ΑΠΌΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ

της 10ης Μαρτίου 1977 ( *1 )

Αντικείμενο της υποθέσεως:

Ερμηνεία των άρθρων 27, παράγραφος 1, και 28, παράγραφος 1, του κανονισμού 3 του Συμβουλίου, της 25ης Σεπτεμβρίου 1958, περί της κοινωνικής ασφαλίσεως των διακινουμένων εργαζομένων (JO 1958, σ. 561), όσον αφορά τη δυνατότητα σωρεύσεως των συντάξεων αναπηρίας, δικαίωμα επί των οποίων έχει αποκτηθεί, αφενός, υπό τις νομοθεσίες των κρατών μελών της ΕΟΚ και, αφετέρου, υπό τη νομοθεσία τρίτης χώρας.

Διατακτικό της αποφάσεως:

Οι διατάξεις των κανονισμών 3 και 4 του Συμβουλίου, της 25ης Σεπτεμβρίου και της 3ης Δεκεμβρίου 1958 αντίστοιχα, περί της κοινωνικής ασφαλίσεως των διακινουμένων εργαζομένων, και ιδίως το άρθρο 28, παράγραφος 1, του κανονισμού 3, δεν αποκλείουν την εφαρμογή, εκ μέρους του οργάνου κράτους μέλους, κατά το «λογιστικό» υπολογισμό του ποσού της παροχής την οποία θα εδι-καιούτο να λαμβάνει ο ενδιαφερόμενος αν όλες οι περίοδοι ασφαλίσεως είχαν συμπληρωθεί αποκλειστικά υπό τη νομοθεσία του εν λόγω κράτους μέλους, κανόνα της δικής του νομοθεσίας για να μειώσει το θεωρητικό ποσό της παροχής λόγω παροχής την οποία δικαιούται ο ενδιαφερόμενος από πηγή εκτός της Κοινότητας.

Πρόταση του γενικού εισαγγελέα:

Ταυτόσημη με το διατακτικό της αποφάσεως.

( *1 ) Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική.