Τελευταίες δημοσιεύσεις του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

(2018/C 341/01)

Τελευταία δημοσίευση

ΕΕ C 328 της 17.9.2018.

Ιστορικό των προηγούμενων δημοσιεύσεων

ΕΕ C 319 της 10.9.2018.

ΕΕ C 311 της 3.9.2018.

ΕΕ C 301 της 27.8.2018.

ΕΕ C 294 της 20.8.2018.

ΕΕ C 285 της 13.8.2018.

ΕΕ C 276 της 6.8.2018.

Τα κείμενα αυτά είναι διαθέσιμα στον δικτυακό τόπο

EUR-Lex: http://eur-lex.europa.eu

Διάταξη του Δικαστηρίου (έκτο τμήμα) της 12ης Ιουλίου 2018 — [αίτηση του Rayonen sad Svilengrad (Βουλγαρία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Ποινική δίκη κατά Daniela Pinzaru, Robert-Andrei Cirstinoiu

(Υπόθεση C-707/17) (1)

([Προδικαστική παραπομπή - Άρθρο 99 του Κανονισμού Διαδικασίας του Δικαστηρίου - Έλεγχος των ρευστών διαθεσίμων που εισέρχονται ή εξέρχονται από την Ευρωπαϊκή Ένωση - Κανονισμός (ΕΚ) 1889/2005 - Παραβιάσεις της υποχρεώσεως δηλώσεως - Κυρώσεις που προβλέπει η εθνική νομοθεσία - Μέτρο δημεύσεως υπέρ του κράτους του μη δηλωθέντος ποσού - Ποινή στερητική της ελευθερίας - Χρηματική ποινή ίση προς το διπλάσιο του ποσού του αντικειμένου της παραβάσεως - Αναλογικότητα])

(2018/C 341/02)

Γλώσσα διαδικασίας: η βουλγαρική

Αιτούν δικαστήριο

Rayonen sad Svilengrad

Ποινική δίκη ενώπιον του αιτούντος δικαστηρίου κατά

Daniela Pinzaru, Robert-Andrei Cirstinoiu

Διατακτικό

Το άρθρο 9, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΚ) 1889/2005 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 26ης Οκτωβρίου 2005, σχετικά με τους ελέγχους ρευστών διαθεσίμων που εισέρχονται ή εξέρχονται από την Κοινότητα, έχει την έννοια ότι αντιτίθεται σε εθνική κανονιστική ρύθμιση, όπως η επίμαχη στην κύρια δίκη, η οποία, ως κύρωση για την παραβίαση της υποχρεώσεως δηλώσεως του άρθρου 3 του κανονισμού αυτού, προβλέπει, αφενός, το μέτρο της δημεύσεως υπέρ του κράτους του μη δηλωθέντος ποσού και, αφετέρου, στερητική της ελευθερίας ποινή έως έξι έτη ή χρηματική ποινή ίση προς το διπλάσιο του ποσού του αντικειμένου της παραβάσεως.

---

(1)  ΕΕ C 94 της 12.3.2018.

Διάταξη του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 5ης Ιουλίου 2018 [αίτηση του Raad van State (Κάτω Χώρες) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Staatssecretaris van Veiligheid en Justitie κατά C και J, S κατά Staatssecretaris van Veiligheid en Justitie

(Υπόθεση C-269/18 PPU) (1)

((Προδικαστική παραπομπή - Επείγουσα προδικαστική διαδικασία - Άρθρο 99 του Κανονισμού Διαδικασίας του Δικαστηρίου - Κοινές διαδικασίες για τη χορήγηση και ανάκληση του καθεστώτος διεθνούς προστασίας - Οδηγία 2013/32/ΕΕ - Άρθρο 46, παράγραφοι 6 και 8 - Προδήλως αβάσιμη αίτηση διεθνούς προστασίας - Δικαίωμα πραγματικής προσφυγής - Άδεια παραμονής στο έδαφος κράτους μέλους - Οδηγία 2008/115/ΕΚ - Άρθρα 2, 3 και 15 - Παράνομη διαμονή - Κράτηση))

(2018/C 341/03)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Raad van State

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Staatssecretaris van Veiligheid en Justitie, J, S

κατά

C, Staatssecretaris van Veiligheid en Justitie

Διατακτικό

Η οδηγία 2008/115/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Δεκεμβρίου 2008, σχετικά με τους κοινούς κανόνες και διαδικασίες στα κράτη μέλη για την επιστροφή των παρανόμως διαμενόντων υπηκόων τρίτων χωρών, και η οδηγία 2013/32/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 26ης Ιουνίου 2013, σχετικά με κοινές διαδικασίες για τη χορήγηση και ανάκληση του καθεστώτος διεθνούς προστασίας, έχουν την έννοια ότι απαγορεύουν να τεθεί υπό κράτηση ενόψει της απομακρύνσεώς του υπήκοος τρίτης χώρας του οποίου η αίτηση διεθνούς προστασίας απορρίφθηκε σε πρώτο βαθμό από την αρμόδια διοικητική αρχή ως προδήλως αβάσιμη, εφόσον, σύμφωνα με το άρθρο 46, παράγραφοι 6 και 8, της οδηγίας 2013/32, του έχει επιτραπεί νομίμως να παραμείνει στο εθνικό έδαφος έως ότου εκδοθεί απόφαση επί της προσφυγής του σχετικά με το δικαίωμα παραμονής του στο έδαφος αυτό εν αναμονή της εκβάσεως της προσφυγής κατά της αποφάσεως που απέρριψε την αίτησή του για διεθνή προστασία.

---

(1)  ΕΕ C 276 της 6.8.2018.

Αναίρεση που άσκησε στις 17 Μαΐου 2018 το Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (πρώτο τμήμα) στις 7 Μαρτίου 2018 στην υπόθεση T-6/17, Equivalenza Manufactory κατά EUIPO — ITM Entreprises (Black Label by Equivalenza)

(Υπόθεση C-328/18 P)

(2018/C 341/04)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Διάδικοι

Αναιρεσείον: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωπος: J. Crespo Carrillo)

Αντίδικοι κατ’ αναίρεση: Equivalenza Manufactory, S.L. και ITM Entreprises SAS

Αιτήματα

Το αναιρεσείον ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση.

—	να καταδικάσει στα δικαστικά έξοδα την προσφεύγουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Το Γενικό Δικαστήριο παρέβη το άρθρο 8, παράγραφος 1, σημείο β', του κανονισμού για το σήμα της ΕΕ για τους ακόλουθους λόγους:

1.	Το Γενικό Δικαστήριο αντιφάσκει καθότι αναγνωρίζει ότι υφίσταται οπτική ομοιότητα και ταυτόχρονα δεν δέχεται ότι τα σημεία παρουσιάζουν ομοιότητα από οπτικής απόψεως·

2.	Το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη καθότι επιβεβαίωσε ανεπιφύλακτα τη δήθεν εννοιολογική διαφοροποίηση η οποία διαπιστώθηκε από το τμήμα προσφυγών·

3.	Το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη καθότι εξέτασε τις αγοραστικές συνήθειες στο πλαίσιο εξετάσεως της ομοιότητας των σημείων, αντί να το πράξει όταν προέβη σε συνολική αξιολόγηση του κινδύνου συγχύσεως·

4.	Το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη καθότι επιβεβαίωσε ότι τα αντιπαρατιθέμενα σημεία δεν είναι όμοια, μολονότι είχε αναγνωρίσει μεσαίου βαθμού ομοιότητα από φωνητικής απόψεως.

Αναίρεση που άσκησε στις 21 Ιουνίου 2018 η Η κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (έκτο τμήμα) στις 11 Απριλίου 2018 στην υπόθεση T-271/10 RENV, Η κατά Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης

(Υπόθεση C-413/18 P)

(2018/C 341/05)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Η (εκπρόσωπος: M. Velardo, avvocatessa)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—

να αναιρέσει την απόφαση της 11ης Απριλίου 2018, H κατά Συμβουλίου (T-271/10 RENV), πρώτον, καθόσον απορρίπτει την προσφυγή της αναιρεσείουσας με αίτημα την ακύρωση της από 7 Απριλίου 2010 υπογραφείσας από τον Προϊστάμενο Προσωπικού της Αστυνομικής Αποστολής της Ευρωπαϊκής Ένωσης στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη αποφάσεως με την οποία η αναιρεσείουσα (προσφεύγουσα πρωτοδίκως) μετακινήθηκε στη θέση «Criminal Justice Adviser — Prosecutor» (συμβούλου σε ποινικές υποθέσεις — εισαγγελέα) στο περιφερειακό γραφείο στη Μπάνια Λούκα (Βοσνία-Ερζεγοβίνη) και, επικουρικώς, εφόσον απαιτείται, της αποφάσεως της 30ής Απριλίου 2010, την οποία υπέγραψε ο Αρχηγός Αποστολής κατά την έννοια του άρθρου 6 της αποφάσεως 2009/906/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 8ης Δεκεμβρίου 2009, σχετικά με την Αστυνομική Αποστολή της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUPM) στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη (ΒΑ), και, δεύτερον, καθόσον απορρίπτει το αίτημα αποζημιώσεως που στηρίζεται στον μη σύννομο χαρακτήρα των ως άνω αποφάσεων·

—	να αποφανθεί επί της διαφοράς, ενδεχομένως να αναπέμψει την υπόθεση ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης·

—	να καταδικάσει την καθής πρωτοδίκως στα δικαστικά έξοδα της αναιρεσείουσας στην υπόθεση C-455/14 P, καθώς και σε εκείνα της παρούσας αιτήσεως αναιρέσεως.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

—

Η αναιρεσείουσα προβάλλει παράβαση του άρθρου 216 του Κανονισμού Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου και του άρθρου 47 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθόσον η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση εκδόθηκε από τμήμα συγκείμενο εν μέρει από τα ίδια μέλη με εκείνα που εξέδωσαν τη διάταξη η οποία αναιρέθηκε από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

—

Σχετικά με τις εξουσίες του προϊσταμένου της MPUE προς έκδοση αποφάσεων περί μετακινήσεως του προσωπικού και τον ρόλο του κράτους μέλους προελεύσεως στο πλαίσιο της μετακινήσεως αποσπασμένων ατόμων, η αναιρεσείουσα προβάλλει παράβαση του άρθρου 61, δεύτερο εδάφιο, του Οργανισμού του Δικαστηρίου, καθόσον ο δικαστής της πρωτόδικης δίκης δεν συμμορφώθηκε προς την απόφαση του Δικαστηρίου περί αναπομπής της υποθέσεως.

—	Παραμόρφωση αποδεικτικών στοιχείων

—	Προσβολή των δικαιωμάτων άμυνας και της αρχής της ίσης μεταχειρίσεως, καθόσον η αναιρεσείουσα δεν εξέθεσε την άποψή της σχετικά με ορισμένα έγγραφα και γραπτές παρατηρήσεις που υπέβαλε το Συμβούλιο κατά τη διάρκεια της πρωτόδικης διαδικασίας.

—	Παράβαση του άρθρου 134, παράγραφος 1, του Κανονισμού Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου, καθόσον η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση καταδίκασε την αναιρεσείουσα στα δικαστικά έξοδα της υποθέσεως C-455/14 P ενώ δεν είχε ηττηθεί.

Αναίρεση που άσκησε στις 26 Ιουνίου 2018 η European Citizens' Initiative One of Us κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (δεύτερο πενταμελές τμήμα) στις 23 Απριλίου 2018 στην υπόθεση T-561/14, European Citizens' Initiative One of Us κ.λπ. κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

(Υπόθεση C-418/18 P)

(2018/C 341/06)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Citizens' Initiative One of Us (εκπρόσωποι: P. Diamond, Barrister, R. Kiska, Solicitor)

Λοιποί διάδικοι στην αναιρετική διαδικασία: Δημοκρατία της Πολωνίας, Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 23ης Απριλίου 2018 στην υπόθεση T-561/14·

—	να ακυρώσει την ανακοίνωση COM(2014) 355 τελικό της Επιτροπής, της 28ης Μαΐου 2014·

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα της αναιρετικής δίκης, καθώς και της δίκης στον πρώτο βαθμό.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Πρώτον, το Γενικό Δικαστήριο εφάρμοσε εσφαλμένα το άρθρο 117 ΣΕΕ, λαμβανομένου υπόψη του άρθρου 11, παράγραφος 4, ΣΕΕ, του άρθρου 24 ΣΛΕΕ και του κανονισμού 211/2011 (1)· η διακριτική ευχέρεια της Επιτροπής πρέπει να συνάδει με τους σκοπούς της ΕΠΠ. Η απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου δεν έλαβε υπόψη το σκοπό θεσπίσεως του κανονισμού· ως εκ τούτου, τον κατέστησε νεκρό γράμμα.

Δεύτερον, το Γενικό Δικαστήριο έσφαλε απορρίπτοντας τον ισχυρισμό ότι η ανακοίνωση COM(2014) 355 τελικό της Επιτροπής (2) δεν εξέθεσε χωριστώς τα νομικά και πολιτικά συμπεράσματά της, όπως απαιτείται από τον κανονισμό (ΕΕ) 211/2011.

Τρίτον, το Γενικό Δικαστήριο δεν εφάρμοσε τον απαιτούμενο βαθμό ελέγχου κατά την εξέταση της ανακοινώσεως COM(2014) 355 τελικό της Επιτροπής. Το Γενικό Δικαστήριο εφάρμοσε κριτήριο περιορισμένου ελέγχου· ήτοι αυτό του προδήλου σφάλματος.

Τέταρτον, εν πάση περιπτώσει, εάν ο βαθμός ελέγχου, όπως διενεργήθηκε από το Γενικό Δικαστήριο, είναι το ορθό νομικό κριτήριο (όπερ δεν ισχύει), το Γενικό Δικαστήριο παρέλειψε να αποφανθεί ότι οι λόγοι που εκτίθενται από την Επιτροπή στην ανακοίνωση COM(2014) 355 τελικό της Επιτροπής πληρούν το κριτήριο της ελλείψεως προδήλου σφάλματος· μεταξύ άλλων, η Επιτροπή δεν εφάρμοσε ορθώς την απόφαση C-34/10, Oliver Brüstle κατά Greenpeace eV, ενώ παρέλειψε να εξετάσει τις συνέπειες του συστήματος «τριπλής δικλείδας ασφαλείας», το οποίο δεν παρέχει ηθικές εγγυήσεις (και, μάλιστα, δημιουργεί κίνητρα στα κράτη μέλη για μείωση των δικών τους εγγυήσεων, προκειμένου να αποκτήσουν πρόσβαση σε ερευνητικά κονδύλια). Περαιτέρω, η Επιτροπή υπέπεσε σε πρόδηλο σφάλμα, ισχυριζόμενη ότι η πρόσβαση στην άμβλωση αποτελεί διεθνή υποχρέωση που απορρέει από το πρόγραμμα δράσεως της διεθνούς διασκέψεως για τον πληθυσμό και την ανάπτυξη (ΔΔΠΑ) του 1994 και από τους αναπτυξιακούς στόχους της χιλιετίας που έχουν θέσει τα Ηνωμένα 'Εθνη· έσφαλε επιπλέον με το παράλογο επιχείρημά της ότι η χρηματοδότηση οργανισμών που προωθούν και πραγματοποιούν αμβλώσεις σε αναπτυσσόμενες χώρες θα ήταν επωφελής για τη μητρική υγεία, αντί της αυξήσεως κονδυλίων για τα εξαιρετικά υποστελεχωμένα και πάσχοντα από υλικές ελλείψεις συστήματα υγείας των εθνών αυτών.

Πέμπτον, το Γενικό Δικαστήριο έσφαλε χαρακτηρίζοντας εσφαλμένα την ΕΠΠ ως πρωτοβουλία για υιοθέτηση τριών συγκεκριμένων νομοθετικών προτάσεων, ενώ πρόκειται για πρωτοβουλία για την προστασία της αξιοπρέπειας του εμβρύου. Ούτως, το Γενικό Δικαστήριο δεν προσέγγισε ορθώς τα επίδικα ζητήματα.

---

(1)  Κανονισμός (ΕΕ) 211/2011 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Φεβρουαρίου 2011, σχετικά με την πρωτοβουλία πολιτών (ΕΕ 2011, L 65, σ. 1).

(2)  Ανακοίνωση της Επιτροπής σχετικά με την ευρωπαϊκή πρωτοβουλία πολιτών «One of us».

Αναίρεση που άσκησε στις 26 Ιουνίου 2018 η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσης (ΕΥΕΔ) κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (πέμπτο τμήμα) στις 13 Απριλίου 2018 στην υπόθεση T-119/17, Alba Aguilera κατά SEAE

(Υπόθεση C-427/18 P P)

(2018/C 341/07)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσης (εκπρόσωποι: S. Marquardt και R. Spac, καθώς και M. Troncoso Ferrer, abogado, F.-M. Hislaire, avocat, S. Moya Izquierdo, abogada)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ruben Alba Aguilera, Simone Barenghi, Massimo Bonannini, Antonio Capone, Stéphanie Carette, Alejo Carrasco Garcia, Francisco Carreras Sequeros, Carl Daspect, Nathalie Devos, Jean-Baptiste Fauvel, Paula Cristina Fernandes, Stephan Fox, Birgitte Hagelund, Chantal Hebberecht, Karin Kaup-Laponin, Terhi Lehtinen, Sandrine Marot, David Mogollon, Clara Molera Gui, Daniele Morbin, Charlotte Onraet, Augusto Piccagli, Gary Quince, Pierre-Luc Vanhaeverbeke, Tamara Vleminckx, Birgit Vleugels, Robert Wade, Luca Zampetti

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να κρίνει την αίτηση αναιρέσεως παραδεκτή και βάσιμη·

—	κατά συνέπεια, να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 13ης Απριλίου 2018 στην υπόθεση Τ-119/17·

—	να δεχθεί τα αιτήματα τα οποία προέβαλε ΕΥΕΔ πρωτοδίκως, και

—	να καταδικάσει τους αντιδίκους κατ’ αναίρεση στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Ο πρώτος λόγος αφορά πλάνη περί το δίκαιο κατά την ερμηνεία του άρθρου 1 του παραρτήματος Χ του ΚΥΚ από το Γενικό Δικαστήριο. Κατά το Γενικό Δικαστήριο, η ως άνω διάταξη επιβάλλει υποχρέωση εκδόσεως γενικών εκτελεστικών διατάξεων (ΓΕΔ) σύμφωνα με το άρθρο 110 του ΚΥΚ, η οποία ισχύει για το σύνολο του παραρτήματος Χ του ΚΥΚ, περιλαμβανομένου του άρθρου του 10 (σκέψεις 30 και 31 της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως). Ο νομοθέτης όμως προέβλεψε ρητώς, εντός του παραρτήματος Χ, υποχρέωση εκδόσεως ΓΕΔ μόνο στο άρθρο 3. Αντιθέτως, σε άλλες διατάξεις, όπως το άρθρο 2, δεύτερο εδάφιο, το άρθρο 5, παράγραφος 2, το άρθρο 8, πρώτο εδάφιο 1, καθώς και τα άρθρα 10 και 21, ο νομοθέτης αναφέρθηκε απλώς σε «όρους» ή «λεπτομέρειες» που καθορίζονται από την Αρμόδια για τους Διορισμούς Αρχή (ΑΔΑ).

Ο δεύτερος λόγος αναιρέσεως αφορά πλάνη περί το δίκαιο κατά την ερμηνεία του άρθρου 10 του παραρτήματος από το Γενικό Δικαστήριο, το οποίο έκρινε ότι η συγκεκριμένη διάταξη είναι ασαφής και αόριστη σε τέτοιο βαθμό, ώστε συντρέχει κίνδυνος αυθαίρετης εφαρμογής της, που καθιστά αναγκαία την έκδοση ΓΕΔ (σκέψεις 28 και 29 της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως). Η αναιρεσείουσα θεωρεί ότι το άρθρο 10 του παραρτήματος Χ παρέχει ένα νομικό πλαίσιο το οποίο είναι αρκούντως λεπτομερές και θέτει ακριβή όρια στη διακριτική ευχέρεια της ΑΔΑ.

Αναίρεση που άσκησε στις 2 Ιουλίου 2018 η Shanxi Taigang Stainless Steel Co. Ltd κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (δεύτερο τμήμα) στις 23 Απριλίου 2018 στην υπόθεση T-675/15: Shanxi Taigang Stainless Steel κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

(Υπόθεση C-436/18 P)

(2018/C 341/08)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Shanxi Taigang Stainless Steel Co. Ltd (εκπρόσωποι: E. Vermulst, J. Cornelis, advocaten)

Αντίδικοι κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Eurofer, Association Européenne de l’Acier, ASBL

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει την απόφαση της 23ης Απριλίου 2018, Shanxi Taigang Stainless Steel κατά Επιτροπής (T-675/15, μη δημοσιευθείσα, EU:T:2018:209)·

—

να ακυρώσει τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 2015/1429 (1) της Επιτροπής, της 26ης Αυγούστου 2015, για την επιβολή οριστικού δασμού αντιντάμπινγκ στις εισαγωγές πλατέων προϊόντων ψυχρής έλασης από ανοξείδωτο χάλυβα καταγωγής Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας και Ταϊβάν, καθόσον ο κανονισμός αυτός αφορά την προσφεύγουσα· και

—	να καταδικάσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στα έξοδα της αναιρεσείουσας στην παρούσα αναιρετική διαδικασία καθώς και σε εκείνα της διαδικασίας ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου στην υπόθεση T-675/15·

Επικουρικώς ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να αναπέμψει την υπόθεση ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου· και

—	να επιφυλαχθεί επί των δικαστικών εξόδων της διαδικασίας ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου και της αιτήσεως αναιρέσεως.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της αιτήσεως αναιρέσεως η αναιρεσείουσα προβάλλει δύο λόγους.

Πρώτον, η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση ερμήνευσε παρανόμως τη δεύτερη περίοδο του δευτέρου εδαφίου του άρθρου 2, παράγραφος 7, στοιχείο α', του κανονισμού (EK) 1225/2009 (2) του Συμβουλίου, της 30ής Νοεμβρίου 2009, για την άμυνα κατά των εισαγωγών που αποτελούν αντικείμενο ντάμπινγκ εκ μέρους χωρών μη μελών της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, συνάγοντας από τη διάταξη αυτή μια προϋπόθεση προκειμένου περί της επιλογής της ανάλογης χώρας χωρίς τούτο να προκύπτει από το γράμμα της.

Δεύτερον, η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση, δεχόμενη ότι, καταρχήν, προσαρμογές της κανονικής αξίας δεν είναι δυνατές στο πλαίσιο της εφαρμογής του άρθρου 2, παράγραφος 7, στοιχείο α', του κανονισμού (EK) 1225/2009, παρέβη τη διάταξη αυτή.

---

(1)  ΕΕ 2015, L 224, σ. 10.

(2)  ΕΕ 2009, L 343, σ. 51.

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Administrativen sad Sofia-grad (Βουλγαρία) στις 12 Ιουλίου 2018 — «GVC Services (Bulgaria)» EOOD κατά Direktor na Direktsia «Obzhalvane i danachno-osiguritelna praktika» Sofia

(Υπόθεση C-458/18)

(2018/C 341/09)

Γλώσσα διαδικασίας: η βουλγαρική

Αιτούν δικαστήριο

Administrativen sad Sofia-grad

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσα:«GVC Services (Bulgaria)» EOOD

Καθού: Direktor na Direktsia «Obzhalvane i danachno-osiguritelna praktika» Sofia

Προδικαστικά ερωτήματα

1)	Έχει το άρθρο 2, στοιχείο α', σημείο i, σε συνδυασμό με το παράρτημα I, μέρος A, στοιχείο κη', της οδηγίας 2011/96/EΕ (1) την έννοια ότι η φράση «οι εταιρείες που έχουν συσταθεί βάσει του δικαίου του Ηνωμένου Βασιλείου» καλύπτει και τις εταιρίες που έχουν συσταθεί στο Γιβραλτάρ;

2)	Έχει το άρθρο 2, στοιχείο α', σημείο iii, σε συνδυασμό με το παράρτημα I, μέρος B, της οδηγίας 2011/96/EΕ την έννοια ότι η φράση «corporation tax στο Ηνωμένο Βασίλειο» καλύπτει και τον φόρο νομικών προσώπων που πρέπει να καταβάλλεται στο Γιβραλτάρ;

---

(1)  Οδηγία 2011/96/ΕΕ του Συμβουλίου, της 30ής Νοεμβρίου 2011, σχετικά με το κοινό φορολογικό καθεστώς το οποίο ισχύει για τις μητρικές και τις θυγατρικές εταιρείες διαφορετικών κρατών μελών (ΕΕ 2011, L 345, σ. 8).

Αναίρεση που άσκησε στις 13 Ιουλίου 2018 η Changmao Biochemical Engineering Co. Ltd κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (όγδοο πενταμελές τμήμα) στις 3 Μαΐου 2018 στην υπόθεση T-431/12, Distillerie Bonollo κ.λπ. κατά Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης

(Υπόθεση C-461/18 P)

(2018/C 341/10)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Changmao Biochemical Engineering Co. Ltd (εκπρόσωποι: K. Adamantopoulos, P. Billiet, lawyers)

Λοιποί διάδικοι στην αναιρετική διαδικασία: Distillerie Bonollo SpA, Industria Chimica Valenzana (ICV) SpA, Distillerie Mazzari SpA, Caviro Distillerie Srl, Comercial Química Sarasa, SL, Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 3ης Μαΐου 2018, στην υπόθεση T-431/12, στο σύνολό της· και

—	να καταδικάσει τους προσφεύγοντες ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου στα δικαστικά έξοδα της παρούσας αναιρέσεως, καθώς και της διαδικασίας ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου στην υπόθεση T-431/12.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Η αναιρεσείουσα προβάλλει έναν μόνο λόγο αναιρέσεως. Συναφώς, το Γενικό Δικαστήριο εφάρμοσε προδήλως εσφαλμένα τον νόμο κρίνοντας ότι το άρθρο 11, παράγραφος 9, του κανονισμού (ΕΚ) 1225/2009 (1) του Συμβουλίου, της 30ής Νοεμβρίου 2009, για την άμυνα κατά των εισαγωγών που αποτελούν αντικείμενο ντάμπινγκ εκ μέρους χωρών μη μελών της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, σε συνέχεια του οποίου εξεδόθη ο κανονισμός 626/2012 (2) (στο εξής: βασικός κανονισμός), δεν επιτρέπει στα όργανα της ΕΕ να κατασκευάζουν την κανονική αξία του υπό εξέταση προϊόντος, στο πλαίσιο του υπολογισμού του περιθωρίου ντάμπινγκ, κατά τη διάρκεια μερικής ενδιάμεσης επανεξετάσεως αντιντάμπινγκ, εάν, κατά την αρχική έρευνα αντιντάμπινγκ, τα ευρωπαϊκά όργανα είχαν χρησιμοποιήσει τις πραγματικές εγχώριες πωλήσεις για τον σκοπό αυτό.

1.

Η αναιρεσείουσα ισχυρίζεται, πρώτον, ότι η κατασκευή κανονικής αξίας δεν συνιστά διαφορετική μέθοδο από τον καθορισμό της κανονικής αξίας με αναφορά στις πραγματικές εγχώριες πωλήσεις, καθώς αμφότερες οι μέθοδοι στοχεύουν στον καλύτερο προσδιορισμό της κανονικής αξίας, λαμβανομένων υπόψη των ειδικών χαρακτηριστικών εκάστης υποθέσεως καθώς και της εξέλιξης των δεδομένων τιμής/κόστους προϊόντος του χρόνου. Πράγματι, τα άρθρα 2, παράγραφος 1, και 2, παράγραφος 6, του βασικού κανονισμού προβλέπουν αρκετές περιστάσεις που δικαιολογούν τη χρήση κατασκευασμένης κανονικής τιμής αντί της χρήσεως πραγματικών εγχώριων πωλήσεων για τους σκοπούς υπολογισμού περιθωρίου ντάμπινγκ, για κάθε υπόθεση χωριστά. Ο περιορισμός της διακριτικής ευχέρειας των οργάνων της ΕΕ να κατασκευάσουν κανονική τιμή σε μερική ενδιάμεση επανεξέταση, στην περίπτωση που για τον ίδιο σκοπό είχαν χρησιμοποιήσει πραγματικές εγχώριες πωλήσεις σε προγενέστερες έρευνες, στερεί από τα όργανα της ΕΕ τη δυνατότητα να προσφύγουν σε διάφορες εναλλακτικές που διατυπώνονται στο άρθρο 2 του βασικού κανονισμού. Με δεδομένη τη σημαντική διαφορά κόστους μεταξύ του φυσικά και του συνθετικά παραγόμενου τρυγικού οξέος, η κατασκευή ανάλογης κανονικής τιμής στην Αργεντινή με τον κανονισμό 626/2012 ήταν απόρροια του γεγονότος ότι ο Αργεντινός ανάλογος παραγωγός παρασκεύαζε το τρυγικό οξύ με τη μέθοδο της φυσικής διεργασίας, η οποία είναι αισθητά ακριβότερη από τη συνθετική μέθοδο που χρησιμοποιεί η αναιρεσείουσα.

2.

Δεύτερον, η αναιρεσείουσα ισχυρίζεται ότι, κατά την αρχική έρευνα αντιντάμπινγκ, διαπιστώθηκε η ύπαρξη δύο κατηγοριών εξαγωγέων: των εξαγωγέων που συνεργάστηκαν στην έρευνα, όπως η αναιρεσείουσα, στους οποίους αναγνωρίστηκε καθεστώς οικονομίας της αγοράς (στο εξής: ΚΟΑ), δυνάμει του άρθρου 2, παράγραφος 7, στοιχείο β', του βασικού κανονισμού, και των παραγωγών που δεν συνεργάστηκαν στην έρευνα, στους οποίους δεν αναγνωρίστηκε ΚΟΑ, ως προς τους οποίους τα όργανα της ΕΕ εφάρμοσαν τη μέθοδο των «καλύτερων διαθέσιμων πληροφοριών» σύμφωνα με το άρθρο 18 του βασικού κανονισμού. Κατά τη διάρκεια της μερικής ενδιάμεσης επανεξετάσεως, η οποία οδήγησε στη θέσπιση του κανονισμού 626/2012, στους παραγωγούς που συνεργάστηκαν στην έρευνα, όπως η αναιρεσείουσα, δεν αναγνωρίστηκε ΚΟΑ από τα όργανα της ΕΕ και η κανονική τιμή τους καθορίστηκε βάσει του άρθρου 2, παράγραφος 7, στοιχείο α', του βασικού κανονισμού με αναφορά την Αργεντινή, ως ανάλογη χώρα επιλεγείσα από την Επιτροπή. Η ανωτέρω κατηγορία εξαγωγέων δεν υπήρχε κατά την αρχική έρευνα. Επομένως, ακόμη και εάν δινόταν η ερμηνεία ότι το άρθρο 11, παράγραφος 9, του βασικού κανονισμού εμποδίζει τη χρήση κατασκευασμένων κανονικών τιμών από τα όργανα της ΕΕ σε ενδιάμεση μερική επανεξέταση, αντί των πραγματικών εγχώριων πωλήσεων, γεγονός που δεν ισχύει, και πάλι δεν θα αποτελούσε εμπόδιο στη χρήση κατασκευασμένων κανονικών τιμών από τα όργανα της ΕΕ όσον αφορά μία νέα κατηγορία εξαγωγέων, εμφανώς συνεργαζόμενων αλλά χωρίς αναγνώριση ΚΟΑ, η οποία ανέκυψε για πρώτη φορά κατά την ενδιάμεση μερική επανεξέταση.

3.	Τέλος, ορισμένες από τις παραδοχές της προσβαλλόμενης αποφάσεως δεν συνάδουν με την πάγια νομολογία της ΕΕ και του ΠΟΕ για τον καθορισμό κανονικής τιμής καθώς και για τη διασφάλιση της δίκαιης συγκρίσεως τιμών και του σεβασμού του δικαιώματος άμυνας των εξαγωγέων.

---

(1)  ΕΕ 2009, L 343, σ. 51.

(2)  Εκτελεστικός κανονισμός (ΕΕ) 626/2012 του Συμβουλίου, της 26ης Ιουνίου 2012, για τροποποίηση του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 349/2012 σχετικά με την επιβολή οριστικού δασμού αντιντάμπινγκ στις εισαγωγές τρυγικού οξέος, καταγωγής Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας (ΕΕ 2012, L 182, σ. 1).

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Městský soud v Praze (Τσεχική Δημοκρατία) στις 30 Ιουλίου 2018 — CS κ.λπ. κατά České aerolinie a.s.

(Υπόθεση C-502/18)

(2018/C 341/11)

Γλώσσα διαδικασίας: η τσεχική

Αιτούν δικαστήριο

Městský soud v Praze

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ενάγοντες: CS, DR, EQ, FP, GO, HN, IM, JL, KK, LJ, MI

Εναγόμενη: České aerolinie a.s.

Προδικαστικά ερωτήματα

Υπέχει κοινοτικός αερομεταφορέας υποχρέωση καταβολής αποζημιώσεως σε επιβάτες, βάσει του άρθρου 3, παράγραφος 5, δεύτερο εδάφιο, του κανονισμού (ΕΚ) 261/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 11ης Φεβρουαρίου 2004, για τη θέσπιση κοινών κανόνων αποζημίωσης των επιβατών αεροπορικών μεταφορών και παροχής βοήθειας σε αυτούς σε περίπτωση άρνησης επιβίβασης και ματαίωσης ή μεγάλης καθυστέρησης της πτήσης και για την κατάργηση του κανονισμού (ΕΟΚ) 295/91, σε περίπτωση που ο κοινοτικός αερομεταφορέας ως συμβεβλημένος μεταφορέας διενήργησε το πρώτο σκέλος πτήσεως με ενδιάμεσο σταθμό σε αερολιμένα τρίτου κράτους από τον οποίο, δυνάμει συμφωνίας πτήσεως με κοινό κωδικό, το δεύτερο σκέλος της πτήσεως πραγματοποιήθηκε από μεταφορέα που δεν είναι κοινοτικός αερομεταφορέας, και υπήρξε άνω των τριών ωρών καθυστέρηση αφίξεως στον αερολιμένα τελικού προορισμού, η οποία ανέκυψε αποκλειστικά στο δεύτερο σκέλος της πτήσεως;

Διάταξη του Προέδρου του Δικαστηρίου της 7ης Ιουνίου 2018 — Guccio Gucci SpA κατά Γραφείου Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO), Guess? IP Holder LP

(Υπόθεση C-674/16 P) (1)

(2018/C 341/12)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Ο Πρόεδρος του Δικαστηρίου αποφάσισε τη διαγραφή της υποθέσεως.

---

(1)  ΕΕ C 144 της 8.5.2017.

Διάταξη του Προέδρου του Δικαστηρίου της 7ης Ιουνίου 2018 — Guccio Gucci SpA κατά Γραφείου Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO), Guess? IP Holder LP

(Υπόθεση C-675/16 P) (1)

(2018/C 341/13)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Ο Πρόεδρος του Δικαστηρίου αποφάσισε τη διαγραφή της υποθέσεως.

---

(1)  ΕΕ C 144 της 8.5.2017.

Διάταξη του Προέδρου του Δικαστηρίου της 13ης Ιουλίου 2018 [αίτηση του Tribunal d’Instance de Limoges (Γαλλία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Banque Solfea SA κατά Jean-François Veitl

(Υπόθεση C-63/17) (1)

(2018/C 341/14)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Ο Πρόεδρος του Δικαστηρίου αποφάσισε τη διαγραφή της υποθέσεως.

---

(1)  ΕΕ C 144 της 8.5.2017.

Διάταξη του προέδρου του τετάρτου τμήματος του Δικαστηρίου της 2ας Ιουλίου 2018 [αίτηση του Rechtbank Rotterdam (Κάτω Χώρες) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Sandd BV κατά Autoriteit Consument en Markt, παρισταμένης της: Koninklijke PostNL BV

(Υπόθεση C-256/17) (1)

(2018/C 341/15)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Ο πρόεδρος του τετάρτου τμήματος αποφάσισε τη διαγραφή της υποθέσεως.

---

(1)  ΕΕ C 256 της 7.8.2017.

Διάταξη του Προέδρου του Δικαστηρίου της 15ης Ιουνίου 2018 [αίτηση του Curtea de Apel Oradea (Ρουμανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Sindicatul Energia Oradea κατά SC Termoelectrica SA

(Υπόθεση C-392/17) (1)

(2018/C 341/16)

Γλώσσα διαδικασίας: η ρουμανική

Ο Πρόεδρος του Δικαστηρίου αποφάσισε τη διαγραφή της υποθέσεως.

---

(1)  ΕΕ C 293 της 4.9.2017.

Διάταξη του Προέδρου του Δικαστηρίου της 22ας Ιουνίου 2018 [αίτηση του Tribunal d’Instance de Limoges (Γαλλία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — BNP Paribas Personal Finance SA κατά Roger Ducloux, Marie Josée Ducloux

(Υπόθεση C-618/17) (1)

(2018/C 341/17)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Ο Πρόεδρος του Δικαστηρίου αποφάσισε τη διαγραφή της υποθέσεως.

---

(1)  ΕΕ C 22 της 22.1.2018.

Διάταξη του Προέδρου του Δικαστηρίου της 14ης Ιουνίου 2018 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου, παρεμβαίνουσα: Γαλλική Δημοκρατία

(Υπόθεση C-20/18) (1)

(2018/C 341/18)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Ο Πρόεδρος του Δικαστηρίου αποφάσισε τη διαγραφή της υποθέσεως.

---

(1)  ΕΕ C 104 της 19.3.2018.

Διάταξη του Προέδρου του Δικαστηρίου της 4ης Ιουνίου 2018 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Δημοκρατίας της Βουλγαρίας

(Υπόθεση C-61/18) (1)

(2018/C 341/19)

Γλώσσα διαδικασίας: η βουλγαρική

Ο Πρόεδρος του Δικαστηρίου αποφάσισε τη διαγραφή της υποθέσεως.

---

(1)  ΕΕ C 112 της 26.3.2018.

Διάταξη του Προέδρου του Δικαστηρίου της 13ης Ιουνίου 2018 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Ρουμανίας

(Υπόθεση C-116/18) (1)

(2018/C 341/20)

Γλώσσα διαδικασίας: η ρουμανική

Ο Πρόεδρος του Δικαστηρίου αποφάσισε τη διαγραφή της υποθέσεως.

---

(1)  ΕΕ C 142 της 23.4.2018.

Διάταξη του Προέδρου του Δικαστηρίου της 22ας Ιουνίου 2018 [αίτηση του Audiencia Provincial de Almería (Ισπανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Banco Mare Nostrum SA κατά Ignacio Jesús Berenguel Nieto, Carmen Sonia Salinas López

(Υπόθεση C-147/18) (1)

(2018/C 341/21)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Ο Πρόεδρος του Δικαστηρίου αποφάσισε τη διαγραφή της υποθέσεως.

---

(1)  ΕΕ C 166 της 14.5.2018.

Διάταξη του Προέδρου του Δικαστηρίου της 26ης Ιουνίου 2018 [αίτηση του Szombathelyi Közigazgatási és Munkaügyi Bíróság (Ουγγαρία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — FS κατά Nemzeti Adó- és Vámhivatal Fellebbviteli Igazgatósága

(Υπόθεση C-173/18) (1)

(2018/C 341/22)

Γλώσσα διαδικασίας: η ουγγρική

Ο Πρόεδρος του Δικαστηρίου αποφάσισε τη διαγραφή της υποθέσεως.

---

(1)  ΕΕ C 221 της 25.6.2018.

Διάταξη του Προέδρου του Δικαστηρίου της 21ης Ιουνίου 2018 [αίτηση του Curtea de Apel Piteşti (Ρουμανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Maria-Cristina Dospinescu, Filofteia-Camelia Ganea, Petre Sinca, Luminiţa-Maria Ioniţă, Maria Burduv, Raluca-Marinela Traşcă κατά Spitalul Judeţean de Urgenţă Vâlcea

(Υπόθεση C-205/18) (1)

(2018/C 341/23)

Γλώσσα διαδικασίας: η ρουμανική

Ο Πρόεδρος του Δικαστηρίου αποφάσισε τη διαγραφή της υποθέσεως.

---

(1)  ΕΕ C 211 της 18.6.2018.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 13ης Ιουλίου 2018 — PS κατά ΕΤΕπ

(Υπόθεση T-612/16) (1)

((Υπαλληλική υπόθεση - Προσωπικό της ΕΤΕπ - Κοινωνική ασφάλιση - Εργατικό ατύχημα - Ολική μόνιμη αναπηρία - Επαγγελματική προέλευση της ασθένειας - Καθεστώς ασφαλίσεως για εργατικά ατυχήματα και επαγγελματικές ασθένειες - Συνταξιοδοτικές εισφορές - Καθήκον μέριμνας - Ευθύνη - Ηθική βλάβη))

(2018/C 341/24)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγων-ενάγων: PS (εκπρόσωποι: N. Lhoëst και G. Cludts, δικηγόροι)

Καθής-εναγόμενη: ΕΤΕπ (εκπρόσωποι: αρχικά T. Gilliams, E. Raimond και G. Faedo, στη συνέχεια T. Gilliams και G. Faedo, επικουρούμενοι από τον A. Dal Ferro, δικηγόρο)

Αντικείμενο

Προσφυγή-αγωγή, δυνάμει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ, με αίτημα την αποκατάσταση της ζημίας και την ικανοποίηση της ηθικής βλάβης που υποστηρίζει ότι υφίσταται ο προσφεύγων-ενάγων από τον Νοέμβριο του 2013.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή-αγωγή.

2)	Καταδικάζει τον PS στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  EE C 371 της 10.10.2016 (υπόθεση η οποία καταχωρίστηκε αρχικώς στο πρωτόκολλο του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τον αριθμό F-42/16 και μεταφέρθηκε στο Γενικό Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης την 1.9.2016).

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 13ης Ιουλίου 2018 — Quadri di Cardano κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-273/17) (1)

((Υπαλληλική υπόθεση - Συμβασιούχοι υπάλληλοι — Επίδομα αποδημίας - Άρθρο 4, παράγραφος 1, στοιχείο βʹ, του παραρτήματος VII του ΚΥΚ - Δεκαετής περίοδος αναφοράς - Ιθαγένεια της χώρας υπηρεσίας - Διαμονή στη χώρα υπηρεσίας - Άσκηση καθηκόντων σε διεθνή οργανισμό - Σύμβαση προσωρινής απασχολήσεως))

(2018/C 341/25)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Alessandro Quadri di Cardano (Schaerbeek, Βέλγιο) (εκπρόσωποι: N. De Montigny και J. N. Louis, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: αρχικά T. Bohr και M. Mensi, στη συνέχεια T. Bohr και L. Radu Bouyon)

Αντικείμενο

Προσφυγή βάσει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ με αίτημα την ακύρωση της αποφάσεως της 19ης Ιουλίου 2016 του Γραφείου «Διαχείριση και εκκαθάριση των ατομικών δικαιωμάτων» (PMO) της Επιτροπής, καθόσον με αυτήν η Επιτροπή αρνήθηκε στον προσφεύγοντα τη χορήγηση του επιδόματος αποδημίας κατά την ανάληψη των καθηκόντων του στον INEA.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει τον Alessandro Quadri di Cardano στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  EE C 221 της 10.7.2017.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 13ης Ιουλίου 2018 — Curto κατά Κοινοβουλίου

(Υπόθεση T-275/17) (1)

((Υπαλληλική υπόθεση - Διαπιστευμένοι κοινοβουλευτικοί βοηθοί - Άρθρο 24 του κανονισμού υπηρεσιακής κατάστασης - Αίτημα αρωγής - Άρθρο 12α του κανονισμού υπηρεσιακής κατάστασης - Ηθική παρενόχληση - Συμβουλευτική επιτροπή για την παρενόχληση και την πρόληψή της στον χώρο εργασίας, η οποία εξετάζει καταγγελίες διαπιστευμένων κοινοβουλευτικών βοηθών κατά βουλευτών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο - Απορριπτική απόφαση επί του αιτήματος αρωγής - Πλάνη εκτιμήσεως - Περιεχόμενου του καθήκοντος αρωγής - Διάρκεια της διοικητικής διαδικασίας - Εύλογη διάρκεια - Άρνηση γνωστοποιήσεως εκθέσεων που κατήρτισε η συμβουλευτική επιτροπή))

(2018/C 341/26)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα — ενάγουσα: Michela Curto (Γένοβα, Ιταλία) (εκπρόσωποι: L. Levi και C. Bernard-Glanz, δικηγόροι)

Καθού-εναγόμενο: Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (εκπρόσωποι: O. Caisou-Rousseau, E. Taneva και M. Rantala)

Αντικείμενο

Προσφυγή-αγωγή δυνάμει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ με αίτημα, αφενός, την ακύρωση της αποφάσεως του Κοινοβουλίου της 30ής Ιουνίου 2016 με την οποία η επιφορτισμένη με τη σύναψη των συμβάσεων προσλήψεως αρχή του θεσμικού οργάνου αυτού απέρριψε το αίτημα αρωγής που υπέβαλε η προσφεύγουσα-ενάγουσα στις 14 Απριλίου 2014, καθώς και, αφετέρου, χρηματική ικανοποίηση λόγω της βλάβης που φέρεται να υπέστη η προσφεύγουσα-ενάγουσα συνεπεία της παραβιάσεως από την εν λόγω αρχή του καθήκοντος αρωγής κατά το άρθρο 24 του κανονισμού υπηρεσιακής κατάστασης των υπαλλήλων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ιδίως συνεπεία της υπερβολικής διάρκειας της διαδικασίας.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Ακυρώνει την απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της 30ής Ιουνίου 2016, με την οποία η επιφορτισμένη με τη σύναψη των συμβάσεων προσλήψεως αρχή του θεσμικού οργάνου αυτού απέρριψε το αίτημα αρωγής που υπέβαλε η Michela Curto στις 14 Απριλίου 2014.

2)

Υποχρεώνει το Κοινοβούλιο να καταβάλει στη M. Curto, προς ικανοποίηση λόγω της προκληθείσας ηθικής βλάβης, ποσό ύψους 10 000 ευρώ προσαυξημένο με τόκους υπερημερίας, από της εκδόσεως της παρούσας αποφάσεως, βάσει του επιτοκίου που εφαρμόζει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) στις κύριες πράξεις αναχρηματοδοτήσεως.

3)	Καταδικάζει το Κοινοβούλιο στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  EE C 239 της 24.7.2017.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 13ης Ιουλίου 2018 — SQ κατά ΕΤΕπ

(Υπόθεση T-377/17) (1)

((Υπαλληλική υπόθεση - Προσωπικό της ΕΤΕπ - Καταγγελία για ηθική παρενόχληση - Διοικητική έρευνα - Έννοια της «ηθικής παρενόχλησης» - Απαίτηση επανάληψης της καταγγελλόμενης συμπεριφοράς προκειμένου αυτή να συνιστά «ηθική παρενόχληση» - Άρνηση κίνησης πειθαρχικής διαδικασίας σε βάρος του προσώπου που εκδήλωσε τη συμπεριφορά αυτή - Υποχρέωση εμπιστευτικότητας ως προς την ύπαρξη εν εξελίξει διαδικασίας διοικητικής έρευνας και, εν συνεχεία, ως προς την απόφαση με την οποία περατώνεται η διαδικασία και διαπιστώνεται περίπτωση ηθικής παρενόχλησης))

(2018/C 341/27)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα-ενάγουσα: SQ (εκπρόσωποι: N. Cambonie και P. Walter, δικηγόροι)

Καθής-εναγομένη: Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων (εκπρόσωποι: G. Faedo και K. Carr, επικουρούμενοι από τους B. Wägenbaur, avocat, και J. Currall, barrister)

Αντικείμενο

Προσφυγή δυνάμει του άρθρου 50α, παράγραφος 1, του Οργανισμού του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του άρθρου 41 του Κανονισμού Υπηρεσιακής Κατάστασης της ΕΤΕπ, με αίτημα, αφενός, τη μερική ακύρωση της αποφάσεως της 20ής Μαρτίου 2017 του Προέδρου της ΕΤΕπ και, αφετέρου, την αποκατάσταση της υλικής ζημίας και της ηθικής βλάβης που ισχυρίζεται ότι υπέστη η προσφεύγουσα-ενάγουσα λόγω της ηθικής της παρενοχλήσεως από τον προϊστάμενό της και λόγω της συμπεριφοράς της ΕΤΕπ.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)

Ακυρώνει εν μέρει την από 20 Μαρτίου 2017 απόφαση του Προέδρου της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων (ΕΤΕπ), στο μέτρο που η απόφαση αυτή εφαρμόζει εσφαλμένο ορισμό της έννοιας της «ηθικής παρενόχλησης», δεν προβλέπει άμεση κίνηση πειθαρχικής διαδικασίας σε περίπτωση αποδεδειγμένης ηθικής παρενόχλησης εντός της ΕΤΕπ και επιβάλλει στον αποδέκτη της απόφασης αυτής υποχρέωση εμπιστευτικότητας η οποία αντιβαίνει στους σκοπούς της διαδικασίας έρευνας για καταγγελλόμενη περίπτωση ηθικής παρενόχλησης.

2)	Απορρίπτει, κατά τα λοιπά, το αίτημα ακυρώσεως.

3)	Υποχρεώνει την ΕΤΕπ να καταβάλει στην SQ, προς αποκατάσταση της προξενηθείσας ηθικής βλάβης, ποσό ύψους 10 000 ευρώ.

4)	Απορρίπτει, κατά τα λοιπά, τα αιτήματα αποζημιώσεως.

5)	Η ΕΤΕπ φέρει τα δικαστικά έξοδά της και καταδικάζεται στο ήμισυ των δικαστικών εξόδων της SQ.

6)	H SQ φέρει το ήμισυ των δικαστικών εξόδων της.

---

(1)  EE C 277 της 21.8.2017.

Προσφυγή της 22ας Ιουνίου 2018 — WI κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-379/18)

(2018/C 341/28)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: WI (εκπρόσωποι T. Bontinck και A. Guillerme, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Ο προσφεύγων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει τις προσβαλλόμενες αποφάσεις·

—	να διατάξει την καταβολή συντάξεως επιζώντος συζύγου στον [WI]·

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής κατά της από 16 Αυγούστου 2017 απόφασης του Γραφείου Διαχειρίσεως και Εκκαθαρίσεως των Ατομικών Δικαιωμάτων (PMO) της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, με την οποία απορρίφθηκε αίτημα του αιτούντος για χορήγηση σύνταξης επιζώντος συζύγου, καθώς και της σχετικής επιβεβαιωτικής απόφασης, ο προσφεύγων προβάλλει δύο λόγους ακυρώσεως.

1.

Με τον πρώτο λόγο προβάλλεται πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως της έννοιας του επιζώντος συζύγου καθώς και παράβαση του άρθρου 1δ, παράγραφος 2, και του άρθρου 17 του παραρτήματος VIII του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: ΚΥΚ), στο μέτρο που η Επιτροπή στηρίχθηκε σε περιοριστική και εσφαλμένη ερμηνεία της κατά ΚΥΚ έννοιας του επιζώντος συζύγου προκειμένου να απορρίψει το αίτημα του προσφεύγοντος να του αναγνωρισθεί το καθεστώς του επιζώντος συζύγου.

2.

Με τον δεύτερο λόγο προβάλλεται παραβίαση της αρχής της χρηστής διοίκησης και του καθήκοντος μέριμνας, στο μέτρο που κατά τον προσφεύγοντα η Επιτροπή όφειλε να λάβει υπόψη τις ιδιαίτερες συνθήκες της συγκεκριμένης περιπτώσεως προκειμένου να ερμηνεύσει το άρθρο 17 του παραρτήματος VIII του ΚΥΚ υπό την έννοια ότι ο προσφεύγων θεμελίωνε δικαίωμα να λάβει σύνταξη λόγω της ιδιότητας του ως επιζώντος συζύγου.

Προσφυγή της 6ης Ιουλίου 2018 — CdT κατά EUIPO

(Υπόθεση T-417/18)

(2018/C 341/29)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγον: Μεταφραστικό Κέντρο των Οργάνων της Ευρωπαϊκής 'Ενωσης (εκπρόσωποι: J. Rikkert και M. Garnier)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα

Το προσφεύγον ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την από 26 Απριλίου 2018 απόφαση με την οποία το EUIPO κατήγγειλε τον διακανονισμό που έχει συνάψει με το CdT·

—	να ακυρώσει την από 26 Απριλίου 2018 απόφαση του EUIPO με την οποία οικειοποιείται το δικαίωμα να εφαρμόσει όλα τα αναγκαία προαπαιτούμενα μέτρα για τη διασφάλιση της συνέχειας των μεταφραστικών του υπηρεσιών, ιδίως με τη δημοσίευση προκηρύξεων διαγωνισμών·

—	να ακυρώσει την απόφαση του EUIPO να δημοσιεύσει προκήρυξη διαγωνισμού για την παροχή μεταφραστικών υπηρεσιών, με στοιχεία δημοσιεύσεως στην Επίσημη Εφημερίδα 2018/S 114-258472, και να του απαγορεύσει την υπογραφή συμβάσεων στο πλαίσιο αυτού του διαγωνισμού·

—	να κρίνει παράνομη τη δημοσίευση προκηρύξεως διαγωνισμού για μεταφραστικές υπηρεσίες από οργανισμούς, ή από οποιοδήποτε άλλο όργανο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στους οποίους, σύμφωνα με τον ιδρυτικό τους κανονισμό, μεταφραστικές υπηρεσίες παρέχει το CdT·

—	να καταδικάσει το EUIPO στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής, το προσφεύγον προβάλλει τρεις λόγους.

1.

Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται μη τήρηση της διαδικασίας. Το προσφεύγον υποστηρίζει, αφενός, ότι στην περίπτωση που εμφανίζονται δυσκολίες στη σχέση μεταξύ του Μεταφραστικού Κέντρου και των πελατών του εφαρμογή έχουν τα προβλεπόμενα στο άρθρο 11 του ιδρυτικού κανονισμού του CdT και, αφετέρου, ότι η απόφαση της 26ης Απριλίου 2018 με την οποία το Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: EUIPO) οικειοποιείται το δικαίωμα να εφαρμόσει όλα τα αναγκαία προαπαιτούμενα μέτρα για τη διασφάλιση της αδιάλειπτης παροχής μεταφραστικών υπηρεσιών παραβαίνει το άρθρο 11 του ιδρυτικού κανονισμού του CdT καθόσον δεν τηρεί την προβλεπόμενη στο άρθρο αυτό διαδικασία μεσολαβήσεως μεταξύ των δύο οργανισμών.

2.

Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται αμέλεια του EUIPO. Ως προς το ζήτημα αυτό, το προσφεύγον υποστηρίζει ότι: — πρώτον, η κατάσταση στην οποία περιάγεται το EUIPO δεν συνάδει με το άρθρο 148 του ιδρυτικού κανονισμού του EUIPO και το άρθρο 2 του ιδρυτικού κανονισμού του CdT, καθόσον μπορεί να καταλήξει σε έλλειψη έγκυρου διακανονισμού από την 1η Ιανουαρίου 2019· — δεύτερον, από το γράμμα του άρθρου 2 του ιδρυτικού κανονισμού του CdT προκύπτουν τα διάφορα είδη πελατών του CdT και στην παράγραφο 1 του άρθρου αυτού κατονομάζονται ρητά επτά οργανισμοί, ιδρύματα ή γραφεία, μεταξύ των οποίων και το EUIPO, στα οποία το CdT παρέχει τις αναγκαίες μεταφραστικές υπηρεσίες για τη λειτουργία τους. Εξάλλου, γίνεται επίσης μνεία, στην παράγραφο 3, των θεσμικών και λοιπών οργάνων που διαθέτουν ήδη δική τους μεταφραστική υπηρεσία και τα οποία μπορούν να χρησιμοποιούν ενδεχομένως, σε εκούσια βάση, τις υπηρεσίες του CdT· — τρίτον, από τον συνδυασμό των δύο αυτών παραγράφων συνάγεται το συμπέρασμα ότι οι οργανισμοί της παραγράφου 1 δεν έχουν την ευχέρεια να αποφασίσουν, σε εκούσια βάση, αν θα χρησιμοποιούν τις υπηρεσίες του CdT και, κατά συνέπεια, μπορούν να καταγγείλουν τον διακανονισμό που τους συνδέει με το CdT μόνο στην περίπτωση που θα ισχύσει αμέσως άλλος διακανονισμός.

3.

Με τον τρίτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται αναρμοδιότητα του EUIPO να δημοσιεύσει προκήρυξη διαγωνισμού για την παροχή μεταφραστικών υπηρεσιών. Χωρίς να προδικάζει τα αποτελέσματα της αξιολογήσεως της προκηρύξεως διαγωνισμού που δημοσίευσε το EUIPO, το προσφεύγον υποστηρίζει ότι το EUIPO περιάγει εαυτό ήδη με την απόφαση περί κινήσεως της διαδικασίας διαγωνισμού σε αδυναμία τηρήσεως των άρθρων 148 και 2 των ιδρυτικών κανονισμών του EUIPO και του CdT, αντιστοίχως. Τέλος, το προσφεύγον υποστηρίζει ότι, στη συγκεκριμένη περίπτωση, η υπογραφή συμβάσεων και η παροχή μεταφραστικών υπηρεσιών θα συνιστά σαφή παράβαση του ως άνω άρθρου 148 και, κατά συνέπεια, το EUIPO δεν έχει εν προκειμένω εξουσία κατά νόμον να συνεχίσει τη διαδικασία αυτή έως το πέρας της, ήτοι την υπογραφή των συμβάσεων.

Προσφυγή της 10ης Ιουλίου 2018 — JPMorgan Chase κ.λπ. κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-420/18)

(2018/C 341/30)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: JPMorgan Chase & Co. (Νέα Υόρκη, Νέα Υόρκη, Ηνωμένες Πολιτείες), JPMorgan Chase Bank, National Association (Columbus, Οχάιο, Ηνωμένες Πολιτείες), J.P. Morgan Services LLP (Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο) (εκπροσωπούμενες από τους: M. Lester QC, D. Piccinin και D. Heaton, Barristers, N. French, B. Tormey, N. Frey και D. Das, Solicitors)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Οι προσφεύγουσες ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση στο σύνολό της, προκειμένου να αποτραπεί η δημοσίευση οποιουδήποτε κειμένου της αποφάσεως περί διαπιστώσεως παραβάσεως έως ότου το Γενικό Δικαστήριο αποφανθεί επί της προσφυγής ακυρώσεως κατά της αποφάσεως περί διαπιστώσεως παραβάσεως·

—	επικουρικώς, να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση μερικώς, αποδεχόμενο την απάλειψη των αποσπασμάτων που απέρριψε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, όπως εκτίθεται με τους λόγους ακυρώσεως 2 έως 4· και

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα των προσφευγουσών.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Οι προσφεύγουσες ζητούν την ακύρωση της αποφάσεως C(2018) 2745 τελικό της Επιτροπής, της 27ης Απριλίου 2018, σχετικά με τις αντιρρήσεις ως προς την αποκάλυψη πληροφοριών διά δημοσιεύσεως τις οποίες προέβαλαν οι προσφεύγουσες σύμφωνα με το άρθρο 8 της αποφάσεως 2011/695/ΕΕ του Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της 13ης Οκτωβρίου 2011 (ΕΕ L 275 της 20.10.2011, σ. 29), σχετικά με τις αρμοδιότητες και τα καθήκοντα του συμβούλου ακροάσεων σε ορισμένες διαδικασίες ανταγωνισμού [Υπόθεση ΑΤ.39914 — Παράγωγα Επιτοκίου σε Ευρώ (EIRD)].

Προς στήριξη της προσφυγής οι προσφεύγουσες προβάλλουν τέσσερις λόγους.

1.

Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή παραβίασε την αρχή του τεκμηρίου αθωότητας, απορρίπτοντας το αίτημα των προσφευγουσών να καθυστερήσει η δημοσίευση οποιουδήποτε μη εμπιστευτικού κειμένου της αποφάσεως της 7ης Δεκεμβρίου 2016 (στο εξής: απόφαση περί διαπιστώσεως παραβάσεως) (1) εν αναμονή της αποφάσεως επί της προσφυγής ακυρώσεως που άσκησαν οι προσφεύγουσες ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου κατά της αποφάσεως περί διαπιστώσεως παραβάσεως. Η ίδια η απόφαση περί διαπιστώσεως παραβάσεως έχει εκδοθεί κατά παράβαση του τεκμηρίου αθωότητας, όπως συνάγεται από την απόφαση της 10ης Νοεμβρίου 2017, Icap κ.λπ. κατά Επιτροπής (T-180/15, EU:T:2017:795, σκέψεις 253 έως 269). Συνακόλουθα, οι προσφεύγουσες θα μπορούσαν να βρεθούν στην ίδια θέση με τρίτους που δεν είναι αποδέκτες της αποφάσεως· δεν θα έχουν όλες τις συνήθεις εγγυήσεις που προβλέπονται για την άσκηση των δικαιωμάτων άμυνας κατά τη συνήθη πορεία της δίκης που περατώνεται με τη λήψη αποφάσεως επί της ουσίας της υποθέσεως. Οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι εξ αυτού του λόγου πρέπει να αποτραπεί η δημοσίευση της αποφάσεως περί διαπιστώσεως παραβάσεως έως ότου το Γενικό Δικαστήριο ελέγξει τις διαπιστώσεις της Επιτροπής.

2.

Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή, διά του συμβούλου ακροάσεων, υπερέβη τις εξουσίες της σύμφωνα με το άρθρο 8, παράγραφος 2, της αποφάσεως 2011/695/ΕΕ (στο εξής: απόφαση για τα καθήκοντα του συμβούλου ακροάσεων) (2) κρίνοντας ότι μπορεί να παρακάμψει απόφαση της Γενικής Διευθύνσεως Ανταγωνισμού περί μη δημοσιεύσεως μέρους της αποφάσεως περί διαπιστώσεως παραβάσεως (και να αρνηθεί να αποτρέψει τη δημοσίευση ανάλογων τμημάτων της αποφάσεως περί διαπιστώσεως παραβάσεως, στηριζόμενη σ’ αυτή την παράνομη απόφαση). Η Επιτροπή, ενεργώντας διά του συμβούλου ακροάσεων, δεν είχε την εξουσία να προβεί σε μια τέτοια ενέργεια (βλ. απόφαση της 15ης Ιουλίου 2015, Pilkington Group κατά Επιτροπής, T-462/12, EU:T:2015:508, σκέψη 31).

3.

Με τον τρίτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή έσφαλε κατά την αξιολόγηση των επιχειρημάτων των προσφευγουσών σύμφωνα με το άρθρο 8, παράγραφος 2, της αποφάσεως για τα καθήκοντα του συμβούλου ακροάσεων και κατά συνέπεια παρέβη την υποχρέωση σεβασμού του επαγγελματικού απορρήτου που επιβάλλεται από την εν λόγω διάταξη, το άρθρο 339 ΣΛΕΕ και το άρθρο 28 του κανονισμού (ΕΚ) 1/2003 του Συμβουλίου (3). Η Επιτροπή έσφαλε διαπιστώνοντας ότι οι επίμαχες πληροφορίες δεν πληρούσαν τις προϋποθέσεις ώστε να θεωρηθούν πληροφορίες που καλύπτονται από το επαγγελματικό απόρρητο (βλ. απόφαση της 30ής Μαΐου 2006, Bank Austria Creditansalt κατά Επιτροπής, T-198/03, EU:T:2006:136) και για άλλους λόγους.

4.

Με τον τέταρτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή παραβίασε την αρχή που διέπει την προστασία της ταυτότητας των προσώπων σχετικά με έναν πρώην εργαζόμενο των προσφευγουσών και με διευθυντικά στελέχη των προσφευγουσών, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος στον σεβασμό της ιδιωτικής ζωής που κατοχυρώνεται στο άρθρο 8 της Ευρωπαϊκής Συμβάσεως για την Προάσπιση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών και το άρθρο 7 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι προσφεύγουσες διατείνονται ότι η Επιτροπή πρότεινε τη δημοσίευση πληροφοριών οι οποίες θα αποκάλυπταν την ταυτότητα του εν λόγω πρώην εργαζομένου και τις φερόμενες προθέσεις των υπαλλήλων των προσφευγουσών κατά τον κρίσιμο χρόνο.

---

(1)  Απόφαση C(2016) 8530 τελικό της Επιτροπής, της 7ης Δεκεμβρίου 2016, σχετικά με διαδικασία βάσει του άρθρου 101 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του άρθρου 53 της συμφωνίας ΕΟΧ.

(2)  Απόφαση 2011/695/ΕΕ του Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της 13ης Οκτωβρίου 2011, σχετικά με τις αρμοδιότητες και τα καθήκοντα του συμβούλου ακροάσεων σε ορισμένες διαδικασίες ανταγωνισμού (ΕΕ L 275 της 20.10.2011, σ. 29).

(3)  Κανονισμός (ΕΚ) 1/2003 του Συμβουλίου, της 16ης Δεκεμβρίου 2002, για την εφαρμογή των κανόνων ανταγωνισμού που προβλέπονται στα άρθρα 81 και 82 της Συνθήκης (ΕΕ L 1 της 4.1.2003, σ. 1).

Προσφυγή της 5ης Ιουλίου 2018 — Altice Europe κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-425/18)

(2018/C 341/31)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Altice Europe NV (Άμστερνταμ, Κάτω Χώρες) (εκπρόσωποι: R. Allendesalazar Corcho και H. Brokelmann, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει τα άρθρα 1, 2, 3 και 4 της αποφάσεως της Επιτροπής C(2018) 2418 τελικό της 24ης Απριλίου 2018 σχετικά με την επιβολή προστίμου για πράξη συγκεντρώσεως κατά παράβαση του άρθρου 4, παράγραφος 1, και του άρθρου 7, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΚ) 139/2004 του Συμβουλίου (1) (Υπόθεση M.7993 — Altice/PT Portugal, διαδικασία του άρθρου 14, παράγραφος 2)

—	επικουρικώς, να μειώσει ουσιωδώς, κατ’ ενάσκηση της πλήρους δικαιοδοσίας του, τα πρόστιμα που επιβλήθηκαν με τα άρθρα 3 και 4 της αποφάσεως, και

—	εν πάση περιπτώσει, να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής της η προσφεύγουσα προβάλλει πέντε λόγους.

1.

Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται παράβαση των άρθρων 4, παράγραφος 1, και 7, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΚ) 139/2004 και παραβίαση των αρχών της νομιμότητας και του τεκμηρίου αθωότητας, καθόσον η προσβαλλόμενη απόφαση χρησιμοποιεί τον όρο «πραγματοποίηση» συγκεντρώσεως κατά τρόπο που υπερβαίνει το πεδίο εφαρμογής και τη σημασία του. Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η «πραγματοποίηση» συγκεντρώσεως κατά την έννοια των άρθρων 4, παράγραφος 1, και 7, παράγραφος 1, του κανονισμού 139/2004 απαιτεί περισσότερα από την «άσκηση καθοριστικής επιρροής» επί μιας επιχειρήσεως και ότι κανένα από τα στοιχεία επί των οποίων στηρίχθηκε η προσβαλλόμενη απόφαση δεν ισοδυναμεί με «πραγματοποίηση». Περαιτέρω, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι, με την αδικαιολόγητη διεύρυνση του όρου «πραγματοποίηση», η προσβαλλόμενη απόφαση παραβιάζει την αρχή της νομιμότητας που κατοχυρώνεται στο άρθρο 49, παράγραφος 1, του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στο άρθρο 7 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την Προάσπιση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών καθώς και το τεκμήριο αθωότητας που προβλέπεται στο άρθρο 48, παράγραφος 1, του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στο άρθρο 6, παράγραφος 2, της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την Προάσπιση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών.

2.

Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο και περί τα πραγματικά περιστατικά, καθόσον με την προσβαλλόμενη απόφαση κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η προσφεύγουσα είχε αποκτήσει τον αποκλειστικό έλεγχο της PT Portugal. Η προσβαλλόμενη απόφαση ενέχει πλάνη περί το δίκαιο και περί τα πραγματικά περιστατικά καθόσον καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η προσφεύγουσα είχε αποκτήσει τον αποκλειστικό έλεγχο της PT Portugal και ότι πραγματοποίησε τη συγκέντρωση λόγω του αποκλειστικού ελέγχου της PT Portugal.

3.

Με τον τρίτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο και περί τα πραγματικά περιστατικά κρίνοντας ότι υφίσταται παράβαση των άρθρων 4, παράγραφος 1, και 7, παράγραφος 1, του κανονισμού 139/2004. Οι προπαρασκευαστικές ρήτρες που περιείχε η συμφωνία μεταβιβάσεως είχαν εκ φύσεως επικουρικό χαρακτήρα και δεν ήταν δυνατό να συνιστούν πρώιμη πραγματοποίηση συγκεντρώσεως. Περαιτέρω, η προσφεύγουσα δεν άσκησε εν τοις πράγμασι καθοριστική επιρροή επί της PT Portugal πριν τη σύναψη της συμφωνίας. Η Επιτροπή εσφαλμένα στηρίχθηκε στα επτά στοιχεία που διαλαμβάνονται στο τμήμα 4.2.1 της προσβαλλόμενης αποφάσεως για να αποδείξει ότι η προσφεύγουσα ασκεί αποτελεσματικό έλεγχο επί της PT Portugal. Τέλος, η προσβαλλόμενη απόφαση ενέχει πλάνη περί το δίκαιο και περί τα πραγματικά περιστατικά καθόσον καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η διαβίβαση πληροφοριών στην προσφεύγουσα συμβάλλει στη διαπίστωση περί ασκήσεως ελέγχου.

4.

Με τον τέταρτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή παραβίασε τις αρχές ne bis in idem, της αναλογικότητας και της απαγορεύσεως επιβολής διπλής ποινής, καθώς επίσης προβάλλεται ένσταση ελλείψεως νομιμότητας όσον αφορά τα άρθρα 4, παράγραφος 1, και 14, παράγραφος 2, στοιχείο α', του κανονισμού 139/2004. Επιβάλλοντας δύο πρόστιμα στον ίδιο παραβάτη για την ίδια συμπεριφορά βάσει δύο νομοθετικών διατάξεων που προστατεύουν το ίδιο έννομο συμφέρον, η προσβαλλόμενη απόφαση παραβιάζει την αρχή ne bis in idem που κατοχυρώνεται στο άρθρο 50 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στο άρθρο 4, παράγραφος 1, του εβδόμου πρωτοκόλλου της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την Προάσπιση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών, την αρχή της αναλογικότητας που κατοχυρώνεται στο άρθρο 49, παράγραφος 3, του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την απαγόρευση επιβολής διπλής ποινής η οποία στηρίζεται στις γενικές αρχές που είναι κοινές στις έννομες τάξεις των κρατών μελών. Όσον αφορά τα άρθρα 4, παράγραφος 1, και 14, παράγραφος 2, στοιχείο α', του κανονισμού 139/2004 προβάλλεται ένσταση ελλείψεως νομιμότητας, σύμφωνα με το άρθρο 277 της ΣΛΕΕ, καθόσον με αυτά παρέχεται στην Επιτροπή η δυνατότητα να επιβάλει κυρώσεις στον ίδιο παραβάτη δύο φορές για μια μόνο συμπεριφορά, για την οποία έχουν ήδη επιβληθεί κυρώσεις δυνάμει των άρθρων 7, παράγραφος 1, και 14, παράγραφος 2, στοιχείο β', του κανονισμού 139/2004.

5.

Με τον πέμπτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ο παράνομος χαρακτήρας των προστίμων και παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας. Η προσβαλλόμενη απόφαση αντιβαίνει στο άρθρο 14, παράγραφος 2, του κανονισμού 139/2004, καθόσον επιβάλλει πρόστιμα στην προσφεύγουσα, παρά την έλλειψη αμελείας ή προθέσεως και παρά το ότι δεν εθίγησαν οι σκοποί των κανόνων της Ένωσης για τον έλεγχο των συγκεντρώσεων. Η προσβαλλόμενη απόφαση αντιβαίνει στο άρθρο 296 της ΣΛΕΕ και στο άρθρο 41, παράγραφος 2, του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεδομένου ότι η Επιτροπή παρέβη την υποχρέωση αιτιολογήσεως όσον αφορά το ύψος των προστίμων. Περαιτέρω, η προσβαλλόμενη απόφαση παραβιάζει και την αρχή της αναλογικότητας καθόσον επιβάλλει δεύτερο πρόστιμο σύμφωνα με το άρθρο 14, παράγραφος 2, στοιχείο α', του κανονισμού, για την ίδια συμπεριφορά για την οποία έχουν ήδη επιβληθεί κυρώσεις σύμφωνα με το άρθρο 14, παράγραφος 2, στοιχείο β', του κανονισμού. Τέλος, τα πρόστιμα επεβλήθησαν κατά παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας, δεδομένου ότι η προσβαλλόμενη απόφαση δεν έλαβε δεόντως υπόψη όλες τις σχετικές περιστάσεις κατά τον καθορισμό του ύψους τους.

---

(1)  Κανονισμός (ΕΚ) 139/2004 του Συμβουλίου, της 20ής Ιανουαρίου 2004, για τον έλεγχο των συγκεντρώσεων μεταξύ επιχειρήσεων («κοινοτικός κανονισμός συγκεντρώσεων») (ΕΕ L 24 της 29ης Ιανουαρίου 2004, σ. 1).

Προσφυγή της 11ης Ιουλίου 2018 — Bizbike και Hartmobile κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-426/18)

(2018/C 341/32)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: Bizbike (Wielsbeke, Κάτω Χώρες), Hartmobile BV (Άμστερνταμ, Κάτω Χώρες) (εκπρόσωπος: R. MacLean, Solicitor)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Οι προσφεύγουσες ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να κρίνει την προσφυγή παραδεκτή·

—	να ακυρώσει τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 2018/671 της Επιτροπής, της 2ας Μαΐου 2018, για την υποχρέωση καταγραφής των εισαγωγών ηλεκτρικών ποδηλάτων καταγωγής Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας (1), για τους λόγους που προβάλλονται με την προσφυγή· και

—	να καταδικάσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τους τυχόν παρεμβαίνοντες στα δικαστικά έξοδα της διαδικασίας.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής οι προσφεύγουσες προβάλλουν πέντε λόγους.

1.

Με τον πρώτο λόγο προβάλλεται η ύπαρξη προδήλως εσφαλμένης εκτιμήσεως των πραγματικών περιστατικών και του νομικού πλαισίου με αποτέλεσμα την παράβαση του άρθρου 10, παράγραφος 4, στοιχείο γ', του κανονισμού (ΕΕ) 2016/1036 (2), και ειδικότερα εσφαλμένη εκτίμηση της προϋποθέσεως να αποδεικνύεται σε ικανοποιητικό βαθμό ότι οι εισαγωγείς γνώριζαν ή όφειλαν να γνωρίζουν την ύπαρξη του ντάμπινγκ και της ζημίας που προξενείται στην ενωσιακή βιομηχανία, προκειμένου να επιβληθεί η υποχρέωση καταγραφής των εισαγωγών.

2.

Με τον δεύτερο λόγο προβάλλεται ότι, κατά την εφαρμογή του άρθρου 10, παράγραφος 4, στοιχείο γ', του κανονισμού (ΕΕ) 2016/1036, παραβιάστηκαν οι αρχές της ασφάλειας δικαίου και της προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης. Οι προσφεύγουσες διατείνονται ότι ο κανονισμός 2018/671 παραβιάζει την αρχή της ασφάλειας δικαίου, καταλογίζοντας στις προσφεύγουσες εικαζόμενη επίγνωση της προβαλλόμενης ύπαρξης ντάμπινγκ και ζημίας και αποδίδοντας τους γνώση μιας πραγματικής καταστάσεως πριν τη λήψη οποιουδήποτε νομικού μέτρου. Ο κανονισμός 2018/671 παραβιάζει, επίσης, την αρχή της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης, υιοθετώντας μια ερμηνεία εικαζόμενης επιγνώσεως που θα καθιστούσε αναποτελεσματικές τις υποχρεώσεις της διαδικασίας καταγραφής των εισαγωγών και τον έκτακτο χαρακτήρα της.

3.

Με τον τρίτο λόγο προβάλλεται ότι η πρόδηλη πραγματική και νομική πλάνη είχε ως αποτέλεσμα την παράβαση του άρθρου 10, παράγραφος 4, στοιχείο δ', του κανονισμού 2016/1036 και του άρθρου 16, παράγραφος 4, στοιχείο δ', του κανονισμού 2016/1037 (3), καθώς, κατά τη διακρίβωση της ζημίας και της αιτιώδους συνάφειας με τις εισαγωγές του υπό εξέταση προϊόντος, δεν ελήφθησαν υπόψη όλα τα σχετικά αποδεικτικά στοιχεία που αφορούν τους συναφείς οικονομικούς παράγοντες, οι οποίοι επηρεάζουν την απόδοση της ενωσιακής βιομηχανίας.

4.

Με τον τέταρτο λόγο προβάλλεται προσβολή των δικαιωμάτων άμυνας των προσφευγουσών, ως αποτέλεσμα της μη παροχής πλήρους και έγκαιρης προσβάσεως σε ουσιώδεις ισχυρισμούς που προέβαλαν οι καταγγέλλοντες, εις βάρος της δυνατότητας των προσφευγουσών να αντικρούσουν δεόντως και αποτελεσματικά τους ισχυρισμούς των καταγγελλόντων όσον αφορά την πλήρωση των νομίμων προϋποθέσεων για την επιβολή της υποχρεώσεως καταγραφής των εισαγωγών.

5.

Με τον πέμπτο λόγο προβάλλεται έλλειψη επαρκούς αιτιολογίας κατά την εξαγωγή βασικών συμπερασμάτων στον κανονισμό 2018/671, και ειδικότερα η μη παροχή προσήκουσας αιτιολογίας όσον αφορά τους λόγους για τους οποίους, χωρίς να ληφθούν επαρκώς υπόψη οι περί του αντιθέτου ισχυρισμοί των προσφευγουσών, θεωρήθηκε ότι μια συνεχιζόμενη αύξηση των εισαγωγών από τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας σε υποτιθέμενα μειούμενες τιμές θα προκαλούσε επιπλέον ζημία.

---

(1)  Εκτελεστικός κανονισμός (ΕΕ) 2018/671 της Επιτροπής, της 2ας Μαΐου 2018, για την υποχρέωση καταγραφής των εισαγωγών ηλεκτρικών ποδηλάτων καταγωγής Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας (ΕΕ L 113 της 3.5.2018, σ. 4).

(2)  Κανονισμός (ΕΕ) 2016/1036 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 8ης Ιουνίου 2016, για την άμυνα κατά των εισαγωγών που αποτελούν αντικείμενο ντάμπινγκ εκ μέρους χωρών μη μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ L 176 της 30.6.2016, σ. 21).

(3)  Κανονισμός (ΕΕ) 2016/1037 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 8ης Ιουνίου 2016, για την άμυνα κατά των εισαγωγών που αποτελούν αντικείμενο επιδοτήσεων εκ μέρους χωρών μη μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ L 176 της 30.6.2016, σ. 55).

Προσφυγή της 13ης Ιουλίου 2018 — BRF και SHB Comercio e Industria de Alimentos κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-429/18)

(2018/C 341/33)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: BRF SA (Itajaí, Βραζιλία) και SHB Comercio e Industria de Alimentos SA (Itajaí) (εκπρόσωποι: D. Arts και G. van Thuyne, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Οι προσφεύγουσες ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 2018/700 της Επιτροπής (1)·

—	επικουρικώς, να ακυρώσει τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 2018/700 της Επιτροπής, στον βαθμό που οι εγκαταστάσεις της BRF SA και της SHB Comercio e Industria de Alimentos SA για τις οποίες γίνεται λόγος στο παράρτημα του κανονισμού αυτού διαγράφηκαν από τον σχετικό κατάλογο, και

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα, δυνάμει του άρθρου 134 του Κανονισμού Διαδικασίας.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής τους, οι προσφεύγουσες προβάλλουν έξι λόγους.

1.	Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως υποστηρίζεται ότι ο εκτελεστικός κανονισμός αντιβαίνει στο άρθρο 296, δεύτερο εδάφιο, ΣΛΕΕ, διότι δεν περιέχει καμία αιτιολογία.

2.	Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως υποστηρίζεται ότι η Επιτροπή, εκδίδοντας τον εκτελεστικό κανονισμό, προσέβαλε τα δικαιώματα άμυνας των προσφευγουσών τα οποία κατοχυρώνονται στο άρθρο 41 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων, διότι δεν έλαβε υπόψη το δικαίωμα ακροάσεώς τους.

3.

Με τον τρίτο λόγο ακυρώσεως υποστηρίζεται ότι ο εκτελεστικός κανονισμός αντιβαίνει στο άρθρο 12, παράγραφοι 2 και 4, στοιχείο γ', του κανονισμού 854/2004 (2) λόγω της εκτιμήσεως της συμβατότητας μεμονωμένων εγκαταστάσεων και του πρόδηλου σφάλματος της Επιτροπής κατά την εκτίμηση των σχετικών πραγματικών περιστατικών.

4.	Με τον τέταρτο λόγο ακυρώσεως υποστηρίζεται ότι ο εκτελεστικός κανονισμός αντιβαίνει στην αρχή της απαγορεύσεως των διακρίσεων, διότι επιφυλάσσει στις προσφεύγουσες διαφορετική μεταχείριση απ’ ό,τι σε άλλους Βραζιλιάνους εξαγωγείς πουλερικών, οι οποίοι τελούν σε παρόμοια κατάσταση.

5.	Με τον πέμπτο λόγο ακυρώσεως υποστηρίζεται ότι ο εκτελεστικός κανονισμός παραβιάζει την αρχή της αναλογικότητας, διότι υπερβαίνει τα όρια αυτού που είναι αναγκαίο και κατάλληλο για την προστασία της δημόσιας υγείας.

6.

Με τον έκτο λόγο ακυρώσεως υποστηρίζεται ότι ο εκτελεστικός κανονισμός αντιβαίνει στο άρθρο 291, παράγραφος 3, δεύτερο εδάφιο, ΣΛΕΕ και στα άρθρα 3, παράγραφος 3, 10, παράγραφος 4, και 11 του κανονισμού ΕΕ 182/2011 (3), διότι παραβιάζει ουσιαστικές διαδικαστικές εγγυήσεις οι οποίες προβλέπονται εκεί.

---

(1)  Εκτελεστικός κανονισμός (ΕΕ) 2018/700 της Επιτροπής, της 8ης Μαΐου 2018, για την τροποποίηση των καταλόγων των εγκαταστάσεων τρίτων χωρών, από τις οποίες επιτρέπονται οι εισαγωγές συγκεκριμένων προϊόντων ζωικής προέλευσης, όσον αφορά ορισμένες εγκαταστάσεις από τη Βραζιλία (ΕΕ 2018, L 118, σ. 1).

(2)  Κανονισμός (ΕΚ) 854/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 29ης Απριλίου 2004, για τον καθορισμό ειδικών διατάξεων για την οργάνωση των επίσημων ελέγχων στα προϊόντα ζωικής προέλευσης που προορίζονται για κατανάλωση από τον άνθρωπο (ΕΕ 2004, L 139, σ. 206).

(3)  Κανονισμός (ΕΕ) 182/2011 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Φεβρουαρίου 2011, για τη θέσπιση κανόνων και γενικών αρχών σχετικά με τους τρόπους ελέγχου από τα κράτη μέλη της άσκησης των εκτελεστικών αρμοδιοτήτων από την Επιτροπή (ΕΕ 2011, L 55, σ. 291).

Προσφυγή της 25ης Ιουλίου 2018 — Zotkov κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-457/18)

(2018/C 341/34)

Γλώσσα διαδικασίας: η βουλγαρική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Rosen Zotkov (Βρυξέλλες, Βέλγιο) (εκπρόσωπος: N. Stankov, dkhg; orow)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Ο προσφεύγων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει την από 30 Απριλίου 2018 απόφαση Ares (2018)2294884 της καθής και να διατάξει την αναθεώρησή της, στον βαθμό που αφορά το αίτημα του προσφεύγοντος για χορήγηση επιδόματος στους γονείς του, κατόπιν διορθώσεως του οικονομικού υπολογισμού σύμφωνα με τους λόγους ακυρώσεως και τα επιχειρήματα του προσφεύγοντος.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής του, ο προσφεύγων προβάλλει δύο λόγους.

1.

Ο πρώτος λόγος ακυρώσεως αφορά τον τρόπο με τον οποίο η υπ’ αριθ. 50-2004/28.5.2004 απόφαση της Επιτροπής ερμηνεύθηκε από την καθής (και αποτέλεσε τη βάση για τον οικονομικό της υπολογισμό) σε σχέση με την πρακτική της εφαρμογή ως προς την περιουσία για ιδιοκατοίκηση, αφού, κατά τον προσφεύγοντα, αυτή η ερμηνεία και ο συνακόλουθος υπολογισμός είναι εσφαλμένα λόγω — πλημμελειών της ερμηνείας, από πλευράς της ειδικής (χρηματο)οικονομικής φύσεως του ζητήματος που ρυθμίζεται από την απόφαση της Επιτροπής, — θεμελιώσεως της ερμηνείας σε υποθετικά σενάρια που δεν στέκουν αντικειμενικώς, — εσωτερικών αντιφάσεων της αποφάσεως της Επιτροπής θεωρούμενης στο σύνολό της, και όχι ερμηνευόμενης αυτοτελώς, όπως έπραξε η καθής, — υποκειμενικής και αμφιλεγόμενης ερμηνείας ορισμένων λέξεων, όρων και φράσεων του κειμένου της αποφάσεως της Επιτροπής, που ενέχουν αμφισημία αν εξεταστούν από γλωσσολογικής απόψεως και/ή από απόψεως της συνήθους σημασίας τους, — προτιμήσεως στη χρήση θεωρητικών δεικτών για τα επιμέρους χρηματοοικονομικά δεδομένα, έναντι της χρήσεως των υφιστάμενων πρακτικών δεικτών.

2.

Ο δεύτερος λόγος ακυρώσεως αφορά τον τρόπο με τον οποίο η υπ’ αριθ. 50-2004/28.5.2004 απόφαση της Επιτροπής ερμηνεύθηκε από την καθής (και αποτέλεσε τη βάση για τον οικονομικό της υπολογισμό) σε σχέση με την πρακτική της εφαρμογή ως προς την αντιστοίχηση κάθε χώρας με ένα συγκριτικό δείκτη (συντελεστή), αφού, κατά τον προσφεύγοντα, αυτή η ερμηνεία και ο συνακόλουθος υπολογισμός είναι εσφαλμένα, — δεδομένου ότι η χρήση συντελεστή για κάθε χώρα σε συνάρτηση με συγκεκριμένο στοιχείο του οικονομικού υπολογισμού αντιβαίνει στην ίδια την ουσία και τη λογική του συντελεστή, από πλευράς (χρηματο)οικονομικής θεωρίας και πρακτικής.

Προσφυγή της 25ης Ιουλίου 2018 — Eurolamp κατά EUIPO (EUROLAMP pioneers in new technology)

(Υπόθεση T-465/18)

(2018/C 341/35)

Γλώσσα διαδικασίας: η ελληνική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Eurolamp AΒEE Εισαγωγής και Εμπορίας Λαμπτήρων (Θεσσαλονίκη, Έλλάδα) (εκπρόσωπος: A. Αργυριάδης, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του EUIPO

Επίδικο σήμα: Αίτηση καταχωρίσεως με ισχύ στην Ευρωπαϊκή Ένωση του λεκτικού σήματος «EUROLAMP pioneers in new technology» — Υπ’ αριθ. 16 180 879 αίτηση καταχωρίσεως

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του πρώτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 23ης Μαΐου 2018 στην υπόθεση R 1358/2017-1

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να γίνει δεκτή η παρούσα προσφυγή·

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—	να γίνει δεκτή στο σύνολό της η αίτηση για την καταχώρηση του σήματος της Ευρωπαικής Ένωσης αριθμός 16 180 879 για όλα τα αιτούμενα προϊόντα· και

—	να καταδικάσει το EUIPO στα δικαστικά έξοδα.

Προβαλλόμενοι λόγοι

—	Παράβαση του 'Αρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχεία β' και γ'του κανονισμού 2017/1001·

—	Παράβαση του Άρθρου 7, παράγραφος 3, του κανονισμού 2017/1001.

Προσφυγή της 25ης Ιουλίου 2018 — Eurolamp κατά EUIPO (EUROLAMP pioneers in new technology)

(Υπόθεση T-466/18)

(2018/C 341/36)

Γλώσσα διαδικασίας: η ελληνική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Eurolamp ΑΒΕΕ Εισαγωγής και Εμπορίας Λαμπτήρων (Θεσσαλονίκη, Έλλάδα) (εκπρόσωπος: A. Αργυριάδης, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του EUIPO

Επίδικο σήμα: Αίτηση καταχωρίσεως με ισχύ στην Ευρωπαϊκή 'Ενωση του εικονιστικού χρωματικού σήματος «EUROLAMP pioneers in new technology», απεικονίζον συνδυασμό των εξής χρωμάτων: πράσινο και μαύρο — Υπ’ αριθ. 16 180 821 αίτηση καταχωρίσεως

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του πρώτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 23ης Μαΐου 2018 στην υπόθεση R 1359/2017-1

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να γίνει δεκτή η παρούσα προσφυγή·

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση· και

—	να γίνει δεκτή στο σύνολό της η αίτηση για την καταχώρηση του σήματος της Ευρωπαικής Ένωσης αριθμός 16 180 821 για όλα τα αιτούμενα προϊόντα· και

—	να καταδικάσει το EUIPO στα δικαστικά έξοδα.

Προβαλλόμενοι λόγοι

—	Παράβαση του του 'Αρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχεία β' και γ'του κανονισμού 2017/1001·

—	Παράβαση του Άρθρου 7, παράγραφος 3, του κανονισμού 2017/1001.

Προσφυγή της 30ής Ιουλίου 2018 — Audimas κατά EUIPO — Audi (AUDIMAS)

(Υπόθεση T-467/18)

(2018/C 341/37)

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η λιθουανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Audimas AB (Kaunas, Λιθουανία) (εκπρόσωπος: G. Domkutė Lukauskienė, avocate)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Audi AG (Ingolstadt, Γερμανία)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του EUIPO

Δικαιούχος του επίδικου σήματος: Προσφεύγουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου

Επίδικο σήμα: Εικονιστικό σήμα AUDIMAS για το οποίο υφίσταται διεθνής καταχώριση με ισχύ στην Ευρωπαϊκή Ένωση — Υπ’ αριθ. 1 251 000 διεθνής καταχώριση με ισχύ στην Ευρωπαϊκή Ένωση

Διαδικασία ενώπιον του EUIPO: Διαδικασία ανακοπής

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του δεύτερου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 22ας Μαΐου 2018 στην υπόθεση R 2425/2017-2

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση και να διατηρήσει σε ισχύ την υπ’ αριθ. 1 251 000 διεθνή καταχώριση του σήματος «AUDIMAS» της προσφεύγουσας για τα προϊόντα και υπηρεσίες που εμπίπτουν στις κλάσεις 18, 25 και 35 του Διακανονισμού της Νίκαιας·

—	να καταδικάσει το EUIPO και την αντίδικο στην ενώπιον του τμήματος προσφυγών διαδικασία στα δικαστικά έξοδα.

Προβαλλόμενος λόγος

—	Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Συμβουλίου.

Προσφυγή της 26ης Ιουλίου 2018 — Battelle Memorial Institute κατά EUIPO (HEATCOAT)

(Υπόθεση T-469/18)

(2018/C 341/38)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγον: Battelle Memorial Institute (Colombus, Οχάιο, Ηνωμένες Πολιτείες) (εκπρόσωπος: B. Brandreth, Queen’s Counsel)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του EUIPO

Επίδικο σήμα: Λεκτικό σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης HEATCOAT — Υπ’ αριθ. 16 865 263 αίτηση καταχωρίσεως

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του δεύτερου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 16ης Μαΐου 2018 στην υπόθεση R 36/2018-2

Αιτήματα

Το προσφεύγον ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση στο σύνολό της· και

—	να καταδικάσει το EUIPO στα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε το προσφεύγον ενώπιον του τμήματος προσφυγών και ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου.

Προβαλλόμενοι λόγοι

—	Παράβαση του άρθρου 7, παράγραφοι 1, στοιχεία β' και γ', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου·

—	Παράβαση του άρθρου 95 του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου.

Προσφυγή της 7ης Αυγούστου 2018 — Užstato sistemos administratorius κατά EUIPO — DPG Deutsche Pfandsystem (Απεικόνιση φιάλης και βέλους)

(Υπόθεση T-477/18)

(2018/C 341/39)

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Užstato sistemos administratorius VšĮ (Βίλνιους, Λιθουανία) (εκπρόσωπος: I. Lukauskienė, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: DPG Deutsche Pfandsystem GmbH (Βερολίνο, Γερμανία)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του EUIPO

Δικαιούχος του επίδικου σήματος: Η προσφεύγουσα

Επίδικο σήμα: Αίτηση καταχωρίσεως εικονιστικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Απεικόνιση φιάλης και βέλους) — Υπ’ αριθ. 14 481 519 αίτηση καταχωρίσεως

Διαδικασία ενώπιον του EUIPO: Διαδικασία ανακοπής

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του δευτέρου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 22ας Μαΐου 2018 στην υπόθεση R 2203/2017-2

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση κατά το μέρος που έκρινε ότι πρέπει να ακυρωθεί η απόφαση του τμήματος ανακοπών της 21ης Αυγούστου 2017, κατά την οποία τα σημεία δημιουργούσαν διαφορετική συνολική εντύπωση αποκλείουσα τον κίνδυνο συγχύσεως, και να επικυρώσει την απόφαση του τμήματος ανακοπών της 21ης Αυγούστου 2017·

—	να καταδικάσει το EUIPO στα δικαστικά έξοδα.

Προβαλλόμενος λόγος

—	Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου.

Προσφυγή της 3ης Αυγούστου 2018 — Multifit κατά EUIPO (Premiere)

(Υπόθεση T-479/18)

(2018/C 341/40)

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Multifit Tiernahrungs GmbH (Krefeld, Γερμανία) (εκπρόσωποι: N. Weber und L. Thiel, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του EUIPO

Επίδικο σήμα: Λεκτικό σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης Premiere — Υπ’ αριθ. 16 660 383 αίτηση καταχωρίσεως

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του δευτέρου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 28ης Μαΐου 2018 στην υπόθεση R 2365/2017-2

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—	να καταδικάσει το EUIPO στα δικαστικά έξοδα.

Προβαλλόμενος λόγος

—	Παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου.