17.6.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 185/1

17.6.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 185/2

(1)

Με τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1005/2008 («κανονισμός ΠΛΑ») θεσπίζεται το ενωσιακό σύστημα πρόληψης, αποτροπής και εξάλειψης της παράνομης, λαθραίας και άναρχης (ΠΛΑ) αλιείας.

(2)

Το κεφάλαιο VI του κανονισμού ΠΛΑ προβλέπει τη διαδικασία σχετικά με τον χαρακτηρισμό των μη συνεργαζόμενων τρίτων χωρών, τις διαδικασίες όσον αφορά τις χώρες που έχουν χαρακτηριστεί ως μη συνεργαζόμενες τρίτες χώρες, την κατάρτιση καταλόγου μη συνεργαζόμενων τρίτων χωρών, τη διαγραφή από τον κατάλογο των μη συνεργαζόμενων τρίτων χωρών, τη δημοσίευση του καταλόγου αυτού και την ενδεχόμενη λήψη επειγόντων μέτρων.

(3)

Σύμφωνα με το άρθρο 32 του κανονισμού ΠΛΑ, η Επιτροπή οφείλει να ενημερώνει τις οικείες τρίτες χώρες για το ενδεχόμενο να χαρακτηριστούν ως μη συνεργαζόμενες τρίτες χώρες. Η ενημέρωση αυτή έχει προκαταρκτικό χαρακτήρα. Η κοινοποίηση σε τρίτες χώρες όσον αφορά το ενδεχόμενο να χαρακτηριστούν ως μη συνεργαζόμενες χώρες βασίζεται στα κριτήρια που προβλέπονται στο άρθρο 31 του κανονισμού ΠΛΑ. Επιπλέον, η Επιτροπή πρέπει να κινήσει όλες τις διαδικασίες που αναφέρονται στο άρθρο 32 σχετικά με αυτές τις χώρες. Ειδικότερα, η Επιτροπή πρέπει να συμπεριλάβει στη σχετική κοινοποίηση πληροφορίες σχετικά με τα ουσιαστικά γεγονότα και τις εκτιμήσεις που αποτελούν τη βάση για τον χαρακτηρισμό αυτό, τη δυνατότητα των χωρών να απαντήσουν και να υποβάλουν στοιχεία με βάση τα οποία δεν αποδέχονται τον χαρακτηρισμό ή, κατά περίπτωση, σχέδιο δράσης για βελτίωση και τα μέτρα που έχουν ληφθεί για να διορθωθεί η κατάσταση. Η Επιτροπή οφείλει να παράσχει στις οικείες τρίτες χώρες τον απαιτούμενο χρόνο για να απαντήσουν στην κοινοποίηση και εύλογη προθεσμία για τη διόρθωση της κατάστασης.

(4)

Σύμφωνα με το άρθρο 31 του κανονισμού ΠΛΑ, η Επιτροπή δύναται να χαρακτηρίζει τις τρίτες χώρες που θεωρεί μη συνεργαζόμενες στην καταπολέμηση της ΠΛΑ αλιείας. Ως μη συνεργαζόμενη χαρακτηρίζεται η τρίτη χώρα που δεν εκπληρώνει τις υποχρεώσεις της δυνάμει του διεθνούς δικαίου ως κράτος σημαίας, κράτος λιμένος, παράκτιο κράτος ή κράτος αγοράς, με συνέπεια να μη λαμβάνει μέτρα για την πρόληψη, την αποτροπή και την εξάλειψη της ΠΛΑ αλιείας.

(5)

Ο χαρακτηρισμός τρίτης χώρας ως μη συνεργαζόμενης βασίζεται στην εξέταση όλων των στοιχείων κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 31 παράγραφος 2 του κανονισμού ΠΛΑ.

(6)

Σύμφωνα με το άρθρο 33 του κανονισμού ΠΛΑ, το Συμβούλιο δύναται να καταρτίζει κατάλογο μη συνεργαζόμενων χωρών. Τα μέτρα που προβλέπονται, μεταξύ άλλων, στο άρθρο 38 του κανονισμού ΠΛΑ εφαρμόζονται για τις χώρες αυτές.

(7)

Βάσει του άρθρου 20 παράγραφος 1 του κανονισμού ΠΛΑ, η αποδοχή επικυρωμένων πιστοποιητικών αλιευμάτων από τρίτες χώρες με την ιδιότητα του κράτους σημαίας γίνεται υπό την προϋπόθεση ενημέρωσης της Επιτροπής σχετικά με τα συστήματα εφαρμογής, ελέγχου και επιβολής των νομοθετικών και κανονιστικών διατάξεων και των μέτρων διατήρησης και διαχείρισης με τα οποία πρέπει να συμμορφώνονται τα αλιευτικά τους σκάφη.

(8)

Βάσει του άρθρου 20 παράγραφος 4 του κανονισμού ΠΛΑ, η Επιτροπή οφείλει να συνεργάζεται στον διοικητικό τομέα με τρίτες χώρες σε τομείς που αφορούν την εφαρμογή του κανονισμού.

(9)

Σύμφωνα με το άρθρο 20 του κανονισμού ΠΛΑ, η κοινοποίηση που υπέβαλε το Ανεξάρτητο Κράτος της Παπουασίας - Νέας Γουινέας με την ιδιότητα του κράτους σημαίας έγινε δεκτή από την Επιτροπή με ισχύ από τις 4 Φεβρουαρίου 2010.

(10)

Από τις 7 έως τις 11 Νοεμβρίου 2011, η Επιτροπή, με την υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Ελέγχου της Αλιείας (EFCA), πραγματοποίησε αποστολή στην Παπουασία - Νέα Γουινέα στο πλαίσιο της διοικητικής συνεργασίας που προβλέπεται στο άρθρο 20 παράγραφος 4 του κανονισμού ΠΛΑ.

(11)

Στόχος της αποστολής ήταν η επαλήθευση των στοιχείων σχετικά με το σύστημα της Παπουασίας - Νέας Γουινέας για την εφαρμογή, τον έλεγχο και την επιβολή των νομοθετικών και κανονιστικών διατάξεων και των μέτρων διατήρησης και διαχείρισης με τα οποία πρέπει να συμμορφώνονται τα αλιευτικά της σκάφη, μέτρων που έλαβε η Παπουασία - Νέα Γουινέα για να εφαρμόσει τις υποχρεώσεις της σε ό,τι αφορά την καταπολέμηση της ΠΛΑ αλιείας και να συμμορφωθεί με τις απαιτήσεις και τα ζητήματα που αφορούν την εφαρμογή του ενωσιακού συστήματος πιστοποίησης αλιευμάτων.

(12)

Η τελική έκθεση της αποστολής απεστάλη στην Παπουασία - Νέα Γουινέα στις 15 Φεβρουαρίου 2012.

(13)

Οι παρατηρήσεις της Παπουασίας - Νέας Γουινέας σχετικά με την τελική έκθεση της αποστολής ελήφθησαν στις 25 Μαΐου 2012.

(14)

Σε μεταγενέστερο στάδιο η Επιτροπή πραγματοποίησε άλλη μία αποστολή στην Παπουασία - Νέα Γουινέα (από τις 7 έως τις 16 Νοεμβρίου 2012) για να εξετάσει τη συνέχεια που δόθηκε στις δράσεις που ανελήφθησαν κατά την πρώτη αποστολή.

(15)

Η Παπουασία - Νέα Γουινέα υπέβαλε συμπληρωματικές πληροφορίες στις 3 Ιανουαρίου 2013.

(16)

Η τελική έκθεση της αποστολής απεστάλη στην Παπουασία - Νέα Γουινέα στις 7 Μαρτίου 2013.

(17)

Στις 5 Ιουλίου 2013 η Παπουασία - Νέα Γουινέα υπέβαλε παρατηρήσεις επί της έκθεσης της αποστολής του Νοεμβρίου 2012.

(18)

Στις 12 Ιουλίου 2013 διεξήχθη συνεδρίαση μεταξύ των υπηρεσιών της Επιτροπής και της Παπουασίας - Νέας Γουινέας.

(19)

Στις 9 Οκτωβρίου 2013 η Επιτροπή υπέβαλε στην Παπουασία - Νέα Γουινέα γραπτές παρατηρήσεις, στις οποίες υπογραμμιζόταν η ανάγκη για συγκεκριμένες δράσεις και μεταρρυθμίσεις για την αντιμετώπιση των σημαντικότερων και επειγόντων θεμάτων.

(20)

Η Παπουασία - Νέα Γουινέα υπέβαλε συμπληρωματικές πληροφορίες με γραπτές ανακοινώσεις της 11ης Νοεμβρίου 2013 και της 4ης Δεκεμβρίου 2013.

(21)

Στις 12 Δεκεμβρίου 2013 διεξήχθη συνεδρίαση μεταξύ της Παπουασίας - Νέας Γουινέας και των υπηρεσιών της Επιτροπής.

(22)

Η Παπουασία - Νέα Γουινέα υπέβαλε συμπληρωματικές πληροφορίες στις 6 Ιανουαρίου 2014.

(23)

Η Παπουασία - Νέα Γουινέα είναι μέλος της Επιτροπής Αλιείας Δυτικού και Κεντρικού Ειρηνικού (WCPFC). Η Παπουασία - Νέα Γουινέα έχει κυρώσει τη σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS), του 1982, καθώς και τη συμφωνία των Ηνωμένων Εθνών του 1995 για την εφαρμογή των διατάξεων της σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας, της 10ης Δεκεμβρίου 1982, σχετικά με τη διατήρηση και διαχείριση των αλληλεπικαλυπτόμενων και των άκρως μεταναστευτικών αποθεμάτων ιχθύων (UNFSA). Είναι συμβαλλόμενο μέρος της σύμβασης του Οργανισμού Αλιείας για τον Νότιο Ειρηνικό (FFA) (2) και της συμφωνίας του Ναουρού (PNA) σχετικά με τη συνεργασία στη διαχείριση της αλιείας κοινού ενδιαφέροντος (3).

(24)

Για να αξιολογήσει τη συμμόρφωση της Παπουασίας - Νέας Γουινέας με τις διεθνείς υποχρεώσεις της ως κράτους σημαίας, κράτους λιμένος, παράκτιου κράτους ή κράτους αγοράς, οι οποίες καθορίζονται στις διεθνείς συμφωνίες που αναφέρονται στην αιτιολογική σκέψη (23) και θεσμοθετούνται από τις σχετικές περιφερειακές οργανώσεις διαχείρισης της αλιείας (ΠΟΔΑ) που αναφέρονται στην αιτιολογική σκέψη (23), η Επιτροπή αναζήτησε και ανέλυσε όλα τα στοιχεία που θεώρησε απαραίτητα για τον σκοπό του εγχειρήματός της.

(25)

Η Επιτροπή χρησιμοποίησε επίσης στοιχεία από τα διαθέσιμα στοιχεία που δημοσιεύει η WCPFC, καθώς επίσης και δημοσιευμένες πληροφορίες.

(26)

Σύμφωνα με το άρθρο 31 παράγραφος 3 του κανονισμού ΠΛΑ, η Επιτροπή ανέλυσε τα καθήκοντα που υπέχει η Παπουασία - Νέα Γουινέα ως κράτος σημαίας, κράτος λιμένος, παράκτιο κράτος ή κράτος αγοράς. Για τους σκοπούς της επισκόπησης αυτής, η Επιτροπή έλαβε υπόψη τις παραμέτρους που παρατίθενται στο άρθρο 31 παράγραφοι 4 έως 7 του κανονισμού ΠΛΑ.

(27)

Αναφορικά με τα σκάφη ΠΛΑ αλιείας που φέρουν τη σημαία της Παπουασίας - Νέας Γουινέας, επισημαίνεται ότι, σύμφωνα με τα στοιχεία των καταλόγων σκαφών των ΠΟΔΑ, δεν περιλαμβάνονται τέτοια σκάφη ούτε σε προσωρινούς ούτε σε τελικούς καταλόγους σκαφών ΠΛΑ αλιείας, ενώ δεν υπάρχουν αποδεικτικά στοιχεία για παλαιότερες περιπτώσεις ΠΛΑ αλιείας από σκάφη με σημαία της Παπουασίας - Νέας Γουινέας τα οποία να δίνουν στην Επιτροπή τη δυνατότητα να αναλύσει τις επιδόσεις της Παπουασίας - Νέας Γουινέας σε ό,τι αφορά τις επαναλαμβανόμενες ΠΛΑ αλιευτικές δραστηριότητες σύμφωνα με το άρθρο 31 παράγραφος 4 στοιχείο α).

(28)

Σύμφωνα με το άρθρο 31 παράγραφος 4 στοιχείο β), η Επιτροπή εξέτασε επίσης τα μέτρα που έλαβε η Παπουασία - Νέα Γουινέα όσον αφορά την πρόσβαση αλιευτικών προϊόντων που προέρχονται από ΠΛΑ αλιεία στην αγορά της.

(29)

Η Επιτροπή θεωρεί, βάσει αξιολόγησης όλων των στοιχείων που έχει στη διάθεσή της, ότι η Παπουασία - Νέα Γουινέα δεν μπορεί να διασφαλίσει ότι τα αλιευτικά προϊόντα που εισέρχονται στην Παπουασία - Νέα Γουινέα ή σε εργοστάσια μεταποίησης με έδρα την Παπουασία - Νέα Γουινέα δεν προέρχονται από ΠΛΑ αλιεία. Αυτό οφείλεται σε συστημικά προβλήματα που υπονομεύουν τη δυνατότητα εντοπισμού των αλιευμάτων από τις αρχές της Παπουασίας - Νέας Γουινέας λόγω έλλειψης διαθέσιμων επίσημων στοιχείων σχετικά με τα αλιεύματα που εκφορτώνονται, εισάγονται και/ή μεταποιούνται. Τα κύρια στοιχεία στα οποία βασίζεται η αξιολόγηση της Επιτροπής συνοψίζονται κατωτέρω.

(30)

Οι κύριες αλιευτικές δραστηριότητες σε ύδατα που υπάγονται στη δικαιοδοσία της Παπουασίας - Νέας Γουινέας δεν διεξάγονται από σκάφη που φέρουν τη σημαία της Παπουασίας - Νέας Γουινέας, αλλά από σκάφη που φέρουν ξένη σημαία, τα οποία χρησιμοποιούν σε τακτική βάση τους λιμένες της Παπουασίας - Νέας Γουινέας. Στην έκθεσή της προς την 8η σύνοδο της επιστημονικής επιτροπής της WCPFC το 2012 (4), η Παπουασία - Νέα Γουινέα αναφέρει ότι συνολικά 251 σκάφη δραστηριοποιήθηκαν στα ύδατά της το 2011, συγκεκριμένα 35 σκάφη με παραγάδι και 216 σκάφη γρι-γρι. Δέκα από τα 216 σκάφη γρι-γρι έφεραν τη σημαία της Παπουασίας - Νέας Γουινέας, 39 ήταν ναυλωμένα από την Παπουασία - Νέα Γουινέα (σκάφη με εγχώρια δραστηριότητα που φέρουν ξένη σημαία) και 167 ήταν ξένα σκάφη τα οποία αλίευαν βάσει συμφωνιών πρόσβασης. Παρόμοια στοιχεία παρασχέθηκαν και κατά τη διάρκεια της αποστολής της Επιτροπής. Τον Νοέμβριο του 2012, η Παπουασία - Νέα Γουινέα ενημέρωσε την Επιτροπή ότι επετράπη σε 214 σκάφη γρι-γρι να αλιεύουν στα ύδατά της με επίπεδο συνολικών επιτρεπόμενων αλιευμάτων (TAC) άνω των 700 000 μετρικών τόνων (720 000 μετρικοί τόνοι σύμφωνα με την παρουσίαση της Παπουασίας - Νέας Γουινέας προς την Επιτροπή κατά τη διάρκεια της αποστολής της το 2011 (5)).

(31)

Δεδομένης της συνεχούς επέκτασης της βιομηχανίας μεταποίησης τόνου στην Παπουασία - Νέα Γουινέα, η Επιτροπή ανέλυσε την κατάσταση όσον αφορά τις δραστηριότητες του εν λόγω κλάδου και τον αντίκτυπο που ενδέχεται να έχουν οι δραστηριότητες αυτές στην πρόσβαση αλιευτικών προϊόντων που προέρχονται από ΠΛΑ αλιεία στην αγορά της.

(32)

Το διεθνές σχέδιο δράσης για την πρόληψη, την αποτροπή και την εξάλειψη της παράνομης, λαθραίας και άναρχης αλιείας (IPOA IUU) παρέχει καθοδήγηση σχετικά με διεθνώς συμφωνηθέντα μέτρα που συνδέονται με την αγορά για την υποστήριξη της μείωσης ή της εξάλειψης του εμπορίου ιχθύων και προϊόντων ιχθύων που προέρχονται από ΠΛΑ αλιεία. Στο σημείο 71 του IPOA IUU αναφέρεται επίσης ότι τα κράτη θα πρέπει να λάβουν μέτρα για τη βελτίωση της διαφάνειας των αγορών τους ώστε να είναι δυνατή η ιχνηλασιμότητα των ιχθύων ή προϊόντων ιχθύων. Ομοίως, στον κώδικα δεοντολογίας για υπεύθυνη αλιεία του Οργανισμού Επισιτισμού και Γεωργίας (FAO) (κώδικας δεοντολογίας του FAO) περιγράφονται, ιδίως στο άρθρο 11, ορθές πρακτικές για μετασυλλεκτικές δραστηριότητες και υπεύθυνο διεθνές εμπόριο. Στο άρθρο 11 παράγραφος 1 σημείο 11 ζητείται από τα κράτη να διασφαλίσουν ότι το διεθνές και εγχώριο εμπόριο ιχθύων και αλιευτικών προϊόντων διεξάγεται σύμφωνα με ορθές πρακτικές διατήρησης και διαχείρισης μέσω καλύτερης ταυτοποίησης της προέλευσης των ιχθύων και των αλιευτικών προϊόντων.

(33)

Στο πλαίσιο των αποστολών της στην Παπουασία - Νέα Γουινέα το 2011 και το 2012, η Επιτροπή, σε συνεργασία με την εθνική αρχή αλιείας της Παπουασίας - Νέας Γουινέας, επισκέφθηκε ή συνάντησε διάφορους φορείς εκμετάλλευσης εργοστασίων μεταποίησης τόνου που είναι εγκατεστημένα στην Παπουασία - Νέα Γουινέα.

(34)

Τα εργοστάσια μεταποίησης παραλαμβάνουν μέρος των πρώτων υλών τους από σκάφη με ξένη σημαία και με έδρα την Παπουασία - Νέα Γουινέα, τα οποία δραστηριοποιούνται βάσει συμφωνιών ναύλωσης. Στην έκθεση που υπέβαλε το 2012 προς την Επιστημονική Επιτροπή της WCPFC (6), η Παπουασία - Νέα Γουινέα ανέφερε ότι το 2011, 39 ενεργά ναυλωμένα σκάφη αλίευαν τόσο εντός όσο και εκτός των υδάτων της Παπουασίας - Νέας Γουινέας, με τη μεγαλύτερη αλιευτική προσπάθεια να σημειώνεται στα ύδατα της Παπουασίας - Νέας Γουινέας (άνω του 74 % κατά μέσο όρο στη διάρκεια των τελευταίων 4 ετών). Ορισμένα από τα σκάφη αυτά φέρουν τη σημαία χώρας στην οποία η Επιτροπή κοινοποίησε στις 15 Νοεμβρίου 2012 ότι θεωρείται πιθανό να χαρακτηριστεί ως μη συνεργαζόμενη τρίτη χώρα δυνάμει του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1005/2008 περί δημιουργίας κοινοτικού συστήματος πρόληψης, αποτροπής και εξάλειψης της παράνομης, λαθραίας και άναρχης αλιείας.

(35)

Κατά τη διάρκεια της αποστολής της Επιτροπής τον Νοέμβριο του 2012, η εθνική αρχή αλιείας ανέφερε 8 ναυλωμένα σκάφη από την Παπουασία - Νέα Γουινέα που έφεραν τη σημαία του Βανουάτου, ενώ ένα εκ των ναυλωτών - εργοστασίων μεταποίησης της Παπουασίας - Νέας Γουινέας ανέφερε ότι 12 από τα 14 ενεργά σκάφη που είχε ναυλώσει φέρουν τη σημαία της συγκεκριμένης χώρας. Εν προκειμένω, υπενθυμίζεται ότι τα πιστοποιητικά αλιευμάτων που έχουν επικυρωθεί από το Βανουάτου δεν μπορούν να γίνουν δεκτά διότι η κοινοποίηση που υπέβαλε το Βανουάτου με την ιδιότητα του κράτους σημαίας σύμφωνα με το άρθρο 20 του κανονισμού ΠΛΑ δεν έγινε δεκτή από την Επιτροπή, και κατά συνέπεια δεν είναι δυνατές οι εισαγωγές αλιευτικών προϊόντων που έχουν αλιευθεί από σκάφη του Βανουάτου. Επιπλέον, με απόφαση της Επιτροπής της 15ης Νοεμβρίου 2012 (7), κοινοποιήθηκε στο Βανουάτου από την Επιτροπή το ενδεχόμενο να χαρακτηριστεί ως μη συνεργαζόμενη τρίτη χώρα.

(36)

Ο φορέας εκμετάλλευσης του εργοστασίου μεταποίησης που αναφέρεται στην αιτιολογική σκέψη (35) υπέβαλε στην Επιτροπή τις μηνιαίες εκθέσεις του σχετικά με την παραλαβή πρώτων υλών για το 2012, οι οποίες περιλαμβάνουν εταιρικές πληροφορίες σχετικά με τα στοιχεία του σκάφους, το αλιευτικό ταξίδι και τα εκφορτωθέντα αλιεύματα. Οι αρχές της Παπουασίας - Νέας Γουινέας βασίζονται σε αυτές τις «μηνιαίες εκθέσεις παραλαβής» που προσκομίζονται από τις εταιρείες ως στοιχεία εκφόρτωσης, αντί να διενεργούν έλεγχο στις ίδιες τις εκφορτώσεις συμπεριλαμβανομένης επίσημης αξιολόγησης των απαραίτητων στοιχείων, όπως το εκφορτωθέν βάρος ανά είδος, ανά αλιευτικό ταξίδι και ανά σκάφος. Στο πλαίσιο της αποστολής της Επιτροπής, οι αρχές της Παπουασίας - Νέας Γουινέας επιβεβαίωσαν ότι δεν διενεργούνται έλεγχοι επί των εκφορτώσεων, ούτε από τις αλιευτικές ούτε από τις τελωνειακές αρχές. Οι πρώτες ύλες που αλιεύονται από σκάφη με σημαία τρίτης χώρας και εισέρχονται στα εργοστάσια μεταποίησης ούτε υπόκεινται σε διαδικασία εισαγωγής με καταβολή δασμών ούτε τίθενται υπό τελωνειακή επιτήρηση μέχρι την εξαγωγή. Η ιχνηλασιμότητα των εν λόγω προϊόντων δεν είναι δυνατή, ενώ η πρόσβαση στην αγορά της Παπουασίας - Νέας Γουινέας θα μπορούσε να επιτευχθεί εύκολα χωρίς να γίνει αντιληπτή.

(37)

Κατά τη διάρκεια της αποστολής της Επιτροπής τον Νοέμβριο του 2012, ο φορέας εκμετάλλευσης του εργοστασίου μεταποίησης εξήγησε ότι η προμήθεια πρώτων υλών για τις μεταποιητικές του δραστηριότητες στην Παπουασία - Νέα Γουινέα εξασφαλίζεται από τη μητρική εταιρεία του εργοστασίου μεταποίησης, η οποία είναι εγκατεστημένη εκτός της χώρας. Ο φορέας εκμετάλλευσης του εργοστασίου μεταποίησης ενημερώνει τη μητρική εταιρεία για τις ανάγκες του σε πρώτες ύλες και λαμβάνει, επί πληρωμή, τα απαιτούμενα αλιεύματα τόνου μέσω σκαφών μεταφοράς. Η μητρική εταιρεία είναι επίσης υπεύθυνη για τη διάθεση των αλιευμάτων των ναυλωμένων σκαφών με έδρα την Παπουασία - Νέα Γουινέα που φέρουν ξένη σημαία. Συνεπώς, το εργοστάσιο μεταποίησης που είναι εγκατεστημένο στην Παπουασία - Νέα Γουινέα δεν έχει πληροφορίες σχετικά με τις δραστηριότητες των εν λόγω σκαφών και τη διάθεση των αλιευμάτων τους. Ο φορέας εκμετάλλευσης ενημέρωσε επίσης την Επιτροπή ότι μπορεί να προκύψουν πωλήσεις μη μεταποιημένων ιχθύων σε άλλες εταιρείες που είναι εγκατεστημένες στην Παπουασία - Νέα Γουινέα. Οι αρχές της Παπουασίας - Νέας Γουινέας δεν διενεργούν κανέναν ουσιαστικό έλεγχο επί των στοιχείων που τηρεί ο φορέας εκμετάλλευσης, και μάλιστα δεν έχουν πραγματοποιήσει ποτέ έλεγχο στην εταιρεία για σκοπούς που σχετίζονται με την ΠΛΑ αλιεία. Ως εκ τούτου, δεν μπορεί να διασφαλιστεί η ιχνηλασιμότητα των προϊόντων που εξέρχονται από το εργοστάσιο μεταποίησης.

(38)

Οι αρχές της Παπουασίας - Νέας Γουινέας ενημέρωσαν την Επιτροπή ότι τα ναυλωμένα σκάφη δραστηριοποιούνται στην αποκλειστική οικονομική ζώνη (ΑΟΖ) της χώρας και είναι ελεύθερα να εξάγουν τα αλιεύματά τους. Στο πλαίσιο αυτό, επισημαίνεται ότι το σχέδιο διαχείρισης του τόνου της Παπουασίας - Νέας Γουινέας τμήμα 3 άρθρο 36 απαιτεί την εκφόρτωση στην Παπουασία - Νέα Γουινέα των αλιευμάτων των ξένων αλιευτικών σκαφών που δραστηριοποιούνται εκεί για μεταποίηση ή μεταφόρτωση από καθορισμένο λιμένα ως εξαγωγή της Παπουασίας - Νέας Γουινέας.

(39)

Επιπλέον, η καταχώριση ως εξαγωγή από την Παπουασία - Νέα Γουινέα προϋποθέτει συνήθως προηγούμενη εισαγωγή των αντίστοιχων προϊόντων ή το προϊόν πρέπει να έχει προέλευση από την Παπουασία - Νέα Γουινέα. Οι τελωνειακές αρχές της Παπουασίας - Νέας Γουινέας ενημέρωσαν την Επιτροπή, κατά τη διάρκεια της αποστολής της, ότι δεν έχουν πληροφορίες σχετικά με τις δραστηριότητες των σκαφών και βασίζονται στα στοιχεία που παρέχει η εθνική αρχή αλιείας της Παπουασίας - Νέας Γουινέας. Ωστόσο, οι τελωνειακές αρχές εξέφρασαν την ανησυχία τους σε σχέση με δυσκολίες με ορισμένες εταιρείες ή ναυτιλιακούς πράκτορες που δεν εκπληρώνουν τις τελωνειακές υποχρεώσεις τους όσον αφορά τις διασαφήσεις εξαγωγής ή μεταφόρτωσης αλιευτικών προϊόντων. Αυτή η έλλειψη εποπτείας της κυκλοφορίας των εμπορευμάτων μπορεί να έχει ως συνέπεια την ανεξέλεγκτη πρόσβαση ιχθύων στην αγορά της Παπουασίας - Νέας Γουινέας και ενδέχεται να υπονομεύσει επίσης την αξιοπιστία των πιστοποιητικών που εκδίδονται από τις αρχές της Παπουασίας - Νέας Γουινέας.

(40)

Στις παρατηρήσεις τις οποίες υπέβαλε στις 5 Ιουλίου 2013, η Παπουασία - Νέα Γουινέα αναγνώρισε την ανάγκη να ενισχύσει το σύστημα παρακολούθησης και ελέγχου που διαθέτει, όπως το σύστημά της για την ιχνηλασιμότητα των αλιευτικών προϊόντων, την καθιέρωση δηλώσεων εκφόρτωσης και συστηματικών ελέγχων, καθώς και την ενίσχυση της συνεργασίας με τις τελωνειακές αρχές. Παρόμοιες δεσμεύσεις διατυπώθηκαν από την Παπουασία - Νέα Γουινέα κατά τη συνεδρίαση στις 12 Δεκεμβρίου 2013. Οι αρχές εξήγησαν ότι εργάζονται για την εφαρμογή ενός συστήματος πληροφορικής, εργαλεία για λήψη μέτρων του κράτους λιμένος και τη βελτίωση της διαδικασίας πιστοποίησης των αλιευμάτων. Οι ενέργειες αυτές θα ενισχύσουν το σύστημα ιχνηλασιμότητας. Εντούτοις, όλα τα στοιχεία που παρασχέθηκαν αναφέρονταν σε μελλοντικά σχέδια χωρίς κάποιο συγκεκριμένο απτό αποτέλεσμα.

(41)

Επιπλέον, η ιχνηλασιμότητα των προϊόντων παρακωλύεται περαιτέρω από την έλλειψη διαφάνειας στα συστήματα εθνικών νόμων, νηολόγησης και αδειοδότησης της Παπουασίας - Νέας Γουινέας.

(42)

Ο κώδικας συμπεριφοράς του FAO συνιστά διαφάνεια στους νόμους σχετικά με την αλιεία και στην κατάρτισή τους καθώς και για τις αντίστοιχες διαδικασίες χάραξης πολιτικής και λήψης αποφάσεων και διαχείρισης (άρθρο 6 παράγραφος 13 και άρθρο 7 παράγραφος 1 σημείο 9 αντιστοίχως). Προβλέπει αρχές και πρότυπα που εφαρμόζονται στη διατήρηση, διαχείριση και ανάπτυξη όλων των ειδών αλιείας, ενώ καλύπτει επίσης, μεταξύ άλλων, την αλίευση, τη μεταποίηση και το εμπόριο ιχθύων και αλιευτικών προϊόντων, τις αλιευτικές δραστηριότητες και την αλιευτική έρευνα. Ο κώδικας συμπεριφοράς του FAO ορίζει, στο άρθρο 11 παράγραφοι 2 και 3, ότι το διεθνές εμπόριο ιχθύων και αλιευτικών προϊόντων δεν πρέπει να υπονομεύει τη βιώσιμη ανάπτυξη της αλιείας, ενώ πρέπει να βασίζεται σε διαφανή μέτρα καθώς και σε διαφανείς, απλές και περιεκτικές νομοθετικές και κανονιστικές διατάξεις και διοικητικές διαδικασίες.

(43)

Ως εκ τούτου, η Επιτροπή θεωρεί την άδεια καίριο έγγραφο, το οποίο επιτρέπει τον καθορισμό των κανόνων και προϋποθέσεων ανάπτυξης δραστηριότητας (π.χ. αλιευτικές περιοχές: αρχιπελαγικά ύδατα, ΑΟΖ, πρόσβαση στην ανοιχτή θάλασσα κ.λπ.), τύπο δραστηριότητας, καθορισμένους λιμένες ή μεταφόρτωση. Κατά τη διάρκεια της αποστολής της Επιτροπής το 2011 διαπιστώθηκε και τονίστηκε ότι το σύστημα νηολόγησης και αδειοδότησης σκαφών της Παπουασίας - Νέας Γουινέας πάσχει από έλλειψη διαφάνειας. Οι κανόνες και οι προϋποθέσεις επιλεξιμότητας δεν είναι ούτε σαφείς ούτε διαφανείς ούτε δημοσίως διαθέσιμοι για διάφορα είδη αδειών (σκάφη με σημαία Παπουασίας - Νέας Γουινέας, σκάφη ναυλωμένα από την Παπουασία - Νέα Γουινέα και σκάφη τρίτων χωρών βάσει συμφωνιών πρόσβασης). Το σχέδιο διαχείρισης του τόνου της Παπουασίας - Νέας Γουινέας (8) προβλέπει μόνο κατευθυντήριες γραμμές για τη δραστηριότητα των θυνναλιευτικών και όχι συγκεκριμένες προϋποθέσεις για την εν λόγω δραστηριότητα. Η Παπουασία - Νέα Γουινέα απάντησε στην έκθεση της αποστολής της Επιτροπής ότι επιφυλάσσονται ειδικοί όροι για τα σκάφη που θεωρούνται σημαντικά για τα εθνικά συμφέροντα της Παπουασίας - Νέας Γουινέας σε ό,τι αφορά την οικονομική ανάπτυξη και ανταποκρίνονται στις αναπτυξιακές προσδοκίες των μικρών νησιωτικών αναπτυσσόμενων κρατών.

(44)

Αυτή η έλλειψη διαφάνειας και σαφήνειας οδηγεί σε μια κατάσταση σύγχυσης με σημαντικό αντίκτυπο, ιδίως διότι εφαρμόζονται ακοινοποίητοι «ειδικοί όροι» σε ποσοστό περίπου 80 % των αδειών αλιείας της Παπουασίας - Νέας Γουινέας. Κατά τη δεύτερη αποστολή της Επιτροπής τον Νοέμβριο του 2012, η κατάσταση αυτή κρίθηκε αμετάβλητη.

(45)

Η Επιτροπή επιχείρησε επίσης να μελετήσει τους κανόνες που ισχύουν για τις μεταφορτώσεις. Συναφείς διατάξεις υπάρχουν στον νόμο περί διαχείρισης της αλιείας της Παπουασίας - Νέας Γουινέας του 1998 (9), στον κανονισμό για τη διαχείριση της αλιείας της Παπουασίας - Νέας Γουινέας του 2000 (10) και στους ισχύοντες κανόνες της WCPFC (11). Η Επιτροπή διαπίστωσε ότι υπάρχουν διαφορετικοί κανόνες που εφαρμόζονται ανάλογα, μεταξύ άλλων, με τους όρους των συμφωνιών πρόσβασης, τις προϋποθέσεις των αδειών, το καθεστώς των σκαφών (εγχώριο σκάφος ή μη), τα ύδατα στα οποία δραστηριοποιούνται τα σκάφη (αρχιπελαγικά ύδατα ή ΑΟΖ). Το πλήθος των ισχυουσών διατάξεων είναι τέτοιο ώστε καθιστά πολύ δύσκολο, αν όχι αδύνατο, για τους φορείς εκμετάλλευσης και τις αρχές να κατανοήσουν εάν επιτρέπεται ή όχι μια μεταφόρτωση, και υπό ποιες προϋποθέσεις. Κατά τη διάρκεια της αποστολής της τον Νοέμβριο του 2012, η Επιτροπή ζήτησε από τις αρχές της Παπουασίας - Νέας Γουινέας να παράσχουν πλήρη στοιχεία σχετικά με τις διατάξεις που εφαρμόζονται σε δραστηριότητες μεταφόρτωσης, αλλά δεν κατέστη δυνατό να παρασχεθούν τα εν λόγω στοιχεία.

(46)

Λαμβάνοντας υπόψη τη διαπιστωθείσα έλλειψη ιχνηλασιμότητας και την έλλειψη στοιχείων που να βρίσκονται στη διάθεση των αρχών της Παπουασίας - Νέας Γουινέας σχετικά με τα εκφορτωθέντα αλιεύματα, η Παπουασία - Νέα Γουινέα δεν μπορεί να διασφαλίσει ότι τα αλιευτικά προϊόντα που εισέρχονται στην Παπουασία - Νέα Γουινέα ή σε εργοστάσια μεταποίησης που είναι εγκατεστημένα στην Παπουασία - Νέα Γουινέα δεν προέρχονται από ΠΛΑ αλιεία, όπως παρουσιάζεται στις αιτιολογικές σκέψεις (33) έως (40). Η δυνατότητα ελέγχου της πρόσβασης προϊόντων ΠΛΑ αλιείας και της μετέπειτα εξαγωγής τους υπονομεύεται επίσης από την έλλειψη διαφάνειας των κανόνων και κανονισμών σχετικά με τη νηολόγηση και την αδειοδότηση όπως διαπιστώνεται στις αιτιολογικές σκέψεις (41) έως (45) της απόφασης —καθώς και από την απουσία σαφών μέτρων διατήρησης και διαχείρισης, που θα περιγραφεί στις αιτιολογικές σκέψεις (76) έως (82).

(47)

Οι ανεπάρκειες αυτές επιβεβαιώθηκαν επίσης από την αδυναμία των αρχών της Παπουασίας - Νέας Γουινέας να εξηγήσουν γιατί επικύρωσαν, κατά την έννοια του άρθρου 14 παράγραφος 2 του κανονισμού ΠΛΑ, τη δήλωση εργοστασίου μεταποίησης τόνου της Παπουασίας - Νέας Γουινέας για κονσερβοποιημένο τόνο με προορισμό την Ένωση. Τέτοιου είδους δήλωση μπορεί να επικυρωθεί μόνο για αλιευτικά προϊόντα που έχουν μεταποιηθεί σε τρίτη χώρα διαφορετική από το κράτος σημαίας. Στην προκειμένη περίπτωση, από τη φυσική επαλήθευση των αρχών των κρατών μελών που ήταν αρμόδιες για την εισαγωγή αλιευτικών προϊόντων προέκυψε ότι το προϊόν που ο εισαγωγέας παρουσίασε ως μεταποιημένο στην πραγματικότητα ήταν αμεταποίητο, καθώς επρόκειτο για κατεψυγμένο ολόκληρο τόνο. Θα πρέπει να σημειωθεί εν προκειμένω ότι ενδέχεται να ισχύουν διαφορετικοί κανόνες πρόσβασης στην αγορά και τελωνειακοί δασμοί για τα μεταποιημένα και τα αμεταποίητα προϊόντα. Η Επιτροπή, στο πλαίσιο της αποστολής της στην Παπουασία - Νέα Γουινέα τον Νοέμβριο του 2012, επισκέφθηκε το εργοστάσιο μεταποίησης της Παπουασίας - Νέας Γουινέας το οποίο είχε δηλωθεί ως εξαγωγέας της εν λόγω αποστολής προϊόντων. Η εταιρεία δεν ήταν σε θέση να παράσχει καμία εξήγηση και θεωρεί ότι το αίτημα που εστάλη στις αρχές της Παπουασίας - Νέας Γουινέας για επικύρωση της εν λόγω δήλωσης μεταποίησης ήταν λάθος, ιδίως διότι συνήθως δεν επιδίδεται σε εξαγωγή κατεψυγμένων ολόκληρων ιχθύων. Πρόκειται για μια συγκεκριμένη περίπτωση στην οποία η Επιτροπή διαπίστωσε ότι οι αρχές της Παπουασίας - Νέας Γουινέας επικύρωσαν εσφαλμένα δηλώσεις μεταποίησης. Ο φορέας εκμετάλλευσης εξήγησε ότι η κατάσταση αυτή αποτελούσε αβλεψία και απλό λάθος, αλλά οι αρχές παραδέχθηκαν ότι ανάλογες καταστάσεις ενδέχεται να έχουν προκύψει και σε άλλες περιπτώσεις. Η κατάσταση αυτή αποτελεί ένα ακόμη παράδειγμα της έλλειψης ιχνηλασιμότητας και διαφάνειας που αποκαλύπτει την αδυναμία παρακολούθησης της πρόσβασης αλιευτικών προϊόντων που προέρχονται από ΠΛΑ αλιεία στην αγορά της Παπουασίας - Νέας Γουινέας και άλλες αγορές.

(48)

Με βάση την κατάσταση που εκτίθεται στην παρούσα ενότητα της απόφασης, τα στοιχεία που συγκέντρωσε η Επιτροπή, καθώς και με το σύνολο των δηλώσεων της ίδιας της χώρας, διαπιστώνεται ότι, σύμφωνα με το άρθρο 31 παράγραφος 3 και το άρθρο 31 παράγραφος 4 στοιχείο β) του κανονισμού ΠΛΑ, η Παπουασία - Νέα Γουινέα δεν εκπλήρωσε τα καθήκοντα που υπέχει δυνάμει του διεθνούς δικαίου ως παράκτιο κράτος και κράτος αγοράς για την πρόληψη της πρόσβασης αλιευτικών προϊόντων που προέρχονται από ΠΛΑ αλιεία στην αγορά της.

(49)

Η Επιτροπή ανέλυσε κατά πόσον οι αρχές της Παπουασίας - Νέας Γουινέας συνεργάζονται ουσιαστικά με την Επιτροπή, ανταποκρινόμενες στα αιτήματα της Επιτροπής για έρευνες, περαιτέρω στοιχεία ή επακόλουθες ενέργειες σχετικά με ΠΛΑ αλιεία και σχετικές δραστηριότητες.

(50)

Παρότι οι αρχές της Παπουασίας - Νέας Γουινέας που συμμετέχουν στην εφαρμογή του συστήματος πιστοποίησης αλιευμάτων του κανονισμού ΠΛΑ της ΕΕ είναι σε γενικές γραμμές συνεργάσιμες σε επίπεδο ανταπόκρισης και παροχής απαντήσεων σε αιτήματα πληροφοριών ή επαλήθευσης, η αξιοπιστία της ορθότητας των απαντήσεών τους θίγεται και υπονομεύεται από την έλλειψη διαφάνειας και τις ελάχιστες ή μηδενικές δυνατότητες διασφάλισης της ιχνηλασιμότητας των αλιευτικών προϊόντων, όπως διαπιστώνεται στην ενότητα 3.1 της παρούσας απόφασης.

(51)

Στο πλαίσιο της συνολικής αξιολόγησης της εκτέλεσης των καθηκόντων της Παπουασίας - Νέας Γουινέας ως προς την εκπλήρωση των υποχρεώσεων που υπέχει ως κράτος σημαίας, κράτος λιμένος και παράκτιο κράτος, η Επιτροπή ανέλυσε επίσης κατά πόσον η Παπουασία - Νέα Γουινέα συνεργάζεται με άλλα κράτη σημαίας για την καταπολέμηση της ΠΛΑ αλιείας.

(52)

Για τον λόγο αυτό, κατά την αποστολή της Επιτροπής τον Νοέμβριο του 2012 διαπιστώθηκε έλλειψη προθυμίας από την πλευρά των αρχών της Παπουασίας - Νέας Γουινέας να συνεργαστούν με τα κράτη σημαίας των σκαφών που δραστηριοποιούνται σε ύδατα υπό τη δικαιοδοσία της Παπουασίας - Νέας Γουινέας, καθώς οι αρχές δεν ήταν πρόθυμες να παράσχουν στα κράτη σημαίας πληροφορίες που αφορούσαν δεδομένα των σκαφών. Το γεγονός αυτό αποτελεί σαφή ένδειξη ότι η Παπουασία - Νέα Γουινέα δεν εκπληρώνει τις υποχρεώσεις της δυνάμει του διεθνούς δικαίου [ιδίως το άρθρο 7 παράγραφος 1 στοιχείο α) της UNFSA] προκειμένου να εξασφαλίσει ότι σημειώνεται αποτελεσματική διατήρηση και διαχείριση των αλληλοεπικαλυπτόμενων αποθεμάτων ιχθύων στα ύδατά της και να διασφαλίσει την αποτελεσματική και αποδοτική πρόληψη της ΠΛΑ αλιείας.

(53)

Κατά τη διάρκεια της εν λόγω αποστολής, η Επιτροπή επεχείρησε να διευκρινίσει κάποιες τακτικές ανακολουθίες όσον αφορά τα ληφθέντα στοιχεία σχετικά με τις εισαγωγές της ΕΕ σε αλιευτικά προϊόντα από την Παπουασία - Νέα Γουινέα σε σχέση με τα ισχύοντα μέτρα διατήρησης και διαχείρισης. Οι αρχές της Παπουασίας - Νέας Γουινέας επιβεβαίωσαν ότι γνωρίζουν πως τα στοιχεία που αναγράφονται στα πιστοποιητικά αλιευμάτων που εκδίδονται από τα κράτη σημαίας για περιπτώσεις ιχθύων που εκφορτώνονται απευθείας στην Παπουασία - Νέα Γουινέα για μεταποίηση είναι συχνά ανακριβή. Αυτή η παρουσία ανακριβών στοιχείων στα πιστοποιητικά αλιευμάτων οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι οι αρχές της Παπουασίας - Νέας Γουινέας δεν ανταλλάσουν δεδομένα που έχουν στη διάθεσή τους, ιδίως δεδομένα του συστήματος παρακολούθησης σκαφών (VMS) και δηλώσεις εκφόρτωσης, με το κράτος σημαίας, και μάλιστα ούτε καν σε περιπτώσεις στις οποίες διαπιστώνονται παρατυπίες. Κατά συνέπεια, η αρχή του κράτους σημαίας πρέπει να στηρίξει τα πιστοποιητικά αλιευμάτων της στα στοιχεία που έχει στη διάθεσή της, τα οποία ενδέχεται να είναι ελλιπή, ανακριβή και μη επαληθεύσιμα. Ωστόσο, οι αρχές της Παπουασίας - Νέας Γουινέας υπογράφουν δηλώσεις μεταποίησης έχοντας πλήρη επίγνωση του γεγονότος ότι τα πιστοποιητικά αλιευμάτων που εκδίδονται για τα αλιεύματα που έχουν μεταποιηθεί στην Παπουασία - Νέα Γουινέα είναι ανακριβή.

(54)

Σύμφωνα με τα άρθρα 63 και 64 της UNCLOS, τα παράκτια κράτη και τα κράτη σημαίας συνεργάζονται σε ό,τι αφορά τα αλληλοεπικαλυπτόμενα και άκρως μεταναστευτικά είδη ιχθύων. Στα άρθρα 7 και 20 της UNFSA αναπτύσσεται περαιτέρω η υποχρέωση συνεργασίας, αντιστοίχως στον καθορισμό συμβατών μέτρων διατήρησης και διαχείρισης και στη διασφάλιση της συμμόρφωσης και της επιβολής των εν λόγω μέτρων. Επιπλέον, στο άρθρο 7 παράγραφος 1 σημείο 3 του κώδικα συμπεριφοράς του FAO συνιστάται στα κράτη που εμπλέκονται στην εκμετάλλευση αλληλοεπικαλυπτόμενων και διασυνοριακών αποθεμάτων ιχθύων να συνάπτουν διμερή συμφωνία ή οργανωτικό διακανονισμό για τη διασφάλιση ουσιαστικής συνεργασίας, προκειμένου να εξασφαλίζεται η αποτελεσματική διατήρηση και διαχείριση των πόρων. Αυτό προσδιορίζεται περαιτέρω στα στοιχεία 28 και 51 του IPOA IUU, όπου παρατίθενται λεπτομερείς πρακτικές για άμεση συνεργασία μεταξύ κρατών, συμπεριλαμβανομένης της ανταλλαγής δεδομένων ή πληροφοριών που έχουν στη διάθεσή τους τα παράκτια κράτη.

(55)

Εν προκειμένω, το άρθρο 25 παράγραφος 10 της σύμβασης της WCPFC (12) ορίζει ότι κάθε μέλος της Επιτροπής, εφόσον έχει βάσιμους λόγους να πιστεύει ότι ένα αλιευτικό σκάφος που φέρει τη σημαία άλλου κράτους επιδίδεται σε οποιαδήποτε δραστηριότητα που υπονομεύει την αποτελεσματικότητα των μέτρων διατήρησης και διαχείρισης που έχουν θεσπισθεί για την περιοχή της σύμβασης, εφιστά την προσοχή του οικείου κράτους σημαίας στο γεγονός αυτό. Ωστόσο, η Παπουασία - Νέα Γουινέα θεωρεί ότι τα ύδατα που υπάγονται στη δικαιοδοσία της δεν καλύπτονται από την περιοχή της σύμβασης της WCPFC, όπως θα εξετασθεί λεπτομερώς στις αιτιολογικές σκέψεις (76) έως (78)· το γεγονός αυτό επηρεάζει την εφαρμογή της εν λόγω διάταξης. Η επίδοση της Παπουασίας - Νέας Γουινέας, όπως περιγράφεται στην παρούσα ενότητα, παραβαίνει τις υποχρεώσεις που αναφέρονται στην αιτιολογική σκέψη (54), καθώς και τους κανόνες της WCPFC.

(56)

Η σπουδαιότητα των αποδοτικών μηχανισμών συνεργασίας πρέπει να αξιολογηθεί στο πλαίσιο της σημασίας του αλιευτικού πόρου της Παπουασίας - Νέας Γουινέας [όπως θα παρουσιαστεί στην αιτιολογική σκέψη (66)], της κυρίαρχης παρουσίας σκαφών με ξένη σημαία σε ύδατα υπό τη δικαιοδοσία της Παπουασίας - Νέας Γουινέας και της επεκτεινόμενης μεταποιητικής βιομηχανίας όπως παρουσιάζεται στις αιτιολογικές σκέψεις (30) και (31). Επιπλέον, τα μεταποιημένα αλιευτικά προϊόντα της Παπουασίας - Νέας Γουινέας τυγχάνουν προνομιακών όρων πρόσβασης στην αγορά της ΕΕ μέσω της ενδιάμεσης συμφωνίας εταιρικής σχέσης μεταξύ της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και των κρατών του Ειρηνικού· η Παπουασία - Νέα Γουινέα δεσμεύτηκε στο πλαίσιο αυτό για την ενίσχυση των κανόνων, των συστημάτων και των διαδικασιών για τη διασφάλιση της αποτελεσματικής διατήρησης και της βιώσιμης ανάπτυξης και διαχείρισης της αλιείας (13).

(57)

Ειδικότερα, στις παρατηρήσεις που υπέβαλε προς την Επιτροπή στις 5 Ιουλίου 2013, η Παπουασία - Νέα Γουινέα αναγνώρισε την ανάγκη για συνεργασία στην ανταλλαγή πληροφοριών με τα κράτη σημαίας, ιδίως δεδομένων του συστήματος παρακολούθησης σκαφών (VMS). Παρόμοιες δηλώσεις διατυπώθηκαν κατά τη συνεδρίαση στις 12 Δεκεμβρίου 2013 και στις γραπτές παρατηρήσεις που υποβλήθηκαν στις 6 Ιανουαρίου 2014. Όσον αφορά την ύπαρξη και την εφαρμογή αποδοτικών μέτρων επιβολής, η Επιτροπή εκτίμησε το γεγονός ότι η Παπουασία - Νέα Γουινέα ανέπτυξε ένα σύστημα παρακολούθησης σκαφών (VMS) και υποχρεώνει όλα τα σκάφη που φέρουν τη σημαία της και δραστηριοποιούνται σε ύδατα που υπάγονται στη δικαιοδοσία της να διαθέτουν τον εν λόγω εξοπλισμό. Ωστόσο, μέχρι στιγμής, η ενίσχυση και βελτίωση της συνεργασίας με τα κράτη σημαίας των σκαφών που δραστηριοποιούνται σε ύδατα που υπάγονται στη δικαιοδοσία της Παπουασίας - Νέας Γουινέας παραμένει ανεπίλυτο ζήτημα καίριας σημασίας. Δεδομένου ότι υπάρχουν πολλά σκάφη με σημαία τρίτων χωρών που δραστηριοποιούνται στα ύδατα της Παπουασίας - Νέας Γουινέας, η πρόσβαση σε δεδομένα πληροφοριών του συστήματος παρακολούθησης σκαφών (VMS) που τηρούνται από τις αρχές της Παπουασίας - Νέας Γουινέας είναι καίριας σημασίας για τον έλεγχο και την παρακολούθηση των σκαφών. Οι αρχές της Παπουασίας - Νέας Γουινέας έχουν συνάψει είτε διμερείς συμφωνίες είτε οργανωτικούς διακανονισμούς με αλιευτικές ενώσεις ή εταιρείες. Μέχρι στιγμής, η κατάσταση όσον αφορά την πρόσβαση των οικείων κρατών σημαίας σε δεδομένα VMS παραμένει μη ικανοποιητική και περίπλοκη. Σύμφωνα με στοιχεία που συνέλεξε η Επιτροπή, οι αρχές της Παπουασίας - Νέας Γουινέας υπέγραψαν τέτοιου είδους συμφωνία με την αρμόδια αρχή των Φιλιππίνων, η οποία προβλέπει, μεταξύ άλλων, πρόσβαση σε δεδομένα VMS. Η εν λόγω συμφωνία δεν έχει εφαρμοστεί. Οι αρχές της Παπουασίας - Νέας Γουινέας ανέφεραν επίσης ότι εντός του 2014 θα δρομολογήσουν σταδιακά παρόμοιους διακανονισμούς με τις αρμόδιες αρχές όλων των τρίτων χωρών που αλιεύουν στα ύδατα της Παπουασίας - Νέας Γουινέας. Εντούτοις, δεν παρουσίασαν κανένα συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα όσον αφορά τον προγραμματισμό τους.

(58)

Όπως έχει περιγραφεί ήδη, η έλλειψη σαφήνειας και διαφάνειας των νόμων και των διαδικασιών, ιδίως όσον αφορά τη νηολόγηση και αδειοδότηση σκαφών, την ιχνηλασιμότητα και την αξιοπιστία των πληροφοριών και δεδομένων που αφορούν τις εκφορτώσεις και τα αλιεύματα [όπως παρουσιάζονται στις αιτιολογικές σκέψεις (41) έως (45)], καθώς και όσον αφορά τη διατήρηση και διαχείριση των πόρων [όπως θα περιγραφεί στις αιτιολογικές σκέψεις (76) έως (82)], καθιστά αδύνατη την αποδοτική επιβολή των μέτρων και τη διαπίστωση των παραβάσεων σε σχέση με την ΠΛΑ αλιεία. Το γεγονός αυτό υπονομεύει επίσης τη δυνατότητα επιβολής κυρώσεων και αποτελεσματικής παρακολούθησης των παραβάσεων, ακόμη και αν φαινομενικά όλες οι απαραίτητες εξουσίες και τα δικαιώματα επιβολής προβλέπονται από τον νόμο. Ως εκ τούτου, στην πράξη, η Παπουασία - Νέα Γουινέα δεν μπορεί να επιβάλει αποτελεσματικά κυρώσεις στους παραβάτες κατά τρόπο που να τους αφαιρεί τα οφέλη που αποκομίζουν από την ΠΛΑ αλιεία, όπως συνιστάται στο στοιχείο 21 του IPOA-IUU. Η έλλειψη σαφήνειας και διαφάνειας των νόμων και των διαδικασιών υπονομεύει επιπλέον τη δυνατότητα της Παπουασίας - Νέας Γουινέας να εκπληρώσει τις διεθνείς υποχρεώσεις της δυνάμει του άρθρου 20 της UNFSA, ιδίως όσον αφορά την αποτελεσματική ανταπόκριση στα αιτήματα που ενδέχεται να υποβάλουν τα κράτη σημαίας στο πλαίσιο της εκπλήρωσης της υποχρέωσής τους να επιβάλλουν κυρώσεις σε σκάφη που φέρουν τη σημαία τους και επιδίδονται σε ΠΛΑ αλιεία.

(59)

Όσον αφορά το ιστορικό, τη φύση, τις περιστάσεις, την έκταση και τη σοβαρότητα των περιστατικών της εξεταζόμενης ΠΛΑ αλιείας, οι αρχές της Παπουασίας - Νέας Γουινέας δεν είναι σε θέση να διασφαλίσουν την ιχνηλασιμότητα των δραστηριοτήτων, καθώς τα συστήματά τους πάσχουν από έλλειψη σαφήνειας και διαφάνειας. Συνεπεία των ελλείψεων αυτών, δεν είναι δυνατό να προσδιοριστούν, κατά τρόπο αξιόπιστο, οι δυνητικές διαστάσεις των δραστηριοτήτων που σχετίζονται με ΠΛΑ αλιεία. Αποτελεί, ωστόσο, παραδεκτό γεγονός ότι η έλλειψη διαφάνειας, σε συνδυασμό με την αδυναμία διενέργειας αποτελεσματικών ελέγχων, ενθαρρύνει την παράνομη συμπεριφορά.

(60)

Όσον αφορά τις υφιστάμενες δυνατότητες των αρχών της Παπουασίας - Νέας Γουινέας, πρέπει να επισημανθεί ότι, σύμφωνα με τον δείκτη ανθρώπινης ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών (14), η χώρα αυτή κατατάσσεται στις χώρες με χαμηλή ανθρώπινη ανάπτυξη (156η μεταξύ 186 χωρών το 2013), αλλά βρίσκεται στο κατώτατο όριο των χωρών μεσαίας ανθρώπινης ανάπτυξης. Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνεται και από το παράρτημα II του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1905/2006 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 18ης Δεκεμβρίου 2006, για τη θέσπιση μηχανισμού χρηματοδότησης της αναπτυξιακής συνεργασίας (15), όπου η Παπουασία - Νέα Γουινέα κατατάσσεται στις χώρες χαμηλότερου μέσου εισοδήματος. Σύμφωνα με τον κατάλογο των δικαιούχων βοήθειας της Επιτροπής Αναπτυξιακής Βοήθειας (ΕΑΒ) του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) (ΟΟΣΑ/ΕΑΒ), βάσει στοιχείων της 1ης Ιανουαρίου 2013 που αφορούν το 2012 (16), η Παπουασία - Νέα Γουινέα κατατάσσεται στις χώρες χαμηλού μεσαίου εισοδήματος. Από την άποψη αυτή, οι περιορισμοί όσον αφορά τη χρηματοοικονομική και διοικητική ικανότητα των αρμόδιων αρχών μπορούν να θεωρηθούν παράγοντας που υπονομεύει την ικανότητα της Παπουασίας - Νέας Γουινέας να εκπληρώσει τα καθήκοντά της σχετικά με τη συνεργασία και την εφαρμογή της νομοθεσίας. Ωστόσο, θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι το επίπεδο ανθρώπινης ανάπτυξης της Παπουασίας - Νέας Γουινέας βελτιώνεται (από χώρα με χαμηλή ανθρώπινη ανάπτυξη σε χώρα με μεσαία ανθρώπινη ανάπτυξη) και οι διοικητικές δυνατότητες της Παπουασίας - Νέας Γουινέας ενισχύονται συνεχώς από την οικονομική και τεχνική βοήθεια που παρείχε η Ένωση. Τέλος, πρέπει να επισημανθεί ότι η εθνική αρχή αλιείας απολαμβάνει, στο πλαίσιο της κυβερνητικής διοίκησης της Παπουασίας - Νέας Γουινέας, σημαντική αυτονομία, που της παρέχει τη δυνατότητα να αναπτύξει ενισχυμένες πολιτικές στον τομέα της διαχείρισης της αλιείας.

(61)

Η Επιτροπή επισημαίνει ότι, με βάση τα στοιχεία που προέκυψαν από τις αποστολές της Επιτροπής το 2011 και το 2012, δεν μπορεί να συναχθεί ότι οι αρχές της Παπουασίας - Νέας Γουινέας στερούνται οικονομικών πόρων, αλλά μάλλον ότι δεν διαθέτουν το αναγκαίο νομικό και διοικητικό περιβάλλον που θα διασφάλιζε την αποδοτική και αποτελεσματική εκτέλεση των καθηκόντων τους.

(62)

Δεδομένης της κατάστασης που εκτίθεται στην παρούσα ενότητα της απόφασης και με βάση όλα τα αντικειμενικά στοιχεία που συνέλεξε η Επιτροπή, καθώς επίσης και το σύνολο των δηλώσεων της ίδιας της χώρας, διαπιστώνεται ότι, δυνάμει του άρθρου 31 παράγραφοι 3 και 5 του κανονισμού ΠΛΑ, η Παπουασία - Νέα Γουινέα δεν εκπλήρωσε τα καθήκοντα που υπέχει δυνάμει του διεθνούς δικαίου ως παράκτιο κράτος και κράτος αγοράς όσον αφορά τις προσπάθειες συνεργασίας και εφαρμογής της νομοθεσίας.

(63)

Η Παπουασία - Νέα Γουινέα έχει κυρώσει την UNCLOS και την UNFSA. Η Παπουασία - Νέα Γουινέα είναι συμβαλλόμενο μέρος της WCPFC. Είναι επίσης συμβαλλόμενο μέρος της σύμβασης FFA και της PNA σχετικά με τη συνεργασία για τη διαχείριση της αλιείας κοινού ενδιαφέροντος.

(64)

Η Επιτροπή ανέλυσε κάθε πληροφορία την οποία θεώρησε συναφή με την ιδιότητα της Παπουασίας - Νέας Γουινέας ως συμβαλλόμενου μέρους της WCPFC.

(65)

Επιπλέον, η Επιτροπή ανέλυσε κάθε άλλη πληροφορία την οποία θεώρησε συναφή με το γεγονός ότι η Παπουασία - Νέα Γουινέα έχει αποδεχθεί να εφαρμόσει τα μέτρα διατήρησης και διαχείρισης που έχει θεσπίσει η WCPFC.

(66)

Βάσει των συνολικών στοιχείων που προσκόμισε η Παπουασία-Νέα Γουινέα σχετικά με την κατάσταση των δραστηριοτήτων αλιείας τόνου στα ύδατά της, τα αποθέματα τόνου της Παπουασίας - Νέας Γουινέας αντιπροσωπεύουν περίπου το 19 % των αλιευμάτων του Δυτικού και Κεντρικού Ειρηνικού Ωκεανού και περίπου το 11 % των συνολικών αλιευμάτων (17) [15 % των παγκόσμιων αλιευμάτων τόνου και 50 % των αλιευμάτων σε σχέση με τη σύμβαση PNA σύμφωνα με την παρουσίαση της Παπουασίας - Νέας Γουινέας προς την Επιτροπή το 2011, όπως αναφέρεται στην αιτιολογική σκέψη (30)].

(67)

Επί τη βάσει των αριθμητικών στοιχείων που παρουσιάζονται στην αιτιολογική σκέψη (66), φαίνεται ότι η Παπουασία - Νέα Γουινέα διαχειρίζεται σημαντικούς συνολικούς πόρους τόνου και συνεπώς έχει την ευθύνη, ως παράκτιο κράτος, να διασφαλίσει την υπεύθυνη και μακροπρόθεσμη βιώσιμη διαχείριση του πόρου αυτού. Τα άρθρα 61 έως 64 της UNCLOS και τα άρθρα 7 και 8 της UNFSA ρυθμίζουν τη χρήση έμβιων πόρων από το παράκτιο κράτος, που θα πρέπει να προάγει τον στόχο της βέλτιστης χρήσης των έμβιων πόρων στην ΑΟΖ του και να διασφαλίζει τη συμμόρφωση των υπηκόων άλλων κρατών που αλιεύουν στην ΑΟΖ του με τα μέτρα διατήρησης και διαχείρισης, καθώς και να συνεργάζεται με τα αντίστοιχα κράτη και περιφερειακές οργανώσεις που εμπλέκονται στο συγκεκριμένο είδος αλιείας.

(68)

Όπως περιγράφεται στην αιτιολογική σκέψη (42), ο κώδικας συμπεριφοράς του FAO συνιστά διαφάνεια στους νόμους σχετικά με την αλιεία και στην κατάρτισή τους καθώς και για τις αντίστοιχες διαδικασίες χάραξης πολιτικής και λήψης αποφάσεων και διαχείρισης (άρθρο 6 παράγραφος 13 και άρθρο 7 παράγραφος 1 σημείο 9 αντιστοίχως). Στο άρθρο 11 παράγραφοι 2 και 3, ορίζει επιπλέον ότι το διεθνές εμπόριο ιχθύων και αλιευτικών προϊόντων δεν πρέπει να υπονομεύει τη βιώσιμη ανάπτυξη της αλιείας, ενώ πρέπει να βασίζεται σε διαφανή μέτρα καθώς και σε διαφανείς, απλές και κατανοητές νομοθετικές και κανονιστικές διατάξεις και διοικητικές διαδικασίες.

(69)

Εν προκειμένω, επισημαίνεται ότι, κατά παράβαση των εν λόγω υποχρεώσεων και συστάσεων, το νομικό πλαίσιο της Παπουασίας - Νέας Γουινέας δεν περιλαμβάνει διατάξεις που να διασφαλίζουν την αποδοτική και αποτελεσματική διαχείριση των σκαφών που δραστηριοποιούνται σε ύδατα υπό τη δικαιοδοσία της Παπουασίας - Νέας Γουινέας. Επιπροσθέτως, το νομικό πλαίσιο δεν περιλαμβάνει σαφείς και διαφανείς διατάξεις που να καθορίζουν εφαρμοστέα μέτρα διατήρησης και διαχείρισης για όλους τους τύπους υδάτων που υπάγονται στη δικαιοδοσία της Παπουασίας - Νέας Γουινέας ή, όπου υφίστανται τέτοιες διατάξεις, δεν υπάρχουν σαφείς και διαφανείς διαδικασίες που να καθορίζουν πώς πρέπει να διασφαλίζεται η εφαρμογή τους. Οι πτυχές αυτές αναλύονται λεπτομερέστερα κατωτέρω.

(70)

Μια πρώτη πτυχή του εν λόγω κανονιστικού ελλείμματος είναι η ανεπάρκεια του σχεδίου διαχείρισης του τόνου του 1998 και η απουσία ενός εθνικού σχεδίου δράσης για την καταπολέμηση της ΠΛΑ αλιείας (NPOA IUU).

(71)

Πρέπει να επισημανθεί ότι το σχέδιο διαχείρισης του τόνου προβλέπει το νομικό πλαίσιο για τη διαχείριση των πόρων τόνου και ισχύει, σύμφωνα με το άρθρο 3 παράγραφος 3, για όλα τα αλιευτικά ύδατα της Παπουασίας - Νέας Γουινέας, συμπεριλαμβανομένων των χωρικών και των αρχιπελαγικών υδάτων.

(72)

Στις παρατηρήσεις που υπέβαλε προς την Επιτροπή στις 5 Ιουλίου 2013, η εθνική αρχή αλιείας της Παπουασίας - Νέας Γουινέας αναγνώρισε τα κενά στο νομικό της πλαίσιο καθώς και ζητήματα τα οποία επηρεάζουν το σύστημα διαχείρισης και ελέγχου που εφαρμόζει. Η Παπουασία - Νέα Γουινέα αναγνώρισε ότι το σχέδιο διαχείρισης του τόνου του 1998 είναι παρωχημένο και θα πρέπει να επανεξεταστεί λαμβάνοντας υπόψη τις μεταβολές στον τομέα της αλιείας, συμπεριλαμβανομένων, μεταξύ άλλων, περιφερειακών και υποπεριφερειακών μέτρων διατήρησης και διαχείρισης, καθεστώτων αδειοδότησης και προϋποθέσεων, ορίων συνολικών επιτρεπόμενων αλιευμάτων (TAC), διαχείρισης ζωνών για τα αρχιπελαγικά ύδατα και τις ΑΟΖ, σημείων αναφοράς και κανόνων ελέγχου της συλλογής. Επιπλέον, η Παπουασία - Νέα Γουινέα αναγνώρισε επίσης ότι ο νόμος και οι κανονισμοί για τη διαχείριση της αλιείας θα πρέπει να αναθεωρηθούν αναλόγως.

(73)

Στις παρατηρήσεις που υπέβαλε στις 4 Δεκεμβρίου 2013, η Παπουασία - Νέα Γουινέα υπέβαλε αντίγραφο ενός προσωρινού προσχεδίου για ένα νέο σχέδιο διαχείρισης του τόνου. Στις παρατηρήσεις που υπέβαλε στις 6 Ιανουαρίου 2014 αναγνώρισε επίσης την ανάγκη αναθεώρησης του σχεδίου διαχείρισης του τόνου και αντιμετώπισης των ζητημάτων σύμφωνα με τις διεθνείς υποχρεώσεις και διατάξεις. Εντούτοις, το εγχείρημα που περιγράφηκε είναι ακόμη σε διαδικασία διαβούλευσης εντός της χώρας και χωρίς τελικά αποτελέσματα. Η διαπίστωση είναι ότι το υφιστάμενο σχέδιο είναι παρωχημένο και ως εκ τούτου συνιστά παράβαση των υποχρεώσεων που καθορίζονται στο άρθρο 61 παράγραφοι 2 έως 5, στο άρθρο 62 παράγραφος 1 και στο άρθρο 64 της UNCLOS σχετικά με τη βέλτιστη χρήση των πόρων μέσω των κατάλληλων μέτρων διατήρησης και διαχείρισης.

(74)

Πέραν του ότι είναι παρωχημένο, το σχέδιο διαχείρισης του τόνου της Παπουασίας - Νέας Γουινέας του 1998 δεν αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα των αλιευτικών εργασιών, των αλιευτικών δραστηριοτήτων και του αλιευτικού κλάδου της Παπουασίας - Νέας Γουινέας, παρά τη δεδηλωμένη απαίτηση συνεχούς επανεξέτασής του (άρθρο 4 του σχεδίου διαχείρισης του τόνου της Παπουασίας - Νέας Γουινέας, άρθρο 28 του νόμου περί διαχείρισης της αλιείας της Παπουασίας - Νέας Γουινέας). Το σχέδιο προβλέπει ένα νομικό πλαίσιο για δραστηριότητες 100 θυνναλιευτικών γρι-γρι, αλλά η Παπουασία - Νέα Γουινέα παρέλειψε να επεκτείνει την κάλυψή του προκειμένου να αντικατοπτρίζει την τρέχουσα δραστηριότητα άνω των 200 σκαφών.

(75)

Πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι, σε αντίθεση με τις συστάσεις των στοιχείων 25, 26 και 27 του IPOA IUU, η Παπουασία - Νέα Γουινέα δεν κατήρτισε εθνικό σχέδιο δράσης για την πάταξη της ΠΛΑ αλιείας. Η Παπουασία - Νέα Γουινέα αναγνώρισε το γεγονός αυτό στις παρατηρήσεις που υπέβαλε προς την Επιτροπή στις 5 Ιουλίου 2013.

(76)

Μια δεύτερη πτυχή του κανονιστικού ελλείμματος είναι η απουσία θέσπισης σαφών μέτρων διατήρησης και διαχείρισης από την Παπουασία - Νέα Γουινέα, επί τη βάσει των βέλτιστων επιστημονικών γνωμοδοτήσεων και σύμφωνα με τις υποχρεώσεις που υπέχει δυνάμει της UNCLOS, της UNFSA και της WCPFC σε σχέση με όλα τα ύδατα που υπάγονται στην εθνική της δικαιοδοσία, συμπεριλαμβανομένων των αρχιπελαγικών υδάτων της. Πράγματι, στο πλαίσιο των αποστολών της Επιτροπής το 2011 και το 2012, διαπιστώθηκε ότι οι κανόνες διατήρησης και διαχείρισης στερούνται διαφάνειας και σαφήνειας [όπως επεξηγείται στις αιτιολογικές σκέψεις (77) έως (82)] και φαίνεται ότι δεν είναι ούτε συμβατοί ούτε βασισμένοι στις βέλτιστες επιστημονικές γνωμοδοτήσεις [όπως επεξηγείται στις αιτιολογικές σκέψεις (83) έως (89)].

(77)

Τα ύδατα που υπάγονται στη δικαιοδοσία της Παπουασίας - Νέας Γουινέας αναφέρονται ως χωρικά ύδατα, αρχιπελαγικά ύδατα και ΑΟΖ. Σύμφωνα με το άρθρο 3 της σύμβασης WCPFC, η περιοχή αρμοδιότητας της WCPFC περιλαμβάνει καταρχήν όλα τα ύδατα του Ειρηνικού Ωκεανού, συμπεριλαμβανομένων των υδάτων υπό τη δικαιοδοσία της Παπουασίας - Νέας Γουινέας.

(78)

Ωστόσο, η Παπουασία - Νέα Γουινέα ενημέρωσε την Επιτροπή πως θεωρεί ότι τα ύδατα που υπάγονται στην εθνική της δικαιοδοσία (χωρικά ύδατα, αρχιπελαγικά ύδατα, ΑΟΖ) δεν καλύπτονται από την περιοχή της σύμβασης, παρότι η WCPFC ανέθεσε την εφαρμογή των μέτρων διατήρησης και διαχείρισης που έχει θεσπίσει στα συμβαλλόμενα μέρη της. Επίσης, ενώ οι συμβαλλόμενες χώρες περιορίζουν την αλιευτική προσπάθεια με την κατανομή πλοιοημερών [καθεστώς πλοιοημερών (VDS)] που εφαρμόζεται σε όλες τις ΑΟΖ των συμβαλλόμενων μερών της συμφωνίας, ο περιορισμός αυτός δεν ισχύει για τα χωρικά και αρχιπελαγικά ύδατα της Παπουασίας - Νέας Γουινέας.

(79)

Σύμφωνα με τα άρθρα 61 έως 64 της UNCLOS, τα άρθρα 5, 7, 8, 9, 10 της UNFSA και τον γενικό στόχο και τους συναφείς κανόνες στη σύμβαση της WCPFC (ιδίως τα άρθρα 2, 5, 7, 8), αποτελεί σαφές καθήκον, ευθύνη και υποχρέωση ενός παράκτιου κράτους να θεσπίσει μέτρα συμβατά με αυτά που εφαρμόζονται στην περιφέρεια και στην ανοιχτή θάλασσα προκειμένου να διασφαλιστεί η μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα των αλληλοεπικαλυπτόμενων και άκρως μεταναστευτικών αποθεμάτων ιχθύων και να προαχθεί ο στόχος της βέλτιστης χρήσης τους. Στον κώδικα συμπεριφοράς του FAO, ιδίως στο άρθρο 7 παράγραφοι 1, 2, 3 και στο άρθρο 8 παράγραφος 1, επίσης συνιστώνται ορθές πρακτικές για την εκπλήρωση αυτών των υποχρεώσεων.

(80)

Στην απάντησή της προς την Επιτροπή σχετικά με την έκθεση της αποστολής του 2011, η Παπουασία - Νέα Γουινέα εξήγησε ότι όλα τα μέλη της επιτροπής WCPFC υπόκεινται σε συμφωνηθέντα μέτρα διατήρησης και διαχείρισης της WCPFC και αναφέρθηκε στα σχέδια διαχείρισης της αλιείας που δημοσιεύθηκαν στον επίσημο ιστότοπο της εθνικής αρχής αλιείας της Παπουασίας - Νέας Γουινέας (18), τα οποία πρέπει να ισχύουν σε όλα τα ύδατα υπό τη δικαιοδοσία της Παπουασίας - Νέας Γουινέας (χωρικά ύδατα, αρχιπελαγικά ύδατα, ΑΟΖ), ιδίως για τα αλληλοεπικαλυπτόμενα αποθέματα, προκειμένου να διασφαλίζεται το ίδιο επίπεδο διατήρησης σε όλα τα ύδατα της μετανάστευσής τους. Φαίνεται, ωστόσο, ότι τα σχέδια αυτά καλύπτουν μόνο δραστηριότητες στην ΑΟΖ της Παπουασίας - Νέας Γουινέας και δεν υπάρχουν αντίστοιχα μέτρα που να ρυθμίζουν τα αρχιπελαγικά ύδατα της Παπουασίας - Νέας Γουινέας.

(81)

Η κατάσταση αυτή οδηγεί σε έλλειψη σαφήνειας και διαφάνειας, η οποία, επιπλέον της έλλειψης διαφάνειας των νόμων και διαδικασιών της Παπουασίας - Νέας Γουινέας όσον αφορά τη νηολόγηση και αδειοδότηση αλιευτικών σκαφών, όπως εξηγείται στις ενότητες 3.1 και 3.2 της παρούσας απόφασης, θίγει και υπονομεύει τη δυνατότητα αποτελεσματικής εφαρμογής της αποδοτικής διατήρησης και διαχείρισης των αλιευτικών πόρων της Παπουασίας - Νέας Γουινέας. Αποτελεί τρέχουσα πρακτική της Παπουασίας - Νέας Γουινέας τα ισχύοντα μέτρα διατήρησης και διαχείρισης να περιλαμβάνονται στους ακοινοποίητους όρους αδειών για θυνναλιευτικά. Κατά συνέπεια, ενδέχεται να ισχύουν διαφορετικά μέτρα, ανάλογα επίσης με τους ακοινοποίητους μεμονωμένους όρους αδειών.

(82)

Εν κατακλείδι, δεν υφίσταται σαφής, διαφανής και συμβατός κανόνας διατήρησης και διαχείρισης για τα αρχιπελαγικά ύδατα της Παπουασίας - Νέας Γουινέας, κατά παράβαση των υποχρεώσεων που αναφέρονται στην αιτιολογική σκέψη (79).

(83)

Σύμφωνα με το άρθρο 61 της UNCLOS, τα άρθρα 5 και 6 της UNFSA και τα άρθρα 5 και 6 της σύμβασης της WCPFC, τα παράκτια κράτη οφείλουν να καθορίζουν τα επιτρεπόμενα αλιεύματα των έμβιων πόρων στην ΑΟΖ τους βάσει των βέλτιστων επιστημονικών στοιχείων που έχουν στη διάθεσή τους και βάσει προληπτικής προσέγγισης· τα παράκτια κράτη οφείλουν επίσης να διασφαλίζουν, μέσω κατάλληλων μέτρων διατήρησης και διαχείρισης, ότι οι έμβιοι πόροι και τα αποθέματα στην ΑΟΖ και άλλα ύδατα υπό τη δικαιοδοσία τους δεν κινδυνεύουν από υπερεκμετάλλευση. Ο κώδικας συμπεριφοράς του FAO, ιδίως το άρθρο 7 παράγραφοι 3, 4 και 5, συνιστά ορθές πρακτικές για τη συμμόρφωση με αυτές τις υποχρεώσεις.

(84)

Δεδομένου ότι η Παπουασία - Νέα Γουινέα θεωρεί ότι οι κανόνες της WCPFC δεν ισχύουν για τα ύδατα υπό τη δικαιοδοσία της, δεν είναι απολύτως σαφές ποια δεδομένα συλλέγονται και υποβάλλονται στην WCPFC· αυτό μπορεί να μην καλύπτει αξιολογήσεις όλων των αλιευτικών υδάτων της Παπουασίας - Νέας Γουινέας. Στις εκθέσεις της επιστημονικής επιτροπής της WCPFC τίθεται τακτικά το ζήτημα των κενών όσον αφορά τα δεδομένα. Για παράδειγμα, στην έκθεση της 7ης συνόδου της, η επιστημονική επιτροπή της WCPFC επισήμανε στο σημείο 89 ορισμένες ανακολουθίες μεταξύ στόλων όσον αφορά την υποβολή στοιχείων για την παλαμίδα, τον κιτρινόπτερο τόνο και τον μεγαλόφθαλμο τόνο στα ημερολόγια αλιείας γρι-γρι και λαμβάνοντας υπόψη τη σημασία, για επιστημονικούς σκοπούς, της ακρίβειας των δεδομένων σύνθεσης των αλιευμάτων γρι-γρι, συνέστησε το εν λόγω πρόβλημα να παραπεμφθεί στην επιτροπή τεχνικών θεμάτων και συμμόρφωσης (19). Στο σημείο 37, υπογράμμισε την αβεβαιότητα όσον αφορά τη σύνθεση ειδών στην αλιεία με γρι-γρι, και παρότρυνε την Παπουασία - Νέα Γουινέα να συνεχίσει να βελτιώνει τις εκτιμήσεις για τα δεδομένα όσον αφορά τη σύνθεση των αλιευμάτων γρι-γρι. Στην 8η σύνοδό της, η επιστημονική επιτροπή της WCPFC έθεσε εκ νέου ζητήματα κενών και ανακολουθιών όσον αφορά τα δεδομένα (20) σχετικά με τα αλιεύματα και τη σύνθεση των αλιευμάτων, διατύπωσε παρατηρήσεις σχετικά με τις υποχρεώσεις υποβολής στοιχείων βάσει των συμφωνιών ναύλωσης και εξέδωσε συστάσεις διαχείρισης με στόχο τη βελτίωση (21). Έθεσε επίσης το θέμα της μη υποβολής δεδομένων ή της υποβολής ανεπαρκών δεδομένων από ορισμένα συμβαλλόμενα μέρη, εκ των οποίων κάποια δραστηριοποιούνται σε ύδατα που υπάγονται στην εθνική δικαιοδοσία της Παπουασίας - Νέας Γουινέας.

(85)

Στις εκθέσεις δηλώνεται επίσης ότι δεν έχει ακόμη επιτευχθεί ποσοστό κάλυψης παρατηρητών 100 % όπως απαιτείται από την WCPFC, και η Παπουασία - Νέα Γουινέα δεν έχει ακόμη συμμορφωθεί με αυτήν την απαίτηση, σύμφωνα με την τελευταία της επίσημη έκθεση που υπέβαλε στην επιστημονική επιτροπή το 2012 (22).

(86)

Η επιστημονική επιτροπή της WCPFC συνέστησε, κατά την 7η σύνοδό της, ότι, εάν συνεχιστούν οι πρόσφατες αλιευτικές πρακτικές για την παλαμίδα, τα επίπεδα δεικτών αλιευμάτων είναι πιθανό να μειωθούν και τα αλιεύματα θα πρέπει να μειωθούν δεδομένου ότι τα επίπεδα αποθεμάτων αλιεύονται μέχρι το επίπεδο της μέγιστης βιώσιμης απόδοσης. Επομένως, οι περιπτώσεις αύξησης της αλιευτικής προσπάθειας πρέπει να παρακολουθούνται (23).

(87)

Η Παπουασία - Νέα Γουινέα δεν εφαρμόζει μέτρα διατήρησης και διαχείρισης της WCPFC στα αρχιπελαγικά ύδατά της και δεν έχει θεσπίσει συμβατά μέτρα. Λαμβάνοντας υπόψη την άκρως μεταναστευτική και αλληλοεπικαλυπτόμενη φύση των πόρων τόνου και τη σημασία των αποθεμάτων τόνου και των αλιευτικών δραστηριοτήτων στα αρχιπελαγικά ύδατα της Παπουασίας - Νέας Γουινέας, που αποτελούν σημαντική γεωγραφική περιοχή ωοτοκίας για το είδος του τόνου, η κατάσταση αυτή θέτει σε κίνδυνο κάθε προσπάθεια διατήρησης του αποθέματος του τόνου συνολικά. Κατά συνέπεια, η Παπουασία - Νέα Γουινέα δεν διασφαλίζει την εφαρμογή μέτρων διατήρησης και διαχείρισης σε όλα τα ύδατα που υπάγονται στη δικαιοδοσία της κατά τρόπο που να συνάδει με τις απαιτήσεις της WCPFC, και σύμφωνα με την υποχρέωσή της να διασφαλίζει ότι τα είδη που υπάγονται στη δικαιοδοσία του παράκτιου κράτους δεν κινδυνεύουν από υπερεκμετάλλευση.

(88)

Η Επιτροπή αξιολόγησε επίσης κάθε πράξη ή παράλειψη της Παπουασίας - Νέας Γουινέας που πιθανώς να περιόρισε την αποτελεσματικότητα της νομοθεσίας, των κανονισμών και των διεθνών μέτρων διαχείρισης και διατήρησης που ισχύουν.

(89)

Στο πλαίσιο αυτό, το σχέδιο διαχείρισης του τόνου της Παπουασίας - Νέας Γουινέας θέτει όριο συνολικών επιτρεπόμενων αλιευμάτων (TAC) 338 000 μετρικών τόνων ανά έτος (άρθρο 33) και περιορίζει τον αριθμό των αδειών για θυνναλιευτικά γρι-γρι σε 100 (άρθρο 32 παράγραφος 2). Ωστόσο, το τρέχον επίπεδο αλιευμάτων υπερβαίνει τους 700 000 μετρικούς τόνους και ο αριθμός των αδειοδοτημένων σκαφών γρι-γρι που δραστηριοποιούνται σε ύδατα της Παπουασίας - Νέας Γουινέας είναι άνω των 200. Επομένως, η Επιτροπή θεωρεί ότι τα υφιστάμενα μέτρα δεν ανταποκρίνονται στις διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας σχετικά με τη διατήρηση και τη διαχείριση. Δεδομένου ότι ο τόνος αποτελεί αλληλοεπικαλυπτόμενο και άκρως μεταναστευτικό απόθεμα, τα μέτρα διατήρησης και διαχείρισης πρέπει να είναι συνεπή και συμβατά σε ολόκληρη την περιοχή μετανάστευσης προκειμένου να είναι αποτελεσματικά και βιώσιμα, ενώ επίσης αυτός είναι και ο γενικός στόχος της σύμβασης της WCPFC (24)· το τρέχον σχέδιο διαχείρισης του τόνου δεν επιτρέπει την εκπλήρωση αυτής της υποχρέωσης.

(90)

Δεδομένης της κατάστασης που εκτίθεται στην παρούσα ενότητα της απόφασης και με βάση όλα τα αντικειμενικά στοιχεία που συνέλεξε η Επιτροπή, καθώς επίσης και το σύνολο των δηλώσεων της ίδιας της χώρας, διαπιστώνεται ότι, δυνάμει του άρθρου 31 παράγραφοι 3 και 6 του κανονισμού ΠΛΑ, η Παπουασία - Νέα Γουινέα δεν εκπλήρωσε τα καθήκοντα που υπέχει δυνάμει του διεθνούς δικαίου σε ό,τι αφορά τους διεθνείς κανόνες, τις κανονιστικές διατάξεις και τα μέτρα διατήρησης και διαχείρισης.

(91)

Υπενθυμίζεται ότι, σύμφωνα με τον δείκτη ανθρώπινης ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών (25), η Παπουασία - Νέα Γουινέα κατατάσσεται στις χώρες με χαμηλή ανθρώπινη ανάπτυξη (156η μεταξύ 186 χωρών το 2012), αλλά βρίσκεται στο κατώτατο όριο μιας χώρας με μεσαία ανθρώπινη ανάπτυξη. Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνεται και από το παράρτημα II του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1905/2006 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 18ης Δεκεμβρίου 2006, για τη θέσπιση μηχανισμού χρηματοδότησης της αναπτυξιακής συνεργασίας (26), όπου η Παπουασία - Νέα Γουινέα κατατάσσεται στις χώρες χαμηλότερου μέσου εισοδήματος. Εντούτοις, σύμφωνα με τα πλέον πρόσφατα στοιχεία, της ΟΟΣΑ/ΕΑΒ της 1ης Ιανουαρίου 2013 που αφορούν το 2012 (27), η Παπουασία - Νέα Γουινέα θεωρείται χώρα χαμηλού μεσαίου εισοδήματος.

(92)

Πρέπει να σημειωθεί ότι η κοινοποίηση που υπέβαλε η Παπουασία - Νέα Γουινέα με την ιδιότητα του κράτους σημαίας έγινε δεκτή από την Επιτροπή σύμφωνα με το άρθρο 20 του κανονισμού ΠΛΑ με ισχύ από τις 4 Φεβρουαρίου 2010. Η Παπουασία - Νέα Γουινέα επιβεβαίωσε, βάσει του άρθρου 20 παράγραφος 1 του κανονισμού ΠΛΑ, ότι εφαρμόζει σε εθνικό επίπεδο ρυθμίσεις για την εφαρμογή, τον έλεγχο και την επιβολή των νομοθετικών και κανονιστικών διατάξεων και μέτρων διατήρησης και διαχείρισης, με τα οποία πρέπει να συμμορφώνονται τα αλιευτικά σκάφη της.

(93)

Η Επιτροπή ενημέρωσε την Παπουασία - Νέα Γουινέα σχετικά με τις διάφορες ανεπάρκειες που διαπίστωσε κατά τη διάρκεια της πρώτης αποστολής της που πραγματοποιήθηκε τον Νοέμβριο του 2011. Μετά από ένα έτος, κατά τη διάρκεια της δεύτερης αποστολής της, τον Νοέμβριο του 2012, η Επιτροπή διαπίστωσε ότι η κατάσταση στην Παπουασία - Νέα Γουινέα ήταν αμετάβλητη.

(94)

Στις παρατηρήσεις που υπέβαλε στις 5 Ιουλίου 2013, η εθνική αρχή αλιείας της Παπουασίας - Νέας Γουινέας αναγνωρίζει τη συνεχή βοήθεια που έχει παρασχεθεί από την ΕΕ στις αρχές αλιείας της Παπουασίας - Νέας Γουινέας μέσω διαφόρων περιφερειακών και υποπεριφερειακών προγραμμάτων· παρασχέθηκε επίσης τεχνική βοήθεια όσον αφορά την καταπολέμηση της ΠΛΑ αλιείας το 2011 (28).

(95)

Για τον λόγο αυτό, η Επιτροπή έλαβε υπόψη τους περιορισμούς που αντιμετωπίζει η Παπουασία - Νέα Γουινέα σχετικά με την ανάπτυξη και της έδωσε το κατάλληλο χρονικό περιθώριο για να αναλάβει δράσεις προκειμένου να αντιμετωπίσει τη μη συμμόρφωση με τις υποχρεώσεις που υπέχει δυνάμει του διεθνούς δικαίου με συνεπή, αποτελεσματικό και μη επιζήμιο τρόπο ήδη από το 2011.

(96)

Δεδομένης της κατάστασης που εκτίθεται στην παρούσα ενότητα της απόφασης και με βάση όλα τα αντικειμενικά στοιχεία που συνέλεξε η Επιτροπή, καθώς επίσης και το σύνολο των δηλώσεων της ίδιας της χώρας, διαπιστώνεται ότι, δυνάμει του άρθρου 31 παράγραφος 7 του κανονισμού ΠΛΑ, το αναπτυξιακό καθεστώς της Παπουασίας - Νέας Γουινέας όσον αφορά τη διαχείριση της αλιείας ενδέχεται να επηρεαστεί αρνητικά από το αναπτυξιακό επίπεδό της. Ωστόσο, λαμβάνοντας υπόψη τη φύση των ανεπαρκειών που διαπιστώθηκαν στην Παπουασία - Νέα Γουινέα, τη βοήθεια που παρασχέθηκε από την Ένωση και τα μέτρα που ελήφθησαν για τη διόρθωση της κατάστασης, δεν βρέθηκαν αποδεικτικά στοιχεία που να επιβεβαιώνουν την υπόθεση ότι η Παπουασία - Νέα Γουινέα αδυνατεί να εκπληρώσει τα καθήκοντα που υπέχει δυνάμει του διεθνούς δικαίου λόγω της υστέρησης ανάπτυξης. Το επίπεδο ανάπτυξης της Παπουασίας - Νέας Γουινέας, το οποίο βελτιώνεται, δεν φαίνεται να δικαιολογεί ή να αιτιολογεί τη γενική επίδοση της Παπουασίας - Νέας Γουινέας ως κράτους σημαίας και ιδίως ως παράκτιου κράτους στον τομέα της αλιείας, καθώς επίσης και την ανεπαρκή δράση της για την πρόληψη, την αποτροπή και την εξάλειψη της ΠΛΑ αλιείας και τη διασφάλιση αντίστοιχης αποτελεσματικής παρακολούθησης, ελέγχου και εποπτείας των αλιευτικών δραστηριοτήτων σε ύδατα που υπάγονται στη δικαιοδοσία της.

(97)

Δεδομένης της κατάστασης που εκτίθεται στην παρούσα ενότητα της απόφασης και με βάση όλα τα αντικειμενικά στοιχεία που συνέλεξε η Επιτροπή, καθώς επίσης και το σύνολο των δηλώσεων της ίδιας της χώρας, διαπιστώνεται ότι, δυνάμει του άρθρου 31 παράγραφος 7 του κανονισμού ΠΛΑ, το αναπτυξιακό καθεστώς και η γενική επίδοση της Παπουασίας - Νέας Γουινέας όσον αφορά την αλιεία δεν επηρεάζονται αρνητικά από το αναπτυξιακό επίπεδό της.

(98)

Με βάση τα συμπεράσματα που συνάγονται ανωτέρω σε σχέση με το γεγονός ότι η Παπουασία - Νέα Γουινέα δεν εκπλήρωσε τα καθήκοντα που υπέχει δυνάμει του διεθνούς δικαίου ως κράτος σημαίας, κράτος λιμένος, παράκτιο κράτος ή κράτος αγοράς και δεν έλαβε μέτρα για την πρόληψη, την αποτροπή και την εξάλειψη της ΠΛΑ αλιείας, στη χώρα αυτή πρέπει να κοινοποιηθεί το ενδεχόμενο να χαρακτηριστεί, σύμφωνα με το άρθρο 32 του κανονισμού ΠΛΑ, ως χώρα που η Επιτροπή θεωρεί μη συνεργαζόμενη τρίτη χώρα στην καταπολέμηση της ΠΛΑ αλιείας.

(99)

Σύμφωνα με το άρθρο 32 παράγραφος 1 του κανονισμού ΠΛΑ, η Επιτροπή οφείλει να ενημερώσει την Παπουασία - Νέα Γουινέα για το ενδεχόμενο να χαρακτηριστεί ως μη συνεργαζόμενη τρίτη χώρα. Επιπλέον, η Επιτροπή οφείλει να κινήσει όλες τις διαδικασίες που ορίζονται στο άρθρο 32 του κανονισμού ΠΛΑ σε σχέση με την Παπουασία - Νέα Γουινέα. Για λόγους χρηστής διοίκησης, πρέπει να οριστεί προθεσμία εντός της οποίας η εν λόγω χώρα μπορεί να απαντήσει εγγράφως στην κοινοποίηση και να διορθώσει την κατάσταση.

(100)

Επιπλέον, η κοινοποίηση στην Παπουασία - Νέα Γουινέα του ενδεχομένου να χαρακτηριστεί ως χώρα που η Επιτροπή θεωρεί μη συνεργαζόμενη χώρα για τους σκοπούς της παρούσας απόφασης δεν αποκλείει ούτε συνεπάγεται αυτομάτως την ενδεχόμενη μελλοντική λήψη μέτρων από την Επιτροπή ή το Συμβούλιο για τον χαρακτηρισμό και την κατάρτιση καταλόγου μη συνεργαζόμενων χωρών,

17.6.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 185/17

(1)

Με τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1005/2008 του Συμβουλίου (κανονισμός ΠΛΑ) θεσπίζεται το ενωσιακό σύστημα πρόληψης, αποτροπής και εξάλειψης της παράνομης, λαθραίας και άναρχης (ΠΛΑ) αλιείας.

(2)

Το κεφάλαιο VI του κανονισμού ΠΛΑ προβλέπει τη διαδικασία σχετικά με τον χαρακτηρισμό των μη συνεργαζόμενων τρίτων χωρών, τις διαδικασίες όσον αφορά τις χώρες που έχουν χαρακτηριστεί ως μη συνεργαζόμενες τρίτες χώρες, την κατάρτιση καταλόγου μη συνεργαζόμενων τρίτων χωρών, τη διαγραφή από τον κατάλογο των μη συνεργαζόμενων τρίτων χωρών, τη δημοσίευση του καταλόγου αυτού και την ενδεχόμενη λήψη επειγόντων μέτρων.

(3)

Σύμφωνα με το άρθρο 32 του κανονισμού ΠΛΑ, η Επιτροπή οφείλει να ενημερώσει τις οικείες τρίτες χώρες για το ενδεχόμενο να χαρακτηριστούν ως μη συνεργαζόμενες τρίτες χώρες. Η ενημέρωση αυτή έχει προκαταρκτικό χαρακτήρα. Η κοινοποίηση σε τρίτες χώρες όσον αφορά το ενδεχόμενο να χαρακτηριστούν ως μη συνεργαζόμενες χώρες βασίζεται στα κριτήρια που προβλέπονται στο άρθρο 31 του κανονισμού ΠΛΑ. Επιπλέον, η Επιτροπή πρέπει να κινήσει όλες τις διαδικασίες που αναφέρονται στο άρθρο 32 σχετικά με αυτές τις χώρες. Ειδικότερα, η Επιτροπή πρέπει να συμπεριλάβει στη σχετική κοινοποίηση πληροφορίες σχετικά με τα ουσιαστικά γεγονότα και τις εκτιμήσεις που αποτελούν τη βάση για τον χαρακτηρισμό αυτό, τη δυνατότητα των χωρών να απαντήσουν και να υποβάλουν στοιχεία με βάση τα οποία δεν αποδέχονται τον χαρακτηρισμό ή, κατά περίπτωση, σχέδιο δράσης για βελτίωση και τα μέτρα που έχουν ληφθεί για να διορθωθεί η κατάσταση. Η Επιτροπή οφείλει να παράσχει στις οικείες τρίτες χώρες τον απαιτούμενο χρόνο για να απαντήσουν στην κοινοποίηση και εύλογη προθεσμία για τη διόρθωση της κατάστασης.

(4)

Σύμφωνα με το άρθρο 31 του κανονισμού ΠΛΑ, η Επιτροπή δύναται να κατονομάζει τις τρίτες χώρες που θεωρεί ως μη συνεργαζόμενες στην καταπολέμηση της ΠΛΑ αλιείας. Ως μη συνεργαζόμενη χαρακτηρίζεται η τρίτη χώρα που δεν εκπληρώνει τις υποχρεώσεις της δυνάμει του διεθνούς δικαίου ως κράτος σημαίας, κράτος λιμένος, παράκτιο κράτος ή κράτος αγοράς, με συνέπεια να μην λαμβάνει μέτρα για την πρόληψη, την αποτροπή και την εξάλειψη της ΠΛΑ αλιείας.

(5)

Ο χαρακτηρισμός τρίτης χώρας ως μη συνεργαζόμενης βασίζεται στην εξέταση όλων των στοιχείων κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 31 παράγραφος 2 του κανονισμού ΠΛΑ.

(6)

Σύμφωνα με το άρθρο 33 του κανονισμού ΠΛΑ, το Συμβούλιο δύναται να καταρτίζει κατάλογο μη συνεργαζόμενων χωρών. Τα μέτρα που προβλέπονται, μεταξύ άλλων, στο άρθρο 38 του κανονισμού ΠΛΑ εφαρμόζονται για τις χώρες αυτές.

(7)

Βάσει του άρθρου 20 παράγραφος 1 του κανονισμού ΠΛΑ, οι τρίτες χώρες με την ιδιότητα του κράτους σημαίας οφείλουν να ενημερώνουν την Επιτροπή σχετικά με τα συστήματα εφαρμογής, ελέγχου και επιβολής των νομοθετικών και κανονιστικών διατάξεων και των μέτρων διατήρησης και διαχείρισης με τα οποία πρέπει να συμμορφώνονται τα αλιευτικά τους σκάφη.

(8)

Βάσει του άρθρου 20 παράγραφος 4 του κανονισμού ΠΛΑ, η Επιτροπή οφείλει να συνεργάζεται στον διοικητικό τομέα με τρίτες χώρες σε τομείς που αφορούν την εφαρμογή του κανονισμού.

(9)

Σύμφωνα με το άρθρο 20 του κανονισμού ΠΛΑ, η κοινοποίηση που υπέβαλε η Δημοκρατία των Φιλιππινών (εφεξής «Φιλιππίνες») με την ιδιότητα του κράτους σημαίας έγινε δεκτή από την Επιτροπή με ισχύ από τις 15 Ιανουαρίου 2010.

(10)

Από τις 23 έως τις 27 Ιανουαρίου 2012, η Επιτροπή με την υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Ελέγχου της Αλιείας (EFCA) πραγματοποίησε αποστολή στις Φιλιππίνες στο πλαίσιο της διοικητικής συνεργασίας που προβλέπεται στο άρθρο 20 παράγραφος 4 του κανονισμού ΠΛΑ.

(11)

Στόχος της αποστολής ήταν η επαλήθευση των στοιχείων σχετικά με το σύστημα των Φιλιππινών για την εφαρμογή, τον έλεγχο και την επιβολή των νομοθετικών και κανονιστικών διατάξεων και των μέτρων διατήρησης και διαχείρισης με τα οποία πρέπει να συμμορφώνονται τα αλιευτικά τους σκάφη, μέτρων που έλαβαν οι Φιλιππίνες για να εφαρμόσουν τις υποχρεώσεις τους σε ό,τι αφορά την καταπολέμηση της ΠΛΑ αλιείας και να συμμορφωθούν με τις απαιτήσεις και τα ζητήματα που αφορούν την εφαρμογή του ενωσιακού συστήματος πιστοποίησης αλιευμάτων.

(12)

Οι Φιλιππίνες υπέβαλαν συμπληρωματικές πληροφορίες στις 3 Φεβρουαρίου 2012.

(13)

Η τελική έκθεση της αποστολής διαβιβάστηκε στις Φιλιππίνες στις 21 Φεβρουαρίου 2012.

(14)

Οι παρατηρήσεις των Φιλιππινών σχετικά με την τελική έκθεση της αποστολής ελήφθησαν στις 24 Μαρτίου 2012.

(15)

Σε μεταγενέστερο στάδιο η Επιτροπή πραγματοποίησε άλλη μία αποστολή στις Φιλιππίνες (από τις 25 έως τις 27 Ιουνίου 2012) προκειμένου να εξετάσει τη συνέχεια που δόθηκε στις δράσεις οι οποίες ανελήφθησαν κατά την πρώτη αποστολή.

(16)

Στις 28 Ιουνίου 2012 η Επιτροπή υπέβαλε στις Φιλιππίνες γραπτές παρατηρήσεις σχετικά με το σχέδιό τους για την αντιμετώπιση των ζητημάτων της ΠΛΑ αλιείας.

(17)

Οι Φιλιππίνες υπέβαλαν συμπληρωματικές πληροφορίες στις 4 Οκτωβρίου 2012, στις 12 Δεκεμβρίου 2012 και στις 14 Φεβρουαρίου 2013.

(18)

Στις 8 Φεβρουαρίου 2013 διεξήχθη βιντεοδιάσκεψη μεταξύ των Φιλιππινών και των υπηρεσιών της Επιτροπής.

(19)

Οι Φιλιππίνες υπέβαλαν συμπληρωματικές πληροφορίες στις 22 Απριλίου 2013.

(20)

Στις 25 Απριλίου 2013 διεξήχθη στις Βρυξέλλες συνεδρίαση τεχνικού χαρακτήρα, στο πλαίσιο της οποίας οι Φιλιππίνες υπέβαλαν συμπληρωματικές πληροφορίες.

(21)

Στις 11 Ιουνίου 2013 διεξήχθη στις Βρυξέλλες μία ακόμη συνεδρίαση μεταξύ των Φιλιππινών και των υπηρεσιών της Επιτροπής.

(22)

Οι Φιλιππίνες υπέβαλαν συμπληρωματικές πληροφορίες στις 14 Ιουνίου 2013. Με την υποβολή των εν λόγω πληροφοριών οι αρχές των Φιλιππινών ενημέρωσαν την Επιτροπή σχετικά με τη σημειωθείσα πρόοδο όσον αφορά το σχέδιο δράσης τους για την αντιμετώπιση των ζητημάτων ΠΛΑ αλιείας και υπέβαλαν το προσχέδιο του εθνικού σχεδίου δράσης για την ΠΛΑ αλιεία και τα αρχικά νομοσχέδια για την αναθεώρηση του νόμου περί αλιείας.

(23)

Η Επιτροπή, με τη συνδρομή της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Ελέγχου της Αλιείας (EFCA), και κατόπιν αιτήματος των αρχών των Φιλιππινών, διοργάνωσε σεμινάριο ανάπτυξης ικανοτήτων στη Μανίλα από τις 22 έως τις 26 Ιουλίου 2013, το οποίο επικεντρώθηκε στα μέτρα του κράτους λιμένος και την ανάλυση κινδύνων.

(24)

Οι Φιλιππίνες υπέβαλαν συμπληρωματικές πληροφορίες στις 11 Νοεμβρίου 2013.

(25)

Στις 22 Νοεμβρίου 2013 πραγματοποιήθηκε στις Βρυξέλλες συνεδρίαση μεταξύ των Φιλιππινών και των υπηρεσιών της Επιτροπής.

(26)

Τον Δεκέμβριο του 2013 η Επιτροπή ενημερώθηκε από τις αρχές των Φιλιππινών ότι υπεγράφη το εκτελεστικό διάταγμα για την έγκριση του εθνικού σχεδίου δράσης για την ΠΛΑ αλιεία. Επιπλέον, οι αρχές διαβίβασαν στην Επιτροπή το μνημόνιο συμφωνίας που υπεγράφη στις 9 Δεκεμβρίου 2013, με το οποίο συγκροτήθηκε μεικτή επιτροπή συνεργασίας για την αλιεία μεταξύ των αρχών των Φιλιππινών και της Παπουασίας-Νέας Γουινέας.

(27)

Τον Φεβρουάριο του 2014 η Επιτροπή έλαβε παρατηρήσεις οι οποίες περιλάμβαναν ειδικότερα το εθνικό σχέδιο δράσης για την ΠΛΑ αλιεία, το νέο σχέδιο για την αναθεώρηση του νόμου περί αλιείας και το σχέδιο κανονισμού σχετικά με την ιχνηλασιμότητα. Το σχέδιο νόμου περί αλιείας είχε κατατεθεί στη Γερουσία και στη Βουλή των Αντιπροσώπων των Φιλιππινών.

(28)

Στις 5 Μαρτίου 2014 πραγματοποιήθηκε στις Βρυξέλλες συνεδρίαση μεταξύ των Φιλιππινών και των υπηρεσιών της Επιτροπής. Οι Φιλιππίνες υπέβαλαν συμπληρωματικές πληροφορίες στις 25 Μαρτίου 2014, στις 3 Μαΐου 2014 και στις 15 Μαΐου 2014.

(29)

Μέσω των ανταλλαγών που περιγράφονται ανωτέρω, οι Φιλιππίνες υιοθέτησαν μια εποικοδομητική προσέγγιση όσον αφορά τη συνεργασία με την Επιτροπή. Σημειώθηκε, μάλιστα, σημαντική πρόοδος ως προς την αντιμετώπιση των κύριων προκλήσεων που προσδιορίστηκαν κατά τις επιτόπιες αποστολές. Εντούτοις, εξακολουθεί να υφίσταται σειρά ελλείψεων οι οποίες δεν έχουν αντιμετωπιστεί πλήρως.

(30)

Οι Φιλιππίνες είναι μέλος της Επιτροπής Αλιείας Δυτικού και Κεντρικού Ειρηνικού (WCPFC), της Διεθνούς Επιτροπής για τη Διατήρηση των Θυννοειδών του Ατλαντικού (ICCAT) και της επιτροπής διαχείρισης της Αλιείας Τόνου του Ινδικού Ωκεανού (IOTC). Οι Φιλιππίνες είναι επίσης συνεργαζόμενο μη συμβαλλόμενο μέρος της Επιτροπής Διατήρησης του Τόνου του Νοτίου Ημισφαιρίου (CCSBT). Ακόμη, οι Φιλιππίνες έχουν κυρώσει τη σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS) του 1982.

(31)

Για να αξιολογήσει τη συμμόρφωση των Φιλιππινών με τις διεθνείς υποχρεώσεις τους ως κράτους σημαίας, κράτους λιμένος, παράκτιου κράτους ή κράτους αγοράς, οι οποίες καθορίζονται στις διεθνείς συμφωνίες που αναφέρονται στην αιτιολογική σκέψη 30 και θεσμοθετούνται από τις σχετικές περιφερειακές οργανώσεις διαχείρισης της αλιείας (ΠΟΔΑ) που αναφέρονται στην αιτιολογική σκέψη 30, η Επιτροπή αναζήτησε και ανέλυσε όλα τα στοιχεία που θεώρησε απαραίτητα για τον σκοπό του εγχειρήματός της.

(32)

Η Επιτροπή χρησιμοποίησε στοιχεία από τα διαθέσιμα δεδομένα που δημοσιεύουν οι σχετικές ΠΟΔΑ, καθώς επίσης και δημοσιευμένες πληροφορίες.

(33)

Σύμφωνα με το άρθρο 31 παράγραφος 3 του κανονισμού ΠΛΑ η Επιτροπή ανέλυσε τις υποχρεώσεις που υπέχουν οι Φιλιππίνες ως κράτος σημαίας, κράτος λιμένα, παράκτιο κράτος ή κράτος αγοράς. Για τους σκοπούς της επισκόπησης αυτής, η Επιτροπή έλαβε υπόψη τις παραμέτρους που παρατίθενται στο άρθρο 31 παράγραφοι 4 έως 7 του κανονισμού ΠΛΑ.

(34)

Όσον αφορά τα σκάφη ΠΛΑ αλιείας που φέρουν τη σημαία των Φιλιππινών, σύμφωνα με τα στοιχεία των καταλόγων σκαφών των ΠΟΔΑ, δεν περιλαμβάνονται τέτοια σκάφη ούτε σε προσωρινούς ούτε σε τελικούς καταλόγους σκαφών ΠΛΑ αλιείας, ενώ δεν υπάρχουν αποδεικτικά στοιχεία για παλαιότερες περιπτώσεις ΠΛΑ αλιείας από σκάφη με σημαία των Φιλιππινών, τα οποία να δίνουν στην Επιτροπή τη δυνατότητα να αναλύσει τις επιδόσεις των Φιλιππινών σε ό,τι αφορά τις επαναλαμβανόμενες ΠΛΑ αλιευτικές δραστηριότητες σύμφωνα με το άρθρο 31 παράγραφος 4 στοιχείο α).

(35)

Σύμφωνα με το άρθρο 31 παράγραφος 4 στοιχείο β), η Επιτροπή εξέτασε επίσης τα μέτρα που έλαβαν οι Φιλιππίνες όσον αφορά την πρόσβαση αλιευτικών προϊόντων που προέρχονται από ΠΛΑ αλιεία στην αγορά τους.

(36)

Η Επιτροπή θεωρεί, βάσει αξιολόγησης όλων των στοιχείων που έχει στη διάθεσή της, ότι οι Φιλιππίνες δεν μπορούν να διασφαλίσουν ότι τα αλιευτικά προϊόντα που εισέρχονται στις Φιλιππίνες ή σε εργοστάσια μεταποίησης με έδρα τις Φιλιππίνες δεν προέρχονται από ΠΛΑ αλιεία. Αυτό οφείλεται σε συστημικά προβλήματα που υπονομεύουν τη δυνατότητα εντοπισμού των αλιευμάτων από τις αρχές των Φιλιππινών λόγω έλλειψης διαθέσιμων επίσημων στοιχείων σχετικά με τα αλιεύματα που εκφορτώνονται, εισάγονται ή/και μεταποιούνται. Τα κύρια στοιχεία στα οποία βασίζεται η αξιολόγηση της Επιτροπής συνοψίζονται κατωτέρω.

(37)

Οι Φιλιππίνες διαθέτουν μεγάλο αλιευτικό στόλο ο οποίος επιδίδεται σε αλιεία ιχθύων σε ύδατα που υπάγονται στη δικαιοδοσία τους, καθώς και στην ανοικτή θάλασσα και στα ύδατα που υπάγονται στη δικαιοδοσία άλλων κρατών. Σύμφωνα με τις πληροφορίες που παρασχέθηκαν κατά την πρώτη αποστολή της Επιτροπής το 2012 και με δημοσιευμένα στοιχεία, ο στόλος αριθμούσε περίπου 9 300 εμπορικά αλιευτικά σκάφη και περίπου 470 000 σκάφη τύπου «banca» (μικρά αλιευτικά σκάφη για αλιεία μικρής κλίμακας) (2). Οι αλιείς μικρής κλίμακας δεν δραστηριοποιούνται σε ύδατα πέραν της εθνικής δικαιοδοσίας και τα αλιεύματά τους εξάγονται, τουλάχιστον εν μέρει, στην ΕΕ. Οι Φιλιππίνες διαθέτουν σημαντικό στόλο μεγάλων αποστάσεων ο οποίος περιλαμβάνει, σύμφωνα με στοιχεία του Μαρτίου του 2014, 68 σκάφη αλιείας τόνου («θυνναλιευτικά») τα οποία είναι καταχωρισμένα στον κατάλογο αδειοδοτημένων αλιευτικών σκαφών της IOTC και 18 θυνναλιευτικά τα οποία είναι καταχωρισμένα στον κατάλογο αδειοδοτημένων αλιευτικών σκαφών της ICCAT. Σύμφωνα με τις πληροφορίες που υπέβαλαν οι Φιλιππίνες στις ετήσιες εκθέσεις τους για την αλιεία του 2012 και του 2013 προς την WCPFC, η χώρα διέθετε 622 αλιευτικά σκάφη (συμπεριλαμβανομένων σκαφών μεταφοράς) τα οποία ήταν καταχωρισμένα την 1η Ιουλίου 2012 και 722 αλιευτικά σκάφη τα οποία ήταν καταχωρισμένα στις 11 Ιουνίου 2013 στην εν λόγω ΠΟΔΑ (3). Τα σκάφη των Φιλιππινών δραστηριοποιούνται κυρίως στην αλιεία τόνου. Στα ετήσια στοιχεία αλιευμάτων τόνου που υποβάλλουν οι Φιλιππίνες περιλαμβάνονται όλα τα αλιεύματα τόνου που εκφορτώνονται σε λιμένες των Φιλιππινών, ανεξαρτήτως του τόπου αλίευσής τους και δεν γίνεται διάκριση των εν λόγω αλιευμάτων ανάλογα με την προέλευσή τους ούτε ανάλογα με τη σημαία του αλιευτικού σκάφους. Το γεγονός αυτό δημιουργεί αμφιβολίες σχετικά με την ικανότητα αποτελεσματικού εντοπισμού των εν λόγω αλιευμάτων, όπως εξηγείται περαιτέρω στις αιτιολογικές σκέψεις 46 έως 55.

(38)

Με βάση τα στοιχεία που παρασχέθηκαν από την Υπηρεσία αλιευτικών και υδρόβιων πόρων των Φιλιππινών (BFAR), οι συνήθεις διεθνείς περιοχές αλιείας των σκαφών των Φιλιππινών είναι οι εξής: η Θάλασσα της Κελέβης, τα ύδατα της Ινδονησίας, τα ύδατα της Μαλαισίας, τα ύδατα του Παλάου, της Παπουασίας - Νέας Γουινέας, του Δυτικού Ειρηνικού και οι ζώνες της ICCAT και της IOTC. Οι Φιλιππίνες έχουν συνάψει αλιευτικές συμφωνίες με την Παπουασία - Νέα Γουινέα, το Κιριμπάτι και τις Νήσους Σολομώντος. Σύμφωνα με τις πληροφορίες που παρασχέθηκαν κατά τη συνεδρίαση της 5ης Μαρτίου 2014, τα περισσότερα αλιευτικά σκάφη (γρι-γρι) δραστηριοποιούνται στα ύδατα της Παπουασίας - Νέας Γουινέας (46) και στους θύλακες ανοικτής θάλασσας της WCPFC (33). Μέχρι στιγμής, μόνο δύο αλιευτικά σκάφη δραστηριοποιούνται στις Νήσους Σολομώντος. Τα αλιεύματα που εκφορτώνονται στην Παπουασία - Νέα Γουινέα διοχετεύονται επίσης στην αγορά της ΕΕ (κονσερβοποιημένος τόνος). Επιπλέον, βάσει στοιχείων του Μαρτίου 2014, έξι ενεργά σκάφη των Φιλιππινών δραστηριοποιούνται στη ζώνη της IOTC και οκτώ στη ζώνη της ICCAT. Τα μόνα ξένα ναυλωμένα σκάφη είναι αλιευτικά σκάφη μεταφοράς και δραστηριοποιούνται αποκλειστικά στη ζώνη της WCPFC. Για την ακρίβεια, επί του παρόντος δεν επιτρέπεται σε ξένα αλιευτικά σκάφη να αλιεύουν στην αποκλειστική οικονομική ζώνη (ΑΟΖ) των Φιλιππινών.

(39)

Η σύνθεση του στόλου των Φιλιππινών, σε συνδυασμό με τις ποικίλες πηγές των αλιευτικών προϊόντων που εισέρχονται στην αλυσίδα εφοδιασμού και με ένα ανεπαρκές σύστημα ιχνηλασιμότητας, συνεπάγονται σαφή κίνδυνο πρόσβασης προϊόντων ΠΛΑ αλιείας στην αγορά των Φιλιππινών.

(40)

Λαμβάνοντας υπόψη τη βιομηχανία μεταποίησης τόνου στις Φιλιππίνες, η Επιτροπή ανέλυσε την κατάσταση όσον αφορά τις δραστηριότητες του εν λόγω κλάδου και τον αντίκτυπο που ενδέχεται να έχουν οι δραστηριότητες αυτές στην πρόσβαση αλιευτικών προϊόντων που προέρχονται από ΠΛΑ αλιεία στην αγορά τους.

(41)

Στο διεθνές σχέδιο δράσης για την πρόληψη, την αποτροπή και την εξάλειψη της παράνομης, λαθραίας και άναρχης αλιείας (IPOA IUU) παρέχεται καθοδήγηση σχετικά με διεθνώς συμφωνηθέντα μέτρα που αφορούν την αγορά για τη στήριξη της μείωσης ή της εξάλειψης του εμπορίου ιχθύων και προϊόντων ιχθύων που προέρχονται από ΠΛΑ αλιεία, ενώ επίσης αναφέρεται, στο σημείο 71, ότι τα κράτη θα πρέπει να λάβουν μέτρα για τη βελτίωση της διαφάνειας των αγορών τους ώστε να είναι δυνατή η ιχνηλασιμότητα των ιχθύων ή των προϊόντων ιχθύων. Ομοίως, στον κώδικα δεοντολογίας για υπεύθυνη αλιεία του FAO περιγράφονται, ιδίως στο άρθρο 11, ορθές πρακτικές για τις δραστηριότητες που έπονται της αλίευσης και για το υπεύθυνο διεθνές εμπόριο. Στο άρθρο 11 παράγραφος 1 σημείο 11 ζητείται από τα κράτη να διασφαλίσουν ότι το διεθνές και εγχώριο εμπόριο ιχθύων και αλιευτικών προϊόντων διεξάγεται σύμφωνα με ορθές πρακτικές διατήρησης και διαχείρισης μέσω βελτίωσης του εντοπισμού της προέλευσης των ιχθύων και των αλιευτικών προϊόντων.

(42)

Τα εργοστάσια μεταποίησης παραλαμβάνουν τις πρώτες ύλες τους από σκάφη που φέρουν τη σημαία των Φιλιππινών και τα οποία δραστηριοποιούνται στα ύδατα που υπάγονται στην εθνική δικαιοδοσία των Φιλιππινών, στην ανοικτή θάλασσα και σε ύδατα που υπάγονται στη δικαιοδοσία τρίτων κρατών, καθώς και από σκάφη με ξένη σημαία τα οποία εκφορτώνουν αλιεύματα στις Φιλιππίνες και από εισαγωγές.

(43)

Ορισμένα από τα σκάφη που εκφορτώνουν αλιεύματα στις Φιλιππίνες φέρουν τις σημαίες της Κορέας και της Παπουασίας - Νέας Γουινέας. Στο πλαίσιο αυτό, υπενθυμίζεται ότι η Κορέα ενημερώθηκε από την Επιτροπή στις 26 Νοεμβρίου 2013 (4) ότι θεωρείται πιθανό να χαρακτηριστεί ως μη συνεργαζόμενη τρίτη χώρα δυνάμει του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1005/2008 του Συμβουλίου περί δημιουργίας κοινοτικού συστήματος πρόληψης, αποτροπής και εξάλειψης της παράνομης, λαθραίας και άναρχης αλιείας, ενώ και η Παπουασία - Νέα Γουινέα ενημερώθηκε από την Επιτροπή κατά την ίδια ημερομηνία που ενημερώθηκαν οι Φιλιππίνες. Τα αλιεύματα προέρχονται επίσης από φιλιππινέζικες αλιευτικές επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στην Παπουασία - Νέα Γουινέα (5).

(44)

Επιπλέον, οι ιχθύες που εισάγονται και μεταποιούνται στις Φιλιππίνες μπορεί να προέρχονται από τρίτες χώρες, μεταξύ άλλων και από χώρες που δεν έχουν κοινοποιηθεί από την Επιτροπή, όπως το Βανουάτου, το Κιριμπάτι και οι Ομόσπονδες Πολιτείες της Μικρονησίας (6). Εν προκειμένω, υπενθυμίζεται ότι το Βανουάτου, το Κιριμπάτι και οι Ομόσπονδες Πολιτείες της Μικρονησίας δεν μπορούν να εξάγουν αλιευτικά προϊόντα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, καθώς οι κοινοποιήσεις που έχουν υποβάλει με την ιδιότητα κράτους σημαίας σύμφωνα με το άρθρο 20 του κανονισμού ΠΛΑ δεν έχουν γίνει δεκτές από την Επιτροπή.

(45)

Σύμφωνα με τις βασικές αρχές του άρθρου 11 παράγραφος 1 σημείο 11 του κώδικα δεοντολογίας για υπεύθυνη αλιεία του FAO, οι Φιλιππίνες θα έπρεπε να είναι σε θέση να παρακολουθούν την προέλευση των ιχθύων και αλιευτικών προϊόντων και, κατά συνέπεια, να εγγυώνται ότι δεν εξάγονται προς την ΕΕ αλιεύματα που δεν συμμορφώνονται με τους σχετικούς κανόνες. Ωστόσο, οι Φιλιππίνες δεν εφαρμόζουν το σύστημα ιχνηλασιμότητας που είναι απαραίτητο για την αποτροπή εισαγωγών και επανεξαγωγών πρώτων υλών και προϊόντων ιχθύων από μη κοινοποιηθείσες χώρες και χώρες που έχουν χαρακτηριστεί ως μη συνεργαζόμενες χώρες με την ΕΕ. Ένα λειτουργικό σύστημα ιχνηλασιμότητας είναι όντως απαραίτητο από το στάδιο της εκφόρτωσης μέχρι το στάδιο της εξαγωγής, ή από το στάδιο της εισαγωγής μέχρι τη μετέπειτα εξαγωγή. Ωστόσο, δεν εφαρμόζεται τέτοιο σύστημα στις Φιλιππίνες και η έλλειψη ελέγχου και παρακολούθησης των αλιευτικών δραστηριοτήτων, και ειδικότερα της εκφόρτωσης, η ανεπάρκεια επιθεωρήσεων εν πλω και σε λιμένες, καθώς και η έλλειψη ελέγχων στα ημερολόγια αλιείας συνεπάγονται ότι τα προϊόντα ΠΛΑ αλιείας ενδέχεται να έχουν εύκολη πρόσβαση στις Φιλιππίνες, αλλά και στην αγορά της ΕΕ. Επιπλέον, αποτελεί συνήθη επιχειρηματική πρακτική τα αλιεύματα που προέρχονται από σκάφη με σημαία Φιλιππινών να αλιεύονται στα ύδατα τρίτων χωρών και εν συνεχεία είτε να εκφορτώνονται σε τρίτες χώρες για περαιτέρω μεταποίηση είτε να μεταφορτώνονται στα ύδατα τρίτων χωρών και κατόπιν να αποστέλλονται για περαιτέρω μεταποίηση σε άλλη χώρα. Επομένως, πολλές επικίνδυνες συναλλαγές λαμβάνουν χώρα εκτός των υδάτων των Φιλιππινών. Οι αρχές των Φιλιππινών καλούνται να αναλαμβάνουν την πλήρη ευθύνη για τα σκάφη τους σύμφωνα με το άρθρο 94 της UNCLOS. Ωστόσο, οι Φιλιππίνες δεν εφαρμόζουν κανένα αναγκαίο μέτρο για να διασφαλίσουν ότι οι αρχές ελέγχουν το αληθές των πληροφοριών και την ιχνηλασιμότητα των συναλλαγών που σχετίζονται με τις δραστηριότητες των σκαφών τους.

(46)

Οι Φιλιππίνες εξέδωσαν το διοικητικό διάταγμα περί αλιείας αριθ. 241 σχετικά με την εφαρμογή του συστήματος παρακολούθησης σκαφών (VMS) στην ανοικτή θάλασσα. Εντούτοις, οι Φιλιππίνες δεν διαθέτουν επιχειρησιακή πρόσβαση στις απαραίτητες πληροφορίες σχετικά με το στίγμα ή τις δραστηριότητες ορισμένων εκ των σκαφών τους που δραστηριοποιούνται σε ύδατα τρίτων χωρών, όπως της Παπουασίας-Νέας Γουινέας. Το γεγονός αυτό υπονομεύει την ικανότητα των Φιλιππινών να αναλαμβάνουν πλήρως τις ευθύνες τους ως κράτος σημαίας σε ό,τι αφορά την ορθή έκδοση πιστοποιητικών αλιευμάτων. Στην ενότητα 3.2 επιχειρείται λεπτομερέστερη ανάλυση των προβλημάτων που σχετίζονται με την παρακολούθηση, τον έλεγχο και την εποπτεία.

(47)

Παρότι οι δηλώσεις εκφόρτωσης είναι εξαιρετικά σημαντικές για την ιχνηλασιμότητα ούτως ώστε να διασφαλίζεται ο έλεγχος και, ως εκ τούτου, να παρακολουθούνται οι εισροές και εκροές των επιχειρήσεων, οι εν λόγω δηλώσεις δεν χρησιμοποιούνται για όλα τα αλιεύματα που εκφορτώνονται στις Φιλιππίνες. Για να θεωρηθεί απολύτως αξιόπιστο το περιεχόμενο ενός τέτοιου εγγράφου (ως προς τις ποσότητες και τα είδη των αλιευθέντων ιχθύων) πρέπει να ελέγχεται και να επιβεβαιώνεται από ανεξάρτητη αρχή· δεν αρκεί να βασίζεται κανείς στα αριθμητικά στοιχεία που παρέχονται από την επιχείρηση, όπως συμβαίνει σε πολλές περιπτώσεις στις Φιλιππίνες. Επίσης, για την αποτελεσματική παρακολούθηση των αλιευτικών δραστηριοτήτων, η συμπλήρωση δηλώσεων εκφόρτωσης από τα αλιευτικά σκάφη θα πρέπει να είναι υποχρεωτική οπουδήποτε και αν εκφορτώνουν τα αλιεύματά τους, ενώ επί του παρόντος η υποχρέωση αυτή ισχύει μόνο για τις εκφορτώσεις στις Φιλιππίνες. Οι αρχές των Φιλιππινών δεν έχουν εφαρμόσει καμία συνεκτική δέσμη μέτρων σχετικά με τους ελέγχους εγγράφων για τις εκφορτώσεις ή μεταφορτώσεις που πραγματοποιούνται σε τρίτες χώρες. Όσον αφορά τα αλιεύματα με προέλευση από την Παπουασία - Νέα Γουινέα, η Επιτροπή διαπίστωσε κατά τη διάρκεια της πρώτης αποστολής της στις Φιλιππίνες το 2012 ότι οι αρχές δεν γνώριζαν σε κάθε περίπτωση εάν τα αλιεύματα είχαν εκφορτωθεί στην Παπουασία - Νέα Γουινέα ή μεταφορτωθεί στα ύδατα της Παπουασίας - Νέας Γουινέας προτού αποσταλούν στις Φιλιππίνες.

(48)

Οι Φιλιππίνες έχουν θεσπίσει στο πλαίσιο της νομοθεσίας τους σύστημα πιστοποίησης αλιευμάτων. Με την παράγραφο 13 του διοικητικού διατάγματος περί αλιείας αριθ. 238 σχετικά με τους κανόνες και κανονισμούς που διέπουν την εφαρμογή του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1005/2008 για το σύστημα πιστοποίησης αλιευμάτων θεσπίστηκε το «πιστοποιητικό επικύρωσης αλιευμάτων», το οποίο μετονομάστηκε σε «δήλωση προέλευσης αλιευμάτων εκφόρτωσης» με το διοικητικό διάταγμα περί αλιείας αριθ. 238-1. Η χρήση της δήλωσης προέλευσης αλιευμάτων εκφόρτωσης, (COLD) που συνιστά ένα είδος δήλωσης εκφόρτωσης, είναι υποχρεωτική μόνο για σκάφη που πραγματοποιούν εκφορτώσεις σε λιμένα στις Φιλιππίνες· το γεγονός αυτό αποκλείει την εφαρμογή του διατάγματος αριθ. 238-1 σε σκάφη με σημαία Φιλιππινών τα οποία εκφορτώνουν αλιεύματα σε άλλες χώρες, κάτι που συμβαίνει σε τακτική βάση.

(49)

Για τα εμπορικά αλιευτικά σκάφη συμπληρώνεται πιστοποιητικό εκφόρτωσης ιχθύων κατά την εκφόρτωση και υπογράφεται από τους επιθεωρητές της BFAR. Το πρόβλημα είναι ότι το πιστοποιητικό εκφόρτωσης περιλαμβάνει πληροφορίες σχετικά με τα αλιευτικά σκάφη ακόμη και όταν τα αλιεύματα εκφορτώνονται από σκάφη μεταφοράς. Επομένως, οι επιθεωρητές ενδέχεται να πιστοποιούν εκφορτώσεις αλιευτικών σκαφών που βρίσκονται ακόμη εν πλω, χωρίς καμία πληροφόρηση για τις αλιευτικές δραστηριότητες. Επίσης, το ισχύον σύστημα πιστοποίησης εκφόρτωσης ιχθύων δεν εξασφαλίζει επαρκή ιχνηλασιμότητα, καθώς δεν συνδέει μεταξύ τους όλα τα διαθέσιμα και συναφή στοιχεία, όπως το σκάφος εκφόρτωσης και το εργοστάσιο μεταποίησης για το οποίο προορίζονται τα αλιεύματα.

(50)

Στην περίπτωση της αλιείας μικρής κλίμακας δεν διενεργείται σχεδόν κανένας έλεγχος είτε εν πλω είτε στο σημείο εκφόρτωσης· οι αναφορές για τα αλιεύματα ιχθύων δεν υπογράφονται από τις τοπικές αρχές, αλλά πιστοποιούνται από τα εργοστάσια μεταποίησης κατά την παραλαβή της πρώτης ύλης. Οι αρχές εξήγησαν ότι λόγω έλλειψης πόρων είναι πολύ σπάνιο να είναι παρών κατά τις εκφορτώσεις κρατικός υπάλληλος της αρμόδιας αρχής. Ως εκ τούτου, απουσία επίσημου εκπροσώπου των αρχών κατά τη συμπλήρωση της αναφοράς αλιευμάτων ιχθύων, είναι πιθανό να δηλώνονται πολλές εκφορτώσεις για ένα αλιευτικό σκάφος, αναμειγνύοντας αλιεύματα από νηολογημένα και αδειοδοτημένα σκάφη με αλιεύματα από μη νηολογημένα και μη αδειοδοτημένα σκάφη αλιείας μικρής κλίμακας. Το γεγονός αυτό αποτελεί πρόβλημα, καθώς οι εν λόγω αναφορές είναι ένα από τα βασικά έγγραφα που χρησιμοποιούνται για την έκδοση των απλουστευμένων πιστοποιητικών αλιευμάτων.

(51)

Η BFAR στηρίζεται στις πληροφορίες που παρέχουν οι επιχειρήσεις ή τα εργοστάσια μεταποίησης αντί να εξακριβώνει και να επικυρώνει τα στοιχεία που περιέχονται στα πιστοποιητικά αλιευμάτων βάσει δικής της αξιολόγησης. Οι Φιλιππίνες δεν έχουν αναπτύξει συνεκτικό σύστημα ελέγχου για τον έλεγχο των διαδικασιών ιχνηλασιμότητας των επιχειρήσεων. Για παράδειγμα, παρά τον μεγάλο αριθμό εγγράφων που απαιτούνται πριν από την επικύρωση του πιστοποιητικού αλιευμάτων (κανονικού και απλουστευμένου), η BFAR δεν είναι σε θέση να εξακριβώσει κατά πόσον είναι ακριβές το βάρος που αναγράφεται στο πιστοποιητικό αλιευμάτων, καθώς δεν διενεργεί κανέναν έλεγχο εντός των εργοστασίων. Κατά συνέπεια, θα μπορούσε να ειπωθεί ότι η επικύρωση του πιστοποιητικού αλιεύματος γίνεται «στα τυφλά» και ότι ο κίνδυνος να διοχετεύονται ΠΛΑ αλιεύματα στις ροές εξαγωγών είναι υπαρκτός.

(52)

Κατά την πρώτη αποστολή της Επιτροπής το 2012 διαπιστώθηκαν περιπτώσεις έλλειψης ελέγχου επί των μεταποιούμενων ποσοτήτων, όπου οι ποσότητες που προέκυπταν μετά τη μεταποίηση ήταν κατά βάση ίδιες με εκείνες πριν από τη μεταποίηση. Στην περίπτωση του κονσερβοποιημένου τόνου κάτι τέτοιο είναι αδύνατο, καθώς ορισμένα τμήματα του σώματος του τόνου πρέπει να απορριφθούν, και ενδέχεται να υποδεικνύει πιθανή είσοδο προϊόντων ΠΛΑ αλιείας στις ροές παραγωγής και εξαγωγής.

(53)

Κατά την πρώτη αποστολή της Επιτροπής το 2012 διαπιστώθηκε επίσης ότι οι επιχειρήσεις που αιτούνται πιστοποιητικό αλιευμάτων εξουσιοδοτούνται ανεπίσημα να εκδίδουν αριθμό πιστοποιητικού αλιευμάτων, ο οποίος πρέπει να είναι μια σειρά συγκεκριμένων κωδικών όπως προβλέπεται από την BFAR (προκειμένου να είναι δυνατή η ταυτοποίηση π.χ. του εξαγωγέα ή της περιοχής) και διαδοχικό σειριακό αριθμό. Ελλείψει βάσης δεδομένων ή ηλεκτρονικού συστήματος, δεν υπάρχει κανένας έλεγχος σχετικά με τα αριθμητικά αυτά στοιχεία, γεγονός που ενέχει τον κίνδυνο να γίνεται καταχρηστική χρήση του ίδιου αριθμού για διαφορετικά φορτία.

(54)

Το πρόβλημα της ιχνηλασιμότητας εντείνεται λόγω των πρακτικών ανεξέλεγκτης μεταφόρτωσης εν πλω. Η πρόσβαση αλιευτικών προϊόντων στην αγορά των Φιλιππινών είναι στην πραγματικότητα δυνατή μέσω σκαφών μεταφοράς και, λαμβάνοντας υπόψη τις ανεπάρκειες σε σχέση με τον έλεγχο και την ιχνηλασιμότητα των εκφορτώσεων που αναλύονται στην αιτιολογική σκέψη 49, υφίσταται κίνδυνος εισαγωγής στις Φιλιππίνες ιχθύων που προέρχονται από ΠΛΑ αλιεία. Η μεταφόρτωση είναι ευρέως διαδεδομένη, καθώς οι περισσότερες από τις αλιευτικές δραστηριότητες του εμπορικού στόλου, εξαιρουμένων των μεγάλων αλιευτικών σκαφών που χρησιμοποιούν παραγάδια και τα οποία δραστηριοποιούνται στη ζώνη της IOTC, υποστηρίζονται από σκάφη μεταφοράς, τα οποία φορτώνουν τους ιχθύς από τα αλιευτικά σκάφη και τα μεταφέρουν σε κάποιον λιμένα ή σε εγκαταστάσεις μεταποίησης.

(55)

Εν προκειμένω, πρέπει να υπενθυμιστεί ότι η έλλειψη ελέγχου όσον αφορά τις μεταφορτώσεις υπονομεύει την ικανότητα των αρχών να ελέγχουν τα αλιεύματα των γρι-γρι και, συνεπώς, δημιουργεί τον κίνδυνο ο αριθμός των αλιευμάτων που αναφέρονται να είναι μικρότερος από τον πραγματικό. Η περιορισμένη παρουσία σκαφών περιπολίας, η περιορισμένη κάλυψη από παρατηρητές επί του σκάφους (εκτός από την περίοδο απαγόρευσης της χρήσης διατάξεων συγκέντρωσης ιχθύων (FAD), π.χ. το καλοκαίρι) και η επί του παρόντος ανεπαρκής κατάσταση λειτουργίας του συστήματος παρακολούθησης σκαφών (VMS) ενδέχεται επίσης να ευνοούν τις δραστηριότητες ΠΛΑ αλιείας. Υπάρχουν επίσης αδυναμίες όσον αφορά τον έλεγχο της αλιείας μικρής κλίμακας, όπως ο περιορισμένος έλεγχος κατά την εκφόρτωση και η περιορισμένη εποπτεία εν πλω. Επιπλέον, το σύστημα αδειών δεν εφαρμόζεται ακόμη σε όλους τους δήμους.

(56)

Στις διάφορες παρατηρήσεις που υπέβαλαν οι αρχές των Φιλιππινών αναγνώρισαν τις ανεπάρκειες των συστημάτων τους όσον αφορά την ιχνηλασιμότητα. Στις παρατηρήσεις που υπέβαλαν στις 25 Φεβρουαρίου οι Φιλιππίνες παρουσίασαν κανονισμό περί ιχνηλασιμότητας. Εντούτοις, έως σήμερα, η Επιτροπή δεν έχει διαπιστώσει απτή πρόοδο όσον αφορά την ιχνηλασιμότητα.

(57)

Ως εκ τούτου, όπως αναφέρεται ανωτέρω στις αιτιολογικές σκέψεις 46 έως 54, η έλλειψη ελέγχων όσον αφορά τα πιστοποιητικά αλιευμάτων των εισαγωγών και τα εργοστάσια μεταποίησης, καθώς και ο αριθμός των διαύλων μέσω των οποίων μπορεί να γίνει η προμήθεια ιχθύων, αποτελούν κίνητρα για τον στόλο μεγάλων αποστάσεων ώστε να εξάγει προϊόντα ΠΛΑ αλιείας μαζί με νόμιμα αλιεύματα, είτε εγχώρια είτε ξένα. Ο περιορισμένος έλεγχος των δραστηριοτήτων εν πλω (αλιείας και μεταφόρτωσης) επιτείνει περαιτέρω το πρόβλημα, όπως αναλύεται στις αιτιολογικές σκέψεις 67 έως 75 στην ενότητα 3.2.

(58)

Ο κώδικας δεοντολογίας για υπεύθυνη αλιεία του Οργανισμού Επισιτισμού και Γεωργίας (FAO) (κώδικας δεοντολογίας του FAO) συνιστά διαφάνεια στους νόμους σχετικά με την αλιεία και στην κατάρτισή τους, καθώς και για τις αντίστοιχες διαδικασίες χάραξης πολιτικής και λήψης αποφάσεων και διαχείρισης [άρθρο 6 παράγραφος 13 και άρθρο 7 παράγραφος 1 σημείο 9) αντιστοίχως]. Προβλέπει αρχές και πρότυπα που εφαρμόζονται στη διατήρηση, διαχείριση και ανάπτυξη όλων των ειδών αλιείας, ενώ καλύπτει επίσης, μεταξύ άλλων, την αλίευση, τη μεταποίηση και το εμπόριο ιχθύων και αλιευτικών προϊόντων, τις αλιευτικές δραστηριότητες και την αλιευτική έρευνα. Ο κώδικας δεοντολογίας του FAO ορίζει, στο άρθρο 11 παράγραφοι 2 και 3, ότι το διεθνές εμπόριο ιχθύων και αλιευτικών προϊόντων δεν πρέπει να υπονομεύει τη βιώσιμη ανάπτυξη της αλιείας, ενώ πρέπει να βασίζεται σε διαφανή μέτρα καθώς και σε διαφανείς, απλές και περιεκτικές νομοθετικές και κανονιστικές διατάξεις και διοικητικές διαδικασίες.

(59)

Παρότι οι Φιλιππίνες στοχεύουν στην καθιέρωση ενιαίου συστήματος νηολόγησης των αλιευτικών σκαφών, επί του παρόντος υφίσταται ένα σύστημα νηολόγησης σκαφών στην αρχή νηολόγησης (ναυτιλιακή αρχή MARINA), καθώς και ένα σύστημα έκδοσης αλιευτικών αδειών. Όπως εκτιμήθηκε κατά τη διάρκεια της πρώτης αποστολής της Επιτροπής το 2012, υπάρχουν σημαντικές ελλείψεις στο σύστημα νηολόγησης σκαφών. Υπάρχει πρόβλημα ανακολουθίας ως προς τον αριθμό των σκαφών που έχουν καταχωριστεί από τη MARINA και τις δύο αρχές έκδοσης αδειών [Υπουργείο Γεωργίας (υπηρεσία BFAR) / μονάδες τοπικής αυτοδιοίκησης], καθώς και έλλειψη διαρθρωμένης συνεργασίας μεταξύ των εν λόγω φορέων. Κατόπιν των αποστολών της Επιτροπής, οι BFAR και MARINA συνήψαν μνημόνιο συμφωνίας σχετικά με τη συνεργασία τους. Επιπλέον, μεγάλος αριθμός μικρών σκαφών που αλιεύουν σε ύδατα υπό τη δικαιοδοσία δήμων δεν είναι νηολογημένα από τις αρμόδιες μονάδες τοπικής αυτοδιοίκησης (εκτιμάται ότι ο αριθμός αυτός ανέρχεται σε ποσοστό έως και 50 %), γεγονός που δυσχεραίνει τον έλεγχό τους. Ακόμη, η Επιτροπή διαπίστωσε κατά τη διάρκεια των αποστολών της ότι υφίστανται επιπλέον ελλείψεις στη διαχείριση των αλιευτικών αδειών, καθώς τα αριθμητικά στοιχεία σχετικά με τις εκδοθείσες άδειες και τα δεδομένα που καταγράφονται από τις αρχές είναι ελλιπή.

(60)

Οι προϋποθέσεις για τη νηολόγηση σκαφών θα πρέπει να συνδέονται με τις αλιευτικές άδειες, όπως ορίζεται στο άρθρο 40 του IPOA-IUU, και θα πρέπει να είναι σαφείς, διαφανείς και διαθέσιμες δημοσίως. Ωστόσο, στις Φιλιππίνες παρατηρήθηκε μεγάλη διαφορά μεταξύ των αριθμών των νηολογημένων εμπορικών αλιευτικών σκαφών και των σκαφών στα οποία έχει χορηγηθεί άδεια στη χώρα. Σύμφωνα, μάλιστα, με τη ναυτιλιακή αρχή MARINA, το 2010 νηολογήθηκαν μόλις 3 700 αλιευτικά σκάφη, συμπεριλαμβανομένων σκαφών αλιείας μικρής κλίμακας, ενώ το 2011 εκδόθηκαν άδειες σε σχεδόν 8 000 εμπορικά αλιευτικά σκάφη. Επομένως, η βάση δεδομένων την οποία διαχειρίζεται η ναυτιλιακή αρχή MARINA δεν ενημερώνεται, εφόσον υπάρχουν περισσότερα αδειοδοτημένα από ό,τι νηολογημένα αλιευτικά σκάφη, κάτι το οποίο στην πραγματικότητα είναι αδύνατο. Η ένταξη σκαφών αλιείας μικρής κλίμακας και εμπορικών σκαφών στην ίδια βάση δεδομένων δεν ενδείκνυται, εάν λάβουμε υπόψη ότι οι μονάδες τοπικής αυτοδιοίκησης δεν αποστέλλουν ακριβή δεδομένα ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Κατά συνέπεια, τα συνολικά αριθμητικά στοιχεία είναι εσφαλμένα. Το γεγονός αυτό οδηγεί στο συμπέρασμα ότι το νηολόγιο δεν είναι ενημερωμένο.

(61)

Τα διάφορα είδη αλιευτικών σκαφών (που δραστηριοποιούνται σε αλιεία σε επίπεδο δήμων και σε εμπορική αλιεία, τα οποία υποδιαιρούνται περαιτέρω σε μικρά, μεσαία και μεγάλα σκάφη) και αλιευτικών αδειών (που εκδίδονται από την BFAR για τα σκάφη εμπορικής αλιείας και χρησιμοποιούνται κατά τη διακριτική ευχέρεια των μονάδων τοπικής αυτοδιοίκησης για τα σκάφη αλιείας μικρής κλίμακας) καθώς και η συνακόλουθη πολυπλοκότητα του συστήματος έκδοσης αδειών υπονομεύουν τη δυνατότητα εντοπισμού των αλιευτικών δραστηριοτήτων και τις προσπάθειες παρακολούθησης, ελέγχου και εποπτείας. Η έλλειψη αξιόπιστων και ολοκληρωμένων στοιχείων σχετικά με τη νηολόγηση και τις άδειες σκαφών επηρεάζει άμεσα τη δυνατότητα έκδοσης ορθών πιστοποιητικών αλιευμάτων.

(62)

Με δεδομένη τη διαπιστωθείσα έλλειψη ιχνηλασιμότητας και την έλλειψη στοιχείων που να είναι διαθέσιμα στις αρχές των Φιλιππινών σχετικά με τα εκφορτωθέντα αλιεύματα, οι αρχές δεν μπορούν να διασφαλίσουν ότι τα αλιευτικά προϊόντα που εισέρχονται στις Φιλιππίνες ή στα εργοστάσια μεταποίησης που είναι εγκατεστημένα στις Φιλιππίνες δεν προέρχονται από ΠΛΑ αλιεία, όπως παρουσιάζεται στις αιτιολογικές σκέψεις 43 έως 56.

(63)

Με βάση την κατάσταση που εκτίθεται στην παρούσα ενότητα της απόφασης, τα στοιχεία που συγκέντρωσε η Επιτροπή, καθώς και τις δηλώσεις της ίδιας της χώρας, διαπιστώνεται ότι, σύμφωνα με το άρθρο 31 παράγραφος 3 και παράγραφος 4 στοιχείο β) του κανονισμού ΠΛΑ, οι Φιλιππίνες δεν εκπληρώνουν τα καθήκοντα που υπέχουν δυνάμει του διεθνούς δικαίου ως παράκτιο κράτος και κράτος αγοράς για την πρόληψη της πρόσβασης αλιευτικών προϊόντων που προέρχονται από ΠΛΑ αλιεία στην αγορά τους.

(64)

Κατά πρώτον, η Επιτροπή ανέλυσε κατά πόσον οι αρχές των Φιλιππινών συνεργάζονται αποτελεσματικά με την Επιτροπή, ανταποκρινόμενες στα αιτήματα της Επιτροπής για έρευνες, περαιτέρω στοιχεία ή επακόλουθες ενέργειες σχετικά με ΠΛΑ αλιεία και σχετικές δραστηριότητες.

(65)

Παρότι οι αρχές των Φιλιππινών που συμμετέχουν στην εφαρμογή του συστήματος πιστοποίησης αλιευμάτων του κανονισμού ΠΛΑ της ΕΕ είναι σε γενικές γραμμές συνεργάσιμες όσον αφορά την ανταπόκριση και την παροχή απαντήσεων σε αιτήματα πληροφοριών ή επαλήθευσης, η αξιοπιστία των απαντήσεών τους υπονομεύεται από την έλλειψη διαφάνειας και τις ελάχιστες ή μηδενικές δυνατότητες διασφάλισης της ιχνηλασιμότητας των αλιευτικών προϊόντων, όπως διαπιστώνεται στην ενότητα 3.1 της παρούσας απόφασης.

(66)

Κατά δεύτερον, στο πλαίσιο της συνολικής αξιολόγησης της εκτέλεσης των καθηκόντων των Φιλιππινών για την εκπλήρωση των υποχρεώσεων που υπέχουν ως κράτος σημαίας, κράτος λιμένος και παράκτιο κράτος, η Επιτροπή ανέλυσε επίσης κατά πόσον οι Φιλιππίνες συνεργάζονται με άλλα κράτη σημαίας για την καταπολέμηση της ΠΛΑ αλιείας.

(67)

Όπως αναφέρθηκε στην αιτιολογική σκέψη 46, οι Φιλιππίνες δεν έχουν πρόσβαση στις απαραίτητες πληροφορίες σχετικά με το στίγμα ή τις δραστηριότητες των σκαφών τους που δραστηριοποιούνται σε ύδατα τρίτων χωρών, όπως της Παπουασίας - Νέας Γουινέας. Παρότι η συνεργασία είναι ανεπαρκής, οι Φιλιππίνες συνεχίζουν να επιτρέπουν σε σκάφη που φέρουν τη σημαία τους να αλιεύουν σε ύδατα τρίτων χωρών και, ως εκ τούτου, δεν μπορούν να αναλάβουν πλήρως την ευθύνη που υπέχουν ως κράτος σημαίας όσον αφορά τις δραστηριότητες των σκαφών τους εκτός των υδάτων τους και όσον αφορά το αληθές των πληροφοριών κατά την επικύρωση των πιστοποιητικών αλιευμάτων.

(68)

Κατά τρίτον, στα καθήκοντα του κράτους σημαίας περιλαμβάνεται η υποχρέωση να ασκεί αποτελεσματικά τη δικαιοδοσία του και έλεγχο σε διοικητικά, τεχνικά και κοινωνικά ζητήματα επί των πλοίων τα οποία φέρουν τη σημαία του, όπως προβλέπουν το άρθρο 94 της UNCLOS και το IPOA IUU. Στο σημείο 24 του IPOA IUU συνιστάται στα κράτη σημαίας να διασφαλίζουν την ολοκληρωμένη και αποτελεσματική παρακολούθηση, τον έλεγχο και την εποπτεία της αλιείας, από το σημείο εκφόρτωσης μέχρι τον τελικό προορισμό, συμπεριλαμβανομένης της εφαρμογής του συστήματος παρακολούθησης σκαφών (VMS) σύμφωνα με τα σχετικά εθνικά, περιφερειακά και διεθνή πρότυπα. Σε αυτό περιλαμβάνεται και η υποχρέωση των σκαφών που υπάγονται στη δικαιοδοσία τους να έχουν εγκατεστημένο VMS. Περιλαμβάνεται επίσης η υποχρέωση τακτικής υποβολής στοιχείων του ημερολογίου αλιείας σχετικά με τα αλιεύματα, κάτι που, όπως διαπίστωσε η Επιτροπή κατά την πρώτη αποστολή της τον Ιανουάριο του 2012, στις Φιλιππίνες συμβαίνει μόνο κατά την ανανέωση της άδειας, η οποία πραγματοποιείται ανά τριετία. Όπως αναλύεται κατωτέρω, οι Φιλιππίνες δεν εκπληρώνουν την υποχρέωση που υπέχουν δυνάμει της UNCLOS και δεν λαμβάνουν υπόψη τη σύσταση που περιλαμβάνεται στο IPOA IUU, ιδίως όσον αφορά τον έλεγχό τους επί του στόλου τους και τα μέτρα παρακολούθησης, ελέγχου και εποπτείας που θεσπίζουν και εφαρμόζουν.

(69)

Τα προβλήματα των Φιλιππινών σχετικά με τον έλεγχο του στόλου τους οφείλονται εν μέρει στην έλλειψη διοικητικών ικανοτήτων, διότι το μέγεθος του αλιευτικού τους στόλου υπερβαίνει την ικανότητά τους ως προς τον έλεγχο των σκαφών. Πράγματι, η Επιτροπή διαπίστωσε ότι υπάρχει σημαντική ανισορροπία μεταξύ των διοικητικών ικανοτήτων των Φιλιππινών όσον αφορά την παρακολούθηση και τον έλεγχο των αλιευτικών δραστηριοτήτων των σκαφών που δραστηριοποιούνται στα ύδατά τους και του αριθμού των νηολογημένων σκαφών/αλιευτικών αδειών που έχουν χορηγηθεί (που ανέρχεται σε περίπου 9 300 εμπορικά αλιευτικά σκάφη και περίπου 470 000 σκάφη τύπου «banca»). Η κατάσταση αυτή επιβεβαιώνει ότι, σε σύγκριση με το μέγεθος της αλιευτικής δραστηριότητας που ασκείται σε ύδατα υπό τη δικαιοδοσία τους, οι Φιλιππίνες δεν διαθέτουν επαρκή ικανότητα επιβολής του νόμου, παρά την αύξηση του ανθρώπινου δυναμικού και των δημοσιονομικών πόρων που προβλέπεται για το 2014. Η Επιτροπή θεωρεί ότι αυτή η έλλειψη μέσων παρέμβασης στη θάλασσα θέτει σε κίνδυνο κάθε προσπάθεια επιβολής του νόμου.

(70)

Οι Φιλιππίνες εξέδωσαν το 2012 το «διοικητικό διάταγμα περί αλιείας αριθ. 241 σχετικά με τους κανονισμούς και την εφαρμογή του συστήματος παρακολούθησης σκαφών στην ανοικτή θάλασσα». Το εν λόγω διάταγμα προβλέπει ότι το σύστημα VMS εφαρμόζεται σε όλα τα αδειοδοτημένα εμπορικά αλιευτικά σκάφη με σημαία Φιλιππινών που έχουν λάβει άδεια από την BFAR να δραστηριοποιούνται στην ανοικτή θάλασσα, καθώς και στα αλιευτικά σκάφη που διαθέτουν δικαιώματα πρόσβασης για αλιεία σε ΑΟΖ άλλων χωρών. Όπως ορίζει το διάταγμα, η υποχρέωση εγκατάστασης του VMS θα εφαρμοστεί πρώτα σε όλα τα σκάφη με σημαία Φιλιππινών που έχουν λάβει άδεια να επιδίδονται σε αλιεία τόνου στην ανοικτή θάλασσα ή διαθέτουν δικαιώματα πρόσβασης για αλιεία σε ΑΟΖ άλλων χωρών. Στη συνέχεια, το χρονοδιάγραμμα εφαρμογής του VMS σε άλλα αλιευτικά σκάφη/εργαλεία που δραστηριοποιούνται σε όλες τις υπόλοιπες αλιευτικές ζώνες θα καθοριστεί στο πλαίσιο των μελλοντικών διαβουλεύσεων με τους ενδιαφερόμενους φορείς, εκτός αν προβλέπεται διαφορετική απαίτηση από άλλες νομοθετικές διατάξεις και ισχύοντα διοικητικά διατάγματα περί αλιείας. Μέχρι στιγμής, τα διαπιστωθέντα γεγονότα δείχνουν ότι παρά τους ισχύοντες κανόνες, οι Φιλιππίνες έχουν εκπληρώσει μόνον εν μέρει τις υποχρεώσεις τους όσον αφορά το VMS.

(71)

Όπως περιγράφεται στο εθνικό σχέδιο δράσης για την καταπολέμηση της ΠΛΑ αλιείας (NPOA IUU) που υπέβαλαν οι Φιλιππίνες στην Επιτροπή, το VMS καλύπτει σκάφη με σημαία Φιλιππινών που δραστηριοποιούνται στον θύλακα ανοικτής θάλασσας αριθ. 1 και σε περιοχές αλιείας που υπάγονται στη δικαιοδοσία άλλων ΠΟΔΑ. Δυνάμει του διοικητικού διατάγματος περί αλιείας αριθ. 241, όλα τα αλιευτικά σκάφη που φέρουν σημαία Φιλιππινών και δραστηριοποιούνται στην ανοικτή θάλασσα υποχρεούνται να εγκαταστήσουν πομποδέκτες VMS. Ωστόσο, οι Φιλιππίνες δεν έχουν υποβάλει στην Επιτροπή πληροφορίες σχετικά με τις προθέσεις και τον σχεδιασμό τους όσον αφορά τη σταδιακή επέκταση της κάλυψης του VMS ούτως ώστε να συμπεριλάβει τα αλιευτικά σκάφη που δραστηριοποιούνται στην ΑΟΖ των Φιλιππινών, όπως απαιτείται βάσει του άρθρου 94 της UNCLOS και του άρθρου 24 του IPOA-IUU, προκειμένου να διασφαλιστεί η ολοκληρωμένη και αποτελεσματική παρακολούθηση, ο έλεγχος και η εποπτεία της αλιείας.

(72)

Κατά τη διάρκεια της πρώτης αποστολής της Επιτροπής που πραγματοποιήθηκε στις Φιλιππίνες το 2012, η Επιτροπή διαπίστωσε ότι το κέντρο παρακολούθησης της αλιείας βρισκόταν μόλις στο στάδιο της ανάπτυξης / πιλοτικής λειτουργίας. Επίσης, τα επιχειρησιακά δεδομένα του VMS δεν ήταν διαθέσιμα στο κέντρο παρακολούθησης της αλιείας των Φιλιππινών, ιδίως στις περιπτώσεις σκαφών με σημαία Φιλιππινών που δραστηριοποιούνταν στα ύδατα της Παπουασίας - Νέας Γουινέας. Επιπλέον, η εγκατάσταση VMS δεν ήταν υποχρεωτική για αρκετά σκάφη. Ο αριθμός των σκαφών που όντως υπέβαλλαν δεδομένα στις αρχές των Φιλιππινών ήταν ασήμαντος. Σύμφωνα με τα στοιχεία που συγκεντρώθηκαν κατά τη διάρκεια της αποστολής του 2012, οι αρχές των Φιλιππινών είχαν το λεγόμενο δικαίωμα πρόσβασης «μόνο για προβολή» στο VMS για μόλις 53 από τα 613 σκάφη με σημαία Φιλιππινών που ήταν τότε καταχωρισμένα στην WCPFC. Στην πράξη, το εν λόγω δικαίωμα πρόσβασης «μόνο για προβολή» ήταν ένα στιγμιότυπο οθόνης με τα στοιχεία των σκαφών που εισέρχονταν ή ευρίσκονταν στα διεθνή ύδατα της ζώνης της σύμβασης WCPFC και δεν αφορούσε το πραγματικό στίγμα των σκαφών. Έχουν επίσης αναφερθεί προβλήματα σε σχέση με την κάλυψη του VMS για τα αλιευτικά σκάφη που δραστηριοποιούνται στις ζώνες της ICCAT και της IOTC. Στις παρατηρήσεις που υπέβαλαν στις 15 Μαΐου 2014, οι Φιλιππίνες ενημέρωσαν ότι η αρμόδια αρχή λαμβάνει πλέον στίγματα VMS από τις αρχές της Παπουασίας - Νέας Γουινέας μόνον από ορισμένα αλιευτικά σκάφη Φιλιππινών. Επιπλέον, σύμφωνα με τις πληροφορίες που παρασχέθηκαν από τις Φιλιππίνες, οι αρχές τους δεν λαμβάνουν δεδομένα ΣΠΣ των σκαφών μεταφοράς που δραστηριοποιούνται μαζί με ρυμουλκά σκάφη στα ύδατα της Παπουασίας - Νέας Γουινέας.

(73)

Επιπλέον, οι αρχές των Φιλιππινών δεν έχουν πλήρη εικόνα των σκαφών τους ή των σκαφών τρίτων χωρών που δραστηριοποιούνται ενδεχομένως στην ΑΟΖ τους.

(74)

Επιπροσθέτως, οι αρμόδιες αρχές δεν διαθέτουν πληροφορίες για την αλιευτική προσπάθεια που πραγματοποιείται από σκάφη των Φιλιππινών στα ύδατα της Παπουασίας - Νέας Γουινέας.

(75)

Για όλους τους ανωτέρω λόγους, οι Φιλιππίνες δεν συμμορφώνονται με τις διατάξεις του άρθρου 94 της UNCLOS. Οι εν λόγω λειτουργικές ανεπάρκειες δεν είναι σύμφωνες ούτε με το σημείο 24 του IPOA IUU.

(76)

Τέταρτον, όσον αφορά τα αποτελεσματικά μέτρα επιβολής, στο σημείο 21 του IPOA IUU συνιστάται στα κράτη να διασφαλίσουν ότι οι κυρώσεις που επιβάλλουν σε σκάφη τα οποία επιδίδονται σε ΠΛΑ αλιεία είναι επαρκώς αυστηρές ώστε να συμβάλλουν ουσιαστικά στην πρόληψη, αποτροπή και εξάλειψη της ΠΛΑ αλιείας και να αφαιρούν από τους παραβάτες τα οφέλη που αποκομίζουν από αυτού του είδους την αλιεία. Όπως αναλύεται κατωτέρω, οι Φιλιππίνες δεν διαθέτουν το απαραίτητο νομικό πλαίσιο ούτε τον απαιτούμενο έλεγχο επί του στόλου και των υδάτων τους ώστε να επιβάλλουν επαρκείς κυρώσεις στους παραβάτες.

(77)

Με βάση τα στοιχεία που προέκυψαν από τις αποστολές της Επιτροπής, διαπιστώθηκε επίσης ότι το σύστημα επιβολής κυρώσεων σχετικά με τις δραστηριότητες ΠΛΑ αλιείας είναι ανεπαρκές, οι δε κυρώσεις είναι αναποτελεσματικές για τη διασφάλιση της συμμόρφωσης και δεν αποθαρρύνουν τις παραβάσεις, οπουδήποτε σημειώνονται, ούτε αφαιρούν από τους παραβάτες τα οφέλη που αποκομίζουν από τις παράνομες δραστηριότητές τους.

(78)

Όσον αφορά τα μέτρα επιβολής που έχουν θεσπιστεί από τις Φιλιππίνες, οι αποστολές που πραγματοποίησε η Επιτροπή κατέδειξαν ότι είναι αναγκαίο να επανεξεταστούν οι ισχύουσες κυρώσεις για τις παραβάσεις, όπως προβλέπονται στον νόμο 8550 ή κώδικα αλιείας των Φιλιππινών του 1998 (RA 8550), που αποτελεί τη βασική νομοθεσία περί αλιείας που ισχύει επί του παρόντος στη χώρα.

(79)

Οι Φιλιππίνες αναγνώρισαν στις παρατηρήσεις τις οποίες υπέβαλαν ότι δεν διαθέτουν σύστημα αποτρεπτικών κυρώσεων. Το ισχύον επίπεδο κυρώσεων είναι παρωχημένο και δυσανάλογο προς τη σοβαρότητα των πιθανών παραβάσεων, τον δυνητικό αντίκτυπο των παραβάσεων στους πόρους και το δυνητικό όφελος που θα μπορούσαν να αποκομίσουν οι δράστες από τέτοιου είδους παράνομες ενέργειες. Για παράδειγμα, για την καταστροφή κοραλλιογενούς υφάλου στην ακτή του Cotabato, η αξία του οποίου αποτιμάται στα 11,5 δισεκατ. ευρώ, ο παραβάτης τιμωρείται με πρόστιμο που κυμαίνεται από μόλις 2 000 πέσο Φιλιππινών (περίπου 32 ευρώ) έως 20 000 πέσο Φιλιππινών (περίπου 320 ευρώ).

(80)

Έπειτα από τις αποστολές της Επιτροπής το 2012, οι αρχές των Φιλιππινών υπέβαλαν σχέδιο τροποποίησης του κώδικα αλιείας των Φιλιππινών του 1998. Φαίνεται ότι τα προτεινόμενα πρόστιμα, αν και υψηλότερα από εκείνα που ορίζονται στον δεσμευτικό επί του παρόντος νόμο, εξακολουθούν να μην είναι επαρκώς αυστηρά ώστε να αφαιρούν ουσιαστικά από τους παραβάτες το όφελος που αποκομίζουν από την ΠΛΑ αλιεία. Επί παραδείγματι, σύμφωνα με το σχέδιο, πρόστιμο που προβλέπεται για τα εργαλεία που καταστρέφουν τους κοραλλιογενείς υφάλους και άλλους θαλάσσιους οικοτόπους, το οποίο είναι ένα από τα υψηλότερα πρόστιμα που προβλέπονται στο εν λόγω σχέδιο, ανέρχεται είτε στο τριπλάσιο της αξίας των ιχθύων που αλιεύονται στο πλαίσιο της αλιευτικής δραστηριότητας είτε σε ποσό δύο εκατ. πέσο Φιλιππινών (περίπου 35 000 ευρώ), όποιο είναι υψηλότερο. Είναι προφανές ότι το πρόστιμο αυτό δεν είναι επαρκές, δεδομένης της υψηλής οικονομικής αξίας των κοραλλιογενών υφάλων όπως αναλύεται λεπτομερώς στην αιτιολογική σκέψη 79. Επιπλέον, το σχέδιο κατατέθηκε μεν στη Γερουσία και στη Βουλή των Αντιπροσώπων αλλά δεν έχει ακόμη εγκριθεί και κατά συνέπεια δεν είναι νομικά δεσμευτικό. Οι αρχές των Φιλιππινών δεν έχουν παράσχει σαφές χρονοδιάγραμμα για τη θέσπιση και εφαρμογή του εν λόγω σχεδίου.

(81)

Επιπλέον, η ισχύουσα νομοθεσία δεν περιλαμβάνει ορισμό της ΠΛΑ αλιείας, διατάξεις σχετικά με σοβαρές παραβάσεις ούτε συγκεκριμένες κυρώσεις για τους υπότροπους παραβάτες. Το νέο σχέδιο προβλέπει τον ορισμό της ΠΛΑ αλιείας και αντιμετωπίζει το θέμα της υποτροπής. Ωστόσο, δεν περιλαμβάνει διοικητικά συνοδευτικά μέτρα κατά τρόπο συστηματικό. Επιπλέον, ενώ το σχέδιο το οποίο υπέβαλαν οι Φιλιππίνες επεκτείνει το πεδίο εφαρμογής του κώδικα αλιείας του 1998 σε πράξεις που διαπράττονται στην ανοικτή θάλασσα ή στα ύδατα τρίτων χωρών, ο επί του παρόντος ισχύων νόμος εφαρμόζεται μόνο στα ύδατα που υπάγονται στη δικαιοδοσία των Φιλιππινών. Κατά συνέπεια, ο νόμος ως έχει δεν παρέχει στις αρχές των Φιλιππινών νομική βάση για την επιβολή κυρώσεων για δραστηριότητες ΠΛΑ αλιείας σε σκάφη που φέρουν τη σημαία των Φιλιππινών και δραστηριοποιούνται πέραν της εθνικής δικαιοδοσίας.

(82)

Ως εκ τούτου, οι ποινές με την παρούσα μορφή τους δεν είναι αρκούντως ολοκληρωμένες και αυστηρές ώστε να επιτελούν την αποτρεπτική τους λειτουργία. Πράγματι, το επίπεδο των ποινών δεν είναι επαρκές ώστε να διασφαλίζει τη συμμόρφωση, να αποθαρρύνει τις παραβάσεις, οπουδήποτε σημειώνονται, και να αφαιρεί από τους παραβάτες τα οφέλη που αποκομίζουν από τις παράνομες δραστηριότητές τους, όπως απαιτείται βάσει του άρθρου 25 παράγραφος 7 της σύμβασης της WCPFC. Επιπλέον, η δυνατότητα επιβολής κυρώσεων και αποτελεσματικής εξασφάλισης της συνέχειας που δίδεται στις παραβάσεις υπονομεύεται περαιτέρω από την έλλειψη σαφήνειας και διαφάνειας των νομοθετικών διατάξεων και των διαδικασιών, ιδίως όσον αφορά τη νηολόγηση και την αδειοδότηση σκαφών, την ιχνηλασιμότητα και την αξιοπιστία των πληροφοριών και των στοιχείων που αφορούν τις εκφορτώσεις και τα αλιεύματα (όπως παρουσιάζονται στις αιτιολογικές σκέψεις 45 έως 62), καθώς και όσον αφορά τη διατήρηση και διαχείριση των πόρων (όπως περιγράφεται κατωτέρω στις αιτιολογικές σκέψεις 100 έως 102). Η κατάσταση αυτή καθιστά ιδιαίτερα δύσκολη την αποτελεσματική επιβολή των μέτρων και τη διαπίστωση των παραβάσεων που αφορούν την ΠΛΑ αλιεία. Οι επιδόσεις των Φιλιππινών όσον αφορά τα αποτελεσματικά μέτρα επιβολής δεν συνάδουν με τις υποχρεώσεις που υπέχουν δυνάμει του άρθρου 94 της UNCLOS ούτε συμμορφώνονται με τις συστάσεις του σημείου 21 του IPOA IUU.

(83)

Σύμφωνα με τα άρθρα 63 και 64 της UNCLOS, τα παράκτια κράτη και τα κράτη σημαίας συνεργάζονται σε ό,τι αφορά τα αλληλοεπικαλυπτόμενα και άκρως μεταναστευτικά είδη ιχθύων. Επιπλέον, στο άρθρο 7 παράγραφος 1 σημείο 3 του κώδικα δεοντολογίας του FAO συνιστάται στα κράτη που εμπλέκονται στην εκμετάλλευση αλληλοεπικαλυπτόμενων και διασυνοριακών αποθεμάτων ιχθύων να συνάπτουν διμερή συμφωνία ή οργανωτικό διακανονισμό για τη διασφάλιση ουσιαστικής συνεργασίας, προκειμένου να εξασφαλίζεται η αποτελεσματική διατήρηση και διαχείριση των πόρων. Αυτό προσδιορίζεται περαιτέρω στα στοιχεία 28 και 51 του IPOA IUU, όπου παρατίθενται λεπτομερείς πρακτικές για άμεση συνεργασία μεταξύ κρατών, συμπεριλαμβανομένης της ανταλλαγής δεδομένων ή πληροφοριών που έχουν στη διάθεσή τους τα παράκτια κράτη. Εφόσον δεν πραγματοποιείται ανταλλαγή πληροφοριών μεταξύ των Φιλιππινών και της Παπουασίας-Νέας Γουινέας ώστε να είναι δυνατή η διασταύρωση των πληροφοριών που απαιτούνται για την επικύρωση των πιστοποιητικών αλιευμάτων, η εφαρμογή των εν λόγω διατάξεων υπονομεύεται.

(84)

Εν προκειμένω, το άρθρο 25 παράγραφος 10 της σύμβασης της WCPFC (7) ορίζει ότι κάθε μέλος της εν λόγω επιτροπής, εφόσον έχει βάσιμους λόγους να πιστεύει ότι αλιευτικό σκάφος που φέρει τη σημαία άλλου κράτους επιδίδεται σε οποιαδήποτε δραστηριότητα που υπονομεύει την αποτελεσματικότητα των μέτρων διατήρησης και διαχείρισης που έχουν θεσπιστεί για την περιοχή της σύμβασης, εφιστά την προσοχή του οικείου κράτους σημαίας στο γεγονός αυτό. Ωστόσο, η Παπουασία - Νέα Γουινέα και οι Φιλιππίνες δεν συνεργάζονται μεταξύ τους σε επίπεδο ανταλλαγής πληροφοριών VMS που θεωρούνται υψίστης σημασίας για τη συμμόρφωση των σκαφών με τα μέτρα διατήρησης και διαχείρισης. Το γεγονός αυτό επηρεάζει την εφαρμογή της εν λόγω διάταξης.

(85)

Όσον αφορά το ιστορικό, τη φύση, τις περιστάσεις, την έκταση και τη σοβαρότητα των περιστατικών της εξεταζόμενης ΠΛΑ αλιείας, η δυνατότητα αξιολόγησης των πτυχών αυτών υπονομεύεται εξίσου από την έλλειψη σαφήνειας και διαφάνειας που περιγράφεται ανωτέρω. Συνεπεία των ελλείψεων αυτών, δεν είναι δυνατό να προσδιοριστούν, κατά τρόπο αξιόπιστο, οι δυνητικές διαστάσεις των δραστηριοτήτων που σχετίζονται με ΠΛΑ αλιεία. Αποτελεί, ωστόσο, κοινώς αποδεκτή άποψη ότι η έλλειψη διαφάνειας σε συνδυασμό με την αδυναμία διενέργειας αποτελεσματικών ελέγχων ενθαρρύνει την παράνομη συμπεριφορά.

(86)

Όσον αφορά τις υφιστάμενες ικανότητες των αρχών των Φιλιππινών, πρέπει να επισημανθεί ότι, σύμφωνα με τον δείκτη ανθρώπινης ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών (8), οι Φιλιππίνες κατατάσσονται στις χώρες μεσαίας ανθρώπινης ανάπτυξης (114η ανάμεσα στις 186 χώρες το 2012). Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνεται και από το παράρτημα II του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1905/2006 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 18ης Δεκεμβρίου 2006, για τη θέσπιση μηχανισμού χρηματοδότησης της αναπτυξιακής συνεργασίας (9), όπου οι Φιλιππίνες κατατάσσονται στην κατηγορία των χωρών και εδαφών χαμηλού μεσαίου εισοδήματος, καθώς και από τα στοιχεία της ΟΟΣΑ/ΕΑΒ της 1ης Ιανουαρίου 2013 που αφορούν το 2012 (10). Από την άποψη αυτή, οι περιορισμοί όσον αφορά την οικονομική και διοικητική ικανότητα των αρμόδιων αρχών μπορούν να θεωρηθούν ως ένας από τους παράγοντες που υπονομεύουν την ικανότητα των Φιλιππινών να εκτελούν τα καθήκοντά τους σχετικά με τη συνεργασία και την εφαρμογή της νομοθεσίας.

(87)

Ωστόσο, θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι οι διοικητικές ικανότητες των Φιλιππινών ενισχύονται συνεχώς από την οικονομική και τεχνική βοήθεια που παρέχει η Ένωση. Ειδικότερα, η Ένωση χρηματοδότησε, ήδη το 2011, ειδική δράση τεχνικής βοήθειας στις Φιλιππίνες σχετικά με την καταπολέμηση της ΠΛΑ αλιείας (11). Επιπλέον, στις 22-26 Ιουλίου 2013 η Επιτροπή, με τη συνδρομή της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Ελέγχου της Αλιείας, και κατόπιν αιτήματος των αρχών των Φιλιππινών, διοργάνωσε σεμινάριο ανάπτυξης ικανοτήτων στη Μανίλα, το οποίο επικεντρώθηκε στα μέτρα του κράτους λιμένος και την ανάλυση κινδύνων.

(88)

Παρά την ανάλυση που παρατίθεται στις αιτιολογικές σκέψεις 86 και 87, επισημαίνεται επίσης ότι με βάση τα στοιχεία που προέκυψαν από τις αποστολές που πραγματοποιήθηκαν το 2012, δεν μπορεί να συναχθεί ότι οι αρχές των Φιλιππινών στερούνται οικονομικών πόρων, αλλά μάλλον ότι δεν διαθέτουν το αναγκαίο νομικό και διοικητικό περιβάλλον που θα διασφάλιζε την αποδοτική και αποτελεσματική εκτέλεση των καθηκόντων τους.

(89)

Δεδομένης της κατάστασης που εκτίθεται στην παρούσα ενότητα της απόφασης και με βάση όλα τα αντικειμενικά στοιχεία που συνέλεξε η Επιτροπή, καθώς επίσης και το σύνολο των δηλώσεων της ίδιας της χώρας, διαπιστώνεται ότι, δυνάμει του άρθρου 31 παράγραφος 3 και παράγραφος 5 στοιχεία α), β), γ) και δ) του κανονισμού ΠΛΑ, οι Φιλιππίνες δεν εκπληρώνουν τα καθήκοντα που υπέχουν δυνάμει του διεθνούς δικαίου ως παράκτιο κράτος και κράτος αγοράς όσον αφορά τις προσπάθειες συνεργασίας και εφαρμογής της νομοθεσίας.

(90)

Οι Φιλιππίνες έχουν κυρώσει τη σύμβαση UNCLOS. Είναι, επίσης, συμβαλλόμενο μέρος της ICCAT, της IOTC και της WCPFC, καθώς και συνεργαζόμενο μη συμβαλλόμενο μέρος της CCSBT.

(91)

Η Επιτροπή ανέλυσε αρχικά όλες τις πληροφορίες που θεώρησε συναφείς με την ιδιότητα των Φιλιππινών ως συμβαλλόμενου μέρους της IOTC και της WCPFC.

(92)

Στην έκθεση συμμόρφωσης της IOTC για τις Φιλιππίνες, την οποία εξέδωσε η επιτροπή συμμόρφωσης κατά τη σύνοδό της του 2012 (12), επισημαινόταν ότι οι Φιλιππίνες δεν είχαν ενσωματώσει τις διατάξεις των μέτρων διατήρησης και διαχείρισης της IOTC για τις θαλάσσιες χελώνες και τους αλεπόσκυλους στην εγχώρια νομοθεσία (ψηφίσματα 10/6 και 10/12 για τα θαλάσσια πτηνά και τους αλεπόσκυλους). Επιπλέον, επισημαινόταν ότι οι Φιλιππίνες δεν συμμορφώνονταν πλήρως με τις απαιτήσεις υποβολής στοιχείων της IOTC, ιδίως όσον αφορά τα στοιχεία για τη συχνότητα των μεγεθών, τα οποία είχαν υποβληθεί μόνον εν μέρει. Η επιτροπή συμμόρφωσης προέτρεπε τις Φιλιππίνες να επιφέρουν περαιτέρω βελτιώσεις όσον αφορά τη συλλογή και την υποβολή στοιχείων (ψήφισμα 10/02 σχετικά με τις ελάχιστες απαιτήσεις υποβολής στοιχείων). Οι Φιλιππίνες δεν είχαν υποβάλει τον κατάλογο ενεργών σκαφών τους για το 2011 (ψήφισμα 10/08 σχετικά με τον κατάλογο ενεργών σκαφών). Επίσης, δεν είχαν υποβάλει τις εκθέσεις των παρατηρητών (ψήφισμα 11/04 σχετικά με το περιφερειακό πρόγραμμα παρατηρητών). Τα ζητήματα ανησυχίας της επιτροπής συμμόρφωσης όσον αφορά το επίπεδο συμμόρφωσης των Φιλιππινών είχαν κοινοποιηθεί στην εν λόγω χώρα από τον πρόεδρο της IOTC, με επιστολή της 22ας Μαρτίου 2011 σχετικά με το επίπεδο εφαρμογής των μέτρων διατήρησης και διαχείρισης της IOTC όπως προσδιορίστηκε από την επιτροπή συμμόρφωσης κατά την 8η σύνοδό της το 2011.

(93)

Σύμφωνα με τις πληροφορίες που αντλήθηκαν από την έκθεση συμμόρφωσης της IOTC που εκδόθηκε στις 10 Μαρτίου 2012 (13) οι Φιλιππίνες δεν συμμορφώνονταν με τις υποχρεώσεις υποβολής στοιχείων, κυρίως δε: το ψήφισμα 09/02 σχετικά με το σχέδιο ανάπτυξης στόλου —δεν υποβλήθηκε· Το ψήφισμα 07/02 σχετικά με τον κατάλογο αδειοδοτημένων σκαφών συνολικού μήκους 24 μέτρων και άνω —ορισμένα υποχρεωτικά στοιχεία έλειπαν ή δεν ανταποκρίνονταν στα πρότυπα της IOTC. Όσον αφορά το σύστημα παρακολούθησης σκαφών (VMS), οι Φιλιππίνες δεν συμμορφώνονταν με το ψήφισμα 10/01 και το ψήφισμα 06/03, διότι στην έκθεση εφαρμογής δεν παρεχόταν καμία πληροφορία σχετικά με τη σύνοψη των αρχείων VMS ούτε έκθεση για το VMS όσον αφορά την πρόοδο και την εφαρμογή. Επιπλέον, οι Φιλιππίνες δεν συμμορφώνονταν με το ψήφισμα 10/12 σχετικά με την απαγόρευση αλιείας αλεπόσκυλων όλων των ειδών της οικογένειας Alopiidae, και με το ψήφισμα 10/06 σχετικά με την έκθεση για τα θαλάσσια πτηνά και την εφαρμογή μέτρων μετριασμού νοτίως των 25°Ν, δεδομένου ότι δεν υπέβαλαν τις απαιτούμενες πληροφορίες. Όσον αφορά τους παρατηρητές, οι Φιλιππίνες δεν συμμορφώνονταν με το ψήφισμα 11/04: δεν διαβίβασαν πληροφορίες σχετικά με το επίπεδο κάλυψης και τις εκθέσεις των παρατηρητών. Επίσης, οι Φιλιππίνες δεν συμμορφώνονταν με το ψήφισμα 01/06 σχετικά με το πρόγραμμα στατιστικών εγγράφων, εφόσον δεν υπέβαλαν την ετήσια έκθεση.

(94)

Στην έκθεση συμμόρφωσης της IOTC για τις Φιλιππίνες που εκδόθηκε στις 2 Απριλίου 2013 (14), η επιτροπή συμμόρφωσης δήλωσε ότι οι ανησυχίες όσον αφορά τη συμμόρφωση των Φιλιππινών που είχαν προσδιοριστεί στην έκθεση συμμόρφωσης για το 2012 είχαν κοινοποιηθεί στις Φιλιππίνες από τον πρόεδρο της επιτροπής με επιστολή της 26ης Απριλίου 2012. Κατόπιν εξέτασης της έκθεσης συμμόρφωσης του 2013 για τις Φιλιππίνες, η επιτροπή συμμόρφωσης εντόπισε σημαντικά ζητήματα μη συμμόρφωσης. Οι Φιλιππίνες δεν έχουν μεταφέρει στην εγχώρια νομοθεσία τους την απαγόρευση των συρόμενων διχτυών μεγάλου μήκους σύμφωνα με το ψήφισμα 12/11. Δεν έχουν εφαρμόσει πρόγραμμα παρατηρητών όπως απαιτεί το ψήφισμα 11/04. Δεν έχουν υποβάλει την υποχρεωτική έκθεση σχετικά με τις μεταφορτώσεις που πραγματοποιούνται εν πλω, όπως απαιτεί το ψήφισμα 12/05. Επιπλέον, δεν έχουν υποβάλει την υποχρεωτική έκθεση για το VMS όσον αφορά την πρόοδο και την εφαρμογή, όπως απαιτείται στο ψήφισμα 06/03. Επίσης, δεν έχουν υποβάλει την υποχρεωτική έκθεση σχετικά με τη σύγκριση εισαγωγών και εξαγωγών, όπως απαιτείται στο ψήφισμα 01/06.

(95)

Επιπλέον, σύμφωνα με τις πληροφορίες που προέκυψαν από την έκθεση συμμόρφωσης της IOTC που εκδόθηκε στις 2 Απριλίου 2013, οι Φιλιππίνες δεν συμμορφώνονταν ή συμμορφώνονταν μόνον εν μέρει με το ψήφισμα 10/08 σχετικά με τον κατάλογο ενεργών σκαφών και με το ψήφισμα 07/02 σχετικά με τον κατάλογο αδειοδοτημένων σκαφών συνολικού μήκους 24 μέτρων λόγω παράλειψης υποχρεωτικών στοιχείων, όπως: ο ιδιοκτήτης, τα στοχευόμενα είδη, η ολική χωρητικότητα, η επιτρεπόμενη περίοδος, ο λιμένας λειτουργίας. Όσον αφορά το VMS, όπως και κατά το προηγούμενο έτος, οι Φιλιππίνες δεν συμμορφώνονταν με το ψήφισμα 06/03 και το ψήφισμα 12/13, διότι η έκθεση εφαρμογής δεν περιείχε καμία πληροφορία σχετικά με τη σύνοψη των αρχείων VMS και την εφαρμογή του. Οι Φιλιππίνες συμμορφώνονταν μόνον εν μέρει με τις υποχρεωτικές απαιτήσεις στατιστικών στοιχείων που απορρέουν από το ψήφισμα 10/02. Επίσης, οι Φιλιππίνες δεν συμμορφώνονταν με το ψήφισμα 12/05 σχετικά με τις μεταφορτώσεις εν πλω, καθώς δεν υπέβαλαν τα υποχρεωτικά απαιτούμενα στοιχεία. Όσον αφορά τους παρατηρητές, οι Φιλιππίνες δεν συμμορφώνονταν, ή συμμορφώνονταν μόνον εν μέρει, με το ψήφισμα 11/04· ειδικότερα, δεν παρείχαν κάλυψη παρατηρητών καθώς ο Ινδικός Ωκεανός είναι ζώνη υψηλού κινδύνου και δεν υπέβαλαν τις υποχρεωτικές εκθέσεις των παρατηρητών και την ετήσια έκθεση.

(96)

Ορισμένα από τα προαναφερόμενα προβλήματα, εκτός του ότι αποτελούν παραβιάσεις των κανόνων των ΠΟΔΑ, συνιστούν επίσης παραβάσεις των γενικών υποχρεώσεων που απορρέουν από την UNCLOS, όπως αναλύεται κατωτέρω.

(97)

Η μη μεταφορά της απαγόρευσης των συρόμενων διχτυών μεγάλου μήκους στην εγχώρια νομοθεσία σύμφωνα με το ψήφισμα 12/11 της IOTC, όπως περιγράφεται στην αιτιολογική σκέψη 94, υπονομεύει την ικανότητα των Φιλιππινών να εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις τους δυνάμει του άρθρου 118 της UNCLOS το οποίο προβλέπει την υποχρέωση συνεργασίας μεταξύ των κρατών όσον αφορά τη διατήρηση και διαχείριση των έμβιων πόρων στις ζώνες ανοικτής θαλάσσης.

(98)

Επίσης, όπως περιγράφεται στις αιτιολογικές σκέψεις 93 έως 97, οι Φιλιππίνες δεν συμμορφώνονταν με τις απαιτήσεις για την καταγραφή και έγκαιρη υποβολή στοιχείων στην IOTC. Ειδικότερα, δεν υπέβαλαν στην IOTC πληροφορίες σχετικά με ετήσια στοιχεία, στατιστικές, σχέδιο ανάπτυξης στόλου, έκθεση και καταγραφή πληροφοριών του VMS, εκθέσεις παρατηρητών και αναφορές σχετικά με τις μεταφορτώσεις. Τέτοιου είδους ελλείψεις δεν συνάδουν με το άρθρο 119 παράγραφος 2 της UNCLOS που ορίζει ότι οι διαθέσιμες επιστημονικές πληροφορίες, τα στατιστικά στοιχεία που αφορούν τον όγκο των αλιευμάτων και την αλιευτική δραστηριότητα καθώς και άλλα στοιχεία σχετικά με τη διατήρηση των αποθεμάτων ιχθύων παρέχονται και ανταλλάσσονται σε τακτική βάση μέσω των αρμοδίων διεθνών οργανισμών, σε υποπεριφερειακό, περιφερειακό ή παγκόσμιο επίπεδο.

(99)

Επιπλέον, η παράλειψη υποβολής εκθέσεων στην IOTC σχετικά με τη σύνοψη των αρχείων VMS και των εκθέσεων πληροφοριών του VMS καθώς και η γενικότερη δυσκολία των αρχών των Φιλιππινών ως προς τη λήψη του σήματος VMS των σκαφών με σημαία Φιλιππινών όταν δραστηριοποιούνται σε ύδατα τρίτων χωρών δεν συνάδουν με το άρθρο 62 παράγραφος 4 στοιχείο ε) της UNCLOS όσον αφορά την απαίτηση να ζητείται από τα αλιευτικά σκάφη αναφορά στίγματος VMS. Οι εν λόγω ανεπάρκειες δεν είναι σύμφωνες ούτε με το σημείο 24 παράγραφος 3 του IPOA IUU, που ορίζει ότι τα κράτη οφείλουν να προβαίνουν σε ολοκληρωμένη και αποτελεσματική παρακολούθηση, έλεγχο και εποπτεία (ΠΕΕ) της αλιείας από την έναρξη των εργασιών, από τον τόπο εκφόρτωσης μέχρι τον τελικό προορισμό, περιλαμβανομένης της εφαρμογής συστήματος παρακολούθησης σκαφών (VMS), σύμφωνα με τα σχετικά εθνικά, περιφερειακά και διεθνή πρότυπα, συμπεριλαμβανομένης της υποχρέωσης των σκαφών που υπάγονται στη δικαιοδοσία τους να έχουν εγκατεστημένο VMS επί του σκάφους.

(100)

Επιπλέον, σύμφωνα με το άρθρο 62 παράγραφος 1 της UNCLOS και τους συναφείς κανόνες στη σύμβαση της WCPFC (ιδίως τα άρθρα 2, 5, 7, 8) αποτελεί σαφή υποχρέωση παράκτιου κράτους η θέσπιση μέτρων συμβατών με αυτά που εφαρμόζονται στην περιοχή και στην ανοικτή θάλασσα προκειμένου να διασφαλιστεί η μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα των αλληλοεπικαλυπτόμενων και άκρως μεταναστευτικών αποθεμάτων ιχθύων και να προαχθεί ο στόχος της βέλτιστης αξιοποίησής τους. Το νομικό πλαίσιο των Φιλιππινών προβλέπει μόνο περιορισμένα μέτρα διατήρησης και διαχείρισης για όλα τα ύδατα που υπάγονται στην εθνική τους δικαιοδοσία. Τα μέτρα αυτά δεν συνάδουν με τις υποχρεώσεις των Φιλιππινών βάσει του διεθνούς δικαίου και των κανόνων των ΠΟΔΑ.

(101)

Ειδικότερα, τα ύδατα που υπάγονται στη δικαιοδοσία των Φιλιππινών αναφέρονται ως χωρικά ύδατα, αρχιπελαγικά ύδατα και ΑΟΖ. Σύμφωνα με το άρθρο 3 της σύμβασης WCPFC, η περιοχή αρμοδιότητας της WCPFC περιλαμβάνει καταρχήν όλα τα ύδατα του Ειρηνικού Ωκεανού (τα οποία ορίζονται προς νότο και προς ανατολάς από καθορισμένες γραμμές), συμπεριλαμβανομένων των υδάτων υπό τη δικαιοδοσία των Φιλιππινών. Δεδομένου ότι οι Φιλιππίνες θεωρούν ότι οι κανόνες της WCPFC δεν ισχύουν πλήρως για τα ύδατα υπό τη δικαιοδοσία τους, δεν είναι απολύτως σαφές ποια στοιχεία συλλέγονται και υποβάλλονται στην WCPFC· αυτό δεν καλύπτει αξιολογήσεις του συνόλου των αλιευτικών υδάτων των Φιλιππινών. Οι Φιλιππίνες, θεωρώντας ότι τα αρχιπελαγικά τους ύδατα βρίσκονται εκτός του πεδίου εφαρμογής των μέτρων της WCPFC, παραβαίνουν τα εν λόγω μέτρα.

(102)

Επιπλέον, όπως διαπιστώθηκε κατά την πρώτη αποστολή της Επιτροπής το 2012, υπάρχουν ελάχιστα μόνο μέτρα διατήρησης, και τα περισσότερα εξ αυτών έχουν πολύ περιορισμένα αποτελέσματα. Παραμένει επίσης ασαφής ο ρόλος των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης στη θέσπιση μέτρων διατήρησης στα ύδατα που υπάγονται στη δικαιοδοσία των δήμων. Υπάρχουν 915 οργανισμοί τοπικής αυτοδιοίκησης· αυτοί φαίνεται να λειτουργούν ανεξάρτητα από την BFAR, που δεν μπορεί να τους υπαγορεύσει πολιτικές και κανόνες σε θέματα που άπτονται της δικαιοδοσίας τους, ήτοι στα ύδατα των δήμων.

(103)

Η κατάσταση αυτή οδηγεί σε έλλειψη σαφήνειας και διαφάνειας η οποία, επιπλέον της έλλειψης διαφάνειας των νομοθετικών διατάξεων και διαδικασιών των Φιλιππινών όσον αφορά τη νηολόγηση και αδειοδότηση αλιευτικών σκαφών, όπως εξηγείται στις ενότητες 3.1 και 3.2 της παρούσας απόφασης, θίγει και υπονομεύει τη δυνατότητα ουσιαστικής εφαρμογής της αποτελεσματικής διατήρησης και διαχείρισης των αλιευτικών πόρων των Φιλιππινών.

(104)

Οι επιδόσεις των Φιλιππινών όσον αφορά την εφαρμογή των διεθνών πράξεων δεν συνάδουν με τις συστάσεις στο σημείο 10 του IPOA IUU που συνιστά στα κράτη, κατά προτεραιότητα, να κυρώσουν, να αποδεχθούν ή να προσχωρήσουν στην UNFSA. Η Επιτροπή θεωρεί ότι η σύσταση αυτή έχει ιδιαίτερη σημασία στην περίπτωση των Φιλιππινών, οι οποίες διαθέτουν σημαντικό στόλο αλιευτικών σκαφών που επιδίδονται σε αλιευτικές δραστηριότητες σχετικά με τα άκρως μεταναστευτικά είδη (κυρίως αλιεία τόνου στη ζώνη της ICCAT, της IOTC και της WCPFC).

(105)

Δεδομένης της κατάστασης που εκτίθεται στην παρούσα ενότητα της απόφασης και με βάση όλα τα αντικειμενικά στοιχεία που συνέλεξε η Επιτροπή, καθώς επίσης και το σύνολο των δηλώσεων της ίδιας της χώρας, διαπιστώνεται ότι, δυνάμει του άρθρου 31 παράγραφοι 3 και 6 του κανονισμού ΠΛΑ, οι Φιλιππίνες δεν εκπληρώνουν τα καθήκοντα που υπέχουν δυνάμει του διεθνούς δικαίου σε ό,τι αφορά τους διεθνείς κανόνες, τις κανονιστικές διατάξεις και τα μέτρα διατήρησης και διαχείρισης.

(106)

Υπενθυμίζεται ότι σύμφωνα με τον δείκτη ανθρώπινης ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών (15), οι Φιλιππίνες κατατάσσονται στις χώρες με μεσαία ανθρώπινη ανάπτυξη (114η ανάμεσα σε 186 χώρες το 2012). Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνεται και από το παράρτημα II του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1905/2006 όπου οι Φιλιππίνες κατατάσσονται στην κατηγορία των χωρών και εδαφών χαμηλού μεσαίου εισοδήματος, καθώς και από τα στοιχεία της ΟΟΣΑ/ΕΑΒ της 1ης Ιανουαρίου 2013 που αφορούν το 2012 (16).

(107)

Πρέπει να σημειωθεί ότι η κοινοποίηση που υπέβαλαν οι Φιλιππίνες με την ιδιότητα του κράτους σημαίας έγινε δεκτή από την Επιτροπή σύμφωνα με το άρθρο 20 του κανονισμού ΠΛΑ με ισχύ από τις 15 Ιανουαρίου 2010. Οι Φιλιππίνες επιβεβαίωσαν, όπως απαιτείται βάσει του άρθρου 20 παράγραφος 1 του κανονισμού ΠΛΑ, ότι εφαρμόζουν σε εθνικό επίπεδο ρυθμίσεις για την εφαρμογή, τον έλεγχο και την επιβολή των νομοθετικών και κανονιστικών διατάξεων και μέτρων διατήρησης και διαχείρισης, με τα οποία πρέπει να συμμορφώνονται τα αλιευτικά σκάφη τους.

(108)

Η Επιτροπή ενημέρωσε τις Φιλιππίνες σχετικά με τις διάφορες ανεπάρκειες που διαπίστωσε κατά τη διάρκεια της πρώτης αποστολής της που πραγματοποιήθηκε τον Ιανουάριο του 2012. Έπειτα από μερικούς μήνες, κατά τη διάρκεια της δεύτερης αποστολής της τον Ιούνιο του 2012, η Επιτροπή διαπίστωσε ότι η κατάσταση δεν είχε μεταβληθεί. Η Επιτροπή επεδίωξε να συνεργαστεί με τις αρχές των Φιλιππινών, ώστε να ληφθούν μέτρα για τη διόρθωση των ανεπαρκειών που εντοπίστηκαν. Οι Φιλιππίνες δεν έλαβαν επαρκή διορθωτικά μέτρα για να επιτύχουν θετικές εξελίξεις ως προς τη διόρθωση των εν λόγω ανεπαρκειών.

(109)

Επιπλέον, αξίζει να σημειωθεί ότι ήδη το 2011 η Ένωση χρηματοδότησε ειδική δράση τεχνικής βοήθειας στις Φιλιππίνες σχετικά με την καταπολέμηση της ΠΛΑ αλιείας (17).

(110)

Επιπλέον, στις 22-26 Ιουλίου 2013 η Επιτροπή, με τη συνδρομή της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Ελέγχου της Αλιείας, και κατόπιν αιτήματος των αρχών των Φιλιππινών, διοργάνωσε σεμινάριο ανάπτυξης ικανοτήτων στη Μανίλα, το οποίο επικεντρώθηκε στα μέτρα του κράτους λιμένος και την ανάλυση κινδύνων.

(111)

Η Επιτροπή έλαβε υπόψη τους περιορισμούς που αντιμετωπίζουν οι Φιλιππίνες σχετικά με την ανάπτυξη και παρείχε το κατάλληλο χρονικό περιθώριο ώστε να αναλάβουν δράσεις προκειμένου να αντιμετωπίσουν τη μη συμμόρφωση με τις υποχρεώσεις που υπέχουν δυνάμει του διεθνούς δικαίου με συνεπή, αποτελεσματικό και μη επιζήμιο τρόπο ήδη από το 2012.

(112)

Δεδομένης της κατάστασης που εκτίθεται στην παρούσα ενότητα της απόφασης και με βάση όλα τα αντικειμενικά στοιχεία που συνέλεξε η Επιτροπή, καθώς επίσης και το σύνολο των δηλώσεων της ίδιας της χώρας, διαπιστώνεται ότι δυνάμει του άρθρου 31 παράγραφος 7 του κανονισμού ΠΛΑ το αναπτυξιακό καθεστώς των Φιλιππινών όσον αφορά τη διαχείριση της αλιείας ενδέχεται να επηρεαστεί αρνητικά από το γενικό αναπτυξιακό επίπεδό τους. Ωστόσο, λαμβάνοντας υπόψη τη φύση των ανεπαρκειών που διαπιστώθηκαν στις Φιλιππίνες, τη βοήθεια που παρασχέθηκε από την Ένωση και τα μέτρα που ελήφθησαν για τη διόρθωση της κατάστασης, δεν βρέθηκαν αποδεικτικά στοιχεία που να επιβεβαιώνουν την υπόθεση ότι οι Φιλιππίνες αδυνατούν να εκπληρώσουν τα καθήκοντα που υπέχουν δυνάμει του διεθνούς δικαίου λόγω της υστέρησης ανάπτυξης. Το επίπεδο ανάπτυξης των Φιλιππινών δεν μπορεί να δικαιολογήσει ούτε να αιτιολογήσει τις γενικότερες επιδόσεις των Φιλιππινών ως κράτους σημαίας και ως παράκτιου κράτους στον τομέα της αλιείας, καθώς επίσης και την ανεπαρκή δράση τους για την πρόληψη, την αποτροπή και την εξάλειψη της ΠΛΑ αλιείας και τη διασφάλιση αντίστοιχης αποτελεσματικής παρακολούθησης, ελέγχου και εποπτείας των αλιευτικών δραστηριοτήτων σε ύδατα που υπάγονται στη δικαιοδοσία τους.

(113)

Δεδομένης της κατάστασης που εκτίθεται στην παρούσα ενότητα της απόφασης και με βάση όλα τα αντικειμενικά στοιχεία που συνέλεξε η Επιτροπή, καθώς επίσης και το σύνολο των δηλώσεων της ίδιας της χώρας, διαπιστώνεται ότι δυνάμει του άρθρου 31 παράγραφος 7 του κανονισμού ΠΛΑ το αναπτυξιακό καθεστώς και οι γενικές επιδόσεις των Φιλιππινών όσον αφορά την αλιεία δεν επηρεάζονται αρνητικά από το αναπτυξιακό επίπεδό τους.

(114)

Με βάση τα συμπεράσματα που συνάγονται ανωτέρω σχετικά με το γεγονός ότι οι Φιλιππίνες δεν εκπλήρωσαν τα καθήκοντα που υπέχουν δυνάμει του διεθνούς δικαίου ως κράτος σημαίας, κράτος λιμένος, παράκτιο κράτος ή κράτος αγοράς και δεν έλαβαν μέτρα για την πρόληψη, την αποτροπή και την εξάλειψη της ΠΛΑ αλιείας, στη χώρα αυτή πρέπει να κοινοποιηθεί το ενδεχόμενο να χαρακτηριστεί, σύμφωνα με το άρθρο 32 του κανονισμού ΠΛΑ, ως χώρα που η Επιτροπή θεωρεί μη συνεργαζόμενη στην καταπολέμηση της ΠΛΑ αλιείας.

(115)

Σύμφωνα με το άρθρο 32 παράγραφος 1 του κανονισμού ΠΛΑ, η Επιτροπή οφείλει να ενημερώσει τις Φιλιππίνες για το ενδεχόμενο να χαρακτηριστούν μη συνεργαζόμενη τρίτη χώρα. Επιπλέον, η Επιτροπή οφείλει να κινήσει όλες τις διαδικασίες που ορίζονται στο άρθρο 32 του κανονισμού ΠΛΑ σε σχέση με τις Φιλιππίνες. Για λόγους χρηστής διοίκησης, πρέπει να οριστεί προθεσμία εντός της οποίας η εν λόγω χώρα μπορεί να απαντήσει εγγράφως στην κοινοποίηση και να διορθώσει την κατάσταση.

(116)

Επιπλέον, η κοινοποίηση στις Φιλιππίνες του ενδεχομένου να χαρακτηριστούν χώρα που η Επιτροπή θεωρεί μη συνεργαζόμενη χώρα για τους σκοπούς της παρούσας απόφασης δεν αποκλείει ούτε συνεπάγεται αυτομάτως την ενδεχόμενη μελλοντική λήψη μέτρων από την Επιτροπή ή το Συμβούλιο για τον χαρακτηρισμό και την κατάρτιση καταλόγου μη συνεργαζόμενων χωρών,

17.6.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 185/32

17.6.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 185/33

17.6.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 185/34

17.6.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 185/35

17.6.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 185/36

α)

να έχει νομική προσωπικότητα στο κράτος μέλος όπου εδρεύει·

β)

να εκπροσωπείται τουλάχιστον στο ένα τέταρτο των κρατών μελών από μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ή στα εθνικά ή περιφερειακά κοινοβούλια ή τις περιφερειακές συνελεύσεις, ή να έχει συγκεντρώσει, τουλάχιστον στο ένα τέταρτο των κρατών μελών, τουλάχιστον 3 % των ψηφισάντων σε έκαστο από αυτά τα κράτη μέλη κατά τις τελευταίες εκλογές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου·

γ)

να τηρεί, ιδίως στο πλαίσιο του προγράμματος και των δραστηριοτήτων του, τις αρχές στις οποίες βασίζεται η Ευρωπαϊκή Ένωση, δηλαδή τις αρχές της ελευθερίας, της δημοκρατίας, του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών, καθώς και του κράτους δικαίου·

δ)

να έχει συμμετάσχει στις εκλογές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ή να έχει εκδηλώσει την πρόθεση.

α)

το 15 % κατανέμεται ισομερώς,

β)

το 85 % θα κατανεμηθεί μεταξύ εκείνων που διαθέτουν εκλεγμένους ευρωβουλευτές, κατ’ αναλογία προς τον αριθμό τους.

α)

Πρωτότυπο διαβιβαστικής επιστολής στην οποία αναφέρεται το ζητούμενο ποσό επιδότησης·

β)

Έντυπο αίτησης του παραρτήματος 1 της απόφασης του Προεδρείου της 29ης Μαρτίου 2004, δεόντως συμπληρωμένο και υπογεγραμμένο (συμπεριλαμβανομένης της έγγραφης υπεύθυνης δήλωσης)·

γ)

Καταστατικό του πολιτικού κόμματος (5)·

δ)

Επίσημη βεβαίωση εγγραφής (6)·

ε)

Πρόσφατο αποδεικτικό στοιχείο ύπαρξης του πολιτικού κόμματος·

στ)

Κατάλογο διευθυντών/μελών του διοικητικού συμβουλίου (ονοματεπώνυμο, τίτλος ή ιδιότητα εντός του αιτούντος κόμματος) (7)·

ζ)

Έγγραφα που πιστοποιούν ότι ο αιτών πληροί τους όρους του άρθρου 3 παράγραφος 1 στοιχείο β) του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 2004/2003·

η)

Έγγραφα που πιστοποιούν ότι ο αιτών πληροί τους όρους του άρθρου 3 παράγραφος 1 στοιχείο δ) του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 2004/2003 (8), (9)·

θ)

Πολιτικό πρόγραμμα του πολιτικού κόμματος (10)·

ι)

Συνολική οικονομική κατάσταση του 2013 πιστοποιούμενη από εξωτερικό οργανισμό ελέγχου λογαριασμών (11), (12)·

ια)

Περιγραφή του ετήσιου προγράμματος εργασίας·

ιβ)

Προβλεπόμενο προϋπολογισμό λειτουργίας της συγκεκριμένης περιόδου (1η Ιανουαρίου 2015 έως 31 Δεκεμβρίου 2015) που να αναγράφει τις δαπάνες που είναι επιλέξιμες για χρηματοδότηση από τον προϋπολογισμό της Ένωσης.

α)

να συμπληρωθούν στο ειδικό έντυπο αίτησης (παράρτημα 1 της απόφασης του Προεδρείου της 29ης Μαρτίου 2004)·

β)

να είναι υπογεγραμμένες από τον αιτούντα ή τον δεόντως εξουσιοδοτημένο εκπρόσωπό του·

γ)

να σταλούν εντός διπλού φακέλου. Οι δυο φάκελοι πρέπει να είναι σφραγισμένοι. Επιπλέον της διεύθυνσης της παραλήπτριας υπηρεσίας, όπως αυτή έχει στην πρόσκληση υποβολής προτάσεων, ο εσωτερικός φάκελος πρέπει να αναγράφει και το εξής:

‘CALL FOR PROPOSALS — 2015 GRANTS TO POLITICAL PARTIES AT EUROPEAN LEVEL

NOT TO BE OPENED BY THE MAIL SERVICE OR BY ANY UNAUTHORISED PERSON’

Εάν χρησιμοποιηθούν αυτοκόλλητοι φάκελοι, πρέπει να σφραγιστούν με κολλητική ταινία επί της οποίας εγκαρσίως θα τεθεί η υπογραφή του αποστολέα. Η υπογραφή του αποστολέα θεωρείται ότι περιλαμβάνει όχι μόνο τη χειρόγραφη υπογραφή του αλλά και τη σφραγίδα του φορέα του.

Ο εξωτερικός φάκελος πρέπει να αναγράφει τη διεύθυνση του αποστολέα και να αναγράφει τη διεύθυνση του παραλήπτη ως εξής:

Ο εσωτερικός φάκελος πρέπει να έχει την εξής διεύθυνση παραλήπτη:

δ)

να σταλούν το αργότερο την τελευταία ημέρα της προθεσμίας που ορίζεται στην πρόσκληση υποβολής προτάσεων είτε με συστημένη επιστολή με τεκμήριο το χρονοσήμαντρο του ταχυδρομείου, είτε με υπηρεσία ταχυμεταφοράς με τεκμήριο την ημερομηνία του καταθετηρίου.

α)

υποβολή της αίτησης στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (μέχρι την 30ή Σεπτεμβρίου 2014)·

β)

Εξέταση και επιλογή από την αρμόδια υπηρεσία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου· μόνον οι αιτήσεις που θα θεωρηθούν παραδεκτές θα εξετασθούν ως προς τα κριτήρια επιλεξιμότητας, αποκλεισμού και επιλογής που ορίζονται στην πρόσκληση·

γ)

Έγκριση απόφασης για τη χορήγηση επιδοτήσεων από το προεδρείο του Κοινοβουλίου (κατ· αρχήν όχι μετά την 1η Ιανουαρίου 2015 κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 4 της απόφασης του Προεδρείου της 29ης Μαρτίου 2004)·

δ)

Κοινοποίηση των αποφάσεων·

ε)

Πληρωμή προκαταβολής 80 % (εντός 15 ημερών από την απόφαση χορήγησης επιδότησης).

α)

Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 2004/2003·

β)

Απόφαση του Προεδρείου της 29ης Μαρτίου 2004·

γ)

Έντυπο αίτησης για τη χορήγηση επιδότησης (παράρτημα 1 της απόφασης του Προεδρείου της 29ης Μαρτίου 2004).

17.6.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 185/41

α)

να συνδέεται με ένα από τα πολιτικά κόμματα σε ευρωπαϊκό επίπεδο που είναι αναγνωρισμένα δυνάμει του παρόντος κανονισμού, βάσει βεβαίωσης του εν λόγω κόμματος·

β)

να έχει νομική προσωπικότητα στο κράτος μέλος όπου εδρεύει· η νομική του προσωπικότητα να είναι ξεχωριστή από τη νομική προσωπικότητα του πολιτικού κόμματος σε ευρωπαϊκό επίπεδο με το οποίο συνδέεται το ίδρυμα·

γ)

να σέβεται, ιδίως στο πρόγραμμά του και με τη δράση του, τις αρχές στις οποίες βασίζεται η Ευρωπαϊκή Ένωση, ήτοι τις αρχές της ελευθερίας, της δημοκρατίας, του σεβασμού των δικαιωμάτων του ανθρώπου και των θεμελιωδών ελευθεριών, καθώς και του κράτους δικαίου·

δ)

να μην επιδιώκει κερδοσκοπικούς στόχους·

ε)

να έχει διοικητικό συμβούλιο με ισορροπημένη γεωγραφικά σύνθεση.

α)

το 15 % κατανέμεται ισομερώς·

β)

το 85 % θα κατανεμηθεί μεταξύ εκείνων που συνδέονται με πολιτικά κόμματα ευρωπαϊκού επιπέδου που διαθέτουν εκλεγμένους ευρωβουλευτές, κατ’ αναλογία προς τον αριθμό των τελευταίων.

α)

πρωτότυπο διαβιβαστικής επιστολής στην οποία αναφέρεται το ζητούμενο ποσό επιδότησης·

β)

έντυπο αίτησης του παραρτήματος 1 της απόφασης του Προεδρείου της 29ης Μαρτίου 2004 δεόντως συμπληρωμένο και υπογεγραμμένο (συμπεριλαμβανομένης της έγγραφης υπεύθυνης δήλωσης)·

γ)

καταστατικό του πολιτικού ιδρύματος (5)·

δ)

επίσημη βεβαίωση εγγραφής (6)·

ε)

πρόσφατο αποδεικτικό στοιχείο ύπαρξης του πολιτικού ιδρύματος·

στ)

κατάλογο των διευθυντών/μελών του διοικητικού συμβουλίου (ονοματεπώνυμο, ιθαγένεια, τίτλος ή ιδιότητα εντός του πολιτικού ιδρύματος)·

ζ)

πολιτικό πρόγραμμα του πολιτικού ιδρύματος (7)·

η)

συνολική οικονομική κατάσταση για την περίοδο 2013 πιστοποιημένη από εξωτερικό οργανισμό ελέγχου λογαριασμών (8)·

θ)

προβλεπόμενο προϋπολογισμό λειτουργίας της συγκεκριμένης περιόδου (1η Ιανουαρίου 2015 έως 31 Δεκεμβρίου 2015) όπου θα εμφαίνονται οι δαπάνες που είναι επιλέξιμες για χρηματοδότηση από τον προϋπολογισμό της Ένωσης·

ι)

περιγραφή του ετήσιου προγράμματος εργασίας·

ια)

έγγραφα που να πιστοποιούν ότι το πολιτικό ίδρυμα πληροί τους όρους του άρθρου 3 παράγραφος 3 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 2004/2003.

α)

να συμπληρωθούν στο ειδικό έντυπο αίτησης (παράρτημα 1 της απόφασης του Προεδρείου της 29ης Μαρτίου 2004)·

β)

να είναι οπωσδήποτε υπογεγραμμένες από τον αιτούντα ή τον δεόντως εξουσιοδοτημένο εκπρόσωπό του·

γ)

να σταλούν εντός διπλού φακέλου· οι δυο φάκελοι πρέπει να είναι σφραγισμένοι· εκτός από τη διεύθυνση της παραλήπτριας υπηρεσίας, όπως εμφαίνεται στην πρόσκληση υποβολής προτάσεων, στον εσωτερικό φάκελο πρέπει να αναγράφονται τα εξής:

‘CALL FOR PROPOSALS – 2015 GRANTS TO POLITICAL FOUNDATIONS AT EUROPEAN LEVEL

NOT TO BE OPENED BY THE POSTAL SERVICE OR BY ANY UNAUTHORISED PERSON’

Εάν χρησιμοποιηθούν αυτοκόλλητοι φάκελοι, πρέπει να σφραγιστούν με κολλητική ταινία επί της οποίας εγκαρσίως θα τεθεί η υπογραφή του αποστολέα. Η υπογραφή του αποστολέα θεωρείται ότι περιλαμβάνει όχι μόνο τη χειρόγραφη υπογραφή του αλλά και τη σφραγίδα του φορέα του.

O εξωτερικός φάκελος πρέπει να περιλαμβάνει τη διεύθυνση του αποστολέα και να απευθύνεται στην εξής διεύθυνση:

Ο εσωτερικός φάκελος πρέπει να έχει την εξής διεύθυνση παραλήπτη:

δ)

να σταλούν το αργότερο την τελευταία ημέρα της προθεσμίας που ορίζεται στην πρόσκληση υποβολής προτάσεων είτε με συστημένη επιστολή με τεκμήριο τη σφραγίδα του ταχυδρομείου, είτε με υπηρεσία ταχυμεταφοράς με τεκμήριο την ημερομηνία του καταθετηρίου.

α)

υποβολή της αίτησης στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (μέχρι την 30ή Σεπτεμβρίου 2014)·

β)

εξέταση και επιλογή από τις αρμόδιες υπηρεσίες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου· μόνον οι αιτήσεις που θα θεωρηθούν παραδεκτές θα εξετασθούν ως προς τα κριτήρια επιλεξιμότητας, αποκλεισμού και επιλογής που ορίζονται στην πρόσκληση·

γ)

έγκριση της απόφασης για τη χορήγηση επιδοτήσεων από το προεδρείο του Κοινοβουλίου (μέχρι την 1η Ιανουαρίου 2015 κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 4 της απόφασης του Προεδρείου της 29ης Μαρτίου 2004) και κοινοποίησή της στους αιτούντες·

δ)

κοινοποίηση των αποφάσεων χορήγησης επιδοτήσεων·

ε)

πληρωμή προκαταβολής 80 % (εντός 15 ημερών από την απόφαση χορήγησης επιδότησης).

α)

Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 2004/2003·

β)

Απόφαση του Προεδρείου της 29ης Μαρτίου 2004·

γ)

Έντυπο αίτησης για τη χορήγηση επιδότησης (παράρτημα 1 της απόφασης του Προεδρείου της 29ης Μαρτίου 2004).

17.6.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 185/45

1.

Στις 10 Ιουνίου 2014 η Επιτροπή έλαβε γνωστοποίηση σχεδιαζόμενης συγκέντρωσης σύμφωνα με το άρθρο 4 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 139/2004 του Συμβουλίου (1) με την οποία η Faurecia SA («Faurecia», Γαλλία) που ελέγχεται τελικά από την Peugeot SA, μητρική εταιρεία του ομίλου PSA Peugeot Citroen («PSA», Γαλλία) και η Magneti Marelli SpA («Magneti Marelli», Ιταλία) που ελέγχεται από τη FIAT SpA, μητρική εταιρεία του ομίλου FIAT («FIAT», Ιταλία) αποκτούν, κατά την έννοια του άρθρου 3 παράγραφος 1 στοιχείο β) του κανονισμού συγκεντρώσεων, κοινό έλεγχο νεοσυσταθείσας εταιρείας που αποτελεί κοινή επιχείρηση (JV) στη Γαλλία με αγορά μετοχών.

2.

Οι επιχειρηματικές δραστηριότητες των εν λόγω επιχειρήσεων είναι:

—   για την Faurecia: παραγωγή και προμήθεια εξοπλισμού αυτοκινήτων, όπως καθίσματα αυτοκινήτων, εσωτερικά συστήματα αυτοκινήτων, εξωτερικά στοιχεία αυτοκινήτων και τεχνολογίες ελέγχου των εκπομπών ρύπων,

—   για την PSA: παροχή προϊόντων και υπηρεσιών στον τομέα του αυτοκινήτου,

—   για τη Magneti Marelli: παραγωγή και προμήθεια στοιχείων και συστημάτων προηγμένης τεχνολογίας για την αυτοκινητοβιομηχανία, όπως προϊόντα φωτισμού, συστήματα ισχύος, ηλεκτρονικά συστήματα, συστήματα ανάρτησης και αποσβεστήρες κραδασμών, συστήματα εξάτμισης, πλαστικά στοιχεία και ενότητες, εξαρτήματα και υπηρεσίες για την ανεξάρτητη αγορά και προϊόντα μηχανοκίνητου αθλητισμού,

—   για τη FIAT: παροχή προϊόντων και υπηρεσιών στον τομέα του αυτοκινήτου.

3.

Κατόπιν προκαταρκτικής εξέτασης, η Επιτροπή διαπιστώνει ότι η γνωστοποιηθείσα πράξη θα μπορούσε να εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής του κανονισμού συγκεντρώσεων. Εντούτοις, επιφυλάσσεται να λάβει τελική απόφαση επί του σημείου αυτού. Σύμφωνα με την ανακοίνωση της Επιτροπής σχετικά με μια απλοποιημένη διαδικασία αντιμετώπισης ορισμένων συγκεντρώσεων βάσει του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 139/2004 του Συμβουλίου (2) σημειώνεται ότι η παρούσα υπόθεση είναι υποψήφια για να αντιμετωπιστεί βάσει της διαδικασίας που προβλέπεται στην ανακοίνωση.

4.

Η Επιτροπή καλεί τους ενδιαφερόμενους τρίτους να της υποβάλουν τυχόν παρατηρήσεις για τη σχεδιαζόμενη συγκέντρωση.

Οι παρατηρήσεις πρέπει να φθάσουν στην Επιτροπή το αργότερο εντός 10 ημερών από την ημερομηνία της παρούσας δημοσίευσης, με την αναφορά M.7209 — Faurecia / Magneti Marelli / JV. Οι παρατηρήσεις μπορούν να σταλούν στην Επιτροπή με φαξ (+32 22964301), ηλεκτρονικά στην COMP-MERGER-REGISTRY@ec.europa.eu ή ταχυδρομικά στην ακόλουθη διεύθυνση:

17.6.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 185/46

1.

Στις 6 Ιουνίου 2014 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έλαβε γνωστοποίηση σχεδιαζόμενης συγκέντρωσης σύμφωνα με το άρθρο 4 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 139/2004 του Συμβουλίου (1) με την οποία η Carlyle Group L.P. («Carlyle», ΗΠΑ) και η Haier Group Corporation («Haier Group», Κίνα) αποκτούν κατά την έννοια του άρθρου 3 παράγραφος 1 στοιχείο β) του κανονισμού συγκεντρώσεων κοινό έλεγχο της Haier Biomedical and Laboratory Products Co., Ltd («HBML», Κίνα), που επί του παρόντος ελέγχεται αποκλειστικά από την Haier Group.

2.

Οι επιχειρηματικές δραστηριότητες των εν λόγω επιχειρήσεων είναι:

—   για την Carlyle: παγκόσμια εταιρεία διαχείρισης περιουσιακών στοιχείων,

—   για την Haier Group: πολυεθνική εταιρεία που παράγει και προμηθεύει καταναλωτικά ηλεκτρονικά είδη και οικιακές συσκευές,

—   για την HBML: προμήθεια γενικού εργαστηριακού εξοπλισμού, ιδίως ιατρικών ψυγείων/καταψυκτών και βιοϊατρικών προστατευτικών καλυμμάτων κεφαλής.

3.

Κατόπιν προκαταρκτικής εξέτασης, η Επιτροπή διαπιστώνει ότι η γνωστοποιηθείσα πράξη θα μπορούσε να εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής του κανονισμού συγκεντρώσεων. Εντούτοις, επιφυλάσσεται να λάβει τελική απόφαση επί του σημείου αυτού. Σύμφωνα με την ανακοίνωση της Επιτροπής σχετικά με μια απλοποιημένη διαδικασία αντιμετώπισης ορισμένων συγκεντρώσεων βάσει του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 139/2004 του Συμβουλίου (2) σημειώνεται ότι η παρούσα υπόθεση είναι υποψήφια για να αντιμετωπιστεί βάσει της διαδικασίας που προβλέπεται στην ανακοίνωση.

4.

Η Επιτροπή καλεί τους ενδιαφερόμενους τρίτους να της υποβάλουν τυχόν παρατηρήσεις για τη σχεδιαζόμενη συγκέντρωση.

Οι παρατηρήσεις πρέπει να φθάσουν στην Επιτροπή το αργότερο εντός 10 ημερών από την ημερομηνία της παρούσας δημοσίευσης, με την αναφορά M.7294 — Carlyle / Haier Group / Haier Biomedical and Laboratory Product. Οι παρατηρήσεις μπορούν να σταλούν στην Επιτροπή με φαξ (+32 22964301), ηλεκτρονικά στην COMP-MERGER-REGISTRY@ec.europa.eu ή ταχυδρομικά στην ακόλουθη διεύθυνση: