61985C0273

++++

Κύριε πρόεδρε,

Κύριοι δικαστές,

Το νομικό πλαίσιο και η διαδικασία

'Οσον αφορά το νομικό πλαίσιο και την περιγραφή της διαδικασίας στην υπό κρίση υπόθεση, παραπέμπω στις προτάσεις μου στις συνεκδικαζόμενες υποθέσεις 260/85 και 106/86, Tokyo Electric Company κατά Συμβουλίου (ΤΕC).

Η Seiko Silver Limited (στο εξής: Silver Seiko) είναι ιαπωνική εταιρία και παράγει γραφομηχανές. 'Αρχισε να κατασκευάζει και να διαθέτει στο εμπόριο ηλεκτρονικές γραφομηχανές το 1981. Η Silver Reed (UK) Limited (στο εξής: Silver Reed Ηνωμένου Βασιλείου) και η Silver Reed International GmbH (στο εξής: Silver Reed Γερμανίας) είναι θυγατρικές εταιρίες της Silver Seiko, επιφορτισμένες με την πώληση και τη διανομή εντός της ΕΟΚ των ηλεκτρονικών γραφομηχανών που κατασκευάζει η Silver Seiko στην Ιαπωνία. Στην ιαπωνική εσωτερική αγορά, η Silver Seiko πωλεί τις ηλεκτρονικές της γραφομηχανές μέσω θυγατρικής εταιρίας πωλήσεων, της Silver Businees Machines.

Με τον κανονισμό περί επιβολής προσωρινού δασμού, επιβλήθηκε προσωρινός δασμός αντιντάμπινγκ 26,6% στις ηλεκτρονικές γραφομηχανές που κατασκευάζει στην Ιαπωνία η Silver Seiko. Με τον κανονισμό περί επιβολής οριστικού δασμού, επιβλήθηκε οριστικός δασμός 21% και αποφασίστηκε η είσπραξη του προσωρινού δασμού με τον ίδιο συντελεστή.

Με δικόγραφο που κατέθεσαν στις 6 Σεπτεμβρίου 1985, η Silver Seiko, η Silver Reed Ηνωμένου Βασιλείου και η Silver Reed Γερμανίας (στο εξής θα αναφέρονται συλλήβδην ως "Silver Seiko", εκτός αν απαιτείται περαιτέρω διευκρίνιση) άσκησαν προσφυγή κατά του Συμβουλίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (υπόθεση 273/85), ζητώντας από το Δικαστήριο:

1) να ακυρώσει τον κανονισμό περί επιβολής οριστικού δασμού στο σύνολό του ή, τουλάχιστον, καθόσον αφορά τη Silver Seiko

2) επικουρικώς, να ακυρώσει τα άρθρα 1 και 2 του εν λόγω κανονισμού ή, επικουρικότερα, να ακυρώσει το άρθρο 1 του κανονισμού, καθόσον με το άρθρο αυτό επιβάλλεται οριστικός δασμός αντιντάμπινγκ στις ηλεκτρονικές γραφομηχανές που εξάγει και πωλεί εντός της Κοινότητας η Silver Seiko και, ακόμη επικουρικότερα, να ακυρώσει το άρθρο 2 του εν λόγω κανονισμού, καθόσον με το άρθρο αυτό διατάσσεται η οριστική είσπραξη των ποσών που εγγυάτο ο προσωρινός δασμός που είχε επιβληθεί με τον κανονισμό περί επιβολής προσωρινού δασμού

3) εν πάση περιπτώσει, να καταδικάσει το Συμβούλιο στα δικαστικά έξοδα της Silver Seiko

4) να διατάξει κάθε άλλο μέτρο που θα κρίνει πρόσφορο και δίκαιο.

Με άλλο δικόγραφο που κατέθεσε αυθημερόν (υπόθεση 273/85 R), η Silver Seiko υπέβαλε αίτηση λήψεως προσωρινών μέτρων ζητώντας την αναστολή της εφαρμογής του κανονισμού περί επιβολής οριστικού δασμού. Ο πρόεδρος του Δικαστηρίου, με Διάταξη της 18ης Οκτωβρίου 1985, απέρριψε την αίτηση και επιφυλάχθηκε να αποφανθεί επί των δικαστικών εξόδων της διαδικασίας των ασφαλιστικών μέτρων (Συλλογή 1985, σ. 3475).

Στη συνέχεια, τον Ιανουάριο του 1986, με τον κανονισμό 113/86, τροποποιήθηκε ο συντελεστής του οριστικού δασμού - καθώς και ο συντελεστής που είχε οριστεί για την είσπραξη του προσωρινού δασμού .- ως προς τη Silver Seiko από 21% σε 23%. Με δικόγραφο που κατέθεσε στις 5 Μαΐου 1986, η Silver Seiko άσκησε προσφυγή ακυρώσεως κατά του κανονισμού 113/86. Στη νέα αυτή υπόθεση 107/86, τα προβαλλόμενα επιχειρήματα είναι κατ' ουσίαν ταυτόσημα με τα επιχειρήματα στην υπόθεση 273/85. Με Διάταξη του Δικαστηρίου της 25ης Φεβρουαρίου 1987, αποφασίστηκε η συνεκδίκαση των δύο υποθέσεων.

Η Επιτροπή και η Cetma παρενέβησαν υπέρ του Συμβουλίου.

Προς στήριξη των αιτημάτων της, η Silver Seiko προβάλλει ορισμένα επιχειρήματα, τα οποία αναφέρονται στα εξής θέματα: 1) κανονική αξία, 2) τιμή εξαγωγής, 3) σύγκριση μεταξύ κανονικής αξίας και τιμής εξαγωγής, 4) ζημία της κοινοτικής βιομηχανίας, 5) επιβολή οριστικών δασμών αντιντάμπινγκ, 6) οριστική είσπραξη των προσωρινών δασμών και 7) διαδικαστικές παρατυπίες.

1. Κανονική αξία

Υπό τον τίτλο αυτό, η Silver Seiko αναπτύσσει τα ακόλουθα επιχειρήματα. 1) Ο τρόπος καθορισμού των τιμών στην ιαπωνική εσωτερική αγορά ήταν παράνομος και εσφαλμένος, καθότι οι τιμές που εφάρμοζε η Silver Seiko στην εσωτερική αγορά δεν αποτελούσαν τιμές διαμορφωμένες στο πλαίσιο "συνήθων εμπορικών πράξεων", υπό την έννοια του βασικού κανονισμού, οι δε χρησιμοποιηθείσες τιμές της εσωτερικής αγοράς δεν ήταν "συγκρίσιμες τιμές", όπως απαιτείται από το βασικό κανονισμό. 2) Ο υπολογισμός της κατασκευασμένης αξίας πραγματοποιήθηκε επί εσφαλμένης βάσεως. 3) Ο τρόπος υπολογισμού του κέρδους, προς το σκοπό του καθορισμού των κατασκευασμένων αξιών, ήταν παράνομος, εσφαλμένος και δημιουργούσε διακρίσεις, καθότι η μέθοδος υπολογισμού του κέρδους δεν ήταν σύμφωνη προς το βασικό κανονισμό, η Silver Seiko υπέστη δυσμενή διάκριση έναντι άλλων ιαπωνικών εταιριών, οι δε υπολογισμοί του κέρδους της Silver Seiko κατέληξαν σε αριθμητικώς λανθασμένα αποτελέσματα.

Κατά τη γνώμη μου, οι κοινοτικές αρχές είχαν το δικαίωμα να αποφασίσουν (τέταρτη αιτιολογική σκέψη του κανονισμού περί επιβολής οριστικού δασμού) ότι η κανονική αξία θα καθοριζόταν με βάση τις εγχώριες τιμές στις περιπτώσεις που οι πωλήσεις στην εσωτερική αγορά υπερέβαιναν κατ' όγκο το 5% των εξαγωγών προς την Κοινότητα. Εφαρμόζοντας τον κανόνα αυτό, οι κοινοτικές αρχές στήριξαν την κανονική αξία ορισμένων μοντέλων της Silver Seiko επί των τιμών τους στην εγχώρια αγορά. Ως τιμή στην εγχώρια αγορά δεν ελήφθη η τιμή που εφάρμοζε η Silver Seiko Limited, αλλά η τιμή που εφαρμοζόταν στις πωλήσεις της θυγατρικής της εταιρίας Silver Business Machines, διότι αυτές αποτελούσαν τις πρώτες πωλήσεις προς ανεξάρτητο αγοραστή. Κατά τη γνώμη μου, για τους λόγους που εκθέτω και στις προτάσεις μου στις συνεκδικαζόμενες υποθέσεις 277 και 300/85, Canon κατά Συμβουλίου (Συλλογή 1988, σ. 5731, ιδίως σ. 5768), η μέθοδος αυτή είναι σύμφωνη με το άρθρο 2, παράγραφος 3, στοιχείο α), και το άρθρο 2, παράγραφος 7, του βασικού κανονισμού.

Το επιχείρημα της Silver Seiko ότι οι πωλήσεις της θυγατρικής της εταιρίας εντός της Ιαπωνίας πραγματοποιούνταν σε διαφορετικό στάδιο εμπορίας από εκείνο το οποίο αφορούσαν οι πωλήσεις των θυγατρικών της εταιριών εντός της ΕΟΚ είναι αβάσιμο. Σε αμφότερες τις περιπτώσεις επρόκειτο για τις πρώτες πωλήσεις προς ανεξάρτητο αγοραστή, δεν αποδείχθηκε δε ενώπιον του Δικαστηρίου ότι οι κατηγοίες αγοραστών διέφεραν ουσιωδώς μεταξύ των δύο αγορών. Η Silver προσπαθεί να αποδείξει ότι ο αριθμός των πωλουμένων εντός της Ιαπωνίας γραφομηχανών ήταν, κατά μέσον όρο, κατώτερος του αριθμού των γραφομηχανών που πωλούνταν εντός της ΕΟΚ. Ωστόσο, ακόμα και αν αποδειχθεί, ο ισχυρισμός αυτός δεν αφορά το "συγκρίσιμο" των τιμών υπό την έννοια του άρθρου 2, παράγραφος 3, στοιχείο α), του βασικού κανονισμού, αλλά αναφέρεται σε ποσοτικές διαφορές, για τις οποίες μπορούν να γίνουν δεκτές προσαρμογές, σύμφωνα με το άρθρο 2, παράγραφοι 9 και 10, στοιχείο β). Η Silver Seiko ζήτησε πράγματι τις προσαρμογές αυτές, δεν πληρούσε όμως τις προϋποθέσεις που θεσπίζονται, ιδίως, στο άρθρο 2, παράγραφος 10, στοιχείο β), σημείο i). Επομένως, οι κοινοτικές αρχές είχαν, κατά τη γνώμη μου, το δικαίωμα να απορρίψουν το εν λόγω αίτημα.

'Οσον αφορά τα μοντέλα για τα οποία η κανονική αξία κατασκευάστηκε, η Silver Seiko αμφισβητεί τη μέθοδο που περιγράφεται στη δέκατη πέμπτη αιτιολογική σκέψη του κανονισμού περί επιβολής οριστικού δασμού, κατά την οποία η κατασκευασμένη κανονική αξία αποβλέπει στον καθορισμό της κανονικής αξίας "όπως εάν είχαν πραγματοποιηθεί πωλήσεις στην εσωτερική αγορά". Για τους λόγους που αναπτύσσω στις προτάσεις μου στην υπόθεση ΤΕC, θεωρώ ότι αυτή είναι η σωστή μέθοδος. Το επιχείρημα της Silver Seiko ότι η μέθοδος που υιοθέτησαν οι κοινοτικές αρχές συνιστά απόκλιση από την πρακτική που υποτίθεται ότι είχαν καθιερώσει οι κανονισμοί σχετικά με τα νήματα βάμβακος καταγωγής Τουρκίας πρέπει να απορριφθεί για τους λόγους που αναπτύσσω με τις προτάσεις μου στις υπόθεσεις Canon και ΤΕC. Εξάλλου, για τους λόγους που αναφέρω στις προτάσεις μου στην υπόθεση ΤΕC, πρέπει να απορριφθεί και το επιχείρημα της Silver Seiko ότι οι κοινοτικές αρχές κακώς καθόρισαν την κατασκευασμένη κανονική αξία στο επίπεδο των πωλήσεων της θυγατρικής εταιρίας και συνυπολόγισαν στην κατασκευασμένη κανονική αξία τα έξοδα ΠΔΓ της εν λόγω θυγατρικής εταιρίας.

Οι κοινοτικές αρχές ήταν υποχρεωμένες, δυνάμει του άρθρου 2, παράγραφος 2, στοιχείο β, σημείο ii), του βασικού κανονισμού, να περιλαβουν ένα λογικό περιθώριο κέρδους στην κατασκευασμένη κανονική αξία των εν λόγω μοντέλων. Αντίθετα προς ό,τι ισχυρίζεται η Silver Seiko, οι αρχές αυτές μπορούσαν νομίμως να χρησιμοποιήσουν τις τιμές πωλήσεως που εφάρμοζε η Silver Business Machines, αντί των τιμών της Silver Seiko, και να λάβουν υπόψη τους, προς το σκοπό αυτό, το συνδυασμό των περιθωρίων κέρδους των δύο αυτών εταιριών αντί του περιθωρίου κέρδους μόνο της Silver Seiko. Οι λόγοι που με οδηγούν στο συμπέρασμα αυτό αναπτύσσονται εκτενώς στις προτάσεις μου στις υποθέσεις Canon και ΤΕC. 'Οπως έχω ήδη αναφέρει, θεωρώ ότι η Silver Seiko δεν απέδειξε ότι οι πωλήσεις της Silver Business Machines αφορούσαν διαφορετικό στάδιο εμπορίας από το στάδιο των πωλήσεων των θυγατρικών εταιριών της Silver Seiko εντός της ΕΟΚ. Πιστεύω, επομένως, ότι η Silver Seiko δεν απέδειξε ότι η μέθοδος υπολογισμού ήταν εσφαλμένη όπως ισχυρίζεται. Εξάλλου, το επιχείρημα της Silver Seiko ότι η μέθοδος αυτή συνιστά παραβίαση της αρχής της ασφάλειας του δικαίου πρέπει να απορριφθεί για τους λόγους που αναπτύσσω με τις προτάσεις μου στην υπόθεση ΤΕC.

'Οπως διαπιστώθηκε, τρεις από τους ενδιαφερόμενους εξαγωγείς (η Silver Seiko, η Canon και η Brother) πραγματοποιούσαν αρκετές εγχώριες πωλήσεις σε ορισμένα μοντέλα, ούτως ώστε η κανονική αξία να μπορεί να υπολογιστεί βάσει της τιμής που εφαρμόζεται στην εσωτερική αγορά στις περιπτώσεις αυτές, οι κοινοτικές αρχές διαπίστωσαν τα εξής περιθώρια κέρδους σε σχέση προς το κόστος: 61,27% για την Silver Seiko, 47,92% για την Canon και 71,18% για την Brother. Οι κοινοτικές αρχές χρησιμοποίησαν, λοιπόν, τα αντίστοιχα περιθώρια κέρδους για να κατασκευάσουν την κανονική αξία των λοιπών μοντέλων των εν λόγω εξαγωγέων. Κατά τη γνώμη μου, αυτό το περιθώριο κέρδους ήταν εύλογο - όπως απαιτείται από το βασικό κανονισμό και αναφέρεται στην πρώτη παράγραφο της δεκάτης έκτης αιτιολογικής σκέψεως του κανονισμού περί επιβολής οριστικού δασμού - δεδομένου ότι, για τα μοντέλα της Silver Seiko για τα οποία έπρεπε να κατασκευαστεί η κανονική αξία, το πιο ρεαλιστικό περιθώριο κέρδους ήταν το περιθώριο που επετύγχανε η Silver Seiko στα μοντέλα τα οποία πωλούνταν στην εσωτερική αγορά σε ποσότητες επαρκείς ώστε να μπορεί να υπολογιστεί η κανονική αξία βάσει των εγχωρίων αυτών τιμών. Για τους εξαγωγείς που δεν πραγματοποιούσαν αρκετές πωλήσεις στην εσωτερική αγορά, π.χ. την ΤΕC ή την Sharp, οι κοινοτικές αρχές χρησιμοποίησαν το μικρότερο από τα τρία αυτά διαπιστωθέντα περιθώρια κέρδους (47,92%), προκειμένου να το περιλάβουν στον υπολογισμό της κατασκευασμένης κανονικής αξίας. Αυτό δεν συνιστά δυσμενή διάκριση, όπως ισχυρίζεται η Silver Seiko, διότι οι ενδιαφερόμενοι εξαγωγείς βρίσκονταν σε διαφορετική κατάσταση: στην περίπτωση της Silver Seiko, ήταν δυνατόν να χρησιμοποιηθεί το περιθώριο κέρδους του ομίλου αυτού, ενώ οι εξαγωγείς που βρίσκονταν στην κατάσταση της ΤΕC και της Sharp δεν διέθεταν, στην εσωτερική αγορά, δικό τους αντιπροσωπευτικό περιθώριο κέρδους δυνάμενο να χρησιμοποιηθεί. Εξάλλου, θεωρώ ότι οι κοινοτικές αρχές είχαν την ευχέρεια να επιλέξουν το μικρότερο από τα τρία διαπιστωθέντα περιθώρια κέρδους προκειμένου να καθορίσουν το "λογικό" περιθώριο κέρδους κατά το άρθρο 2, παράγραφος 3, στοιχείο β), σημείο ii), του βασικού κανονισμού. Κατά τη γνώμη μου, οι εν λόγω αρχές δεν ήταν καθόλου υποχρεωμένες, όπως ισχυρίζεται η Silver Seiko, να χρησιμοποιήσουν το μέσο όρο των τριών διαπιστωθέντων περιθωρίων κέρδους.

Η Silver Seiko υποστηρίζει ότι, κατά τον υπολογισμό του κέρδους που έπρεπε να περιληφθεί στην κατασκευασμένη κανονική αξία των μοντέλων για τα οποία η κανονική αξία έπρεπε να κατασκευαστεί, οι κοινοτικές αρχές δεν αφαίρεσαν κανένα από τα εν λόγω έξοδα που αφορούσαν την εταιρία πωλήσεων Silver Business Machines, αλλά αφαίρεσαν μόνο τα έξοδα της μητρικής εταιρίας Silver Seiko Limited. Ωστόσο, αν τα έξοδα αυτά είχαν αφαιρεθεί από το κέρδος, θα έπρεπε να είχαν προστεθεί στο κόστος παραγωγής που περιλαμβάνεται στην κατασκευασμένη κανονική αξία, το δε τελικό αποτέλεσμα του υπολογισμού δεν θα ήταν, κατά τη γνώμη μου, διαφορετικό. Εφόσον το επιχείρημα αυτό της Silver Seiko δεν οδηγεί σε διαφορετικό υπολογισμό της κατασκευασμένης κανονικής αξίας, δεν μπορεί να στηρίξει λόγο ακυρώσεως.

Κατά συνέπεια, όλα τα επιχειρήματα που προβάλλει η Silver Seiko όσον αφορά το θέμα της κανονικής αξίας είναι, κατά τη γνώμη μου, απορριπτέα.

2. Τιμή εξαγωγής

Υπό τον τίτλο αυτόν, η Silver Seiko υποστηρίζει ότι: 1) από τις τιμές μεταπωλήσεως εντός της ΕΟΚ αφαιρέθηκαν υπερβολικά υψηλά κέρδη και 2) από τις εν λόγω τιμές μεταπωλήσεως εντός της ΕΟΚ αφαιρέθηκαν, ως γενικά έξοδα, ποσά μεγαλύτερα των πραγματικών.

Σύμφωνα με την εικοστή τρίτη αιτιολογική σκέψη του κανονισμού περί επιβολής οριστικού δασμού, "οι τιμές εξαγωγής αναπροσαρμόστηκαν τελικά με τον υπολογισμό περιθωρίου κέρδους για το συνδεόμενο εισαγωγέα ύψους 5%, που θεωρήθηκε εύλογο με βάση τα περιθώρια κέρδους των ανεξάρτητων εισαγωγέων του εν λόγω προϊόντος". Η Silver Seiko δεν αμφισβητεί το ποσοστό κέρδους που διαπιστώθηκε όσον αφορά τους ανεξάρτητους εισαγωγείς, υποστηρίζει όμως ότι, αντί του χρησιμοποιηθέντος ποσοστού κέρδους, έπρεπε να ληφθεί υπόψη το ποσοστό κέρδους που επιτυγχάνουν οι θυγατρικές εταιρίες της Silver Seiko στην ΕΟΚ. Ωστόσο, εφόσον η μεταβιβαστική τιμή που εφαρμόζεται μεταξύ της μητρικής εταιρίας Silver Seiko Limited και των κοινοτικών θυγατρικών της εταιριών δεν μπορεί να ληφθεί υπόψη ως βάση για τον καθορισμό της τιμής εξαγωγής κατά το άρθρο 2, παράγραφος 8, στοιχείο β), του βασικού κανονισμού, ομοίως δεν μπορεί να ληφθεί υπόψη και το κέρδος που πραγματοποιεί η θυγατρική εταιρία κατά τη μεταπώληση. Λόγω του υπάρχοντος συνδέσμου μεταξύ εξαγωγέα και εισαγωγέα, οι κοινοτικές αρχές είχαν το δικαίωμα, δυνάμει της εν λόγω διατάξεως, να κατασκευάσουν την τιμή εξαγωγής συνυπολογίζοντας "ένα λογικό περιθώριο κέρδους". Φρονώ ότι ήταν εύλογο να χρησιμοποιήσουν για το σκοπό αυτόν το περιθώριο που είχε διαπιστωθεί για τους ανεξάρτητους εισαγωγείς και ότι, επομένως, το επιχείρημα της Silver Seiko είναι απορριπτέο.

'Οσον αφορά το "εύλογο περιθώριο για τα γενικά έξοδα", το οποίο πρέπει να λαμβάνεται υπόψη για την κατασκευή της τιμής εξαγωγής σύμφωνα με το άρθρο 2, παράγραφος 8, στοιχείο β), του βασικού κανονισμού, η Silver Seiko υποστηρίζει ότι τα γενικά έξοδα των θυγατρικών της εταιριών στην ΕΟΚ έπρεπε να είχαν κατανεμηθεί, μεταξύ των ηλεκτρονικών γραφομηχανών και των άλλων μηχανών γραφείου που πωλούν οι εν λόγω εταιρίες, βάσει του αριθμού των πωλουμένων μονάδων και όχι βάσει του κύκλου εργασιών. Ωστόσο, το άρθρο 2, παράγραφος 11, του βασικού κανονισμού προβλέπει ότι η κατανομή γίνεται κανονικά "κατ' αναλογία προς τον κύκλο εργασιών κάθε υπό εξέταση προϊόντος και αγοράς". Οι κοινοτικές αρχές ακολούθησαν, ως προς το θέμα αυτό, το γενικό κανόνα. Το Συμβούλιο δηλώνει ότι οι κοινοτικές αρχές μπορούν να παρεκκλίνουν από το γενικό αυτόν κανόνα σε περιπτώσεις όπου είναι πεπεισμένες ότι μια ιδιαίτερη κατανομή αντικατοπτρίζει πιστότερα τα διάφορα στοιχεία του κόστους στην υπό κρίση όμως περίπτωση δεν πείστηκαν γι' αυτό. Το κύριο επιχείρημα της Silver Seiko ως προς το θέμα αυτό είναι ότι η εφαρμογή αυτού του γενικού κανόνα είναι λιγότερο ευνοϊκή γι' αυτήν απ' ό,τι η εφαρμογή του κανόνα που προτείνει εναλλακτικώς, το επιχείρημα, όμως, αυτό, δεν επαρκεί για να αποδείξει ότι είναι αναγκαία η παρέκκλιση από το γενικό κανόνα. Κατά τα λοιπά, η Silver Seiko δεν κατόρθωσε, κατά τη γνώμη μου, να αποδείξει την ανάγκη ιδιαίτερης κατανομής και, επομένως, οι κοινοτικές αρχές καλώς εφάρμοσαν το γενικό κανόνα του άρθρου 2, παράγραφος 11. Συνεπώς, το επιχείρημα της Silver Seiko δεν μπορεί να γίνει δεκτό.

3. Σύγκριση μεταξύ της κανονικής αξίας και της τιμής εξαγωγής

Υπό τον τίτλο αυτόν, η Silver Seiko υποστηρίζει τα εξής. 1) Κακώς οι κοινοτικές αρχές αρνήθηκαν να δεχτούν προσαρμογές λόγω διαφορών όσον αφορά το στάδιο εμπορίας. 2) Κακώς οι κοινοτικές αρχές αρνήθηκαν να προβούν σε προσαρμογές λόγω ποσοτικών διαφορών. 3) Κακώς οι κοινοτικές αρχές αρνήθηκαν να προβούν σε προσαρμογές λόγω διαφορών όσον αφορά τους όρους και τις συνθήκες πωλήσεως. 4) Οι συγκρίσεις πραγματοποιήθηκαν με συνδυασμό πολλών μεθόδων, δεν αφορούσαν την ίδια περίοδο και δεν έγιναν συναλλαγή προς συναλλαγή.

Από την εξέταση του συνόλου των αποδείξεων που προσκομίστηκαν στο Δικαστήριο προκύπτει, κατά τη γνώμη μου, ότι η Silver Seiko δεν κατόρθωσε να αποδείξει ότι οι κοινοτικές αρχές υπέπεσαν σε σφάλμα διαπιστώνοντας - όπως αναφέρεται στην εικοστή πέμπτη αιτιολογική σκέψη του κανονισμού περί επιβολής οριστικού δασμού - ότι "η σύνθεση των κατηγοριών των πελατών είναι παρόμοια και για την εσωτερική και για την εξωτερική αγορά". Για το λόγο αυτό, καθώς και για τους λόγους που αναπτύσσω με τις προτάσεις μου στις υποθέσεις ΤΕC και Canon, θεωρώ ότι το επιχείρημα της Silver Seiko σχετικά με το στάδιο εμπορίας είναι απορριπτέο.

'Οσον αφορά τις προσαρμογές λόγω ποσοτικών διαφορών, το άρθρο 2, παράγραφος 10, στοιχείο β), σημείο i), του βασικού κανονισμού ορίζει, μεταξύ άλλων, ότι: "Αν η τιμή εξαγωγής και η κανονική αξία δεν είναι συγκρίσιμες ως προς ((ιδίως τις τιμές)), σε κάθε περίπτωση, ανάλογα με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που παρουσιάζει, λαμβάνονται δεόντως υπόψη οι διαφορές που επιδρούν στη δυνατότητα συγκρίσεως των τιμών. 'Οταν ένα ενδιαφερόμενο μέρος ζητεί να ληφθεί υπόψη μία τέτοια διαφορά, φέρει και το βάρος της αποδείξεως ότι η αίτηση αυτή είναι δικαιολογημένη. Για τον καθορισμό των προσαρμογών αυτών ακολουθούνται οι κατωτέρω κατευθυντήριες γραμμές: ποσοτικές διαφορές: προσαρμογές θα πραγματοποιούνται όταν το ύψος μιας διαφοράς τιμής οφείλεται εν όλω ή εν μέρει (μεταξύ άλλων) σε εκπτώσεις, λόγω ποσότητας, που έχουν ελεύθερα συμφωνηθεί επί συνήθων εμπορικών πράξεων κατά τη διάρκεια προγενέστερης αντιπροσωπευτικής περιόδου, συνήθως όχι μικρότερης των έξι μηνών, και για μια σημαντική αναλογία, συνήθως όχι κατώτερη από 20% των συνολικών πωλήσεων του συγκεκριμένου προϊόντος που έχουν πραγματοποιηθεί στην εσωτερική αγορά." Από τη διάταξη αυτή προκύπτει ότι η Silver Seiko όφειλε να ζητήσει τις προσαρμογές αυτές και να δικαιολογήσει το αίτημά της. Επιπλέον, όφειλε να αποδείξει ότι οι διαφορές τιμής "οφείλονταν" σε εκπτώσεις λόγω ποσότητας. Θα ήταν αντίθετη προς το σκοπό του βασικού κανονισμού να θεωρηθεί ως "έκπτωση λόγω ποσότητας" μια διαφορά τιμής οφειλόμενη, στην πραγματικότητα, στο ντάμπινγκ και, επομένως, να μην αποτελέσει, για το λόγο αυτό, στοιχείο συγκρίσεως. Φρονώ ότι σκοπός των κατευθυντηρίων γραμμών του άρθρου 2, παράγραφος 10, στοιχείο β), σημείο i), είναι να εξασφαλιστεί ότι δεν θα γίνονται προσαρμογές εκτός αν αφορούν πραγματικά εκπτώσεις λόγω ποσότητας.

Η Silver Seiko επικαλείται τις εκπτώσεις που χορήγησε, για δύο από τα μοντέλα της, σε ορισμένο ιάπωνα πελάτη. Ωστόσο, ούτε κατά τη διάρκεια της έρευνας, ούτε στο πλαίσιο της παρούσας διαδικασίας, δεν προσκόμισε η Silver Seiko την παραμικρή απόδειξη περί του ότι οι εκπτώσεις αυτές είχαν "ελεύθερα συμφωνηθεί επί συνήθων εμπορικών πράξεων", όπως απαιτεί το άρθρο 2, παράγραφος 10, στοιχείο β), σημείο i). Δεν αποδείχτηκε ότι υπήρχε ένα σύστημα εκπτώσεων λόγω ποσότητας ούτε ότι οι εκπτώσεις τις οποίες επικαλείται ήταν γνωστές ή μπορούσαν να συμφωνηθούν με οποιονδήποτε δυνητικό πελάτη. Επομένως, η Silver Seiko δεν πληρούσε τις προϋποθέσεις του άρθρου 2, παράγραφος 10, στοιχείο β), σημείο i), και, ως εκ τούτου, το επιχείρημά της με τις προσαρμογές λόγω ποσοτικών διαφορών είναι αβάσιμο.

Σχετικά με τις διαφορές ως προς τις συνθήκες και τους όρους πωλήσεως, η Silver Seiko υποστηρίζει ότι κακώς δεν έγιναν δεκτές προσαρμογές για 1) το κόστος επιτοκίου όσον αφορά τα αποθέματα που διαθέτει η Silver Business Machines και 2) το κόστος της πιστώσεως που χορηγεί η Silver Business Machines σε αγοραστές στην Ιαπωνία. Στην πραγματικότητα, οι κοινοτικές αρχές προέβησαν σε προσαρμογή για τις πιστώσεις που χορηγούνται σε πελάτες στην Ιαπωνία. Η προθεσμία της πιστώσεως που ελήφθη υπόψη ήταν σημαντική, αλλά η Silver Seiko ισχυρίζεται ότι στην πραγματικότητα ήταν κατά τι μεγαλύτερη (οι ακριβείς αριθμοί είναι εμπιστευτικοί). Δεν αποδείχτηκε ότι το κόστος της πιστώσεως που αντιστοιχεί στην προθεσμία που δεν ελήφθη υπόψη, καθώς και το κόστος επιτοκίου όσον αφορά τη διατήρηση αποθεμάτων, είχαν άμεση σχέση με τις συγκεκριμένες πωλήσεις, όπως απαιτεί το άρθρο 2, παράγραφος 10, στοιχείο γ), του βασικού κανονισμού, και, επομένως, ορθώς δεν ελήφθησαν υπόψη. Η Silver Seiko υποστηρίζει ότι έπρεπε να είχαν εγκριθεί οι σχετικές προσαρμογές, διότι οι αντίστοιχες δαπάνες είχαν αφαιρεθεί κατά τον καθορισμό της τιμής εξαγωγής προς την Κοινότητα. Ωστόσο, η ιδέα αυτή βασίζεται στην υπόθεση ότι η κανονική αξία και η τιμή εξαγωγής πρέπει να υπολογίζονται κατά τον ίδιο τρόπο, πράγμα το οποίο δεν ευσταθεί για τους λόγους που αναπτύσσονται στις αποφάσεις που εκδόθηκαν στις υποθέσεις των ιαπωνικών ενσφαίρων μικροτριβέων, καθώς και στις προτάσεις μου στις υποθέσεις ΤΕC και Canon. Συνεπώς, τα επιχειρήματα της Silver Seiko, όσον αφορά τη λήψη υπόψη των διαφορών ως προς τις συνθήκες και τους όρους πωλήσεως, δεν μπορούν να γίνουν δεκτά.

Το άρθρο 2, παράγραφος 13, στοιχείο β), του βασικού κανονισμού προβλέπει τα εξής: "'Οταν οι τιμές ποικίλλουν, το περιθώριο ντάμπινγκ δύναται να οριστεί για κάθε μία συναλλαγή χωριστά ή με αναφορά στις τιμές που διαπιστώνονται συχνότερα, οι οποίες είναι αντιπροσωπευτικές ή αποτελούν σταθμισμένες μέσες τιμές." Η διάταξη αυτή σαφώς δεν προβλέπει ότι η σύγκριση μεταξύ της κανονικής αξίας και της τιμής εξαγωγής γίνεται μόνο με βάση την κάθε εμπορική πράξη χωριστά. Στην εικοστή έβδομη αιτιολογική σκέψη του κανονισμού περί επιβολής οριστικού δασμού αναφέρεται ότι "η κανονική αξία συγκρίνεται γενικά με τις τιμές εξαγωγής με βάση την κάθε εμπορική πράξη". Από τη χρήση του όρου "γενικά" συνάγεται ότι το Συμβούλιο δεν υποστηρίζει ότι όλες οι συγκρίσεις πρέπει να γίνονται πράξη προς πράξη. Στην περίπτωση της Silver Seiko, δεν πραγματοποιήθηκαν με τη μέθοδο αυτή, αλλά με βάση τις σταθμισμένες μέσες τιμές. Κατά τη γνώμη μου, αυτή η μέθοδος συγκρίσεως είναι σύμφωνη με το άρθρο 2, παράγραφος 13, στοιχείο β), του βασικού κανονισμού και, αντίθετα προς ό,τι υποστηρίζει η Silver Seiko, περιγράφεται με σαφήνεια στην εικοστή έβδομη αιτιολογική σκέψη του κανονισμού περί επιβολής οριστικού δασμού.

Η Silver Seiko προσάπτει επίσης στις κοινοτικές αρχές ότι χρησιμοποίησαν έναν μηνιαίο σταθμισμένο μέσον όρον όσον αφορά τις τιμές εξαγωγής, ενώ, αντιθέτως, έναν ετήσιο σταθμισμένο μέσον όρον όσον αφορά την κανονική αξία, κατά παράβαση του άρθρου 2, παράγραφος 9, του βασικού κανονισμού, το οποίο ορίζει ότι η τιμή εξαγωγής και η κανονική αξία "πρέπει να συγκρίνονται ... σε ημερομηνίες όσον το δυνατό εγγύτερες". Απ' ό,τι φαίνεται, πράγματι η κανονική αξία καθορίστηκε για τη συνολική υπό εξέταση περίοδο (ενός έτους), ενώ οι τιμές εξαγωγής υπολογίστηκαν χωριστά για κάθε ένα μήνα της υπό κρίση περιόδου. Ωστόσο, κάθε μία από αυτές τις μηνιαίες τιμές συγκρίθηκε με την κανονική αξία, οι διαφορές σταθμίστηκαν αφού ελήφθησαν υπόψη οι ποσότητες που είχαν πωληθεί κάθε μήνα και εξήχθη ο ετήσιος μέσος όρος. Από αυτό έπεται ότι οι τιμές εξαγωγής και η κανονική αξία αναφέρονται στην ίδια περίοδο δώδεκα μηνών επομένως, το επιχείρημα της Silver είναι αβάσιμο.

Συνεπώς, φρονώ ότι όλα τα επιχειρήματα που προβάλλει η Silver Seiko, όσον αφορά τη σύγκριση μεταξύ της κανονικής αξίας και της τιμής εξαγωγής, πρέπει να απορριφθούν.

4. Η ζημία που υπέστη η κοινοτική βιομηχανία

Υπό τον τίτλο αυτό, η Silver Seiko υποστηρίζει τα εξής. 1) Η ανάλυση σχετικά με τη ζημία που υπέστη η κοινοτική παραγωγή πάσχει καθότι δεν εξαιρέθηκαν, κατά τον υπολογισμό της εν λόγω ζημίας, οι κοινοτικοί παραγωγοί που εισήγαγαν οι ίδιοι τα προϊόντα που υποστηρίζεται ότι αποτέλεσαν αντικείμενο ντάμπινγκ. 2) Δεν υπήρξε επαρκής ανάλυση της ζημίας, όπως απαιτείται από το βασικό κανονισμό, καθότι οι παράγοντες της ζημίας που απαριθμούνται στο άρθρο 4, παράγραφος 2, του βασικού κανονισμού δεν αναλύθηκαν προσηκόντως, δεδομένου ότι το αποκαλούμενο σύστημα των "τιμών-στόχων", που χρησιμοποίησαν η Επιτροπή και το Συμβούλιο, δεν αποτελεί την κατάλληλη βάση υπολογισμού της ζημίας και διότι η τυχόν ζημία που υπέστη η κοινοτική βιομηχανία προκλήθηκε από παράγοντες ξένους προς το οποιοδήποτε ντάμπινγκ εκ μέρους της Silver Seiko και, επομένως, κακώς η ευθύνη για τη ζημία αυτή αποδίδεται στη Silver Seiko.

Για τους λόγους που εκθέτω με τις προτάσεις μου στις υποθέσεις Canon και ΤΕC, απορρίπτω τα σχετικά με τη ζημία επιχειρήματα στο σύνολό τους.

5. Η επιβολή οριστικών δασμών αντιντάμπινγκ

Υπό τον τίτλο αυτό, η Silver Seiko υποστηρίζει τα ακόλουθα. 1) Καθορίζοντας αυστηρά το συντελεστή των οριστικών δασμών στο επίπεδο της υποτιθέμενης ζημίας, όπως το επίπεδο αυτό υπολογίστηκε με τη λεγόμενη μέθοδο των "τιμών-στόχων", οι κοινοτικές αρχές επέβαλαν τους δασμούς αυτούς με συντελεστή υψηλότερο από το περιθώριο ντάμπινγκ ή την πραγματική ζημία η επιβολή αυτή έγινε χωρίς να δικαιολογηθεί καταλλήλως ο ορισθείς συντελεστής. 2) Το γεγονός ότι επιβλήθηκαν οριστικοί δασμοί στη Silver Seiko χωρίς να επιβληθούν και στη Nakajima συνιστά παράνομη δυσμενή διάκριση.

Για τους λόγους που αναπτύσσω με τις προτάσεις μου στις υποθέσεις Canon και ΤΕC, οι ισχυρισμοί αυτοί δεν μπορούν να γίνουν δεκτοί.

6. Η οριστική είσπραξη των προσωρινών δασμών

Υπό τον τίτλο αυτό, η Silver Seiko αμφισβητεί την οριστική είσπραξη των προσωρινών δασμών, υποστηρίζοντας ότι οι εν λόγω δασμοί ισχύουν για μέγιστη περίοδο τεσσάρων ή έξι μηνών και μπορούν να εισπραχθούν οριστικά μόνο πριν από τη λήξη της περιόδου αυτής.

Το άρθρο 11, παράγραφος 5, του βασικού κανονισμού ορίζει τα εξής: "Οι προσωρινοί δασμοί ισχύουν για μια μέγιστη περίοδο τεσσάρων μηνών. Ωστόσο, αν οι εξαγωγείς που αντιπροσωπεύουν ένα σημαντικό ποσοστό των σχετικών εμπορικών συναλλαγών το ζητήσουν, ή αν, μετά από δήλωση προθέσεως της Επιτροπής, δεν προβάλουν αντίρρηση, οι προσωρινοί δασμοί αντιντάμπινγκ μπορούν να παραταθούν για μια νέα περίοδο δύο μηνών." Το άρθρο 11, παράγραφος 7, ορίζει: "Μετά τη λήξη της ισχύος των προσωρινών δασμών, η εγγύηση αποδεσμεύεται μόλις αυτό είναι δυνατό στο μέτρο που το Συμβούλιο δεν έχει αποφασίσει την οριστική είσπραξη." Η Silver Seiko ισχυρίζεται ότι ο κανονισμός περί επιβολής προσωρινού δασμού έπαυσε να ισχύει, όπως ο ίδιος προέβλεπε, στις 22 Απριλίου 1985 ή, κατόπιν της παρατάσεως της ισχύος του από τον κανονισμό 1015/85 του Συμβουλίου (ΕΕ 1985, L 108, σ. 18), στις 22 Ιουνίου 1985, και ότι, εφόσον ο κανονισμός περί επιβολής οριστικού δασμού δεν τέθηκε σε ισχύ πριν από τις 23 Ιουνίου 1985, δεν μπορούσε νομίμως να προβλέψει, όπως το έπραξε, την είσπραξη των προσωρινών δασμών, των οποίων η ισχύς είχε ήδη λήξει.

Το επιχείρημα αυτό παραβλέπει, ωστόσο, τις ρυθμίσεις του κανονισμού 1182/71 του Συμβουλίου, της 3ης Ιουνίου 1971, περί καθορισμού των κανόνων που εφαρμόζονται στις προθεσμίες, ημερομηνίες και διορίες (ΕΕ ειδ. έκδ. 01/001, σ. 131). Σύμφωνα με τον κανονισμό αυτό, και συγκεκριμένα τα άρθρα του 3 και 4, οι υπό κρίση πράξεις του Συμβουλίου και της Επιτροπής άρχισαν να ισχύουν στις εξής ημερομηνίες: 1) Ο κανονισμός περί επιβολής προσωρινού δασμού τέθηκε, σύμφωνα με το άρθρο του 3, σε ισχύ την επομένη μέρα από τη δημοσίευσή του στην Επίσημη Εφημερίδα, ήτοι στις 23 Δεκεμβρίου 1984 και ώρα 00.00. Η ισχύς του έληγε στις 23 Απριλίου 1985 τα μεσάνυχτα (δηλαδή με την παρέλευση της τελευταίας ώρας της ημέρας που αντιστοιχεί στην ημερομηνία ενάρξεως της ισχύος του). 2) Ο κανονισμός 1015/85 του Συμβουλίου (με το διορθωτικό που δημοσιεύτηκε στην ΕΕ 1985, L 112, σ. 59) τέθηκε, σύμφωνα με το άρθρο του 2, σε ισχύ την επομένη ημέρα από τη δημοσίευσή του στην Επίσημη Εφημερίδα, ήτοι στις 21 Απριλίου 1985 τα μεσάνυχτα, παρατείνοντας την ισχύ των προσωρινών δασμών αντιντάμπινγκ για περίοδο δύο μηνών που άρχιζε στις 23 Απριλίου 1985 τα μεσάνυχτα (ημερομηνία οριζόμενη από το διορθωμένο άρθρο 2, παράγραφος 2) και έληγε στις 23 Ιουνίου 1985 τα μεσάνυχτα (δηλαδή με την παρέλευση της τελευταίας ώρας της ημέρας που αντιστοιχεί στην ημερομηνία ενάρξεως της ισχύος του). 3) Ο κανονισμός περί επιβολής οριστικού δασμού τέθηκε, σύμφωνα με το άρθρο του 3, σε ισχύ την επόμενη ημέρα από τη δημοσίευσή του στην Επίσημη Εφημερίδα, ήτοι στις 23 Ιουνίου 1985 τα μεσάνυχτα. Συνεπώς, αυτή την ημέρα και ώρα άρχισε να ισχύει η απόφαση του Συμβουλίου περί οριστικής εισπράξεως των προσωρινών δασμών. Αντίθετα προς ό,τι υποστηρίζει η Silver Seiko, την ανωτέρω ημέρα και ώρα ο κανονισμός περί επιβολής προσωρινού δασμού εξακολουθούσε να ισχύει.

Ενόψει της ανωτέρω αναλύσεως, δεν είναι αναγκαίο να αποφανθεί το Δικαστήριο αν οι όροι "έχει αποφασίσει την ... είσπραξή της", που περιέχονται στο άρθρο 11, παράγραφος 7, του βασικού κανονισμού, αναφέρονται στην ημερομηνία κατά την οποία το Συμβούλιο λαμβάνει την απόφαση ή στην ημερομηνία κατά την οποία η πράξη που περιέχει την απόφαση τίθεται σε ισχύ. Μολονότι και οι δύο ερμηνείες είναι εύλογες, μου φαίνεται, εκ πρώτης όψεως, ότι η πρώτη είναι και η πιθανότερη.

Η Silver Seiko υποστηρίζει επίσης ότι, εφόσον εξέφρασε αντιρρήσεις όσον αφορά την παράταση, το Συμβούλιο δεν είχε το δικαίωμα να παρατείνει την ισχύ των προσωρινών δασμών δυνάμει του άρθρου 11, παράγραφος 5, του βασικού κανονισμού. Ωστόσο, φαίνεται ότι μόνο η Brother και η Silver Seiko προέβαλαν αντιρρήσεις ως προς την παράταση, ενώ οι λοιποί ενδιαφερόμενοι εξαγωγείς δεν εξέφρασαν αντιρρήσεις ή και επιδοκίμασαν την παράταση αυτή. Οι λοιποί αυτοί εξαγωγείς αντιπροσωπεύουν σαφώς, κατά τη γνώμη μου, "ένα σημαντικό ποσοστό των σχετικών εμπορικών συναλλαγών" και, επομένως, παρά τους ισχυρισμούς της Silver Seiko, πληρούνταν, στην πραγματικότητα, η προϋπόθεση του άρθρου 11, παράγραφος 5.

Ως εκ τούτου, η Silver Seiko δεν απέδειξε το βάσιμο των ισχυρισμών της όσον αφορά την οριστική είσπραξη των προσωρινών δασμών.

7. Οι διαδικαστικές παρατυπίες

Τέλος, υπό τον τίτλο αυτό, η Silver Seiko ισχυρίζεται ότι δεν της παρασχέθηκαν ούτε ίση πρόσβαση στην πληροφόρηση ούτε οι ίδιες δυνατότητες άμυνας με τους άλλους ενδιαφερόμενους και ότι προσβλήθηκαν τα δικαιώματα άμυνάς της.

Κατά την εξέταση των ισχυρισμών αυτών, πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι η διαδικασία των ερευνών αντιντάμπινγκ διέπεται λεπτομερώς από τις διατάξεις των άρθρων 7 και 8 του βασικού κανονισμού. Το άρθρο 7, παράγραφος 4, στοιχείο γ), σημείο iii), του βασικού κανονισμού προβλέπει τα εξής: "Η ενημέρωση πρέπει κανονικά να γίνεται 15 τουλάχιστον ημέρες πριν από την υποβολή από την Επιτροπή πρότασης για οριστικά μέτρα σύμφωνα με το άρθρο 12. Οι παρατηρήσεις που γίνονται μετά την ενημέρωση δύνανται να λαμβάνονται υπόψη μόνον αν παραλαμβάνονται εντός προθεσμίας που η Επιτροπή καθορίζει σε κάθε περίπτωση, λαμβάνοντας δεόντως υπόψη τον επείγοντα χαρακτήρα του θέματος και η οποία όμως πρέπει να είναι τουλάχιστον δέκα ημέρες." Στην υπό κρίση περίπτωση, φαίνεται ότι οι πληροφορίες σχετικά με το ύψος του δασμού παρασχέθηκαν επισήμως με τηλετυπήματα που εστάλησαν προς όλους τους εξαγωγείς την ίδια ημέρα (6 Μαΐου 1985) και ότι για όλες τις απαντήσεις καθορίστηκε η ίδια προθεσμία (η οποία έληγε στις 17 Μαΐου 1985 και ώρα 09.00, τουτέστιν δέκα ημέρες). Η πρόταση κανονισμού περί επιβολής οριστικού δασμού διαβιβάστηκε στο Συμβούλιο στις 24 Μαΐου 1985. Επομένως, η ενημέρωση των εξαγωγέων πραγματοποιήθηκε 18 ημέρες πριν από την υποβολή της προτάσεως. Από αυτό, κατά τη γνώμη μου, έπεται ότι, στην υπό κρίση περίπτωση, η Επιτροπή τήρησε τις επιταγές του άρθρου 7, παράγραφος 4, στοιχείο γ), σημείο iii).

Ωστόσο, η Silver Seiko παραπονείται επίσης και ότι, πριν από την αποστολή του τηλετυπήματος στις 6 Μαΐου 1985, και μάλιστα πριν από την ενημερωτική συνάντηση της 25ης Απριλίου 1985, ένας άλλος εξαγωγέας - η Canon - έλαβε σημαντικές πληροφορίες όσον αφορά τους υπολογισμούς του ντάμπινγκ και των περιθωρίων ντάμπινγκ, καθώς και τη μέθοδο υπολογισμού της ζημίας, ενώ η ίδια έλαβε γνώση των στοιχείων αυτών το πρώτον με το τηλετύπημα της 6ης Μαΐου 1985. Η Silver Seiko ισχυρίζεται ότι η μεταχείριση αυτή παρέσχε στην Canon περισσότερο χρόνο για να προετοιμάσει την άμυνά της, πράγματα το οποίο συνιστά παραβίαση της αρχής της ισότητας.

Δέχομαι ότι, στο πλαίσιο των διαδικασιών αντιντάμπινγκ, μπορεί ενδεχομένως να γίνει επίκληση των γενικών αρχών περί διαδικαστικών εγγυήσεων, έστω και αν τηρούνται οι εφαρμοστέες ρητές διατάξεις του βασικού κανονισμού πρέπει, όμως, πρώτα να διευκρινιστεί ως προς τι οι ρητώς προβλεπόμενοι διαδικαστικοί κανόνες δεν είναι ικανοποιητικοί ενόψει της καταστάσεως για την οποία παραπονείται ο ενδιαφερόμενος. Κατά τη γνώμη μου, η Silver Seiko δεν το διευκρινίζει. Η ίδια αναγνωρίζει ότι είναι δύσκολο να αποδειχτεί σε ποια έκταση τα συγκεκριμένα γεγονότα την έβλαψαν σε σχέση προς την Canon και δηλώνει ότι "αυτή η στέρηση χρόνου και πληροφοριών έχει ακαθόριστες συνέπειες". Και είναι αλήθεια. Εξάλλου, πρέπει να ληφθεί υπόψη με όλες τις άλλες πρακτικές λεπτομέρειες της υποθέσεως. Ασφαλώς, το ιδανικό θα ήταν να μπορούν οι κοινοτικές αρχές να εξασφαλίζουν ότι σε όλους τους ενδιαφερόμενους εξαγωγείς παρέχονται οι ίδιες δυνατότητες να απαντήσουν επί των πληροφοριών αυτό όμως δεν είναι, στην πράξη, πάντοτε δυνατό - ιδίως σε μεγάλες υποθέσεις όπως οι υπό κρίση - να οργανώνουν ταυτόχρονες συναντήσεις με τα ενδιαφερόμενα μέρη ή να εξασφαλίζουν την ταυτόχρονη παροχή πληροφοριών. Κατά τη γνώμη μου, η Silver Seiko δεν απέδειξε ότι τα περιστατικά που επικαλείται συνιστούν όντως παραβίαση της αρχής της ισότητας - αν υποτεθεί ότι ορθώς γίνεται επίκληση της αρχής αυτής στην υπό κρίση περίπτωση - ή οποιασδήποτε άλλης αρχής περί διαδικαστικών εγγυήσεων.

Η Silver Seiko παραπονείται ότι συνάντησε δυσκολίες για να ορίσει συνάντηση με τους εκπροσώπους της Επιτροπής σε ημερομηνίες που να την εξυπηρετούν. Αυτό αποτελεί μια γενικής φύσεως αιτίαση και δεν μπορεί να θεμελιώσει λόγο ακυρώσεως. Η Silver Seiko αναφέρει ως παράδειγμα την περίπτωση ενός συμβούλου της, στον οποίο η Επιτροπή δεν επέτρεψε να ενημερωθεί επί του φακέλου. Ωστόσο, στους φακέλους της Επιτροπής δεν φαίνεται να περιέχεται καμία σχετική αίτηση που να μην ικανοποιήθηκε, είναι όμως πιθανόν να μην επιτράπηκε σε εκπρόσωπο των εξαγωγέων η πρόσβαση στο φάκελο, αν ο εκπρόσωπος αυτός εμφανίστηκε απροειδοποίητα στα γραφεία της Επιτροπής για να συμβουλευθεί το σχετικό φάκελο. Το άρθρο 7, παράγραφος 4, στοιχείο γ), σημείο i), του βασικού κανονισμού ορίζει ότι οι αιτήσεις ενημερώσεως πρέπει να απευθύνονται εγγράφως στην Επιτροπή, φαίνεται δε ότι η θεσπιζόμενη πρακτική αποβλέπει στον καθορισμό ημερομηνίας που να εξυπηρετεί αμφότερα τα μέρη. Θεωρώ, επομένως, ότι η Silver Seiko δεν απέδειξε το βάσιμο των ισχυρισμών της ως προς το θέμα αυτό.

Η Silver Seiko παραπονείται επίσης ότι δεν της παρασχέθηκαν ορισμένες πληροφορίες σχετικά με τον υπολογισμό της ζημίας. Παραπονείται ότι δεν της ανακοινώθηκαν τα λεπτομερή στοιχεία που είχε ζητήσει όσον αφορά τον όγκο των εισαγωγών της ΕΟΚ από τη Σουηδία, την Ελβετία, τη Σιγκαπούρη και τις ΗΠΑ, αλλά της δόθηκαν μόνο τα στοιχεία που αφορούσαν τις ΗΠΑ και τη Σιγκαπούρη, και ότι τα παρασχεθέντα στοιχεία ήταν συνολικά και δεν καθιστούσαν δυνατό να διαπιστωθεί χωριστά ο όγκος των εισαγωγών από τη Σιγκαπούρη και ο όγκος των εισαγωγών από τις ΗΠΑ. Το Συμβούλιο δηλώνει - η δε δήλωσή του δεν αμφισβητήθηκε - ότι η Silver Seiko, χρησιμοποιώντας τους αριθμούς αυτούς και παραβάλλοντάς τους με τους αριθμούς που αναφέρονται στις αιτιολογικές σκέψεις 31 και 32 του κανονισμού περί επιβολής προσωρινού δασμού, μπορούσε να υπολογίσει μόνη της το συνολικό όγκο των εισαγωγών από τη Σουηδία και την Ελβετία. Στην ουσία, επομένως, η Silver Seiko προσάπτει στις κοινοτικές αρχές ότι δεν της ανακοίνωσαν χωριστά στοιχεία για κάθε μία από τις εν λόγω χώρες. Είναι προφανές ότι τα στοιχεία αυτά αποτελούν σημαντικές εμπορικές πληροφορίες και ότι οι κοινοτικές αρχές όφειλαν να τηρήσουν τις διατάξεις περί εμπιστευτικής μεταχειρίσεως που θεσπίζονται στο άρθρο 8 του βασικού κανονισμού. Συγκεκριμένα, τα στοιχεία αυτά έπρεπε να θεωρούνται εμπιστευτικά διότι αφορούσαν μία μόνο επιχείρηση στη Σουηδία, μία στην Ελβετία, μία στη Σιγκαπούρη και δύο στις Ηνωμένες Πολιτείες. Συνεπώς, κατά τη γνώμη μου, ορθώς οι κοινοτικές αρχές δεν ανακοίνωσαν τα στοιχεία αυτά σύμφωνα με το άρθρο 8 του βασικού κανονισμού.

Η Silver Seiko παραπονείται επίσης ότι δεν της παρασχέθηκαν στοιχεία όσον αφορά τα παρελθόντα και μέλλοντα προγράμματα επενδύσεων των κοινοτικών κατασκευαστών. Φαίνεται, ωστόσο, ότι, κατά τη συνάντηση της 10ης Ιανουαρίου 1985, οι κοινοτικές αρχές εξήγησαν στη Silver Seiko ότι τα λεπτομερή στοιχεία όσον αφορά τις επενδύσεις κατά τομέα θεωρούνταν άκρως νευραλγικά και απόρρητα και ότι η κοινοποίησή τους μπορούσε να προξενήσει ζημία στους παραγωγούς τους οποίους αφορούσαν. Κατά τη γνώμη μου, οι κοινοτικές αρχές έπραξαν πολύ ορθά, κατά το άρθρο 8 του βασικού κανονισμού, αρνηθείσες να ανακοινώσουν τα στοιχεία αυτά.

'Οσον αφορά τον καθορισμό των τιμών-στόχων, η Silver Seiko υποστηρίζει ότι οι κοινοτικές αρχές αρνήθηκαν να προβούν στη ζητηθείσα συστηματική ταξινόμηση των πορισμάτων της Επιτροπής βάσει των μοντέλων της Silver Seiko και των συγκρίσεων με τους ευρωπαίους παραγωγούς, και τούτο κατά μοντέλο, εταιρία και χώρα. Οι πληροφορίες, όμως, αυτές θα είχαν επιτρέψει στη Silver Seiko να διαπιστώσει το κόστος παραγωγής κάθε κοινοτικού παραγωγού. Οι εν λόγω πληροφορίες είναι προφανώς εμπιστευτικές, υπό την έννοια του άρθρου 8 του βασικού κανονισμού, και, κατά τη γνώμη μου, καλώς οι κοινοτικές αρχές αρνήθηκαν, κατ' εφαρμογή της διατάξεως αυτής, να τις ανακοινώσουν.

Τέλος, η Silver Seiko παραπονείται ότι οι κοινοτικές αρχές αρνήθηκαν να της παράσχουν πληροφορίες σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο υπολογίστηκαν οι τιμές-στόχοι για κάθε μία από τις εταιρίες που υπέβαλαν καταγγελία. Φαίνεται, ωστόσο, ότι, κατά την ενημερωτική συνάντηση της 25ης Απριλίου 1985, διευκρινίστηκε ο τρόπος υπολογισμού των τιμών-στόχων και ότι οι εκπρόσωποι της Κοινότητας τόνισαν ότι τα στοιχεία όσον αφορά το κόστος και τα κέρδη κάθε επιχειρήσεως ήταν άκρως εμπιστευτικά, η δε κοινοποίησή τους μπορούσε να προξενήσει βλάβη στους κοινοτικούς παραγωγούς. Αργότερα, με τηλετύπημα της 6ης Μαΐου 1985, οι κοινοτικές αρχές ανακοίνωσαν το συνολικό περιθώριο κέρδους που χρησιμοποιήθηκε για τον υπολογισμό των τιμών-στόχων. Νομίζω ότι, πράττοντας αυτό, οι κοινοτικές αρχές ανακοίνωσαν όλα τα στοιχεία τα οποία είχαν το δικαίωμα να ανακοινώσουν, ως προς το θέμα αυτό, δυνάμει του άρθρου 8 του βασικού κανονισμού.

Συνεπώς, κατά τη γνώμη μου, όλες οι αιτιάσεις της Silver Seiko όσον αφορά τις διαδικαστικές παρατυπίες είναι αβάσιμες.

Υπόθεση 107/86

Το Συμβούλιο υποστηρίζει ότι η δεύτερη αυτή προσφυγή της Silver Seiko (υπόθεση 107/86) πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτη και ότι, εν πάση περιπτώσει, η Silver Seiko πρέπει να καταδικαστεί στα δικαστικά έξοδα, καθόσον η δεύτερη προσφυγή ήταν περιττή. Ωστόσο, για τους λόγους που εκθέτω με τις προτάσεις μου στην υπόθεση ΤΕC όσον αφορά τη δεύτερη προσφυγή της ΤΕC (υπόθεση 106/86), φρονώ ότι η δεύτερη προσφυγή της Silver Seiko (υπόθεση 107/86) πρέπει να θεωρηθεί παραδεκτή και ότι η απόφαση ως προς τα δικαστικά έξοδα εξαρτάται από την απόφαση στην υπόθεση 273/85.

Συμπέρασμα

Εισηγούμαι, επομένως, να απορριφθούν οι προσφυγές στις υπόθεσεις 273/85 και 107/86 και να καταδικαστούν οι προσφεύγουσες στα δικαστικά έξοδα του Συμβουλίου, της Επιτροπής και της Cetma, συμπεριλαμβανομένων των εξόδων της διαδικασίας των ασφαλιστικών μέτρων.

(*) Μετάφραση από τα αγγλικά.