Υπόθεση C-461/10
Bonnier Audio AB κ.λπ.
κατά
Perfect Communication Sweden AB
(αίτηση του Högsta domstolen για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως)
«Δικαίωμα του δημιουργού και συγγενικά δικαιώματα — Επεξεργασία δεδομένων μέσω Διαδικτύου — Προσβολή αποκλειστικού δικαιώματος — Ακουστικά βιβλία των οποίων η πρόσβαση κατέστη δυνατή από διακομιστή FTP μέσω Διαδικτύου με διεύθυνση ΙΡ χορηγηθείσα από τον φορέα παροχής υπηρεσιών Διαδικτύου — Διαταγή προς τον φορέα παροχής υπηρεσιών Διαδικτύου να κοινοποιήσει το όνομα και τη διεύθυνση του χρήστη της διευθύνσεως IP»
Περίληψη της αποφάσεως
Προσέγγιση των νομοθεσιών – Διατήρηση δεδομένων που παράγονται ή υποβάλλονται σε επεξεργασία σε συνάρτηση με την παροχή διαθεσίμων στο κοινό υπηρεσιών ηλεκτρονικών επικοινωνιών ή δημοσίων δικτύων επικοινωνιών – Οδηγία 2006/24 – Πεδίο εφαρμογής – Προσβολή δικαιώματος του δημιουργού μέσω του Διαδικτύου
(Οδηγίες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου 2002/58, 2004/48, άρθρα 8 και 15, και 2006/24)
Προσέγγιση των νομοθεσιών – Τομέας των τηλεπικοινωνιών – Επεξεργασία των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα και προστασία της ιδιωτικής ζωής στον τομέα των ηλεκτρονικών επικοινωνιών – Οδηγία 2002/58 – Επιβολή των δικαιωμάτων διανοητικής ιδιοκτησίας – Οδηγία 2004/48 – Προσβολή δικαιώματος του δημιουργού μέσω του Διαδικτύου
(Οδηγίες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου 2002/58 και 2004/48)
Η οδηγία 2006/24, για τη διατήρηση δεδομένων που παράγονται ή υποβάλλονται σε επεξεργασία σε συνάρτηση με την παροχή διαθεσίμων στο κοινό υπηρεσιών ηλεκτρονικών επικοινωνιών ή δημοσίων δικτύων επικοινωνιών και για την τροποποίηση της οδηγίας 2002/58, σχετικά με την επεξεργασία των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα και την προστασία της ιδιωτικής ζωής στον τομέα των ηλεκτρονικών επικοινωνιών (οδηγία για την προστασία ιδιωτικής ζωής στις ηλεκτρονικές επικοινωνίες), έχει την έννοια ότι δεν απαγορεύει την εφαρμογή εθνικής νομοθεσίας, που θεσπίστηκε βάσει του άρθρου 8 της οδηγίας 2004/48, σχετικά με την επιβολή των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας, και η οποία, προκειμένου να προσδιορισθεί η ταυτότητα ενός συνδρομητή ή χρήστη του Διαδικτύου, επιτρέπει να διαταχθεί ο πάροχος υπηρεσιών προσβάσεως στο Διαδίκτυο να κοινοποιήσει στον δικαιούχο δικαιώματος του δημιουργού ή στον διάδοχό του τα στοιχεία ταυτότητας του συνδρομητή στον οποίο έχει χορηγηθεί διεύθυνση IP (πρωτοκόλλου Διαδικτύου) η οποία φέρεται να χρησιμοποιήθηκε για την προσβολή του εν λόγω δικαιώματος, καθόσον η νομοθεσία αυτή δεν εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής ratione materiae της οδηγίας 2006/24.
Συγκεκριμένα, πρώτον, από τον συνδυασμό του άρθρου 11 και της δωδέκατης αιτιολογικής σκέψεως της οδηγίας 2006/24 προκύπτει ότι η οδηγία αυτή συνιστά ειδική και απολύτως οριοθετημένη ρύθμιση, που παρεκκλίνει από και αντικαθιστά τη γενικού περιεχομένου οδηγία 2002/58 και, ειδικότερα, το άρθρο 15, παράγραφος 1, της τελευταίας αυτής.
Δεύτερον, η εν λόγω εθνική νομοθεσία επιδιώκει σκοπό διαφορετικό από αυτόν που επιδιώκει η οδηγία 2006/24. Αφορά τη διαβίβαση δεδομένων, στο πλαίσιο αστικής δίκης, προκειμένου να διαπιστωθεί προσβολή των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας, ενώ η οδηγία 2006/24 αφορά αποκλειστικά την επεξεργασία και τη διατήρηση δεδομένων που παράγονται ή υποβάλλονται σε επεξεργασία από τους παρόχους διαθέσιμων στο κοινό υπηρεσιών ηλεκτρονικών επικοινωνιών ή δημοσίου δικτύου επικοινωνιών, για τους σκοπούς της διερεύνησης, διαπίστωσης και δίωξης σοβαρών ποινικών αδικημάτων, καθώς και τη διαβίβαση των δεδομένων αυτών στις αρμόδιες εθνικές αρχές. Συναφώς, δεν ασκεί επιρροή το γεγονός ότι το οικείο κράτος μέλος δεν έχει ακόμη μεταφέρει στο εσωτερικό του δίκαιο την οδηγία 2006/24, μολονότι έχει λήξει η σχετική προς τούτο προθεσμία.
(βλ. σκέψεις 40, 43-44, 46, 61 και διατακτ.)
Οι οδηγίες 2002/58, σχετικά με την επεξεργασία των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα και την προστασία της ιδιωτικής ζωής στον τομέα των ηλεκτρονικών επικοινωνιών (οδηγία για την προστασία της ιδιωτικής ζωής στις ηλεκτρονικές επικοινωνίες), και 2004/48, σχετικά με την επιβολή των δικαιωμάτων διανοητικής ιδιοκτησίας, έχουν την έννοια ότι δεν απαγορεύουν εθνική νομοθεσία η οποία, προκειμένου να προσδιορισθεί η ταυτότητα ενός συνδρομητή ή χρήστη του Διαδικτύου, επιτρέπει να διαταχθεί ο πάροχος υπηρεσιών προσβάσεως στο Διαδίκτυο να κοινοποιήσει στον δικαιούχο δικαιώματος του δημιουργού ή στον διάδοχό του τα στοιχεία ταυτότητας του συνδρομητή στον οποίο έχει χορηγηθεί διεύθυνση IP (πρωτοκόλλου Διαδικτύου) η οποία φέρεται να χρησιμοποιήθηκε για την προσβολή του εν λόγω δικαιώματος, στον βαθμό που η νομοθεσία αυτή επιτρέπει στο εθνικό δικαστήριο, ενώπιον του οποίου υποβλήθηκε αίτηση εκδόσεως διαταγής περί κοινοποιήσεως δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα από νομιμοποιούμενο προς τούτο πρόσωπο, να σταθμίσει, με βάση τις περιστάσεις κάθε συγκεκριμένης περιπτώσεως και λαμβάνοντας δεόντως υπόψη τις απαιτήσεις που απορρέουν από την αρχή της αναλογικότητας, τα αντιτιθέμενα εν προκειμένω συμφέροντα.
Συγκεκριμένα, κατά τη μεταφορά στο εσωτερικό δίκαιο των οδηγιών αυτών, εναπόκειται στα κράτη μέλη να μεριμνούν ώστε να βασίζονται σε ερμηνεία των εν λόγω οδηγιών που να καθιστά δυνατή τη διασφάλιση της ορθής ισορροπίας μεταξύ των διαφόρων θεμελιωδών δικαιωμάτων που προστατεύει η έννομη τάξη της Ένωσης. Περαιτέρω, κατά την εφαρμογή των μέτρων μεταφοράς των οδηγιών αυτών στο εσωτερικό δίκαιο, οι αρχές και τα δικαστήρια των κρατών μελών οφείλουν όχι μόνο να ερμηνεύουν το εθνικό τους δίκαιο κατά τρόπο σύμφωνο προς τις εν λόγω οδηγίες, αλλά και να μεριμνούν ώστε να μη βασίζονται σε ερμηνεία αυτών που θα μπορούσε να έλθει σε σύγκρουση με τα εν λόγω θεμελιώδη δικαιώματα ή με τις λοιπές γενικές αρχές του δικαίου της Ένωσης, όπως η αρχή της αναλογικότητας.
(βλ. σκέψεις 56, 61 και διατακτ.)
Υπόθεση C-461/10
Bonnier Audio AB κ.λπ.
κατά
Perfect Communication Sweden AB
(αίτηση του Högsta domstolen για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως)
«Δικαίωμα του δημιουργού και συγγενικά δικαιώματα — Επεξεργασία δεδομένων μέσω Διαδικτύου — Προσβολή αποκλειστικού δικαιώματος — Ακουστικά βιβλία των οποίων η πρόσβαση κατέστη δυνατή από διακομιστή FTP μέσω Διαδικτύου με διεύθυνση ΙΡ χορηγηθείσα από τον φορέα παροχής υπηρεσιών Διαδικτύου — Διαταγή προς τον φορέα παροχής υπηρεσιών Διαδικτύου να κοινοποιήσει το όνομα και τη διεύθυνση του χρήστη της διευθύνσεως IP»
Περίληψη της αποφάσεως
Προσέγγιση των νομοθεσιών — Διατήρηση δεδομένων που παράγονται ή υποβάλλονται σε επεξεργασία σε συνάρτηση με την παροχή διαθεσίμων στο κοινό υπηρεσιών ηλεκτρονικών επικοινωνιών ή δημοσίων δικτύων επικοινωνιών — Οδηγία 2006/24 — Πεδίο εφαρμογής — Προσβολή δικαιώματος του δημιουργού μέσω του Διαδικτύου
(Οδηγίες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου 2002/58, 2004/48, άρθρα 8 και 15, και 2006/24)
Προσέγγιση των νομοθεσιών — Τομέας των τηλεπικοινωνιών — Επεξεργασία των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα και προστασία της ιδιωτικής ζωής στον τομέα των ηλεκτρονικών επικοινωνιών — Οδηγία 2002/58 — Επιβολή των δικαιωμάτων διανοητικής ιδιοκτησίας — Οδηγία 2004/48 — Προσβολή δικαιώματος του δημιουργού μέσω του Διαδικτύου
(Οδηγίες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου 2002/58 και 2004/48)
Η οδηγία 2006/24, για τη διατήρηση δεδομένων που παράγονται ή υποβάλλονται σε επεξεργασία σε συνάρτηση με την παροχή διαθεσίμων στο κοινό υπηρεσιών ηλεκτρονικών επικοινωνιών ή δημοσίων δικτύων επικοινωνιών και για την τροποποίηση της οδηγίας 2002/58, σχετικά με την επεξεργασία των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα και την προστασία της ιδιωτικής ζωής στον τομέα των ηλεκτρονικών επικοινωνιών (οδηγία για την προστασία ιδιωτικής ζωής στις ηλεκτρονικές επικοινωνίες), έχει την έννοια ότι δεν απαγορεύει την εφαρμογή εθνικής νομοθεσίας, που θεσπίστηκε βάσει του άρθρου 8 της οδηγίας 2004/48, σχετικά με την επιβολή των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας, και η οποία, προκειμένου να προσδιορισθεί η ταυτότητα ενός συνδρομητή ή χρήστη του Διαδικτύου, επιτρέπει να διαταχθεί ο πάροχος υπηρεσιών προσβάσεως στο Διαδίκτυο να κοινοποιήσει στον δικαιούχο δικαιώματος του δημιουργού ή στον διάδοχό του τα στοιχεία ταυτότητας του συνδρομητή στον οποίο έχει χορηγηθεί διεύθυνση IP (πρωτοκόλλου Διαδικτύου) η οποία φέρεται να χρησιμοποιήθηκε για την προσβολή του εν λόγω δικαιώματος, καθόσον η νομοθεσία αυτή δεν εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής ratione materiae της οδηγίας 2006/24.
Συγκεκριμένα, πρώτον, από τον συνδυασμό του άρθρου 11 και της δωδέκατης αιτιολογικής σκέψεως της οδηγίας 2006/24 προκύπτει ότι η οδηγία αυτή συνιστά ειδική και απολύτως οριοθετημένη ρύθμιση, που παρεκκλίνει από και αντικαθιστά τη γενικού περιεχομένου οδηγία 2002/58 και, ειδικότερα, το άρθρο 15, παράγραφος 1, της τελευταίας αυτής.
Δεύτερον, η εν λόγω εθνική νομοθεσία επιδιώκει σκοπό διαφορετικό από αυτόν που επιδιώκει η οδηγία 2006/24. Αφορά τη διαβίβαση δεδομένων, στο πλαίσιο αστικής δίκης, προκειμένου να διαπιστωθεί προσβολή των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας, ενώ η οδηγία 2006/24 αφορά αποκλειστικά την επεξεργασία και τη διατήρηση δεδομένων που παράγονται ή υποβάλλονται σε επεξεργασία από τους παρόχους διαθέσιμων στο κοινό υπηρεσιών ηλεκτρονικών επικοινωνιών ή δημοσίου δικτύου επικοινωνιών, για τους σκοπούς της διερεύνησης, διαπίστωσης και δίωξης σοβαρών ποινικών αδικημάτων, καθώς και τη διαβίβαση των δεδομένων αυτών στις αρμόδιες εθνικές αρχές. Συναφώς, δεν ασκεί επιρροή το γεγονός ότι το οικείο κράτος μέλος δεν έχει ακόμη μεταφέρει στο εσωτερικό του δίκαιο την οδηγία 2006/24, μολονότι έχει λήξει η σχετική προς τούτο προθεσμία.
(βλ. σκέψεις 40, 43-44, 46, 61 και διατακτ.)
Οι οδηγίες 2002/58, σχετικά με την επεξεργασία των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα και την προστασία της ιδιωτικής ζωής στον τομέα των ηλεκτρονικών επικοινωνιών (οδηγία για την προστασία της ιδιωτικής ζωής στις ηλεκτρονικές επικοινωνίες), και 2004/48, σχετικά με την επιβολή των δικαιωμάτων διανοητικής ιδιοκτησίας, έχουν την έννοια ότι δεν απαγορεύουν εθνική νομοθεσία η οποία, προκειμένου να προσδιορισθεί η ταυτότητα ενός συνδρομητή ή χρήστη του Διαδικτύου, επιτρέπει να διαταχθεί ο πάροχος υπηρεσιών προσβάσεως στο Διαδίκτυο να κοινοποιήσει στον δικαιούχο δικαιώματος του δημιουργού ή στον διάδοχό του τα στοιχεία ταυτότητας του συνδρομητή στον οποίο έχει χορηγηθεί διεύθυνση IP (πρωτοκόλλου Διαδικτύου) η οποία φέρεται να χρησιμοποιήθηκε για την προσβολή του εν λόγω δικαιώματος, στον βαθμό που η νομοθεσία αυτή επιτρέπει στο εθνικό δικαστήριο, ενώπιον του οποίου υποβλήθηκε αίτηση εκδόσεως διαταγής περί κοινοποιήσεως δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα από νομιμοποιούμενο προς τούτο πρόσωπο, να σταθμίσει, με βάση τις περιστάσεις κάθε συγκεκριμένης περιπτώσεως και λαμβάνοντας δεόντως υπόψη τις απαιτήσεις που απορρέουν από την αρχή της αναλογικότητας, τα αντιτιθέμενα εν προκειμένω συμφέροντα.
Συγκεκριμένα, κατά τη μεταφορά στο εσωτερικό δίκαιο των οδηγιών αυτών, εναπόκειται στα κράτη μέλη να μεριμνούν ώστε να βασίζονται σε ερμηνεία των εν λόγω οδηγιών που να καθιστά δυνατή τη διασφάλιση της ορθής ισορροπίας μεταξύ των διαφόρων θεμελιωδών δικαιωμάτων που προστατεύει η έννομη τάξη της Ένωσης. Περαιτέρω, κατά την εφαρμογή των μέτρων μεταφοράς των οδηγιών αυτών στο εσωτερικό δίκαιο, οι αρχές και τα δικαστήρια των κρατών μελών οφείλουν όχι μόνο να ερμηνεύουν το εθνικό τους δίκαιο κατά τρόπο σύμφωνο προς τις εν λόγω οδηγίες, αλλά και να μεριμνούν ώστε να μη βασίζονται σε ερμηνεία αυτών που θα μπορούσε να έλθει σε σύγκρουση με τα εν λόγω θεμελιώδη δικαιώματα ή με τις λοιπές γενικές αρχές του δικαίου της Ένωσης, όπως η αρχή της αναλογικότητας.
(βλ. σκέψεις 56, 61 και διατακτ.)