Αναίρεση που άσκησε στις 16 Νοεμβρίου 2007 η Philip Morris Products SA κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Πρωτοδικείο (δεύτερο τμήμα) στις 12 Σεπτεμβρίου 2007 στην υπόθεση T-140/06, Philip Morris Products κατά ΓΕΕΑ

(Υπόθεση C-497/07 P)

(2008/C 22/52)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Philip Morris Products SA (εκπρόσωποι: T. van Innis και C. S. Moreau, δικηγόροι)

Αντίδικος κατ' αναίρεση: Γραφείο εναρμονίσεως στο πλαίσιο της εσωτερικής αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ)

Αιτήματα της αναιρεσείουσας

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Η αναιρεσείουσα προβάλλει με την αίτησή της αναιρέσεως ότι το Πρωτοδικείο παρέβη τα άρθρα 4 και 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 40/94, της 20ής Δεκεμβρίου 1993, για το κοινοτικό σήμα (1). Συναφώς, προσάπτει, πρώτον, στο Πρωτοδικείο ότι η εκτίμησή του στηρίχθηκε σε προκατάληψη έναντι της κατηγορίας των σημάτων στην οποία εμπίπτει το επίμαχο σήμα. Συγκεκριμένα, κρίνοντας ότι οι καταναλωτές δεν συνηθίζουν να συνάγουν την εμπορική προέλευση των προϊόντων από τη μορφή τους ή από το σχήμα της συσκευασίας τους, το Πρωτοδικείο προέβη σε διαπίστωση περί τα πραγματικά περιστατικά, η οποία στερείται παντελώς επιστημονικού ερείσματος και διαστρεβλώνει τον τρόπο με τον οποίο εκλαμβάνονται τα σημεία γενικώς και, ειδικότερα, τα σχήματα.

Δεύτερον, η αναιρεσείουσα προσάπτει στο Πρωτοδικείο ότι η νομική του εκτίμηση σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο το ενδιαφερόμενο κοινό αντιλαμβάνεται το επίμαχο σήμα ήταν εσφαλμένη. Το σφάλμα έγκειται, αφενός, στο ότι το Πρωτοδικείο έλαβε υπόψη του αποκλειστικώς και μόνον το ενδεχόμενο χρησιμοποιήσεως του επίμαχου σήματος επί του πακέτου των τσιγάρων, ενώ το σχήμα της συσκευασίας ενός δεδομένου προϊόντος μπορεί να παρουσιαστεί στο κοινό με ποικίλους άλλους τρόπους, όπως με τη γραφική ή την τρισδιάστατη αναπαράσταση του σήματος σε διαφημιστικό υλικό. Το σφάλμα εκτιμήσεως έγκειται, αφετέρου, στο ότι το Πρωτοδικείο περιόρισε την έννοια του σήματος, λαμβάνοντας υπόψη μόνον ό,τι προσλαμβάνει ο υποψήφιος αγοραστής κατά τον χρόνο που προηγείται αμέσως της επιλογής του συγκεκριμένου προϊόντος, ενώ ως ενδιαφερόμενο κοινό νοούνται όλα τα πρόσωπα που απαντούν το σήμα στο πλαίσιο της συνήθους χρήσεώς του, η οποία περιλαμβάνει τόσο την προώθηση του προϊόντος πριν την αγορά του όσο και τη χρησιμοποίηση ή την κατανάλωσή του μετά την απόκτησή του.

Τρίτον και τελευταίον, η αναιρεσείουσα ισχυρίζεται ότι υπάρχουν αντιφάσεις στο σκεπτικό της αποφάσεως του Πρωτοδικείου.

(1)  ΕΕ 1994 L 11, σ. 1.