ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ (δεύτερο τμήμα)

της 19ης Απριλίου 2007

Υπόθεση F-9/06

Rui Canteiro Lopes

κατά

Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

«Υπάλληλοι – Προαγωγή – Συγκριτική εξέταση των προσόντων – Απουσία οριστικής εκθέσεως βαθμολογίας»

Αντικείμενο: Προσφυγή ασκηθείσα δυνάμει των άρθρων 236 ΕΚ και 152 ΕΑ, με την οποία ο R. Canteiro Lopes ζητεί την ακύρωση της αποφάσεως της Επιτροπής της 4ης Μαρτίου 2005 να μην περιλάβει το όνομα του προσφεύγοντος στον πίνακα των υπαλλήλων που κρίνονται ως οι πλέον ικανοί και να μην τον προαγάγει στον βαθμό Α 4 κατά την περίοδο προαγωγών 2000.

Απόφαση: Η προσφυγή απορρίπτεται. Κάθε διάδικος φέρει τα δικαστικά του έξοδα.

Περίληψη

1.      Υπάλληλοι – Βαθμολογία – Έκθεση βαθμολογίας – Κατάρτιση

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρα 2, εδ. 1, και 43)

2.      Υπάλληλοι – Προαγωγή – Κριτήρια

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 45)

1.      Οσάκις δεν κατέστη δυνατή η κατάρτιση εκθέσεως βαθμολογίας υπαλλήλου υπό τις συνήθεις συνθήκες διαδικασίας λόγω εξαιρετικών περιστάσεων, όπως η αποχώρηση από την υπηρεσία του βαθμολογητή και του δευτεροβάθμιου κριτή και η διάλυση της γενικής διευθύνσεως στην οποία ο υπάλληλος παρείχε τις υπηρεσίες του, η έκθεση πρέπει να υποβάλλεται, σύμφωνα με την απαίτηση συνέχειας της δράσεως της διοικήσεως, από τον γενικό διευθυντή που, κατά την εγκριθείσα από το όργανο απόφαση περί της ασκήσεως των εξουσιών που ο Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων απονέμει στην αρμόδια για τους διορισμούς αρχή, κατέχει τις μη προβλεπόμενες ειδικώς από την απόφαση αυτή εξουσίες.

(βλ. σκέψη 56)

2.      Η αξιολόγηση των προσόντων των προαγώγιμων υπαλλήλων αποτελεί το καθοριστικό κριτήριο κάθε προαγωγής, ενώ η αρμόδια για τους διορισμούς αρχή μπορεί επικουρικώς μόνο να λάβει υπόψη την ηλικία των υποψηφίων και την αρχαιότητά τους στον βαθμό ή την υπηρεσία. Εντούτοις, σε περίπτωση ισοβαθμίας των προαγώγιμων υπαλλήλων, τα συμπληρωματικά αυτά κριτήρια μπορούν ορθώς να αποτελέσουν αποφασιστικό παράγοντα επιλογής για την εν λόγω αρχή.

Δεδομένου ότι η διαφορά δύο μορίων στις αναλυτικές αξιολογήσεις δύο προαγώγιμων υπαλλήλων που υπάγονται, κατά τα λοιπά, σε δύο διαφορετικές γενικές διευθύνσεις δεν μπορεί να θεωρηθεί αρκούντως σημαντική, λαμβανομένων ακριβώς υπόψη των διαφορών στη βαθμολογία μεταξύ γενικών διευθύνσεων, ώστε να μη ληφθούν υπόψη, επικουρικώς, άλλα αντικειμενικά κριτήρια όσον αφορά τη διοικητική και προσωπική κατάσταση των ενδιαφερομένων, όπως η αρχαιότητα ή το γεγονός ότι έχουν ήδη περιληφθεί, στο πλαίσιο προγενέστερης περιόδου προαγωγών, στον πίνακα των πλέον ικανών υπαλλήλων.

(βλ. σκέψεις 63, 67 και 68)

Παραπομπή:

ΔΕΚ: 9 Νοεμβρίου 2000, C‑207/99 P, Επιτροπή κατά Hamptaux, Συλλογή 2000, σ. I‑9485, σκέψη 19

ΠΕΚ: 29 Φεβρουαρίου 1996, T‑280/94, Lopes κατά Δικαστηρίου, Συλλογή Υπ.Υπ. 1996, σ. I‑A‑77 και II‑239, σκέψη 138· 5 Μαρτίου 1998, T‑221/96, Manzo-Tafaro κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 1998, σ. I‑A‑115 και II‑307, σκέψη 17· 13 Μαρτίου 2001, T‑116/00, Hørbye-Möller κατά Επιτροπής, δεν έχει δημοσιευθεί στη Συλλογή, σκέψη 39· 11 Ιουλίου 2002, T‑163/01, Perez Escanilla κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 2002, σ. I‑A‑131 και II‑717, σκέψη 29· 9 Απριλίου 2003, T‑134/02, Tejada Fernández κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 2003, σ. I‑A‑125 και II‑609, σκέψη 42· 15 Σεπτεμβρίου 2005, T‑132/03, Casini κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 2005, σ. I‑A‑253 και II‑1169, σκέψη 57· 23 Ιανουαρίου 2007, T‑472/04, Τσαρνάβας κατά Επιτροπής, που δεν έχει δημοσιευθεί ακόμη στη Συλλογή, σκέψη 67