21.11.2016   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 428/1

21.11.2016   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 428/2

21.11.2016   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 428/2

1.

Είναι σύμφωνη με τις διατάξεις της οδηγίας (1), σχετικά με τη διαχειριστική ανεξαρτησία (άρθρο 4, παράγραφοι 1, 4 και 5), τις αρχές χρέωσης (άρθρα 7 έως 12) και τα καθήκοντα του ρυθμιστικού φορέα (άρθρο 30), εθνική διάταξη που προβλέπει ότι ο χρήστης σιδηροδρομικής υποδομής, ο οποίος είτε ενάγεται από τον διαχειριστή σιδηροδρομικής υποδομής ενώπιον πολιτικού δικαστηρίου με αίτημα την καταβολή τελών χρήσης είτε ζητεί ο ίδιος ενώπιον τέτοιου δικαστηρίου την επιστροφή ήδη καταβληθέντων τελών χρήσης, μπορεί να προβάλει τον ισχυρισμό ότι το τέλος το οποίο χρεώνει ο διαχειριστής της υποδομής δεν είναι δίκαιο;

2.

Σε περίπτωση καταφατικής απάντησης στο πρώτο ερώτημα, είναι σύμφωνη με τις προαναφερθείσες διατάξεις της οδηγίας εθνική διάταξη που προβλέπει ότι το δικαστήριο έχει την εξουσία και την υποχρέωση να ορίσει, με απόφαση του, το ύψος του οφειλόμενου τέλους, εφόσον κρίνει ότι το τέλος το οποίο χρεώνει ο διαχειριστής δεν είναι δίκαιο;

21.11.2016   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 428/3

—

να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 10ης Μαΐου 2016 στην υπόθεση T-806/14·

—

να ακυρώσει την απόφαση του τμήματος προσφυγών στην υπόθεση R 0644/2014-5, και επικουρικώς να αναπέμψει την υπόθεση στο Γενικό Δικαστήριο αν τούτο είναι απαραίτητο·

—

να ορίσει ότι το EUIPO φέρει τα δικαστικά του έξοδα και να το καταδικάσει στα δικαστικά έξοδα της αναιρεσείουσας ενώπιον του Δικαστηρίου και του Γενικού Δικαστηρίου, καθώς και στα έξοδά της ενώπιον του τμήματος προσφυγών.

I.

Πρώτος λόγος αναιρέσεως: παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 207/2009 (1) — εφαρμογή εσφαλμένων κριτηρίων

II.

Δεύτερος λόγος αναιρέσεως: παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 207/2009 — μη εφαρμογή της αρχής της ειδικότητας

21.11.2016   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 428/4

—

να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 1ης Ιουνίου 2016 στην υπόθεση T-34/15·

—

να ορίσει ότι το Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης και η πρωτοδίκως παρεμβαίνουσα φέρουν τα δικαστικά τους έξοδα, καθώς και να τους καταδικάσει στα δικαστικά έξοδα της αναιρεσείουσας.

21.11.2016   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 428/5

21.11.2016   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 428/5

1)

Έχει το άρθρο 5, σημείο 1, στοιχείο α', του κανονισμού (ΕΚ) 44/2001 (1), του Συμβουλίου, της 22ας Δεκεμβρίου 2000, για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις, την έννοια ότι ο όρος «διαφορές εκ συμβάσεως» καλύπτει επίσης και αξίωση αποζημιώσεως βάσει του άρθρου 7 του κανονισμού (ΕΚ) 261/2004 (2), του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 11ης Φεβρουαρίου 2004, για τη θέσπιση κοινών κανόνων αποζημίωσης των επιβατών αεροπορικών μεταφορών και παροχής βοήθειας σε αυτούς σε περίπτωση άρνηση επιβίβασης και ματαίωσης ή μεγάλης καθυστέρησης της πτήσης και για την κατάργηση του κανονισμού (ΕΟΚ) 295/91, η οποία προβάλλεται έναντι του πραγματικού αερομεταφορέα που δεν είναι αντισυμβαλλόμενος του ενδιαφερόμενου επιβάτη αεροπορικής μεταφοράς;

2)

Σε περίπτωση που εφαρμόζεται το άρθρο 5, σημείο 1, του κανονισμού (ΕΚ) 44/2001:

Πρέπει, επί μεταφοράς επιβατών πραγματοποιούμενης με δύο πτήσεις χωρίς σημαντικής διάρκειας παραμονή στους αερολιμένες μετεπιβιβάσεως, να θεωρείται ως τόπος εκπληρώσεως της παροχής κατά την έννοια του άρθρου 5, σημείο 1, στοιχείο β', δεύτερη περίπτωση, του κανονισμού (ΕΚ) 44/2001, ο τόπος του τελικού προορισμού του επιβάτη, ακόμη και στην περίπτωση που η προβαλλόμενη με αγωγή αξίωση αποζημιώσεως κατά το άρθρο 7 του κανονισμού (ΕΚ) 261/2004 αφορά ανώμαλη εξέλιξη σχετική με την πρώτη πτήση και η αγωγή στρέφεται κατά του πραγματικού αερομεταφορέα της πρώτης πτήσεως, ο οποίος δεν είναι συμβαλλόμενος στη σύμβαση μεταφοράς;

21.11.2016   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 428/6

21.11.2016   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 428/7

i.

Χωρεί στο πλαίσιο εθνικού δικαιικού συστήματος όπου ο νομοθέτης δεν έχει ορίσει ρητώς και οριστικώς σε ποιο στάδιο της διαδικασίας μπορεί απόφαση να προσβληθεί και όπου το ζήτημα αυτό επιλύεται δικαστικώς κατά περίπτωση, στο πλαίσιο της εξετάσεως κάθε επιμέρους ενδίκου βοηθήματος, σύμφωνα με τους κανόνες του common law, επίκληση του κατά το άρθρο 11, παράγραφος 4, της οδηγίας 2011/92/EΕ (1) δικαιώματος προσφυγής σε διαδικασίες που δεν «έχουν απαγορευτικό κόστος» και στην περίπτωση διαδικασίας ενώπιον εθνικού δικαστηρίου το οποίο έχει αποφανθεί επί του ζητήματος εάν η υπό κρίση προσφυγή ασκήθηκε στο προσήκον στάδιο;

ii.

Αφορά η προϋπόθεση περί του ότι η διαδικασία δεν πρέπει να έχει «απαγορευτικό κόστος», κατά το άρθρο 11, παράγραφος 4, της οδηγίας 2011/92/EΕ, όλα τα στοιχεία της ένδικης διαδικασίας με την οποία αμφισβητείται η νομιμότητα (κατά το εσωτερικό δίκαιο ή το δίκαιο της Ένωσης) αποφάσεως, πράξεως ή παραλείψεως που εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής των διατάξεων της εν λόγω οδηγίας περί συμμετοχής του κοινού, ή μόνον τα στοιχεία του ενδίκου αυτού βοηθήματος που ανάγονται στο δίκαιο της Ένωσης (ή, ειδικότερα, τα στοιχεία του εν λόγω ενδίκου βοηθήματος που άπτονται των διατάξεων της εν λόγω οδηγίας περί συμμετοχής του κοινού);

iii.

Περιλαμβάνει η φράση «αποφάσε[ις], πράξε[ις] ή παραλείψε[ις]» του άρθρου 11, παράγραφος 1, της οδηγίας 2011/92/EΕ τις διοικητικές αποφάσεις που εκδίδονται στο πλαίσιο εξετάσεως αιτήσεως αδειοδοτήσεως έργου απτομένου του χωροταξικού σχεδιασμού, ανεξαρτήτως αν οι αποφάσεις αυτές αποφαίνονται οριστικά και αμετάκλητα επί των εκ του νόμου δικαιωμάτων των διαδίκων;

iv.

Πρέπει το εθνικό δικαστήριο, προς διασφάλιση της αποτελεσματικής ένδικης προστασίας στους τομείς οι οποίοι εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του δικαίου της Ένωσης για το περιβάλλον, να ερμηνεύσει το εθνικό δίκαιο κατά τρόπο σύμφωνο, στο μέτρο του δυνατού, με τους σκοπούς του άρθρου 9, παράγραφος 3, της Συμβάσεως της ΟΕΕ του ΟΗΕ σχετικά με την πρόσβαση σε πληροφορίες, τη συμμετοχή του κοινού στη λήψη αποφάσεων και την πρόσβαση στη δικαιοσύνη για περιβαλλοντικά θέματα που υπογράφηκε στο Ώρχους, στις 25 Ιουνίου 1998, (α) στο πλαίσιο διαδικασίας αμφισβητήσεως του κύρους διαδικασίας αδειοδοτήσεως έργου κοινού ενδιαφέροντος που χαρακτηρίσθηκε ως τέτοιο βάσει του κανονισμού 347/2013 (2) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 17ης Απριλίου 2013, σχετικά με τις κατευθυντήριες γραμμές για τις διευρωπαϊκές ενεργειακές υποδομές, και/ή (β) στο πλαίσιο διαδικασίας αμφισβητήσεως του κύρους διαδικασίας αδειοδοτήσεως έργου του οποίου η κατασκευή επηρεάζει ευρώτοπο χαρακτηρισθέντα ως τέτοιο βάσει της οδηγίας 92/43/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 21ης Μαΐου 1992, για τη διατήρηση των φυσικών οικοτόπων καθώς και της άγριας πανίδας και χλωρίδας;

v.

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο τέταρτο ερώτημα, στοιχεία αʹ και/ή βʹ, αποκλείει η απαίτηση περί του ότι οι προσφεύγοντες πρέπει να «πληρ[ούν] τα τυχόν κριτήρια που καθορίζονται στο εθνικό του[ς] δίκαιο» τη δυνατότητα να θεωρηθεί ότι η Σύμβαση έχει άμεσο αποτέλεσμα στην περίπτωση που οι προσφεύγοντες πληρούν όλα τα κριτήρια της εθνικής νομοθεσίας για την άσκηση προσφυγής και/ή έχουν προδήλως δικαίωμα ασκήσεως ενδίκου βοηθήματος (α) στο πλαίσιο διαδικασίας αμφισβητήσεως του κύρους διαδικασίας αδειοδοτήσεως έργου κοινού ενδιαφέροντος που χαρακτηρίσθηκε ως τέτοιο βάσει του κανονισμού 347/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 17ης Απριλίου 2013, σχετικά με τις κατευθυντήριες γραμμές για τις διευρωπαϊκές ενεργειακές υποδομές, και/ή (β) στο πλαίσιο διαδικασίας αμφισβητήσεως του κύρους διαδικασίας αδειοδοτήσεως έργου του οποίου η κατασκευή επηρεάζει ευρώτοπο ο οποίος χαρακτηρίσθηκε ως τέτοιος βάσει της οδηγίας 92/43/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 21ης Μαΐου 1992, για τη διατήρηση των φυσικών οικοτόπων καθώς και της άγριας πανίδας και χλωρίδας;

vi.

Δύναται κράτος μέλος να εισαγάγει στη νομοθεσία εξαιρέσεις από τον κανόνα κατά τον οποίο οι σχετικές με ζητήματα περιβαλλοντικής νομοθεσίας διαδικασίες δεν πρέπει να έχουν απαγορευτικό κόστος, μολονότι τέτοια εξαίρεση δεν προβλέπεται από την οδηγία 2011/92/EΕ ή τη Σύμβαση της ΟΕΕ του ΟΗΕ σχετικά με την πρόσβαση σε πληροφορίες, τη συμμετοχή του κοινού στη λήψη αποφάσεων και την πρόσβαση στη δικαιοσύνη για περιβαλλοντικά θέματα που υπογράφηκε στο Ώρχους, στις 25 Ιουνίου 1998· και

vii.

Ειδικότερα, συνάδει προς τη Σύμβαση της ΟΕΕ του ΟΗΕ, σχετικά με την πρόσβαση σε πληροφορίες, τη συμμετοχή του κοινού στη λήψη αποφάσεων και την πρόσβαση στη δικαιοσύνη για περιβαλλοντικά θέματα που υπογράφηκε στο Ώρχους, στις 25 Ιουνίου 1998, η προβλεπόμενη στην εθνική νομοθεσία απαίτηση περί υπάρξεως αιτιώδους συνάφειας μεταξύ της προβαλλομένης παράνομης πράξεως ή αποφάσεως και της περιβαλλοντικής ζημίας ως προϋπόθεση για την εφαρμογή της εθνικής νομοθεσίας με την οποία τίθεται σε εφαρμογή το άρθρο 9, παράγραφος 4, της εν λόγω Συμβάσεως προκειμένου να διασφαλιστεί ότι οι σχετικές με ζητήματα περιβαλλοντικής νομοθεσίας διαδικασίες δεν έχουν απαγορευτικό κόστος;

21.11.2016   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 428/8

1)

Δυνάμει των άρθρων 19 ΣυνθΕΕ και 263, 266, 267 ΣυνθΛΕΕ και της αρχής της καλόπιστης συνεργασίας (4 παρ. 3 ΣυνθΕΕ) βάσει των οποίων τα κράτη μέλη και οι αρμόδιες αρχές τους υποχρεούνται να λάβουν, όλα τα γενικά και ειδικά μέτρα προκειμένου να θεραπεύσουν την παραβίαση του Ενωσιακού δικαίου, όπως και να συμμορφώνονται με τις αποφάσεις του Δ.Ε.Ε. (πρώην ΔΕΚ), ιδίως προς το κύρος των πράξεων των οργάνων της Ένωσης, οι οποίες έχουν erga omnes ισχύ, υποχρεούνται τα κράτη μέλη να καταργήσουν ή να τροποποιήσουν αναλόγως το νομοθετικό μέτρο με το οποίο έχει ενσωματωθεί μια οδηγία, η οποία έχει ακυρωθεί από το Δ.Ε.Ε. για το λόγο ότι προσκρούει σε (παραβιάζει) διατάξεις των Συνθηκών ή του Χάρτη, ώστε να διασφαλίζουν την εκτέλεση της απόφασης του Δ.Ε.Ε. και έτσι να θεραπεύσουν και να αποτρέψουν για το μέλλον την παραβίαση των Συνθηκών ή του Χάρτη;

2)

Σε συνέχεια της προηγούμενης ερώτησης, μπορεί το άρθρο 266 ΣυνθΛΕΕ (πρώην άρθρο 233 ΣΕΚ) να ερμηνευθεί ότι στην έννοια του «οργάνου ή οργανισμού» υπάγεται (κατά διασταλτική ή αναλογική ερμηνεία) και το κράτος μέλος που ενσωμάτωσε στην εθνική του έννομη τάξη μια οδηγία που ακυρώθηκε γιατί παραβιάζει τις Συνθήκες ή τον Χάρτη ή σε μια τέτοια περίπτωση, μπορεί να γίνει αναλογική εφαρμογή του άρθρου 260 παρ. 1 ΣυνθΛΕΕ;

3)

Εάν η απάντηση στα παραπάνω είναι επί της ουσίας καταφατική, εάν δηλαδή υφίσταται υποχρέωση των κρατών μελών να λάβουν, όλα τα γενικά και ειδικά μέτρα προκειμένου να θεραπεύσουν την παραβίαση του πρωτογενούς Ενωσιακού δικαίου με το να καταργήσουν ή να τροποποιήσουν αναλόγως το νομοθετικό μέτρο με το οποίο έχει ενσωματωθεί μια οδηγία, η οποία έχει ακυρωθεί από το Δ.Ε.Ε., επειδή παραβιάζει τον Χάρτη ή τις Συνθήκες, εκτείνεται η υποχρέωση αυτή στα εθνικά τα δικαστήρια, υπό την έννοια ότι αυτά υποχωρεούνται να μην εφαρμόζουν το νομοθετικό μέτρο με το οποίο έχει ενσωματωθεί η ακυρωθείσα οδηγία, εν προκειμένω, η οδηγία 2006/24/ΕΚ (1), (τουλάχιστον κατά το σκέλος) που παραβιάζει τον Χάρτη ή τις Συνθήκες, και συνακόλουθα να μην λαμβάνουν υπόψη τους τα αποδεικτικά στοιχεία που αποκτήθηκαν βάσει αυτών (οδηγίας και εθνικού μέτρου ενσωμάτωσης);

4)

Η εθνική νομοθεσία που ενσωματώνει την οδηγία 2006/24/ΕΚ, η οποία ακυρώθηκε από το Δικαστήριο της Ε.Ε. στις συνεκδ. υποθέσεις C-293/12 και C-594/12, Digital Rights Ireland Ltd (2), επειδή παραβιάζει τον Χάρτη, εμπίπτει στην εφαρμογή του δικαίου της Ε.Ε., όπως απαιτείται από το άρθρο 51 (1) του Χάρτη των Θεμελιωδών δικαιωμάτων, εκ του γεγονότος και μόνον ότι η εθνική νομοθεσία ενσωματώνει την οδηγία 2006/24/ΕΚ και μάλιστα ανεξαρτήτως της μετέπειτα ακύρωσης της οδηγίας αυτής από το Δ.Ε.Ε.;

5)

Δεδομένου ότι η οδηγία 2006/24/ΕΚ, η οποία έχει ακυρωθεί από το Δικαστήριο της Ε.Ε., θεσπίστηκε προκειμένου να εφαρμόσει σε Ευρωπαϊκό επίπεδο ένα εναρμονισμένο πλαίσιο βάσει του άρθρου 15 παρ. 1 της οδηγίας 2002/58/ΕΚ για τη διατήρηση δεδομένων από τους παρόχους υπηρεσιών για τους σκοπούς της πρόληψης, διερεύνησης, διαπίστωσης και δίωξης ποινικών αδικημάτων, ώστε να μην δημιουργούνται εμπόδια στην εσωτερική αγορά ηλεκτρονικών επικοινωνιών, η εθνική νομοθεσία που ενσωματώνει την οδηγία 2006/24 ΕΚ, βρίσκεται εντός του πλαισίου του άρθρου 15 παρ. 1 της οδηγίας 2002/58/ΕΚ, ώστε να εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής του δικαίου της Ε.Ε., όπως απαιτείται από το άρθρο 51 (1) του Χάρτη;

6)

Έχοντας υπόψη ότι μια ενδεχόμενη ποινική καταδίκη ενός υπηκόου κράτους μέλους της Ε.Ε., όπως στην παρούσα υπόθεση, θα συνεπάγεται αναπόδραστα περιορισμούς στην άσκηση των δικαιωμάτων ελεύθερης κυκλοφορίας που απολαμβάνει από το δίκαιο της Ε.Ε., καίτοι δικαιολογημένους καταρχήν, αυτό αρκεί ως γεγονός ώστε οι σχετικές ποινικές διαδικασίες στο σύνολό τους να θεωρηθούν ότι εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του δικαίου της Ε.Ε., όπως απαιτείται από το άρθρο 51 (1) του Χάρτη;

Εάν η απάντηση στα ανωτέρω είναι κατ’ ουσίαν ότι ο Χάρτης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων είναι εφαρμοστέος, δυνάμει του Άρθρου 51 (1), τότε:

7)

Είναι συμβατό με τα άρθρα 7, 8 και 52 παρ. 1 του Χάρτη τα δεδομένα που διατηρούνται βάσει της οδηγίας 2006/24/ΕΚ ή/και του άρθρου 15 παρ. 1 της οδηγίας 2002/58/ΕΚ να είναι προσβάσιμα και να χρησιμοποιούνται από τις αστυνομικές αρχές κατά τη διάρκεια ποινικών ερευνών σε υποθέσεις κατεπείγοντος χαρακτήρα και, ειδικότερα, στα πλαίσια εγκλημάτων που καταλαμβάνονται επ’ αυτοφώρω, χωρίς προηγούμενη έγκριση από δικαστικό όργανο [ή ανεξάρτητο διοικητικό όργανο] επί τη βάσει συγκεκριμένων ουσιαστικών και διαδικαστικών προϋποθέσεων;

8)

Βάσει των άρθρων 7, 8 και 52 παρ. 1 του Χάρτη, κατά τη διάρκεια ποινικών ερευνών που διεξάγονται από αστυνομικές, ή άλλες μη αμιγώς δικαστικές αρχές, οι οποίες ζητούν να έχουν πρόσβαση και να κάνουν χρήση των δεδομένων που διατηρούνται κατά την οδηγία 2006/24/ΕΚ ή/και το άρθρο 15 παρ. 1 της οδηγίας 2002/58/ΕΚ, όταν μάλιστα οι έρευνες δεν έχουν σκοπό την πρόληψη, την ανίχνευση και τη δίωξη επακριβώς καθορισμένων εγκλημάτων που χαρακτηρίζονται από τον εθνικό νομοθέτη ως σοβαρά, η τυχόν συναίνεση του προσώπου στο οποίο αφορούν τα δεδομένα, αίρει την απαίτηση για προηγούμενη έγκριση της πρόσβασης και της χρήσης των δεδομένων αυτών από δικαστήριο [ή ανεξάρτητο διοικητικό όργανο] επί τη βάσει συγκεκριμένων ουσιαστικών και διαδικαστικών προϋποθέσεων, ενόψει μάλιστα του ότι τα ζητούμενα δεδομένα αναπόφευκτα περιλαμβάνουν και δεδομένα κάποιου τρίτου προσώπου (λ.χ. καλών-καλούμενος);

9)

Η εισαγγελική άδεια και μόνο για την πρόσβαση και χρήση των δεδομένων που διατηρούνται βάσει της οδηγίας 2006/24/ΕΚ ή/και του άρθρου 15 παρ. 1 της οδηγίας 2002/58/ΕΚ κατά τη διάρκεια ποινικών ερευνών, συμβαδίζει με τα άρθρα 7, 8 και 52 παρ. 1 του Χάρτη, όταν δίνεται χωρίς προηγούμενη έγκριση από δικαστήριο [ή ανεξάρτητο διοικητικό όργανο] που χορηγείται επί τη βάσει συγκεκριμένων ουσιαστικών και διαδικαστικών προϋποθέσεων, όταν μάλιστα οι έρευνες δεν έχουν σκοπό την πρόληψη, την ανίχνευση και τη δίωξη επακριβώς καθορισμένων εγκλημάτων που χαρακτηρίζονται από τον εθνικό νομοθέτη ως σοβαρά;

10)

Έχοντας υπόψη την απόφαση του Δικαστηρίου στις συνεκδ. υποθέσεις C-293/12 και C-594/12 (σκέψεις 60-61) και τον όρο «σοβαρά ποινικά αδικήματα» που περιέχεται στο άρθρο 1 παρ. 1 της οδηγίας 2006/24/ΕΚ, αποτελεί ο όρος μια αυτόνομη έννοια του δικαίου της Ε.Ε. και, εάν ναι, ποιο είναι το ουσιαστικό του περιεχόμενο βάσει του οποίου ένα συγκεκριμένο ποινικό αδίκημα πρέπει να θεωρείται αρκετά σοβαρό, ώστε να δικαιολογεί την πρόσβαση και τη χρήση των δεδομένων που διατηρούνται βάσει της οδηγίας 2006/24/ΕΚ;

11)

Έχοντας υπόψη την απόφαση του Δικαστηρίου στις συνεκδ. υποθέσεις C-293/12 και C-594/12, Digital Rights Ireland Ltd, (σκέψεις 60-61) και ανεξαρτήτως της αυτόνομης φύσης ή μη, του όρου «σοβαρά ποινικά αδικήματα» στο άρθρο 1 παρ.1 της οδηγίας 2006/24/ΕΚ, τα άρθρα 7, 8 και 52 παρ. 1 του Χάρτη διαγράφουν γενικά κριτήρια βάσει των οποίων ένα συγκεκριμένο ποινικό αδίκημα πρέπει να θεωρείται αρκετά σοβαρό, ώστε να δικαιολογεί την πρόσβαση και τη χρήση των δεδομένων που διατηρούνται βάσει της οδηγίας 2006/24/ΕΚ ή/και του άρθρου 15 παρ. 1 της οδηγίας 2002/58/ΕΚ, και, εάν ναι, ποια είναι αυτά τα κριτήρια;

12)

Εάν η απάντηση στην προηγούμενη ερώτηση είναι ουσιαστικά θετική, θα πρέπει τότε αυτός ο έλεγχος της αναλογικότητας, τελικά, να συνίσταται σε μια εκτίμηση των χαρακτηριστικών του διερευνώμενου αδικήματος, α) από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποκλειστικώς ή β) από το εθνικό δικαστήριο, βάσει των γενικών κριτηρίων που ορίζονται από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης;

13)

Λαμβάνοντας υπόψη την απόφαση της 8ης Απριλίου 2014, του Δ.Ε.Ε. στις συνεκδ. υποθέσεις C-293/12 και C-594/12, Digital Rights Ireland Ltd (σκέψεις 58-68 και διατακτικό), συμβαδίζουν με τα άρθρα 7, 8, και 52 παρ. 1 του Χάρτη η πρόσβαση και η χρήση των διατηρούμενων δεδομένων που λαμβάνουν χώρα στο πλαίσιο ποινικής διαδικασίας βάσει ενός γενικού καθεστώτος διατήρησης δεδομένων που θεσπίσθηκε κατ’ εφαρμογή της οδηγίας 2006/24/ΕΚ, ή/και του άρθρου 15 παρ. 1 της οδηγίας 2002/58/ΕΚ, το οποίο πληροί τις προϋποθέσεις των σκέψεων 60, 61, 62, 67, 68 της παραπάνω απόφασης, αλλά όχι τις προϋποθέσεις των σκέψεων 58, 59, 63 και 64 της ίδιας;

[Όταν δηλαδή το καθεστώς διακράτησης, αφενός μεν, απαιτεί προηγούμενη έγκριση από το δικαστήριο επί τη βάσει συγκεκριμένων ουσιαστικών και διαδικαστικών προϋποθέσεων και, ειδικότερα, με σκοπό την πρόληψη, την ανίχνευση και τη δίωξη επακριβώς καθορισμένων εγκλημάτων που περιέχονται σε λίστα που καταρτίζεται από τον εθνικό νομοθέτη και χαρακτηρίζονται από αυτόν ως σοβαρά, και εξασφαλίζει την αποτελεσματική προστασία των δεδομένων που διατηρούνται από τον κίνδυνο κατάχρησης και ενάντια σε οποιαδήποτε παράνομη πρόσβαση και χρήση τους, βλ. σκέψεις 60, 61, 62, 67, 68 της παραπάνω απόφασης, αφετέρου δε, επιτρέπει την διακράτηση δεδομένων α) αδιακρίτως, για το σύνολο των προσώπων που κάνουν χρήση των υπηρεσιών ηλεκτρονικών επικοινωνιών, χωρίς προηγούμενα στοιχεία που δείχνουν ότι το πρόσωπο (κατηγορούμενος ή ύποπτος) του οποίου τα διατηρούμενα δεδομένα ζητούνται θα μπορούσε να είχε σχέση, έστω και απομακρυσμένη, με σοβαρό έγκλημα, πριν από το περιστατικό με την επέλευση του οποίου τα στοιχεία αναζητήθηκαν από τους παρόχους των υπηρεσιών επικοινωνίας, β) χωρίς τα αιτούμενα δεδομένα να αφορούν πριν από την επέλευση του διερευνώμενου συμβάντος (i) σε μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο ή/και μια συγκεκριμένη γεωγραφική ζώνη ή/και σε έναν κύκλο συγκεκριμένων προσώπων που ενδέχεται να συμμετέχουν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, σε ένα σοβαρό έγκλημα, ή (ii) πρόσωπα που θα μπορούσαν, για άλλους λόγους, να συμβάλουν, με τη διατήρηση ων δεδομένων τους, στην πρόληψη, την ανίχνευση ή τη δίωξη σοβαρών αδικημάτων, γ) στη βάση μιας χρονικής περιόδου (12μηνες εν προκειμένου) που καθορίζεται χωρίς καμία διάκριση μεταξύ των κατηγοριών των δεδομένων που ορίζονται στο άρθρο 5 της εν λόγω οδηγίας, βάσει της πιθανής χρησιμότητάς τους για τους σκοπούς του επιδιωκόμενου σκοπού ή σύμφωνα με τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα, βλ. σκέψεις 58, 59, 63 και 64 της παραπάνω απόφασης.]

14)

Εάν η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα είναι επί της ουσίας ότι η πρόσβαση και η χρήση αυτών των δεδομένων δε συμβαδίζει με τα άρθρα 7, 8 και 52 παρ. 1 του Χάρτη, πρέπει τότε το εθνικό δικαστήριο να μην εφαρμόσει το εθνικό μέτρο ενσωμάτωσης της ακυρωθείσας από το Δ.Ε.Ε. οδηγίας 2006/24/ΕΚ ή αυτό που στηρίζεται στο άρθρο 15 παρ. 1 της οδηγίας 2002/58/ΕΚ ως αντίθετο με τον Χάρτη και έτσι να μην λάβει υπόψη του τα δεδομένα που διατηρούνται και έχουν αποκτηθεί βάση αυτών;

15)

Έχοντας υπόψη την οδηγία 2006/24/ΕΚ, και, ειδικότερα, την έκτη αιτιολογική της σκέψη ότι «νομικές… διαφορές μεταξύ των εθνικών διατάξεων σχετικά με τη διατήρηση δεδομένων για τους σκοπούς της πρόληψης, διερεύνησης, διαπίστωσης και δίωξης ποινικών αδικημάτων δημιουργούν εμπόδια στην εσωτερική αγορά» και τον σκοπό της στο άρθρο 1 παρ. 1 που είναι η «εναρμόνιση των διατάξεων των κρατών μελών», τις υπόλοιπες αιτιολογικές της σκέψεις, ιδίως τις παραπάνω (στοιχ. 3, 4, 5, 11, 21), και την απόφαση του ΔΕΕ της 10ης Φεβρουαρίου 2009, στην υπ. C-301/06, Ιρλανδία κατά Ευρ. Κοιν. και Συμβουλίου της Ε.Ε., Συλλογή 2009 Ι-00593 (ιδίως σκέψεις 70-72), συνιστά ένα εμπόδιο στην εγκαθίδρυση και λειτουργία της εσωτερικής αγοράς η διατήρηση του νόμου που ενσωματώνει στο εθνικό δίκαιο την οδηγία 2006/24/ΕΚ, ακόμη και μετά την ακύρωση της από το Δ.Ε.Ε., στο βαθμό που κάποιο νεότερο μέτρο του δικαίου της Ε.Ε. για την εναρμόνιση του σχετικού πεδίου δεν έχει τεθεί ακόμη σε ισχύ;

16)

Ειδικότερα η διατήρηση του νόμου που ενσωματώνει στο εθνικό δίκαιο την οδηγία 2006/24/ΕΚ, ακόμη και μετά την ακύρωσή της από το Δ.Ε.Ε., ή ο εθνικός νόμος που προβλέπεται στο άρθρο 15 παρ. 1 της οδηγίας 2002/58/ΕΚ, συνιστά ένα εμπόδιο στην εγκαθίδρυση και λειτουργία της εσωτερικής αγοράς, για τους λόγους ότι, σωρευτικά ή διαζευκτικά:

17)

Εάν η απάντηση σε τουλάχιστον ένα από τα παραπάνω είναι καταφατική, πρέπει το εθνικό δικαστήριο σύμφωνα με το δίκαιο της Ε.Ε. να μην εφαρμόσει το εθνικό μέτρο ενσωμάτωσης της ακυρωθείσας από το Δ.Ε.Ε. οδηγίας 2006/24/ΕΚ ως αντίθετο προς την εγκαθίδρυση και λειτουργία της εσωτερικής αγοράς και συνακόλουθα να μην λάβει υπόψη του τα δεδομένα που διατηρούνται και στα οποία αποκτάται πρόσβαση με βάση την οδηγία 2006/24/ΕΚ ή την εθνική νομοθεσία κατά το άρθρο 15 παρ. 1 της οδηγίας 2002/58/ΕΚ:

21.11.2016   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 428/11

1)

Έχουν οι διατάξεις του δικαίου της Ένωσης, όπως ισχύουν σήμερα, και ειδικότερα η γενική αρχή του δικαίου της Ένωσης περί ίσης μεταχειρίσεως, η γενική αρχή της απαγορεύσεως των διακρίσεων λόγω ηλικίας κατά την έννοια του άρθρου 6, παράγραφος 3, ΣΕΕ και του άρθρου 21 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η απαγόρευση διακρίσεων στο πλαίσιο της κατ’ άρθρο 45 ΣΛΕΕ ελεύθερης κυκλοφορίας των εργαζομένων και η οδηγία 2000/78/ΕΚ του Συμβουλίου, της 27ης Νοεμβρίου 2000, για τη διαμόρφωση γενικού πλαισίου για την ίση μεταχείριση στην απασχόληση και την εργασία (1), την έννοια ότι αντιτίθενται σε εθνική ρύθμιση, όπως η επίδικη στην υπόθεση της κύριας δίκης, η οποία, προκειμένου να άρει διάκριση λόγω ηλικίας που διαπιστώθηκε από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την απόφαση Gotthard Starjakob  (2) [ήτοι τη μη προσμέτρηση των προγενέστερων της συμπληρώσεως του 18ου έτους της ηλικίας περιόδων προϋπηρεσίας των υπαλλήλων των αυστριακών ομοσπονδιακών σιδηροδρόμων (στο εξής: ÖBB)], προσμετρά μεν τις προγενέστερες του 18ου έτους της ηλικίας περιόδους προϋπηρεσίας για μικρό ποσοστό των υπαλλήλων των ÖBB οι οποίοι υφίσταντο διάκριση βάσει της προϊσχύσασας ρυθμίσεως (αλλά μόνον τις περιόδους προϋπηρεσίας που έχουν από ουσιαστικής απόψεως πραγματοποιηθεί στους ÖBB και σε παρεμφερείς δημόσιες επιχειρήσεις σιδηροδρομικών υποδομών και/ή σιδηροδρομικών μεταφορών που είναι εγκατεστημένες στην ΕΕ, στον ΕΟΧ και στις χώρες που συνδέονται με την ΕΕ με συμφωνίες συνδέσεως και/ή με συμφωνίες ελεύθερης κυκλοφορίας), πλην όμως για το μεγαλύτερο ποσοστό των υπαλλήλων των ÖBB οι οποίοι υφίσταντο αρχικώς διάκριση δεν προσμετρά καμία άλλη προγενέστερη του 18ου έτους της ηλικίας περίοδο προϋπηρεσίας και ιδίως δεν προσμετρά ούτε τις περιόδους εκείνες που παρέχουν στους εν λόγω υπαλλήλους των ÖBB τη δυνατότητα να εκπληρούν καλύτερα τα καθήκοντά τους, όπως επί παραδείγματι τις περιόδους προϋπηρεσίας σε ιδιωτικές και σε άλλες δημόσιες επιχειρήσεις μεταφορών και/ή υποδομών, οι οποίες κατασκευάζουν, πωλούν ή συντηρούν υποδομές που χρησιμοποιεί ο εργοδότης (τροχιοδρομικά οχήματα, σιδηροτροχιές, αγωγούς, ηλεκτρικές και ηλεκτρολογικές εγκαταστάσεις, εγκαταστάσεις ελέγχου κυκλοφορίας, σιδηροδρομικούς σταθμούς κ.λπ.), ή σε παρεμφερείς επιχειρήσεις, με αποτέλεσμα στην πραγματικότητα να παγιώνει την άνιση μεταχείριση λόγω ηλικίας της συντριπτικής πλειοψηφίας των υπαλλήλων των ÖBB τους οποίους καταλάμβαναν οι διακρίσεις που ενείχε η προϊσχύσασα ρύθμιση;

2)

Σε περίπτωση που κράτος μέλος, το οποίο είναι ο μοναδικός ιδιοκτήτης επιχειρήσεως σιδηροδρομικών μεταφορών και εν τοις πράγμασι εργοδότης των υπαλλήλων που απασχολούνται στην επιχείρηση αυτή, επιχειρεί για αμιγώς δημοσιονομικούς λόγους, μέσω νομοθετικών τροποποιήσεων που θέσπισε το 2011 και το 2015 με αναδρομική ισχύ, να αποσβέσει τις εδραζόμενες στο δίκαιο της Ένωσης απαιτήσεις των υπαλλήλων αυτών για αναδρομική καταβολή αποδοχών λόγω διαπιστωθείσας από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης με διάφορες αποφάσεις (David Hütter  (3), Siegfried Pohl  (4), Gotthard Starjakob) δυσμενούς διακρίσεως, μεταξύ άλλων, λόγω ηλικίας, της οποίας η συνδρομή διαπιστώθηκε επίσης με διάφορες αποφάσεις εθνικών δικαστηρίων, συμπεριλαμβανομένου του Oberster Gerichtshof [ανωτάτου δικαστηρίου, Αυστρία] (8 ObA 11/15y), πληροί η συμπεριφορά αυτή τις προϋποθέσεις που έχουν καθοριστεί στη νομολογία του Δικαστηρίου για τη στοιχειοθέτηση ευθύνης του ως άνω κράτους μέλους βάσει του δικαίου της Ένωσης και ειδικότερα την προϋπόθεση της κατάφωρης παραβάσεως του δικαίου της Ένωσης, ήτοι, ενδεχομένως, του άρθρου 2, παράγραφος 1, σε συνδυασμό με το άρθρο 1, της οδηγίας 2000/78/ΕΚ, όπως έχουν ερμηνευθεί με διάφορες αποφάσεις του Δικαστηρίου (David Hütter, Siegfried Pohl, Gotthard Starjakob);

21.11.2016   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 428/12

21.11.2016   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 428/12

—

να αναιρεθεί η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση, και κατ’ επέκταση η απόφαση της Επιτροπής (1), για τους λόγους που παρατίθενται στον δεύτερο λόγο αναιρέσεως, και να αναγνωρισθεί ότι η δράση της Telefónica δεν συνιστά ως εκ του αντικειμένου περιορισμό του ανταγωνισμού·

—

επικουρικώς, να αναιρεθεί η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση για τους λόγους που παρατίθενται στον πρώτο λόγο αναιρέσεως, και να αναπεμφθεί η υπόθεση στο Γενικό Δικαστήριο για να διατάξει την απορριφθείσα εμμάρτυρη απόδειξη και να εκδώσει απόφαση επί της ουσίας της αιτήσεως ακυρώσεως της Telefónica ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου, συνεκτιμώντας το αποτέλεσμα της διενεργηθείσας αποδείξεως·

—

δευτερευόντως επικουρικώς και για τους λόγους που παρατίθενται στον τρίτο λόγο αναιρέσεως,

—

να καταδικαστεί η Επιτροπή στην καταβολή της δαπάνης που προκλήθηκε στην Telefónica τόσο κατά τη διαδικασία σε πρώτο βαθμό όσο και κατά την παρούσα διαδικασία ενώπιον του Δικαστηρίου.

—

να γίνει δεκτή η έκταση του παρόντος δικογράφου, καίτοι υπερβαίνουσα ελαφρώς την συνιστώμενη από τις πρακτικές οδηγίες του Δικαστηρίου, λαμβανομένων υπόψη των οικονομικών επιπτώσεων της υποθέσεως στην αναιρεσείουσα, καθώς και της περιπλοκότητας των προβαλλομένων ισχυρισμών.

1.

Παράβαση των άρθρων 47 και 48, παράγραφος 2, του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του άρθρου 68 του Κανονισμού Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου συνεπεία της απορρίψεως αιτήματος περί εξετάσεως μαρτύρων. — Η απόρριψη αιτήματος περί εξετάσεως μαρτύρων από το Γενικό Δικαστήριο οδήγησε την Telefónica σε αδυναμία υπερασπίσεώς της, λόγω της απορρίψεως αποδεικτικού μέσου ουσιώδους και καθοριστικού για την ορθή εκδίκαση της υποθέσεως. Κατά της κρίσης του Γενικού Δικαστηρίου χρήζει να προβληθούν τέσσερις θεμελιώδεις ενστάσεις: (i) η ένσταση τελεολογικής αντιφάσεως· (ii) η ένσταση άνισης μεταχειρίσεως κατά την εφαρμογή των κανόνων περί βάρους αποδείξεως· (iii) η ένσταση προεξοφλήσεως του αποτελέσματος της εμμάρτυρης αποδείξεως· και (iv) η ένσταση μεροληπτικής εκτιμήσεως.

2.

Παράβαση του άρθρου 101 ΣΛΕΕ απορρέουσα από εσφαλμένη εφαρμογή της νομολογίας σχετικά με τους ως εκ του αντικειμένου περιορισμούς του ανταγωνισμού και των αρχών της αιτιολογήσεως και του τεκμηρίου αθωότητας.

3.

Πλάνη εκτιμήσεως ως προς τη βαρύτητα της παραβάσεως και τη συνδρομή ελαφρυντικών στη δράση της Telefónica. — Η Telefónica φρονεί ότι το Γενικό Δικαστήριο δεν συνεκτίμησε συμπληρωματικούς παράγοντες που υποδηλώνουν παράβαση περιορισμένης σοβαρότητας και οι οποίοι θα είχαν οδηγήσει σε μείωση του προστίμου που επεβλήθη επιπροσθέτως του επιβληθέντος από την Επιτροπή.

21.11.2016   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 428/14

1)

Απορρίπτει την προσφυγή.

2)

Η Søndagsavisen A/S φέρει, πέραν των εξόδων της, τα δικαστικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

3)

Το Βασίλειο της Δανίας φέρει τα δικαστικά έξοδά του.

21.11.2016   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 428/14

1)

Απορρίπτει την προσφυγή.

2)

Καταδικάζει την Perry Ellis International Group Holdings Ltd στα δικαστικά έξοδα.

21.11.2016   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 428/15

1)

Απορρίπτει την προσφυγή.

2)

Καταδικάζει τη Guccio Gucci SpA στα δικαστικά έξοδα, συμπεριλαμβανομένων των εξόδων στα οποία υποβλήθηκε η Guess? IP Holder LP ενώπιον του τμήματος προσφυγών του Γραφείου Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO).

21.11.2016   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 428/16

1)

Απορρίπτει την προσφυγή.

2)

Καταδικάζει τη Guccio Gucci SpA στα δικαστικά έξοδα, συμπεριλαμβανομένων των εξόδων στα οποία υποβλήθηκε η Guess? IP Holder LP ενώπιον του τμήματος προσφυγών του Γραφείου Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO).

21.11.2016   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 428/16

1)

Απορρίπτει την προσφυγή ως απαράδεκτη.

2)

Παρέλκει η εξέταση των αιτήσεων παρεμβάσεως της European Crop Protection Association (ECPA), της Dow AgroSciences Ltd και της Dow AgroSciences Iberica SA.

3)

Οι Pesticide Action Network Europe (PAN Europe), Bee Life European Beekeeping Coordination (Bee Life) και Unione nazionale associazioni apicoltori italiani (Unaapi) φέρουν τα δικαστικά έξοδά τους καθώς και τα έξοδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

4)

Η PAN Europe, η Bee Life, η Unaapi, η Επιτροπή, η ECPA, η Dow AgroSciences και η Dow AgroSciences Iberica φέρουν έκαστη τα σχετικά με τις αιτήσεις παρεμβάσεως δικαστικά έξοδά της.

21.11.2016   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 428/17

—

να ακυρώσει τα χρεωστικά σημειώματα της 28ης Ιουλίου 2016 με αριθμό 3241608864 ποσού 63 653,58 ευρώ και αριθμό 3241608865 ποσού 9 690,30 ευρώ, που εξέδωσε η καθής.

21.11.2016   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 428/18

—

να ακυρώσει την απόφαση της Επιτροπής, της 13ης Ιουλίου 2016, που εκδόθηκε βάσει του κανονισμού (ΕΚ) 1049/2001 (1), σχετικά με αίτηση προσβάσεως σε έγγραφα η οποία καταχωρίσθηκε με αριθμό πρωτοκόλλου GESTDEM 2015/5711·

—

να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

1.

Ο πρώτος λόγος αντλείται από μη τήρηση των οριζόμενων στον κανονισμό 1049/2001 διαδικαστικών προθεσμιών.

2.

Ο δεύτερος λόγος αντλείται από πεπλανημένη εξέταση της αιτήσεως προσβάσεως σε έγγραφα ως νέας αιτήσεως.

3.

Ο τρίτος λόγος αντλείται από μη σύννομη διεύρυνση του αντικειμένου της αιτήσεως προσβάσεως σε έγγραφα κατά το στάδιο της επικυρώσεως της αρχικής απορρίψεως.

4.

Ο τέταρτος λόγος αντλείται από την εκ μέρους της καθής επισύναψη, στην προσβαλλόμενη απόφαση, εγγράφων προς κοινοποίηση σε τρίτο πρόσωπο, μολονότι η δημοσιοποίηση του περιεχομένου των εγγράφων αυτών θα συνιστούσε παράβαση του άρθρου 113 του κανονισμού 1224/2009 (2).

21.11.2016   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 428/19

—

να ακυρώσει την από 11 Ιουλίου 2016 εκτελεστική απόφαση C(2016) 2136, της Επιτροπής με την οποία απορρίφθηκε αίτημα για μερική ενδιάμεση επανεξέταση το οποίο αφορούσε ζητήματα ντάμπινγκ σε σχέση με την επιβολή οριστικού δασμού αντιντάμπινγκ στις εισαγωγές κεραμικών πλακιδίων καταγωγής Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας με τον εκτελεστικό κανονισμό 917/2001 του Συμβουλίου·

—

να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

21.11.2016   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 428/19

—

να ακυρώσει τη διάταξη του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της 18ης Ιουλίου 2016, με την οποία απορρίφθηκε η προσφυγή του·

—

να κάνει δεκτά τα αιτήματα που διατύπωσε πρωτοδίκως·

—

να καταδικάσει τον αντίδικο κατ’ αναίρεση στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.

1.

Ο πρώτος λόγος, ο οποίος υποδιαιρείται σε δύο σκέλη, αντλείται από παράβαση του άρθρου 11, παράγραφοι 4, 5 και 6 της αποφάσεως του εκτελεστικού διευθυντή του Ευρωπαϊκού Οργανισμού για τη Διαχείριση της Επιχειρησιακής Συνεργασίας στα Εξωτερικά Σύνορα των Κρατών Μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης («Frontex») της 27ης Αυγούστου 2009 περί διαδικασίας αξιολογήσεως του προσωπικού («απόφαση της 27ης Αυγούστου 2009»), ερμηνευόμενου υπό το πρίσμα του άρθρου 41, παράγραφοι 1 και 2, του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

2.

Ο δεύτερος λόγος αντλείται από παράβαση του άρθρου 2, παράγραφος 2, της αποφάσεως της 27ης Αυγούστου 2009, συνιστάμενη στην παράβλεψη της διακρίσεως των ρόλων μεταξύ αξιολογητή και επικυρωτή, όπως αυτή προβλέπεται στο πλαίσιο της Frontex.

21.11.2016   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 428/20

—

να κηρύξει άκυρες δυνάμει του άρθρου 264, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, αφενός, την οδηγία του Προέδρου της Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Ένωσης που διαβιβάστηκε ηλεκτρονικώς με έγγραφο της 28ης Ιουνίου 2016 προς τα μέλη του Σώματος των Επιτρόπων της Ένωσης, και μνημονεύεται στην ομιλία της 28ης Ιουνίου 2016 του Προέδρου Juncker ενώπιον της Ολομέλειας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στις Βρυξέλλες (SPEECH/16/2356), περί απαγορεύσεως οποιωνδήποτε διαπραγματεύσεων εκ μέρους της Επιτροπής, είτε επισήμων είτε ανεπισήμων, με την Κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου, πριν από τη γνωστοποίηση της προθέσεώς του να αποχωρήσει από την Ένωση κατά το άρθρο 50 ΣΕΕ, και, αφετέρου, τη δήλωση του Προέδρου της Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Ένωσης ότι η προαναφερθείσα οδηγία δόθηκε στα μέλη του Σώματος των Επιτρόπων της Ένωσης υπό τη μορφή «προεδρικής διαταγής», όπως αυτός ρητώς δήλωσε κατά την εν λόγω ομιλία της 28ης Ιουνίου 2016 ενώπιον της Ολομέλειας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στις Βρυξέλλες και όπως αυτό κατεγράφη στο σχετικό με την εν λόγω ομιλία δελτίο τύπου της Επιτροπής (SPEECH/16/2353), τόσο στην αγγλική όσο και στη γαλλική γλώσσα· και

—

να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

1.

Πρώτος λόγος ακυρώσεως με τον οποίο προβάλλεται ότι τα επίμαχα μέτρα δεν έχουν, ή δεν έχουν προσήκουσα, νομική βάση.

Οι προσφεύγοντες υποστηρίζουν ότι:

δεν υφίσταται οποιοδήποτε νομικό έρεισμα βάσει του οποίου η Επιτροπή δύναται να αρνηθεί την έναρξη διαπραγματεύσεων με την Κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου και άλλους φορείς κατόπιν του αποτελέσματος του μη δεσμευτικού δημοψηφίσματος, ενώ εκκρεμεί οποιαδήποτε γνωστοποίηση κατά το άρθρο 50 ΣΕΕ·

τα επίμαχα μέτρα δεν βασίζονται σε αντικειμενικά στοιχεία, ενώ, όπως ευλόγως συνάγεται, στηρίζονται στις πεποιθήσεις αυτού που τα έλαβε·

τα επίμαχα μέτρα ελήφθησαν κατά τρόπο που συνιστά κατάχρηση εξουσίας, επειδή η κατά την ομιλία εξαγγελία τους ως «προεδρικής διαταγής» ήταν παραπλανητική για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το προσωπικό και τους υπαλλήλους της Επιτροπής και των λοιπών θεσμικών οργάνων της Ένωσης, τις κυβερνήσεις των κρατών μελών, καθώς και τους πολίτες της Ένωσης.

2.

Δεύτερος λόγος ακυρώσεως με τον οποίο προβάλλεται ότι τα επίμαχα μέτρα συνιστούν μεταχείριση γενεσιουργό διακρίσεων εις βάρος του Ηνωμένου Βασιλείου και των πολιτών του λόγω ιθαγενείας, αντιθέτως προς το άρθρο 18 ΣΛΕΕ.

Οι προσφεύγοντες υποστηρίζουν ότι:

τα επίμαχα μέτρα αποσκοπούν κατ’ ουσίαν στην απαγόρευση στην Επιτροπή να διεξάγει διαπραγματεύσεις με εκπροσώπους της Κυβερνήσεως του Ηνωμένου Βασιλείου·

το Ηνωμένο Βασίλειο, οι πολίτες του και ειδικότερα οι προσφεύγοντες βρίσκονται ως εκ τούτου σε σημαντικά μειονεκτική θέση·

επιπροσθέτως, τα επίμαχα μέτρα θέτουν τους προσφεύγοντες σε μειονεκτική θέση όσον αφορά την εκ μέρους τους απόλαυση θεμελιωδών δικαιωμάτων, περιλαμβανομένης της ελεύθερης κυκλοφορίας.

3.

Τρίτος λόγος ακυρώσεως με τον οποίο προβάλλεται ότι τα επίμαχα μέτρα προσβάλλουν τα κατά το δίκαιο της Ένωσης θεμελιώδη δικαιώματα των προσφευγόντων.

Οι προσφεύγοντες υποστηρίζουν ότι:

4.

Τέταρτος λόγος ακυρώσεως με τον οποίο προβάλλεται ότι τα επίμαχα μέτρα ελήφθησαν αντιθέτως προς την αρχή της καλόπιστης συνεργασίας κατά το άρθρο 4, παράγραφος 3, ΣΕΕ.

Οι προσφεύγοντες υποστηρίζουν ότι τα επίμαχα μέτρα ρητώς απαγορεύουν στην Επιτροπή και στο προσωπικό της να τηρήσουν την αρχή της καλόπιστης συνεργασίας μέσω της παροχής συνδρομής στο Ηνωμένο Βασίλειο και σε άλλα θεσμικά όργανα της Ένωσης για την εκτέλεση καθηκόντων που απορρέουν από τις Συνθήκες.

5.

Πέμπτος λόγος ακυρώσεως με τον οποίο προβάλλεται ότι τα επίμαχα μέτρα στερούνται νομιμότητας κατά το μέρος που ελήφθησαν εν όλω ή εν μέρει προκειμένου να αποτρέψουν ή να αποθαρρύνουν τους πολίτες άλλων κρατών μελών της Ένωσης να εκφράζουν ελεύθερα τις απόψεις τους (όσον αφορά την παραμονή στην Ένωση), όπως δικαιούνται δυνάμει του άρθρου 11 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων.