4.8.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 253/59

—

να ακυρώσει την απόφαση του Συμβουλίου να διατηρήσει την κύρωση που επιβλήθηκε στην προσφεύγουσα, όπως αυτή μνημονεύεται στην ανακοίνωση της 15ης Μαρτίου 2014·

—

να κηρύξει ανεφάρμοστο έναντι της προσφεύγουσας τον κανονισμό (ΕΕ) 267/2012 του Συμβουλίου, της 23ης Μαρτίου 2012·

—

να κηρύξει ανεφάρμοστη έναντι της προσφεύγουσας την απόφαση 2010/413/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 26ης Ιουλίου 2010·

—

να καταδικάσει το Συμβούλιο στα δικαστικά έξοδα.

1.

Ο πρώτος λόγος αντλείται από πλάνη περί το δίκαιο, καθόσον η αιτιολογία που παρατίθεται για τη διατήρηση της ισχύος των περιοριστικών μέτρων έναντι της προσφεύγουσας δεν περιλαμβάνεται μεταξύ των λόγων που επιτρέπουν στο καθού να λάβει περιοριστικά μέτρα.

2.

Ο δεύτερος λόγος αντλείται από πραγματική πλάνη συνιστώσα πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως, στο μέτρο που η προσφεύγουσα δεν τελεί υπό τη διαχείριση του Ιρανικού Δημοσίου και δεν παρέχει χρηματοδοτική συνδρομή στην Ιρανική Κυβέρνηση.

3.

Ο τρίτος λόγος αντλείται από ελλιπή αιτιολογία.

4.

Ο τέταρτος λόγος αντλείται από παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας και προσβολή του δικαιώματος της ιδιοκτησίας.

5.

Ο πέμπτος λόγος αντλείται από ένσταση ελλείψεως νομιμότητας του κανονισμού 267/2012 (1) και της αποφάσεως 2010/413 (2), σε εκτέλεση των οποίων εκδόθηκε η προσβαλλόμενη απόφαση, στο μέτρο που, αφενός, οι πράξεις αυτές εκδόθηκαν κατά παράβαση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως που προβλέπει το άρθρο 296 ΣΛΕΕ και κατά παράβαση του άρθρου 215 ΣΛΕΕ και, αφετέρου, οι συναφείς διατάξεις τους, βάσει των οποίων διατηρήθηκε η ισχύς των περιοριστικών μέτρων που επιβλήθηκαν στην προσφεύγουσα, παραβιάζουν τις Συνθήκες και τον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.