ΚΑΝΟΝΙΣΜΌΣ (ΕΕ) αριθ. 912/2014 ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΫ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΊΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΊΟΥ

της 23ης Ιουλίου 2014

για τη θέσπιση πλαισίου διαχείρισης της χρηματοδοτικής ευθύνης σε σχέση με δικαστήρια επίλυσης διαφορών μεταξύ επενδυτή και κράτους που συστήνονται βάσει διεθνών συμφωνιών στις οποίες η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι συμβαλλόμενο μέρος

ΤΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ,

Έχοντας υπόψη τη Συνθήκη για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και ιδίως το άρθρο 207 παράγραφος 2,

Έχοντας υπόψη την πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής,

Κατόπιν διαβίβασης του σχεδίου νομοθετικής πράξης στα εθνικά κοινοβούλια,

Αποφασίζοντας σύμφωνα με τη συνήθη νομοθετική διαδικασία (1),

Εκτιμώντας τα ακόλουθα:

ΕΞΕΔΩΣΑΝ ΤΟΝ ΠΑΡΟΝΤΑ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ:

ΚΕΦΑΛΑΙΟ I

ΓΕΝΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ

Άρθρο 1

Πεδίο εφαρμογής

1.   Με την επιφύλαξη της κατανομής των αρμοδιοτήτων που προβλέπει η ΣΛΕΕ, ο παρών κανονισμός εφαρμόζεται στις διαδικασίες επίλυσης διαφορών μεταξύ επενδυτή και κράτους που διεξάγονται βάσει συμφωνίας στην οποία η Ένωση είναι συμβαλλόμενο μέρος ή στην οποία η Ένωση και τα κράτη μέλη της είναι συμβαλλόμενα μέρη και οι οποίες κινούνται από ενάγοντα τρίτης χώρας. Πιο συγκεκριμένα, η έκδοση και η εφαρμογή του παρόντος κανονισμού δεν επηρεάζουν την οριοθέτηση των αρμοδιοτήτων που προβλέπουν οι Συνθήκες, μεταξύ άλλων όσον αφορά τυχόν μεταχείριση από την πλευρά των κρατών μελών ή της Ένωσης η οποία αποτελεί αντικείμενο προσφυγής από ενάγοντα επί διαφοράς μεταξύ επενδυτή και κράτους που επιλύεται βάσει συμφωνίας.

2.   Για πληροφοριακούς σκοπούς, η Επιτροπή δημοσιεύει στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και επικαιροποιεί πίνακα των συμφωνιών που εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του παρόντος κανονισμού.

Άρθρο 2

Ορισμοί

Για τους σκοπούς του παρόντος κανονισμού νοούνται ως:

α)   «συμφωνία»: κάθε διεθνής συμφωνία η οποία περιέχει διατάξεις σχετικά με άμεσες ξένες επενδύσεις και στην οποία η Ένωση είναι συμβαλλόμενο μέρος ή στην οποία η Ένωση και τα κράτη μέλη της είναι συμβαλλόμενα μέρη και η οποία προβλέπει επίλυση διαφορών μεταξύ επενδυτή και κράτους·

β)   «δαπάνες που προκύπτουν από τη διαιτησία»: οι αμοιβές και οι δαπάνες του διαιτητικού δικαστηρίου και του διαιτητικού οργάνου, καθώς και οι δαπάνες εκπροσώπησης και τα έξοδα που επιδικάζει στον ενάγοντα το διαιτητικό δικαστήριο, όπως το κόστος της μετάφρασης, το κόστος της νομικής και οικονομικής ανάλυσης και άλλες συναφείς δαπάνες στο πλαίσιο της διαιτητικής διαδικασίας·

γ)   «διαφορά»: αξίωση που προβάλλεται από ενάγοντα κατά της Ένωσης ή ενός κράτους μέλους βάσει συμφωνίας και η οποία κρίνεται από διαιτητικό δικαστήριο·

δ)   «επίλυση διαφορών μεταξύ επενδυτή και κράτους»: μηχανισμός προβλεπόμενος από συμφωνία μέσω του οποίου ο ενάγων μπορεί να προβάλει αξιώσεις κατά της Ένωσης ή κράτους μέλους·

ε)   «κράτος μέλος»: ένα ή περισσότερα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης·

στ)   «οικείο κράτος μέλος»: το κράτος μέλος από το οποίο προέρχεται η φερόμενη ως ασύμβατη με τη συμφωνία μεταχείριση·

ζ)   «χρηματοδοτική ευθύνη»: η υποχρέωση καταβολής χρηματικού ποσού που επιδικάζεται από διαιτητικό δικαστήριο ή συμφωνείται στο πλαίσιο συμβιβασμού, συμπεριλαμβανομένων των δαπανών που προκύπτουν από τη διαιτησία·

η)   «συμβιβασμός»: οποιαδήποτε συμφωνία μεταξύ της Ένωσης ή κράτους μέλους ή και των δύο, αφενός, και ενάγοντος, αφετέρου, στο πλαίσιο της οποίας ο ενάγων συμφωνεί να μην επιμείνει στις αξιώσεις του με αντάλλαγμα την καταβολή χρηματικού ποσού ή άλλη ενέργεια εκτός της καταβολής χρηματικού ποσού, συμπεριλαμβανομένης της περίπτωσης στην οποία ο συμβιβασμός περιέχεται σε απόφαση διαιτητικού δικαστηρίου·

θ)   «διαιτητικό δικαστήριο»: κάθε μονομελές ή πολυμελές όργανο το οποίο, βάσει της συμφωνίας, είναι αρμόδιο να κρίνει διαφορά μεταξύ επενδυτή και κράτους·

ι)   «ενάγων»: κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο που προβάλλει αξίωση σε διαφορά μεταξύ επενδυτή και κράτους στο πλαίσιο συμφωνίας ή κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο στο οποίο έχουν εκχωρηθεί νομίμως οι αξιώσεις του ενάγοντος στο πλαίσιο της συμφωνίας·

ια)   «δίκαιο της Ένωσης»: η ΣΛΕΕ και η ΣΕΕ, καθώς και οι νομικές πράξεις της Ένωσης που αναφέρονται στο δεύτερο, το τρίτο και το τέταρτο εδάφιο του άρθρου 288 ΣΛΕΕ και κάθε διεθνής συμφωνία στην οποία η Ένωση ή η Ένωση και τα κράτη μέλη της είναι συμβαλλόμενα μέρη· αποκλειστικά για τους σκοπούς του παρόντος κανονισμού, ως «δίκαιο της Ένωσης» δεν νοούνται οι διατάξεις προστασίας των επενδύσεων που περιέχονται στη συμφωνία·

ιβ)   «επιβεβλημένη από το δίκαιο της Ένωσης»: η μεταχείριση στην οποία προβαίνει το οικείο κράτος μέλος μόνο στις περιπτώσεις που, για να αποφύγει την υποτιθέμενη παραβίαση της συμφωνίας, θα έπρεπε να αγνοήσει υποχρέωση που απορρέει από το δίκαιο της Ένωσης, όπως για παράδειγμα όταν δεν διαθέτει διακριτική ευχέρεια ή περιθώριο εκτίμησης ως προς το αποτέλεσμα που πρέπει να επιτευχθεί.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ II

ΚΑΤΑΝΟΜΗ ΤΗΣ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΙΚΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ

Άρθρο 3

Κριτήρια κατανομής

1.   Η χρηματοδοτική ευθύνη που απορρέει από διαφορά δυνάμει συμφωνίας κατανέμεται σύμφωνα με τα ακόλουθα κριτήρια:

Με την επιφύλαξη του στοιχείου γ) του πρώτου εδαφίου, εφόσον η πράξη του οικείου κράτους μέλους είναι επιβεβλημένη δυνάμει του δικαίου της Ένωσης προκειμένου να θεραπευθεί η ασυμβατότητα προηγούμενης πράξης με το δίκαιο της Ένωσης, το κράτος μέλος αναλαμβάνει την οικονομική ευθύνη, εκτός αν η εν λόγω προηγούμενη πράξη ήταν επιβεβλημένη από το δίκαιο της Ένωσης.

2.   Όταν προβλέπεται στον παρόντα κανονισμό, η Επιτροπή εκδίδει απόφαση με την οποία καθορίζει τη χρηματοδοτική ευθύνη του οικείου κράτους μέλους σύμφωνα με τα κριτήρια της παραγράφου 1. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο ενημερώνονται σχετικά με την απόφαση αυτή.

3.   Με την επιφύλαξη της παραγράφου 1 του παρόντος άρθρου, το οικείο κράτος μέλος φέρει τη χρηματοδοτική ευθύνη, αν:

4.   Με την επιφύλαξη της παραγράφου 1 του παρόντος άρθρου, η Ένωση φέρει τη χρηματοδοτική ευθύνη στις περιπτώσεις που η Ένωση ενεργεί ως εναγόμενος σύμφωνα με το άρθρο 4.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ III

ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΕΠΙΛΥΣΗΣ ΔΙΑΦΟΡΩΝ

ΜΕΡΟΣ 1

Διαδικασία επίλυσης διαφορών σχετικών με μεταχείριση προερχόμενη από την Ένωση

Άρθρο 4

Μεταχείριση προερχόμενη από την Ένωση

1.   Η Ένωση ενεργεί ως εναγόμενος αν η διαφορά σχετίζεται με μεταχείριση προερχόμενη από τα θεσμικά ή λοιπά όργανα ή οργανισμούς της Ένωσης.

2.   Αν η Επιτροπή κληθεί σε διαβουλεύσεις από ενάγοντα ή όταν κοινοποιείται στην Επιτροπή η πρόθεση ενάγοντος να υποβάλει αίτηση υπαγωγής σε διαιτησία σύμφωνα με συμφωνία, η Επιτροπή ενημερώνει αμέσως το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο.

ΜΕΡΟΣ 2

Διαδικασία επίλυσης διαφορών σχετικών με μεταχείριση προερχόμενη από κράτος μέλος

Άρθρο 5

Μεταχείριση προερχόμενη από κράτος μέλος

Το παρόν μέρος εφαρμόζεται σε διαφορές σχετικές, εν όλω ή εν μέρει, με μεταχείριση προερχόμενη από κράτος μέλος.

Άρθρο 6

Συνεργασία και διαβουλεύσεις μεταξύ της Επιτροπής και του οικείου κράτους μέλους

1.   Σύμφωνα με την αρχή της καλόπιστης συνεργασίας του άρθρου 4 παράγραφος 3 ΣΕΕ, η Επιτροπή και το οικείο κράτος μέλος λαμβάνουν όλα τα αναγκαία μέτρα για την υπεράσπιση και προστασία των συμφερόντων της Ένωσης και του οικείου κράτους μέλους.

2.   Η Επιτροπή και το οικείο κράτος μέλος διεξάγουν διαβουλεύσεις σχετικά με τη διαχείριση των διαφορών σύμφωνα με τον παρόντα κανονισμό, έχοντας υπόψη τυχόν προθεσμίες που προβλέπουν ο παρών κανονισμός και η σχετική συμφωνία, και ανταλλάσσουν πληροφορίες όποτε κρίνεται σκόπιμο στο πλαίσιο της διαδικασίας επίλυσης διαφορών.

Άρθρο 7

Αίτημα για διαβουλεύσεις

1.   Αν η Επιτροπή κληθεί σε διαβουλεύσεις από ενάγοντα σύμφωνα με τη συμφωνία, ενημερώνει αμέσως το οικείο κράτος μέλος. Αν ένα κράτος μέλος έχει λάβει γνώση ή έχει κληθεί σε διαβουλεύσεις, ενημερώνει αμέσως την Επιτροπή.

2.   Εκπρόσωποι του οικείου κράτους μέλους και της Επιτροπής συμμετέχουν στην αντιπροσωπεία της Ένωσης στις διαβουλεύσεις.

3.   Το οικείο κράτος μέλος και η Επιτροπή ανταλλάσσουν αμέσως όλες τις πληροφορίες που είναι συναφείς με την υπόθεση.

4.   Η Επιτροπή ενημερώνει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο σχετικά με κάθε αίτημα για διαβουλεύσεις.

Άρθρο 8

Κοινοποίηση της πρόθεσης υποβολής αίτησης υπαγωγής σε διαιτησία

1.   Όταν κοινοποιείται στην Επιτροπή η πρόθεση ενάγοντος να υποβάλει αίτηση υπαγωγής σε διαιτησία σύμφωνα με μια συμφωνία, η Επιτροπή ενημερώνει αμέσως το οικείο κράτος μέλος. Όταν ένας ενάγων κοινοποιεί την πρόθεσή του να υποβάλει αίτηση υπαγωγής σε διαιτησία κατά της Ένωσης ή κράτους μέλους, η Επιτροπή, εντός 15 εργάσιμων ημερών από τη λήψη της κοινοποίησης, ενημερώνει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο σχετικά με το όνομα του ενάγοντος, τις διατάξεις της συμφωνίας που ο ενάγων ισχυρίζεται ότι έχουν παραβιαστεί, τον σχετικό οικονομικό τομέα, τη μεταχείριση που, κατά τον ενάγοντα, παραβιάζει τη συμφωνία και το ύψος της αποζημίωσης που αξιώνεται από τον ενάγοντα.

2.   Όταν κοινοποιείται σε κράτος μέλος η πρόθεση ενάγοντος να υποβάλει αίτηση υπαγωγής σε διαιτησία, το κράτος μέλος ενημερώνει αμέσως την Επιτροπή.

3.   Η Επιτροπή ενημερώνει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο σχετικά με κάθε κοινοποίηση πρόθεσης υποβολής αίτησης υπαγωγής σε διαιτησία.

Άρθρο 9

Καθεστώς εναγομένου

1.   Το οικείο κράτος μέλος ενεργεί ως εναγόμενος, εκτός από οποιαδήποτε από τις ακόλουθες περιπτώσεις:

Σε οποιαδήποτε από τις περιπτώσεις των στοιχείων α) ή β), η Ένωση ενεργεί ως εναγόμενος.

2.   Η Επιτροπή μπορεί να αποφασίσει, μέσω εκτελεστικών πράξεων, επί τη βάσει πλήρους, ισόρροπης και εμπεριστατωμένης ανάλυσης και νομικής αιτιολόγησης προς τα κράτη μέλη, σύμφωνα με τη συμβουλευτική διαδικασία στην οποία παραπέμπει το άρθρο 22 παράγραφος 2, ότι η Ένωση πρόκειται να ενεργήσει ως εναγόμενος, αν πληρούνται μία ή περισσότερες από τις ακόλουθες προϋποθέσεις:

3.   Η Επιτροπή μπορεί να αποφασίσει, μέσω εκτελεστικών πράξεων, επί τη βάσει πλήρους, ισόρροπης και εμπεριστατωμένης ανάλυσης και νομικής αιτιολόγησης προς τα κράτη μέλη, σύμφωνα με τη διαδικασία εξέτασης στην οποία παραπέμπει το άρθρο 22 παράγραφος 3, ότι η Ένωση πρόκειται να ενεργήσει ως εναγόμενος, εάν βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη σχετική προσφυγή κατά της Ένωσης στον ΠΟΕ σχετικά με ανάλογη μεταχείριση, εφόσον έχει ήδη συγκροτηθεί επιτροπή και η σχετική αξίωση αφορά το ίδιο ακριβώς νομικό ζήτημα και εφόσον είναι αναγκαίο να διασφαλιστεί η συνοχή της επιχειρηματολογίας στην υπόθεση ενώπιον του ΠΟΕ.

4.   Όταν ενεργεί δυνάμει του παρόντος άρθρου, η Επιτροπή διασφαλίζει ότι η άμυνα της Ένωσης προστατεύει τα οικονομικά συμφέροντα του οικείου κράτους μέλους.

5.   Αμέσως μετά τη λήψη της ενημέρωσης ή της κοινοποίησης που προβλέπονται στο άρθρο 8, η Επιτροπή και το οικείο κράτος μέλος διεξάγουν διαβουλεύσεις σύμφωνα με το άρθρο 6 σχετικά με τη διαχείριση της υπόθεσης σύμφωνα με το παρόν άρθρο. Η Επιτροπή και το οικείο κράτος μέλος εξασφαλίζουν την τήρηση τυχόν προθεσμιών που προβλέπονται από τη συμφωνία.

6.   Όταν η Ένωση ενεργεί ως εναγόμενος, σύμφωνα με τις παραγράφους 2 και 5, η Επιτροπή διαβουλεύεται με το οικείο κράτος μέλος σχετικά με τυχόν προτάσεις ή παρατηρήσεις πριν από την οριστική διατύπωση και κατάθεσή τους. Οι εκπρόσωποι του οικείου κράτους μέλους, κατόπιν αιτήματος του κράτους μέλους και με δικά του έξοδα, συμμετέχουν στην αντιπροσωπεία της Ένωσης σε τυχόν ακροαματική διαδικασία και η Επιτροπή λαμβάνει δεόντως υπόψη το συμφέρον του κράτους μέλους.

7.   Η Επιτροπή ενημερώνει αμέσως το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο για κάθε διαφορά στην οποία εφαρμόζεται το παρόν άρθρο και για τον τρόπο εφαρμογής του.

Άρθρο 10

Διεξαγωγή της διαιτητικής διαδικασίας από κράτος μέλος

1.   Κράτος μέλος το οποίο ενεργεί ως εναγόμενος, σε όλες τα στάδια της διαφοράς, συμπεριλαμβανομένης τυχόν ακύρωσης, άσκησης ένδικου μέσου ή επανεξέτασης, υποχρεούται δυνάμει του άρθρου 6:

2.   Η Επιτροπή διαβιβάζει στο κράτος μέλος τα σχετικά έγγραφα της διαδικασίας, προκειμένου να εξασφαλιστεί η αποτελεσματικότερη δυνατή υπεράσπιση.

3.   Μόλις εκδοθεί η διαιτητική απόφαση, το κράτος μέλος ενημερώνει την Επιτροπή. Η Επιτροπή ενημερώνει σχετικά το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο.

Άρθρο 11

Διεξαγωγή της διαιτητικής διαδικασίας από την Ένωση

1.   Σύμφωνα με το άρθρο 6, όταν η Ένωση ενεργεί ως εναγόμενος σε οποιαδήποτε διαφορά στην οποία κράτος μέλος θα φέρει το σύνολο ή μέρος της δυνητικής χρηματοδοτικής ευθύνης, οι ακόλουθες διατάξεις εφαρμόζονται σε ολόκληρη τη διαιτητική διαδικασία:

2.   Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο ενημερώνονται τακτικά από την Επιτροπή για τις εξελίξεις που αφορούν τη διαιτητική διαδικασία που αναφέρεται στην παράγραφο 1.

Άρθρο 12

Ανάληψη της δυνητικής χρηματοδοτικής ευθύνης από το οικείο κράτος μέλος όταν η Ένωση ενεργεί ως εναγόμενος

Όταν η Ένωση ενεργεί ως εναγόμενος σε οποιαδήποτε διαφορά στην οποία το κράτος μέλος θα φέρει το σύνολο ή μέρος της δυνητικής χρηματοδοτικής ευθύνης, το οικείο κράτος μέλος μπορεί ανά πάσα στιγμή να αναλάβει τη δυνητική χρηματοδοτική ευθύνη που απορρέει από τη διαιτησία. Προς τον σκοπό αυτό, το οικείο κράτος μέλος και η Επιτροπή μπορούν να συμφωνήσουν ρυθμίσεις που αφορούν, μεταξύ άλλων:

ΚΕΦΑΛΑΙΟ IV

ΣΥΜΒΙΒΑΣΤΙΚΗ ΕΠΙΛΥΣΗ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΟΤΑΝ Η ΕΝΩΣΗ ΕΝΕΡΓΕΙ ΩΣ ΕΝΑΓΟΜΕΝΟΣ

Άρθρο 13

Συμβιβαστική επίλυση διαφορών σχετικών με μεταχείριση προερχόμενη από την Ένωση

1.   Αν η Επιτροπή φρονεί ότι η συμβιβαστική επίλυση διαφοράς σχετικής με μεταχείριση προερχόμενη αποκλειστικά από την Ένωση είναι προς όφελος της Ένωσης, μπορεί να εκδώσει εκτελεστική πράξη για την έγκριση του συμβιβασμού. Η εν λόγω εκτελεστική πράξη εκδίδεται με τη διαδικασία εξέτασης στην οποία παραπέμπει το άρθρο 22 παράγραφος 3.

2.   Αν ο συμβιβασμός ενδεχομένως περιλαμβάνει ενέργειες εκτός της καταβολής χρηματικού ποσού, εφαρμόζονται οι διαδικασίες που προβλέπονται για τις εν λόγω ενέργειες.

Άρθρο 14

Συμβιβαστική επίλυση διαφορών σχετικών με μεταχείριση προερχόμενη εν όλω ή εν μέρει από κράτος μέλος όταν η Ένωση επιθυμεί συμβιβασμό

1.   Αν η Ένωση ενεργεί ως εναγόμενος σε διαφορά σχετική με μεταχείριση προερχόμενη, εν όλω ή εν μέρει, από κράτος μέλος και η Επιτροπή φρονεί ότι η συμβιβαστική επίλυση της διαφοράς εξυπηρετεί το οικονομικό συμφέρον της Ένωσης, η Επιτροπή διεξάγει αρχικά διαβουλεύσεις με το οικείο κράτος μέλος σύμφωνα με το άρθρο 6. Διαβουλεύσεις με την Επιτροπή μπορεί να αρχίσει και το κράτος μέλος.

2.   Αν η Επιτροπή και το οικείο κράτος μέλος συμφωνήσουν η διαφορά να επιλυθεί με συμβιβασμό, το οικείο κράτος μέλος καταβάλλει προσπάθεια να συμφωνήσει με την Επιτροπή τα απαραίτητα στοιχεία για τη διαπραγμάτευση και την επίτευξη του συμβιβασμού.

3.   Όταν η Ένωση είναι εναγόμενος σε διαφορά δυνάμει της οποίας η οικονομική ευθύνη θα βαρύνει το κράτος μέλος και δεν συντρέχει οικονομική ευθύνη της Ένωσης, μόνο το οικείο κράτος μέλος μπορεί να προβεί σε συμβιβαστική επίλυση της διαφοράς, σύμφωνα με το άρθρο 15.

4.   Όταν η Ένωση είναι εναγόμενος δυνάμει του άρθρου 9 παράγραφος 1 στοιχείο β), η Επιτροπή δύναται, κατόπιν διαβουλεύσεων σύμφωνα με το άρθρο 6 παράγραφος 1, να αποφασίσει να προβεί στη συμβιβαστική επίλυση της διαφοράς, αν η συμβιβαστική επίλυση εξυπηρετεί το οικονομικό συμφέρον της Ένωσης. Κατά τη λήψη της ανωτέρω απόφασης, η Επιτροπή παρέχει πλήρη και ισόρροπη εμπεριστατωμένη ανάλυση και νομική αιτιολόγηση που τεκμηριώνουν το οικονομικό συμφέρον της Ένωσης.

5.   Όταν η Ένωση είναι εναγόμενος σε διαφορά δυνάμει του άρθρου 9 παράγραφος 2 η οποία συνεπάγεται αποκλειστικά και μόνο οικονομική ευθύνη της Ένωσης και όχι κάποιου κράτους μέλους, η Επιτροπή δύναται να αποφασίσει να προβεί σε συμβιβαστική επίλυση της διαφοράς.

6.   Όταν η Ένωση είναι εναγόμενος σε διαφορά δυνάμει του άρθρου 9 παράγραφος 2 η οποία συνεπάγεται οικονομική ευθύνη της Ένωσης και κράτους μέλους, η Επιτροπή δεν δύναται να προβεί σε συμβιβαστική επίλυση της διαφοράς χωρίς τη συναίνεση του οικείου κράτους μέλους. Το οικείο κράτος μέλος δύναται να υποβάλει πλήρη ανάλυση του αντικτύπου του προτεινόμενου συμβιβασμού στο οικονομικό του συμφέρον. Αν το κράτος μέλος δεν συναινέσει στη συμβιβαστική επίλυση της διαφοράς, η Επιτροπή μπορεί σε κάθε περίπτωση να αποφασίσει να προβεί σε συμβιβασμό υπό την προϋπόθεση ότι ο εν λόγω συμβιβασμός δεν πρόκειται να έχει χρηματοοικονομικές ή δημοσιονομικές επιπτώσεις για το οικείο κράτος μέλος βάσει πλήρους και ισόρροπης εμπεριστατωμένης ανάλυσης και νομικής αιτιολόγησης, η οποία λαμβάνει υπόψη την ανάλυση του κράτους μέλους και τεκμηριώνει το οικονομικό συμφέρον της Ένωσης και του οικείου κράτους μέλους. Σε αυτήν την περίπτωση, δεν εφαρμόζεται το άρθρο 19.

7.   Οι όροι του συμβιβασμού δυνάμει των παραγράφων 4, 5 και 6 δεν περιλαμβάνουν άλλες ενέργειες από την πλευρά του οικείου κράτους μέλους πέραν της καταβολής χρηματικού ποσού.

8.   Κάθε συμβιβαστική επίλυση δυνάμει του παρόντος άρθρου υπόκειται σε έγκριση μέσω εκτελεστικών πράξεων. Οι εν λόγω εκτελεστικές πράξεις εκδίδονται σύμφωνα με τη διαδικασία εξέτασης στην οποία παραπέμπει το άρθρο 22 παράγραφος 3.

Άρθρο 15

Συμβιβαστική επίλυση διαφορών σχετικών με μεταχείριση προερχόμενη αποκλειστικά από κράτος μέλος όταν το κράτος μέλος επιθυμεί συμβιβασμό

1.   Αν η Ένωση ενεργεί ως εναγόμενος σε διαφορά που αφορά αποκλειστικά μεταχείριση προερχόμενη από κράτος μέλος, το οικείο κράτος μέλος μπορεί να προτείνει συμβιβαστική επίλυση της διαφοράς υπό τις ακόλουθες προϋποθέσεις:

2.   Η Επιτροπή και το οικείο κράτος μέλος διεξάγουν διαβουλεύσεις προκειμένου να αξιολογήσουν την πρόθεση κράτους μέλους να προβεί σε συμβιβαστική επίλυση διαφοράς.

3.   Το οικείο κράτος μέλος κοινοποιεί στην Επιτροπή το σχέδιο συμφωνίας συμβιβασμού. Η Επιτροπή τεκμαίρεται ότι αποδέχεται το σχέδιο συμφωνίας συμβιβασμού, εκτός αν, εντός 90 ημερών από την κοινοποίηση του σχεδίου συμβιβασμού από το κράτος μέλος, αποφασίσει άλλως με εκτελεστική πράξη που εκδίδεται σύμφωνα με τη συμβουλευτική διαδικασία στην οποία παραπέμπει το άρθρο 22 παράγραφος 2, λόγω του ότι το σχέδιο συμβιβασμού δεν πληροί όλες τις προϋποθέσεις της παραγράφου 1 του παρόντος άρθρου. Αφού γίνει δεκτό το σχέδιο συμβιβασμού, η Επιτροπή προβαίνει σε όλες τις αναγκαίες ενέργειες για την εφαρμογή της συμφωνίας συμβιβασμού.

Άρθρο 16

Συμβιβαστική επίλυση διαφορών σχετικών με μεταχείριση προερχόμενη εν μέρει από κράτος μέλος όταν το εν λόγω κράτος μέλος επιθυμεί συμβιβασμό

1.   Αν η Ένωση ενεργεί ως εναγόμενος σε διαφορά σχετική με μεταχείριση προερχόμενη εν μέρει από κράτος μέλος και το κράτος μέλος φρονεί ότι η συμβιβαστική επίλυση της διαφοράς εξυπηρετεί το οικονομικό του συμφέρον, διεξάγει αρχικά διαβουλεύσεις με την Επιτροπή σύμφωνα με το άρθρο 6.

2.   Αν η Επιτροπή και το οικείο κράτος μέλος συμφωνήσουν η διαφορά να επιλυθεί με συμβιβασμό, το οικείο κράτος μέλος καταβάλλει προσπάθεια να συμφωνήσει με την Επιτροπή τα απαραίτητα στοιχεία για τη διαπραγμάτευση και την επίτευξη του συμβιβασμού.

3.   Αν η Επιτροπή δεν συναινέσει στη συμβιβαστική επίλυση της διαφοράς, η Επιτροπή δύναται να αποφασίσει να αρνηθεί τον συμβιβασμό, βάσει πλήρους και ισόρροπης εμπεριστατωμένης ανάλυσης και νομικής αιτιολόγησης προς τα κράτη μέλη, μέσω εκτελεστικής πράξης. Η εν λόγω εκτελεστική πράξη εκδίδεται σύμφωνα με τη διαδικασία εξέτασης στην οποία παραπέμπει το άρθρο 22 παράγραφος 3.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ V

ΠΛΗΡΩΜΕΣ ΚΑΤΟΠΙΝ ΤΕΛΕΣΙΔΙΚΩΝ ΔΙΑΙΤΗΤΙΚΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ Ή ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΩΝ

Άρθρο 17

Πεδίο εφαρμογής

Το παρόν κεφάλαιο εφαρμόζεται στις διαφορές στις οποίες η Ένωση ενεργεί ως εναγόμενος.

Άρθρο 18

Διαδικασία πληρωμών κατόπιν διαιτητικών αποφάσεων ή συμβιβασμών

1.   Ενάγων υπέρ του οποίου έχει εκδοθεί τελεσίδικη διαιτητική απόφαση στο πλαίσιο συμφωνίας μπορεί να υποβάλει αίτηση στην Επιτροπή για την καταβολή του επιδικασθέντος ποσού. Η Επιτροπή καταβάλλει το επιδικασθέν ποσό, εκτός αν το οικείο κράτος μέλος έχει αναλάβει τη χρηματοδοτική ευθύνη σύμφωνα με το άρθρο 12, οπότε το επιδικασθέν ποσό καταβάλλεται από το κράτος μέλος.

2.   Αν συμβιβασμός σύμφωνα με το άρθρο 13 ή 14 δεν έχει καταχωριστεί σε διαιτητική απόφαση, ο ενάγων μπορεί να υποβάλει αίτηση στην Επιτροπή για την καταβολή του συμφωνηθέντος ποσού στον συμβιβασμό. Η Επιτροπή καταβάλλει το συμφωνηθέν ποσό εντός των προθεσμιών που ορίζει η συμφωνία συμβιβασμού.

Άρθρο 19

Διαδικασία όταν δεν υφίσταται συμφωνία ως προς τη χρηματοδοτική ευθύνη

1.   Αν η Ένωση ενεργεί ως εναγόμενος σύμφωνα με το άρθρο 9 και η Επιτροπή φρονεί ότι το ποσό που επιδικάστηκε από το διαιτητικό δικαστήριο ή συμφωνήθηκε στο πλαίσιο συμβιβασμού ή οι δαπάνες που προκύπτουν από τη διαιτησία πρέπει να καταβληθούν, εν όλω ή εν μέρει, από το οικείο κράτος μέλος βάσει των κριτηρίων του άρθρου 3 παράγραφος 1, εφαρμόζεται η διαδικασία των παραγράφων 2 έως 5 του παρόντος άρθρου.

2.   Η Επιτροπή και το οικείο κράτος μέλος αρχίζουν αμέσως διαβουλεύσεις προκειμένου να καταλήξουν σε συμφωνία σχετικά με τη χρηματοδοτική ευθύνη του οικείου κράτους μέλους και της Ένωσης, αν υφίσταται ευθύνη της.

3.   Εντός τριών μηνών από τη λήψη από την Επιτροπή της αίτησης πληρωμής του ποσού που επιδικάστηκε ή συμφωνήθηκε στο πλαίσιο συμβιβασμού ή των δαπανών που προκύπτουν από τη διαιτησία, η Επιτροπή εκδίδει απόφαση η οποία απευθύνεται προς το οικείο κράτος μέλος και με την οποία καθορίζεται το ποσό που θα καταβάλει το εν λόγω κράτος. Η Επιτροπή ενημερώνει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο σχετικά με την απόφαση και την οικονομική της αιτιολόγηση.

4.   Αν το οικείο κράτος μέλος δεν προβάλει αντιρρήσεις σχετικά με τον καθορισμό του ποσού από την Επιτροπή εντός δύο μηνών από την έναρξη ισχύος της απόφασης της παραγράφου 3, το κράτος μέλος αποδίδει στον προϋπολογισμό της Ένωσης το ποσό που επιδικάστηκε ή συμφωνήθηκε στο πλαίσιο συμβιβασμού ή τις δαπάνες που προκύπτουν από τη διαιτησία εντός έξι μηνών από την έναρξη ισχύος της απόφασης της Επιτροπής. Το οικείο κράτος μέλος υποχρεούται να καταβάλει τυχόν οφειλόμενους τόκους με το επιτόκιο που ισχύει για χρηματικές οφειλές προς τον προϋπολογισμό της Ένωσης.

5.   Αν το οικείο κράτος μέλος προβάλει αντιρρήσεις και η Επιτροπή διαφωνεί με τις αντιρρήσεις του κράτους μέλους, η Επιτροπή εκδίδει απόφαση εντός έξι μηνών από τη λήψη των αντιρρήσεων του κράτους μέλους με την οποία ζητεί από το οικείο κράτος μέλος να αποδώσει το ποσό που κατέβαλε η Επιτροπή εντόκως με το επιτόκιο που ισχύει για άλλες χρηματικές οφειλές προς τον προϋπολογισμό της Ένωσης.

6.   Οι αποφάσεις της Επιτροπής που λαμβάνονται δυνάμει των παραγράφων 3 και 5 δημοσιεύονται στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Άρθρο 20

Προκαταβολή των εξόδων που προκύπτουν από διαιτησία

1.   Η Επιτροπή μπορεί να εκδώσει απόφαση με την οποία να απαιτεί από το οικείο κράτος μέλος να καταβάλει εκ των προτέρων στον προϋπολογισμό της Ένωσης ποσά για την κάλυψη τυχόν εξόδων που αναμένεται να προκύψουν ή έχουν προκύψει από τη διαιτησία. Η εν λόγω απόφαση για χρηματικές συνεισφορές είναι αναλογική και λαμβάνει υπόψη τα κριτήρια που ορίζονται στο άρθρο 3.

2.   Αν το διαιτητικό δικαστήριο διατάξει την απόδοση στην Ένωση των εξόδων που προκύπτουν από τη διαιτησία και το οικείο κράτος μέλος έχει προβεί σε περιοδικές καταβολές των εξόδων διαιτησίας, η Επιτροπή μεριμνά για τη μεταβίβαση των σχετικών ποσών στο κράτος μέλος που τα έχει προκαταβάλει, εντόκως με το επιτόκιο που ισχύει για χρηματικές οφειλές προς τον προϋπολογισμό της Ένωσης.

Άρθρο 21

Πληρωμή από κράτος μέλος

Οι επιστροφές ποσών σε κράτος μέλος ή οι καταβολές από κράτος μέλος στον προϋπολογισμό της Ένωσης, για την πληρωμή ποσών στο πλαίσιο διαιτητικών αποφάσεων ή συμβιβασμών ή δαπανών που προκύπτουν από τη διαιτησία, συμπεριλαμβανομένων των εξόδων που αναφέρονται στο άρθρο 20 παράγραφος 1 του παρόντος κανονισμού, θεωρούνται εσωτερικά έσοδα για ειδικό προορισμό κατά την έννοια του άρθρου 21 παράγραφος 4 του κανονισμού (ΕΕ, Ευρατόμ) αριθ. 966/2012. Τα εν λόγω ποσά μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την κάλυψη δαπανών που απορρέουν από συμφωνίες που συνάπτονται σύμφωνα με το άρθρο 218 ΣΛΕΕ οι οποίες προβλέπουν την επίλυση διαφορών μεταξύ επενδυτή και κράτους ή για την αναπλήρωση πιστώσεων που προβλέπονταν αρχικά για την πληρωμή ποσών στο πλαίσιο διαιτητικών αποφάσεων ή συμβιβασμών ή δαπανών που προκύπτουν από τη διαιτησία.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ VI

ΤΕΛΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ

Άρθρο 22

Διαδικασία επιτροπής

1.   Η Επιτροπή επικουρείται από την επιτροπή συμφωνιών επενδύσεων την οποία προβλέπει ο κανονισμός (ΕΕ) αριθ. 1219/2012 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (4). Η εν λόγω επιτροπή αποτελεί επιτροπή κατά την έννοια του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 182/2011.

2.   Όταν γίνεται παραπομπή στην παρούσα παράγραφο, εφαρμόζεται το άρθρο 4 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 182/2011.

3.   Όταν γίνεται παραπομπή στην παρούσα παράγραφο, εφαρμόζεται το άρθρο 5 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 182/2011.

Άρθρο 23

Υποβολή εκθέσεων και επανεξέταση

1.   Η Επιτροπή υποβάλλει στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και στο Συμβούλιο, σε τακτά χρονικά διαστήματα, αναλυτική έκθεση για την εφαρμογή του παρόντος κανονισμού. Η εν λόγω έκθεση περιλαμβάνει όλες τις σχετικές πληροφορίες, συμπεριλαμβανομένου του καταλόγου των αξιώσεων που έχουν εγερθεί σε βάρος της Ένωσης ή των κρατών μελών, των συναφών διαδικασιών και αποφάσεων και των δημοσιονομικών επιπτώσεων στον προϋπολογισμό της Ένωσης. Η πρώτη έκθεση υποβάλλεται το αργότερο έως τις 18 Σεπτεμβρίου 2019. Οι επόμενες εκθέσεις υποβάλλονται ανά τριετία.

2.   Η Επιτροπή υποβάλλει στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο σε ετήσια βάση κατάλογο των αιτημάτων για διαβουλεύσεις από ενάγοντες, των αξιώσεων και των διαιτητικών αποφάσεων.

3.   Η Επιτροπή μπορεί επίσης να υποβάλει, μαζί με την έκθεση της παραγράφου 1 και βάσει των πορισμάτων στα οποία καταλήγει, πρόταση προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο για την τροποποίηση του παρόντος κανονισμού.

Άρθρο 24

Διαφορές που απορρέουν από συμφωνίες που συνήφθησαν πριν από την έναρξη ισχύος του παρόντος κανονισμού

Όσον αφορά διαφορές που απορρέουν από συμφωνίες οι οποίες εμπίπτουν στο άρθρο 1 και συνήφθησαν πριν από τις 17 Σεπτεμβρίου 2014, ο παρών κανονισμός εφαρμόζεται μόνο όσον αφορά διαφορές στις οποίες η διαιτητική διαδικασία κινήθηκε μετά τις 17 Σεπτεμβρίου 2014 με αντικείμενο μεταχείριση μεταγενέστερη της 17ης Σεπτεμβρίου 2014.

Άρθρο 25

Έναρξη ισχύος

Ο παρών κανονισμός αρχίζει να ισχύει την εικοστή ημέρα από τη δημοσίευσή του στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

(1)  Θέση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της 16ης Απριλίου 2014 (δεν έχει ακόμη δημοσιευθεί στην Επίσημη Εφημερίδα) και απόφαση του Συμβουλίου της 23ης Ιουλίου 2014.

(2)  Κανονισμός (ΕΕ, Ευρατόμ) αριθ. 966/2012 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 25ης Οκτωβρίου 2012, σχετικά με τους δημοσιονομικούς κανόνες που εφαρμόζονται στον γενικό προϋπολογισμό της Ένωσης και την κατάργηση του κανονισμού (ΕΚ, Ευρατόμ) αριθ. 1605/2002 του Συμβουλίου (ΕΕ L 298 της 26.10.2012, σ. 1).

(3)  Κανονισμός (ΕΕ) αριθ. 182/2011 Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Φεβρουαρίου 2011, για τη θέσπιση κανόνων και γενικών αρχών σχετικά με τους τρόπους ελέγχου από τα κράτη μέλη της άσκησης των εκτελεστικών αρμοδιοτήτων από την Επιτροπή (ΕΕ L 55 της 28.2.2011, σ. 13).

(4)  Κανονισμός (ΕΕ) αριθ. 1219/2012 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 12ης Δεκεμβρίου 2012, που αφορά τη θέσπιση μεταβατικών ρυθμίσεων στο πλαίσιο διμερών επενδυτικών συμφωνιών μεταξύ κρατών μελών και τρίτων χωρών (ΕΕ L 351 της 20.12.2012, σ. 40).