ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΡΟΕΡΧΟΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΘΕΣΜΙΚΑ ΚΑΙ ΛΟΙΠΑ ΟΡΓΑΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

25.1.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 27/2

Αναίρεση που άσκησε στις 18 Σεπτεμβρίου 2015 ο Rainer Typke κατά της αποφάσεως την οποία εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (τρίτο τμήμα) στις 2 Ιουλίου 2015 στην υπόθεση T-214/13, Rainer Typke κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

(Υπόθεση C-491/15 P)

(2016/C 027/03)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείων: Rainer Typke (εκπρόσωπος: C. Cortese, δικηγόρος)

Έτερος διάδικος στην αναιρετική διαδικασία: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Ο αναιρεσείων ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει τα σημεία 2 και 3 του διατακτικού της αποφάσεως του Γενικού Δικαστηρίου της 2ας Ιουλίου 2015 στην υπόθεση T-214/13, Typke κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής·

—	να ακυρώσει την απόφαση της Γενικής Γραμματείας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στη διαδικασία Gestdem 2012/3258

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα αμφότερων των βαθμών δικαιοδοσίας

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη των αιτημάτων του, ο αναιρεσείων προβάλλει έναν και μοναδικό λόγο, ο οποίος χωρίζεται σε δύο βασικά σκέλη.

Πρώτον, το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε νομική πλάνη κατά την ερμηνεία του κανονισμού 1049/2001 (1), και ιδίως κατά την ερμηνεία των άρθρων 3, στοιχείo α' και 4, παράγραφος 6, του ως άνω κανονισμού, καθόσον έλαβε ως δεδομένο ότι η εφαρμογή των ανωτέρω διατάξεων στις ομαλοποιημένες σχεσιακές βάσεις δεδομένων προϋποθέτει τη διάκριση μεταξύ, αφενός, της μερικής προσβάσεως στα έγγραφα που είναι αποθηκευμένα σε μία σχεσιακή βάση δεδομένων και, αφετέρου, της απλής προσβάσεως στις πληροφορίες που περιλαμβάνονται στην εν λόγω βάση. Κατά το Γενικό Δικαστήριο, η τελευταία περίπτωση δεν καλύπτεται από τις διατάξεις του κανονισμού που αφορούν την πρόσβαση στα έγγραφα, διότι ισοδυναμεί με τη δημιουργία νέου εγγράφου. Ειδικότερα, ο αναιρεσείων υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο έσφαλε στο μέτρο που, ουσιαστικά, έκρινε ότι δεν εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του κανονισμού 1049/2001αιτήματα για πρόσβαση σε ομαλοποιημένες σχεσιακές βάσεις δεδομένων τα οποία απαιτούν τη διατύπωση ερωτήσεως SQL (ερώτηση σε δομημένη γλώσσα αναζητήσεων) που στο παρελθόν δεν έχει χρησιμοποιηθεί από το οικείο θεσμικό όργανο «κατά τον μάλλον ή ήττον συνήθη για την εν προκειμένω επίμαχη βάση δεδομένων τρόπο» και δεν είναι «προγραμματισμένη εκ των προτέρων», αφού κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί με την αναζήτηση μέσω των διαθέσιμων εργαλείων αναζητήσεως για την επίμαχη βάση δεδομένων και, ως εκ τούτου, θα συνεπαγόταν τη δημιουργία ενός νέου εγγράφου.

Δεύτερον, το Γενικό Δικαστήριο, στηριζόμενο στις κάτωθι εσφαλμένες παραδοχές, έκρινε κακώς ότι το αίτημα του αναιρεσείοντος δεν αφορούσε υφιστάμενο έγγραφο και ότι, εν πάση περιπτώσει, δεν ενέπιπτε στο πεδίο εφαρμογής του κανονισμού 1049/2001:

—

το θεσμικό όργανο στο οποίο υποβλήθηκε το αίτημα δεν θα μπορούσε να απαντήσει καταφατικά στην αίτηση για παροχή προσβάσεως, διότι τα υφιστάμενα έγγραφα δεν ανταποκρίνονταν στο αίτημα (πρωτόδικη απόφαση, σκέψη 73) ή διότι ο αναιρεσείων δεν ζήτησε πρόσβαση σε αυτά τα έγγραφα (πρωτόδικη απόφαση, σκέψη 67)

—	το αίτημα του αναιρεσείοντος ήταν διατυπωμένο σύμφωνα με ταξινόμηση η οποία δεν υποστηριζόταν από την οικεία βάση δεδομένων, ιδίως λόγω των απαιτούμενων εργασιών επεξεργασίας δεδομένων (πρωτόδικη απόφαση, σκέψεις 58, 66, 68, 62 και 63)

—	το αίτημα του αναιρεσείοντος συνεπαγόταν τη δημιουργία ενός νέου εγγράφου το οποίο θα περιελάμβανε πληροφορίες σε νέα μορφή και θα στηριζόταν σε κριτήρια επιλογής που καθόρισε ο αναιρεσείων (πρωτόδικη απόφαση, σκέψεις 61 και 67)

Προβαίνοντας στις επικρινόμενες αυτές διαπιστώσεις, το Γενικό Δικαστήριο αλλοίωσε τα αποδεικτικά στοιχεία που προσκομίστηκαν ενώπιόν του. Το ίδιο ισχύει και όσον αφορά τη διαπίστωση του Γενικού Δικαστηρίου ότι, στην υπό κρίση υπόθεση, καλύπτεται από τεκμήριο νομιμότητας η δήλωση του κοινοτικού οργάνου στο οποίο υποβλήθηκε το αίτημα ότι τα ζητούμενα έγγραφα δεν υφίστανται (πρωτόδικη απόφαση, σκέψη 66).

(1) Κανονισμός (ΕΚ) 1049/2001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 30ής Μαΐου 2001, για την πρόσβαση του κοινού στα έγγραφα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του Συμβουλίου και της Επιτροπής (EE L 145, σ. 43).

25.1.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 27/3

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Szegedi Közigazgatási és Munkaügyi Bíróság (Ουγγαρία) στις 22 Σεπτεμβρίου 2015 — Euro-Team Kft. κατά Budapest Rendőrfőkapitánya

(Υπόθεση C-497/15)

(2016/C 027/04)

Γλώσσα διαδικασίας: η ουγγρική

Αιτούν δικαστήριο

Szegedi Közigazgatási és Munkaügyi Bíróság

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσα: Euro-Team Kft.

Καθού: Budapest Rendőrfőkapitánya

Προδικαστικά ερωτήματα

Έχει η απαίτηση της αναλογικότητας, η οποία προβλέπεται στο άρθρο 9α της οδηγίας 1999/62/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 17ης Ιουνίου 1999, περί επιβολής τελών στα βαρέα φορτηγά οχήματα που χρησιμοποιούν ορισμένα έργα υποδομής (1) (στο εξής: οδηγία για την ευρωβινιέτα), την έννοια ότι αντιβαίνει σε αυτήν σύστημα επιβολής κυρώσεων, όπως το προβλεπόμενο στο παράρτημα 9 του διατάγματος 410/2007, της 29ης Δεκεμβρίου 2007, σχετικά με τον κατάλογο οδικών παραβάσεων που τιμωρούνται με διοικητικό πρόστιμο, το ύψος των προστίμων που μπορούν να επιβληθούν σε περίπτωση παραβάσεως των σχετικών διατάξεων, το καθεστώς διαθέσεως αυτών και τις προϋποθέσεις συμμετοχής στον έλεγχο [a közigazgatási bírsággal sújtandó közlekedési szabályszegések köréről, az e tevékenységekre vonatkozó rendelkezések megsértése esetén kiszabható bírságok összegéről, felhasználásának rendjéről és az ellenőrzésben történő közreműködés feltételeiről szóló 410/2007. (XII. 29.) Korm. rendelet] (στο εξής: κανονισμός περί επιβολής κυρώσεων), το οποίο προβλέπει την επιβολή κατ’ αποκοπή προστίμου —ανεξάρτητα από τη σοβαρότητα της παραβάσεως— σε περίπτωση μη τηρήσεως των κανόνων που αφορούν την αγορά εισιτηρίου διαδρομής;

2)	Συνάδει το διοικητικό πρόστιμο του παραρτήματος 9 του κανονισμού περί επιβολής κυρώσεων με την απαίτηση που επιβάλλει το άρθρο 9α της οδηγίας για την ευρωβινιέτα, κατά το οποίο οι καθοριζόμενες από το εθνικό δίκαιο κυρώσεις πρέπει να είναι αποτελεσματικές, ανάλογες και αποτρεπτικές;

Έχει η απαίτηση της αναλογικότητας του άρθρου 9α της οδηγίας για την ευρωβινιέτα την έννοια ότι αντιβαίνει σε αυτήν, αφενός, σύστημα επιβολής κυρώσεων όπως το επίμαχο στη διαφορά της κύριας δίκης, το οποίο θεσπίζει αντικειμενική ευθύνη των παραβατών, και, αφετέρου, το προβλεπόμενο από το εν λόγω σύστημα ύψος της κυρώσεως;

(1) Οδηγία 1999/62/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 17ης Ιουνίου 1999, περί επιβολής τελών στα βαρέα φορτηγά οχήματα που χρησιμοποιούν ορισμένα έργα υποδομής (ΕΕ L 187, σ. 42).

25.1.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 27/4

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Szegedi Közigazgatási és Munkaügyi Bíróság (Ουγγαρία) στις 22 Σεπτεμβρίου 2015 — Spirál-Gép Kft. κατά Budapest Rendőrfőkapitánya

(Υπόθεση C-498/15)

(2016/C 027/05)

Γλώσσα διαδικασίας: η ουγγρική

Αιτούν δικαστήριο

Szegedi Közigazgatási és Munkaügyi Bíróság

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσα: Spirál-Gép Kft.

Καθού: Budapest Rendőrfőkapitánya

Προδικαστικά ερωτήματα

2)	Συνάδει το διοικητικό πρόστιμο του παραρτήματος 9 του κανονισμού περί επιβολής κυρώσεων με την απαίτηση που επιβάλλει το άρθρο 9α της οδηγίας για την ευρωβινιέτα, κατά το οποίο οι καθοριζόμενες από το εθνικό δίκαιο κυρώσεις πρέπει να είναι αποτελεσματικές, αναλογικές και αποτρεπτικές;

25.1.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 27/5

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Prekršajni Sud u Bjelovaru (Κροατία) στις 25 Σεπτεμβρίου 2015 — Renata Horžić κατά Privredne banke Zagreb και Božo Prke

(Υπόθεση C-511/15)

(2016/C 027/06)

Γλώσσα διαδικασίας: η κροατική

Αιτούν δικαστήριο

Prekršajni Sud u Bjelovaru

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Εκκαλούσα: Renata Horžić

Κατηγορούμενοι: Privredna banka Zagreb, Božo Prka

Προδικαστικά ερωτήματα

Μπορεί η αναδρομική εφαρμογή του νόμου [περί καταναλωτικής πίστεως] να ερμηνεύεται και να εκτιμάται αποκλειστικά βάσει των διατάξεων του νόμου αυτού, και αντίστοιχα συνάδει μια τέτοια εφαρμογή του νόμου [περί καταναλωτικής πίστεως] προς το δίκαιο της Ένωσης, ιδίως προς το άρθρο 30 της οδηγίας 2008/48/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 23ης Απριλίου 2008 (1), η παράγραφος 1 του οποίου ορίζει ρητά ότι η οδηγία αυτή δεν εφαρμόζεται στις συμβάσεις πιστώσεως που είχαν συναφθεί πριν την ημερομηνία ενάρξεως ισχύος την εθνικής νομοθεσίας που μετέφερε την οδηγία στο εσωτερικό δίκαιο;

Στο ανωτέρω πλαίσιο, έχει η ποινική διάταξη του άρθρου 26, παράγραφος 1, σημείο 28, του κροατικού νόμου περί καταναλωτικής πίστεως την έννοια ότι, σύμφωνα με το άρθρο 23 της οδηγίας και υπό το πρίσμα των μεταβατικών διατάξεων του άρθρου 30 αυτής, οι προβλεπόμενες κυρώσεις για την παράβαση εθνικής διατάξεως θεσπισθείσας βάσει της επίμαχης οδηγίας δεν μπορούν να επιβάλλονται σε ενδεχόμενες παραβάσεις σχετικές με συμβάσεις πιστώσεως που είχαν συναφθεί πριν την ημερομηνία θέσεως σε ισχύ των εθνικών μέτρων εφαρμογής της οδηγίας αυτής;

(1) Οδηγία 2008/48/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 23ης Απριλίου 2008, για τις συμβάσεις καταναλωτικής πίστης και την κατάργηση της οδηγίας 87/102/ΕΟΚ του Συμβουλίου (ΕΕ L 133, σ. 66).

25.1.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 27/6

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Prekršajni Sud u Bjelovaru (Κροατία) στις 15 Σεπτεμβρίου 2015 — Siniša Pušić κατά Privredne banke Zagreb και Božo Prke

(Υπόθεση C-512/15)

(2016/C 027/07)

Γλώσσα διαδικασίας: η κροατική

Αιτούν δικαστήριο

Prekršajni Sud u Bjelovaru

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Εγκαλών: Siniša Pušić

Κατηγορούμενοι: Privredna banka Zagreb, Božo Prka

Προδικαστικά ερωτήματα

25.1.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 27/6

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Rechtbank Midden-Nederland (Κάτω Χώρες) στις 5 Οκτωβρίου 2015 — Stichting Brein κατά Jack Frederik Wullems, δραστηριοποιούμενου υπό την ονομασία Filmspeler

(Υπόθεση C-527/15)

(2016/C 027/08)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Rechtbank Midden-Nederland

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ενάγον: Stichting Brein

Εναγόμενος: Jack Frederik Wullems, δραστηριοποιούμενος υπό την ονομασία Filmspeler

Προδικαστικά ερωτήματα

Πρέπει το άρθρο 3, παράγραφος 1, της οδηγίας για τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας (1) να ερμηνευθεί κατά τέτοιον τρόπο ώστε να πρόκειται για «παρουσίαση στο κοινό» κατά την έννοια της διατάξεως αυτής όταν κάποιος πωλεί ένα προϊόν (διάταξη αναγνώσεως πολυμέσων) στο οποίο έχουν τοποθετηθεί από αυτόν πρόσθετα τα οποία περιέχουν υπερσυνδέσμους προς ιστοτόπους από τους οποίους είναι δυνατή η απευθείας πρόσβαση, χωρίς άδεια των δικαιούχων, σε έργα που προστατεύονται με δικαίωμα πνευματικής ιδιοκτησίας, όπως ταινίες, σειρές και ζωντανές εκπομπές;

Είναι η απάντηση διαφορετική

—	αν τα έργα που προστατεύονται με δικαίωμα πνευματικής ιδιοκτησίας ουδέποτε δημοσιοποιήθηκαν στο διαδίκτυο με άδεια του δικαιούχου ή τα έργα αυτά δημοσιοποιήθηκαν μόνο μέσω συνδρομής;

—

αν τα πρόσθετα που περιέχουν υπερσυνδέσμους προς ιστοτόπους, από τους οποίους είναι δυνατή η απευθείας πρόσβαση, χωρίς άδεια των δικαιούχων, σε έργα που προστατεύονται με δικαίωμα πνευματικής ιδιοκτησίας, είναι ελευθέρως διαθέσιμα, καθώς και αν μπορούν να τοποθετηθούν από τους ίδιους τους χρήστες στη διάταξη αναγνώσεως πολυμέσων;

—	αν το κοινό δύναται, ακόμη και χωρίς τη διάταξη αναγνώσεως πολυμέσων, να αποκτήσει πρόσβαση στους ιστοτόπους και, επομένως, στα προστατευόμενα με δικαίωμα πνευματικής ιδιοκτησίας έργα που –χωρίς άδεια των δικαιούχων– κατέστησαν προσβάσιμα από το κοινό;

Πρέπει το άρθρο 5 της οδηγίας για τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας (οδηγίας 2001/29/ΕΚ) να ερμηνευθεί κατά τέτοιον τρόπο ώστε να μη συνιστά «νόμιμη χρήση» κατά την έννοια της παραγράφου 1, στοιχείο β', της διατάξεως αυτής το γεγονός ότι τελικός χρήστης προβαίνει στην προσωρινή αναπαραγωγή έργου προστατευόμενου με δικαίωμα πνευματικής ιδιοκτησίας και ληφθέντος μέσω συνεχούς ροής από ιστότοπο τρίτου, στον οποίο το έργο αυτό διατίθεται χωρίς άδεια του δικαιούχου ή των δικαιούχων;

Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως στο πρώτο ερώτημα, είναι ασύμβατο με τον «έλεγχο σε τρία στάδια» που προβλέπεται από το άρθρο 5, παράγραφος 5, της οδηγίας για τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας (οδηγίας 2001/29/ΕΚ) το γεγονός ότι τελικός χρήστης προβαίνει στην προσωρινή αναπαραγωγή έργου προστατευόμενου με δικαίωμα πνευματικής ιδιοκτησίας και ληφθέντος μέσω συνεχούς ροής από ιστότοπο τρίτου, στον οποίο το έργο αυτό διατίθεται χωρίς άδεια του δικαιούχου ή των δικαιούχων;

(1) Οδηγία 2001/29/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 22ας Μαΐου 2001, για την εναρμόνιση ορισμένων πτυχών του δικαιώματος του δημιουργού και συγγενικών δικαιωμάτων στην κοινωνία της πληροφορίας (ΕΕ L 167, σ. 10).

25.1.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 27/7

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το College van Beroep voor het Bedrijfsleven (Κάτω Χώρες) στις 13 Οκτωβρίου 2015 — Tele2 (Netherlands) BV κ.λπ. κατά Autoriteit Consument en Markt (ACM), έτερος διάδικος: European Directory Assistance NV

(Υπόθεση C-536/15)

(2016/C 027/09)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

College van Beroep voor het Bedrijfsleven

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσες: Tele2 (Netherlands) BV, Ziggo BV, Vodafone Libertel BV

κατά

Καθής: Autoriteit Consument en Markt (ACM)

Έτερος διάδικος: European Directory Assistance NV

Προδικαστικά ερωτήματα

Πρέπει το άρθρο 25, παράγραφος 2, της οδηγίας 2002/22/ΕΚ (1) να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι ως αίτημα νοείται επίσης αίτηση εγκατεστημένης σε άλλο κράτος μέλος επιχειρήσεως η οποία ζητεί πληροφορίες για τις ανάγκες διαθέσιμων στο κοινό τηλεφωνικών υπηρεσιών πληροφοριών καταλόγου και διαθέσιμων στο κοινό υπηρεσιών τηλεφωνικών καταλόγων, παρεχόμενων εντός αυτού του κράτους μέλους και/ή εντός άλλων κρατών μελών;

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο πρώτο ερώτημα: μήπως η αρχή της απαγορεύσεως των δυσμενών διακρίσεων δίνει στον πάροχο ο οποίος χορηγεί τηλεφωνικούς αριθμούς, και ο οποίος, δυνάμει εθνικής ρυθμίσεως, οφείλει να ζητεί από τον συνδρομητή συγκατάθεση για την καταχώριση σε τυποποιημένο τηλεφωνικό κατάλογο και σε τυποποιημένες τηλεφωνικές υπηρεσίες πληροφοριών καταλόγου, τη δυνατότητα να προβεί, στην αίτηση συγκαταθέσεως, σε διαφοροποίηση αναλόγως του κράτους μέλους εντός του οποίου η επιχείρηση, που ζητεί τις πληροφορίες κατά την έννοια του άρθρου 25, παράγραφος 2, της οδηγίας 2002/22/ΕΚ, παρέχει τον τηλεφωνικό κατάλογο και την τηλεφωνική υπηρεσία πληροφοριών καταλόγου;

(1) Oδηγία 2002/22/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 7ης Μαρτίου 2002, για την καθολική υπηρεσία και τα δικαιώματα των χρηστών όσον αφορά δίκτυα και υπηρεσίες ηλεκτρονικών επικοινωνιών (οδηγία καθολικής υπηρεσίας) (ΕΕ L 108, σ. 51).

25.1.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 27/8

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Oberster Gerichtshof (Αυστρία) στις 15 Οκτωβρίου 2015 — Daniel Bowman κατά Pensionsversicherungsanstalt

(Υπόθεση C-539/15)

(2016/C 027/10)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Oberster Gerichtshof

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείων: Daniel Bowman

Αναιρεσίβλητος: Pensionsversicherungsanstalt

Προδικαστικά ερωτήματα

Έχει το άρθρο 21 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων, σε συνδυασμό με το άρθρο 2, παράγραφοι 1 και 2, και το άρθρο 6, παράγραφος 1, της οδηγίας 2000/78/ΕΚ (1), λαμβανομένου υπόψη και του άρθρου 28 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων, την έννοια ότι

α)	μια ρύθμιση περιλαμβανόμενη σε συλλογική σύμβαση, η οποία προβλέπει μακρύτερο χρονικό διάστημα μισθολογικής προαγωγής για τον χρόνο απασχολήσεως στην αρχή της σταδιοδρομίας και δυσχεραίνει επομένως τη μετάβαση στο επόμενο μισθολογικό κλιμάκιο, συνιστά έμμεση άνιση μεταχείριση λόγω ηλικίας,

β)	και, σε περίπτωση που συντρέχει το ανωτέρω, ότι μια τέτοια ρύθμιση είναι πρόσφορη και αναγκαία, λαμβανομένης υπόψη της μικρής επαγγελματικής εμπειρίας κατά την αρχή της σταδιοδρομίας;

(1) Οδηγία 2000/78/ΕΚ του Συμβουλίου, της 27ης Νοεμβρίου 2000, για τη διαμόρφωση γενικού πλαισίου για την ίση μεταχείριση στην απασχόληση και την εργασία (EE L 303, σ. 16).

25.1.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 27/9

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Kúria (Ουγγαρία) στις 20 Οκτωβρίου 2015 — Interservice d.o.o. Koper κατά Horváth Sándor

(Υπόθεση C-547/15)

(2016/C 027/11)

Γλώσσα διαδικασίας: η ουγγρική

Αιτούν δικαστήριο

Kúria

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείουσα: Interservice d.o.o. Koper

Αναιρεσίβλητος: Horváth Sándor

Προδικαστικά ερωτήματα

Έχει το άρθρο 96, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΟΚ) 2913/92 (1) του Συμβουλίου, περί θεσπίσεως κοινοτικού τελωνειακού κώδικα, την έννοια ότι μεταφορέας εμπορευμάτων θεωρείται όχι μόνον το πρόσωπο που συνάπτει σύμβαση μεταφοράς με τον πωλητή για τη μεταφορά του εμπορεύματος (συμβατικός ή κύριος μεταφορέας), αλλά και το πρόσωπο που πραγματοποιεί εν όλω ή εν μέρει τη μεταφορά δυνάμει άλλης συμβάσεως μεταφοράς συναφθείσας με τον συμβατικό ή κύριο μεταφορέα (υπεργολάβος της μεταφοράς);

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο πρώτο προδικαστικό ερώτημα, έχει το άρθρο 96, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΟΚ) 2913/92 του Συμβουλίου, περί θεσπίσεως κοινοτικού τελωνειακού κώδικα, την έννοια ότι, σε περίπτωση όπως η προκείμενη, ο υπεργολάβος της μεταφοράς υποχρεούται, πριν από τη συνέχιση της μεταφοράς του εμπορεύματος, να βεβαιωθεί προσηκόντως ότι ο κύριος μεταφορέας προσκόμισε πράγματι το εμπόρευμα στο τελωνείο προορισμού σύμφωνα με τους προβλεπόμενους όρους;

(1) Κανονισμός (ΕΟΚ) 2913/92 του Συμβουλίου, της 12ης Οκτωβρίου 1992, περί θεσπίσεως κοινοτικού τελωνειακού κώδικα (EE L 302, σ. 1).

25.1.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 27/10

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Audiencia Provincial de Cantabria (Ισπανία) στις 27 Οκτωβρίου 2015 — Lucas Jerónimo García Almodovar και Catalina Molina Moreno κατά Banco de Caja España de Inversiones, Salamanca y Soria, S.A.U.

(Υπόθεση C-554/15)

(2016/C 027/13)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Αιτούν δικαστήριο

Audiencia Provincial de Cantabria

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Εκκαλούντες: Lucas Jerónimo García Almodovar και Catalina Molina Moreno

Εφεσίβλητη: Banco de Caja España de Inversiones, Salamanca y Soria, S.A.U.

Προδικαστικά ερωτήματα

Συνάδει προς την αρχή της μη δεσμευτικής ισχύος των καταχρηστικών ρητρών και προς τα άρθρα 6 και 7 της οδηγίας 93/13/ΕΟΚ του Συμβουλίου (1), της 5ης Απριλίου 1993, σχετικά με τις καταχρηστικές ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές, ο περιορισμός του αναδρομικού αποτελέσματος της ακυρότητας καταχρηστικής ρήτρας κατώτατου επιτοκίου περιλαμβανόμενης σε σύμβαση που συνάπτεται με καταναλωτές;

Συνάδει προς τα άρθρα 6 και 7 της οδηγίας 93/13/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 5ης Απριλίου 1993, σχετικά με τις καταχρηστικές ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές, η διατήρηση των αποτελεσμάτων ρήτρας κατώτατου επιτοκίου περιλαμβανόμενης σε σύμβαση που συνάπτεται με καταναλωτές, η οποία κηρύχθηκε άκυρη ως καταχρηστική;

Συνάδει προς τα άρθρα 6 και 7 της οδηγίας 93/13/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 5ης Απριλίου 1993, σχετικά με τις καταχρηστικές ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές, ο περιορισμός του αναδρομικού αποτελέσματος της ακυρότητας καταχρηστικής ρήτρας κατώτατου ορίου επιτοκίου περιλαμβανόμενης σε σύμβαση που συνάπτεται με καταναλωτές, βάσει εκτιμήσεως του κινδύνου σημαντικών διαταραχών με επιπτώσεις στη δημόσια οικονομική τάξη και της καλής πίστεως;

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο προηγούμενο ερώτημα, όταν ασκείται ανακοπή κατά της εκτελέσεως από τον καθού η εκτέλεση καταναλωτή λόγω καταχρηστικότητας συμβατικής ρήτρας περιλαμβανόμενης σε σύμβαση που συνάπτεται με καταναλωτές, ρήτρα η οποία αποτελεί το θεμέλιο της εκτελέσεως ή καθόρισε το ύψος του απαιτητού ποσού, συνάδει προς τα άρθρα 6 και 7 της οδηγίας 93/13/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 5ης Απριλίου 1993, σχετικά με τις καταχρηστικές ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές, το να τεκμαίρεται η ύπαρξη κινδύνου σημαντικών διαταραχών με επιπτώσεις στη δημόσια οικονομική τάξη ή πρέπει η εκτίμηση και διαπίστωση του κινδύνου αυτού να γίνεται με κριτήριο τα συγκεκριμένα οικονομικά στοιχεία από τα οποία προκύπτουν οι μακροοικονομικές επιπτώσεις της αναγνωρίσεως αναδρομικού αποτελέσματος στην ακυρότητα καταχρηστικής ρήτρας;

Επιπλέον, όταν ασκείται ανακοπή κατά της εκτελέσεως από τον καθού η εκτέλεση καταναλωτή λόγω του καταχρηστικού χαρακτήρα συμβατικής ρήτρας περιλαμβανόμενης σε σύμβαση που συνάπτεται με καταναλωτές, ρήτρα η οποία αποτελεί το θεμέλιο της εκτελέσεως ή που καθόρισε το ποσό της απαιτήσεως, συνάδει προς τα άρθρα 6 και 7 της οδηγίας 93/13/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 5ης Απριλίου 1993, σχετικά με τις καταχρηστικές ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές, η εκτίμηση της υπάρξεως κινδύνου σημαντικών διαταραχών στη δημόσια οικονομική τάξη με κριτήριο τις οικονομικές επιπτώσεις που θα είχε τυχόν άσκηση ατομικής αγωγής ή ανακοπής κατά της εκτελέσεως λόγω του καταχρηστικού χαρακτήρα της ρήτρας από μεγάλο αριθμό καταναλωτών; Ή πρέπει, αντιθέτως, η σχετική εκτίμηση να γίνεται με κριτήριο τις επιπτώσεις που θα έχει για την οικονομία η συγκεκριμένη ανακοπή κατά της εκτελέσεως που ασκεί ο καθού η εκτέλεση καταναλωτής;

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο τρίτο ερώτημα, συνάδει προς τα άρθρα 6 και 7 της οδηγίας 93/13/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 5ης Απριλίου 1993, σχετικά με τις καταχρηστικές ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές, η αφηρημένη αξιολόγηση της συμπεριφοράς οποιουδήποτε επαγγελματία για τη διαπίστωση της καλής πίστεως εκ μέρους του;

Ή απαιτείται, αντιθέτως, να εξετάζεται και να διαπιστώνεται η καλή πίστη σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση, με κριτήριο τη συγκεκριμένη συμπεριφορά που επέδειξε ο επαγγελματίας κατά τη σύναψη της συμβάσεως και την εισαγωγή της καταχρηστικής ρήτρας στη σύμβαση, σύμφωνα με το άρθρο 6 της οδηγίας 93/13/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 5ης Απριλίου 1993, σχετικά με τις καταχρηστικές ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές;

(1) ΕΕ L 95, σ. 29.

25.1.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 27/11

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Cour d’appel de Paris (Γαλλία) στις 4 Νοεμβρίου 2015 — Carrefour Hypermarchés SAS κατά ITM Alimentaire International SASU

(Υπόθεση C-562/15)

(2016/C 027/14)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Αιτούν δικαστήριο

Cour d’appel de Paris

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Εκκαλούσα: Carrefour Hypermarchés SAS

Εφεσίβλητη: ITM Alimentaire International SASU

Προδικαστικά ερωτήματα

Πρέπει το άρθρο 4, παράγραφοι α' και γ', της οδηγίας 2006/114/ΕΚ, της 12ης Δεκεμβρίου 2006 (1), κατά το οποίο: «[η] συγκριτική διαφήμιση επιτρέπεται […] όταν […] δεν είναι παραπλανητική […] συγκρίνει κατά τρόπο αντικειμενικό ένα ή περισσότερα χαρακτηριστικά που είναι ουσιώδη, συναφή, εξακριβώσιμα, και αντιπροσωπευτικά των εν λόγω αγαθών και υπηρεσιών», να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι η σύγκριση της τιμής προϊόντων που πωλούνται από αλυσίδες διανομής επιτρέπεται μόνον εάν τα προϊόντα πωλούνται σε καταστήματα της ιδίας κατηγορίας ή του ιδίου μεγέθους;

2)	Αποτελεί το γεγονός ότι τα καταστήματα των οποίων οι τιμές συγκρίνονται είναι διαφορετικής κατηγορίας και διαφορετικού μεγέθους ουσιώδη πληροφορία κατά την έννοια της οδηγίας 2005/29/EΚ (2), η οποία πρέπει οπωσδήποτε να φέρεται σε γνώση του καταναλωτή;

3)	Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως, ποιος πρέπει να είναι ο βαθμός και/ή το μέσον διαδόσεως της πληροφορίας αυτής στον καταναλωτή;

(1) Οδηγία 2006/114/EΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 12ης Δεκεμβρίου 2006, για την παραπλανητική και τη συγκριτική διαφήμιση (EE L 376, σ. 21).

(2) Οδηγία 2005/29/EK του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 11ης Μαΐου 2005, για τις αθέμιτες εμπορικές πρακτικές των επιχειρήσεων προς τους καταναλωτές στην εσωτερική αγορά και για την τροποποίηση της οδηγίας 84/450/ΕΟΚ του Συμβουλίου, των οδηγιών 97/7/ΕΚ, 98/27/ΕΚ, 2002/65/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου και του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 2006/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου («Οδηγία για τις αθέμιτες εμπορικές πρακτικές») (ΕΕ L 149, σ. 22).

25.1.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 27/12

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Vilniaus apygardos teismas (Λιθουανία) στις 2 Νοεμβρίου 2015 — UAB LitSpecMet κατά UAB Vilniaus lokomotyvų remonto depas

(Υπόθεση C-567/15)

(2016/C 027/15)

Γλώσσα διαδικασίας: η λιθουανική

Αιτούν δικαστήριο

Vilniaus apygardos teismas

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αιτούσα: UAB LitSpecMet

Καθής: UAB Vilniaus lokomotyvų remonto depas

Παρεμβαίνουσα: UAB Plienmetas

Προδικαστικά ερωτήματα

Πρέπει το άρθρο 1, παράγραφος 9, της οδηγίας 2004/18/ΕΚ (1) να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι μία εταιρεία η οποία:

—	έχει συσταθεί από αναθέτουσα αρχή δραστηριοποιούμενη στον τομέα των σιδηροδρομικών μεταφορών, ήτοι στη διαχείριση της δημόσιας σιδηροδρομικής υποδομής και στη μεταφορά επιβατών και εμπορευμάτων·

—

ασκεί ανεξάρτητη επιχειρηματική δραστηριότητα, καθορίζει την επιχειρηματική της στρατηγική, λαμβάνει αποφάσεις ως προς τους όρους δραστηριότητας της εταιρείας (αγορά προϊόντων, κατηγορίες πελατών, κ.λπ.), συμμετέχει σε μια ανταγωνιστική αγορά σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση και εκτός της αγοράς της Ένωσης παρέχοντας υπηρεσίες κατασκευής και επισκευής τροχαίου υλικού και συμμετέχει σε δημόσιους διαγωνισμούς οι οποίοι συνδέονται με την εν λόγω δραστηριότητα επιδιώκοντας να εξασφαλίσει παραγγελίες από τρίτους (και όχι τη μητρική εταιρεία)·

—	παρέχει υπηρεσίες επισκευής τροχαίου υλικού στην ιδρυτική της εταιρεία δυνάμει απευθείας αναθέσεων (συναλλαγές in house) και η αξία αυτών των υπηρεσιών ανέρχεται σε ποσοστό 90 % της συνολικής της δραστηριότητας·

—	και οι υπηρεσίες τις οποίες παρέχει στη μητρική της εταιρεία έχουν ως στόχο τη διασφάλιση της δραστηριότητας μεταφοράς επιβατών και φορτίων που ασκεί η μητρική αυτή εταιρεία· δεν μπορεί να θεωρηθεί αναθέτουσα αρχή;

Αν το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποφανθεί ότι, υπό τις ανωτέρω περιστάσεις, η εν λόγω εταιρεία μπορεί να χαρακτηριστεί ως αναθέτουσα αρχή, έχει το άρθρο 1, παράγραφος 9, της οδηγίας 2004/18/ΕΚ την έννοια ότι η εταιρεία αυτή χάνει την ιδιότητα της αναθέτουσας αρχής αν η αξία των υπηρεσιών επισκευής τροχαίου υλικού που παρέχει δυνάμει απευθείας αναθέσεων στην αναθέτουσα αρχή, από την οποία έχει συσταθεί, μειωθεί και ισοδυναμεί με ποσοστό μικρότερο από το 90 % ή, εν πάση περιπτώσει, όχι με τον κύριο όγκο του κύκλου εργασιών από τη δραστηριότητά της;

(1) Οδηγία 2004/18/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 31ης Μαρτίου 2004, περί συντονισμού των διαδικασιών σύναψης δημόσιων συμβάσεων έργων, προμηθειών και υπηρεσιών (EE L 134, σ. 114).

25.1.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 27/13

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Riigikohus (Εσθονία) στις 2 Νοεμβρίου 2015 — F. Hoffmann-La Roche AG κατά Accord Healthcare OÜ

(Υπόθεση C-572/15)

(2016/C 027/16)

Γλώσσα διαδικασίας: η εσθονική

Αιτούν δικαστήριο

Riigikohus

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ενάγουσα/αναιρεσείουσα: F. Hoffmann-La Roche AG

Εναγομένη/αναιρεσίβλητη: Accord Healthcare OÜ

Προδικαστικά ερωτήματα

Συνεπάγεται το άρθρο 21, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΚ) 469/2009 (1) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 6ης Μαΐου 2009, περί του συμπληρωματικού πιστοποιητικού προστασίας για τα φάρμακα (Κωδικοποιημένη έκδοση), μείωση της διάρκειας ισχύος ενός συμπληρωματικού πιστοποιητικού προστασίας, το οποίο χορηγήθηκε σε κράτος μέλος δυνάμει του εθνικού δικαίου πριν την προσχώρηση του εν λόγω κράτους μέλους στην Ευρωπαϊκή Ένωση και του οποίου η διάρκεια ισχύος, όσον αφορά δραστική ουσία που καλύπτεται από το πιστοποιητικό, θα υπερέβαινε τα 15 έτη από την ημερομηνία χορηγήσεως της πρώτης άδειας κυκλοφορίας στην αγορά εντός της Ένωσης ενός φαρμάκου που παρασκευάζεται από τη συγκεκριμένη δραστική ουσία ή την περιέχει;

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο πρώτο ερώτημα: Συνάδει το άρθρο 21, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΚ) 469/2009 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 6ης Μαΐου 2009 περί του συμπληρωματικού πιστοποιητικού προστασίας για τα φάρμακα (Κωδικοποιημένη έκδοση), με το δίκαιο της Ένωσης και ιδίως με τις γενικές αρχές του δικαίου της Ένωσης για την προστασία κεκτημένων δικαιωμάτων, την απαγόρευση αναδρομικής ισχύος και τον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης;

(1) ΕΕ L 152, σ. 1.

25.1.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 27/13

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Administrativen sad Veliko Tarnovo (Βουλγαρία) στις 9 Νοεμβρίου 2015 — ЕТ «Maya Marinova» κατά Direktor na Direktsia «Obzhalvane i danachno-osiguritelna praktika» Veliko Tarnovo pri Tsentralno upravlenie na Natsionalnata agentsia za prihodite

(Υπόθεση C-576/15)

(2016/C 027/17)

Γλώσσα διαδικασίας: η βουλγαρική

Αιτούν δικαστήριο

Administrativen sad Veliko Tarnovo

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσα: ЕТ «Maya Marinova»

Καθού: Direktor na Direktsia «Obzhalvane i danachno-osiguritelna praktika» Veliko Tarnovo pri Tsentralno upravlenie na Natsionalnata agentsia za prihodite

Προδικαστικά ερωτήματα

Έχει το άρθρο 273 της οδηγίας 2006/112/ΕΚ (1) του Συμβουλίου, της 28ης Νοεμβρίου 2006, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας, σε συνδυασμό με τα άρθρα 2, παράγραφος 1, στοιχείο α', 9, παράγραφος 1, και 14, παράγραφος 1, της ίδιας οδηγίας, ερμηνευόμενα υπό το πρίσμα των αρχών της φορολογικής ουδετερότητας και της αναλογικότητας, την έννοια ότι κράτος μέλος δύναται να εξομοιώνει την εν τοις πράγμασιν απουσία προϊόντων παραδοθέντων σε υποκείμενο στον φόρο στο πλαίσιο φορολογητέων παραδόσεων με μεταγενέστερες φορολογητέες και εξ επαχθούς αιτίας παραδόσεις των ίδιων προϊόντων από το ίδιο πρόσωπο, χωρίς να εξακριβώνεται ο αποκτών τα προϊόντα αυτά, σε περίπτωση που κατ’ αυτόν τον τρόπο σκοπείται η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής στον τομέα του ΦΠΑ;

Έχουν οι διαλαμβανόμενες στο πρώτο προδικαστικό ερώτημα διατάξεις, ερμηνευόμενες υπό το πρίσμα των αρχών της φορολογικής ουδετερότητας και της αναλογικότητας, την έννοια ότι κράτος μέλος δύναται να αντιμετωπίζει κατά τον τρόπο που περιγράφεται ανωτέρω την απουσία καταχωρίσεως φορολογικών παραστατικών για φορολογητέες παραδόσεις που έγιναν προς υποκείμενο στον φόρο, σε περίπτωση που εξυπηρετείται ο ίδιος ως άνω σκοπός;

Έχει το άρθρο 273 της οδηγίας 2006/112/ΕΚ, σε συνδυασμό με τα άρθρα 73 και 80 της ίδιας οδηγίας, ερμηνευόμενα υπό το πρίσμα της αρχής της ίσης μεταχειρίσεως και της αναλογικότητας, την έννοια ότι τα κράτη μέλη δύνανται δυνάμει εθνικών διατάξεων, οι οποίες δεν εξυπηρετούν τη μεταφορά της οδηγίας ΦΠΑ στην εθνική έννομη τάξη, να καθορίζουν, για παραδόσεις προϊόντων που πραγματοποιεί υποκείμενος στον φόρο, βάσεις επιβολής του φόρου κατά παρέκκλιση από τη γενική ρύθμιση του άρθρου 73 της οδηγίας ΦΠΑ και από τις εξαιρετικές διατάξεις που προβλέπονται ρητώς στο άρθρο 80 της ως άνω οδηγίας, όταν κατ’ αυτόν τον τρόπο σκοπείται, αφενός, η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής στον τομέα του ΦΠΑ και, αφετέρου, ο καθορισμός μιας κατά το δυνατόν αξιόπιστης βάσεως επιβολής του φόρου για τις εκάστοτε συναλλαγές;

(1) ΕΕ L 347, σ. 1.

25.1.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 27/14

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Rechtbank Amsterdam (Κάτω Χώρες) στις 6 Νοεμβρίου 2015 — Openbaar Ministerie κατά Daniel Adam Popławski

(Υπόθεση C-579/15)

(2016/C 027/18)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Rechtbank Amsterdam

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αιτούσα αρχή: Openbaar Ministerie

Καθού: Daniel Adam Popławski

Προδικαστικά ερωτήματα

Δύναται κράτος μέλος να εφαρμόζει στο εσωτερικό του δίκαιο το άρθρο 4, σημείο 6, της αποφάσεως-πλαίσιο 2002/584/ΔΕΥ (1) κατά τέτοιον τρόπο ώστε:

—	η δικαστική του αρχή εκτελέσεως να είναι άνευ ετέρου υποχρεωμένη να αρνείται την παράδοση υπηκόου ή κατοίκου του κράτους μέλους εκτελέσεως,

—	η άρνηση αυτή να συνεπάγεται αυτοδικαίως ότι το εν λόγω κράτος μέλος είναι διατεθειμένο να αναλάβει την εκτέλεση της στερητικής της ελευθερίας ποινής που επιβλήθηκε σε αυτόν τον υπήκοο ή κάτοικο,

—

αλλά η απόφαση να αναληφθεί η εκτέλεση να λαμβάνεται μόνο μετά την άρνηση παραδόσεως και η θετική απόφαση να εξαρτάται από (1) την ύπαρξη νομικής βάσεως σε σύμβαση ισχύουσα μεταξύ του κράτους μέλους εκδόσεως του εντάλματος και του κράτους μέλους εκτελέσεως, (2) τις προϋποθέσεις που θέτει η σύμβαση αυτή και (3) τη συνεργασία του κράτους μέλους εκδόσεως του εντάλματος, υπό τη μορφή π.χ. υποβολής σχετικού αιτήματος,

—	με αποτέλεσμα να υπάρχει ο κίνδυνος το κράτος μέλος εκτελέσεως να μη μπορεί, μετά την άρνηση παραδόσεως, να αναλάβει την εκτέλεση ενώ ο κίνδυνος αυτός δεν αναιρεί την υποχρέωση αρνήσεως της παραδόσεως;

Αν το ερώτημα 1 χρήζει αρνητικής απαντήσεως,

α)

δύναται ο εθνικός δικαστής να εφαρμόσει ευθέως τις διατάξεις της αποφάσεως-πλαίσιο 2002/584/ΔΕΥ ακόμη και αν, βάσει του άρθρου 9 του πρωτοκόλλου (αριθ. 36) σχετικά με τις μεταβατικές διατάξεις, τα έννομα αποτελέσματα της εν λόγω αποφάσεως-πλαίσιο πρέπει, μετά την έναρξη της ισχύος της Συνθήκης της Λισσαβώνας, να διατηρούνται έως ότου η απόφαση-πλαίσιο καταργηθεί, ακυρωθεί ή τροποποιηθεί, και

β)	σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως, είναι το άρθρο 4, σημείο 6, της αποφάσεως-πλαίσιο 2002/584/ΔΕΥ αρκούντως ακριβές και απαλλαγμένο αιρέσεων ώστε να εφαρμοστεί από τον εθνικό δικαστή;

Αν τα ερωτήματα 1 και 2β χρήζουν αρνητικής απαντήσεως: δύναται κράτος μέλος, του οποίου το εσωτερικό δίκαιο απαιτεί για την ανάληψη της εκτελέσεως στερητικής της ελευθερίας ποινής που επιβλήθηκε εντός της αλλοδαπής την ύπαρξη νομικής βάσεως σε σχετική διεθνή σύμβαση, να εφαρμόζει στο εσωτερικό του δίκαιο το άρθρο 4, σημείο 6, της αποφάσεως-πλαίσιο 2002/584/ΔΕΥ ερμηνεύοντας τη διάταξη αυτή υπό την έννοια ότι η ίδια συνιστά την απαιτούμενη νομική βάση σε διεθνή σύμβαση, και τούτο για την αποτροπή του κινδύνου ατιμωρησίας ο οποίος συνδέεται με την εν λόγω εθνική απαίτηση να υπάρχει νομική βάση σε διεθνή σύμβαση (βλ. ερώτημα Ι);

Αν τα ερωτήματα 1 και 2β χρήζουν αρνητικής απαντήσεως: δύναται κράτος μέλος να εφαρμόζει στο εσωτερικό του δίκαιο το άρθρο 4, σημείο 6, της αποφάσεως-πλαίσιο 2002/584/ΔΕΥ κατά τέτοιον τρόπο ώστε το εν λόγω κράτος μέλος, για την άρνηση της παραδόσεως κατοίκου του κράτους μέλους εκτελέσεως ο οποίος είναι υπήκοος άλλου κράτους μέλους, να θέτει ως προϋπόθεση ότι το κράτος μέλος εκτελέσεως έχει δικαιοδοσία για τις πράξεις που αναφέρει το ευρωπαϊκό ένταλμα συλλήψεως και ότι δεν υπάρχει κανένα πραγματικό εμπόδιο (όπως άρνηση του κράτους μέλους εκδόσεως του εντάλματος να διαβιβάσει την ποινική δικογραφία στο κράτος μέλος εκτελέσεως) για (ενδεχόμενη) ποινική δίωξη του εν λόγω υπηκόου στο κράτος μέλος εκτελέσεως για τις ίδιες πράξεις, ενώ δεν θέτει τέτοια προϋπόθεση όταν η άρνηση παραδόσεως αφορά υπήκοο του κράτους μέλους εκτελέσεως;

(1) Απόφαση-πλαίσιο του Συμβουλίου, της 13ης Ιουνίου 2002, για το ευρωπαϊκό ένταλμα συλλήψεως και τις διαδικασίες παραδόσεως μεταξύ των κρατών μελών — Δηλώσεις στις οποίες προέβησαν ορισμένα κράτη μέλη με την ευκαιρία της εκδόσεως της αποφάσεως-πλαίσιο (ΕΕ L 190, σ. 1).

25.1.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 27/15

Προσφυγή της 10ης Νοεμβρίου 2015 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Τσεχικής Δημοκρατίας

(Υπόθεση C-581/15)

(2016/C 027/19)

Γλώσσα διαδικασίας: η τσεχική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: Z. Malůšková, J. Hottiaux)

Καθής: Τσεχική Δημοκρατία

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—

να διαπιστώσει ότι η Τσεχική Δημοκρατία, παραλείποντας να δημιουργήσει εθνικό ηλεκτρονικό μητρώο των επιχειρήσεων οδικών μεταφορών και παραλείποντας να το συνδέσει με τα εθνικά ηλεκτρονικά μητρώα των άλλων κρατών μελών, η Τσεχική Δημοκρατία δεν εκπλήρωσε τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 16, παράγραφοι 1 και 5, του κανονισμού (ΕΚ) 1071/2009 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 21ης Οκτωβρίου 2009, σχετικά με τη θέσπιση κοινών κανόνων όσον αφορά τους όρους που πρέπει να πληρούνται για την άσκηση του επαγγέλματος του οδικού μεταφορέα και για την κατάργηση της οδηγίας 96/26/ΕΚ του Συμβουλίου·

—	να καταδικάσει την Τσεχική Δημοκρατία στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής της, η Επιτροπή προβάλλει τα ακόλουθα επιχειρήματα:

Η Τσεχική Δημοκρατία, μέχρι τις 30 Ιουνίου 2015, οπότε έληξε η ταχθείσα με την αιτιολογημένη γνώμη προθεσμία, δεν είχε δημιουργήσει εθνικό ηλεκτρονικό μητρώο των επιχειρήσεων οδικών μεταφορών και δεν το είχε συνδέσει με τα εθνικά ηλεκτρονικά μητρώα των άλλων κρατών μελών, όπως όφειλε να έχει πράξει σύμφωνα με το άρθρο 16, παράγραφοι 1 και 5, του κανονισμού (ΕΚ) 1071/2009 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 21ης Οκτωβρίου 2009, σχετικά με τη θέσπιση κοινών κανόνων όσον αφορά τους όρους που πρέπει να πληρούνται για την άσκηση του επαγγέλματος του οδικού μεταφορέα και για την κατάργηση της οδηγίας 96/26/ΕΚ του Συμβουλίου (1).

(1) ΕΕ 2009, L 300, σ. 51.

25.1.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 27/17

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Lietuvos Aukščiausiasis Teismas (Λιθουανία) στις 12 Νοεμβρίου 2015 — Lietuvos Respublikos transporto priemonių draudikų biuras κατά Gintarą Dockevičių και Jurgitą Dockevičienę

(Υπόθεση C-587/15)

(2016/C 027/21)

Γλώσσα διαδικασίας: η λιθουανική

Αιτούν δικαστήριο

Lietuvos Aukščiausiasis Teismas

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείον: Lietuvos Respublikos transporto priemonių draudikų biuras

Αναιρεσίβλητοι: Gintaras Dockevičius και Jurgita Dockevičienė

Προδικαστικά ερωτήματα

Πρέπει τα άρθρα 2, 10, παράγραφοι 1 και 4, και 24, παράγραφος 2, της οδηγίας 2009/103 (1), τα άρθρα 3, παράγραφος 4, 5, παράγραφοι 1 και 4, 6, παράγραφος 1, και 10 του γενικού κανονισμού (2) καθώς και το άρθρο 47 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (είτε από κοινού είτε χωριστά, αλλά χωρίς περιορισμό στις διατάξεις αυτές) να νοηθούν και ερμηνευθούν υπό την έννοια ότι, όταν:

—	εθνικό γραφείο ασφαλίσεως (το γραφείο Α) αποζημιώνει τον ζημιωθέντα στο πλαίσιο τροχαίου ατυχήματος, το οποίο συνέβη στο κράτος μέλος της έδρας του εν λόγω γραφείου, επειδή ο υπήκοος άλλου κράτους μέλους, ο οποίος είναι υπεύθυνος για τη ζημία, δεν είχε ασφάλιση αστικής ευθύνης·

—	λόγω της αποζημιώσεως αυτής, το γραφείο Α υποκαθίσταται στα δικαιώματα του ζημιωθέντος και ζητεί από το εθνικό γραφείο ασφαλίσεως του κράτους καταγωγής του υπεύθυνου για τη ζημία (το γραφείο Β) να του αποδώσει τις δαπάνες που πραγματοποιήθηκαν στο πλαίσιο της διαδικασίας διακανονισμού της αξιώσεως·

—	το γραφείο Β, χωρίς να διενεργήσει δική του έρευνα ή να ζητήσει πρόσθετες πληροφορίες, ικανοποιεί το αίτημα του γραφείου Α·

—	το γραφείο Β ασκεί αγωγή κατά των εναγομένων (του υπαίτιου της ζημίας και του κυρίου του οχήματος) για να του αποδοθούν οι δαπάνες στις οποίες υποβλήθηκε,

δύναται το ενάγον στη συγκεκριμένη δίκη (το γραφείο Β) να στηρίξει την αγωγή του κατά των εναγομένων (του υπαίτιου της ζημίας και του κυρίου του οχήματος) απλώς και μόνο στην καταβολή υπέρ του γραφείου Α και ότι το ενάγον δεν οφείλει να αποδείξει ότι πληρούνται οι προϋποθέσεις της αστικής ευθύνης του εναγομένου/υπεύθυνου για τη ζημία (πταίσμα ή παράνομη συμπεριφορά του υπεύθυνου, αιτιώδης σύνδεσμος και ζημία) και ότι εφαρμόστηκε ορθώς το αλλοδαπό δίκαιο κατά τη διαδικασία αποζημιώσεως του ζημιωθέντος;

Πρέπει το άρθρο 24, παράγραφος 1, πέμπτο εδάφιο, στοιχείο γ', της οδηγίας 2009/103 και το άρθρο 3, παράγραφοι 1 και 4, του γενικού κανονισμού (είτε από κοινού είτε χωριστά, αλλά χωρίς περιορισμό στις διατάξεις αυτές) να νοηθούν και ερμηνευθούν υπό την έννοια ότι το γραφείο Α οφείλει, πριν λάβει την οριστική απόφαση αποζημιώσεως του ζημιωθέντος, να ενημερώσει κατά τρόπο σαφή και κατανοητό (περιλαμβανομένης της γλώσσας με την οποία παρέχονται οι πληροφορίες) τον υπαίτιο της ζημίας και τον κύριο του οχήματος (εφόσον δεν πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο) σχετικά με την κίνηση και την εξέλιξη διαδικασίας διευθετήσεως της αξιώσεως και να τους παράσχει εύλογο χρόνο για να μπορέσουν να διατυπώσουν τις παρατηρήσεις ή αντιρρήσεις τους σχετικά με την απόφαση αποζημιώσεως που πρόκειται να ληφθεί και/ή σχετικά με το ύψος της αποζημιώσεως αυτής;

Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως στο πρώτο ερώτημα [δηλαδή αν οι εναγόμενοι (ο υπαίτιος της ζημίας και ο κύριος του οχήματος) μπορούν να απαιτήσουν από το ενάγον (γραφείο Β) να προσκομίσει αποδεικτικά στοιχεία ή μπορούν να διατυπώσουν όλες τις αντιρρήσεις τους σχετικά, μεταξύ άλλων, με τις συνθήκες του τροχαίου ατυχήματος, την εφαρμογή των κανόνων που διέπουν την αστική ευθύνη, τη ζημία και τον τρόπο υπολογισμού του ύψους της], πρέπει τα άρθρα 2, 10 παράγραφος 1, και 24, παράγραφος 2, της οδηγίας 2009/103 και το άρθρο 3, παράγραφος 4, δεύτερο εδάφιο, του γενικού κανονισμού (είτε από κοινού είτε χωριστά, αλλά χωρίς περιορισμό στις διατάξεις αυτές) να νοηθούν και ερμηνευθούν υπό την έννοια ότι, παρά το γεγονός ότι το γραφείο Β, πριν από τη λήψη της οριστικής αποφάσεως, δεν ζήτησε από το γραφείο Α πληροφορίες σχετικά με την ερμηνεία της εφαρμοστέας νομοθεσίας στη χώρα όπου συνέβη το τροχαίο ατύχημα και σχετικά με τον διακανονισμό της αξιώσεως, το γραφείο Α πρέπει, σε κάθε περίπτωση, να παράσχει τις πληροφορίες αυτές στο γραφείο Β αν αυτό τις ζητήσει στη συνέχεια, καθώς και οποιεσδήποτε άλλες πληροφορίες ενδέχεται να είναι αναγκαίες ούτως ώστε το γραφείο Β να στηρίξει την (εξ αναγωγής) αξίωσή του κατά των εναγομένων (του υπαίτιου της ζημίας και τον κυρίου του οχήματος);

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο δεύτερο ερώτημα (δηλαδή αν το γραφείο Α οφείλει να ενημερώσει τον υπαίτιο της ζημίας και τον κύριο του οχήματος σχετικά με τη διαδικασία διακανονισμού της αξιώσεως και να τους παράσχει τη δυνατότητα να διατυπώσουν αντιρρήσεις σχετικά με την ευθύνη ή το ύψος της ζημίας), ποιες είναι οι συνέπειες που τυχόν παράλειψη του γραφείου Α να συμμορφωθεί προς την υποχρέωσή του παροχής πληροφοριών έχει όσον αφορά:

α)	την υποχρέωση του γραφείου Β να ικανοποιήσει το αίτημα αποδόσεως των δαπανών στις οποίες υποβλήθηκε το γραφείο Α·

β)	την υποχρέωση του υπαίτιου της ζημίας και του κυρίου του οχήματος να αποδώσουν τις δαπάνες στις οποίες υποβλήθηκε το γραφείο Β;

Πρέπει τα άρθρα 5, παράγραφος 1, και 10 του γενικού κανονισμού να νοηθούν και ερμηνευθούν υπό την έννοια ότι το ποσό που καταβλήθηκε ως αποζημίωση από το γραφείο Α στον ζημιωθέντα πρέπει να θεωρηθεί ότι αντιστοιχεί σε κίνδυνο τον οποίο αναλαμβάνει το γραφείο αυτό και ο οποίος δεν καλύπτεται (εκτός αν το γραφείο Β αναλάβει τον ίδιο κίνδυνο) και δεν πρέπει να θεωρηθεί χρηματική υποχρέωση βαρύνουσα το άλλο πρόσωπο που εμπλέκεται στο ίδιο τροχαίο ατύχημα, στις περιστάσεις της παρούσας υποθέσεως και λαμβανομένων υπόψη ιδίως των περιστάσεων που εκτίθενται κατωτέρω:

—	ο οργανισμός αποζημιώσεως (το γραφείο Α) αρχικά απέρριψε την αίτηση αποζημιώσεως που υπέβαλε ο ζημιωθείς·

—	ως εκ τούτου, ο ζημιωθείς προσέφυγε στη δικαιοσύνη για να λάβει την αποζημίωση αυτή·

—	η σχετική αγωγή κατά του γραφείου Α απορρίφθηκε από τα δικαστήρια της ουσίας ως νόμω και ουσία αβάσιμη·

—	φιλικός διακανονισμός μεταξύ του ζημιωθέντος και του γραφείου Α επιτεύχθηκε μόνο ενώπιον του δευτεροβαθμίου δικαστηρίου, όταν αυτό πληροφόρησε τους διαδίκους ότι αν δεν καταλήξουν σε φιλικό διακανονισμό η υπόθεση θα αναπεμφθεί σε πρωτοβάθμιο δικαστήριο προκειμένου να επανεξεταστεί·

—	η απόφαση του γραφείου Α να συνομολογήσει τον φιλικό διακανονισμό στηρίζεται, στην ουσία, στην επιθυμία αποφυγής των πρόσθετων δικαστικών εξόδων που θα απέρρεαν από τη συνέχιση της δικαστικής διαδικασίας·

—	στο πλαίσιο της παρούσας υποθέσεως, ουδέν δικαστήριο διαπίστωσε την ευθύνη (υπαιτιότητα) του εναγόμενου ο οποίος ενεπλάκη στο τροχαίο ατύχημα;

(1) Οδηγία 2009/103/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Σεπτεμβρίου 2009, σχετικά με την ασφάλιση της αστικής ευθύνης που προκύπτει από την κυκλοφορία αυτοκινήτων οχημάτων και τον έλεγχο της υποχρεώσεως προς ασφάλιση της ευθύνης αυτής (EE L 263, σ. 11).

(2) Γενικός κανονισμός του συμβουλίου των γραφείων διεθνούς ασφαλίσεως, ο οποίος υιοθετήθηκε με τη συμφωνία που συνήφθη στις 30 Μαΐου 2002 μεταξύ των εθνικών γραφείων ασφαλίσεως των κρατών μελών του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου και άλλων συνδεδεμένων κρατών και που αποτελεί παράρτημα της αποφάσεως 2003/564/ΕΚ της Επιτροπής, της 28ης Ιουλίου 2003, για την εφαρμογή της οδηγίας 72/166/EΟΚ του Συμβουλίου σχετικά με τους ελέγχους ασφαλίσεως της αστικής ευθύνης που προκύπτει από την κυκλοφορία αυτοκινήτων οχημάτων (EE L 192, σ. 23).

25.1.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 27/19

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το High Court of Justice of England & Wales, Queen’s Bench Division (Administrative Court) (Ηνωμένο Βασίλειο) στις 13 Νοεμβρίου 2015 — The Gibraltar Betting and Gaming Association Limited κατά Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs και Her Majesty’s Treasury

(Υπόθεση C-591/15)

(2016/C 027/22)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Αιτούν δικαστήριο

High Court of Justice of England & Wales, Queen’s Bench Division (Administrative Court)

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσα: The Gibraltar Betting and Gaming Association Limited

Καθών: Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs και Her Majesty’s Treasury

Προδικαστικά ερωτήματα

Για τους σκοπούς του άρθρου 56 ΣΛΕΕ και υπό το πρίσμα της συνταγματικής σχέσεως μεταξύ του Γιβραλτάρ και του Ηνωμένου Βασιλείου:

1.1.	Πρέπει το Γιβραλτάρ και το Ηνωμένο Βασίλειο να λογίζονται ως μέρος ενός και μόνο κράτους μέλους για τους σκοπούς του δικαίου της Ένωσης, με αποτέλεσμα το άρθρο 56 ΣΛΕΕ να μην έχει εφαρμογή, παρά μόνο στο μέτρο που δύναται να τύχει εφαρμογής επί εσωτερικού μέτρου; Επικουρικά,

1.2.

Λαμβανομένου υπόψη του άρθρου 355, παράγραφος 3, ΣΛΕΕ, έχει το Γιβραλτάρ το συνταγματικό καθεστώς χωριστού από το Ηνωμένο Βασίλειο εδάφους εντός της Ένωσης, με αποτέλεσμα η παροχή υπηρεσιών μεταξύ του Γιβραλτάρ και του Ηνωμένου Βασιλείου να πρέπει να λογίζεται ως εμπόριο εντός της Ένωσης για τους σκοπούς του άρθρου 56 ΣΛΕΕ; Επικουρικά,

1.3.	Πρέπει το Γιβραλτάρ να λογίζεται ως τρίτη χώρα ή τρίτο έδαφος, με αποτέλεσμα το δίκαιο της Ένωσης να έχει εφαρμογή επί του εμπορίου μεταξύ του Γιβραλτάρ και του Ηνωμένου Βασιλείου μόνο όταν το δίκαιο αυτό έχει εφαρμογή μεταξύ κράτους μέλους και μη κράτους μέλους; Επικουρικά,

1.4.	Αρμόζει άλλος χαρακτηρισμός στη συνταγματική σχέση μεταξύ του Γιβραλτάρ και του Ηνωμένου Βασιλείου για τους σκοπούς του άρθρου 56 ΣΛΕΕ;

2)	Συνιστούν εθνικά φορολογικά μέτρα με χαρακτηριστικά όπως αυτά του νέου φορολογικού καθεστώτος περιορισμό του δικαιώματος ελεύθερης παροχής υπηρεσιών κατά την έννοια του άρθρου 56 ΣΛΕΕ;

3)	Αν ναι, συνιστούν οι σκοποί που κατά το αιτούν δικαστήριο επιδιώκονται με εθνικά μέτρα (όπως το νέο φορολογικό καθεστώς) θεμιτούς σκοπούς, ικανούς να δικαιολογήσουν τον περιορισμό του δικαιώματος ελεύθερης παροχής υπηρεσιών κατά την έννοια του άρθρου 56 ΣΛΕΕ;

25.1.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 27/19

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Court of Appeal (England & Wales) (Civil Division) (Ηνωμένο Βασίλειο) στις 13 Νοεμβρίου 2015 — Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs κατά British Film Institute

(Υπόθεση C-592/15)

(2016/C 027/23)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Αιτούν δικαστήριο

Court of Appeal (England & Wales) (Civil Division)

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείουσα: Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs

Αναιρεσίβλητο: British Film Institute

Προδικαστικά ερωτήματα

Είναι το γράμμα του άρθρου 13Α, παράγραφος 1, στοιχείο ιδ', της έκτης οδηγίας (1), και συγκεκριμένα η φράση «ορισμένες παροχές υπηρεσιών πολιτιστικού χαρακτήρος», αρκούντως σαφές και ακριβές ώστε να προσδίδεται στο άρθρο13Α, παράγραφος 1, στοιχείο ιδ', άμεσο αποτέλεσμα και να απαλλάσσεται η παροχή από οργανισμούς δημοσίου δικαίου ή άλλους αναγνωρισμένους πολιτιστικούς οργανισμούς τέτοιων υπηρεσιών πολιτιστικού χαρακτήρα, όπως οι παροχές του αναιρεσίβλητου στην υπό κρίση υπόθεση, ελλείψει εθνικής νομοθεσίας περί μεταφοράς της οδηγίας στην εσωτερική έννομη τάξη;

ii.

Έχει το άρθρο 13Α, παράγραφος 1, στοιχείο ιδ', της έκτης οδηγίας, και συγκεκριμένα η φράση «ορισμένες παροχές υπηρεσιών πολιτιστικού χαρακτήρος», την έννοια ότι αναγνωρίζεται στα κράτη μέλη περιθώριο εκτιμήσεως ως προς την εφαρμογή του εν λόγω άρθρου στο πλαίσιο της εθνικής νομοθεσίας περί μεταφοράς της οδηγίας στην εσωτερική έννομη τάξη, και, σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως, ποιο είναι το περιθώριο αυτό;

iii.	Ισχύουν τα ίδια συμπεράσματα και ως προς το άρθρο 132, παράγραφος 1, στοιχείο ιδ', της βασικής οδηγίας (2) για τον ΦΠΑ;

(1) Έκτη οδηγία 77/388/ΕΟΚ του Συμβουλίου της 17ης Μαΐου 1977 περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών — Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση (EE ειδ. έκδ. 09/001, σ. 1).

(2) Οδηγία 2006/112/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Νοεμβρίου 2006, της 28ης Νοεμβρίου 2006, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας (EE L 347, σ. 1).

25.1.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 27/20

Αναίρεση που άσκησε στις 13 Νοεμβρίου 2015 η Σλοβακική Δημοκρατία κατά της διατάξεως την οποία εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (τρίτο τμήμα) στις 14 Σεπτεμβρίου 2015, στην υπόθεση T-678/14, Σλοβακική Δημοκρατία κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

(Υπόθεση C-593/15 P)

(2016/C 027/24)

Γλώσσα διαδικασίας: η σλοβακική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Σλοβακική Δημοκρατία (εκπρόσωπος: B. Ricziová)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η Σλοβακική Δημοκρατία ζητεί από το Δικαστήριο:

να αναιρέσει στο σύνολό της τη διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 14ης Σεπτεμβρίου 2015, η οποία εκδόθηκε επί της υποθέσεως T-678/14, Σλοβακική Δημοκρατία κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής, και με την οποία το Γενικό Δικαστήριο απέρριψε ως απαράδεκτη την προσφυγή ακυρώσεως που είχε ασκήσει η Σλοβακική Δημοκρατία δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ κατά της περιλαμβανομένης στην από 15 Ιουλίου 2014 επιστολή αποφάσεως της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, περί οχλήσεως της Σλοβακικής Δημοκρατίας προκειμένου αυτή να διαθέσει στην Επιτροπή το ποσό που αντιστοιχούσε σε απώλεια παραδοσιακών ίδιων πόρων·

ii.	να αποφανθεί το ίδιο επί του παραδεκτού της προσφυγής της Σλοβακικής Δημοκρατίας και να αναπέμψει την υπόθεση στο Γενικό Δικαστήριο προκειμένου αυτό να αποφανθεί επί του βάσιμου της προσφυγής και

iii.	να καταδικάσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Επικουρικώς, σε περίπτωση κατά την οποία το Δικαστήριο κρίνει ότι δεν διαθέτει επαρκή στοιχεία για να αποφανθεί οριστικώς επί της ενστάσεως απαραδέκτου της Επιτροπής, η Σλοβακική Δημοκρατία ζητεί από το Δικαστήριο:

ii.	να αναπέμψει την υπόθεση στο Γενικό Δικαστήριο προκειμένου αυτό να αποφανθεί επί του παραδεκτού και του βάσιμου της προσφυγής της Σλοβακικής Δημοκρατίας και

iii.	να καταδικάσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της αιτήσεώς της αναιρέσεως, η Σλοβακική Δημοκρατία προβάλλει δύο λόγους:

Στο πλαίσιο του πρώτου λόγου αναιρέσεως, η Σλοβακική Δημοκρατία διατείνεται ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο όσον αφορά: (i) το είδος των ποσών των οποίων ζητείται η απόδοση και το ζήτημα αν έχουν εφαρμογή οι νομικές πράξεις περί ιδίων πόρων και η σχετική νομολογία, (ii) το κριτήριο σχετικά με το αν θεσμικό όργανο διαθέτει την εξουσία να εκτιμήσει αν η επίμαχη πράξη είναι δεκτική προσφυγής και (iii) την πρόσβαση στη δικαιοσύνη και τον επείγοντα χαρακτήρα της καταστάσεως.

Επικουρικώς, στο πλαίσιο του δευτέρου λόγου αναιρέσεως, η Σλοβακική Δημοκρατία υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο δεν αιτιολόγησε επαρκώς την αναιρεσιβαλλόμενη διάταξη όσον αφορά (i) το είδος των ποσών των οποίων ζητείται η απόδοση και το ζήτημα αν έχουν εφαρμογή οι νομικές πράξεις περί ιδίων πόρων και η σχετική νομολογία, και (ii) την πρόσβαση στη δικαιοσύνη και τον επείγοντα χαρακτήρα της καταστάσεως, στοιχείο που επιρρωννύεται από το ότι το Γενικό Δικαστήριο (iii) έκανε χρήση πανομοιότυπου σκεπτικού σε περιπτώσεις των οποίων τα πραγματικά περιστατικά διέφεραν μεταξύ τους.

25.1.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 27/21

Αναίρεση που άσκησε στις 13 Νοεμβρίου 2015 η Σλοβακική Δημοκρατία κατά της διατάξεως την οποία εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (τρίτο τμήμα) στις 14 Σεπτεμβρίου 2015, στην υπόθεση T-779/14, Σλοβακική Δημοκρατία κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

(Υπόθεση C-594/15 P)

(2016/C 027/25)

Γλώσσα διαδικασίας: η σλοβακική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Σλοβακική Δημοκρατία (εκπρόσωπος: B. Ricziová)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η Σλοβακική Δημοκρατία ζητεί από το Δικαστήριο:

να αναιρέσει στο σύνολό της τη διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 14ης Σεπτεμβρίου 2015, η οποία εκδόθηκε επί της υποθέσεως T-779/14, Σλοβακική Δημοκρατία κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής, και με την οποία το Γενικό Δικαστήριο απέρριψε ως απαράδεκτη την προσφυγή ακυρώσεως που είχε ασκήσει η Σλοβακική Δημοκρατία δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ κατά της περιλαμβανομένης στην από 24 Σεπτεμβρίου 2014 επιστολή αποφάσεως της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, περί οχλήσεως της Σλοβακικής Δημοκρατίας προκειμένου αυτή να διαθέσει στην Επιτροπή το ποσό που αντιστοιχούσε σε απώλεια παραδοσιακών ιδίων πόρων·

ii.	να αποφανθεί το ίδιο επί του παραδεκτού της προσφυγής της Σλοβακικής Δημοκρατίας και να αναπέμψει την υπόθεση στο Γενικό Δικαστήριο προκειμένου αυτό να αποφανθεί επί του βάσιμου της προσφυγής και

iii.	να καταδικάσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

ii.	να αναπέμψει την υπόθεση στο Γενικό Δικαστήριο προκειμένου αυτό να αποφανθεί επί του παραδεκτού και του βάσιμου της προσφυγής της Σλοβακικής Δημοκρατίας και

iii.	να καταδικάσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της αιτήσεώς της αναιρέσεως, η Σλοβακική Δημοκρατία προβάλλει δύο λόγους:

25.1.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 27/22

Προσφυγή της 17ης Νοεμβρίου 2015 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Τσεχικής Δημοκρατίας

(Υπόθεση C-606/15)

(2016/C 027/26)

Γλώσσα διαδικασίας: η τσεχική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: Z. Malůšková, J. Hottiaux)

Καθής: Τσεχική Δημοκρατία

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—

να διαπιστώσει ότι:

—	η Τσεχική Δημοκρατία, αναθέτοντας στον φορέα διερευνήσεως το καθήκον της εποπτείας του σιδηροδρομικού συστήματος, δεν εκπλήρωσε τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 19, παράγραφος 1, της οδηγίας 2004/49/ΕΚ·

—	η Τσεχική Δημοκρατία, παραλείποντας να διασφαλίσει ότι ο φορέας διερευνήσεως αρχίζει την έρευνά του το αργότερο μία εβδομάδα μετά την παραλαβή της εκθέσεως που αφορά ατύχημα ή συμβάν δεν εκπλήρωσε τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 21, παράγραφος 3, της οδηγίας 2004/49/ΕΚ·

—	η Τσεχική Δημοκρατία, παραλείποντας να διασφαλίσει ότι η τελική έκθεση της έρευνάς του γνωστοποιείται στους κατ’ άρθρο 22, παράγραφος 3, της οδηγίας 2004/49/ΕΚ ενδιαφερομένους, δεν εκπλήρωσε τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 23, παράγραφος 2, της οδηγίας 2004/49/ΕΚ·

—	η Τσεχική Δημοκρατία, παραλείποντας να διασφαλίσει ότι ο φορέας διερευνήσεως απευθύνει συστάσεις ασφαλείας στην αρχή για την ασφάλεια, δεν εκπλήρωσε τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 25, παράγραφος 2, της οδηγίας 2004/49/ΕΚ·

—

η Τσεχική Δημοκρατία, παραλείποντας να θεσπίσει υποχρέωση της αρχής για την ασφάλεια να λάβει μέτρα προκειμένου να διασφαλίσει ότι οι συστάσεις ασφαλείας λαμβάνονται προσηκόντως υπόψη και ακολουθούνται από τις δέουσες ενέργειες, δεν εκπλήρωσε τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 25, παράγραφος 2, της οδηγίας 2004/49/ΕΚ·

—	η Τσεχική Δημοκρατία, παραλείποντας να θεσπίσει υποχρέωση της αρχής για την ασφάλεια να ενημερώνει τουλάχιστον ετησίως για τα μέτρα που έχουν ληφθεί ή προγραμματισθεί ως συνέπεια των συστάσεων ασφαλείας, δεν εκπλήρωσε τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 25, παράγραφος 3, της οδηγίας 2004/49/ΕΚ·

—	να καταδικάσει την Τσεχική Δημοκρατία στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής της, η Επιτροπή προβάλλει τα ακόλουθα επιχειρήματα:

Η Τσεχική Δημοκρατία, μέχρι τις 30 Ιουνίου 2015, οπότε έληξε η ταχθείσα με την αιτιολογημένη γνώμη προθεσμία, δεν γνωστοποίησε καμία τροποποίηση της εθνικής νομοθεσίας της, προς διασφάλιση της συμμορφώσεώς της με τα άρθρα 19, παράγραφος 1, 21, παράγραφος 3, 23, παράγραφος 2, και 25, παράγραφοι 2 και 3, της οδηγίας 2004/49/ΕΚ (1).

(1) Οδηγία 2004/49/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 29ης Απριλίου 2004, για την ασφάλεια των κοινοτικών σιδηροδρόμων, η οποία τροποποιεί την οδηγία 95/18/ΕΚ του Συμβουλίου σχετικά με τις άδειες σε σιδηροδρομικές επιχειρήσεις και την οδηγία 2001/14/ΕΚ σχετικά με την κατανομή της χωρητικότητας των σιδηροδρομικών υποδομών και τις χρεώσεις για τη χρήση σιδηροδρομικής υποδομής καθώς και με την πιστοποίηση ασφάλειας (Οδηγία για την ασφάλεια των σιδηροδρόμων) (ΕΕ 2004, L 164, σ. 44, διορθωτικό ΕΕ 2004, L 220, σ. 16).

25.1.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 27/23

Αναίρεση που άσκησε στις 17 Νοεμβρίου 2015 η Panasonic Corp. κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (τρίτο τμήμα) στις 9 Σεπτεμβρίου 2015 στην υπόθεση T-82/13, Panasonic Corp. και MT Picture Display Co. Ltd κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

(Υπόθεση C-608/15 P)

(2016/C 027/27)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Panasonic Corp. (εκπρόσωποι: R. Gerrits, advocaat, M. Hoskins QC, M. Gray, Barrister)

Αντίδικοι κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή, MT Picture Display Co. Ltd

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—

να αναιρέσει την απόφαση και τη διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου: (i) καθόσον διαπίστωσε ότι η απόφαση C(2012) 8839 τελικό της Επιτροπής, της 5ης Δεκεμβρίου 2012, σχετικά με διαδικασία εφαρμογής του άρθρου 101 ΣΛΕΕ και του άρθρου 53 της Συμφωνίας ΕΟΧ (Υπόθεση COMP/39.437 — Σωλήνες για οθόνες τηλεοράσεων και ηλεκτρονικών υπολογιστών) δεν προσέβαλε τα δικαιώματα άμυνας της Panasonic και το δικαίωμα ακροάσεώς της προ της 10ης Φεβρουαρίου 2003· ή/και (ii) καθόσον δεν ακύρωσε εν όλω ή εν μέρει τη διαπίστωση του άρθρου 1, παράγραφος 2, στοιχεία c και e, της αποφάσεως ότι η Panasonic και η MTPD έλαβαν μέρος στην παράβαση που διαπράχθηκε κατά την περίοδο από 1η Απριλίου 2003 έως 12 Ιουνίου 2006·

—

να ακυρώσει: (i) το άρθρο 1, παράγραφος 2, στοιχείο c, της αποφάσεως, καθόσον διαπιστώθηκε ότι η Panasonic έλαβε μέρος στη σύμπραξη CPT από τις 15 Ιουλίου 1999 έως τις 10 Φεβρουαρίου 2003· ή/και (ii) το άρθρο 1, παράγραφος 2, στοιχεία c και e, της αποφάσεως για την περίοδο που εκτείνεται από 1ης Απριλίου 2003 έως 12 Ιουνίου 2006·

—

να μειώσει το πρόστιμο που επιβλήθηκε με το άρθρο 2, παράγραφος 2, στοιχείο f, της αποφάσεως· ή/και να ακυρώσει ή/και μειώσει περαιτέρω τα πρόστιμα που επιβλήθηκαν στην Panasonic και στην MTPD με τα άρθρο 2, παράγραφος 2, στοιχεία h και i, της αποφάσεως κατά το ποσό που το Δικαστήριο κρίνει πρόσφορο, από τα ποσά των προστίμων όπως αυτά καθορίστηκαν με την προσβαλλόμενη απόφαση σε 82 826 000 ευρώ και 7 530 000 ευρώ αντιστοίχως· περαιτέρω ή επικουρικώς,

—	να αναπέμψει την υπόθεση στο Γενικό Δικαστήριο για περαιτέρω εξέταση σύμφωνα με τον νόμο·

—	να καταδικάσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα της Panasonic στο πλαίσιο της παρούσας αναιρετικής διαδικασίας.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Πρώτος λόγος: Το Γενικό Δικαστήριο έκρινε εσφαλμένως ότι η Επιτροπή εκπλήρωσε στην υποχρέωσή της να παραθέσει στην ανακοίνωση αιτιάσεων τα ουσιώδη σε βάρος της Panasonic στοιχεία, περιλαμβανομένων εκείνων εκ των οποίων αντλήθηκε το συμπέρασμα ότι η Panasonic γνώριζε συνολικώς περί της συμπράξεως CPT. Το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κρίνοντας ότι είναι αρκετό να παραθέσει η Επιτροπή, εμμέσως πλην σαφώς, στην ανακοίνωση αιτιάσεων ένα μόνο από τα ουσιώδη στοιχεία της παραβάσεως.

Δεύτερος λόγος: Το Γενικό Δικαστήριο όφειλε να αναγνωρίσει στην Panasonic και στην MTPD ότι δικαιούνται τις ίδιες ακριβώς ελαφρύνσεις τις οποίες ενδεχομένως χορήγησε στην Toshiba Corporation (στο εξής: Toshiba) σε περίπτωση ασκήσεως αναιρέσεως όσον αφορά τη χρονική περίοδο για την οποία κρίθηκε ότι η Toshiba ευθυνόταν αλληλεγγύως και εις ολόκληρον με την Panasonic και την MTPD. Στην υπόθεση T-104/13, Toshiba κατά Επιτροπής, το Γενικό Δικαστήριο έκρινε ότι σε περίπτωση ακυρώσεως ή τροποποιήσεως της αποφάσεως σχετικά με τον καταλογισμό της παραβατικής συμπεριφοράς της κοινής επιχειρήσεως MTPD στην Panasonic η ακύρωση ή τροποποίηση αυτή θα απέβαινε εξίσου υπέρ της Toshiba. Συνεπώς, η Panasonic ισχυρίζεται ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Δικαστήριο αναιρέσει υπέρ της Toshiba την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου, καθόσον το Γενικό Δικαστήριο δεν ακύρωσε την προσβαλλόμενη απόφαση ή/και δεν ακύρωσε ή μείωσε το πρόστιμο όσον αφορά τη χρονική περίοδο για την οποία η Toshiba κρίθηκε ότι ευθυνόταν αλληλεγγύως και εις ολόκληρον με την Panasonic και την MTPD, το Γενικό Δικαστήριο έχει υποπέσει σε πλάνη περί το δίκαιο μη χορηγώντας στην Panasonic και στην MTPD την ίδια ελάφρυνση την οποία όφειλε να αναγνωρίσει στην Toshiba.

25.1.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 27/24

Αναίρεση που άσκησαν στις 18 Νοεμβρίου 2015 οι Samsung SDI Co. Ltd, Samsung SDI (Malaysia) Bhd κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (τρίτο τμήμα) στις 9 Σεπτεμβρίου 2015 στην υπόθεση T-84/13, Samsung SDI Co. Ltd, Samsung SDI (Malaysia) Bhd κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

(Υπόθεση C-615/15 P)

(2016/C 027/28)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσες: Samsung SDI Co. Ltd, Samsung SDI (Malaysia) Bhd (εκπρόσωποι: M. Struys, avocat, L. Eskenazi, avocate, A. Fall, advocate, C. Erol, avocate)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Οι αναιρεσείουσες ζητούν από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου, της 9ης Σεπτεμβρίου 2015, στην υπόθεση T-84/13, Samsung SDI Co. Ltd, Samsung SDI Germany GmbH και Samsung SDI (Malaysia) Bhd κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής·

—	περαιτέρω, να ακυρώσει το άρθρο 2, παράγραφος 1, στοιχείο b, και το άρθρο 2, παράγραφος 2, στοιχείο b, της αποφάσεως της Επιτροπής καθόσον αφορούν τις αναιρεσείουσες και να μειώσει τα σχετικά πρόστιμα·

—	να καταδικάσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα που αφορούν την πρωτοβάθμια και την αναιρετική διαδικασία.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της αναιρέσεώς τους, οι αναιρεσείουσες προβάλλουν τέσσερις λόγους. Οι δύο πρώτοι αφορούν τη σύμπραξη CPT και οι δύο τελευταίοι τη σύμπραξη CDT.

Πρώτος λόγος: το Γενικό Δικαστήριο δεν εξέτασε τον ισχυρισμό της SDI σύμφωνα με τον οποίο πωλήσεις προϊόντων που δεν παράγονται στο πλαίσιο της συμπράξεως έπρεπε να εξαιρεθούν από τον υπολογισμό του προστίμου που επιβλήθηκε στη σύμπραξη CPT. Ακόμα και αν υποτεθεί ότι το σκεπτικό του Γενικού Δικαστηρίου, όσον αφορά την ύπαρξη ενιαίας και διαρκούς παραβάσεως, αιτιολογεί εμμέσως την απόρριψη του ισχυρισμού της SDI (quod non), τέτοιου είδους έμμεση αιτιολογία αντιβαίνει στις κατευθυντήριες γραμμές για τη μέθοδο υπολογισμού των προστίμων που επιβάλλονται κατ’ εφαρμογήν του άρθρου 23, παράγραφος 2, στοιχείο α', του κανονισμού 1/2003 (1) (στο εξής: κατευθυντήριες γραμμές περί προστίμων).

Δεύτερος λόγος: όσον αφορά τον προσδιορισμό της ημερομηνίας λήξεως της συμπράξεως CPT, το Γενικό Δικαστήριο απέρριψε χωρίς τη δέουσα αιτιολογία τον ισχυρισμό της SDI ότι κάθε σύμπραξη προϋποθέτει τη συμμετοχή τουλάχιστον δύο επιχειρήσεων και, επιπλέον, παρέβη το άρθρο 101 ΣΛΕΕ, καθόσον έκρινε με την απόφασή του ότι μόνον η συμμετοχή της SDI στη σύμπραξη CPT διήρκησε μέχρι τις 15 Νοεμβρίου 2006. Περαιτέρω, το Γενικό Δικαστήριο παραβίασε την αρχή της ίσης μεταχειρίσεως, καθόσον αρνήθηκε να μειώσει το πρόστιμο που επιβλήθηκε στην SDI.

Τρίτος λόγος: το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο, καθώς κατά τον υπολογισμό του προστίμου που επιβλήθηκε στη σύμπραξη CDT έλαβε υπόψη τις πωλήσεις της SDI προς τη Samsung Electronics Corporation (στο εξής: SEC). Το Γενικό Δικαστήριο εφάρμοσε εσφαλμένα την έννοια των πωλήσεων εντός του ΕΟΧ υπό το πρίσμα των κατευθυντήριων γραμμών περί προστίμων, καθόσον παρέλειψε να προσδιορίσει τον τόπο στον οποίο ασκείται ο ανταγωνισμός.

Τέταρτος λόγος: το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κατά την εξέταση της εφαρμογής της ανακοινώσεως περί «επιεικούς μεταχειρίσεως», με αποτέλεσμα να μην χορηγηθεί στην SDI μείωση ποσοστού 50 % επί του ποσού του προστίμου που της επιβλήθηκε όσον αφορά τη σύμπραξη CDT. Οι διαπιστώσεις του Γενικού Δικαστηρίου ως προς τη σύμπραξη CPT είναι από νομικής απόψεως άνευ σημασίας στο πλαίσιο της συμπράξεως CDT. Επιπλέον, το Γενικό Δικαστήριο εφάρμοσε εσφαλμένα την ανακοίνωση περί «επιεικούς μεταχειρίσεως» και υπέπεσε σε πλάνη επικυρώνοντας τη διαπίστωση της Επιτροπής ότι το γεγονός ότι η SDI δεν περιέλαβε στην απάντηση επί της ανακοινώσεως αιτιάσεων περιγραφή της πτυχής της παραβάσεως που αφορά την κατανομή των αγορών θα μπορούσε, καθεαυτό, να επηρεάσει την εκτίμηση του πόσο συνεργάσιμη ήταν η SDI κατά τη διάρκεια της διοικητικής διαδικασίας.

(1) Κανονισμός (ΕΚ) 1/2003 του Συμβουλίου, της 16ης Δεκεμβρίου 2002, για την εφαρμογή των κανόνων ανταγωνισμού που προβλέπονται στα άρθρα 81 και 82 της Συνθήκης (ΕΕ L 1, σ. 1).

25.1.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 27/25

Αναίρεση που άσκησε στις 19 Νοεμβρίου 2015 η Koninklijke Philips Electronics NV κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (τρίτο τμήμα) στις 9 Σεπτεμβρίου 2015 στην υπόθεση T-92/13, Koninklijke Philips Electronics NV κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

(Υπόθεση C-622/15 P)

(2016/C 027/29)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Koninklijke Philips Electronics NV (εκπρόσωποι: E. Pijnacker Hordijk, J. K. de Pree, S. Molin, advocaten)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου στην υπόθεση T-92/13·

—

να ακυρώσει εν όλω ή εν μέρει τo άρθρο 1, παράγραφος 1, στοιχείο c, και τo άρθρο 1, παράγραφος 2, στοιχείο f, το άρθρο 2, παράγραφος 1, στοιχεία c και e, και το άρθρο 2, παράγραφος 2, στοιχεία c και e, της αποφάσεως της Επιτροπής, της 5ης Δεκεμβρίου 2012, στην υπόθεση COMP/39437 — Σωλήνες για οθόνες τηλεοράσεων και ηλεκτρονικών υπολογιστών (στο εξής: απόφαση), καθόσον αφορούν την KPNV· ή/και να μειώσει τα πρόστιμα που επιβλήθηκαν στην KPNV με το άρθρο 2, παράγραφος 1, στοιχεία c και e, και το άρθρο 2, παράγραφος 2, στοιχεία c και e, της αποφάσεως·

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα που αφορούν την πρωτοβάθμια και την αναιρετική διαδικασία.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της αναιρέσεώς της, η αναιρεσείουσα προβάλλει τους ακόλουθους λόγους:

Το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κατά την εφαρμογή του άρθρου 101 ΣΛΕΕ και του άρθρου 23, παράγραφος 2, του κανονισμού 1/2003 (1), κρίνοντας, αφενός, ότι η Επιτροπή μπορούσε να χαρακτηρίσει τις πωλήσεις καθοδικών σωλήνων (στο εξής: CRT) από τον όμιλο LPD στον όμιλο Philips (και στον όμιλο LGE) ως πωλήσεις εντός του [αυτού] ομίλου και, αφετέρου, ότι η Επιτροπή δικαιούτο να λάβει υπόψη την αξία των απευθείας πωλήσεων εντός του ΕΟΧ μέσω μεταποιημένων προϊόντων (στο εξής: DSTP) κατά τον υπολογισμό του προστίμου που επιβλήθηκε στην KPNV, ενώ επρόκειτο για πωλήσεις που διενεργήθηκαν σε προηγούμενο στάδιο από θυγατρικές της KPNV και είχαν ως αντικείμενο οθόνες τηλεοράσεων και ηλεκτρονικών υπολογιστών με ενσωματωμένους CRT τους οποίους προμήθευσε ο όμιλος LPD.

Το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο, κρίνοντας ότι η Επιτροπή δεν προσέβαλε με την απόφασή της τα δικαιώματα άμυνας της KPNV όταν επέλεξε — ακόμη και υπό τις εν προκειμένω περιστάσεις — να μην συμπεριλάβει τον όμιλο LPD στις διοικητικές διαδικασίες και να αποστείλει ανακοίνωση των αιτιάσεων [μόνο] στην KPNV, υποστηρίζοντας ότι η KPNV όφειλε, βάσει ενός γενικού καθήκοντος επιμέλειας, να περιλαμβάνει στα εμπορικά βιβλία και αρχεία της στοιχεία που αφορούν τον όμιλο LPD, ακόμα και στην περίπτωση πτωχεύσεως του LPD.

Το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη εκτιμήσεως καθώς αλλοίωσε την αιτίαση της KPNV όσον αφορά τη μεταχείριση της DSTP, παραλείποντας, ως εκ τούτου, να εξετάσει έναν από τους βασικούς λόγους ακυρώσεως της αποφάσεως που προέβαλε η KPNV. Επιπλέον, η αναιρεσείουσα διατείνεται ότι στερήθηκε της προστασίας που διασφαλίζει η θεμελιώδης αρχή της ίσης μεταχειρίσεως, καθόσον το Γενικό Δικαστήριο δεν αναγνώρισε ότι κατά το στάδιο προσδιορισμού της βάσεως για τον υπολογισμό του προστίμου έτυχαν εφαρμογής διαφορετικά νομικά κριτήρια σε διαφορετικές επιχειρήσεις. Η δυσμενής αυτή μεταχείριση είχε ως αποτέλεσμα να επιβληθεί στην KPNV σημαντικά υψηλότερο πρόστιμο.

(1) Κανονισμός 1/2003 του Συμβουλίου, της 16ης Δεκεμβρίου 2002, για την εφαρμογή των κανόνων ανταγωνισμού που προβλέπονται στα άρθρα 81 και 82 της Συνθήκης (ΕΕ L 1, σ. 1).

25.1.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 27/26

Αναίρεση που άσκησε στις 20 Νοεμβρίου 2015 η Toshiba Corp. κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (τρίτο τμήμα) στις 9 Σεπτεμβρίου 2015 στην υπόθεση T-104/13, Toshiba Corp. κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

(Υπόθεση C-623/15 P)

(2016/C 027/30)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Toshiba Corp. (εκπρόσωποι: J. F. MacLennan, Solicitor, A. Schulz, Rechtsanwalt, J. Jourdan, avocat, A. Kadri, Solicitor)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου στην υπόθεση T-104/13 καθόσον επιβεβαίωσε το συμπέρασμα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ότι η Toshiba είναι αλληλεγγύως και εις ολόκληρον υπεύθυνη για τη συμπεριφορά της MTPD·

—	να ακυρώσει την απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην υπόθεση COMP/39.437 — Σωλήνες για οθόνες τηλεοράσεων και ηλεκτρονικών υπολογιστών καθόσον διαπιστώθηκε ότι η Toshiba παρέβη το άρθρο 101 ΣΛΕΕ και έκρινε την Toshiba αλληλεγγύως και εις ολόκληρον υπεύθυνη για τη συμπεριφορά της MTPD·

—	να καταδικάσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της αναιρέσεώς της, η αναιρεσείουσα προβάλλει έναν μόνον λόγο αναιρέσεως:

Το Γενικό Δικαστήριο εφάρμοσε εσφαλμένως την έννοια της επιχειρήσεως κρίνοντας κακώς ότι από ορισμένα στοιχεία προκύπτει ότι η Toshiba ήταν σε θέση να ασκήσει αποφασιστική επιρροή στην MTPD ή είχε πράγματι ασκήσει τέτοια επιρροή, και κρίνοντας ότι το σύνολο των στοιχείων αυτών αρκεί για να συναχθεί ότι η Toshiba έχει ασκήσει τέτοια επιρροή στην MTPD.

25.1.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 27/27

Αναίρεση που άσκησε στις 23 Νοεμβρίου 2015 η Schniga GmbH κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (τρίτο τμήμα) στις 10 Σεπτεμβρίου 2015 στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις T-91/14 και T-92/14, Schniga GmbH κατά Κοινοτικού Γραφείου Φυτικών Ποικιλιών

(Υπόθεση C-625/15 P)

(2016/C 027/31)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Schniga GmbH (εκπρόσωποι: G. Würtenberger, R. Kunze, Rechtsanwälte)

Έτερος διάδικος στην αναιρετική διαδικασία: Κοινοτικό Γραφείο Φυτικών Ποικιλιών, Brookfield New Zealand Ltd, Elaris SNC

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 10ης Σεπτεμβρίου 2015, στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις T-91/14 και T-92/14·

—	να καταδικάσει το ΚΓΦΠ και τους παρεμβαίνοντες στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κατά την εφαρμογή του άρθρου 7 του κανονισμού 2100/94 (1) του Συμβουλίου, της 27ης Ιουλίου 1994, για τα κοινοτικά δικαιώματα επί φυτικών ποικιλιών, όπως επίσης και κατά την εφαρμογή των άρθρων 22 και 23 του κανονισμού 1239/95 (2) της Επιτροπής, της 31ης Μαΐου 1995.

Το Γενικό Δικαστήριο εκτίμησε εσφαλμένα την αρμοδιότητα του προέδρου του Κοινοτικού Γραφείου Φυτικών Ποικιλιών να συμπεριλάβει πρόσθετα χαρακτηριστικά κατά τη διαδικασία ελέγχου ποικιλίας ενόψει της χορηγήσεως κοινοτικού δικαιώματος επί φυτικής ποικιλίας.

Το Γενικό Δικαστήριο εκτίμησε εσφαλμένα τη νομική φύση των τεχνικών πρωτοκόλλων και κατευθυντήριων γραμμών που πρέπει να εφαρμόζονται κατά τον τεχνικό έλεγχο αιτήσεως για χορήγηση κοινοτικού δικαιώματος επί φυτικής ποικιλίας, με αποτέλεσμα να εκτιμηθεί εσφαλμένα η προθεσμία εντός της οποίας ο πρόεδρος του Κοινοτικού Γραφείου Φυτικών Ποικιλιών μπορεί να αποφασίσει ότι ένα επιπλέον χαρακτηριστικό μπορεί να λαμβάνεται υπόψη για τον καθορισμό του διακριτού της νέας ποικιλίας.

Το Γενικό Δικαστήριο έσφαλε ως προς την εκτίμηση των συνεπειών εφαρμογής των αρχών της ασφάλειας δικαίου, της αντικειμενικότητας του Κοινοτικού Γραφείου Φυτικών Ποικιλιών και της ίσης μεταχειρίσεως όσον αφορά τις αποφάσεις του προέδρου του Κοινοτικού Γραφείου Φυτικών Ποικιλιών κατά την εξέταση νέας ποικιλίας.

(1) Κανονισμός 2100/94 του Συμβουλίου, της 27ης Ιουλίου 1994, για τα κοινοτικά δικαιώματα επί φυτικών ποικιλιών (EE L 227, σ. 1).

(2) Κανονισμός 1239/95 της Επιτροπής, της 31ης Μαΐου 1995, για τις λεπτομέρειες εφαρμογής του κανονισμού 2100/94 του Συμβουλίου όσον αφορά τους διαδικαστικούς κανόνες ενώπιον του γραφείου και τα κοινοτικά δικαιώματα επί φυτικών ποικιλιών (EE L 121, σ. 37).

25.1.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 27/28

Αναίρεση που άσκησε στις 2 Δεκεμβρίου 2015 η Ουγγαρία κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (δεύτερο τμήμα) στις 15 Σεπτεμβρίου 2015 στην υπόθεση T-346/12, Ουγγαρία κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

(Υπόθεση C-644/15 P)

(2016/C 027/32)

Γλώσσα διαδικασίας: η ουγγρική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Ουγγαρία (εκπρόσωπος: Z. Fehér)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου στην υπόθεση T-346/12·

—	να αποφανθεί οριστικώς επί της διαφοράς, όπως έχει τη δυνατότητα σύμφωνα με το άρθρο 61 του Οργανισμού του Δικαστηρίου·

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Κατά την Ουγγρική Κυβέρνηση, το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο καθόσον έκρινε ότι η Επιτροπή, με την απόφασή της περί μερικής επιστροφής από την Κοινότητα της εθνικής χρηματοδοτικής συνδρομής που χορηγήθηκε —σύμφωνα με το άρθρο 103ε του κανονισμού (ΕΚ) 1234/2007 (1)— στις οργανώσεις παραγωγών που δραστηριοποιούνται στον τομέα των οπωροκηπευτικών, νομίμως εξάρτησε το ποσό της επιστροφής εκ μέρους της Ένωσης από το ύψος των κοινοποιηθέντων ποσών ενισχύσεως.

Η Ουγγρική Κυβέρνηση φρονεί ότι, σύμφωνα με την ερμηνεία των σχετικών διατάξεων του κανονισμού 1234/2007 σε συνδυασμό με τις σχετικές διατάξεις του κανονισμού (ΕΚ) 1580/2007 (2), η Επιτροπή, στην απόφασή της περί μερικής επιστροφής από την Κοινότητα της εθνικής χρηματοδοτικής συνδρομής που χορηγήθηκε στις οργανώσεις παραγωγών, είχε την εξουσία να προβεί μόνο στην επιστροφή των ποσών εκείνων που είχαν κοινοποιηθεί από την Ουγγρική Κυβέρνηση στην αίτησή της για την έγκριση εθνικής συνδρομής, στην οποία τα ποσά αυτά αναφέρονται ως εκτιμώμενα, προβλεπόμενα ή προσωρινώς υπολογισθέντα.

Σύμφωνα με το άρθρο 103ε του κανονισμού 1234/2007, η έγκριση που παρέχεται από την Επιτροπή αφορά τη χορήγηση συνδρομής και όχι τον καθορισμό από την Επιτροπή ανώτατου ορίου της συνδρομής που μπορεί να χορηγηθεί. Τέτοιο ανώτατο όριο προβλέπεται σαφώς από τον κανονισμό 1234/2007, ο οποίος ορίζει ότι η εθνική συνδρομή δεν μπορεί να υπερβαίνει το 80 % των χρηματοδοτικών εισφορών στα επιχειρησιακά ταμεία των μελών ή των οργανώσεων παραγωγών. Επίσης, οι κανόνες περί μερικής επιστροφής της εθνικής συνδρομής από την Κοινότητα δεν παρέχουν στην Επιτροπή τη δυνατότητα, κατά την έγκριση μιας τέτοιας μερικής επιστροφής, να καθορίζει ως ανώτατο όριο της επιστροφής το ποσό που έχει κοινοποιήσει το κράτος μέλος στην Επιτροπή με την αίτησή του εγκρίσεως, είτε ως συνολικό ποσό της συνδρομής είτε ως ποσό της συνδρομής που προβλέπεται για ορισμένες οργανώσεις παραγωγών.

Στη διατύπωση του άρθρου 94, παράγραφος 1, δεύτερο εδάφιο, του κανονισμού 1580/2007, η χρήση του όρου «ποσό» —αν ληφθεί υπόψη το όριο της συνδρομής του 80 % το οποίο προβλέπεται στο άρθρο 103ε του κανονισμού 1234/2007 σε συνδυασμό με το όριο του 25 % το οποίο προβλέπεται στο άρθρο 67 του κανονισμού 1580/2007 για την αύξηση του επιχειρησιακού ταμείου— έχει σκοπό να παράσχει στην Επιτροπή τη δυνατότητα, ήδη κατά τον χρόνο της εγκρίσεως, να υπολογίζει εκ των προτέρων το ύψος των εθνικών συνδρομών που μπορούν εν δυνάμει να χορηγηθούν και, κατ’ αυτόν τον τρόπο, αν παραστεί ανάγκη, να υπολογίζει εκ των προτέρων και το ποσοστό της επιστροφής. Επομένως, σκοπός της κοινοποιήσεως των ποσών δεν είναι σε καμιά περίπτωση η έγκριση των κοινοποιούμενων ποσών, αλλά η γνωστοποίηση προς την Επιτροπή του ύψους της συνδρομής που μπορεί εν δυνάμει να χορηγηθεί, σύμφωνα με τις διατάξεις του βασικού κανονισμού και του κανονισμού της Επιτροπής.

(1) Κανονισμός (ΕΚ) 1234/2007 του Συμβουλίου, της 22ας Οκτωβρίου 2007, για τη θέσπιση κοινής οργάνωσης των γεωργικών αγορών και ειδικών διατάξεων για ορισμένα γεωργικά προϊόντα (ΕΕ L 299, σ. 1).

(2) Κανονισμός (ΕΚ) 1580/2007 της Επιτροπής, της 21ης Δεκεμβρίου 2007, για τη θέσπιση κανόνων εφαρμογής των κανονισμών (ΕΚ) 2200/96, (ΕΚ) 2201/96 και (ΕΚ) 1182/2007 του Συμβουλίου στον τομέα των οπωροκηπευτικών (ΕΕ L 299, σ. 1).

25.1.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 27/30

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 3ης Δεκεμβρίου 2015 — Cuallado Martorell κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-506/12 P) (1)

((Αίτηση αναιρέσεως - Υπαλληλική υπόθεση - Υπάλληλοι - Πρόσληψη - Προκήρυξη γενικού διαγωνισμού για την κατάρτιση εφεδρικού πίνακα γλωσσομαθών νομικών ισπανικής γλώσσας - Απόφαση της εξεταστικής επιτροπής με την οποία διαπιστώνεται η αποτυχία στην τελευταία γραπτή εξέταση και ο αποκλεισμός από την προφορική εξέταση - Άρθρο 90, παράγραφος 2, του οργανισμού - Παραδεκτό της πρωτοδίκως ασκηθείσας προσφυγής - Υποχρέωση αιτιολογήσεως - Μη κοινοποίηση στην προσφεύγουσα των διορθωμένων γραπτών της - Πρόσβαση σε έγγραφα))

(2016/C 027/33)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Eva Cuallado Martorell (Augsburg, Γερμανία) (εκπρόσωπος: C. Pinto Cañon, δικηγόρος)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: J. Baquero Cruz και G. Gattinara)

Αντικείμενο

Αίτηση αναιρέσεως κατά της αποφάσεως του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης (δεύτερο τμήμα) της 18ης Σεπτεμβρίου 2012, Cuallado Martorell κατά Επιτροπής (F-96/09, RecFP, EU:F:2012:129), με την οποία ζητείται η αναίρεση της εν λόγω αποφάσεως.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

Αναιρεί την απόφαση του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης (δεύτερο τμήμα) της 18ης Σεπτεμβρίου 2012, Cuallado Martorell κατά Επιτροπής (F-96/09, Συλλογή Υπ.Υπ., EU:F:2012:129), καθόσον κηρύσσει την προσφυγή απαράδεκτη κατά το μέρος της που αφορά την ακύρωση της αποφάσεως περί αποκλεισμού της προσφεύγουσας από την προφορική εξέταση και, κατά συνέπεια, από τον πίνακα επιτυχόντων.

2.	Απορρίπτει την αίτηση αναιρέσεως κατά τα λοιπά.

3.	Αναπέμπει την υπόθεση ενώπιον του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης.

4.	Επιφυλάσσεται ως προς τα δικαστικά έξοδα.

(1) EE C 135 της 5.5.2014.

25.1.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 27/30

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 26ης Νοεμβρίου 2015 — HK Intertrade κατά Συμβουλίου

(Συνεκδικασθείσες υποθέσεις T-159/13 και T-372/14) (1)

((Κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφαλείας - Περιοριστικά μέτρα ληφθέντα κατά του Ιράν, με σκοπό την παρεμπόδιση της διαδόσεως των πυρηνικών όπλων - Δέσμευση κεφαλαίων - Προσφυγή ακυρώσεως - Προθεσμία ασκήσεως προσφυγής - Έναρξη της προθεσμίας - Παραδεκτό - Δικαίωμα ακροάσεως - Υποχρέωση κοινοποιήσεως - Υποχρέωση αιτιολογίας - Δικαιώματα άμυνας - Πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως))

(2016/C 027/34)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: HK Intertrade Co. Ltd (Wanchai, Χόνγκ-Κονγκ, Κίνα) (εκπρόσωποι: J. Grayston, solicitor, P. Gjørtler, G. Pandey, D. Rovetta, N. Pilkington και D. Sellers, δικηγόροι)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι): V. Piessevaux και M. Bishop)

Αντικείμενο

Στην υπόθεση T-159/13, αίτημα ακυρώσεως της αποφάσεως 2012/829/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 21ης Δεκεμβρίου 2012, για την τροποποίηση της αποφάσεως 2010/413/ΚΕΠΠΑ για περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν (ΕΕ L 356, σ. 71), και του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 1264/2012 του Συμβουλίου, της 21ης Δεκεμβρίου 2012, για την εφαρμογή του κανονισμού (ΕΕ) 267/2012, σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν (ΕΕ L 356, σ. 55), και, στην υπόθεση T-372/14, αίτημα ακυρώσεως της αποφάσεως του Συμβουλίου, η οποία περιλαμβάνεται στο έγγραφο της 14ης Μαρτίου 2014, περί διατηρήσεως των περιοριστικών μέτρων που έχουν ληφθεί κατά της προσφεύγουσας.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Η HK Intertrade Co. Ltd φέρει, πέραν των δικών της εξόδων, τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

(1) EE C 147 της 25.5.2013.

25.1.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 27/31

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 4ης Δεκεμβρίου 2015 — Sarafraz κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-273/13) (1)

((Κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφαλείας - Περιοριστικά μέτρα κατά ορισμένων προσώπων λόγω της κατάστασης στο Ιράν - Δέσμευση κεφαλαίων - Περιορισμοί εισόδου και διελεύσεως στο έδαφος της Ένωσης - Νομική βάση - Υποχρέωση αιτιολογήσεως - Δικαίωμα ακροάσεως - Πλάνη εκτιμήσεως - Non bis in idem - Ελευθερία έκφρασης - Ελευθερία των μέσων ενημέρωσης - Επαγγελματική ελευθερία - Ελεύθερη κυκλοφορία - Δικαίωμα ιδιοκτησίας))

(2016/C 027/35)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Mohammad Sarafraz (Τεχεράνη, Ιράν) (εκπρόσωποι: αρχικά T. Walter, στη συνέχεια J. M. Viñals Camallonga, L. Barriola Urruticoechea και J. L. Iriarte Ángel, δικηγόροι)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: J. P. Hix, Á. de Elera-San Miguel Hurtado)

Παρεμβαίνουσα υπέρ του καθού: Stiftung Organisation Justice for Iran (Άμστερνταμ, Κάτω Χώρες) (εκπρόσωποι: αρχικώς G. Pulles, στη συνέχεια R. Marx, δικηγόροι)

Αντικείμενο

Αίτηση μερικής ακυρώσεως, πρώτον, της απόφασης 2013/124/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 11ης Μαρτίου 2013, για την τροποποίηση της απόφασης 2011/235/ΚΕΠΠΑ για περιοριστικά μέτρα κατά ορισμένων προσώπων και οντοτήτων λόγω της κατάστασης στο Ιράν (ΕΕ L 68, σ. 57), δεύτερον, του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 206/2013 του Συμβουλίου, της 11ης Μαρτίου 2013, για την εφαρμογή του άρθρου 12 παράγραφος 1 του κανονισμού (ΕΕ) 359/2011 για περιοριστικά μέτρα κατά ορισμένων προσώπων, οντοτήτων και οργανισμών λόγω της κατάστασης στο Ιράν (ΕΕ L 68, σ. 9), τρίτον, της απόφασης του Συμβουλίου 2014/205/ΚΕΠΠΑ, της 10ης Απριλίου 2014, για την τροποποίηση της απόφασης 2011/235/ΚΕΠΠΑ για περιοριστικά μέτρα κατά ορισμένων προσώπων και οντοτήτων λόγω της κατάστασης στο Ιράν (ΕΕ L 109, σ. 25), τέταρτον, του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 371/2014 του Συμβουλίου, της 10ης Απριλίου 2014, για την εφαρμογή του άρθρου 12 παράγραφος 1 του κανονισμού (ΕΕ) 359/2011 για περιοριστικά μέτρα κατά ορισμένων προσώπων, οντοτήτων και φορέων λόγω της κατάστασης στο Ιράν (ΕΕ L 109, σ. 9), πέμπτον, της απόφασης (ΚΕΠΠΑ) 2015/555 του Συμβουλίου, της 7ης Απριλίου 2015, για την τροποποίηση της απόφασης 2011/235/ΚΕΠΠΑ για περιοριστικά μέτρα κατά ορισμένων προσώπων και οντοτήτων λόγω της κατάστασης στο Ιράν (ΕΕ L 92, σ. 91), και, έκτον, του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 2015/548 του Συμβουλίου, της 7ης Απριλίου 2015, για την εφαρμογή του κανονισμού (ΕΕ) 359/2011 για περιοριστικά μέτρα κατά ορισμένων προσώπων, οντοτήτων και οργανισμών λόγω της κατάστασης στο Ιράν (ΕΕ L 92, σ. 1), καθόσον οι πράξεις αυτές αφορούν τον προσφεύγοντα.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1.	Απορρίπτει την προσφυγή.

2.	Ο Mohammad Sarafraz φέρει τα έξοδά του και τα δικαστικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκε το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

3)	Η Stiftung Organisation Justice for Iran φέρει τα έξοδά της.

(1) EE C 207 της 20.7.2013.

25.1.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 27/32

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 4ης Δεκεμβρίου 2015 — Emadi κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-274/13) (1)

(2016/C 027/36)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Hamid Reza Emadi (Τεχεράνη, Ιράν) (εκπρόσωποι: αρχικώς T. Walter, στη συνέχεια J. M. Viñals Camallonga, L. Barriola Urruticoechea και J. L. Iriarte Ángel, δικηγόροι)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: J.-P. Hix και Á. de Elera-San Miguel Hurtado)

Αντικείμενο

Αίτηση μερικής ακυρώσεως, αρχικώς, της απόφασης 2013/124/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 11ης Μαρτίου 2013, για την τροποποίηση της απόφασης 2011/235/ΚΕΠΠΑ για περιοριστικά μέτρα κατά ορισμένων προσώπων και οντοτήτων λόγω της κατάστασης στο Ιράν (ΕΕ L 68, σ. 57), δεύτερον, του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 206/2013 του Συμβουλίου, της 11ης Μαρτίου 2013, για την εφαρμογή του άρθρου 12 παράγραφος 1 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 359/2011 για περιοριστικά μέτρα κατά ορισμένων προσώπων, οντοτήτων και οργανισμών λόγω της κατάστασης στο Ιράν (ΕΕ L 68, σ. 9), τρίτον, της απόφασης του Συμβουλίου 2014/205/ΚΕΠΠΑ, της 10ης Απριλίου 2014, για την τροποποίηση της απόφασης 2011/235/ΚΕΠΠΑ για περιοριστικά μέτρα κατά ορισμένων προσώπων και οντοτήτων λόγω της κατάστασης στο Ιράν (ΕΕ L 109, σ. 25), τέταρτο, του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 371/2014 του Συμβουλίου, της 10ης Απριλίου 2014, για την εφαρμογή του άρθρου 12 παράγραφος 1 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 359/2011 για περιοριστικά μέτρα κατά ορισμένων προσώπων, οντοτήτων και φορέων λόγω της κατάστασης στο Ιράν (ΕΕ L 109, σ. 9), καθόσον οι πράξεις αυτές αφορούν τον προσφεύγοντα.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Ο Hamid Reza Emadi φέρει τα έξοδά του και τα δικαστικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκε το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

3)	Η Stiftung Organisation Justice for Iran φέρει τα έξοδά του.

(1) EE C 207 της 20.7.2013.

25.1.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 27/33

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 3ης Δεκεμβρίου 2015 — CN κατά Κοινοβουλίου

(Υπόθεση T-343/13) (1)

((Εξωσυμβατική ευθύνη - Αναφορά προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο - Aνάρτηση στην ιστοσελίδα του Κοινοβουλίου ορισμένων δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα - Έλλειψη κατάφωρης παραβάσεως κανόνα δικαίου ο οποίος απονέμει δικαιώματα σε ιδιώτες))

(2016/C 027/37)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Ενάγων: CN (Brumath, Γαλλία) (εκπρόσωπος: M. Velardo, δικηγόρος)

Εναγόμενο: Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (εκπρόσωποι: N. Lorenz και S. Seyr)

Παρεμβαίνων υπέρ του ενάγοντος: Ευρωπαίος Επόπτης Προστασίας Δεδομένων (ΕΕΠΔ) (εκπρόσωποι: αρχικώς A. Buchta και V. Pozzato, στη συνέχεια, Α. Buchta, M. Pérez Asinari, F. Polverino, M. Guglielmetti και U. Kallenberger)

Αντικείμενο

Αίτημα αποζημιώσεως προς αποκατάσταση της υλικής ζημίας και της ηθικής βλάβης που ο ενάγων υποστηρίζει ότι υπέστη συνεπεία της αναρτήσεως ορισμένων δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα τα οποία τον αφορούν στην ιστοσελίδα του Κοινοβουλίου.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την αγωγή.

2)	Ο CN φέρει τα δικαστικά έξοδα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, καθώς και τα δικά του δικαστικά έξοδα.

3)	Ο Ευρωπαίος Επόπτης Προστασίας Δεδομένων (ΕΕΠΔ) φέρει τα δικαστικά του έξοδα.

(1) EE C 245 της 24.8.2013.

25.1.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 27/33

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 3ης Δεκεμβρίου 2015 — Πολωνία κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-367/13) (1)

([ΕΓΤΠΕ - Τμήμα Εγγυήσεων - ΕΓΤΕ και ΕΓΤΑΑ - Δαπάνες αποκελιόμενες από την χρηματοδότηση - Αγροτική Ανάπτυξη - Δαπάνες που πραγματοποιήθηκαν από την Πολωνία - Άρθρο 33β του κανονισμού (ΕΚ) 1257/1999 - Άρθρο 7 του κανονισμού (ΕΚ) 1258/1999 - Άρθρο 31 του κανονισμού (ΕΚ) 1290/2005 - Μικτή δημοσιονομική διόρθωση - Υποχρέωση αιτιολογήσεως])

(2016/C 027/38)

Γλώσσα διαδικασίας: η πολωνική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Δημοκρατία της Πολωνίας (εκπρόσωποι: B. Majczyna και K. Straś)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: P. Rossi και A. Szmytkowska)

Αντικείμενο

Προσφυγή ακυρώσεως κατά της εκτελεστικής αποφάσεως 2013/214/ΕΕ της Επιτροπής, της 2ας Μαΐου 2013, για τον αποκλεισμό από τη χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης ορισμένων δαπανών που πραγματοποιήθηκαν από τα κράτη μέλη στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Προσανατολισμού και Εγγυήσεων (ΕΓΤΠΕ), τμήμα Εγγυήσεων, στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Εγγυήσεων (ΕΓΤΕ) και στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Αγροτικής Ανάπτυξης (ΕΓΤΑΑ) (ΕΕ L 123, σ. 11), στον βαθμό που η Επιτροπή επέφερε στις δαπάνες που δήλωσε η Δημοκρατία της Πολωνίας προς στήριξη εκμεταλλεύσεων περιορισμένης γεωργικής παραγωγής, διορθώσεις ύψους 8 292 783,94 ευρώ και 71 610 559,39 ευρώ.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει τη Δημοκρατία της Πολωνίας στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 260 της 7.9.2013.

25.1.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 27/34

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 2ας Δεκεμβρίου 2015 — Tsujimoto κατά ΓΕΕΑ — Kenzo (KENZO ESTATE)

(Υπόθεση T-414/13) (1)

(2016/C 027/39)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Kenzo Tsujimoto (Οσάκα, Ιαπωνία) (εκπρόσωποι: A. Wenninger-Lenz, W. von der Osten-Sacken και M. Ring, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (εκπρόσωποι: M. Rajh και P. Bullock)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου: Kenzo (Παρίσι, Γαλλία) (εκπρόσωποι: P. Roncaglia, G. Lazzeretti, F. Rossi και N. Parrotta, δικηγόροι)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του δευτέρου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 22ας Μαΐου 2013 (υπόθεση R 333/2012-2), σχετικά με διαδικασία ανακοπής μεταξύ Kenzo και K. Tsujimoto.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει τον Kenzo Tsujimoto στα δικαστικά έξοδα.

(1) EE C 304 της 19.10.2013.

25.1.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 27/35

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 26ης Νοεμβρίου 2015 — Giant (China) κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-425/13) (1)

([Ντάμπινγκ - Εισαγωγή ποδηλάτων καταγωγής Κίνας - Ενδιάμεση επανεξέταση - Άρθρο 9, παράγραφος 5, και άρθρο 18 του κανονισμού (ΕΚ) 1225/2009 - Ατομική μεταχείριση - Άρνηση συνεργασίας - Αναγκαίες πληροφορίες - Διαθέσιμα δεδομένα - Συνδεδεμένες εταιρίες - Καταστρατήγηση])

(2016/C 027/40)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Giant (China) Co. Ltd (Kunshan, Κίνα) (εκπρόσωπος: P. De Baere, δικηγόρος)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: S. Boelaert, επικουρούμενος από τους B. O’Connor, solicitor, και S. Gubel, δικηγόρος)

Παρεμβαίνοντες υπέρ του καθού: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: J.-F. Brakeland και França) και European Bicycle Manufacturers Association (EBMA) (εκπρόσωποι: L. Ruessmann, δικηγόρος, και J. Beck, solicitor)

Αντικείμενο

Αίτηση ακυρώσεως του κανονισμού (ΕΕ) 502/2013, του Συμβουλίου, της 29ης Μαΐου 2013, για την τροποποίηση του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 990/2011 για την επιβολή οριστικού δασμού αντιντάμπινγκ στις εισαγωγές ποδηλάτων καταγωγής Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας ύστερα από ενδιάμεση επανεξέταση κατ’ εφαρμογή του άρθρου 11 παράγραφος 3 του κανονισμού (ΕΚ) 1225/2009 (ΕΕ L 153, σ. 17).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

Ο κανονισμός (ΕΕ) 502/2013, του Συμβουλίου, της 29ης Μαΐου 2013, για την τροποποίηση του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 990/2011 για την επιβολή οριστικού δασμού αντιντάμπινγκ στις εισαγωγές ποδηλάτων καταγωγής Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας ύστερα από ενδιάμεση επανεξέταση κατ’ εφαρμογή του άρθρου 11 παράγραφος 3 του κανονισμού (ΕΚ) 1225/2009, ακυρώνεται στο μέτρο που αφορά τη Giant (China) Co. Ltd.

2.	Το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης φέρει τα δικαστικά του έξοδα και καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα της Giant (China).

3)	Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και ο European Bicycle Manufacturers Association (EBMA) φέρουν τα δικαστικά τους έξοδα.

(1) EE C 325 της 9.11.2013.

25.1.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 27/35

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 26ης Νοεμβρίου 2015 — Ισπανία κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-461/13) (1)

((Κρατικές ενισχύσεις - Ψηφιακή τηλεόραση - Ενίσχυση για την ανάπτυξη της επίγειας ψηφιακής τηλεόρασης σε απομακρυσμένες και λιγότερο αστικοποιημένες περιοχές της Ισπανίας - Απόφαση κηρύσσουσα τις ενισχύσεις εν μέρει συμβατές και εν μέρει ασύμβατες με την εσωτερική αγορά - Έννοια της επιχειρήσεως - Οικονομική δραστηριότητα - Πλεονέκτημα - Υπηρεσία γενικού οικονομικού συμφέροντος - Στρέβλωση του ανταγωνισμού - Άρθρο 107, παράγραφος 3, στοιχείο γ', ΣΛΕΕ - Καθήκον επιμέλειας - Εύλογη προθεσμία - Ασφάλεια δικαίου - Ίση μεταχείριση - Αναλογικότητα - Επικουρικότητα - Δικαίωμα στην πληροφόρηση))

(2016/C 027/41)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Διάδικοι

Προσφεύγον: Βασίλειο της Ισπανίας (εκπρόσωπος: A. Rubio González, δικηγόρος)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: É. Gippini Fournier, B. Stromsky και P. Němečková)

Αντικείμενο

Αίτημα ακυρώσεως της αποφάσεως 2014/489/ΕΕ της Επιτροπής, της 19ης Ιουνίου 2013, σχετικά με την κρατική ενίσχυση SA.28599 [C 23/2010 (πρώην NN 36/010, πρώην CP 163/2009)] που έχει χορηγηθεί από το Βασίλειο της Ισπανίας για την ανάπτυξη της επίγειας ψηφιακής τηλεόρασης σε απομακρυσμένες και λιγότερο αστικοποιημένες περιοχές (εκτός της Καστίλλης-Λα Μάντσα) (ΕΕ L 217, σ. 52).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει το Βασίλειο της Ισπανίας στα δικαστικά έξοδα τόσο της κύριας διαδικασίας όσο και της διαδικασίας των ασφαλιστικών μέτρων.

(1) ΕΕ C 304 της 19.10.2013.

25.1.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 27/36

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 26ης Νοεμβρίου 2015 — Comunidad Autónoma del País Vasco και Itelazpi κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-462/13) (1)

([Κρατικές ενισχύσεις - Ψηφιακή τηλεόραση - Ενίσχυση για την ανάπτυξη της επίγειας ψηφιακής τηλεόρασης σε απομακρυσμένες και λιγότερο αστικοποιημένες περιοχές στην Ισπανία - Απόφαση με την οποία διαπιστώνεται ότι οι ενισχύσεις είναι εν μέρει συμβατές και εν μέρει μη συμβατές με την εσωτερική αγορά - Πλεονέκτημα - Υπηρεσία γενικού οικονομικού συμφέροντος - Άρθρο 107, παράγραφος 3, στοιχείο γ', ΣΛΕΕ - Νέες ενισχύσεις])

(2016/C 027/42)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: Comunidad Autónoma del País Vasco (Ισπανία) και Itelazpi, SA (Zamudio, Ισπανία) (εκπρόσωποι: αρχικώς N. Ruiz García, J. Buendía Sierra, A. Lamadrid de Pablo και M. Muñoz de Juan, στη συνέχεια J. Buendía Sierra και A. Lamadrid de Pablo, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: É. Gippini Fournier, B. Stromsky και P. Němečková)

Παρεμβαίνουσα υπέρ της καθής: SES Astra (Betzdorf, Λουξεμβούργο) (εκπρόσωποι: F. González Díaz, F. Salerno και V. Romero Algarra, δικηγόροι)

Αντικείμενο

Αίτημα ακυρώσεως της αποφάσεως 2014/489/ΕΕ της Επιτροπής, της 19ης Ιουνίου 2013, σχετικά με την κρατική ενίσχυση SA.28599 [C 23/10 (πρώην NN 36/10, πρώην CP 163/09)] που έχει χορηγηθεί από το Βασίλειο της Ισπανίας για την ανάπτυξη της επίγειας ψηφιακής τηλεόρασης σε απομακρυσμένες και λιγότερο αστικοποιημένες περιοχές (εκτός της Καστίλλης-Λα Μάντσα) (EE L 217, σ. 52).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Η Comunidad Autónoma del País Vasco (Ισπανία) και η Itelazpi, SA φέρουν, πέραν των δικαστικών εξόδων τους, και τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκαν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η SES Astra στην κύρια δίκη.

3)	Η Comunidad Autónoma del País Vasco και η Itelazpi φέρουν τα έξοδα της διαδικασίας των ασφαλιστικών μέτρων.

(1) EE C 304 της 19.10.2013.

25.1.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 27/37

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 26ης Νοεμβρίου 2015 — Comunidad Autónoma de Galicia και Retegal κατά Επιτροπής

(Συνεκδικασθείσες υποθέσεις T-463/13 και T-464/13) (1)

([Κρατικές ενισχύσεις - Ψηφιακή τηλεόραση - Ενίσχυση για την ανάπτυξη της επίγειας ψηφιακής τηλεόρασης σε απομακρυσμένες και λιγότερο αστικοποιημένες περιοχές στην Ισπανία - Απόφαση με την οποία διαπιστώνεται ότι οι ενισχύσεις είναι εν μέρει συμβατές και εν μέρει μη συμβατές με την εσωτερική αγορά - Έννοια της επιχειρήσεως - Οικονομική δραστηριότητα - Πλεονέκτημα - Υπηρεσία γενικού οικονομικού συμφέροντος - Επιλεκτικός χαρακτήρας - Άρθρο 107, παράγραφος 3, στοιχείο γ', ΣΛΕΕ - Υποχρέωση αιτιολογήσεως])

(2016/C 027/43)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: Comunidad Autónoma de Galicia (Ισπανία) (εκπρόσωποι: M. Lorenzo Outón και P. Egerique Mosquera, δικηγόροι) (υπόθεση T-463/13)· και Redes de Telecomunicación Galegas Retegal SA (Retegal) (Saint-Jacques-de-Compostelle, Ισπανία) (εκπρόσωποι: F. García Martínez και B. Pérez Conde, δικηγόροι) (υπόθεση T-464/13)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: É. Gippini Fournier, B. Stromsky και P. Němečková)

Παρεμβαίνουσα υπέρ της καθής: SES Astra (Betzdorf, Λουξεμβούργο) (εκπρόσωποι: F. González Díaz και F. Salerno, και στην υπόθεση T-463/13, V. Romero Algarra, δικηγόροι)

Αντικείμενο

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει τις προσφυγές.

2)	Η Comunidad Autónoma de Galicia (Ισπανία) και η Redes de Telecomunicación Galegas Retegal, SA (Retegal) φέρουν, πέραν των δικαστικών εξόδων τους, και τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκαν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η SES Astra.

(1) ΕΕ C 304 της 19.10.2013.

25.1.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 27/38

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 26ης Νοεμβρίου 2015 — Comunidad Autónoma de Cataluña και CTTI κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-465/13) (1)

(2016/C 027/44)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Διάδικοι

Προσφεύγοντες: Comunidad Autónoma de Cataluña (Ισπανία) και Centre de Telecomunicacions i Tecnologies de la Informació de la Generalitat de Catalunya (CTTI) (Hospitalet de Llobregat, Ισπανία) (εκπρόσωποι: αρχικώς J. Buendía Sierra, N. Ruiz García, M. Muñoz de Juan και M. Reverter Baquer, στη συνέχεια J. Buendía Sierra, N. Ruiz García, M. Reverter Baquer και A. Lamadrid de Pablo, και τέλος J. Buendía Sierra, M. Reverter Baquer και A. Lamadrid de Pablo, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: É. Gippini Fournier, B. Stromsky και P. Němečková)

Παρεμβαίνουσα υπέρ της καθής: SES Astra (Betzdorf, Λουξεμβούργο) (εκπρόσωποι: F. González Díaz, F. Salerno, V. Romero Algarra, δικηγόροι)

Αντικείμενο

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Η Comunidad Autónoma de Cataluña (Ισπανία) και το Centre de Telecomunicacions i Tecnologies de la Informació de la Generalitat de Catalunya (CTTI) φέρουν, πέραν των δικαστικών εξόδων τους, και τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκαν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η SES Astra.

(1) EE C 304 της 19.10.2013.

25.1.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 27/38

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 26ης Νοεμβρίου 2015 — Navarra de Servicios y Tecnologías κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-487/13) (1)

([Κρατικές ενισχύσεις - Ψηφιακή τηλεόραση - Ενίσχυση για την ανάπτυξη της επίγειας ψηφιακής τηλεόρασης σε απομακρυσμένες και λιγότερο αστικοποιημένες περιοχές στην Ισπανία - Απόφαση με την οποία διαπιστώνεται ότι οι ενισχύσεις είναι εν μέρει συμβατές και εν μέρει μη συμβατές με την εσωτερική αγορά - Κρατικοί πόροι - Οικονομική δραστηριότητα - Πλεονέκτημα - Επιπτώσεις στις συναλλαγές μεταξύ των κρατών μελών και στρέβλωση του ανταγωνισμού - Υπηρεσία γενικού οικονομικού συμφέροντος - Άρθρο 107, παράγραφος 3, στοιχείο γ', ΣΛΕΕ - Κατάχρηση εξουσίας])

(2016/C 027/45)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Navarra de Servicios y Tecnologías, SA (Παμπλόνα, Ισπανία) (εκπρόσωπος: A. Andérez González, δικηγόρος)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: É. Gippini Fournier, B. Stromsky και P. Němečková)

Αντικείμενο

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Η Navarra de Servicios y Tecnologías, SA φέρει, πέραν των δικαστικών εξόδων της, και τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκαν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η SES Astra.

(1) ΕΕ C 313 της 26.10.2013.

25.1.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 27/39

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 2ας Δεκεμβρίου 2015 — Tsujimoto κατά ΓΕΕΑ — Kenzo (KENZO ESTATE)

(Υπόθεση T-522/13) (1)

([Κοινοτικό σήμα - Διαδικασία ανακοπής - Διεθνής καταχώριση με προστασία που επεκτείνεται στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα - Λεκτικό σήμα KENZO ESTATE - Προγενέστερο κοινοτικό λεκτικό σήμα KENZO - Σχετικός λόγος απαραδέκτου - Φήμη - Άρθρο 8, παράγραφος 5, του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 - Εκπρόθεσμη υποβολή εγγράφων - Διακριτική ευχέρεια του τμήματος προσφυγών - Άρθρο 76, παράγραφος 2, του κανονισμού 207/2009 - Μερική άρνηση καταχωρίσεως])

(2016/C 027/46)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Kenzo Tsujimoto (Οσάκα, Ιαπωνία) (εκπρόσωποι: A. Wenninger-Lenz, W. Von der Osten-Sacken και M. Ring, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (εκπρόσωπος: P. Bullock)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του δευτέρου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 3ης Ιουλίου 2013 (υπόθεση R 1363/2012-2), σχετικά με διαδικασία ανακοπής μεταξύ Kenzo και K. Tsujimoto.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει τον Kenzo Tsujimoto στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 352 της 30.11.2013.

25.1.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 27/40

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 2ας Δεκεμβρίου 2015 — Kenzo κατά ΓΕΕΑ — Tsujimoto (KENZO ESTATE)

(Υπόθεση T-528/13) (1)

([Κοινοτικό σήμα - Διαδικασία ανακοπής - Διεθνής καταχώριση με προστασία που επεκτείνεται στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα - Λεκτικό σήμα KENZO ESTATE - Προγενέστερο κοινοτικό λεκτικό σήμα KENZO - Σχετικός λόγος απαραδέκτου - Φήμη - Άρθρο 8, παράγραφος 5, του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 - Υποχρέωση αιτιολογήσεως - Άρθρο 75 του κανονισμού 207/2009 - Μερική απόρριψη της ανακοπής])

(2016/C 027/47)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Kenzo (Παρίσι, Γαλλία) (εκπρόσωποι: P. Roncaglia, G. Lazzeretti, F. Rossi και N. Parrotta, δικηγόροι)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ, παρεμβαίνων ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου: Kenzo Tsujimoto (Οσάκα, Ιαπωνία) (εκπρόσωποι: A. Wenninger-Lenz, W. Von der Osten-Sacken και M. Ring, δικηγόροι)

Αντικείμενο

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

Ακυρώνει την απόφαση του δευτέρου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ) της 3ης Ιουλίου 2013 (υπόθεση R 1363/2012-2), στο μέτρο που απέρριψε την ανακοπή για τα προϊόντα των κλάσεων 29 έως 31 που καλύπτονται από την επέκταση της προστασίας διεθνούς καταχωρήσεως.

2)	Καταδικάζει το ΓΕΕΑ στα δικαστικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η Kenzo στο πλαίσιο της παρούσας διαδικασίας.

3)	Το ΓΕΕΑ και ο Kenzo Tsujimoto φέρουν τα δικαστικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκαν στο πλαίσιο της παρούσας διαδικασίας.

4)	Ο K. Tsujimoto φέρει τα δικαστικά του έξοδα και το ήμισυ των εξόδων στα οποία υποβλήθηκε η Kenzo στο πλαίσιο της διαδικασίας ενώπιον του τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ.

(1) EE C 367 της 14.12.2013.

25.1.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 27/41

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 26ης Νοεμβρίου 2015 — Abertis Telecom και Retevisión I κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-541/13) (1)

(2016/C 027/48)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: Abertis Telecom, SA (Βαρκελώνη, Ισπανία) και Retevisión I, SA (Βαρκελώνη) (εκπρόσωποι: αρχικώς L. Cases Pallarès, J. Buendía Sierra, N. Ruiz García, A. Lamadrid de Pablo, M. Muñoz de Juan και M. Reverter Baquer, στη συνέχεια L. Cases Pallarès, J. Buendía Sierra, A. Lamadrid de Pablo και M. Reverter Baquer, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: É. Gippini Fournier, B. Stromsky και P. Němečková)

Αντικείμενο

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Οι Abertis Telecom, SA και Retevisión I, SA φέρουν, πέραν των δικαστικών εξόδων τους, και τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκαν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η SES Astra.

(1) EE C 352 της 30.11.2013.

25.1.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 27/41

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 2ας Δεκεμβρίου 2015 — European Dynamics Luxembourg και Ευρωπαϊκή Δυναμική κατά Κοινής επιχειρήσεως Fusion for Energy

(Υπόθεση T-553/13) (1)

((Δημόσιες συμβάσεις παροχής υπηρεσιών - Διαδικασία διαγωνισμού - Παροχή υπηρεσιών τεχνολογίας των πληροφοριών, παροχής συμβουλών, αναπτύξεως λογισμικών, Διαδικτύου και υποστηρίξεως - Απόρριψη της προσφοράς διαγωνιζόμενου και ανάθεση των αντικειμένων της συμβάσεως σε άλλους διαγωνιζομένους - Εξωσυμβατική ευθύνη))

(2016/C 027/49)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες-ενάγουσες: European Dynamics Luxembourg SA (Ettelbrück, Λουξεμβούργο) και Ευρωπαϊκή Δυναμική — Προηγμένα Συστήματα Τηλεπικοινωνιών Πληροφορικής και Τηλεματικής ΑΕ (Αθήνα, Ελλάδα) (εκπρόσωποι: D. Mabger και Ι. Αμπαζής, δικηγόροι)

Καθής-εναγομένη: Ευρωπαϊκή κοινή επιχείρηση για τον ITER και την ανάπτυξη της ενέργειας από τη σύντηξη (εκπρόσωποι: αρχικώς H. Jahreiss, R. Hanak, A. Verpont, I. Costin και A. Nagy, στη συνέχεια R. Hanak, A. Verpont, I. Costin και A. Nagy, επικουρούμενοι από τους P. Wytinck και B. Hoorelbeke, δικηγόροι)

Αντικείμενο

Αφενός, αίτημα ακυρώσεως της αποφάσεως της Ευρωπαϊκής κοινής επιχειρήσεως για τον ITER και την ανάπτυξη της ενέργειας από τη σύντηξη, της 7ης Αυγούστου 2013, εκδοθείσας στο πλαίσιο του ανοικτού διαγωνισμού F4E-ADM-0464 αφορώντος υπηρεσίες τεχνολογίας των πληροφοριών, παροχής συμβουλών, αναπτύξεως λογισμικών, Διαδικτύου και υποστηρίξεως (ΕΕ 2012/S 213 — 352451), με την οποία απορρίφθηκε η προσφορά την οποία υπέβαλε η European Dynamics Luxembourg SA και ανατέθηκαν τα αντικείμενα της συμβάσεως σε άλλους διαγωνιζομένους και, αφετέρου, αίτημα αποζημιώσεως.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή-αγωγή.

2)	Καταδικάζει την European Dynamics Luxembourg SA και την Ευρωπαϊκή Δυναμική — Προηγμένα Συστήματα Τηλεπικοινωνιών Πληροφορικής και Τηλεματικής ΑΕ στα δικαστικά έξοδα.

(1) EE C 367 της 14.12.2013.

25.1.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 27/43

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 3ης Δεκεμβρίου 2015 — TrekStor κατά ΓΕΕΑ — Scanlab (iDrive)

(Υπόθεση T-105/14) (1)

([Κοινοτικό σήμα - Διαδικασία ανακοπής - Αίτηση καταχωρίσεως κοινοτικού λεκτικού σήματος iDrive - Προγενέστερο γερμανικό λεκτικό σήμα IDRIVE - Σχετικός λόγος απαραδέκτου - Κίνδυνος συγχύσεως - Άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009])

(2016/C 027/51)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: TrekStor Ltd (Χονγκ Κονγκ, Χονγκ Κονγκ, Κίνα) (εκπρόσωποι: M. Alber και O. Spieker, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (εκπρόσωπος: D. Walicka)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου: Scanlab AG (Puchheim, Γερμανία) (εκπρόσωποι: P. Rath, W. Festl-Wietek, δικηγόροι)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του πρώτου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 2ας Δεκεμβρίου 2013 (υπόθεση R 2330/2012-1), σχετικά με διαδικασία ανακοπής μεταξύ Scanlab AG και TrekStor Ltd.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την αίτηση αναστολής της διαδικασίας που υπέβαλε η TrekStor Ltd.

2)	Απορρίπτει την προσφυγή.

3)	Καταδικάζει την TrekStor στα δικαστικά έξοδα.

(1) EE C 112 της 14.4.2014.

25.1.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 27/44

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 26ης Νοεμβρίου 2015 — Nürburgring κατά ΓΓΕΑ– Biedermann (Nordschleife)

(Υπόθεση T-181/14) (1)

((Κοινοτικό σήμα - Διαδικασία ανακοπής - Αίτηση καταχωρίσεως του λεκτικού κοινοτικού σήματος Nordschleife - Προγενέστερο εθνικό λεκτικό σήμα Management by Nordschleife - Σχετικός λόγος απαραδέκτου - Κίνδυνος συγχύσεως - Άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009))

(2016/C 027/53)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Nürburgring GmbH (Nürburg, Γερμανία) (εκπρόσωποι: M. Viefhues και C. Giersdorf, δικηγόροι

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (εκπρόσωπος: M. Fischer)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ, παρεμβαίνων ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου: Lutz Biedermann (Villingen-Schwenningen, Γερμανία) (εκπρόσωποι: A. Jacob και M. Ziliox, δικηγόροι)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του τετάρτου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 20ής Ιανουαρίου 2014 (υπόθεση R 163/2013-4), σχετικά με διαδικασία ανακοπής μεταξύ των Lutz Biedermann και Nürburgring GmbH.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει τη Nürburgring GmbH στα δικαστικά έξοδα.

(1) EE C 151 της 19.5.2014.

25.1.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 27/45

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 3ης Δεκεμβρίου 2015 — Compagnie des fromages & Richesmonts κατά ΓΕΕΑ — Grupo Lactalis Iberia (Απεικόνιση ερυθρόλευκης σκακιέρας)

(Υπόθεση T-327/14) (1)

([Κοινοτικό σήμα - Διαδικασία αναγνωρίσεως της ακυρότητας - Εικονιστικό κοινοτικό σήμα που απεικονίζει ερυθρόλευκη σκακιέρα - Έλλειψη διακριτικού χαρακτήρα - Άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009])

(2016/C 027/55)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Compagnie des fromages & Richesmonts (Puteaux, Γαλλία) (εκπρόσωποι: T. Mollet-Vieville και T. Cuche, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (εκπρόσωποι: αρχικώς V. Melgar, στη συνέχεια J. Crespo Carillo)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου: Grupo Lactalis Iberia SA (Μαδρίτη, Ισπανία) (εκπρόσωπος: D. Masson, δικηγόρος)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του τετάρτου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 3ης Μαρτίου 2014 (υπόθεση R 1295/2012-4), σχετικά με διαδικασία αναγνωρίσεως της ακυρότητας μεταξύ Grupo Lactalis Iberia SA και Compagnie des fromages & Richesmonts.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει την Compagnie des fromages & Richesmonts στα δικαστικά έξοδα.

(1) EE C 235 της 21.7.2014.

25.1.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 27/46

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 26ης Νοεμβρίου 2015 — NICO κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-371/14) (1)

((Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφαλείας - Περιοριστικά μέτρα ληφθέντα κατά του Ιράν, με σκοπό την παρεμπόδιση της διαδόσεως των πυρηνικών όπλων - Δέσμευση κεφαλαίων - Υποχρέωση αιτιολογήσεως - Προφανές σφάλμα εκτιμήσεως.))

(2016/C 027/56)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Naftiran Intertrade Co. (NICO) Sàrl (Pully, Ελβετία) (εκπρόσωποι: J. Grayston, solicitor, P. Gjørtler, G. Pandey, D. Rovetta και N. Pilkington, δικηγόροι)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: M. Bishop και I. Rodios)

Αντικείμενο

Αίτημα ακυρώσεως της αποφάσεως του Συμβουλίου το οποίο περιέχεται στην επιστολή της 14ης Μαρτίου 2014 με την οποία το όνομα του παρέμεινε στον κατάλογο προσώπων και οντοτήτων που υπόκεινται στα περιοριστικά μέτρα που περιλαμβάνονται στο παράρτημα ΙΙ της αποφάσεως 2010/413/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 26ης Ιουλίου 2010, για περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν και για την κατάργηση της κοινής θέσης 2007/140/ΚΕΠΠΑ (EE L. 195, σ. 39), όπως τροποποιήθηκε με την απόφαση 2012/635/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 15ης Οκτωβρίου 2012 (ΕΕ L 282, σ. 58), και στο παράρτημα IX του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 267/2012 του Συμβουλίου, της 23ης Μαρτίου 2012, σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν και την κατάργηση του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 961/2010 (ΕΕ L 88, σ. 1), όπως εφαρμόζεται με τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 945/2012 του Συμβουλίου, της 15ης Οκτωβρίου 2012 (ΕΕ L 282, σ. 16).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Η Naftiran Intertrade Co. (NICO) Sàrl φέρει, πέραν των δικών της εξόδων, τα έξοδα στο οποία υποβλήθηκε το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

(1) EE C 261 της 11.8.2014.

25.1.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 27/48

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 8ης Δεκεμβρίου 2015 — Compagnie générale des établissements Michelin κατά ΓΕΕΑ — Continental Reifen Deutschland (XKING)

(Υπόθεση T-525/14) (1)

([Κοινοτικό σήμα - Διαδικασία ανακοπής - Αίτηση καταχωρίσεως κοινοτικού εικονιστικού σήματος XKING - Προγενέστερο εθνικό εικονιστικό σήμα X - Σχετικός λόγος απαραδέκτου - Κίνδυνος συγχύσεως - Άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009])

(2016/C 027/59)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Compagnie générale des établissements Michelin (Clermont-Ferrand, Γαλλία) (εκπρόσωποι: αρχικώς L. Carlini, στη συνέχεια E. Carrillo, δικηγόροι)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου: Continental Reifen Deutschland GmbH (Ανόβερο, Γερμανία) (εκπρόσωποι: S. Gillert, K. Vanden Bossche, B. Köhn-Gerdes και J. Schumacher, δικηγόροι)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του τετάρτου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 5ης Μαΐου 2014 (υπόθεση R 1522/2013-4), σχετικά με διαδικασία ανακοπής μεταξύ των Compagnie générale des établissements Michelin και Continental Reifen Deutschland GmbH.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Ακυρώνει την απόφαση του τετάρτου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ) της 5ης Μαΐου 2014 (υπόθεση R 1522/2013-4).

2)	Το ΓΕΕΑ φέρει τα δικαστικά έξοδά του καθώς και τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η Compagnie générale des établissements Michelin.

3)	Η Continental Reifen Deutschland GmbH φέρει τα δικαστικά έξοδά της.

(1) EE C 303 της 8.9.2014.

25.1.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 27/50

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 8ης Δεκεμβρίου 2015 — Giand κατά ΓΕΕΑ — Flamagas (FLAMINAIRE)

(Υπόθεση T-583/14) (1)

([Κοινοτικό σήμα - Διαδικασία ανακοπής - Αίτηση καταχωρίσεως λεκτικού κοινοτικού σήματος FLAMINAIRE - Προγενέστερα εθνικά και διεθνή λεκτικά σήματα FLAMINAIRE - Σχετικός λόγος απαραδέκτου - Κίνδυνος συγχύσεως - Άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 - Ουσιαστική χρήση του προγενέστερου σήματος - Άρθρο 42, παράγραφοι 2 και 3, του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 - Ne bis in idem])

(2016/C 027/62)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Giand Srl (Ρίμινι, Ιταλία) (εκπρόσωπος: F. Caricato, δικηγόρος)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου: Flamagas, SA (Βαρκελώνη, Ισπανία) (εκπρόσωπος: G. Hinarejos Mulliez, δικηγόρος)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του τετάρτου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 11ης Ιουνίου 2014 (υπόθεση R 2117/2011-4), σχετικά με διαδικασία ανακοπής μεταξύ Flamagas, SA και Giand Srl.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει τη Giand Srl στα δικαστικά έξοδα, περιλαμβανομένων των αναγκαίων εξόδων στα οποία υποβλήθηκε η Flamagas, SA στο πλαίσιο της διαδικασίας ενώπιον του τμήματος προσφυγών του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ).

(1) EE C 351 της 6.10.2014.

25.1.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 27/53

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 30ής Νοεμβρίου 2015 — Hong Kong Group κατά ΓΕΕΑ — WE Brand (W E)

(Υπόθεση T-718/14) (1)

([Κοινοτικό σήμα - Διαδικασία ανακοπής - Αίτηση καταχωρίσεως του εικονοστικού κοινοτικού σήματος W E - Προγενέστερο λεκτικό κοινοτικό WE - Σχετικός λόγος απαραδέκτου - Απουσία κινδύνου συγχύσεως - Άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 207/2009])

(2016/C 027/68)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Hong Kong Group Oy (Vantaa, Φινλανδία) (εκπρόσωπος: J.-H. Spåre, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (εκπρόσωπος: S. Bonne)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου: WE Brand Sàrl (Λουξεμβούργο, Λουξεμβούργο) (εκπρόσωποι: R. van Oerle και E. de Groot, δικηγόροι)

Αντικείμενο

Προσφυγή ακυρώσεως κατά της αποφάσεως του δευτέρου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 4ης Αυγούστου 2014 (υπόθεση R 2305/2013-2), σχετικά με διαδικασία ανακοπής μεταξύ των WE Brand Sàrl και Hong Kong Group Oy.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

Ακυρώνει την απόφαση του δευτέρου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ) της 4ης Αυγούστου 2014 (υπόθεση R 2305/2013-2), σχετικά με διαδικασία ανακοπής μεταξύ των WE Brand Sàrl και Hong Kong Group Oy, καθώς και την απόφαση του τμήματος ανακοπών του ΓΕΕΑ της 30ής Σεπτεμβρίου 2013.

2)	Απορρίπτει την ανακοπή.

3)	Το ΓΕΕΑ και η WE Brand φέρουν τα δικαστικά έξοδά τους καθώς και τα δικαστικά έξοδα της Hong Kong Group, συμπεριλαμβανομένων των αναγκαίων εξόδων στα οποία υποβλήθηκε η Hong Kong Group στο πλαίσιο της διαδικασίας ενώπιον του τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ.

(1) EE C 431 της 1.12.2014.

25.1.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 27/54

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 4ης Δεκεμβρίου 2015 — K-Swiss κατά ΓΕΕΑ (Παράλληλες ρίγες σε υπόδημα)

(Υπόθεση T-3/15) (1)

((Κοινοτικό σήμα - Επέκταση της προστασίας διεθνούς καταχωρίσεως στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα - Εικονιστικό σήμα που αναπαριστά παράλληλες ρίγες σε υπόδημα - Απόλυτος λόγος απαραδέκτου - Έλλειψη διακριτικού χαρακτήρα - Άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009))

(2016/C 027/69)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: K-Swiss (Westlake Village, Καλιφόρνια, Ηνωμένες Πολιτείες) (εκπρόσωποι: R. Niebel και M. Hecht, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (εκπρόσωποι: αρχικώς Π. Γερουλάκος, στη συνέχεια, D. Gája)

Αντικείμενο

Προσφυγή ασκηθείσα κατά της αποφάσεως του δευτέρου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 30ής Οκτωβρίου 2014 (υπόθεση R 1093/2014-2), σχετικά με την επέκταση της προστασίας διεθνούς καταχωρίσεως στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα εικονιστικού σήματος που αναπαριστά παράλληλες ρίγες σε υπόδημα.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει την K-Swiss Inc.στα δικαστικά έξοδα.

(1) EE C 65 της 23.2.2015.

25.1.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 27/55

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 13ης Νοεμβρίου 2015 — Švyturys-Utenos Alus κατά ΓΕΕΑ — Nordbrand Nordhausen (KISS)

(Υπόθεση T-360/14) (1)

((Κοινοτικό σήμα - Διαδικασία ανακοπής - Παραίτηση από την ανακοπή - Κατάργηση της δίκης))

(2016/C 027/70)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Švyturys-Utenos Alus UAB (Utena, Λιθουανία) (εκπρόσωποι: R. Žabolienė και I. Lukauskienė, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (εκπρόσωπος: M. Rajh)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου: Nordbrand Nordhausen GmbH (Nordhausen, Γερμανία) (εκπρόσωπος: C. Düchs, δικηγόρος)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του τετάρτου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 17ης Μαρτίου 2014 (υπόθεση R 1302/2013-4), σχετικά με διαδικασία ανακοπής μεταξύ Nordbrand Nordhausen GmbH και Švyturys-Utenos Alus UAB.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Καταργεί τη δίκη επί της προσφυγής.

2)	Καταδικάζει την Švyturys-Utenos Alus UAB και την Nordbrand Nordhausen GmbH στα δικαστικά έξοδά τους καθώς και, την καθεμία, στο ήμισυ των εξόδων στα οποία υποβλήθηκε το Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ).

(1) EE C 253 της 4.8.2014.

25.1.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 27/55

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 27ης Νοεμβρίου 2015 — Ιταλία κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-636/14) (1)

((Γλωσσικό καθεστώς - Προκήρυξη κενής θέσεως όσον αφορά τη θέση διευθυντή του Μεταφραστικού Κέντρου των Οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Γλωσσικές απαιτήσεις περιλαμβανόμενες στο υπόδειγμα ηλεκτρονικής υποβολής υποψηφιοτήτων - Προβαλλόμενη διαφοροποίηση σε σχέση με την προκήρυξη για την πλήρωση κενής θέσεως που δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα - Προσφυγή προδήλως στερούμενη παντός νομικού ερείσματος))

(2016/C 027/71)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ιταλική Δημοκρατία (εκπρόσωποι: G. Palmieri, επικουρούμενη από τον P. Gentili, avvocato dello Stato)

Καθού: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: J. Currall και G. Gattinara)

Παρεμβαίνουσα υπέρ της προσφεύγουσας: Δημοκρατία της Λιθουανίας (εκπρόσωποι: D. Kriaučiūnas, V. Čepaitė και R. Krasuckaitė)

Αντικείμενο

Αίτημα ακυρώσεως της προκηρύξεως για την πλήρωση κενής θέσεως COM/2014/10356 όσον αφορά τη θέση διευθυντή του Μεταφραστικού Κέντρου των Οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ 2014, C 185 A, σ. 1).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Η Ιταλική Δημοκρατία φέρει τα έξοδά της, καθώς και τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

3)	Η Δημοκρατία της Λιθουανίας φέρει τα σχετικά με την παρέμβασή της έξοδα.

(1) EE C 388 της 3.11.2014.

25.1.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 27/56

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 23ης Νοεμβρίου 2015 — Beul κατά Κοινοβουλίου και Συμβουλίου

(Υπόθεση T-640/14) (1)

([Προσφυγή ακυρώσεως - Λειτουργία των χρηματοπιστωτικών αγορών - Κανονισμός (ΕΕ) 537/2014 - Νομοθετική πράξη - Πράξη που δεν αφορά ατομικά τον προσφεύγοντα - Απαράδεκτο])

(2016/C 027/72)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Carsten René Beul (Neuwied, Γερμανία) (εκπρόσωποι: αρχικώς K.-G. Stümper, στη συνέχεια H.-M. Pott και T. Eckhold, δικηγόροι)

Καθών: Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (εκπρόσωπος: P. Schonard και D. Warin), και Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: R. Wiemann και N. Rouam)

Αντικείμενο

Αίτημα ακυρώσεως του κανονισμού (ΕΕ) 537/2014 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Απριλίου 2014, σχετικά με ειδικές απαιτήσεις όσον αφορά τον υποχρεωτικό έλεγχο οντοτήτων δημοσίου συμφέροντος και την κατάργηση της απόφασης 2005/909/ΕΚ της Επιτροπής (EE L 158, σ. 77).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή ως απαράδεκτη.

2)	Παρέλκει η απόφανση επί της αιτήσεως παρεμβάσεως της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

3)	Ο Carsten René Beul φέρει τα δικαστικά του έξοδα, καθώς και τα δικαστικά έξοδα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

4)	Η Επιτροπή και το Κοινοβούλιο φέρουν τα σχετικά με την αίτηση παρεμβάσεως δικαστικά τους έξοδα.

(1) EE C 409 της 17.11.2014.

25.1.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 27/57

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 23ης Νοεμβρίου 2015 — Milchindustrie Verband et Deutscher Raiffeisenverband κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-670/14) (1)

((Προσφυγή ακυρώσεως - Κατευθυντήριες γραμμές για τις κρατικές ενισχύσεις στους τομείς του περιβάλλοντος και της ενέργειας (2014-2020) - Σύνδεσμος - Έλλειψη άμεσου επηρεασμού των μελών του - Απαράδεκτο))

(2016/C 027/73)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγοντες: Milchindustrie-Verband eV (Βερολίνο, Γερμανία) και Deutscher Raiffeisenverband eV (Βερολίνο) (εκπρόσωποι: I. Zenke και T. Heymann, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: K. Herrmann, T. Maxian Rusche και R. Sauer)

Αντικείμενο

Αίτημα ακυρώσεως της ανακοινώσεως της Επιτροπής της 28ης Ιουνίου 2014 με τίτλο «Κατευθυντήριες γραμμές για τις κρατικές ενισχύσεις στους τομείς του περιβάλλοντος και της ενέργειας (2014-2020)» (ΕΕ C 200, σ. 1), καθόσον ο τομέας της γαλακτοκομίας και της τυροκομίας (NACE 10.51) δεν περιλαμβάνεται στο παράρτημα 3 της ως άνω ανακοινώσεως

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή ως απαράδεκτη.

2)	Καταδικάζει τον Milchindustrie-Verband eV και τον Deutscher Raiffeisenverband eV στα δικαστικά τους έξοδα, καθώς και στα δικαστικά έξοδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

(1) EE C 431της 1.12.2014.

25.1.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 27/57

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 24ης Νοεμβρίου 2015 — Delta Group agroalimentare κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-163/15 R) (1)

((Προσφυγή ακυρώσεως - Ιταλική αγορά κρέατος πουλερικών - Έκτακτα μέτρα στηρίξεως που αποσκοπούν στην επίλυση ειδικών προβλημάτων όσον αφορά τον τομέα του κρέατος πουλερικών στην Ιταλία - Επιστροφές κατά την εξαγωγή κρέατος πουλερικών με προορισμό ορισμένες αφρικανικές χώρες - Απόρριψη της αιτήσεως για τη λήψη έκτακτων μέτρων που είχε υποβάλει η προσφεύγουσα - Πράξη μη δεκτική προσφυγής - Απαράδεκτη))

(2016/C 027/74)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Delta Group agroalimentare Srl (Porto Viro, Ιταλία) (εκπρόσωπος: V. Migliorini, δικηγόρος)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: B. Schima και D. Nardi)

Αντικείμενο

Αίτημα ακυρώσεως της επιστολής της Επιτροπής της 9ης Φεβρουαρίου 2015 [με στοιχεία Ares (2015) 528512], η οποία απεστάλη σε απάντηση της αιτήσεως της προσφεύγουσας για τη λήψη έκτακτων μέτρων στηρίξεως της αγοράς κρέατος πουλερικών, βάσει του άρθρου 219, παράγραφος 1, ή του άρθρου 221 του κανονισμού (ΕΕ) 1308/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 17ης Δεκεμβρίου 2013, για τη θέσπιση κοινής οργάνωσης των αγορών γεωργικών προϊόντων και την κατάργηση των κανονισμών (ΕΟΚ) 922/72, (ΕΟΚ) 234/79, (ΕΚ) 1037/2001 και (ΕΚ) 1234/2007 του Συμβουλίου (ΕΕ L 347, σ. 671).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστηρίου διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή ως αβάσιμη.

2)	Η Delta Group agroalimentare Srl φέρει τα έξοδά της, καθώς και τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

(1) EE C 178 της 1.6.2015.

25.1.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 27/58

Αγωγή της 25ης Σεπτεμβρίου 2015 — Iran Insurance κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-558/15)

(2016/C 027/75)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Ενάγουσα: Iran Insurance Company (Τεχεράνη, Ιράν) (εκπρόσωπος: D. Luff, δικηγόρος)

Εναγόμενο: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα

Η ενάγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να υποχρεώσει το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης να καταβάλει στην ενάγουσα αποζημίωση όσον αφορά την υλική ζημία και την ηθική βλάβη που η ενάγουσα υπέστη λόγω του ότι το Συμβούλιο παρανόμως επέβαλε περιοριστικά μέτρα στην ενάγουσα σύμφωνα με τις εξής παράνομες πράξεις του Συμβουλίου: i) την απόφαση 2010/644/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 25ης Οκτωβρίου 2010, για την τροποποίηση της αποφάσεως 2010/413/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου για περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν και για την κατάργηση της κοινής θέσεως 2007/140/ΚΕΠΠΑ (1)· ii) τον κανονισμό (ΕΕ) 961/2010 του Συμβουλίου, της 25ης Οκτωβρίου 2010 (2)· iii) την απόφαση 2011/783/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 1ης Δεκεμβρίου 2011, για την τροποποίηση της αποφάσεως 2010/413/ΚΕΠΠΑ για περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν (3)· iv) τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 1245/2011 του Συμβουλίου, της 1ης Δεκεμβρίου 2011, για την εφαρμογή του κανονισμού (ΕΕ) 961/2010 σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν (4)· v) τον κανονισμό (ΕΕ) 267/2012 του Συμβουλίου, της 23ης Μαρτίου 2012, σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν και την κατάργηση του κανονισμού (ΕΕ) 961/2010 (5)·

—

να επιδικάσει αποζημίωση συνολικού ποσού: i) 84 767,66 λιρών στερλινών, πλέον ii) 4 774 187,07 ευρώ, πλέον iii) 1 532 688 δολαρίων ΗΠΑ, και πλέον iv) oποιουδήποτε άλλου ποσού ενδέχεται να αποδειχθεί κατά τη δίκη, όσον αφορά τόσο την ηθική βλάβη όσο και την υλική ζημία που η ενάγουσα υπέστη λόγω των παρανόμων πράξεων του Συμβουλίου·

—	να καταδικάσει το Συμβούλιο στα δικαστικά έξοδα της ενάγουσας.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της αγωγής της, η ενάγουσα προβάλλει τα ακόλουθα.

Η ενάγουσα διατείνεται ότι, κατά το άρθρο 340 ΣΛΕΕ, όποιος υφίσταται ζημία προκληθείσα από θεσμικό όργανο της Ένωσης δύναται να ζητήσει αποζημίωση από το εν λόγω θεσμικό όργανο. Στη νομολογία του Δικαστηρίου έχουν εξειδικευτεί οι προϋποθέσεις της αποζημιώσεως αυτής, τις οποίες το Γενικό Δικαστήριο συνόψισε στην απόφασή του της 25ης Νοεμβρίου 2014 στην υπόθεση Safa Nicu Sepahan κατά Συμβουλίου (T-384/11, Συλλογή, EU:T:2014:986) ως εξής: α) παράνομος χαρακτήρας της συμπεριφοράς του θεσμικού οργάνου· β) υποστατό της ζημίας· και γ) αιτιώδης συνάφεια μεταξύ της προσαπτόμενης συμπεριφοράς και της προβαλλόμενης ζημίας.

Η ενάγουσα υποστηρίζει ότι οι τρεις προαναφερθείσες προϋποθέσεις πληρούνται όσον αφορά την κατάστασή της: το Συμβούλιο ενήργησε κατά «κατάφωρη παράβαση κανόνα δικαίου ο οποίος έχει σκοπό να παράσχει δικαιώματα σε ιδιώτες κατά την έννοια της νομολογίας», όπως το Γενικό Δικαστήριο έκρινε στην απόφασή του της 6ης Σεπτεμβρίου 2013 στην υπόθεση Iran Insurance κατά Συμβουλίου (T-12/11, Συλλογή EU:T:2013:401)· η ενάγουσα υπέστη σημαντική ηθική βλάβη και υλική ζημία· και όλη η ζημία αυτή είναι η άμεση συνέπεια των παρανόμων κυρώσεων.

Επίσης, η ενάγουσα διατείνεται ότι, όπως εκτίθεται λεπτομερώς στο δικόγραφο της αγωγής της, η ηθική βλάβη που υπέστη η ενάγουσα ανέρχεται στο ποσό του 1 000 000 ευρώ· η δε υλική ζημία, η οποία αποτιμήθηκε από ανεξάρτητους ελεγκτές, ανέρχεται σε 84 767,66 λίρες στερλίνες, πλέον 3 774 187,07 ευρώ, και πλέον 1 532 688 δολαρίων ΗΠΑ, με την επιφύλαξη οποιουδήποτε πρόσθετου ποσού τυχόν αποδειχθεί κατά τη δίκη. Επομένως, το συνολικό ποσό που η ενάγουσα ζητεί ως αποζημίωση ανέρχεται σε 84 767,66 λίρες στερλίνες, πλέον 4 774 187,07 ευρώ, και πλέον 1 532 697,01 δολαρίων ΗΠΑ, με την προσθήκη οποιουδήποτε άλλου ποσού ενδέχεται να αποδειχθεί κατά τη δίκη.

(1) ΕΕ L 281, σ. 81.

(2) Κανονισμός (ΕΕ) 961/2010 του Συμβουλίου, της 25ης Οκτωβρίου 2010, σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν και την κατάργηση του κανονισμού (ΕΚ) 423/2007 (ΕΕ L 281, σ. 1).

(3) ΕΕ L 319, σ. 71.

(4) ΕΕ L 319, σ. 11.

(5) ΕΕ L 88, σ. 1.

25.1.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 27/59

Αγωγή της 25ης Σεπτεμβρίου 2015 — Post Bank Iran κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-559/15)

(2016/C 027/76)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Ενάγουσα: Post Bank Iran (Τεχεράνη, Ιράν) (εκπρόσωπος: D. Luff, δικηγόρος)

Εναγόμενο: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα

Η ενάγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

—	να επιδικάσει αποζημίωση συνολικού ποσού 203 695 040 ευρώ, όσον αφορά τόσο την ηθική βλάβη όσο και την υλική ζημία που η ενάγουσα υπέστη λόγω των παρανόμων πράξεων του Συμβουλίου·

—	να καταδικάσει το Συμβούλιο στα δικαστικά έξοδα της ενάγουσας.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της αγωγής της, η ενάγουσα προβάλλει τα ακόλουθα.

Η ενάγουσα υποστηρίζει ότι οι τρεις προαναφερθείσες προϋποθέσεις πληρούνται στην κατάστασή της: το Συμβούλιο ενήργησε κατά «κατάφωρη παράβαση κανόνα δικαίου ο οποίος έχει σκοπό να παράσχει δικαιώματα σε ιδιώτες κατά την έννοια της νομολογίας», όπως το Γενικό Δικαστήριο έκρινε στην απόφασή του της 6ης Σεπτεμβρίου 2013 στην υπόθεση Post Bank Iran κατά Συμβουλίου (T-13/11, Συλλογή EU:T:2013:402)· η ενάγουσα υπέστη σημαντική ηθική βλάβη και υλική ζημία· και όλη η ζημία αυτή είναι η άμεση συνέπεια των παρανόμων κυρώσεων.

3.	Επίσης, η ενάγουσα διατείνεται ότι, όπως εκτίθεται λεπτομερώς στο δικόγραφο της αγωγής της, η ηθική βλάβη που υπέστη η ενάγουσα ανέρχεται στο ποσό του 1 000 000 ευρώ· η δε υλική ζημία, η οποία αποτιμήθηκε από ανεξάρτητους ελεγκτές, ανέρχεται σε 202 695 040 ευρώ.

25.1.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 27/60

Προσφυγή της 9ης Οκτωβρίου 2015 — GABO:mi κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-588/15)

(2016/C 027/77)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: GABO:mi Gesellschaft für Ablauforganisation:milliarium mbH & Co. KG (Μόναχο, Γερμανία) (εκπρόσωποι: M. Ahlhaus και C. Mayer, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει τις προσβαλλόμενες αποφάσεις· και

—	να καταδικάσει την καθής στο σύνολο των δικαστικών εξόδων, περιλαμβανομένων των δικαστικών εξόδων της προσφεύγουσας.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Η προσφεύγουσα βάλλει κατά των αποφάσεων της Επιτροπής, οι οποίες περιέχονται στο μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου της 29ης Ιουλίου 2015, καθώς και στις επιστολές της 19ης Αυγούστου 2015 (αριθ. αναφοράς Ares(2015)3466903) και 28ης Αυγούστου 2015 (αριθ. αναφοράς Ares(2015)3557576), περί αναστολής του συνόλου των πληρωμών προς την προσφεύγουσα όσον αφορά τις επιχορηγήσεις βάσει του 7ου προγράμματος-πλαίσιο (στο εξής: 7ο ΠΠ), τις οποίες διαχειρίζονται, αφενός, η Διεύθυνση Ε της προσφεύγουσας, δηλαδή τη συμφωνία επιχορηγήσεως του 7ου ΠΠ αριθ. 602299 σχετικά με το έργο EU-CERT-ICD και τη συμφωνία επιχορηγήσεως του 7ου ΠΠ αριθ. 260777 σχετικά με το έργο HIP-Trial, και, αφετέρου, η Διεύθυνση F, δηλαδή τη συμφωνία επιχορηγήσεως του 7ου ΠΠ αριθ. 312117 σχετικά με το έργο BIOFECTOR.

Η προσφεύγουσα προβάλλει πέντε λόγους ακυρώσεως.

1.	Με τον πρώτο λόγο διατυπώνεται η αιτίαση ότι οι προσβαλλόμενες αποφάσεις δεν εμπίπτουν στο σημείο II.5, παράγραφος 3, στοιχείο d, του παραρτήματος II της συμφωνίας επιχορηγήσεως του 7ου ΠΠ.

2.	Με τον δεύτερο λόγο διατυπώνεται η αιτίαση ότι οι προσβαλλόμενες αποφάσεις δεν πληρούν τις εφαρμοστέες τυπικές και διαδικαστικές προϋποθέσεις και εκδόθηκαν κατά παραβίαση της αρχής της χρηστής διοικήσεως.

3.	Με τον τρίτο λόγο προβάλλεται ότι η αληθής πρόθεση της καθής συνίσταται στην επιβολή παράνομου συμψηφισμού και όχι στη λήψη μέτρων προφυλάξεως.

4.	Με τον τέταρτο λόγο διατυπώνεται η αιτίαση ότι οι προσβαλλόμενες αποφάσεις στηρίζονται σε παράνομες αποφάσεις που η καθής έλαβε κατά διακριτική ευχέρεια.

5.	Με τον πέμπτο λόγο διατυπώνεται η αιτίαση ότι οι προσβαλλόμενες αποφάσεις αντίκεινται στην αρχή της αναλογικότητας.

25.1.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 27/61

Προσφυγή της 12ης Οκτωβρίου 2015 — Eurorail κατά Επιτροπής και INEA

(Υπόθεση T-589/15)

(2016/C 027/78)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Eurorail NV (Aalst, Βέλγιο) (εκπρόσωποι: J. Derenne, N. Pourbaix και M. Domecq, δικηγόροι)

Καθών: Innovation and Networks Executive Agency [Εκτελεστικός Οργανισμός Καινοτομίας και Δικτύων] (στο εξής: INEA) και Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να κηρύξει, σύμφωνα με το άρθρο 272 ΣΛΕΕ, άκυρη και ανίσχυρη την απόφαση του ΙΝΕΑ της 17ης Ιουλίου 2015, με την οποία καταγγέλθηκε η σύμβαση χρηματοδοτήσεως (1) και διατάχθηκε η επιστροφή μέρους των προκαταβολών που είχαν χορηγηθεί στην προσφεύγουσα, και να καθορίσει σε 951 813 ευρώ το ύψος του τελικού ποσό που οφείλεται στην προσφεύγουσα·

—	επικουρικώς, να αναγνωριστεί η συμβατική ευθύνη της Επιτροπής και του INEA για τη ζημία την οποία υπέστη η προσφεύγουσα λόγω της προσβαλλόμενης αποφάσεως και της διαταγής για επιστροφή ποσού 581 770 ευρώ (πλέον τόκων)·

—	επικουρικώς, να διατάξει τον INEA και την Επιτροπή να ανακαλέσουν την προσβαλλόμενη απόφαση, και

—	να καταδικάσει τον INEA και την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα της προσφεύγουσας.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής της η προσφεύγουσα προβάλλει τους ακόλουθους λόγους.

Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως η προσφεύγουσα προβάλλει ότι ο INEA και η Επιτροπή αθέτησαν τις υποχρεώσεις που υπείχαν από τη σύμβαση χρηματοδοτήσεως. Ως εκ τούτου, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι οι καθών κακώς κατήγγειλαν τη σύμβαση χρηματοδοτήσεως και κακώς ζήτησαν την επιστροφή μέρους των προκαταβολών που είχαν χορηγηθεί στην προσφεύγουσα.

2.	Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως η προσφεύγουσα προβάλλει ότι ο INEA και η Επιτροπή παραβίασαν την αρχή της καλόπιστης εκτελέσεως των συμβατικών υποχρεώσεων.

3.	Με τον τρίτο λόγο ακυρώσεως η προσφεύγουσα προβάλλει ότι ο INEA και η Επιτροπή προσέβαλαν τη δικαιολογημένη εμπιστοσύνη της προσφεύγουσας έναντι τους.

(1) Σύμβαση χρηματοδοτήσεως MPO/09/058/SI1.5555667 «RAIL2» (Marco Polo II Call 2009).

25.1.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 27/62

Προσφυγή της 19ης Οκτωβρίου 2015 — Europäischer Tier- und Naturschutz και Giesen κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-595/15)

(2016/C 027/79)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγοντες: Europäischer Tier- und Naturschutz e.V. (Much, Γερμανία) και Horst Giesen (Much) (εκπρόσωπος: P. Brockmann, δικηγόρος)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Οι προσφεύγοντες ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει την από 17 Αυγούστου 2015 απόφαση, που επιδόθηκε στις 24 Αυγούστου 2015, ως προς την παράλειψη της Επιτροπής να θεσπίσει ευρωπαϊκό δίκαιο για τις ενώσεις υπό τη μορφή του μη δημοσιευμένου πλέον σχεδίου νόμου της ή μιας σε επιτρεπτό επίπεδο τροποποιημένης εκδοχής του, που εξισώνει διασυνοριακές δραστηριότητες μη κερδοσκοπικού σκοπού με ενώσεις κερδοσκοπικού χαρακτήρα, επικουρικώς

να ακυρώσει την παράλειψη της Επιτροπής να εναρμονίσει τα εθνικά δικαιώματα του συνέρχεσθαι και του συνεταιρίζεσθαι σε διασυνοριακές δραστηριότητες μη κερδοσκοπικού σκοπού·

—	και να καταδικάσει έτσι την Επιτροπή σε αποκατάσταση της νομιμότητας κατά την έννοια του άρθρου 266 ΣΛΕΕ, παραλείποντας επιπλέον επιδείνωση υπό την έννοια των αιτήσεων 1 και 2, που μπορεί να εμποδίσει ή να δυσχεράνει την ως άνω αποκατάσταση και

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα, περιλαμβανομένων των εξόδων τυχόν παρεμβαινόντων.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Οι προσφεύγοντες επικρίνουν την παράλειψη θεσπίσεως ευρωπαϊκού δικαίου για τις ενώσεις και την παράλειψη άρσεως της υφιστάμενης διακρίσεως και της παραβιάσεως της συλλογικής και ατομικής ελευθερίας του συνεταιρίζεσθαι.

Προς θεμελίωση της προσφυγής οι προσφεύγοντες προβάλλουν τέσσερις λόγους.

1.	Πρώτος λόγος: Παράβαση του άρθρου 11 ΕΣΔΑ, του άρθρου 20 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: Χάρτης), των γενικών αρχών του δικαίου κατά την έννοια του άρθρου 6, παράγραφος 3, ΣΕΕ και του άρθρου 20 της Οικουμενικής Διακηρύξεως για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα του ΟΗΕ.

2.	Δεύτερος λόγος: Προσβολή του δικαιώματος στην ισότητα ενώπιον του νόμου (άρθρο 20 του Χάρτη και άρθρο 14 ΕΣΔΑ) εις βάρος των ηθικών αξιών και των ενώσεων μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα.

3.	Τρίτος λόγος: Παράβαση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως κατά την έννοια του άρθρου 41 του Χάρτη.

4.	Τέταρτος λόγος: Δια παραλείψεως περιορισμός του εύρους των ελευθεριών, καταχρηστική ερμηνεία κατά τα άρθρα 52 και 54 του Χάρτη.

25.1.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 27/63

Προσφυγή της 23ης Οκτωβρίου 2015 — Wirtschaftsvereinigung Stahl κ.λπ. κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-605/15)

(2016/C 027/80)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: Wirtschaftsvereinigung Stahl (Ντίσελντορφ, Γερμανία), Benteler Steel/Tube GmbH (Paderborn, Γερμανία), BGH Edelstahl Freital GmbH (Freital, Γερμανία), BGH Edelstahl Lippendorf GmbH (Lippendorf, Γερμανία), BGH Edelstahl Siegen GmbH (Siegen, Γερμανία), Buderus Edelstahl GmbH (Wetzlar, Γερμανία), ESF Elbe-Stahlwerke Feralpi GmbH (Riesa, Γερμανία), Friedr. Lohmann GmbH Werk für Spezial- & Edelstähle (Witten, Γερμανία), Outokumpu Nirosta GmbH (Krefeld, Γερμανία), Rogesa Roheisengesellschaft Saar mbH (Dillingen, Γερμανία), Zentralkokerei Saar GmbH (Dillingen), Drahtwerk St. Ingbert GmbH (St. Ingbert, Γερμανία), Ilsenburger Grobblech GmbH (Ilsenburg, Γερμανία), ThyssenKrupp Electrical Steel GmbH (Gelsenkirchen, Γερμανία), ThyssenKrupp Federn und Stabilisatoren GmbH (Hagen, Γερμανία), ThyssenKrupp Gerlach GmbH (Homburg, Γερμανία), ThyssenKrupp Rasselstein GmbH (Andernach, Γερμανία) και Emscher Aufbereitung GmbH (Mühlheim an der Ruhr, Γερμανία) (εκπρόσωπος: H. Janssen, δικηγόρος)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Οι προσφεύγουσες ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—	να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Με την υπό κρίση προσφυγή, οι προσφεύγουσες ζητούν την ακύρωση της αποφάσεως (ΕΕ) 2015/1585 της Επιτροπής, της 25ης Νοεμβρίου 2014 [κοινοποιηθείσας υπό τον αριθμό C (2014) 8786], σχετικά με το καθεστώς ενισχύσεων SA.33995 (2013/C) (πρώην 2013/NN) που χορήγησε η Γερμανία για τη στήριξη της ηλεκτροπαραγωγής από ανανεώσιμες πηγές και για τους μεγαλύτερους καταναλωτές ενέργειας (1).

Προς στήριξη της προσφυγής, οι προσφεύγουσες προβάλλουν τέσσερις λόγους ακυρώσεως, οι οποίοι κατ’ ουσίαν ταυτίζονται ή είναι παρόμοιοι με εκείνους που προβλήθηκαν στο πλαίσιο της υποθέσεως T-319/15, Deutsche Edelstahlwerke κατά Επιτροπής (2).

(1) ΕΕ L 250, σ. 122.

(2) ΕΕ C 302, σ. 60.

25.1.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 27/63

Προσφυγή της 29ης Οκτωβρίου 2015 — Repsol κατά ΓΕΕΑ — Basic (BASIC)

(Υπόθεση T-609/15)

(2016/C 027/81)

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Repsol, SA (Μαδρίτη, Ισπανία) (εκπρόσωπος: J. Devaureix, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Basic AG Lebensmittelhandel (Μόναχο, Γερμανία)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του ΓΕΕΑ

Δικαιούχος του επίδικου σήματος: Η προσφεύγουσα

Επίδικο σήμα: Κοινοτικό εικονιστικό σήμα που περιέχει το λεκτικό στοιχείο «BASIC» — Υπ’ αριθ. 5 648 159 κοινοτικό σήμα

Διαδικασία ενώπιον του ΓΕΕΑ: Διαδικασία για την κήρυξη ακυρότητας

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του πρώτου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 11ης Αυγούστου 2015 στην υπόθεση R 2384/2013-1

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να κρίνει παραδεκτό το δικόγραφο της προσφυγής της, με όλα τα παραρτήματα και τα συνημμένα έγγραφα και αντίγραφα·

—	να κρίνει παραδεκτά και όλα τα υποβαλλόμενα μαζί με το δικόγραφο αποδεικτικά στοιχεία·

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—	να καταδικάσει το καθού στα δικαστικά έξοδα.

Προβαλλόμενοι λόγοι

—	Το τμήμα προσφυγών έσφαλε κατά την εκτίμηση του αποδεικτικού υλικού που προσκόμισε η Basic AG σε σχέση με την ουσιαστική χρήση των εταιρικών επωνυμιών «Basic AG» και «Basic» στο πλαίσιο των εμπορικών συναλλαγών στη Γερμανία·

—	Η προσβαλλόμενη απόφαση κακώς στηρίχθηκε στο άρθρο 8, παράγραφος 4, του κανονισμού 207/2009, σε συνδυασμό με το άρθρο 53, παράγραφος 1, στοιχείο γ', αφού δεν υφίσταται κίνδυνος συγχύσεως των εικονιστικών σημάτων «basic». Ο όρος αυτός στερείται διακριτικού χαρακτήρα·

—	Η εξαιρετική προστασία την οποία παρέχει το γερμανικό δίκαιο σημάτων σε μη καταχωρισμένες εμπορικές επωνυμίες πρέπει να ερμηνεύεται στενά, όπως προκύπτει τόσο από τη Συνθήκη της Ρώμης της 23ης Μαρτίου 1957 όσο και από τη νομολογία του Δικαστηρίου.

25.1.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 27/64

Προσφυγή της 26ης Οκτωβρίου 2015 — British Aggregates κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-610/15)

(2016/C 027/82)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: British Aggregates Association (Lanark, Ηνωμένο Βασίλειο) (εκπρόσωποι: L. Van den Hende, δικηγόρος, και A. White, Solicitor)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει, βάσει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ, την απόφαση C(2015) 2141 τελικό της Επιτροπής, της 27ης Μαρτίου 2015, στην υπόθεση SA.34775 (2013/C) (πρώην 2012/NN) — Φόρος επί των αδρανών υλικών· και

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής της η προσφεύγουσα προβάλλει τρεις λόγους.

Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως η προσφεύγουσα προβάλλει ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη εκτιμήσεως, αφενός, κρίνοντας ότι οκτώ απαλλαγές από τον φόρο επί των αδρανών υλικών (aggregates levy, στο εξής: AGL) που χορηγήθηκαν βάσει του Finance Act του 2001 [φορολογικού νόμου του έτους 2001] δεν έχουν επιλεκτικό χαρακτήρα και δεν αποτελούν, συνεπώς, κρατική ενίσχυση κατά την έννοια του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, αφετέρου, ερμηνεύοντας με συγκεκριμένο τρόπο την αρχή της κοινής φορολογίας και τον σκοπό του AGL στο πλαίσιο εφαρμογής του κριτηρίου της επιλεκτικότητας.

2.	Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως η προσφεύγουσα προβάλλει ότι η Επιτροπή δεν εξέτασε κατά τρόπο επιμελή και αμερόληπτο κατά πόσον οι οκτώ επίδικες απαλλαγές έχουν επιλεκτικό χαρακτήρα και αν αποτελούν, συνεπώς, κρατική ενίσχυση κατά την έννοια του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ.

Με τον τρίτο λόγο ακυρώσεως η προσφεύγουσα προβάλλει ότι η Επιτροπή δεν αιτιολόγησε την προσβαλλόμενη απόφαση, όπως απαιτεί το άρθρο 296 ΣΛΕΕ, καθόσον από το γράμμα της προσβαλλόμενης αποφάσεως προκύπτουν αντιφάσεις ως προς τον τρόπο με τον οποίο η Επιτροπή εφάρμοσε την αρχή της κοινής φορολογίας και τον σκοπό του AGL προκειμένου να εξηγήσει τον λόγο για τον οποίο οι υπό κρίση οκτώ απαλλαγές δεν έχουν επιλεκτικό χαρακτήρα.

25.1.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 27/65

Προσφυγή της 2ας Νοεμβρίου 2015 — Edeka-Handelsgesellschaft Hessenring κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-611/15)

(2016/C 027/83)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Edeka-Handelsgesellschaft Hessenring mbH (Melsungen, Γερμανία) (εκπρόσωποι: E. Wagner και H. Hoffmeyer, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει στο σύνολό της την απόφαση της Επιτροπής της 3ης Σεπτεμβρίου 2015, στην υπόθεση 2015/4023, με την οποία αποκλείσθηκε πλήρως η πρόσβαση της προσφεύγουσας στο μη εμπιστευτικό κείμενο της αποφάσεως της Επιτροπής που εκδόθηκε στις 4 Δεκεμβρίου 2013 στο πλαίσιο της διαδικασίας ελέγχου συμπράξεως AT/39914 — EIRD και στον κατάλογο περιεχομένων του φακέλου της Επιτροπής για τη διαδικασία αυτή ή, επικουρικώς, να ακυρώσει την ανωτέρω απόφαση τουλάχιστον κατά το μέρος που η Επιτροπή αρνήθηκε την πρόσβαση σε εκείνο το τμήμα του μη εμπιστευτικού κειμένου της σχετικής αποφάσεως ή του σχετικού καταλόγου περιεχομένων του οποίου η εμπιστευτικότητα δεν είχε προβληθεί ή δεν προβαλλόταν πλέον από τις επιχειρήσεις που αφορούσε τούτη η απόφαση,

—

επικουρικώς, σε περίπτωση που η απόφαση της Επιτροπής της 3ης Σεπτεμβρίου 2015, στην υπόθεση 2015/4023, με την οποία αποκλείσθηκε πλήρως η πρόσβαση της προσφεύγουσας στο μη εμπιστευτικό κείμενο της αποφάσεως της Επιτροπής που εκδόθηκε στις 4 Δεκεμβρίου 2013 στο πλαίσιο της διαδικασίας ελέγχου συμπράξεως AT/39914 — EIRD και στον κατάλογο περιεχομένων του φακέλου της Επιτροπής για τη διαδικασία αυτή, δεν ακυρωθεί για τον λόγο ότι δεν υφίσταται ή στον βαθμό που δεν υφίσταται μη εμπιστευτικό κείμενο της αποφάσεως της Επιτροπής της 4ης Δεκεμβρίου 2013 στην υπόθεση περί ελέγχου συμπράξεως AT/39914 — EIRD και/ή μη εμπιστευτικής μορφής κατάλογος περιεχομένων του φακέλου της Επιτροπής για τη διαδικασία αυτή, να διαπιστωθεί ότι η Επιτροπή παρέλειψε παρανόμως να συντάξει και να διαβιβάσει στην προσφεύγουσα μη εμπιστευτικό κείμενο της αποφάσεώς της της 4ης Δεκεμβρίου 2013, στην υπόθεση περί ελέγχου συμπράξεως AT/39914 — EIRD και/ή μη εμπιστευτικής μορφής κατάλογο περιεχομένων για τη διαδικασία αυτή,

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει δέκα λόγους.

1.	Πρώτος λόγος: προσβολή του θεμελιώδους δικαιώματος αποτελεσματικής ένδικης προστασίας, καθώς και του θεμελιώδους δικαιώματος χρηστής διοικήσεως και αιτιολογήσεως, λόγω ελλείψεως αιτιολογίας της προσβαλλομένης αποφάσεως

2.	Δεύτερος λόγος: προσβολή του θεμελιώδους δικαιώματος αποτελεσματικής ένδικης προστασίας και του δικαιώματος ενημερώσεως σχετικά με τα ένδικα μέσα, λόγω μη ενημερώσεως για τα διαθέσιμα ένδικα μέσα

3.	Τρίτος λόγος: παράβαση του άρθρου 4, παράγραφος 2, τρίτη περίπτωση, του κανονισμού (ΕΚ) 1049/2001 (1)

4.	Τέταρτος λόγος: παράβαση του άρθρου 4, παράγραφος 2, πρώτη περίπτωση, του κανονισμού (ΕΚ) 1049/2001

5.	Πέμπτος λόγος: παράβαση του άρθρου 4, παράγραφος 3, πρώτο εδάφιο, του κανονισμού (ΕΚ) 1049/2001

6.	Έκτος λόγος: παράβαση του άρθρου 4, παράγραφος 3, δεύτερο εδάφιο, του κανονισμού (ΕΚ) 1049/2001

7.	Έβδομος λόγος: προσβολή του θεμελιώδους δικαιώματος προσβάσεως στα έγγραφα

8.	Όγδοος λόγος: προσβολή του θεμελιώδους δικαιώματος προσβάσεως στα έγγραφα και παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας, λόγω μη παροχής τουλάχιστον μερικής προσβάσεως στους φακέλους στους οποίους ζητήθηκε πρόσβαση

9.	Ένατος λόγος: παράβαση του άρθρου 101 ΣΛΕΕ λόγω της εν τοις πράγμασιν παρεμποδίσεως της δυνατότητας της προσφεύγουσας να εξετάσει και εν ανάγκη να προβάλει αξιώσεις αποζημιώσεως βάσει των κανόνων περί συμπράξεων

10.

Δέκατος, επικουρικώς προβαλλόμενος, λόγος: προσβολή του δικαιώματος της προσφεύγουσας για τη σύνταξη μη εμπιστευτικού κειμένου της αποφάσεως της Επιτροπής, που εκδόθηκε στο πλαίσιο της διαδικασίας ελέγχου συμπράξεως AT/39914 — EIRD, και του καταλόγου περιεχομένων του φακέλου της Επιτροπής για τη διαδικασία αυτή [κανονισμός (ΕΚ) 1049/2001 και άρθρο 30, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΚ) 1/2003 (2)].

Συναφώς, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις εφαρμογής των εξαιρέσεων που προβλέπει το άρθρο 4, παράγραφοι 2 και 3, του κανονισμού (ΕΚ) 1049/2001, οι οποίες θα μπορούσαν να δικαιολογήσουν τη μη δημοσιοποίηση των εγγράφων που ζητεί η προσφεύγουσα.

(2) Κανονισμός (ΕΚ) 1/2003 του Συμβουλίου, της 16ης Δεκεμβρίου 2002, για την εφαρμογή των κανόνων ανταγωνισμού που προβλέπονται στα άρθρα 81 και 82 της Συνθήκης (EE L 1, σ. 1).

25.1.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 27/66

Προσφυγή της 2ας Νοεμβρίου 2015 — LL κατά Κοινοβουλίου

(Υπόθεση T-615/15)

(2016/C 027/84)

Γλώσσα διαδικασίας: η λιθουανική

Διάδικοι

Προσφεύγων: LL (Βίλνιους, Λιθουανία) (εκπρόσωπος: Julius Petrulionis)

Καθού: Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο

Αιτήματα

Ο προσφεύγων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την απόφαση D(2014) 15503 του Γενικού Γραμματέα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, της 17ης Απριλίου 2014, και το χρεωστικό σημείωμα αριθ. 2014-575, εκδοθέν στις 5 Μαΐου 2014 βάσει της αποφάσεως αυτής·

—	να καταδικάσει το καθού στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής, ο προσφεύγων προβάλλει δύο λόγους ακυρώσεως.

Η ορθότητα της καταβολής καθώς και το κύρος και η νομιμότητα της αναζητήσεώς του καταβληθέντος ποσού

Ο προσφεύγων υποστηρίζει ότι, στην απόφαση D(2014) 15503, ο Γενικός Γραμματέας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου αποφάσισε, κατά τρόπο εντελώς αβάσιμο και παράνομο, ότι το ποσό των 37 728 ευρώ είχε καταβληθεί στον προσφεύγοντα αχρεωστήτως και διέταξε, κατά τρόπο αβάσιμο και παράνομο, βάσει του άρθρου 68 των Μέτρων εφαρμογής του Καθεστώτος των Βουλευτών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του άρθρου 80 των Κανόνων Εφαρμογής του Δημοσιονομικού Κανονισμού, τον υπόλογο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου να αναζητήσει από τον προσφεύγοντα το ποσό των 37 728 ευρώ και, κατά την προβλεπόμενη διαδικασία, να ενημερώσει συναφώς τον προσφεύγοντα με το χρεωστικό σημείωμα αριθ. 2014-575.

Κατά τον προσφεύγοντα, ο Γενικός Γραμματέας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, κατά τη λήψη της αποφάσεως, έλαβε υπόψη του μόνο δύο στοιχεία: την έκθεση της OLAF και το γεγονός ότι ο προσφεύγων δεν είχε προσκομίσει αποδεικτικά στοιχεία περί του ότι το καταβληθέν ποσό χρησιμοποιήθηκε για τον σκοπό για τον οποίο προοριζόταν. Εντούτοις, όπως υποστηρίζει ο προσφεύγων, δεν συνελέγησαν στοιχεία τα οποία να επιβεβαιώνουν ότι χρησιμοποίησε το ληφθέν ποσό για σκοπούς διαφορετικούς από αυτούς για τους οποίους προοριζόταν, κατά παράβαση του άρθρου 14 των Διατάξεων που αφορούν τα έξοδα και τις αποζημιώσεις των βουλευτών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Η προθεσμία παραγραφής και η εφαρμογή των αρχών της εύλογης προθεσμίας, της ασφάλειας δικαίου και της προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης

Ο προσφεύγων υποστηρίζει ότι, στην απόφαση D(2014) 15503 του Γενικού Γραμματέα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και στο χρεωστικό σημείωμα αριθ. 2014-575, δεν τηρήθηκε η προθεσμία παραγραφής του άρθρου 81 του Δημοσιονομικού Κανονισμού και του άρθρου 93 των Κανόνων Εφαρμογής του Δημοσιονομικού Κανονισμού ούτε οι επιταγές των αρχών της εύλογης προθεσμίας, της ασφάλειας δικαίου και της προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης.

Κατά τον προσφεύγοντα, τα εμπλεκόμενα θεσμικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης καθυστέρησαν, αδικαιολογήτως και αδίκως και για παράλογα μακρό χρονικό διάστημα, να ασκήσουν τις εξουσίες τους και να λάβουν τις οικείες αποφάσεις. Κατά τον τρόπο αυτόν, προσβλήθηκαν τα δικαιώματα του προσφεύγοντος, περιλαμβανομένου του δικαιώματος άμυνας και της προσήκουσας ασκήσεως του δικαιώματος αυτού, δεδομένου ότι, λόγω του μακρού διαστήματος που παρήλθε μεταξύ των υπό έρευνα γεγονότων και της λήψεως των οικείων αποφάσεων, ο προσφεύγων στερήθηκε αντικειμενικώς τη δυνατότητα να αμυνθεί αποτελεσματικά κατά των κατηγοριών που του αποδόθηκαν, να προσκομίσει αποδεικτικά στοιχεία και να λάβει όλα τα αναγκαία μέτρα προκειμένου να διασφαλισθεί ότι το υπό εξέταση ζήτημα θα επιλυθεί κατά τρόπο δίκαιο.

25.1.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 27/67

Προσφυγή-αγωγή της 3ης Νοεμβρίου 2015 — Transtec κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-616/15)

(2016/C 027/85)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα-ενάγουσα: Transtec (Βρυξέλλες, Βέλγιο) (εκπρόσωπος: L. Levi, δικηγόρος)

Καθής-εναγομένη: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα-ενάγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει τις αποφάσεις περί συμψηφισμού της Ευρωπαϊκής Επιτροπής οι οποίες περιέχονται στα από 25 Αυγούστου, 27 Αυγούστου, 7 Σεπτεμβρίου, 16 Σεπτεμβρίου και 23 Σεπτεμβρίου 2015 έγγραφά της και αφορούν την καταβολή του ποσού των 624 388,73 ευρώ·

—	να υποχρεωθεί η καθής-εναγόμενη να καταβάλει το ποσό των 624 388,73 ευρώ μετά των αντιστοίχων τόκων υπερημερίας με το επιτόκιο αναφοράς της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας προσαυξημένο κατά δύο ποσοστιαίες μονάδες·

—	να υποχρεώσει την καθής-εναγόμενη να ικανοποιήσει την ηθική βλάβη η οποία αποτιμάται στο συμβολικό ποσό του ενός ευρώ·

—	να καταδικάσει την καθής-εναγομένη στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής-αγωγής της, η προσφεύγουσα-ενάγουσα προβάλλει πέντε λόγους.

1.	Ο πρώτος λόγος αντλείται από παραβίαση της αρχής της ασφάλειας δικαίου, καθότι οι προσβαλλόμενες πράξεις στερούνται έγκυρης νομικής βάσεως.

Ο δεύτερος λόγος αντλείται από παραβίαση της αρχής του αδικαιολόγητου πλουτισμού, καθότι ποσό 607 096,08 ευρώ, μετά τόκων, αφαιρέθηκε από τα περιουσιακά στοιχεία της προσφεύγουσας και προσετέθη στα περιουσιακά στοιχεία της Επιτροπής δίχως να υφίσταται οιαδήποτε νομική βάση για τον εν λόγω πλουτισμό.

Ο τρίτος λόγος αντλείται από παράβαση των άρθρων 42, 44, 45 και 47 του δημοσιονομικού κανονισμού της 27ης Μαρτίου 2003, ο οποίος εφαρμόζεται στο ένατο Ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάπτυξης, καθότι η Επιτροπή δεν άσκησε τη διακριτική ευχέρεια που έχει βάσει των διατάξεων αυτών, καθώς και από παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας.

4.	Ο τέταρτος λόγος αντλείται από παραβίαση της αρχής της χρηστής διοικήσεως, καθότι η Επιτροπή παρέβη το άρθρο 41 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

5.	Ο πέμπτος λόγος αντλείται από πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως στην οποία υπέπεσε η Επιτροπή.

25.1.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 27/68

Προσφυγή της 6ης Νοεμβρίου 2015 — Badica και Kardiam κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-619/15)

(2016/C 027/86)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: Bureau d’achat de diamant Centrafrique (Badica) (Μπανγκουί, Κεντροαφρικανική Δημοκρατία), Kardiam (Αμβέρσα, Βέλγιο) (εκπρόσωποι: D. Luff και L. Defalque, δικηγόροι)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα

Οι προσφεύγουσες ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει το άρθρο 1 του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 2015/1485 του Συμβουλίου της 2ας Σεπτεμβρίου 2015 και το σημείο B 1 του παραρτήματος του εν λόγω κανονισμού στο μέτρο οι προσφεύγουσες καταχωρίζονται στο παράρτημα I του κανονισμού (ΕΕ) 224/2014 του Συμβουλίου, της 10ης Μαρτίου 2014, σχετικά με περιοριστικά μέτρα λόγω της κατάστασης που επικρατεί στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία·

—	να καταδικάσει το Συμβούλιο στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής τους, οι προσφεύγουσες προβάλλουν τρεις λόγους.

Ο πρώτος λόγος αντλείται από προσβολή των δικαιωμάτων άμυνας, καθώς και από προσβολή του δικαιώματος σε δίκαιη δίκη και αποτελεσματικής δικαστικής προστασίας. Ο λόγος αυτός διαρθρώνεται σε δύο σκέλη:

—	το πρώτο σκέλος αντλείται από έλλειψη ατομικής κοινοποιήσεως από το Συμβούλιο στις προσφεύγουσες της αποφάσεως περί δεσμεύσεως περιουσιακών στοιχείων·

—	το δεύτερο σκέλος αντλείται από έλλειψη κοινοποιήσεως των αποδεικτικών στοιχείων και της δικογραφίας, καθώς και από παραβίαση των αρχών της εκατέρωθεν ακροάσεως και της διαφάνειας.

2.	Ο δεύτερος λόγος αντλείται από εσφαλμένη εκτίμηση των πραγματικών περιστατικών όσον αφορά τις δραστηριότητες των προσφευγουσών, η οποία είχε ως αποτέλεσμα να προκληθεί πλάνη περί το δίκαιο.

3.	Ο τρίτος λόγος αντλείται από πλημμέλειες κατά τον έλεγχο που διενέργησε το Συμβούλιο.

25.1.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 27/70

Προσφυγή της 12ης Νοεμβρίου 2015 — JT International κατά ΓΕΕΑ — Habanos (PUSH)

(Υπόθεση T-633/15)

(2016/C 027/88)

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: JT International SA (Γενεύη, Ελβετία) (εκπρόσωποι: S. Malynicz, Barrister, K. Gilbert και M. Gilbert, Solicitors)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Corporación Habanos, SA (Αβάνα, Κούβα)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του ΓΕΕΑ

Ανακόπτουσα: Η νυν προσφεύγουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου

Επίδικο σήμα: Κοινοτικό λεκτικό σήμα «PUSH» — Υπ’ αριθ. 11 639 903 αίτηση καταχωρίσεως

Διαδικασία ενώπιον του ΓΕΕΑ: Διαδικασία ανακοπής

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του πέμπτου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 10ης Αυγούστου 2015 στην υπόθεση R 3046/2014-5

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—	να καταδικάσει το ΓΕΕΑ και την αντίδικο ενώπιον του τμήματος προσφυγών στα δικαστικά έξοδα.

Προβαλλόμενος λόγος

—	Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 207/2009.

25.1.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 27/70

Προσφυγή της 16ης Νοεμβρίου 2015 — Alma-The Soul of Italian Wine κατά ΓΕΕΑ — Miguel Torres (SOTTO IL SOLE ITALIANO SOTTO il SOLE)

(Υπόθεση T-637/15)

(2016/C 027/89)

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Alma-The Soul of Italian Wine LLLP (Coral Gables, Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής) (εκπρόσωπος: F. Terrano, δικηγόρος)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Miguel Torres, SA (Vilafranca del Penedès, Ισπανία)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του ΓΕΕΑ

Αιτούσα: Η προσφεύγουσα

Επίδικο σήμα: Κοινοτικό εικονιστικό σήμα που περιέχει τα λεκτικά στοιχεία «SOTTO IL SOLE ITALIANO SOTTO il SOLE» — Υπ’ αριθ. 9 784 539 αίτηση καταχωρίσεως

Διαδικασία ενώπιον του ΓΕΕΑ: Διαδικασία ανακοπής

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του δευτέρου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 3ης Σεπτεμβρίου 2015 στην υπόθεση R 356/2015-2

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—	να καταδικάσει το ΓΕΕΑ στα δικαστικά έξοδα.

Προβαλλόμενος λόγος

—	Παράβαση των άρθρων 8, παράγραφος 5, 64, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 207/2009.

25.1.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 27/71

Προσφυγή της 18ης Νοεμβρίου 2015 — Jema Energy κατά Ευρωπαϊκής κοινής επιχείρησης για τον ITER και την ανάπτυξη της ενέργειας από σύντηξη (F4E)

(Υπόθεση T-668/15)

(2016/C 027/90)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Jema Energy, S.A. (Lasarte-Oria, Ισπανία) (εκπρόσωπος: N. Rey Rey, δικηγόρος)

Καθής: Ευρωπαϊκή κοινή επιχείρηση για τον ITER και την ανάπτυξη της ενέργειας από σύντηξη (F4E)

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την απόφαση της καθής με την οποία απορρίφθηκε η προσφορά της προσφεύγουσας, Jema Energy, και

—	να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει τρεις λόγους.

Ο πρώτος λόγος αφορά τη σαφήνεια των εφαρμοστέων στη διαδικασία κανόνων και την παραβίαση των αρχών της ασφάλειας δικαίου και της διαφάνειας

—

Η προσφεύγουσα διατείνεται συναφώς ότι η συγγραφή υποχρεώσεων στην εν λόγω διαδικασία περιέχει έννοιες αόριστες και ασαφείς, λόγος για τον οποίο η προσφεύγουσα αναγκάστηκε να ζητήσει διάφορες διευκρινίσεις από την καθής. Η προσφεύγουσα διατύπωσε σαφέστατες ερωτήσεις, οι οποίες δεν επιδέχονταν πολλαπλές ερμηνείες. Εξαρχής, η F4E υπήρξε πολύ διφορούμενη και ασαφής στις απαντήσεις της.

—	Δεδομένης της ασάφειας των κριτηρίων επιλογής στην εν λόγω διαδικασία και της συμπεριφοράς της F4E σε σχέση με τις ερωτήσεις και τις ενέργειες της προσφεύγουσας, η προσφεύγουσα διατείνεται ότι παραβιάστηκαν οι αρχές της ασφάλειας δικαίου και της διαφάνειας.

Ο δεύτερος λόγος ερείδεται στην παραβίαση, κατά τη διαδικασία, των αρχών της ίσης μεταχειρίσεως και της ισότητας των ευκαιριών των υποψηφίων

—

Η προσφεύγουσα διατείνεται συναφώς ότι σε ένα από τα έγγραφα που απέστειλε η καθής στην αρχή της διαδικασίας επισημαίνεται, επί λέξει, ότι εάν τα υποβληθέντα παραδείγματα δεν πληρούν τις τεχνικές απαιτήσεις, ο προσφέρων δικαιούται να υποβάλει νέα παραδείγματα για την εκπλήρωση των εν λόγω απαιτήσεων. Η προσφεύγουσα δεν ενημερώθηκε ποτέ ότι δεν πληρούσε τις απαιτήσεις και, ως εκ τούτου, δεν είχε ποτέ τη δυνατότητα να υποβάλει νέα παραδείγματα. Ο λόγος που επικαλέστηκε η καθής για να απορρίψει τη JEMA από την πρόσκληση υποβολής προσφορών ήταν ακριβώς ότι τα παραδείγματά της δεν πληρούσαν τις απαιτήσεις.

Ο τρίτος λόγος αντλείται από την παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας και από τον τεχνητό περιορισμό του ανταγωνισμού

Η προσφεύγουσα διατείνεται συναφώς ότι τα κριτήρια επιλογής ήταν υπερβολικά αυστηρά. Η F4E ζήτησε σύσταση η οποία να πληροί τον συνδυασμό τριών απαιτήσεων (ισχύος, τάσης και ρεύματος), όπερ δεν είναι απαραίτητο και είναι δυσανάλογο σε σχέση με την υλοποίηση του έργου. Επιπλέον, ζήτησε να υποβληθεί ως σύσταση έργο παροχής τροφοδοσίας υλοποιηθέν κατά την τελευταία πενταετία, όπερ είναι επίσης δυσανάλογο κριτήριο, καθόσον οι επιχειρήσεις οι οποίες μπορούν να διαθέτουν συστάσεις πληρούσες τα συγκεκριμένα κριτήρια είναι κατασκευαστές μετατροπέων συχνότητας για κινητήρες υψηλής ισχύος. Αυτές είναι συνήθως μεγάλες επιχειρήσεις με αποτέλεσμα να αποθαρρύνεται, κατ’ αυτόν τον τρόπο, η συμμετοχή μικρομεσαίων επιχειρήσεων στη διαδικασία.

25.1.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 27/72

Προσφυγή της 20ής Νοεμβρίου 2015 — Osho Lotus Commune κατά ΓΕΕΑ — Osho International Foundation (OSHO)

(Υπόθεση T-670/15)

(2016/C 027/91)

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Osho Lotus Commune e.V. (Κολωνία, Γερμανία) (εκπρόσωπος: M. Viefhues, δικηγόρος)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Osho International Foundation (Ζυρίχη, Ελβετία)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του ΓΕΕΑ

Δικαιούχος του επίδικου σήματος: Η αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών

Επίδικο σήμα: Κοινοτικό λεκτικό σήμα «OSHO» — Υπ’ αριθ. 1 224 831 αίτηση καταχωρίσεως

Διαδικασία ενώπιον του ΓΕΕΑ: Διαδικασία για την κήρυξη ακυρότητας

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του τετάρτου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 22ας Σεπτεμβρίου 2015 στην υπόθεση R 1997/2014-4

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—	να καταδικάσει στα δικαστικά έξοδα το ΓΕΕΑ και ενδεχομένως την αντίδικο ενώπιον του τμήματος προσφυγών.

Προβαλλόμενοι λόγοι

—	Παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχεία β', γ' και στ', του κανονισμού 207/2009.

25.1.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 27/73

Προσφυγή της 12ης Νοεμβρίου 2015 — Malta Cross Foundation International κατά ΓΕΕΑ — Malteser Hilfsdienst (Malta Cross International Foundation)

(Υπόθεση T-672/15)

(2016/C 027/92)

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Malta Cross Foundation International, Inc. (Hallandale Beach, Ηνωμένες Πολιτείες) (εκπρόσωπος: J. Pimenta, δικηγόρος)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Malteser Hilfsdienst e.V. (Κολωνία, Γερμανία)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του ΓΕΕΑ

Ανακόπτουσα: Η νυν προσφεύγουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου

Επίδικο σήμα: Κοινοτικό εικονιστικό σήμα που περιέχει τα λεκτικά στοιχεία «Malta Cross International Foundation» — Υπ’ αριθ. 7 252 554 αίτηση καταχωρίσεως

Διαδικασία ενώπιον του ΓΕΕΑ: Διαδικασία ανακοπής

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του τμήματος μείζονος συνθέσεως του ΓΕΕΑ της 9ης Ιουλίου 2015, στην υπόθεση R 863/2011-G

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—	να καταδικάσει το ΓΕΕΑ και, ενδεχομένως, την παρεμβαίνουσα στα δικαστικά έξοδα.

Προβαλλόμενοι λόγοι

—	Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 207/2009·

—	Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 5, του κανονισμού 207/2009.

25.1.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 27/74

Προσφυγή της 20ής Νοεμβρίου 2015 — Panzeri κατά Κοινοβουλίου και Επιτροπής

(Υπόθεση T-677/15)

(2016/C 027/93)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Pier Antonio Panzeri (Calusco d’Adda, Ιταλία) (εκπρόσωπος: C. Cerami, δικηγόρος)

Καθών: Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Ο προσφεύγων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	επί της ουσίας: να δεχθεί την παρούσα προσφυγή και, κατά συνέπεια, να ακυρώσει την προσβαλλόμενη πράξη, ως παρανόμως εκδοθείσα·

—	επικουρικώς: να διατάξει την παραπομπή των εγγράφων στον Γενικό Γραμματέα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για τον δίκαιο επανακαθορισμό του ποσού του οποίου ζητήθηκε η ανάκτηση·

—	σε περίπτωση νίκης του, να καταδικάσει τους καθών στα δικαστικά έξοδα·

—	ο προσφεύγων επιφυλάσσεται κάθε νομίμου δικαιώματός του, περιλαμβανομένου του δικαιώματος να αξιώσει την επιστροφή, πλέον τόκων και μετά από επανακαθορισμό, των ποσών που εν τω μεταξύ θα έχουν καταβληθεί σε εκτέλεση του προσβαλλόμενου εντάλματος.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Η παρούσα προσφυγή στρέφεται κατά του υπ’ αριθ. 315070 σημειώματος της 21ης Σεπτεμβρίου 2015 της Γενικής Διευθύνσεως Οικονομικών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου — Διεύθυνση οικονομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων των ευρωβουλευτών, σχετικά με χρεωστικό σημείωμα ποσού 83 764,00 ευρώ που εκδόθηκε εις βάρος του προσφεύγοντος· καθώς και κατά του υπ’ αριθ. 312998 σημειώματος της 27ης Ιουλίου 2012 του Γενικού Γραμματέα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, το οποίο συντάχθηκε στην αγγλική γλώσσα και στο οποίο παρατίθεται η αιτιολογία του υπ’ αριθ. 315070 χρεωστικού σημειώματος της 21ης Σεπτεμβρίου 2015· και κατά κάθε προπαρασκευαστικής, συναφούς ή συνακόλουθης πράξεως των δύο προαναφερθεισών πράξεων.

Προς στήριξη της προσφυγής του, ο προσφεύγων προβάλλει τέσσερις λόγους.

Ο πρώτος λόγος αφορά παράβαση της ουσιαστικού δικαίου διατάξεως του άρθρου 81, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΚ) 2012/966· παραβίαση της αρχής του ευλόγου των προθεσμιών· παραγραφή της απαιτήσεως της Ένωσης.

—

Συναφώς, ο προσφεύγων υποστηρίζει ότι η απαίτηση ύψους 83 764,34 ευρώ, που το Κοινοβούλιο επιδιώκει να εισπράξει μέσω της διοικητικής οδού από τον ευρωβουλευτή Panzeri, έχει παραγραφεί σύμφωνα με το άρθρο 81, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΚ) 2012/966. Τούτο, επειδή τα πραγματικά περιστατικά στα οποία στηρίζεται η φερόμενη απαίτηση της Ένωσης αφορούν μόνο την πενταετία 2004-2009, ενώ το ένταλμα που εξέδωσε η Διεύθυνση εκδόθηκε μόλις στις 21 Σεπτεμβρίου 2015, οπότε είναι απολύτως εκπρόθεσμο.

Ο δεύτερος λόγος αφορά παράβαση ουσιωδών τύπων που επιβάλλονται από τα άρθρα 1, 4, παράγραφος 6, 6, παράγραφος 5, και 9 και από την αιτιολογική σκέψη 10 του κανονισμού (ΕΚ) 1999/1073· παράβαση ουσιώδους τύπου ο οποίος επιβάλλεται από το άρθρο 4 της διοργανικής συμφωνίας, της 25ης Μαΐου 1999, μεταξύ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, σχετικά με τις εσωτερικές έρευνες της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Καταπολέμησης της Απάτης (OLAF)· αναρμοδιότητα της OLAF· παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας και της εύλογης δράσεως και έλλειψη εξετάσεως και σταθμίσεως των στοιχείων.

—

Συναφώς, ο προσφεύγων υποστηρίζει ότι η διαδικασία που διεξήχθη από την OLAF πάσχει πολλαπλώς, δεδομένου ότι εμποδίστηκε η ορθή εφαρμογή της αρχής της ακροάσεως όσον αφορά τον ευρωβουλευτή Panzeri, λείπει η τελική έκθεση έρευνας και ολόκληρη η ερευνητική διαδικασία της OLAF διεξήχθη κατά κατάφωρη παράβαση του άρθρου 6, παράγραφος 5, του κανονισμού (ΕΚ) 1999/1073, επειδή κινήθηκε στις 23 Νοεμβρίου 2009 και ολοκληρώθηκε (όπως προκύπτει) μόνο τον Ιούλιο του 2012. Επιπλέον, η OLAF δεν μπορούσε να είναι αρμόδια, δεδομένης της μικρής σημασίας των πράξεων που προσάπτονταν στον προσφεύγοντα, οπότε υπάρχει επίσης παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας.

Ο τρίτος λόγος αφορά παράβαση του άρθρου 55 ΣΛΕΕ και των άρθρων 20 και 24, παράγραφος 4, ΣΛΕΕ· παράβαση ουσιώδους τύπου ο οποίος επιβάλλεται από το άρθρο 7, παράγραφος 1, της αποφάσεως 2005/684/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (για το καθεστώς των ευρωβουλευτών).

—

Κατά τον προσφεύγοντα, το υπ’αριθ. 312998 σημείωμα της 27ης Ιουλίου 2012 του Γενικού Γραμματέα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, που περιλαμβάνει τις μόνες αιτιάσεις που όντως γνωστοποιήθηκαν στον ευρωβουλευτή Panzeri, συντάχθηκε στην αγγλική γλώσσα. Τούτο συνιστά παράβαση πολυάριθμων κανόνων των ευρωπαϊκών Συνθηκών και του καθεστώτος των ευρωβουλευτών, που έχουν σκοπό να διασφαλίσουν σε κάθε πολίτη της Ένωσης, περιλαμβανομένων των ευρωβουλευτών, το δικαίωμα να επικοινωνεί, προφορικώς ή γραπτώς, με όλα τα θεσμικά όργανα της Ένωσης στη μητρική του γλώσσα.

Ο τέταρτος λόγος αφορά παράβαση ουσιωδών τύπων που επιβάλλονται από τα άρθρα 62 και 68 της αποφάσεως της Προεδρίας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της 19ης Μαΐου και 9ης Ιουλίου 2008· παράβαση ουσιώδους τύπου ο οποίος επιβάλλεται από το άρθρο 14, παράγραφος 2, της ρυθμίσεως σχετικά με τα έξοδα και τις αποζημιώσεις των ευρωβουλευτών· ανυπαρξία πράξεως και παντελής έλλειψη αιτιολογίας.

—

Συναφώς, ο προσφεύγων διευκρινίζει ότι ο Γενικός Γραμματέας παρέλειψε να εκδώσει (ή τουλάχιστον να γνωστοποιήσει στον ευρωβουλευτή Panzeri) τα οριστικά συμπεράσματά του βάσει των οποίων εκδόθηκε το προσβαλλόμενο ένταλμα. Τούτο όντως συνιστά παντελή έλλειψη αιτιολογίας, αν όχι έλλειψη τελικής πράξεως. Δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις εφαρμογής του άρθρου 14, παράγραφος 2, της ρυθμίσεως σχετικά με τα έξοδα και τις αποζημιώσεις των ευρωβουλευτών.

Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης

25.1.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 27/77

Προσφυγή της 30ής Οκτωβρίου 2015 — ZZ κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση F-137/15)

(2016/C 027/99)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: ZZ (εκπρόσωποι: J.-N. Louis και N. de Montigny, avocats)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αντικείμενο και περιγραφή της διαφοράς

Αίτημα ακυρώσεως των τελικών αποφάσεων για τη μεταφορά των συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων της προσφεύγουσας στο συνταξιοδοτικό σύστημα της Ένωσης, με τις οποίες εφαρμόστηκαν οι νέες γενικές εκτελεστικές διατάξεις του άρθρου 11, παράγραφος 2, του παραρτήματος VIII του ΚΥΚ της 3ης Μαρτίου 2011.

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης:

—	να ακυρώσει τις αποφάσεις της 5ης και της 7ης Ιανουαρίου 2015, καθώς και την απόφαση της 23ης Φεβρουαρίου 2015, για τον υπολογισμό των αναγνωριζόμενων συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων που είχε αποκτήσει η προσφεύγουσα πριν αναλάβει καθήκοντα στο Συμβούλιο·

—	να ακυρώσει, εφόσον απαιτείται, την απόφαση της 23ης Ιουλίου 2015 με την οποία απορρίφθηκε η διοικητική ένστασή της με αίτημα την εφαρμογή των γενικών εκτελεστικών διατάξεων και των αναλογιστικών συντελεστών που ίσχυαν κατά τον χρόνο της αιτήσεώς της για μεταφορά συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων·

—	να καταδικάσει το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα δικαστικά έξοδα.

		ISSN 1977-0901
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης		C 27

Έκδοση στην ελληνική γλώσσα	Ανακοινώσεις και Πληροφορίες	59ό έτος 25 Ιανουαρίου 2016

Ανακοίνωση αριθ	Περιεχόμενα	Σελίδα
	IV Πληροφορίες
	ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΡΟΕΡΧΟΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΘΕΣΜΙΚΑ ΚΑΙ ΛΟΙΠΑ ΟΡΓΑΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ
	Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης
2016/C 027/01	Τελευταίες δημοσιεύσεις του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης	1