ISSN 1977-0901

doi:10.3000/19770901.C_2014.093.ell

Επίσημη Εφημερίδα

της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 93
European flag  

Έκδοση στην ελληνική γλώσσα

Ανακοινώσεις και Πληροφορίες

57ό έτος
29 Μαρτίου 2014

Ανακοίνωση αριθ

Περιεχόμενα

Σελίδα

 

IV   Πληροφορίες

 

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΡΟΕΡΧΟΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΘΕΣΜΙΚΑ ΚΑΙ ΛΟΙΠΑ ΟΡΓΑΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

 

Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

2014/C 093/01

Τελευταία δημοσίευση του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής ΈνωσηςEE C 85 της 22.3.2014

1

 

V   Γνωστοποιήσεις

 

ΔΙΚΑΙΟΔΟΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ

 

Δικαστήριο

2014/C 093/02

Συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-512/11 και C-513/11: Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 13ης Φεβρουαρίου 2014 [αιτήσεις του Työtuomioistuin (Φινλανδία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Terveys- ja sosiaalialan neuvottelujärjestö TSN ry κατά Terveyspalvelualan Liitto ry (C-512/11), Ylemmät Toimihenkilöt (YTN) ry κατά Teknologiateollisuus ry, Nokia Siemens Networks Oy (C-513/11) (Κοινωνική πολιτική — Οδηγία 92/85/ΕΟΚ — Προστασία της ασφάλειας και της υγείας των εργαζομένων — Έγκυες, λεχώνες και γαλουχούσες εργαζόμενες κατά την εργασία τους — Άδεια μητρότητας — Διατήρηση αμοιβής ή/και παροχή κατάλληλου επιδόματος — Οδηγία 96/34/ΕΚ — Συμφωνία-πλαίσιο για τη γονική άδεια — Ατομικό δικαίωμα λήψεως γονικής αδείας λόγω γεννήσεως ή υιοθεσίας τέκνου — Όροι εργασίας και αμοιβής — Εθνική συλλογική σύμβαση εργασίας — Εργαζόμενες που έλαβαν άδεια μητρότητας μετά από διακοπή γονικής αδείας άνευ αποδοχών — Άρνηση καταβολής μισθού κατά τη διάρκεια της αδείας μητρότητας)

2

2014/C 093/03

Υπόθεση C-530/11: Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 13ης Φεβρουαρίου 2014 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Ηνωμένου Βασιλείου της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας (Παράβαση κράτους μέλους — Συμμετοχή του κοινού στη λήψη αποφάσεων και πρόσβαση στη δικαιοσύνη για θέματα σχετικά με το περιβάλλον — Έννοια του μη απαγορευτικού κόστους ένδικης διαδικασίας)

3

2014/C 093/04

Υπόθεση C-537/11: Απόφαση του Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα) της 23ης Ιανουαρίου 2014 [αίτηση του Tribunale di Genova (Ιταλία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Mattia Manzi, Compagnia Naviera Orchestra κατά Capitaneria di Porto di Genova (Θαλάσσιες μεταφορές — Οδηγία 1999/32/ΕΚ — Σύμβαση Marpol 73/78 — Παράρτημα VI — Ατμοσφαιρική ρύπανση από τα πλοία — Επιβατηγά πλοία που εκτελούν τακτικά δρομολόγια — Κρουαζιερόπλοια — Μέγιστη περιεκτικότητα σε θείο των καυσίμων πλοίων — Κύρος)

3

2014/C 093/05

Υπόθεση C-65/12: Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 6ης Φεβρουαρίου 2014 [αίτηση του Hoge Raad der Nederlanden (Κάτω Χώρες) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Leidseplein Beheer BV, H.J.M. de Vries κατά Red Bull GmbH, Red Bull Nederland BV (Προδικαστική παραπομπή — Σήματα — Οδηγία 89/104/ΕΟΚ — Δικαιώματα που παρέχει το σήμα — Σήμα το οποίο χαίρει φήμης — Διεύρυνση της προστασίας ώστε να καλύπτει και ανόμοια προϊόντα και υπηρεσίες — Χρήση από τρίτο, χωρίς νόμιμη αιτία, σημείου πανομοιότυπου ή παρόμοιου με το σήμα που χαίρει φήμης — Έννοια νόμιμη αιτία)

4

2014/C 093/06

Υπόθεση C-152/12: Απόφαση του Δικαστηρίου (έκτο τμήμα) της 13ης Φεβρουαρίου 2014 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Δημοκρατίας της Βουλγαρίας (Παράβαση κράτους μέλους — Μεταφορές — Οδηγία 2001/14/ΕΚ — Ανάπτυξη των σιδηροδρόμων της Ένωσης — Χρεώσεις για τη χρήση σιδηροδρομικής υποδομής — Άρθρα 7, παράγραφος 3, και 8, παράγραφος 1 — Δυνατότητα εισπράξεως προσαυξήσεων στα τέλη χρήσεως — Δαπάνες άμεσα συναρτώμενες με την παροχή σιδηροδρομικών υπηρεσιών)

4

2014/C 093/07

Συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-162/12 και C-163/12: Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 13ης Φεβρουαρίου 2014 [αιτήσεις του Tribunale Amministrativo Regionale per il Lazio (Ιταλία) για την έκδοση προδικαστικής απόφασης] — Airport Shuttle Express scarl (C-162/12), Giovanni Panarisi (C-162/12), Società Cooperativa Autonoleggio Piccola arl (C-163/12), Gianpaolo Vivani (C-163/12) κατά Comune di Grottaferrata [Προδικαστική παραπομπή — Άρθρα 49 ΣΛΕΕ, 101 ΣΛΕΕ και 102 ΣΛΕΕ — Κανονισμός (ΕΟΚ) 2454/92 — Κανονισμός (ΕΚ) 12/98 — Δραστηριότητα εκμίσθωσης οχημάτων με οδηγό — Εθνικές και περιφερειακές ρυθμίσεις — Άδεια χορηγούμενη από τους δήμους — Προϋποθέσεις — Καταστάσεις αμιγώς εσωτερικής φύσης — Αρμοδιότητα του Δικαστηρίου — Παραδεκτό των προδικαστικών ερωτημάτων]

5

2014/C 093/08

Υπόθεση C-164/12: Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 23ης Ιανουαρίου 2014 [αίτηση του Finanzgericht Hamburg (Γερμανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — DMC Beteiligungsgesellschaft mbH κατά Finanzamt Hamburg-Mitte (Φορολογία — Φόρος εταιριών — Μεταβίβαση των μεριδίων προσωπικής εταιρίας σε κεφαλαιουχική εταιρία — Λογιστική αξία — Εκτιμώμενη αξία — Σύμβαση για την αποφυγή της διπλής φορολογίας — Άμεση φορολόγηση της λανθάνουσας υπεραξίας — Διαφορετική μεταχείριση — Περιορισμός της ελεύθερης κυκλοφορίας των κεφαλαίων — Διαφύλαξη της υφιστάμενης κατανομής της φορολογικής εξουσίας μεταξύ των κρατών μελών — Αναλογικότητα)

6

2014/C 093/09

Υπόθεση C-285/12: Απόφαση του Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα) της 30ής Ιανουαρίου 2014 [αίτηση του Conseil d'État (Βέλγιο) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Aboubacar Diakite κατά Commissaire général aux réfugiés et aux apatrides (Οδηγία 2004/83/ΕΚ — Ελάχιστες απαιτήσεις για την αναγνώριση του καθεστώτος του πρόσφυγα ή του καθεστώτος επικουρικής προστασίας — Πρόσωπο που δικαιούται επικουρική προστασία — Άρθρο 15, στοιχείο γ' — Σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας αμάχου λόγω αδιάκριτης ασκήσεως βίας σε καταστάσεις ένοπλης συρράξεως — Έννοια της εσωτερικής ένοπλης σύρραξης — Αυτοτελής ερμηνεία σε σχέση με το διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο — Κριτήρια εκτιμήσεως)

6

2014/C 093/10

Υπόθεση C-296/12: Απόφαση του Δικαστηρίου (δέκατο τμήμα) της 23ης Ιανουαρίου 2014 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Βασιλείου του Βελγίου (Παράβαση κράτους μέλους — Ελεύθερη παροχή υπηρεσιών — Ελεύθερη κίνηση των κεφαλαίων — Φόρος εισοδήματος — Εισφορές οι οποίες καταβάλλονται στο πλαίσιο αποταμιευτικού-συνταξιοδοτικού προγράμματος — Μείωση του φόρου μόνον ως προς τις εισφορές οι οποίες καταβάλλονται σε φορείς ή οργανισμούς που έχουν την έδρα τους στην ημεδαπή — Συνοχή του φορολογικού συστήματος — Αποτελεσματικότητα των φορολογικών ελέγχων)

7

2014/C 093/11

Υπόθεση C-323/12: Απόφαση του Δικαστηρίου (δέκατο τμήμα) της 6ης Φεβρουαρίου 2014 [αίτηση του Curtea de Apel București (Ρουμανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — E. ON Global Commodities SE, anciennement E.On Energy Trading SE κατά Agenția Națională de Administrare Fiscală — Direcția Generală de Soluționare a Contestațiilor, Direcția Generală a Finanțelor Publice a Municipiului București — Serviciul de administrare a contribuabililor nerezidenți (Οδηγία 79/1072/ΕΟΚ — Κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας — Υποκείμενοι στον φόρο που κατοικούν εντός άλλου κράτους μέλους — Τρόπος επιστροφής του ΦΠΑ — Υποκείμενοι στον φόρο που έχουν ορίσει φορολογικό εκπρόσωπο σύμφωνα με τις εθνικές διατάξεις που ίσχυαν πριν από την προσχώρηση στην Ένωση — Αποκλείονται — Έννοια του υποκείμενου στον φόρο μη εγκατεστημένου στο εσωτερικό της χώρας — Προϋπόθεση περί ελλείψεως εγκαταστάσεως — Προϋπόθεση περί ελλείψεως παραδόσεως αγαθών ή παροχής υπηρεσιών — Παραδόσεις ηλεκτρικής ενέργειας σε μεταπωλητές υποκείμενους στον φόρο — Οδηγία 2006/112/ΕΚ — Άρθρο 171)

7

2014/C 093/12

Υπόθεση C-355/12: Απόφαση του Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα) της 23ης Ιανουαρίου 2014 [αίτηση του Tribunale di Milano (Ιταλία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Nintendo Co. Ltd κ.λπ. κατά PC Box Srl, 9Net Srl (Οδηγία 2001/29/ΕΚ — Δικαίωμα του δημιουργού και συγγενικά δικαιώματα στην κοινωνία της πληροφορίας — Έννοια των τεχνολογικών μέτρων — Μηχανισμός προστασίας — Συσκευή και προστατευόμενα συμπληρωματικά προϊόντα — Παρόμοιες συσκευές, προϊόντα και συμπληρωματικά στοιχεία που προέρχονται από άλλες επιχειρήσεις — Αποκλεισμός διαλειτουργικότητας μεταξύ των ανωτέρω — Έκταση των τεχνολογικών μέτρων — Σημασία αυτής)

8

2014/C 093/13

Υπόθεση C-367/12: Απόφαση του Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα) της 13ης Φεβρουαρίου 2014 [αίτηση του Unabhängiger Verwaltungssenat des Landes Oberösterreich (Αυστρία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Δίκη που κίνησε η Susanne Sokoll-Seebacher (Ελευθερία εγκαταστάσεως — Δημόσια υγεία — Άρθρο 49 ΣΛΕΕ — Φαρμακεία — Κατάλληλος εφοδιασμός του πληθυσμού σε φάρμακα — Άδεια λειτουργίας — Γεωγραφική κατανομή των φαρμακείων — Θέσπιση περιορισμών βάσει, ιδίως, δημογραφικού κριτηρίου — Ελάχιστη απόσταση μεταξύ των φαρμακείων)

9

2014/C 093/14

Υπόθεση C-380/12: Απόφαση του Δικαστηρίου (δέκατο τμήμα) της 23ης Ιανουαρίου 2014 [αίτηση του Hoge Raad der Nederlanden (Κάτω Χώρες) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — X BV κατά Staatssecretaris van Financiën (Δασμολογικές κλάσεις — Αποχρωστική γη — Κεφάλαιο 25 της Συνδυασμένης Ονοματολογίας — Δασμολογική κλάση 2508 — Έννοια των προϊόντων που έχουν αποπλυθεί — Αφαίρεση ακαθαρσιών χωρίς μεταβολή της δομής του προϊόντος — Κεφάλαιο 38 της Συνδυασμένης Ονοματολογίας — Δασμολογική κλάση 3802)

9

2014/C 093/15

Υπόθεση C-385/12: Απόφαση του Δικαστηρίου (τμήμα μείζονος συνθέσεως) της 5ης Φεβρουαρίου 2014 [αίτηση του Székesfehérvári Törvényszék (Ουγγαρία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Hervis Sport- és Divatkereskedelmi Kft κατά Nemzeti Adó- és Vámhivatal Közép-dunántúli Regionális Adó Főigazgatósága (Προδικαστική παραπομπή — Άμεσοι φόροι — Ελευθερία εγκαταστάσεως — Εθνική φορολογική νομοθεσία θεσπίζουσα έκτακτο φόρο επί του κύκλου εργασιών λιανικής σε καταστήματα — Αλυσίδες καταστημάτων ευρείας διανομής — Ύπαρξη αποτελέσματος ενέχοντος δυσμενή διάκριση — Έμμεση δυσμενής διάκριση)

10

2014/C 093/16

Συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-419/12 και C-420/12: Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 13ης Φεβρουαρίου 2014 [αιτήσεις του Tribunale Amministrativo Regionale per il Lazio (Ιταλία) για την έκδοση προδικαστικής απόφασης] — Crono Service Scarl κ.λπ. (C-419/12), Anitrav — Associazione Nazionale Imprese Trasporto Viaggiatori (C-420/12) κατά Roma Capitale, Regione Lazio (C-420/12) (Προδικαστική παραπομπή — Άρθρα 49 ΣΛΕΕ, 101 ΣΛΕΕ και 102 ΣΛΕΕ — Υπηρεσίες εκμίσθωσης οχημάτων με οδηγό — Κατάσταση αμιγώς εσωτερικής φύσης — Αρμοδιότητα του Δικαστηρίου — Προϋποθέσεις παραδεκτού)

10

2014/C 093/17

Υπόθεση C-424/12: Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 6ης Φεβρουαρίου 2014 [αίτηση του Curtea de Apel Oradea (Ρουμανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — SC Fatorie SRL κατά Direcția Generală a Finanțelor Publice Bihor (Προδικαστική παραπομπή — ΦΠΑ — Οδηγία 2006/112/ΕΚ — Αντιστροφή της επιβαρύνσεως — Δικαίωμα εκπτώσεως — Καταβολή του φόρου στον πάροχο υπηρεσιών — Παράλειψη υποχρεωτικών ενδείξεων — Καταβολή μη οφειλόμενου ΦΠΑ — Απώλεια του δικαιώματος εκπτώσεως — Αρχή της φορολογικής ουδετερότητας — Αρχή της ασφάλειας δικαίου)

11

2014/C 093/18

Υπόθεση C-466/12: Απόφαση του Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα) της 13ης Φεβρουαρίου 2014 [αίτηση του Svea hovrätt (Σουηδία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Nils Svensson, Sten Sjögren, Madelaine Sahlman, Pia Gadd κατά Retriever Sverige AB [Προδικαστική παραπομπή — Προσέγγιση των νομοθεσιών — Δικαίωμα του δημιουργού και συγγενικά δικαιώματα — Οδηγία 2001/29/ΕΚ — Κοινωνία της πληροφορίας — Εναρμόνιση ορισμένων πτυχών του δικαιώματος του δημιουργού και των συγγενικών δικαιωμάτων — Άρθρο 3, παράγραφος 1 — Παρουσίαση στο κοινό — Έννοια — Διαδικτυακοί σύνδεσμοι (σύνδεσμοι δυνάμενοι να ενεργοποιηθούν με επιλογή) παρέχοντες πρόσβαση σε προστατευόμενα έργα]

12

2014/C 093/19

Υπόθεση C-479/12: Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 13ης Φεβρουαρίου 2014 [αίτηση του Bundesgerichtshof (Γερμανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — H. Gautzsch Großhandel GmbH & Co. KG κατά Münchener Boulevard Möbel Joseph Duna GmbH [Προδικαστική παραπομπή — Πνευματική ιδιοκτησία — Κοινοτικά σχέδια ή υποδείγματα — Κανονισμός (ΕΚ) 6/2002 — Άρθρα 7, παράγραφος 1, 11, παράγραφος 2, 19, παράγραφος 2, 88 και 89, παράγραφος 1, στοιχεία α' και δ' — Μη καταχωρισμένο κοινοτικό υπόδειγμα — Προστασία — Διάθεση στο κοινό — Νεωτερισμός — Αγωγή λόγω παραποιήσεως/απομιμήσεως — Βάρος αποδείξεως — Παραγραφή αξιώσεως — Αποδυνάμωση δικαιώματος — Εφαρμοστέο δίκαιο]

12

2014/C 093/20

Υπόθεση C-509/12: Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 6ης Φεβρουαρίου 2014 [αίτηση του Tribunal Central Administrativo Norte (Πορτογαλία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — IPTM-Instituto Portuário e dos Transportes Marítimos κατά Navileme-Consultadoria Náutica, Lda, Nautizende — Consultadoria Náutica, Lda (Προδικαστική παραπομπή — Άρθρα 52 ΣΛΕΕ και 56 ΣΛΕΕ — Ελεύθερη παροχή υπηρεσιών — Χορήγηση αδείας πλοηγήσεως σκάφους αναψυχής — Προϋπόθεση περί κατοικίας στη χώρα που εκδίδει την άδεια — Περιορισμός για τους κατοίκους αλλοδαπής — Διαφύλαξη της ασφάλειας στη θάλασσα — Δημόσια τάξη)

13

2014/C 093/21

Υπόθεση C-528/12: Απόφαση του Δικαστηρίου (δέκατο τμήμα) της 6ης Φεβρουαρίου 2014 [αίτηση του Landgericht Bonn (Γερμανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Mömax Logistik GmbH κατά Bundesamt für Justiz (Προδικαστική παραπομπή — Δίκαιο των εταιριών — Οδηγία 78/660/ΕΟΚ — Δημοσιότητα των ενοποιημένων ετήσιων λογαριασμών ορισμένων μορφών εταιριών — Εφαρμογή των κανόνων περί δημοσιότητας των λογαριασμών αυτών στις εταιρίες που διέπονται από τη νομοθεσία κράτους μέλους και ανήκουν σε όμιλο του οποίου η μητρική εταιρία διέπεται από τη νομοθεσία άλλου κράτους μέλους)

14

2014/C 093/22

Υπόθεση C-596/12: Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 13ης Φεβρουαρίου 2014 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Ιταλικής Δημοκρατίας (Παράβαση κράτους μέλους — Ομαδικές απολύσεις — Έννοια του όρου εργαζόμενοι — Αποκλεισμός των dirigenti — Οδηγία 98/59/CE — Άρθρο 1, παράγραφοι 1 και 2 — Παραβίαση)

14

2014/C 093/23

Υπόθεση C-613/12: Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 6ης Φεβρουαρίου 2014 [αίτηση του Finanzgericht Düsseldorf (Γερμανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Helm Düngemittel GmbH κατά Hauptzollamt Krefeld (Προδικαστική παραπομπή — Τελωνειακή ένωση και κοινό δασμολόγιο — Ευρωμεσογειακή Συμφωνία Συνδέσεως με την Αίγυπτο — Άρθρο 20 του πρωτοκόλλου 4 — Πιστοποιητικό καταγωγής — Πιστοποιητικό κυκλοφορίας εμπορευμάτων EUR.1 — Πιστοποιητικό κυκλοφορίας εμπορευμάτων EUR.1 κατ’ αντικατάσταση το οποίο εκδοθέν από τελωνειακή αρχή όταν το εμπόρευμα δεν βρισκόταν πλέον υπό τον έλεγχό της — Άρνηση εφαρμογής του προτιμησιακού καθεστώτος)

15

2014/C 093/24

Υπόθεση C-2/13: Απόφαση του Δικαστηρίου (έκτο τμήμα) της 6ης Φεβρουαρίου 2014 [αίτηση του Cour de cassation (Γαλλία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Directeur général des douanes et droits indirects, Chef de l'agence de la direction nationale du renseignement et des enquêtes douanières κατά Humeau Beaupreau SAS (Κοινό δασμολόγιο — Δασμολογική κατάταξη — Συνδυασμένη Ονοματολογία — Κεφάλαιο 64 — Εισαγωγή συστατικών μερών αναγκαίων για την κατασκευή αθλητικών υποδημάτων — Κλάση 6404 — Υποδήματα που έχουν τα εξωτερικά πέλματα από καουτσούκ, πλαστική ύλη, δέρμα φυσικό ή ανασχηματισμένο και το πάνω μέρος από υφαντικές ύλες — Κλάση 6406 — Μέρη υποδημάτων — Γενικός κανόνας 2, στοιχείο α', για την ερμηνεία της Συνδυασμένης Ονοματολογίας — Μη πλήρες ή μη τελειωμένο είδος το οποίο έχει τα ουσιώδη χαρακτηριστικά του πλήρους ή του τελειωμένου είδους — Είδος που παρουσιάζεται αποσυναρμολογημένο ή ασυναρμολόγητο — Επεξηγηματική σημείωση για την ερμηνεία του εναρμονισμένου συστήματος — Εργασίες συναρμολογήσεως, αποκλειομένης κάθε κατεργασίας προς αποπεράτωση της κατασκευής των συστατικών μερών που πρόκειται να συναρμολογηθούν)

15

2014/C 093/25

Υπόθεση C-18/13: Απόφαση του Δικαστηρίου (έβδομο τμήμα) της 13ης Φεβρουαρίου 2014 [αίτηση του Administrativen sad Sofia-grad (Βουλγαρία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Maks Pen EOOD κατά Direktor na Direktsia Obzhalvane i danachno-osiguritelna praktika Sofia, πρώην Direktor na Direktsia Obzhalvane i upravlenie na izpalnenieto Sofia (Φορολογία — Κοινό σύστημα του φόρου προστιθέμενης αξίας — Οδηγία 2006/112/ΕΚ — Έκπτωση του φόρου εισροών — Παρεχόμενες υπηρεσίες — Έλεγχος — Πάροχος που δεν διαθέτει τα αναγκαία μέσα — Έννοια της φοροδιαφυγής — Υποχρέωση αυτεπάγγελτης διαπιστώσεως της φοροδιαφυγής — Απαίτηση πραγματικής παροχής της υπηρεσίας — Υποχρέωση τηρήσεως αρκούντως λεπτομερούς λογιστικής — Ένδικες διαφορές — Απαγόρευση του ποινικού χαρακτηρισμού της απάτης εκ μέρους του δικαστή και της χειροτερεύσεως της καταστάσεως του προσφεύγοντος)

16

2014/C 093/26

Υπόθεση C-31/13 P: Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 13ης Φεβρουαρίου 2014 — Ουγγαρία κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής και Σλοβακικής Δημοκρατίας [Αίτηση αναιρέσεως — Προστατευόμενες γεωγραφικές ενδείξεις — Κανονισμός (ΕΚ) 1234/2007 — Μητρώο προστατευόμενων ονομασιών προελεύσεως και προστατευόμενων γεωγραφικών ενδείξεων όσον αφορά τους οίνους — Βάση δεδομένων E-Bacchus — Tokaj]

17

2014/C 093/27

Υπόθεση C-69/13: Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 13ης Φεβρουαρίου 2014 [αίτηση του Tribunale civile di Roma (Ιταλία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Mediaset SpA κατά Ministero dello Sviluppo Economico (Προδικαστική παραπομπή — Κρατικές ενισχύσεις — Επιδότηση για την αγορά ή τη μίσθωση ψηφιακών αποκωδικοποιητών — Απόφαση της Επιτροπής με την οποία καθεστώς ενισχύσεων κηρύσσεται παράνομο και ασύμβατο προς την εσωτερική αγορά — Ανάκτηση — Προσδιορισμός του προς ανάκτηση ποσού — Αποστολή του εθνικού δικαστηρίου — Συνεκτίμηση από το εθνικό δικαστήριο των θέσεων που έλαβε η Επιτροπή στο πλαίσιο της εκτελέσεως της αποφάσεώς της — Αρχή της καλόπιστης συνεργασίας)

17

2014/C 093/28

Υπόθεση C-98/13: Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 6ης Φεβρουαρίου 2014 [αίτηση του Højesteret (Δανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Martin Blomqvist κατά Rolex SA, Manufacture des Montres Rolex SA [Προδικαστική παραπομπή — Κανονισμός (ΕΚ) 1383/2003 — Μέτρα σκοπούντα στην παρεμπόδιση της διαθέσεως στην αγορά εμπορευμάτων που φέρουν σήμα κατά παραποίηση/απομίμηση και πειρατικών εμπορευμάτων — Άρθρο 2 — Πεδίο εφαρμογής του κανονισμού — Πώληση, από τρίτο κράτος και μέσω διαδικτύου, ρολογιού που είναι εμπόρευμα παραποίησης/απομίμησης για ίδια χρήση σε ιδιώτη κάτοικο κράτους μέλους — Κατάσχεση του ρολογιού από τις τελωνειακές αρχές κατά την είσοδο στο έδαφος του κράτους μέλους — Νομιμότητα της κατασχέσεως — Προϋποθέσεις — Προϋποθέσεις σχετιζόμενες με την προσβολή δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας — Οδηγία 2001/29/ΕΚ — Άρθρο 4 — Διανομή στο κοινό — Οδηγία 2008/95/ΕΚ — Άρθρο 5 — Κανονισμός (ΕΚ) 207/2009 — Άρθρο 9 — Χρήση στις συναλλαγές]

18

2014/C 093/29

Υπόθεση C-139/13: Απόφαση του Δικαστηρίου (ένατο τμήμα) της 13ης Φεβρουαρίου 2014 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Βασιλείου του Βελγίου [Παράβαση κράτους μέλους — Χώρος ελευθερίας, ασφάλειας και δικαιοσύνης — Πρότυπα για τα χαρακτηριστικά ασφαλείας και τη χρήση βιομετρικών στοιχείων στα διαβατήρια και τα ταξιδιωτικά έγγραφα των κρατών μελών — Κανονισμός (ΕΚ) 2252/2004 — Διαβατήριο με βιομετρικά στοιχεία — Ψηφιακά δακτυλικά αποτυπώματα — Μη εκτέλεση — Μη εμπρόθεσμη χορήγηση]

18

2014/C 093/30

Υπόθεση C-653/13: Προσφυγή της 10ης Δεκεμβρίου 2013 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Ιταλικής Δημοκρατίας

19

2014/C 093/31

Υπόθεση C-667/13: Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Tribunal do Comércio de Lisboa (Πορτογαλία) στις 16 Δεκεμβρίου 2013 — Estado português κατά Massa Insolvente do Banco Privado Português, SA, υπό εκκαθάριση

19

2014/C 093/32

Υπόθεση C-38/14: Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Tribunal Superior de Justicia de la Comunidad Autónoma del País Vasco (Ισπανία) στις 27 Ιανουαρίου 2014 — Subdelegación del Gobierno en Guipuzcoa — Extranjería κατά Samir Zaizoune

20

2014/C 093/33

Υπόθεση C-50/14: Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Tribunale Amministrativo Regionale per il Piemonte (Ιταλία) στις 3 Φεβρουαρίου 2014 — CASTA κ.λπ. κατά A.S.L. di Ciriè, Chivasso e Ivrea (ASL TO4) και Regione Piemonte

20

2014/C 093/34

Υπόθεση C-60/14: Προσφυγή της 6ης Φεβρουαρίου 2014 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Ελληνικής Δημοκρατίας

21

2014/C 093/35

Υπόθεση C-73/14: Προσφυγή της 10ης Φεβρουαρίου 2014 — Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

21

 

Γενικό Δικαστήριο

2014/C 093/36

Υπόθεση T-570/11: Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 12ης Φεβρουαρίου 2014 — Oetker Nahrungsmittel κατά ΓΕΕΑ (La qualité est la meilleure des recettes) [Κοινοτικό σήμα — Αίτηση καταχωρίσεως του λεκτικού κοινοτικού σήματος La qualité est la meilleure des recettes — Σήμα που συνίσταται σε διαφημιστικό σύνθημα — Απόλυτος λόγος απαραδέκτου — Έλλειψη διακριτικού χαρακτήρα — Άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009]

22

2014/C 093/37

Υπόθεση T-81/12: Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 12ης Φεβρουαρίου 2014 — Beco κατά Επιτροπής [Ντάμπινγκ — Εισαγωγές συνδετήρων από ανοξείδωτο χάλυβα καταγωγής Κίνας και Ταϊβάν — Αίτηση επιστροφής εισπραχθέντων δασμών — Άρθρο 11, παράγραφος 8, δεύτερο εδάφιο, του κανονισμού (ΕΚ) 1225/2009 — Ασφάλεια δικαίου]

22

2014/C 093/38

Υπόθεση T-380/12: Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 13ης Φεβρουαρίου 2014 — Demon International κατά ΓΕΕΑ — Big Line (DEMON) [Κοινοτικό σήμα — Διαδικασία κηρύξεως της ακυρότητας — Εικονιστικό κοινοτικό σήμα DEMON — Προγενέστερο λεκτικό διεθνές σήμα DEMON — Σχετικός λόγος απαραδέκτου — Κίνδυνος συγχύσεως — Ομοιότητα των προϊόντων — Ομοιότητα των σημείων — Άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', και άρθρο 53, παράγραφος 1, στοιχείο α', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009]

22

2014/C 093/39

Υπόθεση T-26/13: Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 12ης Φεβρουαρίου 2014 — dm-drogerie markt κατά ΓΕΕΑ — Semtee (CALDEA) [Κοινοτικό σήμα — Διαδικασία ανακοπής — Αίτηση καταχωρίσεως του λεκτικού κοινοτικού σήματος CALDEA — Προγενέστερο λεκτικό διεθνές σήμα BALEA — Σχετικός λόγος απαραδέκτου — Δεν συντρέχει κίνδυνος συγχύσεως — Δεν υπάρχει ομοιότητα μεταξύ των σημείων — Άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009]

23

2014/C 093/40

Υπόθεση T-614/13 R: Διάταξη του Προέδρου του Γενικού Δικαστηρίου της 20ής Ιανουαρίου 2014 — Romonta κατά Επιτροπής (Ασφαλιστικά μέτρα — Περιβάλλον — Οδηγία 2003/87/ΕΚ — Σύστημα εμπορίας δικαιωμάτων εκπομπής αερίων θερμοκηπίου — Δωρεάν κατανομή των δικαιωμάτων εκπομπής από το 2013 — Αίτημα αναγνωρίσεως της συνδρομής εξαιρετικών συνθηκών — Έλλειψη επείγοντος)

23

2014/C 093/41

Υπόθεση T-688/13: Προσφυγή της 24ης Δεκεμβρίου 2013 — Deloitte Consulting κατά Επιτροπής

23

2014/C 093/42

Υπόθεση T-693/13: Προσφυγή της 31ης Δεκεμβρίου 2013 — Mikhalchanka κατά Συμβουλίου

25

2014/C 093/43

Υπόθεση T-694/13: Προσφυγή της 31ης Δεκεμβρίου 2013 — Ipatau κατά Συμβουλίου

25

2014/C 093/44

Υπόθεση T-697/13: Προσφυγή της 27ης Δεκεμβρίου 2013 — Kinnarps κατά ΓΕΕΑ (MAKING LIFE BETTER AT WORK)

25

2014/C 093/45

Υπόθεση T-26/14 P: Αναίρεση που άσκησε στις 8 Ιανουαρίου 2014 ο Peter Schönberger κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης στις 5 Νοεμβρίου 2013 στην υπόθεση F-14/12, Schönberger κατά Ελεγκτικού Συνεδρίου

26

2014/C 093/46

Υπόθεση T-44/14: Προσφυγή της 15ης Ιανουαρίου 2014 — Costantini κ.λπ. κατά Επιτροπής

26

2014/C 093/47

Υπόθεση T-51/14: Προσφυγή της 22ας Ιανουαρίου 2014 — Τσεχική Δημοκρατία κατά Επιτροπής

27

2014/C 093/48

Υπόθεση T-60/14: Προσφυγή της 27ης Ιανουαρίου 2014 — BMV Mineralöl Versorgungsgesellschaft κατά ΓΕΕΑ — Delek Europe (GO)

27

2014/C 093/49

Υπόθεση T-64/14: Προσφυγή της 29ης Ιανουαρίου 2014 — Good Luck Shipping κατά Συμβουλίου

28

 

Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης

2014/C 093/50

Υπόθεση F-20/13: Διάταξη του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της 13ης Φεβρουαρίου 2014 — Moës κατά Επιτροπής

29

EL

 

IV Πληροφορίες

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΡΟΕΡΧΟΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΘΕΣΜΙΚΑ ΚΑΙ ΛΟΙΠΑ ΟΡΓΑΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

29.3.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 93/1

2014/C 93/01

Τελευταία δημοσίευση του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

EE C 85 της 22.3.2014

Ιστορικό των προηγούμενων δημοσιεύσεων

EE C 78 της 15.3.2014

EE C 71 της 8.3.2014

EE C 61 της 1.3.2014

EE C 52 της 22.2.2014

EE C 45 της 15.2.2014

EE C 39 της 8.2.2014

Τα κείμενα αυτά είναι διαθέσιμα σε:

EUR-Lex: http://eur-lex.europa.eu

V Γνωστοποιήσεις

ΔΙΚΑΙΟΔΟΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ

Δικαστήριο

29.3.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 93/2

Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 13ης Φεβρουαρίου 2014 [αιτήσεις του Työtuomioistuin (Φινλανδία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Terveys- ja sosiaalialan neuvottelujärjestö TSN ry κατά Terveyspalvelualan Liitto ry (C-512/11), Ylemmät Toimihenkilöt (YTN) ry κατά Teknologiateollisuus ry, Nokia Siemens Networks Oy (C-513/11)

(Συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-512/11 και C-513/11) (1)

(Κοινωνική πολιτική - Οδηγία 92/85/ΕΟΚ - Προστασία της ασφάλειας και της υγείας των εργαζομένων - Έγκυες, λεχώνες και γαλουχούσες εργαζόμενες κατά την εργασία τους - Άδεια μητρότητας - Διατήρηση αμοιβής ή/και παροχή κατάλληλου επιδόματος - Οδηγία 96/34/ΕΚ - Συμφωνία-πλαίσιο για τη γονική άδεια - Ατομικό δικαίωμα λήψεως γονικής αδείας λόγω γεννήσεως ή υιοθεσίας τέκνου - Όροι εργασίας και αμοιβής - Εθνική συλλογική σύμβαση εργασίας - Εργαζόμενες που έλαβαν άδεια μητρότητας μετά από διακοπή γονικής αδείας άνευ αποδοχών - Άρνηση καταβολής μισθού κατά τη διάρκεια της αδείας μητρότητας)

2014/C 93/02

Γλώσσα διαδικασίας: η φινλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Työtuomioistuin

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Terveys- ja sosiaalialan neuvottelujärjestö TSN ry (C-512/11), Ylemmät Toimihenkilöt (YTN) ry (C-513/11)

κατά

Terveyspalvelualan Liitto ry (C-512/11), Teknologiateollisuus ry, Nokia Siemens Networks Oy (C-513/11)

Παρισταμένης της: Mehiläinen Oy (C-512/11)

Αντικείμενο

Αιτήσεις προδικαστικής αποφάσεως — Työtuomioistuin — Ερμηνεία της οδηγίας 2006/54/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 5ης Ιουλίου 2006, για την εφαρμογή της αρχής των ίσων ευκαιριών και της ίσης μεταχείρισης ανδρών και γυναικών σε θέματα εργασίας και απασχόλησης (ΕΕ L 204, σ. 23) και της οδηγίας 92/85/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 19ης Οκτωβρίου 1992, σχετικά με την εφαρμογή μέτρων που αποβλέπουν στη βελτίωση της υγείας και της ασφάλειας κατά την εργασία των εγκύων, λεχώνων και γαλουχουσών εργαζομένων (ΕΕ L 348, σ. 1) — Συλλογική σύμβαση εργασίας προβλέπουσα δικαίωμα των εργαζομένων γυναικών να λαμβάνουν πλήρεις αποδοχές κατά τη διάρκεια της αδείας μητρότητας, υπό την προϋπόθεση ότι εργάζονταν κατά τη διάρκεια τουλάχιστον τριών μηνών χωρίς διακοπή πριν από την έναρξη της αδείας μητρότητας — Μη καταβολή μισθού κατά τη διάρκεια της αδείας μητρότητας που προβλέπει η σύμβαση αυτή στις εργαζόμενες που έλαβαν την άδεια αυτή αμέσως μετά από άδεια ανατροφής τέκνου άνευ αποδοχών

Διατακτικό

Η οδηγία 96/34/ΕΚ του Συμβουλίου, της 3ης Ιουνίου 1996, σχετικά με τη συμφωνία-πλαίσιο για τη γονική άδεια, που συνήφθη από την UNICE, τη CEEP και τη CES, έχει την έννοια ότι αντιτίθεται σε διάταξη εθνικού δικαίου, όπως αυτή την οποία προβλέπουν στην κύρια δίκη οι επίμαχες συλλογικές συμβάσεις, δυνάμει της οποίας η έγκυος εργαζόμενη που διακόπτει γονική άδεια άνευ αποδοχών για να μεταπέσει αμέσως μετά σε άδεια μητρότητας υπό την έννοια της οδηγίας 92/85/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 19ης Οκτωβρίου 1992, σχετικά με την εφαρμογή μέτρων που αποβλέπουν στη βελτίωση της υγείας και της ασφάλειας κατά την εργασία των εγκύων, λεχώνων και γαλουχουσών εργαζομένων (δέκατη ειδική οδηγία υπό την έννοια του άρθρου 16, παράγραφος 1, της οδηγίας 89/391/ΕΟΚ), δεν εξακολουθεί να λαμβάνει τις αποδοχές που θα εδικαιούτο σε περίπτωση που είχε προηγηθεί της εν λόγω αδείας μητρότητας ένα ελάχιστο έστω χρονικό διάστημα επιστροφής της ενδιαφερομένης στην εργασία της.

(1)  ΕΕ C 347 της 26.11.2011.

29.3.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 93/3

Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 13ης Φεβρουαρίου 2014 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Ηνωμένου Βασιλείου της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας

(Υπόθεση C-530/11) (1)

(Παράβαση κράτους μέλους - Συμμετοχή του κοινού στη λήψη αποφάσεων και πρόσβαση στη δικαιοσύνη για θέματα σχετικά με το περιβάλλον - Έννοια του «μη απαγορευτικού κόστους» ένδικης διαδικασίας)

2014/C 93/03

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: P. Oliver και L. Armati)

Καθού: Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας (εκπρόσωποι: C. Murrell, M. Holt και J. Maurici)

Υποστηριζόμενο από: Βασίλειο της Δανίας (εκπρόσωπος: C. H. Vang), Ιρλανδία (εκπρόσωποι: Creedon και A. Joyce, επικουρούμενες από τις E. Barrington και G. Gilmore, barristers)

Αντικείμενο

Παράβαση κράτους μέλους — Παράλειψη θεσπίσεως των αναγκαίων διατάξεων για τη συμμόρφωση προς τα άρθρα 3 και 4 της οδηγίας 2003/35/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 26ης Μαΐου 2003, σχετικά με τη συμμετοχή του κοινού στην κατάρτιση ορισμένων σχεδίων και προγραμμάτων που αφορούν το περιβάλλον και με την τροποποίηση, όσον αφορά τη συμμετοχή του κοινού και την πρόσβαση στη δικαιοσύνη, των οδηγιών 85/337/ΕΟΚ και 96/61/ΕΚ του Συμβουλίου (EE L 156, σ. 17) — Υποχρέωση εξαλείψεως ή περιορισμού των οικονομικών εμποδίων που παρακωλύουν την πρόσβαση στη δικαιοσύνη για θέματα σχετικά με το περιβάλλον — Έννοια του «μη απαγορευτικού κόστους» της ένδικης διαδικασίας

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

1)

Το Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας, παραλείποντας να μεταφέρει ορθώς στο εσωτερικό του δίκαιο τα άρθρα 3, παράγραφος 7, και 4, παράγραφος 4, της οδηγίας 2003/35/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 26ης Μαΐου 2003, σχετικά με τη συμμετοχή του κοινού στην κατάρτιση ορισμένων σχεδίων και προγραμμάτων που αφορούν το περιβάλλον και με την τροποποίηση, όσον αφορά τη συμμετοχή του κοινού και την πρόσβαση στη δικαιοσύνη, των οδηγιών 85/337/ΕΟΚ και 96/61/ΕΚ του Συμβουλίου, στο μέτρο που αυτά προβλέπουν ότι οι οικείες ένδικες διαδικασίες δεν πρέπει να έχουν απαγορευτικό κόστος, παρέβη τις υποχρεώσεις τις οποίες υπέχει από την ως άνω οδηγία.

2)

Καταδικάζει το Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας στα δικαστικά έξοδα. Το Βασίλειο της Δανίας και η Ιρλανδία φέρουν τα δικαστικά έξοδά τους.

(1)  ΕΕ C 39 της 11.2.2012.

29.3.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 93/3

Απόφαση του Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα) της 23ης Ιανουαρίου 2014 [αίτηση του Tribunale di Genova (Ιταλία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Mattia Manzi, Compagnia Naviera Orchestra κατά Capitaneria di Porto di Genova

(Υπόθεση C-537/11) (1)

(Θαλάσσιες μεταφορές - Οδηγία 1999/32/ΕΚ - Σύμβαση Marpol 73/78 - Παράρτημα VI - Ατμοσφαιρική ρύπανση από τα πλοία - Επιβατηγά πλοία που εκτελούν τακτικά δρομολόγια - Κρουαζιερόπλοια - Μέγιστη περιεκτικότητα σε θείο των καυσίμων πλοίων - Κύρος)

2014/C 93/04

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunale di Genova

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Mattia Manzi, Compagnia Naviera Orchestra

κατά

Capitaneria di Porto di Genova

Παρισταμένου του: Ministero delle Infrastrutture e dei Trasporti

Αντικείμενο

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως — Tribunale civile di Genova — Κύρος του άρθρου 4α της οδηγίας 1999/32/ΕΚ του Συμβουλίου, της 26ης Απριλίου 1999, σχετικά με τη μείωση της περιεκτικότητας ορισμένων υγρών καυσίμων σε θείο και για την τροποποίηση της οδηγίας 93/12/ΕΟΚ, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 2005/33/ΕΚ (EE L 191, σ. 59) — Συμβατότητα έναντι της διεθνούς Συμβάσεως για την πρόληψη της ρυπάνσεως από πλοία (Σύμβαση MARPOL) της υποχρεώσεως των κρατών μελών να λαμβάνουν όλα τα αναγκαία μέτρα ώστε να προλαμβάνουν τη χρήση καυσίμων των πλοίων θαλάσσης, η περιεκτικότητα των οποίων σε θείο υπερβαίνει το όριο του 1,5 % κατ’ όγκον για τα εκτελούντα τακτικά δρομολόγια από και προς λιμένες της Ένωσης επιβατηγά πλοία — Ερμηνεία του άρθρου 2 της ίδιας οδηγίας — Έννοια των «τακτικών δρομολογίων» — Δυνατότητα εφαρμογής του ορίου και επί κρουαζιερόπλοιων

Διατακτικό

1)

Ένα κρουαζιερόπλοιο, όπως αυτό περί του οποίου πρόκειται στην υπόθεση της κύριας δίκης, εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 4α, παράγραφος 4, της οδηγίας 1999/32/ΕΚ του Συμβουλίου, της 26ης Απριλίου 1999, σχετικά με τη μείωση της περιεκτικότητας ορισμένων υγρών καυσίμων σε θείο και για την τροποποίηση της οδηγίας 93/12/ΕΟΚ, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 2005/33/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 6ης Ιουλίου 2005, βάσει του κριτηρίου των «τακτικών δρομολογίων» που προβλέπει το άρθρο 2, σημείο 3ζ, της οδηγίας αυτής, υπό την προϋπόθεση ότι εκτελεί κρουαζιέρες, με ή χωρίς ενδιάμεσες στάσεις, με τελικό προορισμό τον λιμένα αρχικού απόπλου ή άλλο λιμένα, εφόσον οι κρουαζιέρες αυτές διοργανώνονται με καθορισμένη συχνότητα, σε συγκεκριμένες ημερομηνίες και, κατ’ αρχήν, σε συγκεκριμένες ώρες αναχωρήσεως και αφίξεως, οι δε ενδιαφερόμενοι μπορούν να επιλέξουν ελεύθερα μεταξύ των διαφόρων προσφερόμενων κρουαζιερών, γεγονός το οποίο εναπόκειται στο αιτούν δικαστήριο να διακριβώσει.

2)

Το κύρος του άρθρου 4α, παράγραφος 4, της οδηγίας 1999/32, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 2005/33, δεν μπορεί να εξεταστεί βάσει της αρχής του γενικού διεθνούς δικαίου pacta sunt servanda ούτε βάσει της αρχής της καλόπιστης συνεργασίας που καθιερώνει το άρθρο 4, παράγραφος 3, πρώτο εδάφιο, ΣΕΕ, με το αιτιολογικό ότι η διάταξη αυτή της εν λόγω οδηγίας μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα παράβαση του παραρτήματος VI της διεθνούς συμβάσεως για την πρόληψη της ρυπάνσεως από πλοία, η οποία υπογράφηκε στο Λονδίνο στις 2 Νοεμβρίου 1973, όπως συμπληρώθηκε με το πρωτόκολλο της 17ης Φεβρουαρίου 1978, και μπορεί συνεπώς να υποχρεώνει τα κράτη μέλη που είναι συμβαλλόμενα στο πρωτόκολλο του 1997 για την τροποποίηση της διεθνούς συμβάσεως του 1973 για την πρόληψη της ρυπάνσεως από πλοία, όπως τροποποιήθηκε με το σχετικό πρωτόκολλο του 1978, το οποίο υπογράφηκε στο Λονδίνο στις 26 Σεπτεμβρίου 1997, να αθετούν τις υποχρεώσεις που υπέχουν έναντι των άλλων συμβαλλομένων μερών.

3)

Δεν εναπόκειται στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης να αποφανθεί σχετικά με το ζήτημα εάν το εν λόγω πρωτόκολλο VI επηρεάζει την έκταση εφαρμογής του άρθρου 4α, παράγραφος 4, της οδηγίας 1999/32, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 2005/33.

(1)  ΕΕ C 370 της 17.12.2011.

29.3.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 93/4

Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 6ης Φεβρουαρίου 2014 [αίτηση του Hoge Raad der Nederlanden (Κάτω Χώρες) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Leidseplein Beheer BV, H.J.M. de Vries κατά Red Bull GmbH, Red Bull Nederland BV

(Υπόθεση C-65/12) (1)

(Προδικαστική παραπομπή - Σήματα - Οδηγία 89/104/ΕΟΚ - Δικαιώματα που παρέχει το σήμα - Σήμα το οποίο χαίρει φήμης - Διεύρυνση της προστασίας ώστε να καλύπτει και ανόμοια προϊόντα και υπηρεσίες - Χρήση από τρίτο, χωρίς νόμιμη αιτία, σημείου πανομοιότυπου ή παρόμοιου με το σήμα που χαίρει φήμης - Έννοια «νόμιμη αιτία»)

2014/C 93/05

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Hoge Raad der Nederlanden

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Leidseplein Beheer BV, H.J.M. de Vries

κατά

Red Bull GmbH, Red Bull Nederland BV

Αντικείμενο

Αίτηση προδικαστικής απόφασης — Hoge Raad der Nederlanden — Ερμηνεία του άρθρου 5, παράγραφος 2, της πρώτης οδηγίας 89/104/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 21ης Δεκεμβρίου 1988, για την προσέγγιση των νομοθεσιών των κρατών μελών περί σημάτων (ΕΕ 1989, L 40, σ. 1) — Δικαιώματα που παρέχει το σήμα — Σήμα που χαίρει φήμης — Διευρυμένη προστασία ώστε να καλύπτονται και ανόμοια προϊόντα και υπηρεσίες — Χρήση από τρίτο, χωρίς νόμιμη αιτία, σημείου πανομοιότυπου ή παρόμοιου με το φημισμένο σήμα, η οποία είτε παρέχει στον τρίτο τη δυνατότητα να αποκομίσει αδικαιολόγητο όφελος από τον διακριτικό χαρακτήρα ή τη φήμη του σήματος είτε βλάπτει τον διακριτικό χαρακτήρα ή τη φήμη του ίδιου αυτού σήματος — Έννοια της νόμιμης αιτίας

Διατακτικό

Το άρθρο 5, παράγραφος 2, της πρώτης οδηγίας 89/104/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 21ης Δεκεμβρίου 1988, για την προσέγγιση των νομοθεσιών των κρατών μελών περί σημάτων, έχει την έννοια ότι ο δικαιούχος σήματος που χαίρει φήμης μπορεί να αναγκαστεί, λόγω της ύπαρξης «νόμιμης αιτίας» κατά τη διάταξη αυτή, να ανεχθεί τη χρήση σημείου παρόμοιου με το σήμα του από τρίτον και σε σχέση με προϊόν πανομοιότυπο με εκείνο για το οποίο έχει καταχωριστεί το εν λόγω σήμα, εφόσον αποδεικνύεται ότι το σημείο χρησιμοποιήθηκε και πριν από την καταχώριση του σήματος και ότι η χρήση του ως προς το πανομοιότυπο προϊόν είναι καλόπιστη. Για να αποφανθεί αν συντρέχει τέτοια περίπτωση, το αιτούν δικαστήριο οφείλει να λάβει υπόψη ιδίως:

—

πόσο διαδεδομένο και πόσο φημισμένο είναι το σημείο αυτό στο οικείο κοινό,

—

τον βαθμό εγγύτητας μεταξύ, αφενός, των υπηρεσιών και των προϊόντων που αφορούσε αρχικώς η χρήση του σημείου και, αφετέρου, του προϊόντος για το οποίο έχει καταχωριστεί το φημισμένο σήμα, και

—

τη σημασία που έχει, από οικονομικής και εμπορικής άποψης, η χρήση του παρόμοιου με το φημισμένο σήμα σημείου σε σχέση με το συγκεκριμένο προϊόν.

(1)  ΕΕ C 126 της 28.4.2012.

29.3.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 93/4

Απόφαση του Δικαστηρίου (έκτο τμήμα) της 13ης Φεβρουαρίου 2014 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Δημοκρατίας της Βουλγαρίας

(Υπόθεση C-152/12) (1)

(Παράβαση κράτους μέλους - Μεταφορές - Οδηγία 2001/14/ΕΚ - Ανάπτυξη των σιδηροδρόμων της Ένωσης - Χρεώσεις για τη χρήση σιδηροδρομικής υποδομής - Άρθρα 7, παράγραφος 3, και 8, παράγραφος 1 - Δυνατότητα εισπράξεως προσαυξήσεων στα τέλη χρήσεως - Δαπάνες άμεσα συναρτώμενες με την παροχή σιδηροδρομικών υπηρεσιών)

2014/C 93/06

Γλώσσα διαδικασίας: η βουλγαρική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: R. Vasileva και H. Støvlbæk)

Καθής: Δημοκρατία της Βουλγαρίας (εκπρόσωποι: T. Ivanov, D. Drambozova και E. Petranova)

Παρεμβαίνουσα υπέρ της καθής: Δημοκρατία της Πολωνίας (εκπρόσωποι: B. Majczyna και M. Szpunar)

Αντικείμενο

Παράβαση κράτους — Παράβαση των άρθρων 7, παράγραφος 3, και 8, παράγραφος 1, της οδηγίας 2001/14/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 26ης Φεβρουαρίου 2001, σχετικά με την κατανομή της χωρητικότητας των σιδηροδρομικών υποδομών και τις χρεώσεις για τη χρήση σιδηροδρομικής υποδομής καθώς και με την πιστοποίηση ασφαλείας (ΕΕ L 75, σ. 29) — Σύστημα τιμολόγησης της πρόσβασης στις σιδηροδρομικές υποδομές — Έννοια της φράσης «κόστος που προκύπτει άμεσα ως αποτέλεσμα της εκτέλεσης των σιδηροδρομικών υπηρεσιών» — Τέλη που υπερβαίνουν το κόστος που προκύπτει άμεσα ως αποτέλεσμα της εκτέλεσης των σιδηροδρομικών υπηρεσιών — Προϋποθέσεις εφαρμογής του άρθρου 8, παράγραφος 1, της οδηγίας 2001/14/ΕΚ

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

1)

Η Δημοκρατία της Βουλγαρίας, επιτρέποντας να περιλαμβάνονται στον υπολογισμό των τελών που εισπράττονται για τη δέσμη ελάχιστων παροχών και την τροχαία πρόσβαση στις σιδηροδρομικές υποδομές δαπάνες, όπως οι αμοιβές του προσωπικού και οι ασφαλιστικές εισφορές, οι οποίες δεν μπορούν να θεωρηθούν άμεσα συναρτώμενες με την παροχή σιδηροδρομικών υπηρεσιών, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 7, παράγραφος 3, της οδηγίας 2001/14/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 26ης Φεβρουαρίου 2001, σχετικά με την κατανομή της χωρητικότητας των σιδηροδρομικών υποδομών και τις χρεώσεις για τη χρήση σιδηροδρομικής υποδομής καθώς και με την πιστοποίηση ασφαλείας, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 2007/58/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 23ης Οκτωβρίου 2007.

2)

Απορρίπτει την προσφυγή κατά τα λοιπά.

3)

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η Δημοκρατία της Βουλγαρίας και η Δημοκρατία της Πολωνίας φέρουν τα δικά τους δικαστικά έξοδα.

(1)  ΕΕ C 174 της 16.6.2012.

29.3.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 93/5

Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 13ης Φεβρουαρίου 2014 [αιτήσεις του Tribunale Amministrativo Regionale per il Lazio (Ιταλία) για την έκδοση προδικαστικής απόφασης] — Airport Shuttle Express scarl (C-162/12), Giovanni Panarisi (C-162/12), Società Cooperativa Autonoleggio Piccola arl (C-163/12), Gianpaolo Vivani (C-163/12) κατά Comune di Grottaferrata

(Συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-162/12 και C-163/12) (1)

(Προδικαστική παραπομπή - Άρθρα 49 ΣΛΕΕ, 101 ΣΛΕΕ και 102 ΣΛΕΕ - Κανονισμός (ΕΟΚ) 2454/92 - Κανονισμός (ΕΚ) 12/98 - Δραστηριότητα εκμίσθωσης οχημάτων με οδηγό - Εθνικές και περιφερειακές ρυθμίσεις - Άδεια χορηγούμενη από τους δήμους - Προϋποθέσεις - Καταστάσεις αμιγώς εσωτερικής φύσης - Αρμοδιότητα του Δικαστηρίου - Παραδεκτό των προδικαστικών ερωτημάτων)

2014/C 93/07

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunale Amministrativo Regionale per il Lazio

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Airport Shuttle Express scarl (C-162/12), Giovanni Panarisi (C-162/12), Società Cooperativa Autonoleggio Piccola arl (C-163/12), Gianpaolo Vivani (C-163/12)

κατά

Comune di Grottaferrata

Παρεμβαίνουσα: Federnoleggio

Αντικείμενο

Αιτήσεις προδικαστικής απόφασης — Tribunale Amministrativo Regionale del Lazio — Ερμηνεία των άρθρων 26, 49, 90 ΣΛΕΕ, του άρθρου 3 ΣΕΕ, σε συνδυασμό με το άρθρο 4, παράγραφος 3, ΣΕΕ και των άρθρων 3, 4, 5 και 6 ΣΛΕΕ, των άρθρων 101 και 102 ΣΛΕΕ, καθώς και του κανονισμού (ΕΟΚ) 2454/92 του Συμβουλίου, της 23ης Ιουλίου 1992, για τον καθορισμό των όρων υπό τους οποίους γίνονται δεκτοί στις εθνικές οδικές μεταφορές επιβατών σε ένα κράτος μέλος μεταφορείς μη εγκατεστημένοι σε αυτό (ΕΕ L 251, σ. 1), και του κανονισμού (ΕΚ) 12/98 του Συμβουλίου, της 11ης Δεκεμβρίου 1997, για τον καθορισμό των όρων υπό τους οποίους γίνονται δεκτοί στις εθνικές οδικές μεταφορές επιβατών σε ένα κράτος μέλος μεταφορείς μη εγκατεστημένοι σε αυτό (ΕΕ 1998, L 4, σ. 10) — Υπηρεσία εκμίσθωσης οχημάτων με οδηγό — Εθνική ρύθμιση που επιβάλλει ως προϋπόθεση της παροχής της υπηρεσίας αυτής τη χορήγηση άδειας από τους δήμους και επιβάλλει στους κατόχους των αδειών αυτών την υποχρέωση να έχουν τον συνήθη χώρο στάθμευσης των οχημάτων τους εντός των ορίων του δήμου που έχει χορηγήσει την άδεια και να αρχίζουν και να τελειώνουν την παροχή της υπηρεσίας τους εντός των ορίων του εν λόγω δήμου

Διατακτικό

Το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν είναι αρμόδιο, στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-162/12 και C-163/12, να απαντήσει στις αιτήσεις προδικαστικής απόφασης που υπέβαλε με αποφάσεις της 19ης Οκτωβρίου 2011 και της 1ης Δεκεμβρίου 2011 το Tribunale amministrativo regionale per il Lazio (Ιταλία), κατά το μέτρο κατά το οποίο οι αιτήσεις αυτές αφορούν την ερμηνεία του άρθρου 49 ΣΛΕΕ. Οι εν λόγω αιτήσεις πρέπει να απορριφθούν ως απαράδεκτες κατά το μέτρο κατά το οποίο αφορούν την ερμηνεία άλλων διατάξεων του δικαίου της Ένωσης.

(1)  ΕΕ C 165 της 9.6.2012.

29.3.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 93/6

Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 23ης Ιανουαρίου 2014 [αίτηση του Finanzgericht Hamburg (Γερμανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — DMC Beteiligungsgesellschaft mbH κατά Finanzamt Hamburg-Mitte

(Υπόθεση C-164/12) (1)

(Φορολογία - Φόρος εταιριών - Μεταβίβαση των μεριδίων προσωπικής εταιρίας σε κεφαλαιουχική εταιρία - Λογιστική αξία - Εκτιμώμενη αξία - Σύμβαση για την αποφυγή της διπλής φορολογίας - Άμεση φορολόγηση της λανθάνουσας υπεραξίας - Διαφορετική μεταχείριση - Περιορισμός της ελεύθερης κυκλοφορίας των κεφαλαίων - Διαφύλαξη της υφιστάμενης κατανομής της φορολογικής εξουσίας μεταξύ των κρατών μελών - Αναλογικότητα)

2014/C 93/08

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Finanzgericht Hamburg

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

DMC Beteiligungsgesellschaft mbH

κατά

Finanzamt Hamburg-Mitte

Αντικείμενο

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως — Finanzgericht Hamburg — Ερμηνεία του άρθρου 43 ΕΚ (νυν άρθρου 49 ΣΛΕΕ) — Εταιρίες, εγκατεστημένες σε άλλο κράτος μέλος, εισφέρουσες εις είδος μερίδια επιχειρήσεως σε εθνική κεφαλαιουχική εταιρία έναντι εταιρικών μεριδίων της εν λόγω εταιρίας — Νομοθεσία προβλέπουσα ότι, σε αυτή την περίπτωση, το εισφερόμενο κεφάλαιο πρέπει να εγγραφεί στον ισολογισμό της κεφαλαιουχικής εταιρίας ανάλογα με την πραγματική και όχι τη λογιστική του αξία, και προκαταλαμβάνουσα έτσι τη φορολογική επιβάρυνση της μη αποκομισθείσας υπεραξίας — Δυνατότητα πληρωμής των οικείων φορέων σε πέντε ετήσιες δόσεις, υπό την επιφύλαξη της συστάσεως εγγυήσεως πληρωμής

Διατακτικό

1)

Το άρθρο 63 ΣΛΕΕ έχει την έννοια ότι ο σκοπός της διαφυλάξεως της κατανομής της φορολογικής εξουσίας μεταξύ των κρατών μελών μπορεί να δικαιολογεί ρύθμιση κράτους μέλους, η οποία επιβάλλει τον καθορισμό της αξίας των περιουσιακών στοιχείων ετερόρρυθμης εταιρίας που εισφέρονται στο κεφάλαιο κεφαλαιουχικής εταιρίας με έδρα στο εν λόγω κράτος μέλος στην εκτιμωμένη αξία τους, καθιστώντας φορολογητέες, πριν από την αποκόμισή τους, τις λανθάνουσες υπεραξίες των εν λόγω περιουσιακών στοιχείων, οι οποίες δημιουργήθηκαν επί του εδάφους αυτού, αν το εν λόγω κράτος μέλος αδυνατεί πράγματι να ασκήσει τη φορολογική αρμοδιότητά του επί των υπεραξιών αυτών κατά την αποκόμισή τους, πράγμα το οποίο απόκειται στο εθνικό δικαστήριο να διαπιστώσει.

2)

Το άρθρο 63 ΣΛΕΕ έχει την έννοια ότι ρύθμιση κράτους μέλους η οποία προβλέπει την άμεση φορολόγηση των λανθανουσών υπεραξιών που έχουν δημιουργηθεί επί του εδάφους του δεν υπερβαίνει το αναγκαίο μέτρο για την επίτευξη του σκοπού της διαφυλάξεως της κατανομής της φορολογικής εξουσίας μεταξύ των κρατών μελών, εφόσον, οσάκις ο φορολογούμενος επιλέγει την αναβολή της πληρωμής, επιβάλλεται η υποχρέωση συστάσεως τραπεζικής εγγυήσεως σε συνάρτηση με τον πραγματικό κίνδυνο μη εισπράξεως του φόρου.

(1)  ΕΕ C 217 της 21.7.2012.

29.3.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 93/6

Απόφαση του Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα) της 30ής Ιανουαρίου 2014 [αίτηση του Conseil d'État (Βέλγιο) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Aboubacar Diakite κατά Commissaire général aux réfugiés et aux apatrides

(Υπόθεση C-285/12) (1)

(Οδηγία 2004/83/ΕΚ - Ελάχιστες απαιτήσεις για την αναγνώριση του καθεστώτος του πρόσφυγα ή του καθεστώτος επικουρικής προστασίας - Πρόσωπο που δικαιούται επικουρική προστασία - Άρθρο 15, στοιχείο γ' - Σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας αμάχου λόγω αδιάκριτης ασκήσεως βίας σε καταστάσεις ένοπλης συρράξεως - Έννοια της «εσωτερικής ένοπλης σύρραξης» - Αυτοτελής ερμηνεία σε σχέση με το διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο - Κριτήρια εκτιμήσεως)

2014/C 93/09

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Αιτούν δικαστήριο

Conseil d'État

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Aboubacar Diakite

κατά

Commissaire général aux réfugiés et aux apatrides

Αντικείμενο

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως — Conseil d'État (Βέλγιο) — Ερμηνεία του άρθρου 15, στοιχείο γ', της οδηγίας 2004/83/ΕΚ του Συμβουλίου, της 29ης Απριλίου 2004, για θέσπιση ελάχιστων απαιτήσεων για την αναγνώριση και το καθεστώς των υπηκόων τρίτων χωρών ή των απάτριδων ως προσφύγων ή ως προσώπων που χρήζουν διεθνούς προστασίας για άλλους λόγους (ΕΕ L 304, σ. 12) — Άρνηση αναγνωρίσεως του καθεστώτος του πρόσφυγα και παροχής της επικουρικής προστασίας — Πρόσωπο που δικαιούται επικουρική προστασία — Έννοια της «εσωτερικής ένοπλης συρράξεως» — Ειδική αυτοτελής ερμηνεία ή ερμηνεία σύμφωνη με εκείνη του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου — Κριτήρια εκτιμήσεως

Διατακτικό

Το άρθρο 15, στοιχείο γ', της οδηγίας 2004/83/ΕΚ του Συμβουλίου, της 29ης Απριλίου 2004, για θέσπιση ελάχιστων απαιτήσεων για την αναγνώριση και το καθεστώς των υπηκόων τρίτων χωρών ή των απάτριδων ως προσφύγων ή ως προσώπων που χρήζουν διεθνούς προστασίας για άλλους λόγους, έχει την έννοια ότι η ύπαρξη εσωτερικής ένοπλης συρράξεως πρέπει να γίνεται δεκτή, όσον αφορά την εφαρμογή της διατάξεως αυτής, όταν οι τακτικές δυνάμεις ενός κράτους συγκρούονται με μία ή περισσότερες ένοπλες ομάδες ή όταν δύο ή περισσότερες ένοπλες ομάδες συγκρούονται μεταξύ τους, χωρίς να είναι αναγκαίο να είναι δυνατός ο χαρακτηρισμός της συρράξεως αυτής ως ένοπλης συρράξεως που δεν έχει διεθνή χαρακτήρα, υπό την έννοια του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου, και χωρίς η ένταση των ενόπλων συγκρούσεων, το επίπεδο οργανώσεως των εμπλεκομένων ενόπλων δυνάμεων ή η διάρκεια της συρράξεως να αποτελεί αντικείμενο αυτοτελούς εκτιμήσεως σε σχέση με την εκτίμηση του βαθμού βίας που δεσπόζει στην οικεία επικράτεια.

(1)  ΕΕ C 235 της 4.8.2012.

29.3.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 93/7

Απόφαση του Δικαστηρίου (δέκατο τμήμα) της 23ης Ιανουαρίου 2014 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Βασιλείου του Βελγίου

(Υπόθεση C-296/12) (1)

(Παράβαση κράτους μέλους - Ελεύθερη παροχή υπηρεσιών - Ελεύθερη κίνηση των κεφαλαίων - Φόρος εισοδήματος - Εισφορές οι οποίες καταβάλλονται στο πλαίσιο αποταμιευτικού-συνταξιοδοτικού προγράμματος - Μείωση του φόρου μόνον ως προς τις εισφορές οι οποίες καταβάλλονται σε φορείς ή οργανισμούς που έχουν την έδρα τους στην ημεδαπή - Συνοχή του φορολογικού συστήματος - Αποτελεσματικότητα των φορολογικών ελέγχων)

2014/C 93/10

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: R. Lyal και W. Roels)

Καθού: Βασίλειο του Βελγίου (εκπρόσωποι: J.-C. Halleux και M. Jacobs)

Αντικείμενο

Παράβαση κράτους μέλους — Παράβαση των άρθρων 56 και 63 ΣΛΕΕ — Καταβολές στο πλαίσιο αποταμιευτικού-συνταξιοδοτικού προγράμματος — Μείωση φόρου –Καταβολές που γίνονται εντός του Βελγίου

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

1)

Το Βασίλειο του Βελγίου, θεσπίζοντας και διατηρώντας σε ισχύ ρύθμιση η οποία προβλέπει μεν μείωση φόρου ως προς εισφορές στο πλαίσιο αποταμιευτικών-συνταξιοδοτικών προγραμμάτων, πλην όμως εφαρμόζεται μόνον επί των εισφορών που καταβάλλονται σε φορείς ή οργανισμούς με έδρα το Βέλγιο, παρέβη τις υποχρεώσεις τις οποίες υπέχει από το άρθρο 56 ΣΛΕΕΕ.

2)

Καταδικάζει το Βασίλειο του Βελγίου στα δικαστικά έξοδα.

(1)  ΕΕ C 273 της 8.9.2012.

29.3.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 93/7

Απόφαση του Δικαστηρίου (δέκατο τμήμα) της 6ης Φεβρουαρίου 2014 [αίτηση του Curtea de Apel București (Ρουμανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — E. ON Global Commodities SE, anciennement E.On Energy Trading SE κατά Agenția Națională de Administrare Fiscală — Direcția Generală de Soluționare a Contestațiilor, Direcția Generală a Finanțelor Publice a Municipiului București — Serviciul de administrare a contribuabililor nerezidenți

(Υπόθεση C-323/12) (1)

(Οδηγία 79/1072/ΕΟΚ - Κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας - Υποκείμενοι στον φόρο που κατοικούν εντός άλλου κράτους μέλους - Τρόπος επιστροφής του ΦΠΑ - Υποκείμενοι στον φόρο που έχουν ορίσει φορολογικό εκπρόσωπο σύμφωνα με τις εθνικές διατάξεις που ίσχυαν πριν από την προσχώρηση στην Ένωση - Αποκλείονται - Έννοια του «υποκείμενου στον φόρο μη εγκατεστημένου στο εσωτερικό της χώρας» - Προϋπόθεση περί ελλείψεως εγκαταστάσεως - Προϋπόθεση περί ελλείψεως παραδόσεως αγαθών ή παροχής υπηρεσιών - Παραδόσεις ηλεκτρικής ενέργειας σε μεταπωλητές υποκείμενους στον φόρο - Οδηγία 2006/112/ΕΚ - Άρθρο 171)

2014/C 93/11

Γλώσσα διαδικασίας: η ρουμανική

Αιτούν δικαστήριο

Curtea de Apel București

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

E. ON Global Commodities SE, anciennement E.On Energy Trading SE

κατά

Agenția Națională de Administrare Fiscală — Direcția Generală de Soluționare a Contestațiilor, Direcția Generală a Finanțelor Publice a Municipiului București — Serviciul de administrare a contribuabililor nerezidenți

Αντικείμενο

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως — Curtea de Apel Bucuresti — Ερμηνεία των άρθρων 1, 3, 4 και 6 της όγδοης οδηγίας 79/1072/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 6ης Δεκεμβρίου 1979, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών — Τρόπος επιστροφής του φόρου προστιθεμένης αξίας στους υποκειμένους στο φόρο οι οποίοι δεν είναι εγκατεστημένοι στο εσωτερικό της χώρας (EE ειδ. έκδ. 09/001, σ. 111) — Επιστροφή του ΦΠΑ εντός κράτους μέλους στους υποκειμένους στο φόρο οι οποίοι είναι εγκατεστημένοι σε άλλο κράτος μέλος και έχουν ορίσει, εντός του πρώτου κράτους μέλους, φορολογικό εκπρόσωπο σύμφωνα με τις εθνικές διατάξεις που ίσχυαν πριν από την προσχώρηση του κράτους αυτού στην Ένωση — Προαπαιτούμενο ο υποκείμενος στον φόρο εντός του οικείου κράτους μέλους και υποχρεούμενος στην επιστροφή του να μην είναι καταχωρισμένος — Έννοια της επιπλέον προϋποθέσεως σε σχέση με τις προβλεπόμενες στα άρθρα 3 και 4 της οδηγίας 79/1072/ΕΟΚ — Συμβατότητα προς τις διατάξεις του άρθρου 6 της ίδια οδηγίας — Άμεσο αποτέλεσμα των άρθρων 3 και 4 της οδηγίας 79/1072/ΕΟΚ

Διατακτικό

Οι διατάξεις της όγδοης οδηγίας 79/1072/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 6ης Δεκεμβρίου 1979, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών — Τρόπος επιστροφής του φόρου προστιθεμένης αξίας στους υποκειμένους στον φόρο οι οποίοι δεν είναι εγκατεστημένοι στο εσωτερικό της χώρας, σε συνδυασμό με τα άρθρα 38, 171 και 195 της οδηγίας 2006/112/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Νοεμβρίου 2006, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 2007/75/ΕΚ του Συμβουλίου, της 20ής Δεκεμβρίου 2007, έχουν την έννοια ότι ο υποκείμενος στον φόρο που είναι εγκατεστημένος εντός κράτους μέλους και ο οποίος προέβη σε παραδόσεις ηλεκτρικής ενέργειας προς υποκειμένους στον φόρο μεταπωλητές εγκατεστημένους εντός άλλου κράτους μέλους δικαιούται να επικαλεσθεί την όγδοη οδηγία εντός του δεύτερου αυτού κράτους προκειμένου να τύχει της επιστροφής του φόρου προστιθέμενης αξίας επί των εισροών. Το δικαίωμα αυτό δεν αποκλείεται λόγω του γεγονότος και μόνον ότι έχει ορισθεί φορολογικός εκπρόσωπος ο οποίος διαθέτει αριθμό φορολογικού μητρώου φόρου προστιθέμενης αξίας εντός του τελευταίου αυτού κράτους.

(1)  ΕΕ C 295 της 29.9.2012.

29.3.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 93/8

Απόφαση του Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα) της 23ης Ιανουαρίου 2014 [αίτηση του Tribunale di Milano (Ιταλία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Nintendo Co. Ltd κ.λπ. κατά PC Box Srl, 9Net Srl

(Υπόθεση C-355/12) (1)

(Οδηγία 2001/29/ΕΚ - Δικαίωμα του δημιουργού και συγγενικά δικαιώματα στην κοινωνία της πληροφορίας - Έννοια των «τεχνολογικών μέτρων» - Μηχανισμός προστασίας - Συσκευή και προστατευόμενα συμπληρωματικά προϊόντα - Παρόμοιες συσκευές, προϊόντα και συμπληρωματικά στοιχεία που προέρχονται από άλλες επιχειρήσεις - Αποκλεισμός διαλειτουργικότητας μεταξύ των ανωτέρω - Έκταση των τεχνολογικών μέτρων - Σημασία αυτής)

2014/C 93/12

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunale di Milano

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Nintendo Co. Ltd, Nintendo of America Inc., Nintendo of Europe GmbH

κατά

PC Box Srl, 9Net Srl

Αντικείμενο

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως — Tribunale ordinario di Milano — Ερμηνεία του άρθρου 6 της οδηγίας 2001/29/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 22ας Μαΐου 2001, για την εναρμόνιση ορισμένων πτυχών του δικαιώματος του δημιουργού και συγγενικών δικαιωμάτων στην κοινωνία της πληροφορίας (ΕΕ L 167, σ. 10), σε συνδυασμό με την αιτιολογική σκέψη 48 της ίδιας οδηγίας — Έννοια του όρου «τεχνολογικά μέτρα» — Μηχανισμός προστασίας που αποκλείει κάθε διαδραστικότητα μεταξύ αφενός της συσκευής και των προστατευόμενων συμπληρωματικών προϊόντων και αφετέρου των συσκευών και των παρόμοιων συμπληρωματικών προϊόντων που δεν προέρχονται από την κατασκευάστρια επιχείρηση ή από επιχειρήσεις στις οποίες έχει δοθεί άδεια από την κατασκευάστρια επιχείρηση — Ζήτημα κατά πόσον έχει σημασία η χρήση για την οποία προορίζει τα τεχνολογικά αυτά μέτρα η κατασκευάστρια επιχείρηση

Διατακτικό

1)

Η οδηγία 2001/29/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 22ας Μαΐου 2001, για την εναρμόνιση ορισμένων πτυχών του δικαιώματος του δημιουργού και συγγενικών δικαιωμάτων στην κοινωνία της πληροφορίας, έχει την έννοια ότι τα «αποτελεσματικά τεχνολογικά μέτρα», κατά το άρθρο 6, παράγραφος 3, της ανωτέρω οδηγίας, περιλαμβάνουν τεχνολογικά μέτρα τα οποία συνίστανται, ιδίως, στην τοποθέτηση μηχανισμού αναγνωρίσεως όχι μόνο στο μέσο που περιλαμβάνει το προστατευόμενο έργο, όπως το βιντεοπαιχνίδι, για την προστασία του από πράξεις που δεν επιτρέπονται από τον δικαιούχο δικαιώματος του δημιουργού, αλλά και στις φορητές συσκευές και τις κονσόλες που διασφαλίζουν την πρόσβαση στα παιχνίδια αυτά και τη χρήση τους.

2)

Στο εθνικό δικαστήριο απόκειται να εξακριβώσει αν άλλα μέτρα ή μέτρα μη ενσωματωμένα στις κονσόλες θα μπορούσαν να προκαλέσουν μικρότερη παρέμβαση στις δραστηριότητες τρίτων ή περιορισμούς των δραστηριοτήτων αυτών, παρέχοντας συγχρόνως ισοδύναμη προστασία των δικαιωμάτων του δικαιούχου. Προς τούτο, είναι σκόπιμο να ληφθούν υπόψη, ιδίως, τα έξοδα που σχετίζονται με τα διαφορετικά είδη τεχνολογικών μέτρων, τεχνικά και πρακτικά ζητήματα σχετικά με την εφαρμογή τους, καθώς και η συγκριτική εκτίμηση της αποτελεσματικότητας των διαφορετικών ειδών τεχνολογικών μέτρων, όσον αφορά την προστασία των δικαιωμάτων του δικαιούχου, χωρίς ωστόσο η αποτελεσματικότητα αυτή να πρέπει να είναι απόλυτη. Στο εθνικό δικαστήριο απόκειται επίσης να εξετάσει τον σκοπό των συσκευών, των προϊόντων ή των συστατικών στοιχείων που μπορούν να εξουδετερώσουν τα εν λόγω τεχνολογικά μέτρα. Σε αυτό το πλαίσιο θα έχει ιδιαίτερη σημασία, δεδομένων των υπό κρίση περιστάσεων, η απόδειξη της πραγματικής χρήσεως των ανωτέρω εκ μέρους τρίτων. Το εθνικό δικαστήριο μπορεί να εξετάσει, ιδίως, πόσο συχνά χρησιμοποιούνται οι συσκευές, τα προϊόντα και τα συστατικά αυτά στοιχεία για προσβολή του δικαιώματος του δημιουργού και πόσο συχνά χρησιμοποιούνται για σκοπούς που δεν προσβάλλουν το εν λόγω δικαίωμα.

(1)  ΕΕ C 295 της 29.9.2012.

29.3.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 93/9

Απόφαση του Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα) της 13ης Φεβρουαρίου 2014 [αίτηση του Unabhängiger Verwaltungssenat des Landes Oberösterreich (Αυστρία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Δίκη που κίνησε η Susanne Sokoll-Seebacher

(Υπόθεση C-367/12) (1)

(Ελευθερία εγκαταστάσεως - Δημόσια υγεία - Άρθρο 49 ΣΛΕΕ - Φαρμακεία - Κατάλληλος εφοδιασμός του πληθυσμού σε φάρμακα - Άδεια λειτουργίας - Γεωγραφική κατανομή των φαρμακείων - Θέσπιση περιορισμών βάσει, ιδίως, δημογραφικού κριτηρίου - Ελάχιστη απόσταση μεταξύ των φαρμακείων)

2014/C 93/13

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Unabhängiger Verwaltungssenat des Landes Oberösterreich

Διάδικος στην υπόθεση της κύριας δίκης

Susanne Sokoll-Seebacher

Παρισταμένης της: Agnes Hemetsberger, διαδόχου της Susanna Zehetner

Αντικείμενο

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως — Unabhängiger Verwaltungssenat des Landes Oberösterreich — Ερμηνεία των άρθρων 49 ΣΛΕΕ, καθώς και 16 και 47 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης — Ρύθμιση κράτους μέλους βάσει της οποίας η χορήγηση αδείας ιδρύσεως και λειτουργίας φαρμακείου εξαρτάται από εκτίμηση περί των αναγκών της αγοράς η οποία στηρίζεται σε ορισμένα σύνθετα και σχεδόν μη προβλέψιμα κριτήρια

Διατακτικό

Το άρθρο 49 ΣΛΕΕ, ειδικότερα δε η απαίτηση περί συνεπούς επιδιώξεως του προς επίτευξη σκοπού, έχει την έννοια ότι αντιβαίνει σ’ αυτήν νομοθεσία κράτους μέλους, όπως η επίμαχη στην υπόθεση της κύριας δίκης, η οποία καθορίζει ως ουσιώδες κριτήριο για να διακριβωθεί αν υφίσταται ανάγκη ιδρύσεως φαρμακείου ανελαστικό όριο «ατόμων που θα εξακολουθήσουν να εφοδιάζονται», καθόσον οι αρμόδιες εθνικές αρχές δεν έχουν τη δυνατότητα παρεκκλίσεως από το όριο αυτό προκειμένου να λάβουν υπόψη τοπικές ιδιαιτερότητες.

(1)  ΕΕ C 331 της 27.10.2012.

29.3.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 93/9

Απόφαση του Δικαστηρίου (δέκατο τμήμα) της 23ης Ιανουαρίου 2014 [αίτηση του Hoge Raad der Nederlanden (Κάτω Χώρες) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — X BV κατά Staatssecretaris van Financiën

(Υπόθεση C-380/12) (1)

(Δασμολογικές κλάσεις - Αποχρωστική γη - Κεφάλαιο 25 της Συνδυασμένης Ονοματολογίας - Δασμολογική κλάση 2508 - Έννοια των «προϊόντων που έχουν αποπλυθεί» - Αφαίρεση ακαθαρσιών χωρίς μεταβολή της δομής του προϊόντος - Κεφάλαιο 38 της Συνδυασμένης Ονοματολογίας - Δασμολογική κλάση 3802)

2014/C 93/14

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Hoge Raad der Nederlanden

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

X BV

κατά

Staatssecretaris van Financiën

Αντικείμενο

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως — Hoge Raad der Nederlanden — Κοινό Δασμολόγιο — Κατάταξη των εμπορευμάτων — Αποχρωστική γη — Κατάταξη στη διάκριση 2508 40 00 ή στη διάκριση 3802 90 00 της Συνδυασμένης Ονοματολογίας — Έννοια της αφαιρέσεως ακαθαρσιών κατά τη σημείωση 1 του κεφαλαίου 25 της Συνδυασμένης Ονοματολογίας

Διατακτικό

1)

Η έκφραση «αφαίρεση ακαθαρσιών» που περιέχεται στη σημείωση 1 του κεφαλαίου 25 της Συνδυασμένης Ονοματολογίας που περιλαμβάνεται στο παράρτημα I του κανονισμού (ΕΟΚ) 2658/87 του Συμβουλίου, της 23ης Ιουλίου 1987, για τη δασμολογική και στατιστική ονοματολογία και το κοινό δασμολόγιο, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό (ΕΚ) 1549/2006 της Επιτροπής, της 17ης Οκτωβρίου 2006, καλύπτει την αφαίρεση χημικών συστατικών που λόγω φυσικών περιστάσεων βρίσκονται σε ένα σε ακατέργαστη μορφή ορυκτό προϊόν, εφόσον η αφαίρεση αυτή βελτιώνει τη δυνατότητα των επίμαχων προϊόντων να επιτύχουν τον εγγενή προορισμό τους, πράγμα που στο εθνικό δικαστήριο απόκειται να εξακριβώσει.

2)

Η σημείωση 1 του κεφαλαίου 25 της Συνδυασμένης Ονοματολογίας που περιλαμβάνεται στο παράρτημα I του κανονισμού 2658/87, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό 1549/2006, έχει την έννοια ότι προϊόντα που υποβλήθηκαν σε επεξεργασία έχουσα ως συνέπεια τη χρήση χημικών ουσιών και την αφαίρεση ακαθαρσιών δύνανται να καταταγούν στη δασμολογική κλάση 2508 της Συνδυασμένης αυτής Ονοματολογίας μόνον αν η εν λόγω επεξεργασία δεν μετέβαλε τη δομή της επιφάνειάς τους, πράγμα που στο εθνικό δικαστήριο απόκειται να καθορίσει.

(1)  ΕΕ C 303 της 6.10.2012.

29.3.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 93/10

Απόφαση του Δικαστηρίου (τμήμα μείζονος συνθέσεως) της 5ης Φεβρουαρίου 2014 [αίτηση του Székesfehérvári Törvényszék (Ουγγαρία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Hervis Sport- és Divatkereskedelmi Kft κατά Nemzeti Adó- és Vámhivatal Közép-dunántúli Regionális Adó Főigazgatósága

(Υπόθεση C-385/12) (1)

(Προδικαστική παραπομπή - Άμεσοι φόροι - Ελευθερία εγκαταστάσεως - Εθνική φορολογική νομοθεσία θεσπίζουσα έκτακτο φόρο επί του κύκλου εργασιών λιανικής σε καταστήματα - Αλυσίδες καταστημάτων ευρείας διανομής - Ύπαρξη αποτελέσματος ενέχοντος δυσμενή διάκριση - Έμμεση δυσμενής διάκριση)

2014/C 93/15

Γλώσσα διαδικασίας: η ουγγρική

Αιτούν δικαστήριο

Székesfehérvári Törvényszék

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Hervis Sport- és Divatkereskedelmi Kft

κατά

Nemzeti Adó- és Vámhivatal Közép-dunántúli Regionális Adó Főigazgatósága

Αντικείμενο

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως — Székesfehérvári Törvényszék — Ερμηνεία των άρθρων 18 ΣΛΕΕ, 26 ΣΛΕΕ, 49 ΣΛΕΕ, 54 ΣΛΕΕ, 55 ΣΛΕΕ, 56 ΣΛΕΕ, 63 ΣΛΕΕ, 65 ΣΛΕΕ και 110 ΣΛΕΕ — Εθνική φορολογική νομοθεσία για τη θέσπιση ειδικού φόρου που αφορά τους τομείς λιανικού εμπορίου σε καταστήματα — Φόρος με προοδευτικό συντελεστή υπολογιζόμενος επί του πραγματοποιηθέντος καθαρού κύκλου εργασιών — Κατώτατος φορολογικός συντελεστής με αποτέλεσμα να πλήττονται περισσότερο οι επιχειρήσεις λιανικού εμπορίου τροφίμων που ανήκουν σε αλλοδαπούς σε σχέση με τις ανήκουσες σε ημεδαπούς.

Διατακτικό

Τα άρθρα 49 ΣΛΕΕ και 54 ΣΛΕΕ έχουν την έννοια ότι αντιβαίνει προς αυτά νομοθεσία κράτους μέλους περί φόρου επί του κύκλου εργασιών εκ του λιανικού εμπορίου σε καταστήματα κατά την οποία οι φορολογούμενοι οι οποίοι συνιστούν, στο πλαίσιο ομίλου εταιριών, «συνδεδεμένες επιχειρήσεις» υπό την έννοια της νομοθεσίας αυτής, οφείλουν να αθροίσουν τους κύκλους εργασιών τους προκειμένου να εφαρμοστεί επί του αθροίσματος αυτού ένας έντονα προοδευτικός συντελεστής, και ακολούθως να επιμερίσουν μεταξύ τους το ποσό του φόρου που υπολογίζεται με τον τρόπο αυτό αναλόγως του πραγματικού κύκλου εργασιών τους, όταν —πράγμα που εναπόκειται στο αιτούν δικαστήριο να εξακριβώσει— οι φορολογούμενοι οι οποίοι υπάγονται στο υψηλότερο κλιμάκιο του ειδικού φόρου είναι, στις περισσότερες περιπτώσεις, «συνδεδεμένοι» με εταιρίες οι οποίες έχουν την έδρα τους σε άλλο κράτος μέλος.

(1)  ΕΕ C 366 της 24.11.2012.

29.3.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 93/10

Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 13ης Φεβρουαρίου 2014 [αιτήσεις του Tribunale Amministrativo Regionale per il Lazio (Ιταλία) για την έκδοση προδικαστικής απόφασης] — Crono Service Scarl κ.λπ. (C-419/12), Anitrav — Associazione Nazionale Imprese Trasporto Viaggiatori (C-420/12) κατά Roma Capitale, Regione Lazio (C-420/12)

(Συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-419/12 και C-420/12) (1)

(Προδικαστική παραπομπή - Άρθρα 49 ΣΛΕΕ, 101 ΣΛΕΕ και 102 ΣΛΕΕ - Υπηρεσίες εκμίσθωσης οχημάτων με οδηγό - Κατάσταση αμιγώς εσωτερικής φύσης - Αρμοδιότητα του Δικαστηρίου - Προϋποθέσεις παραδεκτού)

2014/C 93/16

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunale Amministrativo Regionale per il Lazio

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Crono Service Scarl, Carla Silvestri, Nando Cese, Fabrizio Melarango, Yahia Nafea, Robert Martin, Angelo Minosse, Raimondo Pratico, Vincenti, Pesce, Fedeli, Sebastiani, Nanni, Savino, Andrea Rossi, Filiberto Marinelli, Puglia, Sordelli, Antonini, Andrea Iannilli, Pasquale Iavarone, Roberto Agostinelli, Valerio Giannoni, Fernando Boccadamo, Aristide Salvati, Annalisa Di Grigoli, Antonio Evangelisti, Marco Brecciaroli, Cardoso Wandenberg, Fabrizio Villamaina, Sandro Rossi, Fabrizio Di Somone, Debora Falasca, Elisabetta Serrano, Claudio Bandini, Bruno Piromallo, Maurizio Pesce, Mirko Capogrossi, Giovanni Barilotti, Stefano Petitti, Paolo Ricci, Vincenzo Curto, Luci Di Luzio, Gianfrancesco Argiro', Magdi Gou Bial, Secondo Uffreduzzi, Fausto Menotti, Danilo Valdambrini, Andrea Orfei, Daniele Silvestrini, Maurizio Borzi, Flavio Piromalli, Carlo Campanari, Volodymyr Lupu, Solution Car scarl, Paolo De Santis, Michele Rienzi, Roberta Rinaldi, BPS Autonoleggio scarl, Sebastiano Favara, Stefano Calabretta, Adriano Carducci, Giuseppa Gabriello, Modestino Capaccio, Mario Paruzza, Massimiliano Casu, Luciano Gulizia, Planet Service scarl, Fabio Belmonte, Fabrizio Romagnoli, Italo Ratta, Fabio Martella, Ilario Fiano, Coop Michelangelo, Michele Falcione, Roberto Natalizia, Claudio Botticelli, Odoardo Palombelli, Mario rondeoni, Massimiliano Dionisi, Luigi Vitrano, Stefano Iovino, Merella Micheciivo, Daniele Latorre, Walter Luccaferri, Bruno Iannone, Mariannina Tesone, Alessandro Polidoro, Giorgio Scortichini, Fabio Atturi, Leonardo Coop, Coop Sia A Srl, Marco Lucaferri, Roberto Turchetti, Corrado Mortillaro, Gianrico Lanternari, Sandro Baronciani, Ugo Mecchia, Flavio Meroni, Giuseppina Berchicci, Enrico Poddi, Nicola Solipacca, Franco Perazzola, Agostino Di Sciullo, Sergio Angeletti, Patrizio Tesi, Fabio Carrozi, Tommaso Pagani, Marco Stivoli, Roberto Miglio, Professional Car Service Snc, Massimo Mongiovi, Roberto Corona (C-419/12), Anitrav — Associazione Nazionale Imprese Trasporto Viaggiatori (C-420/12)

κατά

Roma Capitale, Regione Lazio (C-420/12),

Παρεμβαίνοντες: UGL Taxi — Unione Generale del Lavoro Taxi κ.λπ., Codacons — Coordinamento delle associazioni per la tutela dell’ambiente e dei diritti degli utenti e consumatori (C-420/12),

Αντικείμενο

Αίτηση προδικαστικής απόφασης — Tribunale Amministrativo Regionale per il Lazio — Ερμηνεία των άρθρων 26, 49, 90 ΣΛΕΕ, του άρθρου 3 ΣΕΕ, σε συνδυασμό με το άρθρο 4, παράγραφος 3, ΣΕΕ και τα άρθρα 3, 4, 5 και 6 ΣΛΕΕ, και των άρθρων101 και 102 ΣΛΕΕ — Υπηρεσία εκμίσθωσης οχήματος με οδηγό — Εθνική ρύθμιση που θέτει ως προϋπόθεση της παροχής της υπηρεσίας αυτής τη χορήγηση άδειας από τους δήμους και επιβάλλει στους κατόχους των αδειών αυτών την υποχρέωση να έχουν τον συνήθη χώρο στάθμευσης των οχημάτων τους εντός των ορίων του δήμου που έχει χορηγήσει τη σχετική άδεια, καθώς και την υποχρέωση να έχουν την έδρα τους και να αρχίζουν και να ολοκληρώνουν την παροχή των υπηρεσιών τους εντός των ορίων του εν λόγω δήμου

Διατακτικό

Το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν είναι αρμόδιο, στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-419/12 και C-420/12, να απαντήσει στις αιτήσεις προδικαστικής απόφασης που υπέβαλε με αποφάσεις της 20ής Ιουνίου 2012 το Tribunale amministrativo regionale per il Lazio (Ιταλία), κατά το μέτρο κατά το οποίο οι αιτήσεις αυτές αφορούν την ερμηνεία του άρθρου 49 ΣΛΕΕ. Οι εν λόγω αιτήσεις πρέπει να απορριφθούν ως απαράδεκτες κατά το μέτρο κατά το οποίο αφορούν την ερμηνεία άλλων διατάξεων του δικαίου της Ένωσης.

(1)  ΕΕ C 366 της 24.11.2012.

29.3.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 93/11

Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 6ης Φεβρουαρίου 2014 [αίτηση του Curtea de Apel Oradea (Ρουμανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — SC Fatorie SRL κατά Direcția Generală a Finanțelor Publice Bihor

(Υπόθεση C-424/12) (1)

(Προδικαστική παραπομπή - ΦΠΑ - Οδηγία 2006/112/ΕΚ - Αντιστροφή της επιβαρύνσεως - Δικαίωμα εκπτώσεως - Καταβολή του φόρου στον πάροχο υπηρεσιών - Παράλειψη υποχρεωτικών ενδείξεων - Καταβολή μη οφειλόμενου ΦΠΑ - Απώλεια του δικαιώματος εκπτώσεως - Αρχή της φορολογικής ουδετερότητας - Αρχή της ασφάλειας δικαίου)

2014/C 93/17

Γλώσσα διαδικασίας: η ρουμανική

Αιτούν δικαστήριο

Curtea de Apel Oradea

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

SC Fatorie SRL

κατά

Direcția Generală a Finanțelor Publice Bihor

Αντικείμενο

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως — Curtea de Apel Oradea — Ερμηνεία της οδηγίας 2006/112/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Νοεμβρίου 2006, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας (ΕΕ L 347, σ. 1) — Απώλεια του δικαιώματος προς έκπτωση του ΦΠΑ λόγω μη αναγραφής επί του τιμολογίου της εφαρμογής του καθεστώτος αντιστροφής της επιβαρύνσεως — Αρχή της ασφαλείας δικαίου — Απόφαση διατάσσουσα την καταβολή του εσφαλμένως εκπεσθέντος ΦΠΑ και των τόκων, καθώς και κυρώσεις λόγω υπερημερίας κατόπιν αμετάκλητης αποφάσεως αναγνωρίζουσας το δικαίωμα προς έκπτωση — Αρχή της φορολογικής ουδετερότητας — Καταβολή του αναγραφόμενου εσφαλμένα επί του εκδοθέντος από τρίτον τιμολογίου ΦΠΑ — Μη παρέμβαση των φορολογικών αρχών προς διόρθωση του τιμολογίου και αδυναμία τακτοποιήσεως a posteriori

Διατακτικό

1)

Στο πλαίσιο δραστηριότητας εμπίπτουσας στο καθεστώς αντιστροφής της επιβαρύνσεως, υπό περιστάσεις όπως αυτές της υποθέσεως της κύριας δίκης, η οδηγία 2006/112/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Νοεμβρίου 2006, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας, και η αρχή της φορολογικής ουδετερότητας δεν αντιτίθενται στην απώλεια από τον αποδέκτη υπηρεσιών του δικαιώματος εκπτώσεως του ΦΠΑ τον οποίο κατέβαλε αχρεωστήτως στον πάροχο υπηρεσιών βάσει ενός εσφαλμένως εκδοθέντος τιμολογίου, ακόμα και όταν η διόρθωση του σφάλματος αυτού είναι αδύνατη λόγω πτωχεύσεως του εν λόγω παρόχου.

2)

Η αρχή της ασφάλειας δικαίου δεν αντιτίθεται σε εθνική διοικητική πρακτική των εθνικών φορολογικών αρχών συνιστάμενη στην ανάκληση, εντός της προθεσμίας παραγραφής, αποφάσεως με την οποία οι εν λόγω αρχές αναγνώρισαν στον υποκείμενο στον φόρο δικαίωμα να εκπέσει τον ΦΠΑ και του επέβαλαν, κατόπιν νέου ελέγχου, την υποχρέωση να αποδώσει τον φόρο αυτόν μετά τόκων υπερημερίας.

(1)  ΕΕ C 379 της 8.12.2012.

29.3.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 93/12

Απόφαση του Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα) της 13ης Φεβρουαρίου 2014 [αίτηση του Svea hovrätt (Σουηδία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Nils Svensson, Sten Sjögren, Madelaine Sahlman, Pia Gadd κατά Retriever Sverige AB

(Υπόθεση C-466/12) (1)

(Προδικαστική παραπομπή - Προσέγγιση των νομοθεσιών - Δικαίωμα του δημιουργού και συγγενικά δικαιώματα - Οδηγία 2001/29/ΕΚ - Κοινωνία της πληροφορίας - Εναρμόνιση ορισμένων πτυχών του δικαιώματος του δημιουργού και των συγγενικών δικαιωμάτων - Άρθρο 3, παράγραφος 1 - Παρουσίαση στο κοινό - Έννοια - Διαδικτυακοί σύνδεσμοι («σύνδεσμοι δυνάμενοι να ενεργοποιηθούν με επιλογή») παρέχοντες πρόσβαση σε προστατευόμενα έργα)

2014/C 93/18

Γλώσσα διαδικασίας: η σουηδική

Αιτούν δικαστήριο

Svea hovrätt

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Nils Svensson, Sten Sjögren, Madelaine Sahlman, Pia Gadd

κατά

Retriever Sverige AB

Αντικείμενο

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως — Svea Hovrätt — Ερμηνεία του άρθρου 3, παράγραφος 1, της οδηγίας 2001/29/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 22ας Μαΐου 2001, για την εναρμόνιση ορισμένων πτυχών του δικαιώματος του δημιουργού και συγγενικών δικαιωμάτων στην κοινωνία της πληροφορίας (ΕΕ L 167, σ. 10) — Ιστότοπος αναζητήσεως και παρακολουθήσεως, μέσω του οποίας οι συνδρομητές του έχουν, επί πληρωμή, πρόσβαση σε προστατευόμενα έργα — Παροχή εκ μέρους προσώπου άλλου εκτός του δημιουργού του έργου ή των εξ αυτού ελκόντων δικαιώματα συνδέσμου στην ιστοσελίδα του παρέχοντος πρόσβαση στο έργο

Διατακτικό

1)

Το άρθρο 3, παράγραφος 1, της οδηγίας 2001/29/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 22ας Μαΐου 2001, για την εναρμόνιση ορισμένων πτυχών του δικαιώματος του δημιουργού και συγγενικών δικαιωμάτων στην κοινωνία της πληροφορίας, έχει την έννοια ότι δεν συνιστά πράξη παρουσίασης στο κοινό, κατά τη διάταξη αυτή, η παροχή σε ιστότοπο δυνάμενων να ενεργοποιηθούν με επιλογή συνδέσμων προς έργα που διατίθενται ελεύθερα σε άλλον ιστότοπο.

2)

Το άρθρο 3, παράγραφος 1, της οδηγίας 2001/29 έχει την έννοια ότι είναι αντίθετο προς τη δυνατότητα κράτους μέλους να θεσπίζει ευρύτερη προστασία των κατόχων του δικαιώματος του δημιουργού, προβλέποντας ότι η έννοια της παρουσίασης στο κοινό περιλαμβάνει περισσότερες ενέργειες από αυτές που διαλαμβάνονται στη διάταξη αυτή.

(1)  ΕΕ C 379 της 8.12.2012.

29.3.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 93/12

Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 13ης Φεβρουαρίου 2014 [αίτηση του Bundesgerichtshof (Γερμανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — H. Gautzsch Großhandel GmbH & Co. KG κατά Münchener Boulevard Möbel Joseph Duna GmbH

(Υπόθεση C-479/12) (1)

(Προδικαστική παραπομπή - Πνευματική ιδιοκτησία - Κοινοτικά σχέδια ή υποδείγματα - Κανονισμός (ΕΚ) 6/2002 - Άρθρα 7, παράγραφος 1, 11, παράγραφος 2, 19, παράγραφος 2, 88 και 89, παράγραφος 1, στοιχεία α' και δ' - Μη καταχωρισμένο κοινοτικό υπόδειγμα - Προστασία - Διάθεση στο κοινό - Νεωτερισμός - Αγωγή λόγω παραποιήσεως/απομιμήσεως - Βάρος αποδείξεως - Παραγραφή αξιώσεως - Αποδυνάμωση δικαιώματος - Εφαρμοστέο δίκαιο)

2014/C 93/19

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Bundesgerichtshof

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

H. Gautzsch Großhandel GmbH & Co. KG

κατά

Münchener Boulevard Möbel Joseph Duna GmbH

Αντικείμενο

Αίτηση προδικαστικής απόφασης — Bundesgerichtshof — Ερμηνεία των άρθρων 7, παράγραφος 1, πρώτο εδάφιο, 11, παράγραφος 2, 19, παράγραφος 2, και 89, παράγραφος 1, στοιχείο α' και δ', του κανονισμού (ΕΚ) 6/2002 του Συμβουλίου, της 12ης Δεκεμβρίου 2001, για τα κοινοτικά σχέδια και υποδείγματα (ΕΕ 2002, L 3, σ. 1) — Έννοια του όρου «διάθεση στο κοινό» — Βάρος της απόδειξης της παραποίησης/απομίμησης του μη καταχωρισμένου σχεδίου — Υπόδειγμα που έχει παρουσιαστεί σε εκθεσιακό χώρο ο οποίος βρίσκεται εκτός του πεδίου της συνήθους παρακολούθησης της αγοράς και που έχει γίνει γνωστό σε επιχειρηματία του συγκεκριμένου κλάδου χωρίς την προϋπόθεση να παραμείνει απόρρητο — Προθεσμία παραγραφής της αξίωσης μη χρήσης του υποδείγματος από κανέναν τρίτο — Παραγραφή της αξίωσης — Καθορισμός του δικαίου με βάση το οποίο επιλύονται οι διαφορές που έχουν ως αντικείμενο την παραποίηση/απομίμηση και την ακυρότητα των κοινοτικών σχεδίων ή υποδειγμάτων

Διατακτικό

1)

Το άρθρο 11, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΚ) 6/2002 του Συμβουλίου, της 12ης Δεκεμβρίου 2001, για τα κοινοτικά σχέδια και υποδείγματα, έχει την έννοια ότι μπορεί να γίνει δεκτό ότι ένα μη καταχωρισμένο σχέδιο ή υπόδειγμα ενδέχεται, κατά τη συνήθη πορεία των επιχειρηματικών εργασιών, να έχει ευλόγως καταστεί γνωστό στους ειδικευμένους κύκλους του συγκεκριμένου κλάδου οι οποίοι δραστηριοποιούνται εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εφόσον εικόνες του εν λόγω σχεδίου ή υποδείγματος είχαν διαδοθεί σε εμπόρους που δραστηριοποιούνται στον κλάδο αυτό, κάτι που εναπόκειται στο δικαστήριο κοινοτικών σχεδίων και υποδειγμάτων να αξιολογήσει λαμβανομένων υπόψη των ιδιαίτερων περιστάσεων της υποθέσεως της οποίας έχει επιληφθεί.

2)

Το άρθρο 7, παράγραφος 1, πρώτο εδάφιο, του κανονισμού 6/2002 έχει την έννοια ότι μπορεί να γίνει δεκτό ότι ένα μη καταχωρισμένο σχέδιο ή υπόδειγμα, παρότι διατέθηκε σε τρίτον χωρίς ρητή ή σιωπηρή προϋπόθεση να παραμείνει απόρρητο, δεν θα μπορούσε, κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων, να έχει καταστεί ευλόγως γνωστό στους ειδικευμένους κύκλους του συγκεκριμένου κλάδου οι οποίοι δραστηριοποιούνται εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αν διατέθηκε σε μία μόνον επιχείρηση του εν λόγω κλάδου ή αν παρουσιάσθηκε μόνον στους εκθεσιακούς χώρους επιχειρήσεως εγκατεστημένης εκτός του εδάφους της Ένωσης, κάτι που εναπόκειται στο δικαστήριο κοινοτικών σχεδίων και υποδειγμάτων να αξιολογήσει, λαμβανομένων υπόψη των ιδιαίτερων περιστάσεων της υποθέσεως της οποίας έχει επιληφθεί.

3)

Το άρθρο 19, παράγραφος 2, πρώτο εδάφιο, του κανονισμού 6/2002 έχει την έννοια ότι απόκειται στον δικαιούχο του προστατευόμενου σχεδίου ή υποδείγματος να αποδείξει ότι η αμφισβητούμενη χρήση απορρέει από αντίγραφο του εν λόγω σχεδίου ή υποδείγματος. Εντούτοις, εάν το δικαστήριο κοινοτικών σχεδίων και υποδειγμάτων διαπιστώσει ότι το γεγονός ότι ο εν λόγω δικαιούχος φέρει το βάρος αποδείξεως ενδέχεται να καταστήσει αδύνατη ή υπερβολικά δυσχερή τη διεξαγωγή της αποδείξεως, οφείλει, προς διασφάλιση της τηρήσεως της αρχής της αποτελεσματικότητας, να χρησιμοποιήσει όλα τα δικονομικά μέσα που του παρέχει το εθνικό δίκαιο, προκειμένου να αντιμετωπίσει τη δυσκολία αυτή, συμπεριλαμβανομένων, ενδεχομένως, των κανόνων εσωτερικού δικαίου οι οποίοι προβλέπουν αντιστροφή ή ελάφρυνση του βάρους αποδείξεως.

4)

Η παραγραφή αξιώσεως και η αποδυνάμωση δικαιώματος που μπορούν να προβληθούν προς αντίκρουση αγωγής ασκηθείσας βάσει των άρθρων 19, παράγραφος 2, και 89, παράγραφος 1, στοιχείο α', του κανονισμού 6/2002 διέπονται από το εθνικό δίκαιο το οποίο πρέπει να εφαρμόζεται τηρουμένων των αρχών της ισοδυναμίας και της αποτελεσματικότητας.

5)

Το άρθρο 89, παράγραφος 1, στοιχείο δ', του κανονισμού 6/2002 έχει την έννοια ότι οι αξιώσεις για καταστροφή των προϊόντων παραποιήσεως/απομιμήσεως διέπονται από τη νομοθεσία, συμπεριλαμβανομένου του ιδιωτικού διεθνούς δικαίου, του κράτους μέλους εντός του οποίου διαπράχθηκαν ή επαπειλούνται να διαπραχθούν οι πράξεις παραποιήσεως/απομιμήσεως. Οι αξιώσεις για αποκατάσταση της ζημίας που προκλήθηκε από τις δραστηριότητες του αυτουργού των πράξεων αυτών και για παροχή πληροφοριών σχετικά με τις δραστηριότητες αυτές, ούτως ώστε να προσδιορισθεί η εν λόγω ζημία, διέπονται, βάσει του άρθρου 88, παράγραφος 2, του κανονισμού αυτού, από το εθνικό δίκαιο, συμπεριλαμβανομένου του ιδιωτικού διεθνούς δικαίου, του επιληφθέντος δικαστηρίου κοινοτικών σχεδίων και υποδειγμάτων.

(1)  ΕΕ C 32 της 2.2.2013.

29.3.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 93/13

Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 6ης Φεβρουαρίου 2014 [αίτηση του Tribunal Central Administrativo Norte (Πορτογαλία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — IPTM-Instituto Portuário e dos Transportes Marítimos κατά Navileme-Consultadoria Náutica, Lda, Nautizende — Consultadoria Náutica, Lda

(Υπόθεση C-509/12) (1)

(Προδικαστική παραπομπή - Άρθρα 52 ΣΛΕΕ και 56 ΣΛΕΕ - Ελεύθερη παροχή υπηρεσιών - Χορήγηση αδείας πλοηγήσεως σκάφους αναψυχής - Προϋπόθεση περί κατοικίας στη χώρα που εκδίδει την άδεια - Περιορισμός για τους κατοίκους αλλοδαπής - Διαφύλαξη της ασφάλειας στη θάλασσα - Δημόσια τάξη)

2014/C 93/20

Γλώσσα διαδικασίας: η πορτογαλική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunal Central Administrativo Norte

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

IPTM-Instituto Portuário e dos Transportes Marítimos

κατά

Navileme-Consultadoria Náutica, Lda, Nautizende — Consultadoria Náutica, Lda

Αντικείμενο

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως — Tribunal Central Administrativo Norte (Πορτογαλία) — Ερμηνεία των άρθρων 18, 20, 45, 52 και 62 ΣΛΕΕ — Διάκριση λόγω ιθαγενείας — Ελεύθερη κυκλοφορία των προσώπων και ελεύθερη παροχή υπηρεσιών — Περιορισμοί — Διάταξη επιβάλλουσα ως προϋπόθεση για τη χορήγηση αδείας πλοηγήσεως σκάφους αναψυχής την κατοικία εντός της εθνικής επικρατείας

Διατακτικό

Τα άρθρα 52 ΣΛΕΕ και 56 ΣΛΕΕ έχουν την έννοια ότι αντιτίθενται σε κανονιστική ρύθμιση κράτους μέλους όπως η επίμαχη στην κύρια δίκη, η οποία επιβάλλει προϋπόθεση περί κατοικίας στην εθνική επικράτεια στους πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης που επιθυμούν να λάβουν άδεια πλοηγήσεως σκάφους αναψυχής από το κράτος μέλος αυτό.

(1)  ΕΕ C 32 της 2.2.2013.

29.3.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 93/14

Απόφαση του Δικαστηρίου (δέκατο τμήμα) της 6ης Φεβρουαρίου 2014 [αίτηση του Landgericht Bonn (Γερμανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Mömax Logistik GmbH κατά Bundesamt für Justiz

(Υπόθεση C-528/12) (1)

(Προδικαστική παραπομπή - Δίκαιο των εταιριών - Οδηγία 78/660/ΕΟΚ - Δημοσιότητα των ενοποιημένων ετήσιων λογαριασμών ορισμένων μορφών εταιριών - Εφαρμογή των κανόνων περί δημοσιότητας των λογαριασμών αυτών στις εταιρίες που διέπονται από τη νομοθεσία κράτους μέλους και ανήκουν σε όμιλο του οποίου η μητρική εταιρία διέπεται από τη νομοθεσία άλλου κράτους μέλους)

2014/C 93/21

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Landgericht Bonn

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Mömax Logistik GmbH

κατά

Bundesamt für Justiz

Αντικείμενο

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως — Landgericht Bonn — Ερμηνεία του άρθρου 49 ΣΛΕΕ καθώς και του άρθρου 57, παράγραφος 1, της τέταρτης οδηγίας 78/660/EOK του Συμβουλίου, της 25ης Ιουλίου 1978, βασιζομένης στο άρθρο 54, παράγραφος 3, περίπτωση ζ', της Συνθήκης, περί των ετησίων λογαριασμών εταιρειών ορισμένων μορφών (ΕΕ ειδ. έκδ. 06/002, σ. 17) — Δικαίωμα των κρατών μελών να μην εφαρμόζουν στις εξαρτώμενες εταιρίες ενός ομίλου οι οποίες υπάγονται στο εθνικό τους δίκαιο τις διατάξεις της οδηγίας 78/660/ΕΟΚ που αφορούν το περιεχόμενο, τον έλεγχο και τη δημοσίευση των ετησίων λογαριασμών, αν η δεσπόζουσα εταιρία του ομίλου υπάγεται στο δίκαιο κράτους μέλους — Κανονιστική ρύθμιση κράτους μέλους η οποία προβλέπει τη δυνατότητα αυτή σε περίπτωση που η δεσπόζουσα εταιρία υπάγεται στο δίκαιο του εν λόγω κράτους μέλους και την αποκλείει σε περίπτωση που η εταιρία αυτή υπάγεται στο δίκαιο άλλου κράτους μέλους

Διατακτικό

Το άρθρο 57 της τέταρτης οδηγίας 78/660/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 25ης Ιουλίου 1978, βασιζομένης στο άρθρο 54 παράγραφος 3 περίπτωση ζ) της συνθήκης περί των ετησίων λογαριασμών εταιριών ορισμένων μορφών, όπως έχει τροποποιηθεί από την οδηγία 2006/46/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 14ης Ιουνίου 2006, έχει την έννοια ότι αντιτίθεται στη νομοθεσία κράτους μέλους που δεν απαλλάσσει μια θυγατρική επιχείρηση η οποία διέπεται από τη νομοθεσία του κράτους αυτού από τις διατάξεις της εν λόγω οδηγίας που αφορούν το περιεχόμενο, τον έλεγχο και τη δημοσίευση των ετήσιων λογαριασμών παρά μόνον αν η μητρική επιχείρηση διέπεται και αυτή από τη νομοθεσία του εν λόγω κράτους.

(1)  ΕΕ C 63 της 2.3.2013.

29.3.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 93/14

Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 13ης Φεβρουαρίου 2014 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Ιταλικής Δημοκρατίας

(Υπόθεση C-596/12) (1)

(Παράβαση κράτους μέλους - Ομαδικές απολύσεις - Έννοια του όρου «εργαζόμενοι» - Αποκλεισμός των «dirigenti» - Οδηγία 98/59/CE - Άρθρο 1, παράγραφοι 1 και 2 - Παραβίαση)

2014/C 93/22

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: J. Enegren και C. Cattabriga)

Καθής: Ιταλική Δημοκρατία (εκπρόσωποι: G. Palmieri, επικουρούμενη από τον S. Varone, avvocato dello Stato)

Αντικείμενο

Παράβαση κράτους μέλους — Παράβαση άρθρου 1, παράγραφοι 1 και 2, της οδηγίας 98/59/ΕΚ του Συμβουλίου, της 20ής Ιουλίου 1998, για προσέγγιση των νομοθεσιών των κρατών μελών που αφορούν τις ομαδικές απολύσεις (ΕΕ L 225, σ. 16) — Πεδίο εφαρμογής — Έννοια του όρου «εργαζόμενοι» — Ένταξη των διευθυντικών στελεχών στην έννοια αυτή

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

1)

Η Δημοκρατία της Ιταλίας, εξαιρώντας, με το άρθρο 4, παράγραφος 9, του νόμου αριθ. 223, για τους κανόνες περί αργίας για τεχνικούς λόγους, κινητικότητας, επιδομάτων ανεργίας, εφαρμογής των κοινοτικών οδηγιών, τοποθετήσεως εργατικού δυναμικού και για άλλες διατάξεις σχετικά με την αγορά εργασίας, (legge n. 223 — Norme in materia di cassa integrazione, mobilita’, trattamenti di disoccupazione, attuazione di direttive della Comunita’ europea, avviamento al lavoro ed altre disposizioni in materia di mercato del lavoro), της 23ης Ιουλίου 1991, την κατηγορία των «dirigenti» από το πεδίο εφαρμογής της διαδικασίας που προβλέπεται στο άρθρο 2 της οδηγίας 98/59/ΕΚ του Συμβουλίου, της 20ής Ιουλίου 1998, για προσέγγιση των νομοθεσιών των κρατών μελών που αφορούν τις ομαδικές απολύσεις, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 1, παράγραφοι1 και 2, της οδηγίας αυτής.

2)

Καταδικάζει την Ιταλική Δημοκρατία στα δικαστικά έξοδα.

(1)  EE C 71 της 9.3.2013.

29.3.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 93/15

Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 6ης Φεβρουαρίου 2014 [αίτηση του Finanzgericht Düsseldorf (Γερμανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Helm Düngemittel GmbH κατά Hauptzollamt Krefeld

(Υπόθεση C-613/12) (1)

(Προδικαστική παραπομπή - Τελωνειακή ένωση και κοινό δασμολόγιο - Ευρωμεσογειακή Συμφωνία Συνδέσεως με την Αίγυπτο - Άρθρο 20 του πρωτοκόλλου 4 - Πιστοποιητικό καταγωγής - Πιστοποιητικό κυκλοφορίας εμπορευμάτων EUR.1 - Πιστοποιητικό κυκλοφορίας εμπορευμάτων EUR.1 κατ’ αντικατάσταση το οποίο εκδοθέν από τελωνειακή αρχή όταν το εμπόρευμα δεν βρισκόταν πλέον υπό τον έλεγχό της - Άρνηση εφαρμογής του προτιμησιακού καθεστώτος)

2014/C 93/23

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Finanzgericht Düsseldorf

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Helm Düngemittel GmbH

κατά

Hauptzollamt Krefeld

Αντικείμενο

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως — Finanzgericht Düsseldorf — Ερμηνεία του άρθρου 20 του πρωτοκόλλου αριθ. 4 της ευρωμεσογειακής συμφωνίας που αφορά τη σύνδεση μεταξύ της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και των κρατών μελών της, αφενός, και της Αραβικής Δημοκρατίας της Αιγύπτου, αφετέρου (ΕΕ 2004, L 304, σ. 39), όπως τροποποιήθηκε με την απόφαση 1/2006 του Συμβουλίου Σύνδεσης ΕΕ-Αιγύπτου, της 17ης Φεβρουαρίου 2006 (ΕΕ L 73, σ. 1) — Πιστοποιητικό κυκλοφορίας το οποίο εκδόθηκε προς αντικατάσταση άλλου εκ των υστέρων, αφού το εμπόρευμα είχε παύσει να βρίσκεται υπό τον έλεγχο της τελωνειακής αρχής εκδόσεως

Διατακτικό

1)

Η Ευρωμεσογειακή Συμφωνία Συνδέσεως μεταξύ των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων και των κρατών μελών τους, αφενός, και της Αραβικής Δημοκρατίας της Αιγύπτου, αφετέρου, που υπογράφηκε στο Λουξεμβούργο στις 25 Ιουνίου 2001, και εγκρίθηκε με την απόφαση 2004/635/ΕΚ του Συμβουλίου, της 21ης Απριλίου 2004, έχει την έννοια ότι η αιγυπτιακή καταγωγή εμπορεύματος, κατά την έννοια του προτιμησιακού τελωνειακού καθεστώτος της εν λόγω Συμφωνίας, μπορεί να αποδειχθεί ακόμη και όταν το εμπόρευμα έχει κατατμηθεί κατά την είσοδό του στο πρώτο κράτος μέλος, με σκοπό την αποστολή ενός μέρους αυτού στο δεύτερο κράτος μέλος, και όταν το πιστοποιητικό κυκλοφορίας κατ’ αντικατάσταση που εξέδωσαν οι τελωνειακές αρχές του πρώτου κράτους μέλους για το μέρος εκείνο του εμπορεύματος που έχει αποσταλεί στο δεύτερο κράτος μέλος δεν πληροί τις προϋποθέσεις του άρθρου 20 του πρωτοκόλλου 4 της ως προαναφερθείσας Συμφωνίας, για τον ορισμό της έννοιας «καταγόμενα προϊόντα» ή «προϊόντα καταγωγής» και των μεθόδων διοικητικής συνεργασίας, όπως τροποποιήθηκε από την απόφαση 1/2006 του Συμβουλίου Σύνδεσης ΕΕ-Αιγύπτου, της 17ης Φεβρουαρίου 2006, όσον αφορά την έκδοση τέτοιου είδους πιστοποιητικού.

2)

Εντούτοις, προκειμένου να αποδειχθούν τα ανωτέρω: η προτιμησιακή καταγωγή του εμπορεύματος που εισήχθη αρχικώς από την Αίγυπτο πρέπει να προκύπτει από πιστοποιητικό κυκλοφορίας EUR.1 εκδοθέν από τις αιγυπτιακές τελωνειακές αρχές, κατ’ εφαρμογή του προαναφερθέντος πρωτοκόλλου, και ο εισαγωγέας πρέπει να αποδείξει ότι το μέρος του εμπορεύματος που έχει κατατμηθεί στο πρώτο κράτος μέλος και απεστάλη στο δεύτερο κράτος μέλος αποτελεί μέρος του εμπορεύματος που εισήχθη από την Αίγυπτο στο πρώτο κράτος μέλος. Στο αιτούν δικαστήριο απόκειται να ελέγξει εάν οι προϋποθέσεις αυτές πληρούνται στη διαφορά της κύριας δίκης.

(1)  ΕΕ C 101 της 6.4.2003.

29.3.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 93/15

Απόφαση του Δικαστηρίου (έκτο τμήμα) της 6ης Φεβρουαρίου 2014 [αίτηση του Cour de cassation (Γαλλία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Directeur général des douanes et droits indirects, Chef de l'agence de la direction nationale du renseignement et des enquêtes douanières κατά Humeau Beaupreau SAS

(Υπόθεση C-2/13) (1)

(Κοινό δασμολόγιο - Δασμολογική κατάταξη - Συνδυασμένη Ονοματολογία - Κεφάλαιο 64 - Εισαγωγή συστατικών μερών αναγκαίων για την κατασκευή αθλητικών υποδημάτων - Κλάση 6404 - Υποδήματα που έχουν τα εξωτερικά πέλματα από καουτσούκ, πλαστική ύλη, δέρμα φυσικό ή ανασχηματισμένο και το πάνω μέρος από υφαντικές ύλες - Κλάση 6406 - Μέρη υποδημάτων - Γενικός κανόνας 2, στοιχείο α', για την ερμηνεία της Συνδυασμένης Ονοματολογίας - Μη πλήρες ή μη τελειωμένο είδος το οποίο έχει «τα ουσιώδη χαρακτηριστικά του πλήρους ή του τελειωμένου είδους» - Είδος που «παρουσιάζεται αποσυναρμολογημένο ή ασυναρμολόγητο» - Επεξηγηματική σημείωση για την ερμηνεία του εναρμονισμένου συστήματος - Εργασίες «συναρμολογήσεως», αποκλειομένης κάθε «κατεργασίας προς αποπεράτωση της κατασκευής των συστατικών μερών που πρόκειται να συναρμολογηθούν»)

2014/C 93/24

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Αιτούν δικαστήριο

Cour de cassation

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Directeur général des douanes et droits indirects, Chef de l'agence de la direction nationale du renseignement et des enquêtes douanières

κατά

Humeau Beaupreau SAS

Αντικείμενο

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως — Cour de cassation (Γαλλία) — Ερμηνεία του άρθρου 2, στοιχείο α', του γενικού κανόνα για την ερμηνεία της Συνδυασμένης Ονοματολογίας και της παραγράφου 7 των Επεξηγηματικών Σημειώσεων του Εναρμονισμένου Συστήματος — Κοινό δασμολόγιο — Δασμολογική κατάταξη — Συνδυασμένη Ονοματολογία — Διαδικασία κατασκευής υποδημάτων — Εργασίες συναρμολογήσεως ή κατεργασία προς αποπεράτωση της κατασκευής

Διατακτικό

Ο γενικός κανόνας 2, στοιχείο α', για την ερμηνεία της Συνδυασμένης Ονοματολογίας η οποία αποτελεί το παράρτημα I του κανονισμού (ΕΟΚ) 2658/87 του Συμβουλίου, της 23ης Ιουλίου 1987, για τη δασμολογική και στατιστική ονοματολογία και το Κοινό Δασμολόγιο, όπως ίσχυε κατά τον χρόνο των πραγματικών περιστατικών, έχει την έννοια ότι ένα επάνω μέρος, ένα εξωτερικό πέλμα και ένα εσωτερικό πέλμα εμπίπτουν, ως είδος που παρουσιάζεται ασυναρμολόγητο και έχει τα ουσιώδη χαρακτηριστικά των υποδημάτων, στην κλάση 6404 της εν λόγω Συνδυασμένης Ονοματολογίας, εφόσον, μετά την εισαγωγή των εν λόγω συστατικών μερών, πρέπει να ενσωματωθεί στο επάνω μέρος μια φτέρνα, το δε εξωτερικό πέλμα καθώς και το επάνω μέρος πρέπει να υποβληθούν σε ευθυγράμμιση προκειμένου να συναρμολογηθούν.

(1)  ΕΕ C 71 της 9.3.2013.

29.3.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 93/16

Απόφαση του Δικαστηρίου (έβδομο τμήμα) της 13ης Φεβρουαρίου 2014 [αίτηση του Administrativen sad Sofia-grad (Βουλγαρία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Maks Pen EOOD κατά Direktor na Direktsia «Obzhalvane i danachno-osiguritelna praktika» Sofia, πρώην Direktor na Direktsia «Obzhalvane i upravlenie na izpalnenieto» Sofia

(Υπόθεση C-18/13) (1)

(Φορολογία - Κοινό σύστημα του φόρου προστιθέμενης αξίας - Οδηγία 2006/112/ΕΚ - Έκπτωση του φόρου εισροών - Παρεχόμενες υπηρεσίες - Έλεγχος - Πάροχος που δεν διαθέτει τα αναγκαία μέσα - Έννοια της φοροδιαφυγής - Υποχρέωση αυτεπάγγελτης διαπιστώσεως της φοροδιαφυγής - Απαίτηση πραγματικής παροχής της υπηρεσίας - Υποχρέωση τηρήσεως αρκούντως λεπτομερούς λογιστικής - Ένδικες διαφορές - Απαγόρευση του ποινικού χαρακτηρισμού της απάτης εκ μέρους του δικαστή και της χειροτερεύσεως της καταστάσεως του προσφεύγοντος)

2014/C 93/25

Γλώσσα διαδικασίας: η βουλγαρική

Αιτούν δικαστήριο

Administrativen sad Sofia-grad

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Maks Pen EOOD

κατά

Direktor na Direktsia «Obzhalvane i danachno-osiguritelna praktika» Sofia, πρώην Direktor na Direktsia «Obzhalvane i upravlenie na izpalnenieto» Sofia

Αντικείμενο

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως — Administrativen sad Sofia-grad — Ερμηνεία των άρθρων 63, 178, παράγραφος 1, στοιχείο α', 226, παράγραφος 1, σημείο 6, καθώς και 242 και 273 της οδηγίας 2006/112/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Νοεμβρίου 2006, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας (ΕΕ L 347, σ. 1) — Έννοια της «φοροδιαφυγής» — Μνεία στο τιμολόγιο προμηθευτή ο οποίος δεν διαθέτει το προσωπικό, τα υλικά μέσα και τα στοιχεία ενεργητικού που απαιτούνται για την παροχή της υπηρεσίας — Απουσία λογιστικών αποδείξεων — Έκδοση πλαστών εγγράφων προς δικαιολόγηση της παροχής της υπηρεσίας — Υποχρέωση του εθνικού δικαστηρίου να διαπιστώσει αυτεπαγγέλτως την ύπαρξη φοροδιαφυγής — Εξάρτηση του δικαιώματος εκπτώσεως του φόρου από την πραγματική παροχή της υπηρεσίας — Απαίτηση τηρήσεως των διεθνών λογιστικών προτύπων προκειμένου η τηρούμενη λογιστική να είναι επαρκώς λεπτομερής ώστε να επιτρέπει τον έλεγχο του δικαιώματος εκπτώσεως — Ενδεχόμενη ανάγκη αναγραφής επί των τιμολογίων πληροφοριών σχετικά με την πραγματική παροχή της υπηρεσίας — Εθνική νομοθεσία που θεωρεί την υπηρεσία ως παρασχεθείσα κατά την ημερομηνία κατά την οποία συντρέχουν οι προϋποθέσεις αναγνωρίσεως του προερχόμενου από την εν λόγω παροχή εσόδου σύμφωνα με την εφαρμοστέα νομοθεσία

Διατακτικό

1)

Η οδηγία 2006/112/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Νοεμβρίου 2006, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας, έχει την έννοια ότι αποκλείει την εκ μέρους υποκειμένου στον φόρο έκπτωση του φόρου προστιθέμενης αξίας που αναγράφεται στα εκδοθέντα από τον πάροχο τιμολόγια, οσάκις, μολονότι η υπηρεσία παρασχέθηκε, αποδεικνύεται ότι δεν έχει πράγματι εκτελεστεί από αυτόν τον πάροχο ή από τον υπεργολάβο του, ιδίως διότι αυτοί δεν διέθεταν το προσωπικό, τα υλικά μέσα και τα στοιχεία ενεργητικού που ήταν αναγκαία για την παροχή των υπηρεσιών, ότι το κόστος της παροχής δεν τεκμηριώθηκε στα λογιστικά βιβλία τους και ότι εκδόθηκαν πλαστά έγγραφα από πρόσωπα που τα υπέγραψαν ως πάροχοι, υπό την προϋπόθεση, αφενός, ότι τα εν λόγω περιστατικά συνιστούν απάτη και, αφετέρου, ότι αποδεικνύεται, λαμβανομένων υπόψη των αντικειμενικών στοιχείων που παρέσχον οι φορολογικές αρχές, ότι ο υποκείμενος στον φόρο γνώριζε ή όφειλε να γνωρίζει ότι η πράξη της οποίας γίνεται επίκληση προς θεμελίωση δικαιώματος εκπτώσεως έλαβε χώρα στο πλαίσιο της εν λόγω απάτης, προϋπόθεση τη συνδρομή της οποίας οφείλει να εξακριβώσει το αιτούν δικαστήριο.

2)

Όταν τα εθνικά δικαστήρια έχουν την υποχρέωση ή την ευχέρεια να εξετάσουν αυτεπαγγέλτως τους νομικούς ισχυρισμούς που στηρίζονται σε δεσμευτικό κανόνα του εθνικού δικαίου, οφείλουν να τους εξετάζουν σε σχέση με δεσμευτικό κανόνα του δικαίου της Ένωσης όπως αυτός που απαιτεί από τις εθνικές αρχές και τα εθνικά δικαστήρια να μην επιτρέπουν την άσκηση του δικαιώματος προς έκπτωση του φόρου προστιθέμενης αξίας, όταν αποδεικνύεται, βάσει αντικειμενικών στοιχείων, ότι η επίκληση του δικαιώματος αυτού γίνεται δολίως ή καταχρηστικώς. Στα δικαστήρια αυτά απόκειται, οσάκις εξετάζουν αν η επίκληση του εν λόγω δικαιώματος προς έκπτωση έγινε δολίως ή καταχρηστικώς, να ερμηνεύσουν το εθνικό δίκαιο κατά το μέτρο του δυνατού με γνώμονα το γράμμα και τον σκοπό της οδηγίας 2006/112, προς επίτευξη του επιδιωκόμενου με αυτή αποτελέσματος, προς εξασφάλιση της οποίας απαιτείται να πράττουν ό,τι εμπίπτει στην αρμοδιότητά τους, λαμβάνοντας υπόψη το σύνολο των κανόνων του εσωτερικού δικαίου και εφαρμόζοντας μεθόδους ερμηνείας που αναγνωρίζονται από το δίκαιο αυτό.

3)

Η οδηγία 2006/112, απαιτώντας ειδικότερα, κατά το άρθρο της 242, από κάθε υποκείμενο στον φόρο να τηρεί αρκούντως λεπτομερή λογιστική, ούτως ώστε να καθίσταται δυνατή η εφαρμογή του φόρου προστιθέμενης αξίας και ο έλεγχός της από τις φορολογικές αρχές, έχει την έννοια ότι δεν εμποδίζει το οικείο κράτος μέλος να επιβάλλει στον υποκείμενο στον φόρο, εντός των ορίων που προβλέπει το άρθρο 273 της οδηγίας αυτής, υποχρέωση τηρήσεως του συνόλου των εθνικών λογιστικών κανόνων που συνάδουν με τα διεθνή λογιστικά πρότυπα, εφόσον τα σχετικώς θεσπιζόμενα μέτρα δεν βαίνουν πέραν του αναγκαίου ορίου για την εκπλήρωση των σκοπών εξασφαλίσεως της εισπράξεως του ακριβούς ποσού φόρου και αποτροπής των καταχρήσεων. Συναφώς, η οδηγία 2006/112 αντιτίθεται σε εθνική διάταξη κατά την οποία η υπηρεσία θεωρείται παρασχεθείσα κατά τον χρόνο κατά τον οποίο συντρέχουν οι προϋποθέσεις αναγνωρίσεως του προερχόμενου από την οικεία παροχή εσόδου.

(1)  ΕΕ C 79 της 16.3.2013.

29.3.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 93/17

Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 13ης Φεβρουαρίου 2014 — Ουγγαρία κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής και Σλοβακικής Δημοκρατίας

(Υπόθεση C-31/13 P) (1)

(Αίτηση αναιρέσεως - Προστατευόμενες γεωγραφικές ενδείξεις - Κανονισμός (ΕΚ) 1234/2007 - Μητρώο προστατευόμενων ονομασιών προελεύσεως και προστατευόμενων γεωγραφικών ενδείξεων όσον αφορά τους οίνους - Βάση δεδομένων E-Bacchus - Tokaj)

2014/C 93/26

Γλώσσα διαδικασίας: η ουγγρική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Ουγγαρία (εκπρόσωποι: M. Z. Fehér και K. Szíjjártó)

Αντίδικοι κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: V. Bottka, B. Schima και B. Eggers), Σλοβακική Δημοκρατία (εκπρόσωπος: B. Ricziová)

Αντικείμενο

Αναίρεση κατά της αποφάσεως την οποία εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (έβδομο τμήμα) στις 18 Νοεμβρίου 2012, επί της υποθέσεως T-194/10, Ουγγαρία κατά Επιτροπής, και με την οποία απέρριψε ως απαράδεκτη προσφυγή ακυρώσεως με αίτημα την ακύρωση της καταχωρίσεως της προστατευόμενης ονομασίας προελεύσεως «Vinohradnícka oblast’ Tokaj», με χώρα προελεύσεως τη Σλοβακία, στο ηλεκτρονικό μητρώο προστατευόμενων ονομασιών προελεύσεως και προστατευόμενων γεωγραφικών ενδείξεων όσον αφορά τους οίνους (βάση δεδομένων E-Bacchus) — Έννομες συνέπειες της καταχωρίσεως στη βάση δεδομένων E-Bacchus — Υποχρέωση αιτιολογήσεως — Αρχές της χρηστής διοικήσεως, της καλόπιστης συνεργασίας και της ασφάλειας δικαίου

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

1)

Απορρίπτει την αίτηση αναιρέσεως.

2)

Καταδικάζει την Ουγγαρία στα δικαστικά έξοδα.

3)

Η Σλοβακική Δημοκρατία φέρει τα έξοδά της.

(1)  ΕΕ C 71 της 9.3.2013.

29.3.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 93/17

Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 13ης Φεβρουαρίου 2014 [αίτηση του Tribunale civile di Roma (Ιταλία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Mediaset SpA κατά Ministero dello Sviluppo Economico

(Υπόθεση C-69/13) (1)

(Προδικαστική παραπομπή - Κρατικές ενισχύσεις - Επιδότηση για την αγορά ή τη μίσθωση ψηφιακών αποκωδικοποιητών - Απόφαση της Επιτροπής με την οποία καθεστώς ενισχύσεων κηρύσσεται παράνομο και ασύμβατο προς την εσωτερική αγορά - Ανάκτηση - Προσδιορισμός του προς ανάκτηση ποσού - Αποστολή του εθνικού δικαστηρίου - Συνεκτίμηση από το εθνικό δικαστήριο των θέσεων που έλαβε η Επιτροπή στο πλαίσιο της εκτελέσεως της αποφάσεώς της - Αρχή της καλόπιστης συνεργασίας)

2014/C 93/27

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunale civile di Roma

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Mediaset SpA

κατά

Ministero dello Sviluppo Economico

Αντικείμενο

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως — Tribunale civile di Roma — Ανάκτηση παράνομων κρατικών ενισχύσεων — Προσδιορισμός του προς ανάκτηση ποσού — Απόφαση της Επιτροπής, προβλέπουσα τα κριτήρια υπολογισμού του ποσού αυτού — Απόφαση του Δικαστηρίου αναγνωρίζουσα στο εθνικό δικαστήριο την ευχέρεια να εκτιμά την καταλληλότητα των ορισθέντων από την Επιτροπή κριτηρίων — Έκταση του περιθωρίου εκτιμήσεως του εθνικού δικαστηρίου

Διατακτικό

1)

Καίτοι, προς εκτέλεση μιας αποφάσεως της Ευρωπαϊκής Επιτροπής με την οποία καθεστώς ενισχύσεων κηρύσσεται παράνομο και ασύμβατο προς την εσωτερική αγορά και διατάσσεται η ανάκτηση των επιμάχων ενισχύσεων, αλλά δεν προσδιορίζονται οι κατ’ ιδίαν λήπτες των ενισχύσεων αυτών και τα ακριβή ποσά που πρέπει να επιστραφούν, το εθνικό δικαστήριο δεσμεύεται από την απόφαση αυτή, δεν δεσμεύεται, αντιθέτως, από τις θέσεις που λαμβάνει το εν λόγω θεσμικό όργανο στο πλαίσιο της εκτελέσεως της ανωτέρω αποφάσεως. Πάντως, το εθνικό δικαστήριο οφείλει, βάσει της αρχής της καλόπιστης συνεργασίας την οποία προβλέπει το άρθρο 4, παράγραφος 3, ΣΕΕ, να λάβει υπόψη τις θέσεις αυτές ως στοιχείο εκτιμήσεως στο πλαίσιο της ένδικης διαφοράς της οποίας έχει επιληφθεί.

2)

Το εθνικό δικαστήριο δύναται, κατά τον προσδιορισμό των ακριβών ποσών των προς ανάκτηση ενισχύσεων και όταν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, στην απόφασή της περί κηρύξεως ενός καθεστώτος ενισχύσεως ως παράνομου και ασύμβατου προς την εσωτερική αγορά, δεν έχει προσδιορίσει τους κατ’ ιδίαν λήπτες των επιμάχων ενισχύσεων ούτε τα ακριβή ποσά που πρέπει να επιστραφούν, να καταλήξει, χωρίς να αμφισβητεί το κύρος της αποφάσεως της Επιτροπής ούτε την υποχρέωση επιστροφής των ενισχύσεων, ότι το ποσό της επιστρεπτέας ενισχύσεως είναι μηδενικό, εφόσον τούτο προκύπτει από υπολογισμούς που έγιναν βάσει όλων των κρίσιμων στοιχείων των οποίων έχει λάβει γνώση.

(1)  EE C 147 της 25.5.2013.

29.3.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 93/18

Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 6ης Φεβρουαρίου 2014 [αίτηση του Højesteret (Δανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Martin Blomqvist κατά Rolex SA, Manufacture des Montres Rolex SA

(Υπόθεση C-98/13) (1)

(Προδικαστική παραπομπή - Κανονισμός (ΕΚ) 1383/2003 - Μέτρα σκοπούντα στην παρεμπόδιση της διαθέσεως στην αγορά εμπορευμάτων που φέρουν σήμα κατά παραποίηση/απομίμηση και πειρατικών εμπορευμάτων - Άρθρο 2 - Πεδίο εφαρμογής του κανονισμού - Πώληση, από τρίτο κράτος και μέσω διαδικτύου, ρολογιού που είναι εμπόρευμα παραποίησης/απομίμησης για ίδια χρήση σε ιδιώτη κάτοικο κράτους μέλους - Κατάσχεση του ρολογιού από τις τελωνειακές αρχές κατά την είσοδο στο έδαφος του κράτους μέλους - Νομιμότητα της κατασχέσεως - Προϋποθέσεις - Προϋποθέσεις σχετιζόμενες με την προσβολή δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας - Οδηγία 2001/29/ΕΚ - Άρθρο 4 - Διανομή στο κοινό - Οδηγία 2008/95/ΕΚ - Άρθρο 5 - Κανονισμός (ΕΚ) 207/2009 - Άρθρο 9 - Χρήση στις συναλλαγές)

2014/C 93/28

Γλώσσα διαδικασίας: η δανική

Αιτούν δικαστήριο

Højesteret

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Martin Blomqvist

κατά

Rolex SA, Manufacture des Montres Rolex SA

Αντικείμενο

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως — Højesteret — Ερμηνεία του άρθρου 4, παράγραφος 1, της οδηγίας 2001/29/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 22ας Μαΐου 2001, για την εναρμόνιση ορισμένων πτυχών του δικαιώματος του δημιουργού και συγγενικών δικαιωμάτων στην κοινωνία της πληροφορίας (ΕΕ L 167, p. 10), του άρθρου 5 της οδηγίας 2008/95/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 22ας Οκτωβρίου 2008, για την προσέγγιση των νομοθεσιών των κρατών μελών περί σημάτων ΕΕ L 299, σ. 25, του άρθρου 9, παράγραφοι 1 και 2, του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 του Συμβουλίου, της 26ης Φεβρουαρίου 2009, για το κοινοτικό σήμα (ΕΕ L 78, σ. 1), και του άρθρου 2, παράγραφος 1, στοιχείο α', του κανονισμού (ΕΚ) 1383/2003 του Συμβουλίου, της 22ας Ιουλίου 2003, για την παρέμβαση των τελωνειακών αρχών έναντι εμπορευμάτων που είναι ύποπτα ότι παραβιάζουν ορισμένα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας και για τα μέτρα που πρέπει να λαμβάνονται έναντι των εμπορευμάτων που διαπιστώνεται ότι παραβιάζουν παρόμοια δικαιώματα (ΕΕ L 196, σ. 7) — Μέτρα για την παρεμπόδιση της διαθέσεως στην αγορά εμπορευμάτων παραποιήσεως/απομιμήσεως και πειρατικών εμπορευμάτων — Ιδιώτης, κάτοικος κράτους μέλους, ο οποίος αγόρασε μέσω Διαδικτύου, από πωλητή εγκατεστημένο σε τρίτο κράτος, αγόρασε ρολόι, προϊόν απομιμήσεως, για ίδια χρήση — Κατάσχεση του εν λόγω ρολογιού, το οποίο είχε αποσταλεί στον αγοραστή ταχυδρομικώς, και αναστολή του δικαιώματος παραλαβής του από τις αρχές του εν λόγω κράτους μέλους

Διατακτικό

Κατά τον κανονισμό (ΕΚ) 1383/2003 του Συμβουλίου, της 22ας Ιουλίου 2003, για την παρέμβαση των τελωνειακών αρχών έναντι εμπορευμάτων που είναι ύποπτα ότι παραβιάζουν ορισμένα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας και για τα μέτρα που πρέπει να λαμβάνονται έναντι των εμπορευμάτων που διαπιστώνεται ότι παραβιάζουν παρόμοια δικαιώματα, για να μπορεί ο δικαιούχος δικαιώματος πνευματικής ιδιοκτησίας επί εμπορεύματος που πωλείται σε κάτοικο κράτους μέλους από διαδικτυακό κατάστημα ευρισκόμενο σε τρίτη χώρα να επικαλεστεί την προστασία που εγγυάται στον εν λόγω δικαιούχο ο κανονισμός κατά τον χρόνο εισόδου του εμπορεύματος σε αυτό κράτος μέλος, αρκεί η αγορά του εν λόγω εμπορεύματος. Προς τούτο, δεν απαιτείται επιπλέον να έχει αποτελέσει το εμπόρευμα, πριν την πώληση, αντικείμενο προσφοράς προς πώληση ή διαφημίσεως απευθυνόμενης προς τους καταναλωτές του εν λόγω κράτους μέλους.

(1)  ΕΕ C 129 της 4.5.2013.

29.3.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 93/18

Απόφαση του Δικαστηρίου (ένατο τμήμα) της 13ης Φεβρουαρίου 2014 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Βασιλείου του Βελγίου

(Υπόθεση C-139/13) (1)

(Παράβαση κράτους μέλους - Χώρος ελευθερίας, ασφάλειας και δικαιοσύνης - Πρότυπα για τα χαρακτηριστικά ασφαλείας και τη χρήση βιομετρικών στοιχείων στα διαβατήρια και τα ταξιδιωτικά έγγραφα των κρατών μελών - Κανονισμός (ΕΚ) 2252/2004 - Διαβατήριο με βιομετρικά στοιχεία - Ψηφιακά δακτυλικά αποτυπώματα - Μη εκτέλεση - Μη εμπρόθεσμη χορήγηση)

2014/C 93/29

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: D. Maidani και G. Wils)

Καθού: Βασίλειο του Βελγίου (εκπρόσωποι: J.-C. Halleux και L. Van den Broeck)

Αντικείμενο

Παράβαση κράτους μέλους — Παράβαση του άρθρου 6 του κανονισμού (ΕΚ) 2252/2004 του Συμβουλίου, της 13ης Δεκεμβρίου 2004, σχετικά με την καθιέρωση προτύπων για τα χαρακτηριστικά ασφαλείας και τη χρήση βιομετρικών στοιχείων στα διαβατήρια και τα ταξιδιωτικά έγγραφα των κρατών μελών (ΕΕ L 385, σ. 1) — Βιομετρικά διαβατήρια που περιλαμβάνουν δακτυλικά αποτυπώματα — Μη χορήγηση τέτοιων διαβατηρίων εντός των προθεσμιών που προβλέπει ο προαναφερθείς κανονισμός

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

1)

Το Βασίλειο του Βελγίου, μη θέτοντας σε εφαρμογή, εντός της ταχθείσας προθεσμίας, τις τεχνικές προδιαγραφές για την έκδοση βιομετρικών διαβατηρίων που περιλαμβάνουν τα ψηφιακά δακτυλικά αποτυπώματα, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 6 του κανονισμού (ΕΚ) 2252/2004 του Συμβουλίου, της 13ης Δεκεμβρίου 2004, σχετικά με την καθιέρωση προτύπων για τα χαρακτηριστικά ασφαλείας και τη χρήση βιομετρικών στοιχείων στα διαβατήρια και τα ταξιδιωτικά έγγραφα των κρατών μελών.

2)

Καταδικάζει το Βασίλειο του Βελγίου στα δικαστικά έξοδα.

(1)  ΕΕ C 156 της 1.6.2013.

29.3.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 93/19

Προσφυγή της 10ης Δεκεμβρίου 2013 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Ιταλικής Δημοκρατίας

(Υπόθεση C-653/13)

2014/C 93/30

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: D. Recchia, E. Sanfrutos Cano)

Καθής: Ιταλική Δημοκρατία

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—

να διαπιστώσει ότι η Ιταλική Δημοκρατία, μη λαμβάνοντας όλα τα αναγκαία μέτρα για να διασφαλίσει την εκτέλεση της αποφάσεως την οποία εξέδωσε το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις 4 Μαρτίου 2010, επί της υποθέσεως C-297/08, και με την οποία έκρινε ότι η Ιταλική Δημοκρατία, παραλείποντας να λάβει για την Περιφέρεια Καμπανίας όλα τα αναγκαία μέτρα για να εξασφαλίσει ότι η αξιοποίηση και η διάθεση των αποβλήτων πραγματοποιείται χωρίς να τίθεται σε κίνδυνο η υγεία του ανθρώπου και χωρίς να βλάπτεται το περιβάλλον, ειδικότερα δε παραλείποντας να δημιουργήσει κατάλληλο και ολοκληρωμένο δίκτυο εγκαταστάσεων διαθέσεως των αποβλήτων, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από τα άρθρα 4 και 5 της οδηγίας 2006/12/ΕΚ (1) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 5ης Απριλίου 2006, περί των στερεών αποβλήτων, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 260, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ·

—

να υποχρεώσει την Ιταλική Δημοκρατία να καταβάλει στην Επιτροπή χρηματική ποινή ύψους 256 819,2 ευρώ για κάθε ημέρα καθυστερήσεως (δηλαδή ύψους 85 606,4 ευρώ ημερησίως ανά κατηγορία εγκαταστάσεων), αφαιρουμένης της ενδεχόμενης μειώσεως σύμφωνα με τον προταθέντα τύπο μειώσεως του ποσού της χρηματικής ποινής, από της ημερομηνίας εκδόσεως της αποφάσεως επί της υπό κρίση υποθέσεως και μέχρι την πλήρη εκτέλεση της αποφάσεως που εκδόθηκε επί της υποθέσεως C-297/08·

—

να υποχρεώσει την Ιταλική Δημοκρατία να καταβάλει στην Επιτροπή κατ’ αποκοπήν ποσό, το ύψος του οποίου προκύπτει από τον πολλαπλασιασμό ημερησίου ποσού 28 089,6 ευρώ επί τον αριθμό των ημερών κατά τις οποίες εξακολουθεί να υφίσταται παράβαση, υπολογιζόμενο από της ημερομηνίας εκδόσεως της αποφάσεως επί της υποθέσεως C-297/08 έως την ημερομηνία εκδόσεως αποφάσεως επί της υπό κρίση υποθέσεως.

—

να καταδικάσει την Ιταλική Δημοκρατία στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Η Ιταλία δεν έλαβε όλα τα αναγκαία μέτρα για να διασφαλίσει την εκτέλεση της αποφάσεως την οποία εξέδωσε το Δικαστήριο στην υπόθεση C-297/08. Η προτεινόμενη κύρωση (ημερήσια χρηματική ποινή και κατ’ αποκοπήν ποσό) είναι ανάλογη της σοβαρότητας και της χρονικής διάρκειας της παραβάσεως, ενώ παράλληλα λαμβάνεται υπόψη και η ανάγκη διασφαλίσεως του αποτρεπτικού χαρακτήρα της κυρώσεως προς αποφυγή των υποτροπών.

(1)  Οδηγία 2006/12/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 5ης Απριλίου 2006, περί των στερεών αποβλήτων (ΕΕ L 11, σ. 9).

29.3.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 93/19

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Tribunal do Comércio de Lisboa (Πορτογαλία) στις 16 Δεκεμβρίου 2013 — Estado português κατά Massa Insolvente do Banco Privado Português, SA, υπό εκκαθάριση

(Υπόθεση C-667/13)

2014/C 93/31

Γλώσσα διαδικασίας: η πορτογαλική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunal do Comércio de Lisbon

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ενάγον: Estado português

Εναγομένη: Massa Insolvente do Banco Privado Português, S.A., υπό εκκαθάριση

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Έχει η απόφαση (1) πλημμελή αιτιολογία:

α)

επειδή δεν αναφέρει τον λόγο για τον οποίο η ενίσχυση που χορηγήθηκε από το Πορτογαλικό Δημόσιο επηρεάζει το εμπόριο μεταξύ των κρατών μερών;

β)

επειδή δεν διευκρινίζει τον λόγο για τον οποίο η ενίσχυση που χορηγήθηκε υπό μορφή εγγυήσεως –ενίσχυση που αρχικά θεωρήθηκε ότι εμπίπτει στην παράγραφο 3 του άρθρου 107 ΣΛΕΕ– κηρύχθηκε αργότερα ασύμβατη με την κοινή αγορά;

2)

Έχει η απόφαση ελάττωμα συνιστάμενο στην αντίφαση μεταξύ του αιτιολογικού και του διατακτικού της όσον αφορά το χρονικό σημείο από το οποίο η ενίσχυση άρχισε να θεωρείται παράνομη: 5 Δεκεμβρίου 2008 ή 5 Ιουνίου 2009;

3)

Αντίκειται η απόφαση στο άρθρο 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ κατά το μέτρο που η χορηγηθείσα ενίσχυση δεν επηρέασε το εμπόριο μεταξύ των κρατών μελών, λαμβανομένων υπόψη ειδικά του σκοπού του δανείου και της πραγματικής χρήσεώς του, καθώς και του γεγονότος ότι από 1ης Δεκεμβρίου 2008 ο λήπτης της ενισχύσεως δεν ασκεί τη δραστηριότητά του;

4)

Αντίκειται η απόφαση στο άρθρο 107, παράγραφος 3, ΣΛΕΕ κατά το μέτρο που η ενίσχυση προοριζόταν για την άρση σοβαρής διαταραχής της οικονομίας κράτους μέλους και που, ως εκ τούτου, είναι συμβατή με την κοινή αγορά;

5)

Αντιτίθεται το άρθρο 14, παράγραφοι 1 και 2, του κανονισμού 659/1999 (2) στη μείωση, στη συγκεκριμένη περίπτωση, του ποσού που πρέπει να επιστραφεί, όταν ο κανόνας αυτός εφαρμόζεται, χωρίς δυσμενείς διακρίσεις, σε όλους τους πιστωτές της αφερέγγυας εταιρίας;

(1)  Απόφαση της Επιτροπής, της 20ής Ιουλίου 2010, σχετικά με την κρατική ενίσχυση C-33/09 (πρώην NN 57/09, CP 191/09) που χορήγησε η Πορτογαλία υπό μορφή κρατικής εγγυήσεως υπέρ της BPP [κοινοποιηθείσα υπό τον αριθμό C(2010) 4932] (EE L 159, σ. 95).

(2)  Κανονισμός (ΕΚ) 659/1999 του Συμβουλίου, της 22ας Μαρτίου 1999, για τη θέσπιση λεπτομερών κανόνων εφαρμογής του άρθρου 93 της Συνθήκης ΕΚ (EE L 83, σ. 1).

29.3.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 93/20

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Tribunal Superior de Justicia de la Comunidad Autónoma del País Vasco (Ισπανία) στις 27 Ιανουαρίου 2014 — Subdelegación del Gobierno en Guipuzcoa — Extranjería κατά Samir Zaizoune

(Υπόθεση C-38/14)

2014/C 93/32

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Αιτούν δικαστήριο:

Tribunal Superior de Justicia de la Comunidad Autónoma del País Vasco

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης:

Εκκαλούσα: Subdelegación del Gobierno en Guipuzcoa — Extranjería

Εφεσίβλητος: Samir Zaizoune

Προδικαστικό ερώτημα:

«Πρέπει, υπό το πρίσμα των αρχών της καλόπιστης συνεργασίας και της πρακτικής αποτελεσματικότητας των οδηγιών, τα άρθρα 4, παράγραφοι 2 και 3, και 6, παράγραφος 1, της οδηγίας 2008/115/ΕΚ (1) να ερμηνευθούν υπό την έννοια ότι αντιτίθενται σε ρύθμιση, όπως η επίμαχη στην κύρια δίκη εθνική ρύθμιση και η νομολογία που την ερμηνεύει, δυνάμει της οποίας η παράνομη κατάσταση αλλοδαπού τιμωρείται μόνο με χρηματική κύρωση η οποία, επιπλέον, είναι ασύμβατη με την κύρωση της απελάσεως;»

(1)  Οδηγία 2008/115/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Δεκεμβρίου 2008, σχετικά με τους κοινούς κανόνες και διαδικασίες στα κράτη μέλη για την επιστροφή των παρανόμως διαμενόντων υπηκόων τρίτων χωρών (ΕΕ L 348, σ. 98).

29.3.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 93/20

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Tribunale Amministrativo Regionale per il Piemonte (Ιταλία) στις 3 Φεβρουαρίου 2014 — CASTA κ.λπ. κατά A.S.L. di Ciriè, Chivasso e Ivrea (ASL TO4) και Regione Piemonte

(Υπόθεση C-50/14)

2014/C 93/33

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunale Amministrativo Regionale per il Piemonte

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγοντες: Consorzio Artigiano Servizio Taxi e Autonoleggio (CASTA), Galati Lucimorto Roberto — Autonoleggio Galati, Seren Bernardone Guido — Autonoleggio Seren Guido

Καθών: Azienda Sanitaria Locale di Ciriè, Chivasso e Ivrea (ASL T04) και Regione Piemonte

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Αντιτίθεται το περί δημοσίων συμβάσεων δίκαιο της Ένωσης –στην παρούσα υπόθεση, η οποία αφορά αποκλειόμενες συμβάσεις, οι γενικές αρχές του ελεύθερου ανταγωνισμού, της απαγορεύσεως των δυσμενών διακρίσεων, της διαφάνειας και της αναλογικότητας– σε εθνική ρύθμιση που επιτρέπει την απευθείας ανάθεση της υπηρεσίας διακομιδής ασθενών σε ενώσεις εθελοντών των οποίων η οργάνωση βασίζεται σε μη αμειβόμενη παροχή εργασίας με αντάλλαγμα μόνο την επιστροφή δαπανών;

2)

Αν κριθεί ότι αυτός ο τρόπος αναθέσεως συμβάσεων είναι συμβατός με το δίκαιο της Ένωσης, πρέπει να γίνει προηγούμενη σύγκριση των προσφορών που προέρχονται από περισσότερους συγκρίσιμους επιχειρηματίες (ενδεχομένως επίσης από επιχειρηματίες άλλων κρατών μελών), που θα μπορούσε να γίνει σε αυτούς η απευθείας ανάθεση, προκειμένου να περιοριστεί ο κίνδυνος εκθέσεως σε μη αποδοτικό και δυσανάλογο κόστος, και πρέπει επομένως να ερμηνευθεί υπό αυτή την έννοια η εθνική ρύθμιση που επιτρέπει την απευθείας ανάθεση;

3)

Αν κριθεί ότι αυτός ο τρόπος αναθέσεως συμβάσεων είναι συμβατός με το δίκαιο της Ένωσης, πρέπει οι ενώσεις εθελοντών προς τις οποίες έγινε η απευθείας ανάθεση να υπόκεινται σε συγκεκριμένα ποσοστιαία όρια όσον αφορά την παράλληλη πρόσβασή τους στην αγορά, και πρέπει επομένως [σελ. 20 του πρωτοτύπου] να ερμηνευθεί υπό αυτή την έννοια η εθνική διάταξη η οποία ορίζει ότι οι εμπορικές δραστηριότητες των ενώσεων αυτών πρέπει να έχουν περιθωριακό χαρακτήρα;

29.3.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 93/21

Προσφυγή της 6ης Φεβρουαρίου 2014 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Ελληνικής Δημοκρατίας

(Υπόθεση C-60/14)

2014/C 93/34

Γλώσσα διαδικασίας: η ελληνική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: B. Stromsky και Ι. Ζέρβας)

Καθής: Ελληνική Δημοκρατία

Αιτήματα

—

Να αναγνωριστεί ότι η Ελληνική Δημοκρατία παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από τη Συνθήκη για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και από τα άρθρα 2, 3 και 4 της Απόφασης (1) της Ευρωπαϊκής Επιτροπής της 24ης Μαΐου 2011, επειδή δεν έλαβε εντός της προβλεπόμενης προθεσμίας όλα τα αναγκαία μέτρα για την ανάκτηση των παράνομων κρατικών ενισχύσεων από τα καζίνο Θεσσαλονίκης, Πάρνηθας και Κέρκυρας, καθώς και, σε κάθε περίπτωση, επειδή δεν ενημέρωσε επαρκώς την Επιτροπή για το ακριβές προς ανάκτηση ποσό (αρχικό κεφάλαιο και τόκοι) για όλους τους αποδέκτες των παράνομων κρατικών ενισχύσεων και τα λοιπά μέτρα που έλαβε σύμφωνα με το άρθρο 4 της Απόφασης.

—

Να καταδικαστεί η Ελληνική Δημοκρατία στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

1)

Η Ελληνική Δημοκρατία όφειλε να ανακτήσει τις παράνομες κρατικές ενισχύσεις έως τις 25 Σεπτεμβρίου 2011.

2)

Η Ελληνική Δημοκρατία όφειλε να γνωστοποιήσει στην Επιτροπή τις ενέργειες στις οποίες θα προέβαινε προκειμένου να ανακτήσει τις παράνομες κρατικές ενισχύσεις, καθώς και το συνολικό προς ανάκτηση ποσό, έως τις 25 Ιουλίου 2011.

3)

Η Ελληνική Δημοκρατία δεν συμμορφώθηκε με καμία από αυτές τις υποχρεώσεις εντός των προσηκόντων προθεσμιών.

(1)  Απόφαση της 24ης Μαΐου 2011 σχετικά με κρατική ενίσχυση σε ορισμένα ελληνικά καζίνα C16/10 την οποία έθεσε σε εφαρμογή η Ελληνική Δημοκρατία (ΕΕ L 285, σελ..25-45)

29.3.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 93/21

Προσφυγή της 10ης Φεβρουαρίου 2014 — Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

(Υπόθεση C-73/14)

2014/C 93/35

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγον: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: A. Westerhof Löfflerová, E. Finnegan, R. Liudvinaviciute-Cordeiro)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα του προσφεύγοντος

To Συμβούλιο ζητεί από το Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει την απόφαση της Επιτροπής της 29ης Νοεμβρίου 2013 να υποβάλει «Γραπτή δήλωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής εξ ονόματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης» στο Διεθνές Δικαστήριο για το Δίκαιο της Θάλασσας στην υπόθεση αριθ. 21 (1) και

—

να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

1)

Με την υπό κρίση προσφυγή το Συμβούλιο ζητεί από το Δικαστήριο να ακυρώσει την απόφαση της Επιτροπής της 29ης Νοεμβρίου 2013 να υποβάλει τη «Γραπτή δήλωση εξ ονόματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης» στο Διεθνές Δικαστήριο για το Δίκαιο της Θάλασσας στην υπόθεση αρ. 21 (η προσβαλλόμενη απόφαση).

2)

Το Συμβούλιο εκτιμά ότι η προσβαλλόμενη απόφαση, η οποία υποβλήθηκε από την Επιτροπή χωρίς την έγκριση του Συμβουλίου και ενάντια στη βούλησή του, είναι παράνομη διότι παραβιάζει θεμελιώδεις, κατοχυρωμένες στις Συνθήκες, αρχές του δικαίου της Ένωσης.

3)

Προς στήριξη της προσφυγής του κατά της προσβαλλομένης αποφάσεως το Συμβούλιο προβάλλει δύο λόγους ακυρώσεως.

4)

Πρώτον, η Επιτροπή, με την έκδοση της προσβαλλόμενης αποφάσεως, παραβίασε την αρχή της κατανομής των εξουσιών που κατοχυρώνεται στο άρθρο 13, παράγραφος 2 ΣΛΕΕ και, συνεπώς, την αρχή της ισορροπίας των θεσμικών οργάνων (πρώτος λόγος ακυρώσεως). Στο πρώτο σκέλος του ως άνω λόγου ακυρώσεως, το Συμβούλιο υποστηρίζει ότι το Διεθνές Δικαστήριο για το Δίκαιο της Θάλασσας αποτελεί όργανο συσταθέν από τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας το οποίο λαμβάνει αποφάσεις με έννομες συνέπειες και ότι, συνεπώς, η θέση που θα διατυπωνόταν εξ ονόματος της Ένωσης ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου για το Δίκαιο της Θάλασσας θα έπρεπε να είχε καθοριστεί από το Συμβούλιο, σύμφωνα με το άρθρο 218, παράγραφος 9, ΣΛΕΕ. Στο δεύτερο σκέλος του πρώτου λόγου ακυρώσεως, το Συμβούλιο εκτιμά ότι, σε κάθε περίπτωση, η Επιτροπή παρέβη το άρθρο 16, παράγραφος 1, ΣΕΕ, καθόσον υποκαταστάθηκε στην άσκηση λειτουργιών χαράξεως πολιτικής οι οποίες, βάσει της Συνθήκης, ασκούνται αποκλειστικά από το Συμβούλιο.

5)

Δεύτερον, η Επιτροπή παραβίασε την αρχή της καλόπιστης συνεργασίας, η οποία κατοχυρώνεται στο άρθρο 13, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ (δεύτερος λόγος ακυρώσεως), για τον λόγο ότι προέβη στις ενέργειες οι οποίες οδήγησαν στη λήψη της προσβαλλομένης αποφάσεως.

(1)  Το Συμβούλιο δεν ζητεί, στο παρόν στάδιο, την ακύρωση της δηλώσεως της Επιτροπής στο Δικαστήριο.

Γενικό Δικαστήριο

29.3.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 93/22

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 12ης Φεβρουαρίου 2014 — Oetker Nahrungsmittel κατά ΓΕΕΑ (La qualité est la meilleure des recettes)

(Υπόθεση T-570/11) (1)

(Κοινοτικό σήμα - Αίτηση καταχωρίσεως του λεκτικού κοινοτικού σήματος La qualité est la meilleure des recettes - Σήμα που συνίσταται σε διαφημιστικό σύνθημα - Απόλυτος λόγος απαραδέκτου - Έλλειψη διακριτικού χαρακτήρα - Άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009)

2014/C 93/36

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Dr. August Oetker Nahrungsmittel KG (Bielefeld, Γερμανία) (εκπρόσωπος: F. Graf von Stosch, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (εκπρόσωποι: K. Klüpfel και A. Schifko)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του μείζονος τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 8ης Ιουλίου 2011 (υπόθεση R 1798/2010-G), σχετικά με αίτηση καταχωρίσεως του λεκτικού σημείου La qualité est la meilleure des recettes ως κοινοτικού σήματος

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)

Απορρίπτει την προσφυγή.

2)

Καταδικάζει την Dr. August Oetker Nahrungsmittel KG στα δικαστικά έξοδα.

(1)  EE C 13 της 14.1.2012.

29.3.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 93/22

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 12ης Φεβρουαρίου 2014 — Beco κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-81/12) (1)

(Ντάμπινγκ - Εισαγωγές συνδετήρων από ανοξείδωτο χάλυβα καταγωγής Κίνας και Ταϊβάν - Αίτηση επιστροφής εισπραχθέντων δασμών - Άρθρο 11, παράγραφος 8, δεύτερο εδάφιο, του κανονισμού (ΕΚ) 1225/2009 - Ασφάλεια δικαίου)

2014/C 93/37

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Beco Metallteile-Handels GmbH (Spaichingen, Γερμανία) (εκπρόσωπος T. Pfeiffer, δικηγόρος)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: H. van Vliet και T. Maxian Rusche)

Αντικείμενο

Ακύρωση της αποφάσεως C(2011) 9112 τελικό της Επιτροπής, της 13ης Δεκεμβρίου 2011, περί απορρίψεως αιτήσεως επιστροφής δασμών αντιντάμπινγκ που εισπράχθηκαν επί των εισαγωγών συνδετήρων από ανοξείδωτο χάλυβα καταγωγής Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας και Ταϊβάν.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)

Ακυρώνει την απόφαση C(2011) 9112 τελικό της Επιτροπής, της 13ης Δεκεμβρίου 2011, σχετικά με αίτηση επιστροφής δασμών αντιντάμπινγκ καταβληθέντων επί εισαγωγών συνδετήρων από ανοξείδωτο χάλυβα καταγωγής της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας και της Ταϊβάν.

2)

Καταδικάζει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

(1)  EE C 118 της 21.4.2012.

29.3.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 93/22

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 13ης Φεβρουαρίου 2014 — Demon International κατά ΓΕΕΑ — Big Line (DEMON)

(Υπόθεση T-380/12) (1)

(Κοινοτικό σήμα - Διαδικασία κηρύξεως της ακυρότητας - Εικονιστικό κοινοτικό σήμα DEMON - Προγενέστερο λεκτικό διεθνές σήμα DEMON - Σχετικός λόγος απαραδέκτου - Κίνδυνος συγχύσεως - Ομοιότητα των προϊόντων - Ομοιότητα των σημείων - Άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', και άρθρο 53, παράγραφος 1, στοιχείο α', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009)

2014/C 93/38

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Demon International, LC (Orem, Γιούτα, Ηνωμένες Πολιτείες) (εκπρόσωπος: T. Krüger, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (εκπρόσωποι: αρχικώς F. Mattina, στη συνέχεια L. Rampini)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου: Big Line Sas di Graziani Lorenzo (Thiene, Ιταλία) (εκπρόσωπος: B. Osti, δικηγόρος)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του τετάρτου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 20ής Ιουνίου 2012 (υπόθεση R 1845/2011-4), σχετικά με διαδικασία κηρύξεως ακυρότητας μεταξύ της Demon International LC και της Big Line Sas di Graziani Lorenzo

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)

Ακυρώνει την απόφαση του τετάρτου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ) της 20ής Ιουνίου 2012 (υπόθεση R 1845/2011-4) στο μέτρο που ακύρωσε μερικώς την απόφαση του τμήματος ακυρώσεως και απέρριψε την αίτηση κηρύξεως της ακυρότητας του κοινοτικού σήματος αριθ. 6 375 398 για «μάσκες σκι» και «μάσκες χιονοσανίδας».

2)

Απορρίπτει την προσφυγή κατά τα λοιπά.

3)

Η Demon International LC και η Big Line Sas di Graziani Lorenzo θα φέρουν τα δικαστικά έξοδά τους, συμπεριλαμβανομένων των εξόδων στα οποία υποβλήθηκαν ενώπιον του τμήματος προσφυγών.

4)

Το ΓΕΕΑ θα φέρει τα δικαστικά έξοδά του.

(1)  EE C 331της 27.10.2012.

29.3.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 93/23

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 12ης Φεβρουαρίου 2014 — dm-drogerie markt κατά ΓΕΕΑ — Semtee (CALDEA)

(Υπόθεση T-26/13) (1)

(Κοινοτικό σήμα - Διαδικασία ανακοπής - Αίτηση καταχωρίσεως του λεκτικού κοινοτικού σήματος CALDEA - Προγενέστερο λεκτικό διεθνές σήμα BALEA - Σχετικός λόγος απαραδέκτου - Δεν συντρέχει κίνδυνος συγχύσεως - Δεν υπάρχει ομοιότητα μεταξύ των σημείων - Άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009)

2014/C 93/39

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: dm-drogerie markt GmbH & Co. KG (Καρλσρούη, Γερμανία) (εκπρόσωποι: O. Bludovsky, B. Beinert και A. Bender, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (εκπρόσωπος: Π. Γερουλάκος)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ: Semtee (Escaldes Engornay, Ανδόρα)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του πρώτου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 10ης Οκτωβρίου 2012 (υπόθεση R 2432/2011-1), σχετικά με διαδικασία ανακοπής μεταξύ της dm drogerie markt GmbH & Co. KG και της Semtee

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)

Απορρίπτει την προσφυγή.

2)

Καταδικάζει την dm-drogerie markt GmbH & Co. KG στα δικαστικά έξοδα.

(1)  EE C 86 της 23.3.2013.

29.3.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 93/23

Διάταξη του Προέδρου του Γενικού Δικαστηρίου της 20ής Ιανουαρίου 2014 — Romonta κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-614/13 R)

(Ασφαλιστικά μέτρα - Περιβάλλον - Οδηγία 2003/87/ΕΚ - Σύστημα εμπορίας δικαιωμάτων εκπομπής αερίων θερμοκηπίου - Δωρεάν κατανομή των δικαιωμάτων εκπομπής από το 2013 - Αίτημα αναγνωρίσεως της συνδρομής εξαιρετικών συνθηκών - Έλλειψη επείγοντος)

2014/C 93/40

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Αιτούσα: Romonta GmbH (Amsdorf, Seegebiet Mansfelder Land, Γερμανία) (εκπρόσωποι: I. Zenke, M. Vollmer, C. Telschow και A. Schulze, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: E. White, C. Hermes και K. Herrmann)

Αντικείμενο

Αίτηση αναστολής εκτελέσεως του άρθρου 1, παράγραφος 1, της αποφάσεως 2013/448/ΕΕ της Επιτροπής, της 5ης Σεπτεμβρίου 2013, σχετικά με τα εθνικά μέτρα εφαρμογής για τη μεταβατική δωρεάν κατανομή των δικαιωμάτων εκπομπής αερίων θερμοκηπίου σύμφωνα με το άρθρο 11, παράγραφος 3, της οδηγίας 2003/87/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (ΕΕ L 240, σ. 27), στο μέτρο που απορρίφθηκε το αίτημα κατανομής δικαιωμάτων εκπομπής στην προσφεύγουσα λόγω εξαιρετικών συνθηκών

Διατακτικό

Ο Πρόεδρος του Γενικού Δικαστηρίου διατάσσει:

1)

Απορρίπτει την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων.

2)

Επιφυλάσσεται ως προς τα δικαστικά έξοδα.

29.3.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 93/23

Προσφυγή της 24ης Δεκεμβρίου 2013 — Deloitte Consulting κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-688/13)

2014/C 93/41

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Deloitte Consulting CVBA (Diegem, Βέλγιο) (εκπρόσωποι: K. De hornois και Ν. Κορογιαννάκης, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει την απόφαση της καθής, αφενός, να επιλέξει την προσφορά της προσφεύγουσας ως τέταρτης κατά σειρά προτεραιότητας εργολήπτριας, προσφορά υποβληθείσα στο πλαίσιο του διαγωνισμού DIGIT/R2/PO/2013/004 ABC III — Παροχή συμβουλευτικών υπηρεσιών, συγκριτικής αναλύσεως και συνδρομής στον τομέα των Τεχνολογιών των Πληροφοριών και των Επικοινωνιών (σκέλος 2), η οποία κοινοποιήθηκε στην προσφεύγουσα με επιστολή της 15ης Οκτωβρίου 2013 και, αφετέρου, να αναθέσει τη σύμβαση στις κοινοπραξίες PWC-EVERIS ως πρώτη κατά σειρά προτεραιότητας εργολήπτρια, KPMG-TRASYS-KURT SALMON ως δεύτερη κατά σειρά προτεραιότητας εργολήπτρια και CGI Accenture ως τρίτη κατά σειρά προτεραιότητας εργολήπτρια,

—

να ακυρώσει τουλάχιστον την προσβαλλόμενη απόφαση στο μέτρο που με αυτήν δεν αποκλείστηκε η πρώτη κατά σειρά προτεραιότητας εργολήπτρια PWC-EVERIS για τον λόγο ότι περιέλαβε στην τεχνική της προσφορά πληροφορίες σχετικές με την οικονομική της προσφορά,

—

να υποχρεώσει την καθής να καταβάλει αποζημίωση στην προσφεύγουσα λόγω απώλειας της συμβάσεως ή, εναλλακτικά, λόγω απώλειας της ευκαιρίας να επιλεγεί ως ανάδοχος στο πλαίσιο της διαδικασίας αναθέσεως της εν λόγω συμβάσεως,

—

να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα της προσφεύγουσας, καθώς και στις λοιπές δαπάνες στις οποίες αυτή υποβλήθηκε στο πλαίσιο της ασκήσεως της υπό κρίση προσφυγής.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής, η προσφεύγουσα προβάλλει τέσσερις λόγους.

1)

Ο πρώτος λόγος αντλείται από παράβαση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως και από μη γνωστοποίηση των σχετικών πλεονεκτημάτων των αναδόχων — παράβαση του άρθρου 113, παράγραφος 2, του δημοσιονομικού κανονισμού και του άρθρου 161, παράγραφος 2 και 3 του κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμού καθώς και παράβαση ουσιώδους τύπου — προσβολή του δικαιώματος σε αποτελεσματική ένδικη προστασία.

—

Μολονότι το αντικείμενο της προσκλήσεως για την υποβολή προσφορών παρουσιάζει υψηλό βαθμό τεχνικής πολυπλοκότητας και χαρακτηρίζεται στρατηγικής σημασίας, το περιεχόμενο των αποσπασμάτων του πρακτικού αξιολογήσεως είναι σύντομο, επιφανειακό, απλοϊκό, χωρίς ενδείξεις των δυνατών και αδύνατων σημείων των αξιολογούμενων προσφορών, περιοριζόμενο στην αναφορά «προσόντων» χωρίς να υπεισέρχεται κατά το ελάχιστο στην ουσία των παρεχόμενων απαντήσεων. Για ορισμένα από τα επιμέρους κριτήρια δεν υπάρχει η παραμικρή αιτιολογία όσον αφορά τη βαθμολογία των προσφερόντων ενώ τα σχόλια της επιτροπής αξιολογήσεως συχνά αντιφάσκουν προς τις βαθμολογίες οι οποίες απονεμήθηκαν στους διάφορους προσφέροντες. Η πλημμελής αιτιολογία της προσβαλλόμενης αποφάσεως καθιστά δυσχερή τον δικαστικό έλεγχό της και συνεπάγεται προσβολή του δικαιώματος σε αποτελεσματική ένδικη προστασία.

2)

Ο δεύτερος λόγος αντλείται από παράβαση της υποχρεώσεως να χρησιμοποιούνται σαφή κριτήρια αναθέσεως βάσει των οποίων να καθίσταται δυνατή η υπό αντικειμενικούς όρους ανάθεση της συμβάσεως· Παράβαση του κανόνα περί διακρίσεως μεταξύ κριτηρίων επιλογής και κριτηρίων αναθέσεως.

—

Οι τεχνικές προδιαγραφές συνίστανται σε μεγάλο αριθμό αόριστων επιμέρους κριτηρίων. Ως εκ τούτου, οι καλώς πληροφορημένοι και επιδεικνύοντες τη συνήθη επιμέλεια διαγωνιζόμενοι δεν είναι σε θέση να ερμηνεύσουν το συγκεκριμένο κριτήριο αναθέσεως. Δεν υπάρχει σαφής ένδειξη ως προς το ποια προσέγγιση κρίνεται περισσότερη ή λιγότερη κατάλληλη ούτε συγκεκριμένο ποιοτικό στοιχείο από το οποίο να προκύπτουν τα ενδεικτικά στοιχεία που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε καλύτερο ή χειρότερο αποτέλεσμα. Επιπλέον, το πρακτικό αξιολογήσεως περιέχει αναφορά σε κριτήρια επιλογής, τα οποία όμως χρησιμοποιήθηκαν για την αξιολόγηση των τεχνικών προφορών των διαγωνιζομένων.

3)

Ο τρίτος λόγος αντλείται από παράβαση των όρων της προσκλήσεως για την υποβολή προσφορών. Παραβίαση των αρχών της διαφάνειας και της χρηστής διοικήσεως — Παράβαση των οδηγιών προς τους διαγωνιζομένους — αναφορά του τιμήματος στο πλαίσιο της τεχνικής προσφοράς.

—

Ένας από τους αναδόχους αποκάλυψε σημαντικά οικονομικά στοιχεία στο τεχνικό τμήμα της προσφοράς του, με συνέπεια το απαράδεκτο της οικείας προσφοράς λόγω παραβάσεως συγκεκριμένων διατάξεων των τεχνικών προδιαγραφών, παραβιάσεως της αρχής της απαγορεύσεως των διακρίσεων και παραβάσεως του Οδηγού περί αναθέσεως δημοσίων συμβάσεων της DIGIT ο οποίος έχει εν προκειμένω εφαρμογή.

4)

Ο τέταρτος λόγος αντλείται από παράβαση του άρθρου 107 (1α) του δημοσιονομικού κανονισμού και του τμήματος 5.2.3.2. των τεχνικών προδιαγραφών — σύγκρουση συμφερόντων.

—

Κατά το άρθρο 107 του δημοσιονομικού κανονισμού, η καθής οφείλει να εκτιμήσει αν οι διαγωνιζόμενοι τελούν σε κατάσταση συγκρούσεως συμφερόντων ενόσω διαρκεί η διαδικασία συνάψεως της συμβάσεως-πλαισίου, αντιθέτως προς την κατά περίπτωση αξιολόγηση στο πλαίσιο εκτελέσεως της συμβάσεως-πλαισίου που προκρίνει η καθής εν προκειμένω. Κάθε διαγωνιζόμενος ο οποίος τελούσε σε κατάσταση συγκρούσεως συμφερόντων, σύμφωνα με τα ανωτέρω περιγραφόμενα, κατά τη διάρκεια συνάψεως της συμβάσεως έπρεπε να έχει αποκλειστεί πριν την ανάθεση της συμβάσεως-πλαισίου και όχι, όπως υποστηρίζει η καθής εν προκειμένω, κατόπιν κατά περίπτωση αξιολογήσεως στο πλαίσιο εκτελέσεως της συμβάσεως. Η απαίτηση που προβλέπει το τμήμα 5.2.3.2. των τεχνικών προδιαγραφών είναι ακόμη πιο αυστηρή από τη σύγκρουση συμφερόντων του άρθρου 107 του δημοσιονομικού κανονισμού. Βάσει των ανωτέρω, η καθής θα έπρεπε να έχει απορρίψει τις προσφορές ορισμένων από τους αναδόχους.

29.3.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 93/25

Προσφυγή της 31ης Δεκεμβρίου 2013 — Mikhalchanka κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-693/13)

2014/C 93/42

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Aliaksei Mikhalchanka (Μινσκ, Λευκορωσία) (εκπρόσωπος: M. Michalauskas, δικηγόρος)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα του προσφεύγοντος

Ο προσφεύγων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει την απόφαση 2013/534/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 29ης Οκτωβρίου 2013, για την τροποποίηση της απόφασης 2012/642/ΚΕΠΠΑ σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά της Λευκορωσίας, καθόσον αφορά τον προσφεύγοντα,

—

να ακυρώσει τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 1054/2013 του Συμβουλίου, της 29ης Οκτωβρίου 2013, για την εφαρμογή του άρθρου 8α, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΚ) 765/2006, σχετικά με περιοριστικά μέτρα όσον αφορά τη Λευκορωσία, καθόσον αφορά τον προσφεύγοντα,

—

να καταδικάσει το Συμβούλιο στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής του ο προσφεύγων προβάλλει τέσσερις λόγους ακυρώσεως.

1)

Ο πρώτος λόγος αντλείται από προσβολή του δικαιώματος άμυνας, καθόσον δεν τηρήθηκε από το Συμβούλιο η πρoαπαιτούμενη διαδικασία η οποία παρέχει στον ενδιαφερόμενο τη δυνατότητα να αναπτύξει τις απόψεις του.

2)

Ο δεύτερος λόγος αντλείται από ανεπαρκή αιτιολογία, καθόσον η αιτιολογία των ως άνω πράξεων δεν παρέχει στον προσφεύγοντα τη δυνατότητα να αμφισβητήσει τη νομιμότητά τους ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου και στο τελευταίο να ασκήσει τον προσήκοντα έλεγχο της νομιμότητάς τους.

3)

Ο τρίτος λόγος αντλείται από πλάνη εκτιμήσεως, καθόσον οι προσβαλλόμενες πράξεις ουδόλως δικαιολογούνται από πραγματικά περιστατικά.

4)

Ο τέταρτος λόγος αντλείται από παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας, ιδίως όσον αφορά τον περιορισμό εισόδου στο έδαφος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και και διελεύσεως μέσω αυτού.

29.3.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 93/25

Προσφυγή της 31ης Δεκεμβρίου 2013 — Ipatau κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-694/13)

2014/C 93/43

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Vadzim Ipatau (Μινσκ, Λευκορωσία) (εκπρόσωπος: M. Michalauskas, δικηγόρος)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα του προσφεύγοντος

Ο προσφεύγων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει την απόφαση 2013/534/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 29ης Οκτωβρίου 2013, για την τροποποίηση της απόφασης 2012/642/ΚΕΠΠΑ σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά της Λευκορωσίας, καθόσον αφορά τον προσφεύγοντα,

—

να ακυρώσει τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 1054/2013 του Συμβουλίου, της 29ης Οκτωβρίου 2013, για την εφαρμογή του άρθρου 8α, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΚ) 765/2006 σχετικά με περιοριστικά μέτρα όσον αφορά τη Λευκορωσία, καθόσον αφορά τον προσφεύγοντα,

—

να καταδικάσει το Συμβούλιο στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής του ο προσφεύγων προβάλλει τέσσερις λόγους ακυρώσεως, οι οποίοι είναι κατ’ ουσίαν ταυτόσημοι ή παρεμφερείς προς εκείνους των οποίων έγινε επίκληση στο πλαίσιο της υποθέσεως Τ-693/13, Mikhalchanka κατά Συμβουλίου.

29.3.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 93/25

Προσφυγή της 27ης Δεκεμβρίου 2013 — Kinnarps κατά ΓΕΕΑ (MAKING LIFE BETTER AT WORK)

(Υπόθεση T-697/13)

2014/C 93/44

Γλώσσα διαδικασίας: η σουηδική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Kinnarps AB (Falköping, Σουηδία) (εκπρόσωπος: M. Wahlin, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει την απόφαση του δευτέρου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 28ης Οκτωβρίου 2013 στην υπόθεση R 2272/2012-2·

—

να αναγνωρίσει ότι το σήμα της προσφεύγουσας MAKING LIFE BETTER AT WORK έχει, ως προς τα προϊόντα και τις υπηρεσίες τα οποία αφορά η υπόθεση, τον απαιτούμενο διακριτικό χαρακτήρα για την καταχώρισή του ως κοινοτικού σήματος·

—

να υποχρεώσει το ΓΕΕΑ να καταβάλει τα έξοδα της προσφεύγουσας που αφορούν τόσο τη δίκη ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου όσο και τη διαδικασία ενώπιον του ΓΕΕΑ.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Σήμα προς καταχώριση: Το λεκτικό σήμα «MAKING LIFE BETTER AT WORK», για προϊόντα και υπηρεσίες των κλάσεων 16, 20, 35 και 42 — αίτηση καταχωρίσεως λεκτικού σήματος αριθ. 10 887 982

Απόφαση του εξεταστή: Απορρίπτει την αίτηση καταχωρίσεως

Απόφαση του τμήματος προσφυγών: Απορρίπτει την προσφυγή

Προβαλλόμενοι λόγοι: Παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 207/2009

29.3.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 93/26

Αναίρεση που άσκησε στις 8 Ιανουαρίου 2014 ο Peter Schönberger κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης στις 5 Νοεμβρίου 2013 στην υπόθεση F-14/12, Schönberger κατά Ελεγκτικού Συνεδρίου

(Υπόθεση T-26/14 P)

2014/C 93/45

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Αναιρεσείων: Peter Schönberger (Λουξεμβούργο, Λουξεμβούργο) (εκπρόσωπος: Oliver Mader, Rechtsanwalt)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ελεγκτικό Συνέδριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα του αναιρεσείοντος

Ο αναιρεσείων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να αναιρέσει την απόφαση που εξέδωσε το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης στις 5 Νοεμβρίου 2013, στην υπόθεση F-14/12, Schönberger κατά Ελεγκτικού Συνεδρίου,

—

να δεχθεί τα αιτήματα που υπέβαλε πρωτοδίκως ο προσφεύγων,

—

να καταδικάσει το αναιρεσίβλητο στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της αναιρέσεως ο αναιρεσείων προβάλλει επτά λόγους αναιρέσεως.

1)

Πρώτος λόγος: κατά τον αναιρεσείοντα, το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης παρέλειψε να αποφανθεί επί του πρώτου λόγου ακυρώσεως, κατά τον οποίο, με μόνο τρεις διαθέσιμες για προαγωγή θέσεις, ο αριθμός των προακτέων για την περίοδο προαγωγών 2011 υπολειπόταν κατά δέκα θέσεις του προβλεπομένου στον Κανονισμό Υπηρεσιακής Καταστάσεως (στο εξής: ΚΥΚ) πενταετούς μέσου όρου για τα έτη 2007 έως 2011.

2)

Δεύτερος λόγος: ο αναιρεσείων υποστηρίζει ότι η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση αλλοιώνει τη θέση των μερών, στο μέτρο που κρίνει ότι οι περίοδοι προαγωγών των ετών 2010 έως 2014 αποτελούν την επίδικη πενταετή περίοδο.

3)

Τρίτος λόγος: με τον λόγο αυτό, ο αναιρεσείων υποστηρίζει ότι προσβλήθηκαν τα δικαιώματά του άμυνας, διότι δεν του δόθηκε η δυνατότητα να εκθέσει τις απόψεις του σχετικά με την πενταετή περίοδο που έλαβε ως περίοδο αναφοράς το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης.

4)

Τέταρτος λόγος: ο αναιρεσείων προβάλλει έλλειψη αιτιολογήσεως, διότι η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση δεν αιτιολογεί γιατί έπρεπε να ληφθεί ως περίοδος αναφοράς η πενταετής περίοδος από το 2010 έως το 2014.

5)

Πέμπτος λόγος: κατά τον αναιρεσείοντα, η εκ μέρους του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης ερμηνεία του ΚΥΚ αντιβαίνει στη σαφώς εκφρασθείσα βούληση του νομοθέτη να αρχίσει νέα πενταετής περίοδος το έτος 2014.

6)

Έκτος λόγος: με τον λόγο αυτό, ο αναιρεσείων υποστηρίζει ότι το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης παραβίασε την αρχή της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης στηρίζοντας την απόφασή του σε μια ερμηνεία του ΚΥΚ, την οποία είχε ρητώς απορρίψει το αναιρεσίβλητο.

7)

Έβδομος λόγος: ο αναιρεσείων διατείνεται ότι η αρχή της ίσης μεταχειρίσεως δεν εφαρμόστηκε ορθώς και σύμφωνα με την πάγια νομολογία.

29.3.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 93/26

Προσφυγή της 15ης Ιανουαρίου 2014 — Costantini κ.λπ. κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-44/14)

2014/C 93/46

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγοντες: Bruno Costantini (Jesi, Ιταλία), Robert Racke (Lamadelaine, Λουξεμβούργο), Pietro Pravata (Beyne-Heusay, Βέλγιο), Zbigniew Galązka (Łódź, Πολωνία), Justo Santos Domínguez (Leganés, Ισπανία), Maria Isabel Lemos (Mealhada, Πορτογαλία), André Clavelou (Vincennes, Γαλλία), Citizens' Committee «Right to Lifelong Care: Leading a life of dignity and Independence is a fundamental right!» (εκπρόσωποι: O. Brouwer, lawyer και A. Woods, Solicitor)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα των προσφευγόντων

Οι προσφεύγοντες ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει την απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής της 5ης Νοεμβρίου 2013 με την οποία το θεσμικό αυτό όργανο αρνήθηκε να καταχωρίσει την πρωτοβουλία των πολιτών Citizens’ Initiative «Right to Lifelong Care: Leading a life of dignity and independence is a fundamental right!» (Δικαίωμα στη δια βίου φροντίδα: Η διαβίωση με αξιοπρέπεια και ανεξαρτησία αποτελεί θεμελιώδες δικαίωμα!) (στο εξής: πρωτοβουλία) δυνάμει του Κανονισμού (ΕΕ) 211/2011 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Φεβρουαρίου 2011, σχετικά με την πρωτοβουλία πολιτών (ΕΕ 2011 L 65, σ. 1), όπως η απόφαση αυτή κοινοποιήθηκε στον εκπρόσωπο και στον αναπληρωτή εκπρόσωπο των προσφευγόντων στις 15 Νοεμβρίου 2013 υπό τη μορφή εγγράφου φέροντος τον αριθμό C(2013) 7612 τελικό (προσβαλλόμενη απόφαση), και

—

να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα, συμπεριλαμβανομένων των εξόδων των τυχόν παρεμβαινόντων.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής οι προσφεύγοντες προβάλλουν τρεις λόγους.

1)

Με τον πρώτο λόγο υποστηρίζεται ότι η Επιτροπή, αρνούμενη να καταχωρίσει την πρωτοβουλία, προέβη σε μη ορθή εφαρμογή του κατάλληλου νομικού κριτηρίου του άρθρου 4, παράγραφος 2, στοιχείο β', του κανονισμού 211/2011 καθόσον α) κατέληξε στην εσφαλμένη διαπίστωση ότι οι σκοποί της πρωτοβουλίας δεν μπορούν να επιτευχθούν ικανοποιητικά στο πλαίσιο της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και β) δεν έλαβε υπόψη της αρχές στις οποίες στηρίζεται ο κανονισμός 211/2011.

2)

Με τον δεύτερο λόγο υποστηρίζεται ότι η Επιτροπή, στο μέτρο που αρνήθηκε να καταχωρίσει την πρωτοβουλία, παραβίασε τις γενικές αρχές της χρηστής διοικήσεως, δεδομένου ότι έχει ήδη καταχωρίσει πρωτοβουλίες πολιτών οι οποίες αποβλέπουν στην επίτευξη παρόμοιων σκοπών.

3)

Με τον τρίτο λόγο υποστηρίζεται ότι η Επιτροπή αθέτησε την υποχρέωση που υπέχει να αιτιολογήσει επαρκώς και προσηκόντως την προσβαλλόμενη απόφαση, κατά παράβαση του άρθρου 296 ΣΛΕΕ.

29.3.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 93/27

Προσφυγή της 22ας Ιανουαρίου 2014 — Τσεχική Δημοκρατία κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-51/14)

2014/C 93/47

Γλώσσα διαδικασίας: η τσεχική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Τσεχική Δημοκρατία (εκπρόσωποι: M. Smolek, J. Vláčil, J. Vikáková)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει την εκτελεστική απόφαση της Επιτροπής C(2013) 7615, της 13ης Νοεμβρίου 2013, σχετικά με την απόρριψη αίτησης καταχώρισης στο μητρώο των εγγυημένων παραδοσιακών ιδιότυπων προϊόντων που προβλέπεται στον κανονισμό (ΕΕ) 1151/2012 (1) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου [Pomazánkové máslo (ΕΠΙΠ)] και

—

να καταδικάσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγος ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής η προσφεύγουσα προβάλλει έναν λόγο αντλούμενο από παράβαση των άρθρων 50 και 52 του κανονισμού 1151/2012 σε συνδυασμό με το άρθρο 18 του ίδιου κανονισμού. Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η Επιτροπή δεν εξέτασε αν συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις για την εγγραφή του «Pomazánkové máslo» στο μητρώο των εγγυημένων παραδοσιακών ιδιότυπων προϊόντων και απέρριψε την επίμαχη αίτηση για άλλο λόγο και όχι επειδή το προϊόν αυτό δεν πληρούσε τις προϋποθέσεις αυτές.

(1)  Κανονισμός (ΕΕ) 1151/2012 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 21ης Νοεμβρίου 2012, για τα συστήματα ποιότητας των γεωργικών προϊόντων και τροφίμων (ΕΕ 2012 L 343, σ. 1).

29.3.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 93/27

Προσφυγή της 27ης Ιανουαρίου 2014 — BMV Mineralöl Versorgungsgesellschaft κατά ΓΕΕΑ — Delek Europe (GO)

(Υπόθεση T-60/14)

2014/C 93/48

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: BMV Mineralöl Versorgungsgesellschaft mbH (Βερολίνο, Γερμανία) (εκπρόσωποι: M. Von Fuchs και I. Czernik, Rechtsanwälte)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Delek Europe BV (Breda, Κάτω Χώρες)

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει την απόφαση του τετάρτου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) της 22ας Νοεμβρίου 2013 στην υπόθεση R 382/2013-4·

—

να καταδικάσει την παρεμβαίνουσα στα δικαστικά έξοδα, συμπεριλαμβανομένων των εξόδων που αφορούν τη διαδικασία ενώπιον του τμήματος προσφυγών·

—

επικουρικώς, εάν η παρεμβαίνουσα δεν δηλώσει τη συμμετοχή της στη δίκη, να καταδικάσει το Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) στα δικαστικά έξοδα, συμπεριλαμβανομένων των εξόδων που αφορούν τη διαδικασία ενώπιον του τμήματος προσφυγών.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Αιτούσα την καταχώριση του κοινοτικού σήματος: Delek Europe BV

Σήμα προς καταχώριση: Το εικονιστικό σήμα που περιέχει το λεκτικό στοιχείο «GO», για προϊόντα και υπηρεσίες των κλάσεων 9, 35 και 36 (αίτηση καταχωρίσεως κοινοτικού σήματος αριθ. 9 995 201)

Δικαιούχος του κατά τη διαδικασία ανακοπής αντιταχθέντος σήματος ή σημείου: Η προσφεύγουσα

Αντιταχθέν σήμα ή σημείο: Το εικονιστικό σήμα που περιέχει το λεκτικό στοιχείο «GO», για προϊόντα και υπηρεσίες των κλάσεων 4, 19, 35, 39 και 42

Απόφαση του τμήματος ανακοπών: Απορρίπτει μερικώς την ανακοπή

Απόφαση του τμήματος προσφυγών: Απορρίπτει την προσφυγή

Προβαλλόμενοι λόγοι: Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 207/2009

29.3.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 93/28

Προσφυγή της 29ης Ιανουαρίου 2014 — Good Luck Shipping κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-64/14)

2014/C 93/49

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Good Luck Shipping LLC (Ντουμπάι, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα) [εκπρόσωποι: F. Randolph, QC (Queen's Counsel), M. Lester, Barrister και M. Taher, Solicitor]

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει την απόφαση 2013/661/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 15ης Νοεμβρίου 2013, για την τροποποίηση της απόφασης 2010/413/ΚΕΠΠΑ για περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν (ΕΕ 2013 L 306, σ. 18) και τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 1154/2013 του Συμβουλίου, της 15ης Νοεμβρίου 2013, σχετικά με την εφαρμογή του κανονισμού (ΕΕ) 267/2012 για περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν (ΕΕ 2013 L 306, σ. 3),

—

να κηρύξει ανεφάρμοστη, δυνάμει του άρθρου 277 ΣΛΕΕ, την απόφαση 2013/497/ΚΕΠΠΑ (1) του Συμβουλίου, της 10ης Οκτωβρίου 2013 καθώς και τον κανονισμό (ΕΕ) 971/2013 (2) του Συμβουλίου, της 10ης Οκτωβρίου 2013 (στο εξής: μέτρα του Οκτωβρίου),

—

να καταδικάσει το καθού στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής η προσφεύγουσα προβάλλει επτά λόγους.

1)

Με τον πρώτο λόγο υποστηρίζεται ότι τα μέτρα του Οκτωβρίου πρέπει να κηρυχθούν ανεφάρμοστα στο μέτρο που εφαρμόζονται στην προσφεύγουσα καθώς και ότι δεν στηρίζονται σε κατάλληλη νομική βάση.

2)

Με τον δεύτερο λόγο υποστηρίζεται ότι το Συμβούλιο παραβίασε τη δικαιολογημένη εμπιστοσύνη της προσφεύγουσας καθώς και τις αρχές της τελεσιδικίας των δικαστικών αποφάσεων, της ασφάλειας δικαίου, ne bis in idem, του δεδικασμένου και της απαγόρευσης των διακρίσεων.

3)

Με τον τρίτο λόγο υποστηρίζεται ότι το Συμβούλιο παρέβη την υποχρέωση αιτιολογήσεως που υπέχει.

4)

Με τον τέταρτο λόγο υποστηρίζεται ότι το Συμβούλιο προσέβαλε τα δικαιώματα άμυνας της προσφεύγουσας.

5)

Με τον πέμπτο λόγο υποστηρίζεται ότι το Συμβούλιο υπέπεσε σε πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως κρίνοντας ότι πληρούνταν τα κριτήρια καταχωρίσεως όσον αφορά την προσφεύγουσα καθώς και ότι παρέλειψε να προσκομίσει αποδεικτικά στοιχεία τα οποία να δικαιολογούν την καταχώριση της προσφεύγουσας στον σχετικό κατάλογο.

6)

Με τον έκτο λόγο υποστηρίζεται ότι τα αμφισβητούμενα μέτρα προσβάλλουν τα θεμελιώδη δικαιώματα της προσφεύγουσας, περιλαμβανομένων του δικαιώματος στον σεβασμό της υπόληψής της καθώς και του δικαιώματός της ιδιοκτησίας.

7)

Με τον έβδομο λόγο υποστηρίζεται ότι το Συμβούλιο ενήργησε κατά κατάχρηση εξουσίας θεσπίζοντας τα αμφισβητούμενα μέτρα· η στοχοποίηση της προσφεύγουσας κατά παράκαμψη αποφάσεως του Δικαστηρίου δεν συνιστά ορθή χρήση εξουσιών.

(1)  Απόφαση 2013/497/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 10ης Οκτωβρίου 2013, για την τροποποίηση της απόφασης 2010/413/ΚΕΠΠΑ για περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν (ΕΕ 2013 L 272, σ. 46).

(2)  Κανονισμός (ΕΕ) 971/2013 του Συμβουλίου, της 10ης Οκτωβρίου 2013, για την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΕ) 267/2012 σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν (ΕΕ 2013 L 272, σ. 1).

Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης

29.3.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 93/29

Διάταξη του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της 13ης Φεβρουαρίου 2014 — Moës κατά Επιτροπής

(Υπόθεση F-20/13) (1)

2014/C 93/50

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Ο πρόεδρος του τρίτου τμήματος αποφάσισε τη διαγραφή της υποθέσεως.

(1)  EE C 114 της 20.4.2013, σ. 48.