1.

Το άρθρο 16 της οδηγίας 79/373/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 2ας Απριλίου 1979, περί εμπορίας των συνθέτων ζωοτροφών ( ΕΕ ειδ. έκδ. 03/025, σ. 33), και τα άρθρα 2 της πρώτης οδηγίας 80/509/ΕΟΚ της Επιτροπής, της 2ας Μαΐου 1980, περί τροποποιήσεως του παραρτήματος της οδηγίας 79/373/ΕΟΚ του Συμβουλίου περί εμπορίας των μιγμάτων ζωοτροφών ( ΕΕ ειδ. έκδ. 03/028, σ. 166 ), της οδηγίας 80/511/ΕΟΚ της Επιτροπής, της 2ας Μαΐου 1980, περί παροχής αδείας σε ορισμένες περιπτώσεις για τη θέση σε εμπορία συνθέτων ζωοτροφών σε συσκευασίες ή δοχεία μη κλειστά ( ibid., σ. 171 ), και της δεύτερης οδηγίας 80/695/ΕΟΚ της Επιτροπής, της 27ης Ιουνίου 1980, περί τροποποιήσεως του παραρτήματος της οδηγίας 79/373/ΕΟΚ του Συμβουλίου περί εμπορίας των μιγμάτων ζωοτροφών που παρασκευάζονται για ζώα (ΕΕ ειδ. έκδ. 03/029, σ. 200), ορίζουν ότι τα κράτη μέλη θέτουν σε ισχύ τις αναγκαίες νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις προκειμένου να συμμορφωθούν προς τις οικείες οδηγίες, ενημερώνουν δε αμέσως την Επιτροπή επ' αυτού.

2.

Επειδή δεν έλαβε καμία ανακοίνωση εκ μέρους της ιταλικής κυβερνήσεως σχετικά με τα μέτρα μεταφοράς των οδηγιών στο εσωτερικό δίκαιο εντός της ταχθείσας προθεσμίας και δεδομένου ότι δεν διαθέτει περαιτέρω πληροφοριακά στοιχεία που να της επιτρέπουν να συναγάγει ότι η Ιταλική Δημοκρατία εκπλήρωσε την υποχρέωση της να θέσει σε ισχύ τις αναγκαίες διατάξεις, η Επιτροπή πιστοποίησε την εν λόγω παράβαση με έγγραφο της 22ας Δεκεμβρίου 1983 και έταξε, σύμφωνα με την προβλεπόμενη από το άρθρο 169 της Συνθήκης ΕΟΚ διαδικασία, στην ιταλική κυβέρνηση προθεσμία δύο μηνών για να υποβάλει τις παρατηρήσεις της επί της εν λόγω παραβάσεως.

3.

Με έγγραφο της 22ας Μαρτίου 1984, η Μόνιμη Αντιπροσωπεία της Ιταλίας στις Ευρωπαϊκές Κοινότητες απάντησε ότι οι οδηγίες θα μεταφέρονταν στην εσωτερική έννομη τάξη με σχέδιο νόμου, το οποίο προβλέπει διατάξεις όσον αφορά την προετοιμασία και την εμπορία των τροφών που προορίζονται για την εκτροφή ζώων και για το οποίο η νομοθετική διαδικασία έχει ήδη προχωρήσει πολύ.

4.

Καμία άλλη ανακοίνωση δεν περιήλθε στην Επιτροπή μετά τη λήψη του εν λόγω εγγράφου, ώστε να μπορεί να διαπιστωθεί αν η Ιταλική Δημοκρατία εκπλήρωσε τις επιβαλλόμενες από τις σχετικές οδηγίες υποχρεώσεις της. Στις 7 Ιουλίου 1985, η Επιτροπή διατύπωσε, δυνάμει του άρθρου 169, παράγραφος 1, της Συνθήκης ΕΟΚ, αιτιολογημένη γνώμη σύμφωνα με την οποία η Ιταλική Δημοκρατία, μη θεσπίζοντας εντός της ταχθείσας προθεσμίας τις αναγκαίες διατάξεις προκειμένου να συμμορφωθεί προς τις οδηγίες 79/373, 80/509, 80/511 και 80/695, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από τη Συνθήκη ΕΟΚ. Η Επιτροπή κάλεσε, κατ' εφαρμογή του άρθρου 169, παράγραφος 2, της Συνθήκης, την ιταλική κυβέρνηση να λάβει τα αναγκαία μέτρα προκειμένου να συμμορφωθεί προς την εν λόγω αιτιολογημένη γνώμη εντός δύο μηνών από την κοινοποίηση της.

5.

Στην αιτιολογημένη γνώμη της Επιτροπής δεν δόθηκε απάντηση.

1.

Με δικόγραφο που κατέθεσε στη γραμματεία του Δικαστηρίου στις 25 Νοεμβρίου 1985, η Επιτροπή άσκησε ενώπιον του Δικαστηρίου, κατ' εφαρμογή του άρθρου 169, παράγραφος 2, της Συνθήκης ΕΟΚ, προσφυγή λόγω παραβάσεως κατά της Ιταλικής Δημοκρατίας, λόγω του ότι η τελευταία δεν έλαβε εντός της ταχθείσας προθεσμίας τις αναγκαίες διατάξεις προκειμένου να συμμορφωθεί προς τις οδηγίες 79/373, 80/509, 80/511 και 80/695.

2.

Η κυβέρνηση της Ιταλικής Δημοκρατίας υπέβαλε υπόμνημα αντικρούσεως, ενώ η Επιτροπή, εκτιμώντας ότι η παράβαση έχει αποδειχτεί, παραιτήθηκε από το δικαίωμα της να υποβάλει υπόμνημα απαντήσεως.

3.

Κατόπιν εκθέσεως του εισηγητή δικαστή και μετά από ακρόαση του γενικού εισαγγελέα, το Δικαστήριο αποφάσισε να προχωρήσει στην προφορική διαδικασία χωρίς προηγούμενη διεξαγωγή αποδείξεων.

4.

Η Επιτροπή, προσφεύγουσα, ζητεί από το Δικαστήριο:

5.

Η κυβέρνηοη της Ιταλικής Αιτιοκρατίας, καθής, δεν αμφισβήτησε την παράβαση που της προσάπτεται.

1.

Η Επιτροπή διευκρινίζει ότι, σύμφωνα με το άρθρο 189, παράγραφος 3, της Συνθήκης ΕΟΚ, οι οδηγίες δεσμεύουν τα κράτη μέλη προς τα οποία απευθύνονται, όσον αφορά το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα, ενώ σύμφωνα με το άρθρο 5, παράγραφος 1, της Συνθήκης τα κράτη μέλη λαμβάνουν κάθε γενικό ή ειδικό μέτρο κατάλληλο να εξασφαλίσει την εκπλήρωση των υποχρεώσεων που απορρέουν από την Συνθήκη ή προκύπτουν από πράξεις των οργάνων της Κοινότητας.

Η Επιτροπή ισχυρίζεται ότι οι οδηγίες 79/373, 80/509, 80/511 και 80/695 ορίζουν ότι ra κράτη μέλη θέτουν σε ισχύ την 1η Ιανουαρίου 1981 τις αναγκαίες νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις προκειμένου να συμμορφωθούν προς τις εν λόγω οδηγίες, ενώ ενημερώνουν αμέσως την Επιτροπή επ' αυτού' ότι, παρ' όλ' αυτά, η Ιταλική Δημοκρατία δεν έλαβε εντός της ταχθείσας προθεσμίας τα μέτρα που επέβαλαν οι προαναφερθείσες οδηγίες.

2.

Η κυβέρνηοη της Ιταλικής δημοκρατίας δεν αμφισβητεί την παράβαση που της προσάπτεται. Πάντως, παρατηρεί ότι η μεταφορά των οικείων οδηγιών στην εσωτερική έννομη τάξη απαιτεί τη θέσπιση μέτρων νομοθετικής φύσεως, το περιεχόμενο των οποίων δεν είναι εύκολο να προσδιοριστεί λόγω του περίπλοκου του θέματος. Εν πάση περιπτώσει, κατάρτισε νομοσχέδιο που προβλέπει τη μεταφορά των εν λόγω οδηγιών στην εσωτερική της έννομη τάξη, ελπίζοντας ότι η σχετική της πρωτοβουλία θα καταστεί δυνατόν να ολοκληρωθεί εντός σχετικά σύντομου χρόνου.

1

Με δικόγραφο που κατέθεσε στη γραμματεία του Δικαστηρίου στις 25 Νοεμβρίου 1985, η Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων άσκησε, δυνάμει του άρθρου 169 της Συνθήκης ΕΟΚ, προσφυγή με την οποία ζητεί να αναγνωριστεί ότι η Ιταλική Δημοκρατία, μη θεσπίζοντας εντός της ταχθείσας προθεσμίας τις αναγκαίες διατάξεις προκειμένου να συμμορφωθεί προς τις οδηγίες 79/373, 80/509, 80/511 και 80/695, περί της εμπορίας των σύνθετων ζωοτροφών, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει δυνάμει της Συνθήκης ΕΟΚ.

2

Οι επίδικες οδηγίες είναι οι ακόλουθες:

3

Το άρθρο 16 της οδηγίας 79/373 και το άρθρο 2 των οδηγιών 80/509, 80/511 και 80/695 ορίζει ότι τα κράτη μέλη θέτουν σε ισχύ την 1η Ιανουαρίου 1981 τις απαραίτητες νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις προκειμένου να συμμορφωθούν προς τις οδηγίες και ότι ενημερώνουν αμέσως την Επιτροπή επ' αυτού.

4

Επειδή δεν έλαβε καμία ανακοίνωση εκ μέρους της ιταλικής κυβερνήσεως σχετικά με τα μέτρα μεταφοράς των επίδικων οδηγιών στο εσωτερικό δίκαιο, η Επιτροπή απηύθυνε στις 22 Δεκεμβρίου 1983 προς την ιταλική κυβέρνηση έγγραφο οχλήσεως, καλώντας την να υποβάλει τις παρατηρήσεις της. Στις 7 Ιουνίου 1985, η Επιτροπή, αφού διατύπωσε αιτιολογημένη γνώμη στην οποία δεν δόθηκε απάντηση, άσκησε την παρούσα προσφυγή.

5

Στην έκθεση για την επ' ακροατηρίου συζήτηση αναπτύσσονται διεξοδικώς τα πραγματικά περιστατικά, η διαδικασία, οι ισχυρισμοί και τα επιχειρήματα των διαδίκων. Τα στοιχεία αυτά του φακέλου δεν επαναλαμβάνονται πιο κάτω παρά μόνο καθόσον απαιτείται για να σχηματίσει κρίση το Δικαστήριο.

6

Η Ιταλική Δημοκρατία δεν αμφισβητεί την παράβαση που της προσάπτεται. Παρατηρεί, πάντως, ότι η μεταφορά των οικείων οδηγιών στην εσωτερική έννομη τάξη απαιτεί τη θέσπιση μέτρων νομοθετικής φύσεως, το περιεχόμενο των οποίων δεν είναι εύκολο να προσδιοριστεί λόγω του περίπλοκου του θέματος. Εν πάση περιπτώσει, κατάρτισε νομοσχέδιο που προβλέπει τη μεταφορά των εν λόγω οδηγιών στηνεσωτε-ρική της έννομη τάξη με την ελπίδα ότι η σχετική πρωτοβουλία θα καταστεί δυνατό να ολοκληρωθεί εντός σχετικά σύντομου χρόνου.

7

Πρέπει να υπομνηστεί ότι, κατά πάγια νομολογία του Δικαστηρίου, τα κράτη μέλη δεν μπορούν να επικαλεστούν διατάξεις, την ακολουθούμενη πρακτική ή καταστάσεις της εσωτερικής έννομης τάξης τους για να δικαιολογήσουν τη μη τήρηση των υποχρεώσεων και των προθεσμιών που τάσσουν οι οδηγίες.

8

Επιπλέον, σύμφωνα με τη απόφαση του Δικαστηρίου της 12ης Οκτωβρίου 1982 ( υπόθεση 136/81, Επιτροπή κατά Ιταλικής Δημοκρατίας, Συλλογή, σ. 3547 ), οι κυβερνήσεις των κρατών μελών συμμετέχουν στις εργασίες προπαρασκευής των οδηγιών και οφείλουν συνεπώς να είναι σε θέση να εκπονήσουν εντός της τασσόμενης προθεσμίας το σχέδιο των αναγκαίων για την εφαρμογή τους νομοθετικών διατάξεων.

9

Από τα παραπάνω πρέπει να αναγνωριστεί ότι η Ιταλική Δημοκρατία, μη θεσπίζοντας εντός της ταχθείσας προθεσμίας τις αναγκαίες διατάξεις προκειμένου να συμμορφωθεί προς τις οδηγίες 79/373, 80/509, 80/511 και 80/695, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από τη Συνθήκη ΕΟΚ.

10

Κατά το άρθρο 69, παράγραφος 2, του κανονισμού διαδικασίας, ο ηττηθείς διάδικος καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα. Επειδή η Ιταλική Δημοκρατία ηττήθηκε, πρέπει να καταδικαστεί στα δικαστικά έξοδα.

Για τους λόγους αυτούς

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ

αποφασίζει: