26.5.2012

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 151/1

---

2012/C 151/01

Τελευταία δημοσίευση του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

EE C 138 της 12.5.2012

Ιστορικό των προηγούμενων δημοσιεύσεων

EE C 133 της 5.5.2012

EE C 126 της 28.4.2012

EE C 118 της 21.4.2012

EE C 109 της 14.4.2012

EE C 89 της 24.3.2012

EE C 80 της 17.3.2012

Τα κείμενα αυτά είναι διαθέσιμα σε:

EUR-Lex: http://eur-lex.europa.eu

---

26.5.2012

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 151/2

---

Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 29ης Μαρτίου 2012 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Δημοκρατίας της Πολωνίας, Ουγγαρίας, Δημοκρατίας της Λιθουανίας, Σλοβακικής Δημοκρατίας, Ηνωμένου Βασιλείου της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας

(Υπόθεση C-504/09 P) (1)

(Αίτηση αναιρέσεως - Περιβάλλον - Οδηγία 2003/87/ΕΚ - Σύστημα εμπορίας δικαιωμάτων εκπομπής αερίων θερμοκηπίου - Εθνικό σχέδιο κατανομής δικαιωμάτων εκπομπής αερίων θερμοκηπίου της Δημοκρατίας της Πολωνίας για την περίοδο 2008-2012 - Άρθρα 9, παράγραφοι 1 και 3, και 11, παράγραφος 2, της οδηγίας 2003/87 - Αρμοδιότητες της Επιτροπής και των κρατών μελών αντιστοίχως - Ίση μεταχείριση)

2012/C 151/02

Γλώσσα διαδικασίας: η πολωνική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: E. Kružíková και K. Herrmann)

Παρεμβαίνον υπέρ της Επιτροπής: Βασίλειο της Δανίας (εκπρόσωπος: C. Vang)

Αντίδικοι κατ’ αναίρεση: Δημοκρατία της Πολωνίας (εκπρόσωποι: M. Szpunar, M. Nowacki και B. Majczyna), Ουγγαρία, Δημοκρατία της Λιθουανίας, Σλοβακική Δημοκρατία, Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας (εκπρόσωποι: H. Walker και J. Maurici, barrister)

Παρεμβαίνουσες υπέρ της Δημοκρατίας της Πολωνίας: Τσεχική Δημοκρατία (εκπρόσωποι: M. Smolek και D. Hadroušek), Ρουμανία (εκπρόσωποι: V. Angelescu και A. Cazacioc, σύμβουλοι)\

Αντικείμενο

Αίτηση αναιρέσεως κατά της αποφάσεως του Πρωτοδικείου (δεύτερο τμήμα) της 23ης Σεπτεμβρίου 2009, T-183/07, Πολωνία κατά Επιτροπής, με την οποία το Πρωτοδικείο ακύρωσε την απόφαση C(2007) 1295 τελικό της Επιτροπής, της 26ης Μαρτίου 2007, σχετικά με το εθνικό σχέδιο κατανομής δικαιωμάτων εκπομπής αερίων θερμοκηπίου που κοινοποιήθηκε από την Πολωνία για την περίοδο από 2008 μέχρι 2012, σύμφωνα με την οδηγία 2003/87/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 13ης Οκτωβρίου 2003, σχετικά με τη θέσπιση συστήματος εμπορίας δικαιωμάτων εκπομπής αερίων θερμοκηπίου εντός της Κοινότητας και την τροποποίηση της οδηγίας 96/61/ΕΚ του Συμβουλίου (ΕΕ L 275, σ. 32) — Αρχή ne ultra petita — Όρια του δικαιοδοτικού ελέγχου — Παράβαση του άρθρου 48, παράγραφος 2, του Κανονισμού Διαδικασίας του Πρωτοδικείου — Εσφαλμένη ερμηνεία του άρθρου 296 ΣΛΕΕ, του άρθρου 9, παράγραφος 3, της οδηγίας 2003/87/ΕΚ και των άρθρων 1, παράγραφος 1, 2, παράγραφος 1, και 3, παράγραφος 1, της αποφάσεως C(2007) 1295 τελικό της Επιτροπής

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την αίτηση αναιρέσεως.

2)	Καταδικάζει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

3)	Η Τσεχική Δημοκρατία, το Βασίλειο της Δανίας, η Ρουμανία, καθώς και το Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας φέρουν τα δικαστικά έξοδά τους.

---

(1)  ΕΕ C 51 της 27.2.2010.

---

26.5.2012

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 151/2

---

Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 29ης Μαρτίου 2012 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Δημοκρατίας της Εσθονίας, Δημοκρατίας της Λιθουανίας, Σλοβακικής Δημοκρατίας, Ηνωμένου Βασιλείου της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας

(Υπόθεση C-505/09 P) (1)

(Αίτηση αναιρέσεως - Περιβάλλον - Οδηγία 2003/87/ΕΚ - Σύστημα εμπορίας δικαιωμάτων εκπομπής αερίων θερμοκηπίου - Εθνικό σχέδιο κατανομής δικαιωμάτων εκπομπής αερίων θερμοκηπίου της Δημοκρατίας της Εσθονίας για την περίοδο 2008-2012 - Αρμοδιότητες της Επιτροπής και των κρατών μελών αντιστοίχως - Άρθρα 9, παράγραφοι 1 και 3, και 11, παράγραφος 2, της οδηγίας 2003/87 - Ίση μεταχείριση - Αρχή της χρηστής διοικήσεως)

2012/C 151/03

Γλώσσα διαδικασίας: η εσθονική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: E. Kružíková, E. Randvere και E. White)

Παρεμβαίνον υπέρ της Επιτροπής: Βασίλειο της Δανίας (εκπρόσωπος: C. Vang)

Αντίδικοι κατ’ αναίρεση: Δημοκρατία της Εσθονίας (εκπρόσωποι: L. Uibo και M. Linntam), Δημοκρατία της Λιθουανίας, Σλοβακική Δημοκρατία, Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας

Παρεμβαίνουσες υπέρ της Δημοκρατίας της Εσθονίας: Τσεχική Δημοκρατία (εκπρόσωπος: M. Smolek), Δημοκρατία της Λεττονίας (εκπρόσωποι: K. Drēviņa και M. I. Kalniņš)

Αντικείμενο

Αίτηση αναιρέσεως κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Πρωτοδικείο (έβδομο τμήμα) στις 23 Σεπτεμβρίου 2009, T-263/07, Εσθονία κατά Επιτροπής, με την οποία το Πρωτοδικείο ακύρωσε την απόφαση της Επιτροπής, της 4ης Μαΐου 2007, σχετικά με το εθνικό σχέδιο κατανομής ποσοστώσεων εκπομπής αερίων θερμοκηπίου, το οποίο κοινοποίησε η Δημοκρατία της Εσθονίας, για την περίοδο 2008–2012, σύμφωνα με την οδηγία 2003/87/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 13ης Οκτωβρίου 2003, σχετικά με τη θέσπιση συστήματος εμπορίας δικαιωμάτων εκπομπής αερίων θερμοκηπίου εντός της Κοινότητας και την τροποποίηση της οδηγίας 96/61/ΕΚ του Συμβουλίου (EE L 275, σ. 32) — Νομικό σφάλμα κατά την εξέταση του παραδεκτού της προσφυγής ακυρώσεως — Εσφαλμένη ερμηνεία των άρθρων 9, παράγραφοι 1 και 3, και 11, παράγραφος 2, της οδηγίας 2003/87/ΕΚ και της γενικής αρχής της ίσης μεταχειρίσεως — Εσφαλμένη ερμηνεία του εύρους και του πεδίου εφαρμογής της αρχής της χρηστής διοικήσεως — Εσφαλμένη εκτίμηση των διατάξεων της προσβαλλόμενης αποφάσεως ως αναπόσπαστων, με αποτέλεσμα την ολική και όχι μερική ακύρωση της εν λόγω αποφάσεως

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την αίτηση αναιρέσεως.

2)	Καταδικάζει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

3)	Η Τσεχική Δημοκρατία, το Βασίλειο της Δανίας και η Δημοκρατία της Λεττονίας φέρουν τα δικαστικά έξοδά τους.

---

(1)  ΕΕ C 63 της 13.3.2010.

---

26.5.2012

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 151/3

---

Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 29ης Μαρτίου 2012 [αιτήσεις του Raad van State (Κάτω Χώρες) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Staatssecretaris van Justitie κατά Tayfun Kahveci (C-7/10) και Osman Inan (C-9/10)

(Συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-7/10 και C-9/10) (1)

(Συμφωνία Συνδέσεως ΕΟΚ-Τουρκίας - Δικαίωμα διαμονής - Μέλη της οικογένειας πολιτογραφημένου Τούρκου εργαζομένου - Διατήρηση της τουρκικής ιθαγένειας - Ημερομηνία πολιτογραφήσεως)

2012/C 151/04

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Raad van State

Διάδικοι στις υποθέσεις των κύριων δικών

Staatssecretaris van Justitie

κατά

Tayfun Kahveci (C-7/10) και Osman Inan (C-9/10)

Αντικείμενο

Αιτήσεις εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Raad van State — Ερμηνεία του άρθρου 7 της αποφάσεως 1/80 την οποία εξέδωσε στις 19 Σεπτεμβρίου 1980 για την ανάπτυξη του καθεστώτος συνδέσεως το Συμβούλιο Συνδέσεως που συνέστησε η Συμφωνία Συνδέσεως μεταξύ της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας και της Τουρκίας — Δικαίωμα διαμονής των μελών της οικογένειας Τούρκου εργαζομένου ενταγμένου στη νόμιμη αγορά εργασίας κράτους μέλους — Μέλη της οικογένειας Τούρκου εργαζομένου ο οποίος πολιτογραφήθηκε, αλλά διατήρησε την τουρκική του ιθαγένεια — Ημερομηνία πολιτογραφήσεως

Διατακτικό

Το άρθρο 7 της αποφάσεως 1/80, της 19ης Σεπτεμβρίου 1980, σχετικά με την ανάπτυξη της συνδέσεως, την οποία εξέδωσε το Συμβούλιο Συνδέσεως που συστάθηκε με τη Συμφωνία Συνδέσεως μεταξύ της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας και της Τουρκίας, έχει την έννοια ότι τα μέλη της οικογένειας Τούρκου εργαζομένου ενταγμένου στη νόμιμη αγορά εργασίας κράτους μέλους εξακολουθούν να έχουν τη δυνατότητα επικλήσεως της διατάξεως αυτής όταν ο εργαζόμενος αυτός έχει αποκτήσει την ιθαγένεια του κράτους μέλους υποδοχής ενώ έχει διατηρήσει την τουρκική ιθαγένεια.

---

(1)  ΕΕ C 63 της 13.3.2010.

---

26.5.2012

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 151/3

---

Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 29ης Μαρτίου 2012 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Δημοκρατίας της Πολωνίας

(Υπόθεση C-185/10) (1)

(Παράβαση κράτους μέλους - Οδηγία 2001/83/ΕΚ - Άρθρα 5 και 6 - Φαρμακευτικά ιδιοσκευάσματα - Φάρμακα που προορίζονται για ανθρώπινη χρήση - Άδεια κυκλοφορίας - Νομοθεσία κράτους μέλους που καθιστά δυνατή την άνευ αδείας κυκλοφορίας διάθεση στην αγορά φαρμάκων που είναι παρόμοια με φάρμακα που έχουν λάβει τη σχετική άδεια, αλλά είναι φθηνότερα από αυτά)

2012/C 151/05

Γλώσσα διαδικασίας: η πολωνική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: M. Šimerdová και K. Herrmann)

Καθής: Δημοκρατία της Πολωνίας (εκπρόσωπος: M. Szpunar)

Αντικείμενο

Παράβαση κράτους μέλους — Παράβαση του άρθρου 6 της οδηγίας 2001/83/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 6ης Νοεμβρίου 2001, περί κοινοτικού κώδικα για τα φάρμακα που προορίζονται για ανθρώπινη χρήση (EE L 311, σ. 67) — Νομοθεσία κράτους μέλους που καθιστά δυνατή, χωρίς προηγούμενη άδεια, τη διάθεση στην αγορά του εν λόγω κράτους φαρμάκων που έχουν κατώτερη τιμή και παρόμοια χαρακτηριστικά με φάρμακα για τα οποία έχει δοθεί άδεια κυκλοφορίας

Διατακτικό

1)

Η Δημοκρατία της Πολωνίας, έχοντας θεσπίσει και διατηρήσει σε ισχύ το άρθρο 4 του νόμου περί φαρμάκων (Prawo farmaceutyczne), της 6ης Σεπτεμβρίου 2001, όπως τροποποιήθηκε με τον νόμο της 30ής Μαρτίου 2007, καθόσον η εν λόγω νομοθετική διάταξη καθιστά δυνατή την άνευ αδείας κυκλοφορίας διάθεση στην αγορά των προερχομένων από την αλλοδαπή φαρμάκων που περιέχουν τις ίδιες δραστικές ουσίες, έχουν δε την ίδια δοσολογία και την ίδια μορφή με εκείνα τα φάρμακα που έλαβαν άδεια κυκλοφορίας στην Πολωνία, εξαρτώμενη από την προϋπόθεση, ιδίως, ότι η τιμή των εν λόγω εισαγομένων φαρμάκων είναι ανταγωνιστική σε σχέση με εκείνη των προϊόντων που έλαβαν την άδεια, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 6 της οδηγίας 2001/83/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 6ης Νοεμβρίου 2001, περί κοινοτικού κώδικα για τα φάρμακα που προορίζονται για ανθρώπινη χρήση, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό (ΕΚ) 1394/2007 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 13ης Νοεμβρίου 2007.

2)	Καταδικάζει τη Δημοκρατία της Πολωνίας στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  ΕΕ C 209 της 31.7.2010.

---

26.5.2012

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 151/4

---

Απόφαση του Δικαστηρίου (τμήμα μείζονος συνθέσεως) της 27ης Μαρτίου 2012 [αίτηση του Højesteret (Δανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Post Danmark A/S κατά Konkurrencerådet

(Υπόθεση C-209/10) (1)

(Άρθρο 82 ΕΚ - Ταχυδρομική επιχείρηση κατέχουσα δεσπόζουσα θέση και υπέχουσα υποχρέωση καθολικής υπηρεσίας όσον αφορά τη διανομή ορισμένων αποστολών με διεύθυνση παραλήπτη - Εφαρμογή χαμηλότερων τιμών προς ορισμένους πρώην πελάτες ανταγωνιστή - Έλλειψη αποδεικτικών στοιχείων όσον αφορά την πρόθεση - Διάκριση μέσω των τιμών - Χαμηλές και επιλεκτικές τιμές - Πραγματική ή πιθανή εκτόπιση ανταγωνιστή - Επιπτώσεις στη λειτουργία του ανταγωνισμού και, ως εκ τούτου, στους καταναλωτές - Αντικειμενική δικαιολόγηση)

2012/C 151/06

Γλώσσα διαδικασίας: η δανική

Αιτούν δικαστήριο

Højesteret

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Post Danmark A/S

κατά

Konkurrencerådet

παρισταμένης της: Forbruger-Kontakt a-s

αντικείμενο

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως — Højesteret — Ερμηνεία του άρθρου 82 ΕΚ (νυν άρθρο 102 ΣΛΕΕ) — Κατάχρηση δεσπόζουσας θέσης — Επιχείρηση ταχυδρομείου που έχει δεσπόζουσα θέση και την υποχρέωση διανομής ταχυδρομικών επιστολών και δεμάτων που εφαρμόζει επιλεκτική μείωση τιμών για τη διανομή διαφημιστικών φυλλαδίων, κάτω του μέσου συνολικού κόστους αλλά άνω του μέσου κόστους αναπτύξεως — Κατάχρηση με σκοπό την εξουδετέρωση ανταγωνιστή

Διατακτικό

Το άρθρο 82 ΕΚ έχει την έννοια ότι, στην περίπτωση που δεν αποδεικνύεται η πρόθεση εκτοπίσεως του ανταγωνιστή, πολιτική χαμηλών τιμών που εφαρμόζεται από κατέχουσα δεσπόζουσα θέση επιχείρηση προς ορισμένους σημαντικούς πρώην πελάτες ανταγωνιστή δεν μπορεί να θεωρηθεί ως καταχρηστική πρακτική εκτοπίσεως απλώς και μόνον επειδή η τιμή που προσφέρθηκε προς έναν από τους πελάτες αυτούς ήταν χαμηλότερη από το μέσο συνολικό κόστος της οικείας δραστηριότητας, υψηλότερη όμως από το μέσο αυξητικό κόστος της εν λόγω δραστηριότητας, όπως το κόστος αυτό εκτιμήθηκε στη διαδικασία από την οποία προέκυψε η διαφορά της κύριας δίκης. Προκειμένου να εκτιμηθεί η ύπαρξη επιπτώσεων σε βάρος του ανταγωνισμού υπό τις περιστάσεις αυτές, πρέπει να εξεταστεί εάν αυτή η πολιτική τιμών, η οποία δεν δικαιολογείται αντικειμενικά, έχει ως αποτέλεσμα την πραγματική ή πιθανή εκτόπιση του εν λόγω ανταγωνιστή, επί ζημία της λειτουργίας του ανταγωνισμού και, ως εκ τούτου, των συμφερόντων των καταναλωτών.

---

(1)  ΕΕ C 179 της 3.7.2010.

---

26.5.2012

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 151/4

---

Απόφαση του Δικαστηρίου (πέμπτο τμήμα) της 29ης Μαρτίου 2012 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Ιταλικής Δημοκρατίας

(Υπόθεση C-243/10) (1)

(Παράβαση κράτους μέλους - Κρατικές ενισχύσεις - Ενισχύσεις υπέρ του ξενοδοχειακού κλάδου στη Σαρδηνία - Ανάκτηση)

2012/C 151/07

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: D. Grespan και B. Stromsky)

Καθής: Ιταλική Δημοκρατία (εκπρόσωποι: G. Palmieri και P. Gentili, avvocato dello Stato)

Αντικείμενο

Παράβαση κράτους μέλους — Παράλειψη λήψεως, εντός της προβλεπομένης προθεσμίας, όλων των αναγκαίων μέτρων για τη συμμόρφωση προς τα άρθρα 2, 3 και 4 της αποφάσεως 2008/854/ΕΚ της Επιτροπής, της 2ας Ιουλίου 2008, σχετικά με το καθεστώς ενισχύσεων «περιφερειακός νόμος 9 του 1998 — καταχρηστική χορήγηση της ενίσχυσης N 272/98» C 1/04 (πρώην NN 158/03 και CP 15/2003) [κοινοποιηθείσας υπό τον αριθμό Ε(2008) 2997] (EE L 302, σ. 9)

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

1)

Η Ιταλική Δημοκρατία, παραλείποντας να λάβει, εντός των ταχθεισών προθεσμιών, όλα τα αναγκαία μέτρα ώστε να ανακτήσει, από τους αποδέκτες τους, τις ενισχύσεις που χορηγήθηκαν δυνάμει του καθεστώτος ενισχύσεων που κρίθηκε παράνομο και ασύμβατο με την εσωτερική αγορά με την απόφαση 2008/854/ΕΚ της Επιτροπής, της 2ας Ιουλίου 2008, σχετικά με την ενίσχυση «περιφερειακός νόμος 9 του 1998 — καταχρηστική χορήγηση της ενίσχυσης N 272/98» C 1/04 (πρώην NN 158/03 και CP 15/2003), παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από τα άρθρα 2, 3 και 4 της αποφάσεως αυτής.

2)	Καταδικάζει την Ιταλική Δημοκρατία στα δικαστικά έξοδα..

---

(1)  ΕΕ C 209 της 31.7.2010.

---

26.5.2012

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 151/5

---

Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 29ης Μαρτίου 2012 [αίτηση του Conseil d'État (Γαλλία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Véleclair SA κατά Ministre du Budget, des Comptes publics et de la Réforme de l’État

(Υπόθεση C-414/10) (1)

(ΦΠΑ - Έκτη οδηγία - Άρθρο 17, παράγραφος 2, στοιχείο β' - Φορολόγηση προϊόντος εισαχθέντος από τρίτη χώρα - Εθνική ρύθμιση - Δικαίωμα προς έκπτωση του ΦΠΑ κατά την εισαγωγή - Προϋπόθεση - Πραγματική καταβολή του ΦΠΑ από τον υποκείμενο στον φόρο)

2012/C 151/08

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Αιτούν δικαστήριο

Conseil d'État

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Véleclair SA

κατά

Ministre du Budget, des Comptes publics et de la Réforme de l’État

Αντικείμενο

Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Conseil d’État — Ερμηνεία του άρθρου 17, παράγραφος 2, στοιχείο β', της έκτης οδηγίας 77/388/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 1977, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών — Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση (ΕΕ ειδ. έκδ. 09/001, σ. 49) — Εθνική ρύθμιση που εξαρτά το δικαίωμα προς έκπτωση του φόρου προστιθεμένης αξίας κατά την εισαγωγή από την πραγματική καταβολή του εν λόγω φόρου εκ μέρους του φορολογουμένου

Διατακτικό

Το άρθρο 17, παράγραφος 2, στοιχείο β', της έκτης οδηγίας 77/388/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 1977, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών — Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση, έχει την έννοια ότι δεν παρέχει τη δυνατότητα σε κράτος μέλος να εξαρτά το δικαίωμα προς έκπτωση του ΦΠΑ κατά την εισαγωγή από το αν έχει προηγηθεί πραγματική καταβολή του εν λόγω φόρου εκ μέρους του υποκείμενου στον φόρο όταν ο τελευταίος είναι επίσης ο δικαιούχος του δικαιώματος προς έκπτωση.

---

(1)  ΕΕ C 301 της 6.11.2010.

---

26.5.2012

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 151/5

---

Απόφαση του Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα) της 29ης Μαρτίου 2012 [αίτηση του Corte suprema di cassazione (Ιταλία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Ministero dell’Economia e delle Finanze, Agenzia delle Entrate κατά 3M Italia SpA

(Υπόθεση C-417/10) (1)

(Άμεση φορολογία - Περάτωση των δικών που εκκρεμούν ενώπιον του δικαστηρίου που αποφαίνεται σε τελευταίο βαθμό σε φορολογικές υποθέσεις - Κατάχρηση δικαιώματος - Άρθρο 4, παράγραφος 3, ΣΕΕ - Ελευθερίες που κατοχυρώνει η Συνθήκη - Αρχή της απαγόρευσης των διακρίσεων - Κρατικές ενισχύσεις - Υποχρέωση διασφάλισης της αποτελεσματικής εφαρμογής του δικαίου της Ένωσης)

2012/C 151/09

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Αιτούν δικαστήριο

Corte suprema di cassazione

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ministero dell’Economia e delle Finanze, Agenzia delle Entrate

κατά

3M Italia SpA

Αντικείμενο

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως — Corte suprema di cassazione — Φόρος εταιριών — Εθνική νομοθεσία που προβλέπει διαφορετικό ποσοστό φόρου επί των μερισμάτων των εταιριών, ανάλογα με τον τόπο της έδρας τους — Εμπορική συναλλαγή με τη συμμετοχή εταιριών που εδρεύουν στην Ιταλία και εταιριών που έχουν την έδρα τους στην αλλοδαπή — Απόφαση της διοικητικής αρχής να επιβάλει τους φόρους που οφείλονται στην περίπτωση εταιριών που εδρεύουν στην αλλοδαπή — Έννοια της κατάχρησης δικαιώματος, όπως διαμορφώθηκε με την απόφαση C-255/02, Halifax κ.λπ. — Εφαρμογή σε μη εναρμονισμένους εθνικούς φόρους, όπως είναι οι άμεσοι φόροι

Διατακτικό

Το δίκαιο της Ένωσης και ειδικότερα η αρχή της απαγόρευσης της κατάχρησης δικαιώματος, το άρθρο 4, παράγραφος 3, ΣΕΕ, οι ελευθερίες που κατοχυρώνονται με τη Συνθήκη ΛΕΕ, η αρχή της απαγόρευσης των διακρίσεων, οι κανόνες στον τομέα των κρατικών ενισχύσεων και η υποχρέωση διασφάλισης της αποτελεσματικής εφαρμογής του δικαίου της Ένωσης έχουν την έννοια ότι δεν απαγορεύουν την εφαρμογή, σε μια υπόθεση που αφορά, όπως η υπόθεση της κύριας δίκης, την άμεση φορολογία, μιας εθνικής διάταξης που προβλέπει ότι οι δίκες που εκκρεμούν ενώπιον του δικαστηρίου που αποφαίνεται σε τελευταίο βαθμό στις φορολογικές υποθέσεις περατώνονται με την καταβολή ποσού ίσου με το 5 % της αξίας του αντικειμένου της διαφοράς υπό την προϋπόθεση ότι η αρχική προσφυγή ασκήθηκε ενώπιον του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου δέκα και πλέον έτη πριν από την ημερομηνία έναρξης της ισχύος της διάταξης αυτής και ότι οι φορολογικές αρχές ηττήθηκαν στους δύο πρώτους βαθμούς δικαιοδοσίας.

---

(1)  ΕΕ C 288 της 23.10.2010.

---

26.5.2012

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 151/6

---

Απόφαση του Δικαστηρίου (πέμπτο τμήμα) της 29ης Μαρτίου 2012 [αίτηση του Cour d'appel de Mons (Βέλγιο) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — État belge κατά BLM SA

(Υπόθεση C-436/10) (1)

(Έκτη οδηγία ΦΠΑ - Άρθρα 6, παράγραφος 2, πρώτο εδάφιο, στοιχείο α', και 13, B, στοιχείο β' - Δικαίωμα εκπτώσεως - Επενδυτικό αγαθό ανήκον σε υποκείμενο στον φόρο ο οποίος είναι νομικό πρόσωπο και τεθέν στη διάθεση του προσωπικού του για ίδιες ανάγκες του τελευταίου)

2012/C 151/10

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Αιτούν δικαστήριο

Cour d'appel de Mons

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

État belge — SPF Finances

κατά

BLM SA

Αντικείμενο

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως — Cour d’appel de Mons — Ερμηνεία των άρθρων 6, παράγραφος 2, πρώτο εδάφιο, στοιχείο α' και 13, Β, στοιχείο β', της έκτης οδηγίας 77/388/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 1977, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών — Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση (EE ειδ. έκδ. 09/001, σ. 49) — Επενδυτικό αγαθό που διατίθεται και χρησιμοποιείται εν μέρει για ίδιες ανάγκες του διαχειριστή νομικού προσώπου και της οικογενείας του, για το οποίο θεμελιώνεται δικαίωμα εκπτώσεως του φόρου επί των εισροών — Αποκλεισμός από το δικαίωμα εκπτώσεως

Διατακτικό

Τα άρθρα 6, παράγραφος 2, πρώτο εδάφιο, στοιχείο α', και 13, B, στοιχείο β', της έκτης οδηγίας 77/388/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 1977, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών — Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 95/7/ΕΚ του Συμβουλίου, της 10ης Απριλίου 1995, έχουν την έννοια ότι αντιτίθενται σε εθνική νομοθεσία η οποία, μολονότι δεν συντρέχουν τα χαρακτηριστικά της μισθώσεως ακινήτου κατά την έννοια του ως άνω άρθρου 13, B, στοιχείο β', αντιμετωπίζει ως απαλλασσόμενη από τον φόρο προστιθέμενης αξίας δυνάμει της τελευταίας αυτής διατάξεως παροχή υπηρεσιών τη χρήση, για ίδιες ανάγκες του προσωπικού το οποίο απασχολεί υποκείμενος στον φόρο που είναι νομικό πρόσωπο, μέρους ενός κτιρίου το οποίο έχει ανεγείρει ή κατέχει, δυνάμει εμπράγματου δικαιώματος επί ακινήτου, ο ως άνω υποκείμενος στον φόρο, εφόσον για το αγαθό αυτό θεμελιώνεται δικαίωμα εκπτώσεως του φόρου επί των εισροών.

Απόκειται στο αιτούν δικαστήριο να εκτιμήσει αν, σε περίπτωση όπως η επίμαχη στην κύρια δίκη, μπορεί να θεωρηθεί ότι υφίσταται μίσθωση ακινήτου κατά την έννοια του εν λόγω άρθρου 13, B, στοιχείο β'.

---

(1)  ΕΕ C 328, σ. 4.12.2010.

---

26.5.2012

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 151/6

---

Απόφαση του Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα) της 29ης Μαρτίου 2012 [αίτηση του Commissione tributaria centrale, sezione di Bologna (Ιταλία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Ufficio IVA di Piacenza κατά Belvedere Costruzioni Srl

(Υπόθεση C-500/10) (1)

(Φορολογία - ΦΠΑ - Άρθρο 4, παράγραφος 3, ΣΕΕ - Έκτη οδηγία - Άρθρα 2 και 22 - Αυτόματη περάτωση των εκκρεμουσών ενώπιον του επιληφθέντος σε τρίτο βαθμό φορολογικού δικαστηρίου δικών)

2012/C 151/11

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Αιτούν δικαστήριο

Commissione tributaria centrale, sezione di Bologna

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ufficio IVA di Piacenza

κατά

Belvedere Costruzioni Srl

Αντικείμενο

Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Commissione tributaria centrale di Bologna — Φόρος προστιθέμενης αξίας — Άρθρα 2 και 22 της έκτης οδηγίας 77/388/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 1977, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών — Κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση (ΕΕ ειδ. έκδ. 09/001, σ. 49) — Υποχρέωση των κρατών μελών να διασφαλίζουν την αποτελεσματική ανάκτηση του ΦΠΑ — Εθνική κανονιστική ρύθμιση προβλέπουσα την υπό ορισμένες προϋποθέσεις περάτωση της ένδικης διαδικασίας επί φορολογικών θεμάτων χωρίς την έκδοση αποφάσεως εκ μέρους του επιληφθέντος της αναιρέσεως δικαστή επί της ουσίας, με αποτέλεσμα η απόφαση του δευτεροβάθμιου δικαστηρίου να αποκτά ισχύ δεδικασμένου — Φερόμενο αποτέλεσμα συνιστάμενο στην παραίτηση από την ανάκτηση των εναρμονισμένων φόρων

Διατακτικό

Το άρθρο 4, παράγραφος 3, ΣΕΕ και τα άρθρα 2 και 22 της έκτης οδηγίας 77/388/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 1977, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών — Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση, έχουν την έννοια ότι δεν προσκρούει στις ανωτέρω διατάξεις η επί θεμάτων φόρου προστιθέμενης αξίας εφαρμογή, κατ’ εξαίρεση εθνικής διατάξεως, όπως είναι η επίδικη της κύριας δίκης, η οποία προβλέπει την αυτόματη περάτωση των εκκρεμουσών ενώπιον του επιληφθέντος σε τρίτο βαθμό φορολογικού δικαστηρίου δικών οσάκις οι δίκες αυτές έχουν ως αφετηρία προσφυγή ασκηθείσα πρωτοδίκως προ δεκαετίας και πλέον, στην πράξη δε προ δεκατεσσάρων ετών και πλέον, πριν από την ημερομηνία ενάρξεως ισχύος της ανωτέρω διατάξεως, η δε φορολογική αρχή ηττήθηκε τόσο πρωτοδίκως όσο και κατ’ έφεση, οπότε η αυτόματη περάτωση έχει ως συνέπειες την ισχύ δεδικασμένου της αποφάσεως του κατ’ έφεση δικάσαντος δικαστηρίου και την οριστική απόσβεση της αξιούμενης από τη φορολογική αρχή οφειλής.

---

(1)  ΕΕ C 346 της 18.12.2010.

---

26.5.2012

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 151/7

---

Απόφαση του Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα) της 29ης Μαρτίου 2012 [αίτηση του Bundesverwaltungsgericht (Γερμανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Bundesanstalt für Landwirtschaft und Ernährung κατά Pfeifer & Langen KG

(Υπόθεση C-564/10) (1)

(Κανονισμός (ΕΚ, Ευρατόμ) 2988/95 - Προστασία των οικονομικών συμφερόντων της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Άρθρα 3 και 4 - Διοικητικά μέτρα - Ανάκτηση αδικαιολογήτως αποκτηθέντος οφέλους - Τόκοι υπερημερίας και τόκοι αποζημιώσεως που οφείλονται κατ’ εφαρμογή του εθνικού δικαίου - Εφαρμογή των κανόνων περί παραγραφής του κανονισμού 2988/95 επί της εισπράξεως των τόκων υπερημερίας - Ημερομηνία ενάρξεως της παραγραφής - Έννοια της «αναστολής» - Έννοια της «διακοπής»)

2012/C 151/12

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Bundesverwaltungsgericht

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Bundesanstalt für Landwirtschaft und Ernährung

κατά

Pfeifer & Langen KG

Αντικείμενο

Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Bundesverwaltungsgericht — Ερμηνεία του άρθρου 3 του κανονισμού (ΕΚ, Ευρατόμ) 2988/95 του Συμβουλίου, της 18ης Δεκεμβρίου 1995, σχετικά με την προστασία των οικονομικών συμφερόντων των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (ΕΕ L 312, σ. 1) — Ανάκτηση ενισχύσεως αδικαιολογήτως καταβληθείσας — Δυνατότητα εφαρμογής του άρθρου 3 του κανονισμού (ΕΚ, Ευρατόμ) 2988/95 όσον αφορά την παραγραφή των τόκων που βάσει του εθνικού δικαίου οφείλονται επιπλέον των αδικαιολογήτως εισπραχθέντων ποσών που πρέπει να επιστραφούν

Διατακτικό

Το άρθρο 3 του κανονισμού (ΕΚ, Ευρατόμ) 2988/95 του Συμβουλίου, της 18ης Δεκεμβρίου 1995, σχετικά με την προστασία των οικονομικών συμφερόντων των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, έχει την έννοια ότι η προθεσμία παραγραφής την οποία προβλέπει όσον αφορά την είσπραξη της κύριας απαιτήσεως, η οποία αντιστοιχεί στην επιστροφή αδικαιολογήτως αποκτηθέντος από τον προϋπολογισμό της Ένωσης οφέλους, δεν έχει εφαρμογή στην είσπραξη των τόκων που απορρέουν από την εν λόγω απαίτηση, οσάκις οι τόκοι αυτοί οφείλονται όχι κατ’ εφαρμογή του δικαίου της Ένωσης αλλά βάσει υποχρεώσεως την οποία προβλέπει αποκλειστικώς το εθνικό δίκαιο.

---

(1)  ΕΕ C 72 της 5.3.2011.

---

26.5.2012

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 151/7

---

Απόφαση του Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα) της 29ης Μαρτίου 2012 [αίτηση του Najvyšší súd Slovenskej republiky (Σλοβακία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — SAG ELV Slovensko as, FELA Management AG, ASCOM (Schweiz) AG, Asseco Central Europe as, TESLA Stropokov as, Autostrade per l’Italia SpA, EFKON AG, Stalexport Autostrady SA κατά Úrad pre verejné obstarávanie

(Υπόθεση C-599/10) (1)

(Δημόσιες συμβάσεις - Οδηγία 2004/18/ΕΚ - Διαδικασίες ανάθεσης δημοσίων συμβάσεων - Προκήρυξη κλειστού διαγωνισμού - Αξιολόγηση των προσφορών - Αιτήσεις της αναθέτουσας αρχής με αντικείμενο τη διευκρίνιση της προσφοράς - Προϋποθέσεις)

2012/C 151/13

Γλώσσα διαδικασίας: η σλοβακική

Αιτούν δικαστήριο

Najvyšší súd Slovenskej republiky

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

SAG ELV Slovensko as, FELA Management AG, ASCOM (Schweiz) AG, Asseco Central Europe as, TESLA Stropokov as, Autostrade per l’Italia SpA, EFKON AG, Stalexport Autostrady SA

κατά

Úrad pre verejné obstarávanie

παρισταμένης της: Národná dial’ničná spoločnost’ a.s.

Αντικείμενο

Αίτηση για εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Najvyšší súd Slovenskej republiky — Ερμηνεία της οδηγίας 2004/18/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 31ης Μαρτίου 2004, περί συντονισμού των διαδικασιών σύναψης δημόσιων συμβάσεων έργων, προμηθειών και υπηρεσιών (ΕΕ L 134, σ. 114) και, ιδίως, των άρθρων της 2, 51 καθώς και 55 — Ενδεχόμενη υποχρέωση της αναθέτουσας αρχής να ζητεί, σε περίπτωση ανάγκης, τη διευκρίνιση προσφοράς — Έκταση της υποχρεώσεως αυτής

Διατακτικό

1)

Το άρθρο 55 της οδηγίας 2004/18/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 31ης Μαρτίου 2004, περί συντονισμού των διαδικασιών σύναψης δημόσιων συμβάσεων έργων, προμηθειών και υπηρεσιών, έχει την έννοια ότι επιβάλλει τη θέσπιση στην εθνική νομοθεσία εθνικής διάταξης όπως το άρθρο 42, παράγραφος 3, του σλοβακικού νόμου 25/2006 για τις δημόσιες συμβάσεις, όπως ίσχυε κατά τον κρίσιμο για την υπόθεση της κύριας δίκης χρόνο, που προβλέπει κατ’ ουσίαν ότι, σε περίπτωση που ο υποψήφιος προτείνει ασυνήθιστα χαμηλό τίμημα, η αναθέτουσα αρχή του ζητεί εγγράφως να διευκρινίσει την πρόταση αυτή. Στο εθνικό δικαστήριο απόκειται να εξακριβώνει, λαμβανομένων υπόψη όλων των στοιχείων της δικογραφίας που έχει ενώπιόν του, αν η αίτηση παροχής διευκρινίσεων κατέστησε εφικτή στους ενδιαφερόμενους υποψηφίους την επαρκή διευκρίνιση της προσφοράς τους.

2)	Αντιβαίνει προς το άρθρο 55 της οδηγίας 2004/18 η άποψη της αναθέτουσας αρχής ότι δεν υπέχει υποχρέωση να ζητεί από τον υποψήφιο να εξηγήσει τους λόγους για τους οποίους προτείνει ασυνήθιστα χαμηλό τίμημα.

3)

Δεν αντιβαίνει προς το άρθρο 2 της οδηγίας 2004/18 διάταξη της εθνικής νομοθεσίας όπως το άρθρο 42, παράγραφος 2, του νόμου 25/2006, κατά την οποία, κατ’ ουσίαν, η αναθέτουσα αρχή μπορεί να ζητεί εγγράφως από τους υποψηφίους να διευκρινίσουν την προσφορά τους χωρίς ωστόσο να απαιτεί ή να δέχεται οποιαδήποτε τροποποίηση της προσφοράς αυτής. Η αναθέτουσα αρχή, κατά την άσκηση της εξουσίας εκτιμήσεως που διαθέτει, οφείλει να επιφυλάσσει ίση και σύννομη μεταχείριση προς όλους τους υποψηφίους, ώστε να μην δημιουργείται η υπόνοια ότι η αίτηση παροχής διευκρινίσεων, την οποία η εν λόγω αρχή απευθύνει κατά το πέρας της διαδικασίας επιλογής των προσφορών, δύναται, υπό το πρίσμα των αποτελεσμάτων της, να έχει αδικαιολόγητα ευνοϊκές ή δυσμενείς συνέπειες για τον ή τους υποψηφίους τους οποίους αφορά η αίτηση αυτή.

---

(1)  ΕΕ C 72 της 5.3.2011.

---

26.5.2012

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 151/8

---

Απόφαση του Δικαστηρίου (έκτο τμήμα) της 29ης Μαρτίου 2012 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Βασιλείου της Σουηδίας

(Υπόθεση C-607/10) (1)

(Παράβαση κράτους μέλους - Περιβάλλον - Οδηγία 2008/1/ΕΚ - Ολοκληρωμένη πρόληψη και έλεγχος της ρυπάνσεως - Όροι χορηγήσεως αδείας για τις υφιστάμενες εγκαταστάσεις - Υποχρέωση διασφαλίσεως της εκμεταλλεύσεως των εγκαταστάσεων αυτών σύμφωνα με τις επιταγές της οδηγίας)

2012/C 151/14

Γλώσσα διαδικασίας: η σουηδική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: A. Alcover San Pedro και K. Simonsson)

Καθού: Βασίλειο της Σουηδίας (εκπρόσωπος: A. Falk)

Αντικείμενο

Παράβαση κράτους μέλους — Παράβαση του άρθρου 5, παράγραφος 1, της οδηγίας 2008/1/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 15ης Ιανουαρίου 2008, σχετικά με την ολοκληρωμένη πρόληψη και έλεγχο της ρύπανσης (ΕΕ L 24, σ. 8) — Όροι χορηγήσεως αδείας για τις υφιστάμενες εγκαταστάσεις — Υποχρέωση διασφαλίσεως του ότι οι εν λόγω εγκαταστάσεις λειτουργούν σύμφωνα με τις επιταγές της οδηγίας

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

1)

Το Βασίλειο της Σουηδίας, παραλείποντας να λάβει τα αναγκαία μέτρα προκειμένου να διασφαλίσει ότι οι αρμόδιες αρχές του, μέσω αδειών που χορηγούνται σύμφωνα με τα άρθρα 6 και 8 της οδηγίας 2008/1/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 15ης Ιανουαρίου 2008, σχετικά με την ολοκληρωμένη πρόληψη και έλεγχο της ρύπανσης (κωδικοποιημένη έκδοση), ή μέσω της προσήκουσας επανεξετάσεως και, οσάκις απαιτείται, του εκσυγχρονισμού των όρων χορηγήσεως αδείας, μεριμνούν ώστε όλες οι υφιστάμενες εγκαταστάσεις να λειτουργούν σύμφωνα με τις επιταγές των άρθρων 3, 7, 9, 10, 13, 14, στοιχεία α' και β', και 15, παράγραφος 2, της οδηγίας αυτής, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 5, παράγραφος 1, της οδηγίας.

2)	Καταδικάζει το Βασίλειο της Σουηδίας στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  ΕΕ C 89 της 19.3.2011.

---

26.5.2012

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 151/8

---

Απόφαση του Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα) της 29ης Μαρτίου 2012 [αίτηση του Verwaltungsgericht Mainz (Γερμανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Interseroh Scrap and Metal Trading GmbH κατά Sonderabfall-Management-Gesellschaft Rheinland-Pfalz mbH (SAM)

(Υπόθεση C-1/11) (1)

(Περιβάλλον - Κανονισμός (ΕΚ) 1013/2006 - Άρθρο 18, παράγραφοι 1 και 4 - Μεταφορά ορισμένων αποβλήτων - Άρθρο 3, παράγραφος 2 - Υποχρεωτικές πληροφορίες - Ταυτότητα του παραγωγού των αποβλήτων - Μη αναγραφή πληροφοριών από τον μεσάζοντα έμπορο - Προστασία του επιχειρηματικού απορρήτου)

2012/C 151/15

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Verwaltungsgericht Mainz

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Interseroh Scrap and Metal Trading GmbH

κατά

Sonderabfall-Management-Gesellschaft Rheinland-Pfalz mbH (SAM)

Αντικείμενο

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως — Verwaltungsgericht Mainz — Ερμηνεία του άρθρου 18, παράγραφοι 1 και 4, του κανονισμού (ΕΚ) 1013/2006 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 14ης Ιουνίου 2006, για τις μεταφορές αποβλήτων (ΕΕ L 190, σ. 1) — Έγγραφο που περιέχεται στο παράρτημα VII του εν λόγω κανονισμού και το οποίο περιλαμβάνει πληροφορίες που συνοδεύουν τις μεταφορές ορισμένων αποβλήτων — Δικαίωμα του ενδιάμεσου εμπόρου να μην αναφέρει στο έγγραφο την ταυτότητα των παραγωγών αποβλήτων για λόγους προστασίας των πελατών του έναντι του αγοραστή

Διατακτικό

1)

Το άρθρο 18, παράγραφος 4, του κανονισμού (ΕΚ) 1013/2006 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 14ης Ιουνίου 2006, για τις μεταφορές αποβλήτων, όπως τροποποιήθηκε από τον κανονισμό (ΕΚ) 308/2009 της Επιτροπής, της 15ης Απριλίου 2009, έχει την έννοια ότι δεν επιτρέπει σε μεσάζοντα έμπορο που οργανώνει μεταφορά αποβλήτων να μην γνωστοποιήσει την ταυτότητα του παραγωγού των αποβλήτων στον παραλήπτη της μεταφοράς, όπως προβλέπει η παράγραφος 1 του εν λόγω άρθρου, ερμηνευόμενου σε συνδυασμό με το παράρτημα VII του εν λόγω κανονισμού, οσάκις η εν λόγω παράλειψη γνωστοποιήσεως είναι απαραίτητη για την προστασία του επιχειρηματικού απορρήτου του μεσάζοντος εμπόρου.

2)

Το άρθρο 18, παράγραφος 1, του κανονισμού 1013/2006, όπως τροποποιήθηκε από τον κανονισμό 308/2009, έχει την έννοια ότι στο πλαίσιο μεταφοράς αποβλήτων που εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής της διατάξεως αυτής επιβάλλει στον μεσάζοντα έμπορο την υποχρέωση να συμπληρώνει το πεδίο 6 του εγγράφου του παραρτήματος VII του κανονισμού 1013/2006, όπως τροποποιήθηκε από τον κανονισμό (ΕΚ) 308/2009, και να το διαβιβάζει στον παραλήπτη, χωρίς να είναι δυνατό να περιορισθεί η έκταση της υποχρεώσεως αυτής από το δικαίωμα προστασίας του επιχειρηματικού απορρήτου.

---

(1)  ΕΕ C 95 της 26.3.2011.

---

26.5.2012

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 151/9

---

Διάταξη του Δικαστηρίου (όγδοο τμήμα) της 16ης Φεβρουαρίου 2012 [αίτηση του Tribunale Amministrativo Regionale del Lazio — (Ιταλία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Emanuele Ferazzoli κ.λπ. κατά Ministero dell'Interno

(Συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-164/10 έως C-176/10) (1)

(Άρθρο 104, παράγραφος 3, πρώτο εδάφιο, του Κανονισμού Διαδικασίας - Ελευθερία εγκαταστάσεως - Ελεύθερη παροχή υπηρεσιών - Τυχερά παίγνια - Συλλογή στοιχημάτων για αθλητικές διοργανώσεις - Απαίτηση για παραχώρηση άδειας - Συνέπειες από την παραβίαση του δικαίου της Ένωσης κατά την παραχώρηση αδειών - Παραχώρηση 16 300 πρόσθετων αδειών - Αρχή της ίσης μεταχειρίσεως και υποχρέωση διαφάνειας - Αρχή της ασφάλειας δικαίου - Προστασία των δικαιούχων προγενέστερων αδειών παραχωρήσεως - Εθνική ρύθμιση - Ρύθμιση η οποία προβλέπει υποχρεωτικές ελάχιστες αποστάσεις μεταξύ σημείων συλλογής στοιχημάτων - Επιτρέπεται - Διασυνοριακές δραστηριότητες παρόμοιες με το αντικείμενο της άδειας παραχωρήσεως - Απαγόρευση βάσει της εθνικής νομοθεσίας - Επιτρέπεται)

2012/C 151/16

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunale Amministrativo Regionale del Lazio

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Emanuele Ferazzoli (C-164/10), Cosima Barberio (C-165/10), Patrizia Banchetti (C-166/10), Andrea Palomba (C-167/10), Michele Fanelli (C-168/10), Sandra Castronovo (C-169/10), Mirko De Filippo (C-170/10), Andrea Sacripanti (C-171/10), Emiliano Orru’ (C-172/10), Fabrizio Cariulo (C-173/10), Paola Tonachella (C-174/10), Pietro Calogero (C-175/10), Danilo Spina (C-176/10)

κατά

Ministero dell'Interno

Αντικείμενο

Αιτήσεις εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Tribunale Amministrativo Regionale del Lazio — Ελεύθερη κυκλοφορία των προσώπων — Ελευθερία εγκαταστάσεως — Ελεύθερη παροχή υπηρεσιών — Δραστηριότητα συλλογής στοιχημάτων — Εθνική νομοθεσία που επιφυλάσσει την άσκηση της δραστηριότητας της συλλογής στοιχημάτων σε ημεδαπούς παραχωρησιούχους — Περιορισμοί στη λειτουργία νέων σημείων συλλογής στοιχημάτων για τους νέους παραχωρησιούχους — Αφαίρεση της άδειας από τον παραχωρησιούχο σε περίπτωση διασυνοριακής διοργανώσεως παιγνίων παρόμοια με εκείνα που θεωρούνται «δημόσια» — Συμβατότητα με τα άρθρα 43 και 49 ΕΚ

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφαίνεται:

1)

Τα άρθρα 43 ΕΚ και 49 ΕΚ, καθώς και οι αρχές της ίσης μεταχειρίσεως και της αποτελεσματικότητας έχουν την έννοια ότι δεν επιτρέπουν σε κράτος μέλος, το οποίο, κατά παραβίαση του δικαίου της Ένωσης, αποκλείει κατηγορία επιχειρήσεων από την παραχώρηση άδειας για την άσκηση οικονομικής δραστηριότητας και επιχειρεί να θεραπεύσει την παραβίαση αυτή προκηρύσσοντας σημαντικό αριθμό νέων παραχωρήσεων, να προστατεύσει τα εμπορικής φύσεως δικαιώματα που απέκτησαν οι ήδη λειτουργούσες επιχειρήσεις προβλέποντας μεταξύ άλλων ελάχιστες αποστάσεις μεταξύ των πρακτορείων των νέων παραχωρησιούχων και εκείνων των ήδη λειτουργούντων.

2)

Τα άρθρα 43 ΕΚ και 49 ΕΚ έχουν την έννοια ότι δεν επιτρέπουν την επιβολή κυρώσεων για την άσκηση οργανωμένης δραστηριότητας συλλογής στοιχημάτων χωρίς την προηγούμενη παραχώρηση άδειας από τις αρμόδιες αρχές ή χορήγηση άδειας από την αστυνομική αρχή σε πρόσωπα συνδεόμενα με επιχείρηση η οποία είχε αποκλεισθεί από διαγωνισμό κατά παραβίαση του δικαίου της Ένωσης, ακόμη και μετά από νέο διαγωνισμό ο οποίος αποσκοπούσε στη θεραπεία της παραβιάσεως του δικαίου της Ένωσης, στο μέτρο που αυτός ο διαγωνισμός και η συνακόλουθη παραχώρηση νέων αδειών δεν θεράπευσαν πράγματι τον παράνομο αποκλεισμό της εν λόγω επιχειρήσεως από τον προηγούμενο διαγωνισμό.

3)

Από τα άρθρα 43 ΕΚ και 49 ΕΚ, την αρχή της ίσης μεταχειρίσεως, την υποχρέωση διαφάνειας, καθώς και από την αρχή της ασφάλειας δικαίου προκύπτει ότι οι όροι και οι κανόνες διεξαγωγής ενός διαγωνισμού, όπως ο επίμαχος στις υποθέσεις των κύριων δικών, και δη οι ρήτρες που προβλέπουν την έκπτωση του αναδειχθέντος παραχωρησιούχου κατόπιν του διαγωνισμού αυτού, όπως οι περιεχόμενες στο άρθρο 23, παράγραφοι 2, στοιχείο α', και 3, του σχεδίου συμβάσεως μεταξύ της αυτόνομης διοικητικής αρχής κρατικών μονοπωλίων και του αναδόχου της συμβάσεως με αντικείμενο άδεια παραχωρήσεως περί τυχερών παιγνίων για αγώνες πλην των ιππικών, πρέπει να διατυπώνονται με σαφήνεια, ακρίβεια και χωρίς αμφισημία, πράγμα το οποίο απόκειται στο αιτούν δικαστήριο να εξακριβώσει.

---

(1)  ΕΕ C 161 της 19.6.2010.

---

26.5.2012

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 151/10

---

Διάταξη του Δικαστηρίου (όγδοο τμήμα) της 16ης Φεβρουαρίου 2012 [αίτηση του Tribunale di Roma (Ιταλία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Ποινική διαδικασία κατά Alessandro Sacchi

(Υπόθεση C-255/10) (1)

(Άρθρο 104, παράγραφος 3, πρώτο εδάφιο, του Κανονισμού Διαδικασίας - Ελευθερία εγκαταστάσεως - Ελεύθερη παροχή υπηρεσιών - Τυχερά παίγνια - Συλλογή στοιχημάτων για αθλητικές διοργανώσεις - Απαίτηση συνάψεως συμβάσεως παραχωρήσεως - Συνέπειες από την παραβίαση του δικαίου της Ένωσης κατά τη σύναψη των συμβάσεων παραχωρήσεως - Σύναψη 16 300 πρόσθετων συμβάσεων παραχωρήσεως - Αρχή της ίσης μεταχειρίσεως και υποχρέωση διαφάνειας - Αρχή της ασφάλειας δικαίου - Προστασία των προγενέστερων παραχωρησιούχων - Εθνική ρύθμιση - Ρύθμιση η οποία προβλέπει υποχρεωτικές ελάχιστες αποστάσεις μεταξύ σημείων συλλογής στοιχημάτων - Επιτρέπεται - Διασυνοριακές δραστηριότητες παρόμοιες με το αντικείμενο της συμβάσεως παραχωρήσεως - Απαγόρευση βάσει της εθνικής νομοθεσίας - Επιτρέπεται)

2012/C 151/17

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunale di Roma

Ποινική διαδικασία ενώπιον του αιτούντος δικαστηρίου κατά

Alessandro Sacchi

Αντικείμενο

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως — Tribunale ordinario di Roma — Ελεύθερη κυκλοφορία των προσώπων — Ελευθερία εγκαταστάσεως — Ελεύθερη παροχή υπηρεσιών — Δραστηριότητα συλλογής στοιχημάτων — Εθνική νομοθεσία εξαρτώσα την άσκηση της δραστηριότητας αυτής από τη χορήγηση παραχωρήσεως και αστυνομικής άδειας — Προστασία των υποκειμένων δικαίου που έχουν λάβει παραχώρηση και αστυνομική άδεια χάρη σε διαδικασίες αναθέσεως στο πλαίσιο των οποίων αποκλείστηκαν παρανόμως άλλοι επιχειρηματίες του ίδιου τομέα — Συμβατότητα με τα άρθρα 43 και 49 ΕΚ

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφαίνεται:

1)

Τα άρθρα 43 ΕΚ και 49 ΕΚ, καθώς και οι αρχές της ίσης μεταχειρίσεως και της αποτελεσματικότητας έχουν την έννοια ότι δεν επιτρέπουν σε κράτος μέλος, το οποίο, κατά παραβίαση του δικαίου της Ένωσης, αποκλείει κατηγορία επιχειρήσεων από τη σύναψη συμβάσεως παραχωρήσεως για την άσκηση οικονομικής δραστηριότητας και επιχειρεί να θεραπεύσει την παραβίαση αυτή προκηρύσσοντας διαγωνισμό για σημαντικό αριθμό νέων παραχωρήσεων, να προστατεύει τα εμπορικής φύσεως δικαιώματα που απέκτησαν οι ήδη λειτουργούσες επιχειρήσεις προβλέποντας μεταξύ άλλων ελάχιστες αποστάσεις μεταξύ των πρακτορείων των νέων παραχωρησιούχων και εκείνων των ήδη λειτουργούντων.

2)

Τα άρθρα 43 ΕΚ και 49 ΕΚ έχουν την έννοια ότι δεν επιτρέπουν την επιβολή κυρώσεων για την άσκηση οργανωμένης δραστηριότητας συλλογής στοιχημάτων χωρίς ανάθεση εκτελέσεως συμβάσεως παραχωρήσεως ή χορήγηση άδειας από την αστυνομική αρχή σε πρόσωπα συνδεόμενα με επιχείρηση η οποία είχε αποκλεισθεί από διαγωνισμό κατά παραβίαση του δικαίου της Ένωσης, ακόμη και μετά από νέο διαγωνισμό ο οποίος αποσκοπούσε στη θεραπεία της παραβιάσεως του δικαίου της Ένωσης, στο μέτρο που αυτός ο διαγωνισμός και η συνακόλουθη ανάθεση εκτελέσεως νέων συμβάσεων με αντικείμενο άδειες παραχωρήσεως δεν θεράπευσαν πράγματι τον παράνομο αποκλεισμό της εν λόγω επιχειρήσεως από τον προηγούμενο διαγωνισμό.

3)

Από τα άρθρα 43 ΕΚ και 49 ΕΚ, την αρχή της ίσης μεταχειρίσεως, την υποχρέωση διαφάνειας, καθώς και την αρχή της ασφάλειας δικαίου προκύπτει ότι οι προϋποθέσεις και οι κανόνες διεξαγωγής ενός διαγωνισμού, όπως ο επίμαχος στην υπόθεση της κύριας δίκης, και δη οι ρήτρες που προβλέπουν την έκπτωση του αναδειχθέντος παραχωρησιούχου κατόπιν του διαγωνισμού αυτού, όπως οι περιεχόμενες στο άρθρο 23, παράγραφοι 2, στοιχείο α', και 3, του σχεδίου συμβάσεως, μεταξύ της αυτόνομης διοικητικής αρχής κρατικών μονοπωλίων και του αναδόχου της συμβάσεως παραχωρήσεως περί τυχερών παιγνίων για αγώνες πλην των ιππικών, πρέπει να διατυπώνονται με σαφήνεια, ακρίβεια και χωρίς αμφισημία, πράγμα το οποίο απόκειται στο αιτούν δικαστήριο να εξακριβώσει.

---

(1)  ΕΕ C 209 της. 31.7.2010.

---

26.5.2012

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 151/10

---

Διάταξη του Δικαστηρίου (όγδοο τμήμα) της 16ης Φεβρουαρίου 2012 [αίτηση του Tribunale di Verbania (Ιταλία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Ποινική διαδικασία κατά Matteo Minesi

(Υπόθεση C-279/10) (1)

(Άρθρο 104, παράγραφος 3, πρώτο εδάφιο, του Κανονισμού Διαδικασίας - Ελευθερία εγκαταστάσεως - Ελεύθερη παροχή υπηρεσιών - Τυχερά παίγνια - Συλλογή στοιχημάτων για αθλητικές διοργανώσεις - Απαίτηση για παραχώρηση άδειας - Συνέπειες από την παραβίαση του δικαίου της Ένωσης κατά την παραχώρηση αδειών - Παραχώρηση 16 300 πρόσθετων αδειών - Αρχή της ίσης μεταχειρίσεως και υποχρέωση διαφάνειας - Αρχή της ασφάλειας δικαίου - Προστασία των δικαιούχων προγενέστερων αδειών παραχωρήσεως - Εθνική ρύθμιση - Ρύθμιση η οποία προβλέπει υποχρεωτικές ελάχιστες αποστάσεις μεταξύ σημείων συλλογής στοιχημάτων - Επιτρέπεται - Διασυνοριακές δραστηριότητες παρόμοιες με το αντικείμενο της άδειας παραχωρήσεως - Απαγόρευση βάσει της εθνικής νομοθεσίας - Επιτρέπεται)

2012/C 151/18

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunale di Verbania

Ποινική διαδικασία ενώπιον του αιτούντος δικαστηρίου κατά

Matteo Minesi

Αντικείμενο

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως — Tribunale del Riesame di Verbania — Ελεύθερη κυκλοφορία των προσώπων — Ελευθερία εγκαταστάσεως — Ελεύθερη παροχή υπηρεσιών — Ελευθερία εγκαταστάσεως — Δραστηριότητα συλλογής στοιχημάτων — Εθνική νομοθεσία η οποία ορίζει ότι για την άσκηση της δραστηριότητας αυτής απαιτείται η λήψη άδειας παραχωρήσεως και αστυνομικής άδειας — Προστασία των δικαιούχων αδειών παραχωρήσεως και αστυνομικών αδειών που χορηγήθηκαν κατόπιν διαγωνισμών από τους οποίους είχαν αποκλεισθεί παρανόμως άλλες επιχειρήσεις δραστηριοποιούμενες στον ίδιο τομέα — Συμβατότητα με τα άρθρα 43 ΕΚ και 49 ΕΚ

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφαίνεται:

1)

Τα άρθρα 43 ΕΚ και 49 ΕΚ, καθώς και οι αρχές της ίσης μεταχειρίσεως και της αποτελεσματικότητας έχουν την έννοια ότι δεν επιτρέπουν σε κράτος μέλος, το οποίο, κατά παραβίαση του δικαίου της Ένωσης, έχει αποκλείσει μία κατηγορία επιχειρήσεων από την παραχώρηση άδειας για την άσκηση οικονομικής δραστηριότητας και επιχειρεί να θεραπεύσει την παραβίαση αυτή προκηρύσσοντας διαγωνισμό για σημαντικό αριθμό νέων παραχωρήσεων, να προστατεύει τα εμπορικής φύσεως δικαιώματα που απέκτησαν οι ήδη λειτουργούσες επιχειρήσεις προβλέποντας μεταξύ άλλων ελάχιστες αποστάσεις μεταξύ των πρακτορείων των νέων παραχωρησιούχων και εκείνων των ήδη λειτουργούντων.

2)

Τα άρθρα 43 ΕΚ και 49 ΕΚ έχουν την έννοια ότι δεν επιτρέπουν την επιβολή κυρώσεων για την άσκηση οργανωμένης δραστηριότητας συλλογής στοιχημάτων χωρίς την προηγούμενη παραχώρηση άδειας από τις αρμόδιες αρχές ή χορήγηση άδειας από την αστυνομική αρχή σε πρόσωπα συνδεόμενα με επιχείρηση η οποία είχε αποκλεισθεί από διαγωνισμό κατά παραβίαση του δικαίου της Ένωσης, ακόμη και μετά από νέο διαγωνισμό ο οποίος αποσκοπούσε στη θεραπεία της παραβιάσεως του δικαίου της Ένωσης, στο μέτρο που αυτός ο διαγωνισμός και η συνακόλουθη παραχώρηση νέων αδειών δεν θεράπευσαν πράγματι τον παράνομο αποκλεισμό της εν λόγω επιχειρήσεως από τον προηγούμενο διαγωνισμό.

3)

Από τα άρθρα 43 ΕΚ και 49 ΕΚ, την αρχή της ίσης μεταχειρίσεως, την υποχρέωση διαφάνειας, καθώς και την αρχή της ασφάλειας δικαίου προκύπτει ότι οι όροι και οι κανόνες διεξαγωγής ενός διαγωνισμού, όπως ο επίμαχος στην υπόθεση της κύριας δίκης, και δη οι ρήτρες που προβλέπουν την έκπτωση του αναδειχθέντος παραχωρησιούχου κατόπιν του διαγωνισμού αυτού, όπως οι περιεχόμενες στο άρθρο 23, παράγραφοι 2, στοιχείο α', και 3, του σχεδίου συμβάσεως μεταξύ της αυτόνομης διοικητικής αρχής κρατικών μονοπωλίων και του αναδόχου της συμβάσεως με αντικείμενο άδεια παραχωρήσεως περί τυχερών παιγνίων για αγώνες πλην των ιππικών, πρέπει να διατυπώνονται με σαφήνεια, ακρίβεια και χωρίς αμφισημία, πράγμα το οποίο απόκειται στο αιτούν δικαστήριο να εξακριβώσει.

---

(1)  ΕΕ C 209 της. 31.7.2010.

---

26.5.2012

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 151/11

---

Διάταξη του Δικαστηρίου (όγδοο τμήμα) της 16ης Φεβρουαρίου 2012 [αίτηση του Tribunale Ordinario di Prato (Ιταλία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Ποινική διαδικασία κατά Michela Pulignani, Alfonso Picariello, Bianca Cilla, Andrea Moretti, Mauro Bianconi, Patrizio Gori, Emilio Duranti, Concetta Zungri

(Υπόθεση C-413/10) (1)

(Άρθρο 104, παράγραφος 3, πρώτο εδάφιο, του Κανονισμού Διαδικασίας - Ελευθερία εγκαταστάσεως - Ελεύθερη παροχή υπηρεσιών - Τυχερά παίγνια - Συλλογή στοιχημάτων για αθλητικές διοργανώσεις - Απαίτηση για παραχώρηση άδειας - Συνέπειες από την παραβίαση του δικαίου της Ένωσης κατά την παραχώρηση αδειών - Παραχώρηση 16 300 πρόσθετων αδειών - Αρχή της ίσης μεταχειρίσεως και υποχρέωση διαφάνειας - Αρχή της ασφάλειας δικαίου - Προστασία των δικαιούχων προγενέστερων αδειών παραχωρήσεως - Εθνική ρύθμιση - Ρύθμιση η οποία προβλέπει υποχρεωτικές ελάχιστες αποστάσεις μεταξύ σημείων συλλογής στοιχημάτων - Επιτρέπεται - Διασυνοριακές δραστηριότητες παρόμοιες με το αντικείμενο της άδειας παραχωρήσεως - Απαγόρευση βάσει της εθνικής νομοθεσίας - Επιτρέπεται)

2012/C 151/19

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunale Ordinario di Prato

Ποινική διαδικασία ενώπιον του αιτούντος δικαστηρίου κατά

Michela Pulignani, Alfonso Picariello, Bianca Cilla, Andrea Moretti, Mauro Bianconi, Patrizio Gori, Emilio Duranti, Concetta Zungri

Αντικείμενο

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως — Tribunale Ordinario di Prato — Ελεύθερη κυκλοφορία προσώπων — Ελευθερία εγκαταστάσεως — Ελεύθερη παροχή υπηρεσιών — Δραστηριότητα συλλογής στοιχημάτων — Εθνική νομοθεσία που υπάγει την άσκηση της δραστηριότητας αυτής σε απόκτηση εγκρίσεως και άδειας από τις αστυνομικές αρχές — Παροχή προστασίας σε νομικά πρόσωπα που απέκτησαν εγκρίσεις και άδειες κατόπιν διαδικασιών αναθέσεως με τις οποίες αποκλείσθηκαν παρανόμως λοιπές επιχειρήσεις του ιδίου τομέα — Συμβατότητα με τα άρθρα 43 και 49 ΕΚ

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφαίνεται:

1)

Τα άρθρα 43 ΕΚ και 49 ΕΚ, καθώς και οι αρχές της ίσης μεταχειρίσεως και της αποτελεσματικότητας έχουν την έννοια ότι δεν επιτρέπουν σε κράτος μέλος, το οποίο, κατά παραβίαση του δικαίου της Ένωσης, αποκλείει κατηγορία επιχειρήσεων από τη σύναψη συμβάσεως παραχωρήσεως για την άσκηση οικονομικής δραστηριότητας και επιχειρεί να θεραπεύσει την παραβίαση αυτή προκηρύσσοντας διαγωνισμό για σημαντικό αριθμό νέων παραχωρήσεων, να προστατεύει τα εμπορικής φύσεως δικαιώματα που απέκτησαν οι ήδη λειτουργούσες επιχειρήσεις προβλέποντας μεταξύ άλλων ελάχιστες αποστάσεις μεταξύ των πρακτορείων των νέων παραχωρησιούχων και εκείνων των ήδη λειτουργούντων.

2)

Τα άρθρα 43 ΕΚ και 49 ΕΚ έχουν την έννοια ότι δεν επιτρέπουν την επιβολή κυρώσεων για την άσκηση οργανωμένης δραστηριότητας συλλογής στοιχημάτων χωρίς ανάθεση εκτελέσεως συμβάσεως παραχωρήσεως ή χορήγηση άδειας από την αστυνομική αρχή σε πρόσωπα συνδεόμενα με επιχείρηση η οποία είχε αποκλεισθεί από διαγωνισμό κατά παραβίαση του δικαίου της Ένωσης, ακόμη και μετά από νέο διαγωνισμό ο οποίος αποσκοπούσε στη θεραπεία της παραβιάσεως του δικαίου της Ένωσης, στο μέτρο που αυτός ο διαγωνισμός και η συνακόλουθη ανάθεση εκτελέσεως νέων συμβάσεων με αντικείμενο άδειες παραχωρήσεως δεν θεράπευσαν πράγματι τον παράνομο αποκλεισμό της εν λόγω επιχειρήσεως από τον προηγούμενο διαγωνισμό.

3)

Από τα άρθρα 43 ΕΚ και 49 ΕΚ, την αρχή της ίσης μεταχειρίσεως, την υποχρέωση διαφάνειας, καθώς και την αρχή της ασφάλειας δικαίου προκύπτει ότι οι όροι και οι κανόνες διεξαγωγής ενός διαγωνισμού, όπως ο επίμαχος στην υπόθεση της κύριας δίκης, και δη οι ρήτρες που προβλέπουν την έκπτωση του αναδειχθέντος παραχωρησιούχου κατόπιν του διαγωνισμού αυτού, όπως οι περιεχόμενες στο άρθρο 23, παράγραφοι 2, στοιχείο α', και 3, του σχεδίου συμβάσεως, μεταξύ της αυτόνομης διοικητικής αρχής κρατικών μονοπωλίων και του αναδόχου της συμβάσεως παραχωρήσεως περί τυχερών παιγνίων για αγώνες πλην των ιππικών, πρέπει να διατυπώνονται με σαφήνεια, ακρίβεια και χωρίς αμφισημία, πράγμα το οποίο απόκειται στο αιτούν δικαστήριο να εξακριβώσει.

---

(1)  ΕΕ C 288 της 23.10.2010.

---

26.5.2012

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 151/12

---

Διάταξη του Δικαστηρίου (όγδοο τμήμα) της 16ης Φεβρουαρίου 2012 [αίτηση του Tribunale di Santa Maria Capua Vetere (Ιταλία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Ποινική διαδικασία κατά Raffaele Russo

(Υπόθεση C-501/10) (1)

(Άρθρο 104, παράγραφος 3, πρώτο εδάφιο, του Κανονισμού Διαδικασίας - Ελευθερία εγκαταστάσεως - Ελεύθερη παροχή υπηρεσιών - Τυχερά παίγνια - Συλλογή στοιχημάτων για αθλητικές διοργανώσεις - Απαίτηση συνάψεως συμβάσεως παραχωρήσεως - Συνέπειες από την παραβίαση του δικαίου της Ένωσης κατά τη σύναψη των συμβάσεων παραχωρήσεως - Σύναψη 16 300 πρόσθετων συμβάσεων παραχωρήσεως - Αρχή της ίσης μεταχειρίσεως και υποχρέωση διαφάνειας - Αρχή της ασφάλειας δικαίου - Προστασία των προγενέστερων παραχωρησιούχων - Εθνική ρύθμιση - Ρύθμιση η οποία προβλέπει υποχρεωτικές ελάχιστες αποστάσεις μεταξύ σημείων συλλογής στοιχημάτων - Επιτρέπεται - Διασυνοριακές δραστηριότητες παρόμοιες με το αντικείμενο της συμβάσεως παραχωρήσεως - Απαγόρευση βάσει της εθνικής νομοθεσίας - Επιτρέπεται)

2012/C 151/20

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunale di Santa Maria Capua Vetere

Ποινική διαδικασία ενώπιον του αιτούντος δικαστηρίου κατά

Raffaele Russo

Αντικείμενο

Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Tribunale di Santa Maria Capua Vetere (Ιταλία) — Ελεύθερη κυκλοφορία των προσώπων — Ελευθερία εγκαταστάσεως — Ελεύθερη παροχή των υπηρεσιών — Δραστηριότητα συλλογής στοιχημάτων — Εθνική νομοθεσία εξαρτώσα την άσκηση της εν λόγω δραστηριότητας από τη λήψη εγκρίσεως και αδείας δημόσιας ασφαλείας — Προστασία παρεχόμενη σε όσους δικαιούχους έλαβαν εγκρίσεις και άδειες χάρη σε διαδικασίες χορηγήσεως οι οποίες απέκλεισαν παρανόμως άλλους επιχειρηματίες του ίδιου τομέα — Συμβατότητα με τα άρθρα 43 και 49 ΕΚ

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφαίνεται:

1)

Τα άρθρα 43 ΕΚ και 49 ΕΚ, καθώς και οι αρχές της ίσης μεταχειρίσεως και της αποτελεσματικότητας έχουν την έννοια ότι δεν επιτρέπουν σε κράτος μέλος, το οποίο, κατά παραβίαση του δικαίου της Ένωσης, αποκλείει κατηγορία επιχειρήσεων από τη σύναψη συμβάσεως παραχωρήσεως για την άσκηση οικονομικής δραστηριότητας και επιχειρεί να θεραπεύσει την παραβίαση αυτή προκηρύσσοντας διαγωνισμό για σημαντικό αριθμό νέων παραχωρήσεων, να προστατεύει τα εμπορικής φύσεως δικαιώματα που απέκτησαν οι ήδη λειτουργούσες επιχειρήσεις προβλέποντας μεταξύ άλλων ελάχιστες αποστάσεις μεταξύ των πρακτορείων των νέων παραχωρησιούχων και εκείνων των ήδη λειτουργούντων.

2)

Τα άρθρα 43 ΕΚ και 49 ΕΚ έχουν την έννοια ότι δεν επιτρέπουν την επιβολή κυρώσεων για την άσκηση οργανωμένης δραστηριότητας συλλογής στοιχημάτων χωρίς ανάθεση εκτελέσεως συμβάσεως παραχωρήσεως ή χορήγηση άδειας από την αστυνομική αρχή σε πρόσωπα συνδεόμενα με επιχείρηση η οποία είχε αποκλεισθεί από διαγωνισμό κατά παραβίαση του δικαίου της Ένωσης, ακόμη και μετά από νέο διαγωνισμό ο οποίος αποσκοπούσε στη θεραπεία της παραβιάσεως του δικαίου της Ένωσης, στο μέτρο που αυτός ο διαγωνισμός και η συνακόλουθη ανάθεση εκτελέσεως νέων συμβάσεων με αντικείμενο άδειες παραχωρήσεως δεν θεράπευσαν πράγματι τον παράνομο αποκλεισμό της εν λόγω επιχειρήσεως από τον προηγούμενο διαγωνισμό.

3)

Από τα άρθρα 43 ΕΚ και 49 ΕΚ, την αρχή της ίσης μεταχειρίσεως, την υποχρέωση διαφάνειας, καθώς και την αρχή της ασφάλειας δικαίου προκύπτει ότι οι προϋποθέσεις και οι κανόνες διεξαγωγής ενός διαγωνισμού, όπως ο επίμαχος στην υπόθεση της κύριας δίκης, και δη οι ρήτρες που προβλέπουν την έκπτωση του αναδειχθέντος παραχωρησιούχου κατόπιν του διαγωνισμού αυτού, όπως οι μνημονευόμενες στο άρθρο 23, παράγραφοι 2, στοιχείο α', και 3, του σχεδίου συμβάσεως, μεταξύ της αυτόνομης διοικητικής αρχής κρατικών μονοπωλίων και του αναδόχου της συμβάσεως παραχωρήσεως περί τυχερών παιγνίων για αγώνες πλην των ιππικών, πρέπει να διατυπώνονται με σαφήνεια, ακρίβεια και χωρίς αμφισημία, πράγμα το οποίο απόκειται στο αιτούν δικαστήριο να εξακριβώσει.

---

(1)  ΕΕ C 346 της 18.12.2010.

---

26.5.2012

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 151/13

---

Διάταξη του Δικαστηρίου (όγδοο τμήμα) της 16ης Φεβρουαρίου 2012 [αίτηση του Consiglio di Giustizia Amministrativa per la Regione siciliana (Ιταλία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Ministero dell'Interno, Questura di Caltanissetta κατά Massimiliano Rizzo

(Υπόθεση C-107/11) (1)

(Άρθρο 104, παράγραφος 3, πρώτο εδάφιο, του Κανονισμού Διαδικασίας - Ελευθερία εγκαταστάσεως - Ελεύθερη παροχή υπηρεσιών - Τυχερά παίγνια - Συλλογή στοιχημάτων για αθλητικές διοργανώσεις - Απαίτηση για παραχώρηση άδειας - Συνέπειες από την παραβίαση του δικαίου της Ένωσης κατά την παραχώρηση αδειών - Παραχώρηση 16 300 πρόσθετων αδειών - Αρχή της ίσης μεταχειρίσεως και υποχρέωση διαφάνειας - Αρχή της ασφάλειας δικαίου - Προστασία των δικαιούχων προγενέστερων αδειών παραχωρήσεως - Εθνική ρύθμιση - Ρύθμιση η οποία προβλέπει υποχρεωτικές ελάχιστες αποστάσεις μεταξύ σημείων συλλογής στοιχημάτων - Επιτρέπεται - Διασυνοριακές δραστηριότητες παρόμοιες με το αντικείμενο της άδειας παραχωρήσεως - Απαγόρευση βάσει της εθνικής νομοθεσίας - Επιτρέπεται)

2012/C 151/21

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Αιτούν δικαστήριο

Consiglio di Giustizia Amministrativa per la Regione siciliana

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ministero dell'Interno, Questura di Caltanissetta

κατά

Massimiliano Rizzo

Αντικείμενο

Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Consiglio di Giustizia Amministrativa per la Regione siciliana — Ελεύθερη κυκλοφορία των προσώπων — Ελευθερία εγκαταστάσεως — Ελεύθερη παροχή υπηρεσιών — Δραστηριότητα συλλογής στοιχημάτων — Εθνική νομοθεσία η οποία ορίζει ότι για την άσκηση της εν λόγω δραστηριότητας απαιτείται η έγκριση και η λήψη αδείας δημοσίας ασφαλείας — Προστασία υποκειμένων δικαίου που έλαβαν εγκρίσεις και άδειες κατόπιν διαδικασιών αναθέσεως από τις οποίες είχαν παρανόμως αποκλεισθεί άλλοι επιχειρηματίες του τομέα — Συμβατότητα με τα άρθρα 43 και 49 ΕΚ

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφαίνεται:

1)

Τα άρθρα 43 ΕΚ και 49 ΕΚ, καθώς και οι αρχές της ίσης μεταχειρίσεως και της αποτελεσματικότητας έχουν την έννοια ότι δεν επιτρέπουν σε κράτος μέλος, το οποίο, κατά παραβίαση του δικαίου της Ένωσης, αποκλείει κατηγορία επιχειρήσεων από την παραχώρηση άδειας για την άσκηση οικονομικής δραστηριότητας και επιχειρεί να θεραπεύσει την παραβίαση αυτή προκηρύσσοντας διαγωνισμό για σημαντικό αριθμό νέων παραχωρήσεων, να προστατεύσει τα εμπορικής φύσεως δικαιώματα που απέκτησαν οι ήδη λειτουργούσες επιχειρήσεις προβλέποντας μεταξύ άλλων ελάχιστες αποστάσεις μεταξύ των πρακτορείων των νέων παραχωρησιούχων και εκείνων των ήδη λειτουργούντων.

2)

Τα άρθρα 43 ΕΚ και 49 ΕΚ έχουν την έννοια ότι δεν επιτρέπουν την επιβολή κυρώσεων για την άσκηση οργανωμένης δραστηριότητας συλλογής στοιχημάτων χωρίς την προηγούμενη παραχώρηση άδειας από τις αρμόδιες αρχές ή χορήγηση άδειας από την αστυνομική αρχή σε πρόσωπα συνδεόμενα με επιχείρηση η οποία είχε αποκλεισθεί από διαγωνισμό κατά παραβίαση του δικαίου της Ένωσης, ακόμη και μετά από νέο διαγωνισμό ο οποίος αποσκοπούσε στη θεραπεία της παραβιάσεως του δικαίου της Ένωσης, στο μέτρο που αυτός ο διαγωνισμός και η συνακόλουθη παραχώρηση νέων αδειών δεν θεράπευσαν πράγματι τον παράνομο αποκλεισμό της εν λόγω επιχειρήσεως από τον προηγούμενο διαγωνισμό.

3)

Από τα άρθρα 43 ΕΚ και 49 ΕΚ, την αρχή της ίσης μεταχειρίσεως, την υποχρέωση διαφάνειας, καθώς και την αρχή της ασφάλειας δικαίου προκύπτει ότι οι όροι και οι κανόνες διεξαγωγής ενός διαγωνισμού, όπως ο επίμαχος στην υπόθεση της κύριας δίκης, και δη οι διατάξεις που προβλέπουν την έκπτωση του αναδειχθέντος παραχωρησιούχου κατόπιν του διαγωνισμού αυτού, όπως οι περιεχόμενες στο άρθρο 23, παράγραφοι 2, στοιχείο α', και 3, του σχεδίου συμβάσεως μεταξύ της αυτόνομης διοικητικής αρχής κρατικών μονοπωλίων και του αναδόχου της συμβάσεως με αντικείμενο άδεια παραχωρήσεως περί τυχερών παιγνίων για αγώνες πλην των ιππικών, πρέπει να διατυπώνονται με σαφήνεια, ακρίβεια και χωρίς αμφισημία, πράγμα το οποίο απόκειται στο αιτούν δικαστήριο να εξακριβώσει.

---

(1)  ΕΕ C 139 της 7.5.2012.

---

26.5.2012

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 151/13

---

Διάταξη του Δικαστηρίου (όγδοο τμήμα) της 16ης Φεβρουαρίου 2012 — [αίτηση του Tribunale di Santa Maria Capua Vetere (Ιταλία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Ποινική διαδικασία κατά Raffaele Arrichiello

(Υπόθεση C-368/11) (1)

(Άρθρο 104, παράγραφος 3, πρώτο εδάφιο, του Κανονισμού Διαδικασίας - Ελευθερία εγκαταστάσεως - Ελεύθερη παροχή υπηρεσιών - Τυχερά παίγνια - Συλλογή στοιχημάτων για αθλητικές διοργανώσεις - Απαίτηση για παραχώρηση άδειας - Συνέπειες από την παραβίαση του δικαίου της Ένωσης κατά την παραχώρηση αδειών - Παραχώρηση 16 300 πρόσθετων αδειών - Αρχή της ίσης μεταχειρίσεως και υποχρέωση διαφάνειας - Αρχή της ασφάλειας δικαίου - Προστασία των δικαιούχων προγενέστερων αδειών παραχωρήσεως - Εθνική ρύθμιση - Υποχρεωτικές ελάχιστες αποστάσεις μεταξύ σημείων συλλογής στοιχημάτων - Επιτρέπεται - Διασυνοριακές δραστηριότητες παρόμοιες με το αντικείμενο της άδειας παραχωρήσεως - Απαγόρευση βάσει της εθνικής νομοθεσίας - Επιτρέπεται)

2012/C 151/22

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunale di Santa Maria Capua Vetere

Ποινική διαδικασία ενώπιον του αιτούντος δικαστηρίου κατά

Raffaele Arrichiello

Αντικείμενο

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως — Tribunale di Santa Maria Capua Vetere — Ελεύθερη κυκλοφορία των προσώπων — Ελευθερία εγκαταστάσεως — Ελεύθερη παροχή υπηρεσιών — Δραστηριότητα συλλογής στοιχημάτων — Εθνική νομοθετική ρύθμιση που θέτει ως προϋπόθεση για την άσκηση της δραστηριότητας την έκδοση εγκρίσεως και άδειας δημόσιας ασφάλειας — Προστασία των προσώπων που έλαβαν εγκρίσεις και άδειες κατόπιν διαδικασιών αναθέσεως από τις οποίες αποκλείστηκαν παρανόμως άλλες επιχειρήσεις του ίδιου κλάδου — Συμβατότητα με τα άρθρα 43 και 49 ΕΚ

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφαίνεται:

1)

Τα άρθρα 43 ΕΚ και 49 ΕΚ, καθώς και οι αρχές της ίσης μεταχειρίσεως και της αποτελεσματικότητας έχουν την έννοια ότι δεν επιτρέπουν σε κράτος μέλος, το οποίο, κατά παράβαση του δικαίου της Ένωσης, έχει αποκλείσει μια κατηγορία επιχειρήσεων από την παραχώρηση άδειας για την άσκηση οικονομικής δραστηριότητας και το οποίο επιχειρεί να θεραπεύσει την παράβαση αυτή προκηρύσσοντας σημαντικό αριθμό νέων παραχωρήσεων, να προστατεύει τα εμπορικής φύσεως δικαιώματα που απέκτησαν οι ήδη λειτουργούσες επιχειρήσεις προβλέποντας μεταξύ άλλων ελάχιστες αποστάσεις μεταξύ των πρακτορείων των νέων παραχωρησιούχων και εκείνων των ήδη λειτουργούντων.

2)

Τα άρθρα 43 ΕΚ και 49 ΕΚ έχουν την έννοια ότι δεν επιτρέπουν την επιβολή κυρώσεων για την άσκηση οργανωμένης δραστηριότητας συλλογής στοιχημάτων χωρίς την προηγούμενη παραχώρηση άδειας από τις αρμόδιες αρχές ή χορήγηση άδειας από την αστυνομική αρχή σε πρόσωπα συνδεόμενα με επιχείρηση η οποία είχε αποκλεισθεί από διαγωνισμό κατά παράβαση του δικαίου της Ένωσης, ακόμη και μετά από νέο διαγωνισμό ο οποίος αποσκοπεί στη θεραπεία της παραβάσεως του δικαίου της Ένωσης, στο μέτρο που αυτός ο διαγωνισμός και η συνακόλουθη ανάθεση νέων συμβάσεων με αντικείμενο άδειες παραχωρήσεως δεν θεράπευσαν πράγματι τον παράνομο αποκλεισμό της εν λόγω επιχειρήσεως από τον προηγούμενο διαγωνισμό.

3)

Από τα άρθρα 43 ΕΚ και 49 ΕΚ, τις αρχές της ίσης μεταχειρίσεως, της υποχρεώσεως διαφάνειας, καθώς και την αρχή της ασφάλειας δικαίου προκύπτει ότι οι όροι και οι προϋποθέσεις ενός διαγωνισμού, όπως ο επίμαχος στην υπόθεση της κύριας δίκης, και δη οι διατάξεις που προβλέπουν την έκπτωση του αναδειχθέντος παραχωρησιούχου κατόπιν του διαγωνισμού αυτού, όπως οι μνημονευόμενες στο άρθρο 23, παράγραφοι 2, στοιχείο α', και 3, του σχεδίου συμβάσεως μεταξύ της αυτόνομης διοικητικής αρχής κρατικών μονοπωλίων και του αναδόχου της συμβάσεως με αντικείμενο άδεια παραχωρήσεως περί τυχερών παιγνίων για αγώνες πλην των ιππικών, πρέπει να διατυπώνονται με σαφήνεια, ακρίβεια και χωρίς αμφισημία, πράγμα το οποίο απόκειται στο αιτούν δικαστήριο να διαπιστώσει.

---

(1)  ΕΕ C 282 σ.24.09.2011

---

26.5.2012

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 151/14

---

Διάταξη του Δικαστηρίου (όγδοο τμήμα) της 16ης Φεβρουαρίου 2012 — [αίτηση του Tribunale di Milano (Ιταλία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Ποινική διαδικασία κατά Vincenzo Veneruso

(Υπόθεση C-612/11) (1)

(Άρθρο 104, παράγραφος 3, πρώτο εδάφιο, του Κανονισμού Διαδικασίας - Ελευθερία εγκαταστάσεως - Ελεύθερη παροχή υπηρεσιών - Τυχερά παίγνια - Συλλογή στοιχημάτων για αθλητικές διοργανώσεις - Απαίτηση για παραχώρηση άδειας - Συνέπειες από την παραβίαση του δικαίου της Ένωσης κατά την παραχώρηση αδειών - Παραχώρηση 16 300 πρόσθετων αδειών - Αρχή της ίσης μεταχειρίσεως και υποχρέωση διαφάνειας - Αρχή της ασφάλειας δικαίου - Προστασία των δικαιούχων προγενέστερων αδειών παραχωρήσεως - Εθνική ρύθμιση - Υποχρεωτικές ελάχιστες αποστάσεις μεταξύ σημείων συλλογής στοιχημάτων - Επιτρέπεται - Διασυνοριακές δραστηριότητες παρόμοιες με το αντικείμενο της άδειας παραχωρήσεως - Απαγόρευση βάσει της εθνικής νομοθεσίας - Επιτρέπεται)

2012/C 151/23

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunale di Milano

Ποινική διαδικασία ενώπιον του αιτούντος δικαστηρίου κατά

Vincenzo Veneruso

Αντικείμενο

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως — Tribunale ordinario di Milano — Ελεύθερη κυκλοφορία προσώπων — Ελευθερία εγκαταστάσεως — Ελεύθερη παροχή υπηρεσιών — Δραστηριότητα συλλογής στοιχημάτων — Εθνική νομοθεσία που εξαρτά την άσκηση της δραστηριότητας αυτής από την απόκτηση εγκρίσεως και άδειας της αστυνομικής αρχής — Προστασία παρεχόμενη στα νομικά πρόσωπα που απέκτησαν εγκρίσεις και άδειες κατόπιν διαδικασιών αναθέσεως με τις οποίες αποκλείσθηκαν άλλες επιχειρήσεις του ιδίου τομέα — Συμβατότητα με τα άρθρα 43 και 49 ΕΚ (νυν άρθρα 49 και 56 ΣΛΕΕ)

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφαίνεται:

1)

Τα άρθρα 43 ΕΚ και 49 ΕΚ, καθώς και οι αρχές της ίσης μεταχειρίσεως και της αποτελεσματικότητας έχουν την έννοια ότι δεν επιτρέπουν σε κράτος μέλος, το οποίο, κατά παράβαση του δικαίου της Ένωσης, έχει αποκλείσει μια κατηγορία επιχειρήσεων από την παραχώρηση άδειας για την άσκηση οικονομικής δραστηριότητας και το οποίο επιχειρεί να θεραπεύσει την παράβαση αυτή προκηρύσσοντας σημαντικό αριθμό νέων παραχωρήσεων, να προστατεύει τα εμπορικής φύσεως δικαιώματα που απέκτησαν οι ήδη λειτουργούσες επιχειρήσεις προβλέποντας μεταξύ άλλων ελάχιστες αποστάσεις μεταξύ των πρακτορείων των νέων παραχωρησιούχων και εκείνων των ήδη λειτουργούντων.

2)

Τα άρθρα 43 ΕΚ και 49 ΕΚ έχουν την έννοια ότι δεν επιτρέπουν την επιβολή κυρώσεων για την άσκηση οργανωμένης δραστηριότητας συλλογής στοιχημάτων χωρίς την προηγούμενη παραχώρηση άδειας από τις αρμόδιες αρχές ή χορήγηση άδειας από την αστυνομική αρχή σε πρόσωπα συνδεόμενα με επιχείρηση η οποία είχε αποκλεισθεί από διαγωνισμό κατά παράβαση του δικαίου της Ένωσης, ακόμη και μετά από νέο διαγωνισμό ο οποίος αποσκοπεί στη θεραπεία της παραβάσεως του δικαίου της Ένωσης, στο μέτρο που αυτός ο διαγωνισμός και η συνακόλουθη ανάθεση νέων συμβάσεων με αντικείμενο άδειες παραχωρήσεως δεν θεράπευσαν πράγματι τον παράνομο αποκλεισμό της εν λόγω επιχειρήσεως από τον προηγούμενο διαγωνισμό.

3)

Από τα άρθρα 43 ΕΚ και 49 ΕΚ, τις αρχές της ίσης μεταχειρίσεως, της υποχρεώσεως διαφάνειας, καθώς και την αρχή της ασφάλειας δικαίου προκύπτει ότι οι όροι και οι προϋποθέσεις ενός διαγωνισμού, όπως ο επίμαχος στην υπόθεση της κύριας δίκης, και δη οι διατάξεις που προβλέπουν την έκπτωση του αναδειχθέντος παραχωρησιούχου κατόπιν του διαγωνισμού αυτού, όπως οι μνημονευόμενες στο άρθρο 23, παράγραφοι 2, στοιχείο α', και 3, του σχεδίου συμβάσεως μεταξύ της αυτόνομης διοικητικής αρχής κρατικών μονοπωλίων και του αναδόχου της συμβάσεως με αντικείμενο άδεια παραχωρήσεως περί τυχερών παιγνίων για αγώνες πλην των ιππικών, πρέπει να διατυπώνονται με σαφήνεια, ακρίβεια και χωρίς αμφισημία, πράγμα το οποίο απόκειται στο αιτούν δικαστήριο να διαπιστώσει.

---

(1)  ΕΕ C 65 σ. 03.03.2012

---

26.5.2012

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 151/15

---

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Tribunale Amministrativo Regionale per le Marche (Ιταλία) στις 20 Φεβρουαρίου 2012 — Swm Costruzioni 2 SpA, D.I. Mannocchi Luigino κατά Provincia di Fermo

(Υπόθεση C-94/12)

2012/C 151/24

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunale Amministrativo Regionale per le Marche

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσες: Swm Costruzioni 2 SpA, D.I. Mannocchi Luigino

Καθής: Provincia di Fermo

Προδικαστικό ερώτημα

Έχει το άρθρο 47, παράγραφος 2, της οδηγίας 2004/18/ΕΚ (1) την έννοια ότι είναι, κατ’ αρχήν, αντίθετη προς αυτό διάταξη κράτους μέλους, όπως η ιταλική διάταξη του άρθρου 49, παράγραφος 6, του ν.δ. 163/2006, η οποία απαγορεύει, πλην ειδικών περιπτώσεων, την επίκληση των δυνατοτήτων περισσοτέρων τρίτων, ορίζοντας ότι «όσον αφορά τα έργα, ο διαγωνιζόμενος μπορεί να επικαλεσθεί τις δυνατότητες μόνο ενός τρίτου για κάθε κατηγορία πιστοποιήσεως. Τα τεύχη δημοπρατήσεως μπορούν να επιτρέπουν την επίκληση των δυνατοτήτων περισσότερων τρίτων λόγω της αξίας της συμβάσεως ή της ιδιαιτερότητας της παροχής […]».

---

(1)  ΕΕ L 134, σ. 114.

---

26.5.2012

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 151/15

---

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Tribunale Amministrativo Regionale per il Piemonte (Ιταλία) στις 24 Φεβρουαρίου 2012 — Fastweb SpA κατά Azienda Sanitaria Locale di Alessandria

(Υπόθεση C-100/12)

2012/C 151/25

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunale Amministrativo Regionale per il Piemonte

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσα: Fastweb SpA

Καθής: Azienda Sanitaria Locale di Alessandria

Παρισταμένων των: Telecom Italia S.p.A, Path-net S.p.A

Προδικαστικό ερώτημα

Αντιβαίνει στις αρχές της ισότητας των διαγωνιζομένων, της απαγορεύσεως των διακρίσεων και της προστασίας του ανταγωνισμού στις δημόσιες συμβάσεις, τις οποίες προβλέπει η οδηγία 89/665/ΕΟΚ (1), όπως τροποποιήθηκε πρόσφατα με την οδηγία 2007/66/ΕΚ (2), στον νομολογιακώς διαμορφωθέντα κανόνα ο οποίος απορρέει από την απόφαση 4/2011 της Ολομέλειας του Consiglio di Stato και σύμφωνα με τον οποίο η εξέταση της αντίθετης προσφυγής, η οποία στρέφεται κατά της νομιμοποιήσεως του κυρίως προσφεύγοντος βάλλοντας κατά της συμμετοχής του στη διαδικασία του διαγωνισμού, πρέπει αναγκαστικά να προηγείται της εξετάσεως της κύριας προσφυγής και έχει προδικαστικό χαρακτήρα σε σχέση με την εξέταση της κύριας προσφυγής, ακόμα και αν ο κυρίως προσφεύγων έχει έννομο συμφέρον για την επανάληψη ολόκληρης της διαδικασίας επιλογής και ανεξαρτήτως του αριθμού διαγωνιζομένων που συμμετείχαν σε αυτή, με ειδικότερη αναφορά στην περίπτωση κατά την οποία οι συμμετέχοντες που παρέμειναν στον διαγωνισμό είναι μόνο δύο (δηλαδή ο κυρίως προσφεύγων και ο ανάδοχος αντιθέτως προσφεύγων), καθένας από τους οποίους προσπαθεί να επιτύχει τον αποκλεισμό του άλλου λόγω του ότι οι υποβληθείσες προσφορές τους δεν πληρούν τις στοιχειώδεις απαιτήσεις καταλληλότητας της προσφοράς.

---

(1)  EE L 395, σ. 33.

(2)  EE L 335, σ. 31.

---

26.5.2012

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 151/15

---

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Hoge Raad der Nederlanden (Κάτω Χώρες) στις 29 Φεβρουαρίου 2012 — Staat der Nederlanden κατά Essent NV και Essent Nederland BV

(Υπόθεση C-105/12)

2012/C 151/26

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Hoge Raad der Nederlanden

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείον: Staat der Nederlanden

Αναιρεσίβλητες:

Essent NV

Essent Nederland BV

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Έχει το άρθρο 345 ΣΛΕΕ την έννοια ότι στο «καθεστώς της ιδιοκτησίας στα κράτη μέλη» υπάγεται επίσης το καθεστώς της επίμαχης εν προκειμένω απόλυτης απαγορεύσεως ιδιωτικοποιήσεως, όπως αυτό περιλαμβάνεται στο Besluit aandelen netbeheerders, σε συνδυασμό με το άρθρο 93 του Elektriciteitswet 1998 και το άρθρο 85 του Gaswet, το οποίο συνεπάγεται ότι οι μετοχές διαχειριστή δικτύου μπορούν να μεταβιβαστούν μόνον εντός του κύκλου των δημόσιων φορέων;

2)

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο ερώτημα Ι, έχει αυτό ως συνέπεια ότι οι κανόνες περί ελεύθερης κυκλοφορίας κεφαλαίων δεν έχουν εφαρμογή επί της απαγορεύσεως συμμετοχής σε ομάδα και της απαγορεύσεως παραπλεύρων δραστηριοτήτων, ή τουλάχιστον ότι τα πράγματα δεν φθάνουν μέχρι το σημείο η απαγόρευση συμμετοχής σε ομάδα και η απαγόρευση παράπλευρων δραστηριοτήτων να πρέπει να εξεταστούν με γνώμονα τους κανόνες περί ελεύθερης κυκλοφορίας κεφαλαίων;

3)

Μήπως οι στόχοι που αποτελούν επίσης βάθρο του Won [Wet onafhankelijk netbeheer], δηλαδή μέσω καταπολεμήσεως των διεπιδοτήσεων εν ευρεία εννοία (περιλαμβανομένης της ανταλλαγής στρατηγικών πληροφοριών) η διαφάνεια στην αγορά ενέργειας και η αποτροπή στρεβλώσεων του ανταγωνισμού, συνιστούν απλώς και μόνον οικονομικά συμφέροντα, ή μπορούν να θεωρηθούν επίσης ως συμφέροντα μη οικονομικής φύσεως, υπό την έννοια ότι υπό προϋποθέσεις δύνανται να δικαιολογήσουν ως επιτακτικοί λόγοι γενικού συμφέροντος έναν περιορισμό της ελεύθερης κυκλοφορίας κεφαλαίων;

---

26.5.2012

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 151/16

---

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Hoge Raad der Nederlanden (Κάτω Χώρες) στις 29 Φεβρουαρίου 2012 — Staat der Nederlanden κατά Eneco Holding NV

(Υπόθεση C-106/12)

2012/C 151/27

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Hoge Raad der Nederlanden

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείον: Staat der Nederlanden

Αναιρεσίβλητη: Eneco Holding NV

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Έχει το άρθρο 345 ΣΛΕΕ την έννοια ότι στο «καθεστώς της ιδιοκτησίας στα κράτη μέλη» υπάγεται επίσης το καθεστώς της επίμαχης εν προκειμένω απόλυτης απαγορεύσεως ιδιωτικοποιήσεως, όπως αυτό περιλαμβάνεται στο Besluit aandelen netbeheerders, σε συνδυασμό με το άρθρο 93 του Elektriciteitswet 1998 και το άρθρο 85 του Gaswet, το οποίο συνεπάγεται ότι οι μετοχές διαχειριστή δικτύου μπορούν να μεταβιβαστούν μόνον εντός του κύκλου των δημόσιων φορέων;

2)

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο ερώτημα Ι, έχει αυτό ως συνέπεια ότι οι κανόνες περί ελεύθερης κυκλοφορίας κεφαλαίων δεν έχουν εφαρμογή επί της απαγορεύσεως συμμετοχής σε ομάδα, ή τουλάχιστον ότι τα πράγματα δεν φθάνουν μέχρι το σημείο η απαγόρευση συμμετοχής σε ομάδα να πρέπει να εξεταστεί με γνώμονα τους κανόνες περί ελεύθερης κυκλοφορίας κεφαλαίων;

3)

Μήπως οι στόχοι που αποτελούν επίσης βάθρο του Won [Wet onafhankelijk netbeheer], δηλαδή μέσω καταπολεμήσεως των διεπιδοτήσεων εν ευρεία εννοία (περιλαμβανομένης της ανταλλαγής στρατηγικών πληροφοριών) η διαφάνεια στην αγορά ενέργειας και η αποτροπή στρεβλώσεων του ανταγωνισμού, συνιστούν απλώς και μόνον οικονομικά συμφέροντα, ή μπορούν να θεωρηθούν επίσης ως συμφέροντα μη οικονομικής φύσεως, υπό την έννοια ότι υπό προϋποθέσεις δύνανται να δικαιολογήσουν ως επιτακτικοί λόγοι γενικού συμφέροντος έναν περιορισμό της ελεύθερης κυκλοφορίας κεφαλαίων;

---

26.5.2012

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 151/16

---

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Hoge Raad der Nederlanden (Κάτω Χώρες) στις 29 Φεβρουαρίου 2012 — Staat der Nederlanden κατά Delta NV

(Υπόθεση C-107/12)

2012/C 151/28

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Hoge Raad der Nederlanden

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείον: Staat der Nederlanden

Αναιρεσίβλητη: Delta NV

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Έχει το άρθρο 345 ΣΛΕΕ την έννοια ότι στο «καθεστώς της ιδιοκτησίας στα κράτη μέλη» υπάγεται επίσης το καθεστώς της επίμαχης εν προκειμένω απόλυτης απαγορεύσεως ιδιωτικοποιήσεως, όπως αυτό περιλαμβάνεται στο Besluit aandelen netbeheerders, σε συνδυασμό με το άρθρο 93 του Elektriciteitswet 1998 και το άρθρο 85 του Gaswet, το οποίο συνεπάγεται ότι οι μετοχές διαχειριστή δικτύου μπορούν να μεταβιβαστούν μόνον εντός του κύκλου των δημόσιων φορέων;

2)

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο ερώτημα Ι, έχει αυτό ως συνέπεια ότι οι κανόνες περί ελεύθερης κυκλοφορίας κεφαλαίων δεν έχουν εφαρμογή επί της απαγορεύσεως συμμετοχής σε ομάδα, ή τουλάχιστον ότι τα πράγματα δεν φθάνουν μέχρι το σημείο η απαγόρευση συμμετοχής σε ομάδα να πρέπει να εξεταστεί με γνώμονα τους κανόνες περί ελεύθερης κυκλοφορίας κεφαλαίων;

3)

Μήπως οι στόχοι που αποτελούν επίσης βάθρο του Won [Wet onafhankelijk netbeheer], δηλαδή μέσω καταπολεμήσεως των διεπιδοτήσεων εν ευρεία εννοία (περιλαμβανομένης της ανταλλαγής στρατηγικών πληροφοριών) η διαφάνεια στην αγορά ενέργειας και η αποτροπή στρεβλώσεων του ανταγωνισμού, συνιστούν απλώς και μόνον οικονομικά συμφέροντα, ή μπορούν να θεωρηθούν επίσης ως συμφέροντα μη οικονομικής φύσεως, υπό την έννοια ότι υπό προϋποθέσεις δύνανται να δικαιολογήσουν ως επιτακτικοί λόγοι γενικού συμφέροντος έναν περιορισμό της ελεύθερης κυκλοφορίας κεφαλαίων;

---

26.5.2012

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 151/17

---

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Tribunalul Vâlcea (Ρουμανία) στις 29 Φεβρουαρίου 2012 — SC Volksbank România SA κατά Ionuț-Florin Zglimbea, Liana-Ramona Zglimbea

(Υπόθεση C-108/12)

2012/C 151/29

Γλώσσα διαδικασίας: η ρουμανική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunalul Vâlcea

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Καθής πρωτοδίκως και νυν αναιρεσείουσα: SC Volksbank România SA

Προσφεύγοντες πρωτοδίκως και νυν αναιρεσίβλητοι: Ionuț-Florin Zglimbea, Liana-Ramona Zglimbea

Προδικαστικό ερώτημα

Ερωτάται σε ποιο βαθμό μπορεί το άρθρο 4, παράγραφος 2, της οδηγίας 93/13 (1) σχετικά με τις καταχρηστικές ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές, να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι στους όρους «κύριο αντικείμενο της συμβάσεως» και «τιμή» στους οποίους αναφέρεται η ως άνω διάταξη, περιλαμβάνονται και τα αποτελούντα την αντιπαροχή της οποίας δικαιούται, δυνάμει συμβάσεως καταναλωτικής πίστεως, πιστωτικό ίδρυμα στοιχεία, και συγκεκριμένα το συνολικό ετήσιο πραγματικό επιτόκιο μιας τέτοιας συμβάσεως (όπως αυτό ορίζεται στην οδηγία 2008/48 (2) για τις συμβάσεις καταναλωτικής πίστεως), το οποίο συνίσταται ειδικότερα σε σταθερό ή κυμαινόμενο επιτόκιο, σε τραπεζικές προμήθειες και άλλα κόστη περιλαμβανόμενα και οριζόμενα στη σύμβαση.

---

(1)  Οδηγία 93/13/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 5ης Απριλίου 1993, σχετικά με τις καταχρηστικές ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές (ΕΕ L 95, σ. 29).

(2)  Οδηγία 2008/48/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 23ης Απριλίου, για τις συμβάσεις καταναλωτικής πίστεως και την κατάργηση της οδηγίας 87/102/ΕΟΚ του Συμβουλίου (ΕΕ L 133, σ. 66).

---

26.5.2012

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 151/17

---

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Consiglio di Stato (Ιταλία) στις 29 Φεβρουαρίου 2012 — Ministero per i beni e le attività culturali κ.λπ. κατά Ordine degli Ingegneri di Verona e Provincia κ.λπ

(Υπόθεση C-111/12)

2012/C 151/30

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Αιτούν δικαστήριο

Consiglio di Stato

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγοντες: Ministero per i beni e le attività culturali, Ordini degli Ingegneri delle Province di Venezia, di Padova, di Treviso, di Vicenza, di Verona e Provincia, di Rovigo e di Belluno

Καθών: Ordine degli Ingegneri di Verona e Provincia, Consiglio Nazionale degli Ingegneri, Consiglio Nazionale degli Architetti, Pianificatori, Paesaggisti e Conservatori, Alessandro Mosconi, Comune di S. Martino Buon Albergo, Ordine degli Architetti Pianificatori Paesaggisti e Conservatori della Provincia di Verona, Istituzione di Ricovero e di Educazione di Venezia (IRE), Ordine degli Architetti di Venezia

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Είναι αντίθετη προς την κοινοτική οδηγία 85/384/ΕΟΚ (1), στο μέτρο που αυτή επιτρέπει (άρθρα 10 και 11), μεταβατικώς, την άσκηση δραστηριοτήτων στον τομέα της αρχιτεκτονικής από επαγγελματίες προερχόμενους από άλλα κράτη μέλη οι οποίοι κατέχουν ειδικώς μνημονευόμενους τίτλους, η καθιέρωση διοικητικής πρακτικής στην Ιταλία, όπως η έχουσα ως νομική βάση το άρθρο 52, παράγραφος 2, πρώτο εδάφιο, του βασιλικού διατάγματος αριθ. 2537 του 1925, με την οποία επιφυλάσσονται ειδικώς ορισμένες παρεμβάσεις σε ακίνητα καλλιτεχνικής αξίας μόνο σε υποψηφίους οι οποίοι κατέχουν τίτλους «αρχιτέκτονα» ή σε υποψηφίους που αποδεικνύουν ότι διαθέτουν τα ειδικώς απαιτούμενα προσόντα στον τομέα των πολιτιστικών αγαθών και τα πρόσθετα προσόντα τα οποία καθιστούν εν γένει δυνατή την πρόσβαση σε δραστηριότητες εμπίπτουσες στον τομέα της αρχιτεκτονικής κατά την έννοια της προαναφερθείσας οδηγίας;

2)

Ειδικότερα, μπορεί η πρακτική αυτή να θεωρηθεί ότι υπάγει και τους προερχόμενους από κράτη μέλη εκτός της Ιταλίας επαγγελματίες, καίτοι διαθέτουν τίτλους οι οποίοι επιτρέπουν κατ’ αρχήν την άσκηση δραστηριοτήτων εμπιπτουσών στον τομέα της αρχιτεκτονικής, σε ειδική εξέταση της επαγγελματικής τους καταλληλότητας (όπως συμβαίνει στην περίπτωση των ιταλών επαγγελματιών οι οποίοι πρέπει να επιτύχουν σε εξετάσεις για την απόκτηση επαγγελματικής άδειας αρχιτέκτονα) περιοριστικώς προς τον σκοπό της προσβάσεως στις επαγγελματικές δραστηριότητες που μνημονεύει το άρθρο 52, παράγραφος 2, πρώτο εδάφιο, του βασιλικού διατάγματος αριθ. 2357 του 1925;

---

(1)  ΕΕ L 223, σ. 15.

---

26.5.2012

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 151/18

---

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Supreme Court (Ιρλανδία) την 1η Μαρτίου 2012 — Donal Brady κατά Environmental Protection Agency

(Υπόθεση C-113/12)

2012/C 151/31

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Αιτούν δικαστήριο

Supreme Court, Ιρλανδία

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείων: Donal Brady

Αναιρεσίβλητη: Environmental Protection Agency

Προδικαστικά ερωτήματα

Δύναται ένα κράτος μέλος, βάσει της εθνικής νομοθεσίας του και ελλείψει αυθεντικής ερμηνείας του όρου «απόβλητο» στη νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να υποχρεώνει έναν παραγωγό κοπριάς χοίρων να αποδεικνύει ότι δεν πρόκειται για απόβλητα ή πρέπει να διαπιστώνεται αν πρόκειται για απόβλητα με βάση αντικειμενικά κριτήρια, όπως αυτά που απορρέουν από τη νομολογία του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης;

1)

Εφόσον η διαπίστωση περί του αν πρόκειται για απόβλητα πρέπει γίνεται βάσει αντικειμενικών κριτηρίων, όπως αυτά που απορρέουν από τη νομολογία του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ποιος είναι ο βαθμός βεβαιότητας που απαιτείται όσον αφορά την αξιοποίηση της κοπριάς, την οποία ο κάτοχος της άδειας συγκεντρώνει και αποθηκεύει ή δύναται να αποθηκεύσει για διάστημα μεγαλύτερο των 12 μηνών, έως τη μεταφορά της σε άλλους χρήστες;

2)

Αν η κοπριά αποτελεί απόβλητο ή χαρακτηριστεί ως απόβλητο κατ’ εφαρμογή πρόσφορων κριτηρίων, επιτρέπεται ένα κράτος μέλος να καταλογίζει στον παραγωγό της κοπριάς –ο οποίος δεν τη χρησιμοποιεί στη γη του, αλλά τη διαθέτει σε τρίτους γεωργούς, για να τη χρησιμοποιήσουν ως λίπασμα– προσωπική ευθύνη για τη συμμόρφωση των εν λόγω τρίτων με τη νομοθεσία της Ένωσης όσον αφορά τον έλεγχο των αποβλήτων και/ή των λιπασμάτων, προκειμένου να διασφαλιστεί ότι η εκ μέρους των τρίτων χρήση της κοπριάς ως λιπάσματος δεν συνεπάγεται κίνδυνο σοβαρής περιβαλλοντικής ρύπανσης;

3)

Εξαιρείται η προαναφερθείσα κοπριά από την έννοια του όρου «απόβλητα», στο άρθρο 2, παράγραφος 1, στοιχείο β', περίπτωση iii, της οδηγίας 75/442/ΕΟΚ (1), όπως έχει τροποποιηθεί με την οδηγία 91/156 (2) του Συμβουλίου, ως «καλυπτόμενη από άλλη νομοθεσία»,δηλαδή την οδηγία 91/676/ΕΟΚ του Συμβουλίου, σε περίπτωση που, κατά τον χρόνο χορηγήσεως της άδειας, η Ιρλανδία δεν είχε μεταφέρει στην εσωτερική νομοθεσία την οδηγία 91/676/ΕΟΚ (3) του Συμβουλίου, δεν υπήρχε άλλη εθνική νομοθεσία σχετικά με τη χρήση της κοπριάς ως λιπάσματος, και δεν είχε ακόμη εκδοθεί ο κανονισμός (ΕΚ) του Συμβουλίου 1774/2002 (4);

---

(1)  Οδηγία 75/442/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 15ης Ιουλίου 1975, περί των στερεών αποβλήτων (EE ειδ. έκδ. 015/0086.

(2)  Οδηγία 91/156/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 18ης Μαρτίου 1991, για την τροποποίηση της οδηγίας 75/442/ΕΟΚ περί των στερεών αποβλήτων (EE L 78, σ. 32).

(3)  Οδηγία 91/676/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 12ης Δεκεμβρίου 1991, για την προστασία των υδάτων από τη νιτρορύπανση γεωργικής προέλευσης (EE L 375, σ. 1).

(4)  Κανονισμός (ΕΚ) 1774/2002 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 3ης Οκτωβρίου 2002, για τον καθορισμό υγειονομικών κανόνων σχετικά με τα ζωικά υποπροϊόντα που δεν προορίζονται για κατανάλωση από τον άνθρωπο (EE L 273, σ. 1).

---

26.5.2012

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 151/18

---

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Audiencia Provincial de Burgos (Ισπανία) στις 5 Μαρτίου 2012 — La Retoucherie de Manuela, S. L. κατά La Retoucherie de Burgos, S. C.

(Υπόθεση C-117/12)

2012/C 151/32

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Órgano jurisdiccional remitente

Audiencia Provincial de Burgos

Διάδικοι en el procedimiento principal

Εκκκαλούσα: La Retoucherie de Manuela, S. L.

Εφεσίβλητη: La Retoucherie de Burgos, S. C.

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Έχει η έκφραση «στους χώρους και στα οικόπεδα στα οποία ο αγοραστής είχε δραστηριοποιηθεί κατά την διάρκεια της σύμβασης», την οποία χρησιμοποιεί το άρθρο 5, στοιχείο β', του κανονισμού 2790/1999 (1), την έννοια ότι περιορίζεται στον τόπο ή στον χώρο στον οποίον πωλήθηκαν τα προϊόντα ή παρασχέθηκαν οι υπηρεσίες κατά τη διάρκεια της συμβάσεως ή μπορεί να επεκταθεί η έννοιά της σε όλη την περιοχή στην οποία είχε δραστηριοποιηθεί ο αγοραστής κατά τη διάρκεια της συμβάσεως;

2)

Σε περίπτωση που το Δικαστήριο αποφανθεί υπέρ της πρώτης ερμηνείας, δύναται, στην περίπτωση συμβάσεως δικαιοχρήσεως με την οποία ανατίθεται στον δικαιοδόχο ορισμένη περιοχή, η έκφραση «στους χώρους και στα οικόπεδα» να ταυτίζεται με την περιοχή στην οποίαν ο δικαιοδόχος είχε δραστηριοποιηθεί κατά τη διάρκεια της συμβάσεως;

---

(1)  Κανονισμός (ΕΚ) 2790/1999 της Επιτροπής, της 22ας Δεκεμβρίου 1999, για την εφαρμογή του άρθρου 81, παράγραφος 3, της Συνθήκης σε ορισμένες κατηγορίες κάθετων συμφωνιών και εναρμονισμένων πρακτικών (ΕΕ L 336, σ. 21).

---

26.5.2012

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 151/19

---

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Tribunalul Giurgiu (Ρουμανία) στις 6 Μαρτίου 2012 — SC Volksbank România SA κατά Comisariatul Județean pentru Protecția Consumatorilor Giurgiu

(Υπόθεση C-123/12)

2012/C 151/33

Γλώσσα διαδικασίας: η ρουμανική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunalul Giurgiu

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείουσα: SC Volksbank România SA

Αναιρεσίβλητη: Comisariatul Județean pentru Protecția Consumatorilor Giurgiu (Νομαρχιακή Επιτροπή Προστασίας των Καταναλωτών της πόλεως Giurgiu)

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Μπορεί το άρθρο 4, παράγραφος 2, της οδηγίας 93/13/ΕΟΚ (1) του Συμβουλίου, της 5ης Απριλίου 1993, σχετικά με τις καταχρηστικές ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές, να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι στους όρους «κύριο αντικείμενο της συμβάσεως» και «τιμή» στους οποίους αναφέρεται η ως άνω διάταξη, περιλαμβάνονται και τα αποτελούντα την αντιπαροχή της οποίας δικαιούται, δυνάμει συμβάσεως καταναλωτικής πίστεως, πιστωτικό ίδρυμα στοιχεία, και συγκεκριμένα το συνολικό ετήσιο πραγματικό επιτόκιο μιας συμβάσεως καταναλωτικής πίστεως, το οποίο συνίσταται ειδικότερα σε σταθερό ή κυμαινόμενο επιτόκιο, σε τραπεζικές προμήθειες και άλλα κόστη περιλαμβανόμενα και οριζόμενα στη σύμβαση;

2)

Μπορεί το άρθρο 4, παράγραφος 2, της οδηγίας 93/13/ΕΟΚ του Συμβουλίου να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι παρέχει σε κράτος μέλος, το οποίο μετέφερε την ανωτέρω διάταξη στο εσωτερικό δίκαιο, τη δυνατότητα να προβαίνει, στο πλαίσιο της ασκήσεως της δικαστικής εξουσίας, στον έλεγχο του καταχρηστικού χαρακτήρα των συμβατικών ρητρών οι οποίες αφορούν το αντικείμενο της συμβάσεως και τον πρόσφορο χαρακτήρα της τιμής;

---

(1)  Οδηγία 93/13/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 5ης Απριλίου 1993, σχετικά με τις καταχρηστικές ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές (ΕΕ L 95, σ. 29).

---

26.5.2012

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 151/19

---

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Administrativen sad Plovdiv (Βουλγαρία) στις 7 Μαρτίου 2012 — AES-3C Maritza East 1 EOOD κατά Direktor na Direktsia «Obzhalvane i upravlenie na izpalnenieto» Plovdiv

(Υπόθεση C-124/12)

2012/C 151/34

Γλώσσα διαδικασίας: η βουλγαρική

Αιτούν δικαστήριο

Administrativen sad Plovdiv

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσα: AES-3C Maritza East 1 EOOD

Καθού: Direktor na Direktsia «Obzhalvane i upravlenie na izpalnenieto» Plovdiv.

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Είναι σύμφωνη με τα άρθρα 168, στοιχείο α', και 176 της οδηγίας 2006/112/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Νοεμβρίου 2006, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας (1), μια ρύθμιση όπως η ρύθμιση του άρθρου 70, παράγραφος 1, σημείο 2, του Zakon za danak varhu dobavenata stoynost (βουλγαρικού νόμου για τον ΦΠΑ), κατά την οποία ο υποκείμενος στον φόρο δεν έχει δικαίωμα έκπτωσης του φόρου εισροών για τις υπηρεσίες μεταφοράς που του έχουν παρασχεθεί, για τα ρούχα εργασίας και τον ατομικό εξοπλισμό ασφάλειας που έχει αγοράσει και για τις δαπάνες στις οποίες έχει υποβληθεί για τα επαγγελματικά ταξίδια του προσωπικού, επειδή τα αγαθά αυτά και οι υπηρεσίες αυτές τέθηκαν δωρεάν στη διάθεση ορισμένων φυσικών προσώπων, και συγκεκριμένα των μισθωτών που εργάζονται για τον υποκείμενο στον φόρο, αν ληφθούν υπόψη τα παρακάτω στοιχεία: — ο υποκείμενος στον φόρο δεν έχει συνάψει συμβάσεις εργασίας με τους μισθωτούς, αλλά τους απασχολεί βάσει σύμβασης «παροχής προσωπικού» που έχει συνάψει με άλλο υποκείμενο στον φόρο πρόσωπο, που είναι ο εργοδότης των μισθωτών αυτών; — οι υπηρεσίες μεταφοράς των οποίων ήταν αποδέκτης ο υποκείμενος στον φόρο χρησιμοποιούνται για τη μεταφορά των μισθωτών από διάφορα σημεία κατοικημένων περιοχών προς τον τόπο εργασίας και αντίστροφα και για τους μισθωτούς δεν υπάρχει οργανωμένη συγκοινωνία προς τον τόπο εργασίας ή κοντά σε αυτόν; — η υποχρέωση παροχής ρούχων εργασίας και ατομικού εξοπλισμού ασφάλειας στο προσωπικό προβλέπεται από τον Kodeks na truda (βουλγαρικό Εργατικό Κώδικα) και τον Zakon za zdravoslovni i bezopasni yslovia na trud (βουλγαρικό νόμο για την υγεία και την ασφάλεια στην εργασία); — σε σχέση με τις υπηρεσίες μεταφοράς, τα ρούχα εργασίας, τον ατομικό εξοπλισμό ασφάλειας και τις δαπάνες για τα επαγγελματικά ταξίδια δεν θα υπήρχε καμία αμφισβήτηση για την έκπτωση του φόρου, αν τα αγαθά αυτά και οι υπηρεσίες αυτές παρέχονταν από τον εργοδότη των μισθωτών, αλλά εν προκειμένω η απόκτηση των αγαθών και υπηρεσιών αυτών πραγματοποιήθηκε από πρόσωπο υποκείμενο στον φόρο που δεν είναι μεν ο εργοδότης, αλλά αποκομίζει το όφελος από την εργασία και επιβαρύνεται με τις σχετικές δαπάνες βάσει της σύμβασης παροχής προσωπικού που έχει συνάψει;

2)

Επιτρέπει το άρθρο 176 της οδηγίας 2006/112 σε ένα κράτος μέλος να θεσπίσει κατά την προσχώρησή του στην Ευρωπαϊκή Ένωση μια περιοριστική προϋπόθεση για την άσκηση του δικαιώματος έκπτωσης του φόρου εισροών όπως είναι η προϋπόθεση που προβλέπεται στο άρθρο 70, παράγραφος 1, σημείο 2, του βουλγαρικού νόμου για τον ΦΠΑ και αφορά «τα αγαθά ή [τις] υπηρεσίες [που] προορίζονται για την πραγματοποίηση πράξεων χωρίς αντάλλαγμα», αν ο νόμος που ίσχυε μέχρι την ημερομηνία της προσχώρησης δεν πρόβλεπε ρητά κανένα τέτοιο περιορισμό;

3)

Θα σήμαινε η καταφατική απάντηση στο παραπάνω ερώτημα ότι τα αγαθά ή οι υπηρεσίες που αποδέχθηκε ο υποκείμενος στον φόρο προορίζονται για την πραγματοποίηση «πράξεων χωρίς αντάλλαγμα», αν έχουν αποκτηθεί για τους σκοπούς της οικονομικής δραστηριότητας, αλλά για τη χρήση τους είναι εκ φύσεως αναγκαίο να τεθούν στη διάθεση των μισθωτών που απασχολούνται στην επιχείρηση του υποκείμενου στον φόρο προσώπου;

---

(1)  EE C 347, σ. 1.

---

26.5.2012

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 151/20

---

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Tribunal do Trabalho do Porto (Πορτογαλία) στις 8 Μαρτίου 2012 — Sindicato dos Bancários do Norte κ.λπ. κατά BPN — Banco Português de Negócios, SA

(Υπόθεση C-128/12)

2012/C 151/35

Γλώσσα διαδικασίας: η πορτογαλική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunal do Trabalho do Porto

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ενάγοντα: Sindicato dos Bancários do Norte, Sindicato dos Bancários do Centro, Sindicato dos Bancários do Sul e Ilhas, Luís Miguel Rodrigues Teixeira de Melo

Εναγόμενη: BPN — Banco Português de Negócios, SA

Προδικαστικά ερωτήματα

1)	Ισχύει η αρχή της ίσης μεταχείρισης, από την οποία απορρέει η απαγόρευση των διακρίσεων, επί των εργαζομένων του δημόσιου τομέα;

2)

Αντιβαίνει η κρατική επιβολή της μείωσης των μισθών μέσω του προαναφερθέντος Νόμου περί κρατικού προϋπολογισμού 2011, ο οποίος εφαρμόζεται μόνον στους εργαζομένους στον δημόσιο τομέα ή σε δημόσιες επιχειρήσεις, προς την αρχή της απαγορεύσεως των διακρίσεων, στοιχειοθετώντας διάκριση λόγω του δημόσιου χαρακτήρα της εργασιακής σχέσεως;

3)	Έχει το δικαίωμα για αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας που προβλέπεται στο προπαρατεθέν άρθρο 31, παράγραφος 1, του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ, την έννοια ότι απαγορεύει τη μείωση των αποδοχών χωρίς τη συμφωνία του εργαζομένου, εφόσον η σύμβασή του παραμένει αμετάβλητη;

4)	Έχει το δικαίωμα για αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας που προβλέπεται στο προπαρατεθέν άρθρο 31, παράγραφος 1, του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ, την έννοια ότι συνεπάγεται δικαίωμα δίκαιης αμοιβής εξασφαλίζουσας στους εργαζομένους και τις οικογένειές τους ικανοποιητικό βιοτικό επίπεδο;

5)

Αντιβαίνει η μείωση του μισθού — η οποία δεν αποτελεί το μοναδικό δυνατό, αναγκαίο και βασικό μέτρο για την προσπάθεια σταθεροποίησης των δημοσίων οικονομικών υπό συνθήκες σοβαρής οικονομικής και χρηματοπιστωτικής κρίσης της χώρας — προς το δικαίωμα που προβλέπεται στο άρθρο 31, παράγραφος 1, του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ, δεδομένου ότι διακυβεύει το βιοτικό επίπεδο και τις οικονομικές υποχρεώσεις τις οποίες είχαν αναλάβει οι εργαζόμενοι και η οικογένειά τους πριν από τη μείωση αυτή;

6)	Προσβάλλει η επιβαλλόμενη κατ’ αυτόν τον τρόπο από το Πορτογαλικό Δημόσιο μείωση των μισθών, η οποία δεν ήταν προβλεπτή ούτε αναμενόμενη για τους εργαζομένους, το δικαίωμα για αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας;

---

26.5.2012

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 151/20

---

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Consiglio di Stato (Ιταλία) στις 13 Μαρτίου 2012 — Consiglio Nazionale dei Geologi κατά Autorità Garante della Concorrenza e del Mercato

(Υπόθεση C-136/12)

2012/C 151/36

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Αιτούν δικαστήριο

Consiglio di Stato

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγων: Consiglio Nazionale dei Geologi

Καθής: Autorità Garante della Concorrenza e del Mercato

Προδικαστικά ερωτήματα

I.

1) αντιβαίνει προς την εφαρμογή του άρθρου 267, παράγραφος 3, ΣΛΕΕ, σε συνδυασμό με την υποχρέωση που υπέχει δικαστήριο οι αποφάσεις του οποίου δεν υπόκεινται σε ένδικα μέσα να υποβάλει προδικαστικό ερώτημα τεθέν από διάδικο για την ερμηνεία του κοινοτικού δικαίου, εθνική δικονομική διάταξη η οποία προβλέπει σύστημα δικονομικών περιορισμών, όπως προθεσμίες για την άσκηση προσφυγής, συγκεκριμένος χαρακτήρας των προβαλλόμενων ισχυρισμών, απαγόρευση μεταβολής του αντικειμένου της δίκης κατά τη διάρκεια αυτής, απαγόρευση της εκ μέρους του δικαστή μεταβολής των αιτημάτων των διαδίκων; 2) αντιβαίνει προς την εφαρμογή του άρθρου 267, παράγραφος 3, ΣΛΕΕ, σε συνδυασμό με την υποχρέωση που υπέχει δικαστήριο οι αποφάσεις του οποίου δεν υπόκεινται σε ένδικα μέσα να υποβάλει προδικαστικό ερώτημα τεθέν από διάδικο για την ερμηνεία του κοινοτικού δικαίου, εξουσία του εθνικού δικαστή να εκτιμά τη λυσιτέλεια του ερωτήματος και να αξιολογεί τον βαθμό σαφήνειας του κοινοτικού κανόνα; 3) αντίκειται προς το άρθρο 267, παράγραφος 3, ΣΛΕΕ, το οποίο έχει την έννοια ότι επιβάλλει σε εθνικό δικαστήριο οι αποφάσεις του οποίου δεν υπόκεινται σε ένδικα μέσα άνευ όρων υποχρέωση να υποβάλει προδικαστικό ερώτημα τεθέν από διάδικο για την ερμηνεία του κοινοτικού δικαίου, η αρχή της ευλόγου διάρκειας της δίκης, την οποία κατοχυρώνει το κοινοτικό δίκαιο; 4) υπό αυτό το πραγματικό και νομικό πλαίσιο, συνιστά η από το εθνικό δικαστήριο μη εφαρμογή του άρθρου 267, παράγραφος 3, ΣΛΕΕ, «πρόδηλη παραβίαση του κοινοτικού δικαίου», μπορεί δε η έννοια αυτή να έχει διαφορετικό περιεχόμενο και εύρος όσον αφορά την ειδική αγωγή κατά του Δημοσίου δυνάμει του νόμου της 13ης Απριλίου 1988 αριθ. 117 για «την αποκατάσταση ζημίας προκληθείσας κατά την άσκηση της δικαστικής λειτουργίας και την αστική ευθύνη των δικαστών» και όσον αφορά τη γενική αγωγή κατά του Δημοσίου για παραβίαση του κοινοτικού δικαίου;

II.

Εφόσον το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης συνταχθεί με την άποψη του «ευρέος ελέγχου» (…), κατά την οποία απαγορεύεται η εφαρμογή των εθνικών δικονομικών κανόνων σχετικά με τον συγκεκριμένο χαρακτήρα των προβαλλόμενων ισχυρισμών, το προδικαστικό ερώτημα πρέπει να υποβληθεί στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης υπό την ακριβή διατύπωση του εκκαλούντος διαδίκου [στην κύρια δίκη] η οποία έχει ως εξής: 1) «(…) υποβάλλεται στο Δικαστήριο [της Ευρωπαϊκής Ένωσης] αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως για την ερμηνεία του άρθρου 101 της Συνθήκης (νυν άρθρο 81) όσον αφορά τις διατάξεις του νόμου και τους κανόνες δεοντολογίας που διέπουν το επάγγελμα του γεωλόγου, καθώς και τις θεσμικές υποχρεώσεις και τους κανόνες λειτουργίας του Consiglio Nazionale dei Geologi, στη συγκεκριμένη περίπτωση, όπως εκτίθενται κατωτέρω, προκειμένου να διαπιστωθεί αν είναι σύμφωνες και δεν αντιτίθενται στο κοινοτικό δίκαιο (προαναφερθέν άρθρο 101) περί ανταγωνισμού. (…) Το άρθρο 9, και δη το στοιχείο g, του νόμου 112/1963, το οποίο ορίζει ότι “το Consiglio Nazionale dell’Ordine ασκεί, εκτός από τις αρμοδιότητες που προβλέπουν άλλες διατάξεις, και τις ακόλουθες αρμοδιότητες: α) μεριμνά για την τήρηση της επαγγελματικής νομοθεσίας και κάθε άλλης διατάξεως σχετικής με το επάγγελμα· β) μεριμνά για την τήρηση του μητρώου και του ειδικού καταλόγου και τηρεί εγγραφές και διαγραφές· γ) μεριμνά για την προστασία του επαγγελματικού τίτλου και ενεργεί για την περιστολή της καταχρηστικής ασκήσεως του επαγγέλματος· δ) εκδίδει πειθαρχικές αποφάσεις· ε) προβαίνει, εφόσον ζητείται, σε εκκαθάριση αμοιβών· στ) ασκεί τη διαχείριση της περιουσίας του Ordine Nazionale και καταρτίζει ετησίως τον προϋπολογισμό και την έκθεση απολογισμού· ζ) καθορίζει, εντός των απολύτως αναγκαίων ορίων τα έξοδα λειτουργίας του Ordine Nazionale, με απόφαση εγκρινόμενη από τον Ministro della Giustizia, το ποσό της ετήσιας εισφοράς των εγγεγραμμένων στο μητρώο ή στον ειδικό κατάλογο, καθώς και το ποσό του τέλους εγγραφής στο μητρώο ή στον ειδικό κατάλογο, το τέλος για τη χορήγηση πιστοποιητικών και την έκδοση αποφάσεως σχετικά με την εκκαθάριση των αμοιβών”. Το άρθρο 14, παράγραφος 1, του νόμου 616/1966, το οποίο ορίζει ότι: “επιβάλλεται στους εγγεγραμμένους στο μητρώο ή στον ειδικό κατάλογο, η συμπεριφορά των οποίων δεν συνάδει με την αξιοπρέπεια και το κύρος του επαγγέλματος, αναλόγως της σοβαρότητας της περιπτώσεως, μία από τις ακόλουθες πειθαρχικές ποινές: 1) επίπληξη· 2) αναστολή της ασκήσεως της επαγγελματικής δραστηριότητας έως ένα έτος· 3) διαγραφή”. Το άρθρο 17 του νόμου 616/1966, το οποίο ορίζει ότι: “ο επαγγελματικός πίνακας αμοιβών και αποζημιώσεων, καθώς και τα κριτήρια για την επιστροφή των δαπανών, ορίζονται με απόφαση του Ministro per la Grazia e Giustizia (νυν Ministro della Giustizia) και του Ministro per l’Industria e per il Commercio (νυν Ministro per le Attività Produttive) έπειτα από πρόταση του Consiglio Nazionale dei Geologi”. Το άρθρο 6 του Νέου Κώδικα Δεοντολογίας της 19ης Δεκεμβρίου 2006 (απόφαση αριθ. 143/2006) ως τροποποιήθηκε με την απόφαση αριθ. 65 της 24ης Μαρτίου 2010 σχετικά με την “παροχή επαγγελματικών υπηρεσιών”, το οποίο ορίζει ότι “η αποδοτική και αποτελεσματική παροχή υπηρεσιών εξαρτάται κυρίως από: τις εγγενείς τεχνικές δυσκολίες· την έκταση της αναλαμβανόμενης ευθύνης· την πρωτοτυπία του αιτήματος· την ύπαρξη προγενέστερων τεχνικών λύσεων σχετικών με τη συγκεκριμένη περίπτωση· τη σημασία των τεχνικών στοιχείων που αποτελούν το αντικείμενο της εκτιμήσεως· το σύνολο των προς συντονισμό τεχνικών στοιχείων· την πρωτοτυπία της λύσεως· τον χρόνο και τον βαθμό των εξαιρετικών δεσμεύσεων· την ικανότητα συνεργασίας με πελάτες και λοιπά πρόσωπα, καθώς και επιχειρήσεις, που εμπλέκονται στην παροχή της υπηρεσίας· την αξία του έργου”. Το άρθρο 7 του Νέου Κώδικα Δεοντολογίας της 19ης Δεκεμβρίου 2006 (απόφαση αριθ. 143/2006) ως τροποποιήθηκε με την απόφαση αριθ. 65 της 24ης Μαρτίου 2010 περί “επαγγελματικού κύρους”, το οποίο ορίζει ότι “το κύρος του επαγγελματία χαρακτηρίζεται κυρίως από: τη σοβαρότητα και την πληρότητα της παροχής των επαγγελματικών υπηρεσιών· την ικανότητα αναλήψεως ευθύνης· τη δυνατότητα αποτελεσματικής, τεχνικής και επαγγελματικής, συνδρομής· τη δυνατότητα και ετοιμότητα χρησιμοποιήσεως σύγχρονων εργαλείων· την οργάνωση αποτελεσματικού γραφείου και αποτελεσματικής επαγγελματικής ομάδας· τη μέριμνα για διενέργεια παρεμβάσεων· τη διαθεσιμότητα μέσων και δομών για διαρκή ενημέρωσή του, συμπεριλαμβανομένων των συνεργατών και του εξαρτημένου προσωπικού· τη δυνατότητα άμεσης και αποτελεσματικής αποκρίσεως σε πελάτες, ιδιωτικούς και δημόσιους οργανισμούς και φορείς, καθώς και στο δημόσιο εν γένει”. Το άρθρο 17 του Νέου Κώδικα Δεοντολογίας της 19ης Δεκεμβρίου 2006 (απόφαση αριθ. 143/2006) ως τροποποιήθηκε με την απόφαση αριθ. 65 της 24ης Μαρτίου 2010 περί “παραμέτρων για τον καθορισμό των αμοιβών” ορίζει ότι: “κατά τον καθορισμό των επαγγελματικών αποζημιώσεων ο γεωλόγος οφείλει να τηρεί τις διατάξεις του ν.δ. 223/2006, ως μετατράπηκε στον νόμο 248/2006· την αρχή της επάρκειας κατά το άρθρο 2233, παράγραφος 2, του Αστικού Κώδικα, καθώς και τις σχετικώς ισχύουσες νομοθετικές διατάξεις. Οι εγκριθείσες με την υπουργική απόφαση της 18ης Νοεμβρίου 1971 επαγγελματικές αμοιβές ως έχουν τροποποιηθεί και ισχύουν και ο πίνακας αμοιβών για τα δημόσια έργα ο οποίος εγκρίθηκε με την υπουργική απόφαση της 4ης Απριλίου 2001 κατά το μέρος που αφορά τους γεωλόγους αποτελούν νόμιμο και αντικειμενικό τεχνικό και επαγγελματικό στοιχείο αναφοράς κατά την εκτίμηση, τον καθορισμό και τον ορισμό των αμοιβών μεταξύ των μερών”. Ειδικότερα, επί του θέματος αυτού, το Δικαστήριο [της Ευρωπαϊκής Ένωσης] καλείται να αποφανθεί αν είναι αντίθετη προς το άρθρο 101 της Συνθήκης η παραπομπή, υπό μορφή ισχύουσας και συνολικώς δεσμευτικής διατάξεως, στο νομοθετικό διάταγμα 223/2006, μέσω του αριθμητικού και χρονολογικού συστήματος, του μόνου υφιστάμενου από ιστορικής και νομικής απόψεως, τόσο σε εσωτερικό όσο και σε κοινοτικό επίπεδο και ουδόλως επηρεάζοντος τη σαφήνεια και τη δεσμευτικότητα του νομικού κανόνα. Το άρθρο 18 του Νέου Κώδικα Δεοντολογίας της 19ης Δεκεμβρίου 2006 (απόφαση αριθ. 143/2006) ως τροποποιήθηκε με την απόφαση αριθ. 65 της 24ης Μαρτίου 2010 περί “καθορισμού του έργου”, το οποίο ορίζει ότι: “υπό το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο, προκειμένου να διασφαλίζεται η ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών, ο γεωλόγος ο οποίος ασκεί επαγγελματική δραστηριότητα υπό διαφορετικές μορφές –ατομικώς, ως εταιρία ή ως συνεργάτης– οφείλει πάντοτε να καθορίζει το έργο του ανάλογα με τη σημασία και τη δυσκολία του ανατιθέμενου έργου, το επαγγελματικό κύρος, τις τεχνικές γνώσεις και τις προβλεπόμενες υποχρεώσεις. Ο Ordine, λαμβάνοντας υπόψη τις αρχές του ανταγωνισμού στο πλαίσιο του επαγγέλματος, μεριμνά για την τήρηση [των σχετικών κανόνων]”. Το άρθρο 19 του Νέου Κώδικα Δεοντολογίας της 19ης Δεκεμβρίου 2006 (απόφαση αριθ. 143/2006) ως τροποποιήθηκε με την απόφαση αριθ. 65 της 24ης Μαρτίου 2010 περί “δημόσιων διαγωνισμών”, το οποίο ορίζει ότι “όσον αφορά τις διαδικασίες δημόσιου διαγωνισμού, όταν η ΑΑ νομίμως δεν χρησιμοποιεί αυτές τις αντισταθμιστικές παραμέτρους για τις επαγγελματικές αμοιβές, ο γεωλόγος οφείλει, πάντως, να υπολογίσει την προσφορά του ανάλογα με τη σημασία και τη δυσκολία του ανατιθέμενου έργου, το επαγγελματικό κύρος, τις τεχνικές γνώσεις και τις προβλεπόμενες υποχρεώσεις”. Σε σχέση με: — τον κανονισμό (ΕΟΚ) 2137/85 του Συμβουλίου, σχετικά με την ίδρυση Ευρωπαϊκού Ομίλου Οικονομικού Σκοπού (ΕΟΟΣ), “με σκοπό να διευκολύνει ή να αναπτύξει την οικονομική δραστηριότητα των μελών του”, καθόσον ο κανονισμός αυτός προβλέπει, στην έκτη αιτιολογική σκέψη του, ότι οι διατάξεις –του κανονισμού αυτού– δεν θίγουν την εφαρμογή, σε εθνικό επίπεδο, των νομικών και/ή δεοντολογικών κανόνων σχετικά με τους όρους ασκήσεως μιας δραστηριότητας ή ενός επαγγέλματος· — την οδηγία 2005/36/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου σχετικά με την αναγνώριση των επαγγελματικών προσόντων, καθόσον στην τεσσαρακοστή τρίτη αιτιολογική σκέψη της προβλέπει ότι “εφόσον υπόκεινται σε νομοθετική ρύθμιση, η παρούσα οδηγία περιλαμβάνει επίσης τα ελεύθερα επαγγέλματα, τα οποία είναι, σύμφωνα με την παρούσα οδηγία, τα επαγγέλματα που ασκούν με βάση σχετικά επαγγελματικά προσόντα σε προσωπική, υπεύθυνη και επαγγελματικά ανεξάρτητη βάση, όσοι παρέχουν διανοητικές υπηρεσίες και υπηρεσίες εννοιολογικού σχεδιασμού, προς το συμφέρον του πελάτη και του κοινού. Η άσκηση του επαγγέλματος ενδέχεται να υπόκειται στα κράτη μέλη, σύμφωνα με τη Συνθήκη, σε ειδικούς νομικούς περιορισμούς που βασίζονται στην εθνική νομοθεσία και στις διατάξεις που θεσπίζουν αυτόνομα, στο πλαίσιο αυτό, οι αντίστοιχοι επαγγελματικοί αντιπροσωπευτικοί φορείς, για τη διασφάλιση και ανάπτυξη του επαγγελματισμού και της ποιότητας των υπηρεσιών και για την εμπιστευτικότητα των σχέσεων με τους πελάτες”· — την οδηγία 2006/123/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου σχετικά με τις υπηρεσίες στην εσωτερική αγορά, καλούμενη ως “οδηγία περί υπηρεσιών”, καθόσον στην εκατοστή δέκατη πέμπτη αιτιολογική σκέψη της προβλέπει ότι “οι κώδικες δεοντολογίας που καταρτίζονται σε κοινοτικό επίπεδο προορίζονται για τον καθορισμό ελάχιστων δεοντολογικών προτύπων και συμπληρώνουν τις εκ του νόμου απαιτήσεις των κρατών μελών. Δεν εμποδίζουν τα κράτη μέλη, σύμφωνα με το κοινοτικό δίκαιο, να λαμβάνουν αυστηρότερα νομοθετικά μέτρα ούτε τους εθνικούς επαγγελματικούς συλλόγους να προβλέπουν ευρύτερη προστασία στους εθνικούς κώδικες δεοντολογίας”· Καλείται, τέλος, να αποφανθεί το Δικαστήριο [της Ευρωπαϊκής Ένωσης] όσον αφορά τη συμμόρφωση προς το άρθρο 101 της Συνθήκης της διακρίσεως, από απόψεως δικαίου και οργανώσεως του δικαστικού συστήματος, μεταξύ της επαγγελματικής επιχειρήσεως και της εμπορικής επιχειρήσεως, καθώς και μεταξύ του ανταγωνισμού στο πλαίσιο του επαγγέλματος και του εμπορικού ανταγωνισμού». 2) [Ζητείται να διευκρινιστεί:] «α) αν το άρθρο 101 ΣΛΕΕ ή άλλη ευρωπαϊκή διάταξη αποκλείει και/ή περιορίζει την αναφορά στην αξιοπρέπεια και στο κύρος του επαγγελματία — εν προκειμένω του γεωλόγου — κατά τον καθορισμό της επαγγελματικής αμοιβής· β) αν, κατά την έννοια του άρθρου 101 ΣΛΕΕ, ή άλλης ευρωπαϊκής διατάξεως, η αναφορά στην αξιοπρέπεια και στο επαγγελματικό κύρος συνιστά συμπεριφορά περιοριστική του ανταγωνισμού στο πλαίσιο του επαγγέλματος· γ) αν, σύμφωνα το άρθρο 101 ΣΛΕΕ, ή άλλη ευρωπαϊκή διάταξη, οι απαιτήσεις περί αξιοπρέπειας και κύρους, οι οποίες αποτελούν συνιστώσες για τον υπολογισμό της αμοιβής του επαγγελματία, σε συνδυασμό με τα ρητώς οριζόμενα ως ελάχιστα όρια αμοιβών — δεδομένης της ρητής και τυπικής παραπομπής του άρθρου 17 του Νέου Κώδικα Δεοντολογίας των Γεωλόγων στην εκεί μνημονευόμενη νομοθετική διάταξη (ν.δ. αριθ. 223/2006, ως μετατράπηκε στον νόμο 248/2006), μπορούν να θεωρηθούν ως ενθάρρυνση συμπεριφορών περιοριστικών του ανταγωνισμού· δ) αν το άρθρο 101 ΣΛΕΕ, ή άλλη ευρωπαϊκή διάταξη, αποκλείει την αναφορά σε επαγγελματικές αμοιβές — οι οποίες ορίζονται, για τους γεωλόγους, με κρατική απόφαση, ήτοι απόφαση του Ministro della Giustizia di concerto και του Ministro delle Attività Produttive, και ως προς τις οποίες, όπως προαναφέρθηκε, είναι δυνατή η απόκλιση προς τα κάτω κατά τα ρητώς και τυπικώς οριζόμενα στο προαναφερθέν ν.δ. 223/2006 όπου παραπέμπει το άρθρο 17 του Νέου Κώδικα Δεοντολογίας — υπό την έννοια απλώς του τεχνικού και επαγγελματικού στοιχείου αναφοράς για τον καθορισμό των αμοιβών· ε) αν το άρθρο 101 ΣΛΕΕ, ή άλλη ευρωπαϊκή διάταξη, αποκλείει την αντιστοιχία μεταξύ της σημασίας των παρεχόμενων υπηρεσιών, καθώς και των απαιτήσεων περί αξιοπρέπειας και κύρους, όπως ορίζονται στα άρθρα 6 και 7 του Νέου Κώδικα Δεοντολογίας των Γεωλόγων, με την επαγγελματική αμοιβή, όπως προβλέπεται στο προαναφερθέν άρθρο 2233, παράγραφος 2, κατά το οποίο“εν πάση περιπτώσει, το ύψος της [επαγγελματικής] αμοιβής πρέπει να είναι ανάλογο της σημασίας του έργου και του κύρους του επαγγέλματος”· στ) αν, επομένως, σύμφωνα με το άρθρο 101 ΣΛΕΕ, η αναφορά στο προαναφερθέν άρθρο 2233, παράγραφος 2, μπορεί να θεωρηθεί νόμιμη και μη προκαλούσα περιοριστικά του ανταγωνισμού αποτελέσματα· ζ) αν το άρθρο 101 ΣΛΕΕ, ή άλλη ευρωπαϊκή διάταξη, προβλέπει, στο πλαίσιο του δικαίου περί ανταγωνισμού, νομική εξομοίωση των Επαγγελματικών Συλλόγων, εν προκειμένω των γεωλόγων, όπως η λειτουργία τους ρυθμίζεται βάσει ειδικών κανόνων του Κράτους για την επιδίωξη θεσμικών σκοπών, και των συμφωνιών και συγκεντρώσεων εμπορικών επιχειρήσεων που έχουν αντίθετο προς τον ανταγωνισμό σκοπό· η) αν το άρθρο 101 ΣΛΕΕ, ή άλλη ευρωπαϊκή διάταξη, επιτρέπει ή όχι την πρόβλεψη εξομοιώσεως μεταξύ της υποχρεωτικής εκ του νόμου εισφοράς σε σύλλογο — προκειμένου για την επιδίωξη θεσμικών λειτουργιών και σκοπών — με τη δραστηριότητα πωλήσεως αγαθών και παροχής υπηρεσιών και με το οικονομικό κέρδος που επιτυγχάνεται μέσω αντίθετων προς τον ανταγωνισμό συμπεριφορών εκ μέρους των συγκεντρώσεων εμπορικών επιχειρήσεων· θ) αν το άρθρο 101 ΣΛΕΕ, ή άλλη ευρωπαϊκή διάταξη, δικαιολογεί την επιβολή, εν προκειμένω, κυρώσεως· ι) αν το άρθρο 101 ΣΛΕΕ, ή άλλη ευρωπαϊκή διάταξη, καθιστά νόμιμη την υπαγωγή σε, εκ του νόμου, υποχρεωτική καταβολή εισφοράς σε σύλλογο, εξομοιώνοντας την εισφορά αυτή με το κέρδος και τα έσοδα που προέρχονται από οικονομικούς και εμπορικούς, αντίθετους προς τον ανταγωνισμό σκοπούς. (…)».

III.

1) Επικουρικώς, σε περίπτωση που το Δικαστήριο κρίνει ότι το άρθρο 267, παράγραφος 3, ΣΛΕΕ έχει την έννοια ότι δεν επηρεάζει τους εθνικούς δικονομικούς κανόνες και ότι υπάρχει υποχρέωση παρεμβάσεως του εθνικού δικαστή, καθώς και ότι το προδικαστικό ερώτημα ως τέθηκε από τον εκκαλούντα διάδικο είναι εξαιρετικά αόριστο, [ζητείται να διευκρινιστεί] αν το κοινοτικό δίκαιο περί ανταγωνισμού και περί επαγγελμάτων, και ειδικότερα οι κοινοτικές διατάξεις τις οποίες επικαλέσθηκε ο εκκαλών διάδικος με το αίτημά του, αποκλείουν την έκδοση επαγγελματικών κωδίκων δεοντολογίας σύμφωνα με τους οποίους υπολογίζεται η αμοιβή αναλόγως του κύρους και της αξιοπρέπειας του επαγγέλματος, της ποιότητας και του μεγέθους του εκτελούμενου έργου, με αποτέλεσμα οι χαμηλότερες των ελαχίστων ορίων αμοιβές (οι οποίες, ως εκ τούτου, είναι ανταγωνιστικές) να είναι δυνατό να τιμωρηθούν πειθαρχικώς για παράβαση των κανόνων δεοντολογίας· 2) επικουρικώς, σε περίπτωση που το Δικαστήριο κρίνει ότι το άρθρο 267, παράγραφος 3, ΣΛΕΕ έχει την έννοια ότι δεν επηρεάζει τους εθνικούς δικονομικούς κανόνες και ότι υπάρχει υποχρέωση παρεμβάσεως του εθνικού δικαστή, καθώς και ότι το προδικαστικό ερώτημα ως τέθηκε από τον εκκαλούντα διάδικο είναι εξαιρετικά αόριστο, [ζητείται να διευκρινιστεί] αν το κοινοτικό δίκαιο περί ανταγωνισμού, και ειδικότερα η διάταξη η οποία απαγορεύει τις περιοριστικές [του ανταγωνισμού] συμφωνίες, έχει την έννοια ότι περιοριστική [του ανταγωνισμού] συμφωνία μπορεί να αποτελείται από τιθέμενους από επαγγελματικούς συλλόγους κανόνες δεοντολογίας, οι οποίοι ορίζοντας το κύρος και την αξιοπρέπεια του επαγγέλματος, καθώς και την ποιότητα και το μέγεθος του εκτελούμενου έργου ως συνιστώσες για τον υπολογισμό της αμοιβής του επαγγελματία, συνεπάγονται απαγόρευση αποκλίσεως από τα ελάχιστα όρια αμοιβών και, ως εκ τούτου, περιοριστικό του ανταγωνισμού αποτέλεσμα εξαιτίας της εν λόγω απαγορεύσεως αποκλίσεως· 3) επικουρικώς, σε περίπτωση που το Δικαστήριο κρίνει ότι το άρθρο 267, παράγραφος 3, ΣΛΕΕ έχει την έννοια ότι δεν επηρεάζει τους εθνικούς δικονομικούς κανόνες και ότι υπάρχει υποχρέωση παρεμβάσεως του εθνικού δικαστή, καθώς και ότι το προδικαστικό ερώτημα ως τέθηκε από τον εκκαλούντα διάδικο είναι εξαιρετικά αόριστο, εφόσον οι εθνικοί κανόνες προστασίας του ανταγωνισμού είναι αυστηρότεροι των κοινοτικών, καθώς προβλέπουν ειδικότερα ότι είναι δυνατή η απόκλιση από τα ελάχιστα όρια των επαγγελματικών αμοιβών, ενώ αντιθέτως το κοινοτικό δίκαιο φαίνεται ότι ακόμη επιτρέπει την υπό προϋποθέσεις απαγόρευση αποκλίσεων από τα ελάχιστα αυτά όρια, με αποτέλεσμα η συμπεριφορά επαγγελματικού συλλόγου με την οποία επιβάλλεται απαγόρευση αποκλίσεως από τα ελάχιστα όρια αμοιβών να συνιστά περιοριστική του ανταγωνισμού συμφωνία από απόψεως εθνικού και ενδεχομένως όχι κοινοτικού δικαίου, [ζητείται να διευκρινιστεί αν] το κοινοτικό δίκαιο περί ανταγωνισμού, και δη η κοινοτική διάταξη σχετικά με τις περιοριστικές του ανταγωνισμού συμφωνίες, αποκλείει να θεωρηθεί ότι αυτή η τιμωρητέα συμπεριφορά αποτελεί περιοριστική του ανταγωνισμού συμφωνία σύμφωνα με το εθνικό και όχι σύμφωνα με το κοινοτικό δίκαιο, οσάκις οι εθνικοί κανόνες προστασίας του ανταγωνισμού είναι αυστηρότεροι από τους κοινοτικούς.

---

26.5.2012

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 151/24

---

Προσφυγή της 14ης Μαρτίου 2012 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης

(Υπόθεση C-137/12)

2012/C 151/37

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: E. Cujo, I. Rogalski και R. Vidal Puig)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την απόφαση 2011/853/ΕΕ του Συμβουλίου, της 29ης Νοεμβρίου 2011, για την εξ ονόματος της Ένωσης υπογραφή της Ευρωπαϊκής σύμβασης για τη νομική προστασία των υπηρεσιών που βασίζονται ή συνίστανται στην πρόσβαση υπό όρους (1)·

—	να καταδικάσει το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως, η Επιτροπή υποστηρίζει ότι το άρθρο 114 ΣΛΕΕ δεν είναι η ενδεδειγμένη νομική βάση για την έκδοση της προσβαλλομένης αποφάσεως. Πράγματι, κατά την προσφεύγουσα, η απόφαση θα έπρεπε να έχει εκδοθεί βάσει του άρθρου 207, παράγραφος 4, ΣΛΕΕ κατά το οποίο το Συμβούλιο μπορεί να συνάπτει διεθνείς συμβάσεις στον τομέα της κοινής εμπορικής πολιτικής, όπως αυτή ορίζεται στο άρθρο 207, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ. Η επίμαχη σύμβαση δεν αποβλέπει στη «βελτίωση της λειτουργίας της εσωτερικής αγοράς», καθώς κύριος σκοπός της είναι να «διευκολύνει» και να «προωθήσει» την παροχή υπηρεσιών προσβάσεως υπό όρους μεταξύ της Ένωσης και άλλων κρατών της Ευρώπης. Θα έχει ευθές και άμεσο αποτέλεσμα επί της παροχής υπηρεσιών προσβάσεως υπό όρους καθώς και επί του εμπορίου παράνομων συσκευών και υπηρεσιών σχετικών με τις συσκευές αυτές. Κατά συνέπεια, η σύμβαση εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής των διατάξεων περί κοινής εμπορικής πολιτικής.

Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως, η προσφεύγουσα προβάλλει παραβίαση της αποκλειστικής εξωτερικής αρμοδιότητας της Ένωσης (άρθρα 2, παράγραφος 1, και 3, παράγραφοι 1 και 2, ΣΛΕΕ) επειδή το Συμβούλιο έκρινε ότι η σύναψη της συμβάσεως δεν ενέπιπτε στην αποκλειστική εξωτερική αρμοδιότητα της Ένωσης μολονότι η σύμβαση εμπίπτει στην κοινή εμπορική πολιτική ή, σε κάθε περίπτωση, ή σύναψή της ενδέχεται να θίξει κοινούς κανόνες ή να μεταβάλει το περιεχόμενό τους.

---

(1)  ΕΕ L 336, σ. 1

---

26.5.2012

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 151/24

---

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Administrativen Sad της Βάρνας (Βουλγαρία) στις 15 Μαρτίου 2012 — Rusedespred OOD κατά Direktor na Direktsia «Obzhalvane i upravlenie na izpalnenieto» — Varna, pri Tsentralno Upravlenie na Natsionalnata Agentsia za Prihodite

(Υπόθεση C-138/12)

2012/C 151/38

Γλώσσα διαδικασίας: η βουλγαρική

Αιτούν δικαστήριο

Administrativen Sad της Βάρνας

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσα: Rusedespred OOD

Καθού: Direktor na Direktsia «Obzhalvane i upravlenie na izpalnenieto» — Varna pri Tsentralno Upravlenie na Natsionalnata Agentsia za Prihodite.

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Έχει το υποκείμενο στον φόρο πρόσωπο, σύμφωνα με την αρχή της ουδετερότητας του φόρου, το δικαίωμα, εντός της προβλεπόμενης προθεσμίας παραγραφής, να αξιώσει την επιστροφή του μη οφειλόμενου φόρου προστιθέμενης αξίας που κακώς αναγράφηκε στο τιμολόγιο, καθόσον αφενός η πράξη για την οποία το πρόσωπο αυτό υπολόγισε τον φόρο απαλλάσσεται, κατά την εθνική νομοθεσία, από τον φόρο και αφετέρου δεν υπάρχει κίνδυνος απώλειας φορολογικών εσόδων και δεν έχει εφαρμογή η ρύθμιση που προβλέπει ο εθνικός νόμος σχετικά με τη διόρθωση των τιμολογίων;

2)

Αντιβαίνει στο κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας και στις αρχές της ουδετερότητας, της αποτελεσματικότητας και της ίσης μεταχείρισης η άρνηση της αρμόδιας για τα δημόσια έσοδα αρχής, η οποία στηρίζεται στην εθνική διάταξη με την οποία μεταφέρεται στην εθνική νομοθεσία το άρθρο 203 της οδηγίας 2006/112/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Νοεμβρίου 2006, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας (1), να επιτρέψει την επιστροφή στο υποκείμενο στον φόρο πρόσωπο του ΦΠΑ που ανέγραψε σε τιμολόγιο το πρόσωπο αυτό, αν ο φόρος αυτός δεν οφειλόταν, αφού επρόκειτο για απαλλασσόμενη από τον φόρο πράξη, αλλά κακώς αναγράφηκε στο τιμολόγιο και κακώς υπολογίστηκε και καταβλήθηκε, με δεδομένο ότι με απόφαση φορολογικού ελέγχου που κατέστη απρόσβλητη δεν επιτράπηκε ούτε στον αποδέκτη των αγαθών ή των υπηρεσιών να εκπέσει τον φόρο εισροών σε σχέση με την εν λόγω πράξη, με την αιτιολογία ότι ο προμηθευτής ή ο πάροχος των υπηρεσιών είχε υπολογίσει κακώς τον φόρο;

3)

Μπορεί το υποκείμενο στον φόρο πρόσωπο να επικαλεστεί άμεσα τις αρχές που διαπνέουν το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας, και συγκεκριμένα τις αρχές της ουδετερότητας του φόρου και της αποτελεσματικότητας, κατά μιας εθνικής ρύθμισης ή της εφαρμογής της από τις φορολογικές αρχές ή τα δικαστήρια, λόγω της οποίας παραβιάζονται οι εν λόγω αρχές, ή κατά της μη ύπαρξης εθνικής ρύθμισης, εφόσον η μη ύπαρξη τέτοιας ρύθμισης συνεπάγεται την παραβίαση των αρχών αυτών;

---

(1)  ΕΕ L 347, σ. 1.

---

26.5.2012

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 151/25

---

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Administrativen sad Varna (Βουλγαρία) στις 21 Μαρτίου 2012 — Hristomir Marinov κατά Direktor na Direktsia «Obzhalvane i upravlenie na izpalnenieto» — gr. Varna pri Tsentralno Upravlenie na Natsionalnata Agentsia za Prihodite.

(Υπόθεση C-142/12)

2012/C 151/39

Γλώσσα διαδικασίας: η βουλγαρική

Αιτούν δικαστήριο

Administrativen sad Varna (Βουλγαρία).

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγων: Hristomir Marinov

Καθού: Direktor na Direktsia «Obzhalvane i upravlenie na izpalnenieto» — gr. Varna pri Tsentralno Upravlenie na Natsionalnata Agentsia za Prihodite.

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Καλύπτει το άρθρο 18, στοιχείο γ', της οδηγίας 2006/112/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Νοεμβρίου 2006, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας, και περιπτώσεις κατά τις οποίες η παύση της φορολογητέας οικονομικής δραστηριότητας οφείλεται στο γεγονός ότι ο φορολογούμενος δεν δύναται πλέον να χρεώσει ή να εκπέσει ΦΠΑ, λόγω της διαγραφής του από το μητρώο ΦΠΑ;

2)

Προσκρούει στα άρθρα 74 και 80 της οδηγίας 2006/112 διάταξη της εθνικής νομοθεσίας κατά την οποία, σε περίπτωση παύσεως της φορολογητέας οικονομικής δραστηριότητας, η βάση επιβολής του φόρου πρέπει να είναι η κανονική αξία των υφιστάμενων περιουσιακών στοιχείων κατά τον χρόνο της διαγραφής από το μητρώο;

3)	Έχει το άρθρο 74 της οδηγίας 2006/112 απευθείας εφαρμογή;

4)

Έχει σημασία, για τον προσδιορισμό της βάσεως επιβολής του φόρου κατά το άρθρο 74 της οδηγίας 2006/112, το εύρος του χρονικού διαστήματος που μεσολαβεί μεταξύ της αποκτήσεως των περιουσιακών στοιχείων και της παύσεως της οικονομικής δραστηριότητας, καθώς και η απομείωση της αξίας των περιουσιακών στοιχείων από την απόκτησή τους

---

26.5.2012

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 151/25

---

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Hovrätten för Nedre Norrland (Σουηδία) στις 26 Μαρτίου 2012 — ÖFAB, Östergötlands Fastigheter AB κατά 1) Frank Koot 2) Evergreen Investments B.V.

(Υπόθεση C-147/12)

2012/C 151/40

Γλώσσα διαδικασίας: η σουηδική

Αιτούν δικαστήριο

Hovrätten för Nedre Norrland

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Εφεσείουσα: ÖFAB, Östergötlands Fastigheter AB

Εφεσίβλητοι:

1)	Frank Koot

2)	Evergreen Investments B.V.

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Έχει το άρθρο 5, παράγραφοι 1 και 3, του κανονισμού (ΕΚ) 44/2001 του Συμβουλίου, της 22ας Δεκεμβρίου 2000, για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις, την έννοια ότι εισάγει γενική παρέκκλιση από τον βασικό κανόνα του άρθρου 2 σε περίπτωση διαφορών για αποζημίωση;

2)

Έχουν οι όροι «ενοχές εξ αδικοπραξίας ή οιονεί αδικοπραξίας» του άρθρου 5, παράγραφος 3, του κανονισμού την έννοια ότι η διάταξη αυτή καλύπτει την αγωγή ενός δανειστή κατά μέλους του διοικητικού συμβουλίου μιας εταιρίας, στην περίπτωση που με την αγωγή ζητείται να αναγνωρισθεί η ευθύνη του μέλους του διοικητικού συμβουλίου για τα χρέη της εταιρίας, αν το μέλος αυτό παρέλειψε να θέσει σε εφαρμογή τις διαδικασίες για τον έλεγχο της οικονομικής καταστάσεως της εταιρίας, αλλά αντιθέτως συνέχισε τη δραστηριότητα της εταιρίας και την επιβάρυνε με επιπλέον χρέη;

3)

Έχουν οι όροι «ενοχές εξ αδικοπραξίας ή οιονεί αδικοπραξίας» του άρθρου 5, παράγραφος 3, του κανονισμού την έννοια ότι η διάταξη αυτή καλύπτει την αγωγή ενός δανειστή κατά του μετόχου μιας εταιρίας, στην περίπτωση που με την αγωγή ζητείται να αναγνωρισθεί η ευθύνη του μετόχου για τα χρέη της εταιρίας, αν ο μέτοχος επέτρεψε τη συνέχιση της δραστηριότητας της εταιρίας, παρά το ότι δεν υπάρχουν επαρκή κεφάλαια για τη δραστηριότητα αυτή και η εταιρία υποχρεούται να τεθεί υπό εκκαθάριση;

4)	Έχουν οι όροι «ενοχές εξ αδικοπραξίας ή οιονεί αδικοπραξίας» του άρθρου 5, παράγραφος 3, του κανονισμού την έννοια ότι η διάταξη αυτή καλύπτει την αγωγή ενός δανειστή κατά μετόχου εταιρίας ο οποίος έχει δεσμευθεί να εξοφλήσει τα χρέη της εταιρίας;

5)	Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο δεύτερο ερώτημα, όταν το μέλος του διοικητικού συμβουλίου είναι κάτοικος Κάτω Χωρών και η μη εκπλήρωση των υποχρεώσεων των μελών του διοικητικού συμβουλίου αφορά σουηδική εταιρία, θεωρείται μια ενδεχόμενη ζημία ως επελθούσα στις Κάτω Χώρες ή στη Σουηδία;

6)	Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο τρίτο και στο τέταρτο ερώτημα, αν ο μέτοχος είναι κάτοικος Κάτω Χωρών και η εταιρία είναι σουηδική, θεωρείται μια ενδεχόμενη ζημία ως επελθούσα στις Κάτω Χώρες ή στη Σουηδία;

7)	Αν το άρθρο 5, παράγραφος 1 ή 3, του κανονισμού έχει εφαρμογή σε μια από τις προπεριγραφείσες καταστάσεις, έχει σημασία για την εφαρμογή του το αν μια απαίτηση έχει εκχωρηθεί από τον αρχικό δανειστή σε τρίτον;

---

26.5.2012

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 151/26

---

Διάταξη του Προέδρου του Δικαστηρίου της 2ας Μαρτίου 2012 [αίτηση του Rechtbank van eerste aanleg te Antwerpen (Βέλγιο) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Anex Customs BVBA κατά Belgische Staat, KBC Bank NV

(Υπόθεση C-163/11) (1)

2012/C 151/41

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Ο Πρόεδρος του Δικαστηρίου αποφάσισε τη διαγραφή της υποθέσεως.

---

(1)  ΕΕ C 179 της 18.6.2011.

---

26.5.2012

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 151/27

---

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 22ας Μαρτίου 2012 — Viasat Broadcasting UK κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-114/09) (1)

(Κρατικές ενισχύσεις - Επιστροφής της ενισχύσεως - Απώλεια εννόμου συμφέροντος - Κατάργηση της δίκης)

2012/C 151/42

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Viasat Broadcasting UK Ltd (West Drayton, Middlesex, Ηνωμένο Βασίλειο) (εκπρόσωποι: S. Kalsmose-Hjelmborg και M. Honoré, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπής (εκπρόσωποι: αρχικώς N. Khan και B. Martenczuken, στη συνέχεια B. Stromsky και L. Flynn)

Παρεμβαίνοντες προς στήριξη των αιτημάτων της καθής: Βασίλειο της Δανίας (εκπρόσωποι: αρχικώς J. Bering Liisberg, στη συνέχεια C. Vang, επικουρούμενοι από τους P. Biering και K. Lundgaard Hansen, δικηγόρους) και TV2/Danmark A/S (Odense C, Δανία) (εκπρόσωπος: O. Koktvedgaard, δικηγόρος)

Αντικείμενο

Αίτημα ακυρώσεως της αποφάσεως C(2008) 4224 τελικό της Επιτροπής, της 4ης Αυγούστου 2008, στην υπόθεση N 287/2008, σχετικά με την ενίσχυση για διάσωση που χορηγήθηκε στην TV2 Danmark A/S.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Καταργεί τη δίκη.

2)	Η Viasat Broadcasting UK Ltd, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το Βασίλειο της Δανίας και η TV2 Danmark A/S φέρουν έκαστος τα δικαστικά έξοδά του.

---

(1)  EE C 141 της 20.6.2009.

---

26.5.2012

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 151/27

---

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 19ης Μαρτίου 2012 — Associazione «Giùlemanidallajuve» κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-273/09) (1)

(Ανταγωνισμός - Συμπράξεις - Κατάχρηση δεσπόζουσας θέσεως - Απόρριψη καταγγελίας - Έννομο συμφέρον - Κοινοτικό ενδιαφέρον - Προσφυγή εν μέρει προδήλως απαράδεκτη και εν μέρει προδήλως αβάσιμη)

2012/C 151/43

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Associazione «Giùlemanidallajuve» (Cerignola, Ιταλία) (εκπρόσωποι: L. Misson, G. Ernes και A. Pel, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: A. Bouquet και V. Di Bucci, επικουρούμενοι από τον J. Derenne, δικηγόρο)

Παρεμβαίνουσα υπέρ της καθής: Fédération internationale de football association (FIFA) (Ζυρίχη, Ελβετία) (εκπρόσωποι: A. Barav και D. Reymond, δικηγόροι)

Αντικείμενο

Αίτημα ακυρώσεως της αποφάσεως C(2009) 3916 της Επιτροπής, της 12ης Μαΐου 2009, η οποία ελήφθη δυνάμει του άρθρου 7, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΚ) 773/2004 της Επιτροπής, και με την οποία απορρίφθηκε, ελλείψει εννόμου συμφέροντος και κοινοτικού ενδιαφέροντος, η καταγγελία που υπέβαλε η προσφεύγουσα σχετικά με παραβάσεις των άρθρων 81 ΕΚ και 82 ΕΚ στις οποίες υπέπεσαν, κατά την προσφεύγουσα η Federazione italiana giuoco calcio, η Comitato olimpico nazionale italiano, η Union of European Football Associations και η Fédération Internationale de football association, στο πλαίσιο των κυρώσεων που επιβλήθηκαν στη Juventus Football Club SpA Τορίνου (Ιταλία) (υπόθεση COMP/39464 — Οπαδοί Juventus Τορίνου κατά FIGC-CONI-UEFA-FIFA).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Η Associazione «Giùlemanidallajuve» φέρει τα έξοδά της, καθώς και τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

3)	Η Fédération internationale de football association (FIFA) φέρει τα έξοδά της.

---

(1)  ΕΕ C 244 της 10.10.2009.

---

26.5.2012

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 151/27

---

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 27ης Μαρτίου 2012 — Connefroy κλ.π. κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-327/09) (1)

(Προσφυγή ακυρώσεως - Κρατικές ενισχύσεις - Πράξη που δεν αφορά ατομικά τον προσφεύγοντα - Απαράδεκτο)

2012/C 151/44

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγοντες: Philippe Connefroy (Le Rozel, Γαλλία), Jean-Guy Gueguen (Carantec, Γαλλία) και EARL de Cavagnan (Grézet-Cavagnan, Γαλλία) (εκπρόσωπος: C. Galvez, δικηγόρος)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωπος: B. Stromsky)

Αντικείμενο

Αίτημα ακυρώσεως της αποφάσεως 2009/402/ΕΚ της Επιτροπής, της 28ης Ιανουαρίου 2009, σχετικά με τα προγράμματα περιόδου εμπορίας που έθεσε σε εφαρμογή η Γαλλία στον τομέα των οπωροκηπευτικών (ΕΕ L 127, σ. 11).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή ως απαράδεκτη.

2)	Καταδικάζει τους Philippe Connefroy και Jean-Guy Gueguen και EARL de Cavagnan στα δικαστικά έξοδα, περιλαμβανομένων των εξόδων στα οποία υποβλήθηκε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

---

(1)  EE C 267 της 7.11.2009.

---

26.5.2012

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 151/28

---

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 26ης Μαρτίου 2012 — Cañas κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-508/09) (1)

(Ανταγωνισμός - Κανόνες κατά της φαρμακοδιεγέρσεως - Απόφαση περί απορρίψεως καταγγελίας - Παύση επαγγελματικής δραστηριότητας - Απώλεια εννόμου συμφέροντος - Κατάργηση της δίκης)

2012/C 151/45

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Guillermo Cañas (Buenos Aires, Αργεντινή) (εκπρόσωπος: F. Labouflie, δικηγόρος)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: P. Van Nuffel και F. Ronkes Agerbeek, επικουρούμενοι από τον J. Derenne, δικηγόρο)

Παρεμβαίνουσες προς στήριξη των αιτημάτων της καθής: Agence mondiale antidopage (Λωζάννη, Ελβετία) (εκπρόσωποι: G. Berrisch, avocat, D. Cooper, solicitor, και N. Chesaites, barrister) και ATP Tour, Inc. (Wilmington, Delaware, États-Unis) (εκπρόσωποι: B. van de Walle de Ghelcke και J. Marchandise, δικηγόροι)

Αντικείμενο

Αίτημα ακυρώσεως της αποφάσεως C(2009) 7809 της Επιτροπής, της 12ης Οκτωβρίου 2009, στην υπόθεση COMP/39471, με την οποία απορρίφθηκε, ελλείψει επαρκούς κοινοτικού συμφέροντος, καταγγελία για παράβαση των άρθρων 81 ΕΚ και 82 ΕΚ κατά του Agence mondiale antidopage [παγκόσμιου οργανισμού καταπολεμήσεως της φαμακοδιεργέρσεως] (ΑΜΑ), της ATP Tour Inc και του Conseil international de l’arbitrage en matière de sport [Διεθνούς Συμβουλίου Διαιτησίας σε Θέματα Αθλητισμού] (CIAS)

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Καταργεί τη δίκη.

2)	Καταδικάζει τον Guillermo Cañas στα δικαστικά έξοδά του, καθώς και στα έξοδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

3)	Οι Agence mondiale antidopage και ATP Tour, Inc. φέρουν τα έξοδά τους.

4)	Παρέλκει η απόφαση επί του αιτήματος παρεμβάσεως της European Elite Athletes Association

---

(1)  EE C 80 της 27.3.2010.

---

26.5.2012

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 151/28

---

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 29ης Μαρτίου 2012 — Asociación Española de Banca κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-236/10) (1)

(Προσφυγή ακυρώσεως - Κρατικές ενισχύσεις - Καθεστώς ενισχύσεων για φορολογική απόσβεση χρηματοοικονομικής υπεραξίας σε περίπτωση κτήσεως μεριδίων του κεφαλαίου αλλοδαπής εταιρίας - Απόφαση με την οποία κηρύχθηκε ασύμβατο προς την κοινή αγορά το καθεστώς ενισχύσεων και με την οποία δεν διατάχθηκε η ανάκτηση των ενισχύσεων - Ένωση - Απόφαση που δεν αφορά ατομικώς την προσφεύγουσα - Απαράδεκτο)

2012/C 151/46

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα:: Asociaciôn Española de Banca (Μαδρίτη, Ισπανία) (εκπρόσωποι: J. Buendía Sierra, E. Abad Valdenebro, M. Muñioz de Juan και R. Calvo Salinero, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: R. Lyal και C. Urraca Caviedes)

Αντικείμενο

Αίτημα ακυρώσεως του άρθρου 1, παράγραφος 1, και, επικουρικώς, του άρθρου 4 της αποφάσεως 2011/5/ΕΚ της Επιτροπής, της 28ης Οκτωβρίου 2009, σχετικά με τη φορολογική απόσβεση χρηματοοικονομικού εμπορικού κεφαλαίου για τη συμμετοχή σε ξένο μετοχικό κεφάλαιο υπό τον αριθμό C 45/07 (πρώην NN 51/07, πρώην CP 9/07) εφαρμοσθείσα από την Ισπανία (ΕΕ 2011, L 7, σ. 48).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Η προσφυγή απορρίπτεται.

2)	Η Asociaciôn Española de Banca φέρει τα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  EE C 195 της 17.7.2010.

---

26.5.2012

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 151/29

---

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 27ης Μαρτίου 2012 — European Goldfields Ltd κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-261/11) (1)

(Προσφυγή ακυρώσεως - Κρατικές ενισχύσεις - Ενίσχυση χορηγηθείσα από τις ελληνικές αρχές στην μεταλλευτική επιχείρηση Ελληνικός Χρυσός, υπό τη μορφή της παραχωρήσεως της εκμεταλλεύσεως μεταλλείων στην Κασσάνδρα σε τιμή χαμηλότερη από αυτή της αγοράς, και υπό μορφή απαλλαγής από τους φόρους - Απόφαση με την οποία η ενίσχυση κρίθηκε παράνομη και διατάσσεται η έντοκη επιστροφή της - έλλειψη εννόμου συμφέροντος - Απαράδεκτο)

2012/C 151/47

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: European Goldfields Ltd (Whitehorse, Yukon, Καναδάς) (εκπρόσωποι: Κ. Αδαμαντόπουλος, Ε. Πετρίτση, Ε. Τροβά και Π. Σκουρής, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: É. Gippini Fourniek και Δ. Τριανταφύλλου)

Αντικείμενο

Αίτημα ακυρώσεως της αποφάσεως 2011/452/ΕΕ της Επιτροπής, της 23ης Φεβρουαρίου 2011, σχετικά με την κρατική ενίσχυση C 48/08 (πρώην ΝΝ 61/08) που εφάρμοσε η Ελλάδα υπέρ της Ελληνικός Χρυσός ΑΕ (ΕΕ L 193, σ. 27).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή ως απαράδεκτη.

2)	Καταδικάζει τη European Goldfields Ltd στα δικαστικά έξοδα.

3)	Παρέλκει η απόφαση επί του αιτήματος παρεμβάσεως της εταιρίας Ελληνικός Χρυσός ΑΕ Μεταλλείων και Βιομηχανίας Χρυσού

---

(1)  EE C 219 της 23.7.2011.

---

26.5.2012

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 151/29

---

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 23ης Μαρτίου 2012 — Ecologistas en Acción κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-341/11) (1)

(Πρόσβαση στα έγγραφα - Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 1049/2001 - Σιωπηρή άρνηση προσβάσεως - Έννομο συμφέρον - Ρητή απόφαση εκδοθείσα μετά την άσκηση προσφυγής - Κατάργηση της δίκης)

2012/C 151/48

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ecologistas en Acción — CODA (Μαδρίτη, Ισπανία) (εκπρόσωπος: J. Doreste Hernández, δικηγόρος)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: I. Martínez del Peral και P. Costa de Oliveira)

Παρεμβαίνον υπέρ της καθής: Βασίλειο της Ισπανίας (εκπρόσωποι: αρχικώς ο M. Muñoz Pérez, abogado del Estado, επικουρούμενος από τον J.M. Rodriguez Cârcamo, avocat, κατόπιν ο S. Centeno Huerta, abogado del Estado)

Αντικείμενο

Αίτηση ακυρώσεως της σιωπηρής αποφάσεως της Επιτροπής, να μην επιτρέψει στην προσφεύγουσα την πρόσβαση σε ορισμένα έγγραφα που αφορούν την κατασκευή λιμένος στην Granadilla (Τενερίφη, Ισπανία), τα οποία διαβιβάστηκαν από τις ισπανικές αρχές στην Επιτροπή κατ’ εφαρμογήν της οδηγίας 92/43/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 21ης Μαΐου 1992, για τη διατήρηση των φυσικών οικοτόπων καθώς και της άγριας πανίδας και χλωρίδας (ΕΕ L 206, σ. 7).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Καταργεί τη δίκη.

2)	Καταδικάζει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στα δικαστικά έξοδά της, καθώς και στα δικαστικά έξοδα της Ecologistas en Accion-CODA.

3)	Το Βασίλειο της Ισπανίας φέρει τα δικαστικά έξοδά του.

---

(1)  EE C 252 της 27.8.2011.

---

26.5.2012

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 151/29

---

Προσφυγή της 22ας Φεβρουαρίου 2012 — Makhlouf κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-97/12)

2012/C 151/49

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Rami Makhlouf (Δαμασκός, Συρία) (εκπρόσωπος: E. Ruchat, δικηγόρος)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα του προσφεύγοντος

Ο προσφεύγων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να κηρύξει την προσφυγή του παραδεκτή και βάσιμη·

—	κατά συνέπεια, να ακυρώσει την απόφαση 2011/782/ΚΕΠΠΑ, της 1ης Δεκεμβρίου 2011, καθώς και τον κανονισμό (ΕΕ) 36/2012, της 18ης Ιανουαρίου 2012, και τις επακόλουθες εκτελεστικές τους πράξεις, κατά το μέρος που αφορούν τον προσφεύγοντα·

—	να καταδικάσει το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής του, ο προσφεύγων προβάλλει τρεις λόγους ακυρώσεως οι οποίοι είναι ουσιαστικώς πανομοιότυποι ή παρόμοιοι με εκείνους που προβλήθηκαν στο πλαίσιο της υποθέσεως T-432/11, Makhlouf κατά Συμβουλίου (1).

---

(1)  ΕΕ 2011, C 290, σ. 13.

---

26.5.2012

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 151/30

---

Προσφυγή της 22ας Φεβρουαρίου 2012 — Makhlouf κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-98/12)

2012/C 151/50

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Ehab Makhlouf (Δαμασκός, Συρία) (εκπρόσωπος: E. Ruchat, δικηγόρος)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα του προσφεύγοντος

Ο προσφεύγων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να κηρύξει την προσφυγή του παραδεκτή και βάσιμη·

—	κατά συνέπεια, να ακυρώσει την απόφαση 2011/782/ΚΕΠΠΑ, της 1ης Δεκεμβρίου 2011, καθώς και τον κανονισμό (ΕΕ) 36/2012, της 18ης Ιανουαρίου 2012, και τις επακόλουθες εκτελεστικές τους πράξεις, κατά το μέρος που αφορούν τον προσφεύγοντα·

—	να καταδικάσει το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής του, ο προσφεύγων προβάλλει τρεις λόγους ακυρώσεως οι οποίοι είναι ουσιαστικώς πανομοιότυποι ή παρόμοιοι με εκείνους που προβλήθηκαν στο πλαίσιο της υποθέσεως Τ-433/11, Makhlouf κατά Συμβουλίου (1).

---

(1)  ΕΕ 2011, C 290, σ. 14.

---

26.5.2012

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 151/30

---

Προσφυγή της 22ας Φεβρουαρίου 2012 — Syriatel Mobile Telecom κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-99/12)

2012/C 151/51

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Syriatel Mobile Telecom (Joint Stock Company) (Δαμασκός, Συρία) (εκπρόσωπος: E. Ruchat, δικηγόρος)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να κηρύξει την προσφυγή της παραδεκτή και βάσιμη·

—	κατά συνέπεια, να ακυρώσει την απόφαση 2011/782/ΚΕΠΠΑ, της 1ης Δεκεμβρίου 2011, καθώς και τον κανονισμό (ΕΕ) 36/2012, της 18ης Ιανουαρίου 2012, και τις επακόλουθες εκτελεστικές τους πράξεις, κατά το μέρος που αφορούν την προσφεύγουσα·

—	να καταδικάσει το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει τέσσερις λόγους ακυρώσεως εκ των οποίων οι τρεις πρώτοι είναι ουσιαστικώς πανομοιότυποι ή παρόμοιοι με εκείνους που προβλήθηκαν στο πλαίσιο των υποθέσεων T-432/11, Makhlouf κατά Συμβουλίου (1), και Τ-433/11, Makhlouf κατά Συμβουλίου (2).

Ο τέταρτος λόγος ακυρώσεως αντλείται από παραβίαση της αρχής της ίσης μεταχείρισης η οποία έχει ως αποτέλεσμα τη στρέβλωση του ανταγωνισμού τόσο στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης όσο και στη Συρία, καθώς και μεταξύ των δύο αυτών περιοχών.

---

(1)  ΕΕ 2011, C 290, σ. 13.

(2)  ΕΕ 2011, C 290, σ. 14.

---

26.5.2012

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 151/30

---

Προσφυγή της 22ας Φεβρουαρίου 2012 — Almashreq Investement κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-100/12)

2012/C 151/52

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Almashreq Investement Co. (Joint-Stock Holding Company) (Δαμασκός, Συρία) (εκπρόσωπος: E. Ruchat, δικηγόρος)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να κηρύξει την προσφυγή της παραδεκτή και βάσιμη·

—	κατά συνέπεια, να ακυρώσει την απόφαση 2011/782/ΚΕΠΠΑ, της 1ης Δεκεμβρίου 2011, καθώς και τον κανονισμό (ΕΕ) 36/2012, της 18ης Ιανουαρίου 2012, και τις επακόλουθες εκτελεστικές τους πράξεις, κατά το μέρος που αφορούν την προσφεύγουσα·

—	να καταδικάσει το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει τρεις λόγους ακυρώσεως οι οποίοι είναι ουσιαστικώς πανομοιότυποι ή παρόμοιοι με εκείνους που προβλήθηκαν στο πλαίσιο των υποθέσεων T-432/11, Makhlouf κατά Συμβουλίου (1), και Τ-433/11, Makhlouf κατά Συμβουλίου (2).

---

(1)  ΕΕ 2011, C 290, σ. 13.

(2)  ΕΕ 2011, C 290, σ. 14.

---

26.5.2012

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 151/31

---

Προσφυγή της 22ας Φεβρουαρίου 2012 — Cham κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-101/12)

2012/C 151/53

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Cham Holding Co. SA (Δαμασκός, Συρία) (εκπρόσωπος: E. Ruchat, δικηγόρος)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να κηρύξει την προσφυγή της παραδεκτή και βάσιμη·

—	κατά συνέπεια, να ακυρώσει την απόφαση 2011/782/ΚΕΠΠΑ, της 1ης Δεκεμβρίου 2011, καθώς και τον κανονισμό (ΕΕ) 36/2012, της 18ης Ιανουαρίου 2012, και τις επακόλουθες εκτελεστικές τους πράξεις, κατά το μέρος που αφορούν την προσφεύγουσα·

—	να καταδικάσει το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει τρεις λόγους ακυρώσεως οι οποίοι είναι ουσιαστικώς πανομοιότυποι ή παρόμοιοι με εκείνους που προβλήθηκαν στο πλαίσιο των υποθέσεων T-432/11, Makhlouf κατά Συμβουλίου (1), και Τ-433/11, Makhlouf κατά Συμβουλίου (2).

---

(1)  ΕΕ 2011, C 290, σ. 13.

(2)  ΕΕ 2011, C 290, σ. 14.

---

26.5.2012

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 151/31

---

Προσφυγή της 22ας Φεβρουαρίου 2012 — Sorouh κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-102/12)

2012/C 151/54

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Sorouh Joint Stock Company (Δαμασκός, Συρία) (εκπρόσωπος: E. Ruchat, δικηγόρος)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να κηρύξει την προσφυγή της παραδεκτή και βάσιμη·

—	κατά συνέπεια, να ακυρώσει την απόφαση 2011/782/ΚΕΠΠΑ, της 1ης Δεκεμβρίου 2011, καθώς και τον κανονισμό (ΕΕ) 36/2012, της 18ης Ιανουαρίου 2012, και τις επακόλουθες εκτελεστικές τους πράξεις, κατά το μέρος που αφορούν την προσφεύγουσα·

—	να καταδικάσει το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει τρεις λόγους ακυρώσεως οι οποίοι είναι ουσιαστικώς πανομοιότυποι ή παρόμοιοι με εκείνους που προβλήθηκαν στο πλαίσιο των υποθέσεων T-432/11, Makhlouf κατά Συμβουλίου (1), και Τ-433/11, Makhlouf κατά Συμβουλίου (2).

---

(1)  ΕΕ 2011, C 290, σ. 13.

(2)  ΕΕ 2011, C 290, σ. 14.

---

26.5.2012

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 151/31

---

Προσφυγή-αγωγή της 24ης Φεβρουαρίου 2012 — T&L Sugars και Sidul Açúcares κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-103/12)

2012/C 151/55

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες/ενάγουσες: T&L Sugars Ltd (Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο) και Sidul Açúcares, Unipessoal Lda (Santa Iria de Azóia, Πορτογαλία) (εκπρόσωποι: D. Waelbroeck, δικηγόρος, και D. Slater, solicitor)

Καθών/εναγόμενες: η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η Ευρωπαϊκή Ένωση, εκπροσωπούμενη από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα των προσφευγουσών-εναγουσών

Οι προσφεύγουσες-ενάγουσες ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να κρίνει παραδεκτή και βάσιμη την παρούσα προσφυγή ακυρώσεως βάσει του άρθρου 263, παράγραφος 4, ΣΛΕΕ και/ή την ένσταση ελλείψεως νομιμότητας, προβληθείσα δυνάμει του άρθρου 277 ΣΛΕΕ, κατά των κανονισμών 1240/2011, 1308/2011, 1239/2011, 1281/2011, 1316/2011, 1384/2011, 27/2012 και 57/2012·

—

να ακυρώσει τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 1240/2011 της Επιτροπής, της 30ής Νοεμβρίου 2011, για τη θέσπιση έκτακτων μέτρων όσον αφορά τη διάθεση ζάχαρης και ισογλυκόζης εκτός ποσόστωσης στην αγορά της Ένωσης με μειωμένη εισφορά επί του πλεονάσματος κατά τη διάρκεια της περιόδου εμπορίας 2011/2012 (ΕΕ L 318, σ. 9)·

—

να ακυρώσει τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 1308/2011 της Επιτροπής, της 14ης Δεκεμβρίου 2011, για τον καθορισμό του συντελεστή κατανομής, την απόρριψη περαιτέρω αιτήσεων και τον τερματισμό της περιόδου υποβολής αιτήσεων για διαθέσιμες ποσότητες ζάχαρης εκτός ποσόστωσης που προβλέπεται να πωληθούν στην αγορά της Ένωσης με μειωμένη εισφορά επί του πλεονάσματος κατά τη διάρκεια της περιόδου εμπορίας 2011/2012 (ΕΕ L 332, σ. 8)·

—	να ακυρώσει τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 1239/2011 της Επιτροπής, της 30ής Νοεμβρίου 2011, σχετικά με την προκήρυξη διαρκούς διαγωνισμού για την περίοδο εμπορίας 2011/2012 για την εισαγωγή ζάχαρης του κωδικού ΣΟ 1701 με μειωμένο δασμό (ΕΕ L 318, σ. 4)·

—	να ακυρώσει τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 1281/2011 της Επιτροπής, της 8ης Δεκεμβρίου 2011, σχετικά με τον ελάχιστο δασμό που καθορίζεται κατόπιν του πρώτου επιμέρους διαγωνισμού στο πλαίσιο του διαγωνισμού που έχει προκηρυχθεί με τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 1239/2011 (ΕΕ L 327, σ. 60)·

—	να ακυρώσει τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 1316/2011 της Επιτροπής, της 15ης Δεκεμβρίου 2011, σχετικά με τον ελάχιστο δασμό που καθορίζεται κατόπιν του δεύτερου επιμέρους διαγωνισμού στο πλαίσιο του διαγωνισμού που έχει προκηρυχθεί με τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 1239/2011 (ΕΕ L 334, σ. 16)·

—	να ακυρώσει τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 1384/2011 της Επιτροπής, της 22ας Δεκεμβρίου 2011, σχετικά με τον ελάχιστο δασμό που καθορίζεται κατόπιν του τρίτου επιμέρους διαγωνισμού στο πλαίσιο του διαγωνισμού που έχει προκηρυχθεί με τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 1239/2011 (ΕΕ L 343, σ. 33)·

—

να ακυρώσει τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 27/2012 της Επιτροπής, της 12ης Ιανουαρίου 2012, σχετικά με τον ελάχιστο δασμό που καθορίζεται για τη ζάχαρη κατόπιν του τέταρτου επιμέρους διαγωνισμού στο πλαίσιο του διαγωνισμού που έχει προκηρυχθεί με τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 1239/2011 (ΕΕ L 9, σ. 12)· και

—	να ακυρώσει τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 57/2012 της Επιτροπής της 23ης Ιανουαρίου 2012, για την αναστολή του διαγωνισμού που προκηρύχθηκε με τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 1239/2011 (ΕΕ L 19, σ. 12)·

—

επικουρικώς, να κρίνει παραδεκτή και βάσιμη την ένσταση ελλείψεως νομιμότητας, προβληθείσα κατά των άρθρων 186, στοιχείο α' και 187 του κανονισμού 1234/2007 (1), να κρίνει τις εν λόγω νομοθετικές διατάξεις μη σύννομες και να ακυρώσει τους προσβαλλόμενους κανονισμούς, οι οποίοι βασίζονται άμεσα ή έμμεσα στις διατάξεις αυτές·

—

να υποχρεώσει την Ένωση, εκπροσωπούμενη από την Επιτροπή, να αποκαταστήσει οποιαδήποτε ζημία υπέστησαν οι προσφεύγουσες-ενάγουσες λόγω της μη τηρήσεως εκ μέρους της Επιτροπής των νομίμων υποχρεώσεών της, και να καθορίσει το ύψος της αποζημιώσεως αυτής ώστε να αντισταθμίζει τη ζημία την οποία υπέστησαν οι προσφεύγουσες-ενάγουσες μεταξύ 1ης Απριλίου 2011 και 29ης Ιανουαρίου 2012 στο ποσό των 87 399 257 ευρώ, στο οποίο να προστεθούν όλες οι ζημίες τις οποίες εξακολουθούν να υφίστανται οι προσφεύγουσες-ενάγουσες μετά την ημερομηνία αυτή ή οποιοδήποτε άλλο ποσό για τη ζημία που έχουν υποστεί ή πρόκειται να υποστούν οι προσφεύγουσες-ενάγουσες και την οποία θα αποδείξουν κατά τη διάρκεια της παρούσας διαδικασίας, με σκοπό ιδιαίτερα να ληφθεί υπόψη οποιαδήποτε μελλοντική ζημία·

—

να επιδικάσει τόκους επί του πληρωτέου ποσού από την ημερομηνία της αποφάσεως του Γενικού Δικαστηρίου μέχρι την πραγματική καταβολή, βάσει του επιτοκίου που θα έχει καθορίσει κατά την ημερομηνία αυτή η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα για τις κύριες πράξεις αναχρηματοδοτήσεως, προσαυξημένου κατά δύο εκατοστιαίες μονάδες, ή βάσει οποιουδήποτε άλλου επιτοκίου κριθεί εύλογο από το Γενικό Δικαστήριο·

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής-αγωγής τους, οι προσφεύγουσες-ενάγουσες προβάλλουν έξι λόγους.

1)	Πρώτος λόγος, αντλούμενος από παραβίαση της αρχής της απαγορεύσεως των διακρίσεων, εφόσον τα προσβαλλόμενα μέτρα προκαλούν δυσμενή διάκριση σε βάρος των εργοστασίων παραγωγής ζάχαρης υπέρ των μεταποιητικών επιχειρήσεων ζαχαρότευτλων.

2)

Δεύτερος λόγος, αντλούμενος από παράβαση του κανονισμού 1234/2007 και έλλειψη προσήκουσας νομικής βάσης, διότι η καθής-εναγόμενη δεν διαθέτει εξουσία αυξήσεως των ποσοστώσεων και υποχρεούται να επιβάλει υψηλές και αποτρεπτικές εισφορές για τη διάθεση της εκτός ποσόστωσης ζάχαρης στην αγορά, και δεν διαθέτει ούτε εξουσιοδότηση ή εξουσία να επιβάλει τέτοιου είδους μέτρα, όπερ ουδέποτε προβλέφθηκε με τη βασική νομοθεσία.

3)

Τρίτος λόγος, αντλούμενος από παραβίαση της αρχής της ασφάλειας δικαίου, καθόσον ο κανονισμός 1239/2011 και οι εκτελεστικοί κανονισμοί του δημιούργησαν ένα σύστημα εντός του οποίου οι τελωνειακοί δασμοί δεν είναι προβλέψιμοι και δεν καθορίζονται με την εφαρμογή συνεκτικών και αντικειμενικών κριτηρίων, αλλά καθορίζονται με την αντικειμενική βούληση καταβολής δασμών, ασχέτως των εισαγομένων προϊόντων.

4)	Τέταρτος λόγος, αντλούμενος από παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας, καθόσον η καθής-εναγόμενη μπορούσε ευκόλως να λάβει λιγότερο περιοριστικά μέτρα, τα οποία δεν θα λαμβάνονταν αποκλειστικώς σε βάρος των εργοστασίων ραφιναρίσματος που εισάγουν τη ζάχαρη.

5)	Πέμπτος λόγος, αντλούμενος από παραβίαση της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης, καθόσον η καθής-εναγόμενη δεν ανταποκρίθηκε στις νόμιμες προσδοκίες των προσφευγουσών-εναγουσών να τύχουν ισόρροπης, δίκαιης και άνευ διακρίσεων μεταχειρίσεως.

6)

Έκτος λόγος, αντλούμενος από παραβίαση των αρχών της επιμέλειας και της χρηστής διοικήσεως, καθόσον η καθής-εναγόμενη, καταρχάς, παρέλειψε εντελώς να ενεργήσει, παρά τις επανειλημμένες προειδοποιήσεις περί διαταραχών στην αγορά, κατόπιν έλαβε προδήλως απρόσφορα μέτρα προς αντιμετώπιση των εν λόγω διαταραχών και, με τον τρόπο αυτό, ανέτρεψε την ισορροπία την οποία είχε επιτύχει το Συμβούλιο μεταξύ εγχώριων παραγωγών και εργοστασίων ραφιναρίσματος που εισάγουν τη ζάχαρη.

Για την ακύρωση του κανονισμού 57/2012, οι προσφεύγουσες-ενάγουσες προβάλλουν μόνον τον πρώτο, τον τέταρτο και τον έβδομο λόγο.

Επικουρικώς, οι προσφεύγουσες-ενάγουσες προβάλλουν τους προπαρατεθέντες λόγους κατά του κανονισμού 1239/2011 και του κανονισμού 1308/2011, προς στήριξη της ελλείψεως νομιμότητας των κανονισμών αυτών, δυνάμει του άρθρου 277 ΣΛΕΕ. Στην περίπτωση κατά την οποία το Γενικό Δικαστήριο απορρίψει τους λόγους αυτούς ακυρώσεως, οι προσφεύγουσες-ενάγουσες προβάλλουν επίσης την έλλειψη νομιμότητας, δυνάμει του άρθρου 277 ΣΛΕΕ, του άρθρου 186, στοιχείο α', και του άρθρου 187 του κανονισμού 1234/2007, που αποτελούν τη νομική βάση των προσβαλλόμενων κανονισμών, και ζητούν την ακύρωση των διατάξεων αυτών, καθώς και των προσβαλλόμενων κανονισμών.

---

(1)  Κανονισμός (ΕΚ) 1234/2007 του Συμβουλίου, της 22ας Οκτωβρίου 2007, για τη θέσπιση κοινής οργάνωσης των γεωργικών αγορών και ειδικών διατάξεων για ορισμένα γεωργικά προϊόντα (Ενιαίος κανονισμός ΚΟΑ) (ΕΕ L 299, σ. 1).

---

26.5.2012

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 151/33

---

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 30ής Μαρτίου 2012 — Atlantean κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-125/08) (1)

2012/C 151/56

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Ο πρόεδρος του πέμπτου τμήματος αποφάσισε τη διαγραφή της υποθέσεως.

---

(1)  EE C 116 της 9.5.2008.

---

26.5.2012

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 151/33

---

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 27ης Μαρτίου 2012 — Atlantean κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-368/08) (1)

2012/C 151/57

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Ο πρόεδρος του πέμπτου τμήματος αποφάσισε τη διαγραφή της υποθέσεως.

---

(1)  EE C 301 της 22.11.2008.

---

26.5.2012

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 151/33

---

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 26ης Μαρτίου 2012 — PhysioNova κατά ΓΕΕΑ — Flex Equipos de Descanso (FLEX)

(Υπόθεση T-501/09) (1)

2012/C 151/58

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Ο πρόεδρος του τρίτου τμήματος αποφάσισε τη διαγραφή της υποθέσεως.

---

(1)  EE C 37 της 13.2.2010.

---

26.5.2012

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 151/33

---

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 28ης Μαρτίου 2012 — X Technology Swiss κατά ΓΕΕΑ — Brawn (X-Undergear)

(Υπόθεση T-581/10) (1)

2012/C 151/59

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Ο πρόεδρος του έκτου τμήματος αποφάσισε τη διαγραφή της υποθέσεως.

---

(1)  EE C 63 της 26.2.2011.

---