ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΡΟΕΡΧΟΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΘΕΣΜΙΚΑ ΚΑΙ ΛΟΙΠΑ ΟΡΓΑΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

21.9.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 311/2

Απόφαση του Δικαστηρίου (τμήμα μείζονος συνθέσεως) της 16ης Ιουλίου 2015 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης

(Υπόθεση C-425/13) (1)

((Προσφυγή ακυρώσεως - Απόφαση του Συμβουλίου που εγκρίνει την έναρξη των διαπραγματεύσεων για τη σύνδεση του συστήματος εμπορίας εκπομπών αερίων θερμοκηπίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης με σύστημα εμπορίας εκπομπών αερίων θερμοκηπίου στην Αυστραλία - Οδηγίες διαπραγματεύσεως - Ειδική επιτροπή - Άρθρα 13, παράγραφος 2, ΣΕΕ, 218, παράγραφοι 2 έως 4, ΣΛΕΕ και 295 ΣΛΕΕ - Θεσμική ισορροπία))

(2015/C 311/02)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: G. Valero Jordana και F. Castillo de la Torre)

Παρεμβαίνον υπέρ της προσφεύγουσας: Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (εκπρόσωποι: R. Passos και D. Warin)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: K. Michoel, M. Moore και J. P. Hix)

Παρεμβαίνοντες υπέρ του καθού: Τσεχική Δημοκρατία (εκπρόσωποι: M. Smolek, J. Vláčil και E. Ruffer), Βασίλειο της Δανίας (εκπρόσωποι: C. Thorning, L. Volck Madsen και U. Melgaard), Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας (εκπρόσωποι: T. Henze και B. Beutler), Γαλλική Δημοκρατία (εκπρόσωποι: D. Colas, G. de Bergues, F. Fize και N. Rouam), Βασίλειο των Κάτω Χωρών (εκπρόσωποι: M. Bulterman και M. de Ree), Δημοκρατία της Πολωνίας (εκπρόσωπος: B. Majczyna), Βασίλειο της Σουηδίας (εκπρόσωποι: A. Falk, C. Meyer-Seitz, U. Persson, E. Karlsson, L. Swedenborg και C. Hagerman), Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας (εκπρόσωποι: E. Jenkinson και M. Holt, επικουρούμενοι από τους J. Holmes και B. Kennelly, barristers)

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

Ακυρώνει, στο τμήμα A, που φέρει τον τίτλο «Διαπραγματευτική διαδικασία», του παραρτήματος της αποφάσεως του Συμβουλίου της 13ης Μαΐου 2013, με την οποία εγκρίνεται η έναρξη διαπραγματεύσεων για τη σύνδεση του συστήματος εμπορίας δικαιωμάτων εκπομπών της Ευρωπαϊκής Ένωσης με σύστημα εμπορίας δικαιωμάτων εκπομπών της Αυστραλίας:

—	τη δεύτερη περίοδο του σημείου 1 του ως άνω τμήματος A, κατά την οποία, «[ό]που ενδείκνυται, καθορίζονται λεπτομερείς διαπραγματευτικές θέσεις της Ένωσης, στο πλαίσιο της ειδικής επιτροπής που αναφέρεται στο άρθρο 1, [παράγραφος] 2, ή στο πλαίσιο του Συμβουλίου», και

—	στο σημείο 3 του εν λόγω τμήματος, τη φράση «[να καθορισθούν] και οι διαπραγματευτικές θέσεις».

2)	Απορρίπτει κατά τα λοιπά την προσφυγή.

3)	Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης φέρουν έκαστος τα δικαστικά του έξοδα, περιλαμβανομένων των εξόδων της διαδικασίας που οδήγησε στην έκδοση της διατάξεως Επιτροπή κατά Συμβουλίου (C-425/13, EU:C:2014:91).

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο καθώς και η Τσεχική Δημοκρατία, το Βασίλειο της Δανίας, η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, η Γαλλική Δημοκρατία, το Βασίλειο των Κάτω Χωρών, η Δημοκρατία της Πολωνίας, το Βασίλειο της Σουηδίας καθώς και το Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας φέρουν έκαστος τα δικαστικά του έξοδα.

(1) ΕΕ C 274 της 21.9.2013.

21.9.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 311/3

Απόφαση του Δικαστηρίου (πέμπτο τμήμα) της 16ης Ιουλίου 2015 [αίτηση του Cour de cassation (Γαλλία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Directeur général des finances publiques κατά Mapfre asistencia compañia internacional de seguros y reaseguros SA και Mapfre warranty SpA κατά Directeur général des finances publiques

(Υπόθεση C-584/13) (1)

((Προδικαστική παραπομπή - Φορολογία - Φόρος κύκλου εργασιών - Πεδίο εφαρμογής - Απαλλαγή - Έννοια των «ασφαλιστικών εργασιών» - Έννοια της «παροχής υπηρεσιών» - Κατ’ αποκοπήν ποσό καταβαλλόμενο έναντι παροχής εγγυήσεως σε περίπτωση βλάβης μεταχειρισμένου οχήματος))

(2015/C 311/03)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Αιτούν δικαστήριο

Cour de cassation

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Directeur général des finances publiques, Mapfre warranty SpA

κατά

Mapfre asistencia compañia internacional de seguros y reaseguros SA, Directeur général des finances publiques

Διατακτικό

Το άρθρο 13, B, στοιχείο α', της έκτης οδηγίας 77/388/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 1977, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών — Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 91/680/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 16ης Δεκεμβρίου 1991, έχει την έννοια ότι αποτελεί απαλλασσόμενη κατά τη διάταξη αυτή ασφαλιστική εργασία, η παροχή υπηρεσίας η οποία συνίσταται στην εκ μέρους επιχειρηματία ανεξάρτητου από τον πωλητή μεταχειρισμένων οχημάτων παροχή εγγυήσεως, έναντι κατ’ αποκοπήν ποσού, επιδιορθώσεως των μηχανικών βλαβών που μπορούν να επηρεάσουν ορισμένα εξαρτήματα του οχήματος αυτού. Εναπόκειται στο αιτούν δικαστήριο να εξακριβώσει αν, λαμβανομένων υπόψη περιστάσεων όπως αυτές των υποθέσεων της κύριας δίκης, η παροχή των υπηρεσιών της κύριας δίκης είναι τέτοιου είδους παροχή. Η παροχή τέτοιας υπηρεσίας και η πώληση μεταχειρισμένου οχήματος πρέπει, κατ’ αρχήν, να θεωρηθούν ως χωριστές και ανεξάρτητες παροχές οι οποίες πρέπει να εξετασθούν χωριστά όσον αφορά την επιβολή ΦΠΑ. Εναπόκειται στο αιτούν δικαστήριο να εξακριβώσει αν, λαμβανομένων υπόψη των ιδιαιτέρων περιστάσεων των υποθέσεων της κύριας δίκης, η πώληση μεταχειρισμένου οχήματος και η εγγύηση την οποία παρέχει επιχειρηματίας ανεξάρτητος από τον πωλητή του οχήματος αυτού για τις μηχανικές βλάβες που μπορεί να επηρεάσουν ορισμένα εξαρτήματα του οχήματος αυτού συνδέονται σε τέτοιο σημείο μεταξύ τους ώστε να πρέπει να θεωρηθούν ως συνιστώσες μια ενιαία παροχή ή αν, αντιθέτως, αποτελούν ανεξάρτητες παροχές.

(1) ΕΕ C 31 της 1.2.2014.

21.9.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 311/4

Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 16ης Ιουλίου 2015 — ClientEarth κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

(Υπόθεση C-612/13 P) (1)

([Αίτηση αναιρέσεως - Πρόσβαση στα έγγραφα των θεσμικών οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Κανονισμός (ΕΚ) 1049/2001 - Άρθρο 4, παράγραφος 2, τρίτη περίπτωση - Περιβαλλοντικές πληροφορίες - Σύμβαση του Ώρχους - Άρθρο 4, παράγραφοι 1 και 4 - Εξαίρεση από το δικαίωμα προσβάσεως - Προστασία του σκοπού έρευνας - Μελέτες που εκπόνησε επιχείρηση κατ’ αίτηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σχετικά με τη μεταφορά στο εσωτερικό δίκαιο οδηγιών περιβαλλοντικού ενδιαφέροντος - Μερική άρνηση προσβάσεως])

(2015/C 311/04)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: ClientEarth (εκπρόσωπος: P. Kirch, avocat)

Αναιρεσίβλητη: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: L. Pignataro-Nolin, P. Costa de Oliveira και M. Κωνσταντινίδης)

Παρεμβαίνοντα υπέρ της αναιρεσίβλητης: Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (εκπρόσωποι: J. Rodrigues και L. Visaggio), Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: M. Moore, M. Simm και A. Jensen)

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

Αναιρεί την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης ClientEarth κατά Επιτροπής (T-111/11, EU:T:2013:482) κατά το μέρος που με αυτή το Γενικό Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης έκρινε ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή μπορούσε, με την από 30 Μαΐου 2011 απόφαση, να αρνηθεί στην ClientEarth, βάσει ενός γενικού τεκμηρίου, την πλήρη πρόσβαση σε εκείνες από τις μελέτες σχετικά με το συμβατό της νομοθεσίας ορισμένων κρατών μελών με το δίκαιο περιβάλλοντος της Ένωσης οι οποίες, κατά τον χρόνο εκδόσεως της εν λόγω αποφάσεως, δεν είχαν ως αποτέλεσμα την αποστολή εγγράφου οχλήσεως από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή προς το ενδιαφερόμενο κράτος μέλος, δυνάμει του άρθρου 258, πρώτο εδάφιο, ΣΛΕΕ, και, επομένως, δεν είχαν περιληφθεί σε φάκελο σχετικό με το προ της ασκήσεως της προσφυγής στάδιο διαδικασίας λόγω παραβάσεως.

2)	Απορρίπτει την αίτηση αναιρέσεως κατά τα λοιπά.

3)	Ακυρώνει την απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής της 30ής Μαΐου 2011, κατά το μέρος που με αυτή η Επιτροπή αρνήθηκε στην ClientEarth την πλήρη πρόσβαση στις μελέτες που διαλαμβάνονται στο σημείο 1 του διατακτικού της παρούσας αποφάσεως.

4)	Η ClientEarth και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή φέρουν τα δικαστικά έξοδά τους σε σχέση με την αναιρετική διαδικασία και με τη διαδικασία στον πρώτο βαθμό.

5)	Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης φέρουν τα δικαστικά έξοδά τους σε σχέση με την αναιρετική διαδικασία.

(1) ΕΕ C 71 της 8.3.2014.

21.9.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 311/5

Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 16ης Ιουλίου 2015 — ClientEarth, Pesticide Action Network Europe (PAN Europe) κατά Ευρωπαϊκής Αρχής για την Ασφάλεια των Τροφίμων (EFSA), Ευρωπαϊκής Επιτροπής

(Υπόθεση C-615/13 P) (1)

([Αίτηση αναιρέσεως - Πρόσβαση στα έγγραφα των θεσμικών οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Κανονισμός (ΕΚ) 1049/2001 - Άρθρο 4, παράγραφος 1, στοιχείο β' - Κανονισμός (ΕΚ) 45/2001 - Άρθρο 8 - Εξαίρεση από το δικαίωμα προσβάσεως - Προστασία των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα - Έννοια του όρου «δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα» - Προϋποθέσεις διαβιβάσεως δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα - Όνομα του συντάκτη κάθε παρατηρήσεως επί σχεδίου κατευθυντήριας οδηγίας της Ευρωπαϊκής Αρχής για την Ασφάλεια των Τροφίμων (EFSA) σχετικά με τη επιστημονική τεκμηρίωση που πρέπει να επισυνάπτεται στις αιτήσεις άδειας διαθέσεως προϊόντων φυτοπροστασίας στην αγορά - Άρνηση προσβάσεως])

(2015/C 311/05)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσες: ClientEarth, Pesticide Action Network Europe (PAN Europe) (εκπρόσωπος: P. Kirch, avocat)

Αναιρεσίβλητες: Ευρωπαϊκή Αρχή για την Ασφάλεια των Τροφίμων (EFSA) (εκπρόσωποι: D. Detken, C. Pintado και R. Van der Hout, advocaat), Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: B. Martenczuk και L. Pignataro-Nolin)

Παρεμβαίνων υπέρ των αναιρεσιβλήτων: Ευρωπαίος Επόπτης Προστασίας Δεδομένων (ΕΕΠΔ) (εκπρόσωποι: A. Buchta και M. Pérez Asinari)

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Αναιρεί την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης ClientEarth και PAN Europe κατά EFSA (T-214/11, EU:T:2013:483).

2)	Ακυρώνει την απόφαση της Ευρωπαϊκής Αρχής για την Ασφάλεια των Τροφίμων (EFSA) της 12ης Δεκεμβρίου 2011.

3)	Η Ευρωπαϊκή Αρχή για την Ασφάλεια των Τροφίμων (EFSA) φέρει τα δικαστικά έξοδά της και τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκαν η ClientEarth και η Pesticide Action Network Europe (PAN Europe) στο πλαίσιο της αναιρετικής διαδικασίας και της διαδικασίας στον πρώτο βαθμό.

4)	Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή φέρει τα δικαστικά έξοδά της στο πλαίσιο της αναιρετικής διαδικασίας και της διαδικασίας στον πρώτο βαθμό.

5)	Ο Ευρωπαίος Επόπτης Προστασίας Δεδομένων (ΕΕΠΔ) φέρει τα δικαστικά έξοδά του στο πλαίσιο της αναιρετικής διαδικασίας.

(1) ΕΕ C 71 της 8.3.2014.

21.9.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 311/6

Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 16ης Ιουλίου 2015 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Ιταλικής Δημοκρατίας

(Υπόθεση C-653/13) (1)

((Παράβαση κράτους μέλους - Περιβάλλον - Οδηγία 2006/12/ΕΚ - Άρθρα 4 και 5 - Διαχείριση των αποβλήτων - Περιφέρεια Καμπανίας - Απόφαση του Δικαστηρίου - Διαπίστωση παραβάσεως - Μερική παράλειψη εκτελέσεως της αποφάσεως - Άρθρο 260, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ - Χρηματικές κυρώσεις - Χρηματική ποινή - Κατ’ αποκοπήν ποσό))

(2015/C 311/06)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: D. Recchia και E. Sanfrutos Cano)

Καθής: Ιταλική Δημοκρατία (εκπρόσωπος: G. Palmieri, επικουρούμενος από τον S. Fiorentino, avvocato dello Stato)

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Η Ιταλική Δημοκρατία, μη λαμβάνοντας όλα τα αναγκαία μέτρα που συνεπάγεται η εκτέλεση της αποφάσεως Επιτροπή κατά Ιταλίας (C-297/08, EU:C:2010:115), παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 260, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ.

Καταδικάζει την Ιταλική Δημοκρατία να καταβάλει στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, στον λογαριασμό «Ίδιοι πόροι της Ευρωπαϊκής Ένωσης», χρηματική ποινή 1 20 000 ευρώ ανά ημέρα καθυστερήσεως στην εφαρμογή των αναγκαίων μέτρων για τη συμμόρφωση προς την απόφαση Επιτροπή κατά Ιταλίας (C-297/08, EU:C:2010:115), από της ημερομηνίας δημοσιεύσεως της παρούσας αποφάσεως και έως την πλήρη εκτέλεση της αποφάσεως Επιτροπή κατά Ιταλίας (C-297/08, EU:C:2010:115).

3)	Καταδικάζει την Ιταλική Δημοκρατία να καταβάλει στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, στον λογαριασμό «Ίδιοι πόροι της Ευρωπαϊκής Ένωσης», κατ’ αποκοπήν ποσό 20 εκατομμυρίων ευρώ.

4)	Καταδικάζει την Ιταλική Δημοκρατία στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 93 της 29.3.2014.

21.9.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 311/6

Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 16ης Ιουλίου 2015 [αίτηση του Hoge Raad der Nederlanden (Κάτω Χώρες) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Diageo Brands BV κατά Simiramida-04 EOOD

(Υπόθεση C-681/13) (1)

([Προδικαστική παραπομπή - Δικαστική συνεργασία σε αστικές υποθέσεις - Κανονισμός (ΕΚ) 44/2001 - Αναγνώριση και εκτέλεση αποφάσεων - Λόγοι μη αναγνωρίσεως - Προσβολή της δημοσίας τάξεως του κράτους αναγνωρίσεως - Απόφαση δικαστηρίου άλλου κράτους μέλους αντιβαίνουσα στο περί σημάτων δίκαιο της Ένωσης - Οδηγία 2004/48/ΕΚ - Σεβασμός των δικαιωμάτων διανοητικής ιδιοκτησίας - Δικαστικά έξοδα])

(2015/C 311/07)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Hoge Raad der Nederlanden

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Diageo Brands BV

κατά

Simiramida-04 EOOD

Διατακτικό

Το άρθρο 34, σημείο 1, του κανονισμού (ΕΚ) 44/2001 του Συμβουλίου, της 22ας Δεκεμβρίου 2000, για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις, πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι το γεγονός ότι απόφαση που εκδόθηκε σε ένα κράτος μέλος αντιβαίνει στο δίκαιο της Ένωσης δεν δικαιολογεί τη μη αναγνώριση της αποφάσεως αυτής σε άλλο κράτος μέλος με το σκεπτικό ότι παραβιάζει τη δημόσια τάξη του τελευταίου κράτους, όταν το νομικό σφάλμα του οποίου γίνεται επίκληση δεν συνιστά πρόδηλη παράβαση κανόνα δικαίου ο οποίος θεωρείται ουσιώδης στην έννομη τάξη της Ένωσης και επομένως στην έννομη τάξη του κράτους μέλους αναγνωρίσεως ή πρόδηλη προσβολή δικαιώματος το οποίο αναγνωρίζεται ως θεμελιώδες στις έννομες αυτές τάξεις. Τούτο δεν συμβαίνει όταν πρόκειται για σφάλμα το οποίο θίγει την εφαρμογή διατάξεως όπως το άρθρο 5, παράγραφος 3, της οδηγίας 89/104/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 21ης Δεκεμβρίου 1988, για την προσέγγιση των νομοθεσιών των κρατών μελών περί σημάτων, όπως τροποποιήθηκε με τη Συμφωνία για τον Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο, της 2ας Μαΐου 1992.

Όταν εξακριβώνει την ενδεχόμενη ύπαρξη πρόδηλης παραβιάσεως της δημοσίας τάξεως του κράτους αναγνωρίσεως, ο δικαστής του κράτους αυτού οφείλει να λάβει υπόψη το γεγονός ότι, εκτός από ιδιαίτερες περιστάσεις που καθιστούν υπερβολικά δυσχερή ή αδύνατη την άσκηση ενδίκων μέσων στο κράτος μέλος προελεύσεως, τα υποκείμενα δικαίου πρέπει να ασκούν εντός αυτού του κράτους μέλους όλα τα διαθέσιμα ένδικα μέσα για να αποτρέπουν μια τέτοια παραβίαση.

Το άρθρο 14 της οδηγίας 2004/48/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 29ης Απριλίου 2004, σχετικά με την επιβολή των δικαιωμάτων διανοητικής ιδιοκτησίας, πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι έχει εφαρμογή επί των δικαστικών εξόδων στο πλαίσιο αγωγής αποζημιώσεως, ασκηθείσας σε κράτος μέλος, για την αποκατάσταση της ζημίας που προκλήθηκε από κατάσχεση επιβληθείσα εντός άλλου κράτους μέλους με σκοπό την πρόληψη προσβολής δικαιώματος διανοητικής ιδιοκτησίας, όταν στο πλαίσιο αυτής της αγωγής αποζημιώσεως τίθεται ζήτημα αναγνωρίσεως αποφάσεως εκδοθείσας σε αυτό το άλλο κράτος μέλος με την οποία διαπιστώνεται ο αδικαιολόγητος χαρακτήρας της εν λόγω κατασχέσεως.

(1) ΕΕ C 71 της 8.3.2014.

21.9.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 311/7

Απόφαση του Δικαστηρίου (τμήμα μείζονος συνθέσεως) της 16ης Ιουλίου 2015 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Rusal Armenal ZAO, Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης

(Υπόθεση C-21/14 P) (1)

([Αίτηση αναιρέσεως - Ντάμπινγκ - Εισαγωγές ορισμένου φύλλου αλουμινίου, καταγωγής Αρμενίας, Βραζιλίας και Κίνας - Προσχώρηση της Δημοκρατίας της Αρμενίας στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου (ΠΟΕ) - Άρθρο 2, παράγραφος 7, του κανονισμού (ΕΚ) 384/96 - Συμβατότητα με τη συμφωνία εφαρμογής του άρθρου VI της Γενικής Συμφωνίας Δασμών και Εμπορίου του 1994 (ΓΣΔΕ)])

(2015/C 311/08)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: J.-F. Brakeland, M. França και T. Maxian Rusche)

Αντίδικοι κατ’ αναίρεση: Rusal Armenal ZAO (εκπρόσωπος: B. Evtimov, avocat), Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: S. Boelaert και J.-P. Hix, επικουρούμενοι από τους B. O’Connor, Solicitor, S. Gubel, avocat)

Παρεμβαίνον υπέρ της αναιρεσείουσας: Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (εκπρόσωποι: D. Warin και A. Auersperger Matić)

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Αναιρεί την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης Rusal Armenal κατά Συμβουλίου (T 512/09, EU:T:2013:571).

2)	Αναπέμπει την υπόθεση στο Γενικό Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης προκειμένου τούτο να κρίνει επί των λόγων ακυρώσεως ως προς τους οποίους δεν αποφάνθηκε.

3)	Επιφυλάσσεται ως προς τα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 61 της 1.3.2014.

21.9.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 311/8

Απόφαση του Δικαστηρίου (τμήμα μείζονος συνθέσεως) της 16ης Ιουλίου 2015 [αίτηση του Administrativen sad Sofia-grad (Βουλγαρία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — «CHEZ Razpredelenie Bulgaria» AD κατά Komisia za zashtita ot diskriminatsia

(Υπόθεση C-83/14) (1)

((Οδηγία 2000/43/ΕΚ - Αρχή της ίσης μεταχειρίσεως προσώπων ανεξαρτήτως της φυλετικής ή εθνοτικής τους καταγωγής - Συνοικίες στις οποίες κατοικούν κατά κύριο λόγο Ρομά - Τοποθέτηση μετρητών καταναλώσεως ηλεκτρικού ρεύματος στους πυλώνες του δικτύου εναέριων γραμμών ηλεκτρικής ενέργειας, σε ύψος έξι έως επτά μέτρων - Έννοια «άμεσης διακρίσεως» και «έμμεσης διακρίσεως» - Βάρος αποδείξεως - Δικαιολόγηση - Πρόληψη δολιοφθορών στους μετρητές καταναλώσεως ηλεκτρικής ενέργειας και παράνομων ρευματοληψιών - Αναλογικότητα - Γενικός χαρακτήρας του μέτρου - Εξευτελιστική και στιγματίζουσα συνέπεια του μέτρου - Οδηγίες 2006/32/ΕΚ και 2009/72/ΕΚ - Αδυναμία του τελικού καταναλωτή να ελέγξει την κατανάλωσή του ηλεκτρικής ενέργειας))

(2015/C 311/09)

Γλώσσα διαδικασίας: η βουλγαρική

Αιτούν δικαστήριο

Administrativen sad Sofia-grad

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

«CHEZ Razpredelenie Bulgaria» AD

κατά

Komisia za zashtita ot diskriminatsia

παρισταμένων των: Anelia Nikolova, Darzhavna Komisia za energiyno i vodno regulirane

Διατακτικό

Ο όρος «διάκριση βάσει εθνοτικής καταγωγής, κατά την έννοια της οδηγίας 2000/43/ΕΚ του Συμβουλίου, της 29ης Ιουνίου 2000, περί εφαρμογής της αρχής της ίσης μεταχείρισης προσώπων ασχέτως φυλετικής ή εθνοτικής τους καταγωγής, και, ιδίως, των άρθρων 1 και 2, παράγραφος 1 αυτής, έχει την έννοια ότι, υπό περιστάσεις όπως αυτές της υποθέσεως της κύριας δίκης, στις οποίες το σύνολο των μετρητών καταναλώσεως ηλεκτρικής ενέργειας σε συνοικία πόλης η οποία ως επί το πλείστον κατοικείται από Ρομά είναι τοποθετημένοι σε πυλώνες του εναέριου δικτύου παροχής ηλεκτρικής ενέργειας σε ύψος έξι έως επτά μέτρων, ενώ οι αντίστοιχοι μετρητές τοποθετούνται σε ύψος μικρότερο των δύο μέτρων σε άλλες συνοικίες, πρέπει να εφαρμόζεται ανεξαρτήτως του εάν το ως άνω συλλογικό μέτρο θίγει πρόσωπα συγκεκριμένης εθνοτικής καταγωγής ή πρόσωπα τα οποία, χωρίς να είναι αυτής της καταγωγής, υφίστανται, από κοινού με τα πρώτα, τη λιγότερο ευνοϊκή μεταχείριση ή περιέρχονται στη μειονεκτική θέση που συνεπάγεται το ως άνω μέτρο.

Η οδηγία 2000/43 και ιδίως τα άρθρα 2, παράγραφος 1, και 2, στοιχεία α' και β', αυτής, έχουν την έννοια ότι αντιτίθεται σε εθνική διάταξη προβλέπουσα ότι, προκειμένου να διαπιστωθεί η ύπαρξη άμεσης ή έμμεσης διακρίσεως λόγω φυλετικής ή εθνοτικής καταγωγής στους τομείς οι οποίοι καλύπτονται από το άρθρο 3, παράγραφος 1, της οδηγίας αυτής, η λιγότερο ευνοϊκή μεταχείριση ή η μειονεκτική θέση, στα οποία αναφέρονται, αντιστοίχως, τα σημεία α' και β', πρέπει να συνίστανται σε προσβολή δικαιωμάτων ή εννόμων συμφερόντων.

Το άρθρο 2, παράγραφος 2, στοιχείο α', της οδηγίας 2000/43 έχει την έννοια ότι μέτρο όπως αυτό που περιγράφηκε στο σημείο 1 του παρόντος διατακτικού συνιστά άμεση διάκριση κατά την έννοια της διατάξεως αυτής εάν αποδειχθεί ότι το ως άνω μέτρο καθιερώθηκε και/ή διατηρήθηκε για λόγους σχετικούς με την κοινή εθνοτική καταγωγή της πλειονότητας των κατοίκων της οικείας συνοικίας, στοιχείο που απόκειται στο αιτούν δικαστήριο να εκτιμήσει, λαμβάνοντας υπόψη το σύνολο των κρίσιμων πραγματικών περιστατικών της υποθέσεως, καθώς και τους κανόνες σχετικά με την αντιστροφή του βάρους αποδείξεως οι οποίοι προβλέπονται στο άρθρο 8, παράγραφος 1, της ως άνω οδηγίας.

Το άρθρο 2, παράγραφος 2, στοιχείο β', της οδηγίας 2000/43 έχει την έννοια ότι:

—	η διάταξη αυτή αντιτίθεται σε διάταξη του εθνικού δικαίου προβλέπουσα ότι, για να υφίσταται έμμεση διάκριση λόγω φυλετικής ή εθνοτικής καταγωγής, η μειονεκτική θέση πρέπει να οφείλεται σε λόγους φυλετικής ή εθνοτικής καταγωγής·

—

με τον όρο διάταξη, κριτήριο ή πρακτική «εκ πρώτης όψεως ουδέτερη» κατά την έννοια της ως άνω διατάξεως νοείται διάταξη, κριτήριο ή πρακτική τα οποία διατυπώνονται ή εφαρμόζονται φαινομενικώς ουδέτερα, ήτοι κατόπιν συνεκτιμήσεως παραμέτρων διαφορετικών του προστατευόμενου χαρακτηριστικού και όχι ισοβαρούς προς αυτό περιεχομένου·

—

με τον όρο «μειονεκτική θέση» κατά την έννοια της ίδιας διατάξεως δεν νοείται ιδιαιτέρως σημαντική, πρόδηλη και σοβαρή περίπτωση ανισότητας, αλλά ότι είναι ιδίως τα πρόσωπα συγκεκριμένης εθνοτικής καταγωγής που περιέρχονται σε μειονεκτική θέση λόγω της επίμαχης διατάξεως, του επίμαχου κριτηρίου ή της επίμαχης πρακτικής·

—

ακόμη και αν υποτεθεί ότι μέτρο όπως αυτό που περιγράφηκε στο σημείο 1 του διατακτικού της παρούσας αποφάσεως δεν συνιστά άμεση διάκριση κατά την έννοια του άρθρου 2, παράγραφος 2, στοιχείο α', της ως άνω οδηγίας, τέτοια πρακτική είναι καταρχήν ικανή να περιαγάγει, κατά την έννοια του στοιχείου β' του ως άνω άρθρου 2, παράγραφος 2, σε μειονεκτική θέση πρόσωπα συγκεκριμένης εθνοτικής καταγωγής σε σχέση με άλλα πρόσωπα·

—

τέτοιο μέτρο μπορεί να είναι αντικειμενικώς δικαιολογημένο ενόψει της ανάγκης διασφαλίσεως της ασφάλειας του δικτύου μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας και της δέουσας παρακολουθήσεως της καταναλώσεως ηλεκτρικής ενέργειας μόνον υπό την προϋπόθεση να μην υπερβαίνει τα όρια του πρόσφορου και του αναγκαίου μέτρου για την επίτευξη αυτών των θεμιτών σκοπών και υπό την προϋπόθεση οι προκαλούμενες δυσχέρειες να μην είναι υπέρμετρες σε σχέση προς τους σκοπούς αυτούς. Αυτή η προϋπόθεση δεν συντρέχει εάν διαπιστωθεί, έργο που απόκειται στο αιτούν δικαστήριο, είτε ότι υφίστανται άλλα πρόσφορα μέσα, λιγότερο επιτακτικά, τα οποία θα καθιστούσαν δυνατή την επίτευξη των ως άνω σκοπών, είτε, ελλείψει άλλων τέτοιων μέσων, ότι η ως άνω πρακτική προσβάλλει υπέρμετρα το έννομο συμφέρον των τελικών καταναλωτών ηλεκτρικής ενέργειας οι οποίοι κατοικούν στην οικεία συνοικία, η οποία κατοικείται ως επί το πλείστον από Ρομά, να έχουν πρόσβαση στην προμήθεια ηλεκτρικής ενέργειας υπό συνθήκες οι οποίες δεν έχουν εξευτελιστικό ή στιγματίζοντα χαρακτήρα και οι οποίες τους επιτρέπουν να ελέγχουν τακτικώς την κατανάλωσή τους ηλεκτρικής ενέργειας.

(1) ΕΕ C 142 της 12.5.2014.

21.9.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 311/10

Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 16ης Ιουλίου 2015 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Δημοκρατίας της Σλοβενίας

(Υπόθεση C-140/14) (1)

((Παράβαση κράτους μέλους - Οδηγίες 2008/98/ΕΚ και 1999/31/ΕΚ - Πρόληψη της αποθέσεως και απομάκρυνση υλικών εκσκαφής και άλλων αποβλήτων - Εναπόθεση σε χώρους υγειονομικής ταφής - Μη λήψη μέτρων για την εξάλειψη και την αποθήκευση αυτών των αποβλήτων - Άσκηση μέσων ένδικης προστασίας))

(2015/C 311/10)

Γλώσσα διαδικασίας: η σλοβενική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: E. Sanfrutos Cano και M. Žebre)

Καθής: Δημοκρατία της Σλοβενίας (εκπρόσωπος: J. Morela)

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

Η Δημοκρατία της Σλοβενίας,

—

επιτρέποντας την εναπόθεση υλικών εκσκαφής στο γήπεδο 115/1 του Δήμου του Teharje (Bukovžlak), χωρίς να εξασφαλίσει ότι κανένα άλλο απόβλητο δεν είχε εναποτεθεί προηγουμένως ή συγχρόνως στον χώρο αυτόν, και εφόσον, δεδομένου ότι δεν ελήφθη κανένα μέτρο για την απομάκρυνση από τον χώρο αυτόν αποβλήτων που δεν καλύπτονταν από την εκδοθείσα άδεια, ο εν λόγω χώρος έπρεπε να θεωρείται ως παράνομος χώρος αποθέσεως αποβλήτων που δεν πληροί τις προϋποθέσεις ούτε ανταποκρίνεται στις επιταγές, αφενός, των άρθρων 13 και 36, παράγραφος 1, της οδηγίας 2008/98/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 19ης Νοεμβρίου 2008, για τα απόβλητα και την κατάργηση ορισμένων οδηγιών, καθώς και, αφετέρου, των άρθρων 5, παράγραφος 3, στοιχείο ε', 6, σε συνδυασμό με την απόφαση 2003/33/ΕΚ του Συμβουλίου, της 19ης Δεκεμβρίου 2002, για τον καθορισμό κριτηρίων και διαδικασιών αποδοχής των αποβλήτων στους χώρους υγειονομικής ταφής σύμφωνα με το άρθρο 16 και το παράρτημα ΙΙ της οδηγίας 1999/31/ΕΚ, 7 έως 9, 11 και 12 της οδηγίας 1999/31/ΕΚ του Συμβουλίου, της 26ης Απριλίου 1999, περί υγειονομικής ταφής των αποβλήτων, καθώς των παραρτημάτων Ι έως ΙΙΙ της τελευταίας αυτής οδηγίας, και

—

μη έχοντας λάβει, από τον Απρίλιο του 2009, επαρκή μέτρα για την παρεμπόδιση της δημιουργίας και, κατόπιν, για την εξάλειψη του χώρου αποθέσεως υλικών εκσκαφής που εμπίπτουν στις κατηγορίες αποβλήτων 17 05 06 (υλικό εκσκαφής μη εμπίπτον στην κατηγορία 17 05 05) και 17 05 05 (υλικό εκσκαφής περιέχον επικίνδυνες ουσίες) στον χώρο κατασκευής δημοτικής υποδομής για την εμπορική ζώνη Gaberje-sud, οπότε και ο χώρος επίσης πρέπει να θεωρείται ως παράνομος χώρος αποθέσεως αποβλήτων που δεν τηρεί τις προμνησθείσες διατάξεις των οδηγιών 1999/31 και 2008/98 καθώς και τα άρθρα 12, 15 και 17 της τελευταίας αυτής οδηγίας,

παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το σύνολο των διατάξεων αυτών.

2)	Καταδικάζει τη Δημοκρατία της Σλοβενίας στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 184 της 16.6.2014.

21.9.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 311/11

Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 16ης Ιουλίου 2015 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Δημοκρατίας της Βουλγαρίας

(Υπόθεση C-145/14) (1)

((Παράβαση κράτους μέλους - Περιβάλλον - Οδηγία 1999/31/ΕΚ - Άρθρο 14 - Υγειονομική ταφή των αποβλήτων - Μη επικίνδυνα απόβλητα - Υφιστάμενοι χώροι υγειονομικής ταφής μη σύμφωνοι προς την οδηγία))

(2015/C 311/11)

Γλώσσα διαδικασίας: η βουλγαρική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: S. Petrova και E. Sanfrutos Cano)

Καθής: Δημοκρατία της Βουλγαρίας (εκπρόσωποι: E. Petranova και D. Drambozova)

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

Η Δημοκρατία της Βουλγαρίας, μη λαμβάνοντας όλα τα αναγκαία μέτρα ώστε, από τις 16 Ιουλίου 2009, οι υφιστάμενοι στο έδαφός της χώροι υγειονομικής ταφής για μη επικίνδυνα απόβλητα να μπορούν να εξακολουθήσουν να λειτουργούν μόνον εφόσον πληρούν τις επιταγές της οδηγίας 1999/31/ΕΚ του Συμβουλίου, της 26ης Απριλίου 1999, περί υγειονομικής ταφής των αποβλήτων, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 14, στοιχεία α' έως γ', της οδηγίας αυτής.

2)	Απορρίπτει την προσφυγή κατά τα λοιπά.

3)	Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η Δημοκρατία της Βουλγαρίας φέρουν τα δικαστικά έξοδά τους.

(1) ΕΕ C 159 της 26.5.2014.

21.9.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 311/11

Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 16ης Ιουλίου 2015 [αίτηση του Landgericht Köln (Γερμανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Sommer Antriebs- und Funktechnik GmbH κατά Rademacher Geräte-Elektronik GmbH & Co. KG

(Υπόθεση C-369/14) (1)

((Προδικαστική παραπομπή - Απόβλητα ειδών ηλεκτρικού και ηλεκτρονικού εξοπλισμού - Οδηγία 2002/96/ΕΚ - Άρθρα 2, παράγραφος 1, και 3, στοιχείο α', καθώς και παραρτήματα Ι Α και Ι Β - Οδηγία 2012/19/ΕΕ - Άρθρα 2, παράγραφος 1, στοιχείο α', 2, παράγραφος 3, στοιχείο β', και 3, παράγραφος 1, στοιχεία α' και β', καθώς και παραρτήματα Ι και ΙΙ - Έννοια «ειδών ηλεκτρικού και ηλεκτρονικού εξοπλισμού» και έννοια «ηλεκτρικών και ηλεκτρονικών εργαλείων» - Αυτοματισμοί για πόρτες γκαράζ))

(2015/C 311/12)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Landgericht Köln

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Sommer Antriebs- und Funktechnik GmbH

κατά

Rademacher Geräte-Elektronik GmbH & Co. KG

Διατακτικό

Τα άρθρα 2, παράγραφος 1, και 3, στοιχείο α', καθώς και τα παραρτήματα Ι Α, σημείο 6, και Ι Β, σημείο 6, της οδηγίας 2002/96/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 27ης Ιανουαρίου 2003, σχετικά με τα απόβλητα ειδών ηλεκτρικού και ηλεκτρονικού εξοπλισμού (ΑΗΗΕ), αφενός, και το άρθρο 2, παράγραφοι 1, στοιχείο α', και 3, στοιχείο β', το άρθρο 3, παράγραφος 1, στοιχεία α' και β', καθώς και τα παραρτήματα Ι, σημείο 6, και ΙΙ, σημείο 6, της οδηγίας 2012/19/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 4ης Ιουλίου 2012, σχετικά με τα απόβλητα ηλεκτρικού και ηλεκτρονικού εξοπλισμού (ΑΗΗΕ), αφετέρου, έχουν την έννοια ότι αυτοματισμοί για πόρτες γκαράζ, όπως οι επίμαχοι στην υπόθεση της κύριας δίκης, που λειτουργούν μέσω ηλεκτρικών τάσεων από περίπου 220 V έως 240 V, οι οποίοι προορίζονται για εγκατάσταση μαζί με την αντίστοιχη πόρτα γκαράζ στον εξοπλισμό του κτιρίου και μπορούν ανά πάσα στιγμή να αφαιρεθούν, να εγκατασταθούν εκ νέου και/ή να προστεθούν στον εξοπλισμό αυτό, εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής της οδηγίας 2002/96/ΕΚ και της οδηγίας 2012/19/ΕΕ, αντίστοιχα, κατά τη μεταβατική περίοδο που προβλέπεται στο άρθρο 2, παράγραφος 1, στοιχείο α', της δεύτερης αυτής οδηγίας.

(1) ΕΕ C 439 της 8.12.2014.

21.9.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 311/12

Απόφαση του Δικαστηρίου (ένατο τμήμα) της 16ης Ιουλίου 2015 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Βασιλείου της Δανίας

(Υπόθεση C-468/14) (1)

([Παράβαση κράτους μέλους - Οδηγία 2001/37/ΕΚ - Παραγωγή, παρουσίαση και πώληση των προϊόντων καπνού - Άρθρα 2, σημείο 4, και 8 - Απαγόρευση διαθέσεως στην αγορά προϊόντων καπνού που λαμβάνονται από το στόμα - «Snus» (καπνός για γλείψιμο) χύμα])

(2015/C 311/13)

Γλώσσα διαδικασίας: η δανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: C. Cattabriga και M. Clausen)

Καθού: Βασίλειο της Δανίας (εκπρόσωποι: C. Thorning et M. Wolff)

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

Το Βασίλειο της Δανίας, εξακολουθώντας να επιτρέπει την πώληση «Snus» (καπνού για γλείψιμο) χύμα, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από τις συνδυασμένες διατάξεις των άρθρων 2, σημείο 4, και 8 της οδηγίας 2001/37/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 5ης Ιουνίου 2001, για την προσέγγιση των νομοθετικών, κανονιστικών και διοικητικών διατάξεων των κρατών μελών σχετικά με την παραγωγή, την παρουσίαση και την πώληση των προϊόντων καπνού.

2)	Καταδικάζει το Βασίλειο της Δανίας στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 439 της 8.12.2014.

21.9.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 311/12

Απόφαση του Δικαστηρίου (έκτο τμήμα) της 16ης Ιουλίου 2015 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Γαλλικής Δημοκρατίας

(Υπόθεση C-485/14) (1)

((Παράβαση κράτους μέλους - Ελεύθερη κυκλοφορία των κεφαλαίων - Άρθρα 63 ΣΛΕΕ και 40 της Συμφωνίας ΕΟΧ - Τέλη μεταβιβάσεως εκ χαριστικής αιτίας - Απαλλαγή - Δωρεές και κληροδοτήματα - Διαφορετική μεταχείριση - Οργανισμοί εγκατεστημένοι σε άλλο κράτος μέλος - Απουσία διμερούς φορολογικής συμβάσεως))

(2015/C 311/14)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: J.-F. Brakeland και W. Roels)

Καθής: Γαλλική Δημοκρατία (εκπρόσωποι: D. Colas και J. — S. Pilczer)

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

Η Γαλλική Δημοκρατία, απαλλάσσοντας από τα τέλη μεταβιβάσεως εκ χαριστικής αιτίας τις δωρεές και τα κληροδοτήματα προς δημόσιους ή κοινωφελείς οργανισμούς μόνον εφόσον οι εν λόγω οργανισμοί είναι εγκατεστημένοι στη Γαλλία ή σε άλλο κράτος μέλος ή κράτος που είναι συμβαλλόμενο μέρος στη Συμφωνία για τον Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο, της 2ας Μαΐου 1992, το οποίο έχει συνάψει διμερή σύμβαση με τη Γαλλία, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 63 ΣΛΕΕ και το άρθρο 40 της Συμφωνίας για τον Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο.

2)	Καταδικάζει τη Γαλλική Δημοκρατία στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 7 της 12.1.2015.

21.9.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 311/14

Αναίρεση που άσκησε στις 20 Μαρτίου 2015 ο Mohammad Makhlouf κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (έβδομο τμήμα) στις 21 Ιανουαρίου 2015 στην υπόθεση T-509/11, Makhlouf κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση C-136/15 P)

(2015/C 311/19)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αναιρεσείων: Mohammad Makhlouf (εκπρόσωπος: G. Karouni, avocat)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα

Ο αναιρεσείων ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση·

—	να ακυρώσει τις προσβαλλόμενες αποφάσεις και κανονισμούς του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθόσον αφορούν τον νυν αναιρεσείοντα·

—	να καταδικάσει το Συμβούλιο στα δικαστικά έξοδα του αναιρεσείοντος για την κατ’ αναίρεση δίκη και τη δίκη ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου·

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της αναιρέσεώς του, ο αναιρεσείων προβάλλει έναν μόνο λόγο αναιρέσεως τον οποίο αντλεί από πλάνη περί το δίκαιο στην οποία υπέπεσε το Γενικό Δικαστήριο κατά την εφαρμογή των κανόνων που αφορούν την υποχρέωση αιτιολογήσεως που υπέχει το Συμβούλιο.

Ειδικότερα, ο αναιρεσείων προσάπτει στο Γενικό Δικαστήριο ότι στηρίχθηκε σε ελλιπής και ατεκμηρίωτη αιτιολογία του Συμβουλίου, η οποία δεν του έδωσε τη δυνατότητα προσδιορισμού των ειδικών και συγκεκριμένων λόγων της καταχωρίσεώς του. Ως εκ τούτου, ο αναιρεσείων δεν είχε τη δυνατότητα να οργανώσει επαρκώς την υπεράσπισή του, δεδομένου ότι αγνοούσε αν του προσαπτόταν η καταστολή διαδηλωτών, ή η παροχή στήριξης στο καθεστώς, ή ακόμη ότι επωφελείται από το καθεστώς.

Επιπλέον, το Γενικό Δικαστήριο παρέβη προδήλως την υποχρέωση αιτιολογήσεως επιχειρώντας να θεραπεύσει την παράλειψη του Συμβουλίου, αναφέροντας εσφαλμένα και για πρώτη φορά με την απόφασή του ότι ο αναιρεσείων «επωφελείται από τις πολιτικές του καθεστώτος».

Η έλλειψη σαφούς και συγκεκριμένης μνείας στην αιτιολογία του Συμβουλίου του προσαπτόμενου γεγονότος, βάσει του οποίου επιβλήθηκε το περιοριστικό μέτρο, δυσχέρανε επίσης ουσιωδώς την άσκηση των δικαιωμάτων άμυνας του αναιρεσείοντος.

21.9.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 311/15

Αναίρεση που άσκησαν στις 19 Μαΐου 2015 ο Robert Aubineau κ.λπ. κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (τρίτο τμήμα) στις 18 Μαρτίου 2015 στις υποθέσεις T-195/11, T-458/11, T-448/12 και T-41/13, Cahier κ.λπ. κατά Συμβουλίου και Επιτροπής

(Υπόθεση C-227/15 P)

(2015/C 311/20)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αναιρεσείοντες: Robert Aubineau κ.λπ. (εκπρόσωπος: Ch.-E. Gudin, avocat)

Αντίδικοι κατ’ αναίρεση: Συμβούλιο, Επιτροπή, Γαλλία

Αιτήματα

Οι αναιρεσείοντες ζητούν από το Δικαστήριο:

—

να αναιρέσει την απόφαση με την οποία δεν γίνεται δεκτό ότι απαγορεύεται στους παραγωγούς-ιδιοκτήτες ιδιωτικών αποστακτηρίων να προβαίνουν οι ίδιοι στην απόσταξη των παραγόμενων από αυτούς οίνων, καθόσον η ποσότητά τους υπερβαίνει την ποσότητα που συνήθως οινοποιείται, διότι δήθεν έχουν τη δυνατότητα να ζητήσουν έγκριση και να αποκτήσουν προς τούτο προηγουμένως την ιδιότητα οινοπνευματοποιού.

—	να αναιρέσει την απόφαση με την οποία δεν γίνεται δεκτό ότι ο κανονισμός (ΕΚ) 1623/2000 (1), που δεν παρέχει τα ίδια δικαιώματα στους παραγωγούς αποσταγμάτων, εισάγει δυσμενή διάκριση.

—

να αναιρέσει την απόφαση με την οποία δεν γίνεται δεκτό ότι συντρέχει πταίσμα και ευθύνη των θεσμικών οργάνων τα οποία θέσπισαν κανονιστική ρύθμιση που δεν συνάδει με την αρχή της απαγορεύσεως των διακρίσεων, η οποία είναι γενική αρχή του δικαίου της Ένωσης κατά τη νομολογία του Δικαστηρίου και το άρθρο 40 ΣΛΕΕ, και μάλιστα σε περίπτωση κοινής οργανώσεως της αγοράς όπως εν προκειμένω.

—

να αναιρέσει την απόφαση με την οποία δεν αναγνωρίζεται η ζημία που υπέστησαν οι νυν αναιρεσείοντες λόγω του κανονισμού που επιδέχεται δύο ερμηνείες και ο οποίος οδήγησε τις εθνικές αρχές να επιβάλλουν αυστηρές κυρώσεις στους νυν αναιρεσείοντες. Η διπλή αυτή ερμηνεία αποτελεί άμεση συνέπεια κειμένου την ευθύνη για τη διατύπωση του οποίου φέρει ο συντάκτης του, εν προκειμένω η Επιτροπή.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της αναιρέσεώς τους, οι αναιρεσείοντες προβάλλουν τέσσερις λόγους.

Πρώτον, οι αναιρεσείοντες ζητούν από το Δικαστήριο να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου με την οποία δεν γίνεται δεκτό ότι ο κανονισμός (ΕΚ) 1623/2000, που δεν παρέχει τα ίδια δικαιώματα στους παραγωγούς αποσταγμάτων, εισάγει δυσμενή διάκριση.

Δεύτερον, οι αναιρεσείοντες υποστηρίζουν ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο επειδή έκρινε ότι δεν συντρέχει πταίσμα και ευθύνη των θεσμικών οργάνων τα οποία θέσπισαν κανονιστική ρύθμιση, που δεν συνάδει με την αρχή της απαγορεύσεως των διακρίσεων η οποία είναι γενική αρχή του δικαίου της Ένωσης κατά τη νομολογία του Δικαστηρίου και το άρθρο 40 ΣΛΕΕ, και μάλιστα σε περίπτωση κοινής οργανώσεως της αγοράς όπως συμβαίνει εν προκειμένω.

Τρίτον, οι αναιρεσείοντες προσάπτουν στο Γενικό Δικαστήριο ότι δεν αναγνώρισε τη ζημία που υπέστησαν. Η διπλή ερμηνεία που επιδέχεται ο κανονισμός 1623/2000 οδήγησε τις εθνικές αρχές στην επιβολή αυστηρών κυρώσεων εις βάρος των νυν αναιρεσείοντων και, ως εκ τούτου, η παρανομία αυτή αποτελεί την αιτία της ζημίας που υπέστησαν.

Τέλος, οι αναιρεσείοντες προσάπτουν στο Γενικό Δικαστήριο ότι ερμήνευσε εσφαλμένα την έννοια και το περιεχόμενο του άρθρου 65 του κανονισμού το οποίο προβλέπει τις ειδικές διατυπώσεις για τους παραγωγούς που διαθέτουν εγκαταστάσεις απόσταξης και έχουν την πρόθεση να προβούν οι ίδιοι στην υποχρεωτική απόσταξη της πλεονάζουσας παραγωγής τους η οποία υπερβαίνει τις ποσότητες που συνήθως οινοποιούνται.

(1) Κανονισμός (ΕΚ) 1623/2000 της Επιτροπής, της 25ης Ιουλίου 2000, για τον καθορισμό των λεπτομερειών εφαρμογής του κανονισμού (ΕΚ) 1493/1999 του Συμβουλίου για την κοινή οργάνωση της αμπελοοινικής αγοράς, όσον αφορά τους μηχανισμούς της αγοράς (ΕΕ L 194, σ. 45).

21.9.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 311/16

Αναίρεση που άσκησε στις 26 Μαΐου 2015 η Emsibeth SpA κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (όγδοο τμήμα) στις 26 Μαρτίου 2015, στην υπόθεση T-596/13, Emsibeth κατά Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

(Υπόθεση C-251/15 P)

(2015/C 311/21)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Emsibeth SpA (εκπρόσωπος: A. Arpaia, avvocato)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ)

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση (απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 26ης Μαρτίου 2015, υπόθεση T-596/13)·

—	να εκδικάσει την υπόθεση επί της ουσίας·

—	να καταδικάσει το ΓΕΕΑ στα δικαστικά έξοδα, περιλαμβανομένων των σχετικών με τον πρώτο βαθμό δικαιοδοσίας.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Η αναιρεσείουσα προβάλλει παράβαση ή πλάνη κατά την εφαρμογή του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 (1). Ειδικότερα, η απόφαση ενέχει πλημμέλειες όσον αφορά τα κριτήρια που χρησιμοποίησε το Γενικό Δικαστήριο για να εκτιμήσει τις έννοιες i) του ενδιαφερομένου κοινού, του πανομοιότυπου ή παρόμοιου χαρακτήρα ii) των προϊόντων και iii) των σημάτων, καθώς και iv) την ύπαρξη κινδύνου συγχύσεως μεταξύ των δύο σημάτων.

Η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου ενέχει αντίφαση καθόσον, μολονότι δέχθηκε ότι ο μέσος καταναλωτής — ο οποίος αποτελεί το ενδιαφερόμενο κοινό — «έχει τη συνήθη πληροφόρηση και είναι ευλόγως προσεκτικός και ενημερωμένος», ωστόσο, οσάκις πρόκειται να εκτιμηθεί συγκεκριμένα η πραγματική δυνατότητά του να διακρίνει δύο προδήλως διαφορετικά σήματα, τον αντιμετωπίζει ως υποκείμενο καθ’ όλα επιφανειακής κρίσεως που αδυνατεί να προβεί σε αυτοτελείς εκτιμήσεις μικρού βαθμού δυσκολίας.

ii)

Η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση αντιβαίνει στην κοινοτική νομολογία κατά την οποία, προκειμένου να εκτιμηθεί η ομοιότητα μεταξύ των προϊόντων, πρέπει να λαμβάνονται υπόψη όλοι οι σχετικοί με τα προϊόντα αυτά παράγοντες, μεταξύ των οποίων η φύση τους, ο προορισμός τους, η χρήση τους, ο ανταγωνιστικός ή συμπληρωματικός χαρακτήρας τους και τα δίκτυα διανομής τους. Το Γενικό Δικαστήριο δεν έλαβε, στην πραγματικότητα, υπόψη κανέναν από τους προμνημονευθέντες παράγοντες στο πλαίσιο της εκ μέρους του εκτιμήσεως της υπό κρίση υποθέσεως, περιοριζόμενο στην εκτίμηση ότι τα προϊόντα βαφής και αποχρωματισμού των μαλλιών «περιλαμβάνονται» στην κατηγορία των καλλυντικών και, ότι, κατά συνέπεια, τα προϊόντα αυτά θα έπρεπε να χαρακτηρισθούν ως πανομοιότυπα.

iii)

Η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση ενέχει πλάνη κατά το μέρος όπου συγκρίνεται λεκτικό και σύνθετο σήμα, καθόσον δεν έδωσε επαρκώς σημασία στα εικονιστικά στοιχεία του δευτέρου σήματος, τα οποία δεν υφίστανται στο πρώτο και καθιστούν δυνατή τη διάκριση μεταξύ των δύο σημείων, περιορίζοντας την εκτίμησή του αποκλειστικώς στη σύγκριση μεταξύ των λεκτικών στοιχείων.

Επιπλέον, στην αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση εξαιρέθηκε από τη σύγκριση η πρώτη λέξη του προγενέστερου σήματος (Mc) και δεν εξετάσθηκε ότι το πρόθεμα αυτό, αν τεθεί προ ονόματος και λόγω της ευρείας διαδόσεώς του, εκλαμβάνεται κατά κανόνα ως επώνυμο σκωτικής προελεύσεως και, κατά συνέπεια, προφέρεται αγγλιστί από το σύνολο του ενδιαφερομένου κοινού και όχι μόνο από τους Αγγλοσάξονες.

iv)	Η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση ενέχει πλάνη καθόσον, παρά την ύπαρξη πολλών διαφορών μεταξύ των υπό σύγκριση σημάτων, δέχθηκε την ύπαρξη κινδύνου συγχύσεως.

(1) Κανονισμός (ΕΚ) 207/2009 του Συμβουλίου, της 26ης Φεβρουαρίου 2009, για το κοινοτικό σήμα (EE L 78, σ. 1).

21.9.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 311/17

Αναίρεση που άσκησε στις 8 Ιουνίου 2015 η Sea Handling SpA, υπό εκκαθάριση, νυν Sea Handling SpA, κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (τέταρτο τμήμα) στις 25 Μαρτίου 2015 στην υπόθεση T-456/13, Sea Handling κατά Επιτροπής

(Υπόθεση C-271/15 P)

(2015/C 311/22)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Sea Handling SpA, υπό εκκαθάριση, ήδη Sea Handling SpA (εκπρόσωποι: B. Nascimbene και M. Merola, δικηγόροι)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της 25ης Μαρτίου 2015, στην υπόθεση T-456/13·

—	να ακυρώσει την απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ref. Ares(2013)2028929, της 12ης Ιουνίου 2013, με την οποία απορρίφθηκε η αίτηση της SEA Handling για πρόσβαση σε ορισμένα έγγραφα στο πλαίσιο της διαδικασίας SA.21420 — Italia/SEA Handling·

—	να καταδικάσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα, συμπεριλαμβανομένων των εξόδων της διαδικασίας ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Πρώτος λόγος: Πλάνη περί το δίκαιο, αντιφατική και πλημμελής αιτιολογία της αναιρεσιβαλλόμενης αποφάσεως, όσον αφορά την εκτίμηση της εξαιρέσεως περί προστασίας του σκοπού της έρευνας που προβλέπεται στο άρθρο 4, παράγραφος 2, τρίτη περίπτωση, του κανονισμού 1049/2001 (1).

Το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο, κατά το μέτρο που έκρινε νόμιμη την εκ μέρους της Επιτροπής εφαρμογή του γενικού τεκμηρίου εμπιστευτικότητας όσον άφορα μια αίτηση προσβάσεως σε συγκεκριμένα έγγραφα. H ερμηνεία της εξαιρέσεως στην οποία προέβη το Γενικό Δικαστήριο σχετικά με την προστασία του σκοπού της έρευνας που προβλέπεται στο άρθρο 4, παράγραφος 2, τρίτη περίπτωση, του κανονισμού 1049/2001 εισάγει περιορισμό του δικαιώματος προσβάσεως στα έγγραφα (i) δυσανάλογο προς τον επιδιωκόμενο σκοπό του άρθρου 4 του κανονισμού 1049/2001 και (ii) μη δεόντως αιτιολογημένο.

Με την πρώτη αιτίαση, η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο δεν δύναται να παρέχει στην Επιτροπή τη δυνατότητα να αντιτάσσει το γενικό τεκμήριο σε αίτηση προσβάσεως στα έγγραφα στο πλαίσιο διαδικασίας περί κρατικών ενισχύσεων κατά την οποία προσδιορίζονται επακριβώς και λεπτομερώς τα έγγραφα στα οποία ζητείται πρόσβαση. Τούτο δε κατά μείζονα λόγο όταν, σε ένα πλαίσιο όπως αυτό της υπό κρίση υποθέσεως, το οποίο χαρακτηρίζεται από αποδοκιμαστέες διαδικαστικές παραβάσεις που καταλογίζονται στην Επιτροπή, μια τέτοιου είδους ενέργεια έχει ως συνέπεια να μετατρέπεται το γενικό τεκμήριο εμπιστευτικότητας σε αμάχητο τεκμήριο, χωρίς να παρέχεται δυνατότητα αμφισβητήσεως στον αιτούντα την πρόσβαση στα έγγραφα, κατά παράβαση του γράμματος του άρθρου 4 του κανονισμού 1049/2001.

Με τη δεύτερη αιτίαση, η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση δεν είναι ορθώς αιτιολογημένη, κατά το μέτρο που δεν διευκρινίζει τους λόγους για τους οποίους το Γενικό Δικαστήριο εκτιμά ότι χωρεί εφαρμογή της αρχής που διατυπώθηκε από το Δικαστήριο στην απόφαση της 29ης Ιουνίου 2010, C-139/07 P, Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Technische Glaswerke Ilmenau (EE:C:2010:376), σε περιπτώσεις κατά τις οποίες η αίτηση προσβάσεως δεν αφορά ολόκληρο τον φάκελο αλλά συγκεκριμένα και μεμονωμένα έγγραφα.

Δεύτερος λόγος: Πλάνη περί το δίκαιο της αναιρεσιβαλλόμενης αποφάσεως κατά το μέτρο που αποκλείει τη δυνατότητα μερικής προσβάσεως στα έγγραφα.

Το Γενικό Δικαστήριο κακώς έκρινε ότι η εφαρμογή του αμάχητου τεκμηρίου δικαιολογούσε την άρνηση γνωστοποιήσεως των οικείων εγγράφων, εξουσιοδοτώντας την Επιτροπή να μην παράσχει μερική πρόσβαση σε αυτά. Εν προκειμένω, δεν συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις υπό τις οποίες το Δικαστήριο κατά το παρελθόν είχε απορρίψει τη μερική πρόσβαση σε έγγραφα που καλύπτονται από τα γενικά τεκμήρια εμπιστευτικότητας και, ως εκ τούτου, η Επιτροπή δεν μπορούσε θεμιτώς να απορρίψει τη μερική πρόσβαση για τον λόγο και μόνον ότι τα οικεία έγγραφα περιλαμβάνονταν στον διοικητικό φάκελο υποθέσεως στο πλαίσιο διαδικασίας ελέγχου κρατικών ενισχύσεων.

Τρίτος λόγος: Πλάνη περί το δίκαιο της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως κατά το μέτρο που το Γενικό Δικαστήριο δεν τήρησε την υποχρέωσή του εξετάσεως των εγγράφων στα οποία απαγορεύθηκε η πρόσβαση.

Το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κατά το μέρος που δεν τήρησε την υποχρέωσή του εξετάσεως των εγγράφων στα οποία απαγορεύθηκε η πρόσβαση, κρίνοντας ότι ήταν σε θέση να ελέγξει το έργο της Επιτροπής χωρίς να εξετάσει τα επίμαχα έγγραφα.

Τέταρτος λόγος: Αντιφατικότητα και πλάνη περί το δίκαιο κατά το μέρος που το Γενικό Δικαστήριο δεν προέβη σε ορθή στάθμιση των διαδικαστικών πλημμελειών που διαπράχθηκαν κατά την έκδοση της προσβαλλόμενης αποφάσεως.

Η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση πάσχει πλάνη περί το δίκαιο κατά το μέτρο που δεν δέχθηκε ότι οι διαδικαστικές πλημμέλειες στις οποίες υπέπεσε η Επιτροπή είχαν συνέπειες στη δυνατότητα της αιτούσας να προβάλει στην υπό κρίση υπόθεση την άποψή της σε σχέση με την εφαρμογή του τεκμηρίου εμπιστευτικότητας. Το Γενικό Δικαστήριο παρέλειψε να λάβει υπόψη του ότι οι εν λόγω πλημμέλειες έθιξαν τα διαδικαστικά δικαιώματα της αιτούσας και, εν τοις πράγμασι, μετέτρεψαν το γενικό τεκμήριο προσβολής των δραστηριοτήτων έρευνας από μαχητό τεκμήριο σε αμάχητο.

Πέμπτος λόγος: Πλάνη περί το δίκαιο κατά το μέτρο που το Γενικό Δικαστήριο δεν δέχθηκε την ύπαρξη υπέρτερου δημοσίου συμφέροντος.

Το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο διαπιστώνοντας ότι δεν υπήρχε υπέρτερο δημόσιο συμφέρον δυνάμενο να αντιταχθεί στις εξαιρέσεις του άρθρου 4, παράγραφος 2, του κανονισμού 1049/2001, χωρίς να λάβει δεόντως υπόψη του τα επιχειρήματα που προέβαλε η αναιρεσείουσα επί του σημείου αυτού.

(1) Κανονισμός (ΕΚ) 1049/2001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 30ής Μαΐου 2001, για την πρόσβαση του κοινού στα έγγραφα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του Συμβουλίου και της Επιτροπής (ΕΕ L 145, σ. 43).

21.9.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 311/19

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Sąd Apelacyjny w Warszawie (Πολωνία) στις 17 Ιουνίου 2015 — Edyta Mikołajczyk κατά Marie Louise Czarnecka, Stefan Czarnecki

(Υπόθεση C-294/15)

(2015/C 311/23)

Γλώσσα διαδικασίας: η πολωνική

Αιτούν δικαστήριο

Sąd Apelacyjny w Warszawie

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ενάγουσα και εκκαλούσα: Edyta Mikołajczyk

Εναγόμενοι και εφεσίβλητοι: Marie Louise Czarnecka, Stefan Czarnecki

Προδικαστικά ερωτήματα

Εμπίπτουν οι διαδικασίες περί ακυρώσεως γάμου μετά τον θάνατο ενός εκ των συζύγων στο πεδίο εφαρμογής του κανονισμού (ΕΚ) 2201/2003 του Συμβουλίου, της 27ης Νοεμβρίου 2003, για τη διεθνή δικαιοδοσία και την αναγνώριση και εκτέλεση αποφάσεων σε γαμικές διαφορές και διαφορές γονικής μέριμνας ο οποίος καταργεί τον κανονισμό (ΕΚ) 1347/2000 (1);

2)	Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο πρώτο ερώτημα: Καλύπτει ο εν λόγω κανονισμός και διαδικασίες περί ακυρώσεως γάμου οι οποίες δεν κινούνται από κάποιον εκ των συζύγων, αλλά από τρίτο πρόσωπο;

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο δεύτερο ερώτημα: Δύναται να θεμελιωθεί η δικαιοδοσία του δικαστηρίου σε διαδικασίες περί ακυρώσεως γάμου, οι οποίες κινούνται από τρίτο πρόσωπο, στις βάσεις που προβλέπονται στο άρθρο 3, παράγραφος 1, στοιχείο α', πέμπτη και έκτη περίπτωση, του εν λόγω κανονισμού;

(1) ΕΕ L 338, σ. 1.

21.9.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 311/20

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Lietuvos Aukščiausiasis Teismas (Λιθουανία) στις 18 Ιουνίου 2015 — UAB «Borta» κατά VĮ Klaipėdos valstybinio jūrų uosto direkcija

(Υπόθεση C-298/15)

(2015/C 311/24)

Γλώσσα διαδικασίας: η λιθουανική

Αιτούν δικαστήριο

Lietuvos Aukščiausiasis Teismas

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείουσα: UAB «Borta»

Αναιρεσίβλητη: VĮ Klaipėdos valstybinio jūrų uosto direkcija

Προδικαστικά ερωτήματα

Πρέπει οι διατάξεις των άρθρων 37, 38, 53 και 54 της οδηγίας 2004/17 (1), σε συνδυασμό μεταξύ τους ή χωριστά (αλλά χωρίς περιορισμό στις εν λόγω διατάξεις), να ερμηνευθούν υπό την έννοια ότι:

α)	αντιτίθενται σε εθνική ρύθμιση κατά την οποία, στην περίπτωση που υπεργολάβοι καλούνται να εκτελέσουν σύμβαση δημοσίων έργων, οι κύριες εργασίες, όπως ορίζονται από την αναθέτουσα αρχή, πρέπει να εκτελεστούν από τον ανάδοχο;

β)

απαγορεύουν να προβλέπεται στα έγγραφα του διαγωνισμού σύστημα που επιτρέπει την ομαδοποίηση των επαγγελματικών ικανοτήτων των προμηθευτών, όπως αυτές ορίζονται από την αναθέτουσα αρχή στην επίμαχη προκήρυξη του διαγωνισμού, το οποίο απαιτεί το μέρος που αντιπροσωπεύει τις επαγγελματικές ικανότητες του οικείου οικονομικού φορέα (μέλους της συμπράξεως) να αντιστοιχεί στο μέρος του συγκεκριμένου έργου που αυτός πράγματι θα εκτελέσει στο πλαίσιο της δημόσιας συμβάσεως;

Πρέπει οι διατάξεις των άρθρων 10, 46 και 47 της οδηγίας 2004/17, σε συνδυασμό μεταξύ τους ή χωριστά (αλλά χωρίς περιορισμό στις εν λόγω διατάξεις), να ερμηνευθούν υπό την έννοια ότι:

α)

οι αρχές της ίσης μεταχειρίσεως των υποβαλόντων προσφορά και της διαφάνειας δεν παραβιάζονται όταν η αναθέτουσα αρχή:

—	προβλέπει, στα έγγραφα του διαγωνισμού, γενική δυνατότητα ομαδοποιήσεως των επαγγελματικών ικανοτήτων των προμηθευτών, χωρίς όμως να ορίζει συγκεκριμένο τρόπο για την εφαρμογή της δυνατότητας αυτής·

—	στη συνέχεια, κατά τη διάρκεια της διαδικασίας συνάψεως δημόσιας συμβάσεως, ορίζει με μεγαλύτερη ακρίβεια τις απαιτήσεις που διέπουν την εκτίμηση των προσόντων των προμηθευτών θέτοντας ορισμένους περιορισμούς στην ομαδοποίηση των επαγγελματικών ικανοτήτων των προμηθευτών· ή

—	λόγω του ανωτέρω λεπτομερέστερου ορισμού του περιεχομένου των απαιτήσεων σχετικά με τα προσόντα, παρατείνει την προθεσμία για την υποβολή προσφορών και αναγγέλλει την παράταση αυτή στην Επίσημη Εφημερίδα;

β)	περιορισμός στην ομαδοποίηση των ικανοτήτων των προμηθευτών δεν πρέπει να αναφέρεται σαφώς και εκ των προτέρων αν ο συγκεκριμένος χαρακτήρας των δραστηριοτήτων της αναθέτουσας αρχής και τα χαρακτηριστικά της δημόσιας συμβάσεως καθιστούν τον εν λόγω περιορισμό προβλέψιμο και δικαιολογήσιμο;

(1) Οδηγία 2004/17/EK του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 31ης Μαρτίου 2004, περί συντονισμού των διαδικασιών συνάψεως συμβάσεων στους τομείς του ύδατος, της ενέργειας, των μεταφορών και των ταχυδρομικών υπηρεσιών (ΕΕ L 134, σ. 1).

21.9.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 311/21

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Sąd Okręgowy w Łodzi (Πολωνία) στις 22 Ιουνίου 2015 — Ποινική διαδικασία κατά G.M. και M.S.

(Υπόθεση C-303/15)

(2015/C 311/25)

Γλώσσα διαδικασίας: η πολωνική

Αιτούν δικαστήριο

Sąd Okręgowy w Łodzi

Ποινική διαδικασία ενώπιον του αιτούντος δικαστηρίου κατά

G.M. και M.S.

Προδικαστικό ερώτημα

Έχει το άρθρο 8, παράγραφος 1, της οδηγίας 98/34/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 22ας Ιουνίου 1998, για την καθιέρωση μιας διαδικασίας πληροφόρησης στον τομέα των τεχνικών προτύπων και κανονισμών και των κανόνων των υπηρεσιών της κοινωνίας των πληροφοριών (1), την έννοια ότι οι συνέπειες της παραλείψεως γνωστοποιήσεως των κανόνων που χαρακτηρίζονται ως τεχνικοί, είναι πιθανό να διαφοροποιούνται κατά τέτοιον τρόπο, ούτως ώστε σε περίπτωση κανόνων που αφορούν ελευθερίες μη υποκείμενες στους περιορισμούς του άρθρου 36 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η παράλειψη γνωστοποιήσεως να έχει ως επακόλουθο το μη επιτρεπτό της εφαρμογής των εν λόγω κανόνων σε μια συγκεκριμένη υπό κρίση διαδικασία, ενώ σε περίπτωση κανόνων που αφορούν ελευθερίες, οι οποίες υπόκεινται στους περιορισμούς του άρθρου 36 της Συνθήκης, το εθνικό δικαστήριο που είναι ταυτόχρονα δικαστήριο της Ένωσης, μπορεί να εξετάζει εάν οι εν λόγω κανόνες, παρά την παράλειψη γνωστοποιήσεως, πληρούν τις απαιτήσεις του άρθρου 36 της Συνθήκης και μπορούν να εφαρμοστούν;

(1) ΕΕ L 204, σ. 37.

21.9.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 311/21

Προσφυγή της 23ης Ιουνίου 2015 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Ρουμανίας

(Υπόθεση C-306/15)

(2015/C 311/26)

Γλώσσα διαδικασίας: η ρουμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: E. Sanfrutos Cano, L. Nicolae)

Καθής: Ρουμανία

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—

να διαπιστώσει ότι η Ρουμανία, μη θεσπίζοντας τα αναγκαία νομοθετικά, κανονιστικά και διοικητικά μέτρα προκειμένου να συμμορφωθεί προς τις διατάξεις της οδηγίας 2013/2/ΕΕ της Επιτροπής, της 7ης Φεβρουαρίου 2013, για την τροποποίηση του παραρτήματος I της οδηγίας 94/62/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου για τις συσκευασίες και τα απορρίμματα συσκευασίας (1), ή, εν πάση περιπτώσει, μη κοινοποιώντας τα μέτρα αυτά στην Επιτροπή, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει δυνάμει του άρθρου 2, παράγραφος 1, της εν λόγω οδηγίας·

—	να καταδικάσει τη Ρουμανία στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Η προθεσμία για τη μεταφορά της οδηγίας στην εσωτερική έννομη τάξη έληξε στις 30 Σεπτεμβρίου 2013.

(1) ΕΕ L 37, σ. 10

21.9.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 311/22

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Supreme Court of the United Kingdom (Ηνωμένο Βασίλειο) στις 26 Ιουνίου 2015 — The Queen κατόπιν αιτήσεως των Hemming (υπό την επωνυμία «Simply Pleasure Ltd.») κ.λπ. κατά Westminster City Council

(Υπόθεση C-316/15)

(2015/C 311/27)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Αιτούν δικαστήριο

Supreme Court of the United Kingdom

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγοντες: Hemming, υπό την επωνυμία «Simply Pleasure Ltd.», James Alan Poulton, Harmony Ltd, Gatisle Ltd, υπό την επωνυμία «Janus», Winart Publications Ltd, Darker Enterprises Ltd, Swish Publications Ltd.

Καθού: Westminster City Council

Προδικαστικό ερώτημα

Όταν το πρόσωπο που αιτείται την χορήγηση ή την ανανέωση άδειας λειτουργίας επιχειρήσεως παροχής υπηρεσιών σεξουαλικού περιεχομένου υποχρεούται να καταβάλει τέλος το οποίο αποτελείται από δύο μέρη, εκ των οποίων το ένα αφορά τη διεκπεραίωση της αιτήσεως και δεν επιστρέφεται και το άλλο αφορά τη διαχείριση του καθεστώτος χορηγήσεως αδειών και επιστρέφεται εφόσον απορριφθεί η αίτηση:

(1)

έχει η απαίτηση καταβολής τέλους, περιλαμβανομένου και του δεύτερου επιστρεπτέου τμήματος του τέλους, την έννοια ότι, από απόψεως ευρωπαϊκού δικαίου και μόνο, οι προσφεύγοντες βαρύνονται με το συγκεκριμένο τέλος λόγω των αιτήσεών τους, τέλος το οποίο είναι αντίθετο προς το άρθρο 13, παράγραφος 2, της οδηγίας 2006/123/ΕΚ περί παροχής υπηρεσιών στην εσωτερική αγορά (1), στο μέτρο που αυτό υπερβαίνει τα έξοδα που συνεπάγεται για το δημοτικό συμβούλιο του Westminster η εξέταση της οικείας αιτήσεως;

(2)

εξαρτάται το συμπέρασμα ότι αυτή η απαίτηση πρέπει να θεωρείται ότι συνιστά τέλος —ή αν θεωρηθεί ότι συνιστά τέλος υπερβαίνον τα έξοδα στα οποία υποβάλλεται το δημοτικό συμβούλιο του Westminster για την εξέταση της αιτήσεως— από το αποτέλεσμα περαιτέρω (και αν ναι ποιων) περιστάσεων, όπως για παράδειγμα:

(α)	στοιχείων τα οποία αποδεικνύουν ότι η καταβολή του δεύτερου επιστρεπτέου τμήματος βαρύνει ή ενδέχεται να βαρύνει τον εκάστοτε αιτούντα με έξοδα ή ζημίες,

(β)	το ύψος του δεύτερου επιστρεπτέου τμήματος του τέλους και την χρονική διάρκεια για την οποία αυτό παρακρατείται μέχρις ότου επιστραφεί, ή

(γ)	οποιαδήποτε μείωση των εξόδων στα οποία υποβάλλεται το δημοτικό συμβούλιο του Westminster για την εξέταση των αιτήσεων (και συνεπώς και των μη επιστρεπτέων εξόδων) η οποία προκύπτει από την απαίτηση προκαταβολής του τέλους που αποτελείται από δύο τμήματα εκ μέρους όλων των αιτούντων;

(1) EE L 376, σ. 36.

21.9.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 311/23

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Hoge Raad der Nederlanden (Κάτω Χώρες) στις 26 Ιουνίου 2015 — X και Staatssecretaris van Financiën

(Υπόθεση C-317/15)

(2015/C 311/28)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Hoge Raad der Nederlanden

Διάδικοι στις υποθέσεις της κύριας δίκης

Αναιρεσείοντες: X και Staatssecretaris van Financiën

Προδικαστικά ερωτήματα

Εκτείνεται το κατά το άρθρο 64, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ επιτρεπτό της εφαρμογής περιορισμών έναντι τρίτων χωρών επίσης σε περιορισμό ο οποίος υπάρχει βάσει εθνικής ρυθμίσεως, όπως η εν προκειμένω μεγαλύτερη προθεσμία διορθωτικής βεβαιώσεως φόρου, η οποία ρύθμιση έχει εφαρμογή επίσης σε καταστάσεις οι οποίες δεν έχουν σχέση με άμεσες επενδύσεις, με την παροχή χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών ή με την εισδοχή τίτλων σε κεφαλαιαγορές;

Αφορά το κατά το άρθρο 64, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ επιτρεπτό της εφαρμογής περιορισμών σχετικά με την κίνηση κεφαλαίων την οποία συνεπάγεται η παροχή χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών επίσης περιορισμούς οι οποίοι, όπως η εν προκειμένω μεγαλύτερη προθεσμία βεβαιώσεως φόρου, δεν αφορούν τον πάροχο των υπηρεσιών ούτε τις προϋποθέσεις και τον τρόπο παροχής των υπηρεσιών αυτών;

Καταλαμβάνει η φράση «κινήσεις κεφαλαίων που αφορούν την παροχή χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών» κατά την έννοια του άρθρου 64, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ επίσης μια περίπτωση όπως η επίμαχη όπου κάτοικος κράτους μέλους άνοιξε λογαριασμό (τίτλων) σε τραπεζικό ίδρυμα εκτός της Ένωσης, και έχει εν προκειμένω σημασία το γεγονός ότι το τραπεζικό αυτό ίδρυμα διενεργεί πράξεις υπέρ αυτού του δικαιούχου του λογαριασμού, και σε καταφατική περίπτωση σε ποιο μέτρο έχει σημασία το γεγονός αυτό;

21.9.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 311/24

Αναίρεση που άσκησε στις 30 Ιουνίου 2015 η Polynt SpA κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (πέμπτο τμήμα) στις 30 Απριλίου 2015 στην υπόθεση T-134/13, Polynt SpA και Sitre Srl κατά Ευρωπαϊκού Οργανισμού Χημικών Προϊόντων (ECHA)

(Υπόθεση C-323/15 P)

(2015/C 311/30)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Polynt SpA (εκπρόσωπος: C. Mereu, avocat)

Αντίδικοι κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκός Οργανισμός Χημικών Προϊόντων (ECHA), Sitre Srl, New Japan Chemical, REACh ChemAdvice GmbH, Βασίλειο των Κάτω Χωρών, Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου στην υπόθεση T-134/13· και

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση ή, επικουρικώς, να αναπέμψει την υπόθεση ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου προκειμένου αυτό να κρίνει επί της προσφυγής ακυρώσεως· και

—	να καταδικάσει τον αντίδικο στο σύνολο των δικαστικών εξόδων, συμπεριλαμβανομένων των εξόδων της δίκης ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή της με αίτημα την ακύρωση της προσβαλλομένης αποφάσεως, παραβίασε το κοινοτικό δίκαιο. Ειδικότερα, η αναιρεσείουσα προβάλλει ότι το σκεπτικό του Γενικού Δικαστηρίου και η εκ μέρους του ερμηνεία του εφαρμοστέου στην περίπτωση της αναιρεσείουσας νομικού πλαισίου ενέχουν ορισμένα σφάλματα. Ως εκ τούτου, το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο ως προς τα εξής σημεία:

—	Το σκεπτικό του Γενικού Δικαστηρίου ήταν αντιφατικό και εσφαλμένο όσον αφορά την ανάγκη αξιολογήσεως κινδύνου βάσει του άρθρου 57, στοιχείο στ', του REACH (1), με αποτέλεσμα εσφαλμένη ερμηνεία του.

—	Το σκεπτικό του Γενικού Δικαστηρίου ήταν αντιφατικό και απέκλινε από την πάγια νομολογία ως προς τη φύση των εγγράφων καθοδήγησης και τη σημασία τους για την ερμηνεία της έννοιας που έχει το «ισοδύναμο επίπεδο ανησυχίας» κατά το άρθρο 57, στοιχείο στ', του ίδιου κανονισμού.

—	Το Γενικό Δικαστήριο έκρινε εσφαλμένα ότι εφαρμόζεται το άρθρο 60, παράγραφος 2, του REACH και, ως εκ τούτου, παρέθεσε ανεπαρκή αιτιολογία.

—	Το Γενικό Δικαστήριο εφάρμοσε εσφαλμένο νομικό κριτήριο απορρίπτοντας τα επιχειρήματα σχετικά με το επίπεδο έκθεσης των εργαζομένων και των καταναλωτών και, ως εκ τούτου, προέβη σε εσφαλμένη εφαρμογή του άρθρου 57, στοιχείο στ'.

Για τους ανωτέρω λόγους η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι πρέπει να αναιρεθεί η απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου στην υπόθεση T-134/13 και να ακυρωθεί η προσβαλλόμενη απόφαση.

(1) Κανονισμός (ΕΚ) 1907/2006 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 18ης Δεκεμβρίου 2006, για την καταχώριση, την αξιολόγηση, την αδειοδότηση και τους περιορισμούς των χημικών προϊόντων (REACH) και για την ίδρυση του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Χημικών Προϊόντων καθώς και για την τροποποίηση της οδηγίας 1999/45/EΚ και για την κατάργηση του κανονισμού (ΕΟΚ) 793/93 του Συμβουλίου και του κανονισμού (ΕΚ) 1488/94 της Επιτροπής καθώς και της οδηγίας 76/769/ΕΟΚ του Συμβουλίου και των οδηγιών της Επιτροπής 91/155/ΕΟΚ, 93/67/ΕΟΚ, 93/105/ΕΚ και 2000/21/ΕΚ (ΕΕ L 396, σ. 1).

21.9.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 311/25

Αναίρεση που άσκησαν στις 30 Ιουνίου 2015 οι Hitachi Chemical Europe GmbH και Polynt SpA κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (πέμπτο τμήμα) στις 30 Απριλίου 2015 στην υπόθεση T-135/13, Hitachi Chemical Europe GmbH, Polynt SpA και Sitre Srl κατά Ευρωπαϊκού Οργανισμού Χημικών Προϊόντων (ECHA)

(Υπόθεση C-324/15 P)

(2015/C 311/31)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσες: Hitachi Chemical Europe GmbH και Polynt SpA (εκπρόσωπος: C. Mereu, avocat)

Λοιποί διάδικοι: Ευρωπαϊκός Οργανισμός Χημικών Προϊόντων (ECHA), Sitre Srl, REACh ChemAdvice GmbH, New Japan Chemical, Βασίλειο των Κάτω Χωρών, Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Οι αναιρεσείουσες ζητούν από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου στην υπόθεση T-135/13· και

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση ή, επικουρικώς, να αναπέμψει την υπόθεση ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου προκειμένου αυτό να κρίνει επί της προσφυγής ακυρώσεως· και

—	να καταδικάσει τον αντίδικο στο σύνολο των δικαστικών εξόδων, συμπεριλαμβανομένων των εξόδων της δίκης ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Οι αναιρεσείουσες υποστηρίζουν ότι το Γενικό Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή τους με αίτημα την ακύρωση της προσβαλλομένης αποφάσεως, παραβίασε το κοινοτικό δίκαιο. Ειδικότερα, οι αναιρεσείουσες προβάλλουν ότι το σκεπτικό του Γενικού Δικαστηρίου και η εκ μέρους του ερμηνεία του εφαρμοστέου στην περίπτωση των αναιρεσειουσών νομικού πλαισίου ενέχουν ορισμένα σφάλματα. Ως εκ τούτου, το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο ως προς τα εξής σημεία:

—	Το σκεπτικό του Γενικού Δικαστηρίου ήταν αντιφατικό και εσφαλμένο όσον αφορά την ανάγκη αξιολογήσεως κινδύνου βάσει του άρθρου 57, στοιχείο στ', του REACH (1), με αποτέλεσμα εσφαλμένη ερμηνεία του.

—	Το σκεπτικό του Γενικού Δικαστηρίου ήταν αντιφατικό και απέκλινε από την πάγια νομολογία ως προς τη φύση των εγγράφων καθοδήγησης και τη σημασία τους για την ερμηνεία της έννοιας που έχει το «ισοδύναμο επίπεδο ανησυχίας» κατά το άρθρο 57, στοιχείο στ', του ίδιου κανονισμού.

—	Το Γενικό Δικαστήριο έκρινε εσφαλμένα ότι εφαρμόζεται το άρθρο 60, παράγραφος 2, του REACH και, ως εκ τούτου, παρέθεσε ανεπαρκή αιτιολογία.

—	Το Γενικό Δικαστήριο εφάρμοσε εσφαλμένο νομικό κριτήριο απορρίπτοντας τα επιχειρήματα σχετικά με το επίπεδο έκθεσης των εργαζομένων και των καταναλωτών και, ως εκ τούτου, προέβη σε εσφαλμένη εφαρμογή του άρθρου 57, στοιχείο στ'.

Για τους ανωτέρω λόγους οι αναιρεσείουσες υποστηρίζουν ότι πρέπει να αναιρεθεί η απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου στην υπόθεση T-135/13 και να ακυρωθεί η προσβαλλόμενη απόφαση.

21.9.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 311/26

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Administratīvā apgabaltiesa (Λετονία) στη 1 Ιουλίου 2015 — AS «DNB Banka» κατά Valsts ieņēmumu dienests

(Υπόθεση C-326/15)

(2015/C 311/32)

Γλώσσα διαδικασίας: η λετονική

Αιτούν δικαστήριο

Administratīvā apgabaltiesa

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Εκκαλούσα:«DNB Banka» AS

Εφεσίβλητη: Valsts ieņēmumu dienests

Προδικαστικά ερωτήματα

Υφίσταται ανεξάρτητη ένωση προσώπων κατά την έννοια του άρθρου 132, παράγραφος 1, στοιχείο στ', της οδηγίας (1) σε περίπτωση που τα μέλη της είναι εγκατεστημένα σε διαφορετικά κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο εσωτερικό δίκαιο των οποίων η συγκεκριμένη διάταξη της εν λόγω οδηγίας έχει ενσωματωθεί με διαφορετικούς όρους, οι οποίοι είναι ασύμβατοι μεταξύ τους;

Μπορεί κράτος μέλος να περιορίσει το προβλεπόμενο στο άρθρο 132, παράγραφος 1, στοιχείο στ', της οδηγίας δικαίωμα απαλλαγής του υποκείμενου στον φόρο, σε περίπτωση που, μολονότι ο εν λόγω υποκείμενος στον φόρο πληροί το σύνολο των προϋποθέσεων για την εφαρμογή της απαλλαγής στη χώρα του, εντούτοις, η συγκεκριμένη διάταξη μεταφέρθηκε στα εθνικά δίκαια άλλων κρατών μελών στα οποία είναι εγκατεστημένα τα λοιπά μέλη της ενώσεως με διατάξεις που περιορίζουν τη δυνατότητα των υποκειμένων στον φόρο άλλων κρατών μελών να απαλλάσσονται από τον φόρο προστιθέμενης αξίας;

Επιτρέπεται η εφαρμογή της απαλλαγής του άρθρου 132, παράγραφος 1, στοιχείο στ', της οδηγίας στο κράτος μέλος του αποδέκτη υπηρεσιών και υποκείμενου στον φόρο προστιθέμενης αξίας, σε περίπτωση που ο πάροχος των υπηρεσιών και υποκείμενος στον φόρο έχει εφαρμόσει στις υπηρεσίες αυτές φόρο προστιθέμενες αξίας σε άλλο κράτος μέλος συμφώνως προς το κοινό φορολογικό καθεστώς, βάσει του οποίου ο φόρος προστιθέμενης αξίας για τις συγκεκριμένες υπηρεσίες πρέπει να αποδίδεται στο κράτος μέλος του αποδέκτη των υπηρεσιών, κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 196 της οδηγίας;

Πρέπει η «ανεξάρτητη ένωση προσώπων», κατά την έννοια του άρθρου 132, παράγραφος 1, στοιχείο στ', της οδηγίας, να συνιστά διακριτό νομικό πρόσωπο η ύπαρξη του οποίου πρέπει να αποδεικνύεται διά ειδικής συμφωνίας περί συστάσεως ανεξάρτητης ενώσεως προσώπων;

Σε περίπτωση που το Δικαστήριο κρίνει ότι η ανεξάρτητη ένωση προσώπων δεν πρέπει κατ’ ανάγκη να συνιστά διακριτό νομικό πρόσωπο, πρέπει να θεωρηθεί ότι η ανεξάρτητη ένωση προσώπων είναι ένωση συνδεδεμένων επιχειρήσεων, οι οποίες, στο πλαίσιο της συνήθους οικονομικής δραστηριότητάς τους, παρέχουν μεταξύ τους κατά τρόπο αμοιβαίο υποστηρικτικές υπηρεσίες για την άσκηση των εμπορικών δραστηριοτήτων τους, ενώ η ύπαρξη της εν λόγω ενώσεως μπορεί να αποδεικνύεται μέσω συναφθεισών συμβάσεων παροχής υπηρεσιών ή μέσω εγγράφων σχετικών με τον καθορισμό των τιμών μεταβιβάσεως;

Μπορεί κράτος μέλος να περιορίζει τη δυνατότητα εφαρμογής της απαλλαγής του άρθρου 132, παράγραφος 1, στοιχείο στ', της οδηγίας σε υποκείμενο στον φόρο, οσάκις αυτός έχει εφαρμόσει στις συναλλαγές του προσαύξηση συμφώνως προς τις απαιτήσεις της νομοθεσίας περί άμεσης φορολογίας του κράτους μέλους στο οποίο αυτός είναι εγκατεστημένος;

Τυγχάνει εφαρμογής η απαλλαγή του άρθρου 132, παράγραφος 1, στοιχείο στ', της οδηγίας στις υπηρεσίες που παρέχονται από τρίτες χώρες; Πιο συγκεκριμένα, μπορεί μέλος ανεξάρτητης ενώσεως προσώπων, κατά την έννοια της προαναφερθείσας διατάξεως της οδηγίας, που παρέχει υπηρεσίες σε άλλα μέλη της ενώσεως προσώπων, να υπόκειται στον φόρο σε τρίτη χώρα;

(1) Oδηγία 2006/112/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Νοεμβρίου 2006, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας (EE L 347, σ. 1).

21.9.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 311/27

Αναίρεση που άσκησε στις 3 Ιουλίου 2015 η Γαλλική Δημοκρατία κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (τέταρτο τμήμα) στις 16 Απριλίου 2015 στην υπόθεση T-402/12, Carl Schlyter κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

(Υπόθεση C-331/15 P)

(2015/C 311/33)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Γαλλική Δημοκρατία (εκπρόσωποι: G. de Bergues, D. Colas, F. Fize)

Αντίδικοι κατ’ αναίρεση: Carl Schlyter, Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Δημοκρατία της Φινλανδίας, Βασίλειο της Σουηδίας

Αιτήματα

Η Γαλλική Κυβέρνηση ζητεί από το Δικαστήριο:

—

να αναιρέσει την απόφαση του τετάρτου τμήματος του Γενικού Δικαστηρίου της 16ης Απριλίου 2015 στην υπόθεση T-402/12, Carl Schlyter κατά Επιτροπής, στο μέτρο που ακύρωσε την απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής της 27ης Ιουνίου 2012, περί απορρίψεως της αιτήσεως για πρόσβαση, κατά την περίοδο status quo, στην εμπεριστατωμένη της γνώμη όσον αφορά προσχέδιο αποφάσεως σχετικά με το περιεχόμενο και τις προϋποθέσεις υποβολής της ετήσιας δηλώσεως ουσιών σε νανοσωματιδιακή μορφή (2011/673/F), το οποίο της είχαν κοινοποιήσει οι γαλλικές αρχές κατ’ εφαρμογήν της οδηγίας 98/34/EΚ (1) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 22ας Ιουνίου 1998, για την καθιέρωση μιας διαδικασίας πληροφόρησης στον τομέα των τεχνικών προτύπων και προδιαγραφών, όπως τροποποιήθηκε από την οδηγία 98/48/EΚ του Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 20ής Ιουλίου 1998·

—	να αναπέμψει την υπόθεση ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου·

—	να καταδικάσει την καθής πρωτοδίκως στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Με το δικόγραφο το οποίο κατέθεσε την 3η Ιουλίου 2015, η Γαλλική Κυβέρνηση ζητεί από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δυνάμει του άρθρου 56 του Οργανισμού του Δικαστηρίου, να αναιρέσει την απόφαση που εξέδωσε το τέταρτο τμήμα του Γενικού Δικαστηρίου στις 16 Απριλίου 2015, στην υπόθεση T-402/12, Carl Schlyter κατά Επιτροπής (στο εξής: αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση).

Προς στήριξη της αναιρέσεώς της, η Γαλλική Κυβέρνηση προβάλλει έναν και μοναδικό λόγο.

Στο πλαίσιο του λόγου αυτού, η Γαλλική Κυβέρνηση προσάπτει, ειδικότερα, στο Γενικό Δικαστήριο ότι υπέπεσε σε πλείονα νομικά σφάλματα σε σχέση τόσο με τον χαρακτηρισμό της διαδικασίας που προβλέπεται από την οδηγία 98/34/EΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 22ας Ιουνίου 1998, για την καθιέρωση μιας διαδικασίας πληροφόρησης στον τομέα των τεχνικών προτύπων και προδιαγραφών (στο εξής: οδηγία 98/34) όσο και με την εφαρμογή της εξαιρέσεως σχετικά με την προστασία των σκοπών των δραστηριοτήτων έρευνας, την οποία προβλέπει το άρθρο 4, παράγραφος 2, τρίτη περίπτωση, του κανονισμού (EΚ) 1049/2001 (2) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 30ής Μαΐου 2001, σχετικά με την πρόσβαση του κοινού στα έγγραφα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του Συμβουλίου και της Επιτροπής (στο εξής: κανονισμός 1049/2001).

Με το πρώτο σκέλος του λόγου αναιρέσεως, η Γαλλική Κυβέρνηση υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο, καθόσον δεν δέχθηκε ότι η διαδικασία η οποία προβλέπεται από την οδηγία 98/34 πρέπει να χαρακτηριστεί ως δραστηριότητα έρευνας κατά την έννοια του άρθρου 4, παράγραφος 2, τρίτη περίπτωση, του κανονισμού 1049/2001.

Επ’ αυτού, η Γαλλική Κυβέρνηση επισημαίνει, πρώτον, ότι ο ορισμός τον οποίο έδωσε το Γενικό Δικαστήριο, με την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση, στην έννοια «έρευνα» δεν στηρίζεται σε κάποιον ορισμό που να προκύπτει από τον κανονισμό 1049/2001, από την οδηγία 98/34 ή από τη νομολογία.

Δεύτερον, ο ορισμός αυτός δεν είναι συνεπής με τη λύση την οποία προέκρινε το όγδοο τμήμα του Γενικού Δικαστηρίου με την απόφαση της 25ης Σεπτεμβρίου 2014, Spirlea κατά Επιτροπής, στην υπόθεση T-306/12. Συγκεκριμένα, στην απόφαση εκείνη, το Γενικό Δικαστήριο αναγνώρισε ότι η επονομαζόμενη διαδικασία «EU Pilot» μπορεί να χαρακτηριστεί ως δραστηριότητα έρευνας κατά την έννοια του άρθρου 4, παράγραφος 2, τρίτη περίπτωση, του κανονισμού 1049/2001. Κατά τη Γαλλική Κυβέρνηση όμως, ο σκοπός και ο τρόπος διεξαγωγής της επονομαζόμενης διαδικασίας «EU Pilot» εμφανίζουν σημαντικές ομοιότητες με τους αντίστοιχους της διαδικασίας που προβλέπεται από την οδηγία 98/34.

Τρίτον, ακόμη και αν το Δικαστήριο ενστερνιστεί τον ορισμό που δόθηκε με την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση στην έννοια «έρευνα», η Γαλλική Κυβέρνηση διατείνεται ότι η διαδικασία την οποία προβλέπει η οδηγία 98/34 ανταποκρίνεται, εν πάση περιπτώσει, και σε αυτόν τον ορισμό, λαμβανομένων υπόψη του σκοπού της και του τρόπου διεξαγωγής της.

Με το δεύτερο σκέλος του λόγου αναιρέσεως, η Γαλλική Κυβέρνηση υποστηρίζει, πρώτον, ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο, στο μέτρο που προέβαλε ως επικουρική αιτιολογία ότι, έστω και αν γίνει δεκτό ότι η εμπεριστατωμένη γνώμη την οποία εκδίδει η Επιτροπή εντάσσεται στο πλαίσιο μιας δραστηριότητας έρευνας κατά την έννοια του άρθρου 4, παράγραφος 2, τρίτη περίπτωση, του κανονισμού 1049/2001, η δημοσιοποίηση του σχετικού εγγράφου δεν θίγει κατ’ ανάγκην τον σκοπό της διαδικασίας που προβλέπεται από την οδηγία 98/34.

Η Γαλλική Κυβέρνηση υπογραμμίζει συναφώς ότι ο προσφεύγων πρωτοδίκως ουδέποτε προέβαλε, ούτε με το εισαγωγικό δικόγραφο, ούτε με το υπόμνημα απαντήσεως ούτε με τις παρατηρήσεις του επί των υπομνημάτων των παρεμβαινόντων, το επιχείρημα ότι, ακόμη και αν η διαδικασία που προβλέπεται από την οδηγία 98/34 συνιστούσε δραστηριότητα έρευνας, η δημοσιοποίηση του σχετικού εγγράφου δεν θα έθιγε τον σκοπό της συγκεκριμένης δραστηριότητας έρευνας.

Κατά συνέπεια, εφόσον ο λόγος ακυρώσεως στον οποίο στηρίχθηκε επικουρικώς το Γενικό Δικαστήριο δεν είχε προβληθεί από τον προσφεύγοντα πρωτοδίκως και αφορά την ουσιαστική νομιμότητα της αποφάσεως της Επιτροπής, η Γαλλική Κυβέρνηση προσάπτει στο Γενικό Δικαστήριο ότι υπέπεσε, με τις σκέψεις 84 έως 88 της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως, σε πλάνη περί το δίκαιο, στο μέτρο που εξέτασε τον συγκεκριμένο λόγο αυτεπαγγέλτως.

Δεύτερον, το Γενικό Δικαστήριο έκρινε, με την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση, ότι ο σκοπός της διαδικασίας που προβλέπεται από την οδηγία 98/34 συνίσταται στην αποτροπή του ενδεχομένου να θεσπίσει ο εθνικός νομοθέτης, στην εσωτερική έννομη τάξη, έναν τεχνικό κανόνα ο οποίος θα παρακωλύει την ελεύθερη κυκλοφορία των εμπορευμάτων, την ελεύθερη παροχή υπηρεσιών ή την ελευθερία εγκαταστάσεως των φορέων παροχής υπηρεσιών στο πλαίσιο της εσωτερικής αγοράς (σκέψη 85 της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως).

Η Γαλλική Κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι το Γενικό Δικαστήριο προέβη, κατ’ αυτόν τον τρόπο, σε μια περιοριστική ερμηνεία του σκοπού τον οποίο εξυπηρετεί η διαδικασία που προβλέπεται από την οδηγία 98/34.

Πιο συγκεκριμένα, η Γαλλική Κυβέρνηση θεωρεί ότι, παράλληλα με τον σκοπό της εξασφαλίσεως της ομοιομορφίας των εθνικών κανόνων, η διαδικασία που προβλέπεται από την οδηγία 98/34 επιδιώκει και τον σκοπό της βελτιώσεως της ποιότητας του διαλόγου μεταξύ της Επιτροπής και του ενδιαφερόμενου κράτους μέλους.

(1) EE L 204, σ. 37.

(2) ΕΕ L 145, σ. 43

21.9.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 311/29

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Arbetsdomstolen (Σουηδία) στις 6 Ιουλίου 2015 — Unionen κατά Almega Tjänsteförbunden, ISS Facility Services AB

(Υπόθεση C-336/15)

(2015/C 311/34)

Γλώσσα διαδικασίας: η σουηδική

Αιτούν δικαστήριο

Arbetsdomstolen

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ενάγουσα: Unionen

Εναγόμενες: Almega Tjänsteförbunden, ISS Facility Services AB

Προδικαστικό ερώτημα

Είναι συμβατό με την οδηγία για τη μεταβίβαση επιχειρήσεων (1), μετά την παρέλευση ενός έτους από τη μεταβίβαση επιχειρήσεως και στο πλαίσιο της εφαρμογής ρήτρας της συλλογικής συμβάσεως που ίσχυε για τον προς ον η μεταβίβαση, κατά την οποία ρήτρα για την παράταση της περιόδου προειδοποιήσεως σε περίπτωση απολύσεως απαιτείται ορισμένη διάρκεια συνεχούς υπηρεσίας σε ένα και τον αυτόν εργοδότη, ο προς ον η μεταβίβαση να μη λάβει υπόψη την προϋπηρεσία προς τον μεταβιβάσαντα, μολονότι οι εργαζόμενοι, βάσει πανομοιότυπης ρήτρας στη συλλογική σύμβαση που ίσχυε για τον μεταβιβάσαντα, είχαν το δικαίωμα να προσμετρηθεί η εν λόγω προϋπηρεσία;

(1) Οδηγία 2001/23/ΕΚ του Συμβουλίου, της 12ης Μαρτίου 2001, περί προσεγγίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, σχετικά με τη διατήρηση των δικαιωμάτων των εργαζομένων σε περίπτωση μεταβιβάσεων επιχειρήσεων, εγκαταστάσεων ή τμημάτων εγκαταστάσεων ή επιχειρήσεων (ΕΕ L 082, σ. 16).

21.9.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 311/30

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Nederlandstalige Rechtbank van eerste aanleg te Brussel (Βέλγιο) στις 7 Ιουλίου 2015 — Ποινική δίκη κατά Luc Vanderborght, πολιτικώς ενάγων: Verbond der Vlaamse Tandartsen VZW

(Υπόθεση C-339/15)

(2015/C 311/35)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Nederlandstalige Rechtbank van eerste aanleg te Brussel

Διάδικοι ενώπιον του αιτούντος δικαστηρίου

Κατηγορούμενος: Luc Vanderborght

Πολιτικώς ενάγων: Verbond der Vlaamse Tandartsen VZW

Προδικαστικά ερωτήματα

Πρέπει η οδηγία 2005/29/EK (1) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 11ης Μαΐου 2005, για τις αθέμιτες εμπορικές πρακτικές των επιχειρήσεων προς τους καταναλωτές στην εσωτερική αγορά, να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι αντιτίθεται σε εθνικό νόμο ο οποίος απαγορεύει με απόλυτο τρόπο κάθε διαφήμιση, από οποιοδήποτε πρόσωπο, σχετικά με τη στοματική υγειονομική ή οδοντιατρική περίθαλψη, όπως το άρθρο 1 του βελγικού νόμου της 15ης Απριλίου 1958 περί της διαφημίσεως στον τομέα της οδοντιατρικής περιθάλψεως;

2)	Πρέπει η απαγόρευση διαφημίσεως της παροχής υπηρεσιών στοματικής υγειονομικής ή οδοντιατρικής περιθάλψεως να εξομοιωθεί με «κανόνα που αφορά θέματα υγείας και ασφάλειας των προϊόντων» κατά την έννοια του άρθρου 3, παράγραφος 3, της οδηγίας 2005/29/EK […];

Πρέπει η οδηγία 2005/29/EK […] να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι αντιτίθεται σε εθνική διάταξη, όπως το άρθρο 8 quinquies του βασιλικού διατάγματος της 1ης Ιουνίου 1934 για τη ρύθμιση της ασκήσεως του επαγγέλματος του οδοντιάτρου, η οποία περιγράφει λεπτομερώς τις απαιτήσεις διακριτικότητας που πρέπει να ικανοποιεί μια προοριζόμενη για το κοινό πινακίδα οδοντιατρείου;

Πρέπει η οδηγία 2000/31/ΕΚ (2) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 8ης Ιουνίου 2000, για ορισμένες νομικές πτυχές των υπηρεσιών της κοινωνίας της πληροφορίας, ιδίως του ηλεκτρονικού εμπορίου, στην εσωτερική αγορά, να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι αντιτίθεται σε εθνικό νόμο ο οποίος απαγορεύει με απόλυτο τρόπο κάθε διαφήμιση, από οποιοδήποτε πρόσωπο, σχετικά με τη στοματική υγειονομική ή οδοντιατρική περίθαλψη, περιλαμβανομένης της εμπορικής διαφημίσεως διά της ηλεκτρονικής οδού (ιστότοπου), όπως το άρθρο 1 του βελγικού νόμου της 15ης Απριλίου 1958 περί της διαφημίσεως στον τομέα της οδοντιατρικής περιθάλψεως;

5)	Κατά ποιον τρόπο πρέπει να ερμηνευθεί η έννοια «υπηρεσίες της κοινωνίας της πληροφορίας», όπως ορίζεται στο άρθρο 2, στοιχείο α', της οδηγίας 2000/31/ΕΚ το οποίο παραπέμπει στο άρθρο 1, παράγραφος 2, της οδηγίας 98/34/ΕΚ (3), όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 98/48/ΕΚ (4);

6)	Πρέπει τα άρθρα 49 και 56 ΣΛΕΕ να ερμηνευθούν υπό την έννοια ότι αντιτίθενται σε εθνική ρύθμιση όπως η επίμαχη στην κύρια δίκη, με την οποία, με σκοπό την προστασία της δημόσιας υγείας, επιβάλλεται πλήρης απαγόρευση της διαφημίσεως για τις υπηρεσίες οδοντιατρικής περιθάλψεως;

(1) Οδηγία 2005/29/EK του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 11ης Μαΐου 2005, για τις αθέμιτες εμπορικές πρακτικές των επιχειρήσεων προς τους καταναλωτές στην εσωτερική αγορά και για την τροποποίηση της οδηγίας 84/450/ΕΟΚ του Συμβουλίου, των οδηγιών 97/7/ΕΚ, 98/27/ΕΚ, 2002/65/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου και του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 2006/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου («Οδηγία για τις αθέμιτες εμπορικές πρακτικές») (ΕΕ L 149, σ. 22).

(2) Οδηγία 2000/31/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 8ης Ιουνίου 2000, για ορισμένες νομικές πτυχές των υπηρεσιών της κοινωνίας της πληροφορίας, ιδίως του ηλεκτρονικού εμπορίου, στην εσωτερική αγορά («οδηγία για το ηλεκτρονικό εμπόριο») (ΕΕ L 178, σ. 1).

(3) Οδηγία 98/34/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 22ας Ιουνίου 1998, για την καθιέρωση μιας διαδικασίας πληροφόρησης στον τομέα των τεχνικών προτύπων και κανονισμών (ΕΕ L 204, σ. 37).

(4) Οδηγία 98/48/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 20ής Ιουλίου 1998, για την τροποποίηση της οδηγίας 98/34/ΕΚ για την καθιέρωση μιας διαδικασίας πληροφόρησης στον τομέα των τεχνικών προτύπων και προδιαγραφών (ΕΕ L 217, σ. 18).

21.9.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 311/31

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Centrale Raad van Beroep (Κάτω Χώρες) στις 8 Ιουλίου 2015 — J. Klinkenberg κατά Minister van Infrastructuur en Milieu

(Υπόθεση C-343/15)

(2015/C 311/36)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Centrale Raad van Beroep

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Εκκαλών: J. Klinkenberg

Εφεσίβλητος: Minister van Infrastructuur en Milieu

Προδικαστικά ερωτήματα

Πρέπει το άρθρο 1 της οδηγίας 1999/63/ΕΚ (1) και η ρήτρα 1, παράγραφος 1, του παραρτήματός της «Ευρωπαϊκή Συμφωνία για την οργάνωση του χρόνου εργασίας των ναυτικών» να ερμηνευθούν υπό την έννοια ότι η εν λόγω οδηγία και η εν λόγω συμφωνία έχουν εφαρμογή σε δημόσιο υπάλληλο ο οποίος παρέχει εργασία στην υπηρεσία της ολλανδικής εθνικής ναυτιλιακής εταιρίας και ο οποίος αποτελεί μέλος του πληρώματος πλοίου με το οποίο διενεργούνται επιθεωρήσεις της αλιείας;

Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως στο πρώτο ερώτημα, πρέπει το άρθρο 2 της οδηγίας 89/391/ΕΟΚ (2), το άρθρο 1, παράγραφος 3, και το άρθρο 2, αρχή και σημεία 1 και 2, της οδηγίας 93/104/ΕΚ (3) και το άρθρο 1, παράγραφος 3, καθώς και το άρθρο 2, αρχή και σημεία 1 και 2, της οδηγίας 89/391/ΕΟΚ να ερμηνευθούν υπό την έννοια ότι η οδηγία 93/104/ΕΚ και η οδηγία 2003/88/ΕΚ (4) έχουν εφαρμογή επί του προαναφερθέντος στο πρώτο ερώτημα δημοσίου υπαλλήλου;

Πρέπει τα άρθρα 3, 5 και 6 της οδηγίας 93/104/ΕΚ και τα άρθρα 3, 5 και 6 της οδηγίας 2003/88/ΕΚ να ερμηνευθούν υπό την έννοια ότι αντιτίθενται σε ρύθμιση κράτους μέλους βάσει της οποίας θεωρούνται ως περίοδος αναπαύσεως οι ώρες κατά τις οποίες, κατά τη διάρκεια του πλου, ο προαναφερθείς στο πρώτο ερώτημα δημόσιος υπάλληλος δεν παρέχει εργασία αλλά πρέπει να είναι διαθέσιμος να παράσχει εργασία κατόπιν κλήσεως για την αντιμετώπιση προβλημάτων στο μηχανοστάσιο;

Πρέπει τα άρθρα 3, 5 και 6 της οδηγίας 93/104/ΕΚ και τα άρθρα 3, 5 και 6 της οδηγίας 2003/88/ΕΚ να ερμηνευθούν υπό την έννοια ότι αντιτίθενται σε ρύθμιση κράτους μέλους βάσει της οποίας θεωρούνται ως περίοδος αναπαύσεως οι ώρες κατά τις οποίες, κατά τη διάρκεια του πλου, ο προαναφερθείς στο πρώτο ερώτημα δημόσιος υπάλληλος δεν παρέχει εργασία αλλά οφείλει να παράσχει εργασία κατόπιν εντολής του πλοιάρχου για λόγους σχετικούς με την άμεση ασφάλεια του πλοίου, των προσώπων επί του πλοίου, του φορτίου ή του περιβάλλοντος, ή για την παροχή βοήθειας σε άλλα πλοία ή πρόσωπα που βρίσκονται σε κίνδυνο στη θάλασσα;

(1) Οδηγία 1999/63/ΕΚ του Συμβουλίου, της 21ης Ιουνίου 1999, σχετικά με τη συμφωνία για την οργάνωση του χρόνου εργασίας των ναυτικών, που σύναψαν η ένωση εφοπλιστών της Ευρωπαϊκής Κοινότητας (ECSA) και η ομοσπονδία των ενώσεων εργαζομένων στις μεταφορές, στην Ευρωπαϊκή Ένωση (FST) — Παράρτημα: Ευρωπαϊκή συμφωνία για την οργάνωση του χρόνου εργασίας των ναυτικών (ΕΕ L 167, σ. 33).

(2) Οδηγία 89/391/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 12ης Ιουνίου 1989, σχετικά με την εφαρμογή μέτρων για την προώθηση της βελτίωσης της ασφάλειας και της υγείας των εργαζομένων κατά την εργασία (ΕΕ L 183, σ. 1).

(3) Οδηγία 93/104/ΕΚ του Συμβουλίου, της 23ης Νοεμβρίου 1993, σχετικά με ορισμένα στοιχεία της οργάνωσης του χρόνου εργασίας (ΕΕ L 307, σ. 18).

(4) Οδηγία 2003/88/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 4ης Νοεμβρίου 2003, σχετικά με ορισμένα στοιχεία της οργάνωσης του χρόνου εργασίας (ΕΕ L 299, σ. 9).

21.9.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 311/32

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Appeal Commissioners (Ιρλανδία) στις 6 Ιουλίου 2015 — National Roads Authority κατά The Revenue Commissioners

(Υπόθεση C-344/15)

(2015/C 311/37)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Αιτούν δικαστήριο

Appeal Commissioners

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσα: National Roads Authority

Καθών: The Revenue Commissioners

Προδικαστικά ερωτήματα

Αν οργανισμός δημοσίου δικαίου ασκεί δραστηριότητα που συνίσταται στην παροχή προσβάσεως σε οδό αντί της καταβολής διοδίων και αν στο κράτος μέλος υπάρχουν ιδιωτικοί φορείς που εισπράττουν διόδια για άλλες οδούς με διόδια δυνάμει συμφωνίας με τον ενδιαφερόμενο δημόσιο φορέα βάσει εθνικών νομοθετικών διατάξεων, πρέπει το δεύτερο εδάφιο του άρθρου 13[, παράγραφος 1], της οδηγίας 2006/112/ΕΚ (1) του Συμβουλίου να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι ο ενδιαφερόμενος δημόσιος φορέας πρέπει να θεωρείται ότι βρίσκεται σε ανταγωνισμό με τους ενδιαφερόμενους ιδιωτικούς φορείς, με αποτέλεσμα η μεταχείριση του δημόσιου οργανισμού ως προσώπου μη υποκείμενου στον φόρο να θεωρείται ότι οδηγεί σε σημαντικές στρεβλώσεις του ανταγωνισμού, μολονότι α) δεν υπάρχει και δεν μπορεί να υπάρξει πραγματικός ανταγωνισμός μεταξύ του δημόσιου οργανισμού και των ενδιαφερόμενων ιδιωτικών φορέων και β) δεν υπάρχει αποδεικτικό στοιχείο που να δείχνει την ύπαρξη οποιασδήποτε ρεαλιστικής πιθανότητας ότι οποιοσδήποτε ιδιωτικός φορέας θα μπορέσει να εισέλθει στην αγορά για να κατασκευάσει και εκμεταλλευθεί οδό με διόδια, η οποία θα ανταγωνιζόταν την οδό με διόδια που εκμεταλλεύεται ο δημόσιος οργανισμός;

2.	Αν δεν υπάρχει τεκμήριο, με ποια κριτήρια θα πρέπει να κριθεί ότι υπάρχει σημαντική στρέβλωση του ανταγωνισμού κατά την έννοια του δευτέρου εδαφίου του άρθρου 13[, παράγραφος 1], της οδηγίας 2006/112/ΕΚ του Συμβουλίου;

(1) Οδηγία 2006/112/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Νοεμβρίου 2006, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας (ΕΕ L 347, σ. 1).

21.9.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 311/33

Αναίρεση που άσκησαν στις 7 Ιουλίου 2015 οι Chelyabinsk electrometallurgical integrated plant OAO (CHEMK) και Kuzneckie ferrosplavy OAO (KF) κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (δεύτερο τμήμα) στις 28 Απριλίου 2015 στην υπόθεση T-169/12, Chelyabinsk electrometallurgical integrated plant OAO (CHEMK) και Kuzneckie ferrosplavy OAO (KF) κατά Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης

(Υπόθεση C-345/15 P)

(2015/C 311/38)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσες: Chelyabinsk electrometallurgical integrated plant OAO (CHEMK), Kuzneckie ferrosplavy OAO (KF) (εκπρόσωποι: B. Evtimov, δικηγόρος, D. O’Keeffe, Solicitor)

Αντίδικοι κατ’ αναίρεση: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Euroalliages

Αιτήματα

Οι αναιρεσείουσες ζητούν από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου·

—	να κρίνει επί της υποθέσεως, εφόσον η διαφορά είναι ώριμη προς εκδίκαση·

—	επικουρικώς, να αναπέμψει την υπόθεση ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου·

—	να καταδικάσει το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα δικαστικά έξοδα·

—	να υποχρεώσει τους παρεμβαίνοντες να φέρουν τα δικαστικά έξοδά τους.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Οι αναιρεσείουσες υποστηρίζουν ότι το Γενικό Δικαστήριο παραβίασε το δίκαιο της Ένωσης με την κρίση του επί των λόγων ακυρώσεως που αυτές προέβαλαν πρωτοδίκως ως εξής:

—

Με τον πρώτο λόγο αναιρέσεως οι αναιρεσείουσες υποστηρίζουν ότι το Γενικό Δικαστήριο ερμήνευσε εσφαλμένα το άρθρο 11, παράγραφος 3, του κανονισμού (ΕΚ) 1225/2009 του Συμβουλίου (1) (βασικός κανονισμός αντιντάμπινγκ) και υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο, επειδή απέρριψε τον λόγο ακυρώσεως με τον οποίο προβλήθηκε ότι από το άρθρο 11, παράγραφος 9, του βασικού κανονισμού αντιντάμπινγκ και την εκεί παραπομπή στο άρθρο 2 του βασικού κανονισμού αντιντάμπινγκ προκύπτει ότι τα θεσμικά όργανα έχουν την υποχρέωση να υπολογίζουν περιθώριο ντάμπινγκ σε όλες τις ενδιάμεσες επανεξετάσεις του ντάμπινγκ, και ότι κατ’ αυτόν τον τρόπο παραβίασε επίσης και τις αρχές της χρηστής διοικήσεως, της διαφάνειας και της ασφάλειας δικαίου·

—	Με τον δεύτερο λόγο αναιρέσεως, οι αναιρεσείουσες υποστηρίζουν ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη κατά την ερμηνεία του σκεπτικού της αποφάσεώς του στην υπόθεση T-143/06, MTZ Polyfilms κατά Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

(1) Κανονισμός (ΕΚ) 1225/2009 του Συμβουλίου, της 30ής Νοεμβρίου 2009, για την άμυνα κατά των εισαγωγών που αποτελούν αντικείμενο ντάμπινγκ εκ μέρους χωρών μη μελών της Ευρωπαϊκής Κοινότητας (ΕΕ L 343, σ. 51).

21.9.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 311/34

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Korkein hallinto-oikeus (Φινλανδία), στις 14 Ιουλίου 2015 — Ilves Jakelu Oy

(Υπόθεση C-368/15)

(2015/C 311/40)

Γλώσσα διαδικασίας: η φινλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Korkein hallinto-oikeus

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσα: Ilves Jakelu Oy

Λοιποί μετέχοντες στη διαδικασία: Ministerium für Verkehr und Kommunikation

Προδικαστικά ερωτήματα

Κατ’ ορθή ερμηνεία του άρθρου 9 της ταχυδρομικής οδηγίας 97/67/ΕΚ (1) όπως τροποποιήθηκε από τις οδηγίες 2002/39/ΕΚ (2) και 2008/6/ΕΚ (3), πρέπει η διανομή ταχυδρομικών αντικειμένων συμβεβλημένων πελατών να θεωρείται υπηρεσία που δεν εμπίπτει στο πεδίο της καθολικής υπηρεσίας κατά την έννοια της παραγράφου 1 της εν λόγω διατάξεως ή υπηρεσία που εμπίπτει στο πεδίο της καθολικής υπηρεσίας κατά την έννοια της παραγράφου 2, όταν η ταχυδρομική επιχείρηση συμφωνεί τους όρους της διανομής με τους πελάτες της και χρεώνει στους τελευταίους ένα ειδικά συμφωνημένο τέλος;

Αν η κατά τα ανωτέρω διανομή ταχυδρομικών αντικειμένων συμβεβλημένων πελατών συνιστά υπηρεσία που δεν εμπίπτει στο πεδίο της καθολικής υπηρεσίας, πρέπει τότε το άρθρο 9, παράγραφος 1, και το άρθρο 2, σημείο 14, να ερμηνευθούν υπό την έννοια ότι η παροχή τέτοιου είδους ταχυδρομικών υπηρεσιών υπό συνθήκες όπως αυτές της κύριας δίκης μπορεί να εξαρτάται από ειδική άδεια όπως η προβλεπόμενη από τον νόμο περί ταχυδρομείων;

Αν η κατά τα ανωτέρω διανομή ταχυδρομικών αντικειμένων συμβεβλημένων πελατών συνιστά υπηρεσία που δεν εμπίπτει στο πεδίο της καθολικής υπηρεσίας, πρέπει τότε το άρθρο 9, παράγραφος 1, να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι άδεια η οποία αφορά τις υπηρεσίες αυτές μπορεί να εξαρτάται μόνον από όρους σχετικούς με την εξασφάλιση της συμμορφώσεως με τις βασικές απαιτήσεις κατά την έννοια του άρθρου 2, σημείο 19, της ταχυδρομικής οδηγίας και ότι άδειες οι οποίες αφορούν τις υπηρεσίες αυτές δεν μπορούν να εξαρτώνται από όρους σχετικούς με την ποιότητα, τη διαθεσιμότητα και την αποτελεσματικότητα των οικείων υπηρεσιών κατά την έννοια του άρθρου 9, παράγραφος 2, της οδηγίας;

Αν οι άδειες οι οποίες αφορούν την κατά τα ανωτέρω διανομή ταχυδρομικών αντικειμένων συμβεβλημένων πελατών μπορούν να εξαρτώνται μόνον από όρους σχετικούς με την εξασφάλιση της συμμορφώσεως με τις βασικές απαιτήσεις, μπορούν τότε όροι όπως οι επίμαχοι στην κύρια δίκη, οι οποίοι είναι σχετικοί με τους όρους διανομής της ταχυδρομικής υπηρεσίας, με τη συχνότητα της διανομής των αποστολών, με την υπηρεσία αλλαγής διευθύνσεων και διακοπής των διανομών, με την επισήμανση των αποστολών και με τα σημεία συλλογής, να θεωρηθούν ότι ανταποκρίνονται στις βασικές απαιτήσεις κατά την έννοια του άρθρου 2, σημείο 19, και ότι είναι απαραίτητοι για την εξασφάλιση της συμμορφώσεως με τις βασικές απαιτήσεις κατά την έννοια του άρθρου 9, παράγραφος 1;

(1) Οδηγία 97/67/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 15ης Δεκεμβρίου 1997, σχετικά με τους κοινούς κανόνες για την ανάπτυξη της εσωτερικής αγοράς κοινοτικών ταχυδρομικών υπηρεσιών και τη βελτίωση της ποιότητας των παρεχομένων υπηρεσιών (ΕΕ L 15, σ. 14).

(2) Οδηγία 2002/39/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 10ης Ιουνίου 2002, για την τροποποίηση της οδηγίας 97/67/ΕΚ όσον αφορά το περαιτέρω άνοιγμα των κοινοτικών ταχυδρομικών υπηρεσιών στον ανταγωνισμό (ΕΕ L 176, σ. 21).

(3) Οδηγία 2008/6/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 20ής Φεβρουαρίου 2008, για την τροποποίηση της οδηγίας 97/67/ΕΚ σχετικά με την πλήρη υλοποίηση της εσωτερικής αγοράς κοινοτικών ταχυδρομικών υπηρεσιών (ΕΕ L 52, σ. 3).

21.9.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 311/35

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Tribunal Supremo (Ισπανία) στις 13 Ιουλίου 2015 — Siderúrgica Sevillana S.A. κατά Administración del Estado

(Υπόθεση C-369/15)

(2015/C 311/41)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunal Supremo

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αιτούσα: Siderúrgica Sevillana S.A.

Καθής: Administración del Estado

Προδικαστικά ερωτήματα

Είναι η απόφαση 2013/448/ΕΕ (1) αντίθετη στο άρθρο 296 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το άρθρο 41 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων (2), στον βαθμό που καθόρισε διορθωτικό συντελεστή βάσει μηχανισμού ο οποίος, κατά παράβαση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως, δεν παρέχει στους οικείους φορείς εκμεταλλεύσεως εγκαταστάσεων τη δυνατότητα να λάβουν γνώση των δεδομένων, υπολογισμών και κριτηρίων που λήφθηκαν υπόψη για τον καθορισμό του;

Αντιβαίνει η απόφαση 2013/448/ΕΕ στα άρθρα 10α, παράγραφος 1 και 23, παράγραφος 3 της οδηγίας 2003/87/ΕΚ (3), λόγω του τρόπου κατά τον οποίον προσδιορίζει και καθορίζει το ανώτατο όριο εκπομπών από τη βιομηχανία και τον διατομεακό διορθωτικό συντελεστή που προβλέπονται στο άρθρο 10α, παράγραφος 5, της οδηγίας 2003/87/ΕΚ και στο άρθρο 15 της αποφάσεως 2011/278/ΕΕ (4), καθόσον δεν εκδόθηκε συμφώνως προς την προβλεπόμενη από την απόφαση 1999/468/ΕΚ (5) διαδικασία κανονιστικής επιτροπής με έλεγχο;

Λαμβανομένου υπόψη ότι μεταξύ της αποφάσεως 2013/448/ΕΕ και/ή του άρθρου 15 της αποφάσεως 2011/278/ΕΕ υπάρχει ανακολουθία μεταξύ:

—

αφενός, της προβλεπόμενης από το άρθρο 10α, παράγραφος 5, στοιχεία α' και β', της [οδηγίας 2003/87/EΚ] […] βάσεως υπολογισμού, καθόσον στις βάσεις αυτές δεν συμπεριλήφθηκαν οι εκπομπές από την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας δια της καύσεως απαερίων και από τη συμπαραγωγή θερμότητας στις διαλαμβανόμενες από το παράρτημα Ι της εν λόγω οδηγίας εγκαταστάσεις,

—

αφετέρου, των κριτηρίων που προβλέπει το άρθρο 10α, παράγραφοι 1 και 4 της εν λόγω οδηγίας για τη δωρεάν κατανομή δικαιωμάτων εκπομπής, το οποίο πράγματι περιλαμβάνει αυτού του είδους τις εκπομπές:

α)

Αντιβαίνουν η απόφαση 2013/448/ΕΕ και/ή το άρθρο 15 της αποφάσεως 2011/278/ΕΕ στο άρθρο 10α, παράγραφος 5, σε συνδυασμό με το άρθρο 3, στοιχείο κα' και το εν λόγω άρθρο 10α, παράγραφος 1, τρίτο εδάφιο in fine, της οδηγίας 2003/87/ΕΚ, καθόσον προβλέπουν ότι οι εκπομπές από καύση απαερίων ή την παραγωγή θερμότητας σε εγκαταστάσεις παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας τις οποίες διαλαμβάνει το παράρτημα Ι της εν λόγω οδηγίας αποτελούν εν πάση περιπτώσει εκπομπές από «παραγωγούς ηλεκτρικής ενέργειας» προς τον σκοπό καθορισμού του ανώτατου ορίου εκπομπών για τη βιομηχανία, και ότι πρέπει, ως εκ τούτου, να αποκλείονται από τον υπολογισμό αυτό;

β)

Ακόμη και σε περίπτωση που η απάντηση στο προηγούμενο ερώτημα είναι αρνητική, αντιβαίνει η απόφαση 2013/448/ΕΕ και/ή το άρθρο 15 της αποφάσεως 2011/278/ΕΕ στο άρθρο 10α, παράγραφος 5, της οδηγίας 2003/87/ΕΚ και/ή τους σκοπούς της οδηγίας αυτής, καθόσον αποκλείουν από τη βάση υπολογισμού του ανώτατου ορίου βιομηχανικών εκπομπών, η οποία διέπεται από τον κανόνα αυτόν, τις εκπομπές από την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας δια της καύσεως απαερίων και από τη συμπαραγωγή θερμότητας στις διαλαμβανόμενες από το παράρτημα Ι της εν λόγω οδηγίας εγκαταστάσεις, στις οποίες μπορούν, ωστόσο, να κατανεμηθούν δωρεάν δικαιώματα εκπομπής συμφώνως προς το άρθρο 10α, παράγραφοι 1 έως 4, της ίδιας οδηγίας;

Αντιβαίνει η απόφαση 2013/448/ΕΕ της Επιτροπής, και ενδεχομένως, η απόφαση 2011/278/ΕΕ που εκδόθηκε σε εκτέλεση της πρώτης, στο άρθρο 10α, παράγραφος 12, της οδηγίας, καθόσον επεκτείνουν τον διατομεακό διορθωτικό συντελεστή σε τομείς που κατά την απόφαση 2010/2/ΕΕ (6) (νυν απόφαση 2014/746/ΕΕ (7)) της Επιτροπής εκτίθενται σε σημαντικό κίνδυνο διαρροής άνθρακα, με τη συνακόλουθη μείωση των δωρεάν κατανεμόμενων δικαιωμάτων εκπομπής;

Αντιβαίνει η απόφαση 2013/448/ΕΕ στο άρθρο 10α, παράγραφος 5, της οδηγίας 2003/87/ΕΚ, καθόσον η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, κατά τον καθορισμό των ελεγμένων εκπομπών που πραγματοποιήθηκαν την περίοδο 2005-2007, μνεία των οποίων γίνεται στα στοιχεία α' και β' της εν λόγω παραγράφου:

α)	δεν έλαβε υπόψη τις μη αναγραφόμενες στο ανεξάρτητο σύστημα καταγραφής συναλλαγών της Κοινότητας εκπομπές, έστω και αν επρόκειτο για εκπομπές των οποίων η καταγραφή δεν ήταν υποχρεωτική κατά την εξεταζόμενη περίοδο,

β)	πραγματοποίησε αναγωγή, στον βαθμό που τούτο ήταν εφικτό, των στοιχείων από ελεγμένες εκπομπές σε μεταγενέστερα του 2008 έτη, εφαρμόζοντας αντίστροφα τον συντελεστή 1,74 %,

γ)	απέκλεισε όλες τις εκπομπές που προέρχονταν από εγκαταστάσεις που είχαν κλείσει πριν τις 30 Ιουνίου 2011;

(1) Απόφαση 2013/448/ΕΕ της Επιτροπής, της 5ης Σεπτεμβρίου 2013, σχετικά με τα εθνικά μέτρα εφαρμογής για τη μεταβατική δωρεάν κατανομή των δικαιωμάτων εκπομπής αερίων θερμοκηπίου σύμφωνα με το άρθρο 11 παράγραφος 3 της οδηγίας 2003/87/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (ΕΕ L 240, σ. 27).

(2) ΕΕ 2000, C 364, σ. 1.

(3) Οδηγία 2003/87/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 13ης Οκτωβρίου 2003, σχετικά με τη θέσπιση συστήματος εμπορίας δικαιωμάτων εκπομπής αερίων θερμοκηπίου εντός της Κοινότητας και την τροποποίηση της οδηγίας 96/61/ΕΚ του Συμβουλίου (ΕΕ L 275, σ. 32).

(4) Απόφαση 2011/278/ΕΕ της Επιτροπής, της 27ης Απριλίου 2011, σχετικά με τον καθορισμό ενωσιακών μεταβατικών κανόνων για την εναρμονισμένη δωρεάν κατανομή δικαιωμάτων εκπομπής κατ’ εφαρμογήν του άρθρου 10α της οδηγίας 2003/87/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (ΕΕ L 130, σ. 1).

(5) Απόφαση 1999/468/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Ιουνίου 1999, για τον καθορισμό των όρων άσκησης των εκτελεστικών αρμοδιοτήτων που ανατίθενται στην Επιτροπή (ΕΕ L 184, σ. 23).

(6) Απόφαση 2010/2/ΕΕ της Επιτροπής, της 24ης Δεκεμβρίου 2009, που προσδιορίζει, σύμφωνα με την οδηγία 2003/87/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, κατάλογο τομέων και κλάδων οι οποίοι θεωρείται ότι εκτίθενται σε σημαντικό κίνδυνο διαρροής άνθρακα (ΕΕ L 1, σ. 10).

(7) ΕΕ L 308, σ. 114.

21.9.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 311/37

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Tribunal Supremo (Ισπανία) στις 13 Ιουλίου 2015 — Solvay Solutions España S.L. κατά Administración del Estado

(Υπόθεση C-370/15)

(2015/C 311/42)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunal Supremo

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αιτούσα: Solvay Solutions España S.L.

Καθής: Administración del Estado

Προδικαστικά ερωτήματα

—

α)

β)

α)	δεν έλαβε υπόψη τις μη αναγραφόμενες στο ανεξάρτητο σύστημα καταγραφής συναλλαγών της Κοινότητας εκπομπές, έστω και αν επρόκειτο για εκπομπές των οποίων η καταγραφή δεν ήταν υποχρεωτική κατά την εξεταζόμενη περίοδο,

β)	πραγματοποίησε αναγωγή, στον βαθμό που τούτο ήταν εφικτό, των στοιχείων από ελεγμένες εκπομπές σε μεταγενέστερα του 2008 έτη, εφαρμόζοντας αντίστροφα τον συντελεστή 1,74 %,

γ)	απέκλεισε όλες τις εκπομπές που προέρχονταν από εγκαταστάσεις που είχαν κλείσει πριν τις 30 Ιουνίου 2011;

(2) ΕΕ 2000, C 364, σ. 1.

(7) ΕΕ L 308, σ. 114.

21.9.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 311/39

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Tribunal Supremo (Ισπανία) στις 13 Ιουλίου 2015 — Cepsa Quimica, S.A. κατά Administración del Estado

(Υπόθεση C-371/15)

(2015/C 311/43)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunal Supremo

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αιτούσα: Cepsa Quimica, S.A.

Καθής: Administración del Estado

Προδικαστικά ερωτήματα

—

α)

β)

α)	δεν έλαβε υπόψη τις μη αναγραφόμενες στο ανεξάρτητο σύστημα καταγραφής συναλλαγών της Κοινότητας εκπομπές, έστω και αν επρόκειτο για εκπομπές των οποίων η καταγραφή δεν ήταν υποχρεωτική κατά την εξεταζόμενη περίοδο,

β)	πραγματοποίησε αναγωγή, στον βαθμό που τούτο ήταν εφικτό, των στοιχείων από ελεγμένες εκπομπές σε μεταγενέστερα του 2008 έτη, εφαρμόζοντας αντίστροφα τον συντελεστή 1,74 %,

γ)	απέκλεισε όλες τις εκπομπές που προέρχονταν από εγκαταστάσεις που είχαν κλείσει πριν τις 30 Ιουνίου 2011;

(2) ΕΕ 2000, C 364, σ. 1.

(7) ΕΕ L 308, σ. 114.

21.9.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 311/41

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Tribunal Supremo (Ισπανία) στις 13 Ιουλίου 2015 — Dow Chemical Ibérica S.A. κατά Administración del Estado

(Υπόθεση C-372/15)

(2015/C 311/44)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunal Supremo

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αιτούσα: Dow Chemical Ibérica S.A.

Καθής: Administración del Estado

Προδικαστικά ερωτήματα

—

α)

β)

α)	δεν έλαβε υπόψη τις μη αναγραφόμενες στο ανεξάρτητο σύστημα καταγραφής συναλλαγών της Κοινότητας εκπομπές, έστω και αν επρόκειτο για εκπομπές των οποίων η καταγραφή δεν ήταν υποχρεωτική κατά την εξεταζόμενη περίοδο,

β)	πραγματοποίησε αναγωγή, στον βαθμό που τούτο ήταν εφικτό, των στοιχείων από ελεγμένες εκπομπές σε μεταγενέστερα του 2008 έτη, εφαρμόζοντας αντίστροφα τον συντελεστή 1,74 %,

γ)	απέκλεισε όλες τις εκπομπές που προέρχονταν από εγκαταστάσεις που είχαν κλείσει πριν τις 30 Ιουνίου 2011;

(2) ΕΕ 2000, C 364, σ. 1.

(7) ΕΕ L 308, σ. 114.

21.9.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 311/42

Προσφυγή της 17ης Ιουλίου 2015 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης

(Υπόθεση C-389/15)

(2015/C 311/45)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: F. Castillo de la Torre, J. Guillem Carrau, B. Hartmann)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει την απόφαση του Συμβουλίου, της 7ης Μαΐου 2015, που επιτρέπει την έναρξη διαπραγματεύσεων για μια αναθεωρημένη Συμφωνία της Λισαβόνας σχετικά με τις προστατευόμενες ονομασίες προέλευσης και τις προστατευόμενες γεωγραφικές ενδείξεις όσον αφορά θέματα που εμπίπτουν στην αρμοδιότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης·

—

να διατηρήσει τα αποτελέσματα της προσβαλλομένης αποφάσεως, εφόσον είναι αναγκαίο, έως ότου αρχίσει να ισχύει, εντός εύλογου χρονικού διαστήματος από τη δημοσίευση της αποφάσεώς του, νέα απόφαση του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης η οποία θα εκδοθεί κατ’ εφαρμογήν του άρθρου 218, παράγραφοι 3, 4 και 8, ΣΛΕΕ·

—	να καταδικάσει το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Πρώτος λόγος: Η προσβαλλόμενη απόφαση αναγνωρίζει την ύπαρξη αρμοδιότητας των κρατών μελών κατά παράβαση του άρθρου 3 ΣΛΕΕ, δεδομένου ότι η διαπραγμάτευση αφορά συμφωνία η οποία εμπίπτει στην αποκλειστική αρμοδιότητα της Ένωσης.

Δεύτερος λόγος: Παράβαση των άρθρων 207, παράγραφος 3, και 218, παράγραφοι 3, 4 και 8, ΣΛΕΕ επειδή το Συμβούλιο όρισε κράτη μέλη ως «διαπραγματευτές», σε ζήτημα αρμοδιότητας της Ένωσης και δεν εξέδωσε την προσβαλλόμενη απόφαση με την προβλεπόμενη πλειοψηφία.

21.9.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 311/43

Αναίρεση που άσκησε στις 21 Ιουλίου 2015 ο John Dalli κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (τρίτο πενταμελές τμήμα) στις 12 Μαΐου 2015 στην υπόθεση T-562/12, John Dalli κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

(Υπόθεση C-394/15 P)

(2015/C 311/46)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείων: John Dalli (εκπρόσωποι: L. Levi και S. Rodrigues, δικηγόροι)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Ο αναιρεσείων ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να κηρύξει παραδεκτή την αίτηση αναιρέσεως·

—	να αναιρέσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—	να ακυρώσει την προσβληθείσα προφορική απόφαση·

—	να επιδικάσει χρηματική ικανοποίηση συμβολικού ύψους 1 ευρώ για ηθική βλάβη και, προσωρινώς, αποζημίωση ύψους 1 9 13 396 ευρώ για υλική ζημία·

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της αιτήσεως αναιρέσεως, ο αναιρεσείων προβάλλει τα εξής:

—	με τον πρώτο λόγο αναιρέσεως προβάλλεται ότι το Γενικό Δικαστήριο έκρινε ultra petita καθότι μετέβαλε το αντικείμενο της διαφοράς·

—	με τον δεύτερο λόγο αναιρέσεως προβάλλεται έλλειψη αιτιολογίας·

—	με τον τρίτο λόγο αναιρέσεως προβάλλεται διαδικαστική παράβαση η οποία θίγει τα συμφέροντα του αναιρεσείοντος, συμπεριλαμβανομένων των δικαιωμάτων του άμυνας·

—	με τον τέταρτο λόγο αναιρέσεως προβάλλονται διάφορες παραποιήσεις των πραγματικών και των αποδεικτικών στοιχείων· και

—	στο πλαίσιο του πέμπτου λόγου αναιρέσεως, αμφισβητείται η εκ μέρους του Γενικού Δικαστηρίου ερμηνεία της εφαρμογής του Ευρωπαϊκού δικαίου.

21.9.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 311/44

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 29ης Ιουνίου 2015 — Frank Bold κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-19/13) (1)

((Περιβάλλον - Οδηγία 2003/87/ΕΚ - Σύστημα εμπορίας δικαιωμάτων εκπομπής αερίων θερμοκηπίου - Απόφαση με την οποία παρασχέθηκε στην Τσεχική Δημοκρατία η δυνατότητα προσωρινής χορηγήσεως δωρεάν δικαιωμάτων για τον εκσυγχρονισμό της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας - Αίτηση εσωτερικής επανεξετάσεως της αποφάσεως - Δεν υφίσταται μέτρο με ατομικό περιεχόμενο - Απόφαση της Επιτροπής με την οποία κρίθηκε απαράδεκτη η αίτηση επανεξετάσεως - Προσφυγή εν μέρει προδήλως απαράδεκτη και εν μέρει προδήλως νόμω αβάσιμη))

(2015/C 311/47)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Frank Bold Society, πρώην Ekologický právní servis (Brně, Τσεχική Δημοκρατία) (εκπρόσωπος: P. Černý, δικηγόρος)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: αρχικά P. Oliver και L. Pignataro-Nolin, στη συνέχεια L. Pignataro-Nolin και J. Tomkin)

Παρεμβαίνουσα υπέρ της καθής: Τσεχική Δημοκρατία (εκπρόσωποι: M. Smolek, T. Müller και D. Hadroušek)

Αντικείμενο

Αίτημα ακυρώσεως, αφενός, της αποφάσεως C (2012) 8382 τελικό της Επιτροπής, της 12ης Νοεμβρίου 2012, με την οποία απορρίφθηκε ως απαράδεκτη η αίτηση εσωτερικής επανεξετάσεως της αποφάσεως C (2012) 4576 τελικό της Επιτροπής, της 6ης Ιουλίου 2012, με την οποία παρασχέθηκε στην Τσεχική Δημοκρατία η δυνατότητα προσωρινής χορηγήσεως δωρεάν δικαιωμάτων για τον εκσυγχρονισμό της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, και αφετέρου της τελευταίας αυτής αποφάσεως.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Η Frank Bold Society φέρει τα δικαστικά της έξοδα και καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

3)	Η Τσεχική Δημοκρατία φέρει τα δικαστικά της έξοδα.

(1) EE C 79 της 16.3.2013.

21.9.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 311/45

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 24ης Ιουνίου 2015 — Wm. Wrigley Jr. κατά ΓΕΕΑ (Extra)

(Υπόθεση T-552/14) (1)

([Κοινοτικό σήμα - Αίτηση καταχωρίσεως του εικονιστικού κοινοτικού σήματος Extra - Απόλυτος λόγου απαραδέκτου - Έλλειψη διακριτικού χαρακτήρα - Άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 - Προσφυγή προδήλως νόμω αβάσιμη])

(2015/C 311/49)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Wm. Wrigley Jr. Company (Wilmington, Delaware, Ηνωμένες Πολιτείες) (εκπρόσωποι: M. Kinkeldey, S. Brandstätter και C. Schmitt, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (εκπρόσωπος: D. Walicka)

Αντικείμενο

Προσφυγή ασκηθείσα κατά της αποφάσεως του πέμπτου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 19ης Μαΐου 2014 (υπόθεση: R 199/2014-5) σε σχέση με την αίτηση καταχωρίσεως του εικονιστικού σήματος Extra ως κοινοτικού σήματος.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει την Wm. Wrigley Jr. Company στα δικαστικά έξοδα.

(1) EE C 351 της 6.10.2014.

21.9.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 311/46

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 24ης Ιουνίου 2015 — Wm. Wrigley Jr. κατά ΓΕΕΑ (Extra)

(Υπόθεση T-553/14) (1)

(2015/C 311/50)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αντικείμενο

Προσφυγή ασκηθείσα κατά της αποφάσεως του πέμπτου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 19ης Μαΐου 2014 (υπόθεση: R 218/2014-5) σε σχέση με την αίτηση καταχωρίσεως του εικονιστικού σήματος Extra ως κοινοτικού σήματος.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει την Wm. Wrigley Jr. Company στα δικαστικά έξοδα.

(1) EE C 351 της 6.10.2014.

21.9.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 311/47

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 24ης Ιουνίου 2015 — Wm. Wrigley Jr. κατά ΓΕΕΑ (Αναπαράσταση σφαίρας)

(Υπόθεση T-625/14) (1)

([Κοινοτικό σήμα - Αίτηση καταχωρίσεως κοινοτικού εικονιστικού σήματος που αναπαριστά σφαίρα - Απόλυτος λόγος απαραδέκτου - Έλλειψη διακριτικού χαρακτήρα - Άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 - Προδήλως αβάσιμη προσφυγή])

(2015/C 311/51)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (εκπρόσωπος: J. Crespo Carrillo)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του πέμπτου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ, της 17ης Ιουνίου 2014 (υπόθεση R 168/2014-5), σχετικά με αίτηση καταχωρίσεως ως κοινοτικού σήματος εικονιστικού σημείου που αναπαριστά σφαίρα.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει τη Wm. Wrigley Jr. Company στα δικαστικά έξοδα.

(1) EE C 351 της 6.10.2014.

21.9.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 311/47

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 24ης Ιουνίου 2015 — Wm. Wrigley Jr. κατά ΓΕΕΑ (Αναπαράσταση μπλε σφαίρας)

(Υπόθεση T-626/14) (1)

([Κοινοτικό σήμα - Αίτηση καταχωρίσεως κοινοτικού εικονιστικού σήματος που αναπαριστά μπλε σφαίρα - Απόλυτος λόγος απαραδέκτου - Έλλειψη διακριτικού χαρακτήρα - Άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 - Προδήλως αβάσιμη προσφυγή])

(2015/C 311/52)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του πέμπτου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ, της 17ης Ιουνίου 2014 (υπόθεση R 169/2014-5), σχετικά με αίτηση καταχωρίσεως ως κοινοτικού σήματος εικονιστικού σημείου που αναπαριστά μπλε σφαίρα.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει τη Wm. Wrigley Jr. Company στα δικαστικά έξοδα.

(1) EE C 351 της 6.10.2014.

21.9.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 311/48

Προσφυγή της 12ης Ιουνίου 2015 — IR κατά ΓΕΕΑ — Pirelli Tyre (popchrono)

(Υπόθεση T-132/15)

(2015/C 311/53)

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: IR (Caen, Γαλλία) (εκπρόσωπος: C. de Marguerye, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Pirelli Tyre SpA (Μιλάνο, Ιταλία)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του ΓΕΕΑ

Δικαιούχος του επίδικου σήματος: Ο προσφεύγων

Επίδικο σήμα: Κοινοτικό λεκτικό σήμα «popchrono» — Υπ’ αριθ. 4 177 267 κοινοτικό σήμα

Διαδικασία ενώπιον του ΓΕΕΑ: Διαδικασία για την κήρυξη εκπτώσεως

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του πέμπτου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 13ης Φεβρουαρίου 2015 στην υπόθεση R 217/2014-5

Αιτήματα

Ο προσφεύγων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να κάνει δεκτά τα αιτήματά του·

—	να ακυρώσει την απόφαση του τμήματος προσφυγών της 13ης Φεβρουαρίου 2015·

—	να επιβεβαιώσει τα δικαιώματα επί του σήματος POPCHRONO·

—	να καταδικάσει το ΓΕΕΑ στα δικαστικά έξοδα.

Προβαλλόμενοι λόγοι

—	Προσβολή του δικαιώματος ακροάσεως·

—	Συσταλτική ερμηνεία του όρου «ουσιαστική χρήση» εκ μέρους του τμήματος προσφυγών·

—	Η επανάληψη της ουσιαστική χρήσεως του επίμαχου κοινοτικού σήματος έπρεπε να έχει εξετασθεί από το ΓΕΕΑ σύμφωνα με τα στοιχεία που υπέβαλε ο προσφεύγων, συμπεριλαμβανομένης μια προηγούμενης άδειας χρήσεως για τρεις και πλέον μήνες πριν από την κατάθεση της αιτήσεως περί εκπτώσεως·

—	Το ΓΕΕΑ δεν έλαβε υπόψη την παράβαση θεμελιωδών κανόνων του ανταγωνισμού ούτε τα κωλύματα που έθεσε ο ένας διάδικος στον άλλο.

21.9.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 311/49

Προσφυγή της 30ης Ιουνίου 2015 — Παπαπαναγιώτου κατά Κοινοβουλίου

(Υπόθεση T-351/15)

(2015/C 311/54)

Γλώσσα διαδικασίας: η Αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Παπαπαναγιώτου AVEEA (Σέρρες, Ελλάδα) (εκπρόσωποι: Σ. Παππάς και Ι. Ιωαννίδης, δικηγόροι)

Καθού: Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει την απόφαση D(2015)12887 που εξέδωσε στις 27 Απριλίου 2015 ο γενικός διευθυντής της ΓΔ Υποδομών και Διοικητικής Υποστήριξης, απορρίπτοντας την προσφορά της προσφεύγουσας για τις παρτίδες υπ’ αριθ. 1, 2 και 4 του διαγωνισμού «Έπιπλα γραφείου», no INLO.AO-2012-017-LUX-UAGBI-02, «για την προμήθεια επίπλωσης και εξοπλισμού γραφείου, τόσο κανονικής όσο και υψηλής ποιότητας» και ενημερώνοντας την προσφεύγουσα ότι, στο πλαίσιο της αξιολογήσεως των προσφορών για τον προαναφερθέντα διαγωνισμό, δεν είχε λάβει υπόψη ένα εκ των κριτηρίων αναθέσεως που περιλαμβάνοντας στα έγγραφα για την πρόσκληση προς υποβολή προσφορών·

—	να καταδικάσει το καθού στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη των αιτημάτων της, η προσφεύγουσα προβάλλει τρεις λόγους.

Πρώτον, ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι παράνομη καθόσον δεν ελήφθη υπόψη στον διαγωνισμό το επιμέρους κριτήριο αναθέσεως «κατασκευή (αντοχή στη θραύση, στην τριβή, στη χάραξη και στον αποχρωματισμό), κατά παράβαση, αφενός, της συγγραφής υποχρεώσεων και, αφετέρου, του άρθρου 110, παράγραφος 1, και του άρθρου 113, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΕ, Ευρατόμ) 966/2012 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 25ης Οκτωβρίου 2012, σχετικά με τους δημοσιονομικούς κανόνες που εφαρμόζονται στον γενικό προϋπολογισμό της Ένωσης (στο εξής: δημοσιονομικός κανονισμός), καθώς και κατά παραβίαση των αρχών της ίσης μεταχειρίσεως και της διαφάνειας.

Δεύτερον, ότι η αναθέτουσα αρχή δεν αιτιολόγησε την απόφασή της, καθόσον δεν ανέφερε ποια ήταν τα χαρακτηριστικά και τα συγκριτικά πλεονεκτήματα των προσφορών που έγιναν δεκτές, κατά παράβαση του άρθρου 113, παράγραφος 2, του δημοσιονομικού κανονισμού, του άρθρου 161, παράγραφος 3, του κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμού (ΕΕ) 1268/2012 της Επιτροπής, της 29ης Οκτωβρίου 2012, σχετικά με κανόνες εφαρμογής του δημοσιονομικού κανονισμού (στο εξής: κανόνες εφαρμογής), του άρθρου 141 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του άρθρου 296 ΣΛΕΕ.

Τρίτον, ότι παραβιάστηκε η αρχή της διαφάνειας όπως κατοχυρώνεται τόσο στο άρθρο 102 του δημοσιονομικού κανονισμού όσο και στο άρθρο 15, παράγραφος 3, ΣΛΕΕ, στο μέτρο που η αναθέτουσα αρχή δεν έδωσε ούτε πληροφορίες ούτε στοιχεία σχετικά με το ζήτημα αν τα δείγματα τα οποία περιελήφθησαν στις προς επανεξέταση προσφορές ήταν ακριβώς τα ίδια με εκείνα που είχαν αρχικώς εξεταστεί, στο πλαίσιο της πρώτης διαδικασίας αξιολογήσεως, η οποία εν συνεχεία ακυρώθηκε.

21.9.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 311/50

Προσφυγή της 26ης Ιουνίου 2015 — NeXovation κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-353/15)

(2015/C 311/55)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: NeXovation, Inc. (με έδρα στην Handersonville, ΗΠΑ) (εκπροσωπούμενη από τους Α. von Bergwelt, F. Henkel και M. Nordmann, lawyers)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα των διαδίκων

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—	την εν μέρει ακύρωση της αποφάσεως C(2014) 3634 τελικό της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της 1ης Οκτώβριου (υπό τη μορφή της διορθωτικής αποφάσεως της 13ης Απριλίου 2015), περί της κρατικής ενισχύσεως SA.31550 η οποία χορηγήθηκε από τη Γερμανία στο συγκρότημα του Nürburgring, κατά το μέτρο που:

—	η πώληση των περιουσιακών στοιχείων των Nürburgring GmbH, Motorsport Resort Nürburgring GmbH και Congress- und Motorsport Hotel Nürburgring GmbH δεν αποτελεί κρατική ενίσχυση, αντιθέτως προς τα διαλαμβανόμενα στο πρώτο σημείο της αιτιολογικής σκέψεως 285 της προσβαλλόμενης αποφάσεως·

—

η πώληση των περιουσιακών στοιχείων των Nürburgring GmbH, Motorsport Resort Nürburgring GmbH και Congress- und Motorsport Hotel Nürburgring GmbH δεν συνεπάγεται ότι υφίσταται οικονομική συνέχεια μεταξύ, αφενός, των Nürburgring GmbH, Motorsport Resort Nürburgring GmbH και Congress- und Motorsport Hotel Nürburgring GmbH και, αφετέρου, της Capricorn NÜRBURGRING Besitzgesellschaft GmbH, ήτοι του νέου κυρίου των περιουσιακών στοιχείων, ή των θυγατρικών της, αντιθέτως προς τα διαλαμβανόμενα στην πρώτη περίοδο του δευτέρου σημείου της αιτιολογικής σκέψεως 285 της προσβαλλόμενης αποφάσεως·

—

κάθε πιθανή ανάκληση μη συμβατής κρατικής ενισχύσεως δεν θα αφορά την Capricorn NÜRBURGRING Besitzgesellschaft GmbH, ήτοι τον αγοραστή των περιουσιακών στοιχείων που πωλήθηκαν σύμφωνα με τη διαδικασία υποβολής προσφορών, ή τις θυγατρικές της, αντιθέτως προς τα οριζόμενα στο άρθρο 3, παράγραφος 2, του διατακτικού της προσβαλλόμενης αποφάσεως, σύμφωνα με την δεύτερη περίοδο του δευτέρου σημείου της αιτιολογικής σκέψεως 285 της προσβαλλόμενης αποφάσεως·

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά της έξοδα και σε αυτά της προσφεύγουσας.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Η προσφεύγουσα βάλλει κατά της αποφάσεως της Επιτροπής της 1ης Οκτωβρίου 2014 (που διορθώθηκε στις 13 Απριλίου 2015), καθόσον με αυτήν κρίθηκε ότι η πώληση των περιουσιακών στοιχείων του συγκροτήματος Nürburgring δεν αποτελεί κρατική ενίσχυση, ότι η πώληση των περιουσιακών στοιχείων δεν συνεπάγεται χρηματοπιστωτική/οικονομική συνεχεία μεταξύ των πωλητών και των αγοραστών των περιουσιακών στοιχείων και ότι κάθε πιθανή ανάκληση μη συμβατής κρατικής βοήθειας δεν θα αφορά τον αγοραστή των περιουσιακών στοιχείων.

Προς στήριξη της προσφυγής, η προσφεύγουσα προβάλλει τους ακόλουθους λόγους ακυρώσεως:

Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται εσφαλμένη εφαρμογή του άρθρου 107, παράγραφος 1, της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης από την Επιτροπή, καθόσον η Επιτροπή εσφαλμένα ερμήνευσε την έννοια της ανοιχτής, διαφανούς διαδικασίας υποβολής προσφορών που δεν δημιουργεί δυσμενείς διακρίσεις με την πώληση στον πλειοδότη και δεν ερεύνησε προσηκόντως την κρατική εμπλοκή στη διαδικασία υποβολής προσφορών.

Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται εσφαλμένη εφαρμογή του άρθρου 107, παράγραφος 1, της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης από την Επιτροπή, καθόσον η Επιτροπή συμπέρανε ότι η προσωρινή σύμβαση μισθώσεως του συγκροτήματος δεν συνιστά κρατική ενίσχυση και ότι οι πωλητές δεν επηρέασαν παράνομα την περαιτέρω πώληση των περιουσιακών στοιχείων σε Ρώσο επενδυτή.

3.	Με τον τρίτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται εσφαλμένη ερμηνεία της αρχής της χρηματοπιστωτικής/οικονομικής συνέχειας από την Επιτροπή.

4.	Με τον τέταρτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή κακώς δεν κίνησε επίσημη διαδικασία έρευνας.

5.	Με τον πέμπτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται προσβολή από την Επιτροπή των δικαιωμάτων που η προσφεύγουσα αντλεί από το άρθρο 20, παράγραφος 2, του Κανονισμού 659/1999.

6.	Με τον έκτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται παραβίαση από την Επιτροπή της αρχής της αμερόληπτης και επιμελούς έρευνας.

7.	Με τον έβδομο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται εσφαλμένη εφαρμογή του άρθρου 296, παράγραφος 2, της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης από την Επιτροπή.

21.9.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 311/51

Αναίρεση που άσκησε στις 9 Ιουλίου 2015 ο CJ κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης στις 29 Απριλίου 2015 στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις F-159/12 και F-161/12, CJ κατά ECDC

(Υπόθεση T-370/15 P)

(2015/C 311/56)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείων: CJ (Άγιος Στέφανος, Ελλάδα) (εκπρόσωπος: Β. Κόλιας, δικηγόρος)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκό Κέντρο Πρόληψης και Ελέγχου Νόσων (ECDC)

Αιτήματα

Ο αναιρεσείων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να αναιρέσει την απόφαση του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της 29ης Απριλίου 2015, στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις F-159/12 και F-161/12, CJ κατά ECDC, καθόσον

—	απέρριψε εν μέρει την προσφυγή-αγωγή στην υπόθεση F-159/12 και τον υποχρέωσε να φέρει τα δικαστικά του έξοδα·

—	απέρριψε στο σύνολό της την αγωγή στην υπόθεση F-161/12, τον υποχρέωσε να φέρει τα δικαστικά έξοδά του και τον καταδίκασε στα δικαστικά έξοδα του ECDC·

—	τον καταδίκασε να καταβάλει στο Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης ποσό 2 000 ευρώ προς κάλυψη μέρους των δαπανών στις οποίες αυτό υποβλήθηκε και οι οποίες θα μπορούσαν να έχουν αποφευχθεί·

—

κατά συνέπεια, εφόσον κρίνει την αναίρεση βάσιμη:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση της 24ης Φεβρουαρίου 2012·

—	να υποχρεώσει το ECDC να του καταβάλει ποσό, εκτιμώμενο κατά δίκαιη κρίση στα 80 000 ευρώ, ως χρηματική ικανοποίηση της ηθικής βλάβης που υπέστη και προέβαλε με το πρώτο αίτημά του στην υπόθεση F-161/12·

—	να υποχρεώσει το ECDC να του καταβάλει ποσό, εκτιμώμενο κατά δίκαιη κρίση στα 56 800 ευρώ, ως χρηματική ικανοποίηση της ηθικής βλάβης που υπέστη και προέβαλε με τα παρεμπίπτοντα αιτήματά του πρωτοδίκως·

—	να καταδικάσει το ECDC στα δικαστικά έξοδα τόσο της πρωτόδικης όσο και της κατ’ αναίρεση δίκης.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της αναιρέσεως ο αναιρεσείων προβάλλει επτά λόγους.

Με τον πρώτο λόγο αναιρέσεως προβάλλεται ότι το ΔΔΔ παραβίασε την αρχή audi et alteram partem, καθόσον απέρριψε το υπόμνημα απαντήσεως του νυν αναιρεσείοντος ως απαράδεκτο κρίνοντας ότι τόσο το κείμενο όσο και τα παραρτήματά του δεν είχαν άμεση σχέση με συγκεκριμένα παραρτήματα της αντικρούσεως του ECDC·

Με τον δεύτερο λόγο αναιρέσεως προβάλλεται ότι το ΔΔΔ δεν αποφάνθηκε επί παρεμπιπτόντων αιτημάτων τα οποία διατυπώθηκαν το πρώτον κατά τη διάρκεια της δίκης και αφορούσαν την αποκατάσταση της ηθικής βλάβης λόγω ορισμένων δηλώσεων που περιείχε η αντίκρουση του ECDC·

Με τον τρίτο λόγο αναιρέσεως προβάλλεται ότι το ΔΔΔ παρέβη το άρθρο 91, παράγραφος 1, του ΚΥΚ, επειδή έκρινε ότι δεν μπορούσε να εξετάσει κατά πόσον αιτιάσεις για οικονομική κακοδιαχείριση στο ECDC ήταν αληθείς, εφόσον αυτές είχαν ήδη εξεταστεί από την OLAF·

Με τον τέταρτο λόγο αναιρέσεως προβάλλεται ότι το ΔΔΔ ερμήνευσε εσφαλμένα:

—

το άρθρο 47, στοιχείο β', περίπτωση ii, σε συνδυασμό με το άρθρο 86 του Καθεστώτος που εφαρμόζεται επί του Λοιπού Προσωπικού της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: ΚΛΠ), επειδή έκρινε ότι ήταν δυνατή η με συνοπτικές διαδικασίες απόλυση του αναιρεσείοντος λόγω ανυπακοής χωρίς την τήρηση πειθαρχικής διαδικασίας·

—	το άρθρο 41, παράγραφος 2, στοιχείο α', του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως προς τον χρόνο που δόθηκε στον αναιρεσείοντα προκειμένου να διατυπώσει τις απόψεις του προτού απολυθεί·

—

το άρθρο 48, παράγραφος 1, του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, επειδή δέχθηκε ως αποδεδειγμένες κατηγορίες ότι ο αναιρεσείων είχε επιδείξει ποινικά κολάσιμη συμπεριφορά, μολονότι ουδέποτε διατυπώθηκαν εις βάρος του κατηγορίες ούτε έχει καταδικαστεί για τέτοια συμπεριφορά από ποινικό δικαστήριο·

—	την υποχρέωση πρόνοιας του εργοδότη, επειδή έκρινε ότι το ECDC δεν υποχρεούνταν να αναγνωρίσει στον αναιρεσείοντα ορισμένα δικαιώματα άμυνας κατά τη διάρκεια διοικητικής έρευνας βάσει του παραρτήματος IX του ΚΥΚ·

Με τον πέμπτο λόγο αναιρέσεως προβάλλεται ότι το ΔΔΔ ερμήνευσε εσφαλμένα τον πρώτο, τον πέμπτο, τον όγδοο λόγο ακυρώσεως και το αίτημα·

Με τον έκτο λόγο αναιρέσεως προβάλλεται ότι το ΔΔΔ προέβη σε εσφαλμένο νομικό χαρακτηρισμό ορισμένων πραγματικών περιστατικών·

Με τον έβδομο λόγο αναιρέσεως προβάλλεται ότι το ΔΔΔ παραμόρφωσε ορισμένα αποδεικτικά στοιχεία.

21.9.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 311/53

Προσφυγή της 9ης Ιουλίου 2015 — Preferisco Foods κατά ΓΕΕΑ — Piccardo & Savore' (PREFERISCO)

(Υπόθεση T-371/15)

(2015/C 311/57)

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Preferisco Foods Ltd (Βανκούβερ, Καναδάς) (εκπρόσωποι: G. Macias Bonilla, P. López Ronda, G. Marín Raigal, E. Armero, δικηγόροι)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Piccardo & Savore' Srl (Chiusavecchia, Ιταλία)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του ΓΕΕΑ

Αιτούσα: Η προσφεύγουσα

Επίδικο σήμα: Κοινοτικό εικονιστικό σήμα που περιέχει το λεκτικό στοιχείο «PREFERISCO» — Υπ’ αριθ. 10 974 616 κοινοτικό σήμα

Διαδικασία ενώπιον του ΓΕΕΑ: Διαδικασία ανακοπής

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του δευτέρου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 15ης Απριλίου 2015 στην υπόθεση R 2598/2013-2

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει εν μέρει την προσβαλλόμενη απόφαση του δευτέρου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 15ης Απριλίου 2015, στην υπόθεση R-2598/2013-2, ειδικότερα όσον αφορά την απόρριψη της υπ’ αριθ. 10974616 αιτήσεως καταχωρίσεως του κοινοτικού σήματος «PREFERISCO» για προϊόντα των κλάσεων 29 και 30·

—	να καταδικάσει το καθού στα δικαστικά έξοδα, συμπεριλαμβανομένων των εξόδων στις διαδικασίες ενώπιον του τμήματος ανακοπών και ενώπιον του δευτέρου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ.

Προβαλλόμενος λόγος

—	Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 207/2009.

21.9.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 311/53

Προσφυγή της 16ης Ιουλίου 2015 — Perfetti Van Melle Benelux κατά ΓΕΕΑ — PepsiCo (3D)

(Υπόθεση T-390/15)

(2015/C 311/58)

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Perfetti Van Melle Benelux BV (Breda, Κάτω Χώρες) (εκπρόσωπος: P. Testa, δικηγόρος)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: PepsiCo, Inc. (Νέα Υόρκη, Ηνωμένες Πολιτείες)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του ΓΕΕΑ

Αιτούσα: Προσφεύγουσα

Επίδικο σήμα: Κοινοτικό μαυρόασπρο εικονιστικό σήμα το οποίο περιέχει τα λεκτικά στοιχεία «3D» — Υπ’ αριθ. 9 384 041 αίτηση καταχωρίσεως

Διαδικασία ενώπιον του ΓΕΕΑ: Διαδικασία ανακοπής

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του πέμπτου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 8ης Μαΐου 2015 στην υπόθεση R 465/2014-5

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση και να κάνει δεκτή την υπ’ αριθ. 009384041 αίτηση καταχωρίσεως για τα ακόλουθα προϊόντα: σοκολάτα· ζύμη· ζαχαροπλαστική· καραμέλες· μασώμενες καραμέλες· σταγόνες· ζελατίνες· καραμέλα· τσίχλες· τσιχλόφουσκες· γλειφιτζούρια· γλυκόριζα· ζελέ (ζαχαρωτά) · καραμέλες βουτύρου· μέντες· γλυκά·

—	να καταδικάσει την PepsiCo, Inc. στα δικαστικά έξοδα.

Προβαλλόμενοι λόγοι

—	Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 207/2009.

21.9.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 311/54

Προσφυγή της 13ης Ιουλίου 2015 — Università del Salento κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-393/15)

(2015/C 311/59)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγον: Università del Salento (Λέτσε, Ιταλία) (εκπρόσωπος: F. Vetrò, δικηγόρος)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο να ακυρώσει τις προσβαλλόμενες πράξεις και να υποχρεώσει την Επιτροπή να καταβάλει στο Dipartimento di Ingegneria dell’Innovazione dell’Università del Salento τα ποσά που οφείλει βάσει της συμβάσεως με την ονομασία «Support for training career of researchers, Grant Agreement no 6102350, Explaining the nature of technological innovation in Chinese enterprises», με όλες τις νόμιμες συνέπειες, συμπεριλαμβανομένων των δικαστικών εξόδων της παρούσας δίκης.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Η παρούσα προσφυγή στρέφεται κατά της πράξεως της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Γενική Διεύθυνση Προϋπολογισμού, Εκτέλεση του προϋπολογισμού (γενικός προϋπολογισμός και ΕΤΑ) Ανάκτηση των απαιτήσεων, της 4ης Μαΐου 2015, αριθ. D/CA — B.2 — 005817, και του επισυναφθέντος χρεωστικού σημειώματος. Η εν λόγω πράξη αφορά συμψηφισμό της απαιτήσεως που έχει το Dipartimento di Ingegneria dell’Innovazione dell’Università del Salento από την Επιτροπή, για τους σκοπούς της εκτέλεσης συμβάσεως του λεγόμενου άξονα Marie Curie, που φέρει την ονομασία «Support for training career of researchers, Grant Agreement no 6102350, Explaining the nature of technological innovation in Chinese enterprises», με απαίτηση την οποία υποστηρίζει ότι έχει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά του Dipartimento di Ingegneria dell’Innovazione dell’Università del Salento, σχετική με σύμβαση που φέρει την ονομασία «Agreement JUST/2010/JPEN/AG/1540 — Judicial Training and Research on EU crimes against environment and maritime pollution».

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει τρεις λόγους.

Ο πρώτος λόγος αντλείται από παράβαση των άρθρων 3 και 24 του ιταλικού Συντάγματος, από κατάχρηση εξουσίας, από υπέρβαση εξουσίας λόγω εσφαλμένων εικασιών, από παράλειψη διεξαγωγής έρευνας, από σφάλμα όσον αφορά τα πραγματικά περιστατικά, καθώς και από παράβαση και εσφαλμένη εφαρμογή του άρθρου 81 του δημοσιονομικού κανονισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

—

Συναφώς, η προσφεύγουσα προβάλλει ότι ο συμψηφισμός εφαρμόστηκε κατά παράβαση των ευρωπαϊκών προτύπων περί βεβαιότητας, ρευστότητας και απαιτητού. Ειδικότερα, η προσφεύγουσα αμφισβητεί το φερόμενο χρέος, όπως προκύπτει από την αλληλογραφία που επισυνάπτεται στον φάκελο. Η απόφαση της Επιτροπής είναι μονομερής και, για τον λόγο αυτόν, παραβιάζει την αρχή της ισότητας.

Ο δεύτερος λόγος αντλείται από παραβίαση και εσφαλμένη εφαρμογή της αρχής της αποτελεσματικότητας της έννομης τάξης της Ένωσης, από παραβίαση και εσφαλμένη εφαρμογή της αρχής της χρηστής δημοσιονομικής διαχείρισης και από υπέρβαση εξουσίας λόγω παράλειψης διεξαγωγής έρευνας.

—

Συναφώς, η προσφεύγουσα προβάλλει ότι τα ποσά που χορηγήθηκαν για το ερευνητικό σχέδιο του Dipartimento di Ingegneria dell’Innovazione προορίζονταν αποκλειστικά για τη άσκηση της ερευνητικής δραστηριότητας για την οποία δόθηκαν και δεν μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο συμψηφισμού με απαιτήσεις από άλλες δραστηριότητες που δεν έχουν σχέση με την εκτέλεση του συγκεκριμένου ερευνητικού σχεδίου, διότι διαφορετικά παραβιάζεται η αρχή της αποτελεσματικότητας. Οι επίδικες πράξεις συνιστούν επίσης παραβίαση της αρχής της χρηστής δημοσιονομικής διαχείρισης, δεδομένου ότι η Επιτροπή, προβαίνοντας σε συμψηφισμό, δεν χρησιμοποίησε τα χορηγηθέντα ποσά σύμφωνα με τον προορισμό τους.

Ο τρίτος λόγος αντλείται από παραβίαση και εσφαλμένη εφαρμογή του άρθρου 296 ΣΛΕΕ.

—

Συναφώς, η προσφεύγουσα προβάλλει ότι η επίδικη πράξη δεν συμμορφώνεται με την υποχρέωση αιτιολογίας που προβλέπεται στην προαναφερθείσα διάταξη, εφόσον δεν αναφέρει ούτε τις πηγές ούτε τους λόγους ούτε τις νόμιμες προϋποθέσεις της αποφάσεως περί συμψηφισμού των ποσών που πρόκειται να εισπράξει το Dipartimento di Ingegneria dell’Innovazione με τα ποσά που ζητεί το Dipartimento di Scienze giuridiche.

21.9.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 311/55

Αναίρεση που άσκησε στις 14 Ιουλίου 2015 το Ευρωπαϊκό Κέντρο Πρόληψης και Ελέγχου Νόσων (ECDC) κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης στις 29 Απριλίου 2015 στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις F-159/12 και F-161/12, CJ κατά ECDC

(Υπόθεση T-395/15 P)

(2015/C 311/60)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείον: Ευρωπαϊκό Κέντρο Πρόληψης και Ελέγχου Νόσων (ECDC) (εκπρόσωποι: J. Mannheim και A. Daume, καθώς και οι D. Waelbroeck και A. Duron, δικηγόροι)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: CJ (Άγιος Στέφανος, Ελλάδα)

Αιτήματα

Το αναιρεσείον ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει την απόφαση του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της 29/04/2015 στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις F-159/12 και F-161/12 κατά το πληττόμενο με την αίτηση αναιρέσεως μέρος·

—	να καταδικάσει τον αντίδικο στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της αναιρέσεως το αναιρεσείον προβάλλει δύο λόγους.

Με τον πρώτο λόγο αναιρέσεως προβάλλεται ότι το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης υπέπεσε σε πλάνη όσον αφορά το περιεχόμενο του δικαιώματος ακροάσεως.

—

Το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης δέχθηκε, χωρίς να στηρίζεται σε νομολογία ή να παραθέσει ειδική αιτιολογία, ευρεία ερμηνεία του περιεχομένου του δικαιώματος ακροάσεως, κατά την οποία αυτό ισχύει όχι μόνο για τα προσαπτόμενα σε ορισμένο πρόσωπο πραγματικά περιστατικά, αλλά και για τις συνέπειες που αποδίδονται στη συμπεριφορά του προσώπου αυτού. Εξάλλου, η κρίση του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης ως προς το περιεχόμενο του δικαιώματος ακροάσεως έρχεται σε αντίφαση με τις διαπιστώσεις στις οποίες το ίδιο προέβη στην αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση.

Με τον δεύτερο λόγο αναιρέσεως προβάλλεται ότι το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο ως προς την κρίση του επί του ζητήματος αν ελλείψει της φερόμενης αυτής παρατυπίας, η διαδικασία θα μπορούσε να έχει διαφορετικό αποτέλεσμα.

—	Δεδομένου ότι το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης δέχθηκε ότι η σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ του αντιδίκου και του αναιρεσείοντος είχε διαρραγεί ανεπανόρθωτα, η απουσία της φερόμενης παρατυπίας δεν θα είχε οδηγήσει σε άλλο αποτέλεσμα.

21.9.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 311/56

Προσφυγή της 20ής Ιουλίου 2015 — Morgan & Morgan κατά ΓΕΕΑ — Grupo Morgan & Morgan (Morgan & Morgan)

(Υπόθεση T-399/15)

(2015/C 311/61)

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Morgan & Morgan International Insurance Brokers S.r.l. (Conegliano, Ιταλία) (εκπρόσωποι: F. Gatti και F. Caricato, δικηγόροι)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Grupo Morgan & Morgan (Ciudad de Panamá, Παναμάς)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του ΓΕΕΑ

Αιτούσα: Η προσφεύγουσα

Επίδικο σήμα: Κοινοτικό εικονιστικό σήμα που περιέχει τα λεκτικά στοιχεία «Morgan & Morgan» — Υπ’ αριθ. 11 596 087 αίτηση καταχωρίσεως

Διαδικασία ενώπιον του ΓΕΕΑ: Διαδικασία ανακοπής

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του πρώτου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 7ης Μαΐου 2015 στην υπόθεση R 1657/2014-1

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να διαπιστώσει και να κηρύξει το παραδεκτό και το βάσιμο της προσφυγής·

—	να μεταρρυθμίσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—	να επιτρέψει την οριστική καταχώριση του υπ’ αριθ. 11 596 087 κοινοτικού σήματος εν ονόματι της Morgan & Morgan International Insurance Brokers s.r.l. στην κλάση 36·

—	να καταδικάσει το ΓΕΕΑ στα δικαστικά έξοδα και στα τέλη και των τριών διαδικασιών.

Προβαλλόμενος λόγος

—	Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 207/2009.

21.9.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 311/57

Προσφυγή της 22ας Ιουλίου 2015 — Δημοκρατία της Πολωνίας κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

(Υπόθεση T-402/15)

(2015/C 311/62)

Γλώσσα διαδικασίας: η πολωνική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Δημοκρατία της Πολωνίας (εκπρόσωπος: B. Majczyna)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει την απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της 11ης Μαΐου 2015 [κοινοποιηθείσα υπό τον αριθμό C(2015) 3228], με την οποία δεν εγκρίνεται η χρηματοδοτική συνεισφορά του Ευρωπαϊκού Ταμείου Περιφερειακής Ανάπτυξης στο μεγάλο έργο «Ευρωπαϊκό κοινό κέντρο εξυπηρέτησης — Έξυπνο σύστημα διαχείρισης εφοδιαστικής αλυσίδας» του επιχειρησιακού προγράμματος «Καινοτόμος Οικονομία» που αφορά διαρθρωτική ενίσχυση στο πλαίσιο του στόχου σύγκλισης στην Πολωνία·

—	να καταδικάσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής η προσφεύγουσα προβάλλει τέσσερις λόγους ακυρώσεως.

Πρώτος λόγος: Παράβαση του άρθρου 41, παράγραφος 1, σε συνδυασμό με το άρθρο 56, παράγραφος 3, και το άρθρο 60, στοιχείο α', του κανονισμού (ΕΚ) 1083/2006 και παραβίαση της αρχής της καλόπιστης συνεργασίας, επειδή η αξιολόγηση του έργου έγινε κατά τρόπο ο οποίος δεν συνάδει με τα κριτήρια επιλογής που έχει καθορίσει η επιτροπή παρακολούθησης και τα οποία εντούτοις η Επιτροπή δεν αμφισβήτησε όταν καθορίστηκαν, καθώς και παράβαση του άρθρου 41, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΚ) 1083/2006, επειδή η αξιολόγηση του έργου έγινε εντελώς εκπρόθεσμα.

Δεύτερος λόγος: Εσφαλμένη ερμηνεία των προϋποθέσεων συγχρηματοδοτήσεως από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης (ΕΤΠΑ), επειδή έγινε δεκτό ότι είναι δυνατή η συγχρηματοδότηση μόνο των επενδύσεων που θα επιτύγχαναν τη μεγαλύτερη δυνατή διάδοση (διάχυση) καινοτομιών, και εσφαλμένη αξιολόγηση του έργου, επειδή έγινε δεκτό ότι λόγω της ελλείψεως δυναμικού καινοτομίας το έργο δεν ενέπιπτε στο πλαίσιο του επιχειρησιακού προγράμματος «Καινοτόμος Οικονομία».

Τρίτος λόγος: Εσφαλμένη ερμηνεία των προϋποθέσεων συγχρηματοδοτήσεως από το ΕΤΠΑ, επειδή έγινε δεκτό ότι είναι δυνατή η συγχρηματοδότηση μόνο των επενδύσεων που δημιουργούν θέσεις εργασίας για ειδικευμένους εργαζομένους, και εσφαλμένη αξιολόγηση του έργου, επειδή έγινε δεκτό ότι δεν δημιουργούνται τέτοιες θέσεις εργασίας.

4.	Τέταρτος λόγος: Εσφαλμένη αξιολόγηση του έργου, επειδή έγινε δεκτό ότι δεν εξασφαλίζεται η επίτευξη του σκοπού του επιχειρησιακού προγράμματος «Καινοτόμος Οικονομία», διότι δεν δημιουργούνται κίνητρα ούτε υπεραξία.

21.9.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 311/58

Προσφυγή της 22ας Ιουλίου 2015 — JYSK κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-403/15)

(2015/C 311/63)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: JYSK sp. z o.o. (Radomsko, Πολωνία) (εκπρόσωπος: H. Sønderby Christensen, δικηγόρος)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα των διαδίκων

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει την απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής C(2015) 3228 τελικό, της 11ης Μαΐου 2015, σχετικά με τη χρηματοδοτική συνεισφορά του Ευρωπαϊκού Ταμείου Περιφερειακής Ανάπτυξης (ΕΤΠΑ) στο μεγάλο έργο «Ευρωπαϊκό κοινό κέντρο εξυπηρέτησης — Έξυπνο σύστημα διαχείρισης εφοδιαστικής αλυσίδας» του επιχειρησιακού προγράμματος «Καινοτόμος Οικονομία» που αφορά διαρθρωτική ενίσχυση από το ΕΤΠΑ στο πλαίσιο του στόχου σύγκλισης στην Πολωνία·

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής η προσφεύγουσα προβάλλει έξι λόγους.

1.	Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η JYSK πληρούσε τις προϋποθέσεις που είχε θέσει η Πολωνική Κυβέρνηση και υπηρετούσε τους σκοπούς τόσο του επιχειρησιακού προγράμματος «Καινοτόμος Οικονομία» 2007-2013 (στο εξής: OP IE) όσο και του δικαίου της Ένωσης.

Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι το έργο πληροί τις προϋποθέσεις του OP IE και τηρεί τα προβλεπόμενα από το δίκαιο της Ένωσης.

—

Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η Επιτροπή δεν αμφισβητεί με την απόφασή της ότι τα κριτήρια που προβλέπονται για το υπομέτρο 4.5.2. (παράρτημα 2) πληρούν τις προϋποθέσεις του OP IE και είναι σύμφωνα με το δίκαιο της Ένωσης. Η προσφεύγουσα προβάλλει περαιτέρω ότι η Επιτροπή δεν αμφισβητεί ότι το έργο πληροί τα προβλεπόμενα κριτήρια και/ή ότι η βαθμολογία της JYSK έπρεπε να είναι 60,5 βαθμοί.

Ο τρίτος λόγος ακυρώσεως αφορά την ουσία της διαφοράς.

—

Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η παρούσα διαφορά –στην πραγματικότητα– ουδόλως αφορά τη JYSK, δεδομένου ότι όλοι οι εμπλεκόμενοι –συμπεριλαμβανομένης της Επιτροπής– συνομολογούν ότι η JYSK πληρούσε όντως τα προβλεπόμενα κριτήρια. Κατά την προσφεύγουσα, αντικείμενο της ως άνω διαφοράς είναι ζήτημα νομιμότητας ως προς το οποίο αντιπαρατίθενται, αφενός, η πολωνική διοίκηση και, αφετέρου, η Επιτροπή. Δεν θα πρέπει η JYSK να αποτελέσει θύμα της αντιπαραθέσεως αυτής.

Με τον τέταρτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι ο εκπρόσωπος της Επιτροπής επιβεβαίωσε ότι η πολωνική διοίκηση τηρεί τα προβλεπόμενα από το δίκαιο της Ένωσης και το OP IE.

—	Κατά την προσφεύγουσα, είναι σαφές ότι η Επιτροπή είχε εγκρίνει όλες τις προβλεπόμενες προϋποθέσεις και ότι είχε αποδεχθεί το OP IE και τη συγκεκριμένη εφαρμογή του.

Με τον πέμπτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή παραβιάζει την κατανομή αρμοδιοτήτων μεταξύ της ίδιας και της πολωνικής διοικήσεως, καθώς και τις αρχές της επικουρικότητας και της αναλογικότητας.

—

Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η Επιτροπή κακώς απέρριψε την εθνική στήριξη για λόγους που εμπίπτουν στην αρμοδιότητα της πολωνικής διοικήσεως- λόγω της εγγύτητας της σχετικής με την περιοχή εμπειρίας της δεύτερης. Κατά την προσφεύγουσα, η απόρριψη εκ μέρους της Επιτροπής δεν μπορεί να στηρίζεται σε λόγους που ήταν σε γνώση της κατά τον χρόνο της αιτήσεως της JYSK. Ο «πίνακας αποτελεσμάτων» (υπομέτρο 4.5.2.) φέρεται ότι εκφράζει ακριβώς τους στόχους και τους σκοπούς του OP IE και αμφότεροι ήταν γνωστοί στον εκπρόσωπο της Επιτροπής στην επιτροπή παρακολουθήσεως κατά τον χρόνο της αιτήσεως της JYSK. Για την ορθή κατανόηση/ερμηνεία του OP IE, κατά την προσφεύγουσα, πρέπει να συνεκτιμώνται η ειδική γνώση της πολωνικής διοικήσεως σχετικά με τους χώρους εργασίας και τις ικανότητες των εργαζομένων στο Radomsko και η Επιτροπή, κατά την εφαρμογή του προγράμματος, δεν δύναται να παρακάμψει ως προς όλες τις λεπτομέρειές της την εκτίμηση της πολωνικής διοικήσεως, ούτε είναι ορθή η άποψη ότι κάθε εκδηλούμενη πρόθεση ή «στόχος» του OP IE είναι καθοριστικός, όπως διατείνεται η Επιτροπή. Κατά την προσφεύγουσα, η ορθή κατανόηση του περιεχομένου του OP IE και του δικαίου της Ένωσης πρέπει να στηρίζεται στην παραδοχή ότι ορισμένοι από τους όρους είναι σημαντικότεροι σε σχέση με άλλους –όπως αυτό προκύπτει από τον πίνακα αποτελεσμάτων (υπομέτρο 4.5.2.).

Ο πέμπτος λόγος ακυρώσεως αφορά τα επιχειρήματα της Επιτροπής.

—

Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι κανένα από τα τρία κύρια επιχειρήματα δεν είναι βάσιμα ούτε καθοριστικά, όπως υποστηρίζει η Επιτροπή και με τη διευκρίνιση ότι η Επιτροπή αναφέρεται στον χρόνο της αιτήσεως της JYSK (Ιούλιος 2008). Κατά την προσφεύγουσα, τα επιχειρήματα αυτά δεν μπορούν να είναι κρίσιμα για την παρούσα υπόθεση και, επικουρικώς αν το Γενικό Δικαστήριο κρίνει ότι είναι κρίσιμα, δεν είναι καθοριστικά.

21.9.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 311/59

Προσφυγή της 27ης Ιουλίου 2015 — Monster Energy κατά ΓΕΕΑ — Hot-Can Intellectual Property (HotoGo self-heating can technology)

(Υπόθεση T-407/15)

(2015/C 311/64)

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Monster Energy Company (Corona, Ηνωμένες Πολιτείες) (εκπρόσωπος: P. Brownlow, Solicitor)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Hot-Can Intellectual Property Sdn Bhd (Cheras, Μαλαισία)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του ΓΕΕΑ

Αιτούσα: Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών

Επίδικο σήμα: Εικονιστικό σήμα που περιέχει τα λεκτικά στοιχεία «HotoGo self-heating can technology» — Υπ’ αριθ. 11 418 101 αίτηση καταχωρίσεως

Διαδικασία ενώπιον του ΓΕΕΑ: Διαδικασία ανακοπής

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του πέμπτου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 4ης Μαΐου 2015 στην υπόθεση R 1028/2014-5

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—	να ακυρώσει την απόφαση του τμήματος ανακοπών της 21ης Φεβρουαρίου 2014 στην ανακοπή υπ’ αριθ. B2178567·

—	να απορρίψει το αντιτασσόμενο σήμα στο σύνολό του·

—	να καταδικάσει το ΓΕΕΑ στα δικαστικά έξοδά του και στα έξοδα της προσφεύγουσας.

Προβαλλόμενοι λόγοι

—	Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 207/2009·

—	Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 5, του κανονισμού 207/2009.

		ISSN 1977-0901
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης		C 311

Έκδοση στην ελληνική γλώσσα	Ανακοινώσεις και Πληροφορίες	58ό έτος 21 Σεπτεμβρίου # 2015

Ανακοίνωση αριθ	Περιεχόμενα	Σελίδα
	IV Πληροφορίες
	ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΡΟΕΡΧΟΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΘΕΣΜΙΚΑ ΚΑΙ ΛΟΙΠΑ ΟΡΓΑΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ
	Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης
2015/C 311/01	Τελευταίες δημοσιεύσεις του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης	1