1

Η παρεμβαίνουσα, Effect Management & Holding GmbH, είναι δικαιούχος της διεθνούς καταχωρίσεως, που εξασφάλισε από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Διανοητικής Ιδιοκτησίας (ΠΟΔΙ) στις 13 Αυγούστου 2009, με προστασία που επεκτείνεται στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα για το ακόλουθο εικονιστικό σημείο:

2

Το Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ) παρέλαβε την κοινοποίηση της καταχωρίσεως αυτής στις 12 Νοεμβρίου 2009 και, με απόφαση της 26ης Νοεμβρίου 2010, έκανε δεκτή την προστασία της στο έδαφος της Ένωσης αναφορικά με τα προϊόντα των κλάσεων 3 και 5 κατά την έννοια του Διακανονισμού της Νίκαιας, για τη διεθνή ταξινόμηση των προϊόντων και των υπηρεσιών με σκοπό την καταχώριση σημάτων, της 15ης Ιουνίου 1957, όπως αναθεωρήθηκε και τροποποιήθηκε, και τα οποία αντιστοιχούν στην ακόλουθη περιγραφή:

3

Στις 6 Απριλίου 2011 η προσφεύγουσα, Australian Gold LLC, ζήτησε να κηρυχθεί άκυρο το επίμαχο σήμα δυνάμει του άρθρου 52, παράγραφος 1, στοιχείο αʹ, του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 του Συμβουλίου, της 26ης Φεβρουαρίου 2009, για το κοινοτικό σήμα (ΕΕ L 78, σ. 1).

4

Με απόφαση της 10ης Αυγούστου 2012, το τμήμα ακυρώσεων του ΓΕΕΑ δέχθηκε εν μέρει την αίτηση αυτή και κήρυξε άκυρο το επίμαχο σήμα όσον αφορά τα «λευκαντικά παρασκευάσματα και άλλες ουσίες για πλύσιμο· σαπούνια· αρώματα, αιθέρια έλαια, καλλυντικά, μεταξύ άλλων, σαμπουάν, αφρόλουτρα, λοσιόν για το σώμα, έλαια για μασάζ, ζελέ, κρέμες προσώπου», που εμπίπτουν στην κλάση 3, καθώς και τα «διατροφικά συμπληρώματα (για ιατρική χρήση)· λιπαντικά για φαρμακευτική χρήση», που εμπίπτουν στην κλάση 5.

5

Στις 10 Οκτωβρίου 2012 η παρεμβαίνουσα άσκησε προσφυγή ενώπιον του ΓΕΕΑ κατά της αποφάσεως του τμήματος ακυρώσεων, καθόσον με την απόφαση αυτή έγινε δεκτή η αίτηση κηρύξεως ακυρότητας. Με το υπόμνημα αντικρούσεως, που κατέθεσε στις 20 Φεβρουαρίου 2013, η προσφεύγουσα άσκησε αντίθετη προσφυγή κατά της αποφάσεως του τμήματος ακυρώσεων, καθόσον η απόφαση αυτή ήταν δυσμενής για την ίδια.

6

Με απόφαση της 10ης Σεπτεμβρίου 2013 (στο εξής: προσβαλλόμενη απόφαση), το τέταρτο τμήμα προσφυγών του ΓΕΕΑ ακύρωσε εν μέρει την απόφαση του τμήματος ακυρώσεων, κατά το μέρος που με αυτή κηρυσσόταν άκυρο το επίμαχο σήμα όσον αφορά τα «λευκαντικά παρασκευάσματα και άλλες ουσίες για πλύσιμο· σαπούνια· αρώματα, αιθέρια έλαια, καλλυντικά, μεταξύ άλλων, σαμπουάν, αφρόλουτρα, λοσιόν για το σώμα, κρέμες προσώπου», καθώς και τα «διατροφικά συμπληρώματα (για ιατρική χρήση)». Συγκεκριμένα, το τμήμα προσφυγών έκρινε ότι το λεκτικό στοιχείο «hot» του εν λόγω σήματος δεν ήταν περιγραφικό και ήταν διακριτικό για τα επίμαχα προϊόντα (σκέψεις 13 έως 42 της προσβαλλομένης αποφάσεως). Επιπλέον, αφού επιβεβαίωσε τις εκτιμήσεις του τμήματος ακυρώσεων σχετικά με τα «έλαια για μασάζ, ζελέ» και τα «λιπαντικά για φαρμακευτική χρήση», μεταρρύθμισε την απόφαση αυτή, κηρύσσοντας άκυρο το ως άνω σήμα μόνο σε σχέση με τα προϊόντα «έλαια για μασάζ, ζελέ» της κλάσεως 3 και «λιπαντικά για φαρμακευτική χρήση» της κλάσεως 5 (σκέψη 47 της προσβαλλομένης αποφάσεως). Εξάλλου, το τμήμα προσφυγών έκρινε ότι οι παρατηρήσεις της προσφεύγουσας επί της προσφυγής της παρεμβαίνουσας, οι οποίες περιέχουν την προαναφερθείσα αντίθετη προσφυγή, υποβλήθηκαν εκπροθέσμως και δεν τις εξέτασε (σκέψεις 44 έως 46 της προσβαλλομένης αποφάσεως).

7

Η προσφεύγουσα ζητεί, κατ’ ουσίαν, από το Γενικό Δικαστήριο:

8

Το ΓΕΕΑ ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

9

Η παρεμβαίνουσα ζητεί, κατ’ ουσίαν, από το Γενικό Δικαστήριο:

10

Όπως επιβεβαίωσε η παρεμβαίνουσα κατά την επ’ ακροατηρίου συζήτηση με απάντησή της σε ερώτηση του Γενικού Δικαστηρίου, που καταχωρήθηκε στα πρακτικά της επ’ ακροατηρίου συζητήσεως, το πρώτο και τρίτο αίτημά της αποσκοπούν στην απόρριψη της ασκηθείσας από την προσφεύγουσα προσφυγής.

11

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει κατ’ ουσίαν τρείς λόγους ακυρώσεως που αφορούν, ο μεν πρώτος, προσβολή του δικαιώματός της ακροάσεως δυνάμει του άρθρου 75, δεύτερη περίοδος, του κανονισμού 207/2009, ο δε δεύτερος, παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 3, του κανονισμού (ΕΚ) 216/96 της Επιτροπής, της 5ης Φεβρουαρίου 1996, σχετικά με τον κανονισμό διαδικασίας των τμημάτων προσφυγών του ΓΕΕΑ (ΕΕ L 28, σ. 11), όπως τροποποιήθηκε, και ο τρίτος, παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχεία βʹ και γʹ, του κανονισμού 207/2009.

12

Η παρεμβαίνουσα, ζητώντας από το Γενικό Δικαστήριο να μεταρρυθμίσει την προσβαλλόμενη απόφαση, έκανε χρήση της δυνατότητας που της παρέχει το άρθρο 134, παράγραφος 3, του Κανονισμού Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου της 2ας Μαΐου 1991 να διατυπώσει, με το υπόμνημα αντικρούσεως, αιτήματα με σκοπό την ακύρωση ή τη μεταρρύθμιση της αποφάσεως του τμήματος προσφυγών σε σχέση με ζήτημα που δεν τέθηκε με το δικόγραφο της προσφυγής. Η προσφεύγουσα και το ΓΕΕΑ δεν έκαναν χρήση της δυνατότητας που τους αναγνωρίζει το άρθρο 135, παράγραφος 3, του Κανονισμού Διαδικασίας της 2ας Μαΐου 1991, να υποβάλουν υπόμνημα του οποίου το αντικείμενο περιορίζεται στην αντίκρουση των αιτημάτων που υποβλήθηκαν για πρώτη φορά με το υπόμνημα αντικρούσεως της παρεμβαίνουσας και τοποθετήθηκαν επί του αιτήματος της παρεμβαίνουσας κατά την επ’ ακροατηρίου συζήτηση, σύμφωνα με την αρχή της εκατέρωθεν ακροάσεως. Με βάση την αρχή αυτή, η παρεμβαίνουσα είχε επίσης την ευκαιρία να εκθέσει, κατά την επ’ ακροατηρίου συζήτηση, τα επιχειρήματά της προς απάντηση στους ισχυρισμούς της προσφεύγουσας και του ΓΕΕΑ.

13

Προς στήριξη του αιτήματός της, που υποβλήθηκε δυνάμει του άρθρου 134, παράγραφος 3, του Κανονισμού Διαδικασίας της 2ας Μαΐου 1991, η παρεμβαίνουσα προβάλλει έναν και μόνο λόγο ακυρώσεως που αφορά παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχεία βʹ και γʹ, του κανονισμού 207/2009. Τα προβαλλόμενα προς στήριξη του λόγου αυτού επιχειρήματα θα εξετασθούν από κοινού με τα επιχειρήματα που προέβαλε η προσφεύγουσα προς στήριξη του τρίτου της λόγου ακυρώσεως.

14

Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι το τμήμα προσφυγών κακώς απέρριψε ως εκπρόθεσμες τις παρατηρήσεις που υπέβαλε αυτή επί της προσφυγής που άσκησε η παρεμβαίνουσα ενώπιον του τμήματος προσφυγών. Δεδομένου μάλιστα ότι οι παρατηρήσεις αυτές περιείχαν επιχειρήματα προς αμφισβήτηση της προσφυγής που ασκήθηκε ενώπιον του τμήματος προσφυγών, καθώς και απόφαση του Bundespatentgericht (ομοσπονδιακό δικαστήριο για την επίλυση διαφορών σχετικών με διπλώματα ευρεσιτεχνίας, Γερμανία) προς στήριξη των επιχειρημάτων αυτών, το τμήμα προσφυγών παρέβη το άρθρο 75, δεύτερη περίοδος, του κανονισμού 207/2009, καθόσον απεφάνθη επί της προσφυγής χωρίς να λάβει υπόψη τα επιχειρήματα και το προαναφερθέν αποδεικτικό στοιχείο.

15

Πρέπει να γίνει δεκτό, όπως αναγνωρίζει εξάλλου και το ΓΕΕΑ με το υπόμνημα αντικρούσεως, ότι το τμήμα προσφυγών κακώς έκρινε ότι οι παρατηρήσεις της προσφεύγουσας είχαν υποβληθεί εκπροθέσμως.

16

Πράγματι, η προσφεύγουσα έλαβε στις 20 Δεκεμβρίου 2012 την επιστολή του ΓΕΕΑ με την οποία της κοινοποιήθηκε η προσφυγή που άσκησε η παρεμβαίνουσα ενώπιον του τμήματος προσφυγών. Στην επιστολή αυτή, το ΓΕΕΑ της επισήμανε ότι είχε στη διάθεσή της προθεσμία δύο μηνών για να υποβάλει τις παρατηρήσεις της επί της προσφυγής αυτής. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τις συνδυασμένες διατάξεις των κανόνων 65, παράγραφος 1, και 70, παράγραφος 2 και 4, του κανονισμού (ΕΚ) 2868/95 της Επιτροπής, της 13ης Δεκεμβρίου 1995, περί της εφαρμογής του κανονισμού (ΕΚ) 40/94 του Συμβουλίου για το κοινοτικό σήμα (ΕΕ L 303, σ. 1), όπως τροποποιήθηκε, η προθεσμία αυτή των δύο μηνών έληγε στις 20 Φεβρουαρίου 2013, και όχι στις 19 Φεβρουαρίου 2013, όπως έκρινε το τμήμα προσφυγών με την προσβαλλόμενη απόφαση (σκέψη 45). Δεδομένου ότι οι παρατηρήσεις της προσφεύγουσας υποβλήθηκαν στις 20 Φεβρουαρίου 2013, το τμήμα προσφυγών δεν μπορούσε να τις απορρίψει ως εκπρόθεσμες. Ως εκ τούτου, το εν λόγω τμήμα αποφάνθηκε επί της προσφυγής χωρίς να λάβει υπόψη τα επιχειρήματα της προσφεύγουσας, κατά παράβαση του άρθρου 75, δεύτερη περίοδος, του κανονισμού 207/2009.

17

To ΓΕΕΑ διατείνεται, ωστόσο, ότι η παρατυπία αυτή δεν είχε συνέπειες εν προκειμένω, για τον λόγο ότι το τμήμα προσφυγών δεν θα είχε δεχθεί την επιχειρηματολογία της προσφεύγουσας αν δεν είχε εξετάσει το βάσιμο της επιχειρηματολογίας αυτής.

18

Από τη σχετική με το άρθρο 75, δεύτερη περίοδος, του κανονισμού 207/2009 νομολογία προκύπτει ότι η μη τήρηση της διατάξεως αυτής, που αποσκοπεί στην προστασία των δικαιωμάτων άμυνας, ορίζοντας ότι οι αποφάσεις του ΓΕΕΑ «μπορούν να στηρίζονται μόνο στους λόγους επί των οποίων οι διάδικοι είχαν τη δυνατότητα να λάβουν θέση», μπορεί να καταστήσει παράνομη τη διοικητική διαδικασία μόνον αν αποδεικνύεται ότι η διαδικασία αυτή θα μπορούσε να καταλήξει σε διαφορετικό αποτέλεσμα σε περίπτωση τηρήσεως της εν λόγω διατάξεως [βλ απόφαση της 12ης Μαΐου 2009, Jurado Hermanos κατά ΓΕΕΑ (JURADO), T‑410/07, Συλλογή, EΕ:T:2009:153, σκέψη 32 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία].

19

Εν προκειμένω, δεν αποδεικνύεται ότι το τμήμα προσφυγών θα μπορούσε να προβεί σε διαφορετική ερμηνεία, αν είχε λάβει υπόψη τα επιχειρήματα και το αποδεικτικό στοιχείο, που περιλαμβάνονταν στις παρατηρήσεις της προσφεύγουσας επί της ασκηθείσας ενώπιον του εν λόγω τμήματος προσφυγής.

20

Πράγματι, αφενός, η προσφεύγουσα, με τις παρατηρήσεις της, αρκέστηκε στο να παραπέμψει στα επιχειρήματα που προέβαλε ενώπιον του τμήματος ακυρώσεων και να επαναλάβει ορισμένα χωρία της αποφάσεως του εν λόγω τμήματος. Συνεπώς, δεδομένου ότι το τμήμα προσφυγών υποχρεούται να στηρίξει την απόφασή του σε όλα τα πραγματικά και νομικά στοιχεία που προέβαλαν οι διάδικοι κατά τη διαδικασία ενώπιον της υπηρεσίας που αποφάνθηκε σε πρώτο βαθμό [βλ., υπ’ αυτή την έννοια, απόφαση της 10ης Ιουλίου 2006, La Baronia de Turis κατά ΓΕΕΑ – Baron Philippe de Rothschild (LA BARONNIE), T‑323/03, Συλλογή, EΕ:T:2006:197, σκέψεις 56 έως 58 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία], δεν μπορεί να γίνει δεκτό ότι το τμήμα προσφυγών δεν έλαβε υπόψη επιχείρημα που προέβαλε η προσφεύγουσα με τις παρατηρήσεις της, βάσει του οποίου το εν λόγω τμήμα θα μπορούσε να καταλήξει σε διαφορετικό αποτέλεσμα.

21

Αφετέρου, όπως προκύπτει από πάγια νομολογία, το ΓΕΕΑ, μολονότι μπορεί να λάβει υπόψη του αποφάσεις που έχουν εκδοθεί σε επίπεδο κρατών μελών, εντούτοις δεν δεσμεύεται από αυτές [βλ. απόφαση της 21ης Μαρτίου 2013, Event κατά ΓΕΕΑ – CBT Comunicación Multimedia (eventer EVENT MANAGEMENT SYSTEMS), T‑353/11, EΕ:T:2013:147, σκέψη 58 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία]. Συνεπώς, το τμήμα προσφυγών ορθώς έκρινε, στη σκέψη 42 της προσβαλλομένης αποφάσεως, ότι δεν όφειλε να λάβει υπόψη τις αποφάσεις των εθνικών διοικητικών αρχών και δικαστηρίων (βλ. σκέψεις 60 έως 65 κατωτέρω). Ως εκ τούτου, δεν μπορεί να γίνει δεκτό ότι αν το τμήμα προσφυγών αναγνώριζε το παραδεκτό της επισυναφθείσας στις παρατηρήσεις της προσφεύγουσας αποφάσεως του Bundespatentgericht, καθώς και των συμπεριλαμβανόμενων στις εν λόγω παρατηρήσεις αποσπασμάτων της αποφάσεως αυτής, θα μπορούσε να καταλήξει, υπό τις περιστάσεις της υπό κρίση υποθέσεως, σε διαφορετικό συμπέρασμα [βλ., υπ’ αυτή την έννοια, απόφαση της 27ης Σεπτεμβρίου 2012, Tuzzi fashion κατά ΓΕΕΑ – El Corte Inglés (Emidio Tucci), T-535/08, EΕ:T:2012:495, σκέψη 91].

22

Επομένως, ο λόγος ακυρώσεως που αφορά παράβαση του άρθρου 75, δεύτερη περίοδος, του κανονισμού 207/2009 πρέπει να απορριφθεί.

23

Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η πεπλανημένη απόρριψη, ως εκπρόθεσμων, των παρατηρήσεών της, οι οποίες υποβλήθηκαν επί της προσφυγής που άσκησε η παρεμβαίνουσα ενώπιον του τμήματος προσφυγών, αντίκειται επίσης στο άρθρο 8, παράγραφος 3, του κανονισμού 216/96, καθόσον οι παρατηρήσεις αυτές περιείχαν αντίθετη προσφυγή περί μερικής ακυρώσεως της αποφάσεως του τμήματος ακυρώσεων, την οποία δεν εξέτασε το τμήμα προσφυγών.

24

Συναφώς, πρέπει να υπομνησθεί ότι το τμήμα προσφυγών κακώς απέρριψε ως εκπρόθεσμες τις παρατηρήσεις της προσφεύγουσας (βλ. σκέψεις 15 και 16 ανωτέρω).

25

Εξάλλου, κατά το άρθρο 8, παράγραφος 3, του κανονισμού 216/96, «[σ]τις διαδικασίες inter partes ο διάδικος εναντίον του οποίου ασκείται η προσφυγή μπορεί, στο υπόμνημα απαντήσεώς του, να διατυπώσει αιτήματα που να έχουν ως αντικείμενο την ακύρωση ή την αναθεώρηση της προσβαλλομένης απόφασης σχετικά με ένα σημείο το οποίο δεν έχει αναφερθεί στην προσφυγή».

26

Συνεπώς, το τμήμα προσφυγών παρέβη το άρθρο 8, παράγραφος 3, του κανονισμού (ΕΚ) 216/96, καθόσον παρέλειψε να εξετάσει το αίτημα περί μερικής ακυρώσεως της αποφάσεως του τμήματος ακυρώσεων, που περιλαμβανόταν στις παρατηρήσεις της προσφεύγουσας. Επομένως, ο λόγος ακυρώσεως περί παραβάσεως της διατάξεως αυτής πρέπει να γίνει δεκτός.

27

Στην προσβαλλόμενη απόφαση, το τμήμα προσφυγών ανέλυσε τις διαφορετικές σημασίες του όρου «hot» σε συνδυασμό με τα «λευκαντικά παρασκευάσματα και άλλες ουσίες για πλύσιμο· σαπούνια· αρώματα, αιθέρια έλαια, καλλυντικά, μεταξύ άλλων, σαμπουάν, αφρόλουτρα, λοσιόν για το σώμα, κρέμες προσώπου» και τα «διατροφικά συμπληρώματα (για ιατρική χρήση)», μεταξύ των οποίων την υψηλή θερμοκρασία, την πικάντικη γεύση ή τον ερεθιστικό χαρακτήρα, και συνήγαγε ότι το επίμαχο σήμα στερείτο περιγραφικού χαρακτήρα σε σχέση με τα προϊόντα αυτά (σκέψεις 15 έως 34 της προσβαλλομένης αποφάσεως). Αντιθέτως, το τμήμα προσφυγών έκρινε ότι, δεδομένου ότι τα «έλαια για μασάζ, ζελέ» και τα «λιπαντικά για φαρμακευτική χρήση» χρησιμοποιούνται σε υψηλή θερμοκρασία ή έχουν θερμογόνο επίδραση, το εν λόγω σήμα ήταν περιγραφικό σε σχέση με αυτά (σκέψη 17 της προσβαλλομένης αποφάσεως). Στη συνέχεια, το τμήμα προσφυγών έκρινε ότι το σήμα αυτό, με εξαίρεση τα προϊόντα για τα οποία έχει περιγραφικό χαρακτήρα, ήτοι τα «έλαια για μασάζ, ζελέ» και τα «λιπαντικά για φαρμακευτική χρήση», διέθετε διακριτικό χαρακτήρα ως προς τα λοιπά προϊόντα, εφόσον, παρά την εν γένει θετική χροιά του, ο ακριβής και σύντομος χαρακτήρας του σημείου εμποδίζει τον καταναλωτή από το να το συγχέει με διαφημιστικό σύνθημα (σκέψεις 36 έως 41 της προσβαλλομένης αποφάσεως). Τέλος, το τμήμα προσφυγών υπενθύμισε τον μη δεσμευτικό χαρακτήρα των αποφάσεων των εθνικών αρχών που έχουν επίσης αποφανθεί επί του ιδίου σήματος (σκέψεις 10 και 42 της προσβαλλομένης αποφάσεως).

28

Η προσφεύγουσα και η παρεμβαίνουσα δεν αμφισβητούν ότι το τμήμα προσφυγών δεν έλαβε υπόψη το ορθογώνιο πλαίσιο στο οποίο περικλείεται ο όρος «hot» καθώς και τη γραφική αναπαράσταση του εν λόγω όρου, επομένως ούτε και την ανάλυση του περιγραφικού και του διακριτικού χαρακτήρα του επίμαχου σήματος βάσει και μόνο του όρου «hot» (σκέψη 13 της προσβαλλομένης αποφάσεως). Η προσφεύγουσα και η παρεμβαίνουσα δεν αμφισβητούν περαιτέρω το γεγονός ότι η ανάλυση αυτή έπρεπε να διενεργηθεί σε σχέση με τον κατάλογο των προϊόντων όπως περιγράφονται στα γαλλικά, που αποτελεί τη διεθνή γλώσσα καταχωρίσεως (σκέψη 10 της προσβαλλομένης αποφάσεως).

29

Αντιθέτως, η προσφεύγουσα, όπως και η παρεμβαίνουσα προς στήριξη της αντίθετης προσφυγής της, αμφισβητούν τις εκτιμήσεις του τμήματος προσφυγών, που είναι δυσμενείς για καθεμία από αυτές, σχετικά με τον περιγραφικό και τον διακριτικό χαρακτήρα του επίμαχου σήματος. Η προσφεύγουσα επικρίνει επίσης τη μη συνεκτίμηση των αποφάσεων των εθνικών αρχών σχετικά με το ίδιο αυτό σήμα.

30

Η προσφεύγουσα φρονεί, αντιθέτως προς την κρίση του τμήματος προσφυγών, ότι από τις εφαρμοστέες κατά την εξέταση του περιγραφικού χαρακτήρα των σημάτων αρχές προκύπτει ότι σήμα που αποτελείται από τον όρο «hot» είναι περιγραφικό για όλα τα «λευκαντικά παρασκευάσματα και άλλες ουσίες για πλύσιμο· σαπούνια· αρώματα, αιθέρια έλαια, καλλυντικά, μεταξύ άλλων, σαμπουάν, αφρόλουτρα, λοσιόν για το σώμα, κρέμες προσώπου» και όλα τα «διατροφικά συμπληρώματα (για ιατρική χρήση)». Συγκεκριμένα, ο όρος «hot», ως ένδειξη της θερμοκρασίας των προϊόντων αυτών ή της θερμοκρασίας κατά τη χρήση τους, είναι ένδειξη που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για όλα τα επίμαχα προϊόντα. Κατά την προσφεύγουσα, οι λοιπές σημασίες του όρου «hot», μεταξύ των οποίων «στη μόδα», «ελκυστικό», «σέξι», συνιστούν επίσης άλλες πιθανές χρήσεις του όρου αυτού για τα οικεία προϊόντα.

31

Η παρεμβαίνουσα αμφισβητεί την εκτίμηση του τμήματος προσφυγών σχετικά με τον περιγραφικό χαρακτήρα του επίμαχου σήματος ως προς τα «έλαια για μασάζ, ζελέ» (κλάση 3) και τα «λιπαντικά για φαρμακευτική χρήση» (κλάση 5). Η παρεμβαίνουσα υποστηρίζει ότι, αν τα λιπαντικά για φαρμακευτική χρήση προκαλούσαν αίσθηση καψίματος ή είχαν θερμογόνο επίδραση, θα απέκλιναν από τον σκοπό τους, ότι τα ζελέ που έχουν θερμογόνες επιδράσεις εμπίπτουν στην κλάση 5 και όχι στην κλάση 3 και, τέλος, ότι η αίσθηση θερμότητας κατά τη διάρκεια μασάζ προκαλείται από την τριβή των χεριών και όχι από το λάδι για μασάζ.

32

Πρέπει να υπομνησθεί συναφώς ότι, κατά το άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο γʹ, του κανονισμού 207/2009, απορρίπτονται οι αιτήσεις καταχωρίσεως «[των σημάτων] που αποτελούνται αποκλειστικά από σημεία ή ενδείξεις που μπορούν να χρησιμεύσουν, στο εμπόριο, προς δήλωση του είδους, της ποιότητας, της ποσότητας, του προορισμού, της αξίας, της γεωγραφικής προέλευσης ή του χρόνου παραγωγής του προϊόντος ή της παροχής της υπηρεσίας ή άλλων χαρακτηριστικών του προϊόντος ή της υπηρεσίας».

33

Κατά τη νομολογία, το άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο γʹ, του κανονισμού 207/2009 δεν επιτρέπει να ανήκουν τα κατά τη διάταξη αυτή σημεία ή ενδείξεις σε μία μόνον επιχείρηση εξαιτίας της καταχωρίσεώς τους ως σημάτων. Επομένως, η διάταξη αυτή εξυπηρετεί σκοπό γενικού συμφέροντος, ο οποίος απαιτεί να μπορούν τέτοια σημεία ή τέτοιες ενδείξεις να χρησιμοποιούνται ελεύθερα από όλους [αποφάσεις της 23ης Οκτωβρίου 2003, ΓΕΕΑ κατά Wrigley, C‑191/01 P, Συλλογή, EΕ:C:2003:579, σκέψη 31· της 27ης Φεβρουαρίου 2002, Ellos κατά ΓΕΕΑ (ELLOS), T‑219/00, Συλλογή, EΕ:T:2002:44, σκέψη 27, και της 2ας Μαΐου 2012, Universal Display κατά ΓΕΕΑ (UniversalPHOLED), T‑435/11, EΕ:T:2012:210, σκέψη 14].

34

Επιπλέον, σημεία ή ενδείξεις, που μπορούν να χρησιμεύσουν, στο εμπόριο, για να δηλώσουν χαρακτηριστικά γνωρίσματα του προϊόντος ή της υπηρεσίας για τα οποία ζητείται η καταχώριση, αποτελούν, δυνάμει του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο γʹ, του κανονισμού 207/2009, σημεία θεωρούμενα μη ικανά να εξασφαλίσουν την ουσιώδη λειτουργία του σήματος, ήτοι τον προσδιορισμό της εμπορικής προελεύσεως του προϊόντος ή της υπηρεσίας, ώστε να επιτραπεί κατά τον τρόπο αυτό στον καταναλωτή ο οποίος αποκτά το προϊόν ή είναι αποδέκτης της υπηρεσίας, που προσδιορίζονται από το σήμα, να προβεί στο μέλλον στην ίδια επιλογή, αν η εμπειρία αποδειχθεί θετική, ή να προβεί σε άλλη επιλογή, αν η εμπειρία αποδειχθεί αρνητική (αποφάσεις ΓΕΕΑ κατά Wrigley, σκέψη 33 ανωτέρω, EΕ:C:2003:579, σκέψη 30, και UniversalPHOLED, σκέψη 33 ανωτέρω, EΕ:T:2012:210, σκέψη 15).

35

Εξ αυτού συνάγεται ότι, για να εμπίπτει ένα σημείο στο πεδίο εφαρμογής της επιβαλλόμενης από τη διάταξη αυτή απαγορεύσεως, πρέπει να παρουσιάζει μια αρκούντως άμεση και συγκεκριμένη σχέση με τα οικεία προϊόντα ή υπηρεσίες, η οποία να παρέχει στο ενδιαφερόμενο κοινό τη δυνατότητα να αντιληφθεί άμεσα και χωρίς περαιτέρω σκέψη την περιγραφή της κατηγορίας των σχετικών προϊόντων ή υπηρεσιών ή ενός εκ των χαρακτηριστικών τους (βλ. απόφαση UniversalPHOLED, σκέψη 33 ανωτέρω, EΕ:T:2012:210, σκέψη 16 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία).

36

Τέλος, πρέπει να υπομνησθεί ότι η εκτίμηση του περιγραφικού χαρακτήρα ενός σημείου μπορεί να χωρήσει μόνον, αφενός, σε σχέση με τον τρόπο με τον οποίο το ενδιαφερόμενο κοινό το αντιλαμβάνεται και, αφετέρου, σε σχέση με τα σχετικά προϊόντα και υπηρεσίες [βλ. απόφαση της 7ης Ιουνίου 2005, Münchener Rückversicherungs Gesellschaft κατά ΓΕΕΑ (MunichFinancial Services), T‑316/03, Συλλογή, EΕ:T:2005:201, σκέψη 26 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία].

37

Εν προκειμένω, το τμήμα προσφυγών έκρινε ότι το κοινό σε σχέση με τον οποίο έπρεπε να εκτιμηθεί η αντίληψη του περιγραφικού χαρακτήρα του επίμαχου σημείου αποτελούνταν από αγγλόφωνους καταναλωτές (σκέψη 14 της προσβαλλομένης αποφάσεως). Ο προσδιορισμός αυτός του σχετικού κοινού, τον οποίο δεν αμφισβητεί ούτε η προσφεύγουσα ούτε η παρεμβαίνουσα, πρέπει να γίνει δεκτός.

38

Τα επιχειρήματα τα οποία ανέπτυξε η παρεμβαίνουσα προς στήριξη της ελλείψεως περιγραφικού χαρακτήρα του επίμαχου σήματος όσον αφορά τα «έλαια για μασάζ, ζελέ» και τα «λιπαντικά για φαρμακευτική χρήση» πρέπει να απορριφθούν.

39

Βεβαίως, όπως ορθώς διατείνεται η παρεμβαίνουσα, ο όρος «hot», καθόσον υπονοεί την υψηλή θερμοκρασία, δεν προσδιορίζει της θερμικές συνθήκες χρήσεως των προϊόντων αυτών. Πράγματι, τα εν λόγω προϊόντα μπορούν να χρησιμοποιηθούν τόσο σε υψηλές όσο και σε χαμηλές θερμοκρασίες, όπως αναγνωρίζει εξάλλου κατ’ ουσίαν και το τμήμα προσφυγών, επισημαίνοντας, στην προσβαλλόμενη απόφαση, ότι «η επάλειψη των προϊόντων αυτών μπορεί να γίνει ακόμη και σε υψηλή θερμοκρασία». Συνεπώς, το τμήμα προσφυγών έκρινε πεπλανημένως, στη σκέψη 17 της προσβαλλομένης αποφάσεως, ότι ο όρος «hot» περιέγραφε, κατά την έννοια του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο γʹ, του κανονισμού 207/2009, το γεγονός ότι η επάλειψη των προϊόντων αυτών γινόταν σε υψηλή θερμοκρασία.

40

Αντιθέτως, πρέπει να γίνει δεκτό, όπως ακριβώς έκρινε το τμήμα προσφυγών και αντιθέτως προς όσα υποστηρίζει η παρεμβαίνουσα, ότι ο όρος «hot» προσδιορίζει τις επιδράσεις που προκαλούν τα «έλαια για μασάζ, ζελέ» και τα «λιπαντικά για φαρμακευτική χρήση». Πράγματι, όλα αυτά τα προϊόντα, ανεξαρτήτως του αν είναι ή όχι φαρμακευτικής χρήσεως, προορίζονται για επάλειψη στο δέρμα με συχνά ή αραιά επαναλαμβανόμενες κινήσεις, προκαλώντας αίσθηση θερμότητας. Συναφώς, στερείται σημασίας το προβαλλόμενο από την παρεμβαίνουσα γεγονός ότι η θέρμανση αυτή προκαλείται από την τριβή των χεριών με το δέρμα και όχι από τα προϊόντα αυτά καθεαυτά, δεδομένου ότι οι τριβές αυτές δημιουργούνται ούτως ή άλλως κατά τη χρήση των προϊόντων αυτών.

41

Συνεπώς, το τμήμα προσφυγών ορθώς έκρινε, στην προσβαλλόμενη απόφαση, ότι το επίμαχο σήμα ήταν περιγραφικό όσον αφορά τα «έλαια για μασάζ, ζελέ» και τα «λιπαντικά για φαρμακευτική χρήση».

42

Η προσφεύγουσα διατείνεται ότι το τμήμα προσφυγών δεν μπορούσε, χωρίς να περιπέσει σε αντιφάσεις, να αναγνωρίσει τον περιγραφικό χαρακτήρα του επίμαχου σήματος για τα «έλαια για μασάζ, ζελέ» και να τον αποκλείσει για τα «αρώματα, αιθέρια έλαια, καλλυντικά».

43

Η αιτίαση αυτή, με την οποία προβάλλεται κατ’ ουσίαν ότι το τμήμα προσφυγών δεν στηρίχθηκε στην αναγνώριση του περιγραφικού χαρακτήρα του επίμαχου σήματος όσον αφορά τα «έλαια για μασάζ, ζελέ» για να εκτιμήσει τον περιγραφικό χαρακτήρα του εν λόγω σήματος όσον αφορά τα «αρώματα, αιθέρια έλαια, καλλυντικά, πρέπει να γίνει δεκτή.

44

Συγκεκριμένα, κατά πάγια νομολογία, η αναγνώριση του περιγραφικού χαρακτήρα ενός σήματος δεν ισχύει μόνο για τα προϊόντα για τα οποία είναι αμιγώς περιγραφική, αλλά και για την ευρύτερη κατηγορία στην οποία ανήκουν τα προϊόντα αυτά, ελλείψει προσήκοντος περιορισμού που θέτει ο αιτών την καταχώριση του σήματος [αποφάσεις της 7ης Ιουνίου 2001, DKV κατά ΓΕΕΑ (EuroHealth), T‑359/99, Συλλογή, EΕ:T:2001:151, σκέψη 33, και της 15ης Σεπτεμβρίου 2009, Wella κατά ΓΕΕΑ (TAME IT), T‑471/07, Συλλογή, EΕ:T:2009:328, σκέψη 18].

45

Εν προκειμένω, πάντως, πρέπει να γίνει δεκτό ότι η προσφεύγουσα, όπως επίσης και το ΓΕΕΑ με το υπόμνημά του αντικρούσεως, ορθώς επισήμανε ότι τα «έλαια για μασάζ, ζελέ» συμπεριλαμβάνονταν στις γενικότερες κατηγορίες «αρώματα, αιθέρια έλαια, καλλυντικά», όπως προκύπτει από τη φράση «μεταξύ άλλων» που τις συνδέει [βλ., κατ’ αναλογία, ως προς την έννοια «ιδίως», αποφάσεις της 8ης Ιουνίου 2005, Wilfer κατά ΓΕΕΑ (ROCKBASS), T‑315/03, Συλλογή, EΕ:T:2005:211, σκέψεις 3 και 64, και της 12ης Νοεμβρίου 2008, Scil proteins κατά ΓΕΕΑ – Indena (affilene), T‑87/07, EΕ:T:2008:487, σκέψεις 38 και 39]

46

Συναφώς, πρέπει να διευκρινισθεί ότι, αντιθέτως προς όσα υποστηρίζει η παρεμβαίνουσα, η φράση «μεταξύ άλλων» δεν σχετίζεται μόνο με τα καλλυντικά. Συγκεκριμένα, αφενός, στον κατάλογο των προϊόντων για τα οποία έχει γίνει δεκτή η προστασία του επίμαχου σήματος, τα προϊόντα «αρώματα», «αιθέρια έλαια» και «καλλυντικά» διαχωρίζονται μεταξύ τους με κόμματα και, από τα άλλα προϊόντα της κατηγορίας, με άνω τελεία (βλ., υπ’ αυτή την έννοια, απόφαση της 15ης Μαΐου 2014, Louis Vuitton Malletier κατά ΓΕΕΑ, C‑97/12 P, EΕ:C:2014:324, σκέψεις 96 και 97). Αφετέρου, υφίστανται άμεσοι και συγκεκριμένοι σύνδεσμοι μεταξύ των τριών αυτών κατηγοριών προϊόντων, καθώς τα αρώματα όπως και τα αιθέρια έλαια μπορούν να χαρακτηρισθούν ως «καλλυντικά», εφόσον τα καλλυντικά προϊόντα ορίζονται γενικώς ως τα προϊόντα εκείνα που προορίζονται να έλθουν σε επαφή με εξωτερικά μέρη του ανθρώπινου σώματος με σκοπό τη συντήρηση ή τον καλλωπισμό τους.

47

Για τους ίδιους λόγους με εκείνους που εκτέθηκαν στη σκέψη 46 ανωτέρω, το επιχείρημα που προέβαλε το ΓΕΕΑ για πρώτη φορά κατά την επ’ ακροατηρίου συζήτηση, κατά το οποίο τα «έλαια για μασάζ» και τα «ζελέ» δεν εμπίπτουν στις γενικές κατηγορίες «αρώματα, αιθέρια έλαια, καλλυντικά», πρέπει να απορριφθεί, χωρίς να είναι αναγκαίο να εξετασθεί αν είναι παραδεκτό. Συγκεκριμένα, τα «έλαια για μασάζ» όπως και τα «ζελέ», που μνημονεύονται χωρίς περαιτέρω διευκρίνιση, μπορούν να θεωρηθούν ως προοριζόμενα για τη διατήρηση ή των καλλωπισμό του σώματος.

48

Συνεπώς, το τμήμα προσφυγών υπέπεσε σε πλάνη, καθόσον δεν στηρίχθηκε στην αναγνώριση του περιγραφικού χαρακτήρα του επίμαχου σήματος όσον αφορά τα «έλαια για μασάζ, ζελέ» για να εκτιμήσει τον περιγραφικό χαρακτήρα του εν λόγω σήματος όσον αφορά τα «αρώματα, αιθέρια έλαια, καλλυντικά» και τις λοιπές κατηγορίες προϊόντων που μνημονεύθηκαν προς διευκρίνιση των γενικών αυτών κατηγοριών προϊόντων. Πρέπει, συνεπώς, να γίνει δεκτό ότι το τμήμα προσφυγών απέκλεισε πεπλανημένως τον περιγραφικό χαρακτήρα του εν λόγω σήματος για τα «αρώματα, αιθέρια έλαια, καλλυντικά, μεταξύ άλλων, σαμπουάν, αφρόλουτρα, λοσιόν για το σώμα, κρέμες προσώπου», χωρίς να είναι αναγκαίο να εξετασθούν τα άλλα επιχειρήματα της προσφεύγουσας σχετικά με τον περιγραφικό χαρακτήρα του σήματος αυτού για τα εν λόγω προϊόντα.

49

Καταρχάς, όσον αφορά την υψηλή θερμοκρασία που υποδηλώνει ο όρος «hot», δεν μπορεί να γίνει δεκτό, όπως υποστηρίζει η προσφεύγουσα, ότι ο όρος «hot» προσδιορίζει την υψηλή θερμοκρασία των «λευκαντικών παρασκευασμάτων και άλλων ουσιών για πλύσιμο· σαπουνιών» και των «διατροφικών συμπληρωμάτων (για ιατρική χρήση)». Πράγματι, τα προϊόντα αυτά, που αποσκοπούν στη συντήρηση των ενδυμάτων, καθώς και στην ανθρώπινη φροντίδα και διατροφή, δεν έχουν, ως εκ της φύσεώς τους, υψηλή θερμοκρασία. Αντιθέτως, όπως ορθώς υπογραμμίζει το ΓΕΕΑ, για ορισμένα από αυτά, όπως τα σαπούνια, μία τέτοια θερμοκρασία ενδέχεται ακόμη και να τα αλλοιώσει.

50

Ο όρος «hot» δεν προσδιορίζει, περαιτέρω, τη θερμοκρασία χρήσεως των οικείων προϊόντων. Συγκεκριμένα, μολονότι ορισμένα από αυτά τα προϊόντα μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε υψηλή θερμοκρασία, όπως τα «λευκαντικά παρασκευάσματα και άλλες ουσίες για πλύσιμο· σαπούνια», ή ακόμη τα «συμπληρώματα διατροφής», η χρήση υπό τέτοιες συνθήκες δεν χαρακτηρίζει τα εν λόγω προϊόντα, τα οποία μπορούν κάλλιστα να χρησιμοποιηθούν σε χαμηλές θερμοκρασίες. Μάλιστα, όπως ορθώς επισημαίνει η παρεμβαίνουσα, οι καταναλωτές εκτιμούν ιδιαιτέρως την προσαρμογή των απορρυπαντικών στις χαμηλές θερμοκρασίες.

51

Εν συνεχεία, όσον αφορά τις λοιπές σημασίες του όρου «hot», πρέπει να γίνει δεκτό ότι το μόνο επιχείρημα που έχει προβάλει η προσφεύγουσα προς στήριξη του ισχυρισμού της περί του περιγραφικού χαρακτήρα των προϊόντων τα οποία αφορούν οι λοιπές σημασίες του όρου «hot», και συγκεκριμένα η έκφραση «στη μόδα» και οι όροι «ελκυστικό» ή «σέξι», πρέπει να απορριφθεί. Εξάλλου, το γεγονός, που εν προκειμένω έχει υποθετικό χαρακτήρα, ότι τα επίμαχα προϊόντα διατίθενται στο εμπόριο μέσω sex-shops δεν λαμβάνεται υπόψη κατά την εξέταση του περιγραφικού χαρακτήρα σημείου, εφόσον ο χώρος εμπορίας δεν διευκρινίζεται στον κατάλογο των προϊόντων για τα οποία ζητείται η καταχώριση σημείου. Πράγματι, κατά πάγια νομολογία, οι απόλυτοι λόγοι απαραδέκτου της καταχωρίσεως εκτιμώνται σε σχέση με την κατονομασία των προϊόντων ή των υπηρεσιών που περιέχεται στην αίτηση καταχωρίσεως (απόφαση της 22ας Ιουνίου 2006, Storck κατά ΓΕΕΑ, C‑24/05 P, Συλλογή, EΕ:C:2006:421, σκέψη 23). Εν πάση περιπτώσει, πρέπει να προστεθεί ότι η θετική χροιά των ανωτέρω σημασιών του όρου «hot» αποτελεί, περαιτέρω, έμμεσο και ασαφή υπαινιγμό παρά ευθύ και άμεσο προσδιορισμό ιδιότητας ή χαρακτηριστικού των οικείων προϊόντων [βλ., υπ’ αυτή την έννοια, απόφαση της 9ης Οκτωβρίου 2002, Dart Industries κατά ΓΕΕΑ (UltraPlus), T‑360/00, Συλλογή, EΕ:T:2002:244, σκέψεις 27 και 28].

52

Επομένως, τα επιχειρήματα της προσφεύγουσας σχετικά με τον περιγραφικό χαρακτήρα του επίμαχου σήματος πρέπει να απορριφθούν όσον αφορά τα «λευκαντικά παρασκευάσματα και άλλες ουσίες για πλύσιμο· σαπούνια» και τα «διατροφικά συμπληρώματα (για ιατρική χρήση)».

53

Η προσφεύγουσα διατείνεται ότι, ακόμη και αν ο όρος «hot» δεν είναι περιγραφικός των «λευκαντικών παρασκευασμάτων και άλλων ουσιών για πλύσιμο· σαπουνιών· αρωμάτων, αιθέριων ελαίων, καλλυντικών, μεταξύ άλλων, σαμπουάν, αφρόλουτρων, λοσιόν για το σώμα, κρεμών προσώπου» και των «διατροφικών συμπληρωμάτων (για ιατρική χρήση)», αποτελεί απλώς «διαφημιστικό μήνυμα προς προσέλκυση ενδιαφέροντος», που στερείται οποιασδήποτε λειτουργίας σχετικής με τον προσδιορισμό της προελεύσεως και, συνεπώς, στερείται διακριτικού χαρακτήρα.

54

Η παρεμβαίνουσα υποστηρίζει ότι το τμήμα έκρινε πεπλανημένως ότι το επίμαχο σήμα δεν είχε διακριτικό χαρακτήρα όσον αφορά τα «έλαια για μασάζ, ζελέ» και τα «λιπαντικά για φαρμακευτική χρήση».

55

Καταρχάς, υπενθυμίζεται ότι, όπως προκύπτει από το άρθρο 7, παράγραφος 1, του κανονισμού 207/2009, αρκεί να συντρέχει ένας από τους προβλεπόμενους στο άρθρο αυτό απόλυτους λόγους απαραδέκτου προκειμένου να μην είναι δυνατή η καταχώριση του σημείου ως κοινοτικού σήματος [βλ. απόφαση της 12ης Ιανουαρίου 2005, Wieland-Werke κατά ΓΕΕΑ (SnTEM, SnPUR, SnMIX), T‑367/02 έως T‑369/02, Συλλογή, EΕ:T:2005:3, σκέψη 45 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία]. Δεδομένου ότι το τμήμα προσφυγών ορθώς έκρινε ότι το επίμαχο σήμα ήταν περιγραφικό των «ελαίων για μασάζ, ζελέ» και των «λιπαντικών για φαρμακευτική χρήση» (βλ. σκέψη 41 ανωτέρω) και κακώς δεν συνήγαγε από τον περιγραφικό αυτό χαρακτήρα τον επίσης περιγραφικό χαρακτήρα του εν λόγω σήματος για τα «αρώματα, αιθέρια έλαια, καλλυντικά, μεταξύ άλλων, σαμπουάν, αφρόλουτρα, λοσιόν για το σώμα, κρέμες προσώπου» (βλ. σκέψη 48 ανωτέρω), τα προβαλλόμενα από την προσφεύγουσα και την παρεμβαίνουσα επιχειρήματα, όσον αφορά τον διακριτικό ή μη χαρακτήρα του σήματος αυτού ως προς τα εν λόγω προϊόντα, πρέπει να απορριφθούν ως αλυσιτελή.

56

Δεδομένου ότι πρέπει να απορριφθεί το σύνολο των επιχειρημάτων που προέβαλε η παρεμβαίνουσα προς στήριξη του αιτήματος το οποίο υπέβαλε δυνάμει του άρθρου 134, παράγραφος 3, του Κανονισμού Διαδικασίας της 2ας Μαΐου 1991 (βλ. επίσης σκέψη 38 ανωτέρω), το εν λόγω αίτημα πρέπει να απορριφθεί.

57

Στη συνέχεια, πρέπει να υπομνησθεί, όσον αφορά την επιχειρηματολογία της προσφεύγουσας σχετικά με τα προϊόντα για τα οποία το επίμαχο σήμα δεν είναι περιγραφικό, ήτοι τα «λευκαντικά παρασκευάσματα και άλλες ουσίες για πλύσιμο· σαπούνια» και τα «διατροφικά συμπληρώματα (για ιατρική χρήση)», ότι, κατά πάγια νομολογία, το γεγονός και μόνον ότι το ενδιαφερόμενο κοινό εκλαμβάνει ένα σήμα ως σύνθημα με σκοπό την εμπορική προώθηση και ότι το σύνθημα αυτό, λαμβανομένου υπόψη του επαινετικού χαρακτήρα του, μπορεί να χρησιμοποιηθεί και από άλλες επιχειρήσεις δεν αρκεί αφεαυτού για να γίνει δεκτό ότι το σήμα στερείται διακριτικού χαρακτήρα. Συγκεκριμένα, το επαινετικό σημασιολογικό περιεχόμενο λεκτικού σήματος δεν αποκλείει ότι το σήμα αυτό μπορεί να αποτελεί για τους καταναλωτές εγγύηση για την προέλευση των προϊόντων ή των υπηρεσιών που προσδιορίζει, καθόσον το ενδιαφερόμενο κοινό μπορεί να εκλάβει ένα τέτοιο σήμα τόσο ως σύνθημα με σκοπό την εμπορική προώθηση όσο και ως ένδειξη της εμπορικής προελεύσεως των προϊόντων ή των υπηρεσιών (βλ. απόφαση της 12ης Ιουλίου 2012, Smart Technologies κατά ΓΕΕΑ, C‑311/11 P, Συλλογή, EΕ:C:2012:460, σκέψεις 29 και 30 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία).

58

Επομένως, ο ισχυρισμός της προσφεύγουσας περί του κατ’ ουσίαν διαφημιστικού χαρακτήρα του όρου «hot» δεν αρκεί, αυτός καθεαυτόν, να αναιρέσει τη διαπίστωση από το τμήμα προσφυγών του διακριτικού χαρακτήρα του επίμαχου σήματος. Επιπλέον, πρέπει να αποδειχθεί ότι ο όρος αυτός αποτελεί αποκλειστικώς σύνθημα με σκοπό την εμπορική προώθηση. Πάντως, η προσφεύγουσα παραδέχθηκε, στο πλαίσιο ιδίως της επιχειρηματολογίας της σχετικά με τον περιγραφικό χαρακτήρα του επίμαχου σήματος, ότι ο όρος «hot» είχε πλείστες σημασίες, όπως «θερμό» ή «πικάντικο», οι οποίες δεν έχουν διαφημιστικό χαρακτήρα. Συνεπώς, η προσφεύγουσα δεν απέδειξε ότι ο όρος «hot» αποτελούσε, όπως οι άλλες λέξεις που μνημόνευσε προς στήριξη του επιχειρήματός της (όπως οι λέξεις «super» ή «best»), αποκλειστικώς διαφημιστικό σύνθημα που εμποδίζει την αναγνώριση του διακριτικού του χαρακτήρα (βλ., υπ’ αυτή την έννοια, απόφαση της 21ης Ιανουαρίου 2010, Audi κατά ΓΕΕΑ, C‑398/08 P, Συλλογή, EΕ:C:2010:29, σκέψη 47).

59

Η προσφεύγουσα προσάπτει στο τμήμα προσφυγών ότι δεν έλαβε υπόψη τις αποφάσεις των εθνικών διοικητικών αρχών και δικαστηρίων, και συγκεκριμένα τις αποφάσεις του Bundespatentgericht της 9ης Οκτωβρίου 2012 και του Bundesgerichtshof (γερμανικό Ακυρωτικό Δικαστήριο) της 19ης Φεβρουαρίου 2014, με τις οποίες αποκλείστηκε η παροχή προστασίας στο επίμαχο σήμα.

60

Κατά πάγια νομολογία, το καθεστώς των κοινοτικών σημάτων συνιστά αυτοτελές σύστημα το οποίο αποτελείται από ένα σύνολο κανόνων και επιδιώκει σκοπούς που προσιδιάζουν σε αυτό και η εφαρμογή του είναι ανεξάρτητη από οποιοδήποτε εθνικό σύστημα. Κατά συνέπεια, η δυνατότητα καταχωρίσεως ενός σημείου ως κοινοτικού σήματος πρέπει να εκτιμάται μόνο βάσει της σχετικής νομοθεσίας. To ΓΕΕΑ και, ενδεχομένως, ο δικαστής της Ένωσης, μολονότι μπορούν να τις λάβουν υπόψη, δεν δεσμεύονται από εκδοθείσες σε επίπεδο κρατών μελών αποφάσεις, τούτο δε ακόμη και αν οι αποφάσεις αυτές ελήφθησαν κατ’ εφαρμογήν εθνικής νομοθεσίας εναρμονισμένης με την οδηγία 2008/95/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 22ας Οκτωβρίου 2008, για την προσέγγιση των νομοθεσιών των κρατών μελών περί σημάτων (ΕΕ L 299, σ. 25) (βλ. παρατιθέμενη στη σκέψη 21 ανωτέρω νομολογία). Επιβάλλεται να προστεθεί ότι καμία διάταξη του κανονισμού 207/2009 δεν επιβάλλει στο ΓΕΕΑ ή, κατόπιν ασκήσεως προσφυγής, στο Γενικό Δικαστήριο την υποχρέωση να καταλήγουν σε αποτελέσματα ταυτιζόμενα με εκείνα στα οποία έχουν καταλήξει οι εθνικές διοικητικές αρχές επί παρόμοιας περιπτώσεως (βλ. απόφαση της 12ης Ιανουαρίου 2006, Deutsche SiSi-Werke κατά ΓΕΕΑ, C‑173/04 P, Συλλογή, EΕ:C:2006:20, σκέψη 49 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία).

61

Συγκεκριμένα, κατά την αιτιολογική σκέψη 6 του κανονισμού 207/2009, το κοινοτικό δίκαιο περί σημάτων δεν υποκαθιστά το δίκαιο των κρατών μελών περί σημάτων. Επομένως, λόγω γλωσσικών, πολιτισμικών, κοινωνικών και οικονομικών διαφορών μεταξύ των κρατών μελών, είναι δυνατόν ένα σήμα που δεν προστατεύεται εντός ενός κράτους μέλους να προστατεύεται εντός άλλου κράτους μέλους ή στο επίπεδο της Ένωσης (βλ., υπ’ αυτή την έννοια, απόφαση της 25ης Οκτωβρίου 2007, Develey κατά ΓΕΕΑ, C‑238/06 P, Συλλογή, EΕ:C:2007:635, σκέψεις 57 έως 59 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία).

62

Αντιθέτως προς όσα υποστηρίζει η προσφεύγουσα, η διαπίστωση αυτή δεν αναιρείται από τις διατάξεις του κανονισμού (ΕΚ) 44/2001 του Συμβουλίου, της 22ας Δεκεμβρίου 2000, για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις (ΕΕ L 12, σ. 1), όπως τροποποιήθηκε, και του άρθρου 109 του κανονισμού 207/2009. Συγκεκριμένα, όπως προκύπτει μεταξύ άλλων από την αιτιολογική σκέψη 15 του κανονισμού 44/2001, την οποία μνημόνευσε η προσφεύγουσα, ο κανονισμός αυτός αποσκοπεί αποκλειστικώς στην αποτροπή της εκδόσεως ασυμβιβάστων αποφάσεων σε δύο κράτη μέλη και δεν εφαρμόζεται επί του ΓΕΕΑ. Εξάλλου, το άρθρο 109 του κανονισμού 207/2009 αποσκοπεί στην αποτροπή της εκδόσεως αντιφατικών αποφάσεων, που θα μπορούσαν να προκύψουν από αγωγές για παραποίηση ή απομίμηση ασκηθείσες ενώπιων εθνικών δικαστηρίων, στηριζόμενες, η μεν μία, σε κοινοτικό σήμα, η δε άλλη, σε εθνικό σήμα. Επομένως, όπως ορθώς υπογραμμίζει η παρεμβαίνουσα, το εν λόγω άρθρο αφορά μόνο τα αποτελέσματα και όχι τις προϋποθέσεις προστασίας των εν λόγω σημάτων.

63

Περαιτέρω, το άρθρο 7, παράγραφος 2, του κανονισμού 207/2009, το οποίο ορίζει ότι οι απόλυτοι λόγοι απαραδέκτου, που απαριθμούνται στην παράγραφο 1, εφαρμόζονται ακόμη και αν υφίστανται μόνο σε τμήμα της Ένωσης, δεν αναιρεί την προαναφερθείσα διαπίστωση. Πράγματι, το απαράδεκτο αιτήσεως εθνικής καταχωρίσεως στηρίζεται σε εθνικές διατάξεις που εφαρμόζονται βάσει εθνικής διαδικασίας σε εθνικό πλαίσιο (βλ. σκέψη 61 ανωτέρω) και, συνεπώς, δεν ισοδυναμεί με αναγνώριση της υπάρξεως σε ορισμένο κράτος απολύτου λόγου απαραδέκτου κατά την έννοια του κανονισμού 207/2009.

64

Επίσης, δεν ασκεί εν προκειμένω επιρροή η απόφαση της 10ης Μαρτίου 2011, Agencja Wydawnicza Technopol κατά ΓΕΕΑ (C‑51/10 P, Συλλογή, EΕ:C:2011:139, σκέψεις 73 έως 77), την οποία μνημόνευσε η προσφεύγουσα, δεδομένου ότι αφορά την υποχρέωση του ΓΕΕΑ να λαμβάνει υπόψη τις δικές του αποφάσεις, που έχουν ληφθεί επί παρόμοιων αιτήσεων σχετικών με κοινοτικά σήματα.

65

Συνεπώς, μολονότι θα ήταν ευκταίο να λαμβάνει το ΓΕΕΑ υπόψη τις αποφάσεις των εθνικών αρχών σχετικά με σήματα πανομοιότυπα με εκείνα επί των οποίων αυτό αποφαίνεται, και αντιστρόφως, εντούτοις ΓΕΕΑ δεν υποχρεούται να λαμβάνει υπόψη τις αποφάσεις αυτές, συμπεριλαμβανομένων όσων έχουν εκδοθεί επί πανομοιότυπων σημάτων, και, ακόμη και αν υποτεθεί ότι τις λαμβάνει υπόψη, δεν δεσμεύεται από αυτές.

66

Επομένως, εν προκειμένω, χωρίς να είναι αναγκαίο να κριθεί αν η απόφαση του Bundesgerichtshof που κοινοποιήθηκε με επιστολή μεταγενέστερη του δικογράφου έχει υποβληθεί παραδεκτώς, πράγμα το οποίο αμφισβητεί το ΓΕΕΑ, πρέπει να απορριφθεί η αιτίαση της προσφεύγουσας ότι το τμήμα προσφυγών δεν έλαβε υπόψη τις αποφάσεις των εθνικών διοικητικών αρχών και δικαστηρίων σχετικά με το επίμαχο σήμα.

67

Από το σύνολο των προεκτεθέντων προκύπτει ότι η προσβαλλόμενη απόφαση πρέπει να ακυρωθεί, καθόσον το τμήμα προσφυγών παρέλειψε να αποφανθεί επί της αιτήσεως της προσφεύγουσας σχετικά με τα «παρασκευάσματα για καθαρισμό, στίλβωση, αφαίρεση λιπαρών λεκέδων και εκτριβή», της κλάσεως 3, και τα «παρασκευάσματα υγιεινής για ιατρικές χρήσεις», της κλάσεως 5 (βλ. σκέψη 26 ανωτέρω), και καθόσον ακύρωσε και μεταρρύθμισε την απόφαση του τμήματος ακυρώσεων όσον αφορά τα «αρώματα, αιθέρια έλαια, καλλυντικά, μεταξύ άλλων, σαμπουάν, αφρόλουτρα, λοσιόν για το σώμα, κρέμες προσώπου» της κλάσεως 3 (βλ. σκέψη 48 ανωτέρω).

68

Επιπλέον, μέσω μεταρρυθμίσεως της προσβαλλομένης αποφάσεως, πρέπει να απορριφθεί η ασκηθείσα εκ μέρους της παρεμβαίνουσας προσφυγή κατά της αποφάσεως του τμήματος ακυρώσεων σχετικά με τα «αρώματα, αιθέρια έλαια, καλλυντικά, μεταξύ άλλων, σαμπουάν, αφρόλουτρα, λοσιόν για το σώμα, κρέμες προσώπου» [βλ., υπ’ αυτή την έννοια, απόφαση της 29ης Ιανουαρίου 2013, Fon Wireless κατά ΓΕΕΑ – nfon (nfon), T‑283/11, EΕ:T:2013:41, σκέψη 83], σύμφωνα με το δεύτερο αίτημα της προσφεύγουσας. Συγκεκριμένα, το Γενικό Δικαστήριο διαθέτει εξουσία μεταρρυθμίσεως της προσβαλλομένης αποφάσεως επί του ζητήματος αυτού, καθόσον το τμήμα προσφυγών έλαβε θέση επί του περιγραφικού χαρακτήρα του επίμαχου σήματος για τα επίμαχα προϊόντα και έκρινε πεπλανημένως, όπως προκύπτει από τις σκέψεις 43 έως 48 ανωτέρω, ότι το εν λόγω σήμα δεν ήταν περιγραφικό για τα «αρώματα, αιθέρια έλαια, καλλυντικά, μεταξύ άλλων, σαμπουάν, αφρόλουτρα, λοσιόν για το σώμα, κρέμες προσώπου» (βλ., υπ’ αυτή την έννοια, απόφαση της 5ης Ιουλίου 2011, Edwin κατά ΓΕΕΑ, C‑263/09 P, Συλλογή, EΕ:C:2011:452, σκέψη 72).

69

Η προσφυγή της προσφεύγουσας πρέπει να απορριφθεί κατά τα λοιπά, όπως και η αίτηση την οποία υπέβαλε η παρεμβαίνουσα δυνάμει του άρθρου 134, παράγραφος 3, του κανονισμού διαδικασίας (βλ. σκέψη 55 ανωτέρω).

70

Κατά το άρθρο 134, παράγραφος 3, του Κανονισμού Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου, σε περίπτωση μερικής ήττας των διαδίκων, κάθε διάδικος φέρει τα δικαστικά έξοδά του. Πάντως, αν τούτο δικαιολογείται από τις περιστάσεις της συγκεκριμένης υποθέσεως, το Γενικό Δικαστήριο μπορεί να αποφασίσει ότι ένας διάδικος, πέραν των δικαστικών εξόδων του, φέρει και μέρος των εξόδων του αντιδίκου.

71

Εν προκειμένω, δεδομένου ότι οι τρεις διάδικοι ηττήθηκαν ως προς ένα ή πλείονα αιτήματα τους και ελλείψει ιδιαίτερων περιστάσεων, πρέπει να κριθεί ότι έκαστος διάδικος πρέπει να φέρει τα δικαστικά έξοδά του.

Για τους λόγους αυτούς,

ΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ (δεύτερο τμήμα)

αποφασίζει: