++++
1. Προδικαστικά ερωτήματα - Παραπομπή στο Δικαστήριο - Δικαστήριο κράτους μέλους κατά την έννοια του άρθρου 177 της Συνθήκης - 'Εννοια
(Συνθήκη ΕΟΚ, άρθρο 177)
2. Κοινωνική πολιτική - 'Ανδρες και γυναίκες εργαζόμενοι - Ισότητα των αμοιβών - 'Ελλειψη διαφάνειας του συστήματος μισθοδοσίας που εφαρμόζει η επιχείρηση - Μέση αμοιβή των εργαζομένων γυναικών κατώτερη από εκείνη των εργαζομένων ανδρών - Βάρος αποδείξεως της ελλείψεως διακρίσεως - Εφαρμογή κριτηρίων χορηγήσεως προσαυξήσεων - Προϋποθέσεις
(Συνθήκη ΕΟΚ, άρθρο 119 οδηγία του Συμβουλίου 75/117, άρθρα 1 και 6)
1. Ειδικό διαιτητικό δικαστήριο του οποίου η παρέμβαση για την επίλυση σε τελευταίο βαθμό διαφορών μεταξύ μερών συλλογικών συμβάσεων που έχουν συναφθεί μεταξύ των οργανώσεων των εργαζομένων, αφενός, και των οργανώσεων των εργοδοτών, αφετέρου, προβλέπεται από το νόμο πρέπει να θεωρηθεί δικαστήριο κράτους μέλους κατά την έννοια του άρθρου 177 της Συνθήκης, ενόψει του ότι στο δικαστήριο αυτό μπορεί να προσφύγει μονομερώς κάθε ένα από τα συμβαλλόμενα μέρη, χωρίς η αρμοδιότητά του να εξαρτάται από συμφωνία των μερών και του ότι η συγκρότησή του δεν επαφίεται στην ελεύθερη βούληση των μερών, αλλά ρυθμίζεται από το νόμο.
2. Η οδηγία 75/117 περί της ισότητας των αμοιβών μεταξύ εργαζομένων ανδρών και γυναικών πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι, όταν μια επιχείρηση εφαρμόζει σύστημα μισθοδοσίας χαρακτηριζόμενο από παντελή έλλειψη διαφάνειας, ο εργοδότης φέρει το βάρος της αποδείξεως ότι η μισθολογική του πρακτική δεν συνεπάγεται διακρίσεις, εφόσον η εργαζόμενη γυναίκα αποδεικνύει ότι, όσον αφορά ένα σχετικά σημαντικό αριθμό μισθωτών, η μέση αμοιβή των εργαζομένων γυναικών είναι κατώτερη από εκείνη των εργαζομένων ανδρών.
'Οταν η εφαρμογή των κριτηρίων χορηγήσεως προσαυξήσεως, όπως η ικανότητα προσαρμογής, η επαγγελματική κατάρτιση ή η αρχαιότητα του εργαζόμενου καταφαίνεται ότι αποβαίνει συστηματικά σε βάρος των εργαζομένων γυναικών ο εργοδότης μπορεί να δικαιολογήσει την εφαρμογή του κριτηρίου της ικανότητας προσαρμογής, όταν αυτό αφορά την ικανότητα προσαρμογής σε μεταβαλλόμενα ωράρια και τόπους εργασίας, αποδεικνύοντας ότι η προσαρμοστικότητα αυτή έχει σημασία για την εκτέλεση των ειδικών καθηκόντων που έχουν ανατεθεί στον εργαζόμενο, όχι όμως και όταν αφορά την ποιότητα της εργασίας που παρέχεται από τον εργαζόμενο ο εργοδότης μπορεί να δικαιολογήσει την εφαρμογή του κριτηρίου της επαγγελματικής καταρτίσεως, αποδεικνύοντας ότι η κατάρτιση αυτή έχει σημασία για την εκτέλεση των ειδικών καθηκόντων που έχουν ανατεθεί στον εργαζόμενο ο εργοδότης δεν χρειάζεται να δικαιολογήσει ειδικά την εφαρμογή του κριτηρίου της αρχαιότητας, επειδή αυτή η τελευταία συνδυάζεται με την πείρα, που καθιστά κατά κανόνα τον εργαζόμενο ικανό να εκπληρώνει καλύτερα τις εργασιακές του υποχρεώσεις.