14.5.2018   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 166/21

1)

Εμποδίζει η διαπίστωση, με δικαστική απόφαση, της μη δεσμευτικότητας καταχρηστικής ρήτρας, κατά την έννοια της οδηγίας 93/13/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 5ης Απριλίου 1993, σχετικά με τις καταχρηστικές ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές (1), την εφαρμογή όλων των αποτελεσμάτων που έχουν αναγνωριστεί με την απόφαση [του Δικαστηρίου της 21ης Δεκεμβρίου 2016, Gutiérrez Naranjo κ.λπ., C-154/15, C-307/15 και C-308/15];

2)

Επηρεάζουν, περιορίζουν ή εμποδίζουν οι αρχές της διαθέσεως του αντικειμένου της δίκης, της συζητήσεως, του ουσιαστικού δεδικασμένου και της απαγορεύσεως της reformatio in peius την εφαρμογή των περί επιστροφής αποτελεσμάτων της διαπιστώσεως της καταχρηστικότητας μιας ρήτρας κατά την έννοια της οδηγίας 93/13/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 5ης Απριλίου 1993, σχετικά με τις καταχρηστικές ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές;

3)

Περιορίζονται οι αρμοδιότητες του δευτεροβάθμιου δικαστηρίου λόγω του ότι η πρωτοβάθμια απόφαση περιόρισε τα αποτελέσματα της διαπιστώσεως της καταχρηστικότητας, πλην όμως δεν προσβλήθηκε με έφεση από τον καταναλωτή, αλλά μόνο από τον θεσπίσαντα τη ρήτρα επαγγελματία με σκοπό την άρνηση της καταχρηστικότητας της ρήτρας ή οποιωνδήποτε αποτελεσμάτων της τυχόν διαπιστώσεως της καταχρηστικότητας;

4)

Περιλαμβάνουν οι αρμοδιότητες του δευτεροβάθμιου δικαστηρίου τη δυνατότητα να εφαρμόσει όλες τις συνέπειες τις οποίες προβλέπει η οδηγία 93/13/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 5ης Απριλίου 1993, και η νομολογία που έχει ερμηνεύσει [την οδηγία αυτή], ακόμη και στην περίπτωση που ο καταναλωτής δεν ζήτησε αρχικώς, στο πλαίσιο της αγωγής του, την εφαρμογή του συνόλου των συνεπειών που απορρέουν από τη διαπίστωση της καταχρηστικότητας της επίμαχης ρήτρας;