ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΡΟΕΡΧΟΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΟΡΓΑΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

24.5.2008

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 128/2

Απόφαση του Δικαστηρίου (τμήμα μείζονος συνθέσεως) της 8ης Απριλίου 2008 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Βασιλείου της Σουηδίας

(Υπόθεση C-167/05) (1)

(Παράβαση κράτους μέλους - Άρθρο 90, δεύτερο εδάφιο, ΕΚ - Εσωτερικοί φόροι επιβαλλόμενοι στα προϊόντα άλλων κρατών μελών - Φόροι δυνάμενοι να προστατεύουν εμμέσως άλλα προϊόντα - Απαγόρευση διακρίσεων μεταξύ εισαγομένων προϊόντων και ομοειδών εγχωρίων προϊόντων - Ειδικοί φόροι καταναλώσεως - Διαφορετική φορολόγηση του ζύθου και του οίνου - Βάρος αποδείξεως)

(2008/C 128/02)

Γλώσσα διαδικασίας: η σουηδική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: L. Ström van Lier, K. Gross, K. Simonsson και R. Lyal)

Καθού: Βασίλειο της Σουηδίας (εκπρόσωπος: K. Wistrand)

Παρεμβαίνουσα υπέρ του καθού: Δημοκρατία της Λετονίας (εκπρόσωποι: E. Balode-Buraka και E. Broks)

Αντικείμενο της υποθέσεως

Παράβαση κράτους μέλους — Παράβαση του άρθρου 90, δεύτερο εδάφιο, ΕΚ — Εσωτερικός φόρος επί της αλκοόλης και των αλκοολούχων ποτών ο οποίος πλήττει περισσότερο τον οίνο απ' ό,τι τον ζύθο

Διατακτικό της αποφάσεως

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει την Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στα δικαστικά έξοδα.

3)	Η Δημοκρατία της Λετονίας φέρει τα έξοδά της.

(1) ΕΕ C 171 της 9.7.2005.

24.5.2008

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 128/2

Απόφαση του Δικαστηρίου (τμήμα μείζονος συνθέσεως) της 8ης Απριλίου 2008 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Ιταλικής Δημοκρατίας

(Υπόθεση C-337/05) (1)

(Παράβαση κράτους μέλους - Συμβάσεις δημοσίων προμηθειών - Οδηγίες 77/62/ΕΟΚ και 93/36/ΕΟΚ - Ανάθεση συμβάσεων χωρίς προηγούμενη δημοσίευση προκήρυξης διαγωνισμού - Μη εφαρμογή των κανόνων περί ανταγωνισμού - Ελικόπτερα Agusta και Agusta Bell)

(2008/C 128/03)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: D. Recchia και X. Lewis)

Καθής: Ιταλική Δημοκρατία (εκπρόσωποι: I. M. Braguglia και G. Fiengo, δικηγόρος)

Αντικείμενο της υποθέσεως

Παράβαση κράτους μέλους — Οδηγία 93/36/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 14ης Ιουνίου 1993, περί συντονισμού των διαδικασιών για τη σύναψη συμβάσεων δημοσίων προμηθειών (EE L 199, σ. 1) και οδηγία 77/62/ΕΟΚ, της 21ης Δεκεμβρίου 1976 — Μη απόδειξη της ύπαρξης λόγων που να δικαιολογούν την εκ μέρους της αναθέτουσας αρχής εφαρμογή της διαδικασίας με διαπραγμάτευση για τη σύναψη σύμβασης χωρίς προκήρυξη διαγωνισμού — Αγορά ελικοπτέρων Agusta και Agusta Bell για την κάλυψη των αναγκών της Κρατικής Δασονομίας, του Λιμενικού Σώματος, της Χωροφυλακής κ.λπ.

Διατακτικό της αποφάσεως

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

Η Ιταλική Δημοκρατία, έχοντας καθιερώσει από παλιά και εξακολουθώντας να εφαρμόζει την πρακτική της απευθείας σύναψης με την εταιρία Agusta SpA συμβάσεων αγοράς ελικοπτέρων Agusta και Agusta Bell για την κάλυψη των αναγκών πολλών στρατιωτικών και πολιτικών σωμάτων, χωρίς την προκήρυξη διαγωνισμού και, μεταξύ άλλων, χωρίς την τήρηση των διαδικασιών που προβλέπει η οδηγία 93/36/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 14ης Ιουνίου 1993, περί συντονισμού των διαδικασιών για τη σύναψη συμβάσεων δημοσίων προμηθειών, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 97/52/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 13ης Οκτωβρίου 1997, και προέβλεπε προηγουμένως η οδηγία 77/62/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 21ης Δεκεμβρίου 1976, περί συντονισμού των διαδικασιών συνάψεως συμβάσεων κρατικών προμηθειών, όπως τροποποιήθηκε και συμπληρώθηκε με τις οδηγίες 80/767/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 22ας Ιουλίου 1980, και 88/295/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 22ας Μαρτίου 1988, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από τις οδηγίες αυτές.

2)	Καταδικάζει την Ιταλική Δημοκρατία στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 281 της 12.11.2005.

24.5.2008

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 128/3

Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 3ης Απριλίου 2008 [αίτηση του Bundesfinanzhof (Γερμανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Finanzamt Oschatz κατά Zweckverband zur Trinkwasserversorgung und Abwasserbeseitigung Torgau-Westelbien

(Υπόθεση C-442/05) (1)

(Έκτη οδηγία ΦΠΑ - Άρθρα 4, παράγραφος 5, και 12, παράγραφος 3, στοιχείο α' - Παραρτήματα Δ και Η - Έννοια των όρων «διανομή ύδατος» και «ύδρευση» - Μειωμένος συντελεστής ΦΠΑ)

(2008/C 128/04)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Bundesfinanzhof

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Finanzamt Oschatz

κατά

Zweckverband zur Trinkwasserversorgung und Abwasserbeseitigung Torgau-Westelbien

παρισταμένων των: Bundesministerium der Finanzen

Αντικείμενο της υποθέσεως

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως — Bundesfinanzhof — Ερμηνεία του παραρτήματος Δ, σημείο 2, και του παραρτήματος Η, κατηγορία 2, της οδηγίας 77/388/ΕΟΚ: έκτη οδηγία του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 1977, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών — Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση (ΕΕ ειδ. έκδ. 09/001, σ. 49) — Μειωμένος συντελεστής για τη διανομή ύδατος — Τέλη συνδέσεως των καταναλωτών με το δίκτυο υδρεύσεως

Διατακτικό της αποφάσεως

Το άρθρο 4, παράγραφος 5, και το παράρτημα Δ, σημείο 2, της έκτης οδηγίας 77/388/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 1977, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών — Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση οδηγίας πρέπει να ερμηνευθούν κατά την έννοια ότι ο όρος «διανομή ύδατος» στο εν λόγω παράρτημα περιλαμβάνει τη σύνδεση κτιρίου με δίκτυο ύδρευσης, η οποία, στην περίπτωση που αποτελεί αντικείμενο της κύριας δίκης, συνίσταται στην τοποθέτηση αγωγού για τη σύνδεση της υδραυλικής εγκαταστάσεως κτιρίου με τα σταθερά δίκτυα διανομή ύδατος, και, επομένως, ένας οργανισμός δημοσίου δικαίου που ενεργεί ως δημόσια εξουσία είναι υποκείμενος στον φόρο για την πράξη αυτή.

Το άρθρο 12, παράγραφος 3, στοιχείο α', και το παράρτημα H, κατηγορία 2, της έκτης οδηγίας 77/388 πρέπει να ερμηνευθούν κατά την έννοια ότι ο όρος «ύδρευση» περιλαμβάνει τη σύνδεση κτιρίου με δίκτυο ύδρευσης, η οποία, στην περίπτωση που αποτελεί αντικείμενο της κύριας δίκης, συνίσταται στην τοποθέτηση αγωγού για τη σύνδεση της υδραυλικής εγκαταστάσεως ενός κτιρίου με σταθερά δίκτυα ύδρευσης. Εξάλλου, τα κράτη μέλη δύνανται να εφαρμόζουν μειωμένο συντελεστή φόρου προστιθέμενης αξίας σε συγκεκριμένες και ειδικές περιπτώσεις που εμπίπτουν στην έννοια του όρου «ύδρευση», όπως είναι η επίμαχη στην κύρια δίκη σύνδεση κτιρίου με δίκτυο ύδρευσης, εφόσον τηρούν την εγγενή στο κοινό σύστημα ΦΠΑ αρχή της φορολογικής ουδετερότητας.

(1) ΕΕ C 60 της 11.3.2006.

24.5.2008

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 128/4

Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 3ης Απριλίου 2008 [αίτηση του Tribunal des affaires de Sécurité Sociale de Paris (Γαλλία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Philippe Derouin κατά Union pour le Recouvrement des Cotisations de Sécurité Sociale et d'Allocations Familiales de Paris — Région parisienne (Urssaf)

(Υπόθεση C-103/06) (1)

(Κοινωνική ασφάλιση των διακινουμένων εργαζομένων - Κανονισμός (ΕΟΚ) 1408/71 - Ανεξάρτητοι επαγγελματίες που διαμένουν και ασκούν δραστηριότητα στη Γαλλία - Γενική εισφορά κοινωνικής ασφαλίσεως - Εισφορά για την εξόφληση του κοινωνικού χρέους - Λήψη υπόψη εισοδημάτων πραγματοποιηθέντων σε άλλο κράτος μέλος και φορολογητέων στο κράτος αυτό κατ' εφαρμογή συμβάσεως για την αποφυγή της διπλής φορολογίας)

(2008/C 128/05)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunal des affaires de sécurité sociale de Paris

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Philippe Derouin

κατά

Union pour le Recouvrement des Cotisations de Sécurité Sociale et d'Allocations Familiales de Paris — Région parisienne (Urssaf)

Αντικείμενο της υποθέσεως

Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Tribunal des affaires de Sécurité Sociale de Paris — Ερμηνεία του κανονισμού (ΕΟΚ) 1408/71 του Συμβουλίου, της 14ης Ιουνίου 1971, περί εφαρμογής των συστημάτων κοινωνικής ασφαλίσεως στους μισθωτούς, στους μη μισθωτούς και τις οικογένειές τους που διακινούνται εντός της Κοινότητας (ΕΕ ειδ. έκδ. 05/001, σ. 73), όπως τροποποιήθηκε και ενημερώθηκε με τον κανονισμό (ΕΟΚ) 2001/83 του Συμβουλίου, της 2ας Ιουνίου 1983 (ΕΕ L 230, σ. 6) — Για τον υπολογισμό της «γενικής εισφοράς κοινωνικής ασφαλίσεως» και της «εισφοράς για την εξόφληση του κοινωνικού χρέους» που οφείλονται από ανεξάρτητο εργαζόμενο που υπάγεται στη γαλλική νομοθεσία περί κοινωνικής ασφαλίσεως, λαμβάνονται υπόψη τα εισοδήματα που πραγματοποιεί σε άλλο κράτος μέλος, τα οποία φορολογούνται στο εν λόγω κράτος κατ' εφαρμογή συμβάσεως για την αποφυγή της διπλής φορολογίας

Διατακτικό της αποφάσεως

Ο κανονισμός (ΕΟΚ) 1408/71 του Συμβουλίου, της 14ης Ιουνίου 1971, περί εφαρμογής των συστημάτων κοινωνικής ασφαλίσεως στους μισθωτούς, στους μη μισθωτούς και τις οικογένειές τους που διακινούνται εντός της Κοινότητος, όπως αυτός τροποποιήθηκε και ενημερώθηκε με τον κανονισμό (ΕΚ) 307/1999 του Συμβουλίου, της 8ης Φεβρουαρίου 1999, πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι δεν απαγορεύει σε κράτος μέλος, του οποίου η κοινωνικοασφαλιστική νομοθεσία είναι η μόνη εφαρμοστέα σε ανεξάρτητο εργαζόμενο που κατοικεί στο κράτος αυτό, να αποκλείει από τη βάση υπολογισμού των εισφορών, όπως είναι η γενική εισφορά κοινωνικής ασφαλίσεως και η εισφορά για την εξόφληση του κοινωνικού χρέους, τα εισοδήματα που πραγματοποιεί ο εν λόγω εργαζόμενος σε άλλο κράτος μέλος, μέσω της εφαρμογής, ειδικότερα, μιας συμβάσεως για την αποφυγή της διπλής φορολογίας όσον αφορά τη φορολογία εισοδήματος.

(1) ΕΕ C 108 της 6.5.2006.

24.5.2008

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 128/4

Απόφαση του Δικαστηρίου (τμήμα μείζονος συνθέσεως) της 1ης Απριλίου 2008 [αίτηση του Cour constitutionnelle (πρώην Cour d'arbitrage) (Βέλγιο) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Κυβέρνηση της Γαλλικής Κοινότητας και Κυβέρνηση της Βαλλονίας κατά Φλαμανδικής Κυβερνήσεως

(Υπόθεση C-212/06) (1)

(Σύστημα ασφαλίσεως περιθάλψεως το οποίο θεσπίσθηκε από μια ομόσπονδη οντότητα κράτους μέλους - Αποκλεισμός των προσώπων τα οποία κατοικούν σε τμήμα της εθνικής επικράτειας διαφορετικό από αυτό που υπάγεται στην αρμοδιότητα της εν λόγω ομόσπονδης οντότητας - Άρθρα 18 ΕΚ, 39 ΕΚ και 43 ΕΚ - Κανονισμός (ΕΟΚ) 1408/71)

(2008/C 128/06)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Αιτούν δικαστήριο

Cour constitutionnelle (πρώην Cour d'arbitrage)

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Κυβέρνηση της Γαλλικής Κοινότητας και Κυβέρνηση της Βαλλονίας

κατά

Φλαμανδικής Κυβερνήσεως

Αντικείμενο της υποθέσεως

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως — Cour constitutionnelle (πρώην Cour d'arbitrage) (Βέλγιο) — Ερμηνεία των άρθρων 18, 39 και 43 της Συνθήκης ΕΚ, καθώς και των άρθρων 2, 3, 4, 13, 18, 19, 20, 25 και 28 του κανονισμού (ΕΟΚ) 1408/71 του Συμβουλίου, της 14ης Ιουνίου 1971, περί εφαρμογής των συστημάτων κοινωνικής ασφαλίσεως στους μισθωτούς, στους μη μισθωτούς και στις οικογένειές τους που διακινούνται εντός της Κοινότητας (ΕΕ ειδ. έκδ. 05/001, σ. 73), όπως έχει τροποποιηθεί — Εφαρμογή του φλαμανδικού συστήματος κοινωνικής ασφαλίσεως στα πρόσωπα που απασχολούνται στην ολλανδόφωνη περιφέρεια και στη δίγλωσση μητροπολιτική περιφέρεια των Βρυξελλών και κατοικούν είτε σε μία από τις δύο αυτές περιφέρειες είτε σε άλλο κράτος μέλος, εξαιρουμένων των προσώπων που κατοικούν σε άλλο τμήμα της εθνικής επικράτειας

Διατακτικό της αποφάσεως

Παροχές χορηγούμενες βάσει συστήματος όπως αυτό της ασφαλίσεως περιθάλψεως το οποίο θεσπίσθηκε με το διάταγμα του Φλαμανδικού Κοινοβουλίου περί οργανώσεως της ασφαλίσεως περιθάλψεως (Decreet houdende de organisatie van de zorgverzekering), της 30ής Μαρτίου 1999, όπως τροποποιήθηκε με το διάταγμα του Φλαμανδικού Κοινοβουλίου σχετικά με την τροποποίηση του διατάγματος της 30ής Μαρτίου 1999 περί οργανώσεως της ασφαλίσεως περιθάλψεως (Decreet van de Vlaamse Gemeenschap houdende wijziging van het decreet van 30 maart 1999 houdende de organisatie van de zorgverzekering), της 30ής Απριλίου 2004, εμπίπτουν στο καθ' ύλην πεδίο εφαρμογής του κανονισμού (ΕΟΚ) 1408/71 του Συμβουλίου, της 14ης Ιουνίου 1971, περί εφαρμογής των συστημάτων κοινωνικής ασφαλίσεως στους μισθωτούς, στους μη μισθωτούς και στα μέλη των οικογενειών τους που διακινούνται εντός της Κοινότητας, όπως τροποποιήθηκε και ενημερώθηκε με τον κανονισμό (ΕΚ) 118/97 του Συμβουλίου, της 2ας Δεκεμβρίου 1996, όπως ο τελευταίος τροποποιήθηκε με τον κανονισμό (ΕΚ) 307/1999 του Συμβουλίου, της 8ης Φεβρουαρίου 1999.

Τα άρθρα 39 ΕΚ και 43 ΕΚ πρέπει να ερμηνευθούν υπό την έννοια ότι απαγορεύουν ρύθμιση μιας ομόσπονδης οντότητας κράτους μέλους, όπως αυτή που διέπει την ασφάλιση περιθάλψεως την οποία θέσπισε η Φλαμανδική Κοινότητα με το εν λόγω διάταγμα της 30ής Μαρτίου 1999, όπως τροποποιήθηκε με το διάταγμα του Φλαμανδικού Κοινοβουλίου της 30ής Απριλίου 2004, ρύθμιση η οποία περιορίζει την υπαγωγή σε σύστημα κοινωνικής ασφαλίσεως και το ευεργέτημα των προβλεπομένων από το σύστημα αυτό παροχών στα πρόσωπα τα οποία είτε κατοικούν στη γεωγραφική περιοχή που υπάγεται στην αρμοδιότητα της εν λόγω ομόσπονδης οντότητας είτε ασκούν επαγγελματική δραστηριότητα στην ίδια γεωγραφική περιοχή ενώ κατοικούν σε άλλο κράτος μέλος, κατά το μέτρο που ένας τέτοιος περιορισμός θίγει υπηκόους άλλων κρατών μελών ή ημεδαπούς που έκαναν χρήση του δικαιώματός τους της ελεύθερης κυκλοφορίας στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Κοινότητας.

Τα άρθρα 39 ΕΚ και 43 ΕΚ πρέπει να ερμηνευθούν υπό την έννοια ότι απαγορεύουν ρύθμιση μιας ομόσπονδης οντότητας κράτους μέλους περιορίζουσα την υπαγωγή σε σύστημα κοινωνικής ασφαλίσεως και το ευεργέτημα των προβλεπομένων από το σύστημα αυτό παροχών αποκλειστικά και μόνο στα πρόσωπα τα οποία κατοικούν στη γεωγραφική περιοχή της εν λόγω ομόσπονδης οντότητας, κατά το μέτρο που ένας τέτοιος περιορισμός θίγει υπηκόους άλλων κρατών μελών που ασκούν επαγγελματική δραστηριότητα στη γεωγραφική περιοχή της εν λόγω ομόσπονδης οντότητας ή ημεδαπούς που έκαναν χρήση του δικαιώματός τους της ελεύθερης κυκλοφορίας στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Κοινότητας.

(1) ΕΕ C 178 της 29.7.2006.

24.5.2008

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 128/5

Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 3ης Απριλίου 2008 [αίτηση του Corte suprema di cassazione (Ιταλία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Militzer & Münch GmbH κατά Ministero delle Finanze

(Υπόθεση C-230/06) (1)

(Τελωνειακή ένωση - Κοινοτική διαμετακόμιση - Είσπραξη της τελωνειακής οφειλής - Αρμόδιο κράτος μέλος - Απόδειξη είτε του νομοτύπου της πράξεως είτε του τόπου τελέσεως της παραβάσεως - Προθεσμίες - Ευθύνη του κυρίως υποχρέου)

(2008/C 128/07)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Αιτούν δικαστήριο

Corte suprema di cassazione

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Militzer & Münch GmbH

κατά

Ministero delle Finanze

Αντικείμενο της υποθέσεως

Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Corte suprema di cassazione — Ερμηνεία του άρθρου 11 α του κανονισμού (ΕΟΚ) 1062/87 της Επιτροπής, της 27ης Μαρτίου 1987, για τις διατάξεις εφαρμογής και τα μέτρα απλούστευσης του καθεστώτος κοινοτικής διαμετακόμισης (ΕΕ L 107, σ. 1) και του άρθρου 215, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΟΚ) 2913/92 του Συμβουλίου, της 12ης Οκτωβρίου 1992, περί θεσπίσεως κοινοτικού τελωνειακού κώδικα (ΕΕ L 302, σ. 1) — Εκκαθάριση εκ μέρους του τελωνείου προορισμού, η οποία πιστοποιείται από παραποιημένα παραστατικά — Προθεσμία γνωστοποιήσεως της μη προσκόμισης των αποσταλέντων εμπορευμάτων στο τελωνείο προορισμού — Ισχύς

Διατακτικό της αποφάσεως

Για να διευκρινισθεί αν το κράτος μέλος που εισέπραξε τους δασμούς ήταν αρμόδιο προς τούτο, εναπόκειται στο αιτούν δικαστήριο να εξετάσει αν, κατά τον χρόνο που διαπιστώθηκε ότι τα αποσταλέντα εμπορεύματα δεν προσκομίστηκαν στο τελωνείο προορισμού, μπορούσε να προσδιορισθεί ο τόπος όπου διαπράχθηκε η παράβαση ή η παρατυπία. Σε περίπτωση που μπορούσε να προσδιορισθεί αυτός ο τόπος, από το συνδυασμό των άρθρων 203, παράγραφος 1, και 215, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΟΚ) 2913/92 του Συμβουλίου, της 12ης Οκτωβρίου 1992, περί θεσπίσεως κοινοτικού τελωνειακού κώδικα, προκύπτει ότι αρμόδιο για την είσπραξη της τελωνειακής οφειλής είναι το κράτος μέλος στο έδαφος του οποίου διαπράχθηκε η πρώτη παράβαση ή παρατυπία που δύναται να χαρακτηρισθεί ως «διαφυγή από την τελωνειακή επιτήρηση». Αντιθέτως, αν ο τόπος όπου διαπράχθηκε η παράβαση ή η παρατυπία δεν μπορούσε να προσδιορισθεί κατά τον χρόνο αυτό, αρμόδιο για την είσπραξη των τελωνειακών δασμών είναι το κράτος μέλος του τελωνείου αναχωρήσεως, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 378 και 379 του κανονισμού (ΕΟΚ) 2454/93 της Επιτροπής, της 2ας Ιουλίου 1993, για τον καθορισμό ορισμένων διατάξεων εφαρμογής του κανονισμού (ΕΟΚ) 2913/92 του Συμβουλίου, για τη θέσπιση του κοινοτικού τελωνειακού κώδικα.

Οσάκις κάποια αποστολή εμπορευμάτων δεν προσκομίζεται στο τελωνείο προορισμού και δεν μπορεί να προσδιορισθεί ο τόπος όπου διαπράχθηκε η παράβαση ή παρατυπία, εναπόκειται αποκλειστικώς και μόνο στο τελωνείο αναχωρήσεως να προβαίνει στην προβλεπόμενη ανακοίνωση τηρώντας τις προθεσμίες των ένδεκα μηνών και των τριών μηνών του άρθρου 379, παράγραφοι 1 και 2, του κανονισμού 2454/93.

3)	Ο καταλογισμός στον εκτελωνιστή, ως κυρίως υπόχρεο, της ευθύνης για την τελωνειακή οφειλή δεν αντιβαίνει στην αρχή της αναλογικότητας.

(1) ΕΕ C 190 της 12.8.2006.

24.5.2008

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 128/6

Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 10ης Απριλίου 2008 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Πορτογαλικής Δημοκρατίας

(Υπόθεση C-265/06) (1)

(Παράβαση κράτους μέλους - Ελεύθερη κυκλοφορία των εμπορευμάτων - Άρθρα 28 EΚ και 30 EΚ - Ποσοτικοί περιορισμοί της εισαγωγής - Μέτρα ισοδυνάμου αποτελέσματος - Αυτοκίνητα οχήματα - Εφαρμογή εγχρώμων ταινιών στους υαλοπίνακες)

(2008/C 128/08)

Γλώσσα διαδικασίας: η πορτογαλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: A. Caeiros, P. Guerra e Andrade και Μ. Πατακιά)

Καθής: Πορτογαλική Δημοκρατία (εκπρόσωποι: L. Fernandes και A. Duarte de Almeida, δικηγόρος)

Αντικείμενο της υποθέσεως

Παράβαση κράτους μέλους — Παράβαση των άρθρων 28 και 30 ΕΚ — Εθνική νομοθεσία απαγορεύουσα την εφαρμογή εγχρώμων ταινιών στους υαλοπίνακες αυτοκινήτων οχημάτων μεταφοράς επιβατών ή εμπορευμάτων

Διατακτικό της αποφάσεως

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

Η Πορτογαλική Δημοκρατία, απαγορεύοντας, με το άρθρο 2, παράγραφος 1, του νομοθετικού διατάγματος 40/2003 της 11ης Μαρτίου 2003, την εφαρμογή εγχρώμων ταινιών στους υαλοπίνακες αυτοκινήτων οχημάτων, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από τα άρθρα 28 ΕΚ, 30 ΕΚ, καθώς και από τα άρθρα 11 και 13 της Συμφωνίας για τον Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο, της 2ας Μαΐου 1992.

2)	Καταδικάζει την Πορτογαλική Δημοκρατία στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 212 της 2.9.2006.

24.5.2008

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 128/6

Απόφαση του Δικαστηρίου (τμήμα μείζονος συνθέσεως) της 1ης Απριλίου 2008 [αίτηση του Bayerischen Verwaltungsgerichts München (Γερμανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Tadao Maruko κατά Versorgungsanstalt der deutschen Bühnen

(Υπόθεση C-267/06) (1)

(Ίση μεταχείριση στην απασχόληση και την εργασία - Οδηγία 2000/78/ΕΚ - Σύνταξη επιζώντος προβλεπόμενη από επαγγελματικό σύστημα υποχρεωτικής κοινωνικής ασφαλίσεως - Έννοια της αμοιβής - Άρνηση χορηγήσεως λόγω μη υπάρξεως γάμου - Σύντροφοι του ιδίου φύλου - Δυσμενής διάκριση λόγω γενετήσιου προσανατολισμού)

(2008/C 128/09)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Bayerisches Verwaltungsgericht München

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Tadao Maruko

κατά:

Versorgungsanstalt der deutschen Bühnen

Αντικείμενο της υποθέσεως

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως — Bayerisches Verwaltungsgericht München — Ερμηνεία των άρθρων 1, 2 παράγραφος 2, στοιχείο α', 3, παράγραφος 1, στοιχείο γ' και παράγραφος 3 της οδηγίας 2000/78/ΕΚ του Συμβουλίου, της 27ης Νοεμβρίου 2000, για τη διαμόρφωση γενικού πλαισίου για την ίση μεταχείριση στην απασχόληση και την εργασία (ΕΕ L 303, σ. 16) — Έννοια της αμοιβής — Μη χορήγηση συντάξεως επιζώντος σε σύντροφο δηλωμένης συμβιώσεως

Διατακτικό της αποφάσεως

Η σύνταξη επιζώντος που χορηγείται στο πλαίσιο επαγγελματικού συστήματος κοινωνικής ασφαλίσεως, όπως είναι ο Versorgungsanstalt der deutschen Bühnen, εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής της οδηγίας 2000/78/ΕΚ του Συμβουλίου, της 27ης Νοεμβρίου 2000, για τη διαμόρφωση γενικού πλαισίου για την ίση μεταχείριση στην απασχόληση και την εργασία.

Νομοθεσία όπως αυτή της υποθέσεως της κύριας δίκης, δυνάμει της οποίας ο επιζών σύντροφος καταχωρισμένης συμβιώσεως, μετά τον θάνατο του συντρόφου του, δεν λαμβάνει σύνταξη επιζώντος αντίστοιχη με τη χορηγούμενη στον επιζώντα σύζυγο, μολονότι στο εθνικό δίκαιο η σχέση καταχωρισμένης συμβιώσεως θέτει τα πρόσωπα του ιδίου φύλου σε παρεμφερή κατάσταση με τους συζύγους, όσον αφορά την εν λόγω σύνταξη επιζώντος, προσκρούει στις συνδυασμένες διατάξεις των άρθρων 1 και 2 της οδηγίας 2000/78. Στο αιτούν δικαστήριο απόκειται να εξακριβώσει αν ο επιζών σύντροφος καταχωρισμένης συμβιώσεως βρίσκεται σε παρεμφερή κατάσταση με τον σύζυγο που δικαιούται τη σύνταξη επιζώντος του επαγγελματικού συστήματος κοινωνικής ασφαλίσεως του Versorgungsanstalt der deutschen Bühnen.

(1) ΕΕ C 224 της 16.9.2006.

24.5.2008

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 128/7

Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 3ης Απριλίου 2008 [αίτηση του Oberlandesgericht Köln (Γερμανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — 01051 Telecom GmbH κατά Deutsche Telekom AG

(Υπόθεση C-306/06) (1)

(Οδηγία 2000/35/EΚ - Καταπολέμηση των καθυστερήσεων πληρωμών στις εμπορικές συναλλαγές - Άρθρο 3, παράγραφος 1, στοιχείο γ', περίπτωση ii - Καθυστέρηση πληρωμής - Τραπεζικό έμβασμα - Ημερομηνία από της οποίας η πληρωμή πρέπει να θεωρείται πραγματοποιηθείσα)

(2008/C 128/10)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Oberlandesgericht Köln

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

01051 Telecom GmbH

κατά:

Deutsche Telekom AG

Αντικείμενο της υποθέσεως

Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Oberlandesgericht Köln (Γερμανία) — Ερμηνεία του άρθρου 3, παράγραφος 1, στοιχείο γ', περίπτωση ii, της οδηγίας 2000/35/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 29ης Ιουνίου 2000, για την καταπολέμηση των καθυστερήσεων πληρωμών στις εμπορικές συναλλαγές (ΕΕ L 200, σ. 35) — Δυνατότητα του δανειστή να απαιτήσει τόκους υπερημερίας — Έννοια της «λήψης» του οφειλόμενου ποσού από τον δανειστή — Εθνική νομοθεσία η οποία προβλέπει ότι ως χρόνος πληρωμής θεωρείται το χρονικό σημείο κατά το οποίο ο οφειλέτης έδωσε την εντολή για το τραπεζικό έμβασμα και όχι το χρονικό σημείο κατά το οποίο πιστώθηκε ο λογαριασμός του δανειστή

Διατακτικό της αποφάσεως

Το άρθρο 3, παράγραφος 1, στοιχείο γ', περίπτωση ii, της οδηγίας 2000/35/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 29ης Ιουνίου 2000, για την καταπολέμηση των καθυστερήσεων πληρωμών στις εμπορικές συναλλαγές, έχει την έννοια ότι, για να αποτραπεί η γένεση της υποχρεώσεως καταβολής τόκων υπερημερίας ή για να παύσει αυτή να υφίσταται, απαιτείται έγκαιρη πίστωση του οφειλόμενου ποσού στον λογαριασμό του δανειστή.

(1) ΕΕ C 249 της 14.10.2006.

24.5.2008

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 128/7

Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 10ης Απριλίου 2008 [αίτηση του House of Lords (Ηνωμένο Βασίλειο) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Marks & Spencer plc κατά Her Majesty's Commissioners of Customs & Excise

(Υπόθεση C-309/06) (1)

(Φορολογικές διατάξεις - Έκτη οδηγία ΦΠΑ - Απαλλαγή με επιστροφή του καταβληθέντος επί των εισροών φόρου - Εσφαλμένη φορολογία με κανονικό συντελεστή - Φόρος με μηδενικό συντελεστή - Δικαίωμα επιστροφής - Άμεσο αποτέλεσμα - Γενικές αρχές του κοινοτικού δικαίου - Αδικαιολόγητος πλουτισμός)

(2008/C 128/11)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Αιτούν δικαστήριο

House of Lords

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Marks & Spencer plc

κατά

Her Majesty's Commissioners of Customs & Excise

Αντικείμενο της υποθέσεως

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως — House of Lords — Ερμηνεία του άρθρου 28, παράγραφος 2, στοιχείο α', της οδηγίας 77/388/ΕΟΚ: Έκτη οδηγία του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 1977, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών — Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση (ΕΕ L 145, σ. 1) — Ύπαρξη κοινοτικού δικαιώματος που μπορεί να το επικαλεστεί ο προμηθευτής προϊόντων («teacakes») για τα οποία η εθνική νομοθεσία διατηρεί σε ισχύ την απαλλαγή με παράλληλη επιστροφή του καταβληθέντος φόρου — Αδικαιολογήτως καταβληθείς ΦΠΑ λόγω εσφαλμένης ερμηνείας της εθνικής νομοθεσίας εκ μέρους των αρμοδίων αρχών — Εφαρμογή των γενικών αρχών του κοινοτικού δικαίου, περιλαμβανομένης και της αρχής της φορολογικής ουδετερότητας — Δυνατότητα για τον ιδιώτη να επικαλείται τις εν λόγω αρχές προς αναζήτηση των εσφαλμένως εισπραχθέντων ποσών

Διατακτικό της αποφάσεως

Οσάκις, δυνάμει του άρθρου 28, παράγραφος 2, της έκτης οδηγίας 77/388/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 1977, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών — Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση, τόσον πριν όσον και μετά τις τροποποιήσεις που επέφερε στη διάταξη αυτή η οδηγία 92/77/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 19ης Οκτωβρίου 1992, ένα κράτος μέλος έχει διατηρήσει σε ισχύ, στην εθνική του νομοθεσία απαλλαγή με παράλληλη επιστροφή των φόρων που καταβλήθηκαν επί των εισροών ως προς συγκεκριμένες παραδόσεις αγαθών ή παροχές υπηρεσιών, ο επιχειρηματίας ο οποίος προβαίνει στις εν λόγω παραδόσεις αγαθών ή παροχές υπηρεσιών δεν έχει απευθείας δικαίωμα εκ του κοινοτικού δικαίου να φορολογηθεί με μηδενικό συντελεστή.

Οσάκις, δυνάμει του άρθρου 28, παράγραφος 2, της έκτης οδηγίας 77/388, τόσο πριν όσο και μετά τις τροποποιήσεις που επέφερε στη διάταξη αυτή η οδηγία 92/77, ένα κράτος μέλος έχει διατηρήσει σε ισχύ στην εθνική του νομοθεσία απαλλαγή με παράλληλη επιστροφή των καταβληθέντων επί των εισροών φόρων όσον αφορά συγκεκριμένες παραδόσεις αγαθών ή παροχές υπηρεσιών, αλλά έχει ερμηνεύσει εσφαλμένως την εθνική του νομοθεσία, με συνέπεια ότι ορισμένες παραδόσεις αγαθών ή παροχές υπηρεσιών, που τυγχάνουν απαλλαγής με παράλληλη επιστροφή των καταβληθέντων επί των εισροών φόρων δυνάμει της εθνικής νομοθεσίας, υποβλήθηκαν σε φόρο με τον κανονικό συντελεστή, οι γενικές αρχές του κοινοτικού δικαίου, περιλαμβανομένης της αρχής της φορολογικής ουδετερότητας, εφαρμόζονται έτσι ώστε να παρέχουν στον επιχειρηματία ο οποίος προέβη στις εν λόγω παραδόσεις αγαθών ή παροχές υπηρεσιών δικαίωμα αναζητήσεως του φόρου που του επιβλήθηκε εσφαλμένως ως προς τις παραδόσεις ή παροχές αυτές.

Αν και οι αρχές της ίσης μεταχειρίσεως και της φορολογικής ουδετερότητας εφαρμόζονται κατ' αρχήν σε υπόθεση όπως αυτή για την οποία πρόκειται στην κύρια δίκη, η παραβίασή τους δεν στοιχειοθετείται για τον λόγο και μόνον ότι η άρνηση επιστροφής θεμελιώθηκε στον αδικαιολόγητο πλουτισμό του ενδιαφερομένου φορολογουμένου. Αντιθέτως, η αρχή της φορολογικής ουδετερότητας απαγορεύει να αντιτάσσεται η απαγόρευση αδικαιολόγητου πλουτισμού μόνο σε φορολογουμένους όπως οι «payment traders» (φορολογούμενοι για τους οποίους, σε δεδομένη λογιστική χρήση, ο φόρος επί των εκροών είναι μεγαλύτερος από τον φόρο επί των εισροών) και όχι σε φορολογουμένους όπως οι «repayment traders» (φορολογούμενοι των οποίων η κατάσταση είναι αντίθετη αυτής των προηγουμένων), υπό την προϋπόθεση ότι οι εν λόγω φορολογούμενοι διέθεσαν στην αγορά παρόμοια εμπορεύματα. Στο αιτούν δικαστήριο απόκειται να επαληθεύσει αν αυτό συμβαίνει στην υπό κρίση υπόθεση. Επιπλέον, η γενική αρχή της ίσης μεταχειρίσεως, της οποίας η παραβίαση μπορεί να χαρακτηρίζεται, στον φορολογικό τομέα, από διακρίσεις που θίγουν επιχειρηματίες οι οποίοι δεν είναι κατ' ανάγκην ανταγωνιστές, αλλά βρίσκονται πάντως σε παρόμοια κατάσταση από άλλες απόψεις, απαγορεύει διάκριση μεταξύ των «payment traders» και των «repayment traders», η οποία δεν δικαιολογείται αντικειμενικώς.

4)	H απάντηση στο τρίτο ερώτημα δεν επηρεάζεται από την ύπαρξη αποδείξεως περί του ότι δεν υπέστη οικονομική ζημία ή οικονομικό μειονέκτημα ο επιχειρηματίας στον οποίο δεν επιστράφηκε ο αχρεωστήτως καταβληθείς ΦΠΑ.

Στο αιτούν δικαστήριο απόκειται να συναγάγει τα ενδεχόμενα συμπεράσματα όσον αφορά το παρελθόν από την παραβίαση της αρχής της ίσης μεταχειρίσεως που αναφέρεται στο σημείο 3 του διατακτικού της παρούσας αποφάσεως, σύμφωνα με τις διατάξεις περί των διαχρονικών αποτελεσμάτων του εθνικού δικαίου που έχει εφαρμογή στην υπόθεση της κύριας δίκης, τηρουμένου του κοινοτικού δικαίου και, ιδίως, της αρχής της ίσης μεταχειρίσεως καθώς και της αρχής δυνάμει της οποίας αυτό οφείλει να προσέχει ώστε τα μέτρα αποκαταστάσεως που χορηγεί να μην αντιβαίνουν προς το κοινοτικό δίκαιο.

(1) ΕΕ C 261 της 28.10.2006.

24.5.2008

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 128/8

Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 3ης Απριλίου 2008 [αίτηση του Rechtbank te Amsterdam (Κάτω Χώρες) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — K. D. Chuck κατά Raad van Bestuur van de Sociale Verzekeringsbank

(Υπόθεση C-331/06) (1)

(Ασφάλιση γήρατος - Εργαζόμενος υπήκοος κράτους μέλους - Κοινωνικές εισφορές - Διαφορετικές περίοδοι - Διαφορετικά κράτη μέλη - Υπολογισμός των περιόδων ασφαλίσεως - Αίτηση χορηγήσεως συντάξεως - Κατοικία σε άλλο κράτος μέλος)

(2008/C 128/12)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Rechtbank Amsterdam

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

K. D. Chuck

κατά

Raad van Bestuur van de Sociale Verzekeringsbank

Αντικείμενο της υποθέσεως

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως — Rechtbank Amsterdam — Ερμηνεία του άρθρου 48 του κανονισμού (ΕΟΚ) 1408/71 του Συμβουλίου, της 14ης Ιουνίου 1971, περί εφαρμογής των συστημάτων κοινωνικής ασφαλίσεως στους μισθωτούς, στους μη μισθωτούς και στα μέλη των οικογενειών τους που διακινούνται εντός της Κοινότητας (ΕΕ ειδ. έκδ. 05/001, σ. 73) — Ασφάλίση γήρατος — Υπολογισμός των ασφαλιστικών περιόδων ενός υπηκόου κράτους μέλους ο οποίος εργάστηκε σε δύο άλλα κράτη μέλη — Κατοικία σε τρίτο κράτος στο χρονικό σημείο της συνταξιοδοτήσεως

Διατακτικό της αποφάσεως

Το άρθρο 48, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΟΚ) 1408/71 του Συμβουλίου, της 14ης Ιουνίου 1971, περί εφαρμογής των συστημάτων κοινωνικής ασφαλίσεως στους μισθωτούς, στους μη μισθωτούς και τις οικογένειές τους που διακινούνται εντός της Κοινότητας, όπως τροποποιήθηκε και ενημερώθηκε με τον κανονισμό (ΕΚ) 631/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 31ης Μαρτίου 2004, υποχρεώνει τον αρμόδιο φορέα του τελευταίου κράτους μέλους στο οποίο κατοικούσε ο εργαζόμενος υπήκοος κράτους μέλους να λάβει υπόψη, για τον υπολογισμό της συντάξεως γήρατος του εργαζομένου αυτού ο οποίος κατά τον χρόνο υποβολής της αιτήσεως εκκαθάρισης της συντάξεως αυτής κατοικεί σε τρίτο κράτος, τις περιόδους εργασίας που πραγματοποίησε σε άλλο κράτος μέλος υπό τους ίδιους όρους ως εάν ο εργαζόμενος εξακολουθεί να κατοικεί στο έδαφος της Ευρωπαϊκής Κοινότητας.

(1) ΕΕ C 281 της 18.11.2006.

24.5.2008

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 128/9

Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 3ης Απριλίου 2008 [αίτηση του Oberlandesgericht Celle (Γερμανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Rechtsanwalt Dr. Dirk Rüffert als Insolvenzverwalter über das Vermögen der Objekt und Bauregie GmbH & Co. KG κατά Land Niedersachsen

(Υπόθεση C-346/06) (1)

(Άρθρο 49 ΕΚ - Ελεύθερη παροχή υπηρεσιών - Περιορισμοί - Οδηγία 96/71/ΕΚ - Απόσπαση εργαζομένων στο πλαίσιο παροχής υπηρεσιών - Διαδικασίες συνάψεως συμβάσεων δημοσίων έργων - Κοινωνική προστασία των εργαζομένων)

(2008/C 128/13)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Oberlandesgericht Celle

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Rechtsanwalt Dr. Dirk Rüffert als Insolvenzverwalter über das Vermögen der Objekt und Bauregie GmbH & Co. KG

κατά

Land Niedersachsen

Αντικείμενο της υποθέσεως

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως — Oberlandesgericht Celle — Ερμηνεία του άρθρου 49 της Συνθήκης ΕΚ — Εθνική νομοθεσία που επιβάλλει στις επιχειρήσεις που μετέχουν σε διαδικασία συνάψεως συμβάσεως εκτελέσεως δημοσίων έργων να αναλάβουν την υποχρέωση να τηρήσουν οι ίδιες, καθώς και οι επιχειρήσεις υπεργολαβίας που θα χρησιμοποιήσουν, τις διατάξεις περί κατωτάτου ορίου αμοιβών που προβλέπει η εφαρμοστέα στον τόπο της παροχής συλλογική σύμβαση

Διατακτικό της αποφάσεως

Η οδηγία 96/71/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Δεκεμβρίου 1996, σχετικά με την απόσπαση εργαζομένων στο πλαίσιο παροχής υπηρεσιών, ερμηνευόμενη υπό το πρίσμα του άρθρου 49 ΕΚ, απαγορεύει, σε περιπτώσεις όπως η επίμαχη στην κύρια δίκη, νομοθετικό μέτρο, λαμβανόμενο από αρχή κράτους μέλους, το οποίο επιβάλλει στην αναθέτουσα αρχή να συνάπτει συμβάσεις έργων μόνο με επιχειρήσεις οι οποίες, κατά την υποβολή προσφοράς, αναλαμβάνουν γραπτώς την υποχρέωση να καταβάλλουν στους εργαζομένους τους ως αντάλλαγμα για την εκτέλεση των έργων αυτών τουλάχιστον την αμοιβή που προβλέπει συλλογική σύμβαση ισχύουσα στον τόπο εκπληρώσεως της παροχής αυτής.

(1) ΕΕ C 294 της 2.12.2006.

24.5.2008

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 128/9

Απόφαση του Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα) της 10ης Απριλίου 2008 [αίτηση του Vergabekontrollsenat des Landes Wien (Αυστρία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Ing. Aigner, Wasser-Wärme-Umwelt GmbH κατά Fernwärme Wien GmbH

(Υπόθεση C-393/06) (1)

(Δημόσιες συμβάσεις - Οδηγίες 2004/17/ΕΚ και 2004/18/ΕΚ - Αναθέτων φορέας που ασκεί δραστηριότητες που εμπίπτουν εν μέρει στο πεδίο εφαρμογής της οδηγίας 2004/17/ΕΚ και εν μέρει στο πεδίο εφαρμογής της οδηγίας 2004/18/ΕΚ - Οργανισμός δημοσίου δικαίου - Αναθέτουσα αρχή)

(2008/C 128/14)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Vergabekontrollsenat des Landes Wien

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ing. Aigner, Wasser-Wärme-Umwelt GmbH

κατά

Fernwärme Wien GmbH

Αντικείμενο της υποθέσεως

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως — Vergabekontrollsenat des Landes Wien — Ερμηνεία του άρθρου 2, παράγραφος 1 και του άρθρου 3, της οδηγίας 2004/17/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 31ης Μαρτίου 2004, περί συντονισμού των διαδικασιών σύναψης συμβάσεων στους τομείς του ύδατος, της ενέργειας, των μεταφορών και των ταχυδρομικών υπηρεσιών (ΕΕ L 134 σ. 1) και ερμηνεία του άρθρου 1, παράγραφος 9, της οδηγίας 2004/18/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 31ης Μαρτίου 2004, περί συντονισμού των διαδικασιών σύναψης δημόσιων συμβάσεων έργων, προμηθειών και υπηρεσιών (ΕΕ L 134, σ. 114) — Ανάθεση εγκαταστάσεων θερμάνσεως — Αναθέτουσα αρχή είναι επιχείρηση ανήκουσα στον Δήμο Βιέννης παρέχουσα δημόσιες υπηρεσίες (αστική θέρμανση) — Οργανισμός δημοσίου δικαίου — Εκτίμηση της σχετικής με τον ανταγωνισμό προϋποθέσεως — Εφαρμογή των διαδικασιών συνάψεως δημοσίων συμβάσεων σε ευρωπαϊκό επίπεδο και επί δραστηριοτήτων υποκείμενων σε ανταγωνισμό (εν προκειμένω, συστήματα κλιματισμού) — Θεωρία της «μεταδοτικής επιδράσεως» — Έλλειψη διασταυρούμενης χρηματοδότησης

Διατακτικό της αποφάσεως

Ο αναθέτων φορέας, κατά την έννοια της οδηγίας 2004/17/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 31ης Μαρτίου 2004, περί συντονισμού των διαδικασιών σύναψης συμβάσεων στους τομείς του ύδατος, της ενέργειας, των μεταφορών και των ταχυδρομικών υπηρεσιών, υποχρεούται να εφαρμόσει την προβλεπόμενη από την οδηγία αυτή διαδικασία μόνο για τη σύναψη συμβάσεων που έχουν σχέση με τις δραστηριότητες τις οποίες ο φορέας αυτός ασκεί σε έναν ή περισσότερους από τους τομείς που αναφέρονται στα άρθρα 3 έως 7 της εν λόγω οδηγίας.

Φορέας όπως η Fernwärme Wien GmbH πρέπει να θεωρηθεί ως οργανισμός δημοσίου δικαίου κατά την έννοια των άρθρων 2, παράγραφος 1, στοιχείο α', δεύτερο εδάφιο, της οδηγίας 2004/17 και 1, παράγραφος 9, δεύτερο εδάφιο, της οδηγίας 2004/18/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 31ης Μαρτίου 2004, περί συντονισμού των διαδικασιών σύναψης δημόσιων συμβάσεων έργων, προμηθειών και υπηρεσιών.

Οι συμβάσεις που συνάπτει φορέας που έχει την ιδιότητα του οργανισμού δημοσίου δικαίου, κατά την έννοια των οδηγιών 2004/17 και 2004/18, οι οποίες συνδέονται με την άσκηση δραστηριοτήτων του φορέα αυτού σε έναν ή περισσότερους από τους τομείς που αναφέρονται στα άρθρα 3 έως 7 της οδηγίας 2004/17, πρέπει να υπάγονται στις προβλεπόμενες από την οδηγία αυτή διαδικασίες. Αντιθέτως, όλες οι άλλες συμβάσεις που συνάπτονται από τον φορέα αυτό σε σχέση με την άσκηση άλλων δραστηριοτήτων εμπίπτουν στις προβλεπόμενες από την οδηγία 2004/18 διαδικασίες. Καθεμία από τις δύο αυτές οδηγίες εφαρμόζεται χωρίς διάκριση μεταξύ των δραστηριοτήτων που ασκεί ο εν λόγω φορέας για την εκπλήρωση της αποστολής του να καλύπτει ανάγκες γενικού συμφέροντος και των δραστηριοτήτων που ασκεί υπό συνθήκες ανταγωνισμού, και τούτο ακόμη και αν υφίσταται λογιστική μέθοδος που αποσκοπεί στον διαχωρισμό των τομέων δραστηριότητας του φορέα αυτού, προκειμένου να αποτραπούν οι διασταυρούμενες χρηματοδοτήσεις μεταξύ των τομέων αυτών.

(1) ΕΕ C 310 της 16.12.2006.

24.5.2008

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 128/10

Απόφαση του Δικαστηρίου (έβδομο τμήμα) της 10ης Απριλίου 2008 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Βασιλείου των Κάτω Χωρών

(Υπόθεση C-398/06) (1)

(Παράβαση κράτους μέλους - Δικαίωμα διαμονής των υπηκόων των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου που είναι οικονομικώς ανενεργά άτομα ή συνταξιούχοι - Εθνική νομοθεσία και εθνική διοικητική πρακτική που απαιτούν την ύπαρξη επαρκών μέσων βιοπορισμού για διαμονή διάρκειας ενός τουλάχιστον έτους στο κράτος μέλος υποδοχής)

(2008/C 128/15)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: M. Κοντού-Durande και R. Troosters)

Καθού: Βασίλειο των Κάτω Χωρών (εκπρόσωποι: H. G. Sevenster και D. J. M. de Grave)

Παρεμβαίνον υπέρ του καθού: Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας (εκπρόσωποι: E. O'Neill και J. Stratford, barrister)

Αντικείμενο της υποθέσεως

Παράβαση κράτους μέλους — Παράβαση της κοινοτικής ρύθμισης για το δικαίωμα διαμονής των πολιτών της Ευρωπαϊκής Ένωσης — Εθνική νομοθεσία και εθνική διοικητική πρακτική που απαιτούν από τα οικονομικώς ανενεργά άτομα και τους συνταξιούχους να διαθέτουν επαρκή μέσα βιοπορισμού προκειμένου να λάβουν άδεια διαμονής

Διατακτικό της αποφάσεως

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

Το Βασίλειο των Κάτω Χωρών, διατηρώντας σε ισχύ τις εθνικές διατάξεις κατά τις οποίες τα οικονομικώς ανενεργά άτομα και οι συνταξιούχοι που είναι υπήκοοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου πρέπει να αποδείξουν, για να λάβουν άδεια διαμονής, ότι διαθέτουν μέσα βιοπορισμού επί μονίμου βάσεως, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από τις οδηγίες 68/360/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 15ης Οκτωβρίου 1968, περί καταργήσεως των περιορισμών στη διακίνηση και στη διαμονή των εργαζομένων των κρατών μελών και των οικογενειών τους στο εσωτερικό της Κοινότητας, 90/364/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 28ης Ιουνίου 1990, σχετικά με το δικαίωμα διαμονής, και 90/365/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 28ης Ιουνίου 1990, σχετικά με το δικαίωμα διαμονής των μισθωτών και μη μισθωτών εργαζομένων που έχουν παύσει την επαγγελματική τους δραστηριότητα.

2)	Καταδικάζει το Βασίλειο των Κάτω Χωρών στα δικαστικά έξοδα.

3)	To Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας φέρει τα δικαστικά του έξοδα.

(1) ΕΕ C 294 της 2.12.2006.

24.5.2008

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 128/11

Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 10ης Απριλίου 2008 [αίτηση του Oberlandesgericht Stuttgart (Γερμανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Annelore Hamilton κατά Volksbank Filder eG

(Υπόθεση C-412/06) (1)

(Προστασία των καταναλωτών - Διαπραγμάτευση συμβάσεων εκτός εμπορικού καταστήματος - Οδηγία 85/577/ΕΟΚ - Άρθρα 4, πρώτο εδάφιο, και 5, παράγραφος 1 - Σύμβαση πιστώσεως μακροχρόνιας διάρκειας - Δικαίωμα υπαναχωρήσεως)

(2008/C 128/16)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Oberlandesgericht Stuttgart

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Annelore Hamilton

κατά

Volksbank Filder eG

Αντικείμενο της υποθέσεως

Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Oberlandesgericht Stuttgart — Ερμηνεία των άρθρων 4 και 5 της οδηγίας 85/577/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 20ής Δεκεμβρίου 1985, για την προστασία των καταναλωτών κατά τη σύναψη συμβάσεων εκτός εμπορικού καταστήματος (ΕΕ L 372, σ. 31) — Υπαναχώρηση από σύμβαση δανείου για την απόκτηση μεριδίων σε οργανισμό επενδύσεων σε ακίνητα, της οποίας η διαπραγμάτευση έγινε εκτός εμπορικού καταστήματος — Εθνική νομοθεσία που τάσσει προθεσμία ενός μήνα από την εκπλήρωση, εκ μέρους αμφοτέρων των συμβαλλομένων, του συνόλου των υποχρεώσεών τους για την άσκηση του δικαιώματος υπαναχωρήσεως καταναλωτή ο οποίος δεν ενημερώθηκε για το δικαίωμα αυτό

Διατακτικό της αποφάσεως

Η οδηγία 85/577/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 20ής Δεκεμβρίου 1985, για την προστασία των καταναλωτών κατά τη σύναψη συμβάσεων εκτός εμπορικού καταστήματος, πρέπει να ερμηνεύεται υπό την έννοια ότι ο εθνικός νομοθέτης δύναται να προβλέψει ότι το κατά το άρθρο 5, παράγραφος 1, της οδηγίας αυτής δικαίωμα υπαναχωρήσεως μπορεί να ασκηθεί το αργότερο ένα μήνα μετά την πλήρη εκπλήρωση από τους συμβαλλομένους των υποχρεώσεων που απορρέουν από σύμβαση πιστώσεως μακροχρόνιας διάρκειας, όταν ο καταναλωτής έχει λάβει εσφαλμένες πληροφορίες για τον τρόπο άσκησης του εν λόγω δικαιώματος.

(1) ΕΕ C 310 της 16.12.2006.

24.5.2008

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 128/11

Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 10ης Απριλίου 2008 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Ιταλικής Δημοκρατίας

(Υπόθεση C-442/06) (1)

(Παράβαση κράτους μέλους - Οδηγία 1999/31/ΕΚ - Υγειονομική ταφή των αποβλήτων - Εθνική ρύθμιση περί των υφιστάμενων χώρων υγειονομικής ταφής - Πλημμελής μεταφορά στην εσωτερική έννομη τάξη)

(2008/C 128/17)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: D. Recchia και M. Κωνσταντινίδης)

Καθής: Ιταλική Δημοκρατία (εκπρόσωποι: I. M. Braguglia και G. Fiengo, δικηγόρος)

Αντικείμενο της υποθέσεως

Παράβαση κράτους μέλους — Παράβαση των άρθρων 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13 και 14 της οδηγίας 1999/31/ΕΚ του Συμβουλίου, της 26ης Απριλίου 1999, περί υγειονομικής ταφής των αποβλήτων (EE L 182, σ. 1) — Εθνική νομοθεσία που δεν είναι σύμφωνη προς την οδηγία

Διατακτικό της αποφάσεως

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

Η Ιταλική Δημοκρατία, εκδίδοντας και διατηρώντας σε ισχύ το τροποποιηθέν νομοθετικό διάταγμα 36, της 13ης Ιανουαρίου 2003, που μετέφερε στην εθνική έννομη τάξη τις διατάξεις της οδηγίας 1999/31/ΕΚ του Συμβουλίου, της 26ης Απριλίου 1999, περί υγειονομικής ταφής των αποβλήτων, και το οποίο

—	ούτε προβλέπει την εφαρμογή των άρθρων 2 έως 13 της οδηγίας 1999/31 στους ΧΥΤΑ για τους οποίους χορηγήθηκε άδεια κατά την περίοδο από την ημερομηνία λήξεως της προθεσμίας μεταφοράς της στην εθνική έννομη τάξη και μέχρι την ημερομηνία ενάρξεως της ισχύος του νομοθετικού αυτού διατάγματος

—	ούτε διασφαλίζει τη μεταφορά του άρθρου 14, στοιχείο δ', σημείο i, της οδηγίας αυτής στην εθνική έννομη τάξη,

παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από τα άρθρα 2 έως 14 της οδηγίας 1999/31.

2)	Καταδικάζει την Ιταλική Δημοκρατία στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 326 της 30.12.2006.

24.5.2008

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 128/12

Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 3ης Απριλίου 2008 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Βασιλείου της Ισπανίας

(Υπόθεση C-444/06) (1)

(Παράβαση κράτους μέλους - Οδηγία 89/665/ΕΟΚ - Συμβάσεις κρατικών προμηθειών και δημοσίων έργων - Διαδικασία προσφυγής στο πλαίσιο της σύναψης δημοσίων συμβάσεων)

(2008/C 128/18)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: X. Lewis, επικουρούμενος από τους C. Fernandez Vicién και I. Moreno-Tapia Rivas, abogados)

Καθού: Βασίλειο της Ισπανίας (εκπρόσωπος: F. Díez Moreno)

Αντικείμενο της υποθέσεως

Παράβαση κράτους μέλους — Παράβαση του άρθρου 2, παράγραφος 1, στοιχεία α' και β', της οδηγίας 89/665/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 21ης Δεκεμβρίου 1989, για το συντονισμό των νομοθετικών, κανονιστικών και διοικητικών διατάξεων περί της εφαρμογής των διαδικασιών προσφυγής στον τομέα της σύναψης συμβάσεων κρατικών προμηθειών και δημοσίων έργων (ΕΕ L 395, σ. 33) — Εθνική νομοθεσία μη σύμφωνη προς την οδηγία

Διατακτικό της αποφάσεως

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

Το Βασίλειο της Ισπανίας, μη προβλέποντας υποχρεωτική προθεσμία για την κοινοποίηση, εκ μέρους της αναθέτουσας αρχής προς όλους τους συμμετέχοντες στον διαγωνισμό, της απόφασης ανάθεσης μιας σύμβασης και μη προβλέποντας υποχρεωτική προθεσμία αναμονής μεταξύ της ανάθεσης και της σύναψης της σχετικής σύμβασης, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 2, παράγραφος 1, στοιχεία α' και β', της οδηγίας 89/665/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 21ης Δεκεμβρίου 1989, για το συντονισμό των νομοθετικών, κανονιστικών και διοικητικών διατάξεων περί της εφαρμογής των διαδικασιών προσφυγής στον τομέα της σύναψης συμβάσεων κρατικών προμηθειών και δημοσίων έργων, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 92/50/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 18ης Ιουνίου 1992.

2)	Απορρίπτει την προσφυγή κατά τα λοιπά.

3)	Καταδικάζει το Βασίλειο της Ισπανίας στα δύο τρίτα του συνόλου των δικαστικών εξόδων. Καταδικάζει την Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στο υπόλοιπο τρίτο των δικαστικών εξόδων.

(1) ΕΕ C 326 της 30.12.2006.

24.5.2008

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 128/12

Απόφαση του Δικαστηρίου (πέμπτο τμήμα) της 3ης Απριλίου 2008 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Βασιλείου του Βελγίου

(Υπόθεση C-522/06) (1)

(Παράβαση κράτους μέλους - Κανονισμός (ΕΚ) 2037/2000 - Ουσίες που καταστρέφουν τη στιβάδα του όζοντος - Ανάκτηση, ανακύκλωση, ποιοτική αποκατάσταση και καταστροφή των ουσιών αυτών)

(2008/C 128/19)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: A. Alcover San Pedro και B. Stromsky)

Καθού: Βασίλειο του Βελγίου (εκπρόσωπος: A. Hubert)

Αντικείμενο της υποθέσεως

Παράβαση κράτους μέλους — Κανονισμός (ΕΚ) 2037/2000 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 29ης Ιουνίου 2000, για τις ουσίες που καταστρέφουν τη στιβάδα του όζοντος (ΕΕ L 244, σ. 1) — Άρθρα 16, παράγραφος 5 και 17, παράγραφος 1 — Παράλειψη καθορισμού ελάχιστων απαιτήσεων όσον αφορά τα προσόντα του προσωπικού που εργάζεται στην ανάκτηση, την ανακύκλωση, την ποιοτική αποκατάσταση και την καταστροφή των ελεγχόμενων ουσιών που προβλέπονται στο άρθρο 2 του κανονισμού και περιλαμβάνονται στον εξοπλισμό ψύξης και κλιματισμού, στις αντλίες θερμότητας, στα συστήματα πυροπροστασίας και στους πυροσβεστήρες — Παράλειψη λήψης εφικτών προληπτικών μέτρων για την εξάλειψη και την ελαχιστοποίηση διαρροών ελεγχόμενων ουσιών και απουσία ελέγχων για τον εντοπισμό ενδεχόμενων διαρροών

Διατακτικό της αποφάσεως

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

Το Βασίλειο του Βελγίου

—

παραλείποντας να καθορίσει τις ελάχιστες απαιτήσεις όσον αφορά τα προσόντα του προσωπικού που εργάζεται στην ανάκτηση, την ανακύκλωση, την ποιοτική αποκατάσταση και την καταστροφή των ελεγχόμενων ουσιών, σύμφωνα με το άρθρο 16, παράγραφος 5, του κανονισμού (ΕΚ) 2037/2000 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 29ης Ιουνίου 2000, για τις ουσίες που καταστρέφουν τη στιβάδα του όζοντος, και

—	μη λαμβάνοντας, όσον αφορά την Περιφέρεια της Βαλλονίας, κάθε εφικτό προληπτικό μέτρο για την εξάλειψη και την ελαχιστοποίηση των διαρροών ελεγχόμενων ουσιών και μη διενεργώντας ετήσιους ελέγχους ως προς το αν υπάρχουν ή όχι διαρροές σύμφωνα με το άρθρο 17, παράγραφος 1, του κανονισμού 2037/2000,

παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από τις εν λόγω διατάξεις του κανονισμού αυτού.

2)	Καταδικάζει το Βασίλειο του Βελγίου στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 42 της 24.2.2007.

24.5.2008

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 128/13

Απόφαση του Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα) της 3ης Απριλίου 2008 [αίτηση του Conseil d'État (Γαλλία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Banque Fédérative du Crédit Mutuel κατά Ministre de l'Économie, des Finances et de l'Industrie

(Υπόθεση C-27/07) (1)

(Φόρος εταιριών - Οδηγία 90/435/ΕΟΚ - Φορολογητέο κέρδος της μητρικής εταιρίας - Μη έκπτωση των εξόδων και επιβαρύνσεων που σχετίζονται με τη συμμετοχή στη θυγατρική εταιρία - Κατ' αποκοπή καθορισμός του ποσού των εξόδων αυτών - Ανώτατο όριο5 % των κερδών που διανέμει η θυγατρική εταιρία - Συνυπολογισμός των πιστώσεων φόρου)

(2008/C 128/20)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Αιτούν δικαστήριο

Conseil d'État

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Banque Fédérative du Crédit Mutuel

κατά

Ministre de l'Économie, des Finances et de l'Industrie

Αντικείμενο της υποθέσεως

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως — Conseil d'Etat — Ερμηνεία των άρθρων 4, 5 και 7 της οδηγίας 90/435/ΕΟΚ του Συμβουλίου, σχετικά με το κοινό φορολογικό καθεστώς το οποίο ισχύει για τις μητρικές και τις θυγατρικές εταιρίες διαφορετικών κρατών μελών (ΕΕ L 225, σ. 6) — Επανενσωμάτωση στο φορολογητέο κέρδος μιας μητρικής εταιρίας ενός κατ' αποκοπήν τμήματος εξόδων και επιβαρύνσεων ίσου προς το 5 % του προϊόντος των συμμετοχών της σε θυγατρική, συμπεριλαμβανομένων πιστώσεων φόρου — Συμβατότητα αυτής της επανενσωματώσεως με το προβλεπόμενο στο άρθρο 4 της οδηγίας όριο — Ανάγκη ενός στο ακέραιο συνυπολογισμού της πιστώσεως φόρου στον οφειλόμενο από τη μητρική εταιρία φόρο

Διατακτικό της αποφάσεως

Ο όρος «κέρδη που διανέμει η θυγατρική εταιρία» κατά την έννοια του άρθρου 4, παράγραφος 2, τελευταία περίοδος, της οδηγίας 90/435/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 23ης Ιουλίου 1990, σχετικά με το κοινό φορολογικό καθεστώς το οποίο ισχύει για τις μητρικές και τις θυγατρικές εταιρείες διαφορετικών κρατών μελών, έχει την έννοια ότι δεν απαγορεύει ρύθμιση κράτους μέλους που συνυπολογίζει στα εν λόγω κέρδη τις πιστώσεις φόρου που χορηγούνται με σκοπό να αντισταθμίσουν την παρακράτηση στην πηγή που διενεργήθηκε από το κράτος μέλος της θυγατρικής στο πρόσωπο της μητρικής εταιρίας.

(1) ΕΕ C 82 της 14.4.2007.

24.5.2008

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 128/13

Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 10ης Απριλίου 2008 [αίτηση του Hoge Raad der Nederlanden (Κάτω Χώρες) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — adidas AG, adidas Benelux BV κατά Marca Mode CV, C&A Nederland, H&M Hennes & Mauritz Netherlands BV, Vendex KBB Nederland BV

(Υπόθεση C-102/07) (1)

(Σήματα - Άρθρο 5, παράγραφοι 1, στοιχείο β', και 2, και άρθρο 6, παράγραφος 1, στοιχείο β', της οδηγίας 89/104/ΕΟΚ - Ανάγκη ελεύθερης χρήσεως - Εικονιστικά σήματα με τρεις ρίγες - Χρήση εκ μέρους ανταγωνιστών σχεδίων με δύο ρίγες για διακόσμηση - Αιτίαση αντλούμενη από προσβολή δικαιωμάτων επί σήματος και αποδυνάμωση του σήματος)

(2008/C 128/21)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Hoge Raad der Nederlanden

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

adidas AG, adidas Benelux BV

κατά

Marca Mode CV, C&A Nederland, H&M Hennes & Mauritz Netherlands BV, Vendex KBB Nederland BV

Αντικείμενο της υποθέσεως

Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Hoge Raad der Nederlanden — Ερμηνεία του άρθρου 3, παράγραφος 1, στοιχεία β' και γ', της πρώτης οδηγίας 89/104/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 21ης Δεκεμβρίου 1988, για την προσέγγιση των νομοθεσιών των κρατών μελών περί σημάτων (ΕΕ L 40, σ. 1) — Απαράδεκτο ή ακυρότητα — Έλλειψη διακριτικού χαρακτήρα — Απόκτηση διακριτικού χαρακτήρα λόγω χρήσεως — Γενικό συμφέρον να μην περιορίζεται αδικαιολόγητα η δυνατότητα ελεύθερης χρήσεως ορισμένων σημείων που θεωρούνται από το ενδιαφερόμενο κοινό ως διακοσμητικά στοιχεία και όχι ως διακριτικά του προϊόντος

Διατακτικό της αποφάσεως

Η πρώτη οδηγία 89/104/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 21ης Δεκεμβρίου 1988, για την προσέγγιση των νομοθεσιών των κρατών μελών περί σημάτων, πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι η ανάγκη ελεύθερης χρήσεως δεν λαμβάνεται υπόψη κατά την εκτίμηση της εκτάσεως του αποκλειστικού δικαιώματος του δικαιούχου ενός σήματος, εκτός από τις περιπτώσεις περιορισμού των αποτελεσμάτων του σήματος κατά το άρθρο 6, παράγραφος 1, στοιχείο β', της οδηγίας αυτής.

(1) ΕΕ C 82 της 14.4.2007.

24.5.2008

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 128/14

Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 3ης Απριλίου 2008 [αίτηση του Hoge Raad der Nederlanden (Κάτω Χώρες) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — J.C.M. Beheer BV κατά Staatssecretaris van Financiën

(Υπόθεση C-124/07) (1)

(Έκτη οδηγία περί ΦΠΑ - Παροχές υπηρεσιών συναφείς με ασφαλιστικές εργασίες - Μεσίτες ασφαλειών και ασφαλιστικοί πράκτορες)

(2008/C 128/22)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Hoge Raad der Nederlanden

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

J.C.M. Beheer BV

κατά

Staatssecretaris van Financiën

Αντικείμενο της υποθέσεως

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως — Hoge Raad der Nederlanden — Ερμηνεία του άρθρου 13, Β, στοιχείο α', της έκτης οδηγίας 77/388/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 1977, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών — Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση (ΕΕ ειδ. έκδ. 09/001, σ. 49) — Παροχές υπηρεσιών συναφείς προς ασφαλιστικές ή αντασφαλιστικές εργασίες που πραγματοποιούνται από τους μεσίτες ασφαλειών και τους ασφαλιστικούς πράκτορες — Υποκείμενος στον φόρο που ενεργεί ως διαμεσολαβητής επ' ονόματι ασφαλιστικού πράκτορα

Διατακτικό της αποφάσεως

Το άρθρο 13, Β, στοιχείο α', της έκτης οδηγίας 77/388/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 1977, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών — Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση, πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι το γεγονός ότι ένας μεσίτης ασφαλειών ή ασφαλιστικός πράκτορας δεν έχει άμεση σχέση με τα μέρη της ασφαλιστικής ή αντασφαλιστικής συμβάσεως στη σύναψη της οποίας συντελεί, αλλά έχει έμμεση μόνο σχέση με τα μέρη αυτά μέσω άλλου υποκειμένου στον φόρο, ο οποίος έχει ο ίδιος άμεση σχέση με ένα από τα μέρη αυτά και με τον οποίο ο εν λόγω μεσίτης ασφαλειών ή ασφαλιστικός πράκτορας συνδέεται συμβατικά, δεν εμποδίζει να απαλλαγεί από τον ΦΠΑ βάσει της διατάξεως αυτής η υπηρεσία που παρέχεται από τον τελευταίο.

(1) ΕΕ C 95 της 28.4.2007.

24.5.2008

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 128/14

Απόφαση του Δικαστηρίου (έβδομο τμήμα) της 3ης Απριλίου 2008 (αίτηση του Rechtbank Zutphen — Κάτω Χώρες — για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως) — ποινική διαδικασία κατά Dirk Endendijk

(Υπόθεση C-187/07) (1)

(Οδηγία 91/629/EOK - Απόφαση 97/182/EK - Εκτροφή μόσχων - Ατομικοί κλωβοί - Απαγόρευση να δένονται οι μόσχοι - Έννοια του ρήματος «δένω» - Φύση και μήκος του μέσου που χρησιμοποιείται για το δέσιμο - Απόκλιση μεταξύ των γλωσσικών αποδόσεων - Ομοιόμορφη ερμηνεία)

(2008/C 128/23)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Rechtbank Zutphen

Ποινική διαδικασία ενώπιον του αιτούντος δικαστηρίου κατά

Dirk Endendijk

Αντικείμενο της υποθέσεως

Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Rechtbank Zutphen — Ερμηνεία του σημείου 8 του παραρτήματος της οδηγίας 91/629/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 19ης Νοεμβρίου 1991, για τη θέσπιση στοιχειωδών κανόνων για την προστασία των μόσχων (ΕΕ L 340, σ. 28) σε συνδυασμό με το άρθρο 1, σημείο 3, της αποφάσεως 97/182/ΕΚ της Επιτροπής, της 24ης Φεβρουαρίου 1997, περί τροποποιήσεως του παραρτήματος της οδηγίας 91/629 (ΕΕ L 76, σ. 30) — Έννοια του «δεσίματος»

Διατακτικό της αποφάσεως

Υπό την έννοια της οδηγίας 91/629/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 19ης Νοεμβρίου 1991, για τη θέσπιση στοιχειωδών κανόνων για την προστασία των μόσχων, όπως τροποποιήθηκε με την απόφαση 97/182/ΕΚ της Επιτροπής, της 24ης Φεβρουαρίου 1997, ένας μόσχος είναι δεμένος όταν κρατείται με ένα μέσο προς τούτο, ασχέτως της φύσεως και του μήκους του μέσου αυτού και ασχέτως των λόγων για τους οποίους είναι δεμένο το ζώο.

(1) ΕΕ C 129 της 9.6.2007.

24.5.2008

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 128/15

Απόφαση του Δικαστηρίου (έβδομο τμήμα) της 3ης Απριλίου 2008 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Πορτογαλικής Δημοκρατίας

(Υπόθεση C-289/07) (1)

(Παράβαση κράτους μέλους - Οδηγία 2004/17/ΕΚ - Συντονισμός των διαδικασιών σύναψης συμβάσεων στους τομείς του ύδατος, της ενέργειας, των μεταφορών και των ταχυδρομικών υπηρεσιών - Παράλειψη εμπρόθεσμης μεταφοράς στο εσωτερικό δίκαιο)

(2008/C 128/24)

Γλώσσα διαδικασίας: η πορτογαλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: A. Caeiros και D. Kukovec)

Καθής: Πορτογαλική Δημοκρατία (εκπρόσωποι: L. Fernandes και F. Andrade de Sousa)

Αντικείμενο της υποθέσεως

Παράβαση κράτους μέλους — Παράλειψη θεσπίσεως, εντός της ταχθείσας προθεσμίας, των αναγκαίων διατάξεων για τη συμμόρφωση προς την οδηγία 2004/17/EK του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 31ης Μαρτίου 2004, περί συντονισμού των διαδικασιών σύναψης συμβάσεων στους τομείς του ύδατος, της ενέργειας, των μεταφορών και των ταχυδρομικών υπηρεσιών (EE L 134, σ. 1)

Διατακτικό της αποφάσεως

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

Η Πορτογαλική Δημοκρατία, παραλείποντας να θεσπίσει τις αναγκαίες νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις για να συμμορφωθεί προς την οδηγία 2004/17/EK του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 31ης Μαρτίου 2004, περί συντονισμού των διαδικασιών σύναψης συμβάσεων στους τομείς του ύδατος, της ενέργειας, των μεταφορών και των ταχυδρομικών υπηρεσιών, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 71 της οδηγίας αυτής.

2)	Καταδικάζει την Πορτογαλική Δημοκρατία στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 183 της 4.8.2007.

24.5.2008

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 128/15

Διάταξη του Δικαστηρίου της 20ής Φεβρουαρίου 2008 — Comunidad Autónoma de Valencia — Generalidad Valenciana κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

(Υπόθεση C-363/06) (1)

(Αίτηση αναίρεσης - Άρθρο 119 του Κανονισμού Διαδικασίας - Άρθρο 19 του Οργανισμού του Δικαστηρίου - Εκπροσώπηση από δικηγόρο - Τήρηση των ουσιωδών διαδικαστικών τύπων - Αρχή της απαγόρευσης των διακρίσεων - Αναίρεση εν μέρει προδήλως απαράδεκτη και εν μέρει προδήλως αβάσιμη)

(2008/C 128/25)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Comunidad Autónoma de Valencia — Generalidad Valenciana (εκπρόσωποι: C. Fernández Vicién, I. Moreno-Tapia Rivas, M. J. Rodríguez Blasco, abogadas, και J. V. Sánchez-Tarazaga Marcelino)

Παρεμβαίνον υπέρ της αναιρεσείουσας: Βασίλειο της Ισπανίας (εκπρόσωπος: N. Díaz Abad)

Αντίδικος κατ' αναίρεση: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: F. Castillo de la Torre και L. Escobar Guerrero)

Παρεμβαίνουσα υπέρ της αναιρεσίβλητης: Ιταλική Δημοκρατία (εκπρόσωποι: I. M. Braguglia και P. Gentili, avvocato dello Stato)

Αντικείμενο της υποθέσεως

Αίτηση αναίρεσης κατά της διάταξης του Πρωτοδικείου (δεύτερο τμήμα) της 5ης Ιουλίου 2006 στην υπόθεση T-357/05, Comunidad Autónoma de Valencia — Generalidad Valenciana κατά Επιτροπής, με την οποία το Πρωτοδικείο απέρριψε ως προδήλως απαράδεκτη την προσφυγή της αναιρεσείουσας που είχε ως αντικείμενο την ακύρωση της απόφασης C(2005)1867 τελικό της Επιτροπής, της 27ης Ιουνίου 2005, για τη μείωση του ποσού της ενίσχυσης που χορηγήθηκε από το Ταμείο Συνοχής προς την ομάδα προγραμμάτων 97/11/61/028, που αφορούσε τη συγκέντρωση και επεξεργασία λυμάτων στη μεσογειακή ακτή της Comunidad Autónoma de Valencia (Ισπανία) — Εκπροσώπηση από δικηγόρο — Άρθρο 19 του Οργανισμού του Δικαστηρίου

Διατακτικό της διατάξεως

Το Δικαστήριο:

1)	Απορρίπτει την αίτηση αναίρεσης.

2)	Καταδικάζει την Comunidad Autónoma de Valencia — Generalidad Valenciana στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 261 της 28.10.2006.

24.5.2008

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 128/16

Διάταξη του Δικαστηρίου (έκτο τμήμα) της 13ης Φεβρουαρίου 2008 — Indorata-Serviços e Gestão, Lda, κατά Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

(Υπόθεση C-212/07) (1)

(Αίτηση αναίρεσης - Κοινοτικό σήμα - Λεκτικό σήμα HAIRTRANSFER - Απόρριψη της αίτησης καταχώρισης - Έλλειψη διακριτικού χαρακτήρα)

(2008/C 128/26)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Indorata-Serviços e Gestão, Lda (εκπρόσωπος: T. Wallentin, Rechtsanwalt)

Αντίδικος κατ' αναίρεση: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (εκπρόσωπος: J. Weberndörfer)

Αντικείμενο της υποθέσεως

Αίτηση αναίρεσης που ασκήθηκε κατά της απόφασης του Πρωτοδικείου (πέμπτο τμήμα) της 15ης Φεβρουαρίου 2007 στην υπόθεση T-204/04, Indorata-Serviços e Gestão κατά ΓΕΕΑ, με την οποία το Πρωτοδικείο απέρριψε την προσφυγή ακύρωσης που είχε ασκηθεί κατά της απόφασης περί απόρριψης της αίτησης καταχώρισης του λεκτικού σήματος «HAIRTRANSFER» για ορισμένα προϊόντα και ορισμένες υπηρεσίες των κλάσεων 8, 22, 41, και 44 — Διακριτικός χαρακτήρας του σήματος

Διατακτικό της διατάξεως

Το Δικαστήριο:

1)	Απορρίπτει την αίτηση αναίρεσης.

2)	Καταδικάζει την Indorata-Serviços e Gestão, Lda, στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 155 της 7.7.2007.

24.5.2008

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 128/16

Διάταξη του Δικαστηρίου (πέμπτο τμήμα) της 15ης Φεβρουαρίου 2008 — Carsten Brinkmann κατά Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

(Υπόθεση C-243/07) (1)

(Αίτηση αναίρεσης - Κοινοτικό σήμα - Άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 40/94 - Κίνδυνος σύγχυσης - Λεκτικό σημείο «terranus» - Απόρριψη της αίτησης καταχώρισης)

(2008/C 128/27)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Αναιρεσείων: Carsten Brinkmann (εκπρόσωπος: K. van Bebber, Rechtsanwältin)

Αντίδικοι κατ' αναίρεση: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (εκπρόσωπος: G. Schneider), Terra Networks SA

Αντικείμενο της υποθέσεως

Αίτηση αναίρεσης κατά της απόφασης του Πρωτοδικείου (πέμπτο τμήμα), της 22ας Μαρτίου 2007, στην υπόθεση T-322/05, Brinkmann κατά ΓΕΕΑ, με την οποία το Πρωτοδικείο απέρριψε την προσφυγή ακύρωσης που είχε ασκήσει ο αιτών την καταχώριση του λεκτικού σήματος «TERRANUS» ως κοινοτικού σήματος για προϊόντα της κλάσης 36 κατά της απόφασης R 1145/2004-1 του πρώτου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (ΓΕΕΑ), της 10ης Ιουνίου 2005, με την οποία απορρίφθηκε η προσφυγή κατά της απόφασης του τμήματος ανακοπών περί μη καταχωρίσεως του εν λόγω σήματος, η οποία εκδόθηκε κατόπιν ανακοπής του δικαιούχου του κοινοτικού και εθνικού εικονιστικού σήματος «TERRA» για προϊόντα της κλάσης 36 — Κίνδυνος σύγχυσης των δύο σημάτων

Διατακτικό της διατάξεως

Το Δικαστήριο:

1)	Απορρίπτει την αίτηση αναίρεσης.

2)	Καταδικάζει τον C. Brinkmann στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 199 της 25.8.2007.

24.5.2008

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 128/17

Διάταξη του Δικαστηρίου της 19ης Φεβρουαρίου 2008 — Tokai Europe GmbH κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

(Υπόθεση C-262/07) (1)

(Αίτηση αναίρεσης - Κανονισμός (ΕΚ) 384/2004 - Κατάταξη ορισμένων εμπορευμάτων στη Συνδυασμένη Ονοματολογία - Πρόσωπο το οποίο δεν αφορά ατομικά η προσβαλλόμενη πράξη - Αναίρεση εν μέρει προδήλως απαράδεκτη και εν μέρει προδήλως αβάσιμη)

(2008/C 128/28)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Tokai Europe GmbH (εκπρόσωπος: G. Kroemer, Rechtsanwalt)

Αντίδικος κατ' αναίρεση: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: S. Schønberg και B. Schima)

Αντικείμενο της υποθέσεως

Αίτηση αναίρεσης κατά της διάταξης του Πρωτοδικείου (τέταρτο τμήμα) της 19ης Μαρτίου 2007 στην υπόθεση T-183/04, Tokai Europe κατά Επιτροπής, με την οποία το Πρωτοδικείο απέρριψε ως απαράδεκτη την προσφυγή ακύρωσης του κανονισμού (ΕΚ) 384/2004 της Επιτροπής, της 1ης Μαρτίου 2004, για την κατάταξη ορισμένων εμπορευμάτων στη Συνδυασμένη Ονοματολογία (EE L 64, σ. 1) — Προϋπόθεση να αφορά ο προσβαλλόμενος κανονισμός ατομικά τον προσφεύγοντα — Δικαίωμα ακρόασης στο πλαίσιο ένδικης διαδικασίας

Διατακτικό της διατάξεως

Το Δικαστήριο:

1)	Απορρίπτει την αίτηση αναίρεσης.

2)	Καταδικάζει την Tokai Europe GmbH στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 170 της 21.7.2007.

24.5.2008

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 128/17

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Schleswig-Holsteinischen Verwaltungsgerichts (Γερμανία) στις 8 Φεβρουαρίου 2008 — Carmen Media Group Ltd κατά Land Schleswig-Holstein και Υπουργού Εσωτερικών του Landes Schleswig-Holstein

(Υπόθεση C-46/08)

(2008/C 128/29)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Schleswig-Holsteinisches Verwaltungsgericht

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσα: Carmen Media Group Ltd

Καθών: Land Schleswig-Holstein και Υπουργού Εσωτερικών του Land Schleswig-Holstein

Προδικαστικά ερωτήματα

Έχει την έννοια το άρθρο 49 ΕΚ ότι η επίκληση του δικαιώματος ελεύθερης παροχής υπηρεσιών προϋποθέτει ότι ο παρέχων την υπηρεσία μπορεί, σύμφωνα με τις διατάξεις του κράτους μέλους στο οποίο είναι εγκατεστημένος, να παρέχει και εκεί την υπηρεσία εν προκειμένω: περιορισμός της χορηγούμενης από το Γιβραλτάρ αδείας τυχηρών παιγνίων σε «offshore bookmaking»;

Έχει την έννοια το άρθρο 49 ΕΚ ότι απαγορεύει εθνικό κρατικό μονοπώλιο διοργανώσεως στοιχημάτων επί αθλητικών εκδηλώσεων και λαχειοφόρων αγορών (με όχι ελάχιστη μόνον πιθανότητα κινδύνου εξάρτησης), το οποίο έχει ως αιτιολογία κυρίως την καταπολέμηση του κινδύνου εξάρτησης από τα τυχηρά παίγνια, αν στο εν λόγω κράτος μέλος επιτρέπεται να παρέχονται από ιδιώτες παρέχοντες υπηρεσία άλλα τυχηρά παίγνια με σημαντική πιθανότητα κινδύνου εξάρτησης και οι διαφορετικές νομικές ρυθμίσεις των στοιχημάτων επί αθλητικών εκδηλώσεων και λαχειοφόρων αγορών, αφενός, και άλλων τυχηρών παιγνίων, αφετέρου, βασίζονται στις διαφορετικές νομοθετικές αρμοδιότητες των ομόσπονδων κρατών (Länder) και της Ομοσπονδίας (Bund);

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο προδικαστικό ερώτημα 2):

Έχει την έννοια το άρθρο 49 ΕΚ ότι απαγορεύει εθνική κανονιστική ρύθμιση, η οποία θέτει υπό τη διακριτική ευχέρεια της αρμόδιας για τη χορήγηση αδείας αρχής την αξίωση για χορήγηση αδείας για τη διοργάνωση και εξασφάλιση τυχηρών παιγνίων, ακόμη και αν συντρέχουν οι εκ του νόμου προβλεπόμενες προϋποθέσεις χορηγήσεως;

Έχει την έννοια το άρθρο 49 ΕΚ ότι απαγορεύει εθνική κανονιστική ρύθμιση η οποία απαγορεύει τη διοργάνωση και την εξασφάλιση δημόσιων τυχηρών παιγνίων στο Διαδίκτυο αν, ιδίως, ταυτόχρονα —έστω και αν είναι μόνο για μεταβατική περίοδο ενός έτους— καθίσταται δυνατή η διοργάνωση και διαμεσολάβηση στο Διαδίκτυο, τηρουμένων των διατάξεων περί προστασίας των νέων και των παικτών, προκειμένου να καταστεί δυνατή, αποσκοπώντας σε δίκαιη ρύθμιση υπέρ δύο, κυρίως, κατ' επάγγελμα μεσολαβούντων σε τυχηρά παίγνια, οι οποίοι έως τώρα δραστηριοποιούνταν αποκλειστικώς στο Διαδίκτυο, η προσαρμογή στις εμπορικές διόδους που επετράπησαν σύμφωνα με τη διεθνή σύμβαση;

24.5.2008

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 128/18

Προσφυγή της 11ης Φεβρουαρίου 2008 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Βασιλείου του Βελγίου

(Υπόθεση C-47/08)

(2008/C 128/30)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: J.-P. Keppenne και M. H. Støvlbæk)

Καθού: Βασίλειο του Βελγίου

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—

να αναγνωρίσει ότι το Βασίλειο του Βελγίου, επιβάλλοντας προϋπόθεση ιθαγένειας για την πρόσβαση στο επάγγελμα του συμβολαιογράφου και παραλείποντας να μεταφέρει στην εσωτερική έννομη τάξη, όσον αφορά το επάγγελμα του συμβολαιογράφου, την οδηγία 89/48/ΕΟΚ (1), παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από τη Συνθήκη ΕΚ και ειδικότερα από τα άρθρα 43 ΕΚ και 45 ΕΚ, καθώς και από την οδηγία 89/48/ΕΟΚ σχετικά με ένα γενικό σύστημα αναγνώρισης των διπλωμάτων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης που πιστοποιούν επαγγελματική εκπαίδευση ελάχιστης διάρκειας τριών ετών·

—	να καταδικάσει το Βασίλειο του Βελγίου στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Με την προσφυγή της, η Επιτροπή προσάπτει, πρώτον, στο καθού ότι, επιβάλλοντας προϋπόθεση ιθαγένειας για την πρόσβαση στο επάγγελμα του συμβολαιογράφου και την άσκησή του, περιορίζει δυσανάλογα την ελευθερία εγκαταστάσεως την οποία προβλέπει το άρθρο 43 ΕΚ. Ασφαλώς, το άρθρο 45 ΕΚ εξαιρεί από την εφαρμογή του περί του δικαιώματος εγκαταστάσεως κεφαλαίου τις δραστηριότητες που συνδέονται, κατά τρόπο άμεσο και ειδικό, με την άσκηση δημόσιας εξουσίας. Κατά την Επιτροπή, τα καθήκοντα με τα οποία είναι επιφορτισμένοι οι συμβολαιογράφοι κατά το βελγικό δίκαιο εμφανίζουν, ωστόσο, τόσο ελάχιστο βαθμό συμμετοχής στην άσκηση δημόσιας εξουσίας που δεν μπορούν να εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου αυτού και να δικαιολογήσουν τέτοιο εμπόδιο στην ελευθερία εγκαταστάσεως. Συγκεκριμένα, τα καθήκοντα αυτά δεν απονέμουν στους συμβολαιογράφους γνήσιες εξουσίες καταναγκασμού, ο δε εθνικός νομοθέτης θα μπορούσε να επιβάλει μέτρα λιγότερο περιοριστικά από την προϋπόθεση της ιθαγένειας, όπως, π.χ., την επιβολή στους ενδιαφερομένους αυστηρών όρων προσβάσεως στο επάγγελμα ή ιδιαιτέρων επαγγελματικών υποχρεώσεων και/ή την υπαγωγή τους σε ειδικό έλεγχο.

Με τη δεύτερη αιτίασή της, η Επιτροπή προσάπτει, εξάλλου, στο καθού ότι παρέβη τις υποχρεώσεις του καθόσον δεν μετέφερε στην εσωτερική τάξη, όσον αφορά το επάγγελμα του συμβολαιογράφου, την οδηγία 89/48/ΕΟΚ. Συγκεκριμένα, εφόσον πρόκειται για νομοθετικώς κατοχυρωμένο επάγγελμα, η οδηγία εφαρμόζεται πλήρως στο επάγγελμα αυτό, το δε υψηλό επίπεδο προσόντων που απαιτείται για τους συμβολαιογράφους θα μπορούσε εύκολα να εξασφαλίζεται με την επιβολή εξετάσεως ικανοτήτων ή δοκιμαστικής περιόδου προσαρμογής.

(1) Οδηγία 89/48/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 21ης Δεκεμβρίου 1988, σχετικά με ένα γενικό σύστημα αναγνώρισης των διπλωμάτων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης που πιστοποιούν επαγγελματική εκπαίδευση ελάχιστης διάρκειας τριών ετών (ΕΕ 1989, L 19, σ. 16).

24.5.2008

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 128/18

Προσφυγή της 12ης Φεβρουαρίου 2008 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Γαλλικής Δημοκρατίας

(Υπόθεση C-50/08)

(2008/C 128/31)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: J.-P. Keppenne και M. H. Støvlbæk)

Καθής: Γαλλική Δημοκρατία

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να αναγνωρίσει ότι η Γαλλική Δημοκρατία, επιβάλλοντας προϋπόθεση ιθαγένειας για την πρόσβαση στο επάγγελμα του συμβολαιογράφου, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από τη Συνθήκη ΕΚ και ειδικότερα από τα άρθρα 43 ΕΚ και 45 ΕΚ·

—	να καταδικάσει τη Γαλλική Δημοκρατία στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Με την προσφυγή της, η Επιτροπή προσάπτει στην καθής ότι, επιβάλλοντας προϋπόθεση ιθαγένειας για την πρόσβαση στο επάγγελμα του συμβολαιογράφου και την άσκησή του, περιορίζει δυσανάλογα την ελευθερία εγκαταστάσεως την οποία προβλέπει το άρθρο 43 ΕΚ. Ασφαλώς, το άρθρο 45 ΕΚ εξαιρεί από την εφαρμογή του περί του δικαιώματος εγκαταστάσεως κεφαλαίου τις δραστηριότητες που συνδέονται, κατά τρόπο άμεσο και ειδικό, με την άσκηση δημόσιας εξουσίας. Κατά την Επιτροπή, τα καθήκοντα με τα οποία είναι επιφορτισμένοι οι συμβολαιογράφοι κατά το γαλλικό δίκαιο εμφανίζουν, ωστόσο, τόσο ελάχιστο βαθμό συμμετοχής στην άσκηση δημόσιας εξουσίας που δεν μπορούν να εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου αυτού και να δικαιολογήσουν τέτοιο εμπόδιο στην ελευθερία εγκαταστάσεως.

Συγκεκριμένα, αφενός, τα καθήκοντα αυτά δεν απονέμουν στους συμβολαιογράφους γνήσιες εξουσίες καταναγκασμού, τα δε καθήκοντα και το καθεστώς, αντιστοίχως, του δικαστή και του συμβολαιογράφου είναι πολύ διαφορετικά.

Αφετέρου, ο εθνικός νομοθέτης θα μπορούσε να επιβάλει μέτρα λιγότερο περιοριστικά από την προϋπόθεση της ιθαγένειας, όπως, π.χ., την επιβολή στους ενδιαφερομένους αυστηρών όρων προσβάσεως στο επάγγελμα ή ιδιαιτέρων επαγγελματικών υποχρεώσεων και/ή την υπαγωγή τους σε ειδικό έλεγχο.

24.5.2008

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 128/19

Προσφυγή της 12ης Φεβρουαρίου 2008 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου

(Υπόθεση C-51/08)

(2008/C 128/32)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: J.-P. Keppenne και H. Stovlbaek)

Καθού: Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—

να αποφανθεί ότι το Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου, επιβάλλοντας προϋπόθεση ιθαγένειας για την πρόσβαση στο επάγγελμα του συμβολαιογράφου και παραλείποντας να μεταφέρει στο εσωτερικό του δίκαιο, όσον αφορά το επάγγελμα του συμβολαιογράφου, την οδηγία 89/48/ΕΟΚ (1), παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει δυνάμει, αφενός, της Συνθήκης ΕΚ, και ειδικότερα των άρθρων 43 ΕΚ και 45 ΕΚ, και, αφετέρου, της οδηγίας 89/48/ΕΟΚ, σχετικά με ένα γενικό σύστημα αναγνώρισης των διπλωμάτων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης που πιστοποιούν επαγγελματική εκπαίδευση ελάχιστης διάρκειας τριών ετών,

—	να καταδικάσει το Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Η Επιτροπή, με την προσφυγή της, προσάπτει στο καθού, πρώτον, ότι επιβάλλοντας προϋπόθεση ιθαγένειας για την πρόσβαση στο επάγγελμα του συμβολαιογράφου και την άσκησή του, προσβάλλει δυσανάλογα την ελευθερία εγκαταστάσεως που κατοχυρώνει το άρθρο 43 ΕΚ. Βεβαίως, το άρθρο 45 ΕΚ εξαιρεί από την εφαρμογή των διατάξεων του σχετικού με το δικαίωμα εγκαταστάσεως κεφαλαίου τις δραστηριότητες που συνδέονται κατά τρόπο άμεσο και ειδικό με την άσκηση δημόσιας εξουσίας. Ωστόσο, κατά την Επιτροπή, τα καθήκοντα των συμβολαιογράφων σύμφωνα με το λουξεμβουργιανό δίκαιο συνδέονται τόσο λίγο με την άσκηση δημόσιας εξουσίας, ώστε δεν μπορούν να εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου αυτού και να δικαιολογούν παρόμοιο περιορισμό της ελευθερίας εγκαταστάσεως. Πράγματι, τα καθήκοντα αυτά δεν παρέχουν στους συμβολαιογράφους εξουσία καταναγκασμού και ο εθνικός νομοθέτης θα μπορούσε να λάβει λιγότερο περιοριστικά μέτρα από την επιβολή προϋπόθεσης ιθαγένειας, όπως, για παράδειγμα, να προβλέψει αυστηρές προϋποθέσεις πρόσβασης των ενδιαφερομένων στο επάγγελμα, ορισμένα ιδιαίτερα επαγγελματικά καθήκοντα και/ή ειδικό έλεγχο.

Εξάλλου, η Επιτροπή, με τον δεύτερο λόγο της προσφυγής της, προσάπτει στο καθού ότι, παραλείποντας να μεταφέρει στο εσωτερικό του δίκαιο, όσον αφορά το επάγγελμα του συμβολαιογράφου, την οδηγία 89/48/ΕΟΚ, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει. Πράγματι, δεδομένου ότι πρόκειται περί νομοθετικά κατοχυρωμένου επαγγέλματος, η οδηγία εφαρμόζεται πλήρως στο επάγγελμα αυτό και το απαιτούμενο υψηλό επίπεδο προσόντων των συμβολαιογράφων θα μπορούσε ευχερώς να διασφαλιστεί μέσω δοκιμασίας επάρκειας ή πρακτικής άσκησης προσαρμογής.

24.5.2008

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 128/19

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Unabhängiger Finanzsenat, Außenstelle Graz (Αυστρία) στις 15 Φεβρουαρίου 2008 — Dachsberger & Söhne GmbH κατά Zollamt Salzburg, Erstattungen

(Υπόθεση C-77/08)

(2008/C 128/33)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Unabhängiger Finanzsenat, Außenstelle Graz

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσα: Dachsberger & Söhne GmbH

Καθού: Zollamt Salzburg, Erstattungen

Προδικαστικά ερωτήματα

Έχει το άρθρο 11, παράγραφος 1, δεύτερο εδάφιο, δεύτερη φράση, του κανονισμού (ΕΟΚ) 3665/87 της Επιτροπής, της 27ης Νοεμβρίου 1987, ως έχει κατά τον κανονισμό (ΕΚ) 2945/94 της Επιτροπής, της 2ας Δεκεμβρίου 1994, κατά το οποίο για τον υπολογισμό της ζητηθείσας επιστροφής, στην περίπτωση διαφοροποιημένης επιστροφής, «το διαφοροποιημένο μέρος της ζητηθείσας επιστροφής υπολογίζεται βάσει των στοιχείων της ποσότητας, του βάρους και του προορισμού που προβλέπονται σύμφωνα με το άρθρο 47» (1), την έννοια ότι η φράση «στοιχείων της ποσότητας, του βάρους και του προορισμού που προβλέπονται σύμφωνα με το άρθρο 47» παραπέμπει στα στοιχεία της ειδικής αιτήσεως του άρθρου 47, παράγραφος 1, και, επομένως, το διαφοροποιημένο μέρος της επιστροφής ζητείται μόνον κατά το χρονικό σημείο της υποβολής της αιτήσεως του άρθρου 47, παράγραφος 1;

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο πρώτο ερώτημα, ανακύπτει το ερώτημα αν η εν λόγω διάταξη έχει την έννοια ότι, στην περίπτωση κατά την οποία η αίτηση πληρωμής κατά το άρθρο 47, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΟΚ) 3665/87 της Επιτροπής, της 27ης Νοεμβρίου 1987, υποβάλλεται με το «έγγραφο που χρησιμοποιείται κατά την εξαγωγή για τη χορήγηση επιστροφής» (εν προκειμένω με τη διασάφηση εξαγωγής), ο υπολογισμός της ζητηθείσας επιστροφής ως προς το διαφοροποιημένο μέρος πρέπει να διενεργείται βάσει των στοιχείων της διασαφήσεως εξαγωγής και, επομένως, το διαφοροποιημένο μέρος της επιστροφής ζητείται επίσης με τη διασάφηση εξαγωγής.

Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως στο πρώτο ερώτημα, ανακύπτει το ερώτημα αν η εν λόγω διάταξη έχει την έννοια ότι ο υπολογισμός της ζητηθείσας επιστροφής ως προς το διαφοροποιημένο μέρος πρέπει να διενεργείται βάσει του φακέλου που πρέπει να υποβληθεί κατά το άρθρο 47 του κανονισμού (ΕΟΚ) 3665/87 της Επιτροπής, της 27ης Νοεμβρίου 1987, και, επομένως, το διαφοροποιημένο μέρος της επιστροφής ζητείται μόνον κατά το χρονικό σημείο της υποβολής του φακέλου για την πληρωμή κατά το άρθρο 47, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΟΚ) 3665/87 της Επιτροπής, της 27ης Νοεμβρίου 1987.

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο τρίτο ερώτημα, ανακύπτει το ερώτημα αν η εν λόγω διάταξη έχει την έννοια ότι για το αίτημα πληρωμής του διαφοροποιημένου μέρους της επιστροφής αρκεί η υποβολή, κατά το άρθρο 47, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΟΚ) 3665/87 της Επιτροπής, της 27ης Νοεμβρίου 1987, και ελλιπούς φακέλου, με τη νομική συνέπεια ότι και ως προς το διαφοροποιημένο μέρος της επιστροφής μπορεί να έχει εφαρμογή η προβλέπουσα κυρώσεις ρύθμιση του άρθρου 11 του κανονισμού (ΕΟΚ) 3665/87 της Επιτροπής, της 27ης Νοεμβρίου 1987.

(1) ΕΕ L 310, σ. 57.

24.5.2008

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 128/20

Αναίρεση που άσκησε στις 25 Φεβρουαρίου 2008 ο Miguel Cabrera Sánchez κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Πρωτοδικείο (τρίτο τμήμα) στις 13 Δεκεμβρίου 2007 στην υπόθεση T-242/06, Miguel Cabrera Sánchez κατά ΓΕΕΑ και Industrias Cárnicas Valle, S.A.

(Υπόθεση C-81/08 P)

(2008/C 128/34)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Διάδικοι

Αναιρεσείων: Miguel Cabrera Sánchez (εκπρόσωποι: J.A. Calderón Chavero και T. Villate Consonni, δικηγόροι)

Αντίδικοι κατ' αναίρεση: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) και Industrias Cárnicas Valle, S.A.

Αιτήματα του αναιρεσείοντος

Ο αναιρεσείων ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει την απόφαση που εξέδωσε το Πρωτοδικείο (τρίτο τμήμα) στις 13 Δεκεμβρίου 2007 στην υπόθεση T-242/06 εξαφανίζοντας την εν λόγω απόφαση δεδομένου ότι ο αναιρεσείων θεωρεί σαφώς ασυμβίβαστα τα σήματα EL CHARCUTERO (αναιρεσείων) και EL CHARCUTERO ARTESANO (αναιρεσίβλητη).

—	Να αποφανθεί επί των δικαστικών εξόδων.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Ο αναιρεσείων θεωρεί, αντίθετα προς την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση, ότι το κοινοτικό σήμα «El charcutero Artesano» εμπίπτει στην απαγόρευση του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 40/94 (1), καθόσον κατόπιν ανακοπής από τον δικαιούχο προγενέστερου σήματος, στη συγκεκριμένη περίπτωση, του ισπανικού σήματος «El Charcutero», το σήμα για το οποίο υποβλήθηκε αίτηση δεν πρέπει να καταχωρισθεί εφόσον, λόγω του ότι είναι το ίδιο ή παρόμοιο με το προηγούμενο σήμα και λόγω του ότι τα προϊόντα και οι υπηρεσίες που καλύπτονται από το σήμα είναι οι ίδιες ή παρόμοιες, υπάρχει πιθανότητα συγχύσεως εκ μέρους του κοινού στο έδαφος το οποίο το προηγούμενο σήμα προστατεύεται, στην περίπτωση αυτή, στην Ισπανία. Σ' αυτόν τον κίνδυνο συγχύσεως περιλαμβάνεται και ο κίνδυνος συνδυασμού με το προγενέστερο σήμα.

(1) Του Συμβουλίου, της 20ής Δεκεμβρίου 1993, για το κοινοτικό σήμα (ΕΕ L 11, σ. 1).

24.5.2008

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 128/21

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Thüringer Finanzgericht, Gotha (Γερμανία), στις 25 Φεβρουαρίου 2008 — Glückauf Brauerei GmbH κατά Hauptzollamt Erfurt

(Υπόθεση C-83/08)

(2008/C 128/35)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Thüringer Finanzgericht, Gotha

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσα: Glückauf Brauerei GmbH

Καθού: Hauptzollamt Erfurt

Προδικαστικό ερώτημα

Έχουν τα απορρέοντα από το άρθρο 4, παράγραφος 1, της οδηγίας 92/83/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 19ης Οκτωβρίου 1992, για την εναρμόνιση των διαρθρώσεων των ειδικών φόρων κατανάλωσης που επιβάλλονται στην αλκοόλη και τα αλκοολούχα ποτά (1), κριτήρια της νομικής και οικονομικής ανεξαρτησίας, εκ των οποίων εξαρτάται η επιβολή μειωμένου συντελεστή φόρου, την έννοια ότι, λαμβανομένων υπόψη των αιτιολογικών σκέψεων της οδηγίας αυτής πρέπει να θεωρείται ότι υφίσταται οικονομική εξάρτηση μεταξύ ζυθοποιείων νομικά ανεξάρτητων μόνο στην περίπτωση κατά την οποία τα ζυθοποιεία αυτά δεν μπορούν ανεπηρέαστα να δραστηριοποιηθούν στην αγορά ως ανταγωνιστικά μεταξύ τους ή μήπως η δυνατότητα επηρεασμού στην πράξη των εμπορικών δραστηριοτήτων αυτών των ζυθοποιείων αρκεί προκειμένου να θεωρηθεί ότι δεν πληρούται πλέον το κριτήριο της ανεξαρτησίας;

(1) ΕΕ L 316, σ. 21.

24.5.2008

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 128/21

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Augstākās tiesas Senāta Administratīvo lietu στις 28 Φεβρουαρίου 2008 — SIA Schenker κατά Valsts ieņēmumu dienests

(Υπόθεση C-93/08)

(2008/C 128/37)

Γλώσσα διαδικασίας: η λεττονική

Αιτούν δικαστήριο

Augstākās tiesas Senāta

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείουσα: SIA Schenker

Καθής: Valsts ieņēmumu dienests

Προδικαστικό ερώτημα

Πρέπει το άρθρο 11 του κανονισμού 1383/2003 (1) να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι, όταν ο κάτοχος δικαιώματος πνευματικής ιδιοκτησίας (δικαιούχος) συμφωνεί με τον διασαφητή ή με τον κύριο των εμπορευμάτων την εγκατάλειψή τους προκειμένου να καταστραφούν ή διεξάγει συζητήσεις σχετικά με τη δυνατότητα εγκαταλείψεως των εμπορευμάτων προκειμένου να καταστραφούν και, στο πλαίσιο της διαδικασίας αυτής, οι τελωνειακές αρχές πληροφορηθούν ότι τα εμπορεύματα είναι προϊόντα απομιμήσεως, αποκλείεται το ενδεχόμενο να επιβληθεί, σύμφωνα με την εθνική νομοθεσία, κύρωση στον διασαφητή των εμπορευμάτων ή στον κύριο τους;

(1) Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 1383/2003 του Συμβουλίου, της 22ας Ιουλίου 2003, για την παρέμβαση των τελωνειακών αρχών έναντι εμπορευμάτων που είναι ύποπτα ότι παραβιάζουν ορισμένα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας και για τα μέτρα που πρέπει να λαμβάνονται έναντι των εμπορευμάτων που διαπιστώνεται ότι παραβιάζουν παρόμοια δικαιώματα (ΕΕ L 196, σ. 7).

24.5.2008

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 128/22

Αναίρεση που άσκησαν στις 3 Μαρτίου 2008 οι Akzo Nobel NV, Akzo Nobel Nederland BV, Akzo Nobel Chemicals International BV, Akzo Nobel Chemicals BV, Akzo Nobel Functional Chemicals BV κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Πρωτοδικείο (δεύτερο τμήμα) στις 12 Δεκεμβρίου 2007 στην υπόθεση T-112/05, Akzo Nobel NV, Akzo Nobel Nederland BV, Akzo Nobel Chemicals International BV, Akzo Nobel Chemicals BV, Akzo Nobel Functional Chemicals BV κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

(Υπόθεση C-97/08 P)

(2008/C 128/38)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσες: Akzo Nobel NV, Akzo Nobel Nederland BV, Akzo Nobel Chemicals International BV, Akzo Nobel Chemicals BV, Akzo Nobel Functional Chemicals BV (εκπρόσωποι: C. Swaak, advocaat, M. van der Woude, avocat, M. Mollica, avvocato)

Αντίδικος κατ' αναίρεση: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

Αιτήματα των αναιρεσειουσών

Οι αναιρεσείουσες ζητούν από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει την απόφαση του Πρωτοδικείου της 12ης Δεκεμβρίου 2007 στην υπόθεση T-112/05, κατά το μέτρο που απέρριψε τον ισχυρισμό ότι κακώς η Akzo Nobel NV θεωρήθηκε ότι από κοινού και εις ολόκληρον υπεύθυνη,

—	να ακυρώσει την προσβαλλομένη απόφαση της Επιτροπής, κατά το μέτρο που θεωρεί την Akzo Nobel NV υπεύθυνη,

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα της παρούσας αναιρέσεως και της ενώπιον του Πρωτοδικείου διαδικασίας, κατά το μέτρο που αφορούν τον ισχυρισμό που προβάλλεται με την παρούσα αίτηση αναιρέσεως.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Οι αναιρεσείουσες θεωρούν ότι το Πρωτοδικείο εφάρμοσε εσφαλμένως την έννοια της «επιχειρήσεως» κατά το άρθρο 81 ΕΚ και το άρθρο 23, παράγραφος 2, του κανονισμού 1/2003 (1), όπως έχουν ερμηνευθεί από το Δικαστήριο με τη νομολογία του περί καταλογισμού της παράνομης συμπεριφοράς μιας θυγατρικής στη μητρική εταιρία.

(1) Κανονισμός (ΕΚ) 1/2003 του Συμβουλίου, της 16ης Δεκεμβρίου 2002, για την εφαρμογή των κανόνων ανταγωνισμού που προβλέπονται στα άρθρα 81 και 82 της Συνθήκης (ΕΕ L 1, σ. 1).

24.5.2008

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 128/22

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Juzgado de lo Mercantil no 7 de Madrid (Ισπανία) στις 4 Μαρτίου 2008 — Asociación de Gestión de Derechos Intelectuales (AGEDI) και Asociación de Artistas Intérpretes o Ejecutantes — Sociedad de Gestión de España (AIE) κατά Sogecable, S.A. και Canal Satélite Digital S.L.

(Υπόθεση C-98/08)

(2008/C 128/39)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Αιτούν δικαστήριο

Juzgado de lo Mercantil no 7 de Madrid

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ενάγουσες: Asociación de Gestión de Derechos Intelectuales (AGEDI) και Asociación de Artistas Intérpretes o Ejecutantes — Sociedad de Gestión de España (AIE)

Εναγόμενες: Sogecable, S.A. και Canal Satélite Digital S.L.

Προδικαστικό ερώτημα

Επιτρέπει το κοινοτικό δίκαιο, και συγκεκριμένα η οδηγία 92/100/CEE (1) του Συμβουλίου, της 19ης Νοεμβρίου 1992, σχετικά με το δικαίωμα εκμίσθωσης, το δικαίωμα δανεισμού και ορισμένα δικαιώματα συγγενικά προς την πνευματική ιδιοκτησία στον τομέα των προϊόντων της διανοίας, στα κράτη μέλη να θεσπίζουν διάταξη όπως το άρθρο 109, παράγραφος 1, του νόμου 22/1987, της 11ης Νοεμβρίου 1987, περί πνευματικής ιδιοκτησίας, με την οποία αναγνωρίζεται το αποκλειστικό δικαίωμα στους παραγωγούς φωνογραφημάτων που εκδίδονται για εμπορικούς σκοπούς να επιτρέπουν την παρουσίαση στο κοινό αυτών των φωνογραφημάτων και των αντιγράφων τους;

(1) ΕΕ L 346, σ. 61.

24.5.2008

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 128/22

Προσφυγή της 3ης Μαρτίου 2008 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Βασιλείου του Βελγίου

(Υπόθεση C-100/08)

(2008/C 128/40)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: S. Pardo Quintillan και R. Troosters)

Καθού: Βασίλειο του Βελγίου

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

να διαπιστώσει ότι το Βασίλειο του Βελγίου,

—

υποβάλλοντας την εισαγωγή, την κατοχή και την πώληση γεννημένων και μεγαλωμένων σε αιχμαλωσία «δειγμάτων» πτηνών, τα οποία νομίμως τίθενται στο εμπόριο σε άλλα κράτη μέλη, σε περιοριστικές προϋποθέσεις οι οποίες υποχρεώνουν σχετικούς επιχειρηματίες να αλλάξουν το μαρκάρισμα των «ειδών» αυτών, προκειμένου να τηρήσουν τις ειδικές βελγικές προϋποθέσεις, και μη δεχόμενο ούτε το μαρκάρισμα που γίνεται δεκτό σε άλλα κράτη μέλη ούτε τα πιστοποιητικά που εκδίδονται προς τούτο από τις αρχές που προβλέπει η Σύμβαση CITES·

—	και αρνούμενο στους εμπόρους τη δυνατότητα να ισχύσουν γι' αυτούς εξαιρέσεις από την απαγόρευση κατοχής ιθαγενών ευρωπαϊκών πτηνών που νομίμως τίθενται στο εμπόριο σε άλλα κράτη μέλη,

παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 28 της Συνθήκης για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας.

2.	Να καταδικάσει το Βασίλειο του Βελγίου στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Το βασιλικό διάταγμα της 9ης Σεπτεμβρίου 1981 περί προστασίας των πτηνών στην Περιφέρεια–Φλάνδρα και το βασιλικό διάταγμα της 26ης Οκτωβρίου 2001 περί των μέτρων για την εισαγωγή, την εξαγωγή και τη διαμετακόμιση ορισμένων αγρίων και μη ιθαγενών ειδών πτηνών περιέχουν κανόνες 1) οι οποίοι υποβάλλουν σε περιοριστικές προϋποθέσεις την εισαγωγή, την κατοχή και την πώληση γεννημένων και μεγαλωμένων σε αιχμαλωσία «δειγμάτων» πτηνών, που νομίμως τίθενται στο εμπόριο σε άλλα κράτη μέλη και 2) οι οποίοι δεν δίνουν στους εμπόρους τη δυνατότητα να ισχύσουν για αυτούς εξαιρέσεις απαγόρευσης κατοχής ιθαγενών ευρωπαϊκών πτηνών που νομίμως τίθενται στο εμπόριο σε άλλα κράτη μέλη.

Η Επιτροπή θεωρεί ότι οι περιορισμοί αυτοί αποτελούν μέτρα ισοδυνάμου αποτελέσματος με ποσοτικούς περιορισμούς των εισαγωγών και ως εκ τούτου κατ' αρχήν απαγορεύονται βάσει του άρθρου 28 ΕΚ. Πράγματι, ***οι προϋποθέσεις που θέτει η βελγική νομοθεσία οδηγεί στο να μεταβληθεί η παρουσίαση των «δειγμάτων» πτηνών που νομίμως τίθενται στο εμπόριο σε άλλα κράτη μέλη και, αφετέρου, το εμπόριο εμποδίζεται ακόμη περισσότερο από την απαγόρευση να κατέχουν οι έμποροι ορισμένα πτηνά που νομίμως τίθενται στο εμπόριο σε άλλα κράτη μέλη.

Η Επιτροπή δεν αποκλείει in abstracto ότι, στο πλαίσιο αυτό, ορισμένα εμπόδια του εμπορίου θα μπορούσαν να δικαιολογηθούν βάσει του άρθρου 30 ΕΚ λόγω του σκοπού προστασίας σπανίων ειδών με ειδικές ιδιότητες. Ωστόσο, η βελγική νομοθεσία δεν στηρίζεται στον δικαιολογητικό αυτόν λόγο. Επιπλέον, ακόμη και αν στηρίζονταν στον λόγο αυτόν, τα βελγικά μέτρα δεν είναι αναγκαία και δεν είναι ανάλογα με έναν τέτοιον θεμιτό σκοπό.

24.5.2008

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 128/23

Προσφυγή της 6ης Μαρτίου 2008 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Ελληνικής Δημοκρατίας

(Υπόθεση C-106/08)

(2008/C 128/41)

Γλώσσα διαδικασίας: η ελληνική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: Γ. Ζαββός και N. Yerrell)

Καθής: Ελληνική Δημοκρατία

Αιτήματα

—

να διαπιστώσει ότι η Ελληνική Δημοκρατία δεν έχει εκπληρώσει τις υποχρεώσεις που υπέχει βάσει του άρθρου 2 παράγραφος 1 στοιχείο (α) και παράγραφος 2 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 2135/98 του Συμβουλίου, όπως έχει τροποποιηθεί από τον κανονισμό (ΕΚ) 561/2006 της 15ης Μαρτίου 2006, διότι δεν έλαβε όλα τα απαιτούμενα μέτρα προκειμένου να εξασφαλίσει ότι όλα τα οχήματα που τίθενται για πρώτη φορά σε κυκλοφορία από την 1η Μαΐου 2006, πρέπει να είναι εξοπλισμένα με συσκευή ελέγχου σύμφωνη με τις προδιαγραφές του παραρτήματος ΙΒ του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 3821/85 και διότι δεν εξασφάλισε τη χορήγηση των αντίστοιχων καρτών οδηγού.

—	να καταδικάσει την Ελληνική Δημοκρατία στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Το άρθρο 2 παράγραφος 2 του Κανονισμού ορίζει ότι «Τα κράτη μέλη λαμβάνουν τα αναγκαία μέτρα για να εξασφαλίζουν ότι είναι σε θέση να χορηγούν κάρτες οδηγού το αργότερο έως την 20ή ημέρα από την ημερομηνία δημοσίευσης του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 561/2006.»

O κανονισμός 561/2006 δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις 11 Απριλίου 2006, και συνάγεται ότι η υποχρεωτική απαίτηση εγκατάστασης του ψηφιακού ταχογράφου σε όλα τα οχήματα που τίθενται για πρώτη φορά σε κυκλοφορία στην Ευρωπαϊκή Ένωση, άρχισε να ισχύει την 1η Μάιου 2006.

Η Ελληνική Δημοκρατία απάντησε στην αιτιολογημένη γνώμη της Επιτροπής στις 30 Μαΐου 2007 και δήλωσε στην Επιτροπή έχοντας υπολογίσει κάθε πιθανή καθυστέρηση στην ολοκλήρωση της διαδικασίας η χορήγηση καρτών ψηφιακού ταχογράφου στους οδηγούς θα είναι δυνατή έως το τέλος του έτους 2007.

Η Επιτροπή διαπίστωσε ότι η Ελληνική Δημοκρατία δεν έλαβε ακόμα τα μέτρα αυτά ή εν πάση περιπτώσει δεν τα ανακοίνωσε στην Επιτροπή.

Η Επιτροπή αιτείται από το Δικαστήριο να καταδικάσει την Ελληνική Δημοκρατία στα δικαστικά έξοδα.

24.5.2008

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 128/24

Προσφυγή της 13ης Μαρτίου 2008 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Βασιλείου της Ισπανίας

(Υπόθεση C-112/08)

(2008/C 128/42)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: M. A. Rabanal Suárez και P. Dejmek)

Καθού: Βασίλειο της Ισπανίας

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—

να αναγνωρίσει ότι το Βασίλειο της Ισπανίας, παραλείποντας να θεσπίσει τις αναγκαίες νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις για να συμμορφωθεί προς την οδηγία 2006/48/ΕΚ (1) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 14ης Ιουνίου 2006, σχετικά με την ανάληψη και την άσκηση δραστηριότητας πιστωτικών ιδρυμάτων και ιδίως στις ακόλουθες διατάξεις: άρθρο 68, παράγραφος 3· άρθρο 72· άρθρο 73, παράγραφος 3· άρθρο 74· άρθρα 99, 100 και 101· άρθρα 110 έως 114· άρθρα 118 και 119· άρθρα 124 έως 127· άρθρα 129 έως 132· άρθρο 133· άρθρο 136· άρθρα 144 και 145· άρθρο 149· άρθρο 152· άρθρο 154, παράγραφος 1· άρθρο 155· παράρτημα V· παράρτημα VI (με εξαίρεση το τμήμα I)· παραρτήματα VII έως XII (με εξαίρεση το παράρτημα X, τμήματα I, II και III), και, εν πάση περιπτώσει, παραλείποντας να κοινοποιήσει τις ως άνω διατάξεις στην Επιτροπή, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από την οδηγία αυτή·

—	να καταδικάσει το Βασίλειο της Ισπανίας στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Η προθεσμία για τη μεταφορά της οδηγίας 2006/48/ΕΚ στην εσωτερική έννομη τάξη έληξε στις 31 Δεκεμβρίου 2006.

(1) ΕΕ L 177, σ. 1.

24.5.2008

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 128/24

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Hof van Cassatie van België στις 17 Μαρτίου 2008 — C. Meerts κατά Proost NV

(Υπόθεση C-116/08)

(2008/C 128/43)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Hof van Cassatie van België

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείουσα: C. Meerts

Αναιρεσίβλητη: Proost NV

Προδικαστικό ερώτημα

Έχουν οι διατάξεις της ρήτρας 2, σημεία 4, 5, 6 και 7, της συναφθείσας στις 14 Δεκεμβρίου 1995 από τις διεπαγγελματικές οργανώσεις γενικού χαρακτήρα UNICE, CEEP και CES συμφωνίας-πλαισίου για τη γονική άδεια η οποία περιελήφθη στο παράρτημα της οδηγίας 96/34/ΕΚ (1) του Συμβουλίου, της 3ης Ιουνίου 1996, σχετικά με τη συμφωνία-πλαίσιο για τη γονική άδεια, που συνήφθη από την UNICE, τη CEEP και τη CES, την έννοια ότι, σε περίπτωση μονομερούς λύσεως της συμβάσεως εργασίας από τον εργοδότη κατά τη διάρκεια ισχύος του συστήματος μειωμένης παροχής εργασίας, χωρίς να υπάρχει σοβαρός λόγος ή χωρίς να έχει τηρηθεί η νόμιμη προθεσμία καταγγελίας, η οφειλόμενη στον εργαζόμενο αποζημίωση λόγω καταγγελίας πρέπει να καθορίζεται βάσει του βασικού μισθού, υπολογιζομένου ως εάν ο εργαζόμενος δεν είχε μειώσει την παροχή εργασίας του υπό τη μορφή λήψεως γονικής άδειας κατά την έννοια του σημείου 3, στοιχείο α, της ρήτρας 1 της συμφωνίας-πλαισίου;

(1) EE L 145, σ. 4.

24.5.2008

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 128/25

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Lietuvos vyriausiasis administracinis teismas (Λιθουανία) στις 18 Μαρτίου 2008 Mechel Nemunas UAB κατά Valstybinė mokesčių inspekcija prie Lietuvos Respublikos finansų ministerijos

(Υπόθεση C-119/08)

(2008/C 128/45)

Γλώσσα διαδικασίας: η λιθουανική

Αιτούν δικαστήριο

Lietuvos vyriausiasis administracinis teismas (Ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο της Λιθουανίας)

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείουσα: Mechel Nemunas UAB

Αναιρεσίβλητος: Valstybinė mokesčių inspekcija prie Lietuvos Respublikos finansų ministerijos (Οικονομικός Επιθεωρητής υπαγόμενος στο Υπουργείο Οικονομικών της Δημοκρατίας της Λιθουανίας).

Προδικαστικά ερωτήματα

Έχουν η πρώτη οδηγία 67/227/ΕΟΚ (1) και/ή το άρθρο 33 της έκτης οδηγίας 77/388/ΕΟΚ (2) την έννοια ότι απαγορεύουν σε κράτος μέλος να διατηρεί και να επιβάλλει παρακρατήσεις επί του εισοδήματος βάσει του νόμου της Δημοκρατίας της Λιθουανίας για τη χρηματοδότηση του προγράμματος συντήρησης και ανάπτυξης των οδών υπό τη μορφή του φόρου που περιγράφεται ανωτέρω στην παρούσα διάταξη;

(1) Πρώτη οδηγία 67/227/ ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 11ης Απριλίου 1967, περί της εναρμονίσεως των νομοθεσιών των Κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών (ΕΕ, Ειδική Αγγλική Έκδοση 1967, σ. 14).

(2) Έκτη οδηγία 77/388/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 1977, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών — Κοινό σύστημα ΦΠΑ: ομοιόμορφη φορολογική βάση (ΕΕ, 1977 L 45, σ. 1).

24.5.2008

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 128/25

Προσφυγή της 31ης Μαρτίου 2008 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Ελληνικής Δημοκρατίας

(Υπόθεση C-130/08)

(2008/C 128/46)

Γλώσσα διαδικασίας: η ελληνική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωπος M. Κοντού-Durande)

Καθής: Ελληνική Δημοκρατία

Αιτήματα

—

να διαπιστώσει ότι η Ελληνική Δημοκρατία, μη λαμβάνοντας τα απαραίτητα νομοθετικά, κανονιστικά ή διοικητικά μέτρα, ώστε να εξασφαλίσει για κάθε περίπτωση την κατ' ουσία εξέταση του αιτήματος ασύλου υπηκόου τρίτης χώρας, ο οποίος κατ' εφαρμογή του άρθρου 16, παράγρ, 1 γράμμα δ' του Κανονισμού 343/2003/ΕΚ μεταφέρεται στην Ελλάδα προκειμένου να αναληφθεί εκ νέου προς εξέταση του αιτήματός του, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει βάσει του άρθρου 3, παράγρ. 1 του Κανονισμού 343/2003/ΕΚ

—	να καταδικάσει Ελληνική Δημοκρατία στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες (Υ.Α) επέστησε την προσοχή της Επιτροπής στο ζήτημα του συμβατού της ελληνικής νομοθεσίας σχετικά με τη διαδικασία αναγνώρισης αλλοδαπού ως πρόσφυγα, με τις διατάξεις του Κανονισμού 343/2003/ΕΚ, στις περιπτώσεις όπου ο αλλοδαπός εγκατέλειψε αυθαίρετα την χώρα και για τον οποίο υπάρχει απόφαση διακοπής της διαδικασίας εξέτασης του ασύλου.

Το πρόβλημα αυτό απορρέει από το άρθρο 2, παράγρ. 8 του Προεδρικού διατάγματος 61/99 (ΦΕΚ Α'63) της 6ης Απριλίου 1999, σχετικά με τη διακοπή της διαδικασίας εξέτασης του ασύλου. Η ανάγκη αυτή εξομοιώνει την άνευ προειδοποιήσεως αυθαίρετη απομάκρυνση του αιτούντος άσυλο, με ανάκληση και διακόπτει τη διαδικασία εξέτασης της αίτησης, με απόφαση του Γενικού Γραμματέα του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης, η οποία κοινοποιείται στον ενδιαφερόμενο ως αγνώστου διαμονής. Η απόφαση αυτή δεν μπορεί να αναιρεθεί παρά μόνο στην περίπτωση που ο αιτών επανεμφανιστεί στις αρμόδιες αρχές, το αργότερο εντός τριών μηνών από την κοινοποίηση της απόφασης περί διακοπής της διαδικασίας εξέτασης της αιτήσεώς του, και εφόσον προσκομίσει στοιχεία από τα οποία αποδεικνύεται ότι η απουσία του οφείλεται σε λόγους ανωτέρας βίας.

Η χωρίς προειδοποίηση μετάβαση ενός αιτούντος άσυλο από το κράτος μέλος στο οποίο υπέβαλε την αίτηση ασύλου σε άλλο κράτος μέλος, είναι μια απο τις τυπικές καταστάσεις τις οποίες ο Κανονισμός 343/3003/ΕΚ σκοπεί ειδικά να ρυθμίσει έτσι ώστε να διασφαλισθεί η εξέταση κατ' ουσία του αιτήματός του από το κράτος που θεωρείται υπεύθυνο για την εξέταση της αίτησης δυνάμει του άρθρου 16, παράγρ. 1 του Κανονισμού.

4.	Όμως ο συνδυασμός των απαιτήσεων που επιβάλλει το άρθρο 2, παράγρ. 8, του Προεδρικού διατάγματος, έχει ως αποτέλεσμα να καθιστά αδύνατη στη πράξη την δικαστική προσβολή μιας απόφασης διακοπής και την πραγματική πρόσβαση στη διαδικασία καθορισμού του καθεστώτος του πρόσφυγα.

Η Ελληνική Δημοκρατία αναγνώρισε ότι η ελληνική νομοθεσία μπορεί να δημιουργήσει πρόβλημα σε σχέση με τον Κανονισμό 343/2003/ΕΚ, και έδειξε διατεθειμένη να πάρει μέτρα επ' αυτού. Έτσι πρότεινε την επίλυση του προβλήματος μέσω της υιοθέτησης ενός Προεδρικού Διατάγματος, το οποίο θα μεταφέρει στην εθνική έννομο τάξη την οδηγία 2005/85/ΕΚ του Συμβουλίου και θα διευκρινίζει την μη εφαρμογή των επίδικων διατάξεων στις περιπτώσεις εφαρμογής του Κανονισμού 343/2003/ΕΚ.

6.	Παράλληλα έδωσε διαβεβαιώσεις ότι θα εξετάζει κατ' ουσία κάθε αίτημα ασύλου των προσώπων που μεταφέρονται για επανεξέταση στα πλαίσια του Κανονισμού 343/2003/ΕΚ, και ότι θα ανακαλεί τις τυχόν εκδοθείσες αποφάσεις διακοπής.

Η Επιτροπή λαμβάνει υπόψη ης τις διαβεβαιώσεις αυτές της Ελληνικής Δημοκρατίας. Παρόλα αυτά, θεωρεί ότι αυτές δεν αρκούν για να εξασφαλίσουν την απαιτούμενη νομική ασφάλεια σχετικά με την ορθή εφαρμογή σε όλες τις περιπτώσεις αιτήσεως ασύλου των διατάξεων του Κανονισμού και ιδιαίτερα της κατ' ουσία εξέτασης κάθε αίτησης ασύλου, έτσι ώστε να εξασφαλίζεται η πραγματική και αποτελεσματική πρόσβαση στις διαδικασίες καθορισμού του πρόσφυγα.

Με βάση τα ανωτέρω η Επιτροπή θεωρεί ότι η Ελληνική Δημοκρατία μη λαμβάνοντας τα απαραίτητα μέτρα που να εξασφαλίζουν, ότι θα προβαίνει στη κατ' ουσία εξέταση αιτήματος ασύλου υπηκόου τρίτης χώρας, για τον οποίο εκδόθηκε απόφαση διακοπής λόγω αυθαίρετης αναχώρησης και τον οποίο ανέλαβε εκ νέου, κατ' εφαρμογή του άρθρου 3, παράγρ. 1 του Κανονισμού 343/2003, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει με βάση τη διάταξη αυτή.

24.5.2008

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 128/29

Απόφαση του Πρωτοδικείου της 10ης Απριλίου 2008 — Deutsche Telekom κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-271/03) (1)

(Ανταγωνισμός - Άρθρο 82 ΕΚ - Τιμές προσβάσεως στο δίκτυο σταθερής τηλεφωνίας στη Γερμανία - Φαινόμενο συμπιέσεως των τιμών - Τιμές εγκρινόμενες από την εθνική ρυθμιστική αρχή τηλεπικοινωνιών - Περιθώριο δράσεως της επιχειρήσεως με δεσπόζουσα θέση)

(2008/C 128/62)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Deutsche Telekom AG (Βόννη, Γερμανία) (εκπρόσωποι: αρχικώς οι K. Quack, U. Quack και S. Ohlhoff, στη συνέχεια οι U. Quack και S. Ohlhoff, δικηγόροι)

Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: αρχικώς οι K. Mojzesowicz και S. Rating, στη συνέχεια οι K. Mojzesowicz και A. Whelan, τέλος οι K. Mojzesowicz, W. Mölls και O. Weber)

Παρεμβαίνουσες υπέρ της καθής: Arcor AG & Co. KG (Eschborn, Γερμανία) (εκπρόσωποι: αρχικώς οι M. Klusmann, F. Wiemer και M. Rosenthal, στη συνέχεια M. Klusmann και F. Wiemer, τέλος· M. Klusmann, δικηγόροι)· Versatel NRW GmbH, πρώην Tropolys NRW GmbH, πρώην CityKom Münster GmbH Telekommunikationsservice, και TeleBeL Gesellschaft für Telekommunikation Bergisches Land mbH (Έσσεν, Γερμανία)· EWE TEL GmbH (Oldenburg, Γερμανία)· HanseNet Telekommunikation GmbH (Αμβούργο, Γερμανία)· Versatel Nord-Deutschland GmbH, πρώην KomTel Gesellschaft für Kommunikations- und Informationsdienste mbH (Flensburg, Γερμανία)· NetCologne Gesellschaft für Telekommunikation mbH (Κολωνία, Γερμανία)· Versatel Süd-Deutschland GmbH, πρώην tesion Telekommunikation GmbH (Στουτγάρδη, Γερμανία), και Versatel West-Deutschland GmbH, πρώην Versatel Deutschland GmbH & Co. KG (Dortmund, Γερμανία) (εκπρόσωποι: οι N. Nolte, T. Wessely και J. Tiedemann, δικηγόροι)

Αντικείμενο της υποθέσεως

Αίτημα ακυρώσεως της αποφάσεως 2003/707/ΕΚ της Επιτροπής, της 21ης Μαΐου 2003, σχετικά με διαδικασία δυνάμει του άρθρου 82 της Συνθήκης ΕΚ (Υποθέσεις COMP/C-1/37.451, 37.578, 37.579 — Deutsche Telekom AG) (ΕΕ L 263, σ. 9), και, επικουρικώς, αίτημα μειώσεως του προστίμου που επιβλήθηκε στην προσφεύγουσα με το άρθρο 3 της εν λόγω αποφάσεως.

Διατακτικό της αποφάσεως

Το Πρωτοδικείο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Η Deutsche Telekom AG φέρει τα δικά της δικαστικά έξοδα, καθώς και τα έξοδα της Επιτροπής.

3)	Η Arcor AG & Co. KG, αφενός, και οι Versatel NRW GmbH, EWE TEL GmbH, HanseNet Telekommunikation GmbH, Versatel Nord-Deutschland GmbH, NetCologne Gesellschaft für Telekommunikation mbH, Versatel Süd-Deutschland GmbH και Versatel West-Deutschland GmbH, αφετέρου, φέρουν τα δικά τους έξοδα.

(1) EE C 264 της 1.11.2003.

24.5.2008

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 128/29

Απόφαση του Πρωτοδικείου της 17ης Απριλίου 2008 — Dainichiseika Coulour & Chemicals Mfg. κατά ΓΕΕΑ — Pelikan (παράσταση ενός πελεκάνου)

(Υπόθεση T-389/03) (1)

(Κοινοτικό σήμα - Διαδικασία ανακοπής - Αίτηση καταχωρίσεως κοινοτικού εικονιστικού σήματος που παριστάνει ένα πελεκάνο - Προγενέστερα κοινοτικά ή εθνικά σήματα Pelikan - Σχετικός λόγος απαραδέκτου - Κίνδυνος συγχύσεως - Άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 40/94)

(2008/C 128/63)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Dainichiseika Colours & Chemicals Mfg. Co. Ltd (Τόκιο, Ιαπωνία) (εκπρόσωποι: J. Hofmann και B. Linstow, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (εκπρόσωπος: J. Laporta Insa)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Πρωτοδικείου: Pelikan Vertriebsgesellschaft mbH & Co. KG (Hanovre, Γερμανία) (εκπρόσωποι: A. Renck, V. von Bomhard και A. Pohlmann, εν συνεχεία A. Renck, V. von Bomhard και T. Dolde, δικηγόροι)

Αντικείμενο της υποθέσεως

Προσφυγή ακυρώσεως κατά της αποφάσεως του δεύτερου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 18ης Σεπτεμβρίου 2003 (υπόθεση R 191/2002-2) σχετικά με διαδικασία ανακοπής μεταξύ Pelikan Vertriebsgesellschaft mbH & Co. KG και Dainichiseika Colour & Chemicals Mfg. Co. Ltd.

Διατακτικό της αποφάσεως

Το Πρωτοδικείο αποφασίζει:

1.	Απορρίπτει την προσφυγή.

2.	Καταδικάζει τη Dainichiseika Colour & Chemicals Mfg. Co. Ltd στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 21 της 24.1.2004.

24.5.2008

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 128/30

Απόφαση του Πρωτοδικείου της 10ης Απριλίου 2008 — Κάτω Χώρες κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-233/04) (1)

(Κρατικές ενισχύσεις - Οδηγία 2001/81/ΕΚ - Εθνικό μέτρο περί καθορισμού ενός συστήματος ανταλλαγής δικαιωμάτων εκπομπής όσον αφορά τα οξείδια του αζώτου - Απόφαση κηρύσσουσα την ενίσχυση συμβατή προς την κοινή αγορά - Παραδεκτό - Πλεονέκτημα - Μη επιλεκτικός χαρακτήρας του μέτρου)

(2008/C 128/64)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Διάδικοι

Προσφεύγον: Βασίλειο των Κάτω Χωρών (εκπρόσωποι: H. Sevenster, J. van Bakel και M. de Grave)

Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: H. van Vliet και V. Di Bucci)

Παρεμβαίνουσα υπέρ του προσφεύγοντος: Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας (εκπρόσωποι: W.-D. Plessing και M. Lumma)

Αντικείμενο της υποθέσεως

Ακύρωση της αποφάσεως C (2003) 1761 τελικό της Επιτροπής, της 24ης Ιουνίου 2003, περί της κρατικής ενισχύσεως Ν 35/2003 σχετικά με το σύστημα ανταλλαγής δικαιωμάτων εκπομπής όσον αφορά τα οξείδια αζώτου που κοινοποίησε το Βασίλειο των Κάτω Χωρών.

Διατακτικό της αποφάσεως

Το Πρωτοδικείο αποφασίζει:

1)	Ακυρώνει την απόφαση C(2003) 1761 τελικό της Επιτροπής, της 24ης Ιουνίου 2003, N 35/2003, περί της κρατικής ενισχύσεως Ν 35/2003 σχετικά με το σύστημα ανταλλαγής δικαιωμάτων εκπομπής όσον αφορά τα οξείδια αζώτου που κοινοποίησε το Βασίλειο των Κάτω Χωρών.

2)	Καταδικάζει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

3)	Η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας φέρει τα δικαστικά της έξοδα.

(1) ΕΕ C 275 της 15.11.2003 (πρώην υπόθεση C-388/03).

24.5.2008

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 128/30

Απόφαση του Πρωτοδικείου της 17ης Απριλίου 2008 — Cestas κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-260/04) (1)

(Προσφυγή ακυρώσεως - Ευρωπαϊκό Ταμείο Αναπτύξεως - Επιστροφή των προκαταβληθέντων ποσών - Χρεωστικό σημείωμα - Πράξη μη υπoκείμενη σε πρoσφυγή - Προπαρασκευαστική πράξη - Απαράδεκτο)

(2008/C 128/65)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγον: Centro di educazione sanitaria e tecnologie appropriate sanitarie (Cestas) (Μπολώνια, Ιταλία) (εκπρόσωποι: αρχικώς N. Amadei και C. Turk, εν συνεχεία N. Amadei και P. Manzini, δικηγόροι)

Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: E. Montaguti και F. Dintilhac)

Αντικείμενο της υποθέσεως

Προσφυγή ακυρώσεως της αποφάσεως της Επιτροπής (Αντιπροσωπεία στη Δημοκρατία της Γουινέας) της 21ης Απριλίου 2004, που διαβιβάστηκε με συστημένη επιστολή και με την οποία επέβαλε στο προσφεύγον την πληρωμή του ποσού των 959 543 835 φράγκων Γουινέας (397 126,02 ευρώ)

Διατακτικό της αποφάσεως

Το Πρωτοδικείο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή ως απαράδεκτη.

2)	Το Centro di educazione sanitaria e tecnologie appropriate sanitarie (Cestas) φέρει τα τρία πέμπτα των δικαστικών εξόδων του. Φέρει επίσης τα τρία πέμπτα των δικαστικών εξόδων της Επιτροπής.

3)	Η Επιτροπή φέρει τα δύο πέμπτα των δικαστικών εξόδων της. Φέρει επίσης τα δύο πέμπτα των δικαστικών εξόδων του Cestas.

(1) EE C 217 της 28.8.2004.

24.5.2008

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 128/31

Απόφαση του Πρωτοδικείου της 15ης Απριλίου 2008 — SIDE κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-348/04) (1)

(Κρατικές ενισχύσεις - Εξαγωγικές ενισχύσεις στον τομέα του βιβλίου - Έλλειψη προηγούμενης κοινοποιήσεως - Άρθρο 87, παράγραφος 3, στοιχείο δ', ΕΚ - Διαχρονικό πεδίο εφαρμογής του κοινοτικού δικαίου - Μέθοδος υπολογισμού του ποσού της ενισχύσεως)

(2008/C 128/66)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Société internationale de diffusion et d'édition SA (SIDE) (Vitry-sur-Seine, Γαλλία) (εκπρόσωποι: N. Coutrelis και V. Giacobbo, δικηγόροι)

Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωπος: J.-P. Keppenne)

Παρεμβαίνουσα υπέρ της προσφεύγουσας: Γαλλική Δημοκρατία (εκπρόσωποι: αρχικώς G. de Bergues και S. Ramet, στη συνέχεια G. de Bergues και A.-L. Vendrolini)

Αντικείμενο της υποθέσεως

Αίτημα ακυρώσεως του άρθρου 1, τελευταία περίοδος, της αποφάσεως 2005/262/ΕΚ της Επιτροπής, της 20ής Απριλίου 2004, σχετικά με την ενίσχυση που έθεσε σε εφαρμογή η Γαλλία υπέρ της Coopérative d'exportation du livre français (CELF) (ΕΕ 2005, L 85, σ. 27).

Διατακτικό της αποφάσεως

Το Πρωτοδικείο αποφασίζει:

1)	Ακυρώνει το άρθρο 1, τελευταία περίοδος, της αποφάσεως της Επιτροπής, της 20ής Απριλίου 2004, σχετικά με την ενίσχυση που έθεσε σε εφαρμογή η Γαλλία υπέρ της Coopérative d'exportation du livre français (CELF)

2)	Η Επιτροπή φέρει τα δικαστικά της έξοδα καθώς και τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η Société internationale de diffusion et d'édition SA (SIDE).

3)	Η Γαλλική Δημοκρατία φέρει τα δικαστικά της έξοδα.

(1) ΕΕ C 262 της 23.10.2004.

24.5.2008

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 128/31

Απόφαση του Πρωτοδικείου της 9ης Απριλίου 2008 — Ελλάδα κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-364/04) (1)

(ΕΓΤΠΕ - Τμήμα Εγγυήσεων - Δαπάνες που αποκλείστηκαν από την κοινοτική χρηματοδότηση - Mεταποιημένα προϊόντα με βάση τα οπωροκηπευτικά - Πριμοδοτήσεις ζώων - Προθεσμία 24 μηνών)

(2008/C 128/67)

Γλώσσα διαδικασίας: η ελληνική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ελληνική Δημοκρατία (εκπρόσωποι: Ι. Χαλκιάς και Ε. Σβολοπούλου)

Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: αρχικώς: M. Κοντού-Durande και L. Visaggio, στη συνέχεια Μ. Κοντού-Durande και H. Τσερέπα-Lacombe, επικουρούμενοι από τον Ν. Κουρογιαννάκη, δικηγόρο)

Αντικείμενο της υποθέσεως

Προσφυγή περί ακυρώσεως της αποφάσεως 2004/561/ΕΚ της Επιτροπής, της 16ης Ιουλίου 2004, για αποκλεισμό από την κοινοτική χρηματοδότηση ορισμένων δαπανών που πραγματοποιήθηκαν από τα κράτη μέλη στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Προσανατολισμού και Εγγυήσεων (ΕΓΤΠΕ), τμήμα Εγγυήσεων (EE L 250, σ. 21), κατά το μέρος που αποκλείει από την κοινοτική χρηματοδότηση ορισμένες δαπάνες που πραγματοποίησε η Ελληνική Δημοκρατία στους τομείς των μεταποιημένων προϊόντων με βάση τα οπωροκηπευτικά και των πριμοδοτήσεων ζώων.

Διατακτικό της αποφάσεως

Το Πρωτοδικείο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει την Ελληνική Δημοκρατία στα δικαστικά έξοδα.

(1) EE C 313 της 18.12.2004.

24.5.2008

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 128/32

Απόφαση του Πρωτοδικείου της 16ης Απριλίου 2008 — Μιχαήλ κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-486/04) (1)

(Υπαλληλική υπόθεση - Υπάλληλοι - Προσφυγή ακυρώσεως - Καθήκον αρωγής - Ηθική παρενόχληση)

(2008/C 128/68)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Χρήστος Μιχαήλ (Βρυξέλλες, Βέλγιο) (εκπρόσωπος: Χ. Μεϊντάνης, δικηγόρος)

Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: G. Berscheid και Ε. Τσερέπα-Lacombe, επικουρούμενοι αρχικώς από τον V. Kasparian και στη συνέχεια από την Ε. Αντύπα, δικηγόρους)

Αντικείμενο της υποθέσεως

Αίτημα ακυρώσεως της σιωπηρής απορριπτικής αποφάσεως της Επιτροπής, της 20ής Μαρτίου 2004, σχετικά με αίτηση αρωγής την οποία υπέβαλε ο προσφεύγων στο πλαίσιο του άρθρου 24 του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.

Διατακτικό της αποφάσεως

Το Πρωτοδικείο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Ο Χρήστος Μιχαήλ φέρει το ήμισυ των δικαστικών εξόδων του.

3)	Η Επιτροπή φέρει, πέραν των δικαστικών εξόδων της, το ήμισυ των εξόδων του Χ. Μιχαήλ.

(1) EE C 57 της 5.3.2005.

24.5.2008

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 128/32

Απόφαση του Πρωτοδικείου της 16ης Απριλίου 2008 — Citigroup και Citibank κατά ΓΕΕΑ — Citi (CITI)

(Υπόθεση T-181/05) (1)

(Κοινοτικό σήμα - Διαδικασία ανακοπής - Αίτηση καταχωρίσεως εικονιστικού κοινοτικού σήματος CITI - Προγενέστερο λεκτικό κοινοτικό σήμα CITIBANK - Σχετικός λόγος απαραδέκτου - Φήμη - Άρθρο 8, παράγραφος 5, του κανονισμού (ΕΚ) 40/94)

(2008/C 128/69)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: Citigroup, Inc. πρώην Citicorp (Νέα Υόρκη, Νέα Υόρκη, Ηνωμένες Πολιτείες), και Citibank, NA (Νέα Υόρκη) (εκπρόσωποι: αρχικώς V. von Bomhard, A. W. Renck και A. Pohlmann, δικηγόροι, στη συνέχεια V. von Bomhard, A. W. Renck και ο H. O'Neil, solicitor)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (εκπρόσωποι: J. García Murillo και D. Botis)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Πρωτοδικείου: Citi, SL (Μαδρίτη, Ισπανία) (εκπρόσωπος: M. Peris Riera, δικηγόρος)

Αντικείμενο της υποθέσεως

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του πρώτου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 1ης Μαρτίου 2005 (υπόθεση R 173/2004-1) σχετικά με διαδικασία ανακοπής μεταξύ της Citicorp και της Citi SL καθώς και με διαδικασία ανακοπής μεταξύ της Citibank NA και της Citi SL.

Διατακτικό της αποφάσεως

Το Πρωτοδικείο αποφασίζει:

1.	Ακυρώνει την απόφαση του πρώτου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ) της 1ης Μαρτίου 2005 (υπόθεση R 173/2004-1).

2.	Το ΓΕΕΑ φέρει τα δικαστικά του έξοδα, καθώς και τα δικαστικά έξοδα των Citigroup, Inc. και Citibank, NA, συμπεριλαμβανομένων των εξόδων τους στο πλαίσιο της διαδικασίας ενώπιον του τμήματος προσφυγών.

3.	Η Citi, SL φέρει τα δικαστικά έξοδά της.

(1) EE C 171 της 9.7.2005.

24.5.2008

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 128/32

Απόφαση του Πρωτοδικείου της 17ης Απριλίου 2008 — Nordmilch κατά ΓΕΕΑ

(Υπόθεση T-294/06) (1)

(Κοινοτικό σήμα - Αίτηση κοινοτικού λεκτικού σήματος Vitality - Απόλυτος λόγος απαραδέκτου - Έλλειψη διακριτικού χαρακτήρα - Άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 40/94)

(2008/C 128/70)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Nordmilch eG (Zeven, Γερμανία) (εκπρόσωπος: R. Schneider, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (εκπρόσωπος: G. Schneider)

Αντικείμενο της υποθέσεως

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του τετάρτου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ, της 9ης Αυγούστου 2006 (υπόθεση R 746/2004-4) σχετικά με καταχώριση του λεκτικού σήματος Vitality ως κοινοτικού σήματος.

Διατακτικό της αποφάσεως

Το Πρωτοδικείο αποφασίζει:

1.	Απορρίπτει την προσφυγή.

2.	Καταδικάζει τη Nordmilch eG στα δικαστικά έξοδα.

(1) EE C 310 της 16.12.2006.

24.5.2008

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 128/33

Διάταξη του Πρωτοδικείου της 2ας Απριλίου 2008 — Maison de l'Europe Avignon Méditerranée κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-100/03) (1)

(Προσφυγή ακυρώσεως - Ίδρυση Γραφείου ενημερώσεως επί ευρωπαϊκών θεμάτων - Καταγγελία συμβάσεως συναφθείσας μεταξύ της Επιτροπής και της προσφεύγουσας - Προδήλως απαράδεκτο)

(2008/C 128/71)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Maison de l'Europe Avignon Méditerranée (Avignon, Γαλλία) (εκπρόσωπος: F. Martineau, δικηγόρος)

Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωπος: J. F. Pasquier)

Αντικείμενο

Αίτηση ακυρώσεως της αποφάσεως της Επιτροπής της 24ης Ιανουαρίου 2003 περί καταγγελίας της συμβάσεως μεταξύ της Επιτροπής και της προσφεύγουσας για την την ίδρυση Γραφείου ενημερώσεως επί ευρωπαϊκών θεμάτων (ΓΕΕΘ) στην Avignon.

Διατακτικό

Το Πρωτοδικείο διατάσσει:

1.	Απορρίπτει την προσφυγή.

2.	Καταδικάζει τη Maison de l'Europe Avignon Méditerranée στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 112 της 10.5.2003.

24.5.2008

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 128/33

Διάταξη του Πρωτοδικείου της 10ης Μαρτίου 2008 — Lebedef-Caponi κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-233/07) (1)

(Αίτηση αναίρεσης - Υπαλληλική υπόθεση - Υπάλληλοι - Έκθεση εξέλιξης της σταδιοδρομίας - Περίδος αξιολόγησης 2004 - Αίτηση αναίρεσης προδήλως απαράδεκτη)

(2008/C 128/72)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Maddalena Lebedef-Caponi (Senningerberg, Λουξεμβούργο) (εκπρόσωπος: F. Frabetti, δικηγόρος)

Αντίδικος κατ' αναίρεση: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: H. Krämer και B. Eggers)

Αντικείμενο

Αίτηση αναίρεσης κατά της απόφασης του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης (τρίτο τμήμα) της 25ης Απριλίου 2007, F-71/06, Lebedef-Caponi κατά Επιτροπής (η οποία δεν έχει ακόμη δημοσιευθεί στη Συλλογή).

Διατακτικό

Το Πρωτοδικείο διατάσσει:

1.	Απορρίπτει την αίτηση αναίρεσης.

2.	Η Maddalena Lebedef-Caponi φέρει τα δικαστικά της έξοδα καθώς και τα δικαστικά έξοδα της Επιτροπής.

(1) ΕΕ C 211 της 8.9.2007.

24.5.2008

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 128/34

Αναίρεση που άσκησε στις 18 Ιανουαρίου 2008 ο Χ. Μιχαήλ κατά της απόφασης που εξέδωσε το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης στις 22 Νοεμβρίου 2007 στην υπόθεση F-34/06, Μιχαήλ κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-50/08)

(2008/C 128/73)

Γλώσσα διαδικασίας: η ελληνική

Διάδικοι

Αναιρεσείων: Χ. Μιχαήλ (εκπρόσωπος: Χ. Μεϊδάνης, δικηγόρος)

Αντίδικος κατ' αναίρεση: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

Αιτήματα του αναιρεσείοντος

—	Να κρίνει το παραδεκτό και βάσιμο της παρούσας αίτησης αναίρεσης της απόφασης του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης επί της υπόθεσης F-34/06·

—	την ακύρωση των επίδικων πράξεων-αποφάσεων του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης επί της υπόθεσης F-34/06·

—	τη χρηματική ικανοποίηση της ηθικής βλάβης του αναιρεσείοντος, η οποία ανέρχεται σε ποσό εκατόν είκοσι χιλιάδων ευρώ·

—	σχετικά με τις δικαστικές δαπάνες όπως ο νόμος ορίζει.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

O αναιρεσείων ισχυρίζεται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση έκρινε εσφαλμένα επί της προσφυγής του, με την οποία ζητούσε την ακύρωση της έκθεσης εξέλιξης της σταδιοδρομίας του τού έτους 2004 και της απόφασης της αρμόδιας για τους διορισμούς αρχής, με την οποία απορρίφθηκαν οι διοικητικές ενστάσεις που είχε υποβάλει βάσει του άρθρου 90, παράγραφος 2, του Κανονισμού υπηρεσιακής κατάστασης (στο εξής «ΚΥΚ»).

Ειδικότερα, ο αναιρεσείων επικαλείται, πρώτον, ότι το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης (στο εξής «ΔΔΔ») ερμήνευσε κατά εσφαλμένο τρόπο τη διάταξη του άρθρου 43 του ΚΥΚ και τις γενικές εκτελεστικές διατάξεις του άρθρου αυτού. Δεύτερον, κατά τον αναιρεσείοντα το ΔΔΔ παρερμήνευσε το αίτημα της εκδικασθείσας προσφυγής και προέβη σε κακή εκτίμηση των αποδείξεων. Τρίτον, ο αναιρεσείων προβάλλει ότι το ΔΔΔ βασίστηκε σε αντιφατικές αιτιολογίες, για να απορρίψει την προσφυγή του, με αποτέλεσμα να προσβληθούν θεμελιώδη δικονομικά του δικαιώματα. Τέταρτον, ο αναιρεσείων ισχυρίζεται ότι το ΔΔΔ υπέπεσε σε σφάλμα άρνησης κρίσης επί συγκεκριμένου αιτήματος, άλλως χρησιμοποίησε ανεπαρκή αιτιολογία και, τέλος, κακώς απέρριψε λόγω αοριστίας μέρος της προσφυγής.

24.5.2008

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 128/34

Προσφυγή της 6ης Μαρτίου 2008 — Arch Chemicals Inc. κ.λπ. κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-120/08)

(2008/C 128/74)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: Arch Chemicals, Inc. (Norwalk, Ηνωμένες Πολιτείες), Arch Timber Protection Ltd (Castleford, Ηνωμένο Βασίλειο), Bactria Industriehygiene-Service Verwaltungs GmbH (Kirchheimbolanden, Γερμανία), Rhodia UK Ltd (Watford, Ηνωμένο Βασίλειο), Sumitomo Chemical (UK) plc (Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο) και Troy Chemical Company BV (Maassluis, Κάτω Χώρες) (εκπρόσωποι: C. Mereu, K. Van Maldegem, δικηγόροι)

Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

Αιτήματα των προσφευγουσών

Οι προσφεύγουσες ζητούν από το Πρωτοδικείο:

—	να κρίνει την προσφυγή παραδεκτή και βάσιμη ή, επικουρικώς, να εξετάσει τα ζητήματα που αφορούν το παραδεκτό από κοινού με την ουσία της υποθέσεως ή, όλως επικουρικώς, να επιφυλαχθεί ως προς την ενεργητική νομιμοποίηση μέχρις ότου εκδοθεί απόφαση στην κύρια δίκη·

—

να ακυρώσει το άρθρο 3, παράγραφος 2 (και το παράρτημα ΙΙ), το άρθρο 4, το άρθρο 7, παράγραφος 3, το άρθρο 14, παράγραφος 2, δεύτερο εδάφιο, το άρθρο 15, παράγραφος 3 και το άρθρο 17 του κανονισμού (ΕΚ) 1451/2007 της Επιτροπής, της 4ης Δεκεμβρίου 2007, σχετικά με τη δεύτερη φάση του δεκαετούς προγράμματος εργασιών που αναφέρεται στο άρθρο 16, παράγραφος 2, της οδηγίας 98/8/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, για τη διάθεση βιοκτόνων στην αγορά·

—	να κηρύξει παράνομα και μη εφαρμοστέα έναντι των προσφευγουσών τα άρθρα 9, στοιχείο α', 10, παράγραφος 3, 11 και 16, παράγραφος 1, της οδηγίας 98/8/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, για τη διάθεση βιοκτόνων στην αγορά·

—

να κηρύξει παράνομο και μη εφαρμοστέο έναντι των προσφευγουσών το άρθρο 6, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΚ) 1896/2000 της Επιτροπής, της 7ης Σεπτεμβρίου 2000, για την πρώτη φάση του προγράμματος που περιλαμβάνεται στο άρθρο 16, παράγραφος 2, της οδηγίας 98/8/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου για τα βιοκτόνα·

—	να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα της παρούσας διαδικασίας.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Οι προσφεύγουσες ζητούν τη μερική ακύρωση του κανονισμού (ΕΚ) 1451/2007 της Επιτροπής, της 4ης Δεκεμβρίου 2007, σχετικά με τη δεύτερη φάση του δεκαετούς προγράμματος εργασιών που αναφέρεται στο άρθρο 16, παράγραφος 2, της οδηγίας 98/8/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, για τη διάθεση βιοκτόνων στην αγορά (1) (στο εξής: «δεύτερος αναθεωρημένος κανονισμός», «ΔΑΚ») και την κατάργηση του κανονισμού (ΕΚ) 2032/2003 (2), προβάλλοντας ότι οι προσβαλλόμενες διατάξεις:

(i)

διατηρούν το γράμμα και/ή το περιεχόμενο των διατάξεων που θεσπίστηκαν αρχικώς με τον κανονισμό 2032/2003 και προσβλήθηκαν προηγουμένως από τις προσφεύγουσες (υποθέσεις Τ-75/04 έως Τ-79/04) σχετικά με τη συνεχιζόμενη εξέταση των ουσιών κατά τρόπο που επηρεάζει δυσμενώς τα δικαιώματά τους και τις νόμιμες προσδοκίες τους βάσει της οδηγίας 98/8/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Φεβρουαρίου 1998, για τη διάθεση βιοκτόνων στην αγορά (στο εξής: «οδηγία για τη διάθεση βιοκτόνων») (3)·

(ii)	είναι αντιφατικές μεταξύ τους και δεν συνάδουν με την οδηγία για τη διάθεση βιοκτόνων και

(iii)

παραβιάζουν τις διατάξεις της Συνθήκης ΕΚ και προσβάλλουν ουσιώδεις αρχές του κοινοτικού δικαίου όπως οι αρχές του ανόθευτου ανταγωνισμού, της ασφάλειας δικαίου και των νόμιμων προσδοκιών, της αναλογικότητας, της ίσης μεταχείρισης και της απαγόρευσης των διακρίσεων, καθώς και το δικαίωμα της ιδιοκτησίας και η ελευθερία ασκήσεως εμπορικής δραστηριότητας.

Επιπλέον, οι προσφεύγουσες ισχυρίζονται ότι ως συμμετέχουσες στο πλαίσιο του δεύτερου αναθεωρημένου κανονισμού δικαιούνται να επικαλεστούν προς όφελός τους τις διαδικαστικές εγγυήσεις και τα δικαιώματα προστασίας (ήτοι αποκλειστικής χρήσης) των δεδομένων που περιέχονται στις κοινοποιήσεις τους και στους πλήρεις φακέλους σε όλα τα κράτη μέλη σύμφωνα με το άρθρο 12 της οδηγίας για τη διάθεση βιοκτόνων. Ωστόσο, σύμφωνα με τις προσφεύγουσες, μη υποχρεώνοντας τα κράτη μέλη να ακυρώσουν τις καταχωρίσεις βιοκτόνων που αφορούν τους κοινοποιηθέντες από τις προσφεύγουσες συνδυασμούς δραστικών ουσιών/τύπων προϊόντων που διαθέτουν ανταγωνίστριες εταιρίες, οι οποίες δεν συμμετέχουν στην αναθεώρηση και δεν έχουν πρόσβαση στα δεδομένα που υπέβαλαν οι προσφεύγουσες για τους σκοπούς της αναθεώρησης, το άρθρο 4 ΔΑΚ προσβάλλει de jure και de facto το αποκλειστικό δικαίωμα χρήσης που παρέχει στις προσφεύγουσες το άρθρο 12 της οδηγίας για τη διάθεση βιοκτόνων. Επιπροσθέτως, οι προσφεύγουσες ισχυρίζονται ότι η καθής καταχράστηκε τις αρμοδιότητες που τις χορηγήθηκαν από τη βασική οδηγία για τη διάθεση βιοκτόνων, εφαρμόζοντας σκοπίμως την οδηγία αυτή κατά τρόπο που υπερβαίνει το γράμμα αυτής και θίγει τα δικαιώματα και τις προσδοκίες των προσφευγουσών. Περαιτέρω, υποστηρίζεται ότι το προσβαλλόμενο μέτρο παραβιάζει τις διατάξεις της Συνθήκης ΕΚ περί θεμιτού ανταγωνισμού, επιτρέποντας σε εταιρίες που δεν συμμετέχουν στην αναθεώρηση και δεν φέρουν επενδυτικές δαπάνες να παραμένουν στην αγορά και να ανακτούν ένα συγκριτικό πλεονέκτημα έναντι των προσφευγουσών.

Οι προσφεύγουσες επικαλούνται, τέλος, τον παράνομο χαρακτήρα του άρθρου 6, παράγραφος 2, ΔΑΚ και των άρθρων 9, εδάφιο α', 10, παράγραφος 3, 11 και 16, παράγραφος 1, της οδηγίας για τη διάθεση βιοκτόνων.

(1) ΕΕ 2007, L 325, σ. 3.

(2) Κανονισμός (ΕΚ) 2032/2003 της Επιτροπής, της 4ης Νοεμβρίου 2003, για τη δεύτερη φάση του δεκαετούς προγράμματος εργασίας που περιλαμβάνεται στο άρθρο 16, παράγραφος 2, της οδηγίας 98/8/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, για τη διάθεση βιοκτόνων στην αγορά και την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΚ) 1896/2000 (ΕΕ 2003, L 307, σ. 1).

(3) ΕΕ 1998, L 123, σ. 1.

24.5.2008

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 128/35

Προσφυγή της 31ης Μαρτίου 2008 — Sahlstedt κ.λπ. κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-129/08)

(2008/C 128/75)

Γλώσσα διαδικασίας: η φινλανδική

Διάδικοι

Προσφεύγοντες: Markku Sahlstedt (Karkkila, Φινλανδία), Juha Kankkunen (Laukaa, Φινλανδία), Mikko Tanner (Vihti, Φινλανδία), Toini Tanner (Ελσίνκι, Φινλανδία), Liisa Tanner (Ελσίνκι, Φινλανδία), Eeva Jokinen (Ελσίνκι, Φινλανδία), Aili Oksanen (Ελσίνκι, Φινλανδία), Olli Tanner (Lohja, Φινλανδία), Leena Tanner (Ελσίνκι, Φινλανδία), Aila Puttonen (Ristiina, Φινλανδία), Risto Tanner (Espoo, Φινλανδία), Tom Järvinen (Espoo, Φινλανδία), Runo K. Kurko (Espoo, Φινλανδία), Maa- ja metsätaloustuottajain keskusliitto MTK ry (Ελσίνκι, Φινλανδία), Maataloustuottajain Keskusliiton Säätiö (Ελσίνκι, Φινλανδία) (εκπρόσωπος: K. Marttinen, δικηγόρος)

Καθής: Επιτροπή

Αιτήματα των προσφευγόντων

Οι προσφεύγοντες ζητούν από το Πρωτοδικείο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση καθόσον αφορά όλες τις περιοχές SCI της Δημοκρατίας της Φινλανδίας τις οποίες αυτή απαριθμεί·

—	επικουρικώς, αν το Πρωτοδικείο κρίνει ότι τούτο δεν είναι δυνατόν, να ακυρώσει την ως άνω απόφαση καθόσον αφορά τις περιοχές SCI που παρατίθενται στο σημείο 6.2.2.7 του δικογράφου της προσφυγής·

—

περαιτέρω αιτήματα παροχής πληροφοριών και αποδείξεις:

Αν το Πρωτοδικείο δεν αποφανθεί επί της προσφυγής δεχόμενο τα ως άνω κύρια αιτήματα των προσφευγόντων στηριζόμενο στα προσκομιζόμενα αποδεικτικά στοιχεία, ζητείται από το Πρωτοδικείο:

να υποχρεώσει την Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων να γνωστοποιήσει στους προσφεύγοντες με μορφή ψηφιακού δíσκου CD-ROM τις προτάσεις της Φινλανδίας προς την Επιτροπή οι οποίες αφορούν τις περιοχές που καλύπτει η προσβαλλόμενη απόφαση, μαζί με όλες τις σχετικές πληροφορίες υπό την έννοια της εβδόμης αιτιολογικής σκέψεως της αποφάσεως·

να υποχρεώσει την Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων να γνωστοποιήσει στους προσφεύγοντες με μορφή ψηφιακού δíσκου CD-ROM τις επιστημονικής ή άλλης φύσεως πληροφορίες που διαθέτει, περί των οποίων γίνεται λόγος στην όγδοη αιτιολογική σκέψη της αποφάσεως σχετικά με όλες τις περιοχές της Φινλανδίας που αφορά η προσβαλλόμενη απόφαση, και να παραδώσει σε έντυπη μορφή τους χάρτες και τα πληροφοριακά στοιχεία που απαριθμεί η ένατη αιτιολογική σκέψη της αποφάσεως·

να υποχρεώσει την Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων να γνωστοποιήσει στους προσφεύγοντες με μορφή ψηφιακού δíσκου CD-ROM το σύνολο των στοιχείων του αφορώντος τις περιοχές της Δημοκρατίας της Φινλανδίας φακέλου τα οποία αυτή συνέλεξε κατά το διάστημα της συνεργασίας περί της οποίας γίνεται λόγος στη δέκατη αιτιολογική σκέψη της προσβαλλομένης αποφάσεως ή τα οποία περιήλθαν σε γνώση της Επιτροπής, καθώς και τους σχετικούς χάρτες σε έντυπη μορφή·

4.	να υποχρεώσει την Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων να γνωστοποιήσει στους προσφεύγοντες τη γνώμη της επιτροπής οικολογικών ενδιαιτημάτων περί της οποία γίνεται λόγος στην δέκατη πέμπτη αιτιολογική σκέψη της προσβαλλομένης αποφάσεως.

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στο σύνολο των δικαστικών εξόδων των προσφευγόντων εντόκως.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Κατά την άποψη των προσφευγόντων, η απόφαση (1) της Επιτροπής αντιβαίνει προς το κοινοτικό δίκαιο, ιδίως προς τα άρθρα 3 και 4 της οδηγίας περί οικοτόπων και προς το παράρτημα III αυτής, στο οποίο παραπέμπει το άρθρο 4. Την προσβολή του κοινοτικού δικαίου θεμελιώνουν οι ακόλουθοι κύριοι λόγοι:

α)

Η οδηγία περί οικοτόπων δεν καθιστά δυνατή την ακύρωση παλαιότερων αποφάσεων που αφορούν πίνακες τόπων κοινοτικής σημασίας («περιοχές SCI») μέσω της εκδόσεως νέων αποφάσεων, με τον τρόπο και για τους λόγους που εκτίθενται. Οι διαδικαστικές διατάξεις της οδηγίας περί οικοτόπων είναι δεσμευτικές και για την Επιτροπή. Κάθε άλλη διαφορετική ερμηνεία οδηγεί σε ανασφάλεια δικαίου όσον αφορά τα εθνικά μέτρα περί μεταφοράς της οδηγίας στην εσωτερική έννομη τάξη και τους κυρίους των σχετικών εκτάσεων.

β)

Κατά το άρθρο 3 της οδηγίας περί οικοτόπων, το δίκτυο Natura 2000 είναι ένα ενιαίο («συνεκτικό») ευρωπαϊκό οικολογικό δίκτυο ειδικών ζωνών, που πρέπει να διασφαλίζει τη διατήρηση των φυσικών οικοτόπων με τον τρόπο που προβλέπει η οδηγία. Ο ενιαίος χαρακτήρας του δικτύου εξασφαλίζεται και το επιθυμητό επίπεδο διατηρήσεως επιτυγχάνεται καθόσον το άρθρο 4 της οδηγίας περί επιλογής των σχετικών τόπων και το παράρτημα III αυτής είναι διατάξεις που δεσμεύουν τόσο τα κράτη μέλη όσο και την Επιτροπή, έχοντας το χαρακτήρα λεπτομερών τεχνικών κανόνων ουσίας. Είναι αδύνατη η επιλογή των εν λόγω τόπων ως περιοχών SCI χωρίς την τήρηση των εφαρμοστέων κανόνων σε κάθε στάδιο. Λαμβανομένου υπόψη του ευνοϊκού επιπέδου διατηρήσεως που προσδιορίστηκε ως εύλογος σκοπός, οι σχετικές περιοχές πρέπει να επιλέγονται σε κάθε κράτος μέλος σύμφωνα με ενιαία κριτήρια περί των οποίων γίνεται λόγος στο άρθρο 4 και στο παράρτημα III της οδηγίας περί οικοτόπων.

γ)

Το πρώτο στάδιο του παραρτήματος III (στο πλαίσιο του κράτους μέλους) και το δεύτερο στάδιο του παραρτήματος III (που αφορά την Επιτροπή) συνθέτουν ένα σύνολο αποτελούμενο από πράξεις που παράγουν έννομα αποτελέσματα. Η απόφαση περί τόπων κοινοτικής σημασίας που λαμβάνεται στο δεύτερο στάδιο της διαδικασίας δεν είναι σύμφωνη προς την οδηγία περί οικοτόπων αν η υποβληθείσα στο πλαίσιο του πρώτου σταδίου πρόταση δεν πληροί τις προϋποθέσεις της οδηγίας.

δ)

Κατά τη σύνταξη της προτάσεως της Δημοκρατίας της Φινλανδίας περί του χαρακτηρισμού της αρκτικής βιογεωγραφικής περιοχής ως περιφέρειας SCI δεν τηρήθηκε ούτε το άρθρο 4 της οδηγίας περί οικοτόπων αλλ' ούτε και οι σχετικές με το πρώτο στάδιο διατάξεις του παραρτήματος III αυτής. Επειδή η πρόταση της Δημοκρατίας της Φινλανδίας έγινε δεκτή ως είχε όσον αφορά όλες τις σχετικές περιοχές με απόφαση της Επιτροπής, η απόφασή της αυτή που αφορά τις περιοχές SCI είναι επίσης αντίθετη προς την οδηγία για τον λόγο αυτόν και μόνον.

(1) Απόφαση 2008/24/ΕΚ της Επιτροπής, της 12ης Νοεμβρίου 2007, βάσει της οποίας εγκρίνεται, σύμφωνα με την οδηγία 92/43/ΕΟΚ του Συμβουλίου, ένας πρώτος ενημερωμένος κατάλογος των τόπων κοινοτικής σημασίας για την αρκτική βιογεωγραφική περιοχή (ΕΕ L 12 σ. 118).

24.5.2008

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 128/36

Προσφυγή της 4ης Απριλίου 2008 — Aurelia Finance κατά ΓΕΕΑ (AURELIA)

(Υπόθεση T-136/08)

(2008/C 128/76)

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Aurelia Finance SA (Γενεύη, Ελβετία) (εκπρόσωπος: M. Elmslie, Solicitor)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Πρωτοδικείο:

—	να ακυρώσει την απόφαση του πρώτου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ, της 9ης Ιανουαρίου 2008, στην υπόθεση R 1214/2007-1·

—	να αναπέμψει την αίτηση της προσφεύγουσας περί επαναφοράς των πραγμάτων στην προτέρα κατάσταση (restitutio in integrum) στο ΓΕΕΑ προς επανεξέταση και

—	να καταδικάσει το ΓΕΕΑ στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Σήμα προς καταχώριση: Λεκτικό σήμα συνιστάμενο στη λέξη AURELIA για διάφορες υπηρεσίες της κλάσεως 36 (αίτηση υπ' αριθ. 274 936)

Απόφαση του ΓΕΕΑ: Απόρριψη της αιτήσεως περί επαναφοράς των πραγμάτων στην προτέρα κατάσταση (restitutio in integrum)

Απόφαση του τμήματος προσφυγών: Απόρριψη της προσφυγής

Λόγοι ακυρώσεως: Παράβαση του άρθρου 78 του κανονισμού 40/94 του Συμβουλίου, δεδομένου ότι το επίπεδο επιμέλειας που απαιτείται για τη διοικητική ανανέωση είναι χαμηλότερο από το απαιτούμενο από τον μετέχοντα σε διαδικασία ενώπιον του ΓΕΕΑ.

Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης

24.5.2008

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 128/38

Απόφαση του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης (πρώτο τμήμα) της 8ης Απριλίου 2008 — Bordini κατά Επιτροπής

(Υπόθεση F-134/06) (1)

(Υπαλληλική υπόθεση - Υπάλληλοι - Συντάξεις - Διορθωτικός συντελεστής - Κράτος μέλος της κατοικίας - Έννοια της κατοικίας - Έννοια της κύριας κατοικίας - Δικαιολογητικά)

(2008/C 128/80)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Giovanni Bordini (Dover, Ηνωμένο Βασίλειο) (εκπρόσωποι: L. Levi, C. Ronzi και I. Perego, δικηγόροι)

Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: M. J. Currall και M. D. Martin)

Αντικείμενο της υποθέσεως

Υπαλληλική υπόθεση — Αφενός, ακύρωση της αποφάσεως της Επιτροπής της 25ης Ιανουαρίου 2006 να μην αναγνωρίσει ότι ο προσφεύγων είναι κάτοικος Ηνωμένου Βασιλείου και, κατά συνέπεια, να μην εφαρμόσει τον διορθωτικό συντελεστή αυτού του κράτους μέλους στη σύνταξή του και, αφετέρου, αίτημα αποζημιώσεως.

Διατακτικό της αποφάσεως

Το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης αποφασίζει:

1.	Απορρίπτει την προσφυγή.

2.	Η Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων φέρει, πέραν των δικών της εξόδων, το ήμισυ των εξόδων στα οποία υποβλήθηκε ο G. Bordini για την άτυπη συνάντηση της 5ης Ιουνίου 2007.

3.	Ο G. Bordini φέρει τα δικαστικά έξοδά του, εκτός από το ήμισυ των εξόδων στα οποία υποβλήθηκε για την άτυπη συνάντηση της 5ης Ιουνίου 2007.

(1) EE C 326 της 30.12.2006, σ. 87.

24.5.2008

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 128/38

Προσφυγή της 30ής Μαρτίου 2008 — Stephanie Honnefelder κατά Επιτροπής

(Υπόθεση F-41/08)

(2008/C 128/81)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Stephanie Honnefelder (Βρυξέλλες, Βέλγιο) (Εκπρόσωπος: C. Bode, δικηγόρος)

Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

Αντικείμενο και περιγραφή της διαφοράς

Ακύρωση της αποφάσεως της καθής να μην εγγράψει την προσφεύγουσα στον εφεδρικό κατάλογο επιτυχόντων του διαγωνισμού EPSO AD/26/05 λόγω ανεπαρκούς αριθμού μορίων της προσφεύγουσας

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης:

—

να ακυρώσει την απόφαση της καθής της 10ης Μαΐου 2007 και την απόφαση της 14ης Δεκεμβρίου 2007 επί της διοικητικής ενστάσεώς της και να υποχρεώσει την καθής να εκτιμήσει την ικανότητα της προσφεύγουσας να εγγραφεί στον εφεδρικό πίνακα επιτυχόντων τηρώντας την αρχή της ίσης μεταχειρίσεως και ακολουθώντας τη νόμιμη διαδικασία,

—	να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα,

—	επικουρικώς, να εκδώσει απόφαση ερήμην.

		ISSN 1725-2415
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης		C 128

Έκδοση στην ελληνική γλώσσα	Ανακοινώσεις και Πληροφορίες	51ό έτος 24 Μαΐου 2008

Ανακοίνωση αριθ	Περιεχόμενα	Σελίδα
	IV Πληροφορίες
	ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΡΟΕΡΧΟΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΟΡΓΑΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ
	Δικαστήριο
2008/C 128/01	Τελευταία δημοσίευση του Δικαστηρίου στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης EE C 116 της 9.5.2008	1