Τελευταίες δημοσιεύσεις του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

(2019/C 82/01)

Τελευταία δημοσίευση

ΕΕ C 72 της 25.2.2019

Ιστορικό των προηγούμενων δημοσιεύσεων

ΕΕ C 65 της 18.2.2019

ΕΕ C 54 της 11.2.2019

ΕΕ C 44 της 4.2.2019

ΕΕ C 35 της 28.1.2019

ΕΕ C 25 της 21.1.2019

ΕΕ C 16 της 14.1.2019

Τα κείμενα αυτά είναι διαθέσιμα στον ιστότοπο

EUR-Lex: http://eur-lex.europa.eu

Αναίρεση που άσκησε στις 22 Ιουνίου 2018 η CBA Spielapparate- und Restaurantbetriebs GmbH κατά της διατάξεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (τρίτο τμήμα) στις 19 Απριλίου 2018 στην υπόθεση T-606/17, CBA Spielapparate- und Restaurantbetriebs GmbH κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

(Υπόθεση C-415/18 P)

(2019/C 82/02)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: CBA Spielapparate- und Restaurantbetriebs GmbH (εκπρόσωπος: A. Schuster, Rechtsanwalt)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (όγδοο τμήμα) με διάταξη της 10ης Ιανουαρίου 2019 απέρριψε την αίτηση αναιρέσεως ως εν μέρει προδήλως απαράδεκτη και εν μέρει προδήλως αβάσιμη και έκρινε ότι η αναιρεσείουσα φέρει τα δικαστικά έξοδά της.

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Bundesgerichtshof (Γερμανία) στις 6 Νοεμβρίου 2018 — LF κατά Google LLC, YouTube Inc., YouTube LLC, Google Germany GmbH

(Υπόθεση C-682/18)

(2019/C 82/03)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Bundesgerichtshof

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ενάγων: LF

Εναγόμενες: Google LLC, YouTube Inc., YouTube LLC, Google Germany GmbH

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Διενεργεί ο διαχειριστής διαδικτυακής πλατφόρμας προβολής βίντεο, μέσω της οποίας οι χρήστες καθιστούν προσιτά στο κοινό, χωρίς τη συγκατάθεση των δικαιούχων, βίντεο με περιεχόμενο που προστατεύεται από το δικαίωμα του δημιουργού, πράξη παρουσιάσεως κατά την έννοια του άρθρου 3, παράγραφος 1, της οδηγίας 2001/29/ΕΚ (1), λαμβανομένου υπόψη ότι — ο εν λόγω διαχειριστής αποκομίζει διαφημιστικά έσοδα από την πλατφόρμα, — η διαδικασία της αναρτήσεως πραγματοποιείται αυτομάτως και χωρίς να προηγηθεί εξέταση ή έλεγχος από τον διαχειριστή, — βάσει των όρων χρήσεως, για όσο χρόνο το κάθε βίντεο παραμένει αναρτημένο, ο διαχειριστής αποκτά παγκόσμιας ισχύος, μη αποκλειστική και απαλλαγμένη από την καταβολή τελών άδεια χρήσεως των βίντεο, — ο διαχειριστής επισημαίνει, με τους όρους χρήσεως και στο πλαίσιο της διαδικασίας αναρτήσεως, ότι δεν επιτρέπεται η ανάρτηση περιεχομένου που προσβάλλει το δικαίωμα του δημιουργού, — ο διαχειριστής θέτει στη διάθεση των δικαιούχων βοηθητικά μέσα με τα οποία αυτοί μπορούν να επιτύχουν την απενεργοποίηση των βίντεο που προσβάλλουν δικαιώματα, — ο διαχειριστής επεξεργάζεται τα αποτελέσματα αναζητήσεως, στην πλατφόρμα, με τη μορφή καταλόγων κατατάξεως και κατηγοριών περιεχομένου, και παρέχει τη δυνατότητα προβολής μιας συνοπτικής παρουσιάσεως προτεινόμενων στους εγγεγραμμένους χρήστες βίντεο, με γνώμονα τα βίντεο που αυτοί έχουν ήδη παρακολουθήσει, εφόσον ο διαχειριστής δεν γνωρίζει συγκεκριμένα ότι διατίθεται περιεχόμενο που προσβάλλει το δικαίωμα του δημιουργού ή, μόλις το αντιληφθεί, διαγράφει ταχέως το εν λόγω περιεχόμενο ή καθιστά ταχέως την πρόσβαση σε αυτό αδύνατη;

2)	Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως στο πρώτο ερώτημα: Εμπίπτει η δραστηριότητα του διαχειριστή διαδικτυακής πλατφόρμας προβολής βίντεο, υπό τις περιγραφόμενες στο πρώτο ερώτημα συνθήκες, στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 14, παράγραφος 1, της οδηγίας 2000/31/ΕΚ (2);

3)

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο δεύτερο ερώτημα: Πρέπει, βάσει του άρθρου 14, παράγραφος 1, της οδηγίας 2000/31/ΕΚ, η πραγματική γνώση ότι πρόκειται για παράνομη δραστηριότητα ή πληροφορία και η γνώση των γεγονότων ή των περιστάσεων από τις οποίες προκύπτει η παράνομη δραστηριότητα ή πληροφορία να αφορούν συγκεκριμένες παράνομες δραστηριότητες ή πληροφορίες;

4)

Επίσης σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο δεύτερο ερώτημα: Συνάδει με το άρθρο 8, παράγραφος 3, της οδηγίας 2001/29/ΕΚ το να μπορεί ο δικαιούχος να ζητήσει τη λήψη ασφαλιστικών μέτρων κατά φορέα παροχής υπηρεσιών, του οποίου οι υπηρεσίες συνίστανται στην αποθήκευση πληροφοριών καταχωριζόμενων από χρήστη και χρησιμοποιούνται από τον χρήστη για την προσβολή δικαιώματος του δημιουργού ή συγγενικού δικαιώματος, μόνον εφόσον τέτοιου είδους προσβολή δικαιώματος επαναλήφθηκε κατόπιν προηγούμενης επισημάνσεως περί σαφούς προσβολής δικαιώματος;

5)

Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως στο πρώτο και στο δεύτερο ερώτημα: Πρέπει ο διαχειριστής διαδικτυακής πλατφόρμας προβολής βίντεο, υπό τις περιγραφόμενες στο πρώτο ερώτημα συνθήκες, να θεωρηθεί ως παραβάτης κατά την έννοια του άρθρου 11, πρώτη περίοδος, και του άρθρου 13 της οδηγίας 2004/48/ΕΚ (3);

6)

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο πέμπτο ερώτημα: Μπορεί η υποχρέωση τέτοιου παραβάτη περί καταβολής αποζημιώσεως βάσει του άρθρου 13, παράγραφος 1, της οδηγίας 2004/48/ΕΚ να εξαρτηθεί από το αν ο παραβάτης ενήργησε εκ προθέσεως όσον αφορά τόσο τη δική του πράξη προσβολής δικαιώματος όσο και την τελεσθείσα από τον τρίτο πράξη προσβολής δικαιώματος και από το αν γνώριζε ή όφειλε ευλόγως να γνωρίζει ότι γίνεται χρήση της πλατφόρμας από χρήστες για συγκεκριμένες προσβολές δικαιωμάτων;

---

(1)  Οδηγία 2001/29/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 22ας Μαΐου 2001, για την εναρμόνιση ορισμένων πτυχών του δικαιώματος του δημιουργού και συγγενικών δικαιωμάτων στην κοινωνία της πληροφορίας (ΕΕ 2001, L 167, σ. 10).

(2)  Οδηγία 2000/31/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 8ης Ιουνίου 2000, για ορισμένες νομικές πτυχές των υπηρεσιών της κοινωνίας της πληροφορίας, ιδίως του ηλεκτρονικού εμπορίου, στην εσωτερική αγορά (ΕΕ 2000, L 178, σ. 1).

(3)  Οδηγία 2004/48/ΕK του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 29ης Απριλίου 2004, σχετικά με την επιβολή των δικαιωμάτων διανοητικής ιδιοκτησίας (ΕΕ 2004, L 157, σ. 45).

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Bundesgerichtshof (Γερμανία) στις 6 Νοεμβρίου 2018 — Elsevier Inc. κατά Cyando AG

(Υπόθεση C-683/18)

(2019/C 82/04)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Bundesgerichtshof

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ενάγουσα: Elsevier Inc.

Εναγομένη: Cyando AG

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

α) Διενεργεί ο διαχειριστής υπηρεσίας φιλοξενίας πολλαπλών ιστοσελίδων σε έναν διακομιστή (στο εξής: υπηρεσία shared hosting), μέσω της οποίας οι χρήστες καθιστούν προσιτά στο κοινό, χωρίς τη συγκατάθεση των δικαιούχων, αρχεία με περιεχόμενο που προστατεύεται από το δικαίωμα του δημιουργού, πράξη παρουσιάσεως κατά την έννοια του άρθρου 3, παράγραφος 1, της οδηγίας 2001/29/ΕΚ (1), λαμβανομένου υπόψη ότι — η διαδικασία της αναρτήσεως πραγματοποιείται αυτομάτως και χωρίς να προηγηθεί εξέταση ή έλεγχος από τον διαχειριστή, — ο διαχειριστής επισημαίνει, με τους όρους χρήσεως, ότι δεν επιτρέπεται η ανάρτηση περιεχομένου που προσβάλλει το δικαίωμα του δημιουργού, — ο διαχειριστής αποκομίζει έσοδα από τη διαχείριση της υπηρεσίας, — η υπηρεσία χρησιμοποιείται για νόμιμες εφαρμογές, αλλά ο διαχειριστής γνωρίζει ότι επίσης διατίθεται, σε μεγάλη έκταση (πλέον των 9 500 έργων), περιεχόμενο που προσβάλλει το δικαίωμα του δημιουργού, — ο διαχειριστής δεν προσφέρει πίνακα περιεχομένων και λειτουργία αναζητήσεως, όμως οι διατιθέμενοι από αυτόν απεριόριστοι ηλεκτρονικοί σύνδεσμοι για μεταφόρτωση εντάσσονται από τρίτους σε συλλογές ηλεκτρονικών συνδέσμων στο διαδίκτυο, που περιέχουν πληροφορίες σχετικά με το περιεχόμενο των αρχείων και διευκολύνουν την αναζήτηση συγκεκριμένου περιεχομένου, — μέσω του τρόπου διαμορφώσεως της αμοιβής που καταβάλλει για τις μεταφορτώσεις, η οποία συναρτάται με τη ζήτηση, ο διαχειριστής παρέχει κίνητρο για την ανάρτηση περιεχομένου που προστατεύεται από το δικαίωμα του δημιουργού, το οποίο διαφορετικά μπορεί να αποκτηθεί από τους χρήστες μόνο με χρέωση και — η παροχή της δυνατότητας αναρτήσεως των αρχείων ανωνύμως αυξάνει την πιθανότητα να μην κληθούν να λογοδοτήσουν οι χρήστες για τις προσβολές του δικαιώματος του δημιουργού; β) Ασκεί επιρροή, όσον αφορά την εκτίμηση των ανωτέρω, το ότι μέσω της υπηρεσίας shared hosting διατίθεται σε ποσοστό 90 έως 96 % περιεχόμενο που προσβάλλει το δικαίωμα του δημιουργού;

2)	Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως στο πρώτο ερώτημα: Εμπίπτει η δραστηριότητα του διαχειριστή υπηρεσίας shared hosting, υπό τις περιγραφόμενες στο πρώτο ερώτημα συνθήκες, στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 14, παράγραφος 1, της οδηγίας 2000/31/ΕΚ (2);

3)

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο δεύτερο ερώτημα: Πρέπει, βάσει του άρθρου 14, παράγραφος 1, της οδηγίας 2000/31/ΕΚ, η πραγματική γνώση ότι πρόκειται για παράνομη δραστηριότητα ή πληροφορία και η γνώση των γεγονότων ή των περιστάσεων από τις οποίες προκύπτει η παράνομη δραστηριότητα ή πληροφορία να αφορούν συγκεκριμένες παράνομες δραστηριότητες ή πληροφορίες;

4)

Επίσης σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο δεύτερο ερώτημα: Συνάδει με το άρθρο 8, παράγραφος 3, της οδηγίας 2001/29/ΕΚ το να μπορεί ο δικαιούχος να ζητήσει τη λήψη ασφαλιστικών μέτρων κατά φορέα παροχής υπηρεσιών, του οποίου οι υπηρεσίες συνίστανται στην αποθήκευση πληροφοριών καταχωριζόμενων από χρήστη και χρησιμοποιούνται από τον χρήστη για την προσβολή δικαιώματος του δημιουργού ή συγγενικού δικαιώματος, μόνον εφόσον τέτοιου είδους προσβολή δικαιώματος επαναλήφθηκε κατόπιν προηγούμενης επισημάνσεως περί σαφούς προσβολής δικαιώματος;

5)	Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως στο πρώτο και στο δεύτερο ερώτημα: Πρέπει ο διαχειριστής υπηρεσίας shared hosting, υπό τις περιγραφόμενες στο πρώτο ερώτημα συνθήκες, να θεωρηθεί ως παραβάτης κατά την έννοια του άρθρου 11, πρώτη περίοδος, και του άρθρου 13 της οδηγίας 2004/48/ΕΚ (3);

6)

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο πέμπτο ερώτημα: Μπορεί η υποχρέωση τέτοιου παραβάτη περί καταβολής αποζημιώσεως βάσει του άρθρου 13, παράγραφος 1, της οδηγίας 2004/48/ΕΚ να εξαρτηθεί από το αν ο παραβάτης ενήργησε εκ προθέσεως όσον αφορά τόσο τη δική του πράξη προσβολής δικαιώματος όσο και την τελεσθείσα από τον τρίτο πράξη προσβολής δικαιώματος και από το αν γνώριζε ή όφειλε ευλόγως να γνωρίζει ότι γίνεται χρήση της πλατφόρμας από χρήστες για συγκεκριμένες προσβολές δικαιωμάτων;

---

(1)  Οδηγία 2001/29/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 22ας Μαΐου 2001, για την εναρμόνιση ορισμένων πτυχών του δικαιώματος του δημιουργού και συγγενικών δικαιωμάτων στην κοινωνία της πληροφορίας (ΕΕ 2001, L 167, σ. 10).

(2)  Οδηγία 2000/31/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 8ης Ιουνίου 2000, για ορισμένες νομικές πτυχές των υπηρεσιών της κοινωνίας της πληροφορίας, ιδίως του ηλεκτρονικού εμπορίου, στην εσωτερική αγορά (ΕΕ 2000, L 178, σ. 1).

(3)  Οδηγία 2004/48/ΕK του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 29ης Απριλίου 2004, σχετικά με την επιβολή των δικαιωμάτων διανοητικής ιδιοκτησίας (ΕΕ 2004, L 157, σ. 45).

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε ο Juge d’instruction du tribunal de grande instance de Paris (Γαλλία) στις 29 Οκτωβρίου 2018 — Procureur de la République κατά X

(Υπόθεση C-693/18)

(2019/C 82/05)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Αιτούσα δικαστική αρχή

Juge d’instruction du tribunal de grande instance de Paris

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Procureur de la République

κατά

X

Λοιποί μετέχοντες στη διαδικασία: πολιτικώς ενάγοντες

Προδικαστικά ερωτήματα

1)   Ερμηνεία του όρου «στοιχείο σχεδιασμού»

1-1:

Ποιο είναι το περιεχόμενο του όρου «στοιχείο σχεδιασμού» που περιλαμβάνεται στο άρθρο 3, περίπτωση 10, του κανονισμού (ΕΚ) 715/2007 (1), στο οποίο ορίζεται το σύστημα αναστολής (defeat device);

1-2:

Μπορεί να θεωρηθεί ως στοιχείο σχεδιασμού κατά την έννοια του εν λόγω άρθρου ένα πρόγραμμα το οποίο είναι εγκατεστημένο στη μονάδα ελέγχου κινητήρα ή το οποίο γενικότερα παρεμβαίνει στη λειτουργία του;

2)   Ερμηνεία του όρου «σύστημα ελέγχου των εκπομπών»

2-1:

Ποιό είναι το περιεχόμενο του όρου «σύστημα ελέγχου των εκπομπών» που περιλαμβάνεται στο άρθρο 3, περίπτωση 10, του κανονισμού (ΕΚ) 715/2007, στο οποίο ορίζεται το σύστημα αναστολής (defeat device);

2-2:

Περιλαμβάνει το εν λόγω σύστημα ελέγχου των εκπομπών μόνον εκείνες τις τεχνολογίες και μεθόδους που αποβλέπουν στην αντιμετώπιση και τη μείωση των εκπομπών (ιδίως [των] ΝO x ) μετά τη δημιουργία τους, ή περιλαμβάνει επίσης και τις διάφορες τεχνολογίες και μεθόδους που καθιστούν δυνατό τον εξαρχής περιορισμό της δημιουργίας τους, όπως η τεχνολογία EGR;

3)   Ερμηνεία του όρου «σύστημα αναστολής (defeat device)»

3-1:

Αποτελεί σύστημα αναστολής, υπό [σελ. του πρωτοτύπου 20] την έννοια του άρθρου 3, περίπτωση 10, του κανονισμού (ΕΚ) 715/2007, σύστημα το οποίο ανιχνεύει κάθε παράμετρο σχετική με τις διαδικασίες εγκρίσεως τύπου που προβλέπονται στον κανονισμό (ΕΚ) 715/2007, προκειμένου να ενεργοποιεί ή να ρυθμίζει αυξητικά, κατά τη διάρκεια των εν λόγω διαδικασιών, τη λειτουργία κάθε τμήματος του συστήματος ελέγχου των εκπομπών, ώστε με τον τρόπο αυτό να επιτυγχάνεται η έγκριση τύπου του οχήματος;

3-2:

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως, απαγορεύεται το συγκεκριμένο σύστημα αναστολής (defeat device) κατ’ εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 5, παράγραφος 2, [του κανονισμού] (ΕΚ) 715/2007;

3-3:

Μπορεί ένα σύστημα όπως αυτό που περιγράφεται στο ερώτημα 3-1 να χαρακτηριστεί ως «σύστημα αναστολής» εάν η ενεργοποίηση αυξητικά του συστήματος ελέγχου των εκπομπών πραγματοποιείται όχι μόνο κατά τις διαδικασίες εγκρίσεως τύπου, αλλά επίσης και σε ad hoc βάση, οσάκις εμφανίζονται και υπό όρους πραγματικής κυκλοφορίας οι συγκεκριμένες συνθήκες που ανιχνεύονται για τη ρύθμιση αυξητικά του συστήματος ελέγχου των εκπομπών κατά τις εν λόγω διαδικασίες εγκρίσεως;

4)   Ερμηνεία των προβλεπόμενων στο άρθρο 5 εξαιρέσεων

4-1:

Ποιό είναι το περιεχόμενο των τριών εξαιρέσεων που προβλέπονται στο άρθρο 5, παράγραφος 2, (του κεφαλαίου 2) του κανονισμού (ΕΚ) 715/2007;

4-2:

Θα μπορούσε να μην ισχύει η απαγόρευση του συστήματος αναστολής (defeat device) το οποίο ενεργοποιεί ή ρυθμίζει αυξητικά τη λειτουργία κάθε τμήματος του συστήματος ελέγχου των εκπομπών ειδικά κατά τις διαδικασίες εγκρίσεως τύπου για έναν από τους τρεις λόγους που απαριθμούνται στο άρθρο 5, παράγραφος 2;

4-3:

Είναι η επιβράδυνση της γηράνσεως του κινητήρα ή της συσσωρεύσεως ρύπων σε αυτόν λόγος περί «προστασίας του κινητήρα από ζημία ή ατύχημα» ή περί «ασφαλούς λειτουργίας του οχήματος» που μπορεί να δικαιολογήσει την παρουσία ενός συστήματος αναστολής κατά την έννοια του άρθρου 5, παράγραφος 2, στοιχείο α';

---

(1)  Κανονισμός (ΕΚ) 715/2007 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 20ής Ιουνίου 2007, που αφορά την έγκριση τύπου μηχανοκινήτων οχημάτων όσον αφορά εκπομπές από ελαφρά επιβατηγά και εμπορικά οχήματα (Euro 5 και Euro 6) και σχετικά με την πρόσβαση σε πληροφορίες επισκευής και συντήρησης οχημάτων (ΕΕ L 171, σ. 1).

Αναίρεση που άσκησε στις 9 Νοεμβρίου 2018 η Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Handlowe «Primart» Marek Łukasiewicz κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (τρίτο τμήμα) στις 12 Σεπτεμβρίου 2018, στην υπόθεση T-584/17, Primart κατά EUIPO

(Υπόθεση C-702/18 P)

(2019/C 82/06)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Handlowe «Primart» Marek Łukasiewicz (εκπρόσωπος: J. Skołuda, radca prawny)

Λοιποί διάδικοι στην αναιρετική διαδικασία: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO), Bolton Cile España, SA

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει, στο σύνολό της, την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου·

—	να ακυρώσει την απόφαση του τετάρτου τμήματος προσφυγών της 22ας Ιουνίου 2017 (R 1933/2016-4)·

—	να καταδικάσει το EUIPO και την Bolton Cile España, S.A. στα δικαστικά έξοδα της διαδικασίας ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου και ενώπιον του τμήματος προσφυγών, καθώς και να καταδικάσει το EUIPO στο σύνολο των δικαστικών εξόδων της διαδικασίας ενώπιον του Δικαστηρίου.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

1)

Στην αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση, το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κατά την εφαρμογή του άρθρου 76, παράγραφος 1, του κανονισμού 207/2009 (1) (νυν άρθρο 95, παράγραφος 1, του κανονισμού 2017/1001 (2)) και του άρθρου 65 του κανονισμού 207/2009 (νυν άρθρο 72 του κανονισμού 2017/1001), κρίνοντας απαράδεκτα τα επιχειρήματα της αναιρεσείουσας σχετικά με τον περιορισμένο διακριτικό χαρακτήρα του προγενεστέρου σήματος στη διαδικασία ανακοπής, με την αιτιολογία ότι τα επιχειρήματα αυτά προβλήθηκαν για πρώτη φορά στο Γενικό Δικαστήριο (σκέψεις 87 έως 90 της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως). α. Το Γενικό Δικαστήριο οφείλει να εξετάζει τα πραγματικά περιστατικά και τα επιχειρήματα, ακόμη και αν αυτά προβάλλονται για πρώτη φορά ενώπιόν του, εφόσον το τμήμα προσφυγών του EUIPO υποχρεούτο να τα λάβει υπόψη του αυτεπαγγέλτως. β. Το νόημα που έχει το τμήμα ενός σήματος σε μία εκ των γλωσσών της Ένωσης αποτελεί ευρέως γνωστό γεγονός και, ως τέτοιο, πρέπει να εξετάζεται από το Γραφείο αυτεπαγγέλτως. Κατά συνέπεια, η σχετική με αυτό επιχειρηματολογία πρέπει να αναλύεται διεξοδικώς από το Γενικό Δικαστήριο, ακόμη και μέσω της εξετάσεως των επιχειρημάτων που προβάλλονται για πρώτη φορά ενώπιόν του. γ. Η προσφεύγουσα στο Γενικό Δικαστήριο νομιμοποιείται να αμφισβητεί την εκτίμηση ευρέως γνωστών γεγονότων στην οποία προέβη το τμήμα προσφυγών του EUIPO, προβάλλοντας επίσης νέα επιχειρήματα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου καθώς και αποδεικτικά στοιχεία προς στήριξη αυτών των επιχειρημάτων. δ. Παραλείποντας να εξετάσει πραγματικά περιστατικά και επιχειρήματα τα οποία το Γραφείο όφειλε να είχε λάβει υπόψη του αυτεπαγγέλτως (μεταξύ των οποίων συγκαταλέγονται ευρέως γνωστά γεγονότα τα οποία συνδέονται με το νόημα του σήματος που αποτελεί το αντικείμενο της διαδικασίας ανακοπής), το Γενικό Δικαστήριο παρέβη τους γενικούς διαδικαστικούς κανόνες και κατέληξε σε εσφαλμένη εκτίμηση των κρίσιμων για την υπόθεση ενώπιον του τμήματος προσφυγών ζητημάτων.

2)

Εάν το Γενικό Δικαστήριο είχε λάβει υπόψη του το ευρέως γνωστό γεγονός ότι η λέξη «PRIMA» έχει επαινετική σημασία (όπως επισήμαναν το τμήμα προσφυγών και η αναιρεσείουσα), υπό την έννοια της «πρώτης, σημαντικότερης/καλύτερης, κύριας, πρωταρχικής», θα έπρεπε να είχε καταλήξει σε διαφορετικό συμπέρασμα όσον αφορά τον κίνδυνο συγχύσεως μεταξύ των σημάτων ES-2578815 «PRIMA» και EUTMA-013682299 «PRIMART MAREK ŁUKASIEWICZ», δηλαδή θα έπρεπε να έχει κρίνει ότι, μεταξύ των εν λόγω σημάτων, δεν συντρέχει κίνδυνος συγχύσεως. α. Τα υπό εξέταση σήματα συμπίπτουν σε ένα στοιχείο το οποίο έχει πολύ περιορισμένο διακριτικό χαρακτήρα και δεν έχει ανεξάρτητο ρόλο στο αντιταχθέν σήμα. Τούτο, σε συνδυασμό με τον μέτριο βαθμό οπτικής ομοιότητας, την πλήρη απουσία εννοιολογικής ομοιότητας και τον περιορισμένο βαθμό ηχητικής ομοιότητας (ή ακόμη και την πλήρη απουσία της), αποκλείει τον κίνδυνο συγχύσεως μεταξύ αυτών των σημάτων.

---

(1)  Κανονισμός (ΕΚ) 207/2009 του Συμβουλίου, της 26ης Φεβρουαρίου 2009, για το κοινοτικό σήμα (EE 2009, L 78, σ. 1).

(2)  Κανονισμός (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 14ης Ιουνίου 2017, για το σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ 2017, L 154, σ. 1).

Αναίρεση που άσκησε στις 14 Νοεμβρίου 2018 η ACTC GmbH κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (ένατο τμήμα) στις 13 Σεπτεμβρίου 2018, στην υπόθεση T-94/17, ACTC κατά EUIPO

(Υπόθεση C-714/18 P)

(2019/C 82/07)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: ACTC GmbH (εκπρόσωποι: V. Hoene, Rechtsanwältin, D. Eickemeier, Rechtsanwalt, S. Gantenbrink, Rechtsanwältin)

Λοιποί διάδικοι στην αναιρετική διαδικασία: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO), Taiga AB

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 13ης Σεπτεμβρίου 2018 στην υπόθεση T-94/17 και να ακυρώσει την απόφαση του EUIPO στην υπόθεση R 693/2015-4.

επικουρικώς,

—	να αναιρέσει την αναφερόμενη στην παράγραφο 1 απόφαση και να αναπέμψει την υπόθεση στο Γενικό Δικαστήριο,

και

—	να καταδικάσει το EUIPO στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Το Γενικό Δικαστήριο παρέβη, από πολλές απόψεις, το άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', και το άρθρο 42, παράγραφος 2, του κανονισμού για το σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: ΚΣΕΕ), καθόσον επιβεβαίωσε την ομοιότητα των σημάτων και -ως συνέπεια της εσφαλμένης εκτίμησης των αποδεικτικών στοιχείων για την απόδειξη της χρήσεως- την ομοιότητα των προϊόντων. Μεταξύ των επίμαχων σημάτων δεν συντρέχει κίνδυνος συγχύσεως.

1.

Το Γενικό Δικαστήριο έκρινε εσφαλμένως ότι η παρεμβαίνουσα πληρούσε όλες τις προϋποθέσεις σχετικά με το σύνολο των προϊόντων της κλάσεως 25 για τα οποία έχει καταχωριστεί το προγενέστερο σήμα. Οι προϋποθέσεις πληρούνται μόνον όσον αφορά τα προϊόντα «είδη ένδυσης· εξωτερικός ρουχισμός, εσώρουχα, καλύμματα κεφαλής και καπέλα, γάντια, ζώνες και κάλτσες· όλα τα προαναφερθέντα προϊόντα προορίζονται να χρησιμοποιηθούν ως ειδικός προστατευτικός εξωτερικός ρουχισμός με αποκλειστικό σκοπό την προστασία από το ψύχος, τον άνεμο και/ή τη βροχή· φόρμες εργασίας». Σε αντίθεση με την κρίση του Γενικού Δικαστηρίου, τα προαναφερθέντα προϊόντα συνιστούν ανεξάρτητη υποκατηγορία των προϊόντων που υπάγονται στην κλάση 25 και, ως εκ τούτου, αποδείξεις χρήσεως προσκομίστηκαν μόνον ως προς αυτά τα προϊόντα της κλάσεως 25.

2.	Συνεπεία της εσφαλμένης εκτιμήσεως των προϋποθέσεων χρήσεως, το Γενικό Δικαστήριο κατέληξε στο εσφαλμένο συμπέρασμα ότι τα προϊόντα «είδη ένδυσης» και «καλύμματα κεφαλής» τα οποία περιλαμβάνονται στους καταλόγους αμφοτέρων των σημάτων ταυτίζονται.

3.

Το Γενικό Δικαστήριο κακώς αποφάνθηκε ότι το τμήμα προσφυγών έκρινε ορθώς ότι τα επίμαχα σήματα παρουσιάζουν οπτική ομοιότητα διότι έχουν το ίδιο μήκος και τέσσερα κοινά γράμματα. Η ασυνήθης σύνθεση του προσβαλλομένου σήματος (ασύμμετρα σύμφωνα και η μη συνηθισμένη ορθογραφία «igh») και οι συνέπειές της όσον αφορά την οπτική ομοιότητα, όπως αυτές εκτέθηκαν από την αναιρεσείουσα, δεν εξετάστηκαν από το Γενικό Δικαστήριο. Ασφαλώς, ο μέσος καταναλωτής αντιλαμβάνεται το σήμα ως σύνολο. Όμως, η μη συνηθισμένη σύνθεση του προσβαλλομένου σήματος έχει σημαντικό αντίκτυπο στη συνολική του εντύπωση, η οποία ουδόλως ελήφθη υπόψη από το Γενικό Δικαστήριο.

4.

Το Γενικό Δικαστήριο επίσης δεν αποφάνθηκε ότι τα επίμαχα σήματα ήσαν φωνητικά όμοια διότι η αναιρεσείουσα δεν προσκόμισε αποδεικτικά στοιχεία τα οποία να υποδηλώνουν ότι ο ήχος των πρώτων συλλαβών «ti» και «TAI» δεν είναι ταυτόσημος για το αγγλόφωνο κοινό και ότι δεν υπάρχει κανένα σημείο από το οποίο να διαχωρίζεται η προφορά των επίμαχων σημάτων. Αντιθέτως, στην εν λόγω υπόθεση, το Γενικό Δικαστήριο έκρινε, χωρίς κανένα αποδεικτικό στοιχείο και εσφαλμένα, ότι η αλληλουχία των γραμμάτων «ti» προφέρεται πάντοτε ως «tai». Ουδεμία ένδειξη συνηγορεί προς τούτο. Στην αγγλική γλώσσα δεν υφίσταται λέξη «ti». Κατά συνέπεια, η αλληλουχία των συγκεκριμένων γραμμάτων προφέρεται πάντοτε σε συνάρτηση μόνον με τους γλωσσικούς κανόνες που τυγχάνουν εφαρμογής στην εκάστοτε επίμαχη λέξη. Πρέπει να θεωρείται δεδομένο ότι υπάρχουν αναρίθμητες λέξεις στις οποίες η αλληλουχία των γραμμάτων «ti» δεν προφέρεται ως «tai», όπως οι λέξεις «trick», «ticket», «till», «timbal», «timberland», «tin», «tincture», «tinder», «tip», «trigger», και πολλές άλλες, όπως και το προσβαλλόμενο σήμα «tigha». Το διάσημο αγγλικό παιδικό βιβλίο με τίτλο «Γουίνι, το αρκουδάκι» (Winnie-the-Pooh) περιέχει ως έναν εκ των βασικών χαρακτήρων του ένα ζώο το οποίο ονομάζεται «Tigger» και προφέρεται [tɪɡə]. Έτσι, οσάκις το φωνήεν που έπεται της συλλαβής «ti» είναι βραχύ, δεν προφέρεται ως «tai». Αυτό υποστηρίζει εξ αρχής η αναιρεσείουσα. Ούτε η αναιρεσίβλητη ούτε η παρεμβαίνουσα προσκόμισαν αποδείξεις περί του αντιθέτου. Κατά συνέπεια, η αναιρεσείουσα δεν ήταν υποχρεωμένη να προσκομίσει αποδεικτικά στοιχεία προκειμένου να αποδείξει το προφανές.

5.

Το Γενικό Δικαστήριο εσφαλμένως έκρινε ότι η αναιρεσείουσα δεν απέδειξε ότι η λέξη TAIGA έχει σαφή και συγκεκριμένη έννοια για το σύνολο του ενδιαφερόμενου κοινού (καταναλωτές της Ένωσης). Τούτο είναι εσφαλμένο. Η αναιρεσείουσα δήλωσε κατηγορηματικά ότι η λέξη TAIGA είναι λεξιλογικά καταχωρισμένη λέξη της γαλλικής γλώσσας. Τα δικαστήρια οφείλουν, αναμφιβόλως, να γνωρίζουν ότι η Γαλλία βρίσκεται στη Νότια Ευρώπη. Λόγω του μη επιδεχόμενου αμφισβητήσεως μεγέθους της TAIGA ως εκτάσεως και της εν γένει σημασίας της για τον πλανήτη, η TAIGA (ιδίως σε συνδυασμό με τον όρο TUNDRA) εμπίπτει στο περιεχόμενο της γενικής παιδείας, τόσο στην Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και στον υπόλοιπο κόσμο.

6.

Πέραν τούτου, κατά τη νομολογία του Γενικού Δικαστηρίου, ο εκάστοτε επίμαχος όρος αρκεί να γίνεται κατανοητός από τμήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως το ιταλόφωνο κοινό. Επ’ αυτού, το Γενικό Δικαστήριο έχει δεχθεί την εννοιολογική διαφορά μεταξύ των λέξεων «Granini» και «Panini», λόγω του ότι η λέξη «Granini» δεν σημαίνει κάτι συγκεκριμένο ενώ η λέξη «Panini» αντιστοιχεί σε ένα ιταλικό σάντουιτς.

7.

Η παρατιθέμενη από το Γενικό Δικαστήριο απόφαση της 14ης Οκτωβρίου 2003, T-292/01 (σκέψη 54, λεκτικό σήμα BASS), ουδεμία ένδειξη περιέχει ότι η επίμαχη λέξη πρέπει να γίνεται κατανοητή σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Επιβάλλεται, συνεπώς, να υπογραμμιστεί ότι η εκτίμηση του Γενικού Δικαστηρίου δεν υποστηρίζεται από τη νομολογία BASS. Ορθώς, το Γενικό Δικαστήριο αναγνώρισε ότι μεγάλο τμήμα του ενδιαφερόμενου κοινού εντός της Ευρώπης γνωρίζει και κατανοεί τον όρο TAIGA.

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Bundesfinanzhof (Γερμανία) στις 15 Νοεμβρίου 2018 — Segler-Vereinigung Cuxhaven e.V. κατά Finanzamt Cuxhaven

(Υπόθεση C-715/18)

(2019/C 82/08)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Bundesfinanzhof

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσα και αναιρεσείουσα: Segler-Vereinigung Cuxhaven e.V.

Καθής και αναιρεσίβλητη: Finanzamt Cuxhaven

Προδικαστικό ερώτημα

Καλύπτει ο μειωμένος φορολογικός συντελεστής που ισχύει για τη μίσθωση χώρων σε κατασκήνωση ή σε κάμπινγκ για τροχόσπιτα, σύμφωνα με το άρθρο 98, παράγραφος 2, της οδηγίας 2006/112/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Νοεμβρίου 2006, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας (1), σε συνδυασμό με το παράρτημα III, σημείο 12, της εν λόγω οδηγίας, και τη μίσθωση χώρων ελλιμενισμού σκαφών;

---

(1)  EE 2006, L 347, σ. 1.

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Tribunal Arbitral Tributário (Centro de Arbitragem Administrativa — CAAD) (Πορτογαλία) στις 3 Δεκεμβρίου 2018 — Totalmédia — Marketing Direto e Publicidade SA κατά Autoridade Tributária e Aduaneira

(Υπόθεση C-751/18)

(2019/C 82/09)

Γλώσσα διαδικασίας: η πορτογαλική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunal Arbitral Tributário (Centro de Arbitragem Administrativa — CAAD)

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσα: Totalmédia — Marketing Direto e Publicidade SA

Καθής: Autoridade Tributária e Aduaneira

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Σε περίπτωση που γίνει δεκτό ότι, μετά την επίμαχη αντίστροφη συγχώνευση, οι τόκοι και οι λοιπές χρηματοοικονομικές δαπάνες οι οποίες προέκυψαν από τα δάνεια που είχαν συναφθεί με τρίτους ή με συνδεδεμένες εταιρίες (δαπάνες για τις οποίες η απορροφώμενη εταιρία θα είχε δικαίωμα έκπτωσης, αν δεν είχε πραγματοποιηθεί η συγχώνευση) για την απόκτηση του κεφαλαίου της απορροφώσας συνδεδεμένης εταιρίας και μεταβιβάστηκαν ως αποτέλεσμα της συγχώνευσης δεν εκπίπτουν πλέον από τη φορολογητέα βάση της απορροφώσας εταιρίας, είναι το άρθρο 23, παράγραφος 1, στοιχείο c, του κώδικα φορολογίας εταιριών, όπως ίσχυε το 2013, σύμφωνο με το ευρωπαϊκό δίκαιο, ιδίως κατά το μέτρο που η εν λόγω μη έκπτωση των χρηματοοικονομικών δαπανών θα μπορούσε να αποτελέσει εμπόδιο ή περιορισμό των κατά την οδηγία 2009/13/ΕΚ (1) συγκεντρώσεων, κατά παράβαση των αρχών και των σκοπών της, καθώς και κατά παράβαση των διατάξεων του άρθρου της 4;

2)

Σε περίπτωση που στο πρώτο ερώτημα δοθεί η απάντηση ότι η προαναφερθείσα μη έκπτωση των χρηματοοικονομικών δαπανών είναι συμβατή με την οδηγία, ισχύει η απάντηση αυτή και στην περίπτωση που η φορολογική διόρθωση δεν έχει πραγματοποιηθεί βάσει της διάταξης της οδηγίας κατά της καταχρηστικής εφαρμογής (άρθρο 15) ή του κανόνα του εθνικού δικαίου που επαναλαμβάνει τη διάταξη αυτή (άρθρο 73, παράγραφος 10, του κώδικα φορολογίας εταιριών), αλλά βάσει άλλης διάταξης του εθνικού δικαίου (άρθρο 23 του κώδικα φορολογίας εταιριών);

---

(1)  Οδηγία 2009/133/ΕΚ του Συμβουλίου, της 19ης Οκτωβρίου 2009, σχετικά με το κοινό φορολογικό καθεστώς το εφαρμοστέο στις συγχωνεύσεις, διασπάσεις, μερικές διασπάσεις, εισφορές ενεργητικού και ανταλλαγές μετοχών που αφορούν εταιρείες διαφορετικών κρατών μελών καθώς και με τη μεταφορά της καταστατικής έδρας μιας SE ή μιας SCE από ένα κράτος μέλος σε άλλο (ΕΕ 2009, L 310, σ. 34).

Αίτηση αναιρέσεως που άσκησε στις 3 Δεκεμβρίου 2018 η Päivi Leino-Sandberg κατά της διατάξεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (έβδομο τμήμα) στις 20 Σεπτεμβρίου 2018 στην υπόθεση T-421/17, Leino-Sandberg κατά Κοινοβουλίου

(Υπόθεση C-761/18 P)

(2019/C 82/10)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Päivi Leino-Sandberg (εκπρόσωποι: O. W. Brouwer, advocaat, S. Schubert, Rechtsanwalt)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει την διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 20ής Σεπτεμβρίου στην υπόθεση T-421/17·

—	να κάνει χρήση της εξουσίας που του παρέχει το άρθρο 61, παράγραφος 1, δεύτερο εδάφιο, του Οργανισμού του Δικαστηρίου προκειμένου να αποφανθεί οριστικά επί της διαφοράς· και

—	να καταδικάσει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στα δικαστικά έξοδα, συμπεριλαμβανομένων και των εξόδων των παρεμβαινόντων.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Με τον πρώτο λόγο αναιρέσεως προβάλλεται ότι η αναιρεσιβαλλόμενη διάταξη ενέχει πλάνη περί το δίκαιο, καθόσον με αυτήν το Γενικό Δικαστήριο έκρινε ότι η προσφυγή κατέστη άνευ αντικειμένου και ότι, συνεπώς, παρέλκει η έκδοση αποφάσεως. Η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι η αναιρεσιβαλλόμενη διάταξη εσφαλμένως δεν εφαρμόζει το νομικό κριτήριο που καθορίστηκε στην υπόθεση C-57/16 P, ClientEarth κατά Επιτροπής (EU:C:2018:660), σύμφωνα με το οποίο έπρεπε να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι λόγω του γεγονότος ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δεν ανακάλεσε την προσβαλλόμενη απόφαση, η προσφυγή δεν κατέστη άνευ αντικειμένου.

Με τον δεύτερο λόγο αναιρέσεως προβάλλεται ότι η αναιρεσιβαλλόμενη διάταξη ενέχει νομικά και δικονομικά σφάλματα, καθόσον με αυτήν το Γενικό Δικαστήριο έκρινε ότι δεν υφίστατο πλέον έννομο συμφέρον. Η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι η αναιρεσιβαλλόμενη διάταξη εφαρμόζει εσφαλμένως το κατά πάγια νομολογία, συμπεριλαμβανομένης της αποφάσεως C-57/16 P, διαμορφωθέν νομικό κριτήριο, σύμφωνα με το οποίο το Γενικό Δικαστήριο έπρεπε να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η πλημμέλεια είναι δυνατό να επαναληφθεί στο μέλλον, ανεξαρτήτως των ιδιαιτέρων περιστάσεων της υποθέσεως, και ότι, ως εκ τούτου, εξακολουθεί να υφίσταται έννομο συμφέρον.

Αναίρεση που άσκησε στις 5 Δεκεμβρίου 2018 το Foundation for the Protection of the Traditional Cheese of Cyprus named Halloumi κατά της απόφασης την οποία εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (δεύτερο τμήμα) στις 25 Σεπτεμβρίου 2018 στην υπόθεση T-328/17, Foundation for the Protection of the Traditional Cheese of Cyprus named Halloumi κατά EUIPO

(Υπόθεση C-766/18 P)

(2019/C 82/11)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείον: Foundation for the Protection of the Traditional Cheese of Cyprus named Halloumi (εκπρόσωποι: S. Malynicz QC, S. Baran, Barrister, V. Marsland, Solicitor)

Λοιποί διάδικοι στην αναιρετική διαδικασία: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, M. J. Dairies EOOD

Αιτήματα

Το αναιρεσείον ζητεί από το Δικαστήριο:

—

να κάνει δεκτή την αίτηση αναιρέσεως κατά της απόφασης του Γενικού Δικαστηρίου στην υπόθεση T-328/17, Foundation for the Protection of the Traditional Cheese of Cyprus named Halloumi κατά Γραφείου Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO), EU:T:2018:594, και να δεχθεί την ασκηθείσα από το νυν αναιρεσείον προσφυγή ακυρώσεως·

—	να καταδικάσει το EUIPO και την παρεμβαίνουσα στα δικαστικά τους έξοδα και στα έξοδα του αναιρεσείοντος.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

1.	Το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη καθόσον, κατά παράβαση του άρθρου 74 του κανονισμού για το σήμα της ΕΕ, δεν χορήγησε στο συλλογικό σήμα HALLOUMI το κατάλληλο καθεστώς και την κατάλληλη προστασία που απαιτεί ο κανονισμός αυτός για τέτοια συλλογικά σήματα·

2.	Ειδικότερα, το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη καθόσον, κατά παράβαση των άρθρων 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', και 74 του κανονισμού για το σήμα της ΕΕ, εφάρμοσε παντελώς αμετάβλητη προσέγγιση στην εκτίμηση του διακριτικού χαρακτήρα του συλλογικού σήματος HALLOUMI·

3.

Το Γενικό Δικαστήριο εκτίμησε και εφάρμοσε εσφαλμένως τα αποτελέσματα της απόφασης του Δικαστηρίου στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-673/15 P έως C-676/15 P, The Tea Board κατά EUIPO («Tea Board»), και της αιτιολογημένης διάταξής του στην υπόθεση C-392/12 P, Foundation for the Protection of the Traditional Cheese of Cyprus Named Halloumi κατά ΓΕΕΑ («HELLIM»), και δεν εκτέλεσε ορθώς την απόφαση στην υπόθεση C-196/11 P, Formula One Licensing κατά ΓΕΕΑ, EU:C:2012:314 («F1»)· και

4.

Το Γενικό Δικαστήριο εσφαλμένως δεν ανέπεμψε την υπόθεση ενώπιον του τμήματος προσφυγών για επανεξέταση λαμβανομένης υπόψη της διαπίστωσής του ότι το τέταρτο τμήμα προσφυγών είχε υποπέσει σε τουλάχιστον –ακόμη και κατά την άποψη του Γενικού Δικαστηρίου– δύο σφάλματα κατά την εκτίμηση του κινδύνου σύγχυσης. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, παρέβη το άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', και/ή το άρθρο 72, παράγραφος 2, του κανονισμού για το σήμα της ΕΕ.

Αναίρεση που άσκησε στις 5 Δεκεμβρίου 2018 η Κυπριακή Δημοκρατία κατά της απόφασης την οποία εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (δεύτερο τμήμα) στις 25 Σεπτεμβρίου 2018 στην υπόθεση T-384/17, Κύπρος κατά EUIPO

(Υπόθεση C-767/18 P)

(2019/C 82/12)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Κυπριακή Δημοκρατία (εκπρόσωποι: S. Malynicz QC, S. Baran, Barrister, V. Marsland, Solicitor)

Λοιποί διάδικοι στην αναιρετική διαδικασία: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, M. J. Dairies EOOD

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να κάνει δεκτή την αίτηση αναιρέσεως κατά της απόφασης του Γενικού Δικαστηρίου στην υπόθεση T-384/17, Κύπρος κατά EUIPO, EU:T:2018:593, και να δεχθεί την προσφυγή ακυρώσεως·

—	να καταδικάσει το EUIPO και την παρεμβαίνουσα στα δικαστικά τους έξοδα και στα έξοδα της αναιρεσείουσας.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

1.

Το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη καθόσον έκρινε ότι το τμήμα προσφυγών ορθώς εφάρμοσε στην υπό κρίση υπόθεση τα συμπεράσματα των προηγούμενων αποφάσεων του Γενικού Δικαστηρίου HELLIM και XAΛΛOYMI και HALLOUMI. Οι υποθέσεις εκείνες δεν αφορούσαν σήματα πιστοποίησης, αλλά διαφορετικά είδη σημάτων, ειδικότερα δε, αντιστοίχως, συλλογικά και συνήθη σήματα της ΕΕ. Η βασική λειτουργία των σημάτων αυτών είναι να αποτελούν ένδειξη της εμπορικής προέλευσης των αγαθών (πληθώρα εμπόρων οι οποίοι συνδέονται ως μέλη ένωσης στην περίπτωση του συλλογικού σήματος). Αντιθέτως, η βασική λειτουργία των σημάτων πιστοποίησης δεν είναι η ένδειξη της προέλευσης, αλλά η διάκριση μιας κλάσης προϊόντων, συγκεκριμένα δε προϊόντων τα οποία είναι πιστοποιημένα ως συμμορφούμενα στην πράξη με τους κανόνες περί επιτρεπόμενης χρήσης του σήματος πιστοποίησης HALLOUMI και έχουν εγκριθεί ώστε να παράγονται σύμφωνα με τους εν λόγω κανόνες. Επιπλέον, το ενδιαφερόμενο κοινό στις προηγούμενες αυτές αποφάσεις του Γενικού Δικαστηρίου ήταν διαφορετικό από το ενδιαφερόμενο κοινό στην υπό κρίση υπόθεση.

2.

Το Γενικό Δικαστήριο εσφαλμένως έκρινε ότι ένα προγενέστερο εθνικό σήμα –το εθνικό σήμα πιστοποίησης εν προκειμένω– ουδόλως παρουσίαζε διακριτικό χαρακτήρα ώστε να διακρίνει πιστοποιημένα από μη πιστοποιημένα αγαθά· κρίνοντας, εσφαλμένως, ότι το σήμα ήταν περιγραφικό· υπονομεύοντας, εσφαλμένως, την εθνική προστασία του εθνικού σήματος· και αμφισβητώντας, εσφαλμένως, το κύρος του εν λόγω σήματος στη διαδικασία ανακοπής ενώπιον του EUIPO.

3.

Το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη κατά τη σύγκριση των σημάτων και την εκτίμηση του κινδύνου σύγχυσης. Εσφαλμένως προσέγγισε τα ζητήματα αυτά θεωρώντας ότι το προγενέστερο σήμα λειτουργούσε ως σήμα ένδειξης της προέλευσης και όχι ως σήμα πιστοποίησης. Ουδόλως αναγνώρισε διακριτικό χαρακτήρα στο προγενέστερο σήμα ως σήμα πιστοποίησης, δηλαδή ως σήμα που διέκρινε αγαθά συμμορφούμενα στην πράξη με τις προδιαγραφές του σήματος πιστοποίησης και παραγόμενα στην πράξη από παραγωγούς εγκεκριμένους από τον δικαιούχο του σήματος πιστοποίησης. Επίσης, δεν έλαβε υπόψη τον συνήθη τρόπο χρήσης των σημάτων πιστοποίησης (τα οποία χρησιμοποιούνται πάντοτε μαζί με διακριτική ονομασία, σήμα ή λογότυπο). Δεν έλαβε υπόψη την έννοια και τη σημασία του επίμαχου σήματος της ΕΕ, καθόσον, ιδίως, δεν εξέτασε αν το στοιχείο «HALLOUMI» είχε ανεξάρτητο διακριτικό χαρακτήρα στο μεταγενέστερο σήμα ως σήμα το οποίο υποδήλωνε, σε αντίθεση προς τα πραγματικά περιστατικά, ότι τα αγαθά που καλύπτονταν από το επίμαχο σήμα της ΕΕ ήταν πιστοποιημένα.

4.

Το Γενικό Δικαστήριο δεν έλαβε υπόψη τις εθνικές διατάξεις και την εθνική νομολογία σχετικά με το περιεχόμενο και τα αποτελέσματα των εθνικών σημάτων πιστοποίησης. Οι προϋποθέσεις και οι λεπτομερείς κανόνες των νομοθεσιών των κρατών μελών περί σημάτων πιστοποίησης δεν εναρμονίστηκαν δυνάμει των οδηγιών 89/104 (1) ή 2008/95 (2) για τα σήματα, ωστόσο ο κανονισμός για το σήμα της ΕΕ προβλέπει ότι τα εθνικά αυτά σήματα μπορούν να αποτελέσουν τη βάση προγενέστερων δικαιωμάτων τα οποία αποκλείουν την καταχώριση σημάτων της ΕΕ. Τα εν λόγω δικαιώματα πρέπει να εξετάζονται υπό το πρίσμα της εθνικής νομολογίας και των εθνικών διατάξεων, κατ’ αναλογία προς τα διάφορα εθνικά δικαιώματα για τα οποία κάνει λόγο το άρθρο 8, παράγραφος 4, του κανονισμού για το σήμα της ΕΕ (δικαιώματα τα οποία επίσης δεν είναι εναρμονισμένα και παρουσιάζουν σημαντικές διαφορές ως προς τη φύση τους, το περιεχόμενό τους και τα αποτελέσματά τους μεταξύ των κρατών μελών).

---

(1)  Πρώτη οδηγία 89/104/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 21ης Δεκεμβρίου 1988, για την προσέγγιση των νομοθεσιών των κρατών μελών περί σημάτων (ΕΕ 1989, L 40, σ. 1).

(2)  Οδηγία 2008/95/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 22ας Οκτωβρίου 2008, για την προσέγγιση των νομοθεσιών των κρατών μελών περί σημάτων (ΕΕ 2008, L 299, σ. 25).

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Amtsgericht Erding (Γερμανία) στις 10 Δεκεμβρίου 2018 — U.B. και T.V. κατά Eurowings GmbH

(Υπόθεση C-776/18)

(2019/C 82/13)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Amtsgericht Erding

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ενάγοντες: U.B., T.V.

Εναγομένη: Eurowings GmbH

Προδικαστικό ερώτημα

Πρέπει, σε περίπτωση ματαιώσεως κατά την έννοια του άρθρου 5 του κανονισμού (ΕΚ) 261/2004 (1), να θεωρηθεί ότι υπάρχει προσφορά για μεταφορά με άλλη πτήση, η οποία επιτρέπει στους επιβάτες να φτάσουν στον τελικό προορισμό τους το αργότερο δύο ώρες μετά την προγραμματισμένη ώρα αφίξεως, ακόμη κι όταν η μεταφορά με άλλη πτήση εκτελείται προς άλλο αεροδρόμιο από εκείνο που ορίζεται στην επιβεβαίωση της κρατήσεώς τους, εάν το αεροδρόμιο αυτό βρίσκεται στην ίδια περιοχή;

---

(1)  Κανονισμός (ΕΚ) 261/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 11ης Φεβρουαρίου 2004, για τη θέσπιση κοινών κανόνων αποζημίωσης των επιβατών αεροπορικών μεταφορών και παροχής βοήθειας σε αυτούς σε περίπτωση άρνησης επιβίβασης και ματαίωσης ή μεγάλης καθυστέρησης της πτήσης και για την κατάργηση του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 295/91 (ΕΕ 2004, L 46, σ. 1).

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Conseil supérieur de la Sécurité sociale (Λουξεμβούργο) στις 19 Δεκεμβρίου 2018 — EU κατά Caisse pour l’avenir des enfants

(Υπόθεση C-801/18)

(2019/C 82/14)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Αιτούν δικαστήριο

Conseil supérieur de la Sécurité sociale

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Εκκαλών: EU

Εφεσίβλητο: Caisse pour l’avenir des enfants

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Οφείλουν οι αρμόδιες αρχές κοινωνικής ασφαλίσεως ενός κράτους μέλους (εν προκειμένω το Caisse pour l’avenir des enfants, Ταμείο για το μέλλον των παιδιών — Λουξεμβούργο), σύμφωνα με τις κοινοτικές υποχρεώσεις που υπέχουν από το άρθρο 45 ΣΛΕΕ, από την οδηγία 2004/38/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 29ης Απριλίου 2004, σχετικά με το δικαίωμα των πολιτών της Ένωσης και των μελών των οικογενειών τους να κυκλοφορούν και να διαμένουν ελεύθερα στην επικράτεια των κρατών μελών (1), καθώς και από τον κανονισμό (ΕΚ) 883/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 29ης Απριλίου 2004, για τον συντονισμό των συστημάτων κοινωνικής ασφάλειας (2), και ιδίως από το άρθρο 4 αυτού, να καταβάλλουν οικογενειακές παροχές σε υπήκοο άλλου κράτους μέλους οσάκις, λαμβανομένου υπόψη ότι υφίστανται οι αυτές προϋποθέσεις χορηγήσεως των εν λόγω επιδομάτων, οι ως άνω αρμόδιες αρχές αναγνωρίζουν, λόγω διμερούς διεθνούς συμβάσεως συναφθείσας μεταξύ του πρώτου κράτους μέλους (Λουξεμβούργου) και της τρίτης χώρας (Βραζιλίας), το δικαίωμα λήψεως οικογενειακών παροχών για τους δικούς τους υπηκόους και κατοίκους ημεδαπής;

2)

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως, και εφόσον η αρχή που έγινε δεκτή με την προαναφερθείσα νομολογία GOTTARDO (3) επεκτείνεται στο πλαίσιο των οικογενειακών παροχών, δύναται η αρμόδια στον τομέα της κοινωνικής ασφαλίσεως αρχή και, ειδικότερα, στον τομέα των οικογενειακών παροχών –εν προκειμένω το Caisse pour l’avenir des enfants (Ταμείο για το μέλλον των παιδιών), εθνικός φορέας οικογενειακών παροχών του Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου– να προβάλει αντικειμενικούς λόγους βάσει επιχειρημάτων σχετικών με τις εξαιρετικά μεγάλες οικονομικές και διοικητικές επιβαρύνσεις που αντιμετωπίζει η οικεία διοικητική αρχή, προκειμένου να δικαιολογήσει άνιση μεταχείριση μεταξύ υπηκόων των κρατών που αποτελούν συμβαλλόμενα μέρη (της οικείας διμερούς συμβάσεως) και λοιπών υπηκόων των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης;

---

(1)  Οδηγία 2004/38/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 29ης Απριλίου 2004, σχετικά με το δικαίωμα των πολιτών της Ένωσης και των μελών των οικογενειών τους να κυκλοφορούν και να διαμένουν ελεύθερα στην επικράτεια των κρατών μελών, για την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΟΚ) 1612/68 και την κατάργηση των οδηγιών 64/221/ΕΟΚ, 68/360/ΕΟΚ, 72/194/ΕΟΚ, 73/148/ΕΟΚ, 75/34/ΕΟΚ, 75/35/ΕΟΚ, 90/364/ΕΟΚ, 90/365/ΕΟΚ και 93/96/ΕΟΚ (ΕΕ L 158, σ. 77).

(2)  ΕΕ L 166, σ. 1.

(3)  Απόφαση της 15ης Ιανουαρίου 2002, Gottardo, C-55/00, EU:C:2002:16.

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Conseil supérieur de la Sécurité sociale (Λουξεμβούργο) στις 19 Δεκεμβρίου 2018 — Caisse pour l’avenir des enfants κατά FV, GW

(Υπόθεση C-802/18)

(2019/C 82/15)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Αιτούν δικαστήριο

Conseil supérieur de la Sécurité sociale

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Εκκαλούν: Caisse pour l’avenir des enfants

Εφεσίβλητοι: FV, GW

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Πρέπει το λουξεμβουργιανό οικογενειακό επίδομα που χορηγείται σύμφωνα με τα άρθρα 269 και 270 του κώδικα κοινωνικής ασφαλίσεως να εξομοιώνεται με κοινωνικό πλεονέκτημα κατά την έννοια του άρθρου 45 ΣΛΕΕ και του άρθρου 7, παράγραφος 2, του κανονισμού 492/2011 που αφορά την ελεύθερη κυκλοφορία των εργαζομένων στο εσωτερικό της Ένωσης (1);

2)

Σε περίπτωση εξομοιώσεως, ο ορισμός του μέλους της οικογένειας σύμφωνα με το άρθρο 1, στοιχείο θ', του κανονισμού 883/2004 (2) αντίκειται στον ευρύτερο ορισμό του μέλους της οικογένειας του άρθρου 2, σημείο 2, της οδηγίας 2004/38/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (3), δεδομένου ότι η οδηγία αυτή αποκλείει κάθε αυτονομία του κράτους μέλους όσον αφορά τον ορισμό του μέλους της οικογένειας σε αντίθεση με ό,τι προβλέπει ο κανονισμός για τον συντονισμό και αποκλείει επικουρικώς κάθε έννοια του κύριου βάρους συντηρήσεως. Πρέπει επομένως να υπερισχύσει ο ορισμός του μέλους της οικογένειας κατά την έννοια του άρθρου 1, στοιχείο θ', του κανονισμού 883/2004, λαμβανομένης υπόψη της ιδιαιτερότητάς του στο πλαίσιο συντονισμού των συστημάτων κοινωνικής ασφαλίσεως και, κυρίως, διατηρεί το κράτος μέλος την αρμοδιότητα να ορίζει τα μέλη της οικογένειας που θεμελιώνουν δικαίωμα λήψεως οικογενειακού επιδόματος;

3)

Σε περίπτωση εφαρμογής του άρθρου 2, σημείο 2, της οδηγίας 2004/38/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου στις οικογενειακές παροχές και ειδικότερα στο λουξεμβουργιανό οικογενειακό επίδομα, μπορεί να θεωρηθεί ότι ο αποκλεισμός του τέκνου του συζύγου από τον ορισμό του μέλους της οικογένειας συνιστά έμμεση διάκριση δικαιολογημένη λαμβανομένου υπόψη του εθνικού σκοπού του κράτους μέλους να κατοχυρώσει το προσωπικό δικαίωμα του τέκνου και λαμβανομένης υπόψη της ανάγκης προστασίας της διοικήσεως του κράτους μέλους απασχολήσεως, δεδομένου ότι η διεύρυνση του προσωπικού πεδίου εφαρμογής αποτελεί υπέρμετρο βάρος για το λουξεμβουργιανό σύστημα οικογενειακών παροχών το οποίο εξάγει μεταξύ άλλων σχεδόν το 48 % των οικογενειακών παροχών του;

---

(1)  Κανονισμός (ΕΕ) 492/2011 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 5ης Απριλίου 2011, που αφορά την ελεύθερη κυκλοφορία των εργαζομένων στο εσωτερικό της Ένωσης (ΕΕ L 141, σ. 1).

(2)  Κανονισμός (ΕΚ) 883/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 29ης Απριλίου 2004, για τον συντονισμό των συστημάτων κοινωνικής ασφάλειας (ΕΕ L 166, σ. 1).

(3)  Οδηγία 2004/38/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 29ης Απριλίου 2004, σχετικά με το δικαίωμα των πολιτών της Ένωσης και των μελών των οικογενειών τους να κυκλοφορούν και να διαμένουν ελεύθερα στην επικράτεια των κρατών μελών, για την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΟΚ) 1612/68 και την κατάργηση των οδηγιών 64/221/ΕΟΚ, 68/360/ΕΟΚ, 72/194/ΕΟΚ, 73/148/ΕΟΚ, 75/34/ΕΟΚ, 75/35/ΕΟΚ, 90/364/ΕΟΚ, 90/365/ΕΟΚ και 93/96/ΕΟΚ (ΕΕ L 158, σ. 77).

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Lietuvos Aukščiausiasis Teismas (Λιθουανία) στις 20 Δεκεμβρίου 2018 — AAS BALTA κατά UAB GRIFS AG

(Υπόθεση C-803/18)

(2019/C 82/16)

Γλώσσα διαδικασίας: η λιθουανική

Αιτούν δικαστήριο

Lietuvos Aukščiausiasis Teismas

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείουσα (εναγόμενη πρωτοδίκως): AAS BALTA

Αναιρεσίβλητη (ενάγουσα πρωτοδίκως): UAB GRIFS AG

Προδικαστικό ερώτημα

Έχουν τα άρθρα 15, σημείο 5, και 16, σημείο 5, του κανονισμού (ΕΕ) 1215/2012 (1) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 12ης Δεκεμβρίου 2012, για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις την έννοια ότι, στην περίπτωση ασφαλίσεως μεγάλων κινδύνων, ρήτρα περί παρεκτάσεως δικαιοδοσίας η οποία περιλαμβάνεται σε σύμβαση ασφαλίσεως συναφθείσα μεταξύ του ασφαλιστή και του αντισυμβαλλομένου του ασφαλιστή μπορεί να αντιταχθεί έναντι ασφαλισμένου εκ της συμβάσεως αυτής ο οποίος δεν προσυπέγραψε ρητώς την εν λόγω ρήτρα και ο οποίος έχει την κατοικία του ή είναι εγκατεστημένος σε κράτος μέλος διαφορετικό από εκείνο του ασφαλιστή και του αντισυμβαλλομένου του ασφαλιστή;

---

(1)  Κανονισμός (ΕΕ) 1215/2012 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 12ης Δεκεμβρίου 2012, για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις (ΕΕ 2012 L 351, σ. 1).

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Krajský súd Trnava (Σλοβακία) στις 21 Δεκεμβρίου 2018 — DHL Logistics (Slovacchia), spol. s r.o. κατά Finančné riaditeľstvo SR

(Υπόθεση C-810/18)

(2019/C 82/17)

Γλώσσα διαδικασίας: η σλοβακική

Αιτούν δικαστήριο

Krajský súd Trnava

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσα: DHL Logistics (Slovacchia), spol. s r.o.

Καθής: Finančné riaditeľstvo SR

Προδικαστικό ερώτημα

Έχει η διάκριση της συνδυασμένης ονοματολογίας 8525 80 91, η οποία προβλέπεται στο παράρτημα I του κανονισμού (ΕΟΚ) 2658/87 (1) του Συμβουλίου, της 23ης Ιουλίου 1987, για τη δασμολογική και στατιστική ονοματολογία και το κοινό δασμολόγιο, όπως ερμηνεύεται στις επεξηγηματικές σημειώσεις που δημοσιεύθηκαν βάσει του εν λόγω κανονισμού το 2011 (2) (ανακοίνωση της Επιτροπής 2011/C 137/01), την έννοια ότι είναι δυνατόν να καταταχθούν στην εν λόγω διάκριση και εμπορεύματα όπως οι επίμαχες στην υπό κρίση υπόθεση ψηφιακές βιντεοκάμερες, καίτοι αυτές παρέχουν δυνατότητα λήψεως και εγγραφής εικόνων βίντεο με ποιότητα αναλύσεως μόνο χαμηλότερη των 800 x 600 pixels, και συγκεκριμένα 720 x 576 pixels, λαμβανομένου υπόψη ότι η άλλη λειτουργία τους, δηλαδή λήψη και εγγραφή σταθερών εικόνων, περιορίζεται σε ποιότητα αναλύσεως σταθερών εικόνων 1 600 x 1 200 pixels (1,92 megapixels);

---

(1)  ΕΕ 1987, L 256, σ. 1.

(2)  ΕΕ 2011, C 137, σ. 1.

Αναίρεση που άσκησαν στις 21 Δεκεμβρίου 2018 οι Vereniging tot Behoud van Natuurmonumenten in Nederland κ.λπ. κατά της απόφασης την οποία εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (δεύτερο τμήμα) στις 15 Οκτωβρίου 2018 στην υπόθεση T-79/16, Vereniging Gelijkberechtiging Grondbezitters κ.λπ. κατά Επιτροπής

(Υπόθεση C-817/18 P)

(2019/C 82/18)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Διάδικοι

Αναιρεσείοντες: Vereniging tot Behoud van Natuurmonumenten in Nederland, Stichting Het Groninger Landschap, It Fryske Gea, Stichting Het Drentse Landschap, Stichting Het Overijssels Landschap, Stichting Het Geldersch Landschap, Stichting Flevo-Landschap, Stichting Het Utrechts Landschap, Stichting Landschap Noord-Holland, Stichting Het Zuid-Hollands Landschap, Stichting Het Zeeuwse Landschap, Stichting Het Noordbrabants Landschap, Stichting Het Limburgs Landschap (εκπρόσωποι: P. Kuypers, M. de Wit, advocaten)

Λοιποί διάδικοι στην κατ’ αναίρεση διαδικασία: Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Vereniging Gelijkberechtiging Grondbezitters, Exploitatiemaatschappij De Berghaaf BV, Stichting Het Nationale Park De Hoge Veluwe, BV Landgoed Den Alerdinck II, Landgoed Ampsen BV, Pallandt van Keppel Stichting, Landgoed Kasteel Keppel BV, Baron van Lynden, Stichting het Lijndensche Fonds voor Kerk en Zending, Landgoed Welna BV, Landgoed «Huis te Maarn» BV, Vicariestichting De Vijf Capellarijen/Ambachtsheerlijkheid Kloetinge, Maatschappij tot Exploitatie van het Landgoed Tongeren onder Epe BV, Landgoed Anderstein NV, Landgoed Bekspring BV, Landgoed Nijenhuis en Westerflier BV, Landgoed Caprera BV, Landgoed Schapenduinen BV, Stichting Schapenduinen, Landgoed de Noetselenberg BV

Αιτήματα

Οι αναιρεσείοντες ζητούν από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση (απόφαση εκδοθείσα στην υπόθεση T-79/16)·

—	να καταδικάσει την VGG στα δικαστικά έξοδα της πρωτόδικης και της κατ’ αναίρεση διαδικασίας·

—	επικουρικώς, σε περίπτωση αναπομπής της υπόθεσης στο Γενικό Δικαστήριο, να επιφυλαχθεί ως προς τα δικαστικά έξοδα της πρωτόδικης και της κατ’ αναίρεση διαδικασίας έως την έκδοση οριστικής απόφασης.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Πρώτος λόγος αναιρέσεως: το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κρίνοντας παραδεκτή την προσφυγή της VGG

Το κριτήριο το οποίο πρέπει να πληροί η VGG για να μπορέσει να χαρακτηριστεί ως ενδιαφερόμενο μέρος –ύπαρξη σχέσης ανταγωνισμού μεταξύ της VGG και των νυν αναιρεσειόντων· κίνδυνος η χορηγηθείσα ενίσχυση να επηρεάσει με συγκεκριμένο τρόπο την κατάσταση της VGG, στρεβλώνοντας την εν λόγω σχέση ανταγωνισμού– εφαρμόστηκε εσφαλμένως από το Γενικό Δικαστήριο.

Το Γενικό Δικαστήριο συνδέει εξ ολοκλήρου την ενεργητική νομιμοποίηση της VGG και των μελών της με την ενεργητική νομιμοποίηση του Stichting Het Nationale Park De Hoge Veluwe, του μοναδικού εναπομείναντος από τους καταγγέλλοντες που υπέβαλαν την καταγγελία το 2008.

Συναφώς, το Γενικό Δικαστήριο δεν διαπίστωσε ωστόσο, ή δεν διαπίστωσε επαρκώς, για ποιες συγκεκριμένες δραστηριότητες βρίσκονται σε ανταγωνισμό μεταξύ τους οι νυν αναιρεσείοντες και το Stichting Het Nationale Park De Hoge Veluwe. Επομένως, το Γενικό Δικαστήριο εσφαλμένως δέχθηκε ότι υφίσταται σχέση ανταγωνισμού με το Stichting Het Nationale Park De Hoge Veluwe.

Δεχόμενο ότι υφίσταται σχέση ανταγωνισμού, το Γενικό Δικαστήριο εσφαλμένως έκρινε, ακολούθως, ότι η ενίσχυση είχε συγκεκριμένες συνέπειες για την ανταγωνιστική θέση των μελών της VGG και ότι στρέβλωσε τη θέση αυτή.

Βάσει της εκτίμησης για την ενεργητική νομιμοποίηση του Stichting Het Nationale Park De Hoge Veluwe, το Γενικό Δικαστήριο δεν μπορούσε να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η VGG νομιμοποιούνταν να ασκήσει προσφυγή.

Δεύτερος λόγος αναιρέσεως: το Γενικό Δικαστήριο εσφαλμένως δέχθηκε την ύπαρξη «σοβαρών δυσχερειών»

Η κρίση του Γενικού Δικαστηρίου ότι υφίσταται προσβολή των κατ’ άρθρο 108, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ διαδικαστικών δικαιωμάτων είναι εσφαλμένη. Κρίνοντας ότι η Επιτροπή αντιμετώπισε «σοβαρές δυσχέρειες» κατά την εκτίμηση της συμβατότητας του καθεστώτος PNB με το δίκαιο περί κρατικών ενισχύσεων, το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο.

Επομένως, ο χαρακτηρισμός, με την απόφαση της Επιτροπής, της ΥΓΟΣ ως «μη τυπικής» και «καθολικής» δεν υποδηλώνει την ύπαρξη σοβαρών δυσχερειών· η απουσία χωριστών λογιστικών εγγραφών δεν αποτελεί ένδειξη σοβαρών δυσχερειών· και υφίστατο μηχανισμός για την αποφυγή της υπεραντιστάθμισης.

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το tribunal de commerce de Paris (Γαλλία) στις 24 Δεκεμβρίου 2018 — Trendsetteuse SARL κατά DCA SARL

(Υπόθεση C-828/18)

(2019/C 82/19)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunal de commerce de Paris

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ενάγουσα: Trendsetteuse SARL

Εναγομένη: DCA SARL

Προδικαστικό ερώτημα

Έχει το άρθρο 1, παράγραφος 2, της οδηγίας 86/653/ΕΟΚ της 18ης Δεκεμβρίου 1986 (1) σχετικά με το καθεστώς των εμπορικών αντιπροσώπων, την έννοια ότι ένας «ανεξάρτητος μεσολαβητής», ο οποίος ενεργεί ως εντολοδόχος επ’ ονόματι και για λογαριασμό του εντολέα του και ο οποίος δεν έχει τη δυνατότητα να τροποποιεί τις τιμές και τους συμβατικούς όρους των συμβάσεων πωλήσεως του αντιπροσωπευόμενου, δεν είναι επιφορτισμένος να διαπραγματεύεται τις εν λόγω συμβάσεις κατά την έννοια του άρθρου αυτού, οπότε δεν μπορεί να θεωρείται ως εμπορικός αντιπρόσωπος και να υπάγεται στο προβλεπόμενο από την οδηγία καθεστώς;

---

(1)  Οδηγία 86/653/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 18ης Δεκεμβρίου 1986, για τον συντονισμό των δικαίων των κρατών μελών όσον αφορά τους εμπορικούς αντιπροσώπους (ανεξάρτητους επαγγελματίες) (ΕΕ L 382, σ. 17).

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το tribunal de grande instance de Paris (Γαλλία) στις 27 Δεκεμβρίου 2018 — Crédit Logement SA κατά OE

(Υπόθεση C-829/18)

(2019/C 82/20)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunal de grande instance de Paris

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ενάγουσα: Crédit Logement SA

Εναγόμενος: OE

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Έχουν η οδηγία 93/13/ΕΟΚ της 5ης Απριλίου 1993 (1) και η αρχή της αποτελεσματικότητας του δικαίου [της Ένωσης] την έννοια ότι αντιτίθενται στην εφαρμογή κανόνα του εσωτερικού δικαίου, ο οποίος απαγορεύει στον δικαστή να εκτιμήσει τον καταχρηστικό χαρακτήρα ρήτρας συμβάσεως συναφθείσας με καταναλωτή, εφόσον ο επαγγελματίας εγγυητής που εγγυάται την εκτέλεση της συμβάσεως έχει πληροφορήσει τον οφειλέτη-καταναλωτή ότι θα προβεί στην πληρωμή και εφόσον ο τελευταίος δεν του επισήμανε τις ενστάσεις που μπορούν να προβληθούν;

2)

Δύναται η μνεία, στο σώμα της συμβάσεως, περί του ότι τον συναλλαγματικό κίνδυνο φέρει ο δανειολήπτης, όπως αυτή συμπληρώνεται από τους πίνακες αποσβέσεως, να καταστήσει τη ρήτρα «σαφή και κατανοητή» κατά την έννοια της οδηγίας, ελλείψει περιπτώσεων προσομοιώσεως, από τις οποίες προκύπτουν διάφορες υποθετικές εκδοχές, ακόμη και δυσμενείς, ως προς την εξέλιξη της συναλλαγματικής ισοτιμίας;

3)	Έχει ο επαγγελματίας ή ο καταναλωτής το βάρος αποδείξεως της παραδόσεως στον καταναλωτή των αναγκαίων στοιχείων για τον σαφή και κατανοητό χαρακτήρα της εν λόγω ρήτρας, καθώς και του σαφούς και κατανοητού χαρακτήρα της εν λόγω ρήτρας;

4)

Πρέπει, σε περίπτωση κατά την οποία το δικαστήριο εκτιμήσει ότι οι ρήτρες 1.2.1 έως 1.2.9, 2.8 της συμβάσεως είναι καταχρηστικές, ως μη συνταχθείσες κατά τρόπο επαρκώς σαφή και κατανοητό, να κηρυχθούν μη γεγραμμένες στο σύνολό τους οι ρήτρες χρηματοδοτήσεως, συμπεριλαμβανομένης της ρήτρας περί τόκων, ή να κηρυχθούν μη γεγραμμένες μόνον οι ρήτρες για τη διακύμανση των συναλλαγματικών ισοτιμιών και η ρήτρα συναλλάγματος, ενώ θα εξακολουθεί να ισχύει σταθερό επιτόκιο, σε ευρώ, ή πρέπει να εξετασθεί ακόμη αν υπάρχει άλλη επιλογή κυρώσεως;

5)	Πρέπει, στο πλαίσιο της εξετάσεως του προηγούμενου ερωτήματος, να βεβαιωθεί το δικαστήριο ότι η κύρωση που θα επιβληθεί κατ’ αυτόν τον τρόπο είναι αποτελεσματική, αναλογική και αποτρεπτική;

---

(1)  Οδηγία 93/13/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 5ης Απριλίου 1993, σχετικά με τις καταχρηστικές ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές (ΕΕ 1993, L 95, σ. 29).

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το tribunal de l’entreprise de Liège (Βέλγιο) στις 31 Δεκεμβρίου 2018 — SI, Brompton Bicycle Ltd κατά Chedech / Get2Get

(Υπόθεση C-833/18)

(2019/C 82/21)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunal de l’entreprise de Liège

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ενάγοντες: SI, Brompton Bicycle Ltd

Εναγομένη: Chedech / Get2Get

Προδικαστικά ερωτήματα

—

Έχει το δίκαιο της Ένωσης, και ειδικότερα η οδηγία 2001/29/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 22ας Μαΐου 2001, για την εναρμόνιση ορισμένων πτυχών του δικαιώματος του δημιουργού και συγγενικών δικαιωμάτων στην κοινωνία της πληροφορίας (1), η οποία ορίζει μεταξύ άλλων, στα άρθρα 2 έως 5, τα διάφορα αποκλειστικά δικαιώματα που αναγνωρίζονται στους δικαιούχους δικαιώματος πνευματικής ιδιοκτησίας, την έννοια ότι αποκλείει από την προστασία δυνάμει δικαιώματος πνευματικής ιδιοκτησίας τα έργα των οποίων το σχήμα είναι αναγκαίο για την επίτευξη ενός τεχνικού αποτελέσματος;

—

Προκειμένου να εκτιμηθεί αν το σχήμα είναι αναγκαίο για την επίτευξη ενός τεχνικού αποτελέσματος, πρέπει να ληφθούν υπόψη τα ακόλουθα κριτήρια: — Η ύπαρξη άλλων πιθανών σχημάτων που καθιστούν δυνατή την επίτευξη του ίδιου τεχνικού αποτελέσματος; — H αποτελεσματικότητα του σχήματος προκειμένου να επιτευχθεί το εν λόγω αποτέλεσμα; — Η βούληση του φερόμενου ως αυτουργού της προσβολής του δικαιώματος να επιτύχει το αποτέλεσμα αυτό; — H ύπαρξη προηγούμενου διπλώματος ευρεσιτεχνίας –η ισχύς του οποίου έχει σήμερα λήξει– με αντικείμενο τη διαδικασία που καθιστά δυνατή την επίτευξη του επιδιωκόμενου τεχνικού αποτελέσματος;

---

(1)  ΕΕ L 167, σ. 10.

Αναίρεση που άσκησε στις 7 Ιανουαρίου 2019 η Mylène Troszczynski κατά της αποφάσεως την οποία εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (έκτο τμήμα) στις 8 Νοεμβρίου 2018, στην υπόθεση T-550/17, Troszczynski κατά Κοινοβουλίου

(Υπόθεση C-12/19 P)

(2019/C 82/22)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Mylène Troszczynski (εκπρόσωπος: F. Wagner, avocat)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει την απόφαση που εξέδωσε στις 8 Νοεμβρίου 2018 το έκτο τμήμα του Γενικού Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης (T-550/17).

Ως εκ τούτου:

—	να ακυρώσει την απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της 14ης Ιουνίου 2017, βάσει της οποίας υιοθετήθηκε η αριθ. A8-0218/2017 έκθεση της επιτροπής νομικών υποθέσεων επί της αιτήσεως άρσεως της ασυλίας και των προνομίων της Mylène Troszczynski, μέλους του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου,

—	να αποφανθεί ως εκ του νόμου όσον αφορά το ποσό που πρέπει να αποδοθεί στη νυν αναιρεσείουσα σχετικά με τα δικαστικά έξοδα,

—	να καταδικάσει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

1.

Επί της εκ μέρους του Γενικού Δικαστηρίου αναλύσεως του δευτέρου λόγου που προβλήθηκε με την πρωτοδίκως ασκηθείσα προσφυγή Το Γενικό Δικαστήριο δεν έκρινε ότι το επίμαχο tweet [ανάρτηση στο μέσο κοινωνικής δικτυώσεως με την επωνυμία Twitter] της Mylène Troszczynski συνιστά άποψη εκφρασθείσα κατά την άσκηση των βουλευτικών καθηκόντων της, για τον λόγο ότι αφορά συγκεκριμένο περιστατικό, το οποίο θεωρείται ότι συνέβη στη Γαλλία, και διότι δεν μπορεί να εξομοιωθεί με γενικού χαρακτήρα τοποθέτηση επί θεμάτων της τρέχουσας επικαιρότητας ή θεμάτων εξεταζόμενων από το Κοινοβούλιο, στοιχεία που συνιστούν αναγκαία χαρακτηριστικά γνωρίσματα προστατευόμενης βάσει του Πρωτοκόλλου γνώμης. Το Γενικό Δικαστήριο υποπίπτει σε πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως, καθόσον: — κάθε βουλευτής εκλέγεται στη χώρα του, εκπροσωπεί τους εκλογείς του και οφείλει να διατηρεί αναγκαίο δεσμό με αυτούς, προβάλλοντας, ιδίως, τα γεγονότα που τους ενδιαφέρουν ή τους αφορούν, — η αριθ. 2 αρχή της ανακοινώσεως 11/2003 προς τα μέλη του Κοινοβουλίου δεν προβαίνει σε τέτοια διάκριση, — η χρήση σε δημόσιο χώρο πέπλου που καλύπτει ολοκληρωτικά το πρόσωπο αφορά το εκλογικό σώμα στη Γαλλία, αλλά και το εκλογικό σώμα στο σύνολο των χωρών της Ευρώπης, η δε εξωτερική εκδήλωση αυτή πίστης στο Ισλάμ αποτελεί θέμα γενικού ενδιαφέροντος που αφορά τη δημόσια ζωή και τα δικαιώματα των γυναικών, — το Γενικό Δικαστήριο έπρεπε να εφαρμόσει τις αρχές που διατυπώθηκαν με την εκδοθείσα επί της υποθέσεως Patriciello απόφαση.

2.

Επί της εκ μέρους του Γενικού Δικαστηρίου αναλύσεως του τρίτου λόγου που προβλήθηκε με την πρωτοδίκως ασκηθείσα προσφυγή Αποδείχθηκε και έγινε δεκτό από το Γενικό Δικαστήριο ότι η Mylène Troszczynski δεν είναι το πρόσωπο που συνέταξε το επίμαχο tweet και ότι το διέγραψε αμέσως μόλις έλαβε γνώση της υπάρξεώς του. Το Γενικό Δικαστήριο, εντούτοις, εκτιμά ότι τα δύο αυτά στοιχεία δεν πρέπει να ληφθούν υπόψη για να καθορισθεί αν πληρούνται οι προϋποθέσεις άρσεως της βουλευτικής ασυλίας. Το Γενικό Δικαστήριο υποπίπτει σε πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως: — αποφαινόμενο ότι δεν απόκειται στο Κοινοβούλιο να γνωρίζει αν έχουν αποδειχθεί τα προσαπτόμενα στον οικείο βουλευτή περιστατικά, μολονότι το Κοινοβούλιο εξετάζει τα πραγματικά περιστατικά αναγνωρίζοντας στην απόφασή του ότι η Mylène Troszczynski δεν είναι το πρόσωπο που συνέταξε το tweet, — καθόσον δεν συνάγει τις αναγκαίες νομικές συνέπειες εξ ορισμένων από τα έγγραφα που επισυνάπτονται ως παράρτημα της εκθέσεως της επιτροπής νομικών υποθέσεων, συγκεκριμένα δε τα αποσπάσματα του νόμου της 29ης Ιουλίου 1881 και συγκεκριμένα από το άρθρο του 42, — καθόσον η διάταξη περί παραπομπής ενώπιον πλημμελειοδικείου, της 26ης Απριλίου 2018, καταδεικνύει το μένος δικαστή έναντι εκλεγμένου προσώπου και, επομένως, πρόθεση προκλήσεως βλάβης του δευτέρου σε πολιτικό επίπεδο, συνιστά δηλαδή συμπεριφορά χαρακτηριστική fumus persecutionis.

Αναίρεση που άσκησε στις 21 Ιανουαρίου 2019 η Marion Le Pen κατά της αποφάσεως την οποία εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (έκτο τμήμα) στις 28 Νοεμβρίου 2018, στην υπόθεση T-161/17, Le Pen κατά Κοινοβουλίου

(Υπόθεση C-38/19 P)

(2019/C 82/23)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Marion Anne Perrine, αποκαλούμενη Marine, Le Pen (εκπρόσωπος: R. Bosselut, avocat)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει την απόφαση που εξέδωσε στις 28 Νοεμβρίου 2018 το έκτο τμήμα του Γενικού Δικαστηρίου, στην υπόθεση T-161/17.

Ως εκ τούτου:

—

να ακυρώσει την απόφαση του Γενικού Γραμματέα του Κοινοβουλίου της 6ης Ιανουαρίου 2017, η οποία εκδόθηκε κατ’ εφαρμογήν του άρθρου 68 της αποφάσεως 2009/C 159/01 του Προεδρείου του Κοινοβουλίου, της 19ης Μαΐου και της 9ης Ιουλίου 2008, «σχετικά με τα μέτρα εφαρμογής του καθεστώτος των βουλευτών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου», όπως έχει τροποποιηθεί, και με την οποία διαπιστώθηκε οφειλή της νυν αναιρεσείουσας ύψους 41 554 ευρώ.

—

να ακυρώσει το αριθ. 2017-22 χρεωστικό σημείωμα, της 11ης Ιανουαρίου 2017, με το οποίο γνωστοποιείται στη νυν αναιρεσείουσα η βεβαίωση οφειλής, κατόπιν αποφάσεως του Γενικού Γραμματέα της 6ης Ιανουαρίου 2017, περί επιστροφής αχρεωστήτως καταβληθέντων ποσών λόγω βουλευτικής επικουρίας, κατά το άρθρο 68 των μέτρων εφαρμογής του καθεστώτος των βουλευτών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και τα άρθρα 78, 79 και 80 του δημοσιονομικού κανονισμού.

—	να καταδικάσει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

A –

Λόγος δημοσίας τάξεως: Παράβαση του δικαίου της Ένωσης — Πλείονες περιπτώσεις πλάνης περί το δίκαιο — Παράβαση ουσιώδους τύπου — Προσβολή των δικαιωμάτων άμυνας Με τον λόγο αυτό προβάλλεται ότι δεν διενεργήθηκε προσωπική ακρόαση της νυν αναιρεσείουσας και ότι ο Γενικός Γραμματέας δεν της κοινοποίησε τον φάκελο της υποθέσεως και, ιδίως, την έκθεση της OLAF. Το Γενικό Δικαστήριο παραβίασε των δικαιώματα άμυνας της νυν αναιρεσείουσας, ιδίως όσον αφορά τον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το άρθρο 6 της ΕΣΔΑ.

B –

Παράβαση του δικαίου της Ένωσης — Πλείονες περιπτώσεις πλάνης περί το δίκαιο — Παραβίαση των αρχών της προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης και της ασφάλειας δικαίου — Εσφαλμένος νομικός χαρακτηρισμός των πραγματικών περιστατικών και των αποδεικτικών στοιχείων Το Γενικό Δικαστήριο παραμόρφωσε το περιεχόμενο των αποδεικτικών στοιχείων που προσκόμισε η νυν αναιρεσείουσα, ως συνημμένα στην από 14 Μαρτίου 2016 επιστολή της προς την OLAF. Δεν είναι δυνατόν να υποστηριχθεί ότι τα ποσά που καταβλήθηκαν βάσει της χαρακτηριζομένης ως «τεχνηέντως συναφθείσας» συμβάσεως δεν χρησιμοποιήθηκαν κατά τρόπο σύμφωνο με τα μέτρα εφαρμογής του καθεστώτος των βουλευτών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Ως εκ τούτου, ουδόλως υφίσταται υπεξαίρεση του ποσού αυτού, λαμβανομένων υπόψη τόσο του είδους όσο και του αντικειμένου, ούτε και υφίσταται ζημία την οποία να υπέστη το Κοινοβούλιο.

Γ –

Κατάχρηση εξουσίας — Fumus persecutionis Οι εκ μέρους του Γενικού Γραμματέα του Κοινοβουλίου δυσμενείς διακρίσεις εις βάρος της νυν αναιρεσείουσας, η απόκρυψη στοιχείων, η έλλειψη εντιμότητας και η προσβολή των δικαιωμάτων της άμυνας συνιστούν και έπρεπε να θεωρηθούν από το Γενικό Δικαστήριο «ενδείξεις αντικειμενικές, κρίσιμες και συγκλίνουσες, κατατείνουσες αποκλειστικώς ή, τουλάχιστον, κατά καθοριστικής σημασίας τρόπο στην επίτευξη σκοπών άλλων από τους προβαλλόμενους ή στην καταστρατήγηση ειδικώς προς τούτο προβλεπομένης από τη Συνθήκη διαδικασία για περιστάσεις όπως αυτές της υπό κρίση υποθέσεως», καταδεικνύουν δε την ύπαρξη και ενέχουν fumus persecutionis εις βάρος της νυν αναιρεσείουσας.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 13ης Δεκεμβρίου 2018 — Comune di Milano κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-167/13) (1)

((Κρατικές ενισχύσεις - Υπηρεσίες εδάφους - Εισφορές κεφαλαίου πραγματοποιηθείσες από την SEA υπέρ της Sea Handling - Απόφαση κηρύσσουσα την ενίσχυση μη συμβατή προς την κοινή αγορά και διατάσσουσα την ανάκτησή της - Έννοια της ενισχύσεως - Δυνατότητα καταλογισμού στο κράτος - Κριτήριο του ιδιώτη επενδυτή - Αρχή της εκατέρωθεν ακροάσεως - Δικαιώματα άμυνας - Δικαίωμα χρηστής διοικήσεως - Δικαιολογημένη εμπιστοσύνη))

(2019/C 82/24)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Comune di Milano (Ιταλία) (εκπρόσωποι: αρχικώς S. Grassani και A. Franchi, στη συνέχεια S. Grassani, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: G. Conte και D. Grespan)

Αντικείμενο

Προσφυγή δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ για την ακύρωση της αποφάσεως (ΕΕ) 2015/1225 της Επιτροπής, της 19ης Δεκεμβρίου 2012, σχετικά με αυξήσεις κεφαλαίων τις οποίες πραγματοποίησε η εταιρεία SEA SpA υπέρ της SEA Handling SpA [SA.21420 (C 14/10) (πρώην NN 25/10) (πρώην CP 175/06)] (ΕΕ 2015, L 201, σ. 1).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει τον Comune di Milano στα δικαστικά έξοδα, συμπεριλαμβανομένων των εξόδων της διαδικασίας ασφαλιστικών μέτρων.

---

(1)  EE C 129 της 4.5.2013.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 12ης Δεκεμβρίου 2018 — Deutsche Umwelthilfe κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-498/14) (1)

([Πρόσβαση στα έγγραφα - Έγγραφα σχετικά με την αλληλογραφία μεταξύ της Επιτροπής και των επιχειρήσεων της αυτοκινητοβιομηχανίας όσον αφορά το χρησιμοποιούμενο στα μηχανοκίνητα οχήματα ψυκτικό μέσο R1234yf - Μη κατονομαζόμενα έγγραφα - Νέος ισχυρισμός προβαλλόμενος κατά τη διάρκεια της δίκης - Απαράδεκτο - Διαταγή, στο πλαίσιο της διεξαγωγής αποδείξεων, για προσκόμιση των επίδικων εγγράφων σύμφωνα με το άρθρο 104 του Κανονισμού Διαδικασίας - Παρέκκλιση από την αρχή της εκατέρωθεν ακροάσεως - Κανονισμός (ΕΚ) 1049/2001 - Εξαίρεση σχετική με την προστασία των εμπορικών συμφερόντων - Δημόσιο συμφέρον για γνωστοποίηση - Στάθμιση - Κανονισμός (ΕΚ) 1367/2006 - Άρθρο 6, παράγραφος 1 - Υπέρτερο δημόσιο συμφέρον για γνωστοποίηση περιβαλλοντικών πληροφοριών ή πληροφοριών που σχετίζονται με τις εκπομπές στο περιβάλλον - Γενικό τεκμήριο - Μερική άρνηση προσβάσεως - Κατάργηση της δίκης])

(2019/C 82/25)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Deutsche Umwelthilfe eV (Radolfzell, Γερμανία) (εκπρόσωποι: R. Klinger και R. Geulen, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: αρχικά F. Clotuche-Duvieusart και J. Vondung, στη συνέχεια F. Clotuche-Duvieusart και H. Krämer, επικουρούμενοι από τους R. van der Hout και A. Köhler, στη συνέχεια από τους R. van der Hout και C. Wagner, δικηγόρους)

Αντικείμενο

Προσφυγή δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ με αίτημα τη μερική ακύρωση της αποφάσεως GESTDEM 2014/547 της Επιτροπής, της 2ας Ιουνίου 2014, με την οποία επιβεβαιώθηκε η άρνηση προσβάσεως στο σύνολο των εγγράφων των σχετικών με την αλληλογραφία μεταξύ της Επιτροπής, αφενός, και των επιχειρήσεων Honeywell και DuPont ή ορισμένων επιχειρήσεων της αυτοκινητοβιομηχανίας, αφετέρου, κατά τη διάρκεια του χρονικού διαστήματος μεταξύ Σεπτεμβρίου 2011 και Απριλίου 2012 και μεταξύ Σεπτεμβρίου 2012 και τέλους Ιανουαρίου 2014, αναφορικά με το χρησιμοποιούμενο στα μηχανοκίνητα οχήματα ψυκτικό μέσο R1234yf.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Παρέλκει η έκδοση αποφάσεως επί του αιτήματος ακυρώσεως της αποφάσεως GESTDEM 2014/547 της Επιτροπής, της 2ας Ιουνίου 2014, κατά το μέρος που αυτό αφορά τα αρχικώς μη δημοσιοποιηθέντα τμήματα του εγγράφου αριθ. 34, τα οποία εν συνεχεία δημοσιοποιήθηκαν.

2)	Απορρίπτει την προσφυγή κατά τα λοιπά.

3)	Καταδικάζει την Deutsche Umwelthilfe eV στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  EE C 329 της 22.9.2014.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 12ης Δεκεμβρίου 2018 — Biogaran κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-677/14) (1)

((Ανταγωνισμός - Συμπράξεις - Αγορά της περινδοπρίλης, φαρμάκου προοριζομένου για τη θεραπεία των καρδιαγγειακών νοσημάτων, στην πρωτότυπη και στη γενόσημη εκδοχή του - Απόφαση διαπιστώνουσα παράβαση των άρθρων 101 και 102 ΣΛΕΕ - Συμφωνίες σκοπούσες στην καθυστέρηση, ή ακόμη και στην παρακώλυση, της εισόδου στην αγορά γενοσήμων εκδοχών της περινδοπρίλης - Συμμετοχή θυγατρικής στην παράβαση που διέπραξε η μητρική εταιρία της - Καταλογισμός της παραβάσεως - Εις ολόκληρον ευθύνη - Ανώτατο όριο του προστίμου))

(2019/C 82/26)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Biogaran (Colombes, Γαλλία) (εκπρόσωποι: T. Reymond, O. de Juvigny kai J. Jourdan, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: αρχικά F. Castilla Contreras, T. Vecchi και B. Mongin, στη συνέχεια F. Castilla Contreras, B. Mongin και C. Vollrath)

Αντικείμενο

Αίτημα δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ για την ακύρωση της αποφάσεως C(2014) 4955 τελικό της Επιτροπής, της 9ης Ιουλίου 2014, σχετικά με διαδικασία βάσει των άρθρων 101 και 102 ΣΛΕΕ [Υπόθεση AT.39612 — Perindopril (Servier)], κατά το μέτρο που αφορά την προσφεύγουσα και, επικουρικώς, για μείωση του ποσού του προστίμου που της επιβλήθηκε με την προμνησθείσα απόφαση.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει την Biogaran στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  EE C 395 της 10.11.2014.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 12ης Δεκεμβρίου 2018 — Teva UK κ.λπ. κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-679/14) (1)

((Ανταγωνισμός - Συμπράξεις - Αγορά της περινδοπρίλης, φαρμάκου προοριζομένου για τη θεραπεία των καρδιαγγειακών νοσημάτων, στην πρωτότυπη και στη γενόσημη εκδοχή του - Απόφαση διαπιστώνουσα παράβαση του άρθρου 101 ΣΛΕΕ - Αρχή της αμεροληψίας - Διαβούλευση με τη συμβουλευτική επιτροπή συμπράξεων και δεσποζουσών θέσεων - Συμφωνία διακανονισμού των διαφορών σε θέματα διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας και αποκλειστικής προμήθειας - Δυνητικός ανταγωνισμός - Εξ αντικειμένου περιορισμός του ανταγωνισμού - Ισορροπία μεταξύ δικαίου του ανταγωνισμού και δικαίου των διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας - Προϋποθέσεις μη εφαρμογής που προβλέπονται στο άρθρο 101, παράγραφος 3, ΣΛΕΕ - Πρόστιμα))

(2019/C 82/27)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: Teva UK Ltd (West Yorkshire, Ηνωμένο Βασίλειο), Teva Pharmaceuticals Europe BV (Ουτρέχτη, Κάτω Χώρες), Teva Pharmaceutical Industries Ltd (Ιερουσαλήμ, Ισραήλ) (εκπρόσωποι: D. Tayar και A. Richard, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: αρχικώς F. Castilla Contreras, T. Vecchi και B. Mongin, στη συνέχεια F. Castilla Contreras, B. Mongin και C. Vollrath, επικουρούμενοι από τον G. Peretz, barrister))

Παρεμβαίνουσα υπέρ των προσφευγουσών: European Generic medicines Association AISBL (EGA) (Βρυξέλλές, Βέλγιο) (εκπρόσωποι: S. P. Brankin, solicitor, και E. Wijckmans, δικηγόρος)

Αντικείμενο

Προσφυγή δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ με αίτημα την ακύρωση της αποφάσεως C(2014) 4955 τελικό της Επιτροπής, της 9ης Ιουλίου 2014, σχετικά με διαδικασία εφαρμογής των άρθρων 101 και 102 ΣΛΕΕ [υπόθεση AT.39612 — Périndopril (Servier)], καθόσον αφορά τις προσφεύγουσες και, επικουρικώς τη μείωση του προστίμου που επιβλήθηκε με την εν λόγω απόφαση.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει τις Teva UK Ltd, Teva Pharmaceuticals Europe BV και Teva Pharmaceutical Industries Ltd στα δικαστικά έξοδα, περιλαμβανομένων των δικαστικών εξόδων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

3)	Η European Generic medicines Association AISBL (EGA) φέρει τα δικαστικά έξοδά της.

---

(1)  EE C 409 της 17.11.2014.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 12ης Δεκεμβρίου 2018 — Lupin κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-680/14) (1)

((Ανταγωνισμός - Συμπράξεις - Αγορά της περινδοπρίλης, φαρμάκου προοριζομένου για τη θεραπεία των καρδιαγγειακών νοσημάτων, στην πρωτότυπη και στη γενόσημη εκδοχή του - Συμφωνία φιλικού διακανονισμού των διαφορών σε θέματα διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας - Συμφωνία για την απόκτηση τεχνολογίας - Εξ αντικειμένου περιορισμός του ανταγωνισμού - Ισορροπία μεταξύ δικαίου του ανταγωνισμού και δικαίου των διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας - Πρόστιμα))

(2019/C 82/28)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Lupin Ltd (Maharashtra, Ινδία) (εκπρόσωποι: αρχικά M. Pullen, R. Fawcett-Feuillette, solicitors, M. Hoskins, QC, V. Wakefield, barrister, και M. Boles, solicitor, στη συνέχεια M. Hoskins, V. Wakefield, M. Boles, K. Vernon και S. Smith, solicitors, και τέλος M. Hoskins, V. Wakefield, S. Smith και C. Wall, solicitor)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: F. Castilla Contreras, B. Mongin και T. Vecchi, στη συνέχεια F. Castilla Contreras, B. Mongin και C. Vollrath, επικουρούμενοι από τον B. Rayment, barrister)

Αντικείμενο

Προσφυγή, δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ, με αίτημα την ακύρωση της αποφάσεως C(2014) 4955 final της Επιτροπής, της 9ης Ιουλίου 2014, σχετικά με διαδικασία βάσει των άρθρων 101 και 102 ΣΛΕΕ [υπόθεση AT.39612 — Perindopril (Servier)], κατά το μέτρο που αυτή αφορά την προσφεύγουσα, και, επικουρικώς, την ακύρωση του προστίμου που επιβλήθηκε με την εν λόγω απόφαση ή την μείωση του ποσού του.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει την Lupin Ltd στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  EE C 439 της 8.12.2014.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 12ης Δεκεμβρίου 2018 — Mylan Laboratories και Mylan κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-682/14) (1)

((Ανταγωνισμός - Συμπράξεις - Αγορά της περινδοπρίλης, φαρμάκου προοριζομένου για τη θεραπεία των καρδιαγγειακών νοσημάτων, στην πρωτότυπη και στη γενόσημη εκδοχή του - Απόφαση διαπιστώνουσα παράβαση του άρθρου 101 ΣΛΕΕ - Συμφωνία διακανονισμού των διαφορών σε θέματα διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας - Δυνητικός ανταγωνισμός - Εξ αντικειμένου περιορισμός του ανταγωνισμού - Ισορροπία μεταξύ δικαίου του ανταγωνισμού και δικαίου των διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας - Καταλογισμός της παραβατικής συμπεριφοράς - Πρόστιμα))

(2019/C 82/29)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: Mylan Laboratories Ltd (Hyderabad, Ινδία) και Mylan, Inc. (Canonsburg, Πενσυλβάνια, Ηνωμένες Πολιτείες) (εκπρόσωποι: S. Kon, C. Firth, και C. Humpe, Solicitors)

Καθής: Eυρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: αρχικά F. Castilla Contreras, T. Vecchi και B. Mongin, στη συνέχεια F. Castilla Contreras, B. Mongin και C. Vollrath, επικουρούμενοι από τον S. Kingston, barrister)

Αντικείμενο

Προσφυγή δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ με αίτημα την ακύρωση της αποφάσεως C(2014) 4955 τελικό της Επιτροπής, της 9ης Ιουλίου 2014, σχετικά με διαδικασία εφαρμογής των άρθρων 101 και 102 ΣΛΕΕ [υπόθεση AT.39612 — Périndopril (Servier)], κατά το μέτρο που αφορά τις προσφεύγουσες και, επικουρικώς την ακύρωση ή τη μείωση του προστίμου που τους επιβλήθηκε με την εν λόγω απόφαση.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει τις Mylan Laboratories Ltd και Mylan, Inc. στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  EE C 431 της 1.12.2014.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 12ης Δεκεμβρίου 2018 — Krka κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-684/14) (1)

((Ανταγωνισμός - Συμπράξεις - Αγορά της περινδοπρίλης, φαρμάκου προοριζομένου για τη θεραπεία των καρδιαγγειακών νοσημάτων, στην πρωτότυπη και στη γενόσημη εκδοχή του - Απόφαση διαπιστώνουσα παράβαση του άρθρου 101 ΣΛΕΕ - Συμφωνία διακανονισμού των διαφορών σε θέματα διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας - Συμφωνίa παραχώρησης άδειας εκμετάλλευσης - Συμφωνία για την απόκτηση τεχνολογίας - Εξ αντικειμένου περιορισμός του ανταγωνισμού - Περιορισμός του ανταγωνισμού εκ του αποτελέσματος - Ισορροπία μεταξύ δικαίου του ανταγωνισμού και δικαίου των διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας))

(2019/C 82/30)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Krka Tovarna Zdravil d.d. (Novo Mesto, Σλοβενία) (εκπρόσωποι: T. Ilešič και M. Kocmut, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: F. Castilla Contreras, B. Mongin και C. Vollrath, επικουρούμενοι από τον D. Bailey, barrister)

Αντικείμενο

Προσφυγή δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ με αίτημα τη μερική ακύρωση της αποφάσεως C(2014) 4955 τελικό της Επιτροπής, της 9ης Ιουλίου 2014, σχετικά με διαδικασία εφαρμογής των άρθρων 101 και 102 ΣΛΕΕ [υπόθεση AT.39612 — Périndopril (Servier)], κατά το μέτρο που αφορά την προσφεύγουσα.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)

Ακυρώνει το άρθρο 4 της αποφάσεως C(2014) 4955 τελικό της Επιτροπής, της 9ης Ιουλίου 2014, σχετικά με διαδικασία εφαρμογής των άρθρων 101 και 102 ΣΛΕΕ [υπόθεση AT.39612 — Périndopril (Servier)], κατά το μέτρο που με αυτό διαπιστώνεται η συμμετοχή της Krka Tovarna Zdravil d.d. στις συμφωνίες στις οποίες αναφέρεται το άρθρο αυτό.

2)	Ακυρώνει το άρθρο 7, παράγραφος 4, στοιχείο α', της αποφάσεως C(2014) 4955 τελικό.

3)	Ακυρώνει τα άρθρα 8 και 9 της αποφάσεως C(2014) 4955 τελικό, κατά το μέτρο που αφορούν την Krka Tovarna Zdravil.

4)	Η Επιτροπή φέρει τα δικαστικά έξοδά της.

---

(1)  EE C 431 της 1.12.2014.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 12ης Δεκεμβρίου 2018 — Servier κ.λπ. κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-691/14) (1)

((Ανταγωνισμός - Συμπράξεις - Κατάχρηση δεσπόζουσας θέσης - Αγορά της περινδοπρίλης, φαρμάκου προοριζομένου για τη θεραπεία των καρδιαγγειακών νοσημάτων, στην πρωτότυπη και στη γενόσημη εκδοχή του - Απόφαση διαπιστώνουσα παράβαση των άρθρων 101 και 102 ΣΛΕΕ - Αρχή της αμεροληψίας - Διαβούλευση με τη συμβουλευτική επιτροπή επί συμπράξεων και δεσποζουσών θέσεων - Δικαίωμα πραγματικής προσφυγής - Σύντομη διάρκεια της προθεσμίας για την άσκηση προσφυγής σε σχέση με την έκταση της προσβαλλομένης αποφάσεως - Συμφωνίες διακανονισμού των διαφορών σε θέματα διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας - Συμφωνίες για την παραχώρηση άδειας εκμεταλλεύσεως - Συμφωνίες για την απόκτηση τεχνολογίας - Συμφωνία αποκλειστικής προμήθειας - Δυνητικός ανταγωνισμός - Εξ αντικειμένου περιορισμός του ανταγωνισμού - Περιορισμός του ανταγωνισμού εκ του αποτελέσματος - Ισορροπία μεταξύ δικαίου του ανταγωνισμού και δικαίου των διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας - Χαρακτηρισμός χωριστών παραβάσεων ή ενιαίας παραβάσεως - Ορισμός της σχετικής αγοράς σε επίπεδο μορίου του οικείου φαρμάκου - Πρόστιμα - Σώρευση προστίμων βάσει των άρθρων 101 και 102 ΣΛΕΕ - Αρχή «nullum crimen, nulla poena sine lege» - Αξία των πωλήσεων - Τρόπος υπολογισμού σε περίπτωση σωρεύσεως παραβάσεων στις ίδιες αγορές))

(2019/C 82/31)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: Servier SAS (Suresnes, Γαλλία), Servier Laboratories Ltd (Wexham, Ηνωμένο Βασίλειο), Les Laboratoires Servier SAS (Suresnes) (εκπρόσωποι: αρχικά I. S. Forrester, QC, J. Killick, barrister, O. de Juvigny, δικηγόρος, και M. Utges Manley, solicitor, στη συνέχεια J. Killick, O. de Juvigny, M. Utges Manley, J. Jourdan και T. Reymond, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή, (εκπρόσωποι: αρχικά Θ. Χριστοφόρου, B. Mongin, C. Vollrath, F. Castilla Contreras και T. Vecchi, στη συνέχεια Θ. Χριστοφόρου, B. Mongin, C. Vollrath, F. Castilla Contreras και J. Norris-Usher)

Παρεμβαίνουσα υπέρ των προσφευγουσών: European Federation of Pharmaceutical Industries and Associations (EFPIA) (Γενεύη, Ελβετία) (εκπρόσωποι: F. Carlin, barrister, N. Niejahr και C. Paillard, δικηγόροι)

Αντικείμενο

Προσφυγή δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ με αίτημα την ακύρωση της αποφάσεως C(2014) 4955 τελικό της Επιτροπής, της 9ης Ιουλίου 2014, σχετικά με διαδικασία εφαρμογής των άρθρων 101 και 102 ΣΛΕΕ [υπόθεση AT.39612 — Périndopril (Servier)], κατά το μέτρο που αφορά τις προσφεύγουσες και, επικουρικώς τη μείωση του προστίμου που τους επιβλήθηκε με την εν λόγω απόφαση.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)

Ακυρώνει το άρθρο 4 της αποφάσεως C(2014) 4955 τελικό της Επιτροπής, της 9ης Ιουλίου 2014, σχετικά με διαδικασία εφαρμογής των άρθρων 101 και 102 ΣΛΕΕ [υπόθεση AT.39612 — Périndopril (Servier)], κατά το μέτρο που με αυτό διαπιστώνεται η συμμετοχή της Servier SAS και της Les Laboratoires Servier SAS στις συμφωνίες στις οποίες αναφέρεται το άρθρο αυτό.

2)	Ακυρώνει το άρθρο 6 της αποφάσεως C(2014) 4955 τελικό.

3)	Ακυρώνει το άρθρο 7, παράγραφος 4, στοιχείο β', και παράγραφος 6, της αποφάσεως C(2014) 4955 τελικό.

4)	Το ποσό του προστίμου που επιβλήθηκε στη Servier και στην Les Laboratoires Servier για την παράβαση στην οποία αναφέρεται το άρθρο 2 της αποφάσεως C(2014) 4955 τελικό, όπως προκύπτει από το άρθρο 7, παράγραφος 2, στοιχείο β', αυτής, ορίζεται στα 55 385 190 ευρώ.

5)	Απορρίπτει την προσφυγή κατά τα λοιπά.

6)	Οι Servier, Servier Laboratories Ltd και Les Laboratoires Servier, αφενός, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, αφετέρου, φέρουν τα δικαστικά έξοδά τους.

7)	Η European Federation of Pharmaceutical Industries and Associations (EFPIA) φέρει τα δικαστικά έξοδά της.

---

(1)  EE C 462 της 22.12.2014.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 12ης Δεκεμβρίου 2018 — Niche Generics κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-701/14) (1)

((Ανταγωνισμός - Συμπράξεις - Αγορά της περινδοπρίλης, φαρμάκου προοριζομένου για τη θεραπεία των καρδιαγγειακών νοσημάτων, στην πρωτότυπη και στη γενόσημη εκδοχή του - Απόφαση διαπιστώνουσα παράβαση του άρθρου 101 ΣΛΕΕ - Συμφωνία διακανονισμού των διαφορών σε θέματα διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας - Διοικητική διαδικασία - Προστασία του απορρήτου της επικοινωνίας μεταξύ δικηγόρων και πελατών - Δυνητικός ανταγωνισμός - Εξ αντικειμένου περιορισμός του ανταγωνισμού - Αντικειμενική αναγκαιότητα περιορισμού - Ισορροπία μεταξύ δικαίου του ανταγωνισμού και δικαίου των διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας - Προϋποθέσεις μη εφαρμογής που προβλέπονται στο άρθρο 101, παράγραφος 3, ΣΛΕΕ - Πρόστιμα - Ανώτατο όριο 10 % - Καταλογισμός της παραβατικής συμπεριφοράς))

(2019/C 82/32)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Niche Generics Ltd (Hitchin, Ηνωμένο Βασίλειο) (εκπρόσωποι: E. Batchelor, M. Healy, Solicitors, και F. Carlin, Barrister)

Καθής: Επιτροπής (εκπρόσωποι: αρχικά F. Castilla Contreras, T. Vecchi και B. Mongin, στη συνέχεια F. Castilla Contreras, B. Mongin και C. Vollrath, επικουρούμενοι από τον S. Kingston, barrister)

Αντικείμενο

Προσφυγή δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ με αίτημα την ακύρωση της αποφάσεως C(2014) 4955 τελικό της Επιτροπής, της 9ης Ιουλίου 2014, σχετικά με διαδικασία εφαρμογής των άρθρων 101 και 102 ΣΛΕΕ [υπόθεση AT.39612 — Périndopril (Servier)], κατά το μέτρο που αφορά την προσφεύγουσα και, επικουρικώς την ακύρωση ή τη μείωση του προστίμου που επιβλήθηκε με την εν λόγω απόφαση.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει τη Niche Generics Ltd στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  EE C 431 της 1.2.2014.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 12ης Δεκεμβρίου 2018 — Unichem Laboratories κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-705/14) (1)

((Ανταγωνισμός - Συμπράξεις - Αγορά της περινδοπρίλης, φαρμάκου προοριζομένου για τη θεραπεία των καρδιαγγειακών νοσημάτων, στην πρωτότυπη και στη γενόσημη εκδοχή του - Απόφαση διαπιστώνουσα παράβαση του άρθρου 101 ΣΛΕΕ - Συμφωνία διακανονισμού των διαφορών σε θέματα διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας - Εδαφική αρμοδιότητα της Επιτροπής - Καταλογισμός της παράνομης συμπεριφοράς - Διοικητική διαδικασία - Προστασία του απορρήτου της επικοινωνίας μεταξύ δικηγόρων και πελατών - Δυνητικός ανταγωνισμός - Εξ αντικειμένου περιορισμός του ανταγωνισμού - Αντικειμενική αναγκαιότητα περιορισμού - Ισορροπία μεταξύ δικαίου του ανταγωνισμού και δικαίου των διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας - Προϋποθέσεις μη εφαρμογής που προβλέπονται στο άρθρο 101, παράγραφος 3, ΣΛΕΕ - Πρόστιμα))

(2019/C 82/33)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Unichem Laboratories Ltd (Βομβάη, Ινδία) (εκπρόσωποι: S. Mobley, K. Shaw, K. Cousins, M. Healy, H. Sheraton και E. Batchelor, sollicitors)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: αρχικά F. Castilla Contreras, T. Vecchi και B. Mongin, στη συνέχεια F. Castilla Contreras, B. Mongin και C. Vollrath, επικουρούμενοι από τον S. Kingston, barrister)

Αντικείμενο

Προσφυγή δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ με αίτημα την ακύρωση της αποφάσεως C(2014) 4955 τελικό της Επιτροπής, της 9ης Ιουλίου 2014, σχετικά με διαδικασία εφαρμογής των άρθρων 101 και 102 ΣΛΕΕ [υπόθεση AT.39612 — Périndopril (Servier)], κατά το μέτρο που αφορά την προσφεύγουσα και, επικουρικώς την ακύρωση ή τη μείωση του ποσού του προστίμου που της επιβλήθηκε με την εν λόγω απόφαση.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει την Unichem Laboratories Ltd στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  EE C 448 της 15.12.2014.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 13ης Δεκεμβρίου 2018 — Deutsche Telekom κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-827/14) (1)

((Ανταγωνισμός - Κατάχρηση δεσπόζουσας θέσεως - Σλοβακική αγορά ευρυζωνικών τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών - Πρόσβαση τρίτων επιχειρήσεων στον «τοπικό βρόχο» του κατεστημένου επιχειρηματικού φορέα στην αγορά αυτή - Απόφαση διαπιστώνουσα παράβαση του άρθρου 102 ΣΛΕΕ και του άρθρου 54 της Συμφωνίας για τον ΕΟΧ - Ενιαία και διαρκής παράβαση - Έννοια της «καταχρήσεως» - Απόρριψη του αιτήματος παροχής προσβάσεως - Συμπίεση του περιθωρίου κέρδους - Υπολογισμός της συμπιέσεως των περιθωρίων κέρδους - Κριτήριο του εξίσου αποτελεσματικού ανταγωνιστή - Δικαιώματα άμυνας - Καταλογισμός στη μητρική εταιρία της παραβάσεως που διέπραξε η θυγατρική της - Καθοριστικής σημασίας επιρροή της μητρικής εταιρίας στην εμπορική πολιτική της θυγατρικής - Πραγματική άσκηση - Βάρος αποδείξεως - Υπολογισμός του ύψους του προστίμου - Κατευθυντήριες γραμμές του 2006 για τον υπολογισμό των προστίμων - Χωριστό πρόστιμο επιβληθέν μόνο στη μητρική εταιρία λόγω υποτροπής και εφαρμογής συντελεστή προσαυξήσεως προς διασφάλιση αποτρεπτικού αποτελέσματος))

(2019/C 82/34)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Deutsche Telekom AG (Βόννη, Γερμανία) (εκπρόσωποι: K. Apel και D. Schroeder, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: M. Kellerbauer, L. Malferrari, C. Vollrath και L. Wildpanner)

Παρεμβαίνουσα υπέρ της καθής: Slovanet, a.s. (Μπρατισλάβα, Σλοβακία) (εκπρόσωπος: P. Tisaj, δικηγόρος)

Αντικείμενο

Προσφυγή, δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ, με αίτημα, κυρίως, την ακύρωση, εν όλω ή εν μέρει, στο μέτρο που αφορά την προσφεύγουσα, της αποφάσεως C(2014) 7465 τελικό της Επιτροπής, της 15ης Οκτωβρίου 2014, σχετικά με διαδικασία βάσει του άρθρου 102 ΣΛΕΕ και του άρθρου 54 της Συμφωνίας για τον ΕΟΧ (υπόθεση AT.39523 — Slovak Telekom), όπως διορθώθηκε με την απόφαση C(2014) 10119 τελικό της Επιτροπής, της 16ης Δεκεμβρίου 2014, και με την απόφαση C(2015) 2484 τελικό της Επιτροπής, της 17ης Απριλίου 2015, και, επικουρικώς, την ακύρωση ή τη μείωση των προστίμων που επιβλήθηκαν στην προσφεύγουσα με την εν λόγω απόφαση.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)

Ακυρώνει το άρθρο 1, παράγραφος 2, στοιχείο δ', της αποφάσεως C(2014) 7465 τελικό της Επιτροπής, της 15ης Οκτωβρίου 2014, σχετικά με διαδικασία βάσει του άρθρου 102 ΣΛΕΕ και του άρθρου 54 της Συμφωνίας για τον ΕΟΧ (υπόθεση AT.39523 — Slovak Telekom), στο μέτρο που με αυτό διαπιστώνεται ότι, κατά το διάστημα από τις 12 Αυγούστου έως την 31η Δεκεμβρίου 2005, η Deutsche Telekom AG εφάρμοσε μεροληπτικά τέλη τα οποία δεν παρείχαν τη δυνατότητα σε εξίσου αποτελεσματικό φορέα εκμεταλλεύσεως στηριζόμενο στην αδεσμοποίητη πρόσβαση στο ευρύ κοινό στους τοπικούς βρόχους της Slovak Telekom, a.s. να αναπαράγει τις προσφερόμενες από τη Slovak Telekom υπηρεσίες λιανικής χωρίς να υποστεί ζημία.

2)	Ακυρώνει το άρθρο 2 της αποφάσεως C(2014) 7465 τελικό στο μέτρο που καθορίζει το ύψος του προστίμου το οποίο οφείλει να καταβάλει αλληλεγγύως και εις ολόκληρον η Deutsche Telekom σε 38 838 000 ευρώ και το ύψος του προστίμου το οποίο οφείλει να καταβάλει μόνον η Deutsche Telekom σε 31 070 000 ευρώ.

3)	Το ύψος του προστίμου το οποίο οφείλει να καταβάλει αλληλεγγύως και εις ολόκληρον η Deutsche Telekom καθορίζεται σε 38 061 963 ευρώ και το ύψος του προστίμου το οποίο οφείλει να καταβάλει μόνον η Deutsche Telekom καθορίζεται σε 19 030 981 ευρώ.

4)	Απορρίπτει κατά τα λοιπά την προσφυγή.

5)	Η Deutsche Telekom φέρει τα τέσσερα πέμπτα των δικαστικών εξόδων της, τα τέσσερα πέμπτα των δικαστικών εξόδων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και τα τέσσερα πέμπτα των δικαστικών εξόδων της Slovanet, a.s.

6)	Η Επιτροπή φέρει το ένα πέμπτο των δικαστικών εξόδων της και το ένα πέμπτο των δικαστικών εξόδων της Deutsche Telekom.

7)	Η Slovanet φέρει το ένα πέμπτο των δικαστικών εξόδων της.

---

(1)  EE C 96 της 23.3.2015.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 13ης Δεκεμβρίου 2018 — Slovak Telekom κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-851/14) (1)

((Ανταγωνισμός - Κατάχρηση δεσπόζουσας θέσεως - Σλοβακική αγορά ευρυζωνικών τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών - Πρόσβαση τρίτων επιχειρήσεων στον «τοπικό βρόχο» του κατεστημένου επιχειρηματικού φορέα στην αγορά αυτή - Απόφαση διαπιστώνουσα παράβαση του άρθρου 102 ΣΛΕΕ και του άρθρου 54 της Συμφωνίας για τον ΕΟΧ - Ενιαία και διαρκής παράβαση - Έννοια της «καταχρήσεως» - Απόρριψη του αιτήματος παροχής προσβάσεως - Συμπίεση του περιθωρίου κέρδους - Υπολογισμός της συμπιέσεως του περιθωρίου κέρδους - Κριτήριο του εξίσου αποτελεσματικού ανταγωνιστή - Δικαιώματα άμυνας - Καταλογισμός στη μητρική εταιρία της παραβάσεως που διέπραξε η θυγατρική της - Καθοριστικής σημασίας επιρροή της μητρικής εταιρίας στην εμπορική πολιτική της θυγατρικής - Πραγματική άσκηση - Βάρος αποδείξεως - Υπολογισμός του προστίμου - Κατευθυντήριες γραμμές του 2006 για τον υπολογισμό των προστίμων))

(2019/C 82/35)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Slovak Telekom, a.s. (Μπρατισλάβα, Σλοβακία) (εκπρόσωποι: D. Geradin, δικηγόρος, R. O’Donoghue, QC)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: αρχικώς μεν M. Farley, L. Malferrari και G. Koleva, εν συνεχεία δε M. Farley, M. Kellerbauer, L. Malferrari και C. Vollrath)

Παρεμβαίνουσα υπέρ της καθής: Slovanet, a.s. (Μπρατισλάβα) (εκπρόσωπος: P. Tisaj, δικηγόρος)

Αντικείμενο

Προσφυγή, δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ, με αίτημα, κυρίως, την ακύρωση, στο μέτρο που αφορά την προσφεύγουσα, της αποφάσεως C(2014) 7465 τελικό της Επιτροπής, της 15ης Οκτωβρίου 2014, σχετικά με διαδικασία βάσει του άρθρου 102 ΣΛΕΕ και του άρθρου 54 της Συμφωνίας για τον ΕΟΧ (υπόθεση AT.39523 — Slovak Telekom), όπως διορθώθηκε με την απόφαση C(2014) 10119 τελικό της Επιτροπής, της 16ης Δεκεμβρίου 2014, και με την απόφαση C(2015) 2484 τελικό της Επιτροπής, της 17ης Απριλίου 2015, και, επικουρικώς, τη μείωση του ύψους των προστίμων που επιβλήθηκαν στην προσφεύγουσα.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)

Ακυρώνει το άρθρο 1, παράγραφος 2, στοιχείο δ', της αποφάσεως C(2014) 7465 τελικό της Επιτροπής, της 15ης Οκτωβρίου 2014, σχετικά με διαδικασία βάσει του άρθρου 102 ΣΛΕΕ και του άρθρου 54 της Συμφωνίας για τον ΕΟΧ (υπόθεση AT.39523 — Slovak Telekom), στο μέτρο που με αυτό διαπιστώνεται ότι, κατά το διάστημα από τις 12 Αυγούστου έως την 31η Δεκεμβρίου 2005, η προσφεύγουσα εφάρμοσε μεροληπτικά τέλη τα οποία δεν παρείχαν τη δυνατότητα σε εξίσου αποτελεσματικό φορέα εκμεταλλεύσεως στηριζόμενο στην αδεσμοποίητη πρόσβαση στο ευρύ κοινό στους τοπικούς βρόχους της προσφεύγουσας να αναπαράγει τις προσφερόμενες από την προσφεύγουσα υπηρεσίες λιανικής χωρίς να υποστεί ζημία.

2)	Ακυρώνει το άρθρο 2 της αποφάσεως C(2014) 7465 τελικό στο μέτρο που καθορίζει το ύψος του προστίμου το οποίο οφείλει να καταβάλει αλληλεγγύως και εις ολόκληρον η Slovak Telekom σε 38 838 000 ευρώ.

3)	Το ποσό του προστίμου που οφείλει να καταβάλει αλληλεγγύως και εις ολόκληρον η Slovak Telekom καθορίζεται σε 38 061 963 ευρώ.

4)	Απορρίπτει κατά τα λοιπά την προσφυγή.

5)	Η Slovak Telekom φέρει τα τέσσερα πέμπτα των δικαστικών εξόδων της, τα τέσσερα πέμπτα των δικαστικών εξόδων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και τα τέσσερα πέμπτα των δικαστικών εξόδων της Slovanet, a.s.

6)	Η Επιτροπή φέρει το ένα πέμπτο των δικαστικών εξόδων της και το ένα πέμπτο των δικαστικών εξόδων της Slovak Telekom.

7)	Η Slovanet φέρει το ένα πέμπτο των δικαστικών εξόδων της.

---

(1)  EE C 127 της 20.4.2015.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 13ης Δεκεμβρίου 2018 — Ryanair και Airport Marketing Services κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-111/15) (1)

((Κρατικές ενισχύσεις - Συμφωνίες συναφθείσες μεταξύ Accords conclus par le syndicat mixte des aéroports de Charente avec Ryanair και τη θυγατρική της Airport Marketing Services - Αερολιμενικές υπηρεσίες - Υπηρεσίες μάρκετινγκ - Απόφαση κηρύσσουσα την ενίσχυση μη συμβατή με την εσωτερική αγορά και διατάσσουσα την ανάκτησή της - Έννοια της κρατικής ενισχύσεως - Καταλογισμός στο κράτος - Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο - Πλεονέκτημα - Κριτήριο του ιδιώτη επενδυτή - Ανάκτηση - Άρθρο 41 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων - Δικαίωμα προσβάσεως στον φάκελο - Δικαίωμα ακροάσεως))

(2019/C 82/36)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: Ryanair DAC, πρώην Ryanair Ltd (Δουβλίνο, Ιρλανδία), Airport Marketing Services Ltd (Δουβλίνο) (εκπρόσωποι: G. Berrisch, E. Vahida, Ι.-Γ. Μεταξάς-Μαραγκίδης, δικηγόροι, και B. Byrne, solicitor)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: L. Flynn και S. Noë)

Αντικείμενο

Προσφυγή δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ με αίτημα τη μερική ακύρωση της αποφάσεως (ΕΕ) 2015/1226 της Επιτροπής της 23ης Ιουλίου 2014 σχετικά με την κρατική ενίσχυση SA.33963 (2012/C) (πρώην 2012/NN) που χορήγησε η Γαλλία στο Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο της Angoulême, την SNC-Lavalin, τη Ryanair και την Airport Marketing Services (ΕΕ 2015, L 201, σ. 48).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Η Ryanair DAC και η Airport Marketing Services Ltd φέρουν τα δικαστικά έξοδά τους, καθώς και τα δικαστικά έξοδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

---

(1)  EE C 178 της 1.6.2015.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 13ης Δεκεμβρίου 2018 — Ryanair και Airport Marketing Services κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-165/15) (1)

((Κρατικές ενισχύσεις - Συμφωνίες συναφθείσες μεταξύ του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου της Pau-Béarn με τη Ryanair και τη θυγατρική της Airport Marketing Services - Αερολιμενικές υπηρεσίες - Υπηρεσίες μάρκετινγκ - Απόφαση κηρύσσουσα την ενίσχυση μη συμβατή με την εσωτερική αγορά και διατάσσουσα την ανάκτησή της - Έννοια της κρατικής ενισχύσεως - Καταλογισμός στο κράτος - Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο - Πλεονέκτημα - Κριτήριο του ιδιώτη επενδυτή - Ανάκτηση - Άρθρο 41 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων - Δικαίωμα προσβάσεως στον φάκελο - Δικαίωμα ακροάσεως))

(2019/C 82/37)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: Ryanair DAC, πρώην Ryanair Ltd (Δουβλίνο, Ιρλανδία), Airport Marketing Services Ltd (Δουβλίνο) (εκπρόσωποι: G. Berrisch, E. Vahida, Ι.-Γ. Μεταξάς-Μαραγκίδης, δικηγόροι, και B. Byrne, solicitor)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: L. Flynn και S. Noë)

Αντικείμενο

Προσφυγή δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ με αίτημα τη μερική ακύρωση της αποφάσεως (ΕΕ) 2015/1227 της Επιτροπής, της 23ης Ιουλίου 2014, σχετικά με την κρατική ενίσχυση SA.22614 (C 53/07) που χορήγησε η Γαλλία στο Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο της Pau-Béarn, τη Ryanair, την Airport Marketing Services και την Transavia (ΕΕ 2015, L 201, σ. 109).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Η Ryanair DAC και η Airport Marketing Services Ltd φέρουν τα δικαστικά έξοδά τους, καθώς και τα δικαστικά έξοδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

---

(1)  EE C 228 της 13.7.2015.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 13ης Δεκεμβρίου 2018 — AlzChem κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-284/15) (1)

((Κρατικές ενισχύσεις - Χημική βιομηχανία - Απόφαση για τη συνέχιση της λειτουργίας επιχείρησης κατά τη διάρκεια της πτωχευτικής διαδικασίας - Απόφαση που διαπιστώνει τη μη ύπαρξη κρατικής ενισχύσεως - Προσφυγή ακυρώσεως - Ζήτημα κατά πόσον η πράξη αφορά ατομικά τον προσφεύγοντα - Παραδεκτό - Έννοια της κρατικής ενισχύσεως - Πλεονέκτημα - Κριτήριο του ιδιώτη πιστωτή - Καταλογισμός στο κράτος - Υποχρέωση αιτιολογήσεως))

(2019/C 82/38)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: AlzChem AG (Trostberg, Γερμανία) (εκπρόσωποι: αρχικώς P. Alexiadis, solicitor, A. Borsos και I. Georgiopoulos, δικηγόροι, στη συνέχεια P. Alexiadis, A. Borsos, E. Kazili, P. Oravec και K. Csach, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: G. Conte και L. Armati)

Παρεμβαίνουσες υπέρ της καθής: Σλοβακική Δημοκρατία (εκπρόσωπος: B. Ricziová)· και Fortischem a.s. (Nováky, Σλοβακία) (εκπρόσωποι: C. Arhold, P. Hodál και M. Staroň, δικηγόροι)

Αντικείμενο

Προσφυγή βάσει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ με αίτημα την ακύρωση της αποφάσεως (ΕΕ) 2015/1826 της Επιτροπής, της 15ης Οκτωβρίου 2014, σχετικά με την κρατική ενίσχυση SA.33797 (2013/C) (πρώην 2013/NN) (πρώην 2011/CP) την οποία έθεσε σε εφαρμογή η Σλοβακία υπέρ της NCHZ (ΕΕ 2015, L 269, σ. 71).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Ακυρώνει το άρθρο 2 της αποφάσεως (ΕΕ) 2015/1826 της Επιτροπής, της 15ης Οκτωβρίου 2014, σχετικά με την κρατική ενίσχυση (2013/C) (πρώην 2013/NN) (πρώην 2011/CP) την οποία έθεσε σε εφαρμογή η Σλοβακία υπέρ της NCHZ.

2)	Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή φέρει, επιπλέον των δικών της δικαστικών εξόδων, και τα δικαστικά έξοδα της AlzChem AG.

3)	Η Σλοβακική Δημοκρατία και η Fortischem a.s. φέρουν τα δικαστικά τους έξοδα.

---

(1)  EE C 302 της 14.9.2015.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 13ης Δεκεμβρίου 2018 — Iran Insurance κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-558/15) (1)

((Εξωσυμβατική ευθύνη - Κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας - Περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν - Δέσμευση κεφαλαίων - Εγγραφή και διατήρηση της ενάγουσας στους καταλόγους προσώπων και οντοτήτων που υπόκεινται σε περιοριστικά μέτρα - Υλική ζημία - Ηθική βλάβη))

(2019/C 82/39)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Ενάγουσα: Iran Insurance Company (Τεχεράνη, Ιράν) (εκπρόσωπος: D. Luff, δικηγόρος)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: B. Driessen και M. Bishop)

Παρεμβαίνουσα υπέρ του καθού: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: F. Ronkes Agerbeek και R. Tricot)

Αντικείμενο

Αγωγή βάσει του άρθρου 268 ΣΛΕΕ με αίτημα την αποκατάσταση της υλικής ζημίας και την ικανοποίηση της ηθικής βλάβης που η ενάγουσα προβάλλει ότι υπέστη λόγω της έκδοσης της απόφασης 2010/644/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 25ης Οκτωβρίου 2010, για την τροποποίηση της απόφασης 2010/413/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου για περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν και για την κατάργηση της κοινής θέσης 2007/140/ΚΕΠΠΑ (ΕΕ 2010, L 281, σ. 81), του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 961/2010 του Συμβουλίου, της 25ης Οκτωβρίου 2010, σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν και την κατάργηση του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 423/2007 (ΕΕ 2010, L 281, σ. 1), της απόφασης 2011/783/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 1ης Δεκεμβρίου 2011, για την τροποποίηση της απόφασης 2010/413/ΚΕΠΠΑ για περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν (ΕΕ 2011, L 319, σ. 71), του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1245/2011 του Συμβουλίου, της 1ης Δεκεμβρίου 2011, για την εφαρμογή του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 961/2010 (ΕΕ 2011, L 319, σ. 11), και του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 267/2012 του Συμβουλίου, της 23ης Μαρτίου 2012, σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν και την κατάργηση του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 961/2010 (ΕΕ 2012, L 88, σ. 1), με τα οποία η επωνυμία της ενάγουσας ενεγράφη και διατηρήθηκε στον κατάλογο των προσώπων και οντοτήτων στα οποία εφαρμόζονταν περιοριστικά μέτρα.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την αγωγή.

2)	Η Iran Insurance Company φέρει τα δικαστικά της έξοδα και καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

3)	Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή φέρει τα δικαστικά της έξοδα.

---

(1)  EE C 27 της 25.1.2016.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 13ης Δεκεμβρίου 2018 — Post Bank Iran κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-559/15) (1)

((Εξωσυμβατική ευθύνη - Κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας - Περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν - Δέσμευση κεφαλαίων - Καταχώριση και διατήρηση του ονόματος της ενάγουσας στον κατάλογο των προσώπων και των οντοτήτων έναντι των οποίων εφαρμόζονται περιοριστικά μέτρα - Ηθική βλάβη))

(2019/C 82/40)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Ενάγουσα: Post Bank Iran (Τεχεράνη, Ιράν) (εκπρόσωπος: D. Luff, δικηγόρος)

Εναγόμενο: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: B. Driessen και M. Bishop)

Παρεμβαίνουσα υπέρ του εναγομένου: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: F. Ronkes Agerbeek και R. Tricot)

Αντικείμενο

Αγωγή δυνάμει του άρθρου 268 ΣΛΕΕ με αίτημα την αποκατάσταση της ζημίας που φέρεται ότι υπέστη η ενάγουσα κατόπιν της εκδόσεως της αποφάσεως 2010/644/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 25ης Οκτωβρίου 2010, για την τροποποίηση της απόφασης 2010/413/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου για περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν και για την κατάργηση της κοινής θέσης 2007/140/ΚΕΠΠΑ (ΕΕ 2010, L 281, σ. 81), του κανονισμού (ΕΕ) 961/2010 του Συμβουλίου, της 25ης Οκτωβρίου 2010, σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν και την κατάργηση του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 423/2007 (ΕΕ 2010, L 281, σ. 1), της απόφασης 2011/783/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 1ης Δεκεμβρίου 2011, για την τροποποίηση της απόφασης 2010/413/ΚΕΠΠΑ για περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν (ΕΕ 2011, L 319, σ. 71), του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 1245/2011 του Συμβουλίου, της 1ης Δεκεμβρίου 2011, για την εφαρμογή του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 961/2010 (ΕΕ 2010, L 319, σ. 11), και του κανονισμού (ΕΕ) 267/2012 του Συμβουλίου, της 23ης Μαρτίου 2012, σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν και την κατάργηση του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 961/2010 (ΕΕ 2010, L 88, σ. 1), με τους οποίους η επωνυμία της ενάγουσας καταχωρίσθηκε και διατηρήθηκε στον κατάλογο των προσώπων και των οντοτήτων έναντι των οποίων εφαρμόζονται περιοριστικά μέτρα.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την αγωγή.

2)	Η Post Bank Iran φέρει τα δικαστικά έξοδά της, καθώς και τα δικαστικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκε το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

3)	Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή φέρει τα δικαστικά έξοδά της.

---

(1)  EE C 27 της 25.1.2016.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 13ης Δεκεμβρίου 2018 — Transavia Airlines κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-591/15) (1)

((Κρατικές ενισχύσεις - Σύμβαση παροχής αερολιμενικών υπηρεσιών και υπηρεσιών μάρκετινγκ - Συμφωνία συναφθείσα μεταξύ του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου της Pau Béarn με την Transavia - Απόφαση κηρύσσουσα την ενίσχυση μη συμβατή με την εσωτερική αγορά και διατάσσουσα την ανάκτησή της - Έννοια της κρατικής ενισχύσεως - Καταλογισμός στο κράτος - Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο - Πλεονέκτημα - Κριτήριο του ιδιώτη επενδυτή - Ανάκτηση - Άρθρο 41 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων - Δικαίωμα προσβάσεως στον φάκελο - Δικαίωμα ακροάσεως))

(2019/C 82/41)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Transavia Airlines CV (Schiphol, Κάτω Χώρες) (εκπρόσωποι: R. Elkerbout και M. Baneke, δικηγόρι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: L. Flynn και S. Noë)

Αντικείμενο

Προσφυγή δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ, με αίτημα τη μερική ακύρωση της αποφάσεως (ΕΕ) 2015/1227 της Επιτροπής, της 23ης Ιουλίου 2014, σχετικά με την κρατική ενίσχυση SA.22614 (C-53/07) που χορήγησε η Γαλλία στο Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο της Pau Béarn, τη Ryanair, την Airport Marketing Services και την Transavia (ΕΕ 2015, L 201, σ. 109).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Η Transavia Airlines CV φέρει τα δικαστικά έξοδά της, καθώς και τα δικαστικά έξοδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

---

(1)  EE C 398 της 30.11.2015.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 13ης Δεκεμβρίου 2018 — Scandlines Danmark και Scandlines Deutschland κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-630/15) (1)

((Κρατικές ενισχύσεις - Δημόσια χρηματοδότηση της μόνιμης οδικής και σιδηροδρομικής ζεύξης Fehmarn Belt - Ατομικές ενισχύσεις - Απόφαση περί μη διατυπώσεως αντιρρήσεων - Απόφαση με την οποία διαπιστώνεται η μη ύπαρξη κρατικής ενισχύσεως και κηρύσσεται η ενίσχυση συμβατή με την εσωτερική αγορά - Έννοια της κρατικής ενισχύσεως - Νόθευση του ανταγωνισμού και επηρεασμός του εμπορίου μεταξύ των κρατών μελών - Προϋποθέσεις συμβατότητας - Ενίσχυση για την προώθηση σημαντικού σχεδίου κοινού ευρωπαϊκού ενδιαφέροντος - Αναγκαιότητα της ενισχύσεως - Ενίσχυση έχουσα τον χαρακτήρα κινήτρου - Αναλογικότητα της ενισχύσεως - Σοβαρές δυσχέρειες που δικαιολογούν την κίνηση της επίσημης διαδικασίας εξετάσεως - Υποχρέωση αιτιολογήσεως - Ανακοίνωση όσον αφορά κρατικές ενισχύσεις για την προώθηση σημαντικών σχεδίων κοινού ευρωπαϊκού ενδιαφέροντος))

(2019/C 82/42)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: Scandlines Danmark ApS (Κοπεγχάγη, Δανία) και Scandlines Deutschland GmbH (Αμβούργο, Γερμανία) (εκπρόσωποι: αρχικώς L. Sandberg-Mørch και M.-E. Vitali, στη συνέχεια L. Sandberg-Mørch, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: L. Armati, L. Flynn και S. Noë)

Παρεμβαίνουσες υπέρ των προσφευγουσών: Naturschutzbund Deutschland (NABU) eV (Στουτγκάρδη, Γερμανία) (εκπρόσωπος: T. Hohmuth, δικηγόρος)· και Föreningen Svensk Sjöfart (Γκέτεμποργκ, Σουηδία) (εκπρόσωποι: L. Sandberg-Mørch και J. Buendía Sierra, δικηγόροι),

Παρεμβαίνον υπέρ της καθής: Βασίλειο της Δανίας (εκπρόσωποι: αρχικώς C. Thorning, στη συνέχεια J. Nymann-Lindegren, επικουρούμενοι από τον R. Holdgaard, δικηγόρος)

Αντικείμενο

Προσφυγή δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ με αίτημα την ακύρωση της αποφάσεως της Επιτροπής C(2015) 5023 τελικό, της 23ης Ιουλίου 2015, σχετικά με την κρατική ενίσχυση SA.39078 (2014/N) (Δανία), για τη χρηματοδότηση του σχεδίου μόνιμης ζεύξης Fehmarn Belt (ΕΕ 2015, C 325, σ. 5).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)

Ακυρώνει την απόφαση C(2015) 5023 τελικό της Επιτροπής, της 23ης Ιουλίου 2015, σχετικά με την κρατική ενίσχυση SA.39078 (2014/N) (Δανία), που αφορά τη χρηματοδότηση του σχεδίου μόνιμης ζεύξης Fehmarn Belt (ΕΕ 2015, C 325, σ. 5), καθόσον η Επιτροπή αποφάσισε να μη διατυπώσει αντιρρήσεις όσον αφορά τα μέτρα ενίσχυσης που χορήγησε το Βασίλειο της Δανίας στη Femern A/S για σχεδιασμό, την κατασκευή και την εκμετάλλευση της μόνιμης ζεύξης Fehmarn Belt.

2)	Απορρίπτει την προσφυγή κατά τα λοιπά.

3)	Η Επιτροπή φέρει, πέραν των δικαστικών εξόδων της, και τα δικαστικά έξοδα της Scandlines Danmark ApS και της Scandlines Deutschland GmbH.

4)	Το Βασίλειο της Δανίας, η Föreningen Svensk Sjöfart και η Naturschutzbund Deutschland (NABU) eV φέρουν τα δικαστικά έξοδά τους.

---

(1)  EE C 59 της 15.2.2016.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 13ης Δεκεμβρίου 2018 — Stena Line Scandinavia κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-631/15) (1)

((Κρατικές ενισχύσεις - Δημόσια χρηματοδότηση της μόνιμης οδικής και σιδηροδρομικής ζεύξης Fehmarn Belt - Ατομικές ενισχύσεις - Απόφαση περί μη διατυπώσεως αντιρρήσεων - Απόφαση με την οποία διαπιστώνεται η μη ύπαρξη κρατικής ενισχύσεως και κηρύσσεται η ενίσχυση συμβατή με την εσωτερική αγορά - Έννοια της κρατικής ενισχύσεως - Νόθευση του ανταγωνισμού και επηρεασμός του εμπορίου μεταξύ των κρατών μελών - Προϋποθέσεις συμβατότητας - Ενίσχυση για την προώθηση σημαντικού σχεδίου κοινού ευρωπαϊκού ενδιαφέροντος - Αναγκαιότητα της ενισχύσεως - Ενίσχυση έχουσα τον χαρακτήρα κινήτρου - Αναλογικότητα της ενισχύσεως - Σοβαρές δυσχέρειες που δικαιολογούν την κίνηση της επίσημης διαδικασίας εξετάσεως - Υποχρέωση αιτιολογήσεως - Ανακοίνωση όσον αφορά κρατικές ενισχύσεις για την προώθηση σημαντικών σχεδίων κοινού ευρωπαϊκού ενδιαφέροντος))

(2019/C 82/43)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Stena Line Scandinavia AB (Γκέτεμποργκ, Σουηδία) (εκπρόσωποι: P. Alexiadis, solicitor, και L. Sandberg-Mørch, δικηγόρος)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: L. Armati· L. Flynn και S. Noë)

Παρεμβαίνουσα υπέρ της προσφεύγουσας: Föreningen Svensk Sjöfart (Γκέτεμποργκ) (εκπρόσωποι: L. Sandberg-Mørch και J. Buendía Sierra, δικηγόροι)

Παρεμβαίνον υπέρ της καθής: Βασίλειο της Δανίας (εκπρόσωποι: αρχικώς C. Thorning, στη συνέχεια J. Nymann-Lindegren, επικουρούμενοι από τον R. Holdgaard, δικηγόρο)

Αντικείμενο

Προσφυγή δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ με αίτημα την ακύρωση της αποφάσεως της Επιτροπής C(2015) 5023 τελικό, της 23ης Ιουλίου 2015, όσον αφορά την κρατική ενίσχυση SA.39078 (2014/N) (Δανία), για τη χρηματοδότηση του σχεδίου μόνιμης ζεύξης Fehmarn Belt (JO 2015, C 325, σ. 5).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)

Ακυρώνει την απόφαση C(2015) 5023 τελικό της Επιτροπής, της 23ης Ιουλίου 2015, σχετικά με την κρατική ενίσχυση SA.39078 (2014/N) (Δανία), που αφορά τη χρηματοδότηση του σχεδίου μόνιμης ζεύξης Fehmarn Belt (ΕΕ 2015, C 325, σ. 5), καθόσον η Επιτροπή αποφάσισε να μη διατυπώσει αντιρρήσεις όσον αφορά τα μέτρα ενίσχυσης που χορήγησε το Βασίλειο της Δανίας στη Femern A/S για σχεδιασμό, την κατασκευή και την εκμετάλλευση της μόνιμης ζεύξης Fehmarn Belt.

2)	Απορρίπτει την προσφυγή κατά τα λοιπά.

3)	Η Επιτροπή φέρει, πέραν των δικαστικών εξόδων της, και τα δικαστικά έξοδα της Stena Line Scandinavia AB.

4)	Το Βασίλειο της Δανίας και η Föreningen Svensk Sjöfart φέρουν τα δικαστικά έξοδά τους.

---

(1)  EE C 59 της 15.2.2016.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 13ης Δεκεμβρίου 2018 — Ryanair και Airport Marketing Services κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-53/16) (1)

((Κρατικές ενισχύσεις - Συμφωνίες συναφθείσες μεταξύ του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου της Nîmes-Uzès-Le Vigan με τη Ryanair και τη θυγατρική της Airport Marketing Services - Αερολιμενικές υπηρεσίες - Υπηρεσίες μάρκετινγκ - Απόφαση κηρύσσουσα την ενίσχυση μη συμβατή με την εσωτερική αγορά και διατάσσουσα την ανάκτησή της - Έννοια της κρατικής ενισχύσεως - Καταλογισμός στο κράτος - Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο - Πλεονέκτημα - Κριτήριο του ιδιώτη επενδυτή - Ανάκτηση - Άρθρο 41 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων - Δικαίωμα προσβάσεως στον φάκελο - Δικαίωμα ακροάσεως))

(2019/C 82/44)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: Ryanair DAC, πρώην Ryanair Ltd (Δουβλίνο, Ιρλανδία), Airport Marketing Services Ltd (Δουβλίνο) (εκπρόσωποι: G. Berrisch, E. Vahida, Ι.-Γ. Μεταξάς-Μαραγκίδης, δικηγόροι, και B. Byrne, solicitor)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: L. Flynn και S. Noë)

Παρεμβαίνον υπέρ της καθής: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: S. Boelaert, S. Petrova και J. Kneale)

Αντικείμενο

Προσφυγή δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ με αίτημα τη μερική ακύρωση της αποφάσεως (ΕΕ) 2016/633 της Επιτροπής, της 23ης Ιουλίου 2014, σχετικά με την κρατική ενίσχυση SA.33961 (2012/C) (πρώην 2012/NN) που χορήγησε η Γαλλία στο εμπορικό και βιομηχανικό επιμελητήριο της Nîmes-Uzès-Le Vigan, στη Veolia Transport Aéroport de Nîmes, στη Ryanair Limited και στην Airport Marketing Services Limited (ΕΕ 2016, L 113, σ. 32).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Η Ryanair DAC και η Airport Marketing Services Ltd φέρουν τα δικαστικά έξοδά τους, καθώς και τα δικαστικά έξοδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

3)	Το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης φέρει τα δικαστικά έξοδά του.

---

(1)  EE C 145 της 25.4.2016.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 13ης Δεκεμβρίου 2018 — Ryanair και Airport Marketing Services κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-77/16) (1)

((Κρατικές ενισχύσεις - Συμφωνίες συναφθείσες με την αεροπορική εταιρία Ryanair και τη θυγατρική της Airport Marketing Services - Αερολιμενικές υπηρεσίες - Υπηρεσίες μάρκετινγκ - Απόφαση κηρύσσουσα την ενίσχυση μη συμβατή με την εσωτερική αγορά και διατάσσουσα την ανάκτησή της - Έννοια της κρατικής ενισχύσεως - Πλεονέκτημα - Κριτήριο του ιδιώτη επενδυτή - Ανάκτηση - Επιλεκτικότητα))

(2019/C 82/45)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: Ryanair DAC, πρώην Ryanair Ltd (Δουβλίνο, Ιρλανδία), Airport Marketing Services Ltd (Δουβλίνο) (εκπρόσωποι: G. Berrisch, E. Vahida, Ι.-Γ. Μεταξάς-Μαραγκίδης, δικηγόροι, και B. Byrne, solicitor)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: L. Armati, L. Flynn και S. Noë)

Παρεμβαίνοντες υπέρ της καθής: Δημοκρατία της Λεττονίας (εκπρόσωποι: αρχικώς D. Pelše, J. Treijs-Gigulis και I. Kalniņš, στη συνέχεια I. Kucina)· και Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: S. Boelaert και S. Petrova)

Αντικείμενο

Προσφυγή δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ με αίτημα τη μερική ακύρωση της αποφάσεως (ΕΕ) 2016/152 της Επιτροπής, της 1ης Οκτωβρίου 2014, σχετικά με την κρατική ενίσχυση SA.27339 (12/C) (πρώην 11/NN) την οποία χορήγησε η Γερμανία στον αερολιμένα Zweibrücken και στις αεροπορικές εταιρείες που χρησιμοποιούν τον αερολιμένα (ΕΕ 2016, L 34, σ. 68).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)

Ακυρώνει το άρθρο 1, παράγραφος 2, της αποφάσεως (ΕΕ) 2016/152 της Επιτροπής, της 1ης Οκτωβρίου 2014, σχετικά με την κρατική ενίσχυση SA.27339 (12/C) (πρώην 11/NN) την οποία χορήγησε η Γερμανία στον αερολιμένα Zweibrücken και στις αεροπορικές εταιρείες που χρησιμοποιούν τον αερολιμένα, καθώς και τα άρθρα 3, 4 και 5 της αποφάσεως αυτής στο μέτρο που αφορούν τη Ryanair DAC και την Airport Marketing Services Ltd.

2)	Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή φέρει τα δικαστικά έξοδά της, καθώς και τα έξοδα σα οποία υποβλήθηκαν η Ryanair και η Airport Marketing Services.

3)	Το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης φέρει τα δικαστικά έξοδά του.

4)	Η Δημοκρατία της Λεττονίας φέρει τα δικαστικά έξοδά της.

---

(1)  EE C 165 της 10.5.2016.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 13ης Δεκεμβρίου 2018 — Ryanair και Airport Marketing Services κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-165/16) (1)

((Κρατικές ενισχύσεις - Συμφωνίες συναφθείσες μεταξύ της αεροπορικής εταιρίας Ryanair και της θυγατρικής της Airport Marketing Services - Αερολιμενικές υπηρεσίες - Υπηρεσίες μάρκετινγκ - Απόφαση κηρύσσουσα την ενίσχυση μη συμβατή προς την εσωτερική αγορά και διατάσσουσα την ανάκτησή της - Έννοια της κρατικής ενισχύσεως - Πλεονέκτημα - Κριτήριο του ιδιώτη επενδυτή - Ανάκτηση - Άρθρο 41 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Πρόσβαση στον φάκελο - Δικαίωμα ακροάσεως))

(2019/C 82/46)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: Ryanair DAC, πρώην Ryanair Ltd (Δουβλίνο, Ιρλανδία), Airport Marketing Services Ltd (Δουβλίνο) (εκπρόσωποι: G. Berrisch, E. Vahida, Ι.-Γ. Μεταξάς-Μαραγκίδης, δικηγόροι, και B. Byrne, solicitor)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: L. Flynn, L. Armati και S. Noë)

Παρεμβαίνον υπέρ της καθής: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: S. Boelaert και S. Petrova)

Αντικείμενο

Προσφυγή βάσει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ με αίτημα την μερική ακύρωση της αποφάσεως (ΕΕ) 2016/287 της Επιτροπής, της 15ης Οκτωβρίου 2014, σχετικά με την κρατική ενίσχυση SA.26500 (2012/C) (πρώην 2011/NN, πρώην CP 227/2008) που χορηγήθηκε από τη Γερμανία στο Flughafen Altenburg-Nobitz και στη Ryanair Ltd (ΕΕ 2016, L 59, σ. 22).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Η Ryanair DAC και η Airport Marketing Services Ltd φέρουν τα δικαστικά έξοδά τους καθώς και τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

3)	Το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης φέρει τα δικαστικά έξοδά του.

---

(1)  EE C 222 της 20.6.2016.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 13ης Δεκεμβρίου 2018 — Fruits de Ponent κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-290/16) (1)

(«Εξωσυμβατική ευθύνη - Γεωργία - Αγορές των ροδάκινων και των νεκταρινιών - Διαταράξεις τις οποίες υπέστησαν κατά την περίοδο εμπορίας 2014 - Ρωσικό εμπάργκο - Προσωρινά έκτακτα μέτρα στήριξης των παραγωγών - Κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμοί (ΕΕ) 913/2014 και 923/2014 - Κανόνες δικαίου με αντικείμενο την απονομή δικαιωμάτων στους ιδιώτες - Καθήκον επιμέλειας και αρχή της χρηστής διοικήσεως - Κατάφωρη παραβίαση - Αιτιώδης συνάφεια»)

(2019/C 82/47)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Διάδικοι

Ενάγων: Fruits de Ponent, SCCL (Alcarràs, Ισπανία) (εκπρόσωποι: M. Roca Junyent, J. Mier Albert, R. Vallina Hoset και A. Sellés Marco, δικηγόροι)

Εναγόμενη: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: αρχικώς I. Galindo Martín και K. Skelly, εν συνεχεία I. Galindo Martín)

Αντικείμενο

Αγωγή βάσει του άρθρου 268 ΣΛΕΕ με αίτημα την ανόρθωση ζημίας που υπέστησαν τρία μέλη του ενάγοντος λόγω πράξεων και παραλείψεων της Επιτροπής στο πλαίσιο της θεσπίσεως του κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμού (ΕΕ) 913/2014 της Επιτροπής, της 21ης Αυγούστου 2014, σχετικά με τη θέσπιση προσωρινών έκτακτων μέτρων στήριξης για τους παραγωγούς ροδάκινων και νεκταρινιών (ΕΕ 2014, L 248, σ. 1) και του κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμού (ΕΕ) 932/2014 της Επιτροπής, της 29ης Αυγούστου 2014, σχετικά με τη θέσπιση προσωρινών έκτακτων μέτρων στήριξης για τους παραγωγούς ορισμένων οπωροκηπευτικών και για την τροποποίηση του κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 913/2014 (ΕΕ 2014, L 259, σ. 2).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την αγωγή.

2)	Καταδικάζει τον Fruits de Ponent, SCCL στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  EE C 270 της 25.7.2016.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 13ης Δεκεμβρίου 2018 — Ville de Paris, Ville de Bruxelles και Ayuntamiento de Madrid κατά Επιτροπής

(Συνεκδικασθείσες υποθέσεις T-339/16, T-352/16 και T-391/16) (1)

([Περιβάλλον - Κανονισμός (ΕΕ) 2016/646 - Ρυπογόνες εκπομπές από ελαφρά επιβατηγά και εμπορικά οχήματα (Euro 6) - Καθορισμός, για τις εκπομπές οξειδίων του αζώτου, μη υπερβάσιμων τιμών (NTE) στο πλαίσιο δοκιμών υπό πραγματικές συνθήκες οδήγησης (RDE) - Προσφυγή ακυρώσεως - Εξουσίες δημοτικής αρχής για τη λήψη μέτρων περιορισμού της κυκλοφορίας ορισμένων οχημάτων με σκοπό την προστασία του περιβάλλοντος - Άμεσος επηρεασμός - Παραδεκτό - Αναρμοδιότητα της Επιτροπής - Συμμόρφωση προς υπέρτερους νομικούς κανόνες - Καθορισμός των διαχρονικών αποτελεσμάτων της ακυρώσεως - Εξωσυμβατική ευθύνη - Χρηματική ικανοποίηση λόγω βλάβης ως προς την εικόνα και προσβολής της φήμης])

(2019/C 82/48)

Γλώσσες διαδικασίας: η ισπανική και η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγων-ενάγων στην υπόθεση T-339/16: Ville de Paris (Γαλλία) (εκπρόσωπος: J. Assous, δικηγόρος)

Προσφεύγων στην υπόθεση T-352/16: Ville de Bruxelles (Βέλγιο) (εκπρόσωποι: M. Uyttendaele και S. Kaisergruber, δικηγόροι)

Προσφεύγων στην υπόθεση T-391/16: Ayuntamiento de Madrid (Ισπανία) (εκπρόσωπος: F. Zunzunegui Pastor, δικηγόρος)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: A. C. Becker, E. Sanfrutos Cano και J.-F. Brakeland)

Αντικείμενο

Αφενός, αιτήματα βάσει άρθρου 263 ΣΛΕΕ περί ακυρώσεως του κανονισμού (ΕΕ) 2016/646 της Επιτροπής, της 20ης Απριλίου 2016, για την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 692/2008 όσον αφορά τις εκπομπές από ελαφρά επιβατηγά και εμπορικά οχήματα (Euro 6) (ΕΕ 2016, L 109, σ. 1), και, αφετέρου, αίτημα βάσει του άρθρου 268 ΣΛΕΕ για την καταβολή χρηματικής ικανοποίησης για την ηθική βλάβη την οποία ο Ville de Paris υποστηρίζει ότι υπέστη λόγω της έκδοσης του ίδιου κανονισμού.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)

Ακυρώνει το σημείο 2 του παραρτήματος II του κανονισμού (ΕΕ) 2016/646 της Επιτροπής, της 20ής Απριλίου 2016, για την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΚ) 692/2008 όσον αφορά τις εκπομπές από ελαφρά επιβατηγά και εμπορικά οχήματα (Euro 6), κατά το μέτρο που καθορίζει, στα σημεία 2.1.1 και 2.1.2 του παραρτήματος III A του κανονισμού 692/2008 της Επιτροπής, της 18ης Ιουλίου 2008, για την εφαρμογή και την τροποποίηση του κανονισμού του κανονισμού (ΕΚ) 715/2007 την τιμή του τελικού συντελεστή συμμόρφωσης CF polluant και την τιμή του προσωρινού συντελεστή συμμόρφωσης CF polluant για τη μάζα οξειδίων του αζώτου.

2)	Απορρίπτει τις προσφυγές κατά τα λοιπά.

3)

Τα αποτελέσματα της διάταξης του κανονισμού που ακυρώνεται δυνάμει του σημείου 1 του παρόντος διατακτικού διατηρούνται μέχρι την έκδοση, εντός εύλογης προθεσμίας η οποία δεν μπορεί να υπερβεί τους δώδεκα μήνες από την ημερομηνία ενάρξεως ισχύος των αποτελεσμάτων της παρούσας απόφασης, νέας ρύθμισης που θα αντικαθιστά τις εν λόγω διατάξεις

4)	Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή φέρει τα δικαστικά έξοδά της καθώς και το ήμισυ των δικαστικών εξόδων του ville de Paris, του ville de Bruxelles και του Ayuntamiento de Madrid.

---

(1)  EE C 314 της 29.8.2016.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 13ης Δεκεμβρίου 2018 — Schubert κ.λπ. κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-530/16) (1)

([Υπαλληλική υπόθεση - Αποδοχές - Ετήσια αναπροσαρμογή των αποδοχών και των συντάξεων των υπαλλήλων και του λοιπού προσωπικού - Κανονισμοί (ΕΕ) 422/2014 και 423/2014 - Προσαρμογές των μισθών και των συντάξεων για τα έτη 2011 και 2012 - Υποχρέωση αιτιολόγησης - Αναλογικότητα - Δικαιολογημένη εμπιστοσύνη - Κανόνες σχετικοί με τον κοινωνικό διάλογο])

(2019/C 82/49)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγοντες-ενάγοντες: Ludwig Schubert (Overijse, Βέλγιο) και οι 6 λοιποί προσφεύγοντες-ενάγοντες των οποίων τα ονόματα περιλαμβάνονται στο παράρτημα της απόφασης (εκπρόσωποι: C. Bernard-Glanz, N. Flandin και S. Rodrigues, δικηγόροι)

Καθής-εναγομένη: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: αρχικώς J. Currall και G. Gattinara, στη συνέχεια G. Gattinara και L. Radu Bouyon)

Παρεμβαίνοντα υπέρ της καθής-εναγομένης: Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (εκπρόσωποι: E. Taneva και M. Ecker)· και Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: αρχικώς M. Bauer και M. Veiga, στη συνέχεια M. Bauer και R. Meyer)

Αντικείμενο

Προσφυγή-αγωγή δυνάμει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ με αίτημα, αφενός, την ακύρωση των αποφάσεων της Επιτροπής με τις οποίες στους μισθούς ή τις συντάξεις των προσφευγόντων-εναγόντων εφαρμόστηκε προσαρμογή 0 % για το 2011 κατά τα προβλεπόμενα στον κανονισμό (ΕE) 422/2014 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Απριλίου 2014, για την αναπροσαρμογή, από 1ης Ιουλίου 2011, των αποδοχών και των συντάξεων των υπαλλήλων και του λοιπού προσωπικού της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς και των διορθωτικών συντελεστών που εφαρμόζονται στις εν λόγω αποδοχές και συντάξεις (ΕΕ 2014, L 129, σ. 5), και προσαρμογή 0,8 % για το 2012, κατά τα προβλεπόμενα στον κανονισμό (ΕE) 423/2014 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Απριλίου 2014, για την αναπροσαρμογή, από 1ης Ιουλίου 2012, των αποδοχών και των συντάξεων των υπαλλήλων και του λοιπού προσωπικού της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς και των διορθωτικών συντελεστών που εφαρμόζονται στις εν λόγω αποδοχές και συντάξεις (ΕΕ 2014, L 129, σ. 12), και, αφετέρου, την αποκατάσταση της ζημίας που ισχυρίζονται ότι υπέστησαν οι προσφεύγοντες-ενάγοντες λόγω των αποφάσεων αυτών.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή-αγωγή.

2)	Οι προσφεύγοντες-ενάγοντες φέρουν τα δικαστικά έξοδά τους καθώς και τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

3)	Το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο φέρουν τα δικαστικά έξοδά τους.

---

(1)  EE C 96 της 23.3.2015 (υπόθεση η οποία καταχωρίστηκε αρχικώς στο πρωτόκολλο του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τον αριθμό F-4/15 και μεταφέρθηκε στο Γενικό Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης την 1.9.2016).

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 13ης Δεκεμβρίου 2018 — Carpenito κ.λπ. κατά Συμβουλίου

(Συνεκδικασθείσες υποθέσεις T-543/16 και T-544/16) (1)

([Υπαλληλική υπόθεση - Αποδοχές - Ετήσια αναπροσαρμογή των αποδοχών και των συντάξεων των υπαλλήλων και του λοιπού προσωπικού - Κανονισμοί (ΕΕ) 422/2014 και 423/2014 - Προσαρμογές των μισθών και των συντάξεων για τα έτη 2011 και 2012 - Υποχρέωση αιτιολόγησης - Αναλογικότητα - Δικαιολογημένη εμπιστοσύνη - Κανόνες σχετικοί με τον κοινωνικό διάλογο])

(2019/C 82/50)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγων-ενάγων στην υπόθεση T-543/16: Renzo Carpenito (Overijse, Βέλγιο) (εκπρόσωπος: M. Velardo, δικηγόρος)

Προσφεύγοντες-ενάγοντες στην υπόθεση T-544/16: Μαρία Καννελλοπούλου (Cranves-Sales, Γαλλία), José Carlos Lechado García (Βρυξέλλες, Βέλγιο), Bernd Loescher (Rhode-Saint-Genèse, Βέλγιο), Evelina Milenova (Βρυξέλλες) (εκπρόσωπος: M. Velardo, δικηγόρος)

Καθού-εναγόμενο: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: αρχικώς M. Bauer και M. Veiga, στη συνέχεια M. Bauer και R. Meyer)

Παρεμβαίνον υπέρ του καθού-εναγομένου: Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (εκπρόσωποι: M. Ecker και E. Taneva)

Αντικείμενο

Προσφυγή-αγωγή δυνάμει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ με αίτημα, αφενός, την ακύρωση των αποφάσεων του Συμβουλίου με τις οποίες στους μισθούς ή τις συντάξεις των προσφευγόντων-εναγόντων εφαρμόστηκε προσαρμογή 0 % για το 2011 κατά τα προβλεπόμενα στον κανονισμό (ΕE) 422/2014 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Απριλίου 2014, για την αναπροσαρμογή, από 1ης Ιουλίου 2011, των αποδοχών και των συντάξεων των υπαλλήλων και του λοιπού προσωπικού της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς και των διορθωτικών συντελεστών που εφαρμόζονται στις εν λόγω αποδοχές και συντάξεις (ΕΕ 2014, L 129, σ. 5), και προσαρμογή 0,8 % για το 2012, κατά τα προβλεπόμενα στον κανονισμό (ΕE) 423/2014 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Απριλίου 2014, για την αναπροσαρμογή, από 1ης Ιουλίου 2012, των αποδοχών και των συντάξεων των υπαλλήλων και του λοιπού προσωπικού της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς και των διορθωτικών συντελεστών που εφαρμόζονται στις εν λόγω αποδοχές και συντάξεις (ΕΕ 2014, L 129, σ. 12), και, αφετέρου, την αποκατάσταση της ζημίας που ισχυρίζονται ότι υπέστησαν οι προσφεύγοντες-ενάγοντες λόγω των αποφάσεων αυτών.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει τις προσφυγές-αγωγές.

2)	Οι προσφεύγοντες-ενάγοντες φέρουν τα δικαστικά έξοδά τους καθώς και τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

3)	Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο φέρει τα δικαστικά έξοδά του.

---

(1)  EE C 146 du 4.5.2015 (υπόθεση η οποία καταχωρίστηκε αρχικώς στο πρωτόκολλο του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τον αριθμό F-31/15 και μεταφέρθηκε στο Γενικό Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης την 1.9.2016).

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 13ης Δεκεμβρίου 2018 — Wahlström κατά Frontex

(Υπόθεση T-591/16) (1)

((Υπαλληλική υπόθεση - Έκτακτοι υπάλληλοι - Frontex - Μη ανανέωση συμβάσεως ορισμένου χρόνου - Άρθρο 8 του ΚΛΠ - Καθήκον μέριμνας - Χρήση ακυρωθείσας έκθεσης αξιολόγησης - Πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως - Ευθύνη - Δικαστικά έξοδα - Επιείκεια - Άρθρο 135, παράγραφος 1, του Κανονισμού Διαδικασίας))

(2019/C 82/51)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγων-ενάγων: Kari Wahlström (Espoo, Φινλανδία) (εκπρόσωπος: Σ. Παππάς, δικηγόρος)

Καθού-εναγόμενος: Ευρωπαϊκός Οργανισμός Συνοριοφυλακής και Ακτοφυλακής (εκπρόσωποι: H. Caniard και S. Drew, επικουρούμενοι από τον B. Wägenbaur, δικηγόρο)

Αντικείμενο

Προσφυγή βάσει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ με αίτημα, αφενός, την ακύρωση της αποφάσεως της 26ης Ιουνίου 2015 περί μη ανανεώσεως της συμβάσεως εκτάκτου υπαλλήλου του προσφεύγοντος στη Frontex και, αφετέρου, την αποκατάσταση της ζημίας την οποία ισχυρίζεται ότι υπέστη ο προσφεύγων-ενάγων λόγω της συνακόλουθης απώλειας του μισθού και των αντίστοιχων συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή-αγωγή.

2)	Κάθε διάδικος φέρει τα δικαστικά έξοδά του.

---

(1)  EE C 251 της 11.7.2016 (υπόθεση η οποία καταχωρίστηκε αρχικώς στο πρωτόκολλο του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τον αριθμό F-21/16 και μεταφέρθηκε στο Γενικό Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης την 1.9.2016).

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 13ης Δεκεμβρίου 2018 — Haeberlen κατά ENISA

(Υπόθεση T-632/16) (1)

([Υπαλληλική υπόθεση - Αποδοχές - Ετήσια αναπροσαρμογή των αποδοχών και συντάξεων των υπαλλήλων και του λοιπού προσωπικού - Κανονισμοί (ΕΕ) 422/2014 και 423/2014 - Αναπροσαρμογές των μισθών και συντάξεων για τα έτη 2011 και 2012 - Υποχρέωση αιτιολογήσεως - Αναλογικότητα - Δικαιολογημένη εμπιστοσύνη - Κανόνες σχετικοί με τον κοινωνικό διάλογο])

(2019/C 82/52)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγων-ενάγων: Thomas Haeberlen (Swisttal, Γερμανία) (εκπρόσωποι: αρχικώς L. Levi και A. Tymen, στη συνέχεια L. Levi και τέλος L. Levi και C. Bernard-Glanz, δικηγόροι)

Καθού-εναγόμενος: Οργανισμός της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την Ασφάλεια Δικτύων και Πληροφοριών (εκπρόσωποι: A. Ryan, επικουρούμενος από τους D. Waelbroeck και A. Duron, δικηγόρους)

Παρεμβαίνοντα υπέρ του καθού-εναγομένου: Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (εκπρόσωποι: E. Taneva και M. Ecker) και Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: M. Bauer και R. Meyer)

Αντικείμενο

Αίτημα δυνάμει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ με αντικείμενο, αφενός, την ακύρωση της αποφάσεως του ENISA της 21ης Οκτωβρίου 2015, με την οποία υποχρεώθηκε ο προσφεύγων-ενάγων να καταβάλει το ποσό των 3 133,19 ευρώ, κατόπιν της εφαρμογής επί των αποδοχών του της προσαρμογής 0 % για το έτος 2011, την οποία προέβλεψε ο κανονισμός (ΕΕ) 422/2014 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Απριλίου 2014, για την αναπροσαρμογή, από 1ης Ιουλίου 2011, των αποδοχών και των συντάξεων των υπαλλήλων και του λοιπού προσωπικού της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς και των διορθωτικών συντελεστών που εφαρμόζονται στις εν λόγω αποδοχές και συντάξεις (ΕΕ 2014, L 129, σ. 5), και της προσαρμογής 0,8 % για το έτος 2012, την οποία προέβλεψε ο κανονισμός (ΕΕ) 423/2014 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Απριλίου 2014, για την αναπροσαρμογή, από 1ης Ιουλίου 2012, των αποδοχών και των συντάξεων των υπαλλήλων και του λοιπού προσωπικού της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς και των διορθωτικών συντελεστών που εφαρμόζονται στις εν λόγω αποδοχές και συντάξεις (ΕΕ 2014, L 129, σ. 12), και, αφετέρου, την ικανοποίηση της ηθικής βλάβης την οποία ισχυρίζεται ότι υπέστη ο προσφεύγων-ενάγων λόγω της αποφάσεως αυτής.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή-αγωγή.

2)	Ο Thomas Haeberlen φέρει τα δικαστικά έξοδά του καθώς και τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε ο Οργανισμός της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την Ασφάλεια Δικτύων και Πληροφοριών (ENISA).

3)	Το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο φέρουν τα δικαστικά έξοδά τους.

---

(1)  EE C 410 της 7.11.2016.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 13ης Δεκεμβρίου 2018 – C=Holdings κατά EUIPO – Trademarkers (C=commodore)

(Υπόθεση T-672/16) (1)

({Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Διαδικασία για την κήρυξη έκπτωσης - Επέκταση της προστασίας διεθνούς καταχώρισης στην Ευρωπαϊκή Ένωση - Εικονιστικό σήμα C=commodore - Αίτηση ακύρωσης των αποτελεσμάτων της διεθνούς καταχώρισης - Άρθρο 158, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 [νυν άρθρο 198, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001] - Άρθρο 51, παράγραφος 1, στοιχείο αʹ, του κανονισμού 207/2009 [νυν άρθρο 58, παράγραφος 1, στοιχείο αʹ, του κανονισμού 2017/1001] - Έλλειψη ουσιαστικής χρήσης σχετικά με ορισμένα προϊόντα και υπηρεσίες που αφορά η διεθνής καταχώριση - Ύπαρξη εύλογης αιτίας για τη μη χρήση})

(2019/C 82/53)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: C=Holdings BV (Oldenzaal, Κάτω Χώρες) (εκπρόσωποι: αρχικώς P. Maeyaert και K. Neefs, στη συνέχεια, P. Maeyaert και J. Muyldermans, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωπος: D. Gája)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του EUIPO, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου: Trademarkers NV (Αμβέρσα, Βέλγιο)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του τετάρτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 13ης Ιουλίου 2016 (υπόθεση R 2585/2015 4), σχετικά με διαδικασία για την κήρυξη έκπτωσης μεταξύ της Trademarkers και της C=Holdings.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)

Ακυρώνει την απόφαση του τετάρτου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO) της 13ης Ιουλίου 2016 (υπόθεση R 2585/2015 4), σχετικά με διαδικασία για την κήρυξη έκπτωσης μεταξύ της Trademarkers NV και της C=Holdings BV, καθόσον το τμήμα προσφυγών απέρριψε την προσφυγή της C=Holdings όσον αφορά την ύπαρξη εύλογης αιτίας για τη μη χρήση της διεθνούς καταχώρισης της οποίας είναι δικαιούχος.

2)	Καταδικάζει το EUIPO στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  EE C 410 της 7.11.2016.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 13ης Δεκεμβρίου 2018 — Πιπιλιάγκας κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-689/16) (1)

((Υπαλληλική υπόθεση - Υπάλληλοι - Τοποθέτηση - Απόφαση με αναδρομική ισχύ - Άρθρο 22α του ΚΥΚ - Αναρμόδια αρχή - Ευθύνη - Αποκατάσταση της υλικής ζημίας και ικανοποίηση της ηθικής βλάβης))

(2019/C 82/54)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγων-ενάγων: Νικόλαος Πιπιλιάγκας (Βρυξέλλες, Βέλγιο) (εκπρόσωποι: αρχικώς J.-N. Louis και N. de Montigny, στη συνέχεια J.-N. Louis, δικηγόροι)

Καθής-εναγομένη: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: αρχικώς C. Berardis-Kayser και G. Gattinara, στη συνέχεια G. Gattinara και L. Radu Bouyon)

Αντικείμενο

Προσφυγή-αγωγή, δυνάμει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ με αίτημα, αφενός, την ακύρωση της από 22 Δεκεμβρίου 2015 αποφάσεως του προϊσταμένου της μονάδας «Διαχείριση σταδιοδρομίας και επαγγελματικές επιδόσεις» της γενικής διευθύνσεως «Ανθρώπινοι πόροι και Ασφάλεια» της Επιτροπής, περί αναδρομικής τοποθετήσεως του προσφεύγοντος-ενάγοντος σε νέα θέση, και, αφετέρου, την αποκατάσταση της υλικής ζημίας και την ικανοποίηση της ηθικής βλάβης που αυτός ισχυρίζεται ότι υπέστη.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Ακυρώνει την από 22 Δεκεμβρίου 2015 απόφαση του προϊσταμένου της μονάδας «Διαχείριση σταδιοδρομίας και επαγγελματικές επιδόσεις» της γενικής διευθύνσεως «Ανθρώπινοι πόροι και Ασφάλεια» της Ευρωπαϊκής Επιτροπής περί τοποθετήσεως του Νικόλαου Πιπιλιάγκα σε νέα θέση από 1ης Ιανουαρίου 2013.

2)	Απορρίπτει την προσφυγή-αγωγή κατά τα λοιπά.

3)	Η Επιτροπή φέρει τα δικαστικά έξοδά της καθώς και το ήμισυ των εξόδων του Ν. Πιπιλιάγκα.

4)	Ο Ν. Πιπιλιάγκας φέρει το ήμισυ των δικαστικών εξόδων του.

---

(1)  EE C 441 της 28.11.2016.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 13ης Δεκεμβρίου 2018 — CX κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-743/16 RENV) (1)

((Υπαλληλική υπόθεση - Υπάλληλοι - Πειθαρχική κύρωση - Παύση - Δικαιώματα άμυνας - Καθήκον μέριμνας - Άρθρο 22, παράγραφος 1, του παραρτήματος IX του ΚΥΚ - Άρθρα 41 και 52 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων - Ευθύνη - Υποστατό της ζημίας - Αιτιώδης συνάφεια))

(2019/C 82/55)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγων-ενάγων: CX (εκπρόσωπος: É. Boigelot, δικηγόρος)

Καθής-εναγομένη: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: F. Simonetti και C. Ehrbar)

Αντικείμενο

Προσφυγή-αγωγή δυνάμει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ με αίτημα, αφενός, την ακύρωση της αποφάσεως της 16ης Οκτωβρίου 2013 με την οποία η Επιτροπή διαπίστωσε ότι ο προσφεύγων-ενάγων είχε διαπράξει δύο σοβαρά παραπτώματα και, συνακόλουθα, του επέβαλε την κύρωση της παύσεως χωρίς μείωση των συνταξιοδοτικών του δικαιωμάτων, καθώς και, αφετέρου, την αποκατάσταση της ζημίας την οποία ο προσφεύγων-ενάγων ισχυρίζεται ότι υπέστη λόγω της αποφάσεως αυτής.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Ακυρώνει την απόφαση της 16ης Οκτωβρίου 2013 με την οποία η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επέβαλε στον CX την κύρωση της παύσεως χωρίς μείωση pro tempore των συνταξιοδοτικών του δικαιωμάτων.

2)	Απορρίπτει την προσφυγή-αγωγή κατά τα λοιπά.

3)	Κάθε διάδικος φέρει τα δικαστικά έξοδά του.

---

(1)  EE C 85 της 22.3.2014 (υπόθεση η οποία καταχωρίστηκε αρχικώς στο πρωτόκολλο του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τον αριθμό F-5/14 και μεταφέρθηκε στο Γενικό Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης την 1.9.2016).

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 13ης Δεκεμβρίου 2018 — Monolith Frost κατά EUIPO — Dovgan (PLOMBIR)

(Υπόθεση T-830/16) (1)

({Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Διαδικασία για την κήρυξη ακυρότητας - Λεκτικό σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης PLOMBIR - Απόλυτος λόγος απαραδέκτου - Περιγραφικός χαρακτήρας - Άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο γʹ, του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 [νυν άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο γʹ, του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001] - Εξέταση των πραγματικών περιστατικών - Άρθρο 76, παράγραφος 1, του κανονισμού 207/2009 (νυν άρθρο 95, παράγραφος 1, του κανονισμού 2017/1001) - Αποδεικτικά στοιχεία προσκομιζόμενα για πρώτη φορά ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου})

(2019/C 82/56)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Monolith Frost GmbH (Leopoldshöhe, Γερμανία) (εκπρόσωποι: E. Liebich και S. Labesius, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: A. Söder, D. Walicka και M. Fischer)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του EUIPO, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου:: Dovgan GmbH (Αμβούργο, Γερμανία) (εκπρόσωποι: J. C. Plate και R. Kaase, δικηγόροι)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του τετάρτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 22ας Σεπτεμβρίου 2016 (υπόθεση R 1812/2015-4), σχετικά με διαδικασία για την κήρυξη ακυρότητας μεταξύ των Monolith Frost και Dovgan.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Ακυρώνει την απόφαση του τετάρτου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO) της 22ας Σεπτεμβρίου 2016 (υπόθεση R 1812/2015-4).

2)	Το EUIPO φέρει, πέραν των δικών του εξόδων, τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η Monolith Frost GmbH, συμπεριλαμβανομένων των αναγκαίων εξόδων στα οποία υποβλήθηκε η Monolith Frost στο πλαίσιο της διαδικασίας ενώπιον του τμήματος προσφυγών του EUIPO.

3)	Η Dovgan GmbH φέρει τα δικαστικά έξοδά της.

---

(1)  EE C 22 της 23.1.2017.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 13ης Δεκεμβρίου 2018 — Azarov κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-247/17) (1)

((Κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας - Περιοριστικά μέτρα λόγω της κατάστασης στην Ουκρανία - Δέσμευση κεφαλαίων - Κατάλογος των προσώπων, οντοτήτων και φορέων επί των οποίων εφαρμόζεται η δέσμευση κεφαλαίων και οικονομικών πόρων - Διατήρηση του ονόματος του προσφεύγοντος στον κατάλογο - Δικαίωμα ιδιοκτησίας - Δικαίωμα ασκήσεως οικονομικής δραστηριότητας - Πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως))

(2019/C 82/57)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Mykola Yanovych Azarov (Κίεβο, Ουκρανία) (εκπρόσωποι: G. Lansky και A. Egger, δικηγόροι)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: J.-P. Hix και F. Naert)

Αντικείμενο

Προσφυγή δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ με αίτημα την ακύρωση της αποφάσεως (ΚΕΠΠΑ) 2017/381 του Συμβουλίου, της 3ης Μαρτίου 2017, για την τροποποίηση της απόφασης 2014/119/ΚΕΠΠΑ σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά ορισμένων προσώπων, οντοτήτων και φορέων λόγω της κατάστασης στην Ουκρανία (ΕΕ 2017, L 58, σ. 34), και του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 2017/374 του Συμβουλίου, της 3ης Μαρτίου 2017, για την εφαρμογή του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 208/2014 σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά ορισμένων προσώπων, οντοτήτων και φορέων ενόψει της κατάστασης στην Ουκρανία (ΕΕ 2017, L 58, σ. 1), στο μέτρο που διατηρήθηκε το όνομα του προσφεύγοντος στον κατάλογο των προσώπων, οντοτήτων και φορέων επί των οποίων εφαρμόζονται τα εν λόγω περιοριστικά μέτρα.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει τον Mykola Yanovych Azarov στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  EE C 195 της 19.6.2017.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 13ης Δεκεμβρίου 2018 — Monster Energy κατά EUIPO — Bösel (MONSTER DIP)

(Υπόθεση T-274/17) (1)

({Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Διαδικασία ανακοπής - Αίτηση καταχωρίσεως εικονιστικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης MONSTER DIP - Προγενέστερα λεκτικά και εικονιστικά σήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και μη καταχωρισμένο σημείο που χρησιμοποιείται στις συναλλαγές, τα οποία περιλαμβάνουν το λεκτικό στοιχείο «monster» - Σχετικοί λόγοι απαραδέκτου - Έλλειψη κινδύνου συγχύσεως - Άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 [νυν άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001] - Έλλειψη κινδύνου παραπλανητικής συσχετίσεως - Άρθρο 8, παράγραφος 4, του κανονισμού 207/2009 (νυν άρθρο 8, παράγραφος 4, του κανονισμού 2017/1001) - Έλλειψη κινδύνου αποδυναμώσεως φημισμένου προγενέστερου σήματος - Άρθρο 8, παράγραφος 5, του κανονισμού 207/2009 (νυν άρθρο 8, παράγραφος 5, του κανονισμού 2017/1001)})

(2019/C 82/58)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Monster Energy Company (Corona, Καλιφόρνια, Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής) (εκπρόσωπος: P. Brownlow, solicitor)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωπος: D. Gája)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του EUIPO: Marco Bösel (Bad Fallingbostel, Γερμανία)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του δευτέρου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 13ης Δεκεμβρίου 2016 (υπόθεση R 1062/2016-2), σχετικά με διαδικασία ανακοπής μεταξύ της Monster Energy Company και του Marco Bösel.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει τη Monster Energy Company στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  EE C 221 της 10.7.2017.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 13ης Δεκεμβρίου 2018 — De Loecker κατά ΕΥΕΔ

(Υπόθεση T-537/17) (1)

((Υπαλληλική υπόθεση - ΕΥΕΔ - Έκτακτοι υπάλληλοι - Ηθική παρενόχληση - Αίτηση αρωγής - Απόρριψη αιτήσεως - Δικαίωμα ακροάσεως - Ευθύνη))

(2019/C 82/59)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγων-ενάγων: Stéphane De Loecker (Βρυξέλλες, Βέλγιο) (εκπρόσωποι: αρχικώς J.-N. Louis και N. de Montigny, στη συνέχεια J.-N. Louis, δικηγόροι)

Καθής-εναγομένη: Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσης (εκπρόσωποι: S. Marquardt και R. Spac)

Αντικείμενο

Προσφυγή-αγωγή δυνάμει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ με αίτημα, αφενός, την ακύρωση της αποφάσεως της ΕΥΕΔ της 10ης Οκτωβρίου 2016 με την οποία απορρίφθηκε η αίτηση αρωγής του προσφεύγοντος-ενάγοντος που είχε υποβληθεί δυνάμει των άρθρων 12α και 24 του ΚΥΚ των υπαλλήλων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και, αφετέρου, την αποκατάσταση της ζημίας που φέρεται ότι υπέστη ο προσφεύγων-ενάγων.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Ακυρώνει την απόφαση της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Εξωτερικής Δράσης (ΕΥΕΔ) της 10ης Οκτωβρίου 2016 με την οποία απορρίφθηκε η αίτηση αρωγής του Stéphane De Loecker που είχε υποβληθεί δυνάμει των άρθρων 12α και 24 του ΚΥΚ των υπαλλήλων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

2)	Απορρίπτει την προσφυγή-αγωγή κατά τα λοιπά.

3)	Καταδικάζει την ΕΥΕΔ στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  EE C 347 της 16.10.2017.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 12ης Δεκεμβρίου 2018 — Γαλλία κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-609/17) (1)

([ΕΓΤΕ - Δαπάνες που αποκλείονται από τη χρηματοδότηση - Δαπάνες που πραγματοποιήθηκαν από τη Γαλλία - Επιστροφές κατά την εξαγωγή στον τομέα του κρέατος πουλερικών - Κατ’ αποκοπή δημοσιονομικές διορθώσεις - Κανονισμοί (ΕΚ) 1290/2005 και (ΕΕ) 1306/2013 - Υγιής, ανόθευτη και σύμφωνη με τα συναλλακτικά ήθη ποιότητα - Έλεγχοι - Αναλογικότητα])

(2019/C 82/60)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Γαλλική Δημοκρατία (εκπρόσωποι: F. Alabrune, D. Colas, B. Fodda και E. de Moustier)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: A. Lewis και D. Bianchi)

Αντικείμενο

Προσφυγή δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ για τη μερική ακύρωση της εκτελεστικής αποφάσεως (ΕΕ) 2017/1144 της Επιτροπής, της 26ης Ιουνίου 2017, για τον αποκλεισμό από τη χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης ορισμένων δαπανών που πραγματοποιήθηκαν από τα κράτη μέλη στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Εγγυήσεων (ΕΓΤΕ) και του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Αγροτικής Ανάπτυξης (ΕΓΤΑΑ) (ΕΕ 2017, L 165, σ. 37), καθόσον αποκλείει τις πληρωμές που πραγματοποίησε η Γαλλική Δημοκρατία στο πλαίσιο του ΕΓΤΕ συνολικού ύψους 120 901 216,61 ευρώ.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει τη Γαλλική Δημοκρατία στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  EE C 382 της 13.11.2017.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 13ης Δεκεμβρίου 2018 — UP κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-706/17) (1)

((Υπαλληλική υπόθεση - Υπάλληλοι - Σοβαρή ασθένεια - Αίτημα για μερική απασχόληση για ιατρικούς λόγους - Απόρριψη του αιτήματος - Αρχή της απαγορεύσεως διακρίσεων λόγω αναπηρίας - Δικαίωμα ακροάσεως - Αρχή της χρηστής διοικήσεως - Καθήκον μέριμνας - Ευθύνη))

(2019/C 82/61)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα-ενάγουσα: UP (εκπρόσωπος: M. Casado García-Hirschfeld, δικηγόρος)

Καθής-εναγομένη: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: T. Bohr και B. Mongin)

Αντικείμενο

Προσφυγή-αγωγή δυνάμει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ με αίτημα, αφενός, την ακύρωση της αποφάσεως της Επιτροπής της 26ης Απριλίου 2017 περί απορρίψεως του αιτήματος της προσφεύγουσας-ενάγουσας για μερική απασχόληση για ιατρικούς λόγους και, αφετέρου, την αποκατάσταση της υλικής ζημίας και την ικανοποίηση της ηθικής βλάβης που ισχυρίζεται ότι υπέστη η προσφεύγουσα-ενάγουσα.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή-αγωγή.

2)	Η UP φέρει τα δικαστικά έξοδά της καθώς και τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

---

(1)  EE C 5 της 8.1.2018.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 12ης Δεκεμβρίου 2018 — Bischoff κατά EUIPO — Miroglio Fashion (CARACTÈRE)

(Υπόθεση T-743/17) (1)

({Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Διαδικασία κηρύξεως ακυρότητας - Λεκτικό σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης CARACTÈRE - Απόλυτοι λόγοι απαραδέκτου - Έλλειψη περιγραφικού χαρακτήρα - Διακριτικός χαρακτήρας - Άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχεία β' και γ', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 [νυν άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχεία β' και γ', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001]})

(2019/C 82/62)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Bischoff GmbH (Muggensturm, Γερμανία) (εκπρόσωπος: D. Régnier, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: S. Pétrequin και A. Folliard-Monguiral)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του EUIPO, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου: Miroglio Fashion Srl (Alba, Ιταλία) (εκπρόσωπος: O. Vanner)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του πρώτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 20ής Ιουλίου 2017 (υπόθεση R 328/2016-1), σχετικά με διαδικασία κηρύξεως ακυρότητας μεταξύ της Bischoff και της Miroglio Fashion.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει την Bischoff GmbH στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  EE C 13 της 15.1.2018.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 12ης Δεκεμβρίου 2018 — Vitromed κατά EUIPO — Vitromed Healthcare (VITROMED Germany)

(Υπόθεση T-821/17) (1)

({Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Διαδικασία ανακοπής - Αίτηση καταχωρίσεως εικονιστικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης VITROMED Germany - Προγενέστερο λεκτικό σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης Vitromed - Σχετικός λόγος απαραδέκτου - Κίνδυνος συγχύσεως - Άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 [νυν άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001]})

(2019/C 82/63)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Vitromed GmbH (Jena, Γερμανία) (εκπρόσωπος: M. Linß, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: A. Graul, D. Walicka και M. Fischer)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του EUIPO, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου: Vitromed Healthcare (Jaipur, Ινδία) (εκπρόσωπος: J. Schmidt, δικηγόρος)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του δευτέρου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 26ης Σεπτεμβρίου 2017 (υπόθεση R 2402/2016-2), σχετικά με διαδικασία ανακοπής μεταξύ Vitromed Healthcare και Vitromed.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει τη Vitromed GmbH στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  EE C 52 της 12.2.2018.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 13ης Δεκεμβρίου 2018 — CN κατά Κοινοβουλίου

(Υπόθεση T-76/18) (1)

((Υπαλληλική υπόθεση - Διαπιστευμένοι κοινοβουλευτικοί βοηθοί - Άρθρο 24 του ΚΥΚ - Αίτημα αρωγής - Άρθρο 12α του ΚΥΚ - Ηθική παρενόχληση - Συμβουλευτική επιτροπή για την παρενόχληση και την πρόληψή της στον χώρο εργασίας η οποία εξετάζει καταγγελίες διαπιστευμένων κοινοβουλευτικών βοηθών κατά μελών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου - Απορριπτική απόφαση επί του αιτήματος αρωγής - Δικαίωμα ακροάσεως - Αρχή της εκατέρωθεν ακροάσεως - Άρνηση κοινοποιήσεως της γνωμοδοτήσεως της συμβουλευτικής επιτροπής και των πρακτικών εξετάσεως των μαρτύρων - Άρνηση του καθού-εναγομένου θεσμικού οργάνου να συμμορφωθεί προς μέτρο διεξαγωγής αποδείξεων του Γενικού Δικαστηρίου))

(2019/C 82/64)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγων-ενάγων: CN (εκπρόσωποι: C. Bernard-Glanz και A. Tymen, δικηγόροι)

Καθού-εναγόμενο: Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (εκπρόσωποι: D. Boytha και E. Taneva)

Αντικείμενο

Προσφυγή-αγωγή δυνάμει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ με αίτημα, αφενός, την ακύρωση της αποφάσεως του Κοινοβουλίου της 20ής Μαρτίου 2017 με την οποία η επιφορτισμένη με τη σύναψη των συμβάσεων προσλήψεως αρχή αυτού του θεσμικού οργάνου απέρριψε το αίτημα αρωγής που είχε υποβάλει ο προσφεύγων-ενάγων στις 13 Φεβρουαρίου 2013 και, αφετέρου, χρηματική ικανοποίηση λόγω της βλάβης που φέρεται να υπέστη ο προσφεύγων-ενάγων.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Ακυρώνει την απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της 20ής Μαρτίου 2017, με την οποία η επιφορτισμένη με τη σύναψη των συμβάσεων προσλήψεως αρχή αυτού του θεσμικού οργάνου απέρριψε το αίτημα αρωγής που είχε υποβάλει ο CN στις 13 Φεβρουαρίου 2013.

2)	Υποχρεώνει το Κοινοβούλιο να καταβάλει στον CΝ, ως χρηματική ικανοποίηση λόγω της προκληθείσας ηθικής βλάβης, ποσό ύψους 8 500 ευρώ.

3)	Απορρίπτει την προσφυγή-αγωγή κατά τα λοιπά.

4)	Καταδικάζει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  EE C 134 της 16.4.2018.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 13ης Δεκεμβρίου 2018 — CH κατά Κοινοβουλίου

(Υπόθεση T-83/18) (1)

((Υπαλληλική υπόθεση - Διαπιστευμένοι κοινοβουλευτικοί βοηθοί - Άρθρο 24 του ΚΥΚ - Αίτημα αρωγής - Άρθρο 12α του ΚΥΚ - Ηθική παρενόχληση - Συμβουλευτική επιτροπή για την παρενόχληση και την πρόληψή της στον χώρο εργασίας η οποία εξετάζει καταγγελίες διαπιστευμένων κοινοβουλευτικών βοηθών κατά μελών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου - Απορριπτική απόφαση επί του αιτήματος αρωγής - Δικαίωμα ακροάσεως - Αρχή της εκατέρωθεν ακροάσεως - Άρνηση κοινοποιήσεως της γνωμοδοτήσεως της συμβουλευτικής επιτροπής και των πρακτικών εξετάσεως των μαρτύρων - Άρνηση του καθού-εναγομένου θεσμικού οργάνου να συμμορφωθεί προς μέτρο διεξαγωγής αποδείξεων του Γενικού Δικαστηρίου))

(2019/C 82/65)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα-ενάγουσα: CH (εκπρόσωποι: C. Bernard-Glanz και A. Tymen, δικηγόροι)

Καθού-εναγόμενο: Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (εκπρόσωποι: D. Boytha και E. Taneva)

Αντικείμενο

Προσφυγή-αγωγή δυνάμει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ με αίτημα, αφενός, την ακύρωση της αποφάσεως του Κοινοβουλίου της 20ής Μαρτίου 2017 με την οποία η επιφορτισμένη με τη σύναψη των συμβάσεων προσλήψεως αρχή αυτού του θεσμικού οργάνου απέρριψε το αίτημα αρωγής που είχε υποβάλει η προσφεύγουσα-ενάγουσα στις 22 Δεκεμβρίου 2011 και, αφετέρου, χρηματική ικανοποίηση λόγω της βλάβης που φέρεται να υπέστη η προσφεύγουσα-ενάγουσα.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Ακυρώνει την απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της 20ής Μαρτίου 2017, με την οποία η επιφορτισμένη με τη σύναψη των συμβάσεων προσλήψεως αρχή αυτού του θεσμικού οργάνου απέρριψε το αίτημα αρωγής που είχε υποβάλει η CH στις 22 Δεκεμβρίου 2011.

2)	Υποχρεώνει το Κοινοβούλιο να καταβάλει στη CH, ως χρηματική ικανοποίηση λόγω της προκληθείσας ηθικής βλάβης, ποσό ύψους 8 500 ευρώ.

3)	Απορρίπτει την προσφυγή-αγωγή κατά τα λοιπά.

4)	Καταδικάζει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  EE C 134 της 16.4.2018.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 13ης Δεκεμβρίου 2018 — Multifit κατά EUIPO (fit+fun)

(Υπόθεση T-94/18) (1)

([Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Αίτηση καταχωρίσεως λεκτικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης fit+fun - Απόλυτος λόγος απαραδέκτου - Έλλειψη διακριτικού χαρακτήρα - Άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001])

(2019/C 82/66)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Multifit Tiernahrungs GmbH (Krefeld, Γερμανία) (εκπρόσωποι: N. Weber και L. Thiel, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: M. Fischer, D. Walicka, M. Eberl και A. Sesma Merino)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του πρώτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 7ης Δεκεμβρίου 2017 (υπόθεση R 847/2017-1) σχετικά με την καταχώριση του λεκτικού σημείου fit+fun ως σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει τη Multifit Tiernahrungs GmbH στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  EE C 134 της 16.4.2018.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 13ης Δεκεμβρίου 2018 — Multifit κατά EUIPO (MULTIFIT)

(Υπόθεση T-98/18) (1)

([Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Αίτηση καταχωρίσεως λεκτικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης MULTIFIT - Απόλυτος λόγος απαραδέκτου - Έλλειψη διακριτικού χαρακτήρα - Άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001])

(2019/C 82/67)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Multifit Tiernahrungs GmbH (Krefeld, Γερμανία) (εκπρόσωποι: N. Weber και L. Thiel, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: A. Sesma Merino, D. Walicka, M. Fischer και M. Eberl)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του πρώτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 15ης Νοεμβρίου 2017 (υπόθεση R 846/2017-1) σχετικά με αίτηση καταχωρίσεως του λεκτικού σημείου MULTIFIT ως σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει τη Multifit Tiernahrungs GmbH στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  EE C 134 της 16.4.2018.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 13ης Δεκεμβρίου 2018 — Knauf κατά EUIPO (upgrade your personality)

(Υπόθεση T-102/18) (1)

([Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Αίτηση καταχωρίσεως λεκτικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης upgrade your personality - Απόλυτος λόγος απαραδέκτου - Έλλειψη διακριτικού χαρακτήρα - Διαφημιστικό σύνθημα - Άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο βʹ, του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001])

(2019/C 82/68)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Martin Knauf (Βερολίνο, Γερμανία) (εκπρόσωπος: H. Jaeger, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: R. Manea και A. Folliard-Monguiral)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του τετάρτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 18ης Δεκεμβρίου 2017 (υπόθεση R 1011/2017-4), σχετικά με αίτηση καταχωρίσεως του λεκτικού σημείου upgrade your personality ως σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Ο Martin Knauf φέρει τα δικαστικά έξοδά του καθώς και τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε το Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO).

---

(1)  EE C 134 της 16.4.2018.

Προσφυγή της 20ής Δεκεμβρίου 2018 — Covestro Deutschland κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-745/18)

(2019/C 82/69)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Covestro Deutschland AG (Λεβερκούζεν, Γερμανία) (εκπρόσωποι: M. Küper, J. Otter, C. Anger και M. Goldberg, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει την απόφαση της Επιτροπής, της 28ης Μαΐου 2018, σχετικά με το καθεστώς κρατικών ενισχύσεων SA.34045 (2013/C) (πρώην 2012/NN) που έθεσε σε εφαρμογή η Γερμανία υπέρ καταναλωτών βασικού φορτίου σύμφωνα με το άρθρο 19, του διατάγματος για τα τέλη δικτύου ηλεκτρικής ενέργειας (εφεξής: StromNEV), με τα στοιχεία C(2018) 3166, ιδίως τον χαρακτηρισμό ως κρατικής ενισχύσεως της πλήρους απαλλαγής των καταναλωτών βασικού φορτίου από την καταβολή τελών δικτύου κατά τα έτη 2012 και 2013, τη διαπίστωση της ασυμβατότητάς τους με την εσωτερική αγορά και την εντολή άμεσης ανακτήσεως από τους δικαιούχους βάσει της ρυθμίσεως περί καταβολής ελάχιστης εισφοράς σύμφωνα με το άρθρο 19, παράγραφος 2, δεύτερη περίοδος, του StromNEV, όπως τροποποιήθηκε με τον νόμο της 3ης Σεπτεμβρίου 2010, καθώς και

—	να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει τους ακόλουθους λόγους.

1.

Υπερβολική διάρκεια της δίκης — Στο πλαίσιο του πρώτου λόγου ακυρώσεως προβάλλεται ότι η ανερχόμενη σε 62 μήνες διάρκεια της δίκης υπερβαίνει κατά περισσότερο από το διπλάσιο τη συνήθη προθεσμία που τάσσεται στο άρθρο 9, παράγραφος 6, του κανονισμού για τη σχετική με τις κρατικές ενισχύσεις διαδικασία (1).

2.

Η απαλλαγή από την καταβολή τελών δικτύου δεν συνιστά ενίσχυση κατά την έννοια του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ. — Στο πλαίσιο του δευτέρου λόγου ακυρώσεως προβάλλεται ότι δεν υφίσταται καμία ευνοϊκή μεταχείριση, διότι λόγω της σταθεροποιητικής επιδράσεως των καταναλωτών βασικού φορτίου χορηγείται προσήκουσα αντιστάθμιση. Εξάλλου, η απαλλαγή δεν χρηματοδοτείται από κρατικούς πόρους.

3.

Συμβατότητα με την εσωτερική αγορά (δικαιολόγηση, άρθρο 107, παράγραφος 3, ΣΛΕΕ) — Στο πλαίσιο του τρίτου λόγου ακυρώσεως προβάλλεται ότι η πλήρης απαλλαγή των καταναλωτών βασικού φορτίου αποκαθιστά σοβαρή ανωμαλία στην οικονομική ζωή της Γερμανίας. Ειδικότερα, οι επιχειρήσεις εντάσεως ενέργειας θα έπρεπε να παραμείνουν ανταγωνιστικές και να αποτραπεί η μεταφορά των δραστηριοτήτων τους στην αλλοδαπή.

4.

Έλλειψη νομιμότητας της εντολής ανακτήσεως — Στο πλαίσιο του τέταρτου λόγου ακυρώσεως προβάλλεται ότι η ανάκτηση της ελάχιστης εισφοράς του 20 % των δημοσιευμένων τελών δικτύου βάσει του άρθρου 19, παράγραφος 2, του StromNEV, όπως ίσχυε έως τις 3 Αυγούστου 2011, είναι αυθαίρετη και παραβιάζει την αρχή της απαγορεύσεως των διακρίσεων. — Περαιτέρω, προβάλλεται ότι ο καθορισμός των τελών δικτύου μόνο με βάση τη μεθοδολογία της φυσικής διαδρομής διασφαλίζει τη συμμόρφωση με τις αρχές της αιτιότητας καθώς και με την καταβολή τελών δικτύου τα οποία είναι αναλογικά και δεν εισάγουν διακρίσεις. — Η εντολή ανακτήσεως παραβιάζει την αρχή της απαγορεύσεως των διακρίσεων καθότι η Επιτροπή δεν αναφέρθηκε στη μεταβατική διάταξη του άρθρου 32, παράγραφος 3, του StromNEV. — Τέλος, προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι οι καταναλωτές βασικού φορτίου είναι ουσιωδώς διαφορετικοί από τους μη τυπικούς χρήστες δικτύου κατά την έννοια του άρθρου 19, παράγραφος 2, πρώτη περίοδος, του StromNEV. Το γεγονός ότι και οι δύο κατηγορίες χρηστών δικτύου, παρά τις διαφορές, υποχρεούνται να καταβάλλουν την ελάχιστη εισφορά του 20 %, δεν δικαιολογείται αντικειμενικά.

---

(1)  Κανονισμός (ΕΕ) 2015/1589 του Συμβουλίου, της 13ης Ιουλίου 2015, περί λεπτομερών κανόνων για την εφαρμογή του άρθρου 108 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ L 248 της 24.9.2015, σ. 9).

Προσφυγή της 21ης Δεκεμβρίου 2018 — Briois κατά Κοινοβουλίου

(Υπόθεση T-750/18)

(2019/C 82/70)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Steeve Briois (Hénin-Beaumont, Γαλλία) (εκπρόσωπος: F. Wagner, δικηγόρος)

Καθού: Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο

Αιτήματα

Ο προσφεύγων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της 24ης Οκτωβρίου 2018, σχετικά με την αίτηση για την άρση της ασυλίας του Steeve Briois (2018/2075 IMM), με την οποία εγκρίθηκε η έκθεση της επιτροπής νομικών θεμάτων A8-0349/2018·

—	να καταδικάσει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής του, ο προσφεύγων προβάλλει τρεις λόγους.

1.

Με τον πρώτο λόγο προβάλλεται παράβαση του άρθρου 8 του πρωτοκόλλου αριθ. 7 περί των προνομίων και ασυλιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: πρωτόκολλο), καθόσον η δήλωση του S. Briois, λόγω της οποίας ασκήθηκε ποινική δίωξη εντός του κράτους μέλους καταγωγής του, αποτελούσε έκφραση γνώμης κατά την άσκηση των κοινοβουλευτικών καθηκόντων του, κατά την έννοια της εν λόγω διατάξεως.

2.	Με τον δεύτερο λόγο προβάλλεται παράβαση του άρθρου 9 του πρωτοκόλλου, καθόσον το Κοινοβούλιο παρέβη τόσο το γράμμα όσο και το πνεύμα της διατάξεως αυτής εκδίδοντας την απόφαση περί άρσεως της ασυλίας του S. Briois, στοιχείο που συνεπάγεται την ακυρότητα της αποφάσεως αυτής.

3.

Με τον τρίτο λόγο προβάλλεται παραβίαση των αρχών της ίσης μεταχειρίσεως και της χρηστής διοικήσεως. Πρώτον, ο προσφεύγων φρονεί ότι το Κοινοβούλιο παραβίασε την αρχή της ισότητας, λόγω της διαφορετικής μεταχειρίσεως της οποίας έτυχε σε σχέση με βουλευτές που τελούσαν σε συγκρίσιμες καταστάσεις, και, κατά συνέπεια, το Κοινοβούλιο παραβίασε και την αρχή της χρηστής διοικήσεως, βάσει της οποίας το αρμόδιο θεσμικό όργανο υπέχει υποχρέωση να εξετάζει με επιμέλεια και αμεροληψία όλα τα κρίσιμα στοιχεία της προκειμένης περιπτώσεως. Δεύτερον, ο προσφεύγων φρονεί ότι, βάσει δέσμης ενδείξεων, μπορεί να συναχθεί η ύπαρξη πρόδηλης περιπτώσεως fumus persecutionis εις βάρος του.

Προσφυγή της 21ης Δεκεμβρίου 2018 — ABLV Bank κατά SRB

(Υπόθεση T-758/18)

(2019/C 82/71)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: ABLV Bank AS (Ρίγα, Λεττονία) (εκπρόσωποι: O. Behrends, M. Kirchner και L. Feddern, δικηγόροι)

Καθού: Ενιαίο Συμβούλιο Εξυγίανσης (SRB)

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την απόφαση του SRB της 17ης Οκτωβρίου 2018 σχετικά με την ABLV Bank, καθόσον αφορά την άρνηση του SRB να υπολογίσει εκ νέου και να επιστρέψει τις εκ των προτέρων συνεισφορές της τράπεζας αυτής προς το Ενιαίο Ταμείο Εξυγίανσης·

—	να καταδικάσει το καθού στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει δέκα λόγους.

1.	Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι το SRB δεν έδωσε τη δέουσα σημασία στο ότι για τις συνεισφορές στο Ταμείο εφαρμόζεται, ως εκ της φύσεώς τους, η αρχή pro rata temporis.

2.	Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι το SRB δεν έλαβε υπόψη ότι το ίδιο έχει ρητώς δεχθεί ότι οι συνεισφορές στο Ταμείο είναι επιστρεπτέες βάσει της αρχής pro rata temporis.

3.	Με τον τρίτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι το SRB δεν έλαβε υπόψη ότι το άρθρο 12, παράγραφος 1, του κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμού 2015/63 (1) της Επιτροπής αναγνωρίζει ρητά ότι καταβάλλεται μέρος μόνο των ποσών στην περίπτωση που οι προϋποθέσεις πληρούνται μόνο για τμήμα του κρίσιμου έτους.

4.	Με τον τέταρτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι το SRB στηρίχθηκε εσφαλμένα στο άρθρο 70, παράγραφος 4, του κανονισμού 806/2014 (2).

5.	Με τον πέμπτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι το SRB στηρίχθηκε σε εσφαλμένη ερμηνεία του άρθρου 12, παράγραφος 2, του κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμού 2015/63 της Επιτροπής.

6.	Με τον έκτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι το SRB παραβίασε τις αρχές της ασφάλειας δικαίου και της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης.

7.	Με τον έβδομο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι το SRB παραβίασε την αρχή της αναλογικότητας.

8.	Με τον όγδοο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι το SRB παραβίασε την αρχή nemo auditur.

9.	Με τον ένατο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι το SRB δεν έλαβε υπόψη τη σημασία των προηγούμενων ενεργειών του.

10.	Με τον δέκατο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι το SRB παρέβη τα άρθρα 16 και 17 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

---

(1)  Κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμός (ΕΕ) 2015/63 της Επιτροπής, της 21ης Οκτωβρίου 2014, για τη συμπλήρωση της οδηγίας 2014/59/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου όσον αφορά τις εκ των προτέρων συνεισφορές σε χρηματοδοτικές ρυθμίσεις εξυγίανσης (ΕΕ 2015, L 11, σ. 44).

(2)  Κανονισμός (ΕΕ) 806/2014 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 15ης Ιουλίου 2014, περί θεσπίσεως ενιαίων κανόνων και διαδικασίας για την εξυγίανση πιστωτικών ιδρυμάτων και ορισμένων επιχειρήσεων επενδύσεων στο πλαίσιο ενός Ενιαίου Μηχανισμού Εξυγίανσης και ενός Ενιαίου Ταμείου Εξυγίανσης και τροποποιήσεως του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1093/2010 (ΕΕ 2014, L 225, σ. 1).

Προσφυγή της 4ης Ιανουαρίου 2019 — Algebris (UK) και Anchorage Capital Group κατά Ενιαίου Συμβουλίου Εξυγίανσης (SRB)

(Υπόθεση T-2/19)

(2019/C 82/72)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: Algebris (UK) Ltd (Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο) και Anchorage Capital Group LLC (Νέα Υόρκη, Νέα Υόρκη, Ηνωμένες Πολιτείες) (εκπρόσωποι: T. Soames, lawyer, R. East, Solicitor, N. Chesaites και D. Mackersie, Barristers)

Καθού: Ενιαίο Συμβούλιο Εξυγίανσης

Αιτήματα

Οι προσφεύγουσες ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την απόφαση του SRB κατά την οποία το άρθρο 20, εδάφιο 11, του κανονισμού (ΕΕ) 806/2014 δεν επέβαλλε τη διενέργεια εκ των υστέρων οριστικών αποτιμήσεων της Banco Popular Español S.A. (1)·

—	να καταδικάσει το SRB στα δικαστικά έξοδα των προσφευγουσών.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής, οι προσφεύγουσες προβάλλουν τέσσερις λόγους.

1.

Με τον πρώτο λόγο προβάλλουν ότι η απόφαση του SRB κατά την οποία το άρθρο 20, εδάφιο 11, του κανονισμού 806/2014 δεν επέβαλλε τη διενέργεια εκ των υστέρων οριστικών αποτιμήσεων της Banco Popular Español S.A. πάσχει πλάνη περί το δίκαιο, κατά παράβαση του άρθρου 20, εδάφιο 11, και/ή του άρθρου 20, εδάφιο 12, του ως άνω κανονισμού, που επιβάλλει τη διενέργεια εκ των υστέρων οριστικής αποτιμήσεως σε περίπτωση κατά την οποία βάση για τη λήψη μέτρων εξυγίανσης αποτελεί προσωρινή αποτίμηση η οποία δεν πληρούσε τις απαιτήσεις του άρθρου 20, εδάφια 1, 4, 5, 6, 7, 8 και 9, του κανονισμού 806/2014.

2.

Με τον δεύτερο λόγο προβάλλουν ότι το SRB υπέπεσε σε πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως κατά την εφαρμογή του άρθρου 20, εδάφιο 11, του κανονισμού 806/2014 στο πλαίσιο της προσβαλλομένης αποφάσεως, διότι, λαμβάνοντας την προσβαλλόμενη απόφαση, το SRB στηρίχθηκε στο εσφαλμένο σκεπτικό ότι εν προκειμένω δεν απαιτείται διεξαγωγή εκ των υστέρων οριστικών αποτιμήσεων.

3.

Με τον τρίτο λόγο προβάλλουν ότι, καθόσον η προσβαλλόμενη απόφαση ενέχει απόφαση του SRB να μην αυξήσει το αντίτιμο ύψους 1 ευρώ που κατέβαλε η Banco Santander, S.A., τούτο συνιστά πλάνη περί το δίκαιο και/ή πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως κατά παράβαση του άρθρου 20, εδάφια 11 και 12, του κανονισμού 806/2014.

4.	Με τον τέταρτο λόγο προβάλλουν ότι το SRB δεν τήρησε την υποχρέωσή του να αιτιολογήσει την προσβαλλόμενη απόφαση, κατά παράβαση του άρθρου 296 ΣΛΕΕ.

---

(1)  Κανονισμός (ΕΕ) 806/2014 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 15ης Ιουλίου 2014, περί θεσπίσεως ενιαίων κανόνων και διαδικασίας για την εξυγίανση πιστωτικών ιδρυμάτων και ορισμένων επιχειρήσεων επενδύσεων στο πλαίσιο ενός Ενιαίου Μηχανισμού Εξυγίανσης και ενός Ενιαίου Ταμείου Εξυγίανσης και τροποποιήσεως του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1093/2010 (ΕΕ 2014 L 225, σ. 1).

Προσφυγή της 4ης Ιανουαρίου 2019 — Clatronic International κατά EUIPO (PROFI CARE)

(Υπόθεση T-5/19)

(2019/C 82/73)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Clatronic International GmbH (Kempen, Γερμανία) (εκπρόσωπος: O. Löffel, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του EUIPO

Επίδικο σήμα: Αίτηση επέκτασης της προστασίας του εικονιστικού σημείου PROFI CARE στην Ευρωπαϊκή Ένωση — Υπ’ αριθ. 1 372 358 αίτηση καταχωρίσεως

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του πρώτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 15ης Οκτωβρίου 2018 στην υπόθεση R 504/2018-1

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—	να καταδικάσει το EUIPO στα δικαστικά έξοδα.

Προβαλλόμενοι λόγοι

—	Παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχεία β' και γ', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου·

—	Παράβαση του άρθρου 94, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου.

Προσφυγή της 11ης Ιανουαρίου 2019 — Fastweb κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-19/19)

(2019/C 82/74)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Fastweb SpA (Μιλάνο, Ιταλία) (εκπρόσωποι: M. Merola, L. Armati, A. Guarino και E. Cerchi, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει την απόφαση της 31ης Αυγούστου 2018 με την οποία η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ενέκρινε τη συγκέντρωση στην υπόθεση M.9041 — HUTCHISON/WIND TRE, βάσει του άρθρου 6, παράγραφος 1, στοιχείο β', και του άρθρου 6, παράγραφος 2, του κανονισμού 139/2004 του Συμβουλίου, της 20ής Ιανουαρίου 2004, για τον έλεγχο των συγκεντρώσεων μεταξύ επιχειρήσεων·

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει εννέα λόγους.

1.

Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως, ο οποίος αντλείται από παράβαση των άρθρων 2 και 8 του κανονισμού, προβάλλεται πρόδηλο σφάλμα εκτιμήσεως και παράλειψη στην έρευνα της Επιτροπής, η οποία έκρινε ότι η είσοδος στην αγορά νέου φορέα εκμεταλλεύσεως δικτύου κινητής τηλεφωνίας (Mobile Network Operator, στο εξής: MNO) αρκεί αφ’ εαυτής για την αντιμετώπιση των οριζόντιων συνεπειών της συγκεντρώσεως, χωρίς να λάβει υπόψη τους παράγοντες που καθόρισαν την επιτυχία της εισόδου στην αγορά της H3G. — Συναφώς, η προσφεύγουσα προβάλλει πρόδηλο σφάλμα εκτιμήσεως και παράλειψη στην έρευνα της Επιτροπής, η οποία έκρινε ότι η είσοδος στην αγορά νέου MNO αρκεί αφ’ εαυτής για την αντιμετώπιση των οριζόντιων συνεπειών της συγκεντρώσεως, χωρίς να λάβει υπόψη τους παράγοντες που καθόρισαν την επιτυχία της εισόδου της H3G. Ήδη στην υπόθεση M.7758 η Επιτροπή, ειδικότερα, δεν έλεγξε εάν ο νέος MNO διαθέτει (στη αγορά λιανικής ή στην αγορά χονδρικής) επιχειρησιακές ικανότητες, οικονομικούς όρους και κίνητρα τουλάχιστον ισοδύναμα, στο σύνολό τους, με εκείνα που διέθετε η H3G, η οποία κατά τα πρώτα έτη δραστηριοποιούνταν σε μια αγορά σε πλήρη ανάπτυξη. Επιπλέον, η Επιτροπή έπρεπε να λάβει υπόψη τις συνέπειες στη δυναμική του ανταγωνισμού της ασυμμετρίας στο τέλος τερματισμού κλήσεων της οποίας επωφελήθηκε η H3G και η οποία την ευνόησε σημαντικά σε σχέση με τους άλλους MNO.

2.

Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται παράβαση των άρθρων 2 και 8 του κανονισμού και πρόδηλο σφάλμα εκτιμήσεως της δέσμης δεσμεύσεων του MNO. — Συναφώς, η προσφεύγουσα προβάλλει πρόδηλο σφάλμα εκτιμήσεως της δέσμης δεσμεύσεων. Ειδικότερα, η σύγκριση με τις συχνότητες που διατέθηκαν στην H3G προ της συγχωνεύσεως δημιουργεί αφ’ εαυτής σοβαρές αμφιβολίες σχετικά με την επάρκεια της προβλεπόμενης διαθέσεως φάσματος. Επιπλέον, η Επιτροπή στηρίχθηκε σε γεγονότα μελλοντικά και αβέβαια, όπως η συμμετοχή του νέου MNO σε μελλοντικούς διαγωνισμούς, χωρίς να λάβει επιπλέον υπόψη τις υψηλές υποχρεώσεις που συνδέονται με την επικείμενη ανανέωση και την ανακατανομή (refarming) των μεταβιβασθεισών συχνοτήτων. Η Επιτροπή δέχθηκε τη μεταβίβαση ανεπαρκούς αριθμού τοποθεσιών στηριζόμενη σε αβέβαιες συμφωνίες με τις εταιρείες εκμεταλλεύσεως πύργων κινητής τηλεφωνίας. Τέλος, η μεταβατική συμφωνία που συνήφθη με τα κοινοποιούντα μέρη, της οποίας η διάρθρωση βασίζεται στην ικανότητα, μειώνει σημαντικά τα κίνητρα για επενδύσεις.

3.

Με τον τρίτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται παράβαση των άρθρων 2 και 8 του κανονισμού και πρόδηλο σφάλμα εκτιμήσεως και παράλειψη διεξαγωγής έρευνας, καθόσον η ανάλυση της συγκεντρώσεως και των δεσμεύσεων στηρίχθηκε στην εσφαλμένη παραδοχή ότι η τιμή είναι ο μόνος σημαντικός παράγοντας ανταγωνισμού, παραβλέποντας έτσι την ποιότητα και τη σύγκλιση. — Η προσφεύγουσα επισημαίνει την παράλειψη διεξαγωγής έρευνας, καθόσον η ανάλυση της συγκεντρώσεως και των δεσμεύσεων στηρίχθηκε στην εσφαλμένη παραδοχή ότι η τιμή είναι ο μόνος σημαντικός παράγοντας ανταγωνισμού στη σχετική αγορά. Η Επιτροπή αγνόησε το γεγονός ότι η ποιότητα και η κάλυψη δικτύου έχουν παρόμοια σημασία και δεν έπρεπε να περιοριστεί σε στατική ανάλυση των προτιμήσεων εξαιρετικά αποσπασματικού δείγματος χρηστών, οι οποίοι ανήκουν στην κατηγορία των χρηστών που δαπανούν μικρά ποσά. Επίσης, αγνόησε τη μελλοντική σημασία της συγκλίσεως, η οποία είναι αποφασιστικής σημασίας για νεοεισερχόμενο φορέα, ο οποίος χρειάζεται πρόσθετη υποστήριξη σε σχέση με υφιστάμενο φορέα (όπως ήταν η H3G). Η επιλογή αγοραστή, ο οποίος είναι σε θέση να αντιμετωπίσει τη συγκλίνουσα ζήτηση θα είχε διασφαλίσει μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα και βιωσιμότητα των δεσμεύσεων σε βάθος χρόνου.

4.

Με τον τέταρτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται παράβαση των άρθρων 2 και 8 του κανονισμού και παράλειψη στην έρευνα της Επιτροπής, η οποία δεν έλαβε υπόψη ότι η συγκέντρωση σκοπούσε στη νόθευση του ανταγωνισμού. — Συναφώς, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η Επιτροπή, μολονότι αναγνώρισε ότι η «market repair» της αγοράς αποτέλεσε για τα μέρη τον σκοπό της συγκεντρώσεως, εντούτοις, δεν διενήργησε καμία ανάλυση του αντίθετου προς τους κανόνες του ανταγωνισμού συντονισμού που επιδίωξαν τα μέρη μέσω της συγκεντρώσεως. Επομένως, η νέα απόφαση είναι πλημμελής λόγω σοβαρής παράλειψης διεξαγωγής έρευνας.

5.

Με τον πέμπτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται παράβαση των άρθρων 2 και 8 του κανονισμού και πρόδηλο σφάλμα εκτιμήσεως της καταλληλότητας των δεσμεύσεων προς άρση των αντιρρήσεων όσον αφορά τα συντονισμένα αποτελέσματα στην αγορά λιανικής, και παράλειψη στην έρευνα της Επιτροπής όσον αφορά τη συμβατότητα των συμβάσεων περιαγωγής/εθνικού MOCN με το άρθρο 101 ΣΛΕΕ. — Η προσφεύγουσα προσάπτει σφάλμα εκτιμήσεως της καταλληλότητας των δεσμεύσεων προς άρση των αντιρρήσεων όσον αφορά τα συντονισμένα αποτελέσματα στην αγορά λιανικής. Για να μπορέσει να ενεργήσει κατά τρόπο πραγματικά αποτελεσματικό και να κλονίσει την ισορροπία της συμπράξεως, ο νεοεισερχόμενος φορέας πρέπει συγκεκριμένα να μπορεί να ενεργήσει κατά τρόπο ανεξάρτητο από τους άλλους MNO. Εντούτοις, η μέθοδος που προεπιλέχθηκε για τη διάθεση των πόρων (συμφωνίες περιαγωγής και εθνικό MOCN) δημιουργεί μακροπρόθεσμα στενή σχέση εξαρτήσεως μεταξύ του νέου MNO και της κοινής επιχειρήσεως, όπως καταδεικνύεται από τα αποτελέσματα των πιο πρόσφατων δημοπρασιών για την ανάθεση των συχνοτήτων στην Ιταλία και, γενικότερα, από τις εμπορικές πολιτικές όλων των MNO. Επιπλέον, η απόφαση είναι πλημμελής λόγω μη διεξαγωγής έρευνας όσον αφορά τη συμβατότητα των συμβάσεων περιαγωγής/εθνικού MOCN με το άρθρο 101 ΣΛΕΕ.

6.

Με τον έκτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται παράβαση των άρθρων 2 και 8 του κανονισμού και πρόδηλο σφάλμα εκτιμήσεως της καταλληλότητας των δεσμεύσεων προς άρση των αντιρρήσεων όσον αφορά τον ανταγωνισμό στη χονδρική αγορά προσβάσεως και εκκινήσεως κλήσεων σε κινητά δίκτυα. — Συναφώς, η προσφεύγουσα διατείνεται ότι η Επιτροπή έσφαλε στην αναπαράσταση του αντιπαραδείγματος και θεωρώντας ότι η Iliad θα έχει κίνητρο να προσφέρει τις εν λόγω υπηρεσίες παρά την απουσία σχετικών μέτρων και την εμπειρία του εν λόγω φορέα στη Γαλλία. Αντιθέτως, οι δεσμεύσεις παρέχουν κίνητρο στον νέο MNO να διεκδικήσει και να κατακτήσει μόνο την πελατεία των φορέων εκμεταλλεύσεως εικονικών δικτύων κινητής τηλεφωνίας (Market Virtual Network Operator, στο εξής: MVNO).

7.

Με τον έβδομο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 2, του κανονισμού, σφάλμα εκτιμήσεως και παραβίαση της αρχής της χρηστής διοικήσεως. — Συναφώς, η προσφεύγουσα προβάλλει παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 2, του κανονισμού (σφάλμα εκτιμήσεως) και παραβίαση της αρχής της χρηστής διοικήσεως (παράλειψη έρευνας), καθόσον η Επιτροπή δέχθηκε την Iliad ως κατάλληλο αγοραστή χωρίς να λάβει υπόψη τους κινδύνους για την αποτελεσματικότητα των δεσμεύσεων οι οποίοι είναι εγγενείς στην είσοδο ενός φορέα με τα χαρακτηριστικά της Iliad και χωρίς να προβλέψει με τις δεσμεύσεις τις κατάλληλες εγγυήσεις, ιδίως όσον αφορά την ποιότητα και την κάλυψη του δικτύου.

8.

Με τον όγδοο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται πρόδηλο σφάλμα εκτιμήσεως και παράλειψη έρευνας καθόσον η Επιτροπή δεν αξιολόγησε με οποιονδήποτε τρόπο τον λόγο της νέας συγκεντρώσεως. — Συναφώς, η προσφεύγουσα διατείνεται ότι η ίδια η Επιτροπή είχε επισημάνει, στην απόφαση του 2016, τη «market repair» ως λόγο της πράξεως, χωρίς εντούτοις να αναλύσει τις συνέπειές της. Στη νέα απόφαση, η Επιτροπή δεν έλαβε, εκ νέου, υπόψη τη θεμελιώδη αυτή περίσταση ούτε αξιολόγησε τους σκοπούς της νέας πράξεως, ως καθοριστικής για την επίτευξη του σκοπού της αρχικής πράξεως. Επιπλέον, –σε αντίθεση προς την πρακτική της και τη νομολογία– η Επιτροπή δεν αξιολόγησε τις συνέπειες που απορρέουν άμεσα από την αφαίρεση της ανταγωνιστικής πιέσεως στην αγορά, η οποία συνδέεται με την εξουσία συναποφάσεως της VEON.

9.

Με τον ένατο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται πρόδηλο σφάλμα εκτιμήσεως στο οποίο υπέπεσε η Επιτροπή, καθόσον δεν έκρινε αναγκαία, λαμβανομένων υπόψη των μεταβαλλόμενων συνθηκών της αγοράς, την αναπροσαρμογή των δεσμεύσεων. — Συναφώς, η προσφεύγουσα διατείνεται ότι η Επιτροπή έκρινε, ειδικότερα, ότι στη σχετική αγορά δεν έλαβαν χώρα σημαντικές εξελίξεις σε σχέση με την εποχή κατά την οποία εξέδωσε την απόφαση του 2016 στην υπόθεση M.7758, χωρίς εντούτοις να παράσχει κατάλληλη αιτιολογία.

Προσφυγή της 11ης Ιανουαρίου 2019 — Pablosky κατά EUIPO — docPrice (mediFLEX easystep)

(Υπόθεση T-20/19)

(2019/C 82/75)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Pablosky, SL (Μαδρίτη, Ισπανία) (εκπρόσωπος: A. Tarí Lázaro, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: docPrice GmbH (Koblenz, Γερμανία)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του EUIPO

Αιτούσα: Η αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών

Επίδικο σήμα: Αίτηση καταχωρίσεως λεκτικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης mediFLEX easystep — Υπ’ αριθ. 15 730 872 αίτηση καταχωρίσεως

Διαδικασία ενώπιον του EUIPO: Διαδικασία ανακοπής

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του τετάρτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 8ης Νοεμβρίου 2018 στην υπόθεση R 77/2018-4

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να μεταρρυθμίσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—	να ακυρώσει το σήμα της ΕΕ υπ’ αριθ. 15 730 872 στο σύνολό του όσον αφορά τα προϊόντα των κλάσεων 10 και 25·

—	να της επιδικάσει τα δικαστικά έξοδά της.

Προβαλλόμενος λόγος

—	Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου.

Προσφυγή της 11ης Ιανουαρίου 2019 — Pablosky κατά EUIPO — docPrice (mediFLEX easystep)

(Υπόθεση T-21/19)

(2019/C 82/76)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Pablosky, SL (Μαδρίτη, Ισπανία) (εκπρόσωπος: A. Tarí Lázaro, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: docPrice GmbH (Koblenz, Γερμανία)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του EUIPO

Αιτούσα: Η αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών

Επίδικο σήμα: Αίτηση καταχωρίσεως εικονιστικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης mediFLEX easystep — Υπ’ αριθ. 15 730 898 αίτηση καταχωρίσεως

Διαδικασία ενώπιον του EUIPO: Διαδικασία ανακοπής

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του τετάρτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 8ης Νοεμβρίου 2018 στην υπόθεση R 76/2018-4

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να μεταρρυθμίσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—	να ακυρώσει το σήμα της ΕΕ υπ’ αριθ. 15 730 898 στο σύνολό του όσον αφορά τα προϊόντα των κλάσεων 10 και 25·

—	να της επιδικάσει τα δικαστικά έξοδά της.

Προβαλλόμενος λόγος

—	Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου.

Αγωγή της 11ης Ιανουαρίου 2019 — Noguer Enríquez κ.λπ. κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-22/19)

(2019/C 82/77)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Διάδικοι

Ενάγοντες: Roser Noguer Enríquez (Ανδόρρα λα Βέλια, Ανδόρρα),  TB (*1), Successors D’Higini Cierco García, SA (Ανδόρρα λα Βέλια), Cierco Martínez 2 2003, SL (Ανδόρρα λα Βέλια) (εκπρόσωποι: J. Álvarez González και S. San Felipe Menéndez, δικηγόροι)

Εναγομένη: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Οι ενάγοντες ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο να επιδικάσει αποζημίωση λόγω εξωσυμβατικής ευθύνης της Ευρωπαϊκής Ένωσης λόγω ζημίας προκληθείσας από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά την άσκηση των καθηκόντων της, κατά τα προβλεπόμενα στο άρθρο 268 και στο άρθρο 34, δεύτερο εδάφιο, ΣΛΕΕ, και, κατόπιν τηρήσεως των νόμιμων διαδικασιών και εκδικάσεως της υποθέσεως, να εκδώσει απόφαση στην οποία θα διαπιστώνει την εξωσυμβατική ευθύνη της Ευρωπαϊκής Ένωσης λόγω της αμέλειας και της ανοχής που επέδειξε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, και να διατάξει την καταβολή στους ενάγοντες αποζημιώσεως ύψους 50 220 800 ευρώ, κατά τους υπολογισμούς και τον καθορισμό του ποσού της αποζημιώσεως που περιέχονται στην έκθεση εμπειρογνωμοσύνης που συνοδεύει το δικόγραφο της αγωγής, ή, επικουρικώς, ποσού που θα προκύψει από την έκθεση εμπειρογνωμοσύνης που θα εκπονήσει ο εμπειρογνώμονας που θα διορίσει το Γενικό Δικαστήριο, νομιμοτόκως, καθώς και να καταδικάσει την εναγομένη στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι αγωγής και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της αγωγής τους, οι ενάγοντες προβάλλουν τους ακόλουθους λόγους.

1.

Παράβαση της Νομισματικής Συμφωνίας που συνήφθη μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Πριγκιπάτου της Ανδόρρας και πλημμελής μεταφορά στην εθνική έννομη τάξη, με την ανοχή της Επιτροπής, από το Πριγκιπάτο της Ανδόρρας της οδηγίας 2014/59/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 15ης Μαΐου 2014, για τη θέσπιση πλαισίου για την ανάκαμψη και την εξυγίανση πιστωτικών ιδρυμάτων και επιχειρήσεων επενδύσεων και για την τροποποίηση της οδηγίας 82/891/ΕΟΚ του Συμβουλίου, και των οδηγιών 2001/24/ΕΚ, 2002/47/ΕΚ, 2004/25/ΕΚ, 2005/56/ΕΚ, 2007/36/ΕΚ, 2011/35/ΕΕ, 2012/30/ΕΕ και 2013/36/ΕΕ, καθώς και των κανονισμών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (ΕΕ) αριθ. 1093/2010 και (ΕΕ) αριθ. 648/2012 (1). Συγκεκριμένα, η Επιτροπή: — παρέβη την υποχρέωσή της να ελέγξει τη «μερική», πρόωρη, μεροληπτική και ελλιπή μεταφορά στο εσωτερικό δίκαιο της οδηγίας 2014/59/ΕΕ από το Πριγκιπάτο της Ανδόρρας, το οποίο παρέλειψε σκοπίμως να περιλάβει τα δικαιώματα και τις εγγυήσεις υπέρ των μετόχων και των καταθετών που προβλέπει η κοινοτική νομοθεσία ως αναγκαίες αντισταθμίσεις σε διαδικασίες επεμβάσεως με τέτοια χαρακτηριστικά και περιέλαβε, επίσης, πρόσθετα μέτρα τα οποία εισάγουν διακρίσεις εις βάρος άλλων μετόχων· και — παρέβη την υποχρέωσή της να καταγγείλει στη μεικτή επιτροπή, και ενδεχομένως στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την παράβαση της Συμφωνίας από το Πριγκιπάτο της Ανδόρρας μέσω της εν λόγω παράνομης μεταφοράς της οδηγίας 2014/59/ΕΕ στην έννομη τάξη του, η οποία είχε ως αποτέλεσμα να στερηθούν οι ενάγοντες την κυριότητα των μετοχών τους, τούτο δε χωρίς να προβληθεί καμία αιτιολογία περί συντρέχοντος δημοσίου συμφέροντος, χωρίς να τηρηθούν βασικές αρχές, όπως αυτή της αναλογικότητας, και χωρίς να προβλεφθεί κανενός είδους αποζημίωση ή αντιστάθμιση όπως απαιτείται εκ του νόμου. Τα ανωτέρω συνιστούν σοβαρή παραβίαση των υπέρτερων αρχών συστήματος δικαίου ή/και του κράτους δικαίου και προσβολή θεμελιωδών δικαιωμάτων. Βεβαίως, η Επιτροπή δεν κατήγγειλε επίσης (έως σήμερα) την παράβαση του Πριγκιπάτου της Ανδόρρας με σκοπό τη λύση της Συμφωνίας.

2.

Προσβολή θεμελιωδών δικαιωμάτων και εγγυήσεων των εναγόντων που προβλέπονται τόσο στον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης όσο και στη Σύμβαση για την προάσπιση των δικαιωμάτων του ανθρώπου και των θεμελιωδών ελευθεριών, όπως: δικαίωμα ιδιοκτησίας, δικαίωμα χρηστής διοικήσεως, δικαίωμα πραγματικής προσφυγής, αρχή της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης και αρχή της ασφάλειας δικαίου. — Συναφώς, οι ενάγοντες διατείνονται ότι η εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής παράβαση των υποχρεώσεών της είχε ως αποτέλεσμα, μετά τη λύση της Banca Privada de Andorra, να απολέσουν όλοι οι μέτοχοι, περιλαμβανομένων των εναγόντων, κατόχων του 75,52 % των μετοχών της εταιρίας, το σύνολο του κεφαλαίου τους χωρίς να λάβουν οποιαδήποτε αντιστάθμιση και χωρίς να μπορούν να αντιταχθούν στην κατάσταση αυτή. — Οι ενάγοντες υποστηρίζουν επίσης ότι η αδράνεια του κύριου εγγυητή της Συμφωνίας είχε ως αποτέλεσμα να μην αναγνωρίζεται στη νομοθεσία της Ανδόρρας το δικαίωμα των εναγόντων να λάβουν, μετά τη λύση της BPA (Banca privada de Andorra), ό,τι θα ελάμβαναν κατόπιν συνήθους διαδικασίας αφερεγγυότητας ή πτωχεύσεως, δικαίωμα το οποίο προβλέπεται ρητώς και πέραν πάσης αμφιβολίας στη νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την αναδιάρθρωση και την εξυγίανση των πιστωτικών ιδρυμάτων και των επιχειρήσεων παροχής επενδυτικών υπηρεσιών, την οποία το Πριγκιπάτο της Ανδόρρας όφειλε να μεταφέρει στην εθνική έννομη τάξη του βάσει της Συμφωνίας. — Τέλος, δεν ενσωματώθηκε επίσης στην έννομη τάξη της Ανδόρρας το δικαίωμα των μετόχων σε εκτίμηση της καταστάσεως στην οποία περιήλθαν μετά τη λύση χρηματοπιστωτικού ιδρύματος, των αντισταθμίσεων τις οποίες, ενδεχομένως, δικαιούνται, ούτε το δικαίωμα να αντιταχθούν και να αμυνθούν κατά του αποτελέσματος αυτού της λύσεως της οντότητας.

3.

Παράβαση εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής του θεμελιώδους καθήκοντός της να διαφυλάσσει τον σεβασμό και την εφαρμογή του κοινοτικού δικαίου και των Συνθηκών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κατά το άρθρο 17 της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση, καθόσον ανέχθηκε την κατάφωρη παράβαση των όρων τους από τρίτα κράτη, με αποτέλεσμα να θιγούν προδήλως η ασφάλεια δικαίου, η αξιοπιστία των κοινοτικών θεσμικών οργάνων και η δικαιολογημένη εμπιστοσύνη των πολιτών σε αυτά.

4.

Συμπεριφορά της Ευρωπαϊκής Ένωσης η οποία συνεπάγεται κατάφωρη παράβαση κανόνων δικαίου που αναγνωρίζουν δικαιώματα ή/και προστατεύουν τα φυσικά πρόσωπα και η οποία δεν είναι δυνατόν να δικαιολογηθεί λόγω του βαθμού διακριτικής ευχέρειας που αυτοί παρέχουν ούτε λόγω της πολυπλοκότητας ή της ασάφειας αυτών. Η αμέλεια αυτή της Επιτροπής προκάλεσε στους ενάγοντες συγκεκριμένη, πραγματική, και βέβαιη υλική ζημία, υφίσταται δε σαφής αιτιώδης συνάφεια μεταξύ της εν λόγω ζημίας και της συμπεριφοράς της Επιτροπής.

5.	Επικουρικώς, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ευθύνεται λόγω της αμέλειας που επέδειξε κατά τη διαπραγμάτευση και την υπογραφή της Νομισματικής Συμφωνίας με το Πριγκιπάτο της Ανδόρρας, η οποία δεν προβλέπει μηχανισμούς άμυνας ή/και καταγγελίας για τα θιγόμενα φυσικά πρόσωπα.

---

(*1)  Πληροφορίες που διεγράφησαν ή αντικαταστάθηκαν στο πλαίσιο της προστασίας των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα και/ή εμπιστευτικότητας.

(1)  ΕΕ 2014, L 173, σ. 190.

Προσφυγή της 15ης Ιανουαρίου 2019 — Karlovarské minerální vody κατά EUIPO — Aguas de San Martín de Veri (VERITEA)

(Υπόθεση T-28/19)

(2019/C 82/78)

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η τσεχική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Karlovarské minerální vody a.s. (Karlovy Vary, Τσεχική Δημοκρατία) (εκπρόσωπος: J. Mrázek, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Aguas de San Martín de Veri, SA (Bisaurri, Ισπανία)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του EUIPO

Αιτούσα: Η προσφεύγουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου

Επίδικο σήμα: Αίτηση καταχωρίσεως σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης VERITEA — Υπ’ αριθ. 15 592 876 αίτηση καταχωρίσεως

Διαδικασία ενώπιον του EUIPO: Διαδικασία ανακοπής

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του πέμπτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 8ης Νοεμβρίου 2018 στην υπόθεση R 499/2018-5

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—	να απορρίψει την ανακοπή της αντιδίκου·

—	να καταδικάσει το EUIPO στα δικαστικά έξοδα.

Προβαλλόμενος λόγος

—	Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου.

Προσφυγή της 15ης Ιανουαρίου 2019 — CRIA και CCCMC κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-30/19)

(2019/C 82/79)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγοντες: China Rubber Industry Association (CRIA) (Πεκίνο, Κίνα) και China Chamber of Commerce of Metals, Minerals & Chemicals Importers & Exporters (CCCMC) (Πεκίνο) (εκπρόσωποι: R. Antonini, E. Monard και B. Maniatis, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Οι προσφεύγοντες ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 2018/1579 της Επιτροπής, της 18ης Οκτωβρίου 2018, για την επιβολή οριστικού δασμού αντιντάμπινγκ και την οριστική είσπραξη του προσωρινού δασμού που επιβλήθηκε στις εισαγωγές ορισμένων επισώτρων με πιεσμένο αέρα, καινούργιων ή αναγομωμένων, από καουτσούκ, των τύπων που χρησιμοποιούνται για λεωφορεία ή φορτηγά, με δείκτη φορτίου άνω του 121, καταγωγής Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, και για την κατάργηση του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 2018/163, στον βαθμό που αφορά τους προσφεύγοντες και τα μέλη τους·

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής τους, οι προσφεύγοντες προβάλλουν έξι λόγους.

1.

Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι, βασίζοντας την ανάλυση της ζημίας στα «σταθμισμένα» δεδομένα των εταιριών που συμμετέχουν στο δείγμα, ο προσβαλλόμενος κανονισμός παραβιάζει το άρθρο 3, παράγραφοι 1, 2, 5 και 8, καθώς και το άρθρο 17 του κανονισμού (ΕΕ) 2016/1036 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (στο εξής: βασικός κανονισμός) (1). Ακόμη και εάν υποτεθεί ότι η στάθμιση ήταν επιτρεπτή, ο τρόπος πραγματοποίησής της ενέχει παραβίαση του άρθρου 3, παράγραφοι 2, 3 και 5, καθώς και του άρθρου 9, παράγραφος 4, του βασικού κανονισμού.

2.

Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η συμπερίληψη των αναγομωμένων επισώτρων στερεί από την έρευνα της Επιτροπής οποιαδήποτε λογική βάση, κατά παράβαση του άρθρου 3, παράγραφοι 1, 2, 5 και 6, καθώς και του άρθρου 4, παράγραφος 1, του βασικού κανονισμού. Η ανάλυση της ζημίας και της αιτιώδους συνάφειας η οποία αγνοεί τον διαχωρισμό μεταξύ καινούργιων και αναγομωμένων επισώτρων δεν βασίζεται σε θετικά αποδεικτικά στοιχεία και δεν συνιστά αντικειμενική αξιολόγηση σύμφωνα με το άρθρο 3, παράγραφοι 2, 5 και 6, του βασικού κανονισμού.

3.

Με τον τρίτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η αξιολόγηση των επιπτώσεων επί των τιμών (υποτιμολόγηση και πώληση σε χαμηλότερες τιμές) και ο καθορισμός του επιπέδου εξαλείψεως της ζημίας παραβιάζει το άρθρο 3, παράγραφος 2, το άρθρο 3, παράγραφος 3, και το άρθρο 9, παράγραφος 4, του βασικού κανονισμού, δεδομένου ότι δεν λαμβάνει υπόψη το σημαντικά μεγαλύτερο κόστος ανά χιλιόμετρο ενός καινούργιου επισώτρου, συγκριτικά με ένα αναγομωμένο επίσωτρο, και ότι βασίζεται σε κατασκευασμένες τιμές εξαγωγής.

4.

Με τον τέταρτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι οι ασυνέπειες, οι αντιφάσεις και η έλλειψη θετικής ή/και αντικειμενικής αποδεικτικής βάσεως της αναλύσεως περί αιτιώδους συνάφειας παραβιάζουν το άρθρο 3, παράγραφοι 3 και 6, του βασικού κανονισμού. Επιπλέον, ο προσβαλλόμενος κανονισμός δεν εξετάζει προσηκόντως άλλους γνωστούς παράγοντες για να διασφαλίσει ότι η ζημία που προκαλείται από τους εν λόγω παράγοντες δεν θα αποδοθεί στις εξαγωγές που αποτελούν αντικείμενο ντάμπινγκ, κατά παράβαση του άρθρου 3, παράγραφοι 2 και 7, του βασικού κανονισμού.

5.

Με τον πέμπτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή, παραλείποντας να κοινοποιήσει και να παράσχει στους προσφεύγοντες πρόσβαση σε πληροφορίες σχετικές με τη ζημία και τον προσδιορισμό του ντάμπινγκ, προσέβαλε τα δικαιώματα υπερασπίσεως των προσφευγόντων, και παραβίασε το άρθρο 6, παράγραφος 7, το άρθρο 19, παράγραφος 1, το άρθρο 19, παράγραφος 2, το άρθρο 19, παράγραφος 3, το άρθρο 20, παράγραφος 2 και το άρθρο 20, παράγραφος 4, του βασικού κανονισμού.

6.	Με τον έκτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η προσαρμογή λόγω έμμεσης φορολογίας παραβιάζει το άρθρο 2, παράγραφος 10, στοιχείο β', και το άρθρο 2, παράγραφος 7, στοιχείο α', του βασικού κανονισμού.

---

(1)  Κανονισμός (ΕΕ) 2016/1036 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 8ης Ιουνίου 2016, για την άμυνα κατά των εισαγωγών που αποτελούν αντικείμενο ντάμπινγκ εκ μέρους χωρών μη μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ L 176, 30.6.2016, σ. 21).

Προσφυγή της 21ης Ιανουαρίου 2019 — Cimpress Schweiz κατά EUIPO — Impress Media (CIMPRESS)

(Υπόθεση T-37/19)

(2019/C 82/80)

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Cimpress Schweiz GmbH (Winterthur, Ελβετία) (εκπρόσωποι: C. Eckhartt, P. Böhner και A. von Mühlendahl, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Impress Media GmbH (Mönchengladbach, Γερμανία)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του EUIPO

Αιτούσα: Η προσφεύγουσα

Επίδικο σήμα: Λεκτικό σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης CIMPRESS — Υπ’ αριθ. 13 147 624 σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Διαδικασία ενώπιον του EUIPO: Διαδικασία ανακοπής

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του δευτέρου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 30ής Οκτωβρίου 2018 στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις R 1716/2017-2 και R 1786/2017-2

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—	σύμφωνα με το αίτημα της προσφεύγουσας, να ακυρώσει την από 13 Ιουνίου 2017 απόφαση του τμήματος προσφυγών του καθού στην υπόθεση B 2 493 933 και να απορρίψει την ανακοπή της Impress Media GmbH κατά της υπ’ αριθ. 13 147 624 αιτήσεως καταχωρήσεως του σήματος CIMPRESS·

—	να καταδικάσει το EUIPO και την Impress Media GmbH, σε περίπτωση που αυτή παρέμβει στη διαδικασία, στα δικαστικά έξοδα, συμπεριλαμβανομένων των εξόδων στα οποία υποβλήθηκε η προσφεύγουσα στη διαδικασία ενώπιον του τμήματος προσφυγών.

Προβαλλόμενος λόγος

—	Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 2, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου.

Προσφυγή της 23ης Ιανουαρίου 2019 — Volkswagen κατά EUIPO (CROSS)

(Υπόθεση T-42/19)

(2019/C 82/81)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Volkswagen AG (Wolfsburg, Γερμανία) (εκπρόσωποι: F. Thiering και L. Steidle, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του EUIPO

Επίδικο σήμα: Αίτηση καταχωρίσεως λεκτικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης CROSS — Υπ’ αριθ. 16 366 528 αίτηση καταχωρίσεως

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του πρώτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 14ης Νοεμβρίου 2018 στην υπόθεση R 2500/2017-1

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση, κατά το μέτρο που με αυτήν απορρίφθηκε η προσφυγή της προσφεύγουσας και να κάνει δεκτή την υπ’ αριθ. 163 66 528 αίτηση καταχωρίσεως σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης για όλα τα προϊόντα και τις υπηρεσίες·

—	επικουρικώς, αφού ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση κατά το μέτρο που με αυτήν απορρίφθηκε η προσφυγή της προσφεύγουσας, να αναπέμψει την υπόθεση ενώπιον του πρώτου τμήματος προσφυγών του EUIPO·

—	να καταδικάσει το EUIPO στα δικαστικά έξοδα.

Προβαλλόμενοι λόγοι

—	Παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου·

—	Παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο γ', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου·

—	Παραβίαση της αρχής της ίσης μεταχειρίσεως και παράβαση της υποχρέωσης αιτιολογήσεως.