21.8.2013   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 223/1

(1)

Το απόθεμα ατλαντοσκανδιναβικής ρέγγας (που αναφέρεται επίσης ως νορβηγική ρέγγα εαρινής ωοτοκίας) είναι το μεγαλύτερο απόθεμα ρέγγας του κόσμου. Παρήγαγε αλιεύματα της τάξης του ενός έως δύο εκατομμυρίων τόνων. Ωστόσο, η υπερβολική εκμετάλλευση λόγω υπεραλίευσης οδήγησε σε κατάρρευση των αποθεμάτων και σε παύση όλων των αλιευτικών δραστηριοτήτων για πάνω από δύο δεκαετίες μεταξύ των αρχών της δεκαετίας του 1970 και των μέσων της δεκαετίας του 1990, με πολύ σοβαρές συνέπειες για τους στόλους που εκμεταλλεύονταν το εν λόγω απόθεμα.

(2)

Το απόθεμα ατλαντοσκανδιναβικής ρέγγας ήταν υπό διαχείριση, από την εποχή της αποκατάστασης του αποθέματος και της επανέναρξης της αλιευτικής δραστηριότητας το 1996, μετά από διαβουλεύσεις μεταξύ των πέντε μερών των οποίων την αποκλειστική οικονομική ζώνη (ΑΟΖ) επισκέπτονται αυτά τα ψάρια κατά τη διάρκεια του μεταναστευτικού κύκλου τους: της Ρωσικής Ομοσπονδίας, της Νορβηγίας, των Φερόων Νήσων, της Ισλανδίας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: «τα παράκτια κράτη»).

(3)

Από το 2007, το καθεστώς που συμφωνήθηκε κατά τις διαβουλεύσεις μεταξύ των παράκτιων κρατών περιλάμβανε οριστικούς κανόνες σχετικά με την κοινοχρησία των συνολικών επιτρεπόμενων αλιευμάτων και δέσμευση για τη διατήρηση της σχετικής σταθερότητας των μεριδίων για τα μελλοντικά έτη. Τα μερίδια που συμφωνήθηκαν για το απόθεμα ατλαντοσκανδιναβικής ρέγγας ήταν 5,16 % για τις Φερόες Νήσους, 14,51 % για την Ισλανδία, 6,51 % για την Ένωση, 61 % για τη Νορβηγία και 12,82 % για τη Ρωσική Ομοσπονδία. Επιπλέον, στα παράκτια κράτη ίσχυε επίσης προ πολλού συμφωνία για από κοινού και μόνο επανεξέταση και αναθεώρηση των από κοινού συμφωνημένων διαχειριστικών ρυθμίσεων, βάσει νέων επιστημονικών συμβουλών και μέχρι μια δεδομένη ημερομηνία.

(4)

Προκειμένου να διευκολυνθεί ο καθορισμός των συνολικών επιτρεπόμενων αλιευμάτων, τα παράκτια κράτη είχαν συμφωνήσει και θέσει σε εφαρμογή, με βάση τις διαθέσιμες επιστημονικές γνώσεις, μακροπρόθεσμο σχέδιο διαχείρισης σύμφωνο με την προληπτική προσέγγιση, που είχε σκοπό να διατηρεί την αλιεία εντός ασφαλών βιολογικών ορίων και ήταν σχεδιασμένο για τη διασφάλιση της βιώσιμης αλιείας.

(5)

Αυτό το μακροπρόθεσμο σχέδιο διαχείρισης αποσκοπούσε στην αποφυγή της μείωσης του αποθέματος κάτω από το επίπεδο βιομάζας των 2 500 000 t και στην καταβολή κάθε δυνατής προσπάθειας για να διατηρηθεί άνω των 5 000 000 t, επίπεδο που θεωρείται ότι παράγει τη μέγιστη βιώσιμη απόδοση. Αυτό επρόκειτο να επιτευχθεί με τον περιορισμό της αλίευσης κατά τρόπο συνεπή με θνησιμότητα λόγω αλιείας ίση με 0,125. Είχε συμφωνηθεί ότι, εάν το επίπεδο βιομάζας μειωνόταν κάτω από το επίπεδο των 5 000 000 t, η θνησιμότητα λόγω αλίευσης θα έπρεπε να μειωθεί, έτσι ώστε να εξασφαλιστεί η ταχεία αποκατάσταση του αποθέματος.

(6)

Τον Σεπτέμβριο του 2012 το Διεθνές Συμβούλιο για την Εξερεύνηση των Θαλασσών (ICES) σύστησε, σύμφωνα με την προληπτική προσέγγιση που προβλέπεται στο σχέδιο διαχείρισης, ότι το συνολικό επιτρεπόμενο αλίευμα (TAC) για τα πέντε παράκτια κράτη δεν θα έπρεπε να υπερβαίνει τους 619 000 τόνους το 2013, πράγμα το οποίο αντιπροσωπεύει μείωση κατά 26 % σε σύγκριση με τα TAC που είχαν καθοριστεί για το 2012.

(7)

Στις διαβουλεύσεις των παράκτιων κρατών που διεξήχθησαν από τον Οκτώβριο του 2012 έως τον Ιανουάριο του 2013 για να γίνουν διαπραγματεύσεις σχετικά με τις ρυθμίσεις για το 2013, οι αντιπρόσωποι των Φερόων Νήσων δήλωσαν, με συνέπεια και επανειλημμένα, την άρνησή τους να συνεχίσουν να εφαρμόζουν το ισχύον σύστημα καταμερισμού. Η συμφωνία σχετικά με τις ρυθμίσεις για το 2013 συνήφθη τελικά στις 18 Ιανουαρίου του 2013 μεταξύ τεσσάρων μόλις παράκτιων κρατών, προκειμένου να διατηρηθεί μια συντονισμένη διαχείριση του αποθέματος από τα παράκτια κράτη, στο μέτρο του δυνατού. Τα εγκεκριμένα πρακτικά των εν λόγω διαβουλεύσεων, με ημερομηνία 23 Ιανουαρίου 2013, ορίζουν ότι: «Οι αντιπροσωπείες εξέφρασαν την ανησυχία τους για το γεγονός ότι οι Φερόες Νήσοι αποσύρθηκαν από τη συμφωνία των παράκτιων κρατών χωρίς προηγούμενη κοινοποίηση». Ενόψει της αδυναμίας να επιτευχθεί συμφωνία διακανονισμού με πέντε μέρη λόγω της απόσυρσης των Φερόων Νήσων από τις διαβουλεύσεις, συμφωνήθηκε μεταξύ των υπόλοιπων τεσσάρων μερών να ληφθούν υπόψη τα αλιευτικά συμφέροντα των Φερόων Νήσων με διαχωρισμό του παραδοσιακού τους μεριδίου, δηλαδή του μεριδίου που κατείχαν οι Φερόες Νήσοι από τον διακανονισμό του 2007, που αντιστοιχούσε σε 31 000 τόνους (5,16 % του TAC).

(8)

Κατά τη διάρκεια των διαβουλεύσεων των παράκτιων κρατών που διήρκεσαν έως τις 23 Ιανουαρίου 2013, οι αντιπρόσωποι των Φερόων Νήσων δεν έκαναν καμία αίτηση για συγκεκριμένο μερίδιο, δεν υπέβαλαν καμία προφορική ή γραπτή πρόταση για νέα συμφωνία καταμερισμού, δεν επεδίωξαν να συζητήσουν με τα τέσσερα άλλα μέρη και δεν έκαναν καμία προσπάθεια να συνεργαστούν στη συζήτηση για συμφωνία για το 2013.

(9)

Ο υπουργός Αλιείας των Φερόων Νήσων ανακοίνωσε σε δήλωσή του την 26η Μαρτίου 2013 ότι είχε οριστεί μονομερώς όριο αλιευμάτων ύψους 105 230 τόνων για το στόλο των Φερόων Νήσων, που αντιπροσωπεύει το 17 % των συνιστώμενων TAC ή περισσότερο από το τριπλάσιο του μεριδίου που θα αντιστοιχούσε στην εφαρμογή των ρυθμίσεων που είχαν ήδη συμφωνηθεί και αύξηση κατά 145 % του μεριδίου που είχε το 2012. Αυτή η μονομερής αναγγελία πρέπει να αξιολογηθεί υπό το φως των προαναφερόμενων επιστημονικών γνωμοδοτήσεων για μείωση των αλιευμάτων το 2013 κατά 26 %. Με την εν λόγω ανακοίνωση, οι Φερόες Νήσοι εγκατέλειψαν εκ των πραγμάτων το από κοινού συμφωνηθέν σχέδιο διαχείρισης.

(10)

Με τις εν λόγω ενέργειες, οι Φερόες Νήσοι επέδειξαν έλλειψη συνεργασίας με την Ένωση και τα άλλα παράκτια κράτη στη διαχείριση ενός αποθέματος κοινού ενδιαφέροντος, της ατλαντοσκανδιναβικής ρέγγας, και παρέλειψαν να συμμορφωθούν με τις υποχρεώσεις που υπέχουν δυνάμει του άρθρου 61 παράγραφος 2, του άρθρου 63 παράγραφοι 1 και 2, του άρθρου 118, του άρθρου 119 και του άρθρου 300 της σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το δίκαιο της θάλασσας, της 10ης Δεκεμβρίου 1982 (UNCLOS) και του άρθρου 5 και 6 και 8 παράγραφοι 1 και 2 της συμφωνίας των Ηνωμένων Εθνών για την εφαρμογή των διατάξεων της σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το δίκαιο της θάλασσας, της 10ης Δεκεμβρίου 1982, σχετικά με τη διατήρηση και διαχείριση των αποθεμάτων ιχθύων και άκρως μεταναστευτικών αποθεμάτων ιχθύων (UNFSA).

(11)

Εάν καλύπτονταν τα ποσοτικά όρια που έχουν οριστεί από τα τέσσερα παράκτια κράτη και τις Φερόες Νήσους, το σύνολο των αλιευμάτων θα ανερχόταν σε 692 290 t, που θα αποτελούσε υπεραλίευση σε σύγκριση με το συνιστώμενο TAC. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις και προβλέψεις αλιευμάτων του ICES κατά την παροχή συμβουλών για τη διαχείριση της αλιευτικής περιόδου του 2013 (2), αλιεύματα τέτοιου ύψους θα μπορούσαν να οδηγήσουν τη βιομάζα του αποθέματος αναπαραγωγής (ΒΑΑ) στις αρχές του 2014 σε επίπεδο 4 200 000 t, πολύ χαμηλότερο από το επίπεδο των 5 000 000 t που αναμένεται να παράγει τη μέγιστη βιώσιμη απόδοση.

(12)

Επιπλέον, νέα επιστημονικά στοιχεία διαθέσιμα στο κοινό, τα οποία δημοσιοποίησε το ICES τον Μάιο του 2013 (3), επιβεβαιώνουν ότι το μακροπρόθεσμο σχέδιο διαχείρισης όπως έχει σχεδιαστεί (με στόχο ποσοστό θνησιμότητας λόγω αλιείας ύψους 0,125) είναι σύμφωνο με την αρχή της προφύλαξης, ενώ μια αύξηση της θνησιμότητας λόγω αλιείας στην τιμή των 0,15, η οποία είναι ισοδύναμη με εκείνη που απορρέει από την αύξηση του μεριδίου των Φερόων Νήσων, καθιστά το σχέδιο μη σύμφωνο με την αρχή της προφύλαξης, με συνακόλουθο αυξημένο κίνδυνο κατάρρευσης του αποθέματος.

(13)

Σύμφωνα με το άρθρο 3 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1026/2012, μια χώρα μπορεί να θεωρηθεί ως χώρα που επιτρέπει τη διεξαγωγή μη βιώσιμης αλιείας σε περίπτωση που: α) δεν συνεργάζεται στη διαχείριση ενός αποθέματος κοινού ενδιαφέροντος σε πλήρη συμφωνία με τις διατάξεις της σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το δίκαιο της θάλασσας, της 10ης Δεκεμβρίου 1982 (UNCLOS) και τη συμφωνία των Ηνωμένων Εθνών για την εφαρμογή των διατάξεων της σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το δίκαιο της θάλασσας, της 10ης Δεκεμβρίου 1982, όσον αφορά τη διατήρηση και διαχείριση των αλληλοεπικαλυπτόμενων αλιευτικών αποθεμάτων και των άκρως μεταναστευτικών αποθεμάτων ιχθύων της 4ης Αυγούστου του 1995 (UNFSA), ή οποιασδήποτε άλλης διεθνούς συμφωνίας ή κανόνα διεθνούς δικαίου· και β) ή: i) δεν έχει εγκρίνει αναγκαία μέτρα με στόχο τη διαχείριση της αλιείας ή ii) έχει εγκρίνει μέτρα διαχείρισης της αλιείας δίχως όμως να λαμβάνει δεόντως υπόψη τα δικαιώματα, τα συμφέροντα και τα καθήκοντα των άλλων χωρών και της Ένωσης ενώ τα εν λόγω μέτρα διαχείρισης της αλιείας, όταν εξετάζονται σε συνδυασμό με μέτρα που λαμβάνουν άλλες χώρες και η Ένωση, οδηγούν σε αλιευτικές δραστηριότητες οι οποίες θα μπορούσαν να έχουν ως αποτέλεσμα τη μη βιώσιμη κατάσταση του αποθέματος.

(14)

Ως αποτέλεσμα των παραπάνω εκτιμήσεων, οι Φερόες Νήσοι πληρούν όλα τα κριτήρια για να θεωρηθούν ως χώρα που επιτρέπει τη διεξαγωγή μη βιώσιμης αλιείας, και ως εκ τούτου η Επιτροπή μπορεί να θεσπίσει τα μέτρα που προβλέπονται στον κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 1026/2012.

(15)

Η Επιτροπή, σύμφωνα με το άρθρο 6 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1026/2012, αποφάσισε να κοινοποιήσει στην τοπική κυβέρνηση των Φερόων Νήσων και στην κυβέρνηση της Δανίας, με απόφαση της 17ης Μαΐου 2013 (4) και επιστολή της ίδιας ημερομηνίας, την πρόθεσή της να χαρακτηρίσει τις Φερόες Νήσους, ως χώρα που επιτρέπει τη διεξαγωγή μη βιώσιμης αλιείας, δηλώνοντας τους λόγους για τον εν λόγω χαρακτηρισμό και περιγράφοντας τα πιθανά μέτρα που μπορεί να ληφθούν δυνάμει του εν λόγω κανονισμού. Η τοπική κυβέρνηση των Φερόων Νήσων αναγνώρισε την παραλαβή της επιστολής την ίδια ημέρα.

(16)

Στις 17 Ιουνίου 2013 η τοπική κυβέρνηση των Φερόων Νήσων απάντησε στην κοινοποίηση αμφισβητώντας τα επιχειρήματα που προέβαλε η Επιτροπή με δικά της επιχειρήματα, και συγκεκριμένα ότι δεν έχουν αποσυρθεί από τις διαβουλεύσεις, ότι εξακολουθούν να είναι αποφασισμένοι να βρουν μια λύση κατόπιν διαπραγματεύσεων για την κατανομή των αποθεμάτων και ότι η ΕΕ δεν έχει το δικαίωμα να χρησιμοποιήσει εξαναγκαστικά μέτρα. Ωστόσο, ούτε εξέφρασαν την πρόθεση να τροποποιήσουν την απόφασή τους για τα μη βιώσιμα όρια αλιευμάτων για το 2013 ούτε έδωσαν σαφή αιτιολόγηση για τα υψηλά όρια αλιευμάτων για το 2013, πέραν ενός μη τεκμηριωμένου ισχυρισμού σχετικά με «αυξημένη στατιστική εμφάνιση του αποθέματος αυτού κατά τα τελευταία έτη σε θαλάσσιες ζώνες που υπάγονται στη δικαιοδοσία των Φερόων Νήσων».

(17)

Η Επιτροπή εξέτασε την υφιστάμενη επιστημονική βιβλιογραφία σχετικά με το θέμα και βρήκε μόνο δηλώσεις που αφήνουν να διαφανεί περιστασιακή εμφάνιση ρέγγας στα ύδατα των Φερόων Νήσων για μεγαλύτερα χρονικά διαστήματα όταν είναι η εποχή τους, αλλά δεν βρήκε καμία παραπομπή που επιτρέπει να ερμηνευθεί το φαινόμενο αυτό ως σταθερή ή μόνιμη αύξηση της αφθονίας. Όσον αφορά το επιχείρημα που προβάλλεται από τις Φερόες Νήσους ότι το απόθεμα θα υποχωρήσει κάτω από τη ΜΒΑ το 2014 σε κάθε περίπτωση, και όχι ως συνέπεια του αυξημένου μονομερούς μεριδίου, θα πρέπει να σημειωθεί ότι, σύμφωνα με τις τελευταίες επιστημονικές γνωμοδοτήσεις [βλέπε αιτιολογική σκέψη (12) ανωτέρω], αν και το απόθεμα μπορεί να ανακάμψει και να ανέλθει εκ νέου στη ΜΒΑ, θα παραμείνει για περισσότερο χρόνο κάτω από το εν λόγω επίπεδο και με υψηλότερο κίνδυνο κατάρρευσης του αποθέματος εάν ο τρέχων στόχος θνησιμότητας λόγω αλιείας αυξηθεί σε τιμή ισοδύναμη με εκείνη που προκύπτει από το αυξημένο μερίδιο των Φερόων Νήσων.

(18)

Η Επιτροπή, ύστερα από διεξοδική ανάλυση των επιχειρημάτων της τοπικής κυβέρνησης των Φερόων Νήσων, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι αυτές δεν συνιστούν ανατροπή του σκεπτικού της κοινοποίησης της Επιτροπής ή αντικειμενικό λόγο για να δικαιολογηθεί η έλλειψη συνεργασίας αυτής της χώρας. Το συμπέρασμα αυτό, σε συνδυασμό με την απροθυμία διόρθωσης των μονομερών ορίων αλιευμάτων για το έτος 2013, οδήγησε την Επιτροπή στο συμπέρασμα ότι οι Φερόες Νήσοι εξακολουθούν να πληρούν τα κριτήρια για να χαρακτηριστούν ως χώρα που επιτρέπει τη διεξαγωγή μη βιώσιμης αλιείας.

(19)

Ως εκ τούτου, η Επιτροπή θεωρεί ότι είναι αναγκαίο να θεσπίσει μέτρα σύμφωνα με το άρθρο 4 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1026/2012.

(20)

Τα μέτρα αυτά πρέπει να είναι αποτελεσματικά και αναλογικά προς την επίτευξη του στόχου τους όσον αφορά τη διατήρηση και θα πρέπει να εμποδίζουν τις Φερόες Νήσους να επωφεληθούν από τις αγορές, τους λιμένες και τις εγκαταστάσεις της Ένωσης για την εκ μέρους τους διατήρηση της μη βιώσιμης αλιείας ρέγγας.

(21)

Επιπλέον, η Επιτροπή αξιολόγησε τις περιβαλλοντικές, εμπορικές, οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις, τόσο βραχυπρόθεσμα όσο και μακροπρόθεσμα, των μέτρων που μπορούν να εκδοθούν σύμφωνα με το άρθρο 4 παράγραφος 1 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1026/2012, καθώς και τον διοικητικό φόρτο που συνδέεται με την εφαρμογή τους.

(22)

Με βάση την αξιολόγηση αυτή, φαίνεται σκόπιμο να εκδώσει, ως πρώτο βήμα, ορισμένα μέτρα που παρατίθενται στα στοιχεία γ), δ), ε) και θ) του άρθρου 4 παράγραφος 1 του κανονισμού (EE) αριθ. 1026/2012. Εφόσον τα μέτρα αυτά αποδειχθούν αναποτελεσματικά, και εφόσον οι Φερόες Νήσοι εξακολουθούν να επιτρέπουν τη διεξαγωγή μη βιώσιμης αλιείας, μπορεί να ληφθούν περαιτέρω μέτρα.

(23)

Η αλιεία ρέγγας των Φερόων Νήσων, που πραγματοποιείται με πελαγικές τράτες, μπορεί να είναι κατευθυνόμενη αλιεία κατά τους ψυχρότερους μήνες του έτους, αλλά είναι μεικτού τύπου αλιεία κατά τα τέλη της άνοιξης και το καλοκαίρι, οπότε ρέγγα και σκουμπρί αλιεύονται σε παρόμοιες ποσότητες. Τα δύο είδη είναι δυνατόν να αλιεύονται από το ίδιο σκάφος στην ίδια ανάσυρση, κατά τη διάρκεια του ίδιου αλιευτικού ταξιδιού ή στα ίδια αλιευτικά πεδία σε όλη τη διάρκεια της περιόδου. Το σκουμπρί είναι, κατά συνέπεια, συναφές είδος με τη ρέγγα. Ως εκ τούτου, με τη συνέχιση της αλίευσης και της εξαγωγής σκουμπριού, οι Φερόες Νήσοι θα οδηγηθούν επίσης στη συνέχιση της αλίευσης μεγάλων ποσοτήτων ρέγγας, που αποτελεί απαραίτητο παρεμπίπτον αλίευμα, ακόμη και αν η ρέγγα δεν ήταν δυνατό να εξαχθεί στην Ένωση. Συνεπώς, εάν στα μέτρα δεν περιλαμβάνονται επίσης οι εισαγωγές σκουμπριού, θα υπονομευόταν η αποτελεσματικότητα της απαγόρευσης των εισαγωγών ρέγγας ως μέσου για την αποφυγή περαιτέρω βλάβης στη βιωσιμότητα του αποθέματος ρέγγας. Το σκουμπρί συμβιοί με τη ρέγγα σε τέτοιο βαθμό ώστε, κατά την αλιεία του σκουμπριού στο πλαίσιο της αλιείας υπό τον έλεγχο των Φερόων Νήσων, υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να αλιευθεί ρέγγα. Ως εκ τούτου, όλα τα σκουμπριά που αλιεύονται υπό τον έλεγχο των Φερόων Νήσων ενδέχεται να έχουν αλιευθεί από κοινού με ρέγγες. Κατά συνέπεια, για να είναι αποτελεσματικά τα εμπορικά μέτρα, θα πρέπει να καλύπτουν τόσο τις ρέγγες όσο και τα σκουμπριά.

(24)

Προκειμένου να εκτιμήσει την αναλογικότητα των μέτρων, και ιδίως για να αποφασίσει εάν οι περιορισμοί στο εμπόριο των κυριότερων ειδών που αλιεύονται κατά την αλιεία ρέγγας θα πρέπει να αφορούν μόνο μια ορισμένη ποσότητα ή αν θα πρέπει να απαγορεύσει όλες τις εισαγωγές, η Επιτροπή εξέτασε κατά πόσον θα μπορούσαν να προβλεφθούν, ως πιο αναλογικά, άλλα εναλλακτικά μέτρα πλην της πλήρους απαγόρευσης εισαγωγών όλων των προϊόντων ρέγγας ή αυτών που περιέχουν ρέγγα ή σκουμπρί. Εξετάστηκαν τρεις πιθανές εναλλακτικές λύσεις: i) ο ποσοτικός περιορισμός όλων των προϊόντων, που περιορίζει τις εισαγωγές στις παραδοσιακές ανταλλαγές, ii) η πλήρης απαγόρευση μόνο νωπών, κατεψυγμένων και κονσερβοποιημένων ιχθύων, που δεν περιέχουν πιο επεξεργασμένα προϊόντα όπως ιχθυάλευρα και ιχθυέλαια, και iii) η απαγόρευση εισαγωγών που περιορίζεται μόνο στη ρέγγα και σε προϊόντα ρέγγας. Ενώ η πρώτη από αυτές τις τρεις λύσεις μπορεί να είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική λόγω της μεγάλης σημασίας που έχουν οι εξαγωγές ιχθυάλευρων από τις Φερόες Νήσους στην ΕΕ, η λύση αυτή θεωρείται επιβαρυντική σ’ αυτό το στάδιο, ειδικότερα εάν ληφθεί υπόψη, αφενός, το γεγονός ότι μπορεί να επηρεάσει τομείς της αλιευτικής βιομηχανίας των Φερόων Νήσων που δεν έχουν άμεση σχέση με τον τομέα της πελαγικής αλιείας και, αφετέρου, ότι θα δημιουργήσει υψηλό διοικητικό φόρτο ως προς την ανάλυση δειγμάτων ιχθυάλευρων και ιχθυέλαιων σε εξειδικευμένα εργαστήρια ώστε να καθοριστεί η σύνθεσή τους ανά είδος. Η τρίτη λύση, όπως αναφέρθηκε ανωτέρω, θεωρείται αναποτελεσματική στον βαθμό που οι πιθανές οικονομικές της συνέπειες μπορούν εύκολα να αντισταθμιστούν από εξαγωγές σκουμπριών. Η δεύτερη εναλλακτική λύση προσφέρει, επομένως, την καλύτερη ισορροπία μεταξύ των μέσων και των επιθυμητών αποτελεσμάτων τους, ενώ δεν υπάρχουν λιγότερο δαπανηρά μέτρα που θα μπορούσαν να επιτύχουν το αναγκαίο αποτέλεσμα.

(25)

Κατά την εκτίμηση της αναλογικότητας, η Επιτροπή εξέτασε επίσης αν είναι αναγκαία τα άλλα μέτρα πλην των περιορισμών κατά την εισαγωγή, και ιδίως οι περιορισμοί ως προς τη χρήση λιμένων. Επειδή η χρήση λιμένων για τον ανεφοδιασμό με καύσιμα, την εκφόρτωση, την ανταλλαγή πληρωμάτων, επισκευές και ανάπαυση συνιστούν συνήθεις και αναγκαίες δραστηριότητες που συνδέονται με την αλίευση ρέγγας, η Επιτροπή κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τέτοια μέτρα είναι επίσης αναγκαία και δεν υπάρχουν εναλλακτικά, λιγότερο περιοριστικά μέτρα που θα εμποδίζουν τους στόλους των Φερόων Νήσων να επωφελούνται από εγκαταστάσεις της ΕΕ για να συνεχίσουν τη μη βιώσιμη αλιεία ρέγγας.

(26)

Κατά την αξιολόγηση των περιβαλλοντικών, εμπορικών, οικονομικών και κοινωνικών επιπτώσεων των μέτρων βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα, καθώς και του διοικητικού φόρτου που συνδέεται με την υλοποίησή τους, μπορεί να συναχθεί ότι τα μέτρα είναι εύλογα και δεν θα έχουν απαράδεκτες επιπτώσεις ή δεν θα δημιουργήσουν περιττό φόρτο. Οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις των μέτρων είναι θετικές, επειδή αναμένεται ότι θα συμβάλουν στη βελτίωση της βιωσιμότητας του αποθέματος ρέγγας. Οι εμπορικές επιπτώσεις τους θα είναι μικρές, επειδή, παρόλο που αναμένονται άμεσες οικονομικές επιπτώσεις, μπορούν να βρεθούν εναλλακτικοί μηχανισμοί ανταλλαγής μεσοπρόθεσμα και σε τελική ανάλυση δεν αναμένονται ελλείψεις στις προμήθειες εντός της ΕΕ. Οι οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις αναμένεται να είναι περιορισμένες βραχυπρόθεσμα, εφόσον θα συνδέονται με τις εμπορικές επιπτώσεις. Ωστόσο, μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα, εάν τα μέτρα επιτύχουν τα επιθυμητά αποτελέσματα, θα είναι αναγκαστικά θετικά, ιδίως για ορισμένους στόλους των οποίων η οικονομική εξάρτηση από πελαγίσια ψάρια είναι υψηλή. Ο διοικητικός φόρτος λόγω των μέτρων θα είναι σχετικά χαμηλός, εάν ληφθεί υπόψη ότι ήδη υπάρχουν τα περισσότερα από τα μέσα ελέγχου, συμπεριλαμβανομένου του προσωπικού, που είναι αναγκαία για την επιβολή των μέτρων στα κράτη μέλη.

(27)

Τέλος, η Επιτροπή εξέτασε τη συμβατότητα των μέτρων με το διεθνές δίκαιο και συνήγαγε ότι αυτά αφορούν τη διατήρηση ενός δυνητικά εξαντλήσιμου αποθέματος ψαριών και αποσκοπούν στην αποφυγή μιας πραγματικής υπερεκμετάλλευσης των αποθεμάτων, δεδομένου ότι τα μέτρα αποσκοπούν στη διατήρηση του ατλαντοσκανδιναβικού αποθέματος ρέγγας εντός ασφαλών βιολογικών ορίων. Τα μέτρα αυτά εφαρμόζονται σε συνδυασμό με τα ενωσιακά μέτρα διατήρησης [άρθρο 5 παράγραφος 1 στοιχείο β του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1026/2012]. Ειδικότερα, η Ένωση μείωσε τα αλιεύματά της κατά 26 %, σύμφωνα με τη σύσταση του Διεθνούς Συμβουλίου για την Εξερεύνηση των Θαλασσών (ICES) και η Ένωση εφαρμόζει πλήρως τους όρους και περιορισμούς του μακροπρόθεσμου σχεδίου διαχείρισης, το οποίο έχει συμφωνηθεί και εφαρμόζεται από τα παράκτια κράτη από το 1999 και έχει επιβεβαιωθεί και πάλι από το ICES τον Μάιο του 2013, ως σύμφωνο με την προληπτική προσέγγιση και ως ορθή προσέγγιση της διαχείρισης προκειμένου η συγκομιδή να παραμένει εντός ασφαλών βιολογικών ορίων. Επιπλέον, δεν υπάρχουν πειστικά επιστημονικά στοιχεία που να υποδεικνύουν ότι οι Φερόες Νήσοι δικαιούνται ένα υψηλότερο μερίδιο στην αλιεία ατλαντοσκανδιναβικής ρέγγας· εκ τούτου, θα ήταν σκόπιμη η μείωση των αλιευμάτων τους, όπως συνιστάται από το ICES για το 2013.

(28)

Κατά συνέπεια, στα μέτρα που πρέπει να θεσπιστούν σε πρώτο στάδιο πρέπει να περιλαμβάνονται: α) η απαγόρευση των εισαγωγών ρέγγας και σκουμπριού από ατλαντοσκανδιναβικά αποθέματα καθώς και αλιευτικών προϊόντων που περιέχουν ή παρασκευάζονται από ψάρια· και β) περιορισμοί σχετικά με τη χρήση των λιμένων της Ένωσης από σκάφη που αλιεύουν ατλαντοσκανδιναβική ρέγγα και αποθέματα σκουμπριού υπό τον έλεγχο των Φερόων Νήσων και από σκάφη που μεταφέρουν ψάρια και προϊόντα αλιείας που προέρχονται από την εν λόγω αλιεία. Για να διευκολυνθεί η επιβολή των μέτρων που εφαρμόζονται στα σκάφη τα οποία αλιεύουν στα σχετικά αποθέματα ρέγγας ή σκουμπριού ή μεταφέρουν ιχθύς ή αλιευτικά προϊόντα προερχόμενα από αυτά τα αποθέματα, τα κράτη μέλη θα πρέπει να διαθέτουν καταλόγους των σκαφών αυτών. Για να διαπιστωθεί εάν έχουν αλιευθεί ρέγγες ή σκουμπριά υπό τον έλεγχο των Φερόων Νήσων, θα πρέπει να γίνει χρήση του συστήματος πιστοποίησης αλιευμάτων που καθορίζεται στο κεφάλαιο III του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1005/2008 του Συμβουλίου, της 29ης Σεπτεμβρίου 2008, περί δημιουργίας κοινοτικού συστήματος πρόληψης, αποτροπής και εξάλειψης της παράνομης, λαθραίας και άναρχης αλιείας, τροποποίησης των κανονισμών (ΕΟΚ) αριθ. 2847/93, (ΕΚ) αριθ. 1936/2001 και (ΕΚ) αριθ. 601/2004 και κατάργησης των κανονισμών (ΕΚ) αριθ. 1093/94 και (ΕΚ) αριθ. 1447/1999 (5).

(29)

Τα μέτρα που προβλέπονται στον παρόντα κανονισμό είναι σύμφωνα με τη γνώμη της επιτροπής αλιείας και υδατοκαλλιέργειας,

α)

Ως απόθεμα ατλαντοσκανδιναβικής ρέγγας νοείται το απόθεμα ρέγγας (Clupea harengus) στις υποπεριοχές I, II, V, XII και XIV του ICES (Διεθνούς Συμβουλίου για την Εξερεύνηση των Θαλασσών) (6).

β)

Ο όρος «ατλαντοσκανδιναβική ρέγγα» υποδηλώνει τους ιχθύς από το απόθεμα ατλαντοσκανδιναβικής ρέγγας.

γ)

Σκουμπρί είναι ιχθύς του είδους Scomber scombrus που έχει αλιευθεί στις περιοχές στις οποίες απαντάται ατλαντοσκανδιναβική ρέγγα.

δ)

«Που έχουν αλιευθεί υπό τον έλεγχο των Φερόων Νήσων» σημαίνει ότι έχουν αλιευθεί από σκάφη που φέρουν τη σημαία των Φερόων Νήσων ή από σκάφη που φέρουν τη σημαία άλλου κράτους και διαθέτουν άδεια αλιείας στην αποκλειστική οικονομική ζώνη των Φερόων Νήσων ή έχουν ναυλωθεί από εταιρεία ή αρχές των Φερόων Νήσων.