15.12.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 448/1

15.12.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 448/2

1)

Έχει το άρθρο 6, παράγραφος 2, της οδηγίας 92/43/ΕΟΚ (1) του Συμβουλίου, της 21ης Μαΐου 1992, για τη διατήρηση των φυσικών οικοτόπων καθώς και της άγριας πανίδας και χλωρίδας (στο εξής: οδηγία περί οικοτόπων), την έννοια ότι ένα έργο κατασκευής γέφυρας, το οποίο εγκρίθηκε προτού ο οικείος τόπος περιληφθεί στον κατάλογο των τόπων κοινοτικής σημασίας και το οποίο δεν εξυπηρετεί άμεσα τη διαχείριση του τόπου, πρέπει να υποβληθεί πριν από την εκτέλεσή του σε επανεξέταση των επιπτώσεών του, αν ο τόπος περιελήφθη στον κατάλογο μετά τη χορήγηση της αδείας αλλά πριν από την έναρξη της εκτελέσεως, πριν δε από τη χορήγηση της αδείας είχε πραγματοποιηθεί μόνον αξιολόγηση των κινδύνων/προκαταρκτική εξέταση;

2)

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο ερώτημα 1:

Πρέπει η εθνική αρχή να τηρήσει κατά τη μεταγενέστερη επανεξέταση τις διατάξεις του άρθρου 6, παράγραφοι 3 και 4, της οδηγίας περί οικοτόπων, αν, κατά την προηγηθείσα της χορηγήσεως της αδείας αξιολόγηση κινδύνων/προκαταρκτική εξέταση, τις εφάρμοσε προληπτικώς;

3)

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο ερώτημα 1 και αρνητικής απαντήσεως στο ερώτημα 2:

Ποιες απαιτήσεις πρέπει να τίθενται σύμφωνα με το άρθρο 6, παράγραφος 2, της οδηγίας περί οικοτόπων για τη μεταγενέστερη επανεξέταση αδείας που χορηγήθηκε για ένα έργο και ποιο χρονικό σημείο πρέπει να αφορά η επανεξέταση;

4)

Πρέπει στο πλαίσιο συμπληρωματικής διαδικασίας, η οποία αποσκοπεί στη θεραπεία διαπιστωθέντος σφάλματος μεταγενέστερης επανεξετάσεως κατά το άρθρο 6, παράγραφος 2, της οδηγίας περί οικοτόπων ή εκτιμήσεως των επιπτώσεων κατά το άρθρο 6, παράγραφος 3, της οδηγίας περί οικοτόπων, να ληφθεί υπόψη με κατάλληλες τροποποιήσεις των απαιτήσεων της εκτιμήσεως το γεγονός ότι το κατασκευαστικό έργο ενδεχομένως αναγέρθηκε και τέθηκε σε λειτουργία επειδή η διάταξη περί εγκρίσεως σχεδίου ήταν άμεσα εκτελεστή και η διαδικασία λήψεως προσωρινών μέτρων απέβη ανεπιτυχής και τελεσίδικη; Ισχύει αυτό οπωσδήποτε για μια εκ των υστέρων αναγκαία εκτίμηση των εναλλακτικών λύσεων στο πλαίσιο αποφάσεως σύμφωνα με το άρθρο 6, παράγραφος 4, της οδηγίας περί οικοτόπων;

15.12.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 448/3

1)

Πρέπει οι έκτακτες περιστάσεις κατά την έννοια του άρθρου 5, παράγραφος 3, του κανονισμού (1) να αφορούν ευθέως την πτήση για την οποία είχε γίνει η κράτηση;

2)

Για την περίπτωση που στο πρώτο ερώτημα πρέπει να δοθεί αρνητική απάντηση: Πόσες προηγούμενες διαδοχικές πτήσεις του αεροσκάφους που χρησιμοποιείται για την προγραμματισμένη πτήση μπορούν να ληφθούν υπόψη σε ό,τι αφορά τη συνδρομή εκτάκτων περιστάσεων; Υπάρχει χρονικό όριο όσον αφορά τη συνεκτίμηση εκτάκτων περιστάσεων που ανέκυψαν στο πλαίσιο προηγούμενων διαδοχικών πτήσεων; Αν υπάρχει τέτοιο όριο, πώς πρέπει να υπολογίζεται;

3)

Για την περίπτωση που για τη μεταγενέστερη πτήση λαμβάνονται υπόψη και οι έκτακτες περιστάσεις που ανακύπτουν σε προηγούμενες διαδοχικές πτήσεις: Πρέπει τα εύλογα μέτρα τα οποία οφείλει να λάβει ο πραγματικός αερομεταφορέας κατά το άρθρο 5, παράγραφος 3, του κανονισμού να έχουν ως αντικείμενο μόνο την αποτροπή των εκτάκτων περιστάσεων ή και την αποφυγή μιας μεγάλης καθυστερήσεως;

15.12.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 448/4

1)

Έχουν τα άρθρα 49 επ. και 56 επ. ΣΛΕΕ, όπως ερμηνεύθηκαν από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την απόφαση της 16ης Φεβρουαρίου 2012 [επί των συνεκδικασθεισών υποθέσεων C-72/10 και C-77/10], την έννοια ότι αντιβαίνει σε αυτά η διενέργεια διαγωνισμού για την παραχώρηση αδειών με διάρκεια ισχύος μικρότερη εκείνων που είχαν παραχωρηθεί προγενέστερα, μολονότι ο εν λόγω διαγωνισμός διενεργείται με ρητό σκοπό την άρση των συνεπειών που απορρέουν από τον παράνομο χαρακτήρα του αποκλεισμού ορισμένων επιχειρήσεων από προγενέστερους διαγωνισμούς;

2)

Έχουν τα άρθρα 49 επ. και 56 επ. ΣΛΕΕ, όπως ερμηνεύθηκαν από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την προμνημονευθείσα απόφασή του, την έννοια ότι αντιβαίνει σε αυτά το ενδεχόμενο η απαίτηση περί συμπτώσεως του χρόνου λήξεως της διάρκειας ισχύος των παραχωρηθεισών αδειών να δικαιολογεί προσηκόντως τη μικρότερη διάρκεια ισχύος των αδειών που παραχωρούνται κατόπιν του διαγωνισμού σε σχέση με τη διάρκεια ισχύος των αδειών που είχαν παραχωρηθεί στο παρελθόν;

3)

Έχουν τα άρθρα 49 επ. και 56 επ. ΣΛΕΕ, όπως ερμηνεύθηκαν από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την προμνημονευθείσα απόφασή του, την έννοια ότι αντιβαίνει σε αυτά η πρόβλεψη υποχρεώσεως περί δωρεάν μεταβιβάσεως της χρήσεως των ιδιόκτητων υλικών και άυλων αγαθών που αποτελούν το δίκτυο διαχειρίσεως της συλλογής στοιχημάτων σε περίπτωση παύσεως της δραστηριότητας αυτής λόγω λήξεως της διάρκειας ισχύος της αδείας παραχωρήσεως ή λόγω εκπτώσεως από την εν λόγω άδεια ή ανακλήσεώς της;

15.12.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 448/4

1)

Έχουν τα άρθρα 49 επ. και 56 επ. ΣΛΕΕ, όπως ερμηνεύθηκαν από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την απόφαση της 16ης Φεβρουαρίου 2012 [επί των συνεκδικασθεισών υποθέσεων C-72/10 και C-77/10], την έννοια ότι αντιβαίνει σε αυτά η διενέργεια διαγωνισμού για την παραχώρηση αδειών με διάρκεια ισχύος μικρότερη εκείνων που είχαν παραχωρηθεί προγενέστερα, μολονότι ο εν λόγω διαγωνισμός διενεργείται με ρητό σκοπό την άρση των συνεπειών που απορρέουν από τον παράνομο χαρακτήρα του αποκλεισμού ορισμένων επιχειρήσεων από προγενέστερους διαγωνισμούς;

2)

Έχουν τα άρθρα 49 επ. και 56 επ. ΣΛΕΕ, όπως ερμηνεύθηκαν από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την προμνημονευθείσα απόφασή του, την έννοια ότι αντιβαίνει σε αυτά το ενδεχόμενο η απαίτηση περί συμπτώσεως του χρόνου λήξεως της διάρκειας ισχύος των παραχωρηθεισών αδειών να δικαιολογεί προσηκόντως τη μικρότερη διάρκεια ισχύος των αδειών που παραχωρούνται κατόπιν του διαγωνισμού σε σχέση με τη διάρκεια ισχύος των αδειών που είχαν παραχωρηθεί στο παρελθόν;

3)

Έχουν τα άρθρα 49 επ. και 56 επ. ΣΛΕΕ, όπως ερμηνεύθηκαν από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την προμνημονευθείσα απόφασή του, την έννοια ότι αντιβαίνει σε αυτά η πρόβλεψη υποχρεώσεως περί δωρεάν μεταβιβάσεως της χρήσεως των ιδιόκτητων υλικών και άυλων αγαθών που αποτελούν το δίκτυο διαχειρίσεως της συλλογής στοιχημάτων σε περίπτωση παύσεως της δραστηριότητας αυτής λόγω λήξεως της διάρκειας ισχύος της αδείας παραχωρήσεως ή λόγω εκπτώσεως από την εν λόγω άδεια ή ανακλήσεώς της;

15.12.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 448/5

1)

Έχουν τα άρθρα 49 επ. και 56 επ. ΣΛΕΕ, όπως ερμηνεύθηκαν από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την απόφαση της 16ης Φεβρουαρίου 2012 [επί των συνεκδικασθεισών υποθέσεων C-72/10 και C-77/10], την έννοια ότι αντιβαίνει σε αυτά η διενέργεια διαγωνισμού για την παραχώρηση αδειών με διάρκεια ισχύος μικρότερη εκείνων που είχαν παραχωρηθεί προγενέστερα, μολονότι ο εν λόγω διαγωνισμός διενεργείται με ρητό σκοπό την άρση των συνεπειών που απορρέουν από τον παράνομο χαρακτήρα του αποκλεισμού ορισμένων επιχειρήσεων από προγενέστερους διαγωνισμούς;

2)

Έχουν τα άρθρα 49 επ. και 56 επ. ΣΛΕΕ, όπως ερμηνεύθηκαν από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την προμνημονευθείσα απόφασή του, την έννοια ότι αντιβαίνει σε αυτά το ενδεχόμενο η απαίτηση περί συμπτώσεως του χρόνου λήξεως της διάρκειας ισχύος των παραχωρηθεισών αδειών να δικαιολογεί προσηκόντως τη μικρότερη διάρκεια ισχύος των αδειών που παραχωρούνται κατόπιν του διαγωνισμού σε σχέση με τη διάρκεια ισχύος των αδειών που είχαν παραχωρηθεί στο παρελθόν;

3)

Έχουν τα άρθρα 49 επ. και 56 επ. ΣΛΕΕ, όπως ερμηνεύθηκαν από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την προμνημονευθείσα απόφασή του, την έννοια ότι αντιβαίνει σε αυτά η πρόβλεψη υποχρεώσεως περί δωρεάν μεταβιβάσεως της χρήσεως των ιδιόκτητων υλικών και άυλων αγαθών που αποτελούν το δίκτυο διαχειρίσεως της συλλογής στοιχημάτων σε περίπτωση παύσεως της δραστηριότητας αυτής λόγω λήξεως της διάρκειας ισχύος της αδείας παραχωρήσεως ή λόγω εκπτώσεως από την εν λόγω άδεια ή ανακλήσεώς της;

15.12.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 448/6

1)

Έχουν τα άρθρα 49 επ. και 56 επ. ΣΛΕΕ, όπως ερμηνεύθηκαν από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την απόφαση της 16ης Φεβρουαρίου 2012 [επί των συνεκδικασθεισών υποθέσεων C-72/10 και C-77/10], την έννοια ότι αντιβαίνει σε αυτά η διενέργεια διαγωνισμού για την παραχώρηση αδειών με διάρκεια ισχύος μικρότερη εκείνων που είχαν παραχωρηθεί προγενέστερα, μολονότι ο εν λόγω διαγωνισμός διενεργείται με ρητό σκοπό την άρση των συνεπειών που απορρέουν από τον παράνομο χαρακτήρα του αποκλεισμού ορισμένων επιχειρήσεων από προγενέστερους διαγωνισμούς;

2)

Έχουν τα άρθρα 49 επ. και 56 επ. ΣΛΕΕ, όπως ερμηνεύθηκαν από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την προμνημονευθείσα απόφασή του, την έννοια ότι αντιβαίνει σε αυτά το ενδεχόμενο η απαίτηση περί συμπτώσεως του χρόνου λήξεως της διάρκειας ισχύος των παραχωρηθεισών αδειών να δικαιολογεί προσηκόντως τη μικρότερη διάρκεια ισχύος των αδειών που παραχωρούνται κατόπιν του διαγωνισμού σε σχέση με τη διάρκεια ισχύος των αδειών που είχαν παραχωρηθεί στο παρελθόν;

3)

Έχουν τα άρθρα 49 επ. και 56 επ. ΣΛΕΕ, όπως ερμηνεύθηκαν από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την προμνημονευθείσα απόφασή του, την έννοια ότι αντιβαίνει σε αυτά η πρόβλεψη υποχρεώσεως περί δωρεάν μεταβιβάσεως της χρήσεως των ιδιόκτητων υλικών και άυλων αγαθών που αποτελούν το δίκτυο διαχειρίσεως της συλλογής στοιχημάτων σε περίπτωση παύσεως της δραστηριότητας αυτής λόγω λήξεως της διάρκειας ισχύος της αδείας παραχωρήσεως ή λόγω εκπτώσεως από την εν λόγω άδεια ή ανακλήσεώς της;

15.12.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 448/6

1)

Έχουν τα άρθρα 49 επ. και 56 επ. ΣΛΕΕ, όπως ερμηνεύθηκαν από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την απόφαση της 16ης Φεβρουαρίου 2012 [επί των συνεκδικασθεισών υποθέσεων C-72/10 και C-77/10], την έννοια ότι αντιβαίνει σε αυτά η διενέργεια διαγωνισμού για την παραχώρηση αδειών με διάρκεια ισχύος μικρότερη εκείνων που είχαν παραχωρηθεί προγενέστερα, μολονότι ο εν λόγω διαγωνισμός διενεργείται με ρητό σκοπό την άρση των συνεπειών που απορρέουν από τον παράνομο χαρακτήρα του αποκλεισμού ορισμένων επιχειρήσεων από προγενέστερους διαγωνισμούς;

2)

Έχουν τα άρθρα 49 επ. και 56 επ. ΣΛΕΕ, όπως ερμηνεύθηκαν από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την προμνημονευθείσα απόφασή του, την έννοια ότι αντιβαίνει σε αυτά το ενδεχόμενο η απαίτηση περί συμπτώσεως του χρόνου λήξεως της διάρκειας ισχύος των παραχωρηθεισών αδειών να δικαιολογεί προσηκόντως τη μικρότερη διάρκεια ισχύος των αδειών που παραχωρούνται κατόπιν του διαγωνισμού σε σχέση με τη διάρκεια ισχύος των αδειών που είχαν παραχωρηθεί στο παρελθόν;

3)

Έχουν τα άρθρα 49 επ. και 56 επ. ΣΛΕΕ, όπως ερμηνεύθηκαν από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την προμνημονευθείσα απόφασή του, την έννοια ότι αντιβαίνει σε αυτά η πρόβλεψη υποχρεώσεως περί δωρεάν μεταβιβάσεως της χρήσεως των ιδιόκτητων υλικών και άυλων αγαθών που αποτελούν το δίκτυο διαχειρίσεως της συλλογής στοιχημάτων σε περίπτωση παύσεως της δραστηριότητας αυτής λόγω λήξεως της διάρκειας ισχύος της αδείας παραχωρήσεως ή λόγω εκπτώσεως από την εν λόγω άδεια ή ανακλήσεώς της;

15.12.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 448/7

15.12.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 448/8

15.12.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 448/8

1)

Έχει το άρθρο 3, παράγραφος 2, στοιχείο α', του ισχύοντος κειμένου του κανονισμού (EK) 297/95 του Συμβουλίου, της 10ης Φεβρουαρίου 1995 (1), την έννοια ότι, για τις τροποποιήσεις των αδειών κυκλοφορίας τύπου I –και ειδικότερα, όσον αφορά την κύρια δίκη, τύπου I A– όταν πρόκειται για πανομοιότυπες τροποποιήσεις αφορώσες περισσότερες άδειες κυκλοφορίας τις οποίες κατέχει ο ίδιος δικαιούχος, πρέπει να καταβάλλεται ένα μόνον τέλος, στην έκταση που ορίζεται εκεί, ή τόσα τέλη όσες είναι οι άδειες τις οποίες αφορά η τροποποίηση;

2)

Υπάρχει, υπό τις συνθήκες της παρούσας δίκης, δυνατότητα ή υποχρέωση, όπως θεωρεί το αιτούν δικαστήριο, να τεθεί το ερώτημα στο Δικαστήριο;

15.12.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 448/9

—

να διαπιστώσει ότι το Βασίλειο της Ισπανίας, παραλείποντας να θεσπίσει, για κάθε ένα από τους υγειονομικούς χώρους ταφής αποβλήτων που προσδιορίζονται στο σημείο 26 της παρούσας προσφυγής [υγειονομικούς χώρους ταφής μη επικίνδυνων αποβλήτων της Οrtuella, στη Χώρα των Βάσκων, και της Zurita και του Juan Grande, στα Κανάρια Νησιά], τα αναγκαία μέτρα για να ζητηθεί από τον φορέα εκμεταλλεύσεως η εκπόνηση σχεδίου διευθετήσεως και η διασφάλιση της πλήρους εκτελέσεως του εν λόγω σχεδίου σύμφωνα με τις απαιτήσεις της οδηγίας, με εξαίρεση όσων περιλαμβάνονται στο σημείο 1 του παραρτήματος Ι, εντός οκτώ ετών από την ημερομηνία για την οποία γίνεται λόγος στο άρθρο 18, παράγραφος 1, της οδηγίας 1999/31/EK (1) του Συμβουλίου, της 26ης Απριλίου 1999, περί υγειονομικής ταφής των αποβλήτων, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει για κάθε ένα από τους αναφερθέντες χώρους υγειονομικής ταφής αποβλήτων από το άρθρο 14, στοιχείο γ', της εν λόγω οδηγίας·

—

να διαπιστώσει ότι το Βασίλειο της Ισπανίας, παραλείποντας να θεσπίσει, για κάθε ένα από τους υγειονομικούς χώρους ταφής αποβλήτων που προσδιορίζονται στο σημείο 37 της παρούσας προσφυγής [9 υγειονομικούς χώρους ταφής μη επικίνδυνων αποβλήτων [Vélez Rubio (Almería), Alcolea de Cinca (Huesca), Sariñena (Huesca), Tamarite de Litera (Huesca), Somontano — Barbastro (Huesca), Barranco de Sedases (Fraga, Huesca), Barranco Seco (Puntallana, La Palma), Jumilla (Murcia) και Legazpia (Guipuzkoa)] και 19 υγειονομικούς χώρους ταφής αδρανών αποβλήτων [Sierra Valleja (Arcos de la Frontera, Cádiz), Carretera Pantano del Rumblar (Baños de la Encina, Jaén), Barranco de la Cueva (Bélmez de la Moraleda, Jaén), Cerrajón (Castillo de Locubín, Jaén), Las Canteras (Jimena y Bedmar, Jaén), Hoya del Pino (Siles, Jaén), Bellavista (Finca El Coronel, Alcalá de Guadaira, Sevilla), El Patarín (Alcalá de Guadaira, Σεβίλλη), Carretera de Arahal-Morón de la Frontera (Arahal, Σεβίλλη), Carretera de Almadén de la Plata (Cazalla de la Sierra, Σεβίλλη), El Chaparral (Écija, Σεβίλλη), Carretera A-92, KM 57,5 (Morón de la Frontera, Σεβίλλη), Carretera 3118 Fuente Leona — Cumbres mayores (Colina Barragona, Huelva), Llanos del Campo (Grazalema — Benamahoma, Cádiz) Andrada Baja (Alcalá de Guadaira, Σεβίλλη), Las Zorreras (Aldeira, Γρανάδα), Carretera de los Villares (Andújar, Jaén) La Chacona (Cabra, Córdoba) και el Chaparral — La Sombrerera (Puerto Serrano, Cádiz)] τα μέτρα που απαιτούνται για να παύσει το συντομότερο δυνατό η λειτουργία, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 7, στοιχείο ζ', και του άρθρου 13 της οδηγίας 1999/31, των εγκαταστάσεων οι οποίες δεν έλαβαν, σύμφωνα με το άρθρο 8 της ίδιας οδηγίας, άδεια συνεχίσεως των δραστηριοτήτων τους, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει για κάθε ένα από τους αναφερθέντες χώρους υγειονομικής ταφής αποβλήτων από το άρθρο 14, στοιχείο β', της εν λόγω οδηγίας·

—

να καταδικάσει το Βασίλειο της Ισπανίας στα δικαστικά έξοδα.

15.12.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 448/10

—

να αναιρέσει τη διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 10ης Ιουλίου 2014 στην υπόθεση T-271/10, H κατά Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης και EUPM, στο μέτρο που απορρίφθηκε η προσφυγή-αγωγή της με αίτημα, αφενός, την ακύρωση τόσο της υπογραφείσας από τον Διευθυντή Προσωπικού της EUPM αποφάσεως της 7ης Απριλίου 2010, περί μεταθέσεως της αναιρεσείουσας στη θέση του «Criminal Justice Adviser-Prosecutor» στο περιφερειακό γραφείο της Μπάνια Λούκα (Βοσνία-Ερζεγοβίνη) όσο και, εφόσον ήταν αναγκαίο, της από 30 Απριλίου 2010 εγκριτικής αποφάσεως του Αρχηγού Αποστολής, στον οποίο αναφέρεται το άρθρο 6 της αποφάσεως 2009/906/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 8ης Δεκεμβρίου 2009, σχετικά με την Αστυνομική Αποστολή της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUPM) στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη (ΒΑ) (1), και, αφετέρου, αποζημίωση·

—

να αναπέμψει την υπόθεση ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου·

—

να καταδικάσει τους αντιδίκους κατ’ αναίρεση στα δικαστικά έξοδα της παρούσας διαδικασίας.

—

Προσβολή του δικαιώματος άμυνας

—

Παράβαση του άρθρου 114 του Κανονισμού Διαδικασίας

—

Πλάνη περί το δίκαιο

—

Παραβίαση του δικαίου της Ένωσης

15.12.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 448/11

15.12.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 448/12

1)

Μήπως ο όρος «διοικητική διαδικασία» που περιέχεται στο άρθρο 4, παράγραφος 1, αρχή και στοιχείο α', της οδηγίας 87/344/ΕΟΚ (1) του Συμβουλίου, της 22ας Ιουνίου 1987, για τον συντονισμό των νομοθετικών, κανονιστικών και διοικητικών διατάξεων σχετικά με την ασφάλιση νομικής προστασίας, καταλαμβάνει τη διαδικασία ενώπιον του UWV, κατά την οποία ο εργοδότης ζητεί άδεια απολύσεως προκειμένου να επιφέρει τη λύση συμβάσεως εργασίας με τον μισθωτό (που έχει ασφάλιση νομικής προστασίας);

2)

Αν η απάντηση στο ερώτημα 1 εξαρτάται από τα χαρακτηριστικά της συγκεκριμένης διαδικασίας, εν ανάγκη σε συνδυασμό με τα γεγονότα και τις περιστάσεις της παρούσας υποθέσεως, βάσει ποιων χαρακτηριστικών, γεγονότων και περιστάσεων πρέπει ο εθνικός δικαστής να καθορίσει αν η διαδικασία αυτή πρέπει να θεωρηθεί διοικητική διαδικασία κατά την έννοια του άρθρου 4, παράγραφος 1, αρχή και στοιχείο α', της οδηγίας;

15.12.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 448/12

1)

Έχουν τα άρθρα 49 επ. και 56 επ. ΣΛΕΕ, όπως ερμηνεύθηκαν από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την απόφαση της 16ης Φεβρουαρίου 2012 [επί των συνεκδικασθεισών υποθέσεων C-72/10 και C-77/10], την έννοια ότι αντιβαίνει σε αυτά η διενέργεια διαγωνισμού για την παραχώρηση αδειών με διάρκεια ισχύος μικρότερη εκείνων που είχαν παραχωρηθεί προγενέστερα, μολονότι ο εν λόγω διαγωνισμός διενεργείται με ρητό σκοπό την άρση των συνεπειών που απορρέουν από τον παράνομο χαρακτήρα του αποκλεισμού ορισμένων επιχειρήσεων από προγενέστερους διαγωνισμούς;

2)

Έχουν τα άρθρα 49 επ. και 56 επ. ΣΛΕΕ, όπως ερμηνεύθηκαν από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την προμνημονευθείσα απόφασή του, την έννοια ότι αντιβαίνει σε αυτά το ενδεχόμενο η απαίτηση περί συμπτώσεως του χρόνου λήξεως της διάρκειας ισχύος των παραχωρηθεισών αδειών να δικαιολογεί προσηκόντως τη μικρότερη διάρκεια ισχύος των αδειών που παραχωρούνται κατόπιν του διαγωνισμού σε σχέση με τη διάρκεια ισχύος των αδειών που είχαν παραχωρηθεί στο παρελθόν;

3)

Έχουν τα άρθρα 49 επ. και 56 επ. ΣΛΕΕ, όπως ερμηνεύθηκαν από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την προμνημονευθείσα απόφασή του, την έννοια ότι αντιβαίνει σε αυτά η πρόβλεψη υποχρεώσεως περί δωρεάν μεταβιβάσεως της χρήσεως των ιδιόκτητων υλικών και άυλων αγαθών που αποτελούν το δίκτυο διαχειρίσεως της συλλογής στοιχημάτων σε περίπτωση παύσεως της δραστηριότητας αυτής λόγω λήξεως της διάρκειας ισχύος της αδείας παραχωρήσεως ή λόγω εκπτώσεως από την εν λόγω άδεια ή ανακλήσεώς της;

15.12.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 448/13

1)

Μήπως το άρθρο 3 και το άρθρο 94, παράγραφοι 1 και 2, του κανονισμού 1408/71 (1) δεν επιτρέπουν όπως σε πρώην ναυτικό, ο οποίος ανήκε στο πλήρωμα πλοίου με λιμένα εκκινήσεως και τερματισμού σε κράτος μέλος, ο οποίος δεν είχε κατοικία στην ξηρά και ο οποίος δεν ήταν υπήκοος κράτους μέλους, αντιταχθεί (μερική) άρνηση χορηγήσεως συντάξεως γήρατος, αφότου το κράτος της ιθαγένειας του ναυτικού προσχώρησε στην (προκάτοχο της) ΕΕ ή αφότου τέθηκε σε ισχύ για το κράτος αυτό ο κανονισμός 1408/71, απλώς και μόνο για τον λόγο ότι αυτός ο πρώην ναυτικός κατά την περίοδο της (προβαλλόμενης) ασφαλίσεως δεν είχε την ιθαγένεια του (πρώτου) κράτους μέλους;

2)

Εμποδίζουν τα άρθρα 18 και 45 ΣΛΕΕ την εφαρμογή ρυθμίσεως κράτους μέλους βάσει της οποίας ναυτικός ο οποίος ανήκε στο πλήρωμα πλοίου με λιμένα εκκινήσεως και τερματισμού στο εν λόγω κράτος μέλος, ο οποίος δεν είχε κατοικία στην ξηρά και ο οποίος δεν είναι υπήκοος κράτους μέλους, είχε αποκλειστεί από την ασφάλιση για σύνταξη γήρατος, ενώ βάσει της ρυθμίσεως αυτής θεωρείται ασφαλισμένος ένας ναυτικός ο οποίος είναι υπήκοος του κράτους μέλους όπου βρίσκεται ο λιμένας εκκινήσεως και τερματισμού του πλοίου και ο οποίος κατά τα λοιπά βρίσκεται στις ίδιες περιστάσεις, αν κατά τον χρόνο καθορισμού της συντάξεως το κράτος της ιθαγένειας του πρώτου ναυτικού είχε εν τω μεταξύ προσχωρήσει στην (προκάτοχο της) ΕΕ ή ο κανονισμός 1408/71 είχε εν τω μεταξύ τεθεί σε ισχύ για το κράτος αυτό;

3)

Πρέπει τα ερωτήματα 1 και 2 να απαντηθούν κατά τον ίδιο τρόπο στην περίπτωση ενός (πρώην) ναυτικού ο οποίος κατά τον χρόνο ασκήσεως των δραστηριοτήτων του είχε την ιθαγένεια κράτους το οποίο στη συνέχεια προσχώρησε στην (προκάτοχο της) ΕΕ, αλλά ο οποίος κατά τον χρόνο της εν λόγω προσχωρήσεως ή της ενάρξεως της ισχύος του κανονισμού 1408/71 για το κράτος αυτό και κατά τον χρόνο προβολής της αξιώσεως του για σύνταξη γήρατος δεν είναι υπήκοος κράτους μέλους, αλλά επί του οποίου ο προαναφερθείς κανονισμός έχει εφαρμογή βάσει του άρθρου 1 του κανονισμού 859/2003 (2);

15.12.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 448/14

1)

Έχουν τα άρθρα 49 επ. και 56 επ. ΣΛΕΕ, ερμηνευόμενα με γνώμονα τις αρχές που διατύπωσε το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην απόφαση της 16ης Φεβρουαρίου 2012 [επί των συνεκδικασθεισών υποθέσεων C-72/10 και C-77/10], την έννοια ότι αντιβαίνει σε αυτά η διενέργεια διαγωνισμού για την παραχώρηση αδειών με διάρκεια ισχύος μικρότερη από εκείνη των αδειών που είχαν παραχωρηθεί στο παρελθόν;

2)

Έχουν τα άρθρα 49 επ. και 56 επ. ΣΛΕΕ, ερμηνευόμενα με γνώμονα τις αρχές που διατύπωσε το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην απόφαση της 16ης Φεβρουαρίου 2012 [επί των συνεκδικασθεισών υποθέσεων C-72/10 και C-77/10], την έννοια ότι αντιβαίνει σε αυτά το ενδεχόμενο η απαίτηση περί συμπτώσεως του χρόνου λήξεως της διάρκειας ισχύος των παραχωρηθεισών αδειών να δικαιολογεί προσηκόντως τη μικρότερη διάρκεια ισχύος των αδειών που παραχωρούνται κατόπιν του διαγωνισμού σε σχέση με τη διάρκεια ισχύος των αδειών που είχαν παραχωρηθεί στο παρελθόν;

3)

Έχουν τα άρθρα 49 επ. και 56 επ. ΣΛΕΕ, ερμηνευόμενα με γνώμονα τις αρχές που διατύπωσε το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην απόφαση της 16ης Φεβρουαρίου 2012 [επί των συνεκδικασθεισών υποθέσεων C-72/10 και C-77/10], την έννοια ότι αντιβαίνει σε αυτά η πρόβλεψη υποχρεώσεως περί δωρεάν μεταβιβάσεως της χρήσεως των ιδιόκτητων υλικών και άυλων αγαθών που αποτελούν το δίκτυο διαχειρίσεως της συλλογής στοιχημάτων σε περίπτωση παύσεως της δραστηριότητας αυτής λόγω λήξεως της διάρκειας ισχύος της αδείας παραχωρήσεως ή λόγω εκπτώσεως από την εν λόγω άδεια ή ανακλήσεώς της;

15.12.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 448/15

1)

Είναι αντίθετο προς τον κανονισμό REACH (1) το ότι όποιος εισάγει για επαγγελματικούς σκοπούς στη Σουηδία χημικό προϊόν — για το οποίο προβλέπεται υποχρέωση καταχωρίσεως βάσει του κανονισμού REACH — πρέπει, βάσει της σουηδικής κανονιστικής ρυθμίσεως, να κοινοποιήσει το προϊόν αυτό στην Kemikalieinspektionen για καταχώριση στο σουηδικό μητρώο προϊόντων;

2)

Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως στο πρώτο ερώτημα, είναι η προβλεπόμενη στη σουηδική κανονιστική ρύθμιση υποχρέωση κοινοποιήσεως αντίθετη προς το άρθρο 34 ΣΛΕΕ, λαμβανομένων υπόψη των εξαιρέσεων του άρθρου 36 ΣΛΕΕ;

15.12.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 448/16

1)

Απορρίπτει την προσφυγή.

2)

Η Vtesse Networks Ltd φέρει τα δικαστικά της έξοδα, καθώς και τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκαν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η British Telecommunications plc.

3)

Η Δημοκρατία της Πολωνίας και το Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας φέρουν τα δικαστικά τους έξοδα.

15.12.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 448/17

1)

Απορρίπτει την προσφυγή.

2)

Καταδικάζει την Computer Resources International (Luxembourg) SA στα δικαστικά έξοδα, περιλαμβανομένων των εξόδων της διαδικασίας των ασφαλιστικών μέτρων.

15.12.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 448/17

1)

Ακυρώνει την εκτελεστική απόφαση 2011/689/ΕΕ της Επιτροπής, της 14ης Οκτωβρίου 2011, για τον αποκλεισμό από τη χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης ορισμένων δαπανών που πραγματοποιήθηκαν από τα κράτη μέλη στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Προσανατολισμού και Εγγυήσεων (ΕΓΤΠΕ), τμήμα Εγγυήσεων, στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Εγγυήσεων (ΕΓΤΕ) και στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Αγροτικής Ανάπτυξης (ΕΓΤΑΑ), κατά το μέρος που επιβάλλει στην Ελληνική Δημοκρατία κατ’ αποκοπήν διόρθωση σχετικά με τη χορήγηση των δικαιωμάτων του εθνικού αποθέματος στους νέους γεωργούς.

2)

Απορρίπτει την προσφυγή κατά τα λοιπά.

3)

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η Ελληνική Δημοκρατία φέρουν τα δικαστικά τους έξοδα.

15.12.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 448/18

1)

Απορρίπτει την προσφυγή.

2)

Η FIS’D — Formazione integrata superiore del design φέρει τα δικαστικά έξοδά της καθώς και τα έξοδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

3)

Ο Εκτελεστικός Οργανισμός Εκπαίδευσης, Οπτικοακουστικών Μέσων και Πολιτισμού (EACEA) φέρει τα δικαστικά έξοδά του.

15.12.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 448/19

1)

Απορρίπτει την προσφυγή της υποθέσεως T-307/12.

2)

Παρέλκει η απόφανση επί της προσφυγής της υποθέσεως T-408/13.

3)

Καταδικάζει τον Adib Mayaleh στα δικαστικά έξοδα.

15.12.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 448/20

1)

Απορρίπτει την προσφυγή.

2)

Καταδικάζει τους Eugen Popp και Stefan M. Zech στα δικαστικά έξοδα.

15.12.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 448/20

1)

Απορρίπτει την αίτηση αναιρέσεως.

2)

Καταδικάζει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

15.12.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 448/21

1)

Καταργεί τη δίκη ως προς το αίτημα περί ακυρώσεως της απόφασης 2013/72/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 31ης Ιανουαρίου 2013, για την τροποποίηση της απόφασης 2011/72/ΚΕΠΠΑ για περιοριστικά μέτρα κατά ορισμένων προσώπων και οντοτήτων λόγω της κατάστασης στην Τυνησία, όσον αφορά τον Mehdi Ben Tijani Ben Haj Hamda Ben Haj Hassen Ben Ali.

2)

Απορρίπτει την προσφυγή-αγωγή κατά τα λοιπά.

3)

Ο Ben Ali και το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης φέρουν τα δικαστικά έξοδά τους.

15.12.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 448/22

1)

Απορρίπτει την προσφυγή ως απαράδεκτη.

2)

Ο Κ. Μαλλής και η Ε. Μαλλή φέρουν, εκτός από τα δικαστικά τους έξοδα, τα δικαστικά έξοδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ).

15.12.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 448/22

1)

Απορρίπτει την προσφυγή ως απαράδεκτη.

2)

Το Ταμείο Προνοίας Προσωπικού Τραπέζης Κύπρου φέρει, εκτός από τα δικαστικά του έξοδα, τα δικαστικά έξοδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ).

15.12.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 448/23

1)

Απορρίπτει την προσφυγή ως απαράδεκτη.

2)

Ο Πέτρος Χατζηθωμά και η Ελενίτσα Χατζηθωμά φέρουν, εκτός από τα δικαστικά τους έξοδα, τα δικαστικά έξοδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ).

15.12.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 448/24

1)

Απορρίπτει την προσφυγή ως απαράδεκτη.

2)

Η Λέλλα Χατζηιωάννου φέρει, εκτός από τα δικαστικά της έξοδα, τα δικαστικά έξοδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ)

15.12.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 448/24

1)

Απορρίπτει την προσφυγή ως απαράδεκτη.

2)

Ο Μαρίνος Νικολάου φέρει, εκτός από τα δικαστικά του έξοδα, τα δικαστικά έξοδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ).

15.12.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 448/25

1)

Απορρίπτει την προσφυγή ως απαράδεκτη.

2)

Η Χρυσάνθη Χριστοδούλου και η Μαρία Σταυρινού φέρουν, εκτός από τα δικαστικά τους έξοδα, τα δικαστικά έξοδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ).

15.12.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 448/26

—

Να ακυρώσει εν μέρει την προσβαλλόμενη απόφαση,

—

να καταδικάσει το ΓΕΕΑ στα δικαστικά έξοδα.

—

Παράβαση των άρθρων 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', και 8, παράγραφος 5, του κανονισμού 207/2009.

15.12.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 448/26

—

να ακυρώσει το άρθρο 45, παράγραφος 8, του εκτελεστικού κανονισμού (ΕE) 639/2014 της Επιτροπής, της 11ης Μαρτίου 2014, που συμπληρώνει τον κανονισμό (ΕΕ) 1307/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου και για την τροποποίηση του παραρτήματος X του εν λόγω κανονισμού: «επιλέγοντας από τον κατάλογο που καταρτίζεται βάσει του άρθρου 4, παράγραφος 2, στοιχείο γ), του κανονισμού (ΕΕ) 1307/2013 τα πλέον κατάλληλα είδη από οικολογικής άποψης, αποκλείοντας κατ» αυτόν τον τρόπο τα εμφανώς μη αυτόχθονα είδη».

—

να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

15.12.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 448/27

—

να ακυρώσει την απόφαση της Επιτροπής που περιέχεται στην από 15 Ιουλίου 2014 επιστολή, με την οποία οχλείται η Σλοβακική Δημοκρατία προκειμένου να διαθέσει στην Επιτροπή το ποσό που αντιστοιχεί στην απώλεια παραδοσιακών ιδίων πόρων και

—

να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

1.

Ο πρώτος λόγος αντλείται από αναρμοδιότητα της Επιτροπής

Κατά τη Σλοβακική Δημοκρατία, η Επιτροπή δεν είχε αρμοδιότητα να εκδώσει την προσβαλλόμενη απόφαση. Συγκεκριμένα, βάσει καμίας διατάξεως του δικαίου της Ένωσης δεν παρέχεται στην Επιτροπή η εξουσία να ενεργήσει όπως έπραξε εν προκειμένω, εκδίδοντας την προσβαλλόμενη απόφαση, δηλαδή η εξουσία οχλήσεως, κατόπιν εκτιμήσεως του ποσού που αντιστοιχεί στην απώλεια παραδοσιακών ιδίων πόρων με την μορφή μη εισπραχθέντων εισαγωγικών δασμών, κράτος μέλος το οποίο δεν ευθύνεται για τον υπολογισμό και την είσπραξη των εν λόγω δασμών, προκειμένου να διαθέσει στην Επιτροπή το ποσό που εκείνη καθόρισε και το οποίο, κατά την Επιτροπή, αντιστοιχεί στην προβαλλόμενη απώλεια.

2.

Ο δεύτερος λόγος αντλείται από παραβίαση της αρχής της ασφάλειας δικαίου

Ακόμη και αν γίνει δεκτό ότι η Επιτροπή ήταν αρμόδια να εκδώσει την προσβαλλόμενη απόφαση (κάτι το οποίο αμφισβητείται από την προσφεύγουσα), η Σλοβακική Δημοκρατία φρονεί ότι, εν προκειμένω, η Επιτροπή παραβίασε την αρχή της ασφάλειας δικαίου. Συγκεκριμένα, η υποχρέωση την οποία υπέχει η Σλοβακική Δημοκρατία από την προσβαλλόμενη απόφαση δεν ήταν ευλόγως προβλέψιμη πριν την έκδοσή της.

3.

Ο τρίτος λόγος αντλείται από παράτυπη άσκηση αρμοδιότητας εκ μέρους της Επιτροπής

Ακόμη και αν γίνει δεκτό ότι η Επιτροπή ήταν αρμόδια να εκδώσει την προσβαλλόμενη απόφαση και ότι, εκδίδοντάς την, ενήργησε σύμφωνα με την αρχή της ασφάλειας δικαίου (κάτι το οποίο αμφισβητείται από την προσφεύγουσα), η Σλοβακική Δημοκρατία φρονεί ότι, εν προκειμένω, η Επιτροπή δεν άσκησε νομότυπα την αρμοδιότητά της. Αφενός, η Επιτροπή προέβη σε προδήλως πεπλανημένη εκτίμηση, δεδομένου ότι αξιώνει το επίμαχο ποσό από τη Σλοβακική Δημοκρατία μολονότι δεν υπήρξε καμία απώλεια παραδοσιακών ιδίων πόρων ή η απώλεια αυτή δεν αποτέλεσε άμεση συνέπεια των περιστατικών που καταλογίζει η Επιτροπή στη Σλοβακική Δημοκρατία. Αφετέρου, η Επιτροπή παραβίασε τα δικαιώματα άμυνας της Σλοβακικής Δημοκρατίας, καθώς και την αρχή της χρηστής διοικήσεως.

4.

Ο τέταρτος λόγος αντλείται από ανεπαρκή αιτιολογία της προσβαλλομένης αποφάσεως

Με τον τέταρτο λόγο ακυρώσεως, η Σλοβακική Δημοκρατία διατείνεται ότι η αιτιολογία της προσβαλλομένης αποφάσεως ενέχει πλείονες πλημμέλειες που δικαιολογούν τον χαρακτηρισμό της ως ανεπαρκούς, γεγονός που συνιστά παράβαση ουσιώδους τύπου και αντιβαίνει στην απαίτηση περί ασφάλειας δικαίου. Η Σλοβακική Δημοκρατία φρονεί ότι, στην προσβαλλόμενη απόφαση, η Επιτροπή δεν προσδιόρισε τη νομική βάση της αποφάσεώς της. Επιπλέον, δεν διευκρίνισε την προέλευση και τη βάση ορισμένων εκ των κρίσεών της. Τέλος, η αιτιολόγηση της προσβαλλομένης αποφάσεως είναι, από ορισμένες απόψεις, ασαφής.

15.12.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 448/28

—

να ακυρωθεί η υπ’αρ. DIGIT/R/3/MB/pt 2431467 (2014) απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής της 11/07/2014, με την οποία η Επιτροπή κατέταξε την προσφορά των προσφευγουσών στην τέταρτη θέση στον επίδικο διαγωνισμό ως προς το τμήμα 1·

—

να ακυρωθεί η υπ’αρ. DIGIT/R/3/MB/pt 2703722 (2014) απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής της 31/07/2014, με την οποία η Επιτροπή απέκλεισε την προσφορά των προσφευγουσών στον επίδικο διαγωνισμό ως προς το τμήμα 2·

—

να ακυρωθεί η υπ’αρ. DIGIT/R/3/MB/pt 2711165 (2014) απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής της 31/07/2014, με την οποία η Επιτροπή κατέταξε την προσφορά των προσφευγουσών στην τρίτη θέση στον επίδικο διαγωνισμό ως προς το τμήμα 3·

—

να υποχρεωθεί η Επιτροπή να αποκαταστήσει τη ζημία των προσφευγουσών για την ευκαιρία που απώλεσαν να καταταγούν στην πρώτη θέση στα τρία τμήματα της συμφωνίας πλαίσιο, την οποία αποτιμούν σε οκτακόσιες χιλιάδες ευρώ (8 00  000,00 ευρώ) ως προς το τμήμα 1, σε τετρακόσιες χιλιάδες ευρώ (4 00  000,00 ευρώ) ως προς το τμήμα 2 και σε διακόσιες χιλιάδες ευρώ (2 00  000,00 ευρώ) ως προς το τμήμα 3, εντόκως από την ημερομηνία εκδόσεως της αποφάσεως· και

—

να καταδικασθεί η Επιτροπή στο σύνολο της δικαστικής δαπάνης των προσφευγουσών.

1.

Πρώτον, λόγω παράβασης εκ μέρους της Επιτροπής της υποχρέωσης αιτιολογίας, επειδή παρέσχε πλημμελή αιτιολογία ως προς την τεχνική προσφορά των προσφευγουσών.

2.

Δεύτερον, λόγω παράβασης εκ μέρους της Επιτροπής του δημοσιονομικού και του εκτελεστικού του κανονισμού και των συμβατικών εγγράφων, ως προς το ζήτημα των υπερβολικά χαμηλών προσφορών.

3.

Τρίτον, λόγω παράβασης εκ μέρους της Επιτροπής της αρχής του ελεύθερου ανταγωνισμού, επειδή η Επιτροπή επέβαλε δεσμευτικούς όρους ως προς την υποβολή των οικονομικών προσφορών και δεν επέτρεψε την ελεύθερη διαμόρφωση των οικονομικών προσφορών εκ μέρους των υποψηφίων, ώστε να επιλεγεί η πλέον συμφέρουσα από οικονομική άποψη προσφορά.

15.12.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 448/29

—

να ακυρώσει την από 15 Ιουλίου 2014 απόφαση της Επιτροπής στην υπόθεση AT.39899 — Χορήγηση αδειών εκμεταλλεύσεως δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας επί συλλεκτικών αντικειμένων ποδοσφαιρικού ενδιαφέροντος, με την οποία απορρίφθηκε η καταγγελία της προσφεύγουσας περί του ότι ορισμένες από τις αρχές διοικήσεως του ποδοσφαίρου και ενώσεις ποδοσφαιριστών, καθώς και η Panini S.p.A., η Union des Associations Européennes de Football [Ένωση Ευρωπαϊκών Ομοσπονδιών Ποδοσφαίρου], η Fédération Internationale de Football Association [Παγκόσμια Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου], η Fédération Française de Football [Γαλλική Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου], η Associazione Italiana Calciatori [Ιταλική Ένωση Ποδοσφαιριστών], η Real Federación Española de Fútbol [Βασιλική Ισπανική Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου] και η Deutscher Fußball-Bund [Γερμανική Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου] παρέβησαν τα άρθρα 101 και 102 ΣΛΕΕ, και

—

να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα στα οποία υποβάλλεται η προσφεύγουσα.

1.

Ο πρώτος λόγος αντλείται από το ότι η καθής υπέπεσε σε κατάφωρη προσβολή των δικονομικών δικαιωμάτων της προσφεύγουσας, υποπίπτοντας, ως εκ τούτου, σε πλάνη περί το δίκαιο.

2.

Ο δεύτερος λόγος αντλείται από το ότι η απόφαση της καθής στηρίζεται σε πεπλανημένη εκτίμηση των πραγματικών περιστατικών και ενέχει πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως, στοιχείο που συνεπάγεται ότι η καθής υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο και/ή πλάνη εκτιμήσεως των πραγματικών περιστατικών.

15.12.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 448/30

—

να διεξαχθεί πραγματογνωμοσύνη, προκειμένου να εξετασθεί το φερόμενο ως εύρημα της έκθεσης ελέγχου από την εταιρεία ορκωτών KPMG AG, το οποίο λανθασμένα και μη νόμιμα απεδέχθη η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ότι υπάρχει «έλλειψη εναλλακτικών αποδείξεων προς επιβεβαίωση των αιτηθεισών δαπανών προσωπικού». Το εν λόγω στοιχείο είναι κομβικής σημασίας για την εξέλιξη της υπόθεσης, καθώς οι δαπάνες προσωπικού συμπαρασύρουν και όλα τα έμμεσα κόστη. Η ενάγουσα δε υπογραμμίζει ότι η έκθεση ελέγχου από την KPMG AG, για την οποία η εταιρεία ΔΑΒΝΕΤ ΑΕΒΕ υπέβαλε γραπτές αντιρρήσεις και αίτημα επανεξέτασης προσάγοντας πλήρη αποδεικτικά στοιχεία, έγινε αποδεκτή από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή χωρίς επαρκή αιτιολόγηση ή απάντηση επί των αποδείξεων· και

—

να αναγνωρισθεί, αφενός μεν, ότι το χρεωστικό σημείωμα υπ’αριθμό 3241409008, το οποίο απεστάλη στην ενάγουσα την 31/07/2014 και με το οποίο ζητείται η απόδοση 64  574,73 ευρώ, για τη σύμβαση του έργου FP7-SME-2007-222303 «FIREROB» βάσει του πορίσματος ελέγχου 12-ΒΑ176-003, συνιστά παραβίαση των συμβατικών υποχρεώσεων της Επιτροπής και είναι αβάσιμο, αφετέρου δε, ότι οι δαπάνες τις οποίες υπέβαλε στο πλαίσιο της επίδικης σύμβασης είναι επιλέξιμες και, επομένως, να υποχρεωθεί η Επιτροπή να εκδώσει πιστωτικό σημείωμα για 64  574,73 ευρώ.

1.

Ο πρώτος λόγος αντλείται από τη ρήτρα διαιτησίας. Η ενάγουσα ισχυρίζεται, πρώτον, ότι από τα προαγόμενα αποδεικτικά μέσα τεκμηριώνεται πλήρως η απασχόληση των εργαζομένων της ενάγουσας στο έργο «FIREROB», δεύτερον, ότι σε κανένα σημείο της έκθεσης ελέγχου δεν αναφέρεται ότι το προσωπικό της ενάγουσας δεν εκτέλεσε το υλοποιηθέν έργο στο πλαίσιο της σύμβασης «FIREROΒ» ή ότι δηλώθηκαν ψευδή στοιχεία από την ενάγουσα, και. Τρίτον, ότι η ενάγουσα είχε δεσμευθεί να προσφέρει προσωπικό για 12,2 ανθρωπομήνες και ότι η ενάγουσα συνολικά προσέφερε 21,92 ανθρωπομήνες χωρίς να ζητήσει τροποποίηση του εγκριθέντος προϋπολογισμού.

2.

Ο δεύτερος λόγος αντλείται από την καταχρηστική άσκηση δικαιώματος. Η ενάγουσα υποστηρίζει ότι το αίτημα της Επιτροπής περί απόδοσης του ποσού των 64  574,73 ευρώ, δηλαδή ποσού σχεδόν πενταπλάσιου από την άμεση επιδότηση της ενάγουσας (13  474,00 ευρώ) για ένα έργο που εκτελέστηκε από την ενάγουσα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, παρίσταται δυσανάλογο και αντίθετο στην αρχή της καλόπιστης εκτελέσεως των συμβάσεων.

3.

Ο τρίτος λόγος αντλείται από την παράβαση της αρχής της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης. Η ενάγουσα ισχυρίζεται ότι δεν δόθηκε το νόμιμο δικαίωμα στην ενάγουσα να υποβάλει απευθείας στον ορισμένο ελεγκτή από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή τις νόμιμες αντιρρήσεις της και να εξηγήσει τους έωλους ισχυρισμούς του συντάκτη του σχεδίου έκθεσης ελέγχου.

4.

Ο τέταρτος λόγος αντλείται από την αρχή της αναλογικότητας. Η ενάγουσα υποστηρίζει ότι η ρήτρα ΙΙ.24, παράγραφος 1 του Annex II στη σύμβαση «FIREROB», προσδίδει την ευχέρεια στην Επιτροπή να μην απαιτήσει την καταβολή αποζημίωσης, δεδομένου ότι η ενάγουσα παρήγαγε ένα αξιολογηθέν πολύ θετικά έργο, που σύμφωνα με την Τεχνική Έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, επιτεύχθηκαν πολύ υψηλού επιπέδου επιστημονικά αποτελέσματα.

15.12.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 448/31

—

να ακυρώσει την από 9 Ιουλίου 2014 απόφαση της Επιτροπής σχετικά με διαδικασία βάσει των άρθρων 101 και 102 ΣΛΕΕ [Υπόθεση Comp/AT. 39.612 — perindopril (Servier)] στο σύνολό της, και σε κάθε περίπτωση να ακυρώσει και/ή να μειώσει το επιβληθέν πρόστιμο, καθόσον αφορά την Unichem, και

—

να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά της έξοδα καθώς και στα δικαστικά έξοδα της Unichem.

1.

Με τον πρώτο λόγο η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η Επιτροπή δεν έχει δικαιοδοσία βάσει του άρθρου 101, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ να εκδώσει απόφαση απευθυνόμενη στην Unichem.

2.

Με τον δεύτερο λόγο η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η Επιτροπή δεν εφάρμοσε το ορθό κριτήριο περί «αντικειμενικής ανάγκης» προκειμένου να κρίνει εάν ο φιλικός διακανονισμός περί διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας ενέπιπτε στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 101, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ.

3.

Με τον τρίτο λόγο η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η Επιτροπή παραβίασε την αρχή της ίσης μεταχειρίσεως καθόσον δεν εφάρμοσε επί του φιλικού διακανονισμού της Unichem τις κατευθυντήριες γραμμές του κανονισμού σχετικά με την απαλλαγή κατά κατηγορία στον τομέα της μεταφοράς τεχνολογίας.

4.

Με τον τέταρτο λόγο η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο χαρακτηρίζοντας τον φιλικό διακανονισμό ως «εξ αντικειμένου» παράβαση του άρθρου 101, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ.

5.

Με τον πέμπτο λόγο η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η Επιτροπή εφάρμοσε εσφαλμένα επί των συγκεκριμένων πραγματικών περιστατικών που αφορούν την προσφεύγουσα το ίδιο της το νομικό κριτήριο περί «εξ αντικειμένου» παράβαση του άρθρου 101, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ.

6.

Με τον έκτο λόγο η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη καθόσον κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο φιλικός διακανονισμός είχε αντιανταγωνιστικές επιπτώσεις.

7.

Με τον έβδομο λόγο η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η Επιτροπή παρέβη την υποχρέωση που υπέχει βάσει του άρθρου 296 να αιτιολογήσει για ποιο λόγο κρίνει ότι η Unichem δύναται να θεωρηθεί άμεσα υπαίτια για παράβαση του άρθρου 101, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, δεδομένου ότι αυτή δεν είναι δυνητική ανταγωνίστρια της Servier.

8.

Με τον όγδοο λόγο η προσφεύγουσα υποστηρίζει, επικουρικώς, ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο καθόσον δεν αναγνώρισε ότι ο φιλικός διακανονισμός πληροί τα κριτήρια εξαιρέσεως του άρθρου 101, παράγραφος 3, ΣΛΕΕ.

9.

Με τον ένατο λόγο η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η Επιτροπή προσέβαλε τα δικαιώματα άμυνας, ότι παραβίασε την αρχή της χρηστής διοικήσεως και την υποχρέωσή της να μην ενεργεί πιεστικώς προκειμένου να περιέλθουν σε αυτήν εμπιστευτικά έγγραφα για να χρησιμοποιηθούν εις βάρος της Unichem.

10.

Με τον δέκατο λόγο η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η Επιτροπή παραβίασε τη γενική αρχή της ΕΕ περί ίσης μεταχειρίσεως κατά τον υπολογισμό του επιβληθέντος προστίμου που επέβαλε, καθόσον μεταχειρίστηκε διαφορετικά την Unichem διαφορετικά από τη Servier χωρίς αντικειμενική δικαιολόγηση.

11.

Με τον ενδέκατο λόγο η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η Επιτροπή παραβίασε τη γενική αρχή της ΕΕ περί αναλογικότητας, τις δικές της κατευθυντήριες γραμμές περί προστίμων και την προγενέστερη καθιερωμένη πρακτική, καθόσον επέβαλε πρόστιμο στην Unichem.

12.

Με τον δωδέκατο λόγο η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η Επιτροπή παρέβη την υποχρέωσή της αιτιολογήσεως που υπέχει βάσει του άρθρου 296 ΣΛΕΕ όσον αφορά τον υπολογισμό του προστίμου που επέβαλε και ως προς την αξιολόγηση της βαρύτητας της παραβάσεως της Unichem.

15.12.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 448/32

—

να ακυρώσει την εκτελεστική απόφαση 2014/488/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 22ας Ιουλίου 2014, για την εφαρμογή της απόφασης 2013/255/ΚΕΠΠΑ σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά της Συρίας και τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 793/2014 του Συμβουλίου, 22ας Ιουλίου 2014, για την εφαρμογή του κανονισμού (EE) 36/2012 σχετικά με περιοριστικά μέτρα λόγω της κατάστασης στη Συρία, καθόσον έχουν εφαρμογή στην περίπτωση της προσφεύγουσας, και

—

να καταδικάσει το καθού στα δικαστικά έξοδα.

1.

Ο πρώτος λόγος αντλείται από το ότι το Συμβούλιο δεν τήρησε τα κριτήρια καταχωρίσεως στον κατάλογο, συγκεκριμένα δε ότι το οικείο πρόσωπο πρέπει να «φέρει ευθύνη για τη βίαιη καταστολή του άμαχου πληθυσμού στη Συρία» ή να πρόκειται για πρόσωπο το οποίο «επωφελείται του καθεστώτος ή το υποστηρίζει» ή, τέλος, να πρόκειται για πρόσωπο που συνδέεται με το καθεστώς αυτό. Το Συμβούλιο δεν απέδειξε το βάσιμο των λόγων για τους οποίους έκρινε ότι το οικείο πρόσωπο έπρεπε να περιληφθεί στον κατάλογο.

2.

Ο δεύτερος λόγος αντλείται από το ότι το Συμβούλιο παραβίασε τα δικαιώματα άμυνας και το δικαίωμα αποτελεσματικής ένδικης προστασίας της προσφεύγουσας. Σε καμία περίπτωση δεν παρασχέθηκαν στην προσφεύγουσα «σοβαρές και αξιόπιστες αποδείξεις» ή «ακριβή και συγκεκριμένα αποδεικτικά στοιχεία και πληροφορίες» προς στήριξη επιχειρημάτων δικαιολογούντων την εφαρμογή περιοριστικών μέτρων σε βάρος της, όπως επιτάσσει η νομολογία του Γενικού Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

3.

Ο τρίτος λόγος αντλείται από το ότι το Συμβούλιο δεν αιτιολόγησε επαρκώς την απόφασή του να περιλάβει την προσφεύγουσα στον κατάλογο.

4.

Ο τέταρτος λόγος αντλείται από το ότι το Συμβούλιο υπέπεσε σε κατάφωρη προσβολή των θεμελιωδών δικαιωμάτων της προσφεύγουσας στην ιδιοκτησία και στη φήμη. Τα περιοριστικά μέτρα επιβλήθηκαν χωρίς τις προσήκουσες εγγυήσεις που θα καθιστούσαν δυνατό στην προσφεύγουσα να εκθέσει λυσιτελώς τις απόψεις της ενώπιον του Συμβουλίου. Το Συμβούλιο δεν απέδειξε ότι η ουσιώδης προσβολή των δικαιωμάτων ιδιοκτησίας της προσφεύγουσας είχε αναλογικό χαρακτήρα. Η προσβολή που υπέστη η προσφεύγουσα υπερβαίνει τον όποιο οικονομικό αντίκτυπο και είχε ως συνέπεια και την προσβολή της φήμης της προσφεύγουσας.

5.

Ο πέμπτος λόγος αντλείται από το ότι το Συμβούλιο υπέπεσε σε πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως. Αντιθέτως προς τον μοναδικό λόγο βάσει του οποίου περιελήφθη η προσφεύγουσα στον κατάλογο, δεν υφίσταται καμία πληροφορία και κανένα αποδεικτικό στοιχείο περί του ότι η προσφεύγουσα παρέσχε πράγματι «στήριξη στο καθεστώς της Συρίας» και ότι επωφελήθηκε του καθεστώτος αυτού.

15.12.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 448/33

—

να κρίνει ότι η EFSA παραβίασε τη Σύμβαση του Århus, τον κανονισμό (ΕΚ) 1049/2001 και τον κανονισμό (ΕΚ) 1367/2006, όσον αφορά την απόφαση της Επιτροπής της 10ης Αυγούστου 2011·

—

να ακυρώσει την απόφαση της EFSA της 30ής Ιουλίου 2014·

—

να καταδικάσει την EFSA στα δικαστικά έξοδα.

1.

Με τον πρώτο λόγο ο προσφεύγων υποστηρίζει ότι η EFSA εκδίδοντας την προσβαλλόμενη απόφαση παρέβη το άρθρο 4, παράγραφος 4, της Συμβάσεως των Ηνωμένων Εθνών σχετικά με την πρόσβαση στις πληροφορίες, τη συμμετοχή του κοινού στη λήψη αποφάσεων και την πρόσβαση στη δικαιοσύνη για περιβαλλοντικά θέματα της 25ης Ιουνίου 1998 («Σύμβαση του Århus»), που εγκρίθηκε με την απόφαση 2005/370/ΕΚ του Συμβουλίου, της 17ης Φεβρουαρίου 2005, καθώς και το άρθρο 6, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΚ) 1367/2006 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 6ης Σεπτεμβρίου 2006, για την εφαρμογή στα όργανα και τους οργανισμούς της Κοινότητας των διατάξεων της σύμβασης του Århus («Κανονισμός Århus») και το άρθρου 4, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΚ) 1049/2001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 30ής Μαΐου 2001, για την πρόσβαση του κοινού στα έγγραφα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του Συμβουλίου και της Επιτροπής. Η EFSA, κατά παράβαση των διατάξεων αυτών, δεν αναγνώρισε στην προσβαλλόμενη απόφαση την υποχρέωση να παράσχει πληροφορίες που περιλαμβάνονταν στα έγγραφα που είχαν ζητηθεί και αφορούσαν εκπομπές στο περιβάλλον.

2.

Με τον δεύτερο λόγο ο προσφεύγων υποστηρίζει ότι η ESFA εκδίδοντας την προσβαλλόμενη απόφαση παρέβη το άρθρο 4, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΚ) 1049/2001 και την υποχρέωση που υπέχει να συμμορφώνεται με μια σύμφωνη προς τη Σύμβαση του Århus ερμηνεία του λόγου αρνήσεως που προβλέπεται στο άρθρο 4, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΚ) 1049/2001 βάσει του άρθρου 4, παράγραφος 4, της Σύμβασης του Århus.

15.12.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 448/34

—

να ακυρώσει την εκτελεστική απόφαση 2014/678/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 26ης Σεπτεμβρίου 2014, για την εφαρμογή της απόφασης 2013/255/ΚΕΠΠΑ σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά της Συρίας και τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 1013/2014 του Συμβουλίου, της 26ης Σεπτεμβρίου 2014, για την εφαρμογή του κανονισμού (EE) 36/2012 σχετικά με περιοριστικά μέτρα λόγω της κατάστασης στη Συρία, καθόσον έχουν εφαρμογή στην περίπτωση της προσφεύγουσας, και

—

να καταδικάσει το καθού στα δικαστικά έξοδα.

1.

Ο πρώτος λόγος αντλείται από το ότι το Συμβούλιο δεν τήρησε τα κριτήρια καταχωρίσεως στον κατάλογο, συγκεκριμένα δε ότι το οικείο πρόσωπο πρέπει να «φέρει ευθύνη για τη βίαιη καταστολή του άμαχου πληθυσμού στη Συρία» ή να πρόκειται για πρόσωπο το οποίο «επωφελείται του καθεστώτος ή το υποστηρίζει» ή, τέλος, να πρόκειται για πρόσωπο που συνδέεται με το καθεστώς αυτό. Το Συμβούλιο δεν απέδειξε το βάσιμο των λόγων για τους οποίους έκρινε ότι το οικείο πρόσωπο έπρεπε να περιληφθεί στον κατάλογο.

2.

Ο δεύτερος λόγος αντλείται από το ότι το Συμβούλιο παραβίασε τα δικαιώματα άμυνας και το δικαίωμα αποτελεσματικής ένδικης προστασίας της προσφεύγουσας. Σε καμία περίπτωση δεν παρασχέθηκαν στην προσφεύγουσα «σοβαρές και αξιόπιστες αποδείξεις» ή «ακριβή και συγκεκριμένα αποδεικτικά στοιχεία και πληροφορίες» προς στήριξη επιχειρημάτων δικαιολογούντων την εφαρμογή περιοριστικών μέτρων σε βάρος της, όπως επιτάσσει η νομολογία του Γενικού Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

3.

Ο τρίτος λόγος αντλείται από το ότι το Συμβούλιο δεν αιτιολόγησε επαρκώς την απόφασή του να περιλάβει την προσφεύγουσα στον κατάλογο.

4.

Ο τέταρτος λόγος αντλείται από το ότι το Συμβούλιο υπέπεσε σε κατάφωρη προσβολή των θεμελιωδών δικαιωμάτων της προσφεύγουσας στην ιδιοκτησία και στη φήμη. Τα περιοριστικά μέτρα επιβλήθηκαν χωρίς τις προσήκουσες εγγυήσεις που θα καθιστούσαν δυνατό στην προσφεύγουσα να εκθέσει λυσιτελώς τις απόψεις της ενώπιον του Συμβουλίου. Το Συμβούλιο δεν απέδειξε ότι η ουσιώδης προσβολή των δικαιωμάτων ιδιοκτησίας της προσφεύγουσας είχε αναλογικό χαρακτήρα. Η προσβολή που υπέστη η προσφεύγουσα υπερβαίνει τον όποιο οικονομικό αντίκτυπο και είχε ως συνέπεια και την προσβολή της φήμης της προσφεύγουσας.

5.

Ο πέμπτος λόγος αντλείται από το ότι το Συμβούλιο υπέπεσε σε πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως. Αντιθέτως προς τον μοναδικό λόγο βάσει του οποίου περιελήφθη η προσφεύγουσα στον κατάλογο, δεν υφίσταται καμία πληροφορία και κανένα αποδεικτικό στοιχείο περί του ότι η προσφεύγουσα παρέσχε πράγματι «στήριξη στο καθεστώς της Συρίας» και ότι επωφελήθηκε του καθεστώτος αυτού. Επιπλέον, το Συμβούλιο προσδιόρισε πεπλανημένα την προσφεύγουσα ως «Tri Ocean Trading άλλως Tri-Ocean Energy», υπονοώντας ότι τα δύο νομικά πρόσωπα είναι τελικά ένα. Η προσφεύγουσα, όμως, αποτελεί διαφορετική εταιρία, η οποία δεν συνδέεται με την Tri Ocean Trading.

15.12.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 448/35

—

να ακυρώσει το άρθρο 4 της αποφάσεως 2014/512/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 31ης Ιουλίου 2014·

—

να ακυρώσει το άρθρο 3 και τις παραγράφους 3 και 4 του άρθρου 4 του κανονισμού (ΕΕ) 833/2014 του Συμβουλίου, της 31ης Ιουλίου 2014· και

—

να καταδικάσει το Συμβούλιο στα δικαστικά έξοδα της προσφεύγουσας.

1.

Με τον πρώτο λόγο, η προσφεύγουσα προβάλλει παράβαση του άρθρου 296 ΣΛΕΕ.

2.

Με τον δεύτερο λόγο, η προσφεύγουσα προβάλλει ακατάλληλη νομική βάση των προσβαλλομένων διατάξεων.

3.

Με τον τρίτο λόγο ακυρώσεως, η προσφεύγουσα προβάλλει παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας και προσβολή θεμελιωδών δικαιωμάτων.

15.12.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 448/36

—

να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—

να καταδικάσει το ΓΕΕΑ στα δικαστικά έξοδα.

—

Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφοι 1, στοιχείο β', και 5, του κανονισμού 207/2009.

15.12.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 448/37

—

να κρίνει την προσφυγή βάσιμη και να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—

να καταδικάσει το ΓΕΕΑ και την αντίδικο ενώπιον του τμήματος προσφυγών, σε περίπτωση που παραστούν ως διάδικοι στην παρούσα δίκη, στα δικαστικά έξοδα.

—

Παράβαση του άρθρου 42, παράγραφος 2, του κανονισμού 207/2009 και του κανόνα 22, παράγραφος 3, του κανονισμού 2868/95·

—

Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 207/2009.

15.12.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 448/38

1)

Απορρίπτει την προσφυγή.

2)

Ο DH φέρει τα δικαστικά έξοδά του και τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

15.12.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 448/38

1.

Καταργεί τη δίκη.

2.

Κάθε διάδικος φέρει τα δικαστικά έξοδά του.

15.12.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 448/39

—

να ακυρώσει την από 5 Ιουνίου 2014 απόφαση της καθής με αριθ. HR.D.2/AS/ac/Ares(2014) που εκδόθηκε επί της ενστάσεως που αυτός άσκησε ενώπιον της υπηρεσίας HR.D.2 — «Τμήμα ενστάσεων και εποπτείας των διαδικασιών» με αριθμό καταχωρίσεως R/227/14,

—

να υποχρεώσει την αρμόδια για τους διορισμούς αρχή να αναγνωρίσει αναδρομικά από 1ης Σεπτεμβρίου 2013 τη θυγατέρα του ως τέκνο που παρακολουθεί σχολική εκπαίδευση και ως συντηρούμενο τέκνο και, για τον λόγο αυτό, να εξακολουθήσει να καταβάλλει, χωρίς διακοπή και αναδρομικά από 1ης Σεπτεμβρίου 2013, το επίδομα συντηρούμενου τέκνου για τη θυγατέρα του καθώς και να επιστρέψει, χωρίς διακοπή και αναδρομικά από 1ης Σεπτεμβρίου 2013, τα ιατρικά έξοδα λόγω ασθενείας.

15.12.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 448/40

—

να ακυρώσει την απόφαση του καθού-εναγομένου (στο εξής: καθού) της 5ης Μαρτίου 2014 με την οποία απέρριψε την από 16 Δεκεμβρίου 2013 αίτηση αποζημιώσεως του προσφεύγοντος, καθώς και την από 24 Μαρτίου 2014 σιωπηρή απόρριψη της διοικητικής ενστάσεώς του κατά της ως άνω αποφάσεως της 5ης Μαρτίου 2014, και επικουρικώς την εκ των υστέρων εκδοθείσα από άγνωστη αρχή απορριπτική απόφαση της 29ης Ιουλίου 2014·

—

να καταδικάσει το καθού να καταβάλει στον προσφεύγοντα το ποσό των 30  000 ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης, πλέον τόκων υπερημερίας, υπολογιζόμενων με επιτόκιο κατά πέντε ποσοστιαίες μονάδες μεγαλύτερο του βασικού επιτοκίου, επί του ποσού των 25  000 ευρώ από την 1η Φεβρουαρίου 2014 και επί του ποσού των 5  000 ευρώ από την 1η Μαΐου 2014·

—

να καταδικάσει το καθού στα δικαστικά έξοδα, περιλαμβανομένων των εξόδων της προδικασίας, καθώς και σε όλες τις αναγκαίες δαπάνες στις οποίες υποβλήθηκε ο προσφεύγων.

15.12.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 448/40

—

να ακυρώσει, δυνάμει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ, την απόφαση που διαλαμβάνει η Ανακοίνωση προς το προσωπικό (CP) 13/14 (απόφαση 2/2014) της 9ης Ιανουαρίου 2014, η οποία τροποποίησε το καθεστώς της οδοιπορικής άδειας, κατόπιν της εφαρμογής, από 1ης Ιανουαρίου 2014, της διατάξεως του άρθρου 7 του παραρτήματος V του ΚΥΚ, καθώς και την Ανακοίνωση προς το προσωπικό (CP) 9/14 (απόφαση 12/2014), η οποία τροποποίησε το καθεστώς των εξόδων ταξιδιού κατόπιν της εφαρμογής, από 1ης Ιανουαρίου 2014, της διατάξεως του άρθρου 8 του παραρτήματος VII του ΚΥΚ, που τροποποιήθηκαν με τον κανονισμό (ΕΕ, Ευρατόμ) 1023/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 22ας Οκτωβρίου 2013, για την τροποποίηση του κανονισμού υπηρεσιακής κατάστασης των υπαλλήλων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς και του καθεστώτος που εφαρμόζεται στο λοιπό προσωπικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα L 287 της 29ης Οκτωβρίου 2013. Το αίτημα ακυρώσεως περιορίζεται στο μέρος εκείνο των CP που συνδέει το δικαίωμα στα έξοδα ταξιδιού και στην οδοιπορική άδεια με την αποζημίωση αποδημίας ή εκπατρισμού, καθώς και στο άρθρο 6 της CP 9/14 που εισήγαγε νέα κριτήρια για τον καθορισμό του τόπου καταγωγής·

—

να υποχρεώσει το καθού να καταβάλει στον προσφεύγοντα-ενάγοντα ποσό 1 69  051,96 ευρώ προς αποκατάσταση της υλικής ζημίας καθώς και ποσό 40  000 ευρώ προς ικανοποίηση της ηθικής βλάβης·

—

να καταδικάσει το καθού στην καταβολή αποζημιώσεως με τόκους υπερημερίας και αντισταθμιστικούς τόκους με επιτόκιο 6,75 για την υλική ζημία και την ηθική βλάβη·

—

να καταδικάσει το Συμβούλιο στα δικαστικά έξοδα.

15.12.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 448/41

—

να κηρύξει παράνομα τα άρθρα 7 του παραρτήματος V του ΚΥΚ και 8 του παραρτήματος VΙΙ του ΚΥΚ·

—

να ακυρώσει την απόφαση περί μη χορηγήσεως οδοιπορικής άδειας και μη επιστροφής των ετήσιων εξόδων ταξιδιού στους προσφεύγοντες από το έτος 2014 και εφεξής·

—

να καταδικάσει το Συμβούλιο στα δικαστικά έξοδα.