ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΡΟΕΡΧΟΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΘΕΣΜΙΚΑ ΚΑΙ ΛΟΙΠΑ ΟΡΓΑΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

28.7.2012

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 227/2

Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 14ης Ιουνίου 2012 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Βασιλείου των Κάτω Χωρών

(Υπόθεση C-542/09) (1)

(Παράβαση κράτους μέλους - Ελεύθερη κυκλοφορία των προσώπων - Πρόσβαση των διακινούμενων εργαζομένων και των μελών της οικογένειάς τους στην εκπαίδευση - Χρηματοδότηση των σπουδών ανώτατης εκπαιδεύσεως που πραγματοποιήθηκαν εκτός του εδάφους του οικείου κράτους μέλους - Προϋπόθεση διαμονής)

2012/C 227/02

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: G. Rozet και M. van Beek)

Καθού: Βασίλειο των Κάτω Χωρών (εκπρόσωποι: C. M. Wissels, J. Langer και M. K. Bulterman)

Παρεμβαίνοντες υπέρ του καθού: Βασίλειο του Βελγίου (εκπρόσωποι: L. Van den Broeck και M. Jacobs), Βασίλειο της Δανίας (εκπρόσωπος: V. Pasternak Jørgensen), Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας (εκπρόσωποι: Möller και C. Blaschke), Βασίλειο της Σουηδίας (εκπρόσωπος: A. Falk)

Αντικείμενο

Παράβαση κράτους μέλους — Παράβαση του άρθρου 45 ΣΛΕΕ και του άρθρου 7, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΟΚ) 1612/68 του Συμβουλίου, της 15ης Οκτωβρίου 1968, περί της ελεύθερης κυκλοφορίας των εργαζομένων στο εσωτερικό της Κοινότητας (ΕΕ ειδ. έκδ. 05/001, σ. 33) — Πρόσβαση στην εκπαίδευση — Χρηματοδότηση των σπουδών στην αλλοδαπή — Προϋπόθεση διαμονής — Κανόνας «3 από τα 6 έτη»

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

Το Βασίλειο των Κάτω Χωρών, επιβάλλοντας προϋπόθεση διαμονής και συγκεκριμένα τον κανόνα «τρία από τα έξι έτη» στους διακινούμενους εργαζομένους και στα συντηρούμενα μέλη της οικογένειάς τους, προκειμένου να μπορέσουν να λάβουν χρηματοδότηση για την πραγματοποίηση σπουδών ανώτατης εκπαιδεύσεως εκτός του εδάφους των Κάτω Χωρών, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 45 ΣΛΕΕ και το άρθρο 7, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΟΚ) 1612/68 του Συμβουλίου, της 15ης Οκτωβρίου 1968, περί της ελεύθερης κυκλοφορίας των εργαζομένων στο εσωτερικό της Κοινότητας, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό (ΕΟΚ) 2434/92 του Συμβουλίου, της 27ης Ιουλίου 1992.

2)	Καταδικάζει το Βασίλειο των Κάτω Χωρών στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 37 της 13.2.2010.

28.7.2012

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 227/2

Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 14ης Ιουνίου 2012 [αίτηση του Tribunal d'instance de Roubaix (Γαλλία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Compagnie internationale pour la vente à distance (CIVAD) SA κατά Receveur des douanes de Roubaix, Directeur régional des douanes et droits indirects de Lille, Administration des douanes

(Υπόθεση C-533/10) (1)

(Κοινοτικός τελωνειακός κώδικας - Άρθρο 236, παράγραφος 2 - Επιστροφή μη νομίμως οφειλομένων δασμών - Προθεσμία - Κανονισμός (ΕΚ) 2398/97 - Οριστικός δασμός αντιντάμπινγκ στις εισαγωγές βαμβακερών πανικών κρεβατιού, καταγωγής Αιγύπτου, Ινδίας και Πακιστάν - Κανονισμός (ΕΚ) 1515/2001 - Επιστροφή δασμών αντιντάμπινγκ καταβληθέντων δυνάμει κανονισμού ο οποίος κηρύχθηκε μεταγενεστέρως άκυρος - Έννοια του όρου «ανωτέρα βία» - Ημερομηνία γενέσεως της υποχρεώσεως για επιστροφή εισαγωγικών δασμών)

2012/C 227/03

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunal d’instance de Roubaix

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Compagnie internationale pour la vente à distance (CIVAD) SA

κατά

Receveur des douanes de Roubaix, Directeur régional des douanes et droits indirects de Lille, Administration des douanes

Αντικείμενο

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως — Tribunal d’instance de Roubaix — Ερμηνεία του άρθρου 236, παράγραφος 2, (εδάφια 2 και 3), του κανονισμού (ΕΟΚ) 2913/92 του Συμβουλίου, της 12ης Οκτωβρίου 1992, περί θεσπίσεως κοινοτικού τελωνειακού κώδικα (ΕΕ L 302, σ. 1) — Αίτηση επιστροφής δασμών αντιντάμπινγκ που κατεβλήθησαν βάσει του κανονισμού (ΕΚ) 2398/97 του Συμβουλίου, της 28ης Νοεμβρίου 1997, για την επιβολή οριστικού δασμού αντιντάμπινγκ στις εισαγωγές βαμβακερών πανικών κρεβατιού, καταγωγής Αιγύπτου, Ινδίας και Πακιστάν (ΕΕ L 332, σ. 1), ο οποίος κηρύχθηκε εκ των υστέρων ανίσχυρος — Παρανομία που συνιστά περίπτωση ανωτέρας βίας — Χρονικό σημείο γενέσεως της υποχρεώσεως επιστροφής των δασμών

Διατακτικό

Το άρθρο 236, παράγραφος 2, δεύτερο εδάφιο, του κανονισμού (ΕΟΚ) 2913/92 του Συμβουλίου, της 12ης Οκτωβρίου 1992, περί θεσπίσεως κοινοτικού τελωνειακού κώδικα, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό (ΕΚ) 2700/2000 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Νοεμβρίου 2000, έχει την έννοια ότι ο παράνομος χαρακτήρας ενός κανονισμού δεν συνιστά περίπτωση ανωτέρας βίας σύμφωνα με τη διάταξη αυτή, δυνάμενη να παρατείνει την τριετή προθεσμία εντός της οποίας ένας εισαγωγέας μπορεί να ζητήσει την επιστροφή εισαγωγικών δασμών καταβληθέντων κατ’ εφαρμογή του κανονισμού αυτού.

Το άρθρο 236, παράγραφος 2, τρίτο εδάφιο, του κανονισμού (ΕΟΚ) 2913/92, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό (ΕΚ) 2700/2000, έχει την έννοια ότι δεν επιτρέπει στις εθνικές τελωνειακές αρχές να προβούν σε αυτεπάγγελτη επιστροφή δασμών αντιντάμπινγκ, εισπραχθέντων κατ’ εφαρμογή κανονισμού της Ένωσης, στηριζόμενες στη διαπίστωση εκ μέρους του Οργάνου Επίλυσης Διαφορών της μη συμμορφώσεως του εν λόγω κανονισμού προς τη συμφωνία για την εφαρμογή του άρθρου VI της Γενικής Συμφωνίας Δασμών και Εμπορίου του 1994, που περιλαμβάνεται στο παράρτημα 1 Α της συμφωνίας για την ίδρυση του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (ΠΟΕ), η οποία υπογράφηκε στο Μαρακές στις 15 Απριλίου 1994 και εγκρίθηκε με την απόφαση 94/800/ΕΚ του Συμβουλίου, της 22ας Δεκεμβρίου 1994, σχετικά με την εξ ονόματος της Ευρωπαϊκής Κοινότητας σύναψη των συμφωνιών που προήλθαν από τις πολυμερείς διαπραγματεύσεις του Γύρου της Ουρουγουάης (1986-1994), καθ’ όσον αφορά τα θέματα που εμπίπτουν στις αρμοδιότητές της.

(1) EE C 30 της 29.1.2011.

28.7.2012

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 227/3

Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 14ης Ιουνίου 2012 [αίτηση του Conseil d’État (Γαλλία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Association nationale d’assistance aux frontières pour les étrangers (ANAFΕ) κατά Ministre de l’Intérieur, de l’Outre-mer, des Collectivités territoriales et de l’Immigration

(Υπόθεση C-606/10) (1)

(Κανονισμός (ΕΚ) 562/2006 - Κοινοτικός κώδικας σχετικά με το καθεστώς διελεύσεως προσώπων από τα σύνορα (κώδικας συνόρων Σένγκεν) - Άρθρο 13 - Πολίτες τρίτων χωρών που έχουν προσωρινό τίτλο διαμονής - Εθνική ρύθμιση απαγορεύουσα την επιστροφή των πολιτών αυτών στο έδαφος του κράτους μέλους που εξέδωσε τον προσωρινό τίτλο διαμονής ελλείψει θεωρήσεως επανόδου - Έννοια της θεωρήσεως επανόδου - Προγενέστερη διοικητική πρακτική που επέτρεπε την επάνοδο χωρίς θεώρηση επανόδου - Ανάγκη λήψεως μεταβατικών μέτρων - Δεν υφίσταται)

2012/C 227/04

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Αιτούν δικαστήριο

Conseil d’État

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Association nationale d’assistance aux frontières pour les étrangers (ANAFΕ)

κατά

Ministre de l’Intérieur, de l’Outre-mer, des Collectivités territoriales et de l’Immigration

Αντικείμενο

Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Conseil d'État — Ερμηνεία των άρθρων 5, παράγραφος 4, στοιχείο α' και 13 του Κανονισμού (ΕΚ) 562/2006, του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 15ης Μαρτίου 2006 για τη θέσπιση του κοινοτικού κώδικα σχετικά με το καθεστώς διέλευσης προσώπων από τα σύνορα (κώδικας συνόρων του Σένγκεν) (ΕΕ L 105, σ. 1) — Εθνική κανονιστική ρύθμιση η οποία απαγορεύει την επιστροφή υπηκόων τρίτων χωρών που είναι κάτοχοι προσωρινού τίτλου διαμονής στην επικράτεια του κράτους μέλους το οποίο χορήγησε τον εν λόγω τίτλο διαμονής, εφόσον δεν διαθέτουν θεώρηση επιστροφής εκδοθείσα από προξενικές ή νομαρχιακές αρχές — Έννοια της «θεωρήσεως επιστροφής» — Νομιμότητα των μεταβατικών μέτρων προς όφελος των εν λόγω υπηκόων που έχουν εγκαταλείψει την επικράτεια — Αρχές της ασφάλειας δικαίου και της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης

Διατακτικό

Οι κανόνες περί αρνήσεως εισόδου πολιτών τρίτων χωρών που προβλέπει το άρθρο 13 του κανονισμού (ΕΚ) 562/2006, του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 15ης Μαρτίου 2006, για τη θέσπιση του κοινοτικού κώδικα σχετικά με το καθεστώς διέλευσης προσώπων από τα σύνορα (κώδικας συνόρων του Σένγκεν), όπως τροποποιήθηκε από τον κανονισμό (ΕΚ) 81/2009 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 14ης Ιανουαρίου 2009, τυγχάνουν εφαρμογής και επί πολιτών τρίτων χωρών που υπέχουν σε υποχρέωση θεωρήσεως και επιθυμούν να εισέλθουν μέσω των εξωτερικών συνόρων Σένγκεν εκ νέου στο κράτος μέλος που τους χορήγησε προσωρινό τίτλο διαμονής, χωρίς να εισέλθουν στο έδαφος άλλου κράτους μέλους.

2)	Το άρθρο 5, παράγραφος 4, στοιχείο α', του κανονισμού 562/2006 έχει την έννοια ότι κράτος μέλος που χορηγεί σε πολίτη τρίτης χώρας θεώρηση επανόδου κατά την έννοια της εν λόγω διατάξεως δεν μπορεί να περιορίσει την είσοδο στον χώρο Σένγκεν από ορισμένα μόνο σημεία του εθνικού εδάφους.

Οι αρχές της ασφάλειας δικαίου και της προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης δεν επέβαλλαν τη λήψη μεταβατικών μέτρων για όσους πολίτες τρίτων χωρών εγκατέλειψαν το έδαφος των κρατών αυτών, έχοντας προσωρινό μόνο τίτλο διαμονής που εκδόθηκε ενόσω εξεταζόταν η πρώτη αίτηση για τη χορήγηση τίτλου διαμονής ή αίτηση ασύλου, οι οποίοι επιθυμούσαν να επιστρέψουν μετά τη θέση σε ισχύ του κανονισμού 562/2006.

(1) ΕΕ C 72 σ. 5.3.2011.

28.7.2012

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 227/4

Απόφαση του Δικαστηρίου (τμήμα μείζονος συνθέσεως) της 12ης Ιουνίου 2012 [αιτήσεις του Bundesfinanzhof (Γερμανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Waldemar Hudzinski κατά Agentur für Arbeit Wesel — Familienkasse (C-611/10), Jaroslaw Wawrzyniak κατά Agentur für Arbeit Mönchengladbach — Familienkasse (C-612/10)

(Συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-611/10 και C-612/10) (1)

(Κοινωνική ασφάλιση των διακινούμενων εργαζομένων - Κανονισμός (ΕΟΚ) 1408/71 - Άρθρα 14, σημείο 1, στοιχείο α', και 14α, σημείο 1, στοιχείο α' - Άρθρα 45 ΣΛΕΕ και 48 ΣΛΕΕ - Προσωρινή εργασία σε κράτος μέλος άλλο από αυτό στο έδαφος του οποίου ασκείται κανονικά η δραστηριότητα - Οικογενειακές παροχές - Εφαρμοστέα νομοθεσία - Δυνατότητα χορηγήσεως επιδόματος τέκνων από το κράτος μέλος στο οποίο ασκείται προσωρινώς εργασία και το οποίο δεν είναι το αρμόδιο κράτος - Εφαρμογή κανόνα του εθνικού δικαίου περί αποφυγής της σωρεύσεως ο οποίος αποκλείει το δικαίωμα στην παροχή αυτή σε περίπτωση καταβολής σε άλλο κράτος συγκρίσιμης παροχής)

2012/C 227/05

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Bundesfinanzhof

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Waldemar Hudzinski (C-611/10), Jaroslaw Wawrzyniak (C-612/10)

κατά

Agentur für Arbeit Wesel — Familienkasse (C-611/10), Agentur für Arbeit Mönchengladbach — Familienkasse (C-612/10)

Αντικείμενο

Αιτήσεις εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Bundesfinanzhof — Ερμηνεία του άρθρου 14α, παράγραφος 1, στοιχείο α', του κανονισμού (ΕΟΚ) 1408/71 του Συμβουλίου, της 14ης Ιουνίου 1971, περί εφαρμογής των συστημάτων κοινωνικής ασφαλίσεως στους μισθωτούς και τις οικογένειές τους που διακινούνται εντός της Κοινότητας (EE ειδ. έκδ. 05/001, σ. 73) — Καθορισμός της εφαρμοστέας νομοθεσίας — Δικαίωμα του διακινούμενου εργαζομένου να λαμβάνει εντός του κράτους μέλους στο οποίο εργάζεται οικογενειακά επιδόματα για τα τέκνα του τα οποία κατοικούν στο κράτος μέλος καταγωγής — Περίπτωση ατόμου που ασκεί μη μισθωτή δραστηριότητα στο κράτος μέλος καταγωγής του και μισθωτή δραστηριότητα για περίοδο τεσσάρων μηνών σε άλλο κράτος μέλος

Διατακτικό

Τα άρθρα 14, σημείο 1, στοιχείο α', και 14α, σημείο 1, στοιχείο α', του κανονισμού (ΕΟΚ) 1408/71 του Συμβουλίου, της 14ης Ιουνίου 1971, περί εφαρμογής των συστημάτων κοινωνικής ασφαλίσεως στους μισθωτούς, στους μη μισθωτούς και στα μέλη των οικογενειών τους που διακινούνται εντός της Κοινότητας, όπως τροποποιήθηκε και αναπροσαρμόστηκε με τον κανονισμό (ΕΚ) 118/97 του Συμβουλίου, της 2ας Δεκεμβρίου 1996, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό (ΕΚ) 647/2005 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 13ης Απριλίου 2005, έχουν την έννοια ότι δεν αντιτίθενται στην εκ μέρους κράτους μέλους το οποίο δεν είναι το κατά τις διατάξεις αυτές αρμόδιο χορήγηση επιδόματος τέκνου, σύμφωνα με το εθνικό του δίκαιο, σε διακινούμενο εργαζόμενο ο οποίος απασχολείται προσωρινώς στο έδαφός του υπό περιστάσεις όπως αυτές της υποθέσεως της κύριας δίκης, ήτοι ακόμη και στην περίπτωση που διαπιστώνεται, πρώτον, ότι ο εν λόγω εργαζόμενος δεν περιήλθε σε νομικώς δυσμενέστερη θέση λόγω της ασκήσεως του δικαιώματός του ελεύθερης κυκλοφορίας, δεδομένου ότι διατήρησε το δικαίωμά του για οικογενειακές παροχές της ίδιας φύσεως στο αρμόδιο κράτος μέλος και, δεύτερον, ότι ούτε ο εργαζόμενος αυτός ούτε το τέκνο για το οποίο ζητείται η εν λόγω παροχή έχουν τη συνήθη διαμονή τους στην επικράτεια του κράτους μέλους στο οποίο αυτός απασχολήθηκε προσωρινά.

Οι κανόνες της Συνθήκης ΛΕΕ στον τομέα της ελεύθερης κυκλοφορίας των εργαζομένων έχουν την έννοια ότι αντιτίθενται στην εφαρμογή, σε περίπτωση όπως αυτή της κύριας δίκης, διατάξεως του εθνικού δικαίου όπως αυτή του άρθρου 65 του νόμου περί φορολογίας εισοδήματος (Einkommensteuergesetz), καθόσον αυτή συνεπάγεται όχι τη μείωση του ποσού της παροχής κατά το ποσό συγκρίσιμης παροχής η οποία εισπράττεται σε άλλο κράτος, αλλά τον αποκλεισμό της οικείας παροχής.

(1) ΕΕ C 103 της 2.4.2011.

28.7.2012

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 227/5

Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 14ης Ιουνίου 2012 [αίτηση του Audiencia Provincial de Barcelona (Ισπανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Banco Español de Crédito SA κατά Joaquín Calderón Camino

(Υπόθεση C-618/10) (1)

(Οδηγία 93/13/ΕΟΚ - Συμβάσεις που συνάπτονται με καταναλωτές - Καταχρηστική ρήτρα περί επιτοκίου υπερημερίας - Διαδικασία έκδοσης διαταγής πληρωμής - Αρμοδιότητες του εθνικού δικαστηρίου)

2012/C 227/06

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Αιτούν δικαστήριο

Audiencia Provincial de Barcelona

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Banco Español de Crédito SA

κατά

Joaquín Calderón Camino

Αντικείμενο

Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Audiencia Provincial de Barcelona — Ερμηνεία του άρθρου 6, παράγραφος 1, της οδηγίας 93/13/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 5ης Απριλίου 1993, σχετικά με τις καταχρηστικές ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές (ΕΕ L 95, σ. 29), του άρθρου 11, παράγραφος 2, της οδηγίας 2005/29/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 11ης Μαΐου 2005, για τις αθέμιτες εμπορικές πρακτικές των επιχειρήσεων προς τους καταναλωτές στην εσωτερική αγορά και για την τροποποίηση της οδηγίας 84/450/ΕΟΚ του Συμβουλίου, των οδηγιών 97/7/ΕΚ, 98/27/ΕΚ, 2002/65/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου και του κανονισμού (ΕΚ) 2006/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (ΕΕ L 149, σ. 22), των άρθρων 5, 6, παράγραφος 2, 7 και 10 της οδηγίας 2008/48/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 23ης Απριλίου 2008, για τις συμβάσεις καταναλωτικής πίστης και την κατάργηση της οδηγίας 87/102/ΕΟΚ του Συμβουλίου (ΕΕ L 133, σ. 66) και του άρθρου 2 της οδηγίας 2009/22/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 23ης Απριλίου 2009, περί των αγωγών παραλείψεως στον τομέα της προστασίας των συμφερόντων των καταναλωτών (ΕΕ L 110, σ. 30) — Καταναλωτική πίστη — Εφαρμοστέα επιτόκια υπερημερίας– Καταχρηστικές ρήτρες — Διαδικασία εκδόσεως διαταγής πληρωμής — Αρμοδιότητες του εθνικού δικαστηρίου

Διατακτικό

Η οδηγία 93/13/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 5ης Απριλίου 1993, σχετικά με τις καταχρηστικές ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές, έχει την έννοια ότι αντιβαίνει σε αυτήν κανονιστική ρύθμιση κράτους μέλους, όπως η επίμαχη στην κύρια δίκη, η οποία δεν παρέχει την εξουσία στο εθνικό δικαστήριο που έχει επιληφθεί αιτήσεως για την έκδοση διαταγής πληρωμής να εξετάσει αυτεπαγγέλτως, κατά το αρχικό στάδιο της διαδικασίας ή σε κάθε στάση της δίκης, και μολονότι διαθέτει όλα τα προς τούτο αναγκαία νομικά και πραγματικά στοιχεία, τον καταχρηστικό χαρακτήρα ρήτρας περί επιτοκίου υπερημερίας περιλαμβανόμενης σε σύμβαση συναφθείσα μεταξύ επαγγελματία και καταναλωτή, στην περίπτωση κατά την οποία ο τελευταίος δεν έχει ασκήσει ανακοπή.

Το άρθρο 6, παράγραφος 1, της οδηγίας 93/13 έχει την έννοια ότι αντιβαίνει σε αυτό κανονιστική ρύθμιση κράτους μέλους, όπως η προβλεπόμενη στο άρθρο 83 του νομοθετικού διατάγματος 1/2007, της 16ης Νοεμβρίου 2007, περί εγκρίσεως του αναθεωρημένου κειμένου του γενικού νόμου για την προστασία των καταναλωτών και των χρηστών και άλλων συμπληρωματικών νόμων (Real Decreto Legislativo 1/2007 por el que se aprueba el texto refundido de la Ley General para la Defensa de los Consumidores y Usuarios y otras leyes complementarias), η οποία παρέχει στο εθνικό δικαστήριο την εξουσία, οσάκις κηρύσσει την ακυρότητα καταχρηστικής ρήτρας περιλαμβανόμενης σε σύμβαση συναφθείσα μεταξύ επαγγελματία και καταναλωτή, να συμπληρώνει την εν λόγω σύμβαση αναθεωρώντας το περιεχόμενο της ρήτρας αυτής.

(1) ΕΕ C 95 σ. 26.3.2011.

28.7.2012

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 227/5

Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 14ης Ιουνίου 2012 [αίτηση του Cour de cassation (Γαλλία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Auto 24 SARL κατά Jaguar Land Rover France SAS

(Υπόθεση C-158/11) (1)

(Ανταγωνισμός - Άρθρο 101 ΣΛΕΕ - Τομέας της αυτοκινητοβιομηχανίας - Κανονισμός (ΕΚ) 1400/2002 - Απαλλαγή κατά κατηγορίες - Σύστημα επιλεκτικής διανομής - Έννοια των «καθορισμένων κριτηρίων» στην περίπτωση συστήματος ποσοτικής επιλεκτικής διανομής - Άρνηση εγκρίσεως διανομέα καινουργών οχημάτων - Δεν υφίστανται ακριβή, αντικειμενικά και ανάλογα ποσοτικά κριτήρια επιλογής που να μην επάγονται διακρίσεις)

2012/C 227/07

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Αιτούν δικαστήριο

Cour de cassation

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Auto 24 SARL

κατά

Jaguar Land Rover France SAS

Αντικείμενο

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως — Cour de Cassation — Ερμηνεία του άρθρου 1, παράγραφος 1, στοιχείο στ', του κανονισμού (ΕΚ) 1400/2002, της Επιτροπής, της 31ης Ιουλίου 2002, για την εφαρμογή του άρθρου 81, παράγραφος 3, της Συνθήκης σε ορισμένες κατηγορίες κάθετων συμφωνιών και εναρμονισμένων πρακτικών στον τομέα της αυτοκινητοβιομηχανίας (ΕΕ L 203, σ. 30) — Σύστημα επιλεκτικής διανομής — Απόφαση περί μη διορισμού εμπόρου ως εξουσιοδοτημένου διανομέα καινουργών οχημάτων Land Rover — Έννοια των «καθορισμένων κριτηρίων» στο πλαίσιο ποσοτικής επιλεκτικής διανομής — Δεν υφίστανται ακριβή, αντικειμενικά και ανάλογα ποσοτικά κριτήρια επιλογής που να μην επάγονται διακρίσεις

Διατακτικό

Η φράση «καθορισμένα κριτήρια» που περιλαμβάνεται στο άρθρο 1, παράγραφος 1, στοιχείο στ', του κανονισμού (ΕΚ) 1400/2002 της Επιτροπής, της 31ης Ιουλίου 2002, για την εφαρμογή του άρθρου 81, παράγραφος 3, της Συνθήκης σε ορισμένες κατηγορίες κάθετων συμφωνιών και εναρμονισμένων πρακτικών στον τομέα της αυτοκινητοβιομηχανίας έχει, στην περίπτωση συστήματος ποσοτικής επιλεκτικής διανομής βάσει του κανονισμού αυτού, την έννοια των κριτηρίων των οποίων το ακριβές περιεχόμενο μπορεί να εξακριβωθεί. Προκειμένου ένα τέτοιο σύστημα να τύχει της απαλλαγής που προβλέπει ο εν λόγω κανονισμός, δεν είναι αναγκαίο να στηρίζεται σε κριτήρια τα οποία δικαιολογούνται αντικειμενικώς και εφαρμόζονται κατά τρόπο ομοιόμορφο και χωρίς διακρίσεις σε όλους τους υποψηφίους εξουσιοδοτημένους διανομείς.

(1) ΕΕ C 179 της 18.6.2011.

28.7.2012

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 227/6

Απόφαση του Δικαστηρίου (έκτο τμήμα) της 14ης Ιουνίου 2012 [αίτηση του College van Beroep voor het Bedrijfsleven (Κάτω Χώρες) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — G. Brouwer κατά Staatssecretaris van Economische Zaken, Landbouw en Innovatie

(Υπόθεση C-355/11) (1)

(Οδηγία 91/629/ΕΟΚ - Στοιχειώδεις κανόνες για την προστασία των μόσχων - Κανονισμός (ΕΚ) 1782/2003 - Κοινοί κανόνες για τα καθεστώτα άμεσης στηρίξεως στο πλαίσιο της κοινής γεωργικής πολιτικής - Εθνική νομοθεσία μεταφέρουσα την οδηγία 91/629/ΕΟΚ και κηρύσσουσα τις προβλεπόμενες από αυτήν κανονιστικές απαιτήσεις διαχειρίσεως εφαρμοστέες, μεταξύ άλλων, επί των μόσχων που κρατούνται περιορισμένοι στο πλαίσιο γαλακτοκομικής εκμεταλλεύσεως)

2012/C 227/08

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

College van Beroep voor het Bedrijfsleven

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

G. Brouwer

κατά

Staatssecretaris van Economische Zaken, Landbouw en Innovatie

Αντικείμενο

Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — College van Beroep voor het Bedrijfsleven — Ερμηνεία της οδηγίας 91/629/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 19ης Νοεμβρίου 1991, για τη θέσπιση στοιχειωδών κανόνων για την προστασία των μόσχων (ΕΕ L 340, σ. 28), και των άρθρων 4 και 6 του κανονισμού (ΕΚ) 1782/2003 του Συμβουλίου, της 29ης Σεπτεμβρίου 2003, για τη θέσπιση κοινών κανόνων για τα καθεστώτα άμεσης στηρίξεως στα πλαίσια της κοινής γεωργικής πολιτικής και για τη θέσπιση ορισμένων καθεστώτων στηρίξεως για τους γεωργούς και για την τροποποίηση των κανονισμών (ΕΟΚ) 2019/93, (ΕΚ) 1452/2001, (ΕΚ) 1453/2001, (ΕΚ) 1454/2001, (ΕΚ) 1868/94, (ΕΚ) 1251/1999, (ΕΚ) 1254/1999, (ΕΚ) 1673/2000, (ΕΟΚ) 2358/71 και (ΕΚ) 2529/2001 (ΕΕ L 270, σ. 1) — Εθνική νομοθεσία μεταφέρουσα την οδηγία κηρύσσοντας τις κανονιστικές απαιτήσεις διαχειρίσεως εφαρμοστέες όχι μόνον επί των μόσχων που κρατούνται περιορισμένοι για εκτροφή και πάχυνση, αλλά και επί των μόσχων που κρατούνται περιορισμένοι και προορίζονται για γαλακτοπαραγωγή

Διατακτικό

Η οδηγία 91/629/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 19ης Νοεμβρίου 1991, για τη θέσπιση στοιχειωδών κανόνων για την προστασία των μόσχων, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό (ΕΚ) 806/2003 του Συμβουλίου, της 14ης Απριλίου 2003, έχει την έννοια ότι η προβλεπόμενη στο άρθρο της 4 απαίτηση, κατά την οποία οι προϋποθέσεις σχετικά με την εκτροφή των μόσχων πρέπει να συνάδουν με τις γενικές διατάξεις του παραρτήματος της εν λόγω οδηγίας, στις οποίες περιλαμβάνεται το σημείο 8 του παραρτήματος αυτού το οποίο απαγορεύει, πλην εξαιρέσεως, να είναι δεμένοι οι μόσχοι, είχε εφαρμογή επί των μόσχων που κτηνοτρόφος κρατούσε περιορισμένους στο πλαίσιο γαλακτοκομικής εκμεταλλεύσεως.

(1) ΕΕ C 282 της 24.9.2011.

28.7.2012

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 227/6

Αναίρεση που άσκησε στις 5 Μαρτίου 2012 η Enviro Tech Europe Ltd κατά της αποφάσεως την οποία εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (πρώτο τμήμα) στις 16 Δεκεμβρίου 2011, στην υπόθεση T-291/04, Enviro Tech Europe Ltd, Enviro Tech International, Inc. κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

(Υπόθεση C-118/12)

2012/C 227/10

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Enviro Tech Europe Ltd (εκπρόσωποι: C. Mereu, K. Van Maldegem, δικηγόροι)

Αντίδικοι κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Enviro Tech International, Inc.

Αιτήματα της αναιρεσείουσας

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει την απόφαση που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο στην υπόθεση T-291/04 όσον αφορά την αγωγή αποζημιώσεως της προσφεύγουσας-ενάγουσας πρωτοδίκως (νυν αναιρεσείουσας)· και

—	να κρίνει την καθής-εναγομένη πρωτοδίκως υπεύθυνη για τις ζημίες τις οποίες υπέστη η αναιρεσείουσα· ή

—	επικουρικώς, να αναπέμψει την υπόθεση ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου ώστε να αποφανθεί επί της αγωγής αποζημιώσεως της αναιρεσείουσας· και

—	να καταδικάσει την καθής-εναγομένη πρωτοδίκως στα δικαστικά έξοδα (περιλαμβανομένων των ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου δικαστικών εξόδων).

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο, απορρίπτοντας την αγωγή της αποζημιώσεως για τον λόγο ότι η αναιρεσείουσα δεν απέδειξε την ύπαρξη μη σύννομης πράξεως εκ μέρους της Επιτροπής, παραβίασε το δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ειδικότερα, η αναιρεσείουσα διατείνεται ότι το Γενικό Δικαστήριο ερμήνευσε εσφαλμένως την απόφαση του Δικαστηρίου στην υπόθεση C-425/08 και, κατά συνέπεια, υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο μη εξετάζοντας το τρίτο μέρος του πρώτου λόγου ακυρώσεως λόγω παρανομίας όσον αφορά το κριτήριο «της συνήθους χρήσεως ή χειρισμού» και κρίνοντας ότι η αγωγή αποζημιώσεως πρέπει να απορριφθεί.

Για τους λόγους αυτούς, η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι πρέπει να αναιρεθεί η απόφαση την οποία εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο στην υπόθεση T-291/04 όσον αφορά την αγωγή αποζημιώσεως της αναιρεσείουσας και να κριθεί η καθής-εναγομένη πρωτοδίκως υπεύθυνη για τις ζημίες που υπέστη η αναιρεσείουσα.

28.7.2012

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 227/7

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Juzgado de lo Social no 1 de Benidorm (Ισπανία) στις 26 Απριλίου 2012 — Concepción Maestre García κατά Centros Comerciales CARREFOUR S.A.

(Υπόθεση C-194/12)

2012/C 227/11

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Αιτούν δικαστήριο

Juzgado de lo Social no 1 de Benidorm

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ενάγουσα: Concepción Maestre García

Εναγομένη: Centros Comerciales CARREFOUR S.A.

Προδικαστικά ερωτήματα

Αντιβαίνει στο άρθρο 7, παράγραφος 1, της οδηγίας 2003/88 (1) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 4ης Νοεμβρίου 2003, σχετικά με ορισμένα στοιχεία της οργάνωσης του χρόνου εργασίας, ερμηνεία της εθνικής ρυθμίσεως υπό την έννοια ότι δεν δύναται να διακοπεί η περίοδος αδείας ώστε να ληφθεί μεταγενέστερα η πλήρης –ή η υπόλοιπη– άδεια, αν οι συνέπειες της προσωρινής ανικανότητας προς εργασία επήλθαν πριν από την περίοδο αδείας και υπήρχαν υπηρεσιακοί και οργανωτικοί λόγοι οι οποίοι παρεμπόδισαν τη λήψη αδείας σε άλλη μεταγενέστερη περίοδο;

Αντιβαίνει στο άρθρο 7, παράγραφος 1, της οδηγίας 2003/88 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 4ης Νοεμβρίου 2003, σχετικά με ορισμένα στοιχεία της οργάνωσης του χρόνου εργασίας, ερμηνεία της εθνικής ρυθμίσεως υπό την έννοια ότι παρέχει τη δυνατότητα στην επιχείρηση να καθορίζει μονομερώς περίοδο αδείας συμπίπτουσα με περίοδο προσωρινής ανικανότητας προς εργασία, αν ο εργαζόμενος δεν δήλωσε προηγουμένως ότι προτιμά να λάβει άδεια σε άλλη χρονική περίοδο και υφίσταται συμφωνία μεταξύ των εκπροσώπων των εργαζομένων στην επιχείρηση και της επιχειρήσεως, η οποία το επιτρέπει;

Αντιβαίνει στο άρθρο 7, παράγραφος 1, της οδηγίας 2003/88 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 4ης Νοεμβρίου 2003, σχετικά με ορισμένα στοιχεία της οργάνωσης του χρόνου εργασίας, ερμηνεία της εθνικής ρυθμίσεως υπό την έννοια ότι παρέχει τη δυνατότητα οικονομικής αντισταθμίσεως της μη ληφθείσας αδείας λόγω προσωρινής ανικανότητας προς εργασία εάν υφίστανται υπηρεσιακοί ή οργανωτικοί λόγοι οι οποίοι παρεμποδίζουν στην πράξη τη λήψη αδείας, μολονότι δεν έχει λήξει η σύμβαση εργασίας;

(1) EE L 299, σ. 9.

28.7.2012

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 227/7

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Rechtbank van eerste aanleg te Brussel (Βέλγιο) στις 30 Απριλίου 2012 — Essent Belgium NV κατά Vlaamse Reguleringsinstantie voor de Elektriciteits- en Gasmarkt (VREG)

(Υπόθεση C-204/12)

2012/C 227/12

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Rechtbank van eerste aanleg te Brussel

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσα: Essent Belgium NV

Καθής: Vlaamse Reguleringsinstantie voor de Elektriciteits- en Gasmarkt (VREG)

Έτεροι διάδικοι:

Vlaamse Gewest

Vlaamse Gemeenschap

Προδικαστικά ερωτήματα

—	στους προμηθευτές ηλεκτρικής ενέργειας σε συνδεδεμένους με το δίκτυο διανομής ή το δίκτυο μεταφοράς τελικούς πελάτες επιβάλλεται η υποχρέωση να καταθέτουν κάθε έτος στη ρυθμιστική αρχή ορισμένο αριθμό πράσινων πιστοποιητικών (άρθρο 23 του πιο πάνω διατάγματος)·

—

στους προμηθευτές ηλεκτρικής ενέργειας σε συνδεδεμένους με το δίκτυο διανομής ή το δίκτυο μεταφοράς τελικούς πελάτες επιβάλλεται διοικητικό πρόστιμο από τη Vlaamse Reguleringsinstantie voor de Elektriciteits en Gasmarkt (φλαμανδική ρυθμιστική αρχή για την αγορά ηλεκτρικής ενέργειας και φυσικού αερίου) (VREG), όταν οι προμηθευτές αυτοί έχουν καταθέσει ανεπαρκή αριθμό πράσινων πιστοποιητικών για να τηρηθεί μια υποχρεωτική ποσόστωση που αφορά πράσινα πιστοποιητικά (άρθρο 37, παράγραφος 2, του πιο πάνω διατάγματος)·

—

η ρυθμιστική αρχή δεν δύναται ή δεν θέλει να λάβει υπόψη εγγυήσεις προελεύσεως από τη Νορβηγία και τις Κάτω Χώρες, και τούτο ελλείψει εκτελεστικών μέτρων της Φλαμανδικής Κυβερνήσεως, η οποία έχει αναγνωρίσει την ισότητα ή ισοδυναμία της καταθέσεως των πιστοποιητικών αυτών (άρθρο 25 του προαναφερθέντος διατάγματος και άρθρο 15, παράγραφος 1, της αποφάσεως της 5ης Μαρτίου 2004), χωρίς η ρυθμιστική αρχή να έχει εξετάσει συγκεκριμένα αυτή την ισότητα ή ισοδυναμία·

—

στην πράξη, καθ’ όλη την περίοδο ισχύος του διατάγματος της 17ης Ιουλίου 2000, μόνο πιστοποιητικά για την παραγωγή πράσινης ηλεκτρικής ενέργειας στη Φλαμανδική Περιφέρεια ελήφθησαν υπόψη για να εξεταστεί αν τηρήθηκε η υποχρεωτική ποσόστωση, ενώ οι προμηθευτές ηλεκτρικής ενέργειας σε συνδεδεμένους με το δίκτυο διανομής ή το δίκτυο μεταφοράς τελικούς πελάτες δεν είχαν καμία δυνατότητα να αποδείξουν ότι οι κατατεθείσες εγγυήσεις προελεύσεως πληρούσαν την προϋπόθεση υπάρξεως ίσων ή ισοδύναμων εγγυήσεων όσον αφορά τη χορήγηση τέτοιων πιστοποιητικών,

συμβατή με τα άρθρα 34 ΣΛΕΕ και 11 της Συμφωνίας ΕΟΧ και/ή τα άρθρα 36 ΣΛΕΕ και 13 της Συμφωνίας ΕΟΧ;

Είναι μια εθνική ρύθμιση όπως αυτή την οποία αφορά το ερώτημα 1 συμβατή με το άρθρο 5 της τότε ισχύουσας οδηγίας 2001/77/ΕΚ (1) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 27ης Σεπτεμβρίου 2001, για την προαγωγή της ηλεκτρικής ενέργειας που παράγεται από ανανεώσιμες πηγές στην εσωτερική αγορά ηλεκτρικής ενέργειας;

Είναι μια εθνική ρύθμιση όπως αυτή την οποία αφορά το ερώτημα 1 συμβατή με την αρχή της ισότητας και με την απαγόρευση των δυσμενών διακρίσεων όπως περιλαμβάνονται, μεταξύ άλλων, στο άρθρο 18 ΣΛΕΕ και στο άρθρο 3 της τότε ισχύουσας οδηγίας 2003/54/ΕΚ (2) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 26ης Ιουνίου [2003], σχετικά με τους κοινούς κανόνες για την εσωτερική αγορά ηλεκτρικής ενέργειας και την κατάργηση της οδηγίας 96/92/ΕΚ;

(1) EE L 283, σ. 33.

(2) EE L 176, σ. 37.

28.7.2012

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 227/8

(Υπόθεση C-205/12)

2012/C 227/13

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Rechtbank van eerste aanleg te Brussel

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσα: Essent Belgium NV

Καθής: Vlaamse Reguleringsinstantie voor de Elektriciteits- en Gasmarkt (VREG)

Έτερος διάδικος: Vlaamse Gewest

Προδικαστικά ερωτήματα

Είναι μια εθνική ρύθμιση, όπως αυτή που περιλαμβάνεται στο Vlaamse Decreet van 17 juli 2000 houdende de organisatie van de elektriciteitsmarkt (φλαμανδικό διάταγμα της 17ης Ιουλίου 2000 για την οργάνωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας), όπως τέθηκε σε εφαρμογή με τη Besluit van de Vlaamse Regering van 5 maart 2004 (απόφαση της Φλαμανδικής Κυβερνήσεως της 5ης Μαρτίου 2004), η οποία τροποποιήθηκε με τη Besluit van de Vlaamse Regering van 25 februari 2005 inzake de bevordering van elektriciteitsopwekking uit hernieuwbare energiebronnen (απόφαση της Φλαμανδικής Κυβερνήσεως της 25ης Φεβρουαρίου 2005 για την προώθηση της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας) και τη Besluit van de Vlaamse Regering van 8 juli 2005 tot wijziging van het besluit van de Vlaamse Regering van 5 maart 2004 inzake de bevordering van elektriciteitsopwekking uit hernieuwbare energiebronnen en van het besluit van de Vlaamse Regering van 29 maart 2002 inzake de openbaredienstverplichtingen ter bevordering van het rationeel energiegebruik (απόφαση της Φλαμανδικής Κυβερνήσεως της 8ης Ιουλίου 2005 περί τροποποιήσεως της αποφάσεως της Φλαμανδικής Κυβερνήσεως της 5ης Μαρτίου 2004 για την προώθηση της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και της αποφάσεως της Φλαμανδικής Κυβερνήσεως της 29ης Μαρτίου 2002 σχετικά με τις υποχρεώσεις παροχής δημόσιας υπηρεσίας για την προώθηση της ορθολογικής χρήσεως ηλεκτρικής ενέργειας), κατά την οποία ρύθμιση:

—	στους προμηθευτές ηλεκτρικής ενέργειας σε συνδεδεμένους με το δίκτυο διανομής ή το δίκτυο μεταφοράς τελικούς πελάτες επιβάλλεται η υποχρέωση να καταθέτουν κάθε έτος στη ρυθμιστική αρχή ορισμένο αριθμό πράσινων πιστοποιητικών (άρθρο 23 του πιο πάνω διατάγματος)·

—

—	ρητώς ορίζεται ότι εγγυήσεις προελεύσεως από άλλες χώρες δύνανται υπό ορισμένες προϋποθέσεις να γίνουν δεκτές για να τηρηθεί η υποχρεωτική ποσόστωση (άρθρο 15 quater, παράγραφος 2, της αποφάσεως της Φλαμανδικής Κυβερνήσεως της 5ης Μαρτίου 2004, όπως έχει εφαρμογή στην παρούσα υπόθεση)·

—

η ρυθμιστική αρχή δεν δύναται ή δεν θέλει να λάβει υπόψη εγγυήσεις προελεύσεως από τη Νορβηγία και τη Δανία, και τούτο ελλείψει εκτελεστικών μέτρων της Φλαμανδικής Κυβερνήσεως, η οποία έχει αναγνωρίσει την ισότητα ή ισοδυναμία της καταθέσεως των πιστοποιητικών αυτών (άρθρο 25 του προαναφερθέντος διατάγματος και άρθρο 15 quater, παράγραφος 2, της αποφάσεως της 5ης Μαρτίου 2004), χωρίς η ρυθμιστική αρχή να έχει εξετάσει συγκεκριμένα αυτή την ισότητα ή ισοδυναμία·

—

στην πράξη, καθ’ όλη τη διάρκεια της ισχύος του διατάγματος της 17ης Ιουλίου 2000, μόνο πιστοποιητικά για την παραγωγή πράσινης ηλεκτρικής ενέργειας στη Φλαμανδική Περιφέρεια ελήφθησαν υπόψη για να εξεταστεί αν τηρήθηκε η υποχρεωτική ποσόστωση, ενώ οι προμηθευτές [σελ. 48 του πρωτοτύπου] ηλεκτρικής ενέργειας σε συνδεδεμένους με το δίκτυο διανομής ή το δίκτυο μεταφοράς τελικούς πελάτες δεν είχαν καμία δυνατότητα να αποδείξουν ότι οι κατατεθείσες εγγυήσεις προελεύσεως από άλλα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης πληρούσαν την προϋπόθεση υπάρξεως ίσων ή ισοδύναμων εγγυήσεων όσον αφορά τη χορήγηση τέτοιων πιστοποιητικών,

συμβατή με τα άρθρα 34 ΣΛΕΕ και 11 της Συμφωνίας ΕΟΧ και/ή τα άρθρα 36 ΣΛΕΕ και 13 της Συμφωνίας ΕΟΧ;

(1) ΕΕ L 283, σ. 33.

(2) ΕΕ L 176, σ. 37.

28.7.2012

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 227/9

(Υπόθεση C-206/12)

2012/C 227/14

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Rechtbank van eerste aanleg te Brussel

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσα: Essent Belgium NV

Καθής: Vlaamse Reguleringsinstantie voor de Elektriciteits- en Gasmarkt (VREG)

Έτεροι διάδικοι:

Vlaamse Gewest

Vlaamse Gemeenschap

Προδικαστικά ερωτήματα

Είναι μια εθνική ρύθμιση, όπως αυτή που περιλαμβάνεται στο Vlaamse Decreet van 17 juli 2000 houdende de organisatie van de elektriciteitsmarkt (φλαμανδικό διάταγμα της 17ης Ιουλίου 2000 για την οργάνωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας), όπως τέθηκε σε εφαρμογή με τη Besluit van de Vlaamse Regering van 5 maart 2004 (απόφαση της Φλαμανδικής Κυβερνήσεως της 5ης Μαρτίου 2004), η οποία τροποποιήθηκε με τη Besluit van de Vlaamse Regering van 25 februari 2005 inzake de bevordering van elektriciteitsopwekking uit hernieuwbare energiebronnen (απόφαση της Φλαμανδικής Κυβερνήσεως της 25ης Φεβρουαρίου 2005 για την προώθηση της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας) και τη Besluit van de Vlaamse Regering van 8 juli 2005 tot wijziging van het besluit van de Vlaamse Regering van 5 maart 2004 inzake de bevordering van elektriciteitsopwekking uit hernieuwbare energiebronnen en van het besluit van de Vlaamse Regering van 29 maart 2002 inzake de [openbaredienstverplichtingen ter bevordering van het rationeel energiegebruik (απόφαση της Φλαμανδικής Κυβερνήσεως της 8ης Ιουλίου 2005 περί τροποποιήσεως της αποφάσεως της Φλαμανδικής Κυβερνήσεως της 5ης Μαρτίου 2004 για την προώθηση της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και της αποφάσεως της Φλαμανδικής Κυβερνήσεως της 29ης Μαρτίου 2002 σχετικά με τις υποχρεώσεις παροχής δημόσιας υπηρεσίας για την προώθηση της ορθολογικής χρήσεως ηλεκτρικής ενέργειας), κατά την οποία ρύθμιση:

—	στους προμηθευτές ηλεκτρικής ενέργειας σε συνδεδεμένους με το δίκτυο διανομής ή το δίκτυο μεταφοράς τελικούς πελάτες επιβάλλεται η υποχρέωση να καταθέτουν κάθε έτος στη ρυθμιστική αρχή ορισμένο αριθμό πράσινων πιστοποιητικών (άρθρο 23 του πιο πάνω διατάγματος)·

—

—	ρητώς ορίζεται ότι εγγυήσεις προελεύσεως από άλλες χώρες δύνανται υπό ορισμένες προϋποθέσεις να γίνουν δεκτές για να τηρηθεί η υποχρεωτική ποσόστωση (άρθρο 15 quater, παράγραφος 2, της αποφάσεως της Φλαμανδικής Κυβερνήσεως της 5ης Μαρτίου 2004, όπως έχει εφαρμογή στην παρούσα υπόθεση)·

—

η ρυθμιστική αρχή δεν δύναται ή δεν θέλει να λάβει υπόψη εγγυήσεις προελεύσεως από τη Νορβηγία και τη Δανία/Σουηδία, και τούτο ελλείψει εκτελεστικών μέτρων της Φλαμανδικής Κυβερνήσεως, η οποία έχει αναγνωρίσει την ισότητα ή ισοδυναμία της καταθέσεως των πιστοποιητικών αυτών (άρθρο 25 του προαναφερθέντος διατάγματος και άρθρο 15 quater, παράγραφος 2, της αποφάσεως της 5ης Μαρτίου 2004), χωρίς η ρυθμιστική αρχή να έχει εξετάσει συγκεκριμένα αυτή την ισότητα ή ισοδυναμία·

—

στην πράξη, καθ’ όλη τη διάρκεια της ισχύος του διατάγματος της 17ης Ιουλίου 2000, μόνο πιστοποιητικά για την παραγωγή πράσινης ηλεκτρικής ενέργειας στη Φλαμανδική Περιφέρεια ελήφθησαν υπόψη για να εξεταστεί αν τηρήθηκε η υποχρεωτική ποσόστωση, ενώ οι προμηθευτές ηλεκτρικής ενέργειας σε συνδεδεμένους με το δίκτυο διανομής ή το δίκτυο μεταφοράς τελικούς πελάτες δεν είχαν καμία δυνατότητα να αποδείξουν ότι οι κατατεθείσες εγγυήσεις προελεύσεως από άλλα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης πληρούσαν την προϋπόθεση υπάρξεως ίσων ή ισοδύναμων εγγυήσεων όσον αφορά τη χορήγηση τέτοιων πιστοποιητικών,

συμβατή με τα άρθρα 34 ΣΛΕΕ και 11 της Συμφωνίας ΕΟΧ και/ή τα άρθρα 36 ΣΛΕΕ και 13 της Συμφωνίας ΕΟΧ;

(1) ΕΕ L 283, σ. 33.

(2) ΕΕ L 176, σ. 37.

28.7.2012

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 227/10

(Υπόθεση C-207/12)

2012/C 227/15

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Rechtbank van eerste aanleg te Brussel

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσα: Essent Belgium NV

Καθής: Vlaamse Reguleringsinstantie voor de Elektriciteits- en Gasmarkt (VREG)

Έτερος διάδικος: Vlaamse Gewest

Προδικαστικά ερωτήματα

Είναι μια εθνική ρύθμιση, όπως αυτή που περιλαμβάνεται στο Vlaamse Decreet van 17 juli 2000 houdende de organisatie van de elektriciteitsmarkt (φλαμανδικό διάταγμα της 17ης Ιουλίου 2000 για την οργάνωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας), όπως τέθηκε σε εφαρμογή με τη Besluit van de Vlaamse Regering van 5 maart 2004 (απόφαση της Φλαμανδικής Κυβερνήσεως της 5ης Μαρτίου 2004), η οποία τροποποιήθηκε με τη Besluit van de Vlaamse Regering van 25 februari 2005 inzake de bevordering van elektriciteitsopwekking uit hernieuwbare energiebronnen (απόφαση της Φλαμανδικής Κυβερνήσεως της 25ης Φεβρουαρίου 2005 για την προώθηση της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας) και τη Besluit van de Vlaamse Regering van 8 juli 2005 tot wijziging van het besluit van de Vlaamse Regering van 5 maart 2004 inzake de bevordering van elektriciteitsopwekking uit hernieuwbare energiebronnen en van het besluit van de Vlaamse Regering van 29 maart 2002 inzake de [openbaredienstverplichtingen ter bevordering van het rationeel energiegebruik (απόφαση της Φλαμανδικής Κυβερνήσεως της 8ης Ιουλίου 2005 περί τροποποιήσεως της αποφάσεως της Φλαμανδικής Κυβερνήσεως της 5ης Μαρτίου 2004 για την προώθηση της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και της αποφάσεως της Φλαμανδικής Κυβερνήσεως της 29ης Μαρτίου 2002 σχετικά με τις υποχρεώσεις παροχής δημόσιας υπηρεσίας για την προώθηση της ορθολογικής χρήσεως ηλεκτρικής ενέργειας), κατά την οποία ρύθμιση:

—	στους προμηθευτές ηλεκτρικής ενέργειας σε συνδεδεμένους με το δίκτυο διανομής ή το δίκτυο μεταφοράς τελικούς πελάτες επιβάλλεται η υποχρέωση να καταθέτουν κάθε έτος στη ρυθμιστική αρχή ορισμένο αριθμό πράσινων πιστοποιητικών (άρθρο 23 του πιο πάνω διατάγματος)·

—

—	ρητώς ορίζεται ότι εγγυήσεις προελεύσεως από άλλες χώρες δύνανται υπό ορισμένες προϋποθέσεις να γίνουν δεκτές για να τηρηθεί η υποχρεωτική ποσόστωση (άρθρο 15 quater, παράγραφος 2, της αποφάσεως της Φλαμανδικής Κυβερνήσεως της 5ης Μαρτίου 2004, όπως έχει εφαρμογή στην παρούσα υπόθεση)·

—

η ρυθμιστική αρχή δεν δύναται ή δεν θέλει να λάβει υπόψη εγγυήσεις προελεύσεως από τη Νορβηγία, και τούτο ελλείψει εκτελεστικών μέτρων της Φλαμανδικής Κυβερνήσεως, η οποία έχει αναγνωρίσει την ισότητα ή ισοδυναμία της καταθέσεως των πιστοποιητικών αυτών (άρθρο 25 του προαναφερθέντος διατάγματος και άρθρο 15quater, παράγραφος 2, της αποφάσεως της 5ης Μαρτίου 2004), χωρίς η ρυθμιστική αρχή να έχει εξετάσει συγκεκριμένα αυτή την ισότητα ή ισοδυναμία·

—

στην πράξη, καθ’ όλη τη διάρκεια της ισχύος του διατάγματος της 17ης Ιουλίου 2000, μόνο πιστοποιητικά για την παραγωγή πράσινης ηλεκτρικής ενέργειας στη Φλαμανδική Περιφέρεια ελήφθησαν υπόψη για να εξεταστεί αν τηρήθηκε η υποχρεωτική ποσόστωση, ενώ οι προμηθευτές ηλεκτρικής ενέργειας σε συνδεδεμένους με το δίκτυο διανομής ή το δίκτυο μεταφοράς τελικούς πελάτες δεν είχαν καμία δυνατότητα να αποδείξουν ότι οι κατατεθείσες εγγυήσεις προελεύσεως από άλλα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης πληρούσαν την προϋπόθεση υπάρξεως ίσων ή ισοδύναμων εγγυήσεων όσον αφορά τη χορήγηση τέτοιων πιστοποιητικών·

συμβατή με το άρθρο 11 της Συμφωνίας ΕΟΧ και με το άρθρο 13 της Συμφωνίας ΕΟΧ;

Είναι μια εθνική ρύθμιση όπως αυτή την οποία αφορά το ερώτημα 1 συμβατή με την αρχή της ισότητας και με την απαγόρευση των δυσμενών διακρίσεων όπως περιλαμβάνονται, μεταξύ άλλων, στο άρθρο 4 της Συμφωνίας ΕΟΧ και στο άρθρο 3 της τότε ισχύουσας οδηγίας 2003/54/ΕΚ (2) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 26ης Ιουνίου [2003], σχετικά με τους κοινούς κανόνες για την εσωτερική αγορά ηλεκτρικής ενέργειας και την κατάργηση της οδηγίας 96/92/ΕΚ (κατά το μέρος που έχει σημασία για τον ΕΟΧ);

(1) ΕΕ L 283, σ. 33.

(2) ΕΕ L 176, σ. 37.

28.7.2012

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 227/11

(Υπόθεση C-208/12)

2012/C 227/16

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Rechtbank van eerste aanleg te Brussel

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσα: Essent Belgium NV

Καθής: Vlaamse Reguleringsinstantie voor de Elektriciteits- en Gasmarkt (VREG)

Έτεροι διάδικοι:

Vlaamse Gewest

Vlaamse Gemeenschap

Προδικαστικά ερωτήματα

Είναι μια εθνική ρύθμιση, όπως αυτή που περιλαμβάνεται στο Vlaamse Decreet van 17 juli 2000 houdende de organisatie van de elektriciteitsmarkt (φλαμανδικό διάταγμα της 17ης Ιουλίου 2000 για την οργάνωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας), όπως τέθηκε σε εφαρμογή με τη Besluit van de Vlaamse Regering van 5 maart 2004 (απόφαση της Φλαμανδικής Κυβερνήσεως της 5ης Μαρτίου 2004), η οποία τροποποιήθηκε με τη Besluit van de Vlaamse Regering van 25 februari 2005 inzake de bevordering van elektriciteitsopwekking uit hernieuwbare energiebronnen (απόφαση της Φλαμανδικής Κυβερνήσεως της 25ης Φεβρουαρίου 2005 για την προώθηση της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας) και τη Besluit van de Vlaamse Regering van 8 juli 2005 tot wijziging van het besluit van de Vlaamse Regering van 5 maart 2004 inzake de bevordering van elektriciteitsopwekking uit hernieuwbare energiebronnen en van het besluit van de Vlaamse Regering van 29 maart 2002 inzake de [openbaredienstverplichtingen ter bevordering van het rationeel energiegebruik (απόφαση της Φλαμανδικής Κυβερνήσεως της 8ης Ιουλίου 2005 περί τροποποιήσεως της αποφάσεως της Φλαμανδικής Κυβερνήσεως της 5ης Μαρτίου 2004 για την προώθηση της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και της αποφάσεως της Φλαμανδικής Κυβερνήσεως της 29ης Μαρτίου 2002 σχετικά με τις υποχρεώσεις παροχής δημόσιας υπηρεσίας για την προώθηση της ορθολογικής χρήσεως ηλεκτρικής ενέργειας), κατά την οποία ρύθμιση:

—	στους προμηθευτές ηλεκτρικής ενέργειας σε συνδεδεμένους με το δίκτυο διανομής ή το δίκτυο μεταφοράς τελικούς πελάτες επιβάλλεται η υποχρέωση να καταθέτουν κάθε έτος στη ρυθμιστική αρχή ορισμένο αριθμό πράσινων πιστοποιητικών (άρθρο 23 του πιο πάνω διατάγματος)·

—

—	ρητώς ορίζεται ότι εγγυήσεις προελεύσεως από άλλες χώρες δύνανται υπό ορισμένες προϋποθέσεις να γίνουν δεκτές για να τηρηθεί η υποχρεωτική ποσόστωση (άρθρο 15 quater, παράγραφος 2, της αποφάσεως της Φλαμανδικής Κυβερνήσεως της 5ης Μαρτίου 2004, όπως έχει εφαρμογή στην παρούσα υπόθεση)·

—

στην πράξη, καθ’ όλη τη διάρκεια της ισχύος του διατάγματος της 17ης Ιουλίου 2000, μόνο πιστοποιητικά για την παραγωγή πράσινης ηλεκτρικής ενέργειας στη Φλαμανδική Περιφέρεια ελήφθησαν υπόψη για να εξεταστεί αν τηρήθηκε η υποχρεωτική ποσόστωση, ενώ οι προμηθευτές ηλεκτρικής ενέργειας σε συνδεδεμένους με το δίκτυο διανομής ή το δίκτυο μεταφοράς τελικούς πελάτες δεν είχαν καμία δυνατότητα να αποδείξουν ότι οι κατατεθείσες εγγυήσεις προελεύσεως από άλλα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης πληρούσαν την προϋπόθεση υπάρξεως ίσων ή ισοδύναμων εγγυήσεων όσον αφορά τη χορήγηση τέτοιων πιστοποιητικών·

συμβατή με το άρθρο 11 της Συμφωνίας ΕΟΧ και/ή με το άρθρο 13 της Συμφωνίας ΕΟΧ;

Είναι μια εθνική ρύθμιση όπως αυτή την οποία αφορά το ερώτημα 1 συμβατή με την αρχή της ισότητας και με την απαγόρευση των δυσμενών διακρίσεων όπως περιλαμβάνονται, μεταξύ άλλων, στο άρθρο 4 της Συμφωνίας ΕΟΧ και στο άρθρο 3 της τότε ισχύουσας οδηγίας 2003/54/ΕΚ (2) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 26ης Ιουνίου [2003], σχετικά με τους κοινούς κανόνες για την εσωτερική αγορά ηλεκτρικής ενέργειας και την κατάργηση της οδηγίας 96/92/ΕΚ (κατά το μέρος που έχει σημασία για τον ΕΟΧ);

(1) ΕΕ L 283, σ. 33.

(2) ΕΕ L 176, σ. 37.

28.7.2012

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 227/12

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε η Audiencia Provincial de Oviedo (Ισπανία) στις 14 Μαΐου 2012 — Constructora Principado S.A. κατά José Ignacio Menéndez Álvarez

(Υπόθεση C-226/12)

2012/C 227/17

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Αιτούν δικαστήριο

Audiencia Provincial de Oviedo

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Εκκαλούσα: Constructora Principado S.A.

Εφεσίβλητος: José Ignacio Menéndez Álvarez

Προδικαστικό ερώτημα

Στην περίπτωση συμβατικής ρήτρας η οποία μεταθέτει στον καταναλωτή την πληρωμή ποσού που βαρύνει κατά νόμον τον επαγγελματία, πρέπει να θεωρηθεί ότι το γεγονός καθεαυτό της μετακυλίσεως στον καταναλωτή μιας υποχρεώσεως πληρωμής που βαρύνει κατά νόμον τον επαγγελματία αρκεί για να προκαλέσει την ανισορροπία στην οποίαν αναφέρεται το άρθρο 3, παράγραφος 1, της οδηγίας 93/13 (1) ή το γεγονός ότι, σύμφωνα με την οδηγία, η ανισορροπία πρέπει να είναι σημαντική συνεπάγεται ότι απαιτείται επιπλέον και σημαντική οικονομική επιβάρυνση του καταναλωτή σε σχέση με το συνολικό ύψος της συναλλαγής;

(1) Οδηγία 93/13/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 5ης Απριλίου 1993, σχετικά με τις καταχρηστικές ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές (EE L 95, σ. 29).

28.7.2012

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 227/13

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Court of Appeal (England & Wales) (Civil Division) (Ηνωμένο Βασίλειο) στις 16 Μαΐου 2012 — Specsavers International Healthcare Ltd, Specsavers BV, Specsavers Optical Group Ltd, Specsavers Optical Superstores Ltd κατά Asda Stores Ltd

(Υπόθεση C-252/12)

2012/C 227/18

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Αιτούν δικαστήριο

Court of Appeal (England & Wales) (Civil Division).

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Εκκαλούσες: Specsavers International Healthcare Ltd, Specsavers BV, Specsavers Optical Group Ltd, Specsavers Optical Superstores Ltd

Εφεσίβλητη: Asda Stores Ltd

Προδικαστικά ερωτήματα

Στην περίπτωση που έμπορος έχει καταχωρίσει κοινοτικό σήμα για

i)	εικονιστικό σημείο·

ii)	λεκτικό σημείο·

και χρησιμοποιεί τα δύο από κοινού, συνιστά τέτοια χρήση, χρήση του εικονιστικού σημείου κατά την έννοια των άρθρων 15 και 51 του κανονισμού 207/2009 (1); Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως, πώς πρέπει να εκτιμηθεί το ζήτημα της χρήσεως του εικονιστικού σήματος;

Υπάρχει διαφοροποίηση αν:

i)	το λεκτικό σημείο τίθεται πάνω από το εικονιστικό σημείο;

ii)	ο έμπορος έχει επίσης καταχωρίσει ως κοινοτικό σήμα σύνθετο σημείο, το οποίο περιλαμβάνει το εικονιστικό και το λεκτικό σημείο;

3)	Εξαρτάται η απάντηση στα ερωτήματα A ή B από το αν ο μέσος καταναλωτής αντιλαμβάνεται το εικονιστικό σημείο και τις λέξεις ως (i) χωριστά σημεία· ή (ii) ως έχοντα το καθένα ανεξάρτητο διακριτικό χαρακτήρα; Αν ναι, κατά ποίο τρόπο;

Στην περίπτωση που η καταχώριση κοινοτικού σήματος δεν έχει γίνει με χρώμα, αλλά ο δικαιούχος του το έχει χρησιμοποιήσει εκτενώς σε ορισμένο χρώμα ή συνδυασμό χρωμάτων, ώστε να έχει συνδεθεί στην αντίληψη σημαντικού μέρους του κοινού (σε τμήμα και όχι σε ολόκληρη την Κοινότητα) με αυτό το χρώμα ή συνδυασμό χρωμάτων, είναι το χρώμα ή τα χρώματα με τα οποία η εφεσίβλητη χρησιμοποιεί το επίμαχο σημείο κρίσιμο στοιχείο κατά τη συνολική εκτίμηση (i) του κινδύνου συγχύσεως κατά το άρθρο 9, παράγραφος 1, στοιχείο β', ή (ii) του αθέμιτου οφέλους κατά το άρθρο 9, παράγραφος l, στοιχείο γ', του κανονισμού 207/2009; Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως, κατά ποίο τρόπο;

5)	Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως, είναι κρίσιμο, ως μέρος της συνολικής εκτιμήσεως, ότι η ίδια η εφεσίβλητη συνδέεται στην αντίληψη σημαντικού μέρους του κοινού με το χρώμα ή τον συγκεκριμένο συνδυασμό χρωμάτων που χρησιμοποιεί για το επίμαχο σημείο;

(1) ΕΕ L 78 σ. 1.

28.7.2012

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 227/13

Αναίρεση που άσκησε στις 29 Μαΐου 2012 η Volkswagen AG κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (δεύτερο τμήμα) στις 21 Μαρτίου 2012 στην υπόθεση T-63/09, Volkswagen AG κατά Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

(Υπόθεση C-260/12 P)

2012/C 227/19

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Volkswagen AG (εκπρόσωποι: H.-P. Schrammek, C. Drzymalla, S. Risthaus, Rechtsanwälte)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

Αιτήματα της αναιρεσείουσας

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να εξαφανίσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 21ης Μαρτίου 2012 στην υπόθεση T-63/09.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Η αίτηση αναίρεσης έχει υποβληθεί κατά της απόφασης του Γενικού Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 21ης Μαρτίου 2012 στην υπόθεση T-63/09, με την οποία το Γενικό Δικαστήριο απέρριψε την προσφυγή της εταιρίας Volkswagen AG κατά της απόφασης του δεύτερου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 9ης Δεκεμβρίου 2008 (υπόθεση R 749/2007-2), που αφορούσε διαδικασία ανακοπής μεταξύ της Volkswagen AG και της Suzuki Motor Corporation.

Η αναιρεσείουσα προβάλλει τους εξής λόγους αναίρεσης:

—	διαδικαστική πλημμέλεια λόγω μη τήρησης της αρχής της εκατέρωθεν ακροάσεως και λόγω παραποίησης των πραγματικών περιστατικών,

—	παραβίαση του δικαίου της Ένωσης λόγω εσφαλμένης εφαρμογής του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', και παράγραφος 2 στοιχείο α', του κανονισμού για το κοινοτικό σήμα (1).

Κατά την αναιρεσείουσα, το Γενικό Δικαστήριο, μη λαμβάνοντας υπόψη ορισμένους ισχυρισμούς της νυν αναιρεσείουσας ως προς τα πραγματικά περιστατικά, παραβίασε την αρχή της εκατέρωθεν ακροάσεως και παραποίησε τα πραγματικά περιστατικά. Αντίθετα από ό,τι δέχτηκε το Γενικό Δικαστήριο, η νυν αναιρεσείουσα παρέσχε λεπτομερείς εξηγήσεις ως προς την περιγραφική σημασία που έχει η λέξη SWIFT στα αγγλικά. Ομοίως, το Γενικό Δικαστήριο δεν έλαβε υπόψη ούτε τους ισχυρισμούς που ανέπτυξε η νυν αναιρεσείουσα με το δικόγραφο της προσφυγής της σχετικά με τις διαφορετικές αντιλήψεις που έχει το συναλλακτικό κοινό στις διάφορες χώρες σχετικά με την ονομασία GTI.

Επιπλέον, κακώς το Γενικό Δικαστήριο απέρριψε τον ισχυρισμό της νυν αναιρεσείουσας ότι τα αποτελούμενα από γράμματα τρία διακριτικά σημεία με το γράμμα «I», τα οποία παρατίθενται ως παραδείγματα μιας περιγραφικής λειτουργίας, έχουν καταχωριστεί ως σήματα με διακριτικό χαρακτήρα. Το Γενικό Δικαστήριο παραβίασε επίσης τις αρχές της δίκαιης δίκης, καθόσον προσέδωσε διαφορετική αποδεικτική αξία στο γεγονός της καταχώρισης ενός σήματος. Το Γενικό Δικαστήριο, μη λαμβάνοντας υπόψη τους ισχυρισμούς της νυν αναιρεσείουσας σχετικά με τη μοναδικότητα της ονομασίας «GTI», παραβίασε την αρχή της εκατέρωθεν ακροάσεως.

Τέλος, το Γενικό Δικαστήριο παραποίησε τα πραγματικά περιστατικά, καθόσον καταλόγισε κακώς στην νυν αναιρεσείουσα ότι δεν ανέπτυξε επαρκώς τους ισχυρισμούς της σχετικά με την επίκληση του σήματος GTI ενώπιον δικαστηρίου. Το Γενικό Δικαστήριο αγνόησε επίσης, κατά την αναιρεσείουσα πάντα, τους ισχυρισμούς της σχετικά με την αποδεικτική δύναμη των στοιχείων από τα οποία το ΓΕΕΑ συνήγαγε τα συμπεράσματά του σχετικά με την αντίληψη του συναλλακτικού κοινού στη Σουηδία.

Το Γενικό Δικαστήριο δεν εφάρμοσε ορθά το άρθρο 8, παράγραφοι 1 και 2, του κανονισμού για το κοινοτικό σήμα και συνεπώς παραβίασε το δίκαιο της Ένωσης. Η αίτηση καταχώρισης κοινοτικού σήματος πρέπει να απορρίπτεται, κατά την αναιρεσείουσα, αν υπάρχει έστω και σε ένα κράτος μέλος προγενέστερο δικαίωμα επί σήματος που να αφορά παρόμοιο σήμα, που θα μπορούσε να δημιουργήσει σύγχυση. Το Γενικό Δικαστήριο όμως εξέτασε την «ΕΕ ως ενιαίο σύνολο» και συνεπώς περιέλαβε επίσης στοιχεία από χώρες στις οποίες δεν υπάρχει τέτοια προστασία του σήματος. Τούτο είναι αντίθετο προς τη νομολογία που διαμόρφωσε το Δικαστήριο με την απόφαση στην υπόθεση Matratzen Concord (2).

Κατά την αναιρεσείουσα, το Γενικό Δικαστήριο παραβίασε το δίκαιο της Ένωσης για τον λόγο ότι χαρακτήρισε την ονομασία «GTI» ως περιγραφική ένδειξη τεχνικής φύσης, μολονότι η ονομασία αυτή έχει καταχωριστεί ως σήμα σε πολλά κράτη μέλη. Εναπόκειται στις κεντρικές αρχές και μόνο να αποφαίνονται σχετικά με τον περιγραφικό χαρακτήρα ενός σήματος εντός των ορίων της επικράτειάς τους. Τα όργανα της Ένωσης μπορούν να εκτιμούν κατά πόσον ένα εθνικό σήμα είναι ανίσχυρο μόνο όταν τους έχει υποβληθεί αίτηση διαγραφής σήματος και εξετάζουν αν υπάρχει κίνδυνος σύγχυσης.

Κακώς άλλωστε το Γενικό Δικαστήριο έθεσε νέα κριτήρια προκειμένου να εξετάσει κατά πόσον ένα στοιχείο του σήματος έχει αυτοτελή διακριτικό χαρακτήρα στο πλαίσιο της επίμαχης καταχώρισης. Επιπλέον, το Γενικό Δικαστήριο παραβίασε το δίκαιο της Ένωσης για τον λόγο ότι εκτίμησε ότι το ίδιο το σήμα δεν αρκεί για να μπορεί να αναγνωρίσει την προέλευση των προϊόντων ο καταναλωτής, ο οποίος είναι αναγκασμένος, κατά το Γενικό Δικαστήριο, να αναζητήσει πρόσθετα στοιχεία, πέραν του σήματος του οποίου ζητείται η καταχώριση, και ιδίως στοιχεία σχετικά με τον κατασκευαστή ή παραγωγό που να βρίσκονται επί του προϊόντος. Τέλος, το Γενικό Δικαστήριο, μη εντάσσοντας το σήμα «SWIFT GTI» στη σειρά σημάτων της αναιρεσείουσας «Golf GTI» και «Lupo GTI», δεν εκτίμησε τις προϋποθέσεις της ύπαρξης κινδύνου σύγχυσης με κριτήριο τους κανόνες που ισχύουν για τις ομάδες ή σειρές σημάτων.

(1) Κανονισμός (ΕΚ) 207/2009 του Συμβουλίου, της 26ης Φεβρουαρίου 2009, για το κοινοτικό σήμα (ΕΕ L 78, σ. 1).

(2) Διάταξη της 28ης Απριλίου 2004, C-3/03 P, Matratzen Concord (Συλλογή 2004, σ. I-3657).

28.7.2012

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 227/14

Αναίρεση που άσκησε στις 29 Μαΐου 2012 η Annunziata Del Prete κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (δεύτερο τμήμα) στις 27 Μαρτίου 2012 στην υπόθεση T-420/10, Giorgio Armani κατά ΓΕΕΑ

(Υπόθεση C-261/12 P)

2012/C 227/20

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Annunziata Del Prete (εκπρόσωπος: R. Bocchini, avvocato)

Αντίδικοι κατ’ αναίρεση: Giorgio Armani SpA, Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

Αιτήματα της αναιρεσείουσας

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—

να εξαφανίσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 27ης Μαρτίου 2012 και στη συνέχεια να επικυρώσει την απόφαση που εξέδωσε το δεύτερο τμήμα προσφυγών του ΓΕΕΑ στις 8 Ιουλίου 2010 και η οποία κοινοποιήθηκε στις 19 Ιουλίου 2010, καθόσον η τελευταία αυτή απόφαση είναι πλήρως σύμφωνη με τη ρύθμιση που προβλέπεται στον κανονισμό για το κοινοτικό σήμα (1), και ιδίως στο άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του οποίου μόνο γίνεται επίκληση στην ανακοπή αριθ. B1309485,

—	να καταδικάσει τους αναιρεσίβλητους στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

1)	Δεν υπάρχει οπτική ομοιότητα μεταξύ του κοινοτικού σήματος αριθ. 6314462 «AMICI JUNIOR» και των εθνικών ιταλικών εικονιστικών σημάτων αριθ. 912114 «AJ ARMANI JEANS» και αριθ. 998554 «ARMANI JUNIOR» ούτε βέβαια φωνητική ομοιότητα.

2)	Με την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση έγινε εφαρμογή του άρθρου 8, παράγραφος 5, του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 και της αρχής της φήμης του σήματος, μολονότι η νυν αναιρεσίβλητη, η εταιρία Giorgio Armani SpA, δεν είχε προβάλει κανένα σχετικό λόγο ακύρωσης.

(1) Κανονισμός (ΕΚ) 207/2009 του Συμβουλίου, της 26ης Φεβρουαρίου 2009, για το κοινοτικό σήμα (EE L 78, σ. 1).

28.7.2012

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 227/15

Αναίρεση που άσκησε στις 1 Ιουνίου 2012 η Telefónica SA κατά της διατάξεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (όγδοο τμήμα) στις 21 Μαρτίου 2012 στην υπόθεση T-228/10, Telefónica κατά Επιτροπής

(Υπόθεση C-274/12 Ρ)

2012/C 227/21

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Telefónica SA (εκπρόσωποι: J. Ruiz Calzado, abogado, M. Núñez-Müller, Rechtsanwalt, J. Domínguez Pérez, abogado)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα της αναιρεσείουσας

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει την αναιρεσιβαλλόμενη διάταξη.

—	να κρίνει ότι η προσφυγή ακυρώσεως στην υπόθεση T-228/10 είναι παραδεκτή και να αναπέμψει την υπόθεση στο Γενικό Δικαστήριο, προκειμένου αυτό να αποφανθεί επί της ουσίας της υποθέσεως.

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στο σύνολο των εξόδων που σχετίζονται με το παραδεκτό σε αμφότερους τους βαθμούς.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο, εκδίδοντας διάταξη που προσβάλλει το δικαίωμα σε αποτελεσματική δικαστική προστασία. Αποφαινόμενο κατά τρόπο γενικό ότι η εναλλακτική λύση της υποβολής αιτήσεως εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως είναι πάντοτε ενδεδειγμένη και δυνατή, το Γενικό Δικαστήριο προσέβαλε το δικαίωμα της πρωτοδίκως προσφεύγουσας σε αποτελεσματική δικαστική προστασία, την οποία κατοχυρώνουν τα άρθρα 6 και 13 της Ευρωπαϊκής σύμβασης για την προστασία των δικαιωμάτων του ανθρώπου και των θεμελιωδών ελευθεριών και την οποία αναγνωρίζει ρητώς το άρθρο 47 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

2)	Το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο, ερμηνεύοντας κατά τρόπο εσφαλμένο τη νομολογία σχετικά με το παραδεκτό των προσφυγών κατά των αποφάσεων περί κρατικών ενισχύσεων που κηρύσσουν ένα καθεστώς ενισχύσεων παράνομο και ασυμβίβαστο με την κοινή αγορά.

Το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κατά την ερμηνεία του άρθρου 263 ΣΛΕΕ, τέταρτη παράγραφος, in fine. Το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο αποφαινόμενο ότι οι αποφάσεις στον τομέα των καθεστώτων κρατικών ενισχύσεων όπως η αναιρεσιβαλλόμενη απαιτούν τη λήψη εκτελεστικών μέτρων υπό την έννοια της νέας διατάξεως στη Συνθήκη. Το Γενικό Δικαστήριο δεν έλαβε υπόψη στη διάταξή του ότι οι αρνητικές αποφάσεις στον τομέα των κρατικών ενισχύσεων έχουν άμεσο αποτέλεσμα, επιφέρουν αυτομάτως την παρανομία των χορηγηθεισών ενισχύσεων και συνεπάγονται κατά κανόνα ότι τα κράτη μέλη υπέχουν την υποχρέωση να τις ανακτήσουν.

28.7.2012

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 227/15

Προσφυγή της 8ης Ιουνίου 2012 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Ουγγαρίας

(Υπόθεση C-288/12)

2012/C 227/22

Γλώσσα διαδικασίας: η ουγγρική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: B. Martenczuk και B. D. Simon)

Καθής: Ουγγαρία

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—

να αναγνωρίσει ότι η Ουγγαρία παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από την οδηγία 95/46/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 24ης Οκτωβρίου 1995, για την προστασία των φυσικών προσώπων έναντι της επεξεργασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα και για την ελεύθερη κυκλοφορία των δεδομένων αυτών (1), στο μέτρο που έθεσε προώρως τέρμα στη θητεία του επιτρόπου προστασίας των δεδομένων·

—	να καταδικάσει την Ουγγαρία στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Η οδηγία 95/46/ΕΚ επιβάλλει την επιτήρηση της εφαρμογής των διατάξεων που θεσπίζουν τα κράτη μέλη για τη μεταφορά της στην εσωτερική έννομη τάξη από μία ή πλείονες δημόσιες αρχές οι οποίες ασκούν με πλήρη ανεξαρτησία τα καθήκοντα που τους έχουν ανατεθεί.

Στην Ουγγαρία, η αρχή αυτή ήταν, έως τις 31 Δεκεμβρίου 2011, ο επίτροπος προστασίας των δεδομένων. Κατ’ εφαρμογήν της ουγγρικής νομοθεσίας που ίσχυε έως τις 31 Δεκεμβρίου 2011, ο επίτροπος αυτός οριζόταν από το Ουγγρικό Κοινοβούλιο για περίοδο έξι ετών. Η θητεία του επιτρόπου προστασίας των δεδομένων που ασκούσε τα καθήκοντα αυτά στις 31 Δεκεμβρίου 2011, δεδομένου ότι είχε αρχίσει στις 29 Σεπτεμβρίου 2008, έπρεπε, υπό κανονικές συνθήκες, να διαρκέσει έως τον Δεκέμβριο του 2014.

Η συναφής ουγγρική νομοθεσία τροποποιήθηκε με ισχύ από 1ης Ιανουαρίου 2012. Οι τροποποιήσεις αυτές είχαν ως αποτέλεσμα την κατάργηση του θεσμού του επιτρόπου προστασίας των δεδομένων και τη λήξη της θητείας του ασκούντος από τις 29 Σεπτεμβρίου 2008 τα καθήκοντα του επιτρόπου προστασίας των δεδομένων. Η αρχή που είναι επιφορτισμένη με την επιτήρηση της προστασίας των δεδομένων κατ’ εφαρμογήν της οδηγίας 95/46/ΕΚ είναι πλέον η προσφάτως συσταθείσα Εθνική Αρχή Προστασίας των Δεδομένων και της Ελευθερίας της Πληροφορήσεως (Nemzeti Adatvédelmi és Információszabadság Hatóság, στο εξής: ΝΑΙΗ). Κατά τη νέα νομοθεσία, η ΝΑΙΗ έχει πρόεδρο ο οποίος διορίζεται για θητεία εννέα ετών από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, βάσει προτάσεως του Προέδρου της Κυβερνήσεως. Στη θέση αυτή δεν διορίστηκε ο παλαιός επίτροπος προστασίας των δεδομένων.

Κατά την Επιτροπή, η πρόωρη παύση της θητείας της αρχής που ήταν επιφορτισμένη με την επιτήρηση της προστασίας των δεδομένων παραβιάζει την ανεξαρτησία που πρέπει να αναγνωρίζεται στην αρχή αυτή κατ’ εφαρμογήν της οδηγίας. Δεδομένου ότι η οδηγία δεν καθορίζει τη διάρκεια της θητείας της αρμόδιας για την προστασία των δεδομένων αρχής, τα κράτη μέλη μπορούν καταρχήν να την καθορίζουν ελεύθερα. Πρέπει, ωστόσο, να πρόκειται για εύλογη διάρκεια και είναι, εν πάση περιπτώσει, απαραίτητο να τηρεί το κράτος μέλος τη διάρκεια θητείας την οποία έχει καθορίσει. Σε αντίθετη περίπτωση, η αρμόδια για την επιτήρηση αρχή θα ήταν δυνατόν να επηρεάζεται, κατά την εκτέλεση της αποστολής της, από τον φόβο μιας πρόωρης παύσεως της θητείας της, πράγμα που θα έθιγε την ανεξαρτησία της.

Όσον αφορά το παραδεκτό της προσφυγής, η Επιτροπή υποστηρίζει ότι, δεδομένου ότι η παλαιά αρχή επιτηρήσεως της προστασίας των δεδομένων δεν αποκαταστάθηκε στα καθήκοντά της κατά το πέρας της προθεσμίας που τάχθηκε με την αιτιολογημένη γνώμη, η παράβαση εξακολουθούσε να υφίσταται κατά την ημερομηνία εκείνη. Η τακτοποίηση της καταστάσεως δεν είναι αδύνατη: η Ουγγαρία οφείλει να λάβει όλα τα αναγκαία μέτρα ώστε ο παλαιός επίτροπος προστασίας των δεδομένων να επανέλθει στα καθήκοντά του, όπως αυτά προβλέπονται από την οδηγία 95/46/ΕΚ, για το υπολειπόμενο διάστημα της θητείας του από τις 31 Δεκεμβρίου 2011. Η Επιτροπή μπορεί να δεχθεί να θεωρήσει ως προσήκουσα μια τακτοποίηση που θα συνίστατο στον διορισμό, για το χρονικό αυτό διάστημα, του παλαιού επιτρόπου προστασίας των δεδομένων στη θέση του προέδρου της ΝΑΙΗ. Η Ουγγαρία δεν μπορεί να επικαλεστεί συναφώς την ανεξαρτησία του νυν προέδρου της ΝΑΙΗ, καθόσον αυτό θα ισοδυναμούσε με επίκληση, προς υπεράσπισή της, της ίδιας της παραβάσεώς της. Επιβάλλεται η θεραπεία των αποτελεσμάτων αυτής της παραβάσεως και όχι η διατήρησή τους.

Κατά την Επιτροπή, μόνον σοβαροί και αντικειμενικώς εξακριβώσιμοι λόγοι μπορούν να δικαιολογήσουν την πρόωρη παύση της εν λόγω θητείας. Όμως, η Ουγγαρία δεν επικαλέστηκε κανένα λόγο αυτού του είδους.

Η Επιτροπή δεν αμφισβητεί το δικαίωμα της Ουγγαρίας να μεταβάλει τη μορφή της αρχής επιτηρήσεως, παραδείγματος χάριν με την εγκατάλειψη της παλαιάς μορφής του «επιτρόπου προστασίας των δεδομένων» και την καθιέρωση μιας «αρχής» υπό την έννοια του ουγγρικού δικαίου. Ωστόσο, η αλλαγή της θεσμικής μορφής ουδόλως απαιτούσε την πρόωρη λήξη της θητείας της παλαιάς αρχής επιτηρήσεως. Η Ουγγαρία είχε τη δυνατότητα να προβλέψει στο εσωτερικό της δίκαιο είτε ότι η νέα μορφή θα ίσχυε μετά τη λήξη της θητείας του τότε εν ενεργεία επιτρόπου προστασίας των δεδομένων είτε ότι αυτός θα ήταν ο πρώτος πρόεδρος της νέας αρχής για το υπολειπόμενο διάστημα της θητείας του.

Αν γινόταν δεκτό το επιχείρημα της ευχέρειας του κράτους μέλους να μεταβάλει τη μορφή της αρχής, αυτό θα είχε ως αποτέλεσμα, κατά την Επιτροπή, να τίθεται οποιαδήποτε αρχή επιτηρήσεως της προστασίας των δεδομένων εντός της Ένωσης υπό τη διαρκή απειλή της παύσεως της θητείας της υπό τη μορφή της παρεμβάσεως του νομοθέτη με στόχο την κατάργηση της εκάστοτε υπηρετούσας αρχής και την εγκατάσταση μιας νέας αρχής για την άσκηση των αρμοδιοτήτων που προβλέπονται από την οδηγία 95/46. Δεν θα μπορούσε να αποκλειστεί το ενδεχόμενο οι δημόσιες αρχές να χρησιμοποιούν τέτοιες μεταρρυθμίσεις για να τιμωρήσουν και να ελέγξουν τις αρχές επιτηρήσεως της προστασίας των δεδομένων που θα είχαν προκαλέσει τη δυσαρέσκειά τους. Ο κίνδυνος και μόνον της ασκήσεως τέτοιων πιέσεων είναι ασυμβίβαστος με την πλήρη και απόλυτη ανεξαρτησία των αρχών επιτηρήσεως.

Κατά την Επιτροπή, η Ουγγαρία δεν μπορούσε, εξάλλου, να στηριχθεί στις σιβυλλικού περιεχομένου δηλώσεις του παλαιού επιτρόπου προστασίας των δεδομένων, που δημοσιεύθηκαν στον Τύπο, για να συμπεράνει ότι αυτός δεν είχε πλέον την πρόθεση να εκπληρώσει την αποστολή που προβλέπει το άρθρο 28 της οδηγίας 95/46/ΕΚ και, κατά συνέπεια, δεν μπορούσε να θέσει τέρμα στη θητεία του βάσει ενός τέτοιου λόγου.

(1) ΕΕ L 281 της 23.11.1995, σ. 31

28.7.2012

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 227/17

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 18ης Ιουνίου 2012 — Biofrescos κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-159/09) (1)

(Τελωνειακή ένωση - Κατεψυγμένες γαρίδες προελεύσεως Ινδονησίας - Μη έγκυρα πιστοποιητικά καταγωγής - Εκ των υστέρων είσπραξη εισαγωγικών δασμών - Αίτηση διαγραφής των εισαγωγικών δασμών - Άρθρο 220, παράγραφος 2, στοιχείο β', και άρθρο 239 του κανονισμού (ΕΟΚ) 2913/92)

2012/C 227/23

Γλώσσα διαδικασίας: η πορτογαλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Biofrescos — Comércio de Produtos Alimentares, Lda (Linda-a-Velha, Πορτογαλία) (εκπρόσωπος: A. de Magalhães Menezes, δικηγόρος)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: R. Lyal, P. Guerra e Andrade και L. Bouyon)

Αντικείμενο

Αίτημα ακυρώσεως της αποφάσεως C(2009) 72 τελικό της Επιτροπής, της 16ης Ιανουαρίου 2009, με την οποία διαπιστώθηκε ότι δικαιολογημένως επιβάλλεται εκ των υστέρων είσπραξη εισαγωγικών δασμών και ότι η διαγραφή των δασμών αυτών δεν δικαιολογείται στη συγκεκριμένη περίπτωση.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει την Biofrescos — Comércio de Produtos Alimentares, Lda στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 153 της 4.7.2009.

28.7.2012

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 227/17

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 21ης Ιουνίου 2012 — Kavaklidere-Europe κατά ΓΕΕΑ — Yakult Honsha (Yakut)

(Υπόθεση T-276/09) (1)

(Κοινοτικό σήμα - Διαδικασία ανακοπής - Αίτηση καταχωρίσεως λεκτικού κοινοτικού σήματος Yakut - Προγενέστερο εικονιστικό κοινοτικό σήμα Yakult - Σχετικός λόγος απαραδέκτου - Κίνδυνος συγχύσεως - Άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009)

2012/C 227/24

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Kavaklidere Europe (Schoten, Βέλγιο) (εκπρόσωποι: αρχικώς J. Vercraeye, και I. Tytgat, στη συνέχεια J. Vercraeye και B. De Vuyst, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (εκπρόσωπος: D. Botis)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου: Yakult Honsha Kabushiki Kaisha (Τόκιο, Ιαπωνία) (εκπρόσωποι: M. Edenborough, QC, P. Harris, solicitor, και T. Elias, barrister)

Αντικείμενο

Προσφυγή ασκηθείσα κατά της αποφάσεως του τετάρτου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 8ης Μαΐου 2009 (υπόθεση R 1396/2008-4), σχετικά με διαδικασία ανακοπής μεταξύ των Yakult Honsha Kabushiki και Kavalidere-Europe.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει την Kavaklidere-Europe στα δικαστικά έξοδα.

(1) EE C 244 της 10.10.2009.

28.7.2012

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 227/17

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 21ης Ιουνίου 2012 — Ισπανία κατά Επιτροπής

(Υποθέσεις T-178/10, Τ-263/10 και Τ-265/10) (1)

(Επιχειρησιακά προγράμματα του Ταμείου Συνοχής και του ΕΤΠΑ - Αίτηση ενδιάμεσης πληρωμής - Ύπαρξη αποδεικτικών στοιχείων που υποδηλώνουν σημαντικές ελλείψεις στη λειτουργία των συστημάτων διαχειρίσεως και ελέγχου - Μέτρα διακοπής της προθεσμίας πληρωμής - Προσφυγή ακυρώσεως - Παραδεκτό - Στρατηγική λογιστικού ελέγχου - Ασφάλεια δικαίου - Δικαιολογημένη εμπιστοσύνη - Αναλογικότητα)

2012/C 227/25

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Διάδικοι

Προσφεύγον: Βασίλειο της Ισπανίας (εκπρόσωπος: N. Díaz Abad)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: C. Urraca Caviedes και B. Conte, καθώς και, στην υπόθεση T-178/10, A. Steiblytė)

Αντικείμενο

Προσφυγές κατά των αποφάσεων της Επιτροπής της 12ης Φεβρουαρίου 2010 (Τ-263/10) και της 15ης Απριλίου 2010 (Τ-265/10), με τις οποίες γνωστοποιήθηκε στις ισπανικές αρχές η διακοπή της προθεσμίας για την καταβολή ορισμένων ενδιάμεσων πληρωμών που ζήτησε το Βασίλειο της Ισπανίας.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Οι υποθέσεις Τ-178/10, Τ-263/10 και Τ-265/10 συνενώνονται για την έκδοση κοινής αποφάσεως.

2)	Οι προσφυγές απορρίπτονται.

3)	Το Βασίλειο της Ισπανίας καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα.

(1) EE C 161 της 19.6.2010.

28.7.2012

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 227/18

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 21ης Ιουνίου 2012 — Ισπανία κατά Επιτροπής

(Υποθέσεις T-264/10 και T-266/10) (1)

(Επιχειρησιακά προγράμματα του Ταμείου Συνοχής και του ΕΤΠΑ τα οποία διαχειρίζεται η Ισπανία (Επιχειρησιακό πρόγραμμα ΕΚΤ Καταπολέμηση των διακρίσεων 2007-2013) - Αίτηση ενδιάμεσης πληρωμής - Απόφαση περί διακοπής της προθεσμίας καταβολής λόγω σημαντικών ελλείψεων στη λειτουργία των συστημάτων διαχειρίσεως και ελέγχου - Προσφυγή ακυρώσεως - Παραδεκτό - Άρθρο 87, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΚ) 1083/2006)

2012/C 227/26

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Διάδικοι

Προσφεύγον: Βασίλειο της Ισπανίας (εκπρόσωπος: N. Díaz Abad)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: C. Urraca Caviedes και B. Conte)

Αντικείμενο

Προσφυγές κατά των αποφάσεων της Επιτροπής της 10ης Μαΐου (T-264/10) και της 11ης Μαΐου 2010 (T-266/10) με τις οποίες γνωστοποιήθηκε στις ισπανικές αρχές η διακοπή της προθεσμίας για την καταβολή ορισμένων ενδιάμεσων πληρωμών που ζήτησε το Βασίλειο της Ισπανίας.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Οι υποθέσεις T-264/10 και T-266/10 συνενώνονται για την έκδοση κοινής αποφάσεως..

2)	Ακυρώνει τις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής της 10ης και της 11ης Μαΐου 2010, με τις οποίες γνωστοποιήθηκε στις ισπανικές αρχές η διακοπή της προθεσμίας για την καταβολή ορισμένων ενδιάμεσων πληρωμών που ζήτησε το Βασίλειο της Ισπανίας.

3)	Απορρίπτει το αίτημα να αναγνωριστεί το παραδεκτό του αιτήματος να καταβληθούν τόκοι υπερημερίας.

4)	Παρέλκει η έκδοση αποφάσεως επί του αιτήματος να λάβει το Γενικό Δικαστήριο μέτρο οργανώσεως της διαδικασίας βάσει του άρθρου 64 του Κανονισμού Διαδικασίας.

5)	Καταδικάζει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 221 της 14.8.2010.

28.7.2012

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 227/18

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 20ής Ιουνίου 2012 — Kraft Foods Schweiz κατά ΓΕΕΑ — Compañía Nacional de Chocolates (CORONA)

(Υπόθεση T-357/10) (1)

(Κοινοτικό σήμα - Διαδικασία ανακοπής - Αίτηση καταχωρίσεως του εικονιστικού κοινοτικού σήματος CORONA - Προγενέστερα λεκτικά εθνικά σήματα KARUNA και KARŪNA - Σχετικοί λόγοι απαραδέκτου - Δεν υφίσταται κίνδυνος συγχύσεως - Άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 - Άρθρο 8, παράγραφος 5, του κανονισμού 207/2009)

2012/C 227/27

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Kraft Foods Schweiz Holding GmbH (Zug, Ελβετία) (εκπρόσωποι: P. Péters και T. de Haan, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (εκπρόσωπος: Π. Γερουλάκος)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου: Compañía Nacional de Chocolates, SA (Medellín, Κολομβία) (εκπρόσωπος: I. Temiño Ceniceros, δικηγόρος)

Αντικείμενο

Προσφυγή ακυρώσεως κατά της αποφάσεως του τετάρτου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ, της 29ης Ιουνίου 2010 (υπόθεση R 696/2009-4) σχετικά με διαδικασία ανακοπής μεταξύ της Kraft Foods Schweiz Holding GmbH και της Compañia Nacional de Chocolates, SA.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει την Kraft Foods Schweiz Holding GmbH στα δικαστικά έξοδα

(1) EE C 288 της 23.10.2010.

28.7.2012

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 227/19

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 21ης Ιουνίου 2012 — Fruit of the Loom κατά ΓΕΕΑ — Blueshore Management (FRUIT)

(Υπόθεση T-514/10) (1)

(Κοινοτικό σήμα - Διαδικασία εκπτώσεως από τα επί του σήματος δικαιώματα - Λεκτικό κοινοτικό σήμα FRUIT - Μη χρήση του - Άρθρο 15, παράγραφος 1, στοιχείο α', και άρθρο 51, παράγραφος 1, στοιχείο α', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009)

2012/C 227/28

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Fruit of the Loom, Inc. (Bowling Green, Kentucky, Ηνωμένες Πολιτείες) (εκπρόσωποι: S. Malynicz, barrister, και V. Marsland, solicitor)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (εκπρόσωποι: αρχικώς από S. Schäffner, στη συνέχεια από G. Schneider, στη συνέχεια από D. Botis, και τέλος από J. Crespo Carrillo)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου: Blueshore Management SA (Cernusco Sul Naviglio, Ιταλία) (εκπρόσωποι: S. Corona και G. Ciccone, δικηγόροι)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του τέταρτου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 30ής Αυγούστου 2010 (υπόθεση R 1686/2008-4), σχετικά με διαδικασία εκπτώσεως μεταξύ της Blueshore Management SA και της Fruit of the Loom, Inc.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει τη Fruit of the Loom, Inc. να φέρει τα δικαστικά της έξοδα καθώς και τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε το ΓΕΕΑ.

3)	Η Blueshore Management SA φέρει τα δικαστικά της έξοδα.

(1) ΕΕ C 13 της 15.1.2011.

28.7.2012

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 227/19

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 19ης Ιουνίου 2012 — H. Eich κατά ΓΕΕΑ — Arav (H.Eich)

(Υπόθεση T-557/10) (1)

(Κοινοτικό σήμα - Διαδικασία ανακοπής - Αίτηση καταχωρίσεως του σημείου H.EICH ως λεκτικού κοινοτικού σήματος - Προγενέστερο εικονιστικό εθνικό σήμα H SILVIAN HEACH - Απόλυτος λόγος απαραδέκτου - Κίνδυνος συγχύσεως - Άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009)

2012/C 227/29

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: H. Eich Srl (Signa, Ιταλία) (εκπρόσωποι: D. Mainini, T. Rubin, A. Masetti Zannini de Concina, M. Bucarelli, G. Petrocchi, B. Passaretti, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (εκπρόσωποι: G. Mannucci και R. Pethke)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου: Arav Holding Srl (Palma Campania, Ιταλία) (εκπρόσωπος: R. Bocchini, δικηγόρος)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του πρώτου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 9ης Σεπτεμβρίου 2010 (υπόθεση R 1411/2009-1) σχετικά με διαδικασία ανακοπής μεταξύ της Arav Holding Srl και της H.Eich Srl.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Ακυρώνει την απόφαση του πρώτου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ) της 9ης Σεπτεμβρίου 2010 (υπόθεση R 1411/2009-1).

2)	Το ΓΕΕΑ φέρει, πέραν των δικαστικών του εξόδων, τα δικαστικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η H.Eich Srl κατά τη διαδικασία ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου.

3)	Το ΓΕΕΑ φέρει τα αναγκαία έξοδα που πραγματοποιήθηκαν κατά τη διαδικασία ενώπιον του πρώτου τμήματος προσφυγών.

4)	Η Arav Holding Srl φέρει τα δικαστικά της έξοδα.

(1) EE C 30 της 29.1.2011.

28.7.2012

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 227/19

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 19ης Ιουνίου 2012 — Arango Jaramillo κ.λπ. κατά ΕΤΕπ

(Υπόθεση T-234/11 P) (1)

(Αναίρεση - Υπαλληλική υπόθεση - Προσωπικό της ΕΤΕ - Συντάξεις - Συνταξιοδοτικές εισφορές - Απόρριψη ως προδήλως απαράδεκτης της προσφυγής που ασκήθηκε σε πρώτο βαθμό - Προθεσμία για την άσκηση προσφυγής - Εκπρόθεσμη άσκηση - Εύλογη προθεσμία)

2012/C 227/30

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αναιρεσείοντες: Oscar Orlando Arango Jaramillo (Λουξεμβούργο, Λουξεμβούργο) και άλλοι 34 υπάλληλοι της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων των οποίων τα ονόματα περιλαμβάνονται στο παράρτημα της αποφάσεως (εκπρόσωποι: B. Cortese και C. Cortese, δικηγόροι)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων (εκπρόσωποι: C. Gómez de la Cruz και T. Gilliams, επικουρούμενοι από τον P. E. Partsch, δικηγόρο)

Αντικείμενο

Αίτηση αναιρέσεως κατά της διατάξεως που εξέδωσε το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης (πρώτο τμήμα) στις 4 Φεβρουαρίου 2011, στην υπόθεση F-34/10, Arango Jaramillo κ.λπ. κατά ΕΤΕπ, που δεν έχει ακόμη δημοσιευθεί στη Συλλογή.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την αίτηση αναιρέσεως.

2)	Ο Oscar Orlando Arango Jaramillo και οι άλλοι 34 υπάλληλοι της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων (ΕΤΕπ) των οποίων τα ονόματα περιλαμβάνονται στο παράρτημα της αποφάσεως φέρουν τα έξοδά τους καθώς και αυτά στα οποία υποβλήθηκε η ΕΤΕπ στο πλαίσιο της παρούσας διαδικασίας.

(1) EE C 211 της 16.7.2011.

28.7.2012

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 227/20

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 12ης Ιουνίου 2012 — Vesteda Groep κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-206/10) (1)

(Κρατικές ενισχύσεις - Σύστημα ενισχύσεων που οι Κάτω Χώρες δημιούργησαν υπέρ των εταιριών κοινωνικής στέγης - Υφιστάμενες ενισχύσεις - Απόφαση με την οποία έγιναν δεκτές οι δεσμεύσεις του κράτους μέλους - Προσφυγή ακυρώσεως - Ενεργητική νομιμοποίηση - Απαράδεκτο)

2012/C 227/31

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Vesteda Groep BV (Μάαστριχτ, Κάτω Χώρες) (εκπρόσωποι: G. van der Wal και T. Boesman, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: H. van Vliet, S. Noë και S. Thomas, επικουρούμενοι από τον H. Gilliams, δικηγόρο)

Αντικείμενο

Αίτημα ακυρώσεως της αποφάσεως C(2010) 9963 τελικό της Επιτροπής, της 15ης Δεκεμβρίου 2009, σχετικά με τις κρατικές ενισχύσεις E 2/2005 και N 642/2009 — Κάτω Χώρες — Υφιστάμενη ενίσχυση και ειδική ενίσχυση ανά σχέδιο υπέρ των εταιριών κοινωνικής στέγης

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Η Vesteda Groep BV φέρει τα δικαστικά της έξοδα καθώς και τα δικαστικά έξοδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

(1) ΕΕ C 179 της 3.7.2010.

28.7.2012

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 227/20

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 16ης Δεκεμβρίου 2011 — Google κατά ΓΕΕΑ — G-mail (GMail)

(Υπόθεση T-527/10) (1)

(Κοινοτικό σήμα - Ανακοπή - Παραίτηση από την ανακοπή - Κατάργηση της δίκης)

2012/C 227/32

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Google, Inc. (Wilmington, Ηνωμένες Πολιτείες) (εκπρόσωποι: M. Kinkeldey και A. Bognár, δικηγόροι)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου: G-mail GmbH (Λος Άντζελες, Ηνωμένες Πολιτείες) (εκπρόσωπος: S. Eble, δικηγόρος)

Αντικείμενο

Προσφυγή ασκηθείσα κατά της αποφάσεως του τετάρτου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ, της 8ης Σεπτεμβρίου 2010 (Υπόθεση R 342/2010-4), σχετικά με διαδικασία ανακοπής μεταξύ της Giersch Ventures LLC και της Google, Inc.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Καταργείται η δίκη.

2)	Η προσφεύγουσα και η παρεμβαίνουσα φέρουν τα δικαστικά τους έξοδα καθώς και, εκάστη, το ήμισυ των δικαστικών εξόδων του καθού.

(1) EE C 30 της 29.1.2011.

28.7.2012

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 227/20

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 4ης Ιουνίου 2012 — Attey κ.λπ. κατά Συμβουλίου

(Υποθέσεις T-118/11, Τ-123/11 και Τ-124/11) (1)

(Κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας - Λήψη περιοριστικών μέτρων ενόψει της καταστάσεως στην Ακτή του Ελεφαντοστού - Διαγραφή από τον κατάλογο των ενδιαφερόμενων ατόμων - Προσφυγή ακυρώσεως - Κατάργηση της δίκης)

2012/C 227/33

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Philipp Attey (Αμπιτζάν, Ακτή του Ελεφαντοστού) (υπόθεση T-118/11)· Thierry Legré (Αμπιτζάν) (υπόθεση T-123/11) και Stéphane Kipré (Αμπιτζάν) (υπόθεση T-124/11) (εκπρόσωπος: J.-C. Tchikaya, δικηγόρος)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: B. Driessen και M. Chavrier)

Παρεμβαίνουσες υπέρ του καθού: Δημοκρατία της Ακτής του Ελεφαντοστού (εκπρόσωποι: J. P. Mignard και J. P. Benoit, δικηγόροι) και Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: A. Bordes και M. Κωνσταντινίδης)

Αντικείμενο

Αιτήσεις ακυρώσεως, αφενός, της αποφάσεως 2011/18/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 14ης Ιανουαρίου 2011, για την τροποποίηση της απόφασης 2010/656/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου σχετικά με την ανανέωση των περιοριστικών μέτρων κατά της Ακτής του Ελεφαντοστού (ΕΕ L 11, σ. 36), και, αφετέρου, του κανονισμού (ΕΕ) 25/2011 του Συμβουλίου, της 14ης Ιανουαρίου 2011, για την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΚ) 560/2005 για την επιβολή συγκεκριμένων περιοριστικών μέτρων κατά ορισμένων προσώπων και οντοτήτων ενόψει της κατάστασης στην Ακτή του Ελεφαντοστού (ΕΕ L 11, σ. 1), καθόσον οι πράξεις αυτές αφορούν τους προσφεύγοντες

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Οι υποθέσεις T-118/11, T-123/11 και T-124/11 ενώνονται προς έκδοση κοινής διατάξεως.

2)	Παρέλκει πλέον η έκδοση αποφάσεως επί της προσφυγής.

3)	Το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης φέρει, πέραν των δικαστικών εξόδων του, τα δικαστικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκαν οι Philipp Attey, Thierry Legré και Stéphane Kipré.

4)	Η Δημοκρατία της Ακτής του Ελεφαντοστού και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή φέρουν τα δικαστικά έξοδά τους.

(1) EE C 130 της 30.4.2011.

28.7.2012

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 227/21

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 18ης Ιουνίου 2012 — Transports Schiocchet — Excursions κατά Συμβουλίου και Επιτροπής

(Υπόθεση T-203/11) (1)

(Εξωσυμβατική ευθύνη - Υπηρεσίες μεταφοράς με πούλμαν και λεωφορεία μεταξύ των κρατών μελών - Κανονισμός (ΕΟΚ) 684/92 - Κατάφωρη παράβαση κανόνα δικαίου που απονέμει δικαιώματα στους ιδιώτες - Δεν υφίσταται - Προσφυγή-αγωγή προδήλως στερούμενη νομικού ερείσματος)

2012/C 227/34

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Ενάγουσα: Transports Schiocchet — Excursions (Beuvillers, Γαλλία) (εκπρόσωπος: É. Deshoulières, δικηγόρος)

Εναγόμενοι: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: E. Karlsson και E. Dumitriu-Segnana) και Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: G. Rozet και N. Yerrell)

Αντικείμενο

Αίτημα αποκαταστάσεως της ζημίας που φέρεται ότι υπέστη η ενάγουσα λόγω της εφαρμογής του συστήματος που προβλέπει ο κανονισμός (ΕΟΚ) 684/92 του Συμβουλίου, της 16ης Μαρτίου 1992, για τη θέσπιση κοινών κανόνων στις διεθνείς μεταφορές επιβατών με πούλμαν και λεωφορεία (ΕΕ L 74, σ. 1).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την αγωγή ως προδήλως στερούμενη νομικού ερείσματος.

2)	Καταδικάζει την Transports Schiocchet — Excursions στα δικαστικά έξοδα.

(1) EE C 186 της 25.6.2011.

28.7.2012

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 227/21

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 4ης Ιουνίου 2012 — Elti κατά Αντιπροσωπείας της Ένωσης στο Μαυροβούνιο

(Υπόθεση T-395/11) (1)

(Προσφυγή ακυρώσεως - Δημόσιες συμβάσεις προμηθειών - Διαδικασία διαγωνισμού - Ψηφιοποίηση της δημόσιας ραδιοτηλεοράσεως του Μαυροβουνίου - Απόφαση της αντιπροσωπείας της Ένωσης στο Μαυροβούνιο για την ανάθεση συμβάσεως - Έλλειψη της ιδιότητας του καθού - Απαράδεκτο)

2012/C 227/35

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Elti d.o.o. (Gornja Radgona, Σλοβενία) (εκπρόσωπος: N. Zidar Klemenčič, δικηγόρος)

Καθής: Αντιπροσωπεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο Μαυροβούνιο (εκπρόσωποι: αρχικώς, N. Bertolini, στη συνέχεια, J. Stuyck και A.-M. Vandromme, δικηγόροι)

Αντικείμενο

Κυρίως, αίτημα για ακύρωση της αποφάσεως του επικεφαλής της αντιπροσωπείας της Ένωσης στο Μαυροβούνιο της 21ης Μαρτίου 2011 με την οποία απορρίφθηκε η προσφορά της προσφεύγουσας για τη σύναψη συμβάσεως προμήθειας εξοπλισμού για την ψηφιοποίηση της δημόσιας ραδιοτηλεοράσεως του Μαυροβουνίου και, ταυτοχρόνως, ανατέθηκε το αντικείμενο της εν λόγω συμβάσεως σε άλλη εταιρία και, επικουρικώς, αίτημα αποζημιώσεως.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει την Elti d.o.o στα δικαστικά έξοδα, συμπεριλαμβανομένων και των σχετικών με τη διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων.

(1) EE C 282 της 24.9.2011.

28.7.2012

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 227/22

Διάταξη του δικαστή των ασφαλιστικών μέτρων της 13ης Ιουνίου 2012 — Morison Menon Chartered Accountants κ.λπ. κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-656/11 R II)

(Διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων - Κατάργηση της δίκης)

2012/C 227/36

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αιτούντες: Morison Menon Chartered Accountants (Ντουμπάι, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα)· Morison Menon Chartered Accountants — Dubai Office (Ντουμπάι)· Morison Menon Chartered Accountants — Sharjah Office (Sharjah, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα) (εκπρόσωποι: H. Viaene, D. Gillet και T. Ruys, δικηγόροι)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: M.-M. Joséphidès και G. Étienne)

Αντικείμενο

Αίτηση αναστολής εκτελέσεως, αφενός, του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 1245/2011 του Συμβουλίου, της 1ης Δεκεμβρίου 2011, για την εφαρμογή του κανονισμού (ΕΕ) 961/2010, για περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν ((ΕΕ L 319, σ. 11), και, αφετέρου, της αποφάσεως 2011/783/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 1ης Δεκεμβρίου 2011, που τροποποιεί την απόφαση 2010/413/ΚΕΠΠΑ, για περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν (ΕΕ L 319, σ. 71), στο μέτρο που οι πράξεις αυτές προσθέτουν στον κατάλογο των προσώπων και των οντοτήτων των οποίων δεσμεύονται τα κεφάλαια και οι οικονομικοί πόροι την οντότητα με την ονομασία «Morison Menon Chartered Accountant».

Διατακτικό

Ο δικαστής των ασφαλιστικών μέτρων διατάσσει:

1)	Καταργείται η δίκη επί της αιτήσεως ασφαλιστικών μέτρων.

2)	Επιφυλάσσεται ως προς τα δικαστικά έξοδα.

28.7.2012

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 227/22

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 12ης Ιουνίου 2012 — Strack κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-65/12 P) (1)

(Αναίρεση - Υπαλληλική υπόθεση - Υπάλληλοι - Διάταξη περί αναπομπής - Απόφαση κατά της οποίας δεν χωρεί αναίρεση - Αναίρεση προδήλως απαράδεκτη)

2012/C 227/37

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Αναιρεσείων: Guido Strack (Κολονία, Γερμανία) (εκπρόσωπος: H. Tettenborn, δικηγόρος)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: H. Krämer και B. Eggers)

Αντικείμενο

Αίτηση αναιρέσεως κατά της διατάξεως του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης (δεύτερο τμήμα) της 7ης Δεκεμβρίου 2001, F-44/05, RENV Strack κατά Επιτροπής (δεν έχει δημοσιευθεί στη Συλλογή).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την αίτηση αναιρέσεως.

2)	Ο Guido Strack θα φέρει τα δικαστικά έξοδά του καθώς και τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η Επιτροπή στο πλαίσιο της παρούσας διαδικασίας.

(1) EE C 118 της 21.4.2012.

28.7.2012

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 227/22

Προσφυγή της 21ης Μαΐου 2012 — Ålands Industrihus κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-212/12)

2012/C 227/38

Γλώσσα διαδικασίας: η σουηδική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ålands Industrihus (Mariehamn, Φινλανδία) (εκπρόσωπος: L. Laitinen, δικηγόρος)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την απόφαση C 6/2008 της Επιτροπής, της 13ης Ιουλίου 2011, σχετικά με τα μέτρα που εφάρμοσε η περιφερειακή κυβέρνηση της Åland υπέρ της Ålands Industrihus Ab, και

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει επτά λόγους ακυρώσεως.

Πρώτος λόγος ακυρώσεως: εσφαλμένη εφαρμογή του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ — δεν υφίσταται κρατική ενίσχυση

—

Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η εισφορά κεφαλαίου και οι εγγυήσεις δανείων δεν συνιστούν κρατική ενίσχυση, δεδομένου ότι η ενίσχυση δεν έχει νοθεύσει τον ανταγωνισμό σε βαθμό που να επηρεάζει το εμπόριο μεταξύ των κρατών μελών. Η Επιτροπή προέβη σε προδήλως εσφαλμένη εκτίμηση των πραγματικών περιστατικών της υπόθεσης, διαπιστώνοντας ειδικότερα ότι δεν υπάρχει κανένα απόλυτο εμπόδιο για τις αλλοδαπές επιχειρήσεις να ασκήσουν τη δραστηριότητά τους στην Åland και, μάλιστα, τίποτα που να τις εμποδίζει να επενδύσουν στην τοπική αγορά ακινήτων.

Δεύτερος λόγος ακυρώσεως: εσφαλμένη εφαρμογή του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, σε συνδυασμό με την έννοια του ιδιώτη επενδυτή — δεν υφίσταται κρατική ενίσχυση

—

Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι όλες οι εισφορές κεφαλαίου ήταν σύμφωνες προς την αρχή του επενδυτή σε οικονομία αγοράς και, επομένως, δεν νόθευσαν ή δεν απείλησαν να νοθεύσουν τον ανταγωνισμό σε βαθμό που να επηρεάζει το εμπόριο μεταξύ των κρατών μελών. Η Επιτροπή προέβη σε εσφαλμένη εκτίμηση όσον αφορά τη συμβατότητα του μέτρου με την αρχή του επενδυτή σε οικονομία αγοράς, καθόσον, μεταξύ άλλων, εσφαλμένα και αυθαίρετα εκτίμησε το μέγεθος της αναμενόμενης απόδοσης, εστιάζοντας μόνο στην ετήσια απόδοση. Κατά την προσφεύγουσα, η πραγματική αναμενόμενη απόδοση αποτελεί συνδυασμό της ετήσιας απόδοσης και της αναμενόμενης αύξησης της αξίας.

Τρίτος λόγος ακυρώσεως: παράλειψη συνεκτιμήσεως του υφισταμένου προγράμματος ενισχύσεων όσον αφορά τις εγγυήσεις

—	Η Επιτροπή δεν έλαβε υπόψη της το γεγονός ότι τουλάχιστον δύο από τις παρασχεθείσες εγγυήσεις περιλαμβάνονταν σε υφιστάμενο καθεστώς ενισχύσεων.

Τέταρτος λόγος ακυρώσεως: εσφαλμένη εκτίμηση των πραγματικών περιστατικών και έλλειψη αιτιολογίας

—

Αν, παρ' όλα αυτά, τα εν λόγω μέτρα πρέπει να θεωρηθούν κρατική ενίσχυση, τα ποσά που πρέπει να ανακτηθούν υπολογίστηκαν εσφαλμένα. Πρώτον, η Επιτροπή, βάσει αδύναμης, ελλιπούς και εξαιρετικά σύντομης αιτιολογίας, αυθαίρετα θεώρησε ότι η ανάκτηση έπρεπα να αφορά το συνολικό ποσό του επενδυθέντος κεφαλαίου. Δεύτερον, η Επιτροπή, βάσει ελλιπούς αιτιολογίας, αυθαίρετα καθόρισε το τμήμα της ενισχύσεως που αφορά τις εγγυήσεις σε ένα μη εύλογο και μη ρεαλιστικό επίπεδο. Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι οι ελλείψεις και οι αυθαιρεσίες στην αιτιολογία της Επιτροπής καθιστούν σχεδόν αδύνατο για αυτήν να αντιμετωπίσει προσηκόντως τις αιτιάσεις της Επιτροπής.

Πέμπτος λόγος ακυρώσεως: εσφαλμένη εφαρμογή των κανόνων σχετικά με το επιτόκιο αναφοράς

—

Η Επιτροπή εφάρμοσε, κατά τον υπολογισμό του τμήματος της ενισχύσεως που αφορά τις εγγυήσεις, την ανακοίνωσή της σχετικά με την αναθεώρηση της μεθόδου καθορισμού των επιτοκίων αναφοράς και προεξόφλησης (1), με αναδρομική ισχύ. Αυτή η αθέμιτη αναδρομική εφαρμογή είχε ως συνέπεια ότι το σχετικό με τις εγγυήσεις τμήμα της ενισχύσεως που πρέπει να ανακτηθεί καθορίστηκε υψηλότερα από ό,τι θα είχε καθοριστεί αν ο υπολογισμός είχε στηριχθεί στη σωστή βάση, η οποία, κατά την προσφεύγουσα, είναι η ανακοίνωση 97/C 273/03 της Επιτροπής, σχετικά με την μέθοδο καθορισμού των επιτοκίων αναφοράς και προεξόφλησης (2), που ίσχυε κατά τον χρόνο παροχής των εγγυήσεων.

Έκτος λόγος ακυρώσεως: η προσφεύγουσα είχε δικαιολογημένη εμπιστοσύνη όσον αφορά την ενίσχυση

—

Η προσφεύγουσα είχε, βάσει των περιστάσεων που εκτέθηκαν ανωτέρω στο πλαίσιο του πρώτου, του δεύτερου και του τρίτου λόγου ακυρώσεως, δικαιολογημένη εμπιστοσύνη ότι τα μέτρα της περιφερειακής κυβέρνησης δεν συνιστούσαν παράνομη κρατική ενίσχυση. Η προσφεύγουσα έθεσε ωστόσο το ερώτημα στην περιφερειακή κυβέρνηση, η οποία επιβεβαίωσε ότι τα μέτρα καλύπτονταν από κοινοποιηθέντα καθεστώτα ενισχύσεων.

Έβδομος λόγος ακυρώσεως: η απόφαση της Επιτροπής θέτει σε κίνδυνο την ασφάλεια δικαίου και περιορίζει το καθεστώς της ιδιοκτησίας σύμφωνα με το άρθρο 345 ΣΛΕΕ

—

Η Επιτροπή αγνόησε παντελώς τις παράλληλες επενδύσεις που πραγματοποίησε ο Δήμος του Mariehamn, οπότε η προσφεύγουσα, σε περίπτωση ανακτήσεως, βρίσκεται σε αδυναμία να μεταχειριστεί ισότιμα τους μετόχους, σύμφωνα με τις δεσμευτικές διατάξεις του εταιρικού δικαίου της Φινλανδίας. Η παράλειψη αυτή της Επιτροπής αλλοιώνει επιπλέον το τελικό οικονομικό αποτέλεσμα για τους ενδιαφερόμενους, κατά τρόπο που συνεπάγεται ότι η απόφαση παραβαίνει το άρθρο 345 ΣΛΕΕ, σύμφωνα με το οποίο οι Συνθήκες δεν προδικάζουν με κανένα τρόπο το καθεστώς της ιδιοκτησίας στα κράτη μέλη.

(1) ΕΕ 2008 C 14, σ. 6.

(2) ΕΕ 1997 C 273, σ. 3.

28.7.2012

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 227/23

Προσφυγή της 21ης Μαΐου 2012 — Indesit Company κατά ΓΕΕΑ — ILVE (quadrio)

(Υπόθεση T-214/12)

2012/C 227/39

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Indesit Company SpA (Fabriano, Ιταλία) (εκπρόσωποι: G. Floridia και R. Floridia, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: ILVE-Industria Lavorazione Veneta Elettrodomestici SpA (Campodarsego, Ιταλία)

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την απόφαση του πρώτου τμήματος προσφυγών της 14.3.2012 στην υπόθεση R 2219/2010-1 και να αναγνωρίσει τη δυνατότητα καταχωρίσεως του κοινοτικού σήματος 7.313.158 που περιέχει τη λέξη «quadrio» με ειδικά τυπογραφικά στοιχεία για τη διάκριση ψυγείων,

—	να καταδικάσει το ΓΕΕΑ στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Αιτούσα την καταχώριση του κοινοτικού σήματος: Η προσφεύγουσα

Σήμα προς καταχώριση: Το εικονιστικό σήμα «quadrio» για προϊόντα της κλάσεως 11 — Αίτηση καταχωρίσεως υπ’ αριθ. 7.313.158

Δικαιούχος του κατά τη διαδικασία ανακοπής αντιταχθέντος σήματος ή σημείου: ILVE-Industria Lavorazione Veneta Elettrodomestici SpA

Αντιταχθέν σήμα ή σημείο: Λεκτικό σήμα «QUADRA» για προϊόντα της κλάσεως 11

Απόφαση του τμήματος ανακοπών: Δέχεται την ανακοπή

Απόφαση του τμήματος προσφυγών: Απορρίπτει την προσφυγή

Προβαλλόμενοι λόγοι: Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', και παράγραφος 5 του κανονισμού 207/2009.

28.7.2012

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 227/24

Προσφυγή-αγωγή της 28ης Μαΐου 2012 — Saobraćajni institut CIP κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-219/12)

2012/C 227/40

Γλώσσα διαδικασίας: αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγον-ενάγον: Saobraćajni institut CIP d.o.o. (Βελιγράδι, Σερβία) (εκπρόσωπος: A. Lojpur, δικηγόρος)

Καθής-εναγομένη: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα του προσφεύγοντος- ενάγοντος

Το προσφεύγον-ενάγον ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει την προκήρυξη του διαγωνισμού που δημοσιεύθηκε στις 27 Μαρτίου 2012, αφορώσα την προετοιμασία τεχνικού φακέλου για το σχέδιο εκσυγχρονισμού του σιδηροδρομικού δικτύου, με τίτλο: «Διπλασιασμός και εκσυγχρονισμός του υφιστάμενου σιδηροδρομικού άξονα Xb, τμήμα Novi Sad (με εξαίρεση τον κόμβο)-Subotica-ουγγρικά σύνορα» κατά τα διαλειτουργικά πρότυπα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, AGC, AGTC και την SEECP Agreement (ΕΕ 2012/S 60-096517), στο μέτρο που αποκλείεται η συμμετοχή του προσφεύγοντος-ενάγοντος στον διαγωνισμό,

—	να επιδικάσει αποζημίωση για την προβαλλόμενη χρηματική ζημία,

—	να καταδικάσει την καθής-εναγομένη στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής-αγωγής, το προσφεύγον-ενάγον προβάλλει τρεις λόγους.

Ο πρώτος λόγος αντλείται από

—	έλλειψη νομικής βάσεως για τον a priori αποκλεισμό του ενάγοντος-προσφεύγοντος από τον εν λόγω διαγωνισμό, καθώς δεν υφίσταται σύγκρουση συμφερόντων.

Ο δεύτερος λόγος αντλείται από

—	το γεγονός ότι ο αποκλεισμός αυτός του ενάγοντος-προσφεύγοντος είναι αντίθετος προς τον κανονισμό IPA (1).

Ο τρίτος λόγος αντλείται από

—	τον παράνομο χαρακτήρα των όρων συνάψεως της συμβάσεως.

(1) Κανονισμός (ΕΚ) 1085/2006 του Συμβουλίου, της 17ης Ιουλίου 2006, για τη θέσπιση μηχανισμού προενταξιακής βοήθειας (IPA) (ΕΕ L 210, σ. 82)

28.7.2012

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 227/24

Προσφυγή της 24ης Μαΐου 2012 — National Trust for Scotland κατά ΓΕΕΑ — Comhairle na Eilean Siar (ST KILDA)

(Υπόθεση T-222/12)

2012/C 227/41

Γλώσσα στην οποία ασκήθηκε η προσφυγή: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: National Trust for Scotland (Εδιμβούργο, Ηνωμένο Βασίλειο) (εκπρόσωπος: J. MacKenzie, Solicitor)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Comhairle na Eilean Siar (Isle of Lewis, Ηνωμένο Βασίλειο)

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει στο σύνολό της την απόφαση του τέταρτου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) της 26ης Μαρτίου 2012, στην υπόθεση R 310/2011-4, και να απορρίψει την αίτηση καταχωρίσεως·

—	να καταδικάσει το ΓΕΕΑ και τυχόν παρεμβαίνοντες στα δικαστικά έξοδα της προσφεύγουσας της παρούσας διαδικασίας και της διαδικασίας ενώπιον του τμήματος προσφυγών.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Αιτούσα την καταχώριση του κοινοτικού σήματος: Η αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών

Σήμα προς καταχώριση: Το λεκτικό σήμα ST KILDA για προϊόντα και υπηρεσίες των κλάσεων 9, 16, 35, 39, 41 και 43 — Καταχωρισμένο κοινοτικό σήμα υπ’ αριθ. 8 283 871

Δικαιούχος του κατά τη διαδικασία ανακοπής αντιταχθέντος σήματος ή σημείου: Η προσφεύγουσα

Αντιταχθέν σήμα ή σημείο: Λόγοι ακυρότητας του άρθρου 8, παράγραφος 4, του κανονισμού 207/2009 του Συμβουλίου, ειδικότερα μη καταχωρισθέν σήμα προστατευόμενο στο Ηνωμένο Βασίλειο, καθώς και παρατηρήσεις τρίτων βάσει του άρθρου 40 του κανονισμού 207/2009 του Συμβουλίου

Απόφαση του τμήματος ανακοπών: Απορρίπτει την ανακοπή

Απόφαση του τμήματος προσφυγών: Απορρίπτει την προσφυγή

Προβαλλόμενοι λόγοι:

—	Παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχεία β' και γ', του κανονισμού 207/2009 του Συμβουλίου·

—	Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 4, του κανονισμού 207/2009 του Συμβουλίου.

28.7.2012

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 227/25

Προσφυγή της 28ης Μαΐου 2012 — Ντούβας κατά ECDC

(Υπόθεση T-223/12)

2012/C 227/42

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Ιωάννης Ντούβας (Sundbyberg, Σουηδία) (εκπρόσωπος: Ε. Μυλωνάς, δικηγόρος)

Καθού: Ευρωπαϊκό Κέντρο Πρόληψης και Ελέγχου Νόσων (Στοκχόλμη, Σουηδία)

Αιτήματα του προσφεύγοντος

Ο προσφεύγων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την απόφαση του καθού, της 27ης Μαΐου 2012, περί αρνήσεως της προσβάσεως του προσφεύγοντος στις τελικές εκθέσεις ελέγχου για το ECDC, και

—	να καταδικάσει το καθού στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής του, ο προσφεύγων προβάλλει δύο λόγους ακυρώσεως.

Ο πρώτος λόγος ακυρώσεως αντλείται από παράβαση ουσιώδους διαδικαστικού κανόνα (της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως), καθόσον το καθού παρέβη το άρθρο 8, παράγραφος 1 του κανονισμού (ΕΚ) 1049/2001 (1) και το άρθρο 41, παράγραφος 2, εδάφιο γ' του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στο μέτρο που:

—

το καθού προέβαλε μόνο γενικούς και αφηρημένους λόγους για τους οποίους αρνείται την πρόσβαση στις τελικές εκθέσεις ελέγχου που πραγματοποίησε για το ECDC η υπηρεσία εσωτερικού ελέγχου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και επίσης δεν απέδειξε ότι δεν υφίσταται επιτακτικό δημόσιο συμφέρον για τη γνωστοποίηση των εκθέσεων·

—

κατά πάγια νομολογία, οι λόγοι που δικαιολογούν την άρνηση προσβάσεως στα έγγραφα πρέπει να είναι συγκεκριμένοι, εξατομικευμένοι και ειδικοί και να περιγράφουν ουσιαστικά το πιθανό συμφέρον το οποίο κατισχύει του δικαιώματος του προσφεύγοντος στην πρόσβαση, ενώ ταυτόχρονα πρέπει να αποδεικνύουν ότι δεν υφίσταται επιτακτικό δημόσιο συμφέρον για τη γνωστοποίηση.

Ο δεύτερος λόγος ακυρώσεως αντλείται από παραβίαση των συνθηκών (άρθρο 15, παράγραφος 3, ΣΛΕΕ) και κανόνα δικαίου [κανονισμός (ΕΚ) 1049/2001] όσον αφορά την εφαρμογή τους, στο μέτρο που:

—

παραλείποντας να αιτιολογήσει ορθώς και επαρκώς την άρνησή του να γνωστοποιήσει τα επίμαχα έγγραφα, το καθού παρέβη επίσης τις προβλεπόμενες στα άρθρα 2, παράγραφος 1, και 8, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΚ) 1049/2001, καθώς και από το άρθρο 15, παράγραφος 3, ΣΛΕΕ υποχρεώσεις του να παράσχει στον προσφεύγοντα πρόσβαση στα σχετικά έγγραφα εντός 15 εργάσιμων ημερών από την καταχώριση της επιβεβαιωτικής αιτήσεως.

(1) Κανονισμός (ΕΚ) 1049/2001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 30ής Μαΐου 2001, για την πρόσβαση του κοινού στα έγγραφα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του Συμβουλίου και της Επιτροπής (ΕΕ 2001 L 145, σ. 43).

28.7.2012

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 227/25

Προσφυγή της 29ης Μαΐου 2012 — Lidl Stiftung κατά ΓΕΕΑ — LĺDL MUSIC (LIDL express)

(Υπόθεση T-225/12)

2012/C 227/43

Γλώσσα στην οποία ασκήθηκε η προσφυγή: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Lidl Stiftung & Co. KG (Neckarsulm, Γερμανία) (εκπρόσωπος: M. Schaeffer, M. Wolter και A. Marx, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: LĺDL MUSIC, spol. s r.o. (Brno, Δημοκρατία της Τσεχίας)

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την απόφαση του πρώτου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) της 21ης Μαρτίου 2012 (R 2379/2010-1)·

—	να καταδικάσει το καθού στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Αιτούσα την καταχώριση του κοινοτικού σήματος: Η προσφεύγουσα

Σήμα προς καταχώριση: Το εικονιστικό σήμα «LIDL express» για προϊόντα της κλάσεως 15 — Καταχωρισμένο κοινοτικό σήμα υπ’ αριθ. 6 857 536

Δικαιούχος του κατά τη διαδικασία ανακοπής αντιταχθέντος σήματος ή σημείου: Η αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών

Αντιταχθέν σήμα ή σημείο: Το εθνικό εικονιστικό σήμα και το κοινοτικό λεκτικό σήμα «LÍDL MUSIC» για προϊόντα της κλάσεως 15

Απόφαση του τμήματος ανακοπών: Δέχεται την ανακοπή

Απόφαση του τμήματος προσφυγών: Απορρίπτει την προσφυγή

Προβαλλόμενοι λόγοι:

—	Παράβαση του άρθρου 15, παράγραφος 1, σε συνδυασμό με το άρθρο 42, παράγραφοι 2 και 3 του κανονισμού 207/2009 του Συμβουλίου και τον κανόνα 22, παράγραφοι 3 και 4, του κανονισμού 2868/95 της Επιτροπής·

—	Παράβαση του άρθρου 15, παράγραφος 1, στοιχείο α', σε συνδυασμό με το άρθρο 42, παράγραφοι 2 και 3, του κανονισμού 207/2009 του Συμβουλίου·

—	Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 207/2009 του Συμβουλίου.

28.7.2012

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 227/26

Προσφυγή της 29ης Μαΐου 2012 — Lidl Stiftung κατά ΓΕΕΑ — LĺDL MUSIC (LIDL)

(Υπόθεση T-226/12)

2012/C 227/44

Γλώσσα στην οποία ασκήθηκε η προσφυγή: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Lidl Stiftung & Co. KG (Neckarsulm, Γερμανία) (εκπρόσωποι: M. Schaeffer, M. Wolter και A. Marx, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: LĺDL MUSIC, spol. s r.o. (Brno, Δημοκρατία της Τσεχίας)

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την απόφαση του πρώτου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) της 21ης Μαρτίου 2012 (R 2380/2010-1)·

—	να καταδικάσει το καθού στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Αιτούσα την καταχώριση του κοινοτικού σήματος: Η προσφεύγουσα

Σήμα προς καταχώριση: Το εικονιστικό σήμα «LIDL» για προϊόντα της κλάσεως 15 — Καταχωρισμένο κοινοτικό σήμα υπ’ αριθ. 6 861 025

Απόφαση του τμήματος ανακοπών: Δέχεται την ανακοπή

Απόφαση του τμήματος προσφυγών: Απορρίπτει την προσφυγή

Προβαλλόμενοι λόγοι:

—	Παράβαση του άρθρου 15, παράγραφος 1, σε συνδυασμό με το άρθρο 42, παράγραφοι 2 και 3 του κανονισμού 207/2009 του Συμβουλίου και τον κανόνα 22, παράγραφοι 3 και 4, του κανονισμού 2868/95 της Επιτροπής·

—	Παράβαση του άρθρου 15, παράγραφος 1, στοιχείο α', σε συνδυασμό με το άρθρο 42, παράγραφοι 2 και 3, του κανονισμού 207/2009 του Συμβουλίου·

—	Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 207/2009 του Συμβουλίου.

28.7.2012

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 227/26

Προσφυγή-αγωγή της 30ής Μαΐου 2012 — Saobraćajni institut CIP κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-227/12)

2012/C 227/45

Γλώσσα διαδικασίας: αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγον-ενάγον: Saobraćajni institut CIP d.o.o. (Βελιγράδι, Σερβία) (εκπρόσωπος: A. Lojpur, δικηγόρος)

Καθής-εναγομένη: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα του προσφεύγοντος- ενάγοντος

Το προσφεύγον-ενάγον ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει την προκήρυξη διαγωνισμού που δημοσιεύθηκε στις 3 Απριλίου 2012 και αφορά την προετοιμασία τεχνικού φακέλου για το σχέδιο εκσυγχρονισμού του σιδηροδρομικού δικτύου, με τίτλο: «Κατασκευή καινούργιας μονής σιδηροδρομικής γραμμής παρακάμψεως μέσω Nis, από τον σταθμό της Robna έως τον σταθμό της Siveco» κατά τα διαλειτουργικά πρότυπα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, AGC, AGTC και την SEECP Agreement (ΕΕ 2012/S 65-104847), στο μέτρο που αποκλείεται η συμμετοχή του προσφεύγοντος-ενάγοντος στον διαγωνισμό,

—	να επιδικάσει αποζημίωση για την προβαλλόμενη χρηματική ζημία,

—	να καταδικάσει την καθής-εναγομένη στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής-αγωγής το προσφεύγον-ενάγον προβάλλει τρεις λόγους.

Ο πρώτος λόγος αντλείται από

—	έλλειψη νομικής βάσεως για τον a priori αποκλεισμό του ενάγοντος-προσφεύγοντος από τον εν λόγω διαγωνισμό, καθώς δεν υφίσταται σύγκρουση συμφερόντων.

Ο δεύτερος λόγος αντλείται από

—	το γεγονός ότι ο αποκλεισμός αυτός του ενάγοντος-προσφεύγοντος είναι αντίθετος προς τον κανονισμό IPA (1).

Ο τρίτος λόγος αντλείται από

—	τον παράνομο χαρακτήρα των όρων συνάψεως της συμβάσεως.

(1) Κανονισμός (ΕΚ) 1085/2006 του Συμβουλίου, της 17ης Ιουλίου 2006, για τη θέσπιση μηχανισμού προενταξιακής βοήθειας (IPA) (ΕΕ L 210, σ. 82).

28.7.2012

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 227/27

Προσφυγή της 25ης Μαΐου 2012 — Advance Magazine Publishers κατά ΓΕΕΑ — Eduardo López Cabré (VOGUE)

(Υπόθεση T-229/12)

2012/C 227/46

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Advance Magazine Publishers, Inc. (Νέα Υόρκη, ΗΠΑ) (εκπρόσωπος: C. Aikens, Barrister)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Eduardo López Cabré (Βαρκελώνη, Ισπανία)

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την απόφαση του τέταρτου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα), της 26ης Μαρτίου 2012 (R 1170/2011-4),

—	επικουρικώς, να δεχθεί την ανακοπή μόνο καθόσον αφορά τα ακόλουθα προϊόντα: ομπρέλες, αλεξήλια και εξαρτήματα για ομπρέλες και αλεξήλια, και

—	να καταδικάσει το ΓΕΕΑ στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Αιτούσα την καταχώριση του κοινοτικού σήματος: Η προσφεύγουσα

Σήμα προς καταχώριση: Το εικονιστικό σήμα «VOGUE» για προϊόντα και υπηρεσίες των κλάσεων 3, 9, 14, 16, 18, 21, 24, 26, 28, 35, 38, 39, 40, 41, 42, 43, 44 και 45 — Αίτηση καταχωρίσεως κοινοτικού σήματος αριθ. 4 023 041

Δικαιούχος του κατά τη διαδικασία ανακοπής αντιταχθέντος σήματος ή σημείου: Ο αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών

Αντιταχθέν σήμα ή σημείο: Το λεκτικό κοινοτικό και εθνικό σήμα «VOGUE» και το εικονιστικό εθνικό σήμα «VOGUE moda en lluvia» για προϊόντα της κλάσεως 18

Απόφαση του τμήματος ανακοπών: Εν μέρει αποδοχή της ανακοπής

Απόφαση του τμήματος προσφυγών: Απόρριψη της προσφυγής

Προβαλλόμενοι λόγοι: Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 207/2009 του Συμβουλίου.

28.7.2012

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 227/27

Προσφυγή της 30ής Μαΐου 2012 — Rocket Dog Brands κατά ΓΕΕΑ — Julius-K9 (JULIUS K9)

(Υπόθεση T-231/12)

2012/C 227/47

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Rocket Dog Brands LLC (Heywood, ΗΠΑ) (εκπρόσωπος: C. Aikens, Barrister)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Julius-K9 bt (Szigetszentmiklós, Ουγγαρία)

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την απόφαση του τέταρτου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (ΓΕΕΑ), της 21ης Μαρτίου 2012 (R 1124/2011-4), καθόσον απορρίπτει την ανακοπή όσον αφορά το σύνολο των προϊόντων της κλάσεως 25, και

—	να καταδικάσει το ΓΕΕΑ στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Αιτούσα την καταχώριση του κοινοτικού σήματος: Η αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών

Σήμα προς καταχώριση: Το λεκτικό σήμα «JULIUS K9» για προϊόντα των κλάσεων 18, 25 και 28 — Αίτηση καταχωρίσεως κοινοτικού σήματος αριθ. 8 542 201

Δικαιούχος του κατά τη διαδικασία ανακοπής αντιταχθέντος σήματος ή σημείου: Η προσφεύγουσα

Αντιταχθέν σήμα ή σημείο: Δύο εικονιστικά σήματα που αναπαριστούν σκύλο, (διασταυρούμενα) οστά και τον αλφαριθμητικό συνδυασμό «K9» για προϊόντα των κλάσεων 14, 18 και 25

Απόφαση του τμήματος ανακοπών: Απόρριψη της ανακοπής

Απόφαση του τμήματος προσφυγών: Απόρριψη της προσφυγής

Προβαλλόμενοι λόγοι: Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 207/2009 του Συμβουλίου.

28.7.2012

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 227/28

Προσφυγή της 4ης Ιουνίου 2012 — Versalis SpA κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-241/12)

2012/C 227/48

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Versalis SpA (San Donato Milanese, Ιταλία) (εκπρόσωποι: F. Moretti, L. Nascimbene και M. Siragusa, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη πράξη με την οποία η Επιτροπή έκρινε ότι συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις για την εκ νέου κίνηση της κυρωτικής διαδικασίας κατά των Versalis S.p.A. και Eni S.p.A., και να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Η παρούσα προσφυγή στρέφεται κατά της αποφάσεως που περιέχεται στο έγγραφο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής της 23ης Απριλίου 2012 (D/2012/042050, με τίτλο COMP/F/38.638 — Καουτσούκ από βουταδιένιο και καουτσούκ από στυρόλιο και βουταδιένιο που παράγεται με πολυμερισμό γαλακτώματος — Επανέκδοση), με το οποίο ανακοινώθηκε στην Versalis S.p.A. η απόφαση της Επιτροπής να προβεί στην έκδοση νέας ανακοινώσεως αιτιάσεων και νέας αποφάσεως διαπιστώνουσας παράβαση με την οποία θα της επιβληθεί πρόστιμο στο πλαίσιο της διαδικασίας COMP/F/38.638 — Καουτσούκ από βουταδιένιο και καουτσούκ από στυρόλιο και βουταδιένιο που παράγεται με πολυμερισμό γαλακτώματος. Το έγγραφο αυτό εκδόθηκε κατόπιν της αποφάσεως της 13ης Ιουλίου 2011 στην υπόθεση T-59/07, με την οποία το Γενικό Δικαστήριο διέταξε την ακύρωση της αποφάσεως με την οποία διαπιστώθηκε παράβαση κατά το μέρος που αφορά τον καταλογισμό στην προσφεύγουσα και, αλληλεγγύως με αυτήν, στην Eni, της επιβαρυντικής περιστάσεως της υποτροπής, προβαίνοντας σε εκ νέου υπολογισμό του επιβληθέντος προστίμου.

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει έναν και μόνο λόγο ακυρώσεως.

Με τον πρώτο και μοναδικό λόγο ακυρώσεως, η προσφεύγουσα προβάλλει έλλειψη αρμοδιότητας της Επιτροπής να κινήσει εκ νέου κυρωτική διαδικασία εναντίον της προκειμένου να εκδώσει νέα απόφαση για τη διαπίστωση παραβάσεως. Ειδικότερα, εκτιμά ότι η εξουσία της Επιτροπής να επιβάλει κυρώσεις εις βάρος της Versalis S.p.Α. όσον αφορά τα πραγματικά περιστατικά που αποτέλεσαν αντικείμενο της διαδικασίας COMP/F/38.638 — Καουτσούκ από βουταδιένιο και καουτσούκ από στυρόλιο και βουταδιένιο που παράγεται με πολυμερισμό γαλακτώματος εξαντλήθηκε μετά την έκδοση της αποφάσεως της 29ης Νοεμβρίου 2006 (C(2006) 5700 τελικό) η οποία ακυρώθηκε και μεταρρυθμίστηκε από το Γενικό Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την απόφαση της 13ης Ιουλίου 2011 στο πλαίσιο της υποθέσεως Τ-59/07, κατά της οποίας εκκρεμεί προσφυγή ενώπιον του Δικαστηρίου.

28.7.2012

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 227/28

Προσφυγή της 8ης Ιουνίου 2012 — Fuhr κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-248/12)

2012/C 227/49

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Carl Fuhr GmbH & Co. KG (Heiligenhaus, Γερμανία) (εκπρόσωποι: C. Bahr, S. Dethof και A. Malec, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την απόφαση C(2012) 2069 τελικό της Επιτροπής, της 28ης Μαρτίου 2012, η οποία εκδόθηκε στο πλαίσιο της υποθέσεως COMP/39.452 — Πλαίσια για παράθυρα και μπαλκονόπορτες, στο μέτρο που αφορά την προσφεύγουσα,

—	επικουρικώς, να μειώσει καταλλήλως το πρόστιμο που επιβλήθηκε στην προσφεύγουσα με την προσβαλλόμενη απόφαση,

—	να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής, η προσφεύγουσα προβάλλει οκτώ λόγους ακυρώσεως.

Με τον πρώτο λόγο, η προσφεύγουσα προβάλλει ότι η καθής παρέβη το άρθρο 101 ΣΛΕΕ κρίνοντας ότι η προσφεύγουσα είχε συμμετάσχει σε ενιαία και σύνθετη παράβαση. Κατά την προσφεύγουσα, η καθής, διά της συνολικής αναλύσεως και αξιολογήσεως της συμπεριφοράς των εμπλεκομένων στη σύμπραξη επιχειρήσεων και της ενιαίας και παράνομης έρευνας καθεμιάς εξ αυτών, αθέτησε την υποχρέωσή της να προβεί σε νομική αξιολόγηση της ατομικής συμμετοχής των εν λόγω επιχειρήσεων. Η προσφεύγουσα διατείνεται ότι η καθής της καταλόγισε ενέργειες που δεν είχε διαπράξει, χωρίς καμία νομική βάση προς τούτο και παραβίασε, συνεπώς, την αρχή nulla poena sine lege που προβλέπει το άρθρο 49, παράγραφος 1, του Χάρτη των θεμελιωδών δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: Χάρτης).

Με τον δεύτερο λόγο, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι είναι εσφαλμένη η διαπίστωση περί συμμετοχής της σε παράβαση εντός του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου. Η προσφεύγουσα διατείνεται ότι δεν μετείχε σε καμία από τις πολλές συναντήσεις και επαφές εκτός της Γερμανίας. Εξάλλου, προβάλλει ότι δεν γνώριζε την ύπαρξη τέτοιας παραβάσεως εντός του εν λόγω Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου και ότι, λαμβανομένων υπόψη όλων των περιστάσεων, δεν όφειλε να γνωρίζει την ύπαρξή της.

3)	Με τον τρίτο λόγο, η προσφεύγουσα προβάλλει ότι η καθής αθέτησε την υποχρέωση αιτιολογήσεως της αποφάσεώς της, βάσει του άρθρου 296, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ, λόγω της συνολικής και ενιαίας αναλύσεως της συμμετοχής καθεμιάς εκ των εμπλεκομένων επιχειρήσεων.

Με τον τέταρτο λόγο, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι ο υπολογισμός του προστίμου είναι εσφαλμένος λόγω συμπεριλήψεως ενός άσχετου κύκλου εργασιών και ότι τούτο συνιστά παράβαση του άρθρου 23, παράγραφος 3, του κανονισμού 1/2003, και των κατευθυντήριων γραμμών του 2006 για τον υπολογισμό των προστίμων. Λόγω της μη συμμετοχής της προσφεύγουσας σε παράβαση εντός του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου, η καθής μπορούσε να λάβει υπόψη μόνον τον κύκλο εργασιών που η προσφεύγουσα είχε πραγματοποιήσει στη Γερμανία. Επιπροσθέτως, η καθής δεν έπρεπε να λάβει υπόψη τον άσχετο εν προκειμένω κύκλο εργασιών που είχε πραγματοποιηθεί με πελάτες χονδρικής, οι οποίοι πωλούσαν τα επίμαχα εμπορεύματα, βάσει συμβάσεως, αποκλειστικώς εκτός του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου.

Με τον πέμπτο λόγο, η προσφεύγουσα προβάλλει θεμελιώδη πλάνη εκτιμήσεως κατά τον υπολογισμό του προστίμου που της επιβλήθηκε, και συνεπώς παράβαση του άρθρου 23, παράγραφος 3, του κανονισμού 1/2003, καθώς και παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας των ποινών, κατά το άρθρο 49, παράγραφος 3, σε συνδυασμό με το άρθρο 48, παράγραφος 1, του Χάρτη. Κατά την προσφεύγουσα, το πρόστιμο που της επιβλήθηκε είναι υπέρμετρα υψηλό και δυσανάλογο. Η προσφεύγουσα φρονεί επίσης ότι, κατά τον υπολογισμό του προστίμου, η καθής παρέλειψε ιδίως να αξιολογήσει, την ατομική συμμετοχή της προσφεύγουσας από απόψεως διάρκειας, εκτάσεως και εντάσεως, καθώς και να λάβει υπόψη τις ελαφρυντικές περιστάσεις υπέρ της προσφεύγουσας.

Με τον έκτο λόγο, η προσφεύγουσα προβάλλει παραβίαση της αρχής της ίσης μεταχειρίσεως λόγω της ασήμαντης, αυθαίρετης και ακατανόητης μειώσεως του προστίμου που της επιβλήθηκε. Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η συντελεσθείσα μείωση δεν αντιστοιχεί στην έκταση της μειώσεως των προστίμων που επιβλήθηκαν σε όλες τις άλλες εμπλεκόμενες επιχειρήσεις και την περιάγει σε άκρως δυσμενή θέση, γεγονός το οποίο δεν δικαιολογείται αντικειμενικώς.

Με τον έβδομο λόγο, η προσφεύγουσα προβάλλει παραβίαση της αρχής της ίσης μεταχειρίσεως κατά τον υπολογισμό του ύψους του βασικού προστίμου. Η προσφεύγουσα διατείνεται ότι η καθής εφάρμοσε σε όλες τις επιχειρήσεις τον ίδιο συντελεστή για τον καθορισμό του ύψους του βασικού προστίμου, χωρίς ουδόλως να λάβει υπόψη τη βαρύτητα της ατομικής συμμετοχής της, με αποτέλεσμα την περιαγωγή της σε άκρως δυσμενή θέση.

8)	Με τον όγδοο λόγο, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η διαδικασία ήταν εξαρετικά χρονοβόρα και ότι το γεγονός αυτό δεν ελήφθη υπόψη κατά τον υπολογισμό του προστίμου, κατά παράβαση του άρθρου 41 του Χάρτη.

28.7.2012

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 227/29

Προσφυγή της 6ης Ιουνίου 2012 — EGL κ.λπ κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-251/12)

2012/C 227/50

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: EGL, Inc. (Χιούστον, Ηνωμένες Πολιτείες), CEVA Freight (Ηνωμένο Βασίλειο) Ltd (Ashby de la Zouch, Ηνωμένο Βασίλειο), CEVA Freight Shanghai Ltd (Σαγκάη, Κίνα) [εκπρόσωποι: M. Brealey, QC (Queen’s Counsel), S. Love, Barrister, M. Pullen, D. Gillespie και R. Fawcett-Feuillette, Solicitors]

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα των προσφευγουσών

Οι προσφεύγουσες ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει το άρθρο 1 της αποφάσεως C(2012) 1959 τελικό της Επιτροπής, της 28ης Μαρτίου 2012, στην υπόθεση COMP/39.462 — Αποστολή Εμπορευμάτων, σχετικά με διαδικασία εφαρμογής του άρθρου 101 ΣΛΕΕ και του άρθρου 53 της Συμφωνίας ΕΟΧ, καθόσον διαπιστώνεται ότι οι προσφεύγουσες υπέπεσαν σε δύο παραβάσεις του άρθρου 101, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, οι οποίες αφορούν τις αποκαλούμενες συμφωνίες Νέο Σύστημα Εξαγωγής (στο εξής: NES) και Συντελεστής Προσαρμογής Συναλλάγματος (στο εξής: CAF),

—	να ακυρώσει το άρθρο 2 της αποφάσεως C(2012) 1959 τελικό της Επιτροπής, της 28ης Μαρτίου 2012, καθόσον επιβάλλει πρόστιμα στις προσφεύγουσες ή, επικουρικώς, να μειώσει τα εν λόγω πρόστιμα, και

—	να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής, οι προσφεύγουσες προβάλλουν τέσσερις λόγους ακυρώσεως.

1)	Ο πρώτος λόγος αντλείται από το γεγονός ότι η καθής δεν προσδιόρισε τη σχετική αγορά που έχει επηρεασθεί από τις συμφωνίες NES και CAF και συνεπώς παραβίασε τις επιταγές της ασφάλειας δικαίου. Ως εκ τούτου, υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο και/ή εκτίμησε εσφαλμένα τα πραγματικά περιστατικά.

2)	Ο δεύτερος λόγος αντλείται από το γεγονός ότι η καθής δεν έκρινε ότι η συμφωνία NES είχε υπολογίσιμες επιπτώσεις στο εμπόριο μεταξύ κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ως εκ τούτου, υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο και/ή εκτίμησε εσφαλμένα τα πραγματικά περιστατικά για την κρίση αυτή.

Ο τρίτος λόγος αντλείται από το γεγονός ότι η καθής επέβαλε πρόστιμο όσον αφορά τη συμφωνία NES, ενώ δεν ήταν αρμόδια να το πράξει δυνάμει του κανονισμού (ΕΟΚ) 141/62 (1) του Συμβουλίου, όπως τροποποιήθηκε από τον κανονισμό (ΕΟΚ) 3975/87 (2) του Συμβουλίου. Στον βαθμό αυτόν, η προσβαλλόμενη απόφαση εκδόθηκε κατ’ εσφαλμένη επιλογή νομικής βάσεως και/ή πάσχει πλάνη περί το δίκαιο.

Ο τέταρτος λόγος αντλείται από το γεγονός ότι η καθής, εξαιρώντας εσφαλμένα την Deutsche Post από τη συμφωνία CAF, δεν εκτίμησε ορθώς την εγγενή αξία των αποδεικτικών στοιχείων που προσκόμισαν οι προσφεύγουσες με την αίτηση εξαιρέσεως/επιεικούς μεταχειρίσεως που υπέβαλαν στην Επιτροπή όσον αφορά τη συμφωνία CAF.

(1) Κανονισμός (ΕΟΚ) 141/62 του Συμβουλίου περί μη εφαρμογής του κανονισμού αριθ. 17 του Συμβουλίου στον τομέα των μεταφορών (ΕΕ ειδ. έκδ. 07/001, σ. 30).

(2) Κανονισμός (ΕΟΚ) 3975/87 του Συμβουλίου, της 14ης Δεκεμβρίου 1987, σχετικά με τον καθορισμό των λεπτομερειών εφαρμογής των κανόνων ανταγωνισμού που ισχύουν για τις επιχειρήσεις στον τομέα των αεροπορικών μεταφορών (ΕΕ 1987, L 374, σ. 1).

28.7.2012

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 227/30

Προσφυγή της 11ης Ιουνίου 2012 — Gretsch-Unitas κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-252/12)

2012/C 227/51

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: Gretsch-Unitas GmbH (Ditzingen, Γερμανία) και Gretsch-Unitas GmbH Baubeschläge (Ditzingen, Γερμανία) (εκπρόσωποι: H.-J. Hellmann, C. Malz και S. Warken, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα των προσφευγουσών

Οι προσφεύγουσες ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την απόφαση της Επιτροπής της 28ης Μαρτίου 2012, σχετικά με διαδικασία εφαρμογής του άρθρου 101 ΣΛΕΕ και του άρθρου 53 της Συμφωνίας ΕΟΧ (COMP/39.452 — Πλαίσια για παράθυρα και μπαλκονόπορτες), που κοινοποιήθηκε στις προσφεύγουσες στις 3 Απριλίου 2012, στο μέτρο που τις αφορά,

—	επικουρικώς, να μειώσει το πρόστιμο που επιβλήθηκε στις προσφεύγουσες,

—	να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής, οι προσφεύγουσες προβάλλουν επτά λόγους ακυρώσεως.

Ο πρώτος λόγος στηρίζεται στην εκ μέρους της Επιτροπής ανεπαρκή αιτιολόγηση της προσβαλλομένης αποφάσεως όσον αφορά τον καθορισμό του ύψους του βασικού προστίμου που επιβλήθηκε στις προσφεύγουσες και, κατά συνέπεια, σε παράβαση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως που προβλέπει το άρθρο 296, δεύτερο εδάφιο, ΣΛΕΕ, η οποία συνιστά ουσιώδη τύπο.

Ο δεύτερος λόγος στηρίζεται στην εκ μέρους της Επιτροπής διαφορετική μεταχείριση των προσφευγουσών σε σχέση με τις άλλες εμπλεκόμενες επιχειρήσεις, κατά τον καθορισμό του ύψους του βασικού προστίμου που τους επιβλήθηκε, χωρίς τούτο να δικαιολογείται αντικειμενικώς και, συνεπώς, σε παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας και της ίσης μεταχειρίσεως.

Ο τρίτος λόγος στηρίζεται σε πλάνη της Επιτροπής στο πλαίσιο καθορισμού του προστίμου που επιβλήθηκε στις προσφεύγουσες, λόγω ανακριβούς υπολογισμού του ποσοστού μειώσεως του προστίμου των προσφευγουσών, ως πρώτης επιχειρήσεως που προσκόμισε αποδεικτικά στοιχεία σημαντικής προστιθέμενης αξίας. Η καθής δεν αιτιολόγησε, επίσης, επαρκώς τον τρόπο υπολογισμού του ποσοστού μειώσεως του προστίμου των προσφευγουσών, ως πρώτης επιχειρήσεως που προσκόμισε αποδεικτικά στοιχεία σημαντικής προστιθέμενης αξίας.

Με τον τέταρτο λόγο οι προσφεύγουσες προβάλλουν την εκ μέρους της Επιτροπής παραβίαση των αρχών της ίσης μεταχειρίσεως και της αναλογικότητας, κατά τον καθορισμό της μειώσεως του προστίμου που επιβλήθηκε στις προσφεύγουσες, διότι η καθής δεν αντιστάθμισε το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα που έχει η Siegenia λόγω της οικονομικής καταστάσεώς της.

5)	Με τον πέμπτο λόγο οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι η απόφαση της Επιτροπής είναι εσφαλμένη διότι δεν ελήφθη ορθώς υπόψη η βαρύτητα της παραβάσεως κατά τον καθορισμό του προστίμου που επιβλήθηκε στις προσφεύγουσες.

Με τον έκτο λόγο οι προσφεύγουσες διατείνονται ότι η Επιτροπή, κατά την άσκηση της εξουσίας εκτιμήσεως που διαθέτει για τον καθορισμό του προστίμου που επιβλήθηκε στις προσφεύγουσες, δεν έλαβε υπόψη ως ελαφρυντική περίσταση την προδήλως περιορισμένη συμμετοχή τους στις οικείες πρακτικές βάσει των κανόνων περί ελεύθερου ανταγωνισμού.

7)	Με τον έβδομο λόγο οι προσφεύγουσες προβάλλουν ότι το σύστημα επιβολής προστίμων της Επιτροπής στο σύνολό του παραβιάζει την αρχή της εξατομικεύσεως των ποινών και των κυρώσεων και είναι, συνεπώς, παράνομο.

28.7.2012

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 227/31

Προσφυγή της 11ης Ιουνίου 2012 — Kühne + Nagel International κ.λπ. κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-254/12)

2012/C 227/52

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: Kühne + Nagel International AG (Schindellegi, Ελβετία), Kühne + Nagel Management AG (Schindellegi, Ελβετία), Kühne + Nagel Ltd (Uxbridge, Ηνωμένο Βασίλειο), Kühne + Nagel Ltd (Σανγκάη, Κίνα), Kühne + Nagel Ltd (Χόνγκ Κονγκ, Κίνα) (εκπρόσωποι: U. Denzel, C. Klöppner και C. von Köckritz, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα των προσφευγουσών

Οι προσφεύγουσες ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει τα άρθρα 1, 2 και 3 της αποφάσεως της Επιτροπής της 28ης Μαρτίου 2012, C(2012) 1959 τελικό στην υπόθεση COMP/39.462 — Υπηρεσίες μεταφοράς εμπορευμάτων, σύμφωνα με το άρθρο 263, τέταρτο εδάφιο, ΣΛΕΕ, στο μέτρο που αφορά τις προσφεύγουσες,

—	επικουρικώς, να μειώσει το πρόστιμο που επιβλήθηκε στις προσφεύγουσες με το άρθρο 2 της αποφάσεως,

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα, κατ’ εφαρμογήν του άρθρου 87, παράγραφος 2, του Κανονισμού Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Η Επιτροπή επέβαλε πρόστιμο στις προσφεύγουσες λόγω της συμμετοχής τους σε τέσσερεις διακριτές συμπράξεις που αφορούσαν πρόσθετες επιβαρύνσεις, δηλαδή τις συμπράξεις NES, AMS, CAF και PSS.

Προς στήριξη της προσφυγής, οι προσφεύγουσες προβάλλουν τους ακόλουθους λόγους:

—

Η επιβολή των προστίμων στις προσφεύγουσες είναι παράνομη λόγω πλάνης εκτιμήσεως. Η Επιτροπή, αφενός, καθόρισε εσφαλμένως τον κύκλο εργασιών σε σχέση με την παράβαση, δεδομένου ότι ο κύκλος εργασιών στον οποίο παραπέμπει ουδόλως συνδέεται, άμεσα ή έμμεσα, με την παράβαση. Αφετέρου, παρέλειψε εσφαλμένως να λάβει υπόψη τις ελαφρυντικές περιστάσεις που συντρέχουν υπέρ των προσφευγουσών.

—

Το ύψος των προστίμων που επιβλήθηκαν παραβιάζει την αρχή της αναλογικότητας και παραβαίνει το άρθρο 49, παράγραφος 3, του Χάρτη των θεμελιωδών δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Λόγω των ιδιαιτεροτήτων του τομέα της παροχής υπηρεσιών μεταφοράς εμπορευμάτων, τα πρόστιμα που επιβλήθηκαν από την Επιτροπή είναι προδήλως δυσανάλογα και παραβαίνουν το άρθρο 49, παράγραφος 3, του Χάρτη των θεμελιωδών δικαιωμάτων.

—	Η Επιτροπή προσέβαλε τα δικαιώματα άμυνας των προσφευγουσών δεδομένου ότι απέρριψε το γραπτό αίτημα παροχής προσβάσεως στον φάκελο (της υποθέσεως COMP/39.258) που υποβλήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 2011 και, συνεπώς, περιόρισε παρανόμως τα δικαιώματα άμυνας των προσφευγουσών.

Όσον αφορά ειδικότερα τις πρόσθετες επιβαρύνσεις στο πλαίσιο των συμπράξεων NES και AMS, οι προσφεύγουσες προβάλλουν, περαιτέρω, τους ακόλουθους λόγους προς στήριξη της προσφυγής τους:

—	Δεν επηρεάζεται το εμπόριο μεταξύ κρατών μελών. Η Επιτροπή εφάρμοσε εσφαλμένως τον νόμο, δεδομένου ότι δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις του άρθρου 101, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ (επηρεασμός του εμπορίου μεταξύ κρατών μελών).

—

Η Επιτροπή εφάρμοσε εσφαλμένως τον νόμο κρίνοντας εσφαλμένως ότι ήταν αρμόδια για τις παραβάσεις κατά την έννοια του άρθρου 101, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ στον τομέα των αεροπορικών μεταφορών. Εν πάση περιπτώσει, η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο, μη χορηγώντας απαλλαγή κατ’ εφαρμογήν του κανονισμού (ΕΟΚ) 3975/87, σχετικά με τον καθορισμό των λεπτομερειών εφαρμογής των κανόνων ανταγωνισμού που ισχύουν για τις επιχειρήσεις στον τομέα των αεροπορικών μεταφορών. Νομικώς, η Επιτροπή δεν ήταν αρμόδια για την επιβολή προστίμων λόγω παραβάσεων, κατά την έννοια του άρθρου 101, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, δεδομένου ότι δεν υπήρχε, προ της 1ης Μαΐου 2004, εκτελεστικός κανονισμός για τις αεροπορικές μεταφορές και οι αεροπορικές μεταφορές μεταξύ της Ένωσης και των τρίτων χωρών ετύγχαναν, συνεπώς, απαλλαγής (η λεγόμενη απαλλαγή των αεροπορικών μεταφορών).

—

Η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κρίνοντας εσφαλμένως τη διάρκεια της παραβάσεως σε σχέση με τις προσφεύγουσες. Η Επιτροπή εφάρμοσε εσφαλμένως τον νόμο και δεν αιτιολόγησε επαρκώς την απόφασή της όσον αφορά την ημερομηνία ενάρξεως της παραβάσεως για τις προσφεύγουσες. Οι προσφεύγουσες συμμετείχαν στα γεγονότα που αφορούν το δίκαιο περί συμπράξεων το νωρίτερο από τις 4 Νοεμβρίου 2002 όσον αφορά την πρόσθετη επιβάρυνση στο πλαίσιο της συμπράξεως NES και το νωρίτερο από τις 21 Οκτωβρίου 2003 όσον αφορά την πρόσθετη επιβάρυνση στο πλαίσιο της συμπράξεως AMS.

28.7.2012

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 227/31

Προσφυγή της 13ης Ιουνίου 2012 — Hautau κατά Επιτροπή

(Υπόθεση T-256/12)

2012/C 227/53

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Hautau GmbH (Helpsen, Γερμανία) (εκπρόσωπος: C. Peter, δικηγόρος)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση C(2012) 2069 τελικό της Επιτροπής, της 28ης Μαρτίου 2012, στην υπόθεση COMP/39.452 –Μηχανισμοί ανοίγματος για παράθυρα και πορτοπαράθυρα–, καθόσον αφορά την προσφεύγουσα,

—	επικουρικά, να μειώσει ευλόγως το πρόστιμο που έχει επιβληθεί στην προσφεύγουσα,

—	να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής η προσφεύγουσα προβάλλει εννέα λόγους ακύρωσης.

1)	Πρώτος λόγος: Η απόφαση για την επιβολή προστίμου στηρίζεται, κακώς, στην αντίληψη ότι υπήρξε παράβαση του άρθρου 101 ΣΛΕΕ, πράγμα όμως που αποκλείεται, διότι η άλλη ενδιαφερόμενη πλευρά στην αγορά γνώριζε πλήρως και επιθυμούσε τη διεξαγωγή των συνομιλιών.

2)	Δεύτερος λόγος: Η απόφαση για την επιβολή προστίμου στηρίζεται, κακώς, στην αντίληψη ότι οι συνομιλίες μεταξύ των ενδιαφερόμενων επιχειρήσεων αφορούσαν άλλους μηχανισμούς ανοίγματος και όχι τους μηχανισμούς ανοίγματος με ανάκλιση.

3)	Τρίτος λόγος: Εν πάση περιπτώσει, ακόμη και αν υπήρξε παράβαση του άρθρου 101 ΣΛΕΕ, κακώς η απόφαση για την επιβολή προστίμου στηρίζεται στην αντίληψη ότι οι αντιβαίνουσες στους κανόνες του ανταγωνισμού ενέργειες αφορούσαν επίσης τους ειδικούς μηχανισμούς ανοίγματος.

Τέταρτος λόγος: Ομοίως, είναι εσφαλμένη η άποψη ότι η προσφεύγουσα μετέσχε σε αντιβαίνουσες ενδεχομένως στους κανόνες του ανταγωνισμού συμφωνίες των οποίων τα αποτελέσματα εκτείνονταν πέραν των ορίων της επικράτειας της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας. Ζήτημα παράβασης του άρθρου 101 ΣΛΕΕ από την προσφεύγουσα θα μπορούσε να τεθεί το πολύ σε σχέση με την ιταλική και την ελληνική αγορά για το 2007.

Πέμπτος λόγος: Η προσφεύγουσα συνάγει περαιτέρω από τον δεύτερο, τον τρίτο και τον τέταρτο λόγο ακύρωσης τον προβαλλόμενο επικουρικά ισχυρισμό ότι κακώς ελήφθησαν υπόψη κατά τον υπολογισμό του ύψους του προστίμου ο κύκλος εργασιών που πραγματοποιήθηκε με τους μηχανισμούς συρόμενων κουφωμάτων και με τους ειδικούς μηχανισμούς ανοίγματος και ο κύκλος εργασιών που πραγματοποιήθηκε εκτός Γερμανίας. Λόγω του συνυπολογισμού του κύκλου εργασιών στις δύο αυτές περιπτώσεις, το ύψος του κύκλου εργασιών στο οποίο βασίστηκε ο υπολογισμός του βασικού ποσού καθορίστηκε από την καθής σε πολύ υψηλό ποσό. Επομένως, συντρέχει παράβαση του άρθρου 23, παράγραφος 3, του κανονισμού 1/2003.

Έκτος λόγος: Η προσφεύγουσα προβάλλει επίσης ως επικουρικό λόγο τον ισχυρισμό ότι ο υπολογισμός του προστίμου ενέχει σφάλματα εκτίμησης, όσον αφορά τη βαρύτητα της παράβασης και το ποσό της προσαύξησης που επιβλήθηκε με σκοπό την εξασφάλιση αποτρεπτικού αποτελέσματος (το λεγόμενο «επιπρόσθετο ποσό»). Το ποσοστό που συναρτάται προς τη βαρύτητα της παράβασης και προς το αποτρεπτικό αποτέλεσμα καθορίστηκε, σε σχέση με την προσφεύγουσα, σε υπερβολικά υψηλό επίπεδο. Επομένως, συντρέχει παράβαση του άρθρου 23, παράγραφος 3, του κανονισμού 1/2003 ακόμη και από την άποψη αυτή.

7)	Έβδομος λόγος: Η προσφεύγουσα προβάλλει επίσης ως επικουρικό λόγο την παράβαση του άρθρου 23, παράγραφος 3, του κανονισμού 1/2003, διότι κακώς ελήφθη υπόψη ο κύκλος εργασιών που πραγματοποίησε η προσφεύγουσα με τις άλλες επιχειρήσεις της σύμπραξης.

Όγδοος λόγος: Η απόφαση ενέχει επίσης σοβαρές πλημμέλειες ως προς την αιτιολογία της. Επομένως, πρέπει να ακυρωθεί λόγω παράβασης του άρθρου 296 ΣΛΕΕ και της συνακόλουθης προσβολής των εν γένει δικαιωμάτων άμυνας της προσφεύγουσας, ανεξάρτητα από το αν η προσφεύγουσα μετέσχε σε συμφωνίες αντιβαίνουσες στο άρθρο 101 ΣΛΕΕ. Οι πλημμέλειες αυτές δεν είναι δυνατόν να θεραπευθούν κατά την παρούσα διαδικασία.

Ένατος λόγος: Κακώς η Επιτροπή θεώρησε ότι η προσφεύγουσα μετέσχε από τις 16 Νοεμβρίου 1999 μέχρι τις 3 Ιουλίου 2007 στις συμφωνίες που, κατά την Επιτροπή, αντέβαιναν στους κανόνες του ανταγωνισμού. Η αιτίαση ότι υπήρξε μια ενιαία και διαρκής παράβαση από τις 16 Νοεμβρίου 1999 μέχρι τις 3 Ιουλίου 2007 δεν ευσταθεί, αν ληφθεί υπόψη αφενός ότι υπήρξε αυτοτελής αύξηση των τιμών για το 2001 και αφετέρου ότι δεν υπήρξε καμία συμφωνία για το 2002. Επομένως, η απόφαση θα μπορούσε να αφορά, το πολύ, τον χρόνο από το 2003 και εντεύθεν. Εν πάση περιπτώσει, όσον αφορά την αιτίαση για συμπεριφορά της προσφεύγουσας που υπήρξε επιζήμια για τον ανταγωνισμό πέραν των ορίων της γερμανικής αγοράς, θα μπορούσε να της καταλογιστεί παράβαση του άρθρου 101 ΣΛΕΕ το πολύ για το 2007. Η προσφεύγουσα είναι συνεπώς της γνώμης ότι δεν επιτρέπεται να γίνει δεκτό ότι η διάρκεια της παράβασής της ανήλθε σε επτά έτη και επτά μήνες.

28.7.2012

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 227/32

Προσφυγή της 11ης Ιουνίου 2012 — Siegena-Aubi και Noraa κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-257/12)

2012/C 227/54

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: Siegena-Aubi KG (Wilnsdorf, Γερμανία) και Noraa GmbH (εκπρόσωποι: T. Caspary και J. van Kann)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα των προσφευγουσών

Οι προσφεύγουσες ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την απόφαση C(2012) 2069 τελικό της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της 28ης Μαρτίου 2012, στην υπόθεση COMP/39.452 –Μηχανισμοί ανοίγματος για παράθυρα και πορτοπαράθυρα–, καθόσον αφορά τις προσφεύγουσες,

—	επικουρικά, να μειώσει ευλόγως, κατ’ εφαρμογή του άρθρου 261 ΣΛΕΕ, το πρόστιμο που επιβλήθηκε στις προσφεύγουσες με την προσβαλλόμενη απόφαση,

—	να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής οι προσφεύγουσες προβάλλουν οκτώ λόγους ακύρωσης.

Πρώτος λόγος: Οι διαπιστώσεις της καθής αντιβαίνουν στις αρχές που διέπουν το βάρος απόδειξης (άρθρο 2 του κανονισμού 1/2003), την έκταση των αποδείξεων και την υποχρέωση αιτιολόγησης. Ειδικότερα, η καθής δεν απέδειξε επαρκώς κατά νόμο ότι οι γερμανικές τιμές για τους μηχανισμούς ανάκλισης έχουν έμμεσα αντίκτυπο σε όλες τις τεχνολογίες και όλα τα υλικά των μηχανισμών ανοίγματος σε ολόκληρο τον ΕΟΧ, οπότε ελάφρυνε ανεπίτρεπτα το βάρος απόδειξης το οποίο έχει η ίδια.

2)	Δεύτερος λόγος: Κακώς η καθής δέχτηκε ότι οι κατά την άποψή της συναφθείσες συμφωνίες αφορούσαν ολόκληρο τον ΕΟΧ χωρίς να προσκομίσει συναφώς επαρκή αποδεικτικά στοιχεία.

3)	Τρίτος λόγος: Κακώς η καθής δέχτηκε ότι η κατά την άποψή της τελεσθείσα παράβαση αφορούσε όλες τις τεχνολογίες και όλα τα υλικά των μηχανισμών ανοίγματος, πράγμα για το οποίο δεν προσκόμισε επαρκή αποδεικτικά στοιχεία.

Τέταρτος λόγος: Κακώς η καθής δέχτηκε ότι το 2002 υπήρχαν συμφωνίες ως προς τις τιμές, πράγμα για το οποίο δεν προσκόμισε επαρκή αποδεικτικά στοιχεία. Αποτέλεσμα τούτου ήταν να εφαρμοστούν εσφαλμένα οι κατευθυντήριες γραμμές για τα πρόστιμα, καθόσον έγινε δεκτό, κακώς, ότι η παράβαση διάρκεσε από το 1999 μέχρι το 2007. Επιπλέον, η καθής παρέβη το άρθρο 25 του κανονισμού 1/2003, διότι οι πράξεις του 2002 έχουν πλέον παραγραφεί.

Πέμπτος λόγος: Κακώς η καθής καταλόγισε στις προσφεύγουσες τη συμπεριφορά μιας εταιρίας στην οποία είχαν μόνο μειοψηφική συμμετοχή, με αποτέλεσμα να παραβεί αφενός τους κανόνες που διέπουν τον καταλογισμό των πράξεων των θυγατρικών εταιριών στη μητρική εταιρία και αφετέρου την υποχρέωση αιτιολόγησης.

Έκτος λόγος: Η καθής, κατά την προσαρμογή του προστίμου, παραβίασε τις αρχές της ίσης μεταχείρισης, της αναλογικότητας, της χρηστής διοίκησης, καθώς και την υποχρέωση αιτιολόγησης. Επιπλέον, η καθής ενήργησε κατά παράβαση του γράμματος, της οικονομίας και του πνεύματος των κατευθυντήριων γραμμών για τα πρόστιμα.

7)	Έβδομος λόγος: Η καθής, κατά τον καθορισμό της βαρύτητας της παράβασης, παραβίασε τις αρχές της αναλογικότητας και της χρηστής διοίκησης και παρέβη τα σημεία 20, 23 και 25 των κατευθυντήριων γραμμών για τα πρόστιμα και την υποχρέωση αιτιολόγησης.

Όγδοος λόγος: Η καθής, κατά τον καθορισμό των ελαφρυντικών περιστάσεων, παραβίασε τις αρχές της αναλογικότητας και παρέβη το σημείο 29 των κατευθυντήριων γραμμών για τα πρόστιμα και την υποχρέωση αιτιολόγησης. Ειδικότερα, η καθής δεν έλαβε υπόψη ούτε το γεγονός ότι δεν υπήρξε δόλια συμπεριφορά ούτε το πνεύμα ενεργού συνεργασίας που επέδειξαν οι προσφεύγουσες.

28.7.2012

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 227/33

Προσφυγή της 11ης Ιουνίου 2012 — Alban Giacomo κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-259/12)

2012/C 227/55

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Alban Giacomo SpA (Romano d’ Ezzelino, Ιταλία) (εκπρόσωποι: S. Nanni Costa, F. Di Gianni, G. Coppo, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει ή, επικουρικώς, να μειώσει το επιβληθέν στην προσφεύγουσα πρόστιμο, κάνοντας χρήση, εφόσον παρίσταται ανάγκη, της πλήρους δικαιοδοσίας που διαθέτει δυνάμει του άρθρου 261 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΛΕΕ)·

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Η προσβαλλόμενη απόφαση στην υπό κρίση υπόθεση είναι η ίδια με την προσβαλλόμενη απόφαση στην υπόθεση Τ-248/12, Carl Fuhr GmbH & Co. KG κατά Επιτροπής.

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει δύο λόγους.

Ο πρώτος λόγος αντλείται από έλλειψη νομιμότητας του καθορισμού της διάρκειας της παραβάσεως που καταλογίσθηκε στην Alban Giacomo SpA.

—	Με τον πρώτο λόγο, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η προσαπτόμενη σ’ αυτήν παράβαση τερματίσθηκε κατά το χρονικό σημείο που έλαβε χώρα η τελευταία σύσκεψη στην οποία αυτή μετέσχε, ήτοι στις 11 Σεπτεμβρίου 2006, και όχι ταυτόχρονα με τους ελέγχους που διεξήγαγε η Επιτροπή στις 3 Ιουλίου 2007.

—

Προς στήριξη του υπό κρίση λόγου, η προσφεύγουσα προβάλλει τα ακόλουθα επιχειρήματα: (i) δεν αποδείχθηκε ότι, κατά τη διάρκεια της συσκέψεως της 11ης Σεπτεμβρίου 2006, η προσφεύγουσα συνήψε συμφωνία σχετικά με την αύξηση των τιμών για το έτος 2007· (ii) δεν αποδείχθηκε ότι η προσφεύγουσα εφάρμοσε τη φερόμενη ως συμφωνία σχετικά με την αύξηση των τιμών για το έτος 2007· (iii) δεν αποδείχθηκε ότι η προσφεύγουσα διατήρησε επαφές με αντικείμενο τη νόθευση του ανταγωνισμού έπειτα από τη σύσκεψη της 11ης Σεπτεμβρίου 2006.

Ο δεύτερος λόγος αντλείται από έλλειψη νομιμότητας του επιβληθέντος στην Alban Giacomo SpA προστίμου καθόσον η επιβολή του εν λόγω προστίμου είναι αντίθετη προς τις αρχές του προσωποπαγούς χαρακτήρα των ποινών και των κυρώσεων, της απαγορεύσεως των διακρίσεων, της ίσης μεταχειρίσεως και της αναλογικότητας.

—

Με τον δεύτερο λόγο, η προσφεύγουσα τονίζει ότι η Επιτροπή δεν υπολόγισε ορθώς, σε σχέση με τον βαθμό ευθύνης της προσφεύγουσας συγκριτικώς προς τις λοιπές επιχειρήσεις που μετείχαν στο καρτέλ, το επιβληθέν στην προσφεύγουσα πρόστιμο, κατά παραβίαση των θεμελιωδών αρχών της αναλογικότητας, της ίσης μεταχειρίσεως και του προσωποπαγούς χαρακτήρα των ποινών και των κυρώσεων.

—

Προς στήριξη του υπό κρίση λόγου, η προσφεύγουσα προβάλλει τα ακόλουθα επιχειρήματα: (i) το ποσοστό των πωλήσεων που χρησιμοποιήθηκε για τον υπολογισμό του προστίμου είναι υπέρμετρο· (ii) επικουρικώς, η άρνηση να αναγνωρισθεί υπέρ της προσφεύγουσας μια ελαφρυντική περίσταση είναι αδικαιολόγητη· (iii) επικουρικώς, η Επιτροπή όφειλε να μειώσει σε μεγαλύτερο βαθμό το επιβληθέν στην προσφεύγουσα πρόστιμο.

Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης

28.7.2012

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 227/35

Απόφαση του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της 13ης Ιουνίου 2012 — Guittet κατά Επιτροπής

(Υπόθεση F-31/10) (1)

(Υπαλληλική υπόθεση - Πρώην υπάλληλοι - Κοινωνική ασφάλιση - Ατύχημα - Περάτωση της διαδικασίας εφαρμογής του άρθρου 73 του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως - Διαχρονική εφαρμογή του καταλόγου που συνάπτεται στο νέο κείμενο της ρυθμίσεως σχετικά με την ασφάλιση έναντι των κινδύνων ατυχήματος και επαγγελματικής νόσου - Διάρκεια της διαδικασίας)

2012/C 227/56

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγων-ενάγων: Christian Guittet (Κάννες, Γαλλία) (εκπρόσωπος: L. Levi, δικηγόρος)

Καθής-εναγόμενη: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: J. Currall και D. Martin, επικουρούμενοι από τον J.-L. Fagnart, δικηγόρο

Αντικείμενο

Αίτημα ακυρώσεως της αποφάσεως περί περατώσεως της διαδικασίας που κινήθηκε βάσει του άρθρου 73 του ΚΥΚ, με αναγνώριση υπέρ του προσφεύγοντος-ενάγοντος ποσοστού μόνιμης αναπηρίας 64,5 %, και, αφετέρου, αίτημα προς αποκατάσταση της υλικής ζημίας και προς ικανοποίηση της ηθικής βλάβης που υπέστη.

Διατακτικό

Το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης αποφασίζει:

1)	Ακυρώνει την απόφαση της 27ης Ιουλίου 2009 περί περατώσεως της διαδικασίας που κινήθηκε βάσει του άρθρου 73 του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατόπιν του ατυχήματος του C. Guittet που συνέβη στις 8 Δεκεμβρίου 2003.

2)	Υποχρεώνει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να καταβάλει στον C. Guittet το ποσό των 2 500 ευρώ.

3)	Απορρίπτει την προσφυγή κατά τα λοιπά.

4)	Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή φέρει τα δικαστικά έξοδά της και υποχρεούται να φέρει τα δικαστικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκε ο C. Guittet.

(1) EE C 179 της 3.7.2010, σ. 59.

28.7.2012

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 227/35

Απόφαση του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης (τρίτο τμήμα) της 13ης Ιουνίου 2012 — BL κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

(Υπόθεση F-63/10) (1)

(Υπαλληλική υπόθεση - Πρώην υπάλληλος - Κοινωνική ασφάλιση - Ατύχημα - Περάτωση της διαδικασίας εφαρμογής του άρθρου 73 του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως - Διαχρονική εφαρμογή του πίνακα που προσαρτάται στη νέα ρύθμιση σχετικά με την ασφάλιση κατά των κινδύνων ατυχήματος και επαγγελματικής ασθένειας - Διάρκεια της διαδικασίας)

2012/C 227/58

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: BL (Βρυξέλλες, Βέλγιο) (εκπρόσωποι: L. Levi και C. Bernard-Glanz, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: J. Currall και D. Martin)

Αντικείμενο

Ακύρωση της αποφάσεως της Επιτροπής με την οποία περατώνεται η διαδικασία που κινήθηκε βάσει του άρθρου 73 του ΚΥΚ κατόπιν του ατυχήματος του προσφεύγοντος που συνέβη στις 13 Αυγούστου 2001 και αναγνωρίζεται υπέρ αυτού ποσοστό μόνιμης αναπηρίας 6 % και αίτημα να υποχρεωθεί η καθής να καταβάλει αποζημίωση στον προσφεύγοντα.

Διατακτικό

Το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης αποφασίζει:

1)	Ακυρώνει την απόφαση της 28ης Οκτωβρίου 2009 με την οποία περατώνεται η διαδικασία που κινήθηκε βάσει του άρθρου 73 του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατόπιν του ατυχήματος του BL το οποίο συνέβη στις 13 Αυγούστου 2001.

2)	Καταδικάζει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στην καταβολή του ποσού των 2 500 ευρώ στον BL.

3)	Απορρίπτει την προσφυγή κατά τα λοιπά.

4)	Ορίζει ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή φέρει τα δικά της δικαστικά έξοδα και την καταδικάζει στα δικαστικά έξοδα του BL.

(1) EE C 260 της 25.9.10, σ. 29.

28.7.2012

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 227/36

Απόφαση του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης (τρίτο τμήμα) της 13ης Ιουνίου 2012 — Mocová κατά Επιτροπής

(Υπόθεση F-41/11) (1)

(Υπαλληλική Υπόθεση - Έκτακτοι υπάλληλοι - Μη ανανέωση συμβάσεως ορισμένου χρόνου - Εξουσία εκτιμήσεως - Άρθρο 8 του ΚΛΠ - Άρθρο 4 της αποφάσεως του Γενικού Διευθυντή της OLAF, της 30ής Ιουνίου 2005, σχετικά με την πρόσληψη και την απασχόληση του εκτάκτου προσωπικού της OLAF - Μέγιστη διάρκεια των συμβάσεων των εκτάκτων υπαλλήλων)

2012/C 227/59

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Dana Mocová (Βρυξέλλες, Βέλγιο) (εκπρόσωποι: D. Abreu Caldas, S. Orlandi, A. Coolen, J.-N. Louis και E. Marchal, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: J. Currall και D. Martin)

Αντικείμενο

Αίτημα για την ακύρωση της αποφάσεως του Γενικού Διευθυντή της OLAF με την οποία απορρίφθηκε η αίτηση της προσφεύγουσας περί παρατάσεως της συμβάσεώς της εκτάκτου υπαλλήλου κατά την έννοια του άρθρου 2, στοιχείο α', του ΚΛΠ.

Διατακτικό

Το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Κάθε διάδικος φέρει τα δικά του έξοδα.

(1) EE C 282 της 24.9.11, σ. 51.

28.7.2012

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 227/36

Απόφαση του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης (τρίτο τμήμα) της 13ης Ιουνίου 2012 — Macchia κατά Επιτροπής

(Υπόθεση F-63/11) (1)

(Υπαλληλική υπόθεση - Έκτακτοι υπάλληλοι - Μη ανανέωση συμβάσεως ορισμένου χρόνου - Εξουσία εκτιμήσεως της διοικήσεως - Καθήκον αρωγής - Άρθρο 8 του Καθεστώτος που εφαρμόζεται στο λοιπό προσωπικό - Άρθρο 4 της αποφάσεως του γενικού διευθυντή της OLAF, της 30ής Ιουνίου 2005, σχετικά με τη νέα πολιτική προσλήψεως και απασχολήσεως του έκτακτου προσωπικού της OLAF - Μέγιστη διάρκεια των συμβάσεων εκτάκτου υπαλλήλου)

2012/C 227/60

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγων-ενάγων: Luigi Macchia (Woluwé-Saint-Lambert, Βέλγιο) (εκπρόσωποι: S. Rogrigues, A. Blot και C. Bernard-Glanz, δικηγόροι)

Καθής-εναγόμενη: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: J. Currall και D. Martin,)

Αντικείμενο

Αίτημα περί ακυρώσεως της σιωπηρής αποφάσεως περί μη ανανεώσεως της συμβάσεως εκτάκτου υπαλλήλου του προσφεύγοντος-ενάγοντος.

Διατακτικό

Το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης αποφασίζει:

1)	Ακυρώνει την απόφαση του αναπληρωτή γενικού διευθυντή της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Καταπολέμησης της Απάτης (OLAF), της 12ης Αυγούστου 2010, περί μη ανανεώσεως της συμβάσεως εκτάκτου υπαλλήλου του L. Macchia.

2)	Απορρίπτει την προσφυγή-αγωγή κατά τα λοιπά.

(1) EE C 226 της 30.7.11, σ. 32.

28.7.2012

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 227/37

Απόφαση του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της 13ης Ιουνίου 2012 — Davids κατά Επιτροπής

(Υπόθεση F-105/11) (1)

(Υπαλληλική υπόθεση - Έκτακτοι υπάλληλοι - Έκτακτος υπάλληλος που καταλαμβάνει μόνιμη θέση - Μη ανανέωση συμβάσεως ορισμένου χρόνου - Εξουσία εκτιμήσεως της διοικήσεως - Άρθρο 8 του ΚΛΠ - Άρθρο 4 της αποφάσεως του Γενικού Διευθυντή της OLAF, της 30ής Ιουνίου 2005, περί της νέας πολιτικής στον τομέα της προσλήψεως και της απασχολήσεως του έκτακτου προσωπικού της OLAF - Μέγιστη διάρκεια των συμβάσεων έκτακτων υπαλλήλων - Κατάχρηση δικαιώματος)

2012/C 227/61

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Hans Davids (Doorn, Κάτω Χώρες), (εκπρόσωποι: D. Abreu Caldas, S. Orlandi, A. Coolen, J.-N. Louis και É. Marchal, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: J. Currall και D. Martin)

Αντικείμενο

Αίτημα ακυρώσεως της αποφάσεως του Γενικού Διευθυντή της OLAF με την οποία απορρίφθηκε η αίτηση της προσφεύγουσας περί παρατάσεως της συμβάσεώς της εκτάκτου υπαλλήλου κατά την έννοια του άρθρου 2, στοιχείο β', του ΚΛΠ

Διατακτικό

Το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Κάθε διάδικος φέρει τα δικαστικά έξοδά του.

(1) EE C 6 της 7.1.2012, σ. 26.

28.7.2012

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 227/37

Προσφυγή της 18ης Ιουνίου 2012 — ΖΖ κατά ΕΜΑ

(Υπόθεση F-47/12)

2012/C 227/62

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: ΖΖ (εκπρόσωποι: D. Abreu Caldas, A. Coolen, J.-N. Louis, É. Marchal και S. Orlandi, δικηγόροι)

Καθού: Ευρωπαϊκός Οργανισμός Φαρμάκων

Αντικείμενο και περιγραφή της διαφοράς

Ακύρωση της αποφάσεως του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Φαρμάκων περί μη αναγνωρίσεως της μόνιμης αναπηρίας του προσφεύγοντος και περί μη χορηγήσεως σ’ αυτόν επιδόματος αναπηρίας.

Αιτήματα του προσφεύγοντος

Ο προσφεύγων ζητεί από το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης:

—

να ακυρώσει την απόφαση του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Φαρμάκων της 15ης Σεπτεμβρίου 2011 περί μη χορηγήσεως στον προσφεύγοντα επιδόματος αναπηρίας λόγω της μόνιμης αναπηρίας του θεωρουμένης ως ολικής, εξ αιτίας της οποίας τελεί σε αδυναμία να ασκεί τα καθήκοντα που αντιστοιχούν σε θέση της ομάδας καθηκόντων του και του βαθμού του·

—	εφόσον παρίσταται ανάγκη, να ακυρώσει την απόφαση της 16ης Ιανουαρίου 2012 περί απορρίψεως της διοικητικής του ενστάσεως·

—	να καταδικάσει τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Φαρμάκων στα δικαστικά έξοδα.

28.7.2012

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 227/37

Προσφυγή-αγωγή της 28ης Μαΐου 2012 — ΖΖ κατά Επιτροπής

(Υπόθεση F-57/12)

2012/C 227/63

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγων-ενάγων: ΖΖ (εκπρόσωπος: G. Cipresa, δικηγόρος)

Καθής-εναγομένη: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αντικείμενο και περιγραφή της διαφοράς

Ακύρωση της αποφάσεως της Επιτροπής περί μειώσεως του επίδομα αναπηρίας του προσφεύγοντος-ενάγοντος για το χρονικό διάστημα Ιούνιος — Σεπτέμβριος 2011.

Αιτήματα του προσφεύγοντος-ενάγοντος

Ο προσφεύγων-ενάγων ζητεί από το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης:

—	να ακυρώσει την απόφαση της Επιτροπής, εάν και εφόσον αυτή, ultraque incerta sunt, υφίσταται, περί απορρίψεως της από 19 Οκτωβρίου 2011 αιτήσεως

—	να ακυρώσει την απόφαση της Επιτροπής, εάν και εφόσον αυτή, ultraque incerta sunt, υφίσταται, περί απορρίψεως της από 20 Οκτωβρίου 2011 ενστάσεως

—

να ακυρώσει αμφότερες τις αποφάσεις, εάν και εφόσον αυτές, ultraque incerta sunt, υφίστανται, βάσει των οποίων η Επιτροπή αφαίρεσε παρανόμως, από κάθε μηνιαία καταβολή του επιδόματος αναπηρίας που δικαιούται ο προσφεύγων-ενάγων για το χρονικό διάστημα Ιούνιος — Σεπτέμβριος 2011, συνολικό χρηματικό ποσό 1 661 ευρώ και να ακυρώσει τις αποφάσεις, εάν και εφόσον αυτές υφίστανται, περί αφαιρέσεως του ως άνω ποσού

—	να υποχρεώσει την Επιτροπή να καταβάλει στον προσφεύγοντα-ενάγοντα το ποσόν των 1 661 ευρώ εντόκως, με ετήσιο επιτόκιο ύψους 15 % και ετήσια κεφαλαιοποίησή του από τις 27 Οκτωβρίου 2011 μέχρι και την ημερομηνία της πραγματικής καταβολής του

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

28.7.2012

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 227/38

Προσφυγή-αγωγή της 7ης Ιουνίου 2012 — ΖΖ κατά Ελεγκτικού Συνεδρίου

(Υπόθεση F-59/12)

2012/C 227/64

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγων-ενάγων: ΖΖ (εκπρόσωπος: L. Levi, δικηγόρος)

Καθού-εναγόμενο: Ευρωπαϊκό Ελεγκτικό Συνέδριο

Αντικείμενο και περιγραφή της διαφοράς

Ακύρωση της ανακοινώσεως κενής θέσεως ΕCΑ/2011/67 για τη θέση του διευθυντή στη Διεύθυνση Ανθρωπίνων Πόρων.

Αιτήματα του προσφεύγοντος-ενάγοντος

Ο προσφεύγων-ενάγων ζητεί από το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης:

—	να ακυρώσει την ανακοίνωση κενής θέσεως ΕCΑ/2011/67·

—	να ακυρώσει όλες τις αποφάσεις που ελήφθησαν στο πλαίσιο της διαδικασίας προσλήψεως που κινήθηκε κατόπιν της ανακοινώσεως κενής θέσεως ΕCΑ/2011/67·

—

να αποκαταστήσει την προξενηθείσα υλική ζημία που συνίσταται στην απώλεια των χρηματικών απολαβών που συνδέονται με τον διορισμό (συμπεριλαμβανομένων των συνδεομένων με την εξέλιξη της σταδιοδρομίας και τα συνταξιοδοτικά δικαιώματα) και, ως εκ τούτου, να διατάξει την καταβολή των απολαβών αυτών από 1ης Ιανουαρίου 2011·

—	λαμβανομένου υπόψη του όλου πλαισίου της εκδόσεως αυτών των αποφάσεων, να επιδικάσει αποζημίωση 15 000 ευρώ προς ικανοποίηση της ηθικής βλάβης·

—	να καταδικάσει το Ελεγκτικό Συνέδριο στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.

28.7.2012

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 227/38

Προσφυγή της 11ης Ιουνίου 2012 — ΖΖ και ΖΖ κατά Επιτροπής

(Υπόθεση F-61/12)

2012/C 227/65

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγοντες: ΖΖ και ΖΖ (εκπρόσωποι: D. Abreu Caldas, A. Coolen, J.-N. Louis, É. Marchal και S. Orlandi, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αντικείμενο και περιγραφή της διαφοράς

Ακύρωση των προτάσεων μεταφοράς των συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων που αποκτήθηκαν πριν από την ανάληψη υπηρεσίας στην Επιτροπή βάσει του υπολογισμού που λαμβάνει υπόψη τις νέες ΓΕΔ, που τέθηκαν σε ισχύ μετά την υποβολή των αιτήσεων μεταφοράς από τους προσφεύγοντες.

Αιτήματα των προσφευγόντων

Οι προσφεύγοντες ζητούν από το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης:

—	να ακυρώσει τις αποφάσεις περί απορρίψεως των διοικητικών ενστάσεων των προσφευγόντων με τις οποίες ζήτησαν την εφαρμογή των ΓΕΔ και των αναλογιστικών ισοδυνάμων που ίσχυαν κατά τον χρόνο υποβολής της αιτήσεώς τους για μεταφορά των συνταξιοδοτικών τους δικαιωμάτων·

—	εφόσον παρίσταται ανάγκη, να ακυρώσει τις αποφάσεις περί υπολογισμού των αναγνωριζομένων συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων που αποκτήθηκαν πριν από την είσοδό τους στην υπηρεσία της Επιτροπής·

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

		ISSN 1977-0901 doi:10.3000/19770901.C_2012.227.ell
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης		C 227

Έκδοση στην ελληνική γλώσσα	Ανακοινώσεις και Πληροφορίες	55ό έτος 28 Ιουλίου 2012

Ανακοίνωση αριθ	Περιεχόμενα	Σελίδα
	IV Πληροφορίες
	ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΡΟΕΡΧΟΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΘΕΣΜΙΚΑ ΚΑΙ ΛΟΙΠΑ ΟΡΓΑΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ
	Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης
2012/C 227/01	Τελευταία δημοσίευση του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής ΈνωσηςEE C 217 της 21.7.2012	1