4.4.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 118/41

Προσφυγή της 19ης Φεβρουαρίου 2016 — Vereniging Gelijkberechtiging Grondbezitters κ.λπ. κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-79/16)

(2016/C 118/48)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Διάδικοι

Προσφεύγοντες: Vereniging Gelijkberechtiging Grondbezitters (Hoenderloo, Κάτω Χώρες) και 21 λοιποί προσφεύγοντες (εκπρόσωποι: H. Viaene, D. Gillet και T. Ruys, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Οι προσφεύγοντες ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να κηρύξει παραδεκτή την προσφυγή ακυρώσεως·

—

να ακυρώσει την απόφαση της Επιτροπής, της 2ας Σεπτεμβρίου 2015, σχετικά με φερόμενη παράνομη κρατική ενίσχυση για την επιδοτούμενη αγορά ή τη δωρεάν διάθεση φυσικών εκτάσεων [κρατική ενίσχυση SA.27301 (2015/NN) — Κάτω Χώρες], καθώς και τη ρητή απόρριψη της καταγγελίας της Vereniging Gelijkberechtiging Grondbezitters·

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Οι προσφεύγοντες διατυπώνουν τέσσερις λόγους ακυρώσεως.

Με τον πρώτο λόγο προβάλλεται προσβολή των διαδικαστικών δικαιωμάτων που κατοχυρώνονται στο άρθρο 108, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ. Η Επιτροπή, κατά το πέρας της προκαταρκτικής διαδικασίας εξετάσεως, ήταν αδύνατον να έχει επαρκή βεβαιότητα ως προς τη συμβατότητα της κρατικής ενισχύσεως, λόγω των ακολούθων στοιχείων:

—	της εξαιρετικά μεγάλης διάρκειας της προκαταρκτικής διαδικασίας εξετάσεως·

—	της πλούσιας αλληλογραφίας μεταξύ των διαφόρων ενδιαφερομένων κατά τη διάρκεια της προκαταρκτικής διαδικασίας εξετάσεως·

—	του γεγονότος ότι, κατά τη διάρκεια της προκαταρκτικής διαδικασίας εξετάσεως, η εγκριθείσα με την απόφαση κρατική ενίσχυση αντικαταστάθηκε από άλλη κρατική ενίσχυση·

—	του περιεχομένου της νέας κρατικής ενισχύσεως η οποία εγκρίθηκε από την Επιτροπή.

Με τον δεύτερο λόγο προβάλλεται παραβίαση της αρχής της μη αναδρομικότητας και της ασφάλειας δικαίου.

Η Επιτροπή παραβίασε τις αρχές της μη αναδρομικότητας και της ασφάλειας δικαίου επειδή εφάρμοσε το σε ισχύ από τις 31 Ιανουαρίου 2012 Πλαίσιο για τις κρατικές ενισχύσεις υπό μορφή αντισταθμίσεως για την παροχή δημόσιας υπηρεσίας (1) σε καθεστώς ενισχύσεως το οποίο δεν εφαρμοζόταν από το 2011 και το οποίο είχε ήδη αντικατασταθεί με νέο καθεστώς ενισχύσεως εγκεκριμένο από την Επιτροπή.

Με τον τρίτο λόγο προβάλλονται πλάνη περί το δίκαιο και πλημμελής αιτιολογία κατά την εφαρμογή του Πλαισίου.

—

Η Επιτροπή υπέπεσε σε πρόδηλη πολλαπλή πλάνη εκτιμήσεως σχετικά με την εφαρμογή της απαιτήσεως να υπάρχει απόφαση αναθέσεως της υπηρεσίας γενικού οικονομικού συμφέροντος, και ειδικότερα σχετικά με τη διάρκεια της περιόδου αναθέσεως. Επιπλέον, η Επιτροπή υπέπεσε επίσης σε πρόδηλα σφάλματα κατά την ανάλυση του ποσού της αντισταθμίσεως και παρέβλεψε την απαίτηση τηρήσεως χωριστής λογιστικής.

—

Κατά την εξέταση της υπάρξεως της απαιτούμενης αποφάσεως αναθέσεως της υπηρεσίας γενικού οικονομικού συμφέροντος δεν εξετάστηκε αν για τη δωρεάν διάθεση εκτάσεων υπήρξε απόφαση αναθέσεως. Περαιτέρω, η Επιτροπή δεν ανέλυσε τις εγγυήσεις για την αποφυγή υπέρμετρης αντισταθμίσεως κατά τη δωρεάν μεταβίβαση εκτάσεων.

Με τον τέταρτο λόγο προβάλλεται παράβαση του άρθρου 106, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ.

—	Οι δωρεάν μεταβιβάσεις και οι επιδοτήσεις για την αγορά είναι προδήλως περιττές και ακατάλληλες για την επίτευξη του επιδιωκόμενου σκοπού προστασίας της φύσεως.

—	Το γεγονός ότι η κρατική ενίσχυση ήταν διαθέσιμη μόνο για 13 οργανώσεις διαχειρίσεως γεωτεμαχίων ουδόλως ήταν αναγκαίο ούτε δικαιολογούνταν για να καταστεί δυνατή η εκπλήρωση της υποχρεώσεως παροχής δημόσιας υπηρεσίας σχετικά με την προστασία της φύσεως.

(1) Απόφαση 2012/21/ΕΕ της Επιτροπής, της 20ής Δεκεμβρίου 2011, για την εφαρμογή του άρθρου 106, παράγραφος 2, της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις κρατικές ενισχύσεις υπό μορφή αντισταθμίσεως για την παροχή δημόσιας υπηρεσίας που χορηγούνται σε ορισμένες επιχειρήσεις επιφορτισμένες με τη διαχείριση υπηρεσιών γενικού οικονομικού συμφέροντος (ΕΕ 2012, L 7, σ. 3), και ανακοίνωση της Επιτροπής — Πλαίσιο της ΕΕ για τις κρατικές ενισχύσεις υπό μορφή αντισταθμίσεως για την παροχή δημόσιας υπηρεσίας (ΕΕ 2012, C 8, σ. 15).