Τελευταίες δημοσιεύσεις του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

(2018/C 445/01)

Τελευταία δημοσίευση

ΕΕ C 436 της 3.12.2018

Ιστορικό των προηγούμενων δημοσιεύσεων

ΕΕ C 427 της 26.11.2018

ΕΕ C 408 της 12.11.2018

ΕΕ C 399 της 5.11.2018

ΕΕ C 392 της 29.10.2018

ΕΕ C 381 της 22.10.2018

ΕΕ C 373 της 15.10.2018

Τα κείμενα αυτά είναι διαθέσιμα στον δικτυακό τόπο

EUR-Lex: http://eur-lex.europa.eu

Αναίρεση που άσκησε στις 5 Ιουλίου 2018 η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (έκτο τμήμα) στις 26 Απριλίου 2018 στην υπόθεση T-251/15, Espírito Santo Financial (Portugal) κατά Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας

(Υπόθεση C-442/18 P)

(2018/C 445/02)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (εκπρόσωποι: F. Malfrère, Μ. Ιωαννίδης, H.-G. Kamman, Rechtsanwalt)

Λοιποί διάδικοι στην αναιρετική διαδικασία: Espírito Santo Financial (Portugal), SGPS, SA

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει το πρώτο σκέλος του διατακτικού της αποφάσεως του Γενικού Δικαστηρίου της 26ης Απριλίου 2018, Espírito Santo Financial (Portugal), SGPS, SA κατά ΕΚΤ, T-251/15, EU:T:2018:234·

—	να απορρίψει την προσφυγή κατά το μέρος αυτής που αφορά την άρνηση της ΕΚΤ να γνωστοποιήσει το ποσό της πίστωσης που περιλαμβάνεται στα αποσπάσματα των πρακτικών της απόφασης του διοικητικού συμβουλίου της ΕΚΤ της 28ης Ιουλίου 2014·

—	επικουρικώς, να αναπέμψει την υπόθεση ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, προκειμένου αυτό να κρίνει επί της ουσίας·

—	να καταδικάσει την προσφεύγουσα στον πρώτο βαθμό και κατ’ αναίρεση αντίδικο στα δύο τρίτα (2/3) των εξόδων της διαδικασίας, και την ΕΚΤ στο ένα τρίτο (1/3).

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Πρώτος και μόνος λόγος αναιρέσεως: παράβαση του άρθρου 10, παράγραφος 4 του Καταστατικού του Ευρωπαϊκού Συστήματος Κεντρικών Τραπεζών και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (στο εξής: καταστατικό) και του άρθρου 4, παράγραφος 1, στοιχείο α', πρώτη περίπτωση, της αποφάσεως 2004/258 (1).

Η ΕΚΤ ισχυρίζεται ότι το Γενικό Δικαστήριο ερμήνευσε και εφάρμοσε εσφαλμένα το άρθρο 10, παράγραφος 4 του καταστατικού και το άρθρο 4, παράγραφος 1, στοιχείο α', πρώτη περίπτωση της αποφάσεως 2004/258, καθόσον έκρινε στην αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση, και ειδικότερα στις σκέψεις 55, 75-81, καθώς επίσης 124 και 161, ότι η διακριτική ευχέρεια του διοικητικού συμβουλίου όσον αφορά τη γνωστοποίηση των πρακτικών του «πρέπει να ασκείται τηρουμένων των όρων και των περιορισμών που καθορίζει η απόφαση 2004/258» (σκέψη 80), κάτι που, στη συγκεκριμένη υπόθεση, σημαίνει ότι η ΕΚΤ υποχρεούται να αιτιολογήσει με ποιον τρόπο η γνωστοποίηση πληροφοριών που περιλαμβάνονται σε πρακτικά εργασιών του διοικητικού συμβουλίου σχετικά με αποφάσεις του θίγει συγκεκριμένα και ουσιαστικά το δημόσιο συμφέρον όσον αφορά την εμπιστευτικότητα των εργασιών των οργάνων λήψης αποφάσεων της ΕΚΤ.

Το άρθρο 10, παράγραφος 4 του καταστατικού θεσπίζει τεκμήριο περί της αναγκαιότητας τηρήσεως εμπιστευτικότητας σχετικά με πληροφορίες που αποτελούν μέρος των εργασιών του διοικητικού συμβουλίου προκειμένου να προστατεύεται η ανεξαρτησία και η αποτελεσματικότητα της ΕΚΤ. Ο εν λόγω κανόνας του πρωτογενούς δικαίου, από τον οποίο δεν μπορεί να αποκλίνει το παράγωγο δίκαιο, ισχύει επίσης για τα αποσπάσματα των πρακτικών των αποφάσεων του διοικητικού συμβουλίου. Ο ίδιος κανόνας επαναλαμβάνεται στο άρθρο 4, παράγραφος 1, στοιχείο α', πρώτη περίπτωση της αποφάσεως 2004/258. Από τη γενικής ισχύος αρχή της εμπιστευτικότητας των εργασιών του διοικητικού συμβουλίου, των αποφάσεών του περιλαμβανομένων, όπως αυτή θεσπίζεται στο άρθρο 10, παράγραφος 4 του καταστατικού, έπεται ότι η απόφαση της ΕΚΤ σχετικά με το αν θα δημοσιοποιήσει το αποτέλεσμα των συσκέψεών της δεν χρειάζεται να υπαχθεί στους ουσιαστικούς και διαδικαστικούς όρους της αποφάσεως 2004/258. Ειδικότερα, η ΕΚΤ δεν υποχρεούται να αιτιολογήσει για ποιους λόγους τυχόν γνωστοποίηση των εν λόγω πρακτικών του διοικητικού συμβουλίου θα έθιγε συγκεκριμένα και ουσιαστικά το δημόσιο συμφέρον όσον αφορά την εμπιστευτικότητα των εργασιών των οργάνων λήψης αποφάσεων της ΕΚΤ.

---

(1)  Απόφαση 2004/258/ΕΚ της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, της 4ης Μαρτίου 2004, σχετικά με την πρόσβαση του κοινού στα έγγραφα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΕ 2004, L 80, σ. 42).

Αναίρεση που άσκησε την 1η Αυγούστου 2018 το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (έκτο τμήμα) στις 17 Μαΐου 2018 στην υπόθεση T-566/16, Josefsson κατά Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου

(Υπόθεση C-506/18 P)

(2018/C 445/03)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείον: Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (εκπρόσωποι: Í. Ní Riagáin Düro, V. Montebello-Demogeot)

Αναιρεσίβλητος: Erik Josefsson

Αιτήματα

Το αναιρεσείον ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση·

—	κατόπιν τούτου, να απορρίψει την προσφυγή·

—	να ορίσει ότι κάθε διάδικος φέρει τα δικαστικά του έξοδα·

—	να καταδικάσει τον E. Josefsson στα έξοδα της πρωτόδικης δίκης.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της αναιρέσεώς του, το Κοινοβούλιο προβάλλει τους ακόλουθους λόγους:

(i)	πλάνη περί το δίκαιο, παραμόρφωση των πραγματικών περιστατικών και έλλειψη αιτιολογίας όσον αφορά την κρίση ότι η απόλυση του αναιρεσίβλητου οφειλόταν στην απαίτηση πτυχίου νομικών σπουδών·

(ii)	πλάνη περί το δίκαιο όσον αφορά την κρίση ότι, πριν από την έγκριση του οργανογράμματος και την έκδοση των αποφάσεων σχετικά με αυτό και με την εκεί περιγραφή των θέσεων, ο αναιρεσίβλητος έπρεπε να έχει τύχει ακροάσεως·

(iii)

παραμόρφωση των πραγματικών περιστατικών, πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως και ελλιπής αιτιολογία όσον αφορά το συμπέρασμα ότι, αν ο αναιρεσίβλητος είχε τύχει ακροάσεως ως προς το ζήτημα των νομικών σπουδών, λόγω της ακροάσεως αυτής η απόφαση που θα είχε ληφθεί εν τέλει θα ήταν πράγματι διαφορετική.

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Bundesgerichtshof (Γερμανία) στις 13 Αυγούστου 2018 — Gesamtverband Autoteile-Handel e.V. κατά KIA Motors Corporation

(Υπόθεση C-527/18)

(2018/C 445/04)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Bundesgerichtshof

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ενάγουσα και αναιρεσείουσα: Gesamtverband Autoteile-Handel e.V.

Εναγομένη και αναιρεσίβλητη: KIA Motors Corporation

Προδικαστικά ερωτήματα

1)	Υποχρεούται ο κατασκευαστής να διαθέτει σε ανεξάρτητους φορείς τις πληροφορίες που προβλέπει το άρθρο 6, παράγραφος 1, πρώτο εδάφιο, του κανονισμού (ΕΚ) 715/2007 (1) σε ηλεκτρονική μορφή που καθιστά δυνατή την περαιτέρω επεξεργασία;

2)

Υφίσταται απαγορευόμενη διαφοροποίηση σε βάρος των ανεξάρτητων φορέων κατά την έννοια του άρθρου 6, παράγραφος 1, πρώτο εδάφιο, του κανονισμού (ΕΚ) 715/2007, σε περίπτωση που κατασκευαστής δημιουργεί επιπλέον δίαυλο ροής πληροφοριών για τη διάθεση γνήσιων ανταλλακτικών από εξουσιοδοτημένους πωλητές και συνεργεία επισκευής με τη μεσολάβηση φορέα παροχής πληροφοριών;

---

(1)  Κανονισμός (ΕΚ) 715/2007 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 20ής Ιουνίου 2007, που αφορά την έγκριση τύπου μηχανοκινήτων οχημάτων όσον αφορά εκπομπές από ελαφρά επιβατηγά και εμπορικά οχήματα (Euro 5 και Euro 6) και σχετικά με την πρόσβαση σε πληροφορίες επισκευής και συντήρησης οχημάτων (ΕΕ 2007, L 171, σ. 1).

Αναίρεση που άσκησε στις 13 Αυγούστου 2018 η Outsource Professional Services Ltd κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (έβδομο τμήμα) στις 31 Μαΐου 2018 στην υπόθεση T-340/16, Flatworld Solutions Pvt Ltd κατά Γραφείου Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης

(Υπόθεση C-528/18 P)

(2018/C 445/05)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Outsource Professional Services Ltd (εκπρόσωπος: A. Kempter, Rechtsanwalt)

Λοιποί διάδικοι στην αναιρετική διαδικασία: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Flatworld Solutions Pvt. Ltd

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου (έβδομο τμήμα) της 31ης Μαΐου 2018 στην υπόθεση T-340/16·

—	να επικυρώσει την απόφαση του τετάρτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 15ης Απριλίου 2016 στην υπόθεση R 611/2015-4·

—	να καταδικάσει την Flatworld Solutions Pvt. Ltd στα δικαστικά έξοδα συμπεριλαμβανομένων των αναγκαίων εξόδων στα οποία υποβλήθηκε ο δικαιούχος /διάδοχος/αναιρεσείων του σήματος της ΕΕ.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Η αίτηση αναιρέσεως στηρίζεται σε παράβαση του δικαίου της Ένωσης από το Γενικό Δικαστήριο, δηλαδή του άρθρου 52, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 207/2009 (1) για το κοινοτικό σήμα, όπως έχει τροποποιηθεί από τον κανονισμό 2015/2424 (2) του Συμβουλίου.

Το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη καθόσον έκρινε ότι ο δικαιούχος/ προκάτοχος ενήργησε κακόπιστα κατά την υποβολή της αιτήσεως καταχωρίσεως του σήματος υπ’ αριθ. 006035547. Το Γενικό Δικαστήριο ερμήνευσε εσφαλμένως την έννοια της κακής πίστης. Δεν υπάρχει τίποτε το κακόβουλο ή ανήθικο στη χρησιμοποίηση περιγραφικής διατύπωσης για την περιγραφή μιας δραστηριότητας. Συνεπώς, η αίτηση καταχωρίσεως σήματος δεν ήταν κακόπιστη.

---

(1)  Κανονισμός (ΕΚ) 207/2009 του Συμβουλίου, της 26ης Φεβρουαρίου 2009, για το κοινοτικό σήμα (EE 2009, L 78, σ. 1).

(2)  Κανονισμός (ΕΕ) 2015/2424 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Δεκεμβρίου 2015, για την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 207/2009 του Συμβουλίου για το κοινοτικό σήμα και του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 2868/95 της Επιτροπής περί της εφαρμογής του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 40/94 του Συμβουλίου για το κοινοτικό σήμα, και για την κατάργηση του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 2869/95 της Επιτροπής σχετικά με τα πληρωτέα προς το Γραφείο Εναρμόνισης στο πλαίσιο της εσωτερικής αγοράς τέλη (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΕΕ 2015, L 341, σ. 21).

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας (Κύπρος) την 19η Σεπτεμβρίου 2018 — D. Z. κατά Blue Air — Airline Management Solutions S.R.L.

(Υπόθεση C-584/18)

(2018/C 445/06)

Γλώσσα διαδικασίας: η ελληνική

Αιτούν δικαστήριο

Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ενάγων: D. Z.

Εναγόμενη: Blue Air — Airline Management Solutions S.R.L.

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Είναι ορθό να ερμηνευθεί ότι η Απόφαση αρ. 565/2014/ΕΕ (1) δημιουργεί άμεσα έννομα αποτελέσματα υπό τη μορφή, αφενός, δικαιωμάτων των ιδιωτών υπηκόων τρίτων χωρών να μην απαιτηθεί θεώρηση για την είσοδό τους στο κράτος μέλος προορισμού και, αφετέρου, υποχρέωσης του εν λόγω κράτους μέλους προορισμού να μην απαιτήσει τέτοια θεώρηση, εφόσον κατέχουν θεώρηση ή τίτλο διαμονής που εμπίπτει στον κατάλογο εκείνων που τυγχάνουν αμοιβαίας αναγνώρισης βάσει της Απόφασης αρ. 565/2014/ΕΕ, την οποία το κράτος μέλος προορισμού δεσμεύτηκε να εφαρμόζει;

2)

Όταν ένας αερομεταφορέας, προσωπικά ή/και μέσω των εξουσιοδοτημένων και εντεταλμένων αντιπροσώπων του στο αεροδρόμιο του κράτους μέλους αναχώρησης, αρνείται την επιβίβαση ενός επιβάτη κατ’ επίκληση άρνησης των αρχών του κράτους μέλους προορισμού να δεχθούν την είσοδό του στο εν λόγω κράτος, λόγω ισχυριζόμενης έλλειψης θεώρησης εισόδου (visa), είναι δυνατόν να θεωρηθεί ότι ο αερομεταφορέας ασκεί εξουσία και ενεργεί ως προέκταση του εν λόγω κράτους (emanation of State), έτσι ώστε να μπορεί ν αντιταχτεί σε αυτόν η Απόφαση αρ. 565/2014/ΕΕ από τον θιγόμενο επιβάτη ενώπιον του δικαστηρίου του κράτους μέλους αναχώρησης, για να καταδείξει ότι είχε δικαίωμα εισόδου χωρίς επιπλέον θεώρηση και να αξιώσει αποζημιώσεις για την παραβίαση του δικαιώματος αυτού και κατ’ επέκταση για παράβαση της σύμβασης μεταφοράς του;

3)

Μπορεί ένας αερομεταφορέας, προσωπικά ή/και μέσω των εξουσιοδοτημένων και εντεταλμένων αντιπροσώπων του, να αρνείται την επιβίβαση του υπηκόου τρίτης χώρας, κατ’ επίκληση απόφασης των αρχών του κράτους μέλους προορισμού για άρνηση εισόδου του στο έδαφος του εν λόγω κράτους, χωρίς να εκδοθεί ή/και παραδοθεί προηγουμένως στον εν λόγω υπήκοο οποιαδήποτε γραπτή αιτιολογημένη απόφαση για την άρνηση εισόδου (βλ. το άρθρο 14, παράγραφος 2, του Κανονισμού (ΕΚ) αρ. 2016/399 (2), πρότινος άρθρο 13 Κανονισμού (ΕΚ) αρ. 562/2006 που προδιαγράφει την έκδοση αιτιολογημένης απόφασης για την άρνηση εισόδου), προκειμένου να διασφαλίζεται ο σεβασμός των θεμελιωδών δικαιωμάτων και ειδικότερα της ένδικης προστασίας των δικαιωμάτων του θιγόμενου επιβάτη (βλ. το άρθρο 4 του ίδιου Κανονισμού);

4)

Έχει το Άρθρο 2, παράγραφος ι) του Κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 261/2004 (3) την έννοια ότι εξαιρείται από το πεδίο εφαρμογής του η περίπτωση άρνησης επιβίβασης επιβάτη οποτεδήποτε αυτή αποφασίζεται από τον αερομεταφορέα λόγω ισχυριζόμενης «έλλειψης επαρκών ταξιδιωτικών εγγράφων»; Είναι ορθό να ερμηνευθεί ότι εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής του Κανονισμού η άρνηση επιβίβασης, εφόσον ήθελε κριθεί δικαστικά, με βάση τα ιδιαίτερα περιστατικά της κάθε υπόθεσης ξεχωριστά, ότι τα ταξιδιωτικά έγγραφα ήταν επαρκή και ότι η άρνηση επιβίβασης υπήρξε αναιτιολόγητη ή παράνομη ως παραβιάζουσα το Ευρωπαϊκό Δίκαιο;

5)

Μπορεί ένας επιβάτης να αποστερηθεί του δικαιώματος σε αποζημίωση που παρέχει το άρθρο 4, παράγραφος 3 του Κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 261/2004, κατ’ επίκληση ρήτρας αποποίησης ή περιορισμού της ευθύνης αερομεταφορέα σε περίπτωση ισχυριζόμενης ανεπάρκειας των ταξιδιωτικών του εγγράφων, όπου μια τέτοια ρήτρα υπάρχει στους συνήθεις, και δημοσιευμένους εκ των προτέρων, όρους λειτουργίας ή/και παροχής υπηρεσιών ενός αερομεταφορέα; Εμποδίζει το άρθρο 15 σε συνδυασμό με το άρθρο 14 του ιδίου Κανονισμού την εφαρμογή τέτοιων ρητρών περιορισμού και/ή αποποίηση ευθύνης του αερομεταφορέα;

---

(1)  Απόφαση αριθ. 565/2014/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 15ης Μαΐου 2014 , για την εισαγωγή απλουστευμένου καθεστώτος για τον έλεγχο των προσώπων στα εξωτερικά σύνορα, βασιζόμενου στη μονομερή αναγνώριση από τη Βουλγαρία, την Κροατία, την Κύπρο και τη Ρουμανία ορισμένων εγγράφων ως ισοδύναμων με τις εθνικές τους θεωρήσεις για διέλευση ή για πρόθεση παραμονής στην επικράτειά τους η οποία δεν υπερβαίνει τις 90 ημέρες εντός οιασδήποτε περιόδου 180 ημερών και για την κατάργηση των αποφάσεων αριθ. 895/2006/EΚ και αριθ. 582/2008/EΚ ( ΕΕ 2014, L 157, σ. 23).

(2)  Κανονισμός (ΕΕ) 2016/399 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 9ης Μαρτίου 2016, περί κώδικα της Ένωσης σχετικά με το καθεστώς διέλευσης προσώπων από τα σύνορα (κώδικας συνόρων του Σένγκεν) ( ΕΕ 2016, L 77, σ. 1).

(3)  Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 261/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 11ης Φεβρουαρίου 2004, για τη θέσπιση κοινών κανόνων αποζημίωσης των επιβατών αεροπορικών μεταφορών και παροχής βοήθειας σε αυτούς σε περίπτωση άρνησης επιβίβασης και ματαίωσης ή μεγάλης καθυστέρησης της πτήσης και για την κατάργηση του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 295/91 (Κείμενο που παρουσιάζει ενδιαφέρον για τον ΕΟΧ) — Δήλωση της Επιτροπής ( ΕΕ 2004, L 46, σ. 1).

Αναίρεση που άσκησε στις 21 Σεπτεμβρίου 2018 η The Goldman Sachs Group Inc. κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (όγδοο τμήμα) στις 12 Ιουλίου 2018 στην υπόθεση T-419/14, The Goldman Sachs Group κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

(Υπόθεση C-595/18 P)

(2018/C 445/07)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: The Goldman Sachs Group Inc. (εκπρόσωποι: A. Mangiaracina, avvocatessa, J. Koponen, advokat)

Λοιποί διάδικοι στην αναιρετική διαδικασία: Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Prysmian SpA, Prysmian Cavi e Sistemi Srl

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση·

—

να ακυρώσει, εν όλω ή εν μέρει (π.χ. από τον Μάιο του 2007 ή τον Νοέμβριο του 2007 και εφεξής, οπότε η GS Group και οι συνδεόμενες με αυτήν εταιρίες κατείχαν μόνον περίπου το 45 % και 26 % των μετοχών της Prysmian, αντίστοιχα), τα άρθρα 1, 2, 3 και 4 της αποφάσεως C(2014) 2139 (1) της Επιτροπής, της 2ας Απριλίου 2014, κατά το μέτρο που αφορούν την αναιρεσείουσα· και/ή

—	να μειώσει το πρόστιμο που επιβλήθηκε στην αναιρεσείουσα με το άρθρο 2 της αποφάσεως C(2014) 2139 της Επιτροπής, της 2ας Απριλίου 2014· και

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα της πρωτοβάθμιας και της αναιρετικής δίκης.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Πρώτος λόγος: Το Γενικό Δικαστήριο εφάρμοσε εσφαλμένα το άρθρο 101 ΣΛΕΕ και το άρθρο 23, παράγραφος 2, του κανονισμού 1/2003 (2), καθόσον καταλόγισε στην αναιρεσείουσα ευθύνη για παράβαση διαπραχθείσα από την Prysmian από τις 29 Ιουλίου 2005 έως τις 3 Μαΐου 2007 (το χρονικό διάστημα πριν από την Αρχική Δημόσια προσφορά, ΑΔΠ).

Δεύτερος λόγος: Η αναιρεσείουσα δεν ασκούσε αποφασιστική επιρροή, υπό την έννοια που απαιτείται από τη νομολογία, μεταξύ 3ης Μαΐου 2007 και 28ης Ιανουαρίου 2009 (το χρονικό διάστημα μετά την ΑΔΠ).

Τρίτος λόγος: Αίτημα με το οποίο ζητείται από το Δικαστήριο να επωφεληθεί και η αναιρεσείουσα από την όποια μείωση προστίμου αποφασιστεί υπέρ της Prysmian.

---

(1)  Απόφαση C(2014) 2139 τελικό της Επιτροπής, της 2ας Απριλίου 2014, σχετικά με διαδικασία βάσει του άρθρου 101 [ΣΛΕΕ] και του άρθρου 53 της Συμφωνίας [ΕΟΧ] (Υπόθεση AT.39610 — Ηλεκτρικά καλώδια).

(2)  Κανονισμός (ΕΚ) 1/2003 του Συμβουλίου, της 16ης Δεκεμβρίου 2002, για την εφαρμογή των κανόνων ανταγωνισμού που προβλέπονται στα άρθρα 81 και 82 της Συνθήκης (ΕΕ 2003, L 1, σ. 1).

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Bundesverwaltungsgericht (Αυστρία) στις 25 Σεπτεμβρίου 2018 — Adler Real Estate AG κ.λπ.

(Υπόθεση C-605/18)

(2018/C 445/08)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Bundesverwaltungsgericht

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγοντες: Adler Real Estate AG, Petrus Advisers LLP, TZ

Καθής διοικητική αρχή: Finanzmarktaufsichtsbehörde

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Έχει το άρθρο 3, παράγραφος 1α, τέταρτο εδάφιο, σημείο iii, της οδηγίας 2004/109/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 15ης Δεκεμβρίου 2004, για την εναρμόνιση των προϋποθέσεων διαφάνειας αναφορικά με την πληροφόρηση σχετικά με εκδότες των οποίων οι κινητές αξίες έχουν εισαχθεί προς διαπραγμάτευση σε ρυθμιζόμενη αγορά και για την τροποποίηση της οδηγίας 2001/34/ΕΚ (1), όπως τροποποιήθηκε εσχάτως με την οδηγία 2013/50/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, την έννοια ότι προϋπόθεση για το επιτρεπτό της επιβολής «αυστηρότερων απαιτήσεων»«σε κάτοχο μετοχών, ή σε φυσικό πρόσωπο ή σε νομική οντότητα» αποτελεί να «εποπτεύονται» οι «νόμ[οι], κανονισμ[οί] ή διοικητικ[ές] διατάξε[ις]» που προβλέπουν αυστηρότερες απαιτήσεις δημοσιότητας για τις συμμετοχές από αρχή την οποία έχει ορίσει το κράτος μέλος σύμφωνα με το άρθρο 4 της οδηγίας 2004/25/ΕΚ (2) σχετικά με τις δημόσιες προσφορές εξαγοράς και η εποπτεία αυτή να καλύπτει την τήρηση των αυστηρότερων απαιτήσεων δημοσιότητας για τις συμμετοχές κατά την έννοια της οδηγίας 2004/109/ΕΚ;

2)

Αποκλείει το άρθρο 47 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης εθνική πρακτική σύμφωνα με την οποία αναγνωρίζεται σε απόφαση της εποπτικής αρχής του άρθρου 4 της οδηγίας 2004/25/EΚ που κατέστη απρόσβλητη και με την οποία διαπιστώθηκε ότι ορισμένο πρόσωπο παρέβη εθνικές διατάξεις που θεσπίστηκαν προς μεταφορά της οδηγίας 2004/25/ΕΚ στην εσωτερική έννομη τάξη, δεσμευτική ισχύς στο πλαίσιο διαδικασίας ποινικού χαρακτήρα κατά του ιδίου προσώπου για παράβαση σχετικών με τις διατάξεις αυτές εθνικών διατάξεων που μεταφέρουν την οδηγία 2004/109/ΕΚ (οδηγία περί διαφάνειας) στην εσωτερική έννομη τάξη, με αποτέλεσμα το εν λόγω πρόσωπο να κωλύεται να αμφισβητήσει, από νομική και ουσιαστική άποψη, την ήδη κατά τρόπο απρόσβλητο διαπιστωθείσα παράβαση κανόνα δικαίου;

---

(1)  ΕΕ 2004, L 390, σ. 38.

(2)  Οδηγία 2004/25/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 21ης Απριλίου 2004, σχετικά με τις δημόσιες προσφορές εξαγοράς (ΕΕ 2004, L 142, σ. 12).

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Tribunal Tributário de Lisboa (Πορτογαλία) στις 28 Σεπτεμβρίου 2018 — Κράτος του Καναδά κατά Autoridade Tributária e Aduaneira

(Υπόθεση C-613/18)

(2018/C 445/09)

Γλώσσα διαδικασίας: η πορτογαλική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunal Tributário de Lisboa

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγον: Κράτος του Καναδά

Προσφεύγουσα: Autoridade Tributária e Aduaneira

Προδικαστικό ερώτημα

Στο πλαίσιο της φορολογήσεως των μερισμάτων που έχουν διανεμηθεί σε αλλοδαπή οντότητα από εταιρία εγκατεστημένη στην ημεδαπή, συνάδει με την αρχή της απαγορεύσεως των περιορισμών στις κινήσεις κεφαλαίων μεταξύ κρατών μελών και τρίτων χωρών η ύπαρξη πραγματικού συντελεστή φόρου εταιριών ισχύοντος για οντότητες εγκατεστημένες σε τρίτη χώρα ο οποίος είναι επαχθέστερος του συντελεστή που ισχύει για οντότητα της ίδιας φύσεως που είναι εγκατεστημένη στην ημεδαπή;

Προσφυγή της 28ης Σεπτεμβρίου 2018 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Σλοβακικής Δημοκρατίας

(Υπόθεση C-614/18)

(2018/C 445/10)

Γλώσσα διαδικασίας: η σλοβακική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: A. Tokár και C. Cattabriga)

Καθής: Σλοβακική Δημοκρατία

Αιτήματα

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ζητεί από το Δικαστήριο:

—

να αναγνωρίσει ότι η Σλοβακική Δημοκρατία, μη παρέχοντας στους πολίτες τρίτων χωρών που δεν είναι μέλη της οικογένειας πολίτη της Ένωσης και των οποίων η αίτηση περί εκδόσεως θεωρήσεως έχει απορριφθεί, ή των οποίων η θεώρηση έχει ακυρωθεί ή ανακληθεί, το δικαίωμα να ασκούν προσφυγή ενώπιον δικαστηρίου, όπως αυτό ορίζεται στο δίκαιο της Ένωσης, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 19, παράγραφος 1, της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση και το άρθρο 47 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σε συνδυασμό με το άρθρο 32, παράγραφος 3, το άρθρο 34, παράγραφος 7, και το άρθρο 35, παράγραφος 7, του κανονισμού (ΕΚ) 810/2009 (1) (κώδικας θεωρήσεων)·

—	να καταδικάσει τη Σλοβακική Δημοκρατία στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής της, η Επιτροπή υποστηρίζει ότι τα επίμαχα στην υπό κρίση υπόθεση νομικά ζητήματα έχουν επιλυθεί σαφώς με την απόφαση του Δικαστηρίου στην υπόθεση C-403/16, El Hassani, στην οποία το Δικαστήριο έκρινε ότι το άρθρο 32, παράγραφος 3, του κανονισμού (ΕΚ) 810/2009 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 13ης Ιουλίου 2009, για τη θέσπιση κοινοτικού κώδικα θεωρήσεων, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό (ΕΕ) 610/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 26ης Ιουνίου 2013 (2), ερμηνευόμενο υπό το πρίσμα του άρθρου 47 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχει την έννοια ότι επιβάλλει στα κράτη μέλη την υποχρέωση να προβλέπουν διαδικασία προσφυγής κατά των αποφάσεων με τις οποίες απορρίπτεται αίτηση περί εκδόσεως θεωρήσεως, η δε ρύθμιση των λεπτομερών κανόνων της εμπίπτει στην έννομη τάξη εκάστου κράτους μέλους τηρουμένων των αρχών της ισοδυναμίας και της αποτελεσματικότητας. Η διαδικασία αυτή πρέπει να διασφαλίζει, σε κάποιο στάδιο της διαδικασίας, την άσκηση προσφυγής ενώπιον δικαστηρίου.

Η Επιτροπή συνάγει, ως εκ τούτου, ότι τα επιχειρήματα που προέβαλε η Σλοβακική Δημοκρατία κατά τη διάρκεια της προ της ασκήσεως της προσφυγής διαδικασίας στην υπό κρίση υπόθεση δεν μπορούν να ευδοκιμήσουν και εμμένει στη θέση της ότι η Σλοβακική Δημοκρατία δεν εκπληρώνει τις υποχρεώσεις που υπέχει και που μνημονεύθηκαν στο εισαγωγικό της δίκης δικόγραφο.

---

(1)  Κανονισμός (ΕΚ) 810/2009 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 13ης Ιουλίου 2009, για τη θέσπιση κοινοτικού κώδικα θεωρήσεων (κώδικας θεωρήσεων) (ΕΕ 2009, L 243, σ. 1).

(2)  Κανονισμός (ΕΕ) 610/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 26ης Ιουνίου 2013, για την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΚ) 562/2006 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, για τη θέσπιση του κοινοτικού κώδικα σχετικά με το καθεστώς διέλευσης προσώπων από τα σύνορα (κώδικας συνόρων του Σένγκεν), της Σύμβασης για την εφαρμογή της Συμφωνίας του Σένγκεν, των κανονισμών (ΕΚ) 1683/95 και (ΕΚ) 539/2001 του Συμβουλίου και των κανονισμών (ΕΚ) 767/2008, (ΕΚ) 810/2009 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (ΕΕ 2013, L 182, σ. 1).

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Amtsgericht Kehl (Γερμανία) στις 28 Σεπτεμβρίου 2018 — Ποινική διαδικασία κατά UY

(Υπόθεση C-615/18)

(2018/C 445/11)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Amtsgericht Kehl

Ποινική διαδικασία ενώπιον του αιτούντος δικαστηρίου

Εισαγγελία του Offenburg

κατά

UY

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Έχει το δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και συγκεκριμένα η οδηγία 2012/13 (1) και τα άρθρα 21, 45, 49 και 56 ΣΛΕΕ, την έννοια ότι αντιτίθεται σε ρύθμιση κράτους μέλους η οποία προβλέπει ότι, σε ποινική διαδικασία, μπορεί, μόνον εκ του λόγου ότι ο κατηγορούμενος δεν έχει την κατοικία του στην ημεδαπή, αλλά σε άλλο κράτος μέλος, να διαταχθεί ο εκ μέρους του κατηγορουμένου διορισμός αντικλήτου για την επίδοση καταδικαστικής διατάξεως που τον αφορά, με συνέπεια να καθίσταται αμετάκλητη η εν λόγω διάταξη και, ως εκ τούτου, να πληρούται η νομική προϋπόθεση για το αξιόποινο μεταγενέστερης ενέργειας του κατηγορουμένου («Tatbestandswirkung»), ακόμη και εάν ο κατηγορούμενος, στην πραγματικότητα, ουδόλως έχει γνώση της καταδικαστικής διατάξεως και η πραγματική γνώση, εκ μέρους του κατηγορουμένου, της εν λόγω διατάξεως δεν εξασφαλίζεται όπως θα εξασφαλιζόταν στην περίπτωση της επιδόσεώς της εάν ο κατηγορούμενος κατοικούσε στο εν λόγω κράτος μέλος;

2)

Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως επί του πρώτου ερωτήματος: Έχει το δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και συγκεκριμένα η οδηγία 2012/13 και τα άρθρα 21, 45, 49 και 56 ΣΛΕΕ, την έννοια ότι αντιτίθεται σε ρύθμιση κράτους μέλους η οποία προβλέπει ότι, σε ποινική διαδικασία, μπορεί, μόνον εκ του λόγου ότι ο κατηγορούμενος δεν έχει την κατοικία του στην ημεδαπή, αλλά σε άλλο κράτος μέλος, να διαταχθεί ο εκ μέρους του κατηγορουμένου διορισμός αντικλήτου για την επίδοση καταδικαστικής διατάξεως που τον αφορά, με συνέπεια να καθίσταται αμετάκλητη η εν λόγω διάταξη και, ως εκ τούτου, να πληρούται η νομική προϋπόθεση για το αξιόποινο μεταγενέστερης ενέργειας του κατηγορουμένου («Tatbestandswirkung») και, κατά τη δίωξη της αξιόποινης αυτής πράξεως, ο κατηγορούμενος να υπέχει, από υποκειμενική άποψη, αυστηρότερες υποχρεώσεις ώστε να μεριμνήσει να λάβει πραγματική γνώση της καταδικαστικής διατάξεως σε σχέση με εκείνες που θα υπείχε εάν κατοικούσε στο εν λόγω κράτος μέλος, πράγμα το οποίο έχει ως αποτέλεσμα να καθίσταται δυνατή η ποινική δίωξη λόγω αμέλειας του κατηγορουμένου;

---

(1)  Οδηγία 2012/13/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 22ας Μαΐου 2012, σχετικά με το δικαίωμα ενημέρωσης στο πλαίσιο ποινικών διαδικασιών (EE 2012, L 142, σ. 1).

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Court of Session, Edinburgh (Ηνωμένο Βασίλειο) στις 3 Οκτωβρίου 2018 — Andy Wightman κ.λπ. κατά Secretary of State for Exiting the European Union

(Υπόθεση C-621/18)

(2018/C 445/12)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Αιτούν δικαστήριο

Court of Session, Edinburgh

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αιτούντες: Andy Wightman, Ross Greer, Alyn Smith, David Martin, Catherine Stihler, Jolyon Maugham, Joanna Cherry

Καθού: Secretary of State for Exiting the European Union

Παρεμβαίνοντες: Chris Leslie, Tom Brake

Προδικαστικό ερώτημα

Σε περίπτωση που, σύμφωνα με το άρθρο 50 της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση, ένα κράτος μέλος έχει γνωστοποιήσει στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο την πρόθεσή του να αποχωρήσει από την Ευρωπαϊκή Ένωση, επιτρέπει το δίκαιο της Ένωσης τη μονομερή ανάκληση της γνωστοποίησης αυτής από το εν λόγω κράτος μέλος; Σε περίπτωση καταφατικής απάντησης, ποιες είναι οι προϋποθέσεις και ποιες οι συνέπειες όσον αφορά την παραμονή του κράτους μέλους στην Ευρωπαϊκή Ένωση;

Προσφυγή της 11ης Οκτωβρίου 2018 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Γαλλικής Δημοκρατίας

(Υπόθεση C-636/18)

(2018/C 445/13)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωπος: J.-F. Brakeland)

Καθής: Γαλλική Δημοκρατία

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να διαπιστώσει ότι η Γαλλική Δημοκρατία

—

αφενός, καθόσον υπερβαίνει συστηματικώς και διαρκώς, από την 1η Ιανουαρίου 2010, την ετήσια οριακή τιμή NO2 στους εξής 12 οικισμούς και ζώνες ποιότητας του αέρα: Μασσαλία (FR03A02), Τουλόν (FR03A03), Παρίσι (FR04A01), Auvergne-Clermont-Ferrand (FR07A01), Μονπελιέ (FR08A01), Τουλούζη Νότια Πυρηναία (FR12A01), ZUR Reims Champagne-Ardenne (FR14N10), Γκρενόμπλ Ροδανός-Άλπεις (FR15A01), Στρασβούργο (FR16A02), Λυών-Ροδανός-Άλπεις (FR20A01), ZUR Vallée de l’Arve Rhône-Alpes (FR20N10) και Νίκαια (FR24A01), και καθόσον υπερβαίνει συστηματικώς και διαρκώς, από την 1η Ιανουαρίου 2010, την ωριαία οριακή τιμή NO2 στους εξής 2 οικισμούς και ζώνες ποιότητας του αέρα: Παρίσι (FR04A01) και Λυών Ροδανός-Άλπεις (FR20A01), εξακολούθησε να παραβαίνει τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 13, παράγραφος 1, της οδηγίας 2008/50/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 21ης Μαΐου 2008, για την ποιότητα του ατμοσφαιρικού αέρα και καθαρότερο αέρα για την Ευρώπη (1), σε συνδυασμό με το παράρτημα XI της εν λόγω οδηγίας, και τούτο από τη θέση σε ισχύ των οριακών τιμών το 2010, και

—

αφετέρου, παρέβη, από την 11η Ιουνίου 2010, τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 23, παράγραφος 1, της οδηγίας 2008/50/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 21ης Μαΐου 2008, για την ποιότητα του ατμοσφαιρικού αέρα και καθαρότερο αέρα για την Ευρώπη, σε συνδυασμό με το παράρτημα XV της εν λόγω οδηγίας, και συγκεκριμένα την προβλεπόμενη από το άρθρο 23, παράγραφος 1, δεύτερο εδάφιο, της εν λόγω οδηγίας υποχρέωση να μεριμνά ώστε η περίοδος υπερβάσεως να είναι όσο το δυνατόν συντομότερη.

—	να καταδικάσει τη Γαλλική Δημοκρατία στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Από το 2010, σημειώθηκαν συστηματικές και διαρκείς υπερβάσεις των ετήσιων και ωριαίων οριακών τιμών NO2 σε 12 και 2 ζώνες, αντιστοίχως. Οι εν λόγω υπερβάσεις συνιστούν αυτές καθαυτές παράβαση του άρθρου 13, παράγραφος 1, της οδηγίας 2008/50/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 21ης Μαΐου 2008, για την ποιότητα του ατμοσφαιρικού αέρα και καθαρότερο αέρα για την Ευρώπη, σε συνδυασμό με το παράρτημα XI της εν λόγω οδηγίας.

Παρά την παράβαση αυτή των διατάξεων του άρθρου 13, παράγραφος 1, της οδηγίας 2008/50/ΕΚ, σε συνδυασμό με το παράρτημα XI αυτής, η Γαλλική Δημοκρατία δεν έλαβε, σε αντίθεση με ό,τι προβλέπει το άρθρο 23, παράγραφος 1, δεύτερο εδάφιο, της οδηγίας 2008/50/ΕΚ, τα κατάλληλα μέτρα στα προγράμματα για την ποιότητα του αέρα προκειμένου να διασφαλίσει την κατά το δυνατό μικρότερη διάρκεια της υπερβάσεως των ορίων.

Η αναποτελεσματικότητα των μέτρων αυτών προκύπτει, μεταξύ άλλων, από τη διάρκεια της περιόδου υπερβάσεως των οριακών τιμών, από το επίπεδο των υπερβάσεων αυτών και την εξέλιξή τους, καθώς και από τη λεπτομερή ανάλυση καθενός από τα σχέδια που ενέκριναν οι γαλλικές αρχές για τις 12 επίμαχες ζώνες.

---

(1)  ΕΕ L 152, σ. 1.

Προσφυγή της 12ης Οκτωβρίου 2018 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Ρουμανίας

(Υπόθεση C-638/18)

(2018/C 445/14)

Γλώσσα διαδικασίας: η ρουμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: L. Nicolae, K. Petersen)

Καθής: Ρουμανία

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—

να διαπιστώσει ότι, μην τηρώντας συστηματικά και διαρκώς, το 2007, τις ημερήσιες οριακές τιμές για τις συγκεντρώσεις ΑΣ10 και μην τηρώντας συστηματικά και διαρκώς, από το 2007 έως και το 2014, με εξαίρεση το 2013, τις ετήσιες οριακές τιμές για τις συγκεντρώσεις ΑΣ10, στη ζώνη RO32101 Βουκουρέστι, η Ρουμανία παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 13, παράγραφος 1, σε συνδυασμό με το παράρτημα XI της οδηγίας 2008/50/ΕΚ (1)·

—

να διαπιστώσει ότι, όσον αφορά τη ζώνη RO32101 Βουκουρέστι, η Ρουμανία παρέβη, από τον Ιούνιο 2010, τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 23, παράγραφος 1, σε συνδυασμό με το παράρτημα XV, τμήμα A, της οδηγίας 2008/50/ΕΚ, και δη την κατά το δεύτερο εδάφιο του άρθρου αυτού υποχρέωση σύμφωνα με την οποία πρέπει να διασφαλίζεται ότι η περίοδος υπερβάσεως των οριακών τιμών ΑΣ10 είναι όσο το δυνατόν συντομότερη·

—	να καταδικάσει τη Ρουμανία στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Από το 2007, στη ζώνη RO32101 Βουκουρέστι υπήρξε συστηματική και διαρκής υπέρβαση των ημερήσιων οριακών τιμών για τις συγκεντρώσεις ΑΣ10. Επιπλέον, από το 2007 έως και το 2014, με εξαίρεση το 2013, παρατηρήθηκε στην ίδια ζώνη υπέρβαση των ετήσιων οριακών τιμών για τις συγκεντρώσεις ΑΣ10. Οι υπερβάσεις αυτές επαρκούν για τη διαπίστωση παραβάσεως των διατάξεων του άρθρου 13, παράγραφος 1, της οδηγίας 2008/50/ΕΚ, σε συνδυασμό με το παράρτημα XI της ίδιας οδηγίας.

Παρά τις υπερβάσεις αυτές, η Ρουμανία δεν εκπόνησε σχέδια για την ποιότητα του αέρα όσον αφορά τη ζώνη αυτή σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 23, παράγραφος 1, της οδηγίας, και δη σύμφωνα με την υποχρέωση λήψεως κατάλληλων μέτρων ώστε η περίοδος υπερβάσεως των οριακών τιμών ΑΣ10 να είναι όσο το δυνατόν συντομότερη. Αυτή η μη συμμόρφωση οφείλεται στην εκτεταμένη περίοδο κατά την οποία σημειώθηκαν υπερβάσεις, στις παρατεταμένες περιόδους που προβλέφθηκαν για την παύση των υπερβάσεων, στην απουσία ορισμένων στοιχείων προβλεπόμενων στο παράρτημα XV, τμήμα A, της οδηγίας, καθώς και στο γεγονός ότι τα σχέδια δεν αντιμετωπίζουν όλες τις βασικές αιτίες υπερβάσεως των οριακών τιμών ούτε προβλέπουν υποχρεωτικά μέτρα επαρκή για τη διασφάλιση της τηρήσεως των οριακών τιμών.

---

(1)  ΕΕ 2008, L 152, σ. 1.

Προσφυγή της 12ης Οκτωβρίου 2018 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Βασιλείου της Ισπανίας

(Υπόθεση C-642/18)

(2018/C 445/15)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: S. Pardo Quintillán, E. Sanfrutos Cano και F. Thiran)

Καθού: Βασίλειο της Ισπανίας

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—

να αναγνωρίσει, σύμφωνα με το άρθρο 258, εδάφιο πρώτο, της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης ότι, — παραλείποντας να καταρτίσει σχέδια διαχειρίσεως αποβλήτων σύμφωνα με τις απαιτήσεις της οδηγίας 2008/98/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 19ης Νοεμβρίου 2008, για τα απόβλητα και την κατάργηση ορισμένων οδηγιών (1) ή παραλείποντας να αναθεωρήσει τα σχέδια αυτά όπως ορίζει η οδηγία 2008/98/ΕΚ, όσον αφορά τις αυτόνομες περιφέρειες της Αραγονίας, των Βαλεαρίδων Νήσων, των Καναρίων Νήσων και της Μαδρίτης, καθώς και την αυτόνομη πόλη της Θέουτα, το Βασίλειο της Ισπανίας παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει δυνάμει του άρθρου 28, παράγραφος 1, και του άρθρου 30, παράγραφος 1, της οδηγίας 2008/98/ΕΚ και — παραλείποντας να ενημερώσει επισήμως την Επιτροπή για την κατάρτιση ή αναθεώρηση των σχεδίων διαχειρίσεως αποβλήτων, όσον αφορά τις αυτόνομες περιφέρειες της Αραγονίας, των Βαλεαρίδων Νήσων, των Καναρίων Νήσων και της Μαδρίτης, καθώς και την αυτόνομη πόλη της Θέουτα, το Βασίλειο της Ισπανίας παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει δυνάμει του άρθρου 33, παράγραφος 1, της οδηγίας 2008/98/ΕΚ.

—	Να καταδικάσει το Βασίλειο της Ισπανίας στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Η Επιτροπή υποστηρίζει ότι το Βασίλειο της Ισπανίας παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει δυνάμει των ως άνω άρθρων και παραγράφων της οδηγίας 2008/98/ΕΚ, επειδή δεν θέσπισε τα απαιτούμενα μέτρα πριν τις 14 Σεπτεμβρίου 2017, προθεσμία που είχε θέσει η Επιτροπή με την αιτιολογημένη απόφαση της 14ης Ιουλίου 2017.

---

(1)  ΕΕ 2008, L 312, σ. 3.

Προσφυγή της 23ης Οκτωβρίου 2018 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Ηνωμένου Βασιλείου της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας

(Υπόθεση C-664/18)

(2018/C 445/16)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: J. Norris-Usher, K. Petersen)

Καθού: Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—

να κρίνει ότι: το Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας, καθόσον συνεχίζει να υπερβαίνει τις ετήσιες οριακές τιμές NO2 στις ζώνες UK0001 (Greater London Urban Area), UK0002 (West Midlands Urban Area), UK0003 (Greater Manchester Urban Area), UK 0004 (West Yorkshire Urban Area), UK 0013 (Teesside Urban Area), UK0014 (The Potteries), UK0018 (Kingston upon Hull), UK0019 (Southampton Urban Area), UK0024 (Glasgow Urban Area), UK0029 (Eastern), UK0031 (South East), UK0032 (East Midlands), UK0033 (North West & Merseyside), UK0034 (Yorkshire & Humberside), UK0035 (West Midlands) και UK0036 (North East) καθώς και τις ωριαίες οριακές τιμές NO2 στη ζώνη UK0001 (Greater London Urban Area) από τη θέση σε ισχύ των εν λόγω οριακών τιμών την 1η Ιανουαρίου 2010, δεν έχει συμμορφωθεί με το άρθρο 13, παράγραφος 1, της οδηγίας 2008/50/ΕΚ (1) σε συνδυασμό με το παράρτημα XI αυτής·

—

να κρίνει ότι: από τις 11 Ιουνίου 2010, το Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας δεν έχει εκπληρώσει τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 23, παράγραφος 1, της οδηγίας 2008/50/ΕΚ, σε συνδυασμό με το παράρτημα XV αυτής, ως προς τις προαναφερθείσες ζώνες και συγκεκριμένα την υποχρέωση που υπέχει από το δεύτερο εδάφιο 2 του άρθρου 23, παράγραφος 1, να μεριμνήσει ώστε η περίοδος υπερβάσεως να είναι όσο το δυνατόν συντομότερη·

—	να καταδικάσει το Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Από το 2010, έχουν σημειωθεί υπερβάσεις των ετησίων ορίων NO2 σε 16 ζώνες και οικισμούς και των ωριαίων ορίων στη ζώνη ένα. Οι εν λόγω υπερβάσεις συνιστούν αυτές καθαυτές παράβαση του άρθρου 13, παράγραφος 1, της οδηγίας 2008/50/ΕΚ, της 21ης Μαΐου 2008, για την ποιότητα του ατμοσφαιρικού αέρα και καθαρότερο αέρα για την Ευρώπη, σε συνδυασμό με το παράρτημα XI της ίδιας οδηγίας.

Παρά τη διαρκή αυτή παράβαση του άρθρου 13, παράγραφος 1, της οδηγίας σε συνδυασμό με το παράρτημα XI αυτής, το Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας δεν ενέκρινε σχέδια για την ποιότητα του αέρα που να προβλέπουν κατάλληλα μέτρα ώστε η περίοδος υπερβάσεως να είναι όσο το δυνατόν συντομότερη. Η ανεπάρκεια των προβλεπόμενων από το Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας μέτρων αποδεικνύεται από τη διάρκεια της περιόδου κατά την οποία σημειώθηκαν υπερβάσεις των οριακών τιμών, το μέγεθος των υπερβάσεων και την εξέλιξή τους, καθώς και από λεπτομερή ανάλυση καθενός από τα σχέδια για την ποιότητα του αέρα ως προς τις 16 ζώνες και οικισμούς, αντιστοίχως, τα οποία αποτελούν αντικείμενο της παρούσας προσφυγής.

---

(1)  Οδηγία 2008/50/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 21ης Μαΐου 2008, για την ποιότητα του ατμοσφαιρικού αέρα και καθαρότερο αέρα για την Ευρώπη (ΕΕ 2008, L 152, σ. 1).

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 24ης Οκτωβρίου 2018 — Bacardi κατά EUIPO — Palírna U zeleného stromu (42 BELOW)

(Υπόθεση T-435/12) (1)

({Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Διαδικασία ανακοπής - Αίτηση καταχώρισης εικονιστικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης 42 BELOW - Μη καταχωρισμένο προγενέστερο εικονιστικό εθνικό σήμα VODKA 42 - Σχετικός λόγος απαραδέκτου - Άρθρο 8, παράγραφος 4, του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 [νυν άρθρο 8, παράγραφος 4, του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001] - Χρήση στις συναλλαγές - Εφαρμογή του εθνικού δικαίου από το EUIPO})

(2018/C 445/17)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Bacardi Co. Ltd (Vaduz, Λιχτενστάιν) (εκπρόσωποι: αρχικώς M. Reinisch, στη συνέχεια A. Parassina, L. Rigas και L. Lorenc, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: αρχικώς Π. Γερουλάκος, στη συνέχεια D. Gája και D. Walicka)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του EUIPO, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου: Palírna U zeleného stromu a. s., πρώην Granette & Starorežná Distilleries a.s. (Ústí nad Labem Τσεχική Δημοκρατία) (εκπρόσωπος: T. Chleboun, δικηγόρος)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της απόφασης του δεύτερου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 9ης Ιουλίου 2012 (υπόθεση R 2100/2011-2), σχετικά με διαδικασία ανακοπής μεταξύ της Granette & Starorežná Distilleries και της Bacardi.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει την Bacardi Co. Ltd στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  EE C 379 της 8.12.2012.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 24ης Οκτωβρίου 2018 — Nova κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-299/15) (1)

((Ρήτρα διαιτησίας - Σύμβαση επιχορηγήσεως συναφθείσα στο πλαίσιο του πιλοτικού έργου που αποσκοπεί στη δημιουργία δικτύου επαφών και συζητήσεων μεταξύ δήμων όσον αφορά τις εμπειρίες και τις βέλτιστες πρακτικές στον τομέα της επανεγκαταστάσεως και της εντάξεως των προσφύγων - Έλλειψη αντικειμενικής αξιολογήσεως των αποτελεσμάτων του έργου - Αναλογικότητα - Επιστροφή των ποσών που καταβλήθηκαν - Διεξαγωγή αποδείξεων - Ανταγωγή))

(2018/C 445/18)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Ενάγουσα: Nova Onlus Consorzio nazionale di cooperative sociali — Soc. coop. (Trani, Ιταλία) (εκπρόσωποι: M. Astolfi και M. Petrucci, δικηγόροι)

Εναγομένη: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: αρχικώς L. Di Paolo και L. Cappelletti, στη συνέχεια L. Di Paolo και τέλος O. Verheecke και F. Moro, επικουρούμενοι από τον A. Dal Ferro, δικηγόρο)

Αντικείμενο

Αφενός, αγωγή βάσει του άρθρου 272 ΣΛΕΕ με αίτημα, κατ’ ουσίαν, να διαπιστωθεί ότι η Επιτροπή αβασίμως ζητεί από την ενάγουσα το ποσό των 80 242,78 ευρώ δυνάμει της συμβάσεως επιχορηγήσεως HOME/2011/PPRS/AG/2176 και να υποχρεωθεί η Επιτροπή να καταβάλει 52 146,36 ευρώ πλέον τόκων υπερημερίας και, αφετέρου, ανταγωγή της Επιτροπής με αίτημα να υποχρεωθεί η ενάγουσα να επιστρέψει το ποσό των 80 242,78 ευρώ πλέον τόκων υπερημερίας σε εκτέλεση της εν λόγω συμβάσεως επιχορηγήσεως.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)

Η Επιτροπή αβασίμως ζητεί από τη Nova Onlus Consorzio nazionale di cooperative sociali — Soc. coop., δυνάμει της συμβάσεως επιχορηγήσεως με στοιχεία αναφοράς HOME/2011/PPRS/AG/2176, το 15 % των εξόδων που σχετίζονται με την ιστοσελίδα του έργου Transnational Observatory for Refugee’s Resettlement in Europe, ήτοι 3 002,45 ευρώ.

2)	Απορρίπτει την αγωγή κατά τα λοιπά.

3)	Υποχρεώνει τη Nova Onlus Consorzio nazionale di cooperative sociali να καταβάλει στην Επιτροπή, δυνάμει της εν λόγω συμβάσεως, ποσό 77 240,33 ευρώ, πλέον τόκων υπερημερίας με επιτόκιο 3,55 % από τις 19 Μαΐου 2015 και μέχρι ολοσχερούς εξοφλήσεως του ποσού αυτού.

4)	Απορρίπτει την ανταγωγή κατά τα λοιπά.

5)	Η Nova Onlus Consorzio nazionale di cooperative sociali φέρει τα δικαστικά έξοδά της καθώς και τα δύο τρίτα των εξόδων στα οποία υποβλήθηκε η Επιτροπή.

6)	Η Επιτροπή φέρει το ένα τρίτο των δικαστικών εξόδων της.

---

(1)  EE C 254 της 3.8.2015.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 24ης Οκτωβρίου 2018 — Epsilon International κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-477/16) (1)

([Ρήτρα διαιτησίας - Συμβάσεις συναφθείσες στο πλαίσιο του έβδομου προγράμματος-πλαισίου δραστηριοτήτων έρευνας, τεχνολογικής ανάπτυξης και επίδειξης (2007-2013) - Έννομο συμφέρον - Επιλέξιμες δαπάνες - Αναστολή πληρωμής - Αίτηση ακύρωσης - Απόφαση για την καταχώριση της προσφεύγουσας-ενάγουσας στην κεντρική βάση δεδομένων του συστήματος έγκαιρου εντοπισμού και αποκλεισμού (EDES) - Πράξη μη δεκτική προσφυγής - Απαράδεκτο])

(2018/C 445/19)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα-ενάγουσα: Epsilon International SA (Μαρούσι, Ελλάδα) (εκπρόσωποι: D. Bogaert και A. Guillerme, δικηγόροι)

Καθής-εναγομένη: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: J. Estrada de Solà, Α. Κατσιμέρου και Α. Κυρατσού)

Αντικείμενο

Αφενός, αίτημα βάσει του άρθρου 272 ΣΛΕΕ με το οποίο ζητείται να αναγνωριστεί, πρώτον, ότι τα ποσά που κατέβαλε η Επιτροπή στο πλαίσιο των συμβάσεων επιχορήγησης Briseide, i-SCOPE και Smart-Islands συνιστούν επιλέξιμες δαπάνες, δεύτερον, ότι οι αποφάσεις της Επιτροπής περί αναστολής των πληρωμών για τα έργα i-Locate, eENV-Plus, GeoSmartCity και c-Space είναι αβάσιμες και, τρίτον, ότι η παράνομη συμπεριφορά της Επιτροπής προκάλεσε ζημία στην προσφεύγουσα-ενάγουσα και, αφετέρου, αίτημα, πρώτον, βάσει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ για την ακύρωση της απόφασης Ares(2016) 2835215 της Επιτροπής, της 17ης Ιουνίου 2016, περί καταχώρισης της Epsilon στη βάση δεδομένων του συστήματος έγκαιρου εντοπισμού και αποκλεισμού (EDES) και, δεύτερον, βάσει του άρθρου 268 ΣΛΕΕ για την αποκατάσταση της ζημίας την οποία η προσφεύγουσα-ενάγουσα υποστηρίζει ότι υπέστη λόγω της πράξης αυτής.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή-αγωγή.

2)	Καταδικάζει την Epsilon International SA στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  EE C 402 της 31.10.2016.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 24ης Οκτωβρίου 2018 — Grupo Orenes κατά EUIPO — Akamon Entertainment Millenium (Bingo VIVA! Slots)

(Υπόθεση T-63/17) (1)

({Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Διαδικασία ανακοπής - Αίτηση καταχωρίσεως εικονιστικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης Bingo VIVA! Slots - Προγενέστερο εικονιστικό σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης vive bingo - Σχετικός λόγος απαραδέκτου - Κίνδυνος συγχύσεως - Άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 [νυν άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001] - Αντικείμενο της διαφοράς})

(2018/C 445/20)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Grupo Orenes, SL (Murcia, Ισπανία) (εκπρόσωπος: M. J. Sanmartín Sanmartín, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωπος: S. Palmero Cabezas)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του EUIPO: Akamon Entertainment Millenium, SL (Βαρκελώνη, Ισπανία)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του δευτέρου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 7ης Νοεμβρίου 2016 (υπόθεση R 453/2016-2) σχετικά με διαδικασία ανακοπής μεταξύ Grupo Orenes και Akamon Entertainment Millenium.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει την Grupo Orenes, SL στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  EE C 95 της 27.3.2017.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 24ης Οκτωβρίου 2018 — Fernández González κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-162/17 RENV) (1)

((Υπαλληλική υπόθεση - Έκτακτοι υπάλληλοι - Άρθρο 2, στοιχείο γ', του ΚΛΠ - Ανακοίνωση κενής θέσεως που αφορά θέση εκτάκτου υπαλλήλου του άρθρου 2, στοιχείο β', του ΚΛΠ - Απόρριψη υποψηφιότητας - Ένσταση ελλείψεως νομιμότητας - Άρθρο 8 του ΚΛΠ - Ευθύνη - Απώλεια ευκαιρίας))

(2018/C 445/21)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα-ενάγουσα: Elia Fernández González (Βρυξέλλες, Βέλγιο) (εκπρόσωποι: M. Casado García-Hirschfeld και É. Boigelot, δικηγόροι)

Καθής-εναγομένη: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: G. Berscheid και L. Radu Bouyon, επικουρούμενοι από τους D. Waelbroeck και A. Duron, δικηγόρους)

Αντικείμενο

Προσφυγή-αγωγή δυνάμει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ, με αίτημα, αφενός, την ακύρωση της αποφάσεως της Επιτροπής της 14ης Νοεμβρίου 2014 περί απορρίψεως της υποψηφιότητας της προσφεύγουσας-ενάγουσας για τη θέση εκτάκτου υπαλλήλου την οποία αφορά η ανακοίνωση κενής θέσεως COM/2014/2036 καθώς και της αποφάσεως της 22ας Μαΐου 2015 περί απορρίψεως της διοικητικής ενστάσεως της προσφεύγουσας-ενάγουσας και, αφετέρου, την αποκατάσταση της ζημίας που η προσφεύγουσα-ενάγουσα ισχυρίζεται ότι υπέστη.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Ακυρώνει την απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της 14ης Νοεμβρίου 2014, περί απορρίψεως της υποψηφιότητας της Elia Fernández González για τη θέση εκτάκτου υπαλλήλου την οποία αφορά η ανακοίνωση κενής θέσεως COM/2014/2036.

2)

Η Επιτροπή υποχρεώνεται να καταβάλει στην Ε. Fernández González το ποσό των 12 000 ευρώ, πλέον τόκων υπερημερίας υπολογιζομένων, από την ημερομηνία δημοσιεύσεως της παρούσας αποφάσεως μέχρι εξοφλήσεως, με ετήσιο επιτόκιο ίσο με το επιτόκιο που καθορίζει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) για τις κύριες πράξεις αναχρηματοδοτήσεως, προσαυξημένο κατά δύο ποσοστιαίες μονάδες.

3)	Απορρίπτει κατά τα λοιπά την προσφυγή.

4)	Καταδικάζει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  EE C 354 της 26.10.2015 (υπόθεση η οποία καταχωρίστηκε αρχικώς στο πρωτόκολλο του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τον αριθμό F-121/15 και μεταφέρθηκε στο Γενικό Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης την 1.9.2016).

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 24ης Οκτωβρίου 2018 — Bayer AG κατά EUIPO — Uni-Pharma (SALOSPIR)

(Υπόθεση T-261/17) (1)

({Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Διαδικασία ανακοπής - Αίτηση καταχωρίσεως εικονιστικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης SALOSPIR - Προγενέστερα εικονιστικά σήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης που αναπαριστούν έγχρωμες λωρίδες και προγενέστερα εθνικά σήματα Aspirin - Σχετικοί λόγοι απαραδέκτου - Ομοιότητα των σημείων - Άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 [νυν άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001] - Φήμη - Άρθρο 8, παράγραφος 5, του κανονισμού 207/2009 (νυν άρθρο 8, παράγραφος 5, του κανονισμού 2017/1001) - Χρήση στις συναλλαγές σημείου το οποίο δεν έχει μόνον τοπική ισχύ - Άρθρο 8, παράγραφος 4, του κανονισμού 207/2009 (νυν άρθρο 8, παράγραφος 4, του κανονισμού 2017/1001)})

(2018/C 445/22)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Bayer AG (Λεβερκούζεν, Γερμανία) (εκπρόσωποι: V. von Bomhard και J. Fuhrmann, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: A. Folliard-Monguiral, S. Pétrequin και D. Walicka)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του EUIPO, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου: UNI-Pharma Κλέων Τσέτης, Φαρμακευτικά Εργαστήρια ΑΒΕΕ (Κηφισιά, Ελλάδα) (εκπρόσωποι: Σ. Χρυσάνθης, Π.-Β. Χαρδαλιά και Α. Βασιλογάμβρου, δικηγόροι)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του τετάρτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 17ης Φεβρουαρίου 2017 (υπόθεση R 2444/2017-4), σχετικά με διαδικασία ανακοπής μεταξύ Bayer και Uni-Pharma Κλέων Τσέτης, Φαρμακευτικά Εργαστήρια ΑΒΕΕ.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Η Bayer AG φέρει εκτός των δικών της δικαστικών εξόδων, τα έξοδα στα οποία υπεβλήθησαν το Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO) και η Uni-Pharma Κλέων Τσέτης, Φαρμακευτικά Εργαστήρια ΑΒΕΕ κατά τη διαδικασία ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου.

---

(1)  EE C 221 της 10.7.2017.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 24ης Οκτωβρίου 2018 — Deza κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-400/17) (1)

([Περιβάλλον και προστασία της ανθρώπινης υγείας - Κανονισμός (ΕΚ) 1272/2008 - Ταξινόμηση, επισήμανση και συσκευασία ορισμένων ουσιών - Κανονισμός (ΕΕ) 2017/776 - Ταξινόμηση της ανθρακινόνης - Ουσία εικαζόμενη ως καρκινογόνος για τον άνθρωπο - Πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως - Έννοια της ουσίας - Ασφάλεια δικαίου - Δικαίωμα ιδιοκτησίας])

(2018/C 445/23)

Γλώσσα διαδικασίας: η τσεχική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Deza, a.s. (Valašské Meziřčí, Τσεχική Δημοκρατία) (εκπρόσωπος: P. Dejl, δικηγόρος)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: Z. Malůšková, K. Mifsud-Bonnici και R. Lindenthal)

Παρεμβαίνοντες υπέρ της καθής: Δημοκρατία της Φινλανδίας (εκπρόσωπος: S. Hartikainen), Βασίλειο της Σουηδίας (εκπρόσωποι: A. Falk, C. Meyer-Seitz, H. Shev, L. Zettergren και A. Alriksson), Ευρωπαϊκός Οργανισμός Χημικών Προϊόντων (εκπρόσωποι: M. Heikkilä, W. Broere και A. Hautamäki).

Αντικείμενο

Αίτημα, βάσει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ, για ακύρωση του κανονισμού (ΕΕ) 2017/776 της Επιτροπής, της 4ης Μαΐου 2017, για την τροποποίηση, με σκοπό την προσαρμογή στην τεχνική και επιστημονική πρόοδο, του κανονισμού (ΕΚ) 1272/2008 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, για την ταξινόμηση, την επισήμανση και τη συσκευασία των ουσιών και των μειγμάτων (ΕΕ 2017, L 116, σ. 1), καθόσον ταξινομεί την ανθρακινόνη ως ουσία η οποία εικάζεται ότι είναι καρκινογόνος για τον άνθρωπο.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Η Deza, a.s. φέρει τα δικαστικά έξοδά της και καταδικάζεται στα έξοδα στα οποία υπεβλήθη η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

3)	Η Δημοκρατία της Φινλανδίας, το Βασίλειο της Σουηδίας και ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Χημικών Προϊόντων (ECHA) φέρουν τα δικαστικά έξοδά τους.

---

(1)  EE C 293 της 4.9.2017.

Προσφυγή της 1ης Οκτωβρίου 2018 — Pharma Mar κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-594/18)

(2018/C 445/24)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Pharma Mar, SA (Colmenar Viejo, Ισπανία) (εκπρόσωποι: M. Merola και V. Salvatore, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την εκτελεστική απόφαση C(2018) 4831 τελικό της Επιτροπής της 17ης Ιουλίου 2018, περί αρνήσεως χορηγήσεως άδειας κυκλοφορίας κατά τις διατάξεις του κανονισμού (ΕΚ) 726/2004 (1) για το «Aplidin — plitidepsin», φάρμακο που προορίζεται για ανθρώπινη χρήση·

—	να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει πέντε λόγους.

1.

Με τον πρώτο λόγο προβάλλεται έλλειψη αμεροληψίας της επιστημονικής συμβουλευτικής ομάδας για θέματα ογκολογίας καθώς και της διαδικασίας διορισμού των μελών της. — Η προσφεύγουσα διατείνεται ότι παραβιάστηκε η υποχρέωση προσεκτικής και αμερόληπτης εξετάσεως όλων των κρίσιμων παραμέτρων της υποθέσεως, δεδομένου ότι η προσβαλλόμενη απόφαση στηρίζεται σε γνωμοδότηση εμπειρογνωμόνων οι οποίοι δεν είναι αμερόληπτοι. — Η παράβαση της υποχρεώσεως διεξαγωγής αμερόληπτης εξετάσεως που προβάλλει η προσφεύγουσα αφορά επίσης τον διορισμό λόγω εμπειρογνωμόνων από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Φαρμάκων (EMA) κατά τρόπο ο οποίος μειώνει αδικαιολόγητα την πολυφωνία των απόψεων, η οποία θα έπρεπε να θεωρείται αναγκαία προϋπόθεση της αμερόληπτης αξιολογήσεως.

2.

Με τον δεύτερο λόγο προβάλλεται παραβίαση της αρχής της χρηστής διοικήσεως. — Η προσφεύγουσα αναφέρεται στο ότι ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Φαρμάκων (EMA) διόρισε εμπειρογνώμονες κατά τρόπο ο οποίος μειώνει αδικαιολόγητα την πολυφωνία των απόψεων και ισχυρίζεται ότι αυτό μπορεί να θεωρηθεί παραβίαση της αρχής της χρηστής διοικήσεως.

3.

Με τον τρίτο λόγο προβάλλεται παράβαση του άρθρου 12 του κανονισμού (ΕΚ) 726/2004 και παραβίαση της αρχής της ίσης μεταχείρισης. — Η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως και εσφαλμένα έκρινε ότι η αποτελεσματικότητα του Aplidin δεν αποδείχθηκε δεόντως και επαρκώς, και ως εκ τούτου παρέβη το ως άνω άρθρο 12. — Κατά την ενώπιον του EMA διαδικασία εξετάσεως, μέρος των επιστημονικών αποδείξεων που προσκομίστηκαν προς απόδειξη της αποτελεσματικότητας του Aplidin δεν ελήφθη υπόψη λόγω της μεθοδολογίας που εφάρμοσε η προσφεύγουσα, κάτι που δεν συνάδει προς γνωμοδότησε ομάδας εργασίας εμπειρογνωμόνων του EMA. — Η μεθοδολογία που εφαρμόστηκε στην υπό κρίση υπόθεση είναι ίδια με εκείνη που έγινε αποδεκτή από τον EMA σε παρόμοια υπόθεση, η οποία αφορούσε τη διαδικασία χορηγήσεως άδειας κυκλοφορίας άλλου φαρμάκου, γεγονός που υποδεικνύει ότι παραβιάστηκε η αρχή της ίσης μεταχείρισης.

4.

Με τον τέταρτο λόγο προβάλλεται παράβαση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως. — Η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι η απόφαση να μη ληφθούν υπόψη οι επιστημονικές αποδείξεις που προσκομίστηκαν προς απόδειξη της αποτελεσματικότητας του Aplidin δεν αιτιολογείται, ιδίως όσον αφορά τους λόγους για τους οποίους η απόφαση αυτή αφίσταται από τη γνωμοδότηση ομάδας εργασίας εμπειρογνωμόνων του EMA.

5.

Με τον πέμπτο λόγο προβάλλεται προσβολή του δικαιώματος άμυνας. — Η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι δεν της δόθηκε η δυνατότητα να ασκήσει αποτελεσματικά το δικαίωμα άμυνας σε σχέση με ένα ζήτημα κρίσιμο για την αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας του Aplidin, ιδιαίτερα λόγω του περιορισμένου χρόνου που της δόθηκε προκειμένου να προετοιμαστεί για τις συνεδριάσεις κατά τις οποίες θα υπέβαλλε προφορικές εξηγήσεις.

---

(1)  Κανονισμός (ΕΚ) 726/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 31ης Μαρτίου 2004, για τη θέσπιση κοινοτικών διαδικασιών χορήγησης άδειας και εποπτείας όσον αφορά τα φάρμακα που προορίζονται για ανθρώπινη και για κτηνιατρική χρήση και για τη σύσταση Ευρωπαϊκού Οργανισμού Φαρμάκων (ΕΕ 2004, L 136, σ. 1).

Προσφυγή της 28ης Σεπτεμβρίου 2018 — ZL κατά EUIPO

(Υπόθεση T-596/18)

(2018/C 445/25)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: ZL (εκπρόσωπος: E. Fontes Vila, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO)

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει την απόφαση της 1ης Δεκεμβρίου 2017 της εξεταστικής επιτροπής για τον γενικό διαγωνισμό EUIPO/AD/01/17, η οποία περιλαμβάνει τα αποτελέσματα της προσφεύγουσας στον εν λόγω διαγωνισμό και από την οποία προκύπτει ότι η προσφεύγουσα δεν έχει περιληφθεί στον «εφεδρικό πίνακα προσλήψεων» των επιτυχόντων·

—

επικουρικώς, να ακυρώσει, ως συναφείς, τις κάτωθι αποφάσεις: πρώτον, την απόφαση της 7ης Μαρτίου 2018 της εξεταστικής επιτροπής, διά της οποίας απαντά στο αίτημα επανεξέτασης της προσφεύγουσας και επικυρώνει την απόφαση της 1ης Δεκεμβρίου 2017· δεύτερον, την απόφαση της 27ης Ιουνίου 2018 της αρμόδιας για τους διορισμούς αρχής, διά της οποίας απορρίπτει την από 7ης Ιουνίου 2018 ένσταση της προσφεύγουσας και επικυρώνει την απόφαση της 1ης Δεκεμβρίου 2017·

—	να καταδικάσει το καθού στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει τέσσερις λόγους.

1.

Με τον πρώτο λόγο της προσφυγής προβάλλεται έλλειψη επαρκούς αιτιολογίας και αποδεικτικών εγγράφων στην αλληλογραφία και τις αποφάσεις που έλαβε η προσφεύγουσα από την EPSO και/ή το EUIPO σε σχέση με τον επίμαχο γενικό διαγωνισμό, καθόσον η προσφεύγουσα δεν μπορούσε να γνωρίζει κατά πόσον οι αποφάσεις που την έβλαπταν ήταν βάσιμες και υποκείμενες σε δικαστικό έλεγχο, με αποτέλεσμα να προκαλείται ανασφάλεια δικαίου και η προσφεύγουσα να στερείται την άμυνά της ενώπιον της Διοικήσεως.

2.

Με τον δεύτερο λόγο προβάλλεται (i) προσβολή των θεμελιωδών δικαιωμάτων χρηστής διοίκησης και πρόσβασης στα έγγραφα (άρθρα 41 και 42 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης· άρθρο 15 ΣΛΕΕ· άρθρο 2, παράγραφος 1, του κανονισμού 1049/2001 (1)), καθώς και παραβίαση της οριζόντιας αρχής της διαφάνειας, καθόσον η αρμόδια για τους διορισμούς αρχής δεν επέτρεψε στην προσφεύγουσα την πρόσβαση στις επίμαχες ερωτήσεις των δοκιμασιών κατανόησης κειμένου πολλαπλής επιλογής με χρήση ηλεκτρονικού υπολογιστή, με το αιτιολογικό ότι οι ισχυρισμοί της προσφεύγουσας διά των οποίων αμφισβητούσε τη συνάφεια και την εγκυρότητα των εν λόγω ερωτήσεων ήταν υπέρμετρα γενικού χαρακτήρα, χωρίς όμως να εκτίθενται οι ειδικοί λόγοι για τους οποίους δεν πληρούνταν τα κριτήρια που θέτει η νομολογία για τη μη χορήγηση της πρόσβασης σε αυτές· και (ii) προσβολή του δικαιώματος άμυνας της προσφεύγουσας, καθόσον ήταν ανέφικτο για αυτή να ικανοποιήσει το αίτημα της αρμόδιας για τους διορισμούς αρχής να τεκμηριώσει με περισσότερη λεπτομέρεια την εκ μέρους της αμφισβήτηση των εν λόγω ερωτήσεων, με αποτέλεσμα η προσφεύγουσα να περιέλθει σε ιδιαίτερα ευάλωτη θέση, υποχρεούμενη να παράσχει μια αδύνατη απόδειξη.

3.

Με τον τρίτο λόγο προβάλλεται προσβολή του δικαιώματος άμυνας της προσφεύγουσας, καθώς επίσης παραβίαση των αρχών της αξίας και της ικανότητας στον υπό κρίση διαγωνισμό, της διαφάνειας κατά την ελεύθερη πρόσβαση σε δημόσια υπηρεσία, και της δίκαιης και ίσης μεταχείρισης, καθόσον η προσφεύγουσα δεν είχε τη δυνατότητα, μετά την παραλαβή των αποτελεσμάτων της, να προβάλλει ισχυρισμούς περί ουσιώδους ελαττώματος των επίμαχων ερωτήσεων λόγω κακής ή εσφαλμένης διατυπώσεώς τους (π.χ. προβλημάτων μεταφράσεως). Ο υποψήφιος θα πρέπει να έχει τη δυνατότητα να προβάλλει ισχυρισμούς βασιζόμενους στο γεγονός ότι του υποβλήθηκαν ερωτήσεις περιέχουσες ουσιώδη σφάλματα σε οποιοδήποτε στάδιο της διαδικασίας του διαγωνισμού, και ιδιαίτερα μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων. Η προσφεύγουσα ισχυρίζεται περαιτέρω ότι οι κακές μεταφράσεις ήταν δυνατόν να δώσουν σαφές προβάδισμα στους υποψηφίους που επέλεξαν τη γλώσσα-πηγή των δοκιμασιών κατανόησης κειμένου με χρήση ηλεκτρονικού υπολογιστή.

4.	Με τον τέταρτο λόγο προβάλλεται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση της 1ης Δεκεμβρίου 2017 ενέχει πρόδηλο σφάλμα σχετικό με τη διαδικασία του διαγωνισμού, καθόσον ότι οι επίμαχες ερωτήσεις των δοκιμασιών κατανόησης κειμένου με χρήση ηλεκτρονικού υπολογιστή παρουσίαζαν ουσιώδες ελάττωμα.

---

(1)  Κανονισμός (ΕΚ) 1049/2001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 30ής Μαΐου 2001, για την πρόσβαση του κοινού στα έγγραφα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του Συμβουλίου και της Επιτροπής (ΕΕ 2001, L 145, σ. 43).

Προσφυγή της 9ης Οκτωβρίου 2018 — Google και Alphabet κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-604/18)

(2018/C 445/26)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: Google LLC (Mountain View, Καλιφόρνια, Ηνωμένες Πολιτείες), Alphabet, Inc. (Mountain View) (εκπρόσωποι: N. Levy, Solicitor, P. Stuart, Barrister, J. Schindler και A. Lamadrid de Pablo, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Οι προσφεύγουσες ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την απόφαση της Επιτροπής της 18ης Ιουλίου 2018 στην υπόθεση COMP/AT.40099 — Google Andrоid·

—	επικουρικώς, να ακυρώσει ή να μειώσει το πρόστιμο που επιβλήθηκε στις προσφεύγουσες, στο πλαίσιο άσκησης της πλήρους δικαιοδοσίας του· και

—	εν πάση περιπτώσει, να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά και άλλα έξοδα στα οποία υποβλήθηκαν οι προσφεύγουσες στο πλαίσιο της παρούσας διαδικασίας.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Με την υπό κρίση προσφυγή ζητείται η ακύρωση της αποφάσεως C(2018) 4761 τελικό της Επιτροπής της 18ης Ιουλίου 2018, σχετικά με διαδικασία δυνάμει του άρθρου 102 ΣΛΕΕ και του άρθρου 54 της Συμφωνίας για τον ΕΟΧ (AT.40099 — Google Android).

Προς στήριξη της προσφυγής τους, οι προσφεύγουσες προβάλλουν έξι λόγους.

1.

Με τον πρώτο λόγο προβάλλεται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση ενέχει σφάλματα εκτιμήσεως όσον αφορά τον ορισμό της αγοράς και τη δεσπόζουσα θέση. — Συναφώς οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι η προσβαλλόμενη απόφαση έσφαλε καθόσον έκρινε το Android ως δεσπόζον. — Περαιτέρω, οι προσφεύγουσες ισχυρίζονται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση έσφαλε καθόσον έκρινε το Play ως δεσπόζον. — Οι προσφεύγουσες προβάλλουν επίσης τον ισχυρισμό ότι η διαλαμβανόμενη στην προσβαλλόμενη απόφαση διαπίστωση ότι η Google έχει δεσπόζουσα θέση στον τομέα των υπηρεσιών γενικής αναζήτησης που παρέχονται στους χρήστες δεν συνάδει με την περί καταχρήσεως θεωρία που διαλαμβάνεται στην ίδια απόφαση, και η οποία σχετίζεται με εφαρμογές αναζήτησης οι οποίες παραχωρούνται με άδεια χρήσης σε κατασκευαστές πρωτότυπου εξοπλισμού.

2.

Με τον δεύτερο λόγο προβάλλεται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση υπέπεσε σε σφάλμα καθόσον έκρινε ότι είναι καταχρηστικοί οι περί προεγκατάστασης όροι της συμφωνίας διανομής εφαρμογών κινητών τηλεφώνων της Google. — Συναφώς οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι η προσβαλλόμενη απόφαση δεν αποδεικνύει ότι οι επίμαχοι όροι προεγκατάστασης ήταν ικανοί να αποκλείσουν τον ανταγωνισμό. — Περαιτέρω, οι προσφεύγουσες ισχυρίζονται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση εσφαλμένως παραβλέπει ότι οι όροι προεγκατάστασης δικαιολογούνται αντικειμενικώς, δεδομένου ότι επιτρέπουν στην Google να παρέχει δωρεάν την πλατφόρμα Android.

3.	Με τον τρίτο λόγο προβάλλεται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση υπέπεσε σε σφάλμα καθόσον έκρινε ότι ο μόνος όρος προεγκατάστασης στις συμφωνίες της Google περί καταμερισμού των εσόδων με βάση το χαρτοφυλάκιο ήταν καταχρηστικός.

4.

Με τον τέταρτο λόγο προβάλλεται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση υπέπεσε σε σφάλμα καθόσον έκρινε καταχρηστική την πρακτική της Google να θέσει τις άδειες χρήσης των εφαρμογών Play και Google Search υπό τον όρο τήρησης των υποχρεώσεων κατά του κατακερματισμού των αντίστοιχων συμφωνιών. — Συναφώς οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι η προσβαλλόμενη απόφαση έσφαλε καθόσον έκρινε ότι οι υποχρεώσεις κατά του κατακερματισμού είναι ικανές να περιορίσουν τον ανταγωνισμό. — Περαιτέρω, οι προσφεύγουσες ισχυρίζονται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση δεν έλαβε υπόψη ότι οι υποχρεώσεις κατά του κατακερματισμού δικαιολογούνται αντικειμενικώς, δεδομένου ότι εξασφαλίζουν τη συμβατότητα.

5.

Με τον πέμπτο λόγο προβάλλεται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση προσέβαλε τα δικαιώματα άμυνας των προσφευγουσών. — Συναφώς οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι η Επιτροπή παρατύπως εξέθεσε σε αυτές την ανάλυσή της περί «αποτελεσματικού ανταγωνιστή» με εκθέσεις πραγματικών περιστατικών, ενώ τους αρνήθηκε την ακρόαση. — Οι προσφεύγουσες ισχυρίζονται περαιτέρω ότι η Επιτροπή προσέβαλε το δικαίωμά τους προσβάσεως στον φάκελο.

6.

Με τον έκτο λόγο προβάλλεται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση υπέπεσε σε σφάλμα τόσο καθόσον επέβαλε πρόστιμο όσο και κατά τον υπολογισμό του προστίμου αυτού. — Συναφώς οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι το πρόστιμο είναι παράνομο καθόσον δεν συνεκτιμήθηκε η έλλειψη δόλου ή αμέλειας εκ μέρους της Google. — Περαιτέρω, οι προσφεύγουσες ισχυρίζονται ότι το πρόστιμο είναι παράνομο επειδή δεν τηρήθηκε η αρχή της αναλογικότητας. — Επικουρικώς, οι προσφεύγουσες προβάλλουν επίσης τον ισχυρισμό ότι η προσβαλλόμενη απόφαση έσφαλε κατά τον υπολογισμό του προστίμου.

Προσφυγή της 5ης Οκτωβρίου 2018 — Fujifilm Recording Media κατά EUIPO — iTernity (d:ternity)

(Υπόθεση T-609/18)

(2018/C 445/27)

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Fujifilm Recording Media GmbH (Kleve, Γερμανία) (εκπρόσωποι: R. Härer, C. Schulze, C. Weber, H. Ranzinger και C. Gehweiler, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: iTernity GmbH (Freiburg, Γερμανία)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του EUIPO

Δικαιούχος του επίδικου σήματος: Η προσφεύγουσα

Επίδικο σήμα: Λεκτικό σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης «d:ternity» — Υπ’ αριθ. 11 152 154 σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Διαδικασία ενώπιον του EUIPO: Διαδικασία για την κήρυξη ακυρότητας

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του τετάρτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 25ης Ιουλίου 2018 στην υπόθεση R 2324/2018-4

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—	επικουρικώς, να διαπιστώσει ότι η κρίσιμη νομική διένεξη έχει διευθετηθεί·

—	να καταδικάσει στα δικαστικά έξοδα το ΕUIPO και τους λοιπούς μετέχοντες στις διαδικασίες ενώπιον του γενικού Δικαστηρίου και ενώπιον του τμήματος προσφυγών.

Προβαλλόμενος λόγος

—	Παράβαση των άρθρων 18 και 64 του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου.

Προσφυγή της 18ης Οκτωβρίου 2018 — Gres de Aragón κατά EUIPO (GRES ARAGÓN)

(Υπόθεση T-624/18)

(2018/C 445/28)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Gres de Aragón, SA (Alcalñiz, Ισπανία) (εκπρόσωπος: J. Learte Álvarez, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του EUIPO

Επίδικο σήμα: Αίτηση καταχωρίσεως εικονιστικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης GRES ARAGÓN — Υπ’ αριθ. 16 311 938 αίτηση καταχωρίσεως

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του πρώτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 16ης Αυγούστου 2018 στην υπόθεση R 2269/2017-1

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση με την οποία απορρίφθηκε η υπ. αριθ. 16 311 938 αίτηση καταχωρίσεως του σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης GRES ARAGÓN για μέρος των προϊόντων ή/και υπηρεσιών τις οποίες αφορά η αίτηση,

—	να διατάξει τη συνέχιση της διαδικασίας εξετάσεως της εν λόγω αιτήσεως για το σύνολο των προϊόντων και υπηρεσιών τις οποίες αφορά η αρχική αίτηση,

—	να καταδικάσει το EUIPO στα δικαστικά έξοδα.

Προβαλλόμενος λόγος

Παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχεία β' και γ', παράγραφος 2 και παράγραφος 3, του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου.

Προσφυγή της 18ης Οκτωβρίου 2018 — mobile.de κατά EUIPO (Αναπαράσταση αυτοκινήτου μέσα σε συννεφάκι κειμένου)

(Υπόθεση T-629/18)

(2018/C 445/29)

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: mobile.de GmbH (Dreilinden, Γερμανία) (εκπρόσωπος: T. Lührig, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του EUIPO

Επίδικο σήμα: Αίτηση καταχωρίσεως εικονιστικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Αναπαράσταση αυτοκινήτου μέσα σε συννεφάκι κειμένου) — Υπ’ αριθ. 15 598 931 αίτηση καταχωρίσεως

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του τετάρτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 7ης Αυγούστου 2018 στην υπόθεση R 2653/2017-4

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—	να καταδικάσει το EUIPO στα δικαστικά έξοδα.

Προβαλλόμενοι λόγοι

—	Παράβαση του άρθρου 49, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου·

—	Παράβαση του άρθρου 71, παράγραφος 1, δεύτερη περίοδος, του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου·

—	Παράβαση του άρθρου 68, παράγραφος 1, τέταρτη περίοδος, του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου σε συνδυασμό με το άρθρο 23, παράγραφος 1, στοιχείο δ', του κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμού (ΕΕ) 2018/625 της Επιτροπής·

—	Παράβαση του άρθρου 68, παράγραφος 1, τέταρτη περίοδος, του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου σε συνδυασμό με το άρθρο 23, παράγραφος 1, στοιχείο ε', και το άρθρο 22, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμού (ΕΕ) 2018/625 της Επιτροπής.

Προσφυγή της 17ης Οκτωβρίου 2018 — Herholz Vertrieb κατά EUIPO (#)

(Υπόθεση T-631/18)

(2018/C 445/30)

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Herholz Vertrieb GmbH & Co. KG (Ahaus, Γερμανία) (εκπρόσωπος: D. Sprenger, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του EUIPO

Επίδικο σήμα: Αίτηση καταχωρίσεως λεκτικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης # — Υπ’ αριθ. 16 967 267 αίτηση καταχωρίσεως

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του δευτέρου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 22ας Αυγούστου 2018 στην υπόθεση R 445/2018-2

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να μεταρρυθμίσει την προσβαλλόμενη απόφαση, ώστε να γίνει δεκτή η αίτηση καταχωρίσεως του σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης·

—	να καταδικάσει το EUIPO στα δικαστικά έξοδα.

Προβαλλόμενος λόγος

—	Παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου.