιο ΕΕΜ) (ΕΚΤ/2014/17) (ΕΕ 2014, L 141, σ. 1).

Προσφυγή της 20ής Μαΐου 2019 — BRF Singapore Foods κατά EUIPO — Tipiak (Sadia)

(Υπόθεση T-309/19)

(2019/C 246/34)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: BRF Singapore Foods Pte Ltd (Σινγκαπούρη, Σινγκαπούρη) (εκπρόσωπος: C. Mateu, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Tipiak (Saint-Aignan de Grand Lieu, Γαλλία)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του EUIPO

Αιτούσα: Η προσφεύγουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου

Επίδικο σήμα: Αίτηση καταχωρίσεως εικονιστικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης Sadia μαύρου και λευκού χρώματος — Υπ’ αριθ. 12 084 356 αίτηση καταχωρίσεως

Διαδικασία ενώπιον του EUIPO: Διαδικασία ανακοπής

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του τετάρτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 19ης Μαρτίου 2019 στην υπόθεση R 1834/2018-4

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—	να καταδικάσει την Tipiak στα δικαστικά έξοδα.

Προβαλλόμενοι λόγοι

—	Παραβίαση των γενικών αρχών της ΕΕ της χρηστής διοικήσεως και της ίσης μεταχειρίσεως·

—	Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου·

—	Παράβαση του άρθρου 94, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου.

Προσφυγή της 20ής Μαΐου 2019 — BRF Singapore Foods κατά EUIPO — Tipiak (SADIA)

(Υπόθεση T-310/19)

(2019/C 246/35)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: BRF Singapore Foods Pte Ltd (Σινγκαπούρη, Σινγκαπούρη) (εκπρόσωπος: C. Mateu, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Tipiak (Saint-Aignan de Grand Lieu, Γαλλία)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του EUIPO

Αιτούσα: Η προσφεύγουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου

Επίδικο σήμα: Αίτηση καταχωρίσεως λεκτικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης SADIA — Υπ’ αριθ. 12 084 273 αίτηση καταχωρίσεως

Διαδικασία ενώπιον του EUIPO: Διαδικασία ανακοπής

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του τετάρτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 19ης Μαρτίου 2019 στην υπόθεση R 1857/2018-4

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—	να καταδικάσει την Tipiak στα δικαστικά έξοδα.

Προβαλλόμενοι λόγοι

—	Παραβίαση των γενικών αρχών του ευρωπαϊκού δικαίου της χρηστής διοικήσεως και της ίσης μεταχειρίσεως·

—	Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου·

—	Παράβαση του άρθρου 94, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου.

Προσφυγή της 22ας Μαΐου 2019 — Taghani κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-313/19)

(2019/C 246/36)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Jamal Taghani (Βρυξέλλες, Βέλγιο) (εκπρόσωποι: A. Champetier και S. Rodrigues, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Ο προσφεύγων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να κρίνει την παρούσα προσφυγή παραδεκτή και βάσιμη·

—	να ακυρώσει τις προσβαλλόμενες αποφάσεις·

—	να καταδικάσει την καθής στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς υποστήριξη της προσφυγής με αίτημα την ακύρωση, πρώτον, της αποφάσεως της EPSO της 23ης Ιουλίου 2018, περί απορρίψεως του αιτήματός του για αποζημίωση σε σχέση με τη συμμετοχή του στον διαγωνισμό EPSO/AST/111/10 και, δεύτερον, εφόσον αυτό κρίνεται απαραίτητο, της αποφάσεως της 14ης Δεκεμβρίου 2019 περί απορρίψεως της ενστάσεώς του, ο προσφεύγων προβάλλει δύο λόγους ακυρώσεως.

1.	Με τον πρώτο λόγο, ο προσφεύγων προβάλλει παράβαση του άρθρου 340, δεύτερο εδάφιο, ΣΛΕΕ και πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως κατά την εξέταση που διενήργησε η καθής ως προς τις τρεις προϋποθέσεις για τη θεμελίωση εξωσυμβατικής ευθύνης της Ένωσης.

2.

Με τον δεύτερο λόγο, ο προσφεύγων προβάλλει παραβίαση της αρχής της χρηστής διοικήσεως, του καθήκοντος μέριμνας και της εξ αυτών απορρέουσας υποχρεώσεως αιτιολογήσεως, καθόσον η καθής δεν τοποθετήθηκε, στις προσβαλλόμενες αποφάσεις, επί των επιχειρημάτων που προβλήθηκαν με την ένσταση σχετικά με τις δύο προϋποθέσεις για τη θεμελίωση εξωσυμβατικής ευθύνης της Ένωσης, ήτοι την ύπαρξη ζημίας και την ύπαρξη αιτιώδους συνάφειας μεταξύ του ζημιογόνου γεγονότος και της ζημίας.

Προσφυγή της 22ας Μαΐου 2019 — BT κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-315/19)

(2019/C 246/37)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: BT (εκπρόσωπος: J.-N. Louis, δικηγόρος)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την απόφαση της Επιτροπής της 20ής Ιουλίου 2018 περί απορρίψεως της αιτήσεως χορηγήσεως συντάξεως επιζώντος στην προσφεύγουσα·

—	να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει δύο λόγους ακυρώσεως.

1.

Με τον πρώτο λόγο, η προσφεύγουσα προβάλλει έλλειψη νομιμότητας της χρονικής προϋποθέσεως σχετικά με την ύπαρξη γάμου διάρκειας τουλάχιστον πέντε ετών που προβλέπεται στο άρθρο 20 του παραρτήματος VIII του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθόσον, πρώτον, δημιουργεί αυθαίρετη διάκριση μεταξύ των εν ενεργεία υπαλλήλων και των υπαλλήλων που έχουν συνταξιοδοτηθεί. Δεύτερον, η προσφεύγουσα θεωρεί ότι, ενώ η απαίτηση διάρκειας τουλάχιστον ενός έτους είναι κατάλληλη για την καταπολέμηση των εικονικών γάμων, η απαίτηση διάρκειας τουλάχιστον πέντε ετών είναι αυθαίρετη, απρόσφορη και άδικη. Τρίτον, μια τέτοια προϋπόθεση θα μπορούσε να αποκλείσει αδικαιολόγητα από το ευεργέτημα της συντάξεως επιζώντος την σύζυγο αποθανόντος υπαλλήλου η οποία ωστόσο συνδέεται μαζί του με όραμα κοινού βίου.

2.	Με τον δεύτερο λόγο, η προσφεύγουσα προβάλλει παράβαση του άρθρου 1, στοιχείο δ', του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Προσφυγή-αγωγή της 23ης Μαΐου 2019 — Thunus κ.λπ. κατά ΕΤΕπ

(Υπόθεση T-318/19)

(2019/C 246/38)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγοντες-ενάγοντες: Vincent Thunus (Contern, Λουξεμβούργο) και 7 λοιποί προσφεύγοντες-ενάγοντες (εκπρόσωπος: L. Levi, δικηγόρος)

Καθής-εναγομένη: Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων

Αιτήματα

Οι προσφεύγοντες-ενάγοντες (στο εξής: προσφεύγοντες) ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να κρίνει την παρούσα προσφυγή-αγωγή (στο εξής: προσφυγή) παραδεκτή και βάσιμη, συμπεριλαμβανομένης της ενστάσεως ελλείψεως νομιμότητας την οποία περιέχει·

—

κατά συνέπεια, — να ακυρώσει την απόφαση που περιλαμβάνεται στα εκκαθαριστικά αποδοχών των προσφευγόντων για τον Φεβρουάριο του 2019, με την οποία η ετήσια προσαρμογή του βασικού μισθού περιορίστηκε στο 0,8 % για το 2019, και, επομένως, να ακυρώσει τις παρόμοιες αποφάσεις που περιλαμβάνονται στα μεταγενέστερα εκκαθαριστικά αποδοχών·

—

επομένως, να υποχρεώσει την καθής-εναγομένη (στο εξής: καθής) — να καταβάλει, για την αποκατάσταση της περιουσιακής ζημίας, (i) το υπόλοιπο του μισθού το οποίο αντιστοιχεί στην εφαρμογή της ετήσιας προσαρμογής για το 2019, δηλαδή αύξηση κατά 1,2 %, για την περίοδο από 1ης Ιανουαρίου 2019 έως 31 Δεκεμβρίου 2019· (ii) το υπόλοιπο του μισθού το οποίο αντιστοιχεί στις συνέπειες της εφαρμογής της ετήσιας προσαρμογής κατά 0,8 % για το 2019 επί του ποσού των μισθών που καταβάλλονται από τον Ιανουάριο του 2019· (iii) τόκους υπερημερίας επί των οφειλομένων μισθολογικών υπολοίπων μέχρι την ολοσχερή εξόφληση των οφειλομένων ποσών, το δε επιτόκιο υπερημερίας πρέπει να υπολογιστεί βάσει του επιτοκίου που η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα καθορίζει για τις πράξεις κύριας αναχρηματοδοτήσεως, το οποίο είναι εφαρμοστέο κατά τη σχετική περίοδο, αυξημένου κατά τρεις μονάδες·

—

εφόσον κριθεί αναγκαίο, σε περίπτωση που η καθής δεν τα προσκομίσει αυτοβούλως, να την υποχρεώσει μέσω λήψεως μέτρων οργανώσεως της διαδικασίας να προσκομίσει τα ακόλουθα έγγραφα: — την απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΤΕπ της 18ης Ιουλίου 2017 (CA/505/17)· — την έκθεση της υποεπιτροπής για τις αποδοχές που αυτή υπέβαλε στο Διοικητικό Συμβούλιο τον Δεκέμβριο 2018· — την απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου της 11ης Δεκεμβρίου 2018 (Παράρτημα 3 του PV/19/01)· — την απόφαση της διευθύνουσας επιτροπής της 30ής Ιανουαρίου 2019 (MC-018-ADM-20190130)· — το σημείωμα της διευθύνσεως Προσωπικού της 18ης Ιανουαρίου 2019 (CS-PERS/HRPLC/DIR/2019-001/ABGS)·

—	να καταδικάσει την καθής στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής τους, οι προσφεύγοντες προβάλλουν, αντιστοίχως, αφενός, όσον αφορά την απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου της 18ης Ιουλίου 2017, δύο λόγους ακυρώσεως και, αφετέρου, όσον αφορά τις αποφάσεις της διευθύνουσας επιτροπής του Δεκεμβρίου 2018 και του Ιανουαρίου 2019, τέσσερις λόγους ακυρώσεως.

Ως προς την απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου της 18ης Ιουλίου 2017:

1.	Με τον πρώτο λόγο, οι προσφεύγοντες προβάλλουν παραβίαση της αρχής της ασφάλειας δικαίου.

2.	Με τον δεύτερο λόγο, οι προσφεύγοντες προβάλλουν προσβολή της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης και των κεκτημένων δικαιωμάτων.

Ως προς τις αποφάσεις της διευθύνουσας επιτροπής του Δεκεμβρίου 2018 και του Ιανουαρίου 2019:

1.	Με τον πρώτο λόγο, οι προσφεύγοντες προβάλλουν αναρμοδιότητα του εκδότη της προσβαλλομένης πράξεως και παράβαση του άρθρου 18 του εσωτερικού κανονισμού.

2.	Με τον δεύτερο λόγο, οι προσφεύγοντες προβάλλουν προσβολή των διαδικαστικών εγγυήσεων του άρθρου 41 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

3.	Με τον τρίτο λόγο, οι προσφεύγοντες προβάλλουν προσβολή του δικαιώματος διαβουλεύσεως με το σώμα εκπροσώπων προσωπικού της ΕΤΕπ.

4.

Με τον τέταρτο λόγο, οι προσφεύγοντες προβάλλουν παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας. Ως προς το αίτημα επιδικάσεως αποζημιώσεως, οι προσφεύγοντες αξιώνουν την καταβολή της μισθολογικής διαφοράς, ήτοι 1,2% από την 1η Ιανουαρίου 2019 (συμπεριλαμβανομένης της επιπτώσεως της αυξήσεως αυτής στις χρηματικές απολαβές) πλέον τόκων υπερημερίας.

Προσφυγή της 27ης Μαΐου 2019 — BV κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-320/19)

(2019/C 246/39)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: BV (εκπρόσωποι: S. Orlandi και T. Martin, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Ο προσφεύγων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την απόφαση της 17ης Σεπτεμβρίου 2018 περί μη αποδόσεως των τόκων που γεννήθηκαν από το κεφάλαιο που αντιστοιχεί στα μεταβιβασθέντα συνταξιοδοτικά του δικαιώματα·

—	να καταδικάσει, εν πάση περιπτώσει, την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής του, ο προσφεύγων προβάλλει τρεις λόγους ακυρώσεως.

1.	Με τον πρώτο λόγο, ο προσφεύγων προβάλλει έλλειψη νομικής βάσεως και έλλειψη αιτιολογίας για την έκδοση της προσβαλλόμενης αποφάσεως.

2.	Με τον δεύτερο λόγο, ο προσφεύγων προβάλλει παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 6, των γενικών εκτελεστικών διατάξεων του άρθρου 11, παράγραφος 2, του παραρτήματος VIII του ΚΥΚ τις οποίες εξέδωσε η Επιτροπή.

3.	Με τον τρίτο λόγο, ο προσφεύγων προβάλλει αδικαιολόγητο πλουτισμό της Ένωσης λόγω της αποδόσεως στον προϋπολογισμό της Ένωσης του ποσού που προκύπτει από την ανατίμηση του κεφαλαίου.

Προσφυγή της 27ης Μαΐου 2019 — El-Qaddafi κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-322/19)

(2019/C 246/40)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Aisha Muammer Mohamed El-Qaddafi (Μουσκάτ, Ομάν) (εκπρόσωπος: S. Bafadhel, Barrister)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει την εκτελεστική απόφαση 2017/497/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 21ης Μαρτίου 2017, για την εφαρμογή της απόφασης 2015/1333/ΚΕΠΠΑ σχετικά με περιοριστικά μέτρα λόγω της κατάστασης στη Λιβύη, κατά το μέρος που διατηρεί το όνομα της προσφεύγουσας στον κατάλογο των παραρτημάτων I και III της απόφασης 2015/1333/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 31ης Ιουλίου 2015, σχετικά με περιοριστικά μέτρα λόγω της κατάστασης στη Λιβύη·

—

να ακυρώσει τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 2017/489 του Συμβουλίου, της 21ης Μαρτίου 2017, για την εφαρμογή του άρθρου 21 παράγραφος 5 του κανονισμού (ΕΕ) 2016/44 σχετικά με περιοριστικά μέτρα λόγω της κατάστασης στη Λιβύη, κατά το μέρος που διατηρεί το όνομα της προσφεύγουσας στον κατάλογο του παραρτήματος II του κανονισμού (ΕΕ) 2016/44 του Συμβουλίου, της 18ης Ιανουαρίου 2016, σχετικά με περιοριστικά μέτρα λόγω της κατάστασης στη Λιβύη· και

—	να καταδικάσει το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα δικαστικά έξοδα στα οποία υπεβλήθη η προσφεύγουσα σε σχέση με τη διαδικασία ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου σύμφωνα με τον Κανονισμό Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει τέσσερις λόγους ακυρώσεως.

1.

Με τον πρώτο λόγο προβάλλεται παράλειψη του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης να προβεί σε έγκαιρη κοινοποίηση των προσβαλλόμενων μέτρων ως προς την προσφεύγουσα. Τούτο συνιστά παράβαση ουσιώδους τύπου της διαδικασίας σχετικά με το δικαίωμα σε αποτελεσματική δικαστική προστασία λόγω της οποίας προκλήθηκε ζημία στην προσφεύγουσα.

2.

Με τον δεύτερο λόγο προβάλλεται ότι η απόφαση του Συμβουλίου να συμπεριλάβει εκ νέου την προσφεύγουσα στον κατάλογο βασίζεται σε πανομοιότυπους λόγους με αυτούς των περιοριστικών μέτρων τα οποία ακυρώθηκαν προηγουμένως με την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 28ης Μαρτίου 2017 στην υπόθεση T-681/14, κατά παραβίαση της αρχής του δεδικασμένου, της αρχής της ασφάλειας δικαίου και του δικαιώματος πραγματικής προσφυγής.

3.

Με τον τρίτο λόγο προβάλλεται ότι οι προσβαλλόμενες πράξεις δεν παρέχουν επαρκή νομική βάση για τη διατήρηση του ονόματος της προσφεύγουσας στους εν λόγω καταλόγους, παρά τη ριζική αλλαγή των περιστάσεων στη Λιβύη. Το Συμβούλιο παρέλειψε να παράσχει ατομικούς, ειδικούς και συγκεκριμένους λόγους για τα προσβαλλόμενα μέτρα τα οποία δεν τεκμηριώνονται επαρκώς.

4.

Με τον τέταρτο λόγο προβάλλεται ότι τα προσβαλλόμενα μέτρα προσβάλλουν τα θεμελιώδη δικαιώματα της προσφεύγουσας συμπεριλαμβανομένων του δικαιώματος στην υγεία, του δικαιώματος στην οικογενειακή ζωή, του δικαιώματος ιδιοκτησίας και του δικαιώματος σε αποτελεσματική άμυνα όπως προστατεύονται από τον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Προσφυγή της 28ης Μαΐου 2019 — Cipriani κατά EUIPO — Hotel Cipriani (ARRIGO CIPRIANI)

(Υπόθεση T-325/19)

(2019/C 246/41)

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Arrigo Cipriani (Βενετία, Ιταλία) (εκπρόσωποι: S. Bergia και G. Sironi, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Hotel Cipriani Srl (Βενετία, Ιταλία)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του EUIPO

Αιτών: Ο προσφεύγων ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου

Επίδικο σήμα: Αίτηση καταχωρίσεως εικονιστικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης ARRIGO CIPRIANI — Υπ’ αριθ. 14 063 838 αίτηση καταχωρίσεως

Διαδικασία ενώπιον του EUIPO: Διαδικασία ανακοπής

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του τετάρτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 25ης Μαρτίου 2019 στην υπόθεση R 406/2018-4

Αιτήματα

Ο προσφεύγων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—	να απορρίψει την ανακοπή που άσκησε η Hotel Cipriani s.r.l. ή να αναπέμψει την υπόθεση ενώπιον του EUIPO προκειμένου αυτό να την κρίνει εκ νέου σύμφωνα με την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου·

—	να διατάξει την επιστροφή στον Arrigo Cipriani του συνόλου των εξόδων στα οποία υποβλήθηκε, περιλαμβανομένων και των σχετικών με τα προγενέστερα στάδια της διαδικασίας ενώπιον του EUIPO.

Προβαλλόμενοι λόγοι

—	Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου·

—	Παράβαση του άρθρου 18 του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου·

—	Παράβαση του άρθρου 47, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου·

—	Παράβαση του άρθρου 10, παράγραφος 3, του κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμού (ΕΕ) 2018/625 της Επιτροπής.

Προσφυγή της 29ης Μαΐου 2019 — «Scorify» κατά EUIPO — Scor (SCORIFY)

(Υπόθεση T-328/19)

(2019/C 246/42)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα:«Scorify» UAB (Βίλνιους, Λιθουανία) (εκπρόσωπος: V. Viešūnaitė, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Scor SE (Παρίσι, Γαλλία)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του EUIPO

Αιτούσα: Η προσφεύγουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου

Επίδικο σήμα: Αίτηση καταχωρίσεως εικονιστικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης SCORIFY κόκκινου, λευκού, και σκούρου μπλε χρώματος — Υπ’ αριθ. 16 214 521 αίτηση καταχωρίσεως

Διαδικασία ενώπιον του EUIPO: Διαδικασία ανακοπής

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του τετάρτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 26ης Μαρτίου 2019 στην υπόθεση R 1639/2018-4

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να εξετάσει εμπεριστατωμένα τα αρχικά δικόγραφα της προσφεύγουσας και τους λόγους που προβάλλει και να μεταρρυθμίσει την απόφαση του τμήματος προσφυγών του Γραφείου Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ώστε να κριθεί ότι η προσφυγή που άσκησε η προσφεύγουσα ενώπιον του τμήματος προσφυγών του Γραφείου Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης ήταν βάσιμη, με αποτέλεσμα να έπρεπε να απορριφθεί η ανακοπή·

—	να καταδικάσει την αντίδικο ενώπιον του τμήματος προσφυγών στο σύνολο των εξόδων στα οποία υποβλήθηκε η προσφεύγουσα κατά την έννοια των άρθρων 134, 139, 140, 190 του Κανονισμού Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου.

Προβαλλόμενος λόγος

—	Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου.

Προσφυγή της 31ης Μαΐου 2019 — 12seasons κατά EUIPO — Société Immobilière et Mobilière de Montagny (BE EDGY BERLIN)

(Υπόθεση T-329/19)

(2019/C 246/43)

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: 12seasons GmbH (Βερολίνο, Γερμανία) (εκπρόσωπος: M. Gail, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Société Immobilière et Mobilière de Montagny (Roanne, Γαλλία)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του EUIPO

Αιτούσα: Η προσφεύγουσα

Επίδικο σήμα: Εικονιστικό σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης BE EDGY BERLIN — Υπ’ αριθ. 15 981 921 σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Διαδικασία ενώπιον του EUIPO: Διαδικασία ανακοπής

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του πέμπτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 19ης Μαρτίου 2019 στην υπόθεση R 1522/2018-5

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—	να καταδικάσει το EUIPO στα δικαστικά έξοδα.

Προβαλλόμενος λόγος

—	Παράβαση του άρθρου 60, παράγραφος 1, στοιχείο α', σε συνδυασμό με το άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου.

Προσφυγή της 3ης Ιουνίου 2019 — Pierre Balmain κατά EUIPO (Απεικόνιση κεφαλής λιονταριού που περιβάλλεται από δακτυλίους που σχηματίζουν αλυσίδα)

(Υπόθεση T-331/19)

(2019/C 246/44)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Pierre Balmain SAS (Παρίσι, Γαλλία) (εκπρόσωπος: J. Iglesias Monravá, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του EUIPO

Επίδικο σήμα: Αίτηση καταχωρίσεως εικονιστικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Απεικόνιση κεφαλής λιονταριού που περιβάλλεται από δακτυλίους που σχηματίζουν αλυσίδα) — Υπ’ αριθ. 17 515 099 αίτηση καταχωρίσεως

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του πέμπτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 21ης Μαρτίου 2019 στην υπόθεση R 1223/2018-5

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—	να επιτρέψει την καταχώριση του σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης με αριθμό 17 515 099 για τα προϊόντα που δεν έγινε δεκτή η καταχώρισή τους στις κλάσεις 14 και 26·

—	να καταδικάσει στα δικαστικά έξοδα το καθού και κάθε άλλο αντίδικο.

Προβαλλόμενος λόγος

—	Παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', και του άρθρου 2 του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου.

Προσφυγή της 3ης Ιουνίου 2019 — Pierre Balmain κατά EUIPO (Απεικόνιση κεφαλής λιονταριού που περιβάλλεται από δακτυλίους που σχηματίζουν αλυσίδα)

(Υπόθεση T-332/19)

(2019/C 246/45)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Pierre Balmain SAS (Παρίσι, Γαλλία) (εκπρόσωπος: J. Iglesias Monravá, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του EUIPO

Επίδικο σήμα: Αίτηση καταχωρίσεως εικονιστικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Απεικόνιση κεφαλής λιονταριού που περιβάλλεται από δακτυλίους που σχηματίζουν αλυσίδα) — Υπ’ αριθ. 17 515 115 αίτηση καταχωρίσεως

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του πέμπτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 21ης Μαρτίου 2019 στην υπόθεση R 1224/2018-5

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—	να επιτρέψει την καταχώριση του σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης με αριθμό 17 515 115 για τα προϊόντα που δεν έγινε δεκτή η καταχώρισή τους στις κλάσεις 14 και 26·

—	να καταδικάσει στα δικαστικά έξοδα το καθού και κάθε άλλο αντίδικο.

Προβαλλόμενος λόγος

—	Παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', και του άρθρου 2 του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου.

Προσφυγή της 30ής Μαΐου 2019 — Ντόλας κατά EUIPO — General Nutrition Investment (GN GENETIC NUTRITION LABORATORIES)

(Υπόθεση T-333/19)

(2019/C 246/46)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Χρήστος Ντόλας (Wuppertal, Γερμανία) (εκπρόσωπος: C. Renger, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: General Nutrition Investment Co. (Wilmington, Delaware, Ηνωμένες Πολιτείες)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του EUIPO

Αιτών: Ο προσφεύγων ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου

Επίδικο σήμα: Αίτηση καταχωρίσεως εικονιστικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης GN GENETIC NUTRITION LABORATORIES — Υπ’ αριθ. 13 116 678 αίτηση καταχωρίσεως

Διαδικασία ενώπιον του EUIPO: Διαδικασία ανακοπής

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του πέμπτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 11ης Μαρτίου 2019 στην υπόθεση R 1343/2017-5

Αιτήματα

Ο προσφεύγων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—	να απορρίψει την ανακοπή·

—	να καταδικάσει το EUIPO στα δικαστικά έξοδα.

Προβαλλόμενος λόγος

—	Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου.

Προσφυγή της 3ης Ιουνίου 2019 — Cantieri del Mediterraneo κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-335/19)

(2019/C 246/47)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Cantieri del Mediterraneo SpA (Νάπολη, Ιταλία) (εκπρόσωποι: F. Munari και L. Calzolari, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

—	Η προσφεύγουσα ζητεί την ακύρωση, δυνάμει των άρθρων 263 επ. ΣΛΕΕ, του άρθρου 1 της προσβαλλόμενης Αποφάσεως.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Η παρούσα προσφυγή βάλλει κατά της αποφάσεως C(2018)6037 τελικό της Επιτροπής, της 20ής Σεπτεμβρίου 2018 σχετικά με την κρατική ενίσχυση SA.36112 (2016/C) (πρώην 2015/NN) την οποία η Ιταλία έθεσε σε εφαρμογή υπέρ του Οργανισμού Λιμένος Νάπολης και της Cantieri del Mediterraneo S.p.A. (στο εξής: Απόφαση).

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει εννέα λόγους.

1.

Παράβαση των άρθρων 41, 47 και 48 του Χάρτη των θεμελιωδών δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και παραβίαση των αρχών της χρηστής διοίκησης, της ίσης μεταχείρισης, της απαγόρευσης των διακρίσεων, καθώς και της αρχής της εκατέρωθεν ακροάσεως, ανεπαρκή αιτιολογία και παράβαση του άρθρου 296 ΣΛΕΕ. — Η προσφεύγουσα υποστηρίζει συναφώς ότι η Απόφαση εκδόθηκε στο πλαίσιο διαδικασίας στην οποία δεν διασφαλίστηκαν τα δικαιώματα άμυνας της CAMED, η οποία δεν ανέπτυξε προφορικώς τους ισχυρισμούς της κατά την ακρόαση, σε αντίθεση με την καταγγέλλουσα· και ότι — η Απόφαση εκδόθηκε κατά το πέρας διαδικασίας στην οποία δεν εξασφαλίστηκε η ίση μεταχείριση της καταγγέλλουσας και του δικαιούχου της εικαζόμενης ενίσχυσης (ισότητα των όπλων).

2.

Παραβίαση των αρχών της χρηστής διοίκησης, της ασφάλειας δικαίου και της δικαστικής προστασίας λόγω παράνομης ανάκλησης της εκδοθείσας το 2006 αποφάσεως περάτωσης της διαδικασίας σχετικά με το ίδιο μέτρο, το οποίο σήμερα χαρακτηρίζεται από την Απόφαση ως ενίσχυση μετά από 10 και πλέον έτη. — Η προσφεύγουσα υποστηρίζει συναφώς ότι με την Απόφαση έπρεπει να κηρυχθεί παράνομη η ανάκληση της αποφάσεως περάτωσης του 2006 σχετικά με το ίδιο κρατικό μέτρο και έπρεπε να κριθεί ότι η εν λόγω περάτωση εμποδίζει να διαπιστωθεί ο χαρακτήρας του μέτρου ως κρατικής ενίσχυσης και η ασυμβατότητα, και ότι — με την Απόφαση έπρεπε να διαπιστωθεί ότι η απόφαση περάτωσης προϋποθέτει την προηγούμενη διαπίστωση εκ μέρους της Επιτροπής της νομιμότητας του κρινόμενου μέτρου, και, ως εκ τούτου, εμποδίζει την Επιτροπή να εκδώσει δεύτερη απόφαση που να χαρακτηρίζει διαφορετικά το ίδιο θέμα μετά από 10 και πλέον έτη.

3.

Παράβαση του άρθρου 107 ΣΛΕΕ λόγω εσφαλμένης ερμηνείας της έννοιας της κρατικής ενίσχυσης καθόσον με την Απόφαση o Οργανισμός Λιμένος Νάπολης (ΟΛΝ) χαρακτηρίστηκε επιχείρηση. — Η προσφεύγουσα υποστηρίζει συναφώς ότι με την Απόφαση έπρεπε να αποκλειστεί ο χαρακτήρας «επιχείρησης» του ΟΛΝ λόγω του ρόλου που επιφυλάσσεται με τον ν. 84/1994 σε όλους τους Οργανισμούς λιμένων ως δημοσίων φορέων, οι οποίοι εκπροσωπούν το κράτος στον τομέα των ιταλικών λιμένων και στους οποίους ανατίθενται εξουσίες ρύθμισης και διοίκησης όλων των περιουσιακών στοιχείων που αποτελούν αποκλειστική ιδιοκτησία του κράτους, αποκλειστικά προς το δημόσιο συμφέρον, ότι — με την Απόφαση έπρεπε να αποκλειστεί ότι ο ΟΛΝ ασκεί «οικονομική δραστηριότητα» δεδομένου ότι ο ν. 84/1994 τού απαγορεύει να παρέχει αγαθά ή υπηρεσίες σε μια, στην πραγματικότητα ανύπαρκτη, αγορά: — με την Απόφαση έπρεπε να αναγνωριστεί ο φορολογικός χαρακτήρας του τέλους χρήσης γης στην ιταλική έννομη τάξη και ο εκ των προτέρων καθορισμός του διά του νόμου.

4.

Παράβαση του άρθρου 345 ΣΛΕΕ, των άρθρων 3, 7 και 121 ΣΛΕΕ, παραβίαση πολλαπλών αρχών του δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ίσης μεταχείρισης), καθώς και κατάχρηση εξουσίας. — Η προσφεύγουσα υποστηρίζει συναφώς ότι με την Απόφαση έπρεπε να διαπιστωθεί ότι η δυνατότητα εκτέλεσης της συντήρησης συνιστά εξουσία του δικαιώματος ιδιοκτησίας και ότι η Συνθήκη προστατεύει το δικαίωμα των κρατών μελών να συντηρούν τα υπό κυριότητα του Δημοσίου περιουσιακά στοιχεία και τις λιμενικές υποδομές και να εξασφαλίζoυν τη χρήση τους από όλους τους δικαιούχους· και — με την Απόφαση δεν μπορεί να εφαρμοστεί η ίδια ρύθμιση σχετικά με τη συντήρηση των λιμενικών υποδομών ή σχετικά με τα τέλη για την κατάληψη των ζωνών των λιμένων κατά «οριζόντιο» και παράλογο τρόπο σε περιπτώσεις μη συγκρίσιμες μεταξύ τους: οι σημαντικές διαφορές που χαρακτηρίζουν τα πρότυπα λιμενικής διαχείρισης στην Ένωση εμποδίζουν το να αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο η κατασκευή νέων υποδομών που ανήκουν αποκλειστικά σε ιδιώτες και η συντήρηση των περιουσιακών στοιχείων που ανήκουν στην αναπαλλοτρίωτη περιουσία κράτους μέλους, το οποίο τα διαχειρίζεται μέσω της δημόσιας διοίκησης. Μια τέτοια προσέγγιση αντιτίθεται στην αρχή της ίσης μεταχείρισης· και ότι — με την Απόφαση δεν μπορεί να επιτευχθεί η εναρμόνιση των διαφόρων οργανωτικών προτύπων των λιμένων στην Ένωση μέσω της άνευ διακρίσεων και μη εύλογης εφαρμογής του άρθρου 107 ΣΛΕΕ.

5.

Παράβαση του άρθρου 107 ΣΛΕΕ λόγω εσφαλμένης ερμηνείας της έννοιας του πλεονεκτήματος. — Η προσφεύγουσα υποστηρίζει συναφώς ότι με την Απόφαση έπρεπε να διαπιστωθεί ότι το μέτρο δεν απαλλάσει τον ΟΛΝ ούτε την CAMED από καμία οικονομική επιβάρυνση, δεδομένου ότι καμία επιχείρηση υπό κανονικές συνθήκες δεν επιβαρύνεται οικονομικά (πολύ λιγότερο εξ ολοκλήρου) με την ανακαίνιση ακινήτων των οποίων δεν είναι (ούτε μπορεί να καταστεί) κυρία, δεδομένου ότι στην Ιταλία τα περιουσιακά στοιχεία του Δημοσίου (σε όλους τους ιταλικούς λιμένες) ανήκουν αποκλειστικά στο κράτος· και ότι — με την Απόφαση έπρεπε να διαπιστωθεί ότι οι υποδομές του Δημοσίου ανατέθηκαν στην CAMED μετά από δημόσια, διαφανή και ανταγωνιστική διαδικασία, μεταγενέστερη της δέσμευσης του ΟΛΝ να ανακατασκευάσει τα οικεία περιουσιακά στοιχεία του Δημοσίου. Στο πλαίσιο της διαδικασίας που ακολουθήθηκε για την ανάθεση των εν λόγω περιουσιακών στοιχείων στην CAMED, η δυνατότητα απόκτησης αυτών των περιουσιακών στοιχείων παρασχέθηκε σε όλες τις εν δυνάμει ενδιαφερόμενες οντότητες· η διεξαγωγή δημόσιας διαδικασίας εξασφαλίζει την τήρηση του κριτηρίου του επενδυτή της αγοράς, καθόσον αποκλείεται κάθε πλεονέκτημα για τον προσφέροντα που επιλέχθηκε.

6.

Παράβαση του άρθρου 107 ΣΛΕΕ, παραβίαση της αρχής της χρηστής διοίκησης, προσβολή των δικαιωμάτων άμυνας της CAMED και ανεπαρκής αιτιολογία λόγω εσφαλμένης ερμηνείας της επιλεκτικότητας. — Η προσφεύγουσα υποστηρίζει συναφώς ότι με την Απόφαση δεν μπορεί να χαρακτηριστεί το μέτρο ως ενίσχυση ad hoc και δεν μπορεί να παραληφθεί η διενέργεια του εν λόγω «ελέγχου επιλεκτικότητας» για τα μέτρα γενικού περιεχομένου· ότι — με την Απόφαση έπρεπε να αποκλειστεί η επιλεκτικότητα του μέτρου όσον αφορά τον ΟΛΝ, δεδομένου ότι σε όλους τους άλλους Οργανισμούς λιμένων χορηγήθηκε η ίδια δημόσια χρηματοδότηση για τη συντήρηση όλων των υποδομών του Δημοσίου, οι οποίες εμπίπτουν εντός της εδαφικής δικαιοδοσίας τους· και ότι — με την Απόφαση έπρεπε να αποκλειστεί η επιλεκτικότητα του μέτρου όσον αφορά την CAMED, δεδομένου ότι όλες οι επιχειρήσεις οι οποίες δραστηριοποιούνται σε ιταλικούς λιμένες (όχι μόνο στη Νάπολη και όχι μόνο στον τομέα της ναυπηγικής βιομηχανίας) υπάγονται στην ίδια ρύθμιση και, κατά συνέπεια, καταβάλλουν το ίδιο τέλος με την CAMED για υποδομές που κατασκευάστηκαν ή ανακατασκευάστηκαν με δημόσιους πόρους.

7.

Παράβαση του άρθρου 3 ΣΕΕ και του άρθρου 7 ΣΛΕΕ. Παράβαση των άρθρων 116 και 117 ΣΛΕΕ. Κατάχρηση εξουσίας. Έλλειψη αρμοδιότητας λόγω ισχυρισμού της Επιτροπής σχετικά με την αμφισβήτηση του φορολογικού χαρακτήρα και του ποσού των τελών χρήσης γης. — Η προσφεύγουσα υποστηρίζει συναφώς ότι με την Απόφαση δεν μπορεί να αμφισβητηθεί, με βάση το άρθρο 107 ΣΛΕΕ, το ποσό του τέλους χρήσης γης που επιβάλλεται από το ιταλικό κράτος στους παραχωρησιούχους και η προβαλλόμενη μη αντιστοιχία σε τιμές της αγοράς, δεδομένου ότι στην ιταλική έννομη τάξη το τέλος χρήσης γης είναι ένα τέλος που καθορίζεται από τον νόμο, μη διαπραγματεύσιμο με τους μεμονωμένους παραχωρησιούχους δημόσιας έκτασης, και οι φορολογικές ρυθμίσεις υπάγονται στην αποκλειστική αρμοδιότητα των κρατών μελών.

8.

Παράβαση του άρθρου 107 ΣΛΕΕ λόγω μη στρέβλωσης του ανταγωνισμού και μη επηρεασμού του εμπορίου. Έλλειψη αιτιολογίας. — Η προσφεύγουσα υποστηρίζει συναφώς ότι από την Απόφαση δεν μπορεί να συναχθεί η ύπαρξη των δύο διακεκριμένων προϋποθέσεων, οι οποίες πρέπει να πληρούνται σωρευτικώς· και ότι — με την Απόφαση έπρεπε να αποκλειστεί η πλήρωση των απαιτούμενων προϋποθέσεων, δεδομένου ότι ο ΟΛΝ δεν δραστηριοποιείται σε καμία αγορά και δεν έχει ανταγωνιστές και η CAMED δεν αντλεί πλεονεκτήματα από ένα μέτρο, το οποίο είναι ένα μόνο από τα πολλά μέτρα εφαρμογής ενός σχεδίου γενικού περιεχομένου το οποίο ενδιαφέρει όλες τις επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται σε κάθε ιταλικό λιμένα (συμπεριλαμβανομένου της Νάπολης), και όχι μόνο στον τομέα της ναυπηγικής βιομηχανίας.

9.

Παράβαση του άρθρου 107(2) και (3) ΣΛΕΕ. — Η προσφεύγουσα υποστηρίζει συναφώς ότι με την Απόφαση έπρεπε να εφαρμοστεί το άρθρο 107(2) ΣΛΕΕ, δεδομένου ότι με τη συντήρηση αποκαταστάθηκαν οι ζημίες που προκλήθηκαν από τους βομβαρδισμούς του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και από τον σεισμό του 1980: και ότι — με την Απόφαση έπρεπε να εφαρμοστεί το άρθρο 107, παράγραφος 3, στοιχεία α' και γ', ΣΛΕΕ, δεδομένου ότι (i) ο λιμένας της Νάπολης βρίσκεται σε υποβαθμισμένη περιφέρεια και (ii) η δημόσια χρηματοδότηση των λιμενικών υποδομών επιδιώκει σκοπό γενικού συμφέροντος, πολλώ δε μάλλον δεδομένου ότι το ποσό της χρηματοδότησης είναι κατώτερο από τα όρια κοινοποίησης που προβλέπονται στον GBER (Γενικό κανονισμό απαλλαγής κατά κατηγορία).

Προσφυγή της 7ης Ιουνίου 2019 — Conlance κατά EUIPO — LG Electronics (SONANCE)

(Υπόθεση T-343/19)

(2019/C 246/48)

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Conlance GmbH (Augsburg, Γερμανία) (εκπρόσωπος: A. Hayn, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: LG Electronics, Inc. (Σεούλ, Νότια Κορέα)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του EUIPO

Αιτούσα: Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών

Επίδικο σήμα: Αίτηση καταχώρισης του λεκτικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης SONANCE — Υπ’ αριθ. 14 589 907 αίτηση καταχώρισης

Διαδικασία ενώπιον του EUIPO: Διαδικασία ανακοπής

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του πρώτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 5ης Απριλίου 2019 στην υπόθεση R 1085/2018-1

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—	να ακυρώσει την απόφαση του τμήματος ανακοπών του EUIPO της 15ης Μαΐου 2018 στην υπόθεση B 2 660 572«Conlance GmbH κατά LG ELECTRΟΝΙCS INC.»·

—	να δεχθεί την ανακοπή B 2 660 572«Conlance GmbH κατά LG ELECTRΟΝΙCS INC.» για όλα τα επίμαχα προϊόντα·

—	να απορρίψει την αίτηση καταχώρισης του σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης «SONANCE», υπ αριθ. 14589 907·

—	να καταδικάσει το EUIPO στα δικαστικά έξοδα, συμπεριλαμβανομένων των εξόδων της διαδικασίας ενώπιον του τμήματος προσφυγών.

Σε περίπτωση παρέμβασης υπέρ του καθού:

—	να καταδικάσει τον παρεμβαίνοντα στα δικαστικά έξοδα, συμπεριλαμβανομένων των εξόδων της διαδικασίας ενώπιον του τμήματος προσφυγών.

Προβαλλόμενος λόγος ακυρώσεως

—	Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου.

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 6ης Ιουνίου 2019 — JPMorgan Chase κ.λπ. κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-420/18) (1)

(2019/C 246/49)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Ο πρόεδρος του δευτέρου τμήματος αποφάσισε τη διαγραφή της υποθέσεως.

---

(1)  ΕΕ C 341 της 24.9.2018.

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 22ας Μαΐου 2019 — Bizbike και Hartmobile κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-426/18) (1)

(2019/C 246/50)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Ο πρόεδρος του ενάτου τμήματος αποφάσισε τη διαγραφή της υποθέσεως.

---

(1)  ΕΕ C 341 της 24.9.2018.