ΟΔΗΓΙΑ 96/26/ΕΚ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ της 29ης Απριλίου 1996 περί προσβάσεως στο επάγγελμα του οδικού μεταφορέα εμπορευμάτων και επιβατών και αμοιβαίας αναγνωρίσεως των διπλωμάτων, πιστοποιητικών και άλλων τίτλων που διευκολύνουν την πραγμάτωση του δικαιώματος εγκαταστάσεως των μεταφορέων αυτών στον τομέα των εσωτερικών και διεθνών μεταφορών

ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

Έχοντας υπόψη:

τη συνθήκη για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, και ιδίως το άρθρο 75,

τις προτάσεις της Επιτροπής (1),

τις γνώμες της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής (2),

Αποφασίζοντας σύμφωνα με τη διαδικασία του άρθρου 189 Γ της συνθήκης (3),

Εκτιμώντας:

ότι η οδηγία 74/561/EOK του Συμβουλίου, της 12ης Νοεμβρίου 1974, περί προσβάσεως στο επάγγελμα του μεταφορέα εμπορευμάτων στον τομέα των εσωτερικών και διεθνών οδικών μεταφορών (4), η οδηγία 74/562/EOK του Συμβουλίου, της 12ης Νοεμβρίου 1974, περί προσβάσεως στο επάγγελμα του μεταφορέα επιβατών στον τομέα των εσωτερικών και διεθνών οδικών μεταφορών (5) και η οδηγία 77/796/EOK του Συμβουλίου, της 12ης Δεκεμβρίου 1977, περί της αμοιβαίας αναγνωρίσεως των διπλωμάτων, πιστοποιητικών και άλλων τίτλων των οδικών μεταφορέων εμπορευμάτων και μεταφορέων επιβατών και περί των μέτρων προς διευκόλυνση της πραγματικής ασκήσεως του δικαιώματος εγκαταστάσεως των μεταφορέων αυτών (6) έχουν επανειλημμένα τροποποιηθεί κατά τρόπο ουσιαστικό 7 ότι και για λόγους ορθολογισμού και σαφήνειας είναι σκόπιμο να κωδικοποιηθούν οι εν λόγω οδηγίες σε ένα μόνο κείμενο 7

ότι η οργάνωση της αγοράς των μεταφορών είναι ένα από τα αναγκαία στοιχεία για την εφαρμογή της κοινής πολιτικής των μεταφορών που προβλέπεται στη συνθήκη 7

ότι η λήψη μέτρων συντονισμού των όρων πρόσβασης στο επάγγελμα του μεταφορέα εμπορευμάτων ή του μεταφορέα επιβατών, που στο εξής καλούνται «οδικοί μεταφορείς», είναι δυνατό να ευνοήσει την πραγμάτωση του δικαιώματος εγκαταστάσεως αυτών 7

ότι υπάρχει ανάγκη κοινών κανόνων για την πρόσβαση στο επάγγελμα του μεταφορέα στον τομέα των εσωτερικών και διεθνών οδικών μεταφορών, για να εξασφαλισθεί άνοδος της επαγγελματικής στάθμης των μεταφορέων, δυναμένη να συμβάλει στην εξυγίανση της αγοράς, στην ποιοτική βελτίωση της παρεχόμενης υπηρεσίας προς το συμφέρον των χρησιμοποιούντων τις μεταφορές και της εν γένει οικονομίας, καθώς και στη βελτίωση της οδικής ασφάλειας 7

ότι κατά συνέπεια οι κανόνες σχετικά με την πρόσβαση στο επάγγελμα του οδικού μεταφορέα πρέπει να αναφέρονται στην αξιοπιστία, στην οικονομική επιφάνεια και στην επαγγελματική επάρκεια του μεταφορέα 7

ότι εντούτοις δεν χρειάζεται να περιληφθούν σε αυτούς τους κοινούς κανόνες ορισμένες κατηγορίες μεταφορών ήσσονος οικονομικής σημασίας 7

ότι από την 1η Ιανουαρίου 1993 η πρόσβαση στην αγορά των οδικών μεταφορών εμπορευμάτων διέπεται από ένα διασυνοριακό σύστημα κοινοτικών αδειών, που εκδίδονται βάσει ποιοτικών κριτηρίων 7

ότι, όσον αφορά την προϋπόθεση αξιοπιστίας, κρίνεται αναγκαίο, για την αποτελεσματική εξυγίανση της αγοράς, η πρόσβαση στο επάγγελμα του οδικού μεταφορέα και η άσκησή του να εξαρτηθούν ενιαία από την μη καταδίκη για σοβαρά ποινικά αδικήματα, συμπεριλαμβανομένων και των παραβάσεων της εμπορικής νομοθεσίας, από τη μη κήρυξη ακαταλληλότητας προς άσκηση του επαγγέλματος, καθώς και από την τήρηση των ρυθμίσεων που διέπουν τη δραστηριότητα του οδικού μεταφορέα 7

ότι, όσον αφορά την προϋπόθεση της οικονομικής επιφάνειας και προκειμένου να εξασφαλιστεί, μεταξύ άλλων, η ίση μεταχείριση των επιχειρήσεων των διαφόρων κρατών μελών, πρέπει να καθοριστούν ορισμένα κριτήρια που πρέπει να πληρούν οι οδικοί μεταφορείς 7

ότι για την πρόσβαση στις εν λόγω δραστηριότητες σε κράτος μέλος υποδοχής πρέπει να γίνεται δεκτή ως επαρκής απόδειξη εντιμότητας και οικονομικής φερεγγυότητας η προσαγωγή κατάλληλων εγγράφων που χορηγούνται από αρμόδια αρχή της χώρας καταγωγής ή προελεύσεως του οδικού μεταφορέως 7

ότι, όσον αφορά την προϋπόθεση της επαγγελματικής επάρκειας, κρίνεται σκόπιμο να προβλεφθεί ότι αυτή αποδεικνύεται με την επιτυχία του υποψήφιου μεταφορέα σε γραπτές εξετάσεις, από τις οποίες όμως τα κράτη μέλη μπορούν να τον απαλλάξουν εάν αποδείξει ότι διαθέτει επαρκή πρακτική πείρα 7

ότι, ως προς την επαγγελματική επάρκεια, ή βεβαίωση η οποία χορηγείται βάσει των κοινοτικών διατάξεων περί της προσβάσεως στο επάγγελμα του οδικού μεταφορέα πρέπει να αναγνωρίζεται από το κράτος μέλος υποδοχής ως επαρκής απόδειξη 7

ότι πρέπει να προβλεφθεί σύστημα αλληλοβοηθείας των κρατών μελών για την εφαρμογή της παρούσας οδηγίας 7

ότι η παρούσα οδηγία δεν πρέπει να θίγει τις υποχρεώσεις των κρατών μελών όσον αφορά τις προθεσμίες ενσωμάτωσης ή εφαρμογής των οδηγιών που εμφαίνονται στο παράρτημα II, τμήμα B,

ΕΞΕΔΩΣΕ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΟΔΗΓΙΑ:

ΤΙΤΛΟΣ I

Πρόσβαση στο επάγγελμα του οδικού μεταφορέα

Άρθρο 1

1. Η πρόσβαση στο επάγγελμα του οδικού μεταφορέα διέπεται από τις διατάξεις τις οποίες θεσπίζουν τα κράτη μέλη σύμφωνα με τους κοινούς κανόνες της παρούσας οδηγίας.

2. Για τους σκοπούς της παρούσας οδηγίας νοούνται ως:

- «επάγγελμα οδικού μεταφορέα εμπορευμάτων»: η δραστηριότητα κάθε επιχείρησης που εκτελεί τη μεταφορά εμπορευμάτων για λογαριασμό τρίτων είτε με μεμονωμένο όχημα είτε με συνδυασμό συζευγμένων οχημάτων,

- «επάγγελμα οδικού μεταφορέα επιβατών»: η δραστηριότητα κάθε επιχείρησης που εκτελεί επιβατικές μεταφορές για το κοινό ή για ορισμένες κατηγορίες επιβατών, με οχήματα τα οποία ως εκ της κατασκευής και εξοπλισμού τους μπορούν να μεταφέρουν περισσότερα από εννέα άτομα - περιλαμβανομένου και του οδηγού - και τα οποία προορίζονται για το σκοπό αυτόν, έναντι κομίστρου καταβαλλομένου από τον επιβάτη ή τον διοργανωτή της μεταφοράς,

- «επιχείρηση»: κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο που ασκεί κερδοσκοπική ή μη δραστηριότητα, κάθε οργάνωση ή ένωση προσώπων χωρίς νομική προσωπικότητα που ασκεί κερδοσκοπική ή μη δραστηριότητα, καθώς και κάθε δημόσιος οργανισμός που έχει ιδία νομική προσωπικότητα ή εξαρτάται από αρχή έχουσα νομική προσωπικότητα.

Άρθρο 2

1. Η παρούσα οδηγία δεν εφαρμόζεται στις επιχειρήσεις οι οποίες ασκούν το επάγγελμα του οδικού μεταφορέα εμπορευμάτων με οχήματα το επιτρεπόμενο ωφέλιμο φορτίο των οποίων δεν υπερβαίνει τους 3,5 τόνους ή το μέγιστο μεικτό βάρος των οποίων δεν υπερβαίνει τους 6 τόνους. Τα κράτη μέλη δύνανται εντούτοις να μειώνουν τα ανωτέρω όρια για όλες ή για ορισμένες κατηγορίες μεταφορών.

2. Τα κράτη μέλη δύνανται κατόπιν διαβουλεύσεως με την Επιτροπή να απαλλάσσουν από την εφαρμογή του συνόλου ή μέρους της παρούσας οδηγίας τις επιχειρήσεις οδικών μεταφορών που εκτελούν αποκλειστικά εθνικές μεταφορές με μικρή μόνο επίπτωση στην αγορά μεταφορών λόγω:

- της φύσεως των μεταφερομένων εμπορευμάτων, ή

- της μικρής διανυομένης αποστάσεως.

Εκτάκτως, τα κράτη μέλη μπορούν να χορηγούν προσωρινή απαλλαγή μέχρι την ολοκλήρωση των διαβουλεύσεων με την Επιτροπή.

3. Τα κράτη μέλη δύνανται, κατόπιν διαβουλεύσεως με την Επιτροπή, να απαλλάσσουν από την εφαρμογή του συνόλου ή μέρους των διατάξεων της παρούσας οδηγίας τις επιχειρήσεις που εκτελούν αποκλειστικά ορισμένες οδικές επιβατικές μεταφορές για μη εμπορικούς σκοπούς, ή των οποίων η κυρία δραστηριότης δεν είναι οι οδικές επιβατικές μεταφορές, αν αυτή η μεταφορική τους δραστηριότης έχει μικρή μόνο επίπτωση στην αγορά μεταφορών.

Άρθρο 3

1. Οι επιχειρήσεις οι οποίες επιθυμούν να ασκήσουν το επάγγελμα του οδικού μεταφορέα εμπορευμάτων οφείλουν:

α) να παρέχουν εχέγγυα αξιοπιστίας 7

β) να διαθέτουν την κατάλληλη οικονομική επιφάνεια 7

γ) να πληρούν την προϋπόθεση επαγγελματικής επάρκειας.

Αν ο αιτών είναι φυσικό πρόσωπο που δεν πληροί την προϋπόθεση γ), οι αρμόδιες αρχές δύνανται παρ' όλα αυτά να του επιτρέψουν να ασκήσει το επάγγελμα του οδικού μεταφορέα υπό την προϋπόθεση ότι θα υποδείξει στις αρχές αυτές άλλο πρόσωπο το οποίο πληροί τις προϋποθέσεις α) και γ), και το οποίο διευθύνει πραγματικά και μόνιμα τις δραστηριότητες μεταφοράς της επιχειρήσεως.

Αν ο αιτών δεν είναι φυσικό πρόσωπο:

- πρέπει να πληρούται η προϋπόθεση α) από το πρόσωπο ή τα πρόσωπα που διευθύνουν πραγματικά και μόνιμα τις μεταφορικές δραστηριότητες της επιχείρησης. Τα κράτη μέλη μπορούν να απαιτούν να πληρούν την προϋπόθεση αυτή και άλλα πρόσωπα στην επιχείρηση,

- η προϋπόθεση γ) πρέπει να πληρούται από το πρόσωπο ή τα πρόσωπα που αναφέρονται στην πρώτη περίπτωση.

2. Τα κράτη μέλη καθορίζουν τις προϋποθέσεις που πρέπει να πληρούν οι επιχειρήσεις οι εγκατεστημένες στο έδαφός τους προκειμένου να παρέχουν τα εχέγγυα αξιοπιστίας.

Τα κράτη μέλη προβλέπουν ότι η προϋπόθεση αυτή δεν πληρούται ή έπαψε να πληρούται εφόσον το ή τα φυσικά πρόσωπα τα οποία θεωρείται ότι πρέπει να πληρούν την προϋπόθεση αυτή δυνάμει της παραγράφου 1:

α) έχουν καταδικαστεί για σοβαρό ποινικό αδίκημα περιλαμβανομένων και παραβάσεων της εμπορικής νομοθεσίας 7

β) έχουν κηρυχθεί ακατάλληλα για την άσκηση του επαγγέλματος του οδικού μεταφορέα δυνάμει της κειμένης νομοθεσίας 7

γ) έχουν καταδικασθεί για σοβαρές και επανειλημμένες παραβάσεις των ισχυουσών ρυθμίσεων που αφορούν:

- τις μισθολογικές και εργασιακές συνθήκες του επαγγέλματος ή

- τις δραστηριότητες οδικής μεταφοράς εμπορευμάτων ή επιβατών, και ιδίως τους κανόνες σχετικά με το χρόνο οδήγησης και ανάπαυσης των οδηγών, τα βάρη και τις διαστάσεις των οχημάτων δημόσιας χρήσεως, την οδική ασφάλεια, και την ασφάλεια των οχημάτων.

Στις περιπτώσεις των στοιχείων α), β) και γ), η προϋπόθεση των εχέγγυων αξιοπιστίας εξακολουθεί να μην πληρούται εφόσον δεν έχει μεσολαβήσει αποκατάσταση ή άλλο μέτρο με ισοδύναμο αποτέλεσμα κατ' εφαρμογή των οικείων εθνικών διατάξεων.

3. α) Η προϋπόθεση οικονομικής επιφάνειας συνίσταται στην ύπαρξη των οικονομικών πόρων που είναι αναγκαίοι για να εξασφαλίζεται η ορθή έναρξη λειτουργίας και η καλή διαχείριση της επιχείρησης 7

β) για να εκτιμήσει την οικονομική επιφάνεια, η αρμόδια αρχή εξετάζει: ενδεχομένως, τους ετήσιους λογαριασμούς της επιχείρησης 7 τα διαθέσιμα κεφάλαια, στα οποία συμπεριλαμβάνονται τα τραπεζικά διαθέσιμα, τις δυνατότητες υπέρβασης του διαθέσιμου υπολοίπου και τη δανειοληπτική ικανότητα 7 το ενεργητικό, συμπεριλαμβανομένων των στοιχείων τα οποία μπορούν να χρησιμεύσουν ως εγγύηση για την επιχείρηση, τις δαπάνες, συμπεριλαμβανομένου του κόστους αγοράς ή της προκαταβολής για την αγορά των οχημάτων, των κτιρίων, των εγκαταστάσεων και του εξοπλισμού, καθώς και το κεφάλαιο κινήσεως 7

γ) η επιχείρηση θα πρέπει να διαθέτει κεφάλαιο και αποθεματικό ύψους τουλάχιστον:

- 3 000 Ecu ανά χρησιμοποιούμενο όχημα, ή

- 150 Ecu ανά τόνο μέγιστου επιτρεπόμενου βάρους των οχημάτων μεταφοράς εμπορευμάτων που χρησιμοποιούνται από την επιχείρηση, ή

- 150 Ecu ανά θέση καθημένου των οχημάτων μεταφοράς ατόμων που χρησιμοποιούνται από την επιχείρηση,

λαμβάνεται υπόψη το χαμηλότερο από τα ποσά που προκύπτουν από τους διάφορους τρόπους υπολογισμού.

Τα κράτη μέλη μπορούν να παρεκκλίνουν από το πρώτο εδάφιο στην περίπτωση επιχειρήσεων μεταφορών που ασκούν τις δραστηριότητές τους αποκλειστικά και μόνο στην εθνική αγορά.

δ) για τους σκοπούς των στοιχείων α), β) και γ), η αρμόδια αρχή μπορεί να δεχθεί ως απόδειξη οικονομικής επιφάνειας την επιβεβαίωση ή την παροχή ασφάλειας εκ μέρους τράπεζας ή άλλου αρμόδιου ιδρύματος. Η επιβεβαίωση ή ασφάλεια μπορεί να έχει μορφή τραπεζικής εγγύησης ή άλλου παρόμοιου μέσου 7

ε) οι διατάξεις των στοιχείων β), γ) και δ) εφαρμόζονται μόνον σε όσες επιχειρήσεις είναι εξουσιοδοτημένες σε ένα κράτος μέλος, από την 1η Ιανουαρίου 1990, δυνάμει εθνικής νομοθεσίας, για την άσκηση του επαγγέλματος του οδικού μεταφορέα.

4. Η επαγγελματική επάρκεια συνίσταται στην κατοχή γνώσεων που διαπιστώνεται με γραπτή εξέταση, δυνάμενη να έχει τη μορφή ερωτήσεων με πολλαπλές απαντήσεις που οργανώνεται από την αρχή ή το όργανο που ορίζεται για το σκοπό αυτό από κάθε κράτος μέλος, στα θέματα που αναφέρονται στον κατάλογο του παραρτήματος I.

Τα κράτη μέλη μπορούν να απαλλάσσουν από την εξέταση τους υποψηφίους μεταφορείς οι οποίοι αποδεικνύουν ότι διαθέτουν πρακτική πείρα τουλάχιστον 5 ετών σε επιχείρηση μεταφορών, σε διευθυντικό επίπεδο.

Τα κράτη μέλη μπορούν να απαλλάσσουν τους κατόχους ορισμένων διπλωμάτων τριτοβάθμιας ή τεχνικής εκπαίδευσης, τα οποία προϋποθέτουν άρτια γνώση των θεμάτων που αναφέρονται στον κατάλογο του παραρτήματος I και τα οποία ορίζονται ειδικά για το σκοπό αυτό, από την εξέταση στα θέματα που καλύπτονται από αυτά τα διπλώματα.

Ως απόδειξη επαγγελματικής επάρκειας προσκομίζεται πιστοποιητικό το οποίο εκδίδει η αρχή ή το όργανο που ορίζεται στο πρώτο εδάφιο.

Άρθρο 4

Τα κράτη μέλη καθορίζουν τους όρους υπό τους οποίους, κατά παρέκκλιση από το άρθρο 3 παράγραφος 1, μια επιχείρηση οδικών μεταφορών δύναται να λειτουργήσει προσωρινά, για περίοδο ενός έτους το πολύ, δυνάμενη να παραταθεί για άλλους έξι μήνες κατ' ανώτατο όριο σε ειδικές περιπτώσεις δεόντως αιτιολογημένες, σε περίπτωση θανάτου ή φυσικής ή δικαιοπρακτικής ανικανότητος του φυσικού προσώπου που ασκεί τη δραστηριότητα του μεταφορέα ή του φυσικού προσώπου το οποίο πληροί τις προϋποθέσεις του άρθρου 3 παράγραφος 1 στοιχεία α) και γ).

Οι αρμόδιες αρχές των κρατών μελών δύνανται εντούτοις, κατ' εξαίρεση και σε ορισμένες ειδικές περιπτώσεις, να επιτρέψουν οριστικά σε πρόσωπο που δεν πληροί την προϋπόθεση της επαγγελματικής επάρκειας κατά το άρθρο 3 παράγραφος 1 στοιχείο γ) να εκμεταλλεύεται επιχείρηση μεταφορών υπό τον όρο ότι έχει πρακτική εμπειρία τριών τουλάχιστον ετών στην τρέχουσα διαχείριση της επιχειρήσεως.

Άρθρο 5

1. Οι επιχειρήσεις που αποδεικνύουν ότι πριν από:

- την 1η Ιανουαρίου 1978 για το Βέλγιο, τη Δανία, τη Γερμανία, τη Γαλλία, την Ιρλανδία, την Ιταλία, το Λουξεμβούργο, τις Κάτω Χώρες και το Ηνωμένο Βασίλειο,

- την 1η Ιανουαρίου 1984 για την Ελλάδα,

- την 1η Ιανουαρίου 1986 για την Ισπανία και Πορτογαλία,

- τις 3 Οκτωβρίου 1989 για το έδαφος της πρώην Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας,

τους είχε επιτραπεί σε κάποιο κράτος μέλος, δυνάμει της εθνικής νομοθεσίας, να ασκούν το επάγγελμα του οδικού μεταφορέα εμπορευμάτων ή επιβατών στον τομέα των εσωτερικών και/ή διεθνών μεταφορών, δεν υποχρεούνται να αποδείξουν ότι πληρούν τις προϋποθέσεις του άρθρου 3.

2. Εντούτοις, τα φυσικά πρόσωπα, τα οποία:

- μετά τις 31 Δεκεμβρίου 1974 και πριν από την 1η Ιανουαρίου 1978 για το Βέλγιο, τη Δανία, τη Γερμανία, τη Γαλλία, την Ιρλανδία, την Ιταλία, το Λουξεμβούργο, τις Κάτω Χώρες και το Ηνωμένο Βασίλειο,

- μετά τις 31 Δεκεμβρίου 1980 και πριν από την 1η Ιανουαρίου 1984 για την Ελλάδα,

- μετά τις 31 Δεκεμβρίου 1982 και πριν από την 1η Ιανουαρίου 1986 για την Ισπανία και Πορτογαλία,

- μετά τις 2 Οκτωβρίου 1989 και πριν από την 1η Ιανουαρίου 1992 για το έδαφος της πρώην Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας,

θα έχουν:

- λάβει την άδεια ασκήσεως του επαγγέλματος του οδικού μεταφορέα εμπορευμάτων ή επιβατών κατά περίπτωση χωρίς να έχουν, βάσει της εθνικής νομοθεσίας, αποδείξει την επαγγελματική τους επάρκεια, ή

- έχουν οριστεί για να διευθύνουν πραγματικά και μόνιμα τις δραστηριότητες μεταφορών μιας επιχειρήσεως,

πρέπει να πληρούν ήδη την προϋπόθεση επαγγελματικής επάρκειας που αναφέρεται στο άρθρο 3 παράγραφος 4 πριν από:

- την 1η Ιανουαρίου 1980 για το Βέλγιο, τη Δανία, τη Γερμανία, τη Γαλλία, την Ιρλανδία, την Ιταλία, το Λουξεμβούργο, τις Κάτω Χώρες και το Ηνωμένο Βασίλειο,

- την 1η Ιανουαρίου 1986 για την Ελλάδα,

- την 1η Ιανουαρίου 1988 για την Ισπανία και Πορτογαλία,

- την 1η Ιουλίου 1992 για το έδαφος της πρώην Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Γερμανίας.

Η ίδια προϋπόθεση απαιτείται για την περίπτωση που προβλέπεται στο άρθρο 3 παράγραφος 1 τρίτο εδάφιο.

Άρθρο 6

1. Οι αποφάσεις που λαμβάνονται από αρμόδιες αρχές των κρατών μελών δυνάμει των μέτρων που θεσπίζονται βάσει της παρούσας οδηγίας, και οι οποίες συνεπάγονται την απόρριψη αιτήσεως για άδεια ασκήσεως του επαγγέλματος του οδικού μεταφορέα πρέπει να είναι αιτιολογημένες.

2. Τα κράτη μέλη εξασφαλίζουν ότι οι αρμόδιες αρχές αφαιρούν την άδεια ασκήσεως του επαγγέλματος του οδικού μεταφορέα αν διαπιστώσουν ότι έπαυσαν να πληρούνται οι προϋποθέσεις του άρθρου 3 παράγραφος 1 στοιχεία α), β) ή γ), θέτοντας ενδεχομένως εύλογη προθεσμία για την πρόσληψη αντικαταστάτου.

3. Τα κράτη μέλη εξασφαλίζουν στις επιχειρήσεις που διέπονται από την παρούσα οδηγία τη δυνατότητα να προασπίζουν τα συμφέροντά τους με κάθε πρόσφορο μέσο έναντι των αποφάσεων που αναφέρονται στις παραγράφους 1 και 2.

Άρθρο 7

1. Τα κράτη μέλη, όταν διαπράττονται από μη εγκατεστημένους στο έδαφός τους οδικούς μεταφορείς σοβαρές παραβάσεις, ή επανειλημμένες μικροπαραβάσεις των κανόνων σχετικά με τις οδικές μεταφορές εμπορευμάτων ή επιβατών που θα μπορούσαν να επισύρουν αφαίρεση της άδειας άσκησης του επαγγέλματος του οδικού μεταφορέα, κοινοποιούν στο κράτος μέλος στο οποίο είναι εγκατεστημένος ο οδικός μεταφορέας όλα τα στοιχεία που διαθέτουν σχετικά με τις παραβάσεις αυτές καθώς επίσης και με τις κυρώσεις που έχουν επιβάλλει.

2. Όταν ένα κράτος μέλος αφαιρεί την άδεια άσκησης του επαγγέλματος οδικού μεταφορέα στον τομέα των διεθνών μεταφορών, ενημερώνει σχετικά την Επιτροπή, η οποία και πληροφορεί τα ενδιαφερόμενα κράτη μέλη.

3. Τα κράτη μέλη αλληλοεπικουρούνται για την εφαρμογή της παρούσας οδηγίας.

ΤΙΤΛΟΣ II

Αμοιβαία αναγνώριση διπλωμάτων, πιστοποιητικών και άλλων τίτλων

Άρθρο 8

1. Τα κράτη μέλη λαμβάνουν τα μέτρα τα οποία καθορίζονται από την παρούσα οδηγία, όσον αφορά την εγκατάσταση στην επικράτειά τους των φυσικών προσώπων και των εταιριών που αναφέρονται στο κεφάλαιο 1 του γενικού προγράμματος για την κατάργηση των περιορισμών στην ελευθερία εγκαταστάσεως (7) για τις δραστηριότητες που καλύπτονται από την παρούσα οδηγία.

2. Με την επιφύλαξη των παραγράφων 3 και 4, κράτος μέλος υποδοχής δέχεται για την πρόσβαση στο επάγγελμα του οδικού μεταφορέα, ως επαρκή απόδειξη εντιμότητος ή μη πτωχεύσεως, την προσαγωγή αποσπάσματος ποινικού μητρώου ή, ελλείψει τούτου, ισοδύναμου εγγράφου που εκδίδεται από αρμοδία δικαστική ή διοικητική αρχή της χώρας καταγωγής ή προελεύσεως του οδικού μεταφορέως, από τα οποία προκύπτει ότι οι απαιτήσεις αυτές ικανοποιούνται.

3. Όταν κράτος μέλος απαιτεί από τους υπηκόους του ορισμένα εχέγγυα εντιμότητας μη δυνάμενα να αποδειχθούν με το έγγραφο που αναφέρεται στην παράγραφο 2, δέχεται ως επαρκή απόδειξη για τους υπηκόους των άλλων κρατών μελών, βεβαίωση που χορηγείται από αρμοδία δικαστική ή διοικητική αρχή της χώρας καταγωγής ή προελεύσεως πιστοποιούσα ότι οι όροι αυτοί πληρούνται. Οι βεβαιώσεις αυτές αναφέρονται στα συγκεκριμένα στοιχεία, τα οποία λαμβάνονται υπόψη στη χώρα υποδοχής.

4. Αν η χώρα καταγωγής ή προελεύσεως δεν χορηγεί το έγγραφο που αναφέρεται στις παραγράφους 2 και 3 τούτο δύναται να αντικατασταθεί από ένορκη ή υπεύθυνη δήλωση του ενδιαφερομένου ενώπιον αρμοδίας δικαστικής ή διοικητικής αρχής ή ενώπιον συμβολαιογράφου της χώρας καταγωγής ή προελεύσεως, ο οποίος χορηγεί βεβαίωση περί του όρκου ή της υπεύθυνης δηλώσεως. Η δήλωση περί μη πτωχεύσεως δύναται επίσης να γίνει ενώπιον αρμοδίου επαγγελματικού οργανισμού της ιδίας αυτής χώρας.

5. Τα έγγραφα που εκδίδονται σύμφωνα με τις παραγράφους 2 και 3 δεν πρέπει να υποβάλλονται μετά την πάροδο τριών μηνών από την ημερομηνία εκδόσεώς τους. Ο όρος αυτός ισχύει επίσης και για τις δηλώσεις που γίνονται σύμφωνα με την παράγραφο 4.

Άρθρο 9

1. Όταν σε κράτος μέλος υποδοχής η οικονομική επιφάνεια πρέπει να αποδειχθεί με βεβαίωση, το οικείο κράτος θεωρεί τις αντίστοιχες βεβαιώσεις που χορηγούνται από τις τράπεζες της χώρας καταγωγής ή προελεύσεως ή από άλλους οργανισμούς οριζομένους από τη χώρα αυτή, ισοδύναμες προς τις χορηγούμενες εντός της ιδίας αυτού επικρατείας.

2. Όταν κράτος μέλος απαιτεί από τους υπηκόους του ορισμένους όρους οικονομικής επιφάνειας μη δυναμένους να αποδειχθούν με το αναφερόμενο στην παράγραφο 1 έγγραφο, το κράτος αυτό δέχεται ως επαρκή απόδειξη για τους υπηκόους των άλλων κρατών μελών, βεβαίωση η οποία χορηγείται από αρμοδία διοικητική αρχή της χώρας καταγωγής ή προελεύσεως, ότι οι όροι αυτοί πληρούνται. Οι βεβαιώσεις αυτές αναφέρονται στα συγκεκριμένα στοιχεία που λαμβάνονται υπόψη στη χώρα υποδοχής.

Άρθρο 10

1. Από την 1η Ιανουαρίου 1990, τα κράτη μέλη αναγνωρίζουν ως επαρκή απόδειξη της επαγγελματικής επάρκειας τα πιστοποιητικά που αναφέρονται στο άρθρο 3 παράγραφος 4 τέταρτο εδάφιο και τα οποία έχουν εκδοθεί από άλλο κράτος μέλος.

2. Όσον αφορά τις επιχειρήσεις που έλαβαν άδεια στην Ελλάδα, πριν από την 1η Ιανουαρίου 1981, ή στα άλλα κράτη μέλη, πριν από την 1η Ιανουαρίου 1975, βάσει εθνικής ρυθμίσεως, να ασκούν το επάγγελμα του οδικού μεταφορέως εμπορευμάτων ή επιβατών, στον τομέα των εθνικών και/ή των διεθνών μεταφορών και εφ' όσον οι εν λόγω επιχειρήσεις συνιστούν εταιρίες κατά την έννοια του άρθρου 58 της συνθήκης, τα κράτη μέλη αναγνωρίζουν ως επαρκή απόδειξη της επαγγελματικής επάρκειας τη βεβαίωση περί πραγματικής ασκήσεως της εν λόγω δραστηριότητας σε κράτος μέλος επί τρία έτη. Η δραστηριότης αυτή δεν πρέπει να έχει παύσει πριν από πέντε και πλέον έτη από της ημερομηνίας καταθέσεως της βεβαιώσεως.

Προκειμένου περί νομικού προσώπου η πραγματική άσκηση των δραστηριοτήτων βεβαιούται για ένα από τα φυσικά πρόσωπα τα οποία δευθύνουν στην πραγματικότητα τη μεταφορική δραστηριότητα της επιχειρήσεως,

3. Τα πιστοποιητικά που χορηγούνται στους οδικούς μεταφορείς πριν από την 1η Ιανουαρίου 1990 ως απόδειξη της επαγγελματικής επάρκειας βάσει των διατάξεων που ισχύουν έως την ημερομηνία αυτή, εξομοιώνονται με τα πιστοποιητικά που χορηγούνται δυνάμει της παρούσας οδηγίας.

ΤΙΤΛΟΣ III

Τελικές διατάξεις

Άρθρο 11

Τα κράτη μέλη ορίζουν τις αρχές ή οργανισμούς που είναι αρμόδιοι για τη χορήγηση των εγγράφων τα οποία αναφέρονται στο άρθρο 8 παράγραφος 2 και στο άρθρο 9 καθώς και της βεβαιώσεως που αναφέρεται στο άρθρο 10 παράγραφος 2. Ενημερώνουν δε αμέσως τα άλλα κράτη μέλη και την Επιτροπή σχετικά.

Άρθρο 12

Τα άρθρα 8 έως 11 εφαρμόζονται επίσης και στους υπηκόους των κρατών μελών οι οποίοι, δυνάμει του κανονισμού αριθ. 1612/68/EOK του Συμβουλίου της 15ης Οκτωβρίου 1968 περί της ελεύθερης κυκλοφορίας των εργαζομένων εντός της Κοινότητας (8), ασκούν τις δραστηριότητες του οδικού μεταφορέα ως μισθωτοί.

Άρθρο 13

1. Τα κράτη μέλη λαμβάνουν, μετά από διαβούλευση με την Επιτροπή, τα μέτρα τα οποία είναι αναγκαία για να συμμορφωθούν με την παρούσα οδηγία το αργότερο στις ημερομηνίες που αναφέρονται στο παράρτημα II τμήμα B.

2. Τα κράτη μέλη ανακοινώνουν στην Επιτροπή το κείμενο των διατάξεων εσωτερικού δικαίου που θεσπίζουν στον τομέα τον οποίο διέπει η παρούσα οδηγία.

Άρθρο 14

Οι οδηγίες που παρατίθενται στο παράρτημα II τμήμα A καταργούνται, με την επιφύλαξη των υποχρεώσεων των κρατών μελών όσον αφορά τις προθεσμίες ενσωμάτωσης ή εφαρμογής που εμφαίνονται στο παράρτημα II τμήμα B.

Οι αναφορές στις καταργούμενες οδηγίες θεωρούνται ότι γίνονται στην παρούσα οδηγία και διαβιβάζονται σύμφωνα με τον πίνακα αντιστοιχίας που επισυνάπτεται ως παράρτημα III.

Άρθρο 15

Η παρούσα οδηγία απευθύνεται στα κράτη μέλη.

Λουξεμβούργο, 29 Απριλίου 1996.

Για το Συμβούλιο

Ο Πρόεδρος

W. LUCHETTI

(1) EE αριθ. C 286 της 14. 11. 1990, σ. 4 και τροποποίηση διαβιβασθείσα στις 16. 12. 1993.

(2) EE αριθ. C 339 της 31. 12. 1991, σ. 5 και EE αριθ. C 295 της 22. 10. 1994, σ. 30.

(3) Γνώμη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της 13ης Δεκεμβρίου 1991 (EE αριθ. C 13 της 20. 1. 1992, σ. 433) και της 20ής Απριλίου 1994 (EE αριθ. C 128 της 9. 5. 1994, σ. 136), κοινή θέση του Συμβουλίου της 8ης Δεκεμβρίου 1995 (ΕΕ αριθ. C 356 της 30. 12. 1995) και απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της 28ης Μαρτίου 1996 (δεν έχει ακόμη δημοσιευθεί στην Επίσημη Εφημερίδα).

(4) EE αριθ. L 308 της 19. 11. 1974, σ. 18. Οδηγία όπως τροποποιήθηκε τελευταία από τον κανονισμό (EOK) αριθ. 3572/90 (EE αριθ. L 353 της 17. 12. 1990, σ. 12).

(5) EE αριθ. L 308 της 19. 11. 1974, σ. 23. Οδηγία όπως τροποποιήθηκε τελευταία από τον κανονισμό (EOK) αριθ. 3572/90 (EE αριθ. L 353 της 17. 12. 1990, σ. 12).

(6) EE αριθ. L 334 της 24. 12. 1977, σ. 37. Οδηγία όπως τροποποιήθηκε τελευταία από την οδηγία 89/438/EOK (EE αριθ. L 212 της 22. 7. 1989, σ. 101). Διορθωτικό στην EE αριθ. L 298 της 17. 10. 1989, σ. 31.

(7) EE αριθ. 2 της 15. 1. 1962, σ. 32/62.

(8) EE αριθ. L 257 της 19. 10. 1968, σ. 2. Κανονισμός όπως τροποποιήθηκε τελευταία από τον κανονισμό (EOK) αριθ. 2434/92 (EE αριθ. L 245 της 26. 8. 1992, σ. 1).

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ I

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΤΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ 3 ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ 4

Οι γνώσεις που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη για τη διαπίστωση της επαγγελματικής ικανότητας πρέπει να αναφέρονται τουλάχιστον στα θέματα του παρόντος καταλόγου. Τα θέματα πρέπει να περιγράφονται λεπτομερώς και να έχουν καθορισθεί ή εγκριθεί από τις αρμόδιες εθνικές αρχές. Πρέπει να είναι αφομοιώσιμες από πρόσωπα των οποίων η μόρφωση αντιστοιχεί στο επίπεδο αποφοίτου της υποχρεωτικής εκπαιδεύσεως.

Α. ΘΕΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΟΙ ΜΕΤΑΦΟΡΕΙΣ ΠΟΥ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΕΚΤΕΛΟΥΝ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΕΣ ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ

Δίκαιο

Στοιχεία αστικού, εμπορικού, κοινωνικού και φορολογικού δικαίου των οποίων η γνώση είναι αναγκαία για την άσκηση του επαγγέλματος και τα οποία αναφέρονται ιδίως:

- στις συμβάσεις γενικά,

- στις συμβάσεις μεταφοράς, και ιδιαίτερα στην ευθύνη του μεταφορέα (φύση και όρια),

- στις εμπορικές εταιρίες,

- στα εμπορικά βιβλία,

- στην εργατική νομοθεσία και στην κοινωνική ασφάλιση,

- στο φορολογικό καθεστώς.

1. Οδικός μεταφορέας εμπορευμάτων

α) Εμπορική και οικονομική διαχείριση της επιχειρήσεως

- τρόποι πληρωμής και χρηματοδοτήσεως,

- υπολογισμός των εξόδων διαχειρίσεως,

- καθεστώς των κομίστρων και όροι μεταφοράς,

- εμπορική λογιστική,

- ασφαλίσεις,

- τιμολόγια,

- πρακτορεία ταξιδίων,

- τεχνικές διαχείρισης,

- εμπορική τεχνική 7

β) πρόσβαση στο επάγγελμα

- διατάξεις σχετικές με την ανάληψη και άσκηση του επαγγέλματος,

- έγγραφα μεταφοράς 7

γ) τεχνικές προδιαγραφές και τεχνική εκμετάλλευση

- βάρος και διαστάσεις των οχημάτων,

- επιλογή των οχημάτων,

- παραλαβή και εγγραφή των οχημάτων,

- προδιαγραφές συντηρήσεως των οχημάτων,

- φόρτωση και εκφόρτωση των οχημάτων,

- μεταφορές επικίνδυνων εμπορευμάτων,

- μεταφορές τροφίμων,

- αρχές στον τομέα της προστασίας του περιβάλλοντος σχετικά με τη χρήση και τη συντήρηση των οχημάτων 7

δ) οδική ασφάλεια

- νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις που εφαρμόζονται στην κυκλοφορία,

- κυκλοφοριακή ασφάλεια,

- πρόληψη ατυχημάτων και μέτρα που πρέπει να λαμβάνονται σε περίπτωση ατυχήματος.

2. Οδικός μεταφορέας επιβατών

α) Εμπορική και οικονομική διαχείριση της επιχειρήσεως

- τρόποι πληρωμής και χρηματοδοτήσεως,

- υπολογισμός των εξόδων διαχειρίσεως,

- καθεστώς των τιμολογίων, των κομίστρων και των όρων μεταφοράς,

- εμπορική λογιστική,

- ασφαλίσεις,

- τιμολόγια,

- πρακτορεία ταξιδίων,

- τεχνικές διαχείρισης,

- εμπορική τεχνική 7

β) ρύθμιση των υπηρεσιών οδικών επιβατικών μεταφορών

- δημιουργία υπηρεσιών μεταφοράς και κατάρτιση σχεδίων μεταφοράς,

- όροι εκτελέσεως επιβατικών μεταφορών,

- διατάξεις σχετικές με την πρόσβαση στο επάγγελμα και την άσκησή του,

- έγγραφα μεταφοράς 7

γ) τεχνικές προδιαγραφές και τεχνική εκμετάλλευση

- επιλογή των οχημάτων,

- παραλαβή και εγγραφή των οχημάτων,

- προδιαγραφές συντηρήσεως των οχημάτων,

- αρχές στον τομέα της προστασίας του περιβάλλοντος σχετικά με τη χρήση και τη συντήρηση των οχημάτων 7

δ) οδική ασφάλεια

- νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις που εφαρμόζονται στην κυκλοφορία,

- κυκλοφοριακή ασφάλεια,

- οδική γεωγραφία,

- πρόκληση ατυχημάτων και μέτρα που πρέπει να λαμβάνονται σε περίπτωση ατυχήματος.

Β. ΘΕΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΟΙ ΜΕΤΑΦΟΡΕΙΣ ΠΟΥ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΕΚΤΕΛΟΥΝ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ

- θέματα που απαριθμούνται υπό A, κατά περίπτωση,

- διατάξεις που ισχύουν στις οδικές μεταφορές εμπορευμάτων ή επιβατών μεταξύ των κρατών μελών καθώς και μεταξύ της Κοινότητας και των τρίτων χωρών και οι οποίες απορρέουν από την εθνική νομοθεσία, τους κοινοτικούς κανόνες, τις διεθνείς συμβάσεις και συμφωνίες,

- τελωνειακή πρακτική και άλλες διατυπώσεις, σχετικές με ελέγχους στον τομέα των μεταφορών,

- κύριες κυκλοφοριακές ρυθμίσεις στα κράτη μέλη.

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΙΙ

ΤΜΗΜΑ Α

ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙΣΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ (που αναφέρονται στο άρθρο 14)

- Οδηγία 74/561/ΕΟΚ

- Οδηγία 74/562/ΕΟΚ

- Οδηγία 77/796/ΕΟΚ

και οι διαδοχικές τους τροποποιήσεις:

- Οδηγία 80/1178/ΕΟΚ

- Οδηγία 80/1179/ΕΟΚ

- Οδηγία 80/1180/ΕΟΚ

- Οδηγία 85/578/ΕΟΚ

- Οδηγία 85/579/ΕΟΚ

- Οδηγία 89/438/ΕΟΚ

- Κανονισμός (ΕΟΚ) αριθ. 3572/90: μόνο τα άρθρα 1 και 2

ΤΜΗΜΑ Β

>ΘΕΣΗ ΠΗΝΑΚΑ>

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΙΙΙ

>ΘΕΣΗ ΠΗΝΑΚΑ>