		ISSN 1977-0901
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης		C 152

Έκδοση στην ελληνική γλώσσα	Ανακοινώσεις και Πληροφορίες	61ό έτος 30 Απριλίου 2018

Ανακοίνωση αριθ	Περιεχόμενα	Σελίδα
	IV Πληροφορίες
	ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΡΟΕΡΧΟΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΘΕΣΜΙΚΑ ΚΑΙ ΛΟΙΠΑ ΟΡΓΑΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ
	Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης
2018/C 152/01	Τελευταίες δημοσιεύσεις του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης	1

	V Γνωστοποιήσεις
	ΔΙΚΑΙΟΔΟΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ
	Δικαστήριο
2018/C 152/02	Υπόθεση C-560/17 P: Αναίρεση που άσκησε στις 22 Σεπτεμβρίου 2017 η Mediaexpert sp. z o.o. κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (έκτο τμήμα) στις 20 Ιουλίου 2017 στην υπόθεση T-780/16, Mediaexpert κατά EUIPO	2
2018/C 152/03	Υπόθεση C-8/18: Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Vilniaus apygardos teismas (Λιθουανία) στος 3 Ιανουαρίου 2018 — TE, UD, YB, ZC κατά Luminor Bank AB	2
2018/C 152/04	Υπόθεση C-26/18: Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Hessisches Finanzgericht (Γερμανία) στις 16 Ιανουαρίου 2018 — Federal Express Corporation, Deutsche Niederlassung κατά Hauptzollamt Frankfurt am Main	3
2018/C 152/05	Υπόθεση C-32/18: Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Oberster Gerichtshof (Αυστρία) στις 18 Ιανουαρίου 2018 — Tiroler Gebietskrankenkasse κατά Michael Moser	4
2018/C 152/06	Υπόθεση C-42/18: Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Bundesfinanzhof (Γερμανία) στις 24 Ιανουαρίου 2018 — Finanzamt Trier κατά Cardpoint GmbH, ως νόμιμος διάδοχος της Moneybox Deutschland GmbH	5
2018/C 152/07	Υπόθεση C-48/18 P: Αναίρεση που άσκησε στις 26 Ιανουαρίου 2018 η Toontrack Music AB κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (ένατο τμήμα) στις 22 Νοεμβρίου 2017 στην υπόθεση T-771/16, Toontrack Music AB κατά Γραφείου Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης	5
2018/C 152/08	Υπόθεση C-49/18: Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Tribunal Superior de Justicia de Cataluña (Ισπανία) στις 26 Ιανουαρίου 2018 — Carlos Escribano Vindel κατά Ministerio de Justicia	6
2018/C 152/09	Υπόθεση C-52/18: Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Amtsgericht Norderstedt (Γερμανία) στις 29 Ιανουαρίου 2018 — Christian Fülla κατά Toolport GmbH	7
2018/C 152/10	Υπόθεση C-55/18: Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Audiencia Nacional (Ισπανία) στις 29 Ιανουαρίου 2018 — Federación de Servicios de Comisiones Obreras (CCOO) κατά Deutsche Bank SAE	8
2018/C 152/11	Υπόθεση C-56/18 P: Αναίρεση που άσκησε στις 29 Ιανουαρίου 2018 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο στις 17 Νοεμβρίου 2017 στην υπόθεση T-263/15, Gmina Miasto Gdynia και Port Lotniczy Gdynia Kosakowo κατά Επιτροπής	9
2018/C 152/12	Υπόθεση C-57/18: Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Bundesarbeitsgericht (Γερμανία) στις 30 Ιανουαρίου 2018 — AX κατά BW	11
2018/C 152/13	Υπόθεση C-68/18: Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Curtea de Apel Bucureşti (Ρουμανία) στις 2 Φεβρουαρίου 2018 — SC Petrotel-Lukoil SA κατά Agenţia Naţională de Administrare Fiscală — Direcţia Generală de Administrare a Marilor Contribuabili, Agenţia Naţională de Administrare Fiscală — Direcţia Generală de Soluţionare a Contestaţiilor	12
2018/C 152/14	Υπόθεση C-69/18: Προσφυγή της 1ης Φεβρουαρίου 2018 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Δημοκρατίας της Σλοβενίας	13
2018/C 152/15	Υπόθεση C-85/18: Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Judecătoria Oradea (Ρουμανία) στις 8 Φεβρουαρίου 2018 — CV κατά DU	14
2018/C 152/16	Υπόθεση C-93/18: Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Court of Appeal in Northern Ireland (Ηνωμένο Βασίλειο) στις 9 Φεβρουαρίου 2018 — Ermira Bajratari κατά Secretary of State for the Home Department	14
2018/C 152/17	Υπόθεση C-94/18: Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το High Court (Ιρλανδία) στις 12 Φεβρουαρίου 2018 — Nalini Chenchooliah κατά Minister for Justice and Equality	15
2018/C 152/18	Υπόθεση C-98/18: Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το College van Beroep voor het Bedrijfsleven (Κάτω Χώρες) στις 12 Φεβρουαρίου 2018 — T. Boer & Zonen BV κατά Staatssecretaris van Economische Zaken	15
2018/C 152/19	Υπόθεση C-104/18 P: Αναίρεση που άσκησε στις 13 Φεβρουαρίου 2018 η Koton Mağazacilik Tekstil Sanayi ve Ticaret AŞ κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (δεύτερο τμήμα) στις 30 Νοεμβρίου 2017 στην υπόθεση T-687/16, Koton Mağazacilik Tekstil Sanayi ve Ticaret AŞ κατά Γραφείου Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης	16
2018/C 152/20	Υπόθεση C-114/18: Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Court of Appeal (England & Wales) (Civil Division) στις 14 Φεβρουαρίου 2018 — Sandoz Ltd, Hexal AG κατά G.D. Seale LLC, Janssen Sciences Ireland	17
2018/C 152/21	Υπόθεση C-115/18: Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το tribunal correctionnel de Saint-Brieuc — Chambre détachée de Guingamp (Γαλλία) στις 12 Φεβρουαρίου 2018 — Procureur de la République κατά Tugdual Carluer κ.λπ.	17
2018/C 152/22	Υπόθεση C-125/18: Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Juzgado de Primera Instancia de Barcelona (Ισπανία) στις 16 Φεβρουαρίου 2018 — Marc Gómez del Moral Guasch κατά Bankia S.A.	18
2018/C 152/23	Υπόθεση C-127/18: Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Nejvyšší správní soud (Τσεχική Δημοκρατία) στις 16 Φεβρουαρίου 2018 — A-PACK CZ, s.r.o. κατά Odvolací finanční ředitelství	19
2018/C 152/24	Υπόθεση C-164/18: Προσφυγή της 28ης Φεβρουαρίου 2018 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Βασιλείου της Ισπανίας	20
2018/C 152/25	Υπόθεση C-165/18: Προσφυγή της 28ης Φεβρουαρίου 2018 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Βασιλείου της Ισπανίας	20
2018/C 152/26	Υπόθεση C-181/18 P: Αναίρεση που άσκησε στις 5 Μαρτίου 2018 η Δημοκρατία της Πολωνίας κατά της διατάξεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (πρώτο τμήμα) στις 14 Δεκεμβρίου 2017 στην υπόθεση T-849/16, PGNiG Supply & Trading κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής	21
2018/C 152/27	Υπόθεση C-188/18: Προσφυγή της 12ης Μαρτίου 2018 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Δημοκρατίας της Σλοβενίας	22
	Γενικό Δικαστήριο
2018/C 152/28	Υπόθεση T-542/11 RENV: Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 13ης Μαρτίου 2018 — Αλουμίνιον της Ελλάδος ΒΕΑΕ κατά Επιτροπής (Κρατικές ενισχύσεις — Ηλεκτρική ενέργεια — Απόφαση κηρύσσουσα την ενίσχυση παράνομη και μη συμβατή με την εσωτερική αγορά και διατάσσουσα την ανάκτησή της — Προτιμησιακό τιμολόγιο ηλεκτρικής ενέργειας βάσει συμβάσεως συναφθείσας με τον κατεστημένο προμηθευτή — Καταγγελία της σύμβασης από τον κατεστημένο προμηθευτή — Δικαστική αναστολή, με απόφαση ασφαλιστικών μέτρων, των αποτελεσμάτων της καταγγελίας της σύμβασης — Ακύρωση της απόφασης της Επιτροπής από το Γενικό Δικαστήριο — Αναίρεση της απόφασης του Γενικού Δικαστηρίου από το Δικαστήριο — Αναπομπή της υπόθεσης στο Γενικό Δικαστήριο — Εύρος του αντικειμένου της προσφυγής μετά την αναπομπή — Χαρακτηρισμός της απόφασης ασφαλιστικών μέτρων ως νέας ενίσχυσης — Αρμοδιότητα της Επιτροπής — Αποτελεσματική δικαστική προστασία — Χαρακτηρισμός του προτιμησιακού τιμολογίου ως κρατικής ενίσχυσης — Πλεονέκτημα — Δικαιολογημένη εμπιστοσύνη — Δικαιώματα άμυνας του λήπτη της ενίσχυσης — Υποχρέωση ανάκτησης — Υποχρέωση αιτιολόγησης)	24
2018/C 152/29	Υπόθεση T-507/15: Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 15ης Μαρτίου 2018 — Πολωνία κατά Επιτροπής [ΕΓΤΕ — Δαπάνες αποκλειόμενες από τη χρηματοδότηση — Κανονισμός (ΕΚ) 2200/96, οδηγία 2002/55/ΕΚ, κανονισμοί (ΕΚ) 1432/2003, (ΕΚ) 1433/2003, (ΕΚ) 1290/2005, (ΕΚ) 885/2006, (ΕΚ) 1182/2007, (ΕΚ) 1234/2007, (ΕΚ) 1580/2007 και (ΕΕ) 1306/2013 — Δαπάνες που πραγματοποιήθηκαν από την Πολωνία — Κίνδυνος για το ΕΓΤΕ — Επιτόπιοι έλεγχοι — Κριτήρια για την αναγνώριση οργάνωσης παραγωγών — Αποκλίσεις μεταξύ γλωσσικών αποδόσεων — Δημοσιονομική διόρθωση]	25
2018/C 152/30	Συνεκδικασθείσες υποθέσεις T-533/15 και T-264/16: Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 14ης Μαρτίου 2018 — Kim κ.λπ. κατά Συμβουλίου και Επιτροπής (Κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας — Περιοριστικά μέτρα κατά της Βόρειας Κορέας με σκοπό την παρεμπόδιση της διάδοσης των πυρηνικών όπλων — Κατάλογος των προσώπων και των οντοτήτων σε βάρος των οποίων επιβάλλεται δέσμευση κεφαλαίων και οικονομικών πόρων — Καταχώριση των ονομάτων των προσφευγόντων στον κατάλογο — Απόδειξη του βασίμου της καταχώρισης στον κατάλογο — Υποχρέωση αιτιολόγησης)	25
2018/C 152/31	Υπόθεση T-33/16: Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 14ης Μαρτίου 2018 — TestBioTech κατά Επιτροπής [Περιβάλλον — Γενετικώς τροποποιημένα προϊόντα — Κανονισμός (ΕΚ) 1367/2006 — Κανονισμός (ΕΚ) 1829/2003 — Γενετικώς τροποποιημένη σόγια MON 87769, MON 87705 και 305423 — Απόρριψη αίτησης εσωτερικής επανεξέτασης των αποφάσεων έγκρισης για διάθεση στην αγορά — Έννοια του δικαίου του περιβάλλοντος — Άρθρο 10 του κανονισμού 1367/2006]	26
2018/C 152/32	Υπόθεση T-108/16: Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 15ης Μαρτίου 2018 — Naviera Armas κατά Επιτροπής (Κρατικές ενισχύσεις — Όροι χρήσεως της λιμενικής υποδομής του Puerto de Las Nieves από εταιρία θαλάσσιων μεταφορών — Αποκλειστική χρήση υποδομών χρηματοδοτούμενων με δημόσια κεφάλαια, χωρίς σύμβαση παραχωρήσεως — Μερική απαλλαγή από τα λιμενικά τέλη — Καταγγελία ανταγωνίστριας — Απόφαση με την οποία διαπιστώνεται η απουσία κρατικών ενισχύσεων κατά το πέρας της διαδικασίας προκαταρκτικής εξετάσεως — Σοβαρές δυσχέρειες κατά την εξέταση των σχετικών μέτρων — Εξέλιξη της επίμαχης καταστάσεως κατά τη διάρκεια της διοικητικής διαδικασίας — Έννοια του πλεονεκτήματος που χορηγείται με κρατικούς πόρους — Πλάνη κατά την εκτίμηση των πραγματικών περιστατικών και πλάνη περί το δίκαιο — Απόφαση εθνικού δικαστηρίου με την οποία αναστέλλονται τα αποτελέσματα διαγωνισμού — Υποχρέωση επιμελούς και αμερόληπτης εξετάσεως της καταγγελίας)	27
2018/C 152/33	Υπόθεση T-211/16: Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 15ης Μαρτίου 2018 — Caviro Distillerie κ.λπ. κατά Επιτροπής [Ντάμπινγκ — Εισαγωγή τρυγικού οξέος καταγωγής Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας και παραγωγής της εταιρείας Hangzhou Bioking Biochemical Engineering Co., Ltd — Εκτελεστική απόφαση (ΕE) 2016/176 — Μη επιβολή οριστικού δασμού αντιντάμπινγκ — Άρθρο 3, παράγραφοι 2, 3 και 5, και άρθρο 17, παράγραφοι 1 και 2, του κανονισμού (ΕΚ) 1225/2009 — Δειγματοληψία — Μη ύπαρξη σημαντικής ζημίας — Πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως — Προσδιορισμός της ζημίας — Κερδοφορία του ενωσιακού κλάδου παραγωγής]	28
2018/C 152/34	Υπόθεση T-390/16: Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 20ής Μαρτίου 2018 — Grupo Osborne κατά EUIPO — Ostermann (DONTORO dog friendship) {Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης — Διαδικασία ανακοπής — Αίτηση καταχωρίσεως εικονιστικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης DONTORO dog friendship — Σχετικός λόγος απαραδέκτου — Κίνδυνος συγχύσεως — Συμπληρωματικότητα προϊόντων και υπηρεσιών — Άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 [νυν άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001]}	29
2018/C 152/35	Υπόθεση T-424/16: Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 14ης Μαρτίου 2018 — Gifi Diffusion κατά EUIPO — Crocs (Υποδήματα) [Κοινοτικό σχέδιο ή υπόδειγμα — Διαδικασία κήρυξης ακυρότητας — Καταχωρισμένο κοινοτικό σχέδιο ή υπόδειγμα που απεικονίζει υπόδημα — Προγενέστερο κοινοτικό σχέδιο ή υπόδειγμα — Λόγοι ακυρότητας — Υποχρέωση αιτιολόγησης — Άρθρο 62 του κανονισμού (ΕΚ) 6/2002 — Αυτεπάγγελτη εξέταση λόγου ακρότητας από το τμήμα προσφυγών — Αρμοδιότητα του τμήματος προσφυγών — Άρθρο 63, παράγραφος 1, του κανονισμού 6/2002]	29
2018/C 152/36	Υπόθεση T-651/16: Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 14ης Μαρτίου 2018 — Crocs κατά EUIPO — Gifi Diffusion (Υποδήματα) [Κοινοτικό σχέδιο ή υπόδειγμα — Διαδικασία κηρύξεως ακυρότητας — Καταχωρισμένο κοινοτικό σχέδιο ή υπόδειγμα που απεικονίζει υπόδημα — Προγενέστερο κοινοτικό σχέδιο ή υπόδειγμα — Λόγος ακυρότητας — Έλλειψη νεωτερισμού — Δημοσιοποίηση πριν την ημερομηνία προτεραιότητας — Αυτεπάγγελτη εξέταση των πραγματικών περιστατικών — Συμπληρωματικά αποδεικτικά στοιχεία που προσκομίστηκαν ενώπιον του τμήματος προσφυγών — Άρθρα 5, 7 και άρθρο 63, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΚ) 6/2002]	30
2018/C 152/37	Υπόθεση T-824/16: Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 13ης Μαρτίου 2018 — Kiosked κατά EUIPO — VRT (K) {Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης — Διαδικασία ανακοπής — Διεθνής καταχώριση με επέκταση της προστασίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση — Εικονιστικό σήμα K — Προγενέστερο εικονιστικό σήμα της Μπενελούξ K — Σχετικός λόγος απαραδέκτου — Κίνδυνος συγχύσεως — Άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο βʹ, του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 [νυν άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο βʹ, του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001]}	31
2018/C 152/38	Υπόθεση T-1/17: Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 15ης Μαρτίου 2018 — La Mafia Franchises κατά EUIPO — Ιταλία (La Mafia SE SIENTA A LA MESA) [Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης — Διαδικασία για την κήρυξη ακυρότητας — Εικονιστικό σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης La Mafia SE SIENTA A LA MESA — Απόλυτος λόγος απαραδέκτου — Αντίθεση προς τη δημόσια τάξη ή τα χρηστά ήθη — Άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο στ', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 (νυν άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο στ', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001)]	31
2018/C 152/39	Υπόθεση T-151/17: Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 15ης Μαρτίου 2018 — Marriott Worldwide κατά EUIPO — Graf (Αναπαράσταση φτερωτού ταύρου) {Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης — Διαδικασία για την κήρυξη ακυρότητας — Εικονιστικό σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης που αναπαριστά φτερωτό ταύρο — Προγενέστερο εθνικό εικονιστικό σήμα και προγενέστερο εικονιστικό σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης τα οποία αναπαριστούν γυπαετό — Σχετικός λόγος απαραδέκτου — Ομοιότητα των σημείων — Άρθρο 53, παράγραφος 1, στοιχείο α', και άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 [νυν άρθρο 60, παράγραφος 1, στοιχείο α', και άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001] — Προγενέστερο δικαίωμα του δημιουργού προστατευόμενο από το εθνικό δίκαιο — Άρθρο 53, παράγραφος 2, στοιχείο γ', του κανονισμού 207/2009 (νυν άρθρο 60, παράγραφος 2, στοιχείο γ', του κανονισμού 2017/1001) — Αυτεπάγγελτη εξέταση των πραγματικών περιστατικών — Άρθρο 76, παράγραφος 1, του κανονισμού 207/2009 (νυν άρθρο 95, παράγραφος 1, του κανονισμού 2017/1001)}	32
2018/C 152/40	Υπόθεση T-205/17: Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 15ης Μαρτίου 2018 — SSP Europe κατά EUIPO (SECURE DATA SPACE) {Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης — Αίτηση καταχωρίσεως εικονιστικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης SECURE DATA SPACE — Απόλυτος λόγος απαραδέκτου — Περιγραφικός χαρακτήρας — Άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο γ', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 [νυν άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο γ', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001]}	33
2018/C 152/41	Υπόθεση T-279/17: Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 15ης Μαρτίου 2018 — Hermann Bock κατά EUIPO (Push and Ready) [Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης — Αίτηση καταχωρίσεως εικονιστικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης Push and Ready — Απόλυτος λόγος απαραδέκτου — Έλλειψη διακριτικού χαρακτήρα — Άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 [νυν άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001]	33
2018/C 152/42	Υπόθεση T-346/17: Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 13ης Μαρτίου 2018 — Hotelbeds Spain κατά EUIPO — Guidigo Europe (Guidego what to do next) {Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης — Διαδικασία ανακοπής — Αίτηση καταχωρίσεως εικονιστικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης Guidego what to do next — Προγενέστερο λεκτικό σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης GUIDIGO — Σχετικός λόγος απαραδέκτου — Κίνδυνος συγχύσεως — Άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 [νυν άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001]}	34
2018/C 152/43	Υπόθεση T-482/13: Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 21ης Φεβρουαρίου 2018 — MedSkin Solutions Dr. Suwelack κατά EUIPO — Cryo-Save (CryoSafe) (Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης — Διαδικασία ανακοπής — Παραίτηση από την ανακοπή — Κατάργηση της δίκης)	34
2018/C 152/44	Υπόθεση T-124/17: Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 5ης Μαρτίου 2018 — ΕΣΤΑΜΕΔΕ κατά ΕΚΤ (Εξωσυμβατική ευθύνη — Οικονομική και νομισματική πολιτική — ΕΚΤ — Αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους της Ελλάδας — Συμμετοχή ελληνικού οργανισμού δημοσίου δικαίου που διαχειρίζεται το ταμείο συντάξεων μηχανικών και εργοληπτών δημοσίων έργων — Έλλειψη ιδίου εννόμου συμφέροντος ή εκχωρήσεως του δικαιώματος αποζημιώσεως — Μη τήρηση των τυπικών προϋποθέσεων — Προδήλως απαράδεκτο)	35
2018/C 152/45	Υπόθεση T-196/17: Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 9ης Μαρτίου 2018 — Naftogaz of Ukraine κατά Επιτροπής (Προσφυγή ακυρώσεως — Εσωτερική αγορά φυσικού αερίου — Οδηγία 2009/73/ΕΚ — Απόφαση της Επιτροπής περί τροποποιήσεως των όρων εξαιρέσεως των επιχειρησιακών ρυθμίσεων του αγωγού φυσικού αερίου OPAL από τους κανόνες της Ένωσης όσον αφορά την πρόσβαση των τρίτων και την τιμολογιακή ρύθμιση — Απουσία άμεσου επηρεασμού — Απαράδεκτο)	36
2018/C 152/46	Υπόθεση T-263/17: Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 27ης Φεβρουαρίου 2018 — SD κατά EIGE (Υπαλληλική υπόθεση — Έκτακτοι υπάλληλοι — Σύμβαση ορισμένου χρόνου — Απόφαση περί μη ανανεώσεως — Αίτηση περί ανανεώσεως συμβάσεως εργασίας, η οποία έχει το ίδιο αντικείμενο με διοικητική ένσταση, υπό την έννοια του άρθρου 90, παράγραφος 2, του ΚΥΚ — Απαράδεκτο)	36
2018/C 152/47	Υπόθεση T-84/18: Προσφυγή-αγωγή της 15ης Φεβρουαρίου 2018 — VG κατά Επιτροπής	37
2018/C 152/48	Υπόθεση T-85/18: Προσφυγή της 15ης Φεβρουαρίου 2018 — Batchelor κατά Επιτροπής	38
2018/C 152/49	Υπόθεση T-100/18: Προσφυγή-αγωγή της 20ής Φεβρουαρίου 2018 — Wehrheim κατά ΕΚΤ	40
2018/C 152/50	Υπόθεση T-101/18: Προσφυγή της 21ης Φεβρουαρίου 2018 — Αυστρία κατά Επιτροπής	40
2018/C 152/51	Υπόθεση T-112/18: Προσφυγή της 23ης Φεβρουαρίου 2018 — Pink Lady America κατά ΚΓΦΠ — WAAA (Cripps Pink)	42
2018/C 152/52	Υπόθεση T-113/18: Προσφυγή της 22ας Φεβρουαρίου 2018 — Miles-Bramwell Executive Services κατά EUIPO (FREE)	43
2018/C 152/53	Υπόθεση T-114/18: Προσφυγή της 22ας Φεβρουαρίου 2018 — Miles-Bramwell Executive Services κατά EUIPO (FREE)	43
2018/C 152/54	Υπόθεση T-116/18: Προσφυγή της 27ης Φεβρουαρίου 2018 — Darmanin κατά EASO	44
2018/C 152/55	Υπόθεση T-124/18: Προσφυγή της 27ης Φεβρουαρίου 2018 — Wendel κ.λπ. κατά Επιτροπής	45
2018/C 152/56	Υπόθεση T-125/18: Προσφυγή της 28ης Φεβρουαρίου 2018 — Associazione — GranoSalus κατά Επιτροπής	46
2018/C 152/57	Υπόθεση T-130/18: Προσφυγή της 27ης Φεβρουαρίου 2018 — adidas International Trading κ.λπ. κατά Επιτροπής	47
2018/C 152/58	Υπόθεση T-131/18: Προσφυγή της 28ης Φεβρουαρίου 2018 — Deichmann κατά Επιτροπής	48
2018/C 152/59	Υπόθεση T-132/18: Προσφυγή της 28ης Φεβρουαρίου 2018 — Roland κατά Επιτροπής	49
2018/C 152/60	Υπόθεση T-141/18: Προσφυγή της 28ης Φεβρουαρίου 2018 — Deichmann-Shoes UK κατά Επιτροπής	50
2018/C 152/61	Υπόθεση T-142/18: Προσφυγή της 28ης Φεβρουαρίου 2018 — Buffalo — Boots κατά Επιτροπής	52
2018/C 152/62	Υπόθεση T-152/18: Προσφυγή της 5ης Μαρτίου 2018 — Sona Nutrition κατά EUIPO — Solgar Holdings (SOLGAR Since 1947 MultiPlus WHOLEFOOD CONCENTRATE MULTIVITAMIN FORMULA)	53
2018/C 152/63	Υπόθεση T-153/18: Προσφυγή της 5ης Μαρτίου 2018 — Sona Nutrition κατά EUIPO — Solgar Holdings (SOLGAR Since 1947 MultiPlus WHOLEFOOD CONCENTRATE MULTIVITAMIN FORMULA)	54
2018/C 152/64	Υπόθεση T-154/18: Προσφυγή της 5ης Μαρτίου 2018 — Sona Nutrition κατά EUIPO — Solgar Holdings (SOLGAR Since 1947 MultiPlus WHOLEFOOD CONCENTRATE MULTIVITAMIN FORMULA)	54
2018/C 152/65	Υπόθεση T-155/18: Προσφυγή της 5ης Μαρτίου 2018 — Sona Nutrition κατά EUIPO — Solgar Holdings (SOLGAR Since 1947 MultiPlus WHOLEFOOD CONCENTRATE MULTIVITAMIN FORMULA)	55
2018/C 152/66	Υπόθεση T-158/18: Προσφυγή της 6ης Μαρτίου 2018 — Scaloni και Figini κατά Επιτροπής	56
2018/C 152/67	Υπόθεση T-160/18: Προσφυγή της 2ας Μαρτίου 2018 — Θεοδωρακίδη κατά EUIPO — Μπενοπούλου (THYREOS VASSILIKI)	57
2018/C 152/68	Υπόθεση T-162/18: Προσφυγή της 7ης Μαρτίου 2018 — Beko κατά EUIPO — Acer (ALTUS)	58
2018/C 152/69	Υπόθεση T-688/13: Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 26ης Φεβρουαρίου 2018 — Deloitte Consulting κατά Επιτροπής	59
2018/C 152/70	Υπόθεση T-155/16: Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 6ης Μαρτίου 2018 — CFA Institute κατά EUIPO — Bloss κ.λπ. (CERTIFIED FINANCIAL ENGINEER CFE)	59
2018/C 152/71	Υπόθεση T-156/16: Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 6ης Μαρτίου 2018 — CFA Institute κατά EUIPO — Ernst και Häcker (CERTIFIED FINANCIAL MODELER CFM)	59
2018/C 152/72	Υπόθεση T-641/17: Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 28ης Φεβρουαρίου 2018 — Ferri κατά ΕΚΤ	59

IV Πληροφορίες

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΡΟΕΡΧΟΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΘΕΣΜΙΚΑ ΚΑΙ ΛΟΙΠΑ ΟΡΓΑΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

30.4.2018

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 152/1

Τελευταίες δημοσιεύσεις του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

(2018/C 152/01)

Τελευταία δημοσίευση

ΕΕ C 142 της 23.4.2018

Ιστορικό των προηγούμενων δημοσιεύσεων

ΕΕ C 134 της 16.4.2018

ΕΕ C 123 της 9.4.2018

ΕΕ C 112 της 26.3.2018

ΕΕ C 104 της 19.3.2018

ΕΕ C 94 της 12.3.2018

ΕΕ C 83 της 5.3.2018

Τα κείμενα αυτά είναι διαθέσιμα στον δικτυακό τόπο

EUR-Lex: http://eur-lex.europa.eu

V Γνωστοποιήσεις

ΔΙΚΑΙΟΔΟΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ

Δικαστήριο

30.4.2018

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 152/2

Αναίρεση που άσκησε στις 22 Σεπτεμβρίου 2017 η Mediaexpert sp. z o.o. κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (έκτο τμήμα) στις 20 Ιουλίου 2017 στην υπόθεση T-780/16, Mediaexpert κατά EUIPO

(Υπόθεση C-560/17 P)

(2018/C 152/02)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Mediaexpert sp. z o.o. (εκπρόσωπος: J. Aftyka, radca prawny)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Με διάταξη της 13ης Μαρτίου 2018 το Δικαστήριο (όγδοο τμήμα) απέρριψε ως απαράδεκτη την αίτηση αναιρέσεως.

30.4.2018

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 152/2

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Vilniaus apygardos teismas (Λιθουανία) στος 3 Ιανουαρίου 2018 — TE, UD, YB, ZC κατά Luminor Bank AB

(Υπόθεση C-8/18)

(2018/C 152/03)

Γλώσσα διαδικασίας: η λιθουανική

Αιτούν δικαστήριο

Vilniaus apygardos teismas

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ενάγοντες: TE, UD, YB, ZC

Εναγομένη: Luminor Bank AB

Προδικαστικά ερωτήματα

Πρέπει ένα φυσικό πρόσωπο, το οποίο, προ της προβλεπόμενης στο άρθρο 70 της οδηγίας 2004/39/EΚ (1) ημερομηνίας της 1ης Νοεμβρίου 2007, απέκτησε παράγωγο χρηματοπιστωτικό μέσο από τράπεζα με κεφάλαια που δανείστηκε από την εν λόγω τράπεζα με σύσταση υποθήκης υπέρ της ίδιας τράπεζας, να θεωρηθεί καταναλωτής βάσει του δικαίου της Ένωσης, δεδομένου ότι το άρθρο 3, παράγραφος 3, στοιχείο δ', της οδηγίας 2011/83/ΕΕ (2) ορίζει ότι η εν λόγω οδηγία δεν έχει εφαρμογή στις συμβάσεις «για χρηματοοικονομικές υπηρεσίες»;

Πρέπει ένα φυσικό πρόσωπο, το οποίο, προ της προβλεπόμενης στο άρθρο 70 της οδηγίας 2004/39/EΚ ημερομηνίας της 1ης Νοεμβρίου 2007, απέκτησε παράγωγο χρηματοπιστωτικό μέσο από τράπεζα με κεφάλαια που δανείστηκε από την εν λόγω τράπεζα με σύσταση υποθήκης υπέρ της ίδιας τράπεζας, να θεωρηθεί ιδιώτης πελάτης και μη επαγγελματίας επενδυτής χρηματοπιστωτικών μέσων βάσει του δικαίου της Ένωσης, και πρέπει, εν προκειμένω, να εφαρμοστούν οι διατάξεις του δικαίου της Ένωσης που επιβάλλουν υποχρέωση ενημερώσεως των καταναλωτών και απαγορεύουν τις καταστάσεις συγκρούσεως συμφερόντων όταν τράπεζα προσφέρει και πωλεί χρηματοπιστωτικό μέσο, όπως οι διατάξεις της οδηγίας 2003/6/ΕΚ (3), της οδηγίας 2003/71/EΚ (4), της οδηγίας 2001/34/EΚ (5), του κανονισμού (ΕΚ) 809/2004 (6) και της οδηγίας 2014/65/ΕΕ (7) καθώς και οι άλλοι κανόνες της νομοθεσίας της Ένωσης για την προστασία των δικαιωμάτων των καταναλωτών χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών;

Πρέπει η οδηγία 2003/6/EΚ να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι η μη δημοσιοποίηση του γεγονότος ότι ο πάροχος του χρηματοπιστωτικού μέσου δεν διαθέτει άδεια για την παροχή της εν λόγω χρηματοπιστωτικής υπηρεσίας, η μη δημοσιοποίηση ουσιωδών πληροφοριών σε ενημερωτικό δελτίο ή σε συμπλήρωμα ενημερωτικού δελτίου, καθώς και ο κίνδυνος συγκρούσεως συμφερόντων από πλευράς του παρόχου του χρηματοπιστωτικού μέσου δύνανται, στο πλαίσιο συνάψεως συμβάσεων που αφορούν χρηματοπιστωτικό μέσο, να έχουν άμεση επίδραση (προς συγκεκριμένη κατεύθυνση) στην τιμή των οικείων χρηματοπιστωτικών μέσων, και ότι το άλλο συμβαλλόμενο μέρος στη σύμβαση έχει, ως εκ τούτου, το δικαίωμα να απαιτήσει την ακύρωση ή τροποποίηση των εν λόγω συμβάσεων ή αποζημίωση για τη ζημία που υπέστη;

(1) Οδηγία 2004/39/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 21ης Απριλίου 2004, για τις αγορές χρηματοπιστωτικών μέσων, για την τροποποίηση των οδηγιών 85/611/ΕΟΚ και 93/6/ΕΟΚ του Συμβουλίου και της οδηγίας 2000/12/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου και για την κατάργηση της οδηγίας 93/22/ΕΟΚ του Συμβουλίου (ΕΕ 2004, L 145, σ. 1).

(2) Oδηγία 2011/83/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 25ης Οκτωβρίου 2011, σχετικά με τα δικαιώματα των καταναλωτών, την τροποποίηση της οδηγίας 93/13/ΕΟΚ του Συμβουλίου και της οδηγίας 1999/44/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου και την κατάργηση της οδηγίας 85/577/ΕΟΚ του Συμβουλίου και της οδηγίας 97/7/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (ΕΕ 2011, L 304, σ. 64).

(3) Οδηγία 2003/6/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 28ης Ιανουαρίου 2003, για τις πράξεις προσώπων που κατέχουν εμπιστευτικές πληροφορίες και τις πράξεις χειραγωγήσεως της αγοράς (κατάχρηση αγοράς) (ΕΕ 2003, L 96, σ. 16).

(4) Οδηγία 2003/71/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 4ης Νοεμβρίου 2003, σχετικά με το ενημερωτικό δελτίο που πρέπει να δημοσιεύεται κατά τη δημόσια προσφορά κινητών αξιών ή την εισαγωγή τους προς διαπραγμάτευση και την τροποποίηση της οδηγίας 2001/34/ΕΚ (ΕΕ 2003, L 345, σ. 64).

(5) Οδηγία 2001/34/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 28ης Μαΐου 2001, σχετικά με την εισαγωγή κινητών αξιών σε χρηματιστήριο αξιών και τις πληροφορίες επί των αξιών αυτών που πρέπει να δημοσιεύονται (ΕΕ 2001, L 184, σ. 1).

(6) Κανονισμός (ΕΚ) 809/2004 της Επιτροπής, της 29ης Απριλίου 2004, για την εφαρμογή της οδηγίας 2003/71/EΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου όσον αφορά τις πληροφορίες που περιλαμβάνονται στα ενημερωτικά δελτία, τη μορφή των ενημερωτικών δελτίων, την ενσωμάτωση πληροφοριών μέσω παραπομπής, τη δημοσίευση των ενημερωτικών δελτίων και τη διάδοση των σχετικών διαφημίσεων (ΕΕ 2004, L 149, σ. 1).

(7) Oδηγία 2014/65/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 15ης Μαΐου 2014, για τις αγορές χρηματοπιστωτικών μέσων και την τροποποίηση της οδηγίας 2002/92/ΕΚ και της οδηγίας 2011/61/ΕΕ (ΕΕ 2014, L 173, σ. 349).

30.4.2018

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 152/3

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Hessisches Finanzgericht (Γερμανία) στις 16 Ιανουαρίου 2018 — Federal Express Corporation, Deutsche Niederlassung κατά Hauptzollamt Frankfurt am Main

(Υπόθεση C-26/18)

(2018/C 152/04)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Hessisches Finanzgericht

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσα: Federal Express Corporation, Deutsche Niederlassung

Καθής: Hauptzollamt Frankfurt am Main

Προδικαστικά ερωτήματα

Αποτελεί προϋπόθεση της εισαγωγής υπό την έννοια των άρθρων 2, παράγραφος 1, στοιχείο δ', και 30 της οδηγίας 2006/112/ΕΚ του Συμβουλίου, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας (1), η ένταξη του εισερχόμενου στο έδαφος της Ένωσης αγαθού στο κύκλωμα οικονομικών συναλλαγών της Ένωσης ή αρκεί απλώς η ύπαρξη κινδύνου να ενταχθεί το εισερχόμενο αγαθό στο κύκλωμα οικονομικών συναλλαγών της Ένωσης;

Σε περίπτωση που η εισαγωγή προϋποθέτει την ένταξη του αγαθού στο κύκλωμα οικονομικών συναλλαγών της Ένωσης:

Υφίσταται ένταξη στο κύκλωμα οικονομικών συναλλαγών της Ένωσης ενός εισερχόμενου στο έδαφος της Ένωσης αγαθού στην περίπτωση που το αγαθό, κατά παράβαση της τελωνειακής νομοθεσίας, δεν υπάγεται σε κανένα καθεστώς υπό την έννοια του άρθρου 61, παράγραφος 1, της οδηγίας ή μολονότι αρχικώς είχε υπαχθεί σε ένα τέτοιο καθεστώς, στη συνέχεια εξέρχεται πλέον, λόγω τελωνειακής παραβάσεως, από το καθεστώς αυτό, ή προϋποθέτει, σε περίπτωση τελωνειακής παραβάσεως, η ένταξη στο κύκλωμα οικονομικών συναλλαγών της Ένωσης να μπορεί να γίνει δεκτό ότι το αγαθό, λόγω αυτής της τελωνειακής παραβάσεως, εντάχθηκε στο κύκλωμα οικονομικών συναλλαγών της Ένωσης εντός του φορολογικού εδάφους του κράτους μέλους στο οποίο η παράβαση αυτή διαπράχθηκε, και μπορούσε να διατεθεί προς κατανάλωση ή χρήση;

(1) EE L 347, σ. 1.

30.4.2018

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 152/4

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Oberster Gerichtshof (Αυστρία) στις 18 Ιανουαρίου 2018 — Tiroler Gebietskrankenkasse κατά Michael Moser

(Υπόθεση C-32/18)

(2018/C 152/05)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Oberster Gerichtshof

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείον και εναγόμενο: Tiroler Gebietskrankenkasse

Αναιρεσίβλητος και ενάγων: Michael Moser

Προδικαστικά ερωτήματα

Έχει το άρθρο 60, παράγραφος 1, δεύτερη περίοδος, του κανονισμού (ΕΚ) 987/2009 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Σεπτεμβρίου 2009, για καθορισμό της διαδικασίας εφαρμογής του κανονισμού (ΕΚ) 883/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 29ης Απριλίου 2004, για τον συντονισμό των συστημάτων κοινωνικής ασφάλειας (στο εξής: κανονισμός 883/2004) (1), την έννοια ότι το επικουρικώς αρμόδιο κράτος μέλος (Αυστρία) οφείλει να καταβάλει στον ένα από τους γονείς που κατοικεί και εργάζεται στο κατά το άρθρο 68, παράγραφος 1, στοιχείο β', περίπτωση i, του κανονισμού 883/2004 κατά προτεραιότητα αρμόδιο κράτος μέλος (Γερμανία) το διαφορικό συμπλήρωμα μεταξύ του χορηγούμενου εντός του κατά προτεραιότητα αρμοδίου κράτους μέλους γονικού επιδόματος και του εξαρτώμενου από το εισόδημα επιδόματος επιμέλειας τέκνου του άλλου κράτους μέλους, ως οικογενειακή παροχή, στην περίπτωση που αμφότεροι οι γονείς κατοικούν με τα τέκνα τους στο κατά προτεραιότητα αρμόδιο κράτος μέλος και μόνον ο ένας γονέας απασχολείται ως μεθοριακός εργαζόμενος στο επικουρικώς αρμόδιο κράτος μέλος;

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο πρώτο ερώτημα:

2)	Υπολογίζεται το εξαρτώμενο από το εισόδημα επίδομα επιμέλειας τέκνου με βάση το πράγματι αποκτώμενο στο κράτος απασχολήσεως (Γερμανία) εισόδημα ή με βάση το υποθετικό εισόδημα από συγκρίσιμη επαγγελματική δραστηριότητα στο επικουρικώς αρμόδιο κράτος μέλος (Αυστρία);

(1) EE 2009, L 284, σ. 1.

30.4.2018

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 152/5

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Bundesfinanzhof (Γερμανία) στις 24 Ιανουαρίου 2018 — Finanzamt Trier κατά Cardpoint GmbH, ως νόμιμος διάδοχος της Moneybox Deutschland GmbH

(Υπόθεση C-42/18)

(2018/C 152/06)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Bundesfinanzhof

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Καθού και αναιρεσείον: Finanzamt Trier

Προσφεύγουσα και αναιρεσίβλητη: Cardpoint GmbH, ως νόμιμος διάδοχος της Moneybox Deutschland GmbH

Προδικαστικό ερώτημα

Απαλλάσσονται από τον φόρο σύμφωνα με το άρθρο 13, B, στοιχείο δ', σημείο 3, της οδηγίας 77/388/ΕΟΚ (1) οι τεχνικής και διοικητικής φύσεως υπηρεσίες οι οποίες παρέχονται σε τράπεζα που εκμεταλλεύεται μηχάνημα αυτόματων συναλλαγών προς εκταμίευση μετρητών με μηχανήματα αυτόματων συναλλαγών, όταν παρόμοιες τεχνικής και διοικητικής φύσεως υπηρεσίες εκ μέρους παρόχου για πληρωμές με κάρτα κατά την αγορά εισιτηρίων κινηματογράφου δεν απαλλάσσονται βάσει της εν λόγω διατάξεως σύμφωνα με την απόφαση του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 26ης Μαΐου 2016 στην υπόθεση Bookit C-607/14 (EU:C:2016:355);

(1) Έκτη οδηγία 77/388/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 1977, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών — Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση (ΕΕ ειδ. έκδ. 09/001, σ. 49).

30.4.2018

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 152/5

Αναίρεση που άσκησε στις 26 Ιανουαρίου 2018 η Toontrack Music AB κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (ένατο τμήμα) στις 22 Νοεμβρίου 2017 στην υπόθεση T-771/16, Toontrack Music AB κατά Γραφείου Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης

(Υπόθεση C-48/18 P)

(2018/C 152/07)

Γλώσσα διαδικασίας: η σουηδική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Toontrack Music AB (εκπρόσωπος: L.-E. Ström, advokat)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO)

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα προβάλλει τρεις δέσμες αναιρετικών λόγων, ζητώντας από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση,

—	να αποφανθεί αμετάκλητα επί της υποθέσεως, δεχόμενο τα αιτήματα που είχε προβάλει η αναιρεσείουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου,

—	επικουρικώς, να αναπέμψει την υπόθεση στο Γενικό Δικαστήριο,

—	να καταδικάσει το EUIPO στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Ως αναιρετικούς λόγους, η αναιρεσείουσα προβάλλει ότι η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση είναι αντίθετη στην κείμενη νομοθεσία και, συγκεκριμένα, πρώτον, στο άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', στο άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο γ’, και στο άρθρο 7, παράγραφος 2, δεύτερον, στο άρθρο 76 και, τρίτον, στα άρθρα 65 and 75 του κανονισμού 207/2009 του Συμβουλίου, της 26ης Φεβρουαρίου 2009, για το κοινοτικό σήμα (1), όπως έχει τροποποιηθεί (αντικαταστάθηκε από τον κανονισμό 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 14ης Ιουνίου 2017, για το σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης (2) (στο εξής: ο κανονισμός).

Στο πλαίσιο του πρώτου αναιρετικού λόγου, προβάλλεται ότι η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση είναι εσφαλμένη, διότι το Γενικό Δικαστήριο έκρινε εσφαλμένως ότι για το σήμα της Ένωσης αριθ. 13 945 423 EZMIX του οποίου ζητείται η καταχώριση είναι περιγραφικό, κατά την έννοια του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο γ' του κανονισμού και δεν διαθέτει επαρκή διακριτικό χαρακτήρα κατά την έννοια του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', και του άρθρου 7, παράγραφος 2, του κανονισμού. Δεδομένου ότι το EZMIX διαθέτει, συνολικά εξεταζόμενο, διακριτικό χαρακτήρα, ήταν εσφαλμένη η κρίση του Γενικού Δικαστηρίου ότι υπάρχουν λόγοι που δικαιολογούν τη μη καταχώρισή του βάσει του κανονισμού. Το Γενικό Δικαστήριο δεν έλαβε υπόψη του όλα τα κρίσιμα στοιχεία της υπόθεσης σχετικά με την ισχύ, τη χρήση και τους συσχετισμούς του σήματος κατά την αντίληψη του οικείου κοινού. Συνεπώς, το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε νομικό σφάλμα.

Στο πλαίσιο του δεύτερου αναιρετικού λόγου, προβάλλεται ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε νομικό σφάλμα, καθώς δεν έλαβε υπόψη του το άρθρο 86 του κανονισμού και παραμόρφωσε τα αποδεικτικά στοιχεία. Το Γενικό Δικαστήριο δέχθηκε ότι η ευκολία αποτελεί μείζον αγοραστικό πλεονέκτημα όσον αφορά τον εξοπλισμό και το λογισμικό για την ηχογράφηση μουσικής και ένα από τα κύρια στοιχεία που λαμβάνονται υπόψη. Το Γενικό Δικαστήριο εφάρμοσε εσφαλμένα το άρθρο 76, με συνέπεια την παραμόρφωση των αποδεικτικών στοιχείων της υπόθεσης. Οι παραλείψεις κατά την εξέταση οδήγησαν στην εξαγωγή ενός αβάσιμου και εσφαλμένου συμπεράσματος, το οποίο δεν στηρίζεται στα πραγματικά περιστατικά και είχε αποφασιστική σημασία στην τελική κρίση του Γενικού Δικαστηρίου.

Στο πλαίσιο του τρίτου αναιρετικού λόγου, προβάλλεται ότι το Γενικό Δικαστήριο δεν έλαβε υπόψη του τα άρθρα 65 και 75 του κανονισμού, με συνέπεια να υποπέσει σε νομικό σφάλμα, καθώς δεν παρέσχε στην αναιρεσείουσα τη δυνατότητα να αναπτύξει προφορικά τα επιχειρήματά της επί του πραγματικού περιστατικού στο οποίο στηρίχθηκε η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση και η απόφαση του τμήματος προσφυγών του EUIPO.

Το πραγματικό περιστατικό παρατέθηκε για πρώτη φορά στην απόφαση του τμήματος προσφυγών του EUIPO, δεν τεκμηριώθηκε από το EUIPO και προβλήθηκε αιφνιδιαστικά έναντι της αναιρεσείουσας. Κατά συνέπεια, τα αποδεικτικά στοιχεία που προσκόμισε η αναιρεσείουσα προς αντίκρουση του υποστατού του εν λόγω περιστατικού κατέστη δυνατό να εξεταστούν για πρώτη φορά από το Γενικό Δικαστήριο, με συνέπεια η αναιρεσείουσα να μην είναι σε θέση να παραθέσει πλήρεις αποδείξεις, κατά παράβαση της αρχής της δικονομικής ισότητας.

(1) ΕΕ 2009 L 78, σ. 1.

(2) ΕΕ 2017 L 154, σ. 1.

30.4.2018

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 152/6

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Tribunal Superior de Justicia de Cataluña (Ισπανία) στις 26 Ιανουαρίου 2018 — Carlos Escribano Vindel κατά Ministerio de Justicia

(Υπόθεση C-49/18)

(2018/C 152/08)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunal Superior de Justicia de Cataluña

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγων: Carlos Escribano Vindel

Καθού: Ministerio de Justicia

Προδικαστικά ερωτήματα

Έχει η γενική αρχή του δικαίου της Ένωσης περί της απαγορεύσεως των διακρίσεων την έννοια ότι δεν αποκλείει εθνική κανονιστική ρύθμιση, όπως αυτή του άρθρου 31.Uno του νόμου 39/2010, της 22ας Δεκεμβρίου 2010, περί του γενικού προϋπολογισμού του ισπανικού κράτους για το έτος 2011(Ley 39/2010, de 22 de diciembre, de Presupuestos Generales del Estado para el año 2011), η οποία ορίζει διαφορετικά ποσοστά μειώσεως τα οποία είναι επαχθέστερα για τα μέλη του δικαστικού σώματος που λαμβάνουν τις χαμηλότερες αποδοχές, επιβάλλοντάς τους μεγαλύτερες θυσίες στο πλαίσιο της συνεισφοράς στα δημόσια οικονομικά (αρχή της απαγορεύσεως των διακρίσεων);

Έχει η γενική αρχή του δικαίου της Ένωσης περί διασφαλίσεως της ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης μέσω δίκαιων, σταθερών και ανάλογων με την άσκηση των καθηκόντων αποδοχών για το δικαστικό σώμα την έννοια ότι αποκλείει εθνική κανονιστική ρύθμιση, όπως αυτή του άρθρου 31.Uno του νόμου 39/2010, της 22ας Δεκεμβρίου 2010, περί του γενικού προϋπολογισμού του ισπανικού κράτους (Ley 39/2010, de 22 de diciembre, de Presupuestos Generales del Estado), η οποία δεν λαμβάνει υπόψη ούτε τη φύση των ασκουμένων καθηκόντων, ούτε την προϋπηρεσία, ούτε τη σπουδαιότητα του λειτουργήματος των μελών του δικαστικού σώματος, και απαιτεί μόνον από τα μέλη του δικαστικού σώματος με τις χαμηλότερες αποδοχές μεγαλύτερες θυσίες για τη βιωσιμότητα των δημόσιων δαπανών (αρχή της ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης);

30.4.2018

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 152/7

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Amtsgericht Norderstedt (Γερμανία) στις 29 Ιανουαρίου 2018 — Christian Fülla κατά Toolport GmbH

(Υπόθεση C-52/18)

(2018/C 152/09)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Amtsgericht Norderstedt

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ενάγων: Christian Fülla

Εναγομένη: Toolport GmbH

Προδικαστικά ερωτήματα

Πρέπει να ερμηνευθεί το άρθρο 3, παράγραφος 3, τρίτο εδάφιο, της οδηγίας 1999/44/ΕΚ (1) υπό την έννοια ότι, προκειμένου να είναι δυνατή η επισκευή ή αντικατάσταση ενός καταναλωτικού αγαθού που αγοράστηκε εξ αποστάσεως, ο καταναλωτής υποχρεούται πάντοτε να καθιστά διαθέσιμο στον επιχειρηματία το καταναλωτικό αγαθό στον τόπο όπου βρίσκεται αυτό;

Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως:

Πρέπει να ερμηνευθεί το άρθρο 3, παράγραφος 3, τρίτο εδάφιο, της οδηγίας 1999/44/ΕΚ υπό την έννοια ότι, προκειμένου να είναι δυνατή η επισκευή ή αντικατάσταση ενός καταναλωτικού αγαθού που αγοράστηκε εξ αποστάσεως, ο καταναλωτής υποχρεούται πάντοτε να καθιστά διαθέσιμο στον επιχειρηματία το καταναλωτικό αγαθό στην επαγγελματική έδρα του επιχειρηματία;

Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως:

Ποια κριτήρια μπορούν να εξαχθούν από το άρθρο 3, παράγραφος 3, τρίτο εδάφιο, της οδηγίας 1999/44/ΕΚ ως προς τον καθορισμό του τόπου στον οποίο υποχρεούται ο καταναλωτής να καθιστά διαθέσιμο στον επιχειρηματία ένα καταναλωτικό αγαθό που αγόρασε εξ αποστάσεως, προκειμένου να είναι δυνατή η επισκευή ή αντικατάστασή του;

Είναι συμβατή με το άρθρο 3, παράγραφος 3, πρώτο εδάφιο, σε συνδυασμό με το άρθρο 3, παράγραφος 4, της οδηγίας 1999/44/ΕΚ, η υποχρέωση προεκπληρώσεως του καταναλωτή για τα έξοδα της μεταφοράς προς ή/και από τον πωλητή, ή προκύπτει για τον πωλητή υποχρέωση παροχής προκαταβολής λόγω του καθήκοντός του να παράσχει «δωρεάν επισκευή»;

Εφόσον ο τόπος στον οποίο υποχρεούται ο καταναλωτής να καθιστά διαθέσιμο στον επιχειρηματία ένα καταναλωτικό αγαθό που αγόρασε εξ αποστάσεως, προς εξέταση και για να καταστεί δυνατή η μεταγενέστερη εκπλήρωση, είναι –πάντοτε ή στη συγκεκριμένη περίπτωση– η έδρα του επιχειρηματία, και εφόσον η υποχρέωση προεκπληρώσεως του καταναλωτή είναι συμβατή με το άρθρο 3, παράγραφος 3, πρώτο εδάφιο, σε συνδυασμό με το άρθρο 3, παράγραφος 4, της οδηγίας 1999/44/ΕΚ:

Πρέπει το άρθρο 3, παράγραφος 3, τρίτο εδάφιο, σε συνδυασμό με το άρθρο 3, παράγραφος 5, δεύτερη περίπτωση, της οδηγίας 1999/44/ΕΚ να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι ο καταναλωτής δεν έχει δικαίωμα υπαναχώρησης από τη σύμβαση, εάν απλώς υπέδειξε στον επιχειρηματία το ελάττωμα του καταναλωτικού αγαθού, χωρίς να προσφερθεί να το μεταφέρει στην έδρα του επιχειρηματία;

Εφόσον ο τόπος στον οποίο υποχρεούται ο καταναλωτής να καθιστά διαθέσιμο στον επιχειρηματία ένα καταναλωτικό αγαθό που αγόρασε εξ αποστάσεως, προς εξέταση και για να καταστεί δυνατή η μεταγενέστερη εκπλήρωση, είναι –πάντοτε ή στη συγκεκριμένη περίπτωση– η έδρα του επιχειρηματία, αλλά η υποχρέωση προεκπληρώσεως του καταναλωτή δεν είναι συμβατή με το άρθρο 3, παράγραφος 3, πρώτο εδάφιο, σε συνδυασμό με το άρθρο 3, παράγραφος 4, της οδηγίας 1999/44/ΕΚ:

(1) Οδηγία 1999/44/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 25ης Μαΐου 1999, σχετικά με ορισμένες πτυχές της πώλησης και των εγγυήσεων καταναλωτικών αγαθών (ΕΕ 1999, L 171, σ. 12).

30.4.2018

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 152/8

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Audiencia Nacional (Ισπανία) στις 29 Ιανουαρίου 2018 — Federación de Servicios de Comisiones Obreras (CCOO) κατά Deutsche Bank SAE

(Υπόθεση C-55/18)

(2018/C 152/10)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Αιτούν δικαστήριο

Audiencia Nacional

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ενάγουσα: Federación de Servicios de Comisiones Obreras (CCOO)

Εναγομένη: Deutsche Bank SAE

Παρεμβαίνουσες: Federación Estatal de Servicios de la Unión General de Trabajadores (FES-UGT), Confederación General del Trabajo (CGT), Confederación Solidaridad de Trabajadores Vascos (ELA), Confederación Intersindical Galega (CIG)

Προδικαστικά ερωτήματα

Μπορεί να γίνει δεκτό ότι το Βασίλειο της Ισπανίας έχει θεσπίσει με τα άρθρα 34 και 35 του Estatuto de los Trabajadores (εργατικού κώδικα), όπως ερμηνεύονται από τη νομολογία, τα αναγκαία μέτρα για την εξασφάλιση της αποτελεσματικότητας των χρονικών ορίων εργασίας και των περιόδων εβδομαδιαίας και ημερήσιας ανάπαυσης που προβλέπουν τα άρθρα 3, 5 και 6 της οδηγίας 2003/88/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 4ης Νοεμβρίου 2003 (1), για τους εργαζόμενους πλήρους απασχολήσεως για τους οποίους δεν ισχύει ρητή ατομική ή συλλογική συμφωνία για την πραγματοποίηση υπερωριών και οι οποίοι δεν είναι μετακινούμενοι εργαζόμενοι ή εργαζόμενοι στην εμπορική ναυτιλία ή στους σιδηροδρόμους;

Έχει το άρθρο 31, παράγραφος 2, του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τα άρθρα 3, 5, 6, 16 και 22 της οδηγίας 2003/88/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 4ης Νοεμβρίου 2003, σε συνδυασμό με τα άρθρα 4, παράγραφος 1, 11, παράγραφος 3, και 16, παράγραφος 3, της οδηγίας 89/391/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 12ης Ιουνίου 1989 (2), την έννοια ότι αντιτίθενται σε μία εθνική ρύθμιση όπως τα άρθρα 34 και 35 του Estatuto de los Trabajadores, από τα οποία, κατά πάγια νομολογία, δεν είναι δυνατόν να συναχθεί υποχρέωση των επιχειρήσεων να εφαρμόζουν σύστημα καταγραφής του πραγματικού ημερήσιου χρόνου εργασίας για τους εργαζόμενους πλήρους απασχολήσεως για τους οποίους δεν ισχύει ρητή ατομική ή συλλογική συμφωνία για την πραγματοποίηση υπερωριών και οι οποίοι δεν είναι μετακινούμενοι εργαζόμενοι ή εργαζόμενοι στην εμπορική ναυτιλία ή στους σιδηροδρόμους;

Μπορεί να γίνει δεκτό ότι η υποχρέωση των κρατών μελών για περιορισμό της μέγιστης διάρκειας εργασίας όλων εν γένει των εργαζομένων, η οποία προβλέπεται στο άρθρο 31, παράγραφος 2, του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στα άρθρα 3, 5, 6, 16 και 22 της οδηγίας 2003/88/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 4ης Νοεμβρίου 2003, σε συνδυασμό με τα άρθρα 4, παράγραφος 1, 11, παράγραφος 3, και 16, παράγραφος 3, της οδηγίας 89/391/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 12ης Ιουνίου 1989, εκπληρώνεται για τους εργαζόμενους πλήρους απασχόλησης με την εθνική ρύθμιση που περιλαμβάνεται στα άρθρα 34 και 35 του Estatuto de los Trabajadores από τα οποία, κατά πάγια νομολογία, δεν είναι δυνατόν να συναχθεί υποχρέωση των εργοδοτών να εφαρμόζουν σύστημα καταγραφής του πραγματικού ημερήσιου χρόνου εργασίας για τους εργαζόμενους πλήρους απασχόλησης για τους οποίους δεν ισχύει ρητή ατομική ή συλλογική συμφωνία για την πραγματοποίηση υπερωριών, σε αντίθεση με ο, τι ισχύει για τους μετακινούμενους εργαζόμενους ή τους εργαζόμενους στην εμπορική ναυτιλία ή στους σιδηροδρόμους;

(1) Οδηγία 2003/88/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 4ης Νοεμβρίου 2003, σχετικά με ορισμένα στοιχεία της οργάνωσης του χρόνου εργασίας (EE 2003, L 299, σ. 9).

(2) Οδηγία 89/391/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 12ης Ιουνίου 1989, σχετικά με την εφαρμογή μέτρων για την προώθηση της βελτίωσης της ασφάλειας και της υγείας των εργαζομένων κατά την εργασία (EE 1989, L 183, σ. 1).

30.4.2018

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 152/9

Αναίρεση που άσκησε στις 29 Ιανουαρίου 2018 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο στις 17 Νοεμβρίου 2017 στην υπόθεση T-263/15, Gmina Miasto Gdynia και Port Lotniczy Gdynia Kosakowo κατά Επιτροπής

(Υπόθεση C-56/18 P)

(2018/C 152/11)

Γλώσσα διαδικασίας: η πολωνική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: K. Herrmann, D. Recchia και S. Noë)

Λοιποί διάδικοι στην αναιρετική διαδικασία: Gmina Miasto Gdynia, Port Lotniczy Gdynia Kosakowo sp. z o.o., Δημοκρατία της Πολωνίας

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 17ης Νοεμβρίου 2017 στην υπόθεση T-263/15, Gmina Miasto Gdynia και Port Lotniczy Gdynia-Kosakowo sp. z o.o.·

—	να απορρίψει την τρίτη αιτίαση του έκτου λόγου της προσφυγής ως αβάσιμη·

—	να αναπέμψει την υπόθεση στο Γενικό Δικαστήριο προκειμένου να αποφανθεί επί των πέντε λοιπών λόγων της προσφυγής· επικουρικώς:

—	να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 17ης Νοεμβρίου 2017 στην υπόθεση T-263/15, Gmina Miasto Gdynia και Port Lotniczy Gdynia-Kosakowo sp. z o.o., στο μέτρο κατά το οποίο το σημείο 1 του διατακτικού της αποφαίνεται επίσης επί της επενδυτικής ενίσχυσης·

—	να αναπέμψει την υπόθεση στο Γενικό Δικαστήριο προκειμένου να αποφανθεί επί των πέντε λοιπών λόγων της προσφυγής·

—	να επιφυλαχθεί ως προς τα δικαστικά έξοδα τόσο της πρωτόδικης όσο και της αναιρετικής διαδικασίας.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Κατά την άποψη της Επιτροπής, η απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου στην υπόθεση T-263/15 πρέπει να αναιρεθεί διότι ενέχει νομικά σφάλματα τα οποία η Επιτροπή προβάλλει υπό τη μορφή τριών νομικών ισχυρισμών:

1. Εσφαλμένος νομικός χαρακτηρισμός «του δικαιώματος των ενδιαφερομένων να υποβάλουν παρατηρήσεις» και των έννομων συνεπειών της προσβολής του δικαιώματος αυτού υπό το πρίσμα της απόφασης του Δικαστηρίου Ferriere Nord SpA κατά Επιτροπής, C-49/05 P.

Με την προσβαλλόμενη απόφαση 2015/1586/ΕΕ (1), η εκτίμηση ότι η ενίσχυση για τη λειτουργία της εταιρίας PLGK είναι ασύμβατη με την εσωτερική αγορά στηρίχθηκε σε δύο ανεξάρτητες μεταξύ τους βάσεις. Η κύρια βάση ήταν η ασυμβατότητα της επενδυτικής ενίσχυσης με την εσωτερική αγορά (βλ. αιτιολογική σκέψη 244 της προσβαλλόμενης απόφασης). Η μη πλήρωση του πρώτου κριτηρίου των κατευθυντηρίων γραμμών του 2014 όσον αφορά τη συμβολή της ενίσχυσης λειτουργίας στην επίτευξη ενός σαφώς καθορισμένου στόχου κοινού ενδιαφέροντος αποτέλεσε απλώς δεύτερο συμπληρωματικό λόγο για την κήρυξη της εν λόγω ενίσχυσης ως ασύμβατης με την εσωτερική αγορά.

Εντούτοις, κατά τη συλλογιστική του Γενικού Δικαστηρίου στις σκέψεις 71-89 της αναιρεσιβαλλόμενης απόφασης, η ασυμβατότητα της ενίσχυσης για τη λειτουργία της εταιρίας PLGK με την εσωτερική αγορά προκύπτει αποκλειστικά από την εφαρμογή των κατευθυντηρίων γραμμών του 2014, εξ ου και το Γενικό Δικαστήριο πραγματοποίησε την ανάλυσή του με γνώμονα την απόφαση Ferriere Nord, C-54/09 P. Η υπόθεση στην οποία στηρίχθηκε το Γενικό Δικαστήριο οφείλεται σε εσφαλμένη ερμηνεία της προσβαλλόμενης απόφασης και ειδικότερα των αιτιολογικών της σκέψεων 244-245 (βλ. κατωτέρω, δεύτερο λόγο αναίρεσης). Εάν το Γενικό Δικαστήριο είχε ερμηνεύσει ορθώς την προσβαλλόμενη απόφαση επί του ζητήματος αυτού, θα έπρεπε να έχει διαπιστώσει ότι η εξέταση της τρίτης αιτίασης του έκτου λόγου ήταν εκ προοιμίου αλυσιτελής (inopérant), και ότι, ως εκ τούτου, δεν μπορούσε να οδηγήσει στην ακύρωση της προσβαλλόμενης απόφασης.

Με τις σκέψεις 69-89 της αναιρεσιβαλλόμενης απόφασης, το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε δύο νομικά σφάλματα, καθόσον εφάρμοσε το «δικαίωμα υποβολής παρατηρήσεων», το οποίο αντλούν οι ενδιαφερόμενοι από το άρθρο 108, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ, κατά τρόπο αντίθετο προς την απόφαση του Δικαστηρίου στην υπόθεση Ferriere Nord SpA κατά Επιτροπής, C-49/05 P, σκέψεις 78-84. Ο πρώτος λόγος αναίρεσης υποδιαιρείται σε δύο σκέλη:

στην κατάσταση επί της οποίας στηρίχθηκε η απόφαση, συντρέχει εσφαλμένος νομικός χαρακτηρισμός «του δικαιώματος των ενδιαφερομένων να υποβάλουν παρατηρήσεις» ως «ουσιώδους τύπου της διαδικασίας», η μη τήρηση του οποίου συνεπάγεται αυτοδικαίως την έλλειψη νομιμότητας της απόφασης της Επιτροπής χωρίς να απαιτείται να αποδειχθεί η επιρροή που ασκεί η εν λόγω παράβαση στην κατάσταση των ενδιαφερομένων και στο διατακτικό της εν λόγω απόφασης (σκέψεις 70, 81 και 83 της αναιρεσιβαλλόμενης απόφασης).

ii)

ακόμη όμως και αν γίνει δεκτό –όπως έπραξε το Γενικό Δικαστήριο– ότι η ασυμβατότητα της ενίσχυσης για τη λειτουργία της εταιρίας PLGK με την εσωτερική αγορά προέκυψε από την εφαρμογή των κατευθυντηρίων γραμμών του 2014, όπερ δεν ισχύει, το Γενικό Δικαστήριο προέβη συναφώς σε εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή της απόφασης του Δικαστηρίου στην υπόθεση Ferriere Nord, C-45/09 P. Συγκεκριμένα, οι διατάξεις των κατευθυντηρίων γραμμών του 2014 που εφαρμόστηκαν για την εκτίμηση της ενίσχυσης λειτουργίας είχαν στην πραγματικότητα πανομοιότυπο ουσιαστικό περιεχόμενο με εκείνες που εφαρμόστηκαν στην ανακληθείσα απόφαση βάσει των κατευθυντηρίων γραμμών του 2005 και, ως εκ τούτου, οι παρατηρήσεις των ενδιαφερομένων ως προς τις κατευθυντήριες γραμμές του 2014 δεν μπορούσαν να ασκήσουν συναφώς επιρροή στο διατακτικό της απόφασης.

2. Εσφαλμένη ερμηνεία της προσβαλλόμενης απόφασης και της ανακληθείσας απόφασης της Επιτροπής.

Η έλλειψη νομιμότητας της προσβαλλόμενης απόφασης την οποία διαπίστωσε το Γενικό Δικαστήριο με τη σκέψη 89 της αναιρεσιβαλλόμενης απόφασης στηρίζεται στο γεγονός ότι, με τις σκέψεις 84 έως 87 της αναιρεσιβαλλόμενης απόφασης, ο λόγος ασυμβατότητας της ενίσχυσης λειτουργίας με την εσωτερική αγορά ο οποίος περιέχεται στην αιτιολογική σκέψη 244 της προσβαλλόμενης απόφασης ερμηνεύθηκε εσφαλμένως ως λόγος που απορρέει από τις κατευθυντήριες γραμμές του 2014 και από την ανακληθείσα απόφαση 2014/883/ΕΕ (2). Η εσφαλμένη ερμηνεία της αιτιολογικής σκέψης 244 της προσβαλλόμενης απόφασης οφείλεται σε εσφαλμένη ερμηνεία της αιτιολογικής σκέψης 245 της ίδιας αυτής απόφασης.

Με την αιτιολογική σκέψη 244 της προσβαλλόμενης απόφασης η Επιτροπή επικαλέστηκε την αιτιολογική σκέψη 227 της ανακληθείσας απόφασης 2014/883/ΕΕ επαναλαμβάνοντας το εκεί συναγόμενο συμπέρασμα, ότι «η χορήγηση ενίσχυσης λειτουργίας με σκοπό τη διασφάλιση της λειτουργίας ενός επενδυτικού έργου που επωφελείται από μη συμβιβάσιμη επενδυτική ενίσχυση είναι εγγενώς μη συμβιβάσιμη με την εσωτερική αγορά». Με την επόμενη περίοδο της εν λόγω αιτιολογικής σκέψης 244 η Επιτροπή δικαιολόγησε το συμπέρασμα αυτό ως ακολούθως: «Χωρίς την παροχή της μη συμβιβάσιμης επενδυτικής ενίσχυσης, ο αερολιμένας της Gdynia δεν θα υπήρχε, καθώς χρηματοδοτείται εξ ολοκλήρου από την εν λόγω ενίσχυση, και επενδύσεις λειτουργίας δεν μπορούν να χορηγηθούν για μη υφιστάμενες αερολιμενικές υποδομές».

Εντούτοις, με την αιτιολογική σκέψη 245 η Επιτροπή υποστήριξε ότι «[το] συμπέρασμα αυτό βάσει των κατευθυντήριων γραμμών του 2005 για τις αεροπορικές μεταφορές ισχύει εξίσου βάσει των κατευθυντήριων γραμμών του 2014 για τις αεροπορικές μεταφορές και αρκεί για να διαπιστωθεί ότι οι ενισχύσεις λειτουργίας που χορηγήθηκαν στον φορέα εκμετάλλευσης του αερολιμένα είναι ασυμβίβαστες με την εσωτερική αγορά».

Η έκφραση «ισχύει […] βάσει των κατευθυντήριων γραμμών του 2014 για τις αεροπορικές μεταφορές» η οποία χρησιμοποιείται στην αιτιολογική σκέψη 245 της προσβαλλόμενης απόφασης δεν έχει την έννοια ότι το κρίσιμο συμπέρασμα συνάγεται από αυτές τις κατευθυντήριες γραμμές. Σημαίνει ότι το συμπέρασμα αυτό δεν επηρεάζεται από την εφαρμογή των διατάξεων των κατευθυντηρίων γραμμών του 2014. Με την παρατιθέμενη αιτιολογική σκέψη 245 της προσβαλλόμενης απόφασης επισημαίνεται ότι η ασυμβατότητα της ενίσχυσης λειτουργίας με την εσωτερική αγορά, η οποία προκύπτει από την ασυμβατότητα της επενδυτικής ενίσχυσης, είναι ανεξάρτητη (στηρίζεται σε χωριστή επιχειρηματολογία) από τις κατευθυντήριες γραμμές του 2014. Η «ανακρίβεια» που διαπιστώνει το Γενικό Δικαστήριο με τη σκέψη 85 της αναιρεσιβαλλόμενης απόφασης όσον αφορά την ανακληθείσα απόφαση δεν είναι ικανή να θέσει εν αμφιβόλω την ορθότητα του ανωτέρω συμπεράσματος της προσβαλλόμενης απόφασης.

3. Λόγος αναίρεσης: το σημείο 1 του διατακτικού της αναιρεσιβαλλόμενης απόφασης είναι αντίθετο προς την αρχή της αναλογικότητας.

Επικουρικώς, σε περίπτωση κατά την οποία το Δικαστήριο κρίνει απορριπτέους τους ανωτέρω λόγους αναίρεσης, η Επιτροπή προβάλλει ότι το σημείο 1 του διατακτικού της αναιρεσιβαλλόμενης απόφασης, με το οποίο ακυρώνονται στο σύνολό τους τα άρθρα 2 έως 5 της προσβαλλόμενης απόφασης, είναι αντίθετο προς την αρχή της αναλογικότητας. Συγκεκριμένα, το εν λόγω σημείο του διατακτικού υπερβαίνει τα όρια της έλλειψης νομιμότητας της προσβαλλόμενης απόφασης η οποία διαπιστώνεται με τις σκέψεις 71-89 της αναιρεσιβαλλόμενης απόφασης και η οποία αφορά την ενίσχυση λειτουργίας, καθόσον περιέχει δικαστική κρίση και επί της επενδυτικής ενίσχυσης. Το Γενικό Δικαστήριο κακώς έκρινε ότι τα στοιχεία της προσβαλλόμενης απόφασης είναι άρρηκτα συνδεδεμένα στηριζόμενο στο άρθρο της 2. Κατά πάγια όμως νομολογία, τα στοιχεία μιας πράξης είναι άρρηκτα συνδεδεμένα εφόσον η μερική ακύρωσή της οδηγεί σε μεταβολή της ουσίας της. Η κήρυξη της ακυρότητας της προσβαλλόμενης απόφασης ως προς την ενίσχυση λειτουργίας δεν μεταβάλλει την ουσία της προσβαλλόμενης απόφασης, δεδομένου ότι η απόφαση αυτή αφορά περαιτέρω την επενδυτική ενίσχυση υπέρ της εταιρίας PLGK.

(1) Απόφαση (ΕΕ) 2015/1586 της Επιτροπής, της 26ης Φεβρουαρίου 2015, σχετικά με το μέτρο SA.35388 (13/C) (πρώην 13/NN και πρώην 12/N) — Πολωνία — Κατασκευή του αερολιμένα Gdynia-Kosakowo [κοινοποιηθείσα υπό τον αριθμό C(2015) 1281] (ΕΕ 2015, L 250, σ. 165).

(2) Απόφαση της Επιτροπής, της 11ης Φεβρουαρίου 2014, σχετικά με το μέτρο κρατικής ενίσχυσης SA.35388 (13/C) (πρώην 13/NN και πρώην 12/N) — Πολωνία — Κατασκευή του αερολιμένα Gdynia-Kosakowo [κοινοποιηθείσα υπό τον αριθμό C(2014) 759] (ΕΕ 2014, L 357, σ. 51).

30.4.2018

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 152/11

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Bundesarbeitsgericht (Γερμανία) στις 30 Ιανουαρίου 2018 — AX κατά BW

(Υπόθεση C-57/18)

(2018/C 152/12)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Bundesarbeitsgericht

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείουσα: AX

Αναιρεσίβλητη: BW

Προδικαστικά ερωτήματα

Πρέπει το άρθρο 1, παράγραφος 1, πρώτο εδάφιο, στοιχείο α', της οδηγίας 98/59/EΚ του Συμβουλίου, της 20ής Ιουλίου 1998, για προσέγγιση των νομοθεσιών των κρατών μελών που αφορούν τις ομαδικές απολύσεις (1) (στο εξής: οδηγία 98/59/ΕΚ) να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι, για τον προσδιορισμό του αριθμού των εργαζομένων που απασχολεί συνήθως μια επιχείρηση, κρίσιμος είναι ο αριθμός των εργαζομένων που απασχολεί η επιχείρηση κατά τη συνήθη λειτουργία της κατά τον χρόνο της απολύσεως;

2)	Πρέπει το άρθρο 1, παράγραφος 1, πρώτο εδάφιο, στοιχείο α', της οδηγίας 98/59/EΚ να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι, κατά τον προσδιορισμό του αριθμού των εργαζομένων που απασχολεί συνήθως μια επιχείρηση έμμεσου εργοδότη, μπορούν να συνυπολογισθούν οι τοποθετημένοι σε αυτόν προσωρινά απασχολούμενοι;

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο δεύτερο ερώτημα:

3)	Ποιες προϋποθέσεις ισχύουν για τον συνυπολογισμό των προσωρινά απασχολουμένων κατά τον προσδιορισμό του αριθμού των εργαζομένων που απασχολεί συνήθως μια επιχείρηση έμμεσου εργοδότη;

(1) EE L 225, σ. 16.

30.4.2018

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 152/12

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Curtea de Apel Bucureşti (Ρουμανία) στις 2 Φεβρουαρίου 2018 — SC Petrotel-Lukoil SA κατά Agenţia Naţională de Administrare Fiscală — Direcţia Generală de Administrare a Marilor Contribuabili, Agenţia Naţională de Administrare Fiscală — Direcţia Generală de Soluţionare a Contestaţiilor

(Υπόθεση C-68/18)

(2018/C 152/13)

Γλώσσα διαδικασίας: η ρουμανική

Αιτούν δικαστήριο

Curtea de Apel Bucureşti

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσα: SC Petrotel-Lukoil SA

Καθών: Agenţia Naţională de Administrare Fiscală — Direcţia Generală de Administrare a Marilor Contribuabili, Agenţia Naţională de Administrare Fiscală — Direcţia Generală de Soluţionare a Contestaţiilor

Προδικαστικά ερωτήματα

Αντιβαίνουν στις διατάξεις του άρθρου 21, παράγραφος 3, της οδηγίας 2003/96/ΕΚ του Συμβουλίου, της 27ης Οκτωβρίου 2003, σχετικά με την αναδιάρθρωση του κοινοτικού πλαισίου φορολογίας των ενεργειακών προϊόντων και της ηλεκτρικής ενέργειας (1), οι διατάξεις του άρθρου 175, σε ισχύ έως την 31η Μαρτίου 2010, του Codul fiscal — Legea 571 (φορολογικού κώδικα — νόμου 571), της 22ας Δεκεμβρίου 2003, και του άρθρου 20616, σε ισχύ από την 1η Απριλίου 2010, του Codul fiscal — Legea 571/2003, καθώς και οι επακόλουθες ρυθμίσεις;

Αντιβαίνουν στις διατάξεις του άρθρου 2, παράγραφος 3, της οδηγίας 2003/96/ΕΚ του Συμβουλίου, της 27ης Οκτωβρίου 2003, σχετικά με την αναδιάρθρωση του κοινοτικού πλαισίου φορολογίας των ενεργειακών προϊόντων και της ηλεκτρικής ενέργειας, οι διατάξεις του άρθρου 175, σε ισχύ έως την 31η Μαρτίου 2010, του Codul fiscal — Legea 571 και του άρθρου 20616, σε ισχύ από την 1η Απριλίου 2010, του Codul fiscal — Legea 571/2003, καθώς και οι επακόλουθες ρυθμίσεις;

Αντιβαίνουν στην αρχή της αναλογικότητας, αφενός, η μη συνεκτίμηση από το Δημόσιο του γεγονότος ότι, μετά τον φορολογικό έλεγχο, εκδόθηκε υπέρ της εταιρίας απόφαση με την οποία επιτρέπεται η εξομοίωση του προϊόντος «ημικατεργασμένο μαζούτ» με το προϊόν «μαζούτ» και, αφετέρου, η διατήρηση, στο πλαίσιο της εξετάσεως της διοικητικής προσφυγής της φορολογουμένης/εταιρίας, του ειδικού φόρου καταναλώσεως που υπολογίστηκε αρχικά για το προϊόν «πετρέλαιο»;

(1) EE 2003, L 283, σ. 51.

30.4.2018

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 152/13

Προσφυγή της 1ης Φεβρουαρίου 2018 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Δημοκρατίας της Σλοβενίας

(Υπόθεση C-69/18)

(2018/C 152/14)

Γλώσσα διαδικασίας: η σλοβενική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: H. Støvlbæk, G. von Rintelen, M. Žebre)

Καθής: Δημοκρατία της Σλοβενίας

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—

να αναγνωρίσει ότι η Σλοβενία, καθόσον δεν θέσπισε, έως τις 17 Ιουνίου 2016 όλες τις αναγκαίες νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις για τη μεταφορά στην εσωτερική νομοθεσία της οδηγίας 2014/56/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Απριλίου 2014, για την τροποποίηση της οδηγίας 2006/43/ΕΚ για τους υποχρεωτικούς ελέγχους των ετήσιων και των ενοποιημένων λογαριασμών (ΕΕ L 158, 27.5.2014, σ. 196), παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 2 της εν λόγω οδηγίας,

—	να υποχρεώσει τη Δημοκρατία της Σλοβενίας να καταβάλει το ποσό των 7 986,60 ευρώ ημερησίως, βάσει του άρθρου 260, παράγραφος 3, ΣΛΕΕ, υπολογιζόμενο από την ημερομηνία εκδόσεως της αποφάσεως στην παρούσα υπόθεση,

—	να καταδικάσει τη Δημοκρατία της Σλοβενίας στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Σύμφωνα με το άρθρο 2 της οδηγίας 2014/56/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Απριλίου 2014, για την τροποποίηση της οδηγίας 2006/43/ΕΚ για τους υποχρεωτικούς ελέγχους των ετήσιων και των ενοποιημένων λογαριασμών, η Δημοκρατία της Σλοβενίας έπρεπε να έχει θεσπίσει και να δημοσιεύσει τις αναγκαίες διατάξεις για να συμμορφωθεί με την παρούσα οδηγία το αργότερο έως τις 17 Ιουνίου 2016. Επειδή μέχρι την ημερομηνία αυτή, η Δημοκρατία της Σλοβενίας δεν ενημέρωσε την Επιτροπή για τη μεταφορά στην εσωτερική νομοθεσία όλων των διατάξεων της εν λόγω οδηγίας, το θεσμικό όργανο αποφάσισε να προσφύγει ενώπιον του Δικαστηρίου.

Με το δικόγραφο της προσφυγής της, η Επιτροπή προτείνει στο Δικαστήριο να υποχρεώσει τη Δημοκρατία της Σλοβενίας να καταβάλει ως πρόστιμο το ποσό των 7 986,60 ευρώ ημερησίως. Κατά τον υπολογισμό του ποσού αυτού, η Επιτροπή συνεκτίμησε τη σοβαρότητα και τη διάρκεια της παράβασης του δικαίου της Ένωσης, καθώς και το αποτρεπτικό αποτέλεσμα, λαμβάνοντας υπόψη την ικανότητα πληρωμής του κράτους μέλους, δηλαδή της Δημοκρατίας της Σλοβενίας

Η προθεσμία για τη μεταφορά της οδηγίας στην εσωτερική νομοθεσία έληξε στις 17.6.2016.

30.4.2018

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 152/14

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Judecătoria Oradea (Ρουμανία) στις 8 Φεβρουαρίου 2018 — CV κατά DU

(Υπόθεση C-85/18)

(2018/C 152/15)

Γλώσσα διαδικασίας: η ρουμανική

Αιτούν δικαστήριο

Judecătoria Oradea

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ενάγων: CV

Εναγομένη: DU

Προδικαστικά ερωτήματα

Πρέπει ο όρος «συνήθης διαμονή», κατά το άρθρο 8, παράγραφος 1, του κανονισμού 2201/2003 (1), να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι η συνήθης αυτή διαμονή αντιστοιχεί στον τόπο όπου το τέκνο έχει σε ορισμένο βαθμό ενσωματωθεί σε ένα κοινωνικό και οικογενειακό περιβάλλον, ανεξάρτητα από την ύπαρξη δικαστικής αποφάσεως έχουσας εκδοθεί σε άλλο κράτος μέλος, μετά τη μετακόμιση του τέκνου με τον πατέρα του στο έδαφος του κράτους όπου ο ανήλικος έχει ενσωματωθεί σε αυτό το κοινωνικό και οικογενειακό περιβάλλον; Ή, σε αυτή την περίπτωση, πρέπει να εφαρμοστούν οι διατάξεις του άρθρου 13 του κανονισμού 2201/2003, οι οποίες κατοχυρώνουν τη βασιζόμενη στην παρουσία του τέκνου διεθνή δικαιοδοσία;

2)	Ασκεί επιρροή για τον καθορισμό της συνήθους διαμονής το γεγονός ότι ο ανήλικος έχει την ιθαγένεια του κράτους μέλους στο οποίο είναι εγκατεστημένος με τον πατέρα του, ενώ οι γονείς του έχουν μόνο τη ρουμανική ιθαγένεια;

(1) Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 2201/2003 του Συμβουλίου, της 27ης Νοεμβρίου 2003, για τη διεθνή δικαιοδοσία και την αναγνώριση και εκτέλεση αποφάσεων σε γαμικές διαφορές και διαφορές γονικής μέριμνας ο οποίος καταργεί τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1347/2000 (ΕΕ 2003, L 338, σ. 1).

30.4.2018

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 152/14

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Court of Appeal in Northern Ireland (Ηνωμένο Βασίλειο) στις 9 Φεβρουαρίου 2018 — Ermira Bajratari κατά Secretary of State for the Home Department

(Υπόθεση C-93/18)

(2018/C 152/16)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Αιτούν δικαστήριο

Court of Appeal in Northern Ireland

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσα: Ermira Bajratari

Καθού: Secretary of State for the Home Department

Προδικαστικά ερωτήματα

1)	Δύναται εισόδημα από παράνομη κατά το εθνικό δίκαιο απασχόληση να θεμελιώσει, εν όλω ή εν μέρει, την ύπαρξη επαρκών πόρων σύμφωνα με το άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', της οδηγίας για τους πολίτες (1);

2)	Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως, πληρούνται οι προϋποθέσεις του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', όταν η απασχόληση θεωρείται επισφαλής αποκλειστικά λόγω του παράνομου χαρακτήρα της;

(1) Οδηγία 2004/38/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 29ης Απριλίου 2004, σχετικά με το δικαίωμα των πολιτών της Ένωσης και των μελών των οικογενειών τους να κυκλοφορούν και να διαμένουν ελεύθερα στην επικράτεια των κρατών μελών, για την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΟΚ) 1612/68 και την κατάργηση των οδηγιών 64/221/ΕΟΚ, 68/360/ΕΟΚ, 72/194/ΕΟΚ, 73/148/ΕΟΚ, 75/34/ΕΟΚ, 75/35/ΕΟΚ, 90/364/ΕΟΚ, 90/365/ΕΟΚ και 93/96/ΕΟΚ (ΕΕ 2004, L 158, σ. 77).

30.4.2018

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 152/15

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το High Court (Ιρλανδία) στις 12 Φεβρουαρίου 2018 — Nalini Chenchooliah κατά Minister for Justice and Equality

(Υπόθεση C-94/18)

(2018/C 152/17)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Αιτούν δικαστήριο

High Court (Ιρλανδία)

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αιτούσα: Nalini Chenchooliah

Καθού: Minister for Justice and Equality

Προδικαστικά ερωτήματα

Όταν σε σύζυγο πολίτη της Ένωσης που έχει ασκήσει τα δικαιώματα ελεύθερης κυκλοφορίας κατά το άρθρο 6 της οδηγίας 2004/38/ΕΚ (1) δεν παρέχεται δικαίωμα διαμονής κατά το άρθρο 7 της ίδιας οδηγίας λόγω του ότι ο ως άνω πολίτης της Ένωσης δεν ασκεί, ή δεν ασκεί πλέον, απορρέοντα από τις Συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης δικαιώματα στο συγκεκριμένο κράτος μέλος υποδοχής, και όταν έχει διατυπωθεί πρόθεση απελάσεως του συζύγου από το εν λόγω κράτος μέλος, πρέπει η εν λόγω απέλαση να διενεργηθεί κατ’ εφαρμογήν και τηρουμένων των διατάξεων της οδηγίας αυτής, ή αυτό εμπίπτει στην εθνική νομοθεσία του ανωτέρω κράτους μέλους;

Αν η απάντηση στο ερώτημα 1 είναι ότι η απέλαση πρέπει να διενεργηθεί σύμφωνα με τις διατάξεις της οδηγίας 2004/38/ΕΚ, πρέπει η απέλαση να διενεργηθεί κατ’ εφαρμογήν και τηρουμένων των απαιτήσεων του κεφαλαίου VI της οδηγίας αυτής, και ειδικότερα των άρθρων της 27 και 28, ή δύναται το κράτος μέλος, υπό αυτές τις συνθήκες, να στηριχθεί σε άλλες διατάξεις της ίδιας οδηγίας, και ειδικότερα στα άρθρα της 14 και 15;

30.4.2018

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 152/15

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το College van Beroep voor het Bedrijfsleven (Κάτω Χώρες) στις 12 Φεβρουαρίου 2018 — T. Boer & Zonen BV κατά Staatssecretaris van Economische Zaken

(Υπόθεση C-98/18)

(2018/C 152/18)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

College van Beroep voor het Bedrijfsleven

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Εκκαλούσα: T. Boer & Zonen BV

Εφεσίβλητος: Staatssecretaris van Economische Zaken

Προδικαστικό ερώτημα

Έχουν οι διατάξεις του παραρτήματος III, τμήμα I, κεφάλαιο VII, σημεία 1 και 3, του κανονισμού (ΕΚ) 853/2004 (1) την έννοια ότι η ψύξη του κρέατος πρέπει να πραγματοποιείται στο ίδιο το σφαγείο, προκειμένου η μεταφόρτωση του κρέατος σε φορτηγό ψυγείο να μπορεί να ξεκινήσει μόνον όταν η θερμοκρασία του κρέατος έχει φτάσει τους 7 βαθμούς Κελσίου κατ’ ανώτατο όριο, ή μπορεί η ψύξη του κρέατος να πραγματοποιείται επίσης στο φορτηγό ψυγείο, εφόσον αυτό δεν εξέρχεται από τον χώρο του σφαγείου;

(1) Κανονισμός (ΕΚ) 853/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 29ης Απριλίου 2004, για τον καθορισμό ειδικών κανόνων υγιεινής για τα τρόφιμα ζωικής προέλευσης (ΕΕ 2004, L 139, σ. 55).

30.4.2018

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 152/16

Αναίρεση που άσκησε στις 13 Φεβρουαρίου 2018 η Koton Mağazacilik Tekstil Sanayi ve Ticaret AŞ κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (δεύτερο τμήμα) στις 30 Νοεμβρίου 2017 στην υπόθεση T-687/16, Koton Mağazacilik Tekstil Sanayi ve Ticaret AŞ κατά Γραφείου Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης

(Υπόθεση C-104/18 P)

(2018/C 152/19)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Koton Mağazacilik Tekstil Sanayi ve Ticaret AŞ (εκπρόσωποι: J. Güell Serra, E. Stoyanov Edissonov, lawyers)

Λοιποί διάδικοι στην αναιρετική διαδικασία: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Joaquín Nadal Esteban

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση·

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—	να κηρύξει άκυρο το αμφισβητούμενο σήμα της ΕΕ υπ’ αριθ. 9917436· και

—	να καταδικάσει τον Joaquín Nadal Esteban και το EUIPO στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Το Γενικό Δικαστήριο αποφάνθηκε με την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση όσον αφορά την εκτίμηση των προϋποθέσεων για την εφαρμογή του άρθρου 52, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 207/2009 (1) ότι από την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 11ης Ιουνίου 2009, Chocoladefabriken Lindt & Sprüngli, C-529/07, EU:C:2009:361, προέκυπτε σαφώς ότι η κακή πίστη προϋποθέτει την ύπαρξη κινδύνου συγχύσεως και ότι, επομένως, για να συντρέχει κακή πίστη απαιτείται τα αμφισβητούμενα προϊόντα και οι υπηρεσίες να είναι παρόμοια ή πανομοιότυπα.

Η αναιρεσείουσα ισχυρίζεται ότι από την απόφαση στην υπόθεση Chocoladefabriken Lindt & Sprüngli δεν προκύπτει ότι η κακή πίστη του αιτούντος την καταχώριση προϋποθέτει την ύπαρξη κινδύνου συγχύσεως μεταξύ των σημάτων/σημείων των διαδίκων, αλλά ότι η ύπαρξη του κινδύνου συγχύσεως αποτελεί απλώς ένα παράδειγμα των παραγόντων που μπορούν να ληφθούν υπόψη, και όχι sine qua non προϋπόθεση για την εφαρμογή του άρθρου 52, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 207/2009.

Η αναιρεσείουσα ισχυρίζεται επομένως ότι, διαπιστώνοντας ότι το άρθρο 52, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 207/2009 προϋποθέτει ή απαιτεί την ύπαρξη κινδύνου συγχύσεως εκ μέρους του κοινού και, ως εκ τούτου, ότι τα αμφισβητούμενα προϊόντα και οι υπηρεσίες πρέπει να είναι παρόμοια ή πανομοιότυπα, το Γενικό Δικαστήριο ερμήνευσε εσφαλμένα την απόφαση Chocoladefabriken Lindt & Sprüngli και εφάρμοσε εσφαλμένα το άρθρο 52, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 207/2009. Συνεπώς, το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο.

(1) Κανονισμός (ΕΚ) 207/2009 του Συμβουλίου, της 26ης Φεβρουαρίου 2009, για το κοινοτικό σήμα (EE 2009, L 78, σ. 1).

30.4.2018

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 152/17

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Court of Appeal (England & Wales) (Civil Division) στις 14 Φεβρουαρίου 2018 — Sandoz Ltd, Hexal AG κατά G.D. Seale LLC, Janssen Sciences Ireland

(Υπόθεση C-114/18)

(2018/C 152/20)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Αιτούν δικαστήριο

Court of Appeal (England & Wales) (Civil Division)

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Εκκαλούσες: Sandoz Ltd, Hexal AG

Εφεσίβλητες: G.D. Seale LLC, Janssen Sciences Ireland

Προδικαστικό ερώτημα

Σε περίπτωση που το μόνο δραστικό συστατικό, αντικείμενο συμπληρωματικού πιστοποιητικού προστασίας που έχει εκδοθεί σύμφωνα με τον [Κανονισμό για το ΣΠΠ] (1), ανήκει σε τάξη χημικών ενώσεων που εμπίπτουν στο ορισμό του Markush, στο πλαίσιο αξίωσης διπλώματος ευρεσιτεχνίας, και όλες οι ενώσεις της τάξης αυτής εμπεριέχουν τον πυρήνα της τεχνολογικής καινοτομίας του διπλώματος ευρεσιτεχνίας, αρκεί για τους σκοπούς του άρθρου 3, στοιχείο α', του Κανονισμού για το ΣΠΠ η χημική ένωση, μετά από εξέταση της δομής της, να είναι αμέσως αναγνωρίσιμη ως ανήκουσα στην τάξη αυτή (με συνέπεια να καλύπτεται από το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας κατά το εθνικό δίκαιο) ή πρέπει τα συγκεκριμένα υποκατάστατα που απαιτούνται για τη δημιουργία του δραστικού συστατικού να περιλαμβάνονται σε εκείνα τα οποία θα μπορούσαν να συναγάγουν οι ειδικοί, βάσει της κοινής γενικής τους γνώσης, από την ανάγνωση των αξιώσεων του διπλώματος ευρεσιτεχνίας;

(1) Κανονισμός (ΕΚ) 469/2009 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 6 Μαΐου 2009, περί του συμπληρωματικού πιστοποιητικού προστασίας για τα φάρμακα (ΕΕ 2009, L 152, σ. 1).

30.4.2018

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 152/17

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το tribunal correctionnel de Saint-Brieuc — Chambre détachée de Guingamp (Γαλλία) στις 12 Φεβρουαρίου 2018 — Procureur de la République κατά Tugdual Carluer κ.λπ.

(Υπόθεση C-115/18)

(2018/C 152/21)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunal correctionnel de Saint-Brieuc — Chambre détachée de Guingamp

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ασκών την ποινική δίωξη: Procureur de la République

Κατηγορούμενοι: Tugdual Carluer, Yann Latouche, Dominique Legeard, Thierry Leleu, Dimitri Pinschof, Brigitte Plunian, Rozenn Marechal

Προδικαστικά ερωτήματα

Είναι ο ευρωπαϊκός κανονισμός 1107/2009 (1) σύμφωνος με την αρχή της προφυλάξεως όταν παραλείπει να ορίσει επακριβώς τι είναι δραστική ουσία, αφήνοντας στον αιτούντα τη φροντίδα να επιλέξει αυτό που ονομάζει δραστική ουσία στο προϊόν του και παρέχοντάς του τη δυνατότητα να εστιάσει το σύνολο του φακέλου της αιτήσεως σε μία μόνον ουσία, ενώ το τελικό προϊόν που διατίθεται στην αγορά περιλαμβάνει περισσότερες από μία ουσίες;

Τηρείται η αρχή της προφυλάξεως και η αμεροληψία όσον αφορά τη χορήγηση της άδειας για διάθεση στην αγορά όταν οι έλεγχοι, οι αναλύσεις και οι αξιολογήσεις που απαιτούνται για την εξέταση του φακέλου διενεργούνται μόνον από τους αιτούντες, οι οποίοι μπορεί να είναι μεροληπτικοί στην παρουσίασή τους, χωρίς καμία άλλη ανεξάρτητη ανάλυση;

3)	Τηρείται η αρχή της προφυλάξεως και η αμεροληψία όσον αφορά τη χορήγηση της άδειας για διάθεση στην αγορά, όταν δεν δημοσιεύονται οι σχετικές με την αίτηση χορηγήσεως της άδειας εκθέσεις, υπό το κάλυμμα της προστασίας του βιομηχανικού απορρήτου;

Είναι ο ευρωπαϊκός κανονισμός 1107/2009 σύμφωνος με την αρχή της προφυλάξεως, όταν δεν λαμβάνει υπόψη τις ποικίλες μορφές των δραστικών ουσιών και τη σωρευτική τους χρήση, ειδικότερα όταν δεν προβλέπει καμία πλήρη ειδική ανάλυση της σωρεύσεως δραστικών ουσιών εντός του ιδίου προϊόντος σε ευρωπαϊκό επίπεδο;

Είναι ο ευρωπαϊκός κανονισμός 1107/2009 σύμφωνος με την αρχή της προφυλάξεως όταν απαλλάσσει, στα κεφάλαια [III] και [IV] αυτού, από την εξέταση τοξικότητας (γονοτοξικότητα, έλεγχος καρκινογόνου δράσεως, εξέταση ενδοκρινικών διαταραχών κ.λπ.) τα ζιζανιοκτόνα, όπως τα εμπορικά τους σκευάσματα διατίθενται στην αγορά και όπως εκτίθενται σε αυτά οι καταναλωτές και το περιβάλλον, επιβάλλοντας συνοπτικούς μόνον ελέγχους, τους οποίους πραγματοποιεί πάντοτε ο αιτών;

(1) Κανονισμός (ΕΚ) 1107/2009 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 21ης Οκτωβρίου 2009, σχετικά με τη διάθεση φυτοπροστατευτικών προϊόντων στην αγορά και την κατάργηση των οδηγιών 79/117/ΕΟΚ και 91/414/ΕΟΚ του Συμβουλίου (EE L 309, σ. 1).

30.4.2018

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 152/18

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Juzgado de Primera Instancia de Barcelona (Ισπανία) στις 16 Φεβρουαρίου 2018 — Marc Gómez del Moral Guasch κατά Bankia S.A.

(Υπόθεση C-125/18)

(2018/C 152/22)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Αιτούν δικαστήριο

Juzgado de Primera Instancia de Barcelona

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ενάγων: Marc Gómez del Moral Guasch

Εναγόμενη: Bankia S.A.

Προδικαστικά ερωτήματα

Πρέπει ο δείκτης IRPH (1) Cajas να υπόκειται σε δικαστικό έλεγχο, ήτοι πρέπει να εξετάζεται αν είναι κατανοητός στον καταναλωτή, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι ρυθμίζεται από κανονιστικές ή διοικητικές διατάξεις, δεδομένου ότι δεν εμπίπτει στο άρθρο 1, παράγραφος 2, της οδηγίας 93/13 (2), καθόσον δεν πρόκειται για διάταξη αναγκαστικού δικαίου αλλά για κυμαινόμενο επιτόκιο δανεισμού που ενσωματώνεται στη σύμβαση κατ’ επιλογήν του επαγγελματία;

2.1

Σύμφωνα με το άρθρο 4, παράγραφος 2, της οδηγίας 93/13, που δεν μεταφέρθηκε στην ισπανική έννομη τάξη, αντιβαίνει στην εν λόγω οδηγία, και στο άρθρο 8 αυτής, η επίκληση και η εφαρμογή από ισπανικό δικαστήριο του ως άνω άρθρου 4, παράγραφος 2, καίτοι η εν λόγω διάταξη δεν έχει μεταφερθεί στην ισπανική έννομη τάξη με βούληση του νομοθέτη, ο οποίος επιδίωξε πλήρη προστασία σε σχέση με τις ρήτρες που ο επαγγελματίας μπορεί να εισαγάγει σε σύμβαση συναπτόμενη με καταναλωτές, περιλαμβανομένων εκείνων που αφορούν το κύριο αντικείμενο της συμβάσεως, ακόμη και αν αυτές διατυπώθηκαν κατά τρόπο σαφή και κατανοητό;

2.2

Εν πάση περιπτώσει, είναι αναγκαία πληροφόρηση ή διαφήμιση σχετικά με τα ακόλουθα γεγονότα ή στοιχεία, ή σχετικά με κάποιο εξ αυτών, για την κατανόηση της ουσιώδους ρήτρας, και συγκεκριμένα του IRPH;

(i)

Επεξήγηση του τρόπου διαμορφώσεως του επιτοκίου αναφοράς, ήτοι ενημέρωση για το γεγονός ότι ο συγκεκριμένος δείκτης περιλαμβάνει τις προμήθειες και άλλα έξοδα επί του ονομαστικού επιτοκίου, ότι πρόκειται για απλό μη σταθμισμένο μέσο όρο, ότι ο επαγγελματίας πρέπει να γνωρίζει και να ενημερώνει ότι οφείλει να εφαρμόσει αρνητικό περιθώριο και ότι τα παρεχόμενα δεδομένα δεν είναι δημόσια, σε σύγκριση με το άλλο σύνηθες επιτόκιο, το Euribor.

(ii)

Επεξήγηση του τρόπου εξελίξεως του δείκτη στο παρελθόν και ενδεχόμενης εξελίξεως αυτού στο μέλλον, με πληροφόρηση και διαφήμιση όσον αφορά τα γραφήματα εκείνα που εκθέτουν, με σαφή και κατανοητό τρόπο, στον καταναλωτή την εξέλιξη του συγκεκριμένου επιτοκίου σε σχέση με εκείνη του Euribor, συνήθους επιτοκίου των ενυπόθηκων δανείων.

2.3

Για την περίπτωση που το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης κρίνει ότι απόκειται στο αιτούν δικαστήριο να εξετάσει τον καταχρηστικό χαρακτήρα των συμβατικών ρητρών και να αντλήσει όλες τις συνέπειες βάσει του εθνικού δικαίου του, ζητείται από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης να διευκρινίσει αν η έλλειψη πληροφορήσεως για όλα τα προεκτεθέντα στοιχεία συνεπάγεται μη κατανόηση της ρήτρας, υπό την έννοια ότι δεν είναι σαφής για τον μέσο καταναλωτή (άρθρο 4, παράγραφος 2, της οδηγίας 93/13), ή αν η παράλειψη παροχής πληροφοριών σημαίνει ότι ο επαγγελματίας δεν ενήργησε καλόπιστα και ότι, επομένως, ο καταναλωτής, αν είχε ενημερωθεί δεόντως, δεν θα είχε αποδεχθεί τη σύνδεση του δανείου του με τον δείκτη IRPH.

Σε περίπτωση αναγνωρίσεως της ακυρότητας της ρήτρας περί του IRPH Cajas, ελλείψει συμφωνίας ή εάν η υπάρχουσα συμφωνία είναι πιο επιζήμια για τον καταναλωτή, ποια εκ των δύο ακόλουθων συνεπειών συνάδει προς το άρθρο 6, παράγραφος 1, και το άρθρο 7, παράγραφος 1, της οδηγίας 93/13;

3.1	Αντικατάσταση του δείκτη που προβλέπει η συμβατική ρήτρα με τον συνήθη δείκτη υποκαταστάσεως, Euribor, δεδομένου ότι πρόκειται για σύμβαση της οποίας ουσιώδες στοιχείο είναι η τοκοφορία υπέρ του τραπεζικού ιδρύματος, [το οποίο έχει την ιδιότητα του] επαγγελματία.

3.2	Μη εφαρμογή τόκων, με μόνη υποχρέωση την εξόφληση από τον δανειολήπτη ή οφειλέτη του χορηγηθέντος στο πλαίσιο του δανείου κεφαλαίου κατά τις ορισθείσες προθεσμίες.

(1) Índice de Referencia de Préstamos Hipotecarios (δείκτης αναφοράς ενυπόθηκων δανείων).

(2) Οδηγία 93/13/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 5ης Απριλίου 1993, σχετικά με τις καταχρηστικές ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές (ΕΕ 1993, L 95, σ. 29).

30.4.2018

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 152/19

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Nejvyšší správní soud (Τσεχική Δημοκρατία) στις 16 Φεβρουαρίου 2018 — A-PACK CZ, s.r.o. κατά Odvolací finanční ředitelství

(Υπόθεση C-127/18)

(2018/C 152/23)

Γλώσσα διαδικασίας: η τσεχική

Αιτούν δικαστήριο

Nejvyšší správní soud

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείουσα (προσφεύγουσα πρωτοδίκως): A-PACK CZ, s.r.o.

Αναιρεσίβλητη (καθής πρωτοδίκως): Odvolací finanční ředitelství

Προδικαστικά ερωτήματα

Δύναται το άρθρο 90, παράγραφος 2, της οδηγίας 2006/112/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Νοεμβρίου 2006, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας (1), να ερμηνευθεί, λαμβανομένων υπόψη της αρχής της φορολογικής ουδετερότητας και της αρχής της αναλογικότητας, υπό την έννοια ότι επιτρέπει στα κράτη μέλη να θέτουν, με ρύθμιση εισάγουσα παρέκκλιση, προϋποθέσεις οι οποίες σε ορισμένες περιπτώσεις αποκλείουν μείωση της βάσεως επιβολής του φόρου όταν πρόκειται για ολική ή μερική μη καταβολή της τιμής;

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο ερώτημα 1, αντιβαίνει στον σκοπό του άρθρου 90 της οδηγίας 2006/112/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Νοεμβρίου 2006, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας, εθνική νομοθεσία η οποία δεν επιτρέπει σε υποκείμενους στον φόρο προστιθέμενης αξίας να προβαίνουν σε διόρθωση του ποσού του φόρου, όταν αυτός κατέστη απαιτητός επί φορολογητέας παροχής προς άλλον υποκείμενο στον φόρο προστιθέμενης αξίας ο οποίος κατέβαλε μόνον εν μέρει ή δεν κατέβαλε καθόλου το οφειλόμενο για την παροχή ποσό και ο οποίος, εν συνεχεία, έπαυσε να αποτελεί πρόσωπο υποκείμενο στον φόρο προστιθέμενης αξίας;

(1) ΕΕ 2006, L 347, σ. 1.

30.4.2018

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 152/20

Προσφυγή της 28ης Φεβρουαρίου 2018 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Βασιλείου της Ισπανίας

(Υπόθεση C-164/18)

(2018/C 152/24)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: P. Ondrůšek, E. Sanfrutos Cano και G. von Rintelen)

Καθού: Βασίλειο της Ισπανίας

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—

να αναγνωρίσει ότι το Βασίλειο της Ισπανίας, παραλείποντας να θεσπίσει, το αργότερο έως τις 18 Απριλίου 2016, όλες τις αναγκαίες νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις για να συμμορφωθεί προς την οδηγία 2014/23/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 26ης Φεβρουαρίου 2014 (1), ή, εν πάση περιπτώσει μη κοινοποιώντας τις διατάξεις αυτές στην Επιτροπή, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 51, παράγραφος 1, της εν λόγω οδηγίας·

—

να επιβληθεί στο Βασίλειο της Ισπανίας, βάσει του άρθρου 260, παράγραφος 3, ΣΛΕΕ, ημερήσια χρηματική ποινή ύψους 61 964,32 ευρώ, από την ημερομηνία δημοσιεύσεως της αποφάσεως με την οποία διαπιστώνεται η παράβαση της υποχρεώσεως θεσπίσεως ή, εν πάση περιπτώσει, κοινοποιήσεως στην Επιτροπή, των αναγκαίων διατάξεων για τη συμμόρφωση προς την οδηγία 2014/23/ΕΕ·

—	να καταδικάσει το Βασίλειο της Ισπανίας στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Η προθεσμία για τη μεταφορά της οδηγίας 2014/23/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου στο εσωτερικό δίκαιο έληξε στις 18 Απριλίου 2016.

(1) Οδηγία 2014/23/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 26ης Φεβρουαρίου 2014, σχετικά με την ανάθεση συμβάσεων παραχώρησης (ΕΕ 2014, L 94, σ. 1).

30.4.2018

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 152/20

Προσφυγή της 28ης Φεβρουαρίου 2018 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Βασιλείου της Ισπανίας

(Υπόθεση C-165/18)

(2018/C 152/25)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: P. Ondrůšek, E. Sanfrutos Cano και G. von Rintelen)

Καθού: Βασίλειο της Ισπανίας

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—

να αναγνωρίσει ότι το Βασίλειο της Ισπανίας, παραλείποντας να θεσπίσει, το αργότερο έως τις 18 Απριλίου 2016, όλες τις αναγκαίες νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις για να συμμορφωθεί προς την οδηγία 2014/25/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 26ης Φεβρουαρίου 2014 (1), ή, εν πάση περιπτώσει παραλείποντας να κοινοποιήσει τις διατάξεις αυτές στην Επιτροπή, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 106, παράγραφος 1, της εν λόγω οδηγίας·

—

να επιβληθεί στο Βασίλειο της Ισπανίας, βάσει του άρθρου 260, παράγραφος 3, ΣΛΕΕ, ημερήσια χρηματική ποινή ύψους 123 928,64 ευρώ, από την ημερομηνία δημοσιεύσεως της αποφάσεως με την οποία διαπιστώνεται η παράβαση της υποχρεώσεως θεσπίσεως ή, εν πάση περιπτώσει, κοινοποιήσεως στην Επιτροπή, των αναγκαίων διατάξεων για τη συμμόρφωση προς την οδηγία 2014/25/ΕΕ·

—	να καταδικάσει το Βασίλειο της Ισπανίας στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Η προθεσμία για τη μεταφορά της οδηγίας 2014/25/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου στο εσωτερικό δίκαιο έληξε στις 18 Απριλίου 2016.

(1) Οδηγία 2014/25/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβούλιου, της 26ης Φεβρουαρίου 2014, σχετικά με τις προμήθειες φορέων που δραστηριοποιούνται στους τομείς του ύδατος, της ενέργειας, των μεταφορών και των ταχυδρομικών υπηρεσιών και την κατάργηση της οδηγίας 2004/17/ΕΚ (ΕΕ 2014, L 94, σ. 243).

30.4.2018

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 152/21

Αναίρεση που άσκησε στις 5 Μαρτίου 2018 η Δημοκρατία της Πολωνίας κατά της διατάξεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (πρώτο τμήμα) στις 14 Δεκεμβρίου 2017 στην υπόθεση T-849/16, PGNiG Supply & Trading κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

(Υπόθεση C-181/18 P)

(2018/C 152/26)

Γλώσσα διαδικασίας: η πολωνική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Δημοκρατία της Πολωνίας (εκπρόσωπος: B. Majczyna)

Λοιποί διάδικοι στην αναιρετική διαδικασία: PGNiG Supply & Trading GmbH, Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει τη διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 14ης Δεκεμβρίου 2017, Τ-849/16, PGNiG Supply & Trading κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής·

—	να αναπέμψει την υπόθεση στο Γενικό Δικαστήριο·

—	να καταδικάσει κάθε διάδικο στα δικαστικά έξοδά του.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Με την αναιρεσιβαλλόμενη διάταξη, το Γενικό Δικαστήριο απέρριψε ως απαράδεκτη λόγω ελλείψεως ενεργητικής νομιμοποιήσεως την προσφυγή της PGNiG Supply & Trading με αίτημα την ακύρωση της αποφάσεως της Επιτροπής C(2016) 6950 τελικό της 28ης Οκτωβρίου 2016 περί επανεξετάσεως των όρων εξαιρέσεως του αγωγού φυσικού αερίου OPAL από τους κανόνες σχετικά με την πρόσβαση των τρίτων και την τιμολογιακή ρύθμιση που καθορίστηκαν βάσει της οδηγίας 2003/55/EΚ.

Κατά την άποψη της Δημοκρατίας της Πολωνίας, το Γενικό Δικαστήριο αποφάνθηκε ταυτοχρόνως, στις σκέψεις 6, 10, 11 και 43 της αναιρεσιβαλλομένης διατάξεως, επί της ουσίας της διαφοράς σχετικά με το κύρος της προσβαλλομένης αποφάσεως. Υπό το πρίσμα των ανωτέρω, η Δημοκρατία της Πολωνίας προβάλλει κατά της αναιρεσιβαλλομένης διατάξεως τους ακόλουθους λόγους αναιρέσεως:

Πρώτον, το Γενικό Δικαστήριο παρέβη το άρθρο 130, παράγραφοι 1 και 7, του Κανονισμού Διαδικασίας, προσέβαλε δε τα δικαιώματα της Δημοκρατίας της Πολωνίας για αποτελεσματική δικαστική προστασία και δίκαιη δίκη που κατοχυρώνονται στο άρθρο 47 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και παραβίασε την αρχή της εκατέρωθεν ακροάσεως, προβαίνοντας με την αναιρεσιβαλλόμενη διάταξη σε πραγματικές και νομικές διαπιστώσεις επί της ουσίας της διαφοράς σχετικά με το κύρος της προσβαλλομένης αποφάσεως προτού εξεταστεί η ουσία της διαφοράς αυτής στο πλαίσιο της υποθέσεως T-883/16, Δημοκρατία της Πολωνίας κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Δεύτερον, το Γενικό Δικαστήριο προέβη σε εσφαλμένη νομική εκτίμηση της προσβαλλομένης αποφάσεως, δεχόμενο, αφενός, ότι η απόφαση αυτή προβλέπει ότι το 50 % της δυναμικότητας μεταφοράς του αγωγού φυσικού αερίου OPAL μεταξύ Greifswald και Brandov θα διατεθεί σε τρίτους μέσω διαφανούς και χωρίς διακρίσεις δημοπρασίας, κατά τρόπο ώστε και άλλα πρόσωπα να έχουν τη δυνατότητα αποκτήσεως δυναμικότητας και, αφετέρου, ότι η προσβαλλόμενη απόφαση δεν θεσπίζει πρόσθετη εξαίρεση, αλλά καταργεί εν μέρει την υφιστάμενη εξαίρεση. Κατά την άποψη της Δημοκρατίας της Πολωνίας, η εκτίμηση αυτή της νομικής φύσεως και των αποτελεσμάτων της προσβαλλομένης αποφάσεως είναι εσφαλμένη, διότι η προσβαλλόμενη απόφαση προβλέπει μόνο φαινομενικώς διαφανείς και χωρίς διακρίσεις λύσεις. Στην πραγματικότητα συνιστά ένα μηχανισμό που παρέχει στις επιχειρήσεις του ομίλου Gazprom τη δυνατότητα αποκλειστικής χρήσεως του 90 % τουλάχιστον της καλυπτόμενης από την προσβαλλόμενη απόφαση δυναμικότητας μεταφοράς του αγωγού φυσικού αερίου OPAL (εκ του οποίου το 50 % εξαιρείται πλήρως από τους κανόνες περί προσβάσεως τρίτων ενώ το 40 % αποτελεί δυναμικότητα τύπου DZK [dynamisch zuordenbare Kapazitäten, δυναμικά διαθέσιμη δυναμικότητα], την οποία μπορεί να δεσμεύσει μόνον η Gazprom).

Τρίτον, το Γενικό Δικαστήριο παρέβη την υποχρέωσή του αιτιολογήσεως της αναιρεσιβαλλομένης διατάξεως. Η Δημοκρατία της Πολωνίας υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο δεν εξήγησε σε ποια βάση στηρίζει τις εκτιμήσεις του που αφορούν την ουσία της προσβαλλομένης αποφάσεως. Συνεπώς, δεν είναι δυνατό να διαπιστωθούν οι λόγοι για τους οποίους το Γενικό Δικαστήριο έκρινε ότι η προσβαλλόμενη απόφαση θέτει τη δυναμικότητα του αγωγού φυσικού αερίου OPAL στη διάθεση επιχειρήσεων που δεν συνδέονται με τον όμιλο Gazprom και ότι θα έχει θετικό αντίκτυπο στον ανταγωνισμό στην αγορά φυσικού αερίου.

30.4.2018

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 152/22

Προσφυγή της 12ης Μαρτίου 2018 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Δημοκρατίας της Σλοβενίας

(Υπόθεση C-188/18)

(2018/C 152/27)

Γλώσσα διαδικασίας: η σλοβενική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: P. Ondrůšek, G. von Rintelen, M. Žebre)

Καθής: Δημοκρατία της Σλοβενίας

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—

να αναγνωρίσει ότι η Δημοκρατία της Σλοβενίας, μη θεσπίζοντας έως τις 18 Απριλίου 2016 τις αναγκαίες νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις προκειμένου να συμμορφωθεί προς την οδηγία 2014/23/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 26ης Φεβρουαρίου 2014, σχετικά με την ανάθεση συμβάσεων παραχώρησης (ΕΕ L 94, 28.3.2014, σ. 1), ή, εν πάση περιπτώσει, μη κοινοποιώντας τις εν λόγω διατάξεις στην Επιτροπή, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 51 της εν λόγω οδηγίας·

—	να υποχρεώσει τη Δημοκρατία της Σλοβενίας, σύμφωνα με το άρθρο 260, παράγραφος 3, ΣΛΕΕ, σε καταβολή χρηματικής ποινής ύψους 8 992,32 ευρώ ημερησίως, από την ημερομηνία εκδόσεως αποφάσεως στην παρούσα υπόθεση·

—	να καταδικάσει τη Δημοκρατία της Σλοβενίας στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Κατά το άρθρο 51 της οδηγίας 2014/23/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 26ης Φεβρουαρίου 2014, σχετικά με την ανάθεση συμβάσεων παραχώρησης, η Δημοκρατία της Σλοβενίας όφειλε να είχε θεσπίσει και κοινοποιήσει τις αναγκαίες νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις για να συμμορφωθεί με την εν λόγω οδηγία μέχρι τις 18 Απριλίου 2016. Δεδομένου ότι, έως την εκπνοή της προθεσμίας αυτής, η Δημοκρατία της Σλοβενίας δεν είχε κοινοποιήσει στην Επιτροπή τη μεταφορά στην εσωτερική της έννομη τάξη όλων των διατάξεων της ως άνω οδηγίας, η Επιτροπή αποφάσισε να παραπέμψει την υπόθεση στο Δικαστήριο.

Με την προσφυγή της η Επιτροπή ζητεί από το Δικαστήριο να καταδικάσει τη Δημοκρατία της Σλοβενίας στην καταβολή χρηματικής ποινής ύψους 8 992,32 ευρώ ημερησίως. Για τον υπολογισμό του ποσού αυτού η Επιτροπή έλαβε υπόψη τη σοβαρότητα και τη διάρκεια της παραβάσεως του δικαίου της Ένωσης, καθώς και το αποτρεπτικό αποτέλεσμα σε συνάρτηση με την ικανότητα πληρωμής του εν λόγω κράτους μέλους, ήτοι της Δημοκρατίας της Σλοβενίας.

Η προθεσμία για τη μεταφορά της οδηγίας στο εσωτερικό δίκαιο έληξε στις 18.4.2016.

Γενικό Δικαστήριο

30.4.2018

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 152/24

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 13ης Μαρτίου 2018 — Αλουμίνιον της Ελλάδος ΒΕΑΕ κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-542/11 RENV) (1)

((Κρατικές ενισχύσεις - Ηλεκτρική ενέργεια - Απόφαση κηρύσσουσα την ενίσχυση παράνομη και μη συμβατή με την εσωτερική αγορά και διατάσσουσα την ανάκτησή της - Προτιμησιακό τιμολόγιο ηλεκτρικής ενέργειας βάσει συμβάσεως συναφθείσας με τον κατεστημένο προμηθευτή - Καταγγελία της σύμβασης από τον κατεστημένο προμηθευτή - Δικαστική αναστολή, με απόφαση ασφαλιστικών μέτρων, των αποτελεσμάτων της καταγγελίας της σύμβασης - Ακύρωση της απόφασης της Επιτροπής από το Γενικό Δικαστήριο - Αναίρεση της απόφασης του Γενικού Δικαστηρίου από το Δικαστήριο - Αναπομπή της υπόθεσης στο Γενικό Δικαστήριο - Εύρος του αντικειμένου της προσφυγής μετά την αναπομπή - Χαρακτηρισμός της απόφασης ασφαλιστικών μέτρων ως νέας ενίσχυσης - Αρμοδιότητα της Επιτροπής - Αποτελεσματική δικαστική προστασία - Χαρακτηρισμός του προτιμησιακού τιμολογίου ως κρατικής ενίσχυσης - Πλεονέκτημα - Δικαιολογημένη εμπιστοσύνη - Δικαιώματα άμυνας του λήπτη της ενίσχυσης - Υποχρέωση ανάκτησης - Υποχρέωση αιτιολόγησης))

(2018/C 152/28)

Γλώσσα διαδικασίας: η ελληνική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Αλουμίνιον της Ελλάδος ΒΕΑΕ, πρώην Αλουμίνιον AE (Αθήνα, Ελλάδα) (εκπρόσωποι: Γ. Δελλής, Ν. Κορογιαννάκης, Ε. Χρυσάφη, Δ. Διακόπουλος και Ν. Κεραμίδας, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: A. Μπουχάγιαρ και É. Gippini Fournier)

Παρεμβαίνουσα υπέρ της καθής: Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού AE (ΔΕΗ) (Αθήνα, Ελλάδα) (εκπρόσωποι: E. Μπουρτζάλας, Χ. Συνοδινός, Α. Οικονόμου και Χ. Ταγαράς, δικηγόροι)

Αντικείμενο

Προσφυγή δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ με αίτημα ακύρωση της απόφασης 2012/339/ΕΕ της Επιτροπής, της 13ης Ιουλίου 2011, σχετικά με την κρατική ενίσχυση αριθ. SA.26117 — C 2/2010 (πρώην NN 62/2009) που εφάρμοσε η Ελλάδα υπέρ της Αλουμίνιον της Ελλάδος ΑΕ (ΕΕ 2012, L 166, σ. 83).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Η Αλουμίνιον της Ελλάδος ΒΕΑΕ φέρει, εκτός των δικαστικών εξόδων της, και τα δικαστικά έξοδα της Επιτροπής και της Δημόσιας Επιχείρησης Ηλεκτρισμού ΑΕ (ΔΕΗ).

(1) EE C 370 της 17.12.2011.

30.4.2018

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 152/25

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 15ης Μαρτίου 2018 — Πολωνία κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-507/15) (1)

([ΕΓΤΕ - Δαπάνες αποκλειόμενες από τη χρηματοδότηση - Κανονισμός (ΕΚ) 2200/96, οδηγία 2002/55/ΕΚ, κανονισμοί (ΕΚ) 1432/2003, (ΕΚ) 1433/2003, (ΕΚ) 1290/2005, (ΕΚ) 885/2006, (ΕΚ) 1182/2007, (ΕΚ) 1234/2007, (ΕΚ) 1580/2007 και (ΕΕ) 1306/2013 - Δαπάνες που πραγματοποιήθηκαν από την Πολωνία - Κίνδυνος για το ΕΓΤΕ - Επιτόπιοι έλεγχοι - Κριτήρια για την αναγνώριση οργάνωσης παραγωγών - Αποκλίσεις μεταξύ γλωσσικών αποδόσεων - Δημοσιονομική διόρθωση])

(2018/C 152/29)

Γλώσσα διαδικασίας: η πολωνική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Δημοκρατία της Πολωνίας (εκπρόσωποι: B. Majczyna, K. Straś, M. Pawlicka και B. Paziewska)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: Δ. Τριανταφύλλου και A. Stobiecka Kuik)

Αντικείμενο

Προσφυγή δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ για τη μερική ακύρωση της εκτελεστικής αποφάσεως (ΕΕ) 2015/1119 της Επιτροπής, της 22ας Ιουνίου 2015, για τον αποκλεισμό από τη χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης ορισμένων δαπανών που πραγματοποιήθηκαν από τα κράτη μέλη στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Εγγυήσεων (ΕΓΤΕ) και στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Αγροτικής Ανάπτυξης (ΕΓΤΑΑ) (ΕΕ 2015, L 182, σ. 39).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει τη Δημοκρατία της Πολωνίας στα δικαστικά έξοδα.

(1) EE C 354 της 26.10.2015.

30.4.2018

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 152/25

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 14ης Μαρτίου 2018 — Kim κ.λπ. κατά Συμβουλίου και Επιτροπής

(Συνεκδικασθείσες υποθέσεις T-533/15 και T-264/16) (1)

((Κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας - Περιοριστικά μέτρα κατά της Βόρειας Κορέας με σκοπό την παρεμπόδιση της διάδοσης των πυρηνικών όπλων - Κατάλογος των προσώπων και των οντοτήτων σε βάρος των οποίων επιβάλλεται δέσμευση κεφαλαίων και οικονομικών πόρων - Καταχώριση των ονομάτων των προσφευγόντων στον κατάλογο - Απόδειξη του βασίμου της καταχώρισης στον κατάλογο - Υποχρέωση αιτιολόγησης))

(2018/C 152/30)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγοντες στην υπόθεση T-533/15: Il-Su Kim (Pyongyang, Βόρεια Κορέα), και οι λοιποί 5 προσφεύγοντες των οποίων τα ονόματα περιλαμβάνονται στο παράρτημα) (εκπρόσωποι: M. Lester, S. Midwinter, QC, T. Brentnall και A. Stevenson, solicitors)

Προσφεύγοντες στην υπόθεση T-264/16: Korea National Insurance Corporation (Pyongyang) (εκπρόσωποι: M. Lester, S. Midwinter, T. Brentnall και A. Stevenson)

Καθών: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: αρχικώς A. de Elera San Miguel Hurtado και A. Vitro, στη συνέχεια A. Vitro και F. Naert), Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: στην υπόθεση T-533/15 L. Havas, S. Bartelt και D. Gauci, και στην υπόθεση T-264/16 L. Havas και S. Bartelt, στη συνέχεια στην υπόθεση T-533/15 L. Havas και D. Gauci, και στην υπόθεση T-264/16 L. Havas)

Παρεμβαίνον υπέρ των καθών: Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας (εκπρόσωποι: αρχικώς V. Kaye, στη συνέχεια S. Brandon, στη συνέχεια S. Brandon και C. Crane, και τέλος S. Brandon)

Αντικείμενο

Στην υπόθεση T-533/15, αίτημα βάσει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ για την ακύρωση της απόφασης (ΚΕΠΠΑ) 2015/1066 του Συμβουλίου, της 2ας Ιουλίου 2015, για την τροποποίηση της απόφασης 2013/183/ΚΕΠΠΑ σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά της Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Κορέας (ΕΕ 2015, L 174, σ. 25), του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 2015/1062 της Επιτροπής, της 2ας Ιουλίου 2015, σχετικά με την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 329/2007 του Συμβουλίου για την επιβολή περιοριστικών μέτρων κατά της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κορέας (ΕΕ 2015, L 174, σ. 16), της απόφασης (ΚΕΠΠΑ) 2016/475 του Συμβουλίου, της 31ης Μαρτίου 2016, για την τροποποίηση της απόφασης 2013/183/ΚΕΠΠΑ για την επιβολή περιοριστικών μέτρων κατά της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κορέας (ΕΕ 2016, L 85, σ. 34), του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 2016/659 της Επιτροπής, της 27ης Απριλίου 2016, σχετικά με την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 329/2007 του Συμβουλίου για την επιβολή περιοριστικών μέτρων κατά της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κορέας (ΕΕ 2016, L 114, σ. 9), της απόφασης (ΚΕΠΠΑ) 2016/849 του Συμβουλίου, της 27ης Μαΐου 2016, για την επιβολή περιοριστικών μέτρων κατά της Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Κορέας και για την κατάργηση της απόφασης 2013/183/ΚΕΠΠΑ (ΕΕ 2016, L 141, σ. 79), καθώς και όλων των σχετικών εκτελεστικών κανονισμών του Συμβουλίου, στο μέτρο που οι πράξεις αυτές αφορούν τους προσφεύγοντες, και, στην υπόθεση T-264/16, αίτημα βάσει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ για την ακύρωση της απόφασης 2016/475, του εκτελεστικού κανονισμού 2016/659, της απόφασης 2016/849 και όλων των σχετικών εκτελεστικών κανονισμών του Συμβουλίου, στο μέτρο που οι πράξεις αυτές αφορούν την προσφεύγουσα.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει τις προσφυγές.

2)	Στην υπόθεση T-533/15, ο Kim Il-Su και οι λοιποί προσφεύγοντες των οποίων τα ονόματα περιλαμβάνονται στο παράρτημα καταδικάζονται στα δικαστικά έξοδα, εξαιρουμένων των εξόδων του Ηνωμένου Βασιλείου της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας.

3)	Στην υπόθεση T-264/16, η Korea National Insurance Corporation καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα.

4)	Στην υπόθεση T-533/15, το Ηνωμένο Βασίλειο φέρει τα δικαστικά του έξοδα.

(1) EE C 381 της 16.11.2015.

30.4.2018

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 152/26

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 14ης Μαρτίου 2018 — TestBioTech κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-33/16) (1)

([Περιβάλλον - Γενετικώς τροποποιημένα προϊόντα - Κανονισμός (ΕΚ) 1367/2006 - Κανονισμός (ΕΚ) 1829/2003 - Γενετικώς τροποποιημένη σόγια MON 87769, MON 87705 και 305423 - Απόρριψη αίτησης εσωτερικής επανεξέτασης των αποφάσεων έγκρισης για διάθεση στην αγορά - Έννοια του «δικαίου του περιβάλλοντος» - Άρθρο 10 του κανονισμού 1367/2006])

(2018/C 152/31)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: TestBioTech eV (Μόναχο, Γερμανία) (εκπρόσωποι: R. Stein, solicitor, K. Smith, QC, και J. Stevenson, barrister)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: J. Tomkin, L. Pignataro Nolin και C. Valerκ)

Παρεμβαίνουσες υπέρ της καθής: Monsanto Europe (Αμβέρσα, Βέλγιο) και Monsanto Company (Wilmington, Delaware, Ηνωμένες Πολιτείες) (εκπρόσωπος: M. Pittie, δικηγόρο), και Pioneer Overseas Corp. (Johnston, Iowa, Ηνωμένες Πολιτείες) και Pioneer Hi-Bred International, Inc. (Johnston) (εκπρόσωποι: G. Forwood, δικηγόρο, J. Killick, barrister, και S. Nordin, solicitor)

Αντικείμενο

Αίτημα ακύρωσης, δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ, του εγγράφου του αρμοδίου για την υγεία και την ασφάλεια των τροφίμων Επιτρόπου, της 16ης Νοεμβρίου 2015, με το οποίο απορρίφθηκε η αίτηση εσωτερικής επανεξέτασης των εκτελεστικών αποφάσεων έγκρισης για διάθεση στην αγορά της γενετικώς τροποποιημένης σόγιας MON 87769, MON 87705 και 305423, η οποία υποβλήθηκε δυνάμει του άρθρου 10 του κανονισμού (ΕΚ) 1367/2006 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 6ης Σεπτεμβρίου 2006, για την εφαρμογή στα όργανα και τους οργανισμούς της Ευρωπαϊκής Κοινότητας των διατάξεων της σύμβασης του Århus σχετικά με την πρόσβαση στις πληροφορίες, τη συμμετοχή του κοινού στη λήψη αποφάσεων και την πρόσβαση στη δικαιοσύνη για περιβαλλοντικά θέματα (ΕΕ 2006, L 264, σ. 13).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

Ακυρώνει το έγγραφο του αρμοδίου για την υγεία και την ασφάλεια των τροφίμων μέλους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της 16ης Νοεμβρίου 2015, με στοιχεία αναφοράς Ares(2015) 5145741, που αφορά αίτηση εσωτερικής επανεξέτασης των εκτελεστικών αποφάσεων έγκρισης για διάθεση στην αγορά της γενετικώς τροποποιημένης σόγιας MON 87769, MON 87705 και 305423, η οποία υποβλήθηκε δυνάμει του άρθρου 10 του κανονισμού (ΕΚ) 1367/2006 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 6ης Σεπτεμβρίου 2006, για την εφαρμογή στα όργανα και τους οργανισμούς της Κοινότητας των διατάξεων της σύμβασης του Århus σχετικά με την πρόσβαση στις πληροφορίες, τη συμμετοχή του κοινού στη λήψη αποφάσεων και την πρόσβαση στη δικαιοσύνη για περιβαλλοντικά θέματα.

2)	Η Επιτροπή φέρει τα δικαστικά έξοδά της καθώς και τα έξοδα της TestBioTech eV.

3)	Η Monsanto Europe, η Monsanto Company, η Pioneer Overseas Corp. και η Pioneer Hi-Bred International, Inc. φέρουν έκαστη τα δικαστικά έξοδά της.

(1) EE C 136 της 18.4.2016.

30.4.2018

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 152/27

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 15ης Μαρτίου 2018 — Naviera Armas κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-108/16) (1)

((Κρατικές ενισχύσεις - Όροι χρήσεως της λιμενικής υποδομής του Puerto de Las Nieves από εταιρία θαλάσσιων μεταφορών - Αποκλειστική χρήση υποδομών χρηματοδοτούμενων με δημόσια κεφάλαια, χωρίς σύμβαση παραχωρήσεως - Μερική απαλλαγή από τα λιμενικά τέλη - Καταγγελία ανταγωνίστριας - Απόφαση με την οποία διαπιστώνεται η απουσία κρατικών ενισχύσεων κατά το πέρας της διαδικασίας προκαταρκτικής εξετάσεως - Σοβαρές δυσχέρειες κατά την εξέταση των σχετικών μέτρων - Εξέλιξη της επίμαχης καταστάσεως κατά τη διάρκεια της διοικητικής διαδικασίας - Έννοια του πλεονεκτήματος που χορηγείται με κρατικούς πόρους - Πλάνη κατά την εκτίμηση των πραγματικών περιστατικών και πλάνη περί το δίκαιο - Απόφαση εθνικού δικαστηρίου με την οποία αναστέλλονται τα αποτελέσματα διαγωνισμού - Υποχρέωση επιμελούς και αμερόληπτης εξετάσεως της καταγγελίας))

(2018/C 152/32)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Naviera Armas, SA (Las Palmas de Gran Canaria, Ισπανία) (εκπρόσωποι: J. L. Buendía Sierra και Á. Givaja Sanz, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: Α. Μπουχάγιαρ, G. Luengo και S. Noë)

Παρεμβαίνουσα υπέρ της καθής: Fred Olsen, SA (Santa Cruz de Tenerife, Ισπανία) (εκπρόσωπος: F. Marín Riaño, δικηγόρος)

Αντικείμενο

Προσφυγή δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ με αίτημα την ακύρωση της αποφάσεως C(2015) 8655 τελικό της Επιτροπής, της 8ης Δεκεμβρίου 2015, που αφορά την κρατική ενίσχυση SA.36628 (2015/NN) (πρώην 2013/CP) — Ισπανία — Fred Olsen.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

Ακυρώνει την απόφαση C(2015) 8655 τελικό της Επιτροπής, της 8ης Δεκεμβρίου 2015, που αφορά την κρατική ενίσχυση SA.36628 (2015/NN) (πρώην 2013/CP) — Ισπανία — Fred Olsen, στο μέτρο κατά το οποίο με την απόφαση αυτή διαπιστώθηκε, κατά το πέρας της διαδικασίας προκαταρκτικής εξετάσεως, ότι η αποκλειστική χρήση της λιμενικής υποδομής του Puerto de Las Nieves από τη Fred Olsen, SA δεν συνεπαγόταν τη χορήγηση κρατικής ενισχύσεως στην τελευταία.

2)	Απορρίπτει την προσφυγή κατά τα λοιπά.

3)	Η Naviera Armas, SA φέρει το ένα τέταρτο των δικαστικών εξόδων της, τα δε λοιπά δικαστικά έξοδά της φέρει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

4)	Η Επιτροπή και η Fred Olsen φέρουν τα δικαστικά έξοδά τους.

(1) EE C 175 της 17.5.2016.

30.4.2018

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 152/28

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 15ης Μαρτίου 2018 — Caviro Distillerie κ.λπ. κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-211/16) (1)

([Ντάμπινγκ - Εισαγωγή τρυγικού οξέος καταγωγής Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας και παραγωγής της εταιρείας Hangzhou Bioking Biochemical Engineering Co., Ltd - Εκτελεστική απόφαση (ΕE) 2016/176 - Μη επιβολή οριστικού δασμού αντιντάμπινγκ - Άρθρο 3, παράγραφοι 2, 3 και 5, και άρθρο 17, παράγραφοι 1 και 2, του κανονισμού (ΕΚ) 1225/2009 - Δειγματοληψία - Μη ύπαρξη σημαντικής ζημίας - Πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως - Προσδιορισμός της ζημίας - Κερδοφορία του ενωσιακού κλάδου παραγωγής])

(2018/C 152/33)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: Caviro Distillerie Srl (Faenza, Ιταλία), Distillerie Bonollo SpA (Formigine, Ιταλία), Distillerie Mazzari SpA (Sant’Agata sul Santerno, Ιταλία), Industria Chimica Valenzana (ICV) SpA (Borgoricco, Ιταλία) (εκπρόσωποι: A. Bochon, δικηγόρος, και M. R. MacLean, solicitor)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: J. F. Brakeland και A. Demeneix)

Αντικείμενο

Αίτημα ακυρώσεως, δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ, του άρθρου 1 της εκτελεστικής αποφάσεως (ΕΕ) 2016/176 της Επιτροπής, της 9ης Φεβρουαρίου 2016, για τον τερματισμό της διαδικασίας αντιντάμπινγκ όσον αφορά τις εισαγωγές τρυγικού οξέος καταγωγής Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας και παραγωγής της εταιρείας Hangzhou Bioking Biochemical Engineering Co., Ltd (ΕΕ 2016, L 33, σ. 14).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Οι Caviro Distillerie Srl, Distillerie Bonollo SpA, Distillerie Mazzari SpA και Industria Chimica Valenzana (ICV) SpA φέρουν, πέραν των δικών τους δικαστικών εξόδων, και τα δικαστικά έξοδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

(1) EE C 260 της 18.7.2016.

30.4.2018

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 152/29

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 20ής Μαρτίου 2018 — Grupo Osborne κατά EUIPO — Ostermann (DONTORO dog friendship)

(Υπόθεση T-390/16) (1)

({Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Διαδικασία ανακοπής - Αίτηση καταχωρίσεως εικονιστικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης DONTORO dog friendship - Σχετικός λόγος απαραδέκτου - Κίνδυνος συγχύσεως - Συμπληρωματικότητα προϊόντων και υπηρεσιών - Άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 [νυν άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001]})

(2018/C 152/34)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Grupo Osborne, SA (El Puerto de Santa María, Ισπανία) (εκπρόσωπος: J. Iglesias Monravá, δικηγόρος)

Καθού:: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωπος: J. Ivanauskas)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του EUIPO: Daniel Ostermann (Λειψία, Γερμανία)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του πρώτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 28ης Απριλίου 2016 (υπόθεση R 2002/2015-1), σχετικά με διαδικασία ανακοπής μεταξύ Grupo Osborne και M. Ostermann.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει την Grupo Osborne, SA στα δικαστικά έξοδα.

(1) EE C 364 της 3.10.2016.

30.4.2018

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 152/29

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 14ης Μαρτίου 2018 — Gifi Diffusion κατά EUIPO — Crocs (Υποδήματα)

(Υπόθεση T-424/16) (1)

([Κοινοτικό σχέδιο ή υπόδειγμα - Διαδικασία κήρυξης ακυρότητας - Καταχωρισμένο κοινοτικό σχέδιο ή υπόδειγμα που απεικονίζει υπόδημα - Προγενέστερο κοινοτικό σχέδιο ή υπόδειγμα - Λόγοι ακυρότητας - Υποχρέωση αιτιολόγησης - Άρθρο 62 του κανονισμού (ΕΚ) 6/2002 - Αυτεπάγγελτη εξέταση λόγου ακρότητας από το τμήμα προσφυγών - Αρμοδιότητα του τμήματος προσφυγών - Άρθρο 63, παράγραφος 1, του κανονισμού 6/2002])

(2018/C 152/35)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Gifi Diffusion (Villeneuve-sur-Lot, Γαλλία) (εκπρόσωπος: C. de Chassey, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωπος: J. Ivanauskas)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του EUIPO, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου: Crocs, Inc. (Niwot, Κολοράντο, Ηνωμένες Πολιτείες) (εκπρόσωποι: H. Seymour, L. Cassidy, J. Guise, D. Knight, solicitors, N. Hadjadj Cazier, M. Berger και H. Haouideg, δικηγόροι)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της απόφασης του τρίτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 25ης Απριλίου 2016 (υπόθεση R 37/2015-3), σχετικά με διαδικασία κήρυξης ακυρότητας μεταξύ των Gifi Diffusion και Crocs.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Ακυρώνει την απόφαση του τρίτου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO) της 25ης Απριλίου 2016 (υπόθεση R 37/2015-3), σχετικά με διαδικασία κήρυξης ακυρότητας μεταξύ των Gifi Diffusion και Crocs, Inc.

2)	Το EUIPO φέρει, εκτός των δικαστικών του εξόδων, τα δικαστικά έξοδα στα οποία υπεβλήθη η Gifi Diffusion στο πλαίσιο της διαδικασίας ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου.

3)	Η Crocs φέρει τα δικαστικά της έξοδα.

(1) EE C 392 της 24.10.2016.

30.4.2018

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 152/30

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 14ης Μαρτίου 2018 — Crocs κατά EUIPO — Gifi Diffusion (Υποδήματα)

(Υπόθεση T-651/16) (1)

([Κοινοτικό σχέδιο ή υπόδειγμα - Διαδικασία κηρύξεως ακυρότητας - Καταχωρισμένο κοινοτικό σχέδιο ή υπόδειγμα που απεικονίζει υπόδημα - Προγενέστερο κοινοτικό σχέδιο ή υπόδειγμα - Λόγος ακυρότητας - Έλλειψη νεωτερισμού - Δημοσιοποίηση πριν την ημερομηνία προτεραιότητας - Αυτεπάγγελτη εξέταση των πραγματικών περιστατικών - Συμπληρωματικά αποδεικτικά στοιχεία που προσκομίστηκαν ενώπιον του τμήματος προσφυγών - Άρθρα 5, 7 και άρθρο 63, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΚ) 6/2002])

(2018/C 152/36)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Crocs, Inc. (Niwot, Κολοράντο, Ηνωμένες Πολιτείες) (εκπρόσωποι: H. Seymour, L. Cassidy, J. Guise και D. Knight, solicitors, N. Hadjadj Cazier, M. Berger και H. Haouideg, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωπος: J. Ivanauskas)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του EUIPO, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου: Gifi Diffusion (Villeneuve-sur-Lot, Γαλλία) (εκπρόσωπος: C. de Chassey, δικηγόρος)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του τρίτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 6ης Ιουνίου 2016 (υπόθεση R 853/2014-3), σχετικά με διαδικασία κηρύξεως ακυρότητας μεταξύ Gifi Diffusion και Crocs.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Η Crocs, Inc. φέρει, πέραν των δικαστικών εξόδων της, τα δικαστικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκαν το Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO) και η Gifi Diffusion στη διαδικασία ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου.

(1) EE C 410 της 7.11.2016

30.4.2018

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 152/31

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 13ης Μαρτίου 2018 — Kiosked κατά EUIPO — VRT (K)

(Υπόθεση T-824/16) (1)

({Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Διαδικασία ανακοπής - Διεθνής καταχώριση με επέκταση της προστασίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση - Εικονιστικό σήμα K - Προγενέστερο εικονιστικό σήμα της Μπενελούξ K - Σχετικός λόγος απαραδέκτου - Κίνδυνος συγχύσεως - Άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο βʹ, του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 [νυν άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο βʹ, του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001]})

(2018/C 152/37)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Kiosked Oy Ab (Espoo, Φινλανδία) (εκπρόσωπος: L. Laaksonen, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωπος: M. Fischer)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του EUIPO, παρεμβαίνων ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου: De Vlaamse Radio- en Televisieomroeporganisatie (VRT) (Βρυξέλλες, Βέλγιο) (εκπρόσωποι: P. Y. Thoumsin και E. Van Melkebeke, δικηγόροι)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του τέταρτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 19ης Σεπτεμβρίου 2016 (υπόθεση R 279/2016-4), σχετικά με διαδικασία ανακοπής μεταξύ του VRT και της Kiosked.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Η Kiosked Oy Ab φέρει, πέραν των δικαστικών εξόδων της, τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκαν το Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO) και ο De Vlaamse Radio- en Televisieomroeporganisatie (VRT).

(1) EE C 22 της 23.1.2017.

30.4.2018

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 152/31

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 15ης Μαρτίου 2018 — La Mafia Franchises κατά EUIPO — Ιταλία (La Mafia SE SIENTA A LA MESA)

(Υπόθεση T-1/17) (1)

([Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Διαδικασία για την κήρυξη ακυρότητας - Εικονιστικό σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης La Mafia SE SIENTA A LA MESA - Απόλυτος λόγος απαραδέκτου - Αντίθεση προς τη δημόσια τάξη ή τα χρηστά ήθη - Άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο στ', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 (νυν άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο στ', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001)])

(2018/C 152/38)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: La Mafia Franchises, SL (Σαραγόσα, Ισπανία) (εκπρόσωπος: I. Sempere Massa, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωπος: A. Folliard-Monguiral)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του EUIPO, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου: Ιταλική Δημοκρατία (εκπρόσωποι: G. Palmieri, επικουρούμενος από τον D. Del Gaizo, avvocato dello Stato)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του πρώτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 27ης Οκτωβρίου 2016 (υπόθεση R 803/2016-1), σχετικά με διαδικασία για την κήρυξη ακυρότητας μεταξύ της Ιταλικής Δημοκρατίας και της La Mafia Franchises.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει τη La Mafia Franchises, SL στα δικαστικά έξοδα.

(1) EE C 53 της 20.2.2017.

30.4.2018

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 152/32

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 15ης Μαρτίου 2018 — Marriott Worldwide κατά EUIPO — Graf (Αναπαράσταση φτερωτού ταύρου)

(Υπόθεση T-151/17) (1)

({Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Διαδικασία για την κήρυξη ακυρότητας - Εικονιστικό σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης που αναπαριστά φτερωτό ταύρο - Προγενέστερο εθνικό εικονιστικό σήμα και προγενέστερο εικονιστικό σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης τα οποία αναπαριστούν γυπαετό - Σχετικός λόγος απαραδέκτου - Ομοιότητα των σημείων - Άρθρο 53, παράγραφος 1, στοιχείο α', και άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 [νυν άρθρο 60, παράγραφος 1, στοιχείο α', και άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001] - Προγενέστερο δικαίωμα του δημιουργού προστατευόμενο από το εθνικό δίκαιο - Άρθρο 53, παράγραφος 2, στοιχείο γ', του κανονισμού 207/2009 (νυν άρθρο 60, παράγραφος 2, στοιχείο γ', του κανονισμού 2017/1001) - Αυτεπάγγελτη εξέταση των πραγματικών περιστατικών - Άρθρο 76, παράγραφος 1, του κανονισμού 207/2009 (νυν άρθρο 95, παράγραφος 1, του κανονισμού 2017/1001)})

(2018/C 152/39)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Marriott Worldwide Corp. (Bethesda, Maryland, Ηνωμένες Πολιτείες) (εκπρόσωπος: A. Reid, Solicitor)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωπος: J. Crespo Carrillo)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του EUIPO, παρεμβαίνων ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου: Johann Graf (Gumpoldskirchen, Αυστρία) (εκπρόσωπος: S. Salomonowitz, δικηγόρος)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του τετάρτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 17ης Ιανουαρίου 2017 (υπόθεση R 165/2016-4), σχετικά με διαδικασία για την κήρυξη ακυρότητας μεταξύ Marriott Worldwide και J. Graf.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Ακυρώνει την απόφαση του τετάρτου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO) της 17ης Ιανουαρίου 2017 (υπόθεση R 165/2016-4).

2)	To EUIPO φέρει, πέραν των δικών του δικαστικών εξόδων, τα έξοδα στα οποία υπεβλήθη η Marriott Worldwide Corp.

3)	Ο Johan Graf φέρει τα δικαστικά έξοδά του.

(1) EE C 129 της 24.4.2017.

30.4.2018

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 152/33

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 15ης Μαρτίου 2018 — SSP Europe κατά EUIPO (SECURE DATA SPACE)

(Υπόθεση T-205/17) (1)

({Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Αίτηση καταχωρίσεως εικονιστικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης SECURE DATA SPACE - Απόλυτος λόγος απαραδέκτου - Περιγραφικός χαρακτήρας - Άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο γ', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 [νυν άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο γ', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001]})

(2018/C 152/40)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: SSP Europe GmbH (Μόναχο, Γερμανία) (εκπρόσωπος: B. Bittner, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO) (εκπρόσωποι: M. Tóhatí και M. Fischer)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του πέμπτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 27ης Ιανουαρίου 2017 (υπόθεση R 2467/2015-5), σχετικά με αίτημα καταχωρίσεως του εικονιστικού σημείου SECURE DATA SPACE ως σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει την SSP Europe GmbH στα δικαστικά έξοδα.

(1) EE C 161 της 22.5.2017.

30.4.2018

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 152/33

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 15ης Μαρτίου 2018 — Hermann Bock κατά EUIPO (Push and Ready)

(Υπόθεση T-279/17) (1)

([Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Αίτηση καταχωρίσεως εικονιστικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης Push and Ready - Απόλυτος λόγος απαραδέκτου - Έλλειψη διακριτικού χαρακτήρα - Άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 [νυν άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001])

(2018/C 152/41)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Hermann Bock GmbH (Verl, Γερμανία) (εκπρόσωποι: S. Maaßen και V. Schoene δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: W. Schramek και A. Söder)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του πέμπτου τμήματος του EUIPO της 23ης Ιανουαρίου 2017 (υπόθεση R 1279/2016-5), σχετικά με αίτηση καταχωρίσεως του εικονιστικού σημείου Push and Ready ως σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει την Hermann Bock GmbH στα δικαστικά έξοδα.

(1) EE C 213 της 3.7.2017.

30.4.2018

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 152/34

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 13ης Μαρτίου 2018 — Hotelbeds Spain κατά EUIPO — Guidigo Europe (Guidego what to do next)

(Υπόθεση T-346/17) (1)

({Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Διαδικασία ανακοπής - Αίτηση καταχωρίσεως εικονιστικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης Guidego what to do next - Προγενέστερο λεκτικό σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης GUIDIGO - Σχετικός λόγος απαραδέκτου - Κίνδυνος συγχύσεως - Άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 [νυν άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001]})

(2018/C 152/42)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Hotelbeds Spain, SL (Palma de Mallorca, Ισπανία) (εκπρόσωπος: L. Broschat García, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωπος: J. Ivanauskas)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του EUIPO, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου: Guidigo Europe SARL (Παρίσι, Γαλλία) (εκπρόσωπος: S. Lipovetsky, δικηγόρος)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του τετάρτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 21ης Μαρτίου 2017 (υπόθεση R 449/2016-4), σχετικά με διαδικασία ανακοπής μεταξύ Guidigo Europe και Hotelbeds Spain.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει την Hotelbeds Spain, SL στα δικαστικά έξοδα.

(1) EE C 239 της 24.7.2017.

30.4.2018

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 152/34

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 21ης Φεβρουαρίου 2018 — MedSkin Solutions Dr. Suwelack κατά EUIPO — Cryo-Save (CryoSafe)

(Υπόθεση T-482/13) (1)

((Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Διαδικασία ανακοπής - Παραίτηση από την ανακοπή - Κατάργηση της δίκης))

(2018/C 152/43)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: MedSkin Solutions Dr. Suwelack AG (Billerbeck, Γερμανία) (εκπρόσωπος: A. Thünken, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωπος: A. Schifko)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του EUIPO, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου: Cryo-Save AG (Freienbach, Ελβετία) (εκπρόσωπος: C. Onken, δικηγόρος)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του τετάρτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 4ης Ιουλίου 2013 (υπόθεση R 1759/2012-4), σχετικά με διαδικασία ανακοπής μεταξύ Cryo-Save AG και MedSkin Solutions Dr. Suwelack AG.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Καταργεί τη δίκη.

2)	Η MedSkin Solutions Dr. Suwelack AG και η Cryo-Save AG φέρουν εις ολόκληρον τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε το Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO).

3)	Η MedSkin Solutions Dr. Suwelack AG και η Cryo-Save AG φέρουν τα δικαστικά έξοδά τους κατά τους όρους της συμφωνίας τους.

(1) EE C 313 της 26.10.2013.

30.4.2018

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 152/35

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 5ης Μαρτίου 2018 — ΕΣΤΑΜΕΔΕ κατά ΕΚΤ

(Υπόθεση T-124/17) (1)

((Εξωσυμβατική ευθύνη - Οικονομική και νομισματική πολιτική - ΕΚΤ - Αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους της Ελλάδας - Συμμετοχή ελληνικού οργανισμού δημοσίου δικαίου που διαχειρίζεται το ταμείο συντάξεων μηχανικών και εργοληπτών δημοσίων έργων - Έλλειψη ιδίου εννόμου συμφέροντος ή εκχωρήσεως του δικαιώματος αποζημιώσεως - Μη τήρηση των τυπικών προϋποθέσεων - Προδήλως απαράδεκτο))

(2018/C 152/44)

Γλώσσα διαδικασίας: η ελληνική

Διάδικοι

Ενάγουσα: Ένωση Συνταξιούχων Ταμείου Ασφαλίσεων Μηχανικών και Εργοληπτών Δημοσίων Έργων (ΕΣΤΑΜΕΔΕ) (Αθήνα, Ελλάδα) (εκπρόσωπος: Π. Μηλιαράκης, δικηγόρος)

Εναγομένη: Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) (εκπρόσωποι: Α. Κουτσούκου και K. Laurinavičius, επικουρούμενοι από τον H.-G. Kamann, δικηγόρο)

Αντικείμενο

Αγωγή βάσει του άρθρου 268 ΣΛΕΕ με αίτημα την αποκατάσταση των ζημιών που φέρονται ότι υπέστησαν ο Ενιαίος Φορέας Κοινωνικής Ασφάλισης (ΕΦΚΑ) και, ειδικότερα, ο επαγγελματικός του κλάδος μηχανικών και εργοληπτών δημοσίων έργων, ήτοι το Ταμείο Συντάξεων Μηχανικών και Εργοληπτών Δημοσίων Έργων (ΤΣΜΕΔΕ) (Τομείς Μηχανικών Εργοληπτών Δημοσίων Έργων), καθώς και οι συνταξιούχοι ασφαλισμένοι του, κατόπιν, μεταξύ άλλων, της εκδόσεως της αποφάσεως 2012/153/ΕΕ της ΕΚΤ, της 5ης Μαρτίου 2012, σχετικά με την καταλληλότητα εμπορεύσιμων χρεογράφων εκδόσεως ή πλήρους εγγυήσεως της Ελληνικής Δημοκρατίας στο πλαίσιο της προσφοράς αυτής για την ανταλλαγή χρέους (ΕΕ 2012, L 77, σ. 19), καθώς και της λήψεως άλλων μέτρων της ΕΚΤ σχετιζομένων με την αναδιάρθρωση του ελληνικού δημόσιου χρέους.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την αγωγή ως προδήλως απαράδεκτη.

2)	Καταδικάζει την Ένωση Συνταξιούχων Ταμείου Ασφαλίσεων Μηχανικών και Εργοληπτών Δημοσίων Έργων (ΕΣΤΑΜΕΔΕ) στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 151 της 15.5.2017.

30.4.2018

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 152/36

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 9ης Μαρτίου 2018 — Naftogaz of Ukraine κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-196/17) (1)

((Προσφυγή ακυρώσεως - Εσωτερική αγορά φυσικού αερίου - Οδηγία 2009/73/ΕΚ - Απόφαση της Επιτροπής περί τροποποιήσεως των όρων εξαιρέσεως των επιχειρησιακών ρυθμίσεων του αγωγού φυσικού αερίου OPAL από τους κανόνες της Ένωσης όσον αφορά την πρόσβαση των τρίτων και την τιμολογιακή ρύθμιση - Απουσία άμεσου επηρεασμού - Απαράδεκτο))

(2018/C 152/45)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: NJSC Naftogaz of Ukraine (Κίεβο, Ουκρανία) (εκπρόσωποι: D. Mjaaland, A. Haga, M. Krakowiak και P. Grzejszczak, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: Y. G. Marinova, O. Beynet και K. Herrmann)

Αντικείμενο

Προσφυγή, δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ, με αίτημα την ακύρωση της αποφάσεως C(2016) 6950 τελικό της Επιτροπής, της 28ης Οκτωβρίου 2016, περί επανεξετάσεως των όρων εξαιρέσεως του αγωγού φυσικού αερίου OPAL από τους κανόνες σχετικά με την πρόσβαση των τρίτων και από την τιμολογιακή ρύθμιση που καθορίστηκαν με την οδηγία 2003/55/ΕΚ.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή ως απαράδεκτη.

2)	Παρέλκει η εξέταση των αιτήσεων παρεμβάσεως.

3)	Η NJSC Naftogaz of Ukraine φέρει τα δικαστικά της έξοδα, καθώς και τα δικαστικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

4)	Η Naftogaz of Ukraine, η Επιτροπή, η OPAL Gastransport GmbH & Co. KG, η Gazprom Eksport LLC και η Polskie Górnictwo Naftowe i Gazownictwo S.A. φέρουν τα δικαστικά τους έξοδα όσον αφορά τις αιτήσεις παρεμβάσεως.

(1) EE C 151 της 15.5.2017.

30.4.2018

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 152/36

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 27ης Φεβρουαρίου 2018 — SD κατά EIGE

(Υπόθεση T-263/17) (1)

((Υπαλληλική υπόθεση - Έκτακτοι υπάλληλοι - Σύμβαση ορισμένου χρόνου - Απόφαση περί μη ανανεώσεως - Αίτηση περί ανανεώσεως συμβάσεως εργασίας, η οποία έχει το ίδιο αντικείμενο με διοικητική ένσταση, υπό την έννοια του άρθρου 90, παράγραφος 2, του ΚΥΚ - Απαράδεκτο))

(2018/C 152/46)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγων-ενάγων: SD (εκπρόσωποι: L. Levi και A. Blot, δικηγόροι)

Καθού-εναγόμενο: Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο για την Ισότητα των Φύλων (εκπρόσωποι: V. Langbakk, επικουρούμενος από τον B. Wägenbaur, δικηγόρο)

Αντικείμενο

Προσφυγή-αγωγή δυνάμει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ με αίτημα, αφενός, την ακύρωση της σιωπηρής αποφάσεως του EIGE της 26ης Αυγούστου 2016 περί απορρίψεως της αιτήσεως του προσφεύγοντος-ενάγοντος της 26ης Απριλίου 2016 με την οποία ζητούσε τη δεύτερη ανανέωση της συμβάσεώς του εργασίας και, καθόσον κριθεί αναγκαίο, την ακύρωση της αποφάσεως του EIGE της 20ής Ιανουαρίου 2017 περί απορρίψεως της διοικητικής ενστάσεως του προσφεύγοντος-ενάγοντος της 3ης Οκτωβρίου 2016 κατά της σιωπηρής αποφάσεως της 26ης Αυγούστου 2016, και, αφετέρου, την επιδίκαση αποζημιώσεως για τη ζημία που φέρεται να υπέστη ο προσφεύγων-ενάγων λόγω των αποφάσεων αυτών.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή-αγωγή ως απαράδεκτη.

2)	Ο SD φέρει τα δικαστικά του έξοδα, καθώς και τα δικαστικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκε το Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο για την Ισότητα των Φύλων (EIGE).

(1) EE C 239 της 24.7.2017.

30.4.2018

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 152/37

Προσφυγή-αγωγή της 15ης Φεβρουαρίου 2018 — VG κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-84/18)

(2018/C 152/47)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα-ενάγουσα: VG (εκπρόσωποι: G. Pandey και V. Villante, δικηγόροι)

Καθής-εναγομένη: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα-ενάγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	προκαταρκτικώς, εφόσον ενδείκνυται, να κηρύξει ότι το άρθρο 90 του ΚΥΚ είναι άκυρο και δεν εφαρμόζεται στη συγκεκριμένη υπόθεση σύμφωνα με το άρθρο 270 της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης·

—	να ακυρώσει, πρώτον, την απόφαση της 30ής Οκτωβρίου 2017 της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Επιλογής Προσωπικού (EPSO) με την οποία απορρίφθηκε η διοικητική ένσταση της προσφεύγουσας-ενάγουσας η οποία ασκήθηκε στις 31 Ιουλίου 2017·

—	να ακυρώσει, δεύτερον, την απόφαση της EPSO της 19ης Απριλίου 2017 με την οποία απορρίφθηκε το αίτημά της για επανεξέταση της αποφάσεως της EPSO/εξεταστικής επιτροπής περί μη επιλογής της στο επόμενο στάδιο του διαγωνισμού·

—	να ακυρώσει, τρίτον, την απόφαση της 6ης Φεβρουαρίου 2017 στον διαδικτυακό λογαριασμό EPSO περί μη συμπεριλήψεως της προσφεύγουσας-ενάγουσας στο σχέδιο πίνακα των υποψηφίων που επιλέχθηκαν για τους σκοπούς του διαγωνισμού EPSO/AD/323/16·

—	να ακυρώσει, τέταρτον, την προκήρυξη του διαγωνισμού EPSO/AD/323/16, η οποία δημοσιεύθηκε στις 26 Μαΐου 2016 (1)·

—	να ακυρώσει, τέλος, στο σύνολό του, το σχέδιο πίνακα των υποψηφίων που επιλεγήκαν για να συμμετάσχουν στον προαναφερθέντα διαγωνισμό·

—	να επιδικάσει στην προσφεύγουσα-ενάγουσα αποζημίωση ύψους 50 000 ευρώ·

—	να καταδικάσει την καθής-εναγομένη στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής-αγωγής της, η προσφεύγουσα-ενάγουσα προβάλλει τρεις λόγους.

Ο πρώτος λόγος αφορά πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως της EPSO/εξεταστικής επιτροπής κατά την αξιολόγηση της επαγγελματικής εμπειρίας της προσφεύγουσας-ενάγουσας και, περαιτέρω, παράβαση του παραρτήματος III της προκηρύξεως του επίμαχου διαγωνισμού όπου εκτίθεται λεπτομερώς η απαιτούμενη επαγγελματική εμπειρία.

2.	Ο δεύτερος λόγος αφορά παράβαση του άρθρου 41 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και προσβολή του δικαιώματος ακροάσεως της προσφεύγουσας-ενάγουσας, καθώς και παράβαση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως και του άρθρου 296 της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

3.	Ο τρίτος λόγος αφορά παράβαση των άρθρων 1, 2, 3 και 4 του κανονισμού 1/58 (2), παράβαση των άρθρων 1δ και 28 του ΚΥΚ και του άρθρου 1, παράγραφος 1, στοιχείο στ', του παραρτήματος III του ΚΥΚ και, περαιτέρω, παραβίαση των αρχών της ίσης μεταχειρίσεως και της απαγορεύσεως των διακρίσεων.

(1) ΕΕ 2016, C 187, σ. A/1.

(2) Κανονισμός 1/58, της 15ης Απριλίου 1958, περί καθορισμού του γλωσσικού καθεστώτος της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας (ΕΕ ειδ. έκδ. 01/001, σ. 14).

30.4.2018

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 152/38

Προσφυγή της 15ης Φεβρουαρίου 2018 — Batchelor κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-85/18)

(2018/C 152/48)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Edward William Batchelor (Βρυξέλλες, Βέλγιο) (εκπρόσωποι: B. Hoorelbeke, δικηγόρος, και M. Healy, Solicitor)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Ο προσφεύγων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει την απόφαση C(2017) 8430 τελικό της Επιτροπής, της 5ης Δεκεμβρίου 2017, με την οποία απορρίφθηκε το αίτημα περί παροχής προσβάσεως σε έγγραφο το οποίο περιλαμβάνει δήλωση τηρήσεως των κανόνων δεοντολογίας την οποία είχε υποβάλει υπάλληλος στο πληροφοριακό σύστημα διαχειρίσεως ανθρωπίνων πόρων Sysper2 της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και σε άλλα έγγραφα τα οποία καταλαμβάνει το αρχικό αίτημα περί προσβάσεως·

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής του, ο προσφεύγων προβάλλει τέσσερις λόγους.

Με τον πρώτο λόγο, ο προσφεύγων προβάλλει παράβαση του άρθρου 15, παράγραφος 3, ΣΛΕΕ, του άρθρου 42 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των άρθρων 2, παράγραφος 1, και 4, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 1049/2001 (1), σε συνδυασμό με το άρθρο 8, στοιχείο β', του κανονισμού 45/2001 (2), λόγω της αρνήσεως παροχής πλήρους ή μερικής προσβάσεως στη δήλωση τηρήσεως των κανόνων δεοντολογίας.

—

Με το πρώτο σκέλος του πρώτου λόγου, ο προσφεύγων προβάλλει ότι η Επιτροπή ούτε εξέτασε ούτε θεμελίωσε ότι η δημοσιοποίηση της δηλώσεως δεοντολογίας θα έπληττε ειδικώς και πραγματικώς το συμφέρον που διαφυλάσσει το άρθρο 4, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 1049/2001. Επομένως, η Επιτροπή δεν απαλλάχθηκε από το βάρος αποδείξεως το οποίο έφερε και υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο καθόσον αρνήθηκε την παροχή προσβάσεως, τουλάχιστον εν μέρει, στη δήλωση τηρήσεως των κανόνων δεοντολογίας.

—

Με το δεύτερο σκέλος του πρώτου λόγου, ο προσφεύγων προβάλλει ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη κατά την εφαρμογή του άρθρου 4, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 1049/2001, εξεταζόμενου σε συνδυασμό με το άρθρο 8, στοιχείο β', του κανονισμού 45/2001, καθόσον έκρινε ότι ο προσφεύγων δεν είχε αποδείξει δεόντως ότι ήταν αναγκαία η δημοσιοποίηση της δηλώσεως τηρήσεως των κανόνων δεοντολογίας.

Με τον δεύτερο λόγο, ο προσφεύγων προβάλλει ότι η Επιτροπή παρέβη το άρθρο 42 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων, του άρθρου 15, παράγραφος 3, ΣΛΕΕ και του άρθρου 2, παράγραφος 1, του κανονισμού 1049/2001, καθόσον αρνήθηκε να παράσχει πρόσβαση στα λοιπά έγγραφα τα οποία καταλάμβανε η αρχική αίτηση περί παροχής προσβάσεως.

—

Με τον δεύτερο λόγο, ο προσφεύγων επικαλείται τα σχετικά και συγκλίνοντα στοιχεία τα οποία κατ’ αυτόν αποδεικνύουν ότι τα έγγραφα τα οποία καταλαμβάνει το αρχικό του αίτημα περί προσβάσεως είναι περισσότερα από τα εβδομήντα ένα που εντόπισε η Επιτροπή. Καθόσον αρνήθηκε την παροχή προσβάσεως στα επίμαχα λοιπά έγγραφα, η Επιτροπή παρέβη το άρθρο 42 το Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων, το άρθρο 15, παράγραφος 3, ΣΛΕΕ και το άρθρο 2, παράγραφος 1, του κανονισμού 1049/2001.

Με τον τρίτο λόγο, ο προσφεύγων προβάλλει παραβίαση των αρχών της χρηστής διοικήσεως, ιδίως δε του καθήκοντος επιμελείας.

—

Με τον τρίτο λόγο, ο προσφεύγων προβάλλει ότι η Επιτροπή παρέβη το καθήκον επιμελείας που υπέχει δυνάμει του άρθρου 41 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων, διότι δεν επέδειξε τη δέουσα επιμέλεια καθόσον έκρινε ότι δεν υπάρχουν άλλα έγγραφα τα οποία καταλαμβάνονται από το αρχικό αίτημα περί προσβάσεως. Προς στήριξη αυτού του λόγου, ο προσφεύγων προβάλλει ότι ουδεμία εξήγηση δίδεται ως προς το πώς η Επιτροπή έκρινε ότι δεν υφίστανται άλλα έγγραφα, δεδομένου ότι η τελευταία δεν παρέσχε καμία πληροφορία σχετικά με τις μεθόδους έρευνας των οποίων μετήλθε.

Με τον τέταρτο λόγο, ο προσφεύγων προβάλλει παράβαση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως σύμφωνα με το άρθρο 296, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ.

—

Με το πρώτο σκέλος του τετάρτου λόγου, ο προσφεύγων προβάλλει ότι η Επιτροπή παρέβη την υποχρέωσή της αιτιολογήσεως, την οποία υπέχει δυνάμει του άρθρου 296 ΣΛΕΕ, καθόσον δεν εξήγησε για ποιόν λόγο η δημοσιοποίηση της δηλώσεως τηρήσεως των κανόνων δεοντολογίας θα έπληττε πραγματικώς και ειδικώς το συμφέρον που διαφυλάσσει το άρθρο 4, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 1049/2001, ούτε εξέθεσε για ποιόν λόγο θεώρησε ότι τέτοια δημοσιοποίηση θα έθετε σε κίνδυνο το έννομο συμφέρον του προσώπου στο οποίο αναφέρονται τα δεδομένα, σύμφωνα με το άρθρο 8, στοιχείο β', του κανονισμού 45/2001.

—

Με το δεύτερο σκέλος του τετάρτου λόγου, ο προσφεύγων προβάλλει ότι η προσβαλλόμενη απόφαση ουδόλως εξηγεί γιατί δεν εντοπίστηκαν πρόσθετα έγγραφα τα οποία καταλαμβάνονται από την αρχική αίτηση περί παροχής προσβάσεως παρά τα όσα προέβαλε ο προσφεύγων με την επιβεβαιωτική του αίτηση. Επομένως, και το εν λόγω τμήμα της προσβαλλομένης αποφάσεως είναι ελλιπώς αιτιολογημένο.

(1) Κανονισμός (ΕΚ) 1049/2001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 30ής Μαΐου 2001, για την πρόσβαση του κοινού στα έγγραφα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του Συμβουλίου και της Επιτροπής (ΕΕ 2001, L 145, σ. 43).

(2) Κανονισμός (ΕΚ) 45/2001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 18ης Δεκεμβρίου 2000, σχετικά με την προστασία των φυσικών προσώπων έναντι της επεξεργασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα από τα όργανα και τους οργανισμούς της Κοινότητας και σχετικά με την ελεύθερη κυκλοφορία των δεδομένων αυτών (ΕΕ 2001, L 8, σ. 1).

30.4.2018

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 152/40

Προσφυγή-αγωγή της 20ής Φεβρουαρίου 2018 — Wehrheim κατά ΕΚΤ

(Υπόθεση T-100/18)

(2018/C 152/49)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα-ενάγουσα: Christine Wehrheim (Offenbach, Γερμανία) (εκπρόσωπος: N. De Montigny, δικηγόρος)

Καθής-εναγομένη: Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα-ενάγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

να ακυρώσει:

—	την από 3 Ιουλίου 2017 απορριπτική απόφαση της αιτήσεως αποκαταστάσεως της ζημίας την οποία υπέστη λόγω της καταργήσεως του [επιδόματός της αποδημίας] (η οποία υποβλήθηκε στις 10 Μαΐου 2017)·

—	στον βαθμό που κρίνεται αναγκαίο, την από 21 Δεκεμβρίου 2017 ρητή απορριπτική απόφαση της διοικητικής της προσφυγής (η οποία ασκήθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου 2017) κατά της ως άνω αποφάσεως·

να καταδικάσει την καθής-εναγομένη στην αποζημίωση την οποία αξιώνει η προσφεύγουσα-ενάγουσα με βάση τα εξής:

—	τη διαφορά των αποδοχών για όσο διάστημα θα απασχολείται στο πλαίσιο του οργάνου βάσει της συμβάσεώς της μόνιμου προσωπικού, η οποία ανέρχεται σε 700,53 ευρώ/μήνα, αρχής γενομένης από τον μήνα Απρίλιο 2017·

—	τα ήδη εγκεκριμένα πρόσθετα έξοδα μετεγκαταστάσεως τα οποία ανέρχονται σε 1 079,10 ευρώ, ήτοι επιπλέον 1 000 ευρώ·

—	την ψυχολογική βλάβη την οποία υπέστη, η οποία αποτιμάται σε 2 000 ευρώ·

—	νομιμοτόκως έως της πλήρους εξοφλήσεως·

3.	να καταδικάσει την καθής-εναγομένη στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής-αγωγής της, η προσφεύγουσα-ενάγουσα προβάλλει ένα μόνο λόγο, ο οποίος αφορά το γεγονός ότι η καθής-εναγομένη υπέπεσε σε παράβαση, μη τηρώντας το καθήκον επιμέλειας, την υποχρέωση χρηστής διοικήσεως και παροχής συνδρομής που υπέχει και δημιουργώντας προσδοκίες στην προσφεύγουσα-ενάγουσα οι οποίες αποδείχθηκαν ανέφικτες και συνίστανται στη χορήγηση επιδόματος αποδημίας ενώ δεν πληρούσε, εξαρχής, τις προϋποθέσεις τις οποίες προβλέπει ο ΚΥΚ. Εξ αυτού προκλήθηκε ζημία η οποία τελεί σε άμεση αιτιώδη συνάφεια με την παράβαση του οργάνου.

30.4.2018

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 152/40

Προσφυγή της 21ης Φεβρουαρίου 2018 — Αυστρία κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-101/18)

(2018/C 152/50)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Δημοκρατία της Αυστρίας (εκπρόσωπος: G. Hesse)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει την απόφαση (ΕΕ) 2017/2112 της Επιτροπής, της 6ης Μαρτίου 2017, σχετικά με το μέτρο/καθεστώς ενισχύσεων/κρατική ενίσχυση SA.38454 — 2015/C (πρώην 2015/N) που προτίθεται να χορηγήσει η Ουγγαρία για τη στήριξη της ανάπτυξης δύο νέων πυρηνικών αντιδραστήρων στον πυρηνικό σταθμό ηλεκτροπαραγωγής Paks II [κοινοποιηθείσα υπό τον αριθμό C(2017) 1486], που δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης την 1η Δεκεμβρίου 2017, L 317, σ. 45, και

—	να καταδικάσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει δέκα λόγους.

1.	Πρώτος λόγος: Μη διεξαγωγή διαδικασίας διαγωνισμού Πρώτον, η απόφαση είναι ανίσχυρη λόγω παραβάσεως των διατάξεων περί συνάψεως δημοσίων συμβάσεων των οποίων η τήρηση είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τον σκοπό της ενισχύσεως.

Δεύτερος λόγος: Εσφαλμένη εφαρμογή του άρθρου 107, παράγραφος 3, στοιχείο γ', ΣΛΕΕ — Απουσία σκοπού γενικού συμφέροντος

Δεύτερον, η Δημοκρατία της Αυστρίας υποστηρίζει ότι, σε αντίθεση με την άποψη της καθής, δεν υφίσταται επιτακτικό γενικό συμφέρον για την έγκριση της ενισχύσεως δυνάμει του άρθρου 107, παράγραφος 3, στοιχείο γ', ΣΛΕΕ.

Τρίτος λόγος: Εσφαλμένη εφαρμογή του άρθρου 107, παράγραφος 3, στοιχείο γ', ΣΛΕΕ — Εσφαλμένος προσδιορισμός του τομέα οικονομικών δραστηριοτήτων και εσφαλμένη κρίση περί υπάρξεως δυσλειτουργιών της αγοράς κατά την έννοια του άρθρου 107, παράγραφος 3, στοιχείο γ', ΣΛΕΕ

Τρίτον, η καθής ενέκρινε τη μελετώμενη ενίσχυση κατά παράβαση του άρθρου 107, παράγραφος 3, στοιχείο γ', ΣΛΕΕ, καθόσον στηρίχθηκε εσφαλμένως στην ύπαρξη αυτοτελούς αγοράς πυρηνικής ενέργειας και– επίσης εσφαλμένως– δέχθηκε ότι στην αγορά αυτή υφίσταται δυσλειτουργία των εν γένει συνθηκών της αγοράς και των συνθηκών της χρηματοπιστωτικής αγοράς.

4.	Τέταρτος λόγος: Ύπαρξη δυσανάλογου μέτρου Τέταρτον, η απόφαση είναι ανίσχυρη επίσης διότι η καθής παρέλειψε να προβεί σε σύμφωνο με τους ισχύοντες κανόνες δικαίου έλεγχο αναλογικότητας κατά το άρθρο 107, παράγραφος 3, στοιχείο γ', ΣΛΕΕ: in concreto, το μέτρο έχει προεχόντως αρνητικές συνέπειες.

Πέμπτος λόγος: Δυσανάλογες στρεβλώσεις του ανταγωνισμού οι οποίες, κατά το άρθρο 107, παράγραφος 3, στοιχείο γ', ΣΛΕΕ, δεν είναι συμβατές με την εσωτερική αγορά

Πέμπτον, η προσβαλλόμενη απόφαση έχει ως συνέπεια τη δημιουργία δυσανάλογων και, ως εκ τούτου, αντίθετων προς το δίκαιο της Ένωσης στρεβλώσεων του ανταγωνισμού και άνισης μεταχειρίσεως υπό το πρίσμα των κανόνων περί κρατικών ενισχύσεων εντός της εσωτερικής αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας.

6.	Έκτος λόγος: Ύπαρξη «έργου ευρισκόμενου σε δυσχέρεια» Έκτον, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι, εντός της απελευθερωμένης εσωτερικής αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας, δεν έπρεπε να έχει εγκριθεί με βάση το άρθρο 107, παράγραφος 3, στοιχείο γ', ΣΛΕΕ ενίσχυση για ένα «ευρισκόμενο σε δυσχέρεια έργο».

Έβδομος λόγος: Ενίσχυση/δημιουργία δεσπόζουσας θέσεως

Έβδομον, η δεσπόζουσα θέση του –δραστηριοποιούμενου στην αγορά- Ουγγρικού Δημοσίου, η οποία απορρέει από την επίμαχη ενίσχυση, αποκλείει το συμβατό της ενισχύσεως αυτής με την εσωτερική αγορά βάσει του άρθρου 107, παράγραφος 3, στοιχείο γ', ΣΛΕΕ.

8.	Όγδοος λόγος: κίνδυνος ελλείψεως ρευστότητας στην αγορά χονδρικής πωλήσεως ενέργειας Όγδοον, η ενίσχυση δεν θα έπρεπε να έχει εγκριθεί λόγω του επικείμενου κινδύνου περιορισμού της ρευστότητας στην αγορά.

9.	Ένατος λόγος: Ανεπαρκής προσδιορισμός της ενισχύσεως Ένατον, η προσφεύγουσα υποστηρίζει με την προσφυγή της ότι η καθής προσδιόρισε ανεπαρκώς την έκταση της ενισχύσεως.

10.	Δέκατος λόγος: Παράβαση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως κατ’ άρθρο 296, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ Δέκατον, η καθής παρέβη, από διάφορες απόψεις και κατάφωρα, την υποχρέωση αιτιολογήσεως που υπέχει.

30.4.2018

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 152/42

Προσφυγή της 23ης Φεβρουαρίου 2018 — Pink Lady America κατά ΚΓΦΠ — WAAA (Cripps Pink)

(Υπόθεση T-112/18)

(2018/C 152/51)

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Pink Lady America LLC (Yakima, Ουάσινγκτον, Ηνωμένες Πολιτείες) (εκπρόσωποι: R. Manno και S. Travaglio, δικηγόροι)

Καθού: Κοινοτικό Γραφείο Φυτικών Ποικιλιών (ΚΓΦΠ)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Western Australian Agriculture Authority (WAAA) (South Perth, Αυστραλία)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του ΚΓΦΠ

Δικαιούχος του επίδικου κοινοτικού δικαιώματος επί φυτικής ποικιλίας: Η αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών

Επίδικο κοινοτικό δικαίωμα επί φυτικής ποικιλίας: Κοινοτικό δικαίωμα επί φυτικής ποικιλίας υπ’ αριθ. EU1640, ποικιλία μήλων Cripps Pink

Διαδικασία ενώπιον του ΚΓΦΠ: Διαδικασία για την κήρυξη ακυρότητας.

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του τμήματος προσφυγών του ΚΓΦΠ της 14ης Σεπτεμβρίου 2017 στην υπόθεση A007/2016

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—	να ακυρώσει την ποικιλία μηλιάς Cripps Pink, ΚΔΦΠ υπ’ αριθ. 1640, λόγω έλλειψης καινοτομίας σύμφωνα με το άρθρο 10 σε συνδυασμό με το άρθρο 20 του κανονισμού 2100/94·

—	να καταδικάσει το ΚΓΦΠ και την Western Australian Agriculture Authority στα δικαστικά έξοδα.

Προβαλλόμενοι λόγοι

—	Παράβαση του άρθρου 10 σε συνδυασμό με το άρθρο 20 του κανονισμού 2100/94·

—	Παράβαση του άρθρου 76 του κανονισμού 2100/94 και των γενικών αρχών της ασφάλειας δικαίου και της χρηστής διοικήσεως σε συνδυασμό με το άρθρο 50, παράγραφος 3, του κανονισμού 874/2009.

30.4.2018

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 152/43

Προσφυγή της 22ας Φεβρουαρίου 2018 — Miles-Bramwell Executive Services κατά EUIPO (FREE)

(Υπόθεση T-113/18)

(2018/C 152/52)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Miles-Bramwell Executive Services Ltd (Alfreton, Ηνωμένο Βασίλειο) (εκπρόσωπος: J. Mellor, QC)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του EUIPO

Επίδικο σήμα: Λεκτικό σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης FREE — Υπ’ αριθ. 15 083 091 αίτηση καταχωρίσεως

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του πρώτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 27ης Νοεμβρίου 2017 στην υπόθεση R 2164/2016-1

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—	να καταδικάσει το EUIPO στα δικαστικά έξοδα.

Προβαλλόμενοι λόγοι

—	Παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 2017/1001·

—	Παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο γ', του κανονισμού 2017/1001.

30.4.2018

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 152/43

Προσφυγή της 22ας Φεβρουαρίου 2018 — Miles-Bramwell Executive Services κατά EUIPO (FREE)

(Υπόθεση T-114/18)

(2018/C 152/53)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Miles-Bramwell Executive Services Ltd (Alfreton, Ηνωμένο Βασίλειο) (εκπρόσωποι: J. Mellor, QC)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του EUIPO

Επίδικο σήμα: Λεκτικό σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης FREE — Υπ’ αριθ. 15 081 508 αίτηση καταχωρίσεως

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του πρώτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 27ης Νοεμβρίου 2017 στην υπόθεση R 2166/2016-1

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—	να καταδικάσει το EUIPO στα δικαστικά έξοδα.

Προβαλλόμενοι λόγοι

—	Παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 2017/1001·

—	Παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο γ', του κανονισμού 2017/1001.

30.4.2018

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 152/44

Προσφυγή της 27ης Φεβρουαρίου 2018 — Darmanin κατά EASO

(Υπόθεση T-116/18)

(2018/C 152/54)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Joanna Darmanin (Sliema, Μάλτα) (εκπρόσωπος: N. De Montigny, δικηγόρος)

Καθής: Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Υποστήριξης για το Άσυλο

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την απόφαση της ΑΣΣΠΑ (Executive Director) της 27ης Ιουνίου 2017 περί απολύσεως της προσφεύγουσας στο τέλος της δοκιμαστικής υπηρεσίας, και δη από τις 15 Ιουλίου 2017·

—	στον βαθμό κατά τον οποίο κρίνεται αναγκαίο, να ακυρώσει την από 29 Ιανουαρίου 2018 ρητή απόφαση περί απορρίψεως της διοικητικής ενστάσεως·

—	να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει επτά λόγους ακυρώσεως.

1.	Ο πρώτος λόγος ακυρώσεως στηρίζεται σε παράβαση του άρθρου 14 του Καθεστώτος που εφαρμόζεται επί του Λοιπού Προσωπικού της Ένωσης (στο εξής: ΚΛΠ) και του Οδηγού για τη διαδικασία των ασκουμένων που ισχύει εντός της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Υποστήριξης για το Άσυλο (EASO).

2.	Ο δεύτερος λόγος ακυρώσεως στηρίζεται σε παράβαση του άρθρου 43 του Κανονισμού Υπηρεσιακής Κατάστασης των υπαλλήλων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: ΚΥΚ) και της αποφάσεως του Management Board της EASO της 18ης Ιανουαρίου 2016 περί εφαρμογής των άρθρων 43 και 44 του ΚΥΚ για το έκτακτο προσωπικό.

3.	Ο τρίτος λόγος ακυρώσεως στηρίζεται σε παράβαση της αποφάσεως αριθ. 11 του Management Board της EASO της 4ης Ιουλίου 2012 σχετικά με το προσωπικό μεσαίου διοικητικού επιπέδου.

4.	Ο τέταρτος λόγος ακυρώσεως στηρίζεται σε παραβίαση των αρχών της χρηστής διοικήσεως και της ασφάλειας δικαίου.

5.	Ο πέμπτος λόγος ακυρώσεως, επικουρικώς προβαλλόμενος, στηρίζεται σε ένσταση ελλείψεως νομιμότητας λόγω παραβιάσεως της αρχής της ίσης μεταχειρίσεως και σε προσβολή του ουσιαστικού δικαιώματος ακροάσεως.

6.	Ο έκτος λόγος ακυρώσεως στηρίζεται σε προσβολή του δικαιώματος στην εφαρμογή μιας νόμιμη, δίκαιης και προβλέψιμης διαδικασίας αξιολογήσεως.

7.	Ο έβδομος λόγος ακυρώσεως στηρίζεται σε παράβαση των κανόνων περί του βάρους αποδείξεως.

30.4.2018

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 152/45

Προσφυγή της 27ης Φεβρουαρίου 2018 — Wendel κ.λπ. κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-124/18)

(2018/C 152/55)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: Wendel GmbH & Co. KG Schuhproduktionen International (Detmold, Γερμανία), Jana shoes GmbH & Co. KG (Detmold), Novi International GmbH & Co. KG (Detmold), shoe.com GmbH & Co. KG (Detmold), Wortmann KG Internationale Schuhproduktionen (Detmold) (εκπρόσωποι: A. Willems, S. De Knop και C. Zimmermann, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Οι προσφεύγουσες ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να κρίνει την προσφυγή παραδεκτή·

—

να ακυρώσει τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 2017/2232 της Επιτροπής, της 4ης Δεκεμβρίου 2017, για την εκ νέου επιβολή οριστικού δασμού αντιντάμπινγκ και την οριστική είσπραξη του προσωρινού δασμού που επιβλήθηκε στις εισαγωγές ορισμένων υποδημάτων που έχουν το πάνω μέρος από δέρμα, καταγωγής Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας και Βιετνάμ, και που παράγονται από ορισμένους παραγωγούς-εξαγωγείς στη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας και στο Βιετνάμ, και για την εφαρμογή της απόφασης του Δικαστηρίου στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-659/13 και C-34/14 (ΕΕ 2017, L 319, σ. 30)· και

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακύρωσης και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής τους, οι προσφεύγουσες προβάλλουν πέντε λόγους ακύρωσης.

Με τον πρώτο λόγο προβάλλεται ότι ο εκτελεστικός κανονισμός (ΕΕ) 2017/2232 της Επιτροπής (1), καθόσον στερείται νομικού ερείσματος, αντιβαίνει στην κατοχυρούμενη στα άρθρα 5, παράγραφος 1, και 5, παράγραφος 2, ΣΕΕ αρχή της δοτής αρμοδιότητας και, εν πάση περιπτώσει, στην κατοχυρούμενη στο άρθρο 13, παράγραφος 2, ΣΕΕ αρχή της θεσμικής ισορροπίας.

2.	Με τον δεύτερο λόγο προβάλλεται ότι ο εκτελεστικός κανονισμός (ΕΕ) 2017/2232 της Επιτροπής αντιβαίνει στο άρθρο 266 ΣΛΕΕ, καθόσον δεν ελήφθησαν τα αναγκαία μέτρα προς συμμόρφωση με την απόφαση του Δικαστηρίου στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-659/13 και C-34/14, C&J Clark International.

Με τον τρίτο λόγο προβάλλεται ότι ο εκτελεστικός κανονισμός (ΕΕ) 2017/2232 της Επιτροπής, καθόσον επιβάλλει δασμό αντιντάμπινγκ στις εισαγωγές υποδημάτων «οι οποίες πραγματοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια της περιόδου εφαρμογής του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1472/2006 του Συμβουλίου (2) και του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1294/2009 του Συμβουλίου (3)», αντιβαίνει στα άρθρα 1, παράγραφος 1, και 10, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΕ) 2016/1036 (4) καθώς και στην αρχή της ασφάλειας δικαίου (μη αναδρομικότητα).

Με τον τέταρτο λόγο προβάλλεται ότι ο εκτελεστικός κανονισμός (ΕΕ) 2017/2232 της Επιτροπής, καθόσον επιβάλλει δασμό αντιντάμπινγκ χωρίς να έχει προηγηθεί εκ νέου εκτίμηση του συμφέροντος της Ένωσης, αντιβαίνει στο άρθρο 21 του κανονισμού (ΕΕ) 2016/1036· εν πάση περιπτώσει, θα ήταν προδήλως εσφαλμένο το συμπέρασμα ότι η επιβολή του δασμού αντιντάμπινγκ ήταν προς το συμφέρον της Ένωσης.

5.	Με τον πέμπτο λόγο προβάλλεται ότι ο εκτελεστικός κανονισμός (ΕΕ) 2017/2232 της Επιτροπής αντιβαίνει στα άρθρα 5, παράγραφος 1, και 5, παράγραφος 4, ΣΕΕ, καθόσον πρόκειται για πράξη η οποία βαίνει πέραν του αναγκαίου μέτρου για την επίτευξη του επιδιωκόμενου σκοπού.

(1) Εκτελεστικός κανονισμός (ΕΕ) 2017/2232 της Επιτροπής, της 4ης Δεκεμβρίου 2017, για την εκ νέου επιβολή οριστικού δασμού αντιντάμπινγκ και την οριστική είσπραξη του προσωρινού δασμού που επιβλήθηκε στις εισαγωγές ορισμένων υποδημάτων που έχουν το πάνω μέρος από δέρμα, καταγωγής Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας και Βιετνάμ, και που παράγονται από ορισμένους παραγωγούς-εξαγωγείς στη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας και στο Βιετνάμ, και για την εφαρμογή της απόφασης του Δικαστηρίου στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-659/13 και C-34/14 (ΕΕ 2017, L 319, σ. 30).

(2) Κανονισμός (ΕΚ) 1472/2006 του Συμβουλίου, της 5ης Οκτωβρίου 2006, για την επιβολή οριστικού δασμού αντιντάμπινγκ και για την οριστική είσπραξη του προσωρινού δασμού που επιβλήθηκε στις εισαγωγές ορισμένων υποδημάτων που έχουν το πάνω μέρος από δέρμα, καταγωγής Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας και Βιετνάμ (ΕΕ 2006, L 275, σ. 1).

(3) Εκτελεστικός κανονισμός (ΕΕ) 1294/2009 του Συμβουλίου, της 22ας Δεκεμβρίου 2009, για την επιβολή οριστικού δασμού αντιντάμπινγκ στις εισαγωγές ορισμένων υποδημάτων με το άνω μέρος από δέρμα, καταγωγής Βιετνάμ και Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, όπως επεκτάθηκε στις εισαγωγές ορισμένων υποδημάτων με το άνω μέρος από δέρμα που αποστέλλονται από την ΕΔΠ Μακάο, ανεξάρτητα από το αν δηλώνονται ως καταγωγής ΕΔΠ Μακάο ή όχι, μετά τη διαδικασία επανεξέτασης εν όψει της λήξης της ισχύος των μέτρων, σύμφωνα με το άρθρο 11 παράγραφος 2 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 384/96 του Συμβουλίου (ΕΕ 2009, L 352, σ. 1).

(4) Κανονισμός (ΕΕ) 2016/1036 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 8ης Ιουνίου 2016, για την άμυνα κατά των εισαγωγών που αποτελούν αντικείμενο ντάμπινγκ εκ μέρους χωρών μη μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ 2016, L 176, σ. 21).

30.4.2018

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 152/46

Προσφυγή της 28ης Φεβρουαρίου 2018 — Associazione — GranoSalus κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-125/18)

(2018/C 152/56)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Associazione Nazionale Granosalus — Liberi — Cerealicoltori & Consumatori (Associazione — GranoSalus) (Foggia, Ιταλία) (εκπρόσωπος: G. Dalfino, δικηγόρος)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο να ακυρώσει τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 2017/2324 της Επιτροπής, της 12ης Δεκεμβρίου 2017, ο οποίος δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις 15 Δεκεμβρίου 2017, για την ανανέωση της έγκρισης της δραστικής ουσίας glyphosate, σύμφωνα με τον κανονισμό (ΕΚ) 1107/2009 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου σχετικά με τη διάθεση φυτοπροστατευτικών προϊόντων στην αγορά, και την τροποποίηση του παραρτήματος του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 540/2011.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει δύο λόγους.

Ο πρώτος λόγος αντλείται από παράβαση των άρθρων 168 ΣΛΕΕ, 169 ΣΛΕΕ και 191 ΣΛΕΕ σε συνδυασμό με το άρθρο 35 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του κανονισμού (ΕΚ) 2009/1107, του κανονισμού (ΕΕ) 2016/429 και του κανονισμού (ΕΕ) 2013/1305, ο οποίος τροποποιήθηκε με τον κανονισμό (ΕΕ) 2017/2393, της οδηγίας 98/83/ΕΚ και της οδηγίας (ΕΕ) 2015/1787· από παραβίαση της αρχής της προφυλάξεως, των αρχών της αναλογικότητας και της κατά εύλογο τρόπο διεξαγωγής της σχετικής διαδικασίας και των αρχών της χρηστής διοικήσεως, της καλόπιστης συμπεριφοράς και της διαφάνειας στο πλαίσιο της διοικητικής δραστηριότητας· από υπέρβαση εξουσίας εξαιτίας της παραμορφώσεως των πραγματικών στοιχείων, εξαιτίας της διεξαγωγής μιας ανεπαρκούς και κατ’ επίφαση προκαταρκτικής έρευνας και εξαιτίας της παραθέσεως μιας ανεπαρκούς και κατ’ επίφαση αιτιολογίας· από πρόδηλη έλλειψη λογικής συνοχής, από συνεκτίμηση εσφαλμένων προϋποθέσεων και από μη προσήκουσα εφαρμογή του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 2017/2324.

Προς στήριξη του υπό κρίση λόγου, η προσφεύγουσα προβάλλει τα εξής:

—	Ο εκτελεστικός κανονισμός (ΕΕ) 2017/2324 αντιβαίνει στις αρχές και στα μέτρα προφυλάξεως που έχουν θεσπισθεί με τον κανονισμό (ΕΚ) 2009/1107 προς τον σκοπό της προστασίας της ανθρώπινης υγείας, των καταναλωτών, των ζώων και του περιβάλλοντος·

—	Ο προαναφερόμενος εκτελεστικός κανονισμός ενέχει παραβίαση της αρχής της προφυλάξεως και έρχεται σε αντίθεση με τη νομολογία του Γενικού Δικαστηρίου και του Δικαστηρίου·

—	Έλλειψη προκαταρκτικής έρευνας όσον αφορά τα αποτελέσματα του glyphosate, ιδίως δε επί των ζώων και επί των υπόγειων υδάτων, και μη τήρηση των διαδικασιών που επιβάλλονται δυνάμει του κανονισμού (ΕΚ) 2009/1107·

—	Έλλειψη νομιμότητας των προδιαγραφών του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 2017/2324 καθόσον αυτές επαφίενται στη διακριτική ευχέρεια των κρατών μελών χωρίς να έχει επιβληθεί κάποια παράμετρος αναφοράς.

Ο δεύτερος λόγος αντλείται από έλλειψη νομιμότητας του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 2017/2324 εξαιτίας της προσβολής του δικαιώματος στην υγεία των μελών της ένωσης Granosalus και εξαιτίας του ότι ο ως άνω εκτελεστικός κανονισμός αντιβαίνει στις σχετικές με την ΚΓΠ [κοινή γεωργική πολιτική] κατευθυντήριες γραμμές του κανονισμού (ΕΕ) 1305/2013, όπως αυτός τροποποιήθηκε με τον κανονισμό (ΕΕ) 2017/2393.

Προς στήριξη του υπό κρίση λόγου, η προσφεύγουσα προβάλλει τα εξής:

—	Η παρουσία του glyphosate σε προϊόντα και αγαθά καθημερινής χρήσεως έχει επιπτώσεις επί της υγείας των μελών της Granosalus ως πολιτών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ως καταναλωτών·

—	Η χρήση του glyphosate έχει επιπτώσεις επί της διαθέσεως στο εμπόριο των προϊόντων των μελών της Granosalus και θίγει την ομαλή λειτουργία του ανταγωνισμού στο έδαφος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

30.4.2018

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 152/47

Προσφυγή της 27ης Φεβρουαρίου 2018 — adidas International Trading κ.λπ. κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-130/18)

(2018/C 152/57)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: adidas International Trading BV (Άμστερνταμ, Κάτω Χώρες) και 27 λοιπές προσφεύγουσες (εκπρόσωποι: E. Vermulst και J. Cornelis, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Οι προσφεύγουσες ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο:

—

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακύρωσης και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής τους, οι προσφεύγουσες προβάλλουν πέντε λόγους ακύρωσης.

1.	Με τον πρώτο λόγο προβάλλεται ότι η Επιτροπή δεν ήταν κατά νόμο αρμόδια να εκδώσει τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 2017/2232 της Επιτροπής (1).

Με τον δεύτερο λόγο προβάλλεται ότι η επανέναρξη της περατωθείσας διαδικασίας που αφορούσε τις εισαγωγές των υποδημάτων και η αναδρομική επιβολή, με τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 2017/2232 της Επιτροπής, του δασμού αντιντάμπινγκ του οποίου η ισχύς είχε λήξει:

—	στερούνται νομικής βάσης, ερείδονται σε πρόδηλη πλάνη κατά την εφαρμογή του άρθρου 266 ΣΛΕΕ και του κανονισμού (ΕΕ) 2016/1036 (2) και αντιβαίνουν στο άρθρο 9, παράγραφος 4, του κανονισμού (ΕΕ) 2016/1036·

—	δεν είναι σύμφωνες με τις αρχές της προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης, της ασφάλειας του δικαίου και της μη αναδρομικότητας, καθόσον αφορούν τις προσφεύγουσες· και

—	στηρίζονται σε εσφαλμένη εφαρμογή του άρθρου 266 ΣΛΕΕ και σε κατάχρηση εξουσίας εκ μέρους της Επιτροπής και αντιβαίνουν στο άρθρο 5, παράγραφος 4, ΣΕΕ.

3.	Με τον τρίτο λόγο προβάλλεται ότι η αναδρομική επιβολή του δασμού αντιντάμπινγκ στους προμηθευτές των προσφευγουσών, με συνέπεια να καθίσταται αδύνατη η επιστροφή του ποσού στις προσφεύγουσες, αντιβαίνει στην αρχή της απαγόρευσης των διακρίσεων.

Με τον τέταρτο λόγο προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε, κατά την εξέταση των αιτήσεων των προμηθευτών των προσφευγουσών περί υπαγωγής σε καθεστώς οικονομίας της αγοράς και περί ατομικής μεταχείρισης, σε κατάχρηση της εξουσίας αναδρομικής επιβολής δασμού αντιντάμπινγκ και παραβίασε την αρχή της απαγόρευσης των διακρίσεων.

Με τον πέμπτο λόγο προβάλλεται ότι η εκ μέρους της Επιτροπής αξιολόγηση όσον αφορά τις εταιρίες των παραρτημάτων III και VI του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 2017/2232 της Επιτροπής και η εντολή για απόρριψη των αιτήσεων επιστροφής του δασμού αντιντάμπινγκ ως προς εισαγωγές από τις εταιρίες αυτές στηρίζονται σε πρόδηλη πλάνη εκτίμησης και σε εσφαλμένη εφαρμογή του άρθρου 266 ΣΛΕΕ και ενέχουν παράβαση της υποχρέωσης δέουσας επιμέλειας και χρηστής διοίκησης.

(2) Κανονισμός (ΕΕ) 2016/1036 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 8ης Ιουνίου 2016, για την άμυνα κατά των εισαγωγών που αποτελούν αντικείμενο ντάμπινγκ εκ μέρους χωρών μη μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ 2016, L 176, σ. 21).

30.4.2018

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 152/48

Προσφυγή της 28ης Φεβρουαρίου 2018 — Deichmann κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-131/18)

(2018/C 152/58)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Deichmann SE (Έσσεν, Γερμανία) (εκπρόσωποι: S. De Knop, B. Natens, A. Willems και C. Zimmermann, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να κρίνει την προσφυγή παραδεκτή·

—

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακύρωσης και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει πέντε λόγους ακύρωσης.

2.	Με τον δεύτερο λόγο προβάλλεται ότι ο εκτελεστικός κανονισμός (ΕΕ) 2017/2232 της Επιτροπής αντιβαίνει στο άρθρο 266 ΣΛΕΕ, καθόσον δεν ελήφθησαν τα αναγκαία μέτρα προς συμμόρφωση με την απόφαση του Δικαστηρίου στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-659/13 και C-34/14, C&J Clark International.

5.	Με τον πέμπτο λόγο προβάλλεται ότι ο εκτελεστικός κανονισμός (ΕΕ) 2017/2232 της Επιτροπής αντιβαίνει στα άρθρα 5, παράγραφος 1, και 5, παράγραφος 4, ΣΕΕ, καθόσον πρόκειται για πράξη η οποία βαίνει πέραν του αναγκαίου μέτρου για την επίτευξη του επιδιωκόμενου σκοπού.

30.4.2018

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 152/49

Προσφυγή της 28ης Φεβρουαρίου 2018 — Roland κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-132/18)

(2018/C 152/59)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Roland SE (Έσσεν, Γερμανία) (εκπρόσωποι: S. De Knop, A. Willems και C. Zimmermann, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να κρίνει την προσφυγή παραδεκτή·

—

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακύρωσης και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει πέντε λόγους ακύρωσης.

2.	Με τον δεύτερο λόγο προβάλλεται ότι ο εκτελεστικός κανονισμός (ΕΕ) 2017/2232 της Επιτροπής αντιβαίνει στο άρθρο 266 ΣΛΕΕ, καθόσον δεν ελήφθησαν τα αναγκαία μέτρα προς συμμόρφωση με την απόφαση του Δικαστηρίου στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-659/13 και C-34/14, C&J Clark International.

5.	Με τον πέμπτο λόγο προβάλλεται ότι ο εκτελεστικός κανονισμός (ΕΕ) 2017/2232 της Επιτροπής αντιβαίνει στα άρθρα 5, παράγραφος 1, και 5, παράγραφος 4, ΣΕΕ, καθόσον πρόκειται για πράξη η οποία βαίνει πέραν του αναγκαίου μέτρου για την επίτευξη του επιδιωκόμενου σκοπού.

30.4.2018

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 152/50

Προσφυγή της 28ης Φεβρουαρίου 2018 — Deichmann-Shoes UK κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-141/18)

(2018/C 152/60)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Deichmann-Shoes UK Ltd (Leicestershire, Ηνωμένο Βασίλειο) (εκπρόσωποι: S. De Knop, B. Natens, A. Willems και C. Zimmermann, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να κρίνει την προσφυγή παραδεκτή·

—

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακύρωσης και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει πέντε λόγους ακύρωσης.

2.	Με τον δεύτερο λόγο προβάλλεται ότι ο εκτελεστικός κανονισμός (ΕΕ) 2017/2232 της Επιτροπής αντιβαίνει στο άρθρο 266 ΣΛΕΕ, καθόσον δεν ελήφθησαν τα αναγκαία μέτρα προς συμμόρφωση με την απόφαση του Δικαστηρίου στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-659/13 και C-34/14, C&J Clark International.

5.	Με τον πέμπτο λόγο προβάλλεται ότι ο εκτελεστικός κανονισμός (ΕΕ) 2017/2232 της Επιτροπής αντιβαίνει στα άρθρα 5, παράγραφος 1, και 5, παράγραφος 4, ΣΕΕ, καθόσον πρόκειται για πράξη η οποία βαίνει πέραν του αναγκαίου μέτρου για την επίτευξη του επιδιωκόμενου σκοπού.

30.4.2018

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 152/52

Προσφυγή της 28ης Φεβρουαρίου 2018 — Buffalo — Boots κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-142/18)

(2018/C 152/61)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Buffalo — Boots GmbH (Hochheim am Main, Γερμανία) (εκπρόσωποι: S. De Knop, A. Willems και C. Zimmermann, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να κρίνει την προσφυγή παραδεκτή·

—

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακύρωσης και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει πέντε λόγους ακύρωσης.

2.	Με τον δεύτερο λόγο προβάλλεται ότι ο εκτελεστικός κανονισμός (ΕΕ) 2017/2232 της Επιτροπής αντιβαίνει στο άρθρο 266 ΣΛΕΕ, καθόσον δεν ελήφθησαν τα αναγκαία μέτρα προς συμμόρφωση με την απόφαση του Δικαστηρίου στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-659/13 και C-34/14, C&J Clark International.

5.	Με τον πέμπτο λόγο προβάλλεται ότι ο εκτελεστικός κανονισμός (ΕΕ) 2017/2232 της Επιτροπής αντιβαίνει στα άρθρα 5, παράγραφος 1, και 5, παράγραφος 4, ΣΕΕ, καθόσον πρόκειται για πράξη η οποία βαίνει πέραν του αναγκαίου μέτρου για την επίτευξη του επιδιωκόμενου σκοπού.

30.4.2018

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 152/53

Προσφυγή της 5ης Μαρτίου 2018 — Sona Nutrition κατά EUIPO — Solgar Holdings (SOLGAR Since 1947 MultiPlus WHOLEFOOD CONCENTRATE MULTIVITAMIN FORMULA)

(Υπόθεση T-152/18)

(2018/C 152/62)

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Sona Nutrition Ltd (Δουβλίνο, Ιρλανδία) (εκπρόσωποι: A. von Mühlendahl και H. Hartwig, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Solgar Holdings, Inc. (Ronkonkoma, Νέα Υόρκη, Ηνωμένες Πολιτείες)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του EUIPO

Αιτούσα: Η αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών

Επίδικο σήμα: Εικονιστικό σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης SOLGAR Since 1947 MultiPlus WHOLEFOOD CONCENTRATE MULTIVITAMIN FORMULA σε χρώματα πορφυρό, ανοιχτό καφέ, μπεζ, σκούρο καφέ και χρυσαφί καφέ — Υπ’ αριθ. 13 781 331 αίτηση καταχωρίσεως

Διαδικασία ενώπιον του EUIPO: Διαδικασία ανακοπής

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του τετάρτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 20ής Δεκεμβρίου 2017 στην υπόθεση R 1319/2017-4

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—	να καταδικάσει στα δικαστικά έξοδα το EUIPO και την Solgar Holdings, Inc., στην περίπτωση που αυτή παρέμβει.

Προβαλλόμενοι λόγοι

—	Παράβαση του άρθρου 94, παράγραφος 1, του κανονισμού 2017/1001·

—	Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 2017/1001.

30.4.2018

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 152/54

Προσφυγή της 5ης Μαρτίου 2018 — Sona Nutrition κατά EUIPO — Solgar Holdings (SOLGAR Since 1947 MultiPlus WHOLEFOOD CONCENTRATE MULTIVITAMIN FORMULA)

(Υπόθεση T-153/18)

(2018/C 152/63)

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Sona Nutrition Ltd (Δουβλίνο, Ιρλανδία) (εκπρόσωποι: A. von Mühlendahl και H. Hartwig, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Solgar Holdings, Inc. (Ronkonkoma, Νέα Υόρκη, Ηνωμένες Πολιτείες)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του EUIPO

Αιτούσα: Η αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών

Επίδικο σήμα: Εικονιστικό σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης SOLGAR Since 1947 MultiPlus WHOLEFOOD CONCENTRATE MULTIVITAMIN FORMULA σε χρώματα κόκκινο, ανοιχτό καφέ, μπεζ, σκούρο καφέ και χρυσαφί καφέ — Υπ’ αριθ. 13 781 299 αίτηση καταχωρίσεως

Διαδικασία ενώπιον του EUIPO: Διαδικασία ανακοπής

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του τετάρτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 20ής Δεκεμβρίου 2017 στην υπόθεση R 1321/2017-4

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—	να καταδικάσει στα δικαστικά έξοδα το EUIPO και την Solgar Holdings, Inc., στην περίπτωση που αυτή παρέμβει.

Προβαλλόμενοι λόγοι

—	Παράβαση του άρθρου 94, παράγραφος 1, του κανονισμού 2017/1001·

—	Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 2017/1001.

30.4.2018

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 152/54

Προσφυγή της 5ης Μαρτίου 2018 — Sona Nutrition κατά EUIPO — Solgar Holdings (SOLGAR Since 1947 MultiPlus WHOLEFOOD CONCENTRATE MULTIVITAMIN FORMULA)

(Υπόθεση T-154/18)

(2018/C 152/64)

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Sona Nutrition Ltd (Δουβλίνο, Ιρλανδία) (εκπρόσωποι: A. von Mühlendahl και H. Hartwig, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Solgar Holdings, Inc. (Ronkonkoma, Νέα Υόρκη, Ηνωμένες Πολιτείες)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του EUIPO

Αιτούσα: Η αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών

Επίδικο σήμα: Εικονιστικό σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης SOLGAR Since 1947 MultiPlus WHOLEFOOD CONCENTRATE MULTIVITAMIN FORMULA σε χρώματα πράσινο, ανοιχτό καφέ, μπεζ, σκούρο καφέ και χρυσαφί καφέ — Υπ’ αριθ. 13 781 273 αίτηση καταχωρίσεως

Διαδικασία ενώπιον του EUIPO: Διαδικασία ανακοπής

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του τετάρτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 20ής Δεκεμβρίου 2017 στην υπόθεση R 1322/2017-4

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—	να καταδικάσει στα δικαστικά έξοδα το EUIPO και την Solgar Holdings, Inc., στην περίπτωση που αυτή παρέμβει.

Προβαλλόμενοι λόγοι

—	Παράβαση του άρθρου 94, παράγραφος 1, του κανονισμού 2017/1001·

—	Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 2017/1001.

30.4.2018

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 152/55

Προσφυγή της 5ης Μαρτίου 2018 — Sona Nutrition κατά EUIPO — Solgar Holdings (SOLGAR Since 1947 MultiPlus WHOLEFOOD CONCENTRATE MULTIVITAMIN FORMULA)

(Υπόθεση T-155/18)

(2018/C 152/65)

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Sona Nutrition Ltd (Δουβλίνο, Ιρλανδία) (εκπρόσωποι: A. von Mühlendahl και H. Hartwig, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Solgar Holdings, Inc. (Ronkonkoma, Νέα Υόρκη, Ηνωμένες Πολιτείες)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του EUIPO

Αιτούσα: Η αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών

Επίδικο σήμα: Εικονιστικό σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης SOLGAR Since 1947 MultiPlus WHOLEFOOD CONCENTRATE MULTIVITAMIN FORMULA σε χρώματα ανοιχτό πράσινο, ανοιχτό καφέ, μπεζ, σκούρο καφέ και χρυσαφί καφέ — Υπ’ αριθ. 13 781 315 αίτηση καταχωρίσεως

Διαδικασία ενώπιον του EUIPO: Διαδικασία ανακοπής

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του τετάρτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 20ής Δεκεμβρίου 2017 στην υπόθεση R 1323/2017-4

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—	να καταδικάσει στα δικαστικά έξοδα το EUIPO και την Solgar Holdings, Inc., στην περίπτωση που αυτή παρέμβει.

Προβαλλόμενοι λόγοι

—	Παράβαση του άρθρου 94, παράγραφος 1, του κανονισμού 2017/1001·

—	Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 2017/1001.

30.4.2018

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 152/56

Προσφυγή της 6ης Μαρτίου 2018 — Scaloni και Figini κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-158/18)

(2018/C 152/66)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγοντες: Mario Scaloni (Ανκόνα, Ιταλία), Ennio Figini (Chiaravalle, Ιταλία) (εκπρόσωπος: P. Putti, δικηγόρος)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Οι προσφεύγοντες ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο να καταδικάσει την Ένωση και/ή την Επιτροπή, σύμφωνα με την ερμηνεία που θα δοθεί στην επίμαχη οδηγία και τον επίμαχο κανονισμό, σε πλήρη αποζημίωση της ονομαστικής αξίας των μετοχών όπως εκτέθηκε στην προσφυγή και όπως προκύπτει από τα συνημμένα έγγραφα, καθώς και στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Οι προσφεύγοντες υποστηρίζουν ότι μετά την έναρξη ισχύος της οδηγίας 2014/59/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 15ης Μαΐου 2014, για τη θέσπιση πλαισίου για την ανάκαμψη και την εξυγίανση πιστωτικών ιδρυμάτων και επιχειρήσεων επενδύσεων και για την τροποποίηση της οδηγίας 82/891/ΕΟΚ του Συμβουλίου, και των οδηγιών 2001/24/ΕΚ, 2002/47/ΕΚ, 2004/25/ΕΚ, 2005/56/ΕΚ, 2007/36/ΕΚ, 2011/35/ΕΕ, 2012/30/ΕΕ και 2013/36/ΕΕ, καθώς και των κανονισμών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (ΕΕ) αριθ. 1093/2010 και (ΕΕ) αριθ. 648/2012 (Κείμενο που παρουσιάζει ενδιαφέρον για τον ΕΟΧ) (1), έπειτα από την οποία εκδόθηκε ο κανονισμός (ΕΕ) 806/2014 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 15ης Ιουλίου 2014, περί θεσπίσεως ενιαίων κανόνων και διαδικασίας για την εξυγίανση πιστωτικών ιδρυμάτων και ορισμένων επιχειρήσεων επενδύσεων στο πλαίσιο ενός Ενιαίου Μηχανισμού Εξυγίανσης και ενός Ενιαίου Ταμείου Εξυγίανσης και τροποποιήσεως του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1093/2010 (2), δεν παρασχέθηκε η δυνατότητα στο Ιταλικό Δημόσιο να παρέμβει υπέρ ορισμένων τραπεζών του, στις οποίες συγκαταλέγεται και η Banca Marche.

Προς στήριξη της προσφυγής τους, οι προσφεύγοντες προβάλλουν τρεις λόγους.

Ο πρώτος λόγος αφορά αποζημίωση λόγω μη σύμφωνης ερμηνείας της οδηγίας 59/2014/ΕΕ και του κανονισμού 806/2014, εκ μέρους της Επιτροπής, καθόσον παρανόμως δεν εφαρμόστηκαν ως προς την Banca Marche οι διατάξεις περί κρατικών ενισχύσεων, και, κατά συνέπεια, αφορά παραβίαση της αρχής της ίσης μεταχειρίσεως ή της απαγορεύσεως των διακρίσεων.

—

Υποστηρίζουν συναφώς ότι, όσον αφορά τις ενισχύσεις τις οποίες χορήγησαν διάφορα κράτη μέλη σε τράπεζες, η Επιτροπή έκρινε ότι πληρούνταν οι προϋποθέσεις του άρθρου 107, παράγραφος 3, στοιχείο β', οπότε οι εν λόγω ενισχύσεις κρίθηκαν νόμιμες. Οι παρεμβάσεις τις οποίες σχεδίασε η Ιταλία έπρεπε να αξιολογηθούν με βάση την ίδια διάταξη, η οποία είναι η μόνη που διέπει τις κρατικές ενισχύσεις, και όχι με βάση την επίμαχη οδηγία και τον επίμαχο κανονισμό. Αυτά τα δύο νομοθετικά κείμενα δεν αφορούν τις ενισχύσεις ούτε εξάλλου θα μπορούσαν να τις αφορούν καθώς αποτελούν παράγωγο δίκαιο. Οι ενισχύσεις υπέρ των ιταλικών τραπεζών έπρεπε να εγκριθούν και αυτές καθόσον βασίζονται στους ίδιους λόγους οι οποίοι, κατά την Επιτροπή, είχαν δικαιολογήσει τις ήδη χορηγηθείσες ενισχύσεις.

—	Διευκρινίζουν περαιτέρω ότι, εφόσον το παράγωγο δίκαιο θεωρηθεί ότι τυγχάνει εφαρμογής εν προκειμένω, ο πρώτος λόγος ακυρώσεως αντλείται από το ότι η Επιτροπή, μην εγκρίνοντας την ενίσχυση, παρέβη την αρχή της ίσης μεταχειρίσεως.

Ο δεύτερος λόγος αφορά παραβίαση της αρχής της ιεραρχίας των διατάξεων του δικαίου της Ένωσης από τον νομοθέτη της Ένωσης.

—	Υποστηρίζουν συναφώς ότι, εάν το Γενικό Δικαστήριο κρίνει ότι η εκ μέρους της Επιτροπής ερμηνεία είναι ορθή, η παραβίαση ανάγεται σε επίπεδο νομοθετικών πράξεων και ως εκ τούτου στοιχειοθετείται ευθύνη της Ένωσης στο σύνολό της.

Ο τρίτος λόγος αφορά παραβίαση των θεμελιωδών αρχών της ιταλικής έννομης τάξεως και μη δυνατότητα εφαρμογής της κοινοτικής νομοθεσίας.

—

Υποστηρίζουν συναφώς ότι, εάν το Γενικό Δικαστήριο αποφασίσει ότι ούτε η οδηγία και ο κανονισμός παραβίασαν την κοινοτική αρχή της ισότητας, θα είναι αναγκαίο να ζητηθεί από το Corte costituzionale (Συνταγματικό Δικαστήριο, Ιταλία) να εξακριβώσει τη συμμόρφωση με την αρχή της ισότητας. Σε διαφορετική περίπτωση, η νομοθεσία η οποία παρέβη τους εν λόγω κανόνες δεν θα είναι σε θέση να ενσωματωθεί στην ιταλική έννομη τάξη.

(1) ΕΕ 2014, L 173, σ. 190.

(2) ΕΕ 2014, L 225, σ. 1.

30.4.2018

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 152/57

Προσφυγή της 2ας Μαρτίου 2018 — Θεοδωρακίδη κατά EUIPO — Μπενοπούλου (THYREOS VASSILIKI)

(Υπόθεση T-160/18)

(2018/C 152/67)

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Βασιλική Θεοδωρακίδη (Βέροια, Ελλάδα) (εκπρόσωπος: Φ. Οικονομίδου-Οικονόμου, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Βασιλική Μπενοπούλου (Κηφισιά, Ελλάδα).

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του EUIPO

Δικαιούχος του επίδικου σήματος: Η προσφεύγουσα

Επίδικο σήμα: Εικονιστικό σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης THYREOS VASSILIKI — Υπ’ αριθ. 8 206 963 σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Διαδικασία ενώπιον του EUIPO: Διαδικασία για την κήρυξη ακυρότητας

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του τετάρτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 19ης Δεκεμβρίου 2017 στην υπόθεση R 40/2017-4.

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση και, κατά συνέπεια, να απορρίψει την αίτηση κηρύξεως ακυρότητας·

—	να καταδικάσει το EUIPO και την αντίδικο στα δικαστικά έξοδα, συμπεριλαμβανομένων των εξόδων ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου, του τμήματος προσφυγών του EUIPO και του τμήματος ακυρώσεων.

Προβαλλόμενοι λόγοι

—	Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 2017/1001·

—	Το τμήματος προσφυγών του EUIPO υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κρίνοντας ότι η αντίδικος είναι «ευρέως γνωστή»·

—	Παράβαση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως·

—	Το τμήμα προσφυγών του EUIPO έσφαλε δεχόμενο ότι δεν πρέπει να υπάρξει περιορισμός ως προς τα προϊόντα και τις υπηρεσίες για τα οποία μπορεί να γίνει δεκτή η αίτηση κηρύξεως ακυρότητας.

30.4.2018

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 152/58

Προσφυγή της 7ης Μαρτίου 2018 — Beko κατά EUIPO — Acer (ALTUS)

(Υπόθεση T-162/18)

(2018/C 152/68)

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Beko plc (Watford, Ηνωμένο Βασίλειο) (εκπρόσωπος: G. Tritton, barrister)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Acer, Inc. (Ταϊπέι, Ταϊβάν)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του EUIPO

Αιτούσα: Η προσφεύγουσα

Επίδικο σήμα: Εικονιστικό σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης ALTUS — Υπ’ αριθ. 6 490 809 αίτηση καταχωρίσεως

Διαδικασία ενώπιον του EUIPO: Διαδικασία ανακοπής

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του πέμπτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 13ης Δεκεμβρίου 2017 στην υπόθεση R 1991/2016-5.

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση και να αναπέμψει την υπόθεση στο EUIPO προκειμένου να επανεξεταστεί το αίτημα αναστολής·

—	να διατάξει την αναστολή της διαδικασίας·

—	να καταδικάσει το EUIPO στα δικαστικά έξοδά του και στα έξοδα της προσφεύγουσας.

Προβαλλόμενος λόγος

—

Το EUIPO έσφαλε μη δεχόμενο το αίτημα αναστολής της διαδικασίας ανακοπής εν αναμονή της εκβάσεως της διαδικασίας ενώπιον των Σλοβακικών δικαστηρίων. Ειδικότερα, προβάλλεται ότι το αιτιολογικό της αποφάσεως του πέμπτου τμήματος προσφυγών πάσχει από πρόδηλη πλάνη και/ή από έλλειψη αιτιολογίας και/ή από μη αντίληψη «της συνολικής εικόνας» και συνεπακόλουθα δεν μπόρεσε να σταθμίσει σωστά τα διάφορα συμφέροντα και υπέπεσε σε κατάχρηση εξουσίας.

30.4.2018

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 152/59

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 26ης Φεβρουαρίου 2018 — Deloitte Consulting κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-688/13) (1)

(2018/C 152/69)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Ο πρόεδρος του τετάρτου τμήματος αποφάσισε τη διαγραφή της υποθέσεως.

(1) ΕΕ C 93 της 29.3.2014.

30.4.2018

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 152/59

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 6ης Μαρτίου 2018 — CFA Institute κατά EUIPO — Bloss κ.λπ. (CERTIFIED FINANCIAL ENGINEER CFE)

(Υπόθεση T-155/16) (1)

(2018/C 152/70)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Ο πρόεδρος του εβδόμου τμήματος αποφάσισε τη διαγραφή της υποθέσεως.

(1) ΕΕ C 211 της 13.6.2016.

30.4.2018

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 152/59

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 6ης Μαρτίου 2018 — CFA Institute κατά EUIPO — Ernst και Häcker (CERTIFIED FINANCIAL MODELER CFM)

(Υπόθεση T-156/16) (1)

(2018/C 152/71)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Ο πρόεδρος του εβδόμου τμήματος αποφάσισε τη διαγραφή της υποθέσεως.

(1) ΕΕ C 211 της 13.6.2016.

30.4.2018

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 152/59

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 28ης Φεβρουαρίου 2018 — Ferri κατά ΕΚΤ

(Υπόθεση T-641/17) (1)

(2018/C 152/72)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Ο πρόεδρος του εβδόμου τμήματος αποφάσισε τη διαγραφή της υποθέσεως.

(1) ΕΕ C 382 της 13.11.2017.