Προσφυγή-αγωγή της 18ης Φεβρουαρίου 2019 — Magnan κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-99/19)

(2019/C 206/47)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγων-ενάγων: Nathaniel Magnan (Aix-en-Provence, Γαλλία) (εκπρόσωπος: J. Fayolle, δικηγόρος)

Καθής-εναγόμενη: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Ο προσφεύγων-ενάγων (στο εξής: προσφεύγων) ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να κρίνει παραδεκτή την παρούσα προσφυγή-αγωγή (στο εξής: προσφυγή) η οποία βάλλει κατά της παράλειψης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και να αναγνωρίσει τη θεμελίωση εξωσυμβατικής ευθύνης της Επιτροπής βάσει του άρθρου 340 ΣΛΕΕ·

—	να κρίνει παραδεκτή την παρούσα προσφυγή για την ακύρωση της σιωπηρής απόφασης άρνησης προς ενέργεια της Ευρωπαϊκής Επιτροπής η οποία περιλήφθηκε σε επιστολή της 20ής Δεκεμβρίου 2018·

—

επί της ουσίας, πρώτον,

—

να κρίνει ότι το άρθρο 55, στοιχείο a, του Loi sur l’Assurance-maladie (ελβετικού νόμου για την ασφάλιση υγείας) είναι αντίθετο προς:

—	το άρθρο 2 (απαγόρευση διακρίσεων), το άρθρο 7 (το δικαίωμα ίσης μεταχείρισης) και το άρθρο 13 (υποχρέωση μη λήψης μέτρων) της συμφωνίας μεταξύ της Ελβετίας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την ελεύθερη κυκλοφορία των προσώπων (Συμφωνίας ΕΚ/Ελβετίας)·

—	το άρθρο 55 της οδηγίας 2005/36/ΕΚ για την αναγνώριση των επαγγελματικών προσόντων·

—

να διαπιστώσει ότι η οριζόντια οδηγία του καντονιού της Γενεύης σχετικά με τη «Διαδικασία πρόσληψης σε φορείς δημοσίου δικαίου και σε επιδοτούμενους φορείς» είναι αντίθετη προς τη συμφωνία μεταξύ της Ελβετίας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την ελεύθερη κυκλοφορία των προσώπων και ότι όλες οι άλλες εθνικές ελβετικές ομοσπονδιακές νομοθετικές διατάξεις περί εθνικής προτιμήσεως είναι αντίθετες προς την λόγω συμφωνία·

—	να διαπιστώσει, αντιστοίχως, απουσία από τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης μέτρων διάκρισης σε βάρος ιατρών προερχόμενων από την Ελβετία·

—

να διαπιστώσει υπαίτια αδράνεια της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, οργάνου το οποίο οφείλει να μεριμνά για την τήρηση των Συνθηκών, η οποία είχε ως αποτέλεσμα την παραβίαση της αρχής της προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης και της αρχής της προστασίας των κεκτημένων δικαιωμάτων του Δρος Magnan Nathaniel·

—	να διαπιστώσει αιτιώδη συνάφεια μεταξύ της υπαίτιας αδράνειας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της ζημίας που υπέστη ο Δρ Magnan Nathaniel·

—	να καταδικάσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για παράλειψη·

—

να υποχρεώσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να καταβάλει στον Δρα Magnan Nathaniel το ποσό του 1 141 198,10 ευρώ (ενός εκατομμυρίου εκατόν σαράντα μία χιλιάδες εκατόν ενενήντα οκτώ ευρώ και 10 λεπτά βάσει της ισοτιμίας που ίσχυε την 7η Ιανουαρίου 2019 στις 11:39 UTC) που αντιστοιχεί σε 1 281 444 CHF (ένα εκατομμύριο διακόσια ογδόντα μία χιλιάδες τετρακόσια σαράντα τέσσερα ελβετικά φράγκα), για τη ζημία που αυτός υπέστη από το 2013 λόγω εξωσυμβατικής ευθύνης της Επιτροπής, βάσει του άρθρου 340 ΣΛΕΕ·

—

να υποχρεώσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να καταβάλει στον Δρα Magnan Nathaniel το ποσό των 500 ευρώ (πεντακοσίων ευρώ) ανά εργάσιμη ημέρα ως πρόστιμο λόγω διαρκούς, μόνιμης και ενεστώσας οικονομικής ζημίας, το οποίο αντιστοιχεί στην ημερήσια οικονομική ζημία έως την τήρηση εκ μέρους της Συνομοσπονδίας της Ελβετίας της ως άνω συμφωνίας ή της αποχώρησης ενός εκ των δύο μερών από τη συμφωνία βάσει του άρθρου 340 ΣΛΕΕ για παράλειψη·

—

δεύτερον,

—	να διαπιστώσει ότι η απαντητική επιστολή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής της 20ής Δεκεμβρίου 2018 συνιστά απορριπτική απόφαση·

—	να ακυρώσει τη σιωπηρή απόφαση άρνησης προς ενέργεια της Ευρωπαϊκής Επιτροπής έναντι της Ελβετικής Συνομοσπονδίας για παραβίαση των Συνθηκών και για μη ανόρθωση της προξενηθείσας ζημίας.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής του, ο προσφεύγων προβάλλει πέντε λόγους.

Με τον πρώτο λόγο προβάλλεται μη τήρηση της συμφωνίας μεταξύ, αφενός, της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και των κρατών μελών της και, αφετέρου, της Ελβετικής Συνομοσπονδίας για την ελεύθερη κυκλοφορία των προσώπων (ΕΕ 2002, L 114, σ. 6) και της οδηγίας 2005/36/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 7ης Σεπτεμβρίου 2005, σχετικά με την αναγνώριση των επαγγελματικών προσόντων (ΕΕ 2005, L 255, σ. 22) από την Ελβετία. Ειδικότερα, ο προσφεύγων φρονεί ότι η Ελβετική Συνομοσπονδία θέσπισε τον Ιούλιο του 2013 διάταξη περιορίζουσα την εγκατάσταση ιατρών στις περιοχές με πλεονάζον προσωπικό υπό την ευθύνη του ελβετικού συστήματος υποχρεωτικής ασφάλισης ασθενείας, γεγονός που, κατά τον προσφεύγοντα, συνιστά έμμεση διάκριση λόγω ιθαγένειας, καθόσον ο εν λόγω περιορισμός δεν εφαρμόζεται επί ιατρών οι οποίοι διαθέτουν εμπειρία τριών ετών στα ελβετικά πανεπιστημιακά νοσοκομεία.

2.	Με τον δεύτερο λόγο προβάλλεται απουσία μέτρων διάκρισης εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε βάρος των προερχόμενων από την Ελβετία ιατρών, βάσει της κατοχυρωμένης στο διεθνές δίκαιο αρχής της αμοιβαιότητας, διαπίστωση στην οποία πρέπει, κατά τον προσφεύγοντα, να προβεί το Γενικό Δικαστήριο.

Με τον τρίτο λόγο προβάλλεται υπαίτια αδράνεια της Επιτροπής, καθόσον η Επιτροπή υποχρεούταν να ενεργήσει δεδομένου του ρόλου της ως θεματοφύλακα των Συνθηκών βάσει του άρθρου 17, παράγραφος 1, ΣΕΕ και των θεμελιωδών δικαιωμάτων των πολιτών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Συναφώς, ο προσφεύγων επικαλείται την αρχή της προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης έναντι των θεσμικών οργάνων και την αρχή της προστασίας των κεκτημένων δικαιωμάτων.

4.	Με τον τέταρτο λόγο προβάλλεται ότι η Επιτροπή δεν προέβη στις απαιτούμενες ενέργειες κατόπιν της πρόσκλησης για επείγουσα ανάληψη δράσης που της απηύθηνε ο προσφεύγων, γεγονός που, κατά τον προσφεύγοντα, συνιστά σιωπηρή άρνηση και επομένως, βλαπτική απόφαση.

5.	Με τον πέμπτο λόγο προβάλλεται εξωσυμβατική ευθύνη της Επιτροπής βάσει του άρθρου 340 ΣΛΕΕ λόγω παράλειψης.