Τελευταία δημοσίευση

EE C 178 της 1.6.2015

Ιστορικό των προηγούμενων δημοσιεύσεων

EE C 171 της 26.5.2015

EE C 155 της 11.5.2015

EE C 146 της 4.5.2015

ΕΕ C 138 της 27.4.2015

EE C 127 της 20.4.2015

EE C 118 της 13.4.2015

Τα κείμενα αυτά είναι διαθέσιμα στον ιστότοπο

EUR-Lex: http://eur-lex.europa.eu

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Upper Tribunal (Tax and Chancery Chamber) (Ηνωμένο Βασίλειο) στις 13 Μαρτίου 2015 — Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs κατά National Exhibition Centre Limited

(Υπόθεση C-130/15)

(2015/C 190/02)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Αιτούν δικαστήριο

Upper Tribunal (Tax and Chancery Chamber)

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Εκκαλούντες: Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs

Εφεσίβλητη: National Exhibition Centre Limited

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Όσον αφορά την απαλλαγή από τον ΦΠΑ κατά το άρθρο 13, Β, στοιχείο δ', σημείο 3, της έκτης οδηγίας (οδηγία 77/388/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 1977, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών — Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση) (1), όπως αυτό έχει ερμηνευθεί από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την απόφαση της 5ης Ιουνίου 1997, C-2/95, Sparekassernes Datacenter κατά Skatteministeriet (EU:C:1997:278, Συλλογή 1997, σ. I-3017), ποιες αρχές πρέπει να εφαρμοστούν για να προσδιοριστεί αν μια υπηρεσία έχει ή όχι «ως αποτέλεσμα τη μεταφορά κεφαλαίων και συνεπάγεται νομικές και οικονομικές μεταβολές», κατά την έννοια της σκέψεως 66 της προαναφερθείσας αποφάσεως; Ειδικότερα: 1.1. Ισχύει η απαλλαγή για υπηρεσίες, όπως η παρεχόμενη εν προκειμένω, οι οποίες έχουν ως αποτέλεσμα τη μεταφορά κεφαλαίων μέσω ανεξάρτητου χρηματοπιστωτικού ιδρύματος, αλλά δεν περιλαμβάνουν τις ενέργειες χρεώσεως ενός λογαριασμού και αντίστοιχης πιστώσεως άλλου λογαριασμού; 1.2. Στην περίπτωση που η καταβολή γίνεται μέσω χρεωστικής ή πιστωτικής κάρτας, εξαρτάται η απάντηση στο ερώτημα 1.1 από το αν ο πάροχος της υπηρεσίας λαμβάνει τους κωδικούς απευθείας από την τράπεζα του κατόχου της κάρτας ή από το αν τους λαμβάνει μέσω της αποδέκτριας τράπεζας με την οποία συνεργάζεται; 1.3. Ποιες είναι οι παράμετροι που διαφοροποιούν (α) την υπηρεσία που συνίσταται στην παροχή χρηματοοικονομικών στοιχείων, χωρίς την οποία δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί η πληρωμή, αλλά η οποία δεν εμπίπτει στην απαλλαγή [όπως στην υπόθεση C-350/10, Nordea Pankki Suomi (EU:C:2011:532, Συλλογή 2011, σ. I-7359)] από (β) την υπηρεσία διαχειρίσεως δεδομένων, η οποία έχει ουσιαστικά ως αποτέλεσμα τη μεταφορά κεφαλαίων και μπορεί, για αυτόν ακριβώς τον λόγο, σύμφωνα με όσα έχει κρίνει το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να υπαχθεί στην απαλλαγή (όπως έγινε δεκτό με την απόφαση SDC, σκέψη 66);

2)

Ποιες αρχές πρέπει να εφαρμοστούν για να προσδιοριστεί αν μια υπηρεσία, όπως η παρεχόμενη εν προκειμένω, εμπίπτει στην «είσπραξη απαιτήσεων» ως εξαίρεση από την απαλλαγή του άρθρου 13, B, στοιχείο δ', σημείο 3, της έκτης οδηγίας; Ειδικότερα, αν η υπηρεσία επεξεργασίας των πληρωμών που γίνονται με συγκεκριμένο τρόπο (δηλαδή, μέσω πιστωτικής ή χρεωστικής κάρτας) συνιστά, σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στην υπόθεση C-175/09, Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs κατά AXA UK plc (EU:C:2010:646, Συλλογή 2010, σ. I-10701), «είσπραξη απαιτήσεως» στην περίπτωση που η συγκεκριμένη υπηρεσία παρέχεται στο πρόσωπο στο οποίο οφείλεται η πληρωμή (δηλαδή, σε εκείνον που εισπράττει την καταβολή), θα συνιστά η εν λόγω υπηρεσία «είσπραξη απαιτήσεως» και στην περίπτωση που παρέχεται στο πρόσωπο που οφείλει την πληρωμή (δηλαδή, σε εκείνον που πραγματοποιεί την πληρωμή); Περαιτέρω, και υπό τις συγκεκριμένες περιστάσεις, υφίσταται πράγματι «απαίτηση προς είσπραξη»;

---

(1)   EE L 145, σ. 1.

Αναίρεση που άσκησαν στις 23 Μαρτίου 2015 οι Teva Pharma BV και Teva Pharmaceuticals Europe BV κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (έκτο τμήμα) στις 22 Ιανουαρίου 2015 στην υπόθεση T-140/12, Teva Pharma BV και Teva Pharmaceuticals Europe BV και Ευρωπαϊκού Οργανισμού Φαρμάκων (EMA)

(Υπόθεση C-138/15 P)

(2015/C 190/03)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσες: Teva Pharma BV και Teva Pharmaceuticals Europe BV (εκπρόσωποι: G. Morgan, Solicitor, K. Bacon, Barrister και E. S. Mackenzie, Solicitor)

Αντίδικοι κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκός Οργανισμός Φαρμάκων, Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Οι αναιρεσείουσες ζητούν από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου·

—	να ακυρώσει την περιεχόμενη στο έγγραφο της 24ης Ιανουαρίου 2012 απόφαση του ΕΜΑ περί απορρίψεως της αιτήσεώς τους για τη χορήγηση άδειας κυκλοφορίας·

—	να καταδικάσει τον EMA στα δικαστικά έξοδα of the Appellants.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη των αιτημάτων τους, οι αναιρεσείουσες προβάλλουν έναν και μοναδικό λόγο αναιρέσεως, ήτοι ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κατά την ερμηνεία του άρθρου 8 του κανονισμού (ΕΚ) 141/2000 (1). Πιο συγκεκριμένα, του προσάπτουν τρία χωριστά νομικά σφάλματα. Πρώτον, ισχυρίζονται ότι το Γενικό Δικαστήριο ερμήνευσε εσφαλμένως το άρθρο 8, παράγραφος 3, σε συνδυασμό με το 8, παράγραφος 1, του ως άνω κανονισμού, αφού έπρεπε να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι όταν, βάσει της παρεκκλίσεως του άρθρου 8, παράγραφος 3, χορηγείται άδεια για δεύτερο παρόμοιο φάρμακο, τότε και αυτό καλύπτεται από την εμπορική αποκλειστικότητα η οποία προβλέπεται υπέρ του πρώτου ορφανού φαρμάκου από το άρθρο 8, παράγραφος 1.

Δεύτερον, κατά τις αναιρεσείουσες, το Γενικό Δικαστήριο κακώς έκρινε ότι ο τρόπος με τον οποίο ερμήνευσε το άρθρο 8 δεν έχει ως αποτέλεσμα την επέκταση της εμπορικής αποκλειστικότητας που αναγνωρίζεται υπέρ του πρώτου προϊόντος.

Τρίτον, το Γενικό Δικαστήριο δεν αντιλήφθηκε και, ως εκ τούτου, δεν ανέλυσε ορθώς τον λόγο ακυρώσεως τον οποίο είχαν προβάλει επικουρικώς οι αναιρεσείουσες υποστηρίζοντας πρωτοδίκως ότι, ακόμη και αν έπρεπε κατ’ αρχήν να αναγνωριστεί και υπέρ του δεύτερου προϊόντος εμπορική αποκλειστικότητα για ορισμένη χρονική περίοδο, τούτο δεν θα σήμαινε ότι θα απαγορευόταν να κυκλοφορήσει στην αγορά μια γενόσημη εκδοχή του πρώτου προϊόντος.

Οι αναιρεσείουσες ζητούν από το Δικαστήριο να αποφανθεί οριστικώς ακυρώνοντας την προσβαλλόμενη απόφαση του ΕΜΑ.

---

(1)  Κανονισμός (ΕΚ) 141/2000 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Δεκεμβρίου 1999, για τα ορφανά φάρμακα (ΕΕ 2000, L 18, σ. 1).

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το tribunal administratif de Rennes (Γαλλία) στις 25 Μαρτίου 2015 — Doux SA, Maître Sophie Gautier, με την ιδιότητα του αναγκαστικού διαχειριστή στη δικαστική εξυγίανση της Doux SA, SCP Valliot-Le Guenevé-Abittbol, εκπροσωπούμενη από τον Me Valliot, με την ιδιότητα του αναγκαστικού διαχειριστή στη δικαστική εξυγίανση της Doux SA κατά Etablissement national des produits de l’agriculture et de la mer (FranceAgriMer)

(Υπόθεση C-141/15)

(2015/C 190/04)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunal administratif de Rennes

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσες: Doux SA, Maître Sophie Gautier, με την ιδιότητα του αναγκαστικού διαχειριστή στη δικαστική εξυγίανση της Doux SA, SCP Valliot-Le Guenevé-Abittbol, εκπροσωπούμενη από τον Me Valliot, με την ιδιότητα του αναγκαστικού διαχειριστή στη δικαστική εξυγίανση της Doux SA

Καθού: Etablissement national des produits de l'agriculture et de la mer (FranceAgriMer)

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Συνιστά το ποσοστό περιεκτικότητας σε νερό που καθορίζεται από το άρθρο 15 του κανονισμού (ΕΚ) 543/2008 (1) και τα παραρτήματά του VI και VII απαίτηση «ποιότητας υγιούς, ανόθευτης και σύμφωνης με τα συναλλακτικά ήθη» κατά την έννοια του άρθρου 28.1 του κανονισμού (ΕΚ) 612/2009 της Επιτροπής (2) και της αποφάσεως Nowaco Germany GmbH κατά Hauptzollamt Hamburg-Jonas της 7ης Σεπτεμβρίου 2006;

2)

Μπορεί κατεψυγμένο πουλερικό που υπερβαίνει το ποσοστό περιεκτικότητας σε νερό του άρθρου 15 του κανονισμού 543/2008 (ΕΚ) και των παραρτημάτων του VI και VII, συνοδευόμενο από πιστοποιητικό καταλληλότητας εκδοθέν από την αρμόδια αρχή, να διατίθεται στο εμπόριο εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης υπό κανονικές συνθήκες κατά την έννοια του άρθρου 28 του κανονισμού (ΕΚ) 612/2009 της Επιτροπής και, ενδεχομένως, υπό ποιες προϋποθέσεις;

3)

Συνάδει με το δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ιδίως με την αρχή της ασφάλειας δικαίου, το γεγονός ότι το ποσοστό περιεκτικότητας σε νερό παραμένει καθορισμένο σε 5,1 % κατά το παράρτημα VI του κανονισμού της 16ης Ιουνίου 2008 και αμετάβλητο από πολλών δεκαετιών παρά τις αλλαγές που υποστηρίζεται ότι έχουν επέλθει στις πρακτικές εκτροφής και την κριτική που έχει ασκηθεί σε ορισμένες επιστημονικές μελέτες σχετικά με τον παρωχημένο χαρακτήρα της εν λόγω οριακής τιμής;

4)

Τα παραρτήματα VI και VII του κανονισμού (ΕΚ) 543/2008 είναι αρκούντως σαφή για τη διενέργεια των προβλεπόμενων στο άρθρο 15 του κανονισμού ελέγχων ή έπρεπε η Γαλλία να καθορίσει τα «πρακτικά μέτρα για τους ελέγχους»«σε όλα τα στάδια εμπορίας» καθιστώντας άλλως μη αντιτάξιμους τους ελέγχους που διενεργούνται κατά τη φάση της εξαγωγής των προϊόντων;

5)

Μπορούν τα αιτήματα για νέα ανάλυση που εφαρμόζονται, κατά τις διατάξεις των παραγράφων 2 και 5 του άρθρου 16 του κανονισμού 543/2008, στα αποτελέσματα των ελέγχων στα σφαγεία, να επεκτείνονται στους ελέγχους που διενεργούνται στο στάδιο διαθέσεως στο εμπόριο των εξαγόμενων προϊόντων, τούτο δε παρουσία των ενδιαφερομένων μερών, κατ’ εφαρμογή ιδίως του άρθρου 41 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης;

---

(1)  Κανονισμός (ΕΚ) 543/2008 της Επιτροπής, της 16ης Ιουνίου 2008, για τον καθορισμό λεπτομερών κανόνων εφαρμογής του κανονισμού (ΕΚ) 1234/2007 του Συμβουλίου σχετικά με τους κανόνες εμπορίας για το κρέας πουλερικών (ΕΕ L 157, σ. 46).

(2)  Κανονισμός (ΕΚ) 612/2009 της Επιτροπής, της 7ης Ιουλίου 2009, για τις κοινές λεπτομέρειες εφαρμογής του καθεστώτος των επιστροφών κατά την εξαγωγή για τα γεωργικά προϊόντα (EE L 186, σ. 1).

Αναίρεση που άσκησε στις 24 Μαρτίου 2015 η SolarWorld AG κατά της διατάξεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (πέμπτο τμήμα) στις 14 Ιανουαρίου 2015 στην υπόθεση T-507/13, SolarWorld AG κ.λπ. κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

(Υπόθεση C-142/15 P)

(2015/C 190/05)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: SolarWorld AG (εκπρόσωποι: L. Ruessmann, avocat, J. Beck, Solicitor)

Αντίδικοι κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Brandoni solare SpA, Global Sun Ltd, Silicio Solar, SAU, Solaria Energia y Medio Ambiente, SA

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να κρίνει την αίτηση αναιρέσεως παραδεκτή και βάσιμη·

—	να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου στην υπόθεση T-507/13·

—	να κρίνει παραδεκτή την προσφυγή ακυρώσεως στην υπόθεση T-507/13 και

—	να αναπέμψει την υπόθεση στο Γενικό Δικαστήριο για να αποφανθεί αυτό επί της προσφυγής ακυρώσεως.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της αιτήσεως αναιρέσεως η αναιρεσείουσα προβάλλει τους ακόλουθους λόγους:

Το Γενικό Δικαστήριο πλανήθηκε κρίνοντας ότι δεν αφορά άμεσα την αναιρεσείουσα η απόφαση 2013/423/ΕΕ (1) της Επιτροπής διότι η εν λόγω απόφαση δεν επηρεάζει άμεσα τη νομική κατάσταση της αναιρεσείουσας και εξαρτάτο από εκτελεστικά μέτρα.

—

Το Γενικό Δικαστήριο πλανήθηκε κρίνοντας ότι η απόφαση 2013/423/ΕΕ της Επιτροπής δεν αφορά άμεσα την αναιρεσείουσα διότι η απόφαση αυτή τέθηκε σε εφαρμογή με τον κανονισμό 748/2013 (2). Ο κανονισμός 748/2013 είναι μια επιβεβαιωτική πράξη σε σχέση με την απόφαση 2013/423/ΕΕ. Ως εκ τούτου, η αναιρεσείουσα μπορούσε να προσφύγει απευθείας κατά της αποφάσεως 2013/423/ΕΕ.

—

Η διαπίστωση του Γενικού Δικαστηρίου ότι η απόφαση 2013/423/ΕΕ συνεπάγεται τη λήψη μέτρων εφαρμογής ήταν πεπλανημένη, δεδομένου ότι το Γενικό Δικαστήριο δεν εξέτασε αν η Επιτροπή είχε διακριτική ευχέρεια κατά την έκδοση του κανονισμού 748/2013 ή αν η εφαρμογή της αποφάσεως 2013/423/ΕΕ επερχόταν αυτομάτως όσον αφορά την αναιρεσείουσα, πράγμα το οποίο όντως συνέβαινε στην υπό κρίση υπόθεση.

---

(1)  Απόφαση της Επιτροπής 2013/423/ΕΕ, της 2ας Αυγούστου 2013, για την αποδοχή ανάληψης υποχρέωσης που προτάθηκε στο πλαίσιο της διαδικασίας αντιντάμπινγκ όσον αφορά τις εισαγωγές φωτοβολταϊκών συστοιχιών κρυσταλλικού πυριτίου και βασικών συστατικών στοιχείων (π.χ. κυψέλες και πλακίδια) καταγωγής ή προέλευσης Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας (ΕΕ L 209, σ. 26).

(2)  Κανονισμός (ΕΕ) 748/2013 της Επιτροπής, της 2ας Αυγούστου 2013, για την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΕ) 513/2013, για την επιβολή προσωρινού δασμού αντιντάμπινγκ όσον αφορά τις εισαγωγές φωτοβολταϊκών συστοιχιών κρυσταλλικού πυριτίου και βασικών συστατικών στοιχείων (π.χ. κυψέλες και πλακίδια) καταγωγής Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας (ΕΕ L 209, σ. 1).

Αναίρεση που άσκησε στις 30 Μαρτίου 2015 η Naftiran Intertrade Co. (NICO) Sàrl κατά της διατάξεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (έβδομο τμήμα) στις 20 Ιανουαρίου 2015 στην υπόθεση T-6/13, Naftiran Intertrade Co. (NICO) Sàrl κατά Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης

(Υπόθεση C-153/15 P)

(2015/C 190/06)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Naftiran Intertrade Co. (NICO) Sàrl (εκπρόσωποι: J. Grayston, Solicitor, P. Gjørtler, advokat, G. Pandey, Advocaat, D. Rovetta, avocat, M. Gambardella, avvocato)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει τη διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 20ής Ιανουαρίου 2015 στην υπόθεση T-6/13, Naftiran Intertrade Co. (NICO) Sàrl κατά Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και να κρίνει παραδεκτή την προσφυγή ακυρώσεως που είχε ασκηθεί πρωτοδίκως·

—	να αναπέμψει την υπόθεση ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου·

—	να καταδικάσει το Συμβούλιο στα δικαστικά έξοδα της παρούσας αναιρετικής διαδικασίας.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Η αναιρεσείουσα προβάλλει δύο λόγους αναιρέσεως, με τους οποίους υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο θεμελίωσε την αναιρεσιβαλλόμενη διάταξη επί προδήλων πλανών εκτιμήσεως και επί πλανών περί το δίκαιο.

Η αναιρεσείουσα εκτιμά ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πρόδηλες πλάνες εκτιμήσεως ως εκ του ότι έκρινε, πρώτον, ότι μια πλήρης ατομική κοινοποίηση έλαβε χώρα στις 19 Οκτωβρίου 2012 και, δεύτερον, ότι η ως άνω κοινοποίηση επιτελέσθηκε πριν από τη δημοσίευση μιας γενικής ανακοινώσεως στη σειρά C της Επίσημης Εφημερίδας της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις 16 Οκτωβρίου 2012.

Περαιτέρω, η αναιρεσείουσα εκτιμά ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνες περί το δίκαιο, πρώτον, ως εκ του ότι δεν έλαβε υπόψη του την απαίτηση ότι μια κοινοποίηση πρέπει να περιλαμβάνει αιτιολογία, δεύτερον, ως εκ του ότι έκρινε ότι μια ατομική κοινοποίηση θα μπορούσε να έχει ως αποτέλεσμα την επίσπευση της προθεσμίας για την προσβολή, διά της δικαστικής οδού, μιας νομικής πράξεως της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τρίτον, ως εκ του ότι παρέβλεψε τις κατά νόμο συνέπειες των επιλογών στις οποίες προέβη το Συμβούλιο σε σχέση με τη διαδικασία κοινοποιήσεως και, τέταρτον, ως εκ του ότι δεν έλαβε υπόψη του τον τρόπο με τον οποίο το δίκαιο γινόταν ευλόγως αντιληπτό κατά τον χρόνο καταθέσεως του δικογράφου της πρωτοδίκως ασκηθείσας προσφυγής.

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Conseil d’État (Βέλγιο) στις 9 Απριλίου 2015 — Abdelhafid Bensada Benalla κατά État belge

(Υπόθεση C-161/15)

(2015/C 190/07)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Αιτούν δικαστήριο

Conseil d’État

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείων: Abdelhafid Bensada Benalla

Αναιρεσίβλητο: État belge

Προδικαστικό ερώτημα

«Έχει, στην έννομη τάξη της Ένωσης, η γενική αρχή του δικαίου της Ένωσης περί σεβασμού των δικαιωμάτων άμυνας, μεταξύ των οποίων και το δικαίωμα ακροάσεως του ενδιαφερομένου από εθνική αρχή πριν την έκδοση από την εν λόγω αρχή οποιασδήποτε αποφάσεως η οποία δύναται να επηρεάσει δυσμενώς τα συμφέροντα αυτού, όπως η απόφαση ανακλήσεως της άδειας παραμονής του, θέση αντίστοιχης σημασίας με αυτή που έχουν οι κανόνες δημοσίας τάξεως του βελγικού δικαίου στο εθνικό δίκαιο, και επιβάλλει η αρχή της ισοδυναμίας να μπορεί ο λόγος που αντλείται από παραβίαση της γενικής αρχής του δικαίου της Ένωσης περί σεβασμού των δικαιωμάτων άμυνας να προβληθεί για πρώτη φορά ενώπιον του Conseil d’État, κατ’ αναίρεση, όπως αυτό είναι δυνατό στο εθνικό δίκαιο για τους λόγους δημοσίας τάξεως;»

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 22ας Απριλίου 2015 — Planet κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-320/09) (1)

([Προστασία των οικονομικών συμφερόντων της Ένωσης - Σύστημα έγκαιρης προειδοποίησης (ΣΕΠ) που παρέχει τη δυνατότητα προσδιορισμού του επιπέδου του κινδύνου που συνδέεται με τους αναδόχους δημοσίων συμβάσεων - Έρευνα της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Καταπολέμησης της Απάτης (OLAF) σχετικά με την εκτέλεση δημόσιας συμβάσεως που αφορά έργο θεσμικού εκσυγχρονισμού στη Συρία - Αποφάσεις με τις οποίες ζητείται η ενεργοποίηση των προειδοποιήσεων W1α και W1β - Νομική βάση - Θεμελιώδη δικαιώματα - Υποχρέωση αιτιολογήσεως])

(2015/C 190/08)

Γλώσσα διαδικασίας: η ελληνική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Planet AE Ανώνυμη Εταιρεία Παροχής Συμβουλευτικών Υπηρεσιών (Αθήνα, Ελλάδα) (εκπρόσωπος: Β. Χριστιανός, δικηγόρος)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: Δ. Τριανταφύλλου και F. Dintilhac)

Αντικείμενο

Αίτημα ακυρώσεως των αποφάσεων της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Καταπολέμησης της Απάτης (OLAF) με τις οποίες ζητήθηκε η καταχώριση της προσφεύγουσας στο Σύστημα έγκαιρης προειδοποίησης (ΣΕΠ), καθώς και των αποφάσεων της Επιτροπής για την ενεργοποίηση της προειδοποιήσεως W1α και, στη συνέχεια, της προειδοποιήσεως W1β.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)

Ακυρώνει τις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Καταπολέμησης της Απάτης (OLAF) με τις οποίες ζητήθηκε η καταχώριση της Planet AE Ανώνυμη Εταιρεία Παροχής Συμβουλευτικών Υπηρεσιών στο Σύστημα έγκαιρης προειδοποίησης (ΣΕΠ), καθώς και τις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την ενεργοποίηση των προειδοποιήσεων W1α και W1β οι οποίες την αφορούν.

2)	Η Επιτροπή καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)   EE C 267 της 7.11.2009.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 22ας Απριλίου 2015 — Ευρωπαϊκή Δυναμική κατά Frontex

(Υπόθεση T-554/10) (1)

((«Δημόσιες συμβάσεις υπηρεσιών - Διαδικασία προσκλήσεως για την υποβολή προσφορών - Υπηρεσίες πληροφορικής, υλικό πληροφορικής και άδειες λογισμικού - Απόρριψη των προσφορών υποψηφίου - Υποχρέωση αιτιολογήσεως - Κριτήρια επιλογής και αναθέσεως - Πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως - Εξωσυμβατική ευθύνη»))

(2015/C 190/09)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα-ενάγουσα: Ευρωπαϊκή Δυναμική — Προηγμένα Συστήματα Τηλεπικοινωνιών Πληροφορικής και Τηλεματικής ΑΕ (Αθήνα, Ελλάδα) (εκπρόσωποι: Ν. Κορογιαννάκης και Μ. Δερμιτζάκης, δικηγόροι)

Καθού-εναγόμενος: Ευρωπαϊκός Οργανισμός για τη Διαχείριση της Επιχειρησιακής Συνεργασίας στα Εξωτερικά Σύνορα των Κρατών Μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Frontex) (εκπρόσωποι: S. Vuorensola και H. Caniard, επικουρούμενοι από τους J. Stuyck και A.-M. Vandromme, δικηγόροι)

Αντικείμενο

Αφενός, αίτημα ακυρώσεως των αποφάσεων με τις οποίες απορρίφθηκαν οι προσφορές που είχε υποβάλει η προσφεύγουσα-ενάγουσα στο πλαίσιο της προσκλήσεως υποβολής προσφορών Frontex/OP/87/2010, η οποία αφορούσε σύμβαση-πλαίσιο για «υπηρεσίες ΤΠΕ» στον τομέα των τεχνολογιών διαχειρίσεως και ασφάλειας των πληροφοριών (ΕΕ 2010/S 66-098323), και της προσκλήσεως υποβολής προσφορών Frontex/OP/98/2010, η οποία αφορούσε το EUROSUR Big Pilot Project στον τομέα του συντονισμού των τεχνολογιών πληροφοριών και επικοινωνιών (ΕΕ 2010/S 90-134098), καθώς και όλων των συναφών αποφάσεων, συμπεριλαμβανομένων των αποφάσεων περί αναθέσεως των συμβάσεων σε άλλους υποψήφιους, και, αφετέρου, αγωγή αποζημιώσεως προς αποκατάσταση της ζημίας που προβάλλει ότι υπέστη η προσφεύγουσα-ενάγουσα εξαιτίας της αναθέσεως των συμβάσεων στους εν λόγω υποψηφίους.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)

Ακυρώνει την απόφαση του Ευρωπαϊκού Οργανισμού για τη Διαχείριση της Επιχειρησιακής Συνεργασίας στα Εξωτερικά Σύνορα των Κρατών Μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Frontex) της 18ης Οκτωβρίου 2010, με την οποία απορρίφθηκε η υποβληθείσα από την Ευρωπαϊκή Δυναμική — Προηγμένα Συστήματα Τηλεπικοινωνιών Πληροφορικής και Τηλεματικής ΑΕ προσφορά, στο πλαίσιο της προσκλήσεως υποβολής προσφορών 2010/S 66-098323, όσον αφορά την παρτίδα 1 (συστήματα πληροφοριών), για την παροχή υπηρεσιών πληροφορικής, υλικού πληροφορικής και αδειών λογισμικού.

2)

Ακυρώνει την απόφαση του Frontex της 18ης Οκτωβρίου 2010, με την οποία απορρίφθηκε η υποβληθείσα από την Ευρωπαϊκή Δυναμική — Προηγμένα Συστήματα Τηλεπικοινωνιών Πληροφορικής και Τηλεματικής ΑΕ προσφορά, στο πλαίσιο της προσκλήσεως υποβολής προσφορών 2010/S 66-098323, όσον αφορά την παρτίδα 6 (συστήματα διαχειρίσεως περιεχομένου επιχειρήσεων), για την παροχή υπηρεσιών πληροφορικής, υλικού πληροφορικής και αδειών λογισμικού.

3)	Απορρίπτει την προσφυγή-αγωγή κατά τα λοιπά.

4)

Η Ευρωπαϊκή Δυναμική — Προηγμένα Συστήματα Τηλεπικοινωνιών Πληροφορικής και Τηλεματικής ΑΕ φέρει το 50 % των δικαστικών της εξόδων και το 50 % των δικαστικών εξόδων του Frontex, ενώ ο τελευταίος φέρει το 50 % των δικαστικών του εξόδων και το 50 % των δικαστικών εξόδων της Ευρωπαϊκής Δυναμικής — Προηγμένα Συστήματα Τηλεπικοινωνιών Πληροφορικής και Τηλεματικής.

---

(1)   EE C 30 της 29.1.2011.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 16ης Απριλίου 2015 — Schenker Customs Agency κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-576/11) (1)

([Τελωνειακή ένωση - Εκ των υστέρων είσπραξη εισαγωγικών δασμών - Εισαγωγή του προϊόντος glyphosate, καταγωγής Ταϊβάν - Αίτηση διαγραφής εισαγωγικών δασμών υποβληθείσα από εκτελωνιστή - Άρθρο 239 του κανονισμού (ΕΟΚ) 2913/92 - Ρήτρα επιείκειας - Ύπαρξη ειδικής καταστάσεως - Διασαφήσεις για θέση σε ελεύθερη κυκλοφορία - Εσφαλμένα πιστοποιητικά καταγωγής - Έννοια του όρου «πρόδηλη αμέλεια» - Απόφαση της Επιτροπής κρίνουσα ότι δεν δικαιολογείται η διαγραφή των δασμών])

(2015/C 190/10)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Schenker Customs Agency BV (Ρότερνταμ, Κάτω Χώρες) (εκπρόσωποι: J. Biermasz και A. Jansen, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: αρχικώς L. Keppenne και F. Wilman, στη συνέχεια, A. Caeiros και B.-R. Killmann, επικουρούμενοι από τον Y. Van Gerven, δικηγόρο)

Αντικείμενο

Αίτημα ακυρώσεως της αποφάσεως C(2011) 5208 τελικό της Επιτροπής, της 27ης Ιουλίου 2011, με την οποία διαπιστώνεται ότι δεν δικαιολογείται σε ειδική περίπτωση η διαγραφή των εισαγωγικών δασμών (υπόθεση REM 01/2010).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει τη Schenker Customs Agency BV στα δικαστικά της έξοδα, καθώς και στα δικαστικά έξοδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

---

(1)   EE C 25 της 28.1.2012.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 22ας Απριλίου 2015 — Tomana κ.λπ. κατά Συμβουλίου και Επιτροπής

(Υπόθεση T-190/12) (1)

((Κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας - Περιοριστικά μέτρα κατά ορισμένων προσώπων και οντοτήτων λόγω της καταστάσεως στη Ζιμπάμπουε - Περιορισμοί όσον αφορά την είσοδο στο έδαφος της Ένωσης και τη διέλευση από αυτό - Δέσμευση κεφαλαίων - Νομική βάση - Πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως - Υποχρέωση αιτιολογήσεως - Δικαιώματα άμυνας - Θεμελιώδη δικαιώματα - Αναλογικότητα))

(2015/C 190/11)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγοντες: Johannes Tomana (Χαράρε, Ζιμπάμπουε) και 120 άλλοι προσφεύγοντες, τα ονόματα των οποίων παρατίθενται στο παράρτημα (εκπρόσωποι: αρχικώς D. Vaughan, QC, M. Lester, R. Lööf, barristers, και M. O’Kane, solicitor, στη συνέχεια D. Vaughan, Μ. Lester και R. Lööf)

Καθών: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: B. Driessen, M. Veiga και A. Vitro)· και Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: Μ. Κωνσταντινίδης, T. Scharf και E. Georgieva)

Παρεμβαίνον υπέρ των καθών: Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας (εκπρόσωποι: E. Jenkinson, C. Murrell και Μ. Holt, επικουρούμενοι από την S. Lee, barrister)

Αντικείμενο

Αίτηση ακυρώσεως, ως προς τους προσφεύγοντες, της αποφάσεως 2012/97/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 17ης Φεβρουαρίου 2012, που τροποποιεί την απόφαση 2011/101/ΚΕΠΠΑ για περιοριστικά μέτρα κατά της Ζιμπάμπουε (ΕΕ L 47, σ. 50), του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 151/2012 της Επιτροπής, της 21ης Φεβρουαρίου 2012, για την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΚ) 314/2004 του Συμβουλίου για περιοριστικά μέτρα κατά της Ζιμπάμπουε (ΕΕ L 49, σ. 2), και της εκτελεστικής αποφάσεως 2012/124/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 27ης Φεβρουαρίου 2012, για την εφαρμογή της απόφασης 2011/101/ΚΕΠΠΑ για περιοριστικά μέτρα κατά της Ζιμπάμπουε (ΕΕ L 54, σ. 20).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Ο Johannes Tomana και οι 120 λοιποί προσφεύγοντες, τα ονόματα των οποίων παρατίθενται στο παράρτημα, φέρουν τα δικαστικά έξοδά τους, καθώς και τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκαν το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

3)	Το Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας φέρει τα δικαστικά έξοδά του.

---

(1)   EE C 194 της 30.6.2012.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 22ας Απριλίου 2015 — Πολωνία κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-290/12) (1)

((Γεωργία - Κοινή οργάνωση των αγορών - Τομείς των οπωροκηπευτικών και των μεταποιημένων οπωροκηπευτικών - Ενίσχυση σε ομάδες παραγωγών - Περιορισμός της χρηματοδοτικής συνδρομής της Ένωσης - Ασφάλεια δικαίου - Δικαιολογημένη εμπιστοσύνη - Υποχρέωση αιτιολογήσεως - Καλόπιστη συνεργασία))

(2015/C 190/12)

Γλώσσα διαδικασίας: η πολωνική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Δημοκρατία της Πολωνίας (εκπρόσωποι: αρχικώς B. Majczyna και M. Szpunar, στη συνέχεια B. Majczyna και K. Straś)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: αρχικώς N. Donnelly, B. Schima και D. Milanowska, στη συνέχεια B. Schima και D. Milanowska)

Αντικείμενο

Αίτημα ακυρώσεως του άρθρου 1, σημεία 2 έως 4, 6, 12 και 13, σε συνδυασμό με τις διατάξεις του άρθρου 2, παράγραφοι 1 έως 3, και του άρθρου 3 καθώς και των παραρτημάτων I και II του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 302/2012 της Επιτροπής, της 4ης Απριλίου 2012, για την τροποποίηση του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 543/2011 της Επιτροπής για τη θέσπιση λεπτομερών κανόνων εφαρμογής του κανονισμού (ΕΚ) 1234/2007 του Συμβουλίου όσον αφορά τους τομείς των οπωροκηπευτικών και των μεταποιημένων οπωροκηπευτικών (ΕΕ L 99, σ. 21).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Η Δημοκρατία της Πολωνίας φέρει τα δικαστικά έξοδά της καθώς και τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

---

(1)   EE C 250 της 18.8.2012.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 16ης Απριλίου 2015 — Schlyter κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-402/12) (1)

((Πρόσβαση στα έγγραφα - Κανονισμός (EK) 1049/2001 - Άρθρο 4, παράγραφος 2, τρίτη περίπτωση - Εξαίρεση σχετικά με την προστασία των σκοπών της έρευνας - Κανονισμός (EΚ) 1367/2006 - Άρθρο 6, παράγραφος 1 - Εμπεριστατωμένη γνώμη της Επιτροπής όσον αφορά προσχέδιο αποφάσεως σχετικά με την ετήσια δήλωση ουσιών σε νανοσωματιδιακή μορφή, το οποίο κοινοποίησαν οι γαλλικές αρχές στην Επιτροπή κατ’ εφαρμογή των διατάξεων της οδηγίας 98/34/EΚ - Άρνηση προσβάσεως))

(2015/C 190/13)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Carl Schlyter (Linköping, Σουηδία) (εκπρόσωποι: O. Brouwer και S. Schubert, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: P. Costa de Oliveira, A. Tokár και C. Zadra)

Παρεμβαίνοντες υπέρ του προσφεύγοντος: Δημοκρατία της Φινλανδίας (εκπρόσωπος: S. Hartikainen)· και Βασίλειο της Σουηδίας (εκπρόσωποι: αρχικώς A. Falk, C. Meyer Seitz, U. Persson, C. Stege, S. Johannesson και H. Karlsson, στη συνέχεια, A. Falk, C. Meyer-Seitz, U. Persson, E. Karlsson, L. Swedenborg και C. Hagerman)

Παρεμβαίνουσα υπέρ της καθής: Γαλλική Δημοκραία (εκπρόσωποι: B. Beaupère-Manokha, D. Colas και F. Fize)

Αντικείμενο

Προσφυγή ακυρώσεως της αποφάσεως της Επιτροπής, της 27ης Ιουνίου 2012, με την οποία απορρίφθηκε κατά την περίοδο status quo η πρόσβαση στην εμπεριστατωμένη της γνώμη όσον αφορά προσχέδιο αποφάσεως σχετικά με το περιεχόμενο και τις προϋποθέσεις υποβολής της ετήσιας δηλώσεως ουσιών σε νανοσωματιδιακή μορφή (2011/673/F), που της κοινοποίησαν οι γαλλικές αρχές, κατ’ εφαρμογή της οδηγίας 98/34/EΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 22ας Ιουνίου 1998, για την καθιέρωση μιας διαδικασίας πληροφόρησης στον τομέα των τεχνικών προτύπων και προδιαγραφών (ΕΕ L 204, σ. 37), όπως τροποποιήθηκε από την οδηγία 98/48/EΚ του Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 20ής Ιουλίου 1998 (ΕΕ L 217, σ. 18).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)

Ακυρώνει την απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της 27ης Ιουνίου 2012, με την οποία απορρίφθηκε κατά την περίοδο status quo η πρόσβαση στην εμπεριστατωμένη της γνώμη όσον αφορά προσχέδιο αποφάσεως σχετικά με το περιεχόμενο και τις προϋποθέσεις υποβολής της ετήσιας δηλώσεως ουσιών σε νανοσωματιδιακή μορφή (2011/673/F), που της κοινοποιήθηκε από τις γαλλικές αρχές, κατ’ εφαρμογή της οδηγίας 98/34/EΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 22ας Ιουνίου 1998, για την καθιέρωση μιας διαδικασίας πληροφόρησης στον τομέα των τεχνικών προτύπων και προδιαγραφών, όπως τροποποιήθηκε από την οδηγία 98/48/EΚ του Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 20ής Ιουλίου 1998.

2)	Η Επιτροπή φέρει, πέραν των δικών της δικαστικών εξόδων, τα δικαστικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκε ο Carl Schlyter.

3)	Η Γαλλική Δημοκρατία, η Δημοκρατία της Φινλανδίας και το Βασίλειο της Σουηδίας φέρουν τα δικαστικά τους έξοδα.

---

(1)   EE C 343 της 10.11.2012.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 16ης Απριλίου 2015 — Matratzen Concord κατά ΓΕΕΑ — KBT (ARKTIS)

(Υπόθεση T-258/13) (1)

([Κοινοτικό σήμα - Διαδικασία κηρύξεως εκπτώσεως - Λεκτικό κοινοτικό σήμα ARKTIS - Ουσιαστική χρήση του σήματος - Άρθρο 51, παράγραφος 1, στοιχείο α', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 - Μορφή της χρήσεως του σήματος - Απόδειξη της χρήσεως όσον αφορά τα προϊόντα για τα οποία καταχωρίσθηκε το σήμα - Συγκατάθεση του δικαιούχου του σήματος])

(2015/C 190/14)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Matratzen Concord GmbH (Κολωνία, Γερμανία) (εκπρόσωποι: I. Selting και J. Mertens, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (εκπρόσωπος: A. Schifko)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου: KBT & Co. Ernst Kruchen agenzia commerciale sociétá in accomandita (Λοκάρνο, Ελβετία) (εκπρόσωπος: K. Schulze Horn, δικηγόρος)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του τετάρτου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ, της 4ης Μαρτίου 2013 (υπόθεση R 2133/2011-4), σχετικά με διαδικασία κηρύξεως εκπτώσεως μεταξύ της Matratzen Concord GmbH και της KBT & Co. Ernst Kruchen agenzia commerciale sociétá in accomandita.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)

Καταδικάζει τη Matratzen Concord GmbH στα δικαστικά έξοδα, περιλαμβανομένων των αναγκαίων εξόδων στα οποία υποβλήθηκε η KBT & Co. Ernst Kruchen agenzia commerciale sociétá in accomandita στο πλαίσιο της διαδικασίας ενώπιον του τμήματος προσφυγών του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ).

---

(1)   EE C 207 της 20.7.2013.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 23ης Απριλίου 2015 — Iglotex κατά ΓΕΕΑ — Iglo Foods Group (IGLOTEX)

(Υπόθεση T-282/13) (1)

([Κοινοτικό σήμα - Διαδικασία ανακοπής - Αίτηση καταχωρίσεως εικονιστικού κοινοτικού σήματος IGLOTEX - Προγενέστερο λεκτικό κοινοτικό σήμα IGLO - Σχετικός λόγος απαραδέκτου - Κίνδυνος συγχύσεως - Άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009])

(2015/C 190/15)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Iglotex S.A. (Skórcz, Πολωνία) (Εκπρόσωποι: I.-M. Helbig, P. Hansmersmann και S. Rengshausen, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (εκπρόσωπος: A. Schifko)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου: Iglo Foods Group Ltd (Feltham, Ηνωμένο Βασίλειο) (εκπρόσωποι: αρχικώς C. Hawkes, solicitor, εν συνεχεία B. Brandreth και C. Hall, barristers)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του δευτέρου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ, της 1ης Μαρτίου 2013 (υπόθεση R 67/2012-2), σχετικά με διαδικασία ανακοπής μεταξύ της Iglo Foods Group Ltd και της Iglotex S.A.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει την Iglotex S.A. στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)   EE C 207 της 20.7.2013.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 23ης Απριλίου 2015 — ΒΧ κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-352/13 P) (1)

([Αίτηση αναιρέσεως - Υπαλληλική υπόθεση - Προσλήψεις - Προκήρυξη διαγωνισμού - Γενικός διαγωνισμός - Κατάρτιση εφεδρικού πίνακα προσλήψεων διοικητικών υπαλλήλων (AD) βαθμού 5 βουλγαρικής και ρουμανικής ιθαγένειας στον νομικό τομέα - Απόφαση της εξεταστικής επιτροπής του διαγωνισμού να μην περιλάβει τον νυν αναιρεσείοντα στον πίνακα επιτυχόντων - Βάρος αποδείξεως - Συγκριτική αξιολόγηση - Ίση μεταχείριση - Σταθερότητα ως προς τη σύνθεση της επιτροπής - Άρθρο 3,πέμπτο εδάφιο, του παραρτήματος III του ΚΥΚ - Παραμόρφωση των πραγματικών περιστατικών και των αποδεικτικών στοιχείων - Αγωγή αποζημιώσεως - Απόφαση επί των δικαστικών εξόδων])

(2015/C 190/16)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείων: ΒΧ (Ουάσινγκτον, Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής) (εκπρόσωπος: R. Rata, δικηγόρος)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: J. Currall και B. Eggers)

Αντικείμενο

Αίτηση αναιρέσεως της αποφάσεως που εξέδωσε το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης (πρώτο τμήμα) στις 24 Απριλίου 2013, επί της υποθέσεως ΒΧ κατά Επιτροπής (F-88/11, Συλλογή Υπ. Υπ., EU:F:2013:51).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την αίτηση αναιρέσεως.

2)	Ο ΒΧ φέρει τα έξοδά του, καθώς και τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στο πλαίσιο αυτού του βαθμού δικαιοδοσίας.

---

(1)   EE C 252 της 31.8.2013.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 16ης Απριλίου 2015 — Drogenhilfe Köln Project κατά ΓΕΕΑ (Rauschbrille)

(Υπόθεση T-319/14) (1)

([Κοινοτικό σήμα - Αίτηση καταχωρίσεως λεκτικού κοινοτικού σήματος Rauschbrille - Απόλυτοι λόγοι απαραδέκτου - Περιγραφικός χαρακτήρας - Έλλειψη διακριτικού χαρακτήρα - Άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχεία β' και γ', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009])

(2015/C 190/17)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Drogenhilfe Köln Project gGmbH (Κολωνία, Γερμανία) (εκπρόσωπος: V. Schoene, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (εκπρόσωπος: G. Schneider)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του πρώτου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ, της 29ης Ιανουαρίου 2014 (υπόθεση R 1356/2013-1), σχετικά με αίτηση καταχωρίσεως του λεκτικού σημείου Rauschbrille ως κοινοτικού σήματος.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει την Drogenhilfe Köln Project gGmbH στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)   EE C 212 της 7.7.2014.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 22ας Απριλίου 2015 — Rezon κατά ΓΕΕΑ — mobile.international (mobile.de proMotor)

(Υπόθεση T-337/14) (1)

([Κοινοτικό σήμα - Διαδικασία κηρύξεως της ακυρότητας - Λεκτικό κοινοτικό σήμα mobile.de proMotor - Προγενέστερο εικονιστικό κοινοτικό σήμα mobile - Απόρριψη της αιτήσεως για κήρυξη της ακυρότητας - Άρθρο 165, παράγραφος 4, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009])

(2015/C 190/18)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Rezon OOD (Σόφια, Βουλγαρία) (εκπρόσωποι: P. Kănchev και T. Ignatova, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (εκπρόσωπος: M. Fischer)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ: mobile.international GmbH (Kleinmachnow, Γερμανία)

Αντικείμενο

Προσφυγή ασκηθείσα κατά της αποφάσεως του πρώτου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ, της 19ης Φεβρουαρίου 2014 (υπόθεση R 950/2013-1), σχετικά με διαδικασία κηρύξεως της ακυρότητας μεταξύ των Rezon OOD και mobile.international GmbH.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει τη Rezon OOD στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)   EE C 245 της 28.7.2014.

Προσφυγή-αγωγή της 24ης Μαρτίου 2015 — Parker Hannifin Manufacturing και Parker-Hannifin κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-137/15)

(2015/C 190/19)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες-ενάγουσες: Parker Hannifin Manufacturing Srl (Corsico, Ιταλία) και Parker-Hannifin Corp. (Mayfield Heights, Ηνωμένες Πολιτείες) (εκπρόσωποι: B. Amory, F. Marchini Camia και É. Barbier de La Serre, δικηγόροι)

Καθής-εναγομένη: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Οι προσφεύγουσες-ενάγουσες ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να κρίνει παραδεκτή την υπό κρίση προσφυγή-αγωγή·

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση, καθόσον με αυτήν επιβάλλονται τόκοι υπερημερίας ύψους 1 8 59  949,04 ευρώ·

—	επικουρικώς, να μειώσει δεόντως το ποσόν των τόκων υπερημερίας, και

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά της έξοδα και στα δικαστικά έξοδα των προσφευγουσών-εναγουσών.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής-αγωγής τους, οι προσφεύγουσες-ενάγουσες προβάλλουν κυρίως ένα λόγο και, επικουρικώς, επτά λόγους.

1.

Με τον πρώτο λόγο, οι προσφεύγουσες-ενάγουσες προβάλλουν ότι η προσβαλλόμενη απόφαση εκδόθηκε καθ’ υπέρβαση εξουσίας. — Οι προσφεύγουσες-ενάγουσες υποστηρίζουν ότι δεν υφίσταται νομικό έρεισμα για την επιβολή τόκων υπερημερίας, δεδομένου ότι το πρόστιμο κατεβλήθη εντός της προθεσμίας που είχε ταχθεί με την απόφαση περί επιβολής του.

2.

Με τον δεύτερο λόγο, οι προσφεύγουσες-ενάγουσες προβάλλουν ότι η αιτιολογία της προσβαλλόμενης αποφάσεως είτε ελλείπει, είτε δεν ευσταθεί. — Οι προσφεύγουσες-ενάγουσες υποστηρίζουν ότι η προσβαλλόμενη απόφαση δεν αναφέρει ούτε την πραγματική, ούτε τη νομική βάση της επιβολής τόκων υπερημερίας στην υπό κρίση υπόθεση.

3.	Με τον τρίτο λόγο, οι προσφεύγουσες-ενάγουσες προβάλλουν παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας. — Οι προσφεύγουσες-ενάγουσες υποστηρίζουν ότι η επιβολή τόκων υπερημερίας είναι δυσανάλογη σε σχέση με τον επιδιωκόμενο με την επιβολή τόκων υπερημερίας σκοπό.

4.

Με τον τέταρτο λόγο, οι προσφεύγουσες-ενάγουσες προβάλλουν παραβίαση της αρχής της απαγορεύσεως των διακρίσεων. — Οι προσφεύγουσες-ενάγουσες υποστηρίζουν ότι η Επιτροπή επιβάλλει επιτόκιο υπερημερίας ύψους 6 % στην υπό κρίση υπόθεση, ενώ, όταν επέστρεψε μέρος του προστίμου στις προσφεύγουσες-ενάγουσες, το κατέβαλε με επιτόκιο ύψους 1,06 %.

5.

Με τον πέμπτο λόγο, οι προσφεύγουσες-ενάγουσες προβάλλουν παραβίαση των αρχών της ασφάλειας δικαίου και της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης. — Οι προσφεύγουσες-ενάγουσες υποστηρίζουν ότι δεν θα μπορούσαν να είχαν προβλέψει, βάσει της αποφάσεως με την οποία επιβλήθηκε το πρόστιμο και του κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμού, την επιβολή τόκων υπερημερίας στην υπό κρίση υπόθεση. Περαιτέρω, υποστηρίζουν ότι μπορούσαν ευλόγως να προσδοκούν ότι η Επιτροπή δεν θα επέβαλλε τόκους υπερημερίας στην υπό κρίση υπόθεση.

6.

Με τον έκτο λόγο, οι προσφεύγουσες-ενάγουσες προβάλλουν παράβαση του άρθρου 266 ΣΛΕΕ και προσβολή του δικαιώματος σε αποτελεσματική ένδικη προστασία. — Οι προσφεύγουσες-ενάγουσες υποστηρίζουν ότι η προσβαλλόμενη απόφαση αντιβαίνει στο άρθρο 266 ΣΛΕΕ, καθόσον το αποστερεί από την πρακτική του αποτελεσματικότητα και ότι προσβάλλει το δικαίωμα σε αποτελεσματική ένδικη προστασία, για τον λόγο ότι, ασκώντας το θεμελιώδες δικαίωμά τους να επιδιώξουν δικαστικώς αποζημίωση, οι προσφεύγουσες-ενάγουσες αντιμετωπίζουν πλέον την επιβολή ενός προδήλως δυσανάλογου επιτοκίου.

7.	Με τον έβδομο λόγο, οι προσφεύγουσες-ενάγουσες προβάλλουν αδικαιολόγητο πλουτισμό. — Οι προσφεύγουσες-ενάγουσες υποστηρίζουν ότι η επιβολή τόκων υπερημερίας στην υπό κρίση υπόθεση συνιστά αδικαιολόγητο πλουτισμό της Επιτροπής.

8.

Με τον όγδοο λόγο, οι προσφεύγουσες-ενάγουσες προβάλλουν κατάχρηση εξουσίας. — Οι προσφεύγουσες-ενάγουσες υποστηρίζουν ότι η εις βάρος τους επιβολή των τόκων υπερημερίας άγει σε αποτελέσματα τα οποία αποκλίνουν εντελώς από τους σκοπούς για τους οποίους έχει εξουσιοδοτηθεί η Επιτροπή να επιβάλει τόκους υπερημερίας.

Προσφυγή της 27ης Μαρτίου 2015 — Ουγγαρία κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-139/15)

(2015/C 190/20)

Γλώσσα διαδικασίας: η ουγγρική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ουγγαρία (εκπρόσωποι: M.Z. Fehér, G. Koós και A. Pálfy)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει εν μέρει την εκτελεστική απόφαση C(2015) 53 της Επιτροπής, της 16ης Ιανουαρίου 2015, καθόσον με αυτήν αποκλείονται από τη χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης ορισμένες δαπάνες πραγματοποιηθείσες από τα κράτη μέλη με δαπάνη του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Εγγυήσεων (ΕΓΤΕ) και του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Αγροτικής Ανάπτυξης (ΕΓΤΑΑ), δεδομένου ότι, όσον αφορά την Ουγγαρία, με την προσβαλλόμενη απόφαση αποκλείεται η χρηματοδότηση της Ένωσης ύψους 1 1 7 09  400 ευρώ αναφορικά με το ταμείο αναδιαρθρώσεως της ζάχαρης,

—	να καταδικάσει στα δικαστικά έξοδα την Επιτροπή.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα αρνείται την προϋπόθεση που η Επιτροπή θεωρεί ότι τυγχάνει εφαρμογής εν προκειμένω, χωρίς όμως να περιλαμβάνεται ρητώς στην απόφαση που εξέδωσε το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-187/12 και C-189/12, SFIR κ.λπ., κατά την οποία, προκειμένου να εξετασθεί η δυνατότητα εφαρμογής των εξαιρέσεων που περιέχονται στην απόφαση, κρίσιμος είναι ο χρόνος υποβολής της αιτήσεως περί ενισχύσεως την οποία αφορά η εξαίρεση που περιέχεται στην προσβαλλόμενη απόφαση. Το συμπέρασμα αυτό, κατά την προσφεύγουσα, αφενός, είναι αντίθετο προς τη λογική του προγράμματος αναδιαρθρώσεως, και, αφετέρου, παραγνωρίζει εξ ολοκλήρου την εποχικότητα της παραγωγής ζάχαρης και θέτει εν αμφιβόλω την εφαρμογή των εξαιρέσεων στην πράξη.

Επιπλέον, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι, ακόμη και αν τελικώς κριθεί ότι είναι ορθή η νομική ερμηνεία της Επιτροπής όσον αφορά τη νομοθεσία περί ενισχύσεως αναδιαρθρώσεως —και ειδικότερα τον χαρακτηρισμό των σιλό— έχει καταδειχθεί η ύπαρξη ερμηνευτικών δυσχερειών, και επομένως, δεδομένης της αβεβαιότητας, η Επιτροπή έπρεπε να είχε ενεργήσει είτε μειώνοντας το ύψος του ποσού που εξαιρέθηκε από τη χρηματοδότηση της Ένωσης, λαμβανομένων υπόψη των εγγενών με το δίκαιο της Ένωσης ερμηνευτικών δυσχερειών, είτε αποκλείοντας εξ ολοκλήρου την εξαίρεση των προαναφερθεισών δαπανών από τη χρηματοδότηση της Ένωσης.

Προσφυγή της 24ης Μαρτίου 2015 — Aurora κατά ΚΓΦΠ — SES-VanderHave (M 02205)

(Υπόθεση T-140/15)

(2015/C 190/21)

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Aurora Srl (Finale Emilia, Ιταλία) (εκπρόσωπος: L. Buchman, δικηγόρος)

Καθού: Κοινοτικό Γραφείο Φυτικών Ποικιλιών (ΚΓΦΠ)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: SES-VanderHave NV/SA (Tienen, Βέλγιο)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του ΚΓΦΠ

Δικαιούχος του επίδικου κοινοτικού δικαιώματος επί φυτικής ποικιλίας: Η αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών

Επίδικο κοινοτικό δικαίωμα επί φυτικής ποικιλίας: Υπ’ αριθ. EU 15118 κοινοτικό δικαίωμα επί φυτικής ποικιλίας, ονομασία ποικιλίας M 02205

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του τμήματος προσφυγών του ΚΓΦΠ της 26ης Νοεμβρίου 2014 στην υπόθεση A10/2013

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—	να κηρύξει άκυρο το υπ’ αριθ. EU 15118 κοινοτικό δικαίωμα επί φυτικής ποικιλίας·

—	να καταδικάσει το ΚΓΦΠ στα δικαστικά έξοδα, περιλαμβανομένων εκείνων στα οποία θα υποβληθούν τυχόν παρεμβαίνοντες.

Προβαλλόμενοι λόγοι

—	Παράβαση των άρθρων 6 και 7 του κανονισμού 2100/94·

—	Εσφαλμένη ερμηνεία του άρθρου 87, παράγραφος 4, του κανονισμού 2100/94·

—	Παραβίαση της αρχής της ασφάλειας δικαίου, καθόσον οι όροι χορηγήσεως κοινοτικού δικαιώματος μεταβλήθηκαν με αναδρομική ισχύ·

—	Παραβίαση της αρχής της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης·

—	Παραβίαση της αρχής της διαφάνειας και προσβολή του δικαιώματος προσβάσεως στα έγγραφα, καθόσον η διαδικασία εξετάσεως δεν διεξήχθη εν πλήρη διαφάνεια και δεν επιτράπηκε στην προσφεύγουσα η πρόσβαση σε έγγραφα θεμελιώδους σημασίας.

Αγωγή της 27ης Μαρτίου 2015 — EFB κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-150/15)

(2015/C 190/22)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Ενάγουσα: European Federation of Biotechnology (EFB) (Λιέγη, Βέλγιο) (εκπρόσωποι: M. Troncoso Ferrer και S. Moya Izquierdo, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η ενάγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να κρίνει την αγωγή παραδεκτή και βάσιμη·

—	να υποχρεώσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να της καταβάλει 39  316,54 ευρώ·

—	να καταδικάσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Η ενάγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο να κρίνει ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παρέβη τις συμβατικές υποχρεώσεις που υπέχει βάσει της συμβάσεως της 23ης Δεκεμβρίου 2005 για το πρόγραμμα European Action for Global Life science — Health Programme με αριθμό LSSP-CT-2005-512135 (στο εξής: η σύμβαση) και ζητεί να της καταβληθεί το τελικό ποσό των 39  316,54 ευρώ.

Προς στήριξη της αγωγής η ενάγουσα προβάλλει έξι λόγους.

1.

Ο πρώτος λόγος στηρίζεται σε πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως σχετικά με επιλέξιμες δαπάνες, η οποία αποτελεί πλάνη κατά την εκτίμηση αποδείξεων αντίθετη με το άρθρο 1315 του βελγικού αστικού κώδικα. — Η ενάγουσα υποστηρίζει ότι το χρεωστικό σημείωμα που εξέδωσε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στηρίζεται στα συμπεράσματα της τελικής εκθέσεως ελέγχου, η εκτίμηση, όμως, στην οποία προέβησαν οι ελεγκτές της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τη σύνταξη της εν λόγω εκθέσεως ήταν εσφαλμένη σε σχέση με διάφορες δαπάνες, ιδίως δαπάνες προσωπικού και δαπάνες για ορισμένες εκδηλώσεις. Επομένως, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εξέδωσε ένα χρεωστικό σημείωμα βασιζόμενη σε εσφαλμένες παραδοχές και δεν απέδειξε πραγματικά περιστατικά που θα μπορούσαν να στηρίξουν τα επιχειρήματά της, παραβιάζοντας το άρθρο 1315 του βελγικού αστικού κώδικα και τις συμβατικές της υποχρεώσεις.

2.

Ο δεύτερος λόγος στηρίζεται σε παράβαση των άρθρων II.20 και II.6 των γενικών όρων της συμβάσεως καθώς και του άρθρου 1347 του βελγικού αστικού κώδικα, καθώς η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κακώς έκρινε ότι δαπάνες που αφορούσαν την εργασία ορισμένων μελών του προσωπικού δεν ήταν επιλέξιμες επειδή τα πρόσωπα αυτά δεν είχαν έγκυρη σύμβαση εργασίας με την ενάγουσα.

3.

Ο τρίτος λόγος στηρίζεται σε παράβαση του άρθρου 1134 του βελγικού αστικού κώδικα και της αρχής της καλόπιστης εκτέλεσης των συμβατικών υποχρεώσεων. — Η ενάγουσα υποστηρίζει, μεταξύ άλλων, ότι δεν της δόθηκε η δυνατότητα να αμυνθεί παρέχοντας εξηγήσεις στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή σχετικά με τυχόν παρανοήσεις ή σφάλματα ήσσονος σημασίας κατά την εκτέλεση της συμβάσεως, ότι η τεράστια οικονομική απόκλιση μεταξύ του πρώτου σχεδίου της εκθέσεως ελέγχου και της τελικής εκθέσεως ελέγχου καταδεικνύει σαφή έλλειψη ακρίβειας και επιμέλειας και ότι οι λανθασμένοι υπολογισμοί και οι ανακρίβειες αριθμών σε όλο το κείμενο της τελικής εκθέσεως ελέγχου δυσχέραναν την προσπάθεια της ενάγουσας να κατανοήσει όσα της προσάπτει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

4.	Ο τέταρτος λόγος στηρίζεται σε έλλειψη αιτιολογίας της αρνήσεως της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να επιστρέψει ορισμένες δαπάνες.

5.

Ο πέμπτος λόγος στηρίζεται σε παράβαση της αρχής της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης. — Η ενάγουσα υποστηρίζει ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή είχε αποδεχτεί το γεγονός ότι την ενάγουσα επικουρούσε ένα άλλο νομικό πρόσωπο και είχε, έτσι, δημιουργήσει τη δικαιολογημένη προσδοκία ότι οι δαπάνες που σχετίζονταν με την ανωτέρω σχέση ήταν επιλέξιμες.

6.

Ο έκτος λόγος στηρίζεται σε έλλειψη σαφήνειας των κανόνων που διέπουν το έκτο πρόγραμμα πλαίσιο έρευνας και τεχνολογικής ανάπτυξης (ΠΠ6). — Η ενάγουσα υποστηρίζει ότι κατά το άρθρο 1162 του βελγικού αστικού κώδικα εν αμφιβολία η σύμβαση ερμηνεύεται σε βάρος του συντάκτη της και υπέρ αυτού που έχει αναλάβει ορισμένη υποχρέωση. Οι συμβατικοί κανόνες που εφαρμόζονται στο ΠΠ6 απορρέουν από «τυποποιημένες» ρήτρες που έχουν θεσπιστεί από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η μόνη επιλογή που είχε η ενάγουσα ήταν να προσχωρήσει στις ρήτρες αυτές, συνεπώς η ενάγουσα είναι εν προκειμένω ο συμβαλλόμενος που έχει αναλάβει υποχρέωση. Η κατάσταση αυτή, σε συνδυασμό με το γεγονός οι εν λόγω ρήτρες θέτουν προφανή προβλήματα ερμηνείας, όπως προκύπτει από το μεγάλο αριθμό σχετικών προσφυγών ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου, υπαγορεύει η αμφιβολία αυτή να λειτουργήσει υπέρ της ενάγουσας. Ο ερμηνευτικός κανόνας του άρθρου 1162 του βελγικού αστικού κώδικα δίνει στο δικαστή τη δυνατότητα, σε περίπτωση διατάξεων που δεν έχουν διατυπωθεί σωστά είναι διφορούμενες, να τις ερμηνεύσει σε βάρος του συντάκτη τους, ο οποίος εν προκειμένω είναι η Επιτροπή.

Αγωγή της 27ης Μαρτίου 2015 — EFB κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-151/15)

(2015/C 190/23)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Ενάγουσα: European Federation of Biotechnology (EFB) (Λιέγη, Βέλγιο) (εκπρόσωποι: M. Troncoso Ferrer και S. Moya Izquierdo, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η ενάγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να κρίνει την αγωγή παραδεκτή και βάσιμη·

—	να κρίνει ότι η ενάγουσα οφείλει μόνο το ποσό των 5  638,22 ευρώ·

—	να καταδικάσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Με την αγωγή της η ενάγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο να κρίνει ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παρέβη τις συμβατικές υποχρεώσεις που υπέχει βάσει της συμβάσεως της 20ής Δεκεμβρίου 2005 για το πρόγραμμα European Action for Global Life science — Food Forum με αριθμό LSSP-CT-2005-512135 (στο εξής: η σύμβαση) και ότι οφείλει μόνο το ποσό των 5  638,22 ευρώ από τα 86  676,42 ευρώ που ζήτησε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Προς στήριξη της αγωγής η ενάγουσα προβάλλει έξι λόγους.

1.

Ο πρώτος λόγος στηρίζεται σε πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως σχετικά με επιλέξιμες δαπάνες, η οποία αποτελεί πλάνη κατά την εκτίμηση αποδείξεων αντίθετη με το άρθρο 1315 του βελγικού αστικού κώδικα. — Η ενάγουσα υποστηρίζει ότι το χρεωστικό σημείωμα που εξέδωσε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στηρίζεται στα συμπεράσματα της τελικής εκθέσεως ελέγχου, η εκτίμηση, όμως, στην οποία προέβησαν οι ελεγκτές της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τη σύνταξη της εν λόγω εκθέσεως ήταν εσφαλμένη σε σχέση με διάφορες δαπάνες, ιδίως δαπάνες προσωπικού και δαπάνες για ορισμένες εκδηλώσεις. Επομένως, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εξέδωσε ένα χρεωστικό σημείωμα βασιζόμενη σε εσφαλμένες παραδοχές και δεν απέδειξε πραγματικά περιστατικά που θα μπορούσαν να στηρίξουν τα επιχειρήματά της, παραβιάζοντας το άρθρο 1315 του βελγικού αστικού κώδικα και τις συμβατικές της υποχρεώσεις.

2.

Ο δεύτερος λόγος στηρίζεται σε παράβαση των άρθρων II.20 και II.6 των γενικών όρων της συμβάσεως καθώς και του άρθρου 1347 του βελγικού αστικού κώδικα, καθώς η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κακώς έκρινε ότι δαπάνες που αφορούσαν την εργασία ορισμένων μελών του προσωπικού δεν ήταν επιλέξιμες επειδή τα πρόσωπα αυτά δεν είχαν έγκυρη σύμβαση εργασίας με την ενάγουσα.

3.

Ο τρίτος λόγος στηρίζεται σε παράβαση του άρθρου 1134 του βελγικού αστικού κώδικα και της αρχής της καλόπιστης εκτέλεσης των συμβατικών υποχρεώσεων. — Η ενάγουσα υποστηρίζει, μεταξύ άλλων, ότι δεν της δόθηκε η δυνατότητα να αμυνθεί παρέχοντας εξηγήσεις στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή σχετικά με τυχόν παρανοήσεις ή σφάλματα ήσσονος σημασίας κατά την εκτέλεση της συμβάσεως, ότι η τεράστια οικονομική απόκλιση μεταξύ του πρώτου σχεδίου της εκθέσεως ελέγχου και της τελικής εκθέσεως ελέγχου καταδεικνύει σαφή έλλειψη ακρίβειας και επιμέλειας και ότι οι λανθασμένοι υπολογισμοί και οι ανακρίβειες αριθμών σε όλο το κείμενο της τελικής εκθέσεως ελέγχου δυσχέραναν την προσπάθεια της ενάγουσας να κατανοήσει όσα της προσάπτει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

4.	Ο τέταρτος λόγος στηρίζεται σε έλλειψη αιτιολογίας της αρνήσεως της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να επιστρέψει ορισμένες δαπάνες.

5.

Ο πέμπτος λόγος στηρίζεται σε παράβαση της αρχής της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης. — Η ενάγουσα υποστηρίζει ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή είχε αποδεχτεί το γεγονός ότι την ενάγουσα επικουρούσε ένα άλλο νομικό πρόσωπο και είχε, έτσι, δημιουργήσει τη δικαιολογημένη προσδοκία ότι οι δαπάνες που σχετίζονταν με την ανωτέρω σχέση ήταν επιλέξιμες.

6.

Ο έκτος λόγος στηρίζεται σε έλλειψη σαφήνειας των κανόνων που διέπουν το έκτο πρόγραμμα πλαίσιο έρευνας και τεχνολογικής ανάπτυξης (ΠΠ6). — Η ενάγουσα υποστηρίζει ότι κατά το άρθρο 1162 του βελγικού αστικού κώδικα εν αμφιβολία η σύμβαση ερμηνεύεται σε βάρος του συντάκτη της και υπέρ αυτού που έχει αναλάβει ορισμένη υποχρέωση. Οι συμβατικοί κανόνες που εφαρμόζονται στο ΠΠ6 απορρέουν από «τυποποιημένες» ρήτρες που έχουν θεσπιστεί από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η μόνη επιλογή που είχε η ενάγουσα ήταν να προσχωρήσει στις ρήτρες αυτές, συνεπώς η ενάγουσα είναι εν προκειμένω ο συμβαλλόμενος που έχει αναλάβει υποχρέωση. Η κατάσταση αυτή, σε συνδυασμό με το γεγονός οι εν λόγω ρήτρες θέτουν προφανή προβλήματα ερμηνείας, όπως προκύπτει από το μεγάλο αριθμό σχετικών προσφυγών ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου, υπαγορεύει η αμφιβολία αυτή να λειτουργήσει υπέρ της ενάγουσας. Ο ερμηνευτικός κανόνας του άρθρου 1162 του βελγικού αστικού κώδικα δίνει στο δικαστή τη δυνατότητα, σε περίπτωση διατάξεων που δεν έχουν διατυπωθεί σωστά είναι διφορούμενες, να τις ερμηνεύσει σε βάρος του συντάκτη τους, ο οποίος εν προκειμένω είναι η Επιτροπή.

Αναίρεση που άσκησε στις 31 Μαρτίου 2015 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης στις 22 Ιανουαρίου 2015 στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις F-1/14 και F-48/14, Kakol κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-152/15 P)

(2015/C 190/24)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: J. Currall και G. Gattinara)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Danuta Kakol (Λουξεμβούργο, Λουξεμβούργο)

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την απόφαση του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της 22ας Ιανουαρίου 2015 στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις F-1/14 και F-48/14, Kakol κατά Επιτροπής·

—	να αναπέμψει την προσφυγή F-48/14 ενώπιον του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης, καθόσον η προσφεύγουσα παραιτήθηκε από την προσφυγή της στην υπόθεση F-1/14·

—	να επιφυλαχθεί ως προς τα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της αναιρέσεώς της, η αναιρεσείουσα προβάλλει τρεις λόγους.

1.

Ο πρώτος λόγος αντλείται από πλάνη περί το δίκαιο, καθόσον το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης (στο εξής: Δικαστήριο ΔΔ) εκτίμησε, με βάση «παρόμοιες» προϋποθέσεις συμμετοχής, ότι μια εξεταστική επιτροπή είναι υποχρεωμένη να αιτιολογεί την απόφαση με την οποία δεν δέχεται τη συμμετοχή υποψηφίου στις δοκιμασίες σε σχέση με την εκτίμηση που διατυπώθηκε από άλλη εξεταστική επιτροπή όσον αφορά τον ίδιο υποψήφιο.

2.

Ο δεύτερος λόγος αντλείται από παράβαση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως, καθόσον το Δικαστήριο ΔΔ αναγνώρισε ότι η ιθαγένεια των υποψηφίων αποτελούσε προϋπόθεση συμμετοχής η οποία προσετίθετο στις λοιπές προϋποθέσεις, αλλά η οποία, παρ’ όλ’ αυτά, δεν ήταν ικανή να διακρίνει τις δύο επίμαχες προκηρύξεις διαγωνισμού.

3.

Ο τρίτος λόγος αντλείται από παραμόρφωση ενός ουσιώδους στοιχείου της δικογραφίας, καθόσον το Δικαστήριο ΔΔ εκτίμησε ότι η εξεταστική επιτροπή δεν εξηγούσε για ποιο λόγο η απόφασή της ήταν διαφορετική από αυτή της προηγούμενης εξεταστικής επιτροπής, ενώ η Επιτροπή είχε σαφώς συμπληρώσει την αιτιολογία αυτή, τόσο με τα δικόγραφά της όσο και κατά την επ’ ακροατηρίου συζήτηση.

Προσφυγή της 27ης Μαρτίου 2015 — Hamcho και Hamcho International κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-153/15)

(2015/C 190/25)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγοντες: Mohamad Hamcho (Δαμασκός, Συρία) και Hamcho International (Δαμασκός) (εκπρόσωποι: A. Boesch, D. Amaudruz και M. Ponsard, δικηγόροι)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα

Οι προσφεύγοντες ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να διατάξει την προσκόμιση της δικογραφίας της υποθέσεως T-43/12·

—	να διατηρήσει το δικαίωμα απαντήσεως του προσφεύγοντος και της προσφεύγουσας και, στο πλαίσιο της απαντήσεώς τους, το δικαίωμά τους να προσκομίσουν νέα αποδεικτικά στοιχεία και να καλέσουν μάρτυρες·

—	να ακυρώσει, καθόσον αφορούν τον προσφεύγοντα και την προσφεύγουσα, τις ακόλουθες πράξεις: — τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 2015/108 του Συμβουλίου της 26ης Ιανουαρίου 2015· — την εκτελεστική απόφαση (ΚΕΠΠΑ) 2015/117 του Συμβουλίου της 26ης Ιανουαρίου 2015·

—	να καταδικάσει το Συμβούλιο στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής τους, ο προσφεύγων και η προσφεύγουσα προβάλλουν δύο λόγους οι οποίοι, κατ’ ουσίαν, είναι πανομοιότυποι ή παρεμφερείς προς εκείνους που προβλήθηκαν στο πλαίσιο της υποθέσεως T-653/11, Jaber κατά Συμβουλίου (1).

---

(1)   ΕΕ 2012, C 58, σ. 12.

Προσφυγή της 27ης Μαρτίου 2015 — Jaber κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-154/15)

(2015/C 190/26)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Aiman Jaber (Λατάκια, Συρία) (εκπρόσωποι: A. Boesch, D. Amaudruz και M. Ponsard, δικηγόροι)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα

Ο προσφεύγων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να διατάξει την προσκόμιση της δικογραφίας της υποθέσεως T-653/11·

—	να διατηρήσει το δικαίωμα απαντήσεως του προσφεύγοντος και, στο πλαίσιο της απαντήσεώς του, το δικαίωμά του να προσκομίσει νέα αποδεικτικά στοιχεία και να καλέσει μάρτυρες·

—	να ακυρώσει, καθόσον αφορούν τον προσφεύγοντα, τις ακόλουθες πράξεις: — τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 2015/108 του Συμβουλίου της 26ης Ιανουαρίου 2015· — την εκτελεστική απόφαση (ΚΕΠΠΑ) 2015/117 του Συμβουλίου της 26ης Ιανουαρίου 2015·

—	να καταδικάσει το Συμβούλιο στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής του, ο προσφεύγων προβάλλει δύο λόγους ακυρώσεως, οι οποίοι, κατ’ ουσίαν, είναι πανομοιότυποι ή παρεμφερείς προς εκείνους που προβλήθηκαν στο πλαίσιο της υποθέσεως T-653/11, Jaber κατά Συμβουλίου (1).

---

(1)   ΕΕ 2012, C 58, σ. 12.

Προσφυγή της 27ης Μαρτίου 2015 — Kaddour κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-155/15)

(2015/C 190/27)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Khaled Kaddour (Δαμασκός, Συρία) (εκπρόσωποι: A. Boesch, D. Amaudruz και M. Ponsard, δικηγόροι)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα

Ο προσφεύγων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να διατάξει την προσκόμιση της δικογραφίας της υποθέσεως T-654/11·

—	να διατηρήσει το δικαίωμα του προσφεύγοντος να απαντήσει και, στο πλαίσιο της απαντήσεώς του, το δικαίωμά του να προσκομίσει νέα αποδεικτικά στοιχεία και να καλέσει μάρτυρες·

—	να ακυρώσει, καθόσον τον αφορούν, τις ακόλουθες πράξεις: — τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 2015/108 του Συμβουλίου της 26ης Ιανουαρίου 2015· — την εκτελεστική απόφαση (ΚΕΠΠΑ) 2015/117 του Συμβουλίου της 26ης Ιανουαρίου 2015·

—	να καταδικάσει το Συμβούλιο στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής του, ο προσφεύγων προβάλλει δύο λόγους οι οποίοι είναι, κατ’ ουσίαν, πανομοιότυποι ή παρεμφερείς προς εκείνους που προβλήθηκαν στο πλαίσιο της υποθέσεως T-653/11, Jaber κατά Συμβουλίου (1).

---

(1)   ΕΕ 2012, C 58, σ. 12.

Προσφυγή της 27ης Μαρτίου 2015 — Γαλλία κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-156/15)

(2015/C 190/28)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Γαλλική Δημοκρατία (εκπρόσωποι: F. Alabrune, G. de Bergues, D. Colas και C. Candat)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει εν μέρει την απόφαση της Επιτροπής C(2015) 53 τελικό, της 16ης Ιανουαρίου 2015, για τον αποκλεισμό από τη χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης ορισμένων δαπανών που πραγματοποιήθηκαν από τα κράτη μέλη στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Εγγυήσεων (ΕΓΤΕ) και στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Αγροτικής Ανάπτυξης (ΕΓΤΑΑ), καθόσον, στο πλαίσιο των άμεσων ενισχύσεων, η απόφαση αυτή στηρίζεται σε διαπιστώσεις που δεν μνημονεύθηκαν στο πλαίσιο των ανακοινώσεων της Επιτροπής και καθόσον το σύστημα ελέγχου δεν καθιστά δυνατή τη διασφάλιση της ορθής εφαρμογής της σχετικής με τις καλές γεωργικές και περιβαλλοντικές συνθήκες νομοθεσίας της Ένωσης αναφορικά με τα έτη υποβολής αιτήσεων 2011 και 2012·

—	να ακυρώσει εν μέρει την απόφαση C(2015) 53 τελικό καθόσον με την απόφαση αυτή αποκλείεται από την χρηματοδότηση της Ένωσης το σύνολο των δαπανών που πραγματοποιήθηκαν στον τομέα των ενισχύσεων με βάση την έκταση στην Άνω Κορσική για το έτος υποβολής αιτήσεων 2010 καθώς και για τα επόμενα·

—

να ακυρώσει εν μέρει την απόφαση C(2015) 53 τελικό καθόσον με την απόφαση αυτή αποκλείονται από την χρηματοδότηση της Ένωσης οι δαπάνες που πραγματοποιήθηκαν από τη Γαλλική Δημοκρατία στο πλαίσιο της ενισχύσεως που καλείται Αντισταθμιστικές αποζημιώσεις λόγω φυσικών μειονεκτημάτων (στο εξής: ενίσχυση ICHN) και που αφορά τον άξονα 2 του γαλλικού προγράμματος αγροτικής ανάπτυξης για τα οικονομικά έτη 2010, 2011, 2012 και 2013. Επικουρικώς, η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο να ακυρώσει εν μέρει την απόφαση αυτή καθόσον αποκλείει από τη χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης το τμήμα των δαπανών που πραγματοποιήθηκαν από τη Γαλλική Δημοκρατία στο πλαίσιο της ενισχύσεως ICHN για πρόβατα τα οποία έχουν αποτελέσει αντικείμενο επιτόπιων ελέγχων στο πλαίσιο των ελέγχων αναγνώρισης των ζώων·

—

να ακυρώσει εν μέρει την απόφαση C(2015) 53 τελικό καθόσον με την απόφαση αυτή αποκλείονται από τη χρηματοδότηση της Ένωσης οι δαπάνες που πραγματοποιήθηκαν από τη Γαλλική Δημοκρατία στον τομέα της αναδιαρθρώσεως του κλάδου της ζάχαρης κατά ποσοστό 25 % των δαπανών για τις ενισχύσεις που καταβλήθηκαν στους παραγωγούς ζάχαρης οι οποίοι έλαβαν ενίσχυση για την πλήρη διάλυση των σιλό αποθήκευσης και οι οποίοι διατήρησαν αυτά τα σιλό αποθήκευσης· επικουρικώς, η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο να ακυρώσει εν μέρει την απόφαση αυτή καθόσον η επιβληθείσα δημοσιονομική διόρθωση ποσοστού 25 % των δαπανών για τις ενισχύσεις που καταβλήθηκαν στους παραγωγούς ζάχαρης, οι οποίοι έλαβαν ενίσχυση για την πλήρη διάλυση των σιλό αποθήκευσης και οι οποίοι διατήρησαν αυτά τα σιλό αποθήκευσης, είναι δυσανάλογη·

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής, η προσφεύγουσα προβάλλει οκτώ λόγους ακυρώσεως που αφορούν τρεις πτυχές της προσβαλλομένης αποφάσεως.

—

Επί του τμήματος της προσβαλλομένης αποφάσεως που αφορά τον τομέα των άμεσων ενισχύσεων, οι οποίες εμπίπτουν στον μνημονευόμενο στην εν λόγω απόφαση πρώτο πυλώνα, στο πλαίσιο των οικονομικών ετών 2011, 2012 και 2013 1. Ο πρώτος λόγος ακυρώσεως αντλείται από παράβαση του άρθρου 11, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΚ) 885/2006 (1) και από προσβολή των δικαιωμάτων άμυνας της προσφεύγουσας, στο μέτρο που η κατ’ αποκοπήν διόρθωση που επιβλήθηκε επί του συνόλου των καταβολών των ενισχύσεων στον προαναφερθέντα τομέα, εξαιρέσει της Άνω Κορσικής, στηρίζεται σε πλημμέλειες που δεν αποτέλεσαν αντικείμενο γνωστοποιήσεως στην προσφεύγουσα. 2. Ο δεύτερος λόγος ακυρώσεως, ο οποίος προβάλλεται επικουρικώς, αντλείται από παράβαση του άρθρου 6, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΚ) 73/2009 (2) και του παραρτήματος III του εν λόγω κανονισμού. 3. Ο τρίτος λόγος ακυρώσεως αντλείται από παράβαση του άρθρου 11, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΚ) 885/2006 και από προσβολή των δικαιωμάτων άμυνας της προσφεύγουσας, στο μέτρο που η εφαρμοσθείσα στον εν λόγω τομέα δημοσιονομική διόρθωση επί του συνόλου των δαπανών για τις ενισχύσεις στην Άνω Κορσική στηρίζεται σε πλημμέλειες που δεν αποτέλεσαν αντικείμενο γνωστοποιήσεως στην προσφεύγουσα. 4. Ο τέταρτος λόγος ακυρώσεως, ο οποίος προβάλλεται εν μέρει επικουρικώς, αντλείται από παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας και από παρερμηνεία του εγγράφου VI/5330/97 της Επιτροπής, της 23ης Δεκεμβρίου 1997, τιτλοφορούμενου «Κατευθυντήριες οδηγίες σχετικά με τον υπολογισμό των οικονομικών συνεπειών κατά την κατάρτιση της αποφάσεως περί εκκαθαρίσεως των λογαριασμών του ΕΓΤΠΕ — τμήμα Εγγυήσεων».

—

Επί του τμήματος της προσβαλλομένης αποφάσεως που αφορά τις αντισταθμιστικές αποζημιώσεις λόγω φυσικών μειονεκτημάτων, οι οποίες εμπίπτουν στον άξονα 2 του γαλλικού προγράμματος αγροτικής ανάπτυξης — ΕΓΤΑΑ 5. Ο πέμπτος λόγος ακυρώσεως αντλείται από παράβαση των άρθρων 10, παράγραφοι 2 και 4, και 14, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΚ) 1975/2006 (3), καθόσον η Επιτροπή εκτίμησε εσφαλμένως ότι η προσφεύγουσα είχε παραβεί τις υποχρεώσεις της στον τομέα των ελέγχων ως εκ του λόγου ότι δεν είχε προβεί στην καταμέτρηση των ζώων κατά τη διάρκεια των επιτόπιων ελέγχων. 6. Ο έκτος λόγος ακυρώσεως, ο οποίος προβάλλεται επικουρικώς, αντλείται από μη σύννομη επέκταση της εφαρμογής της κατ’ αποκοπήν διορθώσεως και επί των προβάτων που δεν ήσαν επιλέξιμα για την πριμοδότηση για τις προβατίνες.

—

Επί του τμήματος της προσβαλλομένης αποφάσεως που αφορά τη δημοσιονομική διόρθωση που εφαρμόστηκε στον τομέα της αναδιαρθρώσεως του κλάδου της ζάχαρης 7. Ο έβδομος λόγος ακυρώσεως αντλείται από παράβαση των άρθρων 3 και 4 του κανονισμού 320/2006 (4) και του άρθρου 4 του κανονισμού (ΕΚ) 968/2006 (5), καθόσον η Επιτροπή απέκλεισε από τη χρηματοδότηση της Ένωσης ορισμένες δαπάνες που πραγματοποιήθηκαν από την προσφεύγουσα στον προαναφερθέντα τομέα ως εκ του λόγου ότι τα σιλό αποθήκευσης ζάχαρης, τα οποία διατηρήθηκαν σε τέσσερα σημεία της γαλλικής επικράτειας, αποτελούν εγκαταστάσεις παραγωγής. 8. Ο όγδοος λόγος ακυρώσεως, ο οποίος προβάλλεται επικουρικώς, αντλείται από παραβίαση των αρχών της αναλογικότητας και της ίσης μεταχειρίσεως.

---

(1)  Κανονισμός (ΕΚ) 885/2006 της Επιτροπής, της 21ης Ιουνίου 2006, για τη θέσπιση λεπτομερών κανόνων εφαρμογής του κανονισμού (ΕΚ) 1290/2005 του Συμβουλίου σχετικά με τη διαπίστευση των οργανισμών πληρωμών και άλλων οργανισμών και την εκκαθάριση των λογαριασμών του ΕΓΤΕ και του ΕΓΤΑΑ (ΕΕ L 171, σ. 90).

(2)  Κανονισμός (ΕΚ) 73/2009 του Συμβουλίου, της 19ης Ιανουαρίου 2009, σχετικά με τη θέσπιση κοινών κανόνων για τα καθεστώτα άμεσης στήριξης για τους γεωργούς στο πλαίσιο της κοινής γεωργικής πολιτικής και τη θέσπιση ορισμένων καθεστώτων στήριξης για τους γεωργούς, για την τροποποίηση των κανονισμών (ΕΚ) 1290/2005, (ΕΚ) 247/2006, (ΕΚ) 378/2007 και για την κατάργηση του κανονισμού (ΕΚ) 1782/2003 (ΕΕ L 30, σ. 16).

(3)  Κανονισμός (ΕΚ) 1975/2006 της Επιτροπής, της 7ης Δεκεμβρίου 2006, για τη θέσπιση λεπτομερών διατάξεων εφαρμογής του κανονισμού (ΕΚ) 1698/2005 του Συμβουλίου όσον αφορά την εφαρμογή διαδικασιών ελέγχου καθώς και την πολλαπλή συμμόρφωση σε σχέση με μέτρα στήριξης της αγροτικής ανάπτυξης (ΕΕ L 368, σ. 74).

(4)  Κανονισμός (ΕK) 320/2006 του Συμβουλίου, της 20ής Φεβρουαρίου 2006, για τη θέσπιση προσωρινού καθεστώτος αναδιάρθρωσης του κλάδου της ζάχαρης στην Κοινότητα και για την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΚ) 1290/2005 για τη χρηματοδότηση της κοινής γεωργικής πολιτικής (ΕΕ L 58, σ. 42).

(5)  Κανονισμός (ΕΚ) 968/2006 της Επιτροπής, της 27ης Ιουνίου 2006, σχετικά με τον καθορισμό των λεπτομερών κανόνων εφαρμογής του κανονισμού (ΕΚ) 320/2006 του Συμβουλίου για τη θέσπιση προσωρινού καθεστώτος αναδιάρθρωσης του κλάδου της ζάχαρης στην Κοινότητα (ΕΕ L 176, σ. 32).

Προσφυγή της 30ής Μαρτίου 2015 — Εσθονία κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-157/15)

(2015/C 190/29)

Γλώσσα διαδικασίας: η εσθονική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Δημοκρατία της Εσθονίας (εκπρόσωπος: Kristi Kraavi-Käerdi)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει την εκτελεστική απόφαση C(2015) 53 της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της 16ης Ιανουαρίου 2015, για τον αποκλεισμό από τη χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης ορισμένων δαπανών που πραγματοποιήθηκαν από τα κράτη μέλη στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Εγγυήσεων (ΕΓΤΕ) και στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Αγροτικής Ανάπτυξης (ΕΓΤΑΑ) (1), ύψους 6 91  746,53 ευρώ, καθόσον αφορά τη Δημοκρατία της Εσθονίας,

—	να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Η προσφεύγουσα στρέφεται κατά της εκτελεστικής αποφάσεως C(2015) 53 της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της 16ης Ιανουαρίου 2015, σχετικά με δαπάνες ύψους 6 91  746,53 ευρώ, καθόσον αφορά τη Δημοκρατία της Εσθονίας για τα έτη 2009-2011.

Προς στήριξη της προσφυγής η προσφεύγουσα προβάλλει τέσσερις λόγους ακυρώσεως.

Πρώτος λόγος: Κατά την προσφεύγουσα, η προσβαλλόμενη απόφαση πρέπει να ακυρωθεί, καθώς η Επιτροπή διαπίστωσε και αξιολόγησε εσφαλμένως τις περιστάσεις που οδήγησαν στην έκδοση της εν λόγω αποφάσεως και εφάρμοσε εσφαλμένως το δίκαιο της Ένωσης καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι η Εσθονία έθεσε σε κίνδυνο πόρους της Ευρώπης.

Δεύτερος λόγος: Κατά την προσφεύγουσα, η Επιτροπή παραβίασε την αρχή της αναλογικότητας και εφάρμοσε εσφαλμένως το άρθρο 52, παράγραφος 2, του κανονισμού (EΕ) 1306/2013 (2), καθόσον επέβαλε, με την προσβαλλόμενη απόφαση, κατ’ αποκοπή δημοσιονομική διορθώσεως ύψους 2 % στην Εσθονία.

Τρίτος λόγος: Κατά την προσφεύγουσα, η Επιτροπή παραβίασε την αρχή της χρηστής διοικήσεως, καθόσον δεν εξέτασε προσηκόντως όλα τα αποδεικτικά μέσα που προσκόμισε η προσφεύγουσα και δεν τα έλαβε υπόψη.

Τέταρτος λόγος: Κατά την προσφεύγουσα, η Επιτροπή παραβίασε την αρχή της ασφάλειας δικαίου, καθόσον δέχτηκε τη θέση ότι έπρεπε να χρησιμοποιηθούν τα πρότυπα ΚΓΠΚ για τα στοιχεία τοπίου και ότι η εφαρμογή τους έπρεπε να είχε εξακριβωθεί κατά τρόπο συνεχή και κατά το έτος 2009.

---

(1)   ΕΕ L 16, σ. 33.

(2)  Κανονισμός (ΕΕ) 1306/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 17ης Δεκεμβρίου 2013, σχετικά με τη χρηματοδότηση, τη διαχείριση και την παρακολούθηση της κοινής γεωργικής πολιτικής και την κατάργηση των κανονισμών (ΕΟΚ) 352/78, (ΕΚ) 165/94, (ΕΚ) 2799/98, (ΕΚ) αριθ. 814/2000, (ΕΚ) 1290/2005 και (ΕΚ) 485/2008 του Συμβουλίου (ΕΕ L 347 της 20.12.2013, σ. 549).

Προσφυγή της 13ης Απριλίου 2015 — Lions Gate Entertainment κατά ΓΕΕΑ (DIRTY DANCING)

(Υπόθεση T-179/15)

(2015/C 190/30)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Lions Gate Entertainment Inc. (Santa Monica, Ηνωμένες Πολιτείες) (εκπρόσωποι: D. Farnsworth, Solicitor, και J. Hill, Barrister)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του ΓΕΕΑ

Επίδικο σήμα: Κοινοτικό λεκτικό σήμα «DIRTY DANCING» — Υπ’ αριθ. 12 036 265 αίτηση καταχωρίσεως

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του τέταρτου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 10ης Φεβρουαρίου 2015 στην υπόθεση R 2252/2014-4

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—	να καταδικάσει το ΓΕΕΑ στα δικαστικά έξοδα.

Προβαλλόμενος λόγος

—	Παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο γ', σε συνδυασμό με το άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', και το άρθρο 7, παράγραφος 3, του κανονισμού 207/2009.

Προσφυγή της 14ης Απριλίου 2015 — Buonotourist κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-185/15)

(2015/C 190/31)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Buonotourist Srl (Castel San Giorgio, Ιταλία) (εκπρόσωποι: G. Capo και L. Visone, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της 19ης Ιανουαρίου 2015, περί της χορηγηθείσας από την Ιταλία κρατικής ενισχύσεως Sa.35843 (2014/c) (πρώην 2012/NN), η οποία κοινοποιήθηκε στην προσφεύγουσα στις 20 Φεβρουαρίου 2015·

—

να κρίνει και να αποφανθεί, σύμφωνα με τα άρθρα 263 ΣΛΕΕ και 264 ΣΛΕΕ, ότι η απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της 19ης Ιανουαρίου 2015, η οποία εκδόθηκε στο πλαίσιο διαδικασίας σχετικής με την κρατική ενίσχυση Sa.35843 (2014/c) (πρώην 2012/NN) (όσον αφορά ποσό 1 1 11  572,00 ευρώ), είναι καθ’ όλα άκυρη καθόσον με αυτήν κρίθηκε ότι τα ποσά που έγινε δεκτό ότι αποτελούν αντιστάθμιση της επιβολής υποχρεώσεων παροχής δημόσιας υπηρεσίας κατ' εφαρμογήν του κανονισμού (ΕΟΚ) 1191/69 και χορηγήθηκαν βάσει του άρθρου 11, ως υποχρεωτική τιμολόγηση στον τομέα των τοπικών δημόσιων μεταφορών, πρέπει να χαρακτηρισθούν ως μη κοινοποιηθέν μέτρο που συνιστά κρατική ενίσχυση από απόψεως του άρθρου 107, παράγραφος 1, της Συνθήκης και δεν είναι συμβατό με την εσωτερική αγορά·

—

να αποφανθεί, σύμφωνα με τα άρθρα 263 ΣΛΕΕ και 264 ΣΛΕΕ, ότι η απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της 19ης Ιανουαρίου 2015, η οποία εκδόθηκε στο πλαίσιο διαδικασίας σχετικής με την κρατική ενίσχυση Sa. 35843 (2014/c) (πρώην 2012/NN) (όσον αφορά ποσό 1 1 11  572,00 ευρώ), είναι καθ’ όλα άκυρη καθόσον προβλέπει μέτρα εφαρμογής με σκοπό την ανάκτηση της κρατικής ενισχύσεως, με τα οποία επιφορτίζεται το Ιταλικό Δημόσιο·

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η Buonotourist Srl.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Με την προσβαλλόμενη εν προκειμένω απόφαση, η Επιτροπή εκτίμησε ότι η καταβολή ποσών προς την Buonotourist, τόσο ως αντιστάθμιση όσο και ως αποζημίωση για την παράτυπη επιβολή υποχρεώσεων παροχής δημόσιας υπηρεσίας (ΥΔΥ), κατά τα έτη 1996-2002, συνιστούν, ως μη κοινοποιηθέν μέτρο, κρατική ενίσχυση από απόψεως του άρθρου 107, παράγραφος 1, της Συνθήκης, μη συμβατή με την εσωτερική αγορά. Για τον λόγο αυτό, η Επιτροπή διέταξε τη λήψη μέτρων για την ανάκτηση της ενισχύσεως.

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει οκτώ λόγους.

1.

Ο πρώτος λόγος αντλείται από παράβαση των άρθρων 93, 107, 108 και 263 ΣΛΕΕ, σε συνδυασμό με το άρθρο 17 του κανονισμού (ΕΟΚ) 1191/69 του Συμβουλίου, της 26ης Ιουνίου 1969, περί των ενεργειών των κρατών μελών που αφορούν τις υποχρεώσεις που είναι συνυφασμένες με την έννοια της δημοσίας υπηρεσίας στον τομέα των σιδηροδρομικών, οδικών και εσωτερικών πλωτών μεταφορών (ΕΕ ειδ. έκδ. 07/001, σ. 100). — Υποστηρίζεται συναφώς ότι το ζήτημα αν οι αποζημιώσεις που χορηγήθηκαν λόγω της επιβολής ΥΔΥ όσον αφορά την τιμολόγηση, κατ’ εφαρμογήν του κανονισμού (ΕΟΚ) 1191/69, είναι συμβατές με το δίκαιο της Ένωσης πρέπει να εξετασθεί με γνώμονα τις διατάξεις που προβλέπει ο κανονισμός αυτός και όχι τις σχετικές με τις κρατικές ενισχύσεις διατάξεις της Συνθήκης. Συνεπώς, η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο αποφαινόμενη βάσει των διατάξεων της Συνθήκης.

2.

Ο δεύτερος λόγος αντλείται από παράβαση του άρθρου 4 του κανονισμού (ΕΚ) 659/1999 του Συμβουλίου, της 22ας Μαρτίου 1999, για τη θέσπιση λεπτομερών κανόνων εφαρμογής του άρθρου 93 της Συνθήκης ΕΚ (ΕΕ L 83, σ. 1), σε συνδυασμό με τα άρθρα 107 και 108 ΣΛΕΕ. — Υποστηρίζεται συναφώς ότι η Επιτροπή χαρακτήρισε ως μη κοινοποιηθέν μέτρο τις αποζημιώσεις που χορηγήθηκαν στην Buonotourist λόγω των επιβληθεισών ΥΔΥ. Οι αποζημιώσεις αυτές, όμως, καταβλήθηκαν κατόπιν της κοινοποιήσεως του μέτρου στην Επιτροπή. Ως εκ τούτου, η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο και περί τη διαδικασία, λαμβάνοντας την απόφαση να κινήσει τη διαδικασία δεκατέσσερις μήνες μετά τη λήψη της κοινοποιήσεως.

3.

Ο τρίτος λόγος αντλείται από παράβαση των άρθρων 93, 107 και 108 ΣΛΕΕ, σε συνδυασμό με το άρθρο 17 του κανονισμού (ΕΟΚ) 1191/69 και το άρθρο 9 του κανονισμού (ΕΟΚ) 1370/2007 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 23ης Οκτωβρίου 2007, για τις δημόσιες επιβατικές σιδηροδρομικές και οδικές μεταφορές και την κατάργηση των κανονισμών του Συμβουλίου (ΕΟΚ) 1191/69 και (ΕΟΚ) 1107/70. — Υποστηρίζεται συναφώς ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο παραβιάζοντας τις αρχές της ασφάλειας δικαίου και της προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης, καθόσον η υπόθεση διέπεται από τον κανονισμό (ΕΟΚ) 1191/69.

4.

Ο τέταρτος λόγος αντλείται από παράβαση του άρθρου 1, στοιχείο στ', σε συνδυασμό με το στοιχείο ζ', και των άρθρων 4, 7 και 15 του κανονισμού (ΕΟΚ) 659/1999, σύμφωνα με το άρθρο 17 του κανονισμού (ΕΟΚ) 1191/69. — Υποστηρίζεται συναφώς ότι για τις αντισταθμίσεις εκ της εφαρμογής του εν λόγω κανονισμού δεν απαιτείται η τήρηση της διαδικασίας προηγούμενης ενημερώσεως, οπότε τα ποσά που χορηγήθηκαν στην Buonotourist εμπίπτουν στην κατηγορία των υφισταμένων ενισχύσεων. Η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο παραβαίνοντας το άρθρο 108, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ, διότι δεν μπορούσε να διατάξει την ανάκτηση των ποσών που είχαν καταβληθεί στηριζόμενη στον χαρακτηρισμό της χορηγηθείσας ενισχύσεως ως παράνομης.

5.

Ο πέμπτος λόγος αντλείται από παράβαση του άρθρου 267 ΣΛΕΕ και των άρθρων 6 και 13 της ΕΣΔΑ, καθώς και των άρθρων 93, 107 και 108 ΣΛΕΕ. — Υποστηρίζεται συναφώς ότι το Consiglio di Stato έχει αποφανθεί ως προς τις διατάξεις των άρθρων 11 και 17 του κανονισμού (ΕΟΚ) 1191/69 και, ως εκ τούτου, ως προς το αν τα χορηγηθέντα ποσά περιλαμβάνονται στις υφιστάμενες ενισχύσεις. Η Επιτροπή ενήργησε καθ’ υπέρβαση εξουσίας, δεδομένου ότι δεν δύναται να ακυρώνει τις αποφάσεις δικαιοδοτικών οργάνων, περιλαμβανομένων και των εθνικών, οσάκις εφαρμόζει το δίκαιο της Ένωσης.

6.

Ο έκτος λόγος αντλείται από παράβαση των άρθρων 6, 7 και 13 της ΕΣΔΑ, των άρθρων 93, 107 και 108, σε συνδυασμό με τα άρθρα 258 επ. ΣΛΕΕ, το άρθρο 101 του Συντάγματος της Ιταλικής Δημοκρατίας και του άρθρου 2909 του ιταλικού αστικού κώδικα. — Υποστηρίζεται συναφώς ότι η προσβαλλόμενη απόφαση θίγει το δεδικασμένο αποφάσεων του Consiglio di Stato, όσον αφορά την ερμηνεία και την εφαρμογή των κανόνων της Ένωσης. Επομένως, και εν προκειμένω η Επιτροπή ενεργεί καθ’ υπέρβαση εξουσίας, διότι δεν δύναται να ακυρώσει δεδικασμένο, αλλά υποχρεούται να ενεργεί σύμφωνα με το άρθρο 258 ΣΛΕΕ.

7.

Ο έβδομος λόγος αντλείται από παράβαση των άρθρων 11 και 17 του κανονισμού (ΕΟΚ) 1191/19691 και των άρθρων 93, 107 και 108 ΣΛΕΕ, καθώς και από την ύπαρξη εν προκειμένω καταχρήσεως εξουσίας. — Υποστηρίζεται συναφώς ότι ένα μέτρο μπορεί να χαρακτηρισθεί ως κρατική ενίσχυση εφόσον έχει πραγματικές και συγκεκριμένες επιπτώσεις στο εμπόριο και τον ελεύθερο ανταγωνισμό, επιπτώσεις που πρέπει να είναι συγκεκριμένα πραγματικές και να αποδεικνύονται στην πράξη. Η Επιτροπή, όμως, ουδόλως απέδειξε κάτι τέτοιο, τούτο δε κατά μείζονα λόγο αν ληφθεί υπόψη ότι στην περιφέρεια της Καμπανίας η εσωτερική αγορά τοπικών δημόσιων μεταφορών ουδέποτε άνοιξε στον ανταγωνισμό.

8.

Ο όγδοος λόγος αντλείται από παράβαση των άρθρων 1, 11 και 17 του κανονισμού (ΕΟΚ) 1191/69 και των άρθρων 93, 107 και 108 ΣΛΕΕ. — Υποστηρίζεται συναφώς ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί τα πραγματικά περιστατικά, καθόσον έκρινε ότι οι αντισταθμίσεις που χορηγήθηκαν υπολογίσθηκαν βάσει εκ των υστέρων καθορισθείσας μεθόδου υπολογισμού. Τα έγγραφα, όμως, που περιελήφθησαν στον φάκελο της υποθέσεως αποδεικνύουν το αντίθετο.

Προσφυγή της 14ης Απριλίου 2015 — CSTP Azienda della Mobilità κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-186/15)

(2015/C 190/32)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: CSTP Azienda della Mobilità SpA (Σαλέρνο, Ιταλία) (εκπρόσωποι: G. Capo και L. Visone, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της 19ης Ιανουαρίου 2015, περί της χορηγηθείσας από την Ιταλία κρατικής ενισχύσεως Sa.35842 (2014/C) (πρώην 2012/NN), η οποία κοινοποιήθηκε στην προσφεύγουσα στις 19 Φεβρουαρίου 2015·

—

να κρίνει και να αποφανθεί, σύμφωνα με τα άρθρα 263 ΣΛΕΕ και 264 ΣΛΕΕ, ότι η απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της 19ης Ιανουαρίου 2015, η οποία εκδόθηκε στο πλαίσιο διαδικασίας σχετικής με την κρατική ενίσχυση Sa.35842 (2014/C) (πρώην 2012/NN) (όσον αφορά ποσό 4 9 51  838,00 ευρώ), είναι καθ’ όλα άκυρη καθόσον με αυτήν κρίθηκε ότι τα ποσά που έγινε δεκτό ότι αποτελούν αντιστάθμιση της επιβολής υποχρεώσεων παροχής δημόσιας υπηρεσίας κατ’ εφαρμογήν του κανονισμού (ΕΟΚ) 1191/69 και χορηγήθηκαν βάσει του άρθρου 11, ως υποχρεωτική τιμολόγηση στον τομέα των τοπικών δημόσιων μεταφορών, πρέπει να χαρακτηρισθούν ως μη κοινοποιηθέν μέτρο που συνιστά κρατική ενίσχυση από απόψεως του άρθρου 107, παράγραφος 1, της Συνθήκης και δεν είναι συμβατό με την εσωτερική αγορά·

—

να αποφανθεί, σύμφωνα με τα άρθρα 263 ΣΛΕΕ και 264 ΣΛΕΕ, ότι η απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της 19ης Ιανουαρίου 2015, η οποία εκδόθηκε στο πλαίσιο διαδικασίας σχετικής με την κρατική ενίσχυση Sa. 35842 (2014/C) (πρώην 2012/NN) (όσον αφορά ποσό 4 9 51  838,00 ευρώ), είναι καθ’ όλα άκυρη καθόσον προβλέπει μέτρα εφαρμογής με σκοπό την ανάκτηση της κρατικής ενισχύσεως, με τα οποία επιφορτίζεται το Ιταλικό Δημόσιο·

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η CSTP.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Οι λόγοι ακυρώσεως και τα κύρια επιχειρήματα είναι τα προβαλλόμενα στο πλαίσιο της υποθέσεως T-185/15, Buonotourist κατά Επιτροπής.

Προσφυγή της 17ης Απριλίου 2015 — Compagnia Trasporti Pubblici κ.λπ. κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-187/15)

(2015/C 190/33)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: Compagnia Trasporti Pubblici SpA (Arzano, Ιταλία)· Atap — Azienda Trasporti Automobilistici Pubblici delle Province di Biella e Vercelli SpA (Biella, Ιταλία)· Actv SpA (Βενετία, Ιταλία)· Ferrovie Appulo Lucane Srl (Μπάρι, Ιταλία)· Asstra Associazione Trasporti (Ρώμη, Ιταλία) και Associazione Nazionale Autotrasporto Viaggiatori (ANAV) (Ρώμη) (εκπρόσωπος: M. Malena, δικηγόρος)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Οι προσφεύγουσες ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση βάσει των προβαλλομένων αιτημάτων και καθόσον τις αφορά.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Οι λόγοι και τα κύρια επιχειρήματα είναι παρεμφερείς των προβαλλομένων στο πλαίσιο των υποθέσεων T-185/15, Buonotourist κατά Επιτροπής, και T-186/15, CSTP Azienda della Mobilità κατά Επιτροπής.

Προβάλλεται, ειδικότερα, παράβαση των άρθρων 93, 94, 107 και 108 ΣΛΕΕ, των κανονισμών (ΕΟΚ) 1191/69 του Συμβουλίου της 26ης Ιουνίου 1969 περί των ενεργειών των κρατών μελών που αφορούν τις υποχρεώσεις που είναι συνυφασμένες με την έννοια της δημοσίας υπηρεσίας στον τομέα των σιδηροδρομικών, οδικών και εσωτερικών πλωτών μεταφορών (ΕΕ ειδ. έκδ. 07/001, σ. 100), και 1370/2007 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 23ης Οκτωβρίου 2007, για τις δημόσιες επιβατικές σιδηροδρομικές και οδικές μεταφορές και την κατάργηση των κανονισμών του Συμβουλίου (ΕΟΚ) 1191/69 και (ΕΟΚ) 1107/70 (ΕΕ L 315, σ. 1), αναρμοδιότητα της Επιτροπής, παράβαση των διατάξεων του κανονισμού (ΕΟΚ) 1191/69, καθώς και εν προκειμένω κατάχρηση εξουσίας και παράβαση της ανακοινώσεως της Επιτροπής περί των κατευθυντήριων ερμηνευτικών γραμμών όσον αφορά τον κανονισμό (ΕΚ) 1370/2007.

Προσφυγή της 15ης Απριλίου 2015 — TMG Landelijke Media και Willems κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-189/15)

(2015/C 190/34)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Διάδικοι

Προσφεύγοντες: TMG Landelijke Media BV (Άμστερνταμ, Κάτω Χώρες) και Menzo Willems (Voorburg, Κάτω Χώρες) (εκπρόσωποι: R. Le Poole και L. Broers, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Οι προσφεύγοντες ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την απόφαση της Επιτροπής της 17ης Φεβρουαρίου 2015·

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Οι προσφεύγοντες βάλλουν κατά της αποφάσεως της Επιτροπής με την οποία απορρίφθηκε εν μέρει η αίτησή τους προσβάσεως στην αλληλογραφία μεταξύ των Κάτω Χωρών και της Επιτροπής σχετικά με τη διόρθωση που η Επιτροπή επέβαλε στις Κάτω Χώρες το 2014.

Οι προσφεύγοντες διατυπώνουν τέσσερις λόγους ακυρώσεως.

1.

Με τον πρώτο λόγο προβάλλουν παράβαση του άρθρου 4, παράγραφος 1, στοιχείο α', του κανονισμού 1049/200 (1). Διατείνονται ότι κακώς η Επιτροπή δεν γνωστοποίησε ορισμένα έγγραφα με την αιτιολογία ότι η γνωστοποίηση θα έθιγε την προστασία του δημοσίου συμφέροντος όσον αφορά τη δημοσιονομική, νομισματική ή οικονομική πολιτική της Ένωσης.

2.

Με τον δεύτερο λόγο προβάλλουν παράβαση του άρθρου 4, παράγραφος 3, του κανονισμού 1049/2001. Διατείνονται ότι η Επιτροπή χρησιμοποίησε ανεπαρκή στοιχεία για να αποδείξει ότι θα θιγόταν σοβαρά η διαδικασία λήψεως αποφάσεων, και ότι δεν εξέτασε δεόντως το αν υπήρχε υπερισχύον δημόσιο συμφέρον για τη γνωστοποίηση ορισμένων εγγράφων.

3.

Με τον τρίτο λόγο προβάλλουν παράβαση του άρθρου 4, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 1049/2001 λόγω μη αναφοράς των ονομάτων των μη υψηλόβαθμων συνεργατών. Διατείνονται ότι τούτο καθιστά γι’ αυτούς αδύνατον να καθορίσουν σε ποιο επίπεδο διεξήχθη η αλληλογραφία και αν όντως επρόκειτο για μη υψηλόβαθμους συνεργάτες.

4.

Με τον τέταρτο λόγο προβάλλουν παράβαση του άρθρου 4, παράγραφος 5, του κανονισμού 1049/2001. Θεωρούν ότι η κακώς η Επιτροπή δέχθηκε το αίτημα των Κάτω Χωρών να μη δημοσιοποιήσει βάσει του άρθρου 4, παράγραφοι 1 και 3, του κανονισμού 1049/2001 ορισμένα έγγραφα που προέρχονται από τις Κάτω Χώρες. Παραπέμπουν συναφώς στα επιχειρήματα που προβάλλουν στο πλαίσιο του δευτέρου και του τρίτου λόγου ακυρώσεως.

---

(1)  Κανονισμός (ΕΚ) 1049/2001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 30ής Μαΐου 2001, για την πρόσβαση του κοινού στα έγγραφα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του Συμβουλίου και της Επιτροπής (ΕΕ L 145, σ. 43).

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 14ης Απριλίου 2015 — Sabic Polyolefine κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-279/14) (1)

(2015/C 190/35)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Ο πρόεδρος του τρίτου τμήματος αποφάσισε τη διαγραφή της υποθέσεως.

---

(1)   EE C 223 της 14.7.2014.

Απόφαση του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης (πρώτο τμήμα) της 21ης Απριλίου 2015 — FK (*1) κατά Επιτροπής

(Υπόθεση F-87/12 RENV)

((Υπαλληλική υπόθεση - Αναπομπή κατόπιν αναιρέσεως - Έκτακτος υπάλληλος - Ανανέωση της σύμβασης - Κανόνας των έξι ετών))

(2015/C 190/36)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: FK (*1) (εκπρόσωπος: S. Orlandi, δικηγόρος)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωπος: J. Currall)

Αντικείμενο

Αναπομπή κατόπιν αναιρέσεως — Υπαλληλική υπόθεση — Ακύρωση της αποφάσεως της Επιτροπής περί περιορισμού του χρονικού διαστήματος κατά το οποίο παρατάθηκε η σύμβαση του προσφεύγοντος.

Διατακτικό

Το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	FK (*1) φέρει τα δικαστικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκε αντιστοίχως στις υποθέσεις F-87/12, T-373/13 P και F-87/12 RENV, καθώς και τα δικαστικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στην υπόθεση F-87/12.

3)	Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή φέρει τα δικαστικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκε στις υποθέσεις T-373/13 P και F-87/12 RENV.

---

(*1)  Πληροφορίες που διεγράφησαν ή αντικαταστάθηκαν στο πλαίσιο της προστασίας των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα και/ή εμπιστευτικότητας.

Διάταξη του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης (τρίτο τμήμα) της 22ας Απριλίου 2015 — ED κατά ENISA

(Υπόθεση F-105/14) (1)

((Υπαλληλική υπόθεση - Έκτακτος υπάλληλος - Διαδικασία επιλογής - Απόφαση περί απορρίψεως, κατά το στάδιο της προεπιλογής, της υποψηφιότητας κατόπιν εξετάσεως από επιτροπή επιλογής - Μη υποβολή ενστάσεως εντός της προβλεπόμενης από τον ΚΥΚ προθεσμίας κατά της αποφάσεως περί απορρίψεως της υποψηφιότητας - Αίτηση παροχής πληροφοριών - Απάντηση της ΑΑΣΣ χωρίς επανεξέταση της αποφάσεως περί απορρίψεως της υποψηφιότητας - Ένσταση κατά της εν λόγω απαντήσεως - Μη τήρηση της προ της ασκήσεως της προσφυγής διαδικασίας - Προδήλως απαράδεκτο - Άρθρο 81 του Κανονισμού Διαδικασίας))

(2015/C 190/37)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: ED (εκπρόσωπος: Σ. Παππάς, δικηγόρος)

Καθού: Ευρωπαϊκός Οργανισμός για την Ασφάλεια Δικτύων και Πληροφοριών (εκπρόσωποι: A. Ryan, καθώς και D. Waelbroeck και A. Duron, δικηγόροι)

Αντικείμενο

Ακύρωση της αποφάσεως με την οποία δεν έγινε δεκτή η υποψηφιότητα του προσφεύγοντος για τη θέση νομικού υπαλλήλου («legal officer») σε συνέχεια της ανακοίνωσης κενής θέσεως ENISA-TA-AD-2013-05.

Διατακτικό

Το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης διατάσσει:

1.	Απορρίπτει την προσφυγή ως προδήλως απαράδεκτη.

2.	Ο ED φέρει τα δικαστικά έξοδά του και καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα του Ευρωπαϊκού Οργανισμού για την Ασφάλεια Δικτύων και Πληροφοριών.

---

(1)   ΕΕ C 7 της 12/01/2015, σ. 53.

Διάταξη του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης (πρώτο τμήμα) της 23ης Απριλίου 2015 — Bensai κατά Επιτροπής

(Υπόθεση F-131/14) (1)

((Υπαλληλική υπόθεση - Συμβασιούχος υπάλληλος - Αποδοχές - Εκκαθαριστικό σημείωμα μισθοδοσίας - Επιβεβαιωτικός χαρακτήρας - Μη τήρηση του τύπου της προ της ασκήσεως της προσφυγής διαδικασίας - Μεταρρύθμιση του Κανονισμού Υπηρεσιακής Κατάστασης των υπαλλήλων - Αύξηση του χρόνου εργασίας χωρίς προσαρμογή των αποδοχών - Δεν ασκεί επιρροή στον επιβεβαιωτικό χαρακτήρα του εκκαθαριστικού σημειώματος μισθοδοσίας - Άνιση μεταχείριση μεταξύ συμβασιούχων υπαλλήλων και τοπικών υπαλλήλων - Άρθρο 81 του Κανονισμού Διαδικασίας))

(2015/C 190/38)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: David Bensai (Mullendorf, Λουξεμβούργο) (εκπρόσωπος: A. Salerno, δικηγόρος)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: C. Berardis-Kayser και G. Berscheid)

Αντικείμενο

Ακύρωση της αποφάσεως της Επιτροπής να μην αυξήσει τον μισθό του προσφεύγοντος, ο οποίος είναι συμβασιούχος υπάλληλος, κατόπιν της αυξήσεως του ωραρίου εργασίας σε 40 ώρες εβδομαδιαίως ως συνέπεια της θέσεως σε ισχύ του νέου κανονισμού υπηρεσιακής καταστάσεως την 1η Ιανουαρίου 2014.

Διατακτικό

Το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης διατάσσει:

1.	Απορρίπτει την προσφυγή ως προδήλως απαράδεκτη και, σε κάθε περίπτωση, ως προδήλως αβάσιμη.

2.	Ο D. Bensai φέρει τα δικαστικά του έξοδα και καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

---

(1)   ΕΕ C 7 της 12/01/2015, σ. 61.

Προσφυγή της 19ης Μαρτίου 2015 — ZZ κατά Ευρωπόλ

(Υπόθεση F-45/15)

(2015/C 190/39)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: ZZ (εκπρόσωπος: J-J. Ghosez, δικηγόρος)

Καθής: Ευρωπαϊκή Αστυνομική Υπηρεσία (Ευρωπόλ)

Αντικείμενο και περιγραφή της διαφοράς

Αίτημα ακυρώσεως της σιωπηρής αποφάσεως με την οποία η καθής απέρριψε το αίτημα του προσφεύγοντος περί συνάψεως συμβάσεως αορίστου χρόνου.

Αιτήματα

Ο προσφεύγων ζητεί από το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης:

—	να ακυρώσει την από 31 Μαΐου 2014 σιωπηρή απορριπτική απόφαση, καθώς και την από 22 Δεκεμβρίου 2014 απόφαση περί απορρίψεως της διοικητικής ενστάσεώς, με τις οποίες η καθής απέρριψε το αίτημα συνάψεως συμβάσεως αορίστου χρόνου·

—	κατά συνέπεια, να κρίνει ότι η Ευρωπόλ πρέπει, κατά τη λήξη της τρέχουσας συμβάσεως του προσφεύγοντος, να του προτείνει τη σύναψη συμβάσεως αορίστου χρόνου·

—

όλως επικουρικώς, εάν γίνει δεκτό ότι πρέπει να ληφθεί υπόψη μόνο η σύμβαση που συνήφθη υπό το Καθεστώς που εφαρμόζεται επί του Λοιπού Προσωπικού της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΚΛΠ), να κρίνει ότι, κατά τη λήξη της τρέχουσας συμβάσεώς του, πρέπει να του προταθεί η σύναψη δεύτερης συμβάσεως ορισμένου χρόνου κατά τα οριζόμενα στο ΚΛΠ·

—	να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα.

Προσφυγή της 20ής Μαρτίου 2015 — ZZ κατά Επιτροπής

(Υπόθεση F-46/15)

(2015/C 190/40)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: ZZ (εκπρόσωποι: J.-N. Louis, N. de Montigny και D. Verbeke, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αντικείμενο και περιγραφή της διαφοράς

Ακύρωση της αποφάσεως του εκκαθαριστικού γραφείου των Βρυξελλών περί μη αναγνωρίσεως της ασθένειας από την οποία πάσχει ο προσφεύγων ως σοβαρής ασθένειας.

Αιτήματα

Ο προσφεύγων ζητεί από το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης:

—	να ακυρώσει την απόφαση του προϊσταμένου του εκκαθαριστικού γραφείου των Βρυξελλών της 27ης Μαΐου 2014 περί απορρίψεως της αιτήσεως αναγνωρίσεως της ασθενείας από την οποία πάσχει ως σοβαρής ασθένειας και της αιτήσεώς του προς κάλυψη 100 % των συναφών με την ασθένεια αυτή ιατρικών εξόδων·

—	να καταδικάσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Προσφυγή-αγωγή της 24ης Μαρτίου 2015 — ZZ κατά Επιτροπής

(Υπόθεση F-47/15)

(2015/C 190/41)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα-ενάγουσα: ZZ (εκπρόσωπος: É. Boigelot, δικηγόρος)

Καθής-εναγομένη: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αντικείμενο και περιγραφή της διαφοράς

Η ακύρωση της αποφάσεως περί απορρίψεως της αιτήσεως αναδρομικής χορηγήσεως του επιδόματος συντηρούμενων τέκνων υπέρ των δύο τέκνων της συζύγου της προσφεύγουσας, τα οποία διαμένουν στην κατοικία της κάθε δεύτερη εβδομάδα, από την ημερομηνία του γάμου τους, καθώς και η καταβολή αποζημιώσεως.

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα-ενάγουσα ζητεί από το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης:

—

να ακυρώσει την απόφαση της 9ης Δεκεμβρίου 2014, η οποία της κοινοποιήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 2014, αλλά μόνον καθόσον η ΑΔΑ, αφού δέχθηκε τη διοικητική ένσταση συναφώς και αποφάσισε ορθώς να ακυρώσει την απόφαση της 19ης Ιουνίου 2014 και να της χορηγήσει κατά συνέπεια το επίδομα συντηρούμενων τέκνων και τα ευεργετήματα που απορρέουν εντεύθεν, αποφασίζει παρά ταύτα να μην της χορηγήσει τα επίμαχα επιδόματα αναδρομικώς, από την ημερομηνία του γάμου της, αλλά να της παράσχει το δικαίωμα αυτό λήψεως επιδομάτων συντηρούμενων τέκνων και των ευεργετημάτων που απορρέουν εντεύθεν μόλις από 1ης Μαρτίου 2014, δηλαδή από την πρώτη ημέρα του μήνα κατά τον οποίο η προσφεύγουσα υπέβαλε την αίτησή της επανεξετάσεως·

—

να υποχρεώσει εν πάση περιπτώσει την καθής-εναγομένη να καταβάλει, ως αποζημίωση και στο πλαίσιο της πλήρους δικαιοδοσίας του ΔΔΔΔ, ποσό 33  375,99 ευρώ, υπό την επιφύλαξη της αυξήσεώς του κατά τη διάρκεια της δίκης, προς αποκατάσταση της ζημίας την οποία της προκάλεσε το πταίσμα της καθής-εναγομένης, πλέον τόκων υπερημερίας με το νόμιμο επιτόκιο όπως ίσχυε στο Βέλγιο κατά τα κρίσιμα έτη, από 1ης Σεπτεμβρίου 2011 μέχρι την ημερομηνία της πλήρους εξοφλήσεως·

—	εν πάση περιπτώσει, να καταδικάσει την καθής-εναγομένη στο σύνολο των δικαστικών εξόδων, σύμφωνα με το άρθρο 87, παράγραφος 1, του Κανονισμού Διαδικασίας του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης.

Προσφυγή-αγωγή της 27ης Μαρτίου 2015 — ZZ κατά ΓΕΕΑ

(Υπόθεση F-48/15)

(2015/C 190/42)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα-ενάγουσα: ZZ (εκπρόσωποι: T. Bontinck και A. Guillerme, δικηγόροι)

Καθού-εναγόμενο: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ)

Αντικείμενο και περιγραφή της διαφοράς

Αίτημα της προσφεύγουσας-ενάγουσας, αφενός, για ακύρωση τόσο της έκθεσης αξιολόγησής της για την περίοδο αξιολόγησης 2013 όσο και του σχεδίου ατομικών στόχων το οποίο καταρτίστηκε βάσει της ως άνω έκθεσης, και, αφετέρου, για χρηματική ικανοποίηση της ηθικής βλάβης που ισχυρίζεται ότι υπέστη.

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα-ενάγουσα ζητεί από το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης:

—	να ακυρώσει την έκθεση αξιολόγησής της για την περίοδο αξιολόγησης 2013·

—	να ακυρώσει το σχέδιο ατομικών στόχων το οποίο καταρτίστηκε βάσει της έκθεσης αυτής·

—	να επιδικάσει στην προσφεύγουσα-ενάγουσα χρηματική ικανοποίηση της ηθικής της βλάβης, ανερχόμενη κατ’ εκτίμηση σε 10  000 ευρώ, υπό την επιφύλαξη τυχόν αύξησης ή μείωσης του σχετικού ποσού κατά τη διάρκεια της δίκης·

—	να καταδικάσει το ΓΕΕΑ στα δικαστικά έξοδα.

Προσφυγή της 27ης Μαρτίου 2015 — ZZ κατά Επιτροπής

(Υπόθεση F-49/15)

(2015/C 190/43)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: ZZ (εκπρόσωπος: Σ. Παππάς, δικηγόρος)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αντικείμενο και περιγραφή της διαφοράς

Ακύρωση της αποφάσεως με την οποία επιβλήθηκε στον προσφεύγοντα η πειθαρχική κύρωση της ανακατατάξεώς του στον βαθμό AST5, ενώ είχε διοριστεί με βαθμό AD5, λόγω δήθεν ψευδών δηλώσεών του προκειμένου να τύχει αποζημιώσεως επανεγκαταστάσεως και επιστροφής εξόδων μετακομίσεως.

Αιτήματα

Ο προσφεύγων ζητεί από το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Προσφυγή-αγωγή της 27ης Μαρτίου 2015 — FS κατά ΕΟΚΕ

(Υπόθεση F-50/15)

(2015/C 190/44)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα-ενάγουσα: FS (εκπρόσωποι: L. Levi και A. Tymen, δικηγόροι)

Καθής-εναγομένη: Ευρωπαϊκή Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή (ΕΟΚΕ)

Αντικείμενο και περιγραφή της διαφοράς

Αίτημα ακυρώσεως της αποφάσεως να μη διατηρηθεί η προσφεύγουσα-ενάγουσα στη θέση της προϊσταμένης διοικητικού τμήματος και αίτημα αποκαταστάσεως της υλικής ζημίας και ικανοποιήσεως της ηθικής βλάβης που διατείνεται ότι υπέστη η προσφεύγουσα-ενάγουσα.

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα-ενάγουσα ζητεί από το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης:

—	Να ακυρώσει την απόφαση του Προέδρου της Ευρωπαϊκής Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής (ΕΟΚΕ), της 25ης Μαΐου 2014, βάσει της οποίας η προσφεύγουσα-ενάγουσα παύει να ασκεί καθήκοντα προϊσταμένης διοικητικού τμήματος·

—	να ακυρώσει την απόφαση της 25ης Μαΐου 2014, η οποία φέρει τον τίτλο «Τροποποίηση αριθ. 2» και με την οποία η προσφεύγουσα-ενάγουσα τοποθετήθηκε σε ιεραρχικώς κατώτερη θέση απασχολήσεως·

—	εφόσον απαιτείται, να ακυρώσει την απόφαση της 18ης Δεκεμβρίου 2014, με την οποία απορρίφθηκε η από 21 Αυγούστου 2014 διοικητική ένσταση της προσφεύγουσας-ενάγουσας·

—	να αποκαταστήσει την υλική ζημία και να ικανοποιήσει την ηθική βλάβη που υπέστη η προσφεύγουσα-ενάγουσα·

—	να καταδικάσει την ΕΟΚΕ στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.

Προσφυγή-αγωγή της 27ης Μαρτίου 2015 — FR κατά EASA

(Υπόθεση F-51/15)

(2015/C 190/45)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγων-ενάγων: FR (εκπρόσωποι: L. Levi και A. Blot, δικηγόροι)

Καθού: Ευρωπαϊκός Οργανισμός Ασφάλειας της Αεροπορίας (EASA)

Αντικείμενο και περιγραφή της διαφοράς

Ακύρωση της αποφάσεως περί απολύσεως του προσφεύγοντος-ενάγοντος κατά τη λήξη της δοκιμαστικής περιόδου του και αίτημα αποζημιώσεως για την υλική και τη μη υλική ζημία την οποία ισχυρίζεται ότι υπέστη.

Αιτήματα

Ο προσφεύγων-ενάγων ζητεί από το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης:

—	να ακυρώσει την απόφαση της 13ης Ιουνίου 2014·

—	στο μέτρο του αναγκαίου, να ακυρώσει την απόφαση της 18ης Δεκεμβρίου 2014·

—	κατά συνέπεια, να διατάξει την αποκατάσταση της υλικής ζημίας του, αν ο προσφεύγων-ενάγων δεν επανενταχθεί στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Ασφάλειας της Αεροπορίας (EASA)·

—	να υποχρεώσει τον EASA να καταβάλει χρηματική ικανοποίηση για τη ηθική του βλάβη, υπολογιζόμενη ex aequo et bono και προσωρινώς σε 5  800 ευρώ·

—	να καταδικάσει τον EASA στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.

Προσφυγή-αγωγή της 7ης Απριλίου 2015 — ZZ κατά Επιτροπής

(Υπόθεση F-52/15)

(2015/C 190/46)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγων-ενάγων: ZZ (εκπρόσωποι: S. Rodrigues και A. Blot, δικηγόροι)

Καθής-εναγόμενη: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αντικείμενο και περιγραφή της διαφοράς

Ακύρωση της αποφάσεως της Επιτροπής με την οποία απορρίφθηκε η αίτηση του προσφεύγοντος-ενάγοντος περί παρατάσεως της ενεργού υπηρεσίας του και, ως εκ τούτου, επιβεβαιώθηκε η αυτοδίκαιη συνταξιοδότησή του από τις 31 Οκτωβρίου 2014, και αίτημα αποζημιώσεως για την υλική ζημία την οποία φέρεται ότι υπέστη καθώς και καταβολής του συμβολικού ποσού ενός ευρώ για την ικανοποίηση της προβαλλομένης ηθικής βλάβης.

Αιτήματα του προσφεύγοντος-ενάγοντος

Ο προσφεύγων-ενάγων ζητεί από το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης:

—	να ακυρώσει την από 25 Ιουνίου 2014 απόφαση της ΑΔΑ, με την οποία απορρίφθηκε η αίτηση του προσφεύγοντος-ενάγοντος περί παρατάσεως της ενεργού υπηρεσίας του και, ως εκ τούτου, επιβεβαιώθηκε η αυτοδίκαιη συνταξιοδότησή του από τις 31 Οκτωβρίου 2014·

—	να ακυρώσει, εφόσον απαιτείται, την από 10 Δεκεμβρίου 2014 απόφαση περί απορρίψεως της ενστάσεώς του, η οποία κοινοποιήθηκε στον προσφεύγοντα-ενάγοντα στις 29 Δεκεμβρίου 2014·

—	να αποκαταστήσει την υλική ζημία την οποία υπέστη ο προσφεύγων-ενάγων από τις προσβαλλόμενες αποφάσεις·

—	να χορηγήσει στον προσφεύγοντα-ενάγοντα το συμβολικό ποσό ενός ευρώ για την ικανοποίηση της ηθικής του βλάβης·

—	να καταδικάσει την καθής-εναγόμενη στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.

Προσφυγή της 8ης Απριλίου 2015 — ZZ κατά Δικαστηρίου

(Υπόθεση F-53/15)

(2015/C 190/47)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: ZZ (εκπρόσωποι: S. Orlandi, T. Martin, δικηγόροι)

Καθού: Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αντικείμενο και περιγραφή της διαφοράς

Ακύρωση της αποφάσεως της ΑΣΣΑ περί καθορισμού των δικαιωμάτων του προσφεύγοντος για την επιστροφή των ετησίων εξόδων ταξιδίου από το 2014, κατ’ εφαρμογήν του άρθρου 8 του παραρτήματος VII, του ΚΥΚ, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό 1023/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 22ας Οκτωβρίου 2013, για την τροποποίηση του ΚΥΚ και του ΚΛΠ.

Αιτήματα

Ο προσφεύγων ζητεί από το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης:

—	να κηρύξει παράνομο και ανεφάρμοστο το άρθρο 8 του παραρτήματος VII του ΚΥΚ·

—	να ακυρώσει την απόφαση περί καθορισμού του ποσού των επιστρεφομένων ετησίων εξόδων ταξιδίου το οποίο χορηγήθηκε στον προσφεύγοντα για το 2014·

—	να καταδικάσει το Δικαστήριο στα δικαστικά έξοδα.