(1)

H οδηγία 98/83/ΕΚ του Συμβουλίου (4) έχει τροποποιηθεί επανειλημμένα και ουσιωδώς (5). Επειδή πρόκειται να τροποποιηθεί περαιτέρω, κρίνεται σκόπιμο να αναδιατυπωθεί η οδηγία για λόγους σαφήνειας.

(2)

Η οδηγία 98/83/ΕΚ θέσπισε το νομικό πλαίσιο για την προστασία της ανθρώπινης υγείας από τις δυσμενείς επιπτώσεις τυχόν μόλυνσης του νερού ανθρώπινης κατανάλωσης, διασφαλίζοντας ότι αυτό είναι υγιεινό και καθαρό. Η παρούσα οδηγία θα πρέπει να επιδιώκει τον ίδιο στόχο και θα πρέπει να βελτιώνει την πρόσβαση σε τέτοιο νερό για όλους στην Ένωση. Για τον σκοπό αυτόν, επιβάλλεται να θεσπιστούν σε ενωσιακό επίπεδο οι ελάχιστες απαιτήσεις με τις οποίες θα πρέπει να συμμορφώνεται το νερό που προορίζεται για τον σκοπό αυτόν. Τα κράτη μέλη οφείλουν να λαμβάνουν τα αναγκαία μέτρα για να διασφαλίζουν ότι το νερό ανθρώπινης κατανάλωσης είναι απαλλαγμένο από οποιουσδήποτε μικροοργανισμούς και παράσιτα, καθώς και από ουσίες, οι οποίες, σε αριθμούς ή συγκεντρώσεις, σε ορισμένες περιπτώσεις, συνιστούν δυνητικό κίνδυνο για την ανθρώπινη υγεία, και ότι πληροί τις εν λόγω ελάχιστες απαιτήσεις.

(3)

Είναι αναγκαίο να αποκλειστούν από το πεδίο εφαρμογής της παρούσας οδηγίας τα φυσικά μεταλλικά νερά και τα νερά που θεωρούνται φάρμακα, δεδομένου ότι τα συγκεκριμένα είδη νερού καλύπτονται από τις οδηγίες 2009/54/ΕΚ (6) και 2001/83/ΕΚ (7) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου αντίστοιχα. Ωστόσο, η οδηγία 2009/54/ΕΚ αφορά τόσο τα φυσικά μεταλλικά νερά όσο και τα νερά πηγής, αλλά μόνον η πρώτη κατηγορία θα πρέπει να εξαιρεθεί από το πεδίο εφαρμογής της παρούσας οδηγίας. Όπως ορίζεται στο άρθρο 9 παράγραφος 4 τρίτο εδάφιο της οδηγίας 2009/54/ΕΚ, τα νερά πηγής θα πρέπει να συμμορφώνονται με την παρούσα οδηγία και, όσον αφορά τις μικροβιολογικές απαιτήσεις, τα νερά πηγής θα πρέπει να συμμορφώνονται με την οδηγία 2009/54/ΕΚ. Στην περίπτωση του νερού ανθρώπινης κατανάλωσης που τοποθετείται σε φιάλες ή δοχεία και προορίζεται για πώληση ή που χρησιμοποιείται στην παραγωγή, την παρασκευή ή την επεξεργασία τροφίμων, το νερό αυτό θα πρέπει, καταρχήν, να εξακολουθήσει να συμμορφώνεται με την παρούσα οδηγία έως το σημείο τήρησης, δηλαδή τη βρύση, και μετά το σημείο αυτό θα πρέπει να θεωρείται τρόφιμο, εφόσον προορίζεται για πόση από τον άνθρωπο ή αναμένεται ευλόγως ότι θα χρησιμεύσει για τον σκοπό αυτό, σύμφωνα με τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 178/2002 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (8).

Επιπλέον, οι υπεύθυνοι επιχειρήσεων τροφίμων που διαθέτουν δική τους πηγή νερού και τη χρησιμοποιούν για τους συγκεκριμένους σκοπούς της επιχείρησής τους, θα πρέπει να μπορούν να εξαιρούνται από την παρούσα οδηγία, εφόσον συμμορφώνονται με τις σχετικές υποχρεώσεις ιδίως όσον αφορά τις αρχές «ανάλυσης κινδύνου και κρίσιμων σημείων ελέγχου» και τις επανορθωτικές ενέργειες σύμφωνα με τη συναφή νομοθεσία της Ένωσης περί τροφίμων. Οι υπεύθυνοι επιχειρήσεων τροφίμων που διαθέτουν δική τους πηγή νερού και ενεργούν ως φορείς ύδρευσης θα πρέπει να συμμορφώνονται με την παρούσα οδηγία, με τον ίδιο τρόπο όπως κάθε άλλος φορέας ύδρευσης.

(4)

Μετά την ολοκλήρωση της ευρωπαϊκής πρωτοβουλίας πολιτών για το δικαίωμα στο νερό («η πρωτοβουλία Right2Water»), η Επιτροπή δρομολόγησε δημόσια διαβούλευση σε επίπεδο Ένωσης και πραγματοποίησε αξιολόγηση βελτίωσης της καταλληλότητας και της αποδοτικότητας του κανονιστικού πλαισίου (REFIT) για την οδηγία 98/83/ΕΚ. Από την αξιολόγηση αυτή διαπιστώθηκε ότι απαιτείται επικαιροποίηση ορισμένων διατάξεων της εν λόγω οδηγίας. Προσδιορίστηκαν τέσσερις τομείς όπου παρατηρούνται περιθώρια βελτίωσης, και συγκεκριμένα ο κατάλογος των παραμετρικών τιμών με βάση την ποιότητα, η περιορισμένη χρήση της προσέγγισης βάσει κινδύνου, οι ασαφείς διατάξεις σχετικά με την πληροφόρηση των καταναλωτών, και οι αποκλίσεις που υπάρχουν μεταξύ των συστημάτων έγκρισης για τα υλικά που έρχονται σε επαφή με νερό ανθρώπινης κατανάλωσης, καθώς και οι επιπτώσεις αυτών των αποκλίσεων στην ανθρώπινη υγεία. Επιπλέον, η πρωτοβουλία Right2Water για το δικαίωμα στο νερό υπέδειξε, ως ξεχωριστό πρόβλημα, το γεγονός ότι ένα μέρος του πληθυσμού, ιδίως οι περιθωριοποιημένες ομάδες, δεν έχει πρόσβαση σε νερό ανθρώπινης κατανάλωσης, η δε παροχή τέτοιας πρόσβασης αποτελεί δέσμευση στο πλαίσιο του στόχου 6 από τους στόχους βιώσιμης ανάπτυξης (ΣΒΑ) της Ατζέντας 2030 των Ηνωμένων Εθνών για τη βιώσιμη ανάπτυξη.

Ένα τελευταίο ζήτημα που εντοπίστηκε είναι η γενικότερη έλλειψη πληροφόρησης σχετικά με τις διαρροές νερού, που οφείλονται σε ανεπάρκεια επενδύσεων στη συντήρηση και την ανανέωση των υποδομών ύδρευσης, όπως επισημαίνεται και στην ειδική έκθεση του Ευρωπαϊκού Ελεγκτικού Συνεδρίου αριθ. 12/2017, της 5ης Ιουλίου 2017, «Εφαρμογή της οδηγίας για το πόσιμο νερό: παρά τη βελτίωση της ποιότητας του νερού και της πρόσβασης σε αυτό στη Βουλγαρία, την Ουγγαρία και τη Ρουμανία, εξακολουθούν να υπάρχουν σημαντικές επενδυτικές ανάγκες».

(5)

Το 2017, το περιφερειακό γραφείο του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) για την Ευρώπη διεξήγαγε λεπτομερή επανεξέταση του καταλόγου των παραμέτρων και των παραμετρικών τιμών που καθορίζονται στην οδηγία 98/83/ΕΚ, προκειμένου να διαπιστώσει κατά πόσον απαιτείται προσαρμογή του εν λόγω καταλόγου στην τεχνική και την επιστημονική πρόοδο. Δεδομένων των αποτελεσμάτων της επανεξέτασης αυτής θα πρέπει να γίνονται έλεγχοι για εντερικά παθογόνα και τη Legionella και θα πρέπει να προστεθούν έξι χημικές παράμετροι ή ομάδες παραμέτρων. Για τις τέσσερις από τις έξι νέες παραμέτρους ή ομάδες παραμέτρων, θα πρέπει να καθοριστούν παραμετρικές τιμές αυστηρότερες από εκείνες που προτείνονται από τον ΠΟΥ, αλλά ωστόσο εφικτές, βάσει άλλων πρόσφατων επιστημονικών γνωμών και της αρχής της προφύλαξης. Για μία από τις νέες παραμέτρους, ο αριθμός των αντιπροσωπευτικών ουσιών πρέπει να μειωθεί και η τιμή να προσαρμοστεί. Η τιμή για το χρώμιο παραμένει υπό εξέταση από τον ΠΟΥ και ως εκ τούτου, θα πρέπει να καθοριστεί μεταβατική περίοδος 15 ετών, πριν προσδιοριστεί αυστηρότερη τιμή. Επιπρόσθετα, ο ΠΟΥ συνέστησε τρεις αντιπροσωπευτικές ενώσεις με ιδιότητες ενδοκρινικού διαταράκτη που μπορούν να θεωρηθούν ως κριτήρια αναφοράς, για αξιολόγηση της παρουσίας ενώσεων με ιδιότητες ενδοκρινικού διαταράκτη και της αποτελεσματικότητας της επεξεργασίας τους όπου απαιτείται, με τιμές 0,1 μg/l για τη δισφαινόλη A, 0,3 μg/l για την εννεϋλοφαινόλη και 1 ng/l για τη β-οιστραδιόλη.

Ωστόσο, βάσει γνωμοδότησης του 2015 της Ευρωπαϊκής Αρχής για την Ασφάλεια των Τροφίμων (EFSA), αποφασίστηκε ότι μία από τις εν λόγω τρεις ενώσεις, η δισφαινόλη Α, θα πρέπει να προστεθεί στην παρούσα οδηγία με υγειονομικά προσδιορισμένη παραμετρική τιμή 2,5 μg/l. Επιπλέον, η εννεϋλοφαινόλη και η β-οιστραδιόλη θα πρέπει να προστεθούν στον κατάλογο επιτήρησης, ο οποίος θα θεσπιστεί από την Επιτροπή δυνάμει της παρούσας οδηγίας.

(6)

Σχετικά με τον μόλυβδο, ο ΠΟΥ συνέστησε να διατηρηθεί η ισχύουσα παραμετρική τιμή, αλλά σημείωσε ότι οι συγκεντρώσεις θα πρέπει να είναι οι χαμηλότερες ευλόγως εφικτές. Συνεπώς, θα πρέπει να είναι δυνατό να διατηρηθεί η τρέχουσα τιμή των 10 μg/l για 15 έτη μετά την ημερομηνία έναρξης ισχύος της παρούσας οδηγίας. Το αργότερο έως το τέλος αυτής της μεταβατικής περιόδου, η παραμετρική τιμή για τον μόλυβδο θα πρέπει να είναι 5 μg/l. Επιπρόσθετα, δεδομένου ότι οι υφιστάμενοι μολυβδοσωλήνες στα σπίτια και τα κτήρια αποτελούν ένα διαρκές πρόβλημα και δεδομένου ότι τα κράτη μέλη δεν έχουν πάντα την αναγκαία αρμοδιότητα να επιβάλλουν την αντικατάσταση των εν λόγω σωλήνων, η τιμή των 5 μg/l θα πρέπει να έχει προτρεπτικό χαρακτήρα όσον αφορά τις υποχρεώσεις που σχετίζονται με τα οικιακά συστήματα διανομής. Ωστόσο, για όλα τα νέα υλικά που έρχονται σε επαφή με το νερό ανθρώπινης κατανάλωσης και τα οποία θα αδειοδοτηθούν σύμφωνα με την παρούσα οδηγία, ανεξαρτήτως του αν πρόκειται να χρησιμοποιηθούν σε συστήματα υδροδότησης ή οικιακά συστήματα διανομής, η τιμή των 5 μg/l θα πρέπει να ισχύει στη βρύση.

(7)

Προκειμένου να αντιμετωπιστεί η αυξανόμενη ανησυχία του κοινού σχετικά με τις επιπτώσεις αναδυόμενων ενώσεων, όπως των ενδοκρινικών διαταρακτών, των φαρμάκων και των μικροπλαστικών, στην ανθρώπινη υγεία μέσω του νερού ανθρώπινης κατανάλωσης, και να αντιμετωπιστούν νέες αναδυόμενες ενώσεις στην αλυσίδα υδροδότησης, θα πρέπει να εισαχθεί στην παρούσα οδηγία ένας μηχανισμός καταλόγου επιτήρησης. Ο μηχανισμός του καταλόγου επιτήρησης θα καταστήσει δυνατή την ανταπόκριση σε αυξανόμενες ανησυχίες κατά τρόπο δυναμικό και ευέλικτο. Θα επιτρέψει επίσης την ενημέρωση σχετικά με νέες γνώσεις ως προς σχετικότητα των εν λόγω αναδυόμενων ενώσεων με την ανθρώπινη υγεία και σχετικά με νέες γνώσεις ως προς τις καταλληλότερες προσεγγίσεις και μεθοδολογίες παρακολούθησης. Ο μηχανισμός καταλόγου επιτήρησης για το νερό ανθρώπινης κατανάλωσης αποτελεί μέρος της ανταπόκρισης σε ποικίλες σχετικές ενωσιακές πολιτικές, όπως αναφέρεται στην ανακοίνωση της Επιτροπής, της 11ης Μαρτίου 2019, με τίτλο «Στρατηγική προσέγγιση της Ευρωπαϊκής Ένωσης σχετικά με τα φάρμακα στο περιβάλλον», στην ανακοίνωση της Επιτροπής, της 7ης Νοεμβρίου 2018, με τίτλο «Προς ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τους ενδοκρινικούς διαταράκτες» και στα συμπεράσματα του Συμβουλίου, της 26ης Ιουνίου 2019, με τίτλο «Προς μια στρατηγική της Ένωσης για βιώσιμη πολιτική όσον αφορά τα χημικά προϊόντα».

(8)

Ο ΠΟΥ συνέστησε επίσης τη μείωση τριών παραμετρικών τιμών και τη διαγραφή πέντε παραμέτρων από τον κατάλογο των παραμέτρων και παραμετρικών τιμών που περιέχεται στην οδηγία 98/83/ΕΚ. Ωστόσο, δεν θεωρούνται αναγκαίες όλες αυτές οι αλλαγές, καθώς η προσέγγιση βάσει κινδύνου, που θεσπίζει η οδηγία (ΕΕ) 2015/1787 της Επιτροπής (9), επιτρέπει στους φορείς ύδρευσης να αφαιρούν μια παράμετρο από τον κατάλογο των προς παρακολούθηση παραμέτρων, υπό ορισμένες προϋποθέσεις. Ήδη εφαρμόζονται τεχνικές επεξεργασίας για την επίτευξη αυτών των παραμετρικών τιμών.

(9)

Οι παραμετρικές τιμές που καθορίζονται στην παρούσα οδηγία βασίζονται στις διαθέσιμες επιστημονικές γνώσεις και στην αρχή της προφύλαξης και επιλέγονται ώστε να εξασφαλίζεται η ασφαλής διά βίου κατανάλωση νερού ανθρώπινης κατανάλωσης, διασφαλίζοντας έτσι υψηλό επίπεδο προστασίας της υγείας.

(10)

Θα πρέπει να επιτευχθεί ισορροπία για την αποτροπή τόσο των μικροβιολογικών όσο και των χημικών κινδύνων και, προς τούτο και ενόψει μελλοντικής επανεξέτασης των παραμετρικών τιμών, η κατάρτιση των παραμετρικών τιμών που θα εφαρμόζονται στο νερό ανθρώπινης κατανάλωσης θα πρέπει να βασίζεται σε κριτήρια δημόσιας υγείας και σε μέθοδο εκτίμησης κινδύνου.

(11)

Οι ενδεικτικές παράμετροι δεν έχουν άμεση επίπτωση στη δημόσια υγεία. Ωστόσο, είναι σημαντικές για την άντληση συμπερασμάτων ως προς τη λειτουργία των εγκαταστάσεων παραγωγής και διανομής του νερού ανθρώπινης κατανάλωσης και για την αξιολόγηση της ποιότητας του νερού. Οι παράμετροι αυτές μπορούν να συμβάλουν στον εντοπισμό ελλείψεων όσον αφορά την επεξεργασία του νερού και διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην ενίσχυση και τη διατήρηση της εμπιστοσύνης των καταναλωτών στην ποιότητα του νερού. Ως εκ τούτου, τα κράτη μέλη θα πρέπει να εξασφαλίζουν ότι οι παράμετροι αυτές παρακολουθούνται.

(12)

Όπου είναι απαραίτητο για την προστασία της ανθρώπινης υγείας στο έδαφός τους, τα κράτη μέλη θα πρέπει να υποχρεώνονται να καθορίζουν τιμές για πρόσθετες παραμέτρους που δεν συμπεριλαμβάνονται στο παράρτημα I, με βάση την αρχή της προφύλαξης.

(13)

Ασφαλές νερό ανθρώπινης κατανάλωσης δεν σημαίνει μόνον απουσία επιβλαβών μικροοργανισμών και ουσιών, αλλά και παρουσία ορισμένων ποσοτήτων φυσικών μεταλλικών στοιχείων και ιχνοστοιχείων, λαμβανομένου υπόψη ότι η μακροχρόνια κατανάλωση απιονισμένου νερού ή νερού με πολύ χαμηλή περιεκτικότητα σε ιχνοστοιχεία, όπως ασβέστιο και μαγνήσιο, μπορεί να θέσει σε κίνδυνο την ανθρώπινη υγεία. Ορισμένη ποσότητα των μεταλλικών αυτών στοιχείων είναι επίσης ζωτικής σημασίας για να διασφαλιστεί ότι το νερό ανθρώπινης κατανάλωσης δεν είναι ούτε επιθετικό ούτε διαβρωτικό και για να βελτιωθεί η γεύση του νερού αυτού. Οι ελάχιστες συγκεντρώσεις των εν λόγω μεταλλικών στοιχείων στο αποσκληρυμένο ή απιονισμένο νερό θα μπορούσαν να συνεκτιμηθούν σύμφωνα με τις τοπικές συνθήκες.

(14)

Στην οδηγία 98/83/ΕΚ, είχαν ληφθεί υπόψη σε περιορισμένο μόνο βαθμό στοιχεία προληπτικού σχεδιασμού ασφάλειας και προσέγγισης βάσει κινδύνου. Τα πρώτα στοιχεία μιας προσέγγισης βάσει κινδύνου εισήχθησαν το 2015 στην οδηγία (ΕΕ) 2015/1787, επιτρέποντας στα κράτη μέλη να παρεκκλίνουν από τα προγράμματα παρακολούθησης που έχουν θεσπίσει, υπό την προϋπόθεση ότι διενεργούνται αξιόπιστες εκτιμήσεις κινδύνου, οι οποίες θα μπορούσαν να βασίζονται στις κατευθυντήριες γραμμές του ΠΟΥ για την ποιότητα του πόσιμου νερού (κατευθυντήριες γραμμές του ΠΟΥ). Οι κατευθυντήριες γραμμές του ΠΟΥ, στις οποίες περιγράφεται το λεγόμενο «σχέδιο ασφαλείας υδάτων», μεταξύ άλλων και για μικρές κοινότητες, σε συνδυασμό με το πρότυπο EN 15975-2 που αφορά την ασφάλεια της υδροδότησης πόσιμου νερού, είναι διεθνώς αναγνωρισμένες αρχές στις οποίες βασίζονται η παραγωγή και η διανομή νερού ανθρώπινης κατανάλωσης και η παρακολούθηση και η ανάλυση των παραμέτρων του νερού αυτού. Τα εν λόγω πρώτα στοιχεία προσέγγισης βάσει κινδύνου θα πρέπει να διατηρηθούν στην παρούσα οδηγία.

(15)

Προκειμένου να διασφαλιστεί ότι τα στοιχεία προσέγγισης βάσει κινδύνου που εισήχθησαν στην οδηγία (ΕΕ) 2015/1787 δεν θα περιορίζονται σε πτυχές παρακολούθησης, προκειμένου να αφιερώνεται χρόνος και πόροι στους σημαντικούς κινδύνους και σε οικονομικώς αποδοτικά μέτρα στην πηγή, και προκειμένου να αποφεύγονται οι αναλύσεις και οι εργασίες σε ζητήματα ήσσονος σημασίας, είναι σκόπιμο να εισαχθεί μια πλήρης προσέγγιση της ασφάλειας του νερού βασισμένη στην εκτίμηση κινδύνου, που θα καλύπτει ολόκληρη την αλυσίδα υδροδότησης, από τη λεκάνη απορροής, την υδροληψία, την επεξεργασία, την αποθήκευση και τη διανομή έως το σημείο τήρησης. Η εν λόγω προσέγγιση θα πρέπει να βασίζεται στις γνώσεις που έχουν αντληθεί και στις δράσεις που έχουν υλοποιηθεί στο πλαίσιο της οδηγίας 2000/60/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (10) και να λαμβάνει αποτελεσματικότερα υπόψη τον αντίκτυπο της κλιματικής αλλαγής στους υδάτινους πόρους. Η εν λόγω προσέγγιση βάσει κινδύνου θα πρέπει να αποτελείται από τρεις συνιστώσες: Πρώτον, αναγνώριση των πηγών κινδύνου που συνδέονται με τις λεκάνες απορροής για σημεία υδροληψίας («εκτίμηση κινδύνου και διαχείριση κινδύνου των λεκανών απορροής για σημεία υδροληψίας νερού ανθρώπινης κατανάλωσης»), σύμφωνα με τις κατευθυντήριες γραμμές και το εγχειρίδιο σχεδίου για την ασφάλεια των υδάτων του ΠΟΥ. Δεύτερον, δυνατότητα του φορέα ύδρευσης να προσαρμόζει την παρακολούθηση στους κυριότερους κινδύνους και να λαμβάνει τα αναγκαία μέτρα για τη διαχείριση των κινδύνων που εντοπίζονται στην αλυσίδα υδροδότησης από την υδροληψία, την επεξεργασία, την αποθήκευση και τη διανομή του νερού («εκτίμηση κινδύνου του συστήματος υδροδότησης»). Τρίτον, εκτίμηση των ενδεχόμενων κινδύνων που απορρέουν από τα οικιακά συστήματα διανομής όπως η Legionella ή ο μόλυβδος («εκτίμηση κινδύνου οικιακού συστήματος διανομής»), με ιδιαίτερη έμφαση σε εγκαταστάσεις προτεραιότητας. Οι εν λόγω εκτιμήσεις θα πρέπει να επανεξετάζονται τακτικά, μεταξύ άλλων και για την αντιμετώπιση απειλών από ακραία καιρικά φαινόμενα που συνδέονται με το κλίμα, γνωστών μεταβολών στις ανθρώπινες δραστηριότητες στη θέση υδροληψίας ή ως αντίδραση σε περιστατικά που συνδέονται με την πηγή υδροληψίας. Η προσέγγιση βάσει κινδύνου θα πρέπει να διασφαλίζει τη διαρκή ανταλλαγή πληροφοριών μεταξύ των αρμόδιων αρχών και των φορέων ύδρευσης.

(16)

Προκειμένου να μειωθεί ο πιθανός διοικητικός φόρτος για τους φορείς ύδρευσης που παρέχουν μεταξύ 10 m3 και 100 m3 ημερησίως κατά μέσο όρο ή εξυπηρετούν από 50 έως 500 άτομα, τα κράτη μέλη θα πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να εξαιρούν τους εν λόγω φορείς ύδρευσης από τη διενέργεια εκτίμησης κινδύνου του συστήματος υδροδότησης, με την προϋπόθεση ότι διεξάγεται τακτική παρακολούθηση σύμφωνα με την παρούσα οδηγία. Κατ’ εξαίρεση, η εφαρμογή της προσέγγισης βάσει κινδύνου θα πρέπει να προσαρμόζεται στους ειδικούς περιορισμούς των θαλάσσιων σκαφών που αφαλατώνουν νερό και μεταφέρουν επιβάτες. Τα θαλάσσια σκάφη που φέρουν ενωσιακή σημαία συμμορφώνονται με το διεθνές κανονιστικό πλαίσιο όταν πλέουν στα διεθνή ύδατα. Θα πρέπει να διασφαλιστεί ότι δίνεται προτεραιότητα στους ισχύοντες διεθνείς κανονισμούς ή στα διεθνώς αναγνωρισμένα πρότυπα, όπως το πρόγραμμα απολύμανσης των σκαφών που αναπτύχθηκε από την Υπηρεσία Δημόσιας Υγείας των Ηνωμένων Πολιτειών, τα οποία είναι πιο λεπτομερή και αυστηρότερα και εφαρμόζονται σε πλοία που βρίσκονται σε διεθνή ύδατα.

(17)

Η εκτίμηση κινδύνου και η διαχείριση κινδύνου των λεκανών απορροής για σημεία υδροληψίας θα πρέπει να ακολουθεί μια ολιστική προσέγγιση και να είναι προσανατολισμένη στην ελάττωση του βαθμού επεξεργασίας που χρειάζεται για να παραχθεί νερό ανθρώπινης κατανάλωσης, για παράδειγμα μέσω περιορισμού των πιέσεων που οδηγούν σε ρύπανση, ή σε κίνδυνο ρύπανσης, υδατικών συστημάτων από τα οποία λαμβάνεται το νερό ανθρώπινης κατανάλωσης. Για τον σκοπό αυτόν, τα κράτη μέλη θα πρέπει να χαρακτηρίζουν τις λεκάνες απορροής σημείων υδροληψίας και να εντοπίζουν πηγές κινδύνου και επικίνδυνα συμβάντα που θα μπορούσαν να προκαλέσουν υποβάθμιση της ποιότητας του νερού, όπως πιθανές πηγές ρύπανσης που συνδέονται με τις εν λόγω λεκάνες απορροής.

Όταν απαιτείται υπό το πρίσμα του εντοπισμού των πηγών κινδύνου, τα κράτη μέλη θα πρέπει να παρακολουθούν τους ρύπους που θεωρούν σημαντικούς, όπως τα νιτρικά άλατα, τα φυτοφάρμακα ή τα φάρμακα που προσδιορίζονται βάσει της οδηγίας 2000/60/ΕΚ, ή εξαιτίας της φυσικής παρουσίας τους στη θέση υδροληψίας, όπως στην περίπτωση του αρσενικού, ή εξαιτίας πληροφοριών που λαμβάνονται από τους φορείς ύδρευσης, για παράδειγμα σχετικά με μια απότομη αύξηση της συγκέντρωσης μιας ορισμένης παραμέτρου στο ακατέργαστο νερό. Όταν επιφανειακά ύδατα χρησιμοποιούνται για νερό ανθρώπινης κατανάλωσης, τα κράτη μέλη θα πρέπει να αποδίδουν ιδιαίτερη προσοχή στην εκτίμηση κινδύνου στα μικροπλαστικά και τις ενώσεις με ιδιότητες ενδοκρινικού διαταράκτη, όπως η εννεϋλοφαινόλη και η β-οιστραδιόλη, και θα πρέπει, όπου είναι αναγκαίο, να απαιτούν από τους φορείς ύδρευσης να παρακολουθούν και, όπου είναι αναγκαίο, να διενεργούν επεξεργασία για αυτές και άλλες παραμέτρους που περιλαμβάνονται στον κατάλογο επιτήρησης, αν θεωρείται ότι αποτελούν δυνητικό κίνδυνο για την ανθρώπινη υγεία. Βάσει της εκτίμησης κινδύνου των λεκανών απορροής για σημεία υδροληψίας, θα πρέπει να λαμβάνονται διαχειριστικά μέτρα για την πρόληψη ή τον έλεγχο των εντοπιζόμενων κινδύνων, προκειμένου να διασφαλίζεται η ποιότητα του νερού ανθρώπινης κατανάλωσης. Όταν ένα κράτος μέλος διαπιστώνει, μέσω του εντοπισμού πηγών κινδύνου και επικίνδυνων συμβάντων, ότι μια παράμετρος απουσιάζει από τις λεκάνες απορροής για σημεία υδροληψίας, για παράδειγμα επειδή η συγκεκριμένη ουσία δεν απαντάται ποτέ στα συστήματα υπόγειων υδάτων ή στα συστήματα επιφανειακών υδάτων, τότε το κράτος μέλος θα πρέπει να ενημερώνει τους σχετικούς φορείς ύδρευσης και θα πρέπει να μπορεί να τους επιτρέπει να μειώνουν τη συχνότητα παρακολούθησης αυτής της παραμέτρου ή να αφαιρούν την παράμετρο αυτή από τον κατάλογο των παραμέτρων προς παρακολούθηση, χωρίς διενέργεια εκτίμησης κινδύνου του συστήματος υδροδότησης.

(18)

Η οδηγία 2000/60/ΕΚ επιβάλλει στα κράτη μέλη την υποχρέωση να προσδιορίσουν τα υδατικά συστήματα που χρησιμοποιούνται για τη λήψη νερού ανθρώπινης κατανάλωσης, να τα παρακολουθούν και να λαμβάνουν τα απαιτούμενα μέτρα ώστε να αποφεύγεται η υποβάθμιση της ποιότητάς τους, προκειμένου να μειωθεί το επίπεδο επεξεργασίας καθαρισμού που απαιτείται για την παραγωγή νερού κατάλληλου για ανθρώπινη κατανάλωση. Προκειμένου να αποφεύγονται οι αλληλεπικαλύψεις υποχρεώσεων, κατά τον εντοπισμό των πηγών κινδύνου και των επικίνδυνων συμβάντων, τα κράτη μέλη θα πρέπει να χρησιμοποιούν τα διαθέσιμα αποτελέσματα παρακολούθησης, αντιπροσωπευτικά των λεκανών απορροής, που λαμβάνονται βάσει των άρθρων 7 και 8 της οδηγίας 2000/60/ΕΚ ή άλλου συναφούς ενωσιακού νομοθετήματος. Ωστόσο, σε περιπτώσεις κατά τις οποίες τέτοια δεδομένα παρακολούθησης δεν είναι διαθέσιμα, η παρακολούθηση των σχετικών παραμέτρων, ουσιών ή ρύπων, θα μπορούσε να τεθεί σε ισχύ για να υποστηρίξει το χαρακτηρισμό των λεκανών απορροής και την εκτίμηση ενδεχόμενων κινδύνων. Η εν λόγω παρακολούθηση θα πρέπει να καθιερωθεί λαμβανομένων υπόψη των τοπικών συνθηκών και πηγών ρύπανσης.

(19)

Οι παραμετρικές τιμές που καθορίζονται στην παρούσα οδηγία για τους σκοπούς της αξιολόγησης της ποιότητας του νερού ανθρώπινης κατανάλωσης πρέπει να τηρούνται στο σημείο στο οποίο το νερό βγαίνει από τις βρύσες που χρησιμοποιούνται συνήθως για νερό ανθρώπινης κατανάλωσης. Ωστόσο, η ποιότητα του νερού ανθρώπινης κατανάλωσης μπορεί να επηρεάζεται από τα οικιακά συστήματα διανομής. Ο ΠΟΥ σημειώνει ότι, εντός της Ένωσης, η Legionella είναι υπεύθυνη για υψηλότερη επιβάρυνση της υγείας από κάθε άλλον υδατογενή παθογόνο παράγοντα. Η Legionella μεταδίδεται από τα συστήματα παροχής θερμού ύδατος μέσω της εισπνοής, π.χ. κατά το ντους. Ως εκ τούτου, είναι προφανές ότι σχετίζεται με τα οικιακά συστήματα διανομής. Δεδομένου ότι η επιβολή καθολικής υποχρέωσης παρακολούθησης όλων των ιδιωτικών και δημόσιων εγκαταστάσεων για το συγκεκριμένο παθογόνο θα συνεπαγόταν παράλογα υψηλό κόστος, η διενέργεια εκτίμησης κινδύνου του οικιακού συστήματος διανομής είναι καταλληλότερη για την αντιμετώπιση αυτού του θέματος. Κατά την εν λόγω εκτίμηση κινδύνου θα πρέπει να λαμβάνονται επιπλέον υπόψη και οι δυνητικοί κίνδυνοι που ανακύπτουν από τα προϊόντα και τα υλικά σε επαφή με νερό ανθρώπινης κατανάλωσης. Κατά συνέπεια, η εκτίμηση κινδύνου σε οικιακά συστήματα διανομής θα πρέπει να περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, επικέντρωση της παρακολούθησης σε εγκαταστάσεις προτεραιότητας, όπως προσδιορίζονται από τα κράτη μέλη, όπως νοσοκομεία, ιδρύματα υγειονομικής περίθαλψης, οίκοι ευγηρίας, παιδικοί σταθμοί, σχολεία, εκπαιδευτικά ιδρύματα, κτίρια με εγκαταστάσεις διαμονής, εστιατόρια, μπαρ, αθλητικά και εμπορικά κέντρα, εγκαταστάσεις αναψυχής, ψυχαγωγίας και εκθέσεων, σωφρονιστικά ιδρύματα και κατασκηνώσεις, και την εκτίμηση των κινδύνων που προκύπτουν από οικιακά συστήματα διανομής και τα σχετικά προϊόντα και υλικά. Με βάση την εκτίμηση αυτή, τα κράτη μέλη θα πρέπει να λαμβάνουν όλα τα αναγκαία μέτρα για να διασφαλίζουν, μεταξύ άλλων, ότι εφαρμόζονται τα ενδεδειγμένα μέτρα ελέγχου και διαχείρισης, για παράδειγμα σε περιπτώσεις εστιών νόσων, σύμφωνα με τις κατευθυντήριες γραμμές από τον ΠΟΥ, και ότι η μετανάστευση δυνητικά επιβλαβών ουσιών από τα προϊόντα δομικών κατασκευών δεν θέτει σε κίνδυνο την ανθρώπινη υγεία.

(20)

Οι διατάξεις της οδηγίας 98/83/ΕΚ σχετικά με τη διασφάλιση της ποιότητας της επεξεργασίας, του εξοπλισμού και των υλικών δεν κατόρθωσαν να δημιουργήσουν ενιαίες υγειονομικές απαιτήσεις για τα προϊόντα που έρχονται σε επαφή με νερό ανθρώπινης κατανάλωσης. Ως αποτέλεσμα, εφαρμόζονται εθνικές εγκρίσεις προϊόντων, με απαιτήσεις που διαφέρουν μεταξύ των κρατών μελών. Αυτό συνεπάγεται δυσκολίες και κόστος για τους κατασκευαστές που επιθυμούν να διαθέσουν τα προϊόντα τους στην αγορά ολόκληρης της Ένωσης και επίσης συνεπάγεται κόστος για τα κράτη μέλη. Επιπλέον, καθιστά δύσκολο για τους καταναλωτές και τους φορείς ύδρευσης να γνωρίζουν αν τα προϊόντα πληρούν τις υγειονομικές απαιτήσεις. Η θέσπιση στην παρούσα οδηγία εναρμονισμένων ελάχιστων απαιτήσεων για τα υλικά που έρχονται σε επαφή με νερό ανθρώπινης κατανάλωσης θα συμβάλει στην επίτευξη ενιαίου επιπέδου προστασίας της υγείας σε ολόκληρη την Ένωση, καθώς και στην καλύτερη λειτουργία της εσωτερικής αγοράς. Επιπλέον, ο κανονισμός (ΕΕ) 2019/1020 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (11) θεσπίζει έναν γενικό μηχανισμό εποπτείας της αγοράς για τα προϊόντα σε ολόκληρη την Ένωση, με σκοπό να διασφαλιστεί ότι διατίθενται στην αγορά μόνο συμμορφούμενα προϊόντα που πληρούν τις απαιτήσεις οι οποίες διασφαλίζουν ένα υψηλό επίπεδο προστασίας των δημόσιων συμφερόντων, όπως την υγεία και την ασφάλεια γενικώς, την υγεία και την ασφάλεια στους χώρους εργασίας, την προστασία των καταναλωτών, την προστασία του περιβάλλοντος και τη δημόσια ασφάλεια. Ο εν λόγω κανονισμός αναφέρει ότι, σε περίπτωση έγκρισης νέας ενωσιακής νομοθεσίας εναρμόνισης, θα εναπόκειται στην εν λόγω νομοθεσία να καθοριστεί κατά πόσον ο κανονισμός (ΕΕ) 2019/1020 έχει εφαρμογή και στην εν λόγω νομοθεσία. Προκειμένου να διασφαλιστεί ότι μπορούν να ληφθούν κατάλληλα μέτρα εποπτείας της αγοράς όσον αφορά προϊόντα που δεν καλύπτονται ήδη από τον κανονισμό (ΕΕ) 2019/1020, αλλά τα οποία θα θίγονταν από την παρούσα οδηγία, ενδείκνυται να προβλεφθεί η εφαρμογή του εν λόγω κανονισμού σε αυτά τα προϊόντα.

(21)

Η φύση των υλικών που έρχονται σε επαφή με νερό ανθρώπινης κατανάλωσης μπορεί να έχει αντίκτυπο στην ποιότητα του νερού αυτού μέσω της μετανάστευσης δυνητικά επιβλαβών ουσιών, ενισχύοντας την ανάπτυξη μικροβίων ή επηρεάζοντας την οσμή, το χρώμα ή τη γεύση του νερού αυτού. Από την αξιολόγηση της οδηγίας 98/83/ΕΚ διαπιστώθηκε ότι οι διατάξεις σχετικά με τη διασφάλιση της ποιότητας της επεξεργασίας, του εξοπλισμού και των υλικών παρείχε υπερβολική νομική ευελιξία, οδηγώντας στη δημιουργία διαφορετικών εθνικών συστημάτων έγκρισης των υλικών που έρχονται σε επαφή με νερό ανθρώπινης κατανάλωσης σε ολόκληρη την Ένωση. Ως εκ τούτου, πρέπει να καθιερωθούν πιο ειδικές ελάχιστες υγειονομικές απαιτήσεις για υλικά που πρόκειται να χρησιμοποιούνται για την υδροληψία, την επεξεργασία, την αποθήκευση ή τη διανομή νερού ανθρώπινης κατανάλωσης σε νέες εγκαταστάσεις, ή σε υφιστάμενες εγκαταστάσεις στις περιπτώσεις επισκευής ή ανακατασκευής, προκειμένου να εξασφαλιστεί ότι δεν θέτουν σε κίνδυνο, άμεσα ή έμμεσα, την ανθρώπινη υγεία, δεν επηρεάζουν αρνητικά το χρώμα, την οσμή ή τη γεύση του νερού, δεν ενισχύουν την ανάπτυξη μικροβίων στο νερό και δεν επιμολύνουν το νερό σε επίπεδα υψηλότερα από τα αναγκαία για τον επιδιωκόμενο σκοπό. Για τον λόγο αυτόν, η παρούσα οδηγία θα πρέπει να καθορίζει συγκεκριμένες ελάχιστες υγειονομικές απαιτήσεις για τα υλικά, θεσπίζοντας μεθοδολογίες για τη δοκιμή και την αποδοχή αρχικών ουσιών, συνθέσεων και συστατικών, ευρωπαϊκούς θετικούς καταλόγους αρχικών ουσιών, συνθέσεων και συστατικών, μεθόδους και διαδικασίες για τη συμπερίληψη αρχικών ουσιών, συνθέσεων ή συστατικών στους ευρωπαϊκούς θετικούς καταλόγους ή την επανεξέταση της συμπερίληψής τους, και διαδικασίες και μεθόδους για τη δοκιμή και την αποδοχή των τελικών υλικών, όπως χρησιμοποιούνται σε προϊόν που παρασκευάζεται από συνδυασμούς αρχικών ουσιών, συνθέσεων ή συστατικών στους ευρωπαϊκούς θετικούς καταλόγους.

Προκειμένου να μην παρεμποδίζεται η καινοτομία, η Επιτροπή θα πρέπει να διασφαλίζει ότι οι διαδικασίες αυτές είναι αναλογικές, και δεν θέτουν αδικαιολόγητη επιβάρυνση των οικονομικών φορέων και ιδίως των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Στο μέτρο του δυνατού, οι διαδικασίες αυτές θα πρέπει να ευθυγραμμίζονται με την ισχύουσα νομοθεσία της Ένωσης για τα προϊόντα, προκειμένου να αποφεύγεται διπλή επιβάρυνση με υποχρέωση των οικονομικών φορέων να διενεργούν διαφορετικές αξιολογήσεις συμμόρφωσης για το ίδιο προϊόν.

(22)

Οι ευρωπαϊκοί θετικοί κατάλογοι είναι οι κατάλογοι αρχικών ουσιών, συνθέσεων ή συστατικών, ανάλογα με το είδος των υλικών, ιδίως οργανικά, τσιμεντοειδή, μεταλλικά, επισμαλτωμένα και κεραμικά ή άλλα ανόργανα υλικά, που επιτρέπεται να χρησιμοποιούνται για την παραγωγή υλικών, και οι εν λογω κατάλογοι θα πρέπει να συμπεριλαμβάνουν, κατά περίπτωση, τους όρους χρήσης τους και τα όρια μετανάστευσης. Για να περιληφθεί μια αρχική ουσία, σύνθεση ή συστατικό στους ευρωπαϊκούς θετικούς κατάλογους, θα πρέπει να απαιτείται εκτίμηση κινδύνου της ίδιας της αρχικής ουσίας, της σύνθεσης ή του συστατικού, καθώς και των σχετικών προσμείξεων και των προβλέψιμων προϊόντων αντίδρασης και αποδόμησης κατά τη σκοπούμενη χρήση. Η εκτίμηση κινδύνου από τον αιτούντα ή την εθνική αρχή θα πρέπει να καλύπτει κινδύνους για την υγεία που προκύπτουν από την πιθανή μετανάστευση υπό τις χειρότερες προβλέψιμες συνθήκες χρήσης καθώς και από την τοξικότητα. Με βάση την εκτίμηση κινδύνου, οι ευρωπαϊκοί θετικοί κατάλογοι θα πρέπει, εφόσον χρειάζεται, να καθορίζουν προδιαγραφές για την αρχική ουσία, σύνθεση ή συστατικό και περιορισμούς χρήσης, ποσοτικούς περιορισμούς ή όρια μετανάστευσης για την αρχική ουσία, σύνθεση ή συστατικού, τις πιθανές προσμείξεις και τα προϊόντα αντίδρασης ή τα συστατικά, προκειμένου να διασφαλίζεται η ασφάλεια του τελικού υλικού που προορίζεται να χρησιμοποιηθεί σε προϊόν σε επαφή με νερό ανθρώπινης κατανάλωσης.

Με σκοπό την κατάρτιση των πρώτων ευρωπαϊκών θετικών καταλόγων, θα πρέπει να κοινοποιηθούν στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Χημικών Προϊόντων που ιδρύθηκε βάσει του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1907/2006 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (12) («ECHA»), εθνικοί θετικοί κατάλογοι αρχικών ουσιών, συνθέσεων και συστατικών ή άλλες εθνικές διατάξεις, οι μεθοδολογίες που οδήγησαν στην κατάρτιση των εν λόγω εθνικών καταλόγων και διατάξεων, και οι συνοδευτικές εκτιμήσεις κινδύνου για καθεμία από τις αρχικές ουσίες, συνθέσεις και συστατικά. Ο ECHA θα πρέπει, σε αυτή τη βάση, να προτείνει ενιαίους καταλόγους στην Επιτροπή. Ο ECHA θα πρέπει να επανεξετάσει και να γνωμοδοτήσει επί των ουσιών, συνθέσεων και συστατικών των πρώτων ευρωπαϊκών θετικών καταλόγων εγκαίρως ώστε η Επιτροπή να αναθεωρήσει τους καταλόγους έως 15 έτη μετά την έκδοσή τους. Με σκοπό την επικαιροποίηση των ευρωπαϊκών θετικών καταλόγων, ο ECHA θα πρέπει να γνωμοδοτεί σχετικά με τη συμπερίληψη ή την αφαίρεση ουσιών, συνθέσεων ή συστατικών.

(23)

Προκειμένου να διευκολυνθεί η ομοιόμορφη δοκιμή συμμόρφωσης των προϊόντων με τις απαιτήσεις της παρούσας οδηγίας, η Επιτροπή θα πρέπει να ζητήσει από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή Τυποποίησης (CEN) να καταρτίσει πρότυπα για την ομοιόμορφη δοκιμή και αξιολόγηση προϊόντων που έρχονται σε επαφή με νερό ανθρώπινης κατανάλωσης. Κατά την κατάρτιση και την επικαιροποίηση των ευρωπαϊκών θετικών καταλόγων, η Επιτροπή θα πρέπει να διασφαλίζει ότι κάθε σχετική πράξη ή εντολή τυποποίησης που εκδίδει δυνάμει άλλης ενωσιακής νομοθεσίας είναι σύμφωνη με την παρούσα οδηγία.

(24)

Επιπλέον, το αργότερο εννέα έτη από την καταληκτική ημερομηνία μεταφοράς της παρούσας οδηγίας στο εθνικό δίκαιο, η λειτουργία του συστήματος που εισάγεται με την παρούσα οδηγία θα πρέπει να επανεξεταστεί, προκειμένου να εκτιμηθεί αν η ανθρώπινη υγεία προστατεύεται σε ολόκληρη την Ένωση και αν η λειτουργία της εσωτερικής αγοράς για τα προϊόντα σε επαφή με νερό ανθρώπινης κατανάλωσης με χρήση εγκεκριμένων υλικών προστατεύεται κατάλληλα. Επιπλέον, θα πρέπει να εκτιμηθεί αν απαιτείται επιπλέον νομοθετική πρόταση σχετικά με το θέμα αυτό, λαμβανομένων ιδίως υπόψη των αποτελεσμάτων των αξιολογήσεων των κανονισμών (ΕΚ) αριθ. 1935/2004 (13) και (ΕΕ) αριθ. 305/2011 (14) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου.

(25)

Προϊόντα που έρχονται σε επαφή με νερό ανθρώπινης κατανάλωσης θα πρέπει να αποτελούνται από υλικό, ή συνδυασμό υλικών, που έχει εγκριθεί σύμφωνα με την παρούσα οδηγία. Ωστόσο, η παρούσα οδηγία αφορά μόνο τις πτυχές υγείας και υγιεινής των υλικών και των ουσιών που χρησιμοποιούνται σε προϊόντα όσον αφορά τις επιπτώσεις τους στην ποιότητα του νερού ανθρώπινης κατανάλωσης, και τους κανόνες για τις δοκιμές συμμόρφωσης και τον ποιοτικό έλεγχο των τελικών προϊόντων. Δεν αφορά άλλες απαιτήσεις, όπως κανόνες σχετικά με τον τρόπο έκφρασης της απόδοσης των προϊόντων ή κανόνες για τη δομική ασφάλεια, οι οποίοι μπορεί να ρυθμίζονται ή να απορρέουν από την ενωσιακή νομοθεσία εναρμόνισης, όπως ο κανονισμός (ΕΕ) αριθ. 305/2011 ή ο κανονισμός (ΕΕ) 2016/426 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (15). Η συνύπαρξη πτυχών κινδύνου σχετικών με την υγεία και υγιεινή που εναρμονίζονται με την παρούσα οδηγία και πτυχών κινδύνου σχετικών με την ασφάλεια ή άλλους κινδύνους που καλύπτονται από ενωσιακή νομοθεσία εναρμόνισης δεν δημιουργεί συγκρούσεις, εφόσον δεν υπήρξε αλληλεπικάλυψη στους κινδύνους που αντιστοίχως καλύπτουν. Μία δυνητική σύγκρουση υφίσταται μεταξύ του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 305/2011 και της παρούσας οδηγίας, δεδομένου ότι η μη «απελευθέρωση επικίνδυνων ουσιών σε πόσιμο νερό ή ουσιών που έχουν με άλλον τρόπο αρνητική επίπτωση στο πόσιμο νερό» αναφέρεται στο παράρτημα I του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 305/2011 ως μία από τις βασικές απαιτήσεις των δομικών έργων. Ωστόσο, αυτή η αλληλεπικάλυψη δεν θα υλοποιηθεί, αν δεν εκδοθεί εντολή τυποποίησης δυνάμει του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 305/2011 σχετικά με τις πτυχές υγείας και υγιεινής των προϊόντων σε επαφή με νερό ανθρώπινης κατανάλωσης.

(26)

Είναι αναγκαίο να διασφαλιστεί σε ενωσιακό επίπεδο η αποτελεσματική λήψη αποφάσεων, συντονισμός και διαχείριση των τεχνικών, επιστημονικών και διοικητικών πτυχών της παρούσας οδηγίας σχετικά με τα υλικά που έρχονται σε επαφή με νερό ανθρώπινης κατανάλωσης. Ο ECHA θα πρέπει να εκτελεί καθήκοντα που καθορίζονται στην παρούσα οδηγία σχετικά με την αξιολόγηση ουσιών και συνθέσεων για υλικά που έρχονται σε επαφή με νερό ανθρώπινης κατανάλωσης. Κατά συνέπεια, η επιτροπή αξιολόγησης κινδύνων του ECHA η οποία συστάθηκε δυνάμει του άρθρου 76 παράγραφος 1 στοιχείο γ) του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1907/2006 θα πρέπει να διευκολύνει με γνωμοδοτήσεις την εκτέλεση ορισμένων καθηκόντων που ανατίθενται στον ECHA με την παρούσα οδηγία.

(27)

Προκειμένου να προκύπτει νερό κατάλληλο για ανθρώπινη κατανάλωση, θα μπορούσαν να χρησιμοποιούνται για την επεξεργασία του μη επεξεργασμένου νερού χημικές ουσίες επεξεργασίας και μέσα διήθησης. Ωστόσο, οι χημικές ουσίες επεξεργασίας και τα μέσα διήθησης μπορεί να ενέχουν κινδύνους για την ασφάλεια του νερού ανθρώπινης κατανάλωσης. Ως εκ τούτου, οι διαδικασίες επεξεργασίας και απολύμανσης του νερού ανθρώπινης κατανάλωσης θα πρέπει να εξασφαλίζουν τη χρήση και την κατάλληλη διαχείριση αποτελεσματικών και ασφαλών χημικών ουσιών επεξεργασίας και μέσων διήθησης, ώστε να αποφεύγονται οι δυσμενείς επιπτώσεις στην υγεία των καταναλωτών. Οι χημικές ουσίες επεξεργασίας και τα μέσα διήθησης πρέπει, συνεπώς, να αξιολογούνται σε σχέση με τα χαρακτηριστικά τους, τις υγειονομικές απαιτήσεις και την καθαρότητα, και δεν θα πρέπει να χρησιμοποιούνται περισσότερο από ό,τι είναι αναγκαίο για την αποφυγή κινδύνων για την ανθρώπινη υγεία. Οι χημικές ουσίες επεξεργασίας και τα μέσα διήθησης δεν πρέπει να ενισχύουν την ανάπτυξη μικροβίων, εκτός εάν υπάρχει τέτοια πρόθεση, όπως για την ενίσχυση της μικροβιακής απονιτροποίησης.

Τα κράτη μέλη θα πρέπει να εγγυώνται την εξασφάλιση της ποιότητας των χημικών ουσιών επεξεργασίας και των μέσων διήθησης, με την επιφύλαξη του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 528/2012 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (16) και χρησιμοποιώντας υπάρχοντα ευρωπαϊκά πρότυπα, όταν υφίστανται. Είναι σημαντικό να διασφαλιστεί ότι όλα τα προϊόντα, καθώς και οι περιέκτες χημικών αντιδραστηρίων και τα μέσα διήθησης, σε επαφή με το νερό ανθρώπινης κατανάλωσης, όταν διατίθενται στην αγορά, φέρουν ευανάγνωστη και ανεξίτηλη σήμανση που ενημερώνει τους καταναλωτές, τους φορείς ύδρευσης, τους εγκαταστάτες, τις αρχές και τις ρυθμιστικές αρχές ότι το προϊόν είναι κατάλληλο για χρήση σε επαφή με νερό ανθρώπινης κατανάλωσης. Επιπλέον, σύμφωνα με τον κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 528/2012, τα κράτη μέλη επιτρέπεται να περιορίζουν ή να απαγορεύουν τη χρήση των βιοκτόνων στην υδροδότηση πόσιμου νερού στο κοινό, περιλαμβανομένων των μεμονωμένων παροχών.

(28)

Προκειμένου να ελαχιστοποιηθεί η ενδεχόμενη παρουσία μολύβδου στο νερό ανθρώπινης κατανάλωσης, τα εξαρτήματα από μόλυβδο στα οικιακά συστήματα διανομής μπορούν να αντικαθίστανται, ιδίως σε περίπτωση επισκευής ή ανακατασκευής υφιστάμενων εγκαταστάσεων. Τα εν λόγω εξαρτήματα θα πρέπει να αντικαθίστανται από υλικά που συμμορφώνονται με τις ελάχιστες απαιτήσεις για υλικά που έρχονται σε επαφή με νερό ανθρώπινης κατανάλωσης, όπως καθορίζονται με την παρούσα οδηγία. Προκειμένου να επιταχυνθεί η διαδικασία αυτή, τα κράτη μέλη θα πρέπει να εξετάσουν και, κατά περίπτωση, να λάβουν μέτρα για την αντικατάσταση εξαρτημάτων από μόλυβδο στα υφιστάμενα οικιακά συστήματα διανομής, εφόσον αυτό είναι οικονομικά και τεχνικά εφικτό.

(29)

Το κάθε κράτος μέλος οφείλει να διασφαλίσει ότι θα θεσπιστούν προγράμματα παρακολούθησης ώστε να ελέγχεται ότι το νερό που προορίζεται για ανθρώπινη κατανάλωση πληροί τις απαιτήσεις της παρούσας οδηγίας. Το μεγαλύτερο μέρος της παρακολούθησης που πρέπει να πραγματοποιείται για τους σκοπούς της παρούσας οδηγίας θα διενεργείται από φορείς ύδρευσης. Θα πρέπει να αφήνεται κάποιος βαθμός ευελιξίας στους φορείς ύδρευσης όσον αφορά τις παραμέτρους που αυτοί παρακολουθούν για τους σκοπούς της εκτίμησης κινδύνου και της διαχείρισης κινδύνου του συστήματος υδροδότησης. Εάν κάποια παράμετρος δεν ανιχνεύεται, οι φορείς ύδρευσης θα πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να ελαττώνουν τη συχνότητα παρακολούθησης ή και να διακόπτουν εντελώς την παρακολούθηση της συγκεκριμένης παραμέτρου. Η εκτίμηση κινδύνου και η διαχείριση κινδύνου του συστήματος υδροδότησης θα πρέπει να διενεργείται για τις περισσότερες παραμέτρους. Ωστόσο, βασικές παράμετροι θα πρέπει πάντοτε να παρακολουθούνται με μια συγκεκριμένη ελάχιστη συχνότητα. Η παρούσα οδηγία θεσπίζει κατά κύριο λόγο διατάξεις σχετικά με τη συχνότητα παρακολούθησης για τους σκοπούς των ελέγχων συμμόρφωσης, με περιορισμένες μόνο διατάξεις για την παρακολούθηση για επιχειρησιακούς σκοπούς. Ενδέχεται να χρειάζεται πρόσθετη παρακολούθηση για επιχειρησιακούς σκοπούς, ώστε να διασφαλιστεί η ορθή λειτουργία της επεξεργασίας του νερού. Αυτή η πρόσθετη παρακολούθηση θα πρέπει να διενεργείται κατά την κρίση των φορέων ύδρευσης. Σε αυτό το πλαίσιο, οι φορείς ύδρευσης θα μπορούσαν να ανατρέξουν στις κατευθυντήριες οδηγίες και στο εγχειρίδιο σχεδίου για την ασφάλεια των υδάτων της ΠΟΥ.

(30)

Η προσέγγιση βάσει κινδύνου θα πρέπει να εφαρμοστεί από όλους τους φορείς ύδρευσης, συμπεριλαμβανομένων των μικρών φορέων, καθώς η αξιολόγηση της οδηγίας 98/83/ΕΚ κατέδειξε ελλείψεις στην εφαρμογή της από τους εν λόγω φορείς, οφειλόμενες ενίοτε στο κόστος διεξαγωγής περιττών δραστηριοτήτων παρακολούθησης. Όταν ακολουθείται η προσέγγιση βάσει κινδύνου, θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη τα θέματα ασφάλειας.

(31)

Σε περίπτωση μη τήρησης των απαιτήσεων της παρούσας οδηγίας, τα συγκεκριμένα κράτη μέλη θα πρέπει να προβαίνουν αμέσως στη διερεύνηση των αιτίων και να εξασφαλίζουν ότι λαμβάνονται το συντομότερο δυνατόν οι αναγκαίες επανορθωτικές ενέργειες ώστε να αποκαθίσταται η ποιότητα του παρεχόμενου νερού. Στις περιπτώσεις που η παροχή νερού συνιστά δυνητικό κίνδυνο για την ανθρώπινη υγεία, θα πρέπει να απαγορεύεται η παροχή ή να περιορίζεται η χρήση τέτοιου νερού. Επιπρόσθετα, σε περίπτωση μη τήρησης των ελάχιστων απαιτήσεων για τιμές που αφορούν μικροβιολογικές και χημικές παραμέτρους, τα κράτη μέλη θα πρέπει να θεωρούν τη μη τήρηση ως δυνητικό κίνδυνο για την ανθρώπινη υγεία, πλην περιπτώσεων στις οποίες η μη τήρηση θεωρείται ασήμαντη. Στις περιπτώσεις που απαιτούνται επανορθωτικές ενέργειες για την αποκατάσταση της ποιότητας του νερού ανθρώπινης κατανάλωσης, σύμφωνα με το άρθρο 191 παράγραφος 2 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΛΕΕ) θα πρέπει να δίνεται προτεραιότητα σε ενέργειες που αντιμετωπίζουν το πρόβλημα στην πηγή του.

(32)

Υπό ορισμένες συνθήκες και σε δεόντως αιτιολογημένες περιστάσεις, θα πρέπει να επιτρέπεται στα κράτη μέλη να συνεχίσουν να χορηγούν παρεκκλίσεις από την παρούσα οδηγία και, υπό αυτό το πρίσμα, απαιτείται η θέσπιση του κατάλληλου πλαισίου για τις εν λόγω παρεκκλίσεις, εφόσον η παρέκκλιση δεν αποτελεί ενδεχόμενο κίνδυνο για την ανθρώπινη υγεία και η υδροδότηση νερού ανθρώπινης κατανάλωσης στη σχετική περιοχή δεν είναι δυνατόν να διατηρηθεί με κανέναν άλλο εύλογο τρόπο. Οι εν λόγω παρεκκλίσεις θα πρέπει να περιορίζονται σε συγκεκριμένες περιπτώσεις. Οι παρεκκλίσεις που χορηγήθηκαν από τα κράτη μέλη σύμφωνα με την οδηγία 98/83/ΕΚ και εξακολουθούν να ισχύουν κατά την καταληκτική ημερομηνία για τη μεταφορά της παρούσας οδηγίας στο εθνικό δίκαιο, θα πρέπει να συνεχίσουν να ισχύουν μέχρι τη λήξη της παρέκκλισης και να ανανεωθούν βάσει της παρούσας οδηγίας μόνο όταν δεν έχει χορηγηθεί ακόμη δεύτερη παρέκκλιση.

(33)

Η Επιτροπή, στην ανακοίνωσή της τής 19ης Μαρτίου 2014, σχετικά με την πρωτοβουλία ευρωπαίων πολιτών «Η ύδρευση και η αποχέτευση είναι ανθρώπινο δικαίωμα! Το νερό είναι δημόσιο αγαθό, όχι εμπόρευμα!» κάλεσε τα κράτη μέλη να εξασφαλίσουν την πρόσβαση σε ένα ελάχιστο επίπεδο ύδρευσης για όλους τους πολίτες, σύμφωνα με τις συστάσεις του ΠΟΥ. Επιπλέον, δεσμεύτηκε να συνεχίσει «να βελτιώνει την πρόσβαση σε ασφαλές πόσιμο νερό […] για το σύνολο του πληθυσμού μέσω περιβαλλοντικών πολιτικών». Αυτό συνάδει με τον ΣΒΑ 6 και τη σχετική επιδίωξη «να επιτευχθεί καθολική και ισότιμη πρόσβαση σε ασφαλές και οικονομικώς προσιτό πόσιμο νερό για όλους». Προκειμένου να αντιμετωπιστούν τα ζητήματα της πρόσβασης στο νερό τα οποία σχετίζονται με την ποιότητα και τη διαθεσιμότητα, και στο πλαίσιο της απάντησης στην πρωτοβουλία Right2Water, και για την υποστήριξη της υλοποίησης της αρχής 20 του ευρωπαϊκού πυλώνα κοινωνικών δικαιωμάτων σύμφωνα με την οποία «κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα πρόσβασης σε βασικές υπηρεσίες καλής ποιότητας, στις οποίες περιλαμβάνεται η ύδρευση», τα κράτη μέλη θα πρέπει να αντιμετωπίσουν το ζήτημα της πρόσβασης στο νερό σε εθνικό επίπεδο, διατηρώντας κάποια διακριτική ευχέρεια ως προς το ακριβές είδος των μέτρων που θα εφαρμοστούν. Αυτό θα πρέπει να γίνει με δράσεις που αποσκοπούν στη βελτίωση της πρόσβασης σε νερό ανθρώπινης κατανάλωσης για όλους, ιδίως μέσω της εγκατάστασης εξοπλισμού σε εξωτερικούς και εσωτερικούς δημόσιους χώρους, όπου είναι τεχνικά εφικτό, καθώς επίσης μέσω δράσεων που αποσκοπούν στην προώθηση της χρήσης του νερού της βρύσης, για παράδειγμα μέσω της ενθάρρυνσης της δωρεάν παροχής νερού για ανθρώπινη κατανάλωση στις δημόσιες υπηρεσίες και στα δημόσια κτήρια, ή, δωρεάν ή με χαμηλό τέλος εξυπηρέτησης, για τους πελάτες σε εστιατόρια, καντίνες και υπηρεσίες τροφοδοσίας.

(34)

Η Ένωση και τα κράτη μέλη έχουν δεσμευθεί, στο πλαίσιο των αντίστοιχων αρμοδιοτήτων τους, για την υλοποίηση των ΣΒΑ, με ταυτόχρονη αναγνώριση της πρωταρχικής ευθύνης των κρατών μελών όσον αφορά τη συνέχεια και την επανεξέταση, σε εθνικό, περιφερειακό και παγκόσμιο επίπεδο, της προόδου προς την επίτευξη των εν λόγω στόχων. Ορισμένοι εκ των ΣΒΑ και το δικαίωμα στο νερό δεν εμπίπτουν στην ενωσιακή περιβαλλοντική ή κοινωνική πολιτική, που έχει περιορισμένο και συμπληρωματικό χαρακτήρα. Λαμβάνοντας παράλληλα υπόψη τα όρια αρμοδιότητας της Ένωσης, είναι ωστόσο σκόπιμο να διασφαλιστεί ότι η σταθερή δέσμευση των κρατών μελών για το δικαίωμα στο νερό θα υλοποιείται σύμφωνα με την παρούσα οδηγία, με ταυτόχρονο σεβασμό της αρχής της επικουρικότητας. Εν προκειμένω, τα κράτη μέλη καταβάλλουν επί του παρόντος σημαντικές προσπάθειες για τη βελτίωση της πρόσβασης στο νερό ανθρώπινης κατανάλωσης. Επιπλέον, το πρωτόκολλο της Οικονομικής Επιτροπής των Ηνωμένων Εθνών για την Ευρώπη (ΟΕΕ/ΗΕ) και του περιφερειακού γραφείου του ΠΟΥ για την Ευρώπη σχετικά με τα ύδατα και την υγεία, της σύμβασης του 1992 για την προστασία και τη χρήση των διασυνοριακών υδάτων και των διεθνών λιμνών, στο οποίο πολλά κράτη μέλη είναι επίσης συμβαλλόμενα μέρη, αποσκοπεί στην προστασία της ανθρώπινης υγείας μέσω της καλύτερης διαχείρισης των υδάτων και του περιορισμού των ασθενειών που σχετίζονται με το νερό. Τα κράτη μέλη θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν τα έγγραφα καθοδήγησης που έχουν καταρτιστεί στο πλαίσιο της εντολής του εν λόγω πρωτοκόλλου, ώστε να εκτιμούν το ιστορικό της πολιτικής και την αρχική κατάσταση όσον αφορά την πρόσβαση στο νερό και να προσδιορίζουν τις αναγκαίες δράσεις για τη βελτίωση της ισότιμης πρόσβασης για όλους σε νερό ανθρώπινης κατανάλωσης.

(35)

Στο ψήφισμά του της 8ης Σεπτεμβρίου 2015 σχετικά με τη «συνέχεια της ευρωπαϊκής πρωτοβουλίας πολιτών «Δικαίωμα στο νερό» (Right2Water)» (17), το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ζήτησε από τα κράτη μέλη «να δίνουν ιδιαίτερη προσοχή στις ανάγκες των ευάλωτων ομάδων της κοινωνίας». Οι ιδιαίτερες συνθήκες μειονοτικών ομάδων, όπως οι Ρομά και οι Travellers, είτε μόνιμα εγκατεστημένων είτε όχι, και ιδίως η έλλειψη πρόσβασης σε νερό ανθρώπινης κατανάλωσης αναγνωρίστηκαν επίσης στην ανακοίνωση της Επιτροπής, της 2ας Απριλίου 2014, με τίτλο «Έκθεση σχετικά με την εφαρμογή του πλαισίου της ΕΕ για τις εθνικές στρατηγικές ένταξης των Ρομά» και στη σύσταση του Συμβουλίου, της 9ης Δεκεμβρίου 2013, για αποτελεσματικά μέτρα ένταξης των Ρομά στα κράτη μέλη. Με βάση αυτό το γενικότερο πλαίσιο, τα κράτη μέλη ενδείκνυται να δίνουν ιδιαίτερη προσοχή στις ευάλωτες και περιθωριοποιημένες ομάδες, λαμβάνοντας τα αναγκαία μέτρα για τη βελτίωση της πρόσβασης των ομάδων αυτών στο νερό ανθρώπινης κατανάλωσης. Χωρίς να θίγεται το δικαίωμα των κρατών μελών να ορίζουν τα ίδια τις ομάδες αυτές, θα ήταν σημαντικό να περιλαμβάνονται σε αυτές τουλάχιστον οι πρόσφυγες, οι νομαδικές κοινότητες, οι άστεγοι και μειονοτικές ομάδες όπως οι Ρομά και οι Travellers, είτε μόνιμα εγκατεστημένες είτε όχι. Τέτοια μέτρα για τη βελτίωση της πρόσβασης, επαφιόμενα στην κρίση των κρατών μελών, θα μπορούσαν για παράδειγμα να περιλαμβάνουν την παροχή εναλλακτικών συστημάτων υδροδότησης (όπως ατομικών συσκευών επεξεργασίας), την παροχή νερού μέσω της χρήσης υδροφόρων (όπως φορτηγών και δεξαμενών) και την εξασφάλιση των αναγκαίων υποδομών για τους καταυλισμούς.

(36)

Για να αποκτήσουν οι καταναλωτές μεγαλύτερη επίγνωση των συνεπειών της κατανάλωσης νερού, θα πρέπει να λαμβάνουν με τρόπο εύκολα προσβάσιμο, για παράδειγμα μαζί με τον λογαριασμό τους ή μέσω έξυπνων εφαρμογών, πληροφορίες σχετικά με τον όγκο που καταναλώνουν ετησίως, σχετικά με αλλαγές στην κατανάλωση, συγκριτικά στοιχεία με τη μέση κατανάλωση ανά νοικοκυριό, εφόσον ο φορέας ύδρευσης διαθέτει τέτοιες πληροφορίες, καθώς και σχετικά με την τιμή ανά λίτρο νερού ανθρώπινης κατανάλωσης, έτσι ώστε να καθίσταται δυνατή η σύγκριση με την τιμή του εμφιαλωμένου νερού.

(37)

Το 7ο πρόγραμμα δράσης για το περιβάλλον έως το 2020 «Ευημερία, εντός των ορίων του πλανήτη μας» (18) προβλέπει ότι το κοινό πρέπει να έχει πρόσβαση σε σαφείς πληροφορίες σχετικά με το περιβάλλον σε εθνικό επίπεδο. Η οδηγία 98/83/ΕΚ περιλάμβανε προβλέψεις μόνο για την παθητική πρόσβαση σε πληροφορίες, και ως εκ τούτου τα κράτη μέλη απλώς διασφάλιζαν τη διαθεσιμότητα των πληροφοριών. Συνεπώς, οι εν λόγω διατάξεις θα πρέπει να αντικατασταθούν, ώστε να διασφαλιστεί ότι επικαιροποιημένες πληροφορίες είναι προσβάσιμες στους καταναλωτές διαδικτυακά, κατά τρόπο εξατομικευμένο και φιλικό προς τον χρήστη. Οι καταναλωτές θα πρέπει επίσης να μπορούν να ζητήσουν πρόσβαση σε αυτές τις πληροφορίες με άλλα μέσα, κατόπιν αιτιολογημένου αιτήματος.

(38)

Οι επικαιροποιημένες πληροφορίες που πρόκειται να διατίθενται δυνάμει της παρούσας οδηγίας θα πρέπει να περιλαμβάνουν τα αποτελέσματα των προγραμμάτων παρακολούθησης, πληροφορίες σχετικά με τα εφαρμοζόμενα είδη επεξεργασίας και απολύμανσης νερού, πληροφορίες για την υπέρβαση των παραμετρικών τιμών που έχουν σημασία για την ανθρώπινη υγεία, σχετικές πληροφορίες για την εκτίμηση κινδύνου και τη διαχείριση κινδύνου του συστήματος υδροδότησης, συμβουλές σχετικά με τον τρόπο μείωσης της κατανάλωσης νερού και αποφυγής των κινδύνων για την υγεία λόγω στάσιμου νερού, αλλά και πρόσθετες πληροφορίες ενδεχομένως χρήσιμες για το κοινό, όπως πληροφορίες σχετικά με τους δείκτες, όπως ο σίδηρος, η σκληρότητα και τα μεταλλικά στοιχεία, που συχνά επηρεάζουν τις αντιλήψεις των καταναλωτών για το νερό της βρύσης. Επιπλέον, ως ανταπόκριση στα συμφέροντα του καταναλωτή για θέματα που αφορούν το νερό, θα πρέπει να χορηγείται στους καταναλωτές πρόσβαση, κατόπιν αιτήματος, στα διαθέσιμα ιστορικά δεδομένα σχετικά με τα αποτελέσματα της παρακολούθησης και τις υπερβάσεις.

(39)

Σχετικά με τους φορείς ύδρευσης που παρέχουν τουλάχιστον 10 000 m3 ανά ημέρα ή εξυπηρετούν τουλάχιστον 50 000 άτομα, επιπρόσθετες πληροφορίες, μεταξύ άλλων για την αποτελεσματικότητα των επιδόσεων, τα ποσοστά διαρροών, το ιδιοκτησιακό καθεστώς και την τιμολογιακή διάρθρωση, θα πρέπει επίσης να είναι διαδικτυακά διαθέσιμες στους καταναλωτές.

(40)

Σκοπός της καλύτερης ενημέρωσης των καταναλωτών με σχετικές πληροφορίες και της ενισχυμένης διαφάνειας θα πρέπει να είναι η αύξηση της εμπιστοσύνης των πολιτών στο νερό που τους παρέχεται καθώς και στις υπηρεσίες ύδρευσης, και θα πρέπει να οδηγήσει στην αύξηση της χρήσης του νερού της βρύσης ως πόσιμου, πράγμα που θα μπορούσε να συμβάλει σε μείωση χρήσης πλαστικού και πλαστικών απορριμμάτων και των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, και σε θετικό αντίκτυπο για τον μετριασμό της κλιματικής αλλαγής και για το περιβάλλον εν γένει.

(41)

Με τη βελτίωση των τεχνικών παρακολούθησης, τα ποσοστά διαρροής γίνονται όλο και πιο εμφανή. Προκειμένου να βελτιωθεί η αποδοτικότητα των υποδομών ύδρευσης περιλαμβανομένης της αποφυγής υπερεκμετάλλευσης σπάνιων υδάτινων πόρων που προορίζονται για ανθρώπινη κατανάλωση, θα πρέπει να γίνεται εκτίμηση των επιπέδων διαρροής νερού από όλα τα κράτη μέλη και τα επίπεδα διαρροής να μειώνονται εάν υπερβαίνουν ένα ορισμένο όριο.

(42)

Η οδηγία 2003/4/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (19) αποσκοπεί στη διασφάλιση του δικαιώματος πρόσβασης σε περιβαλλοντικές πληροφορίες στα κράτη μέλη σύμφωνα με τη σύμβαση του Ώρχους του 1998 για την πρόσβαση σε πληροφορίες, τη συμμετοχή του κοινού στη λήψη αποφάσεων και την πρόσβαση στη δικαιοσύνη για περιβαλλοντικά θέματα (20) («σύμβαση του Ώρχους»). Η σύμβαση του Ώρχους περιλαμβάνει γενικές υποχρεώσεις που αφορούν τόσο την παροχή πρόσβασης σε περιβαλλοντικές πληροφορίες κατόπιν αιτήματος όσο και την ενεργητική διάδοση τέτοιων πληροφοριών. Η οδηγία 2007/2/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (21) έχει και αυτή ευρύ αντικείμενο, καθώς καλύπτει την ανταλλαγή χωρικών πληροφοριών, στις οποίες περιλαμβάνονται και σύνολα δεδομένων πάνω σε διάφορα περιβαλλοντικά ζητήματα. Είναι σημαντικό να διασφαλιστεί ότι οι διατάξεις της παρούσας οδηγίας που αφορούν την πρόσβαση σε πληροφορίες και τις ρυθμίσεις ανταλλαγής δεδομένων θα συμπληρώνουν τις εν λόγω οδηγίες και δεν θα συνιστούν χωριστό νομικό καθεστώς. Ως εκ τούτου, οι διατάξεις της παρούσας οδηγίας σχετικά με την παροχή πληροφόρησης στο κοινό και σχετικά με τις πληροφορίες για την παρακολούθηση της υλοποίησης δεν θα πρέπει να θίγουν τις οδηγίες 2003/4/ΕΚ και 2007/2/ΕΚ.

(43)

Η οδηγία 98/83/ΕΚ δεν θέσπιζε υποχρεώσεις υποβολής εκθέσεων για τους μικρούς φορείς ύδρευσης. Προκειμένου να διορθωθεί αυτό και για να αντιμετωπιστεί η ανάγκη για πληροφορίες σχετικά με την εφαρμογή και τη συμμόρφωση, θα πρέπει να θεσπιστεί ένα νέο σύστημα στην παρούσα οδηγία, σύμφωνα με το οποίο τα κράτη μέλη υποχρεούνται να δημιουργήσουν, να ενημερώνουν και να διαθέτουν στην Επιτροπή και στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Περιβάλλοντος («ΕΟΠ»)σύνολα δεδομένων που θα περιέχουν μόνο τα συναφή δεδομένα, όπως η υπέρβαση παραμετρικών τιμών και περιστατικά ορισμένης σοβαρότητας. Με τον τρόπο αυτόν, θα διασφαλίζεται ότι ο διοικητικός φόρτος όλων των αρχών παραμένει όσο το δυνατόν πιο περιορισμένος. Προκειμένου να εξασφαλιστεί η ύπαρξη κατάλληλης υποδομής για την πρόσβαση του κοινού, την υποβολή στοιχείων και την ανταλλαγή δεδομένων μεταξύ των αρμόδιων αρχών, τα κράτη μέλη θα πρέπει να βασίσουν τις σχετικές προδιαγραφές δεδομένων στην οδηγία 2007/2/ΕΚ και στις εκτελεστικές πράξεις της.

(44)

Τα στοιχεία που υποβάλλονται από τα κράτη μέλη δεν είναι απαραίτητα μόνο για σκοπούς ελέγχου της συμμόρφωσης, αλλά και για να είναι η Επιτροπή σε θέση να παρακολουθεί και να αξιολογεί την παρούσα οδηγία σε σχέση με τους στόχους που επιδιώκει, ώστε να υποβοηθείται κάθε μελλοντική αξιολόγηση της παρούσας οδηγίας σύμφωνα με την παράγραφο 22 της διοργανικής συμφωνίας της 13ης Απριλίου 2016 για τη βελτίωση του νομοθετικού έργου (22). Στο πλαίσιο αυτό, χρειάζονται συναφή δεδομένα που θα επιτρέψουν την καλύτερη αξιολόγηση της αποδοτικότητας, της αποτελεσματικότητας, της σημασίας και της προστιθέμενης αξίας της παρούσας οδηγίας για την Ένωση και, ως εκ τούτου, χρειάζεται να εξασφαλιστεί η ύπαρξη κατάλληλων μηχανισμών υποβολής στοιχείων που να μπορούν να χρησιμεύουν και ως δείκτες για κάθε μελλοντική αξιολόγηση της παρούσας οδηγίας.

(45)

Σύμφωνα με την παράγραφο 22 της διοργανικής συμφωνίας για τη βελτίωση του νομοθετικού έργου, η Επιτροπή οφείλει να διενεργήσει αξιολόγηση της παρούσας οδηγίας εντός ορισμένης προθεσμίας από την ημερομηνία που τάσσεται για τη μεταφορά της στο εθνικό δίκαιο. Η αξιολόγηση αυτή θα πρέπει να βασίζεται στην εμπειρία που αποκτήθηκε και στα δεδομένα που συγκεντρώθηκαν κατά την εφαρμογή της παρούσας οδηγίας, σε τυχόν διαθέσιμες συστάσεις της ΠΟΥ, καθώς και σε σχετικά επιστημονικά, αναλυτικά και επιδημιολογικά δεδομένα.

(46)

Η παρούσα οδηγία σέβεται τα θεμελιώδη δικαιώματα και τηρεί τις αρχές που αναγνωρίζονται στον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ειδικότερα, η παρούσα οδηγία επιδιώκει να προαγάγει τις αρχές που αφορούν την υγειονομική περίθαλψη, την πρόσβαση σε υπηρεσίες γενικού οικονομικού ενδιαφέροντος, την προστασία του περιβάλλοντος και την προστασία των καταναλωτών.

(47)

Η αποτελεσματικότητα της παρούσας οδηγίας και ο σκοπός της, δηλαδή η προστασία της ανθρώπινης υγείας στο πλαίσιο της πολιτικής περιβάλλοντος της Ένωσης, απαιτεί τα φυσικά ή νομικά πρόσωπα ή, κατά περίπτωση, οι νομίμως συσταθείσες οργανώσεις τους, να έχουν τη δυνατότητα να στηρίζονται σε αυτήν ενώπιον των δικαστηρίων και τα εθνικά δικαστήρια να μπορούν να λαμβάνουν υπόψη την παρούσα οδηγία ως στοιχείο του ενωσιακού δικαίου, προκειμένου, μεταξύ άλλων, να εξετάζουν αποφάσεις εθνικών αρχών κατά περίπτωση. Επιπλέον, σύμφωνα με την πάγια νομολογία του Δικαστηρίου, δυνάμει της αρχής της καλόπιστης συνεργασίας που ορίζεται στο άρθρο 4 παράγραφος 3 της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΣΕΕ), εναπόκειται στα δικαστήρια των κρατών μελών να διασφαλίζουν τη δικαστική προστασία των δικαιωμάτων του προσώπου βάσει του δικαίου της Ένωσης. Επιπλέον, το άρθρο 19 παράγραφος 1 ΣΕΕ επιβάλλει στα κράτη μέλη να προβλέπουν τα ένδικα βοηθήματα και μέσα που είναι αναγκαία για να διασφαλίζεται η πραγματική δικαστική προστασία στους τομείς που διέπονται από το δίκαιο της Ένωσης.

Αυτό ισχύει κατά μείζονα λόγο στην περίπτωση μιας οδηγίας που αποσκοπεί στην προστασία της ανθρώπινης υγείας από τις δυσμενείς επιπτώσεις τυχόν μόλυνσης του νερού ανθρώπινης κατανάλωσης. Επιπρόσθετα, σύμφωνα με τη σύμβαση του Ώρχους, οι ενδιαφερόμενοι πολίτες πρέπει να έχουν πρόσβαση στη δικαιοσύνη, προκειμένου να συμβάλλουν στην προστασία του δικαιώματος διαβίωσης σε περιβάλλον κατάλληλο για την προσωπική υγεία και ευημερία. Με την απόφαση (ΕΕ) 2018/881 του Συμβουλίου (23) ζητήθηκε από την Επιτροπή να εκπονήσει μελέτη έως τις 30 Σεπτεμβρίου 2019 και, εφόσον ενδείκνυται βάσει της μελέτης, να υποβάλει μέχρι τις 30 Σεπτεμβρίου 2020 πρόταση για τροποποίηση του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1367/2006 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (24), προκειμένου να εξεταστούν τα πορίσματα της επιτροπής συμμόρφωσης της σύμβασης του Ώρχους στην υπόθεση ACCC/C/2008/32. Η Επιτροπή υπέβαλε τη μελέτη εντός της εν λόγω προθεσμίας και δήλωσε, στην ανακοίνωσή της της 11ης Δεκεμβρίου 2019 για την ευρωπαϊκή πράσινη συμφωνία, ότι «θα εξετάσει το ενδεχόμενο αναθεώρησης του κανονισμού Ώρχους για τη βελτίωση της πρόσβασης σε διοικητική και δικαστική επανεξέταση σε επίπεδο ΕΕ για τους πολίτες και τις ΜΚΟ που ανησυχούν για τη νομιμότητα των αποφάσεων που έχουν επιπτώσεις στο περιβάλλον». Είναι σημαντικό η Επιτροπή να αναλάβει επίσης δράση για τη βελτίωση της πρόσβασης στη δικαιοσύνη των πολιτών και των ΜΚΟ ενώπιον των εθνικών δικαστηρίων σε όλα τα κράτη μέλη.

(48)

Προκειμένου να προσαρμοστεί η παρούσα οδηγία στην επιστημονική και τεχνική πρόοδο θα πρέπει να ανατεθεί στην Επιτροπή η εξουσία έκδοσης πράξεων σύμφωνα με το άρθρο 290 ΣΛΕΕ όσον αφορά τη θέσπιση ορίου για τις διαρροές, τον καθορισμό της διαδικασίας αξιολόγησης της συμμόρφωσης για τα προϊόντα σε επαφή με νερό ανθρώπινης κατανάλωσης, τον καθορισμό διαδικασίας αιτήσεων προς τον ECHA για τη συμπερίληψη ή την αφαίρεση από τους ευρωπαϊκούς θετικούς καταλόγους αρχικών ουσιών, συνθέσεων ή συστατικών, τη θέσπιση σήμανσης για προϊόντα σε επαφή με το νερό, την έγκριση μεθοδολογίας για τη μέτρηση των μικροπλαστικών, την τροποποίηση του παραρτήματος III και την τροποποίηση της παραμετρικής τιμής για τη δισφαινόλη Α στο παράρτημα I μέρος Β. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό η Επιτροπή να διεξάγει κατά τις προπαρασκευαστικές της εργασίες, τις κατάλληλες διαβουλεύσεις, μεταξύ άλλων σε επίπεδο εμπειρογνωμόνων, οι οποίες να πραγματοποιούνται σύμφωνα με τις αρχές που ορίζονται στη διοργανική συμφωνία για τη βελτίωση του νομοθετικού έργου. Πιο συγκεκριμένα, προκειμένου να εξασφαλιστεί η ίση συμμετοχή στην προετοιμασία των κατ’ εξουσιοδότηση πράξεων, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο λαμβάνουν όλα τα έγγραφα κατά τον ίδιο χρόνο με τους εμπειρογνώμονες των κρατών μελών, και οι εμπειρογνώμονές τους έχουν συστηματικά πρόσβαση στις συνεδριάσεις των ομάδων εμπειρογνωμόνων της Επιτροπής που ασχολούνται με την προετοιμασία κατ’ εξουσιοδότηση πράξεων. Επιπλέον, η εξουσιοδότηση που προβλέπεται στο παράρτημα I μέρος Γ σημείωση 10 της οδηγίας 98/83/ΕΚ, για τον καθορισμό συχνοτήτων παρακολούθησης και μεθόδων παρακολούθησης για ραδιενεργές ουσίες, είναι πλέον άνευ αντικειμένου λόγω της έκδοσης της οδηγίας 2013/51/Ευρατόμ του Συμβουλίου (25) και θα πρέπει επομένως να διαγραφεί. Η εξουσιοδότηση που προβλέπεται στο παράρτημα III μέρος Α δεύτερο εδάφιο της οδηγίας 98/83/ΕΚ σχετικά με τροποποιήσεις της οδηγίας δεν είναι πλέον απαραίτητη και θα πρέπει να διαγραφεί.

(49)

Προκειμένου να εξασφαλιστούν ενιαίες προϋποθέσεις για την εκτέλεση της παρούσας οδηγίας, θα πρέπει να ανατεθούν στην Επιτροπή εκτελεστικές αρμοδιότητες για την έγκριση μεθοδολογιών για τη δοκιμή και την αποδοχή αρχικών ουσιών, συνθέσεων και συστατικών, ευρωπαϊκών θετικών καταλόγων αρχικών ουσιών, συνθέσεων και συστατικών και διαδικασιών και μεθόδων για τη δοκιμή και την αποδοχή τελικών υλικών που παρασκευάζονται από τις εν λόγω αρχικές ουσίες, συνθέσεις και συστατικά. Εκτελεστικές αρμοδιότητες θα πρέπει επίσης να ανατεθούν στην Επιτροπή για την επιλογή της μορφής και των τρόπων παρουσίασης των πληροφοριών που πρέπει να παρέχονται από τα κράτη μέλη και να συγκεντρώνονται από τον ΕΟΠ σχετικά με την εφαρμογή της παρούσας οδηγίας, καθώς και για την κατάρτιση και επικαιροποίηση καταλόγου επιτήρησης. Οι εν λόγω αρμοδιότητες θα πρέπει να ασκούνται σύμφωνα με τον κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 182/2011 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (26).

(50)

Με την επιφύλαξη της οδηγίας 2008/99/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (27), τα κράτη μέλη θα πρέπει να θεσπίσουν κανόνες σχετικά με τις επιβλητέες κυρώσεις για παραβάσεις εθνικών διατάξεων που εκδίδονται βάσει της παρούσας οδηγίας και να λάβουν όλα τα αναγκαία μέτρα για να διασφαλίσουν την εφαρμογή τους. Οι κυρώσεις αυτές θα πρέπει να είναι αποτελεσματικές, αναλογικές και αποτρεπτικές.

(51)

Προκειμένου οι φορείς ύδρευσης να διαθέτουν πλήρες σύνολο διαθέσιμων στοιχείων όταν αρχίζουν να διενεργούν την εκτίμηση κινδύνου και τη διαχείριση κινδύνου του συστήματος υδροδότησης, θα πρέπει να καθιερωθεί τριετής μεταβατική περίοδος για νέες παραμέτρους. Αυτό θα επιτρέψει στα κράτη μέλη να διενεργήσουν τον εντοπισμό των πηγών κινδύνου και των επικίνδυνων συμβάντων κατά τη διάρκεια αυτών των πρώτων τριών ετών από την καταληκτική ημερομηνία για τη μεταφορά στο εθνικό δίκαιο της παρούσας οδηγίας και να παράσχουν στοιχεία στους φορείς ύδρευσης όσον αφορά αυτές τις νέες παραμέτρους, αποφεύγοντας έτσι τυχόν περιττή παρακολούθηση από τους φορείς ύδρευσης, εάν διαπιστωθεί ότι μία παράμετρος δεν χρειάζεται να παρακολουθείται πέραν αυτού του πρώτου εντοπισμού των πηγών κινδύνου και των επικίνδυνων συμβάντων. Κατά τη διάρκεια αυτών των αρχικών τριών ετών, οι φορείς ύδρευσης θα πρέπει εντούτοις να διενεργήσουν την εκτίμηση κινδύνου του συστήματος υδροδότησης, ή να χρησιμοποιήσουν υφιστάμενες εκτιμήσεις κινδύνου που έχουν ήδη διενεργηθεί δυνάμει της οδηγίας (ΕΕ) 2015/1787, για τις παραμέτρους εκείνες που αποτελούσαν μέρος του παραρτήματος I της οδηγίας 98/83/ΕΚ, επειδή τα δεδομένα αυτά θα είναι ήδη διαθέσιμα για τις εν λόγω παραμέτρους όταν τεθεί σε ισχύ η παρούσα οδηγία.

(52)

Η οδηγία 2013/51/Ευρατόμ θεσπίζει ειδικές ρυθμίσεις για την παρακολούθηση των ραδιενεργών ουσιών στο νερό ανθρώπινης κατανάλωσης. Ως εκ τούτου, η παρούσα οδηγία δεν θα πρέπει να θεσπίζει παραμετρικές τιμές για τη ραδιενέργεια.

(53)

Δεδομένου ότι οι στόχοι της παρούσας οδηγίας, συγκεκριμένα η προστασία της ανθρώπινης υγείας και η βελτίωση της πρόσβασης σε νερό ανθρώπινης κατανάλωσης, δεν μπορούν να επιτευχθούν ικανοποιητικά από τα κράτη μέλη, μπορούν όμως, εξαιτίας της κλίμακας και των επιπτώσεων της δράσης, να επιτευχθούν καλύτερα σε επίπεδο Ένωσης, η Ένωση δύναται να λάβει μέτρα σύμφωνα με την αρχή της επικουρικότητας του άρθρου 5 ΣΕΕ. Σύμφωνα με την αρχή της αναλογικότητας όπως διατυπώνεται στο ίδιο άρθρο, η παρούσα οδηγία δεν υπερβαίνει τα αναγκαία όρια για την επίτευξη των στόχων αυτών.

(54)

Η υποχρέωση μεταφοράς της παρούσας οδηγίας στο εθνικό δίκαιο θα πρέπει να περιοριστεί στις διατάξεις που συνιστούν τροποποιήσεις ουσίας των προϋπαρχουσών οδηγιών. Η υποχρέωση μεταφοράς στο εθνικό δίκαιο των διατάξεων που δεν τροποποιούνται κατ’ ουσία απορρέει από τις προϋπάρχουσες οδηγίες.

(55)

Η παρούσα οδηγία δεν θα πρέπει να θίγει τις υποχρεώσεις των κρατών μελών όσον αφορά τις προθεσμίες μεταφοράς στο εθνικό δίκαιο των οδηγιών που εμφαίνονται στο παράρτημα VI μέρος Β,