9.10.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 338/1

9.10.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 338/2

9.10.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 338/3

1)

Επιδρά η παράβαση των κανόνων περί εκκρεμοδικίας, οι οποίοι προβλέπονται στο άρθρο 19, παράγραφοι 2 και 3, του κανονισμού (ΕΚ) 2201/2003 (1), μόνο στον καθορισμό της διεθνούς δικαιοδοσίας, με επακόλουθη εφαρμογή του άρθρου 24 του κανονισμού (ΕΚ) 2201/2003, ή μπορεί αντιθέτως η εν λόγω παράβαση να εμποδίζει την αναγνώριση, στο κράτος μέλος του οποίου το δικαστήριο επιλήφθηκε πρώτο, της αποφάσεως που εκδόθηκε στο κράτος μέλος του οποίου το δικαστήριο επιλήφθηκε δεύτερο, για λόγους δικονομικής δημόσιας τάξεως, λαμβανομένου υπόψη ότι το άρθρο 24 του κανονισμού (ΕΚ) 2201/2003 παραπέμπει μόνο στους κανόνες που καθορίζουν τη διεθνή δικαιοδοσία και περιέχονται στα άρθρα 3 έως 14 και όχι στο άρθρο 19;

2)

Αντιβαίνει ερμηνεία του άρθρου 19 του κανονισμού 2201/2003, κατά την οποία αυτό νοείται μόνο ως κανόνας καθορισμού της διεθνούς δικαιοδοσίας, στην έννοια της εκκρεμοδικίας κατά το δίκαιο της Ένωσης καθώς και στη λειτουργία και στον σκοπό της ρυθμίσεως, η οποία αποβλέπει στον καθορισμό συνόλου κανόνων δικονομικής δημόσιας τάξεως, από τους οποίους δεν χωρεί παρέκκλιση, για τη διασφάλιση της δημιουργίας κοινού χώρου χαρακτηριζόμενου από την αμοιβαία εμπιστοσύνη και την καλόπιστη δικονομική συμπεριφορά μεταξύ των κρατών μελών, εντός του οποίου μπορεί να λειτουργεί η αυτόματη αναγνώριση και η ελεύθερη κυκλοφορία των αποφάσεων;

9.10.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 338/3

1)

[Υπό τις περιστάσεις της διαφοράς της κύριας δίκης η οποία έχει ως αντικείμενο αγωγή αποζημιώσεως κατά του Δημοσίου για πράξεις στο πλαίσιο της ασκήσεως της νομοθετικής λειτουργίας, αναφορικά με τη χορήγηση, κατά την περίοδο 1976-1980 και δυνάμει της νομοθεσίας του ίδιου κράτους μέλους (νόμος αριθ. 684 του 1974), επιδοτήσεων οι οποίες συνιστούν κρατικές ενισχύσεις κατά το άρθρο 87, παράγραφος 1, της Συνθήκης ΕΚ (πρώην άρθρο 92, παράγραφος 1, και νυν άρθρο 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ) και οι οποίες δεν κοινοποιήθηκαν ούτε εγκρίθηκαν κατά το άρθρο 88 της Συνθήκης ΕΚ (πρώην άρθρο 93 και νυν άρθρο 108 ΣΛΕΕ) υπέρ ναυτιλιακής εταιρίας στο πλαίσιο αγοράς η οποία δεν είχε ακόμη απελευθερωθεί (θαλάσσιες ενδομεταφορές-καμποτάζ)]:

9.10.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 338/4

1)

Προσκρούει στη «ratio» της «γενικής» οδηγίας 2005/29/ΕΚ (1), η οποία θεωρείται «δίχτυ ασφαλείας» για την προστασία των καταναλωτών, και, ειδικότερα, στην αιτιολογική σκέψη 10, στο άρθρο 3, παράγραφος 4, και στο άρθρο 5, παράγραφος 3, της οδηγίας αυτής εθνική κανονιστική ρύθμιση η οποία υπάγει τον έλεγχο της τηρήσεως των ειδικών υποχρεώσεων που προβλέπονται από τις τομεακές οδηγίες 2009/72/ΕΚ (2) και 2009/73/ΕΚ (3) για την προστασία των καταναλωτών στο πεδίο εφαρμογής της γενικής οδηγίας 2005/29/ΕΚ για τις αθέμιτες εμπορικές πρακτικές, αποκλείοντας, εκ του αποτελέσματος, την παρέμβαση της τομεακής αρχής –εν προκειμένω της AEEGSI– για την καταστολή παραβάσεως της τομεακής οδηγίας σε κάθε περίπτωση κατά την οποία η παράβαση αυτή ενδέχεται να συνιστά ομοίως αθέμιτη εμπορική πρακτική;

2)

Πρέπει η κατ’ άρθρο 3, παράγραφος 4, της οδηγίας 2005/29/ΕΚ αρχή της ειδικότητας να νοείται ως αρχή η οποία διέπει τις σχέσεις μεταξύ ρυθμιστικών πλαισίων (γενικού ρυθμιστικού πλαισίου και τομεακού ρυθμιστικού πλαισίου) ή τις σχέσεις μεταξύ κανόνων (γενικών κανόνων και ειδικών κανόνων) ή, τέλος, τις σχέσεις μεταξύ ανεξάρτητων εθνικών αρχών επιφορτισμένων με τη ρύθμιση και την εποπτεία των αντίστοιχων τομέων;

3)

Περίπτωση «συγκρούσεως» κατά την έννοια του άρθρου 3, παράγραφος 4, της οδηγίας 2005/29/ΕΚ συνιστά μόνον η απόλυτη αντίφαση μεταξύ των διατάξεων της κανονιστικής ρυθμίσεως περί αθέμιτων εμπορικών πρακτικών και των λοιπών κανόνων του δικαίου της Ένωσης οι οποίοι ρυθμίζουν ειδικές πτυχές των εμπορικών πρακτικών ή αρκεί οι εν λόγω κανόνες να εισάγουν ρύθμιση αποκλίνουσα από την κανονιστική ρύθμιση περί αθέμιτων εμπορικών πρακτικών, οδηγώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο σε συρροή κανόνων επί συγκεκριμένης περιπτώσεως;

4)

Αφορά η κατ’ άρθρο 3, παράγραφος 4, της οδηγίας 2005/29/ΕΚ έννοια των κοινοτικών κανόνων μόνον τις διατάξεις των κανονισμών και των οδηγιών της Ένωσης, καθώς και των κανόνων απευθείας μεταφοράς αυτών στην εσωτερική έννομη τάξη, ή εμπίπτουν στην εν λόγω έννοια και οι κανονιστικές και νομοθετικές διατάξεις εφαρμογής αρχών του ευρωπαϊκού δικαίου;

5)

Προσκρούει στην αρχή της ειδικότητας, η οποία καθιερώνεται με την αιτιολογική σκέψη 10 και το άρθρο 3, παράγραφος 4, της οδηγίας 2005/29/ΕΚ, καθώς και στο άρθρο 37 της οδηγίας 2009/72/ΕΚ και στο άρθρο 41 της οδηγίας 2009/73/ΕΚ ερμηνεία των αντίστοιχων κανόνων μεταφοράς στην εθνική έννομη τάξη κατά την οποία, οσάκις σε ρυθμιζόμενο τομέα, ο οποίος διαθέτει τομεακή ρύθμιση «περί προστασίας καταναλωτών» αναθέτουσα ρυθμιστικές εξουσίες και εξουσίες επιβολής κυρώσεων στην αρμόδια αρχή του τομέα, διαπιστώνεται συμπεριφορά εμπίπτουσα στην έννοια της «επιθετικής πρακτικής», κατά τα άρθρα 8 και 9 της οδηγίας 2005/29/ΕΚ, ή της «επιθετικής υπό οποιεσδήποτε περιστάσεις» πρακτικής, κατά το παράρτημα I της οδηγίας 2005/29/ΕΚ, πρέπει να εφαρμόζεται πάντα η γενική νομοθεσία για τις αθέμιτες πρακτικές, τούτο δε ακόμη και όταν υφίσταται τομεακή νομοθεσία, θεσπισθείσα για την προστασία των (ίδιων) καταναλωτών και βασιζόμενη σε διατάξεις του δικαίου της Ένωσης, η οποία ρυθμίζει διεξοδικώς τις ίδιες «επιθετικές πρακτικές» και «επιθετικές υπό οποιεσδήποτε περιστάσεις» πρακτικές ή, εν πάση περιπτώσει, τις ίδιες «αθέμιτες πρακτικές»;

9.10.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 338/5

1)

Προσκρούει στη «ratio» της «γενικής» οδηγίας 2005/29/ΕΚ (1), η οποία θεωρείται «δίχτυ ασφαλείας» για την προστασία των καταναλωτών, και, ειδικότερα, στην αιτιολογική σκέψη 10, στο άρθρο 3, παράγραφος 4, και στο άρθρο 5, παράγραφος 3, της οδηγίας αυτής εθνική κανονιστική ρύθμιση η οποία υπάγει τον έλεγχο της τηρήσεως των ειδικών υποχρεώσεων που προβλέπονται από τις τομεακές οδηγίες 2009/72/ΕΚ (2) και 2009/73/ΕΚ (3) για την προστασία των καταναλωτών στο πεδίο εφαρμογής της γενικής οδηγίας 2005/29/ΕΚ για τις αθέμιτες εμπορικές πρακτικές, αποκλείοντας, εκ του αποτελέσματος, την παρέμβαση της τομεακής αρχής –εν προκειμένω της AEEGSI– για την καταστολή παραβάσεως της τομεακής οδηγίας σε κάθε περίπτωση κατά την οποία η παράβαση αυτή ενδέχεται να συνιστά ομοίως αθέμιτη εμπορική πρακτική;

2)

Πρέπει η κατ’ άρθρο 3, παράγραφος 4, της οδηγίας 2005/29/ΕΚ αρχή της ειδικότητας να νοείται ως αρχή η οποία διέπει τις σχέσεις μεταξύ ρυθμιστικών πλαισίων (γενικού ρυθμιστικού πλαισίου και τομεακού ρυθμιστικού πλαισίου) ή τις σχέσεις μεταξύ κανόνων (γενικών κανόνων και ειδικών κανόνων) ή, τέλος, τις σχέσεις μεταξύ ανεξάρτητων εθνικών αρχών επιφορτισμένων με τη ρύθμιση και την εποπτεία των αντίστοιχων τομέων;

3)

Περίπτωση «συγκρούσεως» κατά την έννοια του άρθρου 3, παράγραφος 4, της οδηγίας 2005/29/ΕΚ συνιστά μόνον η απόλυτη αντίφαση μεταξύ των διατάξεων της κανονιστικής ρυθμίσεως περί αθέμιτων εμπορικών πρακτικών και των λοιπών κανόνων του δικαίου της Ένωσης οι οποίοι ρυθμίζουν ειδικές πτυχές των εμπορικών πρακτικών ή αρκεί οι εν λόγω κανόνες να εισάγουν ρύθμιση αποκλίνουσα από την κανονιστική ρύθμιση περί αθέμιτων εμπορικών πρακτικών, οδηγώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο σε συρροή κανόνων επί συγκεκριμένης περιπτώσεως;

4)

Αφορά η κατ’ άρθρο 3, παράγραφος 4, της οδηγίας 2005/29/ΕΚ έννοια των κοινοτικών κανόνων μόνον τις διατάξεις των κανονισμών και των οδηγιών της Ένωσης, καθώς και των κανόνων απευθείας μεταφοράς αυτών στην εσωτερική έννομη τάξη, ή εμπίπτουν στην εν λόγω έννοια και οι κανονιστικές και νομοθετικές διατάξεις εφαρμογής αρχών του ευρωπαϊκού δικαίου;

5)

Προσκρούει στην αρχή της ειδικότητας, η οποία καθιερώνεται με την αιτιολογική σκέψη 10 και το άρθρο 3, παράγραφος 4, της οδηγίας 2005/29/ΕΚ, καθώς και στο άρθρο 37 της οδηγίας 2009/72/ΕΚ και στο άρθρο 41 της οδηγίας 2009/73/ΕΚ ερμηνεία των αντίστοιχων κανόνων μεταφοράς στην εθνική έννομη τάξη κατά την οποία, οσάκις σε ρυθμιζόμενο τομέα, ο οποίος διαθέτει τομεακή ρύθμιση «περί προστασίας καταναλωτών» αναθέτουσα ρυθμιστικές εξουσίες και εξουσίες επιβολής κυρώσεων στην αρμόδια αρχή του τομέα, διαπιστώνεται συμπεριφορά εμπίπτουσα στην έννοια της «επιθετικής πρακτικής», κατά τα άρθρα 8 και 9 της οδηγίας 2005/29/ΕΚ, ή της «επιθετικής υπό οποιεσδήποτε περιστάσεις» πρακτικής, κατά το παράρτημα I της οδηγίας 2005/29/ΕΚ, πρέπει να εφαρμόζεται πάντα η γενική νομοθεσία για τις αθέμιτες πρακτικές, τούτο δε ακόμη και όταν υφίσταται τομεακή νομοθεσία, θεσπισθείσα για την προστασία των (ίδιων) καταναλωτών και βασιζόμενη σε διατάξεις του δικαίου της Ένωσης, η οποία ρυθμίζει διεξοδικώς τις ίδιες «επιθετικές πρακτικές» και «επιθετικές υπό οποιεσδήποτε περιστάσεις» πρακτικές ή, εν πάση περιπτώσει, τις ίδιες «αθέμιτες πρακτικές»;

9.10.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 338/7

1)

Προσκρούει στη «ratio» της «γενικής» οδηγίας 2005/29/ΕΚ (1), η οποία θεωρείται «δίχτυ ασφαλείας» για την προστασία των καταναλωτών, και, ειδικότερα, στην αιτιολογική σκέψη 10, στο άρθρο 3, παράγραφος 4, και στο άρθρο 5, παράγραφος 3, της οδηγίας αυτής εθνική κανονιστική ρύθμιση η οποία υπάγει τον έλεγχο της τηρήσεως των ειδικών υποχρεώσεων που προβλέπονται από τις τομεακές οδηγίες 2009/72/ΕΚ (2) και 2009/73/ΕΚ (3) για την προστασία των καταναλωτών στο πεδίο εφαρμογής της γενικής οδηγίας 2005/29/ΕΚ για τις αθέμιτες εμπορικές πρακτικές, αποκλείοντας, εκ του αποτελέσματος, την παρέμβαση της τομεακής αρχής –εν προκειμένω της AEEGSI– για την καταστολή παραβάσεως της τομεακής οδηγίας σε κάθε περίπτωση κατά την οποία η παράβαση αυτή ενδέχεται να συνιστά ομοίως αθέμιτη εμπορική πρακτική;

2)

Πρέπει η κατ’ άρθρο 3, παράγραφος 4, της οδηγίας 2005/29/ΕΚ αρχή της ειδικότητας να νοείται ως αρχή η οποία διέπει τις σχέσεις μεταξύ ρυθμιστικών πλαισίων (γενικού ρυθμιστικού πλαισίου και τομεακού ρυθμιστικού πλαισίου) ή τις σχέσεις μεταξύ κανόνων (γενικών κανόνων και ειδικών κανόνων) ή, τέλος, τις σχέσεις μεταξύ ανεξάρτητων εθνικών αρχών επιφορτισμένων με τη ρύθμιση και την εποπτεία των αντίστοιχων τομέων;

3)

Περίπτωση «συγκρούσεως» κατά την έννοια του άρθρου 3, παράγραφος 4, της οδηγίας 2005/29/ΕΚ συνιστά μόνον η απόλυτη αντίφαση μεταξύ των διατάξεων της κανονιστικής ρυθμίσεως περί αθέμιτων εμπορικών πρακτικών και των λοιπών κανόνων του δικαίου της Ένωσης οι οποίοι ρυθμίζουν ειδικές πτυχές των εμπορικών πρακτικών ή αρκεί οι εν λόγω κανόνες να εισάγουν ρύθμιση αποκλίνουσα από την κανονιστική ρύθμιση περί αθέμιτων εμπορικών πρακτικών, οδηγώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο σε συρροή κανόνων επί συγκεκριμένης περιπτώσεως;

4)

Αφορά η κατ’ άρθρο 3, παράγραφος 4, της οδηγίας 2005/29/ΕΚ έννοια των κοινοτικών κανόνων μόνον τις διατάξεις των κανονισμών και των οδηγιών της Ένωσης, καθώς και των κανόνων απευθείας μεταφοράς αυτών στην εσωτερική έννομη τάξη, ή εμπίπτουν στην εν λόγω έννοια και οι κανονιστικές και νομοθετικές διατάξεις εφαρμογής αρχών του ευρωπαϊκού δικαίου;

5)

Προσκρούει στην αρχή της ειδικότητας, η οποία καθιερώνεται με την αιτιολογική σκέψη 10 και το άρθρο 3, παράγραφος 4, της οδηγίας 2005/29/ΕΚ, καθώς και στο άρθρο 37 της οδηγίας 2009/72/ΕΚ και στο άρθρο 41 της οδηγίας 2009/73/ΕΚ ερμηνεία των αντίστοιχων κανόνων μεταφοράς στην εθνική έννομη τάξη κατά την οποία, οσάκις σε ρυθμιζόμενο τομέα, ο οποίος διαθέτει τομεακή ρύθμιση «περί προστασίας καταναλωτών» αναθέτουσα ρυθμιστικές εξουσίες και εξουσίες επιβολής κυρώσεων στην αρμόδια αρχή του τομέα, διαπιστώνεται συμπεριφορά εμπίπτουσα στην έννοια της «επιθετικής πρακτικής», κατά τα άρθρα 8 και 9 της οδηγίας 2005/29/ΕΚ, ή της «επιθετικής υπό οποιεσδήποτε περιστάσεις» πρακτικής, κατά το παράρτημα I της οδηγίας 2005/29/ΕΚ, πρέπει να εφαρμόζεται πάντα η γενική νομοθεσία για τις αθέμιτες πρακτικές, τούτο δε ακόμη και όταν υφίσταται τομεακή νομοθεσία, θεσπισθείσα για την προστασία των (ίδιων) καταναλωτών και βασιζόμενη σε διατάξεις του δικαίου της Ένωσης, η οποία ρυθμίζει διεξοδικώς τις ίδιες «επιθετικές πρακτικές» και «επιθετικές υπό οποιεσδήποτε περιστάσεις» πρακτικές ή, εν πάση περιπτώσει, τις ίδιες «αθέμιτες πρακτικές»;

9.10.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 338/8

1)

Προσκρούει στη «ratio» της «γενικής» οδηγίας 2005/29/ΕΚ (1), η οποία θεωρείται «δίχτυ ασφαλείας» για την προστασία των καταναλωτών, και, ειδικότερα, στην αιτιολογική σκέψη 10, στο άρθρο 3, παράγραφος 4, και στο άρθρο 5, παράγραφος 3, της οδηγίας αυτής εθνική κανονιστική ρύθμιση η οποία υπάγει τον έλεγχο της τηρήσεως των ειδικών υποχρεώσεων που προβλέπονται από τις τομεακές οδηγίες 2009/72/ΕΚ (2) και 2009/73/ΕΚ (3) για την προστασία των καταναλωτών στο πεδίο εφαρμογής της γενικής οδηγίας 2005/29/ΕΚ για τις αθέμιτες εμπορικές πρακτικές, αποκλείοντας, εκ του αποτελέσματος, την παρέμβαση της τομεακής αρχής –εν προκειμένω της AEEGSI– για την καταστολή παραβάσεως της τομεακής οδηγίας σε κάθε περίπτωση κατά την οποία η παράβαση αυτή ενδέχεται να συνιστά ομοίως αθέμιτη εμπορική πρακτική;

2)

Πρέπει η κατ’ άρθρο 3, παράγραφος 4, της οδηγίας 2005/29/ΕΚ αρχή της ειδικότητας να νοείται ως αρχή η οποία διέπει τις σχέσεις μεταξύ ρυθμιστικών πλαισίων (γενικού ρυθμιστικού πλαισίου και τομεακού ρυθμιστικού πλαισίου) ή τις σχέσεις μεταξύ κανόνων (γενικών κανόνων και ειδικών κανόνων) ή, τέλος, τις σχέσεις μεταξύ ανεξάρτητων εθνικών αρχών επιφορτισμένων με τη ρύθμιση και την εποπτεία των αντίστοιχων τομέων;

3)

Περίπτωση «συγκρούσεως» κατά την έννοια του άρθρου 3, παράγραφος 4, της οδηγίας 2005/29/ΕΚ συνιστά μόνον η απόλυτη αντίφαση μεταξύ των διατάξεων της κανονιστικής ρυθμίσεως περί αθέμιτων εμπορικών πρακτικών και των λοιπών κανόνων του δικαίου της Ένωσης οι οποίοι ρυθμίζουν ειδικές πτυχές των εμπορικών πρακτικών ή αρκεί οι εν λόγω κανόνες να εισάγουν ρύθμιση αποκλίνουσα από την κανονιστική ρύθμιση περί αθέμιτων εμπορικών πρακτικών, οδηγώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο σε συρροή κανόνων επί συγκεκριμένης περιπτώσεως;

4)

Αφορά η κατ’ άρθρο 3, παράγραφος 4, της οδηγίας 2005/29/ΕΚ έννοια των κοινοτικών κανόνων μόνον τις διατάξεις των κανονισμών και των οδηγιών της Ένωσης, καθώς και των κανόνων απευθείας μεταφοράς αυτών στην εσωτερική έννομη τάξη, ή εμπίπτουν στην εν λόγω έννοια και οι κανονιστικές και νομοθετικές διατάξεις εφαρμογής αρχών του ευρωπαϊκού δικαίου;

5)

Προσκρούει στην αρχή της ειδικότητας, η οποία καθιερώνεται με την αιτιολογική σκέψη 10 και το άρθρο 3, παράγραφος 4, της οδηγίας 2005/29/ΕΚ, καθώς και στο άρθρο 37 της οδηγίας 2009/72/ΕΚ και στο άρθρο 41 της οδηγίας 2009/73/ΕΚ ερμηνεία των αντίστοιχων κανόνων μεταφοράς στην εθνική έννομη τάξη κατά την οποία, οσάκις σε ρυθμιζόμενο τομέα, ο οποίος διαθέτει τομεακή ρύθμιση «περί προστασίας καταναλωτών» αναθέτουσα ρυθμιστικές εξουσίες και εξουσίες επιβολής κυρώσεων στην αρμόδια αρχή του τομέα, διαπιστώνεται συμπεριφορά εμπίπτουσα στην έννοια της «επιθετικής πρακτικής», κατά τα άρθρα 8 και 9 της οδηγίας 2005/29/ΕΚ, ή της «επιθετικής υπό οποιεσδήποτε περιστάσεις» πρακτικής, κατά το παράρτημα I της οδηγίας 2005/29/ΕΚ, πρέπει να εφαρμόζεται πάντα η γενική νομοθεσία για τις αθέμιτες πρακτικές, τούτο δε ακόμη και όταν υφίσταται τομεακή νομοθεσία, θεσπισθείσα για την προστασία των (ίδιων) καταναλωτών και βασιζόμενη σε διατάξεις του δικαίου της Ένωσης, η οποία ρυθμίζει διεξοδικώς τις ίδιες «επιθετικές πρακτικές» και «επιθετικές υπό οποιεσδήποτε περιστάσεις» πρακτικές ή, εν πάση περιπτώσει, τις ίδιες «αθέμιτες πρακτικές»;

9.10.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 338/9

1)

Συνάδει προς το άρθρο 93, παράγραφος 1, και το άρθρο 94 του κανονισμού 1306/2013 (1) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου καθώς και προς τις ελάχιστες προδιαγραφές που τίθενται στο παράρτημα II του κανονισμού αυτού η υποχρέωση διατηρήσεως λίθινων τάφων, την οποία επιβάλλει κράτος μέλος σε όποιον ζητεί ενιαία στρεμματική ενίσχυση καθώς και ενίσχυση για τις επωφελείς για το κλίμα και το περιβάλλον πρακτικές, σε περίπτωση παραβάσεως της οποίας εφαρμόζεται η προβλεπόμενη στο άρθρο 39 του κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμού 640/2014 (2) της Επιτροπής διοικητική κύρωση μειώσεως των ενισχύσεων κατά 3 %;

2)

Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως στο πρώτο ερώτημα πρέπει όποιος ζητεί ενιαία στρεμματική ενίσχυση καθώς και ενίσχυση για τις επωφελείς για το κλίμα και το περιβάλλον πρακτικές, σύμφωνα με το άρθρο 72, παράγραφος 1, στοιχείο αʹ, το άρθρο 91, παράγραφοι 1 και 2, το άρθρο 93, παράγραφος 1, και το άρθρο 94 του κανονισμού 1306/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου και σύμφωνα με το άρθρο 4, παράγραφος 1, στοιχεία βʹ, γʹ και εʹ, του κανονισμού 1307/2013 (3) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, να τηρεί τις επιταγές σχετικά με την καλή γεωργική και περιβαλλοντική κατάσταση των εκτάσεων στο σύνολο της γεωργικής του εκμεταλλεύσεως, για να αποφύγει την επιβολή διοικητικής κυρώσεως, ή μόνο στη γεωργική έκταση για την οποία ζητείται συγκεκριμένα ενίσχυση;

9.10.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 338/9

—

να διαπιστώσει ότι η Δημοκρατία της Πολωνίας παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 6, παράγραφος 3, της οδηγίας 92/43/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 21ης Μαΐου 1992, για τη διατήρηση των φυσικών οικοτόπων καθώς και της άγριας πανίδας και χλωρίδας (στο εξής: οδηγία για τους οικοτόπους) (1), καθόσον ενέκρινε παράρτημα του σχεδίου διαχείρισης δασών για τη δασική περιοχή Białowieża χωρίς να εξακριβώσει ότι τούτο δεν θα έχει αρνητική επίδραση στην ακεραιότητα της περιοχής PLC200004 Puszcza Białowieska, η οποία συνιστά τόπο κοινοτικής σημασίας (ΤΚΣ) και ζώνη ειδικής προστασίας (ΖΕΠ),

—

να διαπιστώσει ότι η Δημοκρατία της Πολωνίας παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 6, παράγραφος 1, της οδηγίας για τους οικοτόπους, και από το άρθρο 4, παράγραφοι 1 και 2, της οδηγίας 2009/147/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 30ής Νοεμβρίου 2009, περί της διατηρήσεως των αγρίων πτηνών (οδηγία για τα πτηνά) (2), καθόσον δεν θέσπισε τα αναγκαία μέτρα διατήρησης που ανταποκρίνονται στις οικολογικές απαιτήσεις των τύπων φυσικών οικοτόπων του παραρτήματος I και των ειδών του παραρτήματος II της οδηγίας για τους οικοτόπους, καθώς και των πτηνών του παραρτήματος Ι της οδηγίας για τα πτηνά και των μη περιλαμβανόμενων στο εν λόγω παράρτημα αποδημητικών ειδών των οποίων η έλευση είναι τακτική, και για τα οποία η περιοχή PLC200004 Puszcza Białowieska έχει οριστεί ως ΤΚΣ και ΖΕΠ,

—

να διαπιστώσει ότι η Δημοκρατία της Πολωνίας παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 12, παράγραφος 1, στοιχεία α' και δ', της οδηγίας για τους οικοτόπους, καθόσον δεν εξασφάλισε αυστηρή προστασία των σαπροξυλικών κανθάρων (Cucujus cinnaberinus, Buprestis splendens, Phryganophilus ruficollis και Pytho kolwensis) του παραρτήματος IV της οδηγίας για τους οικοτόπους, δηλαδή δεν απαγόρευσε τη σκόπιμη θανάτωση και παρενόχλησή τους ή τη βλάβη ή καταστροφή των τόπων αναπαραγωγής τους στη δασική περιοχή Białowieża, και

—

να διαπιστώσει ότι η Δημοκρατία της Πολωνίας παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 5, στοιχεία β' και δ', της οδηγίας για τα πτηνά, καθόσον δεν εξασφάλισε την προστασία των ειδών πτηνών που περιγράφονται στο άρθρο 1 της οδηγίας για τα πτηνά, και ειδικότερα του λευκονώτη δρυοκολάπτη (Dendrocopos leucotos), του τριδάκτυλου δρυοκολάπτη (Picoides tridactylus), της σπουργιτόγλαυκας (Glaucidium passerinum) και του αιγιωλιού (Aegolius funereus), δηλαδή δεν εξασφάλισε ότι τα είδη αυτά δεν θα θανατώνονται και δεν θα παρενοχλούνται κατά την περίοδο αναπαραγωγής και φωλεοποίησης καθώς και ότι, εντός της δασικής περιοχής Białowieża, οι φωλιές και τα αυγά τους δεν θα καταστρέφονται, βλάπτονται ή απομακρύνονται,

—

να καταδικάσει τη Δημοκρατία της Πολωνίας στα δικαστικά έξοδα.

9.10.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 338/11

α)

Πρέπει, σύμφωνα με την οδηγία 92/43/ΕΟΚ (1) του Συμβουλίου, της 21ης Μαΐου 1992, για τη διατήρηση των φυσικών οικοτόπων καθώς και της άγριας πανίδας και χλωρίδας, όπως τροποποιήθηκε [οδηγία για τους οικοτόπους], να προσδιορίζεται στην έκθεση περιβαλλοντικών επιπτώσεων το σύνολο των οικοτόπων και των ειδών για τα οποία προστατεύεται μια περιοχή;

β)

Πρέπει [σύμφωνα με την οδηγία για τους οικοτόπους] να προσδιορίζονται και να αναλύονται στην έκθεση περιβαλλοντικών επιπτώσεων οι πιθανές επιπτώσεις σε όλα τα είδη (και όχι μόνο στα προστατευόμενα) που αποτελούν τμήμα ενός προστατευόμενου οικοτόπου και συμβάλλουν στη διαμόρφωσή του;

γ)

Πρέπει [σύμφωνα με την οδηγία για τους οικοτόπους] να αναλύονται ρητώς στην έκθεση περιβαλλοντικών επιπτώσεων οι επιπτώσεις του προτεινόμενου έργου στα προστατευόμενα είδη και στους οικοτόπους τόσο στην ειδική ζώνη διατηρήσεως όσο και εκτός αυτής;

δ)

Πρέπει, σύμφωνα με την οδηγία 2011/92/ΕΕ (2) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 13ης Δεκεμβρίου 2011, για την εκτίμηση των επιπτώσεων ορισμένων σχεδίων δημοσίων και ιδιωτικών έργων στο περιβάλλον, όπως τροποποιήθηκε, να αναλύεται ρητώς στην έκθεση περιβαλλοντικών επιπτώσεων εάν το προτεινόμενο έργο θα έχει σημαντικές επιπτώσεις στα είδη που προσδιορίζονται στην έκθεση;

ε)

Συνιστά «κύρια εναλλακτική λύση» κατά την έννοια του άρθρου 5, παράγραφος 3, στοιχείο δ', της οδηγίας 2011/92/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 13ης Δεκεμβρίου 2011, για την εκτίμηση των επιπτώσεων ορισμένων σχεδίων δημοσίων και ιδιωτικών έργων στο περιβάλλον, όπως τροποποιήθηκε, μια επιλογή η οποία ελήφθη υπόψη και αναλύθηκε από τον κύριο του έργου στην έκθεση περιβαλλοντικών επιπτώσεων ή/και την οποία υποστήριξαν ορισμένοι από τους ενδιαφερομένους ή/και την οποία εξέτασε η αρμόδια αρχή, ακόμη και αν απορρίφθηκε από τον κύριο του έργου σε πρώιμο στάδιο;

στ)

Πρέπει, σύμφωνα με την οδηγία 2011/92/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 13ης Δεκεμβρίου 2011, για την εκτίμηση των επιπτώσεων ορισμένων σχεδίων δημοσίων και ιδιωτικών έργων στο περιβάλλον, όπως τροποποιήθηκε, να περιλαμβάνονται στην έκθεση περιβαλλοντικών επιπτώσεων επαρκή στοιχεία ως προς τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις κάθε εναλλακτικής λύσεως, ώστε να είναι εφικτή η σύγκριση μεταξύ των διαφορετικών εναλλακτικών λύσεων ως προς τη φιλικότητά τους προς το περιβάλλον ή/και πρέπει να αναφέρεται ρητώς στην έκθεση περιβαλλοντικών επιπτώσεων η μεθοδολογία βάσει της οποίας ελήφθησαν υπόψη οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις των εναλλακτικών λύσεων;

ζ)

Πρέπει να θεωρηθεί ότι απαίτηση του άρθρου 5, παράγραφος 3, στοιχείο δ', της οδηγίας 2011/92/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 13ης Δεκεμβρίου 2011, για την εκτίμηση των επιπτώσεων ορισμένων σχεδίων δημοσίων και ιδιωτικών έργων στο περιβάλλον, όπως τροποποιήθηκε, ότι ο κύριος του έργου πρέπει να αιτιολογήσει την επιλογή του, «λαμβανομένων υπόψη των επιπτώσεων στο περιβάλλον», εφαρμόζεται μόνο για την τελική επιλογή ή εφαρμόζεται, επίσης, για τις κυριότερες εναλλακτικές λύσεις που μελετήθηκαν, ώστε να πρέπει να αναλύονται οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις των εν λόγω επιλογών;

η)

Είναι σύμφωνο με τους σκοπούς της [οδηγίας για τους οικοτόπους] να καθορίζονται λεπτομέρειες της φάσεως κατασκευής (όπως η τοποθεσία του εργοταξίου και οι εργοταξιακοί δρόμοι) μετά την έκδοση της πολεοδομικής άδειας και, αν ναι, μπορεί η αρμόδια δημόσια αρχή να επιτρέψει στον κύριο του έργου να ρυθμίσει μονομερώς τέτοια ζητήματα στο πλαίσιο της χορηγηθείσας πολεοδομικής άδειας και να γνωστοποιήσει εκ των υστέρων τις ρυθμίσεις αυτές στη δημόσια αρχή αντί να ζητήσει εκ των προτέρων την έγκρισή της;

θ)

Υποχρεούται η αρμόδια αρχή να καταγράψει στα πρακτικά, σύμφωνα με την [οδηγία για τους οικοτόπους], κατά πόσον η άποψη των εμπειρογνωμόνων που παρουσιάσθηκε ενώπιόν της συνηγορεί υπέρ της συγκεντρώσεως περισσότερων στοιχείων πριν από τη χορήγηση της πολεοδομικής άδειας, ώστε λεπτομερώς και με σαφήνεια να αποκλείεται οποιαδήποτε αμφιβολία ως προς το περιεχόμενο και τις επιπτώσεις μιας τέτοιας εμπειρογνωμοσύνης;

ι)

Υποχρεούται η αρμόδια αρχή, σύμφωνα με την [οδηγία για τους οικοτόπους], να αιτιολογήσει, είτε απλώς είτε λεπτομερώς, την απόφασή της να απορρίψει το συμπέρασμα του ελεγκτή της ότι απαιτούνται περαιτέρω στοιχεία ή επιστημονική μελέτη πριν από τη χορήγηση πολεοδομικής άδειας; και

κ)

Πρέπει, σύμφωνα με την [οδηγία για τους οικοτόπους], η δημόσια αρχή, όταν προβαίνει στη δέουσα εκτίμηση, να αιτιολογεί λεπτομερώς και με σαφήνεια την απόφασή της ως προς κάθε της στοιχείο;

9.10.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 338/12

—

να διαπιστώσει ότι, μη λαμβάνοντας όλα τα αναγκαία μέτρα προκειμένου να παύσει το συντομότερο δυνατόν, σύμφωνα με τα άρθρα 7, στοιχείο ζ', και 13 της οδηγίας 1999/31/ΕΚ του Συμβουλίου, της 26ης Απριλίου 1999, περί υγειονομικής ταφής των αποβλήτων (ΕΕ L 182, σ. 1), η λειτουργία των χώρων υγειονομικής ταφής αποβλήτων (ΧΥΤΑ) που δεν έλαβαν, σύμφωνα με το άρθρο 8 της οδηγίας αυτής, άδεια συνέχισης των δραστηριοτήτων ή μη λαμβάνοντας τα αναγκαία μέτρα για να εξασφαλίσει τη συμμόρφωση των ΧΥΤΑ που έλαβαν άδεια συνέχισης των δραστηριοτήτων προς τις προβλεπόμενες από την οδηγία απαιτήσεις, πλην των απαιτήσεων του παραρτήματος Ι, σημείο 1, της ίδιας οδηγίας, η Ιταλική Δημοκρατία παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 14, στοιχείο β', δεύτερη περίοδος, και από το άρθρο 14, στοιχείο γ', της οδηγίας αυτής, σε σχέση με τους ακόλουθους ΧΥΤΑ: 1) Avigliano (Loc. Serre Le Brecce) 2) Ferrandina (Loc. Venita) 3) Genzano di Lucania (Loc. Matinella) 4) Latronico (Loc. Torre) 5) Lauria (Loc. Carpineto) 6) Maratea (Loc. Montescuro) 7) Moliterno (Loc. Tempa La Guarella) 8) Potenza (Loc. Montegrosso-Pallareta: ΧΥΤΑ του οποίου η παύση λειτουργίας προβλεπόταν για τον Σεπτέμβριο του 2016) 9) Potenza (Loc. Montegrosso-Pallareta: ΧΥΤΑ δηλωθείς ως ουδέποτε χρησιμοποιηθείς) 10) Rapolla (Loc. Albero in Piano) 11) Roccanova (Loc. Serre) 12) Sant’Angelo Le Fratte (Loc. Farisi) 13) Campotosto (Loc. Reperduso) 14) Capistrello (Loc. Trasolero) 15) Francavilla (Valle Anzuca) 16) L’Aquila (Loc. Ponte delle Grotte) 17) Andria (D’Oria G.& C. s.n.c) 18) Canosa (CO.BE.MA) 19) Bisceglie (CO.GE.SER) 20) Andria (F.lli Acquaviva) 21) Trani (BAT-Igea s.r.l.) 22) Torviscosa (Società Caffaro),

—

να διαπιστώσει ότι, μη λαμβάνοντας όλα τα αναγκαία μέτρα προκειμένου να παύσει το συντομότερο δυνατόν, σύμφωνα με τα άρθρα 7, στοιχείο ζ', και 13 της οδηγίας 1999/31/ΕΚ του Συμβουλίου, της 26ης Απριλίου 1999, περί υγειονομικής ταφής των αποβλήτων, η λειτουργία των ΧΥΤΑ που δεν έλαβαν, σύμφωνα με το άρθρο 8 της οδηγίας αυτής, άδεια συνέχισης των δραστηριοτήτων, η Ιταλική Δημοκρατία παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 14, στοιχείο β', δεύτερη περίοδος της οδηγίας αυτής, σε σχέση με τους ακόλουθους ΧΥΤΑ: 23) Atella (Loc. Cafaro) 24) Corleto Perticara (Loc. Tempa Masone) 25) Marsico Nuovo (Loc. Galaino) 26) Matera (Loc. La Martella) 27) Pescopagano (Loc. Domacchia) 28) Rionero in Volture (Loc. Ventaruolo) 29) Salandra (Loc. Piano del Governo) 30) San Mauro Forte (Loc. Priati) 31) Senise (τοπ. Palomabara) 32) Tito (Loc. Aia dei Monaci) 33) Tito (Loc. Valle del Forno) 34) Capestrano (Loc. Tirassegno) 35) Castellalto (Loc. Colle Coccu) 36) Castelvecchio Calvisio (Loc. Termine) 37) Corfinio (Loc. Cannucce) 38) Corfinio (Loc. Case querceto) 39) Mosciano S. Angelo (Loc. Santa Assunta) 40) S. Omero (Loc. Ficcadenti) 41) Montecorvino Pugliano (Loc. Parapoti) 42) San Bartolomeo in Galdo (Loc. Serra Pastore) 43) Trivigano (ex Cava Zof) 44) Torviscosa (Loc. La Valletta)

—

να καταδικάσει την Ιταλική Δημοκρατία στα δικαστικά έξοδα.

9.10.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 338/14

1)

Απορρίπτει την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων.

2)

Επιφυλάσσεται ως προς τα δικαστικά έξοδα.

9.10.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 338/14

1)

Απορρίπτει την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων.

2)

Επιφυλάσσεται ως προς τα δικαστικά έξοδα.

9.10.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 338/15

1)

Αναστέλλει την εκτέλεση της αποφάσεως της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της 13ης Ιουλίου 2016, η οποία εκδόθηκε βάσει του κανονισμού (EK) 1049/2001, σχετικά με αίτηση προσβάσεως σε έγγραφα η οποία καταχωρίσθηκε με αριθμό πρωτοκόλλου GestDem2015/5711A-018-2014, καθόσον με την απόφαση αυτή παρέχεται πρόσβαση στα έγγραφα που εξέδωσε η Δημοκρατία της Μάλτας.

2)

Επιφυλάσσεται ως προς τα δικαστικά έξοδα.

9.10.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 338/15

—

να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση της 8ης Μαΐου 2017, περί μη προκρίσεως της προσφοράς της στο πλαίσιο της διαδικασίας αναθέσεως συμβάσεως EIGE/2017/OPER/04 «Aκρωτηριασμός των γυναικείων γεννητικών οργάνων: Αξιολογώντας δεδομένα για κορίτσια σε κίνδυνο», καθώς και τις μεταγενέστερες αποφάσεις περί προκρίσεως της προσφοράς άλλου υποψηφίου και περί αναθέσεως της συμβάσεως σε αυτόν·

—

να υποχρεώσει το καθού-εναγόμενο να αποκαταστήσει τη ζημία που η προσφεύγουσα-ενάγουσα υπέστη και να καταβάλει τόκο 8 % ή, επικουρικώς, να της καταβάλει αποζημίωση, προσαυξημένη κατά 8 %·

—

να καταδικάσει το καθού-εναγόμενο στα δικαστικά έξοδα.

1.

Ο πρώτος λόγος αντλείται από παραβίαση της αρχής της ίσης μεταχειρίσεως, της αρχής της διαφάνειας και της αρχής της συνετούς δράσεως, από παράβαση του καθήκοντος εμπιστευτικότητας, καθώς και από πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως.

2.

Ο δεύτερος λόγος αντλείται από ανακολουθίες στην αιτιολογία της προσβαλλόμενης αποφάσεως και από παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας κατά την αξιολόγηση της προσφοράς της προσφεύγουσας-ενάγουσας.

3.

Ο τρίτος λόγος αντλείται από προσβολή του δικαιώματος χρηστής διοικήσεως.

9.10.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 338/16

—

να διαπιστώσει ότι το Ενιαίο Συμβούλιο Εξυγίανσης (SRB) παρέβη το δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης καθόσον εξέδωσε κατά την εκτελεστική σύνοδό του της 7ης Ιουνίου 2017 την απόφαση SRB/EES/2017/08 με την οποία ενέκρινε το καθεστώς εξυγίανσης του χρηματοπιστωτικού ιδρύματος Banco Popular Español, S.A.·

—

να ακυρώσει συνεπώς με ex tunc αποτελέσματα την εν λόγω απόφαση καθώς και τις μεταγενέστερες εκτελεστικές πράξεις που εκδόθηκαν ενδεχομένως από το SRB.

9.10.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 338/17

—

να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—

να κηρύξει παράνομα και ανεφάρμοστα τα άρθρα 18 και 29 του κανονισμού (ΕΕ) 806/2014·

—

να καταδικάσει το καθού Ενιαίο Συμβούλιο Εξυγίανσης στα δικαστικά έξοδα.

9.10.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 338/17

—

να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—

να καταδικάσει το καθού στα δικαστικά έξοδα.

—

Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 207/2009.

9.10.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 338/18

—

να ακυρώσει την απόφαση του πρώτου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 25ης Μαΐου 2017 (υπόθεση R 1870/2016-1) και, κατά συνέπεια, να διαγράψει το σήμα της αιτούσας·

επικουρικώς

—

να ακυρώσει την απόφαση του πρώτου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 25ης Μαΐου 2017 (υπόθεση R 1870/2016-1) και να αναπέμψει την υπόθεση στο Γραφείο·

επικουρικώς

—

να ακυρώσει την απόφαση του πρώτου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Διανοητικής Ιδιοκτησίας της 25ης Μαΐου 2017 (υπόθεση R 1870/2016-1).

—

Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β' του κανονισμού 207/2009·

9.10.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 338/19

—

να ακυρώσει τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 2017/993 της Επιτροπής, της 12ης Ιουνίου 2017, σχετικά με την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΚ) 329/2007 του Συμβουλίου για την επιβολή περιοριστικών μέτρων κατά της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κορέας (ΕΕ 2017, L 149, σ. 67) και την απόφαση (ΚΕΠΠΑ) 2016/849 του Συμβουλίου, της 27ης Μαΐου 2016, για την επιβολή περιοριστικών μέτρων κατά της Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Κορέας (ΕΕ 2017, L 149, σ. 75), καθόσον εγγράφουν τον προσφεύγοντα στον κατάλογο των προσώπων και οντοτήτων έναντι των οποίων επιβάλλονται περιοριστικά μέτρα.

—

να καταδικάσει τους καθών στα δικαστικά έξοδα του προσφεύγοντος.

1.

Με τον πρώτο λόγο, ο προσφεύγων προβάλλει ότι οι καθών δεν αιτιολόγησαν καταλλήλως ή αρκούντως την εγγραφή του στον κατάλογο.

2.

Με τον δεύτερο λόγο, ο προσφεύγων προβάλλει ότι οι καθών υπέπεσαν σε πρόδηλη πλάνη καθόσον έκριναν ότι ο ίδιος πληροί οποιοδήποτε από τα κριτήρια εγγραφής στον κατάλογο· δεν υφίσταται πραγματική βάση για την εγγραφή αυτή.

3.

Με τον τρίτο λόγο, ο προσφεύγων προβάλλει ότι οι καθών προέβησαν σε κατάχρηση εξουσίας καθόσον επιχείρησαν να καταστήσουν αναποτελεσματικό και, επομένως, να παρακάμψουν το δικαίωμά του αποτελεσματικής ένδικης προστασίας όσον αφορά την εγγραφή του σε κατάλογο δυνάμει του άρθρου 230 ΣΛΕΕ και/ή προσέβαλαν το δικαίωμα ίσης μεταχειρίσεως του προσφεύγοντος.

4.

Με τον τέταρτο λόγο, ο προσφεύγων προβάλλει ότι οι καθών δεν του παρουσίασαν, πριν την επανεγγραφή του στον κατάλογο, τα αποδεικτικά στοιχεία στα οποία φέρονται να στήριξαν την απόφασή τους περί επανεγγραφής του.

5.

Με τον πέμπτο λόγο, ο προσφεύγων προβάλλει ότι οι καθών παραβίασαν τη νομοθεσία περί προστασίας των προσωπικών δεδομένων.

6.

Με τον έκτο λόγο, ο προσφεύγων προβάλλει ότι οι καθών προσέβαλαν, αδικαιολόγητα και δυσανάλογα, τα θεμελιώδη δικαιώματά του, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματός του ιδιοκτησίας, της επιχειρηματικής του ελευθερίας και του δικαιώματος της προστασίας της φήμης του.

9.10.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 338/19

—

να ακυρώσει τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 2017/993 της Επιτροπής, της 12ης Ιουνίου 2017, σχετικά με την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΚ) 329/2007 του Συμβουλίου για την επιβολή περιοριστικών μέτρων κατά της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κορέας (ΕΕ 2017, L 149, σ. 67), την απόφαση (ΚΕΠΠΑ) 2017/994 του Συμβουλίου, της 12ης Ιουνίου 2017, για την τροποποίηση της απόφασης (ΚΕΠΠΑ) 2016/849 σχετικά με την επιβολή περιοριστικών μέτρων κατά της Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Κορέας (ΕΕ 2017, L 149, σ. 75), την εκτελεστική απόφαση (ΚΕΠΠΑ) 2017/1459 του Συμβουλίου, της 10ης Αυγούστου 2017, για την εφαρμογή της απόφασης (ΚΕΠΠΑ) 2016/849 για την επιβολή περιοριστικών μέτρων κατά της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κορέας (ΕΕ 2017, L 208, σ. 38), και τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 2017/1457 της Επιτροπής, της 10ης Αυγούστου 2017, για την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΚ) 329/2007 του Συμβουλίου για την επιβολή περιοριστικών μέτρων κατά της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κορέας (ΕΕ 2017, L 208, σ. 33), καθόσον εγγράφουν την προσφεύγουσα στον κατάλογο των οντοτήτων στις οποίες επιβάλλονται περιοριστικά μέτρα.

—

να καταδικάσει τους καθών στα δικαστικά έξοδα της προσφεύγουσας.

1.

Με τον πρώτο λόγο, η προσφεύγουσα προβάλλει ότι οι καθών δεν αιτιολόγησαν καταλλήλως ή αρκούντως την εγγραφή της στον κατάλογο.

2.

Με τον δεύτερο λόγο, η προσφεύγουσα προβάλλει ότι οι καθών υπέπεσαν σε πρόδηλη πλάνη καθόσον έκριναν ότι η ίδια πληροί οποιοδήποτε από τα κριτήρια εγγραφής στον κατάλογο· δεν υφίσταται πραγματική βάση για την εγγραφή αυτή.

3.

Με τον τρίτο λόγο, η προσφεύγουσα προβάλλει ότι οι καθών δεν της παρουσίασαν πριν την επανεγγραφή της στον κατάλογο τα αποδεικτικά στοιχεία στα οποία φέρονται να στήριξαν την απόφασή τους περί επανεγγραφής ή την εφαρμογή της εγγραφής της σε κατάλογο του ΟΗΕ από την ΕΕ, προσβάλλοντας έτσι τα δικαιώματα άμυνας της προσφεύγουσας και του δικαιώματός της αποτελεσματικής ένδικης προστασίας.

4.

Με τον τέταρτο λόγο, η προσφεύγουσα προβάλλει ότι οι καθών δεν εκπλήρωσαν τις υποχρεώσεις τους καθόσον αποφάσισαν να την εγγράψουν στον κατάλογο κατόπιν της εγγραφής της σε κατάλογο του ΟΗΕ.

5.

Με τον πέμπτο λόγο, η προσφεύγουσα προβάλλει ότι οι καθών προέβησαν σε κατάχρηση εξουσίας καθόσον επιχείρησαν να καταστήσουν αναποτελεσματικό και, επομένως, να παρακάμψουν το δικαίωμά της αποτελεσματικής ένδικης προστασίας όσον αφορά την εγγραφή της σε κατάλογο δυνάμει του άρθρου 230 ΣΛΕΕ και/ή προσέβαλαν το δικαίωμα ίσης μεταχειρίσεως της προσφεύγουσας.

6.

Με τον έκτο λόγο, η προσφεύγουσα προβάλλει ότι οι καθών παραβίασαν τη νομοθεσία περί προστασίας των προσωπικών δεδομένων.

7.

Με τον έβδομο λόγο, η προσφεύγουσα προβάλλει ότι οι καθών προσέβαλαν, αδικαιολόγητα και δυσανάλογα, τα θεμελιώδη δικαιώματά της, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματός της ιδιοκτησίας, της επιχειρηματικής της ελευθερίας και του δικαιώματος της προστασίας της φήμης της.

9.10.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 338/20

—

να ακυρώσει την απόφαση C(2017) 3220 τελικό της Επιτροπής, της 29ης Μαΐου 2017, περί μέτρων ενισχύσεως μη φορολογικού χαρακτήρα που έλαβε η Γερμανία υπέρ της Jugendherberge Berlin Ostkreuz gGmbH (κ.λπ.) SA.43145 (2016/FC) (ΕΕ 2017, C 193, σ. 1) και

—

να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

—

Η Επιτροπή προσέβαλε διαδικαστικά δικαιώματα της προσφεύγουσας, στο μέτρο που εξέδωσε την προσβαλλόμενη απόφασή της μόνον κατόπιν προκαταρκτικής εξετάσεως, ενώ όφειλε να κινήσει επίσημη διαδικασία έρευνας. Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η Επιτροπή, εξετάζοντας, όπως όφειλε, τις πληροφορίες και τα αποδεικτικά στοιχεία που είχε στη διάθεσή της, θα έπρεπε να αμφιβάλει σχετικά με τη συμβατότητα των μέτρων ενισχύσεως μη φορολογικού χαρακτήρα που είχε παρανόμως λάβει η Γερμανία υπέρ της Jugendherberge Berlin Ostkreuz gGmbH (κ.λπ.).

—

Η προσφεύγουσα υποστηρίζει περαιτέρω ότι η Επιτροπή παρέβη την υποχρέωση αιτιολογήσεως που υπέχει από το άρθρο 296 ΣΛΕΕ, παράγραφος 2, καθόσον κατ’ ουσία δεν εξέτασε ή εξέτασε μόνον ανεπαρκώς, στην προσβαλλόμενη απόφασή της, τις πληροφορίες και τα αποδεικτικά στοιχεία που ήγειραν αμφιβολίες ως προς τη συμβατότητα των επίμαχων μέτρων ενισχύσεως.

9.10.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 338/21

—

να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—

να καταδικάσει το EUIPO στα δικαστικά έξοδα.

—

Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 207/2009.

9.10.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 338/22

9.10.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 338/23