18.11.2006

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 281/1

Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 7ης Σεπτεμβρίου 2006 (αίτηση του Tribunale di Genova –Ιταλία– για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως) — Cristiano Marrosu, Gianluca Sardino κατά Azienda Ospedaliera Ospedale San Martino di Genova και Cliniche Universitarie Convenzionate

(Υπόθεση C-53/04) (1)

(Οδηγία 1999/70/ΕΚ - Ρήτρες 1, στοιχείο β', και 5 της συμφωνίας-πλαισίου για την εργασία ορισμένου χρόνου - Δημιουργία σχέσεως εργασίας αορίστου χρόνου σε περίπτωση παραβάσεως των κανόνων που διέπουν τις διαδοχικές συμβάσεις ορισμένου χρόνου - Δυνατότητα παρεκκλίσεως για τις συμβάσεις που συνάφθηκαν με τη δημόσια διοίκηση)

(2006/C 281/01)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunale di Genova

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Cristiano Marrosu, Gianluca Sardino

κατά

Azienda Ospedaliera Ospedale San Martino di Genova και Cliniche Universitarie Convenzionate

Αντικείμενο της υποθέσεως

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως — Tribunale di Genova — Ερμηνεία της οδηγίας 1999/70/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Ιουνίου 1999, σχετικά με τη συμφωνία πλαίσιο CES, UNICE και CEEP για την εργασία ορισμένου χρόνου (ΕΕ L 175, σ. 43) — Σύσταση σχέσεως εργασίας αορίστου χρόνου στην περίπτωση παραβάσεως των κανόνων που διέπουν τις διαδοχικές συμβάσεις ορισμένου χρόνου — Δυνατότητα παρεκκλίσεως στην περίπτωση των συμβάσεων εργασίας με τη δημόσια διοίκηση

Διατακτικό της αποφάσεως

Η συμφωνία-πλαίσιο για την εργασία ορισμένου χρόνου που συνήφθη στις 18 Μαρτίου 1999 και η οποία περιλαμβάνεται στο παράρτημα της οδηγίας 1999/70/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Ιουνίου 1999, σχετικά με τη συμφωνία-πλαίσιο για την εργασία ορισμένου χρόνου που συνήφθη από τη CES, την UNICE και το CEEP, πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι δεν απαγορεύει, κατ' αρχήν, εθνική ρύθμιση η οποία αποκλείει, σε περίπτωση καταχρήσεως που απορρέει από τη διαδοχική χρησιμοποίηση συμβάσεων ή σχέσεων εργασίας ορισμένου χρόνου από εργοδότη του δημόσιου τομέα, όπως αυτές μετατρέπονται σε συμβάσεις ή σχέσεις εργασίας αορίστου χρόνου, εφόσον μια τέτοια μετατροπή προβλέπεται για τις συμβάσεις και σχέσεις εργασίας που έχουν συναφθεί με εργοδότη του ιδιωτικού τομέα, όταν η ρύθμιση αυτή περιλαμβάνει πραγματικό μέτρο προοριζόμενο να αποτρέπει και, αν συντρέχει περίπτωση, να τιμωρεί την καταχρηστική χρησιμοποίηση διαδοχικών συμβάσεων ορισμένου χρόνου από εργοδότη του δημόσιου τομέα.

(1) ΕΕ C 85 της 3. 4. 2004.

18.11.2006

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 281/1

Απόφαση του Δικαστηρίου (τμήμα μείζονος συνθέσεως) της 12ης Σεπτεμβρίου 2006 (αιτήσεις του Oberlandesgericht Oldenburg — Γερμανία για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως) — Industrias Nucleares do Brasil SA, Siemens AG κατά UBS AG (C-123/04), Texas Utilities Electric Corporation (C-124/04),

(Συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-123/04 και C-124/04) (1)

(Συνθήκη ΕΚΑΕ - Εφοδιασμός - Καθεστώς κυριότητας - Εμπλουτισμός ουρανίου στο έδαφος της Κοινότητας από υπήκοο τρίτου κράτους)

(2006/C 281/02)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Oberlandesgericht Oldenburg

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Industrias Nucleares do Brasil SA, Siemens AG

κατά

UBS AG (C-123/04), Texas Utilities Electric Corporation (C-124/04),

Αντικείμενο της υποθέσεως

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως — Oberlandesgericht Oldenburg — Ερμηνεία των άρθρων 57, 73, 75, 86, 87, 196 και 197 ΕΚΑΕ — Σύμβαση εγγυημένου δανείου με ενέχυρο που αφορά ανήκον σε επιχείρηση τρίτου κράτους ουράνιο, που εμπλουτίσθηκε και αποθηκεύθηκε εντός της Κοινότητας

Διατακτικό της αποφάσεως

1)	Το άρθρο 75, πρώτο εδάφιο, ΑΕ έχει την έννοια ότι οι όροι «κατεργασία», «μεταποίηση» ή «μορφοποίηση» της εν λόγω διατάξεως καλύπτουν και τον εμπλουτισμό ουρανίου.

Το άρθρο 196, στοιχείο β', ΑΕ έχει την έννοια ότι μια επιχείρηση της οποίας η έδρα δεν κείται εντός των κρατών μελών δεν ασκεί, κατά την έννοια της εν λόγω διατάξεως, όλες ή μέρος των δραστηριοτήτων της εντός αυτών αν διατηρεί, με επιχείρηση της οποίας η έδρα βρίσκεται εντός αυτών των κρατών, εμπορικές σχέσεις που έχουν ως αντικείμενο είτε την προμήθεια πρώτων υλών με σκοπό την παραγωγή εμπλουτισμένου ουρανίου και τον εφοδιασμό με εμπλουτισμένο ουράνιο είτε την εναποθήκευση του εν λόγω εμπλουτισμένου ουρανίου.

Το άρθρο 75, πρώτο εδάφιο, στοιχείο γ', ΑΕ έχει την έννοια ότι τα υλικά που παρέχονται με σκοπό την κατεργασία, μεταποίηση ή μορφοποίησή τους δεν είναι ανάγκη να ταυτίζονται προς αυτά που παραδίδονται στη συνέχεια και ότι αρκεί τα παραδιδόμενα υλικά να αντιστοιχούν, σε ποιότητα και ποσότητα, στα παρασχεθέντα υλικά, χωρίς να είναι δυνατό, ενδεχομένως, να συνδέονται τα τελευταία με τα παραδοθέντα υλικά. Εξάλλου, η εν λόγω διάταξη έχει την έννοια ότι το γεγονός ότι η επιχείρηση που έχει αναλάβει το έργο αποκτά την κυριότητα των πρώτων υλών κατά την παράδοσή τους και οφείλει ως εκ τούτου να μεταβιβάσει στον αντισυμβαλλόμενο την κυριότητα του εμπλουτισμένου ουρανίου αφού το έχει κατεργαστεί δεν εμποδίζει την εφαρμογή του άρθρου 75, πρώτο εδάφιο, στοιχείο γ', ΑΕ.

4)	Το άρθρο 196, στοιχείο β', ΑΕ έχει την έννοια ότι μια επιχείρηση δεν ασκεί όλες ή μέρος των δραστηριοτήτων της εντός των κρατών μελών, κατά την έννοια της εν λόγω διατάξεως, εάν πωλεί ή αποκτά το εμπλουτισμένο ουράνιο που έχει αποθηκευθεί εκεί.

5)	Το άρθρο 73 ΑΕ έχει την έννοια ότι δεν έχει εφαρμογή επί συμβάσεων σχετικών με το εμπλουτισμένο ουράνιο που έχει αποθηκευθεί στο έδαφος της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Ατομικής Ενέργειας και στις οποίες αποτελούν αποκλειστικώς συμβαλλόμενα μέρη υπήκοοι τρίτων κρατών.

(1) ΕΕ C 106 της 30.4.2004.

18.11.2006

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 281/2

Απόφαση του Δικαστηρίου (τμήμα μείζονος συνθέσεως) της 12ης Σεπτεμβρίου 2006 — Βασίλειο της Ισπανίας κατά Ηνωμένου Βασιλείου της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας

(Υπόθεση C-145/04) (1)

(Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο - Εκλογές - Δικαίωμα του εκλέγειν - Υπήκοοι της Κοινοπολιτείας που κατοικούν στο Γιβραλτάρ και δεν έχουν την ιθαγένεια της Ενώσεως)

(2006/C 281/03)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγον: Βασίλειο της Ισπανίας (εκπρόσωποι: N. Díaz Abad και F. Díez Moreno)

Καθού: Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας (εκπρόσωποι: R. Caudwell, P. Goldsmith, D. Wyatt, D. Anderson, QC, και M. Chamberlain, Barrister)

Παρεμβαίνουσα υπέρ του καθού: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωπος: M. C. Ladenburger)

Αντικείμενο της υποθέσεως

Παράβαση κράτους μέλους — Παραβίαση των άρθρων 189, 190, 17 και 19 ΕΚ, καθώς και της Πράξεως του 1976 για την εκλογή των αντιπροσώπων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με άμεση καθολική ψηφοφορία, που είναι συνημμένη στην απόφαση του Συμβουλίου 76/787/ΕΚΑΧ, ΕΟΚ, Ευρατόμ, της 20ής Σεπτεμβρίου 1976 — Παραχώρηση του δικαιώματος του εκλέγειν στις εκλογές για την ανάδειξη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στους υπηκόους της Κοινοπολιτείας που κατοικούν στο Γιβραλτάρ

Διατακτικό

Το Δικαστήριο:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει το Βασίλειο της Ισπανίας στα δικαστικά έξοδα.

3)	Η Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων φέρει τα δικαστικά της έξοδα.

(1) ΕΕ C 106 της 30.4.2004.

18.11.2006

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 281/3

Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 14ης Σεπτεμβρίου 2006 [αιτήσεις του Διοικητικού Πρωτοδικείου Ιωαννίνων (Ελλάδα) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Άλφα Βήτα Βασιλόπουλος AE, πρώην ΤΡΟΦΟ Super-Markets AE, κατά Ελληνικού Δημοσίου, Νομαρχιακής Αυτοδιοικήσεως Ιωαννίνων (C-158/04) και Carrefour Μαρινόπουλος AE κατά Ελληνικού Δημοσίου, Νομαρχιακής Αυτοδιοικήσεως Ιωαννίνων (C-159/04)

(Συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-158/04 και C-159/04) (1)

(Ελεύθερη κυκλοφορία των εμπορευμάτων - Άρθρο 28 ΕΚ - Ποσοτικοί περιορισμοί - Μέτρα ισοδυνάμου αποτελέσματος - Διάθεση στο εμπόριο κατεψυγμένων προϊόντων αρτοποιίας)

(2006/C 281/04)

Γλώσσα διαδικασίας: η ελληνική

Αιτούν δικαστήριο

Διοικητικό Πρωτοδικείο Ιωαννίνων

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσες: Άλφα Βήτα Βασιλόπουλος AE, πρώην ΤΡΟΦΟ Super-Markets AE (C-158/04), Carrefour Μαρινόπουλος AE (C-159/04)

Καθών: Ελληνικό Δημόσιο, Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Ιωαννίνων

Αντικείμενο της υποθέσεως

Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Διοικητικό Πρωτοδικείο Ιωαννίνων — Εμπορία ημιψημένων προϊόντων αρτοποιίας — Προϋπόθεση προηγούμενης αδείας — Συμφωνία με το άρθρο 28 ΕΚ

Διατακτικό της αποφάσεως

Το άρθρο 28 ΕΚ έχει την έννοια ότι δεν επιτρέπει εθνική κανονιστική ρύθμιση η οποία εξαρτά την πώληση προϊόντων «bake-off» από τους ίδιους όρους με τους ισχύοντες για τη μέθοδο πλήρους παρασκευής και διαθέσεως στο εμπόριο του παραδοσιακού άρτου και των παραδοσιακών προϊόντων αρτοποιίας.

(1) ΕΕ C 106 της 30.4.2004.

18.11.2006

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 281/3

Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 21ης Σεπτεμβρίου 2006 — JCB Service κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

(Υπόθεση C-167/04 P) (1)

(Αίτηση αναιρέσεως - Συμπράξεις - Άρθρο 81 EΚ - Συμφωνίες διανομής - Συμπεφωνημένες πρακτικές - Κοινοποίηση - Έντυπο A/B - Αίτηση εξαιρέσεως - Απόρριψη - Διάρκεια της εξετάσεως στο πλαίσιο της διαδικασίας κοινοποιήσεως - Δικαιώματα άμυνας - Τεκμήριο αθωότητας - Καταγγελία - Παράβαση - Γενική απαγόρευση παθητικών πωλήσεων - Περιορισμός των πηγών εφοδιασμού - Νέοι λόγοι και επιχειρήματα - Πρόστιμα - Κατευθυντήριες γραμμές - Σοβαρότητα της παραβάσεως - Διάρκεια - Ελαφρυντικές περιστάσεις - Ανταναίρεση - Επιβαρυντικές περιστάσεις)

(2006/C 281/05)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: JCB Service (εκπρόσωποι: E. Morgan de Rivery και E. Friedel, avocats)

Αντίδικος στην αναιρετική διαδικασία: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωπος: A. Whelan)

Αντικείμενο της υποθέσεως

Αίτηση αναιρέσεως κατά της αποφάσεως του Πρωτοδικείου (πρώτο τμήμα), της 13ης Ιανουαρίου 2004, στην υπόθεση Τ-67/01, JCB Service κατά Επιτροπής, με την οποία ακυρώθηκε εν μέρει η απόφαση της Επιτροπής, της 21ης Δεκεμβρίου 2000, σχετικά με διαδικασία βάσει του άρθρου 81 της Συνθήκης ΕΚ (COMP.F.1/35.918 — JCB)

Διατακτικό της αποφάσεως

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την αίτηση αναιρέσεως.

2)	Δέχεται την ανταναίρεση της Επιτροπής.

3)	Αναιρεί το σημείο 2 του διατακτικού της αποφάσεως του Πρωτοδικείου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων της 13ης Ιανουαρίου 2004, T-67/01, JCB Service κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.

4)	Το ύψος του προστίμου που επιβλήθηκε στην JCB Service με το άρθρο 4 της αποφάσεως 2002/190/EΚ της Επιτροπής, της 21ης Δεκεμβρίου 2000, σχετικά με διαδικασία βάσει του άρθρου 81 EΚ (υπόθεση COMP.F.1/35.918 — JCB), ορίζεται σε 30 864 000 ευρώ.

5)	Καταδικάζει την JCB Service στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.

(1) ΕΕ C 156 της 12.6.2004.

18.11.2006

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 281/4

Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 21ης Σεπτεμβρίου 2006 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Δημοκρατίας της Αυστρίας

(Υπόθεση C-168/04) (1)

(Παράβαση κράτους μέλους - Άρθρο 49 ΕΚ - Ελεύθερη παροχή υπηρεσιών - Επιχείρηση στην οποία εργάζονται υπήκοοι τρίτων κρατών - Επιχείρηση παρέχουσα υπηρεσίες εντός άλλου κράτους μέλους - «Ευρωπαϊκή βεβαίωση περί αποσπάσεως»)

(2006/C 281/06)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: B. Eggers, E. Traversa και G. Braun)

Καθής: Δημοκρατία της Αυστρίας (εκπρόσωποι: E. Riedl, C. Pesendorfer και G. Hesse)

Αντικείμενο της υποθέσεως

Παράβαση κράτους μέλους — Άρθρο 49 ΕΚ — Απόσπαση εργαζομένων υπηκόων τρίτων χωρών στο πλαίσιο της παροχής υπηρεσιών από επιχειρήσεις εγκατεστημένες στο έδαφος άλλου κράτους μέλους, εξαρτώμενη από ένα καθεστώς αποδείξεως παραλαβής, το οποίο συνιστά στην πράξη καθεστώς χορηγήσεως αδείας, δεδομένου ότι η απουσία της αποδείξεως αυτής συνεπάγεται την επιβολή προστίμων και την άρνηση εισόδου και διαμονής για τους οικείους αποσπασθέντες εργαζομένους

Διατακτικό της αποφάσεως

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

Η Δημοκρατία της Αυστρίας, αφενός, εξαρτώντας την απόσπαση εργαζομένων υπηκόων τρίτου κράτους, εκ μέρους επιχειρήσεως εγκατεστημένης σε άλλο κράτος μέλος, από τη λήψη της «ευρωπαϊκής βεβαιώσεως περί αποσπάσεως» του άρθρου 18, παράγραφοι 12 έως 16, του αυστριακού νόμου περί εργασίας των αλλοδαπών (Ausländerbeschäftigungsgesetz), η χορήγηση της οποίας απαιτεί, πρώτον, ότι οι οικείοι εργαζόμενοι εργάζονται τουλάχιστον ένα χρόνο στην εν λόγω επιχείρηση ή έχουν συνάψει σύμβαση εργασίας αόριστης διάρκειας και, δεύτερον, ότι αποδεικνύεται η τήρηση του αυστριακού καθεστώτος εργασίας και αμοιβής, και, αφετέρου, προβλέποντας στο άρθρο 10, παράγραφος 1, σημείο 3, του νόμου περί αλλοδαπών (Fremdengesetz) λόγo αυτόματης αρνήσεως χορηγήσεως τίτλου εισόδου και διαμονής, χωρίς εξαίρεση, βάσει του οποίου δεν μπορεί να τακτοποιηθεί η κατάσταση εργαζομένων υπηκόων τρίτου κράτους, νομίμως αποσπασμένων από επιχείρηση εγκατεστημένη σε άλλο κράτος μέλος, όταν οι εν λόγω εργαζόμενοι έχουν εισέλθει στο αυστριακό έδαφος χωρίς θεώρηση, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 49 ΕΚ.

2)	Καταδικάζει τη Δημοκρατία της Αυστρίας στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 146 της 29.5.2004.

18.11.2006

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 281/4

Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 14ης Σεπτεμβρίου 2006 (αιτήσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως — Ελλάδα) — ΕΛΜΕΚΑ NE κατά Υπουργού Οικονομικών

(Συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-181/04 έως C-183/04) (1)

(Έκτη οδηγία ΦΠΑ - Απαλλαγές - Άρθρο 15, σημεία 4, στοιχείο α', 5 και 8 - Απαλλαγή της μισθώσεως πλοίων θαλάσσης - Έκταση)

(2006/C 281/07)

Γλώσσα διαδικασίας: η ελληνική

Αιτούν δικαστήριο

Συμβούλιο της Επικρατείας

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

EΛΜΕΚΑ NE

κατά

Υπουργού Οικονομικών

Αντικείμενο της υποθέσεως

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως — Συμβούλιο της Επικρατείας — Ερμηνεία του άρθρου 15, περιπτώσεις 4, 5 και 8, της έκτης οδηγίας 77/388/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 1977, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών — Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση — Απαλλαγές — Απαλλαγή της ναυλώσεως πλοίων θαλάσσης — Περιεχόμενο

Διατακτικό της αποφάσεως

Το άρθρο 15, σημείο 4, στοιχείο α', της έκτης οδηγίας 77/388/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 1977, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών — Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση, στο οποίο παραπέμπει το σημείο 5 του ιδίου άρθρου, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 92/111/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 14ης Δεκεμβρίου 1992, έχει εφαρμογή όχι μόνον επί πλοίων χρησιμοποιουμένων στη ναυσιπλοΐα ανοικτής θαλάσσης και για την επί κομίστρω μεταφορά επιβατών, αλλά και επί πλοίων χρησιμοποιουμένων στη ναυσιπλοΐα ανοικτής θαλάσσης και για την άσκηση εμπορικής, βιομηχανικής ή αλιευτικής δραστηριότητας.

2)	Το άρθρο 15, σημείο 8, της έκτης οδηγίας 77/388 έχει την έννοια ότι η προβλεπόμενη από τη διάταξη αυτή απαλλαγή αφορά τις υπηρεσίες που παρέχονται απευθείας στον εφοπλιστή προς κάλυψη άμεσων αναγκών των πλοίων θαλάσσης.

Στο πλαίσιο του κοινού συστήματος φόρου προστιθέμενης αξίας, οι αρμόδιες εθνικές φορολογικές αρχές υποχρεούνται να τηρούν την αρχή της προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης. Στο εθνικό δικαστήριο εναπόκειται να κρίνει αν, υπό τις περιστάσεις της υποθέσεως της κύριας δίκης, ο υποκείμενος στον φόρο μπορούσε ευλόγως να υποθέσει ότι η σχετική απόφαση ελήφθη από την αρμόδια αρχή.

(1) ΕΕ C 168 της 26.6.2004.

ΕΕ C 201 της 7.8.2004.

18.11.2006

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 281/5

Απόφαση του Δικαστηρίου (τμήμα μείζονος συνθέσεως) της 12ης Σεπτεμβρίου 2006 (αίτηση του Special Commissioner, Λονδίνο — Ηνωμένο Βασίλειο, για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως) — Cadbury Schweppes plc, Cadbury Schweppes Overseas Ltd κατά Commissioners of Inland Revenue

(Υπόθεση C-196/04) (1)

(Ελευθερία εγκαταστάσεως - Νομοθεσία περί ελεγχόμενων αλλοδαπών εταιριών - Συνυπολογισμός των κερδών των ελεγχόμενων αλλοδαπών εταιριών στη βάση επιβολής του φόρου της μητρικής εταιρίας)

(2006/C 281/08)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Αιτούν δικαστήριο

Special Commissioner, London

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Cadbury Schweppes plc, Cadbury Schweppes Overseas Ltd

κατά

Commissioners of Inland Revenue

Αντικείμενο της υποθέσεως

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως — Special Commissioner, London — Εθνική νομοθεσία η οποία θεωρεί ως κέρδη της μητρικής εταιρίας τα κέρδη μιας θυγατρικής εδρεύουσας σε άλλο κράτος μέλος όπου ο συντελεστής φορολογήσεως είναι χαμηλότερος — Υποχρέωση της μητρικής εταιρίας να καταβάλει φόρο για να καλύψει τη διαφορά μεταξύ των δύο συντελεστών φορολογήσεως — Συμφωνία με τα άρθρα 43, 49 και 56 ΕΚ

Διατακτικό της αποφάσεως

Τα άρθρα 43 ΕΚ και 48 ΕΚ έχουν την έννοια ότι εμποδίζουν τον συνυπολογισμό, στη βάση επιβολής του φόρου ημεδαπής εταιρίας εγκατεστημένης εντός κράτους μέλους, των κερδών που πραγματοποιεί μια ελεγχόμενη αλλοδαπή εταιρία σε άλλο κράτος μέλος, όταν τα κέρδη αυτά πλήττονται με χαμηλότερη φορολογία έναντι αυτής που ισχύει στο πρώτο κράτος, εκτός αν ο ως άνω συνυπολογισμός των κερδών αφορά μόνον τις αμιγώς επίπλαστες καταστάσεις που αποσκοπούν στην αποφυγή του εθνικού φόρου ο οποίος θα καθίστατο απαιτητός υπό κανονικές συνθήκες. Κατά συνέπεια, ο σχετικός φόρος δεν πρέπει να επιβάλλεται όταν προκύπτει, βάσει αντικειμενικών και εξακριβώσιμων από τρίτους στοιχείων, ότι, παρά την ύπαρξη κινήτρου φορολογικής φύσεως, η εν λόγω ελεγχόμενη αλλοδαπή εταιρία είναι πράγματι εγκατεστημένη εντός του κράτους μέλους υποδοχής και ασκεί εκεί ουσιαστικές οικονομικές δραστηριότητες.

(1) ΕΕ 168 της 26.6.2004.

18.11.2006

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 281/5

Απόφαση του Δικαστηρίου (τμήμα μείζονος συνθέσεως) της 12ης Σεπτεμβρίου 2006 (αίτηση του Nederlandse Raad van State, Κάτω Χώρες, για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως) — M. G. Eman, O. B. Sevinger κατά College van burgemeester en wethouders van Den Haag

(Υπόθεση C-300/04) (1)

(Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο - Εκλογές - Δικαίωμα του εκλέγειν - Προϋπόθεση διαμονής στις Κάτω Χώρες για τους Ολλανδούς υπηκόους της Αρούμπα - Ιθαγένεια της Ενώσεως)

(2006/C 281/09)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Nederlandse Raad van State

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγοντες: M. G. Eman, O. B. Sevinger

Καθού: College van burgemeester en wethouders van Den Haag

Αντικείμενο της υποθέσεως

Ερμηνεία των άρθρων 17 ΕΚ και 19 ΕΚ σε συνδυασμό με τα άρθρα 189 ΕΚ, 190 ΕΚ και 299 ΕΚ — Εφαρμογή των διατάξεων περί ιθαγενείας της Ενώσεως στους κατοίκους των υπερποντίων χωρών και εδαφών — Δικαίωμα ψήφου, στις εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, των κατοίκων των Ολλανδικών Αντιλλών και της Αρούμπα εξαρτώμενο από την προϋπόθεση κατοικίας στις Κάτω Χώρες επί δέκα έτη

Διατακτικό της αποφάσεως

1)	Άτομα που έχουν την ιθαγένεια κράτους μέλους και διαμένουν ή κατοικούν σε έδαφος ανήκον στις Υπερπόντιες Χώρες και Εδάφη κατά την έννοια του άρθρου 299, παράγραφος 3, ΕΚ μπορούν να επικαλούνται τα δικαιώματα που αναγνωρίζονται στους πολίτες της Ενώσεως δυνάμει του δεύτερου μέρους της Συνθήκης ΕΚ.

Στο παρόν στάδιο της εξελίξεως του κοινοτικού δικαίου, τίποτε δεν απαγορεύει στα κράτη μέλη, εφόσον τηρούν το κοινοτικό δίκαιο, να καθορίζουν τις προϋποθέσεις ασκήσεως του δικαιώματος του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι στις εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, χρησιμοποιώντας ως κριτήριο την κατοικία στην επικράτεια εντός της οποίας διεξάγονται οι εκλογές, η αρχή της ίσης μεταχειρίσεως όμως απαγορεύει τα επιλεγέντα κριτήρια να έχουν ως αποτέλεσμα τη διαφορετική μεταχείριση των υπηκόων που τελούν σε παρόμοιες καταστάσεις, εφόσον αυτή η διαφορετική μεταχείριση δεν δικαιολογείται αντικειμενικά.

Η εσωτερική νομοθεσία κάθε κράτους μέλους διέπει τον καθορισμό των μέτρων που παρέχουν τη δυνατότητα αποκαταστάσεως των δικαιωμάτων [rechtsherstel] ατόμου που, λόγω εθνικής διατάξεως αντίθετης προς το κοινοτικό δίκαιο, δεν ενεγράφη στους εκλογικούς καταλόγους για την ανάδειξη των μελών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στις 10 Ιουνίου 2004 και δεν μπόρεσε, ως εκ τούτου, να μετάσχει στις εν λόγω εκλογές. Τα μέτρα αυτά, τα οποία μπορούν να περιλαμβάνουν την αποκατάσταση της ζημίας που προκλήθηκε λόγω παραβάσεως του κοινοτικού δικαίου καταλογιζομένης στο κράτος, πρέπει να σέβονται τις αρχές της ισοδυναμίας και της αποτελεσματικότητας.

(1) ΕΕ C 228 της 11.9.2004.

18.11.2006

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 281/6

Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα ) της 7ης Σεπτεμβρίου 2006 — Βασίλειο της Ισπανίας κατά Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ενώσεως

(Υπόθεση C-310/04) (1)

(Προσφυγή ακυρώσεως - Γεωργία - Κεφάλαιο 10α του τίτλου IV του κανονισμού (ΕΚ) 1782/2003, προστεθέν με το άρθρο 1, σημείο 20, του κανονισμού (ΕΚ) 864/2004 - Τροποποίηση του συστήματος ενισχύσεως για το βαμβάκι - Προϋπόθεση κατά την οποία η εδαφική έκταση πρέπει να διατηρηθεί τουλάχιστον μέχρι το άνοιγμα της κάψας - Συμβιβαστό προς το πρωτόκολλο αριθ. 4 για το βαμβάκι, το οποίο έχει προσαρτηθεί στην πράξη προσχωρήσεως της Ελληνικής Δημοκρατίας στις Ευρωπαϊκές Κοινότητες - Έννοια της ενισχύσεως στην παραγωγή - Υποχρέωση αιτιολογήσεως - Κατάχρηση εξουσίας - Γενικές αρχές της αναλογικότητας και της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης)

(2006/C 281/10)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Διάδικοι

Προσφεύγον: Βασίλειο της Ισπανίας (εκπρόσωπος: Muñoz Pérez)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ενώσεως (εκπρόσωποι: M. Balta και F. Florindo Gijón)

Υποστηριζόμενο από την: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: M. Nolin και S. Pardo Quintillán)

Αντικείμενο της υποθέσεως

Ακύρωση του άρθρου 10 α του τίτλου IV του κανονισμού (ΕΚ) 1782/2003 του Συμβουλίου, της 29ης Σεπτεμβρίου 2003, που θεσπίστηκε με τον κανονισμό 864/2004 του Συμβουλίου, της 29ης Απριλίου 2004, για την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΚ) 1782/2003 για τη θέσπιση κοινών κανόνων για τα καθεστώτα άμεσης στήριξης στα πλαίσια της κοινής γεωργικής πολιτικής και για τη θέσπιση ορισμένων καθεστώτων στήριξης για τους γεωργούς, και για την προσαρμογή του λόγω της προσχώρησης της Τσεχικής Δημοκρατίας, της Εσθονίας, της Κύπρου, της Λετονίας, της Λιθουανίας, της Ουγγαρίας, της Μάλτας, της Πολωνίας, της Σλοβενίας και της Σλοβακίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ L 161, σ. 48) — Τροποποίηση του καθεστώτος στηρίξεως προς τον κλάδο των βαμβακοπαραγωγών — Διαχωρισμός των ενισχύσεων προς τους παραγωγούς σε δύο σκέλη (εφάπαξ πληρωμή και ενίσχυση συνδεόμενη με τη βαμβακοκαλλιέργεια)

Διατακτικό της αποφάσεως

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

Ακυρώνει το κεφάλαιο 10α του τίτλου IV του κανονισμού (ΕΚ) 1782/2003 του Συμβουλίου, της 29ης Σεπτεμβρίου 2003, για τη θέσπιση κοινών κανόνων για τα καθεστώτα άμεσης στήριξης στα πλαίσια της κοινής γεωργικής πολιτικής και για τη θέσπιση ορισμένων καθεστώτων στήριξης για τους γεωργούς και για την τροποποίηση των κανονισμών (ΕΟΚ) 2019/93, (ΕΚ) 1452/2001, (ΕΚ) 1453/2001, (ΕΚ) 1454/2001, (ΕΚ) 1868/94, (ΕΚ) 1251/1999, (ΕΚ) 1254/1999, (ΕΚ) 1673/2000, (ΕΟΚ) 2358/71 και (ΕΚ) 2529/2001, προστεθέν με το άρθρο 1, σημείο 20, του κανονισμού (ΕΚ) 864/2004 του Συμβουλίου, της 29ης Απριλίου 2004.

2)	Αναστέλλει τα αποτελέσματα της εν λόγω ακυρώσεως μέχρι την έκδοση, εντός ευλόγου χρόνου, νέου κανονισμού.

3)	Καταδικάζει το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ενώσεως στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 228 της 11.9.2004.

18.11.2006

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 281/7

Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 7ης Σεπτεμβρίου 2006 (αίτηση του Bundesfinanzhof —Γερμανία— για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως) — Nowaco Germany GmbH κατά Hauptzollamt Hamburg-Jonas

(Υπόθεση C-353/04) (1)

(Κανονισμοί (ΕΟΚ) 1538/91 και 3665/87 - Κοινοτικός τελωνειακός κώδικας - Επιστροφές λόγω εξαγωγής - Προϋποθέσεις χορηγήσεως - Ποιότητα υγιής, ανόθευτη και σύμφωνη με τα συναλλακτικά ήθη - Τελωνειακό καθεστώς - Διασάφηση εξαγωγής - Φυσικός έλεγχος - Δείγμα - Ανεκτός αριθμός ελαττωματικών μονάδων - Ομοιόμορφη ποιότητα - Δικαιώματα και υποχρεώσεις του εξαγωγέα και της τελωνειακής αρχής - Κρέας πουλερικών)

(2006/C 281/11)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Bundesfinanzhof

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Nowaco Germany GmbH

κατά

Hauptzollamt Hamburg-Jonas

Αντικείμενο της υποθέσεως

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως — Bundesfinanzhof — Ερμηνεία του κανονισμού (ΕΟΚ) 1538/91 της Επιτροπής, της 5ης Ιουνίου 1991, για τον καθορισμό λεπτομερών κανόνων ενόψει της εφαρμογής του κανονισμού (ΕΟΚ) 1906/90 του Συμβουλίου σχετικά με ορισμένους κανόνες εμπορίας για το κρέας πουλερικών (ΕΕ L 143, σ. 11), καθώς και του άρθρου 70, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΟΚ) 2913/92 του Συμβουλίου, της 12ης Οκτωβρίου 1992, περί τελωνειακού κώδικα (ΕΕ L 302, σ. 1) — Αίτηση για την καταβολή επιστροφών λόγω εξαγωγής κατεψυγμένων πουλερικών — Προϋπόθεση που αφορά την υγιή, ανόθευτη και σύμφωνη με τα συναλλακτικά ήθη ποιότητα των προϊόντων μολονότι ο έλεγχος των δειγμάτων αποκάλυψε ότι ένα τμήμα των πουλερικών δεν πληρούσε τις προϋποθέσεις του άρθρου 6 του κανονισμού (ΕΟΚ) 1538/91

Διατακτικό της αποφάσεως

Προς καθορισμό της «υγιούς, ανόθευτης και σύμφωνης με τα συναλλακτικά ήθη ποιότητας» ενός εμπορεύματος για το οποίο ζητείται επιστροφή λόγω εξαγωγής, έχουν εφαρμογή οι διατάξεις του κανονισμού (ΕΟΚ) 1538/91 της Επιτροπής, της 5ης Ιουνίου 1991, για τον καθορισμό λεπτομερών κανόνων ενόψει της εφαρμογής του κανονισμού 1906/90, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό (ΕΚ) 1000/96 της Επιτροπής, της 4ης Ιουνίου 1996, οι οποίες θεσπίζουν ελάχιστα ποιοτικά πρότυπα και περιθώρια ανοχής, ιδίως δε τα άρθρα 6 και 7 του εν λόγω κανονισμού.

α)

Υπό περιστάσεις όπως αυτές της υποθέσεως της κύριας δίκης, το άρθρο 70 του κανονισμού (ΕΟΚ) 2913/92 του Συμβουλίου, της 12ης Οκτωβρίου 1992, περί θεσπίσεως κοινοτικού τελωνειακού κώδικα, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό (ΕΚ) 82/97 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 19ης Δεκεμβρίου 1996, έχει εφαρμογή, υπό την επιφύλαξη της κανονικότητας του ελέγχου τον οποίο προβλέπει, προκειμένου να καθοριστεί κατά πόσον ένα εμπόρευμα για το οποίο ζητείται επιστροφή λόγω εξαγωγής είναι «υγιούς, ανόθευτης και σύμφωνης με τα συναλλακτικά ήθη ποιότητας».

β)	Το πλάσμα δικαίου περί ομοιόμορφης ποιότητας που προβλέπει το άρθρο 70, παράγραφος 1, πρώτο εδάφιο, του κανονισμού 2913/92, όπως έχει τροποποιηθεί με τον κανονισμό 82/97, δεν έχει εφαρμογή όταν το μέγεθος του ληφθέντος δείγματος είναι ανεπαρκές κατά το άρθρο 7 του κανονισμού 1538/91.

Υπό περιστάσεις όπως αυτές της υποθέσεως της κύριας δίκης, στις εθνικές διοικητικές και δικαστικές αρχές εναπόκειται να εξακριβώσουν τα πραγματικά περιστατικά λαμβάνοντας υπόψη όλα τα αποδεικτικά στοιχεία. Οι αποδείξεις αυτές μπορούν να περιλαμβάνουν τα διαθέσιμα δείγματα, αλλά επίσης και άλλα στοιχεία, ιδίως πρακτικά καταρτισθέντα σύμφωνα με την κοινοτική νομοθεσία από τον αρμόδιο υπάλληλο που διενέργησε τον φυσικό έλεγχο. Στην περίπτωση που τα περιστατικά δεν μπορούν να αποδειχθούν κατά τρόπον ώστε να μπορούν να καθορίσουν το δικαίωμα επί επιστροφής, στο εθνικό δικαστήριο εναπόκειται να εκτιμήσει τη συμπεριφορά του εξαγωγέα και τη συμπεριφορά της τελωνειακής αρχής, καθορίζοντας σε ποιο βαθμό καθένας τους άσκησε ή δεν άσκησε τα δικαιώματά του και εκπλήρωσε ή δεν εκπλήρωσε τις υποχρεώσεις του, και να αντλήσει τις προσήκουσες συνέπειες ως προς το δικαίωμα επί επιστροφής λόγω εξαγωγής.

(1) ΕΕ C 262 της 23.10.2004.

18.11.2006

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 281/7

Απόφαση του Δικαστηρίου (τμήμα μείζονος συνθέσεως) της 19ης Σεπτεμβρίου 2006 (αίτηση του Rechtbank van koophandel te Brussel —Βέλγιο— για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως) — Lidl Belgium GmbH & Co. KG κατά Etablissementen Franz Colruyt NV

(Υπόθεση C-356/04) (1)

(Οδηγίες 84/450/ΕΟΚ και 97/55/CE - Παραπλανητική διαφήμιση - Συγκριτική διαφήμιση - Όροι υπό τους οποίους επιτρέπεται - Σύγκριση του γενικού επιπέδου των τιμών που εφαρμόζουν αλυσίδες μεγάλων καταστημάτων - Σύγκριση των τιμών συνδυασμού προϊόντων)

(2006/C 281/12)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Rechtbank van koophandel te Brussel

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Lidl Belgium GmbH & Co. KG

κατά

Etablissementen Franz Colruyt NV

Αντικείμενο της υποθέσεως

Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Rechtbank van koophandel te Brussel — Ερμηνεία του άρθρου 3α, παράγραφος 1, στοιχεία α', β' και γ', της οδηγίας 84/450/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 10ης Σεπτεμβρίου 1984, για την προσέγγιση των νομοθετικών, κανονιστικών και διοικητικών διατάξεων των κρατών μελών σχετικά με την παραπλανητική διαφήμιση (ΕΕ L 250, σ. 17), όπως προστέθηκε από την οδηγία 97/55/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 6ης Οκτωβρίου 1997 (ΕΕ L 290, σ. 18) — Συγκριτική διαφήμιση — Σύγκριση του γενικού επιπέδου των τιμών του διαφημιζομένου με εκείνο των ανταγωνιστών του χωρίς να αναφέρεται ποια προϊόντα συγκρίνονται όσον αφορά την τιμή τους

Διατακτικό της αποφάσεως

Η προϋπόθεση του επιτρεπτού της συγκριτικής διαφημίσεως που θέτει το άρθρο 3α, παράγραφος 1, στοιχείο β', της οδηγίας 84/450/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 10ης Σεπτεμβρίου 1984, για την προσέγγιση των νομοθετικών, κανονιστικών και διοικητικών διατάξεων των κρατών μελών σχετικά με την παραπλανητική και τη συγκριτική διαφήμιση, όπως τροποποιήθηκε από την οδηγία 97/55/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 6ης Οκτωβρίου 1997, έχει την έννοια ότι δεν απαγορεύει τη συγκριτική διαφήμιση που αφορά συλλογικώς ομάδες προϊόντων συνήθους καταναλώσεως που διατίθενται στην αγορά από δύο ανταγωνιστικές αλυσίδες πολυκαταστημάτων, εφόσον όμως οι εν λόγω ομάδες αποτελούνται αμφότερες από επιμέρους προϊόντα τα οποία, εξεταζόμενα ανά ζεύγη, πληρούν το καθένα χωριστά την προϋπόθεση της συγκρισιμότητας που θέτει η εν λόγω διάταξη.

Η απαίτηση του άρθρου 3α, παράγραφος 1, στοιχείο γ', της οδηγίας 84/450, όπως τροποποιήθηκε από τη οδηγία 97/55, το οποίο προβλέπει ότι η διαφήμιση πρέπει να «συγκρίνει κατά τρόπο αντικειμενικό» τα χαρακτηριστικά των σχετικών προϊόντων, δεν συνεπάγεται ότι, σε περίπτωση συγκρίσεως των τιμών μιας ομάδας προϊόντων συνήθους καταναλώσεως που διατίθενται στην αγορά από ανταγωνιστικές αλυσίδες πολυκαταστημάτων ή του γενικού επιπέδου των τιμών που αυτές εφαρμόζουν όσον αφορά τον συνδυασμό των συγκρίσιμων προϊόντων που διαθέτουν στην αγορά, τα συγκρινόμενα προϊόντα και τιμές, δηλαδή τόσο αυτές του διαφημιζόμενου όσο και αυτές του συνόλου των ανταγωνιστών που μετέχουν στη σύγκριση, πρέπει να αποτελούν αντικείμενο ρητής και εξαντλητικής απαριθμήσεως στο διαφημιστικό μήνυμα.

Tο άρθρο 3α, παράγραφος 1, στοιχείο γ', της οδηγίας 84/450, όπως τροποποιήθηκε από τη οδηγία 97/55, έχει την έννοια ότι συνιστούν «επαληθεύσιμα», κατά την έννοια της διατάξεως αυτής, χαρακτηριστικά προϊόντων που διατίθενται στην αγορά από δύο ανταγωνιστικές αλυσίδες πολυκαταστημάτων:

—	οι τιμές των προϊόντων·

—

το γενικό επίπεδο των τιμών που εφαρμόζουν αυτές οι αλυσίδες πολυκαταστημάτων όσον αφορά την ομάδα τους από συγκρίσιμα προϊόντα και το ποσό που μπορεί να εξοικονομήσει ο καταναλωτής που προτιμά για την αγορά τέτοιων προϊόντων τη μια από τις δύο ανταγωνιστικές αλυσίδες έναντι της άλλης, εφόσον τα εν λόγω προϊόντα αποτελούν πράγματι μέρος της ομάδας από συγκρίσιμα προϊόντα βάσει της οποίας προσδιορίστηκε το εν λόγω γενικό επίπεδο τιμών.

Το άρθρο 3α, παράγραφος 1, στοιχείο γ', της οδηγίας 84/450, όπως τροποποιήθηκε από την οδηγία 97/55, έχει την έννοια ότι ένα χαρακτηριστικό που μνημονεύεται στη συγκριτική διαφήμιση πληροί την κατά τη διάταξη αυτή προϋπόθεση δυνατότητας επαληθεύσεως, σε περίπτωση που τα στοιχεία της συγκρίσεως στα οποία στηρίζεται η μνεία του χαρακτηριστικού αυτού δεν απαριθμούνται στη διαφήμιση αυτή, μόνον όταν ο διαφημιζόμενος αναφέρει, απευθυνόμενος ιδίως προς όσους απευθύνεται το μήνυμα αυτό, πού και πώς μπορούν να λάβουν εύκολα γνώση των στοιχείων αυτών, προκειμένου να επαληθεύσουν την ακρίβειά της ή, αν δεν διαθέτουν την ικανότητα που απαιτείται προς τούτο, να αναθέσουν την επαλήθευση της ακρίβειας της διαφημίσεως και του εν λόγω χαρακτηριστικού σε τρίτους.

Το άρθρο 3α, παράγραφος 1, στοιχείο α', της οδηγίας 84/450, όπως τροποποιήθηκε από την οδηγία 97/55, έχει την έννοια ότι μία συγκριτική διαφήμιση που προβάλλει το χαμηλότερο γενικό επίπεδο των τιμών του διαφημιζομένου σε σχέση με τους κύριους ανταγωνιστές του, όταν η σύγκριση αφορά ένα δείγμα προϊόντων, μπορεί να έχει παραπλανητικό χαρακτήρα, αν το διαφημιστικό μήνυμα:

—	δεν αναφέρει ότι η σύγκριση αφορά μόνον ένα τέτοιο δείγμα και όχι το σύνολο των προϊόντων του διαφημιζομένου,

—	δεν προσδιορίζει τα στοιχεία της συγκρίσεως ή δεν ενημερώνει αυτόν προς τον οποίον απευθύνεται η διαφήμιση σχετικά με την πηγή πληροφορήσεως διά της οποίας είναι δυνατός ο προσδιορισμός αυτός ή

—

περιέχει συλλογική αναφορά σε ένα φάσμα χρηματικών ποσών που μπορεί να εξοικονομήσει ο καταναλωτής αν προτιμήσει για τις αγορές του τον διαφημιζόμενο έναντι των ανταγωνιστών του, χωρίς να προσδιορίζει το γενικό επίπεδο των τιμών που εφαρμόζει καθένας από τους εν λόγω ανταγωνιστές αντιστοίχως και το ποσό που μπορεί να εξοικονομήσει προτιμώντας για τις αγορές του τον διαφημιζόμενο έναντι κάποιου από αυτούς τους ανταγωνιστές.

(1) ΕΕ C 273 της 6.11.2004.

18.11.2006

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 281/9

Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 14ης Σεπτεμβρίου 2006 [αίτηση του Bundesfinanzhof (Γερμανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Centro di Musicologia Walter Stauffer κατά Finanzamt München für Körperschaften

(Υπόθεση C-386/04) (1)

(Ελεύθερη κυκλοφορία των κεφαλαίων - Φόρος εισοδήματος νομικών προσώπων - Απαλλαγή για τα εισοδήματα από μισθώματα - Προϋπόθεση κατοικίας - Κοινωφελές ίδρυμα ιδιωτικού δικαίου)

(2006/C 281/13)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Bundesfinanzhof

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Centro di Musicologia Walter Stauffer

κατά

Finanzamt München für Körperschaften

Αντικείμενο της υποθέσεως

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως — Bundesfinanzhof — Ερμηνεία του άρθρου 52 της Συνθήκης ΕΚ (νυν, κατόπιν τροποποιήσεως, άρθρου 43 ΕΚ), του άρθρου 58 της Συνθήκης ΕΚ (νυν άρθρου 48 ΕΚ), του άρθρου 59 της Συνθήκης ΕΚ (νυν, κατόπιν τροποποιήσεως, άρθρου 49 ΕΚ) και του άρθρου 73 Β της Συνθήκης ΕΚ (νυν άρθρου 56 ΕΚ) — Εθνική νομοθεσία περί φόρου εισοδήματος νομικών προσώπων — Απαλλαγή των κοινωφελών ιδρυμάτων ιδιωτικού δικαίου τα οποία πορίζονται εισοδήματα στην ημεδαπή από την εκμίσθωση ακινήτων, υπό την προϋπόθεση ότι τα εν λόγω ιδρύματα είναι εγκατεστημένα στην ημεδαπή

Διατακτικό της αποφάσεως

Το άρθρο 73 Β της Συνθήκης ΕΚ, σε συνδυασμό με το άρθρο 73 Δ της Συνθήκης, έχει την έννοια ότι απαγορεύει σε κράτος μέλος, το οποίο απαλλάσσει από τον φόρο εισοδήματος νομικών προσώπων τα εισοδήματα από μισθώματα που εισπράττονται επί του εθνικού εδάφους από ιδρύματα αναγνωρισμένα ως κοινωφελή και υπέχοντα καταρχήν απεριόριστη φορολογική υποχρέωση αν είναι εγκατεστημένα εντός του κράτους μέλους αυτού, να αρνηθεί τη χορήγηση της ίδιας απαλλαγής για ομοειδή εισοδήματα σε ίδρυμα ιδιωτικού δικαίου αναγνωρισμένο ως κοινωφελές με μόνη αιτιολογία ότι, επειδή είναι εγκατεστημένο σε άλλο κράτος μέλος, υπέχει περιορισμένη μόνο φορολογική υποχρέωση στο έδαφός του.

(1) ΕΕ C 262 της 23.10.2004.

18.11.2006

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 281/9

Απόφαση του Δικαστηρίου (τμήμα μείζονος συνθέσεως) της 19ης Σεπτεμβρίου 2006 (αίτηση του Bundesverwaltungsgericht για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως) — i-21 Germany GmbH (C-392/04), Arcor AG & Co. KG (C-422/04) κατά Bundesrepublik Deutschland

(Συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-392/04 και C-422/04) (1)

(Υπηρεσίες τηλεπικοινωνιών - Οδηγία 97/13/ΕΚ - Άρθρο 11, παράγραφος 1 - Τέλη και επιβαρύνσεις επί ειδικών αδειών - Άρθρο 10 ΕΚ - Υπεροχή του κοινοτικού δικαίου - Ασφάλεια δικαίου - Απρόσβλητη διοικητική απόφαση)

(2006/C 281/14)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Bundesverwaltungsgericht

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

i-21 Germany GmbH (C-392/04, Arcor AG & Co. KG (C-422/04)

κατά

Bundesrepublik Deutschland

Αντικείμενο της υποθέσεως

Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Bundesverwaltungsgericht — Ερμηνεία των άρθρων 10 ΕΚ και 11, παράγραφος 1, της οδηγίας 97/13/EΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 10ης Απριλίου 1997, σχετικά με κοινό πλαίσιο γενικών και ειδικών αδειών στον τομέα των τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών (ΕΕ. L 117, σ. 15) — Τέλος που εφαρμόζεται στις επιχειρήσεις που είναι κάτοχοι ειδικών αδειών, το οποίο υπολογίζεται βάσει προεισπράξεως του ποσού των γενικών διοικητικών δαπανών της εθνικής κανονιστικής αρχής για περίοδο 30 ετών

Διατακτικό της αποφάσεως

Το άρθρο 11, παράγραφος 1, της οδηγίας 97/13/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 10ης Απριλίου 1997, σχετικά με κοινό πλαίσιο γενικών και ειδικών αδειών στον τομέα των τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών, απαγορεύει την επιβολή τέλους, για ειδικές άδειες, υπολογιζομένου βάσει των γενικών διοικητικών δαπανών του ρυθμιστικού οργανισμού, που συνδέονται με την έκδοση των εν λόγω αδειών, για περίοδο 30 ετών.

Το άρθρο 10 ΕΚ, σε συνδυασμό με το άρθρο 11, παράγραφος 1, της οδηγίας 97/13, επιβάλλει στο εθνικό δικαστήριο να εκτιμήσει αν μία σαφώς ασυμβίβαστη προς το κοινοτικό δίκαιο ρύθμιση, όπως αυτή επί της οποίας βασίστηκαν οι πράξεις περί επιβολής τέλους για τις οποίες πρόκειται στις κύριες δίκες, πάσχει πρόδηλη έλλειψη νομιμότητας υπό την έννοια του οικείου εθνικού δικαίου. Αν αυτό συμβαίνει, στο εν λόγω δικαστήριο απόκειται να αντλήσει όλες τις εντεύθεν συνέπειες σύμφωνα με το εθνικό του δίκαιο, όσον αφορά την ανάκληση των εν λόγω πράξεων.

(1) ΕΕ C 273 της 6.11.2004.

ΕΕ C 284 της 20.11.2006.

18.11.2006

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 281/10

Απόφαση του Δικαστηρίου (τμήμα μείζονος συνθέσεως) της 12ης Σεπτεμβρίου 2006 (αίτηση του Østre Landsret — Δανία για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως) — Laserdisken ApS κατά Kulturministeriet

(Υπόθεση C-479/04) (1)

(Οδηγία 2001/29/ΕΚ - Εναρμόνιση ορισμένων πτυχών του δικαιώματος του δημιουργού και των συγγενικών δικαιωμάτων στην κοινωνία της πληροφορίας - Άρθρο 4 - Δικαίωμα διανομής - Κανόνας περί αναλώσεως - Νομική βάση - Διεθνείς συμφωνίες - Πολιτική ανταγωνισμού - Αρχή της αναλογικότητας - Ελευθερία εκφράσεως - Αρχή της ισότητας - Άρθρα 151 EΚ και 153 EΚ)

(2006/C 281/15)

Γλώσσα διαδικασίας: η δανική

Αιτούν δικαστήριο

Østre Landsret

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Laserdisken ApS

κατά

Kulturministeriet

Αντικείμενο της υποθέσεως

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως — Østre Landsret — Κύρος και ερμηνεία του άρθρου 4, παράγραφος 2, της οδηγίας 2001/29/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 22ας Μαΐου 2001, για την εναρμόνιση ορισμένων πτυχών του δικαιώματος του δημιουργού και συγγενικών δικαιωμάτων στην κοινωνία της πληροφορίας (ΕΕ. L 167, σ. 10) — Ανάλωση του δικαιώματος του δημιουργού μόνο στην περίπτωση πρώτης πωλήσεως ή άλλης πρώτης μεταβιβάσεως κυριότητας εντός της Κοινότητας από τον δικαιούχο με τη συγκατάθεσή του — Εισαγωγή κινηματογραφικών έργων DVD από τρίτα κράτη

Διατακτικό της αποφάσεως

Από την εξέταση του πρώτου προδικαστικού ερωτήματος δεν προέκυψε κανένα στοιχείο δυνάμενο να θίξει την ισχύ του άρθρου 4, παράγραφος 2, της οδηγίας 2001/29/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 22ας Μαΐου 2001, για την εναρμόνιση ορισμένων πτυχών του δικαιώματος του δημιουργού και συγγενικών δικαιωμάτων στην κοινωνία της πληροφορίας.

Το άρθρο 4, παράγραφος 2, της οδηγίας 2001/29 πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι αποκλείει εθνικούς κανόνες προβλέποντες την ανάλωση του δικαιώματος διανομής του πρωτοτύπου ή των αντιγράφων έργου που έχει τεθεί σε κυκλοφορία εκτός της Ευρωπαϊκής Κοινότητας από τον δικαιούχο ή με τη συναίνεσή του.

(1) ΕΕ C 31 της 5.2.2005.

18.11.2006

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 281/10

Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 14ης Σεπτεμβρίου 2006 (αίτηση του College van Beroep voor het bedrijfsleven — Κάτω Χώρες για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως) — J. Slob κατά Productschap Zuivel

(Υπόθεση C-496/04) (1)

(Γάλα και γαλακτοκομικά προϊόντα - Απ' ευθείας πώληση - Ποσότητα αναφοράς - Υπέρβαση - Συμπληρωματική εισφορά για το γάλα - Υποχρέωση των παραγωγών να τηρούν λογιστική «υλικού» - Άρθρο 7, παράγραφοι 1 και 3, του κανονισμού (EΟK) 536/93 - Πρόσθετα εθνικά μέτρα - Αρμοδιότητα των κρατών μελών)

(2006/C 281/16)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

College van Beroep voor het bedrijfsleven

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

J. Slob

κατά

Productschap Zuivel

Αντικείμενο της υποθέσεως

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως — College van Beroep voor het bedrijfsleven — Ερμηνεία του άρθρου 7, παράγραφοι 1, στοιχείο στ' και 3, του κανονισμού (EΟK) 536/93 της Επιτροπής της 9ης Μαρτίου 1993 περί λεπτομερών κανόνων εφαρμογής της συμπληρωματικής εισφοράς στον τομέα του γάλακτος και των γαλακτοκομικών προϊόντων (ΕΕ L 57, σ. 12) — Έκταση της υποχρεώσεως τηρήσεως λογιστικής αποθήκης για τους παραγωγούς που διαθέτουν ποσότητα αναφοράς για απευθείας πωλήσεις — Πρόσθετες υποχρεώσεις επιβαλλόμενες από κράτος μέλος — Ερώτημα μη υποβληθέν από το εθνικό δικαστήριο — Έλλειψη απαντήσεως από το Δικαστήριο

Διατακτικό της αποφάσεως

Το άρθρο 7, παράγραφος 1, πρώτη περίοδος, του κανονισμού (EΟK) 536/93 της Επιτροπής, της 9ης Μαρτίου 1993, περί λεπτομερών κανόνων εφαρμογής της συμπληρωματικής εισφοράς στον τομέα του γάλακτος και των γαλακτοκομικών προϊόντων, έχει την έννοια ότι η διάταξη αυτή παρέχει τη δυνατότητα στα κράτη μέλη να θεσπίζουν, εφόσον κρίνεται αναγκαίο, κανονιστική ρύθμιση επιβάλλουσα στους παραγωγούς γάλακτος τους εγκατεστημένους εντός της επικρατείας τους πρόσθετες λογιστικές υποχρεώσεις βαίνουσες πέραν εκείνων που απορρέουν από το άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο στ', του κανονισμού αυτού. Κατά την άσκηση αυτής της εξουσίας, τα κράτη μέλη οφείλουν να τηρούν τις γενικές αρχές του κοινοτικού δικαίου.

Το κοινοτικό δίκαιο δεν αποκλείει κανονιστική ρύθμιση επιβάλλουσα στους παραγωγούς γάλακτος να καταχωρίζουν τις ποσότητες βουτύρου που παράγουν και τη χρήση αυτών, έστω και αν το βούτυρο εξαλείφθηκε ή μεταποιήθηκε σε ζωοτροφή, στην περίπτωση κατά την οποία, εντός του οικείου κράτους μέλους, αποδείχθηκε δυσχερής ο αποτελεσματικός έλεγχος, βάσει των κοινοτικών και μόνο διατάξεων, της ακρίβειας των σχετικών με τις απ' ευθείας πωλήσεις λογιστικών εγγραφών στις οποίες προέβησαν οι παραγωγοί.

(1) ΕΕ C 31 της 5.2.2005.

18.11.2006

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 281/11

Απόφαση του Δικαστηρίου (τμήμα μείζονος συνθέσεως) της 19ης Σεπτεμβρίου 2006 (αίτηση του Cour administrative —Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου— για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως) — Graham J. Wilson κατά Οrdre des Avocats du Barreau de Luxembourg

(Υπόθεση C-506/04) (1)

(Ελευθερία εγκατάστασης - Οδηγία 98/5/ΕΚ - Μόνιμη άσκηση του δικηγορικού επαγγέλματος σε κράτος μέλος διάφορο εκείνου στο οποίο αποκτήθηκε ο επαγγελματικός τίτλος - Προϋποθέσεις για την εγγραφή στα μητρώα της αρμόδιας αρχής του κράτους μέλους υποδοχής - Προηγούμενη εξακρίβωση της γνώσης των γλωσσών του κράτους μέλους υποδοχής - Προσφυγή ενώπιον δικαστηρίου βάσει του εσωτερικού δικαίου)

(2006/C 281/17)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Αιτούν δικαστήριο

Cour administrative

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Graham J. Wilson

κατά

Οrdre des Avocats du Barreau de Luxembourg

Αντικείμενο της υποθέσεως

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής απόφασης — Cour administrative (Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου) — Ερμηνεία της οδηγίας 98/5/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Φεβρουαρίου 1998, για τη διευκόλυνση της μόνιμης άσκησης του δικηγορικού επαγγέλματος σε κράτος μέλος διάφορο εκείνου στο οποίο αποκτήθηκε ο επαγγελματικός τίτλος ( ΕΕ L 77, σ. 36) — Υποχρέωση πρόβλεψης ένδικης προσφυγής του εσωτερικού δικαίου κατά της απόφασης για την απόρριψη της αίτησης εγγραφής δικηγόρου στα μητρώα του Δικηγορικού Συλλόγου ως δικηγόρου που ασκεί το επάγγελμά του υπό τον επαγγελματικό του τίτλο καταγωγής — Προσφυγή ενώπιον του πειθαρχικού και διοικητικού συμβουλίου του Δικηγορικού Συλλόγου — Εθνική νομοθεσία που εξαρτά την εγγραφή από προφορική εξέταση κατά την οποία εξακριβώνεται η γνώση των επίσημων γλωσσών του κράτους μέλους υποδοχής

Διατακτικό της αποφάσεως

Το άρθρο 9 της οδηγίας 98/5/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Φεβρουαρίου 1998, για τη διευκόλυνση της μόνιμης άσκησης του δικηγορικού επαγγέλματος σε κράτος μέλος διάφορο εκείνου στο οποίο αποκτήθηκε ο επαγγελματικός τίτλος, έχει την έννοια ότι απαγορεύει τη διαδικασία προσφυγής στο πλαίσιο της οποίας η απόφαση για την απόρριψη της αίτησης εγγραφής στα μητρώα κατά το άρθρο 3 της εν λόγω οδηγίας πρέπει να προσβληθεί σε πρώτο βαθμό ενώπιον οργάνου που απαρτίζεται αποκλειστικά από δικηγόρους που ασκούν το επάγγελμά τους υπό τον επαγγελματικό τίτλο του κράτους μέλους υποδοχής και, σε δεύτερο βαθμό, ενώπιον οργάνου του οποίου τα περισσότερα μέλη είναι τέτοιοι δικηγόροι, ενώ παράλληλα η αίτηση αναίρεσης ενώπιον του ανώτατου δικαστηρίου του κράτους μέλους αυτού παρέχει δυνατότητα δικαστικού ελέγχου μόνο ως προς τα νομικά ζητήματα και όχι ως προς τα πραγματικά περιστατικά.

Το άρθρο 3 της οδηγίας 98/5 έχει την έννοια ότι η εγγραφή ενός δικηγόρου στα μητρώα της αρμόδιας αρχής κράτους μέλους διαφορετικού από εκείνο στο οποίο έχει αποκτήσει τον επαγγελματικό του τίτλο, προκειμένου ο δικηγόρος αυτός να ασκεί εκεί το επάγγελμά του υπό τον επαγγελματικό του τίτλο καταγωγής, δεν επιτρέπεται να εξαρτάται από την προηγούμενη εξακρίβωση της γνώσης των γλωσσών του κράτους μέλους υποδοχής.

(1) ΕΕ C 31 της 5. 2. 2005.

18.11.2006

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 281/12

Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 7ης Σεπτεμβρίου 2006 (αίτηση του Cour de cassation –Γαλλία– για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως) — Laboratoires Boiron SA κατά Union de recouvrement des cotisations de sécurité sociale et d'allocations familiales de Lyon (Urssaf), η οποία υπεισήλθε στα δικαιώματα και στις υποχρεώσεις της Agence Central des Organismes de Sécurité Sociale (ACOSS)

(Υπόθεση C-526/04) (1)

(Κρατικές ενισχύσεις - Άρθρα 87 και 88, παράγραφος 3, ΕΚ - Φόρος επί των άμεσων πωλήσεων φαρμάκων - Υποβολή στον φόρο των φαρμακευτικών εργαστηρίων και μη υποβολή των χονδρεμπόρων - Απαγόρευση εφαρμογής μη κοινοποιηθέντος μέτρου - Δυνατότητα επικλήσεως του παράνομου χαρακτήρα μέτρου ενισχύσεως προκειμένου να επιτευχθεί η επιστροφή φόρου - Αντιστάθμιση υποχρεώσεων δημόσιας υπηρεσίας που επιβάλλονται στους χονδρέμπορους - Βάρος αποδείξεως της υπερβάλλουσας αντισταθμίσεως - Κανόνες αποδείξεως που προβλέπονται από το εθνικό δίκαιο - Απαγόρευση να καθίσταται πρακτικώς αδύνατη ή υπερβολικά δυσχερής η επιστροφή του φόρου)

(2006/C 281/18)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Αιτούν δικαστήριο

Cour de cassation

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Laboratoires Boiron SA

κατά

Union de recouvrement des cotisations de sécurité sociale et d'allocations familiales de Lyon (Urssaf), η οποία υπεισήλθε στα δικαιώματα και στις υποχρεώσεις της Agence Central des Organismes de Sécurité Sociale (ACOSS)

Αντικείμενο της υποθέσεως

Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Cour de cassation (Γαλλία) — Ερμηνεία των άρθρων 86 και 87 της Συνθήκης ΕΚ — Χαρακτηρισμός ως κρατικής ενισχύσεως της μη υποβολής των χονδρεμπόρων που υπέχουν ορισμένες υποχρεώσεις δημόσιας υπηρεσίας όσον αφορά τα αποθέματά τους και τις προθεσμίες παραδόσεως (στο εξής: χονδρέμποροι) σε φόρο επί των πωλήσεων χονδρικής φαρμακευτικών ιδιοσκευασμάτων

Διατακτικό της αποφάσεως

Το κοινοτικό δίκαιο πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι φαρμακευτικό εργαστήριο το οποίο οφείλει να καταβάλει εισφορά όπως η προβλεπόμενη στο άρθρο 12 του νόμου 97-1164, της 19ης Δεκεμβρίου 1997, περί χρηματοδοτήσεως της κοινωνικής ασφαλίσεως για το 1998, δικαιούται να προβάλει τον ισχυρισμό ότι η μη υποβολή των χονδρεμπόρων στην ως άνω εισφορά συνιστά κρατική ενίσχυση ώστε να επιτύχει την επιστροφή του μέρους της εν λόγω εισφοράς που αντιστοιχεί στο οικονομικό πλεονέκτημα το οποίο αποκόμισαν με μη νόμιμο τρόπο οι χονδρέμποροι.

Το κοινοτικό δίκαιο δεν απαγορεύει την εφαρμογή κανόνων του εθνικού δικαίου που εξαρτούν την επιστροφή υποχρεωτικής εισφοράς, όπως η προβλεπόμενη από το άρθρο 12 του εν λόγω νόμου 97-1164, από την απόδειξη, με την οποία βαρύνεται ο αιτών, ότι το πλεονέκτημα που αντλούν οι χονδρέμποροι από τη μη υποβολή τους στην εισφορά αυτή υπερβαίνει το επιπλέον κόστος που συνεπάγεται η εκπλήρωση των υποχρεώσεων δημόσιας υπηρεσίας που τους επιβάλλει η εθνική ρύθμιση και, ειδικότερα, ότι δεν πληρούται μία τουλάχιστον από τις προϋποθέσεις που καθορίζονται με την απόφαση της 24ης Ιουλίου 2003, C 280/00, Altmark Trans και Regierungspräsidium Magdeburg.

Ωστόσο, για να εξασφαλισθεί ο σεβασμός της αρχής της αποτελεσματικότητας, ο εθνικός δικαστής, αν διαπιστώσει ότι το βάρος αποδείξεως της υπάρξεως υπερβάλλουσας αντισταθμίσεως υπέρ των χονδρεμπόρων, και κατά συνέπεια της αποδείξεως ότι ο φόρος επί των άμεσων πωλήσεων έχει χαρακτήρα κρατικής ενισχύσεως, το φέρει φαρμακευτικό εργαστήριο, όπως η Boiron, και ότι αυτό μπορεί να καταστήσει τη διεξαγωγή της αποδείξεως αυτής αδύνατη ή εξαιρετικά δυσχερή, ιδίως λόγω του ότι αφορά στοιχεία τα οποία το εργαστήριο αυτό δεν διαθέτει, έχει υποχρέωση να χρησιμοποιήσει όλα τα δικονομικά μέσα που του παρέχει το εθνικό δίκαιο, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνεται η διαταγή διεξαγωγής των αναγκαίων αποδείξεων, συμπεριλαμβανομένης της προσκομίσεως από διάδικο ή τρίτον μιας πράξεως ή ενός στοιχείου.

(1) ΕΕ C 69 της 19. 3. 2005.

18.11.2006

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 281/12

Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 14ης Σεπτεμβρίου 2006 (αίτηση του Finanzgericht München —Γερμανία— για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως) — Hausgemeinschaft Jörg und Stefanie Wollny κατά Finanzamt Landshut

(Υπόθεση C-72/05) (1)

(Έκτη οδηγία ΦΠΑ - Άρθρο 11, Α, παράγραφος 1, στοιχείο γ' - Χρήση κτιρίου έχοντος διατεθεί στην επιχείρηση για τις ιδιωτικές ανάγκες του υποκειμένου στον φόρο - Εξομοίωση αυτής της χρήσεως προς παροχή υπηρεσιών εξ επαχθούς αιτίας - Προσδιορισμός της βάσης επιβολής του φόρου - Έννοια του ποσού των εξόδων στα οποία υποβλήθηκε ο υποκείμενος στον φόρο για την εκτέλεση αυτής της παροχής υπηρεσιών)

(2006/C 281/19)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Finanzgericht München (Γερμανία)

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Hausgemeinschaft Jörg und Stefanie Wollny

κατά

Finanzamt Landshut

Αντικείμενο της υποθέσεως

Αίτηση του Finanzgericht München (Γερμανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως — Άρθρο 11, A, παράγραφος 1, στοιχείο γ' της έκτης οδηγίας 77/388/EΟΚ του Συμβουλίου, της 7ης Μαΐου 1977, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών — Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση (ΕΕ ειδ. έκδ. 09/001, σ. 49) — Βάση επιβολής του φόρου στην περίπτωση παροχής συγκείμενης στην εκ μέρους του υποκειμένου στον φόρο χρήση, για την κάλυψη ίδιων αναγκών, τμήματος κτηρίου το οποίο είναι καθ' ολοκληρίαν ενταγμένο στην επιχείρησή του — Έννοια του «ποσού των εξόδων» του υποκειμένου στον φόρο

Διατακτικό της αποφάσεως

Το άρθρο 11, Α, παράγραφος 1, στοιχείο γ', της έκτης οδηγίας 77/388/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 1977, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών — Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 95/7/ΕΚ του Συμβουλίου, της 10ης Απριλίου 1995, έχει την έννοια ότι δεν απαγορεύει τον καθορισμό της βάσης επιβολής του ΦΠΑ, όσον αφορά την ιδιωτική χρήση μέρους κτιρίου έχοντος διατεθεί, καθ' ολοκληρίαν, από τον υποκείμενο στον φόρο για τους σκοπούς της επιχειρήσεώς του, σε κλάσμα του κόστους κτήσεως ή κατασκευής του κτιρίου, προσδιοριζόμενο βάσει της διάρκειας της περιόδου διακανονισμού των σχετικών με ΦΠΑ εκπτώσεων που προβλέπεται σύμφωνα με το άρθρο 20 της εν λόγω οδηγίας.

Σ' αυτήν τη βάση επιβολής του φόρου πρέπει να συμπεριληφθεί το κόστος κτήσεως του οικοπέδου επί του οποίου ανηγέρθη το κτίριο όταν αυτή η κτήση είχε υποβληθεί στον εν λόγω φόρο και ο υποκείμενος στον φόρο πέτυχε την έκπτωση.

(1) ΕΕ C 93 της 16. 4. 2005.

18.11.2006

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 281/13

Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 14ης Σεπτεμβρίου 2006 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Ελληνικής Δημοκρατίας

(Υπόθεση C-82/05) (1)

(Παράβαση κράτους μέλους - Ελεύθερη κυκλοφορία εμπορευμάτων - Άρθρο 28 ΕΚ - Ποσοτικοί περιορισμοί - Μέτρα ισοδυνάμου αποτελέσματος - Εμπορία προψημένων και κατεψυγμένων προϊόντων αρτοποιίας)

(2006/C 281/20)

Γλώσσα διαδικασίας: η ελληνική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωπος: Μ. Πατακιά)

Καθής: Ελληνική Δημοκρατία (εκπρόσωποι: N. Δαφνίου και M. Απέσσος)

Αντικείμενο της υποθέσεως

Παράβαση κράτους μέλους — Παράβαση του άρθρου 28 ΕΚ — Εθνική νομοθεσία θεωρούσα τη μέθοδο «bake off» (απόψυξη και αναθέρμανση ψωμιού προψηθέντος και καταψυγέντος) ως πράξη παρασκευής άρτου και επιφυλάσσουσα στους αρτοποιούς το δικαίωμα πωλήσεως άρτου παρασκευασμένου κατ' αυτή τη μέθοδο

Διατακτικό της αποφάσεως

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Η Ελληνική Δημοκρατία, εξομοιώνοντας τη διαδικασία τελικής εψήσεως ή αναθερμάνσεως των προϊόντων «bake-off» με τη διαδικασία πλήρους παρασκευής άρτου και υπάγοντάς την στις προϋποθέσεις της σχετικής με την αρτοποιία εθνικής νομοθεσίας, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 28 ΕΚ.

2)	Καταδικάζει την Ελληνική Δημοκρατία στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 93 της 16.4.2005.

18.11.2006

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 281/13

Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 14ης Σεπτεμβρίου 2006 [αίτηση του College van Beroep voor het bedrijfsleven (Κάτω Χώρες) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Stichting Zuid-Hollandse Milieufederatie κατά Minister van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit

(Υπόθεση C-138/05) (1)

(Έγκριση φυτοπροστατευτικών προϊόντων και βιοκτόνων - Οδηγία 91/414/ΕΟΚ - Άρθρο 8 - Οδηγία 98/8/ΕΚ - Άρθρο 16 - Εξουσία των κρατών μελών κατά τη μεταβατική περίοδο)

(2006/C 281/21)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

College van Beroep voor het bedrijfsleven

Διάδικοι στην κύρια δίκη

Προσφεύγον: Stichting Zuid-Hollandse Milieufederatie

Καθού: Minister van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit

παρισταμένης της: LTO Nederland

Αντικείμενο της υποθέσεως

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως — College van Beroep voor het bedrijfsleven — Ερμηνεία των άρθρων 4, 8, παράγραφοι 2 και 3, και 23 της οδηγίας 91/414/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 15ης Ιουλίου 1991, σχετικά με τη διάθεση στην αγορά φυτοπροστατευτικών προϊόντων (EE L 230, σ. 1) — Ερμηνεία του άρθρου 16 της οδηγίας 98/8/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Φεβρουαρίου 1998, για τη διάθεση βιοκτόνων στην αγορά (EE L 123, σ. 1) — Προηγούμενη έγκριση — Λήξασα προθεσμία μεταφοράς — Εφαρμογή από τα εθνικά δικαστήρια — Έγκριση προϊόντων που βρίσκονταν στην αγορά δύο χρόνια μετά την κοινοποίηση της οδηγίας — Επανεξέταση προϊόντων

Διατακτικό της αποφάσεως

Το άρθρο 16, παράγραφος 1, της οδηγίας 98/8/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Φεβρουαρίου 1998, για τη διάθεση βιοκτόνων στην αγορά, έχει το ίδιο περιεχόμενο με το άρθρο 8, παράγραφος 2, της οδηγίας 91/414/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 15ης Ιουλίου 1991, σχετικά με τη διάθεση στην αγορά φυτοπροστατευτικών προϊόντων.

Το άρθρο 8, παράγραφος 2, της οδηγίας 91/414 δεν δημιουργεί μια υποχρέωση «standstill». Ωστόσο, τα άρθρα 10, δεύτερο εδάφιο, ΕΚ και 249, τρίτο εδάφιο, ΕΚ καθώς και η οδηγία 91/414 επιβάλλουν να μη θεσπίσουν τα κράτη μέλη κατά τη μεταβατική περίοδο του άρθρου 8, παράγραφος 2, της οδηγίας αυτής διατάξεις ικανές να θέσουν σε σοβαρό κίνδυνο την επίτευξη του αποτελέσματος που επιδιώκει η οδηγία αυτή. Ειδικότερα, τα κράτη μέλη δεν δύνανται κατά τη μεταβατική αυτή περίοδο να τροποποιήσουν την εφαρμοστέα ρύθμιση κατά τέτοιον τρόπο ώστε να μπορέσουν να εγκρίνουν ένα φυτοπροστατευτικό προϊόν, που εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής της διατάξεως αυτής, χωρίς να λάβουν δεόντως υπόψη τις συνέπειες που το προϊόν αυτό μπορεί να έχει για την υγεία των ανθρώπων και των ζώων καθώς και για το περιβάλλον. Ομοίως, απόφαση σχετικά με έγκριση μπορεί να ληφθεί μόνο βάσει φακέλου ο οποίος περιέχει τα αναγκαία στοιχεία για να μπορέσουν να αξιολογηθούν πραγματικά οι συνέπειες αυτές.

Το άρθρο 8, παράγραφος 2, της οδηγίας 91/414 πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι ένα κράτος μέλος, αν επιτρέψει τη διάθεση στην αγορά, στο έδαφός του, φυτοπροστατευτικών προϊόντων τα οποία περιέχουν δραστικές ουσίες που δεν περιλαμβάνονται στο παράρτημα I της εν λόγω οδηγίας και που βρίσκονταν στην αγορά δύο χρόνια μετά την ημερομηνία κοινοποιήσεως της οδηγίας αυτής, δεν οφείλει να τηρήσει τις διατάξεις του άρθρου 4 ή 8, παράγραφος 3, της ίδιας οδηγίας.

Του αιτούντος δικαστηρίου έργο είναι να εκτιμήσει αν η αξιολόγηση που έγινε κατ' εφαρμογήν του άρθρου 16aa του νόμου του 1962 περί φυτοπροστατευτικών προϊόντων και βιοκτόνων (Bestrijdingsmiddelenwet), όπως τροποποιήθηκε με νόμο της 6ης Φεβρουαρίου 2003, στοιχεί με όλα τα χαρακτηριστικά μιας επανεξετάσεως υπό την έννοια του άρθρου 8, παράγραφος 3, της οδηγίας 91/414, και μεταξύ αυτών με εκείνα που διευκρινίζονται στις σκέψεις 53 και 54 της παρούσας αποφάσεως.

5)	Το άρθρο 8, παράγραφος 3, της οδηγίας 91/414 πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι περιέχει μόνο διατάξεις σχετικά με την παροχή στοιχείων πριν από μια επανεξέταση.

(1) ΕΕ C 143 της 11.6.2005.

18.11.2006

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 281/14

Απόφαση του Δικαστηρίου (τμήμα μείζονος συνθέσεως) της 19ης Σεπτεμβρίου 2006 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου

(Υπόθεση C-193/05) (1)

(Παράβαση κράτους μέλους - Ελευθερία εγκατάστασης - Οδηγία 98/5/ΕΚ - Μόνιμη άσκηση του δικηγορικού επαγγέλματος σε κράτος μέλος διαφορετικό από εκείνο στο οποίο αποκτήθηκε ο επαγγελματικός τίτλος - Προηγούμενη εξακρίβωση της γνώσης των γλωσσών του κράτους μέλους υποδοχής - Απαγόρευση της άσκησης των δραστηριοτήτων παροχής υπηρεσιών εγκατάστασης και έδρας εταιριών (domiciliation) - Υποχρέωση προσκόμισης κατ' έτος του πιστοποιητικού εγγραφής στα μητρώα της αρμόδιας αρχής του κράτους μέλους καταγωγής)

(2006/C 281/22)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: D. Maidani και A. Bordes)

Καθού: Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου (εκπρόσωποι: S. Schreiner, επικουρούμενος από τον L. Dupong, avocat)

Αντικείμενο της υποθέσεως

Παράβαση κράτους μέλους — Παράβαση των άρθρων 2, 3 και 5 της οδηγίας 98/5/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Φεβρουαρίου 1998, για τη διευκόλυνση της μόνιμης ασκήσεως του δικηγορικού επαγγέλματος σε κράτος μέλος διάφορο εκείνου στο οποίο αποκτήθηκε ο επαγγελματικός τίτλος (ΕΕ L 77, σ. 36) — Έλεγχος των γλωσσικών γνώσεων — Απαγόρευση της άσκησης της δραστηριότητας του παρέχοντος υπηρεσίες εγκατάστασης και έδρας εταιριών (domiciliataire) — Υποχρέωση προσκόμισης ετησίως του πιστοποιητικού που εκδίδεται από το κράτος μέλος καταγωγής

Διατακτικό της αποφάσεως

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

Το Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου, επιβάλλοντας, όσον αφορά τους δικηγόρους που έχουν αποκτήσει τον επαγγελματικό τίτλο τους σε άλλο κράτος μέλος και όχι στο Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου και επιθυμούν να ασκούν το επάγγελμά τους στο Λουξεμβούργο υπό τον επαγγελματικό τους τίτλο καταγωγής, ως προϋπόθεση της εγγραφής τους στα μητρώα της αρμόδιας εθνικής αρχής την προηγούμενη εξακρίβωση των γλωσσικών τους γνώσεων, απαγορεύοντας στους δικηγόρους αυτούς να ασκούν δραστηριότητες παροχής υπηρεσιών εγκατάστασης και έδρας εταιριών και επιβάλλοντάς τους την υποχρέωση προσκόμισης κατ' έτος του πιστοποιητικού εγγραφής τους στα μητρώα της αρμόδιας αρχής του κράτους μέλους καταγωγής, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από την οδηγία 98/5/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Φεβρουαρίου 1998, για τη διευκόλυνση της μόνιμης ασκήσεως του δικηγορικού επαγγέλματος σε κράτος μέλος διάφορο εκείνου στο οποίο αποκτήθηκε ο επαγγελματικός τίτλος.

2)	Καταδικάζει το Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 155 της 25. 6. 2005.

18.11.2006

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 281/15

Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 14ης Σεπτεμβρίου 2006 (αίτηση του Commissione tributaria di primo grado di Trento —Ιταλία— για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως) — Stradasfalti Srl κατά Agenzia delle Entrate Ufficio di Trento

(Υπόθεση C-228/05) (1)

(Έκτη οδηγία ΦΠΑ - Άρθρα 17, παράγραφος 7, και 29 - Δικαίωμα προς έκπτωση του ΦΠΑ επί των εισροών)

(2006/C 281/23)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Αιτούν δικαστήριο

Commissione tributaria di primo grado di Trento

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Stradasfalti Srl

κατά

Agenzia delle Entrate Ufficio di Trento

Αντικείμενο της υποθέσεως

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως — Commissione tributaria di primo grado di Trento — Ερμηνεία των άρθρων 17, σημείο 7, και 29 της οδηγίας 77/388/ΕΟΚ: έκτη οδηγία του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 1977, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών — Κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση (ΕΕ ειδ. εκδ. 09/001, σ. 49) — Δικαίωμα εκπτώσεως του ΦΠΑ επί των εισροών — Εθνική διάταξη περιορίζουσα το δικαίωμα εκπτώσεως χωρίς διαβούλευση με την προβλεπόμενη από το άρθρο 29 της οδηγίας επιτροπή

Διατακτικό της αποφάσεως

Το άρθρο 17, παράγραφος 7, πρώτη περίοδος, της έκτης οδηγίας 77/388/EΟΚ του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 1977, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών — Κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση, επιβάλλει στα κράτη μέλη την υποχρέωση να ενημερώνουν, προκειμένου να τηρείται η προβλεπόμενη στο άρθρο 29 της ιδίας οδηγίας διαδικαστική υποχρέωση διαβουλεύσεως, τη συμβουλευτική επιτροπή του φόρου προστιθέμενης αξίας, η οποία συνεστήθη με το άρθρο αυτό, σχετικά με το ότι προτίθενται να λάβουν εθνικό μέτρο παρεκκλίνον από το γενικό σύστημα των εκπτώσεων του φόρου προστιθέμενης αξίας και να παρέχουν στην επιτροπή αυτή ικανή πληροφόρηση ώστε να της είναι δυνατόν να εξετάσει το μέτρο μετά λόγου γνώσεως.

Το άρθρο 17, παράγραφος 7, πρώτη περίοδος, της έκτης οδηγίας 77/388 έχει την έννοια ότι δεν επιτρέπει σε κράτος μέλος να αποκλείσει αγαθά από το σύστημα των εκπτώσεων του φόρου προστιθέμενης αξίας χωρίς προηγούμενη διαβούλευση με τη συμβουλευτική επιτροπή του φόρου προστιθέμενης αξίας, η οποία συνεστήθη με το άρθρο 29 της εν λόγω οδηγίας. Η ανωτέρω διάταξη δεν επιτρέπει περαιτέρω σε κράτος μέλος να θεσπίσει μέτρα περί αποκλεισμού αγαθών από το σύστημα των εκπτώσεων του εν λόγω φόρου μη περιέχοντα ένδειξη ως προς τον περιορισμό της διάρκειας ισχύος τους και/ή μη αποτελούντα μέρος συνόλου μέτρων διαρθρωτικών προσαρμογών με σκοπό τη μείωση του ελλείμματος του προϋπολογισμού και την ικανότητα εξοφλήσεως του δημόσιου χρέους.

Στον βαθμό που συγκεκριμένη εξαίρεση από το σύστημα των εκπτώσεων δεν θεσπίστηκε σύμφωνα με το άρθρο 17, παράγραφος 7, της έκτης οδηγίας 77/388, το οποίο επιβάλλει στα κράτη μέλη την υποχρέωση διαβουλεύσεως, οι εθνικές φορολογικές αρχές δεν μπορούν να αντιτάξουν στον υποκείμενο στον φόρο διάταξη παρεκκλίσεως από την αρχή του δικαιώματος προς έκπτωση του φόρου προστιθεμένης αξίας, όπως προβλέπει το άρθρο 17, παράγραφος 1, της οδηγίας. Δεδομένου ότι ο υποκείμενος στον φόρο υπήχθη στο οικείο μέτρο, πρέπει να του δοθεί η δυνατότητα να επανυπολογίσει το χρέος του σε φόρο προστιθεμένης αξίας σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 17, παράγραφος 2, της έκτης οδηγίας 77/388, στον βαθμό που τα αγαθά και οι υπηρεσίες χρησιμοποιήθηκαν για τις ανάγκες των φορολογηθεισών πράξεων.

(1) ΕΕ C 193 της 6. 8. 2005.

18.11.2006

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 281/16

Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 14ης Σεπτεμβρίου 2006 (αίτηση του Bayerischer Verwaltungsgerichtshof — Γερμανία για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως) — Bund Naturschutz in Bayern eV, Johann Märkl, Ludwig Neumair, Matthias Maier, Josef Hörmann, Christine Hörmann, Albert Hörmann, Johann Hörmann, Maria Rimpfl, Georg Rimpfl, Eva Rimpfl, Karl Kressierer, Magdalena Kressierer, Anton Wastl, Amalie Wastl, Richard Westenthanner, Barbara Westenthanner, Angelika Graubner-Riedelsheimer, Michael Graubner, Wolfram Graubner, Sylvia Stracke, Eva Maria Thiel, Friederike Nischwitz, Georg Daller κατά Freistaat Bayern

(Υπόθεση C-244/05) (1)

(Διατήρηση των φυσικών οικοτόπων και της άγριας πανίδας και χλωρίδας - Οδηγία 92/43/ΕΟΚ - Καθεστώς προστασίας πριν από την εγγραφή ενός οικοτόπου στον κατάλογο των τόπων κοινοτικής σημασίας)

(2006/C 281/24)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Bayerischer Verwaltungsgerichtshof

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Bund Naturschutz in Bayern eV, Johann Märkl, Ludwig Neumair, Matthias Maier, Josef Hörmann, Christine Hörmann, Albert Hörmann, Johann Hörmann, Maria Rimpfl, Georg Rimpfl, Eva Rimpfl, Karl Kressierer, Magdalena Kressierer, Anton Wastl, Amalie Wastl, Richard Westenthanner, Barbara Westenthanner, Angelika Graubner-Riedelsheimer, Michael Graubner, Wolfram Graubner, Sylvia Stracke, Eva Maria Thiel, Friederike Nischwitz, Georg Daller

κατά

Freistaat Bayern

Αντικείμενο της υποθέσεως

Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Bayerischer Verwaltungsgerichtshof — Ερμηνεία του άρθρου 3, παράγραφος 1, της οδηγίας 92/43/ΕΟΚ του Συμβουλίου της 21ης Μαΐου 1992 για τη διατήρηση των φυσικών οικοτόπων καθώς και της άγριας πανίδας και χλωρίδας (ΕΕ L 206, σ. 7) καθώς και του άρθρου 10, παράγραφος 2 ΕΚ — Μέτρα προστασίας δυνάμενα να διαφυλάξουν το οικολογικό ενδιαφέρον των τόπων οι οποίοι δύνανται να χαρακτηρισθούν ως τόποι κοινοτικής σημασίας και έχουν συμπεριληφθεί στους διαβιβαζομένους προς την Επιτροπή εθνικούς καταλόγους, αλλά δεν έχουν εισέτι περιληφθεί στον καταρτιζόμενο από την Επιτροπή κατάλογο — Προβλεπόμενη από την εθνική νομοθεσία δυνατότητα προσωρινής απαγορεύσεως της τροποποιήσεως της καταστάσεώς τους — Χάραξη αυτοκινητοδρόμου

Διατακτικό της αποφάσεως

Tο ενδεδειγμένο εφαρμοστέο καθεστώς προστασίας για τους τόπους που περιλαμβάνονται σε εθνικό κατάλογο που έχει διαβιβασθεί στην Επιτροπή, δυνάμει του άρθρου 4, παράγραφος 1, της οδηγίας 92/43/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 21ης Μαΐου 1992, για τη διατήρηση των φυσικών οικοτόπων καθώς και της άγριας πανίδας και χλωρίδας, επιβάλλει στα κράτη μέλη να μην επιτρέπουν παρεμβάσεις που ενδέχεται να θέσουν σε σοβαρό κίνδυνο τα οικολογικά χαρακτηριστικά των τόπων αυτών.

Τα κράτη μέλη υποχρεούνται να λαμβάνουν, σύμφωνα με τις διατάξεις της εθνικής νομοθεσίας, όλα τα αναγκαία μέτρα για την αποφυγή παρεμβάσεων που ενδέχεται να θέσουν σε σοβαρό κίνδυνο τα οικολογικά χαρακτηριστικά των τόπων που περιλαμβάνονται στον κατάλογο που διαβιβάζεται στην Επιτροπή. Στον εθνικό δικαστή εναπόκειται να κρίνει αν συντρέχει εν προκειμένω τέτοια περίπτωση.

(1) ΕΕ C 205 της 20.8.2005.

18.11.2006

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 281/16

Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 14ης Σεπτεμβρίου 2006 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Maria Dolores Fernádez Gómez

(Υπόθεση C-417/05 P) (1)

(Αίτηση αναιρέσεως - Έκτακτος υπάλληλος - Άρθρο 2, στοιχείο α', του ΚΛΠ - Περίοδος διανυθείσα στην υπηρεσία της Επιτροπής με την ιδιότητα αποσπασμένου εθνικού εμπειρογνώμονα - Παραδεκτό - Αίτηση κατά την έννοια του άρθρου 90, παράγραφος 1, του ΚΥΚ - Έννοια - Βλαπτική πράξη)

(2006/C 281/25)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: D. Martin και L. Lozano Palacios)

Καθής πρωτοδίκως: Maria Dolores Fernádez Gómez (εκπρόσωποι: J. Iturriagagoitia Bassas, abogado)

Αντικείμενο της υποθέσεως

Αίτηση αναιρέσεως της αποφάσεως του Πρωτοδικείου (πρώτο τμήμα) της 13ης Σεπτεμβρίου 2005, στην υπόθεση Τ-272/03, Fernández Gómez κατά. Επιτροπής, με την οποία το Πρωτοδικείο ακύρωσε την από 12 Μαΐου 2003 απόφαση της αρμόδιας για τους διορισμούς αρχής να απορρίψει την αίτηση ανανεώσεως της συμβάσεως της προσφεύγουσας και υποχρέωσε την Επιτροπή να καταβάλει στην προσφεύγουσα το ποσό των 50 000 ευρώ ως αποζημίωση για τη ζημία που υπέστη.

Διατακτικό της αποφάσεως

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Αναιρεί την απόφαση του Πρωτοδικείου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων της 13ης Σεπτεμβρίου 2005, στην υπόθεση Τ-272/03, Fernádez Gómez κατά Επιτροπής.

Απορρίπτει ως απαράδεκτη την προσφυγή που άσκησε η M. Fernández Gómez ενώπιον του Πρωτοδικείου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, διώκουσα την ακύρωση της αποφάσεως της εξουσιοδοτημένης για τη σύναψη των συμβάσεων προσλήψεων αρχής της 12ης Μαΐου 2003, περί απορρίψεως της αιτήσεως παρατάσεως της συμβάσεως της M. Fernández Gómez, και την αποκατάσταση της ζημίας που υπέστη ως συνέπεια της εν λόγω αποφάσεως.

3)	Κάθε διάδικος φέρει τα έξοδά του όσον αφορά την πρωτόδικη και την αναιρετική διαδικασία.

(1) ΕΕ C 10 της 14.01.2006.

18.11.2006

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 281/17

Απόφαση του Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα) της 21ης Σεπτεμβρίου 2006 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου

(Υπόθεση C-100/06) (1)

(Παράβαση κράτους μέλους - Οδηγία 2003/66/ΕΚ - Ένδειξη της καταναλώσεως ενέργειας για τα οικιακά ηλεκτρικά ψυγεία και τους καταψύκτες, καθώς και τους συνδυασμούς αυτών - Παράλειψη μεταφοράς της οδηγίας στο εσωτερικό δίκαιο εντός της ταχθείσας προθεσμίας)

(2006/C 281/26)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: B. Schima και J. Hottiaux)

Καθού: Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου (εκπρόσωπος: S. Schreiner)

Αντικείμενο της υποθέσεως

Παράβαση κράτους μέλους — Παράλειψη θεσπίσεως, εντός της προβλεπομένης προθεσμίας, των αναγκαίων διατάξεων προς συμμόρφωση προς την οδηγία 2003/66/ΕΚ της Επιτροπής, της 3ης Ιουλίου 2003, για την τροποποίηση της οδηγίας 94/2/ΕΚ της Επιτροπής της 21ης Ιανουαρίου 1994 περί εφαρμογής της οδηγίας 92/75/ΕΟΚ του Συμβουλίου όσον αφορά την ένδειξη της κατανάλωσης ενέργειας για τα οικιακά ηλεκτρικά ψυγεία και τους καταψύκτες, καθώς και τους συνδυασμούς αυτών (ΕΕ L 170, σ. 10)

Διατακτικό της αποφάσεως

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

Το Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου, παραλείποντας να θεσπίσει, εντός της ταχθείσας προθεσμίας, τις αναγκαίες νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις προκειμένου να συμμορφωθεί προς την οδηγία 2003/66/ΕΚ της Επιτροπής, της 3ης Ιουλίου 2003, για την τροποποίηση της οδηγίας 94/2/ΕΚ της Επιτροπής της 21ης Ιανουαρίου 1994 περί εφαρμογής της οδηγίας 92/75/ΕΟΚ του Συμβουλίου όσον αφορά την ένδειξη της κατανάλωσης ενέργειας για τα οικιακά ηλεκτρικά ψυγεία και τους καταψύκτες, καθώς και τους συνδυασμούς αυτών, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από την οδηγία αυτή.

2)	Καταδικάζει το Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 86 της 08.04.2006.

18.11.2006

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 281/17

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Rechtbank Amsterdam (Κάτω Χώρες) στις 31 Ιουλίου 2006 — K. D. Chuck κατά Raad van bestuur van de Sociale verzekeringsbank

(Υπόθεση C-331/06)

(2006/C 281/27)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Rechtbank Amsterdam

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγων: K. D. Chuck.

Καθού: Raad van bestuur van de Sociale verzekeringsbank

Προδικαστικό ερώτημα

Πρέπει σε μια περίπτωση, όπου ένας μισθωτός κατά την ημερομηνία κατά την οποία έφθασε σε συντάξιμη ηλικία είχε την κατοικία του έξω από την Κοινότητα, το άρθρο 48 του κανονισμού 1408/71 (1) να εφαρμοστεί με τον ίδιο τρόπο ως εάν ο σχετικός μισθωτός είχε την κατοικία του στο έδαφος της Κοινότητας;

(1) Κανονισμός (ΕΟΚ) 1408/71 του Συμβουλίου, της 14ης Ιουνίου 1971, περί εφαρμογής των συστημάτων κοινωνικής ασφαλίσεως στους μισθωτούς, στους μη μισθωτούς και στα μέλη των οικογενειών τους που διακινούνται εντός της Κοινότητας (ΕΕ ειδ. έκδ. 05/001, σ. 73).

18.11.2006

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 281/18

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Oberlandesgericht Düsseldorf (Γερμανία) στις 7 Αυγούστου 2006 — Bayerischer Rundfunk, Deutschlandradio, Hessischer Rundfunk, Mitteldeutscher Rundfunk, Norddeutscher Rundfunk, Radio Bremen, Rundfunk Berlin-Brandenburg, Saarländischer Rundfunk, Südwestrundfunk, Westdeutscher Rundfunk, Zweites Deutsches Fernsehen κατά GEWA — Gesellschaft für Gebaüdereinigung und Wartung mbH

(Υπόθεση C-337/06)

(2006/C 281/28)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Oberlandesgericht Düsseldorf (Γερμανία)

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγοντες: Bayerischer Rundfunk, Deutschlandradio, Hessischer Rundfunk, Mitteldeutscher Rundfunk, Norddeutscher Rundfunk, Radio Bremen, Rundfunk Berlin-Brandenburg, Saarländischer Rundfunk, Südwestrundfunk, Westdeutscher Rundfunk, Zweites Deutsches Fernsehen

Καθής: GEWA — Gesellschaft für Gebaüdereinigung und Wartung mbH

Παρεμβαίνων: Heinz W. Warnecke, ενεργών υπό την επωνυμία Großbauten Spezial Reinigung

Προδικαστικά ερωτήματα

Έχει η κατά την έννοια του άρθρου 1, παράγραφος 9, δεύτερη περίοδος, στοιχείο γ', πρώτη περίπτωση, της οδηγίας 2004/18/ΕΚ (1) προϋπόθεση της «χρηματοδοτήσεως από το κράτος» την έννοια ότι συνιστά τέτοιου είδους χρηματοδότηση η έμμεση χρηματοδότηση, ως εκ της συνταγματικής υποχρεώσεως που υπέχει το κράτος να διασφαλίζει την ανεξάρτητη χρηματοδότηση και συντήρηση οργανισμών, μέσω εισφορών που επιβάλλονται από το κράτος και καταβάλλονται από όσους έχουν ραδιοτηλεοπτικές συσκευές;

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο πρώτο προδικαστικό ερώτημα έχει το άρθρο 1, παράγραφος 9, δεύτερη περίοδος, στοιχείο γ', πρώτη περίπτωση, της οδηγίας 2004/18/ΕΚ την έννοια ότι η προϋπόθεση της «χρηματοδοτήσεως από το κράτος» απαιτεί την άσκηση απ' ευθείας επιρροής εκ μέρους του κράτους όσον αφορά τη σύναψη συμβάσεων εκ μέρους του χρηματοδοτούμενου από κρατικούς πόρους οργανισμού;

Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως στο δεύτερο ερώτημα, έχει το άρθρο 1, παράγραφος 9, δεύτερη περίοδος, στοιχείο γ', της οδηγίας 2004/18/ΕΚ, σε συνδυασμό με το άρθρο 16, στοιχείο β', την έννοια ότι από το πεδίο εφαρμογής της οδηγίας εξαιρούνται μόνον οι υπηρεσίες που μνημονεύονται στο άρθρο 16, στοιχείο β', και ότι άλλες υπηρεσίες οι οποίες δεν αφορούν ειδικώς τα προγράμματα αλλά έχουν επικουρικό και υποστηρικτικό χαρακτήρα, εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής της οδηγίας (εξ αντιδιαστολής επιχείρημα);

(1) ΕΕ L 134, σ. 114.

18.11.2006

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 281/18

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Verwaltungsgericht Chemnitz (Γερμανία) στις 8 Αυγούστου 2006 — Peter Funk κατά Stadt Chemnitz

(Υπόθεση C-343/06)

(2006/C 281/29)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Verwaltungsgericht Chemnitz

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγων: Peter Funk

Καθής: Stadt Chemnitz

Προδικαστικά ερωτήματα

Επιτρέπεται σε ένα κράτος μέλος, σύμφωνα με τα άρθρα 1, παράγραφος 2, και 8, παράγραφοι 2 και 4, της οδηγίας 91/439/ΕΟΚ (1) του Συμβουλίου, της 29ης Ιουλίου 1991, να αξιώνει από τον κάτοχο διπλώματος οδηγήσεως που έχει εκδοθεί σε άλλο κράτος μέλος να υποβάλει στην εθνική αρχή αίτηση αναγνωρίσεως του δικαιώματος να κάνει χρήση του διπλώματος αυτού στην ημεδαπή, εφόσον η άδεια οδηγήσεως του κατόχου του εκδοθέντος στην αλλοδαπή, εντός της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, διπλώματος οδηγήσεως είχε προγενεστέρως αφαιρεθεί ή κατ' άλλον τρόπο ακυρωθεί στην ημεδαπή;

Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως:

Πρέπει το άρθρο 1, παράγραφος 2, σε συνδυασμό με το άρθρο 8, παράγραφοι 2 και 4, της οδηγίας 91/439/ΕΟΚ να ερμηνεύεται υπό την έννοια ότι επιτρέπεται σε ένα κράτος μέλος να μην αναγνωρίζει στην επικράτειά του δικαίωμα οδηγήσεως βάσει διπλώματος οδηγήσεως που έχει εκδοθεί σε άλλο κράτος μέλος, στην περίπτωση κατά την οποία η άδεια οδηγήσεως του κατόχου του εκδοθέντος στην αλλοδαπή, εντός της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, διπλώματος οδηγήσεως είχε προγενεστέρως αφαιρεθεί στην ημεδαπή από τη διοικητική αρχή, εφόσον, βάσει του δικαίου του πρώτου από τα κράτη μέλη αυτά, όταν η άδεια οδηγήσεως αφαιρείται ή ακυρώνεται με διοικητικά μέτρα δεν επιβάλλεται χρόνος αναμονής για την επαναχορήγησή της και εφόσον αξίωση επαναχορηγήσεως της άδειας οδηγήσεως γεννάται μόνον αφού ο ενδιαφερόμενος αποδείξει, κατόπιν σχετικής εντολής της διοικητικής αρχής, ότι διαθέτει ικανότητα οδηγήσεως, ως ουσιαστική προϋπόθεση της επαναχορηγήσεως της άδειας οδηγήσεως, μέσω μιας λεπτομερέστερα ρυθμιζόμενης από το εσωτερικό δίκαιο ιατρικής-ψυχολογικής γνωματεύσεως;

Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως:

Πρέπει το άρθρο 1, παράγραφος 2, σε συνδυασμό με το άρθρο 8, παράγραφοι 2 και 4, της οδηγίας 91/439/ΕΟΚ να ερμηνεύεται υπό την έννοια ότι επιτρέπεται σε ένα κράτος μέλος να μην αναγνωρίζει στην επικράτειά του δικαίωμα οδηγήσεως βάσει διπλώματος οδηγήσεως που έχει εκδοθεί σε άλλο κράτος μέλος στην περίπτωση κατά την οποία η άδεια οδηγήσεως του κατόχου του εκδοθέντος στην αλλοδαπή, εντός της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, διπλώματος οδηγήσεως είχε προγενεστέρως αφαιρεθεί ή κατ' άλλον τρόπο ακυρωθεί στην ημεδαπή από τη διοικητική αρχή, εφόσον προκύπτει βάσει αντικειμενικών δεδομένων (απουσία κατοικίας στο κράτος μέλος εκδόσεως του διπλώματος και απόρριψη της αιτήσεως επαναχορηγήσεως της άδειας οδηγήσεως στην ημεδαπή) ότι η κτήση της άδειας οδηγήσεως στην αλλοδαπή, εντός της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, είχε ως αποκλειστικό σκοπό την περιγραφή των αυστηρών ουσιαστικών προϋποθέσεων της εθνικής διαδικασίας επαναχορηγήσεως διπλωμάτων οδηγήσεως, και ιδίως της ιατρικής-ψυχολογικής γνωματεύσεως;

(1) ΕΕ L 237, σ. 1.

18.11.2006

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 281/19

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Unabhängiger Verwaltungssenat im Land Niederösterreich (Αυστρία) στις 10 Αυγούστου 2006 στην υπόθεση Gottfried Heinrich

(Υπόθεση C-345/06)

(2006/C 281/30)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Unabhängiger Verwaltungssenat im Land Niederösterreich

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγων: Gottfried Heinrich

Προδικαστικά ερωτήματα

Αποτελούν έγγραφα κατά την έννοια του άρθρου 2, παράγραφος 3, του κανονισμού (ΕΚ) 1049/2001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 30ής Μαΐου 2001, για την πρόσβαση του κοινού στα έγγραφα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του Συμβουλίου και της Επιτροπής (1), ακόμη και οι πράξεις των οποίων η δημοσίευση στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι υποχρεωτική κατά το άρθρο 254 ΕΚ;

2)	Έχουν δεσμευτική ισχύ οι κανονισμοί ή/και τα τμήματα κανονισμών που –κατά παράβαση του άρθρου 254, παράγραφος 2, ΕΚ– δεν έχουν δημοσιευτεί στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης;

(1) ΕΕ L 145, σ. 43.

18.11.2006

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 281/19

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Tribunale Amministrativo Regionale di Brescia (Ιταλία) στις 17 Αυγούστου 2006 — ASM Brescia SpA κατά Comune di Rodengo Saiano

(Υπόθεση C-347/06)

(2006/C 281/31)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunale Amministrativo Regionale di Brescia

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσα: ASM Brescia SpA

Καθού: Comune di Rodengo Saiano

Προδικαστικά ερωτήματα

Είναι αντίθετη με τα άρθρα 43, 49, 86, παράγραφος 1, της Συνθήκης και με τις αρχές της ίσης μεταχειρίσεως, της απαγορεύσεως των δυσμενών διακρίσεων και της διαφάνειας η αυτόματη και γενικευμένη παράταση έως τις 31 Δεκεμβρίου 2007 των υφισταμένων συμβάσεων παραχωρήσεως της διανομής φυσικού αερίου, οι οποίες είχαν συναφθεί αρχικά χωρίς να προηγηθεί διαδικασία διαγωνισμού;

Είναι αντίθετες με τα άρθρα 43, 49, 86, παράγραφος 1, της Συνθήκης και με τις αρχές της ίσης μεταχειρίσεως, της απαγορεύσεως των δυσμενών διακρίσεων και της διαφάνειας οι μεταγενέστερες αυτόματες παρατάσεις έως τις 31 Δεκεμβρίου 2009 των υφισταμένων συμβάσεων παραχωρήσεως της διανομής φυσικού αερίου, οι οποίες είχαν συναφθεί αρχικά χωρίς να προηγηθεί διαδικασία διαγωνισμού, στις ακόλουθες περιπτώσεις:

α)	όταν ο παραχωρησιούχος έχει προβεί σε εταιρική συγχώνευση η οποία του επιτρέπει να εξυπηρετεί διπλάσιο αριθμό χρηστών από τον αριθμό που εξυπηρετούσε προηγουμένως η μεγαλύτερη εταιρία·

β)	όταν ο παραχωρησιούχος καλύπτει αριθμό χρηστών ανώτερο των 100 000 τελικών πελατών, ή ποσότητα διανεμομένου αερίου ανώτερη των 100 εκατομμυρίων κυβικών μέτρων ετησίως, ή γεωγραφικό πλαίσιο λειτουργίας ίσο τουλάχιστον με ολόκληρη την περιφέρεια της οικείας επαρχίας·

γ)	όταν το 40 % τουλάχιστον του εταιρικού κεφαλαίου του παραχωρησιούχου έχει μεταβιβαστεί σε ιδιώτες;

Είναι αντίθετη με την τέταρτη, την όγδοη, τη δέκατη και τη δέκατη όγδοη αιτιολογική σκέψη της οδηγίας 2003/55/ΕΚ (1) της 26ης Ιουνίου 2003 καθώς και με το άρθρο 23, παράγραφος 1, της ίδιας οδηγίας, το άρθρο 10 της Συνθήκης και τις αρχές της ορθολογικότητας και της αναλογικότητας η παράταση των υφισταμένων συμβάσεων παραχωρήσεως της διανομής του φυσικού αερίου, τόσο στην περίπτωση που εκτίθεται στο ερώτημα 1 όσο και στην περίπτωση που εκτίθεται στο ερώτημα 2, λαμβανομένων ιδίως υπόψη:

α)	της υποχρεώσεως των κρατών να επιτύχουν τον στόχο της ελευθερώσεως της αγοράς φυσικού αερίου έως την 1η Ιουλίου 2007·

β)	της απαγορεύσεως να θεσπίζουν ή να διατηρούν σε ισχύ τα κράτη εθνικές διατάξεις που αντιβαίνουν στην ελευθέρωση της αγοράς του φυσικού αερίου·

γ)	της υποχρεώσεως των κρατών να συνδέουν τη διάρκεια της μεταβατικής περιόδου με μια εύλογη προθεσμία και με αντικειμενικές απαιτήσεις;

(1) ΕΕ L 176, σ. 57

18.11.2006

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 281/20

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Verwaltungsgericht Darmstadt (Γερμανία) στις 21 Αυγούστου 2006 — Murat Polat κατά Stadt Rüsselsheim

(Υπόθεση C-349/06)

(2006/C 281/32)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Verwaltungsgericht Darmstadt

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγων: Murat Polat

Καθού: Stadt Rüsselsheim

Προδικαστικά ερωτήματα

Συνάδει με το άρθρο 59 του πρόσθετου πρωτοκόλλου της Συμφωνίας της 12ης Σεπτεμβρίου 1963 περί συνδέσεως της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας και της Τουρκίας (1), όσον αφορά τη μεταβατική περίοδο της συνδέσεως, η μη απώλεια, εκ μέρους Τούρκου υπηκόου, ο οποίος μετέβη στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας ως τέκνο εργαζομένων στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας γονέων, στο πλαίσιο της οικογενειακής συνένωσης, του δικαιώματος παραμονής που έλκει από το δικαίωμα που του παρέχει το άρθρο 7, εδάφιο 1, 2η περίπτωση, της αποφάσεως 1/80 του Συμβουλίου Συνδέσεως ΕΟΚ–Τουρκίας (απόφαση 1/80), να ανταποκρίνεται σε οποιαδήποτε προσφορά θέσεως εργασίας –πλην των περιπτώσεων που προβλέπει το άρθρο 14 της αποφάσεως 1/80, καθώς και σε περίπτωση απομακρύνσεως από το κράτος υποδοχής για σημαντικό χρονικό διάστημα χωρίς εύλογη αιτία– ακόμα και μετά την συμπλήρωση του 21ου έτους της ηλικίας του, όταν δεν διαμένει πλέον με τους γονείς του και δεν συντηρείται από αυτούς;

Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως, στο πρώτο ερώτημα:

Ανακτά Τούρκος υπήκοος, ο οποίος έχει απολέσει τα δικαιώματα που είχε δυνάμει του άρθρου 7, παράγραφος 1, 2η περίπτωση της αποφάσεως 1/80, λόγω συνδρομής των προαναφερθεισών στο πρώτο ερώτημα προϋποθέσεων, και πάλι τα δικαιώματα αυτά στην περίπτωση κατά την οποία, μετά τη συμπλήρωση του 21ου έτους της ηλικίας του και για περίοδο υπερβαίνουσα τα τρία έτη, επιστρέφει στην οικία των γονέων του όπου διαμένει και συντηρείται δωρεάν, η δε μητέρα του, κατά το χρονικό αυτό διάστημα, έχει μία ολιγόωρη μόνον επαγγελματική απασχόληση (καθαρίστρια απασχολούμενη κατά κανόνα 30 — 70 ώρες μηνιαίως, κατά δε ορισμένες περιόδους 20 ώρες μηνιαίως);

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως, στο δεύτερο ερώτημα:

3)	Μεταβάλλεται η νομική κατάσταση όταν το μέλος της οικογένειας, κατά την περίοδο της διαβιώσεως υπό την αυτή στέγη με τον εργαζόμενο υποβλήθηκε επανειλημμένως σε θεραπεία εντός ειδικού ιδρύματος (30. 8. 2001 — 20. 6. 2002, 2. 10. 2003 — 8. 1. 2004);

4)	Μεταβάλλεται η νομική κατάσταση όταν ο Τούρκος υπήκοος, κατά τη διάρκεια της διαβιώσεως υπό την αυτή στέγη με τον εργαζόμενο έχει τακτικό μηνιαίο εισόδημα ανερχόμενο μηνιαίως σε τουλάχιστον 400 ευρώ έως 1.400 ευρώ;

Σε περίπτωση που κριθεί ότι παραμένει αμετάβλητη η προκύπτουσα από το άρθρο 7, εδάφιο 1, 2η περίπτωση, της αποφάσεως 1/80 νομική κατάσταση (καταφατική απάντηση στο πρώτο ερώτημα ή στο δεύτερο ερώτημα, αρνητικές απαντήσεις στο τρίτο και τέταρτο ερώτημα):

Μπορεί Τούρκος υπήκοος, ο οποίος έχει τα εκ του άρθρου 7, παράγραφος 1, 2η περίπτωση, της αποφάσεως 1/80 δικαιώματα και διαβιώνει από το 1972 στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, να επικαλεστεί την ειδική προστασία κατά της απελάσεως που προβλέπει το άρθρο 28, παράγραφος 3, στοιχείο α', της οδηγίας 2004/38/ΕΚ. της 29.4.2004 (ΕΕ L 158, της 30.4.2004, σ. 77· όπως διορθωμένη δημοσιεύθηκε στην ΕΕ L 229, της 29.6.2004, σ. 35);

6)	Μεταβάλλεται η νομική κατάσταση όταν ο Τούρκος υπήκοος εντός της δεκαετίας πριν από την έκδοση της αποφάσεως περί απελάσεως, από 1.2.1996 έως 28.11.1997, μετέβη στην Τουρκία προς εκπλήρωση της στρατιωτικής του θητείας;

Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως, στο πέμπτο ερώτημα ή καταφατικής απαντήσεως, στο έκτο ερώτημα:

Μπορεί Τούρκος υπήκοος, ο οποίος έχει τα εκ του άρθρου 7, εδάφιο 1, 2η περίπτωση, της αποφάσεως 1/80 δικαιώματα και ο οποίος διαμένει στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας από το 1972, να επικαλεστεί την ειδική προστασία κατά της απελάσεως που προβλέπει το άρθρο 28, παράγραφος 2, της οδηγίας 2004/38;

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο έβδομο ερώτημα:

8)	Μπορεί Τούρκος υπήκοος, που έχει τα εκ του άρθρου 7, εδάφιο 1, 2η περίπτωση, της αποφάσεως 1/80 δικαιώματα να επικαλεστεί την ειδική προστασία κατά της απελάσεως που προβλέπει το άρθρο 28 παράγραφος 1, της οδηγίας 2004/38;

Σε περίπτωση διατηρήσεως της προκύπτουσας εκ του άρθρου 7, εδάφιο 1, 2η περίπτωση, της αποφάσεως 1/80 νομικής καταστάσεως (καταφατική απάντηση στο πρώτο ερώτημα ή αρνητική απάντηση στο δεύτερο απάντηση και αρνητική απάντηση στο τρίτο και τέταρτο ερώτημα), ανακύπτει, περαιτέρω, το ακόλουθο ερώτημα:

Μπορεί μια σειρά μικρών ποινικών παραβάσεων (κυρίως εγκλήματα κατά της ιδιοκτησίας), τα οποία καθ' εαυτά δεν θεμελιώνουν πραγματική και αρκούντως σοβαρή απειλή θεμελιωδών συμφερόντων της κοινωνίας, να δικαιολογήσει την απέλαση λόγω του μεγάλου αριθμού αυτών των παραβάσεων, όταν πιθανολογείται η υποτροπή και όταν κατά ημεδαπών ευρισκομένων σε παρόμοια κατάσταση δεν λαμβάνονται ειδικά μέτρα;

(1) ΕΕ L 293, σ. 4.

18.11.2006

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 281/21

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Landesarbeitsgericht Düsseldorf (Γερμανία) στις 21 Αυγούστου 2006 — Gerhard Schultz-Hoff κατά Deutscher Rentenversicherung Bund

(Υπόθεση C-350/06)

(2006/C 281/33)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Landesarbeitsgericht Düsseldorf (Γερμανία)

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ενάγων και εφεσείων: Gerhard Schultz-Hoff

Εναγομένη και εφεσίβλητη: Deutscher Rentenversicherung Bund

Προδικαστικά ερωτήματα

Έχει την έννοια το άρθρο 7, παράγραφος 1, της οδηγίας 2003/88/ΕΚ (1) (άρθρο 7 της οδηγίας 93/104/ΕΚ) ότι οι εργαζόμενοι σε κάθε περίπτωση πρέπει να λαμβάνουν ετήσια άδεια μετ' αποδοχών διάρκειας τουλάχιστον τεσσάρων εβδομάδων, [και ότι] ειδικότερα, πρέπει να χορηγείται αργότερα στον εργαζόμενο άδεια την οποία δεν έλαβε λόγω ασθενείας κατά το οικείο έτος αδείας, ή μπορεί να προβλέπεται από εθνικές διατάξεις και/ή εθνικές πρακτικές ότι η αξίωση για ετήσια άδεια μετ' αποδοχών αποσβένεται αν ο εργαζόμενος κατά το οικείο έτος αδείας, πριν από τη χορήγηση της αδείας, ασθένησε και κατέστη ανίκανος προς εργασία, δεν απέκτησε δε την ικανότητά του προς εργασία πριν από τη λήξη του συγκεκριμένου έτους αδείας ή της καθοριζομένης εκ του νόμου, από συλλογική ή ατομική σύμβαση, περιόδου μεταφοράς;

Έχει την έννοια το άρθρο 7, παράγραφος 2, της οδηγίας 2003/88/ΕΚ ότι οι εργαζόμενοι, σε περίπτωση λήξεως της σχέσεως εργασίας, έχουν οπωσδήποτε αξίωση για χρηματική αποζημίωση ως υποκατάστατο δικαιούμενης αλλά μη ληφθείσας άδειας (χρηματική αποζημίωση για μη λήψη αδείας), ή μπορούν εθνικές νομοθετικές διατάξεις και/ή εθνικές πρακτικές να προβλέπουν ότι οι εργαζόμενοι δεν δικαιούνται χρηματικής αποζημιώσεως για μη λήψη αδείας, αν αυτοί μέχρι τη λήξη του έτους αδείας και της επακολουθούσας περιόδου μεταφοράς είναι άρρωστοι με αποτέλεσμα να είναι ανίκανοι προς εργασία και/ή αν αυτοί μετά τη λήξη της σχέσεως εργασίας λαμβάνουν σύνταξη λόγω μειωμένης ικανότητας προς εργασία ή αναπηρίας;

Σε περίπτωση που το Δικαστήριο απαντήσει καταφατικά στο πρώτο και δεύτερο ερώτημα: Έχει την έννοια το άρθρο 7 της οδηγίας 2003/88/ΕΚ ότι η αξίωση για ετήσια άδεια ή για χρηματική αποζημίωση προϋποθέτει ότι ο εργαζόμενος πράγματι εργάστηκε κατά το έτος της αδείας, ή υφίσταται η αξίωση ακόμα και σε περίπτωση δικαιολογημένης απουσίας (λόγω ασθενείας) ή αδικαιολόγητης απουσίας καθ' όλο το έτος της αδείας;

(1) EE L 299, σ. 9.

18.11.2006

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 281/21

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Finanzgericht Köln στις 25 Αυγούστου 2006 — Brigitte Bosmann κατά Bundesagentur für Arbeit, Familienkasse Aachen

(Υπόθεση C-352/06)

(2006/C 281/34)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Finanzgericht Köln

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσα: Brigitte Bosmann

Καθού: Bundesagentur für Arbeit — Familienkasse Aachen

Προδικαστικά ερωτήματα

Έχει το άρθρο 13, παράγραφος 2, στοιχείο α, του κανονισμού (ΕΟΚ) 1408/71 του Συμβουλίου, της 14ης Ιουνίου 1971 (1), περί εφαρμογής των συστημάτων κοινωνικής ασφαλίσεως στους μισθωτούς και τις οικογένειές τους που διακινούνται εντός της Κοινότητας, την, κατά συσταλτική ερμηνεία, έννοια ότι δεν αντίκειται στην αξίωση καταβολής οικογενειακού επιδόματος μητέρας μονογονικής οικογένειας στο κράτος κατοικίας (Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας), η οποία δεν λαμβάνει οικογενειακό επίδομα στο κράτος απασχολήσεως (Βασίλειο των Κάτω Χωρών) λόγω της ηλικίας των τέκνων;

Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως στο πρώτο ερώτημα:

Έχει το άρθρο 10 του κανονισμού (ΕΟΚ) 574/72 του Συμβουλίου, της 21ης Μαρτίου 1972 (2), περί του τρόπου εφαρμογής του κανονισμού (ΕΟΚ) 1408/71, την, κατά συσταλτική ερμηνεία, έννοια ότι δεν αντίκειται στην αξίωση καταβολής οικογενειακού επιδόματος μητέρας μονογονικής οικογένειας στο κράτος κατοικίας (Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας), η οποία δεν λαμβάνει οικογενειακό επίδομα στο κράτος απασχολήσεως (Βασίλειο των Κάτω Χωρών) λόγω της ηλικίας των τέκνων;

Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως στο πρώτο και το δεύτερο ερώτημα:

Προκύπτει η αξίωση μιας εργαζομένης και μητέρας μονογονικής οικογένειας για την εφαρμογή των ευνοϊκότερων ρυθμίσεων του κράτους της κατοικίας της, όσον αφορά τη χορήγηση οικογενειακού επιδόματος, άμεσα από τη Συνθήκη ΕΚ ή από γενικές αρχές του δικαίου;

4)	Έχει σημασία για την απάντηση στα ανωτέρω ερωτήματα το αν η εργαζομένη επιστρέφει κάθε εργάσιμη ημέρα στον τόπο κατοικίας της οικογένειας;

(1) ΕΕ ειδ. έκδ. 05/001, σ. 73.

(2) ΕΕ ειδ. έκδ. 05/001, σ. 138.

18.11.2006

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 281/22

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Tribunale Amministrativo Regionale per la Lombardia στις 30 Αυγούστου 2006 — Frigerio Luigi & C. Snc κατά Comune di Triuggio

(Υπόθεση C-357/06)

(2006/C 281/36)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunale Amministrativo Regionale per la Lombardia.

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσα: Frigerio Luigi & C. Snc

Καθού: Comune di Triuggio

Προδικαστικά ερωτήματα

Ερωτάται:

αν η διάταξη του άρθρου 4, παράγραφος 1, της οδηγίας 2004/18/ΕΚ (1), ή η ανάλογη του άρθρου 26, παράγραφος 2, της οδηγίας 92/50/ΕΟΚ (2) (σε περίπτωση κατά την οποία η τελευταία θεωρηθεί ως διάταξη αναφοράς), σύμφωνα με την οποία οι υποψήφιοι ή οι υπαβάλλοντες προσφορά, οι οποίοι έχουν δικαίωμα, δυνάμει της νομοθεσίας του κράτους μέλους όπου είναι εγκατεστημένοι, να διενεργούν τη συγκεκριμένη παροχή, δεν είναι δυνατόν να απορρίπτονται με μοναδική αιτιολόγηση το γεγονός ότι, δυνάμει της νομοθεσίας του κράτους μέλους όπου πραγματοποιείται η ανάθεση της συμβάσεως, θα έπρεπε να είναι είτε φυσικά είτε νομικά πρόσωπα, εξαγγέλλει ή όχι θεμελιώδη αρχή του κοινοτικού δικαίου ικανή να υπερκεράσει τον τυπικό περιορισμό που προβλέπει το άρθρο 113, παράγραφος 5, του νομοθετικού διατάγματος 267/2000, καθώς και τα άρθρα 2, παράγραφος 6, και 15, παράγραφος 1, του νόμου 26 της Περιφερείας της Λομβαρδίας της 12ης Δεκεμβρίου 2003, και ως εκ τούτου αν είναι ικανή να επεκτείνει την αποτελεσματικότητά της ως προς τη σχετική συμμόρφωση κατά τέτοιον τρόπο ώστε να επιτρέπει τη συμμετοχή στους διαγωνισμούς και προσώπων τα οποία δεν περιβάλλονται τη μορφή κεφαλαιουχικών εταιριών·

σε περίπτωση κατά την οποία το Δικαστήριο θεωρήσει ότι η προαναφερθείσα ρύθμιση δεν εκφράζει θεμελιώδη αρχή του κοινοτικού δικαίου, ερωτάται αν η διάταξη του άρθρου 4, παράγραφος 1, της οδηγίας 2004/18/ΕΚ ή η ανάλογη διάταξη του άρθρου 26, παράγραφος 2, της οδηγίας 92/50/ΕΟΚ (εφόσον θεωρηθεί ότι η τελευταία αποτελεί το εφαρμοστέο κανονιστικό πλαίσιο) συνιστά μάλλον έμμεση συνέπεια ή «παρεπόμενη αρχή» της αρχής του ανταγωνισμού, σε συνδυασμό με τις αρχές της διοικητικής διαφανείας και της απαγορεύσεως των διακρίσεων λόγω ιθαγενείας, και αν, ως εκ τούτου, πρέπει να θεωρηθεί ότι ο κανόνας αυτός εφαρμόζεται άμεσα και υπερισχύει των ενδεχομένως διαφορετικών εθνικών διατάξεων που θεσπίζουν τα κράτη μέλη για να ρυθμίσουν τις διαδικασίες συνάψεως δημόσιων συμβάσεων οι οποίες δεν εμπίπτουν στο πεδίο της άμεσης εφαρμογής του κοινοτικού δικαίου·

αν οι διατάξεις του άρθρου 113, παράγραφος 5, του νομοθετικού διατάγματος 267/2000, καθώς και εκείνες των άρθρων 2, παράγραφος 6, και 15, παράγραφος 1, του νόμου της Περιφερείας της Λομβαρδίας της 12ης Δεκεμβρίου 2003 συνάδουν προς τις κοινοτικές αρχές που εξατομικεύονται με τα άρθρα 39 (αρχή της ελεύθερης κυκλοφορίας των εργαζομένων εντός της Κοινότητας), 43 (ελευθερία εγκαταστάσεως), 48 και 81 (συμφωνίες περιοριστικές του ανταγωνισμού) της Συνθήκης περί ιδρύσεως της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και αν, ως εκ τούτου, σε περίπτωση που οι προαναφερθείσες εθνικές διατάξεις διαφέρουν, πρέπει να μη τύχουν εφαρμογής ως αντίθετες προς τις κοινοτικές διατάξεις άμεσης εφαρμογής και υπεροχής έναντι των εσωτερικών κανονιστικών διατάξεων·

αν οι διατάξεις του άρθρου 113, παράγραφος 5, του νομοθετικού διατάγματος 267/2000, καθώς και των άρθρων 2, παράγραφος 6, και 15, παράγραφος 1, του νόμου της Περιφερείας της Λομβαρδίας της 12ης Δεκεμβρίου 2003 συνάδουν προς τη διάταξη του άρθρου 9, παράγραφος 1, της οδηγίας 75/442/ΕΟΚ (3), ή η προς την ανάλογη διάταξη του άρθρου 7, παράγραφος 2, της οδηγίας 2006/12/ΕΚ (4) της 5ης Απριλίου 2006 (εφόσον θεωρηθεί ότι η τελευταία αποτελεί το εφαρμοστέο κανονιστικό πλαίσιο), οι οποίες ορίζουν αντίστοιχα ότι «… οι εγκαταστάσεις ή οι επιχειρήσεις που διενεργούν τις αναφερόμενες στο παράρτημα ΙΙ Α πράξεις πρέπει να λαμβάνουν την άδεια της αρμόδιας αρχής σύμφωνα με το άρθρο 6» και ότι «τα αναφερόμενα στην παράγραφο 1 (περί διαχειρίσεως των αποβλήτων) σχέδια μπορούν να περιλαμβάνουν, π.χ.: α) τα φυσικά ή νομικά πρόσωπα που είναι εξουσιοδοτημένα για τη διαχείριση των αποβλήτων …»

(1) EE L 134, σ. 114.

(2) EE L 209, σ. 1.

(3) EE ειδ. έκδ. 15/001, σ. 86.

(4) EE L 114, σ. 9.

18.11.2006

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 281/23

Προσφυγή της 7ης Σεπτεμβρίου 2006 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Ιταλικής Δημοκρατίας

(Υπόθεση C-365/06)

(2006/C 281/37)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: E. Traversa και E. Montaguti)

Καθής: Ιταλική Δημοκρατία

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να αναγνωρίσει ότι ι Ιταλική Δημοκρατία,

—	επιφυλλάσσοντας τη δραστηριότητα καταρτίσεως και εκτυπώσεως των εκκαθαριστικών σημειωμάτων αποδοχών αποκλειστικά στους συμβούλους εργασίας ή στα εξομοιούμενα προς αυτούς πρόσωπα, που είναι εγγεγραμμένοι στα επαγγελματικά μητρώα,

—	επιβάλλοντας ειδικές προϋποθέσεις ως προς τη σύσταση και τη συγκρότηση των κέντρων επεξεργασίας δεδομένων,

—	εξαρτώντας την εγγραφή σ' αυτά τα επαγγελματικά μητρώα από την υποχρέωση κατοικίας στην Ιταλία,

—	παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από τα άρθρα 43 και 49 της Συνθήκης περί Ιδρύσεως της Ευρωπαϊκής Κοινότητας·

—	απαγορεύοντας την άσκηση δραστηριοτήτων συμβούλου εργασίας χωρίς την εγγραφή στα ιταλικά μητρώα,

—	παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 49 Συνθήκης περί Ιδρύσεως της Ευρωπαϊκής Κοινότητας·

—	να καταδικάσει την Ιταλική Δημοκρατία στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

—

Το να επιφυλάσσεται η δραστηριότητα καταρτίσεως και εκτυπώσεως των εκκαθαριστικών σημειωμάτων αποδοχών αποκλειστικά στους συμβούλους εργασίας και στις άλλες επαγγελματικές κατηγορίες που απαριθμούνται εξαντλητικά στον νόμο, συνιστά εμπόδιο στην ελευθερία εγκαταστάσεως και στην ελεύθερη παροχή υπηρεσιών που διασφαλίζουν τα άρθρα 43 και 49 ΕΚ. Οι δραστηριότητες που παρέχουν τα κέντρα επεξεργασίας στοιχείων, συνίστανται αποκλειστικά σε καθήκοντα απλής εκτελέσεως των εντολών που λαμβάνουν από τον πελάτη. Συγκεκριμένα, πρόκειται για την εισαγωγή των στοιχείων που παρέχει ο πελάτης σε συγκεκριμένα προγράμματα πληροφορικής, τα οποία διατυπώνονται σύμφωνα με τις πληροφορίες που παρέχει ο ίδιος πελάτης κατά την ισχύουσα νομοθεσία. Τα κέντρα επεξεργασίας στοιχείων που ετοιμάζουν τις καταστάσεις αποδοχών δεν αναπτύσσουν, επομένως, καμία διανοητική εργασία που συνίσταται στον προσδιορισμό, βάσει της σχετικής νομοθεσίας, του καθαρού μισθού κάθε εργαζομένου και που απαιτεί εξέταση και βαθιά γνώση της συναφούς νομοθεσίας. Επομένως, το να επιφυλάσσεται η δραστηριότητα καταρτίσεως και εκτυπώσεως των καταστάσεων αποδοχών μόνο στους συμβούλους εργασίας δεν μπορεί να δικαιολογείται από τον σκοπό προστασίας των δικαιωμάτων των εργαζομένων, αφού τέτοια καθήκοντα είναι κατ' ουσίαν εκτελεστικά και δεν απαιτούν ειδικά επαγγελματικά προσόντα.

—

Για να μπορούν να παρέχουν τις υπηρεσίες τους καταρτίσεως και εκτυπώσεως των εκκαθαριστικών σημειωμάτων αποδοχών στις μικρές επιχειρήσεις, τα κέντρα επεξεργασίας στοιχείων πρέπει να «ιδρύονται και στελεχώνονται αποκλειστικά από πρόσωπα εγγεγραμμένα στα μητρώα». «Η απαίτηση αυτή εμποδίζει τα στελέχη της διοικήσεως των αλλοδαπών μητρικών εταιριών να περιληφθούν μεταξύ των ιδρυτικών μελών ή να μετέχουν στο διοικητικό συμβούλιο της ιταλικής θυγατρικής, εκτός εάν εγγραφούν στα εν λόγω επαγγελματικά μητρώα. Ως εκ τούτου, συντρέχει περίπτωση συγκεκαλυμμένης μορφής δυσμενούς διακρίσεως, η οποία, κατ' εφαρμογήν ενός κριτηρίου άλλου από την ιθαγένεια, καταλήγει στην πράξη στο ίδιο αποτέλεσμα όπως και μια διάκριση προδήλως στηριζόμενη στην ιθαγένεια.» Προτάσεις του γενικού εισαγγελέα Mischo στην υπόθεση C-79/01, Payroll Data Services, Συλλογή 2002, σ. I-8923).

—

Η ιταλική νομοθεσία προβλέπει ότι το πρόσωπο το οποίο ζητεί την εγγραφή στο μητρώο αυτό πρέπει να επισυνάψει πιστοποιητικό κατοικίας στην αίτησή του. Αν ο σκοπός της υποχρεώσεως κατοικίας είναι να επιτρέψει τους ελέγχους και, ενδεχομένως, να επιβάλλει κυρώσεις στους παρόχους υπηρεσιών που ευθύνονται για παραβάσεις, η υποχρέωση αυτή φαίνεται εντελώς δυσανάλογη. Συγκεκριμένα, ανεξάρτητα από τον τόπο κατοικίας, είναι ασφαλώς δυνατό να διενεργηθούν έλεγχοι και, αν τούτο είναι αναγκαίο, να επιβληθούν κυρώσεις κατά οποιουδήποτε κέντρου ηλεκτρονικής επεξεργασίας στοιχείων που είναι εγκατεστημένο σε οποιοδήποτε κράτος μέλος. Η υποχρέωση κατοικίας δεν φαίνεται επομένως να δικαιολογείται από την ανάγκη προστασίας των εργαζομένων που επικαλούνται οι ιταλικές αρχές.

—

Η επίμαχη ιταλική νομοθεσία προβλέπει ότι, προκειμένου να μπορούν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους, ακόμη και τα κέντρα επεξεργασίας στοιχείων που είναι εγκατεστημένα στα άλλα κράτη μέλη οφείλουν να έχουν στην εσωτερική τους δομή συμβούλους εργασίας εγγεγραμμένους στο ιταλικό επαγγελματικό μητρώο. Η υποχρέωση εγγραφής στο επαγγελματικό μητρώο των συμβούλων εργασίας φαίνεται να βαίνει πέραν του ότι είναι αναγκαίο για την προστασία των εργαζομένων και εξαρτά την παροχή υπηρεσιών από μια πραγματική διαδικασία εγκρίσεως εκ μέρους των αρμοδίων αρχών, χωρίς να γίνεται διάκριση μεταξύ της εγκαταστάσεως και της ευκαιριακής παροχής υπηρεσιών. Το να αγνοηθεί η διάκριση αυτή θα είχε ως αποτέλεσμα να στερεί «από κάθε πρακτική αποτελεσματικότητα τις διατάξεις της Συνθήκης που προορίζεται ακριβώς για τη διασφάλιση της ελεύθερης παροχής των υπηρεσιών» (απόφαση της 3ης Οκτωβρίου 2000, C-58/98, Corsten, Συλλογή 2000, σ. I-7919).

18.11.2006

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 281/24

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Korkein hallinto-oikeus (Φινλανδία) στις 8 Σεπτεμβρίου 2006 — DNA Verkot Oy

(Υπόθεση C-366/06)

(2006/C 281/38)

Γλώσσα διαδικασίας: η φινλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Korkein hallinto-oikeus (Φινλανδία)

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσα: DNA Verkot Oy

Λοιποί διάδικοι: Sonera Mobile Networks Oy, Viestintävirasto («Ficora»)

Προδικαστικά ερωτήματα

Έχει την έννοια το αφορών το δικαίωμα προσφυγής άρθρο 4, παράγραφος 1, της οδηγίας 2002/21/ΕΚ (1) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 7ης Μαρτίου 2002, σχετικά με κοινό κανονιστικό πλαίσιο για δίκτυα και υπηρεσίες ηλεκτρονικών επικοινωνιών (οδηγία-πλαίσιο), ότι μια επιχείρηση δικαιούται να ασκήσει προσφυγή κατά αποφάσεως διαπιστώνουσας ότι ένας από τους ανταγωνιστές της δεν έχει σημαντική ισχύ στην αγορά;

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο προηγούμενο ερώτημα:

Σημαίνει η δυνάμει του άρθρου 4, παράγραφος 1, της οδηγίας 2002/21/ΕΚ επιταγή να λαμβάνονται δεόντως υπόψη τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της οικείας υποθέσεως και να υφίσταται πραγματικός μηχανισμός προσφυγής ότι το εθνικό δικαστήριο μπορεί να εξετάσει τα πραγματικά περιστατικά της υποθέσεως, να προβεί σε νομική εκτίμησή τους και να αποφανθεί συναφώς, χωρίς η σχετική αρμοδιότητά του να περιορίζεται από απόφαση της Επιτροπής ληφθείσα βάσει του άρθρου 7, παράγραφος 4, της οδηγίας-πλαισίου και από τις αιτιολογίες που περιλαμβάνονται στην απόφαση αυτή σχετικά με την ανάλυση της αγοράς;

(1) EE L 108, σ. 33.

18.11.2006

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 281/25

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως που υπέβαλε το Tribunal administratif de Lyon στις 8 Σεπτεμβρίου 2006 — CEDILAC SA κατά Ministère de l'économie, des finances et de l'industrie

(Υπόθεση C-368/06)

(2006/C 281/39)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunal administratif de Lyon

Διάδικοι της κύρια δίκης

Προσφεύγουσα: CEDILAC SA

Καθού: Ministère de l'économie, des finances et de l'industrie

Προδικαστικό ερώτημα

Συμβαδίζει ο μηχανισμός τον οποίο καθιέρωσε η Γαλλία, για να συνοδεύσει την κατάργηση του κανόνα της μεταθέσεως κατά ένα μήνα, με τις διατάξεις των άρθρων 17 και 18, παράγραφος 4, της οδηγίας 77/388/ΕΟΚ του Συμβουλίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, της 17ης Μαΐου1977 (1);

(1) Έκτη οδηγία 77/388/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 1977, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών – Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση (ΕΕ ειδ. έκδ. 09/001, σ. 49).

18.11.2006

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 281/25

Αναίρεση που άσκησε στις 13 Σεπτεμβρίου 2006 ο Thomas Faherty κατά της απόφασης που εξέδωσε το Πρωτοδικείο (πρώτο τμήμα) στις 13 Ιουνίου 2006 στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις T-218/03 έως T-240/03, Cathal Boyle κ.λπ. κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

(Υπόθεση C-373/06 P)

(2006/C 281/40)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείων: Thomas Faherty (εκπρόσωποι: P. Gallagher SC, A. Collins SC, D. Barry, Solicitor)

Αντίδικοι στην αναιρετική διαδικασία: Ιρλανδία, Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

Αιτήματα του αναιρεσείοντος

Ο αναιρεσείων ζητεί από το Δικαστήριο:

—

να αναιρέσει την απόφαση του Πρωτοδικείου της 13ης Ιουνίου 2006, καθόσον απέρριψε την προσφυγή στην υπόθεση T-224/03, Thomas Faherty κατά Επιτροπής, αντικείμενο της οποίας ήταν η ακύρωση της απόφασης 2003/245/ΕΚ της Επιτροπής, της 4ης Απριλίου 2003, για τις αιτήσεις που λήφθηκαν από την Επιτροπή για την αύξηση των στόχων των ΠΠΠ IV προκειμένου να ληφθούν υπόψη οι βελτιώσεις στον τομέα της ασφάλειας, της θαλάσσιας ναυσιπλοΐας, της υγιεινής, της ποιότητας των προϊόντων και των συνθηκών εργασίας για σκάφη ολικού μήκους άνω των 12 μέτρων (1), καθόσον η απόφαση αυτή είχε εφαρμογή στην αίτηση σχετικά με την αύξηση ικανότητας του νέου σκάφους που επρόκειτο να αντικαταστήσει το αλιευτικό σκάφος Westward Isle,

—

να ακυρώσει την απόφαση 2003/245/ΕΚ της Επιτροπής, της 4ης Απριλίου 2003, για τις αιτήσεις που λήφθηκαν από την Επιτροπή για την αύξηση των στόχων των ΠΠΠ IV προκειμένου να ληφθούν υπόψη οι βελτιώσεις στον τομέα της ασφάλειας, της θαλάσσιας ναυσιπλοΐας, της υγιεινής, της ποιότητας των προϊόντων και των συνθηκών εργασίας για σκάφη ολικού μήκους άνω των 12 μέτρων, καθόσον η απόφαση αυτή είχε εφαρμογή στην αίτηση σχετικά με την αύξηση ικανότητας του νέου σκάφους που επρόκειτο να αντικαταστήσει το αλιευτικό σκάφος Westward Isle,

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Ο αναιρεσείων ισχυρίζεται ότι η απόφαση του Πρωτοδικείου πρέπει να αναιρεθεί για τους παρακάτω λόγους:

Το Πρωτοδικείο, δεχόμενο ότι το έννομο συμφέρον του αναιρεσείοντος για την άσκηση προσφυγής έπρεπε να συσχετιστεί με την ημερομηνία έκδοσης της απόφασης 2003/245 και όχι με την ημερομηνία άσκησης της προσφυγής, εφάρμοσε εσφαλμένο νομικό κριτήριο.

Το Πρωτοδικείο υπέπεσε σε ουσιαστικό σφάλμα, συναγόμενο από τα έγγραφα που του έχουν υποβληθεί, και συγκεκριμένα σχετικά με την ύπαρξη κυριότητας του αναιρεσείοντος επί του σκάφους Westward Isle καθ' όλη τη διάρκεια του κρίσιμου χρόνου.

Η διαπίστωση ότι η απόφαση 2003/245 δεν αφορούσε ατομικά τον αναιρεσείοντα «εφόσον τα εν λόγω σκάφη είναι πλασματικά», δεν έχει νομικό έρεισμα και, επιπλέον, είναι αντίθετη με το σκεπτικό που παραθέτει το Πρωτοδικείο στην απόφασή του.

Ο αναιρεσείων έχει και είχε καθ' όλο τον κρίσιμο χρόνο, την κυριότητα του Westward Isle. Δεν μπορεί επομένως να γίνει δεκτό ότι έχει χάσει το έννομο συμφέρον που είχε αναμφισβήτητα όταν άσκησε την προσφυγή ακύρωσης της απόφασης 2003/245, καθόσον η απόφαση αυτή είχε συνέπειες επί της αίτησής του για χωρητικότητα ασφάλειας του προτεινόμενου σκάφους Westward Isle.

Είναι εσφαλμένη η διαπίστωση του Πρωτοδικείου ότι ο αναιρεσείων δεν νομιμοποιούνταν να ζητήσει την ακύρωση της απόφασης 2003/245 λόγω των μέτρων που έλαβε για τον περιορισμό των ζημιών που του είχε προξενήσει η εν λόγω απόφαση.

(1) ΕΕ L 90, σ.48.

18.11.2006

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 281/26

Αναίρεση που άσκησε στις 14 Σεπτεμβρίου 2006 ο Larry Murphy κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Πρωτοδικείο (πρώτο τμήμα) στις 13 Ιουνίου 2006 στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις T-218/03 έως T-240/03, Cathan Boyle κ.λπ. κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

(Υπόθεση C-379/06 P)

(2006/C 281/41)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείων: Larry Murphy (εκπρόσωποι: P. Gallagher SC, A. Collins SC, D. Barry, solicitor)

Έτεροι διάδικοι στην αναιρετική διαδικασία: Ιρλανδία, Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

Αιτήματα του αναιρεσείοντος

Ο αναιρεσείων ζητεί από το Δικαστήριο:

—

Να αναιρέσει τη απόφαση του Πρωτοδικείου της 13ης Ιουνίου 2006, στον βαθμό που απορρίπτει την προσφυγή που ασκήθηκε στην υπόθεση T-236/03, Larry Murphy κατά Επιτροπής, με την οποία ζητήθηκε η ακύρωση της αποφάσεως 2003/245 (1) της Επιτροπής, της 4ης Απριλίου 2003, για τις αιτήσεις που λήφθηκαν από την Επιτροπή για την αύξηση των στόχων των PPP IV προκειμένου να ληφθούν υπόψη οι βελτιώσεις στον τομέα της ασφάλειας, της θαλάσσιας ναυσιπλοΐας, της υγιεινής, της ποιότητας των προϊόντων και των συνθηκών εργασίας για σκάφη ολικού μήκους άνω των 12 μέτρων, όπως εφαρμόστηκε στην αίτηση περί χωρητικότητας ασφαλείας ενός νέου RSW σκάφους που προτείνεται προς αντικατάσταση του MFV Menhaden.

—

Να ακυρώσει την απόφαση 2003/245/ΕΚ της Επιτροπής, της 4ης Απριλίου 2003, για τις αιτήσεις που λήφθηκαν από την Επιτροπή για την αύξηση των στόχων των PPP IV προκειμένου να ληφθούν υπόψη οι βελτιώσεις στον τομέα της ασφάλειας, της θαλάσσιας ναυσιπλοΐας, της υγιεινής, της ποιότητας των προϊόντων και των συνθηκών εργασίας για σκάφη ολικού μήκους άνω των 12 μέτρων, όπως εφαρμόστηκε στην αίτηση περί χωρητικότητας ασφαλείας ενός νέου RSW σκάφους που προτείνεται προς αντικατάσταση του MFV Menhaden.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Ο αναιρεσείων υποστηρίζει ότι η απόφαση του Πρωτοδικείου πρέπει να ακυρωθεί για τους ακόλουθους λόγους:

Το Πρωτοδικείο, εκτιμώντας το έννομο συμφέρον του αναιρεσείοντος προς άσκηση της προσφυγής με αναφορά στην ημερομηνία εκδόσεως της αποφάσεως 2003/245 και όχι με αναφορά στην ημερομηνία ασκήσεως της προσφυγής, εφάρμοσε ένα εσφαλμένο νομικό κριτήριο.

Το Πρωτοδικείο υπέπεσε σε σοβαρή πλάνη προκύπτουσα από τα έγγραφα που προσκομίστηκαν ενώπιόν του, ήτοι σχετικά με το ότι ο αναιρεσείων ήταν κύριος του MFV «Menhaden» καθ' όλη τη διάρκεια της διαδικασίας επί της προσφυγής.

Το συμπέρασμα ότι η απόφαση 2003/245 δεν αφορούσε ατομικά τον αναιρεσείοντα «εφόσον τα εν λόγω σκάφη είναι πλασματικά» δεν έχει νομικό έρεισμα και, επιπλέον, αντιφάσκει προς την αιτιολογία που διατύπωσε το Πρωτοδικείο στην απόφασή του.

Ο αναιρεσείων είναι, και υπήρξε καθ' όλη τη διάρκεια του κρίσιμου χρόνου, κύριος του MFV «Menhaden». Επομένως δεν μπορεί να υποστηρίζεται ότι απώλεσε το έννομο συμφέρον που αναντίρρητα είχε κατά την άσκηση της προσφυγής για την ακύρωση της αποφάσεως 2003/245, στον βαθμό που η απόφαση αυτή επηρέασε την αίτησή του περί αυξήσεως της χωρητικότητας ασφαλείας σε σχέση με το προτεινόμενο MFV «Menhaden».

Το Πρωτοδικείο υπέπεσε σε πλάνη διαπιστώνοντας ότι ο αναιρεσείων δεν μπορούσε βασίμως να ζητήσει την ακύρωση της αποφάσεως 2003/245 με το αιτιολογικό ότι έλαβε μέτρα προκειμένου να ελαφρύνει τη ζημία που υπέστη ως αποτέλεσμα του μέτρου αυτού.

(1) ΕΕ L 90, σ. 48.

18.11.2006

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 281/26

Προσφυγή της 22ας Σεπτεμβρίου 2006 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Δημοκρατίας της Εσθονίας

(Υπόθεση C-397/06)

(2006/C 281/42)

Γλώσσα διαδικασίας: η εσθονική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: J. Enegren και H. Kundla)

Καθής: Δημοκρατία της Εσθονίας

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—

να αναγνωρίσει ότι η Δημοκρατία της Εσθονίας, παραλείποντας να θεσπίσει εμπροθέσμως τις αναγκαίες νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις για να συμμορφωθεί προς την οδηγία 2002/14/ΕΚ (1) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 11ης Μαρτίου 2002, περί θεσπίσεως γενικού πλαισίου ενημερώσεως και διαβουλεύσεως των εργαζομένων στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από την οδηγία αυτή·

—	να καταδικάσει τη Δημοκρατία της Εσθονίας στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Η προθεσμία για τη μεταφορά της οδηγίας στην εσωτερική έννομη τάξη έληξε στις 23 Μαρτίου 2005.

(1) ΕΕ L 80 σ. 29.

18.11.2006

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 281/27

Προσφυγή της 3ης Οκτωβρίου 2006 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Βασιλείου του Βελγίου

(Υπόθεση C-407/06)

(2006/C 281/43)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: B. Schima και J. Hottiaux)

Καθού: Βασίλειο του Βελγίου

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—

να αναγνωρίσει ότι το Βασίλειο του Βελγίου, παραλείποντας να θεσπίσει εμπροθέσμως τις νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις που απαιτούνται για τη συμμόρφωσή του προς την οδηγία 2003/105/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Δεκεμβρίου 2003, για τροποποίηση της οδηγίας 96/82/ΕΚ του Συμβουλίου για την αντιμετώπιση των κινδύνων μεγάλων ατυχημάτων σχετιζόμενων με επικίνδυνες ουσίες (1), και, εν πάση περιπτώσει, παραλείποντας να τι κοινοποιήσει στην Επιτροπή, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από την οδηγία αυτή·

—	να καταδικάσει το Βασιλείου του Βελγίου στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Η προθεσμία για τη μεταφορά της οδηγίας 2003/105/ΕΚ στην εσωτερική έννομη τάξη έληξε στις 30 Ιουνίου 2005.

(1) ΕΕ L 345 της 31.12.2003, σ. 97.

18.11.2006

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 281/28

Απόφαση του Πρωτοδικείου της 13ης Σεπτεμβρίου 2006 — Sinaga κατά Επιτροπής

(Συνεκδικασθείσες υποθέσεις T-217/99, T-321/00 και T-222/01) (1)

(«Ζάχαρη - Πρόγραμμα POSÉIMA - Ισοζύγιο των προβλέψεων εφοδιασμού σε ζάχαρη των Αζορών - Προσφυγή ακυρώσεως - Παραδεκτό - Έννοια παραδοσιακών αποστολών προς τη λοιπή Κοινότητα - Αιτιολογία - Τήρηση ουσιώδους τύπου»)

(2006/C 281/45)

Γλώσσα διαδικασίας: η πορτογαλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Sociedade de Indústrias Agrícolas Açoreanas (Sinaga) SA (Ponta Delgada, Πορτογαλία) (εκπρόσωπος: Marques Mendes, δικηγόρος)

Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: στην υπόθεση T-217/99, αρχικά A. Alves Vieira και P. Oliver, ακολούθως G. Berscheid, επικουρούμενοι από τον F. Costa Leite, δικηγόρο, και στις υποθέσεις T-221/01 και T-321/00, αρχικά A. Alves Vieira καιG. Berscheid, ακολούθως G. Berscheid, επικουρούμενοι αρχικά από τον de N. Castro Marques, δικηγόρο, ακολούθως από τον F. Costa Leite, δικηγόρο)

Αντικείμενο

Ακύρωση, πρώτον, του παραρτήματος του κανονισμού (ΕΚ) 1434/99 της Επιτροπής, της 30ής Ιουνίου 1999, για την κατάρτιση του ισοζυγίου των προβλέψεων εφοδιασμού σε ζάχαρη των Αζορών, της Μαδέρας και των Καναρίων Νήσων, για την περίοδο εμπορίας 1999/2000, που προβλέπεται από τους κανονισμούς (ΕΟΚ) 1600/92 και (ΕΟΚ) 1601/92 του Συμβουλίου (ΕΕ 1999, L 166, σ. 58)· δεύτερον, του κανονισμού 1481/2000 της Επιτροπής, της 6ης Ιουλίου 2000, για την κατάρτιση του ισοζυγίου των προβλέψεων εφοδιασμού σε ζάχαρη των Αζορών, της Μαδέρας και των Καναρίων Νήσων, για το 2000/01, που προβλέπεται από τους κανονισμούς (ΕΟΚ) 1600/92 και (ΕΟΚ) 1601/92 του Συμβουλίου (ΕΕ 2000, L 167, σ. 6), καθώς και του παραρτήματος αυτού, και, τρίτον, του παραρτήματος του κανονισμού (ΕΚ) 1281/2001 της Επιτροπής, της 28ης Ιουνίου 2001, για την κατάρτιση του ισοζυγίου των προβλέψεων εφοδιασμού σε ζάχαρη των Αζορών, της Μαδέρας και των Καναρίων Νήσων, για την περίοδο από την 1 Ιουλίου έως τις 31 Δεκεμβρίου 2001, η οποία προβλέπεται από τους κανονισμούς του Συμβουλίου (ΕΟΚ) 1600/92 και (ΕΟΚ) 1601/92 (ΕΕ 2001, L 176, σ. 12), καθ' όσον καθορίζουν τις ποσότητες ζάχαρης που θεωρούνται αναγκαίες για τον εφοδιασμό των Αζορών.

Διατακτικό

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει την προσφεύγουσα στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 333 της 20.11.1999

18.11.2006

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 281/28

Απόφαση του Πρωτοδικείου της 19ης Σεπτεμβρίου 2006 — Lucchini κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

(Υπόθεση T-166/01) (1)

(«ΕΚΑΧ - Κρατικές ενισχύσεις - Ενισχύσεις για την προστασία του περιβάλλοντος - Ενίσχυση της Ιταλίας υπέρ της χαλυβουργικής επιχειρήσεως Lucchini - Μη έγκριση της σχεδιαζόμενης ενισχύσεως - Εφαρμοστέο νομικό πλαίσιο - Δυνατότητα να θεωρηθούν οι κοινοποιηθείσες ενισχύσεις ως ενισχύσεις για την προστασία του περιβάλλοντος - Προϋποθέσεις για το συμβιβαστό των ενισχύσεων προς την κοινή αγορά - Αιτιολογία»)

(2006/C 281/46)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Lucchini SpA (Brescia, Ιταλία) (εκπρόσωποι: G. Vezzoli και G. Belotti, δικηγόροι)

Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: V. Kreuschitz και V. Di Bucci)

Αντικείμενο της υποθέσεως

Ακύρωση του άρθρου 1 της αποφάσεως 2001/466/ΕΚΑΧ της Επιτροπής, της 21ης Δεκεμβρίου 2000, κατά το μέτρο που το άρθρο αυτό κηρύσσει ασυμβίβαστη προς την κοινή αγορά την κρατική ενίσχυση ύψους 13,5 δισεκατομμυρίων ITL (6,98 εκατομμυρίων ευρώ) την οποία η Ιταλία προτίθεται να χορηγήσει υπέρ της χαλυβουργικής επιχειρήσεως Lucchini SpA (ΕΕ 2001, L 163, σ. 24).

Διατακτικό της αποφάσεως

Το Πρωτοδικείο αποφασίζει:

Ακυρώνει το άρθρο 1 της αποφάσεως 2001/466/ΕΚΑΧ της Επιτροπής, της 21ης Δεκεμβρίου 2000, σχετικά με την κρατική ενίσχυση που προτίθεται να χορηγήσει η Ιταλία υπέρ των χαλυβουργικών επιχειρήσεων Lucchini SpA και Siderpotenza SpΑ, κατά το μέτρο που περιλαμβάνει στο ποσό της χορηγηθείσας υπέρ της Lucchini SpA κρατικής ενισχύσεως την οποία κηρύσσει ασυμβίβαστη προς την κοινή αγορά τα ποσά των 2,7 δισεκατομμυρίων ITL (1,396 εκατομμυρίων ευρώ) και των 1,38 δισεκατομμυρίων ITL (713 550 εκατομμυρίων ευρώ) που αφορούν, αντιστοίχως, τις κοινοποιηθείσες από τις ιταλικές αρχές επενδύσεις για την προστασία του περιβάλλοντος στην εγκατάσταση οπτανθρακοποιήσεως και στο σύστημα υδρεύσεως και επεξεργασίας λυμάτων.

2)	Απορρίπτει την προσφυγή κατά τα λοιπά.

3)	Κάθε διάδικος θα φέρει το ήμισυ των δικαστικών εξόδων.

(1) EE C 289 της 13.10.2001.

18.11.2006

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 281/29

Απόφαση του Πρωτοδικείου της 13ης Σεπτεμβρίου 2006 — CAS Succhi di Frutta SpA κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-226/01) (1)

(Εξωσυμβατική ευθύνη - Διαδικασία μειοδοτικού διαγωνισμού - Πληρωμή σε είδος - Ζημία που προκλήθηκε στην οικεία αγορά λόγω της πληρωμής σε είδος - Αιτιώδης σύνδεσμος)

(2006/C 281/47)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Ενάγουσα: CAS Succhi di Frutta SpA (Castagnaro, Ιταλία) (εκπρόσωποι: G. Roberti, F. Sciaudone και A. Franchi, δικηγόροι)

Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: C. Cattabriga και L. Visaggio, επικουρούμενοι από τον A. Dal Ferro, δικηγόρο)

Αντικείμενο της υποθέσεως

Αγωγή προς αποκατάσταση της ζημίας που κατά την ενάγουσα προκλήθηκε από τις αποφάσεις C (96) 1916, της 22ας Ιουλίου 1996, και C (96) 2208, της 6ης Σεπτεμβρίου 1996, που εξέδωσε η Επιτροπή στο πλαίσιο του κανονισμού (ΕΚ) 228/96 της Επιτροπής, της 7ης Φεβρουαρίου 1996, για τη δωρεάν προμήθεια χυμού φρούτων και μαρμελάδας στους πληθυσμούς της Αρμενίας και του Αζερμπαϊτζάν (ΕΕ L 30, σ. 18)

Διατακτικό της αποφάσεως

Το Πρωτοδικείο αποφασίζει:

1.	Απορρίπτει την αγωγή

2.	Καταδικάζει την ενάγουσα στα δικαστικά έξοδα

(1) EE C 331της 24.11.2001

18.11.2006

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 281/29

Απόφαση του Πρωτοδικείου της 13ης Σεπτεμβρίου 2006 — British Aggregates κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-210/02) (1)

(«Κρατικές ενισχύσεις - Περιβαλλοντικός φόρος επί των αδρανών υλικών στο Ηνωμένο Βασίλειο - Απόφαση της Επιτροπής περί μη προβολής αντιρρήσεων - Προσφυγή ακυρώσεως - Παραδεκτό - Πρόσωπο το οποίο αφορά ατομικά η απόφαση - Επιλεκτικός χαρακτήρας - Υποχρέωση αιτιολογήσεως - Επιμελής και αμερόληπτη εξέταση»)

(2006/C 281/48)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: British Aggregates Association (Lanark, Ηνωμένο Βασίλειο) (εκπρόσωποι: C. Pouncey, solicitor, και L. Van den Hende, avocat)

Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: J. Flett και S. Meany)

Παρεμβαίνον προς υποστήριξη της καθής: Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας (εκπρόσωποι: αρχικώς P. Ormond, εν συνεχεία δε T. Harris και R. Caudwell, επικουρούμενες αρχικώς από τις J. Stratford και M. Hall, barristers, εν συνεχεία δε από την Hall)

Αντικείμενο της υποθέσεως

Αίτημα περί μερικής ακυρώσεως της αποφάσεως C (2002) 1478 τελικό, της 24ης Απριλίου 2002, σχετικά με την υπόθεση κρατικής ενισχύσεως αριθ. N 863/01 — Ηνωμένο Βασίλειο/Φόρος επί των αδρανών υλικών

Διατακτικό της αποφάσεως

Το Πρωτοδικείο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Η καθής φέρει, πέραν των εξόδων της, τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η Επιτροπή.

3)	Το παρεμβαίνον φέρει τα δικαστικά έξοδά του

(1) ΕΕ C 219 της 14. 9. 2002.

18.11.2006

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 281/30

Απόφαση του Πρωτοδικείου της 4ης Οκτωβρίου 2006 — Moser Baer India κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-300/03) (1)

(Έρευνες κατά επιδοτήσεων - Οπτικοί δίσκοι με δυνατότητα εγγραφής, καταγωγής Ινδίας - Υπολογισμός του ύψους της επιδοτήσεως - Προσδιορισμός της ζημίας - Αιτιώδης συνάφεια - Δικαιώματα άμυνας)

(2006/C 281/49)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Moser Baer India Ltd (Νέο Δελχί, Ινδία) (εκπρόσωποι: A.P. Bentley, QC, K. Aδαμαντόπουλος, δικηγόρο, R. MacLean και J. Branton, solicitors)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ενώσεως (εκπρόσωποι: S. Marquardt, επικουρούμενος από τον G.M. Berrisch, δικηγόρο)

Παρεμβαίνουσες υπέρ του καθού: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: T. Scharf και K. Talabér-Riczs) και Committee of European CD-R and DVD+/-R Manufacturers (CECMA), πρώην Committee of European CD-R Manufacturers (CECMA) (Κολωνία, Γερμανία) (εκπρόσωποι: D. Ehle και V. Schiller, δικηγόροι)

Αντικείμενο της υποθέσεως

Αίτημα περί ακυρώσεως του κανονισμού (ΕΚ) 960/2003 του Συμβουλίου, της 2ας Ιουνίου 2003, για την επιβολή οριστικού αντισταθμιστικού δασμού στις εισαγωγές οπτικών δίσκων με δυνατότητα εγγραφής καταγωγής Ινδίας (ΕΕ L 138, σ. 1).

Διατακτικό της αποφάσεως

Το Πρωτοδικείο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Η προσφεύγουσα φέρει τα δικαστικά της έξοδα καθώς και τα έξοδα του καθού.

3)	Οι παρεμβαίνουσες φέρουν εκάστη τα δικαστικά της έξοδα.

(1) ΕΕ C 264 της 1.11.2003.

18.11.2006

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 281/30

Απόφαση του Πρωτοδικείου της 14ης Σεπτεμβρίου 2006 — Laroche κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-115/04) (1)

(«Υπάλληλοι - Έκθεση σταδιοδρομικής εξέλιξης - Περίοδος αξιολόγησης 2001/2002 - Απόφαση περί οριστικοποιήσεως - Προθεσμία αμφισβητήσεως - Υπολογισμός»)

(2006/C 281/50)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Yvonne Laroche (Βρυξέλλες, Βέλγιο) (εκπρόσωποι: G. Bounéou και F. Frabetti, δικηγόροι)

Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: C. Berardis-Kayser και L. Lozano Palacios)

Αντικείμενο

Αίτηση ακυρώσεως της αποφάσεως της Επιτροπής της 11ης Ιουνίου 2003 περί οριστικοποιήσεως της εκθέσεως σταδιοδρομικής εξελίξεως της προσφεύγουσας για την περίοδο αξιολόγησης 2001/2002.

Διατακτικό

1)	Ακυρώνει την απόφαση της Επιτροπής της 11ης Ιουνίου 2003 να καταστήσει οριστική την έκθεση σταδιοδρομικής εξέλιξης της προσφεύγουσας για την περίοδο αξιολόγησης 2001/2002.

2)	Καταδικάζει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 106 της 30.4.2004

18.11.2006

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 281/30

Απόφαση του Πρωτοδικείου της 14ης Σεπτεμβρίου 2006 — Rossi Ferreras κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T- 119/04) (1)

(«Υπάλληλοι - Έκθεση σταδιοδρομικής εξέλιξης - Περίοδος αξιολόγησης 2001/2002 - Γνώμη προηγουμένου ιεραρχικώς προϊσταμένου - Παράλειψη του αξιολογητή να τη λάβει υπόψη - Αίτηση αποζημιώσεως - Απαράδεκτο»)

(2006/C 281/51)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Francisco Rossi Ferreras (Λουξεμβούργο, Λουξεμβούργο) (εκπρόσωποι: G. Bounéou και F. Frabetti, δικηγόροι)

Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: G. Berscheid και V. Joris)

Αντικείμενο

Αίτηση μερικής ακυρώσεως της έκθεσης σταδιοδρομικής εξέλιξης του προσφεύγοντος για την περίοδο αξιολόγησης 2001/2002 και αίτηση επιδικάσεως του ποσού των 30 000 ευρώ προς ικανοποίηση ηθικής βλάβης.

Διατακτικό

1)	Ακυρώνει την απόφαση περί καταρτίσεως της εκθέσεως σταδιοδρομικής εξελίξεως του προσφεύγοντος για την περίοδο μεταξύ 1ης Ιουλίου 2001 και 31ης Δεκεμβρίου 2002.

2)	Απορρίπτει την προσφυγή κατά τα λοιπά.

3)	Καταδικάζει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 156 της 12.6.2004

18.11.2006

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 281/31

Απόφαση του Πρωτοδικείου της 7ης Σεπτεμβρίου 2006 — L & D κατά ΓΕΕΑ — Sämann (Aire Limpio)

(Υπόθεση T-168/04) (1)

(Κοινοτικό σήμα - Διαδικασία ανακοπής - Προγενέστερα εικονιστικά σήματα τα οποία αναπαριστούν έλατο και εκ των οποίων ορισμένα περιλαμβάνουν λεκτικά στοιχεία - Αίτηση καταχωρίσεως εικονιστικού σήματος που περιλαμβάνει το λεκτικό στοιχείο «Αire Limpio» - Κίνδυνος συγχύσεως - Άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', και άρθρο 73 του κανονισμού (ΕΚ) 40/94)

(2006/C 281/52)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: L & D, SA (Huercal de Almeria, Ισπανία) (εκπρόσωποι: αρχικώς M. Knospe, και εν συνεχεία S. Miralles Miravet και A. Castedo Garcia, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (εκπρόσωπος: J. García Murillo)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Πρωτοδικείου: Julius Sämann Ltd (Zug, Ελβετία) (εκπρόσωποι: A. Castán Pérez-Gómez και E. Armijo Chávarri, δικηγόροι)

Αντικείμενο της υποθέσεως

Προσφυγή με την οποία ζητείται η μερική ακύρωση της αποφάσεως του δευτέρου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 15ης Μαρτίου 2004 (Υπόθεση R 326/2003-2), σχετικά με διαδικασία ανακοπής μεταξύ της Julius Sämann Ltd και της L & D, SA.

Διατακτικό της αποφάσεως

Το Πρωτοδικείο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει την προσφεύγουσα στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 273 της 6.11.2004.

18.11.2006

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 281/31

Απόφαση του Πρωτοδικείου της 4ης Οκτωβρίου 2006 — Freixenet κατά ΓΕΕΑ (Μορφή θαμπής μαύρης σμυριδωμένης φιάλης)

(Υπόθεση T-188/04) (1)

(«Κοινοτικό σήμα - Μορφή θαμπής μαύρης σμυριδωμένης φιάλης - Απόλυτοι λόγοι απαραδέκτου - Άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 40/94 - Έλλειψη διακριτικού χαρακτήρα - Προσβολή των δικαιωμάτων άμυνας - Άρθρο 73 του κανονισμού 40/94»)

(2006/C 281/53)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Freixenet, SA (Sant Sadurní d'Anoia, Ισπανία) (εκπρόσωποι: F. de Visscher, E. Cornu, É. De Gryse και D. Moreau, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (εκπρόσωπος: I. de Medrano Caballero)

Αντικείμενο της υποθέσεως

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του τετάρτου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 11ης Φεβρουαρίου 2004 (υπόθεση R 104/2001-4), σχετικά με την αίτηση καταχωρίσεως σήματος με μορφή θαμπής μαύρης σμυριδωμένης φιάλης ως κοινοτικού σήματος.

Διατακτικό της αποφάσεως

Το Πρωτοδικείο αποφασίζει:

1.	Ακυρώνει την απόφαση του τετάρτου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ) της 11ης Φεβρουαρίου 2004 (υπόθεση R 104/2001-4).

2.	Απορρίπτει την προσφυγή κατά τα λοιπά.

3.	Το ΓΕΕΑ φέρει τα δικά του έξοδα, καθώς και αυτά της προσφεύγουσας.

(1) EE C 217 της 28.8.2004.

18.11.2006

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 281/32

Απόφαση του Πρωτοδικείου της 4ης Οκτωβρίου 2006 — Freixenet κατά ΓΕΕΑ (Μορφή λευκής φιάλης της οποίας η επιφάνεια καλύπτεται με σμύριδα)

(Υπόθεση T-190/04) (1)

(Κοινοτικό σήμα - Μορφή λευκής φιάλης της οποίας η επιφάνεια καλύπτεται με σμύριδα - Απόλυτος λόγος απαραδέκτου - Άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 40/94 - Έλλειψη διακριτικού χαρακτήρα - Προσβολή των δικαιωμάτων άμυνας - Άρθρο 73 του κανονισμού 40/94)

(2006/C 281/54)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Freixenet, SA (Sant Sadurní d'Anoia, Ισπανία) (εκπρόσωποι: F. de Visscher, E. Cornu, É. De Gryse και D. Moreau, δικηγόροι)

Αντικείμενο της υποθέσεως

Προσφυγή ασκηθείσα κατά της αποφάσεως του τετάρτου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 11ης Φεβρουαρίου 2004 (υπόθεση R 97/2001-4), σχετικά με την καταχώριση ενός σήματος, που έχει τη μορφή λευκής φιάλης της οποίας η επιφάνεια καλύπτεται με σμύριδα ως κοινοτικού σήματος.

Διατακτικό της αποφάσεως

Το Πρωτοδικείο αποφασίζει:

1)	Ακυρώνει την απόφαση του τετάρτου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ) της 11ης Φεβρουαρίου 2004 (υπόθεση R 97/2001-4).

2)	Απορρίπτει την προσφυγή κατά τα λοιπά.

3)	Το ΓΕΕΑ φέρει τα δικαστικά του έξοδα καθώς και τα έξοδα της προσφεύγουσας.

(1) ΕΕ C 201 της 7.8.2004

18.11.2006

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 281/32

Απόφαση του Πρωτοδικείου της 13ης Σεπτεμβρίου 2006 — MIP Metro κατά ΓΕΕΑ — Tesco Stores (METRO)

(Υπόθεση T-191/04) (1)

(Κοινοτικό σήμα - Διαδικασία ανακοπής - Αίτηση καταχωρίσεως εικονιστικού σήματος που περιλαμβάνει το λεκτικό στοιχείο METRO - Προγενέστερο εθνικό λεκτικό σήμα METRO - Λήξη της ισχύος του προγενέστερου εθνικού σήματος)

(2006/C 281/55)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: MIP Metro Group Intellectual Property GmbH & Co. KG (Ντύσσελντορφ, Γερμανία) (εκπρόσωπος: R. Kaase, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (εκπρόσωπος: A. Folliard-Monguiral)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Πρωτοδικείου: Tesco Stores Ltd (Cheshunt, Ηνωμένο Βασίλειο) (εκπρόσωπος: S. Malynicz, barrister)

Αντικείμενο της υποθέσεως

Προσφυγή που ασκήθηκε κατά της αποφάσεως του πρώτου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 23ης Μαρτίου 2004 (υπόθεση R 486/2003 1), αφορώσας διαδικασία ανακοπής μεταξύ της MIP Metro Group Intellectual Property GmbH & Co. KG και της Tesco Stores Ltd.

Διατακτικό της αποφάσεως

Το Πρωτοδικείο αποφασίζει:

1.	Ακυρώνει την απόφαση του πρώτου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) της 23ης Μαρτίου 2004 (υπόθεση R 486/2003 1).

2.	Το ΓΕΕΑ φέρει τα δικά του έξοδα, καθώς και αυτά της προσφεύγουσας.

3.	Η παρεμβαίνουσα φέρει τα δικά της έξοδα.

(1) EE C 201 της 7.8.2004.

18.11.2006

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 281/33

Απόφαση του Πρωτοδικείου της 4ης Οκτωβρίου 2006 — Tillack κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-193/04) (1)

(Έρευνα της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Καταπολέμησης της Απάτης (OLAF) σχετικά με τη δημοσίευση απορρήτων πληροφοριών - Υποψίες δωροδοκίας και παραβιάσεως επαγγελματικού απορρήτου - Κοινοποίηση σε εθνικές δικαστικές αρχές πληροφοριών για πράξεις που μπορεί να επισύρουν ποινική δίωξη - Έρευνα στην κατοικία και στον τόπο εργασίας δημοσιογράφου - Προσφυγή ακυρώσεως - Παραδεκτόν - Αγωγή αποζημιώσεως - Αιτιώδης συνάφεια - Κατάφωρη παραβίαση)

(2006/C 281/56)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγων-ενάγων: Hans-Martin Tillack (Βρυξέλλες, Βέλγιο) (εκπρόσωποι: I. Forrester, QC, T. Bosly, C. Arhold, N. Flandin, J. Herrlinger και J. Siaens, δικηγόροι)

Καθής-Εναγόμενη: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: C. Docksey και C. Ladenburger)

Παρεμβαίνουσα προς στήριξη των αιτημάτων του προσφεύγοντος-ενάγοντος: International Federation of Journalists (IFJ) (Βρυξέλλες, Βέλγιο) (εκπρόσωποι: A. Bartosch και T. Grupp, δικηγόροι)

Αντικείμενο της υποθέσεως

Αφενός, αίτηση ακυρώσεως της πράξεως με την οποία, στις 11 Φεβρουαρίου 2004, η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Καταπολέμησης της Απάτης (OLAF) διαβίβασε στις βελγικές και γερμανικές δικαστικές αρχές πληροφορίες σχετικά με υποψίες παραβιάσεως του επαγγελματικού απορρήτου και δωροδοκίας και, αφετέρου, αίτηση ικανοποιήσεως της ηθικής βλάβης που υπέστη ο προσφεύγων-ενάγων λόγω αυτής της διαβιβάσεως πληροφοριών και δημοσιεύσεως δελτίων Τύπου από την OLAF.

Διατακτικό της αποφάσεως

Το Πρωτοδικείο αποφασίζει:

1.	Απορρίπτει την προσφυγή.

2.	Παρέλκει η έκδοση αποφάσεως επί της αιτήσεως προσκομίσεως εγγράφων.

3.	Καταδικάζει τον προσφεύγοντα στα δικαστικά του έξοδα καθώς και στα δικαστικά έξοδα της Επιτροπής, περιλαμβανομένων των δικαστικών εξόδων σχετικά με τη διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων.

4.	Η International Federation of Journalists φέρει τα δικαστικά της έξοδα.

(1) EE C 251 της 9.10.2004.

18.11.2006

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 281/33

Απόφαση του Πρωτοδικείου της 6ης Σεπτεμβρίου 2006 — Ιταλία και Wam κατά Επιτροπής

(Συνεκδικασθείσες υποθέσεις T-304/04 και Τ-316/04) (1)

(Κρατικές ενισχύσεις - Δάνεια με μειωμένο επιτόκιο για τη διευκόλυνση της εγκαταστάσεως σε ορισμένες τρίτες χώρες - Επηρεασμός του εμπορίου μεταξύ των κρατών μελών και στρέβλωση του ανταγωνισμού - Αιτιολογία)

(2006/C 281/57)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγοντες: Ιταλική Δημοκρατία (εκπρόσωποι: αρχικά, A. Cingolo και, στη συνέχεια, P. Gentilli, avvocati dello Stato) και Wam SpA (Cavezzo di Modena, Ιταλία) (εκπρόσωπος: E. Giliani, δικηγόρος)

Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: V. Di Bucci και E. Righini)

Αντικείμενο της υποθέσεως

Αίτημα ακυρώσεως της αποφάσεως 2006/177/ΕΚ της Επιτροπής, της 19ης Μαΐου 2004, σχετικά με την κρατική ενίσχυση C 4/2003 (ex NN 102/2002) την οποία εκτέλεσε η Ιταλία προς όφελος της Wam SpA (ΕΕ 2006, L 63, σ. 11).

Διατακτικό της αποφάσεως

Το Πρωτοδικείο αποφασίζει:

1.	Ακυρώνει την απόφαση 2006/177/ΕΚ της Επιτροπής, της 19ης Μαΐου 2004, σχετικά με την κρατική ενίσχυση C 4/2003 (ex NN 102/2002) την οποία εκτέλεσε η Ιταλία προς όφελος της Wam SpA (ΕΕ 2006, L 63, σ. 11).

2.	Απορρίπτει την προσφυγή κατά τα λοιπά.

3.	Η Επιτροπή φέρει τα δικαστικά έξοδά της καθώς και τα έξοδα στα υποβλήθηκαν στη μεν υπόθεση Τ-304/04 η Ιταλική Δημοκρατία, στη δε υπόθεση Τ- 316/04 η Wam, συμπεριλαμβανομένων των εξόδων της διαδικασίας ασφαλιστικών μέτρων.

(1) EE C 251 της 9.10.2004

18.11.2006

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 281/34

Απόφαση του Πρωτοδικείου της 6ης Σεπτεμβρίου 2006 — DEF-TEC Defense Technology κατά ΓΕΕΑ — Defense Technology (FIRST DEFENSE AEROSOL PEPPER PROJECTOR)

(Υπόθεση T-6/05) (1)

(Κοινοτικό σήμα - Διαδικασία ανακοπής - Αίτηση καταχωρίσεως του εικονιστικού σήματος FIRST DEFENSE AEROSOL PEPPER PROJECTOR - Σχετικός λόγος απαραδέκτου - Άρθρο 8, παράγραφος 3, του κανονισμού ΕΚ 40/94 - Συγκατάθεση του δικαιούχου του σήματος)

(2006/C 281/58)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: DEF-TEC Defense Technology GmbH (Φρανκφούρτη επί του Μάιν, Γερμανία) (εκπρόσωπος: H. Daniel, avocat)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Πρωτοδικείου: Defense Technology Corporation of America (Jacksonville, Φλόριντα, Ηνωμένες Πολιτείες) (εκπρόσωποι: G. Würtenberger και R. Kunze, avocats)

Αντικείμενο της υποθέσεως

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του δευτέρου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 8ης Νοεμβρίου 2004 (υπόθεση R 493/2002-2), σχετικά με διαδικασία ανακοπής μεταξύ DEF-TEC Defense Technology GmbH και Defense Technology Corporation of America

Διατακτικό της αποφάσεως

Το Πρωτοδικείο αποφασίζει:

1.	Ακυρώνει την απόφαση του δευτέρου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ), της 8ης Νοεμβρίου 2004 (υπόθεση R 493/2002-2).

2.	Το ΓΕΕΑ φέρει τα δικαστικά του έξοδα καθώς και τα έξοδα της προσφεύγουσας, εκτός των σχετικών με την παρέμβαση.

3.	Η προσφεύγουσα φέρει τα δικαστικά της έξοδα τα σχετικά με την παρέμβαση.

4.	Η παρεμβαίνουσα φέρει τα δικά της δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 82 της 2.4.2005.

18.11.2006

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 281/34

Απόφαση του Πρωτοδικείου της 4ης Οκτωβρίου 2006 — Monte di Massima κατά ΓΕΕΑ — Höfferle Internationale (Valle della Luna)

(Υπόθεση T-96/05) (1)

([Κοινοτικό σήμα - Διαδικασία ανακοπής - Αίτηση καταχωρίσεως του κοινοτικού εικονιστικού σήματος Valle della Luna - Προγενέστερο εθνικό εικονιστικό σήμα VALLE DE LA LUNA - Απόδειξη χρήσεως του προγενέστερου σήματος - Άρθρο 15, παράγραφος 2, στοιχείο α', και άρθρο 43, παράγραφοι 2 και 3, του κανονισμού (ΕΚ) 40/94])

(2006/C 281/59)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Monte di Massima SAS di Pruneddu Leonardo & C. (Viddalba, Ιταλία) (εκπρόσωποι: E. Masu και P. Pittalis, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (εκπρόσωπος: M.L. Capostagno)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Πρωτοδικείου: J.M. Höfferle Internationale Handelsgesellschaft mbH (Αμβούργο, Γερμανία) (εκπρόσωπος: G. Brugmann, δικηγόρος)

Αντικείμενο της υποθέσεως

Προσφυγή ασκηθείσα κατά της αποφάσεως του πρώτου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ, της 24ης Νοεμβρίου 2004 (υπόθεση R 269/2004-1), σχετικά με διαδικασία ανακοπής μεταξύ της Monte di Massima SAS di Pruneddu Leonardo & C. και της J.M. Höfferle Internationale Handelsgesellschaft mbH.

Διατακτικό της αποφάσεως

Το Πρωτοδικείο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Η προσφεύγουσα φέρει τα έξοδα του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) καθώς και τα έξοδα της παρεμβαίνουσας.

(1) ΕΕ C 115 της 14.5.2005.

18.11.2006

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 281/35

Απόφαση του Πρωτοδικείου της 7ης Σεπτεμβρίου 2006 — Meric κατά ΓΕΕΑ — Arbora & Ausonia (PAM-PIM'S BABY-PROP)

(Υπόθεση T-133/05) (1)

(Κοινοτικό σήμα - Διαδικασία ανακοπής - Προγενέστερα εθνικά εικονιστικά και λεκτικά σήματα PAM-PAM - Αίτηση καταχωρίσεως κοινοτικού λεκτικού σήματος PAM-PIM'S BABY-PROP - Σχετικός λόγος απαραδέκτου - Άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (EΚ) 40/94)

(2006/C 281/60)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Gérard Meric (Παρίσι, Γαλλία) (εκπρόσωπος: P. Murzeau, avocat)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (εκπρόσωπος: A. Rassat)

Αντίδικος κατά τη διαδικασία ενώπιον του τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ: Arbora & Ausonia, SL (Βαρκελώνη, Ισπανία)

Αντικείμενο της υποθέσεως

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του πρώτου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 17ης Ιανουαρίου 2005, επί της υποθέσεως R 250/2004-1, σχετικά με την ανακοπή που άσκησε ο δικαιούχος των προγενέστερων λεκτικών και εικονιστικών εθνικών σημάτων PAM-PAM κατά της καταχωρίσεως του λεκτικού σήματος PAM-PIM'S BABY-PROP (διαδικασία ανακοπής υπ' αριθ. B 505 067)

Διατακτικό της αποφάσεως

Το Πρωτοδικείο:

1.	Απορρίπτει την προσφυγή.

2.	Καταδικάζει τον προσφεύγοντα στα δικαστικά έξοδα

(1) ΕΕ C 143 της 11.6.2005.

18.11.2006

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 281/35

Διάταξη του Πρωτοδικείου της 6ης Σεπτεμβρίου 2006 — Bayer CropScience κ.λπ. κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-34/05) (1)

(«Φυτοπροστατευτικά προϊόντα - Δραστική ουσία endosulfan - Επανεξέταση της αδείας διαθέσεως στην αγορά - Προσφυγή κατά παραλείψεως - Κατάργηση της δίκης»)

(2006/C 281/61)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: Bayer CropScience AG (Monheim, Γερμανία), Makhteshim-Agan Holding BV (Άμστερνταμ, Κάτω Χώρες), Άλφα Γεωργικά Εφόδια ΑΕΒΕ (Αθήνα, Ελλάδα) και Aragonesas Agro, SA (Μαδρίτη, Ισπανία) (εκπρόσωποι: C. Mereu και K. Van Maldegem, δικηγόροι)

Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωπος: B. Doherty)

Παρεμβαίνουσα υπέρ των προσφευγουσών: European Crop Association (ECPA) (Βρυξέλλες, Βέλγιο) (εκπρόσωποι: D. Waelbroeck, U. Zinsmeister και N. Rampal, δικηγόροι)

Παρεμβαίνον υπέρ της καθής: Βασίλειο της Ισπανίας (εκπρόσωπος: J. Rodríguez Cárcamo, abogado del Estado)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά παραλείψεως με αίτημα να αναγνωριστεί ότι παρανόμως η Επιτροπή παρέλειψε να εξετάσει τα στοιχεία που είχαν υποβληθεί από τις προσφεύγουσες στο πλαίσιο της διαδικασίας επανεξετάσεως της αδείας διαθέσεως στην αγορά της δραστικής ουσίας endosulfan, όπως προβλέπεται από την οδηγία 91/414/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 15ης Ιουλίου 1991, σχετικά με τη διάθεση στην αγορά φυτοπροστατευτικών προϊόντων (ΕΕ L 230, σ. 1)

Διατακτικό

Το Πρωτοδικείο διατάσσει:

1)	Παρέλκει η έκδοση αποφάσεως επί της υπό κρίση προσφυγής.

2)	Η Επιτροπή και οι προσφεύγουσες φέρουν τα δικαστικά τους έξοδα.

3)	Η Επιτροπή και οι αιτούσες τη λήψη ασφαλιστικών μέτρων φέρουν τα αφορώντα τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων δικαστικά τους έξοδα.

4)	Το Βασίλειο της Ισπανίας και η European Crop Protection Association φέρουν τα δικαστικά τους έξοδα.

(1) ΕΕ C 93 της 16.4.2005.

18.11.2006

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 281/36

Διάταξη του Πρωτοδικείου της 5ης Σεπτεμβρίου 2006 — Comunidad autónoma de Madrid και Mintra κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-148/05) (1)

(«Παροχή στοιχείων αφορώντων τη διαδικασία σχετικά με τα υπερβολικά ελλείμματα - Κανονισμός (ΕΚ) 3605/93 - Ευρωπαϊκό σύστημα λογαριασμών 1995 (ΕΣΟΛ 1995) - Κανονισμός (ΕΚ) 2223/96 - Επιστολή της Στατιστικής Υπηρεσίας των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (Ευρωστάτ) - Προσφυγή ακυρώσεως - Πράξη δεκτική προσφυγής - Απαράδεκτο»)

(2006/C 281/62)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Comunidad autónoma de Madrid και Madrid, infraestructuras del transporte (Mintra) (εκπρόσωποι: C. Fernandez Vicién, D. Ortega Peciña και J. Sabater Marotias, δικηγόροι)

Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: M. Diaz-Llanos La Roche και L. Escobar Guerrero)

Αντικείμενο

Αίτηση ακυρώσεως της αποφάσεως της Επιτροπής που περιέχεται σε επιστολή της της Στατιστικής Υπηρεσίας των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (Ευρωστάτ) της 3ης Φεβρουαρίου 2005, περί κατατάξεως της Madrid, infraestructuras del transporte (Mintra) στον τομέα των «δημοσίων διοικήσεων» εντός του Ευρωπαϊκού συστήματος λογαριασμών 1995 (ΕΣΟΛ 1995).

Διατακτικό

1)	Απορρίπτει την προσφυγή ως απαράδεκτη.

2)	Καταδικάζει τις προσφεύγουσες στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 143 της 11.6.2005

18.11.2006

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 281/36

Διάταξη του Πρωτοδικείου της 5ης Σεπτεμβρίου 2006 — AEΠI κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-242/05) (1)

(«Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας και συγγενικά δικαιώματα - Διαδικασία για τη διαπίστωση παραβάσεως κράτους μέλους - Θέση στο αρχείο καταγγελίας που υποβλήθηκε από ιδιώτη - Προσφυγή ακυρώσεως - Απαράδεκτο»)

(2006/C 281/63)

Γλώσσα διαδικασίας: η ελληνική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ελληνική Εταιρία προς Προστασίαν της Πνευματικής Ιδιοκτησίας (AEΠI ΑΕ ) (Μαρούσι, Ελλάδα) (εκπρόσωπος: Θ. Ασπρογέρακας-Γρίβας, δικηγόρος)

Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: Θ. Χριστοφόρου και F. Castillo de la Torre)

Αντικείμενο της υποθέσεως

Αίτημα να ακυρωθεί η απόφαση της Επιτροπής της 20ής Απριλίου 2005 να μην κινήσει κατά της Ελληνικής Δημοκρατίας διαδικασία για τη διαπίστωση παραβάσεως καθώς και αίτημα να αποφανθεί το Πρωτοδικείο επί της ουσίας.

Διατακτικό της διατάξεως:

Το Δικαστήριο:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή ως απαράδεκτη.

2)	Καταδικάζει την προσφεύγουσα στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 205 της 20.8.2005

18.11.2006

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 281/37

Διάταξη του Πρωτοδικείου της 5ης Σεπτεμβρίου 2006 — Φινλανδία κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-350/05) (1)

(«Παρεμπίπτον ζήτημα - Ένσταση απαραδέκτου - Πράξη μη παράγουσα υποχρεωτικά νομικά αποτελέσματα - Ίδιοι πόροι των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων - Διαδικασία κατά παραβάσεως - Τόκοι υπερημερίας προβλεπόμενοι από το άρθρο 11 του κανονισμού (ΕΚ, Ευρατόμ) 1150/2000 - Διαπραγμάτευση συμφωνίας περί πληρωμής υπό αίρεση»)

(2006/C 281/64)

Γλώσσα διαδικασίας: η φινλανδική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Δημοκρατία της Φινλανδίας (εκπρόσωποι: T. Pynnä και E. Bygglin)

Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: P. Aalto και G. Wilms)

Αντικείμενο

Αίτηση ακυρώσεως της αποφάσεως της Επιτροπής (Γενική Γραμματεία), που φέρεται ως περιεχομένη στην από 8 Ιουλίου 2005 επιστολή, με την οποία η Επιτροπή αρνήθηκε να ξεκινήσει διαπραγματεύσεις με τη Δημοκρατία της Φινλανδίας σχετικά με την υπό αίρεση καταβολή αναδρομικώς απαιτηθέντων δικαιωμάτων, με τόκους υπερημερίας μέχρις αποπληρωμής τους, τα οποία απαίτησε η Επιτροπή από τη Δημοκρατία της Φινλανδίας στο πλαίσιο της διαδικασίας κατά παραβάσεως αριθ. 2003/2180, που κινήθηκε βάσει του άρθρου 226 ΕΚ.

Διατακτικό

1)	Απορρίπτει την προσφυγή ως απαράδεκτη.

2)	Καταδικάζει τη Δημοκρατία της Φινλανδίας στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C

18.11.2006

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 281/37

Προσφυγή της 22ας Αυγούστου 2006 — Otto κατά ΓΕΕΑ — L'Altra Moda (l'Altra Moda)

(Υπόθεση T-224/06)

(2006/C 281/65)

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Otto (GmbH & Co KG) (Αμβούργο, Γερμανία) (Εκπρόσωποι: C. Rohnke και M. Munz, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: L'Altra Moda SpA (Ρώμη, Ιταλία)

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Πρωτοδικείο:

—	να ακυρώσει την απόφαση του δεύτερου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ, της 22ας Ιουνίου 2006, στην υπόθεση R793/2005-2·

—	να καταδικάσει το καθού στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Αιτών την καταχώριση κοινοτικού σήματος: L'Altra Moda SpA.

Σήμα προς καταχώριση: Το εικονιστικό σήμα «l'Altra Moda» για προϊόντα των κλάσεων 3, 18 και 25

Δικαιούχος του κατά τη διαδικασία ανακοπής αντιταχθέντος σήματος ή σημείου: Η προσφεύγουσα

Αντιταχθέν δικαίωμα επί σήματος ή σημείου: Το εθνικό εικονιστικό σήμα «Alba Moda» για προϊόντα της κλάσεως 25

Απόφαση του τμήματος ανακοπών: Απόρριψη της ανακοπής στο σύνολό της

Απόφαση του τμήματος προσφυγών: Απόρριψη της προσφυγής

Λόγοι ακυρώσεως: Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 40/94 του Συμβουλίου, καθόσον κακώς έκρινε το τμήμα προσφυγών ότι τα εν συγκρούσει σήματα διέφεραν μεταξύ τους.

Παράβαση του άρθρου 73 του κανονισμού, καθόσον το τμήμα προσφυγών δεν ενημέρωσε την προσφεύγουσα ότι σκόπευε να απορρίψει τον ισχυρισμό περί αυξημένου διακριτικού χαρακτήρα και να μη λάβει υπόψη το σχετικό αίτημα της προσφεύγουσας.

Παράβαση του άρθρου 74 του κανονισμού, καθόσον το τμήμα προσφυγών δεν έπραξε τα δέοντα προκειμένου να εξακριβώσει τον βαθμό του διακριτικού χαρακτήρα του σήματος «Alba Moda».

18.11.2006

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 281/38

Αναίρεση που ασκήθηκε στις 11 Σεπτεμβρίου 2006 από τους Μ. Ott κ.λπ. κατά της διατάξεως που εξέδωσε το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης στις 30 Ιουνίου 2006, στην υπόθεση F-87/05, Ott κ.λπ. κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-250/06 P)

(2006/C 281/66)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αναιρεσείοντες: Martial Ott (Oberanven, Λουξεμβούργο), Fernando Lopez Tola (Λουξεμβούργο, Λουξεμβούργο) και Francis Weiler (Itzig, Λουξεμβούργο) (εκπρόσωπος: F. Frabetti, δικηγόρος)

Έτερος διάδικος στη διαδικασία: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

Αιτήματα των αναιρεσειόντων

Οι αναιρεσείοντες ζητούν από το Πρωτοδικείο:

—	Να αναιρέσει τη διάταξη που εξέδωσε στις 30 Ιουνίου 2006 το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης στην υπόθεση F-87/05;

—	Να αποφανθεί επί όλων των δικαστικών εξόδων και να καταδικάσει την Επιτροπή στην καταβολή τους.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Με την αίτησή τους αναιρέσεως, οι αναιρεσείοντες υποστηρίζουν ότι το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης διέπραξε δικονομικές παρατυπίες απορρίπτοντας την προσφυγή τους ως προδήλως απαράδεκτη όσον αφορά τον F. Weiler. Περαιτέρω, οι αναιρεσείοντες ισχυρίζονται ότι το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης διέπραξε δικονομικές παρατυπίες κατά την επί της ουσίας εξέταση των λόγων που αντλούνται από την παράβαση του άρθρου 45 του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως των Υπαλλήλων των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, την παράβαση των ΓΕΔ του άρθρου 45, την προσβολή της αρχής της απαγορεύσεως των διακρίσεων, καθώς και από πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως.

18.11.2006

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 281/38

Αναίρεση που άσκησε στις 7 Σεπτεμβρίου 2006 η M.-Y. Beau κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης στις 28 Ιουνίου 2006 στην υπόθεση F-39/05, Beau κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-252/06 P)

(2006/C 281/67)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Marie-Yolande Beau (Παρίσι, Γαλλία) (εκπρόσωποι: S. Rodrigues και C. Bernard-Glanz, δικηγόροι)

Αντίδικος στην αναιρετική διαδικασία: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

Αιτήματα της αναιρεσείουσας

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Πρωτοδικείο:

—	να κηρύξει την αναίρεση παραδεκτή·

—	να εξαφανίσει την απόφαση του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της 28ης Ιουνίου 2006, στην υπόθεση F-39/05·

—	να δεχθεί τα αιτήματα ακυρώσεως και αποζημιώσεως που υπέβαλε η αναιρεσείουσα πρωτοδίκως·

—	να καταδικάσει την αναιρεσίβλητη στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Με την αίτηση αναιρέσεως η αναιρεσείουσα υποστηρίζει, αφενός, ότι το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης παρέβη το κοινοτικό δίκαιο προβαίνοντας σε πεπλανημένο νομικό χαρακτηρισμό ορισμένων πραγματικών περιστατικών και ότι, αφετέρου, υπέπεσε σε διαδικαστική πλημμέλεια που έθιξε το δικαίωμα άμυνάς της.

18.11.2006

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 281/38

Αναίρεση που άσκησε στις 8 Σεπτεμβρίου 2006 o O. Chassagne κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης στις 29 Ιουνίου 2006 στην υπόθεση F-11/05, Chassagne κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-253/06 P)

(2006/C 281/68)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αναιρεσείων: O. Chassagne (Βρυξέλλες, Βέλγιο) (εκπρόσωποι: S. Rodrigues και C. Bernard-Glanz, δικηγόροι)

Αντίδικος στην αναιρετική διαδικασία: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

Αιτήματα του αναιρεσείοντος

Ο αναιρεσείων ζητεί από το Πρωτοδικείο:

—	να εξαφανίσει τη διάταξη του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της 29ης Ιουνίου 2006 στην υπόθεση F-11/05·

—	να δεχθεί τα αιτήματα ακυρώσεως και αποζημιώσεως που υπέβαλε ο αναιρεσείων πρωτοδίκως·

—	να καταδικάσει την αναιρεσίβλητη στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Με τον πρώτο λόγο ο αναιρεσείων ισχυρίζεται ότι το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης υπέπεσε σε διαδικαστική πλημμέλεια θίγουσα το δικαίωμα άμυνάς του διότι δεν του δόθηκε η δυνατότητα να υποβάλει τις παρατηρήσεις του επί των εγγράφων στα οποία το ΔΔΔ στήριξε την επιχειρηματολογία του και διότι ορισμένα στοιχεία που προσκόμισε καθώς και ορισμένα έγγραφα που κατέθεσε κατά τη διάρκεια της διαδικασίας δεν ελήφθησαν υπόψη. Με τον δεύτερο λόγο ο αναιρεσείων υποστηρίζει ότι το ΔΔΔ παρέβη το κοινοτικό δίκαιο αλλοιώνοντας τους λόγους της αρχικής προσφυγής-αγωγής και παρερμηνεύοντας τις διατάξεις του Κανονισμού Υπηρσιακής Καταστάσεως των Υπαλλήλων των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων. Θεωρεί επίσης ότι το ΔΔΔ υπέπεσε σε πρόδηλα σφάλματα εκτιμήσεως των πραγματικών περιστατικών.

18.11.2006

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 281/39

Προσφυγή της 15ης Σεπτεμβρίου 2006 — Budějovický Budvar κατά ΓΕΕΑ — Anheuser-Busch (BUD)

(Υπόθεση T-255/06)

(2006/C 281/69)

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Budějovický Budvar, národní podnik (České Budějovice, Δημοκρατία της Τσεχίας) (Εκπρόσωπος: F. Fajgenbaum, avocat)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Anheuser-Busch, Incorporated

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Πρωτοδικείο

—	Να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση R 241/2005-2, που εκδόθηκε στις 28 Ιουνίου 2006 από το δεύτερο τμήμα προσφυγών του ΓΕΕΑ·

—	να απορρίψει την αίτηση καταχωρίσεως του κοινοτικού σήματος «BUD» με αριθμό 1 257 849 για όλα τα προϊόντα των κλάσεων 16, 21, 25 και 32·

—	να διαβιβάσει την απόφαση του Πρωτοδικείου στο ΓΕΕΑ·

—	να καταδικάσει την εταιρία Anheuser-Busch στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Αιτών την καταχώριση κοινοτικού σήματος: Anheuser-Busch, Incorporated

Σήμα προς καταχώριση: το εικονιστικό σήμα «BUD» για προϊόντα που υπάγονται στις κλάσεις 16, 21, 25 et 32 — αίτηση καταχωρίσεως υπ' αριθ. 1 257 849

Δικαιούχος του κατά τη διαδικασία ανακοπής αντιταχθέντος σήματος ή σημείου: Η προσφεύγουσα

Αντιταχθέν δικαίωμα επί σήματος ή σημείου: Δικαίωμα στην προστατευόμενη ονομασία προελεύσεως «BUD» για την υποδήλωση μπύρας

Απόφαση του τμήματος ανακοπών: Απόρριψη της ανακοπής

Απόφαση του τμήματος προσφυγών: Απόρριψη της προσφυγής

Λόγοι ακυρώσεως: Παράβαση του άρθρου 62, παράγραφος 1, του κανονισμού 40/941 καθώς και του άρθρου 20, του κανονισμού εφαρμογής 2868/952 στον βαθμό που το τμήμα προσφυγών δεν είναι αρμόδιο να αποφανθεί επί του κύρους της ονομασίας προελεύσεως που επικαλείται η προσφεύγουσα στο πλαίσιο της ανακοπής της. Προβάλλει επίσης ότι το σημείο «BUD» αποτελεί προστατευόμενη ονομασία προελεύσεως στη Γαλλία και στην Αυστρία. Η προσφεύγουσα προβάλλει, εξάλλου, εσφαλμένη ερμηνεία του άρθρου 8, παράγραφος 4, του κανονισμού 40/94 στον βαθμό που, κατ' αυτήν, η ονομασία προελεύσεως «BUD» αποτελεί σημείο που χρησιμοποιείται στις συναλλαγές. (1) (2)

(1) Κανονισμός (ΕΚ) 40/94 του Συμβουλίου, της 20ής Δεκεμβρίου 1993, για το κοινοτικό σήμα, (ΕΕ 1994 L 11, σ. 1)

(2) Κανονισμός (ΕΚ) 2868/95 της Επιτροπής, της 13ης Δεκεμβρίου 1995, περί της εφαρμογής του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 40/94 του Συμβουλίου για το κοινοτικό σήμα (ΕΕ 1995 L 303, σ. 1)

18.11.2006

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 281/39

Προσφυγή της Budějovický Budvar κατά ΓΕΕΑ — Anheuser-Busch (λεκτικό σήμα «BUD») που ασκήθηκε στις 15 Σεπτεμβρίου 2006

(Υπόθεση T-257/06)

(2006/C 281/70)

Γλώσσα διαδικασίας της προσφυγής: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Budějovický Budvar, národní podnik (České Budějovice, Δημοκρατία της Τσεχίας) (εκπρόσωπος: F. Fajgenbaum, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Anheuser-Busch, Incorporated

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Πρωτοδικείο:

—	Να ακυρώσει την προσβαλλομένη απόφαση R 802/2004-2, που εξέδωσε στις 28 Ιουνίου 2006 το δεύτερο τμήμα προσφυγών του ΓΕΕΑ·

—	Να απορρίψει την αίτηση καταχωρίσεως του λεκτικού σήματος «BUD» υπ' αριθ. 1 737 121 για τον προσδιορισμό των υπηρεσιών των κλάσεων 35, 38, 41 και 42·

—	Να διαβιβάσει την εκδοθησόμενη από το Πρωτοδικείο απόφαση στο ΓΕΕΑ·

—	Να καταδικάσει την εταιρία Anheuser-Busch σε όλα τα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Αιτών την καταχώριση του κοινοτικού σήματος: Anheuser-Busch, Incorporated

Σήμα προς καταχώριση: Λεκτικό σήμα «BUD» για τις υπηρεσίες που έχουν καταταγεί στις κλάσεις 35, 38, 41 και 42 — αίτηση υπ' αριθ. 1 737 121

Δικαιούχος του κατά τη διαδικασία ανακοπής αντιταχθέντος σήματος ή σημείου: η προσφεύγουσα

Αντιταχθέν δικαίωμα επί σήματος ή σημείου: Δικαίωμα προστατευόμενης ονομασίας προέλευσης «BUD» για τον προσδιορισμό της μπύρας

Απόφαση του τμήματος ανακοπών: Απόρριψη της ανακοπής

Απόφαση του τμήματος προσφυγών: Απόρριψη της προσφυγής

Λόγοι ακυρώσεως: Παράβαση του άρθρου 62, παράγραφος 1, του κανονισμού 40/94 (1) καθώς και του άρθρου 20, του εκτελεστικού κανονισμού 2868/95 (2), καθόσον το τμήμα προσφυγών δεν είναι αρμόδιο για να αποφανθεί περί του κύρους της ονομασίας προέλευσης που προέβαλε η προσφεύγουσα στο πλαίσιο της ανακοπής της. Η προσφεύγουσα ισχυρίζεται επίσης ότι το σήμα «BUD» συνιστά προστατευόμενη ονομασία προέλευσης στη Γαλλία καθώς και στην Αυστρία. Περαιτέρω, η προσφεύγουσα επικαλείται την εσφαλμένη εφαρμογή του άρθρου 8, παράγραφος 4, του κανονισμού 40/94, καθόσον, κατά την άποψή της, η ονομασία προέλευσης «BUD» συνιστά σαφώς σήμα που χρησιμοποιείται στις συναλλαγές.

(1) Κανονισμός (ΕΚ) 40/94 του Συμβουλίου, της 20ής Δεκεμβρίου 1993, για το κοινοτικό σήμα (ΕΕ 1994, L 11, σ. 1)

(2) Κανονισμός (ΕΚ) 2868/95 της Επιτροπής, της 13ης Δεκεμβρίου 1995, περί της εφαρμογής του κανονισμού (ΕΚ) 40/94 του Συμβουλίου για το κοινοτικό σήμα (ΕΕ L 303, σ. 1)

18.11.2006

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 281/40

Προσφυγή της 15ης Σεπτεμβρίου 2006 — Αρκτούρος κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-260/06)

(2006/C 281/71)

Γλώσσα της προσφυγής: η ελληνική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Εταιρία Προστασίας και Διαχείρισης Φυσικού Περιβάλλοντος και Άγριας Ζωής Αρκτούρος (Θεσσαλονίκη, Ελλάδα) (Εκπρόσωποι: Ν. Κορογιαννάκης, δικηγόρος, Ν. Κεραμίδας, δικηγόρος)

Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

Αιτήματα της προσφεύγουσας

—

να ακυρωθεί η απόφαση της Επιτροπής, της 7ης Ιουλίου 2006, υπ'αριθμόν C (2006)3181 τελικό, η οποία κοινοποιήθηκε στην προσφεύγουσα τη 10η Ιουλίου 2006, για τον τερματισμό του προγράμματος «Conservation actions in the Northern Pindos National Park» — Ellas — LIFE03 NAT/GR/000089 και σχετικά με την επιστροφή ενίσχυσης ύψους 264.684,00 ευρώ συν τόκους υπερημερίας ύψους 4.659,53 ευρώ,

—	να εξαιρεθεί ποσό ύψους 55.658,28 ευρώ από το προς επιστροφή ποσό για καταβληθείσες επιλέξιμες δαπάνες στο πλαίσιο του προγράμματος,

—	να καταδικαστεί η Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Η προσφεύγουσα προβάλλει ως κύριο ισχυρισμό, πρώτον, ότι η παραβίαση από την Επιτροπή διάταξης περιεχόμενης στις Βασικές Διατάξεις LIFE συνιστά παράβαση κανόνα δικαίου κατά τα προβλεπόμενα στο άρθρο 230 ΣυνθΕΚ, συνεπαγόμενη την ακυρότητα της εν λόγω απόφασης της Επιτροπής E(2006)3181 τελικό.

Κατά δεύτερον, η προσφεύγουσα θεωρεί ότι η Επιτροπή διέπραξε ουσιαστικό σφάλμα κρίσης επί της ικανότητας της προσφεύγουσας να ολοκληρώσει το πρόγραμμα παρά την αποχώρηση δύο μελών της, το οποίο δικαιολογεί την ακύρωση της απόφασης της Επιτροπής για τον τερματισμό της σύμβασης και την ανάκτηση της χορηγηθείσας ενίσχυσης.

Επικουρικώς, η προσφεύγουσα ζητά την εξαίρεση του ποσού ύψους 55.658,28 ευρώ από το προς επιστροφή ποσό για καταβληθείσες επιλέξιμες δαπάνες στο πλαίσιο του προγράμματος.

18.11.2006

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 281/41

Προσφυγή της 25ης Σεπτεμβρίου 2006 — Ελλάδα κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-263/06)

(2006/C 281/72)

Γλώσσα της προσφυγής: η ελληνική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ελληνική Δημοκρατία (Εκπρόσωποι: I. Χαλκιάς, Γ. Κανελλόπουλος)

Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

Αιτήματα της προσφεύγουσας

—

να ακυρωθεί η απόφαση της Επιτροπής, της 27ης Ιουλίου 2006, για την εξαίρεση από την κοινοτική χρηματοδότηση ορισμένων δαπανών που πραγματοποιήθηκαν από τα κράτη μέλη στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Προσανατολισμού και Εγγυήσεων (ΕΓΤΠΕ), τμήμα «Εγγυήσεων», κοινοποιηθείσα υπό τον αριθμό Ε(2006)3331 τελικό και δημοσιευθείσα υπό τον αριθμό 2006/554/ΕΚ (1),

—	άλλως, να μεταρρυθμιστεί κατά τα ειδικότερα πιο πάνω εκτιθέμενα,

—	να καταδικαστεί η Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Με την προσβαλλόμενη απόφαση η Επιτροπή, διενεργούσα εκκαθάριση των λογαριασμών κατά τον κανονισμό (ΕΟΚ) 729/70 (2), απέκλεισε από την κοινοτική χρηματοδότηση, μεταξύ άλλων, ορισμένες δαπάνες της Ελληνικής Δημοκρατίας στον τομέα συνοδευτικών μέτρων αγροτικής ανάπτυξης που δηλώθηκαν στο πλαίσιο του ΕΓΤΠΕ, τμήμα Εγγυήσεων.

Η προσφεύγουσα προβάλλει ως γενικό λόγο ακύρωσης της απόφασης της Επιτροπής, Ε(2006)3331 τελικό, την παράβαση ουσιώδους τύπου της διαδικασίας εκκαθάρισης λογαριασμών, που προβλέπεται στο άρθρο 8, παράγραφο 1, υποπαράγραφο 3, εδάφιο α, του κανονισμού 1663/95 (3). Συγκεκριμένα, ισχυρίζεται ότι η Επιτροπή παρέλειψε να διεξάγει διμερή διάλογο με τις ελληνικές αρχές επί της εκτίμησης της σοβαρότητας των αποδιδόμενων σ' αυτές παραβάσεων και της χρηματοοικονομικής ζημίας που υπέστη η Ευρωπαϊκή Κοινότητα, άλλως υπαινίσσεται την αναρμοδιότητα κατά χρόνο της Επιτροπής προς επιβολή των επίδικων δημοσιονομικών διορθώσεων.

(1) Επίσημη Εφημερίδα αριθ. L 218, της 9/08/2006, σ. 12

(2) Κανονισμός (ΕΟΚ) αριθ. 729/70, του Συμβουλίου, της 21ης Απριλίου 1970, περί χρηματοδοτήσεως της κοινής γεωργικής πολιτικής, Επίσημη Εφημερίδα αριθ. L 94, της 28/04/1970, σ. 13.

(3) Κανονισμός (ΕΟΚ) αριθ. 1663/95 της Επιτροπής της 7ης Ιουλίου 1995 για τη θέσπιση λεπτομερειών εφαρμογής του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 729/70 του Συμβουλίου όσον αφορά στη διαδικασία για την εκκαθάριση των λογαριασμών του ΕΓΤΠΕ, τμήμα Εγγυήσεων, Επίσημη Εφημερίδα αριθ. L 158 της 08/07/1995, σ. 6.

18.11.2006

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 281/41

Προσφυγή της 25ης Σεπτεμβρίου 2006 — Ιταλική Δημοκρατία κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-267/06)

(2006/C 281/73)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ιταλική Δημοκρατία (εκπρόσωπος: G. Aiello, Avvocato dello Stato)

Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Πρωτοδικείο:

—

να ακυρώσει την απόφαση της Επιτροπής Ε (2006) 3331, της 27ης Ιουλίου 2006, που κοινοποιήθηκε στις 28 Ιουλίου 2006, καθόσον εξαιρεί από την κοινοτική χρηματοδότηση ορισμένες δαπάνες που πραγματοποιήθηκαν από την Ιταλική Δημοκρατία στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Προσανατολισμού και Εγγυήσεων (ΕΓΤΠΕ), τμήμα Εγγυήσεων,

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Η παρούσα προσφυγή στρέφεται κατά της απόφασης της Επιτροπής Ε (2006) 3331, της 27ης Ιουλίου 2006, καθόσον εξαιρεί από την κοινοτική χρηματοδότηση ορισμένες δαπάνες που πραγματοποιήθηκαν από την Ιταλική Δημοκρατία στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Προσανατολισμού και Εγγυήσεων (ΕΓΤΠΕ), τμήμα Εγγυήσεων.

Προς στήριξη των αιτημάτων της, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι συντρέχει παράβαση και/ή εσφαλμένη εφαρμογή:

—	του σημείου 4, παράγραφος iv, του παραρτήματος του κανονισμού (EK) 1663/95 της Επιτροπής, της 7ης Ιουλίου 1995, για τη θέσπιση λεπτομερειών εφαρμογής του κανονισμού (ΕΟΚ) 729/70 όσον αφορά τη διαδικασία για την εκκαθάριση των λογαριασμών του ΕΓΤΠΕ, τμήμα Εγγυήσεων (ΕΕ L 158, της 8.7.1995, σ. 6),

—	των άρθρων 23, 24 και 30, παράγραφοι 1 και 2, του κανονισμού (ΕΚ) 2200/96 του Συμβουλίου, της 28ης Οκτωβρίου 1996, για την κοινή οργάνωση των αγορών στον τομέα των οπωροκηπευτικών (ΕΕ L 287, της 21.11.1996, σ. 1),

—	των άρθρων 17, παράγραφοι 2 και 3, του κανονισμού (ΕΚ) 659/97 της Επιτροπής, της 16ης Απριλίου 1997, σχετικά με λεπτομέρειες εφαρμογής του κανονισμού (ΕΚ) 2200/96 (ΕΕ L 100, της 17.4.1997, σ. 22),

—

των άρθρων 4, παράγραφος 3, 8 και 24, παράγραφος 3, καθώς και του σημείου 2, στοιχείο α', του παραρτήματος III του κανονισμού (ΕΚ) 562/2000 της Επιτροπής, της 15ης Μαρτίου 2000, περί λεπτομερειών εφαρμογής του κανονισμού (ΕΚ) 1254/1999 όσον αφορά τα καθεστώτα αγοράς στη δημόσια παρέμβαση στον τομέα του βοείου κρέατος (ΕΕ L 68, της 16.3.2000, σ. 22).

18.11.2006

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 281/42

Προσφυγή της 21ης Σεπτεμβρίου 2006 — Rautaruukki κατά ΓΕΕΑ (RAUTARUUKKI)

(Υπόθεση T-269/06)

(2006/C 281/74)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Rautaruukki Oyj (Ελσίνκι, Φινλανδία) (εκπρόσωπος: P. Hagman, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Πρωτοδικείο:

—

να ακυρώσει την απόφαση του τετάρτου τμήματος προσφυγών, της 21ης Ιουλίου 2006, και να αποφανθεί ότι το σήμα που αφορά η αίτηση καταχωρίσεως κοινοτικού σήματος υπ' αριθμ. 3 608 081 RAUTARUUKKI πρέπει να θεωρηθεί ότι έχει διακριτικό χαρακτήρα και μπορεί να καταχωρισθεί, καθώς και να αναπέμψει την υπόθεση στο ΓΕΕΑ προκειμένου να διενεργηθεί η καταχώριση·

—	να καταδικάσει το ΓΕΕΑ στα δικαστικά έξοδα της προσφεύγουσας στην παρούσα διαδικασία.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Κοινοτικό σήμα προς καταχώριση: Λεκτικό σήμα «RAUTARUUKKI» για προϊόντα που υπάγονται, μεταξύ άλλων, στην κλάση 6 — αίτηση υπ' αριθμ. 3 608 081

Απόφαση του εξεταστή: Απόρριψη της αιτήσεως όσον αφορά τα προϊόντα που υπάγονται στην κλάση 6

Απόφαση του τμήματος προσφυγών: Απόρριψη της προσφυγής

Λόγοι ακυρώσεως: Παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 3, του κανονισμού 40/94 του Συμβουλίου, καθόσον το εμπορικό σήμα «RAUTARUUKKI» απέκτησε διακριτικό χαρακτήρα σε σχέση με τα προϊόντα που υπάγονται στην κλάση 6 κατόπιν εκτεταμένης και μακροχρόνιας χρήσεως του σήματος.

18.11.2006

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 281/42

Προσφυγή της Sun Chemical Group BV κατά της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων που ασκήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2006

(Υπόθεση T-282/06)

(2006/C 281/75)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: Sun Chemical Group BV (Weesp, Κάτω Χώρες), Siegwerk Druckfarben AG (Siegburg, Γερμανία), Flint Group Germany GmbH (Στουτγάρδη, Γερμανία) (εκπρόσωπος: N. Dodoo, δικηγόρος)

Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

Αιτήματα των προσφευγουσών

Οι προσφεύγουσες ζητούν από το Πρωτοδικείο:

—	να ακυρώσει την από 29 Μαΐου 2006 απόφαση της Επιτροπής COMP/M.4071 — Apollo/Akzo Nobel IAR·

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Η υπό κρίση προσφυγή ασκήθηκε βάσει του άρθρου 230 ΕΚ για την ακύρωση της από 29 Μαΐου 2006 αποφάσεως της Επιτροπής COMP/M.4071 — Apollo/Akzo Nobel IAR, με την οποία κρίθηκε συμβατή προς την κοινή αγορά μια κοινοποιηθείσα συγκέντρωση.

Οι προσφεύγουσες ισχυρίζονται ότι η Επιτροπή επέτρεψε ανεπιφύλακτα την συγκέντρωση, χωρίς να προβεί στον επιμελή, λεπτομερή και συνεκτικό έλεγχο που επιβάλλεται κατά την κρίση των σοβαρών ζητημάτων ανταγωνισμού που φέρεται ότι εγείρει η συγκέντρωση αυτή. Σύμφωνα με τις προσφεύγουσες, ο έλεγχος της αποφάσεως, η εκτίμηση των αντιστοίχων απαντήσεων των προσφευγουσών στην έρευνα αγοράς που έκανε η Επιτροπή, και μελέτη των χαρακτηριστικών της επίμαχης βιομηχανίας καταδεικνύουν ότι η Επιτροπή δεν εξέτασε ή, όπου ισχυρίζεται ότι εξέτασε, αγνόησε τα αποδεικτικά στοιχεία που ήσαν ζωτικής σημασίας για πλήρη και επακριβή έλεγχο της κοινοποιηθείσας συγκεντρώσεως.

Περαιτέρω, οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι η Επιτροπή όχι μόνο αγνόησε απλώς τις κατευθυντήριες γραμμές της περί εκτιμήσεως των οριζόντιων συγκεντρώσεων (1), αλλά και τις ενστάσεις που προέβαλαν οι προσφεύγουσες καθώς και τα προσκομισθέντα από τις προσφεύγουσες αποδεικτικά στοιχεία. Πράγματι, από πολλές απόψεις η Επιτροπή στηρίχτηκε προφανώς μόνο στις πληροφορίες που προσκόμισαν τα συμμετέχοντα στη συγκέντρωση μέρη, χωρίς να εξακριβώσει την ακρίβειά τους, και κατέληξε στη λήψη αποφάσεως πάσχουσας από πλάνη περί το δίκαιο, περί τα πράγματα και πλάνη εκτιμήσεως.

Λαμβάνοντας υπόψη τις προαναφερθείσες περιστάσεις, η Επιτροπή έπρεπε, όπως υποστηρίζουν οι προσφεύγουσες, να αιτιολογήσει την απόφασή της περί συμβατού της κοινοποιηθείσας συγκεντρώσεως. Η Επιτροπή, παραλείποντας να αιτιολογήσει την απόφασή της, δεν τήρησε την υποχρέωση αιτιολογίας και επομένως παρέβη το άρθρο 253 EΚ.

(1) OJ 2004 C 31, p. 5-18

ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

18.11.2006

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 281/44

Προσφυγή της 21ης Ιουλίου 2006 — Duyster κατά Επιτροπής

(Υπόθεση F-82/06)

(2006/C 281/79)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Tineke Duyster (Oetrange, Λουξεμβούργο) [εκπρόσωπος: W.H.A.M. van den Muijsenbergh, δικηγόρος]

Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

Αιτήματα της προσφεύγουσας

—	να κηρυχθεί η προσφυγή παραδεκτή ή, επικουρικώς, εν μέρει παραδεκτή·

—	να ακυρωθεί η απόφαση της Αρμόδιας για τους Διορισμούς Αρχής (ΑΔΑ), της 11ης Μαΐου 2006, κατά το μέρος που αφορά την υπ' αριθ. R/91/06 ένσταση, ή, επικουρικώς, να ακυρωθεί μερικώς·

—	να καταδικαστεί η καθής στα δικαστικά έξοδα·

—	πέραν των προεκτεθέντων, η προσφεύγουσα επαναλαμβάνει τα αιτήματα που είχε υποβάλει στα πλαίσια της υποθέσεως F-18/06 (1).

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Η προσφεύγουσα αμφισβήτησε ήδη, στο πλαίσιο των υποθέσεων F-51/05 (2) και F-18/06, το γεγονός ότι η Επιτροπή την έθεσε κατ' αρχάς σε κατάσταση γονικής αδείας για το χρονικό διάστημα από 1ης Νοεμβρίου 2004 έως 30 Απριλίου 2005, ακολούθως δε, με έγγραφο της 17ης Νοεμβρίου 2005, όρισε την 8η Νοεμβρίου 2004 ως ημερομηνία ενάρξεως της γονικής αδείας.

Διατηρώντας επιφυλάξεις ως προς τον νομικό χαρακτηρισμό του τελευταίου αυτού εγγράφου, η προσφεύγουσα έβαλε κατ' αυτού στις 13 Φεβρουαρίου 2006, μέσω διοικητικής ενστάσεως και ένδικης προσφυγής (F-18/06). Η Επιτροπή, αφενός, προέβαλε ένσταση απαραδέκτου στο πλαίσιο της εν λόγω προσφυγής και, αφετέρου, με απόφαση της 11ης Μαΐου 2006, έκρινε απαράδεκτη τη διοικητική ένσταση.

Στα πλαίσια της παρούσας υποθέσεως, η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι τα προεκτεθέντα είχαν ως συνέπεια ότι δεν διαθέτει πλέον κανένα ένδικο μέσο κατά της αποφάσεως που εμπεριέχει το έγγραφο της 17ης Νοεμβρίου 2005, ενώ καθίσταται ανέφικτη οποιαδήποτε καταβολή αποζημιώσεως σε σχέση με τις περιλαμβανόμενες στο εν λόγω έγγραφο δηλώσεις της ΑΔΑ. Τούτο αντίκεται ιδίως προς τον Κανονισμό Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων και τις νομικές αρχές που είναι κοινές στα κράτη μέλη και στις Κοινότητες.

Προς στήριξη της στρεφόμενης κατά της αποφάσεως περί απαραδέκτου προσφυγής της, η προσφεύγουσα επικαλείται ιδίως: i) την ύπαρξη πεπλανημένων πραγματικών περιστατικών που αποτελούν τη βάση της αποφάσεως, ii) την παραβίαση του περιεχομένου και της ratio του άρθρου 90 του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων; iii) την ύπαρξη αντιφάσεων, iv) την έλλειψη σαφηνείας και την προχειρότητα της αποφάσεως, v) την παραβίαση του περιεχομένου και της ratio των άρθρων 24 και 25 του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων; vi) την αντίθεση προς τη νομολογία σε θέματα παραδεκτού, vii) την κατάσταση αβεβαιότητας που δημιούργησε η Επιτροπή επ' αφορμή του νομικού χαρακτηρισμού του εγγράφου της 17ης Νοεμβρίου 2005; viii) την προσβολή των αρχών της αναλογικότητας, της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης, της ίσης μεταχειρίσεως και της ασφαλείας δικαίου, καθώς και την προσβολή της αρχής περί σταθμίσεως των συμφερόντων, του καθήκοντος προς ενημέρωση που υπέχει ο εργοδότης, την προσβολή του δικαιώματος προς χρήση ένδικου μέσου, την προσβολή της αρχής της νομιμότητας και της αρχής περί χρηστής διοικήσεως, ix) την έλλειψη αποδεικτικών στοιχείων σχετικά με τον ισχυρισμό της ΑΔΑ ότι το περιεχόμενο του αιτήματος που διατυπώνει η προσφεύγουσα απαντά ήδη στην υπόθεση F-51/05.

Επί της ουσίας της υποθέσεως, η προσφεύγουσα επικαλείται λόγους ακυρώσεως σε μεγάλο βαθμό παρεμφερείς προς εκείνους, επίκληση των οποίων έγινε στα πλαίσια της υποθέσεως F-18/06.

(1) ΕΕ C 154 της 1.7.2006.

(2) ΕΕ C 217 της 3.9.2005 (υπόθεση πρωτοκολληθείσα αρχικώς ενώπιον του Πρωτοδικείου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων υπό τον αριθμό T-249/05 και διαβιβασθείσα στο Δικαστήριο Δημόσιας Διοικήσεως της Ευρωπαϊκής Ενώσεως με διάταξη της 15.12.2005).

18.11.2006

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 281/44

Προσφυγή της 28ης Ιουλίου 2006 — Παντάλης κατά Επιτροπής

(Υπόθεση F-88/06)

(2006/C 281/80)

Γλώσσα διαδικασίας: η ελληνική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Ιωάννης Παντάλης (Βρυξέλλες, Βέλγιο) (εκπρόσωποι: Ν. Κορογιαννάκης και Ν. Κεραμίδας, δικηγόροι)

Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

Αιτήματα του προσφεύγοντος

Ο προσφεύγων ζητεί από το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης:

—

να ακυρωθεί η απόφαση της Αρμοδίας για τους Διορισμούς Αρχής (ΑΔΑ), της 18ης Απριλίου 2006, σε σχέση με το μέρος της που αφορά α) την σιωπηρή άρνηση της ΑΔΑ να προσαρμόσει τον μισθό του προσφεύγοντος σύμφωνα με τον ΚΥΚ όσον αφορά συντηρούμενο τέκνο του οποίου ο προσφεύγων έχει την εναλλακτική επιμέλεια, β) την άρνηση της ΑΔΑ να καταβάλει, σύμφωνα με τον ΚΥΚ, τα έξοδα ταξιδιού του τέκνου προς τον τόπο καταγωγής του προσφεύγοντος·

—	να υποχρεώσει την καθής στην εκ των υστέρων καταβολή, εντόκως, των προπαρατεθέντων ποσών·

—	να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Ο προσφεύγων, μόνιμος υπάλληλος της Επιτροπής, έχων την εναλλασσόμενη επιμέλεια τέκνου του οποίου η μητέρα είναι επίσης μόνιμος υπάλληλος των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, ζήτησε, κατά την επιστροφή του στις Βρυξέλλες ύστερα από περίοδο υπηρεσίας εκτός της Ευρώπης, να του χορηγηθούν τα σχετικά με το τέκνο επιδόματα και πλεονεκτήματα. Ο ασχοληθείς με τον σχετικό φάκελο υπάλληλος ζήτησε να του προσκομισθεί το πρωτότυπο δηλώσεως συμφωνίας μεταξύ των πρώην συζύγων αναφορικά με τον επανακαθορισμό των σχετικών εν προκειμένω δικαιωμάτων του προσφεύγοντος. Δεδομένου ότι η δήλωση αυτή υποβλήθηκε μόνον μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, η διοίκηση δεν έδωσε συνέχεια στα αιτήματα του προσφεύγοντος.

Προς στήριξη της προσφυγής του, ο προσφεύγων προβάλλει παράβαση του άρθρου 67 του ΚΥΚ καθώς και των άρθρων 7 και 8 του παραρτήματος VII του ΚΥΚ, όπως έχουν ερμηνευθεί από τη νομολογία. Μεταξύ άλλων, φρονεί ότι η εξουσία εκτιμήσεως της διοικήσεως δεν είναι απεριόριστη και ότι οφείλει αυτή να τηρεί τις αρχές της χρηστής διοικήσεως και της αναλογικότητας. Επίσης, τα απαιτούμενα δικαιολογητικά πρέπει να συνδέονται άμεσα με την ζητούμενη καταβολή, ενώ πρέπει αυτά ρητώς να μνημονεύονται από τις ισχύουσες διατάξεις ή πρέπει να είναι απολύτως αναγκαία για τον προσδιορισμό του καταβλητέου ποσού.

18.11.2006

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 281/45

Προσφυγή της 24ης Αυγούστου 2006 — Lohiniva κατά Επιτροπής

(Υπόθεση F-98/06)

(2006/C 281/81)

Γλώσσα διαδικασίας: η φινλανδική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Risto Lohiniva (Βρυξέλλες, Βέλγιο) (Εκπρόσωπος: V. Teperi, δικηγόρος)

Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

Αιτήματα του προσφεύγοντος

Ο προσφεύγων ζητεί από το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης:

—	να ακυρώσει την από 30 Μαΐου 2006 απόφαση της Αρμόδιας για τους Διορισμούς Αρχής (ΑΔΑ) περί απορρίψεως της διοικητικής ενστάσεως του προσφεύγοντος·

—	να αποφανθεί ότι ο προσφεύγων εξακολουθεί να δικαιούται να μεταφέρει στη Φινλανδία το 35 % του καθαρού μισθού του, όπως το ποσό αυτό αναπροσαρμόσθηκε, από 16ης Ιανουαρίου 2006, βάσει του συντελεστή μεταφοράς ανά χώρα·

—	να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Ο προσφεύγων μετέφερε στη χώρα καταγωγής του, τη Φινλανδία, μέρος του μισθού του, το οποίο αναπροσαρμοζόταν βάσει συντελεστή σύμφωνα με το άρθρο 17 του παραρτήματος VII του παλαιού ΚΥΚ. Στο πλαίσιο προγράμματος ανταλλαγής υπαλλήλων μεταξύ της Επιτροπής και των κρατών μελών μετατέθηκε στη Φινλανδία για τα έτη 2004 και 2005. Κατά το διάστημα αυτό, η Επιτροπή του κατέβαλλε στη Φινλανδία όλον τον μισθό του, προσαυξημένο βάσει του συντελεστή μεταφοράς. Όταν ο προσφεύγων επέστρεψε στις Βρυξέλλες, τον Ιανουάριο του 2006, δεν του παρασχέθηκε η δυνατότητα εκ νέου μεταφοράς στη Φινλανδία του μέρους του μισθού του το οποίο μετέφερε εκεί πριν από τη μετάθεσή του. Συναφώς, η διοίκηση υποστήριξε ότι ως άνω διάταξη είχε τροποποιηθεί κατόπιν της θέσεως σε ισχύ του νέου ΚΥΚ και ότι ο προσφεύγων δεν πληρούσε την προϋπόθεση του άρθρου 17, παράγραφος 2, στοιχείο α', του παραρτήματος XIII του ΚΥΚ, για τη διατήρηση του ωφελήματος αυτού.

Στην προσφυγή του, ο προσφεύγων υποστηρίζει ότι, καθόσον του είχε χορηγηθεί το ωφέλημα της μεταφοράς τόσο κατά το διάστημα κατά το οποίο είχε μετατεθεί στη Φινλανδία όσο και προγενέστερα, εμπίπτει στην περίπτωση του άρθρου 17, παράγραφος 2, στοιχείο α', του παραρτήματος XIII του ΚΥΚ.

18.11.2006

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 281/45

Προσφυγή της 4ης Σεπτεμβρίου 2006 — Lübking κ.λπ. κατά Επιτροπής

(Υπόθεση F-105/06)

(2006/C 281/82)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγοντες: Johannes Lübking (Βρυξέλλες, Βέλγιο) κ.λπ. (εκπρόσωποι: B. Cortese και C. Cortese, avvocati)

Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

Αιτήματα των προσφευγόντων

Οι προσφεύγοντες ζητούν από το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης:

—	να ακυρώσει την απόφαση της Αρμόδιας για τους Διορισμούς Αρχής (ΑΔΑ) που δημοσιεύθηκε στο δελτίο «Διοικητικές πληροφορίες» τεύχος 85-2005, της 23ης Νοεμβρίου 2005, στο μέτρο που προβλέπει την προαγωγή των προσφευγόντων στον βαθμό Α*9, κλιμάκιο 1·

—	εφόσον είναι αναγκαίο, να ακυρώσει την απόφαση της ΑΔΑ της 23ης Μαΐου 2006, καθόσον με αυτή απορρίφθηκε η ένσταση των προσφευγόντων·

—	να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Οι προσφεύγοντες, υπάλληλοι της Επιτροπής, βάλλουν κατά της αποφάσεως της ΑΔΑ να τους προαγάγει, κατά την περίοδο προαγωγών 2005, στον βαθμό A*9, νέο ενδιάμεσο βαθμό, από την 1η Μαΐου 2004, μεταξύ των βαθμών A*8 (πρώην A7) και A*10 (πρώην A6). Υποστηρίζουν ότι η ΑΔΑ όφειλε να τους προαγάγει, όχι στον βαθμό A*9 αλλά στον βαθμό A*10, όπως ακριβώς ενήργησε και στο πλαίσιο της περιόδου προαγωγών 2004 για τους υπαλλήλους που, όπως οι προσφεύγοντες, στις 30 Απριλίου 2004, ήταν τοποθετημένοι στον βαθμό A7 και προαγώγιμοι για τον ανώτερο βαθμό A6.

Προς στήριξη της προσφυγής τους, οι προσφεύγοντες προβάλλουν τρεις λόγους ακυρώσεως, ο πρώτος από τους οποίους αντλείται από παραβίαση της αρχής της ίσης μεταχειρίσεως και της εξελίξεως της σταδιοδρομίας. Οι προσφεύγοντες υποστηρίζουν ότι, βάσει των αρχών αυτών, για όλους τους υπαλλήλους που, στις 30 Απριλίου 2004, ήταν τοποθετημένοι στον βαθμό A7 (ο οποίος μετονομάστηκε A*8 από 1ης Μαΐου 2004) και ήταν προαγώγιμοι στον ανώτερο βαθμό έπρεπε να ισχύουν οι ίδιες συνθήκες εξελίξεως της σταδιοδρομίας. Οι υπάλληλοι που προήχθησαν τον Νοέμβριο του 2004 για το έτος 2004 –ήτοι μετά τη θέση σε ισχύ του νέου Κανονισμού Υπηρεσιακής Κατάστασης– διορίστηκαν κατόπιν προαγωγής στον βαθμό A*10, ενώ εκείνοι που –όπως οι προσφεύγοντες–προήχθησαν για το έτος 2005 διορίστηκαν σε κατώτερο βαθμό, ήτοι στον ενδιάμεσο βαθμό A*9, παρόλο που οι δύο ομάδες των προαναφερθέντων προσώπων βρίσκονται σε παρόμοια κατάσταση από όλες τις απόψεις.

Στο πλαίσιο αυτού του λόγου ακυρώσεως, οι προσφεύγοντες προβάλλουν, επίσης, ένσταση ελλείψεως νομιμότητας, κατά την έννοια του άρθρου 241 ΕΚ, των γενικών εκτελεστικών διατάξεων του άρθρου 45 του ΚΥΚ που ισχύουν για την περίοδο προαγωγών 2005 ή, βασικότερα, του άρθρου 45 και του παραρτήματος XIII του ΚΥΚ, στο μέτρο που οι διατάξεις αυτές δεν προβλέπουν μεταβατικά μέτρα για την εξασφάλιση της τηρήσεως των αρχών της ίσης μεταχειρίσεως και της εξελίξεως της σταδιοδρομίας των υπαλλήλων που, στις 30 Απριλίου 2004, είχαν βαθμό A7 και ήταν προαγώγιμοι στον βαθμό A6.

Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως, οι προσφεύγοντες καταγγέλλουν παραβίαση της αρχής της προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης. Τονίζουν, μεταξύ άλλων, ότι το άρθρο 10, παράγραφος 5, των γενικών εκτελεστικών διατάξεων του άρθρου 45 του ΚΥΚ που ισχύουν για την περίοδο προαγωγών 2004 εξασφαλίζει στους υπαλλήλους A7 που ήταν προαγώγιμοι στις 30 Απριλίου 2004 (και, μετά από νέα κατάταξη, απέκτησαν τον βαθμό A*8 την 1η Μαΐου 2004) συνθήκες εξελίξεως της σταδιοδρομίας τους ανάλογες με εκείνες που θα είχαν στο πλαίσιο της δομής των σταδιοδρομιών που ίσχυε μέχρι εκείνη την ημερομηνία, προβλέποντας, μέσω ενός πλάσματος δικαίου (αναδρομική προαγωγή), την απ' ευθείας προαγωγή τους από τον βαθμό A*8 στον βαθμό A*10. Οι προσφεύγοντες υποστηρίζουν ότι η θέσπιση του εν λόγω μεταβατικού μέτρου τους δημιούργησε δικαιολογημένη εμπιστοσύνη ως προς τη θέσπιση μέτρου ισοδυνάμου αποτελέσματος και για τις μεταγενέστερες περιόδους προαγωγών.

Ο τρίτος λόγος ακυρώσεως αντλείται από την έλλειψη αιτιολογήσεως της προσβαλλομένης αποφάσεως. Οι προσφεύγοντες υποστηρίζουν, συναφώς, ότι, ακόμη και αν, από τη φύση της, η απόφαση περί προαγωγής δεν πρέπει να περιέχει ειδική αιτιολογία των επιλογών της ΑΔΑ, η διοίκηση οφείλει, ωστόσο, να αιτιολογεί τις επιλογές της, όταν απαντά σε ένσταση στρεφόμενη κατά της αποφάσεως αυτής. Εν προκειμένω, όμως, η ΑΔΑ απάντησε πολύ αόριστα στις αιτιάσεις των προσφευγόντων και, ειδικότερα, δεν έδωσε απάντηση στο θεμελιώδες ζήτημα που τέθηκε με την ένσταση, ήτοι το ζήτημα της ίσης μεταχειρίσεως των υπαλλήλων βαθμού A7 (οι οποίοι, μετά από νέα κατάταξη, απέκτησαν τον βαθμό A*8) που προήχθησαν για το έτος 2005 και των υπαλλήλων ίδιου βαθμού που προήχθησαν για το έτος 2004.

18.11.2006

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 281/46

Προσφυγή του Α. Erbežnik κατά του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου που ασκήθηκε την 1η Σεπτεμβρίου 2006

(Υπόθεση F-106/06)

(2006/C 281/83)

Γλώσσα διαδικασίας: η σλοβενική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Anže Erbežnik (Λουξεμβούργο, Λουξεμβούργο) [εκπρόσωπος: P. Peče, δικηγόρος]

Καθού: Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο

Αιτήματα του προσφεύγοντος

Ο προσφεύγων ζητεί από το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης:

—	να ακυρώσει την από 1 Ιουνίου 2006 υπ' αριθ. 110 029 απόφαση του Γενικού Γραμματέα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου·

—

Να διαπιστώσει ότι ο προσφεύγων διατηρούσε με την κυρία Η. (ήδη κυρία Erbežnik) νόμιμη μη έγγαμη σχέση συμβίωσης, αναγνωριζόμενη από τους κανόνες του πρωτογενούς και παραγώγου κοινοτικού δικαίου, από την ανάληψη των καθηκόντων του ως γλωσσομαθούς νομικού στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και, επομένως, δικαιούται την πλήρη καταβολή από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο της αποζημιώσεως εγκαταστάσεως όπως προβλέπεται για τους εγγάμους και υπολογίζεται βάσει τoυ επιδόματος στέγης·

—

επικουρικώς, να υποχρεώσει το Κοινοβούλιο να λάβει υπόψη την τροποποίηση της οικογενειακής καταστάσεως του προσφεύγοντος (τον γάμο του) σύμφωνα με την αρχή της αναλογικότητας και να του χορηγήσει το συνολικό ποσό της αποζημιώσεως εγκαταστάσεως (για τους εγγάμους υπαλλήλους) για τα μέρη της καταβληθείσας μετά τον γάμο του τον Αύγουστο του 2005 αποζημιώσεως·

—	Να υποχρεώσει το καθού να καταβάλει τόκους υπηερημερίας·

—	Να καταδικάσει το καθού στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Ο προσφεύγων, από την πρόσληψή του στην Σλοβενία από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τον Σεπτέμβριο του 2003, και μάλιστα πριν από την ημερομηνία αυτή, διατηρούσε σταθερή μη έγγαμη σχέση συμβίωσης με τη σύντροφό του, η οποία έγινε σύζυγός του τον Αύγουστο του 2005. Ο προσφεύγων υποστηρίζει ότι η σχέση αυτή αναγνωρίζεται κατά νόμο σύμφωνα με το σλοβενικό δίκαιο.

Κατά την ανάληψη των καθηκόντων του στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ο προσφεύγων αξίωσε το επίδομα στέγης, το οποίο του αρνήθηκαν για τον λόγο ότι το επίδομα αυτό επιφυλάσσεται στους εγγάμους και στις μη έγγαμες σχέσεις συμβιώσεως ομοφύλων σύμφωνα με το άρθρο 1 του παραρτήματος VII του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως. Τον Μάιο του 2005, ο προσφεύγων ζήτησε την αποζημίωση εγκαταστάσεως που αντιστοιχεί στον βασικό μισθό δύο μηνών στην περίπτωση υπαλλήλου που δικαιούται του επιδόματος στέγης και στον βασικό μισθό ενός μήνα στις λοιπές περιπτώσεις. Του χορηγήθηκε το πρώτο μέρος της αποζημιώσεως εγκαταστάσεως (η οποία καταβάλλεται σε τρία μέρη, ένα μέρος ετησίως) που προβλέπεται για τους αγάμους. Μετά τον γάμο του, ο προσφεύγων ζήτησε το μέρος της χορηγουμένης στα έγγαμα μέλη του προσωπικού αποζημιώσεως εγκαταστάσεως, αλλά του το αρνήθηκαν για τον λόγο ότι η μεταβολή της οικογενειακής του κατάστασης επήλθε μετά τη λήξη της περιόδου δοκιμαστικής υπηρεσίας.

Προς στήριξη της προσφυγής του, ο προσφεύγων επικαλείται κυρίως τους ακόλουθους λόγους:

—

πρώτον, το ανίσχυρο του άρθρου 1, παράγραφος 2, στοιχείο γ', και του άρθρου 1, παράγραφος 2, στοιχείο δ', του παραρτήματος VII του ΚΥΚ και, επικουρικώς, την εσφαλμένη ερμηνεία των άρθρων αυτών από τη διοίκηση του καθού, λόγω της προσβολής θεμελιωδών αρχών του κοινοτικού δικαίου, όπως της ελεύθερης κυκλοφορίας των εργαζομένων, της ιθαγενείας της Ευρωπαϊκής Ενώσεως και της ελεύθερης κυκλοφορίας των προσώπων, της απαγορεύσεως των διακρίσεων και άνισης μεταχείρισης, καθώς και λόγω του μη σεβασμού των θεμελιωδών δικαιωμάτων του ανθρώπου και προσβολής της αρχής της αναλογικότητας·

—	δεύτερον, εσφαλμένη ερμηνεία της ημερομηνίας λήξεως της περιόδου δοκιμαστικής υπηρεσίας, ως απολύτως οριστικής ημερομηνίας για την αποζημίωση εγκαταστάσεως μολονότι οι καταβολές καθεαυτές γίνονται κατά τη διάρκεια τριών ετών.

18.11.2006

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 281/47

Προσφυγή της 15ης Σεπτεμβρίου 2006 — Dittert κατά Επιτροπής

(Υπόθεση F-109/06)

(2006/C 281/84)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Daniel Dittert (Λουξεμβούργο, Λουξεμβούργο) (εκπρόσωποι: B. Cortese και C. Cortese, avvocati)

Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

Αιτήματα του προσφεύγοντος

Ο προσφεύγων ζητεί από το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης:

—

να ακυρώσει την απόφαση της Αρμόδιας για τους Διορισμούς Αρχής (ΑΔΑ) να χορηγήσει στον προσφεύγοντα ανεπαρκή αριθμό μορίων προτεραιότητας που δεν επαρκούσε για να καταστεί δυνατή η προαγωγή του κατά τις προαγωγές του 2005 και να μην τον προαγάγει κατά τις εν λόγω προαγωγές, όπως αυτή επιβεβαιώθηκε με την απόφαση της 6ης Ιουνίου 2006 περί απορρίψεως της υπ' αριθ. R/73/06 διοικητικής ενστάσεως του προσφεύγοντος

—	να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής του, ο προσφεύγων προβάλλει έναν μόνο λόγο: η προσβαλλομένη απόφαση πάσχει πλείονα σοβαρά ελαττώματα που απορρέουν από παρατυπία της διαδικασίας καθώς και από παραβίαση της αρχής της χρηστής διοικήσεως και παράβαση του καθήκοντος αρωγής.

Λόγω τεχνικού προβλήματος, το οποίο εξακολουθεί να είναι ανεξήγητο, ο φάκελος του προσφεύγοντος δεν ελήφθη υπόψη από τη Γενική Διεύθυνση κατά την εκ μέρους της χορήγηση μορίων προτεραιότητας για τις προαγωγές του 2005. Το γεγονός ότι δεν ελήφθη υπόψη συνιστά διαδικαστικό ελάττωμα και παραβίαση της αρχής της χρηστής διοικήσεως καθώς και παράβαση του καθήκοντος αρωγής.

Οι εν λόγω παρατυπίες ακύρωσαν τη διαδικασία των προαγωγών του 2005 όσον αφορά τον προσφεύγοντα και έβλαψαν τα συμφέροντα του τελευταίου στο μέτρο που έλαβε από την ΑΔΑ λιγότερα μόρια προτεραιότητας απ' ό,τι επιθυμούσε να του δοθούν η δική του ιεραρχία (εν προκειμένω, ο Γενικός Διευθυντής της Γενικής Διευθύνσεως Ανταγωνισμού), αφού ανιχνευόταν το τεχνικό πρόβλημα. Πράγματι, κατά τον προσφεύγοντα, η ΓΔ Ανταγωνισμού πιστοποίησε ότι, αν δεν υπήρχε το τεχνικό πρόβλημα, θα του είχε χορηγήσει επαρκή αριθμό μορίων για να εξασφαλιστεί η προαγωγή του στον βαθμό AD 9, ήτοι 7 μόρια· η ίδια ΓΔ κάλεσε εξάλλου ρητώς την επιτροπή προαγωγών A* να επανορθώσει την κατάσταση του προσφεύγοντος χορηγώντας σ' αυτόν τον εν λόγω αριθμό μορίων. Παρά το γεγονός αυτό, η επιτροπή προαγωγών A* πρότεινε να χορηγηθούν στον προσφεύγοντα μόνον 4 «μόρια κατόπιν αναθεωρήσεως της αποφάσεώς της», και η ΑΔΑ ακολούθησε την πρόταση αυτή και έτσι ο προσφεύγων έλαβε ανεπαρκή αριθμό μορίων για την προαγωγή στον βαθμό AD 9 κατά τις προαγωγές του 2005.

Ο προσφεύγων ισχυρίζεται ότι η παρέμβαση της επιτροπής προαγωγών A* και αυτή της ΑΔΑ, αντί να διορθώσουν τη δημιουργηθείσα από το τεχνικό πρόβλημα κατάσταση, προκάλεσαν οι ίδιες διαδικαστικά ελαττώματα. Έτσι, η επιτροπή προαγωγών A* παρέβη την εντολή της και τις αρμοδιότητές της προτείνοντας να αναθεωρηθεί προς τα κάτω ο αριθμός των προταθέντων από την ιεραρχία του προσφεύγοντος μορίων, μετά την εξιχνίαση του τεχνικού προβλήματος. Επιπλέον, ούτε η επιτροπή προαγωγών A* ούτε η ΑΔΑ προέβησαν σε πραγματική συγκριτική εξέταση των προσόντων του προσφεύγοντος.

18.11.2006

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 281/48

Προσφυγή της 15ης Σεπτεμβρίου 2006 — Carpi Badía κατά Επιτροπής

(Υπόθεση F-110/06)

(2006/C 281/85)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: José María Carpi Badía (Λουξεμβούργο, Λουξεμβούργο) (εκπρόσωποι: B. Cortese και C. Cortese, avvocati)

Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

Αιτήματα του προσφεύγοντος

Ο προσφεύγων ζητεί από το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης:

—

να ακυρώσει την απόφαση της αρμόδιας για τους διορισμούς αρχής (ΑΔΑ) να χορηγήσει στον προσφεύγοντα ανεπαρκή αριθμό μορίων προτεραιότητας που δεν επαρκούσε για να καταστεί δυνατή η προαγωγή του κατά τις προαγωγές του 2005 και να μην τον προαγάγει κατά τις εν λόγω προαγωγές, όπως αυτή επιβεβαιώθηκε με την απόφαση της 6ης Ιουνίου 2006, περί απορρίψεως της υπ' αριθ. R/74/06 διοικητικής ενστάσεως του προσφεύγοντος

—	να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Οι λόγοι και τα κύρια επιχειρήματα που προβάλλονται στην παρούσα υπόθεση είναι σχεδόν ταυτόσημοι με εκείνους που προβλήθηκαν στην υπόθεση F-109/06, η σχετική με την οποία ανακοίνωση δημοσιεύεται στην υπό τον αυτόν αριθμό Επίσημη Εφημερίδα των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.

18.11.2006

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 281/48

Προσφυγή της 25ης Σεπτεμβρίου 2006 — Γιαννόπουλος κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση F-111/06)

(2006/C 281/86)

Γλώσσα διαδικασίας:η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Νίκος Γιαννόπουλος (Wezembeek-Oppem, Βέλγιο) (Εκπρόσωποι: S. Rodrigues και C. Bernard Glanz, δικηγόροι)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ενώσεως

Αιτήματα του προσφεύγοντος

—	ακύρωση της αποφάσεως περί κατατάξεως του προσφεύγοντος, όπως προκύπτει από την απόφαση περί μονιμοποιήσεώς του, της 18ης Νοεμβρίου 2003, καθόσον κατατάσσεται στον βαθμό Α7·

—	ακύρωση, στο μέτρο που απαιτείται, της αποφάσεως της Αρμόδιας για τους Διορισμούς Αρχής (ΑΔΑ) περί απορρίψεως της διοικητικής ενστάσεως του προσφεύγοντος·

—

υπόδειξη προς την ΑΔΑ των συνεπειών που επάγεται η ακύρωση των προσβαλλομένων αποφάσεων και ιδίως: i) την ανακατάταξη του προσφεύγοντος στον βαθμό Α6 προκειμένου να ληφθεί υπόψη η εξαιρετική φύση των προσόντων του και οι ειδικές ανάγκες της υπηρεσίας, αναδρομικώς από 18 Νοεμβρίου 2003, ii) κατά κλιμάκιο ανακατάταξη του προσφεύγοντος ώστε να ληφθεί υπόψη η επαγγελματική πείρα του και να είναι τουλάχιστον αντίστοιχο προς εκείνο στο οποίο κατετάγη κατά την ημερομηνία της προσλήψεώς του, iii) την καταβολή στον προσφεύγοντα της διαφοράς μεταξύ των αντιστοιχούντων στον βαθμό και στο κλιμάκιο που κατετάγη αποδοχών και εκείνων που αντιστοιχούν στον βαθμό και στο κλιμάκιο που θα έπρεπε να έχει καταταγεί, πλέον τόκων υπερημερίας υπολογιζομένων με το νόμιμο επιτόκιο από την ημερομηνία κατά την οποία καθίσταται απαιτητή η εν λόγω διαφορά·

—	καταδίκη του καθού στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Ο προσφεύγων, επιτυχών του γενικού διαγωνισμού EUR/A/127 (1) για την κατάρτιση εφεδρικού πίνακα προσλήψεως διοικητικών υπαλλήλων A7/A6, προσελήφθη από τη Γενική Γραμματεία του Συμβουλίου και κατετάγη στον βαθμό A7. Έχοντας πληροφορηθεί, κατά τον Ιούλιο του 2005, ότι άλλοι επιτυχόντες του διαγωνισμού και προοριζόμενοι για τους βαθμούς A7/A6 είχαν προσληφθεί από τη Γενική Γραμματεία με τον βαθμό A6 ή ανακατετάγησαν στον βαθμό αυτό κατόπιν εσωτερικού διοικητικού ελέγχου των αρχικών αποφάσεων περί κατατάξεως, ο προσφεύγων υπέβαλε αίτηση περί ανακατατάξεως. Η αίτηση αυτή απερρίφθη από τη διοίκηση, όπως και η υποβληθείσα στη συνέχεια διοικητική ένσταση.

Προς στήριξη της προσφυγής του, ο προσφεύγων επικαλείται έναν πρώτο λόγο ακυρώσεως, αντλούμενο από την παράβαση του άρθρου 31, παράγραφος 2, του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, από την πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως και από τη νομική πλάνη, υπό την έννοια ότι δεν ελήφθησαν υπόψη τα νομολογιακά κριτήρια σχετικά με την εξαιρετική φύση των προσόντων του και τις ειδικές ανάγκες της υπηρεσίας. Ακολούθως, ο προσφεύγων επικαλείται ένα δεύτερο λόγο ακυρώσεως, αντλούμενο από την αθέτηση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως, και έναν τρίτο λόγο, αντλούμενο από την προσβολή της αρχής περί ίσης μεταχειρίσεως, καθόσον 10 έως 15 εκ των συναδέλφων του, η νομική και πραγματική κατάσταση των οποίων δεν εμφάνιζε ουσιώδη διαφορά με εκείνη του προσφεύγοντος, κατετάγησαν ή ανακατετάγησαν στον βαθμό A6.

(1) ΕΕ C 125/A της 23.4.98, σ. 10.

18.11.2006

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 281/49

Προσφυγή της 22ας Σεπτεμβρίου 2006 — Krčová κατά Δικαστηρίου

(Υπόθεση F-112/06)

(2006/C 281/87)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Erika Krčová (Trnava, Σλοβακία) (Εκπρόσωποι: S. Orlandi, A. Coolen, J.-N. Louis et E. Marchal, δικηγόροι)

Καθού: Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης:

—

να ακυρώσει την από 18 Οκτωβρίου 2005 απόφαση του Δικαστηρίου περί απολύσεως της προσφεύγουσας μετά το πέρας της περιόδου δοκιμαστικής υπηρεσίας της, καθώς και, εφόσον παραστεί ανάγκη, τις αποφάσεις του Δικαστηρίου της 16ης Σεπτεμβρίου 2005, περί παρατάσεως της περιόδου δοκιμαστικής υπηρεσίας κατά δύο μήνες από 1ης Αυγούστου 2005, και της 12ης Σεπτεμβρίου 2005, περί καταρτίσεως εκθέσεως αξιολογήσεως κατά το πέρας της περιόδου δοκιμαστικής υπηρεσίας βάσει της οποίας αποφασίστηκε η απόλυση της προσφεύγουσας·

—	να καταδικάσει το καθού στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει τρεις λόγους ακυρώσεως, ο πρώτος από τους οποίους αντλείται από παράβαση του άρθρου 34 του ΚΥΚ, από παράβαση του καθήκοντος αρωγής, από πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως, από έλλειψη αιτιολογίας και από παράβαση των ουσιωδών τύπων. Ειδικότερα, η Αρμόδια για τους Διορισμούς Αρχή (ΑΔΑ), εκδίδοντας τις προσβαλλόμενες αποφάσεις, δεν τήρησε τις προθεσμίες που τάσσει το άρθρο 34 του ΚΥΚ και δεν μερίμνησε ώστε, μεταξύ άλλων, να εξασφαλιστούν στην προσφεύγουσα φυσιολογικές συνθήκες δοκιμαστικής υπηρεσίας.

Ο δεύτερος λόγος ακυρώσεως αντλείται από κατάχρηση εξουσίας και καταστρατήγηση διαδικασίας εκ μέρους της αρμόδιας για τις διοικητικές ενστάσεις επιτροπής του Δικαστηρίου.

Ο τρίτος λόγος ακυρώσεως αντλείται από παραβίαση των αρχών της χρηστής διοικήσεως και διαχειρίσεως, καθώς και από προσβολή των δικαιωμάτων άμυνας.

18.11.2006

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 281/49

Προσφυγή της 29ης Σεπτεμβρίου 2006 — Bouis κ.λπ. κατά Επιτροπής

(Υπόθεση F-113/06)

(2006/C 281/88)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγοντες: Didier Bouis (Overijse, Βέλγιο) και λοιποί (εκπρόσωποι: S. Orlandi, A. Coolen, J.-N. Louis και E. Marchal, δικηγόροι)

Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

Αιτήματα των προσφευγόντων

Οι προσφεύγοντες ζητούν από το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης:

—	να διαπιστώσει την έλλειψη νομιμότητας του άρθρου 13 των γενικών εκτελεστικών διατάξεων του άρθρου 45 του ΚΥΚ (ΓΕΔ),

—	να ακυρώσει τον κατάλογο των προακτέων υπαλλήλων, καθώς και τον κατάλογο των υπαλλήλων που προήχθησαν στον βαθμό A*13 στο πλαίσιο της περιόδου προαγωγών 2005, καθόσον τα ονόματα των προσφευγόντων δεν περιλαμβάνονται στους καταλόγους αυτούς,

—	να ακυρώσει τις αποφάσεις περί χορηγήσεως στους προσφεύγοντες προσωρινών μορίων προτεραιότητας, καθόσον αυτά περιορίζονται σε ένα μόριο ανά έτος αρχαιότητας στον βαθμό, με ανώτατο όριο τα 7 μόρια, χωρίς συνεκτίμηση των πραγματικών προσόντων,

—

να ακυρώσει τις αποφάσεις περί μη χορηγήσεως στους προσφεύγοντες ούτε των μορίων προτεραιότητας που χορηγήθηκαν από τους διευθυντές και τους γενικούς διευθυντές ούτε των μορίων που χορηγήθηκαν από τις επιτροπές προαγωγών, ιδίως, ως αναγνώριση των καθηκόντων που ασκήθηκαν προς το συμφέρον του θεσμικού οργάνου για τις περιόδους προαγωγών 2003 2004,

—	να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής τους, οι προσφεύγοντες ισχυρίζονται ότι οι προσβαλλόμενες αποφάσεις λαμβάνουν εσφαλμένα υπόψη το περιεχόμενο του άρθρου 45 του ΚΥΚ, που επιβάλλει στην αρμόδια για τους διορισμούς αρχή να επιλέγει τους προακτέους υπαλλήλους, ουσιαστικά, βάσει της συγκριτικής εκτίμησης των προσόντων τους.

Οι προσφεύγοντες ισχυρίζονται επίσης ότι το άρθρο 13 των ΓΕΔ, όπως το ερμήνευσε και το εφάρμοσε η Επιτροπή, είναι παράνομο, στον βαθμό που λαμβάνει εσφαλμένα υπόψη το περιεχόμενο της διατάξεως που υποτίθεται ότι διευκρινίζει, καθώς και τη γενική αρχή της ίσης μεταχειρίσεως και της απαγορεύσεως των διακρίσεων.

18.11.2006

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 281/50

Προσφυγή της 29ης Σεπτεμβρίου 2006 — Liotti κατά Επιτροπής

(Υπόθεση F-114/06)

(2006/C 281/89)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Amerigo Liotti (Senningerberg, Λουξεμβούργο) (εκπρόσωπος: F. Frabetti, avocat)

Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

Αιτήματα του προσφεύγοντος

Ο προσφεύγων ζητεί από το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης:

—	να ακυρώσει τον κατάλογο προαχθέντων υπαλλήλων κατά τις προαγωγές του 2005, καθόσον ο κατάλογος αυτός δεν περιλαμβάνει το όνομα του προσφεύγοντος, καθώς και, παρεμπιπτόντως, τις προπαρασκευαστικές πράξεις των αποφάσεων αυτών·

—	επικουρικώς, να ακυρώσει τη χορήγηση των μορίων προαγωγής κατά τις προαναφερθείσες προαγωγές, ιδίως, κατόπιν των συστάσεων των επιτροπών προαγωγών·

—	να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής του, ο προσφεύγων προβάλλει έξι λόγους, οι οποίοι αντλούνται:

—	ο πρώτος, από την παράβαση του άρθρου 45 του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως·

—	ο δεύτερος, από την παράβαση των γενικών διατάξεων εκτελέσεως του εν λόγω άρθρου·

—	ο τρίτος, από την παραβίαση της αρχής της απαγορεύσεως των διακρίσεων και από την πρόδηλη πλάνη περί την εκτίμηση·

—	ο τέταρτος, από την παραβίαση των αρχών της απαγορεύσεως της αυθαίρετης συμπεριφοράς και της απαγορεύσεως της καταχρήσεως εξουσίας, καθώς και από την παράβαση της υποχρεώσεως αιτιολογίας·

—	ο πέμπτος, από την παραβίαση της αρχής της προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης και την παράβαση του κανόνα «patere legem quam ipse fecisti»·

—	ο έκτος, από την παράβαση του καθήκοντος αρωγής.

		ISSN 1725-2415
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης		C 281

Έκδοση στην ελληνική γλώσσα	Ανακοινώσεις και Πληροφορίες	49ό έτος 18 Νοεμβρίου 2006

	III Πληροφορίες
2006/C 281/1	Τελευταία δημοσίευση του Δικαστηρίου στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής ΈνωσηςΕΕ C 261 της 28.10.2006	51