ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΡΟΕΡΧΟΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΘΕΣΜΙΚΑ ΚΑΙ ΛΟΙΠΑ ΟΡΓΑΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

14.8.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 269/2

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Raad van State (Κάτω Χώρες) στις 15 Μαΐου 2017 — C, A κατά Staatssecretaris van Veiligheid en Justitie

(Υπόθεση C-257/17)

(2017/C 269/03)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Raad van State

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείοντες: C, A

Αναιρεσίβλητος: Staatssecretaris van Veiligheid en Justitie

Προδικαστικά ερωτήματα

Είναι το Δικαστήριο, λαμβανομένων υπόψη του άρθρου 3, παράγραφος 3, της οδηγίας 2003/86/ΕΚ του Συμβουλίου, της 22ας Σεπτεμβρίου 2003, σχετικά με το δικαίωμα οικογενειακής επανενώσεως (ΕΕ 2003, L 251, [σ. 12] και διορθωτικό ΕΕ 2012, L 71, [σ. 55]), και της αποφάσεως Nolan (EU:C:2012:638), αρμόδιο να απαντήσει στα προδικαστικά ερωτήματα του Ολλανδού δικαστή σχετικά με την ερμηνεία διατάξεων της οδηγίας αυτής σε υπόθεση η οποία αφορά το δικαίωμα διαμονής μελών της οικογένειας συντηρούντων οι οποίοι έχουν την ολλανδική ιθαγένεια, αν στο ολλανδικό δίκαιο ορίζεται ότι η οδηγία αυτή εφαρμόζεται άμεσα και ανεπιφύλακτα σε αυτά τα μέλη της οικογένειας;

Πρέπει το άρθρο 15, παράγραφοι 1 και 4, της οδηγίας 2003/86/ΕΚ […] να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι αντιτίθεται σε εθνική ρύθμιση όπως η επίμαχη στις υποθέσεις της κύριας δίκης, βάσει της οποίας αίτηση για τη χορήγηση αυτόνομου τίτλου διαμονής σε αλλοδαπό, ο οποίος στο πλαίσιο οικογενειακής επανενώσεως διαμένει νόμιμα στο έδαφος κράτους μέλους για διάστημα που υπερβαίνει τα πέντε έτη, δύναται να απορριφθεί για τον λόγο ότι ο αλλοδαπός δεν έχει συμμορφωθεί με τα προβλεπόμενα στο εθνικό δίκαιο μέτρα ενσωματώσεως;

Πρέπει το άρθρο 15, παράγραφοι 1 και 4, της οδηγίας 2003/86/ΕΚ […] να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι αντιτίθεται σε εθνική ρύθμιση όπως η επίμαχη στις υποθέσεις της κύριας δίκης, βάσει της οποίας η ημερομηνία ενάρξεως της ισχύος του αυτόνομου τίτλου διαμονής δεν μπορεί να είναι προγενέστερη της ημερομηνίας υποβολής της αιτήσεως;

14.8.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 269/3

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Oberlandesgericht Düsseldorf (Γερμανία) στις 17 Μαΐου 2017 — Rhenus Veniro GmbH & Co. KG κατά Kreis Heinsberg

(Υπόθεση C-267/17)

(2017/C 269/04)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Oberlandesgericht Düsseldorf

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Εκκαλούσα: Rhenus Veniro GmbH & Co. KG

Εφεσίβλητη: Kreis Heinsberg

Προδικαστικά ερωτήματα

Εφαρμόζεται το άρθρο 5, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΚ) 1370/2007 σε απευθείας ανατιθέμενες συμβάσεις παροχής δημόσιας υπηρεσίας, κατά την έννοια του άρθρου 2, στοιχείο θ', του κανονισμού, οι οποίες δεν λαμβάνουν, κατά την έννοια του άρθρου 5, παράγραφος 1, δεύτερη περίοδος, του κανονισμού, τη μορφή συμβάσεων παραχωρήσεως υπηρεσιών κατά τα οριζόμενα στις οδηγίες 2004/17/EΚ ή 2004/18/EΚ;

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο πρώτο ερώτημα:

Έχουν το άρθρο 2, στοιχείο β', και το άρθρο 5, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΚ) 1370/2007 (1), λαμβανομένης υπόψη της εκεί περιλαμβανόμενης διαζεύξεως με τη λέξη «ή», την έννοια ότι αρμόδια μπορεί να είναι, αποκλειστικώς, είτε μια μεμονωμένη δημόσια αρχή είτε μια ομάδα δημόσιων αρχών ή μπορεί, βάσει των διατάξεων αυτών, να ανήκει μια μεμονωμένη δημόσια αρχή επίσης σε μια ομάδα δημόσιων αρχών και να αναθέτει στην ομάδα την εκπλήρωση μεμονωμένων καθηκόντων, διατηρώντας όμως ταυτοχρόνως την εξουσία επεμβάσεως κατ’ άρθρον 2, στοιχείο β', και λογιζόμενη ως αρμόδια τοπική αρχή κατά την έννοια του άρθρου 5, παράγραφος 2, του κανονισμού;

Αποκλείει η προβλεπόμενη στο άρθρο 5, παράγραφος 2, δεύτερη περίοδος, στοιχείο ε', του κανονισμού (ΕΚ) 1370/2007 υποχρέωση του εγχώριου φορέα να παράσχει ο ίδιος το μεγαλύτερο μέρος των δημόσιων υπηρεσιών επιβατικών μεταφορών τη δυνατότητα να παράσχει ο εγχώριος φορέας το ως άνω μεγαλύτερο μέρος των υπηρεσιών μέσω μιας εξ ολοκλήρου ανήκουσας σε αυτόν θυγατρικής εταιρίας;

Σε ποιο χρονικό σημείο πρέπει να συντρέχουν οι προϋποθέσεις του άρθρου 5, παράγραφος 2, του κανονισμού 1370/2007, ήτοι ήδη κατά τον χρόνο δημοσιεύσεως της σχεδιαζόμενης απευθείας αναθέσεως κατ’ άρθρον 7 του κανονισμού (ΕΚ) 1370/2007 ή μόνο κατά τον χρόνο πραγματοποιήσεως της ίδιας της απευθείας αναθέσεως;

(1) Κανονισμός (ΕΚ) 1370/2007 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 23ης Οκτωβρίου 2007, για τις δημόσιες επιβατικές σιδηροδρομικές και οδικές μεταφορές και την κατάργηση των κανονισμών του Συμβουλίου (ΕΟΚ) 1191/69 και (ΕΟΚ) 1107/70 (EE L 315, σ. 1).

14.8.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 269/3

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Okresní soud v Českých Budějovicích (Τσεχική Δημοκρατία) στις 19 Μαΐου 2017 — Česká pojišťovna a.s. κατά WCZ, spol. s r.o.

(Υπόθεση C-287/17)

(2017/C 269/05)

Γλώσσα διαδικασίας: η τσεχική

Αιτούν δικαστήριο

Okresní soud v Českých Budějovicích

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ενάγουσα: Česká pojišťovna a.s.

Εναγόμενη: WCZ, spol. s r.o.

Προδικαστικό ερώτημα

Έχει το άρθρο 6, παράγραφοι 1 και 3, της οδηγίας 2011/7/EΕ (1) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου για την καταπολέμηση των καθυστερήσεων πληρωμών στις εμπορικές συναλλαγές, την έννοια ότι το δικαστήριο πρέπει να επιδικάζει στον ενάγοντα, του οποίου η αγωγή έγινε δεκτή σε διαφορά που αφορούσε την είσπραξη οφειλής γεννηθείσας δυνάμει εμπορικής συναλλαγής από τις αναφερόμενες στο άρθρο 3 ή στο άρθρο 4 της εν λόγω οδηγίας, το ποσό των 40 ευρώ (ή την αντίστοιχη αξία σε εθνικό νόμισμα) καθώς και αποζημίωση για τα δικαστικά έξοδα, συμπεριλαμβανομένων των εξόδων οχλήσεως του εναγομένου πριν από την άσκηση της αγωγής, ανερχόμενη στο ποσό που ορίζει το δικονομικό δίκαιο του κράτους μέλους;

(1) ΕΕ 2011, L 48, σ. 1.

14.8.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 269/4

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Kúria (Ουγγαρία) στις 24 Μαΐου 2017 — Hochtief AG κατά Budapest Főváros Önkormányzata

(Υπόθεση C-300/17)

(2017/C 269/06)

Γλώσσα διαδικασίας: η ουγγρική

Αιτούν δικαστήριο

Kúria

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείουσα: Hochtief AG

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Budapest Főváros Önkormányzata

Προδικαστικά ερωτήματα

Αντιβαίνει στο δίκαιο της Ένωσης δικονομική διάταξη κράτους μέλους η οποία εξαρτά τη δυνατότητα ασκήσεως οποιασδήποτε αστικής αξιώσεως απορρέουσας από την παράβαση κανόνα της νομοθεσίας περί δημόσιων συμβάσεων από την προϋπόθεση να αναγνωριστεί τελεσίδικα η παράβαση του κανόνα από το τμήμα προσφυγών δημόσιων συμβάσεων ή από δικαστήριο επιλαμβανόμενο προσφυγής κατά της αποφάσεως του τμήματος προσφυγών;

Μπορεί διάταξη κράτους μέλους, με την οποία καθιερώνεται –ως προαπαιτούμενο για την άσκηση αξιώσεως αποζημιώσεως– να αναγνωριστεί τελεσίδικα η παράβαση του κανόνα από το τμήμα προσφυγών δημόσιων συμβάσεων ή από δικαστήριο επιλαμβανόμενο προσφυγής κατά της αποφάσεως του τμήματος προσφυγών, να αντικατασταθεί από άλλη διάταξη σύμφωνα με το δίκαιο της Ένωσης; Ήτοι, μπορεί ο ζημιωθείς να αποδείξει με άλλα μέσα την παράβαση του κανόνα;

Στο πλαίσιο υποθέσεως με αίτημα την καταβολή αποζημιώσεως, αντιβαίνει στο δίκαιο της Ένωσης και, ιδίως, στις αρχές της αποτελεσματικότητας και της ισοδυναμίας, ή ενδέχεται να έχει αποτέλεσμα αντίθετο προς το δίκαιο της Ένωσης και τις ως άνω αρχές, δικονομική διάταξη κράτους μέλους η οποία επιτρέπει την άσκηση δικαστικής προσφυγής κατά διοικητικής αποφάσεως μόνο βάσει των νομικών επιχειρημάτων που προβλήθηκαν στη διαδικασία ενώπιον του τμήματος προσφυγών δημόσιων συμβάσεων, ακόμη και όταν ο ζημιωθείς μπορεί να προβάλει, προς τεκμηρίωση της προβαλλόμενης παραβάσεως του κανόνα, μόνον τον παράνομο χαρακτήρα του αποκλεισμού του ο οποίος βασίζεται στην ύπαρξη συγκρούσεως συμφερόντων σύμφωνα με τη νομολογία του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με αποτέλεσμα να προκαλείται ο αποκλεισμός του από τη διαδικασία αναθέσεως της δημόσιας συμβάσεως για άλλο λόγο, δυνάμει των κανόνων της διαδικασίας με διαπραγμάτευση, δεδομένου ότι τροποποιήθηκε η υποψηφιότητά του;

14.8.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 269/5

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Krajský súd v Bratislave (Σλοβακία) στις 24 Μαΐου 2017 — PPC Power a.s. κατά Finančné riaditeľstvo Slovenskej republiky, Daňový úrad pre vybrané daňové subjekty

(Υπόθεση C-302/17)

(2017/C 269/07)

Γλώσσα διαδικασίας: η σλοβακική

Αιτούν δικαστήριο

Krajský súd v Bratislave

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Εκκαλούσα: PPC Power a.s.

Εφεσίβλητοι: Finančné riaditeľstvo Slovenskej republiky, Daňový úrad pre vybrané daňové subjekty

Προδικαστικό ερώτημα

Έχουν οι σκοποί και οι αρχές της οδηγίας 2003/87/ΕΚ (1) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 13ης Οκτωβρίου 2003, σχετικά με τη θέσπιση συστήματος εμπορίας δικαιωμάτων εκπομπής αερίων θερμοκηπίου εντός της Κοινότητας και την τροποποίηση της οδηγίας 96/61/ΕΚ (2) του Συμβουλίου (στο εξής: οδηγία), ήτοι i) ο σκοπός της μειώσεως των εκπομπών χάρη στην πρόοδο της τεχνολογίας (άρθρο 1 και αιτιολογικές σκέψεις 2 και 20), ii) ο σκοπός της προστασίας της οικονομικής αναπτύξεως και της ακεραιότητας της εσωτερικής αγοράς καθώς και των όρων του ανταγωνισμού (αιτιολογικές σκέψεις 5 και 7), iii) ο σκοπός της διασφαλίσεως αποδοτικών από πλευράς κόστους και οικονομικώς αποτελεσματικών όρων για τη μείωση των εκπομπών (άρθρο 1), η αρχή της ασφάλειας δικαίου για τους φορείς εκμεταλλεύσεως, οι οποίοι ορίζονται στο άρθρο 3, στοιχείο στ'), σε σχέση με το γεγονός ότι οι φορείς εκμεταλλεύσεως δικαιούνται, βάσει του άρθρου 9, να βασίζονται στη μη μεταβολή του εθνικού σχεδίου κατανομής τουλάχιστον κατά τους 18 μήνες πριν από την έναρξη της οικείας περιόδου (ήτοι, για την περίοδο από το 2008 έως το 2012, τουλάχιστον από την 30ή Ιουνίου 2006), iv) η απαίτηση δωρεάν κατανομής των δικαιωμάτων εκπομπής (άρθρο 10), v) το δικαίωμα των προσώπων που μνημονεύονται στο άρθρο 13, παράγραφος 3, δεύτερο εδάφιο, να τους εκχωρηθούν δικαιώματα εκπομπής προς αντικατάσταση εκείνων που κατείχαν και τα οποία τα κράτη μέλη ακύρωσαν σύμφωνα με το άρθρο 13, παράγραφος 3, πρώτο εδάφιο, την έννοια ότι αντιβαίνει σε αυτούς/αυτές εθνική νομοθεσία κράτους μέλους η οποία επιβάλλει στους φορείς εκμεταλλεύσεως που ορίζονται στο άρθρο 3, στοιχείο στ', της οδηγίας, υποκειμένους στον φόρο στο έδαφος του συγκεκριμένου κράτους μέλους, υποχρέωση καταβολής ειδικού φόρου, i) ο οποίος θεμελιώνεται νομικά στο γεγονός ότι στον φόρο υπόκειται η εκμετάλλευση δικαιωμάτων εκπομπής (στις περιπτώσεις μη χρήσεως και πωλήσεως), χωρίς να λαμβάνεται υπόψη αν ο φορέας εκμεταλλεύσεως αποκτά πλεονέκτημα από αυτήν, ii) όπου τα εν λόγω δικαιώματα εκπομπής κατανεμήθηκαν στους εν λόγω φορείς εκμεταλλεύσεως βάσει του εθνικού σχεδίου κατανομής, το οποίο το κράτος μέλος υπέβαλε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την περίοδο 2008 — 2012 κατά το άρθρο 9 της οδηγίας (ήτοι, το εν λόγω σχέδιο κοινοποιήθηκε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και στα άλλα κράτη μέλη, κατά το άρθρο 9, παράγραφος 1, της οδηγίας και δεν απορρίφθηκε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, κατά το άρθρο 9, παράγραφος 3, της οδηγίας), και το οποίο καθορίζει, κατά το άρθρο 10 της οδηγίας, ότι κατά την πενταετή περίοδο που αρχίζει την 1η Ιανουαρίου 2008, το 100 % των δικαιωμάτων εκπομπής κατανέμεται δωρεάν, iv), όπου ο συντελεστής του εν λόγω φόρου αντιπροσωπεύει 80 % της φορολογικής βάσεως των δικαιωμάτων εκπομπής, η οποία είναι το άθροισμα των γινομένων που προκύπτουν από τον πολλαπλασιασμό των δικαιωμάτων εκπομπής που μεταβιβάσθηκαν (πωλήθηκαν) σε κάθε ημερολογιακό μήνα επί τη μέση τιμή της αγοράς των δικαιωμάτων εκπομπής κατά τον ημερολογιακό μήνα που προηγείται του μήνα πραγματοποιήσεως της μεταβιβάσεως των δικαιωμάτων εκπομπής και του γινομένου που προκύπτει από τον πολλαπλασιασμό των μη χρησιμοποιηθέντων δικαιωμάτων εκπομπής επί τη μέση τιμή της αγοράς των δικαιωμάτων εκπομπής κατά το ημερολογιακό έτος αναφοράς, v) όπου οι μέσες τιμές της αγοράς υπολογίζονται ως απλός αριθμητικός μέσος όρος των τιμών της τελευταίας χρηματιστηριακής πράξεως της ημέρας (ήτοι, ο φόρος δεν εξαρτάται από την τιμή στην οποία πωλούνται πραγματικά τα δικαιώματα εκπομπής);

(1) EE 2003, L 275, σ. 32.

(2) EE 1996, L 257, σ. 26.

14.8.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 269/6

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Fővárosi Közigazgatási és Munkaügyi Bíróság (Ουγγαρία) στις 24 Μαΐου 2017 — Headlog Limited κατά Nemzeti Adó- és Vámhivatal Központi Irányítása

(Υπόθεση C-303/17)

(2017/C 269/08)

Γλώσσα διαδικασίας: η ουγγρική

Αιτούν δικαστήριο

Fővárosi Közigazgatási és Munkaügyi Bíróság

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσα: Headlog Limited

Καθής: Nemzeti Adó- és Vámhivatal Központi Irányítása

Προδικαστικά ερωτήματα

Ασκεί επιρροή για την απάντηση που πρέπει να δοθεί στα ερωτήματα που υποβλήθηκαν στη διαδικασία εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως την οποία κίνησε στην υπόθεση [C-3/17] το Fővárosi Közigazgatási és Munkaügyi Bíróság το γεγονός ότι η διοικητική κύρωση δεν έχει τον χαρακτήρα προστίμου, αλλά προσωρινής διακοπής προσβάσεως στα ηλεκτρονικά δεδομένα για διάστημα 90 ημερών, κύρωση η οποία έχει εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά (παραδείγματος χάριν, αναστέλλεται προσωρινώς η παροχή της υπηρεσίας, δεν κοινοποιείται η απόφαση περί επιβολής της κυρώσεως και δεν υπάρχει δυνατότητα ασκήσεως πραγματικής προσφυγής κατ’ αυτής) και την οποία η εθνική αρχή μπορεί να επιβάλει επιπροσθέτως για την ίδια πράξη, σωρευτικώς προς το πρόστιμο;

Δεδομένης της φύσεως, της σοβαρότητας και του τρόπου επιβολής της διοικητικής κυρώσεως της προσωρινής διακοπής προσβάσεως στα ηλεκτρονικά δεδομένα για διάστημα 90 ημερών, καθώς και, κυρίως, της αδυναμίας ασκήσεως πραγματικής προσφυγής κατ’ αυτής, μπορεί να θεωρηθεί, κατά το άρθρο 56 της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΛΕΕ), ότι η εν λόγω κύρωση συνιστά αφεαυτής δυσανάλογα σοβαρό περιορισμό του άρθρου 56 ΣΛΕΕ και των άρθρων 17, παράγραφος 1, και 47 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο οποίος περιορισμός, υπό την παρούσα μορφή του, δεν μπορεί να δικαιολογηθεί από τους σκοπούς προστασίας του καταναλωτή τους οποίους έχει καθορίσει το κράτος μέλος στον τομέα των τυχηρών παιγνίων;

Ασκεί επιρροή για την απάντηση που πρέπει να δοθεί στο έκτο προδικαστικό ερώτημα που υποβλήθηκε στην υπόθεση [C-3/17] από το Fővárosi Közigazgatási és Munkaügyi Bíróság το ότι το κράτος μέλος δεν μεριμνά για τη θέσπιση των απαραίτητων διατάξεων για τη χορήγηση —είτε μέσω διαγωνισμού για την ανάθεση συμβάσεων παραχωρήσεως είτε μέσω υποβολής προσφοράς— αδειών διοργανώσεως διαδικτυακών παιγνίων καζίνο και, εξ αυτού του λόγου, οι πάροχοι υπηρεσιών δεν δύνανται να λάβουν τις απαραίτητες διοικητικές άδειες για την παροχή της υπηρεσίας;

14.8.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 269/6

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Oberster Gerichtshof (Αυστρία) στις 24 Μαΐου 2017 — Helga Löber κατά Barclays Bank PLC

(Υπόθεση C-304/17)

(2017/C 269/09)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Oberster Gerichtshof (Αυστρία)

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείουσα: Helga Löber

Αναιρεσίβλητη: Barclays Bank PLC

Προδικαστικό ερώτημα

Έχει το άρθρο 5, σημείο 3, του κανονισμού (ΕΚ) 44/2001 του Συμβουλίου, της 22ας Δεκεμβρίου 2000, για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις (1), την έννοια ότι, επί εξωσυμβατικών αξιώσεων λόγω ευθύνης απορρέουσας από ενημερωτικό δελτίο και σε περίπτωση που

—	ο επενδυτής, παροτρυνόμενος από το ελλιπές ενημερωτικό δελτίο, έλαβε την επενδυτική απόφαση στον τόπο της κατοικίας του

—

και, βάσει της εν λόγω αποφάσεως, μετέφερε το τίμημα αγοράς του κτηθέντος στη δευτερογενή αγορά χρεογράφου από λογαριασμό που τηρούσε σε αυστριακή τράπεζα σε ειδικό λογαριασμό τηρούμενο σε άλλη αυστριακή τράπεζα, από τον οποίο το τίμημα μεταφέρθηκε στη συνέχεια κατ’ εντολή του ενάγοντος στον πωλητή,

(α)	είναι αρμόδιο το δικαστήριο στην περιφέρεια του οποίου βρίσκεται η κατοικία του επενδυτή;

(β)	είναι αρμόδιο το δικαστήριο στην περιφέρεια του οποίου βρίσκεται η έδρα ή το υποκατάστημα της τράπεζας όπου τηρείται ο τραπεζικός λογαριασμός του ενάγοντα, από τον οποίο μεταφέρθηκε το επενδυόμενο ποσό στον ειδικό λογαριασμό;

(γ)	είναι αρμόδιο το δικαστήριο στην περιφέρεια του οποίου βρίσκεται η έδρα ή το υποκατάστημα της τράπεζας όπου τηρείται ο ειδικός λογαριασμός;

(δ)	υφίσταται συντρέχουσα αρμοδιότητα των ως άνω δικαστηρίων, μεταξύ των οποίων μπορεί να επιλέξει ο ενάγων;

(ε)	δεν είναι αρμόδιο κανένα από τα ανωτέρω δικαστήρια;

(1) EE L 12, σ. 1.

14.8.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 269/7

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Okresný súd Bratislava (Σλοβακία) στις 26 Μαΐου 2017 — FENS spol. s r.o κατά Slovenská republika — Úrad pre reguláciu sieťových odvetví

(Υπόθεση C-305/17)

(2017/C 269/10)

Γλώσσα διαδικασίας: η σλοβακική

Αιτούν δικαστήριο

Okresný súd Bratislava

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ενάγουσα: FENS spol. s r.o

Εναγομένη: Slovenská republika — Úrad pre reguláciu sieťových odvetví

Προδικαστικά ερωτήματα

Προσκρούει στο άρθρο 30 ΣΛΕΕ εθνική κανονιστική ρύθμιση όπως το άρθρο 12, παράγραφος 9, του Nariadenie vlády Slovenskej republiky č. 317/2007 Z. z., ktorým sa ustanovujú pravidlá pre fungovanie trhu s elektrinou (Κανονισμού 317/2007 της Κυβερνήσεως της Σλοβακικής Δημοκρατίας, περί κανόνων για τη λειτουργία της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας) [στο εξής: Κανονισμός], με το οποίο καθιερώνεται ειδική χρηματική επιβάρυνση για την εξαγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από την επικράτεια της Σλοβακικής Δημοκρατίας, χωρίς να γίνεται διάκριση μεταξύ, αφενός, της εξαγωγής της ηλεκτρικής ενέργειας από τη σλοβακική επικράτεια προς τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και, αφετέρου, της εξαγωγής της από τη σλοβακική επικράτεια προς τρίτες χώρες, για την περίπτωση κατά την οποία ο εξαγωγέας της ηλεκτρικής ενέργειας δεν αποδεικνύει ότι η εξαγόμενη ηλεκτρική ενέργεια έχει εισαχθεί στην επικράτεια της Σλοβακικής Δημοκρατίας, ήτοι χρηματική επιβάρυνση που επιβάλλεται αποκλειστικώς για την ηλεκτρική ενέργεια που παράγεται εντός της επικράτειας της Σλοβακικής Δημοκρατίας και εξάγεται από αυτήν;

Συνιστά φορολογική επιβάρυνση αποτελέσματος ισοδύναμου με δασμό, κατά την έννοια του άρθρου 28, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, μια χρηματική επιβάρυνση όπως η καθιερούμενη με τη διάταξη του άρθρου 12, παράγραφος 9, του [Κανονισμού], ήτοι επιβάρυνση που επιβάλλεται αποκλειστικώς για την ηλεκτρική ενέργεια που παράγεται εντός της Σλοβακικής Δημοκρατίας και συγχρόνως εξάγεται από την επικράτεια αυτής, χωρίς να γίνεται διάκριση μεταξύ της εξαγωγής προς τρίτες χώρες και της εξαγωγής προς τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης;

3)	Συνάδει εθνική διάταξη όπως αυτή του άρθρου 12, παράγραφος 9, του [Κανονισμού] με την αρχή της ελεύθερης κυκλοφορίας των εμπορευμάτων η οποία κατοχυρώνεται από το άρθρο 28 ΣΛΕΕ;

14.8.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 269/8

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Tatabányai Törvényszék (Ουγγαρία) στις 26 Μαΐου 2017 — Éva Nothartová κατά Sámson József Boldizsár

(Υπόθεση C-306/17)

(2017/C 269/11)

Γλώσσα διαδικασίας: η ουγγρική

Αιτούν δικαστήριο

Tatabányai Törvényszék

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ενάγουσα: Éva Nothartová

Εναγόμενος: Sámson József Boldizsár

Προδικαστικό ερώτημα

Σε περίπτωση ανταγωγής απορρέουσας από διαφορετική σύμβαση ή από διαφορετικά πραγματικά περιστατικά από εκείνα στα οποία στηρίζεται η αγωγή, προκειμένου να καθοριστεί το έχον διεθνή δικαιοδοσία δικαστήριο για να επιληφθεί της ανταγωγής,

α)	εφαρμόζεται μόνο το άρθρο 8, παράγραφος 3, του κανονισμού (ΕΕ) 1215/2012 (στο εξής: κανονισμός Βρυξέλλες Iα) (1), δεδομένου ότι είναι η μόνη διάταξη η οποία αφορά την ανταγωγή, ή

β)

το άρθρο 8, παράγραφος 3, του κανονισμού Βρυξέλλες Iα αφορά μόνο ανταγωγή απορρέουσα από την ίδια σύμβαση ή τα ίδια πραγματικά περιστατικά στα οποία στηρίζεται η αγωγή, με αποτέλεσμα να μην εφαρμόζεται σε ανταγωγή μη απορρέουσα από τα ίδια πραγματικά περιστατικά ή την ίδια σύμβαση και, για τον λόγο αυτό, μπορεί να καθοριστεί βάσει άλλων κανόνων διεθνούς δικαιοδοσίας του κανονισμού Βρυξέλλες Iα ότι το έχον διεθνή δικαιοδοσία δικαστήριο για να επιληφθεί της αγωγής έχει επίσης διεθνή δικαιοδοσία για να επιληφθεί της ανταγωγής;

(1) Κανονισμός (ΕΕ) 1215/2012 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 12ης Δεκεμβρίου 2012, για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις (EE L 351, σ. 1).

14.8.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 269/8

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden (Κάτω Χώρες) στις 29 Μαΐου 2017 — Levola Hengelo BV κατά Smilde Foods BV

(Υπόθεση C-310/17)

(2017/C 269/12)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Εκκαλούσα: Levola Hengelo BV

Εφεσίβλητη: Smilde Foods BV

Προδικαστικά ερωτήματα

α)	Αντιβαίνει στο δίκαιο της Ένωσης η κατάσταση όπου η γεύση ενός τροφίμου, ως προσωπική διανοητική δημιουργία του δημιουργού της, προστατεύεται βάσει του δικαιώματος πνευματικής ιδιοκτησίας; Ειδικότερα:

β)

Εμποδίζει την προστασία βάσει του δικαιώματος πνευματικής ιδιοκτησίας το γεγονός ότι, μολονότι οι όροι «λογοτεχνικά και καλλιτεχνικά έργα» που περιέχονται στο άρθρο 2, παράγραφος 1, της Συμβάσεως της Βέρνης, η οποία είναι δεσμευτική για όλα τα κράτη μέλη της Ένωσης, ασφαλώς περιλαμβάνουν «όλες τις παραγωγές του λογοτεχνικού, επιστημονικού και καλλιτεχνικού τομέα, ανεξαρτήτως του μέσου ή της μορφής της εκφράσεως», αλλά τα παραδείγματα που παρατίθενται στη διάταξη αυτή αφορούν μόνον οπτικές και/ή ακουστικές παραγωγές;

γ)	Εμποδίζουν η (δυνητική) αστάθεια ενός τροφίμου και/ή ο υποκειμενικός χαρακτήρας της γευστικής εμπειρίας τον χαρακτηρισμό της γεύσεως ενός τροφίμου ως έργου προστατευόμενου βάσει του δικαιώματος πνευματικής ιδιοκτησίας;

δ)	Εμποδίζει το σύστημα αποκλειστικών δικαιωμάτων και περιορισμών, όπως αυτό διέπεται από τα άρθρα 2 έως 5 της οδηγίας 2001/29/EΚ (1), τη βάσει του δικαιώματος πνευματικής ιδιοκτησίας προστασία της γεύσεως ενός τροφίμου;

Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως στο ερώτημα l α):

α)	Ποιες προϋποθέσεις πρέπει να πληρούνται για να τύχει η γεύση ενός τροφίμου της προστασίας βάσει του δικαιώματος πνευματικής ιδιοκτησίας;

β)	Αφορά η προστασία της γεύσεως βάσει του δικαιώματος πνευματικής ιδιοκτησίας μόνο τη γεύση αυτή καθ’ εαυτήν ή (επίσης) τη συνταγή του συγκεκριμένου προϊόντος;

γ)

Τι πρέπει να προβάλει ο διάδικος ο οποίος, στο πλαίσιο δίκης (σχετικής με προσβολή δικαιώματος) επικαλείται τη δημιουργία της προστατευόμενης βάσει του δικαιώματος πνευματικής ιδιοκτησίας γεύσεως ενός τροφίμου; Είναι αρκετό ο διάδικος αυτός να προσκομίσει το τρόφιμο κατά τη διάρκεια της δίκης ενώπιον του δικαστή έτσι ώστε αυτός να μπορέσει ο ίδιος να εκτιμήσει, οσμιζόμενος ή δοκιμάζοντας, αν το τρόφιμο πληροί τις προϋποθέσεις για να τύχει προστασίας βάσει του δικαιώματος πνευματικής ιδιοκτησίας; Ή ο ενάγων πρέπει (επίσης) να περιγράψει τις δημιουργικές επιλογές σχετικά με τη σύνθεση της γεύσεως και/ή τη συνταγή βάσει των οποίων η γεύση μπορεί να θεωρηθεί προσωπική διανοητική εργασία του δημιουργού της;

δ)

Πώς πρέπει να διαπιστώσει ο δικαστής, σε δίκη σχετική με προσβολή δικαιώματος, αν η γεύση του τροφίμου του εναγομένου έχει τόση ομοιότητα με τη γεύση του τροφίμου του ενάγοντος ώστε να πρέπει να συναχθεί προσβολή του δικαιώματος πνευματικής ιδιοκτησίας; Είναι προς τούτο (επίσης) καθοριστικό το ότι οι συνολικές εντυπώσεις που αφήνουν οι δύο γεύσεις είναι όμοιες;

(1) Οδηγία 2001/29/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 22ας Μαΐου 2001, για την εναρμόνιση ορισμένων πτυχών του δικαιώματος του δημιουργού και συγγενικών δικαιωμάτων στην κοινωνία της πληροφορίας (EE 2001, L 167, σ. 10).

14.8.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 269/9

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Juzgado de lo Contencioso-Administrativo de Zaragoza (Ισπανία) στις 29 Μαΐου 2017 — Pilar Centeno Meléndez κατά Universidad de Zaragoza

(Υπόθεση C-315/17)

(2017/C 269/13)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Αιτούν δικαστήριο

Juzgado de lo Contencioso-Administrativo de Zaragoza

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσα: Pilar Centeno Meléndez

Καθού: Universidad de Zaragoza

Προδικαστικά ερωτήματα

Εφαρμόζεται η ρήτρα 4, παράγραφος 1, της συμφωνίας-πλαισίου που προσαρτάται στην οδηγία 1999/70/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Ιουνίου 1999 (1), στο επίδομα οριζόντιας σταδιοδρομίας το οποίο ζητεί η προσφεύγουσα, διότι αυτό συνιστά συνθήκη απασχολήσεως, ή πρόκειται, αντιθέτως, για αμοιβή η οποία έχει τα χαρακτηριστικά που εκτίθενται στην παρούσα διάταξη και αντιστοιχεί στην υποκειμενική κατάσταση του δικαιούχου, την οποία αυτός εξασφάλισε διά της εργασίας του επί σειρά ετών βάσει κριτηρίων προοδευτικώς αυξανόμενης πολυπλοκότητας και ευθύνης, σταθερότητας, εξειδικεύσεως και επαγγελματισμού;

2)	Ακόμη και σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο προηγούμενο ερώτημα, εφόσον το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης κρίνει ότι το επίδομα αποτελεί συνθήκη απασχολήσεως κατά τη ρήτρα 4, παράγραφος 1, της συμφωνίας-πλαισίου, δικαιολογείται η διαφορά αποδοχών από αντικειμενικούς λόγους;

(1) Οδηγία 1999/70/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Ιουνίου 1999, σχετικά με τη συμφωνία πλαίσιο για την εργασία ορισμένου χρόνου που συνήφθη από τη CES, την UNICE και το CEEP

ΕΕ 1999, L 175, σ. 43.

14.8.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 269/10

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Conseil d’État (Γαλλία) στις 29 Μαΐου 2017 — Marle Participations SARL κατά Ministre de l’Économie et des Finances

(Υπόθεση C-320/17)

(2017/C 269/14)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Αιτούν δικαστήριο

Conseil d’État

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείουσα: Marle Participations SARL

Αναιρεσίβλητο: Ministre de l’Économie et des Finances

Προδικαστικό ερώτημα

Το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης καλείται να αποφανθεί επί του ερωτήματος εάν και, ενδεχομένως, υπό ποιες προϋποθέσεις, η εκμίσθωση ακινήτου από εταιρία χαρτοφυλακίου σε θυγατρική συνιστά άμεση ή έμμεση ανάμειξη στη διαχείριση της θυγατρικής αυτής, που έχει ως συνέπεια να προσδίδει στην αγορά και στην κατοχή μεριδίων της εν λόγω θυγατρικής τον χαρακτήρα οικονομικών δραστηριοτήτων κατά την έννοια της οδηγίας 2006/112/ΕΚ της 28ης Νοεμβρίου 2006, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας (1).

(1) Οδηγία 2006/112/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Νοεμβρίου 2006, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας (ΕΕ L 347, σ. 1).

14.8.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 269/10

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Varhoven kasatsionen sad (Βουλγαρία) στις 6 Ιουνίου 2017 — Neli Valcheva κατά Γεωργίου Μπαμπαναράκη

(Υπόθεση C-335/17)

(2017/C 269/15)

Γλώσσα διαδικασίας: η βουλγαρική

Αιτούν δικαστήριο

Varhoven kasatsionen sad

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείουσα: Neli Valcheva

Αναιρεσίβλητος: Γεώργιος Μπαμπαναράκης

Προδικαστικό ερώτημα

Έχει ο διαλαμβανόμενος στο άρθρο 1, παράγραφος 2, στοιχείο α', και στο άρθρο 2, σημείο 10, του κανονισμού (ΕΚ) 2201/2003 (1) του Συμβουλίου, της 27ης Νοεμβρίου 2003, για τη διεθνή δικαιοδοσία και την αναγνώριση και εκτέλεση αποφάσεων σε γαμικές διαφορές και διαφορές γονικής μέριμνας, όρος «δικαίωμα προσωπικής επικοινωνίας» την έννοια ότι αφορά όχι μόνο την προσωπική επικοινωνία μεταξύ των γονέων και του παιδιού, αλλά και την προσωπική επικοινωνία με άλλους συγγενείς εκτός των γονέων, ήτοι με τους ανιόντες δευτέρου βαθμού;

(1) ΕΕ 2003, L 338, σ. 1.

14.8.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 269/11

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Varhoven administrativen sad (Βουλγαρία) στις 7 Ιουνίου 2017 — Virginie Marie Gabriel Guigo κατά Fond «Garantirani vzemania na rabotnitsite i sluzhitelite»

(Υπόθεση C-338/17)

(2017/C 269/16)

Γλώσσα διαδικασίας: η βουλγαρική

Αιτούν δικαστήριο

Varhoven administrativen sad

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείουσα: Virginie Marie Gabriel Guigo

Αναιρεσίβλητο: Fond «Garantirani vzemania na rabotnitsite i sluzhitelite»

Προδικαστικά ερωτήματα

Έχουν τα άρθρα 151 και 153 ΣΛΕΕ, καθώς και τα άρθρα 3, 4, 11 και 12 της οδηγίας 2008/94 (1) την έννοια ότι επιτρέπουν εθνική ρύθμιση, όπως αυτή του άρθρου 4, παράγραφος 1, του Zakon za Garantiranite vzemania na rabotnitsite i sluzhitelite pri nesastoyatelnost na rabotodatelia (νόμου περί προστασίας των απαιτήσεων των μισθωτών εργαζομένων σε περίπτωση αφερεγγυότητας του εργοδότη), κατά την οποία εξαιρούνται από την προστασία των ανεξόφλητων εργασιακών απαιτήσεων οι εργαζόμενοι των οποίων η σχέση εργασίας τερματίστηκε προ της καθορισμένης περιόδου των τριών μηνών από την καταχώριση της αποφάσεως για την έναρξη της διαδικασίας αφερεγγυότητας επί της περιουσίας του εργοδότη;

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο πρώτο ερώτημα: Έχει η αρχή της δικονομικής αυτονομίας των κρατών μελών, σε συνδυασμό με τις αρχές της ισοδυναμίας, της αποτελεσματικότητας και της αναλογικότητας, στο πλαίσιο των κοινωνικών στόχων των άρθρων 151 και 153 ΣΛΕΕ και της οδηγίας 2008/94, την έννοια ότι επιτρέπουν εθνική ρύθμιση όπως αυτή του άρθρου 25 του Zakon za Garantiranite vzemania na rabotnitsite i sluzhitelite pri nesastoyatelnost na rabotodatelia (νόμου περί προστασίας των απαιτήσεων των μισθωτών εργαζομένων σε περίπτωση αφερεγγυότητας του εργοδότη), κατά την οποία το δικαίωμα ασκήσεως και πληρωμής εγγυημένων αξιώσεων αποσβέννυται μετά την πάροδο προθεσμίας δύο μηνών από την καταχώριση της αποφάσεως για την έναρξη της διαδικασίας αφερεγγυότητας, όταν το εθνικό δίκαιο του κράτους μέλους περιλαμβάνει διάταξη όπως αυτή του άρθρου 358, παράγραφος 1, σημείο 3, του Kodeks na truda (εργατικού κώδικα), σύμφωνα με την οποία η προθεσμία για την προβολή ανεξόφλητων εργασιακών αξιώσεων είναι τρία έτη από το χρονικό σημείο κατά το οποίο έπρεπε να ικανοποιηθεί η απαίτηση, μετά δε την παρέλευση της εν λόγω προθεσμίας η τυχόν καταβολή δεν θεωρείται ως πραγματοποιηθείσα άνευ νόμιμης αιτίας;

Έχει το άρθρο 20 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης την έννοια ότι επιτρέπει μια τέτοια διάκριση μεταξύ, αφενός, εργαζομένων με ανεξόφλητες απαιτήσεις των οποίων η σχέση εργασίας τερματίστηκε προ της καθορισμένης περιόδου των τριών μηνών από την καταχώριση της αποφάσεως για την έναρξη της διαδικασίας αφερεγγυότητας επί της περιουσίας του εργοδότη και εργαζομένων των οποίων η σχέση εργασίας τερματίστηκε κατά τη διάρκεια της περιόδου των τριών μηνών, και, αφετέρου, μεταξύ των εν λόγω εργαζομένων και των εργαζομένων οι οποίοι, σύμφωνα με το άρθρο 358, παράγραφος 1, σημείο 3, του Kodeks na truda (εργατικού κώδικα), έχουν δικαίωμα προστασίας των ανεξόφλητων απαιτήσεών τους για διάστημα τριών ετών από την ημερομηνία κατά την οποία έπρεπε να είχε ικανοποιηθεί η απαίτηση;

Έχει το άρθρο 4, σε συνδυασμό με το άρθρο 3, της οδηγίας 2008/94, και σε συνδυασμό με την αρχή της αναλογικότητας, την έννοια ότι επιτρέπουν διάταξη όπως αυτή του άρθρου 25 του Zakon za Garantiranite vzemania na rabotnitsite i sluzhitelite pri nesastoyatelnost na rabotodatelia (νόμου περί προστασίας των απαιτήσεων των μισθωτών εργαζομένων σε περίπτωση αφερεγγυότητας του εργοδότη), κατά την οποία το δικαίωμα προβολής και ικανοποιήσεως εγγυημένων απαιτήσεων αποσβέννυται αυτομάτως και χωρίς να παρέχεται δυνατότητα εξετάσεως των περιστάσεων κάθε ατομικής περιπτώσεως μετά την παρέλευση δύο μηνών από την καταχώριση της αποφάσεως για την έναρξη της διαδικασίας αφερεγγυότητας;

(1) Οδηγία 2008/94/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 22ας Οκτωβρίου 2008, περί προστασίας των μισθωτών σε περίπτωση αφερεγγυότητας του εργοδότη (Κωδικοποιημένη έκδοση) (Κείμενο που παρουσιάζει ενδιαφέρον για τον ΕΟΧ) (ΕΕ 2008, L 283, σ. 36).

14.8.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 269/12

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Tallinna Ringkonnakohus (Εσθονία) στις 13 Ιουνίου 2017 — Eesti Pagar AS κατά Ettevõtluse Arendamise Sihtasutus, Majandus- ja Kommunikatsiooniministeerium

(Υπόθεση C-349/17)

(2017/C 269/17)

Γλώσσα διαδικασίας: η εσθονική

Αιτούν δικαστήριο

Tallinna Ringkonnakohus

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείουσα: Eesti Pagar AS

Αναιρεσίβλητοι: Ettevõtluse Arendamise Sihtasutus, Majandus- ja Kommunikatsiooniministeerium

Προδικαστικά ερωτήματα

α)

Έχει το άρθρο 8, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΚ) 800/2008 (1) της Επιτροπής, για την κήρυξη ορισμένων κατηγοριών ενισχύσεων ως συμβατών με την κοινή αγορά κατ’ εφαρμογή των άρθρων 87 και 88 της Συνθήκης ΕΚ (γενικός κανονισμός απαλλαγής κατά κατηγορία) την έννοια ότι, σε περίπτωση που υπό χρηματοδότηση δράση συνιστά παραδείγματος χάριν η αγορά μονάδας παραγωγής, στο πλαίσιο της εν λόγω διατάξεως θεωρείται ως έναρξη εργασιών «για το σχέδιο ή τη δραστηριότητα» η κατάρτιση της συμβάσεως αγοραπωλησίας της συγκεκριμένης μονάδας; Είναι οι φορείς των κρατών μελών αρμόδιοι να εκτιμήσουν αν συντρέχει παραβίαση του προβλεπόμενου στην προαναφερόμενη διάταξη κριτηρίου λαμβάνοντας ως γνώμονα το κόστος υπαναχωρήσεως από τη σύμβαση η οποία αντιβαίνει στην απαίτηση για ύπαρξη κινήτρου; Σε περίπτωση που οι φορείς των κρατών μελών διαθέτουν τέτοιου είδους αρμοδιότητα, ποιο είναι το κόστος υπαναχωρήσεως από τη σύμβαση (εκφραζόμενο σε ποσοστό επί τοις εκατό) που, υπό το πρίσμα της εκπληρώσεως της απαιτήσεως για ύπαρξη κινήτρου, επιτρέπει να συναχθεί ότι η σχετική επιβάρυνση είναι επαρκώς χαμηλή;

β)	Υποχρεούται ο φορέας κράτους μέλους που χορήγησε παράνομη ενίσχυση να ζητήσει την ανάκτησή της, ακόμη και αν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν έχει εκδώσει σχετική απόφαση;

γ)

Δύναται φορέας κράτους μέλους που αποφασίζει τη χορήγηση ενισχύσεως — στηριζόμενος στην εσφαλμένη πεποίθηση ότι πρόκειται περί ενισχύσεως που πληροί τις προϋποθέσεις απαλλαγής κατά κατηγορία, ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται περί παράνομης ενισχύσεως — να δημιουργήσει στους δικαιούχους της ενισχύσεως δικαιολογημένη εμπιστοσύνη; Αρκεί για τη θεμελίωση δικαιολογημένης εμπιστοσύνης του δικαιούχου ο φορέας του κράτους μέλους να γνωρίζει κατά τη χορήγηση της παράνομης ενισχύσεως τις περιστάσεις οι οποίες έχουν ως συνέπεια να μην εμπίπτει η ενίσχυση στην απαλλαγή κατά κατηγορίες;

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο προηγούμενο ερώτημα, θα πρέπει να γίνει στάθμιση μεταξύ του δημοσίου και του ατομικού συμφέροντος. Έχει στο πλαίσιο της εν λόγω σταθμίσεως σημασία το γεγονός ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει εκδώσει απόφαση με την οποία κηρύσσει την επίμαχη ενίσχυση ασύμβατη με την κοινή αγορά;

δ)

Ποια προθεσμία παραγραφής ισχύει για την ανάκτηση παράνομης ενισχύσεως από τον αρμόδιο φορέα κράτους μέλους; Ανέρχεται η προθεσμία αυτή σε 10 έτη τα οποία αντιστοιχούν στο διάστημα που, κατά τα άρθρα 1 και 15, του κανονισμού (ΕΚ) 659/1999 (2) του Συμβουλίου, για τη θέσπιση λεπτομερών κανόνων εφαρμογής του άρθρου 93 της Συνθήκης ΕΚ, η ενίσχυση καθίσταται υφιστάμενη ενίσχυση και δεν δύναται πλέον να ανακτηθεί, ή σε 4 έτη κατά το άρθρο 3, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΚ, Ευρατόμ) 2988/95 (3) του Συμβουλίου, σχετικά με την προστασία των οικονομικών συμφερόντων των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων;

Σε περίπτωση που η ενίσχυση έχει χορηγηθεί από διαρθρωτικό ταμείο, αποτελεί τη νομική βάση της ανακτήσεως το άρθρο 108, παράγραφος 3, της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ή ο κανονισμός (ΕΚ, Ευρατόμ) 2988/95 του Συμβουλίου, σχετικά με την προστασία των οικονομικών συμφερόντων των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων;

ε)

Σε περίπτωση που φορέας του κράτους μέλους ζητήσει την ανάκτηση παράνομης ενισχύσεως, υποχρεούται παράλληλα να ζητήσει από τον δικαιούχο και τόκους επί της παράνομης ενισχύσεως; Εάν ναι, ποιοι κανόνες θα τύχουν εφαρμογής σε μια τέτοια περίπτωση για τον υπολογισμό των τόκων και ιδίως σε σχέση με το ύψος του επιτοκίου και την περίοδο υπολογισμού;

(1) EE 2008, L 214, σ. 3.

(2) EE 1999, L 83, σ. 1.

(3) EE 1995, L 312, σ. 1.

14.8.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 269/13

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Administrativen sad Varna (Βουλγαρία) στις 13 Ιουνίου 2017 — «Varna Holideis» EOOD κατά Direktor na Direktsia «Obzhalvane i danachno-osiguritelna praktika» Varna pri Tsentralno upravlenie na Natsionalnata agentsia za prihodite

(Υπόθεση C-364/17)

(2017/C 269/18)

Γλώσσα διαδικασίας: η βουλγαρική

Αιτούν δικαστήριο

Administrativen sad Varna

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσα:«Varna Holideis» EOOD

Καθού: Direktor na Direktsia «Obzhalvane i danachno-osiguritelna praktika» Varna pri Tsentralno upravlenie na Natsionalnata agentsia za prihodite

Προδικαστικά ερωτήματα

Πρέπει το άρθρο 90, παράγραφος 1, και το άρθρο 185, παράγραφος 1, της οδηγίας 2006/112 (1) να ερμηνευθούν υπό την έννοια ότι απαιτούν τον διακανονισμό της εκπτώσεως του φόρου εισροών σε σχέση με συγκεκριμένη παράδοση αγαθού και σε μια περίπτωση όπως είναι αυτή που αποτελεί το αντικείμενο της υποθέσεως της κύριας δίκης, στην οποία η δικαιοπραξία, για την οποία ασκήθηκε το δικαίωμα εκπτώσεως του ΦΠΑ επί των εισροών, κηρύχθηκε άκυρη με τελεσίδικη απόφαση, ή πρέπει να θεωρηθεί σε συνδυασμό με τον ορισμό του άρθρου 14, παράγραφος 1, της οδηγίας 2006/112 ότι σε μια τέτοια περίπτωση δεν υφίσταται παράδοση και ότι η φορολογική οφειλή δεν γεννήθηκε εξ υπαρχής;

Πρέπει το άρθρο 185, παράγραφοι 1 και 2, της οδηγίας 2006/112 να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι, ελλείψει ρυθμίσεως του εθνικού δικαίου για τον διακανονισμό του φόρου εισροών του οποίου ζητήθηκε η έκπτωση λόγω ακυρώσεως της δικαιοπραξίας βάσει δικαστικής αποφάσεως, ο διακανονισμός μπορεί να χωρήσει κατ’ άμεση εφαρμογή του άρθρου 90, παράγραφος 1, της οδηγίας;

(1) Οδηγία 2006/112/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Νοεμβρίου 2006, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας (EE 2006, L 347, σ. 1).

14.8.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 269/13

Προσφυγή της 23ης Ιουνίου 2017 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας

(Υπόθεση C-377/17)

(2017/C 269/19)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: W. Mölls, Ε. Τσερέπα-Lacombe, L Malferrari)

Καθής: Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—

να διαπιστώσει ότι η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας παρέβη τις υποχρεώσεις της από το άρθρο 15, παράγραφοι 1, 2, στοιχείο ζ', και 3, της οδηγίας 2006/123/ΕΚ και από το άρθρο 49 ΣΛΕΕ, καθόσον διατήρησε δεσμευτικώς καθοριζόμενες αμοιβές για τους αρχιτέκτονες και τους μηχανικούς σύμφωνα με τον HOAI·

—	να καταδικάσει την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Ο γερμανικός Honorarordnung für Architekten und Ingenieure [κανονισμός για τις αμοιβές αρχιτεκτόνων και μηχανικών (HOAI)] περιέχει ένα σύστημα ελάχιστων και μέγιστων τιμών για τις υπηρεσίες της εν λόγω επαγγελματικής ομάδας. Το σύστημα αυτό δυσχεραίνει την εγκατάσταση των αρχιτεκτόνων και των μηχανικών οι οποίοι επιδιώκουν να ανταγωνιστούν τους καθιερωμένους παρόχους υπηρεσιών με προσφορές κείμενες εκτός του πλαισίου επιτρεπόμενων τιμών. Οι ως άνω πάροχοι υπηρεσιών εμποδίζονται να παράσχουν υπηρεσίες της ίδιας ποιότητας σε χαμηλότερες τιμές και υπηρεσίες υψηλότερης ποιότητας σε υψηλότερες τιμές.

Τούτο συνιστά περιορισμό της ελευθερίας εγκαταστάσεως, τόσο υπό το πρίσμα του άρθρου 15, παράγραφοι 1, 2, στοιχείο ζ', και 3, της οδηγίας 2006/123/ΕΚ, όσο και υπό το πρίσμα του άρθρου 49 ΣΛΕΕ.

Ο περιορισμός αυτός δεν μπορεί να δικαιολογηθεί και ιδίως δεν ευρίσκει δικαιολογητικό έρεισμα στο συμφέρον διαφυλάξεως της ποιότητας των υπηρεσιών, η οποία πράγματι ουδόλως τελεί σε άμεση σχέση με την τιμή.

14.8.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 269/15

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 27ης Ιουνίου 2017 — Ruiz Molina κατά EUIPO

(Υπόθεση T-233/16 P) (1)

((Αίτηση αναιρέσεως - Υπαλληλική υπόθεση - Έκτακτοι υπάλληλοι - Σύμβαση εργασίας ορισμένου χρόνου περιλαμβάνουσα ρήτρα καταγγελίας της συμβάσεως σε περίπτωση που το όνομα του εκτάκτου υπαλλήλου δεν περιληφθεί στον πίνακα επιτυχόντων του επόμενου γενικού διαγωνισμού - Καταγγελία της συμβάσεως κατ’ εφαρμογήν της ρήτρας καταγγελίας - Εκ νέου χαρακτηρισμός μιας συμβάσεως ορισμένου χρόνου ως συμβάσεως αορίστου χρόνου - Δεδικασμένο - Ρήτρα 5, παράγραφος 1, της συμφωνίας-πλαισίου για την εργασία ορισμένου χρόνου που συνήφθη από τη CES, την UNICE και το CEEP - Υποχρέωση αιτιολογήσεως))

(2017/C 269/20)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αναιρεσείων: José Luis Ruiz Molina (San Juan de Alicante, Ισπανία) (εκπρόσωποι: N. Lhoëst και S. Michiels, δικηγόροι)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωπος: A. Lukošiūtė, επικουρούμενη από τον B. Wägenbaur, δικηγόρο)

Αντικείμενο

Αίτηση αναιρέσεως κατά της αποφάσεως του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης (τρίτο τμήμα) της 2ας Μαρτίου 2016, Ruiz Molina κατά ΓΕΕΑ (F-60/15, EU:F:2016:28).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την αίτηση αναιρέσεως.

2)	Ο José Luis Ruiz Molina φέρει τα δικαστικά έξοδά του καθώς και τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε το Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO).

(1) ΕΕ C 243 της 4.7.2016.

14.8.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 269/15

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 7ης Ιουνίου 2017 — De Masi κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-11/16) (1)

([Προσφυγή ακυρώσεως - Πρόσβαση στα έγγραφα - Κανονισμός (ΕΚ) 1049/2001 - Έλλειψη επιβεβαιωτικής αποφάσεως - Αίτηση προσβάσεως στο πλαίσιο της διοργανικής συνεργασίας δυνάμει του άρθρου 230 ΣΛΕΕ - Έγγραφα σχετικά με τις εργασίες της ομάδας «Κώδικας δεοντολογίας (φορολογία των επιχειρήσεων)» συσταθείσας από το Συμβούλιο - Πράξη μη υποκείμενη σε προσφυγή - Προδήλως απαράδεκτο])

(2017/C 269/21)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Fabio De Masi (Βρυξέλλες, Βέλγιο) (εκπρόσωπος: A. Fischer-Lescano, καθηγητής)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: F. Erlbacher, J. Baquero Cruz και A. Buchet)

Αντικείμενο

Προσφυγή στηριζόμενη στο άρθρο 263 ΣΛΕΕ με αίτημα την ακύρωση, αφενός, της αποφάσεως την οποία φέρεται ότι περιείχε το έγγραφο της Επιτροπής της 9ης Δεκεμβρίου 2015 το οποίο απάντησε σε αίτηση προσβάσεως στα έγγραφα της ομάδας «Κώδικας δεοντολογίας (Φορολογία των επιχειρήσεων)», την οποία υπέβαλε ο προσφεύγων βάσει του κανονισμού (ΕΚ) 1049/2001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 30ής Μαΐου 2001, για την πρόσβαση του κοινού στα έγγραφα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του Συμβουλίου και της Επιτροπής (ΕΕ 2001, L 145,σ. 43), και, αφετέρου, της αποφάσεως την οποία φέρεται ότι περιείχε το έγγραφο της Επιτροπής της 9ης Νοεμβρίου 2015 το οποίο απάντησε σε αίτηση προσβάσεως στα ίδια έγγραφα την οποία υπέβαλε ο πρόεδρος της ειδικής επιτροπής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σχετικά με τις φορολογικές αποφάσεις τύπου «tax ruling» και άλλα μέτρα παρόμοιου χαρακτήρα ή αποτελέσματος.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή ως προδήλως απαράδεκτη.

2)	Ο Fabio De Massi φέρει τα δικαστικά έξοδά του.

(1) EE C 78 της 29.2.2016.

14.8.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 269/16

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 13ης Ιουνίου 2017 — Uniwersytet Wrocławski κατά REA

(Υπόθεση T-137/16) (1)

((Προσφυγή ακυρώσεως - Εισαγωγικό δικόγραφο - Απαιτήσεις ως προς τον τύπο - Μη εκπροσώπηση από δικηγόρο - Προδήλως απαράδεκτο))

(2017/C 269/22)

Γλώσσα διαδικασίας: η πολωνική

Διάδικοι

Προσφεύγον: Uniwersytet Wrocławski (Weoclaw, Πολωνία) (εκπρόσωπος: D. Dubis, δικηγόρος)

Καθού: Εκτελεστικός Οργανισμός Έρευνας (REA) (εκπρόσωποι: S. Payan-Lagrou και V. Canetti, επικουρούμενοι από M. Le Berre και G. Materna, δικηγόρους)

Αντικείμενο

Αφενός, ακύρωση των αποφάσεων του REA, ο οποίος ενεργεί κατόπιν εξουσιοδοτήσεως της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, με τις οποίες καταγγέλθηκε η σύμβαση επιδοτήσεως Cossar (αριθ. 252908) και υποχρεώθηκε το προσφεύγον σε επιστροφή των ποσών 36 508,37 ευρώ, 58 031,38 ευρώ και 6 286,68 ευρώ, καθώς και σε καταβολή αποζημιώσεως και τόκων ποσού 5 803,14 ευρώ και, αφετέρου, αίτημα επιστροφής από τον REA των αντίστοιχων ποσών, πλέον τόκων υπολογιζόμενων από της ημερομηνίας πληρωμής και μέχρι την ημερομηνία επιστροφής.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή στην υπόθεση T-137/16 ως προδήλως απαράδεκτη.

2)	Το Uniwersytet Wrocławski φέρει τα δικαστικά έξοδά του και καταδικάζεται στα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε ο Εκτελεστικός Οργανισμός Έρευνας (REA).

(1) EE C 200 της 6.6.2016.

14.8.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 269/17

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 26ης Ιουνίου 2017– Megasol Energie κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-152/16) (1)

([«Προσφυγή ακυρώσεως - Ντάμπινγκ - Επιδοτήσεις - Εισαγωγές φωτοβολταϊκών συστοιχιών κρυσταλλικού πυριτίου και βασικών συστατικών στοιχείων (π.χ. κυψελών) προέλευσης Μαλαισίας και Ταϊβάν - Επέκταση στις ανωτέρω εισαγωγές του οριστικού δασμού αντιντάμπινγκ και του οριστικού αντισταθμιστικού δασμού που επιβλήθηκαν στις εισαγωγές φωτοβολταϊκών συστοιχιών κρυσταλλικού πυριτίου και βασικών συστατικών στοιχείων (π.χ. κυψελών) καταγωγής ή προέλευσης Κίνας - Έλλειψη εννόμου συμφέροντος - Απαράδεκτο»])

(2017/C 269/23)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Megasol Energie AG (Wangen an de Aare, Ελβετία) (εκπρόσωπος: T. Wegner, δικηγόρος)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: T. Maxian Rusche, A. Demeneix και K. Blanck-Putz)

Αντικείμενο

Προσφυγή, βάσει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ, με αίτημα την ακύρωση του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 2016/184 της Επιτροπής, της 11ης Φεβρουαρίου 2016, για την επέκταση του οριστικού αντισταθμιστικού δασμού που επιβλήθηκε με τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 1239/2013 του Συμβουλίου στις εισαγωγές φωτοβολταϊκών συστοιχιών κρυσταλλικού πυριτίου και βασικών συστατικών στοιχείων (π.χ. κυψελών) καταγωγής ή προέλευσης Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας στις εισαγωγές φωτοβολταϊκών συστοιχιών κρυσταλλικού πυριτίου και βασικών συστατικών στοιχείων (π.χ. κυψελών) προέλευσης Μαλαισίας και Ταϊβάν, είτε δηλώνονται ως καταγωγής Μαλαισίας και Ταϊβάν είτε όχι (ΕΕ 2016, L 37, σ. 56), και του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 2016/185 της Επιτροπής, της 11ης Φεβρουαρίου 2016, για την επέκταση του οριστικού δασμού αντιντάμπινγκ που επιβλήθηκε με τον κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 1238/2013 του Συμβουλίου όσον αφορά τις εισαγωγές φωτοβολταϊκών συστοιχιών κρυσταλλικού πυριτίου και βασικών συστατικών τους στοιχείων (π.χ. κυψελών) καταγωγής ή προέλευσης Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας στις εισαγωγές φωτοβολταϊκών συστοιχιών κρυσταλλικού πυριτίου και βασικών συστατικών τους στοιχείων (π.χ. κυψελών) προέλευσης Μαλαισίας και Ταϊβάν, είτε δηλώνονται ως καταγωγής Μαλαισίας και Ταϊβάν είτε όχι (ΕΕ 2016, L 37, σ. 76), κατά το μέτρο που έχουν εφαρμογή στην προσφεύγουσα.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή ως απαράδεκτη.

2)	Καταδικάζει τη Megasol Energie AG στα δικαστικά έξοδα.

(1) EE C 211 της 13.6.2016.

14.8.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 269/17

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 26ης Ιουνίου 2017 — L’Oréal κατά EUIPO — Guinot (MASTER SMOKY)

(Υπόθεση T-179/16) (1)

([Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Διαδικασία ανακοπής - Αίτηση καταχωρίσεως λεκτικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης MASTER SMOKY - Προγενέστερο εθνικό εικονιστικό σήμα MASTERS COLORS PARIS - Σχετικός λόγος απαραδέκτου - Κίνδυνος συγχύσεως - Άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 - Προσφυγή προδήλως στερούμενη νομικού ερείσματος - Άρθρο 126 του Κανονισμού Διαδικασίας])

(2017/C 269/24)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: L’Oréal (Παρίσι, Γαλλία) (εκπρόσωποι: T. de Haan και P. Péters, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωπος: D. Hanf)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του EUIPO, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου: Guinot (Παρίσι) (εκπρόσωπος: A. Sion, δικηγόρος)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του πέμπτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 23ης Φεβρουαρίου 2016 (υπόθεση R 2905/2014-5), σχετικά με διαδικασία ανακοπής μεταξύ Guinot και L’Oréal.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει την L’Oréal στα δικαστικά έξοδα.

(1) EE C 222 της 20.6.2016.

14.8.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 269/18

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 26ης Ιουνίου 2017 — L’Oréal κατά EUIPO — Guinot (MASTER SHAPE)

(Υπόθεση T-180/16) (1)

([Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Διαδικασία ανακοπής - Αίτηση καταχωρίσεως λεκτικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης MASTER SHAPE - Προγενέστερο εθνικό εικονιστικό σήμα MASTERS COLORS PARIS - Σχετικός λόγος απαραδέκτου - Κίνδυνος συγχύσεως - Άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 - Προσφυγή προδήλως στερούμενη νομικού ερείσματος - Άρθρο 126 του Κανονισμού Διαδικασίας])

(2017/C 269/25)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: L’Oréal (Παρίσι, Γαλλία) (εκπρόσωποι: T. de Haan και P. Péters, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωπος: D. Hanf)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του πέμπτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 23ης Φεβρουαρίου 2016 (υπόθεση R 2907/2014-5), σχετικά με διαδικασία ανακοπής μεταξύ Guinot και L’Oréal.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει την L’Oréal στα δικαστικά έξοδα.

(1) EE C 222 της 20.6.2016.

14.8.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 269/19

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 26ης Ιουνίου 2017 — L’Oréal κατά EUIPO — Guinot (MASTER PRECISE)

(Υπόθεση T-181/16) (1)

([Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Διαδικασία ανακοπής - Αίτηση καταχωρίσεως λεκτικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης MASTER PRECISE - Προγενέστερο εθνικό εικονιστικό σήμα MASTERS COLORS PARIS - Σχετικός λόγος απαραδέκτου - Κίνδυνος συγχύσεως - Άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 - Προσφυγή προδήλως στερούμενη νομικού ερείσματος - Άρθρο 126 του Κανονισμού Διαδικασίας])

(2017/C 269/26)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: L’Oréal (Παρίσι, Γαλλία) (εκπρόσωποι: T. de Haan και P. Péters, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωπος: D. Hanf)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του πέμπτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 23ης Φεβρουαρίου 2016 (υπόθεση R 2911/2014-5), σχετικά με διαδικασία ανακοπής μεταξύ Guinot και L’Oréal.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει την L’Oréal στα δικαστικά έξοδα.

(1) EE C 222 της 20.6.2016.

14.8.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 269/19

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 26ης Ιουνίου 2017 — L’Oréal κατά EUIPO — Guinot (MASTER DUO)

(Υπόθεση T-182/16) (1)

([Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Διαδικασία ανακοπής - Αίτηση καταχωρίσεως λεκτικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης MASTER DUO - Προγενέστερο εθνικό εικονιστικό σήμα MASTERS COLORS PARIS - Σχετικός λόγος απαραδέκτου - Κίνδυνος συγχύσεως - Άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 - Προσφυγή προδήλως στερούμενη νομικού ερείσματος - Άρθρο 126 του Κανονισμού Διαδικασίας])

(2017/C 269/27)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: L’Oréal (Παρίσι, Γαλλία) (εκπρόσωποι: T. de Haan και P. Péters, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωπος: D. Hanf)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του πέμπτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 23ης Φεβρουαρίου 2016 (υπόθεση R 2916/2014-5), σχετικά με διαδικασία ανακοπής μεταξύ Guinot και L’Oréal.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει την L’Oréal στα δικαστικά έξοδα.

(1) EE C 222 της 20.6.2016.

14.8.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 269/20

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 26ης Ιουνίου 2017 — L’Oréal κατά EUIPO — Guinot (MASTER DRAMA)

(Υπόθεση T-183/16) (1)

([Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Διαδικασία ανακοπής - Αίτηση καταχωρίσεως λεκτικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης MASTER DRAMA - Προγενέστερο εθνικό εικονιστικό σήμα MASTERS COLORS PARIS - Σχετικός λόγος απαραδέκτου - Κίνδυνος συγχύσεως - Άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 - Προσφυγή προδήλως στερούμενη νομικού ερείσματος - Άρθρο 126 του Κανονισμού Διαδικασίας])

(2017/C 269/28)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: L’Oréal (Παρίσι, Γαλλία) (εκπρόσωποι: T. de Haan και P. Péters, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωπος: D. Hanf)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του πέμπτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 23ης Φεβρουαρίου 2016 (υπόθεση R 2500/2014-5), σχετικά με διαδικασία ανακοπής μεταξύ Guinot και L’Oréal.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει την L’Oréal στα δικαστικά έξοδα.

(1) EE C 222 της 20.6.2016.

14.8.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 269/20

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 21ης Ιουνίου 2017 — Inox Mare κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-289/16) (1)

([Προσφυγή ακυρώσεως - Κανονισμός (ΕΕ, Ευρατόμ) 883/2013 - Εξωτερική έρευνα της OLAF - Έκθεση και συστάσεις - Πράξεις μη δεκτικές προσφυγής - Απαράδεκτο])

(2017/C 269/29)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Inox Mare Srl (Ρίμινι, Ιταλία) (εκπρόσωπος: R. Holzeisen, δικηγόρος)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: αρχικώς J. Baquero Cruz, D. Nardi και L. Grønfeldt, στη συνέχεια J. Baquero Cruz και D. Nardi)

Αντικείμενο

Προσφυγή βάσει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ με αίτημα την ακύρωση της τελικής εκθέσεως της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Καταπολέμησης της Απάτης (OLAF) σχετικά με την εξωτερική έρευνα OF/2013/0086/B1 [THOR(2015) 40189 της 26ης Νοεμβρίου 2015], της συναφούς συστάσεως του γενικού διευθυντή της OLAF [THOR(2015) 42057 της 9ης Δεκεμβρίου 2015] και των προγενεστέρων και αυστηρώς συνδεομένων με την έρευνα πράξεων της OLAF.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή ως απαράδεκτη.

2)	Η Inox Mare Srl φέρει τα δικαστικά έξοδά της καθώς και τα έξοδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

(1) ΕΕ C 270 της 25.7.2016.

14.8.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 269/21

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 20ής Ιουνίου 2017 — CSL Behring κατά EUIPO — Vivatrex (Vivatrex)

(Υπόθεση T-346/16) (1)

((Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Διαδικασία ανακοπής - Αίτηση καταχωρίσεως εικονιστικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης Vivatrex - Έκπτωση από το δικαίωμα επί του προγενέστερου σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Κατάργηση της δίκης))

(2017/C 269/30)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: CSL Behring AG (Βέρνη, Σουηδία) (εκπρόσωποι: M. Best, U. Pfleghar και S. Schäffner, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωπος: A. Lukošiūtė)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του EUIPO, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου: Vivatrex GmbH (Άαχεν, Γερμανία) (εκπρόσωπος: F. Stangl, δικηγόρος)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του τέταρτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 27ης Απριλίου 2016 (συνεκδικασθείσες υποθέσεις R 1263/2015-4 και R 1221/2015-4), σχετικά με διαδικασία ανακοπής μεταξύ CSL Behring και Vivatrex.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Καταργεί τη δίκη.

2)	Κάθε διάδικος φέρει τα δικαστικά του έξοδα.

(1) EE C 305 της 22.8.2016.

14.8.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 269/22

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 21ης Ιουνίου 2017 — Inox Mare κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-347/16) (1)

((Προσφυγή ακυρώσεως - Τελωνειακή ένωση - Απόφαση της Επιτροπής με την οποία διαπιστώνεται ότι η επιστροφή των εισαγωγικών δασμών δεν δικαιολογείται σε συγκεκριμένη περίπτωση - Προσφυγή άλλου επιχειρηματία - Απουσία άμεσου επηρεασμού - Απαράδεκτο))

(2017/C 269/31)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Inox Mare Srl (Ρίμινι, Ιταλία) (εκπρόσωπος: R. Holzeisen, δικηγόρος)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: A. Caeiros, J. Baquero Cruz και D. Nardi)

Αντικείμενο

Προσφυγή βάσει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ με αίτημα την ακύρωση της αποφάσεως C(2015) 9672 τελικό της Επιτροπής, της 6ης Ιανουαρίου 2016, με την οποία διαπιστώνεται ότι η επιστροφή των εισαγωγικών δασμών δεν δικαιολογείται σε συγκεκριμένη περίπτωση (REM 02/14).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή ως απαράδεκτη.

2)	Η Inox Mare Srl φέρει τα δικαστικά έξοδά της καθώς και τα έξοδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

(1) EE C 296 της 16.8.2016.

14.8.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 269/22

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 22ας Ιουνίου 2017 — Vankerckhoven-Kahmann κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-582/16) (1)

((Υπαλληλική υπόθεση - Υπάλληλοι - Ανασύσταση της σταδιοδρομίας - Άρνηση προαγωγής - Διοργανική μετάταξη - Κατάταξη σε βαθμό - Αίτηση κατά την έννοια του άρθρου 90, παράγραφος 1, του ΚΥΚ - Εύλογη προθεσμία - Απαράδεκτο))

(2017/C 269/32)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Monique Vankerckhoven-Kahmann (Enghien, Βέλγιο) (εκπρόσωπος: N. Lhoëst, δικηγόρος)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: αρχικώς G. Berscheid και C. Berardis-Kayser, εν συνεχεία G. Berscheid και L. Radu Bouyon)

Αντικείμενο

Προσφυγή βάσει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ με αίτημα την ακύρωση, αφενός, της αποφάσεως της Επιτροπής της 17ης Απριλίου 2015 περί αρνήσεως αναθεωρήσεως του βαθμού στον οποίο κατετάγη η προσφεύγουσα κατά τη μετάταξή της και, αφετέρου, της αποφάσεως της Επιτροπής της 9ης Νοεμβρίου 2015 περί απορρίψεως της από 17 Ιουλίου 2015 διοικητικής ενστάσεως της προσφεύγουσας.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή ως απαράδεκτη.

2)	Η Monique Vankerckhoven-Kahmann φέρει τα δικαστικά έξοδά της, καθώς και τα δικαστικά έξοδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

(1) EE C 145 της 25.4.2016 (υπόθεση αρχικώς πρωτοκολληθείσα ενώπιον του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης με αριθμό F-11/15 η οποία μεταφέρθηκε ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης την 1.9.2016).

14.8.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 269/23

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 14ης Ιουνίου 2017 — Márquez Alentà κατά EUIPO — Fiesta Hotels & Resorts (Απεικόνιση μυρμηγκιού)

(Υπόθεση T-657/16) (1)

((Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Αίτηση καταχωρίσεως εικονιστικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης το οποίο απεικονίζει ένα μυρμήγκι - Ανάκληση της προσβαλλομένης αποφάσεως - Εξαφάνιση του αντικειμένου της διαφοράς - Κατάργηση της δίκης))

(2017/C 269/33)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Marc Márquez Alentà (Cervera, Ισπανία) (εκπρόσωπος: J. Carbonell Callicó, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωπος: E. Zaera Cuadrado)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του EUIPO: Fiesta Hotels & Resorts, SL (Ίμπιζα, Ισπανία)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του πρώτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 30ής Ιουνίου 2016 (υπόθεση R 1242/2015-1), σχετική με διαδικασία ανακοπής μεταξύ των Fiesta Hotels & Resorts και M. Márquez Alentà.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Καταργεί τη δίκη.

2)	Το Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO) φέρει τα δικαστικά έξοδά του, καθώς και τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε ο Marc Márquez Alentà.

(1) EE C 410 της 7.11.2016.

14.8.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 269/23

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 29ης Μαΐου 2017 — Le Pen κατά Κοινοβουλίου

(Υπόθεση T-863/16) (1)

((Προσφυγή ακυρώσεως - Νομοθεσία για τα έξοδα και τις αποζημιώσεις των βουλευτών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου - Αποζημίωση βουλευτικής επικουρίας - Ανάκτηση των αχρεωστήτως καταβληθέντων ποσών - Προδήλως μερικώς απαράδεκτο - Μερική κατάργηση της δίκης))

(2017/C 269/34)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Jean-Marie Le Pen (Saint-Cloud, Γαλλία) (εκπρόσωποι: M. Ceccaldi και J.-P. Le Moigne, δικηγόροι)

Καθού: Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (εκπρόσωποι: S. Seyr και G. Corstens)

Αντικείμενο

Προσφυγή δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ με αίτημα την ακύρωση της αποφάσεως του Γενικού Γραμματέα του Κοινοβουλίου της 29ης Ιανουαρίου 2016 με την οποία υποχρεώνεται ο προσφεύγων να αποδώσει το ποσό των 320 026,23 ευρώ που είχε αχρεωστήτως καταβληθεί λόγω βουλευτικής επικουρίας, του σχετικού χρεωστικού σημειώματος της 4ης Φεβρουαρίου 2016 και της αποφάσεως των κοσμητόρων της 4ης Οκτωβρίου 2016 με την οποία απορρίπτεται η διοικητική ένσταση του προσφεύγοντος κατά της αποφάσεως της 29ης Ιανουαρίου 2016.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

Απορρίπτει την προσφυγή ως προδήλως απαράδεκτη σε ό,τι αφορά το αίτημα ακυρώσεως της αποφάσεως του Γενικού Γραμματέα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της 29ης Ιανουαρίου 2016 με την οποία υποχρεώνεται ο Jean-Marie Le Pen να αποδώσει το ποσό των 320 026,23 ευρώ που είχε αχρεωστήτως καταβληθεί λόγω βουλευτικής επικουρίας και του σχετικού χρεωστικού σημειώματος της 4ης Φεβρουαρίου 2016, καθώς και σε ό,τι αφορά το αίτημα να υποχρεωθεί το Κοινοβούλιο να καταβάλει στον προσφεύγοντα το ποσό των 50 000 ευρώ ως έξοδα δυνάμενα να αναζητηθούν.

2)	Καταργεί τη δίκη σε ό,τι αφορά το αίτημα ακυρώσεως της αποφάσεως των κοσμητόρων της 4ης Οκτωβρίου 2016 με την οποία απορρίπτεται η διοικητική ένσταση του προσφεύγοντος κατά της αποφάσεως της 29ης Ιανουαρίου 2016.

3)	Κάθε διάδικος φέρει τα δικαστικά του έξοδα.

(1) EE C 38 της 6.2.2017.

14.8.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 269/24

Διάταξη του Προέδρου του Γενικού Δικαστηρίου της 26ης Ιουνίου 2017 — Jalkh κατά Κοινοβουλίου

(Υπόθεση T-26/17 R)

((Ασφαλιστικά μέτρα - Θεσμικό δίκαιο - Μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου - Προνόμια και ασυλίες - Άρση της ασυλίας μέλους του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου - Αίτηση αναστολής εκτελέσεως - Έλλειψη επείγοντος))

(2017/C 269/35)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αιτών: Jean-François Jalkh (Gretz-Armainvillers, Γαλλία) (εκπρόσωποι: αρχικώς J.-P. Le Moigne, στη συνέχεια M. Ceccaldi, δικηγόροι)

Καθού: Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (εκπρόσωποι: M. Dean και S. Alonso)

Αντικείμενο

Αίτηση δυνάμει των άρθρων 278 και 279 ΣΛΕΕ με την οποία ζητείται η αναστολή εκτελέσεως της αποφάσεως του Κοινοβουλίου της 22ας Νοεμβρίου 2016 περί άρσεως της ασυλίας του J.-F. Jalkh κατόπιν δικαστικής διαδικασίας (αριθ. υποθέσεως 1422400530) που κινήθηκε εις βάρος του ενώπιον του tribunal de grande instance de Paris (πρωτοδικείου Παρισιού, Γαλλία).

Διατακτικό

Ο Πρόεδρος του Γενικού Δικαστηρίου διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την αίτηση.

2)	Επιφυλάσσεται ως προς τα δικαστικά έξοδα.

14.8.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 269/24

Διάταξη του Προέδρου του Γενικού Δικαστηρίου της 26ης Ιουνίου 2017 — Jalkh κατά Κοινοβουλίου

(Υπόθεση T-27/17 R)

(2017/C 269/36)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αιτών: Jean-François Jalkh (Gretz-Armainvillers, Γαλλία) (εκπρόσωποι: αρχικώς J.-P. Le Moigne, στη συνέχεια M. Ceccaldi, δικηγόροι)

Καθού: Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (εκπρόσωποι: M. Dean και S. Alonso)

Αντικείμενο

Αίτηση δυνάμει των άρθρων 278 και 279 ΣΛΕΕ με την οποία ζητείται η αναστολή εκτελέσεως της αποφάσεως του Κοινοβουλίου της 22ας Νοεμβρίου 2016 περί άρσεως της ασυλίας του J.-F. Jalkh κατόπιν δικαστικής διαδικασίας (αριθ. υποθέσεως 14142000183) που κινήθηκε εις βάρος του ενώπιον του tribunal de grande instance de Paris (πρωτοδικείου Παρισιού, Γαλλία).

Διατακτικό

Ο Πρόεδρος του Γενικού Δικαστηρίου διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την αίτηση.

2)	Επιφυλάσσεται ως προς τα δικαστικά έξοδα.

14.8.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 269/25

Προσφυγή της 16ης Μαΐου 2017 — PC κατά EASO

(Υπόθεση T-610/16)

(2017/C 269/37)

Γλώσσα διαδικασίας: η φινλανδική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: PC (εκπρόσωπος: Lauri Railas, δικηγόρος)

Καθής: Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Υποστήριξης για το Άσυλο (EASO)

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο,

—	να ακυρώσει την έκθεση αρνητικής αξιολογήσεως της δοκιμαστικής περιόδου υπηρεσίας και να υποχρεωθεί η EASO να καταρτίσει νέα έκθεση αξιολογήσεως για την προσφεύγουσα, εγκρίνοντας την τοποθέτησή της στην επίμαχη θέση·

—	να εξαφανίσει την απόφαση EASO/ED/2015/358·

—	να αναγνωρίσει ότι στην απόλυση της προσφεύγουσας δεν συμμετείχε η εντεταλμένη αρχή για τη σύναψη συμβάσεων προσλήψεως προσωπικού·

—

να εξαφανίσει την απόφαση EASO/HR/2015/607, με την οποία λύθηκε η σχέση εργασίας της προσφεύγουσας στη λήξη της δοκιμαστικής περιόδου υπηρεσίας, ούτως ώστε η σχέση εργασίας της να συνεχίζεται αδιάλειπτα από την 1η Μαρτίου 2015 έως την 28η Φεβρουαρίου 2020 (τελευταία ημέρα της σχέσεως εργασίας κατά τη σύμβαση)·

—

να υποχρεωθεί η EASO, εφόσον δεν δύναται να αποκαταστήσει τη σχέση εργασίας της προσφεύγουσας, να αποκαταστήσει τη ζημία που αυτή υπέστη ως συνέπεια της παράνομης αποφάσεως της EASO και να της καταβάλει ως αποζημίωση μισθούς, επιδόματα και εργοδοτικές συνταξιοδοτικές εισφορές για το διάστημα από την 1η Δεκεμβρίου 2015 έως 28η Φεβρουαρίου 2020·

—

να υποχρεωθεί η EASO, εφόσον δύναται να αποκαταστήσει τη σχέση εργασίας της προσφεύγουσας, να της καταβάλει ως αποζημίωση μισθούς, επιδόματα και εργοδοτικές συνταξιοδοτικές εισφορές από την 1η Δεκεμβρίου 2015 και έως τον χρόνο αποκαταστάσεως της σχέσεως εργασίας της, διάστημα κατά το οποίο δεν απασχολείτο στη θέση της·

—	να υποχρεωθεί η EASO να καταβάλει στην προσφεύγουσα, συμφώνως προς την υπόθεση F-113/13, σκέψη 5, έναν μηνιαίο μισθό και εργοδοτικές συνταξιοδοτικές εισφορές καθώς και

—	να καταδικαστεί η EASO στα δικαστικά έξοδα της προσφεύγουσας.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει επτά λόγους.

Ο αξιολογητής της δοκιμαστικής περιόδου υπηρεσίας προέβη σε κατάχρηση της διακριτικής του ευχέρειας καταρτίζοντας έκθεση αρνητικής αξιολογήσεως της δοκιμαστικής περιόδου υπηρεσίας και άσκησε, κατά τρόπο απαράδεκτο, δημόσια κριτική στην προσφεύγουσα. Η EASO διαπίστωσε, άνευ οιασδήποτε παραπομπής στην νομολογία ή σε άλλες πηγές δικαίου, ότι (κάθε) «αξιολογητής διαθέτει ευρύτατη διακριτική ευχέρεια κατά την αξιολόγηση της εργασίας των προσώπων για τα οποία καλείται να εκπονήσει έκθεση, καθότι η εν λόγω έκθεση αξιολογήσεως αποτυπώνει την ελευθέρως εκφρασμένη άποψη του αξιολογητή».

Κατά τη σύνταξη της εκθέσεως αξιολογήσεως της δοκιμαστικής περιόδου υπηρεσίας, η EASO παραβίασε τη βασική αρχή της δέουσας εκτιμήσεως. Η έκθεση αξιολογήσεως της δοκιμαστικής περιόδου υπηρεσίας, στην οποία στηρίζεται η απόφαση απολύσεως, εκδόθηκε χωρίς να ληφθούν υπόψη τα «γεγονότα, ως είχαν» κατά παράβαση του κανονισμού υπηρεσιακής καταστάσεως των υπαλλήλων της ΕΕ ή των οδηγιών της EASO σχετικά με την αξιολόγηση του προσωπικού κατά τη δοκιμαστική περίοδο υπηρεσίας και χωρίς να ληφθούν υπόψη οι γραπτές παρατηρήσεις της προσφεύγουσας επί της εκθέσεως αξιολογήσεως της δοκιμαστικής περιόδου υπηρεσίας.

3.	Η EASO παραβίασε την αρχή της ίσης μεταχειρίσεως και προέβη σε εσφαλμένη ερμηνεία των διατάξεων του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθότι τις εφάρμοσε σε βάρος της προσφεύγουσας.

Η EASO προέβη σε κατάχρηση της διακριτικής της ευχέρειας υπογράφοντας το δημόσιο έγγραφο της Ευρωπαϊκής Ένωσης EASO/ED/2015/358 (εκχώρηση αρμοδιοτήτων), το οποίο, ελλείψει εκτελεστικών διατάξεων του διοικητικού συμβουλίου της EASO, είναι παράνομο, εμπεριέχει σαφή σύγκρουση συμφερόντων και φέρει λανθασμένη ημερομηνία.

5.	Η EASO χρησιμοποίησε, κατά την αξιολόγηση της δοκιμαστικής περιόδου υπηρεσίας και στο πλαίσιο της περαιτέρω διαδικασίας, το υπ’ αριθ. EASO/ED/2015/358 έγγραφο, το οποίο ήταν προχρονολογημένο.

Η EASO παραβίαζε καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδικασίας αξιολογήσεως της δοκιμαστικής περιόδου υπηρεσίας τους εφαρμοστέους στη διαδικασία αξιολογήσεως διαδικαστικούς κανόνες, τους κανόνες περί διοικητικής έρευνας καθώς και τα δικαιώματα υπερασπίσεως της προσφεύγουσας. Κατά την άποψη της προσφεύγουσας, η απόφαση επί της αξιολογήσεως της δοκιμαστικής περιόδου υπηρεσίας θα μπορούσε να είναι η αντίθετη, ήτοι θετική, εάν η EASO δεν είχε παραβεί τον κανονισμό υπηρεσιακής καταστάσεως των υπαλλήλων της ΕΕ και τις οδηγίες της EASO σχετικά με την αξιολόγηση του προσωπικού κατά τη δοκιμαστική περίοδο υπηρεσίας.

Η προσφεύγουσα έχει αντιτείνει επιχειρήματα ικανά να θέσουν υπό αμφισβήτηση τη νομιμότητα της αποφάσεως απολύσεως. Η απόφαση της EASO να λύσει τη σύμβαση εργασίας της προσφεύγουσας στηρίζεται σε εσφαλμένο σκεπτικό και σε πλημμέλειες της EASO στο πλαίσιο της διαδικασίας αξιολογήσεως για τη δοκιμαστική περίοδο υπηρεσίας, περιλαμβανομένων τόσο του παράνομου ορισμού του συντάκτη της αποφάσεως απολύσεως, της απουσίας επαγγελματισμού εκ μέρους αυτού σε θέματα που αφορούν το προσωπικό και ελλιπούς γνώσεώς του περί των πράξεων αξιολογήσεως για τη δοκιμαστική περίοδο υπηρεσίας, όσο και των σφαλμάτων κατά την αξιολόγηση της δοκιμαστικής περιόδου υπηρεσίας και των αιτιάσεων και παρατηρήσεων που διατύπωσε η προσφεύγουσα.

14.8.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 269/26

Προσφυγή της 15ης Μαρτίου 2017 — Ostvesta κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-175/17)

(2017/C 269/38)

Γλώσσα διαδικασίας: η λετονική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ostvesta SIA (Ρίγα, Λετονία) (εκπρόσωπος: J. Davidovičs, δικηγόρος)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει την έκθεση αποστολής THOR (2013) 11413-07/05/2013 της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Καταπολέμησης της Απάτης (OLAF) μαζί με τα 15 παραρτήματά της, την τελική έκθεση OF/2010/0827/B1, την έκθεση OF/2010/0827 και την έκθεση THOR (2011) 27463, δεδομένων των σοβαρών παρατυπιών από τις οποίες πάσχουν οι πράξεις αυτές και τα συνιστώμενα μέτρα τα οποία θεσπίστηκαν βάσει αυτών·

—	να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει δύο λόγους.

Ο πρώτος λόγος αντλείται από το ότι οι προσβαλλόμενες πράξεις δεσμεύουν τις φορολογικές υπηρεσίες και τα δικαστήρια της Δημοκρατίας της Λετονίας και παράγουν άμεσα έννομα αποτελέσματα που θίγουν τα προσωπικά και υπαρκτά συμφέροντα και δικαιώματα της προσφεύγουσας, μεταβάλλοντας τη νομική κατάστασή της, οπότε πρέπει να θεωρηθούν ως πράξεις δεκτικές προσφυγής, λαμβανομένων υπόψη:

—	της φύσεως των τελωνειακών δασμών ως «ιδίων πόρων της Ένωσης» και των συνακόλουθων υποχρεώσεων των κρατών μελών τα οποία οφείλουν να εισπράττουν τους τελωνειακούς αυτούς δασμούς·

—	της φύσεως της OLAF ως διοικητικού οργανισμού διεξαγωγής ερευνών που υποκαθιστά την Επιτροπή στα καθήκοντά της όσον αφορά τις εξωτερικές έρευνες·

—	του ρόλου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ως θεσμικού οργάνου επιφορτισμένου με εκτελεστικά καθήκοντα κατά την εφαρμογή του τελωνειακού κώδικα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ο δεύτερος λόγος αντλείται από παράνομο χαρακτήρα και παρατυπίες των προσβαλλομένων πράξεων, διότι:

—

δεν περιέχουν κανένα από τα προβλεπόμενα στον κανονισμό (ΕΕ, Ευρατόμ) 883/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 11ης Σεπτεμβρίου 2013, βασικά στοιχεία· ήτοι, δεν μνημονεύουν ούτε τις διαδικαστικές εγγυήσεις της έρευνας ούτε τα πρόσωπα που μετέχουν σε αυτήν και δεν κάνουν λόγο ούτε για ακρόαση των νόμιμων εκπροσώπων της προσφεύγουσας ούτε για τον προκαταρκτικό νομικό χαρακτηρισμό·

—	αποκλείουν άνευ αιτιολογήσεως και κατά τρόπο αντιφατικό την ευθύνη των αρμοδίων αρχών·

—	η OLAF παρέβη την υποχρέωση διεξαγωγής της έρευνας κατά τρόπο αντικειμενικό και ανεξάρτητο και σύμφωνα με την αρχή του τεκμηρίου περί μη υπάρξεως ευθύνης·

—	η έκθεση αποστολής και η τελική έκθεση περιέχουν εσφαλμένες πληροφορίες λόγω ελαττωμάτων ή παραλείψεων της έρευνας·

—	υπήρξε παράβαση και εσφαλμένη εφαρμογή της κοινοτικής νομοθεσίας στον τομέα των δασμών αντιντάμπινγκ·

—	υπήρξε παράβαση και εσφαλμένη εφαρμογή της κοινοτικής νομοθεσίας καθώς και της νομοθεσίας της Δημοκρατίας της Ταϊβάν όσον αφορά την επιβαλλόμενη στο BOFT [Bureau of foreign trade] της Ταϊβάν υποχρέωση να εξακριβώνει την καταγωγή των εμπορευμάτων τα οποία πιστοποιεί·

—	υπήρξε παράβαση και εσφαλμένη εφαρμογή του άρθρου 220, παράγραφος 2, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΟΚ) 2913/92 του Συμβουλίου, της 12ης Οκτωβρίου 1992, περί θεσπίσεως κοινοτικού τελωνειακού κώδικα·

—	παραβιάστηκαν οι Συνθήκες και οι σχετικοί με την εφαρμογή τους κανόνες δικαίου καθώς και ο Χάρτης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ, συγκεκριμένα το άρθρο 41.

14.8.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 269/27

Προσφυγή-αγωγή της 10ης Μαΐου 2017 — European Dynamics Luxembourg και Ευρωπαϊκή Δυναμική κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-281/17)

(2017/C 269/39)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες-ενάγουσες: European Dynamics Luxembourg SA (Λουξεμβούργο, Λουξεμβούργο), Ευρωπαϊκή Δυναμική — Προηγμένα Συστήματα Τηλεπικοινωνιών Πληροφορικής και Τηλεματικής ΑΕ (Αθήνα, Ελλάδα) (εκπρόσωποι: Μ. Σφυρή και Χ.-Ν. Δέδε, δικηγόροι)

Καθής-εναγομένη: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Οι προσφεύγουσες-ενάγουσες ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει την απόφαση της καθής-εναγομένης περί αναθέσεως, σε σχέση με το στάδιο 2 της διαδικασίας κλειστού διαγωνισμού (στοιχεία αναφοράς EuropeAid/138143/DH/SER/AL), απόφαση η οποία γνωστοποιήθηκε στις προσφεύγουσες-ενάγουσες με την από 6 Μαρτίου 2017 επιστολή της καθής-εναγομένης και με την οποία οι προσφεύγουσες-ενάγουσες ενημερώθηκαν ότι δεν επελέγη η προσφορά τους και ότι η εκτέλεση της συμβάσεως ανατέθηκε σε άλλο προσφέροντα·

—	να υποχρεώσει την καθής-εναγομένη να αποκαταστήσει τη ζημία που υπέστησαν οι προσφεύγουσες-ενάγουσες λόγω απώλειας της ευκαιρίας να τους ανατεθεί η εκτέλεση της συμβάσεως, καταβάλλοντας αποζημίωση ύψους 240 000 ευρώ (διακόσιες σαράντα χιλιάδες ευρώ)·

—	να υποχρεώσει την καθής-εναγομένη να καταβάλει στις προσφεύγουσες-ενάγουσες τιμωρητική αποζημίωση ύψους 40 000 ευρώ (σαράντα χιλιάδες ευρώ)·

—	να καταδικάσει την καθής-εναγομένη στα δικαστικά και λοιπά έξοδα στα οποία υποβλήθηκαν οι προσφεύγουσες-ενάγουσες σε σχέση με την παρούσα προσφυγή-αγωγή, ακόμη και αν η παρούσα προσφυγή-αγωγή απορριφθεί.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής-αγωγής, οι προσφεύγουσες-ενάγουσες προβάλλουν τρεις λόγους.

Ο πρώτος λόγος αφορά το ότι η καθής-εναγομένη παρέβη το δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης σχετικά με τις δημόσιες συμβάσεις, το ότι παραβίασε τις αρχές της διαφάνειας και της ίσης μεταχειρίσεως και το ότι παρέβη τις διατάξεις του δημοσιονομικού κανονισμού, καθόσον δεν γνωστοποίησε στις προσφεύγουσες-ενάγουσες την απόφαση περί αναθέσεως κατά το ίδιο χρονικό σημείο που την γνωστοποίησε στους λοιπούς προσφέροντες και καθόσον αρνήθηκε να τηρήσει την περίοδο αναμονής. Οι προσφεύγουσες-ενάγουσες υποστηρίζουν ότι η καθής-εναγομένη ενήργησε κατά παραβίαση της αρχής της χρηστής διοικήσεως καθόσον επηρέασε δυσμενώς το δικαίωμα των προσφευγουσών-εναγουσών σε αποτελεσματική προσφυγή κατά της προσβαλλομένης αποφάσεως.

Ο δεύτερος λόγος αφορά το ότι η καθής-εναγομένη επέφερε μεταβολές στη συγγραφή υποχρεώσεων μερικές ημέρες πριν από την εκπνοή της προθεσμίας για την υποβολή των προσφορών, εισάγοντας νέους όρους. Κατά την άποψη των προσφευγουσών-εναγουσών, η καθής-εναγομένη, ενεργώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο, παρέβη το άρθρο 112 του δημοσιονομικού κανονισμού, καθόσον οι μεταβολές σε έγγραφα του διαγωνισμού πραγματοποιήθηκαν μέσω επαφών που έλαβαν χώρα κατά τη διάρκεια της διαδικασίας διαγωνισμού και, ειδικότερα, μέσω διευκρινίσεων που παρασχέθηκαν στους προσφέροντες.

Ο τρίτος λόγος αφορά το ότι, κατά την άποψη των προσφευγουσών-εναγουσών, η καθής-εναγομένη υπέπεσε πλειστάκις σε πρόδηλες πλάνες εκτιμήσεως, οι οποίες αποτυπώνονται στα αποσπάσματα της εκθέσεως αξιολογήσεως που γνωστοποιήθηκε στις προσφεύγουσες-ενάγουσες, και το ότι η καθής-εναγομένη εισήγαγε νέα και άγνωστα στους υποψηφίους κριτήρια κατά το στάδιο της αξιολογήσεως των προσφορών.

14.8.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 269/28

Προσφυγή-αγωγή της 6ης Ιουνίου 2017 — Aide et Action France κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-357/17)

(2017/C 269/40)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα-ενάγουσα: Aide et Action France (Παρίσι, Γαλλία) (εκπρόσωπος: A. Le Mière, δικηγόρος)

Καθής-εναγομένη: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα-ενάγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής της 6ης Απριλίου 2017, καθώς και το χρεωστικό σημείωμα αριθ. 3241607987 το οποίο της επιδόθηκε στις 8 Αυγούστου 2016, με όλες τις έννομες συνέπειες·

—	να υποχρεώσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να καταβάλει στην Aide et Action France ποσόν ύψους 8 000 ευρώ δυνάμει του άρθρου 134 του Κανονισμού Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής-αγωγής της, η προσφεύγουσα-ενάγουσα προβάλλει τέσσερις λόγους.

1.	Με τον πρώτο λόγο, η προσφεύγουσα-ενάγουσα προβάλλει ότι έχει έννομο συμφέρον και ενεργητική νομιμοποίηση, καθόσον η απόφαση της 6ης Απριλίου 2017 (στο εξής: προσβαλλόμενη απόφαση) παράγει έννομα αποτελέσματα εις βάρος της.

Με τον δεύτερο λόγο, η προσφεύγουσα-ενάγουσα προβάλλει έλλειψη αιτιολογίας της προσβαλλομένης αποφάσεως, καθόσον:

—	η προσβαλλόμενη απόφαση αντίκειται στα άρθρα 296 της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: ΣΛΕΕ) και 41 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: Χάρτης)·

—	η προσβαλλόμενη απόφαση δεν περιλαμβάνει κανένα πραγματικό και νομικό στοιχείο σαφές και αναμφίλεκτο·

—	η Επιτροπή αρκέστηκε να αναφερθεί σε ελλείψεις της συμβάσεως, χωρίς όμως να προσδιορίσει καμία συμβατική διάταξη η οποία να αποδεικνύει αυτή τη διαπίστωση και χωρίς να τεκμηριώσει οιοδήποτε στοιχείο προσδιορισμού του ύψους του χρέους που επικαλείται·

—	η προσβαλλόμενη απόφαση είναι ελλιπώς αιτιολογημένη ακόμα και ιδωμένη εντός του ίδιου του πλαισίου της·

—	οι έρευνες και η περίληψη των πραγματικών περιστατικών στις οποίες προέβη η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Καταπολέμησης της Απάτης (OLAF) δεν κατέστησαν για την προσφεύγουσα-ενάγουσα δυνατή την κατανόηση του περιεχομένου του μέτρου που της επιβλήθηκε.

Με τον τρίτο λόγο, η προσφεύγουσα-ενάγουσα προβάλλει ότι δεν της επετράπη η πρόσβαση στο τελικό πόρισμα της OLAF το οποίο διαβιβάστηκε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, καθόσον:

—

η προσβαλλόμενη απόφαση αντίκειται στο άρθρο 15, παράγραφος 3, ΣΛΕΕ, στο άρθρο 42 του Χάρτη καθώς και στον κανονισμό (ΕΚ) 1049/2001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 30ής Μαΐου 2001, για την πρόσβαση του κοινού στα έγγραφα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του Συμβουλίου και της Επιτροπής·

—	αφ’ ης στιγμής εκδόθηκε το χρεωστικό σημείωμα και εκδόθηκε η απόφαση περί ανακτήσεως της οφειλής δια συμψηφισμού, θα έπρεπε να είχε παρασχεθεί στην προσφεύγουσα-ενάγουσα πρόσβαση στο τελικό πόρισμα της OLAF προκειμένου η πρώτη να μπορέσει να ασκήσει πλήρως τα δικαιώματά της άμυνας·

—	η Επιτροπή όφειλε να είχε συμμορφωθεί προς τις προϋποθέσεις του εθνικού δικαίου περί προσβάσεως στα έγγραφα στα οποία βασίζεται μια δυσμενής απόφαση·

—	η αρχή της κοινοποιήσεως των εκθέσεων έρευνας και οικονομικού ελέγχου της Επιτροπής είχε προβλεφθεί στη συμφωνία επιχορηγήσεως·

—	εν πάση περιπτώσει, η Επιτροπή μπορούσε να κοινοποιήσει ένα έγγραφο αποκρύπτοντας ορισμένα χωρία του.

Με τον τέταρτο λόγο, η προσφεύγουσα-ενάγουσα προβάλλει ότι η προσβαλλόμενη απόφαση στερείται παντός νομίμου ερείσματος και, κατά συνέπεια, αντίκειται στη ΣΛΕΕ, καθόσον:

—	η προσβαλλόμενη απόφαση αντίκειται στο άρθρο 209 ΣΛΕΕ, καθώς και στους εκτελεστικούς της δημοσιονομικούς κανονισμούς 966/2012 της 25ης Οκτωβρίου 2012 και 1268/2012 της 29ης Οκτωβρίου 2012·

—	η προσβαλλόμενη απόφαση δεν βασίζεται σε καμία βέβαιη, εκκαθαρισμένη και απαιτητή οφειλή·

—	το σύνολο των χρημάτων που εισπράχθηκαν από την προσφεύγουσα-ενάγουσα χρησιμοποιήθηκε για την υλοποίηση του προγράμματος για το οποίο χορηγήθηκαν τα ευρωπαϊκά κονδύλια, σύμφωνα με το άρθρο 14 του παραρτήματος 2 της συμφωνίας επιχορηγήσεως «Grant Contract».

14.8.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 269/30

Προσφυγή της 14ης Ιουνίου 2017 — Πολωνία κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-376/17)

(2017/C 269/41)

Γλώσσα διαδικασίας: η πολωνική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Δημοκρατία της Πολωνίας (εκπρόσωπος: B. Majczyna)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει την εκτελεστική απόφαση C(2017) 2104 τελικό της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της 4ης Απριλίου 2017, με την οποία παρατάθηκε η αναστολή των μηνιαίων πληρωμών υπέρ της Πολωνίας σχετικά με την ενίσχυση για την προαναγνώριση ομάδων παραγωγών στον τομέα των οπωροκηπευτικών στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Εγγυήσεων (ΕΓΤΕ)·

—	να καταδικάσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει δύο λόγους.

Ο πρώτος λόγος αφορά παράβαση του άρθρου 41, παράγραφος 2, εδάφιο δεύτερο, δεύτερη περίοδος, σε συνδυασμό με το πρώτο εδάφιο, εισαγωγική φράση και στοιχείο β', του κανονισμού 1306/2013 (1), στο μέτρο που η αναστολή των μηνιαίων πληρωμών παρατάθηκε βάσει εσφαλμένων πραγματικών στοιχείων και εσφαλμένης νομικής ερμηνείας, μολονότι δεν πληρούνταν οι προϋποθέσεις αναστολής των μηνιαίων πληρωμών.

Ο δεύτερος λόγος αφορά παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας και παράβαση του άρθρου 41, παράγραφος 3, του κανονισμού 1306/2013, στο μέτρο που ο συντελεστής αναστολής των μηνιαίων πληρωμών διατηρήθηκε σε υπερβολικά υψηλό επίπεδο σε σχέση με το ενδεχόμενο πρόκλησης οικονομικής ζημίας σε βάρος του προϋπολογισμού της Ένωσης.

(1) Κανονισμός (EE) 1306/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 17ης Δεκεμβρίου 2013, σχετικά με τη χρηματοδότηση, τη διαχείριση και την παρακολούθηση της κοινής γεωργικής πολιτικής (EE 2013, L 347, σ. 549).

14.8.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 269/31

Προσφυγή της 16ης Ιουνίου 2017 — Acsen κατά Κοινοβουλίου

(Υπόθεση T-381/17)

(2017/C 269/42)

Γλώσσα διαδικασίας: η ρουμανική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Ibram Acsen (Βουκουρέστι, Ρουμανία) (εκπρόσωπος: C. Gagu, δικηγόρος)

Καθού: Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο

Αιτήματα

Ο προσφεύγων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει εν μέρει το άρθρο 22, παράγραφος 1, στοιχείο γ', της οδηγίας 2011/35/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 5ης Απριλίου 2011, για τις συγχωνεύσεις των ανωνύμων εταιρειών, στον βαθμό που εφαρμόζεται στην απόλυτη ακυρότητα συγχωνεύσεως.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής του, ο προσφεύγων προβάλλει έναν λόγο, ο οποίος στηρίζεται σε παραβίαση της αρχής του απαράγραπτου της απόλυτης ακυρότητας.

—

Δεδομένου ότι το άρθρο 22, παράγραφος 1, στοιχείο γ', της οδηγίας 2011/35/ΕΕ δεν διακρίνει μεταξύ σχετικής και απόλυτης ακυρότητας, η εξάμηνη προθεσμία για την άσκηση προσφυγής ακυρώσεως ισχύει και για την περίπτωση της απόλυτης ακυρότητας, κατά παράβαση της αρχής του απαράγραπτου αυτού του είδους ακυρότητας.

14.8.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 269/31

Προσφυγή της 20ής Ιουνίου 2017 — Hansol Paper κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-383/17)

(2017/C 269/43)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Hansol Paper Co. Ltd (Σεούλ, Δημοκρατία της Κορέας) (εκπρόσωποι: J.-F. Bellis, B. Servais και A. Tel, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 2017/763 της Επιτροπής, της 2ας Μαΐου 2017, για την επιβολή οριστικού δασμού αντιντάμπινγκ και την οριστική είσπραξη του προσωρινού δασμού που επιβλήθηκε στις εισαγωγές ορισμένων ειδών ελαφριού θερμικού χαρτιού καταγωγής Δημοκρατίας της Κορέας,

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει πέντε λόγους.

Στο πλαίσιο του πρώτου λόγου προβάλλεται ότι η Επιτροπή παρέβη τα άρθρα 2, παράγραφος 11, και 17, παράγραφος 2, του βασικού κανονισμού (1) και υπολόγισε παράνομα το περιθώριο ντάμπινγκ.

—

Η προσφεύγουσα προβάλλει, περαιτέρω, ότι η Επιτροπή, μολονότι το αρνείται, εντούτοις, εφάρμοσε τη μέθοδο της δειγματοληψίας, σύμφωνα με το άρθρο 17 του βασικού κανονισμού, με συνέπεια να παραβεί το άρθρο 17, παράγραφος 2, του βασικού κανονισμού, καθώς δεν δόθηκε στην προσφεύγουσα η δυνατότητα να υποβάλει τις παρατηρήσεις της επί του προταθέντος δείγματος.

—	Η προσφεύγουσα προβάλλει, περαιτέρω, ότι η Επιτροπή υπολόγισε παράνομα και εσφαλμένα το περιθώριο ντάμπινγκ της προσφεύγουσας, κατά παράβαση του άρθρου 2, παράγραφος 11, του βασικού κανονισμού.

Με τον δεύτερο λόγο προβάλλεται ότι η Επιτροπή παρέβη το άρθρο 9.3 της Συμφωνίας Αντιντάμπινγκ του ΠΟΕ και το άρθρο 9, παράγραφος 4, δεύτερη περίοδος, του βασικού κανονισμού, και παραβίασε την αρχή της χρηστής διοίκησης.

—	Κατά την προσφεύγουσα, η Επιτροπή παρέβη το άρθρο 9.3 της Συμφωνίας Αντιντάμπινγκ του ΠΟΕ και το άρθρο 9, παράγραφος 4, δεύτερη περίοδος, του βασικού κανονισμού, διότι ο επιβληθείς δασμός αντιντάμπινγκ υπερβαίνει το διαπιστωθέν κατά την έρευνα ποσό του ντάμπινγκ.

—	Η προσφεύγουσα προβάλλει, περαιτέρω, ότι η Επιτροπή παραβίασε την αρχή της χρηστής διοίκησης, διότι υπολόγισε παράνομα και εσφαλμένα το ad valorem περιθώριο ντάμπινγκ της προσφεύγουσας, καθώς χρησιμοποίησε την κατασκευασμένη αξία CIF, αντί της πραγματικής.

Με τον τρίτο λόγο προβάλλεται ότι η Επιτροπή εφάρμοσε εσφαλμένα τα άρθρα 2, παράγραφος 9, και 2, παράγραφος 10, του βασικού κανονισμού, διότι προέβη σε υπερβολικές προσαρμογές για τις πωλήσεις μικρών ρολών χαρτιού παραγόμενων από τεράστια ρολά χαρτιού, τα οποία προμηθευόταν η Schades Ltd από παραγωγούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

4.	Με τον τέταρτο λόγο προβάλλεται ότι η Επιτροπή παρέβη το άρθρο 2, παράγραφος 1, του βασικού κανονισμού, διότι υπολόγισε σε δύο περιπτώσεις εσφαλμένα την κανονική αξία, κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 2, παράγραφος 3, του βασικού κανονισμού.

Με τον πέμπτο λόγο προβάλλεται ότι η Επιτροπή παρέβη το άρθρο 1, παράγραφος 1, καθώς και το άρθρο 3, παράγραφοι 1, 2, 3, 5, 6, 7 και 8, του βασικού κανονισμού και ενήργησε αντίθετα προς τη νομολογία των δικαστηρίων της Ένωσης και του ΠΟΕ, τις προγενέστερες αποφάσεις της, καθώς και τις αρχές της δίκαιης σύγκρισης και της ίσης μεταχείρισης κατά τον υπολογισμό του περιθωρίου ζημίας.

—	Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η Επιτροπή παρέβη το άρθρο 1, παράγραφος 1, και το άρθρο 3, παράγραφοι 2, 3 και 6, του βασικού κανονισμού, διότι συνεκτίμησε κατά τον υπολογισμό του περιθωρίου ζημίας τη μεταπώληση των μικρών ρολών (προϊόντος το οποίο δεν ενδιαφέρει εν προκειμένω).

—

Η προσφεύγουσα υποστηρίζει, περαιτέρω, ότι η Επιτροπή παρέβη το άρθρο 3, παράγραφοι 1, 2, 3, 5, 6, 7 και 8, του βασικού κανονισμού και ενήργησε αντίθετα προς τη νομολογία των δικαστηρίων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΠΟΕ, τις προγενέστερες αποφάσεις της και τις αρχές της δίκαιης σύγκρισης και της ίσης μεταχείρισης, διότι, προκειμένου να υπολογίσει το περιθώριο ζημίας, εφάρμοσε κατ’ αναλογία το άρθρο 2, παράγραφος 9, του βασικού κανονισμού.

—	Τέλος, η προσφεύγουσα προβάλλει ότι η Επιτροπή παρέβη το άρθρο 3, παράγραφοι 2, 3 και 6, του βασικού κανονισμού, διότι εκτίμησε εσφαλμένα τις επιπτώσεις του αρνητικού περιθωρίου υποτιμολόγησης που διαπίστωσε σχετικά με το επίμαχο προϊόν.

(1) Κανονισμός (ΕΕ) 2016/1036 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 8ης Ιουνίου 2016, για την άμυνα κατά των εισαγωγών που αποτελούν αντικείμενο ντάμπινγκ εκ μέρους χωρών μη μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ 2016, L 176, σ. 21).

14.8.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 269/33

Προσφυγή της 21ης Ιουνίου 2017 — Κύπρος κατά EUIPO — M. J. Dairies (BBQLOUMI)

(Υπόθεση T-384/17)

(2017/C 269/44)

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Κυπριακή Δημοκρατία (εκπρόσωποι: S. Malynicz, QC, και V. Marsland, Solicitor)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: M. J. Dairies EOOD (Σόφια, Βουλγαρία)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του EUIPO

Αιτούσα: Η αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών

Επίδικο σήμα: Έγχρωμο εικονιστικό σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης που περιέχει το λεκτικό στοιχείο «BBQLOUMI» — Υπ’ αριθ. 13 069 034 αίτηση καταχωρίσεως

Διαδικασία ενώπιον του EUIPO: Διαδικασία ανακοπής

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του τετάρτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 10ης Απριλίου 2017 στην υπόθεση R 496/2016-4

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—	να καταδικάσει το EUIPO και την αντίδικο ενώπιον του τμήματος προσφυγών στα δικαστικά έξοδά τους και στα έξοδα της προσφεύγουσας.

Προβαλλόμενος λόγος

—	Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 207/2009.

14.8.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 269/33

Προσφυγή της 28ης Ιουνίου 2017 — Ρουμανία κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-391/17)

(2017/C 269/45)

Γλώσσα διαδικασίας: η ρουμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ρουμανία (εκπρόσωποι: R. Radu, C.-M. Florescu, E. Gane και L. Liţu)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	Να ακυρώσει την απόφαση (ΕΕ) 2017/652 της Επιτροπής, της 29ης Μαρτίου 2017, σχετικά με την πρόταση πρωτοβουλίας πολιτών με τίτλο «Minority SafePack — one million signatures for diversity in Europe»·

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει δύο λόγους ακυρώσεως.

Ο πρώτος λόγος στηρίζεται σε παράβαση των διατάξεων της Συνθήκης που αφορούν τις αρμοδιότητες της Ένωσης

—	Η πρόταση πρωτοβουλίας πολιτών αφορά αποκλειστικά τη βελτίωση της προστασίας των δικαιωμάτων των προσώπων που ανήκουν σε εθνικές ή γλωσσικές μειονότητες, χωρίς να παρουσιάζει άμεσο σύνδεσμο με την πολιτιστική πολυμορφία κατά την έννοια του άρθρου 3 ΣΕΕ και του άρθρου 167 ΣΛΕΕ.

Ο δεύτερος λόγος στηρίζεται σε παράβαση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως την οποία επιβάλλει το άρθρο 296, δεύτερο εδάφιο, ΣΛΕΕ

—	Η Επιτροπή περιορίζεται σε απαρίθμηση των προτάσεων πράξεων για τις οποίες θα συγκεντρώνονται οι δηλώσεις υποστήριξης των πολιτών και δεν προβάλλει κανένα νομικό επιχείρημα προς στήριξη της διαπιστώσεως ότι οι προτάσεις αυτές εμπίπτουν στις αρμοδιότητές της.

14.8.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 269/34

Προσφυγή της 27ης Ιουνίου 2017 — Tengelmann Warenhandelsgesellschaft κατά EUIPO — C & C IP (T)

(Υπόθεση T-401/17)

(2017/C 269/46)

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Tengelmann Warenhandelsgesellschaft KG (Mülheim an der Ruhr, Γερμανία) (εκπρόσωπος: H. Prange, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: C & C IP Sàrl (Λουξεμβούργο, Λουξεμβούργο)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του EUIPO

Αιτούσα: Η προσφεύγουσα

Επίδικο σήμα: Λεκτικό σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης «T» — Υπ’ αριθ. 11 623 022 αίτηση καταχωρίσεως

Διαδικασία ενώπιον του EUIPO: Διαδικασία ανακοπής

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του πέμπτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 4ης Απριλίου 2017 στην υπόθεση R 502/2015-5

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση και να αποφασίσει ότι είναι επιβεβλημένη η τροποποίηση της αποφάσεως αυτής κατά τρόπο ώστε να απορριφθεί η ανακοπή στο σύνολό της·

—	να καταδικάσει το καθού και, εφόσον κριθεί αναγκαίο, την αντίδικο ενώπιον του τμήματος προσφυγών στα δικαστικά έξοδα, καθώς και στα έξοδα της διαδικασίας ενώπιον του τμήματος προσφυγών.

Προβαλλόμενος λόγος

—	Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 207/2009.

		ISSN 1977-0901
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης		C 269

Έκδοση στην ελληνική γλώσσα	Ανακοινώσεις και Πληροφορίες	60ό έτος 14 Αυγούστου 2017

Ανακοίνωση αριθ	Περιεχόμενα	Σελίδα
	IV Πληροφορίες
	ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΡΟΕΡΧΟΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΘΕΣΜΙΚΑ ΚΑΙ ΛΟΙΠΑ ΟΡΓΑΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ
	Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης
2017/C 269/01	Τελευταίες δημοσιεύσεις του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης	1