25.9.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 318/1

25.9.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 318/2

1)

Έχει η ρήτρα standstill του άρθρου 7 της αποφάσεως 2/76 του Συμβουλίου Συνδέσεως αντικατασταθεί εξ ολοκλήρου από τη ρήτρα standstill του άρθρου 13 της αποφάσεως 1/80 του Συμβουλίου Συνδέσεως ή πρέπει η νομιμότητα των νέων περιορισμών στην ελεύθερη κυκλοφορία των εργαζομένων, οι οποίοι θεσπίστηκαν κατά την περίοδο μεταξύ της ενάρξεως ισχύος της αποφάσεως 2/76 και της θέσεως σε εφαρμογή του άρθρου 13 της αποφάσεως 1/80 του Συμβουλίου Συνδέσεως, να εξακολουθήσει να κρίνεται με γνώμονα το άρθρο 7 της αποφάσεως 2/76 του Συμβουλίου Συνδέσεως;

2)

Σε περίπτωση που στο πρώτο ερώτημα δοθεί η απάντηση ότι το άρθρο 7 της αποφάσεως 2/76 του Συμβουλίου Συνδέσεως δεν έχει αντικατασταθεί εξ ολοκλήρου: ισχύει, στο σύνολό της, η νομολογία του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης που αφορά το άρθρο 13 της αποφάσεως 1/80 του Συμβουλίου Συνδέσεως και για την περίπτωση εφαρμογής του άρθρου 7 της αποφάσεως 2/76 του Συμβουλίου Συνδέσεως, με αποτέλεσμα το άρθρο 7 της αποφάσεως 2/76 του Συμβουλίου Συνδέσεως να καλύπτει κατά βάση και εθνική ρύθμιση που άρχισε να ισχύει από τις 5 Οκτωβρίου 1980, βάσει της οποίας η μετάβαση στο οικείο κράτος μέλος με σκοπό την επανένωση με τον Τούρκο εργαζόμενο σύζυγο εξαρτάται από τη χορήγηση εθνικής θεωρήσεως εισόδου;

3)

Μπορεί η θέσπιση τέτοιας εθνικής ρυθμίσεως να δικαιολογηθεί από επιτακτικό λόγο γενικού συμφέροντος, ειδικότερα δε από τον σκοπό του αποτελεσματικού ελέγχου της μεταναστεύσεως και της διαχειρίσεως των μεταναστευτικών ροών, όταν οι ιδιαίτερες συνθήκες της συγκεκριμένης περιπτώσεως είναι δυνατόν να ληφθούν υπόψη μέσω ρήτρας εξαιρετικών περιστάσεων;

25.9.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 318/2

1)

Διαφεύγει ο αιτών άσυλο, κατά την έννοια του άρθρου 29, παράγραφος 2, δεύτερο εδάφιο, του κανονισμού (ΕΕ) 604/2013 (1), μόνον όταν αποφεύγει σκόπιμα και συνειδητά να παρουσιασθεί στις εθνικές αρχές που είναι αρμόδιες για την εκτέλεση της μεταφοράς προκειμένου να ματαιώσει ή να δυσχεράνει τη μεταφορά, ή αρκεί να μη διαμένει πλέον επί μακρά περίοδο στο διαμέρισμα που του έχει παραχωρηθεί και να μην έχει ενημερώσει τις αρχές σχετικά με τον τόπο διαμονής του με αποτέλεσμα να μην είναι δυνατή η εκτέλεση προγραμματισμένης μεταφοράς;

Μπορεί ο ενδιαφερόμενος να επικαλεσθεί την ορθή εφαρμογή της ως άνω διατάξεως και να προβάλει, στο πλαίσιο διαδικασίας κατά της αποφάσεως μεταφοράς, την ένσταση ότι η εξάμηνη προθεσμία μεταφοράς έχει εκπνεύσει, διότι αυτός δεν διέφευγε;

2)

Μπορεί να παραταθεί η προθεσμία που προβλέπει το άρθρο 29, παράγραφος 1, πρώτο εδάφιο, του κανονισμού (ΕΕ) 604/2013 μόνον εάν το κράτος μέλος που προβαίνει στη μεταφορά ενημερώσει το υπεύθυνο κράτος μέλος, πριν από την εκπνοή της προθεσμίας, ότι ο ενδιαφερόμενος διαφεύγει και ορίσει συγχρόνως συγκεκριμένη προθεσμία, η οποία δεν μπορεί να υπερβαίνει τους 18 μήνες, εντός της οποίας θα πραγματοποιηθεί η μεταφορά, ή είναι δυνατή η παράταση μόνον κατόπιν κοινής συμφωνίας των εμπλεκόμενων κρατών μελών για τον καθορισμό νέας προθεσμίας;

3)

Μήπως δεν επιτρέπεται η μεταφορά του αιτούντος άσυλο στο υπεύθυνο κράτος μέλος εάν ο αιτών, σε περίπτωση χορηγήσεως καθεστώτος διεθνούς προστασίας, θα διέτρεχε εκεί σοβαρό κίνδυνο, λαμβανομένων υπόψη των αναμενόμενων συνθηκών διαβιώσεως, να υποστεί μεταχείριση όπως αυτή που διαλαμβάνει το άρθρο 4 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης;

Εμπίπτει το ζήτημα αυτό στο πεδίο εφαρμογής του δικαίου της Ένωσης;

Ποια κριτήρια του δικαίου της Ένωσης πρέπει να χρησιμοποιούνται για την εκτίμηση των συνθηκών διαβιώσεως προσώπου που έχει αναγνωρισθεί ως δικαιούχος διεθνούς προστασίας;

25.9.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 318/3

25.9.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 318/4

1)

Έχει το άρθρο 3, παράγραφος 3, σε συνδυασμό με το παράρτημα Α, στοιχεία β' και γ', της oδηγίας 2003/55/ΕΚ (1) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 26ης Ιουνίου 2003, σχετικά με τους κοινούς κανόνες για την εσωτερική αγορά φυσικού αερίου και την κατάργηση της οδηγίας 98/30/ΕΚ (ΕΕ L 176, σελ. 57), την έννοια ότι η μη έγκαιρη και απευθείας πληροφόρηση του καταναλωτή φυσικού αερίου σχετικά με τις προϋποθέσεις, την αιτία και την έκταση μιας επικείμενης τροποποιήσεως των τιμολογίων για την προμήθεια φυσικού αερίου αποκλείει την τροποποίηση αυτή;

2)

Στην περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο ερώτημα αυτό:

Έχει το άρθρο 3, παράγραφος 3, σε συνδυασμό με το παράρτημα Α, στοιχεία β' και γ', της oδηγίας 2003/55/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 26ης Ιουνίου 2003, σχετικά με τους κοινούς κανόνες για την εσωτερική αγορά φυσικού αερίου και την κατάργηση της οδηγίας 98/30/ΕΚ, άμεση εφαρμογή από την 1η Ιουλίου 2004 έναντι ενός προμηθευτή ιδιωτικού δικαίου (γερμανική ΕΠΕ), για τον λόγο ότι οι εν λόγω διατάξεις της οδηγίας αυτής είναι απαλλαγμένες αιρέσεων και επομένως εφαρμοστέες χωρίς περαιτέρω πράξη μεταφοράς τους στην εσωτερική έννομη τάξη, απονέμουν δε δικαιώματα στον πολίτη έναντι μιας οντότητας η οποία, παρά την ιδιωτικού δικαίου μορφή της, ελέγχεται από το κράτος υπό την ιδιότητά του ως μοναδικού μετόχου της;

25.9.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 318/4

25.9.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 318/5

25.9.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 318/5

1)

Πρέπει να θεωρηθεί ότι μια επιχείρηση παρέχει η ίδια υπηρεσίες στον τομέα των μεταφορών κατά την έννοια του άρθρου 58, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ και του άρθρου 2, παράγραφος 2, στοιχείο δʹ, της οδηγίας 2006/123 (1), όταν συνεργάζεται με επιχείρηση αγοραίων αυτοκινήτων που έχει άδεια για τη μεταφορά επιβατών και, στο πλαίσιο της συνεργασίας αυτής, διαθέτει εφαρμογή για έξυπνα τηλέφωνα μέσω της οποίας οι χρήστες μπορούν να παραγγείλουν αγοραίο αυτοκίνητο με οδηγό, εάν οι υπηρεσίες οργανώσεως που παρέχει η πρώτη αυτή επιχείρηση συνδέονται στενά με τις υπηρεσίες μεταφοράς και ιδίως εάν αυτή

και

Σε περίπτωση που το Δικαστήριο δώσει αρνητική απάντηση στο πρώτο ερώτημα:

2)

Μπορεί να δικαιολογηθεί, υπό τις παρούσες συγκοινωνιακές συνθήκες, η απαγόρευση παροχής υπηρεσιών του είδους που εξετάζεται στην επίδικη περίπτωση, με σκοπό τη διασφάλιση του ανταγωνισμού και της λειτουργικότητας στον τομέα της μεταφοράς με ταξί, για λόγους προστασίας της δημόσιας τάξεως βάσει του άρθρου 16, παράγραφος 1, της οδηγίας 2006/123;

25.9.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 318/6

25.9.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 318/6

1)

Είναι η απαίτηση της αναλογικότητας η οποία προβλέπεται στο άρθρο 9α της οδηγίας 1999/62/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 17ης Ιουνίου 1999, περί επιβολής τελών στα βαρέα φορτηγά οχήματα που χρησιμοποιούν ορισμένα έργα υποδομής (1), όπως η απαίτηση αυτή έχει ερμηνευθεί από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην απόφαση της 22ας Μαρτίου 2017 επί των συνεκδικασθεισών υποθέσεων C-497/15 και C-498/15, Euro-Team (EU:C:2017:229), άμεσα εφαρμοστέα διάταξη της οδηγίας;

2)

Σε περίπτωση που η απαίτηση της αναλογικότητας η οποία προβλέπεται στο άρθρο 9α της οδηγίας 1999/62/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 17ης Ιουνίου 1999, περί επιβολής τελών στα βαρέα φορτηγά οχήματα που χρησιμοποιούν ορισμένα έργα υποδομής, όπως η απαίτηση αυτή έχει ερμηνευθεί από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην απόφαση της 22ας Μαρτίου 2017 επί των συνεκδικασθεισών υποθέσεων C - 497/15 και C-498/15, Euro-Team (EU:C:2017:229), δεν συνιστά άμεσα εφαρμοστέα διάταξη της οδηγίας:

έχει η σύμφωνη προς το δίκαιο της Ένωσης ερμηνεία του εθνικού δικαίου την έννοια ότι επιτρέπει και επιτάσσει την εκ μέρους του εθνικού δικαστηρίου και της εθνικής διοικητικής αρχής συμπλήρωση –χωρίς την επέμβαση του εθνικού νομοθέτη– της κρίσιμης εν προκειμένω ουγγρικής νομοθεσίας με την προσθήκη των ουσιαστικών κριτηρίων αναλογικότητας που καθορίζονται στην απόφαση του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 22ας Μαρτίου 2017 επί των συνεκδικασθεισών υποθέσεων C-497/15 και C-498/15, Euro-Team (EU:C:2017:229);

25.9.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 318/7

1)

Πρέπει το άρθρο 31 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ και το άρθρο 7, παράγραφος 1, της οδηγίας 2003/88/ΕΚ (1) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 4ης Νοεμβρίου 2003, σχετικά με ορισμένα στοιχεία της οργάνωσης του χρόνου εργασίας, να ερμηνευθούν υπό την έννοια ότι αντιβαίνει σε αυτά εθνική νομοθετική ρύθμιση βάσει της οποίας μπορεί να ορισθεί με συλλογική σύμβαση εργασίας ότι οι μειώσεις των αποδοχών, οι οποίες επέρχονται κατά το χρονικό διάστημα υπολογισμού λόγω εργασίας με μειωμένο ωράριο, επηρεάζουν τον υπολογισμό των αποδοχών αδείας, με συνέπεια ο εργαζόμενος να λαμβάνει για τη διάρκεια της ετήσιας ελάχιστης αδείας των τεσσάρων εβδομάδων μικρότερη αποζημίωση αδείας –ή μετά τη λήξη της εργασιακής σχέσεως μικρότερη αποζημίωση μη ληφθείσας αδείας– από ό,τι θα ελάμβανε εάν ο υπολογισμός της αποζημιώσεως αδείας στηριζόταν στις μέσες αποδοχές τις οποίες θα ελάμβανε ο εργαζόμενος στην περίοδο υπολογισμού άνευ των εν λόγω μειώσεων των αποδοχών; Σε περίπτωση [αρνητικής] απαντήσεως: Σε ποιο ποσοστό, υπολογιζόμενο βάσει των μέσων αποδοχών του εργαζομένου άνευ μειώσεων, θα μπορούσε να ανέρχεται κατ’ ανώτατο όριο η επιτραπείσα από τις εθνικές νομοθετικές ρυθμίσεις μείωση των αποδοχών αδείας βάσει συλλογικής συμβάσεως εργασίας, λόγω εργασίας με μειωμένο ωράριο κατά την περίοδο υπολογισμού, προκειμένου να μπορεί να θεωρηθεί ότι αυτή η εθνική ρύθμιση ερμηνεύεται κατά τρόπο σύμφωνο προς το δίκαιο της Ένωσης;

2)

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως επί του πρώτου ερωτήματος: Επιβάλλουν η γενική αρχή της ασφάλειας δικαίου και η απαγόρευση της αναδρομικότητας που ισχύουν στο δίκαιο της Ένωσης να περιοριστεί έναντι όλων των εμπλεκομένων η δυνατότητα επικλήσεως της ερμηνείας που θα δώσει το Δικαστήριο με την προδικαστική απόφασή του, στο πλαίσιο της παρούσας υποθέσεως, στις διατάξεις του άρθρου 31 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ και του άρθρου 7, παράγραφος 1, της οδηγίας 2003/88/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 4ης Νοεμβρίου 2003, σχετικά με ορισμένα στοιχεία της οργάνωσης του χρόνου εργασίας, ως προς τα διαχρονικά αποτελέσματά της, καθώς η νομολογία του ανώτατου εθνικού δικαστηρίου έχει αποφανθεί κατά το παρελθόν ότι οι συναφείς κανόνες της εθνικής νομοθεσίας και των εθνικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας δεν επιδέχονται ερμηνεία σύμφωνη προς το δίκαιο της Ένωσης; Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως του Δικαστηρίου στο ανωτέρω ερώτημα: Συνάδει προς το δίκαιο της Ένωσης η προστασία από τα εθνικά δικαστήρια της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης, βάσει της εθνικής νομοθεσίας, των εργοδοτών οι οποίοι επέδειξαν δικαιολογημένη εμπιστοσύνη στην πάγια νομολογία του ανώτατου εθνικού δικαστηρίου, ή απόκειται η προστασία της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης αποκλειστικά στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης;

25.9.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 318/7

—

να διαπιστώσει ότι το Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και Βόρειας Ιρλανδίας, μην αποδίδοντας το ποσό που αντιστοιχεί σε απώλεια ιδίων πόρων, το οποίο θα έπρεπε να είχε καθοριστεί και τεθεί στη διάθεση του προϋπολογισμού της Ένωσης δυνάμει των άρθρων 2, 6, 10, 11 και 17 του κανονισμού 1552/1989 (1) (άρθρα 2, 6, 10, 12 και 13 του κανονισμού 609/2014 (2)), εάν δεν είχαν εκδοθεί πιστοποιητικά εξαγωγής κατά παράβαση του άρθρου 101, παράγραφος 2, της αποφάσεως 91/482/ΕΟΚ (3) όσον αφορά τις εισαγωγές αλουμινίου από την Ανγκουίλα κατά τα έτη 1999 έως 2000, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 5 (μετέπειτα άρθρο 10) της Συνθήκης για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης (νυν άρθρο 4, παράγραφος 3, της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση), και

—

να καταδικάσει το Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας στα δικαστικά έξοδα.

1.

Μεταξύ του Μαρτίου 1999 και του Ιουνίου 2000, αλουμίνιο καταγωγής τρίτων χωρών το οποίο αρχικώς εισαγόταν στην Ανγκουίλα επανεξαγόταν εν συνεχεία από την Ανγκουίλα προς την Ιταλία. Οι αρχές της Ανγκουίλα είχαν χορηγήσει επιδότηση 25 δολαρίων ΗΠΑ (USD) ανά μετρικό τόνο για τη μεταφορά των εξαγόμενων προϊόντων (κρατική ενίσχυση στις μεταφορές) όσον αφορά τα διαμετακομιζόμενα εμπορεύματα μέσω της Ανγκουίλα. Η χορηγούμενη από την Ανγκουίλα ενίσχυση για τα διαμετακομιζόμενα εμπορεύματα, η οποία συνίστατο σε επιστροφή δασμών, συνεπαγόταν την ακύρωση της τελωνειακής ατέλειας σε περίπτωση που τα προϊόντα επανεξάγονταν από την Ανγκουίλα προς την Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι αρχές της Ανγκουίλα εφάρμοσαν εσφαλμένα το άρθρο 101, παράγραφος 2, της αποφάσεως 91/482/ΕΟΚ, καθόσον εξέδωσαν πιστοποιητικά εξαγωγής μολονότι δεν πληρούντο οι προϋποθέσεις για την έκδοσή τους. Συνεπεία της παραβάσεως του άρθρου 101, παράγραφος 2, της αποφάσεως 91/482/ΕΟΚ, λόγω της παράνομης εκδόσεως πιστοποιητικών εξαγωγής από τις αρχές της Ανγκουίλα, η Ιταλία δεν μπορούσε να εισπράξει δασμούς βάσει του άρθρου 24 ΣΕΚ (νυν 29 ΣΛΕΕ).

2.

Το Ηνωμένο Βασίλειο φέρει τη δημοσιονομική ευθύνη για την απώλεια των παραδοσιακών ιδίων πόρων η οποία προέκυψε από την έκδοση πιστοποιητικών εξαγωγής κατά παράβαση του άρθρου 101, παράγραφος 2, της αποφάσεως 91/482/ΕΟΚ. Οι αρχές του Ηνωμένου Βασιλείου δεν έλαβαν όλα τα απαραίτητα μέτρα ώστε να προστατεύσουν τα οικονομικά συμφέροντα της Ένωσης και να εξασφαλίσουν την ορθή εφαρμογή της αποφάσεως 91/482/ΕΟΚ από τις διοικητικές αρχές της Ανγκουίλα. Για την αποτελεσματική προστασία των οικονομικών συμφερόντων της Ένωσης, κάθε κράτος μέλος οφείλει να εξασφαλίζει την ορθή εφαρμογή των νομικών πράξεων που ισχύουν για τα υπερπόντια εδάφη του, όπως είναι η απόφαση 91/482/ΕΟΚ.

3.

Όταν από πράξεις ή παραλείψεις των αρχών κράτους μέλους επέρχεται απώλεια ιδίων πόρων, ποσό ίσο με το ποσό των απολεσθέντων ιδίων πόρων πρέπει να πιστώνεται στον προϋπολογισμό της Ένωσης. Ως εκ τούτου, το Ηνωμένο Βασίλειο οφείλει να αποδώσει στον προϋπολογισμό της Ένωσης το συνολικό ποσό στο οποίο συνίσταται η απώλεια ιδίων πόρων και να καταβάλλει τόκους υπερημερίας βάσει του άρθρου 11 το κανονισμού 1150/2000 (4).

25.9.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 318/8

1)

Έχει το άρθρο 11 της οδηγίας 2001/83 (1) ή κάθε άλλη διάταξη του δικαίου της Ένωσης την έννοια ότι μια γνωστοποίηση με την οποία ο αιτών άδεια κυκλοφορίας για γενόσημο φάρμακο ή ο κάτοχος αυτής, κατά την έννοια του άρθρου 10 της οδηγίας 2001/83, ενημερώνει την αρμόδια αρχή ότι αυτός, στην περίληψη των χαρακτηριστικών του προϊόντος και στο φύλλο οδηγιών χρήσεως, δεν παραθέτει τα τμήματα της περιλήψεως των χαρακτηριστικών του φαρμάκου αναφοράς που αναφέρονται στις ενδείξεις ή τις μορφές ποσολογίας που καλύπτονται από δίπλωμα ευρεσιτεχνίας τρίτου πρέπει να χαρακτηριστεί ως αίτημα περιορισμού της αδείας κυκλοφορίας, το οποίο συνεπάγεται ότι η άδεια κυκλοφορίας δεν ισχύει ή δεν ισχύει πλέον για τις ενδείξεις ή τις μορφές ποσολογίας που καλύπτονται από το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας;

2)

Εάν η απάντηση στο πρώτο ερώτημα είναι αρνητική, αντιτίθενται τα άρθρα 11 και 21, παράγραφος 3, της οδηγίας 2001/83 ή άλλες διατάξεις του δικαίου της Ένωσης, σε περίπτωση αδείας χορηγούμενης δυνάμει του άρθρου 6 σε συνδυασμό με το άρθρο 10 της οδηγίας 2001/83, στην εκ μέρους της αρμόδιας αρχής δημοσιοποίηση της περιλήψεως των χαρακτηριστικών του προϊόντος και του φύλλου οδηγιών χρήσεως, συμπεριλαμβανομένων των τμημάτων που αναφέρονται στις ενδείξεις ή τις μορφές ποσολογίας που καλύπτονται από δίπλωμα ευρεσιτεχνίας τρίτου, εφόσον ο αιτών την άδεια κυκλοφορίας ή ο κάτοχος αυτής ενημέρωσε την αρχή ότι δεν παραθέτει, στην περίληψη των χαρακτηριστικών του προϊόντος και στο φύλλο οδηγιών χρήσεως, τα τμήματα της περιλήψεως των χαρακτηριστικών του φαρμάκου αναφοράς που αναφέρονται στις ενδείξεις ή τις μορφές ποσολογίας που καλύπτονται από δίπλωμα ευρεσιτεχνίας τρίτου;

3)

Έχει σημασία για την απάντηση στο δεύτερο ερώτημα το γεγονός ότι η αρμόδια αρχή απαιτεί ο κάτοχος αδείας να περιλαμβάνει στο φύλλο οδηγιών χρήσεως, το οποίο αυτός πρέπει να εσωκλείει στη συσκευασία του φαρμάκου, παραπομπή στην ιστοσελίδα αυτής της αρχής στην οποία έχει δημοσιευτεί η περίληψη των χαρακτηριστικών του προϊόντος, συμπεριλαμβανομένων των τμημάτων που αναφέρονται στις ενδείξεις ή τις μορφές ποσολογίας που καλύπτονται από δίπλωμα ευρεσιτεχνίας τρίτου, ενώ αυτά τα τμήματα, κατ’ εφαρμογήν του άρθρου 11 της οδηγίας 2001/83, δεν παρατίθενται σε αυτό το φύλλο οδηγιών χρήσεως;

25.9.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 318/9

25.9.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 318/10

25.9.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 318/10

1)

Μπορεί ένας αναγνωρισμένος από τη Φλαμανδική Κυβέρνηση φορέας κοινωνικής κατοικίας, ο οποίος εκμισθώνει κοινωνική κατοικία σε καταναλωτή έναντι μισθώματος που εξαρτάται, αφενός, από την ισχύουσα στην αγορά μισθωτική αξία την οποία καθορίζει ο ίδιος ο φορέας και, αφετέρου, από το εισόδημα και τη σύνθεση της οικογένειας του μισθωτή, να χαρακτηριστεί ως επιχείρηση κατά την έννοια του δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης;

2)

Όταν ένας καταναλωτής μισθώνει κοινωνική κατοικία από αναγνωρισμένο φορέα κοινωνικής κατοικίας, αποτελεί η σχέση μεταξύ αυτού του φορέα κοινωνικής κατοικίας και αυτού του καταναλωτή, και ειδικότερα το άρθρο 11 του υποδείγματος συμβάσεως μισθώσεως, το οποίο αποτελεί μέρος αυτής της σχέσεως, σύμβαση κατά την έννοια της οδηγίας 93/13/ΕΟΚ (1) του Συμβουλίου, της 5ης Απριλίου 1993, σχετικά με τις καταχρηστικές ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές;

3)

Εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής της οδηγίας 93/13/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 5ης Απριλίου 1993, σχετικά με τις καταχρηστικές ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές, μια σύμβαση ή μια ρυθμιζόμενη από τον νόμο σχέση, στο πλαίσιο της οποίας ένας αναγνωρισμένος φορέας κοινωνικής κατοικίας εκμισθώνει κοινωνική κατοικία σε καταναλωτή, και θεωρείται ένας τέτοιος αναγνωρισμένος φορέας κοινωνικής κατοικίας, ο οποίος εκμισθώνει κοινωνική κατοικία σε καταναλωτή έναντι μισθώματος που εξαρτάται, αφενός, από την ισχύουσα στην αγορά μισθωτική αξία την οποία καθορίζει ο ίδιος ο φορέας και, αφετέρου, από το εισόδημα και τη σύνθεση της οικογένειας του μισθωτή, επαγγελματίας κατά την έννοια της οδηγίας αυτής;

25.9.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 318/12

—

να κρίνει παραδεκτή και βάσιμη την παρούσα προσφυγή που ασκήθηκε κατά της από 13 Μαρτίου 2017 αποφάσεως του τμήματος προσφυγών του EUIPO (υπόθεση R 1506/2016-5) και να ακυρώσει την απόφαση του τμήματος προσφυγών του EUIPO, αποκαθιστώντας το υπ’ αριθ. 11 703 568 σήμα «YATEKOM» και αναγνωρίζοντας την ισχύ του για όλα τα προϊόντα των κλάσεων 29 και 30, για τα οποία ζητήθηκε αρχικώς η καταχώριση,

—

να αναγνωρίσει ότι το «YATEKOMO» είναι γνωστό σήμα,

—

να διατάξει το EUIPO να θέσει στη διάθεση του Γενικού Δικαστηρίου όλα τα προσκομισθέντα από την προσφεύγουσα έγγραφα, τα οποία συνθέτουν τον φάκελο της ενώπιον του EUIPO κινηθείσας διαδικασίας για την κήρυξη ακυρότητας του σήματος «YATEKOMO», προκειμένου να αναλυθούν όλα τα έγγραφα που προσκομίσθηκαν στον φάκελο της διαδικασίας αυτής,

—

να καταδικάσει το EUIPO στα δικαστικά έξοδα σύμφωνα με το άρθρο 134 του Κανονισμού Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου.

—

Το σήμα «YATEKOMO» δεν συνιστά παράβαση του άρθρου 8 του κανονισμού 207/2009. Το λεκτικό σήμα της Ένωσης δεν συγκρούεται με το προγενέστερο σύνθετο ισπανικό σήμα «ya te comeré el vacío que te llena».

—

Η φήμη την οποία έχει αποκτήσει το υπ’ αριθ. 11 703 568 σήμα «YATEKOMO».

25.9.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 318/13

—

να ακυρώσει το άρθρο 2, παράγραφος 1, στοιχείο β', της αποφάσεως C(2017) 900 τελικό της Επιτροπής, όπως τροποποιήθηκε στις 6 Απριλίου 2017 από την απόφαση C(2017) 2223 τελικό, της 6ης Απριλίου 2017, στην υπόθεση AT.40018 — Ανακύκλωση μπαταριών αυτοκινήτου, και να μειώσει το πρόστιμο που επιβλήθηκε στην προσφεύγουσα, προκειμένου να ληφθεί υπόψη μια αντιπροσωπευτική αξία αγορών κατά τη διάρκεια του χρονικού διαστήματος της παραβάσεως και η ορθή διάρκεια της συμμετοχής της προσφεύγουσας στις εκδηλώσεις της παραβάσεως στη Γαλλία, και να εξαλείψει την προσαύξηση ύψους 10 % που επιβλήθηκε κατ’ εφαρμογήν του σημείου 37 των κατευθυντηρίων γραμμών για τον υπολογισμό των προστίμων (1)· και

—

να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

1.

Με τον πρώτο λόγο η προσφεύγουσα προβάλλει ότι η Επιτροπή, επισημαίνοντας για πρώτη φορά στην προσβαλλομένη απόφαση ότι η αξία των αγορών της προσφεύγουσας χρησιμοποιούνταν ως βάση για τον υπολογισμό του προστίμου, παρέβη την αρχή της χρηστής διοικήσεως και προσέβαλε τα δικαιώματα άμυνας της προσφεύγουσας.

2.

Με τον δεύτερο λόγο προβάλλει ότι η Επιτροπή, χρησιμοποιώντας την αξία αγορών της προσφεύγουσας το 2011 ως στοιχείο αναφοράς κατά τον υπολογισμό του προστίμου, παρέβη την αρχή της αναλογικότητας.

3.

Με τον τρίτο λόγο υποστηρίζει ότι η Επιτροπή, μη λαμβάνοντας υπόψη την πιο περιορισμένη συμμετοχή της προσφεύγουσας στις εκδηλώσεις της συμπράξεως στη Γαλλία, παρέβη τις αρχές της προσωπικής ευθύνης, της ίσης μεταχειρίσεως και της αναλογικότητας και παραβίασε την υποχρέωση αιτιολογήσεως.

4.

Ο τέταρτος λόγος συνίσταται στο ότι η Επιτροπή, μη αιτιολογώντας επαρκώς την εφαρμογή του σημείου 37 των κατευθυντηρίων γραμμών και το ακριβές ύψος της αυξήσεως του προστίμου που επιβλήθηκε, παραβίασε την υποχρέωση αιτιολογήσεως και παρέβη τις αρχές της ασφάλειας δικαίου και της προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης.

5.

Με τον πέμπτο λόγο η προσφεύγουσα προβάλλει ότι η Επιτροπή, αντιμετωπίζοντας τις συμπράξεις αγορών διαφορετικά από τις συμπράξεις πωλήσεων, παρέβη τις αρχές της αναλογικότητας και της ίσης μεταχειρίσεως.

6.

Ο έκτος λόγος αντλείται από το ότι η Επιτροπή, επιβάλλοντας αύξηση του προστίμου βάσει του σημείου 37 των κατευθυντηρίων γραμμών χωρίς να το αναφέρει στην ανακοίνωση των αιτιάσεων και παραλείποντας να εκδώσει συμπληρωματική ανακοίνωση αιτιάσεων και να διεξαγάγει νέα ακρόαση, προσέβαλε τα δικαιώματα άμυνας της προσφεύγουσας.

7.

Με τον έβδομο λόγο η προσφεύγουσα προβάλλει ότι η Επιτροπή, μη εκφράζοντας σε προγενέστερο στάδιο της διοικητικής διαδικασίας την πρόθεσή της να εφαρμόσει το σημείο 37 των κατευθυντηρίων γραμμών, παρέβη την αρχή της χρηστής διοικήσεως.

25.9.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 318/14

—

να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—

να καταδικάσει το EUIPO και την αντίδικο ενώπιον του τμήματος προσφυγών στα δικαστικά έξοδά τους και στα έξοδα της προσφεύγουσας.

—

Παράβαση του άρθρου 15, παράγραφος 1 του κανονισμού 207/2009·

—

Παράβαση του άρθρου 65, παράγραφος 6 του κανονισμού 207/2009.

25.9.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 318/14

—

να ακυρώσει την προσβαλλομένη απόφαση·

—

να καταδικάσει το καθού να καταβάλει στην προσφεύγουσα τα σχετικά με την παρούσα διαδικασία δικαστικά έξοδα, καθώς και εκείνα στα οποία υποβλήθηκε η προσφεύγουσα στη διαδικασία ενώπιον του τμήματος προσφυγών· στην περίπτωση που παρέμβει η αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών, να καταδικάσει το καθού και την αντίδικο ενώπιον του τμήματος προσφυγών να καταβάλουν στην προσφεύγουσα τα σχετικά με την παρούσα διαδικασία δικαστικά έξοδα, καθώς και εκείνα στα οποία υποβλήθηκε στη διαδικασία ενώπιον του τμήματος προσφυγών.

—

Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 207/2009, 207/2009, καθόσον το τμήμα προσφυγών υπέπεσε σε πλάνη όσον αφορά το επίπεδο προσοχής του ενδιαφερόμενου κοινού και την ομοιότητα των σχετικών σημάτων.

25.9.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 318/15

—

να ακυρώσει την ανακοίνωση της Επιτροπής με αριθμό πρωτοκόλλου BK/abd/ener.c.1(2017)2122195, καθόσον αυτή προβλέπει στη σελ. 5, ως προς τον υπολογισμό των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου από βιοντίζελ, τη χρησιμοποίηση τιμής εκπομπών ίσης με 99,57 g CO2eq ανά MJ μεθανόλης· καθώς και

—

να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα.

1.

Πρώτος λόγος: Παράβαση της οδηγίας 2009/28/EΚ (1) λόγω παρεκκλίσεως από την προκαθορισμένη μεθοδολογία υπολογισμού.

2.

Δεύτερος λόγος: Παραβίαση των αρχών του δικαίου της Ένωσης περί αναλογικότητας, ασφάλειας δικαίου και προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης λόγω του καθορισμού δυσανάλογα σύντομης μεταβατικής προθεσμίας για την υλοποίηση από τα συστήματα πιστοποιήσεως της μη συνάδουσας με την οδηγία μεθοδολογίας υπολογισμού μέχρι την 1η Σεπτεμβρίου 2017.

25.9.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 318/16

—

να ακυρώσει την απόφαση C (2017) 4112 τελικό της Επιτροπής, της 16ης Ιουνίου 2017, για την τροποποίηση της αποφάσεως C (2014) 9295 τελικό της Επιτροπής, της 10ης Δεκεμβρίου 2014, σχετικά με διαδικασία εφαρμογής του άρθρου 101 ΣΛΕΕ και του άρθρου 53 της Συμφωνίας για τον ΕΟΧ (AT.39780 — Φάκελοι)·

—

επικουρικώς, ασκώντας την πλήρη δικαιοδοσία του, να μειώσει το ύψος του προστίμου που επιβάλλεται με το άρθρο 1 της προσβαλλόμενης αποφάσεως, ως αποτέλεσμα (i) της μειώσεως του βασικού ποσού του προστίμου κατά 95,3671 % δυνάμει του σημείου 37 των κατευθυντήριων γραμμών για τον υπολογισμό των προστίμων και (ii) της περαιτέρω μειώσεως του ποσού του προστίμου, κατόπιν μειώσεων για λόγους επιείκειας και διακανονισμού, κατά τουλάχιστον 33 %·

—

να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

1.

Πρώτος λόγος, που αντλείται από παραβίαση των αρχών της ασφάλειας δικαίου, της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης και non bis in idem.

2.

Δεύτερος λόγος, που αντλείται από παραβίαση της αρχής της ίσης μεταχειρίσεως κατά την επιμέτρηση του προστίμου.

3.

Τρίτος λόγος, που αντλείται από παραβίαση των αρχών της αναλογικότητας και της απαγορεύσεως των διακρίσεων κατά την επιμέτρηση του προστίμου.

25.9.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 318/17

—

να ακυρώσει την απορριπτική απόφαση της Επιτροπής της 20ής Ιουνίου 2017, επικουρικώς εκείνη της 11ης Ιουλίου 2017, σχετικά με την από 29 Μαΐου 2017 επιβεβαιωτική αίτηση της προσφεύγουσας (GestDem αριθ. 2017/1788), καθώς και

—

να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

1.

Πρώτος λόγος: Οι προϋποθέσεις ασκήσεως του δικαιώματος προσβάσεως στα έγγραφα πληρούνται εν προκειμένω.

2.

Δεύτερος λόγος: Δεν συντρέχουν λόγοι αποκλεισμού κατ’ άρθρον 4 του κανονισμού (ΕΚ) 1049/2001.

3.

Τρίτος λόγος: Διαδικαστική πλημμέλεια της Επιτροπής

25.9.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 318/18

—

να ακυρώσει την απόφαση του Ενιαίου Συμβουλίου Εξυγίανσης της 7ης Ιουνίου 2017 (SRB/EES/2017/08).

—

να καταδικάσει το καθού στα δικαστικά έξοδα.

1.

Πρώτος λόγος που αντλείται από έλλειψη αιτιολογίας της προσβαλλόμενης αποφάσεως και συνακόλουθη προσβολή των δικαιωμάτων χρηστής διοικήσεως και πραγματικής προσφυγής (άρθρο 41, παράγραφος 2, στοιχεία β' και γ', και άρθρο [4]7 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στο εξής: Χάρτης).

2.

Δεύτερος λόγος που αντλείται από προσβολή του δικαιώματος υπερασπίσεως (άρθρο 41, παράγραφος 2, στοιχείο α', του Χάρτη).

3.

Τρίτος λόγος που αντλείται από προσβολή του δικαιώματος ιδιοκτησίας (άρθρο 17, παράγραφος 1, του Χάρτη) και παραβίαση της αρχής της επιχειρηματικής ελευθερίας (άρθρο 16 του Χάρτη).

4.

Τέταρτος λόγος που αντλείται από προσβολή του δικαιώματος πραγματικής προσφυγής, το οποίο κατοχυρώνεται στο άρθρο 47 του Χάρτη και στο άρθρο 6 της Ευρωπαϊκής Συμβάσεως για την προάσπιση των δικαιωμάτων του ανθρώπου και των θεμελιωδών ελευθεριών, καθόσον παραβιάζεται η αρχή της ισότητας των όπλων και, συνακόλουθα, το δικαίωμα σε δίκαιη δίκη.

5.

Πέμπτος λόγος που αντλείται από παράβαση του άρθρου 18, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΕ) 806/2014 και του άρθρου 32 της οδηγίας 2014/59/ΕΕ, καθόσον το Ενιαίο Συμβούλιο Εξυγίανσης υπέπεσε σε πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως των πραγματικών περιστατικών, δεδομένου ότι δεν συντρέχουν οι προβλεπόμενες στις ως άνω διατάξεις προϋποθέσεις για την έγκριση καθεστώτος εξυγιάνσεως.

6.

Έκτος λόγος που αντλείται από παραβίαση της αρχής της προληπτικής εποπτείας των τραπεζών (αρχή της προφυλάξεως), καθόσον υπάρχουν άλλα μέτρα εναλλακτικά προς τα προβλεπόμενα στην προσβαλλόμενη απόφαση, περιλαμβανομένων εκείνων της έγκαιρης παρεμβάσεως, τα οποία εμπόδιζαν την έγκριση του καθεστώτος εξυγιάνσεως.

7.

Έβδομος λόγος που αντλείται από παραβίαση της αρχής της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης.

8.

Όγδοος λόγος που αντλείται από παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας όσον αφορά το δικαίωμα ιδιοκτησίας.

9.

Ένατος λόγος που αντλείται από παράβαση του άρθρου 20, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΕ) 806/2014, καθόσον η διενεργηθείσα από τον ανεξάρτητο εμπειρογνώμονα αποτίμηση δεν μπορεί να θεωρηθεί «δίκαιη, συνετή και ρεαλιστική».

10.

Δέκατος λόγος που αντλείται από παράβαση από το καθού του άρθρου 24 του κανονισμού (ΕΕ) 806/2004 και του άρθρου 39, παράγραφος 2, στοιχεία α', β', δ' και στ', της οδηγίας 2014/59/ΕΕ, καθόσον οι κανόνες της διαγωνιστικής διαδικασίας πωλήσεως του ιδρύματος που καθορίστηκαν στη διευρυμένη εκτελεστική σύνοδο της 3ης Ιουνίου 2017 δεν είναι διαφανείς, ευνοήθηκε δυνητικός αγοραστής (η Banco de Santander) και δεν μεγιστοποιήθηκε η τιμή πωλήσεως.

25.9.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 318/19

—

να ακυρώσει την απόφαση του Ενιαίου Συμβουλίου Εξυγίανσης της 7ης Ιουνίου 2017 (SRB/EES/2017/08)·

—

να καταδικάσει το καθού στα δικαστικά έξοδα.

25.9.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 318/20

—

να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—

να καταδικάσει το EUIPO στα δικαστικά έξοδα.

—

Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 207/2009.

25.9.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 318/20

—

να ακυρώσει τη ληφθείσα στις 19 Σεπτεμβρίου 2016 από τον διευθυντή της Διευθύνσεως Προσωπικού της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Εξωτερικής Δράσης (ΕΥΕΔ), υπό την ιδιότητα της αρμόδιας υπηρεσίας για τη σύναψη συμβάσεων προσλήψεως, απόφαση περί καταγγελίας της αορίστου χρόνου συμβάσεως εργασίας του προσφεύγοντος-ενάγοντος, με έναρξη αποτελεσμάτων της εν λόγω καταγγελίας στις 19 Ιουνίου 2017 (όπως η εν λόγω απόφαση περί καταγγελίας τροποποιήθηκε εσχάτως με την από 19 Απριλίου 2017 απόφαση απορρίψεως της ενστάσεως του προσφεύγοντος-ενάγοντος)·

—

να υποχρεώσει την ΕΥΕΔ να καταβάλει στον προσφεύγοντα-ενάγοντα, προς ικανοποίηση της ηθικής βλάβης που υπέστη, ένα εύλογο ποσό, ο προσδιορισμός του ύψους του οποίου καταλείπεται στη διακριτική ευχέρεια του Γενικού Δικαστηρίου· καθώς και

—

να καταδικάσει την ΕΥΕΔ στα δικαστικά της έξοδα, καθώς και στα δικαστικά έξοδα του προσφεύγοντος-ενάγοντος.

1.

Πρώτος λόγος: Πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως στην οποία υπέπεσε η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσης (ΕΥΕΔ).

2.

Δεύτερος λόγος: Παράβαση από την ΕΥΕΔ του καθήκοντος επιμέλειας, παραβίαση των αρχών της χρηστής διοικήσεως (άρθρο 41 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης) και της αναλογικότητας, καθώς και προσβολή του δικαιώματος προστασίας έναντι κάθε αδικαιολόγητης απολύσεως (άρθρο 30 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης).

3.

Τρίτος λόγος: Προσβολή του δικαιώματος προηγούμενης ακροάσεως κατ’ άρθρον 41, παράγραφος 1 και παράγραφος 2, στοιχείο α', του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

25.9.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 318/21

—

Α) επί της ουσίας: να κηρύξει άκυρη/παράνομη τη βλαπτική πράξη η οποία συνίσταται στην πράξη απολύσεως της εργαζομένης με προφορική ανακοίνωση της 10ης Ιανουαρίου 2017, να διατάξει την άμεση επανενεργοποίηση της σχέσεως εργασίας και να καταδικάσει τον καθού-εναγόμενο να καταβάλει όλες τις αμοιβές που κατέστησαν πληρωτέες στο ενδιάμεσο χρονικό διάστημα·

—

Β) επί της ουσίας: να κηρύξει άκυρη τη βλαπτική πράξη η οποία συνίσταται στην από 28 Οκτωβρίου 2016 απόφαση παρατάσεως της περιόδου δοκιμαστικής υπηρεσίας και να αναγνωρίσει ότι δεν υφίστατο συμφωνία περί δοκιμαστικής υπηρεσίας από την 1η Νοεμβρίου 2016·

—

Γ) επί της ουσίας: να κηρύξει άκυρες/παράνομες τις πράξεις που απαρτίζουν την οριστική διοικητική έρευνα CMS 16/035 — Administrative inquiry report της 7ης Νοεμβρίου 2016, η οποία κοινοποιήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2016, για τους προεκτεθέντες λόγους, και να υποχρεώσει τον καθού-εναγόμενο να διαγράψει τη διοικητική έρευνα από το σύστημα Sysper και από κάθε άλλη βάση δεδομένων υφιστάμενη στα θεσμικά όργανα της ΕΕ·

—

Δ) επί της ουσίας: να κηρύξει άκυρη/παράνομη τη βλαπτική πράξη η οποία συνίσταται στην πράξη απολύσεως της 22ας Δεκεμβρίου 2016, με τίτλο «note to the attention of ms catalina stancu», η οποία παρελήφθη στις 24 Ιανουαρίου 2017, για τους προεκτεθέντες λόγους, να διατάξει την άμεση επανενεργοποίηση της σχέσεως εργασίας, και να καταδικάσει τον καθού-εναγόμενο να αποκαταστήσει τη ζημία που συνίσταται στις αμοιβές που κατέστησαν πληρωτέες από την ημερομηνία της απολύσεως έως την ημερομηνία δημοσιεύσεως της αποφάσεως. Επικουρικώς, σε περίπτωση μη επανεντάξεως στην υπηρεσία, να καταδικάσει τον ERCEA να αποκαταστήσει τη ζημία που θα υπολογιστεί για την απώλεια των μισθών έως τη λήξη της συμβάσεως (Ιανουάριος 2018), η οποία ανέρχεται σε 39 000,00 ευρώ·

—

Ε) επί της ουσίας: εν πάση περιπτώσει, να καταδικάσει τον ERCEA να καταβάλει στην εργαζομένη ως αποζημίωση το ποσό των 300 000,00 ευρώ, ή οποιοδήποτε άλλο μεγαλύτερο ή μικρότερο χρηματικό ποσό κριθεί εύλογο, λόγω σοβαρής βλάβης προκληθείσας στην εικόνα και στην προσωπική και επαγγελματική φήμη της προσφεύγουσας-ενάγουσας.

1.

Η προφορική και μη αιτιολογημένη απόλυση συνιστά παράβαση του άρθρου 25 του κανονισμού υπηρεσιακής καταστάσεως, κατά το οποίο «any decision relating to a specific individual under Staff Regulation shall at once be communicated in writing to the agent concerned. Any decision adversely affecting an agent shall state the grounds on which is based…», ο δε έγγραφος τύπος της κοινοποιήσεως διασφαλίζει ότι η εργαζομένη λαμβάνει γνώση των αποφάσεων που αφορούν τη σχέση εργασίας.

2.

Η πράξη παρατάσεως της δοκιμαστικής υπηρεσίας συνιστά παράβαση του άρθρου 84, παράγραφος 3, του κανονισμού υπηρεσιακής καταστάσεως — ΚΛΠ, το οποίο προβλέπει ότι η περίοδος δοκιμαστικής υπηρεσίας παρατείνεται κατ’ εξαίρεση «…σύμφωνα με την παράγραφο 1…», σαφής παραπομπή η οποία δεν δικαιολογεί παράταση για αόριστο ή αβέβαιο χρονικό διάστημα. Συντρέχει επίσης παράβαση του άρθρου 84, παράγραφος 2, το οποίο προβλέπει ότι η περίοδος δοκιμαστικής υπηρεσίας μπορεί να διακοπεί οποτεδήποτε πριν από την προβλεπόμενη λήξη αυτής, παρέχοντας στον ενδιαφερόμενο οκτώ ημέρες για την υποβολή παρατηρήσεων επί της προτάσεως απολύσεως και –σε κάθε περίπτωση– «…με προειδοποίηση ενός μηνός…».

3.

Η διοικητική έρευνα είναι παράνομη και αθέμιτη καθόσον βασίζεται σε μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που απέστειλε η εργαζομένη, του οποίου το περιεχόμενο είχε παραποιηθεί, όπως αναγνώρισε ο αντίδικος, και καθόσον διατυπώνει απλώς υποκειμενική αμφιβολία όσον αφορά τη γνησιότητα των εγγράφων που κατέθεσε η εργαζομένη χωρίς να έχει διενεργηθεί συναφώς καμία τεχνική πραγματογνωμοσύνη.

4.

Η πράξη του εργοδότη της 22ας Δεκεμβρίου 2016 είναι αυτοδικαίως άκυρη καθόσον προορίζεται να θέσει τέλος σε σχέση εργασίας η οποία δεν υφίσταται πλέον, δεδομένου ότι έπαυσε κατόπιν της προφορικής απολύσεως. Επιπροσθέτως: Α) η απόλυση της εργαζόμενης λόγω μη επιτυχούς ολοκληρώσεως της περιόδου δοκιμαστικής υπηρεσίας είναι παράνομη δεδομένου ότι ήδη από την 1η Νοεμβρίου 2016 δεν υφίσταται πλέον συμφωνία περί δοκιμαστικής υπηρεσίας, Β) ο παράνομος-αθέμιτος χαρακτήρας των ισχυρισμών που εκτίθενται στην administrative inquiry report, στους οποίους βασίζεται η αξιολόγηση της μη επιτυχούς ολοκληρώσεως της περιόδου δοκιμαστικής υπηρεσίας, καθιστά την προσβαλλόμενη πράξη απολύσεως παντελώς και απολύτως αυθαίρετη και παράνομη.

25.9.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 318/22

—

να ακυρώσει την απόφαση του Ενιαίου Συμβουλίου Εξυγιάνσεως SRB/ES/SRF/2016/06 της 15ης Απριλίου 2016, καθώς και κάθε μεταγενέστερη απόφαση αυτού, στις οποίες βασίστηκε η Banca d’Italia για την έκδοση των ακόλουθων αποφάσεων: 1547337/16 της 29ης Δεκεμβρίου 2016· 0333162/17 της 14ης Μαρτίου 2017· 0334520/17 της 14ης Μαρτίου 2017· 1249264/15 της 24ης Νοεμβρίου 2015· 1262091/15 της 26ης Νοεμβρίου 2015·

—

να υποχρεώσει το Ενιαίο Συμβούλιο Εξυγιάνσεως να αποκαταστήσει τη ζημία που προκάλεσε στην ICCREA Banca κατά την άσκηση των καθηκόντων του που αφορούν τον καθορισμό των οφειλόμενων από την προσφεύγουσα-ενάγουσα συνεισφορών, η οποία συνίσταται στις υψηλότερες συνεισφορές που κατέβαλε η ICCREA Banca·

—

επικουρικώς, και στην περίπτωση που το Γενικό Δικαστήριο δεν δεχθεί τα ως άνω αιτήματα, να κηρύξει την ακυρότητα του άρθρου 5, παράγραφος 1, στοιχεία α' και στ'), του κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμού 2015/63 (ή, ενδεχομένως, του κανονισμού στο σύνολό του), καθόσον αντιβαίνει στις βασικές αρχές της ίσης μεταχείρισης, της απαγορεύσεως των διακρίσεων και της αναλογικότητας·

—

σε κάθε περίπτωση, να καταδικάσει το Ενιαίο Συμβούλιο Εξυγιάνσεως στα έξοδα της παρούσας διαδικασίας.

1.

Ο πρώτος λόγος αντλείται από μη κοινοποίηση των αποφάσεων, παραβίαση της αρχής της διαφάνειας, παράβαση και εσφαλμένη εφαρμογή του άρθρου 15 ΣΛΕΕ, καθώς και παραβίαση της αρχής της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης.

2.

Ο δεύτερος λόγος αντλείται από πλημμελή έρευνα, εσφαλμένη εκτίμηση των πραγματικών περιστατικών, παράβαση και εσφαλμένη εφαρμογή του άρθρου 5, παράγραφος 1, στοιχείο α', του κανονισμού 2015/63, καθώς και παραβίαση της αρχής της απαγορεύσεως των διακρίσεων και της χρηστής διοικήσεως.

3.

Ο τρίτος λόγος αντλείται από πλημμελή έρευνα, εσφαλμένη εκτίμηση των πραγματικών περιστατικών, παράβαση και εσφαλμένη εφαρμογή του άρθρου 5, παράγραφος 1, στοιχείο στ', του κανονισμού 2015/63, καθώς και παραβίαση της αρχής της απαγορεύσεως των διακρίσεων και της χρηστής διοικήσεως.

4.

Ο τέταρτος λόγος αντλείται από παράνομη συμπεριφορά οργάνου της Ένωσης, καθώς και από αξίωση λόγω εξωσυμβατικής ευθύνης βάσει του άρθρου 268 ΣΛΕΕ.

5.

Ο πέμπτος λόγος αντλείται, επικουρικώς και παρεμπιπτόντως, από παραβίαση των αρχών της αποτελεσματικότητας, της ισοδυναμίας και της ίσης μεταχειρίσεως, πράγμα που συνεπάγεται τη μη εφαρμογή του κανονισμού 2015/63.

6.

Ο έκτος λόγος αντλείται από παράβαση του άρθρου 15 ΣΛΕΕ, αδυναμία της προσφεύγουσας-ενάγουσας να λάβει γνώση των αποφάσεων του Ενιαίου Συμβουλίου Εξυγιάνσεως, καθώς και αίτημα να διαταχθεί η πρόσβαση σε αυτές.

25.9.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 318/24

—

κατ’ εφαρμογήν του άρθρου 68 του Κανονισμού Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου, λόγω συνάφειας να συνεκδικάσει κατά την προφορική διαδικασία την προσφυγή στην υπό κρίση υπόθεση και την προσφυγή κατά της αποφάσεως του EUIPO στην υπόθεση υπό στοιχεία R 506/2017-2·

—

να κηρύξει παραδεκτή και βάσιμη την παρούσα προσφυγή, και κατά συνέπεια,

—

να καταδικάσει το EUIPO στα δικαστικά έξοδα.

—

παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', και του άρθρου 7, παράγραφος 2, του κανονισμού 207/2009·

—

παραβίαση των γενικών αρχών του δικαίου της Ένωσης.

25.9.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 318/24

—

κατ’ εφαρμογήν του άρθρου 68 του Κανονισμού Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου, λόγω συνάφειας να συνεκδικάσει κατά την προφορική διαδικασία την προσφυγή στην υπό κρίση υπόθεση και την προσφυγή κατά της αποφάσεως του EUIPO στην υπόθεση υπό στοιχεία R 507/2017-2·

—

να κηρύξει παραδεκτή και βάσιμη την παρούσα προσφυγή, και κατά συνέπεια,

—

να καταδικάσει το EUIPO στα δικαστικά έξοδα.

—

παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', και του άρθρου 7, παράγραφος 2, του κανονισμού 207/2009·

—

παραβίαση των γενικών αρχών του δικαίου της Ένωσης.

25.9.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 318/25

—

να ακυρώσει τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 2017/804 της 11ης Μαΐου 2017 για την επιβολή οριστικού δασμού αντιντάμπινγκ στις εισαγωγές ορισμένων σωλήνων κάθε είδους χωρίς συγκόλληση, από σίδηρο (εκτός από χυτοσίδηρο) ή χάλυβα (εκτός από ανοξείδωτο χάλυβα), κυκλικής διατομής, με εξωτερική διάμετρο που υπερβαίνει τα 406,4 mm, καταγωγής Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας (ΕΕ 2017, L 121, σ. 3), τουλάχιστον καθόσον αφορά την προσφεύγουσα και

—

να καταδικάσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

1.

Με τον πρώτο λόγο προβάλλεται ότι η Επιτροπή παραβίασε το άρθρο 3, παράγραφοι 2, και 3, του βασικού κανονισμού (1), και τα άρθρα 3.1 και 3.2 της συμφωνίας αντιντάμπινγκ του ΠΟΕ κατά τον προσδιορισμό της υποτιμολογήσεως. Κατά την προσφεύγουσα, η Επιτροπή συνέκρινε απλώς τα αριθμητικά στοιχεία των τιμών για το 2015, χωρίς να εκτιμήσει τη δυναμική των εξελίξεων και των τάσεων των τιμών όσον αφορά τη σχέση μεταξύ των τιμών εισαγωγής και των εγχώριων τιμών. Περαιτέρω, η προσφεύγουσα προβάλλει ότι η Επιτροπή δεν καθόρισε το περιθώριο της υποτιμολογήσεως για το προϊόν στο σύνολό του.

2.

Με τον δεύτερο λόγο προβάλλεται ότι η Επιτροπή παραβίασε το άρθρο 3, παράγραφος 6, του βασικού κανονισμού (και το άρθρο 3.5 της συμφωνίας αντιντάμπινγκ του ΠΟΕ), καθόσον η ανάλυση της αιτιώδους συνάφειας στηρίχθηκε σε παράνομο προσδιορισμό της υποτιμολογήσεως.

3.

Με τον τρίτο λόγο προβάλλεται ότι, κατά τον καθορισμό της αιτιώδους συνάφειας μεταξύ των εισαγωγών που αποτελούν αντικείμενο πρακτικών ντάμπινγκ και της ζημίας την οποία υπέστη ο κλάδος παραγωγής της Ένωσης, η Επιτροπή υπέπεσε σε πρόδηλη πλάνη διαπιστώνοντας (1) ότι υπήρχε συνάφεια μεταξύ των εισαγωγών που αποτελούν αντικείμενο πρακτικών ντάμπινγκ και της ζημίας την οποία υπέστη ο κλάδος παραγωγής της Ένωσης και (2) ότι η αιτιώδης αυτή συνάφεια δεν διασπάστηκε από άλλους, μεμονωμένα ή συνολικά επιδρώντες, παράγοντες (μείωση των εξαγωγικών επιδόσεων και αύξηση των εισαγωγών από άλλες χώρες).

4.

Με τον τέταρτο λόγο προβάλλεται ότι η Επιτροπή παρέβη τα καθήκοντα επιμελείας και χρηστής διοικήσεως, αρνούμενη να διενεργήσει ανάλυση της ζημίας και της αιτιώδους συνάφειας ανά τμήμα της αγοράς, με συνέπεια τη στρέβλωση των συμπερασμάτων της όσον αφορά τη ζημία και την αιτιώδη συνάφεια.