Ενισχύσεις χορηγούμενες από τα κράτη – Ανάκτηση παράνομης ενισχύσεως – Εφαρμογή του εθνικού δικαίου – Προϋποθέσεις και όρια
(Άρθρο 88 § 2 EΚ· κανονισμός 659/1999 του Συμβουλίου, άρθρο 14 § 3)
Το άρθρο 14, παράγραφος 3, του κανονισμού (ΕΚ) 659/1999 του Συμβουλίου, της 22ας Μαρτίου 1999, για τη θέσπιση λεπτομερών κανόνων εφαρμογής του άρθρου [88] της Συνθήκης ΕΚ έχει την έννοια ότι, στις περιπτώσεις κατά τις οποίες τα ποσά επίμαχης ενισχύσεως έχουν ήδη ανακτηθεί, δεν απαγορεύει την εκ μέρους του εθνικού δικαστηρίου ακύρωση βεβαιώσεων τελών που εκδόθηκαν προς ανάκτηση παράνομης κρατικής ενισχύσεως για τον λόγο ότι ενέχουν τυπικό ελάττωμα, οσάκις το εθνικό δίκαιο εξασφαλίζει τη δυνατότητα θεραπείας του τυπικού αυτού ελαττώματος. Αντιθέτως, η διάταξη αυτή απαγορεύει την, έστω και προσωρινή, εκ νέου καταβολή των ποσών αυτών στον αποδέκτη της εν λόγω ενισχύσεως.
Συγκεκριμένα, το άρθρο 14, παράγραφος 3, του κανονισμού 659/1999 αντικατοπτρίζει τις επιταγές της αρχής της αποτελεσματικότητας, κατά την οποία κράτος μέλος που, βάσει αποφάσεως της Επιτροπής, είναι υποχρεωμένο να ανακτήσει τις παράνομες ενισχύσεις είναι ελεύθερο να επιλέξει τα μέσα για την εκπλήρωση της υποχρεώσεως αυτής, υπό την προϋπόθεση ότι τα επιλεγέντα μέτρα δεν θίγουν το περιεχόμενο και την αποτελεσματικότητα του δικαίου της Ένωσης.
Ο εκ μέρους του εθνικού δικαστηρίου έλεγχος της τυπικής νομιμότητας μιας βεβαιώσεως τελών εκδοθείσας προς ανάκτηση παράνομης κρατικής ενισχύσεως καθώς και η ενδεχόμενη ακύρωση της βεβαιώσεως αυτής για τον λόγο ότι δεν τηρήθηκαν οι τυπικές προϋποθέσεις που προβλέπει το εθνικό δίκαιο πρέπει να θεωρούνται εύλογη συνέπεια της αρχής της αποτελεσματικής ένδικης προστασίας η οποία συνιστά γενική αρχή του δικαίου της Ένωσης. Εντούτοις, η ακύρωση αυτή μπορεί να συνεπάγεται, καταρχήν, τη βάσει του εθνικού δικαίου γέννηση του δικαιώματος, υπέρ του αποδέκτη της ενισχύσεως ο οποίος δικαιώθηκε δικαστικώς, να του καταβληθούν εκ νέου τα ποσά που αντιστοιχούν στην ήδη επιστραφείσα ενίσχυση. Συνεπώς, είναι απαραίτητο το γαλλικό δίκαιο να διαθέτει τα αναγκαία μέσα που διασφαλίζουν ότι η ακύρωση μιας βεβαιώσεως τελών δεν επιφέρει αυτομάτως την άμεση επιστροφή των ποσών που κατέβαλε ο υπόχρεος προς συμμόρφωση με την εν λόγω βεβαίωση. Επομένως, η αρμόδια αρχή πρέπει να είναι σε θέση να θεραπεύσει το τυπικό ελάττωμα το οποίο ενέχει η εν λόγω βεβαίωση χωρίς να οφείλει να καταβάλει εκ νέου στον αποδέκτη της παράνομης ενισχύσεως, έστω και προσωρινώς, τα ποσά που εκείνος επέστρεψε προς εκτέλεση της βεβαιώσεως αυτής.
(βλ. σκέψεις 20-21, 25-27, 33 και διατακτ.)