ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΡΟΕΡΧΟΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΘΕΣΜΙΚΑ ΚΑΙ ΛΟΙΠΑ ΟΡΓΑΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

12.9.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 335/2

Απόφαση του Δικαστηρίου (έκτο τμήμα) της 30ής Ιουνίου 2016 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Δημοκρατίας της Πολωνίας

(Υπόθεση C-648/13) (1)

((Παράβαση κράτους μέλους - Περιβάλλον - Πολιτική της Ένωσης στον τομέα των υδάτων - Οδηγία 2000/60/ΕΚ - Παρακολούθηση της οικολογικής και χημικής καταστάσεως των επιφανειακών υδάτων - Σχέδια διαχειρίσεως λεκάνης απορροής ποταμού))

(2016/C 335/02)

Γλώσσα διαδικασίας: η πολωνική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: K. Herrmann και E. Manhaeve)

Καθής: Δημοκρατία της Πολωνίας (εκπρόσωποι: B. Majczyna, K. Majcher και M. Drwięcki)

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

Η Δημοκρατία της Πολωνίας, μη μεταφέροντας πλήρως ή ορθώς στο εσωτερικό δίκαιο τα άρθρα 2, σημεία 19, 20, 26 και 27, 8, παράγραφος 1, 9, παράγραφος 2, 10, παράγραφος 3, και 11, παράγραφος 5, της οδηγίας 2000/60/EΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 23ης Οκτωβρίου 2000, για τη θέσπιση πλαισίου κοινοτικής δράσης στον τομέα της πολιτικής των υδάτων, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 2008/32/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 11ης Μαρτίου 2008, καθώς και τα σημεία 1.3, 1.3.4, 1.3.5, 1.4 και 2.4.1 του παραρτήματος V της εν λόγω οδηγίας και το μέρος A, σημεία 7.2 έως 7.10, του παραρτήματος VII της ίδιας οδηγίας, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από τις ως άνω διατάξεις και από το άρθρο 24 της ίδιας ως άνω οδηγίας.

2)	Καταδικάζει τη Δημοκρατία της Πολωνίας στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 45 της 15.2.2014.

12.9.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 335/3

Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 30ής Ιουνίου 2016 [αίτηση του Tribunalul Sibiu (Ρουμανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Silvia Georgiana Câmpean κατά Administrația Finanțelor Publice a Municipiului Mediaș, νυν Serviciul Fiscal Municipal Mediaș, Administrația Fondului pentru Mediu

(Υπόθεση C-200/14) (1)

((Προδικαστική παραπομπή - Αρχή της καλόπιστης συνεργασίας - Αρχές της ισοδυναμίας και της αποτελεσματικότητας - Εθνική κανονιστική ρύθμιση που προβλέπει την έντοκη επιστροφή των αχρεωστήτως εισπραχθέντων φόρων - Εκτέλεση δικαστικών αποφάσεων σχετικών με τέτοια δικαιώματα επιστροφής αντλούμενα από την έννομη τάξη της Ένωσης - Τμηματική καταβολή του επιστρεφόμενου φόρου σε δόσεις εντός πενταετίας - Εξάρτηση της επιστροφής από τον όρο ότι υπάρχουν κεφάλαια τα οποία εισπράχθηκαν ως φόροι - Αδυναμία κίνησης διαδικασίας αναγκαστικής εκτέλεσης))

(2016/C 335/03)

Γλώσσα διαδικασίας: η ρουμανική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunalul Sibiu

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Silvia Georgiana Câmpean

κατά

Administrația Finanțelor Publice a Municipiului Mediaș, νυν Serviciul Fiscal Municipal Mediaș, Administrația Fondului pentru Mediu

Διατακτικό

Η αρχή της καλόπιστης συνεργασίας πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι αντίκειται στην εκ μέρους κράτους μέλους θέσπιση διατάξεων οι οποίες εξαρτούν την επιστροφή φόρου που κρίθηκε αντίθετος προς το δίκαιο της Ένωσης με απόφαση του Δικαστηρίου, ή του οποίου το ασυμβίβαστο με το δίκαιο της Ένωσης προκύπτει από μια τέτοια απόφαση, από προϋποθέσεις που αφορούν ειδικά τον φόρο αυτόν και οι οποίες είναι λιγότερο ευνοϊκές από εκείνες που θα ίσχυαν, ελλείψει των σχετικών διατάξεων, για την επιστροφή του εν λόγω φόρου, εξυπακουομένου ότι το ζήτημα αν τηρήθηκε η αρχή αυτή πρέπει εν προκειμένω να εκτιμηθεί από το αιτούν δικαστήριο.

Η αρχή της ισοδυναμίας πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι απαγορεύει στα κράτη μέλη να προβλέπουν λιγότερο ευνοϊκούς δικονομικούς κανόνες για τις αιτήσεις επιστροφής φόρου οι οποίες στηρίζονται σε παράβαση του δικαίου της Ένωσης από τους κανόνες που ισχύουν για παρεμφερή ένδικα βοηθήματα στηριζόμενα σε παράβαση του εσωτερικού δικαίου. Στο αιτούν δικαστήριο απόκειται να διενεργήσει τον αναγκαίο έλεγχο προκειμένου να εξασφαλίσει την τήρηση της εν λόγω αρχής όσον αφορά την κανονιστική ρύθμιση που έχει εφαρμογή στην ενώπιόν του εκκρεμούσα διαφορά.

Η αρχή της αποτελεσματικότητας πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι αντίκειται σε σύστημα έντοκης επιστροφής φόρων εισπραχθέντων κατά παράβαση του δικαίου της Ένωσης των οποίων το ύψος έχει βεβαιωθεί με εκτελεστές δικαστικές αποφάσεις, όπως το επίμαχο στην κύρια δίκη, το οποίο προβλέπει την εντός πενταετίας τμηματική επιστροφή των εν λόγω φόρων σε δόσεις και εξαρτά την εκτέλεση των οικείων δικαστικών αποφάσεων από τη διαθεσιμότητα πόρων εισπραττόμενων λόγω άλλου φόρου, χωρίς δυνατότητα του διοικουμένου να αναγκάσει τις δημόσιες αρχές να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους εφόσον δεν συμμορφώνονται εκουσίως προς αυτές. Στο αιτούν δικαστήριο απόκειται να ελέγξει αν μια κανονιστική ρύθμιση, όπως αυτή που θα είχε εφαρμογή στην υπόθεση της κύριας δίκης σε περίπτωση απουσίας ενός τέτοιου συστήματος επιστροφής, ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις της αρχής της αποτελεσματικότητας.

(1) ΕΕ C 235 της 21.7.2014.

12.9.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 335/4

Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 30ής Ιουνίου 2016 [αίτηση του Tribunalul Timiș (Ρουμανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Silvia Ciup κατά Administrația Județeană a Finanțelor Publice (AJFP) Timiș — Direcția Generală Regională a Finanțelor Publice (DGRFP) Timișoara

(Υπόθεση C-288/14) (1)

((Προδικαστική παραπομπή - Αρχή της καλόπιστης συνεργασίας - Αρχές της ισοδυναμίας και της αποτελεσματικότητας - Εθνική ρύθμιση που προβλέπει την έντοκη επιστροφή των αχρεωστήτως καταβληθέντων φόρων - Εκτέλεση δικαστικών αποφάσεων σχετικών με τέτοια δικαιώματα επιστροφής αντλούμενα από την έννομη τάξη της Ένωσης - Τμηματική επιστροφή σε δόσεις εντός πενταετίας - Εξάρτηση της επιστροφής από τον όρο ότι υπάρχουν κεφάλαια τα οποία εισπράχθηκαν ως φόροι - Έλλειψη δυνατότητας κινήσεως διαδικασίας αναγκαστικής εκτελέσεως))

(2016/C 335/04)

Γλώσσα διαδικασίας: η ρουμανική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunalul Timiș

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Silvia Ciup

κατά

Administrația Județeană a Finanțelor Publice (AJFP) Timiș — Direcția Generală Regională a Finanțelor Publice (DGRFP) Timișoara

Διατακτικό

Η αρχή της καλόπιστης συνεργασίας πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι αντίκειται στην εκ μέρους κράτους μέλους θέσπιση διατάξεων οι οποίες εξαρτούν την επιστροφή φόρου που κρίθηκε αντίθετος προς το δίκαιο της Ένωσης με απόφαση του Δικαστηρίου, ή του οποίου το ασύμβατο με το δίκαιο της Ένωσης προκύπτει από μια τέτοια απόφαση, από προϋποθέσεις που αφορούν ειδικά τον φόρο αυτόν και οι οποίες είναι λιγότερο ευνοϊκές από εκείνες που θα ίσχυαν, ελλείψει των σχετικών διατάξεων, για την επιστροφή του εν λόγω φόρου, εξυπακουομένου ότι το ζήτημα αν τηρήθηκε η αρχή αυτή πρέπει εν προκειμένω να εκτιμηθεί από το αιτούν δικαστήριο.

Η αρχή της ισοδυναμίας πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι απαγορεύει στα κράτη μέλη να προβλέπουν λιγότερο ευνοϊκούς δικονομικούς κανόνες για τα ένδικα βοηθήματα τα οποία στηρίζονται σε παράβαση του δικαίου της Ένωσης από τους κανόνες που ισχύουν για παρεμφερή ένδικα βοηθήματα στηριζόμενα σε παράβαση του εσωτερικού δικαίου. Στο αιτούν δικαστήριο απόκειται να διενεργήσει τον αναγκαίο έλεγχο προκειμένου να εξασφαλίσει την τήρηση της εν λόγω αρχής όσον αφορά τη ρύθμιση που έχει εφαρμογή στην εκκρεμή ενώπιόν του διαφορά.

Η αρχή της αποτελεσματικότητας πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι αντίκειται σε σύστημα επιστροφής ποσών οφειλομένων βάσει του δικαίου της Ένωσης των οποίων το ύψος έχει βεβαιωθεί με εκτελεστές δικαστικές αποφάσεις, όπως το επίμαχο στην κύρια δίκη, το οποίο προβλέπει την εντός πενταετίας τμηματική επιστροφή των ποσών αυτών σε δόσεις και εξαρτά την εκτέλεση των οικείων δικαστικών αποφάσεων από τη διαθεσιμότητα πόρων εισπραττόμενων λόγω άλλου φόρου, χωρίς δυνατότητα του διοικουμένου να αναγκάσει τις δημόσιες αρχές να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους εφόσον δεν συμμορφώνονται εκουσίως προς αυτές.

(1) ΕΕ C 303 της 8.9.2014.

12.9.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 335/5

Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 14ης Ιουλίου 2016 [αίτηση του Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (Πολωνία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Wrocław — Miasto na prawach powiatu κατά Minister Infrastruktury i Rozwoju

(Υπόθεση C-406/14) (1)

([Προδικαστική παραπομπή - Οδηγία 2004/18/ΕΚ - Συμβάσεις δημοσίων έργων - Νομότυπο της επιβολής στους προσφέροντες της υποχρέωσης να εκτελέσουν, κατά ορισμένο ποσοστό, τα έργα που αφορά η σύμβαση χωρίς υπεργολαβίες - Κανονισμός (ΕΚ) 1083/2006 - Γενικές διατάξεις σχετικά με το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης, το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο και το Ταμείο Συνοχής - Υποχρέωση των κρατών μελών να προβαίνουν σε δημοσιονομική διόρθωση εφόσον εντοπίζουν παρατυπίες - Έννοια της «παρατυπίας» - Απαίτηση να γίνεται δημοσιονομική διόρθωση σε περίπτωση παράβασης των διατάξεων του δικαίου της Ένωσης σχετικά με την ανάθεση δημοσίων συμβάσεων])

(2016/C 335/05)

Γλώσσα διαδικασίας: η πολωνική

Αιτούν δικαστήριο

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Wrocław — Miasto na prawach powiatu

κατά

Minister Infrastruktury i Rozwoju

Διατακτικό

Η οδηγία 2004/18/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 31ης Μαρτίου 2004, περί συντονισμού των διαδικασιών σύναψης δημόσιων συμβάσεων έργων, προμηθειών και υπηρεσιών, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό (ΕΚ) 2083/2005 της Επιτροπής, έχει την έννοια ότι δεν επιτρέπεται η αναθέτουσα αρχή να ορίζει, με ρήτρα στη συγγραφή υποχρεώσεων μιας δημόσιας σύμβασης έργου, ότι ο μελλοντικός ανάδοχος θα πρέπει να εκτελέσει, κατά ένα ορισμένο ποσοστό, εξ ιδίων πόρων το έργο το οποίο αφορά η σύμβαση.

Το άρθρο 98 του κανονισμού (ΕΚ) 1083/2006 του Συμβουλίου, της 11ης Ιουλίου 2006, περί καθορισμού γενικών διατάξεων για το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης, το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο και το Ταμείο Συνοχής και [για] την κατάργηση του κανονισμού (ΕΚ) 1260/1999, σε συνδυασμό με το άρθρο 2, σημείο 7, του ίδιου κανονισμού, έχουν την έννοια ότι το γεγονός ότι αναθέτουσα αρχή όρισε, στο πλαίσιο δημόσιας σύμβασης σχετικής με έργο για το οποίο χορηγήθηκε χρηματοδοτική ενίσχυση από την Ένωση, ότι ο μελλοντικός ανάδοχος οφείλει να εκτελέσει εξ ιδίων πόρων τουλάχιστον το 25 % του έργου αυτού, κατά παράβαση της οδηγίας 2004/18, συνιστά «παρατυπία» κατά την έννοια του άρθρου 2, σημείο 7, με συνέπεια να πρέπει να επιβληθεί δημοσιονομική διόρθωση δυνάμει του άρθρου 98, εφόσον δεν αποκλείεται το ενδεχόμενο η παράβαση αυτή να είχε αντίκτυπο στον προϋπολογισμό του οικείου Ταμείου. Το ποσό της δημοσιονομικής διόρθωσης θα πρέπει να καθοριστεί λαμβανομένων υπόψη όλων των συγκεκριμένων περιστάσεων οι οποίες ασκούν επιρροή υπό το πρίσμα των κριτηρίων της παραγράφου 2, πρώτο εδάφιο, του άρθρου 98, του κανονισμού αυτού, ήτοι της φύσης της διαπιστωθείσας παρατυπίας, της σοβαρότητάς της και της οικονομικής ζημίας που προκάλεσε στο οικείο Ταμείο.

(1) ΕΕ C 431 της 1.12.2014.

12.9.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 335/6

Απόφαση του Δικαστηρίου (πέμπτο τμήμα) της 14ης Ιουλίου 2016 [αιτήσεις των Tribunale Amministrativo Regionale per la Lombardia, Tribunale Amministrativo Regionale per la Sardegna (Ιταλία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Promoimpresa srl (C-458/14) κατά Consorzio dei comuni della Sponda Bresciana del Lago di Garda e del Lago di Idro, Regione Lombardia και Mario Melis κ.λπ. (C-67/15) κατά Comune di Loiri Porto San Paolo, Provincia di Olbia Tempio

(Συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-458/14 και C-67/15) (1)

((Προδικαστική παραπομπή - Δημόσιες συμβάσεις και ελευθερία εγκαταστάσεως - Άρθρο 49 ΣΛΕΕ - Οδηγία 2006/123/ΕΚ - Άρθρο 12 - Παραχώρηση παραθαλάσσιων, παραλίμνιων και παραποτάμιων κοινόχρηστων εκτάσεων με οικονομική σημασία - Αυτόματη ανανέωση - Μη προκήρυξη διαγωνισμού))

(2016/C 335/06)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Αιτούντα δικαστήρια

Tribunale Amministrativo Regionale per la Lombardia, Tribunale Amministrativo Regionale per la Sardegna

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Promoimpresa srl (C-458/14), και Mario Melis κ.λπ. (C-67/15)

κατά

Consorzio dei comuni della Sponda Bresciana del Lago di Garda e del Lago di Idro, Regione Lombardia (C-458/14), Comune di Loiri Porto San Paolo, Provincia di Olbia Tempio (C-67/15)

παρισταμένων των: Alessandro Piredda κ.λπ.

Διατακτικό

Το άρθρο 12, παράγραφοι 1 και 2, της οδηγίας 2006/123/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 12ης Δεκεμβρίου 2006, σχετικά με τις υπηρεσίες στην εσωτερική αγορά, έχει την έννοια ότι αντιτίθεται σε εθνικό μέτρο, όπως το επίμαχο στις κύριες δίκες, βάσει του οποίου προβλέπεται αυτοδίκαιη παράταση της διάρκειας ισχυουσών αδειών για παραθαλάσσια και παραλίμνια κοινόχρηστη περιουσία με σκοπό την άσκηση τουριστικών-ψυχαγωγικών δραστηριοτήτων, χωρίς οποιαδήποτε διαδικασία επιλογής μεταξύ των δυνητικών υποψηφίων.

Το άρθρο 49 ΣΛΕΕ έχει την έννοια ότι αντιτίθεται σε εθνική νομοθεσία, όπως η επίμαχη στις κύριες δίκες, βάσει της οποίας επιτρέπεται αυτοδίκαιη παράταση της διάρκειας υφιστάμενων παραχωρήσεων κοινόχρηστης περιουσίας με σκοπό την άσκηση τουριστικών-ψυχαγωγικών δραστηριοτήτων, εφόσον οι παραχωρήσεις αυτές παρουσιάζουν βέβαιο διασυνοριακό ενδιαφέρον.

(1) ΕΕ C 448 της 15.12.2014,

ΕΕ C 146 της 4.5.2015.

12.9.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 335/6

Απόφαση του Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα) της 7ης Ιουλίου 2016 [αίτηση του Bundesgerichtshof (Γερμανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Citroën Commerce GmbH κατά Zentralvereinigung des Kraffahrzeuggewerbes zur Aufrechterhaltung lauteren Wettbewerbs eV (ZLW)

(Υπόθεση C-476/14) (1)

((Προδικαστική παραπομπή - Οδηγίες 98/6/ΕΚ και 2005/29/ΕΚ - Προστασία των καταναλωτών - Διαφήμιση με αναγραφή τιμής - Έννοιες της «προσφοράς» και της «τιμής συμπεριλαμβανομένων των φόρων» - Υποχρέωση να περιλαμβάνονται στην τιμή πωλήσεως αυτοκινήτου οχήματος τα υποχρεωτικώς καταβλητέα πρόσθετα έξοδα μεταφοράς του οχήματος αυτού))

(2016/C 335/07)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Bundesgerichtshof

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Citroën Commerce GmbH

κατά

Zentralvereinigung des Kraffahrzeuggewerbes zur Aufrechterhaltung lauteren Wettbewerbs eV (ZLW)

Διατακτικό

Το άρθρο 3 της οδηγίας 98/6/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Φεβρουαρίου 1998, περί της προστασίας των καταναλωτών όσον αφορά την αναγραφή των τιμών των προϊόντων που προσφέρονται στους καταναλωτές, σε συνδυασμό με το άρθρο 1 και το άρθρο 2, στοιχείο α', αυτής, έχει την έννοια ότι τα έξοδα μεταφοράς αυτοκινήτου οχήματος από τον κατασκευαστή στον πωλητή τα οποία επιβαρύνουν τον καταναλωτή πρέπει να περιλαμβάνονται στην τιμή πωλήσεως του εν λόγω οχήματος η οποία αναγράφεται σε διαφήμιση του εμπόρου, όταν, λαμβανομένων υπόψη όλων των χαρακτηριστικών της διαφημίσεως αυτής, ο καταναλωτής την προσλαμβάνει ως προσφορά για το εν λόγω όχημα. Στο αιτούν δικαστήριο απόκειται να ελέγξει αν πληρούνται όλα αυτά τα στοιχεία.

(1) ΕΕ C 462 της 22.12.2014.

12.9.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 335/7

Απόφαση του Δικαστηρίου (τμήμα μείζονος συνθέσεως) της 29ης Ιουνίου 2016 [αίτηση του Hanseatisches Oberlandesgericht Hamburg (Γερμανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Ποινική δίκη κατά Piotr Kossowski

(Υπόθεση C-486/14) (1)

((Προδικαστική παραπομπή - Σύμβαση εφαρμογής της Συμφωνίας του Σένγκεν - Άρθρα 54 και 55, παράγραφος 1, στοιχείο α’ - Χάρτης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Άρθρο 50 - Αρχή ne bis in idem - Παραδεκτό ποινικών διώξεων σε βάρος κατηγορουμένου σε ένα κράτος μέλος μετά την περάτωση της ποινικής διαδικασίας που κινήθηκε σε βάρος του σε άλλο κράτος μέλος από την εισαγγελία χωρίς λεπτομερή ανάκριση - Μη εξέταση της υποθέσεως επί της ουσίας))

(2016/C 335/08)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Hanseatisches Oberlandesgericht Hamburg

Ποινική δίκη ενώπιον του αιτούντος δικαστηρίου κατά

Piotr Kossowski

παρισταμένης της: Generalstaatsanwaltschaft Hamburg

Διατακτικό

Η αρχή ne bis in idem, η οποία καθιερώνεται με το άρθρο 54 της συμβάσεως εφαρμογής της Συμφωνίας του Σένγκεν, της 14ης Ιουνίου 1985, μεταξύ των κυβερνήσεων των κρατών της Οικονομικής Ένωσης Μπενελούξ, της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας και της Γαλλικής Δημοκρατίας, σχετικά με τη σταδιακή κατάργηση των ελέγχων στα κοινά σύνορα, η οποία υπεγράφη στο Σένγκεν (Λουξεμβούργο) στις 19 Ιουνίου 1990, ερμηνευόμενο υπό το πρίσμα του άρθρου 50 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχει την έννοια ότι διάταξη της εισαγγελικής αρχής περί παύσεως της ποινικής διώξεως και περατώσεως, χωρίς την επιβολή κυρώσεων, της σε βάρος ενός προσώπου ανακριτικής διαδικασίας, η οποία είναι απρόσβλητη με την επιφύλαξη της εκ νέου κινήσεως της ανακριτικής διαδικασίας ή της ανακλήσεως της διατάξεως, δεν μπορεί να θεωρηθεί ως αμετάκλητη απόφαση, κατά την έννοια των εν λόγω άρθρων, όταν από την αιτιολογία της προκύπτει ότι η διαδικασία περατώθηκε χωρίς να διεξαχθεί λεπτομερής ανάκριση, ένδειξη για τη μη διεξαγωγή της οποίας αποτελεί η μη ακρόαση του παθόντος και ενός πιθανού μάρτυρα.

(1) ΕΕ C 16 της 19.1.2015.

12.9.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 335/8

Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 7ης Ιουλίου 2016 [αίτηση του Cour d’appel de Paris (Γαλλία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Genentech Inc. κατά Hoechst GmbH, Sanofi-Aventis Deutschland GmbH

(Υπόθεση C-567/14) (1)

((Προδικαστική παραπομπή - Ανταγωνισμός - Άρθρο 101 ΣΛΕΕ - Σύμβαση παραχωρήσεως αδείας μη αποκλειστικής χρήσεως - Δίπλωμα ευρεσιτεχνίας - Απουσία προσβολής - Υποχρέωση καταβολής δικαιωμάτων εκμεταλλεύσεως))

(2016/C 335/09)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Αιτούν δικαστήριο

Cour d’appel de Paris

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Genentech Inc.

κατά

Hoechst GmbH, Sanofi-Aventis Deutschland GmbH

Διατακτικό

Το άρθρο 101 ΣΛΕΕ έχει την έννοια ότι δεν αντιβαίνει στη διάταξη αυτή το ενδεχόμενο, βάσει συμβάσεως παραχωρήσεως αδείας χρήσεως όπως η επίμαχη στην υπόθεση της κύριας δίκης, να επιβληθεί στον κάτοχο της αδείας υποχρέωση καταβολής δικαιωμάτων για τη χρήση τεχνολογίας που προστατεύεται βάσει διπλώματος ευρεσιτεχνίας καθ’ όλο το χρονικό διάστημα ισχύος της εν λόγω συμβάσεως, σε περίπτωση ακυρώσεως των διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας με τα οποία προστατεύεται η τεχνολογία αυτή ή μη προσβολής των δικαιωμάτων που αντλούνται από τα εν λόγω διπλώματα, εφόσον ο κάτοχος της αδείας δύναται να καταγγείλει ελεύθερα τη σύμβαση αυτή τηρώντας εύλογη προθεσμία.

(1) ΕΕ C 73 της 2.3.2015.

12.9.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 335/8

Απόφαση του Δικαστηρίου (τμήμα μείζονος συνθέσεως) της 5ης Ιουλίου 2016 [αίτηση του Sofiyski gradski sad (Βουλγαρία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Ποινική δίκη κατά Atanas Ognyanov

(Υπόθεση C-614/14) (1)

((Προδικαστική παραπομπή - Άρθρο 267 ΣΛΕΕ - Άρθρο 94 του Κανονισμού Διαδικασίας του Δικαστηρίου - Περιεχόμενο της αιτήσεως προδικαστικής αποφάσεως - Εθνικός κανόνας ο οποίος προβλέπει την εξαίρεση των δικαστών που απαρτίζουν το εθνικό δικαστήριο, λόγω του ότι διατύπωσαν προσωρινή κρίση στην αίτηση προδικαστικής αποφάσεως, διαπιστώνοντας το πραγματικό και νομικό πλαίσιο - Χάρτης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Άρθρο 47, δεύτερο εδάφιο, και άρθρο 48, παράγραφος 1))

(2016/C 335/10)

Γλώσσα διαδικασίας: η βουλγαρική

Αιτούν δικαστήριο

Sofiyski gradski sad

Ποινική δίκη ενώπιον του αιτούντος δικαστηρίου κατά

Atanas Ognyanov

παρισταμένης της: Sofiyska gradska prokuratura

Διατακτικό

Τα άρθρα 267 ΣΛΕΕ και 94 του Κανονισμού Διαδικασίας του Δικαστηρίου, ερμηνευόμενα υπό το πρίσμα του άρθρου 47, δεύτερο εδάφιο, και του άρθρου 48, παράγραφος 1, του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχουν την έννοια ότι αντιτίθενται σε εθνικό κανόνα ο οποίος ερμηνεύεται υπό την έννοια ότι υποχρεώνει τους δικαστές που απαρτίζουν το αιτούν δικαστήριο να αυτοεξαιρεθούν στην υπόθεση που εκκρεμεί ενώπιόν τους, για τον λόγο ότι εξέθεσαν, στην αίτηση προδικαστικής αποφάσεως, το πραγματικό και νομικό πλαίσιο της υποθέσεως αυτής.

Το δίκαιο της Ένωσης, ιδίως δε το άρθρο 267 ΣΛΕΕ, έχει την έννοια ότι δεν επιβάλλει ούτε απαγορεύει την εκ μέρους του αιτούντος δικαστηρίου, μετά την προδικαστικώς εκδοθείσα απόφαση, εκ νέου ακρόαση των διαδίκων και διεξαγωγή νέων αποδείξεων, οι οποίες θα μπορούσαν να καταλήξουν στην τροποποίηση των πραγματικών και νομικών διαπιστώσεων στις οποίες το δικαστήριο αυτό προέβη στο πλαίσιο της αιτήσεως προδικαστικής αποφάσεως, υπό την προϋπόθεση ότι το δικαστήριο αυτό διασφαλίζει την πλήρη αποτελεσματικότητα της εκ μέρους του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης ερμηνείας του δικαίου της Ένωσης.

3)	Το δίκαιο της Ένωσης έχει την έννοια ότι αντιτίθεται στην εκ μέρους εθνικού δικαστηρίου εφαρμογή εθνικού κανόνα, όπως ο επίμαχος στην κύρια δίκη, ο οποίος κρίνεται αντίθετος προς το δίκαιο της Ένωσης.

(1) ΕΕ C 96 της 23.3.2015.

12.9.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 335/9

Απόφαση του Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα) της 14ης Ιουλίου 2016 [αίτηση του Raad van State (Βέλγιο) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — TNS Dimarso NV κατά Vlaams Gewest

(Υπόθεση C-6/15) (1)

((Προδικαστική παραπομπή - Δημόσιες συμβάσεις υπηρεσιών - Οδηγία 2004/18/ΕΚ - Άρθρο 53, παράγραφος 2 - Κριτήρια αναθέσεως - Πλέον συμφέρουσα από οικονομικής απόψεως προσφορά - Μέθοδος αξιολογήσεως - Κανόνες σχετικοί με τη στάθμιση - Υποχρέωση της αναθέτουσας αρχής να προσδιορίσει στα τεύχη του διαγωνισμού τη στάθμιση των κριτηρίων αναθέσεως - Περιεχόμενο της σχετικής υποχρεώσεως))

(2016/C 335/11)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Raad van State

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

TNS Dimarso NV

κατά

Vlaams Gewest

Διατακτικό

Το άρθρο 53, παράγραφος 2, της οδηγίας 2004/18/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 31ης Μαρτίου 2004, περί συντονισμού των διαδικασιών σύναψης δημόσιων συμβάσεων έργων, προμηθειών και υπηρεσιών, ερμηνευόμενο υπό το πρίσμα της αρχής της ίσης μεταχειρίσεως και της απορρέουσας εξ αυτής υποχρεώσεως διαφάνειας, έχει την έννοια ότι, σε περίπτωση που η ανάθεση δημόσιας συμβάσεως υπηρεσιών γίνεται με βάση το κριτήριο της προσφοράς που κατά την κρίση της αναθέτουσας αρχής είναι η πλέον συμφέρουσα από οικονομικής απόψεως, η αναθέτουσα αρχή δεν υποχρεούται να γνωστοποιεί στους δυνητικούς διαγωνιζομένους, με την προκήρυξη του διαγωνισμού ή με τη συγγραφή υποχρεώσεων που αφορούν την επίμαχη σύμβαση, τη μέθοδο αξιολογήσεως που αυτή θα εφαρμόσει προκειμένου να προβεί στην αξιολόγηση και στην ακριβή κατάταξη των προσφορών. Εντούτοις, η εν λόγω μέθοδος δεν πρέπει να έχει ως αποτέλεσμα τη μεταβολή των κριτηρίων αναθέσεως και της σχετικής σταθμίσεώς τους.

(1) ΕΕ C 118 της 13.4.2015.

12.9.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 335/10

Απόφαση του Δικαστηρίου (πέμπτο τμήμα) της 13ης Ιουλίου 2016 [αίτηση του Supremo Tribunal Administrativo (Πορτογαλία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Brisal — Auto Estradas do Litoral SA, KBC Finance Ireland κατά Fazenda Pública

(Υπόθεση C-18/15) (1)

((Προδικαστική παραπομπή - Άρθρο 56 ΣΛΕΕ - Ελεύθερη παροχή υπηρεσιών - Περιορισμοί - Φορολογική νομοθεσία - Φορολόγηση των εισπραττόμενων τόκων - Διαφορετική μεταχείριση μεταξύ των ημεδαπών και των αλλοδαπών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων))

(2016/C 335/12)

Γλώσσα διαδικασίας: η πορτογαλική

Αιτούν δικαστήριο

Supremo Tribunal Administrativo

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Brisal — Auto Estradas do Litoral SA, KBC Finance Ireland

κατά

Fazenda Pública

Διατακτικό

Το άρθρο 49 ΕΚ δεν αντιτίθεται σε εθνική νομοθεσία κατά την οποία στην αμοιβή των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων που δεν είναι εγκατεστημένα στο κράτος μέλος εντός του οποίου παρέχονται οι υπηρεσίες εφαρμόζεται διαδικασία παρακρατήσεως του φόρου στην πηγή, ενώ η αμοιβή που καταβάλλεται στα εγκατεστημένα στο ως άνω κράτος μέλος χρηματοπιστωτικά ιδρύματα δεν υπόκειται σε τέτοια παρακράτηση, υπό την προϋπόθεση ότι η εφαρμογή της παρακρατήσεως στην πηγή στα αλλοδαπά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα δικαιολογείται από επιτακτικό λόγο γενικού συμφέροντος και δεν βαίνει πέραν του αναγκαίου για την επίτευξη του επιδιωκόμενου σκοπού μέτρου.

Το άρθρο 49 ΕΚ αντιτίθεται σε εθνική νομοθεσία όπως η επίμαχη στη διαφορά της κύριας δίκης, η οποία, κατά γενικό κανόνα, φορολογεί τα αλλοδαπά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα για τα εισοδήματα από τόκους τα οποία πραγματοποίησαν εντός του οικείου κράτους μέλους χωρίς να τους παρέχει τη δυνατότητα να εκπέσουν τις λειτουργικές δαπάνες που συνδέονται άμεσα με την επίμαχη δραστηριότητα, ενώ τέτοια δυνατότητα αναγνωρίζεται στα ημεδαπά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα.

Στο εθνικό δικαστήριο εναπόκειται να εκτιμήσει, βάσει του εθνικού του δικαίου, ποιες λειτουργικές δαπάνες μπορούν να θεωρηθούν ως άμεσα συνδεόμενες με την επίμαχη δραστηριότητα.

(1) ΕΕ C 118 της 13.4.2015.

12.9.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 335/10

Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 14ης Ιουλίου 2016 [αίτηση του Landgericht München I (Γερμανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Verband Sozialer Wettbewerb eV κατά Innova Vital GmbH

(Υπόθεση C-19/15) (1)

([Προδικαστική παραπομπή - Προστασία των καταναλωτών - Κανονισμός (EK) 1924/2006 - Ισχυρισμοί διατροφής και υγείας οι οποίοι διατυπώνονται για τα τρόφιμα - Άρθρο 1, παράγραφος 2 - Πεδίο εφαρμογής - Τρόφιμα προοριζόμενα να διατεθούν ως έχουν στον τελικό καταναλωτή - Ισχυρισμοί οι οποίοι περιέχονται σε εμπορική ανακοίνωση απευθυνόμενη αποκλειστικώς σε επαγγελματίες του κλάδου της υγείας])

(2016/C 335/13)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Landgericht München I

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Verband Sozialer Wettbewerb eV

κατά

Innova Vital GmbH

Διατακτικό

Το άρθρο 1, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΚ) 1924/2006 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 20ής Δεκεμβρίου 2006, σχετικά με τους ισχυρισμούς διατροφής και υγείας που διατυπώνονται στα τρόφιμα, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό (ΕΕ) 1047/2012 της Επιτροπής, της 9ης Φεβρουαρίου 2010, έχει την έννοια ότι εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του εν λόγω κανονισμού οι ισχυρισμοί διατροφής και υγείας που διατυπώνονται σε εμπορική ανακοίνωση η οποία αφορά τρόφιμο προοριζόμενο να διατεθεί ως έχει στον τελικό καταναλωτή, στην περίπτωση που η εμπορική ανακοίνωση δεν απευθύνεται στον τελικό καταναλωτή, αλλά αποκλειστικώς σε επαγγελματίες του κλάδου της υγείας.

(1) ΕΕ C 127 της 20.4.2015.

12.9.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 335/11

Απόφαση του Δικαστηρίου (πέμπτο τμήμα) της 7ης Ιουλίου 2016 [αίτηση του Tribunal Central Administrativo Sul (Πορτογαλία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Ambisig — Ambiente e Sistemas de Informação Geográfica SA κατά AICP — Associação de Industriais do Concelho de Pombal

(Υπόθεση C-46/15) (1)

((Προδικαστική παραπομπή - Δημόσιες συμβάσεις - Οδηγία 2004/18/ΕΚ - Άρθρο 48, παράγραφος 2, στοιχείο αʹ, σημείο ii, δεύτερη περίπτωση - Τεχνικές ικανότητες των οικονομικών φορέων - Άμεσο αποτέλεσμα - Αποδεικτικά μέσα - Σχέση προτεραιότητας μεταξύ της βεβαιώσεως ιδιώτη αγοραστή και προσωπικής δηλώσεως του διαγωνιζόμενου - Αρχή της αναλογικότητας - Απαγόρευση ουσιωδών τροποποιήσεων των σχετικών με τα προβλεπόμενα αποδεικτικά μέσα απαιτήσεων))

(2016/C 335/14)

Γλώσσα διαδικασίας: η πορτογαλική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunal Central Administrativo Sul

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ambisig — Ambiente e Sistemas de Informação Geográfica SA

κατά

AICP — Associação de Industriais do Concelho de Pombal

παρισταμένης της: Índice — ICT & Management Lda

Διατακτικό

Το άρθρο 48, παράγραφος 2, στοιχείο αʹ, σημείο ii, δεύτερη περίπτωση, της οδηγίας 2004/18/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 31ης Μαρτίου 2004, περί συντονισμού των διαδικασιών σύναψης δημόσιων συμβάσεων έργων, προμηθειών και υπηρεσιών, έχει την έννοια ότι πληροί τις προϋποθέσεις ώστε να παρέχει στους ιδιώτες, ελλείψει μεταφοράς του στο εσωτερικό δίκαιο, δικαιώματα που δύνανται αυτοί να προβάλουν ενώπιον των εθνικών δικαστηρίων κατά αναθέτουσας αρχής, εφόσον η τελευταία είναι δημόσιος φορέας ή οργανισμός που είναι επιφορτισμένος, δυνάμει πράξεως της δημοσίας αρχής, με την παροχή υπηρεσίας δημόσιου συμφέροντος υπό τον έλεγχο της αρχής αυτής και διαθέτει, προς τούτο, εξαιρετικές εξουσίες σε σχέση με τους κανόνες που εφαρμόζονται στις σχέσεις μεταξύ ιδιωτών.

Το άρθρο 48, παράγραφος 2, στοιχείο αʹ, σημείο ii, δεύτερη περίπτωση, της οδηγίας 2004/18 έχει την έννοια ότι δεν αντιτίθεται στην εφαρμογή όρων που έχει προβλέψει η αναθέτουσα αρχή, όπως είναι οι επίμαχοι στην υπόθεση της κύριας δίκης, κατά τους οποίους οι οικονομικοί φορείς δεν επιτρέπεται να αποδείξουν τις τεχνικές τους ικανότητες με δική τους δήλωση, εκτός αν αποδείξουν ότι βρίσκονται στην αδυναμία ή σε σοβαρή δυσχέρεια να αποκτήσουν βεβαίωση από ιδιώτη αγοραστή.

Το άρθρο 48, παράγραφος 2, στοιχείο αʹ, σημείο ii, δεύτερη περίπτωση, της οδηγίας 2004/18 έχει την έννοια ότι αντιτίθεται στην εφαρμογή όρου, όπως ο επίμαχος στην υπόθεση της κύριας δίκης, τον οποίο έχει προβλέψει η αναθέτουσα αρχή και κατά τον οποίο η βεβαίωση του ιδιώτη αγοραστή πρέπει, επί ποινή αποκλεισμού της υποψηφιότητας του μετέχοντος στον διαγωνισμό, να φέρει βεβαίωση του γνησίου της υπογραφής από συμβολαιογράφο, δικηγόρο ή άλλη αρμόδια αρχή.

(1) ΕΕ C 146 της 4.5.2015.

12.9.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 335/12

Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 7ης Ιουλίου 2016 [αίτηση του Sąd Najwyższy (Πολωνία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Emmanuel Lebek κατά Janusz Domino

(Υπόθεση C-70/15) (1)

([Δικαστική συνεργασία σε αστικές υποθέσεις - Κανονισμός (ΕΚ) 44/2001 - Άρθρο 34, σημείο 2 - Ερημοδικία του εναγομένου - Αναγνώριση και εκτέλεση των αποφάσεων - Λόγοι αρνήσεως - Μη έγκαιρη επίδοση ή κοινοποίηση του εισαγωγικού της δίκης εγγράφου στον ερημοδικήσαντα εναγόμενο - Έννοια του «ενδίκου μέσου» - Αίτηση απαλλαγής από τα αποτελέσματα της παρόδου της προθεσμίας ασκήσεως ενδίκου μέσου - Κανονισμός (ΕΚ) 1393/2007 - Άρθρο 19, παράγραφος 4 - Επίδοση και κοινοποίηση δικαστικών και εξωδίκων πράξεων - Προθεσμία εντός της οποίας είναι παραδεκτή η υποβολή της αιτήσεως απαλλαγής από τα αποτελέσματα της παρόδου της προθεσμίας ασκήσεως ενδίκου μέσου])

(2016/C 335/15)

Γλώσσα διαδικασίας: η πολωνική

Αιτούν δικαστήριο

Sąd Najwyższy

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Emmanuel Lebek

κατά

Janusz Domino

Διατακτικό

Ο διαλαμβανόμενος στο άρθρο 34, σημείο 2, του κανονισμού (ΕΚ) 44/2001 του Συμβουλίου, της 22ας Δεκεμβρίου 2000, για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις, όρος «[ένδικο μέσο]» πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι εμπερικλείει και την αίτηση απαλλαγής από τα αποτελέσματα της παρόδου της προθεσμίας ασκήσεως τακτικού ενδίκου μέσου.

Το άρθρο 19, παράγραφος 4, τελευταίο εδάφιο, του κανονισμού (ΕΚ) 1393/2007 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 13ης Νοεμβρίου 2007, περί επιδόσεως και κοινοποιήσεως στα κράτη μέλη δικαστικών και εξωδίκων πράξεων σε αστικές ή εμπορικές υποθέσεις («επίδοση ή κοινοποίηση πράξεων»), και κατάργησης του κανονισμού (ΕΚ) 1348/2000 του Συμβουλίου, πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι αποκλείει την εφαρμογή των διατάξεων του εθνικού δικαίου οι οποίες αφορούν το καθεστώς των αιτήσεων για απαλλαγή από τα αποτελέσματα της παρόδου της προθεσμίας ασκήσεως ενδίκου μέσου, εφόσον έχει λήξει η προθεσμία για την παραδεκτή υποβολή τέτοιων αιτήσεων, η οποία καθορίζεται ειδικότερα στην κατά την εν λόγω διάταξη γνωστοποίηση κράτους μέλους.

(1) ΕΕ C 171 της 26.5.2015.

12.9.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 335/13

Απόφαση του Δικαστηρίου (ένατο τμήμα) της 14ης Ιουλίου 2016 [αίτηση του Hoge Raad der Nederlanden (Κάτω Χώρες) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Sprengen/Pakweg Douane BV κατά Staatssecretaris van Financiën

(Υπόθεση C-97/15) (1)

((Προδικαστική παραπομπή - Κοινό Δασμολόγιο - Συνδυασμένη Ονοματολογία - Κλάσεις 8471 και 8521 - Επεξηγηματικές σημειώσεις - Συμφωνία για το εμπόριο προϊόντων της τεχνολογίας πληροφοριών - «Screenplays»))

(2016/C 335/16)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Hoge Raad der Nederlanden

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Sprengen/Pakweg Douane BV

κατά

Staatssecretaris van Financiën

Διατακτικό

Η Συνδυασμένη Ονοματολογία, η οποία περιέχεται στο παράρτημα I του κανονισμού (ΕΟΚ) 2658/87 του Συμβουλίου, της 23ης Ιουλίου 1987, για τη δασμολογική και στατιστική ονοματολογία και το κοινό δασμολόγιο, όπως τροποποιήθηκε διαδοχικά από τον κανονισμό (ΕΚ) 1549/2006 της Επιτροπής, της 17ης Οκτωβρίου 2006, και τον κανονισμό (ΕΚ) 1214/2007 της Επιτροπής, της 20ής Σεπτεμβρίου 2007, έχει την έννοια ότι συσκευές, όπως τα επίμαχα στη διαφορά της κύριας δίκης screenplays, οι οποίες εκτελούν τις λειτουργίες, αφενός, της αποθηκεύσεως πολυμεσικών αρχείων και, αφετέρου, της αναπαραγωγής τους σε τηλεοπτικό δέκτη ή σε μόνιτορ για βίντεο εμπίπτουν στην κλάση 8521 της ονοματολογίας αυτής.

(1) ΕΕ C 171 της 26.5.2015.

12.9.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 335/13

Απόφαση του Δικαστηρίου (πέμπτο τμήμα) της 7ης Ιουλίου 2016 [αίτηση του Upravno sodišče Republike Slovenije (Σλοβενία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Občina Gorje κατά Republika Slovenija

(Υπόθεση C-111/15) (1)

([Προδικαστική παραπομπή - Κοινή γεωργική πολιτική - Κανονισμός (ΕΚ) 1698/2005 - Κανονισμός (ΕΚ) 65/2011 - Χρηματοδότηση από το ΕΓΤΑΑ - στήριξη της αγροτικής αναπτύξεως - Κανόνες επιλεξιμότητας δράσεων και δαπανών - Χρονική προϋπόθεση - Πλήρης αποκλεισμός - Μείωση της ενισχύσεως])

(2016/C 335/17)

Γλώσσα διαδικασίας: η σλοβενική

Αιτούν δικαστήριο

Upravno sodišče Republike Slovenije

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Občina Gorje

κατά

Republika Slovenija

Διατακτικό

Το άρθρο 71 του κανονισμού (EK) 1698/2005 του Συμβουλίου, της 20ής Σεπτεμβρίου 2005, για τη στήριξη της αγροτικής ανάπτυξης από το Ευρωπαϊκό Γεωργικό Ταμείο Αγροτικής Ανάπτυξης (ΕΓΤΑΑ), έχει την έννοια ότι δεν αντιτίθεται σε εθνική ρύθμιση, όπως αυτή της κύριας δίκης, δυνάμει της οποίας είναι επιλέξιμες για τη συμμετοχή του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Αγροτικής Ανάπτυξης (ΕΓΤΑΑ) στη συγχρηματοδότηση πράξεως που έχει εγκριθεί από τη διαχειριστική αρχή προγράμματος αγροτικής αναπτύξεως ή υπό την ευθύνη της μόνον οι δαπάνες που πραγματοποιούνται μετά την έκδοση της αποφάσεως περί χορηγήσεως μιας τέτοιας ενισχύσεως.

Το άρθρο 71, παράγραφος 3, του κανονισμού 1698/2005 σε συνδυασμό με το άρθρο 30 του κανονισμού 65/2011, έχει την έννοια ότι αντιτίθεται σε εθνική ρύθμιση, όπως η επίμαχη στην κύρια δίκη, η οποία προβλέπει την απόρριψη στο σύνολό της αιτήσεως πληρωμής αφορώσας πράξη εγκριθείσα στο πλαίσιο συγχρηματοδοτήσεως από το ΕΓΤΑΑ όταν ορισμένες από τις σχετικές με την εν λόγω πράξη δαπάνες έχουν πραγματοποιηθεί πριν από την έκδοση της αποφάσεως περί χορηγήσεως μιας τέτοιας ενισχύσεως, εφόσον ο δικαιούχος της ενισχύσεως δεν έχει προβεί εκ προθέσεως σε ψευδή δήλωση στο πλαίσιο της αιτήσεως πληρωμής.

(1) ΕΕ C 245 της 27.7.2015.

12.9.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 335/14

Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 30ής Ιουνίου 2016 [αίτηση του Court of Appeal (England & Wales) (Civil Division) (Ηνωμένο Βασίλειο) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Secretary of State for the Home Department κατά NA

(Υπόθεση C-115/15) (1)

((Προδικαστική παραπομπή - Άρθρα 20 και 21 ΣΛΕΕ - Οδηγία 2004/38/ΕΚ - Άρθρο 13, παράγραφος 2, πρώτο εδάφιο, στοιχείο γʹ - Κανονισμός (ΕΟΚ) 1612/68 - Άρθρο 12 - Δικαίωμα διαμονής των μελών της οικογένειας πολίτη της Ένωσης - Γάμος μεταξύ πολίτη της Ένωσης και υπηκόου τρίτου κράτους - Πράξεις ενδοοικογενειακής βίας - Διαζύγιο εκδοθέν κατόπιν της αναχωρήσεως του πολίτη της Ένωσης - Διατήρηση του δικαιώματος διαμονής υπηκόου τρίτου κράτους έχοντος την επιμέλεια των τέκνων που απέκτησε με τον εν λόγω πολίτη της Ένωσης και τα οποία έχουν επίσης την ιδιότητα του πολίτη της Ένωσης))

(2016/C 335/18)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Αιτούν δικαστήριο

Court of Appeal (England & Wales) (Civil Division)

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Secretary of State for the Home Department

κατά

παρισταμένου του: Aire Centre

Διατακτικό

Το άρθρο 13, παράγραφος 2, πρώτο εδάφιο, στοιχείο γʹ, της οδηγίας 2004/38/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 29ης Απριλίου 2004, σχετικά με το δικαίωμα των πολιτών της Ένωσης και των μελών των οικογενειών τους να κυκλοφορούν και να διαμένουν ελεύθερα στην επικράτεια των κρατών μελών, για την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΟΚ) 1612/68 και την κατάργηση των οδηγιών 64/221/ΕΟΚ, 68/360/ΕΟΚ, 72/194/ΕΟΚ, 73/148/ΕΟΚ, 75/34/ΕΟΚ, 75/35/ΕΟΚ, 90/364/ΕΟΚ, 90/365/ΕΟΚ και 93/96/ΕΟΚ, έχει την έννοια ότι υπήκοος τρίτου κράτους ο οποίος έχει διαζευχθεί πολίτη της Ένωσης και ο οποίος υπήρξε, κατά τη διάρκεια του γάμου, θύμα πράξεων ενδοοικογενειακής βίας εκ μέρους του δευτέρου δεν μπορεί να διατηρήσει το δικαίωμά του διαμονής στο κράτος μέλος υποδοχής, βάσει της διατάξεως αυτής, σε περίπτωση κατά την οποία η δικαστική διαδικασία για την έκδοση διαζυγίου κινήθηκε κατόπιν της αναχωρήσεως του συζύγου ο οποίος είναι πολίτης της Ένωσης από αυτό το κράτος μέλος.

Το άρθρο 12 του κανονισμού (ΕΟΚ) 1612/68 του Συμβουλίου, της 15ης Οκτωβρίου 1968, περί της ελεύθερης κυκλοφορίας των εργαζομένων στο εσωτερικό της Κοινότητος, έχει την έννοια ότι τέκνο και ο γονέας υπήκοος τρίτου κράτους ο οποίος ασκεί αποκλειστικώς την επιμέλεια του τέκνου αυτού απολαύουν δικαιώματος διαμονής στο κράτος μέλος υποδοχής, βάσει της διατάξεως αυτής, σε περίπτωση κατά την οποία, όπως και στην επίμαχη της υποθέσεως της κύριας δίκης, ο έτερος γονέας είναι πολίτης της Ένωσης και εργάσθηκε σε αυτό το κράτος μέλος, πλην όμως έπαυσε να διαμένει σε αυτό πριν από την έναρξη της σχολικής εκπαιδεύσεως του τέκνου στο εν λόγω κράτος.

Το άρθρο 20 ΣΛΕΕ έχει την έννοια ότι βάσει αυτού δεν παρέχεται δικαίωμα διαμονής εντός του κράτους μέλους υποδοχής ούτε σε ανήλικο πολίτη της Ένωσης που διαμένει από της γεννήσεώς του στο κράτος μέλος αυτό του οποίου δεν έχει την ιθαγένεια ούτε στον γονέα, υπήκοο τρίτου κράτους, που ασκεί αποκλειστικώς την επιμέλεια του εν λόγω ανηλίκου, σε περίπτωση κατά την οποία οι ενδιαφερόμενοι αυτοί απολαύουν δικαιώματος διαμονής στο εν λόγω κράτος μέλος βάσει διατάξεως του παράγωγου δικαίου της Ένωσης.

Το άρθρο 21 ΣΛΕΕ έχει την έννοια ότι βάσει αυτού παρέχεται στον εν λόγω ανήλικο πολίτη της Ένωσης δικαίωμα διαμονής στο κράτος μέλος υποδοχής, εφόσον πληροί τις προϋποθέσεις του άρθρου 7, παράγραφος 1, της οδηγίας 2004/38, στοιχείο του οποίου η διακρίβωση απόκειται στο αιτούν δικαστήριο. Εφόσον τούτο συμβαίνει, η ιδία αυτή διάταξη επιτρέπει στον γονέα που ασκεί πράγματι την επιμέλεια του πολίτη αυτού της Ένωσης να διαμένει με τον εν λόγω πολίτη εντός του κράτους μέλους υποδοχής.

(1) ΕΕ C 171 της 26.5.2015.

12.9.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 335/15

Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 30ής Ιουνίου 2016 [αίτηση του Bundesfinanzhof (Γερμανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Max-Heinz Feilen κατά Finanzamt Fulda

(Υπόθεση C-123/15) (1)

((Προδικαστική παραπομπή - Φορολογία - Ελεύθερη κυκλοφορία των κεφαλαίων - Φορολογία κληρονομιών - Ρύθμιση κράτους μέλους για τη μείωση του φόρου κληρονομίας που επιβάλλεται σε κληρονομίες στις οποίες περιλαμβάνονται περιουσιακά στοιχεία που έχουν ήδη αποτελέσει αντικείμενο κληρονομικής διαδοχής για την οποία εισπράχθηκε φόρος κληρονομίας στο κράτος μέλος αυτό - Περιορισμός - Δικαιολογητικός λόγος - Συνοχή του φορολογικού συστήματος))

(2016/C 335/19)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Bundesfinanzhof

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Max-Heinz Feilen

κατά

Finanzamt Fulda

Διατακτικό

Το άρθρο 63, παράγραφος 1, και το άρθρο 65 ΣΛΕΕ δεν αντιτίθενται σε ρύθμιση κράτους μέλους, όπως η επίμαχη στην υπόθεση της κύριας δίκης, κατά την οποία, σε περίπτωση αποκτήσεως κληρονομίας από πρόσωπα που εμπίπτουν σε ορισμένη φορολογική κατηγορία, χορηγείται μείωση του φόρου κληρονομίας όταν στην κληρονομία περιλαμβάνονται περιουσιακά στοιχεία τα οποία, εντός της δεκαετίας που προηγείται της αποκτήσεως, έχουν ήδη αποτελέσει αντικείμενο κληρονομικής διαδοχής για την οποία καταβλήθηκε φόρος κληρονομίας στο κράτος μέλος αυτό.

(1) ΕΕ C 213 της 29.6.2015.

12.9.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 335/16

Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 30ής Ιουνίου 2016 [αίτηση του Sächsisches Oberverwaltungsgericht (Γερμανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Lidl GmbH & Co. KG κατά Freistaat Sachsen

(Υπόθεση C-134/15) (1)

([Προδικαστική παραπομπή - Κανονισμός (ΕΚ) 543/2008 - Γεωργία - Κοινή οργάνωση των αγορών - Κανόνες εμπορίας - Νωπό, προσυσκευασμένο κρέας πουλερικών - Υποχρέωση αναγραφής στην προσυσκευασία ή σε ετικέτα αναπόσπαστα συνδεδεμένη με αυτή της συνολικής τιμής και της τιμής ανά μονάδα βάρους - Χάρτης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Άρθρο 16 - Επιχειρηματική ελευθερία - Αναλογικότητα - Άρθρο 40, παράγραφος 2, δεύτερο εδάφιο, ΣΛΕΕ - Απαγόρευση των διακρίσεων])

(2016/C 335/20)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Sächsisches Oberverwaltungsgericht

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Lidl GmbH & Co. KG

κατά

Freistaat Sachsen

Διατακτικό

Από την εξέταση του πρώτου προδικαστικού ερωτήματος δεν προέκυψε κανένα στοιχείο δυνάμενο να θίξει το κύρος του άρθρου 5, παράγραφος 4, στοιχείο βʹ, του κανονισμού (ΕΚ) 543/2008 της Επιτροπής, της 16ης Ιουνίου 2008, για τον καθορισμό λεπτομερών κανόνων εφαρμογής του κανονισμού (ΕΚ) 1234/2007 του Συμβουλίου σχετικά με τους κανόνες εμπορίας για το κρέας πουλερικών, υπό το πρίσμα της επιχειρηματικής ελευθερίας που προβλέπει το άρθρο 16 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

2)	Από την εξέταση του δευτέρου προδικαστικού ερωτήματος δεν προέκυψε κανένα στοιχείο δυνάμενο να θίξει το κύρος του άρθρου 5, παράγραφος 4, στοιχείο βʹ, του κανονισμού 543/2008 υπό το πρίσμα της προβλεπόμενης στο άρθρο 40, παράγραφος 2, δεύτερο εδάφιο, ΣΛΕΕ αρχής της απαγορεύσεως των διακρίσεων.

(1) ΕΕ C 205 της 22.6.2015.

12.9.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 335/16

Απόφαση του Δικαστηρίου (έκτο τμήμα) της 30ής Ιουνίου 2016 [αίτηση του Tribunal de première instance de Liège (Βέλγιο) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Guy Riskin, Geneviève Timmermans κατά Βελγικού Δημοσίου

(Υπόθεση C-176/15) (1)

((Προδικαστική παραπομπή - Ελεύθερη κυκλοφορία των κεφαλαίων - Άρθρα 63 και 65 ΣΛΕΕ - Άρθρο 4 ΣΕΕ - Άμεση φορολογία - Φορολόγηση των μερισμάτων - Διμερής σύμβαση για την αποφυγή της διπλής φορολογίας - Τρίτο κράτος - Πεδίο εφαρμογής))

(2016/C 335/21)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunal de première instance de Liège

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Guy Riskin, Geneviève Timmermans

κατά

Βελγικού Δημοσίου

Διατακτικό

Τα άρθρα 63 και 65 ΣΛΕΕ, σε συνδυασμό με το άρθρο 4 ΣΕΕ, έχουν την έννοια ότι δεν αντιβαίνει σε αυτά η μη επέκταση από κράτος μέλος, σε μια περίπτωση όπως αυτή της υποθέσεως της κύριας δίκης, της προνομιακής μεταχειρίσεως που επιφυλάσσεται σε εταίρο κάτοικο ημεδαπής, βάσει διμερούς συμβάσεως για την αποφυγή της διπλής φορολογίας την οποία έχει συνάψει το ως άνω κράτος μέλος με τρίτο κράτος, και η οποία συνίσταται στο ότι ο φόρος που έχει παρακρατηθεί στην πηγή από το τρίτο κράτος συμψηφίζεται απεριορίστως με τον φόρο που οφείλεται στο εν λόγω κράτος μέλος της κατοικίας του εταίρου, σε εταίρο κάτοικο ημεδαπής ο οποίος λαμβάνει μερίσματα προερχόμενα από κράτος μέλος με το οποίο το ως άνω κράτος μέλος της κατοικίας έχει συνάψει διμερή σύμβαση για την αποφυγή της διπλής φορολογίας, δυνάμει της οποίας ο συμψηφισμός αυτός εξαρτάται από την τήρηση πρόσθετων προϋποθέσεων του εθνικού δικαίου.

(1) ΕΕ C 221 της 6.7.2015.

12.9.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 335/17

Απόφαση του Δικαστηρίου (δέκατο τμήμα) της 30ής Ιουνίου 2016 [αίτηση του Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia (Πολωνία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Alicja Sobczyszyn κατά Szkoła Podstawowa w Rzeplinie

(Υπόθεση C-178/15) (1)

(«Προδικαστική παραπομπή - Οργάνωση του χρόνου εργασίας - Οδηγία 2003/88/ΕΚ - Δικαίωμα ετήσιας άδειας μετ’ αποδοχών - Διδακτικό προσωπικό - Ειδική αναρρωτική άδεια - Ετήσια άδεια η οποία συμπίπτει με ειδική αναρρωτική άδεια - Δικαίωμα λήψεως της ετήσιας άδειας σε άλλη περίοδο»)

(2016/C 335/22)

Γλώσσα διαδικασίας: η πολωνική

Αιτούν δικαστήριο

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Alicja Sobczyszyn

κατά

Szkoła Podstawowa w Rzeplinie

Διατακτικό

Το άρθρο 7, παράγραφος 1, της οδηγίας 2003/88/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 4ης Νοεμβρίου 2003, σχετικά με ορισμένα στοιχεία της οργάνωσης του χρόνου εργασίας, έχει την έννοια ότι αντιτίθεται σε εθνική διάταξη ή πρακτική, όπως η επίμαχη στην υπόθεση της κύριας δίκης, βάσει της οποίας εργαζόμενος ευρισκόμενος σε αναρρωτική άδεια που του χορηγήθηκε δυνάμει του εθνικού δικαίου κατά τη διάρκεια της περιόδου ετήσιας άδειας, η οποία είναι προκαθορισμένη στον προγραμματισμό αδειών της επιχειρήσεως όπου αυτός εργάζεται, ενδέχεται να μη δύναται, κατόπιν της λήξεως της ειδικής αναρρωτικής άδειας, να λάβει την ετήσια άδειά του σε μεταγενέστερο χρόνο, υπό την προϋπόθεση ότι ο σκοπός του δικαιώματος ειδικής αναρρωτικής άδειας διαφέρει από τον σκοπό του δικαιώματος ετήσιας άδειας, στοιχείο που απόκειται στον εθνικό δικαστή να εξακριβώσει.

(1) ΕΕ C 245 της 27.7.2015.

12.9.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 335/18

Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 13ης Ιουλίου 2016 [αίτηση του Verwaltungsgericht Düsseldorf (Γερμανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Joachim Pöpperl κατά Land Nordrhein-Westfalen

(Υπόθεση C-187/15) (1)

((Προδικαστική παραπομπή - Άρθρο 45 ΣΛΕΕ - Ελεύθερη κυκλοφορία των εργαζομένων - Δημόσιος υπάλληλος κράτους μέλους ο οποίος εγκατέλειψε τη δημόσια διοίκηση προκειμένου να αναλάβει απασχόληση σε άλλο κράτος μέλος - Εθνική κανονιστική ρύθμιση η οποία προβλέπει, στην περίπτωση αυτή, την απώλεια των δικαιωμάτων συντάξεως γήρατος που αποκτήθηκαν στη δημόσια διοίκηση και την αναδρομική υπαγωγή στο γενικό σύστημα ασφαλίσεως γήρατος))

(2016/C 335/23)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Verwaltungsgericht Düsseldorf

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Joachim Pöpperl

κατά

Land Nordrhein-Westfalen

Διατακτικό

Το άρθρο 45 ΣΛΕΕ έχει την έννοια ότι αντιτίθεται σε εθνική κανονιστική ρύθμιση όπως η επίμαχη στην κύρια δίκη, κατά την οποία πρόσωπο το οποίο έχει την ιδιότητα του δημοσίου υπαλλήλου εντός κράτους μέλους και το οποίο παραιτείται οικειοθελώς των καθηκόντων του, προκειμένου να αναλάβει απασχόληση εντός άλλου κράτους μέλους, χάνει τα δικαιώματά του συντάξεως γήρατος στο πλαίσιο του συστήματος συντάξεως γήρατος των δημοσίων υπαλλήλων και υπάγεται αναδρομικώς στο γενικό σύστημα ασφαλίσεως γήρατος, το οποίο παρέχει δικαίωμα συντάξεως γήρατος χαμηλότερης από εκείνην που θα απέρρεε από τα δικαιώματα αυτά.

Το άρθρο 45 ΣΛΕΕ έχει την έννοια ότι εναπόκειται στο εθνικό δικαστήριο να διασφαλίσει την πλήρη αποτελεσματικότητα του άρθρου αυτού και να παράσχει στους εργαζομένους, σε περίπτωση όπως η επίμαχη στην κύρια δίκη, δικαιώματα συντάξεως γήρατος παρεμφερή προς τα δικαιώματα των δημοσίων υπαλλήλων οι οποίοι διατηρούν τα δικαιώματα συντάξεως γήρατος που αντιστοιχούν, παρά την αλλαγή εργοδότη δημοσίου δικαίου, στα συντάξιμα έτη που έχουν συμπληρώσει, ερμηνεύοντας το εσωτερικό δίκαιο σύμφωνα με το εν λόγω άρθρο ή, αν η ερμηνεία αυτή δεν είναι δυνατή, αφήνοντας ανεφάρμοστη κάθε αντίθετη διάταξη του εσωτερικού δικαίου, προκειμένου να εφαρμόσουν το ίδιο καθεστώς με το εφαρμοστέο στους λοιπούς δημοσίους υπαλλήλους.

(1) ΕΕ C 245 της 27.7.2015.

12.9.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 335/18

Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 14ης Ιουλίου 2016 [αίτηση του Cour d’appel de Paris (Γαλλία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Granarolo SpA κατά Ambrosi Emmi France SA

(Υπόθεση C-196/15) (1)

((Προδικαστική παραπομπή - Δικαστική συνεργασία σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις - Κανονισμός (ΕΚ) 44/2001 - Άρθρο 5, σημεία 1 και 3 - Δικαστήριο έχον διεθνή δικαιοδοσία - Έννοια των όρων «διαφορές εκ συμβάσεως» και «ενοχές εξ αδικοπραξίας» - Αιφνίδια διάρρηξη μακροχρόνιων εμπορικών σχέσεων - Αγωγή αποζημιώσεως - Έννοιες των όρων «πώληση εμπορευμάτων» και «παροχή υπηρεσιών»))

(2016/C 335/24)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Αιτούν δικαστήριο

Cour d’appel de Paris

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Granarolo SpA

κατά

Ambrosi Emmi France SA

Διατακτικό

Το άρθρο 5, σημείο 3, του κανονισμού (ΕΚ) 44/2001 του Συμβουλίου, της 22ας Δεκεμβρίου 2000, για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις, έχει την έννοια ότι αγωγή αποζημιώσεως ερειδόμενη επί αιφνίδιας διαρρήξεως μακροχρόνιων εμπορικών σχέσεων, όπως η επίμαχη στην υπόθεση της κύριας δίκης, δεν αφορά ενοχή εξ αδικοπραξίας ή οιονεί αδικοπραξίας, κατά την έννοια του κανονισμού αυτού, εάν υφίστατο μεταξύ των μερών σιωπηρώς συναφθείσα συμβατική σχέση, στοιχείο του οποίου η διακρίβωση απόκειται στο αιτούν δικαστήριο. Η απόδειξη περί της υπάρξεως τέτοιας σιωπηρώς συναφθείσας συμβατικής σχέσεως πρέπει να στηρίζεται σε δέσμη συγκλινόντων στοιχείων, στα οποία μπορούν να καταλέγονται, μεταξύ άλλων, η ύπαρξη μακροχρόνιων εμπορικών σχέσεων, η καλή πίστη των μερών, ο τακτικός χαρακτήρας των συναλλαγών και η εξέλιξή τους διαχρονικώς από ποσοτικής απόψεως και από απόψεως αξίας, οι ενδεχόμενες συμφωνίες επί των τιμών που χρεώνονταν και/ή των παρεχομένων εκπτώσεων, καθώς και η μεταξύ των μερών αλληλογραφία.

Το άρθρο 5, σημείο 1, στοιχείο βʹ, του κανονισμού 44/2001 έχει την έννοια ότι μακροχρόνιες εμπορικές σχέσεις, όπως οι επίμαχες στην υπόθεση της κύριας δίκης, πρέπει να χαρακτηρίζονται ως «σύμβαση πωλήσεως εμπορευμάτων» σε περίπτωση κατά την οποία η χαρακτηριστική παροχή της οικείας συμβάσεως είναι η παράδοση αγαθού και ως «σύμβαση παροχής υπηρεσιών» σε περίπτωση κατά την οποία η παροχή αυτή συνίσταται στην παροχή υπηρεσιών, στοιχεία των οποίων η διακρίβωση απόκειται στο αιτούν δικαστήριο.

(1) ΕΕ C 213 της 29.6.2015.

12.9.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 335/19

Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 30ής Ιουνίου 2016 [αίτηση του Judecătoria Sibiu (Ρουμανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Direcția Generală Regională a Finanțelor Publice Brașov (DGRFP) κατά Vasile Toma, Biroul Executorului Judecătoresc Horațiu-Vasile Cruduleci

(Υπόθεση C-205/15) (1)

((Προδικαστική παραπομπή - Χάρτης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Άρθρο 47 - Δικαίωμα προσβάσεως σε δικαστήριο - Αρχή της ισότητας των δικονομικών όπλων - Αρχές της ισοδυναμίας και της αποτελεσματικότητας - Διαδικασία αναγκαστικής εκτελέσεως δικαστικής αποφάσεως διατάσσουσας την επιστροφή τέλους εισπραχθέντος κατά παράβαση του δικαίου της Ένωσης - Απαλλαγή των δημοσίων αρχών από ορισμένα δικαστικά έξοδα - Αρμοδιότητα του Δικαστηρίου))

(2016/C 335/25)

Γλώσσα διαδικασίας: η ρουμανική

Αιτούν δικαστήριο

Judecătoria Sibiu

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Direcția Generală Regională a Finanțelor Publice Brașov (DGRFP)

κατά

Vasile Toma, Biroul Executorului Judecătoresc Horațiu-Vasile Cruduleci

Διατακτικό

Το άρθρο 47 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς και οι αρχές της ισοδυναμίας και της αποτελεσματικότητας έχουν την έννοια ότι δεν αντίκεινται σε κανονιστική ρύθμιση, όπως η επίμαχη στην κύρια δίκη, κατά την οποία τα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου δεν υποχρεούνται να καταβάλλουν δικαστικό ένσημο όταν ασκούν ανακοπή κατά της αναγκαστικής εκτελέσεως δικαστικής αποφάσεως διατάσσουσας την επιστροφή φόρων εισπραχθέντων κατά παράβαση του δικαίου της Ένωσης και απαλλάσσονται από την υποχρέωση καταθέσεως της εγγυήσεως που προβλέπεται για την υποβολή αιτήσεως αναστολής της εν λόγω διαδικασίας αναγκαστικής εκτελέσεως, ενώ για την υποβολή τέτοιων αιτήσεων από φυσικά πρόσωπα και νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου, διατηρείται, καταρχήν, η υποχρέωση καταβολής δικαστικών εξόδων.

(1) ΕΕ C 245 της 27.7.2015.

12.9.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 335/20

Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 7ης Ιουλίου 2016 [αίτηση του Pécsi Törvényszék (Ουγγαρία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Hőszig Kft. κατά Alstom Power Thermal Services

(Υπόθεση C-222/15) (1)

((Προδικαστική παραπομπή - Ρήτρα παρεκτάσεως διεθνούς δικαιοδοσίας - Δικαστική συνεργασία σε αστικές υποθέσεις - Διεθνής δικαιοδοσία και εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις - Κανονισμός (ΕΚ) 44/2001 - Άρθρο 23 - Ρήτρα περιληφθείσα στους γενικούς όρους - Συναίνεση των μερών όσον αφορά τους εν λόγω όρους - Κύρος και σαφήνεια μιας ρήτρας αυτού του είδους))

(2016/C 335/27)

Γλώσσα διαδικασίας: η ουγγρική

Αιτούν δικαστήριο

Pécsi Törvényszék

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Hőszig Kft.

κατά

Alstom Power Thermal Services

Διατακτικό

Το άρθρο 23, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΚ) 44/2001 του Συμβουλίου, της 22ας Δεκεμβρίου 2000, για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις, πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι ρήτρα παρεκτάσεως διεθνούς δικαιοδοσίας, όπως η επίμαχη στην κύρια δίκη, η οποία, αφενός, περιλαμβάνεται στους γενικούς όρους συναλλαγών του παραγγελέως που μνημονεύονται στα έγγραφα επικυρώσεως των συμβάσεων μεταξύ των συμβαλλόμενων μερών και διαβιβάζονται κατά το χρονικό σημείο της συνάψεως των εν λόγω συμβάσεων, και η οποία, αφετέρου, ορίζει ως έχοντα διεθνή δικαιοδοσία τα δικαστήρια συγκεκριμένης πόλεως κράτους μέλους, πληροί τις απαιτήσεις της διατάξεως αυτής σχετικά με τη συναίνεση των συμβαλλόμενων μερών και τη σαφήνεια του περιεχομένου της εν λόγω ρήτρας.

(1) ΕΕ C 245 της 27.07.2015.

12.9.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 335/21

Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 14ης Ιουλίου 2016 [αίτηση του Rechtbank Den Haag (Κάτω Χώρες) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Brite Strike Technologies Inc. κατά Brite Strike Technologies SA

(Υπόθεση C-230/15) (1)

((Προδικαστική παραπομπή - Δικαστική συνεργασία σε αστικές υποθέσεις - Κανονισμός (ΕΚ) 44/2001 - Άρθρο 22, σημείο 4 - Διεθνής δικαιοδοσία επί διαφορών σχετικών με τη διανοητική ιδιοκτησία - Άρθρο 71 - Συμβάσεις συναφθείσες από τα κράτη μέλη επί ειδικών θεμάτων - Σύμβαση Μπενελούξ περί διανοητικής ιδιοκτησίας - Διεθνής δικαιοδοσία επί διαφορών σχετικών με σήματα, σχέδια και υποδείγματα Μπενελούξ - Άρθρο 350 ΣΛΕΕ))

(2016/C 335/28)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Rechtbank Den Haag

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Brite Strike Technologies Inc.

κατά

Brite Strike Technologies SA

Διατακτικό

Δεν αντιβαίνει στο άρθρο 71 του κανονισμού (ΕΚ) 44/2001 του Συμβουλίου, της 22ας Δεκεμβρίου 2000, για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις, ερμηνευόμενο με γνώμονα το άρθρο 350 ΣΛΕΕ, η εφαρμογή του κανόνα διεθνούς δικαιοδοσίας επί διαφορών σχετικών με σήματα, σχέδια και υποδείγματα Μπενελούξ τον οποίο προβλέπει το άρθρο 4.6 της Συμβάσεως Μπενελούξ περί διανοητικής ιδιοκτησίας (εμπορικά σήματα και σχέδια ή υποδείγματα), της 25ης Φεβρουαρίου 2005, την οποία υπέγραψαν στη Χάγη το Βασίλειο του Βελγίου, το Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου και το Βασίλειο των Κάτω Χωρών, στις διαφορές αυτές.

(1) ΕΕ C 254 της 3.8.2015.

12.9.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 335/22

Απόφαση του Δικαστηρίου (έκτο τμήμα) της 30ής Ιουνίου 2016 — Βασίλειο του Βελγίου κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

(Υπόθεση C-270/15 P) (1)

((Αίτηση αναιρέσεως - Ενισχύσεις χορηγηθείσες από τις βελγικές αρχές για τη χρηματοδότηση των εξετάσεων ανιχνεύσεως μεταδοτικών σπογγωδών εγκεφαλοπαθειών στα βοοειδή - Επιλεκτικό πλεονέκτημα - Απόφαση κρίνουσα τις ενισχύσεις αυτές εν μέρει μη συμβατές με την εσωτερική αγορά))

(2016/C 335/29)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Διάδικοι

Αναιρεσείον: Βασίλειο του Βελγίου (εκπρόσωποι: C. Pochet και J.-C. Halleux, επικουρούμενοι από τον L. Van den Hende, advocaat)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: S. Noë και H. van Vliet)

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την αίτηση αναιρέσεως.

2)	Το Βασίλειο του Βελγίου φέρει, πέραν των δικαστικών εξόδων του, τα δικαστικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

(1) ΕΕ C 254 της 3.8.2015.

12.9.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 335/22

Απόφαση του Δικαστηρίου (ένατο τμήμα) της 14ης Ιουλίου 2016 — Sea Handling SpA, υπό εκκαθάριση, κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

(Υπόθεση C-271/15 P) (1)

([Αίτηση αναιρέσεως - Δικαίωμα προσβάσεως του κοινού στα έγγραφα των θεσμικών οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Κανονισμός (ΕΚ) 1049/2001 - Άρθρο 4, παράγραφος 2, τρίτη περίπτωση - Εξαιρέσεις από το δικαίωμα προσβάσεως στα έγγραφα - Εσφαλμένη ερμηνεία - Υποχρέωση αιτιολογήσεως - Έγγραφα σχετικά με διαδικασία ελέγχου των κρατικών ενισχύσεων - Προστασία των σκοπών των δραστηριοτήτων επιθεωρήσεως, έρευνας και οικονομικού ελέγχου - Γενικό τεκμήριο εφαρμογής της εξαιρέσεως από το δικαίωμα προσβάσεως ως προς το σύνολο των εγγράφων του διοικητικού φακέλου - Περιεχόμενο του τεκμηρίου εμπιστευτικότητας - Αίτηση προσβάσεως στην καταγγελία βάσει της οποίας κινήθηκε διαδικασία έρευνας - Άρνηση προσβάσεως - Υπέρτερο δημόσιο συμφέρον])

(2016/C 335/30)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Sea Handling SpA, υπό εκκαθάριση (εκπρόσωποι: B. Nascimbene και M. Merola, avvocati)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: F. Clotuche-Duvieusart, D. Grespan και D. Nardi)

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την αίτηση αναιρέσεως.

2)	Καταδικάζει τη Sea Handling SpA στα δικαστικά έξοδα.

(1) EE C 311 της 21.9.2015.

12.9.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 335/23

Απόφαση του Δικαστηρίου (όγδοο τμήμα) της 14ης Ιουλίου 2016 [αίτηση του Consiglio di Stato (Ιταλία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Maria Cristina Elisabetta Ornano κατά Ministero della Giustizia, Direzione Generale dei Magistrati del Ministero

(Υπόθεση C-335/15) (1)

([Προδικαστική παραπομπή - Κοινωνική πολιτική - Άρθρο 119 της Συνθήκης ΕΚ (μετέπειτα άρθρο 141 ΕΚ) - Οδηγία 75/117/EOK - Ισότητα αμοιβών μεταξύ ανδρών και γυναικών εργαζομένων - Άρθρο 1 - Οδηγία 92/85/EOK - Μέτρα που αποβλέπουν στη βελτίωση της υγείας και της ασφάλειας κατά την εργασία των εγκύων, λεχώνων και γαλουχουσών εργαζομένων - Άρθρο 11, σημεία 2, στοιχείο β', και 3 - Εθνική νομοθεσία που προβλέπει για τους τακτικούς δικαστές αποζημίωση για τις επιβαρύνσεις που υφίστανται κατά την άσκηση της επαγγελματικής τους δραστηριότητας - Μη ύπαρξη δικαιώματος στην αποζημίωση αυτή για γυναίκα τακτικό δικαστή σε περίπτωση υποχρεωτικής άδειας μητρότητας ληφθείσας πριν από την 1η Ιανουαρίου 2005])

(2016/C 335/31)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Αιτούν δικαστήριο

Consiglio di Stato

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Maria Cristina Elisabetta Ornano

κατά

Ministero della Giustizia, Direzione Generale dei Magistrati del Ministero

Διατακτικό

Το άρθρο 119 της Συνθήκης ΕΚ (μετέπειτα άρθρο 141 ΕΚ), το άρθρο 1 της οδηγίας 75/117/EOK του Συμβουλίου, της 10ης Φεβρουαρίου 1975, περί προσεγγίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών που αφορούν την εφαρμογή της αρχής της ισότητας των αμοιβών μεταξύ εργαζομένων ανδρών και γυναικών, και το άρθρο 11, σημεία 2, στοιχείο β', και 3, της οδηγίας 92/85/EOK του Συμβουλίου, της 19ης Οκτωβρίου 1992, σχετικά με την εφαρμογή μέτρων που αποβλέπουν στη βελτίωση της υγείας και της ασφάλειας κατά την εργασία των εγκύων, λεχώνων και γαλουχουσών εργαζομένων (δέκατη ειδική οδηγία κατά την έννοια του άρθρου 16 παράγραφος 1 της οδηγίας 89/391/EOK), πρέπει να ερμηνευθούν υπό την έννοια ότι, στην περίπτωση που το οικείο κράτος μέλος δεν έχει προβλέψει τη διατήρηση όλων των στοιχείων της αμοιβής τα οποία εδικαιούτο μια γυναίκα τακτικός δικαστής πριν από την άδεια μητρότητάς της, δεν αντιτίθενται σε εθνική νομοθεσία, όπως η επίδικη στην κύρια δίκη, κατά την οποία, σε περίπτωση περιόδου υποχρεωτικής άδειας μητρότητας που κείται χρονικώς πριν από την 1η Ιανουαρίου 2005, γυναίκα τακτικός δικαστής αποκλείεται από το ευεργέτημα αποζημιώσεως για τις επιβαρύνσεις τις οποίες υφίστανται οι τακτικοί δικαστές κατά την άσκηση της επαγγελματικής τους δραστηριότητας, εφόσον η ως άνω εργαζόμενη είχε κατά τη διάρκεια της περιόδου αυτής αποδοχές ισοδύναμες τουλάχιστον προς το επίδομα που προβλέπει η εθνική νομοθεσία περί κοινωνικής ασφαλίσεως και το οποίο θα είχε λάβει σε περίπτωση διακοπής των δραστηριοτήτων της για λόγους υγείας, πράγμα το οποίο απόκειται στο αιτούν δικαστήριο να εξακριβώσει.

(1) ΕΕ C 294 της 7.9.2015.

12.9.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 335/24

Απόφαση του Δικαστηρίου (ένατο τμήμα) της 30ής Ιουνίου 2016 [αίτηση του Curtea de Apel Bucureşti (Ρουμανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Selena România Srl κατά Direcția Generală Regională a Finanțelor Publice (DGRFP) București

(Υπόθεση C-416/15) (1)

([Προδικαστική παραπομπή - Εμπορική πολιτική - Κανονισμός (ΕΚ) 1225/2009 - Άρθρο 13 - Καταστρατήγηση - Εκτελεστικός κανονισμός (ΕΕ) 791/2011 - Υφάσματα ινών από γυαλί ανοιχτής βροχίδας καταγωγής Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας - Δασμοί αντιντάμπινγκ - Εκτελεστικός κανονισμός (ΕΕ) 437/2012 - Αποστολή από την Ταϊβάν - Έναρξη έρευνας - Εκτελεστικός κανονισμός (ΕΕ) 21/2013 - Επέκταση του δασμού αντιντάμπινγκ - Χρονικό πεδίο εφαρμογής - Αρχή της μη αναδρομικότητας - Κοινοτικός Τελωνειακός Κώδικας - Εκ των υστέρων είσπραξη εισαγωγικών δασμών])

(2016/C 335/32)

Γλώσσα διαδικασίας: η ρουμανική

Αιτούν δικαστήριο

Curtea de Apel Bucureşti

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Selena România Srl

κατά

Direcția Generală Regională a Finanțelor Publice (DGRFP) București

Διατακτικό

Το άρθρο 1, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΕ) 21/2013 του Συμβουλίου, της 10ης Ιανουαρίου 2013, για την επέκταση του οριστικού δασμού αντιντάμπινγκ που επιβλήθηκε με τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 791/2011 στις εισαγωγές ορισμένων υφασμάτων ινών από γυαλί ανοιχτής βροχίδας καταγωγής Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, στις εισαγωγές ορισμένων υφασμάτων ινών από γυαλί ανοιχτής βροχίδας που αποστέλλονται από την Ταϊβάν και την Ταϊλάνδη, είτε δηλώνονται ως καταγωγής Ταϊβάν και Ταϊλάνδης είτε όχι, έχει την έννοια ότι ο οριστικός δασμός αντιντάμπινγκ που επεκτείνεται με τη διάταξη αυτή δεν εφαρμόζεται αναδρομικώς επί προϊόντων τα οποία έχουν αποσταλεί από την Ταϊβάν, έχουν τεθεί σε ελεύθερη κυκλοφορία εντός της Ένωσης μετά την ημερομηνία θέσης σε ισχύ του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 791/2011 του Συμβουλίου, της 3ης Αυγούστου 2011, για την επιβολή οριστικού δασμού αντιντάμπινγκ και την οριστική είσπραξη του προσωρινού δασμού που επιβάλλεται στις εισαγωγές ορισμένων υφασμάτων ινών από γυαλί ανοιχτής βροχίδας, καταγωγής Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, αλλά πριν την ημερομηνία θέσης σε ισχύ του κανονισμού (ΕΕ) 437/2012 της Επιτροπής, της 23ης Μαΐου 2012, για την έναρξη έρευνας όσον αφορά την πιθανή καταστρατήγηση των μέτρων αντιντάμπινγκ που επιβλήθηκαν με τον κανονισμό 791/2011, και για την υποβολή των εν λόγω εισαγωγών σε καταγραφή. Εντούτοις, ο δασμός αντιντάμπινγκ που επιβάλλει το άρθρο 1, παράγραφος 1, του κανονισμού 791/2011 έχει εφαρμογή στην εισαγωγή των προϊόντων αυτών, εφόσον αποδεικνύεται ότι, μολονότι απεστάλησαν από την Ταϊβάν και δηλώθηκαν ως καταγόμενα από το κράτος αυτό, στην πραγματικότητα τα οικεία προϊόντα κατάγονται από τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας.

(1) ΕΕ C 346 της 19.10.2015.

12.9.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 335/25

Απόφαση του Δικαστηρίου (όγδοο τμήμα) της 7ης Ιουλίου 2016 [αίτηση του Krajský soud v Ostravě (Τσεχική Δημοκρατία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Ivo Muladi κατά Krajský úřad Moravskoslezského kraje

(Υπόθεση C-447/15) (1)

((Προδικαστική παραπομπή - Μεταφορά - Οδηγία 2003/59/ΕΚ - Υποχρέωση αρχικής επιμορφώσεως - Άρθρο 4 - Κεκτημένα δικαιώματα - Κάτοχοι αδειών οδηγήσεως που χορηγήθηκαν πριν από τις προβλεπόμενες στο άρθρο 4 ημερομηνίες - Απαλλαγή από την υποχρέωση αρχικής επιμορφώσεως - Εθνική ρύθμιση που επιβάλλει προηγουμένως πρόσθετη περιοδική κατάρτιση διάρκειας 35 ωρών για την εφαρμογή της εν λόγω απαλλαγής))

(2016/C 335/33)

Γλώσσα διαδικασίας: η τσεχική

Αιτούν δικαστήριο

Krajský soud v Ostravě

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ivo Muladi

κατά

Krajský úřad Moravskoslezského kraje

Διατακτικό

Το άρθρο 4 της οδηγίας 2003/59/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 15ης Ιουλίου 2003, σχετικά με την αρχική επιμόρφωση και την περιοδική κατάρτιση των οδηγών ορισμένων οδικών οχημάτων τα οποία χρησιμοποιούνται για τη μεταφορά εμπορευμάτων ή επιβατών, για την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΟΚ) 3820/85 του Συμβουλίου και της οδηγίας 91/439/ΕΟΚ του Συμβουλίου και για την κατάργηση της οδηγίας 76/914/ΕΟΚ του Συμβουλίου, έχει την έννοια ότι δεν αντιτίθεται σε εθνική ρύθμιση όπως η επίμαχη στην υπόθεση της κύριας δίκης, δυνάμει της οποίας οι οδηγοί ορισμένων οδικών οχημάτων που χρησιμοποιούνται για τη μεταφορά εμπορευμάτων ή επιβατών, οι οποίοι απαλλάσσονται από την προβλεπόμενη στο εν λόγω άρθρο υποχρέωση αρχικής επιμορφώσεώς τους, πρέπει, προκειμένου να ασκήσουν την επίμαχη δραστηριότητα του οδηγού, να υποβληθούν προηγουμένως σε περιοδική κατάρτιση διάρκειας 35 ωρών.

(1) ΕΕ C 389 της 23.11.2015.

12.9.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 335/25

Απόφαση του Δικαστηρίου (έβδομο τμήμα) της 30ής Ιουνίου 2016 [αίτηση του Landesgericht Wiener Neustadt (Αυστρία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως — Admiral Casinos & Entertainment AG και Balmatic Handelsgesellschaft mbH κ.λπ.

(Υπόθεση C-464/15) (1)

([Προδικαστική παραπομπή - Άρθρο 56 ΣΛΕΕ - Ελεύθερη παροχή υπηρεσιών - Τυχερά παίγνια - Ρύθμιση κράτους μέλους που απαγορεύει, προβλέποντας ποινικές κυρώσεις, την εκμετάλλευση παιγνιομηχανημάτων που παρέχουν δυνατότητα μικρού κέρδους (kleines Glücksspiel) αν δεν έχει χορηγηθεί άδεια από την αρμόδια αρχή - Περιορισμός - Δικαιολόγηση - Αναλογικότητα - Εκτίμηση της αναλογικότητας βάσει τόσο του σκοπού της ρυθμίσεως κατά τη στιγμή της θεσπίσεώς της όσο και των αποτελεσμάτων της κατά την εφαρμογή της - Αποτελέσματα που διαπιστώνονται εμπειρικώς με βεβαιότητα])

(2016/C 335/34)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Landesgericht Wiener Neustadt

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Admiral Casinos & Entertainment AG

κατά

Balmatic Handelsgesellschaft mbH, Robert Schnitzer, Suayip Polat KG, Ülkü Polat, Attila Juhas, Milazim Rexha

Διατακτικό

Το άρθρο 56 ΣΛΕΕ έχει την έννοια ότι, κατά τον έλεγχο της αναλογικότητας περιοριστικής στον τομέα των τυχερών παιγνίων εθνικής ρυθμίσεως, πρέπει να λαμβάνεται υπόψη όχι μόνον ο επιδιωκόμενος από τη ρύθμιση αυτή σκοπός, όπως είχε οριστεί κατά τον χρόνο της θεσπίσεώς της, αλλά και τα αποτελέσματά της, τα οποία πρέπει να αξιολογούνται μετά τη θέσπισή της.

(1) ΕΕ C 398 της 30.11.2015.

12.9.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 335/26

Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 7ης Ιουλίου 2016 [αίτηση του Nejvyšší soud České republiky (Τσεχική Δημοκρατία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Tommy Hilfiger Licensing LLC κ.λπ. κατά Delta Center a.s.

(Υπόθεση C-494/15) (1)

((Προδικαστική παραπομπή - Προσέγγιση των νομοθεσιών - Οδηγία 2004/48/ΕΚ - Σεβασμός των δικαιωμάτων διανοητικής ιδιοκτησίας - Έννοια του «ενδιάμεσου, οι υπηρεσίες του οποίου χρησιμοποιούνται για την προσβολή δικαιώματος διανοητικής ιδιοκτησίας» - Μισθωτής κλειστής αγοράς ο οποίος υπεκμισθώνει τα σημεία πωλήσεως - Δυνατότητα εκδόσεως δικαστικής διαταγής κατά του εν λόγω μισθωτή - Άρθρο 11))

(2016/C 335/35)

Γλώσσα διαδικασίας: η τσεχική

Αιτούν δικαστήριο

Nejvyšší soud České republiky

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Tommy Hilfiger Licensing LLC, Urban Trends Trading BV, Rado Uhren AG, Facton kft, Lacoste SA, Burberry Limited

κατά

Delta Center a.s.

Διατακτικό

Το άρθρο 11, τρίτη περίοδος, της οδηγίας 2004/48/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 29ης Απριλίου 2004, σχετικά με την επιβολή των δικαιωμάτων διανοητικής ιδιοκτησίας, έχει την έννοια ότι εμπίπτει στην έννοια του «ενδιαμέσου οι υπηρεσίες του οποίου χρησιμοποιούνται από τρίτον για την προσβολή δικαιώματος διανοητικής ιδιοκτησίας», κατά τη διάταξη αυτή, ο μισθωτής κλειστής αγοράς ο οποίος υπεκμισθώνει τα διάφορα σημεία πωλήσεως εντός της αγοράς σε εμπόρους, ορισμένοι εκ των οποίων χρησιμοποιούν τον πάγκο τους για την πώληση εμπορευμάτων τα οποία αποτελούν απομιμήσεις επωνύμων προϊόντων.

Το άρθρο 11, τρίτη περίοδος, της οδηγίας 2004/48, έχει την έννοια ότι οι προϋποθέσεις της εκδόσεως δικαστικής διαταγής, κατά τη διάταξη αυτή, κατά ενδιαμέσου ο οποίος παρέχει υπηρεσία εκμισθώσεως σημείων πωλήσεως σε κλειστή αγορά ταυτίζονται με εκείνες της εκδόσεως δικαστικής διαταγής κατά των ενδιαμέσων σε διαδικτυακή αγορά, όπως αυτές τέθηκαν από το Δικαστήριο στην απόφαση της 12ης Ιουλίου 2011, L’Oréal κ.λπ. (C-324/09, EU:C:2011:474).

(1) ΕΕ C 414 της 14.12.2015.

12.9.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 335/27

Αναίρεση που άσκησε στις 12 Φεβρουαρίου 2016 ο Kenzo Tsujimoto κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (πρώτο τμήμα) στις 2 Δεκεμβρίου 2015 στην υπόθεση T-414/13, Kenzo Tsujimoto κατά Γραφείου Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης

(Υπόθεση C-85/16 P)

(2016/C 335/36)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείων: Kenzo Tsujimoto (εκπρόσωποι: A. Wenninger-Lenz, M. Ring, Rechtsanwältinnen, W. von der Osten-Sacken, Rechtsanwalt)

Λοιποί διάδικοι στην αναιρετική διαδικασία: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Kenzo

Αιτήματα

Ο αναιρεσείων ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 2ας Δεκεμβρίου 2015 στην υπόθεση T-414/13·

—	να αποφανθεί οριστικώς επί της διαφοράς·

—	να καταδικάσει το EUIPO και την Kenzo S.A. στα δικαστικά έξοδα της διαδικασίας, περιλαμβανομένων των εξόδων της διαδικασίας ενώπιον του τμήματος προσφυγών.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Παράβαση του άρθρου 76, παράγραφος 2, το κανονισμού για το κοινοτικό σήμα

Και οι δύο ανακοπές της KENZO S.A. στηρίζονται στο άρθρο 8, παράγραφος 5, του κανονισμού για το κοινοτικό σήμα (1). Και στις δύο περιπτώσεις το τμήμα προσφυγών έλαβε υπόψη αποδεικτικά στοιχεία προς στήριξη του ισχυρισμού περί φήμης ο οποίος προβλήθηκε από την αντίδικο ενώπιον του τμήματος προσφυγών προκειμένου να στοιχειοθετηθεί ουσιαστική χρήση του σήματος. Δεν αμφισβητείται ότι τα σχετικά έγγραφα κατατέθηκαν μετά την παρέλευση της προθεσμίας υποβολής αποδεικτικών στοιχείων σχετικά με την ύπαρξη, την εγκυρότητα και την έκταση της προστασίας του προγενέστερου δικαιώματος βάσει του κανόνα 19, παράγραφος 1, του κανονισμού περί της εφαρμογής του κανονισμού για το κοινοτικό σήμα (2). Από τον κανόνα 19, παράγραφοι 1 και 2, και από τον κανόνα 20, παράγραφος 1 του κανονισμού περί της εφαρμογής του κανονισμού για το κοινοτικό σήμα προκύπτει ότι ανακοπή που στηρίζεται στο άρθρο 8, παράγραφος 5 πρέπει να απορριφθεί, αν ο αντίδικος δεν αποδείξει τη φήμη του προγενέστερου σήματος εντός της προθεσμίας που τίθεται από το Γραφείο. Το Γενικό Δικαστήριο κατέληξε, όμως, στο συμπέρασμα ότι η εκτίμηση του το κατά πόσον θα έπρεπε τα αποδεικτικά στοιχεία να ληφθούν υπόψη προς στήριξη του ισχυρισμού περί φήμης υπόκειτο στη διακριτική ευχέρεια του τμήματος προσφυγών, ότι το τμήμα προσφυγών αναγνώρισε και άσκησε αυτή τη διακριτική ευχέρεια και αιτιολόγησε επαρκώς τη λήψη υπόψη αυτών των αποδεικτικών στοιχείων. Ο αναιρεσείων φρονεί, αντιθέτως, ότι η αναγνώριση, εκ μέρους του Γενικού Δικαστηρίου, διακριτικής ευχέρειας του τμήματος προσφυγών πάσχει νομική πλάνη και αποτελεί κακή εφαρμογή των κανόνων 19, παράγραφοι 1 και 2, και 20, παράγραφος 1, του κανονισμού περί της εφαρμογής του κανονισμού για το κοινοτικό σήμα.

Ο αναιρεσείων γνωρίζει ότι οι λοιποί διάδικοι υποστηρίζουν ότι το παραδεκτό της λήψεως υπόψη των εγγράφων που υποβλήθηκαν για να αποδειχτεί η ουσιαστική χρήση προς στήριξη του ισχυρισμού περί φήμης δεν διέπεται από τον κανόνα 20, παράγραφος 1 του κανονισμού περί της εφαρμογής του κανονισμού για το κοινοτικό σήμα, αλλά από τον κανόνα 50, παράγραφος 1, εδάφιο 3, του κανονισμού 2868/95 ως ειδικό διαδικαστικό κανόνα ενώπιον του τμήματος προσφυγών.

Ακόμη και αν η διακριτική ευχέρεια του τμήματος προσφυγών ερμηνευθεί σύμφωνα προς τον κανόνα 50, παράγραφος 1, εδάφιο 3, του κανονισμού περί της εφαρμογής του κανονισμού για το κοινοτικό σήμα, αυτή η διακριτική ευχέρεια δεν ασκήθηκε ορθώς από το τμήμα προσφυγών και το Γενικό Δικαστήριο εφάρμοσε εσφαλμένα το άρθρο 76, παράγραφος 2, επικυρώνοντας τη συλλογιστική του τμήματος προσφυγών σχετικά με τον άρρηκτο δεσμό μεταξύ της αποδείξεως χρήσης και της αποδείξεως φήμης, ως ορθή άσκηση της διακριτικής ευχέρειας. Στην πραγματικότητα το τμήμα προσφυγών δεν προσδιόρισε καν το εύρος της διακριτικής του ευχέρειας, ορίζοντας αν η διακριτική ευχέρεια ως προς το ζήτημα αυτό πρέπει να ασκηθεί κατά τρόπο περιοριστικό ή όχι. Αν το τμήμα προσφυγών είχε ασκήσει ορθώς τη διακριτική του ευχέρεια θα είχε αναγνωρίσει ότι η διακριτική ευχέρεια, σύμφωνα με την απόφαση Rintisch (υπόθεση C-120/12 P, Bernhard Rintisch κατά ΓΕΕΑ) πρέπει να ασκηθεί κατά τρόπο περιοριστικό. Υπό τις συγκεκριμένες περιστάσεις, ο μόνος τρόπος να ασκηθεί ορθώς η διακριτική ευχέρεια θα ήταν να μη ληφθούν υπόψη τα έγγραφα προς στήριξη του ισχυρισμού περί φήμης. Το Γενικό Δικαστήριο δεν έλαβε υπόψη ότι το τμήμα προσφυγών δεν προσδιόρισε ορθώς το εύρος της διακριτικής του ευχέρειας ούτε εφάρμοσε τη διακριτική ευχέρεια εντός του εύρους αυτού και, κατ’ αυτόν τον τρόπο παρέβη το άρθρο 76, παράγραφος 2, του κανονισμού για το κοινοτικό σήμα.

Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 5, του κανονισμού για το κοινοτικό σήμα

Ο αναιρεσείων υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο δεν προέβη σε συνολική σύγκριση των σημάτων «KENZO» και «KENZO ESTATE» και ως εκ τούτου παρέβη το άρθρο 8, παράγραφος 5, του κανονισμού για του κοινοτικό σήμα. Επίσης, ο αναιρεσείων υποστηρίζει ότι ο ισχυρισμός περί φήμης έγινε δεκτός από το Γενικό Δικαστήριο βάσει εγγράφων τα οποία δεν θα έπρεπε να έχουν ληφθεί υπόψη αν είχε εφαρμοστεί ορθώς η νομοθεσία και αν το τμήμα προσφυγών είχε ασκήσει ορθώς τη διακριτική του ευχέρεια. Ο αναιρεσείων υποστηρίζει ακόμη ότι το Γενικό Δικαστήριο δεν προέβη στην αναγκαία συνολική εκτίμηση κρίνοντας ότι ήταν πιθανό να συσχετισθεί το αμφισβητούμενο σήμα με το προγενέστερο σήμα και ότι θα αντλούσε αθέμιτο όφελος από τη φήμη του προγενέστερου σήματος. Τέλος, ο αναιρεσείων υποστηρίζει ότι το τμήμα προσφυγών και το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσαν σε πλάνη κρίνοντας ότι ο αναιρεσείων δεν είχε αποδείξει «νόμιμη αιτία» υπό την έννοια του άρθρου 8, παράγραφος 5, του κανονισμού για το κοινοτικό σήμα.

(1) Κανονισμός (ΕΚ) 207/2009 του Συμβουλίου, της 26ης Φεβρουαρίου 2009, για το κοινοτικό σήμα

ΕΕ L 78, σ. 1

(2) Κανονισμός (ΕΚ) 2868/95 της Επιτροπής, της 13ης Δεκεμβρίου 1995, περί της εφαρμογής του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 40/94 του Συμβουλίου για το κοινοτικό σήμα

ΕΕ L 303, σ. 1

12.9.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 335/28

Αναίρεση που άσκησε στις 12 Φεβρουαρίου 2016 ο Kenzo Tsujimoto κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (πρώτο τμήμα) στις 2 Δεκεμβρίου 2015 στην υπόθεση T-522/13, Kenzo Tsujimoto κατά Γραφείου Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης

(Υπόθεση C-86/16 P)

(2016/C 335/37)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείων: Kenzo Tsujimoto (εκπρόσωποι: A. Wenninger-Lenz, M. Ring, Rechtsanwältinnen, W. von der Osten-Sacken, Rechtsanwalt)

Λοιποί διάδικοι στην αναιρετική διαδικασία: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Kenzo

Αιτήματα

Ο αναιρεσείων ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 2ας Δεκεμβρίου 2015 στην υπόθεση T-522/13·

—	να αποφανθεί οριστικώς επί της διαφοράς·

—	να καταδικάσει το EUIPO και την Kenzo S.A. στα δικαστικά έξοδα της διαδικασίας, περιλαμβανομένων των εξόδων της διαδικασίας ενώπιον του τμήματος προσφυγών.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Παράβαση του άρθρου 76, παράγραφος 2, το κανονισμού για το κοινοτικό σήμα

Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 5, του κανονισμού για το κοινοτικό σήμα

(1) Κανονισμός (ΕΚ) 207/2009 του Συμβουλίου, της 26ης Φεβρουαρίου 2009, για το κοινοτικό σήμα

ΕΕ L 78, σ. 1

ΕΕ L 303, σ. 1

12.9.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 335/30

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Sąd Okręgowy w Gorzowie Wielkopolskim (Πολωνία) στις 19 Απριλίου 2016 — Aleksandra Kubicka

(Υπόθεση C-218/16)

(2016/C 335/39)

Γλώσσα διαδικασίας: η πολωνική

Αιτούν δικαστήριο

Sąd Okręgowy w Gorzowie Wielkopolskim

Διάδικος στην υπόθεση της κύριας δίκης

Aleksandra Kubicka

Προδικαστικό ερώτημα

Έχουν το άρθρο 1, παράγραφος 2, στοιχείο ια', το άρθρο 1, παράγραφος 2, στοιχείο ιβ', ή το άρθρο 31 του κανονισμού (ΕΕ) 650/2012 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 4ης Ιουλίου 2012, σχετικά με τη διεθνή δικαιοδοσία, το εφαρμοστέο δίκαιο, την αναγνώριση και εκτέλεση αποφάσεων, την αποδοχή και εκτέλεση δημόσιων εγγράφων στον τομέα της κληρονομικής διαδοχής και την καθιέρωση ευρωπαϊκού κληρονομητηρίου (1), την έννοια ότι επιτρέπουν την άρνηση αναγνωρίσεως των εμπραγμάτων αποτελεσμάτων της άμεσης κληροδοσίας (legatum per vindicationem), η οποία προβλέπεται από το εφαρμοστέο κληρονομικό δίκαιο, αν η εν λόγω κληροδοσία αφορά την κυριότητα ακινήτου κειμένου εντός κράτους μέλους του οποίου το δίκαιο δεν γνωρίζει τον θεσμό της παράγουσας άμεσα εμπράγματα αποτελέσματα κληροδοσίας;

(1) EE L 201, σ. 107.

12.9.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 335/30

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Sąd Najwyższy (Πολωνία) στις 17 Μαΐου 2016 — Polkomtel sp. z o.o. κατά Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej

(Υπόθεση C-277/16)

(2016/C 335/40)

Γλώσσα διαδικασίας: η πολωνική

Αιτούν δικαστήριο

Sąd Najwyższy

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείουσα: Polkomtel sp. z o.o.

Αναιρεσίβλητος: Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej

Προδικαστικά ερωτήματα

Πρέπει οι συνδυασμένες διατάξεις των άρθρων 13 και 8, παράγραφος 4, της οδηγίας 2002/19/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 7ης Μαρτίου 2002, σχετικά με την πρόσβαση σε δίκτυα ηλεκτρονικών επικοινωνιών και συναφείς ευκολίες, καθώς και με τη διασύνδεσή τους (οδηγία για την πρόσβαση) (1), όπως είχε αρχικώς, να ερμηνευθούν υπό την έννοια ότι, όταν σε φορέα εκμεταλλεύσεως με σημαντική ισχύ στην αγορά επιβάλλεται υποχρέωση καθορισμού των τιμών του με γνώμονα το κόστος του, η εθνική ρυθμιστική αρχή δύναται, προκειμένου να επιτευχθούν οι σκοποί προαγωγής της αποδοτικότητας και του βιώσιμου ανταγωνισμού, να καθορίσει την τιμή για την αποτελούσα αντικείμενο της εν λόγω υποχρεώσεως υπηρεσία σε επίπεδο το οποίο υπολείπεται του κόστους εκπληρώσεως της παροχής αυτής από τον φορέα εκμεταλλεύσεως, όπως το κόστος αυτό έχει επαληθευθεί από την εθνική ρυθμιστική αρχή και έχει αναγνωριστεί από αυτήν ως έχον αιτιώδη σύνδεσμο με την εν λόγω υπηρεσία;

Πρέπει οι συνδυασμένες διατάξεις του άρθρου 13, παράγραφος 3, και του άρθρου 8, παράγραφος 4, της οδηγίας 2002/19/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 7ης Μαρτίου 2002, σχετικά με την πρόσβαση σε δίκτυα ηλεκτρονικών επικοινωνιών και συναφείς ευκολίες, καθώς και με τη διασύνδεσή τους (οδηγία για την πρόσβαση), όπως είχε αρχικώς, σε συνδυασμό με το άρθρο 16 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να ερμηνευθούν υπό την έννοια ότι η εθνική ρυθμιστική αρχή δύναται να επιβάλει στον φορέα εκμεταλλεύσεως, ο οποίος οφείλει να καθορίζει τις τιμές του με γνώμονα το κόστος του, την υποχρέωση να καθορίζει ετησίως την τιμή με βάση τα επικαιροποιημένα κοστολογικά δεδομένα και να υποβάλλει στην εθνική ρυθμιστική αρχή προς επαλήθευση, πριν από την εφαρμογή της στην αγορά, την κατ’ αυτόν τον τρόπο καθορισθείσα τιμή μαζί με έκθεση δικαιολογήσεως του κόστους;

Πρέπει το άρθρο 13, παράγραφος 3, της οδηγίας 2002/19/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 7ης Μαρτίου 2002, σχετικά με την πρόσβαση σε δίκτυα ηλεκτρονικών επικοινωνιών και συναφείς ευκολίες, καθώς και με τη διασύνδεσή τους (οδηγία για την πρόσβαση), όπως είχε αρχικώς, σε συνδυασμό με το άρθρο 16 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι στον φορέα εκμεταλλεύσεως, ο οποίος οφείλει να καθορίζει τις τιμές του με γνώμονα το κόστος του, δύναται να επιβληθεί από την εθνική ρυθμιστική αρχή η προσαρμογή της τιμής του μόνον όταν ο φορέας εκμεταλλεύσεως καθόρισε αρχικώς την τιμή μόνος του και άρχισε να την εφαρμόζει ή επίσης όταν ο φορέας εκμεταλλεύσεως εφαρμόζει μεν την προκαθορισμένη από την εθνική ρυθμιστική αρχή τιμή, αλλά από την έκθεση δικαιολογήσεως του κόστους για την επόμενη περίοδο αναφοράς προκύπτει ότι η προκαθορισμένη από την εθνική ρυθμιστική αρχή τιμή υπερβαίνει το κόστος του φορέα εκμεταλλεύσεως;

(1) ΕΕ 2002, L 108, σ. 7.

12.9.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 335/32

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Naczelny Sąd Administracyjny (Πολωνία) στις 30 Μαΐου 2016 — Stanisław Pieńkowski κατά Dyrektor Izby Skarbowej w Lublinie

(Υπόθεση C-307/16)

(2016/C 335/42)

Γλώσσα διαδικασίας: η πολωνική

Αιτούν δικαστήριο

Naczelny Sąd Administracyjny

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείων: Stanisław Pieńkowski

Αναιρεσίβλητος: Dyrektor Izby Skarbowej w Lublinie

Προδικαστικό ερώτημα

Έχουν τα άρθρα 146, παράγραφος 1, στοιχείο β', και 147, καθώς και τα άρθρα 131 και 273 της οδηγίας 2006/112/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Νοεμβρίου 2006, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας (1), την έννοια ότι αποκλείουν εθνικές διατάξεις οι οποίες δεν επιτρέπουν την εφαρμογή της απαλλαγής στην περίπτωση υποκειμένου στον φόρο ο οποίος, αφενός, δεν πληροί την προβλεπόμενη από αυτές προϋπόθεση πραγματοποιήσεως ορισμένου ελάχιστου κύκλου εργασιών κατά το προηγούμενο φορολογικό έτος και, αφετέρου, δεν έχει συμβληθεί με οικονομικό φορέα εξουσιοδοτημένο για την επιστροφή του φόρου σε ταξιδιώτες;

(1) EE L 347, σ. 1.

12.9.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 335/32

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Naczelny Sąd Administracyjny (Πολωνία) στις 30 Μαΐου 2016 — Kozuba Premium Selection sp. z o.o. κατά Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

(Υπόθεση C-308/16)

(2016/C 335/43)

Γλώσσα διαδικασίας: η πολωνική

Αιτούν δικαστήριο

Naczelny Sąd Administracyjny

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσα και αναιρεσείουσα: Kozuba Premium Selection sp. z o.o. με έδρα τη Βαρσοβία

Καθού και αναιρεσίβλητος: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie (προϊστάμενος της φορολογικής αρχής της Βαρσοβίας)

Προδικαστικό ερώτημα

Έχει το άρθρο 135, παράγραφος 1, στοιχείο ι', της οδηγίας 2006/112/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Νοεμβρίου 2006, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας (1), την έννοια ότι αντίκειται σε εθνική ρύθμιση (άρθρο 43, παράγραφος 1, σημείο 10, του Ustawa o podatku od towarów i usług [νόμου περί του φόρου επί αγαθών και υπηρεσιών] της 11ης Μαρτίου 2004 [Dz. U αριθ. 54, κεφάλαιο 535, όπως έχει τροποποιηθεί, στο εξής: νόμος περί ΦΠΑ]), σύμφωνα με την οποία η παράδοση κτιρίων, οικοδομικών έργων ή τμημάτων αυτών απαλλάσσεται από τον ΦΠΑ εκτός εάν:

α)	η παράδοση πραγματοποιείται στο πλαίσιο της πρώτης εγκαταστάσεως ή πριν από αυτήν,

β)

μεταξύ της πρώτης εγκαταστάσεως και της παραδόσεως του κτιρίου, οικοδομικού έργου ή τμημάτων αυτών έχει μεσολαβήσει διάστημα βραχύτερο των 2 ετών,

στον βαθμό που το άρθρο 2, σημείο 14, του νόμου περί ΦΠΑ ορίζει ως πρώτη εγκατάσταση την παράδοση προς χρήση –στο πλαίσιο φορολογητέων πράξεων– κτιρίων, οικοδομικών έργων ή τμημάτων αυτών στον αρχικό αγοραστή ή χρήστη, αφού προηγουμένως τα εν λόγω κτίρια, οικοδομικά έργα ή μέρη αυτών:

α)	έχουν οικοδομηθεί

β)	έχουν υποστεί βελτιώσεις και τα απαιτηθέντα για τη βελτίωση έξοδα κατά την έννοια των διατάξεων περί φορολογίας εισοδήματος ανήλθαν τουλάχιστον στο 30 % της αρχικής τους αξίας;

(1) ΕΕ 2006, L 347, σ. 1.

12.9.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 335/33

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Bundesverwaltungsgericht (Αυστρία) στις 31 Μαΐου 2016 — Corbin Opportunity Fund, L.P. κ.λπ. κατά Finanzmarktaufsichtsbehörde

(Υπόθεση C-309/16)

(2016/C 335/44)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Bundesverwaltungsgericht

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσες: Corbin Opportunity Fund, L.P., Corbin Capital Partners, Redwood Drawdown Master Fund, L.P., Redwood Opportunity Master Fund Ltd, Redwood Capital Management LLC, Pontus Holdings Ltd, RMF Financial Holdings Sàrl

Καθής: Finanzmarktaufsichtsbehörde

Προδικαστικά ερωτήματα

Εμπίπτει στο διαχρονικό και στο καθ’ ύλην πεδίο εφαρμογής της οδηγίας 2014/59/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 15ης Μαΐου 2014, για τη θέσπιση πλαισίου για την ανάκαμψη και την εξυγίανση πιστωτικών ιδρυμάτων και επιχειρήσεων επενδύσεων και για την τροποποίηση της οδηγίας 82/891/ΕΟΚ του Συμβουλίου, και των οδηγιών 2001/24/ΕΚ, 2002/47/ΕΚ, 2004/25/ΕΚ, 2005/56/ΕΚ, 2007/36/ΕΚ, 2011/35/ΕΕ, 2012/30/ΕΕ και 2013/36/ΕΕ, καθώς και των κανονισμών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (ΕΕ) 1093/2010 και (ΕΕ) 648/2012 (1), ιδίως δε του άρθρου 1, παράγραφος 1, και του άρθρου 2, παράγραφος 1, σημείο 2, αυτής, η περίπτωση υπό εξυγίανση εταιρίας, όπως είναι η εταιρία στην υπόθεση της κύριας δίκης, της οποίας η εξυγίανση ξεκίνησε ήδη πριν από την εκπνοή της προθεσμίας μεταφοράς της οδηγίας στο εθνικό δίκαιο, με τη χρήση μηχανισμών προβλεπομένων σε εθνικό επίπεδο, και συνεχίζεται, μετά τη λήξη της προθεσμίας αυτής, βάσει των εθνικών κανόνων περί μεταφοράς της εν λόγω οδηγίας στην εσωτερική έννομη τάξη;

Αναγνωρίζει η οδηγία 2014/59/ΕΕ σε πιστωτές της ανωτέρω υπό εξυγίανση εταιρίας, οι οποίοι έχουν ζητήσει από την αρχή εξυγίανσης να «εξετάσει και να απαγορεύσει» ορισμένες δικαιοπραξίες (παραδείγματος χάρη, δικαστικό συμβιβασμό) που προτίθεται να τελέσει ή έχει ήδη τελέσει με άλλους πιστωτές η υπό εξυγίανση εταιρία, δικαιώματα των οποίων την προστασία μπορούν αυτοί να διασφαλίσουν με την κίνηση διοικητικής ή ένδικης διαδικασίας;

(1) ΕΕ L 173, σ. 190.

12.9.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 335/33

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Sąd Okręgowy w Warszawie XXIII Wydział Gospodarczy Odwoławczy (Πολωνία) στις 10 Ιουνίου 2016 — Piotr Zarski κατά Andrzej Stadnicki

(Υπόθεση C-330/16)

(2016/C 335/45)

Γλώσσα διαδικασίας: η πολωνική

Αιτούν δικαστήριο

Sąd Okręgowy w Warszawie XXIII Wydział Gospodarczy Odwoławczy

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ενάγων και εκκαλών: Piotr Zarski

Εναγόμενος και εφεσίβλητος: Andrzej Stadnicki

Προδικαστικά ερωτήματα

Συνιστά η εκμίσθωση χώρων παροχή υπηρεσιών κατά την έννοια του άρθρου 2, σημείο 1, και του άρθρου 3 (καθώς και των αιτιολογικών σκέψεων 2, 3, 7, 11, 18 και 23) της οδηγίας 2011/7/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Φεβρουαρίου 2011, για την καταπολέμηση των καθυστερήσεων πληρωμών στις εμπορικές συναλλαγές (1);

Αν δοθεί καταφατική απάντηση στο πρώτο ερώτημα, πρέπει, στην περίπτωση όπου συνάπτεται σύμβαση μισθώσεως αορίστου χρόνου, ως εμπορική συναλλαγή κατά την έννοια του άρθρου 1, παράγραφος 1, του άρθρου 2, σημείο 1, του άρθρου 3, του άρθρου 6 και του άρθρου 8 (καθώς και των αιτιολογικών σκέψεων 1, 3, 4, 8, 9, 26 και 35) της οδηγίας 2011/7/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, να θεωρείται η ίδια η σύμβαση μισθώσεως ή μήπως η μεμονωμένη χωριστή πράξη της εκάστοτε καταβολής μισθώματος έναντι της διαθέσεως των χώρων και των παροχών;

Εάν με την απάντηση στο δεύτερο ερώτημα διαπιστωθεί ότι εμπορική συναλλαγή συνιστά η εκάστοτε καταβολή μισθώματος έναντι της διαθέσεως των χώρων και των παροχών, πρέπει το άρθρο 1, παράγραφος 1, το άρθρο 2, σημείο 1, και το άρθρο 12, παράγραφος 4 (καθώς και η τρίτη αιτιολογική σκέψη), της οδηγίας 2011/7/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου να ερμηνευθούν υπό την έννοια ότι τα κράτη μέλη δύνανται να εξαιρούν από το πεδίο εφαρμογής της οδηγίας τις συμβάσεις μισθώσεως που έχουν συναφθεί πριν από τις 16 Μαρτίου 2013, όταν η καθυστέρηση των μεμονωμένων καταβολών μισθώματος προκύπτει μετά από την ημερομηνία αυτή;

(1) EE L 48, σ. 1.

12.9.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 335/34

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Amtsgericht Kehl (Γερμανία) στις 21 Ιουνίου 2016 — Ποινική δίκη κατά C

(Υπόθεση C-346/16)

(2016/C 335/46)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Amtsgericht Kehl

Ποινική δίκη ενώπιον του αιτούντος δικαστηρίου κατά

Προδικαστικά ερωτήματα

Πρέπει το άρθρο 67, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ καθώς και τα άρθρα 20 και 21 του κανονισμού 562/2006, για τη θέσπιση του κοινοτικού κώδικα σχετικά με το καθεστώς διέλευσης προσώπων από τα σύνορα (1) (κώδικας συνόρων του Σένγκεν), ή άλλοι κανόνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης να ερμηνευθούν υπό την έννοια ότι αντιτίθενται σε εθνική ρύθμιση με την οποία απονέμεται στις αστυνομικές αρχές του οικείου κράτους μέλους η αρμοδιότητα να διενεργούν ελέγχους σε πράγματα, ανεξαρτήτως της συμπεριφοράς του προσώπου που έχει μαζί του τα πράγματα αυτά και της συνδρομής ιδιαίτερων περιστάσεων, εντός ζώνης τριάντα χιλιομέτρων από τα χερσαία σύνορα του κράτους μέλους αυτού με τα κράτη που μετέχουν στη σύμβαση εφαρμογής της συμφωνίας του Σένγκεν της 14ης Ιουνίου 1985, με σκοπό την αποτροπή ή την καταστολή της παράνομης εισόδου στο έδαφος του εν λόγω κράτους μέλους ή την πρόληψη της τελέσεως ορισμένων εγκλημάτων που πλήττουν την ασφάλεια των συνόρων ή την εκτέλεση της συνοριακής φυλάξεως ή που διαπράττονται σε συνάφεια με τη διέλευση των συνόρων, χωρίς να επανέρχονται προσωρινώς οι έλεγχοι στα εν λόγω εσωτερικά σύνορα δυνάμει των άρθρων 23 επ. του κώδικα συνόρων του Σένγκεν;

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο πρώτο ερώτημα:

Πρέπει το άρθρο 67, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ καθώς και τα άρθρα 20 και 21 του κανονισμού 562/2006 (κώδικας συνόρων του Σένγκεν) ή άλλοι κανόνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης να ερμηνευθούν υπό την έννοια ότι αντιτίθενται σε εθνική ρύθμιση ή πρακτική με την οποία παρέχεται σε ποινικό δικαστήριο του οικείου κράτους μέλους η δυνατότητα χρησιμοποιήσεως αποδεικτικού μέσου εις βάρος του κατηγορουμένου, μολονότι το μέσο αυτό αποκτήθηκε διά κρατικού μέτρου το οποίο αντιβαίνει σε διατάξεις του δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης;

(1) ΕΕ L 105, σ. 1.

12.9.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 335/35

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Nederlandstalige Rechtbank van eerste aanleg Brussel (Βέλγιο) στις 24 Ιουνίου 2016 — T.KUP SAS κατά Belgische Staat

(Υπόθεση C-349/16)

(2016/C 335/47)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Nederlandstalige Rechtbank van eerste aanleg Brussel

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ενάγουσα: T.KUP SAS

Εναγόμενο: Belgische Staat

Προδικαστικά ερωτήματα

Λαμβανομένης υπόψη της παραβάσεως του άρθρου 17, παράγραφος 1, του βασικού κανονισμού αντιντάμπινγκ (1), είναι ο κανονισμός 1294/2009 (2) ανίσχυρος έναντι ενός εισαγωγέα όπως ο συγκεκριμένος στην παρούσα υπόθεση, δεδομένου ότι, παρά το γεγονός ότι έπρεπε να εξεταστεί ένα διαχειρίσιμο σύνολο 21 εισαγωγέων, η Επιτροπή κατά την επανεξέτασή της χρησιμοποίησε μία δειγματοληψία, η οποία επιπλέον αφορούσε μόνο 8 εισαγωγείς;

Λαμβανομένης υπόψη της παραβάσεως του άρθρου 11, παράγραφος 2, τρίτο εδάφιο, του βασικού κανονισμού αντιντάμπινγκ, είναι ο κανονισμός 1294/2009 ανίσχυρος έναντι ενός εισαγωγέα όπως ο συγκεκριμένος στην παρούσα υπόθεση, δεδομένου ότι η Επιτροπή, περιλαμβάνοντας στη δειγματοληψία πέντε μεγάλους εισαγωγείς έναντι μόνο τριών μικρών εισαγωγέων και, επιπλέον, λαμβάνοντας κυρίως υπόψη στοιχεία που υποβλήθηκαν από αυτούς τους πέντε μεγάλους εισαγωγείς, κατά την επανεξέτασή της έλαβε ανεπαρκώς υπόψη αποδεικτικά στοιχεία που είχαν υποβληθεί;

Λαμβανομένης υπόψη της παραβάσεως των άρθρων 2 και 3 του βασικού κανονισμού αντιντάμπινγκ και/ή του άρθρου 11, παράγραφοι 2, 5 και 9, του ίδιου κανονισμού, είναι ο κανονισμός 1294/2009 ανίσχυρος έναντι ενός εισαγωγέα όπως ο συγκεκριμένος στην παρούσα υπόθεση, δεδομένου ότι η Επιτροπή κατά την επανεξέτασή της διέθετε ανεπαρκή στοιχεία ώστε να διαπιστώσει ότι εξακολουθούν να πραγματοποιούνται εισαγωγές που αποτελούν αντικείμενο ντάμπινγκ και ότι εντεύθεν προκαλείται ζημία;

Λαμβανομένης υπόψη της παραβάσεως του άρθρου 21 του βασικού κανονισμού αντιντάμπινγκ, είναι ο κανονισμός 1294/2009 ανίσχυρος έναντι ενός εισαγωγέα όπως ο συγκεκριμένος στην παρούσα υπόθεση, δεδομένου ότι η Επιτροπή κατά την επανεξέτασή της απαίτησε να υπάρχουν ειδικά στοιχεία ως προς το ότι η παράταση θα συνιστούσε δυσανάλογο βάρος για ένα εισαγωγέα;

(1) Κανονισμός (ΕΚ) 384/96 του Συμβουλίου της 22ας Δεκεμβρίου 1995 για την άμυνα κατά των εισαγωγών που αποτελούν αντικείμενο ντάμπινγκ εκ μέρους χωρών μη μελών της Ευρωπαϊκής Κοινότητας (EE 1996, L 56, σ. 1).

(2) Εκτελεστικός κανονισμός (ΕΕ) 1294/2009 του Συμβουλίου, της 22ας Δεκεμβρίου 2009 , για την επιβολή οριστικού δασμού αντιντάμπινγκ στις εισαγωγές ορισμένων υποδημάτων με το άνω μέρος από δέρμα, καταγωγής Βιετνάμ και Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, όπως επεκτάθηκε στις εισαγωγές ορισμένων υποδημάτων με το άνω μέρος από δέρμα που αποστέλλονται από την ΕΔΠ Μακάο, ανεξάρτητα από το αν δηλώνονται ως καταγωγής ΕΔΠ Μακάο ή όχι, μετά τη διαδικασία επανεξέτασης εν όψει της λήξης της ισχύος των μέτρων, σύμφωνα με το άρθρο 11 παράγραφος 2 του κανονισμού (ΕΚ) 384/96 του Συμβουλίου (EE 2009, L 352, σ. 1).

12.9.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 335/36

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Conseil d’État (Γαλλία) στις 28 Ιουνίου 2016 — Christian Picart κατά Ministre des finances et des comptes publics

(Υπόθεση C-355/16)

(2016/C 335/48)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Αιτούν δικαστήριο

Conseil d’État

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείων: Christian Picart

Αναιρεσίβλητος: Ministre des finances et des comptes publics

Προδικαστικά ερωτήματα

Μπορεί το δικαίωμα εγκαταστάσεως ως ελεύθερου επαγγελματία, όπως αυτό ορίζεται στα άρθρα 1 και 4 της συμφωνίας της 21ης Ιουνίου 1999 [για την ελεύθερη κυκλοφορία των προσώπων μεταξύ της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και των κρατών μελών της, αφενός, και της Ελβετικής Συνομοσπονδίας, αφετέρου] και στο άρθρο 12 του παραρτήματος I της εν λόγω συμφωνίας, να θεωρηθεί ως ισοδύναμο με την ελευθερία εγκαταστάσεως που κατοχυρώνεται υπέρ των ασκούντων μη μισθωτή δραστηριότητα προσώπων βάσει του άρθρου 43 της Συνθήκης περί ιδρύσεως της Ευρωπαϊκής Κοινότητας (νυν άρθρου 49 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης);

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο ως άνω ερώτημα, λαμβανομένων υπόψη των διατάξεων του άρθρου 16 της συμφωνίας αυτής, χωρεί εφαρμογή της νομολογίας που απορρέει από την απόφαση του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 7ης Σεπτεμβρίου 2006, C-470/04, αποφάσεως που εκδόθηκε μετά την ημερομηνία υπογραφής της συμφωνίας αυτής, στην περίπτωση υπηκόου κράτους μέλους ο οποίος μετέφερε την κατοικία του στην Ελβετία και ο οποίος περιορίζεται στο να διατηρήσει τις συμμετοχές του σε εταιρίες υπαγόμενες στο δίκαιο του ως άνω κράτους μέλους, οι οποίες παρέχουν υπέρ αυτού βέβαιη επιρροή επί των αποφάσεων των εν λόγω εταιριών και του παρέχουν επίσης τη δυνατότητα να διαδραματίζει βαρύνοντα ρόλο ως προς τον καθορισμό των δραστηριοτήτων των εν λόγω εταιριών, χωρίς να υποστηρίζει ότι σχεδιάζει να ασκήσει στην Ελβετία δραστηριότητα ελεύθερου επαγγελματία διαφορετική από αυτήν την οποία ασκούσε στο κράτος μέλος του οποίου ήταν υπήκοος και η οποία συνίσταται στη διαχείριση των εν λόγω συμμετοχών;

3)	Σε περίπτωση που κριθεί ότι δεν είναι ισοδύναμο με την ελευθερία εγκαταστάσεως, πρέπει το ως άνω δικαίωμα να ερμηνευθεί κατά τον ίδιο τρόπο που το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης ερμήνευσε την ελευθερία εγκαταστάσεως με την απόφαση της 7ης Σεπτεμβρίου 2006, C-470/04;

12.9.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 335/36

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Nederlandstalige rechtbank van eerste aanleg te Brussel (Βέλγιο) στις 27 Ιουνίου 2016 — Ποινική διαδικασία κατά Wamo BVBA και Luc Cecile Jozef Van Mol

(Υπόθεση C-356/16)

(2016/C 335/49)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Nederlandstalige rechtbank van eerste aanleg te Brussel

Ποινική διαδικασία ενώπιον του αιτούντος δικαστηρίου κατά

Wamo BVBA και Luc Cecile Jozef Van Mol

Προδικαστικό ερώτημα

Πρέπει η οδηγία 2005/29/EK (1) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 11ης Μαΐου 2005, για τις αθέμιτες εμπορικές πρακτικές των επιχειρήσεων προς τους καταναλωτές στην εσωτερική αγορά, να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι αντιτίθεται σε εθνικό νόμο ο οποίος απαγορεύει σε κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο τη διάδοση διαφημίσεως για πράξεις αισθητικής χειρουργικής ή μη χειρουργικής αισθητικής ιατρικής, όπως προβλέπεται στο άρθρο 20/1 του νόμου της 23ης Μαΐου 2013 περί καθορισμού των απαιτούμενων προϋποθέσεων για την τέλεση πράξεων μη χειρουργικής αισθητικής ιατρικής και αισθητικής χειρουργικής και περί ρυθμίσεως της διαφημίσεως και της πληροφορήσεως σχετικά με τις πράξεις αυτές (B.S., 2 Ιουλίου 2013), το οποίο παρεμβλήθηκε με τον νόμο της 10ης Φεβρουαρίου 2014 σχετικά με διάφορες διατάξεις για την υγεία (B.S., 30 Απριλίου 2014);

(1) Οδηγία 2005/29/EK του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 11ης Μαΐου 2005, για τις αθέμιτες εμπορικές πρακτικές των επιχειρήσεων προς τους καταναλωτές στην εσωτερική αγορά και για την τροποποίηση της οδηγίας 84/450/ΕΟΚ του Συμβουλίου, των οδηγιών 97/7/ΕΚ, 98/27/ΕΚ, 2002/65/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου και του κανονισμού (ΕΚ) 2006/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου («Οδηγία για τις αθέμιτες εμπορικές πρακτικές») (ΕΕ 2005, L 149, σ. 22).

12.9.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 335/37

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Lietuvos vyriausiasis administracinis teismas (Λιθουανία) στις 28 Ιουνίου 2016 — UAB «Gelvora» κατά Valstybinė vartotojų teisių apsaugos tarnyba

(Υπόθεση C-357/16)

(2016/C 335/50)

Γλώσσα διαδικασίας: η λιθουανική

Αιτούν δικαστήριο

Lietuvos vyriausiasis administracinis teismas

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Εκκαλούσα: UAB «Gelvora»

Εφεσίβλητη: Valstybinė vartotojų teisių apsaugos tarnyba

Προδικαστικά ερωτήματα

Εμπίπτει η έννομη σχέση μεταξύ εταιρίας η οποία απέκτησε απαίτηση δυνάμει συμβάσεως εκχωρήσεως απαιτήσεως και του οφειλέτη, φυσικού προσώπου, του οποίου η οφειλή απορρέει από σύμβαση καταναλωτικής πίστεως, στο πεδίο εφαρμογής της οδηγίας 2005/29/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 11ης Μαΐου 2005, για τις αθέμιτες εμπορικές πρακτικές των επιχειρήσεων προς τους καταναλωτές στην εσωτερική αγορά και για την τροποποίηση της οδηγίας 84/450/ΕΟΚ του Συμβουλίου, των οδηγιών 97/7/ΕΚ, 98/27/ΕΚ, 2002/65/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου και του κανονισμού (ΕΚ) 2006/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου;

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο πρώτο ερώτημα, εμπίπτουν στην κατά το άρθρο 2, στοιχείο γ’, της οδηγίας έννοια του «προϊόντος» τα μέτρα για την είσπραξη απαιτήσεως, η οποία αποκτήθηκε δυνάμει συμβάσεως εκχωρήσεως απαιτήσεως, από τον οφειλέτη, φυσικό πρόσωπο, του οποίου η οφειλή απορρέει από σύμβαση καταναλωτικής πίστεως συναφθείσα με τον αρχικό δανειοδότη;

Εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής της οδηγίας η έννομη σχέση μεταξύ εταιρίας η οποία απέκτησε απαίτηση δυνάμει συμβάσεως εκχωρήσεως απαιτήσεως και του οφειλέτη, φυσικού προσώπου, του οποίου η οφειλή απορρέει από σύμβαση καταναλωτικής πίστεως και ο οποίος έχει ήδη καταδικασθεί στην καταβολή της με δικαστική απόφαση που έχει καταστεί τελεσίδικη και εγχειρισθεί σε δικαστικό επιμελητή προς εκτέλεση, σε περίπτωση που η εν λόγω εταιρεία εφαρμόζει παράλληλα μέτρα για την είσπραξη;

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο τρίτο ερώτημα, εμπίπτουν στην κατά το άρθρο 2, στοιχείο γ’, της οδηγίας έννοια του «προϊόντος» τα μέτρα για την είσπραξη απαιτήσεως, η οποία αποκτήθηκε δυνάμει συμβάσεως εκχωρήσεως απαιτήσεως, από τον οφειλέτη, φυσικό πρόσωπο, του οποίου η οφειλή απορρέει από σύμβαση καταναλωτικής πίστεως συναφθείσα με τον αρχικό δανειοδότη και στης οποίας την καταβολή αυτός έχει ήδη καταδικασθεί με δικαστική απόφαση που έχει καταστεί τελεσίδικη και εγχειρισθεί σε δικαστικό επιμελητή προς εκτέλεση;

12.9.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 335/38

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Cour administrative (Λουξεμβούργο) στις 24 Ιουνίου 2016 — UBS (Luxembourg) SA, Alain Hondequin, Holzem κ.λπ.

(Υπόθεση C-358/16)

(2016/C 335/51)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Αιτούν δικαστήριο

Cour administrative

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Τριτανακόπτοντες: UBS (Luxembourg) SA, Alain Hondequin, Holzem κ.λπ.

Προδικαστικά ερωτήματα

Ειδικότερα υπό το πρίσμα του άρθρου 41 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Χάρτης) που καθιερώνει την αρχή της χρηστής διοικήσεως, καλύπτει η εξαίρεση των «περιπτώσεων που εμπίπτουν στο ποινικό δίκαιο», η οποία περιλαμβάνεται τόσο in fine στην παράγραφο 1 του άρθρου 54 της οδηγίας 2004/39/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 21ης Απριλίου 2004, για τις αγορές χρηματοπιστωτικών μέσων, για την τροποποίηση των οδηγιών 85/611/ΕΟΚ και 93/6/ΕΟΚ του Συμβουλίου και της οδηγίας 2000/12/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου και για την κατάργηση της οδηγίας 93/22/ΕΟΚ (1) του Συμβουλίου, όσο και στην αρχή της παραγράφου 3 του ίδιου άρθρου 54, κύρωση η οποία θεωρείται, σύμφωνα με την εθνική νομοθεσία, ως διοικητική, αλλά η οποία, εκτιμώμενη από πλευράς της Ευρωπαϊκής Συμβάσεως για την Προάσπιση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών (ΕΣΔΑ), λογίζεται ως υπαγόμενη στο ποινικό δίκαιο, όπως η αμφισβητούμενη στην κύρια δίκη κύρωση την οποία επέβαλε η αρμόδια εθνική αρχή εποπτείας, συνιστάμενη σε διαταγή σε μέλος εθνικού δικηγορικού συλλόγου να παύσει να ασκεί στην υπηρεσία οντότητας επιβλεπόμενης από την εν λόγω αρχή διευθυντικά καθήκοντα ή άλλη δραστηριότητα για την οποία απαιτείται σχετική άδεια, επιβάλλοντάς του παράλληλα την υποχρέωση να παραιτηθεί από όλες τις σχετικές θέσεις του το συντομότερο;

Καθόσον η προαναφερθείσα διοικητική κύρωση, λογιζόμενη ως τέτοια σύμφωνα με το εθνικό δίκαιο, υπάγεται στο πλαίσιο μιας διοικητικής διαδικασίας, σε ποιο βαθμό η υποχρέωση τηρήσεως του επαγγελματικού απορρήτου την οποία μια εθνική αρχή μπορεί να επικαλείται βάσει των διατάξεων του προαναφερθέντος άρθρου 54 της οδηγίας 2004/39/ΕΚ επηρεάζεται από τις απαιτήσεις περί δίκαιης δίκης που περιλαμβάνουν τη δυνατότητα πραγματικής προσφυγής, όπως προκύπτει από το άρθρο 47 του Χάρτη, το οποίο πρέπει να ληφθεί υπόψη σε συνάρτηση με τις απαιτήσεις που απορρέουν παράλληλα από τα άρθρα 6 και 13 της ΕΣΔΑ όσον αφορά τη «χρηστή απονομή της δικαιοσύνης» (της αρχής της δίκαιης δίκης) και την ύπαρξη πραγματικής προσφυγής, από κοινού, [καθώς και με] τις εγγυήσεις που προβλέπονται στο άρθρο 48 του Χάρτη, ειδικότερα σε σχέση με τη δυνατότητα πλήρους προσβάσεως του διοικουμένου στον διοικητικό φάκελο της αρχής που επέβαλε διοικητική κύρωση, αρχή η οποία είναι παράλληλα η αρμόδια εθνική αρχή εποπτείας στον σχετικό τομέα, προκειμένου ο διοικούμενος στον οποίο επιβλήθηκε η κύρωση να υπερασπιστεί τα συμφέροντά του και τα αστικά του δικαιώματα;

(1) ΕΕ L 145, σ. 1.

12.9.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 335/38

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Hof van Cassatie (Βέλγιο) στις 24 Ιουνίου 2016 — Ömer Altun κ.λπ. και Absa NV κ.λπ. κατά Openbaar Ministerie

(Υπόθεση C-359/16)

(2016/C 335/52)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Hof van Cassatie

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείοντες: Ömer Altun, Abubekir Altun, Sedrettin Maksutogullari, Yunus Altun, Absa NV, M. Sedat BVBA και Alnur BVBA

Αναιρεσίβλητη: Openbaar Ministerie

Προδικαστικό ερώτημα

Δύναται ένα πιστοποιητικό Ε101 το οποίο χορηγήθηκε βάσει του άρθρου 11, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΟΚ) 574/72 (1) του Συμβουλίου, της 21ης Μαρτίου 1972, περί του τρόπου εφαρμογής του κανονισμού (ΕΟΚ) 1408/71 περί εφαρμογής των συστημάτων κοινωνικής ασφαλίσεως στους μισθωτούς, στους μη μισθωτούς και στα μέλη των οικογενειών τους που διακινούνται εντός της Κοινότητας, όπως είχε εφαρμογή πριν από την κατάργησή του από το άρθρο 96, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΚ) 987/2009 (2) για τον καθορισμό της διαδικασίας εφαρμογής του κανονισμού (ΕΚ) 883/2004 για τον συντονισμό των συστημάτων κοινωνικής ασφάλειας, να ακυρωθεί ή να μη ληφθεί υπόψη από δικαστή άλλον από αυτόν του κράτους μέλους αποστολής, στην περίπτωση που τα τεθέντα στην κρίση του πραγματικά περιστατικά επιτρέπουν τη διαπίστωση ότι το πιστοποιητικό αποκτήθηκε ή έτυχε επικλήσεως με απατηλό τρόπο;

(1) ΕΕ ειδ. έκδ. 05/001, σ. 138.

(2) Κανονισμός του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Σεπτεμβρίου 2009, για καθορισμό της διαδικασίας εφαρμογής του κανονισμού (ΕΚ) 883/2004 για τον συντονισμό των συστημάτων κοινωνικής ασφάλειας (ΕΕ 2009, L 284, σ. 1).

12.9.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 335/39

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Conseil d’État (Γαλλία) στις 4 Ιουλίου 2016 — Association française des entreprises privées (AFEP) κ.λπ. κατά Ministre des finances et des comptes publics

(Υπόθεση C-365/16)

(2016/C 335/53)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Αιτούν δικαστήριο

Conseil d’État

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσες: Association française des entreprises privées (AFEP), Axa, Compagnie générale des établissements Michelin, Danone, ENGIE, anciennement GDF Suez, Eutelsat Communications, LVMH Moët Hennessy-Louis Vuitton SA, Orange SA, Sanofi SA, Suez Environnement Company, Technip, Total SA, Vivendi, Eurazeo, Safran, Scor SE, Unibail-Rodamco SE, Zodiac Aerospace

Καθού: Ministre des finances et des comptes publics

Προδικαστικά ερωτήματα

Αντιτίθεται το άρθρο 4 της οδηγίας 2011/96/ΕΕ του Συμβουλίου, της 30ής Νοεμβρίου 2011 (1), και ιδίως η παράγραφος 1, στοιχείο αʹ, σε φόρο όπως ο προβλεπόμενος από το άρθρο 235 ter ZCA του code général des impôts, ο οποίος εισπράττεται επ’ ευκαιρία της διανομής κερδών από εταιρία υποκείμενη στον φόρο εταιριών στη Γαλλία και του οποίου η φορολογητέα βάση συνίσταται στα διανεμόμενα ποσά;

2)	Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως στο πρώτο ερώτημα, πρέπει ένας φόρος όπως ο προβλεπόμενος από το άρθρο 235 ter ZCA του code général des impôts να θεωρηθεί ως «παρακράτηση στην πηγή», από την οποία, δυνάμει του άρθρου 5 της οδηγίας, απαλλάσσονται τα διανεμόμενα από τις θυγατρικές εταιρίες κέρδη;

(1) Οδηγία 2011/96/ΕΕ του Συμβουλίου, της 30ής Νοεμβρίου 2011, σχετικά με το κοινό φορολογικό καθεστώς το οποίο ισχύει για τις μητρικές και τις θυγατρικές εταιρείες διαφορετικών κρατών μελών (EE L 345, σ. 8).

12.9.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 335/40

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Hof van beroep te Brussel (Βέλγιο) στις 5 Ιουλίου 2016 — Openbaar Ministerie κατά Dawid Piotrowski

(Υπόθεση C-367/16)

(2016/C 335/54)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Hof van beroep te Brussel

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αιτούσα αρχή: Openbaar Ministerie

Εκζητούμενος: Dawid Piotrowski

Προδικαστικά ερωτήματα

Πρέπει το άρθρο 3, σημείο 3, της αποφάσεως-πλαισίου (1) για το ευρωπαϊκό ένταλμα συλλήψεως να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι δύναται να επιτραπεί μόνο η παράδοση προσώπων τα οποία κατά το δίκαιο του κράτους μέλους εκτελέσεως θεωρούνται ενήλικα ή παρέχει η προαναφερθείσα διάταξη στο κράτος μέλος εκτελέσεως τη δυνατότητα να επιτρέπει επίσης την παράδοση ανηλίκων οι οποίοι, βάσει των εθνικών κανόνων, δύνανται να θεωρηθούν ποινικώς υπεύθυνοι μετά από μια ορισμένη ηλικία (ενδεχομένως με την τήρηση ορισμένων προϋποθέσεων);

Στην περίπτωση που το άρθρο 3, σημείο 3, της αποφάσεως-πλαισίου δεν απαγορεύει την παράδοση ανηλίκων, πρέπει τότε η διάταξη αυτή να ερμηνευθεί:

α)

υπό την έννοια ότι η ύπαρξη, στο εθνικό δίκαιο, μιας (θεωρητικής) δυνατότητας τιμωρήσεως ανηλίκων μετά από μια ορισμένη ηλικία είναι επαρκές κριτήριο για να επιτραπεί η παράδοση (με άλλα λόγια, με τη διεξαγωγή μιας in abstracto εκτιμήσεως βάσει του κριτηρίου της ηλικίας από την οποία κάποιος δύναται να θεωρηθεί ποινικώς υπεύθυνος, χωρίς να ληφθούν υπόψη ενδεχόμενες πρόσθετες προϋποθέσεις); ή

β)

υπό την έννοια ότι ούτε η αρχή της αμοιβαίας αναγνωρίσεως, όπως διατυπώνεται στο άρθρο 1, παράγραφος 2, της αποφάσεως-πλαισίου, ούτε το άρθρο 3, σημείο 3, της αποφάσεως-πλαισίου απαγορεύουν στο κράτος μέλος εκτελέσεως να προβαίνει κατά περίπτωση σε μια in concreto εκτίμηση, καθιστώσα δυνατό να απαιτηθεί, όσον αφορά το εκζητούμενο πρόσωπο, να πληρούνται οι ίδιες προϋποθέσεις ποινικής ευθύνης με αυτές που ισχύουν για τους υπηκόους του κράτους μέλος εκτελέσεως, λαμβανομένων υπόψη της ηλικίας τους κατά τον χρόνο της πράξεως, της φύσεως του προσαπτόμενου αδικήματος, και μάλιστα προηγούμενων δικαστικών παρεμβάσεων στο κράτος μέλος εκδόσεως που οδήγησαν σε μέτρο αναμορφώσεως, ακόμη και αν οι προϋποθέσεις αυτές δεν υπάρχουν στο κράτος μέλος εκδόσεως;

3)	Αν το κράτος μέλος εκτελέσεως δύναται να προβεί σε μια in concreto εκτίμηση, δεν πρέπει τότε, για την αποφυγή της ατιμωρησίας, να γίνει διάκριση μεταξύ παραδόσεως για την άσκηση ποινικής διώξεως και παραδόσεως για την εκτέλεση ποινής;

(1) Απόφαση-πλαίσιο 2002/584/ΔΕΥ του Συμβουλίου, της 13ης Ιουνίου 2002, για το ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης και τις διαδικασίες παράδοσης μεταξύ των κρατών μελών (EE 2002, L 190, σ. 1).

12.9.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 335/41

Αναίρεση που άσκησε στις 11 Ιουλίου 2016 το Sharif University of Technology κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (έβδομο τμήμα) στις 28 Απριλίου 2016 στην υπόθεση T-52/15, Sharif University of Technology κατά Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης

(Υπόθεση C-385/16 P)

(2016/C 335/56)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείον: Sharif University of Technology (εκπρόσωπος: M. Happold, Barrister)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα

Το προσφεύγον ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου (έβδομο τμήμα) της 28ης Απριλίου 2016 στην υπόθεση T-52/15, Sharif University of Technology κατά Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης·

—	να κάνει δεκτά τα αιτήματα που προέβαλε το αναιρεσείον ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου· και

—	να καταδικάσει το Συμβούλιο στα δικαστικά έξοδα του αναιρεσείοντος, τόσο της πρωτοβάθμιας όσο και της κατ’ αναίρεση δίκης.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Το αναιρεσείον ζητεί από το Δικαστήριο να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου, να ακυρώσει τις επίμαχες πράξεις [τα παραρτήματα της αποφάσεως 2014/776/ΚΕΠΠΑ (1) του Συμβουλίου και του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 1202/2014 (2) του Συμβουλίου, και το παράρτημα II της αποφάσεως 2010/413/ΚΕΠΠΑ (3) του Συμβουλίου και το παράρτημα IX του κανονισμού (ΕΕ) 267/2012 (4) του Συμβουλίου (όπως έχουν τροποποιηθεί, αντίστοιχα, με το άρθρο 1 της αποφάσεως 2014/776/ΚΕΠΠΑ και το άρθρο 1 του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 1202/2014)] στο μέτρο που το χαρακτηρίζουν οντότητα υποκείμενη σε περιοριστικά μέτρα βάσει του άρθρου 23, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΕ) 267/2012 του Συμβουλίου, να του επιδικάσει αποζημίωση για τη ζημία που υπέστη η φήμη του λόγω των πράξεων του Συμβουλίου και να καταδικάσει το Συμβούλιο στα δικαστικά έξοδα στα οποία υπεβλήθη στον πρώτο βαθμό και στην κατ’ αναίρεση δίκη.

Το αναιρεσείον προβάλει δύο λόγους προς στήριξη της προς στήριξη του ότι η απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου πάσχει νομική πλάνη και το Δικαστήριο πρέπει να την αναιρέσει και να εκδικάσει το ίδιο την υπόθεση:

Πρώτον, ότι το Γενικό Δικαστήριο εσφαλμένα δεν έκρινε ότι το Συμβούλιο παρέβη ουσιώδη τύπο και/ή υπέπεσε σε πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως όταν αποφάσισε την καταχώριση του SUT, διότι δεν προέβη στην οφειλόμενη διαδικασία λήψεως αποφάσεως.

Δεύτερον, ότι το Γενικό Δικαστήριο εφάρμοσε εσφαλμένα το κριτήριο της «υποστηρίξεως» προς την Κυβέρνηση του Ιράν, του άρθρου 20, παράγραφος 1, στοιχείο γ', της αποφάσεως 2010/413/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου (όπως έχει τροποποιηθεί) και του άρθρου 23, παράγραφος 2, στοιχείο δ', του κανονισμού (ΕΕ) 267/2012 της 23ης Μαρτίου 2012 (όπως έχει τροποποιηθεί), στο οποίο στηρίχθηκε το Συμβούλιο για να δικαιολογήσει τον χαρακτηρισμό του προσφεύγοντος ως υποκειμένου σε περιοριστικά μέτρα και, ως εκ τούτου, κατέληξε εσφαλμένα στο συμπέρασμα ότι οι αποδείξεις που προσκόμισε το Συμβούλιο στήριζαν την καταχώριση του αναιρεσείοντος.

(1) Απόφαση 2014/776/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 7ης Νοεμβρίου 2014, για την τροποποίηση της απόφασης 2010/413/ΚΕΠΠΑ σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν (EE L 325, σ. 19).

(2) Εκτελεστικός κανονισμός (ΕΕ) 1202/2014 του Συμβουλίου, της 7ης Νοεμβρίου 2014, για την εφαρμογή του κανονισμού (ΕΕ) 267/2012 σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν (EE L 325, σ. 3).

(3) Απόφαση του Συμβουλίου, της 26ης Ιουλίου 2010, σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν και για την κατάργηση της κοινής θέσης 2007/140/ΚΕΠΠΑ (EE L 195, σ. 39).

(4) Κανονισμός (ΕΕ) 267/2012 του Συμβουλίου, της 23ης Μαρτίου 2012, σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν και την κατάργηση του κανονισμού (ΕΕ) 961/2010 (EE L 88, σ. 1).

12.9.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 335/42

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Vrhovno sodišče Republike Slovenije (Σλοβενία) στις 15 Ιουλίου 2016 — T-2, družba za ustvarjanje, razvoj in trženje elektronskih komunikacij in opreme, d.o.o. (τώρα σε κατάσταση αφερεγγυότητας) κατά Δημοκρατίας της Σλοβενίας

(Υπόθεση C-396/16)

(2016/C 335/57)

Γλώσσα διαδικασίας: η σλοβενική

Αιτούν δικαστήριο

Vrhovno sodišče Republike Slovenije

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείουσα: T-2, družba za ustvarjanje, razvoj in trženje elektronskih komunikacij in opreme, d.o.o. (τώρα σε κατάσταση αφερεγγυότητας)

Αναιρεσίβλητη: Δημοκρατία της Σλοβενίας

Προδικαστικά ερωτήματα

Πρέπει η μείωση των υποχρεώσεων, βάσει της αμετάκλητης εγκρίσεως του προληπτικού της πτωχεύσεως συμβιβασμού στην υπόθεση της κύριας δίκης, να θεωρηθεί ως μεταβολή των στοιχείων που ελήφθησαν υπόψη για τον καθορισμό του ποσού της εκπτώσεως του ΦΠΑ επί των εισροών, κατά το άρθρο 185, παράγραφος 1, της οδηγίας περί ΦΠΑ (1), ή, αντιθέτως, ως άλλη κατάσταση στην οποία η έκπτωση είναι κατά το άρθρο 184 της οδηγίας περί ΦΠΑ ανώτερη ή κατώτερη από εκείνη την οποία δικαιούνταν να πραγματοποιήσει ο υποκείμενος στον φόρο;

2)	Πρέπει η μείωση των υποχρεώσεων, βάσει της αμετάκλητης εγκρίσεως του προληπτικού της πτωχεύσεως συμβιβασμού στην υπόθεση της κύριας δίκης, να θεωρηθεί ως (μερική) μη πληρωμή πράξεως κατά το άρθρο 185, παράγραφος 2, πρώτο εδάφιο, της οδηγίας περί ΦΠΑ;

Λαμβανομένης υπόψη της απαιτήσεως σαφήνειας και βεβαιότητας των εννόμων καταστάσεων την οποία τάσσουν ο νομοθέτης της Ένωσης και η διάταξη του άρθρου 186 της οδηγίας περί ΦΠΑ, οφείλει ένα κράτος μέλος, προκειμένου να απαιτήσει τον διακανονισμό της εκπτώσεως σε περίπτωση ολικής ή μερικής μη πληρωμής μιας πράξεως, όπως επιτρέπει το άρθρο 185, παράγραφος 2, δεύτερο εδάφιο, της εν λόγω οδηγίας, να προβλέψει ρητώς στην εθνική νομοθεσία του τις περιπτώσεις μη πληρωμής, δηλαδή να περιλάβει σε αυτές επίσης την αμετάκλητη έγκριση προληπτικού της πτωχεύσεως συμβιβασμού (αν αυτή εμπίπτει στην έννοια της πράξεως για την οποία δεν έγινε πληρωμή);

(1) Οδηγία 2006/112/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Νοεμβρίου 2006, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας (ΕΕ L 347, σ. 1).

12.9.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 335/44

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 12ης Ιουλίου 2016 — Yanukovych κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-347/14) (1)

((Προσφυγή ακυρώσεως - Κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας - Περιοριστικά μέτρα λόγω της καταστάσεως στην Ουκρανία - Δέσμευση κεφαλαίων - Κατάλογος των προσώπων, οντοτήτων και φορέων κατά των οποίων ισχύει η δέσμευση των κεφαλαίων και των οικονομικών πόρων - Καταχώριση στον κατάλογο του ονόματος του προσφεύγοντος - Προσαρμογή των αιτημάτων - Θάνατος του προσφεύγοντος - Απαράδεκτο - Απόδειξη του βασίμου της καταχωρίσεως στον κατάλογο - Προσφυγή προδήλως βάσιμη))

(2016/C 335/58)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Olga Stanislavivna Yanukovych, υπό την ιδιότητα της κληρονόμου του Viktor Viktorovych Yanukovych (Κίεβο, Ουκρανία) (εκπρόσωπος: T. Beazley, QC)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: αρχικώς E. Finnegan και J.-P. Hix, στη συνέχεια J.-P. Hix και P. Mahnič Bruni)

Παρεμβαίνουσα υπέρ του καθού: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: S. Bartelt και D. Gauci)

Αντικείμενο

Αίτημα ακυρώσεως, βάσει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ, αφενός μεν, της αποφάσεως 2004/119/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 5ης Μαρτίου 2014, σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά ορισμένων προσώπων, οντοτήτων και φορέων ενόψει της κατάστασης στην Ουκρανία (ΕΕ 2014, L 66, σ. 26), όπως τροποποιήθηκε με την εκτελεστική απόφαση 2014/216/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 14ης Απριλίου 2014, για την εφαρμογή της απόφασης 2014/119 (ΕΕ 2014, L 111, σ. 91), και του κανονισμού (ΕΕ) 208/2014 του Συμβουλίου, της 5ης Μαρτίου 2014, σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά ορισμένων προσώπων, οντοτήτων και φορέων ενόψει της κατάστασης στην Ουκρανία (ΕΕ 2014, L 66, σ. 1), όπως τροποποιήθηκε με τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 381/2014 του Συμβουλίου, της 14ης Απριλίου 2014, για την εφαρμογή του κανονισμού 208/2014 (ΕΕ 2014, L 111, σ. 33), αφετέρου δε, της αποφάσεως (ΚΕΠΠΑ) 2015/143 του Συμβουλίου, της 29ης Ιανουαρίου 2015, περί τροποποιήσεως της αποφάσεως 2014/119 (ΕΕ 2015, L 24, σ. 16), και του κανονισμού (ΕΕ) 2015/138 του Συμβουλίου, της 29ης Ιανουαρίου 2015, για την τροποποίηση του κανονισμού 208/2014 (ΕΕ 2015, L 24, σ. 1), καθώς και της αποφάσεως (ΚΕΠΠΑ) 2015/364 του Συμβουλίου, της 5ης Μαρτίου 2015, για την τροποποίηση της αποφάσεως 2014/119 (ΕΕ 2015, L 62, σ. 25), και του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 2015/357 του Συμβουλίου, της 5ης Μαρτίου 2015, περί εφαρμογής του κανονισμού 208/2014 (ΕΕ 2015, L 62, σ. 1), καθόσον αφορούν τον V. Viktorovych Yanukovych.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

Ακυρώνει την απόφαση 2014/119/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 5ης Μαρτίου 2014, σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά ορισμένων προσώπων, οντοτήτων και φορέων ενόψει της κατάστασης στην Ουκρανία, και τον κανονισμό (ΕΕ) 208/2014 του Συμβουλίου, της 5ης Μαρτίου 2014, σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά ορισμένων προσώπων, οντοτήτων και φορέων ενόψει της κατάστασης στην Ουκρανία, όπως ίσχυαν αρχικώς, καθόσον αφορούν τον Viktor Viktorovych Yanukovych.

2)	Απορρίπτει την προσφυγή κατά τα λοιπά.

3)	Το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης φέρει, πέραν των εξόδων του, τα δικαστικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η Olga Stanislavivna Yanukovych, ως κληρονόμος του Viktor Viktorovych Yanukovych, όσον αφορά το αίτημα ακυρώσεως που υποβλήθηκε με το δικόγραφο της προσφυγής.

4)	Η Olga Stanislavivna Yanukovych, ως κληρονόμος του Viktor Viktorovych Yanukovych, φέρει, πέραν των εξόδων της, τα δικαστικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκε το Συμβούλιο, όσον αφορά το αίτημα ακυρώσεως που υποβλήθηκε με το υπόμνημα προσαρμογής.

5)	Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή φέρει τα έξοδά της.

(1) ΕΕ C 253 της 4.8.2014.

12.9.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 335/45

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 10ης Ιουνίου 2016 — Pshonka κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-380/14) (1)

((Προσφυγή ακυρώσεως - Κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας - Περιοριστικά μέτρα ληφθέντα λόγω της καταστάσεως στην Ουκρανία - Δέσμευση κεφαλαίων - Κατάλογος των προσώπων, οντοτήτων και οργανισμών έναντι των οποίων ισχύει η δέσμευση των κεφαλαίων και των οικονομικών πόρων - Εγγραφή του ονόματος του προσφεύγοντος στον κατάλογο - Προθεσμία ασκήσεως προσφυγής - Παραδεκτό - Απόδειξη της βασιμότητας του λόγου εγγραφής στον κατάλογο - Προσφυγή προδήλως βάσιμη))

(2016/C 335/59)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Artem Viktorovych Pshonka (Μόσχα, Ρωσία) (εκπρόσωποι: C. Constantina και J.-M. Reymond, δικηγόροι)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: V. Piessevaux και A. Vitro)

Παρεμβαίνουσα υπέρ του καθού: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: S. Bartelt και D. Gauci)

Αντικείμενο

Αίτημα ακυρώσεως της αποφάσεως 2014/119/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 5ης Μαρτίου 2014, σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά ορισμένων προσώπων, οντοτήτων και φορέων ενόψει της κατάστασης στην Ουκρανία (ΕΕ 2014, L 66, σ. 26), και του κανονισμού (ΕΕ) 208/2014 του Συμβουλίου, της 5ης Μαρτίου 2014, σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά ορισμένων προσώπων, οντοτήτων και φορέων ενόψει της κατάστασης στην Ουκρανία (ΕΕ 2014, L 66, σ. 1), στο μέτρο που αφορούν τον προσφεύγοντα.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

Ακυρώνει την απόφαση 2014/119/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 5ης Μαρτίου 2014, σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά ορισμένων προσώπων, οντοτήτων και φορέων ενόψει της κατάστασης στην Ουκρανία, και τον κανονισμό (ΕΕ) 208/2014 του Συμβουλίου, της 5ης Μαρτίου 2014, σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά ορισμένων προσώπων, οντοτήτων και φορέων ενόψει της κατάστασης στην Ουκρανία, στο μέτρο που αφορούν τον Artem Viktorovych Pshonka.

2)	Το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης καταδικάζεται να φέρει τα δικαστικά έξοδά του καθώς και τα έξοδα του A. V. Pshonka.

3)	Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή φέρει τα δικαστικά έξοδά της.

(1) EE C 261 της 11.8.2014.

12.9.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 335/46

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 19ης Ιουλίου 2016 — Ιταλία κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-770/14) (1)

([ΕΤΠΑ - Κανονισμός (ΕΚ) 1083/2006 - Πρόγραμμα διασυνοριακής συνεργασίας «Ιταλία-Μάλτα — 2007-2013» - Μη τήρηση των προθεσμιών - Αυτόματη αποδέσμευση - Αναλογικότητα - Αρχή της συνεργασίας - Αρχής της εταιρικής σχέσεως - Ανωτέρα βία - Υποχρέωση αιτιολογήσεως - Προσφυγή προδήλως στερούμενη νομικού ερείσματος])

(2016/C 335/60)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ιταλική Δημοκρατία (εκπρόσωποι: G. Palmieri και P. Gentili)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: B. R. Killmann και D. Recchia)

Αντικείμενο

—

την ακύρωση του από 11 Σεπτεμβρίου 2014 σημειώματος Ares (2014) 2975571 της Ευρωπαϊκής Επιτροπής με το οποίο αυτή ενημέρωσε την Ιταλική Δημοκρατία σχετικά με την αυτόματη αποδέσμευση, στις 31 Δεκεμβρίου 2013, μέρους των πόρων που σχετίζονται με τις αναλήψεις υποχρεώσεων του Ευρωπαϊκού Ταμείου Περιφερειακής Αναπτύξεως (ΕΤΠΑ) οι οποίες μνημονεύονται στο πρόγραμμα διασυνοριακής συνεργασίας «Ιταλία-Μάλτα 2007-2013» και, αφετέρου, να αναγνωρίσει το Γενικό Δικαστήριο ότι οι δαπάνες των σχεδίων ImaGenX, Simit και PIM Energethica είναι επιλέξιμες.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει την Ιταλική Δημοκρατία στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 26 της 26.1.2015.

12.9.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 335/46

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 14ης Ιουλίου 2016 — Alcimos Consulting κατά ΕΚΤ

(Υπόθεση T-368/15) (1)

((Προσφυγή ακυρώσεως - Αγωγή αποζημιώσεως - Αποφάσεις του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΚΤ - Παροχή έκτακτης ρευστότητας στις ελληνικές τράπεζες - Ανώτατο όριο - Πράξη που δεν αφορά άμεσα τον προσφεύγοντα - Απαράδεκτο - Μη τήρηση των τυπικών προϋποθέσεων))

(2016/C 335/61)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα-ενάγουσα: Alcimos Consulting SMPC (Αθήνα, Ελλάδα) (εκπρόσωπος: Φ. Ροδολάκη, δικηγόρος)

Καθής-εναγομένη: Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (εκπρόσωποι: K. Laurinavičius και M. Szablewska, επικουρούμενοι από τον H. G. Kamann, δικηγόρο)

Αντικείμενο

Αφενός, προσφυγή βάσει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ για την ακύρωση των αποφάσεων του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΚΤ της 28ης Ιουνίου 2015, με την οποία αποφασίστηκε η διατήρηση του ανώτατου ορίου παροχής έκτακτης ρευστότητας στο επίπεδο που είχε αποφασιστεί στις 26 Ιουνίου 2015, και της 6ης Ιουλίου 2015, με την οποία ομοίως αποφασίστηκε η διατήρηση του ίδιου ορίου, καθώς και η προσαρμογή των περικοπών αποτιμήσεως που εφαρμόζονται για τις εγγυήσεις που δέχεται η Τράπεζα της Ελλάδος στο πλαίσιο αυτό, και, αφετέρου, αγωγή βάσει του άρθρου 268 ΣΛΕΕ προς αποκατάσταση της ζημίας που προβάλλει ότι υπέστη η προσφεύγουσα-ενάγουσα εξαιτίας των ως άνω αποφάσεων.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή-αγωγή ως απαράδεκτη.

2)	Καταδικάζει την Alcimos Consulting SMPC στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 302 της 14.9.2015.

12.9.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 335/47

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 19ης Ιουλίου — Panzeri κατά Κοινοβουλίου και Επιτροπής

(Υπόθεση T-677/15) (1)

((Προσφυγή ακυρώσεως - Ρύθμιση σχετικά με τα έξοδα και τις αποζημιώσεις των βουλευτών του Κοινοβουλίου - Επίδομα κοινοβουλευτικής επικούρησης - Αναζήτηση των αχρεωστήτως καταβληθέντων - Αντικατάσταση της προσβαλλόμενης πράξεως κατά τη διάρκεια της δίκης - Κατάργηση της δίκης - Προπαρασκευαστική πράξη - Απαράδεκτο))

(2016/C 335/62)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Pier Antonio Panzeri (Calusco d’Adda, Ιταλία) (εκπρόσωπος: C. Cerami, δικηγόρος)

Καθών: Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (εκπρόσωποι: S. Seyr και G. Corstens), και Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: J. Baquero Cruz και D. Nardi)

Αντικείμενο

Προσφυγή βάσει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ με την οποία ζητείται, αφενός, η ακύρωση του εγγράφου του διευθυντή της διευθύνσεως B «Οικονομικά και ασφαλιστικά δικαιώματα των βουλευτών» της γενικής διευθύνσεως οικονομικών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της 21ης Σεπτεμβρίου 2015, που προβλέπει την αναζήτηση του καταβληθέντος στον προσφεύγοντα ποσού των 83 764,34 ευρώ και που ανακοινώνει το σχετικό χρεωστικό σημείωμα της 18ης Σεπτεμβρίου 2015, και, αφετέρου, η ακύρωση του εγγράφου του γενικού γραμματέα του Κοινοβουλίου της 27ης Ιουλίου 2012, που ενημερώνει τον προσφεύγοντα για τα πορίσματα έρευνας σχετικής με τη χρησιμοποίηση των κοινοβουλευτικών του αποζημιώσεων

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

Καταργεί τη δίκη επί της προσφυγής καθόσον αυτή στρέφεται κατά του εγγράφου του διευθυντή της διευθύνσεως B «Οικονομικά και ασφαλιστικά δικαιώματα των βουλευτών» της γενικής διευθύνσεως του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της 21ης Σεπτεμβρίου 2015 και κατά του χρεωστικού σημειώματος αριθ. 2015-1320 της 18ης Σεπτεμβρίου 2015.

2)	Κατά τα λοιπά, απορρίπτει την προσφυγή ως απαράδεκτη.

3)	Καταδικάζει τον Pier Antonio Panzeri στα δικαστικά του έξοδα, καθώς και σε εκείνα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

4)	Το Κοινοβούλιο φέρει τα δικαστικά του έξοδα.

(1) ΕΕ C 27 της 25.1.2016.

12.9.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 335/48

Διάταξη του Προέδρου του Γενικού Δικαστηρίου της 20ής Ιουλίου 2016 — MSD Animal Health Innovation και Intervet international κατά EMA

(Υπόθεση T-729/15 R)

([Ασφαλιστικά μέτρα - Πρόσβαση στα έγγραφα - Κανονισμός (ΕΚ) 1049/2001 - Έγγραφα του ΕΜΑ αφορώντα πληροφορίες που διαβίβασε μια επιχείρηση στο πλαίσιο αιτήσεώς της προς χορήγηση άδειας κυκλοφορίας φαρμάκου στην αγορά - Απόφαση να δοθεί σε τρίτο πρόσβαση στα έγγραφα - Αίτηση αναστολής εκτελέσεως - Επείγον - Εκ πρώτης όψεως βάσιμο - Στάθμιση των συμφερόντων])

(2016/C 335/63)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αιτούσες: MSD Animal Health Innovation GmbH (Schwabenheim, Γερμανία), και Intervet international BV (Boxmeer, Κάτω Χώρες) (εκπρόσωποι: P. Bogaert, δικηγόρος, B. Kelly και H. Billson, solicitors, J. Stratford, QC, και C. Thomas, barrister)

Καθού: Ευρωπαϊκός Οργανισμός Φαρμάκων (EMA) (εκπρόσωποι: T. Jabłoński, N. Rampal Olmedo, A. Spina, A. Rusanov και S. Marino)

Αντικείμενο

Αίτηση βάσει των άρθρων 278 και 279 ΣΛΕΕ με την οποία ζητείται, κατ’ ουσίαν, αναστολή εκτελέσεως της αποφάσεως EMA/785809/2015 του EMA, της 25ης Νοεμβρίου 2015, με την οποία παρέχεται σε τρίτο, δυνάμει του κανονισμού (EK) 1049/2001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 30ής Μαΐου 2001, για την πρόσβαση του κοινού στα έγγραφα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του Συμβουλίου και της Επιτροπής (ΕΕ 2001, L 145, σ. 43), πρόσβαση σε ορισμένα έγγραφα περιέχοντα πληροφορίες γνωστοποιηθείσες στο πλαίσιο αιτήσεως χορηγήσεως αδείας κυκλοφορίας του κτηνιατρικού φαρμάκου Bravecto.

Διατακτικό

Ο Πρόεδρος του Γενικού Δικαστηρίου διατάσσει:

Αναστέλλει την εκτέλεση της αποφάσεως EMA/785809/2015 του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Φαρμάκων (EMA), της 25ης Νοεμβρίου 2015, με την οποία παρέχεται σε τρίτο, δυνάμει του κανονισμού (EK) 1049/2001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 30ής Μαΐου 2001, για την πρόσβαση του κοινού στα έγγραφα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του Συμβουλίου και της Επιτροπής, πρόσβαση στις εκθέσεις τοξικολογικών δοκιμών C 45151/δοκιμή τοξικότητας διά του δέρματος 28 ημερών (επίθεση ημιδιαπερατού επιδέσμου για 6 ώρες) σε αρουραίους Wistar, C 45162/δοκιμή τοξικότητας δια του στόματος 28 ημερών σε αρουραίους Wistar και C 88913/δοκιμές τοξικότητας διά του δέρματος 28 ημερών (επίθεση ημιδιαπερατού επιδέσμου για 6 ώρες) σε αρουραίους Wistar.

2)	Ο EMA διατάσσεται να μην δημοσιοποιήσει τις εκθέσεις που μνημονεύονται στο σημείο 1.

3)	Επιφυλάσσεται ως προς τα δικαστικά έξοδα.

12.9.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 335/48

Προσφυγή της 21ης Ιουλίου 2016 — Asna κατά EUIPO — Wings Software (ASNA WINGS)

(Υπόθεση T-382/16)

(2016/C 335/64)

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η ισπανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Asna, Inc. (San Antonio, Texas, Estados Unidos) (εκπρόσωποι: J. Devaureix και J. C. Erdozain López, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Wings Software BVBA (Heist-Op-den-Berg, Bélgica)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του EUIPO

Αιτούσα: Η προσφεύγουσα

Επίδικο σήμα: Λεκτικό σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης «ASNA WINGS» — Υπ’ αριθ. 11 388 352 αίτηση καταχωρίσεως

Διαδικασία ενώπιον του EUIPO: Διαδικασία ανακοπής

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του πέμπτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 26ης Απριλίου 2016 στην υπόθεση R 436/2015-5

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να κρίνει την προσφυγή παραδεκτή, με όλα τα συναφή έγγραφα και αντίγραφα·

—	να δεχθεί τα προσκομισθέντα αποδεικτικά στοιχεία·

—	να ακυρώσει και να κηρύξει ανίσχυρη την προσβαλλόμενη απόφαση·

—	να καταδικάσει το καθού στα δικαστικά έξοδα.

Προβαλλόμενοι λόγοι

—	Σφάλμα ως προς την εκτίμηση των αποδεικνυόντων τη χρήση στοιχείων τα οποία προσκόμισε η αντίδικος.

—	Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 207/2009.

12.9.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 335/49

Προσφυγή της 22ας Ιουλίου 2016 — AIA κατά EUIPO — Casa Montorsi (MONTORSI F. & F.)

(Υπόθεση T-389/16)

(2016/C 335/65)

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Agricola italiana alimentare SpA (AIA) (San Martino Buon Albergo, Ιταλία) (εκπρόσωπος: S. Rizzo, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Casa Montorsi Srl (Vignola, Ιταλία)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του EUIPO

Δικαιούχος του επίδικου σήματος: Η προσφεύγουσα

Επίδικο σήμα: Λεκτικό σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης «MONTORSI F. & F.» — Υπ’ αριθ. 5 681 663 σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Διαδικασία ενώπιον του EUIPO: Διαδικασία για την κήρυξη ακυρότητας

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του πρώτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 28ης Απριλίου 2016 στην υπόθεση R 1239/2014-1

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—	να καταδικάσει το EUIPO στα δικαστικά έξοδα.

Προβαλλόμενοι λόγοι

—	Παράβαση του άρθρου 53, παράγραφος 1, στοιχείο α', του κανονισμού 207/2009 σε συνδυασμό με το άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 207/2009·

—	Παράβαση του άρθρου 53, παράγραφος 3, του κανονισμού 207/2009.

12.9.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 335/50

Προσφυγή της 26ης Ιουλίου 2016 — Starbucks κατά EUIPO — Nersesyan (COFFEE ROCKS)

(Υπόθεση T-398/16)

(2016/C 335/66)

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Starbucks Corp. (Seattle, Ουάσινγκτον, Ηνωμένες Πολιτείες) (εκπρόσωποι: I. Fowler, Solicitor, και J. Schmitt, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Hasmik Nersesyan (Borgloon, Βέλγιο)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του EUIPO

Αιτούσα: Η αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών

Επίδικο σήμα: Εικονιστικό σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης που περιέχει τα λεκτικά στοιχεία «COFFEE ROCKS» — Υπ’ αριθ. 11 881 943 αίτηση καταχωρίσεως

Διαδικασία ενώπιον του EUIPO: Διαδικασία ανακοπής

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του τετάρτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 24ης Μαΐου 2016 στην υπόθεση R 559/2015-4

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την απόφαση του τετάρτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 24ης Μαΐου 2016 στην υπόθεση R 559/2015-4· και

—	να καταδικάσει το καθού στα δικαστικά έξοδα ή –στην περίπτωση κατά την οποία παρέμβει στη δίκη η αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών– να καταδικάσει στα δικαστικά έξοδα ομού το καθού και την αντίδικο ενώπιον του τμήματος προσφυγών.

Προβαλλόμενοι λόγοι

—	Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 207/2009·

—	Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 5, του κανονισμού 207/2009.

12.9.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 335/51

Προσφυγή της 22ας Ιουλίου 2016 — Berliner Stadtwerke κατά EUIPO (berlinGas)

(Υπόθεση T-402/16)

(2016/C 335/67)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Berliner Stadtwerke GmbH (Βερολίνο, Γερμανία) (εκπρόσωπος: O. Spieker, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του EUIPO

Επίδικο σήμα: Λεκτικό σήμα της Ένωσης «berlinGas» — Υπ’ αριθ. 14 067 714 αίτηση καταχωρίσεως

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του πρώτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 12ης Μαΐου 2016 στην υπόθεση R 291/2016-1

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—	να καταδικάσει το EUIPO στα δικαστικά έξοδα.

Προβαλλόμενος λόγος

—	Παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1 στοιχεία β' και γ', του κανονισμού 207/2009 σε συνδυασμό με το άρθρο 7, παράγραφος 2, του κανονισμού 207/2009.

12.9.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 335/51

Προσφυγή της 28ης Ιουλίου 2016 — Stada Arzneimittel κατά EUIPO — Vivatech (Immunostad)

(Υπόθεση T-403/16)

(2016/C 335/68)

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Stada Arzneimittel AG (Bad Vilbel, Γερμανία) (εκπρόσωποι: R. Kaase και J. Plate, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Vivatech (Παρίσι, Γαλλία)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του EUIPO

Δικαιούχος του επίδικου σήματος: Η προσφεύγουσα

Επίδικο σήμα: Λεκτικό σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης «Immunostad» — Υπ’ αριθ. 9 552 225 σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Διαδικασία ενώπιον του EUIPO: Διαδικασία για την κήρυξη ακυρότητας

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του πέμπτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 19ης Απριλίου 2016 στην υπόθεση R 863/2015-5

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—	να καταδικάσει το EUIPO στα δικαστικά έξοδα, περιλαμβανομένων και των εξόδων της διαδικασίας ενώπιον του τμήματος προσφυγών.

Προβαλλόμενοι λόγοι

—	Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1 στοιχείο β', του κανονισμού 207/2009·

—	Παράβαση του άρθρου 75 του κανονισμού 207/2009.

Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης

12.9.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 335/53

Προσφυγή της 14ης Ιουνίου 2016 — ZZ κ.λπ. κατά Επιτροπής

(Υπόθεση F-29/16)

(2016/C 335/69)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγοντες: ZZ κ.λπ. (εκπρόσωπος: C. Cortese, avvocato)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αντικείμενο και περιγραφή της διαφοράς

Η ακύρωση της αποφάσεως περί παρακρατήσεως από τη σύνταξη, η οποία εκδόθηκε από την Επιτροπή δυνάμει του άρθρου 85 του ΚΥΚ για ποσό ύψους 22 368,13 ευρώ προς παρακράτηση από τη σύνταξη επιζώντων που χορηγήθηκε στον προσφεύγοντα καθώς και από τη σύνταξη ορφανού που χορηγήθηκε στα τρία του τέκνα.

Αιτήματα

Οι προσφεύγοντες ζητούν από το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης:

—

να ακυρώσει την απόφαση του Γραφείου Διαχειρίσεως και Εκκαθαρίσεως των Ατομικών Δικαιωμάτων (PMO.4) της 17ης Αυγούστου 2015, με αντικείμενο την ανάκτηση των ποσών που κατεβλήθησαν αχρεωστήτως ως σύνταξη επιζώντος και σύνταξη ορφανού, όσον αφορά τα δικαιώματα του ZZ και των δύο θυγατέρων του και, στο μέτρο που απαιτείται, να ακυρώσει τη ρητή απόφαση περί απορρίψεως της ενστάσεως.

—

να ακυρώσει την απόφαση του Γραφείου Διαχειρίσεως και Εκκαθαρίσεως των Ατομικών Δικαιωμάτων (PMO.4) της 17ης Αυγούστου 2015, με αντικείμενο την ανάκτηση των ποσών που κατεβλήθησαν αχρεωστήτως ως σύνταξη επιζώντος και σύνταξη ορφανού, όσον αφορά τα δικαιώματα του X, και, στο μέτρο που απαιτείται, να ακυρώσει τη ρητή απόφαση περί απορρίψεως της ενστάσεως.

—

να υποχρεώσει την Επιτροπή να ικανοποιήσει την ηθική βλάβη και να αποκαταστήσει την υλική ζημία που υπέστησαν οι προσφεύγοντες λόγω της προσβολής του δικαιώματος σε χρηστή διοίκηση και της παραβάσεως του καθήκοντος μέριμνας της Διοικήσεως έναντι των προσφευγόντων, ύψους ανερχόμενου, αντιστοίχως:

—	στη διαφορά μεταξύ της αμοιβής που έλαβε ο ZZ ως έκτακτος υπάλληλος της EFSA με βαθμό AD 9 και της αμοιβής που θα ελάμβανε ως μόνιμος υπάλληλος της Επιτροπής με βαθμό AD 12 για διάστημα ενός έτους·

—

στο ύψος του ποσού που ζητήθηκε από τους προσφεύγοντες με την προσβαλλόμενη απόφαση, προσαυξημένου με τη διαφορά μεταξύ του ύψους των συντάξεων που προσδιορίστηκε με την πράξη τροποποιήσεως υπ’ αριθ. 2 και του ύψους των συντάξεων που προσδιορίστηκε με την πράξη τροποποιήσεως υπ’ αριθ. 3, από την έναρξη ισχύος της τελευταίας έως ότου η οικογένεια θα μπορέσει να επανεγκατασταθεί στον τόπο της προηγούμενης διαμονής της, διάστημα που μπορεί εύλογα να προσδιοριστεί σε ένα έτος από την έκδοση αποφάσεως επί της παρούσας υποθέσεως.

—	Να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

12.9.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 335/54

Προσφυγή-αγωγή της 29ης Ιουλίου 2016 — ZZ κατά ΕΤΕπ

(Υπόθεση F-37/16)

(2016/C 335/71)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα-ενάγουσα: ZZ (εκπρόσωπος: B. Maréchal, δικηγόρος)

Καθής-εναγομένη: Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων (ΕΤΕπ)

Αντικείμενο και περιγραφή της διαφοράς

Ακύρωση της αποφάσεως, εκδοθείσας στο πλαίσιο διαδικασίας έρευνας σχετικής με την «Αξιοπρέπεια στον χώρο εργασίας» κινηθείσας κατόπιν καταγγελίας περί σεξουαλικής παρενοχλήσεως, με την οποία απορρίφθηκε η καταγγελία της προσφεύγουσας-ενάγουσας, καθώς και ικανοποίηση της ηθικής βλάβης της προσφεύγουσας-ενάγουσας και αποζημίωση αυτής για τις ιατρικές δαπάνες στις οποίες υπεβλήθη.

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα-ενάγουσα ζητεί από το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης:

—

να ακυρώσει την απόφαση της 16ης Οκτωβρίου 2015, η οποία εκδόθηκε στο πλαίσιο διαδικασίας έρευνας, διεξαχθείσας από την επιτροπή έρευνας, σχετικής με την «Αξιοπρέπεια στον χώρο εργασίας» που η προσφεύγουσα-ενάγουσα κίνησε στις 20 Μαΐου 2015 κατά του προϊσταμένου της, απόφαση με την απορρίφθηκε η καταγγελία της προσφεύγουσας-ενάγουσας και η οποία περιέχει ανάρμοστες συστάσεις· να ακυρώσει την έκθεση της επιτροπής έρευνας της 14ης Σεπτεμβρίου 2015, η συνετάχθη μετά το πέρας της ως άνω έρευνας, και να διατάξει απαλοιφή από την εν λόγω έκθεση αποσπασμάτων τα οποία θίγουν την προσφεύγουσα-ενάγουσα·

—

να επιδικάσει αποζημίωση για τις ιατρικές δαπάνες στις οποίες η προσφεύγουσα-ενάγουσα υπεβλήθη εξαιτίας της βλάβης που υπέστη και, συγκεκριμένα: i) ποσό ύψους 977 EUR (συμπεριλαμβανομένου ΦΠΑ) για τις μέχρι τούδε πραγματοποιηθείσες δαπάνες και (ii) προσωρινό ποσό 5 850 EUR για μελλοντικές ιατρικές δαπάνες·

—	να επιδικάσει αποζημίωση για την ικανοποίηση της ηθικής βλάβης της προσφεύγουσας-ενάγουσας, η οποία αποτιμάται σε 20 000 EUR·

—	να καταδικάσει την καθής-εναγομένη στα δικαστικά έξοδα.

		ISSN 1977-0901
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης		C 335

Έκδοση στην ελληνική γλώσσα	Ανακοινώσεις και Πληροφορίες	59ο έτος 12 Σεπτεμβρίου # 2016

Ανακοίνωση αριθ	Περιεχόμενα	Σελίδα
	IV Πληροφορίες
	ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΡΟΕΡΧΟΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΘΕΣΜΙΚΑ ΚΑΙ ΛΟΙΠΑ ΟΡΓΑΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ
	Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης
2016/C 335/01	Τελευταίες δημοσιεύσεις του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης	1