Απαίτηση κάλυψης ρευστότητας για πιστωτικά ιδρύματα

ΣΥΝΟΨΗ ΤΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ:

Κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμός (ΕΕ) 2015/61 που συμπληρώνει τον κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 575/2013 σχετικά με την απαίτηση κάλυψης ρευστότητας για πιστωτικά ιδρύματα

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΚΟΠΟΣ ΤΟΥ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΥ;

Αυτός ο κατ’εξουσιοδότηση κανονισμός καθορίζει με λεπτομέρεια την εφαρμογή της γενικής αρχής που εισήχθη στον κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 575/2013, τον κανονισμό κεφαλαιακών απαιτήσεων, ότι πιστωτικά ιδρύματα οφείλουν να έχουν επαρκή κεφάλαια για την κάλυψη απαιτήσεων ανάληψης σε περίοδο 30 ημερών.

Γνωστός ως ο ΔΚΡ (δείκτης κάλυψης ρευστότητας) κατ’εξουσιοδότηση κανονισμός καθορίζει ποια περιουσιακά στοιχεία θεωρούνται ρευστά περιουσιακά στοιχεία*. Καθορίζει πώς πρέπει να υπολογίζονται αναμενόμενες εκροές και εισροές μετρητών σε διάστημα 30 ημερών.

ΒΑΣΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ

Τα πιστωτικά ιδρύματα πρέπει να διατηρήσουν τον δείκτη κάλυψης ρευστότητας τουλάχιστον σε 100 %. Αυτό ισούται με τη σχέση μεταξύ του αποθεματικού ρευστότητάς* τους και των καθαρών εκροών ρευστότητας* σε περίοδο 30 ημερών.

Κάποιο πιστωτικό ίδρυμα βρίσκεται υπό πίεση* στις ακόλουθες περιπτώσεις (μη εξαντλητικός κατάλογος):

απώλεια σημαντικού μέρους των λογαριασμών μικροκαταθετών,
μερική ή πλήρης απώλεια της μη εξασφαλισμένης δυνατότητας χρηματοδότησης χονδρικής ή της ασφαλισμένης βραχυπρόθεσμης χρηματοδότησης,
πρόσθετες εκροές ρευστότητας εξαιτίας υποβάθμισης της πιστοληπτικής ικανότητας,
επίπτωση αυξημένης μεταβλητότητας της αγοράς στην αξία των εξασφαλίσεών του,
μη προγραμματισμένη εκμετάλλευση της ρευστότητας και των πιστωτικών διευκολύνσεων,
ενδεχόμενη υποχρέωση επιστροφής χρέους ή τήρησης εξωσυμβατικών υποχρεώσεων.

Τα ρευστά περιουσιακά στοιχεία πρέπει:

να είναι ιδιοκτησία, δικαίωμα, τίτλος ή τόκος που τηρείται από πιστωτικό ίδρυμα, τα οποία μπορούν να προσφέρουν μετρητά εντός 30 ημερών,
να μην έχουν εκδοθεί από το ίδιο το πιστωτικό ίδρυμα ή από άλλα όργανα, όπως εταιρείες επενδύσεων, ασφαλιστικές επιχειρήσεις ή χρηματοδοτική εταιρεία συμμετοχών,
να μπορεί να καθοριστεί η αξία τους βάσει εύκολα διαθέσιμων τιμών αγοράς,
να είναι εισηγμένα σε αναγνωρισμένο χρηματιστήριο ή να μπορούν να ανταλλαχθούν με απευθείας πώληση ή απλή συμφωνία επαναγοράς*.

Τα ρευστά περιουσιακά στοιχεία χωρίζονται σε διαφορετικές κατηγορίες:

Επίπεδο 1 (τα πιο ρευστά), όπως κέρματα και χαρτονομίσματα ή περιουσιακά στοιχεία εγγυημένα από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, εθνικές τράπεζες ή περιφερειακές κυβερνήσεις και τοπικές αρχές.
Επίπεδο 2A, όπως περιουσιακά στοιχεία εγγυημένα από περιφερειακές κυβερνήσεις, τοπικές αρχές ή όργανα δημόσιου τομέα στην ΕΕ με σταθμισμένο κίνδυνο 20 %.
Επίπεδο 2B, όπως τίτλοι που βασίζονται σε περιουσιακά στοιχεία, εταιρικά χρεόγραφα, μετοχές εφόσον πληρούν συγκεκριμένες απαιτήσεις και συγκεκριμένες τιτλοποιήσεις* που θα πρέπει να πληρούν σειρά αυστηρών προϋποθέσεων, ώστε να γίνουν δεκτές ως περιουσιακό στοιχείο Επιπέδου 2Β.

Τα πιστωτικά ιδρύματα πρέπει να διασφαλίζουν ότι:

τα περιουσιακά τους στοιχεία στο αποθεματικό ρευστότητάς τους είναι πάντα επαρκώς διαφοροποιημένα, άμεσα διαθέσιμα και μπορούν να μετατραπούν σε μετρητά εντός 30 ημερών,
διατηρούν τουλάχιστον στο 60 % του αποθεματικού τους περιουσιακά στοιχεία επιπέδου 1 και μέγιστα στο 15 % περιουσιακά στοιχεία επιπέδου 2Β,
εντός 30 ημερών δεν θεωρούν ρευστά περιουσιακά στοιχεία όσα δεν πληρούν πλέον τα κριτήρια.

Για τον καθορισμό και τον υπολογισμό εκροών και εισροών ρευστότητας χρησιμοποιούνται λεπτομερείς κανόνες και υπολογισμοί, όπως και για τις εφαρμόσιμες διαδικασίες.

Ο κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμός (ΕΕ) 2018/1620 της Επιτροπής πραγματοποίησε ορισμένες τροποποιήσεις στη νομοθεσία του 2015 για τη βελτίωση της πρακτικής εφαρμογής του. Οι σημαντικότερες από αυτές είναι:

η πλήρης ευθυγράμμιση του υπολογισμού αναμενόμενων εκροών και εισροών ρευστότητας σε συμφωνίες επαναγοράς, συμφωνίες επαναπώλησης* και συναλλαγές ανταλλαγής εξασφαλίσεων* με το πρότυπο διεθνούς ρευστότητας της Επιτροπής της Βασιλείας για την Τραπεζική Εποπτεία,
ο καθορισμός της αντιμετώπισης των αποθεματικών των κεντρικών τραπεζών που διατηρούνται από θυγατρικές ή υποκαταστήματα,
η προσαρμογή της εξαίρεσης του ελάχιστου μεγέθους έκδοσης για συγκεκριμένα περιουσιακά στοιχεία χωρών εκτός της ΕΕ,
η βελτίωση του μηχανισμού χαλάρωσης* για τον υπολογισμό του αποθεματικού ρευστότητας,
η ενσωμάτωση των νέων, απλών, διαφανών και τυποποιημένων κριτηρίων για τιτλοποίηση.

Ο κατ’εξουσιοδότηση κανονισμός (ΕΕ) 2018/1620 της Επιτροπής ισχύει από τις 30 Απριλίου 2020.

ΑΠΟ ΠΟΤΕ ΕΦΑΡΜΟΖΕΤΑΙ Ο ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ;

Εφαρμόζεται από την 1η Οκτωβρίου 2015.

ΓΕΝΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ

Για περισσότερες πληροφορίες ανατρέξτε στα εξής:

Απαιτήσεις προληπτικής εποπτείας (Ευρωπαϊκή Επιτροπή).

ΒΑΣΙΚΟΙ ΟΡΟΙ

Ρευστά περιουσιακά στοιχεία: περιουσιακά στοιχεία τα οποία μπορούν εύκολα να ρευστοποιηθούν.

Αποθεματικό ρευστότητας: ποσό ρευστών περιουσιακών στοιχείων που διαθέτει κάποιο πιστωτικό ίδρυμα.

Καθαρές εκροές ρευστότητας: ποσό που απομένει μετά την αφαίρεση των εισερχόμενων από τα εξερχόμενα μετρητά.

Πίεση: απότομη ή ακραία μείωση της φερεγγυότητας ή ρευστότητας κάποιου πιστωτικού ιδρύματος.

Συμφωνία επαναγοράς: γνωστή και ως «repo», πρόκειται για βραχυπρόθεσμο δάνειο, όπου ο πωλητής του τίτλου δέχεται να τον αγοράσει ξανά σε συγκεκριμένη τιμή και χρονικό σημείο.

Τιτλοποίηση: διαδικασία κατά την οποία διάφορα οικονομικά στοιχεία ή συμβατικά χρέη, όπως δάνεια αυτοκινήτων ή υποθήκες, ανασυσκευάζονται και πωλούνται σε επενδυτές.

Συμφωνίες επαναπώλησης: γνωστές και ως «αντίστροφες repo», πρόκειται για αγορά τίτλων με τη συμφωνία πώλησής τους σε υψηλότερη τιμή σε συγκεκριμένη μελλοντική ημερομηνία.

Συναλλαγές ανταλλαγής εξασφαλίσεων: δάνειο ρευστών περιουσιακών στοιχείων ως αντάλλαγμα για λιγότερο ρευστές εξασφαλίσεις. Ο δανειζόμενος πληρώνει τέλος στον δανειστή για τους εμπλεκόμενους κινδύνους.

Μηχανισμός χαλάρωσης: τερματισμός συναλλαγών (όπως συναλλαγές επαναγοράς ή επαναπώλησης), οι οποίες λήγουν στις επόμενες 30 ημέρες.

ΒΑΣΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ

Κατ' εξουσιοδότηση κανονισμός (ΕΕ) 2015/61 της Επιτροπής, της10 Οκτωβρίου 2014, για τη συμπλήρωση του κανονισμού (ΕΕ) 575/2013 όσον αφορά την απαίτηση κάλυψης του κινδύνου ρευστότητας για τα πιστωτικά ιδρύματα (ΕΕ L 11 της 17.1.2015, σ. 1-36)

ΣΥΝΑΦΗ ΚΕΙΜΕΝΑ

Κατ' εξουσιοδότηση κανονισμός (ΕΕ) 2018/1620 της Επιτροπής, της 13ης Ιουλίου 2018, για την τροποποίηση του κατ' εξουσιοδότηση κανονισμού (ΕΕ) 2015/61 της Επιτροπής για τη συμπλήρωση του κανονισμού (ΕΕ) 575/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου όσον αφορά την απαίτηση κάλυψης του κινδύνου ρευστότητας για τα πιστωτικά ιδρύματα (ΕΕ L 271 της 30.10.2018, σ. 10-24)

Εκτελεστικός κανονισμός (ΕΕ) αριθ. 680/2014 της Επιτροπής, της 16ης Απριλίου 2014, για τη θέσπιση εκτελεστικών τεχνικών προτύπων όσον αφορά την υποβολή εποπτικών αναφορών από τα ιδρύματα σύμφωνα με τον κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 575/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (ΕΕ L 191 της 28.6.2014, σ. 1-1861)

Διαδοχικές τροποποιήσεις του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 680/2014 έχουν ενσωματωθεί στο αρχικό κείμενο. Αυτή η ενοποιημένη έκδοση έχει αξία ως τεκμήριο και μόνο.

Οδηγία 2014/49/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Απριλίου 2014, περί των συστημάτων εγγύησης των καταθέσεων (ΕΕ L 173 της 12.6.2014, σ. 149-178)

Βλέπε ενοποιημένη απόδοση.

Οδηγία 2014/17/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 4ης Φεβρουαρίου 2014, σχετικά με τις συμβάσεις πίστωσης για καταναλωτές για ακίνητα που προορίζονται για κατοικία και την τροποποίηση των οδηγιών 2008/48/ΕΚ και 2013/36/EE και του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1093/2010 (OJ L 60 της 28.2.2014, σ. 34–85)

Βλέπε ενοποιημένη απόδοση.

Κανονισμός (ΕΕ) αριθ. 575/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 26ης Ιουνίου 2013, σχετικά με τις απαιτήσεις προληπτικής εποπτείας για πιστωτικά ιδρύματα και επιχειρήσεις επενδύσεων και την τροποποίηση του Κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 648/2012 (ΕΕ L 176 της 27.6.2013, σ. 1-337)

Βλέπε ενοποιημένη απόδοση.

Οδηγία 2013/36/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 26ης Ιουνίου 2013, σχετικά με την πρόσβαση στη δραστηριότητα πιστωτικών ιδρυμάτων και την προληπτική εποπτεία πιστωτικών ιδρυμάτων και επιχειρήσεων επενδύσεων, για την τροποποίηση της οδηγίας 2002/87/ΕΚ και για την κατάργηση των οδηγιών 2006/48/ΕΚ και 2006/49/ΕΚ (ΕΕ L 176 της 27.6.2013, σ. 338-436)

Βλέπε ενοποιημένη απόδοση.

Κανονισμός (ΕΕ) αριθ. 648/2012 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 4ης Ιουλίου 2012, για τα εξωχρηματιστηριακά παράγωγα, τους κεντρικούς αντισυμβαλλομένους και τα αρχεία καταγραφής συναλλαγών (ΕΕ L 201 της 27.7.2012, σ. 1-59)

Βλέπε ενοποιημένη απόδοση.

Οδηγία 94/19/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 30ής Μαΐου 1994, περί των συστημάτων εγγύησης των καταθέσεων (ΕΕ L 135 της 31.5.1994, σ. 5-14)

Βλέπε ενοποιημένη απόδοση.

τελευταία ενημέρωση 16.01.2019