29.4.2015   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 142/1

(1)

Είναι σημαντικό να διασφαλισθεί η ανεξαρτησία, η υψηλή επιστημονική ποιότητα, η διαφάνεια και η αποτελεσματικότητα της Ευρωπαϊκής Αρχής για την Ασφάλεια των Τροφίμων (EAAT), η συνεργασία με τα κράτη μέλη είναι επίσης απαραίτητη.

(2)

Η κυρία Valérie BADUEL, μέλος του διοικητικού συμβουλίου της EAAT, παραιτήθηκε και πρέπει να αντικατασταθεί μέχρι τη λήξη της θητείας της.

(3)

Ο κατάλογος τον οποίο υπέβαλε η Επιτροπή ενόψει του διορισμού ενός νέου μέλους του διοικητικού συμβουλίου της EAAT εξετάσθηκε από το Συμβούλιο με βάση την τεκμηρίωση που προσκόμισε η Επιτροπή και υπό το πρίσμα των απόψεων που εξέφρασε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Σκοπός είναι να εξασφαλισθούν τα αυστηρότερα κριτήρια επάρκειας, ευρύ φάσμα σχετικής εμπειρογνωμοσύνης, π.χ. όσον αφορά τη διαχείριση και τη δημόσια διοίκηση, και η ευρύτερη δυνατή γεωγραφική κατανομή εντός της Ένωσης.

(4)

Σύμφωνα με το άρθρο 25 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 178/2002, τέσσερα μέλη του διοικητικού συμβουλίου της EAAT πρέπει να έχουν θητεύσει σε οργανώσεις εκπροσώπησης των καταναλωτών και άλλων συμφερόντων στην τροφική αλυσίδα. Επί του παρόντος, τέσσερα μέλη έχουν ήδη τέτοια προϋπηρεσία,

29.4.2015   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 142/3

Council of the European Union

General Secretariat

DG C 1C

Rue de la Loi/Wetstraat 175

1048 Bruxelles/Brussel

BELGIQUE/BELGIË

Email: sanctions@consilium.europa.eu

29.4.2015   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 142/4

29.4.2015   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 142/5

29.4.2015   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 142/6

29.4.2015   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 142/7

(1)

Με τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1005/2008 («κανονισμός ΠΛΑ») θεσπίζεται το κοινοτικό σύστημα πρόληψης, αποτροπής και εξάλειψης της παράνομης, λαθραίας και άναρχης (ΠΛΑ) αλιείας.

(2)

Το κεφάλαιο VI του κανονισμού ΠΛΑ προβλέπει τη διαδικασία χαρακτηρισμού των μη συνεργαζόμενων τρίτων χωρών, τις διαδικασίες όσον αφορά τις εν λόγω χώρες, την κατάρτιση καταλόγου των εν λόγω χωρών, τη διαγραφή από τον εν λόγω κατάλογο, τη δημοσίευση του εν λόγω καταλόγου και την ενδεχόμενη λήψη επειγόντων μέτρων.

(3)

Σύμφωνα με το άρθρο 32 του κανονισμού ΠΛΑ, η Επιτροπή οφείλει να ενημερώνει τις τρίτες χώρες για το ενδεχόμενο να χαρακτηριστούν ως μη συνεργαζόμενες τρίτες χώρες. Η ενημέρωση αυτή έχει προκαταρκτικό χαρακτήρα. Η κοινοποίηση πρέπει να βασίζεται στα κριτήρια που προβλέπονται στο άρθρο 31 του κανονισμού ΠΛΑ. Επιπλέον, η Επιτροπή πρέπει να κινήσει όλες τις διαδικασίες που αναφέρονται στο άρθρο 32 του εν λόγω κανονισμού σχετικά με τις τρίτες χώρες στις οποίες απευθύνεται η κοινοποίηση. Ειδικότερα, η Επιτροπή πρέπει να συμπεριλάβει στη σχετική κοινοποίηση πληροφορίες σχετικά με τα ουσιαστικά γεγονότα και τις εκτιμήσεις που αποτελούν τη βάση για τον χαρακτηρισμό αυτό, καθώς και να παράσχει στις εν λόγω χώρες τη δυνατότητα να απαντήσουν και να υποβάλουν στοιχεία με βάση τα οποία δεν αποδέχονται τον χαρακτηρισμό ή, κατά περίπτωση, σχέδιο δράσης για βελτίωση και τα μέτρα που έχουν ληφθεί για να διορθωθεί η κατάσταση. Η Επιτροπή παρέχει στις ενδιαφερόμενες τρίτες χώρες τον απαιτούμενο χρόνο για να απαντήσουν στην κοινοποίηση και εύλογη προθεσμία για διόρθωση της κατάστασης.

(4)

Σύμφωνα με το άρθρο 31 του κανονισμού ΠΛΑ, η Επιτροπή πρέπει να χαρακτηρίζει τις τρίτες χώρες που θεωρεί μη συνεργαζόμενες στην καταπολέμηση της ΠΛΑ αλιείας. Μια τρίτη χώρα χαρακτηρίζεται ως μη συνεργαζόμενη εάν δεν εκπληρώνει τα καθήκοντα που υπέχει δυνάμει του διεθνούς δικαίου ως κράτος σημαίας, κράτος λιμένος, παράκτιο κράτος ή κράτος αγοράς, προκειμένου να λαμβάνει μέτρα για την πρόληψη, την αποτροπή και την εξάλειψη της ΠΛΑ αλιείας.

(5)

Ο χαρακτηρισμός τρίτης χώρας ως μη συνεργαζόμενης πρέπει να βασίζεται στην εξέταση όλων των στοιχείων κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 31 παράγραφος 2 του κανονισμού ΠΛΑ.

(6)

Σύμφωνα με το άρθρο 33 του κανονισμού ΠΛΑ, το Συμβούλιο πρέπει να καταρτίζει κατάλογο μη συνεργαζόμενων τρίτων χωρών. Τα μέτρα που προβλέπονται, μεταξύ άλλων, στο άρθρο 38 του κανονισμού ΠΛΑ ισχύουν για τις χώρες αυτές.

(7)

Βάσει του άρθρου 20 παράγραφος 1 του κανονισμού ΠΛΑ, η αποδοχή επικυρωμένων πιστοποιητικών αλιευμάτων από τρίτες χώρες με την ιδιότητα του κράτους σημαίας γίνεται υπό την προϋπόθεση της κοινοποίησης στην Επιτροπή των συστημάτων εφαρμογής, ελέγχου και επιβολής των νομοθετικών και κανονιστικών διατάξεων και των μέτρων διατήρησης και διαχείρισης με τα οποία πρέπει να συμμορφώνονται τα αλιευτικά σκάφη των ενδιαφερόμενων τρίτων χωρών.

(8)

Βάσει του άρθρου 20 παράγραφος 4 του κανονισμού ΠΛΑ, η Επιτροπή οφείλει να συνεργάζεται στον διοικητικό τομέα με τρίτες χώρες σε τομείς που αφορούν την εφαρμογή του κανονισμού.

(9)

Η κοινοποίηση που απέστειλε το Βασίλειο της Ταϊλάνδης με την ιδιότητα του κράτους σημαίας έγινε δεκτή από την Επιτροπή σύμφωνα με το άρθρο 20 του κανονισμού ΠΛΑ με ισχύ από την 6η Οκτωβρίου 2009.

(10)

Από τις 18 έως τις 22 Απριλίου 2011 η Επιτροπή, με την υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Ελέγχου της Αλιείας (EFCA), πραγματοποίησε επίσκεψη ελέγχου στην Ταϊλάνδη στο πλαίσιο της διοικητικής συνεργασίας που προβλέπεται στο άρθρο 20 παράγραφος 4 του κανονισμού ΠΛΑ.

(11)

Σκοπός της επίσκεψης ήταν να ελεγχθούν τα στοιχεία σχετικά με το σύστημα της Ταϊλάνδης για την εφαρμογή, τον έλεγχο και την επιβολή των νομοθετικών και κανονιστικών διατάξεων και των μέτρων διατήρησης και διαχείρισης, με τα οποία πρέπει να συμμορφώνονται τα αλιευτικά της σκάφη, μέτρων που έλαβε η Ταϊλάνδη για να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της όσον αφορά την καταπολέμηση της ΠΛΑ αλιείας και να συμμορφωθεί με τις διατάξεις που αφορούν την εφαρμογή του ενωσιακού συστήματος πιστοποίησης αλιευμάτων.

(12)

Η τελική έκθεση της αποστολής ελέγχου απεστάλη στην Ταϊλάνδη στις 30 Ιουνίου 2011.

(13)

Στις 27 Απριλίου 2012 διεξήχθη συνεδρίαση μεταξύ των υπηρεσιών της Επιτροπής και της Ταϊλάνδης. Η Ταϊλάνδη διέθεσε επικαιροποιημένα στοιχεία όσον αφορά τις εξελίξεις που σημειώθηκαν από τον Απρίλιο του 2011 σχετικά με την εφαρμογή του κανονισμού ΠΛΑ. Η Ταϊλάνδη υπέβαλε τον αναθεωρημένο νόμο για την αλιεία που εγκρίθηκε από το υπουργικό συμβούλιο και είναι έτοιμος προς έγκριση από τη Γερουσία και το Κοινοβούλιο, το πρόγραμμα παρακολούθησης σκαφών, το οποίο προβλεπόταν να βελτιωθεί περαιτέρω το 2013, και ένα τελικό σχέδιο εθνικού σχεδίου δράσης για την ΠΛΑ, που ήταν έτοιμο για μετάφραση.

(14)

Σε μεταγενέστερο στάδιο, η Επιτροπή πραγματοποίησε άλλη μία επίσκεψη ελέγχου στην Ταϊλάνδη, από τις 9 έως τις 12 Οκτωβρίου 2012, για να εξετάσει την εφαρμογή των μέτρων που ελήφθησαν ως αποτέλεσμα της πρώτης επίσκεψης ελέγχου.

(15)

Η τελική έκθεση της επίσκεψης ελέγχου απεστάλη στην Ταϊλάνδη στις 9 Νοεμβρίου 2012.

(16)

Η Ταϊλάνδη υπέβαλε συμπληρωματικές πληροφορίες στις 29 Νοεμβρίου 2012 και τις παρατηρήσεις της όσον αφορά την έκθεση σχετικά με την επίσκεψη ελέγχου τον Νοέμβριο του 2012, στις 23 Ιανουαρίου 2013.

(17)

Στις 15 Φεβρουαρίου η Επιτροπή απάντησε στις παρατηρήσεις στην έκθεση που υπέβαλε η Ταϊλάνδη με ημερομηνία 23 Ιανουαρίου 2013.

(18)

Η Ταϊλάνδη υπέβαλε συμπληρωματικές πληροφορίες υπό τη μορφή σχεδίου δράσης για τη βελτίωση των συστημάτων ιχνηλασιμότητας όσον αφορά τα εισαγόμενα αλιευτικά προϊόντα στις 11 Απριλίου 2013.

(19)

Αργότερα η Επιτροπή πραγματοποίησε και άλλη μια επίσκεψη ελέγχου στην Ταϊλάνδη, από τις 8 έως τις 9 Οκτωβρίου 2014, για να εξετάσει την εφαρμογή των μέτρων που ελήφθησαν τον Οκτώβριο του 2012.

(20)

Η τελική έκθεση της αποστολής ελέγχου απεστάλη στην Ταϊλάνδη στις 29 Οκτωβρίου 2014. Η Επιτροπή διαπίστωσε, κατά τη διάρκεια της επίσκεψης ελέγχου, ότι ελάχιστη ή καμία πρόοδος δεν είχε σημειωθεί για την εξάλειψη των αδυναμιών που είχαν εντοπιστεί το 2011.

(21)

Πραγματοποιήθηκε συνάντηση μεταξύ της Ταϊλάνδης και των υπηρεσιών της Επιτροπής στις 19 Νοεμβρίου 2014, κατά τη διάρκεια της οποίας διατυπώθηκαν πρόσθετες παρατηρήσεις από την Ταϊλάνδη. Η Ταϊλάνδη υπέβαλε, μετά τη συνάντηση, ορισμένες γραπτές παρατηρήσεις. Στις 28 Ιανουαρίου 2015 η Ταϊλάνδη κοινοποίησε μια ανεπίσημη έκδοση του αναθεωρημένου νόμου περί αλιείας, η οποία δημοσιεύθηκε στις 9 Ιανουαρίου 2015 [παραπομπή Νόμος περί αλιείας B.E. 2558 (2015)].

(22)

Η Ταϊλάνδη είναι μέλος της Επιτροπής Τόνου Ινδικού Ωκεανού (IOTC). Η Ταϊλάνδη έχει κυρώσει τη σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS) του 1982.

(23)

Για να αξιολογήσει τη συμμόρφωση της Ταϊλάνδης με τις διεθνείς υποχρεώσεις της ως κράτους σημαίας, κράτους λιμένος, παράκτιου κράτους ή κράτους αγοράς, οι οποίες προβλέπονται στις διεθνείς συμφωνίες που αναφέρονται στην αιτιολογική σκέψη 22 και καθορίζονται από τις σχετικές περιφερειακές οργανώσεις διαχείρισης της αλιείας (ΠΟΔΑ) που αναφέρονται στην εν λόγω αιτιολογική σκέψη, η Επιτροπή αναζήτησε και ανέλυσε όλα τα στοιχεία που θεώρησε απαραίτητα για τον σκοπό αυτό. Το υφιστάμενο βασικό νομικό κείμενο για τη διαχείριση της αλιείας στην Ταϊλάνδη είναι ο νόμος περί αλιείας του 1947. Η αναθεωρημένη έκδοση του Ιανουαρίου 2015 αναμένεται να τεθεί σε ισχύ το 2015. Ο στόχος αυτός συμπληρώνεται από διάφορες υπουργικές διατάξεις και κοινοποιήσεις που καλύπτουν τεχνικές πτυχές της διαχείρισης της αλιείας. Τα περισσότερα από τα κείμενα αυτά είναι άνω των 10 ετών και δεν είναι επικαιροποιημένα. Οι αρχές της Ταϊλάνδης έχουν αποδεχθεί την ανάγκη για την αναθεώρηση του νόμου περί αλιείας και εργάζονται εδώ και πολλά έτη για την εκπόνηση του νέου μέσου.

(24)

Η Επιτροπή χρησιμοποίησε επίσης πληροφορίες από στοιχεία προερχόμενα από την IOTC, καθώς επίσης και δημοσιευμένες πληροφορίες.

(25)

Σύμφωνα με το άρθρο 31 παράγραφος 3 του κανονισμού ΠΛΑ, η Επιτροπή εξέτασε τις υποχρεώσεις της Ταϊλάνδης ως κράτους σημαίας, κράτους λιμένος, παράκτιου κράτους ή κράτους αγοράς. Για τους σκοπούς της εξέτασης αυτής, η Επιτροπή έλαβε υπόψη τις παραμέτρους που παρατίθενται στο άρθρο 31 παράγραφοι 4 έως 7 του κανονισμού ΠΛΑ.

(26)

Η Επιτροπή διαπίστωσε, με βάση τις πληροφορίες που προέρχονται από τους επιτόπιους ελέγχους και τις δημοσιευμένες πληροφορίες, ότι τουλάχιστον 11 σκάφη έχουν εμπλακεί σε δραστηριότητες ΠΛΑ αλιείας κατά την περίοδο 2010 έως 2014 (2)  (3)  (4).

(27)

Με βάση τα εν λόγω αποδεικτικά στοιχεία, διαπιστώνεται ότι τα εν λόγω σκάφη σημαίας Ταϊλάνδης προέβησαν στις ακόλουθες σοβαρές παραβάσεις των μέτρων διαχείρισης εντός των σχετικών αλιευτικών ζωνών, διότι: αλίευσαν χωρίς έγκυρη γενική ή ειδική άδεια ή εξουσιοδότηση εκδοθείσα από το αρμόδιο κράτος σημαίας ή παράκτιο κράτος· αλίευσαν χωρίς εξοπλισμό συστήματος παρακολούθησης σκαφών (ΣΠΣ — VMS) επί του σκάφους στην ανοικτή θάλασσα και στα παράκτια κράτη στα οποία απαιτείται η ύπαρξη συστήματος VMS για όλα τα σκάφη υπό ξένη σημαία· παρουσίασαν πλαστές πληροφορίες όσον αφορά τις αλιευτικές περιοχές για να επιτύχουν την επικύρωση των πιστοποιητικών αλιευμάτων από τις αρχές της Ταϊλάνδης και την εισαγωγή των προϊόντων στην ΕΕ· παραποίησαν ή απέκρυψαν τις σημάνσεις, τα στοιχεία ταυτότητας ή νηολόγησής τους· παρεμπόδισαν το έργο των υπαλλήλων του παράκτιου κράτους στην άσκηση των καθηκόντων τους να ελέγξουν την τήρηση των ισχυόντων μέτρων διατήρησης και διαχείρισης. Επιπλέον, ορισμένα από τα εν λόγω σκάφη δεν τήρησαν τις υποχρεώσεις τους να καταγράφουν και να αναφέρουν δεδομένα αλιευμάτων, εισόδου και εξόδου στις αρχές των παράκτιων κρατών. Το Υπουργείο Αλιείας της Ταϊλάνδης (DOF) διερεύνησε μία από τις περιπτώσεις που αφορά η παρούσα απόφαση (αιτιολογική σκέψη 79), αλλά δεν παρασχέθηκαν στην Επιτροπή αποδεικτικά στοιχεία για άλλες δράσεις.

(28)

Τον Οκτώβριο του 2014 πέντε σκάφη από την Ταϊλάνδη συνελήφθησαν να αλιεύουν παράνομα στην αποκλειστική οικονομική ζώνη (ΑΟΖ) της Παπουασίας - Νέας Γουινέας (PNG). Η απουσία συστήματος VMS επί του πλοίου στα περισσότερα σκάφη της Ταϊλάνδης (όπως περιγράφεται στην αιτιολογική σκέψη 37), σε συνδυασμό με την ανεπαρκή συνεργασία με γειτονικά κράτη (τμήμα 3.2 της παρούσας αποφάσεως), δείχνει ότι ο κίνδυνος ΠΛΑ από σκάφη της Ταϊλάνδης είναι υψηλός. Αυτό ενισχύεται από την ευρύτατη διασπορά των ταϊλανδικών σκαφών που συμμετείχαν σε δραστηριότητες ΠΛΑ αλιείας στον Ινδικό και Δυτικό Ειρηνικό Ωκεανό από το 2011 έως το 2014 (όπως αναφέρεται στην αιτιολογική σκέψη 26). Η θέση και το εύρος των κρουσμάτων αυτών συνδέεται με τη διασπορά του στόλου ανοικτής θάλασσας της Ταϊλάνδης πριν από το 2012.

(29)

Ανέκαθεν, ο στόλος της Ταϊλάνδης συνεισέφερε το 40 % της συνολικής παραγωγής θαλάσσιας αλιείας. Η παραγωγή αυτή έχει μειωθεί σημαντικά κατά τα τελευταία έτη, λόγω της υπεραλίευσης των βενθοπελαγικών και πελαγικών αποθεμάτων στα χωρικά ύδατα της Ταϊλάνδης (5). Το 2007 αναφέρθηκε ότι ο στόλος της Ταϊλάνδης αλίευε στην Ινδονησία, στην Καμπότζη, στη Μαλαισία, στο Μπανγκλαντές, στη Σομαλία, στη Μαδαγασκάρη και στη Μιανμάρ με περισσότερα από 460 γνωστά σκάφη. Σήμερα ο στόλος ανοικτής θαλάσσης έχει μειωθεί σε δέκα παραγαδιάρικα που επιτρέπεται να αλιεύουν στη ζώνη της IOTC και 52 μηχανότρατες που διαθέτουν άδεια αλιείας στην Παπουασία - Νέα Γουινέα. Η μείωση των ιχθυαποθεμάτων στα χωρικά ύδατα της Ταϊλάνδης, σε συνδυασμό με τη μειωμένη περιοχή αλιείας λόγω της απώλειας των δικαιωμάτων πρόσβασης σε ύδατα τρίτων χωρών, δείχνει ότι μεγάλος αριθμός αλιευτικών σκαφών εξακολουθούν να λειτουργούν παράνομα χωρίς ρύθμιση ή αναφορά των αλιευμάτων, τόσο στην ανοικτή θάλασσα όσο και σε ύδατα παράκτιων κρατών.

(30)

Ο στόλος αυξήθηκε κατά περισσότερο από 15 000 σκάφη από το 2011 και φθάνει σήμερα σε περίπου 40 000 σκάφη, εκ των οποίων 7 000 ταξινομούνται ως εμπορικά (ολικής χωρητικότητας άνω των 20 τόνων έκαστο). Επί του συνόλου, λιγότερα από το ένα πέμπτο κάνουν χρήση ημερολογίων πλοίου, γεγονός που δείχνει ότι η πλειοψηφία των αλιευμάτων δεν αναφέρεται. Από την άποψη αυτή, η Ταϊλάνδη δεν ήταν σε θέση να αναλάβει τις ευθύνες της ως παράκτιο κράτος για να εξασφαλίσει τη βέλτιστη χρήση των αλιευτικών πόρων στην ΑΟΖ της σύμφωνα με επιστημονικούς, περιβαλλοντικούς και οικονομικούς παράγοντες, όπως ορίζεται στα άρθρα 61 και 62 της σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS). Αυτό είναι επίσης αντίθετο προς το σημείο 24 του διεθνούς σχεδίου δράσης για την πρόληψη, την αποτροπή και την εξάλειψη της παράνομης, λαθραίας και άναρχης αλιείας (IPOA IUU (6)), που προβλέπει την υποχρέωση τακτικής υποβολής στοιχείων του ημερολογίου αλιείας σχετικά με τα αλιεύματα.

(31)

Στις αιτιολογικές σκέψεις 28 έως 30 καταδεικνύεται ότι ο κλάδος της αλιείας στην Ταϊλάνδη χαρακτηρίζεται από μείωση των ιχθυαποθεμάτων, από μείωση των αλιευτικών περιοχών (απαγορεύσεις της αλιείας στην περιοχή της ΑΟΖ και απώλεια της πρόσβασης σε ύδατα παράκτιων τριών χωρών) και από αύξηση της αλιευτικής ικανότητας (περίπου 4 000 εμπορικά σκάφη το 2011 έως 7 000 το 2014). Τα πραγματικά περιστατικά που αναφέρονται στις εν λόγω αιτιολογικές σκέψεις στηρίζουν το προκαταρκτικό συμπέρασμα ότι ο στόλος της Ταϊλάνδης λειτουργεί παράνομα εκτός των χωρικών υδάτων της Ταϊλάνδης, δεδομένου ότι τα αλιεύματα είτε είναι λαθραία είτε έχουν δηλωθεί εσφαλμένα.

(32)

Όσον αφορά τις πληροφορίες που αναφέρονται στις αιτιολογικές σκέψεις 26, 27, 28 και 31, η Επιτροπή εκτιμά ότι η Ταϊλάνδη δεν ήταν σε θέση να αναλάβει τις ευθύνες της ως κράτους σημαίας ώστε να αποτρέψει τον στόλο της από το να εμπλακεί σε δραστηριότητες ΠΛΑ αλιείας. Από την άποψη αυτή, υπενθυμίζεται ότι, δυνάμει του άρθρου 94 παράγραφος 2 στοιχείο β) της σύμβασης UNCLOS, το κράτος σημαίας οφείλει να ασκεί τη δικαιοδοσία του, δυνάμει του εσωτερικού του δικαίου, επί των πλοίων που φέρουν τη σημαία του καθώς επίσης και επί των ενεργειών του πλοιάρχου, των αξιωματικών και του πληρώματος αυτού. Σημειώνεται ότι το κράτος σημαίας έχει την υποχρέωση να λαμβάνει ή να συνεργάζεται με άλλα κράτη για τη λήψη μέτρων ως προς τους οικείους υπηκόους τα οποία κρίνονται αναγκαία για τη διατήρηση των έμβιων πόρων της ανοικτής θάλασσας.

(33)

Σύμφωνα με το άρθρο 31 παράγραφος 4 στοιχείο β), η Επιτροπή εξέτασε επίσης τα μέτρα που έλαβε η Ταϊλάνδη όσον αφορά την πρόσβαση στην αγορά της αλιευτικών προϊόντων που προέρχονται από ΠΛΑ αλιεία.

(34)

Η Επιτροπή ανέλυσε την τεκμηρίωση και άλλες πληροφορίες που αφορούν την παρακολούθηση και τον έλεγχο των θαλάσσιων αλιευμάτων και των εισαγόμενων προϊόντων της Ταϊλάνδης από την εν λόγω χώρα. Μετά από αυτή την αξιολόγηση, η Επιτροπή θεωρεί ότι η Ταϊλάνδη δεν μπορεί να εξασφαλίσει ότι τα αλιευτικά προϊόντα που εισέρχονται στους λιμένες της και στις μονάδες μεταποίησης της χώρας δεν προέρχονται από την ΠΛΑ αλιεία. Οι αρχές της Ταϊλάνδης δεν ήταν σε θέση να αποδείξουν ότι διέθεταν όλα τα αναγκαία στοιχεία που απαιτούνται για την πιστοποίηση της νομιμότητας των εισαγωγών και των μεταποιημένων προϊόντων που προορίζονται για την αγορά της ΕΕ. Τα κύρια στοιχεία στα οποία βασίζεται η αξιολόγηση της Επιτροπής συνοψίζονται κατωτέρω.

(35)

Αρμόδια για τη νηολόγηση και αδειοδότηση των ταϊλανδικών σκαφών είναι το Υπουργείο Θαλάσσης (MD) και το Υπουργείο Αλιείας (DOF), το οποίο μάλιστα συμμετέχει και στις δύο δραστηριότητες από το 2010. Ο αριθμός των νηολογημένων σκαφών σχεδόν διπλασιάστηκε το 2011 μετά από πρωτοβουλία των αρχών να ενθαρρύνουν τα μη νηολογημένα και μη αδειοδοτημένα σκάφη να εγγραφούν στο μητρώο σκαφών.

(36)

Η επίσκεψη ελέγχου του 2012 κατέδειξε ότι τα δύο τμήματα που εμπλέκονται στην καταχώριση δεν συνεργάζονται και η διαφορά του αριθμού των νηολογημένων σκαφών διαφέρει κατά μερικές χιλιάδες. Η έλλειψη συνεργασίας μεταξύ της MD και DOF μειώνει την ικανότητα της Ταϊλάνδης να παρακολουθεί το μέγεθος και την ικανότητα του στόλου και επιτρέπει σε επίδοξους παράνομους φορείς εκμετάλλευσης να αναπτύσσουν δραστηριότητες από την Ταϊλάνδη χωρίς να γίνονται αντιληπτοί. Ο κίνδυνος σκάφη της Ταϊλάνδης να αναπτύσσουν δραστηριότητες χωρίς να είναι νηολογημένα ή χωρίς να διαθέτουν άδεια και να εκφορτώνουν αδήλωτα αλιεύματα για μεταποίηση εξακολουθεί να είναι υψηλός.

(37)

Επιπλέον, η έλλειψη VMS ως εργαλείο για την παρακολούθηση του γεωγραφικού στίγματος κάθε αλιευτικής δραστηριότητας υπονομεύει τη διαδικασία επικύρωσης των ταϊλανδικών πιστοποιητικών αλιευμάτων, δεδομένου ότι οι αρχές δεν είναι σε θέση να επιβεβαιώνουν και να διασταυρώνουν συστηματικά και ανεξάρτητα την περιοχή αλίευσης σε σχέση με τα όσα δηλώνουν οι φορείς εκμετάλλευσης. Στο πλαίσιο αυτό, η Ταϊλάνδη δεν συμμορφώνεται με απαιτήσεις που διασφαλίζουν την ολοκληρωμένη και αποτελεσματική παρακολούθηση, τον έλεγχο και την εποπτεία της αλιείας σύμφωνα με το άρθρο 94 της UNCLOS και την παράγραφο 24 του IPOA IUU.

(38)

Τα σκάφη τρίτων χωρών δεν επιτρέπεται να αλιεύουν στα χωρικά ύδατα της Ταϊλάνδης. Η Ταϊλάνδη μεταποιεί μεγάλες ποσότητες αλιευτικών προϊόντων τρίτων χωρών τόσο από κοινοποιηθείσες όσο και από μη κοινοποιηθείσες τρίτες χώρες.

(39)

Τα αλιεύματα από ορισμένες τρίτες χώρες προέρχονται από σκάφη που φέρουν σημαία χωρών οι οποίες έχουν κοινοποιηθεί από την Επιτροπή ως χώρες δυνάμενες να χαρακτηριστούν ως μη συνεργαζόμενες τρίτες χώρες δυνάμει του άρθρου 32 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1005/2008. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται οι εξής: Κορέα, Παπουασία - Νέα Γουινέα και Φιλιππίνες.

(40)

Η Ταϊλάνδη μεταποιεί επίσης αλιεύματα από τρίτες χώρες που δεν έχουν κοινοποιηθεί στην Επιτροπή, σύμφωνα με το άρθρο 20 του κανονισμού ΠΛΑ, στις οποίες περιλαμβάνεται το Βανουάτου, τα ομόσπονδα κράτη της Μικρονησίας και οι Νήσοι Μάρσαλ. Το γεγονός αυτό αυξάνει τον κίνδυνο να μην υπάρχει εγγύηση όσον αφορά τα αλιευτικά προϊόντα που προορίζονται για την αγορά της ΕΕ ότι δεν προέρχονται από ΠΛΑ αλιεία (όπως περιγράφεται στις αιτιολογικές σκέψεις 48 έως 51).

(41)

Οι αρχές της Ταϊλάνδης έχουν αναπτύξει διάφορα συστήματα ιχνηλασιμότητας για την παρακολούθηση και τον έλεγχο των αλιευτικών προϊόντων τρίτων χωρών που εισέρχονται στους λιμένες τους για μεταποίηση και μετέπειτα εξαγωγή.

(42)

Σύμφωνα με τις πληροφορίες που παρασχέθηκαν από τις αρχές, ελέγχεται μόνο το 10 % των εκφορτώσεων στους λιμένες της Ταϊλάνδης. Ωστόσο, οι αρχές δεν έχουν καμία νομική βάση για τον έλεγχο, την άσκηση κυρώσεων ή την άρνηση της πρόσβασης σκαφών τρίτων χωρών σε λιμένες της Ταϊλάνδης. Για όλες τις εισαγωγές εκδίδεται άδεια εισαγωγής με την προσκόμιση μιας σειράς εγγράφων (νηολόγηση του σκάφους, άδεια κ.λπ.) και πιστοποιητικό αλιευμάτων για τα προϊόντα που προορίζονται για την αγορά της ΕΕ. Από ελέγχους που πραγματοποιήθηκαν το 2012 και το 2014 προέκυψε ότι τα πιστοποιητικά αλιευμάτων φθάνουν συχνά εβδομάδες ή ακόμα και μήνες μετά την εισαγωγή στην Ταϊλάνδη. Η συσχέτιση της άδειας εισαγωγής με τον αριθμό του πιστοποιητικού αλιευμάτων είναι πολύ δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να τεκμηριωθεί, γεγονός το οποίο καθιστά ακόμη δυσχερέστερη την ιχνηλασιμότητα.

(43)

Στην παράγραφο 11 εδάφια 2 και 3 του κώδικα συμπεριφοράς του FAO ορίζεται επιπλέον ότι το διεθνές εμπόριο ιχθύων και αλιευτικών προϊόντων δεν πρέπει να υπονομεύει τη βιώσιμη ανάπτυξη της αλιείας, ενώ πρέπει να βασίζεται σε διαφανή μέτρα, καθώς και σε απλές και κατανοητές νομοθετικές και κανονιστικές διατάξεις και διοικητικές διαδικασίες. Το IPOA IUU παρέχει επιπλέον καθοδήγηση σχετικά με διεθνώς συμφωνηθέντα μέτρα (σημεία 65 έως 76) που αφορούν τη μείωση ή την εξάλειψη του εμπορίου ιχθύων και αλιευτικών προϊόντων που προέρχονται από την ΠΛΑ αλιεία. Τα συστήματα ιχνηλασιμότητας που εξετάστηκαν από την Επιτροπή (όπως περιγράφεται στις αιτιολογικές σκέψεις 44 έως 48) καταδεικνύουν ότι η Ταϊλάνδη δεν έχει λάβει μέτρα για τη βελτίωση της διαφάνειας των αγορών τους, γεγονός το οποίο θα απέτρεπε τον κίνδυνο προϊόντα ΠΛΑ αλιείας να αποτελούν αντικείμενο εμπορικών συναλλαγών μέσω της Ταϊλάνδης.

(44)

Το 2012 η Επιτροπή πραγματοποίησε ελέγχους σε διάφορους φορείς εκμετάλλευσης, σε μεσίτες και σε μονάδες μεταποίησης τονοειδών με στόχο την αξιολόγηση της διαφάνειας και της ιχνηλασιμότητας στην αγορά αλιείας της Ταϊλάνδης. Εντοπίστηκε πλήθος ελλείψεων (όπως περιγράφεται στις αιτιολογικές σκέψεις 45 έως 47).

(45)

Οι αρχές της Ταϊλάνδης έχουν εφαρμόσει ένα σύστημα ιχνηλασιμότητας που αναπτύχθηκε για να διασφαλιστεί ότι θα μπορεί να εντοπίζεται η προέλευση όλων των προϊόντων που προορίζονται για την αγορά της ΕΕ και ότι θα λαμβάνονται υπόψη όλα τα προϊόντα. Η Επιτροπή αξιολόγησε το εν λόγω σύστημα ιχνηλασιμότητας, τόσο στο επίπεδο των αρχών όσο και στο επίπεδο των επιχειρήσεων μεταποίησης, κατά τη διάρκεια της επίσκεψης ελέγχου του Οκτωβρίου 2012. Η Επιτροπή διαπίστωσε ότι τα συστήματα ιχνηλασιμότητας που έχουν αναπτυχθεί από τις δημόσιες αρχές της Ταϊλάνδης δεν ενσωματώνονται στα λογιστικά συστήματα των εταιρειών και, ως εκ τούτου, δεν διασφαλίζονται η αρτιότητα και αξιοπιστία των δεδομένων, καθότι δεν υπάρχει καμία σχέση μεταξύ των όσων έχουν καταγραφεί στα συστήματα των αρχών με τα όσα έχουν καταγραφεί στα συστήματα λογιστικής και παραγωγής. Η κατάσταση αυτή υπονομεύει την αξιοπιστία της αλυσίδας ιχνηλασιμότητας σε επίπεδο εταιρειών. Επιπλέον, οι ηλεκτρονικές βάσεις δεδομένων που στηρίζουν τα συστήματα των αρχών είναι ελλιπείς και σημαντικά έγγραφα στην αλυσίδα εφοδιασμού, όπως το έγγραφο κυκλοφορίας κατά την εισαγωγή, δεν καταγράφουν βασικά στοιχεία (π.χ. το όνομα των σκαφών παράδοσης και την πραγματική συνολική ποσότητα που αγοράστηκε από την εταιρεία μεταποίησης). Το γεγονός αυτό καταδεικνύει τις αδυναμίες του συστήματος ιχνηλασιμότητας, γενικά.

(46)

Τα εθνικά συστήματα τεκμηρίωσης που έχουν αναπτυχθεί από τις εθνικές αρχές για σκοπούς ιχνηλασιμότητας χρησιμοποιούνται εσφαλμένα από τους φορείς εκμετάλλευσης, οι οποίοι διαπιστώθηκε ότι καταγράφουν ανακριβώς τις εισερχόμενες ποσότητες ιχθύων. Το γεγονός αυτό εκθέτει το σύστημα σε κίνδυνο κατάχρησης, δεδομένου ότι επιτρέπει στους φορείς εκμετάλλευσης να δηλώνουν μεγαλύτερες εισερχόμενες ποσότητες χάρη σε εσφαλμένα πιστοποιητικά αλιευμάτων και να προβαίνουν σε νομιμοποίηση παράνομων αλιευμάτων χάρη στις εν λόγω υπερεκτιμήσεις.

(47)

Οι εταιρείες συμπληρώνουν ένα έντυπο πλεονάζοντος αποθέματος ακατέργαστων προϊόντων για την εφαρμογή του εν λόγω καθεστώτος. Συμπληρώνουν το εν λόγω έντυπο με βάση το σύνολο των ποσοτήτων που έχουν δηλωθεί στο πιστοποιητικό αλιευμάτων και όχι με βάση τις ποσότητες που αγοράστηκαν. Το έντυπο συμπληρώνεται από τις εταιρείες χωρίς να γίνεται σύνδεση με εσωτερικά συστήματα λογιστικής και αφότου έχει πραγματοποιηθεί η μεταποίηση, προκειμένου να τους παρασχεθεί η δήλωση μεταποίησης του παραρτήματος IV από τις αρχές. Αυτό καταδεικνύει ότι τα συστήματα καταγραφής δεδομένων που παρατηρούνταν ήταν ανεπαρκή, δεδομένου ότι δεν λάμβαναν υπόψη τις διαφορές όσον αφορά την παραγωγής και τους συντελεστές μετατροπής. Επιπλέον, η αδυναμία συσχέτισης των ποσοτήτων ακατέργαστων προϊόντων με εκείνες των μεταποιημένων προϊόντων με τη χρησιμοποίηση εσωτερικών λογιστικών συστημάτων εκθέτει το σύστημα και το καθιστά ευάλωτο στο ενδεχόμενο εσφαλμένης δήλωσης και νομιμοποίησης παράνομων προϊόντων ΠΛΑ αλιείας. Ο σχετικά χαμηλός αριθμός ελέγχων από το Υπουργείο Αλιείας και η έλλειψη ευαπόδεικτης δράσης κατά των εν λόγω μη άρτιων συστημάτων ιχνηλασιμότητας δείχνουν απροθυμία για τη διασφάλιση της διαφάνειας στην αλυσίδα εφοδιασμού και για τη λήψη μέτρων κατά των φορέων εκμετάλλευσης που συνδέονται άμεσα ή έμμεσα με τις δραστηριότητες ΠΛΑ αλιείας σύμφωνα με τα όσα περιγράφονται στα σημεία 72 έως 74 του IPOA IUU.

(48)

Ο έλεγχος του 2012 αποκάλυψε επίσης ότι 40 000 τόνοι εισαγόμενου τόνου δεν είχαν ελεγχθεί από τις τελωνειακές αρχές. Η συνεργασία μεταξύ του DOF και των τελωνείων για να εξασφαλιστεί η ακρίβεια των εισαγωγών για τα ακατέργαστα προϊόντα είναι ανεπαρκής.

(49)

Εν όψει της προετοιμασίας για την επίσκεψη ελέγχου του 2014, η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Ελέγχου της Αλιείας (ΕΥΕΑ) ανέλυσε μερικές εκατοντάδες πιστοποιητικά αλιευμάτων που επιδείχθηκαν στα σύνορα της ΕΕ για φορτία εμπορευμάτων προερχόμενα από την Ταϊλάνδη. Τα εν λόγω πιστοποιητικά αλιευμάτων επικυρώθηκαν από τις ταϊλανδικές αλιευτικές αρχές με βάση τις πληροφορίες που παρείχαν οι ταϊλανδικές επιχειρήσεις. Ο αντίκτυπος των προβλημάτων όσον αφορά τα συστήματα καταγραφής δεδομένων που περιγράφονται ανωτέρω είναι εμφανής στις παρατυπίες που αναφέρονται παρακάτω (όπως περιγράφεται στις αιτιολογικές σκέψεις 50 και 51).

(50)

Από τον έλεγχο των προϊόντων που έχουν αλιευθεί εντός της χώρας προέκυψαν οι ακόλουθες ασυνέπειες: διαφορετικές ποσότητες των ίδιων ακατέργαστων προϊόντων να έχουν το ίδιο βάρος τελικού μεταποιημένου προϊόντος· δύο πιστοποιητικά αλιευμάτων να έχουν εκδοθεί για το ίδιο ταξίδι· αποξηραμένα προϊόντα να αυξάνονται σε βάρος, σε αντίθεση με τη μείωση που αναμένεται να παρατηρείται μετά τη διαδικασία αφυδάτωσης· η παραγωγή να κυμαίνεται από εξαγωγέα σε εξαγωγέα, με τα τελικά προϊόντα να διαπιστώνεται ότι ανέρχονται στο διπλάσιο της ποσότητας των ακατέργαστων προϊόντων· ημερομηνία εξαγωγής 3 έως 4 έτη μετά την ημερομηνία αλιείας και την ημερομηνία παραγωγής· να μην αναφέρεται η περιοχή αλίευσης· απουσία αναφοράς των διεθνών, περιφερειακών και εθνικών μέτρων διατήρησης και διαχείρισης.

(51)

Από τον έλεγχο των πιστοποιητικών αλιευμάτων τρίτων χωρών που μεταποιήθηκαν στην Ταϊλάνδη προέκυψαν οι ακόλουθες παρατυπίες: πιστοποιητικό αλιευμάτων που σχετίζεται με γνωστή δραστηριότητα ΠΛΑ· εσφαλμένα ή αντίστοιχα στοιχεία σχετικά με τα πιστοποιητικά αλιευμάτων, όπως: εσφαλμένος αριθμός IMO, αναντιστοιχίες μεταξύ των βαρών των ποσοτήτων που αλιεύονται, εκφορτώνονται και μεταποιούνται, σκάφος που δεν περιλαμβάνεται σε εγκεκριμένο νηολόγιο των ΠΟΔΑ, σκάφος μεταφοράς που δεν περιλαμβάνεται στον κατάλογο των σκαφών μεταφοράς ΠΟΔΑ, ημερομηνίες εκφόρτωσης πριν από τις ημερομηνίες μεταφόρτωσης, τροποποιημένες ποσότητες και ημερομηνίες σε πιστοποιητικά αλιευμάτων. Αυτή η μεταποίηση προϊόντων που προέρχονται από αλιεύματα που συνδέονται άμεσα με δραστηριότητες ΠΛΑ καθώς και αλιεύματα τα οποία προέρχονται από τα πιστοποιητικά αλιευμάτων με εμφανή σφάλματα αποδεικνύει ότι η Ταϊλάνδη έχει αποτύχει να συνεργαστεί με άλλα κράτη και περιφερειακές οργανώσεις διαχείρισης της αλιείας στο να υιοθετήσει τα κατάλληλα μέτρα που σχετίζονται με την αγορά για την πρόληψη, την αποτροπή και την εξάλειψη της ΠΛΑ αλιείας, όπως ορίζεται στα σημεία 68 και 72 του NPOA IUU.

(52)

Τα στοιχεία που περιγράφονται στις αιτιολογικές σκέψεις 50 και 51 αποδεικνύουν ότι τα προϊόντα που διέρχονται από την Ταϊλάνδη αντίκεινται στις ρυθμίσεις για μετά την αλίευση, όπως περιγράφεται στο άρθρο 11 του κώδικα δεοντολογίας του FAO και καταδεικνύουν περαιτέρω ότι η Ταϊλάνδη δεν είναι σε θέση να επιβάλλει κανόνες προκειμένου να εξασφαλίσει την κατάλληλη συνεργασία με τρίτες χώρες που αλιεύουν και να εφαρμόσει μέτρα που εξασφαλίζουν τη διαφάνεια και την ιχνηλασιμότητα των προϊόντων μέσω της αγοράς, σύμφωνα με τα σημεία 67 έως 69 και 71 έως 72 του NPOA-IUU ώστε να είναι δυνατή η ιχνηλασιμότητα των ιχθύων ή των προϊόντων ιχθύων.

(53)

Με βάση την κατάσταση που εκτίθεται στην παρούσα ενότητα της απόφασης, τα στοιχεία που συγκέντρωσε η Επιτροπή, καθώς και το σύνολο των δηλώσεων της ίδιας της χώρας, διαπιστώνεται ότι, σύμφωνα με το άρθρο 31 παράγραφος 3 και και το άρθρο 31 παράγραφος 4 στοιχείο β) του κανονισμού ΠΛΑ, η Ταϊλάνδη δεν εκπλήρωσε τα καθήκοντα που υπέχει δυνάμει του διεθνούς δικαίου ως παράκτιο κράτος και κράτος αγοράς για την πρόληψη της πρόσβασης αλιευτικών προϊόντων που προέρχονται από ΠΛΑ αλιεία στην αγορά της.

(54)

Σύμφωνα με το άρθρο 31 παράγραφος 5 στοιχείο α), η Επιτροπή ανέλυσε τη συνεργασία της με την Ταϊλάνδη για να διαπιστώσει εάν είχαν συνεργαστεί αποτελεσματικά ως προς την απάντηση σε ερωτήσεις, την παροχή ενημέρωσης ή τη διερεύνηση θεμάτων που σχετίζονται με την ΠΛΑ αλιεία και σχετικές δραστηριότητες.

(55)

Η συνεργασία αξιολογήθηκε με βάση την πρόοδο που έχει επιτευχθεί από την Ταϊλάνδη όλα αυτά τα έτη.

(56)

Μετά την επίσκεψη ελέγχου του 2011, η Επιτροπή κάλεσε την Ταϊλάνδη να συνεργάζεται για ορισμένα θέματα διαχείρισης της αλιείας που απαιτούσαν να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή. Τα μέτρα αυτά αναφέρονται παρακάτω. — Το νομικό και διοικητικό πλαίσιο όσον αφορά τη διαχείριση της αλιείας απαιτούσε επικαιροποίηση με τη θέσπιση ενός αναθεωρημένου νόμου περί αλιείας και ενός Εθνικού Σχεδίου Δράσης όσον αφορά την ΠΛΑ για την εξασφάλιση της ενσωμάτωσης της διεθνούς και περιφερειακής νομοθεσίας περί διαχείρισης της αλιείας στην εθνική νομοθεσία. — Η Επιτροπή κάλεσε την Ταϊλάνδη να αναπτύξει ένα συνεκτικό και αποτρεπτικό σύστημα κυρώσεων το οποίο να στηρίζεται από μητρώο παραβάσεων και κυρώσεων. — Η Επιτροπή πρότεινε μια βελτίωση του πλαισίου παρακολούθησης, ελέγχου και εποπτείας του στόλου της Ταϊλάνδης και της πρόσβασης των σκαφών τρίτων χωρών στους λιμένες της Ταϊλάνδης. Ανάπτυξη του συστήματος παρακολούθησης σκαφών καθώς και συστήματος σχεδίου επιθεώρησης. — Η αποτελεσματικότητα και η διαφάνεια του συστήματος πιστοποίησης αλιευμάτων και του συστήματος ιχνηλασιμότητας για τις εξαγωγές που προορίζονται για την αγορά της ΕΕ θα έπρεπε να είχαν βελτιωθεί.

(57)

Από την επίσκεψη ελέγχου του 2012 στην Ταϊλάνδη προέκυψε ελάχιστη ή καμία πρόοδος στους τομείς που εμπνέουν ανησυχία και που τονίστηκαν από την Επιτροπή το 2011 (όπως περιγράφεται στην αιτιολογική σκέψη ανωτέρω). Το νομοσχέδιο περί αλιείας και το NPOA IUU ήταν ακόμη υπό επεξεργασία με ασαφείς προθεσμίες όσον αφορά την έκδοσή τους. Δεν διαπιστώθηκαν εξελίξεις στο πλαίσιο παρακολούθησης, ελέγχου και εποπτείας (MCS), και εκτός από μια πρόσθετη διασταύρωση μεταξύ των εγγράφων εισαγωγής και των πιστοποιητικών αλιευμάτων τρίτων χωρών, δεν επιτεύχθηκαν σημαντικά αποτελέσματα με την εφαρμογή του συστήματος ιχνηλασιμότητας. Στην έκθεση της Επιτροπής, τον Νοέμβριο του 2012, αναλύονται οι λεπτομέρειες των διαφόρων θεμάτων που αναφέρονται στην παρούσα αιτιολογική σκέψη, οι οποίες είναι ίδιες με εκείνες που είχαν διαπιστωθεί κατά την πρόσφατη επίσκεψη ελέγχου τον Νοέμβριο του 2014.

(58)

Η Επιτροπή επανέλαβε την ανάγκη για συνεργασία και διορθωτικά μέτρα στην έκθεσή της 9ης Νοεμβρίου 2012. Η Ταϊλάνδη υπέβαλε τις παρατηρήσεις της σχετικά με την έκθεση στις 23 Ιανουαρίου 2013. Η Επιτροπή απάντησε στις εν λόγω παρατηρήσεις στις 15 Φεβρουαρίου 2013, τονίζοντας ότι οι ενέργειες της Ταϊλάνδης αναφέρονται σε μελλοντικές πρωτοβουλίες χωρίς λεπτομερείς στόχους ή προθεσμίες για την ολοκλήρωσή τους. Δεν προτάθηκαν συγκεκριμένες δράσεις ή λύσεις στα προβλήματα που επισημαίνονται στις εκθέσεις ελέγχου του 2011 και του 2012, ενώ οι ερωτήσεις σε σχέση με την έγκριση του νομοσχεδίου για την αλιεία και τη βελτίωση του συστήματος ιχνηλασιμότητας παρέμειναν αναπάντητες.

(59)

Η Ταϊλάνδη απάντησε με ένα σχέδιο δράσης για τη βελτίωση του συστήματος ιχνηλασιμότητας των εισαγόμενων αλιευτικών προϊόντων στις 11 Απριλίου 2013. Εν συνεχεία οργανώθηκε μια τεχνική συνεδρίαση στις 27 Απριλίου 2013, κατά τη διάρκεια της οποίας η Ταϊλάνδη δεσμεύθηκε σχετικά με το χρονοδιάγραμμα για την έγκριση του νέου νομοθετικού πλαισίου (που προβλέφθηκε για το 2013) με λεπτομερείς στόχους όσον αφορά υπό εξέλιξη σχέδια αλιείας και ιχνηλασιμότητας.

(60)

Στις 30 Ιουνίου 2014 ζήτησε να ενημερωθεί σχετικά με την πρόοδο που είχε επιτευχθεί μετά την επίσκεψη ελέγχου του 2012. Κατά την επίσκεψη ελέγχου που έγινε τον Οκτώβριο του 2014 διαπιστώθηκε ότι δεν είχε επιτευχθεί πρόοδος από το 2012 και μετά. Το κρίσιμο νομοσχέδιο του τομέα της αλιείας, το οποίο θα επέτρεπε την εφαρμογή και την επιβολή αποτελεσματικών μέτρων διαχείρισης και ιχνηλασιμότητας της αλιείας, ήταν ακόμη σε στάδιο επεξεργασίας, ενώ η έγκρισή του είχε προγραμματιστεί να πραγματοποιηθεί εντός του 2015. Ο αριθμός των σκαφών που με το σύστημα VMS μειώθηκε σε σχέση με το 2012 και από την ανάλυση των πιστοποιητικών αλιευμάτων που εξετάστηκαν στην Ταϊλάνδη προέκυψε ότι υπήρχαν κίνδυνοι προσέγγισης των προϊόντων ΠΛΑ αλιείας στην αγορά της ΕΕ. Για τους λόγους αυτούς, η Επιτροπή εκτιμά ότι η Ταϊλάνδη δεν ήταν σε θέση να επιλύσει όλα τα προβλήματα που εντοπίστηκαν το 2012 ούτε να ασκήσει τη δικαιοδοσία της σε διοικητικά, τεχνικά και κοινωνικά θέματα που αφορούσαν τον στόλο της, σύμφωνα με το άρθρο 94 της UNCLOS. Επιπλέον, δεν εφάρμοσε τις διατάξεις της παραγράφου 24 του IPOA IUU σε ό, τι αφορά την παρακολούθηση, τον έλεγχο και την εποπτεία επί του στόλου, ιδίως όσον αφορά την εφαρμογή του συστήματος VMS και τις απαιτήσεις σχετικά με το ημερολόγιο πλοίου (όπως περιγράφεται στις αιτιολογικές σκέψεις 36 έως 38 και 69 έως 74).

(61)

Συνολικά, οι αρχές της Ταϊλάνδης ήταν συνεργάσιμες και ενήργησαν γενικά γρήγορα για να ανταποκριθούν στα αιτήματα για πληροφορίες ή ελέγχους τόσο από τα κράτη μέλη όσο και από την Επιτροπή, δυνάμει του άρθρου 17, παράγραφος 6 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1005/2008. Ωστόσο, η ακρίβεια των απαντήσεών τους υπονομεύεται από την ανεπάρκεια των συστημάτων ιχνηλασιμότητας, όπως ορίζεται στο τμήμα 3 παράγραφος 1) της παρούσας απόφασης. Οι εν λόγω αδυναμίες επιδεινώθηκαν από την έλλειψη συνεργασίας μεταξύ των αρχών της Ταϊλάνδης και των κρατών σημαίας τρίτης χώρας από τις οποίες εισάγει ακατέργαστα προϊόντα.

(62)

Σύμφωνα με τα άρθρα 63 και 64 της UNCLOS, τα παράκτια κράτη και τα κράτη σημαίας συνεργάζονται σε ό,τι αφορά τη διαχείριση των αλληλοεπικαλυπτόμενων και άκρως μεταναστευτικών ειδών ιχθύων. Τα σημεία 28 και 51 του IPOA IUU, περιγράφουν συνοπτικά τις πρακτικές και τους τομείς όπου τα κράτη πρέπει να επιδιώκουν τη συνεργασία. Πρόκειται για την ανάπτυξη κοινών πολιτικών, μηχανισμών για την ανταλλαγή πληροφοριών και τη συνεργασία σχετικά με την παρακολούθηση, τον έλεγχο και την εποπτεία.

(63)

Η Ταϊλάνδη είναι ο μεγαλύτερος εισαγωγέας τόνου στον κόσμο, καθώς εισάγει από 800 000 έως 850 000 μετρικούς τόνους τόνου ετησίως (βάσει στοιχείων του 2008), ώστε να προμηθεύει περισσότερες από 50 μονάδες μεταποίησης, που ειδικεύονται στη μεταποίηση τόνου. Το 90 % των εισαγωγών αυτών προέρχεται από τον δυτικό και κεντρικό Ειρηνικό Ωκεανό και το υπόλοιπο από τον δυτικό Ινδικό Ωκεανό (7). Τα στοιχεία αυτά δείχνουν τον σημαντικό ρόλο που έχει διαδραματίσει η Ταϊλάνδη στην αλυσίδα εφοδιασμού των μεταποιημένων αλιευτικών προϊόντων στην Ευρώπη και, ως εκ τούτου, τη σημασία της συνεργασίας με τρίτες χώρες από τις οποία εισάγει ακατέργαστα αλιευτικά προϊόντα.

(64)

Από το 2010 στην Ταϊλάνδη έχουν διενεργηθεί μόνον 26 έλεγχοι στις χιλιάδες των εισαγωγών από τρίτες χώρες με την ιδιότητα του κράτους σημαίας και μόνο για 14 από τους εν λόγω ελέγχους έχουν δοθεί απαντήσεις από την τρίτη χώρα - κράτος σημαίας. Λαμβάνοντας υπόψη τα θέματα που επισημαίνονται στις αιτιολογικές σκέψεις 51 και 52 όσον αφορά προβλήματα σχετικά με τα πιστοποιητικά αλιευμάτων τρίτων χωρών, η Επιτροπή θεωρεί ότι η Ταϊλάνδη έχει αποτύχει να συνεργαστεί με άλλα κράτη ώστε να διευκολυνθεί η επικοινωνία, καθώς δεν δημοσιοποιεί τα τυπικά σημεία επαφής για τη διακρατική επικοινωνία και δεν συνάπτει συμφωνίες ή δεν προβαίνει σε ρυθμίσεις με κράτη από τα οποία εισάγει αλιευτικά προϊόντα που προορίζονται για μεταποίηση.

(65)

Το 2011 η Ταϊλάνδη είχε διμερείς αλιευτικές ρυθμίσεις με το Μιανμάρ, την Υεμένη, το Ομάν, το Ιράν, την Παπουασία - Νέα Γουινέα και το Μπανγκλαντές. Από αυτές, μόνο μία διμερής συμφωνία εξακολουθεί να ισχύει σήμερα με κάποιες αλιευτικές ενώσεις στην Παπουασία - Νέα Γουινέα.

(66)

Τον Οκτώβριο του 2014 συνελήφθησαν 5 σκάφη από την Ταϊλάνδη να αλιεύουν παράνομα στην ΑΟΖ της χώρας αυτής. Το ζήτημα αυτό τέθηκε από την Επιτροπή κατά τη συνεδρίαση με την Ταϊλάνδη στις 19 Νοεμβρίου 2014, αλλά η DOF δήλωσε ότι γνώριζε την ύπαρξη του περιστατικού. Το γεγονός αυτό υπογραμμίζει την έλλειψη συνεργασίας μεταξύ Ταϊλάνδης και άλλων τρίτων χωρών, ακόμη και εκείνων με τις οποίες έχει συνάψει διμερείς συμφωνίες.

(67)

Σύμφωνα με το άρθρο 31 παράγραφος 5 στοιχείο β), η Επιτροπή ανέλυσε τα υφιστάμενα μέτρα επιβολής για την πρόληψη, την αποτροπή και την εξάλειψη της ΠΛΑ αλιείας στην Ταϊλάνδη.

(68)

Οι κανόνες που διέπουν τη νηολόγηση των σκαφών και τη χορήγηση αδειών είναι ασαφείς και η μη συμμόρφωση με την υποχρέωση νηολόγησης που προβλέπει η νομοθεσία της Ταϊλάνδης δεν έχει επισύρει επαρκείς κυρώσεις από τις αρχές της Ταϊλάνδης (8). Η κατάσταση αυτή επιδεινώνεται από την έλλειψη συνεργασίας μεταξύ των διοικήσεων για τη σύγκριση στοιχείων σχετικά με το σύστημα νηολόγησης και καθιστά το σύστημα ευάλωτο στην απάτη (αιτιολογικές σκέψεις 35 και 36). Το άρθρο 94 της UNCLOS και τα σημεία 42 και 43 του NPOA IUU καθορίζουν επακριβώς τις υποχρεώσεις που υπέχουν τα κράτη σημαίας όσον αφορά τη νηολόγηση των αλιευτικών σκαφών. Από την άποψη αυτή, η Επιτροπή θεωρεί ότι η Ταϊλάνδη έχει αποτύχει να εξασφαλίσει ότι τα σκάφη που φέρουν τη σημαία της θα νηολογούνται και δεν έλαβε αποτελεσματικά μέτρα επιβολής για τη διόρθωση της κατάστασης.

(69)

Κατά τη συνεδρίαση του Νοεμβρίου 2014 η Επιτροπή υπογράμμισε το χαμηλό επίπεδο των κυρώσεων που προβλέπονται στο αναθεωρημένο νομοσχέδιο περί αλιείας. Το τρέχον ύψος των προστίμων δεν αρκεί για να στερήσει από τα μεγάλα εμπορικά πλοία τα οφέλη που προκύπτουν από πιθανές παράνομες δραστηριότητες. Οι ποινές με την παρούσα μορφή τους δεν είναι αρκούντως αυστηρές ώστε να είναι αποτρεπτικές. Επιπλέον, η DOF δεν διαθέτει μητρώο παραβάσεων και κυρώσεων και συνεπώς δεν δύναται να ελέγξει κατά πόσον υπάρχουν παραβάσεις που επαναλαμβάνονται. Αυτή η κατάσταση επιδεινώνεται από την έλλειψη σαφήνειας και διαφάνειας των νομοθετικών διατάξεων και των διαδικασιών, ιδίως όσον αφορά τη νηολόγηση των σκαφών και τη χορήγηση αδειών και την ιχνηλασιμότητα και την αξιοπιστία των πληροφοριών σχετικά με τα δεδομένα που αφορούν τις εκφορτώσεις και τα αλιεύματα. Η Ταϊλάνδη δεν τηρεί τις υποχρεώσεις της ως προς την εφαρμογή αποτελεσματικών μέτρων επιβολής της νομοθεσίας σύμφωνα με το άρθρο 94 της UNCLOS και δεν έχει αποδείξει ότι έχει θεσπιστεί ένα κατάλληλο καθεστώς κυρώσεων για την καταπολέμηση της ΠΛΑ όπως περιγράφεται στο σημείο 21 του IPOA IUU.

(70)

Διατάξεις όσον αφορά το σύστημα παρακολούθησης σκαφών (VMS) δεν προβλέπονται από τη νομοθεσία της Ταϊλάνδης και τα σκάφη δεν υποχρεούνται από τον νόμο να χρησιμοποιούν σύστημα VMS στα χωρικά ύδατα της Ταϊλάνδης.

(71)

Το 2011 το Υπουργείο Αλιείας ανακοίνωσε την έναρξη της εφαρμογής ενός πιλοτικού σχεδίου VMS που αφορούσε πάνω από 300 σκάφη. Το σύστημα το διαχειρίζονταν ιδιώτες πάροχοι και η συχνότητα υποβολής εκθέσεων δεν πληρούσε τις διεθνείς προδιαγραφές περί υποβολής εκθέσεων VMS, όπως αυτές που έχουν καταρτιστεί από τις ΠΟΔΑ. Επιπλέον, δεν αντιμετωπίστηκαν κατά τον ενδεδειγμένο τρόπο από το Υπουργείο Αλιείας οι παρατυπίες ως προς τη συχνότητα υποβολής εκθέσεων και ως προς την υποβολή αναφορών VMS.

(72)

Κατά το 2012 το πιλοτικό πρόγραμμα VMS κάλυψε 110 σκάφη, τα οποία αλίευαν σε παράκτια κράτη ή σε περιοχή ανοικτής θαλάσσης, όπου το σύστημα VMS απαιτείται βάσει της νομοθεσίας. Το έργο επρόκειτο να επεκταθεί στο σύνολο του εμπορικού στόλου έως το 2014-2015. Ωστόσο, από τον Οκτώβριο του 2014 η κάλυψη με το σύστημα VMS είχε περιοριστεί σε 50 σκάφη και το νομικό πλαίσιο δεν ήταν ακόμη σε θέση να προβλέψει απαιτήσεις VMS για τον στόλο της Ταϊλάνδης.

(73)

Η μη κάλυψη με το VMS του μεγαλύτερου μέρους του στόλου καταδεικνύει την αδυναμία παρακολούθησης των αλιευτικών δραστηριοτήτων στη θάλασσα και υπονομεύει την ικανότητα του DOF να εφαρμόσει αποτελεσματικά τους κανόνες που ισχύουν στις διάφορες συναφείς θαλάσσιες περιοχές. Αυτό, σε συνδυασμό με την έλλειψη συνεργασίας με τρίτες χώρες έχει οδηγήσει στο να αλιεύουν τα σκάφη της Ταϊλάνδης χωρίς VMS στα ύδατα της Παπουασίας - Νέας Γουινέας, ενώ το δίκαιό της απαιτεί VMS επί του σκάφους για όλα τα σκάφη τρίτων χωρών. Η Ταϊλάνδη έχει επεξεργαστεί ένα σχέδιο προγράμματος για την εγκατάσταση πομποδεκτών VMS στον στόλο της (όλα τα πλοία ολικής χωρητικότητας άνω των 30 τόνων). Το γεγονός ότι η Ταϊλάνδη δεν έθεσε σε εφαρμογή ένα αποτελεσματικό σύστημα VMS συνιστά μη τήρηση του άρθρου 94 της σύμβασης UNCLOS και των συστάσεων του σημείου 24 του IPOA-IUU. Ως εκ τούτου, η Επιτροπή θεωρεί ότι η Ταϊλάνδη δεν διασφαλίζει την ολοκληρωμένη και αποτελεσματική παρακολούθηση, τον έλεγχο και την εποπτεία των αλιευτικών σκαφών που φέρουν τη σημαία της.

(74)

Ο σχετικά ανεπαρκής έλεγχος που διενεργήθηκε από τις αρμόδιες αρχές επί των εισαγωγών από τρίτες χώρες στην Ταϊλάνδη (αιτιολογική σκέψη 64) δείχνει ότι η Ταϊλάνδη δεν συνεργάστηκε ενεργά με τις τρίτες χώρες για να διασφαλίσει τη νομιμότητα των μεταποιημένων προϊόντων. Το γεγονός αυτό αποδυναμώνει τη διαφάνεια της αλυσίδας ιχνηλασιμότητας και την ικανότητα του Υπουργείου Αλιείας να εντοπίζει τις παραβάσεις και να λαμβάνει τα δέοντα μέτρα επιβολής.

(75)

Η Επιτροπή επισημαίνει ότι, με βάση τα στοιχεία που προέκυψαν από τις επισκέψεις ελέγχου της Επιτροπής το 2011 και το 2012, δεν μπορεί να συναχθεί ότι οι αρχές της Παπουασίας - Νέας Γουινέας στερούνται οικονομικών πόρων, αλλά μάλλον ότι δεν διαθέτουν το αναγκαίο νομικό και διοικητικό πλαίσιο που θα διασφάλιζε την αποδοτική και αποτελεσματική εκτέλεση των καθηκόντων τους.

(76)

Η Ταϊλάνδη θεωρείται προηγμένη αναπτυσσόμενη χώρα (9) η οποία λαμβάνει ενίσχυση μέσω κοινών εταιρικών σχέσεων με ένα ευρύ φάσμα διεθνών οργανισμών (π.χ. με τον FAO) και με την ΕΕ. Η Ταϊλάνδη έχει υψηλό δείκτη ανθρώπινης ανάπτυξης και κατετάγη 89η μεταξύ 187 χωρών το 2014 (10) σύμφωνα με τον δείκτη ανθρώπινης ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών. Λαμβανομένων υπόψη των ανωτέρω στοιχείων και πληροφοριών που προέρχονται από τις εκθέσεις των ελέγχων που πραγματοποιήθηκαν από το 2011 έως το 2014, η Επιτροπή θεωρεί ότι η Ταϊλάνδη δεν στερείται οικονομικών πόρων ώστε να εκπληρώνει τα καθήκοντά της ως κράτους σημαίας, παράκτιου κράτους, κράτους λιμένα και κράτους αγοράς, αλλά στερείται μάλλον των αναγκαίων νομικών και διοικητικών μέσων ώστε να εξασφαλίζει την αποδοτική και αποτελεσματική εκτέλεση των καθηκόντων της.

(77)

Δεδομένης της κατάστασης που εκτίθεται στην παρούσα ενότητα και με βάση όλα τα αντικειμενικά στοιχεία που συνέλεξε η Επιτροπή, καθώς και το σύνολο των δηλώσεων της Ταϊλάνδης, διαπιστώνεται ότι, δυνάμει του άρθρου 31 παράγραφοι 3 και 5 του κανονισμού ΠΛΑ, η Ταϊλάνδη δεν εκπλήρωσε τα καθήκοντα που υπέχει δυνάμει του διεθνούς δικαίου σε ό,τι αφορά τις προσπάθειες με στόχο τη συνεργασία και την επιβολή.

(78)

Η Ταϊλάνδη έχει κυρώσει την UNCLOS το 2011 και είναι συμβαλλόμενο μέρος της IOTC.

(79)

Σύμφωνα με το άρθρο 31 παράγραφος 6 στοιχείο β), η Επιτροπή ανέλυσε όλες τις πληροφορίες σχετικά με το νομικό καθεστώς της Ταϊλάνδης ως συμβαλλόμενου μέρος της IOTC. Τα κύρια θέματα ήταν η σύλληψη σκάφους με σημαία Ταϊλάνδης χωρίς άδεια ή άδεια αλιείας στην αποκλειστική οικονομική ζώνη (ΑΟΖ) του Μαυρικίου (11) το 2011 και οι πιθανές παραβάσεις των παραγαδιάρικων θυνναλιευτικών κατά τη διάρκεια μεταφορτώσεων στη θάλασσα το 2013 (12). Η Ταϊλάνδη διερεύνησε τα προαναφερθέντα και παρείχε ικανοποιητική απάντηση (13) όσον αφορά το περιστατικό του 2013, αλλά δεν απάντησε όσον αφορά το περιστατικό του 2011 ενώ δεν έγινε ουδεμία αναφορά σχετικά με έρευνα ως προς το εν λόγω θέμα (14). Η στάση αυτή δεν είναι απολύτως σύμφωνη με τις απαιτήσεις για τα κράτη σημαίας να διερευνούν τα θέματα που αφορούν παραβάσεις των σκαφών τους σύμφωνα με το άρθρο 94 της UNCLOS και με το καθήκον να συνεργάζονται με τα κράτη μέλη για θέματα σχετικά με τη διατήρηση και τη διαχείριση των έμβιων πόρων σύμφωνα με το άρθρο 118 της UNCLOS. Αναφέρθηκαν και άλλα, ήσσονος σημασίας ζητήματα, σχετικά με την καθυστερημένη υποβολή στοιχείων που αφορούν τον παρατηρητή και τα αλιεύματα, αλλά απαντήθηκαν όλα εντός των προβλεπόμενων προθεσμιών (15).

(80)

Το αναθεωρημένο νομοσχέδιο περί αλιείας του 2015 συνετάχθη για πρώτη φορά το 1999, ενώ τον Δεκέμβριο του 2014 έγιναν κάποιες μικρές προσθήκες, οι οποίες προβλέπουν πρόσθετα μέτρα σχετικά με τον έλεγχο της αλιείας, την υδατοκαλλιέργεια, την υγιεινή των τροφίμων και ένα σύστημα κυρώσεων. Εντούτοις, το τρέχον νομοσχέδιο δεν λαμβάνει επαρκώς υπόψη την πολυπλοκότητα της αλιευτικής δραστηριότητας και του εμπορίου των προϊόντων μέσω Ταϊλάνδης υπό τις σημερινές συνθήκες. Πρώτον, οι ορισμοί είναι ανεπαρκείς, διότι δεν περιλαμβάνουν τους ορισμούς των δραστηριοτήτων που θεωρούνται ΠΛΑ ή που συνιστούν σοβαρή παράβαση. Δεύτερον, το πεδίο είναι πολύ στενό υπό την έννοια ότι προβλέπει κυρίως τη διαχείριση των αλιευτικών δραστηριοτήτων εντός των εγχώριων υδάτων και εντός τριών περιοχών εκτός της ΑΟΖ της Ταϊλάνδης, για τις οποίες σήμερα δεν προβλέπονται ρυθμίσεις ή άδειες αλιείας. Για να είναι αποτελεσματικό, το πεδίο εφαρμογής πρέπει να εκτείνεται σε όλα τα σκάφη που αλιεύουν στα ύδατά της και για τα σκάφη Ταϊλάνδης που αλιεύουν εκτός της ΑΟΖ. Τρίτον, η κατάρτιση του νομοσχεδίου προηγήθηκε της κύρωσης της σύμβασης UNCLOS από την Ταϊλάνδη το 2011 και το προτεινόμενο κείμενο δεν μεταφέρει τις βασικές διεθνείς αρχές διατήρησης και διαχείρισης όπως είναι αυτές που προβλέπουν τα άρθρα 61 έως 64 της UNCLOS. Επιπλέον, το κείμενο συντάχθηκε πριν από την ανάπτυξη ορισμένων βασικών διεθνών αλιευτικών μέσων διαχείρισης, όπως το IPOA IUU το 2001 και, ως εκ τούτου, δεν ενσωματώνει τις αρχές και τον ορισμό του εν λόγω ευρέως αποδεκτού, αν και μη δεσμευτικού, κειμένου. Τέλος, δεν περιλαμβάνει ένα αποτρεπτικό καθεστώς επιβολής κυρώσεων, γεγονός το οποίο υπονομεύει τη δυνατότητα της Ταϊλάνδης να τηρήσει τις διατάξεις του άρθρου 73 της UNCLOS σχετικά με την επιβολή των σχετικών νόμων και κανονισμών, και του σημείου 21 του IPOA IUU.

(81)

Το άρθρο 62 παράγραφος 1 της UNCLOS ορίζει ότι τα παράκτια κράτη πρέπει να εγκρίνουν μέτρα συμβατά με αυτά που εφαρμόζονται στην περιοχή και στην ανοικτή θάλασσα προκειμένου να διασφαλιστεί η μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα των αλληλοεπικαλυπτόμενων και άκρως μεταναστευτικών αποθεμάτων ιχθύων και να προωθηθεί η βέλτιστη χρήση των αλιευτικών πόρων. Το νομικό πλαίσιο της Ταϊλάνδης προβλέπει μόνο περιορισμένα μέτρα διατήρησης και διαχείρισης όσον αφορά τα εγχώρια ύδατά της.

(82)

Με εξαίρεση τη σύμβαση UNCLOS το 1982, η Ταϊλάνδη δεν έχει κυρώσει άλλες διεθνείς νομικές πράξεις που να σχετίζονται με τη διαχείριση της αλιείας. Λαμβανομένης υπόψη της σημασίας της ως κράτους αγοράς, ιδίως για τα μεταναστευτικά είδη τόνου και θυννοειδών, τα ευρήματα αυτά υπονομεύουν τις προσπάθειες για να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις συνεργασίας που υπέχει δυνάμει της UNCLOS (άρθρα 62 έως 63 και 116 και 117).

(83)

Οι ανεπάρκειες όσον αφορά την εφαρμογή VMS δεν είναι σύμφωνες ούτε με την παράγραφο 24(3) του IPOA IUU, που ορίζει ότι τα κράτη διασφαλίζουν την ολοκληρωμένη και αποτελεσματική παρακολούθηση, τον έλεγχο και την εποπτεία της αλιείας από την έναρξη των εργασιών, από τον τόπο εκφόρτωσης μέχρι τον τελικό προορισμό, περιλαμβανομένης της εφαρμογής συστήματος παρακολούθησης σκαφών (VMS), σύμφωνα με τα συναφή εθνικά, περιφερειακά και διεθνή πρότυπα. Η επικύρωση και η ενσωμάτωση στην εθνική νομοθεσία των μέτρων διατήρησης και διαχείρισης βάσει των ανωτέρω διεθνών μέσων θα απέτρεπαν τον χαρακτηρισμό του στόλου της Ταϊλάνδης ως στόλου που επιδίδεται σε δραστηριότητες ΠΛΑ αλιείας.

(84)

Ο κώδικας δεοντολογίας για υπεύθυνη αλιεία του Οργανισμού Επισιτισμού και Γεωργίας (FAO) (κώδικας δεοντολογίας του FAO), τον οποίο επίσης δεν ενέκρινε η Ταϊλάνδη, συνιστά διαφάνεια στους νόμους σχετικά με την αλιεία και στην κατάρτισή τους, καθώς και για τις αντίστοιχες διαδικασίες χάραξης πολιτικής και λήψης αποφάσεων και διαχείρισης (άρθρο 6 παράγραφος 13 και άρθρο 7 παράγραφος 1 σημείο 9, αντιστοίχως). Προβλέπει αρχές και πρότυπα που εφαρμόζονται στη διατήρηση, διαχείριση και ανάπτυξη όλων των ειδών αλιείας, ενώ καλύπτει, μεταξύ άλλων, την αλίευση, τη μεταποίηση και το εμπόριο ιχθύων και αλιευτικών προϊόντων, τις αλιευτικές δραστηριότητες και την αλιευτική έρευνα. Η μη αναγνώριση της σημασίας των αρχών αυτών που εξέφρασε το Υπουργείο Αλιείας κατά τη συνεδρίαση του Νοεμβρίου 2014 ενισχύει τα προκαταρκτικά συμπεράσματα στα οποία κατέληξε η Επιτροπή σχετικά με την αποτυχία της Ταϊλάνδης να διασφαλίσει σαφείς, πλήρεις και διαφανείς κανόνες και διαδικασίες (όπως περιγράφεται στην αιτιολογική σκέψη 80). Επιπλέον, η αποτυχία ως προς την ιχνηλασιμότητα όπως περιγράφεται στο τμήμα 3.1 της παρούσας απόφασης αντίκειται στην αρχή του άρθρου 11 παράγραφος 1 σημείο 11 του κώδικα δεοντολογίας του FAO, βάσει του οποίου ζητείται από τα κράτη να διασφαλίσουν ότι το διεθνές και εγχώριο εμπόριο ιχθύων και αλιευτικών προϊόντων διεξάγεται σύμφωνα με ορθές πρακτικές διατήρησης και διαχείρισης μέσω καλύτερης ταυτοποίησης της προέλευσης των ιχθύων και των αλιευτικών προϊόντων. Λαμβανομένης υπόψη της σημασίας της Ταϊλάνδης ως μιας από τις μεγαλύτερες χώρες μεταποίησης ιχθύων, η εφαρμογή των εν λόγω αρχών θα είναι ζωτικής σημασίας για την εξασφάλιση της βιώσιμης διατήρησης των έμβιων πόρων τόσο στις παράκτιες περιοχές όσο και στην ανοικτή θάλασσα, όπως προβλέπεται στα άρθρα 61, 117 και 119 της UNCLOS.

(85)

Η πρακτική της Ταϊλάνδης όσον αφορά την εφαρμογή των διεθνών πράξεων δεν συνάδει με τις συστάσεις στο σημείο 10 του IPOA IUU, σύμφωνα με τις οποίες τα κράτη πρέπει να θεωρήσουν ότι αυτό που προέχει για αυτά είναι να κυρώσουν, να αποδεχθούν ή να προσχωρήσουν στην UNFSA. Η Επιτροπή θεωρεί ότι η σύσταση αυτή έχει ιδιαίτερη σημασία για την Ταϊλάνδη, η οποία διαθέτει σημαντικό στόλο αλιευτικών σκαφών που συμμετέχουν σε αλιευτικές δραστηριότητες για τα άκρως μεταναστευτικά είδη (κυρίως αλιεία τόνου στη ζώνη της IOTC και πιθανότητα σε εκείνη της WCPFC).

(86)

Ενόψει της κατάστασης που εκτίθεται στην παρούσα ενότητα της απόφασης και με βάση όλα τα αντικειμενικά στοιχεία που συνέλεξε η Επιτροπή, καθώς επίσης και το σύνολο των δηλώσεων της ίδιας της χώρας, διαπιστώνεται ότι, δυνάμει του άρθρου 31 παράγραφοι 3 και 6 του κανονισμού ΠΛΑ, η Ταϊλάνδη δεν εκπλήρωσε τα καθήκοντα που υπέχει δυνάμει του διεθνούς δικαίου σε ό,τι αφορά τους διεθνείς κανόνες, τις κανονιστικές διατάξεις και τα μέτρα διατήρησης και διαχείρισης.

(87)

Υπενθυμίζεται ότι, σύμφωνα με τον δείκτη ανθρώπινης ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών (UNHDI), η Ταϊλάνδη κατατάσσεται στις χώρες με υψηλή ανθρώπινη ανάπτυξη (89η ανάμεσα σε 187 χώρες). Υπενθυμίζεται επίσης ότι, σύμφωνα με τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1905/2006 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 18ης Δεκεμβρίου 2006, για τη θέσπιση μηχανισμού χρηματοδότησης της αναπτυξιακής συνεργασίας (16), η Ταϊλάνδη κατατάσσεται στις χώρες και εδάφη υψηλού μεσαίου εισοδήματος (17).

(88)

Πρέπει να σημειωθεί ότι η κοινοποίηση που απέστειλε η Ταϊλάνδη με την ιδιότητα του κράτους σημαίας έγινε δεκτή από την Επιτροπή σύμφωνα με το άρθρο 20 του κανονισμού ΠΛΑ με ισχύ από τις 6 Οκτωβρίου 2009. Η Ταϊλάνδη επιβεβαίωσε, όπως απαιτείται βάσει του άρθρου 20 παράγραφος 1 του κανονισμού ΠΛΑ, ότι εφαρμόζει σε εθνικό επίπεδο ρυθμίσεις για την εφαρμογή, τον έλεγχο και την επιβολή των νομοθετικών και κανονιστικών διατάξεων και μέτρων διατήρησης και διαχείρισης, με τα οποία πρέπει να συμμορφώνονται τα αλιευτικά σκάφη της.

(89)

Επιπλέον, αξίζει να σημειωθεί ότι η Ένωση έχει ήδη χρηματοδοτήσει ειδική δράση τεχνικής βοήθειας στην Ταϊλάνδη για την καταπολέμηση της ΠΛΑ αλιείας το 2011 (18).

(90)

Λαμβανομένων υπόψη της ανωτέρω κατάταξης της UNHDI και των παρατηρήσεων κατά τη διάρκεια των αποστολών από το 2011 έως το 2014, δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι η αποτυχία της Ταϊλάνδης να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο είναι αποτέλεσμα του χαμηλού επιπέδου ανάπτυξης. Δεν υπάρχουν απτά αποδεικτικά στοιχεία για τη συσχέτιση των αδυναμιών στην παρακολούθηση, στον έλεγχο και στην εποπτεία της αλιείας με τη χαμηλή παραγωγική ικανότητα και τις υποδομές. Η Ταϊλάνδη δεν υποστήριξε ποτέ ότι οι περιορισμοί στην ανάπτυξη επηρεάζουν την ικανότητά της για ισχυρή παρακολούθηση, έλεγχο και εποπτεία (MCS) και μόλις πρόσφατα (Νοέμβριος του 2014) έκανε αίτηση στήριξης από την ΕΕ για τη βελτίωση των συστημάτων ιχνηλασιμότητας και πιστοποίησης αλιευμάτων. Η Επιτροπή ανταποκρίθηκε θετικά στο γενικό αυτό αίτημα.

(91)

Ενόψει της κατάστασης που εκτίθεται στην παρούσα ενότητα και με βάση όλα τα αντικειμενικά στοιχεία που συνέλεξε η Επιτροπή, καθώς επίσης και το σύνολο των δηλώσεων της ίδιας της χώρας, διαπιστώνεται ότι, δυνάμει του άρθρου 31 παράγραφος 7 του κανονισμού ΠΛΑ, το αναπτυξιακό καθεστώς και η γενική επίδοση της Ταϊλάνδης όσον αφορά τη διαχείριση της αλιείας δεν επηρεάζονται αρνητικά από το αναπτυξιακό της επίπεδο.

(92)

Με βάση τα συμπεράσματα που συνάγονται σε σχέση με το γεγονός ότι η Ταϊλάνδη δεν εκπλήρωσε τα καθήκοντα που υπέχει δυνάμει του διεθνούς δικαίου ως κράτος σημαίας, κράτος λιμένος, παράκτιο κράτος ή κράτος αγοράς και δεν έλαβε μέτρα για την πρόληψη, την αποτροπή και την εξάλειψη της ΠΛΑ αλιείας, στη χώρα αυτή πρέπει να κοινοποιηθεί το ενδεχόμενο να χαρακτηριστεί από την Επιτροπή, σύμφωνα με το άρθρο 32 του κανονισμού ΠΛΑ, ως μη συνεργαζόμενη τρίτη χώρα στην καταπολέμηση της ΠΛΑ αλιείας.

(93)

Σύμφωνα με το άρθρο 32 παράγραφος 1 του κανονισμού ΠΛΑ, η Επιτροπή οφείλει να ενημερώσει την Ταϊλάνδη για το ενδεχόμενο να χαρακτηριστεί ως μη συνεργαζόμενη τρίτη χώρα. Η Επιτροπή θα πρέπει επίσης να κινήσει όλες τις διαδικασίες που ορίζονται στο άρθρο 32 του κανονισμού ΠΛΑ σε σχέση με την Ταϊλάνδη. Για λόγους χρηστής διοίκησης, πρέπει να οριστεί προθεσμία εντός της οποίας η εν λόγω χώρα μπορεί να απαντήσει εγγράφως στην κοινοποίηση και να διορθώσει την κατάσταση.

(94)

Επιπλέον, η κοινοποίηση στην Ταϊλάνδη του ενδεχομένου να χαρακτηριστεί ως χώρα που η Επιτροπή θεωρεί μη συνεργαζόμενη για τους σκοπούς της παρούσας απόφασης δεν αποκλείει ούτε συνεπάγεται αυτομάτως την ενδεχόμενη μελλοντική λήψη μέτρων από την Επιτροπή ή το Συμβούλιο για τον χαρακτηρισμό και την κατάρτιση καταλόγου μη συνεργαζόμενων χωρών,

29.4.2015   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 142/18

1.

Η συμβουλευτική επιτροπή συμφωνεί με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ότι η «συμφωνία από κοινού προώθησης» και το προσάρτημά της («η συμφωνία»), που συνήφθη από τα μέρη, είχε ως αντικείμενο τον περιορισμό του ανταγωνισμού κατά την έννοια του άρθρο 101 της ΣΛΕΕ.

2.

Η συμβουλευτική επιτροπή συμφωνεί με το σχέδιο απόφασης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής όσον αφορά το συμπέρασμα ότι η συμφωνία μεταξύ των μερών ήταν μπορούσε να έχει σημαντικές επιπτώσεις στο εμπόριο μεταξύ των κρατών μελών.

3.

Η συμβουλευτική επιτροπή συμφωνεί με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ότι οι όροι του άρθρου 101 παράγραφος 3 της ΣΛΕΕ δεν πληρούνται.

4.

Η συμβουλευτική επιτροπή συμφωνεί με το σχέδιο απόφασης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής όσον αφορά όλους τους αποδέκτες του σχεδίου απόφασης, ειδικά όσον αφορά την ευθύνη υπό την ιδιότητα της μητρικής εταιρείας.

5.

Η συμβουλευτική επιτροπή συμφωνεί με την εκτίμηση της Επιτροπής όσον αφορά τη διάρκεια της παράβασης.

6.

Η συμβουλευτική επιτροπή συνιστά τη δημοσίευση της γνώμης της στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

29.4.2015   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 142/19

1.

Η συμβουλευτική επιτροπή συμφωνεί με την Επιτροπή ότι θα πρέπει να επιβληθούν πρόστιμα στους αποδέκτες του σχεδίου απόφασης.

2.

Η συμβουλευτική επιτροπή συμφωνεί με την Επιτροπή επί του βασικού ποσού του προστίμου για τις Johnson & Johnson / Janssen-Cilag B.V.

3.

Η συμβουλευτική επιτροπή συμφωνεί με την Επιτροπή σχετικά με την αύξηση του προστίμου που πρέπει να επιβληθεί στις Johnson & Johnson / Janssen-Cilag BV για τη διασφάλιση επαρκούς αποτρεπτικού αποτελέσματος.

4.

Η συμβουλευτική επιτροπή συμφωνεί με την Επιτροπή επί του τελικού ποσού του προστίμου για τις Johnson & Johnson / Janssen-Cilag B.V.

5.

Η συμβουλευτική επιτροπή συμφωνεί με την προσέγγιση της Επιτροπής να βασιστεί ο υπολογισμός του προστίμου για την Novartis AG / Sandoz BV επί της αξίας που μεταφέρθηκε.

6.

Η συμβουλευτική επιτροπή συμφωνεί με την Επιτροπή σχετικά με την αύξηση του προστίμου που πρέπει να επιβληθεί στις Novartis AG / Sandoz BV για τη διασφάλιση επαρκούς αποτρεπτικού αποτελέσματος.

7.

Η συμβουλευτική επιτροπή συμφωνεί με την Επιτροπή επί του τελικού ποσού του προστίμου για τις Novartis AG / Sandoz BV.

8.

Η συμβουλευτική επιτροπή συνιστά τη δημοσίευση της παρούσας γνώμης στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

29.4.2015   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 142/20

1.

Η παρούσα υπόθεση αφορά τη λεγόμενη συμφωνία «από κοινού προώθησης» μεταξύ της ολλανδικής φαρμακευτικής εταιρείας που ανέπτυξε το προϊόν Janssen-Cilag BV, θυγατρικής της Johnson & Johnson (εφεξής «J&J») και των ολλανδικών φαρμακευτικών εταιρειών παραγωγής γενοσήμων Hexal BV και Sandoz BV, θυγατρικών αμφοτέρων της Novartis AG κατά τον χρόνο της φερόμενης προσβολής (εφεξής «Novartis/Sandoz»). Δυνάμει της συμφωνίας, η ανταγωνίστρια γενοσήμων δεν θα εισήγαγε στην ολλανδική αγορά το παυσίπονο φεντανύλης.

2.

Στις 30 Ιανουαρίου 2013 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εξέδωσε κοινοποίηση αιτιάσεων. Τα ενδιαφερόμενα μέρη απέκτησαν πρόσβαση στο φάκελο στις 15 Φεβρουαρίου 2013 και απάντησαν στην κοινοποίηση αιτιάσεων στις 22 και 30 Απριλίου 2013 αντίστοιχα, μετά από χορήγηση παράτασης μιας και δύο εβδομάδων στην αρχική προθεσμία από τη Γενική Διεύθυνση Ανταγωνισμού. Τα μέρη δεν αιτήθηκαν την ακρόασή τους.

3.

Εν όψει των νέων επιχειρημάτων και πραγματικών περιστατικών που τα μέρη υπέβαλλαν με τις απαντήσεις τους στην κοινοποίηση αιτιάσεων, η Επιτροπή εξέδωσε στις 17 Οκτωβρίου 2013, επιστολή πραγματικών περιστατικών στην οποία η J&J απάντησε στις 30 Οκτωβρίου 2013 και οι Novartis/Sandoz, μετά από χορήγηση μικρής παράτασης στην προθεσμία από τη Γενική Διεύθυνση Ανταγωνισμού, στις 6 Νοεμβρίου 2013.

4.

Το σχέδιο απόφασης καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η συμφωνία μεταξύ J&J και Novartis/Sandoz συνιστά παράβαση του άρθρου 101 ΣΛΕΕ.

5.

Σύμφωνα με το άρθρο 16 της απόφασης 2011/695/ΕΕ, εξέτασα κατά πόσον το σχέδιο απόφασης αφορά μόνον τις αιτιάσεις σχετικά με τις οποίες δόθηκε στα μέρη η δυνατότητα να καταστήσουν γνωστές τις απόψεις τους, και κατέληξα σε θετικό συμπέρασμα επ’ αυτού.

6.

Με βάση τα ανωτέρω, και λαμβάνοντας υπόψη ότι τα μέρη δεν μου υπέβαλαν κανένα αίτημα ούτε εξέφρασαν αντίρρηση, θεωρώ ότι έχει τηρηθεί στην παρούσα υπόθεση η αποτελεσματική άσκηση των διαδικαστικών δικαιωμάτων όλων των συμμετεχόντων στη διαδικασία.

29.4.2015   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 142/21

(1)

Στις 10 Δεκεμβρίου 2013 η Επιτροπή εξέδωσε απόφαση σχετικά με διαδικασία βάσει του άρθρου 101 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΛΕΕ). Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 30 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1/2003 του Συμβουλίου (1), η Επιτροπή δημοσιεύει τα ονόματα των ενδιαφερομένων μερών και τα ουσιώδη στοιχεία της απόφασης, περιλαμβανομένων των κυρώσεων που επιβάλλονται, λαμβάνοντας επίσης υπόψη το έννομο συμφέρον των επιχειρήσεων για την προστασία του επαγγελματικού απορρήτου.

(2)

Η απόφαση αφορά τη λεγόμενη συμφωνία «από κοινού προώθησης» (εφεξής «η συμφωνία») που σύναψαν οι ολλανδικές θυγατρικές των φαρμακευτικών επιχειρήσεων Johnson & Johnson και Novartis AG. Η συμφωνία προέβλεπε μηνιαίες καταβολές από την Johnson & Johnson για όσο διάστημα η (τουλάχιστον) εν δυνάμει ανταγωνίστρια Novartis δεν εισερχόταν στην αγορά των Κάτω Χωρών με τη γενόσημη εκδοχή του προϊόντος φεντανύλης της Johnson & Johnson, ένα ισχυρό παυσίπονο.

(3)

Η απόφαση απευθύνεται στην Johnson & Johnson, την ολλανδική θυγατρική της εταιρεία Janssen-Cilag BV (εφεξής «Janssen-Cilag»), την Novartis AG (εφεξής «Novartis»), και την ολλανδική θυγατρική της εταιρεία Sandoz BV (στο εξής «Sandoz»).

(4)

Η διαδικασία κινήθηκε στις 18 Οκτωβρίου 2011.

(5)

Στις 30 Ιανουαρίου 2013 εκδόθηκε και επιδόθηκε στα ενδιαφερόμενα μέρη η κοινοποίηση αιτιάσεων.

(6)

Τα ενδιαφερόμενα μέρη υπέβαλαν τις απαντήσεις τους στην κοινοποίηση αιτιάσεων τον Απρίλιο του 2013, χωρίς να αιτηθούν την ακρόασή τους.

(7)

Η συμβουλευτική επιτροπή συμπράξεων και δεσποζουσών θέσεων εξέδωσε θετική γνώμη στις 2 και τις 6 Δεκεμβρίου 2013.

(8)

Η Επιτροπή εξέδωσε την απόφαση στις 10 Δεκεμβρίου 2013.

(9)

Η Johnson & Johnson παράγει και εμπορεύεται φεντανύλη σε διάφορες μορφές, από τη δεκαετία του 1960. Το 2005 το προϊόν της Johnson & Johnson, επίθεμα εναπόθεσης φεντανύλης, δεν τελούσε πλέον υπό προστασία στις Κάτω Χώρες και η ολλανδική θυγατρική της Novartis, η Sandoz, ήταν έτοιμη να θέσει σε κυκλοφορία τη γενόσημη εκδοχή του επιθέματος εναπόθεσης φεντανύλης. Είχε ήδη παρασκευάσει, για παράδειγμα, το αναγκαίο υλικό συσκευασίας.

(10)

Ωστόσο, τον Ιουλίου του 2005, αντί να αρχίσει πράγματι να πωλεί τη γενόσημη εκδοχή, η Sandoz συνήψε με την Janssen-Cilag, την ολλανδική θυγατρική εταιρεία της Johnson & Johnson, τη λεγόμενη συμφωνία «από κοινού προώθησης». Οι συμφωνηθείσες μηνιαίες καταβολές από την Janssen-Cilag υπερέβαιναν τα κέρδη που η Sandoz ανέμενε να αποκομίσει από την πώληση του γενοσήμου προϊόντος, ενόσω δεν εισάγονταν γενόσημα στις Κάτω Χώρες. Σύμφωνα με εσωτερικά έγγραφα, η Sandoz θα απείχε από την είσοδο στην αγορά με αντάλλαγμα «μέρος της πίτας». Αντί να ανταγωνίζονται, η Johnson & Johnson και η Novartis συμφώνησαν να συνεργαστούν, ώστε «να μην διατίθεται στην αγορά γενόσημο επίθεμα και κατ’ αυτόν τον τρόπο να διατηρήσουν την τρέχουσα τιμή υψηλή».

(11)

Ως εκ τούτου, η Sandoz δεν έθεσε σε κυκλοφορία το προϊόν στις Κάτω Χώρες όσο η συμφωνία ήταν σε ισχύ. Η συμφωνία έληξε τον Δεκέμβριο του 2006, όταν τρίτος ετοιμαζόταν να θέσει σε κυκλοφορία γενόσημο επίθεμα φεντανύλης.

(12)

Η Επιτροπή κατέληξε στο ακόλουθο συμπέρασμα. Βάσει της εξέτασης του οικονομικού και νομικού πλαισίου, η Sandoz ήταν, τη στιγμή που συνήφθη η συμφωνία με την Janssen-Cilag, στενή και (τουλάχιστον) εν δυνάμει ανταγωνίστρια της Janssen-Cilag. Η συμφωνία περιελάμβανε μηχανισμό μη εισόδου στην αγορά σύμφωνα με τον οποίο θα έπαυε η μηνιαία καταβολή σε περίπτωση που η Sandoz ή τρίτο μέρος εισερχόταν στην αγορά. Συμφώνως προς τον μηχανισμό αυτό, η Sandoz παρέμεινε πράγματι εκτός της ολλανδικής αγοράς με το δικό της επίθεμα αποθέσεως φεντανύλης, καθ’ όλη τη διάρκεια της συμφωνίας (από 11 Ιουλίου 2005 έως 15 Δεκεμβρίου 2006). Συνεπεία της συμφωνίας, η στενή και (τουλάχιστον) εν δυνάμει ανταγωνίστρια της Janssen-Cilag σε γενόσημα αποκλείστηκε από την αγορά σε μια χρονική στιγμή όπου η απειλή της εισόδου της στην αγορά ήταν επικείμενη.

(13)

Επιπλέον, για το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, η Janssen-Cilag κατέβαλε συνολικά στη Sandoz περίπου 5 εκατ. ευρώ σε μηνιαίες δόσεις. Το ποσό που έλαβε η Sandoz υπερέβη κατά πολύ αυτού που η ίδια ανέμενε, κατά τη σύναψη της συμφωνίας, να αποκομίσει, εάν είχε θέσει σε κυκλοφορία το δικό της επίθεμα αποθέσεως φεντανύλης στις Κάτω Χώρες. Οι εν λόγω μηνιαίες καταβολές έλαβαν χώρα για μη καθορισμένες υπηρεσίες από κοινού προώθησης. Κατά τη διάρκεια της περιόδου που κάλυπτε η αρχική συμφωνία από κοινού προώθησης (από 11 Ιουλίου 2005 έως 11 Ιουλίου 2006), η Sandoz πραγματοποίησε περιορισμένες μόνον δραστηριότητες προώθησης, και για την περίοδο που καλύπτεται από το προσάρτημα (από 11 Ιουλίου 2006 έως 15 Δεκεμβρίου 2006), δεν υπάρχουν στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι πραγματοποιήθηκε κάποια δραστηριότητα προώθησης από την Sandoz.

(14)

Τα ανωτέρω αντικειμενικά στοιχεία της εξέτασης επιβεβαιώθηκαν από τις προθέσεις των ενδιαφερομένων μερών. Αμφότερα τα ενδιαφερόμενα μέρη συνέταξαν τη συμφωνία από κοινού προώθησης κατά τέτοιο τρόπο ώστε να διασφαλιστεί ότι το γενόσημο προϊόν της Sandoz θα παρέμενε εκτός αγοράς και η Janssen-Cilag θα μπορούσε να μεγιστοποιήσει τα κέρδη της από την πώληση του πρωτότυπου προϊόντος ενόσω η συμφωνία ήταν σε ισχύ. Η Janssen-Cilag μοιράστηκε αυτά τα υπερανταγωνιστικά κέρδη με την Sandoz.

(15)

Ως εκ τούτου, η Επιτροπή κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η συμφωνία συνιστούσε περιορισμό εξ αντικειμένου σύμφωνα με το άρθρο 101 ΣΛΕΕ.

(16)

Η παράβαση διήρκεσε, τουλάχιστον, από την ημερομηνία έναρξης ισχύος της αρχικής συμφωνίας από κοινού προώθησης, ήτοι την 11η Ιουλίου 2005 έως τη λήξη της συμφωνίας από κοινού προώθησης (συμπεριλαμβανομένου του προσαρτήματος), ήτοι την 15η Δεκεμβρίου 2006.

(17)

Επιβάλλονται τα ακόλουθα πρόστιμα για την παράβαση στην παρούσα υπόθεση:

29.4.2015   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 142/23

Cour des comptes européenne

Publications (PUB)

12, rue Alcide De Gasperi

1615 Luxemburg

LUXEMBOURG

Τηλ. +352 4398-1

Email: eca-info@eca.europa.eu

29.4.2015   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 142/23

Cour des comptes européenne

Publications (PUB)

12, rue Alcide De Gasperi

1615 Luxemburg

LUXEMBOURG

Τηλ. +352 4398-1

Email: eca-info@eca.europa.eu

29.4.2015   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 142/24

1.

Στις 22 Απριλίου 2015 η Επιτροπή έλαβε γνωστοποίηση σχεδιαζόμενης συγκέντρωσης σύμφωνα με το άρθρο 4 του κανονισμού (EK) αριθ. 139/2004 του Συμβουλίου (1) με την οποία η KKR & Co. L. P. («KKR», ΗΠΑ), η Comcast Ventures LP και η NBC Sports Venture, LLC, που ανήκουν στον όμιλο Comcast («Comcast», ΗΠΑ), η Pentech Fund II L. P. («Pentech», ΗΠΑ), η Piton Capital Venture Fund L. P. («Piton», Ηνωμένο Βασίλειο), η Scottish Enterprise (Ηνωμένο Βασίλειο) και η Shamrock Capital Growth Fund III, L. P. («Shamrock», ΗΠΑ) αποκτούν κατά την έννοια του άρθρου 3 παράγραφος 1 στοιχείο β) και παράγραφος 4 του κανονισμού συγκεντρώσεων κοινό έλεγχο της FanDuel Limited («FanDuel», Ηνωμένο Βασίλειο) με αγορά μετοχών.

2.

Οι επιχειρηματικές δραστηριότητες των εν λόγω επιχειρήσεων είναι:

—   για την KKR: παγκόσμια εναλλακτική διαχείριση περιουσιακών στοιχείων και παροχή λύσεων κεφαλαιαγοράς,

—   για την Comcast: παγκόσμια παροχή υπηρεσιών μέσων ενημέρωσης και τεχνολογικών υπηρεσιών,

—   για την Pentech: εταιρεία επιχειρηματικών κεφαλαίων,

—   για την Piton: εταιρεία επιχειρηματικών κεφαλαίων και αναπτυξιακών συμμετοχών,

—   για την Scottish Enterprise: φορέας οικονομικής ανάπτυξης της Σκωτίας,

—   για την Shamrock: εταιρεία επενδύσεων,

—   για την FanDuel: υπηρεσίες επιγραμμικών φανταστικών αθλημάτων (fantasy sports) στη Βόρειο Αμερική.

3.

Κατόπιν προκαταρκτικής εξέτασης, η Επιτροπή διαπιστώνει ότι η γνωστοποιηθείσα πράξη θα μπορούσε να εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής του κανονισμού συγκεντρώσεων. Εντούτοις, επιφυλάσσεται να λάβει τελική απόφαση επί του σημείου αυτού. Σύμφωνα με την ανακοίνωση της Επιτροπής σχετικά με μια απλοποιημένη διαδικασία αντιμετώπισης ορισμένων συγκεντρώσεων βάσει του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 139/2004 του Συμβουλίου (2), σημειώνεται ότι η παρούσα υπόθεση είναι υποψήφια για να αντιμετωπιστεί βάσει της διαδικασίας που προβλέπεται στην εν λόγω ανακοίνωση.

4.

Η Επιτροπή καλεί τους ενδιαφερόμενους τρίτους να της υποβάλουν τυχόν παρατηρήσεις για τη σχεδιαζόμενη συγκέντρωση.

Οι παρατηρήσεις πρέπει να φθάσουν στην Επιτροπή το αργότερο εντός 10 ημερών από την ημερομηνία της παρούσας δημοσίευσης, με την αναφορά M.7624 — KKR / Comcast / Pentech / Piton / Scottish Enterprise / Shamrock / FanDuel / JV. Οι παρατηρήσεις μπορούν να σταλούν στην Eπιτροπή με φαξ (+32 22964301), ηλεκτρονικά στην διεύθυνση COMP-MERGER-REGISTRY@ec.europa.eu ή ταχυδρομικά στην ακόλουθη διεύθυνση:

29.4.2015   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 142/25

—

ακέραια με ετικέτα, ασυσκεύαστα ή συσκευασμένα είτε σε διάτρητο σακουλάκι με μικροοπές ή σε σακουλάκι στο οποίο το προϊόν διατηρείται σε τροποποιημένη ατμόσφαιρα ή υπό κενό.

—

τεμαχισμένα σε φέτες, συσκευασμένα υπό κενό ή σε προστατευτική ατμόσφαιρα, εκτός αν τεμαχίζονται και πωλούνται στο σημείο κοπής.

—

την ονομασία του προϊόντος που φέρει την ΠΓΕ «Saucisson de Lacaune» ή «Saucisse de Lacaune»·

—

το λογότυπο «Lacaune» με αναγνωριστικό κωδικό που αποτελείται από ένα κεφαλαίο χειρόγραφο και υπογραμμισμένο «M», που παραπέμπει στην ορεινή προέλευση, κάτω από το οποίο αναγράφεται η ονομασία «LACAUNE» με κεφαλαίους χαρακτήρες.

—

άφθονες βροχοπτώσεις και καλά κατανεμημένες καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους,

—

σχετικά χαμηλή μέση θερμοκρασία και μικρές διακυμάνσεις θερμοκρασίας,

—

τακτική εναλλαγή της φύσης του ανέμου (προσανατολισμός, υγρασία) συνοδευόμενη από σημαντικές μεταβολές της θερμοκρασίας και της υγρασίας που σημειώνονται κατά τη διάρκεια της ίδιας ημέρας.

29.4.2015   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 142/29