ISSN 1977-0901

Επίσημη Εφημερίδα

της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 155
European flag  

Έκδοση στην ελληνική γλώσσα

Ανακοινώσεις και Πληροφορίες

62ό έτος
6 Μαΐου 2019

Περιεχόμενα

Σελίδα

 

IV   Πληροφορίες

 

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΡΟΕΡΧΟΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΘΕΣΜΙΚΑ ΚΑΙ ΛΟΙΠΑ ΟΡΓΑΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

 

Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

2019/C 155/01

Τελευταίες δημοσιεύσεις του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

1

 

V   Γνωστοποιήσεις

 

ΔΙΚΑΙΟΔΟΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ

 

CDJ

2019/C 155/02

Υπόθεση C-118/17: Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 14ης Μαρτίου 2019 [αίτηση του Budai Központi Kerületi Bíróság (Ουγγαρία) — Zsusanna Dunai κατά ERSTE Bank Hungary Zrt (Προδικαστική παραπομπή — Προστασία των καταναλωτών — Καταχρηστικές ρήτρες συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές — Οδηγία 93/13/ΕΟΚ — Άρθρο 1, παράγραφος 2 — Άρθρο 6, παράγραφος 1 — Σύμβαση δανείου συνομολογηθείσα σε ξένο νόμισμα — Διαφορά συναλλαγματικής ισοτιμίας — Αντικατάσταση, με νομοθετική διάταξη, καταχρηστικής ρήτρας η οποία κρίθηκε άκυρη — Συναλλαγματικός κίνδυνος — Διατήρηση σε ισχύ της συμβάσεως μετά την κατάργηση της καταχρηστικής ρήτρας — Εθνικό σύστημα ενιαίας ερμηνείας του δικαίου)

2

2019/C 155/03

Υπόθεση C-128/17: Απόφαση του Δικαστηρίου (έκτο τμήμα) της 13ης Μαρτίου 2019 — Δημοκρατία της Πολωνίας κατά Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Προσφυγή ακυρώσεως — Οδηγία (ΕΕ) 2016/2284 — Μείωση των εθνικών εκπομπών ορισμένων ατμοσφαιρικών ρύπων — Έκδοση πράξεων του δικαίου της Ένωσης — Διεξαγωγή της νομοθετικής διαδικασίας — Άρθρο 4, παράγραφος 3, ΣΕΕ — Αρχή της καλόπιστης συνεργασίας — Αποτελεσματική άσκηση της εξουσίας εκτιμήσεως του νομοθέτη της Ένωσης — Ανάλυση επιπτώσεων — Επαρκής εκτίμηση των αποτελεσμάτων της προσβαλλομένης πράξεως — Άρθρο 5, παράγραφος 4, ΣΕΕ — Αρχή της αναλογικότητας — Άρθρο 4, παράγραφος 2, ΣΕΕ — Ισότητα των κρατών μελών ενώπιον των Συνθηκών — Άρθρο 191, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ — Πολιτική της Ένωσης στον τομέα του περιβάλλοντος — Συνεκτίμηση της ποικιλομορφίας των περιοχών της Ευρωπαϊκής Ένωσης — Δικαστικός έλεγχος)

3

2019/C 155/04

Υπόθεση C-221/17: Απόφαση του Δικαστηρίου (τμήμα μείζονος συνθέσεως) της 12ης Μαρτίου 2019 [αίτηση του Raad van State (Κάτω Χώρες) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — M.G. Tjebbes κ.λπ. κατά Minister van Buitenlandse Zaken (Προδικαστική παραπομπή — Ιθαγένεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης — Άρθρο 20 ΣΛΕΕ — Άρθρα 7 και 24 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης — Ιθαγένεια κράτους μέλους και ιθαγένεια τρίτου κράτους — Αυτοδίκαιη απώλεια της ιθαγένειας κράτους μέλους και της ιθαγένειας της Ένωσης — Συνέπειες — Αναλογικότητα)

4

2019/C 155/05

Υπόθεση C-399/17: Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 14ης Μαρτίου 2019 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Τσεχικής Δημοκρατίας (Παράβαση κράτους μέλους — Κανονισμός (ΕΚ) 1013/2006 — Μεταφορά αποβλήτων — Άρνηση της Τσεχικής Δημοκρατίας να εξασφαλίσει την κατόπιν επιστροφής παραλαβή του μείγματος TPS-NOLO (Geobal) το οποίο μεταφέρθηκε από το κράτος μέλος αυτό στην Πολωνία — Ύπαρξη αποβλήτου — Βάρος αποδείξεως — Απόδειξη)

5

2019/C 155/06

Υπόθεση C-428/17 P: Απόφαση του Δικαστηρίου (ένατο τμήμα) της 14ης Μαρτίου 2019 — Meta Group Srl κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής (Αίτηση αναιρέσεως — Ρήτρα διαιτησίας — Συμβάσεις επιδοτήσεως συναφθείσες στο πλαίσιο του έκτου προγράμματος-πλαισίου για δράσεις έρευνας, τεχνολογικής ανάπτυξης και επίδειξης (2002-2006) — Συμβάσεις επιδοτήσεως συναφθείσες στo πλαίσιο του προγράμματος-πλαισίου για την καινοτομία και την ανταγωνιστικότητα (2007-2013) — Ποσά τα οποία υποστηρίζεται ότι οφείλει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στο πλαίσιο της εκτελέσεως των συμβάσεων — Υπόλοιπο προς καταβολή εκ του συνολικού ποσού της χρηματοδοτικής συνδρομής που χορηγήθηκε στην νυν αναιρεσείουσα — Συμβατική ευθύνη)

5

2019/C 155/07

Υπόθεση C-437/17: Απόφαση του Δικαστηρίου (πέμπτο τμήμα) της 13ης Μαρτίου 2019 [αίτηση του Oberster Gerichtshof (Αυστρία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Gemeinsamer Betriebsrat EurothermenResort Bad Schallerbach GmbH κατά EurothermenResort Bad Schallerbach GmbH (Προδικαστική παραπομπή — Ελεύθερη κυκλοφορία των εργαζομένων — Άρθρο 45 ΣΛΕΕ — Κανονισμός (ΕΕ) 492/2011 — Άρθρο 7, παράγραφος 1 — Απαγόρευση των διακρίσεων λόγω ιθαγένειας — Δικαιώματα σε ετήσια άδεια μετ’ αποδοχών με βάση τον χρόνο υπηρεσίας του εργαζομένου στον εργοδότη — Μερική μόνο προσμέτρηση των περιόδων προϋπηρεσίας σε άλλους εργοδότες — Κοινωνικό δίκαιο — Διαφορές μεταξύ των συστημάτων και των νομοθεσιών των κρατών μελών)

6

2019/C 155/08

Υπόθεση C-449/17: Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 14ης Μαρτίου 2019 [αίτηση του Bundesfinanzhof (Γερμανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — A & G Fahrschul-Akademie GmbH κατά Finanzamt Wolfenbüttel (Προδικαστική παραπομπή — Κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας (ΦΠΑ) — Οδηγία 2006/112/ΕΚ — Άρθρο 132, παράγραφος 1, στοιχεία θ' και ι' — Απαλλαγή ορισμένων δραστηριοτήτων γενικού συμφέροντος — Σχολική ή πανεπιστημιακή εκπαίδευση — Έννοια — Παράδοση μαθημάτων οδήγησης από σχολή οδηγών)

7

2019/C 155/09

Υπόθεση C-557/17: Απόφαση του Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα) της 14ης Μαρτίου 2019 [αίτηση του Raad van State (Κάτω Χώρες) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Staatssecretaris van Veiligheid en Justitie κατά Y.Z., Z.Z., Y.Y. (Προδικαστική παραπομπή — Δικαίωμα στην οικογενειακή επανένωση — Οδηγία 2003/86/ΕΚ — Άρθρο 16, παράγραφος 2, στοιχείο αʹ — Άρθρο 17 — Ανάκληση της άδειας διαμονής μέλους της οικογένειας υπηκόου τρίτης χώρας — Καθεστώς των υπηκόων τρίτων χωρών οι οποίοι είναι επί μακρόν διαμένοντες — Οδηγία 2003/109/ΕΚ — Άρθρο 9, παράγραφος 1, στοιχείο αʹ — Απώλεια του καθεστώτος αυτού — Απάτη — Άγνοια της απάτης)

7

2019/C 155/10

Υπόθεση C-635/17: Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 13ης Μαρτίου 2019 [αίτηση του Rechtbank Den Haag zittingsplaats Haarlem (Κάτω Χώρες) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — E. κατά Staatssecretaris van Veiligheid en Justitie (Προδικαστική παραπομπή — Χώρος ελευθερίας, ασφάλειας και δικαιοσύνης — Μεταναστευτική πολιτική — Δικαίωμα οικογενειακής επανένωσης — Οδηγία 2003/86/ΕΚ — Εξαιρέσεις από το πεδίο εφαρμογής της οδηγίας — Άρθρο 3, παράγραφος 2, στοιχείο γ' — Αποκλεισμός δικαιούχων επικουρικής προστασίας — Επέκταση του δικαιώματος οικογενειακής επανένωσης στα εν λόγω πρόσωπα βάσει του εθνικού δικαίου — Αρμοδιότητα του Δικαστηρίου — Άρθρο 11, παράγραφος 2 — Έλλειψη επίσημων δικαιολογητικών που να βεβαιώνουν τους οικογενειακούς δεσμούς — Εξηγήσεις θεωρούμενες μη πειστικές — Υποχρεώσεις των αρχών των κρατών μελών να προβαίνουν σε συμπληρωματικές ενέργειες — Όρια)

8

2019/C 155/11

Υπόθεση C-647/17: Απόφαση του Δικαστηρίου (πέμπτο τμήμα) της 13ης Μαρτίου 2019 [αίτηση του Högsta förvaltningsdomstolen (Σουηδία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Skatteverket κατά Srf konsulterna AB (Προδικαστική παραπομπή — Φόρος προστιθέμενης αξίας (ΦΠΑ) — Οδηγία 2006/112/ΕΚ — Άρθρο 53 — Παροχή υπηρεσιών που αφορούν την πρόσβαση σε εκπαιδευτικές εκδηλώσεις — Τόπος των φορολογητέων πράξεων)

9

2019/C 155/12

Υπόθεση C-666/17 P: Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 13ης Μαρτίου 2019 — AlzChem AG κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής (Αίτηση αναιρέσεως — Πρόσβαση στα έγγραφα — Κανονισμός (ΕΚ) 1049/2001 — Άρθρο 4, παράγραφος 2, τρίτη περίπτωση — Γενικό τεκμήριο εμπιστευτικότητας των εγγράφων που αφορούν διαδικασία έρευνας στον τομέα των κρατικών ενισχύσεων — Περιεχόμενο)

10

2019/C 155/13

Υπόθεση C-695/17: Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 14ης Μαρτίου 2019 [αίτηση του Helsingin käräjäoikeus (Φινλανδία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Metirato Oy, υπό εκκαθάριση κατά Suomen valtio/Verohallinto/Eesti Vabariik/Maksu- ja Tolliamet (Προδικαστική παραπομπή — Οδηγία 2010/24/ΕΕ — Αμοιβαία συνδρομή για την είσπραξη απαιτήσεων σχετικών με φόρους, δασμούς και άλλα μέτρα — Άρθρο 13, παράγραφος 1 — Άρθρο 14, παράγραφος 2 — Αναγκαστική είσπραξη, από τις αρχές του κράτους μέλους που έλαβε την αίτηση, των απαιτήσεων του αιτούντος κράτους μέλους — Διαδικασία σχετικά με αίτημα να περιληφθούν εκ νέου οι απαιτήσεις αυτές στην πτωχευτική περιουσία εταιρίας εγκατεστημένης στο κράτος μέλος που έλαβε την αίτηση — Εναγόμενος στη διαδικασία — Καθορισμός)

11

2019/C 155/14

Υπόθεση C-724/17: Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 14ης Μαρτίου 2019 [αίτηση του Korkein oikeus (Φινλανδία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Vantaan Kaupunki κατά Skanska Industrial Solutions Oy, NCC Industry Oy, Asfaltmix Oy (Προδικαστική παραπομπή — Ανταγωνισμός — Άρθρο 101 ΣΛΕΕ — Αποκατάσταση της ζημίας που προκλήθηκε από σύμπραξη απαγορευόμενη από το άρθρο αυτό — Προσδιορισμός των οντοτήτων που ευθύνονται για την αποκατάσταση — Διαδοχή νομικών οντοτήτων — Έννοια της επιχείρησης — Κριτήριο της οικονομικής συνέχειας)

11

2019/C 155/15

Υπόθεση C-21/18: Απόφαση του Δικαστηρίου (πέμπτο τμήμα) της 14ης Μαρτίου 2019 [αίτηση του Svea hovrätt (Σουηδία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Textilis Ltd, Ozgur Keskin κατά Svenskt Tenn Aktiebolag (Προδικαστική παραπομπή — Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης — Έννοια του όρου σχήμα — Σχήμα που προσδίδει ουσιαστική αξία στο προϊόν — Δισδιάστατο σήμα — Εικονιστικό σήμα που συνιστά επίσης έργο κατά την έννοια του δικαίου της πνευματικής ιδιοκτησίας — Κανονισμός (ΕΚ) 207/2009 — Άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο ε', σημείο iii — Κανονισμός (ΕΕ) 2015/2424)

12

2019/C 155/16

Υπόθεση C-134/18: Απόφαση του Δικαστηρίου (όγδοο τμήμα) της 14ης Μαρτίου 2019 [αίτηση του Arbeidsrechtbank Antwerpen (Βέλγιο) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Maria Vester κατά Rijksinstituut voor ziekte- en invaliditeitsverzekering (Προδικαστική παραπομπή — Συστήματα κοινωνικής ασφαλίσεως — Παροχές αναπηρίας — Άρθρα 45 και 48 ΣΛΕΕ — Ελεύθερη κυκλοφορία των εργαζομένων — Κανονισμός (ΕΚ) 883/2004 — Διαφορετικά συστήματα αποζημιώσεως αναλόγως των κρατών μελών — Προηγούμενη περίοδος ανικανότητας προς εργασία — Διάρκεια — Χορήγηση αποζημιώσεως λόγω ανικανότητας προς εργασία — Μειονεκτήματα για τους διακινούμενους εργαζομένους)

13

2019/C 155/17

Υπόθεση C-174/18: Απόφαση του Δικαστηρίου (ένατο τμήμα) της 14ης Μαρτίου 2019 [αίτηση του Tribunal de première instance de Liège (Βέλγιο) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Jean Jacob, Dominique Lennertz κατά État belge (Προδικαστική παραπομπή — Ελεύθερη κυκλοφορία των εργαζομένων — Ίση μεταχείριση — Φόρος εισοδήματος — Νομοθεσία για την αποτροπή της διπλής φορολογίας — Σύνταξη ληφθείσα σε κράτος μέλος διαφορετικό από το κράτος μέλος κατοικίας — Τρόπος υπολογισμού της απαλλαγής στο κράτος μέλος κατοικίας — Απώλεια μέρους ορισμένων φορολογικών πλεονεκτημάτων)

14

2019/C 155/18

Υπόθεση C-195/18: Απόφαση του Δικαστηρίου (δέκατο τμήμα) της 13ης Μαρτίου 2019 [αίτηση του Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim (Πολωνία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Ποινική δίκη κατά B. S. (Προδικαστική παραπομπή — Φορολογία — Ειδικοί φόροι κατανάλωσης που επιβάλλονται στην αλκοόλη και τα αλκοολούχα ποτά — Οδηγία 92/83/ΕΟΚ — Άρθρο 2 — Έννοια της μπίρας — Ποτό παρασκευαζόμενο από το γλεύκος που παράγεται από μείγμα το οποίο περιέχει περισσότερη γλυκόζη από ό,τι βύνη — Συνδυασμένη Ονοματολογία — Κλάσεις 2203 (μπίρα από βύνη) ή 2206 (άλλα ποτά που προέρχονται από ζύμωση))

14

2019/C 155/19

Υπόθεση C-372/18: Απόφαση του Δικαστηρίου (έβδομο τμήμα) της 14ης Μαρτίου 2019 [αίτηση του Cour administrative d’appel de Nancy (Γαλλία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Ministre de l’Action et des Comptes publics κατά ζεύγους Raymond Dreyer (Προδικαστική παραπομπή — Κοινωνική ασφάλιση — Συμφωνία μεταξύ της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και των κρατών μελών της, αφενός, και της Ελβετικής Συνομοσπονδίας, αφετέρου, για την ελεύθερη κυκλοφορία των προσώπων — Κανονισμός (ΕΚ) 883/2004 — Άρθρο 3 — Καθ’ ύλην πεδίο εφαρμογής — Επιβαρύνσεις επί των εισοδημάτων από περιουσία Γάλλου υπηκόου υπαγόμενου στο ελβετικό καθεστώς κοινωνικής ασφάλισης — Επιβαρύνσεις για τη χρηματοδότηση δύο παροχών τις οποίες διαχειρίζεται το γαλλικό Εθνικό Ταμείο αλληλεγγύης για την αυτονομία — Άμεσος και αρκούντως ουσιαστικός σύνδεσμος με ορισμένους κλάδους κοινωνικής ασφάλισης — Έννοια της παροχής κοινωνικής ασφάλισης — Εξατομικευμένη εκτίμηση των προσωπικών αναγκών του αιτούντος — Συνεκτίμηση των πόρων του αιτούντος για τον υπολογισμό του ποσού των παροχών)

15

2019/C 155/20

Υπόθεση C-510/18 P: Αναίρεση που άσκησε στις 3 Αυγούστου 2018 η Prada SA κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (δεύτερο τμήμα) στις 5 Ιουνίου 2018 στην υπόθεση T-111/16, Prada κατά EUIPO

16

2019/C 155/21

Υπόθεση C-631/18: Προσφυγή της 8ης Οκτωβρίου 2018 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Δημοκρατίας της Σλοβενίας

16

2019/C 155/22

Υπόθεση C-733/18 P: Αναίρεση που άσκησε στις 23 Νοεμβρίου 2018 η Sevenfriday AG κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (τέταρτο τμήμα) στις 27 Σεπτεμβρίου 2018 στην υπόθεση T-449/17, Sevenfriday κατά EUIPO

17

2019/C 155/23

Υπόθεση C-734/18 P: Αναίρεση που άσκησε στις 23 Νοεμβρίου 2018 η Sevenfriday AG κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (τέταρτο τμήμα) στις 27 Σεπτεμβρίου 2018 στην υπόθεση T-448/17, Sevenfriday κατά EUIPO

17

2019/C 155/24

Υπόθεση C-808/18: Προσφυγή της 21ης Δεκεμβρίου 2018 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Ουγγαρίας

18

2019/C 155/25

Υπόθεση C-20/19: Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Oberlandesgericht Wien (Αυστρία) στις 15 Ιανουαρίου 2019 — kunsthaus muerz gmbh κατά Zürich-Versicherungs AG

19

2019/C 155/26

Υπόθεση C-41/19: Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Amtsgericht Köln (Γερμανία) στις 23 Ιανουαρίου 2019 — FX κατά GZ, νομίμως εκπροσωπούμενη από τη μητέρα της

20

2019/C 155/27

Υπόθεση C-44/19: Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Tribunal Supremo (Ισπανία) στις 24 Ιανουαρίου 2019 — Repsol Petróleo, S.A. κατά Administración del Estado

20

2019/C 155/28

Υπόθεση C-45/19: Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Juzgado de lo Contencioso-Administrativo de A Coruña (Ισπανία) στις 24 Ιανουαρίου 2019 — Compañía de Tranvías de la Coruña, S.A. κατά Ayuntamiento de A Coruña

21

2019/C 155/29

Υπόθεση C-59/19: Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Bundesgerichtshof (Γερμανία) στις 29 Ιανουαρίου 2019 — Wikingerhof GmbH & Co. KG κατά Booking.com BV

22

2019/C 155/30

Υπόθεση C-72/19 P: Αναίρεση που άσκησαν στις 30 Ιανουαρίου 2019 οι Suzanne Saleh Thabet, Gamal Mohamed Hosni Elsayed Mubarak, Alaa Mohamed Hosni Elsayed Mubarak, Heidy Mahmoud Magdy Hussein Rasekh, Khadiga Mahmoud El Gammal κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (πέμπτο τμήμα) στις 22 Νοεμβρίου 2018 στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις T-274/16 και T-275/16, Saleh Thabet κ.λπ. κατά Συμβουλίου

23

2019/C 155/31

Υπόθεση C-76/19: Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Varhoven administrativen sad (Βουλγαρία) στις 31 Ιανουαρίου 2019 — Direktor na Teritorialna direktsia Yugozapadna Agentsia Mitnitsi pravopriemnik na Mitnitsa Aerogara Sofia κατά Curtis Balkan EOOD

24

2019/C 155/32

Υπόθεση C-87/19: Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Lietuvos vyriausiasis administracinis teismas (Λιθουανία) στις 7 Φεβρουαρίου 2019 — TV Play Baltic AS κατά Lietuvos radijo ir televizijos komisija

26

2019/C 155/33

Υπόθεση C-93/19 P: Αναίρεση που άσκησε στις 6 Φεβρουαρίου 2019 η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσης κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (πρώτο τμήμα) στις 27 Νοεμβρίου 2018 στην υπόθεση T-315/17, Hebberecht κατά ΕΥΕΔ

27

2019/C 155/34

Υπόθεση C-104/19: Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Hoge Raad der Nederlanden (Κάτω Χώρες) στις 11 Φεβρουαρίου 2019 — Donex Shipping and Forwarding BV κατά Staatssecretaris van Financiën

28

2019/C 155/35

Υπόθεση C-120/19: Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Raad van State (Κάτω Χώρες) στις 15 Φεβρουαρίου 2019 — X κατά College van burgemeester en wethouders van de gemeente Purmerend, Tamoil Nederland BV

28

2019/C 155/36

Υπόθεση C-177/19 P: Αναίρεση που άσκησε στις 22 Ιανουαρίου 2019 η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (ένατο πενταμελές τμήμα) στις 13 Δεκεμβρίου 2018 στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις T-339/16, T-352/16 και T-391/16, Ville de Paris, Ville de Bruxelles και Ayuntamiento de Madrid κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

29

2019/C 155/37

Υπόθεση C-178/19 P: Αναίρεση που άσκησε στις 22 Φεβρουαρίου 2019 η Ουγγαρία κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (ένατο πενταμελές τμήμα) στις 13 Δεκεμβρίου 2018 στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις T-339/16, T-352/16 και T-391/16, Ville de Paris, Ville de Bruxelles και Ayuntamiento de Madrid κατά Επιτροπής

31

2019/C 155/38

Υπόθεση C-179/19 P: Αναίρεση που άσκησε στις 23 Φεβρουαρίου 2019 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (ένατο πενταμελές τμήμα) στις 13 Δεκεμβρίου 2018 στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις T-339/16, T-352/16 και T-391/16, Ville de Paris, Ville de Bruxelles και Ayuntamiento de Madrid κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

32

2019/C 155/39

Υπόθεση C-186/19: Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Hoge Raad der Nederlanden (Κάτω Χώρες) στις 26 Φεβρουαρίου 2019 — Supreme Site Services GmbH, Supreme Fuels GmbH & Co KG, Supreme Fuels Trading Fze κατά Supreme Headquarters Allied Powers Europe

33

2019/C 155/40

Υπόθεση C-193/19: Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Förvaltningsrätten i Malmö (Σουηδία) στις 27 Φεβρουαρίου 2019 — A κατά Migrationsverket

34

2019/C 155/41

Υπόθεση C-206/19: Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Administratīvā rajona tiesa (Λεττονία) στις 5 Μαρτίου 2019 — SIA KOB κατά Madonas novada pašvaldības Administratīvo aktu strīdu komisija

34

 

GCEU

2019/C 155/42

Συνεκδικασθείσες υποθέσεις T-98/16, T-196/16 και T-198/16: Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 19ης Μαρτίου 2019 — Ιταλία κ.λπ. κατά Επιτροπής (Κρατικές ενισχύσεις — Παρέμβαση κοινοπραξίας ιδιωτικού δικαίου μεταξύ τραπεζών υπέρ ενός εκ των μελών της — Έγκριση της παρέμβασης από την κεντρική τράπεζα του κράτους μέλους — Απόφαση που κηρύσσει την ενίσχυση ασύμβατη με την εσωτερική αγορά — Προσφυγή ακυρώσεως — Έννοια της κρατικής ενισχύσεως — Καταλογισμός στο κράτος — Κρατικοί πόροι)

36

2019/C 155/43

Υπόθεση T-220/16: Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 12ης Μαρτίου 2019 — Perry Ellis International Group κατά EUIPO (PRO PLAYER) (Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης — Αίτηση καταχωρίσεως λεκτικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης PRO PLAYER — Απόλυτος λόγος απαραδέκτου — Διακριτικός χαρακτήρας — Άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο γ', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 [νυν άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο γ', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001])

37

2019/C 155/44

Συνεκδικασθείσες υποθέσεις T-282/16 και T-283/16: Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 19ης Μαρτίου 2019 — Inpost Paczkomaty και Inpost κατά Επιτροπής (Κρατικές ενισχύσεις — Τομέας ταχυδρομικών υπηρεσιών — Αποζημίωση για το καθαρό κόστος που προκύπτει από τις υποχρεώσεις καθολικής υπηρεσίας — Απόφαση που κρίνει την ενίσχυση συμβατή με την εσωτερική αγορά — Προσφυγή ακυρώσεως — Έννομο συμφέρον — Υποχρέωση αιτιολογήσεως — Ίση μεταχείριση — Αναλογικότητα — Δικαίωμα ιδιοκτησίας — Επιχειρηματική ελευθερία)

37

2019/C 155/45

Υπόθεση T-310/16: Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 20ής Μαρτίου 2019 — Foshan Lihua Ceramic κατά Επιτροπής ({Ντάμπινγκ — Εισαγωγές κεραμικών πλακιδίων καταγωγής Κίνας — Άρθρο 11, παράγραφοι 4 και 5, και άρθρο 17 του κανονισμού (ΕΚ) 1225/2009 [νυν άρθρο 11, παράγραφοι 4 και 5, και άρθρο 17 του κανονισμού (ΕΕ) 2016/1036] — Άρνηση αναγνώρισης της ιδιότητας του νέου παραγωγού-εξαγωγέα κατά την έννοια του άρθρου 3 του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 917/2011 — Δειγματοληψία — Ατομική εξέταση — Απόρρητο})

38

2019/C 155/46

Υπόθεση T-138/17: Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 20ής Μαρτίου 2019 — Prim κατά EUIPO — Primed Halberstadt Medizintechnik (PRIMED) (Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης — Διαδικασία κηρύξεως ακυρότητας — Λεκτικό σήμα της ευρωπαϊκής ένωσης PRIMED — Προγενέστερα εθνικά εικονιστικά σήματα PRIM S.A., PRiM, S.A. SUMINISTROS MEDICOS και GRUPO PRiM — Ουσιαστική χρήση των προγενέστερων σημάτων — Άρθρο 57, παράγραφοι 2 και 3, του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 [νυν άρθρο 64, παράγραφοι 2 και 3, του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001] — Δικαίωμα ακροάσεως — Άρθρο 75, δεύτερο εδάφιο, του κανονισμού 207/2009 (νυν άρθρο 94, παράγραφος 1, δεύτερο εδάφιο, του κανονισμού 2017/1001) — Προσκόμιση αποδεικτικών στοιχείων το πρώτον ενώπιον του τμήματος προσφυγών — Εξουσία εκτιμήσεως του τμήματος προσφυγών — Χαρακτηρισμός των αποδεικτικών στοιχείων ως νέων ή συμπληρωματικών — Άρθρο 76, παράγραφος 2, του κανονισμού 207/2009 (νυν άρθρο 95, παράγραφος 2, του κανονισμού 2017/1001))

39

2019/C 155/47

Υπόθεση T-237/17: Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 20ής Μαρτίου 2019 — Ισπανία κατά Επιτροπής (ΕΓΤΕ και ΕΓΤΑΑ — Δαπάνες αποκλειόμενες από τη χρηματοδότηση — Δαπάνες που πραγματοποιήθηκαν από την Ισπανία — Κριτήριο αναγνώρισης οργάνωσης παραγωγών — Άρθρο 11 του κανονισμού (ΕΚ) 2200/96 — Δημοσιονομική διόρθωση)

40

2019/C 155/48

Υπόθεση T-760/17: Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 20ής Μαρτίου 2019 — Meesenburg Großhandel κατά EUIPO (Triotherm+) ({Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης — Αίτηση καταχωρίσεως λεκτικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης Triotherm+ — Απόλυτος λόγος απαραδέκτου — Έλλειψη διακριτικού χαρακτήρα — Άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 [νυν άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001] — Δικαίωμα ακροάσεως})

41

2019/C 155/49

Υπόθεση T-762/17: Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 20ής Μαρτίου 2019 — Grammer κατά EUIPO (Απεικόνιση σχήματος) ({Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης — Αίτηση καταχωρίσεως εικονιστικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης που απεικονίζει σχήμα — Απόλυτος λόγος απαραδέκτου — Έλλειψη διακριτικού χαρακτήρα — Άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 [νυν άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001]})

41

2019/C 155/50

Υπόθεση T-777/17: Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 21ης Μαρτίου 2019 — Pan κατά EUIPO — Entertainment One UK (TOBBIA) (Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης — Διαδικασία για την κήρυξη ακυρότητας — Εικονιστικό σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης TOBBIA — Προγενέστερο εικονιστικό σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης Peppa Pig — Σχετικός λόγος απαραδέκτου — Κίνδυνος συγχύσεως — Άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', και άρθρο 53, παράγραφος 1, στοιχείο α', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 [νυν άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', και άρθρο 60, παράγραφος 1, στοιχείο α', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001])

42

2019/C 155/51

Υπόθεση T-133/18: Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 19ης Μαρτίου 2019 — IQ Group Holdings Bhd κατά EUIPO — Krinner Innovation (Lumiqs) (Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης — Διαδικασία ανακοπής — Διεθνής καταχώριση με ισχύ στην Ευρωπαϊκή Ένωση — Εικονιστικό σήμα Lumiqs — Προγενέστερο λεκτικό και προγενέστερο εικονιστικό σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης Lumix — Σχετικό λόγος απαραδέκτου — Δεν υφίσταται κίνδυνος συγχύσεως — Άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001)

43

2019/C 155/52

Υπόθεση T-784/17: Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 12ης Μαρτίου 2019 — Strabag Belgium κατά Κοινοβουλίου (Προσφυγή ακυρώσεως — Δημόσιες συμβάσεις έργων — Διαδικασία διαγωνισμού — Εργασίες γενικής εργολαβίας για τα κτίρια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στις Βρυξέλλες — Απόρριψη της προσφοράς ενός προσφέροντος και ανάθεση της συμβάσεως σε άλλους — Αντικατάσταση της προσβαλλομένης πράξεως κατά τη διάρκεια της δίκης — Εξαφάνιση του αντικειμένου της διαφοράς — Κατάργηση της δίκης)

43

2019/C 155/53

Υπόθεση T-156/18: Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 8ης Μαρτίου 2019 — Legutko και Poręba κατά Κοινοβουλίου (Προσφυγή κατά παραλείψεως — Θεσμικό δίκαιο — Εσωτερικός κανονισμός του Κοινοβουλίου — Άρθρο 130 — Παράρτημα II — Ερώτηση με αίτημα γραπτής απαντήσεως — Αίτημα διαβιβάσεως στο Συμβούλιο — Κοινοποίηση της αποφάσεως που κρίνει απαράδεκτο το ερώτημα — Πρόσκληση προς ενέργεια — Τοποθέτηση του Κοινοβουλίου — Αίτημα ασφαλιστικών μέτρων — Απαράδεκτο)

44

2019/C 155/54

Υπόθεση T-129/19: Προσφυγή της 25ης Φεβρουαρίου 2019 — Necci κατά Επιτροπής

45

2019/C 155/55

Υπόθεση T-134/19: Προσφυγή-αγωγή της 28ης Φεβρουαρίου 2019 — AM κατά ΕΤΕπ

46

2019/C 155/56

Υπόθεση T-140/19: Προσφυγή της 4ης Μαρτίου 2019 — ZU κατά Επιτροπής

47

2019/C 155/57

Υπόθεση T-145/19: Προσφυγή της 7ης Μαρτίου 2019 — Jap Energéticas y Medioambientales κατά Επιτροπής

47

2019/C 155/58

Υπόθεση T-149/19: Προσφυγή της 8ης Μαρτίου 2019 — Société des produits Nestlé κατά EUIPO — Jumbo Africa (Ανθρώπινη φιγούρα στο κέντρο πάνω από ένα θυρεό)

48

2019/C 155/59

Υπόθεση T-152/19: Προσφυγή της 8ης Μαρτίου 2019 — Brunswick Bowling Products κατά Επιτροπής

49

2019/C 155/60

Υπόθεση T-153/19: Προσφυγή της 11ης Μαρτίου 2019 — European Union Copper Task Force κατά Επιτροπής

51

2019/C 155/61

Υπόθεση T-154/19: Προσφυγή της 11ης Μαρτίου 2019 — ZU κατά ΕΥΕΔ

52

2019/C 155/62

Υπόθεση T-155/19: Προσφυγή-αγωγή της 12ης Μαρτίου 2019 — AP κατά ΕΤαΕ

53

2019/C 155/63

Υπόθεση T-159/19: Προσφυγή της 14ης Μαρτίου 2019 — Bog-Fran κατά EUIPO — Fabryki Mebli Forte (Έπιπλα)

54

2019/C 155/64

Υπόθεση T-160/19: Προσφυγή της 14ης Μαρτίου 2019 — LTTE κατά Συμβουλίου

54

2019/C 155/65

Υπόθεση T-167/19: Προσφυγή της 14ης Μαρτίου 2019 — Tempus Energy Germany και T Energy Sweden κατά Επιτροπής

55

2019/C 155/66

Υπόθεση T-169/19: Προσφυγή της 19ης Μαρτίου 2019 — Style & Taste κατά EUIPO — The Polo/Lauren Company (Αναπαράσταση ενός παίκτη του πόλο)

56

2019/C 155/67

Υπόθεση T-170/19: Προσφυγή της 20ής Μαρτίου 2019 — Sherpa Europe κατά EUIPO — Núcleo de comunicaciones y control (SHERPA NEXT)

57

2019/C 155/68

Υπόθεση T-311/18: Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 5ης Μαρτίου 2019 — Buck κατά EUIPO — Unger Holding (BUCK)

58

EL

 

IV Πληροφορίες

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΡΟΕΡΧΟΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΘΕΣΜΙΚΑ ΚΑΙ ΛΟΙΠΑ ΟΡΓΑΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

6.5.2019   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 155/1

Τελευταίες δημοσιεύσεις του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

(2019/C 155/01)

Τελευταία δημοσίευση

ΕΕ C 148 της 29.4.2019

Ιστορικό των προηγούμενων δημοσιεύσεων

ΕΕ C 139 της 15.4.2019

ΕΕ C 131 της 8.4.2019

ΕΕ C 122 της 1.4.2019

ΕΕ C 112 της 25.3.2019

ΕΕ C 103 της 18.3.2019

ΕΕ C 93 της 11.3.2019

Τα κείμενα αυτά είναι διαθέσιμα στον ιστότοπο

EUR-Lex: http://eur-lex.europa.eu

V Γνωστοποιήσεις

ΔΙΚΑΙΟΔΟΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ

CDJ

6.5.2019   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 155/2

Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 14ης Μαρτίου 2019 [αίτηση του Budai Központi Kerületi Bíróság (Ουγγαρία) — Zsusanna Dunai κατά ERSTE Bank Hungary Zrt

(Υπόθεση C-118/17) (1)

(Προδικαστική παραπομπή - Προστασία των καταναλωτών - Καταχρηστικές ρήτρες συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές - Οδηγία 93/13/ΕΟΚ - Άρθρο 1, παράγραφος 2 - Άρθρο 6, παράγραφος 1 - Σύμβαση δανείου συνομολογηθείσα σε ξένο νόμισμα - Διαφορά συναλλαγματικής ισοτιμίας - Αντικατάσταση, με νομοθετική διάταξη, καταχρηστικής ρήτρας η οποία κρίθηκε άκυρη - Συναλλαγματικός κίνδυνος - Διατήρηση σε ισχύ της συμβάσεως μετά την κατάργηση της καταχρηστικής ρήτρας - Εθνικό σύστημα ενιαίας ερμηνείας του δικαίου)

(2019/C 155/02)

Γλώσσα διαδικασίας: η ουγγρική

Αιτούν δικαστήριο

Budai Központi Kerületi Bíróság

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Zsuzsanna Dunai

κατά

ERSTE Bank Hungary Zrt

Διατακτικό

1)

Το άρθρο 6, παράγραφος 1, της οδηγίας 93/13/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 5ης Απριλίου 1993, σχετικά με τις καταχρηστικές ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές, έχει την έννοια ότι:

—

δεν αντιτίθεται σε εθνική νομοθετική ρύθμιση που εμποδίζει το επιληφθέν δικαστήριο να δεχθεί αίτημα για την ακύρωση συμβάσεως δανείου λόγω του καταχρηστικού χαρακτήρα ρήτρας σχετικής με τη διαφορά συναλλαγματικής ισοτιμίας, όπως είναι η επίμαχη στην υπόθεση της κύριας δίκης ρήτρα, υπό την προϋπόθεση η διαπίστωση του καταχρηστικού χαρακτήρα της ρήτρας αυτής να καθιστά δυνατή την επαναφορά του καταναλωτή στη νομική και πραγματική κατάσταση στην οποία θα τελούσε ελλείψει της εν λόγω καταχρηστικής ρήτρας, και

—

αντιτίθεται σε εθνική νομοθετική ρύθμιση που, υπό περιστάσεις όπως αυτές της υποθέσεως της κύριας δίκης, εμποδίζει το επιληφθέν δικαστήριο να δεχθεί αίτημα για την ακύρωση συμβάσεως δανείου λόγω του καταχρηστικού χαρακτήρα ρήτρας συναλλαγματικού κινδύνου, στην περίπτωση που διαπιστωθεί ότι η ρήτρα αυτή είναι καταχρηστική και ότι η σύμβαση δεν είναι δυνατόν να εξακολουθήσει να ισχύει χωρίς την εν λόγω ρήτρα.

2)

Η οδηγία 93/13, ερμηνευόμενη υπό το πρίσμα του άρθρου 47 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν αντιτίθεται στη δυνατότητα ανωτάτου δικαστηρίου κράτους μέλους να εκδίδει, προς εξασφάλιση της ενιαίας ερμηνείας των κανόνων δικαίου, δεσμευτικές αποφάσεις με αντικείμενο τους λεπτομερείς κανόνες για τη θέση σε εφαρμογή της οδηγίας αυτής, υπό την προϋπόθεση οι αποφάσεις αυτές να μην εμποδίζουν το αρμόδιο δικαστήριο να εξασφαλίζει την πλήρη αποτελεσματικότητα των κανόνων της οδηγίας αυτής και να παρέχει στον καταναλωτή δυνατότητα ασκήσεως αποτελεσματικού ενδίκου βοηθήματος, με σκοπό την προστασία των δικαιωμάτων που μπορεί αυτός να αντλήσει από την εν λόγω οδηγία, ή να υποβάλλει στο πλαίσιο αυτό αίτηση προδικαστικής αποφάσεως στο Δικαστήριο, στοιχεία τα οποία οφείλει πάντως να ελέγξει το αιτούν δικαστήριο.

(1)  ΕΕ C 221 της 10.7.2017.

6.5.2019   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 155/3

Απόφαση του Δικαστηρίου (έκτο τμήμα) της 13ης Μαρτίου 2019 — Δημοκρατία της Πολωνίας κατά Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης

(Υπόθεση C-128/17) (1)

(Προσφυγή ακυρώσεως - Οδηγία (ΕΕ) 2016/2284 - Μείωση των εθνικών εκπομπών ορισμένων ατμοσφαιρικών ρύπων - Έκδοση πράξεων του δικαίου της Ένωσης - Διεξαγωγή της νομοθετικής διαδικασίας - Άρθρο 4, παράγραφος 3, ΣΕΕ - Αρχή της καλόπιστης συνεργασίας - Αποτελεσματική άσκηση της εξουσίας εκτιμήσεως του νομοθέτη της Ένωσης - Ανάλυση επιπτώσεων - Επαρκής εκτίμηση των αποτελεσμάτων της προσβαλλομένης πράξεως - Άρθρο 5, παράγραφος 4, ΣΕΕ - Αρχή της αναλογικότητας - Άρθρο 4, παράγραφος 2, ΣΕΕ - Ισότητα των κρατών μελών ενώπιον των Συνθηκών - Άρθρο 191, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ - Πολιτική της Ένωσης στον τομέα του περιβάλλοντος - Συνεκτίμηση της ποικιλομορφίας των περιοχών της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Δικαστικός έλεγχος)

(2019/C 155/03)

Γλώσσα διαδικασίας: η πολωνική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Δημοκρατία της Πολωνίας (εκπρόσωπος: B. Majczyna)

Καθών: Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (εκπρόσωποι: A. Tamás και A. Pospíšilová Padowska), Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: M. Simm, Α.-Ζ. Βάρφη, K. Adamczyk Delamarre και A. Sikora-Kalėda)

Παρεμβαίνουσες υπέρ της προσφεύγουσας: Ουγγαρία (εκπρόσωποι: M. Z. Fehér, G. Koós και E. Tóth), Ρουμανία (εκπρόσωποι: C. Canțăr, R. H. Radu, A. Wellman και M. Chicu)

Παρεμβαίνουσα υπέρ των καθών: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: K. Petersen, K. Herrmann και G. Gattinara)

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

1)

Απορρίπτει την προσφυγή.

2)

Καταδικάζει τη Δημοκρατία της Πολωνίας στα δικαστικά έξοδα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

3)

Η Ουγγαρία, η Ρουμανία καθώς και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή φέρουν τα δικαστικά έξοδά τους.

(1)  EE C 151 της 15.5.2017.

6.5.2019   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 155/4

Απόφαση του Δικαστηρίου (τμήμα μείζονος συνθέσεως) της 12ης Μαρτίου 2019 [αίτηση του Raad van State (Κάτω Χώρες) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — M.G. Tjebbes κ.λπ. κατά Minister van Buitenlandse Zaken

(Υπόθεση C-221/17) (1)

(Προδικαστική παραπομπή - Ιθαγένεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Άρθρο 20 ΣΛΕΕ - Άρθρα 7 και 24 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Ιθαγένεια κράτους μέλους και ιθαγένεια τρίτου κράτους - Αυτοδίκαιη απώλεια της ιθαγένειας κράτους μέλους και της ιθαγένειας της Ένωσης - Συνέπειες - Αναλογικότητα)

(2019/C 155/04)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Raad van State

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

M.G. Tjebbes, G.J.M. Koopman, E. Saleh Abady, L. Duboux

κατά

Minister van Buitenlandse Zaken κκ

Διατακτικό

Το άρθρο 20 ΣΛΕΕ, ερμηνευόμενο υπό το πρίσμα των άρθρων 7 και 24 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχει την έννοια ότι δεν αντιτίθεται σε νομοθεσία κράτους μέλους, όπως η επίμαχη στην κύρια δίκη, η οποία προβλέπει, υπό ορισμένες προϋποθέσεις, αυτοδίκαιη απώλεια της ιθαγένειας του εν λόγω κράτους μέλους η οποία επιφέρει, όσον αφορά τα πρόσωπα που δεν έχουν την ιθαγένεια και άλλου κράτους μέλους, απώλεια της ιδιότητας του πολίτη της Ένωσης και των δικαιωμάτων που απορρέουν από αυτήν, υπό την προϋπόθεση ότι οι αρμόδιες εθνικές αρχές, συμπεριλαμβανομένων, ενδεχομένως, των εθνικών δικαστηρίων, είναι σε θέση να εξετάζουν, παρεμπιπτόντως, τις συνέπειες της εν λόγω απώλειας της ιθαγένειας και, ενδεχομένως, να αποδίδουν εκ νέου ex tunc την ιθαγένεια στους ενδιαφερομένους, κατόπιν της εκ μέρους τους υποβολής αιτήσεως για τη χορήγηση ταξιδιωτικού εγγράφου ή οποιουδήποτε άλλου εγγράφου αποδεικνύει την ιθαγένειά τους. Στο πλαίσιο της εξετάσεως αυτής, οι ανωτέρω αρχές και τα ανωτέρω δικαστήρια οφείλουν να ελέγχουν αν η απώλεια της ιθαγένειας του οικείου κράτους μέλους, η οποία επιφέρει την απώλεια της ιδιότητας του πολίτη της Ένωσης, συνάδει προς την αρχή της αναλογικότητας όσον αφορά τις συνέπειές της στην κατάσταση κάθε ενδιαφερομένου και, ενδεχομένως, στην κατάσταση των μελών της οικογένειάς του από τη σκοπιά του δικαίου της Ένωσης.

(1)  ΕΕ C 239 της 24.7.2017.

6.5.2019   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 155/5

Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 14ης Μαρτίου 2019 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Τσεχικής Δημοκρατίας

(Υπόθεση C-399/17) (1)

(Παράβαση κράτους μέλους - Κανονισμός (ΕΚ) 1013/2006 - Μεταφορά αποβλήτων - Άρνηση της Τσεχικής Δημοκρατίας να εξασφαλίσει την κατόπιν επιστροφής παραλαβή του μείγματος TPS-NOLO (Geobal) το οποίο μεταφέρθηκε από το κράτος μέλος αυτό στην Πολωνία - Ύπαρξη αποβλήτου - Βάρος αποδείξεως - Απόδειξη)

(2019/C 155/05)

Γλώσσα διαδικασίας: η τσεχική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: P. Němečková, E. Sanfrutos Cano και L. Haasbeek,)

Καθής: Τσεχική Δημοκρατία (εκπρόσωποι: M. Smolek, J. Vláčil, T. Müller και L. Dvořáková)

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

1)

Απορρίπτει την προσφυγή.

2)

Καταδικάζει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

(1)  ΕΕ C 293 της 4.9.2017.

6.5.2019   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 155/5

Απόφαση του Δικαστηρίου (ένατο τμήμα) της 14ης Μαρτίου 2019 — Meta Group Srl κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

(Υπόθεση C-428/17 P) (1)

(Αίτηση αναιρέσεως - Ρήτρα διαιτησίας - Συμβάσεις επιδοτήσεως συναφθείσες στο πλαίσιο του έκτου προγράμματος-πλαισίου για δράσεις έρευνας, τεχνολογικής ανάπτυξης και επίδειξης (2002-2006) - Συμβάσεις επιδοτήσεως συναφθείσες στo πλαίσιο του προγράμματος-πλαισίου για την καινοτομία και την ανταγωνιστικότητα (2007-2013) - Ποσά τα οποία υποστηρίζεται ότι οφείλει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στο πλαίσιο της εκτελέσεως των συμβάσεων - Υπόλοιπο προς καταβολή εκ του συνολικού ποσού της χρηματοδοτικής συνδρομής που χορηγήθηκε στην νυν αναιρεσείουσα - Συμβατική ευθύνη)

(2019/C 155/06)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Meta Group Srl (εκπρόσωπος: A. Formica, avvocato)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: R. Lyal και D. Recchia)

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

1)

Απορρίπτει την αίτηση αναιρέσεως.

2)

Καταδικάζει τη Meta Group Srl στα δικαστικά έξοδα.

(1)  ΕΕ C 293 της 4.9.2017.

6.5.2019   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 155/6

Απόφαση του Δικαστηρίου (πέμπτο τμήμα) της 13ης Μαρτίου 2019 [αίτηση του Oberster Gerichtshof (Αυστρία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Gemeinsamer Betriebsrat EurothermenResort Bad Schallerbach GmbH κατά EurothermenResort Bad Schallerbach GmbH

(Υπόθεση C-437/17) (1)

(Προδικαστική παραπομπή - Ελεύθερη κυκλοφορία των εργαζομένων - Άρθρο 45 ΣΛΕΕ - Κανονισμός (ΕΕ) 492/2011 - Άρθρο 7, παράγραφος 1 - Απαγόρευση των διακρίσεων λόγω ιθαγένειας - Δικαιώματα σε ετήσια άδεια μετ’ αποδοχών με βάση τον χρόνο υπηρεσίας του εργαζομένου στον εργοδότη - Μερική μόνο προσμέτρηση των περιόδων προϋπηρεσίας σε άλλους εργοδότες - Κοινωνικό δίκαιο - Διαφορές μεταξύ των συστημάτων και των νομοθεσιών των κρατών μελών)

(2019/C 155/07)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Oberster Gerichtshof

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Gemeinsamer Betriebsrat EurothermenResort Bad Schallerbach GmbH

κατά

EurothermenResort Bad Schallerbach GmbH

Διατακτικό

Τα άρθρα 45 ΣΛΕΕ και 7, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΕ) 492/2011 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 5ης Απριλίου 2011, που αφορά την ελεύθερη κυκλοφορία των εργαζομένων στο εσωτερικό της Ένωσης, πρέπει να ερμηνευθούν υπό την έννοια ότι δεν αντιτίθενται σε εθνική νομοθεσία όπως η επίμαχη στην κύρια δίκη, η οποία, προκειμένου να καθορίσει αν εργαζόμενος που έχει συμπληρώσει συνολικά 25 έτη επαγγελματικής δραστηριότητας δικαιούται αύξηση της ετήσιας άδειας μετ’ αποδοχών από 5 σε 6 εβδομάδες, προβλέπει ότι τα έτη τα οποία αυτός συμπλήρωσε στο πλαίσιο μιας ή περισσοτέρων σχέσεων εργασίας προγενέστερων της σχέσεως με τον νυν εργοδότη του προσμετρώνται μόνο μέχρι του ανωτάτου ορίου των 5 ετών επαγγελματικής δραστηριότητας έστω και αν ο πραγματικός αριθμός τους υπερβαίνει τα 5 έτη.

(1)  ΕΕ C C 382 της 13.11.2017.

6.5.2019   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 155/7

Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 14ης Μαρτίου 2019 [αίτηση του Bundesfinanzhof (Γερμανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — A & G Fahrschul-Akademie GmbH κατά Finanzamt Wolfenbüttel

(Υπόθεση C-449/17) (1)

(Προδικαστική παραπομπή - Κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας (ΦΠΑ) - Οδηγία 2006/112/ΕΚ - Άρθρο 132, παράγραφος 1, στοιχεία θ' και ι' - Απαλλαγή ορισμένων δραστηριοτήτων γενικού συμφέροντος - Σχολική ή πανεπιστημιακή εκπαίδευση - Έννοια - Παράδοση μαθημάτων οδήγησης από σχολή οδηγών)

(2019/C 155/08)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Bundesfinanzhof

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

A & G Fahrschul-Akademie GmbH

κατά

Finanzamt Wolfenbüttel

Διατακτικό

Ο όρος «σχολική ή πανεπιστημιακή εκπαίδευση» κατά το άρθρο 132, παράγραφος 1, στοιχεία θ' και ι', της οδηγίας 2006/112/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Νοεμβρίου 2006, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας, πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι δεν καλύπτει τα μαθήματα οδήγησης που παραδίδονται από σχολή οδηγών όπως η επίμαχη στην υπόθεση της κύριας δίκης με σκοπό τη λήψη αδειών οδήγησης για οχήματα των κατηγοριών Β και C1, περί των οποίων γίνεται λόγος στο άρθρο 4, παράγραφος 4, της οδηγίας 2006/126/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 20ής Δεκεμβρίου 2006, για την άδεια οδήγησης.

(1)  ΕΕ C 330 της 2.10.2017.

6.5.2019   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 155/7

Απόφαση του Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα) της 14ης Μαρτίου 2019 [αίτηση του Raad van State (Κάτω Χώρες) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Staatssecretaris van Veiligheid en Justitie κατά Y.Z., Z.Z., Y.Y.

(Υπόθεση C-557/17) (1)

(Προδικαστική παραπομπή - Δικαίωμα στην οικογενειακή επανένωση - Οδηγία 2003/86/ΕΚ - Άρθρο 16, παράγραφος 2, στοιχείο αʹ - Άρθρο 17 - Ανάκληση της άδειας διαμονής μέλους της οικογένειας υπηκόου τρίτης χώρας - Καθεστώς των υπηκόων τρίτων χωρών οι οποίοι είναι επί μακρόν διαμένοντες - Οδηγία 2003/109/ΕΚ - Άρθρο 9, παράγραφος 1, στοιχείο αʹ - Απώλεια του καθεστώτος αυτού - Απάτη - Άγνοια της απάτης)

(2019/C 155/09)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Raad van State

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Staatssecretaris van Veiligheid en Justitie

κατά

Y.Z., Z.Z., Y.Y.

Διατακτικό

1)

Το άρθρο 16, παράγραφος 2, στοιχείο αʹ, της οδηγίας 2003/86/ΕΚ του Συμβουλίου, της 22ας Σεπτεμβρίου 2003, σχετικά με το δικαίωμα οικογενειακής επανένωσης, πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι, σε περίπτωση που έχουν προσκομισθεί παραποιημένα έγγραφα για την έκδοση αδειών διαμονής για τα μέλη της οικογενείας υπηκόου τρίτης χώρας, το γεγονός ότι τα μέλη αυτά της οικογενείας δεν γνώριζαν τον απατηλό χαρακτήρα των εγγράφων αυτών δεν εμποδίζει το οικείο κράτος μέλος να προβεί, κατ’ εφαρμογήν της διάταξης αυτής, στην ανάκληση των ως άνω αδειών διαμονής. Σύμφωνα με το άρθρο 17 της οδηγίας αυτής, οι αρμόδιες εθνικές αρχές οφείλουν, εντούτοις, να διενεργούν προηγουμένως εξατομικευμένη εξέταση της κατάστασης των μελών αυτών, προβαίνοντας σε ισόρροπη και εύλογη εκτίμηση όλων των εμπλεκομένων συμφερόντων.

2)

Το άρθρο 9, παράγραφος 1, στοιχείο αʹ, της οδηγίας 2003/109/ΕΚ του Συμβουλίου, της 25ης Νοεμβρίου 2003, σχετικά με το καθεστώς υπηκόων τρίτων χωρών οι οποίοι είναι επί μακρόν διαμένοντες, πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι, σε περίπτωση που το καθεστώς του επί μακρόν διαμένοντος έχει χορηγηθεί σε υπηκόους τρίτων χωρών βάσει παραποιημένων εγγράφων, το γεγονός ότι οι υπήκοοι αυτοί δεν γνώριζαν τον απατηλό χαρακτήρα των εγγράφων αυτών δεν εμποδίζει το οικείο κράτος μέλος να προβεί, κατ’ εφαρμογήν της διάταξης αυτής, σε ανάκληση του εν λόγω καθεστώτος.

(1)  ΕΕ C 402 της 27.11.2017.

6.5.2019   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 155/8

Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 13ης Μαρτίου 2019 [αίτηση του Rechtbank Den Haag zittingsplaats Haarlem (Κάτω Χώρες) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — E. κατά Staatssecretaris van Veiligheid en Justitie

(Υπόθεση C-635/17) (1)

(Προδικαστική παραπομπή - Χώρος ελευθερίας, ασφάλειας και δικαιοσύνης - Μεταναστευτική πολιτική - Δικαίωμα οικογενειακής επανένωσης - Οδηγία 2003/86/ΕΚ - Εξαιρέσεις από το πεδίο εφαρμογής της οδηγίας - Άρθρο 3, παράγραφος 2, στοιχείο γ' - Αποκλεισμός δικαιούχων επικουρικής προστασίας - Επέκταση του δικαιώματος οικογενειακής επανένωσης στα εν λόγω πρόσωπα βάσει του εθνικού δικαίου - Αρμοδιότητα του Δικαστηρίου - Άρθρο 11, παράγραφος 2 - Έλλειψη επίσημων δικαιολογητικών που να βεβαιώνουν τους οικογενειακούς δεσμούς - Εξηγήσεις θεωρούμενες μη πειστικές - Υποχρεώσεις των αρχών των κρατών μελών να προβαίνουν σε συμπληρωματικές ενέργειες - Όρια)

(2019/C 155/10)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Rechtbank Den Haag zittingsplaats Haarlem

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

E.

κατά

Staatssecretaris van Veiligheid en Justitie

Διατακτικό

1)

Το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι αρμόδιο, δυνάμει του άρθρου 267 ΣΛΕΕ, να ερμηνεύσει το άρθρο 11, παράγραφος 2, της οδηγίας 2003/86/ΕΚ του Συμβουλίου, της 22ας Σεπτεμβρίου 2003, σχετικά με το δικαίωμα οικογενειακής επανένωσης, σε περίπτωση όπως η επίδικη στην κύρια δίκη, στην οποία το εθνικό δικαστήριο καλείται να αποφανθεί επί αιτήσεως οικογενειακής επανένωσης ατόμου στο οποίο έχει αναγνωριστεί το καθεστώς επικουρικής προστασίας, εφόσον η διάταξη αυτή έχει καταστεί εφαρμοστέα σε μια τέτοια περίπτωση κατά τρόπο άμεσο και ανεπιφύλακτο, βάσει του εθνικού δικαίου.

2)

Το άρθρο 11, παράγραφος 2, της οδηγίας 2003/86 πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι, υπό περιστάσεις όπως αυτές στην υπόθεση της κύριας δίκης, στην οποία συντηρούσα με καθεστώς επικουρικής προστασίας υπέβαλε αίτηση οικογενειακής επανένωσης υπέρ ανηλίκου του οποίου είναι θεία και, όπως ισχυρίζεται, και κηδεμόνας, και ο οποίος διαμένει ως πρόσφυγας και χωρίς οικογενειακό δεσμό σε τρίτη χώρα, απαγορεύει την απόρριψη της αίτησης αυτής για τον λόγο και μόνον ότι η συντηρούσα δεν προσκόμισε τα επίσημα δικαιολογητικά που θα βεβαίωναν τον θάνατο των βιολογικών γονέων του ανηλίκου και, ως εκ τούτου, τον πραγματικό χαρακτήρα των οικογενειακών δεσμών της με αυτόν, και ότι η εξήγηση που έδωσε η συντηρούσα προκειμένου να δικαιολογήσει την αδυναμία της να προσκομίσει τέτοια δικαιολογητικά κρίθηκε μη πειστική από τις αρμόδιες αρχές αποκλειστικά και μόνο βάσει των διαθέσιμων γενικών πληροφοριών για την κατάσταση στη χώρα καταγωγής, χωρίς να ληφθεί υπόψη η συγκεκριμένη κατάσταση της συντηρούσας και του ανηλίκου, καθώς και οι ιδιαίτερες δυσκολίες που αντιμετώπισαν, κατά τα λεγόμενά τους, πριν και μετά τη φυγή τους από τη χώρα καταγωγής τους.

(1)  ΕΕ C 63 της 19.2.2018.

6.5.2019   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 155/9

Απόφαση του Δικαστηρίου (πέμπτο τμήμα) της 13ης Μαρτίου 2019 [αίτηση του Högsta förvaltningsdomstolen (Σουηδία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Skatteverket κατά Srf konsulterna AB

(Υπόθεση C-647/17) (1)

(Προδικαστική παραπομπή - Φόρος προστιθέμενης αξίας (ΦΠΑ) - Οδηγία 2006/112/ΕΚ - Άρθρο 53 - Παροχή υπηρεσιών που αφορούν την πρόσβαση σε εκπαιδευτικές εκδηλώσεις - Τόπος των φορολογητέων πράξεων)

(2019/C 155/11)

Γλώσσα διαδικασίας: η σουηδική

Αιτούν δικαστήριο

Högsta förvaltningsdomstolen

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Skatteverket

κατά

Srf konsulterna AB

Διατακτικό

Το άρθρο 53 της οδηγίας 2006/112/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Νοεμβρίου 2006, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 2008/8/ΕΚ του Συμβουλίου, της 12ης Φεβρουαρίου 2008, έχει την έννοια ότι στις «υπηρεσ[ίες] που αφορούν την πρόσβαση σε […] εκδηλώσεις» κατά τη διάταξη αυτή περιλαμβάνεται και υπηρεσία, όπως η επίμαχη στην κύρια δίκη, παρεχόμενη μόνο σε υποκείμενους στον φόρο με τη μορφή προγράμματος καταρτίσεως επί λογιστικών και διαχειριστικών θεμάτων, πενθήμερης διάρκειας, για την παρακολούθηση του οποίου απαιτείται προεγγραφή του ενδιαφερόμενου και προκαταβολή των διδάκτρων.

(1)  ΕΕ C 52 της 12.2.2018.

6.5.2019   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 155/10

Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 13ης Μαρτίου 2019 — AlzChem AG κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

(Υπόθεση C-666/17 P) (1)

(Αίτηση αναιρέσεως - Πρόσβαση στα έγγραφα - Κανονισμός (ΕΚ) 1049/2001 - Άρθρο 4, παράγραφος 2, τρίτη περίπτωση - Γενικό τεκμήριο εμπιστευτικότητας των εγγράφων που αφορούν διαδικασία έρευνας στον τομέα των κρατικών ενισχύσεων - Περιεχόμενο)

(2019/C 155/12)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: AlzChem AG (εκπρόσωποι: A. Borsos, avocat, J. A. Guerrero Pérez, abogado)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: L. Armati και A. Buchet)

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

1)

Απορρίπτει την αίτηση αναιρέσεως.

2)

Καταδικάζει την AlzChem AG στα δικαστικά έξοδα.

(1)  ΕΕ C 112 της 26.3.2018.

6.5.2019   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 155/11

Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 14ης Μαρτίου 2019 [αίτηση του Helsingin käräjäoikeus (Φινλανδία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Metirato Oy, υπό εκκαθάριση κατά Suomen valtio/Verohallinto/Eesti Vabariik/Maksu- ja Tolliamet

(Υπόθεση C-695/17) (1)

(Προδικαστική παραπομπή - Οδηγία 2010/24/ΕΕ - Αμοιβαία συνδρομή για την είσπραξη απαιτήσεων σχετικών με φόρους, δασμούς και άλλα μέτρα - Άρθρο 13, παράγραφος 1 - Άρθρο 14, παράγραφος 2 - Αναγκαστική είσπραξη, από τις αρχές του κράτους μέλους που έλαβε την αίτηση, των απαιτήσεων του αιτούντος κράτους μέλους - Διαδικασία σχετικά με αίτημα να περιληφθούν εκ νέου οι απαιτήσεις αυτές στην πτωχευτική περιουσία εταιρίας εγκατεστημένης στο κράτος μέλος που έλαβε την αίτηση - Εναγόμενος στη διαδικασία - Καθορισμός)

(2019/C 155/13)

Γλώσσα διαδικασίας: η φινλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Helsingin käräjäoikeus

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Metirato Oy, υπό εκκαθάριση,

κατά

Suomen valtio/Verohallinto, Eesti Vabariik/Maksu- ja Tolliamet

Διατακτικό

Το άρθρο 13, παράγραφος 1, και το άρθρο 14, παράγραφος 2, της οδηγίας 2010/24/ΕΕ του Συμβουλίου, της 16ης Μαρτίου 2010, περί αμοιβαίας συνδρομής για την είσπραξη απαιτήσεων σχετικών με φόρους, δασμούς και άλλα μέτρα, έχουν την έννοια ότι, αφενός, έχουν εφαρμογή σε διαδικασία με σκοπό να περιληφθούν εκ νέου στην πτωχευτική περιουσία εταιρίας εγκατεστημένης στο κράτος μέλος που λαμβάνει αίτηση είσπραξης απαιτήσεις οι οποίες εισπράχθηκαν κατόπιν αιτήσεως του αιτούντος κράτους μέλους, όταν η διαδικασία αυτή βασίζεται σε προσβολή των μέτρων εκτέλεσης κατά το άρθρο 14, παράγραφος 2, και, αφετέρου, το κράτος μέλος που λαμβάνει την αίτηση, κατά τις διατάξεις αυτές, νομιμοποιείται παθητικώς στην εν λόγω διαδικασία, χωρίς να ασκεί συναφώς επιρροή κατά πόσον το ποσό των ως άνω απαιτήσεων ενσωματώνεται ή δεν ενσωματώνεται στην περιουσία του τελευταίου κράτους μέλους.

(1)  ΕΕ C 83 της 5.3.2018.

6.5.2019   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 155/11

Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 14ης Μαρτίου 2019 [αίτηση του Korkein oikeus (Φινλανδία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Vantaan Kaupunki κατά Skanska Industrial Solutions Oy, NCC Industry Oy, Asfaltmix Oy

(Υπόθεση C-724/17) (1)

(Προδικαστική παραπομπή - Ανταγωνισμός - Άρθρο 101 ΣΛΕΕ - Αποκατάσταση της ζημίας που προκλήθηκε από σύμπραξη απαγορευόμενη από το άρθρο αυτό - Προσδιορισμός των οντοτήτων που ευθύνονται για την αποκατάσταση - Διαδοχή νομικών οντοτήτων - Έννοια της «επιχείρησης» - Κριτήριο της οικονομικής συνέχειας)

(2019/C 155/14)

Γλώσσα διαδικασίας: η φινλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Korkein oikeus

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Vantaan Kaupunki

κατά

Skanska Industrial Solutions Oy, NCC Industry Oy, Asfaltmix Oy

Διατακτικό

Το άρθρο 101 ΣΛΕΕ έχει την έννοια ότι σε μια κατάσταση όπως η επίμαχη στην κύρια δίκη, στην οποία όλες οι μετοχές των εταιριών που συμμετείχαν σε σύμπραξη απαγορευόμενη από το άρθρο αυτό αποκτήθηκαν από άλλες εταιρίες, που προέβησαν στη λύση των πρώτων αυτών εταιριών και συνέχισαν τις εμπορικές τους δραστηριότητες, είναι δυνατόν η ευθύνη για τη ζημία που προκλήθηκε από τη σύμπραξη αυτή να καταλογισθεί στις αποκτώσες εταιρίες.

(1)  ΕΕ C 83 της 5.3.2018.

6.5.2019   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 155/12

Απόφαση του Δικαστηρίου (πέμπτο τμήμα) της 14ης Μαρτίου 2019 [αίτηση του Svea hovrätt (Σουηδία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Textilis Ltd, Ozgur Keskin κατά Svenskt Tenn Aktiebolag

(Υπόθεση C-21/18) (1)

(Προδικαστική παραπομπή - Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Έννοια του όρου «σχήμα» - Σχήμα που προσδίδει ουσιαστική αξία στο προϊόν - Δισδιάστατο σήμα - Εικονιστικό σήμα που συνιστά επίσης έργο κατά την έννοια του δικαίου της πνευματικής ιδιοκτησίας - Κανονισμός (ΕΚ) 207/2009 - Άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο ε', σημείο iii - Κανονισμός (ΕΕ) 2015/2424)

(2019/C 155/15)

Γλώσσα διαδικασίας: η σουηδική

Αιτούν δικαστήριο

Svea hovrätt

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Textilis Ltd, Ozgur Keskin

κατά

Svenskt Tenn Aktiebolag

Διατακτικό

1)

Το άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο εʹ, σημείο iii, του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 του Συμβουλίου, της 26ης Φεβρουαρίου 2009, για το [σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης], όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό (ΕΕ) 2015/2424 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Δεκεμβρίου 2015, έχει την έννοια ότι δεν εφαρμόζεται σε σήματα που καταχωρίσθηκαν πριν από την έναρξη ισχύος του εν λόγω κανονισμού 207/2009, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό 2015/2424.

2)

Το άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο εʹ, σημείο iii, του κανονισμού 207/2009 έχει την έννοια ότι ένα σημείο, όπως το επίμαχο στην κύρια δίκη, το οποίο συνίσταται σε διακοσμητικό δισδιάστατο σχέδιο τοποθετημένο σε προϊόντα όπως είναι ένα ύφασμα ή ένα χαρτί δεν «συνίσταται αποκλειστικά από το σχήμα», κατά την έννοια της διάταξης αυτής.

(1)  ΕΕ C 94 της 12.3.2018.

6.5.2019   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 155/13

Απόφαση του Δικαστηρίου (όγδοο τμήμα) της 14ης Μαρτίου 2019 [αίτηση του Arbeidsrechtbank Antwerpen (Βέλγιο) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Maria Vester κατά Rijksinstituut voor ziekte- en invaliditeitsverzekering

(Υπόθεση C-134/18) (1)

(Προδικαστική παραπομπή - Συστήματα κοινωνικής ασφαλίσεως - Παροχές αναπηρίας - Άρθρα 45 και 48 ΣΛΕΕ - Ελεύθερη κυκλοφορία των εργαζομένων - Κανονισμός (ΕΚ) 883/2004 - Διαφορετικά συστήματα αποζημιώσεως αναλόγως των κρατών μελών - «Προηγούμενη περίοδος ανικανότητας προς εργασία» - Διάρκεια - Χορήγηση αποζημιώσεως λόγω ανικανότητας προς εργασία - Μειονεκτήματα για τους διακινούμενους εργαζομένους)

(2019/C 155/16)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Arbeidsrechtbank Antwerpen

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Maria Vester

κατά

Rijksinstituut voor ziekte- en invaliditeitsverzekering

Διατακτικό

Τα άρθρα 45 και 48 ΣΛΕΕ έχουν την έννοια ότι αντιτίθενται σε μια κατάσταση, όπως η επίμαχη στην υπόθεση της κύριας δίκης, στην οποία εργαζόμενος o οποίος, μετά από περίοδο ανικανότητας προς εργασία διάρκειας ενός έτους, αναγνωρίσθηκε ως ανάπηρος από τον αρμόδιο φορέα του κράτους μέλους της κατοικίας του χωρίς ωστόσο να δύναται να λάβει αποζημίωση λόγω αναπηρίας βάσει της νομοθεσίας του εν λόγω κράτους μέλους υποχρεώνεται, από τον αρμόδιο φορέα του κράτους μέλους στο οποίο έχει συμπληρώσει το σύνολο των περιόδων ασφαλίσεώς του, να συμπληρώσει επιπλέον περίοδο ανικανότητας προς εργασία ενός έτους, προκειμένου να υπαχθεί στο καθεστώς αναπηρίας και να του χορηγηθούν αναλογικώς επιμερισμένες παροχές αναπηρίας, χωρίς ωστόσο να εισπράττει αποζημίωση λόγω ανικανότητας προς εργασία κατά τη διάρκεια της εν λόγω περιόδου.

(1)  ΕΕ C 182 της 28.5.2018.

6.5.2019   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 155/14

Απόφαση του Δικαστηρίου (ένατο τμήμα) της 14ης Μαρτίου 2019 [αίτηση του Tribunal de première instance de Liège (Βέλγιο) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Jean Jacob, Dominique Lennertz κατά État belge

(Υπόθεση C-174/18) (1)

(Προδικαστική παραπομπή - Ελεύθερη κυκλοφορία των εργαζομένων - Ίση μεταχείριση - Φόρος εισοδήματος - Νομοθεσία για την αποτροπή της διπλής φορολογίας - Σύνταξη ληφθείσα σε κράτος μέλος διαφορετικό από το κράτος μέλος κατοικίας - Τρόπος υπολογισμού της απαλλαγής στο κράτος μέλος κατοικίας - Απώλεια μέρους ορισμένων φορολογικών πλεονεκτημάτων)

(2019/C 155/17)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunal de première instance de Liège

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Jean Jacob, Dominique Lennertz

κατά

État belge

Διατακτικό

Το άρθρο 45 ΣΛΕΕ έχει την έννοια ότι αντιτίθεται στην εφαρμογή φορολογικής ρυθμίσεως κράτους μέλους, όπως η επίμαχη στην κύρια δίκη, η οποία έχει ως αποτέλεσμα να στερήσει από ζεύγος που κατοικεί στο κράτος αυτό, ένα από τα μέλη του οποίου λαμβάνει σε άλλο κράτος μέλος σύνταξη η οποία απαλλάσσεται από τον φόρο στο πρώτο κράτος μέλος βάσει διμερούς συμβάσεως για την αποφυγή της διπλής φορολογίας, μέρος των φορολογικών πλεονεκτημάτων που χορηγεί το κράτος αυτό.

(1)  ΕΕ C 166 της 14.5.2018.

6.5.2019   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 155/14

Απόφαση του Δικαστηρίου (δέκατο τμήμα) της 13ης Μαρτίου 2019 [αίτηση του Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim (Πολωνία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Ποινική δίκη κατά B. S.

(Υπόθεση C-195/18) (1)

(Προδικαστική παραπομπή - Φορολογία - Ειδικοί φόροι κατανάλωσης που επιβάλλονται στην αλκοόλη και τα αλκοολούχα ποτά - Οδηγία 92/83/ΕΟΚ - Άρθρο 2 - Έννοια της «μπίρας» - Ποτό παρασκευαζόμενο από το γλεύκος που παράγεται από μείγμα το οποίο περιέχει περισσότερη γλυκόζη από ό,τι βύνη - Συνδυασμένη Ονοματολογία - Κλάσεις 2203 (μπίρα από βύνη) ή 2206 (άλλα ποτά που προέρχονται από ζύμωση))

(2019/C 155/18)

Γλώσσα διαδικασίας: η πολωνική

Αιτούν δικαστήριο

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim

Ποινική δίκη ενώπιον του αιτούντος δικαστηρίου κατά

B. S.

παρισταμένων των: Prokuratura Okręgowa w Piotrkowie Trybunalskim, Łódzki Urząd Celno-Skarbowy w Łodzi, Urząd Celno-Skarbowy w Piotrkowie Trybunalskim

Διατακτικό

Το άρθρο 2 της οδηγίας 92/83/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 19ης Οκτωβρίου 1992, για την εναρμόνιση των διαρθρώσεων των ειδικών φόρων κατανάλωσης που επιβάλλονται στην αλκοόλη και τα αλκοολούχα ποτά, έχει την έννοια ότι ενδιάμεσο προϊόν προοριζόμενο να αναμειχθεί με μη αλκοολούχα ποτά, το οποίο παράγεται από γλεύκος που περιέχει λιγότερα βυνοποιημένα από ό,τι αβυνοποίητα συστατικά και στο οποίο προστίθεται σιρόπι γλυκόζης πριν από τη διαδικασία ζύμωσης, μπορεί να χαρακτηριστεί ως «μπίρα από βύνη» εμπίπτουσα στην κλάση 2203 της Συνδυασμένης Ονοματολογίας που περιλαμβάνεται στο παράρτημα Ι του κανονισμού (ΕΟΚ) 2658/87 του Συμβουλίου, της 23ης Ιουλίου 1987, για τη δασμολογική και στατιστική ονοματολογία και το κοινό δασμολόγιο, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό (ΕΟΚ) 2587/91 της Επιτροπής, της 26ης Ιουλίου 1991, υπό την προϋπόθεση ότι τα οργανοληπτικά χαρακτηριστικά του εν λόγω προϊόντος αντιστοιχούν σε εκείνα της μπίρας, πράγμα το οποίο εναπόκειται στο αιτούν δικαστήριο να εξακριβώσει.

(1)  ΕΕ C 221 της 25.6.2018.

6.5.2019   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 155/15

Απόφαση του Δικαστηρίου (έβδομο τμήμα) της 14ης Μαρτίου 2019 [αίτηση του Cour administrative d’appel de Nancy (Γαλλία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Ministre de l’Action et des Comptes publics κατά ζεύγους Raymond Dreyer

(Υπόθεση C-372/18) (1)

(Προδικαστική παραπομπή - Κοινωνική ασφάλιση - Συμφωνία μεταξύ της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και των κρατών μελών της, αφενός, και της Ελβετικής Συνομοσπονδίας, αφετέρου, για την ελεύθερη κυκλοφορία των προσώπων - Κανονισμός (ΕΚ) 883/2004 - Άρθρο 3 - Καθ’ ύλην πεδίο εφαρμογής - Επιβαρύνσεις επί των εισοδημάτων από περιουσία Γάλλου υπηκόου υπαγόμενου στο ελβετικό καθεστώς κοινωνικής ασφάλισης - Επιβαρύνσεις για τη χρηματοδότηση δύο παροχών τις οποίες διαχειρίζεται το γαλλικό Εθνικό Ταμείο αλληλεγγύης για την αυτονομία - Άμεσος και αρκούντως ουσιαστικός σύνδεσμος με ορισμένους κλάδους κοινωνικής ασφάλισης - Έννοια της «παροχής κοινωνικής ασφάλισης» - Εξατομικευμένη εκτίμηση των προσωπικών αναγκών του αιτούντος - Συνεκτίμηση των πόρων του αιτούντος για τον υπολογισμό του ποσού των παροχών)

(2019/C 155/19)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Αιτούν δικαστήριο

Cour administrative d’appel de Nancy

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ministre de l’Action et des Comptes publics

κατά

ζεύγους Raymond Dreyer

Διατακτικό

Το άρθρο 3 του κανονισμού (ΕΚ) 883/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 29ης Απριλίου 2004, για τον συντονισμό των συστημάτων κοινωνικής ασφάλειας, έχει την έννοια ότι παροχές όπως το ειδικό επίδομα αυτονομίας και η αντισταθμιστική παροχή αναπηρίας πρέπει, όσον αφορά τον χαρακτηρισμό τους ως «παροχών κοινωνικής ασφάλισης» κατά την έννοια της διατάξεως αυτής, να θεωρούνται ότι χορηγούνται χωρίς εξατομικευμένη εκτίμηση των προσωπικών αναγκών του δικαιούχου, δεδομένου ότι οι πόροι του δικαιούχου λαμβάνονται υπόψη μόνο προς τον σκοπό του υπολογισμού του πραγματικού ποσού των παροχών αυτών επί τη βάσει αντικειμενικών και καθοριζομένων από τον νόμο κριτηρίων.

(1)  ΕΕ C 285 της 13.8.2018.

6.5.2019   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 155/16

Αναίρεση που άσκησε στις 3 Αυγούστου 2018 η Prada SA κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (δεύτερο τμήμα) στις 5 Ιουνίου 2018 στην υπόθεση T-111/16, Prada κατά EUIPO

(Υπόθεση C-510/18 P)

(2019/C 155/20)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Prada SA (εκπρόσωποι: C. Mazzi, G. Guglielmetti, P. Tammaro, avvocati)

Λοιποί διάδικοι στην αναιρετική διαδικασία: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, The Rich Prada International PT

Με διάταξη της 14ης Φεβρουαρίου 2019 το Δικαστήριο (έβδομο τμήμα) απέρριψε ως απαράδεκτη την αίτηση αναιρέσεως.

6.5.2019   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 155/16

Προσφυγή της 8ης Οκτωβρίου 2018 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Δημοκρατίας της Σλοβενίας

(Υπόθεση C-631/18)

(2019/C 155/21)

Γλώσσα διαδικασίας: η σλοβενική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: T. Scharf, B. Rous Demiri)

Καθής: Δημοκρατία της Σλοβενίας

Αιτήματα

Η Επιτροπή ζητεί από το Δικαστήριο:

—

να αναγνωρίσει ότι η Δημοκρατία της Σλοβενίας παραλείποντας να θεσπίσει εμπροθέσμως (όλες) τις αναγκαίες νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις για να συμμορφωθεί προς την κατ’ εξουσιοδότηση οδηγία (ΕΕ) 2017/593 της Επιτροπής, της 7ης Απριλίου 2016, για τη συμπλήρωση της οδηγίας 2014/65/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου όσον αφορά τη διατήρηση των χρηματοπιστωτικών μέσων και κεφαλαίων που ανήκουν στους πελάτες, τις υποχρεώσεις παρακολούθησης των προϊόντων και τους κανόνες που ισχύουν για την παροχή ή λήψη αμοιβών, προμηθειών ή άλλων χρηματικών ή μη χρηματικών οφελών, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 14 της οδηγία αυτής· και

—

να καταδικάσει τη Δημοκρατία της Σλοβενίας στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Κατά το άρθρο 14 της οδηγίας (ΕΕ) 2017/593, τα κράτη μέλη θεσπίζουν και δημοσιεύουν, το αργότερο στις 3 Ιουλίου 2017, τις αναγκαίες νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις για να συμμορφωθούν προς την παρούσα οδηγία και ανακοινώνουν αμέσως στην Επιτροπή το κείμενο των εν λόγω διατάξεων. Καθόσον η Δημοκρατία της Σλοβενίας, έως τη λήξη της εν λόγω προθεσμίας, δεν ανακοίνωσε στην Επιτροπή τα μέτρα για τη μεταφορά της ως άνω οδηγίας, η Επιτροπή αποφάσισε να προσφύγει στο Δικαστήριο.

Η προθεσμία για τη μεταφορά της οδηγίας στο εσωτερικό δίκαιο έληξε στις 3 Ιουλίου 2017.

6.5.2019   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 155/17

Αναίρεση που άσκησε στις 23 Νοεμβρίου 2018 η Sevenfriday AG κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (τέταρτο τμήμα) στις 27 Σεπτεμβρίου 2018 στην υπόθεση T-449/17, Sevenfriday κατά EUIPO

(Υπόθεση C-733/18 P)

(2019/C 155/22)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Sevenfriday AG (εκπρόσωποι: M. Mostardini, F. Mellucci, S. Pallavicini, avvocati)

Λοιποί διάδικοι στην αναιρετική διαδικασία: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Seven SpA

Με διάταξη της 19ης Μαρτίου 2019 το Δικαστήριο (έβδομο τμήμα) απέρριψε ως απαράδεκτη την αίτηση αναιρέσεως.

6.5.2019   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 155/17

Αναίρεση που άσκησε στις 23 Νοεμβρίου 2018 η Sevenfriday AG κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (τέταρτο τμήμα) στις 27 Σεπτεμβρίου 2018 στην υπόθεση T-448/17, Sevenfriday κατά EUIPO

(Υπόθεση C-734/18 P)

(2019/C 155/23)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Sevenfriday AG (εκπρόσωποι: M. Mostardini, F. Mellucci, S. Pallavicini, avvocati)

Λοιποί διάδικοι στην αναιρετική διαδικασία: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Seven SpA

Με διάταξη της 19ης Μαρτίου 2019 το Δικαστήριο (έβδομο τμήμα) απέρριψε ως απαράδεκτη την αίτηση αναιρέσεως.

6.5.2019   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 155/18

Προσφυγή της 21ης Δεκεμβρίου 2018 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Ουγγαρίας

(Υπόθεση C-808/18)

(2019/C 155/24)

Γλώσσα διαδικασίας: η ουγγρική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: Μ. Κοντού-Durande, A. Tokár και J. Tomkin)

Καθής: Ουγγαρία

Αιτήματα

Η Επιτροπή ζητεί από το Δικαστήριο:

α)

Να αναγνωρίσει ότι η Ουγγαρία παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από τα άρθρα 3, 6, 24, παράγραφος 3, 43 και 46, παράγραφοι 5 και 6, της οδηγίας 2013/32/ΕΕ (1), τα άρθρα 2, στοιχείο η', 8, 9 και 11 της οδηγίας 2013/33/ΕΕ (2) και τα άρθρα 5, 6, παράγραφος 1, 12, παράγραφος 1, και 13, παράγραφος 1, της οδηγίας 2008/115/ΕΚ (3), όλα τα ανωτέρω σε συνδυασμό με τα άρθρα 6, 18 και 47 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων, καθόσον:

—

έχει θεσπίσει ότι η αίτηση ασύλου πρέπει να υποβάλλεται ενώπιον της αρμόδιας για υποθέσεις ασύλου αρχής αυτοπροσώπως και αποκλειστικά στις ζώνες διέλευσης, η πρόσβαση στις οποίες επιτρέπεται μόνον σε περιορισμένο αριθμό προσώπων·

—

εφαρμόζει ως κανόνα μια ειδική διαδικασία, με την οποία δεν διασφαλίζεται η τήρηση των εγγυήσεων που περιέχονται στην οδηγία 2013/32·

—

έχει διατάξει να εφαρμόζεται σε όλους τους αιτούντες άσυλο (με εξαίρεση τους ανηλίκους κάτω των 14 ετών) διαδικασία σύμφωνα με την οποία οι αιτούντες πρέπει να κρατούνται υποχρεωτικά στις ζώνες διέλευσης καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδικασίας ασύλου, σε εγκαταστάσεις τις οποίες μπορούν να εγκαταλείψουν μόνον με κατεύθυνση προς τη Σερβία και χωρίς η κράτηση αυτή να είναι σύμφωνη προς τις εγγυήσεις που προβλέπονται από την οδηγία 2013/33·

—

μεταφέρει στην άλλη πλευρά της περίφραξης των συνόρων τους υπηκόους τρίτων χωρών που βρίσκονται παράνομα στο έδαφός της, χωρίς να τηρεί τις διαδικασίες και τις εγγυήσεις των άρθρων 5, 6, παράγραφος 1, 12, παράγραφος 1, και 13, παράγραφος 1, της οδηγίας 2008/115·

—

δεν έχει μεταφέρει στην εθνική έννομη τάξη το άρθρο 46, παράγραφος 5, της οδηγίας 2013/32, ενώ έχει θεσπίσει διατάξεις που αποκλίνουν από τον γενικό κανόνα του αυτόματου ανασταλτικού αποτελέσματος σε περιπτώσεις που δεν περιλαμβάνονται στο άρθρο 46, παράγραφος 6, της οδηγίας αυτής.

β)

Να καταδικάσει την Ουγγαρία στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Η Επιτροπή ισχυρίζεται ότι η Ουγγαρία παρέβη τα άρθρα 3 και 6 της οδηγίας 2013/32, καθόσον έχει θεσπίσει ότι η αίτηση ασύλου πρέπει να υποβάλλεται ενώπιον της αρμόδιας για υποθέσεις ασύλου αρχής αυτοπροσώπως και αποκλειστικά στις ζώνες διέλευσης, η πρόσβαση στις οποίες επιτρέπεται μόνον σε περιορισμένο αριθμό προσώπων. Με τον τρόπο αυτόν, η Ουγγαρία δεν εγγυάται στους αιτούντες διεθνή προστασία την αποτελεσματική πρόσβαση στη διαδικασία ασύλου.

Κατά την Επιτροπή, οι διατάξεις του νόμου περί δικαιώματος ασύλου, σύμφωνα με τις οποίες οι αιτούντες υποχρεούνται να παραμένουν στις ζώνες διέλευσης μέχρις ότου κριθεί η αίτησή τους για τη χορήγηση διεθνούς προστασίας, επιτρέπουν στην Ουγγαρία να προβαίνει σε συστηματική κράτηση όλων των αιτούντων άσυλο, κατά παράβαση των όσων επιτάσσει η οδηγία 2013/33.

Επιπλέον, η Επιτροπή ισχυρίζεται ότι η Ουγγαρία παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από τα άρθρα 5, 6, παράγραφος 1, 12, παράγραφος 1, και 13, παράγραφος 1, της οδηγίας 2008/115, καθόσον μεταφέρει στην άλλη πλευρά της περίφραξης των συνόρων τους υπηκόους τρίτων χωρών που βρίσκονται παράνομα στο έδαφός της, χωρίς να τηρεί τις διαδικασίες και τις εγγυήσεις που προβλέπονται από την οδηγία αυτή.

Κατά την Επιτροπή, η Ουγγαρία δεν έχει μεταφέρει στην εθνική έννομη τάξη τον γενικό κανόνα του άρθρου 46, παράγραφος 6, της οδηγίας 2013/32, δεδομένου ότι, σε περίπτωση άσκησης διοικητικής προσφυγής κατά απόφασης που απορρίπτει μια αίτηση ως αβάσιμη, ο νόμου περί δικαιώματος ασύλου έχει καταργήσει τη διάταξη που προέβλεπε το αυτόματο ανασταλτικό αποτέλεσμα της άσκησης ένδικης προσφυγής.

Επιπλέον, η Επιτροπή ισχυρίζεται ότι η Ουγγαρία παρέβη το άρθρο 46, παράγραφοι 5 και 6, της οδηγίας 2013/32, διότι, σε περίπτωση απόρριψης αίτησης για τη χορήγηση διεθνούς προστασίας, ο νόμος περί δικαιώματος ασύλου δεν προβλέπει σαφώς τη δυνατότητα αίτησης ανασταλτικού αποτελέσματος. Κατά συνέπεια, δεν διασφαλίζεται το δικαίωμα των αιτούντων να παραμείνουν στο ουγγρικό έδαφος μέχρι την έκβαση της προσφυγής, καθόσον η απορριπτική διοικητική απόφαση είναι εκτελεστή ανεξαρτήτως του αν έχει ασκηθεί ένδικη προσφυγή.

(1)  Οδηγία 2013/32/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 26ης Ιουνίου 2013, σχετικά με κοινές διαδικασίες για τη χορήγηση και ανάκληση του καθεστώτος διεθνούς προστασίας (ΕΕ 2013, L 180, σ. 60).

(2)  Οδηγία 2013/33/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 26ης Ιουνίου 2013, σχετικά με τις απαιτήσεις για την υποδοχή των αιτούντων διεθνή προστασία (ΕΕ 2013, L 180, σ. 96).

(3)  Οδηγία 2008/115/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Δεκεμβρίου 2008, σχετικά με τους κοινούς κανόνες και διαδικασίες στα κράτη μέλη για την επιστροφή των παρανόμως διαμενόντων υπηκόων τρίτων χωρών (ΕΕ 2008, L 348, σ. 98).

6.5.2019   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 155/19

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Oberlandesgericht Wien (Αυστρία) στις 15 Ιανουαρίου 2019 — kunsthaus muerz gmbh κατά Zürich-Versicherungs AG

(Υπόθεση C-20/19)

(2019/C 155/25)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Oberlandesgericht Wien

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ενάγουσα: kunsthaus muerz gmbh

Εναγομένη: Zürich-Versicherungs AG

Προδικαστικό ερώτημα

Έχει η οδηγία 2002/83/ΕΚ (1) –ιδίως τα άρθρα 35 και 36– την έννοια ότι αποκλείει εθνικό καθεστώς κατά το οποίο η προθεσμία υπαναχωρήσεως λήγει 30 ημέρες μετά τη σύναψη της συμβάσεως, ανεξαρτήτως του αν έχει προηγηθεί (ορθή) ενημέρωση σχετικά με το δικαίωμα υπαναχωρήσεως πριν από τη σύναψη της συμβάσεως, (ακόμη και) όταν ο αντισυμβαλλόμενος δεν είναι καταναλωτής;

(1)  Οδηγία 2002/83/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 5ης Νοεμβρίου 2002, σχετικά με την ασφάλιση ζωής (ΕΕ 2002, L 345, σ. 1).

6.5.2019   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 155/20

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Amtsgericht Köln (Γερμανία) στις 23 Ιανουαρίου 2019 — FX κατά GZ, νομίμως εκπροσωπούμενη από τη μητέρα της

(Υπόθεση C-41/19)

(2019/C 155/26)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Amtsgericht Köln

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αιτών: FX

Καθής: GZ, νομίμως εκπροσωπούμενη από τη μητέρα της

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Συνιστά υπόθεση σχετική με υποχρέωση διατροφής, κατά την έννοια του κανονισμού (ΕΚ) 4/2009 του Συμβουλίου της 18ης Δεκεμβρίου 2008 για τη διεθνή δικαιοδοσία, το εφαρμοστέο δίκαιο, την αναγνώριση και εκτέλεση αποφάσεων και τη συνεργασία σε θέματα υποχρεώσεων διατροφής (1), η αίτηση ανακοπής εκτελέσεως του άρθρου 767 του γερμανικού Zivilprozessordnung [κώδικα πολιτικής δικονομίας (ZPO)] κατά αλλοδαπού εκτελεστού τίτλου ο οποίος αφορά απαίτηση διατροφής;

2)

Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως, συνιστά δίκη που έχει ως αντικείμενο την αναγκαστική εκτέλεση αποφάσεων, κατά την έννοια του άρθρου 24, σημείο 5, του κανονισμού (ΕΕ) 1215/2012 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 12ης Δεκεμβρίου 2012 για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις (κανονισμού Βρυξέλλες Ια) (2), η αίτηση ανακοπής εκτελέσεως του άρθρου 767 του ZPO κατά αλλοδαπού εκτελεστού τίτλου ο οποίος αφορά απαίτηση διατροφής;

(1)  EE 2009, L 7, σ. 1.

(2)  EE 2012, L 351, σ. 1.

6.5.2019   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 155/20

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Tribunal Supremo (Ισπανία) στις 24 Ιανουαρίου 2019 — Repsol Petróleo, S.A. κατά Administración del Estado

(Υπόθεση C-44/19)

(2019/C 155/27)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunal Supremo

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείουσα: Repsol Petróleo, S.A.

Αναιρεσίβλητη: Administración del Estado

Προδικαστικό ερώτημα

Έχει το άρθρο 21, παράγραφος 3, της οδηγίας 2003/96, της 27ης Οκτωβρίου 2003 (1), την έννοια ότι επιτρέπει την υπαγωγή σε φόρο, και συγκεκριμένα στον ειδικό φόρο κατανάλωσης πετρελαιοειδών, των πράξεων ίδιας κατανάλωσης οι οποίες πραγματοποιούνται στις εγκαταστάσεις του παραγωγού, κατά το μέρος που παράγονται από αυτήν μη ενεργειακά προϊόντα;

Η, αντιθέτως, ο σκοπός της διάταξης αυτής, σύμφωνα με τον οποίον εξαιρείται από τη φορολόγηση η χρήση ενεργειακών προϊόντων που θεωρείται αναγκαία για την παραγωγή των τελικών ενεργειακών προϊόντων, απαγορεύει τη φορολόγηση της εν λόγω ίδιας χρήσης κατά το μέρος που οδηγεί στην παραγωγή άλλων, μη ενεργειακών προϊόντων, ακόμη και αν η παραγωγή αυτή αφορά υπολείμματα και συνιστά αναπόφευκτη συνέπεια της ίδιας της διαδικασίας παραγωγής;

(1)  Οδηγία 2003/96/ΕΚ του Συμβουλίου, της 27ης Οκτωβρίου 2003, σχετικά με την αναδιάρθρωση του κοινοτικού πλαισίου φορολογίας των ενεργειακών προϊόντων και της ηλεκτρικής ενέργειας (ΕΕ 2003, L 283, σ. 51).

6.5.2019   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 155/21

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Juzgado de lo Contencioso-Administrativo de A Coruña (Ισπανία) στις 24 Ιανουαρίου 2019 — Compañía de Tranvías de la Coruña, S.A. κατά Ayuntamiento de A Coruña

(Υπόθεση C-45/19)

(2019/C 155/28)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Αιτούν δικαστήριο

Juzgado de lo Contencioso-Administrativo de A Coruña

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσα: Compañía de Tranvías de la Coruña, S.A.

Καθού: Ayuntamiento de A Coruña

Προδικαστικό ερώτημα

Λαμβανομένου υπόψη του άρθρου 8, παράγραφος 3, στοιχείο β', του κανονισμού 1370/2007 (1), η μέγιστη 30ετής διάρκεια των συμβάσεων η οποία μνημονεύεται στη διάταξη αυτή αρχίζει να υπολογίζεται από: α) το χρονικό σημείο της αναθέσεως της συμβάσεως ή της συνάψεώς της, β) το χρονικό σημείο ενάρξεως της ισχύος της εν λόγω διατάξεως, γ) την επομένη της ημερομηνίας λήξεως της μεταβατικής περιόδου που προβλέπεται στο άρθρο 8, παράγραφος 2, του εν λόγω κανονισμού (3 Δεκεμβρίου 2019), ή δ) οποιαδήποτε άλλη ημερομηνία κρίνει το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης;

(1)  Κανονισμός (ΕΚ) 1370/2007 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 23ης Οκτωβρίου 2007, για τις δημόσιες επιβατικές σιδηροδρομικές και οδικές μεταφορές και την κατάργηση των κανονισμών του Συμβουλίου (ΕΟΚ) αριθ. 1191/69 και (ΕΟΚ) αριθ. 1107/70 (ΕΕ 2007, L 315, σ. 1).

6.5.2019   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 155/22

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Bundesgerichtshof (Γερμανία) στις 29 Ιανουαρίου 2019 — Wikingerhof GmbH & Co. KG κατά Booking.com BV

(Υπόθεση C-59/19)

(2019/C 155/29)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Bundesgerichtshof

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείουσα: Wikingerhof GmbH & Co. KG

Αναιρεσίβλητη: Booking.com BV

Προδικαστικό ερώτημα

Πρέπει το άρθρο 7, σημείο 2, του κανονισμού (ΕΕ) 1215/2012 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 12ης Δεκεμβρίου 2012, για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις (1), να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι η δωσιδικία του τόπου της αδικοπραξίας εφαρμόζεται σε αγωγή με την οποία ζητείται η παράλειψη συγκεκριμένων πρακτικών, όταν προκύπτει ότι η καταγγελλόμενη συμπεριφορά καλύπτεται μεν από συμβατικές ρυθμίσεις, ο ενάγων ωστόσο ισχυρίζεται ότι οι ρυθμίσεις αυτές αποτελούν απόρροια κατάχρησης της δεσπόζουσας θέσης του εναγομένου;

(1)  ΕΕ 2012, L 351, σ. 1.

6.5.2019   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 155/23

Αναίρεση που άσκησαν στις 30 Ιανουαρίου 2019 οι Suzanne Saleh Thabet, Gamal Mohamed Hosni Elsayed Mubarak, Alaa Mohamed Hosni Elsayed Mubarak, Heidy Mahmoud Magdy Hussein Rasekh, Khadiga Mahmoud El Gammal κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (πέμπτο τμήμα) στις 22 Νοεμβρίου 2018 στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις T-274/16 και T-275/16, Saleh Thabet κ.λπ. κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση C-72/19 P)

(2019/C 155/30)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείοντες: Suzanne Saleh Thabet, Gamal Mohamed Hosni Elsayed Mubarak, Alaa Mohamed Hosni Elsayed Mubarak, Heidy Mahmoud Magdy Hussein Rasekh, Khadiga Mahmoud El Gammal (εκπρόσωποι: D. Anderson QC, B. Kennelly QC, J. Pobjoy, Barrister, G. Martin, C. Enderby Smith, F. Holmey, Solicitors)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα

Οι αναιρεσείοντες ζητούν από το Δικαστήριο:

—

να αναιρέσει την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση·

—

να αποφανθεί το ίδιο οριστικά επί της διαφοράς, ακυρώνοντας τις προσβαλλόμενες πράξεις, καθόσον οι πράξεις αυτές αφορούν τους νυν αναιρεσείοντες·

—

επικουρικώς, να αναπέμψει την υπόθεση ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου, προκειμένου αυτό να αποφανθεί, σύμφωνα με τη νομική εκτίμηση του Δικαστηρίου· και

—

να καταδικάσει το Συμβούλιο στα δικαστικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκαν οι νυν αναιρεσείοντες ενώπιον του Δικαστηρίου και του Γενικού Δικαστηρίου.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Με τον πρώτο λόγο αναιρέσεως, οι αναιρεσείοντες υποστηρίζουν ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη κρίνοντας ότι το Συμβούλιο δεν ήταν υποχρεωμένο να διακριβώσει αν οι αιγυπτιακές αρχές είχαν σεβαστεί τα θεμελιώδη δικαιώματα των αναιρεσειόντων, τα οποία κατοχυρώνονται από το δίκαιο της Ένωσης.

Με τον δεύτερο λόγο αναιρέσεως, υποστηρίζουν ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη κρίνοντας ότι το Συμβούλιο δεν ήταν υποχρεωμένο να διακριβώσει αν η ποινική δίωξη και οι έρευνες ως προς τους αναιρεσείοντες αφορούν πράξεις ικανές να υπονομεύσουν το κράτος δικαίου στην Αίγυπτο.

Με τον τρίτο λόγο αναιρέσεως, υποστηρίζουν ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη κρίνοντας ότι το Συμβούλιο δεν είχε υποπέσει σε πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως καθόσον στηρίχθηκε στην υπόθεση αριθ. 10427 (υπόθεση Al Watany Bank).

Με τον τέταρτο λόγο αναιρέσεως, υποστηρίζουν ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη κρίνοντας ότι το Συμβούλιο δεν είχε υποπέσει σε πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως καθόσον στηρίχθηκε στην υπόθεση αριθ. 8897 (υπόθεση σχετικά με την ανακαίνιση ιδιωτικής έπαυλης).

Με τον πέμπτο λόγο αναιρέσεως, υποστηρίζουν ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη κρίνοντας ότι το Συμβούλιο δεν είχε υποπέσει σε πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως καθόσον στηρίχθηκε στην υπόθεση αριθ. 756 (υπόθεση σχετικά με τη δωροδοκία εκ μέρους της εφημερίδας Al-Ahram) και στην υπόθεση αριθ. 53 (υπόθεση σχετικά με τη δωροδοκία εκ μέρους της Dar El Tahrir).

Με τον έκτο λόγο αναιρέσεως, υποστηρίζουν ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη κρίνοντας ότι το Συμβούλιο δεν είχε υποπέσει σε πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως καθόσον στηρίχθηκε στην υπόθεση αριθ. 144 (υπόθεση νομιμοποιήσεως εσόδων από παράνομες δραστηριότητες).

6.5.2019   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 155/24

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Varhoven administrativen sad (Βουλγαρία) στις 31 Ιανουαρίου 2019 — Direktor na Teritorialna direktsia Yugozapadna Agentsia «Mitnitsi» pravopriemnik na Mitnitsa Aerogara Sofia κατά «Curtis Balkan» EOOD

(Υπόθεση C-76/19)

(2019/C 155/31)

Γλώσσα διαδικασίας: η βουλγαρική

Αιτούν δικαστήριο

Varhoven administrativen sad

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείον: Direktor na Teritorialna direktsia Yugozapadna Agentsia «Mitnitsi» pravopriemnik na Mitnitsa Aerogara Sofia

Αναιρεσίβλητη: «Curtis Balkan» EOOD

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Έχει το άρθρο 158, παράγραφος 3, του κανονισμού 2454/93 (1) την έννοια ότι παρέχει αυτοτελή βάση για την προσαρμογή της δασμολογητέας αξίας διά της προσθέσεως των τελών ή δικαιωμάτων αδείας στην πράγματι πληρωθείσα ή πληρωτέα τιμή για τα εισαγόμενα εμπορεύματα, ανεξάρτητα από τον κανόνα του άρθρου 157 του κανονισμού 2454/93;

2)

Έχει το άρθρο 158, παράγραφος 3, του κανονισμού 2454/93 την έννοια ότι ρυθμίζει ως προς την προσαρμογή της δασμολογητέας αξίας δύο εναλλακτικές περιπτώσεις: αφενός, εκείνη στην οποία τα τέλη ή δικαιώματα αδείας, όπως τα επίμαχα, αφορούν εν μέρει τα εισαγόμενα εμπορεύματα και εν μέρει άλλα συστατικά που προστίθενται στα προϊόντα μετά την εισαγωγή και, αφετέρου, εκείνη στην οποία τα τέλη ή δικαιώματα αδείας αφορούν δραστηριότητες ή υπηρεσίες μετά την εισαγωγή;

3)

Έχει το άρθρο 158, παράγραφος 3, του κανονισμού 2454/93 την έννοια ότι ρυθμίζει ως προς την προσαρμογή της δασμολογητέας αξίας τρεις περιπτώσεις: πρώτον, εκείνη στην οποία τα τέλη ή δικαιώματα αδείας αφορούν εν μέρει τα εισαγόμενα εμπορεύματα και εν μέρει άλλα συστατικά που προστίθενται στα προϊόντα μετά την εισαγωγή· δεύτερον, εκείνη στην οποία τα τέλη ή δικαιώματα αδείας αφορούν εν μέρει τα εισαγόμενα εμπορεύματα και εν μέρει δραστηριότητες ή υπηρεσίες μετά την εισαγωγή· και τρίτον, εκείνη στην οποία τα τέλη ή δικαιώματα αδείας αφορούν εν μέρει τα εισαγόμενα εμπορεύματα και εν μέρει άλλα συστατικά που προστίθενται στα προϊόντα μετά την εισαγωγή, ή δραστηριότητες ή υπηρεσίες μετά την εισαγωγή;

4)

Έχει το άρθρο 158, παράγραφος 3, του κανονισμού 2454/93 την έννοια ότι επιτρέπει πάντοτε την προσαρμογή της δασμολογητέας αξίας, όταν διαπιστώνεται ότι τα καταβληθέντα τέλη ή δικαιώματα αδείας αφορούν δραστηριότητες ή υπηρεσίες μετά την εισαγωγή των υπό εκτίμηση εμπορευμάτων, οι οποίες είναι εν προκειμένω οι παρασχεθείσες στη βουλγαρική εταιρεία από την αμερικάνικη εταιρεία (οι οποίες συνδέονται μεταξύ τους στον τομέα της κατασκευής και της διαχειρίσεως), ανεξάρτητα από το εάν συντρέχουν οι προϋποθέσεις προσαρμογής που θέτει το άρθρο 157 του κανονισμού 2454/93;

5)

Έχει το άρθρο 158, παράγραφος 3, του κανονισμού 2454/93 την έννοια ότι αποτελεί ειδική περίπτωση προσαρμογής της δασμολογητέας αξίας σύμφωνα με τη ρύθμιση και υπό τις προϋποθέσεις του άρθρου 157 του κανονισμού 2454/93, με μόνη ιδιαιτερότητα το γεγονός ότι τα τέλη ή δικαιώματα αδείας αφορούν μόνον εν μέρει τα υπό εκτίμηση εμπορεύματα, ώστε να κατανέμονται κατάλληλα;

6)

Έχει το άρθρο 158, παράγραφος 3, του κανονισμού 2454/93 την έννοια ότι εφαρμόζεται ακόμη και όταν ο αγοραστής καταβάλλει αμοιβή ή τέλη ή δικαιώματα αδείας σε τρίτο;

7)

Εάν δοθεί καταφατική απάντηση στα προηγούμενα δύο ερωτήματα, πρέπει το δικαστήριο να εξετάσει, για την κατάλληλη κατανομή των τελών ή δικαιωμάτων αδείας σύμφωνα με το άρθρο 158, παράγραφος 3, του κανονισμού 2454/93, αν συντρέχουν αμφότερες οι προϋποθέσεις του άρθρου 157, παράγραφος 2, ότι δηλαδή τα τέλη ή δικαιώματα αδείας αφορούν, έστω και μόνον εν μέρει, τα εισαγόμενα εμπορεύματα και αποτελούν όρο για την πώληση των εμπορευμάτων αυτών και, σε καταφατική περίπτωση, πρέπει να ληφθεί υπόψη, στο πλαίσιο της εξετάσεως αυτής, η ρύθμιση του άρθρου 160 κατά την οποία οι όροι του άρθρου 157, παράγραφος 2 πληρούνται όταν ο πωλητής ή πρόσωπο σχετιζόμενο με αυτόν απαιτεί από τον αγοραστή να προβεί στην καταβολή αυτή;

8)

Εφαρμόζεται το άρθρο 160 του κανονισμού 2454/93 μόνο στη βασική ρύθμιση του άρθρου 157 του κανονισμού 2454/93, όταν τα τέλη ή δικαιώματα αδείας πρέπει να καταβληθούν σε τρίτο και αφορούν εξ ολοκλήρου τα υπό εκτίμηση εμπορεύματα ή και στις περιπτώσεις στις οποίες τα τέλη ή δικαιώματα αδείας αφορούν μόνον εν μέρει τα εισαγόμενα εμπορεύματα;

9)

Έχει το άρθρο 160 του κανονισμού 2454/93 την έννοια ότι με τον όρο «σχέση» μεταξύ του χορηγήσαντος την άδεια και του πωλητή νοούνται οι περιπτώσεις στις οποίες ο χορηγήσας την άδεια συνδέεται με τον αγοραστή, διότι ασκεί άμεση εποπτεία στον αγοραστή η οποία βαίνει πέραν του ελέγχου της ποιότητας, ή μήπως έχει το άρθρο αυτό την έννοια ότι η ως άνω περιγραφόμενη σχέση μεταξύ του χορηγήσαντος την άδεια και του αγοραστή δεν αρκεί για να θεωρηθεί ότι υφίσταται (έμμεση) σχέση μεταξύ του χορηγήσαντος την άδεια και του πωλητή, ιδίως όταν ο τελευταίος αμφισβητεί ότι οι τιμές για τις παραγγελίες του αγοραστή που αφορούν τα εισαγόμενα εμπορεύματα εξαρτήθηκαν από την καταβολή των τελών ή δικαιωμάτων αδείας και αμφισβητεί, επίσης, ότι ο χορηγήσας την άδεια είναι σε θέση να κατευθύνει επιχειρηματικά ή να περιορίσει τη δραστηριότητά του;

10)

Έχει το άρθρο 160 του κανονισμού 2454/93 την έννοια ότι επιτρέπει την προσαρμογή της δασμολογητέας αξίας μόνον όταν πληρούνται αμφότερες οι προβλεπόμενες στο άρθρο 157 του κανονισμού 2454/93 προϋποθέσεις, δηλαδή όταν το τέλος ή το δικαίωμα αδείας που καταβάλλεται σε τρίτον αφορά τα υπό εκτίμηση εμπορεύματα και αποτελεί όρο για την πώληση των εμπορευμάτων αυτών και επιπλέον πληρούται ο όρος ότι ο πωλητής ή πρόσωπο σχετιζόμενο με αυτόν απαιτεί από τον αγοραστή να προβεί στην καταβολή των τελών ή δικαιωμάτων αδείας;

11)

Πρέπει να θεωρείται ότι πληρούται ο όρος του άρθρου 157, παράγραφος 2, πρώτη περίπτωση, του κανονισμού 2454/93 ότι το τέλος ή το δικαίωμα αδείας αφορά τα υπό εκτίμηση εμπορεύματα, όταν υπάρχει έμμεση σχέση μεταξύ του τέλους ή του δικαιώματος αδείας και των εισαγόμενων εμπορευμάτων, όπως εν προκειμένω, εάν τα υπό εκτίμηση εμπορεύματα αποτελούν συστατικά του τελικού προϊόντος για το οποίο έχει χορηγηθεί η άδεια;

(1)  Κανονισμός (ΕΟΚ) 2454/93 της Επιτροπής, της 2ας Ιουλίου 1993, για τον καθορισμό ορισμένων διατάξεων εφαρμογής του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 2913/92 του Συμβουλίου για τη θέσπιση του κοινοτικού τελωνειακού κώδικα (ΕΕ 1993, L 253, σ. 1).

6.5.2019   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 155/26

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Lietuvos vyriausiasis administracinis teismas (Λιθουανία) στις 7 Φεβρουαρίου 2019 — TV Play Baltic AS κατά Lietuvos radijo ir televizijos komisija

(Υπόθεση C-87/19)

(2019/C 155/32)

Γλώσσα διαδικασίας: η λιθουανική

Αιτούν δικαστήριο

Lietuvos vyriausiasis administracinis teismas

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείουσα: TV Play Baltic AS

Αναιρεσίβλητη: Lietuvos radijo ir televizijos komisija

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Έχει το άρθρο 2, στοιχείο ιγ', της οδηγίας 2002/21/ΕΚ (1) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 7ης Μαρτίου 2002, σχετικά με κοινό κανονιστικό πλαίσιο για δίκτυα και υπηρεσίες ηλεκτρονικών επικοινωνιών (οδηγία πλαίσιο) την έννοια ότι ο όρος «παροχή δικτύου ηλεκτρονικών υπηρεσιών» δεν περιλαμβάνει δραστηριότητες μεταδόσεως τηλεοπτικών εκπομπών μέσω δορυφορικών δικτύων που ανήκουν σε τρίτους, όπως οι επίμαχες που ασκούνται από την αναιρεσείουσα;

2)

Έχει το άρθρο 31, παράγραφος 1, της οδηγίας 2002/22/ΕΚ (2) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 7ης Μαρτίου 2002, για την καθολική υπηρεσία και τα δικαιώματα των χρηστών όσον αφορά δίκτυα και υπηρεσίες ηλεκτρονικών επικοινωνιών (οδηγία καθολικής υπηρεσίας), όπως τροποποιήθηκε από την οδηγία 2009/136/ΕΚ (3) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 25ης Νοεμβρίου 2009, την έννοια ότι εμποδίζει τα κράτη μέλη να επιβάλλουν υποχρέωση «μεταφοράς σήματος» (για τη μετάδοση εκπομπών τηλεοπτικού καναλιού μέσω δορυφορικών δικτύων ανηκόντων σε τρίτους και την παροχή προσβάσεως τελικών χρηστών στις εν λόγω εκπομπές) σε οικονομικούς φορείς, όπως η αναιρεσείουσα, οι οποίοι 1) μεταδίδουν εκπομπές τηλεοπτικού καναλιού προστατευόμενου με σύστημα υπό όρους προσβάσεως μέσω δορυφορικών δικτύων ανηκόντων σε τρίτους και, προς τον σκοπό αυτό, λαμβάνουν σήματα τηλεοπτικών προγραμμάτων (καναλιών) που εκπέμπονται κατά τον χρόνο εκείνο, τα μετατρέπουν, τα κωδικοποιούν και τα μεταδίδουν σε τεχνητό δορυφόρο της Γης μέσω του οποίου αναμεταδίδονται στη Γη σε συνεχή ροή, και 2) προσφέρουν πακέτα τηλεοπτικών καναλιών σε πελάτες και, προς τον σκοπό αυτό, παρέχουν πρόσβαση στην εν λόγω τηλεοπτική μετάδοση (ή σε τμήμα αυτής) η οποία προστατεύεται από συσκευές προσβάσεως υπό όρους, έναντι αμοιβής;

3)

Έχει το άρθρο 31, παράγραφος 1, της οδηγίας 2002/22, όπως τροποποιήθηκε από την οδηγία 2009/136, την έννοια ότι, για τους σκοπούς της εφαρμογής της διατάξεως αυτής, δεν θεωρείται σημαντικός ο αριθμός των τελικών χρηστών που χρησιμοποιεί δίκτυα ηλεκτρονικών επικοινωνιών (εν προκειμένω, δορυφορικό δίκτυο εκπομπών) ως κύρια πηγή (κύριο μέσο) λήψεως τηλεοπτικών εκπομπών όταν τα δίκτυα αυτά χρησιμοποιούνται ως κύρια πηγή (κύριο μέσο) μόνον από περίπου το 6 % του συνόλου των τελικών χρηστών (εν προκειμένω, των νοικοκυριών);

4)

Πρέπει, προκειμένου να αξιολογηθεί αν δικαιολογείται η εφαρμογή του άρθρου 31, παράγραφος 1, της οδηγίας 2002/22, όπως τροποποιήθηκε από την οδηγία 2009/136, να ληφθούν υπόψη οι χρήστες διαδικτύου οι οποίοι μπορούν να παρακολουθούν, άνευ ανταλλάγματος, τα επίμαχα τηλεοπτικά προγράμματα (ή τμήμα αυτών) σε συνεχή ροή και απευθείας στο διαδίκτυο;

5)

Έχει το άρθρο 56 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης την έννοια ότι εμποδίζει τα κράτη μέλη να επιβάλλουν σε οικονομικούς φορείς, όπως η αναιρεσείουσα, υποχρέωση αναμεταδόσεως εκπομπών τηλεοπτικού καναλιού μέσω δικτύων ηλεκτρονικών επικοινωνιών, άνευ ανταλλάγματος, όταν ο τηλεοπτικός οργανισμός υπέρ του οποίου προβλέπεται η εν λόγω υποχρέωση είναι κάλλιστα σε θέση να μεταδίδει ο ίδιος εκπομπές των εν λόγω τηλεοπτικών καναλιών μέσω αυτού του ίδιου δικτύου με ίδια κεφάλαια;

6)

Έχει το άρθρο 56 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης την έννοια ότι εμποδίζει τα κράτη μέλη να επιβάλλουν σε οικονομικούς φορείς, όπως η αναιρεσείουσα, υποχρέωση αναμεταδόσεως εκπομπών τηλεοπτικού καναλιού μέσω δικτύων ηλεκτρονικών επικοινωνιών, άνευ ανταλλάγματος, όταν η εν λόγω υποχρέωση καλύπτει μόνο περίπου το 6 % του συνόλου των νοικοκυριών, τα οποία, πλην όμως, έχουν τη δυνατότητα να παρακολουθούν αυτό το τηλεοπτικό κανάλι μέσω επίγειου δικτύου εκπομπών ή μέσω του διαδικτύου;

(1)  EE 2002, L 108, σ. 33.

(2)  EE 2002, L 108, σ. 51.

(3)  EE 2009, L 337, σ. 11.

6.5.2019   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 155/27

Αναίρεση που άσκησε στις 6 Φεβρουαρίου 2019 η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσης κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (πρώτο τμήμα) στις 27 Νοεμβρίου 2018 στην υπόθεση T-315/17, Hebberecht κατά ΕΥΕΔ

(Υπόθεση C-93/19 P)

(2019/C 155/33)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσης (εκπρόσωποι: S. Marquardt, R. Spac)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Chantal Hebberecht

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—

να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 27ης Νοεμβρίου 2018 στην υπόθεση T-315/17·

—

να απορρίψει ως αβάσιμη την αρχική προσφυγή·

—

να καταδικάσει την αντίδικο στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Κατά την ΕΥΕΔ, το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο στηρίζοντας την απόφασή του σε παράβαση του άρθρου 1δ, παράγραφος 2, του ΚΥΚ και κρίνοντας ότι η διάταξη αυτή περιέχει μια αρχή που έχει άμεση εφαρμογή επί των ατομικών αποφάσεων τις οποίες εκδίδει το θεσμικό όργανο κατ’ εφαρμογήν του εν λόγω ΚΥΚ (σκέψεις 93-94 της αναιρεσιβαλλόμενης αποφάσεως).

Περαιτέρω, ακόμη και εάν ήθελε υποτεθεί ότι το άρθρο 1δ, παράγραφος 2, του ΚΥΚ επιβάλλει υποχρέωση έχουσα άμεση εφαρμογή, εντούτοις η διάταξη αυτή δεν μπορούσε να εφαρμοσθεί εν προκειμένω λόγω της φύσεως της επίμαχης αποφάσεως, η οποία αφορούσε μόνον την αναιρεσείουσα υπό την ιδιότητά της ως επικεφαλής αντιπροσωπείας και δεν προσφερόταν για την εφαρμογή της αρχής της ισότητας των φύλων.

6.5.2019   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 155/28

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Hoge Raad der Nederlanden (Κάτω Χώρες) στις 11 Φεβρουαρίου 2019 — Donex Shipping and Forwarding BV κατά Staatssecretaris van Financiën

(Υπόθεση C-104/19)

(2019/C 155/34)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Hoge Raad der Nederlanden

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσα: Donex Shipping and Forwarding BV

Καθού: Staatssecretaris van Financiën

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Καθίσταται ο κανονισμός (ΕΚ) 91/2009 (1) ανίσχυρος έναντι εισαγωγέα στην Ένωση λόγω παραβάσεως του άρθρου 2, παράγραφος 11, του κανονισμού (ΕΚ) 384/96 (2), επειδή το Συμβούλιο, κατά τη σύγκριση που προβλέπεται στην εν λόγω διάταξη για τον προσδιορισμό του περιθωρίου ντάμπινγκ για τα υπό εξέταση προϊόντα μη συνεργαζόμενων Κινέζων παραγωγών-εξαγωγέων, δεν έλαβε υπόψη τις εξαγωγικές συναλλαγές που αφορούν ορισμένους τύπους του προϊόντος;

2)

Καθίσταται ο κανονισμός (ΕΚ) 91/2009 ανίσχυρος έναντι εισαγωγέα στην Ένωση λόγω παραβάσεως του άρθρου 2, παράγραφος 10, του κανονισμού (ΕΚ) 384/96, επειδή, στο πλαίσιο του υπολογισμού του περιθωρίου ντάμπινγκ για τα υπό εξέταση προϊόντα, τα θεσμικά όργανα της Ένωσης, κατά τη σύγκριση της κανονικής αξίας των προϊόντων Ινδού παραγωγού με τις τιμές εξαγωγής ομοειδών κινεζικών προϊόντων, αρνήθηκαν να λάβουν υπόψη προσαρμογές για εισαγωγικούς δασμούς επί των πρώτων υλών και για έμμεσους φόρους στην ανάλογη χώρα, την Ινδία, καθώς και για διαφορές σχετικές με την παραγωγή ή το κόστος παραγωγής και/ή επειδή τα θεσμικά όργανα της Ένωσης δεν έθεσαν (σε εύθετο χρόνο) στη διάθεση συνεργαζόμενων Κινέζων παραγωγών-εξαγωγέων κατά τη διάρκεια της έρευνας όλα τα στοιχεία του Ινδού παραγωγού σχετικά με τον καθορισμό της κανονικής αξίας;

(1)  Κανονισμός του Συμβουλίου, της 26ης Ιανουαρίου 2009, για την επιβολή οριστικού δασμού αντιντάμπινγκ στις εισαγωγές ορισμένων συνδετήρων από σίδηρο ή χάλυβα καταγωγής Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας (ΕΕ 2009, L 29, σ. 1).

(2)  Κανονισμός του Συμβουλίου, της 22ας Δεκεμβρίου 1995, για την άμυνα κατά των εισαγωγών που αποτελούν αντικείμενο ντάμπινγκ εκ μέρους χωρών μη μελών της Ευρωπαϊκής Κοινότητας (ΕΕ 1996, L 56, σ. 1).

6.5.2019   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 155/28

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Raad van State (Κάτω Χώρες) στις 15 Φεβρουαρίου 2019 — X κατά College van burgemeester en wethouders van de gemeente Purmerend, Tamoil Nederland BV

(Υπόθεση C-120/19)

(2019/C 155/35)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Raad van State

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Εκκαλούσα: X

Λοιποί διάδικοι: College van burgemeester en wethouders van de gemeente Purmerend, Tamoil Nederland BV

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

α.

Έχει το άρθρο 5, παράγραφος 1, της οδηγίας 2008/68/ΕΚ (1), σχετικά με τις εσωτερικές μεταφορές επικίνδυνων εμπορευμάτων, την έννοια ότι αντιτίθεται στη συμπερίληψη όρου, σε άδεια πρατηρίου υγραερίου, σύμφωνα με τον οποίο η παράδοση [υγραερίου] στο συγκεκριμένο πρατήριο επιτρέπεται να γίνεται μόνο με βυτιοφόρα μεταφοράς υγραερίου που φέρουν θερμοαπωθητικό κάλυμμα, ενώ η εν λόγω υποχρέωση δεν επιβάλλεται άμεσα σε έναν ή περισσότερους φορείς εκμεταλλεύσεως βυτιοφόρων μεταφοράς υγραερίου;

β.

Έχει σημασία για την απάντηση στο πρώτο ερώτημα το γεγονός ότι μεταξύ του κράτους μέλους και οργανώσεων των παραγόντων της αγοράς υγραερίου (όπως, μεταξύ άλλων, φορέων εκμεταλλεύσεως πρατηρίων υγραερίου, παραγωγών, πωλητών και μεταφορέων υγραερίου) έχει συναφθεί συμφωνία υπό τη μορφή «Safety Deal hittewerende bekleding op LPG-autogastankwagens» (Safety Deal για τη θερμοαπωθητική μόνωση βυτιοφόρων μεταφοράς υγραερίου κινήσεως), με την οποία τα μέρη δεσμεύτηκαν για την εφαρμογή της θερμοαπωθητικής μονώσεως, στη συνέχεια, δε, το κράτος μέλος εξέδωσε εγκύκλιο, εν προκειμένω την «Circulaire effectafstanden externe veiligheid LPG-tankstations voor besluiten met gevolgen voor de effecten van een ongeval» (εγκύκλιο περί των αποστάσεων ασφαλείας για την εξωτερική ασφάλεια πρατηρίων υγραερίου στο πλαίσιο αποφάσεων συναρτώμενων με τις επιπτώσεις ατυχήματος), με την οποία προβλέπεται μια πρόσθετη πολιτική διαχειρίσεως των κινδύνων στηριζόμενη στην παραδοχή ότι οι παραδόσεις υγραερίου στα πρατήρια καυσίμων θα γίνονται με βυτιοφόρα φέροντα θερμοαπωθητικό κάλυμμα;

2)

α.

Στο πλαίσιο διενεργούμενου από το εθνικό δικαστήριο ελέγχου νομιμότητας αποφάσεως, σκοπός της οποίας είναι η συμμόρφωση με όρο αδειοδοτήσεως ο οποίος έχει καταστεί νομικά απρόσβλητος, πλην όμως αντιβαίνει στο δίκαιο της Ένωσης:

—

επιτρέπει η νομοθεσία της Ένωσης, και ιδίως η νομολογία του Δικαστηρίου σχετικά με τη δικονομική αυτονομία των κρατών μελών, στο εθνικό δικαστήριο να θεωρεί καταρχήν νόμιμο έναν τέτοιον όρο αδειοδοτήσεως, εκτός αν ο όρος αυτός αντίκειται προδήλως σε υπέρτερους κανόνες δικαίου, όπως οι κανόνες του ενωσιακού δικαίου; Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως: συναρτά το ενωσιακό δίκαιο την εφαρμογή της εν λόγω εξαιρέσεως με τη συνδρομή (πρόσθετων) προϋποθέσεων;

—

ή μήπως το ενωσιακό δίκαιο, λαμβανομένων υπόψη και των αποφάσεων του Δικαστηρίου της 29ης Απριλίου 1999, Ciola (C-224/97, EU:C:1999:212) και της 6ης Απριλίου 2006, ED & F Man Sugar (C-274/04, EU:C:2006:233), επιβάλλει στο εθνικό δικαστήριο να μην εφαρμόσει έναν τέτοιον όρο αδειοδοτήσεως λόγω του ότι αυτός αντίκειται στο ενωσιακό δίκαιο;

β.

Είναι κρίσιμο, για την απάντηση στο ερώτημα 2α, το ζήτημα αν η απόφαση συνιστά μέτρο επανορθώσεως (remedy) ή ποινική κύρωση (criminal charge);

(1)  Οδηγία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 24ης Σεπτεμβρίου 2008, σχετικά με τις εσωτερικές μεταφορές επικίνδυνων εμπορευμάτων (ΕΕ 2008, L 260, σ. 13).

6.5.2019   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 155/29

Αναίρεση που άσκησε στις 22 Ιανουαρίου 2019 η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (ένατο πενταμελές τμήμα) στις 13 Δεκεμβρίου 2018 στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις T-339/16, T-352/16 και T-391/16, Ville de Paris, Ville de Bruxelles και Ayuntamiento de Madrid κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

(Υπόθεση C-177/19 P)

(2019/C 155/36)

Γλώσσες διαδικασίας: η ισπανική και η γαλλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας (εκπρόσωποι: J. Möller, S. Eisenberg και D. Klebs)

Λοιποί διάδικοι στην αναιρετική διαδικασία: Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Ville de Paris, Ville de Bruxelles, Ayuntamiento de Madrid

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

1.

να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 13ης Δεκεμβρίου 2018 στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις T-339/16, T-352/16 και T-391/16·

2.

να απορρίψει τις προσφυγές·

3.

να καταδικάσει τους προσφεύγοντες στα έξοδα αμφοτέρων των δύο βαθμών δικαιοδοσίας·

4.

επικουρικώς, να μεταρρυθμίσει το σημείο 3 του διατακτικού της ανωτέρω αποφάσεως υπό την έννοια της διατηρήσεως των αποτελεσμάτων της ακυρωθείσας διατάξεως για σαφώς μεγαλύτερο των δώδεκα μηνών διάστημα από την έναρξη ισχύος των αποτελεσμάτων της αποφάσεως.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της αναιρέσεώς της, η αναιρεσείουσα προβάλλει τέσσερις λόγους:

Πρώτον, το Γενικό Δικαστήριο κακώς έκρινε τις προσφυγές ως παραδεκτώς ασκηθείσες. Είναι εσφαλμένη η παραδοχή του ότι οι προσφεύγοντες δήμοι επηρεάζονται άμεσα από τον κανονισμό (ΕΕ) 2016/646 (1) κατά την ενάσκηση των εξουσιών τους για τη λήψη μέτρων για τη μείωση της ατμοσφαιρικής ρυπάνσεως.

Δεύτερον, η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση πάσχει έλλειψη αιτιολογίας, διότι ουδόλως αιτιολογεί σε ποιον βαθμό ο κανονισμός αυτός επηρεάζει άμεσα τους προσφεύγοντες. Αντιθέτως, το Γενικό Δικαστήριο συνήγαγε τον άμεσο επηρεασμό των προσφευγόντων από το γεγονός και μόνον ότι η οδηγία 2007/46/ΕΚ (2) απαγορεύει την επιβολή απαγορεύσεως της κυκλοφορίας οχημάτων που πληρούν τις προδιαγραφές ρύπων Euro 6. Και η ερμηνεία αυτή της οδηγίας 2007/46 είναι εσφαλμένη.

Τρίτον, το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο δεχόμενο, μεταξύ άλλων κατά παράβαση του άρθρου 5, παράγραφος 3, του κανονισμού (ΕΚ) 715/2007 (3), ότι η Επιτροπή δεν ήταν αρμόδια να εκδώσει τον κανονισμό 2016/646 υπό τη συγκεκριμένη μορφή του. Το Γενικό Δικαστήριο δεν έλαβε υπόψη του το γεγονός ότι η Επιτροπή διέθετε ευρύ περιθώριο εκτιμήσεως, όταν καθόρισε, στον κανονισμό 2016/646, συντελεστές συμμορφώσεως για τη μέτρηση των εκπομπών ρύπων στο πλαίσιο της διαδικασίας δοκιμών υπό πραγματικές συνθήκες οδηγήσεως (RDE). Εν αντιθέσει προς τα κριθέντα από το Γενικό Δικαστήριο, δεν πρόκειται συναφώς για τροποποίηση των οριακών τιμών που ορίζονται στον κανονισμό 715/2007, αλλά για αναγκαίες προδιαγραφές λόγω του νεωτερικού και εξειδικευμένου χαρακτήρα της διαδικασίας μετρήσεως (όρια ανοχής).

Τέταρτον, το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο δεχόμενο ότι είναι από νομικής απόψεως δυνατή η μερική ακύρωση του κανονισμού 2016/646. Δεν έλαβε συναφώς υπόψη το γεγονός ότι η διαδικασία μετρήσεως δεν μπορεί να εφαρμοσθεί στην πράξη άνευ συντελεστών συμμορφώσεως και ότι η Επιτροπή εξάρτησε ρητώς τον υποχρεωτικό χαρακτήρα της διαδικασίας RDE για τους σκοπούς της εγκρίσεως από την εισαγωγή διορθωτικών συντελεστών.

Επικουρικώς, η Γερμανική Κυβέρνηση προβάλλει ότι το Γενικό Δικαστήριο δεν έλαβε επαρκώς υπόψη το γεγονός ότι είναι αδύνατη για τον νομοθέτη της Ένωσης η θέσπιση νέας ρυθμίσεως εντός της τασσόμενης από την απόφαση προθεσμίας. Ως εκ τούτου, πρέπει να διατηρηθούν τα αποτελέσματα της ακυρωθείσας με την απόφαση διατάξεως για σαφώς μεγαλύτερο των δώδεκα μηνών διάστημα από την έναρξη ισχύος των αποτελεσμάτων της αποφάσεως.

(1)  Κανονισμός (ΕΕ) 2016/646 της Επιτροπής, της 20ής Απριλίου 2016, για την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 692/2008 όσον αφορά τις εκπομπές από ελαφρά επιβατηγά και εμπορικά οχήματα (Euro 6) (ΕΕ 2016, L 109, σ. 1).

(2)  Οδηγία 2007/46/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 5ης Σεπτεμβρίου 2007, για τη θέσπιση πλαισίου για την έγκριση των μηχανοκίνητων οχημάτων και των ρυμουλκουμένων τους, και των συστημάτων, κατασκευαστικών στοιχείων και χωριστών τεχνικών μονάδων που προορίζονται για τα οχήματα αυτά (Οδηγία-πλαίσιο) (ΕΕ 2007, L 263, σ. 1).

(3)  Κανονισμός (ΕΚ) 715/2007 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 20ής Ιουνίου 2007, που αφορά την έγκριση τύπου μηχανοκινήτων οχημάτων όσον αφορά εκπομπές από ελαφρά επιβατηγά και εμπορικά οχήματα (Euro 5 και Euro 6) και σχετικά με την πρόσβαση σε πληροφορίες επισκευής και συντήρησης οχημάτων (ΕΕ 2007, L 171, σ. 1).

6.5.2019   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 155/31

Αναίρεση που άσκησε στις 22 Φεβρουαρίου 2019 η Ουγγαρία κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (ένατο πενταμελές τμήμα) στις 13 Δεκεμβρίου 2018 στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις T-339/16, T-352/16 και T-391/16, Ville de Paris, Ville de Bruxelles και Ayuntamiento de Madrid κατά Επιτροπής

(Υπόθεση C-178/19 P)

(2019/C 155/37)

Γλώσσες διαδικασίας: η ισπανική και η γαλλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Ουγγαρία (εκπρόσωπος: M.Z. Fehér)

Λοιποί διάδικοι στην αναιρετική διαδικασία: Ville de Paris, Ville de Bruxelles, Ayuntamiento de Madrid, Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

 

κυρίως:

—

να αναιρέσει την απόφαση της 13ης Δεκεμβρίου 2018 του Γενικού Δικαστηρίου στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις T-339/16, T-352/16 και T-391/16, Ville de Paris, Ville de Bruxelles και Ayuntamiento de Madrid κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής, και να απορρίψει τις προσφυγές του Ville de Paris, του Ville de Bruxelles και του Ayuntamiento de Madrid ως απαράδεκτες

 

επικουρικώς:

—

να αναιρέσει εν μέρει το διατακτικό της αποφάσεως κατά το μέρος που ορίζει σε δώδεκα μήνες τη διάρκεια της διατηρήσεως των αποτελεσμάτων της ακυρωθείσας διατάξεως από της ενάρξεως ισχύος των αποτελεσμάτων της αποφάσεως και, ταυτοχρόνως, να διατάξει τη διατήρηση των αποτελεσμάτων της ακυρωθείσας διατάξεως μέχρις εκδόσεως της νέας ρυθμίσεως προς αντικατάσταση των διατάξεων αυτών,

 

και περαιτέρω:

—

να καταδικάσει τους προσφεύγοντες στη δίκη ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου στα δικαστικά έξοδα της αναιρετικής διαδικασίας.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Με την αναίρεσή της, η Ουγγρική Κυβέρνηση βάλλει, αφενός, κατά των διαπιστώσεων της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως περί του παραδεκτού και, ως εκ τούτου, κατά του παραδεκτού των προσφυγών ακυρώσεως, καθώς και, αφετέρου, κατά της εκτιμήσεως και των διαπιστώσεων της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως ως προς τα διαχρονικά αποτελέσματα των ακυρωθεισών διατάξεων.

Κατά την Ουγγρική Κυβέρνηση, εσφαλμένως το Γενικό Δικαστήριο απεφάνθη ότι ο κανονισμός 2016/646 (1) δεν απαιτεί κανένα εκτελεστικό μέτρο σε σχέση με τους προσφεύγοντες και ότι ο εν λόγω κανονισμός τους αφορά άμεσα, οπότε οι προσφεύγοντες έχουν δικαίωμα ασκήσεως προσφυγής δυνάμει του άρθρου 263, τέταρτο εδάφιο, ΣΛΕΕ. Στην πραγματικότητα, ο κανονισμός 2016/646 όντως απαιτεί εκτελεστικά μέτρα, και σε σχέση με τους προσφεύγοντες, και, αφετέρου, δεν τους αφορά άμεσα, δεδομένου ότι δεν περιορίζει, εν αντιθέσει προς τα κριθέντα με την αναιρεσιβαλλομένη απόφαση, την εξουσία τους προς λήψη των μέτρων για τον περιορισμό της κυκλοφορίας ορισμένων οχημάτων τα οποία αυτοί έχουν θεσπισθεί ή τα οποία σχεδιάζουν.

Αφετέρου, κατά την Ουγγρική Κυβέρνηση, το Γενικό Δικαστήριο παραβίασε την αρχή της ασφαλείας δικαίου ορίζοντας με την αναιρεσιβαλλομένη απόφαση ως μέγιστη διάρκεια διατηρήσεως των έννομων αποτελεσμάτων της τους δώδεκα μήνες, δεδομένου ότι το εν λόγω χρονικό διάστημα δεν μπορεί να θεωρηθεί επαρκές για την έκδοση κανόνα δικαίου προς αντικατάσταση της διατάξεως αυτής. Η συντετμημένη προθεσμία για την προετοιμασία των επιχειρήσεων δεν είναι επαρκής για την προσαρμογή τους στις τροποποιηθείσες διατάξεις ούτε ρυθμίζεται το ζήτημα του μετριασμού των επιχειρηματικών ζημιών οι οποίες μπορούν ήδη να υπολογισθούν. Η κατάσταση που θα δημιουργηθεί κατά τη διάρκεια της περιόδου μεταξύ της λήξεως των διαχρονικών αποτελεσμάτων της ακυρωθείσας διατάξεως και της εκδόσεως του νέου κανόνα δικαίου θα είναι αντίθετη προς την αρχή της ασφαλείας δικαίου και θα θίγει τα δικαιώματα τόσο της αυτοκινητοβιομηχανίας όσο και των καταναλωτών.

(1)  Κανονισμός (ΕΕ) 2016/646 της Επιτροπής, της 20ης Απριλίου 2016, για την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 692/2008 όσον αφορά τις εκπομπές από ελαφρά επιβατηγά και εμπορικά οχήματα (Euro 6) (EE 2016, L 109, σ. 1).

6.5.2019   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 155/32

Αναίρεση που άσκησε στις 23 Φεβρουαρίου 2019 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (ένατο πενταμελές τμήμα) στις 13 Δεκεμβρίου 2018 στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις T-339/16, T-352/16 και T-391/16, Ville de Paris, Ville de Bruxelles και Ayuntamiento de Madrid κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

(Υπόθεση C-179/19 P)

(2019/C 155/38)

Γλώσσες διαδικασίας: η ισπανική και η γαλλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωπος J.-F. Brakeland)

Λοιποί διάδικοι στην αναιρετική διαδικασία: Ville de Paris, Ville de Bruxelles, Ayuntamiento de Madrid

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—

να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 13ης Δεκεμβρίου 2018, που επιδόθηκε αυθημερόν στην Επιτροπή, στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις T-339/16, T-352/16 και T-391/16 Ville de Paris, Ville de Bruxelles και Ayuntamiento de Madrid κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής, να απορρίψει την πρωτοδίκως ασκηθείσα προσφυγή και να καταδικάσει τους προσφεύγοντες στα δικαστικά έξοδα·

ή, επικουρικώς,

—

να αναιρέσει την απόφαση και να αναπέμψει την υπόθεση ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου για να την κρίνει εκ νέου· να επιφυλαχθεί ως προς τα δικαστικά έξοδα αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Η αίτηση αναιρέσεως στηρίζεται σε έναν και μοναδικό λόγο. Η Επιτροπή φρονεί ότι, στις σκέψεις 121 έως 151 της αποφάσεώς του, το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κρίνοντας ότι ο κανονισμός 2016/646 (1) τροποποιεί ένα βασικό στοιχείο του κανονισμού 715/2007 (2). Η πλάνη αυτή προέρχεται από, αφενός, εσφαλμένη ερμηνεία της εννοίας της τροποποιήσεως, η οποία καταδεικνύεται από την χρήση της εννοίας της «τροποποιήσεως de facto» από το Γενικό Δικαστήριο και, αφετέρου, από εσφαλμένη ερμηνεία του πεδίου εφαρμογής του κανονισμού 2016/646. Με τον τρόπο αυτό, η απόφαση θέτει σε κίνδυνο τη διοργανική ισορροπία της Ένωσης.

(1)  Κανονισμός (ΕΕ) 2016/646 της Επιτροπής, της 20ής Απριλίου 2016, για την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 692/2008 όσον αφορά τις εκπομπές από ελαφρά επιβατηγά και εμπορικά οχήματα (Euro 6) (ΕΕ 2016, L 109, σ. 1).

(2)  Κανονισμός (ΕΚ) 715/2007 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 20ής Ιουνίου 2007, που αφορά την έγκριση τύπου μηχανοκινήτων οχημάτων όσον αφορά εκπομπές από ελαφρά επιβατηγά και εμπορικά οχήματα (Euro 5 και Euro 6) και σχετικά με την πρόσβαση σε πληροφορίες επισκευής και συντήρησης οχημάτων (ΕΕ 2007, L 171, σ. 1).

6.5.2019   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 155/33

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Hoge Raad der Nederlanden (Κάτω Χώρες) στις 26 Φεβρουαρίου 2019 — Supreme Site Services GmbH, Supreme Fuels GmbH & Co KG, Supreme Fuels Trading Fze κατά Supreme Headquarters Allied Powers Europe

(Υπόθεση C-186/19)

(2019/C 155/39)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Hoge Raad der Nederlanden

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείουσες: Supreme Site Services GmbH, Supreme Fuels GmbH & Co KG, Supreme Fuels Trading Fze

Αναιρεσίβλητο: Supreme Headquarters Allied Powers Europe

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

α)

Έχει ο κανονισμός (ΕΕ) 1215/2012 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 12ης Δεκεμβρίου 2012, για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις (αναδιατύπωση) (ΕΕ 2012, L 351, σ. 1) την έννοια ότι μια υπόθεση, όπως η υπό κρίση, στην οποία διεθνής οργανισμός ζητεί (i) την άρση συντηρητικής κατασχέσεως εις χείρας τρίτου στην οποία προέβη ο αντίδικος σε άλλο κράτος μέλος και (ii) την επιβολή, έναντι του αντιδίκου, απαγορεύσεως νέας συντηρητικής κατασχέσεως βάσει των ίδιων πραγματικών περιστατικών, διευκρινιζομένου ότι οι αιτήσεις αυτές στηρίζονται στην ένσταση περί ασυλίας εκτελέσεως, πρέπει να θεωρηθεί εν όλω ή εν μέρει ως αστική ή εμπορική υπόθεση κατά την έννοια του άρθρου 1, παράγραφος 1, του εν λόγω κανονισμού;

β)

Έχει σημασία για την απάντηση στο ερώτημα 1(α) –και, εάν ναι, ποια– το γεγονός ότι το δικαστήριο ενός κράτους μέλους επέτρεψε τη συντηρητική κατάσχεση λόγω απαιτήσεως που ο αντίδικος υποστηρίζει ότι έχει κατά του διεθνούς οργανισμού, απαιτήσεως για την οποία εκκρεμεί κύρια δίκη στο εν λόγω κράτος μέλος η οποία αφορά συμβατική διαφορά σχετικά με την πληρωμή της αξίας καυσίμων που παραδόθηκαν για τους σκοπούς ειρηνευτικής αποστολής διεξαγόμενης από διεθνή οργανισμό ο οποίος συνδέεται με τον εν λόγω διεθνή οργανισμό;

2)

α)

Εάν η απάντηση στο ερώτημα 1(α) είναι καταφατική, έχει το άρθρο 24, σημείο 5, του κανονισμού 1215/2012 την έννοια ότι, σε περίπτωση κατά την οποία το δικαστήριο ενός κράτους μέλους επέτρεψε τη συντηρητική κατάσχεση εις χείρας τρίτου και η κατάσχεση αυτή πραγματοποιήθηκε, στη συνέχεια, σε άλλο κράτος μέλος, τα δικαστήρια του κράτους μέλους στο οποίο πραγματοποιήθηκε η συντηρητική κατάσχεση εις χείρας τρίτου έχουν αποκλειστική διεθνή δικαιοδοσία για την έκδοση αποφάσεως επί αιτήσεως άρσεως της κατασχέσεως;

β)

Έχει σημασία για την απάντηση στο ερώτημα 2(α) –και, εάν ναι, ποια– το γεγονός ότι ο διεθνής οργανισμός προέβαλε, στο πλαίσιο της αιτήσεώς του για άρση της συντηρητικής κατασχέσεως εις χείρας τρίτου, την ένσταση περί ασυλίας εκτελέσεως;

3)

Εάν, για την απάντηση στο ερώτημα αν πρόκειται για αστική ή εμπορική υπόθεση κατά την έννοια του άρθρου 1, παράγραφος 1, του κανονισμού 1215/2012 ή στο ερώτημα αν πρόκειται για αίτηση που εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 24, σημείο 5, του εν λόγω κανονισμού, έχει σημασία το γεγονός ότι ο διεθνής οργανισμός προέβαλε στο πλαίσιο των αιτήσεών του την ένσταση περί ασυλίας εκτελέσεως, κατά πόσον υποχρεούται το επιληφθέν δικαστήριο να εξετάσει αν η ένσταση αυτή προβλήθηκε ορθώς και κατά πόσον ισχύει συναφώς ο κανόνας ότι το δικαστήριο πρέπει να εκτιμά όλα τα στοιχεία που έχει στη διάθεσή του, συμπεριλαμβανομένων, κατά περίπτωση, των αντιρρήσεων του αντιδίκου, ή κάποιος άλλος κανόνας;

6.5.2019   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 155/34

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Förvaltningsrätten i Malmö (Σουηδία) στις 27 Φεβρουαρίου 2019 — A κατά Migrationsverket

(Υπόθεση C-193/19)

(2019/C 155/40)

Γλώσσα διαδικασίας: η σουηδική

Αιτούν δικαστήριο

Förvaltningsrätten i Malmö

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγων: A

Καθής: Migrationsverket

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Εμποδίζουν οι διατάξεις της Συμβάσεως του Σένγκεν ιδίως δε οι διατάξεις περί συστηματικής χρήσεως του συστήματος πληροφοριών Σένγκεν (SIS), και οι διατάξεις του κώδικα συνόρων του Σένγκεν, μεταξύ των οποίων, ιδίως, η απαίτηση κατοχής διαβατηρίου εν ισχύι, τη χορήγηση άδειας διαμονής βάσει αιτήσεων που κατατέθηκαν στη Σουηδία και δεν στηρίζονται σε λόγους προστασίας ή σε ανθρωπιστικούς λόγους, όταν δεν είναι σαφώς αποδεδειγμένη η ταυτότητα του αιτούντος;

2)

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως, δύναται βάσει του εθνικού δικαίου ή της εθνικής νομολογίας να εισαχθεί εξαίρεση από την υποχρέωση αποδείξεως της ταυτότητας;

3)

Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως στο δεύτερο ερώτημα, ποιες εξαιρέσεις επιτρέπει ενδεχομένως το δίκαιο της Ένωσης;

6.5.2019   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 155/34

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Administratīvā rajona tiesa (Λεττονία) στις 5 Μαρτίου 2019 — SIA «KOB» κατά Madonas novada pašvaldības Administratīvo aktu strīdu komisija

(Υπόθεση C-206/19)

(2019/C 155/41)

Γλώσσα διαδικασίας: η λεττονική

Αιτούν δικαστήριο

Administratīvā rajona tiesa

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσα: SIA «KOB»

Καθής: Madonas novada pašvaldības Administratīvo aktu strīdu komisija

Προδικαστικό ερώτημα

Αντιτίθεται το δίκαιο της Ένωσης, ιδίως δε τα άρθρα 18, 49 και 63 ΣΛΕΕ, σε ρύθμιση κράτους μέλους η οποία επιβάλλει στα νομικά πρόσωπα, όταν ο μέτοχος ή οι μέτοχοι οι οποίοι αντιπροσωπεύουν από κοινού το ήμισυ και πλέον του κεφαλαίου με δικαίωμα ψήφου στην εταιρία και το σύνολο των προσώπων με δικαίωμα εκπροσωπήσεως της τελευταίας είναι υπήκοοι άλλων κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ως προϋπόθεση για την κτήση κυριότητας επί γεωργικών γαιών, την υποχρέωση να προσκομίσουν βεβαίωση εγγραφής των ως άνω φυσικών προσώπων ως πολιτών της Ένωσης και πιστοποιητικό γνώσεως από τα πρόσωπα αυτά της επίσημης γλώσσας σε επίπεδο αντίστοιχο τουλάχιστον με B2;

GCEU

6.5.2019   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 155/36

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 19ης Μαρτίου 2019 — Ιταλία κ.λπ. κατά Επιτροπής

(Συνεκδικασθείσες υποθέσεις T-98/16, T-196/16 και T-198/16) (1)

(Κρατικές ενισχύσεις - Παρέμβαση κοινοπραξίας ιδιωτικού δικαίου μεταξύ τραπεζών υπέρ ενός εκ των μελών της - Έγκριση της παρέμβασης από την κεντρική τράπεζα του κράτους μέλους - Απόφαση που κηρύσσει την ενίσχυση ασύμβατη με την εσωτερική αγορά - Προσφυγή ακυρώσεως - Έννοια της κρατικής ενισχύσεως - Καταλογισμός στο κράτος - Κρατικοί πόροι)

(2019/C 155/42)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα στην υπόθεση T-98/16: Ιταλική Δημοκρατία (εκπρόσωποι: G. Palmieri, επικουρούμενη από τους S. Fiorentino και P. Gentili, avvocati dello Stato)

Προσφεύγουσα στην υπόθεση T-196/16: Banca Popolare di Bari SCpA, πρώην Tercas-Cassa di risparmio della provincia di Teramo SpA (Banca Tercas SpA) (Teramo, Ιταλία) (εκπρόσωποι: A. Santa Maria, M. Crisostomo, Ε. Gambaro και F. Mazzocchi, δικηγόροι)

Προσφεύγουσα στην υπόθεση T-198/16: Fondo interbancario di tutela dei depositi (Ρώμη, Ιταλία) (εκπρόσωποι: M. Siragusa, G. Scassellati Sforzolini και G. Faella, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: P. Stancanelli, L. Flynn, A. Μπουχάγιαρ και D. Recchia)

Παρεμβαίνουσα υπέρ της προσφεύγουσας στην υπόθεση T-198/16: Banca d’Italia (εκπρόσωποι: M. Perassi, O. Capolino, M. Marcucci και M. Todino, δικηγόροι)

Αντικείμενο

Προσφυγή δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ με αίτημα την ακύρωση της απόφασης (ΕΕ) 2016/1208 της Επιτροπής, της 23ης Δεκεμβρίου 2015, σχετικά με την κρατική ενίσχυση SA.39451 (2015/C) (πρώην 2015/NN) που έθεσε σε εφαρμογή η Ιταλία υπέρ της Banca Tercas (ΕΕ 2016, L 203, σ. 1).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)

Ακυρώνει την απόφαση (ΕΕ) 2016/1208 της Επιτροπής, της 23ης Δεκεμβρίου 2015, σχετικά με την κρατική ενίσχυση SA.39451 (2015/C) (πρώην 2015/NN) που έθεσε σε εφαρμογή η Ιταλία υπέρ της Banca Tercas.

2)

Καταδικάζει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

(1)  EE C 145 της 25.4.2016.

6.5.2019   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 155/37

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 12ης Μαρτίου 2019 — Perry Ellis International Group κατά EUIPO (PRO PLAYER)

(Υπόθεση T-220/16) (1)

(«Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Αίτηση καταχωρίσεως λεκτικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης PRO PLAYER - Απόλυτος λόγος απαραδέκτου - Διακριτικός χαρακτήρας - Άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο γ', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 [νυν άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο γ', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001]»)

(2019/C 155/43)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Perry Ellis International Group Holdings Ltd (Νασάου, Μπαχάμες) (εκπρόσωποι: O. Günzel, C. Tenkhoff, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: L. Rampini και K. Μαρκάκης)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του δευτέρου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 24ης Φεβρουαρίου 2016 (υπόθεση R 1091/2015-2), σχετικά με αίτηση καταχωρίσεως του λεκτικού σημείου PRO PLAYER ως σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)

Απορρίπτει την προσφυγή.

2)

Η Perry Ellis International Group Holdings Ltd φέρει, πέραν των δικαστικών της εξόδων, και τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε το Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO).

(1)  EE C 232 της 27.6.2016.

6.5.2019   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 155/37

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 19ης Μαρτίου 2019 — Inpost Paczkomaty και Inpost κατά Επιτροπής

(Συνεκδικασθείσες υποθέσεις T-282/16 και T-283/16) (1)

(Κρατικές ενισχύσεις - Τομέας ταχυδρομικών υπηρεσιών - Αποζημίωση για το καθαρό κόστος που προκύπτει από τις υποχρεώσεις καθολικής υπηρεσίας - Απόφαση που κρίνει την ενίσχυση συμβατή με την εσωτερική αγορά - Προσφυγή ακυρώσεως - Έννομο συμφέρον - Υποχρέωση αιτιολογήσεως - Ίση μεταχείριση - Αναλογικότητα - Δικαίωμα ιδιοκτησίας - Επιχειρηματική ελευθερία)

(2019/C 155/44)

Γλώσσα διαδικασίας: η πολωνική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα στην υπόθεση T-282/16: Inpost Paczkomaty sp. z o.o. (Κρακοβία, Πολωνία) (εκπρόσωποι: αρχικώς T. Proć, στη συνέχεια D. Doktór, δικηγόροι)

Προσφεύγουσα στην υπόθεση T-283/16: Inpost S.A. (Κρακοβία, Πολωνία) (εκπρόσωπος: W. Knopkiewicz, δικηγόρος)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: K. Herrmann, K. Blanck και D. Recchia)

Παρεμβαίνουσα υπέρ της καθής: Δημοκρατία της Πολωνίας (εκπρόσωπος: B. Majczyna)

Αντικείμενο

Προσφυγές, δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ, με αίτημα την ακύρωση της αποφάσεως C(2015) 8236 τελικό της Επιτροπής, της 26ης Νοεμβρίου 2015, με την οποία η Επιτροπή δεν προέβαλε αντιρρήσεις σχετικά με το μέτρο που κοινοποίησαν οι πολωνικές αρχές όσον αφορά την ενίσχυση που χορηγήθηκε στην Poczta Polska με τη μορφή αποζημιώσεως για το καθαρό κόστος που προκύπτει από την εκπλήρωση των υποχρεώσεών της προς παροχή καθολικής ταχυδρομικής υπηρεσίας για το χρονικό διάστημα από 1ης Ιανουαρίου 2013 έως 31 Δεκεμβρίου 2015.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)

Απορρίπτει τις προσφυγές.

2)

Η Inpost Paczkomaty sp. z o.o. και η Inpost S.A. φέρουν εκάστη τα δικαστικά τους έξοδα, καθώς και τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

3)

Η Δημοκρατία της Πολωνίας φέρει τα δικαστικά της έξοδα.

(1)  EE C 270 της 25.7.2016.

6.5.2019   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 155/38

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 20ής Μαρτίου 2019 — Foshan Lihua Ceramic κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-310/16) (1)

({Ντάμπινγκ - Εισαγωγές κεραμικών πλακιδίων καταγωγής Κίνας - Άρθρο 11, παράγραφοι 4 και 5, και άρθρο 17 του κανονισμού (ΕΚ) 1225/2009 [νυν άρθρο 11, παράγραφοι 4 και 5, και άρθρο 17 του κανονισμού (ΕΕ) 2016/1036] - Άρνηση αναγνώρισης της ιδιότητας του νέου παραγωγού-εξαγωγέα κατά την έννοια του άρθρου 3 του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 917/2011 - Δειγματοληψία - Ατομική εξέταση - Απόρρητο})

(2019/C 155/45)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Foshan Lihua Ceramic Co. Ltd (Foshan, Κίνα) (εκπρόσωποι: B. Spinoit, D. Philippe και A. Wese)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: αρχικά A. Demeneix, M. França και T. Maxian Rusche, στη συνέχεια A. Demeneix, T. Maxian Rusche και N. Kuplewatzky)

Παρεμβαίνουσα υπέρ της καθής: Cerame-Unie AISBL (Βρυξέλλες, Βέλγιο) (εκπρόσωπος: Β. Ακριτίδης, δικηγόρος)

Αντικείμενο

Προσφυγή δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ με αίτημα την ακύρωση της εκτελεστικής αποφάσεως C(2016) 2136 τελικό της Επιτροπής, της 15ης Απριλίου 2016, με την οποία απορρίφθηκε αίτηση αναγνώρισης της ιδιότητας του νέου παραγωγού-εξαγωγέα όσον αφορά τα οριστικά μέτρα αντιντάμπινγκ που επιβλήθηκαν στις εισαγωγές κεραμικών πλακιδίων καταγωγής Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας με τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 917/2011.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)

Απορρίπτει την προσφυγή.

2)

Η Foshan Lihua Ceramic Co. Ltd φέρει τα δικαστικά έξοδά της καθώς και τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

3)

Η Cerame-Unie AISBL φέρει τα δικαστικά έξοδά της.

(1)  EE C 305 της 22.8.2016.

6.5.2019   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 155/39

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 20ής Μαρτίου 2019 — Prim κατά EUIPO — Primed Halberstadt Medizintechnik (PRIMED)

(Υπόθεση T-138/17) (1)

(«Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Διαδικασία κηρύξεως ακυρότητας - Λεκτικό σήμα της ευρωπαϊκής ένωσης PRIMED - Προγενέστερα εθνικά εικονιστικά σήματα PRIM S.A., PRiM, S.A. SUMINISTROS MEDICOS και GRUPO PRiM - Ουσιαστική χρήση των προγενέστερων σημάτων - Άρθρο 57, παράγραφοι 2 και 3, του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 [νυν άρθρο 64, παράγραφοι 2 και 3, του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001] - Δικαίωμα ακροάσεως - Άρθρο 75, δεύτερο εδάφιο, του κανονισμού 207/2009 (νυν άρθρο 94, παράγραφος 1, δεύτερο εδάφιο, του κανονισμού 2017/1001) - Προσκόμιση αποδεικτικών στοιχείων το πρώτον ενώπιον του τμήματος προσφυγών - Εξουσία εκτιμήσεως του τμήματος προσφυγών - Χαρακτηρισμός των αποδεικτικών στοιχείων ως νέων ή συμπληρωματικών - Άρθρο 76, παράγραφος 2, του κανονισμού 207/2009 (νυν άρθρο 95, παράγραφος 2, του κανονισμού 2017/1001)»)

(2019/C 155/46)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Prim, SA (Móstoles, Ισπανία) (εκπρόσωπος: L. Broschat García, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωπος: A. Lukošiūtė)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του EUIPO, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου: Primed Halberstadt Medizintechnik GmbH (Halberstadt, Γερμανία) (εκπρόσωπος: D. Donath, δικηγόρος)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του τετάρτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 19ης Δεκεμβρίου 2016 (συνεκδικασθείσες υποθέσεις R 2494/2015-4 και R 163/2016-4), σχετικά με διαδικασία κηρύξεως ακυρότητας μεταξύ Prim και Primed Halberstadt Medizintechnik.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)

Ακυρώνει την απόφαση του τετάρτου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO) της 19ης Δεκεμβρίου 2016 (συνεκδικασθείσες υποθέσεις R 2494/2015-4 και R 163/2016-4).

2)

Απορρίπτει την προσφυγή κατά τα λοιπά.

3)

Το EUIPO φέρει τα δικαστικά έξοδά του καθώς και το ήμισυ των εξόδων στα οποία υποβλήθηκε η Prim, SA.

(1)  EE C 129 της 24.4.2017.

6.5.2019   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 155/40

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 20ής Μαρτίου 2019 — Ισπανία κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-237/17) (1)

(ΕΓΤΕ και ΕΓΤΑΑ - Δαπάνες αποκλειόμενες από τη χρηματοδότηση - Δαπάνες που πραγματοποιήθηκαν από την Ισπανία - Κριτήριο αναγνώρισης οργάνωσης παραγωγών - Άρθρο 11 του κανονισμού (ΕΚ) 2200/96 - Δημοσιονομική διόρθωση)

(2019/C 155/47)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Διάδικοι

Προσφεύγον: Βασίλειο της Ισπανίας (εκπρόσωποι: αρχικά A. Gavela Llopis, M. A. Sampol Pucurull και S. Jiménez García, στη συνέχεια M. A. Sampol Pucurull και S. Jiménez García)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: Δ. Τριανταφύλλου και I. Galindo Martín)

Αντικείμενο

Προσφυγή δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ για τη μερική ακύρωση της εκτελεστικής απόφασης (ΕΕ) 2017/264 της Επιτροπής, της 14ης Φεβρουαρίου 2017, για τον αποκλεισμό από τη χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης ορισμένων δαπανών που πραγματοποιήθηκαν από τα κράτη μέλη στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Εγγυήσεων (ΕΓΤΕ) και του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Αγροτικής Ανάπτυξης (ΕΓΤΑΑ) (ΕΕ 2017, L 39, σ. 12), κατά το μέρος που αποκλείει ορισμένες δαπάνες τις οποίες πραγματοποίησε το Βασίλειο της Ισπανίας.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)

Ακυρώνει την εκτελεστική απόφαση (ΕΕ) 2017/264 της Επιτροπής, της 14ης Φεβρουαρίου 2017, για τον αποκλεισμό από τη χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης ορισμένων δαπανών που πραγματοποιήθηκαν από τα κράτη μέλη στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Εγγυήσεων (ΕΓΤΕ) και του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Αγροτικής Ανάπτυξης (ΕΓΤΑΑ), κατά το μέρος που αποκλείει ορισμένες δαπάνες τις οποίες πραγματοποίησε το Βασίλειο της Ισπανίας, στο μέτρο που επιβάλλει κατ’ αποκοπήν διόρθωση προσαυξημένη κατά 10 %.

2)

Απορρίπτει την προσφυγή κατά τα λοιπά.

3)

Το Βασίλειο της Ισπανίας και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή φέρουν τα δικαστικά τους έξοδα.

(1)  EE C 202 της 26.6.2017.

6.5.2019   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 155/41

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 20ής Μαρτίου 2019 — Meesenburg Großhandel κατά EUIPO (Triotherm+)

(Υπόθεση T-760/17) (1)

({Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Αίτηση καταχωρίσεως λεκτικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης Triotherm+ - Απόλυτος λόγος απαραδέκτου - Έλλειψη διακριτικού χαρακτήρα - Άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 [νυν άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001] - Δικαίωμα ακροάσεως})

(2019/C 155/48)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Meesenburg Großhandel KG (Flensburg, Γερμανία) (εκπρόσωπος: D. Freiherr von Oldershausen, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωπος: D. Walicka)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του πρώτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 13ης Σεπτεμβρίου 2017 (υπόθεση R 1786/2016-1), σχετικά με αίτηση καταχωρίσεως λεκτικού σημείου Triotherm+ ως σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)

Απορρίπτει την προσφυγή.

2)

Καταδικάζει την Meesenburg Großhandel KG στα δικαστικά έξοδα.

(1)  EE C 22 της 22.1.2018.

6.5.2019   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 155/41

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 20ής Μαρτίου 2019 — Grammer κατά EUIPO (Απεικόνιση σχήματος)

(Υπόθεση T-762/17) (1)

({Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Αίτηση καταχωρίσεως εικονιστικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης που απεικονίζει σχήμα - Απόλυτος λόγος απαραδέκτου - Έλλειψη διακριτικού χαρακτήρα - Άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 [νυν άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001]})

(2019/C 155/49)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Grammer AG (Amberg, Γερμανία) (εκπρόσωποι: J. Bühling και D. Graetsch, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωπος: M. Fischer)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του τετάρτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 6ης Σεπτεμβρίου 2017 (υπόθεση R 2250/2016-4), σχετικά με αίτηση καταχωρίσεως σχήματος ως εικονιστικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)

Ακυρώνει την απόφαση του τετάρτου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO) της 6ης Σεπτεμβρίου 2017 (υπόθεση R 2250/2016-4).

2)

Καταδικάζει το EUIPO στα δικαστικά έξοδα, συμπεριλαμβανομένων των αναγκαίων εξόδων στα οποία υποβλήθηκε η Grammer AG στο πλαίσιο της διαδικασίας ενώπιον του τμήματος προσφυγών του EUIPO.

(1)  EE C 22 της 22.1.2018.

6.5.2019   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 155/42

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 21ης Μαρτίου 2019 — Pan κατά EUIPO — Entertainment One UK (TOBBIA)

(Υπόθεση T-777/17) (1)

(«Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Διαδικασία για την κήρυξη ακυρότητας - Εικονιστικό σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης TOBBIA - Προγενέστερο εικονιστικό σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης Peppa Pig - Σχετικός λόγος απαραδέκτου - Κίνδυνος συγχύσεως - Άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', και άρθρο 53, παράγραφος 1, στοιχείο α', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 [νυν άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', και άρθρο 60, παράγραφος 1, στοιχείο α', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001]»)

(2019/C 155/50)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Xianhao Pan (Ρώμη, Ιταλία) (εκπρόσωπος: M. Oliva, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: D. Walicka και A. Folliard-Monguiral)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του EUIPO, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου: Entertainment One UK Ltd (Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο) (εκπρόσωποι: J. Guise, L. Cassidy και N. Rose, solicitors)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του EUIPO: Astley Baker Davies Ltd (Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του πρώτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 14ης Σεπτεμβρίου 2017 (υπόθεση R 1776/2016-1), σχετικά με διαδικασία για την κήρυξη ακυρότητας μεταξύ, αφενός, Entertainment One UK και Astley Baker Davies και, αφετέρου, Xianhao Pan.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)

Απορρίπτει την προσφυγή.

2)

Καταδικάζει τον Xianhao Pan στα δικαστικά έξοδα.

(1)  EE C 22 της 22.1.2018.

6.5.2019   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 155/43

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 19ης Μαρτίου 2019 — IQ Group Holdings Bhd κατά EUIPO — Krinner Innovation (Lumiqs)

(Υπόθεση T-133/18) (1)

(Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Διαδικασία ανακοπής - Διεθνής καταχώριση με ισχύ στην Ευρωπαϊκή Ένωση - Εικονιστικό σήμα Lumiqs - Προγενέστερο λεκτικό και προγενέστερο εικονιστικό σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης Lumix - Σχετικό λόγος απαραδέκτου - Δεν υφίσταται κίνδυνος συγχύσεως - Άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001)

(2019/C 155/51)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: IQ Group Holdings Berhad (Heckmondwike, Ηνωμένο Βασίλειο) (εκπρόσωπος: S. Carter, barrister)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: J. Ivanauskas και H. O’Neill)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του EUIPO, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου: Krinner Innovation GmbH (Straßkirchen, Γερμανία) (εκπρόσωπος: T. Schmidpeter)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του πρώτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 12ης Δεκεμβρίου 2017 (υπόθεση R 983/2017-1), σχετικά με διαδικασία ανακοπής μεταξύ των Krinner Innovation και IQ Group Holdings Bhd.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)

Ακυρώνει την απόφαση του πρώτου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO) της 12ης Δεκεμβρίου 2017 (υπόθεση R 983/2017-1).

2)

Το EUIPO φέρει τα δικαστικά έξοδά του καθώς και τα έξοδα της IQ Group Holdings Bhd.

3)

Η Krinner Innovation GmbH φέρει τα δικαστικά έξοδά της.

(1)  EE C 142 της 23.4.2018.

6.5.2019   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 155/43

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 12ης Μαρτίου 2019 — Strabag Belgium κατά Κοινοβουλίου

(Υπόθεση T-784/17) (1)

(Προσφυγή ακυρώσεως - Δημόσιες συμβάσεις έργων - Διαδικασία διαγωνισμού - Εργασίες γενικής εργολαβίας για τα κτίρια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στις Βρυξέλλες - Απόρριψη της προσφοράς ενός προσφέροντος και ανάθεση της συμβάσεως σε άλλους - Αντικατάσταση της προσβαλλομένης πράξεως κατά τη διάρκεια της δίκης - Εξαφάνιση του αντικειμένου της διαφοράς - Κατάργηση της δίκης)

(2019/C 155/52)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Strabag Belgium (Αμβέρσα, Βέλγιο) (εκπρόσωποι: αρχικά M. Schoups, K. Lemmens και M. Lahbib, στη συνέχεια M. Schoups και K. Lemmens, δικηγόροι)

Καθού: Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (εκπρόσωποι: Z. Nagy και B. Simon)

Αντικείμενο

Προσφυγή, βάσει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ, με αίτημα, αφενός, να ακυρωθεί η από 24 Νοεμβρίου 2017 απόφαση με την οποία το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο απέρριψε την προσφορά της προσφεύγουσας και ανέθεσε σε πέντε προσφέροντες τη σύμβαση-πλαίσιο εργασιών γενικής εργολαβίας για τα κτίρια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στις Βρυξέλλες (Βέλγιο) (διαγωνισμός 06D20/2017/M036) και, αφετέρου, να υποχρεωθεί το Κοινοβούλιο να προσκομίσει διάφορα έγγραφα.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)

Καταργεί τη δίκη.

2)

Καταδικάζει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στα δικαστικά έξοδα, περιλαμβανομένων εκείνων που αφορούν τις διαδικασίες ασφαλιστικών μέτρων.

3)

Απορρίπτει ως απαράδεκτο το αίτημα να υποχρεωθεί το Κοινοβούλιο να καταβάλει «αποζημίωση δικηγορικής αμοιβής».

(1)  EE C 32 της 29.1.2018.

6.5.2019   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 155/44

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 8ης Μαρτίου 2019 — Legutko και Poręba κατά Κοινοβουλίου

(Υπόθεση T-156/18) (1)

(Προσφυγή κατά παραλείψεως - Θεσμικό δίκαιο - Εσωτερικός κανονισμός του Κοινοβουλίου - Άρθρο 130 - Παράρτημα II - Ερώτηση με αίτημα γραπτής απαντήσεως - Αίτημα διαβιβάσεως στο Συμβούλιο - Κοινοποίηση της αποφάσεως που κρίνει απαράδεκτο το ερώτημα - Πρόσκληση προς ενέργεια - Τοποθέτηση του Κοινοβουλίου - Αίτημα ασφαλιστικών μέτρων - Απαράδεκτο)

(2019/C 155/53)

Γλώσσα διαδικασίας: η πολωνική

Διάδικοι

Προσφεύγοντες: Ryszard Antoni Legutko (Morawica, Πολωνία), Tomasz Piotr Poręba (Mielec, Πολωνία) (εκπρόσωπος: M. Mataczyński, δικηγόρος)

Καθού: Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (εκπρόσωποι: N. Görlitz, S. Alonso de León και A. Pospíšilová Padowska)

Αντικείμενο

Προσφυγή δυνάμει του άρθρου 265 ΣΛΕΕ με αίτημα να διαπιστωθεί ότι το Κοινοβούλιο παρανόμως παρέλειψε να διαβιβάσει στο Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης την ερώτηση με αίτημα γραπτής απαντήσεως P-003358/17, κατά παράβαση του άρθρου 130 του εσωτερικού κανονισμού του Κοινοβουλίου και των διατάξεων του παραρτήματος II του εν λόγω κανονισμού.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)

Απορρίπτει την προσφυγή ως απαράδεκτη.

2)

Καταδικάζει τους Ryszard Antoni Legutko και Tomasz Piotr Poręba στα δικαστικά έξοδα.

(1)  EE C 161 της 7.5.2018.

6.5.2019   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 155/45

Προσφυγή της 25ης Φεβρουαρίου 2019 — Necci κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-129/19)

(2019/C 155/54)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Claudio Necci (Βρυξέλλες, Βέλγιο) (εκπρόσωποι: S. Orlandi και T. Martin, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Ο προσφεύγων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει την απόφαση της 18ης Απριλίου 2018 με την οποία απορρίφθηκε σιωπηρώς η αίτησή του να ασφαλιστεί στο RCAM·

—

να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής του, ο προσφεύγων προβάλλει έναν κύριο και έναν επικουρικό λόγο.

Κυρίως, υποστηρίζει ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παρέβη το άρθρο 95 του καθεστώτος που εφαρμόζεται επί του λοιπού προσωπικού (στο εξής: ΚΛΠ), καθόσον αρνήθηκε να τον ασφαλίσει στο RCAM (κοινό σύστημα υγειονομικής ασφάλισης), χωρίς να λάβει υπόψη τη διάρκεια του επιπλέον χρονικού διαστήματος καταβολής εισφορών που του αναγνωρίστηκε στο συνταξιοδοτικό καθεστώς των θεσμικών οργάνων της Ένωσης, λόγω μεταφοράς των εθνικών συνταξιοδοτικών του δικαιωμάτων.

Επικουρικώς, ο προσφεύγων προβάλλει ένσταση έλλειψης νομιμότητας του άρθρου 95 του ΚΛΠ σε σχέση με το άρθρο 45 ΣΛΕΕ.

6.5.2019   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 155/46

Προσφυγή-αγωγή της 28ης Φεβρουαρίου 2019 — AM κατά ΕΤΕπ

(Υπόθεση T-134/19)

(2019/C 155/55)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγων-ενάγων: AM (εκπρόσωποι: L. Levi και A. Champetier, δικηγόροι)

Καθής-εναγομένη: Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων

Αιτήματα

Ο προσφεύγων-ενάγων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να κρίνει την υπό κρίση προσφυγή-αγωγή παραδεκτή και βάσιμη·

κατά συνέπεια,

—

να ακυρώσει τις αποφάσεις του Προέδρου της ΕΤΕπ της 30ής Ιουνίου 2017 και της 11ης Δεκεμβρίου 2017 καθόσον με τις αποφάσεις αυτές δεν χορηγήθηκε στον προσφεύγοντα-ενάγοντα η αποζημίωση γεωγραφικής κινητικότητας που προβλέπει το άρθρο 1.4 των διοικητικών διατάξεων που ισχύουν για το προσωπικό·

—

εφόσον απαιτείται, να ακυρώσει την απόφαση του Προέδρου της ΕΤΕπ της 20ής Νοεμβρίου 2018 περί απορρίψεως των συμπερασμάτων της επιτροπής συνδιαλλαγής και περί επιβεβαιώσεως των αποφάσεων της 30ής Ιουνίου 2017 και της 11ης Δεκεμβρίου 2017·

επομένως,

—

να υποχρεώσει την καθής-εναγομένη να καταβάλει την αποζημίωση γεωγραφικής κινητικότητας αναδρομικώς από την 1η Απριλίου 2017, ήτοι, κατά την ημέρα ασκήσεως της υπό κρίση προσφυγής-αγωγής, ποσό ανερχόμενο σε 36 045,6 ευρώ (1 567,20 ευρώ x 23 μήνες)·

—

να υποχρεώσει την καθής-εναγομένη να καταβάλει τόκους υπερημερίας επί της οφειλόμενης από την 1η Απριλίου 2017 αποζημιώσεως γεωγραφικής κινητικότητας, μέχρι ολοσχερούς εξοφλήσεως, λαμβανομένου υπόψη ότι οι τόκοι υπερημερίας υπολογίζονται με το επιτόκιο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας προσαυξημένο κατά 2 μονάδες.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής-αγωγής του, ο προσφεύγων-ενάγων προβάλλει τέσσερις λόγους.

1.

Με τον πρώτο λόγο προβάλλεται παράβαση του άρθρου 1.4 των διοικητικών διατάξεων που ισχύουν για το προσωπικό και παράβαση των άρθρων 1 και 11 του παραρτήματος VII των διατάξεων αυτών.

2.

Με τον δεύτερο λόγο προβάλλεται παραβίαση των αρχών της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης, της προβλεψιμότητας του δικαίου καθώς και της αρχής της μέριμνας.

3.

Με τον τρίτο λόγο προβάλλεται παραβίαση της αρχής της απαγορεύσεως των διακρίσεων, παράβαση του άρθρου 1.3 του κώδικα δεοντολογίας του προσωπικού της ΕΤΕπ και του άρθρου 21 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

4.

Με τον τέταρτο λόγο προβάλλεται παραβίαση της αρχής της χρηστής διοικήσεως και της αρχής της εύλογης προθεσμίας.

6.5.2019   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 155/47

Προσφυγή της 4ης Μαρτίου 2019 — ZU κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-140/19)

(2019/C 155/56)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: ZU (εκπρόσωπος: C. Bernard-Glanz, δικηγόρος)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Ο προσφεύγων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει, πρώτον, την έκθεση αξιολόγησης του προσφεύγοντος της 25ης Απριλίου 2018

—

να ακυρώσει, δεύτερον, την απόφαση περί μη προαγωγής της 18ης Ιουνίου 2018

—

να ακυρώσει, τρίτον, την απόφαση της 28ης Μαΐου 2018, με την οποία απορρίφθηκε η αίτηση αρωγής του προσφεύγοντος·

—

να ακυρώσει, τέταρτον, στο μέτρο που είναι αναγκαίο, την απόφαση R/400/18 της 21ης Νοεμβρίου 2018, με την οποία απορρίφθηκε η διοικητική ένσταση του προσφεύγοντος κατά της έκθεσης αξιολόγησής του και της απόφασης περί μη προαγωγής·

—

να ακυρώσει, πέμπτον, στο μέτρο που είναι αναγκαίο, την απόφαση R/461/18 της 21ης Νοεμβρίου 2018, με την οποία απορρίφθηκε η διοικητική ένσταση του προσφεύγοντος κατά της απόφασης περί απόρριψης της αίτησης αρωγής του.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής του, ο προσφεύγων προβάλλει δύο λόγους ακυρώσεως.

1.

Με τον πρώτο λόγο, ο οποίος αφορά το αίτημα του προσφεύγοντος για ακύρωση της απόφασης περί απόρριψης της αίτησης αρωγής του, προβάλλεται πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως, παράβαση του καθήκοντος επιμέλειας, παραβίαση της αρχής της χρηστής διοίκησης και κατάχρηση εξουσίας.

2.

Με τον δεύτερο λόγο, ο οποίος αφορά το αίτημα του προσφεύγοντος για ακύρωση της έκθεσης αξιολόγησής του και της απόφασης περί μη προαγωγής, προβάλλεται πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως, μη συνεκτίμηση κρίσιμων πραγματικών περιστατικών και κατάχρηση εξουσίας.

6.5.2019   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 155/47

Προσφυγή της 7ης Μαρτίου 2019 — Jap Energéticas y Medioambientales κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-145/19)

(2019/C 155/57)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Jap Energéticas y Medioambientales, SL (Βαλένθια, Ισπανία) (εκπρόσωπος: G. Alabau Zabal, δικηγόρος)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο να κηρύξει άκυρη την πράξη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής με την οποία ορίζεται το ποσό που πρέπει να επιστρέψει η προσφεύγουσα, λόγω μείωσης του επιλέξιμου ποσού που αντιστοιχεί στο πρόγραμμα LIFE 11.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Η παρούσα προσφυγή στρέφεται κατά της πράξης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής της 14ης Ιανουαρίου 2019, η οποία επιδόθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2019 και στην οποία ορίζεται το ποσό που πρέπει να επιστρέψει η προσφεύγουσα, καθόσον μειώθηκαν οι επιλέξιμες δαπάνες του προγράμματος LIFE 11 ENV/ES/000593-H2AL RECYCLING, και περιέχεται εντολή πληρωμής.

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει τρεις λόγους.

1.

Με τον πρώτο λόγο προβάλλεται ουσιώδες τυπικό ελάττωμα της προσβαλλόμενης απόφασης.

—

Προβάλλεται συναφώς ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν προέβαλε επιχειρήματα ούτε ημερομηνίες που θα παρείχαν στην προσφεύγουσα τη δυνατότητα να αντιτάξει τα επιχειρήματά της πέραν του περιεχομένου της αρχικής επιστολής του Ιανουαρίου του 2017, με την οποία η προσφεύγουσα ενημερώθηκε σχετικά με τις δαπάνες που δεν μπορούσαν να καλυφθούν από τη χρηματοδότηση, δεδομένου ότι, κάθε φορά που επικοινωνούσε με την προσφεύγουσα, η Επιτροπή επαναλάμβανε απλώς τα ίδια επιχειρήματα.

2.

Με τον δεύτερο λόγο προβάλλεται παράβαση της Συνθήκης ή οποιασδήποτε άλλης διάταξης σχετικής με την εφαρμογή της.

—

Προβάλλεται συναφώς ότι οι πράξεις που περιορίζουν δικαιώματα ή έννομα συμφέροντα πρέπει να είναι αιτιολογημένες, σύμφωνα με τα προβλεπόμενα από τη νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς, σε αντίθετη περίπτωση, θα μπορούσε να προκύψει αυθαίρετη και ιδιοτελής συμπεριφορά, καθώς και κατάχρηση εξουσίας, η οποία θα ήταν αντίθετη προς τις αρχές της αναλογικότητας, της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης, της ίσης μεταχείρισης και της «απαγόρευσης της αυθαιρεσίας», οι οποίες αναγνωρίζονται από τη νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

3.

Με τον τρίτο λόγο προβάλλεται προσβολή των δικαιωμάτων άμυνας

—

Προβάλλεται συναφώς ότι η προσβαλλόμενη πράξη στερείται αιτιολογίας, με αποτέλεσμα η κρίση περί μη επιλέξιμων δαπανών να μη στηρίζεται σε βάσιμα διοικητικά κριτήρια και, κατά συνέπεια, να μην παρέχεται η δυνατότητα αντίκρουσής τους.

6.5.2019   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 155/48

Προσφυγή της 8ης Μαρτίου 2019 — Société des produits Nestlé κατά EUIPO — Jumbo Africa (Ανθρώπινη φιγούρα στο κέντρο πάνω από ένα θυρεό)

(Υπόθεση T-149/19)

(2019/C 155/58)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Société des produits Nestlé SA (Vevey, Ελβετία) (εκπρόσωποι: A. Jaeger-Lenz, A. Lambrecht και C. Elkemann, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Jumbo Africa, SL (L’Hospitalet de Llobregat, Ισπανία)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του EUIPO

Αιτούσα: Η προσφεύγουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου

Επίδικο σήμα: Αίτηση καταχωρίσεως εικονιστικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης που αναπαριστά ανθρώπινη φιγούρα στο κέντρο πάνω από ένα θυρεό σε χρώματα κόκκινο, μπλε, γαλάζιο, σκούρο μπλε, γκρι και λευκό — Υπ’ αριθ. 15 273 634 αίτηση καταχωρίσεως

Διαδικασία ενώπιον του EUIPO: Διαδικασία ανακοπής

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του δευτέρου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 30ής Νοεμβρίου 2018 στην υπόθεση R 876/2018-2

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—

να απορρίψει την προσφυγή σχετικά με τη διαδικασία ανακοπής υπ’ αριθ. B 2738 030·

—

να καταδικάσει το EUIPO στα δικαστικά έξοδα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου, καθώς και τον ενδεχόμενο παρεμβαίνοντα στα δικαστικά έξοδα ενώπιον του EUIPO.

Προβαλλόμενοι λόγοι

—

Παράβαση του άρθρου 94, παράγραφος 1, δεύτερη περίοδος, του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου·

—

Παράβαση του άρθρου 91, παράγραφος 1, πρώτη περίοδος, του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου·

—

Παράβαση του άρθρου 46, παράγραφος 1, στοιχείο α', σε συνδυασμό με το άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου.

6.5.2019   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 155/49

Προσφυγή της 8ης Μαρτίου 2019 — Brunswick Bowling Products κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-152/19)

(2019/C 155/59)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Brunswick Bowling Products LLC (Muskegon, Μίσιγκαν, Ηνωμένες Πολιτείες) (εκπρόσωποι: R. Martens και V. Ostrovskis, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει, στο σύνολό της, την εκτελεστική απόφαση (ΕΕ) 2018/1960 της Επιτροπής (1)·

—

να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει πέντε λόγους ακυρώσεως.

1.

Με τον πρώτο λόγο προβάλλεται παραβίαση α) των διαδικαστικών κανόνων που προβλέπονται στο άρθρο 11 της οδηγίας 2006/42/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (2) και στο άρθρο 18, παράγραφος 5, του κανονισμού (ΕΚ) 765/2008 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (3) και β) της αρχής της αναλογικότητας όπως διατυπώνεται στο άρθρο 18, παράγραφος 4, του κανονισμού 765/2008, δεδομένου ότι το σουηδικό μέτρο διασφάλισης δεν είναι δικαιολογημένο λόγω του ότι δεν υπήρξε ορθή καθοδήγηση της προσφεύγουσας από τις αρχές εποπτείας της αγοράς και του ότι μπορούσαν να ληφθούν λιγότερο επαχθή μέτρα προκειμένου να επιτευχθεί συμμόρφωση με την οδηγία 2006/42/ΕΚ.

2.

Με τον δεύτερο λόγο προβάλλεται παραβίαση της αρχής της ασφάλειας δικαίου και της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης καθώς και της αρχής της χρηστής διοικήσεως, δεδομένου ότι οι παρατηρήσεις και η επακόλουθη προσέγγιση των βρετανικών, γερμανικών, φινλανδικών και δανικών αρχών εποπτείας της αγοράς δεν ελήφθησαν υπόψη από την Επιτροπή ούτε προβλέφθηκε εύλογη και αποτελεσματική προθεσμία εφαρμογής στην προσβαλλόμενη απόφαση.

3.

Με τον τρίτο λόγο προβάλλεται παραβίαση των διαδικαστικών κανόνων που προβλέπονται στο παράρτημα I της οδηγίας 2006/42/ΕΚ, δεδομένου ότι προκύπτει από την προσβαλλόμενη απόφαση και από την απόφαση της σουηδικής αρχής εργασιακού περιβάλλοντος, της 30ης Αυγούστου 2013, ότι δεν έχει γίνει επαρκής αναφορά στη γενική αρχή της προόδου της επιστήμης κατά την εξέταση των επίμαχων προϊόντων βάσει των βασικών απαιτήσεων υγείας και ασφάλειας που προβλέπονται στο παράρτημα I της οδηγίας 2006/42/ΕΚ.

4.

Με τον τέταρτο λόγο προβάλλεται ότι η Επιτροπή έσφαλε κατά την εκτίμηση των πραγματικών περιστατικών και έπραξε αντίθετα προς την αρχή της χρηστής διοικήσεως, δεδομένου ότι δεν ζητήθηκαν οι απαραίτητες πληροφορίες από τον κατασκευαστή μολονότι η προσβαλλόμενη απόφαση αναφέρει ότι ο κατασκευαστής δεν παρείχε στον τεχνικό φάκελο σύνδεσμο μεταξύ των αναφορών στα εναρμονισμένα πρότυπα και της αντίστοιχης βασικής απαίτησης υγείας και ασφάλειας όπως απαιτεί το παράρτημα VII της οδηγίας 2006/42/ΕΚ. Πράγματι, η χρηστή διοίκηση θα επέβαλε να ζητηθούν οι πληροφορίες που λείπουν πριν από την έκδοση απόφασης που επιφέρει συνέπειες τέτοιου εύρους.

5.

Με τον πέμπτο λόγο προβάλλεται παραβίαση του άρθρου 6 της οδηγίας 2006/42/ΕΚ και της αρχής της ίσης μεταχείρισης, καθώς το επίμαχο μέτρο στρέφεται ειδικώς κατά των προϊόντων της προσφεύγουσας, μολονότι υπάρχουν στην εσωτερική αγορά της ΕΕ παρόμοια προϊόντα και προϊόντα μικρότερου βαθμού συμμόρφωσης άλλων κατασκευαστών. Επιπλέον, εξετάζοντας μόνον την απόσυρση και ανάκληση των επίμαχων προϊόντων, η προσβαλλόμενη απόφαση στρεβλώνει την αγορά, δεδομένου ότι παρόμοια μηχανήματα άλλων κατασκευαστών επιτρέπονται ακόμη στην εσωτερική αγορά της ΕΕ.

(1)  Εκτελεστική απόφαση (ΕΕ) 2018/1960 της Επιτροπής, της 10ης Δεκεμβρίου 2018, σχετικά με μέτρο διασφάλισης που έλαβε η Σουηδία σύμφωνα με την οδηγία 2006/42/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου για την απαγόρευση της διάθεσης στην αγορά ενός τύπου κορυνοθέτη και ενός συμπληρωματικού κιτ προοριζόμενου να χρησιμοποιείται σε συνδυασμό με αυτόν τον τύπο κορυνοθέτη, που κατασκευάζονται από την Brunswick Bowling & Billiards, και για την απόσυρση των μηχανημάτων που διατίθενται ήδη στην αγορά [κοινοποιηθείσα υπό τον αριθμό C(2018) 8253] (ΕΕ L 315, 12.12.2018, σ. 29).

(2)  Οδηγία 2006/42/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 2006, σχετικά με τα μηχανήματα και την τροποποίηση της οδηγίας 95/16/ΕΚ (ΕΕ L 157, 9.6.2006, σ. 24).

(3)  Κανονισμός (ΕΚ) 765/2008 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 9ης Ιουλίου 2008, για τον καθορισμό των απαιτήσεων διαπίστευσης και εποπτείας της αγοράς όσον αφορά την εμπορία των προϊόντων και για την κατάργηση του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 339/93 του Συμβουλίου (ΕΕ L 218, 13.8.2008, σ. 30).

6.5.2019   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 155/51

Προσφυγή της 11ης Μαρτίου 2019 — European Union Copper Task Force κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-153/19)

(2019/C 155/60)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: European Union Copper Task Force (Έσσεξ, Ηνωμένο Βασίλειο) (εκπρόσωποι: I. Moreno-Tapia Rivas και C. Vila Gisbert, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 2018/1981 της Επιτροπής (1), καθόσον ανανεώνει την έγκριση των ενώσεων χαλκού ως ουσιών υποψηφίων για υποκατάσταση, λόγω εσφαλμένης νομικής βάσης.

—

να επεκτείνει τα αποτελέσματα της ακύρωσης και στον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 2015/408 της Επιτροπής (2), στο μέτρο που εφάρμοσε το άρθρο 80, παράγραφος 7, του κανονισμού 1107/2009 και περιέλαβε τις ενώσεις χαλκού στις δραστικές ουσίες υποψήφιες για υποκατάσταση.

—

να αποφανθεί ότι ο εκτελεστικός κανονισμός (ΕΕ) 2018/1981 της Επιτροπής παραβιάζει την αρχή της αναλογικότητας·

—

να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει τρεις λόγους.

1.

Με τον πρώτο λόγο προβάλλεται ότι ο εκτελεστικός κανονισμός (ΕΕ) 2018/1981 της Επιτροπής ανανεώνει την έγκριση των ενώσεων χαλκού ως ουσιών υποψηφίων για υποκατάσταση στηριζόμενος σε εσφαλμένη νομική βάση. Ειδικότερα:

—

Το άρθρο 24 και το παράρτημα II, σημείο 4, του κανονισμού (ΕΚ) 1107/2009 (3) παραβιάζουν το δίκαιο της Ένωσης επειδή:

(i)

Επιστημονικές έρευνες μαρτυρούν ότι τα κριτήρια ανθεκτικότητας, βιοσυσσώρευσης και τοξικότητας (ΑΒΤ), ιδίως δε η ανθεκτικότητα, δεν είναι κατάλληλα ως προς τον χαλκό.

(ii)

Η εφαρμογή των κριτηρίων ΑΒΤ σε ανόργανες ουσίες δεν συνάδει με άλλες νομοθετικές πράξεις που έχουν εφαρμοστεί στον τομέα των χημικών ουσιών που υπόκεινται σε ρύθμιση.

(iii)

Όσον αφορά τις ουσίες υποψήφιες για υποκατάσταση, η εφαρμογή των κριτηρίων ΑΒΤ στις ενώσεις χαλκού βαίνει πέραν του αναγκαίου για την επίτευξη των επιδιωκόμενων από τον κανονισμό (ΕΚ) 1107/2009 σκοπών. Επιπλέον, ο κανονισμός (ΕΚ) 1107/2009 ερμηνεύει εσφαλμένως την αρχή της προφύλαξης.

2.

Με τον δεύτερο λόγο προβάλλεται ο παράνομος χαρακτήρας του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 2015/408 της Επιτροπής, όσον αφορά τον χαρακτηρισμό των ενώσεων χαλκού ως ουσιών υποψηφίων για υποκατάσταση.

3.

Με τον τρίτο λόγο προβάλλεται, επικουρικώς, ότι ο εκτελεστικός κανονισμός (ΕΕ) 2018/1981 της Επιτροπής παραβιάζει την αρχή της αναλογικότητας.

(1)  Εκτελεστικός κανονισμός (ΕΕ) 2018/1981 της Επιτροπής, της 13ης Δεκεμβρίου 2018, για την ανανέωση της έγκρισης των ενώσεων χαλκού ως δραστικών ουσιών υποψήφιων για υποκατάσταση, σύμφωνα με τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1107/2009 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου σχετικά με τη διάθεση φυτοπροστατευτικών προϊόντων στην αγορά, και για την τροποποίηση του παραρτήματος του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 540/2011 της Επιτροπής (ΕΕ 2018, L 317, σ. 16).

(2)  Εκτελεστικός κανονισμός (ΕΕ) 2015/408 της Επιτροπής, της 11ης Μαρτίου 2015, για την εφαρμογή του άρθρου 80 παράγραφος 7 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1107/2009 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου σχετικά με τη διάθεση φυτοπροστατευτικών προϊόντων στην αγορά και τον καθορισμό καταλόγου υποψηφίων προς υποκατάσταση (ΕΕ 2015, L 67, σ. 18).

(3)  Κανονισμός (ΕΚ) 1107/2009 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 21ης Οκτωβρίου 2009, σχετικά με τη διάθεση φυτοπροστατευτικών προϊόντων στην αγορά και την κατάργηση των οδηγιών 79/117/ΕΟΚ και 91/414/ΕΟΚ του Συμβουλίου (ΕΕ 2009, L 309, σ. 1).

6.5.2019   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 155/52

Προσφυγή της 11ης Μαρτίου 2019 — ZU κατά ΕΥΕΔ

(Υπόθεση T-154/19)

(2019/C 155/61)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: ZU (εκπρόσωπος: C. Bernard-Glanz, δικηγόρος)

Καθής: Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσης (ΕΥΕΔ)

Αιτήματα

Ο προσφεύγων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει την απόφαση της αρμόδιας για τους διορισμούς αρχής της ΕΥΕΔ, της 30ής Νοεμβρίου 2018, περί απόρριψης της διοικητικής ένστασης του προσφεύγοντος της 27ης Ιουλίου 2018, καθόσον, με την απόφαση αυτή, απορρίπτεται σιωπηρώς η δήλωσή του περί δαπανών της 26ης Φεβρουαρίου 2018·

—

να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής του, ο προσφεύγων προβάλλει έναν μόνον λόγο ακυρώσεως, ο οποίος αφορά μη συμμόρφωση με εφαρμοστέες διατάξεις του ΚΥΚ (μεταξύ άλλων, τα άρθρα 12α, 56 και 71) και παράβαση των άρθρων 31, παράγραφοι 1 και 2, 41, παράγραφος 1, και 48 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, παραβίαση της αρχής της «εύλογης προθεσμίας», της αρχής της χρηστής διοίκησης και της αρχής της χρηστής δημοσιονομικής διαχείρισης (σπατάλη πόρων της ΕΕ), κατάχρηση εξουσίας και απόκρυψη αποδεικτικών στοιχείων, παράβαση των κανόνων περί επιστροφής των εξόδων ταξιδίου, μη συμμόρφωση με την αρχή της αναλογικότητας, πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως, παράβαση του καθήκοντος επιμέλειας και μη συνεκτίμηση prima facie στοιχείων περιλαμβανόμενων στη διοικητική ένσταση που υπέβαλε ο προσφεύγων δυνάμει του άρθρου 90, παράγραφος 2, του ΚΥΚ.

6.5.2019   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 155/53

Προσφυγή-αγωγή της 12ης Μαρτίου 2019 — AP κατά ΕΤαΕ

(Υπόθεση T-155/19)

(2019/C 155/62)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα-ενάγουσα: AP (εκπρόσωπος: L. Levi, δικηγόρος)

Καθού-εναγόμενο: Ευρωπαϊκό Ταμείο Επενδύσεων (ΕΤαΕ)

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα-ενάγουσα (στο εξής: προσφεύγουσα) ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει τις αποφάσεις του καθού της 30ής Αυγούστου 2018 και της 3ης Οκτωβρίου 2018, με τις οποίες απορρίφθηκε η από 20 Ιουνίου 2018 αίτησή της·

—

να διατάξει το καθού-εναγόμενο να της καταβάλει τα ποσά που προβλέπονται στο άρθρο 33 του ΚΥΚ, αναδρομικά από 1ης Απριλίου 2018, πλέον τόκου υπερημερίας υπολογιζόμενου βάσει του επιτοκίου Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας προσαυξημένου κατά 2 μονάδες, έως την πλήρη εξόφλησή της·

—

να διατάξει το καθού-εναγόμενο να της καταβάλει χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης, ανερχόμενη, κατά δίκαιη κρίση, σε ποσό 20 000 ευρώ κατ’ ελάχιστον·

—

να καταδικάσει το καθού-εναγόμενο στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής-αγωγής η προσφεύγουσα προβάλλει δύο λόγους.

1.

Με τον πρώτο λόγο προβάλλεται ότι η ασθένεια της προσφεύγουσας συνεπαγόταν την αναστολή της προθεσμίας προειδοποίησης και στην εφαρμογή του καθεστώτος περί κοινωνικής ασφάλισης. Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι τυχόν αντίθετη λύση θα αντέβαινε στον ΚΥΚ, στο καθήκον αρωγής και στην αρχή της προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης.

2.

Με τον δεύτερο λόγο προβάλλεται ότι η απόρριψη του αιτήματος ανάκλησης της παραίτησης της προσφεύγουσας συνιστά παραβίαση του καθήκοντος αρωγής.

6.5.2019   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 155/54

Προσφυγή της 14ης Μαρτίου 2019 — Bog-Fran κατά EUIPO — Fabryki Mebli «Forte» (Έπιπλα)

(Υπόθεση T-159/19)

(2019/C 155/63)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Bog-Fran sp. z o.o. sp.k. (Βαρσοβία, Πολωνία) (εκπρόσωπος: M. Mikosza, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Fabryki Mebli «Forte» S.A. (Ostrów Mazowiecka, Πολωνία)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του EUIPO

Δικαιούχος του επίδικου σχεδίου: Η αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών

Επίδικο σχέδιο: Υπ’ αριθ. 1384 002-0034 σχέδιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του τρίτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 14ης Ιανουαρίου 2019 στην υπόθεση R 291/2018-3

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση και να δεχθεί την αίτηση περί κηρύξεως της ακυρότητας·

—

να καταδικάσει το EUIPO και την αντίδικο ενώπιον του τμήματος προσφυγών στα δικαστικά έξοδα του προσφεύγοντος.

Προβαλλόμενος λόγος

—

Παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΚ) 6/2002 του Συμβουλίου.

6.5.2019   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 155/54

Προσφυγή της 14ης Μαρτίου 2019 — LTTE κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-160/19)

(2019/C 155/64)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Liberation Tigers of Tamil Eelam (LTTE) (Herning, Δανία) (εκπρόσωποι: A. van Eik και T. Buruma, δικηγόροι)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο να ακυρώσει την απόφαση (ΚΕΠΠΑ) 2019/25 (1) του Συμβουλίου, κατά το μέρος που αφορά την προσφεύγουσα.

Επικουρικώς, η προσφεύγουσα διατείνεται ότι δικαιολογείται εν προκειμένω η επιβολή μέτρου λιγότερου αυστηρού από τη διατήρηση του ονόματός της στον κατάλογο τρομοκρατικών οργανώσεων των οποίο έχει καταρτίσει η ΕΕ.

Η προσφεύγουσα ζητεί επιπροσθέτως να καταδικασθεί το Συμβούλιο στα δικαστικά έξοδα, προσαυξημένα με τόκους υπολογιζόμενους βάσει επιτοκίου που θα διευκρινισθεί μεταγενέστερα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει έξι λόγους ακυρώσεως.

1.

Με τον πρώτο λόγο προβάλλεται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι ανίσχυρη κατά το μέρος που αφορά την προσφεύγουσα, διότι αυτή δεν μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως τρομοκρατική οργάνωση κατά την έννοια του άρθρου 1, παράγραφος 3, της κοινής θέσεως 2001/931/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου (2).

2.

Με τον δεύτερο λόγο προβάλλεται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι ανίσχυρη κατά το μέρος που αφορά την προσφεύγουσα, δεδομένου ότι ουδεμία απόφαση ελήφθη από αρμόδια αρχή, όπως επιτάσσει το άρθρο 1, παράγραφος 4, της κοινής θέσεως 2001/931/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου.

3.

Με τον τρίτο λόγο προβάλλεται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι ανίσχυρη κατά το μέρος που αφορά την προσφεύγουσα, διότι το Συμβούλιο δεν προέβη σε προσήκουσα επανεξέταση σύμφωνα με το άρθρο 1, παράγραφος 6, της κοινής θέσεως 2001/931/ΚΕΠΠΑ.

4.

Με τον τέταρτο λόγο προβάλλεται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι ανίσχυρη κατά το μέρος που αφορά την προσφεύγουσα, διότι δεν πληροί τις απαιτήσεις περί αναλογικότητας και επικουρικότητας.

5.

Με τον πέμπτο λόγο προβάλλεται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι ανίσχυρη κατά το μέρος που αφορά την προσφεύγουσα, διότι δεν τηρήθηκε η υποχρέωση αιτιολογήσεως κατά το άρθρο 296 ΣΛΕΕ.

6.

Με τον έκτο λόγο προβάλλεται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι ανίσχυρη κατά το μέρος που αφορά την προσφεύγουσα, διότι παραβιάζει τα δικαιώματα άμυνας της προσφεύγουσας και το δικαίωμά της αποτελεσματικής δικαστικής προστασίας.

(1)  Απόφαση (ΚΕΠΠΑ) 2019/25 του Συμβουλίου, της 8ης Ιανουαρίου 2019, σχετικά με την τροποποίηση και ενημέρωση του καταλόγου προσώπων, ομάδων και οντοτήτων που υπάγονται στα άρθρα 2, 3 και 4 της κοινής θέσης 2001/931/ΚΕΠΠΑ για την εφαρμογή ειδικών μέτρων για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας και για την κατάργηση της απόφασης (ΚΕΠΠΑ) 2018/1084 (ΕΕ L 6, 9.1.2019, σ. 6).

(2)  Κοινή θέση 2001/931/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 27ης Δεκεμβρίου 2001, για την εφαρμογή ειδικών μέτρων για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας (ΕΕ L 344, 28.12.2001, σ. 93).

6.5.2019   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 155/55

Προσφυγή της 14ης Μαρτίου 2019 — Tempus Energy Germany και T Energy Sweden κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-167/19)

(2019/C 155/65)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: Tempus Energy Germany GmbH (Βερολίνο, Γερμανία), T Energy Sweden AB (Γκέτεμποργκ, Σουηδία) (εκπρόσωποι: D. Fouquet και J. Derenne, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Οι προσφεύγουσες ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει την απόφαση της Επιτροπής της 7ης Φεβρουαρίου 2018 σχετικά με τον σχεδιαζόμενο μηχανισμό δυναμικότητας στην Πολωνία [SA.46100, C(2018) 601 final) (1)·

—

να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδά της και στα έξοδα των προσφευγουσών.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής οι προσφεύγουσες προβάλλουν δύο λόγους ακυρώσεως.

1.

Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή, παραλείποντας να κινήσει την επίσημη διαδικασία κατόπιν της κοινοποίησης του σχεδιαζόμενου μηχανισμού δυναμικότητας στην Πολωνία, παρέβη το άρθρο 108, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ, τα άρθρα 4, παράγραφος 4, και 6, παράγραφος 1, του κανονισμού 2015/1589 (2), σε συνδυασμό με τις αρχές της απαγόρευσης των διακρίσεων, της αναλογικότητας και της προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης και προέβη σε εσφαλμένη εκτίμηση των πραγματικών περιστατικών. Δεν κατέστη δυνατό να αρθούν οι αμφιβολίες τις οποίες ασφαλώς διατηρούσε η Επιτροπή κατά το προκαταρκτικό στάδιο έρευνας, με αποτέλεσμα να προσβληθούν τα διαδικαστικά δικαιώματα των προσφευγουσών.

2.

Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή δεν αιτιολόγησε επαρκώς την προσβαλλόμενη απόφαση, κατά παράβαση του άρθρου 296 ΣΛΕΕ.

(1)  ΕΕ 2018, C 462, σ. 1,

(2)  Κανονισμός (ΕΕ) 2015/1589 του Συμβουλίου, της 13ης Ιουλίου 2015, περί λεπτομερών κανόνων για την εφαρμογή του άρθρου 108 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (κωδικοποιημένο κείμενο) (ΕΕ L 248, 24.9.2015, σ. 9).

6.5.2019   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 155/56

Προσφυγή της 19ης Μαρτίου 2019 — Style & Taste κατά EUIPO — The Polo/Lauren Company (Αναπαράσταση ενός παίκτη του πόλο)

(Υπόθεση T-169/19)

(2019/C 155/66)

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η ισπανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Style & Taste, SL (Μαδρίτη, Ισπανία) (εκπρόσωπος: L. Plaza Fernández-Villa, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: The Polo/Lauren Company LP (Νέα Υόρκη, Νέα Υόρκη, Ηνωμένες Πολιτείες)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του EUIPO

Δικαιούχος του επίδικου σήματος: Η αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών

Επίδικο σήμα: Εικονιστικό σήμα (Αναπαράσταση ενός παίκτη του πόλο) — Υπ’ αριθ. 4 049 201 σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Διαδικασία ενώπιον του EUIPO: Διαδικασία για την κήρυξη ακυρότητας

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του πέμπτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 7ης Ιανουαρίου 2019 στην υπόθεση R 1272/2018-5

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

να διαπιστώσει ότι του υπ’ αριθ. 4 049 201 σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης προϋπήρχε το βιομηχανικό σχέδιο 24087 και, κατά συνέπεια, να αναγνωρίσει ότι το υπ’ αριθ. 4 049 201 σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δικαιούχος του οποίου είναι η PRL, στερείται νεωτερισμού, σύμφωνα με τους εφαρμοστέους κανόνες, και, ως εκ τούτου, να κηρύξει την ακυρότητα του προμνησθέντος σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Προβαλλόμενοι λόγοι

—

Παράβαση του άρθρου 53, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΕ) 207/2009 του Συμβουλίου.

—

Παράβαση της εθνικής νομοθεσίας περί νομικής προστασίας των βιομηχανικών σχεδίων, καθώς και του νόμου περί διανοητικής ιδιοκτησίας.

6.5.2019   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 155/57

Προσφυγή της 20ής Μαρτίου 2019 — Sherpa Europe κατά EUIPO — Núcleo de comunicaciones y control (SHERPA NEXT)

(Υπόθεση T-170/19)

(2019/C 155/67)

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η ισπανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Sherpa Europe, SL (Erandio, Ισπανία) (εκπρόσωπος: M. Esteve Sanz, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Núcleo de comunicaciones y control, SL (Tres Cantos, Ισπανία)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του EUIPO

Αιτούσα: Η προσφεύγουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου

Επίδικο σήμα: Αίτηση καταχωρίσεως λεκτικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης SHERPA NEXT — Υπ’ αριθ. 12 891 495 αίτηση καταχωρίσεως

Διαδικασία ενώπιον του EUIPO: Διαδικασία ανακοπής

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του δευτέρου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 10ης Δεκεμβρίου 2018 στην υπόθεση R 523/2017-2

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση.

—

να καταδικάσει το καθού και, ενδεχομένως, την παρεμβαίνουσα, στα δικαστικά έξοδα της διαδικασίας ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου και σε εκείνα της διαδικασίας ενώπιον του τμήματος προσφυγών.

Προβαλλόμενος λόγος

Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', και του άρθρου 47, παράγραφοι 2 και 3, του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου.

6.5.2019   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 155/58

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 5ης Μαρτίου 2019 — Buck κατά EUIPO — Unger Holding (BUCK)

(Υπόθεση T-311/18) (1)

(2019/C 155/68)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Ο πρόεδρος του πρώτου τμήματος αποφάσισε τη διαγραφή της υποθέσεως.

(1)  ΕΕ C 240 της 9.7.2018.