61993J0470

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (ΠΕΜΠΤΟ ΤΜΗΜΑ) ΤΗΣ 6ΗΣ ΙΟΥΛΙΟΥ 1995. - VEREIN GEGEN UNWESEN IN HANDEL UND GEWERBE KOELN E.V. ΚΑΤΑ MARS GMBH. - ΑΙΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΔΙΚΑΣΤΙΚΗΣ ΑΠΟΦΑΣΕΩΣ: LANDGERICHT KOELN - ΓΕΡΜΑΝΙΑ. - ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ ΤΩΝ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΩΝ - ΜΕΤΡΑ ΙΣΟΔΥΝΑΜΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΟΣ ΜΕ ΠΟΣΟΤΙΚΟΥΣ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΥΣ - ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΡΟΪΟΝΤΟΣ ΕΝΕΧΟΥΣΑ ΤΟΝ ΚΙΝΔΥΝΟ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΚΑΘΟΡΙΣΜΟΥ ΤΩΝ ΤΙΜΩΝ ΜΕΤΑΠΩΛΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΑΓΩΓΗΣ ΤΟΥ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗ ΣΕ ΠΛΑΝΗ. - ΥΠΟΘΕΣΗ C-470/93.

Συλλογή της Νομολογίας του Δικαστηρίου 1995 σελίδα I-01923


Περίληψη
Διάδικοι
Σκεπτικό της απόφασης
Απόφαση για τα δικαστικά έξοδα
Διατακτικό

Λέξεις κλειδιά


++++

Ελεύθερη κυκλοφορία των εμπορευμάτων * Ποσοτικοί περιορισμοί * Μέτρα ισοδυνάμου αποτελέσματος * Απαγόρευση εισαγωγής και διαθέσεως στο εμπόριο προϊόντος του οποίου η ποσότητα έχει αυξηθεί επ' ευκαιρία διαφημιστικής εκστρατείας και του οποίου η συσκευασία φέρει την ένδειξη της αυξήσεως * Δεν επιτρέπεται * Δικαιολόγηση * Προστασία των καταναλωτών * Δεν τίθεται τέτοιο ζήτημα

(Συνθήκη ΕΟΚ, άρθρο 30)

Περίληψη


Το άρθρο 30 της Συνθήκης πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι αντιτίθεται στο να απαγορεύει κρατικό μέτρο την εισαγωγή και την εμπορία νομίμως παραγομένου εντός άλλου κράτους μέλους προϊόντος, του οποίου η ποσότητα έχει αυξηθεί επ' ευκαιρία διαφημιστικής εκστρατείας βραχείας διαρκείας και του οποίου η συσκευασία φέρει την ένδειξη "+ 10 %",

* επειδή η παρουσίαση αυτή θα ήταν ικανή να οδηγήσει τον καταναλωτή να νομίσει ότι η τιμή του προσφερομένου προς πώληση προϊόντος είναι η ίδια με αυτή στην οποία το ως άνω προϊόν επωλείτο προηγουμένως υπό την παλαιά του παρουσίαση, γεγονός που θα είχε ως συνέπεια είτε, στην περίπτωση που ο έμπορος αύξανε την τιμή, να καταστεί ο καταναλωτής θύμα παραπλανήσεως υπό την έννοια του εφαρμοστέου εθνικού δικαίου είτε, στην περίπτωση που δεν αυξανόταν η τιμή, ναι μεν να ανταποκρίνεται η προσφορά στην προσδοκία του καταναλωτή, αλλά να συνεπάγεται τότε ενδεχομένως παράβαση της απαγορεύσεως που θεσπίζεται με το εθνικό αυτό δίκαιο, περί επιβολής των τιμών στους μεταπωλητές,

* επειδή η νέα παρουσίαση θα δημιουργούσε στον καταναλωτή την εντύπωση, λόγω του ότι η ταινία με την ένδειξη "+ 10 %" καταλαμβάνει επί της συσκευασίας επιφάνεια μεγαλύτερη του 10 % της συνολικής επιφανείας, ότι η αύξηση του όγκου ή του βάρους του προϊόντος είναι σημαντικότερη απ' ό,τι προβάλλεται.

Πράγματι, παρόλον ότι εφαρμόζεται αδιακρίτως εφ' όλων των προϊόντων, η απαγόρευση αυτή είναι ικανή να εμποδίσει το ενδοκοινοτικό εμπόριο, δεδομένου ότι μπορεί να αναγκάσει τον εισαγωγέα να διαμορφώνει διαφορετικά την παρουσίαση των προϊόντων του αναλόγως του τόπου εμπορίας, και δεν μπορεί να δικαιολογηθεί ως αναγκαία για την ικανοποίηση επιτακτικών αναγκών αναγομένων στην προστασία των καταναλωτών, δεδομένου ότι οι τιμές των εν λόγω προϊόντων δεν αυξήθηκαν, αλλά ότι, αντιστρόφως, η υποχρέωση που επιβάλλεται στους μεταπωλητές να μην αυξάνουν τις τιμές τους, η οποία εξάλλου είναι ευνοϊκή για τους καταναλωτές, δεν απορρέει από καμία συμβατική δέσμευση και έχει εφαρμογή μόνο κατά τη βραχεία διάρκεια της επίμαχης διαφημιστικής εκστρατείας και, τέλος, ότι η ένδειξη "+ 10 %" δεν είναι ικανή να παραπλανήσει έναν έχοντα συνηθισμένη ενημέρωση καταναλωτή.

Διάδικοι


Στην υπόθεση C-470/93,

που έχει ως αντικείμενο αίτηση του Landgericht Koeln (Γερμανία) προς το Δικαστήριο, κατ' εφαρμογήν του άρθρου 177 της Συνθήκης ΕΚ, με την οποία ζητείται, στο πλαίσιο της διαφοράς που εκκρεμεί ενώπιον του αιτούντος δικαστηρίου μεταξύ

Verein gegen Unwesen in Handel und Gewerbe Koeln eV

και

Mars GmbH,

η έκδοση προδικαστικής αποφάσεως ως προς την ερμηνεία του άρθρου 30 της Συνθήκης ΕΚ,

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ (πέμπτο τμήμα),

συγκείμενο από τους C. Gulmann (εισηγητή), πρόεδρο τμήματος, P. Jann, J. C. Moitinho de Almeida, D. A. O. Edward και L. Sevon, δικαστές,

γενικός εισαγγελέας: P. Leger

γραμματέας: H. A. Ruehl, κύριος υπάλληλος διοικήσεως,

λαμβάνοντας υπόψη τις γραπτές παρατηρήσεις που κατέθεσαν:

* η Mars GmbH, εκπροσωπούμενη από τον J. Sedemund, δικηγόρο Κολωνίας,

* η Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, εκπροσωπούμενη από τον R. Wainwright, κύριο νομικό σύμβουλο, και την A. Bardenhewer, μέλος της Νομικής Υπηρεσίας,

έχοντας υπόψη την έκθεση ακροατηρίου,

αφού άκουσε τις προφορικές παρατηρήσεις της Mars GmbH και της Επιτροπής, κατά τη συνεδρίαση της 16ης Μαρτίου 1995,

αφού άκουσε τον γενικό εισαγγελέα που ανέπτυξε τις προτάσεις του κατά τη συνεδρίαση της 28ης Μαρτίου 1995,

εκδίδει την ακόλουθη

Απόφαση

Σκεπτικό της απόφασης


1 Με διάταξη της 11ης Νοεμβρίου 1993, η οποία περιήλθε στη Γραμματεία του Δικαστηρίου στις 17 Δεκεμβρίου 1993, το Landgericht Koeln (Γερμανία) υπέβαλε στο Δικαστήριο, κατ' εφαρμογήν του άρθρου 177 της Συνθήκης ΕΚ, ένα προδικαστικό ερώτημα ως προς την ερμηνεία του άρθρου 30 της Συνθήκης.

2 Το ερώτημα αυτό ανέκυψε στο πλαίσιο διαφοράς μεταξύ μιας ενώσεως για την καταπολέμηση του αθεμίτου ανταγωνισμού, του Verein gegen Unwesen in Handel und Gewerbe Koeln eV, και της Mars GmbH (στο εξής: Mars), ως προς τη χρησιμοποίηση μιας συγκεκριμένης παρουσιάσεως για την εμπορία πλακών σοκολάτας με παγωτό που φέρουν τα σήματα Mars, Snickers, Bounty και Milky Way.

3 Η Mars εισάγει τα εμπορεύματα αυτά από τη Γαλλία όπου νομίμως παράγονται και συσκευάζονται από μια επιχείρηση του αμερικανικού ομίλου Mars Inc., τη Mc Lean, εντός ομοιόμορφης συσκευασίας προς διανομή τους σε ολόκληρη την Ευρώπη.

4 Κατά το χρονικό σημείο που συνέβησαν τα επίμαχα στην κύρια δίκη πραγματικά περιστατικά, οι πλάκες σοκολάτας με παγωτό παρουσιάζονταν εντός συσκευασίας φέρουσας την ένδειξη "+ 10 %". Η παρουσίαση αυτή είχε αποφασισθεί επ' ευκαιρία διαφημιστικής εκστρατείας βραχείας διαρκείας η οποία κάλυψε ολόκληρη την Ευρώπη, στο πλαίσιο δε της εκστρατείας αυτής η ποσότητα κάθε προϊόντος αυξήθηκε κατά 10 %.

5 Ο Gesetz gegen unlauteren Wettbewerb (γερμανικός νόμος περί αθεμίτου ανταγωνισμού, στο εξής: UWG) προβλέπει, στο άρθρο 1, αγωγή επί παραλείψει πράξεων ανταγωνισμού αντιθέτων προς τα χρηστά ήθη και, στο άρθρο 3, αγωγή επί παραλείψει της χρησιμοποιήσεως παραπλανητικών ενδείξεων. Εξάλλου, κατά το άρθρο 15 του Gesetz gegen Wettbewerbsbeschraenkungen (γερμανικού νόμου κατά των περιορισμών του ανταγωνισμού, στο εξής: GWB) είναι άκυρες οι συμφωνίες μεταξύ επιχειρήσεων που περιορίζουν την ελευθερία ενός των μερών να καθορίζει τις τιμές στις συμβάσεις που συνάπτει με τρίτους σχετικά με τα παραδιδόμενα εμπορεύματα.

6 Η ενάγουσα της κύριας δίκης ένωση άσκησε ενώπιον του Landgericht Koeln αγωγή στηριζόμενη στα άρθρα αυτά, με σκοπό να επιβληθεί η παύση της χρησιμοποιήσεως της ενδείξεως "+ 10 %" στη Γερμανία.

7 Ισχυρίζεται, πρώτον, ότι ο καταναλωτής συνήθως υποθέτει ότι το πλεονέκτημα που υποδηλώνει η ένδειξη "+ 10 %" χορηγείται χωρίς αύξηση της τιμής, δεδομένου ότι δεν παρέχει κανένα πλεονέκτημα ένα προϊόν του οποίου η σύνθεση δεν έχει αλλάξει παρά μόνον ελαφρώς και το οποίο πωλείται σε υψηλότερη τιμή. Έτσι, για να μην παραπλανά τον καταναλωτή, ο έμπορος λιανικής πωλήσεως πρέπει να διατηρεί την τελική τιμή που εφάρμοζε μέχρι τότε. Η επίμαχη ένδειξη, εφόσον δεσμεύει τον έμπορο λιανικής πωλήσεως ως προς τον καθορισμό της τιμής πωλήσεως στον τελικό καταναλωτή, συνιστά παράβαση του άρθρου 15 του GWB, στην οποία πρέπει να δοθεί τέλος κατά το άρθρο 1 του UWG.

8 Δεύτερον, η ενάγουσα της κύριας δίκης υποστηρίζει ότι η προσθήκη της ενδείξεως "+ 10 %" στην παρουσίαση έγινε προκειμένου να δοθεί στον καταναλωτή η εντύπωση ότι ποσότητα του προϊόντος έχει αυξηθεί κατ' αντιστοιχία προς το χρωματισμένο με διαφορετικό χρώμα μέρος της νέας συσκευασίας. Όμως, το μέρος αυτό καταλαμβάνει επιφάνεια αισθητώς μεγαλύτερη του 10 % της συνολικής επιφανείας της συσκευασίας. Συνεπώς, υφίσταται παραπλάνηση αντίθετη προς το άρθρο 3 του UWG.

9 Επιληφθέν, σε πρώτο στάδιο, της διαφοράς στο πλαίσιο διαδικασίας ασφαλιστικών μέτρων, το Landgericht Koeln, με διάταξη της 10ης Δεκεμβρίου 1992, δέχθηκε προσωρινώς την κατά της εναγομένης αγωγή επί παραλείψει. Κατά το δικαστήριο αυτό, οι επίμαχες παρουσιάσεις, οι οποίες είχαν ως συνέπεια ότι προσφερόταν προς πώληση χωρίς αύξηση τιμής ένα ποσοτικώς αμελητέο συμπλήρωμα του προϊόντος, περιόριζαν την ελευθερία του λιανικού εμπορίου ως προς τον καθορισμό των τιμών.

10 Κληθέν στη συνέχεια να αποφανθεί επί της ουσίας της διαφοράς, το ίδιο δικαστήριο αποφάσισε να υποβάλει στο Δικαστήριο το ακόλουθο προδικαστικό ερώτημα:

"Προκειμένου περί των 'Ice Cream Snacks' , προϊόντων που παράγονται και νομίμως διατίθενται στο εμπόριο εντός κράτους μέλους υπό συγκεκριμένη παρουσίαση, όπως προκύπτει από το εισαγωγικό της δίκης δικόγραφο, συμβιβάζεται με τις αρχές της ελεύθερης κυκλοφορίας των εμπορευμάτων το να απαγορευθεί εντός άλλου κράτους μέλους η εμπορία των ως άνω προϊόντων υπό την παρουσίαση αυτή,

1) επειδή αυτή η (νέα) παρουσίαση είναι ικανή να δημιουργήσει στον καταναλωτή την προσδοκία ότι η τιμή στην οποία το εμπόρευμα προσφέρεται προς πώληση είναι η ίδια με αυτή στην οποία προσφερόταν προηγουμένως προς πώληση υπό την παλαιά του παρουσίαση,

2) επειδή, λόγω της οπτικής της προβολής, η ένδειξη μιας καινοτομίας, δηλαδή η ένδειξη '+ 10 % παγωτό κρέμα' , δημιουργεί στον καταναλωτή την εντύπωση ότι έχει αυξηθεί σημαντικά ο όγκος ή το βάρος του προϊόντος;"

Επί της δυνατότητας εφαρμογής του άρθρου 30 της Συνθήκης

11 Πρέπει πρώτα να εξεταστεί αν η απαγόρευση της εμπορίας ενός προϊόντος που φέρει στη συσκευασία του μια διαφημιστική ένδειξη όπως αυτή που είναι επίμαχη στην κύρια δίκη συνιστά μέτρο ισοδυνάμου αποτελέσματος με ποσοτικό περιορισμό υπό την έννοια του άρθρου 30 της Συνθήκης.

12 Κατά τη νομολογία του Δικαστηρίου, το άρθρο 30 σκοπό έχει να απαγορεύει κάθε εμπορική ρύθμιση των κρατών μελών ικανή να εμποδίσει άμεσα ή έμμεσα, πραγματικά ή δυνητικά, το ενδοκοινοτικό εμπόριο (βλ. την απόφαση της 11ης Ιουλίου 1974, 8/74, Dassonville, Συλλογή τόμος 1974, σ. 411, σκέψη 5). Το Δικαστήριο έχει διευκρινίσει ότι, ελλείψει εναρμονίσεως των νομοθεσιών, το άρθρο 30 απαγορεύει τα εμπόδια στο ενδοκοινοτικό εμπόριο που ανακύπτουν από την εφαρμογή επί των εμπορευμάτων προελεύσεως άλλων κρατών μελών, όπου αυτά νομίμως παρασκευάζονται και διατίθενται στο εμπόριο, κανόνων σχετικών με τους όρους στους οποίους πρέπει να ανταποκρίνονται τα εμπορεύματα αυτά, όπως είναι οι κανόνες που αφορούν, για παράδειγμα, την παρουσίαση, τη σήμανση και τη συσκευασία τους, ακόμη και αν οι κανόνες αυτοί εφαρμόζονται αδιακρίτως και επί των εγχωρίων και επί των εισαγομένων προϊόντων (απόφαση της 24ης Νοεμβρίου 1993, C-267/91 και C-268/91, Keck και Mithouard, Συλλογή 1993, σ. Ι-6097, σκέψη 15).

13 Παρ' όλον ότι εφαρμόζεται αδιακρίτως εφ' όλων των προϊόντων, μια απαγόρευση όπως η επίμαχη στην κύρια δίκη, η οποία αφορά τη θέση σε κυκλοφορία εντός κράτους μέλους προϊόντων που φέρουν τις ίδιες διαφημιστικές ενδείξεις που χρησιμοποιούνται νομίμως εντός άλλων κρατών μελών, είναι ικανή να εμποδίσει το ενδοκοινοτικό εμπόριο. Συγκεκριμένα, μπορεί να αναγκάσει τον εισαγωγέα να διαμορφώνει διαφορετικά την παρουσίαση των προϊόντων του αναλόγως του τόπου εμπορίας και να υποβάλλεται, κατά συνέπεια, σε πρόσθετα έξοδα συσκευασίας και διαφημίσεως.

14 Συνεπώς, η απαγόρευση αυτή εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 30 της Συνθήκης.

Επί των δικαιολογητικών λόγων των οποίων έγινε επίκληση

15 Κατά πάγια νομολογία, τα εμπόδια στο ενδοκοινοτικό εμπόριο που ανακύπτουν από διαφορές των εθνικών διατάξεων πρέπει να γίνονται δεκτά όταν οι διατάξεις αυτές μπορούν να δικαιολογηθούν ως αναγκαίες για την ικανοποίηση επιτακτικών αναγκών αναγομένων, μεταξύ άλλων, στην προστασία των καταναλωτών ή στην ευθύτητα των εμπορικών συναλλαγών. Όμως, για να μπορέσουν να γίνουν δεκτά τα πιο πάνω εμπόδια, πρέπει οι διατάξεις αυτές να είναι ανάλογες προς τον επιδιωκόμενο σκοπό και ο σκοπός αυτός να μην μπορεί να επιτευχθεί με μέτρα που περιορίζουν λιγότερο τις ενδοκοινοτικές συναλλαγές (βλ. τις αποφάσεις της 20ής Φεβρουαρίου 1979, 120/78, Rewe-Zentral, Συλλογή τόμος 1979/Ι, σ. 321 της 13ης Δεκεμβρίου 1990, C-238/89, Pall, Συλλογή 1990, σ. Ι-4827, σκέψη 12, και της 18ης Μαΐου 1993, C-126/91, Yves Rocher, Συλλογή 1993, σ. Ι-2361, σκέψη 12).

16 Στην υπόθεση της κύριας δίκης, υποστηρίχθηκε ότι η απαγόρευση δικαιολογείται από δύο ασκούντες νομική επιρροή λόγους, των οποίων γίνεται αντιστοίχως μνεία στο πρώτο και στο δεύτερο σκέλος του προδικαστικού ερωτήματος.

Η προσδοκία του καταναλωτή ως προς τη διατήρηση της τιμής που ίσχυε προηγουμένως

17 Αναφέρθηκε ότι η ένδειξη "+ 10 %" είναι ικανή να οδηγήσει τον καταναλωτή να νομίσει ότι το "νέο" προϊόν προσφέρεται προς πώληση στην ίδια τιμή με αυτή στην οποία επωλείτο το "παλαιό".

18 Όπως διαπίστωσε ο γενικός εισαγγελέας στα σημεία 39 και 42 των προτάσεών του, το αιτούν δικαστήριο, κρίνοντας ότι ο καταναλωτής προσδοκά ότι η τιμή παραμένει σταθερή, εκτιμά ότι, στην περίπτωση που ο έμπορος αυξήσει την τιμή, ο καταναλωτής ενδέχεται να καταστεί θύμα παραπλανήσεως υπό την έννοια του άρθρου 3 του UWG και ότι, στην περίπτωση που δεν έχει αυξηθεί η τιμή, ναι μεν η προσφορά ανταποκρίνεται στην προσδοκία του καταναλωτή, αλλά τότε τίθεται το ζήτημα αν έχει εφαρμογή το άρθρο 15 του GWB, το οποίο απαγορεύει στον κατασκευαστή να επιβάλλει τιμές στους μεταπωλητές.

19 Ως προς την πρώτη περίπτωση, πρέπει να παρατηρηθεί εκ προοιμίου ότι στην πραγματικότητα η Mars δεν επωφελήθηκε της διαφημιστικής εκστρατείας για να αυξήσει τις τιμές πωλήσεως και ότι κανένα στοιχείο της δικογραφίας δεν παρέχει ενδείξεις σχετικές με το ότι οι ίδιοι οι έμποροι λιανικής πωλήσεως αύξησαν τις τιμές τους. Όμως, εν πάση περιπτώσει, σημασία έχει να υπογραμμιστεί ότι απλώς και μόνον ο κίνδυνος να αυξήσουν οι εισαγωγείς και οι έμποροι λιανικής πωλήσεως την τιμή του εμπορεύματος και, κατά συνέπεια, να παραπλανηθούν οι καταναλωτές δεν αρκεί προς δικαιολόγηση μιας γενικής απαγορεύσεως ικανής να εμποδίσει το ενδοκοινοτικό εμπόριο. Η διαπίστωση αυτή δεν αποκλείει τη δυνατότητα των κρατών μελών να αντιδράσουν, αν παραστεί ανάγκη, με κατάλληλα μέτρα κατά προσηκόντως αποδεδειγμένων πράξεων που θα μπορούσαν να έχουν ως αποτέλεσμα να περιαγάγουν τους καταναλωτές σε πλάνη.

20 Όσον αφορά τη δεύτερη περίπτωση, η αρχή της ελευθερίας του λιανικού εμπορίου ως προς τον καθορισμό των τιμών, αρχή που έχει καθιερωθεί από ένα σύστημα εθνικού δικαίου και που έχει προορισμό ιδίως να εξασφαλίζει στον καταναλωτή γνήσιο ανταγωνισμό μέσω των τιμών, δεν μπορεί να δικαιολογήσει ένα εμπόδιο στο ενδοκοινοτικό εμπόριο όπως αυτό που εξετάζεται στην κύρια δίκη. Συγκεκριμένα, η υποχρέωση που επιβάλλεται στον έμπορο λιανικής πωλήσεως να μην αυξάνει τις τιμές του είναι ευνοϊκή για τον καταναλωτή. Δεν απορρέει από καμία συμβατική δέσμευση και έχει ως αποτέλεσμα να προστατεύει τον καταναλωτή από ενδεχόμενη παραπλάνηση. Δεν αποκλείει τη δυνατότητα των εμπόρων λιανικής πωλήσεως να συνεχίσουν να εφαρμόζουν διαφορετικές τιμές και ισχύει μόνον κατά τη βραχεία διάρκεια της εν λόγω διαφημιστικής εκστρατείας.

Η οπτική προβολή της ενδείξεως "+ 10 %" και το φερόμενο ως παραπλανητικό αποτέλεσμά της

21 Δεν αμφισβητείται ότι η ένδειξη "+ 10 %" είναι αυτή καθαυτή ακριβής.

22 Ωστόσο, υποστηρίχθηκε ότι το επίδικο μέτρο είναι δικαιολογημένο, δεδομένου ότι μη αμελητέος αριθμός καταναλωτών, λόγω του ότι η ταινία με την ένδειξη "+ 10 %" καταλαμβάνει επί της συσκευασίας επιφάνεια μεγαλύτερη του 10 % της συνολικής επιφανείας, οδηγείται να πιστεύσει ότι η αύξηση είναι σημαντικότερη απ' ό,τι προβάλλεται.

23 Αυτός ο δικαιολογητικός λόγος δεν μπορεί να γίνει δεκτός.

24 Συγκεκριμένα, θεωρείται ότι οι έχοντες φυσιολογική ενημέρωση καταναλωτές γνωρίζουν ότι δεν υφίσταται οπωσδήποτε σύνδεσμος μεταξύ του μεγέθους των σχετικών με την αύξηση της ποσότητας του προϊόντος διαφημιστικών ενδείξεων και της σημασίας της αυξήσεως αυτής.

25 Συνεπώς, στο προδικαστικό ερώτημα πρέπει να δοθεί η απάντηση ότι το άρθρο 30 της Συνθήκης πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι αντιτίθεται στο να απαγορεύει ένα κρατικό μέτρο την εισαγωγή και την εμπορία νομίμως παραγομένου εντός άλλου κράτους μέλους προϊόντος, του οποίου η ποσότητα έχει αυξηθεί επ' ευκαιρία διαφημιστικής εκστρατείας βραχείας διαρκείας και του οποίου η συσκευσία φέρει την ένδειξη "+ 10 %",

α) επειδή η παρουσίαση αυτή θα ήταν ικανή να οδηγήσει τον καταναλωτή να νομίσει ότι η τιμή του προσφερομένου προς πώληση προϊόντος είναι η ίδια με αυτή στην οποία το ως άνω προϊόν επωλείτο προηγουμένως υπό την παλαιά του παρουσίαση,

β) επειδή η νέα παρουσίαση θα μπορούσε να δημιουργήσει στον καταναλωτή την εντύπωση ότι έχει αυξηθεί σημαντικά ο όγκος ή το βάρος του προϊόντος.

Απόφαση για τα δικαστικά έξοδα


Επί των δικαστικών εξόδων

26 Τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, η οποία υπέβαλε παρατηρήσεις στο Δικαστήριο, δεν αποδίδονται. Δεδομένου ότι η παρούσα διαδικασία έχει ως προς τους διαδίκους της κύριας δίκης τον χαρακτήρα παρεμπίπτοντος που ανέκυψε ενώπιον του εθνικού δικαστηρίου, σ' αυτό εναπόκειται να αποφανθεί επί των δικαστικών εξόδων.

Διατακτικό


Για τους λόγους αυτούς,

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ (πέμπτο τμήμα),

κρίνοντας επί των ερωτημάτων που του υπέβαλε με διάταξη της 11ης Νοεμβρίου 1993 το Landgericht Koeln, αποφαίνεται:

Το άρθρο 30 της Συνθήκης ΕΚ πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι αντιτίθεται στο να απαγορεύει κρατικό μέτρο την εισαγωγή και την εμπορία νομίμως παραγομένου εντός άλλου κράτους μέλους προϊόντος, του οποίου η ποσότητα έχει αυξηθεί επ' ευκαιρία διαφημιστικής εκστρατείας βραχείας διαρκείας και του οποίου η συσκευσία φέρει την ένδειξη "+ 10 %",

α) επειδή η παρουσίαση αυτή θα ήταν ικανή να οδηγήσει τον καταναλωτή να νομίσει ότι η τιμή του προσφερομένου προς πώληση προϊόντος είναι η ίδια με αυτή στην οποία το ως άνω προϊόν επωλείτο προηγουμένως υπό την παλαιά του παρουσίαση,

β) επειδή η νέα παρουσίαση θα μπορούσε να δημιουργήσει στον καταναλωτή την εντύπωση ότι έχει αυξηθεί σημαντικά ο όγκος ή το βάρος του προϊόντος.