1)

Τα άρθρα 167 και 168 της οδηγίας 2006/112/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Νοεμβρίου 2006, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 2010/45/ΕΕ του Συμβουλίου, της 13ης Ιουλίου 2010, ερμηνευόμενα υπό το πρίσμα της αρχής της απαγόρευσης της απάτης,

έχουν την έννοια ότι:

είναι δυνατόν να μην επιτραπεί στον δεύτερο αγοραστή ενός αγαθού να εκπέσει τον καταβληθέντα φόρο προστιθέμενης αξίας (ΦΠΑ) εισροών, επειδή γνώριζε ή όφειλε να γνωρίζει την ύπαρξη απάτης περί τον ΦΠΑ την οποία είχε διαπράξει ο αρχικός πωλητής κατά την πρώτη πώληση, μολονότι και ο πρώτος αγοραστής γνώριζε για την απάτη.

2)

Τα άρθρα 167 και 168 της οδηγίας 2006/112/ΕΚ, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 2010/45/ΕΕ, ερμηνευόμενα υπό το πρίσμα της αρχής της απαγόρευσης της απάτης,

έχουν την έννοια ότι:

στην περίπτωση αγοράς αγαθού το οποίο, σε στάδιο προγενέστερο της αγοράς αυτής, αποτέλεσε αντικείμενο απάτης που αφορά μέρος μόνον του φόρου προστιθέμενης αξίας (ΦΠΑ) τον οποίο δικαιούται να εισπράξει το Δημόσιο, δεν πρέπει να επιτραπεί στον δεύτερο αγοραστή του αγαθού να εκπέσει τον καταβληθέντα ΦΠΑ εισροών, και δη για το σύνολο του ποσού, εφόσον γνώριζε ή όφειλε να γνωρίζει ότι η ως άνω αγορά συνδεόταν με απάτη.