ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΡΟΕΡΧΟΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΘΕΣΜΙΚΑ ΚΑΙ ΛΟΙΠΑ ΟΡΓΑΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

1.6.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 178/2

Αναίρεση που άσκησε την 4η Μαρτίου 2015 ο Κωνσταντίνος Μαλλής και η Έλλη Κωνσταντίνου Μαλλή, κατά της διατάξεως του Γενικού Δικαστηρίου (Πρώτο τμήμα) που εκδόθηκε την 16η Οκτωβρίου 2014 στην υπόθεση T-327/13, Μαλλής και Μαλλή κατά Επιτροπής και Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας

(Υπόθεση C-105/15 P)

(2015/C 178/02)

Γλωσσα διαδικασίας ελληνική

Διάδικοι

Αναιρεσείοντες: Κωνσταντίνος Μαλλής και Έλλη Κωνσταντίνου Μαλλή (εκπρόσωποι: E. Ευσταθίου, K. Ευσταθίου και Κ. Λιασίδου, δικηγόροι)

Αντίδικος στην αναιρετική διαδικασία: Ευρωπαϊκή Επιτροπή,

Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα

Αιτήματα

Οι αναιρεσείοντες αιτούνται από το Δικαστήριο:

—	Αναίρεση της αναιρεσιβαλλόμενης απόφασης

—

Αναίρεση του ευρήματος του Δικαστηρίου περί επιτυχίας της Ενστάσεως απαραδέκτου και ειδικότερα του ευρήματος ότι «οι δηλώσεις της Ευρωομάδας δεν δύνανται να θεωρηθούν πράξεις που προορίζονται να παραγάγουν έννομα αποτελέσματα έναντι τρίτων» και κατά συνέπεια έναντι των αναιρεσειόντων και ότι με την προσβαλλόμενη Δήλωση η Ευρωομάδα «εξέθεσε σε πολύ γενικές γραμμές ορισμένα μέτρα που συμφωνήθηκαν σε πολιτικό επίπεδο με την Κυπριακή Δημοκρατία»

—	Αναίρεση της αναιρεσιβαλλόμενης απόφασης η οποία καταλόγισε την απομείωση των καταθέσεων στην Κυπριακή Δημοκρατία χωρίς να καταλογίζει οποιαδήποτε συμπεριφορά ή πράξη ή απόφαση είτε στην Ευρωομάδα είτε στους αναιρεσιβλήτους είτε στους τελευταίους μέσω της Ευρωομάδας

—	Αναίρεση της καταδίκης των αναιρεσειόντων στα έξοδα της υπόθεσης.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Οι αναιρεσείοντες προβάλλουν τέσσερις λόγους προς στήριξη της Αιτήσεως Αναιρέσεως. Συγκεκριμένα:

1.	Η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση πάσχει από πλημμελή αιτιολογία και έχει εκδοθεί κατά νομική και πραγματική παρερμηνεία εν σχέση προς το αληθές και πραγματικό Όργανο το οποίο εξέδωσε την απόφαση περί απομείωσης των καταθέσεων «bail in»

Η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση έχει εκδοθεί κατά παράβαση των Γενικών Αρχών Δικαίου καθ’ ότι Γενικό Δικαστήριο παρερμήνευσε το γεγονός ότι, ανεξαρτήτως του τύπου ή της μορφής την οποία έλαβε η προσβαλλόμενη απόφαση της Ευρωομάδας, αυτή ήταν στην προκειμένη περίπτωση πράξη προσβλητή δυνάμει Αιτήσεως Ακυρώσεως

Η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση είναι εσφαλμένη καθότι το Γενικό Δικαστήριο κατά την έκδοση της απόφασης δεν είχε εξετάσει τον νομικό και πραγματικό δεσμό μεταξύ της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και της Ευρωομάδας ούτε και είχε εξετάσει ότι με βάση την Αρχή του Legal Causation και το κριτήριο του Αληθούς Υπαιτίου οι πράξεις της Ευρωομάδας αποτελούσαν πράξεις της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, οι οποίες και θα έπρεπε να είχαν ενεργήσει κατά τρόπο σύμφωνο προς τη Συνθήκη και τα Πρωτόκολλα της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως και με βάση το Δευτερογενές και παράγωγο δίκαιο.

Κατά συνέπεια τούτου, το Γενικό Δικαστήριο δεν εξέτασε στην ουσία τους ισχυρισμούς και την υπόθεση των αναιρεσειόντων, απορρίπτοντας τοιουτοτρόπως εσφαλμένως την Αίτηση Ακυρώσεως.

4.	Αφ’ ης στιγμής γίνει δεκτή η παρούσα Αίτηση Αναιρέσεως, οι αναιρεσείοντες δεν θα πρέπει να καταδικαστούν στα δικαστικά έξοδα της παρούσης αλλά και πρωτοδίκως.

1.6.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 178/3

Αναίρεση που άσκησε την 4η Μαρτίου 2015 το Ταμείο Προνοίας Προσωπικού Τραπέζης Κύπρου κατά της διατάξεως του Γενικού Δικαστηρίου (Πρώτο τμήμα) που εκδόθηκε την 16η Οκτωβρίου 2014 στην υπόθεση T-328/13, Ταμείο Προνοίας Προσωπικού Τραπέζης Κύπρου κατά Επιτροπής και Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας

(Υπόθεση C-106/15 P)

(2015/C 178/03)

Γλωσσα διαδικασίας ελληνική

Διάδικοι

Αναιρεσείοντες: Ταμείο Προνοίας Προσωπικού Τραπέζης Κύπρου (εκπρόσωποι: E. Ευσταθίου, K. Λιασίδου, K. Ευσταθίου, δικηγόροι)

Αντίδικος στην αναιρετική διαδικασία: Ευρωπαϊκή Επιτροπή,

Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα

Αιτήματα

Οι αναιρεσείοντες αιτούνται από το Δικαστήριο:

—	Αναίρεση της αναιρεσιβαλλόμενης απόφασης

—

—	Αναίρεση της αναιρεσιβαλλόμενης απόφασης η οποία καταλόγισε την απομείωση των καταθέσεων στην Κυπριακή Δημοκρατία χωρίς να καταλογίζει οποιαδήποτε συμπεριφορά ή πράξη ή απόφαση είτε στην Ευρωομάδα είτε στους αναιρεσιβλήτους είτε στους τελευταίους μέσω της Ευρωομάδας

—	Αναίρεση της καταδίκης των αναιρεσειόντων στα έξοδα της υπόθεσης.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Οι αναιρεσείοντες προβάλλουν τέσσερις λόγους προς στήριξη της Αιτήσεως Αναιρέσεως. Συγκεκριμένα:

1.	Η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση πάσχει από πλημμελή αιτιολογία και έχει εκδοθεί κατά νομική και πραγματική παρερμηνεία εν σχέση προς το αληθές και πραγματικό Όργανο το οποίο εξέδωσε την απόφαση περί απομείωσης των καταθέσεων «bail in»

4.	Αφ’ ης στιγμής γίνει δεκτή η παρούσα Αίτηση Αναιρέσεως, οι αναιρεσείοντες δεν θα πρέπει να καταδικαστούν στα δικαστικά έξοδα της παρούσης αλλά και πρωτοδίκως.

1.6.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 178/4

Αναίρεση που άσκησε την 4η Μαρτίου 2015 ο Πέτρος Χατζηθωμά και η Ελενίτσα Χατζηθωμά κατά της διατάξεως του Γενικού Δικαστηρίου (Πρώτο τμήμα) που εκδόθηκε την 16η Οκτωβρίου 2014 στην υπόθεση T-329/13, Πέτρος Χατζηθωμά και Ελενίτσα Χατζηθωμά κατά Επιτροπής και Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας

(Υπόθεση C-107/15 P)

(2015/C 178/04)

Γλωσσα διαδικασίας ελληνική

Διάδικοι

Αναιρεσείοντες: Πέτρος Χατζηθωμά και Ελενίτσα Χατζηθωμά (εκπρόσωποι: E. Ευσταθίου, Κ. Ευσταθίου και Κ. Λιασίδου, δικηγόροι)

Αντίδικος στην αναιρετική διαδικασία: Ευρωπαϊκή Επιτροπή,

Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα

Αιτήματα

Οι αναιρεσείοντες αιτούνται από το Δικαστήριο:

—	Αναίρεση της αναιρεσιβαλλόμενης απόφασης

—

—	Αναίρεση της αναιρεσιβαλλόμενης απόφασης η οποία καταλόγισε την απομείωση των καταθέσεων στην Κυπριακή Δημοκρατία χωρίς να καταλογίζει οποιαδήποτε συμπεριφορά ή πράξη ή απόφαση είτε στην Ευρωομάδα είτε στους αναιρεσιβλήτους είτε στους τελευταίους μέσω της Ευρωομάδας

—	Αναίρεση της καταδίκης των αναιρεσειόντων στα έξοδα της υπόθεσης.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Οι αναιρεσείοντες προβάλλουν τέσσερις λόγους προς στήριξη της Αιτήσεως Αναιρέσεως. Συγκεκριμένα:

1.	Η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση πάσχει από πλημμελή αιτιολογία και έχει εκδοθεί κατά νομική και πραγματική παρερμηνεία εν σχέση προς το αληθές και πραγματικό Όργανο το οποίο εξέδωσε την απόφαση περί απομείωσης των καταθέσεων «bail in»

4.	Αφ’ ης στιγμής γίνει δεκτή η παρούσα Αίτηση Αναιρέσεως, οι αναιρεσείοντες δεν θα πρέπει να καταδικαστούν στα δικαστικά έξοδα της παρούσης αλλά και πρωτοδίκως.

1.6.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 178/5

Αναίρεση που άσκησε την 4η Μαρτίου 2015 η Λέλλα Χατζηιωάννου κατά της διατάξεως του Γενικού Δικαστηρίου (Πρώτο τμήμα) που εκδόθηκε την 16η Οκτωβρίου 2014 στην υπόθεση T-330/13, Λέλλα Χατζηιωάννου κατά Επιτροπής και Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας

(Υπόθεση C-108/15 P)

(2015/C 178/05)

Γλωσσα διαδικασίας ελληνική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Λέλλα Χατζηιωάννου (εκπρόσωποι: E. Ευσταθίου, K. Ευσταθίου και Κ. Λιασίδου, δικηγόροι)

Αντίδικος στην αναιρετική διαδικασία: Ευρωπαϊκή Επιτροπή,

Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα αιτείται από το Δικαστήριο:

—	Αναίρεση της αναιρεσιβαλλόμενης απόφασης

—

Αναίρεση του ευρήματος του Δικαστηρίου περί επιτυχίας της Ενστάσεως απαραδέκτου και ειδικότερα του ευρήματος ότι «οι δηλώσεις της Ευρωομάδας δεν δύνανται να θεωρηθούν πράξεις που προορίζονται να παραγάγουν έννομα αποτελέσματα έναντι τρίτων» και κατά συνέπεια έναντι της αναιρεσείουσας και ότι με την προσβαλλόμενη Δήλωση η Ευρωομάδα «εξέθεσε σε πολύ γενικές γραμμές ορισμένα μέτρα που συμφωνήθηκαν σε πολιτικό επίπεδο με την Κυπριακή Δημοκρατία»

—	Αναίρεση της αναιρεσιβαλλόμενης απόφασης η οποία καταλόγισε την απομείωση των καταθέσεων στην Κυπριακή Δημοκρατία χωρίς να καταλογίζει οποιαδήποτε συμπεριφορά ή πράξη ή απόφαση είτε στην Ευρωομάδα είτε στους αναιρεσιβλήτους είτε στους τελευταίους μέσω της Ευρωομάδας

—	Αναίρεση της καταδίκης της αναιρεσείουσας στα έξοδα της υπόθεσης.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Η αναιρεσείουσα προβάλλει τέσσερις λόγους προς στήριξη της Αιτήσεως Αναιρέσεως. Συγκεκριμένα:

—	Η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση πάσχει από πλημμελή αιτιολογία και έχει εκδοθεί κατά νομική και πραγματική παρερμηνεία εν σχέση προς το αληθές και πραγματικό Όργανο το οποίο εξέδωσε την απόφαση περί απομείωσης των καταθέσεων «bail in»

—

Κατά συνέπεια τούτου, το Γενικό Δικαστήριο δεν εξέτασε στην ουσία τους ισχυρισμούς και την υπόθεση της αναιρεσείουσας, απορρίπτοντας τοιουτοτρόπως εσφαλμένως την Αίτηση Ακυρώσεως.

—	Αφ’ ης στιγμής γίνει δεκτή η παρούσα Αίτηση Αναιρέσεως, η αναιρεσείουσα δεν θα πρέπει να καταδικαστεί στα δικαστικά έξοδα της παρούσης αλλά και πρωτοδίκως.

1.6.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 178/6

Αναίρεση που άσκησε την 4η Μαρτίου 2015 ο Μαρίνος Νικολάου κατά της διατάξεως του Γενικού Δικαστηρίου (Πρώτο τμήμα) που εκδόθηκε την 16η Οκτωβρίου 2014 στην υπόθεση T-331/13, Μαρίνος Νικολάου κατά Επιτροπής και Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας

(Υπόθεση C-109/15 P)

(2015/C 178/06)

Γλωσσα διαδικασίας ελληνική

Διάδικοι

Αναιρεσείων: Μαρίνος Νικολάου (εκπρόσωποι: E. Ευσταθίου, Κ. Ευσταθίου και Κ. Λιασίδου, δικηγόροι)

Αντίδικος στην αναιρετική διαδικασία: Ευρωπαϊκή Επιτροπή,

Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα

Αιτήματα

Ο αναιρεσείων αιτείται από το Δικαστήριο:

—	Αναίρεση της αναιρεσιβαλλόμενης απόφασης

—

Αναίρεση του ευρήματος του Δικαστηρίου περί επιτυχίας της Ενστάσεως απαραδέκτου και ειδικότερα του ευρήματος ότι «οι δηλώσεις της Ευρωομάδας δεν δύνανται να θεωρηθούν πράξεις που προορίζονται να παραγάγουν έννομα αποτελέσματα έναντι τρίτων» και κατά συνέπεια έναντι του αναιρεσείοντος και ότι με την προσβαλλόμενη Δήλωση η Ευρωομάδα «εξέθεσε σε πολύ γενικές γραμμές ορισμένα μέτρα που συμφωνήθηκαν σε πολιτικό επίπεδο με την Κυπριακή Δημοκρατία»

—	Αναίρεση της αναιρεσιβαλλόμενης απόφασης η οποία καταλόγισε την απομείωση των καταθέσεων στην Κυπριακή Δημοκρατία χωρίς να καταλογίζει οποιαδήποτε συμπεριφορά ή πράξη ή απόφαση είτε στην Ευρωομάδα είτε στους αναιρεσιβλήτους είτε στους τελευταίους μέσω της Ευρωομάδας

—	Αναίρεση της καταδίκης του αναιρεσείοντος στα έξοδα της υπόθεσης.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Ο αναιρεσείων προβάλλει τέσσερις λόγους προς στήριξη της Αιτήσεως Αναιρέσεως. Συγκεκριμένα:

—	Η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση πάσχει από πλημμελή αιτιολογία και έχει εκδοθεί κατά νομική και πραγματική παρερμηνεία εν σχέση προς το αληθές και πραγματικό Όργανο το οποίο εξέδωσε την απόφαση περί απομείωσης των καταθέσεων «bail in»

—

Κατά συνέπεια τούτου, το Γενικό Δικαστήριο δεν εξέτασε στην ουσία τους ισχυρισμούς και την υπόθεση του αναιρεσείοντος, απορρίπτοντας τοιουτοτρόπως εσφαλμένως την Αίτηση Ακυρώσεως.

—	Αφ’ ης στιγμής γίνει δεκτή η παρούσα Αίτηση Αναιρέσεως, ο αναιρεσείων δεν θα πρέπει να καταδικαστεί στα δικαστικά έξοδα της παρούσης αλλά και πρωτοδίκως.

1.6.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 178/7

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Consiglio di Stato (Ιταλία) στις 2 Μαρτίου 2015 — Nokia Italia SpA κ.λπ. κατά Ministero per i beni e le attività culturali (MiBAC) κ.λπ.

(Υπόθεση C-110/15)

(2015/C 178/07)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Αιτούν δικαστήριο

Consiglio di Stato

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείουσες: Nokia Italia SpA, Hewlett-Packard Italiana srl, Telecom Italia SpA, Samsung Electronics Italia SpA, Dell SpA, Fastweb SpA, Sony Mobile Communications Italy SpA και Wind Telecomunicazioni SpA

Αναιρεσίβλητοι: Ministero per i beni e le attività culturali (MiBAC), Società italiana degli autori ed editori (Siae), Istituto per la tutela dei diritti degli artisti interpreti esecutori (Imaie) υπό εκκαθάριση, Associazione nazionale industrie cinematografiche audiovisive e multimediali (Anica) και Associazione produttori televisivi (Apt)

Προδικαστικά ερωτήματα

Αντιτίθεται το κοινοτικό δίκαιο –και συγκεκριμένα η αιτιολογική σκέψη 31 και το άρθρο 5, παράγραφος 2, στοιχείο β', της οδηγίας 2001/29/ΕΚ (1)– σε εθνική διάταξη (ειδικότερα, στο άρθρο 71 sexies του ιταλικού νόμου περί του δικαιώματος πνευματικής ιδιοκτησίας σε συνδυασμό με το άρθρο 4 [του παραρτήματος] της υπουργικής αποφάσεως της 30ής Δεκεμβρίου 2009) η οποία ορίζει ότι, στην περίπτωση των υποθεμάτων και των διατάξεων που αγοράζονται για σκοπούς προδήλως ξένους προς εκείνους της ιδιωτικής αντιγραφής –δηλαδή για αποκλειστικά επαγγελματική χρήση– ο καθορισμός των κριτηρίων της εκ των προτέρων απαλλαγής από το τέλος ιδιωτικής αντιγραφής επαφίεται στη σύναψη συμφωνιών –ή στην «ελεύθερη διαπραγμάτευση»– ιδιωτικού δικαίου, και ειδικότερα στα κατά το εν λόγω άρθρο 4 «πρωτόκολλα εφαρμογής», χωρίς να προβλέπει γενικούς κανόνες ούτε οποιαδήποτε εγγύηση ίσης μεταχειρίσεως μεταξύ της SIAE και των υπόχρεων για την καταβολή της αποζημιώσεως ή των επαγγελματικών ενώσεών τους;

Αντιτίθεται το κοινοτικό δίκαιο –και συγκεκριμένα η αιτιολογική σκέψη 31 και το άρθρο 5, παράγραφος 2, στοιχείο β', της οδηγίας 2001/29/ΕΚ– σε εθνική διάταξη (ειδικότερα, στο άρθρο 71 sexies του ιταλικού νόμου περί του δικαιώματος πνευματικής ιδιοκτησίας σε συνδυασμό με το άρθρο 4 [του παραρτήματος] της υπουργικής αποφάσεως της 30ής Δεκεμβρίου 2009 και με τις οδηγίες της SIAE όσον αφορά τις επιστροφές), η οποία ορίζει ότι στην περίπτωση των υποθεμάτων και των διατάξεων που αγοράζονται για σκοπούς προδήλως ξένους προς εκείνους της ιδιωτικής αντιγραφής –δηλαδή για αποκλειστικά επαγγελματική χρήση– επιστροφή μπορεί να ζητήσει μόνον ο τελικός χρήστης και όχι ο κατασκευαστής των υποθεμάτων και των διατάξεων;

(1) Οδηγία 2001/29/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 22ας Μαΐου 2001, για την εναρμόνιση ορισμένων πτυχών του δικαιώματος του δημιουργού και συγγενικών δικαιωμάτων στην κοινωνία της πληροφορίας (ΕΕ L 167, σ. 10).

1.6.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 178/8

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Conseil d'État (Γαλλία) στις 18 Δεκεμβρίου 2014 — ANODE — Association nationale des opérateurs détaillants en énergie κατά Premier ministre, Ministre de l’économie, de l’industrie et du numérique, Commission de régulation de l’énergie, GDF Suez

(Υπόθεση C-121/15)

(2015/C 178/08)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Αιτούν δικαστήριο

Conseil d'État

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αιτούσα: ANODE — Association nationale des opérateurs détaillants en énergie

Καθών: Premier ministre (Πρωθυπουργός), Ministre de l’économie, de l’industrie et du numérique (Υπουργός Οικονομίας, Βιομηχανίας και Ψηφιακής Πληροφόρησης), Commission de régulation de l’énergie (Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας), GDF Suez.

Προδικαστικά ερωτήματα

Πρέπει η παρέμβαση κράτους μέλους που συνίσταται στην επιβολή στον κατεστημένο προμηθευτή της υποχρεώσεως να προτείνει στον τελικό καταναλωτή την παροχή φυσικού αερίου βάσει προκαθορισμένων τιμολογίων, χωρίς να εμποδίζει την πρόταση ανταγωνιστικών προσφορών, σε τιμές κατώτερες των εν λόγω τιμολογίων, τόσο από τον κατεστημένο προμηθευτή όσο και από τους εναλλακτικούς προμηθευτές, να θεωρείται ότι έχει ως αποτέλεσμα να καθορίζεται το επίπεδο της τιμής παροχής φυσικού αερίου στον τελικό καταναλωτή ανεξάρτητα από την ελεύθερη λειτουργία της αγοράς και αποτελεί μήπως, από την ίδια τη φύση της, εμπόδιο στην επίτευξη της ανταγωνιστικής αγοράς φυσικού αερίου που μνημονεύεται στο άρθρο 3, παράγραφος 1, της οδηγίας 2009/73/ΕΚ (1);

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο πρώτο ερώτημα: Με γνώμονα ποια κριτήρια πρέπει να εκτιμάται το συμβατό προς την οδηγία 2009/73/ΕΚ μιας τέτοιας κρατικής παρεμβάσεως επί της τιμής της παροχής φυσικού αερίου στον τελικό καταναλωτή;

Ειδικότερα:

α)

Σε ποιο μέτρο και υπό ποιες προϋποθέσεις επιτρέπει στα κράτη μέλη το άρθρο 106, παράγραφος 2, της Συνθήκης, σε συνδυασμό με το άρθρο 3, παράγραφος 2, της οδηγίας 2009/73/ΕΚ, να επιδιώκουν, παρεμβαίνοντας στην τιμή παροχής φυσικού αερίου στον τελικό καταναλωτή, άλλους σκοπούς, πέραν της διατηρήσεως της τιμής της παροχής σε λογικά επίπεδα, όπως την ασφάλεια του εφοδιασμού και την εδαφική συνοχή;

β)

Επιτρέπει το άρθρο 3, παράγραφος 2, της οδηγίας 2009/73/ΕΚ, λαμβανομένων υπόψη ιδίως των σκοπών της ασφάλειας του εφοδιασμού και της εδαφικής συνοχής, την παρέμβαση του κράτους μέλους στον καθορισμό της τιμής παροχής του φυσικού αερίου, παρέμβαση που βασίζεται στην αρχή της καλύψεως του πλήρους κόστους του κατεστημένου προμηθευτή, και μπορεί μήπως το κόστος που προορίζεται να καλυφθεί από τα τιμολόγια να περιλαμβάνει και άλλες συνιστώσες, πέραν αυτής που αντιπροσωπεύει τον μακροπρόθεσμο εφοδιασμό;

(1) Οδηγία 2009/73/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 13ης Ιουλίου 2009, σχετικά με τους κοινούς κανόνες για την εσωτερική αγορά φυσικού αερίου και την κατάργηση της οδηγίας 2003/55/ΕΚ (ΕΕ L 211, σ. 94).

1.6.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 178/9

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Centrale Raad van Beroep (Κάτω Χώρες) στις 18 Μαρτίου 2015 — H. C. Chavez-Vilchez κ.λπ. κατά Raad van bestuur van de Sociale verzekeringsbank (Svb) κ.λπ.

(Υπόθεση C-133/15)

(2015/C 178/10)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Centrale Raad van Beroep

Διάδικοι στις υποθέσεις της κύριας δίκης

Εφεσείουσες: H. C. Chavez-Vilchez, P. Pinas, U. Nikolic, X. V. Garcia Perez, J. Uwituze, Y. R. L. Wip, I. O. Enowassam και A. E. Guerrero Chavez

Εφεσίβλητοι: Raad van bestuur van de Sociale verzekeringsbank (Svb), College van burgemeester en wethouders van de gemeente Arnhem, College van burgemeester en wethouders van de gemeente ’s-Gravenhage, College van burgemeester en wethouders van de gemeente ’s-Hertogenbosch, College van burgemeester en wethouders van de gemeente Amsterdam, College van burgemeester en wethouders van de gemeente Rijswijk και College van burgemeester en wethouders van de gemeente Rotterdam

Προδικαστικά ερωτήματα

1)	Πρέπει το άρθρο 20 ΣΛΕΕ να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι αντιτίθεται να αρνηθεί κράτος μέλος το δικαίωμα διαμονής στο έδαφός του σε υπήκοο τρίτης χώρας ο οποίος έχει καθημερινά την πραγματική φροντίδα του ανήλικου τέκνου του το οποίο έχει την ιθαγένεια αυτού του κράτους μέλους;

Έχει για την απάντηση στο ερώτημα αυτό σημασία το γεγονός ότι ο γονέας αυτός δεν φέρει εξ ολοκλήρου το νομικό, οικονομικό και/ή συναισθηματικό βάρος και, περαιτέρω, ότι δεν αποκλείεται ότι ο έτερος γονέας, που και αυτός είναι υπήκοος του συγκεκριμένου κράτους μέλους, όντως είναι σε θέση να αναλάβει τη μέριμνα του τέκνου; Πρέπει στην περίπτωση αυτή ο γονέας/υπήκοος τρίτης χώρας να αποδείξει ότι ο έτερος γονέας δεν είναι σε θέση να αναλάβει τη μέριμνα του τέκνου, οπότε το τέκνο θα είναι υποχρεωμένο να εγκαταλείψει το έδαφος της Ένωσης σε περίπτωση αρνήσεως δικαιώματος διαμονής στον γονέα/υπήκοο τρίτης χώρας;

1.6.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 178/10

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Tribunal Superior de Justicia de la Comunidad Autónoma del País Vasco (Ισπανία) στις 20 Μαρτίου 2015 — María Pilar Plaza Bravo κατά Servicio Público de Empleo Estatal. Dirección Provincial de Álava

(Υπόθεση C-137/15)

(2015/C 178/11)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunal Superior de Justicia de la Comunidad Autónoma del País Vasco

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Εκκαλούσα: María Pilar Plaza Bravo

Εφεσίβλητη: Servicio Público de Empleo Estatal. Dirección Provincial de Álava [Δημόσια Υπηρεσία Απασχολήσεως, Περιφερειακή Διεύθυνση της Álava]

Προδικαστικό ερώτημα

Αντιτίθεται στο άρθρο 4, παράγραφος 1, της οδηγίας 79/7/ΕΚ (1) του Συμβουλίου, της 19ης Δεκεμβρίου 1978, περί της προοδευτικής εφαρμογής της αρχής της ίσης μεταχειρίσεως μεταξύ ανδρών και γυναικών σε θέματα κοινωνικής ασφαλίσεως, υπό περιστάσεις όπως αυτές της υπό κρίση υποθέσεως, εθνική κανονιστική ρύθμιση βάσει της οποίας, για τον υπολογισμό του ποσού παροχής πλήρους ανεργίας σε εργαζομένη μερικής απασχολήσεως, λόγω απώλειας της μοναδικής εργασίας που διέθετε, εφαρμόζεται επί του ανώτατου προβλεπόμενου από τον νόμο ορίου των παροχών ανεργίας συντελεστής μερικής απασχολήσεως ο οποίος αντιστοιχεί στο ποσοστό που αντιπροσωπεύει το ωράριο μερικής απασχολήσεως σε σχέση με το ωράριο εργαζομένου σε παρεμφερή κατάσταση αλλά με πλήρη απασχόληση, λαμβανομένου υπόψη ότι στο εν λόγω κράτος μέλος οι εργαζόμενοι υπό καθεστώς μερικής απασχολήσεως είναι στη συντριπτική πλειονότητά τους γυναίκες;

(1) ΕΕ ειδ. έκδ. 003/01, σ. 160.

1.6.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 178/11

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 14ης Απριλίου 2015 — Ayadi κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-527/09 RENV) (1)

([Αναπομπή κατόπιν αναιρέσεως - Κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας - Περιοριστικά μέτρα έναντι ορισμένων προσώπων και οντοτήτων που συνδέονται με τον Οσάμα Μπιν Λάντεν, το δίκτυο της Αλ Κάιντα και τους Ταλιμπάν - Κανονισμός (EK) 881/2002 - Δέσμευση κεφαλαίων και άλλων οικονομικών πόρων ατόμου περιλαμβανομένου σε κατάλογο καταρτισθέντα από όργανο των Ηνωμένων Εθνών - Αναγραφή του ονόματος του ατόμου αυτού στον κατάλογο που περιλαμβάνεται στο παράρτημα I του κανονισμού (EK) 881/2002 - Προσφυγή ακυρώσεως - Θεμελιώδη δικαιώματα - Δικαιώματα άμυνας - Δικαίωμα αποτελεσματικής δικαστικής προστασίας - Δικαίωμα σεβασμού της ιδιοκτησίας])

(2015/C 178/12)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Chafiq Ayadi (Δουβλίνο, Ιρλανδία) (εκπρόσωποι: H. Miller, solicitor, P. Moser, QC, E. Grieves, barrister, και R. Graham, solicitor)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: E. Paasivirta, T. Scharf και M. Κωνσταντινίδης)

Παρεμβαίνοντες υπέρ της καθής: Ιρλανδία (εκπρόσωποι: E. Creedon, επικουρούμενη αρχικά από τους E. Regan και N. Travers, SC, στη συνέχεια από τον Ν. Travers) και Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: E. Finnegan και G. Étienne)

Αντικείμενο

Ακύρωση του κανονισμού (ΕΚ) 954/2009 της Επιτροπής, της 13ης Οκτωβρίου 2009, για την 114η τροποποίηση του κανονισμού (ΕΚ) 881/2002 του Συμβουλίου για την επιβολή συγκεκριμένων περιοριστικών μέτρων κατά ορισμένων προσώπων και οντοτήτων που συνδέονται με τον Οσάμα Μπιν Λάντεν, το δίκτυο της Αλ Κάιντα και τους Ταλιμπάν (ΕΕ L 269, σ. 20), κατά το μέρος που η πράξη αυτή αφορά τον προσφεύγοντα.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

Ακυρώνει τον κανονισμό (ΕΚ) 954/2009 της Επιτροπής, της 13ης Οκτωβρίου 2009, για την 114η τροποποίηση του κανονισμού (ΕΚ) 881/2002 του Συμβουλίου για την επιβολή συγκεκριμένων περιοριστικών μέτρων κατά ορισμένων προσώπων και οντοτήτων που συνδέονται με τον Οσάμα Μπιν Λάντεν, το δίκτυο της Αλ Κάιντα και τους Ταλιμπάν, καθόσον αφορά τον Chafiq Ayadi.

2)	Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή φέρει, πέραν των δικαστικών της εξόδων, τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε ο C. Ayadi, καθώς και τα ποσά που προκατέβαλε το Γενικό Δικαστήριο βάσει της δικαστικής αρωγής.

3)	Η Ιρλανδία και το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης φέρουν τα δικαστικά έξοδά τους.

(1) EE C 148 της 5.6.2010.

1.6.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 178/12

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 26ης Μαρτίου 2015 — Conte κ.λπ. κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-121/10) (1)

((Προσφυγή ακυρώσεως - Αλιεία - Διατήρηση των αλιευτικών πόρων - Δημιουργία κοινοτικού συστήματος ελέγχου, επιθεωρήσεων και επιβολής - Έννοια της κανονιστικής πράξεως - Έννοια της νομοθετικής πράξεως - Πράξη που δεν αφορά ατομικά την προσφεύγουσα - Απαράδεκτο))

(2015/C 178/13)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγοντες: Giovanni Conte (Pomezia, Ιταλία)· Casa del Pescatore Soc. coop. rl, Civitanova Marche (Ιταλία)· Guidotti Giovanni & Figli Snc (Termoli, Ιταλία)· Organizzazione di produttori della pesca di Civitanova Marche Soc. coop. rl (Civitanova Marche)· Consorzio gestione mercato ittico Manfredonia Soc. coop. rl (Cogemim) (Manfredonia, Ιταλία) (εκπρόσωποι: P. Cavasola, G. Micucci και V. Cannizzaro, δικηγόροι)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: αρχικώς A. Westerhof Löfflerová και A. Lo Monaco, στη συνέχεια A. Westerhof Löfflerová και S. Barbagallo)

Παρεμβαίνουσα υπέρ του καθού: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: K. Banks και D. Bianchi)

Αντικείμενο

Αίτημα ακυρώσεως του κανονισμού (ΕΚ) 1224/2009 του Συμβουλίου, της 20ής Νοεμβρίου 2009, περί θεσπίσεως κοινοτικού συστήματος ελέγχου της τήρησης των κανόνων της κοινής αλιευτικής πολιτικής, τροποποιήσεως των κανονισμών (ΕΚ) 847/96, (ΕΚ) 2371/2002, (ΕΚ) 811/2004, (ΕΚ) 768/2005, (ΕΚ) 2115/2005, (ΕΚ) 2166/2005, (ΕΚ) 388/2006, (ΕΚ) 509/2007, (ΕΚ) 676/2007, (ΕΚ) 1098/2007, (ΕΚ) 1300/2008, (ΕΚ) 1342/2008 και καταργήσεως των κανονισμών (ΕΟΚ) 2847/93, (ΕΚ) 1627/94 και (ΕΚ) 1966/2006 (ΕΕ L 343, σ. 1), και, ειδικότερα, των άρθρων 9 και 10, του άρθρου 14, παράγραφοι 1, 2, 3, 4 και 5, του άρθρου 15, του άρθρου 17, παράγραφος 1, του άρθρου 58, παράγραφοι 1, 2, 3 και 5, του άρθρου 59, παράγραφοι 2 και 3, του άρθρου 60, παράγραφοι 4 και 5, του άρθρου 62, παράγραφος 1, του άρθρου 63, παράγραφος 1, των άρθρων 64 και 65, του άρθρου 66, παράγραφοι 1 και 3, του άρθρου 67, παράγραφος 1, του άρθρου 68, του άρθρου 73, παράγραφος 8, του άρθρου 92, παράγραφος 2, και του άρθρου 103 του κανονισμού αυτού.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή ως απαράδεκτη.

Οι Giovanni Conte, Casa del Pescatore Soc. coop. rl, Guidotti Giovanni & Figli Snc, Organizzazione di produttori della pesca di Civitanova Marche Soc. coop. rl, και Consorzio gestione mercato ittico Manfredonia Soc. coop. rl (Cogemim) φέρουν τα δικαστικά τους έξοδα και καταδικάζονται στα δικαστικά έξοδα του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

3)	Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή φέρει τα δικαστικά της έξοδα.

(1) ΕΕ C 134 της 22.5.2010.

1.6.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 178/12

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 30ής Μαρτίου 2015 — Square κατά ΓΕΕΑ — Caisse régionale de crédit agricole mutuel Pyrénées Gascogne (SQUARE)

(Υπόθεση T-213/13) (1)

((Κοινοτικό σήμα - Διαδικασία ανακοπής - Ανάκληση της αιτήσεως καταχωρίσεως - Κατάργηση της δίκης))

(2015/C 178/14)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Square, Inc. (San Francisco, Ηνωμένες Πολιτείες) (εκπρόσωπος: M. Graf, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (εκπρόσωπος: V. Melgar)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου: Caisse régionale de crédit agricole mutuel Pyrénées Gascogne (Tarbes, Γαλλία) (εκπρόσωποι: A. Lecomte και R. Zeineh, δικηγόροι)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του πρώτου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 31ης Ιανουαρίου 2013 (υπόθεση R 775/2012-1), σχετικά με διαδικασία ανακοπής μεταξύ των Caisse régionale de crédit agricole mutuel Pyrénées Gascogne και Square, Inc.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Παρέλκει πλέον η έκδοση αποφάσεως επί της προσφυγής.

2)	Καταδικάζει την προσφεύγουσα στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 207 της 20.7.2013.

1.6.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 178/13

Προσφυγή της 1ης Μαρτίου 2015 — Ryanair και Airport Marketing Services κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-111/15)

(2015/C 178/15)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: Ryanair Ltd (Δουβλίνο, Ιρλανδία) και Airport Marketing Services Ltd (Δουβλίνο, Ιρλανδία) (εκπρόσωποι: G. Berrisch, E. Vahida, Ι. Μεταξάς-Μαραγκίδης, δικηγόροι, και B. Byrne, solicitor)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Οι προσφεύγουσες ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει τα άρθρα 1, παραγραφος 2, 2, παράγραφος 4, 3, 4 και 5 της αποφάσεως της Ευρωπαϊκής Επιτροπής της 23ης Ιουλίου 2014, περί της κρατικής ενισχύσεως SA.33963 (2012/C) (πρώην 2012/NN), την οποία χορήγησε η Γαλλία υπέρ του εμπορικού και βιομηχανικού επιμελητηρίου της Angoulême, της SNC-Lavalin, της Ryanair και της Airport Marketing Services·

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής, οι προσφεύγουσες προβάλλουν τέσσερις λόγους.

Ο πρώτος λόγος αντλείται από παραβίαση της αρχής της χρηστής διοικήσεως, κατά το άρθρο 41 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και των δικαιωμάτων άμυνας των προσφευγουσών, καθόσον η Επιτροπή δεν επέτρεψε στις προσφεύγουσες την πρόσβαση στον φάκελο της έρευνας και δεν τους παρέσχε τη δυνατότητα να προβάλλουν λυσιτελώς τις απόψεις τους.

2.	Ο δεύτερος λόγος αντλείται από παραβίαση του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, καθόσον η Επιτροπή καταλόγισε εσφαλμένα στο Γαλλικό Δημόσιο τη σύναψη της συμφωνίας παροχής υπηρεσιών αερολιμένος και της συμφωνίας παροχής υπηρεσιών εμπορικής προωθήσεως.

Ο τρίτος λόγος αντλείται από παραβίαση του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, καθόσον η Επιτροπή δεν εφήρμοσε ορθώς το κριτήριο του «ιδιώτη επενδυτή που δραστηριοποιείται υπό συνθήκες οικονομίας της αγοράς».

Οι προσφεύγουσες διατείνονται ότι πεπλανημένη η Επιτροπή δεν στηρίχθηκε σε συγκριτική ανάλυση, βάσει της οποίας θα συναγόταν ότι δεν χορηγήθηκε ενίσχυση στις προσφεύγουσες. Απεναντίας, η Επιτροπή χρησιμοποίησε ανεπαρκή, μη επαληθευμένα και αναξιόπιστα στοιχεία για να υπολογίσει την αποδοτικότητα του αερολιμένος, έθεσε υπέρμετρα βραχυπρόθεσμο ορίζοντα, παρέβλεψε τα δικτυακά οικονομικά οφέλη που μπορούσε να προσδοκά ότι θα αποκόμιζε ο αερολιμένας από την οικονομική σχέση του με την Ryanair, παρέλειψε να αποδώσει την προσήκουσα αξία στις υπηρεσίες εμπορικής προωθήσεως και απέρριψε το σκεπτικό της αποφάσεως του αερολιμένος για την αγορά των υπηρεσιών αυτών.

Ο τέταρτος λόγος αντλείται από παράβαση των άρθρων 107, παράγραφος 1, και 108, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ, καθόσον η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη εκτιμήσεως και σε πλάνη περί το δίκαιο, κρίνοντας ότι η ενίσχυση που έλαβε η Ryanair και η Airport Marketing Services ήταν ίση προς τις σωρευτικές οριακές απώλειες του αερολιμένος της Angoulême και όχι προς το πραγματικό όφελος της Ryanair και της Airport Marketing Services. Η Επιτροπή θα έπρεπε να εξετάσει κατά πόσον το εικαζόμενο όφελος μετακυλιόταν πράγματι στους επιβάτες της Ryanair. Επιπροσθέτως, η Επιτροπή παρέλειψε να προσδιορίσει ποσοτικά το ενδεχόμενο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα που προβάλλεται ότι θα απήλαυε η Ryanair λόγω των χαμηλότερων του κόστους ροών πληρωμών στον αερολιμένα της Angoulême. Τέλος, η Επιτροπή παρέλειψε να εξηγήσει δεόντως τους λόγους για του οποίους η ανάκτηση του ποσού της ενίσχυσης που καθορίζεται στην απόφαση ήταν αναγκαία για να διασφαλισθεί η αποκατάσταση της υφιστάμενης πριν την χορήγηση της ενισχύσεως καταστάσεως.

1.6.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 178/14

Προσφυγή της 5ης Μαρτίου 2015 — Deza κατά ΕΟΧΠ

(Υπόθεση T-115/15)

(2015/C 178/16)

Γλώσσα διαδικασίας: η τσεχική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Deza a.s. (Valašské Meziříčí, Τσεχική Δημοκρατία) (εκπρόσωπος: P. Dejl, δικηγόρος)

Καθού: Ευρωπαϊκός Οργανισμός Χημικών Προϊόντων (ΕΟΧΠ)

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει την απόφαση ED/108/2014 του εκτελεστικού διευθυντή του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Χημικών Προϊόντων, της 12ης Δεκεμβρίου 2014, η οποία επικαιροποιεί και συμπληρώνει την υφιστάμενη καταχώριση της ουσίας φθαλικός δις (2-αιθυλεξυλ)εστέρας (DEHP) στον κατάλογο υποψηφίων ουσιών προς ενδεχόμενη ένταξη στο παράρτημα XIV του κανονισμού (ΕΚ) 1907/2006 (1)·

—	να καταδικάσει τον καθού στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής, η προσφεύγουσα προβάλλει τέσσερις λόγους ακυρώσεως.

Ο πρώτος λόγος αντλείται από το ότι η προσβαλλόμενη απόφαση εξεδόθη καθ’ υπέρβαση εξουσίας.

Η προσφεύγουσα διατείνεται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση εξεδόθη καθ’ υπέρβαση εξουσίας διότι: α) βάσει του κανονισμού 1907/2006, δεν παρέχεται στον καθού η δυνατότητα να επικαιροποιεί τον κατάλογο ουσιών προς ενδεχόμενη ένταξη στο παράρτημα XIV, κατά την έννοια του άρθρου 59, παράγραφος 1, του κανονισμού αυτού, β) της εκδόσεως της προσβαλλόμενης αποφάσεως προηγήθηκε διαδικασία εκ μέρους του καθού αντίθετη προς το άρθρο 59 του κανονισμού 1907/2006, και γ) η προσβαλλόμενη απόφαση και η διαδικασία εκ μέρους του καθού που οδήγησε στην έκδοση της αποφάσεως παρακάμπτουν τη διαδικασία που έχει προβλεφθεί για τον σκοπό αυτό από το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Ο δεύτερος λόγος αντλείται από το ότι η προσβαλλόμενη απόφαση αντιβαίνει την αρχή της ασφάλειας δικαίου.

Η προσφεύγουσα διατείνεται συναφώς ότι η προσβαλλόμενη απόφαση αντιβαίνει την αρχή της ασφάλειας δικαίου διότι: α) η απόφαση χαρακτηρίζει τον DEHP ως ουσία που διαταράσσει την ενδοκρινική δραστηριότητα, μολονότι το δίκαιο της Ένωσης δεν ορίζει ούτε την ουσία αυτή ούτε τα κριτήρια για τον χαρακτηρισμό της, ο δε ορισμός αυτός ή τα κριτήρια αυτά καταρτίζονται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή βάσει κανονισμών και αποφάσεων του Συμβουλίου και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, και β) η απόφαση αυτή εκδόθηκε ενώ ακόμη εκκρεμεί, αν και βρίσκεται σε προχωρημένο στάδιο, η διαδικασία για την έγκριση της ουσίας DEHP η οποία χαρακτηρίζεται ως τοξική για την αναπαραγωγή, κατά την έννοια του άρθρου 57, στοιχείο γ', του κανονισμού 1907/2006.

Ο τρίτος λόγος αντλείται από το ότι η προσβαλλόμενη απόφαση δεν βασίζεται σε πειστικά και αντικειμενικά επιστημονικά πορίσματα.

Η προσφεύγουσα διατείνεται συναφώς ότι η προσβαλλόμενη απόφαση δεν εκδόθηκε κατά νόμον, διότι δεν βασίζεται σε πειστικά και αντικειμενικά επιστημονικά πορίσματα, τα οποία αποδεικνύουν ότι ο DEHP πληροί όλα τα κριτήρια που προβλέπονται στο άρθρο 57, στοιχείο στ', του κανονισμού 1907/2006.

Ο τέταρτος λόγος αντλείται από προσβολή των δικαιωμάτων της προσφεύγουσας και από παραβίαση των αρχών που κατοχυρώνονται με τη Σύμβαση για την Προάσπιση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών και με τον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η προσφεύγουσα υποστηρίζει συναφώς ότι η προσβαλλόμενη απόφαση και η εκ μέρους του καθού διαδικασία που προηγήθηκε της εκδόσεως της αποφάσεως αυτής παραβιάζουν τα δικαιώματά της και τις αρχές που κατοχυρώνονται με τη Σύμβαση για την Προάσπιση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών και με τον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ιδίως δε την αρχή της ασφάλειας δικαίου, το δικαίωμα σε δίκαιη δίκη και την απρόσκοπτη άσκηση του δικαιώματος ιδιοκτησίας.

(1) Κανονισμός (ΕΚ) 1907/2006 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 18ης Δεκεμβρίου 2006, για την καταχώριση, την αξιολόγηση, την αδειοδότηση και τους περιορισμούς των χημικών προϊόντων (REACH) και για την ίδρυση του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Χημικών Προϊόντων, καθώς και για την τροποποίηση της οδηγίας 1999/45/EΚ και για την κατάργηση του κανονισμού (ΕΟΚ) 793/93 του Συμβουλίου και του κανονισμού (ΕΚ) 1488/94 της Επιτροπής, καθώς και της οδηγίας 76/769/ΕΟΚ του Συμβουλίου και των οδηγιών της Επιτροπής 91/155/ΕΟΚ, 93/67/ΕΟΚ, 93/105/ΕΚ και 2000/21/ΕΚ (ΕΕ 2006 L 396, σ. 1).

1.6.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 178/15

Προσφυγή της 6ης Μαρτίου 2015 — Fortischem κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-121/15)

(2015/C 178/17)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Fortischem a.s. (Nováky, Σλοβακία) (εκπρόσωποι: C. Arhold, P. Hodál και M. Staroň, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει τα άρθρα 1, 3, 4 και 5 της αποφάσεως της Ευρωπαϊκής Επιτροπής της 15ης Οκτωβρίου 2014, περί της κρατικής ενισχύσεως SA.33797 (2013/C) (πρώην 2013/NN) (2011/CΡ) την οποία χορήγησε η Σλοβακία υπέρ της NCHZ·

—	να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα της υπό κρίση προσφυγής.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής, η προσφεύγουσα προβάλλει έξι λόγους.

Ο πρώτος λόγος αντλείται από παράβαση του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ.

Η προσφεύγουσα διατείνεται ότι η απόφαση της Επιτροπής συνιστά παράβαση του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, καθόσον η Επιτροπή χαρακτήρισε ως κρατική ενίσχυση, κατά την έννοια του άρθρου αυτού, το μέτρο βάσει του οποίου η εταιρία Novácke chemické závody, a.s. (εφεξής NCHZ) θεωρήθηκε στρατηγικής σημασίας κατά την έννοια του σλοβακικού νόμου της 5ης Νοεμβρίου 2009, περί ορισμένων μέτρων σχετικά με τις εταιρίες στρατηγικής σημασίας και την τροποποίηση ορισμένων άλλων νόμων (εφεξής: σλοβακικός νόμος), καθόσον δεν πληρούνται όλα τα συστατικά στοιχεία του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ.

Η προσφεύγουσα διατείνεται ότι ο χαρακτηρισμός της εν λόγω εταιρίας δεν είχε ως αποτέλεσμα τη μεταφορά κρατικών πόρων, καθόσον δεν υπήρξε επιπρόσθετη επιβάρυνση του Δημοσίου συγκριτικά με την κατάσταση που θα προέκυπτε εάν εφαρμόζονταν οι συνήθεις κανόνες περί αφερεγγυότητος. Το επίμαχο μέτρο δεν παρείχε κανένα οικονομικό πλεονέκτημα στη NCHZ, καθόσον, πρώτον, οι πιστωτές θα επέλεγαν εν πάση περιπτώσει τη συνέχιση της λειτουργίας της, η δε προσωρινή απαγόρευση των απολύσεων ήταν προς αποκλειστικό όφελος του κράτους και όχι της εταιρίας· δεύτερον, η εφαρμογή του σλοβακικού νόμου πληροί το κριτήριο του ιδιώτη επενδυτή που δραστηριοποιείται σε συνθήκες οικονομίας της αγοράς, καθόσον ήταν οικονομικά επωφελής για τους δημόσιους επενδυτές.

Τέλος, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι, ακόμη και αν γινόταν δεκτό ότι ορθώς χαρακτήρισε η Επιτροπή την εφαρμογή του σλοβακικού νόμου ως κρατική ενίσχυση υπέρ της NCHZ, το εν λόγω θεσμικό όργανο υπέπεσε σε πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως κατά τον υπολογισμό του ποσού της κρατικής ενισχύσεως.

Ο δεύτερος λόγος αντλείται από παράβαση της υποχρεώσεως επιμελούς και αμερόληπτης εξετάσεως.

Η προσφεύγουσα διατείνεται ότι η Επιτροπή όφειλε, αφενός, να ενημερώσει την σλοβακική κυβέρνηση ότι έκρινε ανεπαρκή τον βαθμό της λεπτομέρειας της εκ των υστέρων εξετάσεως που υπέβαλε η σλοβακική κυβέρνηση και, αφετέρου, να υποδείξει ποιες επιπρόσθετες πληροφορίες ή διευκρινίσεις έπρεπε να παράσχει η σλοβακική κυβέρνηση. Επιπλέον, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η Επιτροπή παρέλειψε να ζητήσει πληροφορίες περί των οριστικών αριθμητικών στοιχείων προτού εκδώσει την απόφαση ανακτήσεως.

Ο τρίτος λόγος αντλείται από παράβαση του άρθρου 296, δεύτερο εδάφιο, ΣΛΕΕ και της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως.

Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η Επιτροπή ουδόλως αιτιολόγησε την κρίση της περί του ότι, στην προκειμένη περίπτωση, η NCHZ δεν θα συνέχιζε τη λειτουργία της χωρίς την εφαρμογή του σλοβακικού νόμου, και δεν εξέτασε το επιχείρημα της Σλοβακικής Κυβερνήσεως όσον αφορά τα οικονομικά συμφέροντα των δημοσίων πιστωτών για συνέχιση της λειτουργίας.

Ο τέταρτος λόγος αντλείται από παράβαση των άρθρων 107, παράγραφος 1, και 108, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ και του άρθρου 14, παράγραφος 1, του Κανονισμού Διαδικασίας, καθόσον η υποχρέωση ανακτήσεως της ενισχύσεως διασώσεως περιέλαβε και την προσφεύγουσα.

Η προσφεύγουσα διατείνεται ότι δεν της χορηγήθηκε κρατική ενίσχυση, καθόσον η τιμή πωλήσεως ήταν σύμφωνη με την αγοραία τιμή. Κατά την προσφεύγουσα, τα επιχειρήματα και οι επιφυλάξεις της Επιτροπής ως προς το αν το αντίτιμο που κατέβαλε η Via Chem και, εν συνεχεία, η Fortishem για τα στοιχεία του ενεργητικού της NCHZ αντιστοιχούσε στην αγοραία τιμή ενέχουν πλάνη, τούτο δε για πλείονες λόγους. Πρώτον, υποστηρίζεται ότι δεν αρκεί η Επιτροπή να διατυπώσει επιφυλάξεις, καθόσον φέρει το βάρος της αποδείξεως. Δεύτερον, καθόσον η πώληση πραγματοποιήθηκε δυνάμει πτωχευτικής διαδικασίας υπό τον έλεγχο πτωχευτικού δικαστηρίου υποχρεούμενου να ενεργήσει προς το συμφέρον των δανειστών της αφερέγγυας εταιρίας, εικάζεται ότι τα στοιχεία του ενεργητικού πωλήθηκαν στην υψηλότερη δυνατή τιμή. Τρίτον, η διαδικασία πρόσκλησης υποβολής προσφορών ήταν ανοικτή, διαφανής και απαλλαγμένη από όρους και, επομένως, εξασφάλιζε την υψηλότερη δυνατή τιμή στην αγορά· η δεσμευτική επιλογή δεν είχε κανένα αντίκτυπο στην αγοραία τιμή. Τέταρτον, παρά το γεγονός ότι οι όροι πωλήσεως μεταξύ της Via Chem και της Fortishem στερούνται σημασίας, καθόσον η πρώτη πώληση πραγματοποιήθηκε στην αγοραία τιμή, η αγοραία τιμή την οποία διαπραγματεύτηκαν οι ιδιώτες επενδυτές σε συνθήκες οικονομίας της αγοράς θεωρείται αγοραία τιμή, έστω και ελλείψει διαδικασίας προσκλήσεως υποβολής προσφορών.

Περαιτέρω, η προσφεύγουσα διατείνεται ότι προφανώς η μεταβίβαση των στοιχείων του ενεργητικού της NCHZ στη Via Chem και εν συνεχεία στην προσφεύγουσα δεν δύναται να θεωρηθεί απόπειρα καταστρατηγήσεως της αποφάσεως περί ανακτήσεως που εξέδωσε η Επιτροπή για δύο λόγους. Πρώτον, η υπόθεση απέχει τόσο από την τυπική περίπτωση καταστρατηγήσεως ώστε ακόμη και η Επιτροπή δέχεται ότι δεν διαθέτει στοιχεία αποδεικνύοντα την πρόθεση αποφυγής της υποχρεώσεως ανακτήσεως. Δεύτερον, καταλήγει, εντούτοις, στο συμπέρασμα ότι υπάρχει οικονομική συνέχεια, προκειμένου να διευρύνει τον κύκλο όσων υπέχουν υποχρέωση επιστροφής της ενισχύσεως ώστε να περιλάβει και την προσφεύγουσα. Εντούτοις, η κρίση της Επιτροπής στηρίζεται σε πεπλανημένη εκτίμηση, βάσει εσφαλμένης ερμηνείας των επιμέρους κριτηρίων, δεν λαμβάνει υπόψη το βάρος αποδείξεως και στηρίζεται σε εσφαλμένη αντίληψη της γενικότερης έννοιας της οικονομικής συνέχειας σε υποθέσεις κρατικής ενισχύσεως.

Τέλος, η προσφεύγουσα διατείνεται ότι η προσέγγιση της Επιτροπής είναι οικονομικά καταστροφική και περιττή από απόψεως δικαίου του ανταγωνισμού. Κατά την προσφεύγουσα, η Επιτροπή επιχειρεί να δημιουργήσει νέα, αυστηρότερη νομολογία, βάσει της οποίας το εύρος της συναλλαγής θα αποτελεί το καθοριστικής σημασίας κριτήριο, με την αγοραία τιμή να αποτελεί, κατά το μέγιστο, επικουρικό κριτήριο.

Ο πέμπτος λόγος αντλείται, επικουρικώς, από παράβαση των άρθρων 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ και 108, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ και του άρθρου 14, παράγραφος 1, του Κανονισμού Διαδικασίας, καθόσον η διεύρυνση του πεδίου εφαρμογής της αποφάσεως περί ανακτήσεως δεν περιορίσθηκε στο 60 % της προβαλλομένης κρατικής ενισχύσεως.

Ο έκτος λόγος αντλείται από παράβαση του άρθρου 296, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ, λόγω ανεπαρκούς αιτιολογίας σχετικά με την οικονομική συνέχεια.

Η προσφεύγουσα διατείνεται ότι από όσα επισημάνθηκαν σε σχέση με τον πρώτο λόγο προκύπτει ότι το σκεπτικό της Επιτροπής είναι ανεπαρκές για να καταστήσει δυνατό τον εκ μέρους του Γενικού Δικαστηρίου δικαστικό έλεγχο της προσβαλλόμενης αποφάσεως, και ότι η προσφεύγουσα αδυνατεί να κατανοήσει τους λόγους που οδήγησαν την Επιτροπή στην κρίση ότι υφίσταται οικονομική συνέχεια.

1.6.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 178/17

Προσφυγή της 12ης Μαρτίου 2015 — Landeskreditbank Baden-Württemberg κατά ΕΚΤ

(Υπόθεση T-122/15)

(2015/C 178/18)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Landeskreditbank Baden-Württemberg — Förderbank (Καρλσρούη, Γερμανία) (εκπρόσωποι: A. Glos, K. Lackhoff και M. Benzing, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει την απόφαση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) της 5ης Ιανουαρίου 2015 (αριθ. ECB/SSM/15/1 — 0SK1ILSPWNVBNQWU0W18/3) που διατάσσει τη διατήρηση σε ισχύ των αποτελεσμάτων της αντικαταστάσεως της αποφάσεως της ΕΚΤ της 1ης Σεπτεμβρίου 2014 (αριθ. ECB/SSM/14/1 — 0SK1ILSPWNVBNQWU0W18/1)·

—	να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής, η προσφεύγουσα προβάλλει πέντε λόγους.

Ο πρώτος λόγος αντλείται από εφαρμογή εσφαλμένου κριτηρίου ελέγχου από την ΕΚΤ κατά την εκτίμηση ειδικών περιστάσεων.

—

Στο πλαίσιο αυτό, η προσφεύγουσα προβάλλει ότι η ΕΚΤ στηρίχθηκε σε τέσσερα διαφορετικά και ασυμβίβαστα μεταξύ τους κριτήρια ελέγχου για να εκτιμήσει κατά πόσον η προσφεύγουσα, παρότι πληροί το κριτήριο του μεγέθους, έπρεπε να χαρακτηριστεί λόγω ειδικών περιστάσεων ως λιγότερο σημαντικό ίδρυμα, δυνάμει του άρθρου 6, παράγραφος 4, εδάφιο 2 του κανονισμού (ΕΕ) 1024/2013 (1) σε συνδυασμό με το άρθρο 70, παράγραφος 1 του κανονισμού (ΕΕ) 468/2014 (2). Καθένα από αυτά τα κριτήρια ελέγχου είναι αυτό καθεαυτό εσφαλμένο.

—

Η προσφεύγουσα διατείνεται επίσης ότι, βάσει του άρθρου 70 , παράγραφος 1, του κανονισμού 468/2014 περί της υπάρξεως ειδικών περιστάσεων, έχει καθοριστική σημασία να συντρέχουν «ιδιαίτερες και πραγματικές συνθήκες» που να καθιστούν «ακατάλληλο» τον χαρακτηρισμό ως σημαντικό ίδρυμα και, συνακόλουθα, την συγκεντρωτική εποπτεία από την ΕΚΤ. Κατά την προσφεύγουσα, ο χαρακτηρισμός ενός ιδρύματος ως σημαντικού βάσει μόνον του κριτηρίου του μεγέθους είναι «ακατάλληλος» κατά την έννοια του άρθρου 70, παράγραφος 1, του κανονισμού 468/2014, όταν δεν είναι απαραίτητος για την επίτευξη των στόχων του κανονισμού 468/2014, ενώ η εποπτεία από την αρμόδια εθνική αρχή, υπό την μακροοικονομική προληπτική εποπτεία της ΕΚΤ, θα αρκούσε για την επίτευξη των εν λόγω στόχων.

Ο δεύτερος λόγος αντλείται από πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως κατά την εκτίμηση των πραγματικών περιστατικών.

—

Στο πλαίσιο αυτού του λόγου, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η ΕΚΤ παρέβλεψε το γεγονός ότι ο χαρακτηρισμός της προσφεύγουσας ως σημαντικού ιδρύματος, υπό το πρίσμα των επιχειρημάτων της προσφεύγουσας κατά τη διάρκεια της ακροάσεως και της διαδικασίας ενώπιον του διοικητικού συμβουλίου επανεξετάσεως, δεν είναι σε καμία περίπτωση απαραίτητος για την επίτευξη των στόχων του κανονισμού 1024/2013, και ότι ο χαρακτηρισμός της προσφεύγουσας ως σημαντικού ιδρύματος δεν συνάδει με τις αρχές του κανονισμού 1024/2013. Η εκτίμηση της ΕΚΤ ότι δεν συνέτρεχαν ειδικές περιστάσεις είναι προδήλως εσφαλμένη.

Ο τρίτος λόγος αντλείται από παράβαση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως.

—	Στο σημείο αυτό, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η αιτιολόγηση της προσβαλλόμενης αποφάσεως είναι ενδογενώς ασυνάρτητη και αντιφατική. Η ΕΚΤ παραθέτει συνολικά τέσσερα κριτήρια ελέγχου, τα οποία είναι ασύνδετα και ασυμβίβαστα μεταξύ τους.

—	Οι λόγοι στους οποίους στηρίζεται η προσβαλλόμενη απόφαση δεν προκύπτουν με σαφήνεια από αυτήν Αντιθέτως, οι παρατηρήσεις της ΕΚΤ περιορίστηκαν σε απλές εικασίες και αρνήσεις.

—

Επίσης, η απόφαση εσφαλμένως δεν λαμβάνει υπόψη τα επιχειρήματα της προσφεύγουσας κατά τη διοικητική διαδικασία. Συγκεκριμένα, η ΕΚΤ δεν τεκμηριώνει τον λόγο για τον οποίο οι νομικές και πραγματικές περιστάσεις που προέβαλε η προσφεύγουσα δεν επαρκούσαν για να ανατρέψουν το τεκμήριο του άρθρου 6, παράγραφος 4, εδάφιο 2, του κανονισμού 1024/2013.

Ο τέταρτος λόγος αντλείται από κατάχρηση εξουσίας λόγω παράνομης ασκήσεως διακριτικής ευχέρειας.

—

Στο πλαίσιο αυτού του λόγου, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η ΕΚΤ παρέβη την υποχρέωση να ασκεί την παρεχόμενη σε αυτή, βάσει των άρθρων 6, παράγραφος 4, εδάφιο 2, του κανονισμού 1024/2013 και 70 του κανονισμού 468/2014, διακριτική της ευχέρεια κατά περίπτωση. Συνεπώς, η ΕΚΤ προέβη σε κατάχρηση εξουσίας.

Ο πέμπτος λόγος αντλείται από παράβαση της υποχρεώσεως εξετάσεως και συνεκτιμήσεως όλων των σχετικών περιστάσεων της συγκεκριμένης περιπτώσεως.

—

Στο σημείο αυτό, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η ΕΚΤ παρέβη την υποχρέωσή της να εξετάσει και να συνεκτιμήσει, επιμελώς και αμερολήπτως, όλα τα σχετικά πραγματικά και νομικά στοιχεία της συγκεκριμένης περιπτώσεως, κατά την άσκηση της διακριτικής της ευχέρειας. Συγκεκριμένα, παρέλειψε να εξετάσει όλα τα πραγματικά και νομικά στοιχεία, τα οποία προέβαλε η προσφεύγουσα.

(1) Κανονισμός (ΕΕ) 1024/2013 του Συμβουλίου της 15ης Οκτωβρίου 2013 για την ανάθεση ειδικών καθηκόντων στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα σχετικά με τις πολιτικές που αφορούν την προληπτική εποπτεία των πιστωτικών ιδρυμάτων (ΕΕ L 287, σ. 63).

(2) Κανονισμός (ΕΕ) 468/2014 της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας της 16ης Απριλίου 2014 που θεσπίζει το πλαίσιο συνεργασίας μεταξύ της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, των εθνικών αρμόδιων αρχών και των εθνικών εντεταλμένων αρχών εντός του ενιαίου εποπτικού μηχανισμού (κανονισμός για το πλαίσιο ΕΕΜ) (ΕΕ L 141, σ. 1)

1.6.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 178/19

Προσφυγή της 30ής Μαρτίου 2015 — Ισπανία κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-143/15)

(2015/C 178/19)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Διάδικοι

Προσφεύγον: Βασίλειο της Ισπανίας (εκπρόσωποι: M. Sampol Pucurull και M. García-Valdecasas Dorrego, Abogados del Estado)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Το προσφεύγον ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει εν μέρει την από 18 Ιανουαρίου 2015 απόφαση της Επιτροπής, με την οποία εξαιρούνται από τη χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης ορισμένες δαπάνες που τα κράτη μέλη πραγματοποίησαν με χρηματοδότηση του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Εγγυήσεων (ΕΓΤΕ) και του Ευρωπαϊκό Γεωργικό Ταμείο Αγροτικής Ανάπτυξης (ΕΓΤΑΑ), καθόσον αποκλείονται:

1.	οι ενισχύσεις που έλαβε η Ισπανία και οι οποίες αντιστοιχούν στην Κοινότητα της Ανδαλουσίας, συνολικού ύψους 3 5 86 250,48 ευρώ πλέον 1 8 66 977,31 ευρώ (αποσυνδεδεμένες άμεσες ενισχύσεις) κατά τα οικονομικά έτη 2009 και 2010.

οι δαπάνες που πραγματοποίησε το Βασίλειο της Ισπανίας και αντιστοιχούν στην Αυτόνομη Κοινότητα της Castilla y León, ύψους 2 1 23 619,66 ευρώ (1 479,90 ευρώ + 9 78 849,95 ευρώ + 12 597,37 ευρώ + 1 720,85 ευρώ + 1 0 96 710,18 ευρώ + 32 261,41 ευρώ), οι οποίες αντιστοιχούν στην έννοια «Φυσικά προβλήματα» και «περιβαλλοντικά μέτρα», όσον αφορά τα οικονομικά έτη 2010 και 2011, και

—	να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Κατά το Βασίλειο της Ισπανίας, πρέπει να ακυρωθεί η προσβαλλόμενη απόφαση για τους εξής λόγους:

Η επιβληθείσα κατ’ αποκοπή διόρθωση ποσού ανερχόμενου σε 5 4 53 227,79 ευρώ (αποσυνδεδεμένες άμεσες ενισχύσεις) είναι αντίθετη προς τα άρθρα 27, παράγραφος 1 του κανονισμού (ΕΚ) 796/2004 της Επιτροπής, 31 του κανονισμού (ΕΚ) 1290/2005 του Συμβουλίου, 3 και 52 του κανονισμού (ΕΕ) 1306/2013, για δύο λόγους:

—

Επειδή η Επιτροπή έχει ερμηνεύσει εσφαλμένως το άρθρο 27 του κανονισμού (ΕΚ) 796/2004, στον βαθμό που το γεγονός ότι τα αποτελέσματα του τυχαίου δείγματος κατά τα έτη 2008 και 2009 ήταν χειρότερα από τα αποτελέσματα του δειγματοληπτικού κινδύνου δεν συνιστά παράβαση του εν λόγω άρθρου και, επομένως, δεν αποτελεί παραβίαση του δικαίου της Ένωσης αποκλείουσα τη χρηματοδότηση γεωργικής δαπάνης υπό την έννοια των άρθρων 31 του κανονισμού (ΕΚ) 1290/2005 και 52 του κανονισμού (ΕΕ) 1306/2013.

—

Επειδή η Επιτροπή δεν μπορούσε ευλόγως να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι συνέτρεχε παράβαση του άρθρου 27 του κανονισμού (ΕΚ) 796/2004, δεδομένου ότι τα αποδεικτικά στοιχεία που προσκόμισε το Βασίλειο της Ισπανίας κατά τη διαδικασία ελέγχου δικαιολογούσαν τη διεξαγωγή ενδεδειγμένης αναλύσεως και τη λήψη κατάλληλων μέτρων για τη βελτίωση της επιλογής που βασίσθηκε στον κίνδυνο, και, επομένως, δεν συνιστά παραβίαση του δικαίου της Ένωσης αποκλείουσα χρηματοδότηση της γεωργικής δαπάνης συμφώνως προς τα άρθρα 31 του κανονισμού (ΕΚ) 1290/2005 και 52 του κανονισμού (ΕΕ) 1306/2013.

Η επιβληθείσα διόρθωση συνολικού ύψους 2 1 23 619,66 ευρώ («Φυσικά μειονεκτήματα» και «Περιβαλλοντικά μέτρα») πρέπει να ακυρωθεί για τους εξής λόγους:

—

Παραβαίνει το άρθρο 10, παράγραφοι 2 και 4, και το άρθρο 14, παράγραφος 2 του κανονισμού (ΕΚ) 1975/20065, καθόσον η Επιτροπή έκρινε ότι το Βασίλειο της Ισπανίας είχε παραβεί τις υποχρεώσεις του στον τομέα των ελέγχων, επειδή δεν προέβη, όσον αφορά τα μέτρα «Φυσικά μειονεκτήματα» και «Περιβαλλοντικά μέτρα», στην απογραφή των ζώων κατά τους επιτόπιους ελέγχους που πραγματοποιήθηκαν σε σχέση με τις εν λόγω ενισχύσεις. Ο συγκεκριμένος λόγος διαιρείται σε δύο σκέλη, καθόσον το Βασίλειο της Ισπανίας υποστηρίζει ότι:

α)

Η υποχρέωση απογραφής των ζώων κατά τους επιτόπιους ελέγχους για την ενίσχυση στο πλαίσιο του Προγράμματος Αγροτικής Αναπτύξεως 2007-2013 της Αυτόνομης Κοινότητας Castilla y León προσκρούει στον συνεχή χαρακτήρα του διαρκή χαρακτήρα του κριτηρίου του συντελεστή πυκνότητας ζώων και στην αρχή της ίσης μεταχειρίσεως και

β)	Η Επιτροπή ερμήνευσε εσφαλμένως το άρθρο 10, παράγραφοι 2 και 4, σε συνδυασμό με το άρθρο 14, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΚ) 1975/2006, στον βαθμό που έκρινε ότι το ισπανικό σύστημα δεν ενδεικνυόταν για την εξακρίβωση του κατά πόσον πληρούται το κριτήριο της πυκνότητας.

—

Παραβαίνει το άρθρο 2, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΚ) 1082/2003, και το άρθρο 26, παράγραφος 2, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 796/2004, καθόσον το Βασίλειο της Ισπανίας διαθέτει αξιόπιστες βάσεις δεδομένων σχετικά με βοδινό και αιγοπρόβειο κρέας, τις οποίες μάλιστα επικαιροποιεί κατά τρόπο συνεχή και με τον προκαθορισμένο τρόπο.

—

Παραβαίνει το άρθρο 31, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΚ) 1290/2005 καθόσον είναι προδήλως αντίθετη προς την αρχή της αναλογικότητας, δεδομένου ότι επιβάλλει δημοσιονομική διόρθωση ανερχόμενη στο 5 % των μέτρων τα οποία αφορά ο έλεγχος. Η δημοσιονομική διόρθωση είναι αντίθετη προς την αρχή της αναλογικότητας, καθότι, ακόμη και αν η παράβαση που καταλογίζεται στις ισπανικές αρχές είναι υποστατή, η προσβαλλόμενη απόφαση βαίνει πέραν του κατάλληλου και του αναγκαίου μέτρου για την προστασία των οικονομικών συμφερόντων της Ένωσης.

1.6.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 178/20

Προσφυγή της 29ης Μαρτίου 2015 — Ρουμανία κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-145/15)

(2015/C 178/20)

Γλώσσα διαδικασίας: η ρουμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ρουμανία (εκπρόσωποι: R. Radu, V. Angelescu, R. Mangu, D. Bulancea)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει εν μέρει την εκτελεστική απόφαση (ΕΕ) 2015/103 της Επιτροπής, της 16ης Ιανουαρίου 2015, για τον αποκλεισμό από τη χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης ορισμένων δαπανών που πραγματοποιήθηκαν από τα κράτη μέλη στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Εγγυήσεων (ΕΓΤΕ) και στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Αγροτικής Ανάπτυξης (ΕΓΤΑΑ)·

—	να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει τρεις λόγους.

Ο πρώτος λόγος αντλείται από μη προσήκουσα άσκηση της αρμοδιότητας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να αποκλείει ποσά από τη χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

—

Εφαρμόζοντας τις κατ’ αποκοπή διορθώσεις που καθορίσθηκαν με την εκτελεστική απόφαση (ΕΕ) 2015/103, η Επιτροπή άσκησε την αρμοδιότητά της κατά μη προσήκοντα τρόπο, κατά παράβαση του άρθρου 52 του κανονισμού (ΕΕ) 1306/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 17ης Δεκεμβρίου 2013, σχετικά με τη χρηματοδότηση, τη διαχείριση και την παρακολούθηση της κοινής γεωργικής πολιτικής και την κατάργηση των κανονισμών (ΕΟΚ) 352/78, (ΕΚ) 165/94, (ΕΚ) 2799/98, (ΕΚ) 814/2000, (ΕΚ) 1290/2005 και (ΕΚ) 485/2008 του Συμβουλίου, καθώς και τις κατευθύνσεις τις Επιτροπής για την εφαρμογή των δημοσιονομικών διορθώσεων που καθορίσθηκαν με το έγγραφο αριθ. VI/5330/97 της Επιτροπής, της 23ης Δεκεμβρίου 1997, το οποίο φέρει τον τίτλο «Κατευθυντήριες οδηγίες για τον υπολογισμό των οικονομικών συνεπειών κατά την κατάρτιση αποφάσεως σχετικά με την εκκαθάριση των λογαριασμών του ΕΓΤΠΕ — [Τμήμα] Εγγυήσεων».

—

Η Επιτροπή έπρεπε να καθορίσει διορθώσεις έχοντας προσδιορίσει τα ποσά που παρατύπως δαπάνησε η Ρουμανία και όχι να εφαρμόσει κατ’ αποκοπή συντελεστές, δεδομένου ότι, αφενός, δεν το επέβαλλε η φύση της περιπτώσεως και, αφετέρου, το Ρουμανικό Δημόσιο παρέσχε στην Επιτροπή τα αναγκαία στοιχεία προκειμένου να υπολογίσει τις διορθώσεις. Εν προκειμένω, δεν μπορεί να γίνει δεκτό ότι οι δυσανάλογες προσπάθειες που κατέβαλε η Επιτροπή ήταν αναγκαίες για τον υπολογισμό των διορθώσεων, βάσει της πραγματικής απώλειας κεφαλαίων.

Ο δεύτερος λόγος αντλείται από ανεπαρκή και μη προσήκουσα αιτιολογία της προσβαλλομένης αποφάσεως.

—

Η εκτελεστική απόφαση (ΕΕ) 2015/103 δεν αιτιολογείται επαρκώς και προσηκόντως, δεδομένου ότι, κατά την έκδοσή της, η Επιτροπή δεν εξέθεσε επαρκώς τους λόγους για τους οποίους επέλεξε να εφαρμόσει κατ’ αποκοπή συντελεστή διορθώσεως για τις παρατυπίες που διαπιστώθηκαν στο πλαίσιο των οικονομικών ελέγχων και δεν δικαιολόγησε προσηκόντως την κρίση της ότι τα επιχειρήματα που προέβαλε η Ρουμανία όσον αφορά τη δυνατότητα εφαρμογής υπολογισθείσας διορθώσεως δεν μπορούν να γίνουν δεκτά και να ληφθούν υπόψη για τον καθορισμό της τελικής διορθώσεως.

Ο τρίτος λόγος αντλείται από παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας.

—

Η προσβαλλόμενη απόφαση αντιβαίνει στην αρχή της αναλογικότητας, δεδομένου ότι η εφαρμογή κατ’ αποκοπή διορθώσεων ύψους, αντιστοίχως, 10 % για τις δαπάνες του έτους υποβολής αιτήσεων 2009 και 5 % για το έτος υποβολής αιτήσεων 2010 είχε ως αποτέλεσμα να υπερεκτιμηθεί η απώλεια κεφαλαίων της Ένωσης, συνεπεία των παρατυπιών που διαπιστώθηκαν στο πλαίσιο των οικονομικών ελέγχων, καθόσον στους προμνημονευθέντες συντελεστές δεν λαμβάνεται υπόψη το είδος και η σοβαρότητα της παραβάσεως ούτε οι δημοσιονομικές συνέπειές της όσον αφορά τον προϋπολογισμό της Ένωσης.

1.6.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 178/21

Προσφυγή της 1ης Απριλίου 2015 — Abertis Infraestructuras και Abertis Telecom Satélites κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-158/15)

(2015/C 178/21)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: Abertis Infraestructuras, SA (Βαρκελώνη, Ισπανία), Abertis Telecom Satélites, SA (Μαδρίτη, Ισπανία) (εκπρόσωποι: J. Buendía Sierra, M. Maragall de Gispert, M. Santa María Fernández, J. Panero Rivas και A. Balcells Cartagena, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Οι προσφεύγουσες ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να κρίνει παραδεκτούς και βάσιμους τους προβαλλόμενους λόγους ακυρώσεως·

—

να ακυρώσει το άρθρο 1 της αποφάσεως, στο μέτρο που κρίνει ότι η νέα ερμηνεία του άρθρου 12 TRLIS [texto refundido de la Ley del Impuesto sobre Sociedades (ενοποιημένου κειμένου του νόμου περί φορολογίας εισοδήματος νομικών προσώπων)] την οποία υιοθετούν οι ισπανικές διοικητικές αρχές πρέπει να θεωρηθεί ως ασυμβίβαστη με την εσωτερική αγορά κρατική ενίσχυση·

—	να ακυρώσει το άρθρο 4, παράγραφος 1, της αποφάσεως στο μέτρο που απαιτεί από το Βασίλειο της Ισπανίας να θέσει τέλος σε ό,τι θεωρεί η απόφαση ως καθεστώς ενισχύσεως, όπως αυτό περιγράφεται στο άρθρο 1·

—	να ακυρώσει το άρθρο 4, παράγραφοι 2, 3, 4 και 5, της αποφάσεως στο μέτρο που οι διατάξεις αυτές υποχρεώνουν το Βασίλειο της Ισπανίας σε ανάκτηση των ποσών τα οποία θεωρούνται από την Επιτροπή ως κρατική ενίσχυση·

—	επικουρικώς, να περιορίσει την έκταση της υποχρεώσεως ανακτήσεως που επιβάλλεται στο Βασίλειο της Ισπανίας με το άρθρο 4, παράγραφος 2, της αποφάσεως κατά τον ίδιο τρόπο που τούτο γίνεται στην πρώτη και στη δεύτερη απόφαση, και

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Οι λόγοι ακυρώσεως και τα κύρια επιχειρήματα είναι παρόμοια προς τους λόγους και τα επιχειρήματα που προβάλλονται στις υποθέσεις T-826/14, Ισπανία κατά Επιτροπής και T-12/15, Banco de Santander και Santusa κατά Επιτροπής.

Προβάλλεται, ιδίως, πλάνη περί το δίκαιο σε ό,τι αφορά τον νομικό χαρακτηρισμό του μέτρου ως κρατικής ενισχύσεως, τον καθορισμό του ωφελούμενου από το μέτρο και τον χαρακτηρισμό της πραγματοποιούμενης από τις διοικητικές αρχές ερμηνείας ως ενισχύσεως διαφορετικής από εκείνη που εξετάστηκε στις αποφάσεις της Επιτροπής· ακόμη, παραβίαση των αρχών της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης, του estoppel και της ασφάλειας δικαίου.

1.6.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 178/22

Προσφυγή της 2ας Απριλίου 2015 — Delta Group agroalimentare κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-163/15)

(2015/C 178/22)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Delta Group agroalimentare Srl (Porto Viro, Ιταλία) (εκπρόσωπος: V. Migliorini, δικηγόρος)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

Να κηρύξει άκυρη και μηδέποτε έχουσα παραγάγει έννομα αποτελέσματα ή εν πάση περιπτώσει να ακυρώσει την από 9 Φεβρουαρίου 2015 επιστολή που φέρει τα στοιχεία Ares (2015) 528512, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Γενικού Διευθυντή Γεωργίας και Αγροτικής Ανάπτυξης Jerzy Plewa, η οποία απεστάλη στον C. Scabin, νόμιμο εκπρόσωπο της προσφεύγουσας, και παρελήφθη αυθημερόν, περί απορρίψεως της από 13 Ιανουαρίου 2015 αιτήσεως της προσφεύγουσας για τη λήψη μέτρου βάσει του άρθρου 219, παράγραφος 1, ή του άρθρου 221 του κανονισμού (ΕΕ) 1308/2013 και ειδικότερα του σχετικού με τον καθορισμό επιστροφών κατά την εξαγωγή βάσει του άρθρου 196 του κανονισμού (ΕΕ) 1308/2013, στον τομέα του κρέατος πουλερικών.

—	Να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής, η προσφεύγουσα προβάλλει δύο λόγους ακυρώσεως.

Ο πρώτος λόγος αντλείται από πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως και από παράβαση του άρθρου 219, παράγραφος 1, και του άρθρου 221 του κανονισμού (ΕΕ) 1308/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 17ης Δεκεμβρίου 2013, για τη θέσπιση κοινής οργάνωσης των αγορών γεωργικών προϊόντων και την κατάργηση των κανονισμών (ΕΟΚ) 922/72, (ΕΟΚ) 234/79, (ΕΚ) 1037/2001 και (ΕΚ) 1234/2007 του Συμβουλίου (ΕΕ L 347, σ. 671).

—

Η προσφεύγουσα διατείνεται συναφώς ότι ο ισχυρισμός της Επιτροπής περί του ότι οι στατιστικές εμπορίου για τους 11 πρώτους μήνες του 2014 καταδεικνύουν αύξηση των εξαγωγών κατά ποσοστό 5 % σε σχέση με το ίδιο διάστημα του έτους 2013 διαψεύδεται από τον πίνακα στο δεξιό μέρος της σελίδας 19 της από 22 Ιανουαρίου 2015 εκθέσεως για την κατάσταση της αγοράς κρέατος πουλερικών, την οποία συνέταξε η επιτροπή για την κοινή οργάνωση των γεωργικών αγορών και την οποία μνημονεύει η Επιτροπή. Από την έκθεση αυτή συνάγεται ότι, κατά τους 11 πρώτους μήνες του 2013, οι εξαγωγές της Ένωσης όσον αφορά τον τομέα του κρέατος πουλερικών αντιστοιχούσαν σε αξία 1 93 6 0 00 000 ευρώ, ενώ κατά τους 11 πρώτους μήνες του 2014 ανήλθαν μόλις στα 1 88 6 8 38 000 ευρώ, σημειώνοντας πτώση 2,5 % και όχι αύξηση 5 %, η δε Επιτροπή υπέπεσε επίσης σε πεπλανημένη εκτίμηση των τιμών, τις οποίες χαρακτήρισε ως «σταθερές», μολονότι αυτές σημείωναν σημαντική πτώση ύψους περίπου 8 %, όπως προκύπτει από τη σελίδα 9 της εκθέσεως, υποπίπτοντας επομένως σε πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως και σε παράβαση του άρθρου 219, παράγραφος 1, και του άρθρου 221 του κανονισμού (ΕΕ) 1308/2013.

Ο δεύτερος λόγος αντλείται από παράβαση ουσιώδους τύπου και ειδικότερα του άρθρου 5 του κανονισμού (ΕΕ) 182/2011.

—

Η προσφεύγουσα διατείνεται συναφώς ότι η απόφαση της Επιτροπής να απορρίψει την αίτηση λήψεως μέτρων βάσει του άρθρου 221 του κανονισμού (ΕΕ) 1308/2013 εκδόθηκε χωρίς να έχει προηγουμένως γνωμοδοτήσει η επιτροπή για την κοινή οργάνωση των γεωργικών αγορών και, ως εκ τούτου, κατά παράβαση ουσιώδους τύπου προβλεπόμενου στο άρθρο 5 του κανονισμού (ΕΕ) 182/2011, που έχει εφαρμογή εν προκειμένω βάσει της παραπομπής του άρθρου 229 του κανονισμού (ΕΕ) 1308/2013, το οποίο με τη σειρά του μνημονεύεται στο άρθρο 221 του ιδίου αυτού κανονισμού.

1.6.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 178/23

Προσφυγή της 2ας Απριλίου 2015 — Bundesverband Souvenir — Geschenke — Ehrenpreise κατά ΓΕΕΑ — Freistaat Bayern (NEUSCHWANSTEIN)

(Υπόθεση T-167/15)

(2015/C 178/23)

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Bundesverband Souvenir — Geschenke — Ehrenpreise e.V. (Veitsbronn, Γερμανία) (εκπρόσωπος: B. Bittner, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Freistaat Bayern (Μόναχο, Γερμανία)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του ΓΕΕΑ

Δικαιούχος του επίδικου σήματος: Ο αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών

Επίδικο σήμα: Κοινοτικό λεκτικό σήμα «NEUSCHWANSTEIN»

Διαδικασία ενώπιον του ΓΕΕΑ: Διαδικασία για την κήρυξη ακυρότητας

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του πέμπτου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 22ας Ιανουαρίου 2015 στην υπόθεση R 28/2014-5

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—	να κηρύξει άκυρο το σημείο «NEUSCHWANSTEIN» — υπ’ αριθ. 1 0 1 44 392 κοινοτικό σήμα·

—	να καταδικάσει το ΓΕΕΑ στα δικαστικά έξοδα.

Προβαλλόμενοι λόγοι

—	Παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 207/2009·

—	Παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο γ', του κανονισμού 207/2009·

—	Παράβαση του άρθρου 52, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 207/2009.

Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης

1.6.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 178/25

Προσφυγή-αγωγή της 23ης Φεβρουαρίου 2015 — ZZ κατά ΕΟΚΕ

(Υπόθεση F-33/15)

(2015/C 178/25)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα-ενάγουσα: ZZ (εκπρόσωποι: J.-N. Louis, N. de Montigny και D. Verbeke, δικηγόροι)

Καθής-εναγομένη: Ευρωπαϊκή Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή (ΕΟΚΕ)

Αντικείμενο και περιγραφή της διαφοράς

Η ακύρωση της σιωπηρής αποφάσεως της ΑΔΑ να μη λάβει μέτρα εκτελέσεως της αποφάσεως του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της 26ης Φεβρουαρίου 2013, στην υπόθεση F-124/10, Λαμπίρη κατά ΕΟΚΕ, και το αίτημα ικανοποιήσεως της προβαλλόμενης ηθικής βλάβης.

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα-ενάγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει τη σιωπηρή απόφαση της 20ής Φεβρουαρίου 2015 περί απορρίψεως της ενστάσεως της προσφεύγουσας-ενάγουσας κατά της παράνομης παραλείψεως της ΑΔΑ να λάβει μέτρα για την εκτέλεση της αποφάσεως της 26ης Φεβρουαρίου 2013 στην υπόθεση F-124/10·

—

να υποχρεώσει την Ευρωπαϊκή Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή (ΕΟΚΕ) να καταβάλει στην προσφεύγουσα-ενάγουσα ως ικανοποίηση για την ηθική βλάβη που υπέστη, 50 ευρώ ημερησίως από την 14η Δεκεμβρίου 2007 έως ότου ληφθούν τα βοηθητικά μέτρα που περιγράφονται στην από 27 Μαΐου 2010 επιστολή του γενικού γραμματέα της Επιτροπής των Περιφερειών και 100 ευρώ ημερησίως από την 26η Φεβρουαρίου 2013 έως ότου ληφθούν τα μέτρα εκτελέσεως της αποφάσεως του Γενικού Δικαστηρίου·

—	να υποχρεώσει την ΕΟΚΕ να καταβάλει στην προσφεύγουσα τόκους υπερημερίας επί των ανωτέρω ποσών από την 20ή Οκτωβρίου 2014 μέχρι την ημέρα αποπληρωμής τους, με το επιτόκιο που ορίζει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα για τις πράξεις αναχρηματοδοτήσεως προσαυξημένο κατά δύο μονάδες·

—	να καταδικάσει την ΕΟΚΕ στα δικαστικά έξοδα.

1.6.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 178/28

Προσφυγή της 9ης Μαρτίου 2015 — ZZ και λοιποί κατά CEPOL

(Υπόθεση F-41/15)

(2015/C 178/31)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγοντες: ZZ και λοιποί

Καθής: Ευρωπαϊκή Αστυνομική Ακαδημία (CEPOL)

Αντικείμενο και περιγραφή της διαφοράς

Ακύρωση των αποφάσεων της Ευρωπαϊκής Αστυνομικής Ακαδημίας (CEPOL) με τις οποίες οι προσφεύγοντες υποχρεώνονται είτε να παραιτηθούν από τη θέση τους στη CEPOL είτε να μετακομίσουν από το Λονδίνο στη Βουδαπέστη, υφιστάμενοι οικονομική ζημία, και αίτημα αποζημιώσεως για την υλική και τη μη υλική ζημία που προκαλείται σε αυτούς εξ αυτού του λόγου.

Αιτήματα

Οι προσφεύγοντες ζητούν από το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης:

—

να ακυρώσει την από 23 Μαΐου 2014, υπ’ αρ. 17/2014/DIR απόφαση της CEPOL, με την οποία προβλέπεται η μεταφορά της CEPOL στη Βουδαπέστη, Ουγγαρία, από την 1η Οκτωβρίου 2014 και ενημερώνονται οι προσφεύγοντες ότι «η μη συμμόρφωση με την παρούσα οδηγία θα θεωρηθεί παραίτηση με ισχύ από την 30ή Σεπτεμβρίου 2014»·

—	να ακυρώσει, στο μέτρο που απαιτείται, τις από 28 Νοεμβρίου 2014 αποφάσεις της CEPOL, με τις οποίες απορρίφθηκαν οι διοικητικές ενστάσεις που υπέβαλαν οι προσφεύγοντες μεταξύ της 8ης και της 21 Αυγούστου 2014 κατά της ανωτέρω αποφάσεως·

—	να ακυρώσει επίσης, στο μέτρο που απαιτείται, τις από 22 Δεκεμβρίου 2014 αποφάσεις με τις οποίες η CEPOL «έκανε δεκτή» την παραίτηση δύο εκ των προσφευγόντων·

—	να διατάξει την αποκατάσταση της υλικής ζημίας των προσφευγόντων·

—	να διατάξει την ικανοποίηση της ηθικής βλάβης των προσφευγόντων·

—	να καταδικάσει τη CEPOL στο σύνολο των δικαστικών εξόδων στα οποία υπεβλήθηκαν οι προσφεύγοντες στο πλαίσιο της παρούσας διαδικασίας.

		ISSN 1977-0901
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης		C 178

Έκδοση στην ελληνική γλώσσα	Ανακοινώσεις και Πληροφορίες	58ό έτος 1 Ιουνίου 2015

Ανακοίνωση αριθ	Περιεχόμενα	Σελίδα
	IV Πληροφορίες
	ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΡΟΕΡΧΟΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΘΕΣΜΙΚΑ ΚΑΙ ΛΟΙΠΑ ΟΡΓΑΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ
	Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης
2015/C 178/01	Τελευταίες δημοσιεύσεις του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης	1

	V Γνωστοποιήσεις
	ΔΙΚΑΙΟΔΟΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ
	Δικαστήριο
2015/C 178/02	Υπόθεση C-105/15 P: Αναίρεση που άσκησε την 4η Μαρτίου 2015 ο Κωνσταντίνος Μαλλής και η Έλλη Κωνσταντίνου Μαλλή, κατά της διατάξεως του Γενικού Δικαστηρίου (Πρώτο τμήμα) που εκδόθηκε την 16η Οκτωβρίου 2014 στην υπόθεση T-327/13, Μαλλής και Μαλλή κατά Επιτροπής και Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας	2
2015/C 178/03	Υπόθεση C-106/15 P: Αναίρεση που άσκησε την 4η Μαρτίου 2015 το Ταμείο Προνοίας Προσωπικού Τραπέζης Κύπρου κατά της διατάξεως του Γενικού Δικαστηρίου (Πρώτο τμήμα) που εκδόθηκε την 16η Οκτωβρίου 2014 στην υπόθεση T-328/13, Ταμείο Προνοίας Προσωπικού Τραπέζης Κύπρου κατά Επιτροπής και Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας	3
2015/C 178/04	Υπόθεση C-107/15 P: Αναίρεση που άσκησε την 4η Μαρτίου 2015 ο Πέτρος Χατζηθωμά και η Ελενίτσα Χατζηθωμά κατά της διατάξεως του Γενικού Δικαστηρίου (Πρώτο τμήμα) που εκδόθηκε την 16η Οκτωβρίου 2014 στην υπόθεση T-329/13, Πέτρος Χατζηθωμά και Ελενίτσα Χατζηθωμά κατά Επιτροπής και Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας	4
2015/C 178/05	Υπόθεση C-108/15 P: Αναίρεση που άσκησε την 4η Μαρτίου 2015 η Λέλλα Χατζηιωάννου κατά της διατάξεως του Γενικού Δικαστηρίου (Πρώτο τμήμα) που εκδόθηκε την 16η Οκτωβρίου 2014 στην υπόθεση T-330/13, Λέλλα Χατζηιωάννου κατά Επιτροπής και Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας	5
2015/C 178/06	Υπόθεση C-109/15 P: Αναίρεση που άσκησε την 4η Μαρτίου 2015 ο Μαρίνος Νικολάου κατά της διατάξεως του Γενικού Δικαστηρίου (Πρώτο τμήμα) που εκδόθηκε την 16η Οκτωβρίου 2014 στην υπόθεση T-331/13, Μαρίνος Νικολάου κατά Επιτροπής και Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας	6
2015/C 178/07	Υπόθεση C-110/15: Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Consiglio di Stato (Ιταλία) στις 2 Μαρτίου 2015 — Nokia Italia SpA κ.λπ. κατά Ministero per i beni e le attività culturali (MiBAC) κ.λπ.	7
2015/C 178/08	Υπόθεση C-121/15: Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Conseil d'État (Γαλλία) στις 18 Δεκεμβρίου 2014 — ANODE — Association nationale des opérateurs détaillants en énergie κατά Premier ministre, Ministre de l’économie, de l’industrie et du numérique, Commission de régulation de l’énergie, GDF Suez	8
2015/C 178/09	Υπόθεση C-124/15: Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Finanzgericht Hamburg (Γερμανία) στις 12 Μαρτίου 2015 — Salutas Pharma GmbH κατά Hauptzollamt Hannover	9
2015/C 178/10	Υπόθεση C-133/15: Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Centrale Raad van Beroep (Κάτω Χώρες) στις 18 Μαρτίου 2015 — H. C. Chavez-Vilchez κ.λπ. κατά Raad van bestuur van de Sociale verzekeringsbank (Svb) κ.λπ.	9
2015/C 178/11	Υπόθεση C-137/15: Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Tribunal Superior de Justicia de la Comunidad Autónoma del País Vasco (Ισπανία) στις 20 Μαρτίου 2015 — María Pilar Plaza Bravo κατά Servicio Público de Empleo Estatal. Dirección Provincial de Álava	10
	Γενικό Δικαστήριο
2015/C 178/12	Υπόθεση T-527/09 RENV: Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 14ης Απριλίου 2015 — Ayadi κατά Επιτροπής [Αναπομπή κατόπιν αναιρέσεως — Κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας — Περιοριστικά μέτρα έναντι ορισμένων προσώπων και οντοτήτων που συνδέονται με τον Οσάμα Μπιν Λάντεν, το δίκτυο της Αλ Κάιντα και τους Ταλιμπάν — Κανονισμός (EK) 881/2002 — Δέσμευση κεφαλαίων και άλλων οικονομικών πόρων ατόμου περιλαμβανομένου σε κατάλογο καταρτισθέντα από όργανο των Ηνωμένων Εθνών — Αναγραφή του ονόματος του ατόμου αυτού στον κατάλογο που περιλαμβάνεται στο παράρτημα I του κανονισμού (EK) 881/2002 — Προσφυγή ακυρώσεως — Θεμελιώδη δικαιώματα — Δικαιώματα άμυνας — Δικαίωμα αποτελεσματικής δικαστικής προστασίας — Δικαίωμα σεβασμού της ιδιοκτησίας]	11
2015/C 178/13	Υπόθεση T-121/10: Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 26ης Μαρτίου 2015 — Conte κ.λπ. κατά Συμβουλίου (Προσφυγή ακυρώσεως — Αλιεία — Διατήρηση των αλιευτικών πόρων — Δημιουργία κοινοτικού συστήματος ελέγχου, επιθεωρήσεων και επιβολής — Έννοια της κανονιστικής πράξεως — Έννοια της νομοθετικής πράξεως — Πράξη που δεν αφορά ατομικά την προσφεύγουσα — Απαράδεκτο)	12
2015/C 178/14	Υπόθεση T-213/13: Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 30ής Μαρτίου 2015 — Square κατά ΓΕΕΑ — Caisse régionale de crédit agricole mutuel Pyrénées Gascogne (SQUARE) (Κοινοτικό σήμα — Διαδικασία ανακοπής — Ανάκληση της αιτήσεως καταχωρίσεως — Κατάργηση της δίκης)	12
2015/C 178/15	Υπόθεση T-111/15: Προσφυγή της 1ης Μαρτίου 2015 — Ryanair και Airport Marketing Services κατά Επιτροπής	13
2015/C 178/16	Υπόθεση T-115/15: Προσφυγή της 5ης Μαρτίου 2015 — Deza κατά ΕΟΧΠ	14
2015/C 178/17	Υπόθεση T-121/15: Προσφυγή της 6ης Μαρτίου 2015 — Fortischem κατά Επιτροπής	15
2015/C 178/18	Υπόθεση T-122/15: Προσφυγή της 12ης Μαρτίου 2015 — Landeskreditbank Baden-Württemberg κατά ΕΚΤ	17
2015/C 178/19	Υπόθεση T-143/15: Προσφυγή της 30ής Μαρτίου 2015 — Ισπανία κατά Επιτροπής	19
2015/C 178/20	Υπόθεση T-145/15: Προσφυγή της 29ης Μαρτίου 2015 — Ρουμανία κατά Επιτροπής	20
2015/C 178/21	Υπόθεση T-158/15: Προσφυγή της 1ης Απριλίου 2015 — Abertis Infraestructuras και Abertis Telecom Satélites κατά Επιτροπής	21
2015/C 178/22	Υπόθεση T-163/15: Προσφυγή της 2ας Απριλίου 2015 — Delta Group agroalimentare κατά Επιτροπής	22
2015/C 178/23	Υπόθεση T-167/15: Προσφυγή της 2ας Απριλίου 2015 — Bundesverband Souvenir — Geschenke — Ehrenpreise κατά ΓΕΕΑ — Freistaat Bayern (NEUSCHWANSTEIN)	23
2015/C 178/24	Υπόθεση T-256/12: Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 19ης Μαρτίου 2015 — Hautau κατά Επιτροπής	24
	Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης
2015/C 178/25	Υπόθεση F-33/15: Προσφυγή-αγωγή της 23ης Φεβρουαρίου 2015 — ZZ κατά ΕΟΚΕ	25
2015/C 178/26	Υπόθεση F-34/15: Προσφυγή της 24ης Φεβρουαρίου 2015 — ZZ κατά ΕΥΕΔ	25
2015/C 178/27	Υπόθεση F-37/15: Προσφυγή της 3ης Μαρτίου 2015 — ZZ κατά Επιτροπής	26
2015/C 178/28	Υπόθεση F-38/15: Προσφυγή της 6ης Μαρτίου 2015 — FJ κατά Κοινοβουλίου	26
2015/C 178/29	Υπόθεση F-39/15: Προσφυγή της 9ης Μαρτίου 2015 — ZZ κατά Επιτροπής	27
2015/C 178/30	Υπόθεση F-40/15: Προσφυγή της 9ης Μαρτίου 2015 — ZZ κατά Συμβουλίου	27
2015/C 178/31	Υπόθεση F-41/15: Προσφυγή της 9ης Μαρτίου 2015 — ZZ και λοιποί κατά CEPOL	28
2015/C 178/32	Υπόθεση F-42/15: Προσφυγή της 10ης Μαρτίου 2015 — ZZ κατά Επιτροπής	28
2015/C 178/33	Υπόθεση F-43/15: Προσφυγή της 13ης Μαρτίου 2015 — ZZ κατά Επιτροπής	29