4.9.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 293/1

4.9.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 293/2

1)

Αναιρεί την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 11ης Δεκεμβρίου 2014, Saint-Gobain Glass Deutschland κατά Επιτροπής (T-476/12, μη δημοσιευθείσα, EU:T:2014:1059).

2)

Ακυρώνει την απόφαση της Επιτροπής της 17ης Ιανουαρίου 2013, περί αρνήσεως παροχής πλήρους προσβάσεως στον κατάλογο που διαβίβασε η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας στην Επιτροπή, στο πλαίσιο της διαδικασίας που προβλέπεται από το άρθρο 15, παράγραφος 1, της αποφάσεως 2011/278/ΕΕ της Επιτροπής, της 27ης Απριλίου 2011, σχετικά με τον καθορισμό ενωσιακών μεταβατικών κανόνων για την εναρμονισμένη δωρεάν κατανομή δικαιωμάτων εκπομπής κατ’ εφαρμογή του άρθρου 10α της οδηγίας 2003/87/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, στο μέτρο που το έγγραφο αυτό περιέχει πληροφορίες για ορισμένες εγκαταστάσεις της Saint-Gobain Glass Deutschland GmbH, οι οποίες βρίσκονται στη γερμανική επικράτεια, όσον αφορά προκαταρκτικές κατανομές καθώς και τις δραστηριότητες και τα επίπεδα παραγωγικής ικανότητας σε σχέση με τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα (CO2) κατά τη διάρκεια των ετών 2005 έως 2010, την απόδοση των εγκαταστάσεων και τα ετήσια δικαιώματα εκπομπής που κατανεμήθηκαν προκαταρκτικώς για την περίοδο από το έτος 2013 έως το έτος 2020.

3)

Καταδικάζει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η Saint-Gobain Glass Deutschland GmbH στην πρωτοβάθμια διαδικασία καθώς και στην παρούσα αναιρετική διαδικασία.

4.9.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 293/3

1)

Το άρθρο 133, δεύτερο εδάφιο, της οδηγίας 2006/112/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Νοεμβρίου 2006, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας, έχει την έννοια ότι δεν αντιτίθεται σε νομοθεσία κράτους μέλους η οποία εξαρτά τη χορήγηση της απαλλαγής από τον ΦΠΑ στους οργανισμούς δημοσίου δικαίου που παρέχουν υπηρεσίες συνδεόμενες στενά με τον αθλητισμό ή τη σωματική αγωγή, υπό την έννοια του άρθρου 132, παράγραφος 1, στοιχείο ιγ', της οδηγίας αυτής, από την τήρηση της προϋποθέσεως του άρθρου 133, πρώτο εδάφιο, στοιχείο δ', της ίδιας οδηγίας, καίτοι, αφενός, την 1η Ιανουαρίου 1989, το οικείο κράτος μέλος δεν είχε υπαγάγει το σύνολο των εν λόγω υπηρεσιών στον ΦΠΑ και, αφετέρου, οι επίμαχες παροχές υπηρεσιών δεν είχαν τύχει απαλλαγής από τον ΦΠΑ πριν επιβληθεί η τήρηση της ανωτέρω προϋποθέσεως.

2)

Το άρθρο 133, δεύτερο εδάφιο, της οδηγίας 2006/112 έχει την έννοια ότι δεν αντιτίθεται σε εθνική νομοθεσία, όπως η επίμαχη στην υπόθεση της κύριας δίκης, η οποία εξαρτά τη χορήγηση της απαλλαγής από τον ΦΠΑ στους οργανισμούς δημοσίου δικαίου μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα που παρέχουν υπηρεσίες συνδεόμενες στενά με τον αθλητισμό ή τη σωματική αγωγή, υπό την έννοια του άρθρου 132, παράγραφος 1, στοιχείο ιγ', της οδηγίας αυτής από την τήρηση της προϋποθέσεως του άρθρου 133, πρώτο εδάφιο, στοιχείο δ', της ίδιας οδηγίας, χωρίς να προβλέπει την προϋπόθεση αυτή και για τους οργανισμούς μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα οι οποίοι δεν διέπονται από το δημόσιο δίκαιο και οι οποίοι προβαίνουν σε τέτοιου είδους παροχές υπηρεσιών.

4.9.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 293/3

1)

Απορρίπτει την αίτηση αναιρέσεως.

2)

Η Verein zur Wahrung von Einsatz und Nutzung von Chromtrioxid und anderen Chrom-VI-Verbindungen in der Oberflächentechnik eV (VECCO) και οι λοιπές αναιρεσείουσες των οποίων τα ονόματα παρατίθενται στο παράρτημα I της παρούσας αποφάσεως φέρουν τα δικαστικά έξοδά τους και καταδικάζονται στα δικαστικά έξοδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

3)

Η Γαλλική Δημοκρατία και ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Χημικών Προϊόντων (ECHA) φέρουν τα δικαστικά έξοδά τους.

4.9.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 293/4

4.9.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 293/5

1)

Το άρθρο 47, παράγραφος 1, στοιχείο α', και παράγραφος 4, της οδηγίας 2004/18/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 31ης Μαρτίου 2004, περί συντονισμού των διαδικασιών σύναψης δημόσιων συμβάσεων έργων, προμηθειών και υπηρεσιών, έχει την έννοια ότι η αναθέτουσα αρχή δύναται να αποκλείσει διαγωνιζόμενο από διαδικασία σύναψης δημόσιας σύμβασης, με το αιτιολογικό ότι αυτός δεν πληροί τη σχετική με τη χρηματοοικονομική επάρκεια προϋπόθεση που έχει τεθεί με την προκήρυξη του διαγωνισμού, σύμφωνα με την οποία απαιτείται η προσκόμιση βεβαίωσης τραπεζικού ιδρύματος που να πιστοποιεί ότι το ίδρυμα αυτό δεσμεύεται να χορηγήσει δάνειο ύψους αντίστοιχου προς το ποσό που ορίζεται στην προκήρυξη του διαγωνισμού και εγγυάται ότι ο διαγωνιζόμενος θα έχει στη διάθεσή του το ποσό αυτό καθόλη τη διάρκεια εκτέλεσης της σύμβασης.

2)

Το άρθρο 47, παράγραφος 5, της οδηγίας 2004/18 έχει την έννοια ότι, σε περίπτωση που, σύμφωνα με την προκήρυξη του διαγωνισμού, απαιτείται η προσκόμιση βεβαίωσης τραπεζικού ιδρύματος με την οποία να δεσμεύεται το ίδρυμα ότι θα χορηγήσει δάνειο ύψους αντίστοιχου με το καθοριζόμενο στην προκήρυξη του διαγωνισμού ποσό και να εγγυάται στον διαγωνιζόμενο ότι θα έχει το ποσό αυτό στη διάθεσή του καθόλη τη διάρκεια εκτέλεσης της σύμβασης, το γεγονός ότι τα τραπεζικά ιδρύματα στα οποία έχει απευθυνθεί ο διαγωνιζόμενος θεωρούν ότι δεν είναι σε θέση να του χορηγήσουν βεβαίωση με τέτοιο περιεχόμενο μπορεί να αποτελεί «βάσιμο λόγο», κατά την έννοια του ως άνω άρθρου, του οποίου η συνδρομή συνεπάγεται ότι ο διαγωνιζόμενος έχει τη δυνατότητα να αποδείξει την οικονομική και χρηματοοικονομική του επάρκεια με οποιοδήποτε άλλο έγγραφο κριθεί κατάλληλο από την αναθέτουσα αρχή, υπό την προϋπόθεση ότι ο διαγωνιζόμενος αυτός αδυνατούσε αντικειμενικά να προσκομίσει τα ζητούμενα από την αναθέτουσα αρχή έγγραφα, πράγμα που εναπόκειται στο αιτούν δικαστήριο να διαπιστώσει.

4.9.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 293/6

4.9.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 293/6

1)

Οι διατάξεις της οδηγίας 2004/35/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 21ης Απριλίου 2004, σχετικά με την περιβαλλοντική ευθύνη όσον αφορά την πρόληψη και την αποκατάσταση περιβαλλοντικής ζημίας, έχουν, υπό το πρίσμα των άρθρων 191 και 193 ΣΛΕΕ, την έννοια ότι, εφόσον η επίμαχη στην υπόθεση της κύριας δίκης περίπτωση εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής της οδηγίας 2004/35, πράγμα που εναπόκειται στο αιτούν δικαστήριο να εξακριβώσει, δεν αντιτίθενται σε εθνική κανονιστική ρύθμιση, όπως η επίμαχη στην υπόθεση της κύριας δίκης, η οποία, πέραν των φορέων εκμετάλλευσης των ακινήτων όπου προκλήθηκε παράνομη ρύπανση, αναγνωρίζει ως εις ολόκληρον υπεύθυνους μιας τέτοιας περιβαλλοντικής ζημίας και μια άλλη κατηγορία προσώπων, ήτοι τους κυρίους των εν λόγω ακινήτων, χωρίς να χρειάζεται να αποδειχθεί η ύπαρξη αιτιώδους συνάφειας μεταξύ της συμπεριφοράς των εν λόγω κυρίων των ακινήτων και της διαπιστωθείσας ζημίας, υπό την προϋπόθεση ότι η κανονιστική αυτή ρύθμιση συνάδει προς τις γενικές αρχές του δικαίου της Ένωσης, καθώς και προς κάθε σχετική διάταξη των Συνθηκών ΕΕ και ΛΕΕ και των πράξεων του παράγωγου δικαίου της Ένωσης.

2)

Το άρθρο 16 της οδηγίας 2004/35 και το άρθρο 193 ΣΛΕΕ έχουν την έννοια ότι, εφόσον η επίμαχη στην υπόθεση της κύριας δίκης περίπτωση εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής της οδηγίας 2004/35, δεν αντιτίθενται σε εθνική κανονιστική ρύθμιση, όπως η επίμαχη στην υπόθεση της κύριας δίκης, δυνάμει της οποίας οι κύριοι των ακινήτων εντός των οποίων προκλήθηκε παράνομη ρύπανση όχι μόνο θεωρούνται υπεύθυνοι για την περιβαλλοντική αυτή ζημία εις ολόκληρον με τους φορείς εκμετάλλευσης των ακινήτων αυτών, αλλά η αρμόδια εθνική διοικητική αρχή μπορεί επίσης να τους επιβάλει πρόστιμο, υπό την προϋπόθεση ότι μια τέτοια κανονιστική ρύθμιση είναι ικανή να συμβάλει στην επίτευξη του σκοπού της ενισχυμένης προστασίας και ότι ο τρόπος καθορισμού του ύψους του προστίμου δεν υπερβαίνει τα αναγκαία όρια για την επίτευξη του σκοπού αυτού, πράγμα που εναπόκειται στο εθνικό δικαστήριο να εξακριβώσει.

4.9.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 293/7

4.9.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 293/8

1)

Το άρθρο 14, παράγραφος 1, στοιχείο γ', της οδηγίας 2003/96/ΕΚ του Συμβουλίου, της 27ης Οκτωβρίου 2003, σχετικά με την αναδιάρθρωση του κοινοτικού πλαισίου φορολογίας των ενεργειακών προϊόντων και της ηλεκτρικής ενέργειας, έχει την έννοια ότι η προβλεπόμενη στη διάταξη αυτή απαλλαγή εφαρμόζεται στα καύσιμα που χρησιμοποιούνται προκειμένου ένα πλοίο να πλεύσει χωρίς φορτίο από λιμένα κράτους μέλους, εν προκειμένω τον λιμένα στον οποίο ναυπηγήθηκε το πλοίο, προς λιμένα άλλου κράτους μέλους, για να φορτώσει στον λιμένα αυτόν εμπορεύματα που θα μεταφερθούν εν συνεχεία σε λιμένα τρίτου κράτους μέλους.

2)

Το άρθρο 14, παράγραφος 1, στοιχείο γ', της οδηγίας 2003/96 έχει την έννοια ότι αντιτίθεται σε κανονιστική ρύθμιση κράτους μέλους, όπως η επίμαχη στην κύρια δίκη, με την οποία αποκλείεται η εφαρμογή της προβλεπόμενης στη διάταξη αυτή απαλλαγής με την αιτιολογία ότι ο εφοδιασμός πλοίου με ενεργειακά προϊόντα πραγματοποιήθηκε χωρίς να τηρηθούν οι τυπικές απαιτήσεις που προβλέπονται από την εθνική αυτή ρύθμιση, παρότι ο εν λόγω εφοδιασμός είναι σύμφωνος προς όλες τις προϋποθέσεις εφαρμογής που προβλέπονται από την επίμαχη διάταξη.

4.9.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 293/9

4.9.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 293/9

1)

Η ρήτρα 4, σημεία 1 και 2, της συμφωνίας-πλαισίου για την εργασία μερικής απασχόλησης, που συνήφθη στις 6 Ιουνίου 1997, η οποία προσαρτάται στην οδηγία 97/81/ΕΚ του Συμβουλίου, της 15ης Δεκεμβρίου 1997, σχετικά με τη συμφωνία-πλαίσιο για την εργασία μερικής απασχόλησης που συνήφθη από την UNICE, το CEEP και την CES, όπως έχει τροποποιηθεί, και το άρθρο 4 της οδηγίας 2006/54/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 5ης Ιουλίου 2006, για την εφαρμογή της αρχής των ίσων ευκαιριών και της ίσης μεταχείρισης ανδρών και γυναικών σε θέματα εργασίας και απασχόλησης, πρέπει να ερμηνευθούν υπό την έννοια ότι δεν αντιτίθενται σε εθνική ρύθμιση η οποία, για τον υπολογισμό του ύψους επαγγελματικής συντάξεως, διακρίνει μεταξύ του εισοδήματος το οποίο υπολείπεται του ανώτατου ορίου ασφαλιστέων αποδοχών που ισχύει στο σύστημα υποχρεωτικής ασφαλίσεως γήρατος και του εισοδήματος από εργασία το οποίο το υπερβαίνει, και δεν εφαρμόζει, όσον αφορά τα εισοδήματα από εργασία μερικής απασχολήσεως, τη μέθοδο κατά την οποία αρχικώς υπολογίζονται οι καταβλητέες αποδοχές για την αντίστοιχη εργασία πλήρους απασχολήσεως, εν συνεχεία υπολογίζεται βάσει των αποδοχών αυτών, αφενός, το τμήμα των αποδοχών που υπολείπεται του ανώτατου ορίου ασφαλιστέων αποδοχών και, αφετέρου, το τμήμα που υπερβαίνει το όριο αυτό, και εν τέλει μεταφέρεται η αναλογία αυτή επί των μειωμένων αποδοχών από την εργασία μερικής απασχολήσεως.

2)

Η ρήτρα 4, σημεία 1 και 2, της εν λόγω συμφωνίας-πλαισίου και το άρθρο 4 της οδηγίας 2006/54 πρέπει να ερμηνευθούν υπό την έννοια ότι δεν αντιτίθενται σε εθνική ρύθμιση η οποία, στο πλαίσιο του υπολογισμού του ύψους της επαγγελματικής συντάξεως εργαζομένης που έχει συμπληρώσει περιόδους εργασίας πλήρους απασχολήσεως και περιόδους εργασίας μερικής απασχολήσεως, καθορίζει ενιαίο ποσοστό απασχολήσεως για τη συνολική διάρκεια της εργασιακής σχέσεως, στον βαθμό που αυτή η μέθοδος υπολογισμού της συντάξεως γήρατος δεν παραβιάζει τον κανόνα pro rata temporis. Εναπόκειται στο αιτούν δικαστήριο να εξακριβώσει ότι όντως αυτό συμβαίνει εν προκειμένω.

3)

Τα άρθρα 1 και 2, καθώς και το άρθρο 6, παράγραφος 1, της οδηγίας 2000/78/ΕΚ του Συμβουλίου, της 27ης Νοεμβρίου 2000, για τη διαμόρφωση γενικού πλαισίου για την ίση μεταχείριση στην απασχόληση και την εργασία, πρέπει να ερμηνευθούν υπό την έννοια ότι δεν αντιτίθενται σε εθνική ρύθμιση που προβλέπει επαγγελματική σύνταξη της οποίας το ύψος αντιστοιχεί στην αναλογία της διάρκειας των ετών υπηρεσίας προς την χρονική περίοδο από την έναρξη της υπηρεσίας στην επιχείρηση μέχρι τη συμπλήρωση του κανονικού ορίου ηλικίας συνταξιοδοτήσεως που ισχύει στο σύστημα υποχρεωτικής ασφαλίσεως γήρατος, και καθορίζει συναφώς ανώτατο όριο συντάξιμων ετών υπηρεσίας.

4.9.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 293/10

4.9.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 293/11

1)

Το Βασίλειο της Ισπανίας, μη έχοντας λάβει κατά την ημερομηνία εκπνοής της προθεσμίας που είχε ταχθεί με το έγγραφο οχλήσεως της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ήτοι στις 20 Σεπτεμβρίου 2015, τα μέτρα που απαιτούνταν για την εκτέλεση της αποφάσεως της 11ης Δεκεμβρίου 2014, Επιτροπή κατά Ισπανίας (C-576/13, μη δημοσιευθείσα, EU:C:2014:2430), παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 260, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ.

2)

Υποχρεώνει το Βασίλειο της Ισπανίας να καταβάλει στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατ’ αποκοπήν ποσό ύψους τριών εκατομμυρίων ευρώ.

3)

Καταδικάζει το Βασίλειο της Ισπανίας στα δικαστικά έξοδα.

4.9.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 293/11

1)

Το άρθρο 24 του κανονισμού (ΕΚ) 44/2001 του Συμβουλίου, της 22ας Δεκεμβρίου 2000, για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις, έχει την έννοια ότι η ένσταση ελλείψεως δικαιοδοσίας που προβάλλεται με την πρώτη πράξη άμυνας, επικουρικώς σε σχέση με άλλες δικονομικές ενστάσεις οι οποίες προβλήθηκαν με την ίδια πράξη, δεν μπορεί να θεωρηθεί ως αποδοχή της διεθνούς δικαιοδοσίας του επιληφθέντος δικαστηρίου, οπότε δεν συντρέχει παρέκταση διεθνούς δικαιοδοσίας δυνάμει του άρθρου αυτού.

2)

Το άρθρο 82 του κανονισμού (ΕΚ) 6/2002 του Συμβουλίου, της 12ης Δεκεμβρίου 2001, για τα κοινοτικά σχέδια και υποδείγματα, έχει την έννοια ότι οι κατά το άρθρο 81, στοιχείο βʹ, του κανονισμού αγωγές για τη διαπίστωση μη παραποίησης/απομίμησης πρέπει να ασκούνται, σε περίπτωση που ο εναγόμενος έχει την κατοικία του σε κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώπιον των δικαστηρίων κοινοτικών σχεδίων και υποδειγμάτων του κράτους μέλους αυτού, εκτός εάν συντρέχει παρέκταση διεθνούς δικαιοδοσίας κατά την έννοια των άρθρων 23 ή 24 του κανονισμού 44/2001 και με την επιφύλαξη των περιπτώσεων εκκρεμοδικίας και συνάφειας που προβλέπουν οι εν λόγω κανονισμοί.

3)

Ο κανόνας διεθνούς δικαιοδοσίας του άρθρου 5, σημείο 3, του κανονισμού 44/2001 δεν έχει εφαρμογή στις αγωγές για τη διαπίστωση μη παραποίησης/απομίμησης που προβλέπονται από το άρθρο 81, στοιχείο βʹ, του κανονισμού 6/2002.

4)

Ο κανόνας διεθνούς δικαιοδοσίας του άρθρου 5, σημείο 3, του κανονισμού 44/2001 δεν έχει εφαρμογή σε αγωγές για τη διαπίστωση κατάχρησης δεσπόζουσας θέσης και αθέμιτου ανταγωνισμού οι οποίες είναι συναφείς με αγωγή για τη διαπίστωση μη παραποίησης/απομίμησης κοινοτικού σχεδίου ή υποδείγματος, υπό την έννοια ότι, για να γίνουν δεκτές οι πρώτες, πρέπει προηγουμένως να γίνει δεκτή η αγωγή για τη διαπίστωση μη παραποίησης/απομίμησης.

4.9.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 293/12

4.9.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 293/12

1)

Δύναται μια δραστηριότητα η οποία δεν εμπίπτει στην έννοια του έργου κατά το άρθρο 1, παράγραφος 2, στοιχείο α', της οδηγίας 2011/92/ΕΕ (1) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 13ης Δεκεμβρίου 2011, για την εκτίμηση των επιπτώσεων ορισμένων σχεδίων δημοσίων και ιδιωτικών έργων στο περιβάλλον, επειδή δεν αποτελεί υλική επέμβαση στο φυσικό περιβάλλον, να συνιστά έργο κατά την έννοια του άρθρου 6, παράγραφος 3, της οδηγίας 92/43/ΕΟΚ (2) του Συμβουλίου, της 21ης Μαΐου 1992, για τη διατήρηση των φυσικών οικοτόπων καθώς και της άγριας πανίδας και χλωρίδας (στο εξής: οδηγία για τους οικοτόπους) επειδή η δραστηριότητα αυτή μπορεί να έχει σημαντικές επιπτώσεις σε περιοχή του δικτύου Natura 2000;

2)

Αν ληφθεί ως σημείο αφετηρίας ότι η εναπόθεση λιπάσματος επί ή εντός του εδάφους αποτελεί έργο, πρέπει τότε, σε περίπτωση που η εναπόθεση αυτή πραγματοποιήθηκε νόμιμα πριν το άρθρο 6, παράγραφος 3, της οδηγίας για τους οικοτόπους καταστεί εφαρμοστέο σε περιοχή του δικτύου Natura 2000, και εξακολουθεί να πραγματοποιείται, να κριθεί ότι πρόκειται για ένα και το αυτό έργο, ακόμη και αν η λίπανση δεν πραγματοποιείται στα ίδια γεωτεμάχια, στις ίδιες ποσότητες και με τις ίδιες τεχνικές;

Έχει σημασία για την εκτίμηση του αν πρόκειται για ένα και το αυτό έργο το ότι η εναπόθεση αζώτου λόγω της αποθέσεως λιπάσματος επί ή εντός του εδάφους δεν αυξήθηκε αφότου το άρθρο 6, παράγραφος 3, της οδηγίας για τους οικοτόπους κατέστη εφαρμοστέο στην περιοχή του δικτύου Natura 2000;

3)

Αντιτίθεται το άρθρο 6, παράγραφος 3, της οδηγίας για τους οικοτόπους σε νομοθετική ρύθμιση η οποία έχει ως αποτέλεσμα ότι μια δραστηριότητα η οποία συνδέεται άρρηκτα με ένα έργο και ως εκ τούτου πρέπει και αυτή να χαρακτηριστεί ως έργο, όπως η βόσκηση βοοειδών μονάδας γαλακτοπαραγωγής, εξαιρείται από την υποχρέωση λήψεως άδειας, οπότε για τη δραστηριότητα αυτή δεν απαιτείται ατομική έγκριση, λαμβανομένου υπόψη ότι οι επιπτώσεις αυτής της επιτρεπόμενης χωρίς άδεια δραστηριότητας αποτέλεσαν το αντικείμενο δέουσας εκτιμήσεως για τη θέσπιση αυτής της νομοθετικής ρυθμίσεως;

4)

Μήπως η δέουσα εκτίμηση στην οποία βασίζεται η εξαίρεση από την υποχρέωση λήψεως άδειας για τη βόσκηση βοοειδών και την εναπόθεση λιπάσματος επί ή εντός του εδάφους, και στο πλαίσιο της οποίας ελήφθησαν υπόψη η αναμενόμενη έκταση και ένταση των δραστηριοτήτων αυτών και της οποίας το συμπέρασμα είναι ότι κατά μέσον όρο μπορεί να αποκλειστεί αύξηση της εναποθέσεως αζώτου λόγω των δραστηριοτήτων αυτών, ικανοποιεί τις απαιτήσεις που θέτει το άρθρο 6, παράγραφος 3, της οδηγίας για τους οικοτόπους;

5)

Δύνανται στο πλαίσιο της δέουσας εκτιμήσεως κατά την έννοια του άρθρου 6, παράγραφος 3, της οδηγίας για τους οικοτόπους, η οποία πραγματοποιήθηκε για ένα πρόγραμμα όπως το Programma Aanpak Stikstof 2015-2021, να ληφθούν υπόψη οι θετικές συνέπειες των μέτρων διατηρήσεως και των κατάλληλων μέτρων τα οποία ελήφθησαν για υπάρχουσες εκτάσεις τύπων οικοτόπων και βιοτόπων σε εκτέλεση των υποχρεώσεων που απορρέουν από το άρθρο 6, παράγραφοι 1 και 2, της οδηγίας αυτής;

Έχει συναφώς σημασία, λαμβανομένου υπόψη ότι η δέουσα εκτίμηση περιλαμβάνει οριστικές διαπιστώσεις σχετικά με τα αποτελέσματα των μέτρων αυτών οι οποίες βασίζονται στις πιο προωθημένες επιστημονικές γνώσεις επί του θέματος, το ότι η εφαρμογή και το αποτέλεσμα των μέτρων αυτών παρακολουθούνται και, αν εντεύθεν προκύψει ότι τα αποτελέσματα είναι λιγότερο ευνοϊκά από εκείνα που ελήφθησαν υπόψη κατά τη δέουσα εκτίμηση, θα ληφθούν μέτρα προσαρμογής, εφόσον αυτό είναι αναγκαίο;

6)

Δύνανται τα θετικά αποτελέσματα της αυτόνομης μειώσεως της εναποθέσεως αζώτου τα οποία θα εκδηλωθούν κατά την περίοδο ισχύος του Programma Aanpak Stikstof 2015-2021 να ληφθούν υπόψη στο πλαίσιο της δέουσας εκτιμήσεως κατά την έννοια του άρθρου 6, παράγραφος 3, της οδηγίας για τους οικοτόπους;

Έχει συναφώς σημασία, λαμβανομένου υπόψη ότι η δέουσα εκτίμηση περιλαμβάνει οριστικές διαπιστώσεις σχετικά με τα αποτελέσματα των μέτρων αυτών οι οποίες βασίζονται στις πιο προωθημένες επιστημονικές γνώσεις επί του θέματος, το ότι η αυτόνομη μείωση της εναποθέσεως αζώτου παρακολουθείται και, αν εντεύθεν προκύψει ότι τα αποτελέσματα είναι λιγότερο ευνοϊκά από εκείνα που ελήφθησαν υπόψη κατά τη δέουσα εκτίμηση, θα ληφθούν μέτρα προσαρμογής, εφόσον αυτό είναι αναγκαίο;

7)

Δύνανται μέτρα αποκαταστάσεως, τα οποία ελήφθησαν στο πλαίσιο του Programma Aanpak Stikstof 2015-2021 και τα οποία έχουν ως σκοπό ένας συγκεκριμένος επιβαρυντικός για το περιβάλλον παράγοντας, όπως η εναπόθεση αζώτου, να μην έχει επιβλαβείς συνέπειες για υπάρχουσες εκτάσεις τύπων οικοτόπων ή βιοτόπων, να χαρακτηριστούν ως μέτρα προστασίας κατά την έννοια της σκέψεως 28 της αποφάσεως του Δικαστηρίου της 15ης Μαΐου 2014 στην υπόθεση Briels (ECLI:EU:C:2014:330), τα οποία μπορούν να ληφθούν υπόψη στο πλαίσιο μιας δέουσας εκτιμήσεως κατά την έννοια του άρθρου 6, παράγραφος 3, της οδηγίας για τους οικοτόπους;

Έχει συναφώς σημασία, λαμβανομένου υπόψη ότι η δέουσα εκτίμηση περιλαμβάνει οριστικές διαπιστώσεις σχετικά με τα αποτελέσματα των μέτρων αυτών οι οποίες βασίζονται στις πιο προωθημένες επιστημονικές γνώσεις επί του θέματος, ότι η εφαρμογή και το αποτέλεσμα των μέτρων αυτών παρακολουθούνται και, αν εντεύθεν προκύψει ότι τα αποτελέσματα είναι λιγότερο ευνοϊκά από εκείνα που ελήφθησαν υπόψη κατά τη δέουσα εκτίμηση, θα ληφθούν μέτρα προσαρμογής, εφόσον αυτό είναι αναγκαίο;

8)

Είναι η αρμοδιότητα για την επιβολή υποχρεώσεων κατά την έννοια του άρθρου 2.4 του Wet natuurbescherming, την οποία η αρμόδια αρχή πρέπει να ασκήσει αν, λαμβανομένων υπόψη των στόχων διατηρήσεως, αυτό είναι αναγκαίο για μια περιοχή του δικτύου Natura 2000, ένα αρκούντως προληπτικό μέσο για την εφαρμογή, όσον αφορά τη βόσκηση βοοειδών και την εναπόθεση λιπάσματος επί ή εντός του εδάφους, του άρθρου 6, παράγραφος 2, της οδηγίας για τους οικοτόπους;

4.9.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 293/14

1)

Αντιτίθεται το άρθρο 6, παράγραφοι 2 και 3, της οδηγίας 92/43/ΕΟΚ (1) του Συμβουλίου, της 21ης Μαΐου 1992, για τη διατήρηση των φυσικών οικοτόπων καθώς και της άγριας πανίδας και χλωρίδας (οδηγία για τους οικοτόπους), σε νομοθετική ρύθμιση που σκοπό έχει τα έργα και άλλες δραστηριότητες που προκαλούν εναπόθεση αζώτου μη υπερβαίνουσα την κατώτατη ή την οριακή τιμή να εξαιρούνται από την υποχρέωση εγκρίσεως και έτσι να μη προϋποθέτουν ατομική έγκριση, λαμβανομένου υπόψη ότι τα σωρευτικά αποτελέσματα όλων αυτών των έργων και δραστηριοτήτων που μπορούν να χρησιμοποιήσουν τη νομοθετική ρύθμιση έγιναν το αντικείμενο δέουσας εκτιμήσεως με σκοπό τη θέσπιση της νομοθετικής αυτής ρυθμίσεως;

2)

Αντιτίθεται το άρθρο 6, παράγραφοι 2 και 3, της οδηγίας 92/43/ΕΟΚ στο ότι η δέουσα εκτίμηση για ένα πρόγραμμα, στο οποίο αξιολογήθηκε η καθορισθείσα συνολική ποσότητα εναποθέσεως αζώτου, χρησιμεύει ως βάση για τη χορήγηση άδειας (ατομικής εγκρίσεως) για σχέδιο ή άλλη δραστηριότητα το οποίο προκαλεί εναπόθεση αζώτου εμπίπτουσα στο περιθώριο εναποθέσεως που αξιολογήθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος αυτού;

3)

Δύνανται στο πλαίσιο της δέουσας εκτιμήσεως κατά την έννοια του άρθρου 6, παράγραφος 3, της οδηγίας 92/43/ΕΟΚ, η οποία πραγματοποιήθηκε για ένα πρόγραμμα όπως το Programma Aanpak Stikstof 2015-2021, να ληφθούν υπόψη οι θετικές συνέπειες των μέτρων διατηρήσεως και των κατάλληλων μέτρων τα οποία ελήφθησαν για υπάρχουσες εκτάσεις τύπων οικοτόπων και βιοτόπων σε εκτέλεση των υποχρεώσεων που απορρέουν από το άρθρο 6, παράγραφοι 1 και 2, της οδηγίας αυτής;

Έχει συναφώς σημασία, λαμβανομένου υπόψη ότι η δέουσα εκτίμηση περιλαμβάνει οριστικές διαπιστώσεις σχετικά με τα αποτελέσματα των μέτρων αυτών οι οποίες βασίζονται στις πιο προωθημένες επιστημονικές γνώσεις επί του θέματος, το ότι η εφαρμογή και το αποτέλεσμα των μέτρων αυτών παρακολουθούνται και, αν εντεύθεν προκύψει ότι τα αποτελέσματα είναι λιγότερο ευνοϊκά από εκείνα που ελήφθησαν υπόψη κατά τη δέουσα εκτίμηση, θα ληφθούν μέτρα προσαρμογής, εφόσον αυτό είναι αναγκαίο;

4)

Δύνανται τα θετικά αποτελέσματα της αυτόνομης μειώσεως της εναποθέσεως αζώτου τα οποία θα εκδηλωθούν κατά την περίοδο ισχύος του Programma Aanpak Stikstof 2015-2021 να ληφθούν υπόψη στο πλαίσιο της δέουσας εκτιμήσεως κατά την έννοια του άρθρου 6, παράγραφος 3, της οδηγίας 92/43/ΕΟΚ;

Έχει συναφώς σημασία, λαμβανομένου υπόψη ότι η δέουσα εκτίμηση περιλαμβάνει οριστικές διαπιστώσεις σχετικά με τα αποτελέσματα των μέτρων αυτών οι οποίες βασίζονται στις πιο προωθημένες επιστημονικές γνώσεις επί του θέματος, το ότι η αυτόνομη μείωση της εναποθέσεως αζώτου παρακολουθείται και, αν εντεύθεν προκύψει ότι τα αποτελέσματα είναι λιγότερο ευνοϊκά από εκείνα που ελήφθησαν υπόψη κατά τη δέουσα εκτίμηση, θα ληφθούν μέτρα προσαρμογής, εφόσον αυτό είναι αναγκαίο;

5)

Δύνανται μέτρα αποκαταστάσεως, τα οποία ελήφθησαν στο πλαίσιο του Programma Aanpak Stikstof 2015-2021 και τα οποία έχουν ως σκοπό ένας συγκεκριμένος επιβαρυντικός για το περιβάλλον παράγοντας, όπως η εναπόθεση αζώτου, να μην έχει επιβλαβείς συνέπειες για υπάρχουσες εκτάσεις τύπων οικοτόπων ή βιοτόπων, να χαρακτηριστούν ως μέτρα προστασίας κατά την έννοια της σκέψεως 28 της αποφάσεως του Δικαστηρίου της 15ης Μαΐου 2014 στην υπόθεση Briels (ECLI:EU:C:2014:330), τα οποία μπορούν να ληφθούν υπόψη στο πλαίσιο μιας δέουσας εκτιμήσεως κατά την έννοια του άρθρου 6, παράγραφος 3, της οδηγίας 92/43/ΕΟΚ;

Έχει συναφώς σημασία, λαμβανομένου υπόψη ότι η δέουσα εκτίμηση περιλαμβάνει οριστικές διαπιστώσεις σχετικά με τα αποτελέσματα των μέτρων αυτών οι οποίες βασίζονται στις πιο προωθημένες επιστημονικές γνώσεις επί του θέματος, ότι η εφαρμογή και το αποτέλεσμα των μέτρων αυτών παρακολουθούνται και, αν εντεύθεν προκύψει ότι τα αποτελέσματα είναι λιγότερο ευνοϊκά από εκείνα που ελήφθησαν υπόψη κατά τη δέουσα εκτίμηση, θα ληφθούν μέτρα προσαρμογής, εφόσον αυτό είναι αναγκαίο;

4.9.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 293/16

1)

Έχει η οδηγία 1999/37/ΕΚ (1) του Συμβουλίου, της 29ης Απριλίου 1999, σχετικά με τα έγγραφα κυκλοφορίας οχημάτων, εφαρμογή στα μηχανοκίνητα οχήματα που υφίσταντο πριν από τις 29 Απριλίου 2009, την ημερομηνία από την οποία τα κράτη μέλη έπρεπε να εφαρμόζουν τις αναγκαίες νομοθετικές και κανονιστικές διατάξεις για την εφαρμογή της οδηγίας 2007/46/ΕΚ (2) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 5ης Σεπτεμβρίου 2007, για τη θέσπιση πλαισίου για την έγκριση των μηχανοκίνητων οχημάτων και των ρυμουλκουμένων τους και των συστημάτων, κατασκευαστικών στοιχείων και χωριστών τεχνικών μονάδων που προορίζονται για τα οχήματα αυτά;

2)

Είναι ένα σύνθετο μηχανοκίνητο όχημα το οποίο αποτελείται, αφενός, από ουσιώδη εξαρτήματα που κατασκευάστηκαν πριν από την έναρξη ισχύος της οδηγίας 2007/46/ΕΚ […] και, αφετέρου, από ουσιώδη εξαρτήματα που προστέθηκαν μετά την έναρξη ισχύος της οδηγίας αυτής, μηχανοκίνητο όχημα που ήδη υφίστατο πριν από την έναρξη ισχύος της οδηγίας αυτής, ή πρέπει να θεωρηθεί ως όχημα που κατασκευάστηκε μόνο μετά την έναρξη ισχύος της οδηγίας αυτής;

3)

Λαμβανομένου υπόψη του άρθρου 3, παράγραφος 2, της οδηγίας 1999/37/ΕΚ […], έχει η κατά το άρθρο 4 της οδηγίας αυτής υποχρέωση αναγνωρίσεως εφαρμογή χωρίς περιορισμό όταν στην άδεια κυκλοφορίας στοιχεία δεν έχουν συμπληρωθεί (που βάσει των παραρτημάτων της οδηγίας αυτής ήταν υποχρεωτικό να συμπληρωθούν) δίπλα σε συγκεκριμένους κοινοτικούς κωδικούς, αλλά τα στοιχεία αυτά μπορούν εύκολα να βρεθούν;

4)

Δύναται ένα κράτος μέλος βάσει του άρθρου 4 της οδηγίας 1999/37/ΕΚ […] να αναγνωρίσει άδεια κυκλοφορίας άλλου κράτους μέλους, αλλά να υποβάλει το όχημα σε τεχνικό έλεγχο κατά την έννοια του άρθρου 24, παράγραφος 6, της οδηγίας 2007/46/ΕΚ […] και, αν το όχημα δεν ικανοποιεί τις δικές του τεχνικές απαιτήσεις, δύναται αυτό να έχει ως συνέπεια την άρνηση εκδόσεως άδειας κυκλοφορίας;

4.9.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 293/16

1)

Πρέπει οι υποχρεωτικώς επισημαινόμενοι σύμφωνα με το άρθρο 23, παράγραφος 1, δεύτερη και τρίτη περίοδος, του κανονισμού 1008/2008/ΕΚ (1) αεροπορικοί ναύλοι για ενδοκοινοτικές αεροπορικές μεταφορές να αναγράφονται σε συγκεκριμένο νόμισμα, εφόσον δεν αναφέρονται σε ευρώ;

2)

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο πρώτο ερώτημα:

Σε ποιο εθνικό νόμισμα επιτρέπεται να αναγράφονται οι ναύλοι κατά την έννοια του άρθρου 2, σημείο 18, και του άρθρου 23, παράγραφος 1, δεύτερη και τρίτη περίοδος, του κανονισμού 1008/2008/ΕΚ σε περίπτωση που αερομεταφορέας εγκατεστημένος σε κράτος μέλος (εν προκειμένω στη Γερμανία) διαφημίζει και προσφέρει σε καταναλωτή, μέσω του διαδικτύου, αεροπορική μεταφορά με τόπο αναχωρήσεως σε άλλο κράτος μέλος (εν προκειμένω στο Ηνωμένο Βασίλειο);

Είναι κρίσιμο, στο πλαίσιο αυτό, ότι για τη σχετική προσφορά χρησιμοποιείται μια διεύθυνση στο διαδίκτυο με διαδικτυακό τομέα ανωτάτου επιπέδου (top-level domain) που αντιστοιχεί σε συγκεκριμένη χώρα (εν προκειμένω: www.germanwings.de) και παραπέμπει, ειδικότερα, στο κράτος μέλος της έδρας του αερομεταφορέα, ενώ και ο καταναλωτής διαμένει στο κράτος μέλος αυτό;

Ασκεί επιρροή το αν όλοι οι αερομεταφορείς ή η πλειονότητά τους αναγράφουν τους επίμαχους ναύλους στο εθνικό νόμισμα του τόπου αναχωρήσεως;

4.9.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 293/17

1)

Πρέπει η αίτηση που υποβλήθηκε στις 15 Φεβρουαρίου 2007 ενώπιον της αρμόδιας εθνικής αρχής (εν προκειμένω: του Deutsches Patent- und Markenamt [γερμανικού Γραφείου Διπλωμάτων Ευρεσιτεχνίας και Σημάτων]) με σκοπό την τροποποίηση των προδιαγραφών προστατευόμενης γεωγραφικής ενδείξεως, ώστε ο τεμαχισμός σε φέτες και η συσκευασία του προϊόντος (εν προκειμένω: του Schwarzwälder Schinken) να πραγματοποιούνται μόνο στην περιοχή παραγωγής, να κριθεί με βάση τον κανονισμό 510/2006 (1) που ίσχυε κατά τον χρόνο υποβολής της αιτήσεως ή με βάση τον κανονισμό 1151/2012 (2) που ισχύει κατά τον χρόνο κρίσεως της αιτήσεως;

2)

Σε περίπτωση που η κρίση της αιτήσεως πρέπει να στηριχθεί στον ισχύοντα πλέον κανονισμό 1151/2012:

3)

Σε περίπτωση που η κρίση της αιτήσεως (βλ. πρώτο προδικαστικό ερώτημα) πρέπει να στηριχθεί στον κανονισμό 510/2006, το αιτούν δικαστήριο ζητεί να απαντηθούν τα επιμέρους ερωτήματα που υποβάλλονται στο πλαίσιο του δεύτερου προδικαστικού ερωτήματος με βάση τον κανονισμό 510/2006 και ιδίως με βάση το άρθρο 4, παράγραφος 2, στοιχείο ε', του κανονισμού αυτού σε συνδυασμό με το άρθρο 8 και την αιτιολογική σκέψη 8 του κανονισμού (ΕΚ) 1898/2006 της Επιτροπής, σχετικά με τη θέσπιση λεπτομερών κανόνων εφαρμογής του κανονισμού (ΕΚ) 510/2006 του Συμβουλίου για την προστασία των γεωγραφικών ενδείξεων και των ονομασιών προέλευσης των γεωργικών προϊόντων και των τροφίμων (5).

4.9.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 293/19

4.9.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 293/19

1)

Έχει το άρθρο 5, παράγραφος 1, δεύτερο εδάφιο, της οδηγίας 2004/17 (1) την έννοια ότι υφίσταται δίκτυο για την παροχή υπηρεσιών μεταφορών όταν υπηρεσίες μεταφορών, σε σιδηροδρομικό δίκτυο εσωτερικών και διεθνών σιδηροδρομικών μεταφορών που υπόκειται σε κρατική διαχείριση, παρέχονται σύμφωνα με διατάξεις εθνικής νομοθεσίας για τη μεταφορά της οδηγίας 2012/34/ΕΕ (2) στο εσωτερικό δίκαιο, οι οποίες συνεπάγονται ότι η κατανομή της χωρητικότητας της σιδηροδρομικής υποδομής βασίζεται στα αιτήματα των σιδηροδρομικών επιχειρήσεων και επιβάλλουν την ικανοποίηση όλων των αιτημάτων στο μέτρο του δυνατού;

2)

Έχει το άρθρο 5, παράγραφος 1, πρώτο εδάφιο, της οδηγίας 2004/17 την έννοια ότι δραστηριότητα η οποία ασκείται από σιδηροδρομική επιχείρηση, όπως αυτή την οποία αφορά η οδηγία 2012/34, και η οποία συνεπάγεται την παροχή υπηρεσιών μεταφορών προς το κοινό σε σιδηροδρομικό δίκτυο συνιστά διάθεση ή εκμετάλλευση δικτύου κατά την έννοια της εν λόγω διατάξεως της οδηγίας;

4.9.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 293/20

4.9.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 293/20

—

να διαπιστώσει ότι η Τσεχική Δημοκρατία καθόσον αρνήθηκε να διασφαλίσει την παραλαβή κατόπιν επιστροφής του υλικού TPS-NOLO (Geobal), το οποίο είχε μεταφερθεί από την Τσεχική Δημοκρατία στο Katowice, Πολωνία, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 24, παράγραφος 2, και το άρθρο 28, παράγραφος 1, του κανονισμού (EK) 1013/2006 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 14ης Ιουνίου 2006, για τις μεταφορές αποβλήτων (1)·

—

να καταδικάσει την Τσεχική Δημοκρατία στα δικαστικά έξοδα.

1.

Το υλικό TPS-NOLO, το οποίο μεταφέρθηκε από την Τσεχική Δημοκρατία στο έδαφος της Δημοκρατίας της Πολωνίας και το οποίο προέρχεται από επικίνδυνα απόβλητα ενός χώρου διάθεσης αποβλήτων (λιμνοθάλασσα OSTRAMO), αποθηκεύεται σε έναν άλλο χώρο διάθεσης αποβλήτων στο έδαφος της Τσεχικής Δημοκρατίας και ταξινομείται ως απόβλητο πίσσας προερχόμενο από τη διύλιση, την απόσταξη ή την πυρολυτική επεξεργασία οργανικών υλικών, θεωρείται από τις πολωνικές αρχές απόβλητο που εμπίπτει στο παράρτημα IV του κανονισμού (ΕΚ) 1013/2006 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 14ης Ιουνίου 2006, για τις μεταφορές αποβλήτων (στο εξής: κανονισμός για τις μεταφορές αποβλήτων).

2.

Λόγω του ότι Τσεχική Δημοκρατία αμφισβητεί την ταξινόμηση της επίμαχης ουσίας ως αποβλήτου και λόγω της καταχώρισης του υλικού σύμφωνα με τον κανονισμό (ΕΚ) 1907/2006 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 18ης Δεκεμβρίου 2006, για την καταχώριση, την αξιολόγηση, την αδειοδότηση και τους περιορισμούς των χημικών προϊόντων (REACH) και για την ίδρυση του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Χημικών Προϊόντων καθώς και για την τροποποίηση της οδηγίας 1999/45/EΚ και για την κατάργηση του κανονισμού (ΕΟΚ) 793/93 του Συμβουλίου και του κανονισμού (ΕΚ) 1488/94 της Επιτροπής καθώς και της οδηγίας 76/769/ΕΟΚ του Συμβουλίου και των οδηγιών της Επιτροπής 91/155/ΕΟΚ, 93/67/ΕΟΚ, 93/105/ΕΚ και 2000/21/ΕΚ (2) (στο εξής: κανονισμός REACH), ανέκυψε διαφωνία η οποία διέπεται από τον κανόνα του άρθρου 28, παράγραφος 1, του κανονισμού για τις μεταφορές αποβλήτων, καθόσον αυτό προβλέπει ότι το αντικείμενο της διαφωνίας αντιμετωπίζεται ως απόβλητο.

3.

Η καταχώριση του υλικού κατ’ εφαρμογή του κανονισμού REACH ουδόλως εγγυάται ότι η χρήση της ουσίας δεν έχει αρνητικές συνέπειες για το περιβάλλον ή την ανθρώπινη υγεία ή ότι η επίμαχη ουσία παύει αυτομάτως να αποτελεί απόβλητο. Ελλείψει εθνικής αποφάσεως με την οποία να διαπιστώνεται ότι η επίμαχη ουσία έχει φθάσει σε μια κατάσταση στην οποία παύει να συνιστά απόβλητο, δεν μπορεί να γίνει δεκτό ότι η καταχώριση της ουσίας αυτής κατ’ εφαρμογή του κανονισμού REACH είναι έγκυρη βάσει του άρθρου 2, παράγραφος 2, του εν λόγω κανονισμού.

4.

Δεδομένου ότι η επίμαχη ουσία μεταφέρθηκε πέραν των εθνικών συνόρων χωρίς κοινοποίηση, η μεταφορά αυτή θεωρείται «παράνομη μεταφορά» κατά την έννοια του άρθρου 2, παράγραφος 35, στοιχείο α', του κανονισμού για τις μεταφορές αποβλήτων. Στην περίπτωση αυτή, οι αρμόδιες αρχές της χώρας αποστολής ενημερώνονται προσηκόντως προκειμένου να διασφαλιστεί ότι η παραλαβή κατόπιν επιστροφής του αποβλήτου περί του οποίου πρόκειται θα πραγματοποιηθεί σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 24, παράγραφος 2, του κανονισμού, πράγμα το οποίο αρνείται αδικαιολόγητα η Τσεχική Δημοκρατία. Η υποχρέωση αυτή δεν είναι αντίθετη προς το άρθρο 128 του κανονισμού REACH το οποίο εγγυάται την ελεύθερη κυκλοφορία των ουσιών, μειγμάτων ή αντικειμένων κατά την έννοια του άρθρου 3 του κανονισμού REACH, διότι τα απόβλητα εξαιρούνται ρητώς από το πεδίο εφαρμογής του εν λόγω κανονισμού (βλ. άρθρο 2, παράγραφος 2, του κανονισμού REACH).

4.9.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 293/21

4.9.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 293/22

—

να διαπιστώσει ότι η Γαλλική Δημοκρατία, διατηρώντας σε ισχύ τα έννομα αποτελέσματα διατάξεων που έχουν ως σκοπό την εξάλειψη της διπλής φορολογήσεως των μερισμάτων, οι οποίες επιτρέπουν σε μητρική εταιρία να συμψηφίσει με τον φόρο κινητών αξιών τον οποίο οφείλει, όταν αναδιανέμει στους μετόχους της τα μερίσματα που της κατέβαλαν οι θυγατρικές της, την πίστωση φόρου που της έχει χορηγηθεί για τη διανομή των μερισμάτων αυτών σε περίπτωση που προέρχονται από θυγατρική εγκατεστημένη στη Γαλλία, αλλά δεν της παρέχουν τη δυνατότητα αυτή αν τα εν λόγω μερίσματα προέρχονται από θυγατρική εγκατεστημένη σε άλλο κράτος μέλος, δεδομένου ότι η εν λόγω νομοθεσία δεν παρέχει, στην τελευταία αυτή περίπτωση, δικαίωμα σε πίστωση φόρου σε σχέση με τη διανομή των εν λόγω μερισμάτων από την εν λόγω θυγατρική, καθόσον, κατά τη νομολογία του Conseil d'État, οι αγωγές για την επιστροφή φόρου κινητών αξιών εισπραχθέντος κατά παραβίαση του δικαίου της Ένωσης, κατά την έννοια της αποφάσεως του Δικαστηρίου στην υπόθεση C-310/09, Accor (1), γίνονται δεκτές υπό τους ακόλουθους τρεις περιορισμούς:

παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από τις αρχές της ισοδυναμίας και της αποτελεσματικότητας καθώς και από τα άρθρα 49, 63 και 267, τρίτο εδάφιο, της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης·

—

να καταδικάσει τη Γαλλική Δημοκρατία στα δικαστικά έξοδα.

—

δε λαμβάνει υπόψη τους φόρους που έχουν ήδη καταβάλει οι μη γαλλικές υποθυγατρικές·

—

επιβάλλει, προκειμένου να περιορίσει το δικαίωμα επιστροφής φόρου των ενδιαφερομένων εταιριών, απαιτήσεις, όσον αφορά τα αποδεικτικά στοιχεία που πρέπει να προσκομισθούν, οι οποίες δεν είναι σύμφωνες με τα κριτήρια που έχει θεσπίσει το Δικαστήριο·

—

περιορίζει κατά τρόπο απόλυτο το σύστημα της πιστώσεως φόρου στο ένα τρίτο του μερίσματος που αναδιανέμεται από μη γαλλική θυγατρική εταιρία.

4.9.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 293/23

—

να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 11ης Μαΐου 2017 στην υπόθεση T-115/15,

—

να ακυρώσει την απόφαση του ECHA της 12ης Δεκεμβρίου 2014, αριθ. ED/108/2014,

—

να καταδικάσει τον ECHA στα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η αναιρεσείουσα, τόσο στο πλαίσιο της αναιρετικής διαδικασίας ενώπιον του Δικαστηρίου, όσο και στο πλαίσιο της διαδικασίας ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου.

1)

Το Γενικό Δικαστήριο ερμήνευσε και εφάρμοσε εσφαλμένα τον κανονισμό REACH

Το Γενικό Δικαστήριο ερμήνευσε και εφάρμοσε εσφαλμένα τον κανονισμό REACH. Η αναιρεσείουσα εξακολουθεί να διατείνεται ότι ο κανονισμός REACH εκδόθηκε ultra vires, δεδομένου ότι i) ο ECHA δεν εξουσιοδοτείται να συμπληρώσει τον ήδη υφιστάμενο χαρακτηρισμό της ουσίας DEPH βάσει του άρθρου 57, στοιχείο γ', του κανονισμού REACH με νέο χαρακτηρισμό της ουσίας αυτής κατ’ εφαρμογή του άρθρου 57, στοιχείο στ', του εν λόγω κανονισμού· ii) ότι της εκδόσεως της αποφάσεως REACH προηγήθηκε παράνομη διαδικασία· και iii) ότι η απόφαση REACH καταστρατηγεί τη νομικά δεσμευτική διαδικασία που καθιέρωσε το Συμβούλιο και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για τον ορισμό γενικά δεσμευτικών/εναρμονισμένων κριτηρίων για τον χαρακτηρισμό των ενδοκρινικών διαταρακτών.

2)

Το Γενικό Δικαστήριο ερμήνευσε και εφάρμοσε εσφαλμένα την αρχή της ασφάλειας δικαίου

Δεδομένου i) ότι με την απόφαση REACH δημιουργήθηκε μια αμφίρροπη, ασαφής και απρόβλεπτη νομική κατάσταση εξαιτίας της οποίας η αναιρεσείουσα δεν γνωρίζει το ακριβές περιεχόμενο των υποχρεώσεων που υπέχει, ii) ότι δεν υπάρχουν γενικά δεσμευτικά/εναρμονισμένα κριτήρια για τον χαρακτηρισμό των ενδοκρινικών διαταρακτών και iii) ότι ο ECHA δεν εξουσιοδοτείται να συμπληρώσει τον ήδη υφιστάμενο χαρακτηρισμό της ουσίας DEPH βάσει του άρθρου 57, στοιχείο γ', του κανονισμού REACH με νέο χαρακτηρισμό της ουσίας αυτής κατ’ εφαρμογή του άρθρου 57, στοιχείο στ', του εν λόγω κανονισμού, κακώς συμπέρανε το Γενικό Δικαστήριο ότι η απόφαση REACH δεν τελεί σε αντίφαση με την αρχή της ασφάλειας δικαίου.

3)

Το Γενικό Δικαστήριο επιβεβαίωσε την απόφαση REACH σε αντίφαση προς τις απαιτήσεις σε σχέση με τον δικαστικό έλεγχο των αποφάσεων των οργανισμών και των θεσμικών οργάνων της Ένωσης και παραμόρφωσε τα πραγματικά και τα αποδεικτικά στοιχεία.

4)

Λόγω των προπαρατεθεισών παρατυπιών, το Γενικό Δικαστήριο προσέβαλε τα δικαιώματα της αναιρεσείουσας, όπως επίσης παραβίασε τις αρχές που καθιερώνονται στη Σύμβαση για την προάσπιση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών και στον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ιδίως το δικαίωμα σε δίκαιη δίκη, το δικαίωμα σε απρόσκοπτη χρήση της ιδιοκτησίας και την αρχή της ασφάλειας δικαίου.

4.9.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 293/24

—

να αναγνωρίσει ότι η Ιρλανδία, παραλείποντας να μεριμνήσει ώστε τα ύδατα που συλλέγονται στο μικτό δίκτυο αποχετεύσεως αστικών λυμάτων και ομβρίων υδάτων σε 14 οικισμούς να συγκρατούνται και να διοχετεύονται για επεξεργασία σύμφωνα με τις απαιτήσεις της οδηγίας 91/271/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 21ης Μαΐου 1991, για την επεξεργασία των αστικών λυμάτων (1), παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από τα άρθρα 3, παράγραφος 1, και 3, παράγραφος 2, και το παράρτημα Ι, σημείο Α, και την υποσημείωση 1, της οδηγίας 91/271/ΕΟΚ του Συμβουλίου·

—

να αναγνωρίσει ότι η Ιρλανδία, παραλείποντας να προβλέψει δευτεροβάθμια ή ισοδύναμη επεξεργασία ή έστω μη προσκομίζοντας επαρκή αποδεικτικά στοιχεία από τα οποία να προκύπτει η συμμόρφωση με τις σχετικές διατάξεις της οδηγίας 91/271/ΕΟΚ όσον αφορά 25 οικισμούς, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 4, παράγραφοι 1 και 3, σε συνδυασμό με τις απαιτήσεις του άρθρου 10, και του παραρτήματος Ι, σημείο Β, της οδηγίας 91/271/ΕΟΚ του Συμβουλίου·

—

να αναγνωρίσει ότι η Ιρλανδία, παραλείποντας να μεριμνήσει ώστε τα αστικά λύματα τα οποία διοχετεύονται στα δίκτυα αποχετεύσεως 21 οικισμών να υποβάλλονται, πριν την απόρριψή τους σε ευαίσθητες περιοχές, σε αυστηρότερη επεξεργασία από την περιγραφόμενη στο άρθρο 4, σύμφωνα με τις απαιτήσεις του παραρτήματος Ι, σημείο Β, της οδηγίας 91/271/ΕΟΚ του Συμβουλίου, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 5, παράγραφοι 2, και 3, σε συνδυασμό με τις απαιτήσεις του άρθρου 10, και του παραρτήματος Ι, σημείο Β, της οδηγίας 91/271/ΕΟΚ του Συμβουλίου·

—

να αναγνωρίσει ότι η Ιρλανδία, παραλείποντας να μεριμνήσει ώστε η διάθεση λυμάτων από σταθμούς επεξεργασίας αστικών λυμάτων στους οικισμούς Arklow (IEAG_547) και Castlebridge (IEAG_515) να υπόκειται σε προηγούμενους κανόνες ή/και ειδικές άδειες, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 12 της οδηγίας 91/271/ΕΟΚ του Συμβουλίου·

—

να καταδικάσει την Ιρλανδία στα δικαστικά έξοδα.

4.9.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 293/25

—

να αναιρέσει ή/και να μεταρρυθμίσει την απόφαση της 4ης Μαΐου 2017, Meta Group κατά Επιτροπής, T-744/14, ως εσφαλμένη και νόμω αβάσιμη·

—

και, ως εκ τούτου, να διαπιστώσει ότι η Επιτροπή δεν εκπλήρωσε τις συνιστάμενες σε χρηματική οφειλή υποχρεώσεις της, οι οποίες απορρέουν από τις συμβάσεις επιδοτήσεως του 5ου και του 6ου ΠΠ και του προγράμματος-πλαισίου ανταγωνιστικότητας και καινοτομίας, για το συνολικό ποσό των 566 377,63 ευρώ, το οποίο αφορά οφειλόμενες και μη καταβληθείσες συνδρομές, καθώς και να διαπιστώσει τον παράνομο χαρακτήρα των συμψηφισμών στους οποίους προέβη η Επιτροπή επί των αξιώσεων που προβάλλει η αναιρεσείουσα·

—

και, επομένως, να υποχρεώσει την Επιτροπή να καταβάλει στην αναιρεσείουσα το προμνησθέν ποσό των 566 377,63 ευρώ, προσαυξημένο με τόκους υπερημερίας και λαμβανομένης υπόψη της μεταβολής της αξίας του νομίσματος·

—

καθώς και να υποχρεώσει την Επιτροπή να αποκαταστήσει τη ζημία που υπέστη η αναιρεσείουσα, για το συνολικό ποσό των 815 000,00 ευρώ ή για το μεγαλύτερο ποσό που ενδέχεται να καθορίσει [το Δικαστήριο] στο πέρας της παρούσας διαδικασίας, επιπλέον της αποκαταστάσεως της πρόσθετης, απορρέουσας από τον παράνομο χαρακτήρα των προμνησθέντων συμψηφισμών, ζημίας.

I.

Παράβαση ή/και εσφαλμένη εφαρμογή των άρθρων 1134 και 1135 του βελγικού Αστικού Κώδικα όσον αφορά τον δεσμευτικό χαρακτήρα και την καλόπιστη εκτέλεση των συμβάσεων. Παράβαση ή/και εσφαλμένη εφαρμογή των άρθρων 1156, 1157 και 1161 του βελγικού Αστικού Κώδικα όσον αφορά την ερμηνεία των συμβάσεων. Παραβίαση ή/και εσφαλμένη εφαρμογή των αρχών του δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης όσον αφορά τη δεσμευτική ισχύ των συμβάσεων, την καλόπιστη εκτέλεση και ερμηνεία των συμβάσεων, καθώς και την ασφάλεια δικαίου.

Απορρίπτοντας τον τρίτο λόγο προσφυγής, το Γενικό Δικαστήριο παρέβη τους κανόνες του βελγικού Code civil και του ευρωπαϊκού δικαίου όσον αφορά τον δεσμευτικό χαρακτήρα των συμβάσεων, καθόσον δεν αναγνώρισε την υποχρεωτική μεταξύ των συμβαλλομένων ισχύ της ρήτρας που περιέχεται στη σελίδα 47 του προσαρτήματος της συμβάσεως Ecolink+ και καθόσον αγνόησε το γεγονός ότι η παραπομπή σε αυτήν στη συνημμένη στη σύμβαση μεθοδολογία δεν αναφέρεται στη μεθοδολογία που η META ανέπτυξε και διαβίβασε στην Επιτροπή στις 21.12.2009.

II.

Παράβαση ή/και εσφαλμένη εφαρμογή του σημείου II.20 του οδηγού για τους αιτούντες υπό το ΠΠ6. Παράβαση ή/και εσφαλμένη εφαρμογή του άρθρου 179 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης όσον αφορά τα κοινοτικά προγράμματα. Παράβαση ή/και εσφαλμένη εφαρμογή των άρθρων 1134, 1135, 1156, 1157 και 1161 του βελγικού Αστικού Κώδικα. Παραβίαση της αρχής της μη αντιφάσεως.

Απορρίπτοντας τον τέταρτο και τον πέμπτο λόγο προσφυγής, το Γενικό Δικαστήριο παραβίασε την αρχή της μη αντιφάσεως, τα κριτήρια του οδηγού για τους αιτούντες υπό το ΠΠ6 και τις διατάξεις του βελγικού Code civil όσον αφορά την καλόπιστη εκτέλεση των συμβάσεων, καθόσον, καίτοι χαρακτήρισε μη δεσμευτικές τις διατάξεις του οδηγού για τους αιτούντες υπό το ΠΠ6, αποφάσισε ότι αυτές εφαρμόζονται αυστηρά και απαρέγκλιτα στην επίμαχη κατάσταση, ιδίως όσον αφορά τα σχετικά με τους εσωτερικούς συμβούλους έξοδα.

III.

Παραβίαση των αρχών του ευρωπαϊκού δικονομικού δικαίου όσον αφορά το δικαίωμα άμυνας και εκατέρωθεν ακροάσεως των διαδίκων. Παράβαση του άρθρου 64 του Κανονισμού Διαδικασίας. Παντελής έλλειψη αιτιολογίας επί ουσιώδους σημείου της διαφοράς.

Απορρίπτοντας τον πρώτο και τον δεύτερο λόγο προσφυγής, το Γενικό Δικαστήριο παραβίασε τις ευρωπαϊκές αρχές της εκατέρωθεν ακροάσεως των διαδίκων και του δικαιώματος άμυνας και παρέβη το άρθρο 64 του Κανονισμού Διαδικασίας, καθόσον δεν εκτίμησε τα νομικά επιχειρήματα που πρόβαλε η νυν αναιρεσείουσα με τις παρατηρήσεις της επί του εγγράφου «Παράρτημα E.4» που κατέθεσε η Επιτροπή επ’ ευκαιρία μόνο της επ’ ακροατηρίου συζητήσεως, δεχόμενο ακρίτως τα συμπεράσματα της Επιτροπής και παραλείποντας να αιτιολογήσει επαρκώς την απόφασή του.

IV.

Παράβαση ή/και εσφαλμένη εφαρμογή του Guide to Financial Issues relating to Indirect Actions of the Sixth Framework Programmes και των διατάξεων του 7ου προγράμματος-πλαισίου. Πρόδηλο σφάλμα εκτιμήσεως καθοριστικού στοιχείου στην επίδικη κατάσταση.

Επιπλέον, απορρίπτοντας τον πρώτο και τον δεύτερο λόγο προσφυγής, το Γενικό Δικαστήριο παρέβη τον δημοσιονομικό οδηγό του έκτου προγράμματος-πλαισίου και παρερμήνευσε τα επίμαχα πραγματικά περιστατικά, υπολογίζοντας κατά τρόπο εσφαλμένο και παραπλανητικό το σύνολο των δηλωθεισών στη σύμβαση Bridge ωρών, ήτοι στη βάση της αναπόδεικτης υποθέσεως ότι ο εργολάβος απασχολήθηκε κάθε ημέρα του μήνα επί οκτώ συνεχείς ώρες μόνο στις σχετικές με την προμνησθείσα σύμβαση δραστηριότητες.

V.

Παράβαση ή/και εσφαλμένη εφαρμογή των άρθρων 1134, 1135, 1156, 1157 και 1161 του βελγικού Αστικού Κώδικα. Παραβίαση της αρχής της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης του ευρωπαϊκού δικαίου, καθόσον εφαρμόζεται και στις συμβατικές σχέσεις ιδιώτη με δημόσιο φορέα.

Απορρίπτοντας τον έβδομο λόγο προσφυγής, το Γενικό Δικαστήριο παρέβη τους κανόνες του αστικού δικαίου όσον αφορά τον δεσμευτικό χαρακτήρα των συμβάσεων και παραβίασε την αρχή της καλόπιστης εκτελέσεως των συμβάσεων, καθόσον δεν αναγνώρισε ότι η συμπεριφορά της Επιτροπής, ιδίως με την κατάρτιση του προσαρτήματος, δημιούργησε τη δικαιολογημένη εμπιστοσύνη της αναιρεσείουσας, όσον αφορά την αποδοχή της μεθοδολογίας που αυτή είχε αναπτύξει.

4.9.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 293/27

—

να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 16ης Μαΐου 2017 στην υπόθεση T-122/15·

—

να ακυρώσει την απόφαση της ΕΚΤ της 5ης Ιανουαρίου 2015 (αριθ. ECB/SSM/15/1 — 0SK1ILSPWNVBNQWU0W18/3) (αριθ. ECB/SSM/15/1 — 0SK1ILSPWNVBNQWU0W18/3) που διατάσσει τη διατήρηση σε ισχύ των αποτελεσμάτων της αντικαταστάσεως της αποφάσεως της ΕΚΤ της 1ης Σεπτεμβρίου 2014 (αριθ. ECB/SSM/14/1 — 0SK1ILSPWNVBNQWU0W18/1)·

—

επικουρικώς, να αναιρέσει την προαναφερθείσα απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου και να αναπέμψει την υπόθεση ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου·

—

να καταδικάσει την ΕΚΤ στα δικαστικά έξοδα.

1.

Πρώτος λόγος: Παραβίαση του δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατά την ερμηνεία και εφαρμογή του άρθρου 6, παράγραφος 4, του κανονισμού ΕΕΜ (1) και του άρθρου 70 του κανονισμού για το πλαίσιο ΕΕΜ (2)

Το Γενικό Δικαστήριο ερμήνευσε εσφαλμένα τη σχετική διάταξη του άρθρου 6, παράγραφος 4, δεύτερο εδάφιο, του κανονισμού ΕΕΜ σε συνδυασμό με το άρθρο 70, παράγραφος 1 του κανονισμού για το πλαίσιο ΕΕΜ. Κατέληξε εσφαλμένα στο συμπέρασμα ότι οι «ειδικές περιστάσεις», που απαιτούνται για το χαρακτηρισμό ενός ιδρύματος ως λιγότερο σημαντικού, συντρέχουν μόνο όταν η άμεση προληπτική εποπτεία από τις εθνικές αρχές είναι καταλληλότερη για την επίτευξή των στόχων του κανονισμού ΕΕΜ από την άμεση εποπτεία εκ μέρους της ΕΚΤ. Το Γενικό Δικαστήριο έλαβε υπόψη στην ερμηνεία του μόνο την αγγλική απόδοση του κανονισμού για το πλαίσιο ΕΕΜ και παραβίασε την αρχή σύμφωνα με την οποία όλες οι γλωσσικές αποδόσεις είναι εξίσου δεσμευτικές. Το Γενικό Δικαστήριο κακώς παρέλειψε να ερμηνεύσει τους κανόνες δικαίου βάσει του υπέρτερης ισχύος δικαίου υπό το πρίσμα της αρχής της αναλογικότητας σε σχέση με την αρμοδιότητα. Εσφαλμένως δεν έκανε δεκτό ότι συνέτρεχε πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως κατά την εκτίμηση των πραγματικών περιστατικών από την ΕΚΤ και δεν εξέτασε, όπως ακριβώς δεν είχε εξετάσει και προηγουμένως η ΕΚΤ, εάν η αναιρεσείουσα λόγω των από μέρους της προβληθεισών ιδιαίτερων και πραγματικών συνθηκών πρέπει να χαρακτηριστεί, λόγω «ειδικών περιστάσεων», ως λιγότερο σημαντικό ίδρυμα, δυνάμει του άρθρου 6, παράγραφος 4, δεύτερο εδάφιο, του κανονισμού ΕΕΜ σε συνδυασμό με το άρθρο 70, παράγραφος 1, του κανονισμού για το πλαίσιο ΕΕΜ. Το Γενικό Δικαστήριο παρέβη, ως εκ τούτου, την υποχρέωσή του να προβεί σε ενδελεχή εξέταση της προσβαλλομένης αποφάσεως ως προς την ύπαρξη προδήλων σφαλμάτων εκτιμήσεως.

2.

Δεύτερος λόγος: Παραμόρφωση της προσβαλλομένης αποφάσεως και εσφαλμένη εκτίμηση της απαιτήσεως αιτιολογήσεως

Το Γενικό Δικαστήριο παραμόρφωσε την αιτιολογία της προσβαλλομένης αποφάσεως και αντικατέστησε την αιτιολογία της ΕΚΤ με την δική του. Επειδή παραμόρφωσε το περιεχόμενο της προσβαλλομένης αποφάσεως, παρέβλεψε ότι αυτό δεν πληροί τις απαιτήσεις του δικαίου της Ένωσης σχετικά με την υποχρέωση αιτιολογήσεως. Η αιτιολογία της προσβαλλομένης αποφάσεως δεν έχει συνοχή και περιέχει αντιφάσεις.

3.

Τρίτος λόγος: Διαδικαστικό σφάλμα του Γενικού Δικαστηρίου λόγω συμπεριλήψεως στοιχείων που δεν αποτελούσαν αντικείμενο της διαδικασίας

Η απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου παραβιάζει το δικαίωμα της αναιρεσείουσας σε δίκαιη δίκη και την αρχή της εκατέρωθεν ακροάσεως. Το σκεπτικό της απόφασης περιέχει ουσιώδη στοιχεία, τα οποία δεν αποτέλεσαν αυτά καθ’ εαυτά αντικείμενο συζήτησης κατά τη διάρκεια της διαδικασίας ενώπιον του δικαστηρίου.

4.9.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 293/29

1)

Απορρίπτει την προσφυγή.

2)

Η ADR Center SpA φέρει τα δικαστικά έξοδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, συμπεριλαμβανομένων των εξόδων του οργάνου αυτού στο πλαίσιο της δίκης των ασφαλιστικών μέτρων, και το ήμισυ των δικών της εξόδων, συμπεριλαμβανομένων των εξόδων που αφορούν τη διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων.

3)

Η Επιτροπή φέρει το ήμισυ των εξόδων στα οποία υποβλήθηκε η ADR Center, συμπεριλαμβανομένων των εξόδων της δεύτερης που αφορούν τη διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων.

4.9.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 293/29

1)

Ακυρώνει την εκτελεστική απόφαση (ΕΕ) της Επιτροπής, της 16ης Ιανουαρίου 2015, για τον αποκλεισμό από τη χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης ορισμένων δαπανών που πραγματοποιήθηκαν από τα κράτη μέλη στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Εγγυήσεων (ΕΓΤΕ) και στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Αγροτικής Ανάπτυξης (ΕΓΤΑΑ), στο μέτρο που αφορά τη δημοσιονομική διόρθωση που επιβλήθηκε στο Βασίλειο της Ισπανίας κατόπιν της έρευνας υπ’ αριθ. AA/2009/007/ES για το έτος αιτήσεων 2009.

2)

Απορρίπτει την προσφυγή κατά τα λοιπά.

3)

Κάθε διάδικος φέρει τα δικαστικά του έξοδα.

4.9.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 293/30

1)

Απορρίπτει την προσφυγή.

2)

Καταδικάζει το Βασίλειο του Βελγίου στα δικαστικά έξοδα.

4.9.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 293/31

1)

Απορρίπτει την προσφυγή.

2)

Καταδικάζει την Cafés Pont, SL στα δικαστικά έξοδα.

4.9.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 293/31

1)

Απορρίπτει την προσφυγή.

2)

Καταδικάζει τη Mediaexpert sp. z o.o. στα δικαστικά έξοδα.

4.9.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 293/32

1)

Απορρίπτει την προσφυγή ως απαράδεκτη.

2)

Η BPC Lux 2 Sàrl και οι λοιποί προσφεύγοντες το όνομα των οποίων παρατίθεται στο παράρτημα φέρουν τα δικαστικά τους έξοδα και καταδικάζονται στα δικαστικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στο πλαίσιο της παρούσας δίκης και της διαδικασίας ασφαλιστικών μέτρων.

3)

Η Πορτογαλική Δημοκρατία φέρει τα δικαστικά της έξοδα.

4.9.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 293/32

1)

Απορρίπτει την προσφυγή ως προδήλως απαράδεκτη.

2)

Ο Fabio De Masi φέρει τα δικαστικά του έξοδα και καταδικάζεται στα έξοδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής

4.9.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 293/33

1)

Απορρίπτει την προσφυγή ως απαράδεκτη.

2)

Καταδικάζει τη Pfizer Ltd και τη Pfizer Santé familiale στα δικαστικά έξοδα.

4.9.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 293/34

1)

Απορρίπτει την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων.

2)

Ανακαλεί τη διάταξη της 23ης Δεκεμβρίου 2016, PGNiG Supply & Trading κατά Επιτροπής (T-849/16 R).

3)

Επιφυλάσσεται ως προς τα δικαστικά έξοδα.

4.9.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 293/34

1)

Απορρίπτει την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων.

2)

Ανακαλεί τη διάταξη της 23ης Δεκεμβρίου 2016, Πολωνία κατά Επιτροπής (T-883/16 R).

3)

Επιφυλάσσεται ως προς τα δικαστικά έξοδα.

4.9.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 293/35

1)

Απορρίπτει την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων.

2)

Επιφυλάσσεται ως προς τα δικαστικά έξοδα.

4.9.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 293/35

1)

Απορρίπτει την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων.

2)

Επιφυλάσσεται ως προς τα δικαστικά έξοδα.

4.9.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 293/36

1)

Απορρίπτει την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων.

2)

Επιφυλάσσεται ως προς τα δικαστικά έξοδα.

4.9.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 293/36

—

να ακυρώσει την απόφαση περί ενάρξεως έρευνας της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Καταπολέμησης της Απάτης·

—

να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα.

1.

Με τον πρώτο λόγο προβάλλει παραβίαση βασικής αρχής του δικαίου της Ένωσης –της αρχής της επικουρικότητας.

2.

Με τον δεύτερο λόγο προβάλλει παραβίαση της αρχής ne bis in idem.

4.9.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 293/37

—

να ακυρώσει εν μέρει τον κανονισμό (ΕΕ) 2017/776 της Επιτροπής, της 4ης Μαΐου 2017 (1) για την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΚ) 1272/2008 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Δεκεμβρίου 2008 (2) (στο εξής: κανονισμός CLP), στο μέτρο που με αυτόν ταξινομείται και επισημαίνεται η ουσία ανθρακινόνη, καθόσον συμπεριλαμβάνεται στον πίνακα 3, μέρος 3, του παραρτήματος VI του κανονισμού (ΕΚ) 1272/2008 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου η ακόλουθη εγγραφή: Αριθμός ευρετηρίου: 606-151-00-4· Διεθνής χημικός προσδιορισμός: ανθρακινόνη· Αριθμός ΕΚ: 201-549-0· Αριθμός CAS: 84-65-1· Κωδικοί τάξης και κατηγορίας κινδύνου: Carc. 1B· Κωδικοί δήλωσης επικινδυνότητας: H350· Εικονογράμματα κινδύνου, προειδοποιητικές λέξεις, κωδικοί: GHS08 Dgr.· Κωδικοί δήλωσης επικινδυνότητας: H350.

—

να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα.

1.

Ο πρώτος λόγος αντλείται από παράνομη και προδήλως παράτυπη ταξινόμηση και επισήμανση της ουσίας ανθρακινόνη ως καρκινογόνου ουσίας της κατηγορίας 1B, σύμφωνα με τον πίνακα 3, μέρος 3, του παραρτήματος I του κανονισμού CLP.

2.

Ο δεύτερος λόγος αντλείται από προσβολή των δικαιωμάτων της προσφεύγουσας και των αρχών που καθιερώνονται στη Σύμβαση για την προάσπιση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών και στον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

4.9.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 293/38

—

να ακυρώσει την απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της 3ης Απριλίου 2017, με την οποία απορρίφθηκε η αίτηση της προσφεύγουσας να της επιτραπεί η πρόσβαση στην απόφαση της 8ης Ιουλίου 2015, εκδοθείσα σε απάντηση επιβεβαιωτικής αιτήσεως, υποβληθείσας από τρίτον δυνάμει του κανονισμού 1049/2001·

—

να καταδικάσει το καθού στα δικαστικά έξοδα.

1.

Ο πρώτος λόγος αντλείται από πλάνη περί το δίκαιο και πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως, καθώς και ελλιπή αιτιολογία ως προς την εφαρμογή της εξαιρέσεως που αφορά την προστασία των δικαστικών διαδικασιών, η οποία προβλέπεται στο άρθρο 4, παράγραφος 2, δεύτερη περίπτωση, του κανονισμού περί διαφάνειας.

2.

Ο δεύτερος λόγος αντλείται από πλάνη περί το δίκαιο, πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως και ελλιπή αιτιολογία όσον αφορά την εφαρμογή του κριτηρίου του υπέρτερου δημοσίου συμφέροντος, κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 4, παράγραφος 2, δεύτερη περίπτωση, του κανονισμού περί διαφάνειας.

3.

Επικουρικώς, ο τρίτος λόγος αντλείται από πλάνη περί το δίκαιο, πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως και ελλιπή αιτιολογία όσον αφορά την εφαρμογή του άρθρου 4, παράγραφος 6, του κανονισμού περί διαφάνειας.

4.9.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 293/38

—

να ακυρώσει την απόφαση της καθής της 4ης Απριλίου 2017 περί αποκλεισμού του από τον διαγωνισμό γλωσσομαθών νομικών λιθουανικής γλώσσας EPSO/AD/335/16·

—

να υποχρεώσει την καθής να του επιτρέψει τη διόρθωση προφανούς σφάλματος και, συγκεκριμένα, την αλλαγή του επιπέδου γνώσεως της πολωνικής γλώσσας από B1 σε C1·

—

να τον επαναφέρει στον διαγωνισμό γλωσσομαθών νομικών λιθουανικής γλώσσας.

1.

Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η καθής προσέβαλε τη δικαιολογημένη εμπιστοσύνη του προσφεύγοντος και τον παραπλάνησε, επιβεβαιώνοντας ότι η αίτησή του για συμμετοχή στον διαγωνισμό πληρούσε όλες τις προϋποθέσεις.

2.

Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η καθής, αποκλείοντας τον προσφεύγοντα από τον διαγωνισμό γλωσσομαθών νομικών λιθουανικής γλώσσας, προσέβαλε τα δικαιώματά του και τη δικαιολογημένη εμπιστοσύνη του.

4.9.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 293/39

—

να ακυρώσει την απόφαση της Επιτροπής περί της αρνήσεώς της να διαβιβάσει αμελλητί στη γραμματεία της Επιτροπής Αλιείας Βορειοανατολικού Ατλαντικού τις ονομασίες των εχόντων πορτογαλική άδεια εκμεταλλεύσεως σκαφών SANTA ISABEL και CALVÃO, πράγμα που είχε ως επακόλουθο ότι το εν λόγω θεσμικό όργανο εμπόδισε τα προαναφερθέντα σκάφη να δραστηριοποιούνται, από την 1η Ιουλίου 2017, στις αλιευτικές ζώνες του Βορειοανατολικού Ατλαντικού, όπου θα επρόκειτο να αλιεύουν κοκκινόψαρα και γαρίδες, και ότι το εν λόγω θεσμικό όργανο, ως εκ τούτου, παρέβη το άρθρο 5, παράγραφος 1, του κανονισμού 1236/2010 (1)·

—

να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

4.9.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 293/40

4.9.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 293/40

4.9.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 293/40

4.9.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 293/41