ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΡΟΕΡΧΟΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΘΕΣΜΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ, ΤΑ ΛΟΙΠΑ ΟΡΓΑΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

2.4.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 103/2

Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 10ης Φεβρουαρίου 2011 [αίτηση του Unabhängiger Finanzsenat, Außenstelle Linz (Αυστρία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Haribo Lakritzen Hans Riegel BetriebsgmbH (C-436/08), Österreichische Salinen AG (C-437/08) κατά Finanzamt Linz

(Υποθέσεις C-436/08 και C-437/08) (1)

(Ελεύθερη κυκλοφορία των κεφαλαίων - Φόρος εταιριών - Απαλλαγή για ημεδαπά μερίσματα - Απαλλαγή υπό ορισμένους όρους για αλλοδαπά μερίσματα - Εφαρμογή του συστήματος του συνυπολογισμού στα μη απαλλασσόμενα αλλοδαπά μερίσματα - Αποδείξεις που απαιτούνται ως προς τον συνυπολογιστέο αλλοδαπό φόρο)

2011/C 103/02

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Unabhängiger Finanzsenat, Außenstelle Linz

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Haribo Lakritzen Hans Riegel BetriebsgmbH (C-436/08), Österreichische Salinen AG (C-437/08)

κατά

Finanzamt Linz

Αντικείμενο

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως — Unabhängiger Finanzsenat — Ερμηνεία του κοινοτικού δικαίου — Εθνική ρύθμιση που απαλλάσσει από τον φόρο τα μερίσματα της ημεδαπής ενώ η απαλλαγή αυτή δεν ισχύει για τα μερίσματα της αλλοδαπής παρά μόνον από ένα ελάχιστο όριο συμμετοχής ίσης προς το 25 % — Διοικητική και δικαστική πρακτική η οποία, προκειμένου να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του κοινοτικού δικαίου, προβλέπει την εφαρμογή ενός συστήματος φορολογήσεως των μερισμάτων αλλοδαπής προελεύσεως που προκύπτουν από συμμετοχή μικρότερη του κατωφλίου του 25 %

Διατακτικό

Το άρθρο 63 ΣΛΕΕ πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι απαγορεύει ρύθμιση κράτους μέλους η οποία προβλέπει την απαλλαγή από τον φόρο εταιριών για τα μερίσματα χαρτοφυλακίου από συμμετοχές σε ημεδαπές εταιρίες και εξαρτά την απαλλαγή αυτή για τα μερίσματα χαρτοφυλακίου από εταιρίες εγκατεστημένες σε τρίτα κράτη που είναι συμβαλλόμενα μέλη της Συμφωνίας για τον Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο, της 2ας Μαΐου 1992, από την ύπαρξη συμφωνίας περί πλήρους διοικητικής συνδρομής και συνδρομής περί την εκτέλεση μεταξύ του οικείου κράτους μέλους και του οικείου τρίτου κράτους, καθόσον μόνον η ύπαρξη συμφωνίας αμοιβαίας συνδρομής μεταξύ διοικητικών αρχών είναι αναγκαία για την επίτευξη των σκοπών της επίδικης ρυθμίσεως.

Το άρθρο 63 ΣΛΕΕ πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι δεν απαγορεύει ρύθμιση κράτους μέλους απαλλάσσουσα του φόρου εταιριών τα μερίσματα χαρτοφυλακίου τα οποία λαμβάνει ημεδαπή εταιρία από άλλη ημεδαπή εταιρία, ενώ επιβάλλει τον φόρο αυτό στα μερίσματα χαρτοφυλακίου τα οποία λαμβάνει ημεδαπή εταιρία από εταιρία εγκατεστημένη σε άλλο κράτος μέλος ή σε τρίτο κράτος που είναι συμβαλλόμενο μέλος της Συμφωνίας για τον Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο, της 2ας Μαΐου 1992, καθόσον πάντως ο καταβληθείς στο κράτος εγκαταστάσεως της δεύτερης αυτής εταιρίας φόρος συνυπολογίζεται στον οφειλόμενο στο κράτος μέλος της δικαιούχου εταιρίας φόρο και δεν είναι υπερβολικές οι διοικητικές επιβαρύνσεις που επιβάλλονται στη δικαιούχο εταιρία για να μπορεί να τύχει του εν λόγω συνυπολογισμού. Οι πληροφορίες τις οποίες ζητεί η εθνική φορολογική αρχή από τη δικαιούχο των μερισμάτων εταιρία περί του φόρου, ο οποίος έπληξε πράγματι τα κέρδη της διανέμουσας τα μερίσματα εταιρίας στο κράτος εγκαταστάσεως της διανέμουσας αυτής εταιρίας, είναι εγγενείς στην καθεαυτή λειτουργία της μεθόδου του συνυπολογισμού και δεν μπορούν να θεωρηθούν ως υπερβολική διοικητική επιβάρυνση.

Το άρθρο 63 ΣΛΕΕ πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι απαγορεύει εθνική ρύθμιση η οποία, προς αποφυγή της διπλής οικονομικής φορολογίας, απαλλάσσει του φόρου εταιριών τα μερίσματα χαρτοφυλακίου τα οποία λαμβάνει ημεδαπή εταιρία και διανέμονται από άλλη ημεδαπή εταιρία, και, για τα μερίσματα τα οποία διανέμονται από εταιρία εγκατεστημένη σε τρίτο κράτος πλην κράτους συμβαλλομένου στη Συμφωνία για τον Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο κράτους, της 2ας Μαΐου 1992, δεν προβλέπει ούτε την απαλλαγή των μερισμάτων ούτε σύστημα συνυπολογισμού του φόρου που κατέβαλε η διανέμουσα εταιρία στο κράτος εγκαταστάσεώς της.

Το άρθρο 63 ΣΛΕΕ δεν απαγορεύει την πρακτική εθνικής φορολογικής αρχής η οποία, για τα μερίσματα από ορισμένες τρίτες χώρες, εφαρμόζει τη μέθοδο του συνυπολογισμού άνω ορισμένου ορίου συμμετοχής της δικαιούχου εταιρίας στο κεφάλαιο της διανέμουσας εταιρίας και τη μέθοδο της απαλλαγής κάτω του ορίου αυτού, ενώ εφαρμόζει συστηματικώς τη μέθοδο της απαλλαγής για τα μερίσματα ημεδαπής προελεύσεως, εφόσον, πάντως, οι σχετικοί μηχανισμοί προς αποφυγή ή μετριασμό της αλλεπάλληλης φορολογίας των διανεμομένων κερδών καταλήγουν σε αντίστοιχο αποτέλεσμα. Το γεγονός ότι η εθνική φορολογική αρχή ζητεί πληροφορίες από τη δικαιούχο των μερισμάτων εταιρία σχετικά με τον φόρο ο οποίος έπληξε πράγματι τα κέρδη της διανέμουσας τα μερίσματα εταιρίας στο τρίτο κράτος εγκαταστάσεως της εταιρίας αυτής είναι εγγενές στη λειτουργία της μεθόδου του συνυπολογισμού και δεν θίγει, καθεαυτό, την ισοτιμία μεταξύ της μεθόδου της απαλλαγής και της μεθόδου του συνυπολογισμού.

Το άρθρο 63 ΣΛΕΕ πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι:

—

απαγορεύει εθνική ρύθμιση η οποία παρέχει στις ημεδαπές εταιρίες τη δυνατότητα να μεταφέρουν τις ζημίες που έχουν υποστεί κατά τη διάρκεια ενός φορολογικού έτους στα μεταγενέστερα φορολογικά έτη και αποτρέπει τη διπλή οικονομική φορολογία των μερισμάτων εφαρμόζοντας τη μέθοδο της απαλλαγής στα μερίσματα ημεδαπής προελεύσεως, ενώ εφαρμόζει τη μέθοδο του συνυπολογισμού στα μερίσματα τα οποία διανέμουν εταιρίες εγκατεστημένες σε άλλο κράτος μέλος ή σε τρίτη χώρα, καθόσον η ρύθμιση αυτή δεν επιτρέπει, σε περίπτωση εφαρμογής της μεθόδου του συνυπολογισμού, τη μεταφορά στα επόμενα φορολογικά έτη του συνυπολογισμού του φόρου εταιριών ο οποίος καταβλήθηκε στο κράτος εγκαταστάσεως της διανέμουσας τα μερίσματα εταιρίας αν, για το φορολογικό έτος κατά τη διάρκεια του οποίου η δικαιούχος εταιρία έλαβε τα μερίσματα αλλοδαπής προελεύσεως, η εν λόγω εταιρία υπέστη λειτουργική ζημία, και

—

δεν υποχρεώνει ένα κράτος μέλος να προβλέπει, στη φορολογική του νομοθεσία, τον συνυπολογισμό του επιβαλλομένου στα μερίσματα φόρου μέσω παρακρατήσεως στην πηγή σε άλλο κράτος μέλος προς αποφυγή της διπλής νομικής φορολογίας των μερισμάτων τα οποία λαμβάνει εταιρία εγκατεστημένη στο πρώτο κράτος μέλος, η δε φορολογία αυτή προκύπτει από την παράλληλη άσκηση, εκ μέρους των οικείων κρατών μελών, της αντίστοιχης φορολογικής τους αρμοδιότητας.

(1) ΕΕ C 19 της 24.1.2009.

2.4.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 103/3

Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 17ης Φεβρουαρίου 2011 [αίτηση του Stockholms tingsrätt (Σουηδία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Konkurrensverket κατά TeliaSonera AB

(Υπόθεση C-52/09) (1)

(Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως - Άρθρο 102 ΣΛΕΕ - Κατάχρηση δεσπόζουσας θέσεως - Τιμές εφαρμοζόμενες από φορέα τηλεπικοινωνιών - Ενδιάμεσες παροχές ADSL - Παροχές συνδέσεως υψηλής ταχύτητας προς τους τελικούς πελάτες - Συμπίεση των περιθωρίων κέρδους των ανταγωνιστών ή πολιτική συμπιέσεως των τιμών)

2011/C 103/03

Γλώσσα διαδικασίας: η σουηδική

Αιτούν δικαστήριο

Stockholms tingsrätt

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Konkurrensverket

κατά

TeliaSonera AB

Παρισταμένης της: Tele2 Sverige AB

Αντικείμενο

Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Stockholms tingsrätt — Ερμηνεία του άρθρου 82 ΕΚ — Συμπίεση των τιμών — Τιμές εφαρμοζόμενες από φορέα εκμετάλλευσης πρώην κάτοχο παραδοσιακού μονοπωλίου για την πρόσβαση σε συνδέσεις ADSL — Διαφορά μεταξύ της τιμής που χρεώνει ο φορέας εκμετάλλευσης στους ενδιάμεσους φορείς εκμετάλλευσης για την παροχή χονδρικώς προσβάσεων σε συνδέσεις ADSL και της τιμής που ο φορέας εκμετάλλευσης χρεώνει στους καταναλωτές για την πρόσβαση σε συνδέσεις ADSL η οποία δεν επαρκεί για να καλυφθεί το πρόσθετο κόστος του φορέα εκμετάλλευσης για την παροχή αυτών των υπηρεσιών λιανικής

Διατακτικό

Ελλείψει οποιασδήποτε αντικειμενικής δικαιολογίας, μπορεί να συνιστά κατάχρηση κατά την έννοια του άρθρο 102 ΣΛΕΕ το γεγονός ότι καθετοποιημένη επιχείρηση, κατέχουσα δεσπόζουσα θέση στην αγορά χονδρικής των ενδιάμεσων παροχών μέσω ασύμμετρης ψηφιακής συνδρομητικής γραμμής, εφαρμόζει μια τιμολογιακή πρακτική η οποία συνεπάγεται ότι η απόκλιση μεταξύ των τιμών που ισχύουν στην αγορά αυτή και των τιμών που εφαρμόζονται στην αγορά λιανικής των παροχών συνδέσεως υψηλής ταχύτητας προς τους τελικούς πελάτες δεν επαρκεί για την κάλυψη του συγκεκριμένου κόστους με το οποίο η ίδια αυτή επιχείρηση πρέπει να επιβαρυνθεί προκειμένου να αποκτήσει πρόσβαση στην τελευταία αυτή αγορά.

Στο πλαίσιο της εκτιμήσεως του καταχρηστικού χαρακτήρα μιας τέτοιας πρακτικής, πρέπει να λαμβάνονται υπόψη όλες οι περιστάσεις κάθε συγκεκριμένης περιπτώσεως. Ειδικότερα,

—

πρέπει να λαμβάνονται υπόψη, κατ’ αρχήν και κατά προτεραιότητα, οι τιμές και το κόστος της οικείας επιχειρήσεως στην αγορά των παροχών λιανικής. Μόνον όταν δεν είναι δυνατόν, λόγω των συγκεκριμένων περιστάσεων, να γίνει αναφορά στις τιμές αυτές και στο εν λόγω κόστος, πρέπει να εξετάζονται οι αντίστοιχες τιμές και το αντίστοιχο κόστος των ανταγωνιστών στην ίδια αυτή αγορά και

—	είναι αναγκαίο να αποδεικνύεται ότι, λαμβανομένου ειδικότερα υπόψη του απαραίτητου χαρακτήρα του προϊόντος χονδρικής, η πρακτική αυτή παράγει ένα, τουλάχιστον δυνητικό, επιζήμιο για τον ανταγωνισμό αποτέλεσμα στην αγορά λιανικής, χωρίς τούτο ουδόλως να δικαιολογείται από οικονομικής απόψεως.

Για την εκτίμηση αυτή δεν έχουν, κατ’ αρχήν, σημασία:

—	το ότι η οικεία επιχείρηση δεν υπέχει καμία κανονιστική υποχρέωση να προσφέρει τις ενδιάμεσες παροχές μέσω ασύμμετρης ψηφιακής συνδρομητικής γραμμής στην αγορά χονδρικής στην οποία κατέχει δεσπόζουσα θέση·

—	ο βαθμός στον οποίο η επιχείρηση αυτή δεσπόζει στην αγορά αυτή·

—	το γεγονός ότι η εν λόγω επιχείρηση δεν κατέχει δεσπόζουσα θέση και στην αγορά λιανικής των παροχών συνδέσεως υψηλής ταχύτητας προς τους τελικούς πελάτες·

—	το γεγονός ότι οι πελάτες στους οποίους εφαρμόζεται μια τέτοια τιμολογιακή πρακτική είναι νέοι ή υφιστάμενοι πελάτες της οικείας επιχειρήσεως·

—	το γεγονός ότι η κατέχουσα δεσπόζουσα θέση επιχείρηση αδυνατεί να ανακτήσει τις ενδεχόμενες ζημίες που μπορεί να της προκαλέσει μια τέτοια τιμολογιακή πρακτική, ούτε

—	ο βαθμός ωριμάνσεως των σχετικών αγορών και το στις αγορές αυτές έχει εμφανισθεί μια νέα τεχνολογία η οποία απαιτεί πολύ μεγάλες επενδύσεις.

(1) ΕΕ C 90 της 18.4.2009.

2.4.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 103/4

Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 17ης Φεβρουαρίου 2011 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Κυπριακής Δημοκρατίας

(Υπόθεση C-251/09) (1)

(Συμβάσεις δημοσίων προμηθειών και δημοσίων έργων - Τομέας του ύδατος, της ενέργειας, των μεταφορών και των τηλεπικοινωνιών - Οδηγία 93/38/ΕΟΚ - Προκήρυξη διαγωνισμού - Κριτήρια αναθέσεως - Ίση μεταχείριση των διαγωνιζομένων - Αρχή της διαφάνειας - Οδηγία 92/13/ΕΟΚ - Διαδικασία προσφυγής - Υποχρέωση αιτιολογήσεως αποφάσεως περί απορρίψεως διαγωνιζομένου)

2011/C 103/04

Γλώσσα διαδικασίας: η ελληνική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: C. Zadra, Ι. Χατζηγιάννης και Μ. Πατακιά)

Καθής: Κυπριακή Δημοκρατία (εκπρόσωποι: K. Λυκούργος και A. Πανταζή-Λάμπρου)

Αντικείμενο

Παράβαση κράτους μέλους — Παράβαση των άρθρων 4, παράγραφος 2, και 31, παράγραφος 1, της οδηγίας 93/38/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 14ης Ιουνίου 1993, περί συντονισμού των διαδικασιών σύναψης συμβάσεων στους τομείς του ύδατος, της ενέργειας, των μεταφορών, και των τηλεπικοινωνιών (ΕΕ L 199, σ. 84) — Παράβαση του άρθρου 1, παράγραφος 1, της οδηγίας 92/13/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 25ης Φεβρουαρίου 1992, για τον συντονισμό των νομοθετικών, κανονιστικών και διοικητικών διατάξεων σχετικά με την εφαρμογή των κοινοτικών κανόνων στις διαδικασίες σύναψης των συμβάσεων φορέων οι οποίοι λειτουργούν στους τομείς του ύδατος, της ενέργειας, των μεταφορών και των τηλεπικοινωνιών (ΕΕ L 76, σ. 14) — Υποχρέωση αιτιολογήσεως της αποφάσεως περί αποκλεισμού διαγωνιζομένου — Υποχρέωση διασφαλίσεως της δυνατότητας ασκήσεως αποτελεσματικής και εντός των βραχύτερων δυνατών προθεσμιών προσφυγής κατά των αποφάσεων των αναθετουσών αρχών — Αρχές της ίσης μεταχειρίσεως και της διαφάνειας

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 233 της 26.9.2009

2.4.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 103/4

Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 10ης Φεβρουαρίου 2011 — Activision Blizzard Germany GmbH (πρώην CD-Contact Data GmbH) κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

(Υπόθεση C-260/09 P) (1)

(Αίτηση αναιρέσεως - Άρθρα 81 ΕΚ και 53 της Συμφωνίας για τον ΕΟΧ - Αγορά κονσολών βιντεοπαιχνιδιών και κασετών παιχνιδιών Nintendo - Περιορισμός των παραλλήλων εξαγωγών στην αγορά αυτή - Συμφωνία μεταξύ κατασκευαστή και αποκλειστικού διανομέα - Συμφωνία διανομής επιτρέπουσα τις παθητικές πωλήσεις - Στοιχειοθέτηση συμπτώσεως βουλήσεων ελλείψει άμεσης έγγραφης αποδείξεως περί του περιορισμού των πωλήσεων αυτών - Επίπεδο αποδείξεως που απαιτείται για να στοιχειοθετηθεί κάθετη συμφωνία)

2011/C 103/05

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Activision Blizzard Germany GmbH (πρώην CD-Contact Data GmbH) (εκπρόσωποι: J. K. de Pree και E.N.M. Raedts, advocaten)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: S. Noë και F. Ronkes Agerbeek)

Αντικείμενο

Αναίρεση ασκηθείσα κατά της αποφάσεως του Πρωτοδικείου (όγδοο τμήμα) της 30ής Απριλίου 2009, T-18/03, CD-Contact Data GmbH κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, με την οποία το Πρωτοδικείο [νυν Γενικό Δικαστήριο] μείωσε το επιβληθέν στη νυν αναιρεσείουσα πρόστιμο και απέρριψε κατά τα λοιπά προσφυγή περί ακυρώσεως της αποφάσεως 2003/675/ΕΚ της Επιτροπής, της 30ής Οκτωβρίου 2002, σχετικά με διαδικασία σύμφωνα με το άρθρο 81 της Συνθήκης ΕΚ (COMP/35.587 PO Video Games, COMP/35.706 PO Nintendo Distribution και COMP/36.321 Omega — Nintendo), όσον αφορά σύνολο συμφωνιών και εναρμονισμένων πρακτικών στην αγορά κονσολών Nintendo και κασετών βιντεοπαιχνιδιών συμβατών με την κονσόλα Nintendo, αποσκοπουσών στον περιορισμό των παραλλήλων εξαγωγών των εν λόγω κονσολών και κασετών

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την αίτηση αναιρέσεως.

2)	Καταδικάζει την Activision Blizzard Germany GmbH στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 220 της 12.9.2009.

2.4.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 103/5

Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 17ης Φεβρουαρίου 2011 [αίτηση του Sąd Rejonowy dla Warszawy Śródmieścia (Πολωνία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Artur Weryński κατά Mediatel 4B spółka z o.o.

(Υπόθεση C-283/09) (1)

(Δικαστική συνεργασία σε αστικές υποθέσεις - Διεξαγωγή αποδείξεων - Εξέταση μάρτυρα από το δικαστήριο εκτελέσεως κατόπιν αιτήματος του αιτούντος δικαστηρίου - Καταβαλλόμενη στους μάρτυρες αποζημίωση)

2011/C 103/06

Γλώσσα διαδικασίας: η πολωνική

Αιτούν δικαστήριο

Sąd Rejonowy dla Warszawy Śródmieścia

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Artur Weryński

κατά

Mediatel 4B spółka z o.o.

Αντικείμενο

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως — Ερμηνεία του κανονισμού (ΕΚ) 1206/2001 του Συμβουλίου, της 28ης Μαΐου 2001, για τη συνεργασία μεταξύ των δικαστηρίων των κρατών μελών κατά τη διεξαγωγή αποδείξεων σε αστικές ή εμπορικές υποθέσεις (ΕΕ L 174, σ. 1) — Εξέταση μάρτυρα από δικαστήριο κράτους μέλους κατόπιν αιτήσεως δικαστηρίου άλλου κράτους μέλους — Καταβλητέα στους μάρτυρες αποζημίωση — Δυνατότητα του δικαστηρίου της εκτελέσεως να ζητήσει από το αιτούν δικαστήριο προκαταβολή των εξόδων του εξετασθέντος μάρτυρα

Διατακτικό

Το άρθρο 14 και το άρθρο 18 του κανονισμού (ΕΚ) 1206/2001 του Συμβουλίου, της 28ης Μαΐου 2001, για τη συνεργασία μεταξύ των δικαστηρίων των κρατών μελών κατά τη διεξαγωγή αποδείξεων σε αστικές ή εμπορικές υποθέσεις, έχουν την έννοια ότι το αιτούν δικαστήριο δεν υποχρεούται να προκαταβάλει στο δικαστήριο εκτελέσεως ποσό έναντι της αποζημιώσεως ή να αποδώσει εκ των υστέρων την καταβληθείσα στον εξετασθέντα μάρτυρα αποζημίωση.

(1) ΕΕ C 244 της 10.10.2009

2.4.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 103/5

Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 10ης Φεβρουαρίου 2011 [αιτήσεις του Raad van State (Κάτω Χώρες) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Vicoplus SC PUH (C-307/09), BAM Vermeer Contracting sp. zoo (C-308/09) και Olbek Industrial Services sp. zoo (C-309/09) κατά Minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid

(Υπόθεση C-307/09 έως C-309/09) (1)

(Ελεύθερη παροχή υπηρεσιών - Απόσπαση εργαζομένων - Πράξη προσχωρήσεως του 2003 - Μεταβατικά μέτρα - Πρόσβαση των Πολωνών υπηκόων στην αγορά εργασίας των κρατών ήδη μελών της Ένωσης κατά τον χρόνο προσχωρήσεως της Δημοκρατίας της Πολωνίας - Απαίτηση άδειας εργασίας για τη διάθεση εργατικού δυναμικού - Οδηγία 96/71/ΕΚ - Άρθρο 1, παράγραφος 3)

2011/C 103/07

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Raad van State

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Vicoplus SC PUH (C-307/09), BAM Vermeer Contracting sp. zoo (C-308/09) και Olbek Industrial Services sp. zoo (C-309/09)

κατά

Minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid

Αντικείμενο

Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Raad van State (Κάτω Χώρες) — Ερμηνεία των άρθρων 49 ΕΚ και 50 ΕΚ και του άρθρου 1, παράγραφος 3, στοιχείο γ', της οδηγίας 96/71/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Δεκεμβρίου 1996, σχετικά με την απόσπαση εργαζομένων στο πλαίσιο παροχής υπηρεσιών (EE 1997, L 18, σ. 1) — Εθνική νομοθεσία η οποία απαιτεί άδεια εργασίας για τη διάθεση εργαζομένων

Διατακτικό

Τα άρθρα 56 ΣΛΕΕ και 57 ΣΛΕΕ δεν εμποδίζουν κράτος μέλος όπως, κατά τη μεταβατική περίοδο του κεφαλαίου 2, παράγραφος 2, του παραρτήματος XII της πράξεως περί των όρων προσχωρήσεως της Τσεχικής Δημοκρατίας, της Δημοκρατίας της Εσθονίας, της Κυπριακής Δημοκρατίας, της Δημοκρατίας της Λετονίας, της Δημοκρατίας της Λιθουανίας, της Δημοκρατίας της Ουγγαρίας, της Δημοκρατίας της Μάλτας, της Δημοκρατίας της Πολωνίας, της Δημοκρατίας της Σλοβενίας και της Σλοβακικής Δημοκρατίας και των προσαρμογών των Συνθηκών επί των οποίων βασίζεται η Ευρωπαϊκή Ένωση, εξαρτήσει από τη λήψη άδειας εργασίας την υπό την έννοια του άρθρου 1, παράγραφος 3, στοιχείο γ', της οδηγίας 96/71/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Δεκεμβρίου 1996, σχετικά με την απόσπαση εργαζομένων στο πλαίσιο παροχής υπηρεσιών, απόσπαση στο έδαφός του εργαζομένων Πολωνών υπηκόων.

Η απόσπαση εργαζομένων υπό την έννοια του άρθρου 1, παράγραφος 3, στοιχείο γ', της οδηγίας 96/71 συνιστά παροχή υπηρεσιών έναντι αμοιβής, ως προς την οποία παροχή ο εργαζόμενος που αποσπάστηκε παραμένει στην υπηρεσία του παρόχου υπηρεσιών, χωρίς τη σύναψη οποιασδήποτε συμβάσεως εργασίας με την επιχείρηση-χρήστη. Η απόσπαση αυτή χαρακτηρίζεται από το γεγονός ότι η μετακίνηση του εργαζομένου στο κράτος μέλος υποδοχής αποτελεί αυτόν τούτο τον σκοπό της παροχής υπηρεσιών από τον πάροχο υπηρεσιών και ότι ο εργαζόμενος αυτός εκτελεί την εργασία του υπό τον έλεγχο και τη διεύθυνση της επιχειρήσεως-χρήστη.

(1) ΕΕ C 267 της 7.11.2009.

2.4.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 103/6

Απόφαση του Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα) της 3ης Φεβρουαρίου 2011 [αίτηση του Fővárosi Ítélőtábla (Δημοκρατία της Ουγγαρίας) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Donat Cornelius Ebert κατά Budapesti Ügyvédi Kamara

(Υπόθεση C-359/09) (1)

(Δικηγόροι - Οδηγία 89/48/ΕΟΚ - Αναγνώριση των διπλωμάτων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης που πιστοποιούν επαγγελματική εκπαίδευση ελάχιστης διάρκειας τριών ετών - Οδηγία 98/5/ΕΚ - Μόνιμη άσκηση του δικηγορικού επαγγέλματος σε κράτος μέλος διάφορο εκείνου στο οποίο αποκτήθηκε ο επαγγελματικός τίτλος - Χρήση του επαγγελματικού τίτλου στο κράτος μέλος υποδοχής - Προϋποθέσεις - Εγγραφή σε δικηγορικό σύλλογο του κράτους μέλους υποδοχής)

2011/C 103/08

Γλώσσα διαδικασίας: η ουγγρική

Αιτούν δικαστήριο

Fővárosi Ítélőtábla

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Donat Cornelius Ebert

κατά

Budapesti Ügyvédi Kamara

Αντικείμενο

Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Fővárosi Ítélőtábla — Ερμηνεία της οδηγίας 89/48/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 21ης Δεκεμβρίου 1988, σχετικά με ένα γενικό σύστημα αναγνώρισης των διπλωμάτων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης που πιστοποιούν επαγγελματική εκπαίδευση ελάχιστης διάρκειας τριών ετών (ΕΕ L 19, σ. 16) και της οδηγίας 98/5/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Φεβρουαρίου 1998, για τη διευκόλυνση της μόνιμης άσκησης του δικηγορικού επαγγέλματος σε κράτος μέλος διάφορο εκείνου στο οποίο αποκτήθηκε ο επαγγελματικός τίτλος (ΕΕ L 77, σ. 36) — Ρύθμιση κράτους μέλους που προβλέπει τη δυνατότητα ασκήσεως του δικηγορικού επαγγέλματος υπό τον επαγγελματικό τίτλο του εν λόγω κράτους μέλους μόνο για τους δικηγόρους που έχουν εγγραφεί σε δικηγορικό σύλλογο του κράτους αυτού

Διατακτικό

Η οδηγία 89/48/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 21ης Δεκεμβρίου 1988, σχετικά με ένα γενικό σύστημα αναγνώρισης των διπλωμάτων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης που πιστοποιούν επαγγελματική εκπαίδευση ελάχιστης διάρκειας τριών ετών, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 2001/19/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 14ης Μαΐου 2001, και η οδηγία 98/5/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Φεβρουαρίου 1998, για τη διευκόλυνση της μόνιμης άσκησης του δικηγορικού επαγγέλματος σε κράτος μέλος διάφορο εκείνου στο οποίο αποκτήθηκε ο επαγγελματικός τίτλος, δεν απαγορεύουν εθνική κανονιστική ρύθμιση που καθιερώνει για την άσκηση δικηγορίας υπό τον επαγγελματικό τίτλο του δικηγόρου του κράτους μέλους υποδοχής την υποχρέωση του ενδιαφερομένου να αποτελεί μέλος ενώσεως όπως είναι ο δικηγορικός σύλλογος.

2)	Οι οδηγίες 89/48 και 98/5 αλληλοσυμπληρώνονται καθιερώνοντας, για τους δικηγόρους των κρατών μελών, δύο διαδικασίες προσβάσεως στο δικηγορικό επάγγελμα κράτους μέλους υποδοχής υπό τον επαγγελματικό τίτλο του κράτους μέλους αυτού.

(1) ΕΕ C 312 της 19.12.2009.

2.4.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 103/6

Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 17ης Φεβρουαρίου 2011 [αίτηση του Commissione Tributaria Provinciale di Alessandria (Ιταλία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Bolton Alimentari SpA κατά Agenzia Dogane Ufficio delle Dogane di Alessandria

(Υπόθεση C-494/09) (1)

(Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως - Παραδεκτό - Τελωνειακός δασμός - Δασμολογική ποσόστωση - Τελωνειακός κώδικας - Άρθρο 239 - Κανονισμός (ΕΟΚ) 2454/93 - Άρθρα 308α, 308β και 905 - Κανονισμός (ΕΚ) 975/2003 - Τόνος - Εξάντληση της ποσόστωσης - Ημέρα ανοίγματος της ποσόστωσης - Ημέρα Κυριακή)

2011/C 103/09

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Αιτούν δικαστήριο

Commissione Tributaria Provinciale di Alessandria

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Bolton Alimentari SpA

κατά

Agenzia Dogane Ufficio delle Dogane di Alessandria

Αντικείμενο

Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Commissione Tributaria Provinciale di Alessandria — Ερμηνεία του άρθρου 239 του κανονισμού (ΕΟΚ) 2913/92 του Συμβουλίου, της 12ης Οκτωβρίου 1992, περί θεσπίσεως κοινοτικού τελωνειακού κώδικα (ΕΕ L 302, σ. 1) — Ερμηνεία των άρθρων 308α έως 308γ, 899, εδάφιο 2 και 905, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΟΚ) 2454/93 της Επιτροπής, της 2ας Ιουλίου 1993, για τον καθορισμό ορισμένων διατάξεων εφαρμογής του κανονισμού (ΕΟΚ) 2913/92 (ΕΕ L 253, σ. 1) — Επιστροφή ή διαγραφή εισαγωγικών δασμών — Δυνατότητα κράτους μέλους να αποφανθεί το ίδιο επί αιτήσεως επιστροφής — Έννοια της «ειδικής καταστάσεως» κατά το άρθρο 239, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΟΚ) 2913/92 — Κοινοτικός εισαγωγέας αποκλεισθείς από δασμολογική ποσόστωση η οποία άνοιξε την Κυριακή, λόγω μη λειτουργίας των εθνικών τελωνειακών υπηρεσιών

Διατακτικό

Τα άρθρα 308α έως 308γ του κανονισμού (ΕΟΚ) 2454/93 της Επιτροπής, της 2ας Ιουλίου 1993, για τον καθορισμό ορισμένων διατάξεων εφαρμογής του κανονισμού (ΕΟΚ) 2913/92 του Συμβουλίου, περί θεσπίσεως κοινοτικού τελωνειακού κώδικα, όπως έχει τροποποιηθεί από τον κανονισμό (ΕΚ) 214/2007 της Επιτροπής, της 28ης Φεβρουαρίου 2007, έχουν την έννοια ότι δεν απαγορεύουν στην Επιτροπή να εκδώσει απόφαση αποκλείοντας επιχειρηματία από δασμολογική ποσόστωση επειδή η ποσόστωση αυτή εξαντλήθηκε την ημέρα του ανοίγματός της η οποία συμπίπτει με ημέρα Κυριακή, κατά την οποία δεν λειτουργούσαν τα τελωνειακά γραφεία του κράτους μέλους όπου είναι εγκατεστημένος ο επιχειρηματίας.

Τα άρθρα 308α έως 308γ του κανονισμού 2454/93, όπως αυτός έχει τροποποιηθεί από τον κανονισμό 214/2007, έχουν την έννοια ότι δεν επιβάλλουν σε κράτος μέλος την υποχρέωση να ζητήσει από την Επιτροπή την αναστολή δασμολογικής ποσόστωσης προκειμένου να εξασφαλιστεί η δίκαιη και αμερόληπτη μεταχείριση των εισαγωγέων όταν το άνοιγμα της εν λόγω δασμολογικής ποσόστωσης συμπίπτει με ημέρα Κυριακή, κατά την οποία δεν λειτουργούν τα τελωνειακά γραφεία στο οικείο κράτος μέλος, και όταν η εν λόγω ποσόστωση ενδέχεται να εξαντληθεί την ίδια ημέρα του ανοίγματός της, δεδομένου ότι τα τελωνειακά γραφεία των άλλων κρατών μελών λειτουργούν την Κυριακή.

Στις λοιπές περιπτώσεις, πέραν αυτών του άρθρου 899, παράγραφος 1, του κανονισμού 2454/93, όπως αυτός έχει τροποποιηθεί από τον κανονισμό 214/2007, η τελωνειακή αρχή κράτους μέλους είναι αρμόδια να αποφασίσει επί της αιτήσεως επιστροφής του άρθρου 239, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΟΚ) 2913/92 του Συμβουλίου, της 12ης Οκτωβρίου 1992, περί θεσπίσεως κοινοτικού τελωνειακού κώδικα, όπως αυτός έχει τροποποιηθεί από τον κανονισμό (ΕΚ) 1791/2006 του Συμβουλίου, της 20ής Νοεμβρίου 2006, όταν η αρχή αυτή εκτιμά ότι καμία πλημμέλεια δεν μπορεί να καταλογιστεί στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και ότι η εν λόγω αίτηση δεν εμπίπτει σε καμία από τις λοιπές περιπτώσεις του άρθρου 905, παράγραφος 1, του εν λόγω κανονισμού 2454/93.

Το άρθρο 239 του κανονισμού 2913/92, όπως αυτός έχει τροποποιηθεί από τον κανονισμό 1791/2006, έχει την έννοια ότι μπορεί να αφορά τον αποκλεισμό ενός εισαγωγέα της Ευρωπαϊκής Ένωσης από δασμολογική ποσόστωση, το άνοιγμα της οποίας συμπίπτει με ημέρα Κυριακή, λόγω της κυριακάτικης αργίας των τελωνειακών γραφείων στο κράτος μέλος όπου είναι εγκατεστημένος ο εν λόγω εισαγωγέας.

(1) ΕΕ C 24 της 30.1.2010.

2.4.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 103/7

Απόφαση του Δικαστηρίου (πέμπτο τμήμα) της 17ης Φεβρουαρίου 2011 [αίτηση του Hoge Raad der Nederlanden (Κάτω Χώρες) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Staatssecretaris van Financiën κατά Marishipping and Transport BV

(Υπόθεση C-11/10) (1)

(Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως - Κανονισμός (ΕΟΚ) 2658/87 - Κοινό Δασμολόγιο - Δασμοί - Απαλλαγή - Φαρμακευτικές ουσίες - Σύνθεση - Περιορισμοί)

2011/C 103/10

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Hoge Raad der Nederlanden

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Staatssecretaris van Financiën

κατά

Marishipping and Transport BV

Αντικείμενο

Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως υποβληθείσα από το Hoge Raad der Nederlanden (Κάτω Χώρες) — Ερμηνεία του παραρτήματος I του κανονισμού (ΕΟΚ) 2658/87 του Συμβουλίου, της 23ης Ιουλίου 1987, για τη δασμολογική και στατιστική ονοματολογία και το κοινό δασμολόγιο (ΕΕ L 256, σ. 1) — Φαρμακευτικές ουσίες που απαλλάσσονται από τους δασμούς — Ουσία που δεν εμφανίζεται υπό την καθαρή της μορφή — Περιορισμοί

Διατακτικό

Το παράρτημα I, πρώτο μέρος, τίτλος II, Γ, σημείο 1, στοιχείο i, του κανονισμού (ΕΟΚ) 2658/87 του Συμβουλίου, της 23ης Ιουλίου 1987, για τη δασμολογική και στατιστική ονοματολογία και το κοινό δασμολόγιο, όπως έχει τροποποιηθεί, αντιστοίχως, από τους κανονισμούς (ΕΚ) 2031/2001 της Επιτροπής, της 6ης Αυγούστου 2001, και 1832/2002 της Επιτροπής, της 1ης Αυγούστου 2002, έχει την έννοια ότι φαρμακευτική ουσία περιλαμβανόμενη στον κατάλογο των ουσιών που απαριθμούνται στο παράρτημα 3 του τρίτου μέρους του ως άνω παραρτήματος I, στην οποία έχει γίνει προσθήκη άλλων ουσιών, ιδίως φαρμακευτικών, παύει να τυγχάνει της απαλλαγής από τους δασμούς που θα ίσχυε αν η ουσία αυτή ήταν σε καθαρή μορφή.

(1) ΕΕ C 80 της 27.3.2010

2.4.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 103/8

Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 17ης Φεβρουαρίου 2011 [αίτηση του Court of Appeal (England & Wales) (Civil Division) (Ηνωμένο Βασίλειο) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — The Number Ltd και Conduit Enterprises Ltd κατά Office of Communications και British Telecommunications plc

(Υπόθεση C-16/10) (1)

(Προσέγγιση των νομοθεσιών - Τηλεπικοινωνίες - Δίκτυα και υπηρεσίες - Οδηγία 2002/22/ΕΚ - Ορισμός επιχειρήσεων για την παροχή καθολικής υπηρεσίας - Επιβολή ειδικών υποχρεώσεων στην ορισθείσα επιχείρηση - Υπηρεσίες πληροφοριών καταλόγου και καταλόγων)

2011/C 103/11

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Αιτούν δικαστήριο

Court of Appeal (England & Wales) (Civil Division)

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

The Number Ltd και Conduit Enterprises Ltd

κατά

Office of Communications και British Telecommunications plc

Αντικείμενο

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως — Court of Appeal (England & Wales) (Civil Division) — Ερμηνεία των οδηγιών 2002/20/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 7ης Μαρτίου 2002, για την αδειοδότηση δικτύων και υπηρεσιών ηλεκτρονικών επικοινωνιών (οδηγία για την αδειοδότηση) (ΕΕ L 108, σ. 21), 2002/21/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 7ης Μαρτίου 2002, σχετικά με κοινό κανονιστικό πλαίσιο για δίκτυα και υπηρεσίες ηλεκτρονικών επικοινωνιών (οδηγία πλαίσιο) (ΕΕ L 108, σ. 33) και 2002/22/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 7ης Μαρτίου 2002, για την καθολική υπηρεσία και τα δικαιώματα των χρηστών όσον αφορά δίκτυα και υπηρεσίες ηλεκτρονικών επικοινωνιών (οδηγία καθολικής υπηρεσίας) (ΕΕ L 108, σ. 51) — Επιχειρήσεις που ορίζονται για την παροχή καθολικής υπηρεσίας — Ειδικές υποχρεώσεις που επιβάλλονται ενδεχομένως στην ορισθείσα επιχείρηση

Διατακτικό

Το άρθρο 8, παράγραφος 1, της οδηγίας 2002/22/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 7ης Μαρτίου 2002, για την καθολική υπηρεσία και τα δικαιώματα των χρηστών όσον αφορά δίκτυα και υπηρεσίες ηλεκτρονικών επικοινωνιών (οδηγία καθολικής υπηρεσίας) επιτρέπει στα κράτη μέλη, οσάκις αποφασίζουν να ορίσουν, κατά την εν λόγω διάταξη, μια ή περισσότερες επιχειρήσεις οι οποίες θα εγγυώνται την παροχή καθολικής υπηρεσίας ή διαφόρων στοιχείων καθολικής υπηρεσίας, όπως ορίζεται στα άρθρα 4 έως 7 και 9, παράγραφος 2, της ως άνω οδηγίας, να επιβάλλουν στις επιχειρήσεις αυτές αποκλειστικώς τις ειδικές υποχρεώσεις, οι οποίες προβλέπονται από τις διατάξεις της προαναφερθείσας οδηγίας και συνδέονται με την εκ μέρους των ίδιων των ορισθεισών επιχειρήσεων παροχή στους τελικούς χρήστες της εν λόγω υπηρεσίας ή των εν λόγω στοιχείων αυτής.

(1) ΕΕ C 63 της 13.3.2010.

2.4.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 103/8

Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 10ης Φεβρουαρίου 2011 [αίτηση του Tribunal de première instance de Liège (Βέλγιο) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Missionswerk Werner Heukelbach ev κατά État belge

(Υπόθεση C-25/10) (1)

(Άμεσοι φόροι - Ελεύθερη κυκλοφορία των κεφαλαίων - Φόρος κληρονομίας - Κληρονομίες που καταλείπονται σε μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς - Άρνηση εφαρμογής μειωμένου συντελεστή όταν οι οργανισμοί αυτοί έχουν την έδρα των δραστηριοτήτων τους σε κράτος μέλος διαφορετικό από εκείνο στο οποίο ο κληρονομούμενος πράγματι κατοικούσε ή εργαζόταν - Περιορισμός - Δικαιολογητικός λόγος)

2011/C 103/12

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunal de première instance de Liège

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Missionswerk Werner Heukelbach ev

κατά

État belge

Αντικείμενο

Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Tribunal de première instance de Liège — Ερμηνεία των άρθρων 18, 45, 49 και 54 ΣΛΕΕ — Φόρος κληρονομίας — Άρνηση εφαρμογής του μειωμένου συντελεστή που ισχύει για τις κληρονομίες και τις κληροδοσίες που καταλείπονται στις ενώσεις μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα και στα ιδρύματα κοινής ωφελείας, στην περίπτωση που οι ενώσεις και τα ιδρύματα αυτά έχουν την έδρα τους σε κράτος μέλος διαφορετικό από εκείνο στο οποίο ο κληρονομούμενος είχε την κατοικία του ή την εργασία του — Δυσμενής διάκριση λόγω ιθαγενείας — Περιορισμός της ελευθερίας εγκαταστάσεως

Διατακτικό

Το άρθρο 63 ΣΛΕΕ απαγορεύει τη νομοθετική ρύθμιση κράτους μέλους η οποία προβλέπει ότι τυγχάνουν μειωμένου συντελεστή φόρου κληρονομίας μόνο οι μη κερδοσκοπικοί οργανισμοί που έχουν την έδρα των δραστηριοτήτων τους στην ημεδαπή ή στο κράτος μέλος στο οποίο ο κληρονομούμενος κατοικούσε πράγματι ή είχε τον τόπο της εργασίας του κατά τον χρόνο του θανάτου του ή στο οποίο προηγουμένως είχε πράγματι κατοικία ή τον τόπο της εργασίας του.

(1) ΕΕ C 100 της 17.4.2010.

2.4.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 103/9

Απόφαση του Δικαστηρίου (όγδοο τμήμα) της 10ης Φεβρουαρίου 2011 [αίτηση του Linköpings tingsrätt (Σουηδία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Lotta Andersson κατά Staten genom Kronofogdemyndigheten i Jönköping, Tillsynsmyndigheten

(Υπόθεση C-30/10) (1)

(Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως - Οδηγία 80/987/ΕΟΚ - Άρθρο 10, στοιχείο γ', - Εθνική διάταξη - Εγγύηση όσον αφορά την ικανοποίηση των ανεξόφλητων απαιτήσεων των μισθωτών - Αποκλείονται τα πρόσωπα τα οποία, εντός του εξαμήνου προ της υποβολής της αιτήσεως πτωχεύσεως της εταιρίας που τα απασχολεί, κατείχαν ουσιώδες μέρος της εταιρίας αυτής και ασκούσαν σημαντική επιρροή σ’ αυτήν)

2011/C 103/13

Γλώσσα διαδικασίας: η σουηδική

Αιτούν δικαστήριο

Linköpings tingsrätt

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Lotta Andersson

κατά

Staten genom Kronofogdemyndigheten i Jönköping, Tillsynsmyndigheten

Αντικείμενο

Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Linköpings tingsrätt — Ερμηνεία του άρθρου 10, στοιχείο γ', της οδηγίας 80/987/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 20ής Οκτωβρίου 1980, περί προσεγγίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών σχετικά με την προστασία των μισθωτών σε περίπτωση αφερεγγυότητας του εργοδότη, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 2002/74/ΕΚ — Εθνική νομοθεσία αποκλείουσα από τον κύκλο των προσώπων που τυγχάνουν της εγγυήσεως όσον αφορά την ικανοποίηση των ανεξοφλήτων απαιτήσεων των μισθωτών τα πρόσωπα τα οποία, εντός του εξαμήνου προ της υποβολής της αιτήσεως πτωχεύσεως της εταιρίας που τα απασχολεί, κατείχαν ουσιώδες μέρος της εταιρίας αυτής και ασκούσαν σημαντική επιρροή σ’ αυτήν

Διατακτικό

Το άρθρο 12, στοιχείο γ', της οδηγίας 2008/94/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 22ας Οκτωβρίου 2008, περί προστασίας των μισθωτών σε περίπτωση αφερεγγυότητας του εργοδότη (κωδικοποιημένη έκδοση), έχει την έννοια ότι επιτρέπει διάταξη του εθνικού δικαίου αποκλείουσα μισθωτό εργαζόμενο από το ευεργέτημα της εγγυήσεως όσον αφορά την ικανοποίηση των ανεξόφλητων απαιτήσεων των μισθωτών εργαζομένων με την αιτιολογία ότι κατείχε, μόνος του ή από κοινού με τους εγγύτερους συγγενείς του, ουσιώδες μέρος της οικείας επιχειρήσεως και άσκησε σημαντική επιρροή στις δραστηριότητες της επιχειρήσεως αυτής, εντός του εξαμήνου προ της αιτήσεως για τη θέση της εν λόγω επιχειρήσεως υπό εκκαθάριση.

(1) ΕΕ C 100 της 17.4.2010.

2.4.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 103/9

Απόφαση του Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα) της 17ης Φεβρουαρίου 2011 [αίτηση του Cour d'appel de Rouen — (Γαλλία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Marc Berel, κ.λπ. κατά Administration des douanes de Rouen, Receveur principal des douanes du Havre, Administration des douanes du Havre

(Υπόθεση C-78/10) (1)

(Κοινοτικός τελωνειακός κώδικας - Άρθρα 213, 233 και 239 - Υποχρέωση αλληλεγγύης οφειλετών για την ίδια τελωνειακή οφειλή - Διαγραφή εισαγωγικών δασμών - Απόσβεση της τελωνειακής οφειλής - Δυνατότητα εις ολόκληρον ευθυνόμενου συνοφειλέτη να επικαλεστεί την υπέρ άλλου συνοφειλέτη διαγραφή - Δεν υφίσταται)

2011/C 103/14

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Αιτούν δικαστήριο

Cour d'appel de Rouen

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Marc Berel, ενεργών ως εντολοδόχος της εταιρίας Port Angot Développement, Emmanuel Hess, ενεργών ως σύνδικος της πτωχεύσεως της εταιρίας Port Angot Développement, Rijn Schelde Mondia France SA, Receveur principal des douanes de Rouen Port, Administration des douanes — Havre Port, Société Port Angot Développement, που υποκαταστάθηκε στα δικαιώματα της SAS Manutention de produits Chimiques et miniers Maprochim SAS, Asia Pulp & Paper France EURL

κατά

Administration des douanes de Rouen, Receveur principal des douanes du Havre, Administration des douanes du Havre

Αντικείμενο

Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Cour d'appel de Rouen — Ερμηνεία των άρθρων 213, 233 και 239 του κανονισμού (ΕΟΚ) 2913/92 του Συμβουλίου, της 12ης Οκτωβρίου 1992, περί θεσπίσεως κοινοτικού τελωνειακού κώδικα (ΕΕ L 302, σ. 1) — Διαγραφή εισαγωγικών δασμών — Δυνατότητα συνοφειλέτη τελωνειακής οφειλής να επικαλεστεί την εις ολόκληρον ευθύνη έναντι τέτοιου είδους οφειλών προκειμένου να επωφεληθεί της διαγραφής τελωνειακών οφειλών που είχε προηγουμένως παρασχεθεί σε άλλον συνοφειλέτη

Διατακτικό

Τα άρθρα 213, 233 και 239 κανονισμού (ΕΟΚ) 2913/92 του Συμβουλίου, της 12ης Οκτωβρίου 1992, περί θεσπίσεως κοινοτικού τελωνειακού κώδικα, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό (ΕΚ) 82/97 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 19ης Δεκεμβρίου 1996, έχουν την έννοια ότι, στο πλαίσιο μιας υποχρεώσεως αλληλεγγύης όσον αφορά τελωνειακή οφειλή υπό την έννοια του ως άνω άρθρου 213 όπως αυτή της κύριας δίκης, εμποδίζουν την εφαρμογή αρχής του εθνικού δικαίου από την οποία προκύπτει ότι η μερική διαγραφή δασμών που χορηγείται δυνάμει του εν λόγω άρθρου 239 σε έναν από τους συνοφειλέτες μπορεί να προβάλλεται από όλους τους άλλους συνοφειλέτες, έτσι ώστε η απόσβεση της οφειλής την οποία προβλέπει το άρθρο 233, πρώτο εδάφιο, στοιχείο β', του ίδιου κώδικα να αφορά την οφειλή καθαυτή και να απαλλάσσει, επομένως, το σύνολο των συνοφειλετών εις ολόκληρον από την σχετική υποχρέωση πληρωμής μέχρι του ποσού της παραχωρηθείσας διαγραφής.

(1) ΕΕ C 113 της 1.5.2010.

2.4.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 103/10

Απόφαση του Δικαστηρίου (έβδομο τμήμα) της 17ης Φεβρουαρίου 2011 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Βασιλείου του Βελγίου

(Υπόθεση C-321/10) (1)

(Παράβαση κράτους μέλους - Οδηγία 2007/2/ΕΚ - Πολιτική περιβάλλοντος - Υποδομή χωρικών πληροφοριών στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα (INSPIRE) - Ανταλλαγή και ενημέρωση δεδομένων σε ηλεκτρονική μορφή - Ελλιπής μεταφορά)

2011/C 103/15

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωπος: J. Sénéchal)

Καθού: Βασίλειο του Βελγίου (εκπρόσωποι: T. Materne και M. Jacobs)

Αντικείμενο

Παράβαση κράτους μέλους — Παράλειψη θεσπίσεως ή ανακοινώσεως εντός της προβλεπομένης προθεσμίας των αναγκαίων νομοθετικών, κανονιστικών και διοικητικών διατάξεων για τη συμμόρφωση προς την οδηγία 2007/2/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 14ης Μαρτίου 2007, για τη δημιουργία υποδομής χωρικών πληροφοριών στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα (INSPIRE) (ΕΕ L 108, σ. 1)

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

Το Βασίλειο του Βελγίου, παραλείποντας να θεσπίσει εντός της ταχθείσας προθεσμίας όλες τις αναγκαίες νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις για τη συμμόρφωση προς την οδηγία 2007/2/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 14ης Μαρτίου 2007, για τη δημιουργία υποδομής χωρικών πληροφοριών στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα (INSPIRE) (ΕΕ L 108, σ. 1), παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει δυνάμει της εν λόγω οδηγίας.

2)	Καταδικάζει το Βασίλειο του Βελγίου στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 246 της 11.9.2010.

2.4.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 103/10

Απόφαση του Δικαστηρίου (έκτο τμήμα) της 3ης Φεβρουαρίου 2011 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Βασιλείου του Βελγίου

(Υπόθεση C-391/10) (1)

(Παράβαση κράτους μέλους - Οδηγία 2007/36/ΕΚ - Άσκηση ορισμένων δικαιωμάτων από μετόχους εισηγμένων εταιρειών - Παράλειψη πλήρους μεταφοράς στην εσωτερική έννομη τάξη εντός της ταχθείσας προθεσμίας)

2011/C 103/16

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: G. Braun και L. de Schietere de Lophem)

Καθού: Βασίλειο του Βελγίου (εκπρόσωποι: M. Jacobs και J.-C. Halleux)

Αντικείμενο

Παράβαση κράτους μέλους — Παράλειψη θεσπίσεως ή ανακοινώσεως, εντός της προβλεπομένης προθεσμίας, των αναγκαίων διατάξεων για τη συμμόρφωση προς την οδηγία 2007/36/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 11ης Ιουλίου 2007, σχετικά με την άσκηση ορισμένων δικαιωμάτων από μετόχους εισηγμένων εταιρειών (ΕΕ L 184, σ. 17)

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

Το Βασίλειο του Βελγίου, μη θεσπίζοντας εντός της ταχθείσας προθεσμίας, όλες τις αναγκαίες νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις για τη συμμόρφωση προς την οδηγία 2007/36/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 11ης Ιουλίου 2007, σχετικά με την άσκηση ορισμένων δικαιωμάτων από μετόχους εισηγμένων εταιρειών, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από την εν λόγω οδηγία.

2)	Καταδικάζει το Βασίλειο του Βελγίου στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 274 της 9.10.2010.

2.4.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 103/11

Απόφαση του Δικαστηρίου (έκτο τμήμα) της 3ης Φεβρουαρίου 2011 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Γαλλικής Δημοκρατίας

(Υπόθεση C-395/10) (1)

(Παράβαση κράτους μέλους - Οδηγία 2007/2/ΕΚ - Πολιτική περιβάλλοντος - Υποδομή χωρικών πληροφοριών - Ανταλλαγή και ενημέρωση δεδομένων σε ηλεκτρονική μορφή - Παράλειψη θεσπίσεως εθνικών μέτρων για τη μεταφορά στην εσωτερική έννομη τάξη)

2011/C 103/17

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: A. Alcover San Pedro και V. Peere)

Καθής: Γαλλική Δημοκρατία (εκπρόσωποι: G. de Bergues και S. Menez)

Αντικείμενο

Παράβαση κράτους μέλους — Παράλειψη θεσπίσεως εντός της προβλεπομένης προθεσμίας των αναγκαίων διατάξεων για τη συμμόρφωση προς την οδηγία 2007/2/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 14ης Μαρτίου 2007, για τη δημιουργία υποδομής χωρικών πληροφοριών στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα (INSPIRE) (ΕΕ L 108, σ. 1)

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

Η Γαλλική Δημοκρατία, παραλείποντας να θεσπίσει εντός της ταχθείσας προθεσμίας όλες τις αναγκαίες νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις για τη συμμόρφωση προς την οδηγία 2007/2/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 14ης Μαρτίου 2007, για τη δημιουργία υποδομής χωρικών πληροφοριών στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα (INSPIRE) (ΕΕ L 108, σ. 1), παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από την εν λόγω οδηγία.

2)	Καταδικάζει τη Γαλλική Δημοκρατία στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 274 της 9.10.2010.

2.4.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 103/11

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Bundesfinanzhof (Γερμανία) στις 23 Δεκεμβρίου 2010 — Waldemar Hudzinski κατά Agentur für Arbeit Wesel-Familienkasse

(Υπόθεση C-611/10)

2011/C 103/19

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Bundesfinanzhof

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγων και αναιρεσείων: Waldemar Hudzinski

Καθής και αναιρεσίβλητη: Agentur für Arbeit Wesel-Familienkasse

Προδικαστικό ερώτημα

Έχει το άρθρο 14α, παράγραφος 1, στοιχείο α', του κανονισμού 1408/71 (1) την έννοια ότι στερεί οπωσδήποτε από το κατά τον κανονισμό αυτόν αναρμόδιο κράτος μέλος τη δυνατότητα να χορηγεί οικογενειακές παροχές σύμφωνα με το εθνικό του δίκαιο στον εργαζόμενο ο οποίος προσωρινώς μόνον απασχολείται στο έδαφός του, στην περίπτωση που ούτε ο ίδιος ο εργαζόμενος ούτε τα τέκνα του κατοικούν ή έχουν τη συνήθη διαμονή τους στο αναρμόδιο κράτος;

(1) Κανονισμός (ΕΟΚ) 1408/71 του Συμβουλίου, της 14ης Ιουνίου 1971, περί εφαρμογής των συστημάτων κοινωνικής ασφαλίσεως στους μισθωτούς και τις οικογένειές τους που διακινούνται εντός της Κοινότητας (EE ειδ. έκδ. 05/001, σ. 73), όπως έχει τροποποιηθεί και ενημερωθεί.

2.4.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 103/11

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Bundesfinanzhof (Γερμανία) στις 23 Δεκεμβρίου 2010 — Jaroslaw Wawrzyniak κατά Agentur für Arbeit Mönchengladbach — Familienkasse

(Υπόθεση C-612/10)

2011/C 103/20

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Bundesfinanzhof

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγων-αναιρεσείων: Jaroslaw Wawrzyniak.

Καθού-αναιρεσίβλητο: Agentur für Arbeit Mönchengladbach — Familienkasse

Προδικαστικά ερωτήματα

Έχει το άρθρο 14, παράγραφος 1, στοιχείο α', του κανονισμού 1408/71 (1) την έννοια ότι αφαιρεί, σε κάθε περίπτωση, από το κατά την προαναφερθείσα διάταξη αναρμόδιο κράτος μέλος, στο οποίο αποσπάται ο εργαζόμενος και το οποίο δεν είναι ούτε το κράτος κατοικίας των τέκνων του εργαζόμενου, τη δυνατότητα να χορηγεί στον αποσπασμένο εργαζόμενο οικογενειακές παροχές, όταν ο εργαζόμενος δεν υφίσταται απώλεια δικαιώματος λόγω της αποσπάσεώς του στο εν λόγω κράτος μέλος;

Σε περίπτωση που δοθεί αρνητική απάντηση στο πρώτο ερώτημα: έχει το άρθρο 14, παράγραφος 1, στοιχείο α', του κανονισμού 1408/71 την έννοια ότι το αναρμόδιο κράτος μέλος, στο οποίο αποσπάται ο εργαζόμενος, δύναται, σε κάθε περίπτωση, να χορηγεί οικογενειακές παροχές, μόνον εφόσον διαπιστώνεται ότι δεν υφίσταται δικαίωμα για συγκρίσιμη παροχή στο άλλο κράτος μέλος;

Σε περίπτωση που δοθεί αρνητική απάντηση στο εν λόγω ερώτημα: απαγορεύουν οι διατάξεις του κοινοτικού δικαίου/δικαίου της Ένωσης διάταξη εθνικής νομοθεσίας, όπως αυτή του άρθρου 65, παράγραφος 1, πρώτο εδάφιο, σημείο 2, σε συνδυασμό με το άρθρο 65, παράγραφος 2, η οποία αποκλείει δικαίωμα λήψεως οικογενειακής παροχής, οσάκις είναι καταβλητέα στην αλλοδαπή συγκρίσιμη παροχή ή θα ήταν καταβλητέα κατόπιν σχετικής αιτήσεως;

4)	Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως: πως πρέπει να επιλυθεί η ανακύπτουσα σώρευση, αφενός, του δικαιώματος στο αρμόδιο κράτος που είναι ταυτόχρονα κράτος κατοικίας των τέκνων, αφετέρου, του δικαιώματος στο κράτος που δεν είναι ούτε το αρμόδιο κράτος, ούτε το κράτος κατοικίας των τέκνων;

(1) Κανονισμός (ΕΟΚ) 1408/71 του Συμβουλίου, της 14ης Ιουνίου 1971, περί εφαρμογής των συστημάτων κοινωνικής ασφαλίσεως στους μισθωτούς και τις οικογένειές τους που διακινούνται εντός της Κοινότητας (ΕΕ ειδ. έκδ. 05/001, σ. 73), όπως έχει τροποποιηθεί και ενημερωθεί.

2.4.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 103/12

Προσφυγή της 29ης Δεκεμβρίου 2010 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Γαλλικής Δημοκρατίας

(Υπόθεση C-625/10)

2011/C 103/21

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: J.-P. Keppenne και H. Støvlbæk)

Καθής: Γαλλική Δημοκρατία

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—

να αναγνωρίσει ότι η Γαλλική Δημοκρατία, λόγω της ανεπάρκειας των ληφθέντων μέτρων προς υλοποίηση του «πρώτου σιδηροδρομικού πακέτου», παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από:

—	το άρθρο 6, παράγραφος 3, και το παράρτημα II της τροποποιημένης οδηγίας 91/440/ΕΟΚ (1) και από το άρθρο 14, παράγραφος 2, της οδηγίας 2001/14/ΕΚ (2)·

—	το άρθρο 6, παράγραφοι 2 έως 5, της οδηγίας 2001/14/ΕΚ·

—	το άρθρο 11 της οδηγίας 2001/14/ΕΚ·

—	να καταδικάσει τη Γαλλική Δημοκρατία στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Η Επιτροπή προβάλλει δύο αιτιάσεις προς στήριξη της προσφυγής της.

Πρώτον, προσάπτει στην καθής ότι δεν τήρησε όλες τις υποχρεώσεις που προβλέπει το πρώτο «σιδηροδρομικό πακέτο» το οποίο επιβάλλει όχι μόνον τον διαχωρισμό των οντοτήτων που ασχολούνται με την παροχή των σιδηροδρομικών υπηρεσιών (στη Γαλλία, η SNCF) και εκείνων που είναι επιφορτισμένες με τη διαχείριση της υποδομής (στη Γαλλία, η RFF), αλλά και ότι οι λεγόμενες «ουσιώδεις» λειτουργίες κατανομής του σιδηροδρομικού μεταφορικού δυναμικού, εισπράξεως τελών χρήσεως της υποδομής και χορηγήσεως αδειών πρέπει να ασκούνται από ανεξάρτητους οργανισμούς. Όμως, η SNCF είναι επιφορτισμένη με ορισμένες ουσιώδεις λειτουργίες στον τομέα της κατανομής των δρομολογίων, λειτουργίες που ασκούσε μέσω της Direction des Circulations Ferroviaires (υπηρεσίας σιδηροδρομικής κυκλοφορίας, DCF). Η εν λόγω ειδικευμένη υπηρεσία δεν είναι ανεξάρτητη από την SNCF ούτε νομικά αλλ’ ούτε και οργανωτικά και όσον αφορά τις διαδικασίες λήψεως αποφάσεων.

Δεύτερον, η Επιτροπή ισχυρίζεται ότι η εθνική ρύθμιση δεν μεταφέρει στην εθνική έννομη τάξη ορθώς και καθ’ ολοκληρία τις επιταγές της οδηγίας 2001/14/ΕΚ σχετικά με την εφαρμογή συστήματος βελτιώσεως της αποτελεσματικότητας σε επίπεδο τιμολογήσεως της προσβάσεως στη σιδηροδρομική υποδομή. Η γαλλική νομοθεσία δημιουργεί επίσης πρόβλημα καθόσον δεν προβλέπει επαρκή κίνητρα για τη μείωση του κόστους παροχής της υποδομής και του ύψους των τελών προσβάσεως.

(1) Οδηγία 91/440/ΕΟΚ της 29ης Ιουλίου 1991, για την ανάπτυξη των κοινοτικών σιδηροδρόμων (ΕΕ L 237, σ. 25).

(2) Οδηγία 2001/14/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 26ης Φεβρουαρίου 2001, σχετικά με την κατανομή της χωρητικότητας των σιδηροδρομικών υποδομών και τις χρεώσεις για τη χρήση σιδηροδρομικής υποδομής καθώς και με την πιστοποίηση ασφαλείας (ΕΕ L 75, σ. 29).

2.4.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 103/13

Αναίρεση που άσκησε στις 28 Δεκεμβρίου 2010 η Καλλιόπη Αγαπίου Ιωσηφίδη κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (έβδομο τμήμα) στις 21.10.2010 στην υπόθεση T-439/08, Αγαπίου Ιωσηφίδη κατά Επιτροπής και ΕΟΕΟΘΠ

(Υπόθεση C-626/10 P)

2011/C 103/22

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Καλλιόπη Αγαπίου Ιωσηφίδη (εκπρόσωποι: Χρ. Ιωσηφίδης και Χαρ. Ιωσηφίδης, δικηγόροι)

Αντίδικοι κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Εκτελεστικός Οργανισμός «Εκπαίδευσης, Οπτικοακουστικών Θεμάτων και Πολιτισμού» (ΕΟΕΟΘΠ)

Αιτήματα της αναιρεσείουσας

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—	την αναίρεση της αποφάσεως του Γενικού Δικαστηρίου της 21ης Οκτωβρίου 2010 στην υπόθεση T-439/08·

—

την ακύρωση της αποφάσεως του Εκτελεστικού Οργανισμού «Εκπαίδευσης, Οπτικοακουστικών Θεμάτων και Πολιτισμού» (ΕΟΕΟΘΠ), της 1ης Αυγούστου 2008, με την οποία αυτός αρνήθηκε στην αναιρεσείουσα την πρόσβαση σε ορισμένα έγγραφα του φακέλου 07/0122 σχετικά με την ίδρυση Κέντρου Αριστείας Jean Monnet στο Πανεπιστήμιο της Κύπρου·

—	την ακύρωση της αποφάσεως της Επιτροπής C(2007) 3749 της 8ης Αυγούστου 2007, σχετικά με ατομική απόφαση χορηγήσεως επιδοτήσεως στο πλαίσιο του προγράμματος διά βίου μάθησης, επιμέρους πρόγραμμα Jean Monnet·

—	την καταδίκη των καθών στα δικαστικά έξοδα των δύο διαδικασιών.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Η αναιρεσείουσα επικαλείται διάφορους λόγους προς στήριξη της αιτήσεως αναιρέσεως.

Η Καλλιόπη Αγαπίου Ιωσηφίδη επικαλείται προσβολή από το Γενικό Δικαστήριο του γενικού προσωπικού δικαιώματός της για πρόσβαση στα έγγραφα που την αφορούν, της αρχής της διαφανείας που θέτουν τα άρθρα 1, δεύτερο εδάφιο, και 6 ΣΕΕ, του άρθρου 255 ΕΚ και του Χάρτη θεμελιωδών δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (άρθρα 8, 41.2 (β), 42 και 52.6). Το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε με τον τρόπο αυτόν σε διαδικαστικό σφάλμα αγνοώντας τις εκ μέρους της αναιρεσείουσας αναφορές στον Χάρτη θεμελιωδών δικαιωμάτων κατά την επ’ ακροατηρίου συζήτηση και αγνοώντας τα συμπεράσματα του Επιτρόπου Διοικήσεως (Ombudsman) της Κυπριακής Δημοκρατίας, της 3ης Ιουνίου 2009, σχετικά με την άρνηση του Πανεπιστημίου Κύπρου να επιτρέψει την πρόσβαση στα ίδια επίμαχα έγγραφα με εκείνα που κατείχαν οι καθών.

Η αναιρεσείουσα επικαλείται πλάνη περί το δίκαιο εκ μέρους του Γενικού Δικαστηρίου, καθόσον αυτό αποφάσισε, αφενός, ότι ο Εκτελεστικός Οργανισμός «Εκπαίδευσης, Οπτικοακουστικών Θεμάτων και Πολιτισμού» (ΕΟΕΟΘΠ) ήταν αρμόδιος προς εξέταση της επιβεβαιωτικής αιτήσεως προσβάσεως στα έγγραφα και, αφετέρου, να απορρίψει την ένσταση ελλείψεως νομιμότητας της αποφάσεως της διευθυντικής επιτροπής του ΕΟΕΟΘΠ που προέβαλε η αναιρεσείουσα.

Επιπλέον, επικαλείται παράβαση διαφόρων διατάξεων του κανονισμού (ΕΚ) 1049/2001 (1), τον οποίο το Γενικό Δικαστήριο ερμήνευσε υπερβολικά περιοριστικά και αγνοώντας τις αρχές που δέχεται η νομολογία.

Η αναιρεσείουσα επικαλείται επίσης έναν λόγο που αντλείται από προσβολή των αρχών της εντιμότητας, της λογικής συνοχής, της χρηστής διοικήσεως και της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως.

Τέλος, υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο, μη ακυρώνοντας την απόφαση της Επιτροπής C(2007) 3749 της 8ης Αυγούστου 2008, υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο.

(1) Κανονισμός (ΕΚ) 1049/2001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 30ής Μαΐου 2001, για την πρόσβαση του κοινού στα έγγραφα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του Συμβουλίου και της Επιτροπής (ΕΕ L 145, σ. 43).

2.4.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 103/13

Προσφυγή της 29ης Δεκεμβρίου 2010 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Δημοκρατίας της Σλοβενίας

(Υπόθεση C-627/10)

2011/C 103/23

Γλώσσα διαδικασίας: η σλοβενική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: H. Støvlbæk και D. Kukovec)

Καθής: Δημοκρατία της Σλοβενίας

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—

να διαπιστώσει ότι η Δημοκρατία της Σλοβενίας, όσον αφορά τη θέση σε εφαρμογή της πρώτης δέσμης μέτρων για τους σιδηροδρόμους, δεν πληροί τις απαιτήσεις του άρθρου 6, παράγραφος 3, και του παραρτήματος ΙΙ της οδηγίας 91/440/ΕΟΚ (1), ως έχει τροποποιηθεί, και του άρθρου 14, παράγραφος 2, της οδηγίας 2001/14/ΕΚ (2), καθώς και του άρθρου 6, παράγραφοι 2 έως 5, του άρθρου 7, παράγραφος 3, του άρθρου 8, παράγραφος 1, του άρθρου 11 και του άρθρου 30, παράγραφος 1, της οδηγίας 2001/14/ΕΚ·

—	να καταδικάσει τη Δημοκρατία της Σλοβενίας στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Κατά την Επιτροπή, η Δημοκρατία της Σλοβενίας δεν πληροί τις απαιτήσεις του άρθρου 6, παράγραφος 3, και του παραρτήματος ΙΙ της οδηγίας 91/440/ΕΟΚ, ως έχει τροποποιηθεί, ούτε του άρθρου 14, παράγραφος 2, της οδηγίας 2001/14/ΕΚ, καθώς ο διαχειριστής της υποδομής, ο μόνος ο οποίος παρέχει υπηρεσίες σιδηροδρομικών μεταφορών, διευθύνει την κυκλοφορία των αμαξοστοιχιών και συμμετέχει στη διαδικασία λήψεως αποφάσεων σχετικά με την κατανομή των γραμμών δρομολογίου, συμπεριλαμβανομένης της κατανομής της μεταφορικής ικανότητας της υποδομής.

Κατά την Επιτροπή, η Δημοκρατία της Σλοβενίας παρέβη, περαιτέρω, τις απορρέουσες από το άρθρο 6, παράγραφοι 2 έως 5, της οδηγίας 2001/14/ΕΚ υποχρεώσεις, καθόσον δεν έχει διασφαλίσει μηχανισμό παροχής κινήτρων για τη μείωση του κόστους παροχής της υποδομής και του επιπέδου των τελών προσβάσεως.

Η Επιτροπή εκτιμά, ακολούθως, ότι η Δημοκρατία της Σλοβενίας παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 7, παράγραφος 3, της οδηγίας 2001/14/ΕΚ, καθόσον το εν λόγω κράτος μέλος δεν προέβλεψε μέθοδο υπολογισμού ώστε να διασφαλιστεί ότι το τέλος για την ελάχιστη δέσμη προσβάσεως στην υποδομή και για την τροχαία πρόσβαση σε εγκαταστάσεις υπηρεσιών είναι ίσο με το κόστος που προκύπτει άμεσα ως αποτέλεσμα της εκτελέσεως των σιδηροδρομικών υπηρεσιών.

Επίσης, κατά την Επιτροπή, η Δημοκρατία της Σλοβενίας παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 11 της οδηγίας 2001/14/ΕΚ, κατά το ότι παρέλειψε να καθιερώσει σύστημα βελτιώσεως της αποδοτικότητας μέσω του οποίου οι σιδηροδρομικές επιχειρήσεις και ο διαχειριστής της υποδομής θα έχουν κίνητρο για την ελαχιστοποίηση της διαταραχής και τη βελτίωση της επιδόσεως του σιδηροδρομικού δικτύου.

Περαιτέρω, η Δημοκρατία της Σλοβενίας παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει κατά την έννοια του άρθρου 8, παράγραφος 1, της οδηγίας 2001/14/ΕΚ, κατά το ότι η νομοθεσία της δεν επιτάσσει την εξακρίβωση αν συγκεκριμένος τομέας της αγοράς επιτρέπει προσαυξήσεις με σκοπό την πλήρη ανάκτηση του κόστους που προκύπτει για τον διαχειριστή υποδομής.

Τέλος, κατά την Επιτροπή, η Δημοκρατία της Σλοβενίας παρέβη τις απορρέουσες από το άρθρο 30, παράγραφος 1, της οδηγίας 2001/14/ΕΚ υποχρεώσεις, καθόσον δεν συνέστησε ρυθμιστικό φορέα ανεξάρτητο στη λήψη αποφάσεων από τον διαχειριστή της σιδηροδρομικής υποδομής καθώς και από οποιονδήποτε αιτούντα.

(1) Οδηγία 91/440/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 29ης Ιουλίου 1991, για την ανάπτυξη των κοινοτικών σιδηροδρόμων (ΕΕ L 237, σ. 25)

2.4.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 103/14

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Bundesgerichtshof (Γερμανία) στις 6 Ιανουαρίου 2011 — Ποινική δίκη κατά Titus Alexander Jochen Donner

(Υπόθεση C-5/11)

2011/C 103/24

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Bundesgerichtshof

Ποινική δίκη ενώπιον του αιτούντος δικαστηρίου κατά

Titus Alexander Jochen Donner

Αντίδικος: Generalbundesanwalt beim Bundesgerichtshof

Προδικαστικό ερώτημα

Έχουν τα ρυθμίζοντα την ελεύθερη κυκλοφορία των εμπορευμάτων άρθρα 34 και 36 ΣΛΕΕ την έννοια ότι αποκλείουν το αξιόποινο που απορρέει από την εφαρμογή εθνικών ποινικών διατάξεων, λόγω συνέργειας στην παράνομη διανομή προστατευομένων κατά τις διατάξεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας έργων, αν, σε περίπτωση διασυνοριακής πωλήσεως έργου προστατευομένου στη Γερμανία κατά τις διατάξεις του δικαίου περί πνευματικής ιδιοκτησίας, σωρευτικώς,

—	το εν λόγω έργο μεταφέρεται από κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης στη Γερμανία και η μεταβίβαση της πραγματικής εξουσίας διαθέσεως επ’ αυτού πραγματοποιείται στη Γερμανία,

—	η μεταβίβαση της κυριότητας όμως πραγματοποιήθηκε στο άλλο κράτος μέλος, στο οποίο δεν υπήρχε προστασία του έργου κατά τις διατάξεις του δικαίου περί πνευματικής ιδιοκτησίας ή δεν ήταν πραγματοποιήσιμη;

2.4.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 103/14

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Supremo Tribunal Administrativo (Πορτογαλία) στις 17 Ιανουαρίου 2011 — Varzim Sol — Turismo, Jogo e Animação, SA κατά Fazenda Pública

(Υπόθεση C-25/11)

2011/C 103/25

Γλώσσα διαδικασίας: η πορτογαλική

Αιτούν δικαστήριο

Supremo Tribunal Administrativo.

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείουσα: Varzim Sol — Turismo, Jogo e Animação, SA.

Αναιρεσίβλητη: Fazenda Pública

Προδικαστικά ερωτήματα

1)	Συμβαδίζει το άρθρο 23 του CIVA [Κώδικα φόρου προστιθεμένης αξίας] με τα άρθρα 17, παράγραφοι 2 και 5, και 19 της έκτης οδηγίας 77/388/ΕΟΚ (1) του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 1977;

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως, συμβαδίζει με τα άρθρα 17, παράγραφοι 2 και 5, και 19 της εν λόγω οδηγίας η εφαρμογή ειδικής αναλογίας εκπτώσεως του φόρου προστιθεμένης αξίας ο οποίος βαρύνει τους υποκειμένους στον φόρο οι οποίοι πραγματοποιούν μόνον φορολογητέες πράξεις, έστω και μέσω πραγματικής υπαγωγής, με βάση την ύπαρξη μη φορολογουμένων επιδοτήσεων στον οικείο τομέα («εισροών»), σύμφωνα με το προαναφερθέν άρθρο 23;

(1) Έκτη οδηγία 77/388/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 1977, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών — Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση (ΕΕ ειδ. έκδ. 09/001, σ. 49), όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 95/7/ΕΚ του Συμβουλίου, της 10ης Απριλίου 1995 (ΕΕ L 102, σ. 18).

2.4.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 103/15

Προσφυγή της 21ης Ιανουαρίου 2011 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Πορτογαλικής Δημοκρατίας

(Υπόθεση C-34/11)

2011/C 103/26

Γλώσσα διαδικασίας: η πορτογαλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: P. Guerra e Andrade και A. Alcover San Pedro)

Καθής: Πορτογαλική Δημοκρατία

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—

να αναγνωρίσει ότι η Πορτογαλική Δημοκρατία, παραλείποντας να μεριμνήσει ώστε οι συγκεντρώσεις ΑΣ10 στον ατμοσφαιρικό αέρα να μην υπερβαίνουν τις οριακές τιμές τις οποίες επιβάλλει το άρθρο 13 της οδηγίας 2008/50/ΕΚ (1) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 21ης Μαΐου 2008, για την ποιότητα του ατμοσφαιρικού αέρα και καθαρότερο αέρα για την Ευρώπη, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 13 της οδηγίας 2008/50/ΕΚ·

—	να καταδικάσει την Πορτογαλική Δημοκρατία στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Σύμφωνα με τις αντιρρήσεις τις οποίες προέβαλε η Επιτροπή με την από 26 Νοεμβρίου 2009 απόφασή της και υπό το φως των εκθέσεων τις οποίες υπέβαλε η Πορτογαλία, οι οποίες δείχνουν ότι σε διάφορες ζώνες και αστικά συγκροτήματα εξακολουθεί να γίνεται υπέρβαση των οριακών τιμών ΑΣ10 προδίδουν σε ορισμένες περιπτώσεις μια τάση μακροχρόνιας υπέρβασης των ορίων, η Επιτροπή θεωρεί ότι η Πορτογαλική Δημοκρατία δεν συμμορφώνεται προς τη διάταξη του άρθρου 13 της οδηγίας 2008/50/ΕΚ, στα αστικά συγκροτήματα και τις ζώνες της Braga, παράκτια ζώνη Porto, Μείζονα περιοχή Βόρειας Λισσαβώνας και Μείζονα περιοχή Νότιας Λισσαβώνας.

(1) ΕΕ 2008, L 152, σ. 1.

2.4.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 103/15

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το High Court of Justice (England and Wales) (Chancery Division) (Ηνωμένο Βασίλειο) στις 21 Ιανουαρίου 2011 — Test Claimants in the FII Group Litigation κατά Commissioners of Inland Revenue, Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs

(Υπόθεση C-35/11)

2011/C 103/27

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Αιτούν δικαστήριο

High Court of Justice (England and Wales) (Chancery Division)

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσες: Test Claimants in the FII Group Litigation

Καθών: Commissioners of Inland Revenue, Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs

Προδικαστικά ερωτήματα

Η χρήση των όρων «φορολογικός συντελεστής» και «διαφορά στη φορολογική μεταχείριση» στη σκέψη 56 της αποφάσεως του Δικαστηρίου της 12ης Δεκεμβρίου 2006, στην υπόθεση C-446/04, Test Claimants in the FIl Group Litigation κατά Commissioners of Inland Revenue (Συλλογή 2006, σ. I-11753):

α)	παραπέμπει αποκλειστικώς στους εκ του νόμου προβλεπομένους ή ονομαστικούς φορολογικούς συντελεστές, ή

β)	παραπέμπει και στους φορολογικούς συντελεστές βάσει των οποίων υπολογίζονται οι καταβλητέοι φόροι και στους εκ του νόμου προβλεπομένους ή ονομαστικούς φορολογικούς συντελεστές, ή

γ)	έχουν οι ανωτέρω όροι άλλη έννοια και, σε περίπτωση που η απάντηση στο εν λόγω ερώτημα είναι καταφατική, ποια είναι η έννοια αυτή;

Θα ήταν διαφορετική η απάντηση του Δικαστηρίου στα ερωτήματα 2 και 4 που υποβλήθηκαν με την αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως στην υπόθεση C-446/04, εάν:

α)

ο καταβλητέος στην αλλοδαπή φόρος εταιριών δεν καταβλήθηκε (ή δεν καταβλήθηκε στο σύνολό του) από την αλλοδαπή εταιρία, η οποία καταβάλλει μέρισμα στην ημεδαπή εταιρία, αλλά το εν λόγω μέρισμα προέρχεται από κέρδη στα οποία περιλαμβάνονται μερίσματα καταβληθέντα από την εγκατεστημένη σε ορισμένο κράτος μέλος άμεσα ή έμμεσα θυγατρική της και προερχόμενα από κέρδη επί των οποίων έχει καταβληθεί φόρος στο εν λόγω κράτος μέλος, και/ή

β)	ο προκαταβλητέος φόρος εταιριών (ΠΦΕ) δεν καταβλήθηκε από την ημεδαπή εταιρία που λαμβάνει μέρισμα από αλλοδαπή εταιρία, αλλά από την άμεσα ή έμμεσα ημεδαπή μητρική της εταιρία κατά την περαιτέρω διανομή των κερδών της λήπτριας εταιρίας στα οποία περιλαμβάνεται αμέσως ή εμμέσως το εν λόγω μέρισμα;

3)	Υπό τις περιστάσεις που περιγράφονται ανωτέρω στο ερώτημα 2, στοιχείο β', έχει η καταβάλλουσα τον ΠΦΕ αξίωση επιστροφής του αχρεωστήτως καταβληθέντος φόρου (υπόθεση San Giorgio (1)) ή μόνον αξίωση καταβολής αποζημιώσεως (υποθέσεις Brasserie du Pêcheur και Factortame (2));

Εάν η επίμαχη εθνική νομοθετική ρύθμιση δεν εφαρμόζεται αποκλειστικώς σε περιπτώσεις κατά τις οποίες η μητρική εταιρία ασκεί ουσιώδη έλεγχο στην καταβάλλουσα το μέρισμα εταιρία, μπορεί μια ημεδαπή εταιρία να επικαλεστεί το άρθρο 63 ΣΛΕΕ (πρώην άρθρο 56 ΕΚ) για μερίσματα που έλαβε από θυγατρική της, εγκατεστημένη σε τρίτο κράτος, επί της οποίας ασκεί ουσιώδη έλεγχο;

Ισχύει η απάντηση που δόθηκε από το Δικαστήριο στο ερώτημα 3, το οποίο υποβλήθηκε με την αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως στην υπόθεση C-446/04, στην περίπτωση που οι αλλοδαπές θυγατρικές, στις οποίες δεν μπορεί να γίνει μεταφορά φόρου, δεν φορολογούνται στο κράτος μέλος στο οποίο είναι εγκατεστημένη η μητρική εταιρία;

(1) Απόφαση της 9ης Νοεμβρίου 1983, 199/82, Amministrazione delle Finanze della Stata κατά SpA San Giorgio (Συλλογή 1983, σ. 3595).

(2) Απόφαση της 5ης Μαρτίου 1996, C-46/93 και C-48/93, Brasserie du Pêcheur SA κατά Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας και The Queen κατά Secretry of State for Transport, ex parte Factortame Ltd κ.λπ. (Συλλογή 1996, σ. I-1029).

2.4.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 103/16

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Cour d'appel d'Amiens (Γαλλία) στις 31 Ιανουαρίου 2011 — Ποινική διαδικασία κατά Joao Pedro Lopes Da Silva Jorge

(Υπόθεση C-42/11)

2011/C 103/28

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Αιτούν δικαστήριο

Cour d'appel d'Amiens

Ποινική διαδικασία ενώπιον του αιτούντος δικαστηρίου κατά

Joao Pedro Lopes Da Silva Jorge

Προδικαστικά ερωτήματα

Αποκλείει η αρχή της απαγορεύσεως των διακρίσεων του άρθρου 12 ΕΚ [νυν άρθρο 18 ΣΛΕΕ] σε εθνική νομοθετική ρύθμιση όπως αυτή του άρθρου 695-24 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, περιορίζουσα τη δυνατότητα αρνήσεως εκτελέσεως ευρωπαϊκού εντάλματος συλλήψεως εκδοθέντος προς τον σκοπό της εκτελέσεως στερητικής της ελευθερίας ποινής μόνο στην περίπτωση που το εκζητούμενο πρόσωπο έχει τη γαλλική ιθαγένεια και οι αρμόδιες γαλλικές αρχές δεσμεύονται να εκτελέσουν την εν λόγω ποινή;

Επαφίεται η θέσπιση εθνικών μέτρων εφαρμογής σχετικά με τον λόγο μη εκτελέσεως που προβλέπεται στο άρθρο 4, παράγραφος 6, της αποφάσεως-πλαισίου (1) στη διακριτική ευχέρεια των κρατών μελών ή έχει δεσμευτικό χαρακτήρα, ειδικότερα δε, μπορεί κράτος μέλος να θεσπίσει νομοθετικό μέτρο συνεπαγόμενο διακρίσεις λόγω ιθαγένειας;

(1) Απόφαση-πλαίσιο 2002/584/ΔΕΥ του Συμβουλίου, της 13ης Ιουνίου 2002, για το ευρωπαϊκό ένταλμα συλλήψεως και τις διαδικασίες παραδόσεως μεταξύ των κρατών μελών (ΕΕ L 190, σ. 1).

2.4.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 103/16

Προσφυγή της 1ης Φεβρουαρίου 2011 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Δημοκρατίας της Πολωνίας

(Υπόθεση C-46/11)

2011/C 103/29

Γλώσσα διαδικασίας: η πολωνική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: S. Petrova και K. Herrmann)

Καθής: Δημοκρατία της Πολωνίας

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—

να αναγνωρίσει ότι η Δημοκρατία της Πολωνίας μεταφέροντας πλημμελώς στην εθνική έννομη τάξη τις προϋποθέσεις προβλέψεως παρεκκλίσεων τις οποίες προβλέπει το άρθρο 16, παράγραφος 1, της οδηγίας 92/43/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 21ης Μαΐου 1992, για τη διατήρηση των φυσικών οικοτόπων καθώς και της άγριας πανίδας και χλωρίδας (1), παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από την οδηγία αυτή·

—	να καταδικάσει τη Δημοκρατία της Πολωνίας στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Η Επιτροπή προσάπτει στη Δημοκρατία της Πολωνίας ότι προέβη σε μη ορθή μεταφορά στην πολωνική νομοθεσία των όρων που διέπουν τις παρεκκλίσεις από τις απαγορεύσεις που συνδέονται με την προστασία των πτηνών και ζωικών ειδών, όπως αυτοί ορίζονται στο άρθρο 16, παράγραφος 1, της οδηγίας 92/43/ΕΟΚ του Συμβουλίου.

Πρώτον, σε δύο αποφάσεις του Υπουργού Περιβάλλοντος σε σχέση με τα προστατευόμενα είδη φυτών και ζώων σε άγρια κατάσταση, τα άρθρα 7, παράγραφος 1, και 8, αντίστοιχα, επιτρέπουν μια γενική εξαίρεση από τις απαγορεύσεις που εξυπηρετούν την προστασία των ειδών (όπως, για παράδειγμα, η απαγόρευση θανατώσεως ζώων, συλλήψεως, κ.λπ.) όσον αφορά τις δραστηριότητες που συνδέονται με την ορθολογική γεωργική, δασική ή αλιευτική δραστηριότητα. Το άρθρο 16, παράγραφος 1, της οδηγίας 92/43/ΕΟΚ, ωστόσο, δεν προβλέπει καμία δυνατότητα για μια τέτοια εξαίρεση.

Δεύτερον, στο άρθρο 52, παράγραφος 2, στοιχείο 5, του νόμου για την προστασία της φύσεως, η δυνατότητα προβλέψεως παρεκκλίσεων από τις υποχρεώσεις που συνδέονται με την προστασία των ζωικών ειδών, για σκοπούς «πρόληψης σοβαρών ζημιών, ιδίως στον τομέα των γεωργικών ή δασικών εκμεταλλεύσεων ή στον τομέα της αλιείας», είναι ευρύτερη από την παρέκκλιση που προβλέπει το άρθρο 16, παράγραφος 1, στοιχείο β', της οδηγίας 92/43/ΕΟΚ.

Τρίτον, η προβλεπόμενη στο άρθρο 56, παράγραφος 4, στοιχείο 2, του νόμου για την προστασία της φύσεως δυνατότητα παρεκκλίσεως από τις απαγορεύσεις σχετικά με την προστασία των ειδών, σε περίπτωση που τούτο «απορέει από την ανάγκη περιορισμού σοβαρής οικονομικής βλάβης, ιδίως σε γεωργική εκμετάλλευση, σε εκμετάλλευση δασικών πόρων ή σε ιχθυοτροφείο», είναι ευρύτερη από αυτήν που προβλέπει το άρθρο 16, παράγραφος 1, στοιχείο β', της οδηγίας περί οικοτόπων.

Τέταρτον, η υπουργική απόφαση της 28ης Σεπτεμβρίου 2004, σχετικά με τα προστατευόμενα είδη ζώων που ζουν σε άγρια κατάσταση, επιτρέπει τη θανάτωση, τη σύλληψη κ.λπ. ενυδρίδων (Lutra lutra) που ζουν πλησίων λιμνών με ψάρια οι οποίες χαρακτηρίζονται ως περιοχές αναπαραγωγής, παρά το γεγονός ότι η ενυδρίδα είναι είδος χρήζον αυστηρής προστασίας σύμφωνα με τις διατάξεις του παραρτήματος IV της οδηγίας 92/43/ΕΟΚ.

(1) ΕΕ L 206, σ. 7.

2.4.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 103/17

Αναίρεση που άσκησε στις 4 Φεβρουαρίου 2011 ο Fernando Marcelino Victoria Sánchez κατά της διατάξεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (τέταρτο τμήμα) στις 17 Νοεμβρίου 2010 στην υπόθεση T-61/10

(Υπόθεση C-52/11 P)

2011/C 103/31

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Διάδικοι

Αναιρεσείων: Fernando Marcelino Victoria Sánchez (εκπρόσωπος: P. Suarez Plácido)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα του αναιρεσείοντος

Ο αναιρεσείων ζητεί από το Δικαστήριο:

—

να αναιρέσει τη διάταξη που εξέδωσε το τέταρτο τμήμα του Γενικού Δικαστηρίου στις 17 Νοεμβρίου 2010, συμπεριλαμβανομένου του κεφαλαίου που αφορά τα δικαστικά έξοδα και να δεχτεί την προσφυγή κατά παραλείψεως που άσκησε πρωτοδίκως ο νυν αναιρεσείων διαπιστώνοντας ότι η εν λόγω προσφυγή δεν στερείται προδήλως νομικής βάσεως.

—	Ως συνέπεια του πρώτου αιτήματος, να αποφανθεί επί της ουσίας της προσφυγής, ή, επικουρικώς, να αναπέμψει την υπόθεση προς εκδίκαση στο Γενικό Δικαστήριο αφού κρίνει παραδεκτή και βάσιμη την προσφυγή, υποχρεώνοντας τα αντίδικα θεσμικά όργανα να καταβάλλουν τα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Ο αναιρεσείων προβάλλει τους ακόλουθους λόγους αναιρέσεως:

Παράβαση των διατάξεων του άρθρου 44 του Οργανισμού Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου, δεδομένου ότι το εισαγωγικό δικόγραφο της προσφυγής περιέχει το αντικείμενο της διαφοράς και συνοπτική έκθεση των ισχυρισμών των οποίων γίνεται επίκληση, και, τέλος, τα αιτήματα του προσφεύγοντος, τα οποία εκτίθενται με απόλυτη σαφήνεια στο αιτητικό της προσφυγής ως εξής: «να εκδώσει απόφαση με την οποία να διαπιστώσει, αφενός, ότι η παράλειψη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και της Επιτροπής να απαντήσουν στην αίτηση που υποβλήθηκε με έγγραφα προσκομισθέντα στις 6 Οκτωβρίου 2009 αντίκειται προς το κοινοτικό δίκαιο και, αφετέρου, να υποχρεώσει τα εν λόγω όργανα να άρουν την κατάσταση αυτή.»

Παράβαση του άρθρου 20, παράγραφος 2, στοιχείο δ', της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (πρώην άρθρο 17 ΣΕΚ), του άρθρου 24 ΣΛΕΕ (πρώην άρθρο 21 ΣΕΚ), του άρθρου 227 ΣΛΕΕ (πρώην άρθρο 194 ΣΕΚ), σύμφωνα με τα οριζόμενα στο άρθρο 58 του Οργανισμού του Δικαστηρίου. Η εν λόγω παράβαση αφορά την αίτηση που απέστειλε ο νυν αναιρεσείων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο το 2008 με την οποία εφιστούσε την προσοχή του θεσμικού αυτού οργάνου στον κίνδυνο που διατρέχουν οι Ισπανοί υπήκοοι οι οποίοι τολμούν να καταγγείλουν την πολιτική διαφθορά και την φοροαποφυγή που παρατηρούνται στο εν λόγω κράτος μέλος. Στην αίτησή του προς το Κοινοβούλιο ο νυν αναιρεσείων είχε επισυνάψει σύμβαση υπογεγραμμένη από εξέχουσες προσωπικότητες της χώρας του –περιλαμβανομένου δικηγόρου το όνομα του οποίου φέρει το μεγαλύτερο δικηγορικό γραφείο στην Ισπανία και στην Πορτογαλία– στην οποία εκτίθεται ο τρόπος με τον οποίο όλα τα εν λόγω πρόσωπα εξαπατούσαν τις φορολογικές αρχές και τους πολίτες μέσω εικονικών και αδιαφανών έναντι του κράτους επιχειρήσεων. Η αίτηση αυτή αρχειοθετήθηκε χωρίς να δοθεί συνέχεια ενώ κανένας Ισπανός ευρωβουλευτής δεν απάντησε στις μεταγενέστερες αιτήσεις που απέστειλε προς στήριξη της αρχικής καταγγελίας του ο νυν αναιρεσείων –με δέκα ηλεκτρονικά μηνύματα– και με τις οποίες ζητούσε τη συνεργασία των Ισπανών ευρωβουλευτών για την εξασφάλιση της σωματικής του ακεραιότητας κατά των απειλών που δεχόταν.

Προσβολή θεμελιωδών δικαιωμάτων περιλαμβανόμενων στο άρθρο 6 ΣΕΕ και στα άρθρα 20 και 21 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εκ μέρους των αντίδικων θεσμικών οργάνων. Ο αναιρεσείων προβάλλει ότι η παράλειψη της Επιτροπής να απαντήσει στο έγγραφο που της απέστειλε στις 6 Οκτωβρίου 2009 συνεπάγεται σοβαρή παράβαση του άρθρου 6 ΣΕΕ, δεδομένου ότι η Επιτροπή οφείλει να προωθεί έναν δημοκρατικό χώρο συνύπαρξης για όλους τους Ευρωπαίους πολίτες, να σέβεται την ισότητα της πρόσβασης των πολιτών στα θεσμικά όργανα της Ένωσης και να εξασφαλίζει την αποτελεσματική ένδικη προστασία, εκτός αν η φοροαποφυγή εμπίπτει στην αρμοδιότητα του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, το οποίο κρίνει ότι ο υποκείμενος στον φόρο βλάπτεται εμμέσως από αυτήν. Ομοίως, ο αναιρεσείων εφιστά την προσοχή στην ανασφάλεια δικαίου στο κοινοτικό δίκαιο την οποία συνεπάγονται οι αλλεπάλληλες ισπανικές δικαστικές αποφάσεις που αγνοούν τις επισημάνσεις των δικαστικών εκπροσώπων του αναιρεσείοντος όσον αφορά την τήρηση του δικαίου της Ένωσης, ειδικότερα δε όσον αφορά τη συμμόρφωση προς την απόφαση του Δικαστηρίου στις υποθέσεις C-570/07 και C-571/07 (1) περί ελευθερίας εγκαταστάσεως των φαρμακείων στην Ισπανία.

Παράβαση των διατάξεων των άρθρων 265 και 266 ΣΛΕΕ, στο μέτρο που, με το δικόγραφο της προσφυγής που κατέθεσε στο Γενικό Δικαστήριο, ο νυν αναιρεσείων ζήτησε, αφενός, να διαπιστωθεί ότι η παράλειψη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και της Επιτροπής να απαντήσουν στην αίτηση της 6ης Οκτωβρίου 2009 αντίκειται προς το κοινοτικό δίκαιο και, αφετέρου, να υποχρεωθούν τα εν λόγω όργανα να άρουν την κατάσταση αυτή, συνέπεια που πρέπει να επέλθει εκ του νόμου κατ’ εφαρμογή του άρθρου 266 ΣΛΕΕ, κατά το οποίο το θεσμικό όργανο των οποίων η πράξη κηρύχθηκε άκυρη ή των οποίων η παράλειψη κηρύχθηκε αντίθετη προς τις Συνθήκες οφείλει να λαμβάνει τα μέτρα που συνεπάγεται η εκτέλεση της αποφάσεως του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στην δε προκείμενη περίπτωση η υποχρέωση του θεσμικού οργάνου συνίσταται στην άρση της παραλείψεως μέσω της απαντήσεως στην αίτηση που υπέβαλε ο νυν αναιρεσείων με έγγραφο της 5ης Οκτωβρίου 2009.

(1) Απόφαση της 1ης Ιουνίου 2010, που δεν έχει ακόμα δημοσιευτεί στη Συλλογή.

2.4.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 103/19

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 18ης Φεβρουαρίου 2011 — P.P.TV κατά ΓΕΕΑ — Rentrak (PPT)

(Υπόθεση T-118/07) (1)

(Κοινοτικό σήμα - Διαδικασία ανακοπής - Αίτηση καταχωρίσεως του κοινοτικού λεκτικού σήματος PPT - Προγενέστερο εικονιστικό εθνικό σήμα PPTV - Σχετικός λόγος απαραδέκτου - Έλλειψη κινδύνου συγχύσεως - Άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 40/94 [νυν άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009])

2011/C 103/32

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: P.P.TV — Publicidade de Portugal e Televisão, SA (Λισσαβώνα, Πορτογαλία) (εκπρόσωποι: I. de Carvalho Simões και J. M. Conceição Pimenta, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (εκπρόσωποι: αρχικώς S. Laitinen, στη συνέχεια Δ. Μπότης)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου: Rentrak Corp. (Portland, Oregon, Ηνωμένες Πολιτείες)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του πρώτου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 17ης Ιανουαρίου 2007 (υπόθεση R 1040/2005-1), σχετικά με διαδικασία ανακοπής μεταξύ των P.P.TV — Publicidade de Portugal e Televisão, SA και Rentrak Corp.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει την P.P.TV — Publicidade de Portugal e Televisão, SA στα δικαστικά έξοδα.

(1) EE C 155 της 7.7.2007.

2.4.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 103/19

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 17ης Φεβρουαρίου 2011 — FIFA κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-385/07) (1)

(Τηλεοπτικές εκπομπές - Άρθρο 3α της οδηγίας 89/552/ΕΟΚ - Μέτρα που έλαβε το Βασίλειο του Βελγίου όσον αφορά τις εκδηλώσεις μείζονος σημασίας για τη βελγική κοινωνία - Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου - Απόφαση κρίνουσα τα μέτρα συμβατά με το κοινοτικό δίκαιο - Αιτιολογία - Άρθρα 43 ΕΚ και 49 ΕΚ - Δικαίωμα ιδιοκτησίας)

2011/C 103/33

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Fédération internationale de football association (FIFA) (Ζυρίχη, Ελβετία) (εκπρόσωποι: αρχικώς R. Denton, E. Batchelor, F. Young, solicitors, και A. Barav, δικηγόρος, στη συνέχεια E. Batchelor, Α. Barav, D. Reymond, δικηγόρος, και F. Carlin, barrister)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: E. Montaguti και N. Yerrell, επικουρούμενες από τον J. Flynn, QC, και από την L. Maya, barrister)

Παρεμβαίνοντα υπέρ της καθής: Βασίλειο του Βελγίου (εκπρόσωποι: L. Van den Broeck και C. Pochet, επικουρούμενες από τους J. Stuyck, A. Berenboom και A. Joachimowicz, δικηγόρους)· Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας (εκπρόσωποι: M. Lumma και J. Möller)· Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας (εκπρόσωποι: S. Behzadi-Spencer, E. Jenkinson και L. Seeboruth, επικουρούμενοι αρχικώς από τον T. de la Mare, barrister, στη συνέχεια δε από τον B. Kennelly, barrister)

Αντικείμενο

Αίτημα μερικής ακυρώσεως της αποφάσεως 2007/479/ΕΚ της Επιτροπής, της 25ης Ιουνίου 2007, για τη συμβατότητα με το κοινοτικό δίκαιο των μέτρων που έλαβε το Βέλγιο σύμφωνα με το άρθρο 3α, παράγραφος 1, της οδηγίας 89/552/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 3ης Οκτωβρίου 1989, για τον συντονισμό ορισμένων νομοθετικών, κανονιστικών και διοικητικών διατάξεων των κρατών μελών σχετικά με την άσκηση τηλεοπτικών δραστηριοτήτων (ΕΕ L 180, σ. 24).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Η Fédération internationale de football association (FIFA) φέρει, εκτός των εξόδων της, τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

3)	Το Βασίλειο του Βελγίου, η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας και το Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας φέρουν τα έξοδά τους.

(1) EE C 315 της 22.12.2007.

2.4.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 103/20

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 17ης Φεβρουαρίου 2011 — UEFA κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-55/08) (1)

(Τηλεοπτικές εκπομπές - Άρθρο 3α της οδηγίας 89/552/ΕΟΚ - Μέτρα που έλαβε το Ηνωμένο Βασίλειο όσον αφορά τις εκδηλώσεις μείζονος σημασίας για την κοινωνία αυτού του κράτους μέλους - Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου - Απόφαση κρίνουσα τα μέτρα συμβατά με το κοινοτικό δίκαιο - Αιτιολογία - Άρθρα 49 ΕΚ και 86 ΕΚ - Δικαίωμα ιδιοκτησίας)

2011/C 103/34

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Union des associations européennes de football (UEFA) (Νυόν, Ελβετία) (εκπρόσωποι: A. Bell, K. Learoyd, solicitors, D. Anderson, QC, και B. Keane, solicitor)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: F. Benyon και E. Montaguti, επικουρούμενοι από τους J. Flynn, QC, και M. Lester, barrister)

Παρεμβαίνοντα υπέρ της καθής: Βασίλειο του Βελγίου (εκπρόσωπος: C. Pochet, επικουρούμενη από τον J. Stuyck, avocat)· Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας (εκπρόσωποι: αρχικώς S. Behzadi-Spencer και V. Jackson, στη συνέχεια S. Behzadi-Spencer και L. Seeboruth, επικουρούμενοι από τους T. de la Mare και B. Kennelly, barristers)

Αντικείμενο

Αίτημα μερικής ακυρώσεως της αποφάσεως 2007/730/ΕΚ της Επιτροπής, της 16ης Οκτωβρίου 2007, για τη συμβατότητα με το κοινοτικό δίκαιο των μέτρων που έλαβε το Ηνωμένο Βασίλειο σύμφωνα με το άρθρο 3α, παράγραφος 1, της οδηγίας 89/552/ΕΟΚ του Συμβουλίου, για τον συντονισμό ορισμένων νομοθετικών, κανονιστικών και διοικητικών διατάξεων των κρατών μελών σχετικά με την άσκηση τηλεοπτικών δραστηριοτήτων (ΕΕ L 295, σ. 12).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Η Union des associations européennes de football (UEFA) φέρει εκτός των εξόδων της και τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

3)	Το Βασίλειο του Βελγίου και το Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας φέρουν τα έξοδά τους.

(1) ΕΕ C 107 της 26.4.2008.

2.4.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 103/20

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 17ης Φεβρουαρίου 2011 — FIFA κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-68/08) (1)

(Τηλεοπτικές εκπομπές - Άρθρο 3α της οδηγίας 89/552/ΕΟΚ - Μέτρα που έλαβε το Ηνωμένο Βασίλειο όσον αφορά τις εκδηλώσεις μείζονος σημασίας για την κοινωνία αυτού του κράτους μέλους - Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου - Απόφαση κρίνουσα τα μέτρα συμβατά με το κοινοτικό δίκαιο - Αιτιολογία - Άρθρα 43 ΕΚ, 49 ΕΚ και 86 EK - Δικαίωμα ιδιοκτησίας)

2011/C 103/35

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Fédération internationale de football association (FIFA) (Ζυρίχη, Ελβετία) (εκπρόσωποι: αρχικώς E. Batchelor, F. Young, solicitors, A. Barav, D. Reymond, δικηγόροι, και F. Carlin, barrister, στη συνέχεια E. Batchelor, A. Barav, D. Reymond και F. Carlin)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: αρχικώς F. Benyon, E. Montaguti και N. Yerrell, στη συνέχεια F. Benyon και E. Montaguti, επικουρούμενοι από τον J. Flynn, QC, και από τη M. Lester, barrister)

Παρεμβαίνοντα υπέρ της καθής: Βασίλειο του Βελγίου (εκπρόσωποι: C. Pochet επικουρούμενη από τους J. Stuyck και A. Joachimowicz, δικηγόρους)· Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας (εκπρόσωποι: αρχικώς S. Behzadi-Spencer και V. Jackson, στη συνέχεια S. Behzadi-Spencer και L. Seeboruth, επικουρούμενοι αρχικώς από τον T. de la Mare, barrister, στη συνέχεια δε από τον B. Kennelly, barrister)

Αντικείμενο

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Η Fédération internationale de football association (FIFA) φέρει, εκτός των εξόδων της, τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

3)	Το Βασίλειο του Βελγίου και το Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας φέρουν τα έξοδά τους.

(1) ΕΕ C 107 της 26.4.2008.

2.4.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 103/21

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 17ης Φεβρουαρίου 2011 — Formula One Licensing κατά ΓΕΕΑ — Global Sports Media (F1-LIVE)

(Υπόθεση T-10/09) (1)

(Κοινοτικό σήμα - Διαδικασία ανακοπής - Αίτηση καταχωρίσεως εικονιστικού κοινοτικού σήματος F 1-LIVE - Προγενέστερο εικονιστικό κοινοτικό σήμα, προγενέστερα λεκτικά εθνικά σήματα και προγενέστερο λεκτικό διεθνές σήμα F 1 και F 1 Formula 1 - Απόρριψη της ανακοπής από το τμήμα προσφυγών - Σχετικοί λόγοι απαραδέκτου - Άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', και παράγραφος 5, του κανονισμού (ΕΚ) 40/94 [νυν άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', και παράγραφος 5, του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009])

2011/C 103/36

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Formula One Licensing BV (Ρότερνταμ, Κάτω Χώρες) (εκπρόσωποι: B. Klingberg και K. Sandberg, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (εκπρόσωπος: A. Folliard-Monguiral)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου: Global Sports Media Ltd (Hamilton, Βερμούδες) (εκπρόσωποι: αρχικώς T. de Haan και J.-J. Evrard, εν συνεχεία T. de Haan, δικηγόρος)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του πρώτου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 16ης Οκτωβρίου 2008 (υπόθεση R 7/2008-1), σχετικά με διαδικασία ανακοπής μεταξύ Racing-Live SAS και Formula One Licensing BV.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει τη Formula One Licensing BV στα δικαστικά έξοδα.

(1) EE C 55 της 7.3.2009.

2.4.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 103/21

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 17ης Φεβρουαρίου 2011 — Zhejiang Xinshiji Foods και Hubei Xinshiji Foods κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-122/09) (1)

(Ντάμπινγκ - Εισαγωγές παρασκευασμένων ή διατηρημένων εσπεριδοειδών καταγωγής Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας - Δικαιώματα άμυνας - Υποχρέωση αιτιολογήσεως - Αρχή της χρηστής διοικήσεως - Άρθρο 15, παράγραφος 2, και άρθρο 20, παράγραφοι 4 και 5, του κανονισμού (ΕΚ) 384/96 [νυν άρθρο 15, παράγραφος 2, και άρθρο 20, παράγραφοι 4 και 5, του κανονισμού (ΕΚ) 1225/2009])

2011/C 103/37

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: Zhejiang Xinshiji Foods Co. Ltd (Liuao Town, Sanmen County, Κίνα) και Hubei Xinshiji Foods Co. Ltd (Dangyang City, Κίνα) (εκπρόσωποι: F. Carlin, barrister, A. MacGregor, solicitor, N. Niejahr και Q. Azau, δικηγόροι)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: J.-P. Hix και R. Szostak, επικουρούμενοι αρχικώς από τους G. Berrisch και G. Wolf, στη συνέχεια από τον G. Berrisch, δικηγόροι)

Παρεμβαίνουσα υπέρ του καθού: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: H. van Vliet και C. Clyne)

Αντικείμενο

Αίτημα ακυρώσεως του κανονισμού (ΕΚ) 1355/2008 του Συμβουλίου, της 18ης Δεκεμβρίου 2008, για την επιβολή οριστικού δασμού αντιντάμπινγκ και για την οριστική είσπραξη του προσωρινού δασμού που επιβλήθηκε στις εισαγωγές ορισμένων παρασκευασμένων ή διατηρημένων εσπεριδοειδών (συγκεκριμένα μανταρινιών κ.λπ.) καταγωγής Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας (ΕΕ L 350, σ. 35), στο μέτρο που αφορά τις προσφεύγουσες

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

Ακυρώνει τον κανονισμό 1355/2008 του Συμβουλίου, της 18ης Δεκεμβρίου 2008, για την επιβολή οριστικού δασμού αντιντάμπινγκ και για την οριστική είσπραξη του προσωρινού δασμού που επιβλήθηκε στις εισαγωγές ορισμένων παρασκευασμένων ή διατηρημένων εσπεριδοειδών (συγκεκριμένα μανταρινιών κ.λπ.) καταγωγής Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, στο μέτρο που αφορά την Zhejiang Xinshiji Foods Co. Ltd και την Hubei Xinshiji Foods Co. Ltd.

2)	Η Zhejiang Xinshiji Foods και η Hubei Xinshiji Foods φέρουν το ήμισυ των δικαστικών τους εξόδων.

3)	Το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης φέρει τα δικαστικά του έξοδα καθώς και το ήμισυ των εξόδων στα οποία υποβλήθηκαν η Zhejiang Xinshiji Foods και η Hubei Xinshiji Foods.

4)	Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή φέρει τα δικαστικά της έξοδα.

(1) EE C 141 της 20.6.2009.

2.4.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 103/22

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 17ης Φεβρουαρίου 2011 — J & F Participações κατά ΓΕΕΑ — Plusfood Wrexham (Friboi)

(Υπόθεση T-324/09) (1)

(Κοινοτικό σήμα - Διαδικασία ανακοπής - Αίτηση καταχωρίσεως του εικονιστικού κοινοτικού σήματος Friboi - Προγενέστερο λεκτικό εθνικό σήμα FRIBO - Σχετικός λόγος απαραδέκτου - Κίνδυνος συγχύσεως - Άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 - Ουσιαστική χρήση του προγενέστερου σήματος - Άρθρο 42, παράγραφοι 2 και 3, του κανονισμού 207/2009)

2011/C 103/38

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: J & F Participações SA (Sorocaba, Βραζιλία) (εκπρόσωπος: A. Fernández Fernández-Pacheco, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (εκπρόσωπος: J. Crespo Carrillo)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου: Plusfood Wrexham Ltd (Llay, Wrexham, Ηνωμένο Βασίλειο) (εκπρόσωπος: G. van Roeyen, δικηγόρος)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του πρώτου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 22ας Απριλίου 2009 (υπόθεση R 824/2008-1), σχετικά με διαδικασία ανακοπής μεταξύ των Fribo Foods Ltd και Agropecuaria Friboi, Ltda.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει την J & F Participações SA στα δικαστικά έξοδα.

(1) EE C 256 της 24.10.2009.

2.4.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 103/22

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 17ης Φεβρουαρίου 2011 — Annco κατά ΓΕΕΑ — Freche et fils (ANN TAYLOR LOFT)

(Υπόθεση T-385/09) (1)

(Κοινοτικό σήμα - Διαδικασία ανακοπής - Αίτηση καταχωρίσεως του λεκτικού κοινοτικού σήματος ANN TAYLOR LOFT - Προγενέστερο εθνικό λεκτικό σήμα LOFT - Σχετικός λόγος απαραδέκτου - Κίνδυνος συγχύσεως - Άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009)

2011/C 103/39

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Annco, Inc. (Wilmington, Delaware, Ηνωμένες Πολιτείες) (εκπρόσωπος: G. Triet, δικηγόρος)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου: Freche et fils associés (Παρίσι, Γαλλία)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του πρώτου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 1ης Ιουλίου 2009 (υπόθεση R 1485/2008-1), σχετικά με διαδικασία ανακοπής μεταξύ των Freche et fils associés και Annco, Inc.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Ακυρώνει την απόφαση του πρώτου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ) της 1ης Ιουλίου 2009 (υπόθεση R 1485/2008-1).

2)	Η προσφυγή είναι απαράδεκτη κατά τα λοιπά.

3)	Καταδικάζει το ΓΕΕΑ στα δικαστικά έξοδα.

(1) EE C 282 της 21.11.2009.

2.4.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 103/22

Προσφυγή της 28ης Σεπτεμβρίου 2010 — Gill κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-471/10)

2011/C 103/40

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Brendan Gill (Lifford, Ιρλανδία) (εκπρόσωποι: A.M. Collins SC, N.J. Travers, Barrister και D.P. Barry, Solicitor)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα του προσφεύγοντος

—

να ακυρώσει την απόφαση της Επιτροπής, η οποία κοινοποιήθηκε στην Ιρλανδία με το έγγραφο C(2010) 4751 της 13ης Ιουλίου 2010 και στον προσφεύγοντα στις 16 Ιουλίου 2010, περί απορρίψεως των αιτήσεων αυξήσεως της χωρητικότητας σχετικά με τη νέα πελαγική τράτα που θα αντικαταστήσει το MFV Brendelen, και εκδόθηκε προς αντικατάσταση, ως προς την αίτηση αυτή, της αποφάσεως 2003/245 της Επιτροπής, της 4ης Απριλίου 2003, για τις αιτήσεις που λήφθηκαν από την Επιτροπή για την αύξηση των στόχων των ΠΠΠ IV, προκειμένου να ληφθούν υπόψη οι βελτιώσεις στον τομέα της ασφάλειας, της θαλάσσιας ναυσιπλοΐας, της υγιεινής, της ποιότητας των προϊόντων και των συνθηκών εργασίας για σκάφη ολικού μήκους άνω των 12 μέτρων (ΕΕ 2003, L 90, σ. 48), η οποία ακυρώθηκε ως προς τον προσφεύγοντα με την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 13ης Ιουνίου 2006, T-218/03 έως T-240/03, Boyle κ.λπ. κατά Επιτροπής, Συλλογή 2006, σ. II-1699, και

—	να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Με την υπό κρίση προσφυγή, ο προσφεύγων ζητεί, σύμφωνα με το άρθρο 263 ΣΛΕΕ, την ακύρωση της απόφασης της Επιτροπής η οποία κοινοποιήθηκε στην Ιρλανδία με το έγγραφο C(2010) 4751 της 13ης Ιουλίου 2010 και στον προσφεύγοντα στις 16 Ιουλίου 2010, περί απορρίψεως των αιτήσεων αυξήσεως της χωρητικότητας σχετικά με τη νέα πελαγική τράτα που θα αντικαταστήσει το MFV Brendelen, και εκδόθηκε προς αντικατάσταση, ως προς την αίτηση αυτή, της αποφάσεως 2003/245 της Επιτροπής, της 4ης Απριλίου 2003, για τις αιτήσεις που λήφθηκαν από την Επιτροπή για την αύξηση των στόχων των ΠΠΠ IV, προκειμένου να ληφθούν υπόψη οι βελτιώσεις στον τομέα της ασφάλειας, της θαλάσσιας ναυσιπλοΐας, της υγιεινής, της ποιότητας των προϊόντων και των συνθηκών εργασίας για σκάφη ολικού μήκους άνω των 12 μέτρων (ΕΕ 2003, L 90, σ. 48), η οποία ακυρώθηκε ως προς τον προσφεύγοντα με την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου που εκδόθηκε στις 13 Ιουνίου 2006 στις συνεκδικαζόμενες υποθέσεις T-218/03 έως Τ-240/03, Boyle κ.λπ. κατά Επιτροπής (Συλλογή 2006, σ. II-1699).

Προς στήριξη της προσφυγής του, ο προσφεύγων προβάλλει τους ακόλουθους λόγους ακυρώσεως:

Πρώτον, η προσβαλλόμενη απόφαση στερείται νομικής βάσεως. Το άρθρο 4, παράγραφος 2, της απόφασης 97/413/ΕΚ του Συμβουλίου, της 26ης Ιουνίου 1997, σχετικά με τους στόχους και τους λεπτομερείς κανόνες για την αναδιάρθρωση, για την περίοδο από 1ης Ιανουαρίου 1997 έως 31 Δεκεμβρίου 2001, του τομέα της κοινοτικής αλιείας με σκοπό την επίτευξη μιας διαρκούς ισορροπίας μεταξύ των πόρων και της εκμετάλλευσής τους (ΕΚ 1997 L 175, σ. 27), εξακολουθεί να αποτελεί την ορθή νομική βάση για την προσβαλλόμενη απόφαση και, ως εκ τούτου, δεν υφίστατο νομική βάση ώστε η Επιτροπή να εκδώσει την προσβαλλόμενη απόφαση ως απόφαση ad hoc.

Δεύτερον, η Επιτροπή παρέβη ουσιώδη τύπο της διαδικασίας. Ο προσφεύγων προβάλλει ότι, κατά την απόφαση 97/413/ΕΚ του Συμβουλίου, η προσβαλλόμενη απόφαση θα έπρεπε να εκδοθεί με τη διαδικασία της Επιτροπής Διαχειρίσεως και ότι η εκ μέρους της Επιτροπής έκδοση αποφάσεως ad hoc συνιστά παράβαση ουσιώδους τύπου.

Τρίτον, η εκ μέρους της Επιτροπής εσφαλμένη ερμηνεία του άρθρου 4, παράγραφος 2, της 97/413/ΕΚ συνιστά υπέρβαση εξουσίας, διότι η Επιτροπή στηρίχθηκε σε μη πρόσφορα κριτήρια και δεν έλαβε υπόψη της τον ορισμό του όρου «αλιευτική προσπάθεια» σύμφωνα με την απόφαση 97/413/ΕΚ και την κοινοτική αλιευτική νομοθεσία που ίσχυε τον Δεκέμβριο του 2001, όταν ο προσφεύγων υπέβαλε την αίτηση περί αυξήσεως της χωρητικότητας.

Επιπλέον, η προσβαλλόμενη απόφαση πάσχει πολλαπλώς πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως όσον αφορά την εξέταση της αιτήσεως του προσφεύγοντος περί αυξήσεως της χωρητικότητας. Ειδικότερα, ο προσφεύγων υποστηρίζει ότι η απόφαση της Επιτροπής να απορρίψει την αίτησή του λόγω αυξήσεως της χωρητικότητας κάτω από το κύριο κατάστρωμα του νέου σκάφους σε σχέση με το Brendelen, είναι προδήλως εσφαλμένη καθώς λαμβάνεται ως δεδομένο ότι θα αυξηθεί η «αλιευτική προσπάθεια» του νέου σκάφους σε σχέση με το επιμηκυνθέν Brendelen.

Τέλος, η Επιτροπή προσέβαλε το δικαίωμα του προσφεύγοντος για ίση μεταχείριση. Η απόρριψη της αιτήσεως, λόγω αυξήσεως της χωρητικότητας κάτω από το κύριο κατάστρωμα του νέου σκάφους του προσφεύγοντος, συνιστά προδήλως διαφορετική μεταχείριση, που ισοδυναμεί με δυσμενή διάκριση σε βάρος του, συγκρινόμενη με τον εντελώς διαφορετικό τρόπο με τον οποίον εξετάστηκαν ορισμένες από τις αιτήσεις περί αυξήσεως της χωρητικότητας που έγιναν δεκτές με την απόφαση 2003/245, καθώς και σε σχέση με μία από τις αιτήσεις που αρχικώς απορρίφθηκαν με την απόφαση αυτή, αλλά εν συνεχεία έγιναν δεκτές με την απόφαση της Επιτροπής που κοινοποιήθηκε με το έγγραφο C(2010) 4765 της 13ης Ιουλίου 2010.

2.4.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 103/23

Προσφυγή της 24ης Ιανουαρίου 2011 — Verenigde Douaneagenten κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-32/11)

2011/C 103/41

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Verenigde Douaneagenten BV (Ρότερνταμ, Κάτω Χώρες) (εκπρόσωπος: J. van der Meché, advocaat)

Καθής: Ευρωπαϊκή Ένωση, εκπροσωπούμενη από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	δεχόμενο τους λόγους ακυρώσεως, να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί να ακυρωθεί η υπό τα στοιχεία REC 02/09 απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής της 1ης Οκτωβρίου 2010.

Η Επιτροπή όρισε βάσει του άρθρου 220, παράγραφος 2, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΟΚ) 2913/92 (1) και του άρθρου 871 του κανονισμού (ΕΟΚ) 2454/93 (2) ότι ναι μεν η προσφεύγουσα ενήργησε με καλή πίστη και τήρησε όλες τις διατάξεις της ισχύουσας νομοθεσίας όσον αφορά την τελωνειακή διασάφηση, πλην όμως δεν πρόκειται για λάθος των αρμοδίων αρχών και επομένως οι αρχές αυτές δύνανται να προχωρήσουν στην εκ των υστέρων είσπραξη τελωνειακών δασμών.

Η προσφεύγουσα θεωρεί ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση πρόκειται για σφάλμα κατά το δεύτερο εδάφιο του άρθρου 220, παράγραφος 2, στοιχείο β', του κανονισμού 2913/92. Το εδάφιο αυτό ορίζει ότι, όταν το προτιμησιακό καθεστώς των εμπορευμάτων έχει θεσπιστεί βάσει συστήματος διοικητικής συνεργασίας με τη συμμετοχή των αρχών τρίτης χώρας, η από τις αρχές αυτές χορήγηση ανακριβούς πιστοποιητικού θεωρείται σφάλμα. Κατά την προσφεύγουσα, πρόκειται ακριβώς περί αυτού.

Επιπλέον, η προσφεύγουσα θεωρεί ότι, σε περίπτωση εκ των υστέρων εισπράξεως τελωνειακών δασμών, οι ολλανδικές τελωνειακές αρχές πρέπει να αποδείξουν ότι η χορήγηση των ανακριβών πιστοποιητικών οφείλεται σε εσφαλμένη περιγραφή των πραγματικών περιστατικών από τον εξαγωγέα.

Η προσφεύγουσα θεωρεί ότι, κατά συνέπεια, πρέπει να συναχθεί ότι η χορήγηση ανακριβών πιστοποιητικών από τις τελωνειακές αρχές του Κουρασάο συνιστά σφάλμα υπό την έννοια του άρθρου 220, παράγραφος 2, στοιχείο β', δεύτερο εδάφιο, του κανονισμού 2913/92.

Περαιτέρω, η Επιτροπή διαπίστωσε, κατά την έρευνά της, ότι, ναι μεν δεν πρέπει να θεωρηθεί ότι η προσφεύγουσα ενήργησε απατηλά ούτε ότι επέδειξε πρόδηλη αμέλεια, πλην όμως τούτο δεν αποτελεί ιδιαίτερη περίσταση και επομένως δεν δικαιολογεί τη διαγραφή.

Η προσφεύγουσα διατείνεται συναφώς ότι η περιεχόμενη στην προσβαλλόμενη απόφαση κρίση σχετικά με τη διαγραφή τελωνειακών δασμών, κατά το άρθρο 239 του κανονισμού 2913/92, δεν διατυπώθηκε εντός της προθεσμίας του άρθρου 907 του κανονισμού 2454/93. Επομένως, κατά την προσφεύγουσα, οι ολλανδικές τελωνειακές αρχές πρέπει να δώσουν ευνοϊκή συνέχεια στην αίτηση διαγραφής.

Επιπλέον, κατά την έρευνά της, η Επιτροπή δεν ακολούθησε την ορθή διαδικασία, επειδή δεν προέβη σε ακρόαση της προσφεύγουσας και δεν της παρέσχε τη δυνατότητα να γνωστοποιήσει δεόντως την άποψή της, πράγμα που κατά την προσφεύγουσα προσβάλλει το δικαίωμα άμυνας που προβλέπεται από το άρθρο 41 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Επιπλέον, η προσφεύγουσα διατείνεται ότι πρόκειται για ιδιαίτερη περίσταση λόγω του ότι, για να επικαλεστεί το άρθρο 220, παράγραφος 2, στοιχείο β', του κανονισμού 2913/92, η προσφεύγουσα χρειάζεται έγγραφα τα οποία δεν κατέχει και δεν όφειλε να κατέχει.

(1) Κανονισμός του Συμβουλίου, της 12ης Οκτωβρίου 1992, περί θεσπίσεως κοινοτικού τελωνειακού κώδικα (ΕΕ L 302, σ. 1).

(2) Κανονισμός της Επιτροπής, της 2ας Ιουλίου 1993, για τον καθορισμό ορισμένων διατάξεων εφαρμογής του κανονισμού (ΕΟΚ) 2913/92 του Συμβουλίου, περί θεσπίσεως κοινοτικού τελωνειακού κώδικα (ΕΕ L 253, σ. 1).

2.4.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 103/24

Προσφυγή της 26ης Ιανουαρίου 2011 — Kraft Foods Global Brands κατά ΓΕΕΑ — Fenaco (SUISSE PREMIUM)

(Υπόθεση T-60/11)

2011/C 103/42

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η ισπανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Kraft Foods Global Brands LLC (Northfield, Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής) (εκπρόσωπος: M. de Justo Bailey, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Fenaco Genossenschaft (Βέρνη, Ελβετία)

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την απόφαση του πρώτου τμήματος προσφυγών του Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) της 11ης Νοεμβρίου 2010, στην υπόθεση R 522/2010-1 και

—	να καταδικάσει το ΓΕΕΑ στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Αιτούσα την καταχώριση του κοινοτικού σήματος: Fenaco Genossenschaft

Σήμα προς καταχώριση: το εικονιστικό σήμα «SUISSE PREMIUM» για προϊόντα και υπηρεσίες των κλάσεων 30, 31 και 42

Δικαιούχος του κατά τη διαδικασία ανακοπής αντιταχθέντος σήματος ή σημείου: η προσφεύγουσα

Αντιταχθέν σήμα ή σημείο: το εικονιστικό σήμα «PREMIUM» για προϊόντα της κλάσεως 30.

Απόφαση του τμήματος ανακοπών: απόρριψη της ανακοπής.

Απόφαση του τμήματος προσφυγών: απόρριψη της προσφυγής.

Λόγοι ακυρώσεως: παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 (1), λόγω της υπάρξεως κινδύνου συγχύσεως μεταξύ των δύο επίμαχων σημάτων.

(1) Κανονισμός (ΕΚ) 207/2009 του Συμβουλίου, της 26ης Φεβρουαρίου 2009, για το κοινοτικό σήμα (ΕΕ L 78, σ. 1).

2.4.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 103/25

Προσφυγή της 28ης Ιανουαρίου 2011 — Recombined Dairy System κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-65/11)

2011/C 103/43

Γλώσσα διαδικασίας: η δανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Recombined Dairy System A/S (Horsens, Δανία) (εκπρόσωποι: T.K. Kristjánsson και T. Gønge, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει το άρθρο 1, παράγραφοι 2 και 4, της αποφάσεως της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της 12ης Νοεμβρίου 2010 (Υπόθεση C(2010) 7692 (REC 03/08)), με αποδέκτη τις δανικές τελωνειακές αρχές, SKAT, με την οποία κρίθηκε ότι δικαιολογείται η εκ των υστέρων είσπραξη εισαγωγικών δασμών ύψους 1 406 486,06 ευρώ (DKK 10 492 385,99), τους οποίους αφορά η αίτηση του Βασιλείου της Δανίας, της 6ης Οκτωβρίου 2008, και ότι δεν δικαιολογείται η διαγραφή εισαγωγικών δασμών ύψους 1 234 365,24 ευρώ (DKK 9 208 364,69), τους οποίους αφορά η αίτηση του Βασιλείου της Δανίας, της 6ης Οκτωβρίου 2008·

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Η κρίση της Επιτροπής ότι δικαιολογείται η εκ των υστέρων είσπραξη και δεν δικαιολογείται η διαγραφή των επίμαχων εισαγωγικών δασμών στηρίζεται στη διαπίστωση της ενδεχόμενης συνδρομής σφάλματος των αρχών βάσει του άρθρου 236 και του άρθρου 220, παράγραφος 2, στοιχείο β', και της τυχόν συνδρομής ιδιαίτερων περιστάσεων, κατά το άρθρο 239 του κανονισμού (ΕΟΚ) 2913/92 του Συμβουλίου, της 12ης Οκτωβρίου 1992, περί θεσπίσεως κοινοτικού τελωνειακού κώδικα (1).

Η Επιτροπή έκρινε, με την προσβαλλόμενη απόφαση, ότι:

—	οι αρχές δεν έσφαλαν σχετικά με δύο προϊόντα για τα οποία η προσφεύγουσα είχε λάβει δεσμευτικές δασμολογικές πληροφορίες (στο εξής: ΔΔΠ)·

—	οι αρχές έσφαλαν σχετικά με προϊόν για το οποίο οι τελωνειακές αρχές είχαν ενημερώσει την προσφεύγουσα ότι δεν ήταν αναγκαίες ΔΔΠ, διότι η προσφεύγουσα είχε στην κατοχή της ΔΔΠ για πανομοιότυπο από δασμολογικής απόψεως προϊόν·

—	οι αρχές δεν έσφαλαν σχετικά με δύο άλλα προϊόντα για τα οποία η προσφεύγουσα δεν είχε ζητήσει ΔΔΠ, διότι τα προϊόντα αυτά ήταν πανομοιότυπα από δασμολογικής απόψεως με προϊόντα για τα οποία η προσφεύγουσα είχε λάβει ΔΔΠ.

Η Επιτροπή έκρινε, περαιτέρω, ότι συνέτρεχαν ιδιαίτερες περιστάσεις για δύο προϊόντα για τα οποία είχαν εκδοθεί ΔΔΠ και για το προϊόν για το οποίο είχε αποφασισθεί ότι δεν ήταν αναγκαίες ΔΔΠ, αλλά δεν συνέτρεχαν ιδιαίτερες περιστάσεις για τα δύο τελευταία προϊόντα, διότι η προσφεύγουσα δεν είχε ζητήσει ΔΔΠ για τα εν λόγω προϊόντα.

Η προσφεύγουσα προβάλλει τους ακόλουθους λόγους ακυρώσεως προς στήριξη της προσφυγής της:

Κατά τον πρώτο λόγο ακυρώσεως, οι αρχές έσφαλαν όσον αφορά τα πέντε προϊόντα στο σύνολό τους και όλη την οικεία περίοδο, διότι η εκ μέρους των τελωνειακών αρχών κατάταξη των προϊόντων στην κλάση 3504 με τις εκδοθείσες ΔΔΠ ευλόγως δημιούργησε στην προσφεύγουσα την πεποίθηση περί της ορθότητας της εν λόγω κατατάξεως.

Κατά τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως, συντρέχουν ιδιαίτερες περιστάσεις σχετικά με δύο προϊόντα για τα οποία δεν ζητήθηκαν ΔΔΠ, διότι η εκ μέρους των τελωνειακών αρχών αλλαγή, μετά την πάροδο πολλών ετών, του τρόπου ερμηνείας του δασμολογίου, και δη με αναδρομική ισχύ (2), υπερβαίνει τα όρια του συνήθους επιχειρηματικού κινδύνου.

(1) ΕΕ 1992, L 302, σ. 1.

(2) Κανονισμός (ΕΟΚ) 2658/87 του Συμβουλίου, της 23ης Ιουλίου 1987, για τη δασμολογική και στατιστική ονοματολογία και το κοινό δασμολόγιο (ΕΕ 1987, L 256, σ. 1).

2.4.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 103/25

Αναίρεση που άσκησε στις 7 Φεβρουαρίου 2011 η Erika Lenz κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης στις 14 Δεκεμβρίου 2010 στην υπόθεση F-80/09, Lenz κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-78/11 P)

2011/C 103/44

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Erika Lenz (Osnabrük, Γερμανία) (εκπρόσωποι: V. Lenz και J. Römer)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα της αναιρεσείουσας

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει πλήρως την απόφαση του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της 14ης Δεκεμβρίου 2010 στην υπόθεση F-80/09·

—	να διατηρήσει πλήρως τα υποβληθέντα στο πλαίσιο του πρώτου βαθμού δικαιοδοσίας αιτήματα·

—	να καταδικάσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στα έξοδα της κατ’ αναίρεση δίκης.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της αιτήσεως αναιρέσεως, η αναιρεσείουσα προβάλλει τέσσερις λόγους.

1) Πρώτος λόγος αναιρέσεως: Εσφαλμένη απόδοση των πραγματικών περιστατικών στη σκέψη 29 της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως και παράβαση του Κανονισμού Διαδικασίας

Η αναιρεσείουσα προσάπτει στο Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης ότι, με την αναιρεσιβαλλομένη απόφαση, χαρακτήρισε και επίσης δέχθηκε την «αιτιολογία» της Επιτροπής ως τοιαύτη, παρ’ όλον ότι αυτή δεν υποβλήθηκε στα γερμανικά και, επομένως, δεν αναγνωρίσθηκε ρητώς από την αναιρεσείουσα. Το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης παρέβη επομένως τόσον το άρθρο 29 του Κανονισμού Διαδικασίας του όσο και τον κανονισμό 1 του Συμβουλίου της 15ης Απριλίου 1958, περί καθορισμού του γλωσσικού καθεστώτος της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας (EE ειδ. έκδ. 01/001, σ. 14). Κατά την άποψη της αναιρεσείουσας, η σκέψη 49 της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως δεν αποτελεί μόνο διαδικαστικό σφάλμα αλλά, επίσης, εσφαλμένη παρουσίαση των πραγματικών περιστατικών.

2) Δεύτερος λόγος αναιρέσεως: εσφαλμένη παρουσίαση του επαγγέλματος του πρακτικού θεραπευτή στη Γερμανία

Προσάπτεται ότι το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης προέβη σε εσφαλμένη παρουσίαση του ιατρικού θεραπευτικού επαγγέλματος του πρακτικού θεραπευτή στη Γερμανία.

3) Τρίτος λόγος αναιρέσεως: εσφαλμένη παρουσίαση των πραγματικών περιστατικών ως προς την κλήτευση μάρτυρα

Η αναιρεσείουσα ισχυρίζεται ότι το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης απέδωσε εσφαλμένως τα πραγματικά περιστατικά που θα οδηγούσαν σε κλήτευση μάρτυρα. Το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης ισχυρίστηκε εσφαλμένως στις σκέψεις 20 και 45 της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως ότι στο δικόγραφο της προσφυγής επρόκειτο για επιστροφές προς τη συγκεκριμένη μάρτυρα. Κατά την άποψη της αναιρεσείουσας, εντούτοις, επρόκειτο για τη μαρτυρία περιστατικών κατά την χρονική περίοδο κατά την οποία η μάρτυρας εργαζόταν για το κοινό σύστημα υγειονομικής ασφαλίσεως των Οργάνων των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.

4) Τέταρτος λόγος αναιρέσεως: ελλίποντα πραγματικά περιστατικά κατά τη σύνταξη της αποφάσεως

Η αναιρεσείουσα αιτιάται στο σημείο αυτό το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης ότι ορισμένες αναφορές των διαδίκων κατά την προφορική διαδικασία δεν αποδόθηκαν με την αναιρεσιβαλλομένη απόφαση και ακολούθως, επίσης, δεν εκτιμήθηκαν.

2.4.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 103/26

Προσφυγή της 9ης Φεβρουαρίου 2011 — Nath Kalsi κατά ΓΕΕΑ — American Clothing Associates (RIDGE WOOD)

(Υπόθεση T-80/11)

2011/C 103/45

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγοντες: Dwarka Nath Kalsi και Ajit Nath Kalsi (Agra, Ινδία) (εκπρόσωπος: J. Schmidt, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: American Clothing Associates NV (Evergem, Βέλγιο)

Αιτήματα των προσφευγόντων

Οι προσφεύγοντες ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την απόφαση του πρώτου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) της 19ης Νοεμβρίου 2010 στην υπόθεση R 599/2010-1·

—	να καταδικάσει το καθού στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Αιτούντες την καταχώριση του κοινοτικού σήματος: Οι προσφεύγοντες

Σήμα προς καταχώριση: Το εικονιστικό σήμα που περιέχει το λεκτικό στοιχείο «RIDGE WOOD», για προϊόντα και υπηρεσίες των κλάσεων 18, 24 και 25

Δικαιούχος του κατά τη διαδικασία ανακοπής αντιταχθέντος σήματος ή σημείου: American Clothing Associates NV

Αντιταχθέν σήμα ή σημείο: Το λεκτικό σήμα «RIVER WOODS» και τα εικονιστικά σήματα που περιέχουν τα λεκτικά στοιχεία «RIVER WOODS» και «River Woods», για προϊόντα και υπηρεσίες των κλάσεων 18, 25 και 40

Απόφαση του τμήματος ανακοπών: Απόρριψη της ανακοπής

Απόφαση του τμήματος προσφυγών: Αποδοχή της προσφυγής

Λόγοι ακυρώσεως: Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 2, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 (1), δεδομένου ότι δεν υφίσταται κίνδυνος συγχύσεως μεταξύ των αντιπαρατιθέμενων σημάτων· παράβαση του άρθρου 15, παράγραφος 1, και του άρθρου 42 του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009, διότι δεν υπάρχει απόδειξη της χρήσεως του προγενέστερου σήματος, καθώς και παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 5, του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009, δεδομένου ότι τα πραγματικά περιστατικά που ανέφερε η American Clothing Associates δεν αρκούσαν για να υποστηριχθεί η ύπαρξη φήμης υπό την έννοια του εν λόγω άρθρου.

(1) Κανονισμός (ΕΚ) 207/2009 του Συμβουλίου, της 26ης Φεβρουαρίου 2009, για το κοινοτικό σήμα (EE L 78, σ. 1).

2.4.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 103/27

Αναίρεση που άσκησε στις 11 Φεβρουαρίου 2011 ο Luigi Marcuccio κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης (πρώτο τμήμα) στις 23 Νοεμβρίου 2010, στην υπόθεση F-65/09, Marcuccio κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-85/11 P)

2011/C 103/46

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Αναιρεσείων: Luigi Marcuccio (Tricase, Ιταλία) (εκπρόσωπος: G. Cipressa, δικηγόρος)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα του αναιρεσείοντος

Ο αναιρεσείων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	Εν πάση περιπτώσει, να αναιρέσει στο σύνολό της και άνευ εξαιρέσεως την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση·

—	να κρίνει ότι απαραδέκτως προσκόμισε η Επιτροπή έγγραφο κατά την επ’ ακροατηρίου συζήτηση και ότι το συγκεκριμένο έγγραφο δεν μπορεί να ληφθεί υπόψη στο πλαίσιο της παρούσας δίκης και πέραν αυτής [in hanc litem]·

—	να δεχθεί στο σύνολό τους και άνευ ουδεμίας εξαιρέσεως τα αιτήματα της πρωτόδικης προσφυγής του νυν αναιρεσείοντος·

—	να υποχρεώσει την Επιτροπή να καταβάλει στον αναιρεσείοντα το σύνολο των κάθε είδους εξόδων στα οποία υποβλήθηκε σε αμφότερους τους βαθμούς δικαιοδοσίας·

—	επικουρικώς, να αναπέμψει την υπόθεση στο Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης, το οποίο, με διαφορετική σύνθεση, θα αποφανθεί εκ νέου επί της ουσίας της υποθέσεως.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Η υπό κρίση αίτηση αναιρέσεως στρέφεται κατά της αποφάσεως του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης, της 23ης Νοεμβρίου 2010. Με την εν λόγω απόφαση απορρίφθηκε η προσφυγή με αίτημα την ακύρωση της από 5 Αυγούστου 2008 αποφάσεως, η οποία εκδόθηκε κατόπιν της αποφάσεως που εξέδωσε το τότε Πρωτοδικείο στις 10 Ιουνίου 2008, επί της υποθέσεως T-18/04, Marcuccio κατά Επιτροπής, και η οποία δεν έχει δημοσιευθεί στη Συλλογή, την ακύρωση της αποφάσεως περί απορρίψεως της διοικητικής ενστάσεως κατά της προπαρατεθείσας αποφάσεως της Επιτροπής, καθώς και με αίτημα να υποχρεωθεί η Επιτροπή να καταβάλει στον νυν αναιρεσείοντα ορισμένο χρηματικό ποσό προς αποκατάσταση της ζημίας που ισχυρίζεται ότι υπέστη εξαιτίας των αποφάσεων αυτών.

Ο αναιρεσείων προβάλλει τέσσερις λόγους αναιρέσεως.

1)	Ο πρώτος λόγος αναιρέσεως αντλείται από πλάνη επί δικονομικών και επί της ουσίας νομικών ζητημάτων, καθώς και από προσβολή των δικαιωμάτων άμυνας.

2)	Ο δεύτερος λόγος αναιρέσεως αντλείται από αναρμοδιότητα του εκδώσαντος την απόφαση της οποίας ζητήθηκε πρωτοδίκως η ακύρωση.

3)	Ο τρίτος λόγος αναιρέσεως αντλείται από παντελή έλλειψη αιτιολογίας όσον αφορά την πρωτοδίκως αιτηθείσα ακύρωση.

Ο τέταρτος λόγος αναιρέσεως αντλείται από το ότι πλείονες κρίσεις που περιλαμβάνονται στο σκεπτικό της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως ενέχουν, μεταξύ άλλων: α') παράβαση, καθώς και πεπλανημένη και μη εύλογη ερμηνεία και εφαρμογή κανόνων δικαίου, β') παραβίαση της αρχής patere legem quam ipse fecisti, γ') κατάχρηση εξουσίας, καθώς και καταστρατήγηση της διαδικασίας, δ') παντελή έλλειψη αιτιολογίας.

2.4.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 103/27

Προσφυγή της 18ης Φεβρουαρίου 2011 — BIA Separations κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-88/11)

2011/C 103/47

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: BIA Separations d.o.o. (Λιουμπλιάνα, Σλοβενία) (εκπρόσωποι: G. Berrisch, δικηγόρος και N. Chesaites, Barrister)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει τη σιωπηρή απόφαση της Επιτροπής, της 10ης Δεκεμβρίου 2010, με την οποία απορρίφθηκε η επιβεβαιωτική αίτηση της προσφεύγουσας με την οποία ζητεί πρόσβαση στην απόφαση της Επιτροπής που αφορά τη σύμβαση συνεργασίας μεταξύ της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων περί του χρηματοδοτικού μέσου καταμερισμού του κίνδυνου (C(2008) 2181) και στο σχέδιο αποφάσεως της Επιτροπής για την τροποποίηση της συμβάσεως συνεργασίας μεταξύ της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων περί του χρηματοδοτικού μέσου καταμερισμού του κίνδυνου (C(2008) 8058)·

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει ένα μόνο λόγο ακυρώσεως, υποστηρίζοντας ότι η Επιτροπή παρέβη το άρθρο 296 ΣΛΕΕ μη ανταποκρινόμενη στην επιβεβαιωτική αίτηση της προσφεύγουσας με την οποία ζητεί πρόσβαση σε πληροφοριακά στοιχεία εντός της προβλεπομένης προθεσμίας του άρθρου 8, παράγραφοι 1 και 2, του κανονισμού (ΕΚ) 1049/2001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 30ής Μαΐου 2001, για την πρόσβαση του κοινού στα έγγραφα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του Συμβουλίου και της Επιτροπής (1).

(1) ΕΕ 2001, L 145, σ. 43.

2.4.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 103/28

Προσφυγή της 18ης Φεβρουαρίου 2011 — Andersen κατά Ευρωπαϊκή Επιτροπής

(Υπόθεση T-92/11)

2011/C 103/48

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Jørgen Andersen (Ballerup, Δανία) (εκπρόσωποι: M. F. Nissen και G. Van de Walle de Ghelcke, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα του προσφεύγοντος

Ο προσφεύγων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει το άρθρο 1, παράγραφος 2, της αποφάσεως της Επιτροπής, της 24ης Φεβρουαρίου 2010, σχετικά με τις συμβάσεις παροχής υπηρεσίας δημοσίων μεταφορών μεταξύ του υπουργείου μεταφορών της Δανίας και της Danske Statsbaner (DSB) [κρατική ενίσχυση C 41/08 (πρώην ΝΝ 35/08)] (EE 2011 L 7, σ. 1), και

—	να καταδικάσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη των αιτημάτων του, ο προσφεύγων προβάλλει τρεις λόγους ακυρώσεως.

Πρώτον, ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πρόδηλη πλάνη περί το δίκαιο, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι η Δανική Κυβέρνηση δεν διέπραξε πρόδηλο σφάλμα εκτιμήσεως καθόσον χαρακτήρισε τη διαδρομή Κοπεγχάγης-Ystad ως υπηρεσία δημόσιας μεταφοράς και την περιέλαβε στο σύστημα των σχετικών συμβάσεων. Ο προσφεύγων θεωρεί ότι ιδιώτες επιχειρηματίες έχουν κατά το παρελθόν εκμεταλλευτεί αποτελεσματικά τη γραμμή αυτή και ότι, ως εκ τούτου, δεν συντρέχει λόγος να περιληφθεί σε δημόσια σύμβαση παροχής υπηρεσιών.

Δεύτερον, ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πρόδηλη πλάνη περί το δίκαιο, καθόσον δεν διέταξε την αναζήτηση της ασύμβατης υπεραντισταθμίσεως που χορηγήθηκε στην DSB μέσω των μερισμάτων που καταβλήθηκαν στον μέτοχό της, το Δανικό Δημόσιο. Ο προσφεύγων υποστηρίζει ότι η καταβολή στο Δημόσιο μερισμάτων από εταιρία η οποία ανήκει εξ ολοκλήρου σε αυτό δεν αποτελεί θεμιτό μηχανισμό συμψηφισμού της υπεραντισταθμίσεως.

Τρίτον, ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πρόδηλη πλάνη περί το δίκαιο, εφαρμόζοντας τον κανονισμό 1370/2007 (1) αντί του κανονισμού 1191/69 (2). Κατά τον προσφεύγοντα, οσάκις πρόκειται για παράνομες κρατικές ενισχύσεις, η Επιτροπή οφείλει να εφαρμόζει τις διατάξεις που ίσχυαν κατά τον χρόνο χορηγήσεως της οικείας ενισχύσεως.

(1) Κανονισμός (ΕΚ) 1370/2007 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 23ης Οκτωβρίου 2007, για τις δημόσιες επιβατικές σιδηροδρομικές και οδικές μεταφορές και την κατάργηση των κανονισμών του Συμβουλίου (ΕΟΚ) 1191/69 και (ΕΟΚ) 1107/70 (ΕΕ L 315, σ. 1)

(2) Κανονισμός (ΕΟΚ) αριθ. 1191/69 του Συμβουλίου της 26ης Ιουνίου 1969 περί των ενεργειών των κρατών μελών που αφορούν τις υποχρεώσεις που είναι συνυφασμένες με την έννοια της δημοσίας υπηρεσίας στον τομέα των σιδηροδρομικών, οδικών και εσωτερικών πλωτών μεταφορών (ΕΕ ειδ. έκδ. 07/001, σ. 100)

		ISSN 1725-2415 doi:10.3000/17252415.C_2011.103.ell
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης		C 103

Έκδοση στην ελληνική γλώσσα	Ανακοινώσεις και Πληροφορίες	54ό έτος 2 Απριλίου 2011

Ανακοίνωση αριθ	Περιεχόμενα	Σελίδα
	IV Πληροφορίες
	ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΡΟΕΡΧΟΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΘΕΣΜΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ, ΤΑ ΛΟΙΠΑ ΟΡΓΑΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ
	Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης
2011/C 103/01	Τελευταία δημοσίευση του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής ΈνωσηςEE C 95 της 26.3.2011	1